Bevallingsverhalen deel 7

'en toen was alles goed' is wel herkenbaar !!

hahaha, wel erg komisch geschreven.

quote:

En dat ie kan verotten met zijn "kijk eens naar beneden".

Heerlijk verhaal k_i_m, hoewel ik me kan voorstellen dat het voor jou niet zo heerlijk was.

Nouja, het viel dus wel mee achteraf .

Ik moet inene denken aan mijn zwangerschapsgymles. Dan vragen ze aan je hoe je je bevalling voor je ziet. En dan komen mensen met ideeën als kaarsjes neerzetten en je favoriete muziekje opzetten
Misschien handig als ze jouw verhaal ook even lezen Kim

Overigens is Remifentanil ook niet zaligmakend. Het ene ziekenhuis zweert erbij, terwijl het andere er niets van moet hebben. Een probleem is de bloeddrukdalingen: kan gevaarlijk zijn voor het kindje en moeder kan flauwvallen. Het ziekenhuis waar ik werkte, is er na 3 weken meegestopt.

Verder heeft het op de (linker-) zij liggen meestal wel een reden: als je op je rug ligt worden de grote vaten soms dichtgedrukt. Als het hartfilmpje van de baby minder mooi is, dan is dit de eerste stap.

K_i_m indrukwekkend verhaal, die verloskundige van het ziekenhuis had blijkbaar haar dag niet...

Kaarsjes en muziek? Ik moet er niet aan denken
Het is geen romantisch dinertje voor het haardvuur

quote:

Op donderdag 8 mei 2008 12:15 schreef k_i_m het volgende:
Nouja, het viel dus wel mee achteraf .

En je hoefde je 30ste verjaardag niet te vieren

quote:

Op donderdag 8 mei 2008 12:25 schreef Spankin het volgende:
Overigens is Remifentanil ook niet zaligmakend. Het ene ziekenhuis zweert erbij, terwijl het andere er niets van moet hebben. Een probleem is de bloeddrukdalingen: kan gevaarlijk zijn voor het kindje en moeder kan flauwvallen. Het ziekenhuis waar ik werkte, is er na 3 weken meegestopt.

Verder heeft het op de (linker-) zij liggen meestal wel een reden: als je op je rug ligt worden de grote vaten soms dichtgedrukt. Als het hartfilmpje van de baby minder mooi is, dan is dit de eerste stap.

K_i_m indrukwekkend verhaal, die verloskundige van het ziekenhuis had blijkbaar haar dag niet...

Ach, ik denk dat als ik iets aan pijnstilling had gehad en ze met hun klauwen van "mijn randje" afgebleven waren ik wellicht gewoon nog weeën had gehad, zodat die hele toestand aan het eind niet meer nodig was geweest. Maargoed, dat weet je toch niet, dat is alleen mijn gevoel zo achteraf .

Oja, dat op de zij liggen was inderdaad naar aanleiding van een veranderde waarneming van de hartslag. Toen bleek de electrode los te zijn gegaan, die lag tussen mijn benen . Echt, die mensen hebben meer paniek gehad dan ik geloof ik .

En die verloskundige ben ik helemaal niet over te spreken. Ze was met 3 bevallingen bezig, en omdat ik in het begin heel snel ging was het allemaal "prima, goedzo!" en weg was ze weer. En toen het langer duurde moest ze nog net niet zuchten als ze bij me binnen kwam, dat ik nóg niet bevallen was .

Goed verhaal om te lezen, k_i_m. Zo stel ik me ook ongeveer voor dat het zal gaan. Niet alleen maar dat gezever: 'het was wel even duwen, maar dat ben je meteen weer vergeten hoor' ja dag. daar geloof ik echt niets van.

Ik zou die verloskundige bij haar haar hebben gegerepen en waarschijnlijk iets niet zo aardigs geroepen hebben denk ik

Denk jij dan dat je bij d'r in de buurt kan komen? . .

Daar is altijd wel wat op te vinden

Trappen kan ook natuurlijk

Echt een k_i_m verhaal Nuchter, herkenbaar en ik moest er best om lachen hoewel ik me voor kan stellen dat je dat op dat moment nou net niet deed

K_I_M, klasse gedaan en klasse verhaal!

Vraag me ineens af hoeveel vrouwen dat roepen tijdens de bevalling: IK STOP ERMEE!

Meldt!

Kim, ik moet ook vreselijk lachen om je verhaal. Vooral dat Dove!! (Mijn tactiek was juist om ze te vriend te houden. Ik had een sneaky belgische co-assistente, die mij stiekem stripte, op het eind. Mijn liefde voor haar was bijna net zo groot als de liefde voor baby2. )
Je omschrijft het lekker nuchter, en die hectiek is zo herkenbaar!
Had je vantevoren al aangegeven dat je pijnstilling wilde? Of vragen ze dat normaal standaard als je aangeeft in het ziekenhuis te willen bevallen?

Je hebt het mooi beschreven k_i_m maar wat een rotbevalling eigenlijk!

quote:

Op donderdag 8 mei 2008 21:46 schreef PM-girl het volgende:
K_I_M, klasse gedaan en klasse verhaal!

Vraag me ineens af hoeveel vrouwen dat roepen tijdens de bevalling: IK STOP ERMEE!

Goed omschreven, k_i_m! heb je het later nog een beetje een plek kunnen geven?

quote:

Op donderdag 8 mei 2008 22:39 schreef Lishe het volgende:
Meldt!

Kim, ik moet ook vreselijk lachen om je verhaal. Vooral dat Dove!! (Mijn tactiek was juist om ze te vriend te houden. Ik had een sneaky belgische co-assistente, die mij stiekem stripte, op het eind. Mijn liefde voor haar was bijna net zo groot als de liefde voor baby2. )
Je omschrijft het lekker nuchter, en die hectiek is zo herkenbaar!
Had je vantevoren al aangegeven dat je pijnstilling wilde? Of vragen ze dat normaal standaard als je aangeeft in het ziekenhuis te willen bevallen?

Nee, daar ben ik zelf over begonnen. Maar dat had ik dus net zo goed niet hoeven doen, achteraf gezien .

quote:

Op donderdag 8 mei 2008 23:15 schreef owlet het volgende:

[..]



Goed omschreven, k_i_m! heb je het later nog een beetje een plek kunnen geven?

Oh ja hoor, ik ben niet getraumatiseerd. Ik doe het alleen nooit meer . Serieus, die vent met die zuignap had van mij wel anderhalf uur eerder mogen komen. Achterafgezien heeft hij het zo netjes gedaan dat ik hem bijna nog een bedankje had willen sturen. Bijna .

Kim, heerlijk. (Je verhaal...niet de bevalling).

quote:

Op donderdag 8 mei 2008 21:46 schreef PM-girl het volgende:Vraag me ineens af hoeveel vrouwen dat roepen tijdens de bevalling: IK STOP ERMEE!

Ik denk best wel veel Kan me er wel wat bij voorstellen in ieder geval!

Ik snap alleen niet zo goed dat dat blijkbaar een teken voor artsen om het opeens allemaal veel serieuzer te nemen? Staken zit er niet echt in als je eenmaal aan het bevallen bent ofzo

Ik was er zelf ook een hoor! "Ik heb er geen zin meer iiiiiiiin!"

quote:

Op vrijdag 9 mei 2008 06:52 schreef freecell het volgende:

[..]

Ik denk best wel veel Kan me er wel wat bij voorstellen in ieder geval!

Ik snap alleen niet zo goed dat dat blijkbaar een teken voor artsen om het opeens allemaal veel serieuzer te nemen? Staken zit er niet echt in als je eenmaal aan het bevallen bent ofzo

Als je geen persweeën hebt en je perst zelf ook niet, dan kan je heeeeel lang wachten voor er iets uitkomt hoor .

kim wat een verhaal, je zou ze toch wat

Ik zou ook eens mijn verhaal op moeten schrijven...

Het viel allemaal wel mee wat ik geroepen heb, maar nadat Floor geboren was zei ik wel : "OH k*t nog 1 ??? !!! ", maar na 7 minuten was Pien er al, dus dat is weer geen klagen.

Een vriendinnetje daarentegen : "OH hemel, het is een baby " , die wist echt niet meer waar ze mee bezig was....

quote:

Op donderdag 8 mei 2008 21:46 schreef PM-girl het volgende:
K_I_M, klasse gedaan en klasse verhaal!

Vraag me ineens af hoeveel vrouwen dat roepen tijdens de bevalling: IK STOP ERMEE!

"Snij dat kind er nou maar uit!"

quote:

Op vrijdag 9 mei 2008 14:02 schreef DaviniaHR het volgende:

[..]

"Snij dat kind er nou maar uit!"

_{Je jat mijn zinnen!}

quote:

Op vrijdag 9 mei 2008 13:39 schreef kapitein_pannekoek het volgende:

Een vriendinnetje daarentegen : "OH hemel, het is een baby " , die wist echt niet meer waar ze mee bezig was....

Prachtig!

Ik had geloof ik geen tijd om te roepen dat ik ermee wilde stoppen Tijdens een weeenstorm heb ik wel geroepen: 'ik kan dit niet, ik hou dit nooit uren vol!' (dat was ongeveer 10 minuten na de eerste wee dus ik ging ervanuit dat ik nog minstens 6 uur te gaan had, en dat zag ik dus echt niet zitten)

ik was 27 maart uitgerekend en riep al tegen mijn moeder als ik weer over tijd ga lopen wil ik zondag de 30 ste bevallen. ik wilde ook op de openverloskamer bevallen. prowl en mijn moeder zouden erbij zijn.
mijn vader zou bij de oudste blijven.

29 maart. ik had de hele dag nergens zin in. 's middags toch maar besloten om even wat boodschappen te halen. in de auto begon de eerste wee(16.45).
kreeg ze om de 10 min. in de winkel nog een bekende tegen gekomen die vroeg hoe lang ik nog moest.
nou ik loop al overtijd. dus ik maakte de opmerking nou hopelijk is ze er morgen. zei van ja nou dan mag je opschieten. ondertussen wee weg puffen.
we wilden ook nog even naar duitsland even wat eten halen. maar toch om gedraaid en naar huis gegaan. daar alles nog een beetje opgeruimd.
's avonds belde mijn moeder ik had niks laten merken. onder tussen kwamen de weeen toch heviger. dus na over leg met prowl heb ik ze opgebeld en gezegd dat ze mochten komen.
ik zei doe rustig aan want het duurt nog even. na 45 min. ging de bel, had mijn vader als een gek gereden.
om 23 uur toch maar de vk gebeld want het werd toch wel pijnlijker. nou ze kwam en ik had 3 cm.
ze begon al over thuis bevallen en ik zei nog nee dat wil ik niet, ik wil in het ziekenhuis.
prowl en mijn vader ging nog even snel tanken.
om 00.45 belde ze hoe het ging. heb een beetje gelogen want ik wilde weten hoe het er voor stond.
ze was om 1.00 uur weer hier en had toen maar 3/4cm dus vliezen gebroken.
ze wilde nog even wachten om naar het ziekenhuis te gaan.
de weeen kwamen nog niet snel genoeg en in 2 uur tijd had ik nog geen 1cm erbij.
nou oke dan. ik moest reken op de volgende middag/ avond.
de weeen kon ik niet opvangen op bed. dus als afleiding ben ik hier op fok gaan zitten en ondertussen staand gaan opvangen. op een gegeven moment kon ik alleen de weeen nog op de wc goed opvangen
nou ze kwamen maar om de 8/5 min. tot ong 4.20 toen moest mijn moeder heel snel de vk bellen. ik kon alleen maar op de wc zitten. toen kwam mijn angst dus thuis bevallen. de vk met slippende banden van het andere dorp hierheen. vk trok me letterlijk van de wc af en riep keihard kom van die wc af, je moet eraf. ze rende weer naar buiten en haalde snel haar spullen en trok me letterlijk mee de woonkamer binnen om me op bed te dumpen en 2 persweeen later was onze 2de dochtertje er.
prowl zei later dat hij mij 3 keer had horen schreeuwen oeps wat moesten de buren wel niet denken.
de kraamzorg was er pas na een half uur. mijn moeder moest als een gek alles onder de persween bij elkaar sprokkelen en ik moest alles zeggen waar ze het moest halen.
nou voor mij geen thuisbevalling meer, thuis is zo geweldig zeggen ze dan. nou echt niet! geef mij maar de open verloskamer. gelukkig geen ene scheur of wat dan ook.
voor diegene die zich afvragen waar mijn vader was, die hadden ze buiten opgesloten, zei mijn vader later pas
op de foto's kwamen we er ook pas achter dat de tv de hele tijd had aangestaan.
wat ik wel riep als ik een weee niet kon opvangen was lalalaa rot wee ga weg
geef mij maar mijn eerste bevalling

Maar wat was er nou uiteindelijk zo vervelend aan het feit dat je thuis bent bevallen dan? Dat je alles op het laatste moment bij elkaar moest zoeken? Of meer dat het niet ging zoals gepland en je angstig was om thuis te bevallen?
Als ik het zo lees komt het op mij niet over als een ontzettend vervelende bevaling eerlijk gezegd

Dat WC-zitten komt me bekend voor. Bij de eerste herkende ik het niet en heb ik dus ook een hele tijd op het toilet doorgebracht..met persdrang. Achteraf gezien echt niet slim want stel je voor dat dat kind zo in de toiletpot klettert...Bij de 2e riep m'n oma tijdens m'n zwangerschap al 'en je gaat *niet* op het toilet zitten!' en dat heb ik braaf ook maar niet gedaan

tearsong wij wonen een half uur van beide ziekenhuizen af. dus ik wilde sowieso graag in het ziekenhuis bevallen net als bij de eerste. mijn oma heeft een dood geboren kindje gehad.

het was niet zo zeer het thuis bevallen opzich maar idd gewoon alles wat er op het laatste moment bij elkaar gesprokkeld moest worden. de vk had de vorige keer ook al die fout gemaakt in het ziekenhuis om dan bijna te laat te zijn bij de bevalling en nu heeft ze dus expres gewacht tot ik niet anders meer kon. ik was zo pissig.
maar goed de bevalling was prima te doen maar de kraamweek was erger.

Belachelijk toch eigenlijk he, dat de mensen waar je op dat moment van afhankelijk bent gewoon zo een loopje met je nemen? Ik kan me goed voorstellen dat je pissig was! .

quote:

Op vrijdag 9 mei 2008 13:39 schreef kapitein_pannekoek het volgende:
Ik zou ook eens mijn verhaal op moeten schrijven...

Het viel allemaal wel mee wat ik geroepen heb, maar nadat Floor geboren was zei ik wel : "OH k*t nog 1 ??? !!! ", maar na 7 minuten was Pien er al, dus dat is weer geen klagen.

Een vriendinnetje daarentegen : "OH hemel, het is een baby " , die wist echt niet meer waar ze mee bezig was....

Wel lekker dat je over de bevalling van de 2e maar 7 minuten hebt gedaan Dat moeten wij zo nog maar eens zien in te halen

Ik was ook helemaal van de wereld en vroeg na de vacuumverlossing aan de gyneacoloog waar ie die baby vandaan haalde die hij op mijn buik neerlegde:"Waar haal je die nou vandaan???"

En de zuchtende verpleegster komt mij ook heel bekend voor. Alsof ik voor mijn lol nog even bijna 12 uur in dat ziekenhuisbed ga liggen bevallen na al anderhalve dag thuis weeen

quote:

Op vrijdag 9 mei 2008 16:14 schreef Stiemie het volgende:

[..]
Waar haal je die nou vandaan???"

Hahahaha, fantastisch!
hoe kóm je er op he ?!

ik bleef in eerste instantie hangen in "kijk nou! kijk nou! kijk nou toch!! "

Kim, wat een bevalling zeg! Maar wel een prachtig geschreven verhaal

quote:

Op vrijdag 9 mei 2008 14:02 schreef DaviniaHR het volgende:

[..]

"Snij dat kind er nou maar uit!"

Bij mij deden ze dat na 3 uur zwoegen voor jan met de korte achternaam. Vind het toch nog steeds jammer want het ging hartstikke goed op de ligging van Isa na dan. Extra klote is dan dat je maanden later op tv een uitzending ziet over die bewuste gynaecoloog die loopt te verkondigen dat wanneer iemand een ks nodig heeft die niet onnodig weeen hoeft weg te puffen ja ja denk ik dan maar, mij zie je in dat ziekenhuis iig niet meer terug.

Popples wat kl*te dat je uiteindelijk tegen je wil in thuis bevallen bent, ik wilde dat dus ook echt niet en gelukkig deed mijn vk daar niet moeilijk over uiteindelijk bij de gyn terecht gekomen en dan heb je geen keuze meer en hoef je ook niet te wachten tot een x aantal cm ontsluiting want ik moet er echt niet aan denken dat ik met die weeenstorm en bevalling die iets te snel ging in de auto had moeten kruipen.

Dat wc zitten herken ik wel toen ik de weenstorm kreeg wilde ik ook alleen op het toilet zitten, helaas kan dat dan weer niet in het ziekenhuis omdat je zo'n bandje om je buik heen krijgt om de weeen te meten, dat ding zat trouwens wel zo klote vond het vervelender dan de weeen an sich dat is dan weer minder van het ziekenhuis al dat medische gedoe en wisselingen van de wacht

Vind jou verhaal Kim ook best shocking zeker als je zo'n feeks aan je bedje hebt staan, lijkt me niet echt een pretje om dan nog zware arbeid te moeten verrichten.

[ Bericht 49% gewijzigd door marlieske op 11-05-2008 01:39:03 ]

popples, erg jammer dat je verloskundige je niet serrieus heeft genomen maar ik moet eerlijk zeggen, ik hoop juist zo erg dat ik wederom thuis kan bevallen, ik vond dat juist heerlijk dat ik de pijn in mijn eigen vertrouwde omgeving zonder vreemden kon doorbrengen.

quote:

Op vrijdag 9 mei 2008 13:39 schreef kapitein_pannekoek het volgende:
Ik zou ook eens mijn verhaal op moeten schrijven...

Het viel allemaal wel mee wat ik geroepen heb, maar nadat Floor geboren was zei ik wel : "OH k*t nog 1 ??? !!! ", maar na 7 minuten was Pien er al, dus dat is weer geen klagen.

Een vriendinnetje daarentegen : "OH hemel, het is een baby " , die wist echt niet meer waar ze mee bezig was....

Ja, check
Ik zei: "Oooo een BABY!" en hoorde mezelf dat echt zeggen en dacht: wat dacht je dan stomme trut, een sprinkhaan?

En tevens (bij wijze van "Ik stop ermee"):
-Ik wil dooooood
-Dit doe ik nooooooit meer

Bovenstaande allemaal bij de eerste, bij de tweede bleef het afgezien van "Jezus op een houten fiets" rustig

kim het zou idd niet moeten. maar jij hebt het veel zwaarder gehad dan mij dan vind ik toch dat ze beter naar jou hadden moeten luisteren.

marlieske bij de eerste heb ik moeten wachten dat de weeen om de 3-4 min. kwam maar ze was toen al in het ziekenhuis. dus misschien dat het toen scheelde.

kd ik hoop voor jou dat je idd lekker thuis kunt blijven.
nu moet ik gewoon liegen over waar onze dochter geboren is want in onze familie is het niet gebruikelijk thuis te bevallen en vooral omdat mijn oma een doodgeboren kindje thuis heeft gekregen.
dat was een van de redenen dat ik dus ook bang was.

Mwanatabu

kp je hebt de 2de snel gedaan

quote:

Op zondag 11 mei 2008 19:00 schreef Popples het volgende:
kd ik hoop voor jou dat je idd lekker thuis kunt blijven.
nu moet ik gewoon liegen over waar onze dochter geboren is want in onze familie is het niet gebruikelijk thuis te bevallen en vooral omdat mijn oma een doodgeboren kindje thuis heeft gekregen.
dat was een van de redenen dat ik dus ook bang was.

? Je zegt dus tegen je familie dat ze in het ziekenhuis geboren is omdat het niet gebruikelijk is om thuis te bevallen vanwege een doodgeboren kindje van je oma? Of lees ik het nou helemaal verkeerd?
Is dit juist niet een bewijs dat thuis bevallen ook goed kan gaan?

Ik wilde juist graag thuis bevallen van de eerste, maar ja...je hebt het niet altijd voor het kiezen en dus moest ik met persweeen naar het ziekenhuis. Levensgevaarlijk, maar wist ik veel, de vlos had ons overgedragen naar het ZH en voor zover ik wist moesten we daar dus naartoe. Achteraf zei hij ook 'was maar thuis gebleven '

Tja, doodgeboren kindje kan natuurlijk toch wel, statistisch gezien worden er meer kindjes dood geboren in het ziekenhuis dan thuis ( gemiddeld genomen zonder medische indicatie)
Ik zou daar niet om liegen hoor, ga je anders tegen je kindje ook liegen over waar ze geboren is?

? dat moeten liegen over waar ze geboren is snap ik ook niet ?
waarom zou je ?

Dan hoop ik dat het ziekenhuis in dezelfde plaats is óf je tegen je dochter er niet over liegt.
Anders nog verekte lastig met de burgerlijke stand en je geboorteplaats moeten invullen

hihi, ook dat nog inderdaad !

tearsong dat is echt balen als ze dan achteraf zeggen van was maar thuisgebleven.

nee ik ga niet liegen dat zeker niet maar ik vertel gewoon niet waar ze geboren is als mensen er niet om vragen. tja en als ze het vragen krijgen ze wel antwoord maar meestal vragen ze het niet.
het is niet gewoonlijk in onze cultuur om thuis te bevallen vandaar dat je daar je mond over moet houden.
niet dat ik me daar wat van aantrek want ik begrijp het niet helemaal, maar goed.
ik zag zowiezo op tegen het thuis bevallen. misschien als het wat minder chaotischs was verlopen dat ik het anders vond maar nu dank je.

freecell beide ziekenhuizen liggen hier half uur rijden vandaan, dus dat zou knap lastig zijn ja

quote:

Op maandag 12 mei 2008 16:42 schreef Popples het volgende:
ik zag zowiezo op tegen het thuis bevallen. misschien als het wat minder chaotischs was verlopen dat ik het anders vond maar nu dank je.

Het is gewoon vervelend als alles tijdens de bevalling anders loopt dan gedacht denk ik. Eigenlijk wil je alleen maar met bevallen bezig zijn en niet met wanneer je naar het ZH moet, wanneer nog niet en al dat soort dingen. En ja, ze wachten vaak erg lang met naar het ZH laten gaan dan, zowel de verloskundigen als de mensen in het ZH zelf overigens.

Ik heb overigens mijn dossier opgevraagd bij het ziekenhuis omdat ik wil zien welke aantekeningen er gemaakt zijn tijdens mijn bevalling. In ieder geval wil ik weten of er nog wat in staat over die Pethidineprik die ze toegediend hebben en mijn reactie daarop.
En ik heb ook aangegeven dat ik alsnog het blaadje met de poep en plas en drinktijden van Ruben wil hebben, dat wilden ze toen niet meegeven en ik mis dus dat gedeelte in het kraamgebeuren.

Ik was vandaag weer in het ziekenhuis voor mijn schoonzusje, kom ik daar een verpleegster tegen die zegt me te herkennen van een paar weken geleden. Laat ik dat mens nou echt nog nooit van mijn leven gezien hebben , maar volgens mijn wederhelft dus wel, want die herkende haar ook . Gelukkig konden we snel doorlopen .

hihi, ik schijn me eenmaal op de kraamafdeling ook weer voorgesteld te hebben aan mensen die al aan mijn bed gestaan hadden!

Zo hekenbaar, dat "geheugenverlies"
Toen ik na 6 weken voor controle naar het ziekenhuis ging stelde ik me voor aan de arts en ik vond het al raar dat het niet degene was van de bevalling.
Pas na een paar minuten, toen ze er zelf over begon, realiseerde ik me dat zij inderdaad de klus begonnen was. Om en nabij de 7 cm werd ze echter overgenomen door anderen, maar M. vertelde later dat hij gedurende de 5 uur dat ik onder haar hoede stond best veel met haar gepraat had...naast mijn bed

Wat een verhalen allemaal zeg....
Even een voor ons allemaal.
Dat we het toch maar mooi geflikt hebben he? Een heus kindje op de wereld zetten, dat is en blijft toch een topprestatie!

Dat is inderdaad zo Kersjes Iets om trots op te zijn!

Ik kon niet meer slapen, vandaar het rare tijdstip.

Zaterdag de 17de begon het eigenlijk al, alhoewel ik dat toen nog niet doorhad. Ik liep iedereen een beetje te pesten met het feit dat Yade wat vroeger geboren zou worden en of iedereen al zenuwachtig was, little did I know.
Ik kreeg die dag last van mijn rug, maar dat had ik wel vaker. Knut masseerde me wat en het wilde maar niet wegtrekken, maar goed, welke zwangere vrouw heeft er nou geen last van haar rug. De volgende ochtend had ik nog steeds last. Mijn ouders zouden we die dag ophalen zodat mijn moeder de babykleertjes kon strijken.
De rugpijn werd steeds vervelender. Hoe ik ook zat, het deed zeer en de pijn deed me denken aan de keer dat ik een nierbekkenontsteking had. Ik had ook al wat moeite gehad met plassen die dagen ervoor. Toen we weer in de auto zaten werd de pijn steeds erger. Een constate pijn die doortrok naar mijn buik en lies. Mijn moeder vroeg nog of het geen weeen waren, maar ik dacht van niet, de pijn was alleen rechts en was eigenlijk daar de hele tijd, maar golfde wel steeds. Toch werd de pijn zo erg dat ik overwoog om in Leiden al naar de huisartsenpost te gaan, maar het werd minder. Nog even wachten dus.
Eenmaal thuis ben ik gaan slapen en als ik op mijn zij lag, dan deed het geen pijn! Zie je wel, dat waren echt geen weeen. Na anderhalf uur was de pijn nog niet weg en belde we de HAP, ik kon om 19:40 langs komen en moesten wat urine meenemen. Zo gezegd zo gedaan, we aten nog wat en keken nog een aflevering van Heroes.

Bij de HAP duurde het en duurde het maar voor we aan de beurt waren. Ondertussen probeerde ik de pijn weg te zuchten, maar echt lukken deed het niet. De huisarts vertelde ons dat er geen blaasontsteking was en dat ondanks mijn ondertussen. erg hoge bloeddruk, zaten er ook geen eiwitten in. Zij dacht dan ook dat het indalingsweeen waren, wat niet vreemd is voor 35 weken. Toch vertrouwde ze de hoge bloeddruk niet, en de gynaecoloog blijkbaar ook niet, want die wilde me toch wel even zien.
We verhuisde naar boven en ik werd aan de CTG gelegd. Ondertussen belde we onze ouders en grapte we een beetje dat Yade wel erg vroeg was. Ik kreeg het steeds moeilijker omdat ik op mijn rug moest liggen, maar ze maten geen weeen. Er werd bloed afgenomen en om 21:00 kwam de gynaecoloog binnen, hij ging even toucheren en meldde terloops dat er nog een mevrouw was, die alleen erg ziek was dus ging hij eerst kijken of ik ontsluiting had en als dat zo was, dan zou deze avond onze baby nog geboren worden. Knut en ik keken elkaar nog even aan van "Huh, wat?!" voor hij zei dat ik inderdaad 4 centimeter ontsluiting had.

Toen ging alles enorm snel. We kregen te horen dat om 22:00 de keizersnede begon en belde snel snel onze ouders voordat ik werd afgevoerd om te worden geschoren, omgekleed en een katheter te krijgen, waarvan het laatste niet echt prettig is.
Toen werd ik naar de OK gebracht en kreeg ik een infuus terwijl mij werd uitgelegd wat er ging gebeuren. Knut ging met de kinderverpleegkundige mee om zich om te kleden en tegen de tijd dat de ruggenprik gezet was, was hij er ook weer in de grootste maat OK kleding, maar toen nog minstens twee maten te klein. Het was echt geen gezicht.
Even werd ik niet zo lekker, misselijk en wat duizelig, maar de ruggenprik en alles werkte goed. Er werd aan mijn schaamhaartjes geplukt om te zien of ik nog wat voelde en op een gegeven moment reageerde ik blijkbaar daar niet meer op want hij was al begonnen toen ik zei "Hey, dat voel ik." Knut keek mij aan met een begrijpend lachje en kneep in mijn hand toen hij me toefluisterde dat ze al begonnen waren.
Na veel geduw en getrek werd mij gevraagd of ik de baby wilde zien. Duh, tuurliijk! En het gordijn werd weggetrokken. Daar lag ze dan, de benen in de lucht, het ruggetje ontbloot en...... het hoofd nog in mijn buik. Een eer bizar gezicht "Trekken!" hoorde ik nog en met een plop bungelde daar een babietje. Knut zei nog "Het is een meisje!" terwijl ik nog bezig was met het feit dat er uberhaupt een kind uit me was gekomen, alsof je toch wat anders verwachtte.
Knut ging met haar mee en ik was nog verbaasd. Zo ga je naar de huisarts met rugpijn en zo, amper 2 uur later, ben je bevallen. Ik hoorde haar keihard huilen en dacht nog "Nou de longen werken in ieder geval wel."

Na een half uurtje was ik weer dichtgenaaid en ondertussen rilde ik vreselijk erg. Ik werd naar de IC gebracht om "uit te slapen" want ik was klaar wakker. De uitslaapkamer was overigens dicht, vandaar de IC. Onze ouders waren onderhand al weer vertrokken en om half drie mochten we naar Yade toe. Dat duurde even want de zieke mevrouw had na mij een keizersnede gekregen en met haar kindje ging het wat minder. Wel "leuk" haar kindje is ongeveer net zo oud en ze ligt nu samen met Yade op de coeveuse afdeling.

Al met al was het absoluut niet wat ik had verwacht. We rekende op een geplande keizersnede met 39 weken, en het werd een ongeplande met 35 weken en drie dagen.

Ik heb het niet als vervelend of naar ervaren, alles is me juist reuze mee gevallen. Tijd om te piekeren hebben we niet gehad, alles ging zo enorm snel, en dat is ook wel lekker.

Voor alle vrouwen die voor een keizesnede moeten, gepland of ongepland, ik zou zeggen, maak je geen zorgen. Natuurlijk is de napijn wat vervelend, maar die wordt met de dag minder en hey, alles is beter dan rugweeen.

Jij verwachtte dus ook al wat anders dan een kindje Mooi verhaal Sil

heerlijk zo vlot
succes met je herstel!

Ow Silmarwen.... Da hek heulemaaaal gemist!! Wat schrikken, wat een snelheid.... En jah... rugweeën..Brrrr
Maar wat ontzettend gefeliciteerd!!

Een op zes vrouwen ongelukkig met bevalling
Uitgegeven: 2 juni 2008 14:05

DELFT - Een op de zes vrouwen die een kind ter wereld hebben gebracht, is drie jaar later niet gelukkig met de manier waarop de bevalling is verlopen. Dat blijkt uit een onderzoek van TNO onder ruim 1300 Nederlandse vrouwen.

De kans op een slechte ervaring is groter, als vrouwen naar een gynaecoloog zijn verwezen of in het ziekenhuis zijn bevallen. Ook vrouwen die een keizersnee of kunstverlossing hebben gehad of slecht met de baringspijn konden omgaan, zijn ontevredener.

Een slechte ervaring met een bevalling kan een vrouw langdurig een ongelukkig gevoel bezorgen. Ook kan die grote invloed hebben op de relatie met haar partner en met hun kind en op de beslissing om een volgend kind te willen.

De resultaten van het onderzoek zijn maandag gepubliceerd in het toonaangevende Amerikaanse tijdschrift Birth.

Da`s best nog een hoop vind ik! Gaat het dan altijd zo verkeerd of hebben zwangere vrouwen een vertekend beeld van hoe bevallen 'moet'?

Ik las gisteren een verhaal (in het AD geloof ik) over doula's en hun positieve effect op een bevalling.
Helaas kan ik het artikel niet meer vinden maar dat was toch wel interessant. Zeker als je het artikel hierboven leest...

Ik denk dat veel vrouwen toch een beeld hebben van de bevalling, een ideaal beeld en als het anders gaat dat het toch een beetje een tegenvaller is? En ook doen veel ziekenhuizen erg lastig met de pijnstilling.

Ikzelf heb dus een spoedkeizersnede gehad en toen werd er ook meerdere malen gezegd, en ook in folders stond het, dat als je negatieve gevoelens had over de keizersnede, dat heel normaal was en veel vrouwen het als falen zagen. Ik heb er overigens helemaal geen problemen mee en heb een heel tevreden gevoel over het hele verloop.

quote:

Op dinsdag 3 juni 2008 21:17 schreef Moonah het volgende:

[..]

Waar baseer je dat op?

Verhalen die andere vrouwen je toch vertellen. Dat ze graag thuis wilde bevallen, toch naar het ziekenhuis moesten en daar een naar gevoel bij hadden. Hun eigen ervaringen dus. Ik zeg niet dat dat altijd zo is hoor, het zou me niet verbazen dat ziekenhuizen bijvoorbeeld, altijd een even prettige ervaring zijn. Ik toevallig wel, maar misschien had ik mazzel. Mijn beste vriendin absoluut niet, die moest uiteindelijk met spoed naar het ziekenhuis, moest lang wachten op pijnstilling en heeft onder andere daardoor een naar gevoel over haar bevalling. omdat ze zo lang weeen moest wegpuffen terwijl de bevalling verder niet opschoot. Dat kan ik me goed voorstellen.

Iedereen wil toch het liefst een fijne, vlotte bevalling zonder scheuren, knippen et cetera.

Ik vind het overigens best ernstig dat dat cijfer zo hoog ligt. Een bevalling moet een mooie ervaring zijn waar je met, tja met plezier is misschien een beetje vreemd, maar waar je met een goed gevoel op terug moet kunnen kijken. Het lijkt mij zeker een onderzoek waard, waarom deze vrouwen er zo op terug kijken en hoe dat verbetert kan worden.

Ik heb vandaag per aangetekende post de kopieen van mijn dossier gekregen. Er staat echter nergens in het dossier vermeld dat ik bezwaar heb gemaakt tegen de Pethidine en dat ik achteraf hierover een klacht indiende. Ik vraag me af of die klacht dan wel daadwerkelijk ingediend is of dat ze dat maar even "hebben gelaten voor wat het was".

Overigens heb ik ondanks die Pethidine een goed gevoel over de bevalling (ook al klopt het dossier op meerdere punten niet)

Ik denk dat ook wel een beetje hoor.
Volgens mij hebben veel vrouwen het beeld in hun hoofd van gedimd licht, kaarsjes, fijne cd op de achtergrond en dan heel sereen puffen maar.
En dat blijkt in de praktijk toch vaker tegen dan mee te vallen dacht ik. En ik kan me zo voorstellen dat daar die gevoelens van ontevredenheid vandaan komen...

Overigens vind ik het een beetje 'onzin' dat een bevalling een 'mooie' ervaring moet zijn.
Het is een bijzondere ervaring, maar het is over het algemeen loei en loei zwaar dus of dat dan altijd in combinatie met 'mooi' gaat vraag ik me af...
Of nou ja... 'onzin'... dat is niet helemaal wat ik bedoel.
Maar het is meer dat ik niet vind dat het perse een mooie ervaring moet zijn...

[ Bericht 19% gewijzigd door BE op 03-06-2008 22:31:05 ]

quote:

Op dinsdag 3 juni 2008 22:23 schreef Brighteyes het volgende:
Ik denk dat ook wel een beetje hoor.
Volgens mij hebben veel vrouwen het beeld in hun hoofd van gedimd licht, kaarsjes, fijne cd op de achtergrond en dan heel sereen puffen maar.
En dat blijkt in de praktijk toch vaker tegen dan mee te vallen dacht ik. En ik kan me zo voorstellen dat daar die gevoelens van ontevredenheid vandaan komen...

Overigens vind ik het een beetje 'onzin' dat een bevalling een 'mooie' ervaring moet zijn.
Het is een bijzondere ervaring, maar het is over het algemeen loei en loei zwaar dus of dat dan altijd in combinatie met 'mooi' gaat vraag ik me af...
Of nou ja... 'onzin'... dat is niet helemaal wat ik bedoel.
Maar het is meer dat ik niet vind dat het perse een mooie ervaring moet zijn...

Bijzonder is misschien een beter woord, maar de daadwerkelijke geboorte is toch wel mooi? Althans vond ik wel. Ik heb niet uren weeen weg te hoeven zuchten, voor mij was het erna zwaarder denk ik. Alhoewel ik wel ruim 24 uur weeen had maar dat meer zag als rugpijn. Wel vervelend maar niet zoals weeen tijdens een volledig natuurlijke bevalling, dus ik heb er denk ik een wat andere kijk op dan bij een "normale" bevalling.

quote:

Op dinsdag 3 juni 2008 22:23 schreef Brighteyes het volgende:
Ik denk dat ook wel een beetje hoor.
Volgens mij hebben veel vrouwen het beeld in hun hoofd van gedimd licht, kaarsjes, fijne cd op de achtergrond en dan heel sereen puffen maar.
En dat blijkt in de praktijk toch vaker tegen dan mee te vallen dacht ik. En ik kan me zo voorstellen dat daar die gevoelens van ontevredenheid vandaan komen...

Overigens vind ik het een beetje 'onzin' dat een bevalling een 'mooie' ervaring moet zijn.
Het is een bijzondere ervaring, maar het is over het algemeen loei en loei zwaar dus of dat dan altijd in combinatie met 'mooi' gaat vraag ik me af...
Of nou ja... 'onzin'... dat is niet helemaal wat ik bedoel.
Maar het is meer dat ik niet vind dat het perse een mooie ervaring moet zijn...

De geboorte van een kind is een mooie ervaring, een bevalling hoeft dat niet te zijn Zoiets is het denk ik. Het is bijzonder om te zien dat een kindje van een klein zaadje en eitje is uitgegroeid tot een echt mensje

Ja, ik denk dat die kijk sowieso verschilt.
Mijn bevalling was best heel heftig en de uiteindelijke geboorte had ook echt helemaal niets met 'mooi' te maken, na 5 kwartier persen, met mensen duwend op mijn buik, mijn benen in mijn nek en de vacuumpomp op volle kracht. En toch heb ik het niet als vervelend ervaren, het was 'gewoon' een bevalling in al zijn heftigheid zeg maar.
Mooi is dus niet het woord voor mij, bijzonder en heftig en bijzonder heftig, dat wel.

quote:

Op vrijdag 9 mei 2008 14:02 schreef DaviniaHR het volgende:

[..]

"Snij dat kind er nou maar uit!"

Hihi, ik schaam me nog voor wat ik allemaal uitkraamde:
- Het volgende kindje adopteren we! Nooit meer zoiets.
- Houdt het dan noooooooit op? (de weeen dus)

quote:

Op woensdag 4 juni 2008 10:24 schreef flowerbox het volgende:

[..]

Hihi, ik schaam me nog voor wat ik allemaal uitkraamde:
- Het volgende kindje adopteren we! Nooit meer zoiets.

Dat riep ik al toen ik nog zwanger was . .

Als ik zo de verhalen hier lees dan krijg ik wel het idee dat bij de meeste bevallingen die als vervelend worden ervaren de nadruk vooral ligt op het niet begrepen worden en het niet serieus genomen worden. Veel meer dan op pijn of het feit dat bevallen zelf zwaar is. En ik kan me goed voorstellen dat deze groep alleen maar groter wordt door de jaren heen nu er steeds meer ingegrepen wordt in bevallingen.

Ik ben niet tegen dat ingrijpen hoor, maar hoe meer kunstgrepen (inleiden, bijstimuleren, verdoven, kunstverlossing, etc.) hoe meer medische handelingen, hoe minder eigen inituatief van de vrouw en hoe meer medisch personeel.
En dus meer kans op onbegrip, over hoofden heen praten/handelen en niet rekening houden met het feit dat er een mens ligt te bevallen en niet een patient.

Misschien is het de prijs die we betalen voor het steeds "veiliger" maken van het bevallen, ik weet het niet.

Nou ik had een bevalling die dus thuis gepland was maar in het ziekenhuis eindigde met wee-opwekkers die niet echt werkten en uiteindelijk een vacuumpomp (maar gelukkig dus net geen keizersnee en niet geknipt/gescheurd) en ik ben toch niet echt teleurgesteld hoor Het was niet zoals ik hoopte (thuisbevallen), maar ja dat kon ook niet.

Wel was ik teleurgesteld in mensen rondom mijn bevalling:

Assistente die infuus met wee-opwekkers had aangelegd en niet oplette en dus een grote knak in de draad had zitten waardoor er niks gebeurde

Zelfde slapende assistente die precies tijdens een persmoment (ik had geen persweeen en da's erg lastig) een heel verhaal ging vertellen in plaats van mij te helpen (ze zou mijn ene been vasthouden)

Verpleegster die ik op de gang hoorde klagen tegen een collega dat het allemaal zo lang duurde - Hallo stom wijf ik had ook liever geen vacuumpomp gehad hoor Zit nog een beetje hoog geloof ik

Verloskundige die toch wel heel zeker wist dat ik urineverlies had in plaats van gebroken vliezen waardoor ik 5 dagen emt gebroken vliezen heb gelopen. Op zich kan iedereen natuurlijk een fout maken, maar wees dan achteraf als je langskomt in mijn kraamtijd wel zo dapper om er over te beginnen in plaats van steeds het onderwerp te omzeilen

Nou ja dus niet echt moeite met mijn bevalling, meer op hoe mensen op zo'n moment waarop je heel kwetsbaar bent met je omgaan...

quote:

Op woensdag 4 juni 2008 11:39 schreef owlet het volgende:
Als ik zo de verhalen hier lees dan krijg ik wel het idee dat bij de meeste bevallingen die als vervelend worden ervaren de nadruk vooral ligt op het niet begrepen worden en het niet serieus genomen worden. Veel meer dan op pijn of het feit dat bevallen zelf zwaar is. En ik kan me goed voorstellen dat deze groep alleen maar groter wordt door de jaren heen nu er steeds meer ingegrepen wordt in bevallingen.

Ik ben niet tegen dat ingrijpen hoor, maar hoe meer kunstgrepen (inleiden, bijstimuleren, verdoven, kunstverlossing, etc.) hoe meer medische handelingen, hoe minder eigen inituatief van de vrouw en hoe meer medisch personeel.
En dus meer kans op onbegrip, over hoofden heen praten/handelen en niet rekening houden met het feit dat er een mens ligt te bevallen en niet een patient.

Misschien is het de prijs die we betalen voor het steeds "veiliger" maken van het bevallen, ik weet het niet.

Het eerste deel ben ik met je eens, het tweede niet. Het probleem is idd denk ik niet begrepen worden, niet serieus genomen worden, dat men niet naar je luistert. Maar ik ben juist volledig in handen van al het medische gedoe geweest zover maar kan en ik heb juist het gevoel dat ze altijd hebben geluisterd en me heel serieus namen. Voor zover dat heb ik dan ook geen vervelend gevoel aan mijn bevalling over gehouden.

Bij mij was het probleem dat ik weg viel en hallucineerde tussen de weeën door en de gruwelijke pijn van de vacuumpomp. En zo beleeft iedereen alles weer anders. Je weet natuurlijk nooit hoe een ander iets voelt en hoeveel pijn een ander had, maar ik lees met verbazing dat BE geen moeite heeft met haar bevalling terwijl het bij haar met vacuumpomp enz ook niet al te zachtzinning over komt.