Ouders van Prachtige Engeltjes (6)

dat doe echt pijn lezen hoe Thijs in zn bed lag met zn beer lief klein mannetje.
Bar gecondoleerd en ook SC

MvP veel sterkte, en alvast gefeliciteerd Pepijn is dan wel niet meer hier, maar hij word wel 3!

Humpeltje hoe gaat het met je?

Lieve Bar,

Visite weg en ik zo naar bed. Morgen naar zeeland rijden, met mijn vriendin. we hebben een weekje een huisje gehuurd. Even weg van alles....
Ik ga voornamelijk voor de rust en om te tekenen en te lezen.
Natuurlijk zal Ik Thijs teken met een stralende lach.....
Zijn lach zal jou ook doen stralen......
Ik ben 2 maart weer terug....zeg me maar welke foto je daarvoor kiest.
Ik kan er ook een uitprinten van Fok, maar misschien heb je liever een andere voor ogen...?

Lieve MvP....
Ik heb je alles gemaild wat nodig is dus ik wacht het wel even af....
Gaat het nog steeds niet goed met je ogen? Waneer is eigenlijk die neuroloog terug? Met zulke dingen moet je niet eeuwen wachten, echt niet meis....

Humpeltje.... wij zijn allemaal zo benieuwd....hoop dat alles voorspoedig verloopt.

Phluphy, nog steeds niets vernomen....
Gaat het goed met je na die zware dagen wederom?

Het zijn ook een prachtige foto's Bar!!

Jeetje wat lijkt hij op jou zeg!!

Idd Bar, hij lijkt erg op je!

Wat een prachtige site Phluphy, Heel mooi gedaan!
Automatisch schieten dan mn gedachten weer terug naar het moment dat ik het berichtje las dat er een heel dapper jongetje was geboren en dat het nog niet zo goed ging allemaal. En dan al die topics over Danyel met dan ineens het bericht dat hij was overleden. Dan realiseer je ineens heel erg hoe dichtbij soms mensen op Fok! kunnen zijn. Dan lopen er tranen over je wangen en denk je ik zit verdulleme gewoon te huilen en ik ken die mensen niet eens echt persoonlijk! Maar achteraf is het toch misschien allemaal persoonlijker dan je op het eerste gezicht zou denken?
Echt een prachtig kereltje kleine Danyel. Ik vind die foto dat hij tussen die bloemetjes ligt ook onwijs mooi.

@Mar
Best een beetje griezelig zeg wat die vrouw allemaal wist te vertellen.
Maar ergens ook wel weer mooi misschien?
Misschien gaat het bij jou/jullie wel zoals het vanaf Max dood bij ons ging, wij kwamen ook steeds wat via via te weten over Max. Net of hij ons via via af en toe eens wilde laten weten hoe het met hem ging.
Ook al heb ik nooit helemaal zekerheid natuurlijk vind ik het wel een mooie gedachte dat hij misschien ergens is en dat het hem dan goed gaat.
Mooi foto`s, heerlijk dat bekkie met de kruimels nog op z`n snuitje.

@mama_van_pepijn
Veel sterkte vandaag meis.
Het is inderdaad een goed idee om te vieren dat hij in elk geval bij jullie geboren mocht worden ipv er een donkere dag van te maken.
Doen wij ook nog steeds, Max`s geboorte dag wordt "geviert" met gezellig bij elkaar zijn, eten, lekkere koeken bij de koffie en cadeautjes en/of bloempjes voor hem.
dikke

@Humpeltje
Alles goed met je!?

En nog een voor alle andere mensen die hem even nodig hebben.

Ow en ook een voor al die lieve mensen die hier de mensen, die het soms even hard nodig hebben, een hart onder de riem komen steken. Erg lief van jullie!

(gut ik ben wel klef he?! Ik denk dat het komt omdat het laat is hoor! * pepper_961 gaat gauw dr bedje opzoeken...... )

Hi Lieve Bar, Moest eerst even wat weg slikken toen ik deze foto's zag. Ze zijn zo ontzettend levendig!!! zo'n spirit!!!! die kruimeltjes en die handjes en dat stoere bloesje.... Ik ga er eteen aan beginnen Bar, maar ik moet even wachten tot de 2e, want ik heb geen printer, dat moet iemand even voor mij doen, anders moet ik steeds achter mijn pc blijven staan.
Lieve Bar, wil je hem in kleur of zwar/wit????
Je kunt ook de foto aan me opsturen, MvP heeft mijn adres én gsm nummer.....en geloof me, die krijg je netjes in enveloppe weer terug.
Bar, wij zitten in Kamperland, De Banjaard....Ken je die omgeving????
Mischien woon je in de buurt, bedoel je dat?

Als je iets wilt laten weten kun je me tot de 2e op mijn gsm bereiken.
en zowiezo tot 13:00 want dan rij ik pas weg, van hier....

Lieve MvP.
Ik heb je ee kaartje gestuurd, maar eigenlijk ook aan Pepijn....
Hou vast dit mooie gevoel he, en je weet het, je neefjes zijn er, Pepijn zal er ook zijn....weet ik zeker...

Bij HUmpeltje begin ik zo mijn vermoedens te krijgen.....zal blij zijn wanneer we iets horen, tch????

Alle lieverds hier, inderdaad, en zeker niet Klef Pepper, in dit topic heb je gewoon te maken met eerlijke menselijke liefdevolle gevoelens....hoeven we ons niet voor te schamen hoor!!!! Beter zo dan een kil mens te zijn.... .

Humpeltje is bevallen...
Zie dit berichtje: Wanneer gaan voor "ander"kindje na overlijden van je kindje

Humpeltje... gefeliciteerd. Probeer te genieten!

Zagreb...
Je bent volgens mij een fantastisch mens!

Oooooooooooooh bedankt, heb haar meteen gefeliciteerd!!!! Mooie naam trouwens Thamber....
Kleintje, alles wat ik hier schrijf komt regelrecht uit mijn hartje.
Ben wel een oma , maar ik sta nog heel jong in het leven.
Ben ook zelf zo blij dat ik nog oma heb mogen worden, dus ik kan me zó al dit verdriet indenken!!!
Als mijn woorden of een ánder iets bij kunnen dragen (en daar mee bedoel ik echt alleen wat toe kunnen voegen) aan andermans verdriet, maakt mij dat voor de rest van de dag heel gelukkig. Het klinkt gek, maar vroeger was ik veel meer met andere dingen bezig.....
Nu ik zo zelf mijn eigen problemen heb, geniet ik van de dag, geniet ik van een aai over iemands bol en geniet ik van lief zijn voor een ander.... ook weer egoïsme misschien, want IK geniet er zelf misschien het meest van....
Maar wel lief hoor dat je me dit schrijft kleintje....
een dikke kus voor jou, voor Bar, M.vP en HUMPELTJE!!!!!

Lieve MVP, een dikke voor jou en Pepijn!

Van harte gefeliciteerd Humpeltje. Ik vind het heel bijzonder dat Thamber 1 dag na de sterfdag van haar zusje is geboren. Net alsof ze daarmee meteen een boodschap afgeeft. Een dag na het verdriet is er weer blijdschap, en zo zal het altijd zijn. Mooie symboliek. Ik hoop dat je ondanks alles toch enorm zult genieten van je kraamtijd.

Bar, voor jou ook een soortement van felicitatie t.a.v. de beslissing die je genomen hebt. Het is toch weer een stap hé, naar een volgende fase. Ik vind dat je er heel realistisch mee omgaat, ook niets overhaasten of zo. Ik hoop dat het verwerkingsproces je verder niet al te veel parten speelt.

Met mij gaat alles weer zijn gangetje Zagreb. Die "zware dagen" waren er maar 2, eerste de begrafenis zelf en nog één dag nasleep. Daarna kon ik mee weer op de site storten, afronden en in de lucht gooien. Dat voelde als het leggen van ei (figuurlijk dan wel) en hiermee is weer een episode afgesloten. Nu nog het plaatsen van het monumentje, de eerste sterfdag en het plaatsen van de Danyel-schommel in het verschiet.

Ik ben trouwens echt rete-trots op alle reacties op de site en ben echt blij dat de "boodschap" overgekomen is.

Pepper, (even doorkleffen) ik moet steeds vaker aan jou denken. Jij bent mijn voorbeeld over hoe het "later" zal zijn. Jeroen vroeg me gisteren of het altijd zal blijven als nu, wat betreft de verdrietige momenten. Ik zei van wel, maar dat ze minder frequent zullen worden. En tussendoor gaat het leven door, en zal het best mooi worden.

MvP wat een prachtig gedicht. In mijn beleving wordt Danyel ook ouder zoals hij op aarde gedaan zou hebben. Dus ik sluit me bij Bar aan, dat hij toch zijn verjaardag gevierd heeft. En zoals jullie nu de dag beleefd hebben, zo hebben wij het ook aangepakt vorig jaar. Met familie afgesproken bij het grafje, en daarna koffie met gebak genuttigd. Het voelde niet als 'vieren', maar het voelde goed er op die manier bij stil te staan.
Sterkte trouwens met je hoofdpijn/ogen klachten. Hopelijk komt er snel duidelijkheid en behandeling.

MvP mooi gedichtje is dat he? Een vriendin van mij gebruikte vorig jaar en ik kon het niet droog houden en nu ik hem weer lees staan de tranen weer in mijn ogen, vooral omdat er straks nog meer kindjes van drie zijn

@ Bar -jes.

Och Bar

Als ik dit allemaal lees springen de tranen weer in mijn ogen. Ik kan me een voorstelling maken hoe het is om je kind te verliezen. Ik heb mijn kinderen sinds november vorig jaar niet meer gezien door omstandigheden, maar ik wil en kan me geen voorstelling maken dat ik ze voor altijd zal moet missen...

Mijn 4 maanden is peanuts vergeleken met de mensen die voor altijd zijn of haar kind moeten missen. Ik heb dan ook niets meer dan respect voor jullie.

[ Bericht 21% gewijzigd door Eliminator20 op 26-02-2007 03:13:03 ]

Hoe lang geleden ben je gestopt met de AD, Bar?

Dat is dus al best lang. Stof tot nadenken inderdaad. Misschien moet je het ook eens voorleggen aan je psycholoog, wat hij er van vindt. Sterkte

Mama van Pepijn, hoe heb jij de verjaardag van Pepijn beleefd? Heb je het nog een beetje kunnen vieren? Ik hoop dat je trouwens nu wel snel de uitslag van de scan krijgt. Constant hoofdpijn lijkt me vreselijk.

quote:

Op maandag 26 februari 2007 02:43 schreef Eliminator20 het volgende:
Als ik dit allemaal lees springen de tranen weer in mijn ogen. Ik kan me een voorstelling maken hoe het is om je kind te verliezen. Ik heb mijn kinderen sinds november vorig jaar niet meer gezien door omstandigheden, maar ik wil en kan me geen voorstelling maken dat ik ze voor altijd zal moet missen...

Mijn 4 maanden is peanuts vergeleken met de mensen die voor altijd zijn of haar kind moeten missen. Ik heb dan ook niets meer dan respect voor jullie.

niet geheel het juiste topic hiervoor, ik wou je pm-en maar die doet het niet.
ga je ff mee naar babytopic? Het grote kleine babietjestopic deel 104

Erg depressief stukje Bar

quote:

Op woensdag 28 februari 2007 16:18 schreef _Bar_ het volgende:
best wel ik weet... ga dan ook weer even door een rotperiode heen, althans zo voelt het, en het is niet alleen om Thijs, tis beetje om alles overal omheen...

ha denkt aan depressie

Komt me bekend voor idd.
En dan deze stukjes plaatsen... doe ik ook op mijn weblog. Gewoon doen hoor, als dit bij je stemming past, alles kan helpen. Ook van je aftypen.
Dikke

[ Bericht 1% gewijzigd door Blues op 28-02-2007 16:38:30 ]

Ook nog maar even hier (had dit berichtje aan pluphy ge-pm-d en pluphy wilde er graag in het openbaar op reageren omdat er misschien meer mensen met dezelfde vraag rondlopen:

quote:

Lieve pluphy,

Vond het MOD-topic geen goede plaats om dit tegen je te zeggen, dus daarom maar een pm-etje.

Vol schrik las ik dat er gisteren weer een lotgenootje van Danyel is overleden. En weer ervoer ik de schrik en het verdriet rond alle gebeurtenissen rond Danyel. Ik zal hem nooit vergeten en voor mij zal hij altijd verbonden blijven met Thomas, die rond dezelfde tijd geboren is als Danyel.
Af en toe kijk ik naar hem hoe lief hij aan het spelen is en hoe groot hij al wordt, en dan denk ik aan jullie. Wat jullie moeten missen. Maar ook wat voor fijne mensen jullie zijn én hoe liefdevol jullie Danyel verzorgd hebben en óók nog de kracht konden vinden om ons op de hoogte te houden van jullie en Danyels wel en wee.

Nu er een lotgenootje van Danyel is gestorven vermoed ik dat je het rouwproces rond Danyel weer een beetje herbeleeft, of zelf het huidige rouwproces versterkt.
Ik wens jullie dan ook veel sterkte, liefde en veerkracht toe.

Tinkepink

Je hebt wel eens situaties dat je andere gezinnen ziet waarbij je het gevoel krijgt dat ze totaal niet zien, laat staan waarderen, hoe rijk ze zijn. Je ziet een moeder een kind afsnauwen of verveeld bij het schoolplein staan wachten. Dat wekt elke keer weer een enorme woede op. Ik zou ze door mekaar willen rammelen en ze met de neus op de feiten willen drukken.

Maar wanneer ik zoals nu lees dat mensen, mede door wat ons is overkomen, nog meer beseffen en waarderen wat ze hebben, werkt dit precies tegenovergesteld, het verzacht het gemis. Het vermindert de vraag "waar het allemaal goed voor was". Een heel sarcastische versie van "elk nadeel heeft zijn voordeel".

Over het omgaan met weer het overlijden van een lotgenootje, heb ik gemerkt dat dit elke keer een stukje veranderd. Het gaat om zieke kinderen, dus speelt steeds de gedachte mee dat het voor het kind een verlossing heeft betekend. En indirect ook voor de ouders. Het verdriet over het gemis van het kind blijft, maar de troost groeit (mee). Het meisje van 5 dat gisteren overleed, is nu verlost van veel ongemak, pijn en lijden. En ook al hadden ze het liever anders gezien, de ouders zijn verlost van een leven vol onzekerheid, onmacht en geestelijk lijden over het lichamelijk zien lijden van hun kind.

De verandering die ik onderga is een vermindering van het verdriet over het verloren gaan van een leven (van een ziek kind), en een vermeerdering van het verdriet over het feit dat er kinderen ziek zijn of ziek worden.

Verder ben ik nog niet zo heel veel bezig met de aanstaande eerste sterfdag. Wel in praktische zin, maar het emotionele deel wordt waarschijnlijk onbewust heftig onderdukt.

Lief berichtje Tinkepink.

Ontzettend verdrietig dat er nu zo kort op elkaar al weer een vriendje van Danyel overleden is. En wat zal er idd dan steeds een hoop bij jullie terug komen.
Heel veel sterkte.

- Ik krijg niet goed gezegd wat ik wilde zeggen, even weg dus -

Zojuist heeft een moderator van de ouder-lotgenoten contactgroep het volgende berichtje op Danyel's site geplaatst:

Tot ons grote verdriet
hebben we ongewild en onverwacht
weer een vlinder vooruit gestuurd.

FLOOR
* 28 februari 2007 *

Geborgen

een stil
ontroeren

een lieve
herinnering

geborgen
in ons hart
en in de tijd.


Floortje is nu bij jullie,
Danyel, Ruben, Finn, Angél, Ilse, Amber, Derek, Hein.
Zullen jullie goed voor elkaar zorgen daar?!

Genoemd zijn de namen van de kinderen die de afgelopen 2 jaar overleden zijn. Wat zijn het er inmiddels veel ....
Ik denk aan de de nieuwe leden in dat forum, afgelopen week 7 nieuwelingen... en denk aan hun toekomst, hun mogelijke lot. Wat een hoog aantal, en dat alleen maar van die ouders, die hun weg hebben weten te vinden naar dit, toch zeer specieke (epilepsie-gerelateerd) forum.
Dan denk ik aan de kinderen die geen epilepsie hebben, maar ook ernstig ziek zijn.
En dan denk ik ook aan de kinderen die overlijden aan een ongeval of zonder duidelijke reden.
De aantallen die dan door mijn hoofd gaan, zijn nog maar de aantallen binnen Nederland, dus als ik dan denk aan de kinderen over de hele wereld ...

Je kan niet het leed van de hele wereld op je schouders dragen.
Je kan er maar beter niet te veel over nadenken, want dan wordt het echt ondraaglijk.


Tink, je post van vanochtend heeft nog meer waarde gekregen. Ik deel een stukje in jullie geluk, want zelf heb ik het dat stukje niet gekregen. Wordt dus maar heel heel heel heel heel erg gelukkig!

quote:

Op donderdag 1 maart 2007 11:20 schreef phluphy het volgende:
Je hebt wel eens situaties dat je andere gezinnen ziet waarbij je het gevoel krijgt dat ze totaal niet zien, laat staan waarderen, hoe rijk ze zijn. Je ziet een moeder een kind afsnauwen of verveeld bij het schoolplein staan wachten. Dat wekt elke keer weer een enorme woede op. Ik zou ze door mekaar willen rammelen en ze met de neus op de feiten willen drukken.

Er lopen nog veel van deze mensen rond *zucht*
Dat ze het 'normaal' vinden om het vaste rijtje te hebben, huisje boompje beestje kindje.
Of het eeuwige kortzichtige gezeik om het geslacht van het toekomstige kindje, daar kan ik ook zoooooo van uit mijn dak gaan.
Ik geef (als het gepast is in de situatie) wél altijd de andere kijk op het ouderschap, wel wat meer gestructureerd en rustiger dan de eerste jaren na Jamie overigens

mag ik vragen wat er bij jou gebeurd is Bluezz?? ik maak uit een paar berichtjes wel op dat er bij jou ook iets gebeurd is, maar weet niet wat.
als je het niet wilt, ook prima hoor was/ben even nieuwsgierig.

quote:

Op zaterdag 3 maart 2007 10:24 schreef Martineke het volgende:
mag ik vragen wat er bij jou gebeurd is Bluezz?? ik maak uit een paar berichtjes wel op dat er bij jou ook iets gebeurd is, maar weet niet wat.
als je het niet wilt, ook prima hoor was/ben even nieuwsgierig.

Ik heb het hier opgeschreven :
Zwanger... en dan gaat het mis...

Je hebt het hier laatst wel summier verteld Bluezz, maar je verhaal had ik nooit gelezen.
Wat moet dat moeilijk te verkroppen zijn geweest. En dan nu weer alles een beetje opnieuw mee moeten maken. Hoe gaat het nu bij je dochter? Of was het schoondochter?

quote:

Op zaterdag 3 maart 2007 17:57 schreef phluphy het volgende:
Je hebt het hier laatst wel summier verteld Bluezz, maar je verhaal had ik nooit gelezen.
Wat moet dat moeilijk te verkroppen zijn geweest. En dan nu weer alles een beetje opnieuw mee moeten maken. Hoe gaat het nu bij je dochter? Of was het schoondochter?

Siem was het kleinzoontje van mijn zus.
De ouders van Siem zijn dit weekend vertrokken voor een korte vakantie mét oudste zoontje Joep van bijna 5, naar de zon.
Daarna gaat Richard (mijn neef dus) na 5 maanden weer aan het werk. Ze komen verstandig en met veel zelfbeheersing over, de echte gevoelens laten ze maar mondjesmaat en in zeer besloten kring toe heb ik het idee.


Vooral het niet kunnen begraven/cremeren omdat ik daar niet toe in staat was, is tot op de dag van vandaag maar moeilijk te verkroppen.
Ik vraag me ook nog wel eens af, waarom ze Jamie niet 'gekoeld' konden bewaren tot ik wél in staat was om haar zelf 'weg te brengen'.
Heeft mss ook te maken met de tijd (1985), ik denk dat er nu veel meer over nagedacht wordt en dat er nu veel meer mogelijk is.

Mijn zus, broer met hun man en vrouw en mijn ouders hebben Jamie op laten baren in het rouwcentrum, voor degene die toch afscheid wilden nemen, en haar zien.
Daar hebben we : Isn't she lovely van Stevie Wonder laten draaien. Mijn vader heeft 2 fotootjes (tot ongenoegen en onbegrip van mijn broer/zus van haar genomen, en aan mij de keus gelaten of ik ze wilde hebben.

_{(voor de volledigheid, Jamies vader kon het allemaal niet aan, die heeft zich in die tijd vooral bemoeid met de zorg van Q., de oudste)}

[ Bericht 8% gewijzigd door Blues op 03-03-2007 18:48:14 ]

Dat kan ik me goed voorstellen, dat je dat nog steeds dwars zit, en dat dit destijds heel zwaar moet zijn geweest. Want met alle kennis en kunde, zou het inderdaad toch mogelijk moeten zijn het lichaampje wat langer te behouden? Maar er is inderdaad veel veranderd, ik kan me nog de verhalen herinneren van Rewimo's broertjes. Vreselijk.
Afscheid nemen vond men blijkbaar niet nodig, sterker nog, volgens mij dachten ze vroeger dat de ouders niet eens afscheid zouden willen nemen.

Hoezo werd het jouw vader niet in dank afgenomen om foto's te maken?
Vond men dat "eng" of zo?

Wat een mooi keuze; Isn't she lovely.

quote:

Op zaterdag 3 maart 2007 18:57 schreef phluphy het volgende:
Dat kan ik me goed voorstellen, dat je dat nog steeds dwars zit, en dat dit destijds heel zwaar moet zijn geweest. Want met alle kennis en kunde, zou het inderdaad toch mogelijk moeten zijn het lichaampje wat langer te behouden? Maar er is inderdaad veel veranderd, ik kan me nog de verhalen herinneren van Rewimo's broertjes. Vreselijk.
Afscheid nemen vond men blijkbaar niet nodig, sterker nog, volgens mij dachten ze vroeger dat de ouders niet eens afscheid zouden willen nemen.

Hoezo werd het jouw vader niet in dank afgenomen om foto's te maken?
Vond men dat "eng" of zo?

Wat een mooi keuze; Isn't she lovely.

Ja he, in het begin hoor je een baby huilen (Wonders dochtertje) en dat had ik bij die bevalling zooooo gemist

Ze vonden het raar dat ie met een fototoestel rondliep ja
Mijn ouders hebben ook een kind verloren (8 maanden zw.schap) en zij hebben bij Jamie heel veel kunnen doen wat ze zelf nooit hebben kunnen doen. Voor hen is het weer een stukje meer verwerking geweest door alles wat er met mij gebeurde zeg maar.
(is het toch nog ergens goed voor he)

quote:

Op zaterdag 3 maart 2007 19:03 schreef Bluezz het volgende:
Voor hen is het weer een stukje meer verwerking geweest door alles wat er met mij gebeurde zeg maar.
(is het toch nog ergens goed voor he)

Elk klein stukje troost is er één.

Wat is het in jullie familie veel voorgekomen zeg. Elk huisje heeft zijn kruisje, maar soms ....

tot begin jaren 90 werd gedacht dat ht voor de moeder beter was om ht kindje niet te zien.
Bluezz

quote:

Op zaterdag 3 maart 2007 19:12 schreef phluphy het volgende:


Elk klein stukje troost is er één.

Zeker

quote:

Wat is het in jullie familie veel voorgekomen zeg. Elk huisje heeft zijn kruisje, maar soms ....

Bij ons (bij mij) is het wat veel, mijn rugzak zit overvol _{met nog veel meer wat hier niet ter zake doet} mag ik wel zeggen
Maar goed.
We hebben ook heel veel fijne dingen en mensen om ons heen

quote:

Op zaterdag 3 maart 2007 19:22 schreef Anitra het volgende:
tot begin jaren 90 werd gedacht dat ht voor de moeder beter was om ht kindje niet te zien.
Bluezz

Had dat in het geval van Bluezz alleen te maken met de tijdsgeest?
Bluezz kon er niet bij zijn omdat ze er niet toe in staat was. Ook nu zal er dan begraven of gecremeerd moeten worden voor een bepaalde datum, ook nu zal het koelen van het overleden kind maar voor beperkte duur kunnen..
Misschien dat er alleen wel anders omgegaan wordt met ouders die bijvoorbeeld zelf aan een ziekenhuisbed gekluisterd zijn (als ze toen dachten dat het beter was om het kindje niet te zien was er ook geen noodzaak om iets te regelen voor de moeder die zelf verhinderd was door eigen ziekenhuisbezoek)