quote:Op donderdag 8 mei 2008 10:53 schreef k_i_m het volgende:
Ohja, hier moest ik ook nog wat posten!
Sinds ik mijn uitgerekende datum weet, roep ik dat ik op mijn verjaardag ga bevallen (uitgerekend 17 maart, jarig 21 maart) zodat ik mijn 30e verjaardag niet hoef te vieren . Ik heb dan ook niet ruim van tevoren het idee dat ik zou kunnen gaan bevallen. Twee dagen voor de daadwerkelijke bevalling lijkt het erop dat ik die enorm spannende slijmprop aan het verliezen ben, maar ik heb nog geen gevoel dat er wat gaat gebeuren.
De nacht van woensdag op donderdag (20 maart) word ik wakker rond een uur of half 5, en voel ik iets lopen. Aangezien ik geen matjes of andere dingen in mijn bed heb gelegd spring ik er gelijk uit (ja, dat lukte zowaar) en ren ik naar de wc om de schade te bekijken. Als ik op het toilet zit krijg ik ineens kramp in mijn buik en na daar een kwartier te hebben gezeten besluit ik mijn wederhelft op de hoogte te brengen dat ik onder de douche ga staan. Als ik een tijdje onder de douche sta komt hij kijken of het goed gaat en dat gaat het eigenlijk wel. Er zit nog geen 2 minuten tijd tussen de weeën, maar ik zeg tegen hem dat ie maar moet liegen tegen de verloskundige omdat ik wil dat ze komt omdat ik naar het ziekenhuis wil voordat alles in hevigheid gaat losbarsten.
De verloskundige komt met een stagiaire die ook gezellig mee komt kijken. Ze wil naar het hartje luisteren, maar op het moment dat ze gaat luisteren voel ik het kind omdraaien. Er is lichtelijke paniek omdat het hartje even kwijt was. Bij mij echter geen paniek. Ik voelde haar draaien en ik heb het idee dat ze overdrijven met de paniek . Ik blijk al 5cm ontsluiting te hebben, dus we mogen naar het ziekenhuis .
In het ziekenhuis aangekomen (uur of 7) blijkt het nogal druk te zijn. Ik zie 5 verpleegsters, die na een half uur komen melden dat ze vrij zijn, en dat er nieuwe verpleegsters komen. Mij interesseert het niks, ik onthou toch niet wie er binnen is geweest . Een verpleegster zegt tegen me dat ze allerlei dingen tegen de pijn hebben en dat ik alleen maar hoef te zeggen als ik denk iets nodig te hebben. Nu had ik vantevoren bij de verloskunidige al aangegeven geen pethidine te willen, dus mijn verbazing is dan ook groot als ze na 3 kwartier nadenken dan toch met een spuit met pethidine aankomen. Ik vraag waar de Remifentanil is ( . ) en dat ze de pethidine mooi in hun eigen reet kunnen stoppen omdat ik dat niet hoef en dat is geloof ik ook zo ongeveer het laatste wat ik uit kan brengen tot ze geboren is.
Ondertussen heeft het halve ziekenhuis totaan de elleboog in mijn onderkant gezeten en op het moment dat er verschillende mensen "het laatste randje meerdere malen wegduwen" ben ik al bijna door al mijn krachten heen en blijkt er ineens geen helder vruchtwater meer te zijn. Ze schroeven een electrode op het hoofd van het kind en ik krijg een infuus met wee opwekkers. Dit laatste doet echt helemaal niks en ik begin er een beetje sjagerijnig van te worden, dat ik daar voor jan lul lig. De verloskundige van het ziekenhuis zegt dat ik op mijn zij moet gaan liggen en op het moment dat ik vraag welke kant gilt ze tegen me dat ik naar haar moet luisteren. Toen was mijn geduld helemaal op. Ik gilde terug "IK VROEG WELKE KANT, DOVE" . en aangezien ik verder niet op mijn zij kon liggen ben ik gewoon weer terug op mijn rug gaan liggen toen ze weg was .
Ondertussen mocht ik ook persen (ojajoh? leuk) dus daar ging ik dan maar mee aan de slag. Persen zonder weeën is een hele dolle ervaring. Ik doe het dan ook steeds verkeerd volgens de verpleegsters en ik vraag me steeds af hoe het dan wel moet. Het infuus wordt nog maar eens opgeschroefd. Dan ben ik het zat. Die stomme klotemensen van het ziekenhuis die geen tijd voor me hebben, pijn, geen weeën, geen pijnstilling en ik vind het nog belachelijker dat ik daar tijd lig te verdoen zonder dat er iets concreets gebeurt . Ik zeg dan ook dat ik ermee ophou, dat ze het kunnen bekijken. Dat is de eerste keer dat ze wel naar me luisteren en de gyneacoloog wordt gehaald .
Dan gaat alles heel snel. Hij legt uit wat een vacuümpomp is en hoe het werkt, maar ik luister niet, ik kijk alleen maar vol angst of ik een schaar richting mijn onderkant zie gaan . Dit blijkt niet het geval te zijn dus ik ontspan. Dat had ik nou niet moeten doen . Opeens word ik door 5 man tegengehouden terwijl die vent aan dat ding trekt. Ik gil zo hard dat ze me op de parkeerplaats voor het ziekenhuis kunnen horen. Dan stopt de man en de pijn ook. Het hoofdje is eruit. Ik gil dat de rest er ook uit moet, en wel nu! En dat ie kan verotten met zijn "kijk eens naar beneden". Ik stel mezelf gerust met alle beelden die ik op tv heb gezien, dat de rest er zo uitfloept en dat het zo afgelopen is. En toen heb ik voor de tweede keer het hele ziekenhuis bij elkaar gegild, want dat deed zo mogelijk nóg meer pijn en leek 10 keer zolang te duren als de eerste helft .
Maar toen was ze er om 11.59. En alles was goed
quote:Op donderdag 8 mei 2008 11:01 schreef Vicky het volgende:
Oh Kim, wat een verhaal.. ik moet er wel een beetje om lachen hoor... Zo lekker nuchter
quote:Op donderdag 8 mei 2008 11:03 schreef Maneki.Neko het volgende:
!
quote:Op donderdag 8 mei 2008 11:03 schreef k_i_m het volgende:
Achteraf gezien vond ik alles ook meevallen, maar dat komt ook alleen maar omdat ik me op het allerergste had voorbereid .
quote:Op donderdag 8 mei 2008 11:05 schreef k_i_m het volgende:
Zo was ik ook een beetje ingescheurd en moest ik een paar hechtingen. Na alle verhalen hier heb ik de verpleegster bijna geld geboden om er vanaf te blijven . Maar afgezien van de eerste verdovingsspuit heb ik niks gevoeld .
quote:Op donderdag 8 mei 2008 11:13 schreef Moonah het volgende:
[KIM]Toen was mijn geduld helemaal op. Ik gilde terug "IK VROEG WELKE KANT, DOVE" . en aangezien ik verder niet op mijn zij kon liggen ben ik gewoon weer terug op mijn rug gaan liggen toen ze weg was .[/KIM]
[KIM]Ik zeg dan ook dat ik ermee ophou, dat ze het kunnen bekijken. Dat is de eerste keer dat ze wel naar me luisteren en de gyneacoloog wordt gehaald [/KIM]
Typisch is dat toch, ik had dat ook. Zo'n moment van "Doei, zoek het maar uit!". Toen werd er ook pas naar mij geluisterd.
Je hebt er weer een echt K_I_M-verhaal van gemaakt!
quote:En dat ie kan verotten met zijn "kijk eens naar beneden".
En je hoefde je 30ste verjaardag niet te vierenquote:
Ach, ik denk dat als ik iets aan pijnstilling had gehad en ze met hun klauwen van "mijn randje" afgebleven waren ik wellicht gewoon nog weeën had gehad, zodat die hele toestand aan het eind niet meer nodig was geweest. Maargoed, dat weet je toch niet, dat is alleen mijn gevoel zo achteraf .quote:Op donderdag 8 mei 2008 12:25 schreef Spankin het volgende:
Overigens is Remifentanil ook niet zaligmakend. Het ene ziekenhuis zweert erbij, terwijl het andere er niets van moet hebben. Een probleem is de bloeddrukdalingen: kan gevaarlijk zijn voor het kindje en moeder kan flauwvallen. Het ziekenhuis waar ik werkte, is er na 3 weken meegestopt.
Verder heeft het op de (linker-) zij liggen meestal wel een reden: als je op je rug ligt worden de grote vaten soms dichtgedrukt. Als het hartfilmpje van de baby minder mooi is, dan is dit de eerste stap.
K_i_m indrukwekkend verhaal, die verloskundige van het ziekenhuis had blijkbaar haar dag niet...
quote:Op donderdag 8 mei 2008 21:46 schreef PM-girl het volgende:
K_I_M, klasse gedaan en klasse verhaal!
Vraag me ineens af hoeveel vrouwen dat roepen tijdens de bevalling: IK STOP ERMEE!
Nee, daar ben ik zelf over begonnen. Maar dat had ik dus net zo goed niet hoeven doen, achteraf gezien .quote:Op donderdag 8 mei 2008 22:39 schreef Lishe het volgende:
Meldt!
Kim, ik moet ook vreselijk lachen om je verhaal. Vooral dat Dove!! (Mijn tactiek was juist om ze te vriend te houden. Ik had een sneaky belgische co-assistente, die mij stiekem stripte, op het eind. Mijn liefde voor haar was bijna net zo groot als de liefde voor baby2. )
Je omschrijft het lekker nuchter, en die hectiek is zo herkenbaar!
Had je vantevoren al aangegeven dat je pijnstilling wilde? Of vragen ze dat normaal standaard als je aangeeft in het ziekenhuis te willen bevallen?
Oh ja hoor, ik ben niet getraumatiseerd. Ik doe het alleen nooit meer . Serieus, die vent met die zuignap had van mij wel anderhalf uur eerder mogen komen. Achterafgezien heeft hij het zo netjes gedaan dat ik hem bijna nog een bedankje had willen sturen. Bijna .quote:Op donderdag 8 mei 2008 23:15 schreef owlet het volgende:
[..]
Goed omschreven, k_i_m! heb je het later nog een beetje een plek kunnen geven?
M'n schoonzus Die riep van ik ga naar huis ik doe het niet meer!quote:Op donderdag 8 mei 2008 21:46 schreef PM-girl het volgende:
K_I_M, klasse gedaan en klasse verhaal!
Vraag me ineens af hoeveel vrouwen dat roepen tijdens de bevalling: IK STOP ERMEE!
Ik denk best wel veel Kan me er wel wat bij voorstellen in ieder geval!quote:Op donderdag 8 mei 2008 21:46 schreef PM-girl het volgende:Vraag me ineens af hoeveel vrouwen dat roepen tijdens de bevalling: IK STOP ERMEE!
Als je geen persweeën hebt en je perst zelf ook niet, dan kan je heeeeel lang wachten voor er iets uitkomt hoor .quote:Op vrijdag 9 mei 2008 06:52 schreef freecell het volgende:
[..]
Ik denk best wel veel Kan me er wel wat bij voorstellen in ieder geval!
Ik snap alleen niet zo goed dat dat blijkbaar een teken voor artsen om het opeens allemaal veel serieuzer te nemen? Staken zit er niet echt in als je eenmaal aan het bevallen bent ofzo
"Snij dat kind er nou maar uit!"quote:Op donderdag 8 mei 2008 21:46 schreef PM-girl het volgende:
K_I_M, klasse gedaan en klasse verhaal!
Vraag me ineens af hoeveel vrouwen dat roepen tijdens de bevalling: IK STOP ERMEE!
Je jat mijn zinnen!quote:
Prachtig!quote:Op vrijdag 9 mei 2008 13:39 schreef kapitein_pannekoek het volgende:
Een vriendinnetje daarentegen : "OH hemel, het is een baby " , die wist echt niet meer waar ze mee bezig was....
Wel lekker dat je over de bevalling van de 2e maar 7 minuten hebt gedaan Dat moeten wij zo nog maar eens zien in te halenquote:Op vrijdag 9 mei 2008 13:39 schreef kapitein_pannekoek het volgende:
Ik zou ook eens mijn verhaal op moeten schrijven...
Het viel allemaal wel mee wat ik geroepen heb, maar nadat Floor geboren was zei ik wel : "OH k*t nog 1 ??? !!! ", maar na 7 minuten was Pien er al, dus dat is weer geen klagen.
Een vriendinnetje daarentegen : "OH hemel, het is een baby " , die wist echt niet meer waar ze mee bezig was....
Hahahaha, fantastisch!quote:
Bij mij deden ze dat na 3 uur zwoegen voor jan met de korte achternaam. Vind het toch nog steeds jammer want het ging hartstikke goed op de ligging van Isa na dan. Extra klote is dan dat je maanden later op tv een uitzending ziet over die bewuste gynaecoloog die loopt te verkondigen dat wanneer iemand een ks nodig heeft die niet onnodig weeen hoeft weg te puffen ja ja denk ik dan maar, mij zie je in dat ziekenhuis iig niet meer terug.quote:
Ja, checkquote:Op vrijdag 9 mei 2008 13:39 schreef kapitein_pannekoek het volgende:
Ik zou ook eens mijn verhaal op moeten schrijven...
Het viel allemaal wel mee wat ik geroepen heb, maar nadat Floor geboren was zei ik wel : "OH k*t nog 1 ??? !!! ", maar na 7 minuten was Pien er al, dus dat is weer geen klagen.
Een vriendinnetje daarentegen : "OH hemel, het is een baby " , die wist echt niet meer waar ze mee bezig was....
? Je zegt dus tegen je familie dat ze in het ziekenhuis geboren is omdat het niet gebruikelijk is om thuis te bevallen vanwege een doodgeboren kindje van je oma? Of lees ik het nou helemaal verkeerd?quote:Op zondag 11 mei 2008 19:00 schreef Popples het volgende:
kd ik hoop voor jou dat je idd lekker thuis kunt blijven.
nu moet ik gewoon liegen over waar onze dochter geboren is want in onze familie is het niet gebruikelijk thuis te bevallen en vooral omdat mijn oma een doodgeboren kindje thuis heeft gekregen.
dat was een van de redenen dat ik dus ook bang was.
Het is gewoon vervelend als alles tijdens de bevalling anders loopt dan gedacht denk ik. Eigenlijk wil je alleen maar met bevallen bezig zijn en niet met wanneer je naar het ZH moet, wanneer nog niet en al dat soort dingen. En ja, ze wachten vaak erg lang met naar het ZH laten gaan dan, zowel de verloskundigen als de mensen in het ZH zelf overigens.quote:Op maandag 12 mei 2008 16:42 schreef Popples het volgende:
ik zag zowiezo op tegen het thuis bevallen. misschien als het wat minder chaotischs was verlopen dat ik het anders vond maar nu dank je.
Waar baseer je dat op?quote:Op dinsdag 3 juni 2008 16:48 schreef Silmarwen het volgende:
Ik denk dat veel vrouwen toch een beeld hebben van de bevalling, een ideaal beeld en als het anders gaat dat het toch een beetje een tegenvaller is?
Verhalen die andere vrouwen je toch vertellen. Dat ze graag thuis wilde bevallen, toch naar het ziekenhuis moesten en daar een naar gevoel bij hadden. Hun eigen ervaringen dus. Ik zeg niet dat dat altijd zo is hoor, het zou me niet verbazen dat ziekenhuizen bijvoorbeeld, altijd een even prettige ervaring zijn. Ik toevallig wel, maar misschien had ik mazzel. Mijn beste vriendin absoluut niet, die moest uiteindelijk met spoed naar het ziekenhuis, moest lang wachten op pijnstilling en heeft onder andere daardoor een naar gevoel over haar bevalling. omdat ze zo lang weeen moest wegpuffen terwijl de bevalling verder niet opschoot. Dat kan ik me goed voorstellen.quote:
Bijzonder is misschien een beter woord, maar de daadwerkelijke geboorte is toch wel mooi? Althans vond ik wel. Ik heb niet uren weeen weg te hoeven zuchten, voor mij was het erna zwaarder denk ik. Alhoewel ik wel ruim 24 uur weeen had maar dat meer zag als rugpijn. Wel vervelend maar niet zoals weeen tijdens een volledig natuurlijke bevalling, dus ik heb er denk ik een wat andere kijk op dan bij een "normale" bevalling.quote:Op dinsdag 3 juni 2008 22:23 schreef Brighteyes het volgende:
Ik denk dat ook wel een beetje hoor.
Volgens mij hebben veel vrouwen het beeld in hun hoofd van gedimd licht, kaarsjes, fijne cd op de achtergrond en dan heel sereen puffen maar.
En dat blijkt in de praktijk toch vaker tegen dan mee te vallen dacht ik. En ik kan me zo voorstellen dat daar die gevoelens van ontevredenheid vandaan komen...
Overigens vind ik het een beetje 'onzin' dat een bevalling een 'mooie' ervaring moet zijn.
Het is een bijzondere ervaring, maar het is over het algemeen loei en loei zwaar dus of dat dan altijd in combinatie met 'mooi' gaat vraag ik me af...
Of nou ja... 'onzin'... dat is niet helemaal wat ik bedoel.
Maar het is meer dat ik niet vind dat het perse een mooie ervaring moet zijn...
De geboorte van een kind is een mooie ervaring, een bevalling hoeft dat niet te zijn Zoiets is het denk ik. Het is bijzonder om te zien dat een kindje van een klein zaadje en eitje is uitgegroeid tot een echt mensjequote:Op dinsdag 3 juni 2008 22:23 schreef Brighteyes het volgende:
Ik denk dat ook wel een beetje hoor.
Volgens mij hebben veel vrouwen het beeld in hun hoofd van gedimd licht, kaarsjes, fijne cd op de achtergrond en dan heel sereen puffen maar.
En dat blijkt in de praktijk toch vaker tegen dan mee te vallen dacht ik. En ik kan me zo voorstellen dat daar die gevoelens van ontevredenheid vandaan komen...
Overigens vind ik het een beetje 'onzin' dat een bevalling een 'mooie' ervaring moet zijn.
Het is een bijzondere ervaring, maar het is over het algemeen loei en loei zwaar dus of dat dan altijd in combinatie met 'mooi' gaat vraag ik me af...
Of nou ja... 'onzin'... dat is niet helemaal wat ik bedoel.
Maar het is meer dat ik niet vind dat het perse een mooie ervaring moet zijn...
Hihi, ik schaam me nog voor wat ik allemaal uitkraamde:quote:
Dat riep ik al toen ik nog zwanger was . .quote:Op woensdag 4 juni 2008 10:24 schreef flowerbox het volgende:
[..]
Hihi, ik schaam me nog voor wat ik allemaal uitkraamde:
- Het volgende kindje adopteren we! Nooit meer zoiets.
Het eerste deel ben ik met je eens, het tweede niet. Het probleem is idd denk ik niet begrepen worden, niet serieus genomen worden, dat men niet naar je luistert. Maar ik ben juist volledig in handen van al het medische gedoe geweest zover maar kan en ik heb juist het gevoel dat ze altijd hebben geluisterd en me heel serieus namen. Voor zover dat heb ik dan ook geen vervelend gevoel aan mijn bevalling over gehouden.quote:Op woensdag 4 juni 2008 11:39 schreef owlet het volgende:
Als ik zo de verhalen hier lees dan krijg ik wel het idee dat bij de meeste bevallingen die als vervelend worden ervaren de nadruk vooral ligt op het niet begrepen worden en het niet serieus genomen worden. Veel meer dan op pijn of het feit dat bevallen zelf zwaar is. En ik kan me goed voorstellen dat deze groep alleen maar groter wordt door de jaren heen nu er steeds meer ingegrepen wordt in bevallingen.
Ik ben niet tegen dat ingrijpen hoor, maar hoe meer kunstgrepen (inleiden, bijstimuleren, verdoven, kunstverlossing, etc.) hoe meer medische handelingen, hoe minder eigen inituatief van de vrouw en hoe meer medisch personeel.
En dus meer kans op onbegrip, over hoofden heen praten/handelen en niet rekening houden met het feit dat er een mens ligt te bevallen en niet een patient.
Misschien is het de prijs die we betalen voor het steeds "veiliger" maken van het bevallen, ik weet het niet.
Ik heb dat zelf ook niet als vervelend ervaren. Héél eventjes wel, toen de eerste gyn. aan mijn bed pethidine voorstelde en niet leek te begrijpen dat ik dat niet wilde en dat ik heel moeilijk weeën op kon vangen met de band om mijn buik en het volgens haar noodzakelijke rugliggen. Gelukkig was mijn verloskundige er nog bij en die heeft gezorgd voor een ruggenprik en een electrode op het hoofdje van de baby.quote:Op woensdag 4 juni 2008 12:15 schreef cattie het volgende:
Maar ik ben juist volledig in handen van al het medische gedoe geweest zover maar kan en ik heb juist het gevoel dat ze altijd hebben geluisterd en me heel serieus namen. Voor zover dat heb ik dan ook geen vervelend gevoel aan mijn bevalling over gehouden.
Hele gedeeltes van je verhaal lijken mijn verhaal wel. Mocht ik ooit nog een keer bevallen scheld ik ze gewoon gelijk verrot heb ik met mezelf afgesproken. Dat schijnt te mogen, dus dan krijgen ze ook de volle lading als ze dan toch zo duidelijk laten merken dat ze er geen zin in hebben om mij te helpen .quote:Op woensdag 4 juni 2008 12:38 schreef Stiemie het volgende:
Ik had ook een vacuumpomp-bevalling, maar ik moet zeggen dat dat deel voor mij erg meeviel. Dat was niet echt pijnlijk ofzo en viel me erg mee in verhouding tot de rest van de bevalling. Het niet serieus genomen worden vond ik stukken erger.
quote:Op dinsdag 3 juni 2008 16:48 schreef Silmarwen het volgende:
Ik denk dat veel vrouwen toch een beeld hebben van de bevalling, een ideaal beeld en als het anders gaat dat het toch een beetje een tegenvaller is? En ook doen veel ziekenhuizen erg lastig met de pijnstilling.
quote:Op dinsdag 3 juni 2008 22:23 schreef Brighteyes het volgende:
Ik denk dat ook wel een beetje hoor.
Volgens mij hebben veel vrouwen het beeld in hun hoofd van gedimd licht, kaarsjes, fijne cd op de achtergrond en dan heel sereen puffen maar.
En dat blijkt in de praktijk toch vaker tegen dan mee te vallen dacht ik. En ik kan me zo voorstellen dat daar die gevoelens van ontevredenheid vandaan komen...
Eerlijk gezegd vind ik dat er een beetje 'makkelijk' gedaan wordt over 'de instelling van de vrouw'. Waarom zou dat de belangrijkste oorzaak van ontevreden gevoelens zijn?quote:Op woensdag 4 juni 2008 12:47 schreef DaviniaHR het volgende:
Het is heel erg hoe je erin gaat. Als je een serene rustige (mss zelfs bloedloze) bevalling verwacht, tja, vind je het dan gek dat het tegenvalt! Als je uitgaat van het ergste, valt het bijna altijd mee.
Gij grapjas!quote:Op woensdag 4 juni 2008 14:28 schreef bixister het volgende:
haha ja moonah, je had vast een veel te rooskleurig beeld van bevallen.
Ah, ik ben dus niet de enige die er een wat rottig gevoel bij kreeg. Tnx.quote:nee hoor, ik ben 't helemaal met je eens. érg link en lomp om alle ervaren problemen en frustraties op de instelling/verwachtingen van de vrouw af te schuiven.
Sorry hoor, maar ik vind het behoorlijk naief als je denkt dat je zodra je in het ziekenhuis komt om daar alleen te bevallen eerst nog even een filmpje van 2,5 uur kan gaan kijken (het was overigens ook nog een oorlogsfilm want dat vond haar vriend leuker). Ze was op de terugkomdag van de gym trouwens ook vol van verbazing dat de bevalling veel pijn had gedaan (ze dacht dat je als je voor een ruggeprik koos helemaal niks van de bevalling zou merken), dat ze na de bevalling niet meteen haar bed uit kon springen en dat er bloed op het kindje had gezeten toen het geboren was. Dat was namelijk niet zoals je op tv altijd zag.quote:Op woensdag 4 juni 2008 14:34 schreef owlet het volgende:
Eens, Moonah.
Ik snap ook niet goed dat er min gedaan wordt over vrouwen die kaarsjes, muziek en een dvd bij hun bevalling willen. Wat is er mis met hopen dat het op deze manier gaat?
Ik heb best wel veel thuisbevallingen mee gemaakt waarvan een heel groot deel inderdaad op een volledig zelfgekozen manier. Inclusief kaarsjes en weet ik veel hoe veel frutsels en dingen om de sfeer zo goed mogelijk te maken.
En ik weet wel dat je een bevalling voor geen meter kan plannen maar dat wil niet zeggen dat je niet kan streven naar een bepaalde manier van doen. Dan ben je niet meteen naief
Nee dta bedoel ik absoluut niet. Met instelling van de vrouw zou ik ook meer bedoelen bij thuisbevalling of de schrik van naar het ziekenhuis toe moeten.quote:Op woensdag 4 juni 2008 14:23 schreef Moonah het volgende:
[..]
[..]
[..]
Eerlijk gezegd vind ik dat er een beetje 'makkelijk' gedaan wordt over 'de instelling van de vrouw'. Waarom zou dat de belangrijkste oorzaak van ontevreden gevoelens zijn?
Als ik zo de diverse verhalen in OUD lees, is dat ab-so-luut niet de belangrijkste oorzaak.
En jullie zullen het vást genuanceerder bedoelen, en ik zou me ook niet persoonlijk aangesproken moeten voelen, maar het lijkt nu net alsof 'de ziekenhuizen' geen deel hebben aan het feit dat één op de zes het als naar heeft ervaren. En dat lijkt me sterk.
Dat bedoelde ik ook met mijn post een stukje terug.quote:Op woensdag 4 juni 2008 16:04 schreef Silmarwen het volgende:
[..]
Nee dta bedoel ik absoluut niet. Met instelling van de vrouw zou ik ook meer bedoelen bij thuisbevalling of de schrik van naar het ziekenhuis toe moeten.
Nee, dat is toch ook niet goed verwoord.Ik weet niet precies hoe ik het moet verwoorden eigenlijk. Laat ik het zo zeggen, de vrouwen die ik heb gesproken, dus buiten het internet want verder heb ik me eigenlijk nooit zo gemengd in die discussies omdat ik zelf nooit was bevallen, die hadden vaak, een in mijn ogen naief beeld. Even een ruggenprik, rustig weeenwegpuffen en een DVDtje kijken et cetera. Ik kan mij dan voorstellen dat het verdomd tegenvalt als je daadwerkelijk de pijn van weeen voelt of dat het ineens een keizersnede wordt. Maar ik bedoel het zeker niet op een manier dat iemand het negatief op kan vatten of er een negatief gevoel bij heeft. Ik vind het juist heel naar dat er vrouwen zijn die er een slecht gevoel aan over gehouden hebben en wil ze zeker niet afschuiven als zeurkousen.
Ik denk dat ziekenhuizen zeker wel een groot deel te maken hebben met het nare gevoel achteraf. Niet begrepen worden, mensen die niet naar je luisteren, dat lijkt me juist enorm frustrerend in een al hele moeilijke tijd.
En Owlet, ik denk dat het een erg naief beeld is, kaarsjes, dvd'tjes. Maar er is niets mis mee hoor, niet mijn ding, maar als iemand zich prettig voelt bij een donkere kamer met kaarsjes, een cd met geluidjes van de zee et cetera, dan denk ik dat je dat juist moet doen. Je moet kunnen bevallen op de manier wat jou het prettigste lijkt. Helaas gaat dat volgens mij meestal niet helemaal zo.
Hier heb je iig vwb mijn geval een heel goed punt.quote:Op woensdag 4 juni 2008 11:39 schreef owlet het volgende:
Als ik zo de verhalen hier lees dan krijg ik wel het idee dat bij de meeste bevallingen die als vervelend worden ervaren de nadruk vooral ligt op het niet begrepen worden en het niet serieus genomen worden. Veel meer dan op pijn of het feit dat bevallen zelf zwaar is. En ik kan me goed voorstellen dat deze groep alleen maar groter wordt door de jaren heen nu er steeds meer ingegrepen wordt in bevallingen.
Ik ben niet tegen dat ingrijpen hoor, maar hoe meer kunstgrepen (inleiden, bijstimuleren, verdoven, kunstverlossing, etc.) hoe meer medische handelingen, hoe minder eigen inituatief van de vrouw en hoe meer medisch personeel.
En dus meer kans op onbegrip, over hoofden heen praten/handelen en niet rekening houden met het feit dat er een mens ligt te bevallen en niet een patient.
Misschien is het de prijs die we betalen voor het steeds "veiliger" maken van het bevallen, ik weet het niet.
Jammer van je getikte post, als je hem toch niet post.quote:Op woensdag 4 juni 2008 21:51 schreef Brighteyes het volgende:
Ik had al een hele post getikt met uitleg en nuance, over hoe ik tot mijn post gekomen was, maar toen las ik nog een keer en ten eerste schreef ik 'veel vrouwen' en niet 'alle vrouwen' en ten tweede lees ik dat ondanks de nuances deze mening blijkbaar not done is...
Laat maar dan, als je je dan aangesproken voelt door wat ik geschreven heb, so be it, dan maakt het sowieso niet uit wat er staat blijkbaar, dan wil je je gewoon aangesproken voelen.
Mij ook!!quote:Op woensdag 4 juni 2008 14:23 schreef Moonah het volgende:
[..]
[..]
[..]
Eerlijk gezegd vind ik dat er een beetje 'makkelijk' gedaan wordt over 'de instelling van de vrouw'. Waarom zou dat de belangrijkste oorzaak van ontevreden gevoelens zijn?
Als ik zo de diverse verhalen in OUD lees, is dat ab-so-luut niet de belangrijkste oorzaak.
En jullie zullen het vást genuanceerder bedoelen, en ik zou me ook niet persoonlijk aangesproken moeten voelen, maar het lijkt nu net alsof 'de ziekenhuizen' geen deel hebben aan het feit dat één op de zes het als naar heeft ervaren. En dat lijkt me sterk.
Na de geboorte klopt een navelstreng nog een tijdje door en voert nog bloed naar het kindje. Op gegeven moment na een minuut of 5 houdt dat kloppen op, en dan wilde ik hem pas laten afnavelen. Dat heeft te maken met de overgang voor de baby. Zolang hij nog bloed uit de navelstreng krijgt helpt hem dat met het zelfstandig leren ademen, meteen afnavelen geeft een schrikeffect voor de baby. Hij bepaalt als het ware zijn eigen tempo met ademhalen als je de navelstreng laat uitkloppen. Hij geeft uiteraard een flinke schreeuw na net geboren te zijn, maar zal verder niet heel hard huilen, maar juist zachtjes, en rustig kunnen wennen aan het leven buiten de baarmoeder.quote:Op woensdag 4 juni 2008 23:51 schreef bixister het volgende:
elizabethR, die tweede keer klinkt inderdaad allesbehalve prettig zeg. en wat bedoel je met het laten uitkloppen van de navelstreng?
klinkt juist heel redelijk vind ik allemaal hoor! ik had de term uitkloppen anders gelezen, dacht dat ze erop gingen kloppen oid ( ) . heel erg stom dat ze zo slecht naar je luisterden.quote:Op woensdag 4 juni 2008 23:59 schreef ElizabethR het volgende:
[..]
Na de geboorte klopt een navelstreng nog een tijdje door en voert nog bloed naar het kindje. Op gegeven moment na een minuut of 5 houdt dat kloppen op, en dan wilde ik hem pas laten afnavelen. Dat heeft te maken met de overgang voor de baby. Zolang hij nog bloed uit de navelstreng krijgt helpt hem dat met het zelfstandig leren ademen, meteen afnavelen geeft een schrikeffect voor de baby. Hij bepaalt als het ware zijn eigen tempo met ademhalen als je de navelstreng laat uitkloppen. Hij geeft uiteraard een flinke schreeuw na net geboren te zijn, maar zal verder niet heel hard huilen, maar juist zachtjes, en rustig kunnen wennen aan het leven buiten de baarmoeder.
-edit-
PS, ik weet dat dit erg linksegeitenwollesokkerig klinkt. Maar dat kan me niet schelen. Ik wilde ook gedempt licht als ie net geboren was, mocht ook al niet. Wegen en meten vond ik niet meteen nodig, hij lag binnen 10 minuten op de schaal in plaats van in zijn mama's armen. Allemaal zo traumatisch als je net een warme baarmoeder hebt verlaten lijkt me. Dat is mijn mening.
Dat wilde ik dus ook nog ergens zetten 'als je je zo aangesproken voelt moet je mss eens bij jezelf te rade gaan' maar dat vond ik wel heel erg een open deur, en ook best vals.quote:Op donderdag 5 juni 2008 08:32 schreef Moonah het volgende:
Tekenend voor het feit hoe diep het zit blijkbaar....
Klopt. Maar als ziekenhuizen zorgvuldiger met barende vrouwen omgaan zou het al heel wat leed schelen denk ik.quote:Op donderdag 5 juni 2008 08:38 schreef Brighteyes het volgende:
En trouwens... iedereen mag de bevalling zo naar vinden als het voor hen was... Het is, zoals iemand hierboven ergens zei, idd niet te beoordelen hoe iemand iets ervaart...
Echt wel daarom heb ik dus aan de bevalling zelf geen naar gevoel overgehouden, die mensen waren allemaal erg aardig. Tja dat was dan ook een andere gyn als die waar ik alle afspraken mee had gehad (ijskonijn was dat) en de verpleegster was super lief en pufte 1,5 uur met me mee, wat wil je dus nog meer.quote:Op donderdag 5 juni 2008 08:46 schreef Brighteyes het volgende:
*knip* Dat soort dingen maken wel heel veel verschil denk ik.
Waakinfuus.quote:Op zondag 8 juni 2008 15:10 schreef Grijs het volgende:
Na de geboorte van Judith heb ik veel bloed verloren en moest ik naar het ziekenhuis om bloed te krijgen. Daarom wilden ze nu dat ik vast in het ziekenhuis was, voor het geval dat weer nodig was. Ik heb in het ziekenhuis wel een infuusaansluiting (hoe heet dat eigenlijk?) gekregen, maar gelukkig hebben we die niet hoeven te gebruiken.
Ik vind dit wel de belangrijkste zin uit je hele verhaal. Je hebt niet gefaald, je hebt hulp gehad van diverse medici, maar je hebt wel een prachtig gezond mannetje.quote:Op maandag 9 juni 2008 15:49 schreef Webkim het volgende:
Ik was nooit uit op zwanger zijn of bevallen. Mijn grootste wens en die van F was een lief, gezond kindje.
Nee hoor, dat zal misschien in jouw ziekenhuis zijn, maar is bij mijn weten niet de standaard.quote:Op dinsdag 10 juni 2008 15:01 schreef OooLizaooO het volgende:
(die krijg je in België standaard, je moet echt expliciet zeggen dat je ze NIET wilt, als je ze niet wilt).
Dank je wel.quote:Op dinsdag 15 juli 2008 23:57 schreef marlieske het volgende:
Poeh KD een heftig verhaal, je doet er nogal nuchter over maar ik vind het raar dat je niet met de ambulance bent gebracht als je zoveel bloed verliest en je kindje ziet blauw lijkt haast me wel geboden.
KD gefeliciteerd met je dochtertje, (ik heb helaas niet alles kunnen volgen de laatste weken vandaar nu pas)
geniet van je kraamtijd!
volgende week is het gesprek ( ze is momenteel op vakantie), kijk er erg naar uit.quote:Op zondag 10 augustus 2008 20:28 schreef Moonah het volgende:
KD, ik lees nu pas je verhaal. Jeetje zeg... Wat lomp van je VK. heb je al een nagesprek gehad inmiddels?
En wat lijkt het me afschuwelijk dat jullie zo lang hebben moeten wachten in het zkh.
quote:Op dinsdag 19 augustus 2008 09:41 schreef KD-fotografie het volgende:
vandaag is de dag, het gesprek met de verloskundige, ben benieuwd hoe het gaat.
Om 14.45 moet ik er zijn.
donequote:Op woensdag 20 augustus 2008 13:01 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
simmu, wat vervelend voor je. ik vind helemaal niet dat je zeurt. maar misschien is dit meer iets voor
dit topic
De vlos was ook echt heel verbaasd, haha. Wij ook wel trouwens!quote:Op vrijdag 22 augustus 2008 18:50 schreef juttertje het volgende:
Ik vind het een mooi verhaal, Freecell! Vooral van het halverwege tegenkomende babyhoofdje !
Het is ook een opbeurend verhaal tussen alle horrorverhalen die ik soms hoor
Precies wat ik ook dachtquote:Op vrijdag 22 augustus 2008 18:50 schreef juttertje het volgende:
Het is ook een opbeurend verhaal tussen alle horrorverhalen die ik soms hoor
Mja, haha, ik heb ook tijdens die laatste storm nog even flink gescholden.... Op Evaquote:Op zaterdag 23 augustus 2008 13:23 schreef PM-girl het volgende:
Freecell, gek hoe het verloop ineens kan wisselen he, eerst heel traag en dan ineens op turbostand bevallen! Leuk geschreven ook!
quote:Op zaterdag 23 augustus 2008 14:58 schreef freecell het volgende:
[..]
Wat ook goed hielp bij weeën: TARA die me af ging leiden met knuffels en idote stemmetjes, hij deed echt heel idioot en leidde écht af
Wij hebben tijdens die eerste 14 uur weeën ook echt heel erg veel lol gehadquote:
Dat maakt echt zoveel goed, wij hebben in het ziekenhuis ook zoveel lol gehad met elkaar en met de verloskundige.quote:Op zaterdag 23 augustus 2008 15:25 schreef freecell het volgende:
Wij hebben tijdens die eerste 14 uur weeën ook echt heel erg veel lol gehad
De verloskundige was ook al verbaasd over onze flauwe grappen.
Hehequote:
quote:
Jazeker, de eerste duurde van eerste krampje tot geboorte zo'n 7 uur. Waarvan 64 minuten persen. dit zag ik laatst op m'n kaart staan bij de vkquote:Op vrijdag 28 november 2008 19:55 schreef Lois het volgende:
[..]
Ik vind dat je het mooi opgeschreven hebt Igraine, echt een fijne bevalling zo te lezen. Echt zo'n verhaal waar je, als je zwanger bent van de 2e, moed van krijgt. Heel duidelijk is te lezen dat het pad al is geeffend door je 1e, dat de 2e eruit persen zoveel makkelijk kan gaan. Mooi!
Het zal bixie weer niet wezenquote:Op vrijdag 28 november 2008 21:08 schreef bixister het volgende:
wow igraine. wat een superbevalling!
(dat "en toen kreeg ik haar op m'n borst" moest ik wel even nog 2x lezen. ).
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Volgens mij is het gelukt!! Het is wel een goed verhaal als je bang bent dat je een groot kind krijgt....
Dank je wel!quote:Op dinsdag 6 januari 2009 08:09 schreef Lishe het volgende:
Fuente, wat een snelle bevalling! En de tranen kwamen toen je vertelde over Sara. Al die gevoelens als je bijna gaat bevallen, pfff, heftig is het. Maar mooi! Heel!
dat was bij ons ook een probleem idd. als ik nog eens zwanger geraak moeten we dan ook direct bij de gyn, en niet een vlos.quote:Op dinsdag 6 januari 2009 11:24 schreef Brighteyes het volgende:
Wat een lange aanloop zeg Reinhilde, en wat jammer dat het niet wilde vlotten. Maar ja, iig is nu duidelijk waarom en is er iig een goeie kans dat het de volgende keer niet zo'n drama hoeft te worden. Hoe het koppie ligt kan heel bepalend zijn ook voor het vorderen van de ontsluiting heb ik ooit eens begrepen.
wat een verhaalquote:
Idd heel eng, ik kon het ook niet stoppen.quote:Op dinsdag 6 januari 2009 11:37 schreef Fuente het volgende:
Reinhilde, jeetje, wat een lange, slepende bevalling zo! Kan me indenken dat je dat nog lang bijblijft zoiets!
Dat trillen herken ik ook wel, tijdens de weeen, Bjorn vond het heel eng omdat het oncontroleerbaar was en ik heel erg schudde. Raar dat dat soort dingen met je lijf gebeuren, zonder enige controle he?
Kunnen ze de volgende keer bepalen hoe het hoofdje ligt zodat je dan eventueel geen keizersnede hoeft?
Groot gelijk!quote:Op dinsdag 6 januari 2009 16:38 schreef Lovechild het volgende:
Ik had op een gegeven moment iemand van het kraamcentrum aan de lijn en die vroeg of het klopte dat mijn man de bevalling had gedaan. "Uhm...nou nee. IK heb de bevalling gedaan en HIJ heeft haar opgevangen!" Kom nou, dat was me echt teveel eer voor hem na al die pijn van mij
Nou die persweeën, daar werd ik behoorlijk door overrompeld iedere keer. Als in: geen houden meer aan, ik móet persen. Bij mijn 3e was de uitdrijvingstijd 2 minuten en bij mijn 2e heb ik 10 minuten geperst.quote:Op dinsdag 6 januari 2009 17:54 schreef marit1978 het volgende:
Lovechild, erg leuk om te lezen!
Wát een verhaal zeg Erg overrompelend (voor jou dus ) !
Goed idee! Ik heb zulke linkjes natuurlijk al weleens zien staan, maar ik wist niet hoe dat werkt Ga ik proberen.quote:Op dinsdag 6 januari 2009 19:01 schreef Brighteyes het volgende:
Als je op de datum van een post klikt met je rechtermuisknop dan kan je het linkje naar je post kopieren. En die kan je dan gewoon hier plakken. Hoef je verder niks meer mee te doen. Dan kunnen we ze ook lezen, maar staan ze niet meer herhaald.
Ja, die zijn ook zo beschreven!quote:Op dinsdag 6 januari 2009 19:01 schreef Mibos2 het volgende:
Jahaaa als je die ook zo beschreven hebt dan m ag dat wel hoor!
haar vrienden hadden ook niets door... er was echt niks aan haar te zien...quote:Op dinsdag 6 januari 2009 17:09 schreef Reinhilde het volgende:
Wow Lovechild, wat een verhaal!
En Countrytammy, Ik vraag me altij af bij dit soort verhalen hoe het komt dat je niet geweten hebt zwanger te zijn, niet vervelend bedoelt hoor!
toch even reagerenquote:Op dinsdag 6 januari 2009 17:09 schreef Reinhilde het volgende:
Wow Lovechild, wat een verhaal!
En Countrytammy, Ik vraag me altij af bij dit soort verhalen hoe het komt dat je niet geweten hebt zwanger te zijn, niet vervelend bedoelt hoor!
Ik heb weleens gehoord/gelezen dat vrouwen het vaak wel weten, maar het verdringen. In het geval van Countrytammy zou ik me er iets bij voor kunnen stellen; zwanger van je ex-man waarbij je nog in huis woont (als ik het goed geïnterpreteerd heb hoor), ook een nieuwe relatie. Ik zou me zo kunnen indenken dat het dan niet handig is om zwanger te zijn en dat je het ook niet wilt wetenquote:Op dinsdag 6 januari 2009 17:09 schreef Reinhilde het volgende:
En Countrytammy, Ik vraag me altij af bij dit soort verhalen hoe het komt dat je niet geweten hebt zwanger te zijn, niet vervelend bedoelt hoor!
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |