niet geheel het juiste topic hiervoor, ik wou je pm-en maar die doet het niet.quote:Op maandag 26 februari 2007 02:43 schreef Eliminator20 het volgende:
Als ik dit allemaal lees springen de tranen weer in mijn ogen. Ik kan me een voorstelling maken hoe het is om je kind te verliezen. Ik heb mijn kinderen sinds november vorig jaar niet meer gezien door omstandigheden, maar ik wil en kan me geen voorstelling maken dat ik ze voor altijd zal moet missen...
Mijn 4 maanden is peanuts vergeleken met de mensen die voor altijd zijn of haar kind moeten missen. Ik heb dan ook niets meer dan respect voor jullie.
Komt me bekend voor idd.quote:Op woensdag 28 februari 2007 16:18 schreef _Bar_ het volgende:
best wel ik weet... ga dan ook weer even door een rotperiode heen, althans zo voelt het, en het is niet alleen om Thijs, tis beetje om alles overal omheen...
ha denkt aan depressie
quote:Lieve pluphy,
Vond het MOD-topic geen goede plaats om dit tegen je te zeggen, dus daarom maar een pm-etje.
Vol schrik las ik dat er gisteren weer een lotgenootje van Danyel is overleden. En weer ervoer ik de schrik en het verdriet rond alle gebeurtenissen rond Danyel. Ik zal hem nooit vergeten en voor mij zal hij altijd verbonden blijven met Thomas, die rond dezelfde tijd geboren is als Danyel.
Af en toe kijk ik naar hem hoe lief hij aan het spelen is en hoe groot hij al wordt, en dan denk ik aan jullie. Wat jullie moeten missen. Maar ook wat voor fijne mensen jullie zijn én hoe liefdevol jullie Danyel verzorgd hebben en óók nog de kracht konden vinden om ons op de hoogte te houden van jullie en Danyels wel en wee.
Nu er een lotgenootje van Danyel is gestorven vermoed ik dat je het rouwproces rond Danyel weer een beetje herbeleeft, of zelf het huidige rouwproces versterkt.
Ik wens jullie dan ook veel sterkte, liefde en veerkracht toe.
Tinkepink
Er lopen nog veel van deze mensen rond *zucht*quote:Op donderdag 1 maart 2007 11:20 schreef phluphy het volgende:
Je hebt wel eens situaties dat je andere gezinnen ziet waarbij je het gevoel krijgt dat ze totaal niet zien, laat staan waarderen, hoe rijk ze zijn. Je ziet een moeder een kind afsnauwen of verveeld bij het schoolplein staan wachten. Dat wekt elke keer weer een enorme woede op. Ik zou ze door mekaar willen rammelen en ze met de neus op de feiten willen drukken.
Ik heb het hier opgeschreven :quote:Op zaterdag 3 maart 2007 10:24 schreef Martineke het volgende:
mag ik vragen wat er bij jou gebeurd is Bluezz?? ik maak uit een paar berichtjes wel op dat er bij jou ook iets gebeurd is, maar weet niet wat.
als je het niet wilt, ook prima hoorwas/ben even nieuwsgierig.
Siem was het kleinzoontje van mijn zus.quote:Op zaterdag 3 maart 2007 17:57 schreef phluphy het volgende:
Je hebt het hier laatst wel summier verteld Bluezz, maar je verhaal had ik nooit gelezen.
Wat moet dat moeilijk te verkroppen zijn geweest. En dan nu weer alles een beetje opnieuw mee moeten maken.Hoe gaat het nu bij je dochter? Of was het schoondochter?
Ja he, in het begin hoor je een baby huilen (Wonders dochtertje) en dat had ik bij die bevalling zooooo gemistquote:Op zaterdag 3 maart 2007 18:57 schreef phluphy het volgende:
Dat kan ik me goed voorstellen, dat je dat nog steeds dwars zit, en dat dit destijds heel zwaar moet zijn geweest. Want met alle kennis en kunde, zou het inderdaad toch mogelijk moeten zijn het lichaampje wat langer te behouden? Maar er is inderdaad veel veranderd, ik kan me nog de verhalen herinneren van Rewimo's broertjes. Vreselijk.![]()
Afscheid nemen vond men blijkbaar niet nodig, sterker nog, volgens mij dachten ze vroeger dat de ouders niet eens afscheid zouden willen nemen.
Hoezo werd het jouw vader niet in dank afgenomen om foto's te maken?
Vond men dat "eng" of zo?
Wat een mooi keuze; Isn't she lovely.![]()
![]()
Elk klein stukje troost is er één.quote:Op zaterdag 3 maart 2007 19:03 schreef Bluezz het volgende:
Voor hen is het weer een stukje meer verwerking geweest door alles wat er met mij gebeurde zeg maar.
(is het toch nog ergens goed voor he)
Zekerquote:
Bij ons (bij mij) is het wat veel, mijn rugzak zit overvol met nog veel meer wat hier niet ter zake doet mag ik wel zeggenquote:Wat is het in jullie familie veel voorgekomen zeg. Elk huisje heeft zijn kruisje, maar soms ....
Had dat in het geval van Bluezz alleen te maken met de tijdsgeest?quote:Op zaterdag 3 maart 2007 19:22 schreef Anitra het volgende:
tot begin jaren 90 werd gedacht dat ht voor de moeder beter was om ht kindje niet te zien.
Bluezz
quote:Op zaterdag 3 maart 2007 21:22 schreef Martineke het volgende:
bij mijn moeder hebben ze dat helaas niet gedaan (1979), gevolg is dus dat mijn moeder en vader beide niks tastbaars hebben van hun dochter, en ik niet van mijn zusje.
Het is behoorlijk opgerakeld met het overlijden van siem.quote:thanks voor je verhaal, lijkt me heel moeilijk om weer op te rakelen. ik hoop dat het nu beetje een plekje heeft
Eigenlijk vind ik dit een enorm kwetsende opmerking. Waarom zou je nooit mogen zuchten en waarom zou je alles maar moeten slikken en pikken van je eigen kroost. Iedereen in zn eigen waarde laten zou een hoop ergernissen schelen in zulke situaties. Het leven gaat door, ook hier en ik sta óók wel eens te zuchten op het schoolplein en ik sta óók wel eens te snauwen, maar daarom hou ik nog niet minder van mijn kinderen, ik ben ook maar een mens ipv een robotje op een romantisch roze wolkje.quote:Op donderdag 1 maart 2007 11:20 schreef phluphy het volgende:
Je hebt wel eens situaties dat je andere gezinnen ziet waarbij je het gevoel krijgt dat ze totaal niet zien, laat staan waarderen, hoe rijk ze zijn. Je ziet een moeder een kind afsnauwen of verveeld bij het schoolplein staan wachten. Dat wekt elke keer weer een enorme woede op. Ik zou ze door mekaar willen rammelen en ze met de neus op de feiten willen drukken.
terwijl vroeger de kindjes opgebaard in huis lagen. Ik heb nml foto's van opgebaarde broertjes en zusjes van mijn opa en oma.quote:Op zaterdag 3 maart 2007 19:22 schreef Anitra het volgende:
tot begin jaren 90 werd gedacht dat ht voor de moeder beter was om ht kindje niet te zien.
Bluezz
In mijn post (je refereert nu aan Phluphy) had ik het vooral over mensen die kinderen 'for granted' nemen.quote:Op maandag 5 maart 2007 11:11 schreef moussy het volgende:
Eigenlijk vind ik dit een enorm kwetsende opmerking. Waarom zou je nooit mogen zuchten en waarom zou je alles maar moeten slikken en pikken van je eigen kroost. Iedereen in zn eigen waarde laten zou een hoop ergernissen schelen in zulke situaties. Het leven gaat door, ook hier en ik sta óók wel eens te zuchten op het schoolplein en ik sta óók wel eens te snauwen, maar daarom hou ik nog niet minder van mijn kinderen, ik ben ook maar een mens ipv een robotje op een romantisch roze wolkje.
Echt waar! Ik hoor dit voor het eerst, en heb er heel veel over gelezen....quote:terwijl vroeger de kindjes opgebaard in huis lagen. Ik heb nml foto's van opgebaarde broertjes en zusjes van mijn opa en oma.
In het openluchtmuseum is dat ook te zien in een huisje van vroeger, een heel klein kistje midden op de tafel, zelfs met een soort bord voor de deur lieten mensen dan weten dat er een overleden kindje binnen lag en op dat bord stond zoiets als ''bid voor mij'' ofzo.quote:Op maandag 5 maart 2007 13:42 schreef Bluezz het volgende:
Echt waar! Ik hoor dit voor het eerst, en heb er heel veel over gelezen....
Dat is uniek hoor Moussy.
Over welke tijd heb je het ongeveer?
quote:Op donderdag 1 maart 2007 11:20 schreef phluphy het volgende:
Je hebt wel eens situaties dat je andere gezinnen ziet waarbij je het gevoel krijgt dat ze totaal niet zien, laat staan waarderen, hoe rijk ze zijn. Je ziet een moeder een kind afsnauwen of verveeld bij het schoolplein staan wachten. Dat wekt elke keer weer een enorme woede op. Ik zou ze door mekaar willen rammelen en ze met de neus op de feiten willen drukken.
Maar wanneer ik zoals nu lees dat mensen, mede door wat ons is overkomen, nog meer beseffen en waarderen wat ze hebben, werkt dit precies tegenovergesteld, het verzacht het gemis. Het vermindert de vraag "waar het allemaal goed voor was". Een heel sarcastische versie van "elk nadeel heeft zijn voordeel".
Mijn post was in beginsel bedoeld om aan Tinkepink het verschil en contrast tussen beide mogelijkheden en gevoelens aan te tonen. Van het ene uiterste in het andere uiterste.quote:Op maandag 5 maart 2007 11:11 schreef moussy het volgende:
Eigenlijk vind ik dit een enorm kwetsende opmerking. Waarom zou je nooit mogen zuchten en waarom zou je alles maar moeten slikken en pikken van je eigen kroost. Iedereen in zn eigen waarde laten zou een hoop ergernissen schelen in zulke situaties. Het leven gaat door, ook hier en ik sta óók wel eens te zuchten op het schoolplein en ik sta óók wel eens te snauwen, maar daarom hou ik nog niet minder van mijn kinderen, ik ben ook maar een mens ipv een robotje op een romantisch roze wolkje.
Ik lees er inderdaad wel eens over Bar, dat je bijvoorbeeld ook dingen met je buurmeisje onderneemt. Ik moet je zeggen dat ik dat echt knap vind. Het is voor mij nog onmogelijk langer dan 10 seconden naar een leeftijdsgenootje van Danyel te kijken zonder helemaal dicht te klappen. Er komt een moment dat ik me zal dwingen me hierover heen te zetten, maar ik krijg al kriebels als ik eraan denk...quote:Op maandag 5 maart 2007 11:35 schreef _Bar_ het volgende:
Hier op het dorp ken ik genoeg moeders met kinderen van rond dezelfde leeftijd van Thijs, zowel voor hun als voor mij is soms enorm confronterend.
Hoewel Bar behoorlijk vlot is en ik het ook uitzonderlijk knap van dr vindt, kan ik je vertellen dat het moment er echt komt Phluphy. Feit is gewoon dat in het begin de pijn heel rouw is en elk kindje van die leeftijd je hart laat breken. Na een tijd merk je opeens dat het niet meer zoveel pijn doet om naar een leeftijdsgenootje te kijken. En na een nog langere tijd kan je zo'n kindje weer oppakken. En weet je? Mij heeft dat goed gedaan.quote:Op maandag 5 maart 2007 14:46 schreef phluphy het volgende:
[..]
Ik lees er inderdaad wel eens over Bar, dat je bijvoorbeeld ook dingen met je buurmeisje onderneemt. Ik moet je zeggen dat ik dat echt knap vind. Het is voor mij nog onmogelijk langer dan 10 seconden naar een leeftijdsgenootje van Danyel zonder helemaal dicht te klappen. Er komt een moment dat ik me zal dwingen me hierover heen te zetten, maar ik krijg al kriebels als ik eraan denk...
Na hoeveel tijd kwam bij jou die "doorbraak" ?quote:Op maandag 5 maart 2007 14:57 schreef mama_van_pepijn het volgende:
[..]
Hoewel Bar behoorlijk vlot is en ik het ook uitzonderlijk knap van dr vindt, kan ik je vertellen dat het moment er echt komt Phluphy. Feit is gewoon dat in het begin de pijn heel rouw is en elk kindje van die leeftijd je hart laat breken. Na een tijd merk je opeens dat het niet meer zoveel pijn doet om naar een leeftijdsgenootje te kijken. En na een nog langere tijd kan je zo'n kindje weer oppakken. En weet je? Mij heeft dat goed gedaan.
Oke een niet zo nuttige post maar ik wilde je een hart onder de riem steken phluph, het moment komt er echt.
Zo simpel ligt het dan ook niet.quote:Op maandag 5 maart 2007 14:15 schreef moussy het volgende:
Als je iemand langs een schoolplein ziet zuchten weet je de achtergrond niet van diegene...
goed zeg, en dat in die tijd.quote:Als ik even een beetje reken moet dat in de jaren 20-30 geweest zijn. Mijn opa's moeder had bijv ook een ring met een lokje haar van 1 van de kindjes. De ring is nu bij mijn moeder, het lokje haar is alleen verdwenen.
Ok. Dat wist ik niet.quote:Op maandag 5 maart 2007 14:22 schreef MevrouwKoRn het volgende:
In het openluchtmuseum is dat ook te zien in een huisje van vroeger, een heel klein kistje midden op de tafel, zelfs met een soort bord voor de deur lieten mensen dan weten dat er een overleden kindje binnen lag en op dat bord stond zoiets als ''bid voor mij'' ofzo.
Mijn tante heeft ergens begin jaren 70 (mss eind jaren 60) een dochtertje gekregen dat tijdens de bevalling is overleden, dat kindje is tot de begrafenis thuis geweest en daar was toen vanuit de omgeving veel kritiek op, maar zij hebben dat toch doorgezet - het schijnt inderdaad pas sinds een een paar jaar juist aangemoedigd te worden om nog tijd samen met je kind door te brengen na het overlijden.quote:Op maandag 5 maart 2007 16:40 schreef Bluezz het volgende:
[..]
Ok. Dat wist ik niet.
Mss ligt het ook in het verschil tussen dood- of levend geboren, maakt verder niet uit.
Ik ben dol op kinderen, eigenlijk ken ik me niet anders dan kinderen om me heen, jaren lang als oppas gewerkt nog steeds zo nu en dan oppas.quote:Op maandag 5 maart 2007 14:46 schreef phluphy het volgende:
[..]
Ik lees er inderdaad wel eens over Bar, dat je bijvoorbeeld ook dingen met je buurmeisje onderneemt. Ik moet je zeggen dat ik dat echt knap vind. Het is voor mij nog onmogelijk langer dan 10 seconden naar een leeftijdsgenootje van Danyel te kijken zonder helemaal dicht te klappen. Er komt een moment dat ik me zal dwingen me hierover heen te zetten, maar ik krijg al kriebels als ik eraan denk...
Nou...zo heb ik het nooit bekeken. Hele tijd terug hadden wij zoiets in de familie van een baby datquote:Op zondag 4 maart 2007 01:00 schreef Bluezz het volgende:
En niemand die er aan denkt, want het is in de ogen van veel mensen, heel raar om foto's te maken
of iets anders... jammer he, heel jammer![]()
Nee, zo gek is het niet, gelukkig maar, dat het ook anders kanquote:Op maandag 5 maart 2007 20:38 schreef sanni het volgende:
Nou...zo heb ik het nooit bekeken. Hele tijd terug hadden wij zoiets in de familie van een baby dat
2 maanden na de geboorte plotseling overleed.Ik heb toen bij de uitvaartdienst wel foto's gemaakt
van de gehele dag. Uiteraard respectvol en met stijl. Er is mij ook gevraagd deze foto's nooit in de
publiciteit te brengen,iets wat ik uiteraard ook niet zal doen. Dus zo gek is het niet.
Foos eenquote:Op maandag 5 maart 2007 18:30 schreef Foos het volgende:
Ik wil iedereen hier even heel veel sterkte wensen en een bemoedigend schouderklopje geven..![]()
Is prima het loopt niet wegquote:Op dinsdag 6 maart 2007 13:52 schreef phluphy het volgende:
Vind je goed als ik dit donderdag doe Bar? We gaan dan namelijk naar de ontwerper van het monument, en nemen dan ook het tankje mee om samen met hun door te spreken hoe we de plaatsing etc. het beste aan kunnen pakken. We gaan dan waarschijnlijk ook de paraffine olie testen. Overigens brandt-ie niet onbeperkt hoor, na 2 of 3 maanden moet je het tankje weer vullen.![]()
Ons tankje komt uit Duitsland. Ik heb inmiddels ook een adres in Nederland gevonden, maar die zijn 2 x zo duur.![]()
Maar goed, ik zet donderdag dan even ALLE informatie bij mekaar, o.k.?
En dat mag ook zekerquote:Op dinsdag 6 maart 2007 14:39 schreef Noli. het volgende:
Bar.. Als ik het goed begrijp heb je dus nog steeds geen stormlamp met een groter reservoir?
* Noli. wil met alle liefde even een mailtje sturen naar vrienden met een zeilmakerij (met een watersport-shop erbij)
(Voor als eventuele tussen oplossing.)
Daar vraag je me wat.quote:Op donderdag 8 maart 2007 21:47 schreef lady-wrb het volgende:
misschien een domme vraag, maar hoe lang gaat die lont mee? je moet die lont toch opdraaien of gaat dat automatisch?
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |