Een "gevoelig" onderwerp, een onderwerp wat je geen enkele andere ouder toewenst.
Een topic waarin je misschien wel steun vindt met elkaar, door je verhalen, herinneringen en gedachten neer te zetten.
Mooie linkjes:
het sprookje van de dood
http://www.angelsymbols.nl/
http://www.regenboogboom.nl/
Engeltjes:
Max: 7 augustus 1995 -
9 juni 1997 (zoon van pepper_961)Mink: 10 augustus 2002 -
11 augustus 2002 (zoon van moussy en BlackCrow)Pepijn: 23 februari 2004 -
05 maart 2005 (zoon van mama_van_pepijn)Stan: 28 oktober 2005 -
20 december 2005 (zoon van irule25)Esmée: 01 mei 2003 -
20 februari 2006 (dochter van humpeltje)Danyel: 11 september 2004 -
21 maart 2006 (zoon van Phluphy)Thijs: 06 september 2004 -
09 juni 2006 (zoon van Bar_en_Mar)Estee: 04 april 2006 -
06 april 2006 (dochter van dayves)Ouders van Prachtige Engeltjes...
Ouders van Prachtige Engeltjes (2)
Ouders van Prachtige Engeltjes (3)
Ouders van Prachtige Engeltjes (4)
Ouders van Prachtige Engeltjes (5)
[ Bericht 3% gewijzigd door BE op 07-02-2007 13:38:51 ]
Wat ik momenteel nog het ergste vind, is dat de psycholoog over een aantal weken papa word van zijn 1ste kindje, en dan heeft hij met mij zulke sessies...
Gelukkig is het zijn beroep, maar toch...
En dan voel ik me weer schuldig
Kan me voorstellen dat deze maanden die nu komen best wel weer heel moeilijk zijn?
Hoe ga je ermee om?
Hoe kijk je erop terug?
Het is idd zijn werk en ik denk dat hij dat best weet te relativeren.
Maar hoe vind jíj het dat hij een kindje verwacht?
Wat ik wil zeggen dat je je niet moet gaan inhouden omdat je bepaalde dingen voor hem niet moeilijk wil maken.
Daarbij is het misschien weer een extra last dat je van hem weet dat hij een kindje verwacht, ik weet niet goed hoe ik dit moet omschrijven, maar ik vraag me een beetje af waarom hij je heeft verteld dat ze een kindje verwachten.
Ik hoop niet dat je het verkeerd leest, want zo bedoel ik het helemaal niet, maar ik kan me voorstellen dat het in sommige gevallen juist een negatieve factor kan zijn in jullie gesprekken doordat je dit weet.
pfff, ik ben weer eens onhandig in het uitdrukken
quote:Bar toch, daar hoef jij je echt niet schuldig om te voelenOp woensdag 7 februari 2007 10:17 schreef _Bar_ het volgende:
Laatste berichtje van mij:
Wat ik momenteel nog het ergste vind, is dat de psycholoog over een aantal weken papa word van zijn 1ste kindje, en dan heeft hij met mij zulke sessies...
Gelukkig is het zijn beroep, maar toch...
En dan voel ik me weer schuldig
Dat is inherent aan zijn beroep, en hij weet toch waar je voor komt neem ik aan? Als hij het niet aan zou kunnen, draagt ie het vast wel over aan een collega?quote:Neehoor, hij heeft het mij verteld, omdat de volgende afspraak wel eens verzet zou kunnen worden ivm de bevalling van zijn vrouw...Op woensdag 7 februari 2007 10:22 schreef Githa het volgende:
Bar, daar moet je je toch niet schuldig over voelen!
Het is idd zijn werk en ik denk dat hij dat best weet te relativeren.
Maar hoe vind jíj het dat hij een kindje verwacht?
Wat ik wil zeggen dat je je niet moet gaan inhouden omdat je bepaalde dingen voor hem niet moeilijk wil maken.
Daarbij is het misschien weer een extra last dat je van hem weet dat hij een kindje verwacht, ik weet niet goed hoe ik dit moet omschrijven, maar ik vraag me een beetje af waarom hij je heeft verteld dat ze een kindje verwachten.
Ik hoop niet dat je het verkeerd leest, want zo bedoel ik het helemaal niet, maar ik kan me voorstellen dat het in sommige gevallen juist een negatieve factor kan zijn in jullie gesprekken doordat je dit weet.
pfff, ik ben weer eens onhandig in het uitdrukken
Daarbij hebben de Psy en ik al zo lang sessies samen, dat er toch wel een soort van "vriendschap"ontstaan is, praten ook wel eens gewoon over dagelijkse dingen enzo.
En nee ik vind het alleen maar leuk voor ze, en nee het heeft geen invloed om mijn uittingen naar hem toe, ik flap er nog steeds vanalles uit, gepaard met emoties, enz enz.
[/quote]
Fijn dat het niet in de weg staat, ik vroeg het me gewoon af omdat je vertelde dat je je schuldig voelde Veel succes voor jou ondertussen.
[ Bericht 1% gewijzigd door phluphy op 07-02-2007 13:40:54 ]
nou ja, ik krijg ook kippenvel als ik naar "Ik mis je" kijk op TV
in elk geval wens ik jullie veel sterkte
zal je warmte blijven geven
Ook al is het niet gebleven of
geworden wat je wou
Het blijft altijd een deel van jou
en een stukje van je leven
Het worden hier inderdaad steeds ”spannender” tijden Bar, de eerste sterfdag komt er aan, en dat brengt heel wat emoties met zich mee.
Tijdens de afgelopen jaarwisseling moesten we afscheid nemen van het jaar dat Danyel nog heeft geleefd, en dat vonden we een heel moeilijk moment. Nu hebben we nog een beetje de “troostende gedachte” dat Danyel nog maar minder dan een jaar geleden overleden is. En dat vervalt dus ook binnenkort. Ik vind het heel raar dat zoiets als een kalender dit soort invloed kan hebben, hebben anderen dit ook?
Verder zal dus ook ergens tussen nu en 21 maart een monumentje geplaatst gaan worden. Aan de ene kant vind ik dit heel fijn, aan de andere kant betekent dit ook dat het grafje zoals het nu is helemaal overhoop gehaald moet worden. Ook moeten we een gat graven voor de tankinstallatie voor de paraffine olie. Eest afbreken, en daarna weer opbouwen. Dat laatste is natuurlijk wel weer fijn.
De sterfdag zelf, daar kijken we ook gigantisch tegenop, met name de week daaraan voorafgaand, want dat was eigenlijk al de tijd van afscheid nemen. Ik denk dat we gedurende die dagen heel wat momenten zullen gaan herbeleven. Maar ook deze dagen zullen voorbij gaan, we zullen ze doorleven, een daarna zijn we weer een stapje verder. (Zo had jij het ook al omschreven, Bar.)
Ondertussen ben ik nog steeds bezig met een site voor Danyel, en dat is nog steeds heel fijn, hoe moeilijk het soms ook is. Als ik ermee bezig ben, merk ik vaak dat ik bepaalde dingen herbeleef, maar dat zijn dan meer herinneringen van de periode dat er nog geen sprake van was dat hij zou overlijden.
De laatste tijd praten we ook veel over de toekomst, en mogelijke invullingen daarvan. Maar daar zal ik in een ander stadium wat meer over vertellen. Het houdt ons in elk geval veel bezig, doorgaans op een prettige manier (omdat het doelgericht is).
Nog even een vraagje voor Bar, want ik las over de situatie van je psych. Denk je dat jullie de fase waarin je nu bent (van het herbeleven) afgerond hebben voordat hij met verlof gaat? Want dat lijkt me een moeilijk iets om zomaar over te laten nemen door een collega. Of is er geen sprake van een onderbreking van zijn werkzaamheden?
En over dat schuldig voelen, Bar, ik denk dat dit wel mee zal vallen. Het zijn inderdaad beroepsmensen, hoe "koud" dit ook klinkt. Toen Danyel in Nijmegen lag, zag ik eens zijn neurologe, die werd afgehaald door haar man en kinderen, ze stapten vrolijk op de fiets, terwijl ik wist dat zij een uurtje eerder een patiëntje verloren was.... Het hoort erbij voor hun, hoe erg het ook is.
Even een praktische vraag...
Kan het zo geregeld worden met het monumentje dat het grafje rond en zeker op de sterfdatum "netjes" is? Ik bedoel... Dat het dan niet net overhoop ligt ofzo...
Zou ik denk ik vreselijk vinden rond en zeker op zo'n datum....
quote:Er is geen directe sprake van onderbrekingen, wel gaat hij 14 dagen met verlof, maar omdat ik om de 14 dagen met hem afspreek, zou ik daar normaal gezien geen last van moeten hebben.Op donderdag 8 februari 2007 08:56 schreef phluphy het volgende:
Nog even een vraagje voor Bar, want ik las over de situatie van je psych. Denk je dat jullie de fase waarin je nu bent (van het herbeleven) afgerond hebben voordat hij met verlof gaat? Want dat lijkt me een moeilijk iets om zomaar over te laten nemen door een collega. Of is er geen sprake van een onderbreking van zijn werkzaamheden?
Maar de de echte fase van herbeleven, ik denk dat dat nog wel even duurt, ik blijf nogal hangen op woensdag, de vele stuipjes, want daar heb ik de meeste last van.
Onvoorstelbaar trouwens dat het alweer een jaar geleden is. Wat gaat de tijd snel...
Weet wel dat idd de maand september vorig jaar, de maand december gewoon erg moeilijk zijn geweest, en dat je dan uitkijkt naar betere maanden.
Ik wens jullie in elk geval heel veel sterkte toe
quote:De afspraak met de fabrikant/kunstenaar is dat het vóór 21 maart gerealiseerd is, dat is een voorwaarde die we gesteld hebben toen we het contract afsloten. Ik ga er ook wel van uit dat dit gehaald gaat worden. Overhoop liggen zal het zowiezo niet, want dan zou het gewoon blijven zoals het nu is (ook mooi, maar zonder monumentje).Op donderdag 8 februari 2007 09:54 schreef vamperotica het volgende:
Phluphy...
Even een praktische vraag...
Kan het zo geregeld worden met het monumentje dat het grafje rond en zeker op de sterfdatum "netjes" is? Ik bedoel... Dat het dan niet net overhoop ligt ofzo...
Zou ik denk ik vreselijk vinden rond en zeker op zo'n datum....
Ik hoop dat het heel snel voorjaar mag worden voor jullie, op alle fronten!
Hoe gaat het btw met SC? En heb je al een oplossing voor de box en zo?
Jullie moesten eens weten hoe vaak ik, als ik me rot voel om dingen die het niet eens waard zijn, denk aan jullie verdriet dat het helaas wel zo waard is. We moeten niks gaan vergelijken, natuurlijk niet. Maar het doet me verdriet dat jullie het verdriet écht moeten ervaren, dat verdriet dat algemeen gezien wordt als het grootste verdriet dat een mens kan overkomen. Het overkwam jullie, twee mensen die ik ken van het internet. Die me aan het hart gaan. Ik vind het heel vaak onvoorstelbaar dat jullie moeten leven (en het uiteindelijk ook kúnnen) met dat vreselijke verdriet.
Ik denk zelf ook altijd heel erg terug aan dingen die in een bepaalde tijd plaatsvonden, Fluf. De geur, het weer, bepaalde vaste dingen die elk jaar terugkomen, voor mij altijd een bron van heimwee, weemoed, vreugde en verdriet. Kan me er dus alles bij voorstellen dat jullie dat ook zo ervaren met zulke bijzondere en emotionele gebeurtenissen.
Mama-van-Pepijn, hoe gaat het met je? Al gestart met die EMDR-sessies?
gewoon omdat ik aan iedereen denk.en met kalender, zelfs ik denk er heel vaak aan dat nu bijv Danyel alweer bijna een heel jaar geleden is overleden, laat staan hoe dat moet voelen voor fluf en manlief en familie en zo.
ze moet ik ook denken aan mama van pepijn, bij haar is het alweer bijna 3 jaar geleden.
en als je dan merkt hier op fok hoe iemand erover praat of schrijft, gaat je dat echt wel aan het hart
ik hoop werkelijk dat ik het nooit mee hoef te maken, maar ben me er wel degelijk van bewust dat dat mij/ons ook kan overkomen.
Bar dat lijkt me best een rare gewaarwording, praten met iemand over je eigen overleden kindje, terwijl die over een paar weken een kindje krijgt. zo merk je goed dat het leven doorgaat vind ik, en gewoon langs elkaar heen gaat. (moeilijk uit te leggen, maar probeerde het)
hoe gaat het met Dayves???
quote:Dat is wel fijn... Dan ligt het straks iig niet helemaal overhoop...Op donderdag 8 februari 2007 11:50 schreef phluphy het volgende:
[..]
De afspraak met de fabrikant/kunstenaar is dat het vóór 21 maart gerealiseerd is, dat is een voorwaarde die we gesteld hebben toen we het contract afsloten. Ik ga er ook wel van uit dat dit gehaald gaat worden. Overhoop liggen zal het zowiezo niet, want dan zou het gewoon blijven zoals het nu is (ook mooi, maar zonder monumentje).
En dat van die kalenderdageg betreft...
ik herken het wel.. Merk soms dat ik dagen niet lekker in mn vel zit.. chagerijnig, moe, huilerig...En dan kijk ik op de kalender en zie dat we een in de week zitten dat mn vader of moeder jarig zouden zijn.. (toevallig vandaag zou mn moeder jarig zijn..) Of dat we weer vlakbij de sterfadata (10 mei 1990 en 18 mei 2004) zitten...
En zeker in de beginjaren nadat mn moeder overleden is ( ik was toen 16) waren die data erg beladen... het eerste jaar dat... alle dingen die er dat afgelopen jaar gebeurd waren zonder haar.... Verjaardagen, sinterklaas, kerst, schooldingetjes enz...
Later werd dat vriendjes die ze nooit gezien had, trouwen, kinderen krijgen, scheiden enz...
Kan me zo voorstellen dat je die voorstellingen ook met je kind hebt... je kind een jaar ouder met verjaardagen, de gezichtjes met sinterklaas...Het genieten nu van de sneeuw buiten... Het veranderen van het kleine mannetje in een peuter, kleuter enz...
En steeds met sterfdagen, verjaardagen en andere "speciale dagen" blijft dat terug komen...
(sorry, ik ben niet goed in het onder woorden brengen van gevoelens, maar hoop dat de strekking een beetje overkomt)
er is niets zo erger dan een kindje verliezen
lieve groeten vanuit Belgie
Sara Raats
quote:Het is over vier weken twee jaar geledenOp donderdag 8 februari 2007 13:05 schreef Martineke het volgende:
zo moet ik ook denken aan mama van pepijn, bij haar is het alweer bijna 3 jaar geleden.
Over twee weken is zijn 3e verjaardag.
quote:Dit is inderdaad heel herkenbaar. Mijn moeder is op 23 december overleden (lang geleden) en ik vond het zo erg om niet meer in het jaar te leven waarin zij nog had geleefd. En dat ik dan tegen mensen moest zeggen; mijn moeder is vorig jaar overleden, terwijl het bleef aanvoelen alsof het gisteren was gebeurd. Heel herkenbaar dus.Op donderdag 8 februari 2007 08:56 schreef phluphy het volgende:
Tijdens de afgelopen jaarwisseling moesten we afscheid nemen van het jaar dat Danyel nog heeft geleefd, en dat vonden we een heel moeilijk moment. Nu hebben we nog een beetje de “troostende gedachte” dat Danyel nog maar minder dan een jaar geleden overleden is. En dat vervalt dus ook binnenkort. Ik vind het heel raar dat zoiets als een kalender dit soort invloed kan hebben, hebben anderen dit ook?
quote:En ook voor jou moet het nog steeds voelen alsof het gisteren is gebeurd. Ik heb zo met jullie allemaal te doen.Op donderdag 8 februari 2007 14:11 schreef mama_van_pepijn het volgende:
[..]
Het is over vier weken twee jaar geleden
Over twee weken is zijn 3e verjaardag.
quote:Ik kan nog steeds niet langer dan een half uur naar een scherm kijken, sorry ik lees in fases.Op donderdag 8 februari 2007 14:33 schreef Sugar het volgende:
Maar hoe is het met je, m_v_p?
Volgende week een CT-scan voor de hoofdpijn.
Ik ben eerder deze week naar een psych geweest. Eerste gesprek, we doen het rustig aan maar het voelt goed.
Pluph, ik herken het wel hoor die kalender.. Ik heb ook wat dingetjes megemaakt (totaal niet vergelijkbaar met wat jullie hier meegemaakt hebben) maar dan kijk je toch wel weer nar de kalende dat het al weer zolang geleden is..
Hoe isset met je griep? Voel je je al weer wat beter? Beterschap iig
Bar,
quote:De sneeuw van vandaag wierp me echt een jaar terug, toen het ook een paar dagen zo hard sneeuwde in februari. Ook toen lag ik met griep in bed (in het gastenverblijf in Kempenhaeghe). Jeroen had Danyel opgehaald voor ziekenbezoek aan mama, de heren hebben heerlijk gewandeld door de sneeuw. Danyel viel heerlijk rozig in slaap. Toen is die foto gemaakt die ik altijd in messenger heb.Op donderdag 8 februari 2007 12:05 schreef Sugar het volgende:
Ik denk zelf ook altijd heel erg terug aan dingen die in een bepaalde tijd plaatsvonden, Fluf. De geur, het weer, bepaalde vaste dingen die elk jaar terugkomen, voor mij altijd een bron van heimwee, weemoed, vreugde en verdriet. Kan me er dus alles bij voorstellen dat jullie dat ook zo ervaren met zulke bijzondere en emotionele gebeurtenissen.
.
quote:Da's ook zo dubbel, niet? Aan de ene kant goed dat je realistisch blijft, aan de andere kant zou je gewoon lekker onbezorgd moeten kunnen genieten van je geluk, zolang je het hebt, toch?Op donderdag 8 februari 2007 13:05 schreef Martineke het volgende:
en als je dan merkt hier op fok hoe iemand erover praat of schrijft, gaat je dat echt wel aan het hart
ik hoop werkelijk dat ik het nooit mee hoef te maken, maar ben me er wel degelijk van bewust dat dat mij/ons ook kan overkomen.
.
quote:Strekking komt prima over. Zeer herkenbaar. Helaas kan het lijstje dat je opsomde nog best wel langer en langer worden... Maar goed, elk puntje is er één om te overwinnen.Op donderdag 8 februari 2007 13:15 schreef vamperotica het volgende:
[..]
(sorry, ik ben niet goed in het onder woorden brengen van gevoelens, maar hoop dat de strekking een beetje overkomt)
Alle anderen trouwens ook bedankt voor de reacties. En de griep, tja, die is extreem hardnekkig. De laatste keer dat ik zo ziek was, was tijdens de jaarwisseling van 't jaar 2000.
Perfect timing! Mss geldt dat ook juist voor sterfdagen en verjaardagen. Dat ze nog even extra benadrukken hoe snel (of langzaam) de tijd voorbij gaat en nog zal gaan.
Onuitwisbaar geetst op je ziel verdwijnen ze nooit. Maar veranderen ze wel met je mee.
-ik denk aan jullie, maar ben m'n woorden even kwijt. Mss wil je gewoon even m'n virtuele schouders lenen? Meer kan ik helaas niet aanbieden-
quote:indd dubbel ja.Op donderdag 8 februari 2007 21:49 schreef phluphy het volgende:
[..]
Da's ook zo dubbel, niet? Aan de ene kant goed dat je realistisch blijft, aan de andere kant zou je gewoon lekker onbezorgd moeten kunnen genieten van je geluk, zolang je het hebt, toch?
genieten doe ik ook wel hoor, maar ergens blijft er toch een schaduwkant hangen.
beterschap for you
quote:Yep, denk ook wel dat het nog tijdje gaat duren, vooral ook omdat de psy mijn emoties ook wilt zien, mijn gevoelens erij en hoe ik er nu over denk...Op donderdag 8 februari 2007 11:53 schreef phluphy het volgende:
Goh Bar, dan kan het dus best nog een tijdje gaan duren.
Ik hoop dat het heel snel voorjaar mag worden voor jullie, op alle fronten!
Hoe gaat het btw met SC? En heb je al een oplossing voor de box en zo?
En als je daar dan mee bezig bent, dan gaat er een soort van "eng"gevoel door me heen, het zweet breekt me uit, hetgevoel hebben dat je keel afgeknepen word, onrustig gevoel, naar mijn pols grijpen, duizelig worden, en mijn ademhaling veranderd.
En dan voel ik een appart gevoel in mijn hoofd kan dat nog steeds onder woorden krijgen.
Sc zit achter mij momenteel op de bank (op dit tijdstip van posten en heb hem jou vraag laten lezen, en het gaat wel redelijk met hem, dank je wel !
Gisteren hadden we het samen best wel moeilijk toen we de map met werkjes van Thijs, van de andere kindjes van het kdv, de geschreven stukjes van de leidsters, en met nog wat doekjes van thijs.
Daar heb ik vannacht weer over liggen malen, nou ja hier dus weer het beeld voor me Thijs met een langere stuip in bed tussen ons in, en dan word je weer angstig wakker.
Over de Box enzo ik laat het maar zo niet moeilijk over doen
Ik had het eerste jaar ook zo`n drukkend gevoel rond die dagen en daar was ik duidelijk niet alleen in.
Maar het jaar daarop merkte ik eigenlijk dat: "je zwaar klote en verdrietig voelen" niet aan data en tijden hangt. Zo heb ik wel bij zn grafje gestaan op gedenkdagen met droge ogen terwijl anderen juist op dat moment wel verdrietig waren. ( Ik had mijn portie van "er doorheen zitten" een paar weken daarvoor al gehad. )
Wat mij ook hielp (en het werkt voor mij nog steeds) is tegen mezelf zeggen; hele leuke en mooie dagen vliegen altijd zo om en voor je het weet lig je savonds in bed en denk je goh, ik keek zo naar deze dag uit en nu is het alweer afgelopen. Andersom werkt het dus net zo.
Je hikt zo tegen deze dagen aan maar punt èèn; ze komen toch wel en punt twee; ook rotdagen zijn om voor je het weet. Je kan niet anders dan je er maar even door laten meeslepen en voor je het weet is het weer achter de rug. Dikke quote:Akelig is dat he als je je gevoelens "eventjes" op tafel moet gaan leggen.Op donderdag 8 februari 2007 23:11 schreef _Bar_ het volgende:
[..]
Yep, denk ook wel dat het nog tijdje gaat duren, vooral ook omdat de psy mijn emoties ook wilt zien, mijn gevoelens erij en hoe ik er nu over denk...
En als je daar dan mee bezig bent, dan gaat er een soort van "eng"gevoel door me heen, het zweet breekt me uit, hetgevoel hebben dat je keel afgeknepen word, onrustig gevoel, naar mijn pols grijpen, duizelig worden, en mijn ademhaling veranderd.
En dan voel ik een appart gevoel in mijn hoofd kan dat nog steeds onder woorden krijgen.
Sc zit achter mij momenteel op de bank (op dit tijdstip van posten en heb hem jou vraag laten lezen, en het gaat wel redelijk met hem, dank je wel !
Gisteren hadden we het samen best wel moeilijk toen we de map met werkjes van Thijs, van de andere kindjes van het kdv, de geschreven stukjes van de leidsters, en met nog wat doekjes van thijs.
Daar heb ik vannacht weer over liggen malen, nou ja hier dus weer het beeld voor me Thijs met een langere stuip in bed tussen ons in, en dan word je weer angstig wakker.
Over de Box enzo ik laat het maar zo niet moeilijk over doen
Dat hele verhaal opdreunen lukt op een gegeven moment wel want je hebt dat op een gegeven moment wel honderd keer verteld. Over; wie waar was op dat moment en wie wat zei en deed enzo.
Ik kon mn "verhaal" op een gegeven moment ook gort droog vertellen, kwam geen traan of emotie aan te pas. Gewoon kwestie van gevoelens uit en vertellen, doen of het niet jouw verhaal is maar dat van een vreemde. Tot ze vragen gaan stelllen of opmerkingen gaan maken in de trant van; "jezus wat afschuwelijk wat ging er toen door je heen" of "wat moet jij je machteloos/eenzaam gevoeld hebben." En klabammes daar ging mn maskertje en dan verloor ik de strijd tegen de waterlanders.
En toch is het écht nodig er af en toe zo rauw en keihard doorheen te gaan. Het is onwijs zwaar maar echt zo heel erg nodig!
hou vol hoor meis.
quote:Rustigaan hoor m_v_p. Ik hoop dat ze je verder kunnen helpen met die hoofdpijn.Op donderdag 8 februari 2007 14:46 schreef mama_van_pepijn het volgende:
[..]
Ik kan nog steeds niet langer dan een half uur naar een scherm kijken, sorry ik lees in fases.
Volgende week een CT-scan voor de hoofdpijn.
Ik ben eerder deze week naar een psych geweest. Eerste gesprek, we doen het rustig aan maar het voelt goed.
Goed van je m_v_p! Ik hoop dat het naar de psych gaan jou ook net zo goed zal helpen als het mij geholpen heeft! Heel dapper meis!
Dat van die exacte timing van de moeilijkste momenten herken ik trouwens ook wel. Mede doordat je naar zo'n dag toeleeft, heb je vaak het ergste al gehad als het eenmaal zo ver is.
Wij hebben overigens het tanksysteem (voor paraffine olie) binnen. Ik moet het alleen nog aan een nauwkeurig onderzoek onderwerpen. Dat doe ik ergens volgende week. Dit weekend staat in het kader van grieprestanten, WK schaatsen allround en Jeroen's verjaardag.
Bar, heftig allemaal waar je doorheen gaat elke keer.
Deze dagen doen ons eigenlijk nooit zo heel veel en dat is nu niet veel anders. Vorig jaar op mijn verjaardag heb ik er eigenlijk ook niet echt last van gehad.
Hoe gaat het vandaag met jou Bar, schommel je nog steeds zo veel heen en weer?
Maar idd het schommeld nog wel wat, maar heeft meer te maken met het ophalen nog, maar het is nu minder aanwezig
Ik hoop zo voor je dat het gaat opschieten met die verwerking.
En wat fijn dat de tank binnen is, een begin van iets wat heel mooi gaat worden
Voel je dat ook zo, of maakt de komende verandering alles moeilijker ?
Bar, fijn dat je weer een beetje uit de dip bent.
Niet vergeten 2 stapjes terug en 3 vooruit
quote:Het is niet zo zeer mijn verhaal, maar meer dat van Danyel.Op zaterdag 10 februari 2007 21:40 schreef sararaats het volgende:
phluphy, waar kan ik jouw verhaal terugvinden?
In mijn sig staat een linkje waar je op kan klikken. Het is niet echt een samenvatting, maar er staat wel een heel dagboek in. Over een paar weken komt er een website online, waarin e.e.a. wat beknopter wordt samengevat.
quote:Nee, ik kijk er juist naar uit. Dan wordt het hele grafje precies zoals we het hebben willen, en kunnen we ook qua beplanting en zo alles eindelijk definitief gaan maken. Ik vind dat niet rot om mee bezig te zijn, het is juist fijn weer een manier te hebben om iets te creëren waarmee je de wereld kan laten zien wat Danyel voor ons betekend heeft.Op zaterdag 10 februari 2007 21:51 schreef Githa het volgende:
Phluphy, gefeliciteerd met Jeroen
En wat fijn dat de tank binnen is, een begin van iets wat heel mooi gaat worden
Voel je dat ook zo, of maakt de komende verandering alles moeilijker ?
Ik ben ook erg benieuwd naar het resultaat! ....
ik ben echt sprakeloos door het verhaal en leef echt met jullie mee
dikke knuffel
quote:Vond dat ook zo fijn, dat grafje eindelijk mooi te kunnen maken. De meiden hielpen mee.Op zaterdag 10 februari 2007 21:57 schreef phluphy het volgende:
Nee, ik kijk er juist naar uit. Dan wordt het hele grafje precies zoals we het hebben willen, en kunnen we ook qua beplanting en zo alles eindelijk definitief gaan maken. Ik vind dat niet rot om mee bezig te zijn, het is juist fijn weer een manier te hebben om iets te creëren waarmee je de wereld kan laten zien wat Danyel voor ons betekend heeft.
Pas kwam mijn moeder en ze had schelpjes bij [zelf op strand gezocht] zich, voor op het grafje. Zo hadden we het ook bedoeld, er steeds schelpjes bij kunnen leggen, die we ergens in ons leven tegenkomen.
quote:Dank jeOp zaterdag 10 februari 2007 22:07 schreef sararaats het volgende:
ik heb een bericht geplaatst in het gastenboek van Danyel
ik ben echt sprakeloos door het verhaal en leef echt met jullie mee
dikke knuffel
quote:Wat een mooi gebaar humpeltje, wat is daar de achterliggende gedachte bij?Op zaterdag 10 februari 2007 22:20 schreef humpeltje het volgende:
Vond dat ook zo fijn, dat grafje eindelijk mooi te kunnen maken. De meiden hielpen mee.
Pas kwam mijn moeder en ze had schelpjes bij [zelf op strand gezocht] zich, voor op het grafje. Zo hadden we het ook bedoeld, er steeds schelpjes bij kunnen leggen, die we ergens in ons leven tegenkomen.
En hoe gaat het nu met je? Je bent echt bijna aan de beurt hé?
quote:Is puur een gevoel eigenlijk. Je kan er nog iets mee doen. Stel we gaan ooit op vakantie, dan kunnen we schelpjes meebrengen voor Esjes plekje. Weet niet zo goed hoe uit te leggen.Op zaterdag 10 februari 2007 22:46 schreef phluphy het volgende:
Wat een mooi gebaar humpeltje, wat is daar de achterliggende gedachte bij?
En hoe gaat het nu met je? Je bent echt bijna aan de beurt hé?
Begin fysiek echt op te raken. Emotioneel een vreemde tijd. Zo veel verlangen naar dit kindje, toch erg met Es bezig. Ze is nu bijna jaar weg. Nog steeds zo onvoorstelbaar dat ze echt nooit meer terug zal komen.
Had verhaal af willen maken, voordat nieuw kindje komt, maar ga het niet redden. Kan echt maar af en toe en in etappes aan site werken.
Merk wel dat ik momenteel meer over Es praat, m.n. de mooie typische Es dingetjes, de herinneringen, 't was zo'n heerlijk grietje.
Mensen denken vaak, je krijgt nieuw kindje, dus alles is weer goed, maar ik mis Es nog steeds heel erg...
Tevens heel vreemd dat Vera zo langzamerhand steeds meer richting de leeftijd van Es gaat. Van de week mag ik met haar gaan kijken op de peuterspeelzaal. Esmée is maar 2x geweest, ze vond het geweldig! Zal vreemd zijn, daar weer te komen.
quote:Een kindje is toch geen kamerplantje wat verwelkt en waar je een nieuwe voor in de plaats zet? Een kindje is een mensje en elk mens is uniek. Het kindje dat nu in je groeit zal je hart alleen maar groter maken, niet dat gat van Es invullen!Op zondag 11 februari 2007 07:47 schreef humpeltje het volgende:
Mensen denken vaak, je krijgt nieuw kindje, dus alles is weer goed, maar ik mis Es nog steeds heel erg...
Domme mensen
Snap soms echt niet hoe mensen zo kunnen denken, alsof het zo inwisselbaar is....
Humpeltje ontzettend veel sterkte met de laadste loodjes van je zwangerschap:*
En heel veel sterkte met het bijkomende verdriet rondom Esmee wat nu weer naar boven komt
Siem, het 2 jarige kleinzoontje van mijn zus (mijn achterneefje dus)
4 maanden geleden nog maar werd er een agressieve vorm van leukemie geconstateerd bij hem, en geen enkele behandeling had het gewenste resultaat.
Wat is het toch oneerlijk allemaal
quote:Jemig Bluezz, wat is dat snel gegaan dan.Op zondag 11 februari 2007 18:30 schreef Bluezz het volgende:
Er is een uurtje geleden een prachtig engeltje bijgekomen
Siem, het 2 jarige kleinzoontje van mijn zus (mijn achterneefje dus)
4 maanden geleden nog maar werd er een agressieve vorm van leukemie geconstateerd bij hem, en geen enkele behandeling had het gewenste resultaat.
Wat is het toch oneerlijk allemaal
Heel veel sterkte.
Geef je zus, haar dochter en man/vriend maar de condoleances namens ons (bar en Mar) en wens ze heel veel sterkte toe
Dank voor je lieve PM's Bar
Sterkte voor jullie allen Humpeltje, wat lijkt me dat tegenstrijdig; toeleven naar een nieuw leven en tegelijkertijd naar een herdenking van je engeltje. En ook het herbeleven van alle mijlpalen die je met Esmée al had gehad.
Phluphy, nog gefeliciteerd met de verjaardag van Jeroen. Ik hoop dat jullie je allebei inmiddels weer wat beter voelen. Ik ben benieuwd naar de website die je aan het bouwen bent voor Danyel. Ik weet zeker dat het heel mooi zal worden. Het zal wel heel zwaar zijn om er aan te werken, lijkt me.
Pluph, nog gefeliciteerd met Jeroen
Humpeltje, sterkte met de laatste loodjes
quote:Wat een verdriet! Stimuleer ze, om nu alles te doen en regelen, zoals het voor hun "goed" voelt.Op zondag 11 februari 2007 18:30 schreef Bluezz het volgende:
Er is een uurtje geleden een prachtig engeltje bijgekomen
Siem, het 2 jarige kleinzoontje van mijn zus (mijn achterneefje dus)
4 maanden geleden nog maar werd er een agressieve vorm van leukemie geconstateerd bij hem, en geen enkele behandeling had het gewenste resultaat.
Wat is het toch oneerlijk allemaal
Raakt me zo, een kindje van 2.
Geen woorden....
veel sterkte voor Bluezz en alle familie
Komt er bij jou nu niet veel naar boven?
[ Bericht 66% gewijzigd door Blues op 11-02-2007 22:15:27 (Zin verbeterd.) ]
Ik lees hier heel veel mee maar reageer eigenlijk nooit. Terwijl de tranen me regelmatig over de wangen lopen als ik jullie verhalen lees. Ik heb, zoals velen las ik al, het gevoel dat ik niet veel toe kan voegen. Nu wil ik echter een keer laten weten dat ik meeleef met iedereen die dit vreselijke verdriet moet dragen.
Juist deze dagen raakt dit topic me nog meer dan normaal. Het is zeven jaar geleden dat mijn neefje werd geboren. Hij was al gestorven voor hij werd geboren. Ik wil met jullie het gedichtje delen dat mijn zus en haar man op het kaartje van mijn neefje hebben gezet.
Wolkje
Je ging lief kind
Als een wolkje op de wind
Mee naar het onbekende
Wij bleven en keken,
Sprakeloos,
We hebben het niet begrepen
Het verdriet, lief kind
Zal ooit wel slijten
Maar we zullen altijd
Naar jouw wolkje blijven kijken.
Dat is absoluut iets om héél erg boos, en verdrietig, van te worden. Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte toe. Ik hoop dat jullie veel steun bij elkaar zullen vinden in deze komende, zwarte dagen.
Vanmiddag krijgen wij ook bericht over een nieuw engeltje: een groepsgenootje van Danyel is overleden aan de gevolgen van een status epilepticus (hij had het syndroom van Dravet, een niet zo veel voorkomende vorm van epilepsie). Hij is 2 jaar en 2 maanden oud geworden.
Later in de week zullen we naar de begrafenis gaan... Phluph, wat vreselijk verdrietig ook bij jullie zeg...
Mooie tekst sombie!
Sterkte en liefs
Dat is wel weer confronterend, denk ik, Phluphy? Sterkte hoor.
echt verschrikkelijk.ook fluf veel sterkte
en jeroen ook natuurlijk. lijkt me indd best confronterend.quote:Ik moet mijn andere post hierover herroepen, ik weet niet wat er gebeurt is in mijn kop, maar ik droom heel erg veel over Jamie ineens ?Op zondag 11 februari 2007 22:05 schreef _Bar_ het volgende:
Bluezz wat ik me nu zit af te vragen...
Komt er bij jou nu niet veel naar boven?
Het is al zolang geleden, maar het hakt er ineens keihard in?
Over Siem, vandaag kregen we de kaart.
Zijn foto stond voorop, hij had zijn handjes voor zijn oogjes, lachend, deed kiekeboe
Hoe symbolisch Vrijdagmiddag is er de afscheidsbijeenkomst.
Phluphy,
, wanneer is het bij jou?quote:Valt ook allemaal niet meeOp dinsdag 13 februari 2007 19:17 schreef Bluezz het volgende:
[..]
Ik moet mijn andere post hierover herroepen, ik weet niet wat er gebeurt is in mijn kop, maar ik droom heel erg veel over Jamie ineens ?
Het is al zolang geleden, maar het hakt er ineens keihard in?
Over Siem, vandaag kregen we de kaart.
Zijn foto stond voorop, hij had zijn handjes voor zijn oogjes, lachend, deed kiekeboe
Vrijdagmiddag is er de afscheidsbijeenkomst.
Denk dat je onbewust toch wel bezig bent ermee
Sterkte ook voor vrijdag, denk aan je
Klinkt als een mooie kaart voor Siem
gewoon zoals hij was en altijd zal blijven De begrafenis van Danyel's groepsgenootje is vrijdag, in Zuid Limburg. We gaan er donderdagavond al heen.
Ik sprak de moeder gisteren. Ze zijn sterk, samen, ze komen er wel.
Verder wil ik vandaag iedereen een fijne Valentijnsdag wensen. Niet zomaar: het is niet alleen de dag van de liefde.
St. Valentinus, Bisschop van Terni, was ook de beschermheilige voor mensen met epilepsie. Een hele mooie combinatie; want zonder de liefde voor onze kinderen met een epilepsie syndroom was het moeilijk te dragen.
Bluezz en phluphy, veel sterkte vrijdag. En een knuffel voor sombie.
En voor Bar en Humpeltje en alle anderen ook. quote:Dat gevoel heb ik bij de ouders van Siem ook.Op woensdag 14 februari 2007 08:12 schreef phluphy het volgende:
De begrafenis van Danyel's groepsgenootje is vrijdag, in Zuid Limburg. We gaan er donderdagavond al heen.
Ik sprak de moeder gisteren. Ze zijn sterk, samen, ze komen er wel.
quote:Dat is jullie levensmotto toch ook als levenskunstenaars.Op woensdag 14 februari 2007 08:12 schreef phluphy het volgende:
Bluezz, ik denk dat het heel begrijpelijk is, dat alles toch terugkomt. Je wordt teruggeworpen in de tijd, met alle gevoelens en ervaringen van toen. Ik wil je nogmaals veel sterkte wensen.
De begrafenis van Danyel's groepsgenootje is vrijdag, in Zuid Limburg. We gaan er donderdagavond al heen.
Ik sprak de moeder gisteren. Ze zijn sterk, samen, ze komen er wel.
Verder wil ik vandaag iedereen een fijne Valentijnsdag wensen. Niet zomaar: het is niet alleen de dag van de liefde.
St. Valentinus, Bisschop van Terni, was ook de beschermheilige voor mensen met epilepsie. Een hele mooie combinatie; want zonder de liefde voor onze kinderen met een epilepsie syndroom was het moeilijk te dragen.
Bluezz wat bijzonder verdrietig van je achterneefje.
Sterkte met dit verlies en hoop dat je een goede steun bent voor je zus, maar dat jezelf ook goede steun krijgt. Want er is vandaag wederom een engeltje bij gekomen. Het kindje van de zus van een vriendin van me is vandaag overleden. Nadat hij veel te vroeg werd geboren en zwaar gehandicapt bleek te zijn hebben de artsen in overleg met zijn papa en mama besloten van verdere behandeling af te zien en is hij in de armen van papa en mama in het bijzijn van familie overleden.
Zijn naam was Ruben...
Nanook veel sterke, ook voor de papa en mama en vrienden en familie Hier is het kindje uit sluiskil weer thuis bij zijn papa en mama
en het gaat goed Ik hoop dat het hele mooie afscheiden zullen zijn, maar wat moet het vreselijk zwaar zijn om afscheid te moeten nemen
Ik kijk er inderdaad best tegenop. Maar we zijn samen, en ook zullen we andere (fijne) bekenden tegenkomen, zodat we elkaar kunnen steunen.Nanook, gecondoleerd.
Het jongetje dat morgen begraven wordt heet overigens ook Ruben. Bluezz, jij ook sterkte morgen. Brrrr wat een narigheid toch allemaal.
Gelukkig had jij nog een positief berichtje Bar! Daar ben ik echt blij om !
Uiteraard ook voor de mannen.
en dat terwijl ik een trotse tante ben
dikke knuffeltjes
life is unfair !
in gedachten bij jullie, in gedachten bij Ruben, voor de ouders, de vrienden, de fam.Bluezz ook jij de fam de vrienden enz enz heel veel sterkte
en ook in gedachten bij jullie Ik weet niet goed het volgende te plaatsen, hier, het speeltuinbankje, of toch in true...
Ik had vanmiddag dus een rare ervaring en weet niet goed waar te plaatsen, en wat ik er mee aan moet...
Ik liep vanmiddag lekker te genieten van het weer door het dorp, toen ik een vreemde vrouw met haar hondje tegen kwam, we raakten in gesprek, en ze begon al heel snel ineens over Thijs...
Ik was al verbaasd,
Huh Thijs... ja en hij is elke avond een uurtje bij je, naast je op de bank....
En Oma past goed op em....
Ow en vanmorgen heb je Thijs dan niet gehoord...
Ik nog veel verbaasder, en hoezo gehoord moeten hebben?
de vrouw ja dat vogeltje die in de buurt was..
Nu ben ik dus vanmorgen wakker geworden door een vogel die telkens tegen de deur op vloog bij Thijs op de kamer....
Ik weet waar de mevrouw woont, en mag ten alle tijden langskomen...
Vind het raar en appart
Wat naar, Nanook. Veel sterkte voor de ouders en mensen eromheen.
Bluezz en Phluphy, veel sterkte morgen. Het zal niet meevallen.
En gelukkig, Bar, positief nieuws.
Echt stof tot nadenken, ga je een keer bij haar langs denk je?
Dank allemaal voor de steun
Ik zie er erg tegenop.Phluph jij ook heel veel sterkte!!!
Hoe kan die mevrouw weten over Thijs, hoe kan ze het weten van die vogel...
We hebben het ook nog even gehad over zieltjes die van boven ouders uitkiezen die er samen sterk genoeg voor zijn, en dan een paar keer opnieuw geboren worden...
voor de mensen de het kunnen gebruikenquote:Heb jij al meer gehoord van de fluisteraar Anitra eigenlijk?Op donderdag 15 februari 2007 19:21 schreef Anitra het volgende:
Bar misschien een keertje langs gaan? Het klinkt raar, maar als het je een goed gevoel geeft dan moet er zeker een keertje heen. Ik geloof wel degelijk dat hij om je heen is.
Ik weet het niet, moet het eerst eens laten bezinken, ga eerst wel carnaval vieren denk ik
Bleuzz en Phluphy ook vanaf hier heel veel sterkte gewenst.
quote:Wat een bijzondere ervaring!Op donderdag 15 februari 2007 19:21 schreef _Bar_ het volgende:
Ik weet het niet, vind het appart en ergens ook wel heel "eng" en toch is mijn nieuwschierigheid toegenomen.
Hoe kan die mevrouw weten over Thijs, hoe kan ze het weten van die vogel...
We hebben het ook nog even gehad over zieltjes die van boven ouders uitkiezen die er samen sterk genoeg voor zijn, en dan een paar keer opnieuw geboren worden...
Zelf heb ik de aanwezigheid van Esmée de eerste maanden nog vaak gevoeld. Rook haar een paar keer en heb zelfs een keer haar stemmetje gehoord. Ze speelde met Vera.
Gelet op de reacties van Vera, denk ik, dat Veer haar ook kon zien.
Soms als ik met Veer naar het bos liep, liep ik met 2 kindjes, een die ik kon zien, een die ik alleen kon voelen. Ze renden dan samen en hadden veel plezier, zo mooi.
Hele bijzondere tijd. Helaas na paar maanden hield het op...
Morgen is het een jaar geleden, dat ze niet wakker werd, maar in doodsstrijd in haar bedje lag. Zomaar, ineens, zonder ook maar een enkel signaal vooraf.
Weet nog niet wat ik wil morgen, ben eigenlijk beetje bang dat baby besluit te komen op die dag, alles mag, maar liever niet de 17e. Maar heb af te wachten, ze beslist zelf, wanneer ze komen wil. Weet ook nog niet wat ik wil doen morgen, misschien dat ik de meiden meegeef aan mijn moeder en kies voor een dagje alleen.
De 20e is haar eerste sterfdag, voel daar een vreemd soort rust bij. Kan dat gevoel eigenlijk niet beschrijven.
Van de week met Veer op de peuterspeelzaal wezen kijken. Esmée was maar 2x geweest en ze vond het geweldig! Raar om daar nu weer te komen. Ik was vergeten dat het valentijnsdag was. Hetzelfde boekje werd voorgelezen, als op de 1e schooldag van Es. Hetzelfde liedje, hartjes plakken, poeh... hoop indrukken.
Veer vond het leuk en voelde ook fijn daar te zijn. Es was zo onder de indruk vorig jaar.
Bluezz en Fluf, beiden heel veel sterkte vandaag bij het afscheid van twee kindjes. Ik zal aan ze denken en ook aan jullie.
Toch op een vreemde, nare en toch lieve manier manier vind ik het wel heel bijzonder dat je derde meisje zich aankondigt in de periode dat je afscheid hebt moeten nemen van Esmée.
ik hoop dat je kleine meisje niet besluit om te komen op 1 van deze dagen, maar aan de andere kant zou dat zeker wel heel bijzonder zijn.
Fluf en jeroen veel sterkte vandaag in limburg
Bluezz ook sterkte gewenst
en Bar wat een bijzondere ervaring.
Pluph ook heel veel sterkte. Het lijkt me zo ontzettend confronterend om daar weer te staan, maar dan voor een ander kindje. Misschien komt het allemaal wel terug ook.
Bizar iets Bar. Vreemd zeg, maar misschien de moeite waar erop terug te komen.
Zou wel bijzonder zijn Humpeltje als de derde nu zou komen. Maar wel moeilijk voor jou lijkt me. Of je hebt iets positiefs om naar uit te kijken, ik weet niet wat je het beste kunt hebben. Sterkte met deze dagen.
En ook alle andere mama's van een engeltje, veel sterkte. Ik weet eigenlijk niets anders te zeggen.
quote:Ik zat net zoiets te typen, ik sluit me hier helemaal bij aanOp vrijdag 16 februari 2007 09:56 schreef YPPY het volgende:
Siem stond hier in de krant, daar schrok ik toen al van, zo jong nog. Voor jou natuurlijk extra moeilijk Bluezz. Sterkte straks.
Pluph ook heel veel sterkte. Het lijkt me zo ontzettend confronterend om daar weer te staan, maar dan voor een ander kindje. Misschien komt het allemaal wel terug ook.
Bizar iets Bar. Vreemd zeg, maar misschien de moeite waar erop terug te komen.
Zou wel bijzonder zijn Humpeltje als de derde nu zou komen. Maar wel moeilijk voor jou lijkt me. Of je hebt iets positiefs om naar uit te kijken, ik weet niet wat je het beste kunt hebben. Sterkte met deze dagen.
Tnxx yp.
jij ook sterkte, las ik
Zo'n klein kistje (helemaal beschilderd door zijn broertje van 4 jaar), een zee van speelgoedautootjes (had bijna iedereen op verzoek meegenomen) en knuffelbeesten er om heen.
Een mooie dia-voorstelling met allemaal foto's van het kleine mannetje, begeleid door toepasselijke muziek.
Een knappe toespraak (waar ie alles nog eens op een rijtje zette, van eerste ontdekking van de leukemie tot zondag aan toe) van mijn neef (z'n papa) en daarna nog een kort filmpje van de tijd in het ziekenhuis.
(dat schateren van hem, mijn hart brak)
Bij het filmpje draaiden ze zo'n mooi nummer, volgens mij van Katie Melua.. erg mooi erbij.
Daarna met z'n allen (er waren zeker 250 mensen) naar buiten in het zonnetje om daar allemaal ballonnen (met kaartjes met wensen erop) tegelijk los te laten in de lucht.
De feitelijke crematie vindt later vanmiddag in zeer besloten kring (vader,moeder en broertje alleen) plaats.
quote:Fijn dat het zo gegaan is, klinkt zo raar, "fijn". De herinnering aan een uitvaart blijft levenslang bij je. Is zo fijn om er met een "goed gevoel" op terug te kunnen kijken.Op vrijdag 16 februari 2007 15:54 schreef Bluezz het volgende:
Was erg indrukwekkend en ook mooi, in de schouwburg van Gorinchem.
Na deze drukke dagen, komt de stilte...
Bluezz, het klinkt erg bijzonder en aangrijpend, hoe het was vandaag. Veel sterkte.
Humpeltje, ik wens jou ook veel sterkte de komende dagen. En ook de andere dagen natuurlijk, maar deze dagen extra.
quote:You're beautiful so silently
It lies beneath a shade of blue
It struck me so violently
When I looked at you
But others pass, they never pause
To feel that magic in your hand
To me you're like a wild rose
They never understand why
I cried for you
When the sky cried for you
And when you went
I became a hopeless drifter
But this life was not for you
Though I learned from you
That beauty need only be a whisper
I'll cross the sea for a different world
With your treasure, a secret for me to hold
In many years they may forget
This love of ours or that we met
They may not know
How much you meant to me
I cried for you
And the sky cried for you
And when you went
I became a hopeless drifter
But this life was not for you
Though I learned from you
That beauty need only be a whisper
Without you now I see
How fragile the world can be
And I know you've gone away
But in my heart you'll always stay
I cried for you
And the sky cried for you
And when you went
I became a hopeless drifter
But this life was not for you
Though I learned from you
That beauty need only be a whisper
Wat een mooi idee alleen al, dat beeld van al die speelgoedautootjes. En de beschilderde kist door zijn broertje. En dat het mooi weer was. Scheelt toch ook veel in de herinnering.
Hoop dat het volgende week nog even niet gaat vriezen want dan zal Siem het koud hebben daarboven.
ook een hug voor de anderen hier uiteraard
heb gister giga veel last van panniekaanvallen gehad, en viel pas tegen de ochtendgloren in slaap...
Bluezz, humpeltje, Mama van Pepijn, Pluphy, Nanook,Pepper, Moussy
Zijn papa en mama zijn op dit moment nog vrij rustig onder de situatie. Wel heeft ze vandaag aan haar eigen dochtertje (3) uit moeten leggen dat Ruben nu een sterretje is, moeilijk maar verbazingwekkend hoe makkelijk haar dochtertje de uitleg oppakte.Ik moet zeggen dat het bij mij ook wel weer een boel herinneringen ophaalt. Het is raar maar toen ik gisteren googlede op iets anders kwam ik op de een of andere manier op de site terecht van de begraafplaats waar (mijn) Thijs begraven ligt (zie mijn post in het voorstel topic) en vond zijn naam, geboorte en overlijdensdatum. Vreemd en ook weer confronterend dat zoiets nou juist op dit soort momenten onder je neus komt.
_Bar_ Wat fijn dat je de Teletubbie ballon naar Thijs kan gaan brengen. Hij is er vast heel blij mee!!! En probeer ondanks alles te genieten de komende dagen. Ik weet zeker dat Thijs je dit uitje van harte gunt en over je schouder meekijkt naar alle leuke dingen die je doet.
Bluezz en Phluphy, Ik heb veel aan jullie gedacht vandaag. Bluezz, ik kan het niet beter verwoorden dan dat Humpeltje het al gedaan heeft dus sluit ik me aan bij haar woorden. Phlup, Hopelijk was het voor jullie naast een moeilijke ook een mooie dag.
En natuurlijk ook voor alle andere papa's en mama's van engeltjes een dikke
quote:Nou, meid, daar moet je van genieten! Dat heb je keihard nodig!Op vrijdag 16 februari 2007 20:07 schreef _Bar_ het volgende:
Ik weet gewoon niets te zeggen vandaag... sterker nog voel me ongemakkelijk omdat ik straks 2 dagen achter elkaar ga feesten, en vanavond alvast inborrelen....
Veel plezier en drink er voor mij ook eentje
. Ik hoop dat de kleine zich dan nog niet aandient. Bluezz, het klinkt als een mooi en indrukwekkend afscheid. Die tekst van dat liedje
, tegelijkertijd zo mooi en zo verdrietig.Bar, probeer te genieten van het carnaval. Wat erg voor je dat je vannacht weer zo'n paniekaanvallen hebt gehad.
Humpeltje wat een zware en beladen dagen voor jou. Al die mooie herinneringen, al die moeilijke herinneringen, en dan de spannend rondom de geboorte(dag) van babymeisje. Veel sterkte.
Bluezz, fijn dat het zo'n mooie herdenking was. Ik vind het gigantisch dapper van je neef dat hij het heeft kunnen opbrengen om zo'n toespraak te houden. Jeroen heeft het op Danyel's begrafenis ook gedaan, ik vond dat zo knap. We hadden het er vandaag nog over, dat hij zo blij is dat hij dat gedaan heeft. Een persoonlijker afscheid en eerbetoon kan ik me haast niet voorstellen. Ik denk dat het bij het verwerkingsproces bij je neef nog van veel waarde zal blijken te zijn.
Onze dag stond in het teken van heel veel (tegenstrijdige) gevoelens. Afscheid nemen, verdriet, beelden en herinneringen van Danyel's begrafenis die terugkwamen. Maar ook warme momenten, veel fijne mensen gezien, allemaal mensen uit het "epilepsie circuit": ouders, verpleging, therapeuten. Er was zo'n uitgesproken saamhorigheid, het voelde als thuiskomen.
Ook nog 2 ex-groepsgenootjes van Danyel gezien (die inmiddels weer thuis wonen). Heerlijk om zo'n kleintje weer te knuffelen, voelen, ruiken, aaien, geruststellen. Het bracht wel onmiddellijk een stuk fysiek gemis van Danyel naar boven, maar toch was het fijn.
Bluezz en Phluph, allebei een bijzondere en zware dag gehad. Ik heb aan jullie gedacht
quote:Hij zei het zo :Op vrijdag 16 februari 2007 22:51 schreef phluphy het volgende:
Bluezz, fijn dat het zo'n mooie herdenking was. Ik vind het gigantisch dapper van je neef dat hij het heeft kunnen opbrengen om zo'n toespraak te houden. Jeroen heeft het op Danyel's begrafenis ook gedaan, ik vond dat zo knap. We hadden het er vandaag nog over, dat hij zo blij is dat hij dat gedaan heeft. Een persoonlijker afscheid en eerbetoon kan ik me haast niet voorstellen. Ik denk dat het bij het verwerkingsproces bij je neef nog van veel waarde zal blijken te zijn.
Dit afscheid hebben we helemaal zelf in de hand gehad, in tegenstelling tot alles wat er met Siem gebeurd is.
Heel treffend
quote:Heel tegenstrijdig inderdaad, maar wat ontzettend fijn dat jullie je zo goed voelen tussen deze mensen die hetzelfde hebben meegemaaktOnze dag stond in het teken van heel veel (tegenstrijdige) gevoelens. Afscheid nemen, verdriet, beelden en herinneringen van Danyel's begrafenis die terugkwamen. Maar ook warme momenten, veel fijne mensen gezien, allemaal mensen uit het "epilepsie circuit": ouders, verpleging, therapeuten. Er was zo'n uitgesproken saamhorigheid, het voelde als thuiskomen.
Ook nog 2 ex-groepsgenootjes van Danyel gezien (die inmiddels weer thuis wonen). Heerlijk om zo'n kleintje weer te knuffelen, voelen, ruiken, aaien, geruststellen. Het bracht wel onmiddellijk een stuk fysiek gemis van Danyel naar boven, maar toch was het fijn.
quote:Op zaterdag 17 februari 2007 00:46 schreef _Bar_ het volgende:
Mis mijn jochie....
Bluezz, wat klinkt het mooi, maar ook heftig.... het is zo oneerlijk en hard, zo'n klein ventje. Heel veel kracht voor jullie
Phluphy, wat moet het een dag vol herinneringen zijn geweest, moeilijk, maar misschien ook wel heel mooi.
Een dikke
voor jullie beide....Bar, ik begin met een dikke knuffel en een
Tuurlijk mis jij je mannetje, maar hij zou ook willen dat je lekker kon genieten. Ga carnavallen, geniet en maak plezier want Thijs geniet met je mee.
Hoe is het met mama_van_pepijn? Ik weet dat je last had van je ogen en niet lang achter de pc kunt zitten, maar ik vind het toch erg stil .....
Alle andere ook een
Ik denk aan jullie. Heel veel sterkte! Bar meis...
Bluez; wat klinkt het verdrietig en mooi tegelijk!
En Phluphy ook een dikke
voor deze moeilijke tijd.Ik heb zelf geen kinderen maar ben wel dol op ze!!!
Ik heb niet zoveel met engeltjes, mag ik er in gedachten vlindertjes van maken?
Sterkte. Wat een verlies Humpeltje, sterkte met de laatste loodjes. Lijkt me inderdaad een heel vreemd gevoel om nu een nieuw kindje te krijgen terwijl je een jaar geleden je Esje hebt moeten wegbrengen.
Phluph, jullie ook sterkte. Alweer een engeltje erbij. En nog een vraagje, maar sinds wanneer was er sprake dat Danyel het dan niet meer zou overleven? Ik had toen gewoon echt niet verwacht dat hij zou komen te overlijden. Dus het was best wel een schok toen ik het las. Ik wist wel wat er zich afspeelde dat hij constant zo ziek was, maar had gewoon niet gedacht dat hij zou overlijden.
quote:Wat een indrukken! Dat wat je schrijft over thuiskomen, die saamhorigheid, lijkt me heel fijn. Ik mis dat soms wel, bij ons was het zo plotseling, zo onverwacht. Wat Esmée had, was zo extreem zeldzaam. Heb zo veel gezocht naar hersenontsteking, maar het komt al bijna niet bij kinderen voor. Zeker de auto-immuun vorm niet.Op vrijdag 16 februari 2007 22:51 schreef phluphy het volgende:
Onze dag stond in het teken van heel veel (tegenstrijdige) gevoelens. Afscheid nemen, verdriet, beelden en herinneringen van Danyel's begrafenis die terugkwamen. Maar ook warme momenten, veel fijne mensen gezien, allemaal mensen uit het "epilepsie circuit": ouders, verpleging, therapeuten. Er was zo'n uitgesproken saamhorigheid, het voelde als thuiskomen.
Ook nog 2 ex-groepsgenootjes van Danyel gezien (die inmiddels weer thuis wonen). Heerlijk om zo'n kleintje weer te knuffelen, voelen, ruiken, aaien, geruststellen. Het bracht wel onmiddellijk een stuk fysiek gemis van Danyel naar boven, maar toch was het fijn.
Zou zo graag eens delen met ouders, waar het kindje hetzelfde had, echt hetzelfde.
Ik herken wel stukjes bij verhalen van andere kindjes die plotseling ziek werden, dood gingen, maar het zijn maar stukjes.
Wat is het jaar toch snel gegaan. Lijkt nog zo kort geleden en aan de andere kant, is ze al weer zo lang weg. Toch voelt het nog steeds bij vlagen zo onwerkelijk, dat dit echt voor altijd is.
Zou haar zo graag nog even vast houden, even bij haar zijn. Mis de typische Es dingetjes, haar uitspraken, haar grapjes, haar ondeugendheid, haar lieve knuffels, haar aanhankelijkheid, haar stralende blijheid.
De herinneringen zijn zo pijnlijk mooi, ben toch zo blij dat ik 2¾ jaar van haar heb mogen genieten. Dat ik haar heb mogen leren kennen.
Heel veel sterkte !!
De site voor Danyel is af. Nu ja, voor nu. Er zullen nog wel wat herinneringen etc. bij komen, maar de basis is er. Ook zullen er nog foto's van het monumentje en zo gemaakt moeten worden, zodra het staat.
Ik heb besloten om de site zelf te maken. Dit betekent niet de mooiste layout en technische snufjes, maar wel het meest persoonlijke resultaat. Daar hebben we bewust voor gekozen. Wel hebben we gebruik gemaakt van het aanbod van bl0emetjE, die prachtige foto-bewerkingen voor ons heeft gemaakt. Nogmaals dank.
De site gaat óver Danyel, maar is met name bedoeld vóór Danyel. Hij heet dan ook voor Danyel .
De bewerkingen van bl0emetjE zijn idd prachtig, en ik vind haar naam ook zo toepasselijk gezien het stukje over de kaartjes.
Bar een dikke zoen
Humpeltje, hoe gaat het nu? Zo dubbel allemaal. Veel sterkte en succes.
quote:Oh wat is de site ongelooflijk mooi geworden.
Deze tekst is zo herkenbaar voor mij :
Danyel’s “laatste fase” duurde 4 dagen, langer dan voor mogelijk werd gehouden. Danyel heeft ons deze dagen geschonken, om afscheid te kunnen nemen, om nog even samen te zijn en om langzaam aan het idee te wennen dat hij er niet meer zou zijn.
Ben zelf ook zo dankbaar voor die 3,5 dag die wij kregen...
Die liedjes top 10, Helikopter, Es kon dat liedje op haar manier net een beetje mee zingen, vlak voor ze doodging. Die tekst, die zegt zoveel!
En die groene bloem, en dat voorlees verhaal, zo mooi...
Die foto's echt prachtig! [de link naar site van blOemetjE geeft foutmelding].
Heel mooi gemaakt, een prachtige site, zo mooi en liefdevol beschreven naar je kindje.
Da's ook mijn absolute favoriet. Het stond op de cd Lekkere Liedjes, met Gerda Havertong (van Sesamstraat). Ik heb nog géén der cd'tjes kunnen draaien sinds Danyel is overleden.
Wel hoorde ik een keer een bekend (klassiek) deuntje in een film, een melodie die op één van de snoezel cd's stond. Ik schoot gelijk vol, heb de rest van de dag flashbacks gehad.
Voor Danyel was muziek zo belangrijk, het was er altijd, en veel van die melodietjes zijn onlosmakelijk voor altijd aan Danyel verbonden.
Bedankt voor de tip over de link naar bl0emetjE's site. Het is hersteld.
Ik ben blij met de positieve reacties, ik ben creatief niet zo sterk dus was nogal onzeker over de site.
Het is voor de verwerking echt een enorm positieve bijdrage geweest om hiermee bezig te zijn.
Een aanrader voor de lotgenoten.
Erg mooi
quote:Heb de liedjes gelijk de dag na de uitvaart opgezet. Het waren niet alleen de lievelingsliedjes van Es, maar ook van Veer. Was heftig de eerste keer, nu voelt het alleen maar fijn en heel vertrouwd.Op zondag 18 februari 2007 17:01 schreef phluphy het volgende:
Ik heb nog géén der cd'tjes kunnen draaien sinds Danyel is overleden.
Ik ben blij met de positieve reacties, ik ben creatief niet zo sterk dus was nogal onzeker over de site.
Het is voor de verwerking echt een enorm positieve bijdrage geweest om hiermee bezig te zijn.
Een aanrader voor de lotgenoten.
Onzeker zijn over je site, dat is niet nodig. Ik heb heel erg veel sites gezien, over/voor overleden kindjes. Ik vind er eigenlijk maar weinig echt mooi. Vaak springt en beweegt er zoveel in het rond, dat je amper nog doorhebt waar het over gaat. De jouwe is rustig, eenvoudig te begrijpen waar je moet klikken/lezen. Zeer compleet, mooi om te zien, en zo nog wel berg complimenten.
Ben het helemaal met je eens dat het fijn is, met een site bezig te zijn.
Och Phluphy,,, Bloemetje hele bijzonder mooie bwerkingen!
de foto's vind ik ook erg mooi, vooral die met jullie handen bij elkaar vind ik zoveel zeggen.... bloemetje
Heel mooi, echt waar
Ik moest huilen bij het verhaal over die kusjes, prachtig echt waar
Die bloemetjesfoto vind ik zo verschrikkelijk mooi.
En die foto van zijn kleine handje in die van jullie.
Gelukkig voor altijd door jullie gedragen.
En over die liedjes, ik dacht dat ik na de begrafenis van Danyel nooit meer naar 'in de maneschijn' kon luisteren. Maar als ik het nu hoor denk ik altijd aan Danyel en dat is eigenlijk wel een mooi idee.
Echt Danyel kijkt vast met heel veel plezier mee naar deze mooie website speciaal voor hem!
De foto's heb ik 'met veel plezier' voor je bewerkt! En ik ben blij dat jij en Jeroen ze mooi vinden!
En wow, ik voel me ook een beetje verlegen met de reacties hier, maar ook namens mij erg bedankt aan iedereen hier!
En phluph: ga zo door! Het wordt een heel mooi internet plekje voor Danyel!
Phluphy, zo mooi, zo mooi. Echt prachtig! En de herinneringen-pagina is zo lief
Wees trots op jezelf dat je dit gedaan hebt, een mooie 'tribute'.
Nogmaals enorm veel hulde voor jou. 
Ik ga natuurlijk nog op je mail reageren. Lois, bedankt voor de tip. Ik heb het veranderd.
quote:Op de begrafenis van Ruben eergisteren, zong dezelfde zangeres. "in de maneschijn" heeft ze (gelukkig?) niet gezongen, wel "slaap kindje slaap". Ik heb van de gelegenheid gebruik kunnen maken haar nog een keer persoonlijk te bedanken voor haar bijdrage op Danyel's begrafenis. Ze heeft inmiddels zelf ook een baby als het goed is.Op zondag 18 februari 2007 20:25 schreef snoopy het volgende:
En over die liedjes, ik dacht dat ik na de begrafenis van Danyel nooit meer naar 'in de maneschijn' kon luisteren. Maar als ik het nu hoor denk ik altijd aan Danyel en dat is eigenlijk wel een mooi idee.
Het is net alsof hij echt zelf in dat veld ligt! Humpeltje, sterkte!
Bar
mvp hoe isset met je?
en een dikke knuffel, want het is allemaal niet gemakkelijk, en zo een site maken gaat vast ook niet heel gemakkelijk, maar denk met veel emoties herrineringen en noem het maar op Humpeltje ontzettend veel geluk en sterkte, een rare combinatie maar wel zoals het is, ik hoop voor je dat de bevalling straks lekker mag vlotten, en je je kindje in je armen mag sluiten
En sterkte met de herrineringen aan Esmee, tis ook allemaal zo dubbel bij je
MvP ik hoop dat het met je oog allemaal wat beter gaat
Alle anderen
Mocht jouw kindje vandaag geboren worden, zie dat dan als een geschenk van Esmee aan jou. Het zou iets heel bijzonders zijn, als de verdrietigste dag van je leven tevens 1 van de mooiste dagen uit je leven wordt. Ik vind je een heel bijzonder mens, en het is niet voor niks dat jouw kindjes jou uitgezocht hebben als hun moeder. Een hele dikke knuffel.
Ik hoop dat je in de gelegenheid zult zijn wat van je te laten horen. En natuurlijk hoop ik ook dat je het allemaal "goed" hebt doorstaan.
Humpeltje, ik hoop dat je gisteren 'goed' bent doorgekomen
Voor Bar en alle anderen die het nodig hebben
Wat een mooi en dapper menneke....Inderdaad, die groene bloem..... Mooi symbool....
Jullie moeders van engeltjes, ik bewonder jullie om je kracht.
Ben inmiddels oma van vivi's Dean, maar ik moet zo huilen als ik dit lees....het is zo oneerlijk allemaal...
Maar tóch hoe dan ook, jullie engeltjes worden nooit vergeten!!!!! dag na dag en jaar na jaar worden ze er bij betrokken!!!! en dat moet ook!!!
waar ik me over verbaasde was het verhaal van Bar.....over dat vogeltje....Bar ga met die vrouw s prten, wat een mooi bericht....
Ik heb vannacht over de M v P gedroomd. Heel gek.
Ze woonde in een heel klein huisje (van buiten gezien) maar binnen was het heel groot. 100 meter lengte of zo.
Ze was met haar familie en er was een klein jongetje....
die huppelde door het huis.....
MvP was vrolijk, ze had een mooi leven zei ze en was sterker geworden zei ze.... ...
Het was een grote familie, donkere mensen allemaal, ik dronk koffie en verbaasde me over het aantal mensen daar....maar het was er zoooooooooo groot...en iedereen was zo lief voor elkaar....
ik werd wakker en moest meteen aan haar denken, maak me ook wel eens zorgen om haar, las van die scan...
M v P laat me even weten hoe het allemaal gaat ok? heb je ook al gewone email gedaan, over de neefjes van Pepijn..(de foto).
Dag lieve ouders van engeltjes, en Bar...... voel je niet schuldig om te genieten...volgens mij is dat lieve ventje gewoon in jouw buurt.
groetjes, van oma...zagreb.
Ik vond het erg ontroerend om te lezen. Humpeltje, hoe is het met jouw? Ben je al bevallen of hou je het nog een beetje uit?
MvP kan je niet even heel snel wat van je laten horen. Al zijn het maar een paar woorden. Maak me een beetje ongerust eigenlijk
Bar, zo te horen kun je toch een beetje genieten van het carnaval. Dat vindt ik fijn voor je. Zo kan en mag het ook
Misschien dat Bar weet of er iets is? Volgens mij kennen ze elkaar heel goed.
Of lieve MvP laat even wat van je horen.
Ik ga vrijdag een week op vakantie, dan heb ik even geen internet....
Humpeltje alle kracht toegewenst hoor! wat een emotie zal er door je heen gaan straks.....
Bar, heb je genoten van Carnaval? Het is je gegund hoor!!!!!
Wat ontzettend lief dat mensen wel aan mij blijven denken.
Phluphy wat een mooie site
Bar wat een bijzondere ervaring met die vrouw zeg
Humpeltje het is een beetje stil dus misschien heb je wel je nieuwe meisje in je armen? Geluk en verdriet zo verweven
Ik ben of bezig met ziek zijn of ik probeer op een positieve manier met mijn verdriet over de komende tijd om te gaan. Veel buiten wandelen, genieten van de natuur. Helaas ben ik vaak gevloerd door die hoofd/oog pijn.
Morgen ga ik een gebakje eten voor Pepijn en komen er neefjes op bezoek. We gaan die bijzondere dag vieren i.p.v. zitten sippen. Daar heb ik alle andere dagen genoeg tijd voor. Deze dag was 3 jaar geleden zo mooi, het was 2 jaar geleden geweldig. Waarom het nu omdopen tot een sombere dag? Mijn kindje verjaart al is het tussen de sterretjes.
Neemt niet weg dat het een uitermate rotsituatie is dat mijn kindje daarboven verjaart en het hier op aarde nooit ouder dan één jaar zal zijn.
Kindje van drie
hoe had je er nu uitgezien?
Kindje van drie
had je al kunnen fietsen misschien?
Kindje van drie
zou je blonde haartjes hebben gekregen?
Kindje van drie
hoeveel had je nu moeten wegen?
Kindje van drie
ik hou zoveel van jou
Het doet dan ook verschrikkelijk veel pijn
dat je nooit een kindje van drie zult zijn
quote:Op donderdag 22 februari 2007 12:46 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Kindje van drie
hoe had je er nu uitgezien?
Kindje van drie
had je al kunnen fietsen misschien?
Kindje van drie
zou je blonde haartjes hebben gekregen?
Kindje van drie
hoeveel had je nu moeten wegen?
Kindje van drie
ik hou zoveel van jou
Het doet dan ook verschrikkelijk veel pijn
dat je nooit een kindje van drie zult zijn
MooiLijkt me ook moeilijk dat je je dat altijd zal blijven afvragen.
ja dat van die artse dat kén ik....
Je zit in onzekerheid en sturen je gewoon weg omdat ze vakantie gaan....maar ja, als je het maar goed onder controle houdt.
MvP heb jij mijn andere mailtje nog gelezen over het schilderij enz?
Ik zal morgen een kaarsje branden voor jullie alle 3....
en dat gedicht...meisje toch.....zo mooi en vol liefde voor je manneke....
laat je nog even wat van je horen?
Humpeltje, ik leef helemaal met je mee, ook al ken je me niet, wat een nieuwe emotie zal er op je af komen en zoals MvP het zo mooi verwoordt...geluk zo met verdriet verweven...
wens je alle kracht echt!!!
Pluphy, hoe is je dag vergaan met het verdriet wat je weer moest doorstaan? Gaat het weer een beetje?
. Heel veel sterkte morgen..Phluphy, ik heb Danyel's site gisteravond bekeken (ook thuis vanwege tranen die dan onherroepelijk komen). Ik vind de site erg mooi.
Ik ben ook benieuwd hoe het met Humpeltje is...
Tranen stromen over mn ogen bij je laatste gedichtje MvP
quote:Lieve Zagreb met die vrouw zal ikniet zo snel gaan praten over Thijs of over het helegebeuren althans nu nog niet, zolang ik het nog niet kan plaatsen, of er nog niet klaar voor ben, wil ik me niet te veel inladen met mensen die schijnbaar wel dat kontackt kunnen leggen met overledenen.Op woensdag 21 februari 2007 12:28 schreef zagreb het volgende:
waar ik me over verbaasde was het verhaal van Bar.....over dat vogeltje....Bar ga met die vrouw s prten, wat een mooi bericht....
en Bar...... voel je niet schuldig om te genieten...volgens mij is dat lieve ventje gewoon in jouw buurt.
groetjes, van oma...zagreb.
Vooral ook omdat ik er wat angstig tegenover sta.
Daarbij ben ik nog midden in het verwerkingsproces omtrent het plotselinge overlijden van Thijs, en dat ligt nu ook even stil omdat de psycholoog papa geworden is
En datgeeftmij ook weer even adem ruimte, om gedachte gangen eens rustig na te lopen, nadenken over de toekomst en mijn rol daarin.
Het ziek zijn de eerste dagen heeft mij best wel beetje van "streek"gemaakt vanwege de koorts van me en wat ik weer aanlinkte aan Thijs waardoor ik dus maar met moeite in slaap durfde te komen...
Carnaval daar heb ik echt heel erg van genoten, heb 4dagen echt gefeest, 4 dagen lol gehad, 4 dagen geen zorgen, geen gedachten, gewoon lol, dansen, lachen, zingen en ziek worden
En voor de rest doe ik lekker mijn eigen dingen op een mannier die voor mij prettig is, en kijk toch wel beetje uit naar mijn verjaardag.
mvp: sterkte meid
ik zal een kaarsje voor Pepijn branden.Pepijn samenmet zijn papa aan tafel een grote taart, een driewieler en stralen stralen stralen
Tranen en kippenvel.
Ik wil iedereen hier gewoon even een dikke
en een knuffel geven. Natuurlijk, je hebt gelijk.... en als het jou angstig maakt om contact te leggen met overledenen, dan is dat voor jou niet goed.
Smmigen hebben er duidelijk behoefte aan, sommigen hebben genoeg aan het gevoel dat diegene (in dt geval Thijs) er nog is.
Ik heb ook heel erg meegeleefd met dit topic, ook al ben ik er zo maar binnen in gevallen. Als je dochter een baby krijgt, volg je alles op de voet, daar kom je dan ook de verdrietige dingen tegen, helaas.
Ik heb altijd gevonden dat je super sterk met het verdriet omgaat, dit geldt ook voor humpeltje en phluphy en MvP.
Ongelooflijk.....waar ik steeds kippenvel krijg, beuren jullie elkaar weer zo mooi op soms.
Zoals nu dat éne zinnetje...Pepijn morgen op zijn 3e verjaardag, met zijn pap, een 3-wieler en een grote taart, stralen stralen stralen.
Geweldig Bar...en dat je even van Carnaval hebt genoten, super! Even afleiding, goed voor je!!!
Doe vooral de dingen op jouw manier, ik denk dat dat de énige manier is om Thijs te laten voelen dat jij wéét dat ie nog bij je is......
Ik had later graag wat meer willen vragen aan mijn mams hoe het zou zijn enzenz.
dan een aantal jaren later komtdan je eigen kindje te overlijden, en dan ineens vind je het maarangstig allemaal.
Maar misschien later, en misschien ook niet
Ik heb soms ook van die aanvallen(je weet over nmijn status), maar heel vaak denk ik er niet meer over na. Dan ben ik helemaal niet angstig....
Maar ik voel wel dat ik enorm graag mensen zou willen helpen, al is het alleen maar om naar ze te luisteren.
Ik begrijp zo diep de pijn....
Als ik naar Dean kijk, denk ik vaak, hoe lang zal ik hem nog mee maken, snap je, dat is weer van de andere kánt bekeken.
Maar Bar, je moedertje heeft het je al lang vergeven hoor!! mensen die overgegaan zijn leven zo in liefde met elkaar....en als jij nu rustig bent in de loop der tijd, zal Thijs dit ook voelen en zul je op jouw manier en op jouw tijd veel meer ervaren dat ie om je heen is....
Zo'n mooi knulletje.... onwerkelijk, onrechtvaardig, maar zo mooi dat je hem even hebt mogen kennen.
Zo bijzonder moet dat voelen, ik denk dat hij nooit ophoudt te bestaan Bar...daarvoor was ie téveel manneke van jullie...Modderprinsje....
En dat er dan niets uit de autopsie gekomen is bij Thijs, aan de ene kant "fijn"de kans bij een volgend kindje is dan net zo klein..
Aan de andere kant... je blijft zitten met dingen waar je gewoon nooit antwoord op krijgt, al denk ik zelf persoonlijk dat de vele stuipen teveel geweest zijn voor Thijs.
Hoorde namelijk vandaag van Marco dat Thijs toen zehem vonden nog net zo in het bedje lag als toen Marco Thijs in slaap zag vallen....
En dat was op zijn buik, zijn beer onder zijn arm geklemd, en knietjes omhoog
zoals hij vaker in zijn bedje heerlijk lag te slapen Hoorde je dat vandaag? Oh meisje, je hebt hem dus niet kunnen knuffelen of laten voelen dat je er was...
Maar...aan de andere kant is hij heel vredig en rustig ingeslapen, moet wel anders kon ie niet zo lekker in zijn egen houding liggen met zijn beer onder zijn armpjes geklemd...
.Maar dat ze niet weten waaraan hij is gestorven? Ik vind het maar vreemd... ja stuipen hebben natuurlijk vreselijk veel impact op zijn klein lijfje, dat kleine hartje, maar het moet toch aantóónbaar zijn? Wel weer een 'geruststelling" dat het idd, niets iets genetisch erfelijks is of zo....
Pfffff....
Lieve Bar, krijg zo even een vriendin op visite, maar ik kom nog terug hoor vanavond...ze blijft maar een uurtje of zo, zei ze
en geef je dan weer antwoord. Wil niet dat je denkt dat ik zomaar niet meer reageer....
Dus ja het kan echt, geen doodsoorzaak.
Genietse met jevriendin
ik begrijp er niets van..... en daar moet je het dan maar mee doen....
Maar het helpt ook niet om jezelf te stressen, Thijs helpt het niet meer en jou zou het alleen maar nóg ongelukkiger maken (als dat al niet zo is)
Hoop wel dat je genoeg steun om je heen het Bar, ook van Marco?
Hoe gaat het met hem? Hoe gaat Hij er mee om?
Zal ik Thijs ook eens voor je natekenen? zou jedat mooi vinden? Doe het graag voor je hoor!!!!
Marco word wel steeds opener, en uit meer, reageer wel beter op signalen van hem, zodat ik eventuele heftige discussies kan vermijden, of dingen erger maken dan het zou moeten zijn.
Marco is weer aardig veel aan het gamen dus veel op zich zelf.
En momenteel komt er aardig terug wat boven drijven, omdat we een aantal uur geleden te horen hebben gekregen dat de vader van een heel goede vriend van ons is overleden.
Dus ben emotioneler dan ervoor...
Het lijkt me heel bijzonder om ook een getekende Thijs te hebben
, dan wel een met een stralendelach quote:Wat vervelend Bar. Jullie hebben bij mijn bezoek nog over hem verteld. Veel sterkten voor jullie allenOp donderdag 22 februari 2007 19:25 schreef _Bar_ het volgende:
En momenteel komt er aardig terug wat boven drijven, omdat we een aantal uur geleden te horen hebben gekregen dat de vader van een heel goede vriend van ons is overleden.
En wat heb je dat mooi gezegd over hoe ik voor me moet zien dat Pepijn en William daarboven samen ook een feestje bouwen.
Bijzonder ook omdat ik zelf wel eens denk aan een beeld waarbij Pepijn op een driewieler door de wolken heen fietst.
quote:Tis ook moeilijk, Thijs heeft in elk geval binnekort weer gezeldschap van een heel fijn iemand.Op donderdag 22 februari 2007 19:32 schreef mama_van_pepijn het volgende:
[..]
Wat vervelend Bar. Jullie hebben bij mijn bezoek nog over hem verteld. Veel sterkten voor jullie allen
En wat heb je dat mooi gezegd over hoe ik voor me moet zien dat Pepijn en William daarboven samen ook een feestje bouwen.
Bijzonder ook omdat ik zelf wel eens denk aan een beeld waarbij Pepijn op een driewieler door de wolken heen fietst.
Probeer zo een beeld maar wat vast te houden, geeft misschien wat lucht de aankomende dagen, in zeer moeilijke tijden
Bar, gecondoleerd
Humpeltje, hoe isset daar?
lezen hoe Thijs in zn bed lag met zn beer lief klein mannetje.Bar gecondoleerd
en ook SC MvP veel sterkte, en alvast gefeliciteerd
Pepijn is dan wel niet meer hier, maar hij word wel 3!Humpeltje hoe gaat het met je?
Visite weg en ik zo naar bed.
Morgen naar zeeland rijden, met mijn vriendin. we hebben een weekje een huisje gehuurd. Even weg van alles....Ik ga voornamelijk voor de rust en om te tekenen en te lezen.
Natuurlijk zal Ik Thijs teken met een stralende lach.....
Zijn lach zal jou ook doen stralen......
Ik ben 2 maart weer terug....zeg me maar welke foto je daarvoor kiest.
Ik kan er ook een uitprinten van Fok, maar misschien heb je liever een andere voor ogen...?
Lieve MvP....
Ik heb je alles gemaild wat nodig is dus ik wacht het wel even af....
Gaat het nog steeds niet goed met je ogen? Waneer is eigenlijk die neuroloog terug? Met zulke dingen moet je niet eeuwen wachten, echt niet meis....
Humpeltje.... wij zijn allemaal zo benieuwd....hoop dat alles voorspoedig verloopt.
Phluphy, nog steeds niets vernomen....
Gaat het goed met je na die zware dagen wederom?
vraagje waar in zeeland zitten jullie?
dit blijf ik gewoon een hele mooie vinden...
ik moet alle andere foto's maar weer eens terug online gooien, post nu alleen maar dezelfde
Jeetje wat lijkt hij op jou zeg!!
Automatisch schieten dan mn gedachten weer terug naar het moment dat ik het berichtje las dat er een heel dapper jongetje was geboren en dat het nog niet zo goed ging allemaal. En dan al die topics over Danyel met dan ineens het bericht dat hij was overleden. Dan realiseer je ineens heel erg hoe dichtbij soms mensen op Fok! kunnen zijn. Dan lopen er tranen over je wangen en denk je ik zit verdulleme gewoon te huilen en ik ken die mensen niet eens echt persoonlijk! Maar achteraf is het toch misschien allemaal persoonlijker dan je op het eerste gezicht zou denken?
Echt een prachtig kereltje kleine Danyel.
Ik vind die foto dat hij tussen die bloemetjes ligt ook onwijs mooi. @Mar
Best een beetje griezelig zeg wat die vrouw allemaal wist te vertellen.
Maar ergens ook wel weer mooi misschien?
Misschien gaat het bij jou/jullie wel zoals het vanaf Max dood bij ons ging, wij kwamen ook steeds wat via via te weten over Max. Net of hij ons via via af en toe eens wilde laten weten hoe het met hem ging.
Ook al heb ik nooit helemaal zekerheid natuurlijk vind ik het wel een mooie gedachte dat hij misschien ergens is en dat het hem dan goed gaat.
Mooi foto`s, heerlijk dat bekkie met de kruimels nog op z`n snuitje.
@mama_van_pepijn
Veel sterkte vandaag meis.
Het is inderdaad een goed idee om te vieren dat hij in elk geval bij jullie geboren mocht worden ipv er een donkere dag van te maken.
Doen wij ook nog steeds, Max`s geboorte dag wordt "geviert" met gezellig bij elkaar zijn, eten, lekkere koeken bij de koffie en cadeautjes en/of bloempjes voor hem.
dikke
@Humpeltje
Alles goed met je!?
En nog een
voor alle andere mensen die hem even nodig hebben. Ow en ook een
voor al die lieve mensen die hier de mensen, die het soms even hard nodig hebben, een hart onder de riem komen steken. Erg lief van jullie! (gut ik ben wel klef he?!
Ik denk dat het komt omdat het laat is hoor! 
* pepper_961 gaat gauw dr bedje opzoeken...... ) Ik ga er eteen aan beginnen Bar, maar ik moet even wachten tot de 2e, want ik heb geen printer, dat moet iemand even voor mij doen, anders moet ik steeds achter mijn pc blijven staan. Lieve Bar, wil je hem in kleur of zwar/wit????
Je kunt ook de foto aan me opsturen, MvP heeft mijn adres én gsm nummer.....en geloof me, die krijg je netjes in enveloppe weer terug.
Bar, wij zitten in Kamperland, De Banjaard....Ken je die omgeving????
Mischien woon je in de buurt, bedoel je dat?
Als je iets wilt laten weten kun je me tot de 2e op mijn gsm bereiken.
en zowiezo tot 13:00 want dan rij ik pas weg, van hier....
Lieve MvP.
Ik heb je ee kaartje gestuurd, maar eigenlijk ook aan Pepijn....
Hou vast dit mooie gevoel he, en je weet het, je neefjes zijn er, Pepijn zal er ook zijn....weet ik zeker...
Bij HUmpeltje begin ik zo mijn vermoedens te krijgen.....zal blij zijn wanneer we iets horen, tch????
Alle lieverds hier, inderdaad, en zeker niet Klef Pepper, in dit topic heb je gewoon te maken met eerlijke menselijke liefdevolle gevoelens....hoeven we ons niet voor te schamen hoor!!!! Beter zo dan een kil mens te zijn....
.Zie dit berichtje: Wanneer gaan voor "ander"kindje na overlijden van je kindje
Humpeltje... gefeliciteerd. Probeer te genieten!
Zagreb...
Je bent volgens mij een fantastisch mens!
Mooie naam trouwens Thamber....Kleintje, alles wat ik hier schrijf komt regelrecht uit mijn hartje.
Ben wel een oma , maar ik sta nog heel jong in het leven.
Ben ook zelf zo blij dat ik nog oma heb mogen worden, dus ik kan me zó al dit verdriet indenken!!!
Als mijn woorden of een ánder iets bij kunnen dragen (en daar mee bedoel ik echt alleen wat toe kunnen voegen) aan andermans verdriet, maakt mij dat voor de rest van de dag heel gelukkig. Het klinkt gek, maar vroeger was ik veel meer met andere dingen bezig.....
Nu ik zo zelf mijn eigen problemen heb, geniet ik van de dag, geniet ik van een aai over iemands bol en geniet ik van lief zijn voor een ander.... ook weer egoïsme misschien, want IK geniet er zelf misschien het meest van....
Maar wel lief hoor dat je me dit schrijft kleintje....
een dikke kus voor jou, voor Bar, M.vP en HUMPELTJE!!!!!
voor jou en Pepijn! Ik vind het heel bijzonder dat Thamber 1 dag na de sterfdag van haar zusje is geboren. Net alsof ze daarmee meteen een boodschap afgeeft. Een dag na het verdriet is er weer blijdschap, en zo zal het altijd zijn. Mooie symboliek. Ik hoop dat je ondanks alles toch enorm zult genieten van je kraamtijd. Bar, voor jou ook een soortement van felicitatie t.a.v. de beslissing die je genomen hebt.
Het is toch weer een stap hé, naar een volgende fase. Ik vind dat je er heel realistisch mee omgaat, ook niets overhaasten of zo. Ik hoop dat het verwerkingsproces je verder niet al te veel parten speelt. Met mij gaat alles weer zijn gangetje Zagreb. Die "zware dagen" waren er maar 2, eerste de begrafenis zelf en nog één dag nasleep. Daarna kon ik mee weer op de site storten, afronden en in de lucht gooien. Dat voelde als het leggen van ei (figuurlijk dan wel) en hiermee is weer een episode afgesloten. Nu nog het plaatsen van het monumentje, de eerste sterfdag en het plaatsen van de Danyel-schommel in het verschiet.
Ik ben trouwens echt rete-trots op alle reacties op de site en ben echt blij dat de "boodschap" overgekomen is.
Pepper,
(even doorkleffen) ik moet steeds vaker aan jou denken. Jij bent mijn voorbeeld over hoe het "later" zal zijn. Jeroen vroeg me gisteren of het altijd zal blijven als nu, wat betreft de verdrietige momenten. Ik zei van wel, maar dat ze minder frequent zullen worden. En tussendoor gaat het leven door, en zal het best mooi worden. MvP wat een prachtig gedicht. In mijn beleving wordt Danyel ook ouder zoals hij op aarde gedaan zou hebben. Dus ik sluit me bij Bar aan, dat hij toch zijn verjaardag gevierd heeft. En zoals jullie nu de dag beleefd hebben, zo hebben wij het ook aangepakt vorig jaar. Met familie afgesproken bij het grafje, en daarna koffie met gebak genuttigd. Het voelde niet als 'vieren', maar het voelde goed er op die manier bij stil te staan.
Sterkte trouwens met je hoofdpijn/ogen klachten. Hopelijk komt er snel duidelijkheid en behandeling.
Er was eens een heel lief kindje genaamd Pepijn, hij mocht hier op aarde maar 1 jaar oud worden, maar tussen de engeltjes viert hij vandaag zijn 3de verjaardag, een dag die daar gevierd word met allemaal speciale engeltjes.
Ook daar bij de engeltjes kennen ze natuurlijk Taart, en zuller er her en der heel veel slingers te zien zijn
Als Peppijn dan lekker heeft zitten smikkelen van de taart, krijgt hij van alle engeltjes een prachtig cadeau een heuse 3 wieler, waar Peppijn dan lekker op kan gaan fietsen
Lieve MvP voor jou
Heb net met veel bewondering naar de Site voor Danyel gekeken, en vind hem werkelijk prachtig, kan er meer gewoon niet over zeggen.
Zo was en is Danyel hier en in jullie harten,
Werkelijk schitterend gedaan
En het gedichtje wat wij als bedankje gebruikt hebben, blijf ik echt mooi vinden, en zo passend.
Zonder jou
De wereld is wonderlijk leeg zonder jou.
Er staat maar zo weinig meer in.
De hemel is aldoor zo hinderlijk blauw.
Waarom? Wat heeft het voor zin?
De merel zit zachtjes te zingen in 't groen.
Voor mij hoeft ie heus zo z'n best niet te doen.
De wereld kon vol van geluk zijn, maar nou:
Leeg, zonder jou
annie.mg smit gedichtje
Lieve Thijs
Mama heeft de laatste tijd weer heel veel aan je moeten denken, ze heeft het moeilijk, ze kan het maar amper meer accepteren dat je er niet meer bent...
Lieve Thijs, het komt wel goed met me, het heeft alleen wat tijd nodig.
Lieve Thijs
voor jou omdat ik je er nog maar veel te weinig meer kan geven.Mama mist je
-jes. Mijn 4 maanden is peanuts vergeleken met de mensen die voor altijd zijn of haar kind moeten missen. Ik heb dan ook niets meer dan respect voor jullie.
[ Bericht 21% gewijzigd door Eliminator20 op 26-02-2007 03:13:03 ]
Hij adviseerde me om toch nog eens goed na te denken om terug ad's te gaan slikken, al is het maar voor even
Hij weet mijn tegens, en ook waarom.
Dus zei tie het hoeft niet gelijk vandaag gelijk, neem je tijd ervoor, tis niet niks allemaal waar je doorheen gaat.
Dus ik heb weer stof tot nadenken
En daarvoor zat er een dik jaar tussen
Mama van Pepijn, hoe heb jij de verjaardag van Pepijn beleefd? Heb je het nog een beetje kunnen vieren? Ik hoop dat je trouwens nu wel snel de uitslag van de scan krijgt. Constant hoofdpijn lijkt me vreselijk.
quote:niet geheel het juiste topic hiervoor, ik wou je pm-en maar die doet het niet.Op maandag 26 februari 2007 02:43 schreef Eliminator20 het volgende:
Als ik dit allemaal lees springen de tranen weer in mijn ogen. Ik kan me een voorstelling maken hoe het is om je kind te verliezen. Ik heb mijn kinderen sinds november vorig jaar niet meer gezien door omstandigheden, maar ik wil en kan me geen voorstelling maken dat ik ze voor altijd zal moet missen...
Mijn 4 maanden is peanuts vergeleken met de mensen die voor altijd zijn of haar kind moeten missen. Ik heb dan ook niets meer dan respect voor jullie.
ga je ff mee naar babytopic? Het grote kleine babietjestopic deel 104
Zonder jou
De wereld is wonderlijk leeg zonder jou.
Er staat maar zo weinig meer in.
De hemel is aldoor zo hinderlijk blauw.
Waarom? Wat heeft het voor zin?
De merel zit zachtjes te zingen in 't groen.
Voor mij hoeft ie heus zo z'n best niet te doen.
De wereld kon vol van geluk zijn, maar nou:
Leeg, zonder jou
Dat zonder jou nog een lente bestaat
Met ooievaars en met bloemen
Dat er een meidoorn in bruidstooi staat
Is zonder meer tactloos te noemen
En wat is het nut van een lindenlaan
Als wij er samen niet langs kunnen gaan
Langs alle heggetjes bloeit wilde roos
Nutteloos, zinneloos
De wereld is wonderlijk leeg zonder jou.
Er staat maar zo weinig meer in.
De hemel is aldoor zo hinderlijk blauw.
Waarom? Wat heeft het voor zin?
De merel zit zachtjes te zingen in 't groen.
Voor mij hoeft ie heus zo z'n best niet te doen.
De wereld kon vol van geluk zijn, maar nou:
Leeg, zonder jou
ha denkt aan depressie
quote:Komt me bekend voor idd.Op woensdag 28 februari 2007 16:18 schreef _Bar_ het volgende:
best wel ik weet... ga dan ook weer even door een rotperiode heen, althans zo voelt het, en het is niet alleen om Thijs, tis beetje om alles overal omheen...
ha denkt aan depressie
En dan deze stukjes plaatsen... doe ik ook op mijn weblog. Gewoon doen hoor, als dit bij je stemming past, alles kan helpen. Ook van je aftypen.
Dikke
[ Bericht 1% gewijzigd door Blues op 28-02-2007 16:38:30 ]
Hoe is het ondertussen met jullie? de maand Maart is begonnen....
Mama van Peppijn
quote:Lieve pluphy,
Vond het MOD-topic geen goede plaats om dit tegen je te zeggen, dus daarom maar een pm-etje.
Vol schrik las ik dat er gisteren weer een lotgenootje van Danyel is overleden. En weer ervoer ik de schrik en het verdriet rond alle gebeurtenissen rond Danyel. Ik zal hem nooit vergeten en voor mij zal hij altijd verbonden blijven met Thomas, die rond dezelfde tijd geboren is als Danyel.
Af en toe kijk ik naar hem hoe lief hij aan het spelen is en hoe groot hij al wordt, en dan denk ik aan jullie. Wat jullie moeten missen. Maar ook wat voor fijne mensen jullie zijn én hoe liefdevol jullie Danyel verzorgd hebben en óók nog de kracht konden vinden om ons op de hoogte te houden van jullie en Danyels wel en wee.
Nu er een lotgenootje van Danyel is gestorven vermoed ik dat je het rouwproces rond Danyel weer een beetje herbeleeft, of zelf het huidige rouwproces versterkt.
Ik wens jullie dan ook veel sterkte, liefde en veerkracht toe.
Tinkepink
Maar wanneer ik zoals nu lees dat mensen, mede door wat ons is overkomen, nog meer beseffen en waarderen wat ze hebben, werkt dit precies tegenovergesteld, het verzacht het gemis. Het vermindert de vraag "waar het allemaal goed voor was". Een heel sarcastische versie van "elk nadeel heeft zijn voordeel".
Over het omgaan met weer het overlijden van een lotgenootje, heb ik gemerkt dat dit elke keer een stukje veranderd. Het gaat om zieke kinderen, dus speelt steeds de gedachte mee dat het voor het kind een verlossing heeft betekend. En indirect ook voor de ouders. Het verdriet over het gemis van het kind blijft, maar de troost groeit (mee). Het meisje van 5 dat gisteren overleed, is nu verlost van veel ongemak, pijn en lijden. En ook al hadden ze het liever anders gezien, de ouders zijn verlost van een leven vol onzekerheid, onmacht en geestelijk lijden over het lichamelijk zien lijden van hun kind.
De verandering die ik onderga is een vermindering van het verdriet over het verloren gaan van een leven (van een ziek kind), en een vermeerdering van het verdriet over het feit dat er kinderen ziek zijn of ziek worden.
Verder ben ik nog niet zo heel veel bezig met de aanstaande eerste sterfdag. Wel in praktische zin, maar het emotionele deel wordt waarschijnlijk onbewust heftig onderdukt.
Ontzettend verdrietig dat er nu zo kort op elkaar al weer een vriendje van Danyel overleden is. En wat zal er idd dan steeds een hoop bij jullie terug komen.
Heel veel sterkte.
-Tot ons grote verdriet
hebben we ongewild en onverwacht
weer een vlinder vooruit gestuurd.
FLOOR
* 28 februari 2007 *
Geborgen
een stil
ontroeren
een lieve
herinnering
geborgen
in ons hart
en in de tijd.
Floortje is nu bij jullie,
Danyel, Ruben, Finn, Angél, Ilse, Amber, Derek, Hein.
Zullen jullie goed voor elkaar zorgen daar?!
Genoemd zijn de namen van de kinderen die de afgelopen 2 jaar overleden zijn. Wat zijn het er inmiddels veel ....
Ik denk aan de de nieuwe leden in dat forum, afgelopen week 7 nieuwelingen... en denk aan hun toekomst, hun mogelijke lot. Wat een hoog aantal, en dat alleen maar van die ouders, die hun weg hebben weten te vinden naar dit, toch zeer specieke (epilepsie-gerelateerd) forum.
Dan denk ik aan de kinderen die geen epilepsie hebben, maar ook ernstig ziek zijn.
En dan denk ik ook aan de kinderen die overlijden aan een ongeval of zonder duidelijke reden.
De aantallen die dan door mijn hoofd gaan, zijn nog maar de aantallen binnen Nederland, dus als ik dan denk aan de kinderen over de hele wereld ...
Je kan niet het leed van de hele wereld op je schouders dragen.
Je kan er maar beter niet te veel over nadenken, want dan wordt het echt ondraaglijk.
Tink, je post van vanochtend heeft nog meer waarde gekregen. Ik deel een stukje in jullie geluk, want zelf heb ik het dat stukje niet gekregen. Wordt dus maar heel heel heel heel heel erg gelukkig!
quote:Er lopen nog veel van deze mensen rond *zucht*Op donderdag 1 maart 2007 11:20 schreef phluphy het volgende:
Je hebt wel eens situaties dat je andere gezinnen ziet waarbij je het gevoel krijgt dat ze totaal niet zien, laat staan waarderen, hoe rijk ze zijn. Je ziet een moeder een kind afsnauwen of verveeld bij het schoolplein staan wachten. Dat wekt elke keer weer een enorme woede op. Ik zou ze door mekaar willen rammelen en ze met de neus op de feiten willen drukken.
Dat ze het 'normaal' vinden om het vaste rijtje te hebben, huisje boompje beestje kindje.
Of het eeuwige kortzichtige gezeik om het geslacht van het toekomstige kindje, daar kan ik ook zoooooo van uit mijn dak gaan.
Ik geef (als het gepast is in de situatie) wél altijd de andere kijk op het ouderschap, wel wat meer gestructureerd en rustiger dan de eerste jaren na Jamie overigens
als je het niet wilt, ook prima hoor
was/ben even nieuwsgierig.quote:Ik heb het hier opgeschreven :Op zaterdag 3 maart 2007 10:24 schreef Martineke het volgende:
mag ik vragen wat er bij jou gebeurd is Bluezz?? ik maak uit een paar berichtjes wel op dat er bij jou ook iets gebeurd is, maar weet niet wat.
als je het niet wilt, ook prima hoor
Zwanger... en dan gaat het mis...
Wat moet dat moeilijk te verkroppen zijn geweest. En dan nu weer alles een beetje opnieuw mee moeten maken.
Hoe gaat het nu bij je dochter? Of was het schoondochter? quote:Siem was het kleinzoontje van mijn zus.Op zaterdag 3 maart 2007 17:57 schreef phluphy het volgende:
Je hebt het hier laatst wel summier verteld Bluezz, maar je verhaal had ik nooit gelezen.
Wat moet dat moeilijk te verkroppen zijn geweest. En dan nu weer alles een beetje opnieuw mee moeten maken.
De ouders van Siem zijn dit weekend vertrokken voor een korte vakantie mét oudste zoontje Joep van bijna 5, naar de zon.
Daarna gaat Richard (mijn neef dus) na 5 maanden weer aan het werk. Ze komen verstandig en met veel zelfbeheersing over, de echte gevoelens laten ze maar mondjesmaat en in zeer besloten kring toe heb ik het idee.
Vooral het niet kunnen begraven/cremeren omdat ik daar niet toe in staat was, is tot op de dag van vandaag maar moeilijk te verkroppen.
Ik vraag me ook nog wel eens af, waarom ze Jamie niet 'gekoeld' konden bewaren tot ik wél in staat was om haar zelf 'weg te brengen'.
Heeft mss ook te maken met de tijd (1985), ik denk dat er nu veel meer over nagedacht wordt en dat er nu veel meer mogelijk is.
Mijn zus, broer met hun man en vrouw en mijn ouders hebben Jamie op laten baren in het rouwcentrum, voor degene die toch afscheid wilden nemen, en haar zien.
Daar hebben we : Isn't she lovely van Stevie Wonder laten draaien. Mijn vader heeft 2 fotootjes (tot ongenoegen en onbegrip van mijn broer/zus van haar genomen, en aan mij de keus gelaten of ik ze wilde hebben.
(voor de volledigheid, Jamies vader kon het allemaal niet aan, die heeft zich in die tijd vooral bemoeid met de zorg van Q., de oudste)
[ Bericht 8% gewijzigd door Blues op 03-03-2007 18:48:14 ]
Afscheid nemen vond men blijkbaar niet nodig, sterker nog, volgens mij dachten ze vroeger dat de ouders niet eens afscheid zouden willen nemen.
Hoezo werd het jouw vader niet in dank afgenomen om foto's te maken?
Vond men dat "eng" of zo?
Wat een mooi keuze; Isn't she lovely.
quote:Ja he, in het begin hoor je een baby huilen (Wonders dochtertje) en dat had ik bij die bevalling zooooo gemistOp zaterdag 3 maart 2007 18:57 schreef phluphy het volgende:
Dat kan ik me goed voorstellen, dat je dat nog steeds dwars zit, en dat dit destijds heel zwaar moet zijn geweest. Want met alle kennis en kunde, zou het inderdaad toch mogelijk moeten zijn het lichaampje wat langer te behouden? Maar er is inderdaad veel veranderd, ik kan me nog de verhalen herinneren van Rewimo's broertjes. Vreselijk.
Afscheid nemen vond men blijkbaar niet nodig, sterker nog, volgens mij dachten ze vroeger dat de ouders niet eens afscheid zouden willen nemen.
Hoezo werd het jouw vader niet in dank afgenomen om foto's te maken?
Vond men dat "eng" of zo?
Wat een mooi keuze; Isn't she lovely.
Ze vonden het raar dat ie met een fototoestel rondliep ja
Mijn ouders hebben ook een kind verloren (8 maanden zw.schap) en zij hebben bij Jamie heel veel kunnen doen wat ze zelf nooit hebben kunnen doen. Voor hen is het weer een stukje meer verwerking geweest door alles wat er met mij gebeurde zeg maar.
(is het toch nog ergens goed voor he)
quote:Elk klein stukje troost is er één.Op zaterdag 3 maart 2007 19:03 schreef Bluezz het volgende:
Voor hen is het weer een stukje meer verwerking geweest door alles wat er met mij gebeurde zeg maar.
(is het toch nog ergens goed voor he)
Wat is het in jullie familie veel voorgekomen zeg. Elk huisje heeft zijn kruisje, maar soms ....
Bluezz
quote:Zeker
quote:Bij ons (bij mij) is het wat veel, mijn rugzak zit overvol met nog veel meer wat hier niet ter zake doet mag ik wel zeggenWat is het in jullie familie veel voorgekomen zeg. Elk huisje heeft zijn kruisje, maar soms ....
Maar goed.
We hebben ook heel veel fijne dingen en mensen om ons heen
quote:Had dat in het geval van Bluezz alleen te maken met de tijdsgeest?Op zaterdag 3 maart 2007 19:22 schreef Anitra het volgende:
tot begin jaren 90 werd gedacht dat ht voor de moeder beter was om ht kindje niet te zien.
Bluezz
Bluezz kon er niet bij zijn omdat ze er niet toe in staat was. Ook nu zal er dan begraven of gecremeerd moeten worden voor een bepaalde datum, ook nu zal het koelen van het overleden kind maar voor beperkte duur kunnen..
Misschien dat er alleen wel anders omgegaan wordt met ouders die bijvoorbeeld zelf aan een ziekenhuisbed gekluisterd zijn (als ze toen dachten dat het beter was om het kindje niet te zien was er ook geen noodzaak om iets te regelen voor de moeder die zelf verhinderd was door eigen ziekenhuisbezoek)
Deze combinatie was het, ik ben ervan overtuigd dat het ziekenhuis nog wel een paar dagen had kunnen wachten..
Mijn vriendinnetje zat bijvoorbeeld in een rolstoel.
Helaas heeft frederik wel gelijk idd, er wordt ook tegenwoordig nog steeds niet heel veel meer dan een paar dagen uitstel verleend voor een uitvaart. Dat heeft te maken met wet- en regelgeving.
Maar goed, dat zou mss net genoeg kunnen zijn in sommige gevallen.
Ik kan me voorstellen dat je daar heel veel verdriet van hebt (gehad) Bluezz.
Tegenwoordig zou men dan het hele gebeuren filmen, maar ik vermoed dat dat idd in de tijdgeest van die tijd nog zeer uitzonderlijk was. Ook 20 jaar geleden nog...
ik wijd het indd ook maar aan de tijd van toen, 1985. want volgens mij hadden ze indd best even kunnen wachten en Jamie koel zetten.
wat goed dat je ouders foto's hebben gemaakt! en dat dan weer dankzij een eigen ervaring.
bij mijn moeder hebben ze dat helaas niet gedaan (1979), gevolg is dus dat mijn moeder en vader beide niks tastbaars hebben van hun dochter, en ik niet van mijn zusje.
thanks voor je verhaal, lijkt me heel moeilijk om weer op te rakelen. ik hoop dat het nu beetje een plekje heeft
quote:Op zaterdag 3 maart 2007 21:22 schreef Martineke het volgende:
bij mijn moeder hebben ze dat helaas niet gedaan (1979), gevolg is dus dat mijn moeder en vader beide niks tastbaars hebben van hun dochter, en ik niet van mijn zusje.
En niemand die er aan denkt, want het is in de ogen van veel mensen, heel raar om foto's te maken of iets anders... jammer he, heel jammer
quote:Het is behoorlijk opgerakeld met het overlijden van siem.thanks voor je verhaal, lijkt me heel moeilijk om weer op te rakelen. ik hoop dat het nu beetje een plekje heeft
trek je het allemaal een beetje?De 23ste ben ik redelijk door gekomen. Beter dan vorig jaar in ieder geval.
Morgen is een ander verhaal. Ik ben er nog niet echt uit wat te doen. Ik denk de hele dag met mijn hoofd onder het dekbed de wereld negeren o.i.d.
Ik heb een nieuwe hele mooie kaars. Die ga ik morgen voor het eerst aansteken.
Dank je wel voor alle lieve gedachtes van mensen. Ik denk ook aan jullie hoor, alleen lukt het me even niet terug te reageren.
Verder iedereen een knuffel!
quote:Eigenlijk vind ik dit een enorm kwetsende opmerking. Waarom zou je nooit mogen zuchten en waarom zou je alles maar moeten slikken en pikken van je eigen kroost. Iedereen in zn eigen waarde laten zou een hoop ergernissen schelen in zulke situaties. Het leven gaat door, ook hier en ik sta óók wel eens te zuchten op het schoolplein en ik sta óók wel eens te snauwen, maar daarom hou ik nog niet minder van mijn kinderen, ik ben ook maar een mens ipv een robotje op een romantisch roze wolkje.Op donderdag 1 maart 2007 11:20 schreef phluphy het volgende:
Je hebt wel eens situaties dat je andere gezinnen ziet waarbij je het gevoel krijgt dat ze totaal niet zien, laat staan waarderen, hoe rijk ze zijn. Je ziet een moeder een kind afsnauwen of verveeld bij het schoolplein staan wachten. Dat wekt elke keer weer een enorme woede op. Ik zou ze door mekaar willen rammelen en ze met de neus op de feiten willen drukken.
quote:terwijl vroeger de kindjes opgebaard in huis lagen. Ik heb nml foto's van opgebaarde broertjes en zusjes van mijn opa en oma.Op zaterdag 3 maart 2007 19:22 schreef Anitra het volgende:
tot begin jaren 90 werd gedacht dat ht voor de moeder beter was om ht kindje niet te zien.
Bluezz
Hier op het dorp ken ik genoeg moeders met kinderen van rond dezelfde leeftijd van Thijs, zowel voor hun als voor mij is soms enorm confronterend.
Heb het gehad hoor in een winkel dat een kindje heel vervelend was, moeders uitvallen naar haar kindje, ik loop voorbij al lachend en zeg gewoon tja ik wilde dat ik zoiets ook zou mogen meemaken...
Moeders staat me verbaast aan te kijken, maar komt later naar me toe en zegt je hebt ook gewoon gelijk, tis soms zo oneerlijk.
Het maakt me niet zoveel uit, wat men op dat moment dan van me denkt, maar als mijn gevoel op dat moment is, van joh maak je niet zo druk laat ik dat ook weten.
quote:In mijn post (je refereert nu aan Phluphy) had ik het vooral over mensen die kinderen 'for granted' nemen.Op maandag 5 maart 2007 11:11 schreef moussy het volgende:
Eigenlijk vind ik dit een enorm kwetsende opmerking. Waarom zou je nooit mogen zuchten en waarom zou je alles maar moeten slikken en pikken van je eigen kroost. Iedereen in zn eigen waarde laten zou een hoop ergernissen schelen in zulke situaties. Het leven gaat door, ook hier en ik sta óók wel eens te zuchten op het schoolplein en ik sta óók wel eens te snauwen, maar daarom hou ik nog niet minder van mijn kinderen, ik ben ook maar een mens ipv een robotje op een romantisch roze wolkje.
quote:Echt waar! Ik hoor dit voor het eerst, en heb er heel veel over gelezen....terwijl vroeger de kindjes opgebaard in huis lagen. Ik heb nml foto's van opgebaarde broertjes en zusjes van mijn opa en oma.
Dat is uniek hoor Moussy.
Over welke tijd heb je het ongeveer?
Als ik even een beetje reken moet dat in de jaren 20-30 geweest zijn. Mijn opa's moeder had bijv ook een ring met een lokje haar van 1 van de kindjes. De ring is nu bij mijn moeder, het lokje haar is alleen verdwenen.
quote:In het openluchtmuseum is dat ook te zien in een huisje van vroeger, een heel klein kistje midden op de tafel, zelfs met een soort bord voor de deur lieten mensen dan weten dat er een overleden kindje binnen lag en op dat bord stond zoiets als ''bid voor mij'' ofzo.Op maandag 5 maart 2007 13:42 schreef Bluezz het volgende:
Echt waar! Ik hoor dit voor het eerst, en heb er heel veel over gelezen....
Dat is uniek hoor Moussy.
Over welke tijd heb je het ongeveer?
quote:Op donderdag 1 maart 2007 11:20 schreef phluphy het volgende:
Je hebt wel eens situaties dat je andere gezinnen ziet waarbij je het gevoel krijgt dat ze totaal niet zien, laat staan waarderen, hoe rijk ze zijn. Je ziet een moeder een kind afsnauwen of verveeld bij het schoolplein staan wachten. Dat wekt elke keer weer een enorme woede op. Ik zou ze door mekaar willen rammelen en ze met de neus op de feiten willen drukken.
Maar wanneer ik zoals nu lees dat mensen, mede door wat ons is overkomen, nog meer beseffen en waarderen wat ze hebben, werkt dit precies tegenovergesteld, het verzacht het gemis. Het vermindert de vraag "waar het allemaal goed voor was". Een heel sarcastische versie van "elk nadeel heeft zijn voordeel".
quote:Mijn post was in beginsel bedoeld om aan Tinkepink het verschil en contrast tussen beide mogelijkheden en gevoelens aan te tonen. Van het ene uiterste in het andere uiterste.Op maandag 5 maart 2007 11:11 schreef moussy het volgende:
Eigenlijk vind ik dit een enorm kwetsende opmerking. Waarom zou je nooit mogen zuchten en waarom zou je alles maar moeten slikken en pikken van je eigen kroost. Iedereen in zn eigen waarde laten zou een hoop ergernissen schelen in zulke situaties. Het leven gaat door, ook hier en ik sta óók wel eens te zuchten op het schoolplein en ik sta óók wel eens te snauwen, maar daarom hou ik nog niet minder van mijn kinderen, ik ben ook maar een mens ipv een robotje op een romantisch roze wolkje.
Wat niet wegneemt dat het wel klopt, dat ik die gevoelens krijg. Waar ik het woord 'woede' gebruik kun je ook 'jaloezie' lezen, die overgaat in woede over het noodlot.
Natuurlijk ken ik niet de achtergronden van een willekeurige voorbijganger. Mijn gevoel reageert ook niet op haar (verhaal), maar op de situatie van dat specieke moment.
quote:Ik lees er inderdaad wel eens over Bar, dat je bijvoorbeeld ook dingen met je buurmeisje onderneemt. Ik moet je zeggen dat ik dat echt knap vind. Het is voor mij nog onmogelijk langer dan 10 seconden naar een leeftijdsgenootje van Danyel te kijken zonder helemaal dicht te klappen. Er komt een moment dat ik me zal dwingen me hierover heen te zetten, maar ik krijg al kriebels als ik eraan denk...Op maandag 5 maart 2007 11:35 schreef _Bar_ het volgende:
Hier op het dorp ken ik genoeg moeders met kinderen van rond dezelfde leeftijd van Thijs, zowel voor hun als voor mij is soms enorm confronterend.
Heel veel sterkte.
quote:Hoewel Bar behoorlijk vlot is en ik het ook uitzonderlijk knap van dr vindt, kan ik je vertellen dat het moment er echt komt Phluphy. Feit is gewoon dat in het begin de pijn heel rouw is en elk kindje van die leeftijd je hart laat breken. Na een tijd merk je opeens dat het niet meer zoveel pijn doet om naar een leeftijdsgenootje te kijken. En na een nog langere tijd kan je zo'n kindje weer oppakken. En weet je? Mij heeft dat goed gedaan.Op maandag 5 maart 2007 14:46 schreef phluphy het volgende:
[..]
Ik lees er inderdaad wel eens over Bar, dat je bijvoorbeeld ook dingen met je buurmeisje onderneemt. Ik moet je zeggen dat ik dat echt knap vind. Het is voor mij nog onmogelijk langer dan 10 seconden naar een leeftijdsgenootje van Danyel zonder helemaal dicht te klappen. Er komt een moment dat ik me zal dwingen me hierover heen te zetten, maar ik krijg al kriebels als ik eraan denk...
Oke een niet zo nuttige post maar ik wilde je een hart onder de riem steken phluph, het moment komt er echt.
Alle andere mama's van engeltjes, ik weet niet hoe of wat te zeggen, maar ik leef met jullie mee.
quote:Na hoeveel tijd kwam bij jou die "doorbraak" ?Op maandag 5 maart 2007 14:57 schreef mama_van_pepijn het volgende:
[..]
Hoewel Bar behoorlijk vlot is en ik het ook uitzonderlijk knap van dr vindt, kan ik je vertellen dat het moment er echt komt Phluphy. Feit is gewoon dat in het begin de pijn heel rouw is en elk kindje van die leeftijd je hart laat breken. Na een tijd merk je opeens dat het niet meer zoveel pijn doet om naar een leeftijdsgenootje te kijken. En na een nog langere tijd kan je zo'n kindje weer oppakken. En weet je? Mij heeft dat goed gedaan.
Oke een niet zo nuttige post maar ik wilde je een hart onder de riem steken phluph, het moment komt er echt.
En dat moment van weer een kindje oppakken, wat je dus goed heeft gedaan. Hoe ging dat? Was het eerst heel moeilijk en kwam de ommekeer op dat moment? Of voelde je je vooraf er al goed bij?
Je post is zeer nuttig btw. Het feit dat het probleem zich bij anderen ook voordoet, geeft wel een prettig gevoel van herkenning (is erkenning).
quote:Zo simpel ligt het dan ook niet.Op maandag 5 maart 2007 14:15 schreef moussy het volgende:
Als je iemand langs een schoolplein ziet zuchten weet je de achtergrond niet van diegene...
quote:goed zeg, en dat in die tijd.Als ik even een beetje reken moet dat in de jaren 20-30 geweest zijn. Mijn opa's moeder had bijv ook een ring met een lokje haar van 1 van de kindjes. De ring is nu bij mijn moeder, het lokje haar is alleen verdwenen.
quote:Ok. Dat wist ik niet.Op maandag 5 maart 2007 14:22 schreef MevrouwKoRn het volgende:
In het openluchtmuseum is dat ook te zien in een huisje van vroeger, een heel klein kistje midden op de tafel, zelfs met een soort bord voor de deur lieten mensen dan weten dat er een overleden kindje binnen lag en op dat bord stond zoiets als ''bid voor mij'' ofzo.
Mss ligt het ook in het verschil tussen dood- of levend geboren, maakt verder niet uit.
quote:Mijn tante heeft ergens begin jaren 70 (mss eind jaren 60) een dochtertje gekregen dat tijdens de bevalling is overleden, dat kindje is tot de begrafenis thuis geweest en daar was toen vanuit de omgeving veel kritiek op, maar zij hebben dat toch doorgezet - het schijnt inderdaad pas sinds een een paar jaar juist aangemoedigd te worden om nog tijd samen met je kind door te brengen na het overlijden.Op maandag 5 maart 2007 16:40 schreef Bluezz het volgende:
[..]
Ok. Dat wist ik niet.
Mss ligt het ook in het verschil tussen dood- of levend geboren, maakt verder niet uit.
Wat een enorm verdrietig verhaal van jouw ervaring, Bluezz. En ik kan me voorstellen dat het met overlijden van Siem weer zo bovenkomt
MvP en alle anderen die het nodig hebben
quote:Ik ben dol op kinderen, eigenlijk ken ik me niet anders dan kinderen om me heen, jaren lang als oppas gewerkt nog steeds zo nu en dan oppas.Op maandag 5 maart 2007 14:46 schreef phluphy het volgende:
[..]
Ik lees er inderdaad wel eens over Bar, dat je bijvoorbeeld ook dingen met je buurmeisje onderneemt. Ik moet je zeggen dat ik dat echt knap vind. Het is voor mij nog onmogelijk langer dan 10 seconden naar een leeftijdsgenootje van Danyel te kijken zonder helemaal dicht te klappen. Er komt een moment dat ik me zal dwingen me hierover heen te zetten, maar ik krijg al kriebels als ik eraan denk...
Ik kan me er voor wegstoppen, maar daarmee schiet ik niets mee op, Kan Thijs er niet mee terug krijgen, maar kan wel mijn pijn proberen te verzachten door juist mijn liefde aan dat andere kindje over te brengen.
Bloei ook helemaal op met kinderen om me heen,
De zondag van Carnaval heb ik een paar uur opgepast op een meisje van 14 maandjes, en ondanks dat ze niet helemaal lekker was, en giga verkouden was, vond ik het zo ontzettend fijn, weer een kindje in huis.
Tis voor mij stapje voor stapje steeds meer verwerking, tis niet gemakkelijk, maar het word dragelijker telkens weer.
De keer dat ik bij Vicky was en daar Amber zag spelen, gek doen, dan klopt mijn hartje van vreugde, en kan ik soms in gedachten terug keren naar hoe het met Thijs was.
Saffier en Loena-tik zijn hier poosje terug geweest met de kids en ook dan bloei ik op zo geweldig bijzonder om die kleintjes te zien spelen, om tegen ze bezig te zijn.
Isa van Sjeen, ik vond het een hele eer dat ze met mij hand in hand durfde te lopen, samen lekker gek doen, maar ook gewoon kunnen huilen op de momenten dat het mij te zwaar word.
Maar dit is mijn eigen mannier van doen,
Pluphy op een dag kun jij dat ook weer
Mama van Peppijn
denk al een hele dag aan jePhluph, het komt weer echt, er is geen termijn voor, maar ineens voel je dat je het aankan.
quote:Nou...zo heb ik het nooit bekeken. Hele tijd terug hadden wij zoiets in de familie van een baby datOp zondag 4 maart 2007 01:00 schreef Bluezz het volgende:
En niemand die er aan denkt, want het is in de ogen van veel mensen, heel raar om foto's te maken
of iets anders... jammer he, heel jammer
2 maanden na de geboorte plotseling overleed.Ik heb toen bij de uitvaartdienst wel foto's gemaakt
van de gehele dag. Uiteraard respectvol en met stijl. Er is mij ook gevraagd deze foto's nooit in de
publiciteit te brengen,iets wat ik uiteraard ook niet zal doen. Dus zo gek is het niet.
!! Mijn gedachten zijn bij jou en ik brand een kaars voor jouw mannen!
quote:Nee, zo gek is het niet, gelukkig maar, dat het ook anders kanOp maandag 5 maart 2007 20:38 schreef sanni het volgende:
Nou...zo heb ik het nooit bekeken. Hele tijd terug hadden wij zoiets in de familie van een baby dat
2 maanden na de geboorte plotseling overleed.Ik heb toen bij de uitvaartdienst wel foto's gemaakt
van de gehele dag. Uiteraard respectvol en met stijl. Er is mij ook gevraagd deze foto's nooit in de
publiciteit te brengen,iets wat ik uiteraard ook niet zal doen. Dus zo gek is het niet.
Ik heb uren bij de graven doorgebracht vanmorgen. Helemaal mooi gemaakt. Veel tegen ze gekletst. Die van Pepijn ziet er nu echt mooi uit, ik ben er blij mee. Tijd dat ook voor hem er een monumentje op komt, maar voorlopig voldoet ie zo ook.
In de boom bij William heb ik nog wat frutsels opgehangen. Ik vind het nu echt een fijn plekje om te komen.
De rest van de dag heb ik met een kopje thee in de vlammetjes van mijn kaarsen zitten staren. Nog wat foto's bekeken ook. Tranen met tuiten natuurlijk, totdat mijn ogen er zeer van deden maar nu is het er uit en ga ik slapen wetende dat het weer 364 dagen duurt voordat ik weer moet.
Wat bijzonder dat er zoveel mensen aan mijn mannen gedacht hebben vandaag en sommigen zelf een kaars branden.
Phluph, jouw vraag krijgt morgen antwoord, beloofd!
quote:Foos eenOp maandag 5 maart 2007 18:30 schreef Foos het volgende:
Ik wil iedereen hier even heel veel sterkte wensen en een bemoedigend schouderklopje geven..
voor jou. Ik las in een ander topic dat jij ook een engeltje hebt.Ik hoop altijd zo dat het andere ouders bespaart blijft maar helaas. Het lijntje tussen geluk en verdriet is maar klein.
Bluezz je bent een lieverd
Bar, ik pm je morgen even.
Ik ben me nog steeds een slag in de rondte aan het zoeken voor een goede stormlantaarn met serieuze inhoud, alleen die lijken nergens meer te vinden.
Wil eens kijken naar de mogelijkheden die jullie ook hebben bij Danyel.
Alvast bedankt barbara
Ons tankje komt uit Duitsland. Ik heb inmiddels ook een adres in Nederland gevonden, maar die zijn 2 x zo duur.
Maar goed, ik zet donderdag dan even ALLE informatie bij mekaar, o.k.?
m_v_p, ik zit er steeds aan te denken dat het sombere, beter gezegd trieste weer van deze dagen ook niet echt bevorderlijk is voor de stemming. Toen het eergisteren even mooi weer was, zag het leven er toch echt veel minder grijs uit. Ik hoop dat het snel mooier weer wordt en dat je je daar lekkerder van gaat voelen.
* Noli. wil met alle liefde even een mailtje sturen naar vrienden met een zeilmakerij (met een watersport-shop erbij)
(Voor als eventuele tussen oplossing.)
quote:Is prima het loopt niet wegOp dinsdag 6 maart 2007 13:52 schreef phluphy het volgende:
Vind je goed als ik dit donderdag doe Bar? We gaan dan namelijk naar de ontwerper van het monument, en nemen dan ook het tankje mee om samen met hun door te spreken hoe we de plaatsing etc. het beste aan kunnen pakken. We gaan dan waarschijnlijk ook de paraffine olie testen. Overigens brandt-ie niet onbeperkt hoor, na 2 of 3 maanden moet je het tankje weer vullen.
Ons tankje komt uit Duitsland. Ik heb inmiddels ook een adres in Nederland gevonden, maar die zijn 2 x zo duur.
Maar goed, ik zet donderdag dan even ALLE informatie bij mekaar, o.k.?
alvast bedankt nogmaals quote:En dat mag ook zekerOp dinsdag 6 maart 2007 14:39 schreef Noli. het volgende:
Bar.. Als ik het goed begrijp heb je dus nog steeds geen stormlamp met een groter reservoir?
* Noli. wil met alle liefde even een mailtje sturen naar vrienden met een zeilmakerij (met een watersport-shop erbij)
(Voor als eventuele tussen oplossing.)
Het is supermooi geworden, vele malen mooier dan ik voor mogelijk had gehouden. Ik moest even aardig wat traantjes wegpinken...
Waarschijnlijk wordt het volgende week vrijdag geplaatst. Ik zal dan vanzelfsprekend foto’s maken.
We hebben ook ter plaatse nog even naar het lamp-olie-reservoir gekeken. Hier nog even de feiten op een rijtje:
Hoe ziet zo’n tankje er nou uit?
Tankje is ca. B x L x H: 25 x 25x 12 cm. (ongeveer).
Bovenop, in het midden, is een kleine ronde uitsparing, met een pijpje van ca. 10 cm erop.
Deze uitsparing is a). om een verbinding met de lont te maken en b). om olie bij te vullen.
Alle benodigde materialen worden meegeleverd (koppelstukje, bijvul-slang/trechter).
Wat gaat erin?
Inhoud: voor 4 liter paraffineolie/lampolie voor ca. 2 maanden branduren (onafgebroken).
NB: de speciale olie op basis van paraffine schijnt minder te walmen.
Wat heb ik verder nog nodig?
Een lantaarn. Er zijn speciale lantaarns hiervoor te koop, welke dus een uitsparing aan de onderkant hebben. Deze zijn duur, en vaak niet mooi (oudbollig). Wij hebben zelf in de winkel een mooie lantaarn uitgezocht, en we maken zelf een uitsparing aan de onderkant.
Hoe plaats ik zo’n ding?
Op het graf moet je dus wat ruimte uitgraven om het tankje in te graven. Niet de diep, want anders steekt het pijpje niet boven de grond uit. Uiteindelijk zie je aan de bovenkant dus alleen het uiteinde van het pijpje, waarop je het lont-koppelstuk kunt bevestigen. Koppelstuk en lont zijn bijgeleverd.
Eroverheen zet je dus een lantaarn, al dan niet op een onderplaatje (als je de lantaarn op een plaatje wil zetten, moet er dus wel een uitsparing in het plaatje zitten, voor het pijpje).
Waar te koop en wat kost het?
Wij hebben alleen het tankje gekocht, via een natuursteenwinkel hier in de buurt. Zij kopen het in Duitsland in en wij betaalden ¤ 136 (excl. Lampenolie).
In Nederland is het systeem ook te koop, via http://www.uitvaartvereniging.nl/html/TNoverzichtuvm12.html . Echter! Zij verkopen dus lantaarns inclusief tanksysteem, ik weet niet of ze het tanksysteem ook los verkopen. De prijzen zijn vanaf ca. ¤ 240.
Jammer genoeg heb ik nergens een foto van zo’n (kaal) ding online kunnen vinden.
Een voorbeeld van hoe het er uiteindelijk uit kan zien zie je op deze site: http://www.dierks-naturstein.de/html/body_tanksystem.html Dit reservoirtje lijkt me iets kleiner.
Persoonlijk vind ik dit te massief. Bij ons zie je straks niks, behalve een gewone lantaarn op de grond.
[ Bericht 0% gewijzigd door phluphy op 08-03-2007 20:10:16 ]
dank je wel voor de uitleg, ik ga er ook eens achteraan want hetlijkt voor bij Thijs ook wel iets...En ben blij te horen dat het er allemaal heel bijzonder uit ziet voor een bijzondere zoon
quote:Daar vraag je me wat.Op donderdag 8 maart 2007 21:47 schreef lady-wrb het volgende:
misschien een domme vraag, maar hoe lang gaat die lont mee? je moet die lont toch opdraaien of gaat dat automatisch?
Daar heb ik eigenlijk helemaal nog niet naar gekeken. Hij zou het vrij lang (lang genoeg) moeten doen, want het systeems werkt op andere plaatsen naar tevredenheid. Moet ik dus nog uitzoeken!v - heb je kinderen?
a - (ehhh) ja (heb/had)
v - hoeveel ?
a - (ehhh) 1 (1, een halve?, hoe zeg je dat?)
v - hoe oud?
a - ehhh.... (toen? nu?)
etc.
Dat lijkt me nou niet echt iets om naar uit te kijken zo'n reunie, Phluphy. Moeilijk!
MvP, dikke
Heb je nog veel last van hoofdpijnen? Humpeltje, hoe is het met jouw? Kun je nou genieten van je kleine meisje? Ik weet echt niet wat voor een gevoel me hierbij voor te stellen.
Ik denk dat je het je gemakkelijker maakt als je zelf initiatief neemt om het te vertellen dan dat je ze laat doorvragen. Sterkte daarmee.Heb je kinderen?
Ja, eentje, (Danyel is toch niet half! gekkie!). Een zoon, Danyel.
Hoe oud is hij?
Hij had nu 2,5 moeten zijn (evt. toevoegen: maar hij is helaas bijna een jaar geleden overleden... )
En dan kunnen ze gewoon zelf doorvragen als ze dat willen.
[ Bericht 6% gewijzigd door Chell op 10-03-2007 11:24:47 ]
Je zal wel merken dat mensen meteen in een stuipschrik schieten en met hun monden vol staan.
En meest van de tijd gaan ze zich nog verontschuldigen ook
Sommigen zullen doorvragen.
Hopelijk kan je er ook nog van genieten, en veel oude bekenden zien
Ik vind het tot op de dag van vandaag nog lastig. Heb ik nou 2 of 3 kinderen?
Het ligt aan de omgeving hoe oppervlakkig het aanvoelt of ik Jamie meetel, zeg maar.
Bedankt voor het geweldige weekend! Hebben het moment van overlijden en de bijkomende emoties, gevoelens, gedachtes die loskwamen besproken.
Heb daar wat zitten huilen, maar vooral gespuwd met alles wat er uit moest.
Het was vooral erg heftig maar ook een enorme verlossing, we zijn er nu ook achter waarom ik me zo "snel"depressies voel, en dat kunnen we nu echt to the point aan gaan werken.
Over 14 dagen weer.