quote:Op donderdag 8 mei 2008 10:53 schreef k_i_m het volgende:
Ohja, hier moest ik ook nog wat posten!
Sinds ik mijn uitgerekende datum weet, roep ik dat ik op mijn verjaardag ga bevallen (uitgerekend 17 maart, jarig 21 maart) zodat ik mijn 30e verjaardag niet hoef te vieren. Ik heb dan ook niet ruim van tevoren het idee dat ik zou kunnen gaan bevallen. Twee dagen voor de daadwerkelijke bevalling lijkt het erop dat ik die enorm spannende slijmprop aan het verliezen ben, maar ik heb nog geen gevoel dat er wat gaat gebeuren.
De nacht van woensdag op donderdag (20 maart) word ik wakker rond een uur of half 5, en voel ik iets lopen. Aangezien ik geen matjes of andere dingen in mijn bed heb gelegd spring ik er gelijk uit (ja, dat lukte zowaar) en ren ik naar de wc om de schade te bekijken. Als ik op het toilet zit krijg ik ineens kramp in mijn buik en na daar een kwartier te hebben gezeten besluit ik mijn wederhelft op de hoogte te brengen dat ik onder de douche ga staan. Als ik een tijdje onder de douche sta komt hij kijken of het goed gaat en dat gaat het eigenlijk wel. Er zit nog geen 2 minuten tijd tussen de weeën, maar ik zeg tegen hem dat ie maar moet liegen tegen de verloskundige omdat ik wil dat ze komt omdat ik naar het ziekenhuis wil voordat alles in hevigheid gaat losbarsten.
De verloskundige komt met een stagiaire die ook gezellig mee komt kijken. Ze wil naar het hartje luisteren, maar op het moment dat ze gaat luisteren voel ik het kind omdraaien. Er is lichtelijke paniek omdat het hartje even kwijt was. Bij mij echter geen paniek. Ik voelde haar draaien en ik heb het idee dat ze overdrijven met de paniek. Ik blijk al 5cm ontsluiting te hebben, dus we mogen naar het ziekenhuis
.
In het ziekenhuis aangekomen (uur of 7) blijkt het nogal druk te zijn. Ik zie 5 verpleegsters, die na een half uur komen melden dat ze vrij zijn, en dat er nieuwe verpleegsters komen. Mij interesseert het niks, ik onthou toch niet wie er binnen is geweest. Een verpleegster zegt tegen me dat ze allerlei dingen tegen de pijn hebben en dat ik alleen maar hoef te zeggen als ik denk iets nodig te hebben. Nu had ik vantevoren bij de verloskunidige al aangegeven geen pethidine te willen, dus mijn verbazing is dan ook groot als ze na 3 kwartier nadenken dan toch met een spuit met pethidine aankomen. Ik vraag waar de Remifentanil is (
. ) en dat ze de pethidine mooi in hun eigen reet kunnen stoppen omdat ik dat niet hoef en dat is geloof ik ook zo ongeveer het laatste wat ik uit kan brengen tot ze geboren is.
Ondertussen heeft het halve ziekenhuis totaan de elleboog in mijn onderkant gezeten en op het moment dat er verschillende mensen "het laatste randje meerdere malen wegduwen" ben ik al bijna door al mijn krachten heen en blijkt er ineens geen helder vruchtwater meer te zijn. Ze schroeven een electrode op het hoofd van het kind en ik krijg een infuus met wee opwekkers. Dit laatste doet echt helemaal niks en ik begin er een beetje sjagerijnig van te worden, dat ik daar voor jan lul lig. De verloskundige van het ziekenhuis zegt dat ik op mijn zij moet gaan liggen en op het moment dat ik vraag welke kant gilt ze tegen me dat ik naar haar moet luisteren. Toen was mijn geduld helemaal op. Ik gilde terug "IK VROEG WELKE KANT, DOVE". en aangezien ik verder niet op mijn zij kon liggen ben ik gewoon weer terug op mijn rug gaan liggen toen ze weg was
.
Ondertussen mocht ik ook persen (ojajoh? leuk) dus daar ging ik dan maar mee aan de slag. Persen zonder weeën is een hele dolle ervaring. Ik doe het dan ook steeds verkeerd volgens de verpleegsters en ik vraag me steeds af hoe het dan wel moet. Het infuus wordt nog maar eens opgeschroefd. Dan ben ik het zat. Die stomme klotemensen van het ziekenhuis die geen tijd voor me hebben, pijn, geen weeën, geen pijnstilling en ik vind het nog belachelijker dat ik daar tijd lig te verdoen zonder dat er iets concreets gebeurt. Ik zeg dan ook dat ik ermee ophou, dat ze het kunnen bekijken. Dat is de eerste keer dat ze wel naar me luisteren en de gyneacoloog wordt gehaald
.
Dan gaat alles heel snel. Hij legt uit wat een vacuümpomp is en hoe het werkt, maar ik luister niet, ik kijk alleen maar vol angst of ik een schaar richting mijn onderkant zie gaan. Dit blijkt niet het geval te zijn dus ik ontspan. Dat had ik nou niet moeten doen
. Opeens word ik door 5 man tegengehouden terwijl die vent aan dat ding trekt. Ik gil zo hard dat ze me op de parkeerplaats voor het ziekenhuis kunnen horen. Dan stopt de man en de pijn ook. Het hoofdje is eruit. Ik gil dat de rest er ook uit moet, en wel nu! En dat ie kan verotten met zijn "kijk eens naar beneden". Ik stel mezelf gerust met alle beelden die ik op tv heb gezien, dat de rest er zo uitfloept en dat het zo afgelopen is. En toen heb ik voor de tweede keer het hele ziekenhuis bij elkaar gegild, want dat deed zo mogelijk nóg meer pijn en leek 10 keer zolang te duren als de eerste helft
.
Maar toen was ze er om 11.59. En alles was goed
quote:Op donderdag 8 mei 2008 11:01 schreef Vicky het volgende:
Oh Kim, wat een verhaal.. ik moet er wel een beetje om lachen hoor... Zo lekker nuchter
quote:
quote:Op donderdag 8 mei 2008 11:03 schreef k_i_m het volgende:
Achteraf gezien vond ik alles ook meevallen, maar dat komt ook alleen maar omdat ik me op het allerergste had voorbereid.
quote:Op donderdag 8 mei 2008 11:05 schreef k_i_m het volgende:
Zo was ik ook een beetje ingescheurd en moest ik een paar hechtingen. Na alle verhalen hier heb ik de verpleegster bijna geld geboden om er vanaf te blijven. Maar afgezien van de eerste verdovingsspuit heb ik niks gevoeld
.
quote:Op donderdag 8 mei 2008 11:13 schreef Moonah het volgende:
[KIM]Toen was mijn geduld helemaal op. Ik gilde terug "IK VROEG WELKE KANT, DOVE" . en aangezien ik verder niet op mijn zij kon liggen ben ik gewoon weer terug op mijn rug gaan liggen toen ze weg was .[/KIM]![]()
[KIM]Ik zeg dan ook dat ik ermee ophou, dat ze het kunnen bekijken. Dat is de eerste keer dat ze wel naar me luisteren en de gyneacoloog wordt gehaald [/KIM]
Typisch is dat toch, ik had dat ook. Zo'n moment van "Doei, zoek het maar uit!". Toen werd er ook pas naar mij geluisterd.
Je hebt er weer een echt K_I_M-verhaal van gemaakt!
quote:En dat ie kan verotten met zijn "kijk eens naar beneden".
En je hoefde je 30ste verjaardag niet te vierenquote:
Ach, ik denk dat als ik iets aan pijnstilling had gehad en ze met hun klauwen van "mijn randje" afgebleven waren ik wellicht gewoon nog weeën had gehad, zodat die hele toestand aan het eind niet meer nodig was geweest. Maargoed, dat weet je toch niet, dat is alleen mijn gevoel zo achterafquote:Op donderdag 8 mei 2008 12:25 schreef Spankin het volgende:
Overigens is Remifentanil ook niet zaligmakend. Het ene ziekenhuis zweert erbij, terwijl het andere er niets van moet hebben. Een probleem is de bloeddrukdalingen: kan gevaarlijk zijn voor het kindje en moeder kan flauwvallen. Het ziekenhuis waar ik werkte, is er na 3 weken meegestopt.
Verder heeft het op de (linker-) zij liggen meestal wel een reden: als je op je rug ligt worden de grote vaten soms dichtgedrukt. Als het hartfilmpje van de baby minder mooi is, dan is dit de eerste stap.
K_i_m indrukwekkend verhaal, die verloskundige van het ziekenhuis had blijkbaar haar dag niet...
quote:Op donderdag 8 mei 2008 21:46 schreef PM-girl het volgende:
K_I_M, klasse gedaan en klasse verhaal!![]()
Vraag me ineens af hoeveel vrouwen dat roepen tijdens de bevalling: IK STOP ERMEE!
Nee, daar ben ik zelf over begonnen. Maar dat had ik dus net zo goed niet hoeven doen, achteraf gezienquote:Op donderdag 8 mei 2008 22:39 schreef Lishe het volgende:
Meldt!
Kim, ik moet ook vreselijk lachen om je verhaal. Vooral dat Dove!! (Mijn tactiek was juist om ze te vriend te houden. Ik had een sneaky belgische co-assistente, die mij stiekem stripte, op het eind. Mijn liefde voor haar was bijna net zo groot als de liefde voor baby2.)
Je omschrijft het lekker nuchter, en die hectiek is zo herkenbaar!
Had je vantevoren al aangegeven dat je pijnstilling wilde? Of vragen ze dat normaal standaard als je aangeeft in het ziekenhuis te willen bevallen?
Oh ja hoor, ik ben niet getraumatiseerd. Ik doe het alleen nooit meerquote:Op donderdag 8 mei 2008 23:15 schreef owlet het volgende:
[..]
![]()
![]()
Goed omschreven, k_i_m! heb je het later nog een beetje een plek kunnen geven?
M'n schoonzusquote:Op donderdag 8 mei 2008 21:46 schreef PM-girl het volgende:
K_I_M, klasse gedaan en klasse verhaal!![]()
Vraag me ineens af hoeveel vrouwen dat roepen tijdens de bevalling: IK STOP ERMEE!
Ik denk best wel veelquote:Op donderdag 8 mei 2008 21:46 schreef PM-girl het volgende:Vraag me ineens af hoeveel vrouwen dat roepen tijdens de bevalling: IK STOP ERMEE!
Als je geen persweeën hebt en je perst zelf ook niet, dan kan je heeeeel lang wachten voor er iets uitkomt hoorquote:Op vrijdag 9 mei 2008 06:52 schreef freecell het volgende:
[..]
Ik denk best wel veelKan me er wel wat bij voorstellen in ieder geval!
Ik snap alleen niet zo goed dat dat blijkbaar een teken voor artsen om het opeens allemaal veel serieuzer te nemen? Staken zit er niet echt in als je eenmaal aan het bevallen bent ofzo
quote:Op donderdag 8 mei 2008 21:46 schreef PM-girl het volgende:
K_I_M, klasse gedaan en klasse verhaal!![]()
Vraag me ineens af hoeveel vrouwen dat roepen tijdens de bevalling: IK STOP ERMEE!
Je jat mijn zinnen!quote:
quote:Op vrijdag 9 mei 2008 13:39 schreef kapitein_pannekoek het volgende:
Een vriendinnetje daarentegen : "OH hemel, het is een baby ", die wist echt niet meer waar ze mee bezig was....
Wel lekker dat je over de bevalling van de 2e maar 7 minuten hebt gedaanquote:Op vrijdag 9 mei 2008 13:39 schreef kapitein_pannekoek het volgende:
Ik zou ook eens mijn verhaal op moeten schrijven...
Het viel allemaal wel mee wat ik geroepen heb, maar nadat Floor geboren was zei ik wel : "OH k*t nog 1 ??? !!! ", maar na 7 minuten was Pien er al, dus dat is weer geen klagen.
Een vriendinnetje daarentegen : "OH hemel, het is een baby ", die wist echt niet meer waar ze mee bezig was....
Hahahaha, fantastisch!quote:
Bij mij deden ze dat na 3 uur zwoegen voor jan met de korte achternaam. Vind het toch nog steeds jammer want het ging hartstikke goed op de ligging van Isa na dan. Extra klote is dan dat je maanden later op tv een uitzending ziet over die bewuste gynaecoloog die loopt te verkondigen dat wanneer iemand een ks nodig heeft die niet onnodig weeen hoeft weg te puffen ja ja denk ik dan maar, mij zie je in dat ziekenhuis iig niet meer terug.quote:
Ja, checkquote:Op vrijdag 9 mei 2008 13:39 schreef kapitein_pannekoek het volgende:
Ik zou ook eens mijn verhaal op moeten schrijven...
Het viel allemaal wel mee wat ik geroepen heb, maar nadat Floor geboren was zei ik wel : "OH k*t nog 1 ??? !!! ", maar na 7 minuten was Pien er al, dus dat is weer geen klagen.
Een vriendinnetje daarentegen : "OH hemel, het is een baby ", die wist echt niet meer waar ze mee bezig was....
? Je zegt dus tegen je familie dat ze in het ziekenhuis geboren is omdat het niet gebruikelijk is om thuis te bevallen vanwege een doodgeboren kindje van je oma? Of lees ik het nou helemaal verkeerd?quote:Op zondag 11 mei 2008 19:00 schreef Popples het volgende:
kd ik hoop voor jou dat je idd lekker thuis kunt blijven.
nu moet ik gewoon liegen over waar onze dochter geboren is want in onze familie is het niet gebruikelijk thuis te bevallen en vooral omdat mijn oma een doodgeboren kindje thuis heeft gekregen.
dat was een van de redenen dat ik dus ook bang was.
Het is gewoon vervelend als alles tijdens de bevalling anders loopt dan gedacht denk ik. Eigenlijk wil je alleen maar met bevallen bezig zijn en niet met wanneer je naar het ZH moet, wanneer nog niet en al dat soort dingen. En ja, ze wachten vaak erg lang met naar het ZH laten gaan dan, zowel de verloskundigen als de mensen in het ZH zelf overigens.quote:Op maandag 12 mei 2008 16:42 schreef Popples het volgende:
ik zag zowiezo op tegen het thuis bevallen. misschien als het wat minder chaotischs was verlopen dat ik het anders vond maar nudank je.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |