Ouders van Prachtige Engeltjes (6)

Tijdsgeest, creatief denken van het ziekenhuis, ons eigen creatieve denken, het 'overkomt' je, je bent niet bezig met handelen, met wat er 'moet' gebeuren, maar je zit in een roes van ongeloof.
Deze combinatie was het, ik ben ervan overtuigd dat het ziekenhuis nog wel een paar dagen had kunnen wachten..

Nu zal men idd beter hun best doen om een moeder erbij te laten zijn omdat men tegenwoordig veel beter weet hoezeer dat van belang is.
_{Mijn vriendinnetje zat bijvoorbeeld in een rolstoel.}

Helaas heeft frederik wel gelijk idd, er wordt ook tegenwoordig nog steeds niet heel veel meer dan een paar dagen uitstel verleend voor een uitvaart. Dat heeft te maken met wet- en regelgeving.
Maar goed, dat zou mss net genoeg kunnen zijn in sommige gevallen.

Ik kan me voorstellen dat je daar heel veel verdriet van hebt (gehad) Bluezz.
Tegenwoordig zou men dan het hele gebeuren filmen, maar ik vermoed dat dat idd in de tijdgeest van die tijd nog zeer uitzonderlijk was. Ook 20 jaar geleden nog...

wat moeilijk om niet bij de uitvaart van je dochter te kunnen zijn
ik wijd het indd ook maar aan de tijd van toen, 1985. want volgens mij hadden ze indd best even kunnen wachten en Jamie koel zetten.
wat goed dat je ouders foto's hebben gemaakt! en dat dan weer dankzij een eigen ervaring.

bij mijn moeder hebben ze dat helaas niet gedaan (1979), gevolg is dus dat mijn moeder en vader beide niks tastbaars hebben van hun dochter, en ik niet van mijn zusje.

thanks voor je verhaal, lijkt me heel moeilijk om weer op te rakelen. ik hoop dat het nu beetje een plekje heeft

quote:

Op zaterdag 3 maart 2007 21:22 schreef Martineke het volgende:


bij mijn moeder hebben ze dat helaas niet gedaan (1979), gevolg is dus dat mijn moeder en vader beide niks tastbaars hebben van hun dochter, en ik niet van mijn zusje.

En niemand die er aan denkt, want het is in de ogen van veel mensen, heel raar om foto's te maken of iets anders... jammer he, heel jammer

quote:

thanks voor je verhaal, lijkt me heel moeilijk om weer op te rakelen. ik hoop dat het nu beetje een plekje heeft

Het is behoorlijk opgerakeld met het overlijden van siem.

Sorry dat ik niet eerder geantwoord heb toen er naar me gevraag werd. Ik heb even genoeg aan mijzelf en mijn verdriet.

De 23ste ben ik redelijk door gekomen. Beter dan vorig jaar in ieder geval.
Morgen is een ander verhaal. Ik ben er nog niet echt uit wat te doen. Ik denk de hele dag met mijn hoofd onder het dekbed de wereld negeren o.i.d.
Ik heb een nieuwe hele mooie kaars. Die ga ik morgen voor het eerst aansteken.

Dank je wel voor alle lieve gedachtes van mensen. Ik denk ook aan jullie hoor, alleen lukt het me even niet terug te reageren.

Mama_van_Pepijn, heel veel sterkte vandaag.

Heel veel sterkte vandaag mama_van_pepijn.

Verder iedereen een knuffel!

quote:

Op donderdag 1 maart 2007 11:20 schreef phluphy het volgende:
Je hebt wel eens situaties dat je andere gezinnen ziet waarbij je het gevoel krijgt dat ze totaal niet zien, laat staan waarderen, hoe rijk ze zijn. Je ziet een moeder een kind afsnauwen of verveeld bij het schoolplein staan wachten. Dat wekt elke keer weer een enorme woede op. Ik zou ze door mekaar willen rammelen en ze met de neus op de feiten willen drukken.

Eigenlijk vind ik dit een enorm kwetsende opmerking. Waarom zou je nooit mogen zuchten en waarom zou je alles maar moeten slikken en pikken van je eigen kroost. Iedereen in zn eigen waarde laten zou een hoop ergernissen schelen in zulke situaties. Het leven gaat door, ook hier en ik sta óók wel eens te zuchten op het schoolplein en ik sta óók wel eens te snauwen, maar daarom hou ik nog niet minder van mijn kinderen, ik ben ook maar een mens ipv een robotje op een romantisch roze wolkje.

quote:

Op zaterdag 3 maart 2007 19:22 schreef Anitra het volgende:
tot begin jaren 90 werd gedacht dat ht voor de moeder beter was om ht kindje niet te zien.
Bluezz

terwijl vroeger de kindjes opgebaard in huis lagen. Ik heb nml foto's van opgebaarde broertjes en zusjes van mijn opa en oma.

quote:

Op maandag 5 maart 2007 11:11 schreef moussy het volgende:


Eigenlijk vind ik dit een enorm kwetsende opmerking. Waarom zou je nooit mogen zuchten en waarom zou je alles maar moeten slikken en pikken van je eigen kroost. Iedereen in zn eigen waarde laten zou een hoop ergernissen schelen in zulke situaties. Het leven gaat door, ook hier en ik sta óók wel eens te zuchten op het schoolplein en ik sta óók wel eens te snauwen, maar daarom hou ik nog niet minder van mijn kinderen, ik ben ook maar een mens ipv een robotje op een romantisch roze wolkje.

In mijn post (je refereert nu aan Phluphy) had ik het vooral over mensen die kinderen 'for granted' nemen.

quote:

terwijl vroeger de kindjes opgebaard in huis lagen. Ik heb nml foto's van opgebaarde broertjes en zusjes van mijn opa en oma.

Echt waar! Ik hoor dit voor het eerst, en heb er heel veel over gelezen....
Dat is uniek hoor Moussy.
Over welke tijd heb je het ongeveer?

Als je iemand langs een schoolplein ziet zuchten weet je de achtergrond niet van diegene...


Als ik even een beetje reken moet dat in de jaren 20-30 geweest zijn. Mijn opa's moeder had bijv ook een ring met een lokje haar van 1 van de kindjes. De ring is nu bij mijn moeder, het lokje haar is alleen verdwenen.

quote:

Op maandag 5 maart 2007 13:42 schreef Bluezz het volgende:


Echt waar! Ik hoor dit voor het eerst, en heb er heel veel over gelezen....
Dat is uniek hoor Moussy.
Over welke tijd heb je het ongeveer?

In het openluchtmuseum is dat ook te zien in een huisje van vroeger, een heel klein kistje midden op de tafel, zelfs met een soort bord voor de deur lieten mensen dan weten dat er een overleden kindje binnen lag en op dat bord stond zoiets als ''bid voor mij'' ofzo.

quote:

Op donderdag 1 maart 2007 11:20 schreef phluphy het volgende:
Je hebt wel eens situaties dat je andere gezinnen ziet waarbij je het gevoel krijgt dat ze totaal niet zien, laat staan waarderen, hoe rijk ze zijn. Je ziet een moeder een kind afsnauwen of verveeld bij het schoolplein staan wachten. Dat wekt elke keer weer een enorme woede op. Ik zou ze door mekaar willen rammelen en ze met de neus op de feiten willen drukken.

Maar wanneer ik zoals nu lees dat mensen, mede door wat ons is overkomen, nog meer beseffen en waarderen wat ze hebben, werkt dit precies tegenovergesteld, het verzacht het gemis. Het vermindert de vraag "waar het allemaal goed voor was". Een heel sarcastische versie van "elk nadeel heeft zijn voordeel".

quote:

Op maandag 5 maart 2007 11:11 schreef moussy het volgende:
Eigenlijk vind ik dit een enorm kwetsende opmerking. Waarom zou je nooit mogen zuchten en waarom zou je alles maar moeten slikken en pikken van je eigen kroost. Iedereen in zn eigen waarde laten zou een hoop ergernissen schelen in zulke situaties. Het leven gaat door, ook hier en ik sta óók wel eens te zuchten op het schoolplein en ik sta óók wel eens te snauwen, maar daarom hou ik nog niet minder van mijn kinderen, ik ben ook maar een mens ipv een robotje op een romantisch roze wolkje.

Mijn post was in beginsel bedoeld om aan Tinkepink het verschil en contrast tussen beide mogelijkheden en gevoelens aan te tonen. Van het ene uiterste in het andere uiterste.
Wat niet wegneemt dat het wel klopt, dat ik die gevoelens krijg. Waar ik het woord 'woede' gebruik kun je ook 'jaloezie' lezen, die overgaat in woede over het noodlot.
Natuurlijk ken ik niet de achtergronden van een willekeurige voorbijganger. Mijn gevoel reageert ook niet op haar (verhaal), maar op de situatie van dat specieke moment.

quote:

Op maandag 5 maart 2007 11:35 schreef _Bar_ het volgende:
Hier op het dorp ken ik genoeg moeders met kinderen van rond dezelfde leeftijd van Thijs, zowel voor hun als voor mij is soms enorm confronterend.

Ik lees er inderdaad wel eens over Bar, dat je bijvoorbeeld ook dingen met je buurmeisje onderneemt. Ik moet je zeggen dat ik dat echt knap vind. Het is voor mij nog onmogelijk langer dan 10 seconden naar een leeftijdsgenootje van Danyel te kijken zonder helemaal dicht te klappen. Er komt een moment dat ik me zal dwingen me hierover heen te zetten, maar ik krijg al kriebels als ik eraan denk...

m_v_p wat een afschuwelijke dag vandaag. Ik kan niets bedenken waarmee ik het makkelijker of mooier kan maken, het is en blijft gewoon een zwarte dag. Hier brandt in elk geval een extra kaarsje voor jullie.
Heel veel sterkte.

quote:

Op maandag 5 maart 2007 14:46 schreef phluphy het volgende:

[..]

Ik lees er inderdaad wel eens over Bar, dat je bijvoorbeeld ook dingen met je buurmeisje onderneemt. Ik moet je zeggen dat ik dat echt knap vind. Het is voor mij nog onmogelijk langer dan 10 seconden naar een leeftijdsgenootje van Danyel zonder helemaal dicht te klappen. Er komt een moment dat ik me zal dwingen me hierover heen te zetten, maar ik krijg al kriebels als ik eraan denk...

Hoewel Bar behoorlijk vlot is en ik het ook uitzonderlijk knap van dr vindt, kan ik je vertellen dat het moment er echt komt Phluphy. Feit is gewoon dat in het begin de pijn heel rouw is en elk kindje van die leeftijd je hart laat breken. Na een tijd merk je opeens dat het niet meer zoveel pijn doet om naar een leeftijdsgenootje te kijken. En na een nog langere tijd kan je zo'n kindje weer oppakken. En weet je? Mij heeft dat goed gedaan.

Oke een niet zo nuttige post maar ik wilde je een hart onder de riem steken phluph, het moment komt er echt.

mvp dikke knuf met

MVP, sterkte vandaag.

Alle andere mama's van engeltjes, ik weet niet hoe of wat te zeggen, maar ik leef met jullie mee.

quote:

Op maandag 5 maart 2007 14:57 schreef mama_van_pepijn het volgende:

[..]

Hoewel Bar behoorlijk vlot is en ik het ook uitzonderlijk knap van dr vindt, kan ik je vertellen dat het moment er echt komt Phluphy. Feit is gewoon dat in het begin de pijn heel rouw is en elk kindje van die leeftijd je hart laat breken. Na een tijd merk je opeens dat het niet meer zoveel pijn doet om naar een leeftijdsgenootje te kijken. En na een nog langere tijd kan je zo'n kindje weer oppakken. En weet je? Mij heeft dat goed gedaan.

Oke een niet zo nuttige post maar ik wilde je een hart onder de riem steken phluph, het moment komt er echt.

Na hoeveel tijd kwam bij jou die "doorbraak" ?
En dat moment van weer een kindje oppakken, wat je dus goed heeft gedaan. Hoe ging dat? Was het eerst heel moeilijk en kwam de ommekeer op dat moment? Of voelde je je vooraf er al goed bij?

Je post is zeer nuttig btw. Het feit dat het probleem zich bij anderen ook voordoet, geeft wel een prettig gevoel van herkenning (is erkenning).

quote:

Op maandag 5 maart 2007 14:15 schreef moussy het volgende:
Als je iemand langs een schoolplein ziet zuchten weet je de achtergrond niet van diegene...

Zo simpel ligt het dan ook niet.

quote:

Als ik even een beetje reken moet dat in de jaren 20-30 geweest zijn. Mijn opa's moeder had bijv ook een ring met een lokje haar van 1 van de kindjes. De ring is nu bij mijn moeder, het lokje haar is alleen verdwenen.

goed zeg, en dat in die tijd.

quote:

Op maandag 5 maart 2007 14:22 schreef MevrouwKoRn het volgende:


In het openluchtmuseum is dat ook te zien in een huisje van vroeger, een heel klein kistje midden op de tafel, zelfs met een soort bord voor de deur lieten mensen dan weten dat er een overleden kindje binnen lag en op dat bord stond zoiets als ''bid voor mij'' ofzo.

Ok. Dat wist ik niet.

Mss ligt het ook in het verschil tussen dood- of levend geboren, maakt verder niet uit.

quote:

Op maandag 5 maart 2007 16:40 schreef Bluezz het volgende:

[..]

Ok. Dat wist ik niet.

Mss ligt het ook in het verschil tussen dood- of levend geboren, maakt verder niet uit.

Mijn tante heeft ergens begin jaren 70 (mss eind jaren 60) een dochtertje gekregen dat tijdens de bevalling is overleden, dat kindje is tot de begrafenis thuis geweest en daar was toen vanuit de omgeving veel kritiek op, maar zij hebben dat toch doorgezet - het schijnt inderdaad pas sinds een een paar jaar juist aangemoedigd te worden om nog tijd samen met je kind door te brengen na het overlijden.

Wat een enorm verdrietig verhaal van jouw ervaring, Bluezz. En ik kan me voorstellen dat het met overlijden van Siem weer zo bovenkomt

MvP en alle anderen die het nodig hebben

Bar, je bent sterker dan je denkt

Phluph, het komt weer echt, er is geen termijn voor, maar ineens voel je dat je het aankan.

Ik wil iedereen hier even heel veel sterkte wensen en een bemoedigend schouderklopje geven..

quote:

Op zondag 4 maart 2007 01:00 schreef Bluezz het volgende:

En niemand die er aan denkt, want het is in de ogen van veel mensen, heel raar om foto's te maken
of iets anders... jammer he, heel jammer

Nou...zo heb ik het nooit bekeken. Hele tijd terug hadden wij zoiets in de familie van een baby dat
2 maanden na de geboorte plotseling overleed.Ik heb toen bij de uitvaartdienst wel foto's gemaakt
van de gehele dag. Uiteraard respectvol en met stijl. Er is mij ook gevraagd deze foto's nooit in de
publiciteit te brengen,iets wat ik uiteraard ook niet zal doen. Dus zo gek is het niet.

Lieve MvP, dikke !!
Mijn gedachten zijn bij jou en ik brand een kaars voor jouw mannen!

quote:

Op maandag 5 maart 2007 20:38 schreef sanni het volgende:


Nou...zo heb ik het nooit bekeken. Hele tijd terug hadden wij zoiets in de familie van een baby dat
2 maanden na de geboorte plotseling overleed.Ik heb toen bij de uitvaartdienst wel foto's gemaakt
van de gehele dag. Uiteraard respectvol en met stijl. Er is mij ook gevraagd deze foto's nooit in de
publiciteit te brengen,iets wat ik uiteraard ook niet zal doen. Dus zo gek is het niet.

Nee, zo gek is het niet, gelukkig maar, dat het ook anders kan

Nou vandaag zit er op. Ik ga mijn bed opzoeken.

Ik heb uren bij de graven doorgebracht vanmorgen. Helemaal mooi gemaakt. Veel tegen ze gekletst. Die van Pepijn ziet er nu echt mooi uit, ik ben er blij mee. Tijd dat ook voor hem er een monumentje op komt, maar voorlopig voldoet ie zo ook.
In de boom bij William heb ik nog wat frutsels opgehangen. Ik vind het nu echt een fijn plekje om te komen.
De rest van de dag heb ik met een kopje thee in de vlammetjes van mijn kaarsen zitten staren. Nog wat foto's bekeken ook. Tranen met tuiten natuurlijk, totdat mijn ogen er zeer van deden maar nu is het er uit en ga ik slapen wetende dat het weer 364 dagen duurt voordat ik weer moet.

Wat bijzonder dat er zoveel mensen aan mijn mannen gedacht hebben vandaag en sommigen zelf een kaars branden.

Phluph, jouw vraag krijgt morgen antwoord, beloofd!

Mama van Pepijn/Vrouw van William, ik hoop dat je lekkereen beetje slaapt, heb veel aan je gedacht vandaag.

quote:

Op maandag 5 maart 2007 18:30 schreef Foos het volgende:
Ik wil iedereen hier even heel veel sterkte wensen en een bemoedigend schouderklopje geven..

Foos een voor jou. Ik las in een ander topic dat jij ook een engeltje hebt.
Ik hoop altijd zo dat het andere ouders bespaart blijft maar helaas. Het lijntje tussen geluk en verdriet is maar klein.

Bluezz je bent een lieverd

Bar, ik pm je morgen even.

Vind je goed als ik dit donderdag doe Bar? We gaan dan namelijk naar de ontwerper van het monument, en nemen dan ook het tankje mee om samen met hun door te spreken hoe we de plaatsing etc. het beste aan kunnen pakken. We gaan dan waarschijnlijk ook de paraffine olie testen. Overigens brandt-ie niet onbeperkt hoor, na 2 of 3 maanden moet je het tankje weer vullen.

Ons tankje komt uit Duitsland. Ik heb inmiddels ook een adres in Nederland gevonden, maar die zijn 2 x zo duur.
Maar goed, ik zet donderdag dan even ALLE informatie bij mekaar, o.k.?


m_v_p, ik zit er steeds aan te denken dat het sombere, beter gezegd trieste weer van deze dagen ook niet echt bevorderlijk is voor de stemming. Toen het eergisteren even mooi weer was, zag het leven er toch echt veel minder grijs uit. Ik hoop dat het snel mooier weer wordt en dat je je daar lekkerder van gaat voelen.

Bar.. Als ik het goed begrijp heb je dus nog steeds geen stormlamp met een groter reservoir?


* Noli. wil met alle liefde even een mailtje sturen naar vrienden met een zeilmakerij _{(met een watersport-shop erbij)}

(Voor als eventuele tussen oplossing.)

We zijn vandaag naar het grafmonumentje voor Danyel gaan kijken, het is nagenoeg klaar.
Het is supermooi geworden, vele malen mooier dan ik voor mogelijk had gehouden. Ik moest even aardig wat traantjes wegpinken...
Waarschijnlijk wordt het volgende week vrijdag geplaatst. Ik zal dan vanzelfsprekend foto’s maken.

We hebben ook ter plaatse nog even naar het lamp-olie-reservoir gekeken. Hier nog even de feiten op een rijtje:

Hoe ziet zo’n tankje er nou uit?
Tankje is ca. B x L x H: 25 x 25x 12 cm. (ongeveer).
Bovenop, in het midden, is een kleine ronde uitsparing, met een pijpje van ca. 10 cm erop.
Deze uitsparing is a). om een verbinding met de lont te maken en b). om olie bij te vullen.
Alle benodigde materialen worden meegeleverd (koppelstukje, bijvul-slang/trechter).

Wat gaat erin?
Inhoud: voor 4 liter paraffineolie/lampolie voor ca. 2 maanden branduren (onafgebroken).
NB: de speciale olie op basis van paraffine schijnt minder te walmen.

Wat heb ik verder nog nodig?
Een lantaarn. Er zijn speciale lantaarns hiervoor te koop, welke dus een uitsparing aan de onderkant hebben. Deze zijn duur, en vaak niet mooi (oudbollig). Wij hebben zelf in de winkel een mooie lantaarn uitgezocht, en we maken zelf een uitsparing aan de onderkant.

Hoe plaats ik zo’n ding?
Op het graf moet je dus wat ruimte uitgraven om het tankje in te graven. Niet de diep, want anders steekt het pijpje niet boven de grond uit. Uiteindelijk zie je aan de bovenkant dus alleen het uiteinde van het pijpje, waarop je het lont-koppelstuk kunt bevestigen. Koppelstuk en lont zijn bijgeleverd.
Eroverheen zet je dus een lantaarn, al dan niet op een onderplaatje (als je de lantaarn op een plaatje wil zetten, moet er dus wel een uitsparing in het plaatje zitten, voor het pijpje).

Waar te koop en wat kost het?
Wij hebben alleen het tankje gekocht, via een natuursteenwinkel hier in de buurt. Zij kopen het in Duitsland in en wij betaalden ¤ 136 (excl. Lampenolie).
In Nederland is het systeem ook te koop, via http://www.uitvaartvereniging.nl/html/TNoverzichtuvm12.html . Echter! Zij verkopen dus lantaarns inclusief tanksysteem, ik weet niet of ze het tanksysteem ook los verkopen. De prijzen zijn vanaf ca. ¤ 240.

Jammer genoeg heb ik nergens een foto van zo’n (kaal) ding online kunnen vinden.
Een voorbeeld van hoe het er uiteindelijk uit kan zien zie je op deze site: http://www.dierks-naturstein.de/html/body_tanksystem.html Dit reservoirtje lijkt me iets kleiner.
Persoonlijk vind ik dit te massief. Bij ons zie je straks niks, behalve een gewone lantaarn op de grond.

[ Bericht 0% gewijzigd door phluphy op 08-03-2007 20:10:16 ]

Ik ben benieuwd Phluph, fijn te horen dat het je verwachtingen overtroffen heeft.

misschien een domme vraag, maar hoe lang gaat die lont mee? je moet die lont toch opdraaien of gaat dat automatisch?

quote:

Op donderdag 8 maart 2007 21:47 schreef lady-wrb het volgende:
misschien een domme vraag, maar hoe lang gaat die lont mee? je moet die lont toch opdraaien of gaat dat automatisch?

Daar vraag je me wat. Daar heb ik eigenlijk helemaal nog niet naar gekeken. Hij zou het vrij lang (lang genoeg) moeten doen, want het systeems werkt op andere plaatsen naar tevredenheid. Moet ik dus nog uitzoeken!

Vanavond heb ik een reünie van de lagere school. Op zich heel leuk, maar ik zie er wel tegenop om die ene moeilijke vraag zo "diplomatiek" mogelijk te beantwoorden;

v - heb je kinderen?
a - (ehhh) ja _(heb/had)
v - hoeveel ?
a - (ehhh) 1 _{(1, een halve?, hoe zeg je dat?)}
v - hoe oud?
a - ehhh.... _{(toen? nu?)}
etc.

Ik had vaak olielampjes aan s'avonds, en zo'n lontje brand bijna alleen af als de olie op is. Anders kun je behoorlijk lang doen met een lontje hoor phluph. Gewoon zorgen dat je het op tijd bijvult lijkt me. Ik ben nou wel heel nieuwsgierig naar het monumentje voor Danyels grafje. En wat vreselijk weer zeg, weer een vlindertje erbij

Dat lijkt me nou niet echt iets om naar uit te kijken zo'n reunie, Phluphy. Moeilijk!

MvP, dikke Heb je nog veel last van hoofdpijnen?

Humpeltje, hoe is het met jouw? Kun je nou genieten van je kleine meisje? Ik weet echt niet wat voor een gevoel me hierbij voor te stellen.

Lastig is dat, Phluphy. Ik denk dat je het je gemakkelijker maakt als je zelf initiatief neemt om het te vertellen dan dat je ze laat doorvragen. Sterkte daarmee.

Ik zou denk ik gewoon eerlijk zijn phluphy.

Heb je kinderen?
Ja, eentje, (Danyel is toch niet half! gekkie!). Een zoon, Danyel.
Hoe oud is hij?
Hij had nu 2,5 moeten zijn (evt. toevoegen: maar hij is helaas bijna een jaar geleden overleden... )

En dan kunnen ze gewoon zelf doorvragen als ze dat willen.

[ Bericht 6% gewijzigd door Chell op 10-03-2007 11:24:47 ]

Zo ongeveer wat Yoni zegt.
Je zal wel merken dat mensen meteen in een stuipschrik schieten en met hun monden vol staan.
En meest van de tijd gaan ze zich nog verontschuldigen ook

Sommigen zullen doorvragen.

Hopelijk kan je er ook nog van genieten, en veel oude bekenden zien

_{Ik vind het tot op de dag van vandaag nog lastig. Heb ik nou 2 of 3 kinderen?
Het ligt aan de omgeving hoe oppervlakkig het aanvoelt of ik Jamie meetel, zeg maar.}

Phluphy, hoe is het gegaan? Is het een beetje meegevallen?

Even naar Bar komt zwaaien Bedankt voor het geweldige weekend!