PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 11

Ik volg dit topic al een tijdje en voel nu uiteindelijk toch de behoefte om te reageren omdat ik ook een (lichte) vorm van Autisme heb. Vroeger was ik op FOK! namelijk ook actief onder de naam Hepyro en heb toen ooit ook een topic gestart m.b.t. mijn Autisme

Nu ik bijna 30 ben voel ik toch de behoefte om openheid van zaken te geven, ik ben nu al een aantal jaar actief onder het pseudoniem BONG4002, daar ik de (helaas vrij negatieve) history van het account Hepyro achter mij wilde laten, in die periode was ik nogal geobserdeerd bezig en kon ik niet goed omgaan met de (soms) negatieve reacties waardoor ik regelmatig buitensporig reageerde.

Ik heb in de loop der tijd veel geleerd en nu ook eindelijk werk gevonden dat bij mij past (bij de GGZ als administratief medewerker), heb soms nog weleens moeite met mijn handicap als je het zo moet noemen maar wel merk ik duidelijk een vooruitgang t.o.v. vroeger, in de tijd dat ik nog "Hepyro" was zat ik niet goed in mijn vel wat ook valt op te maken als je de Posthistory erop naslaat...

Kortom: Hier ben ik dan als "echte" autist en wilde nu eindelijk toch eens voor mijzelf de boel openbreken en gewoon te zeggen wie ik ben

quote:

Op zondag 18 januari 2009 22:31 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Ik denk dat dat inderdaad mijn voornaamste probleem is, het overprikkeld raken door veel mensen om me heen te hebben (en dan raak ik ook gevoeliger voor zintuiglijke prikkels trouwens, terwijl ik daar als ik niet in een stressvolle situatie verkeer eigenlijk weinig last van heb) en het emotioneel raken om 'stomme dingen'. Dat en mijn gebrek aan orde en mijn waardeloze manier om dan orde te proberen te scheppen., maar da's weer een hele andere categorie. Als ik weet dat hij iets leuk vindt, dan proberen we een compromis te vinden of zo. We gaan bijvoorbeeld graag naar Scheveningen. Het probleem is echter dat ik in de zomer helemaal gek word van al die mensen (en kinderen). Dus wat we dan doen is ofwel verder weg van de drukte en dan gaan we meestal gelijk vis eten bij Thierry's place of we gaan in de branding lopen, want daar liggen geen mensen te zonnen natuurlijk. Maar in de zomer over de promenade lopen? Echt niet.

Dat klinkt dan weer heel herkenbaar. En irriteert mateloos...

quote:

[..]
Ja ik vind het leuk voor je en ik weet hoe moeilijk het is, daarom zeg ik het ook. Waar ik ook aan dacht eigenlijk is dat het voor 'normale' mensen zoiets is wat ze niet begrijpen en dat ze dan soms lullige reacties geven. Ze begrijpen niet dat je ergens blij mee kunt zijn terwijl het voor hun normaal is. Ik heb van m'n vorige werk veel geleerd op sociaal vlak (leiding geven, vergaderen, samenwerken). Mijn ouders begrepen totaal niet wat ik daar deed, omdat het intellectueel zwaar onder m'n niveau is. Nu was ik me toen nog helemaal niet bewust van alles wat ik nu vermoed. Ik dacht toen dat het te maken had met mijn geschiedenis van depressies (zware depressie + winterdepressies), dat belemmerde me ook enorm in mijn functioneren, in combinatie met het feit dat ik een klassieke underachiever ben (net als m'n vader trouwens - da's dan ook de enige die nooit kritiek geeft op dat vlak). Ik had op dat moment al wel door dat ik gewoon niet kan presteren zoals ik dat optimaal zou kunnen. Dat ik misschien wel een hoger niveau aankan dan veel andere mensen, maar dat me dat maar een deel van de tijd lukt. Ik heb ze dat toen op die manier wel deels uit kunnen leggen, maar het blijft lastig. En zeker bij mensen die wat verder van je afstaan, die ga je niet uitleggen hoe iets zit, maar ze kunnen wel vervelend reageren. Mijn opa en oma waren "teleurgesteld" dat ik zo'n baan had. Altijd fijn om te horen... Mensen kunnen (goedbedoeld) zo stom reageren met "waarom ga je niet X doen, want dat staat beter op je CV" of zo. Terwijl het voor jou niet haalbaar is omdat constant te doen (naast een opleiding, of uberhaupt niet). Dus daarom, ik begrijp wel dat het voor jou fijn is om te merken dat het goed gaat en dat je eigenlijk helemaal niet zo ver onder je target zat.

Maar vind jij dat een underachiever bent of vind je dat omdat anderen dat vinden? Persoonlijk zou ik ook veel meer kunnen dan het werk dat ik nu doe (en daar probeer ik ook aan te werken), toch ben ik van mening dat ik niet 'underachieve'. Niet alleen om het in het positieve te houden, maar door mijn eigen kijk op de wereld zie ik zat mensen op hoog niveau dingen 'achieven' die dus absoluut slecht zijn. Laat mij dan maar op mijn eigen, rustige wijze dingen behalen die wel lukken en die in mijn ogen wel nuttig zijn.

quote:

Wat je zei over zien of mensen twijfelen of echt niets willen, dat herken ik ook trouwens. Mijn baas loopt vaak op mensen af en zegt dan "ik zie een vragende blik, zegt u het maar" terwijl ik vaak mensen zie lopen en denk dat ze op het punt staan om iets te gaan vragen en dan reageren ze met "nee hoor, er is niks" of zo. Ik zie dat dus blijkbaar niet.

Of: ze lopen door een winkel, bekijken veel spullen, dus ze zoeken iets uit of kijken iets na. Als ze vragen hebben komen ze wel. Ik zou echt een heel slechte verkoper zijn

quote:

Op zondag 18 januari 2009 23:44 schreef BONG4002 het volgende:
Ik volg dit topic al een tijdje en voel nu uiteindelijk toch de behoefte om te reageren omdat ik ook een (lichte) vorm van Autisme heb. Vroeger was ik op FOK! namelijk ook actief onder de naam Hepyro en heb toen ooit ook een topic gestart m.b.t. mijn Autisme

Nu ik bijna 30 ben voel ik toch de behoefte om openheid van zaken te geven, ik ben nu al een aantal jaar actief onder het pseudoniem BONG4002, daar ik de (helaas vrij negatieve) history van het account Hepyro achter mij wilde laten, in die periode was ik nogal geobserdeerd bezig en kon ik niet goed omgaan met de (soms) negatieve reacties waardoor ik regelmatig buitensporig reageerde.

Ik heb in de loop der tijd veel geleerd en nu ook eindelijk werk gevonden dat bij mij past (bij de GGZ als administratief medewerker), heb soms nog weleens moeite met mijn handicap als je het zo moet noemen maar wel merk ik duidelijk een vooruitgang t.o.v. vroeger, in de tijd dat ik nog "Hepyro" was zat ik niet goed in mijn vel wat ook valt op te maken als je de Posthistory erop naslaat...

Kortom: Hier ben ik dan als "echte" autist en wilde nu eindelijk toch eens voor mijzelf de boel openbreken en gewoon te zeggen wie ik ben

Welkom in dit topic

quote:

Op zondag 18 januari 2009 23:56 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Welkom in dit topic

Dankje

quote:

Op zondag 18 januari 2009 22:31 schreef Maeghan het volgende:
Ik wacht wel tot ik een keer mezelf naar een dokter geschopt heb.

Niet wachten, doen! Als je blijft wachten, komt het er nooit van (ja dit zeg ik ook tegen mezelf )

quote:

Mocht het ooit tot een diagnose komen, dan zie ik het wel en dan accepteert hij dat ook vast wel. En ergens heb ik dat ook wel, dat ik denk 'praat ik mezelf niet iets aan wat ik niet heb?'. Ergens wil ik het graag weten, ergens wil ik het ook gewoon helemaal niet hebben. Soms denk ik 'ik heb het gewoon, pech' en soms denk ik 'nee joh, het gaat veel te goed om zoiets te hebben'. Ik voel me af en toe zo'n aansteller als ik hier een hele lap tekst post.

Dat herken ik inderdaad. Ik schaam me en ik schaam me eigenlijk het meest tegenover alle andere posters hier met autisme. Ik heb mijn problemen, maar ik kan ook trots melden dat heel veel dingen wel goed gaan die een ander niet zou kunnen en daar voel ik me dan weer schuldig over. Ik kan niet tegenover mezelf toegeven dat ik denk dat ik het vergeleken met anderen hier veel beter doe. Zo wil ik niet denken, zo wil ik niet voelen, want dat is arrogant en ik ben al zo vaak beschuldigd van arrogantie dat ik me schaam voor alles wat in die richting wijst.

En wat als ik nou eigenlijk geen autisme heb? Dat zou natuurlijk helemaal een blamage zijn

quote:

Ja, soms denk ik dat mensen er niks van merken. En dan opeens krijg je weer zo'n rotopmerking naar je hoofd waardoor je merkt dat je er toch niet helemaal bijhoort, toch niet helemaal meekomt, toch niet helemaal opgaat in de massa ofwel op momenten dat je dat zou willen ofwel op momenten dat je denkt dat dat zo is omdat je naar jouw idee gewoon niets bijzonders doet.

Dat inderdaad. Ik werd op mijn tweede werkdag echt helemaal afgemaakt. "Slik je medicatie of zo? Ja, ik vraag het omdat je zo warrig overkomt."

quote:

Tja, iets uit een boek over Asperger. Maar het ging idd wel over bepaald gedrag wat ik onderdruk, op dat moment stond ik daar alleen niet bij stil. Hij weet niet hoe ik me vroeger op school voelde of hoe het daar ging, dat ik gepest werd, dat ik nauwelijks vrienden had, etc. Ik vertel dat soort dingen wel, maar het is logisch dat hij niet weet hoe ik me daarbij voelde of zo.

Misschien moet je dat ook duidelijk maken? Het is juist heel belangrijk dat hij zich leert in te leven in dat volslagen andere gevoelsleven van jou.. of jij nou autisme hebt of niet.

quote:

Ja en dat de dokter dan vraagt of je voortaan niet gewoon een nieuwe afspraak kunt maken voor die andere dingen omdat ie anders uitloopt

Ik had dan wel weer het lef om tegen de assistente te zeggen dat ik het over twee dingen wilde hebben en welke dat waren waardoor zij een dubbele afspraak plande

quote:

Ik denk dat dat inderdaad mijn voornaamste probleem is, het overprikkeld raken door veel mensen om me heen te hebben (en dan raak ik ook gevoeliger voor zintuiglijke prikkels trouwens, terwijl ik daar als ik niet in een stressvolle situatie verkeer eigenlijk weinig last van heb)

Dat is wel interessant, dat het een het ander kan versterken..

quote:

en het emotioneel raken om 'stomme dingen'. Dat en mijn gebrek aan orde en mijn waardeloze manier om dan orde te proberen te scheppen., maar da's weer een hele andere categorie.

Dat heb ik allemaal ook.

quote:

-verhaal over ervaringen-

quote:

Nou ja en waar ik het dus over had waar we naartoe gereden waren, dat was Kinderdijk. We hadden niet veel geld en wilden wel af en toe wat doen, dus we dachten dat het misschien wel aardig was om de molens daar te bekijken. Nou heb ik de vervelende neiging om ook enorm gestresst te raken van stille, lege landschappen. Vraag me niet waarom, maar zet me in de polder en ik word gek. Als ik op vakantie ga, ga ik ook altijd naar een stad, want ik kan niet tegen stilte. Ik slaap ook het liefst met het geluid van auto's op de achtergrond. Beetje tegenstrijdig misschien, maar zo werk ik nou eenmaal.

Ik vind het heel apart inderdaad

quote:

Kortom, we waren net daar binnen (na autorijden met iemand anders naast me = vermoeiend, de weg zoeken = gekmakend, een parkeerplaats zoeken = irritant) en toen kwamen we daar... Stond ik dus in de verlaten polder tussen bussen vol met Aziatische toeristen. Polder + mensenmassa => Maeghan wordt gek.

Misschien vind je het niet leuk om het daarover te hebben, maar kan je iets gedetailleerder vertellen over wat je toen allemaal zei of dacht op dat moment en hoe je je voelde? Ik wil weten hoe jouw paniekbui eruitziet. Als tegenprestatie wil ik een volgende keer wel vertellen over de mijne

quote:

Is ook zo. Ik kan tegenwoordig veel beter in het openbaar vervoer. Vroeger moest ik regelmatig uitstappen omdat ik het niet volhield of ik nam een andere trein. En als ik in paniek raak, weet ik mezelf nog wel af te leiden en tot hyperventilatie komt het al helemaal niet meer. Daar heb ik wel last van gehad in het verleden, al was dat ook heel anders omdat ik toen nog depressief was en ad slikte.

quote:

Ja ik vind het leuk voor je en ik weet hoe moeilijk het is, daarom zeg ik het ook. Waar ik ook aan dacht eigenlijk is dat het voor 'normale' mensen zoiets is wat ze niet begrijpen en dat ze dan soms lullige reacties geven. Ze begrijpen niet dat je ergens blij mee kunt zijn terwijl het voor hun normaal is.

En ze begrijpen niet hoe heftig je kan reageren op iets wat in hun ogen niks voorstelt. "Het is de Railcatering maar, het is echt niks, maak je niet zo druk joh" terwijl ik aan het janken ben alsof al mijn dierbaren zijn overleden

quote:

in combinatie met het feit dat ik een klassieke underachiever ben (net als m'n vader trouwens - da's dan ook de enige die nooit kritiek geeft op dat vlak).

Ik op korte termijn ook. Ik had voor vandaag als target om mijn presentatie af te hebben en ook wat te leren voor mijn tentamen. Wat heb ik aan het eind van de dag af als ik bekaf besluit geen huiswerk meer te doen? De outline van mijn presentatie Op langere termijn blijkt het toch allemaal wel weer goed te komen, al ben ik misschien nog steeds een beetje een underachiever met baantjes. Maar ik geloof dat mijn ouders het al fantastisch vinden als ik het überhaupt weet te presteren te studeren en te werken.

quote:

-over lullige reacties van mensen-

Herkenbaar.

quote:

Dus daarom, ik begrijp wel dat het voor jou fijn is om te merken dat het goed gaat en dat je eigenlijk helemaal niet zo ver onder je target zat.

Thanks

quote:

Wat je zei over zien of mensen twijfelen of echt niets willen, dat herken ik ook trouwens. Mijn baas loopt vaak op mensen af en zegt dan "ik zie een vragende blik, zegt u het maar" terwijl ik vaak mensen zie lopen en denk dat ze op het punt staan om iets te gaan vragen en dan reageren ze met "nee hoor, er is niks" of zo. Ik zie dat dus blijkbaar niet.

Echt zo kut is dat. Wat is het verschil in de blik tussen beleefd en vragend? Die subtiele nuance moet ik nog leren.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 22:47 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Ik ben al bij zo veel bureau's in geschreven dat ik af en toe het overzicht kwijt ben. Maar ik ga weer verder zoeken op internet enzo.

Succes

quote:

Op zondag 18 januari 2009 23:36 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Kan ook zijn dat hij even helemaal opgaat in zijn gedachten en de rest vergeet. Overprikkeling lijkt mij een 'angstreactie' te weeg te brengen en bijbehorend gedrag; opgaan in je gedachten levert meestal een verbaasde blik op (net als het wakker worden, je bent verbaasd waar je bent en beseft opeens weer wat er speelt)

Dat is inderdaad ook een optie, al moet ik zeggen dat overprikkeling bij mij lang niet altijd een 'angstreactie' teweeg brengt. Het betekent ook gewoon dat niet alle signalen die binnenkomen even effectief verwerkt worden. En dan wil je wel even een auto over het hoofd zien.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 23:40 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Zoiets ja. Op kantoor is de standaardvraag "waarom" door mij redelijk bekend geworden en het zet de anderen wel aan het denken waarom sommige vragen er zijn
(Ik krijg ze nog wel om, allemaal )

Heerlijk is dat inderdaad, om door je hele andere blik op dingen verbaasde reacties terug te krijgen van mensen die er nooit zo over hebben nagedacht. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik daar eigenlijk ook een beetje op mik in Fok topics...

quote:

Roept pijnlijke herinneringen op.

Hoe bedoel je? Dat ik preek of dat jij prekerig overkomt?

quote:

Op zondag 18 januari 2009 22:35 schreef Maeghan het volgende:
Oh en nog iets genants... SARR, zeg je dan gewoon de afkorting of zeg je 'sar'? Met dat soort dingenw eet ik dat nooit zeker en dat is dus voor mij ook een reden om niet naar een huisarts te gaan omdat ik dan moet zeggen dat ik daar heen wil en ik weet niet zeker hoe je het uitspreekt.

Mijn huisarts zei "sar" maar die wist het volgens mij ook niet zeker. Je hoeft je echt niet te schamen voor een niet juiste uitspraak

quote:

Ik ging ook om half zeven offline om aan m'n cursus te werken namelijk.
_{En toen dacht ik 'ik zal m'n vakantiebestemming eens op google earth opzoeken en toen kwam ik erachter dat je er ook zelf foto's bij kon zetten en zo...}

Ik snap het. Hup, aan je cursus! Jij gaat zeker ook zo naar bed?

quote:

Op zondag 18 januari 2009 23:44 schreef BONG4002 het volgende:

Welkom Heel herkenbaar overigens. Ik heb een hele postgeschiedenis op een ander forum waarover ik ontzettend blij ben dat het ding niet langer meer online staat en is vervangen door een nieuw forum..

Alsnog zoveel posts achter elkaar

quote:

Op maandag 19 januari 2009 00:16 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Welkom Heel herkenbaar overigens. Ik heb een hele postgeschiedenis op een ander forum waarover ik ontzettend blij ben dat het ding niet langer meer online staat en is vervangen door een nieuw forum..

Dankje

Helaas is de mijne nog wel online, maar schaam me er niet voor, het is geweest zoals het is, leuk was het niet maar helaas was het toen wel de waarheid, nu is dat gelukkig heel anders

quote:

Op maandag 19 januari 2009 00:10 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Heerlijk is dat inderdaad, om door je hele andere blik op dingen verbaasde reacties terug te krijgen van mensen die er nooit zo over hebben nagedacht. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik daar eigenlijk ook een beetje op mik in Fok topics...
[..]

Hoe bedoel je? Dat ik preek of dat jij prekerig overkomt?

Dat ik zelf ook prekerig overkom. Meestal weet ik redelijk goed waartoe gaan leiden, het zijn meestal dingen die logisch heel goed te beredeneren zijn, en hé, daar ben ik net een kei in. Wat ik dus vaak niet zie is dat er ook wel eens emotionele zaken meespelen. En het feit dat ik door mijn eerlijkheid direct zeg wat er gaat gebeuren en mensen nemen je dat vaak niet in dank af, zowel de botte eerlijkheid als het feit dat jij *alweer* gelijk hebt.

quote:

Op zondag 18 januari 2009 23:50 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]
Maar vind jij dat een underachiever bent of vind je dat omdat anderen dat vinden? Persoonlijk zou ik ook veel meer kunnen dan het werk dat ik nu doe (en daar probeer ik ook aan te werken), toch ben ik van mening dat ik niet 'underachieve'. Niet alleen om het in het positieve te houden, maar door mijn eigen kijk op de wereld zie ik zat mensen op hoog niveau dingen 'achieven' die dus absoluut slecht zijn. Laat mij dan maar op mijn eigen, rustige wijze dingen behalen die wel lukken en die in mijn ogen wel nuttig zijn.
[..]

Even verduidelijken:
Als mensen mij druk opleggen is het 11 van de 10 gevallen dat ik compleet omsla en als een saboteur ga werken (en oh, dat kan ik dan goed... ) Daarom ben ik behoorlijk blij met mijn baan waarin ik redelijk zelf mag bepalen hoeveel druk er is. Maar ik vermoed dat dat ook de reden is waarom ik tot op zeker niveau 'underachieve': meer druk is (helaas nog steeds) meer ellende, plus dat ik absoluut ook niet weet wat ik dan wel zou moeten doen. Ik zie wel dingen die ik leuk(er) vind, maar niet de minder leuke dingen die daar ook bij horen. En hoe moet je daar uberhaupt aan toekomen? Dus praat ik mijzelf maar toe dat het huidige werk goed genoeg is, dat ik toch niet de juiste opleiding heb _{wat trouwens ook zo is, maar waardoor anderen zich blijkbaar niet laten tegenhouden?}, etc. Een soort rem, die aan de ene kant heel goed is en beschermt, maar daardoor ook kansen tegenhoudt.

[ Bericht 2% gewijzigd door Stupendous76 op 19-01-2009 10:34:23 ]

quote:

Op zondag 18 januari 2009 22:14 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik moet dus eigenlijk echt stoppen met fokken nu en een presentatie in elkaar flansen, maar ik wilde nog een ding zeggen. dutch-mamma, ik zie dat je nu online bent, maar niet reageert op mijn post. Het spijt me als mijn vorige post je heeft geschokt. Natuurlijk is het erg als je kind onder een auto komt en je het had kunnen voorkomen, maar het is jouw schuld niet, ook niet als je het kind alleen laat rijden. De kans dat juist jouw kind (ook al is hij autistisch!) zal omkomen bij een verkeersongeluk is ontstellend klein. Ik neem aan dat je jouw kind een zo prettig mogelijk leven gunt, niet? Daarbij hoort ook onafhankelijkheid en zelfstandigheid. Ga een keer fietsen met je zoon en laat hem dan een paar straten alleen rijden. Controleer hoe het met hem gaat. Bouw dat zo op totdat je met een gerust hart hem volledig alleen kan laten. Het is beter zo voor jou en voor je kind.

Hai BT!

Ik kom net pas weer op de site, het verbaast me dat ik online stond...! Misschien omdat ik niet had uitgelogd toen ik de site wegklikte?

Ik heb je reactie nog niet gelezen, was net aan het scrollen naar de posting waar ik straks ge-eindigd was. Maar ik zag toen deze topic en daar wilde ik eerst op reageren.

Geen zorgen maken dus, ik was echt offline en ik kan wel tegen een stootje!

Zo... En dan ga ik NU je posting lezen! Maak je geen zorgen, ik bijt niet snel!

Okee, daar ben ik dan eindelijk

quote:

Op zondag 18 januari 2009 21:29 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Herkenning, zeker. Ik ben nog steeds een kamikazepiloot, maar ik rijd vanaf mijn zesde alleen en ik maak zelden nog brokken. Ik zou je graag willen meegeven dat hij meer kan dan je denkt, maar dat kan ik uiteraard niet goed beoordelen. Wel wil ik je zeggen dat je niet moet vergeten dat jij zelf ook bijdraagt aan de overprikkeling. Het is, en dat zeg ik uit eigen ervaring, een enorme inspanning om mee te moeten fietsen met iemand anders, zeker als die ook nog tegen je praat. Ik heb het al enkele keren gepresteerd om in zo'n situatie totaal de verkeerde kant op te fietsen. Hij wordt waarschijnlijk door het praten met jou zo overprikkeld dat hij niet ook nog eens op het verkeer kan letten. Daarom zou ik je aanraden om hem juist wel alleen op stap te laten gaan, anders leert hij het nooit. En hij zal vast wel eens tegen een auto aankomen, maar dat is niet erg. Ik begrijp dat je dat als moeder wil voorkomen, maar je moet niet te overbeschermend zijn.

Ik zal je dit vertellen: ik was zeven. Ik had net drie weken mijn bril toen ik te roekeloos wegreed op de fiets en keihard tegen een auto aan knalde die van links kwam in een woonwijk. Ik viel op de grond en het glas van mijn bril kwam in mijn gezicht terecht. Zeven hechtingen en de littekens zijn nog steeds zichtbaar. Maar ik heb liever de herinnering aan het ongeluk dan dat ik nooit alleen zou hebben leren fietsen.

Bedankt voor je reactie!

Wat jammer dat je je zo'n zorgen hebt gemaakt over mijn reactie... Was niet nodig geweest, hoor!
Ik denk namelijk dat je een punt hebt. Vooral het praten onderweg, kijk, daar heb ik nog niet eens bij stil gestaan, en eerlijk gezegd denk ik dat jij daar gelijk in hebt... Het is óók een prikkel.
Het is voor mij als niet-PDD-er vanzelfsprekend, maar voor jullie niet altijd, en daar word ik me steeds meer van bewust.

Over het loslaten, het alleen laten fietsen... Mogelijk/waarschijnlijk heb je daar ook gelijk in. Maar afgelopen week heb ik hem nog maar net op tijd (letterlijk) in zijn kraag kunnen pakken, vlak voor een aanstormende bus... Misschien afgeleid omdat we zoveel praatten onderweg?
Overigens is hij de grootste kletskous maar je hebt me wel aan het denken gezet over dat praten.

En je laatste opmerking over liever dat ongeluk dan nooit alleen leren fietsen geeft me ook stof tot nadenken!

Enorm bedankt voor je reactie, en dat meen ik heel serieus!

Mooi om al die postings te lezen, ik herken wel een aantal dingen hierin

quote:

Op zondag 18 januari 2009 23:36 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Kan ook zijn dat hij even helemaal opgaat in zijn gedachten en de rest vergeet. Overprikkeling lijkt mij een 'angstreactie' te weeg te brengen en bijbehorend gedrag; opgaan in je gedachten levert meestal een verbaasde blik op (net als het wakker worden, je bent verbaasd waar je bent en beseft opeens weer wat er speelt)

Ik sluit het niet uit, maar hij krijgt ook Ritalin vanwege dat concentratieverlies, en dat werkt erg goed.

Geeft overprikkeling alleen angstreacties? Ik heb meer het idee dat hij de situatie dan niet meer kan overzien. Maar het zal niet voor het eerst zijn dat ik een bepaald soort gedrag volledig verkeerd analyseer...!

quote:

Op zondag 18 januari 2009 23:44 schreef BONG4002 het volgende:
Ik volg dit topic al een tijdje en voel nu uiteindelijk toch de behoefte om te reageren omdat ik ook een (lichte) vorm van Autisme heb. Vroeger was ik op FOK! namelijk ook actief onder de naam Hepyro en heb toen ooit ook een topic gestart m.b.t. mijn Autisme

Nu ik bijna 30 ben voel ik toch de behoefte om openheid van zaken te geven, ik ben nu al een aantal jaar actief onder het pseudoniem BONG4002, daar ik de (helaas vrij negatieve) history van het account Hepyro achter mij wilde laten, in die periode was ik nogal geobserdeerd bezig en kon ik niet goed omgaan met de (soms) negatieve reacties waardoor ik regelmatig buitensporig reageerde.

Ik heb in de loop der tijd veel geleerd en nu ook eindelijk werk gevonden dat bij mij past (bij de GGZ als administratief medewerker), heb soms nog weleens moeite met mijn handicap als je het zo moet noemen maar wel merk ik duidelijk een vooruitgang t.o.v. vroeger, in de tijd dat ik nog "Hepyro" was zat ik niet goed in mijn vel wat ook valt op te maken als je de Posthistory erop naslaat...

Kortom: Hier ben ik dan als "echte" autist en wilde nu eindelijk toch eens voor mijzelf de boel openbreken en gewoon te zeggen wie ik ben

Zo te horen ben jij behoorlijk gegroeid! Diep respect voor je! Het lijkt me namelijk erg moeilijk om als autist te overleven in "de normale wereld" (waarvan ik me afvraag wie hier eigenlijk meer normaal is, maar dat is een ander verhaal). Mensen zoals jij bewijzen dat het mogelijk is.

Respect!

quote:

Op maandag 19 januari 2009 00:45 schreef dutch-mamma het volgende:

[..]

Zo te horen ben jij behoorlijk gegroeid! Diep respect voor je! Het lijkt me namelijk erg moeilijk om als autist te overleven in "de normale wereld" (waarvan ik me afvraag wie hier eigenlijk meer normaal is, maar dat is een ander verhaal). Mensen zoals jij bewijzen dat het mogelijk is.

Respect!

Dankje, doet me goed wat je zegt en ja heeft enige moeite gekost maar uiteindelijk na vele bans en reprimandes ben ik toch wie ik nu ben

quote:

Op zondag 18 januari 2009 23:59 schreef Black_Tulip het volgende:
(...)Ik schaam me en ik schaam me eigenlijk het meest tegenover alle andere posters hier met autisme. Ik heb mijn problemen, maar ik kan ook trots melden dat heel veel dingen wel goed gaan die een ander niet zou kunnen en daar voel ik me dan weer schuldig over. Ik kan niet tegenover mezelf toegeven dat ik denk dat ik het vergeleken met anderen hier veel beter doe. Zo wil ik niet denken, zo wil ik niet voelen, want dat is arrogant en ik ben al zo vaak beschuldigd van arrogantie dat ik me schaam voor alles wat in die richting wijst.

"Normale" mensen (en ik zit me nu te schamen voor mijn "soortgenoten") staan snel klaar met etiketjes. Ik zie het bij mijn kinderen. Geweldige personen, maar vooral de oudste is kapot gepest, o.a. vanwege zijn taalgebruik (één van de belangrijkste kenmerken van asperger). En als we verhaal gingen halen (op een nette manier) konden we met de staart tussen de poten afdruipen, want "hij lokt het zelf uit"...
Ik heb wel eens het idee dat autisten minder snel pesten dan "normale" mensen, die alles uitkotsen dat maar enigszins afwijkt... Natuurlijk heb je onder autisten ook etterbakken, maar hoe meer ik me er in verdiep, hoe meer respect ik voor jullie heb en hoe dieper ik me schaam voor wat "normaal" wordt genoemd...

quote:

En wat als ik nou eigenlijk geen autisme heb? Dat zou natuurlijk helemaal een blamage zijn
[..]

Ik ben geen psych en mag geen diagnoses stellen, maar ik herken best veel van jou terug in mijn ex en kinderen (en dat bedoel ik niet beledigend, maar puur als herkenning!).

quote:

Ik werd op mijn tweede werkdag echt helemaal afgemaakt. "Slik je medicatie of zo? Ja, ik vraag het omdat je zo warrig overkomt."
[..]

Welkom in de "normale" wereld...

quote:

(...)
En ze begrijpen niet hoe heftig je kan reageren op iets wat in hun ogen niks voorstelt. "Het is de Railcatering maar, het is echt niks, maak je niet zo druk joh" terwijl ik aan het janken ben alsof al mijn dierbaren zijn overleden
[..]

Dat bedoel ik met dingen die ik terug herken in mijn ex en kinderen...
Toen ik nog niets wist van asperger e.d., kon ik daar woedend om worden. Potverdomme, overdrijf niet, stel je niet aan, etcetera... Ik schaam me met terugwerkende kracht voor mijn onwetendheid...

quote:

Wat is het verschil in de blik tussen beleefd en vragend? Die subtiele nuance moet ik nog leren.

En dat is weer iets wat IK, als moeder en ex van aspergers, moet leren. En ik moet bekennen dat dat één van de moeilijkste aspecten is. Ik kan dus wel die nuances zien. Voor mij is het vanzelfsprekend, en hoewel ik een heel aardig empathisch vermogen heb, is het voor mij heel moeilijk om voor te stellen hoe het is als je dat niet kan.
Ik weet nu waarom mijn ex enorme woede-aanvallen kon krijgen als ik gewoon iets vroeg, een grapje maakte (terwijl we elkaar wel heel goed aanvoelden met woordgrapjes!), etcetera. Hij kon mijn gezicht niet "lezen".
Ik weet nu waarom mijn jongste van 10 soms eindeloos kan doorvragen "mamma, ben je blij?". Hij heeft in dagbehandeling geleerd wat emoties zijn, hoe ze onder woorden te brengen, maar het is voor hem soms nog behoorlijk abstract en vreemd.

Mede dankzij jullie leer ik steeds meer!

quote:

Op maandag 19 januari 2009 00:07 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Dat is inderdaad ook een optie, al moet ik zeggen dat overprikkeling bij mij lang niet altijd een 'angstreactie' teweeg brengt. Het betekent ook gewoon dat niet alle signalen die binnenkomen even effectief verwerkt worden. En dan wil je wel even een auto over het hoofd zien.

Ik vermoed dus dat dat met mijn jongste ook zo gaat

quote:

Op maandag 19 januari 2009 00:18 schreef Black_Tulip het volgende:
Alsnog zoveel posts achter elkaar

Ik geloof dat ik je zojuist heb verslagen!

quote:

Op maandag 19 januari 2009 00:23 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Dat ik zelf ook prekerig overkom. Meestal weet ik redelijk goed waartoe gaan leiden, het zijn meestal dingen die logisch heel goed te beredeneren zijn, en hé, daar ben ik net een kei in. Wat ik dus vaak niet zie is dat er ook wel eens emotionele zaken meespelen. En het feit dat ik door mijn eerlijkheid direct zeg wat er gaat gebeuren en mensen nemen je dat vaak niet in dank af, zowel de botte eerlijkheid als het feit dat jij *alweer* gelijk hebt.

Mijn oudste leert nu: niet meer dan 5 zinnen achter elkaar. En dan weer luisteren...

quote:

Op maandag 19 januari 2009 00:51 schreef BONG4002 het volgende:

[..]

Dankje, doet me goed wat je zegt en ja heeft enige moeite gekost maar uiteindelijk na vele bans en reprimandes ben ik toch wie ik nu ben

Jammer, dat veel auti's niet van knuffelen houden (mijn kinderen gelukkig wel), want je verdient er eentje!



(je mag wegduiken en met een vies gezicht je wang afvegen!)