OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Een topic voor ouders door ouders.
Een "gevoelig" onderwerp, een onderwerp wat je geen enkele andere ouder toewenst.
Een topic waarin je misschien wel steun vindt met elkaar, door je verhalen, herinneringen en gedachten neer te zetten.
Mooie linkjes:
het sprookje van de dood
http://www.angelsymbols.nl/
http://www.regenboogboom.nl/
Engeltjes:
Max: 7 augustus 1995 - 9 juni 1997 (zoon van pepper_961)
Mink: 10 augustus 2002 - 11 augustus 2002 (zoon van moussy en BlackCrow)
Danyel: 11 september 2004 - 21 maart 2006 (zoon van Phluphy)
Thijs: 06 september 2004 - 09 juni 2006 (zoon van Bar_en_Mar)
Ouders van Prachtige Engeltjes...
Ouders van prachtige engeltjes (2)
[ Bericht 1% gewijzigd door BE op 09-12-2006 23:07:53 ]
Een "gevoelig" onderwerp, een onderwerp wat je geen enkele andere ouder toewenst.
Een topic waarin je misschien wel steun vindt met elkaar, door je verhalen, herinneringen en gedachten neer te zetten.
Mooie linkjes:
het sprookje van de dood
http://www.angelsymbols.nl/
http://www.regenboogboom.nl/
Engeltjes:
Max: 7 augustus 1995 - 9 juni 1997 (zoon van pepper_961)
9 juni 1997 (zoon van pepper_961)Mink: 10 augustus 2002 - 11 augustus 2002 (zoon van moussy en BlackCrow)
Danyel: 11 september 2004 - 21 maart 2006 (zoon van Phluphy)
Thijs: 06 september 2004 - 09 juni 2006 (zoon van Bar_en_Mar)
Ouders van Prachtige Engeltjes...
Ouders van prachtige engeltjes (2)
[ Bericht 1% gewijzigd door BE op 09-12-2006 23:07:53 ]
***
Bar en Mar, weer zo'n beladen dag zoals de laatste tijd al veel te veel zijn geweest. Een half jaar geleden, het blijft zo onvoorstelbaar. Ik heb bewondering hoe je doorvecht en doorworstelt. Ik kan me voorstellen dat je zo verschrikkelijk en totaal op bent. Ik ben blij dat je hier bent gebleven en dat je nog meepost. Ik hoop dat je dat ook vol kunt houden
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Hoe het met je is?quote:Op zaterdag 9 december 2006 20:29 schreef Icaä het volgende:
Bar, hoe is het?
Vanmiddag bij Thijs geweest, waar we een aantal beren rechtgezet hebben, en wat potjes leeg konden maken door de vele regen van de laatste paar dagen.
Daarna wilden we wel wat gaan doen, maar wisten beiden niet goed wat, en door wat mankementen aan een pda, wat een hoop gekibbel, en geruzie, en discussie opleverde, 2 afslagen verder, maar omgekeerd zijn richting huis.
Vanavond zijn we langs het water wat wezen eten, en nu weer thuis.
Ik heb goed geslapen, maar het gemis is zeer aanwezig, de pijn is voelbaar.
Tijdens het eten hadden we een kleine meningsverschil qua verschillen verwerking.. en zijn er verder niet op door gegaan.
Ik voel me voornamelijk boos en verdrietig, boos omdat ik wil weten wat er gebeurd is, waarom ons Thijs is afgenomen, en verdrietig omdat die kleine hier nog had moeten zijn, en je voelt je machteloos, je kunt niets doen.
Ook ben ik erg benieuwd hoe het nu met Thijs gaat, of hij het naar zijn heeft enz enz.
Maar mis voornamelijk Thijs en de dingen die we samen hadden kunnen doen.
Een liedje van Paul de leeuw:
Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier, hou je niet tegen
het water vindt er altijd een weg omheen.
Misschien eens gevuld, door sneeuw en regen,
neemt de rivier m'n kiezel met zich mee.
Om hem, dan glad, en rond gesleten,
te laten rusten in de luwte van de zee.
Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten.
Ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.
Ik heb een steen verlegd,
in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten.
Ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Nou Bar wat akelig allemaal, en dan ook nog eens zo lastig dat jullie het beiden zo anders verwerken en daar dan meningsverschillen over hebben. Jammer dat de gesprekken over Thijs zo teleurstellend aflopen! Mar zal zich ook machteloos voelen over de onbeantwoorde vragen. Dat zal altijd frustrerend blijven denk ik. Oneerlijk en heel moeilijk.
Het voelt goed hè?
A je to!
A je to!
Het is ontzettend moeilijk om de vraag 'waarom' los te laten. Je weet dat je geen antwoord meer zult krijgen op de vraag waaraan Thijs uiteindelijk is overleden. En voor je eigen overleven houdt dat gegeven in dat je de vraag los zal moeten laten, te laten voor wat-ie is. Maar dat is zo'n verschrikkelijk moeilijke opdracht, ga er maar aan staan.
De vraag 'waarom wij/hij' is ook zo'n moeilijke. Het is anders, maar misschien helpt je deze gedachtengang. Toen Marco (hij was de meest rationele persoon die ik ooit gekend heb) hoorde dat hij een hersentumor had, weigerde hij pertinent in te gaan op de vraag 'waarom ik?'
Zijn redenering: als ik die vraag stel, betekent het dat ik bijvoorbeeld iets gedaan heb waarom het mij (en niet een ander) overkomt. En er zou dan iemand zijn die op basis van mijn acties bepaalt dat het juist mij overkomt. In zo'n wraakzuchtige God of ander opperwezen wil en kan ik niet geloven.
Bovendien houdt de vraag stellen in dat ik het dus een ander wel gun. Het mag mij niet overkomen, maar de buren wel? Onze vrienden wel? Zo wilde hij niet denken.
Ik heb eerlijk gezegd wel moeten wennen aan zijn gedachtengang. Maar toen ik 'm overgenomen had, scheelde het mij heel veel zinloos, energievretend getob. Een antwoord krijg je toch niet. Al begrijp ik je 'waarom ik/hij' vraag wel hoor.
Een kind verliezen, kanker krijgen, het zijn allemaal diingen waar geen verklaring voor is. Het gebeurt je wel, of het gebeurt je niet. Pure pech als het je wel gebeurt. Je hebt er niks aan kunnen doen. Je hebt het niet verdiend, je hebt het niet over jezelf afgeroepen. Je hebt het verkeerde lot getrokken. Dat is bitter, dat is niet eerlijk, maar dat is wel alles.
[ Bericht 1% gewijzigd door Icaä op 10-12-2006 12:50:21 ]
De vraag 'waarom wij/hij' is ook zo'n moeilijke. Het is anders, maar misschien helpt je deze gedachtengang. Toen Marco (hij was de meest rationele persoon die ik ooit gekend heb) hoorde dat hij een hersentumor had, weigerde hij pertinent in te gaan op de vraag 'waarom ik?'
Zijn redenering: als ik die vraag stel, betekent het dat ik bijvoorbeeld iets gedaan heb waarom het mij (en niet een ander) overkomt. En er zou dan iemand zijn die op basis van mijn acties bepaalt dat het juist mij overkomt. In zo'n wraakzuchtige God of ander opperwezen wil en kan ik niet geloven.
Bovendien houdt de vraag stellen in dat ik het dus een ander wel gun. Het mag mij niet overkomen, maar de buren wel? Onze vrienden wel? Zo wilde hij niet denken.
Ik heb eerlijk gezegd wel moeten wennen aan zijn gedachtengang. Maar toen ik 'm overgenomen had, scheelde het mij heel veel zinloos, energievretend getob. Een antwoord krijg je toch niet. Al begrijp ik je 'waarom ik/hij' vraag wel hoor.
Een kind verliezen, kanker krijgen, het zijn allemaal diingen waar geen verklaring voor is. Het gebeurt je wel, of het gebeurt je niet. Pure pech als het je wel gebeurt. Je hebt er niks aan kunnen doen. Je hebt het niet verdiend, je hebt het niet over jezelf afgeroepen. Je hebt het verkeerde lot getrokken. Dat is bitter, dat is niet eerlijk, maar dat is wel alles.
[ Bericht 1% gewijzigd door Icaä op 10-12-2006 12:50:21 ]
I'll meet you on the other side
I'll meet you in the light
I'll meet you in the light
Icaä, wat moet Marco een integer persoon zijn geweest...quote:Op zondag 10 december 2006 11:45 schreef Icaä het volgende:
De vraag 'waarom wij/hij' is ook zo'n moeilijke. Het is anders, maar misschien helpt je deze gedachtengang. Toen Marco (hij was de meest rationele persoon die ik ooit gekend heb) hoorde dat hij een hersentumor had, weigerde hij pertinent in te gaan op de vraag 'waarom ik?'
Zijn redenering: als ik die vraag stel, betekent het dat ik bijvoorbeeld iets gedaan hebt waarom het mij (en niet een ander) overkomt. En er zou dan iemand zijn die op basis van mijn acties bepaalt dat het juist mij overkomt. In zo'n wraakzuchtige God of ander opperwezen wil en kan ik niet geloven.
Bovendien houdt de vraag stellen in dat ik het dus een ander wel gun. Het mag mij niet overkomen, maar de buren wel? Onze vrienden wel? Zo wilde hij niet denken.
En Bar, wat moeilijk... Ik denk dat iedereen je zo graag zou willen helpen, een stukje van het verdriet mee zou willen dragen. Maar veel raad kan zo snel overkomen alsof mensen je verdriet bagatelliseren, "als je dit doet dan gaat het wel weg". En dat gaat het nooit, althans, het zal misschien veranderen, een plekje krijgen, maar weg... Ik hoop alleen dat je uiteindelijk weer een manier vindt om door te gaan...
Wat Icaa zegt...de vraag " waarom ik/hij/zij" heeft geen zin..toen mijn moeder kanker kreeg zei ik ook als 1e " waarom JIJ?!" waarop zij heel nuchter antwoorde met "waarom ik niet?".
Het stellen van dat soort vragen helpt je denk ik niet, aangezien je er nooit of te nimmer een antwoord op zal kunnen krijgen wat afdoende is.
Iig heel veel sterkte, ik heb erg veel bewondering voor iedereen hier.
Het stellen van dat soort vragen helpt je denk ik niet, aangezien je er nooit of te nimmer een antwoord op zal kunnen krijgen wat afdoende is.
Iig heel veel sterkte, ik heb erg veel bewondering voor iedereen hier.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Bar je zou toch nogmaals met de huisarts het autopsierapport doornemen. Heeft dat nog meer vragen opgeroepen of heeft dat helemaal geen verbetering gegeven?
Ja en verschillen in verwerking. Ik denk dat je dat elkaar niet kwalijk moet nemen. Rouw, en zeker rouw om je kind is een zo persoonlijk iets, dat kun je amper met elkaar delen.
Ik heb ooit een indrukwekkend interview gezien met Monique vd Ven en haar man Edwin de Vries over het overlijden van hun zoontje. 1 van de eerste dingen die Edwin deed na het overlijden was een therapeut bellen, omdat hij al inzag dat het verlies hen uit elkaar zou drijven. Door de therapie leerden ze elkaars verwerking te respecteren en langzaam de weg naar elkaar weer te vinden.
Ja en verschillen in verwerking. Ik denk dat je dat elkaar niet kwalijk moet nemen. Rouw, en zeker rouw om je kind is een zo persoonlijk iets, dat kun je amper met elkaar delen.
Ik heb ooit een indrukwekkend interview gezien met Monique vd Ven en haar man Edwin de Vries over het overlijden van hun zoontje. 1 van de eerste dingen die Edwin deed na het overlijden was een therapeut bellen, omdat hij al inzag dat het verlies hen uit elkaar zou drijven. Door de therapie leerden ze elkaars verwerking te respecteren en langzaam de weg naar elkaar weer te vinden.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Dat gesprek heeft nog niet plaatsgevonden...quote:Op zondag 10 december 2006 19:36 schreef Lois het volgende:
Bar je zou toch nogmaals met de huisarts het autopsierapport doornemen. Heeft dat nog meer vragen opgeroepen of heeft dat helemaal geen verbetering gegeven?
.
en over verschillen van verwerking... tja wat het mij zo moeilijk maakt is dat het lijkt alsof mar mijn mannier van verwerken niet lijkt te kunnen accepteren..
En we blijven elkaar irriteren op allerlei vlakken, en we komen er ook nog es achter dat we wel heel erg verschillen, de psycholoog heeft echt in een vuurstrijd met ons gezeten.
We hebben het maar een paar keer echt over Thijs gehad, de rest ging over ons en hoe we er mee om gingen...
Marco vond/vind nog steeds dat ik wegren voor alles de gemakkelijkste weg kiezen, hij neemt het me kwalijk dat ik niet met alles bij hem kom, maar dat ik ook mijn verhalen deel met vrienden/vriendinnen.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Wat prachtig Icaa dat hij dat op deze manier kon.quote:Op zondag 10 december 2006 11:45 schreef Icaä het volgende:
De vraag 'waarom wij/hij' is ook zo'n moeilijke. Het is anders, maar misschien helpt je deze gedachtengang. Toen Marco (hij was de meest rationele persoon die ik ooit gekend heb) hoorde dat hij een hersentumor had, weigerde hij pertinent in te gaan op de vraag 'waarom ik?'
Zijn redenering: als ik die vraag stel, betekent het dat ik bijvoorbeeld iets gedaan heb waarom het mij (en niet een ander) overkomt. En er zou dan iemand zijn die op basis van mijn acties bepaalt dat het juist mij overkomt. In zo'n wraakzuchtige God of ander opperwezen wil en kan ik niet geloven.
Bovendien houdt de vraag stellen in dat ik het dus een ander wel gun. Het mag mij niet overkomen, maar de buren wel? Onze vrienden wel? Zo wilde hij niet denken.
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
We hebben het ook al van heel veel lotgenoten gehoord, Bar, dat de relatie behoorlijk onder druk kan komen te staan wanneer je zoiets vreselijks meemaakt. Mensen zijn verschillend, dus inderdaad ook in verwerking.
Het is belangrijk dat je elkaars manier van ermee omgaat respecteert. Dat je goed naar de ander luistert. Niet alleen horen wat hij zegt, maar ook begrijpen wat hij ermee bedoelt. Het is ook een kwestie van geduld, veel geduld met elkaar. En geven en nemen.
Misschien maakt Mar zich wel bezorgd over je, wanneer hij de dingen zegt die hij vindt. Dat is dan heel lief, maar dit betekent niet dat hij jouw manier min of meer moet verbieden. Als dat voor jou nu fijn voelt, dan moet hij jou die ruimte geven. Wat weer niet wegneemt dat je best mag luisteren naar zijn mening, eventuele tips en adviezen. Want misschien heb je hier iets aan. En zoals gezegd, wat hij vindt, komt misschien voort uit de allerbeste bedoelingen.
Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: geduld, begrip en goed naar elkaar luisteren. Geen welles-nietes spelletjes, dat is zinloos. Als de één wat harder loopt dan de ander, dan moet de snelle even op de rem gaan staan, en de langzame een tandje hoger gaan. Zo groei je naar elkaar toe.
Het is niet makkelijk, naast het verdriet wat je al hebt. Maar het kan voorkomen dat je er nog meer verdriet bij krijgt.
Heel veel sterkte.
Het is belangrijk dat je elkaars manier van ermee omgaat respecteert. Dat je goed naar de ander luistert. Niet alleen horen wat hij zegt, maar ook begrijpen wat hij ermee bedoelt. Het is ook een kwestie van geduld, veel geduld met elkaar. En geven en nemen.
Misschien maakt Mar zich wel bezorgd over je, wanneer hij de dingen zegt die hij vindt. Dat is dan heel lief, maar dit betekent niet dat hij jouw manier min of meer moet verbieden. Als dat voor jou nu fijn voelt, dan moet hij jou die ruimte geven. Wat weer niet wegneemt dat je best mag luisteren naar zijn mening, eventuele tips en adviezen. Want misschien heb je hier iets aan. En zoals gezegd, wat hij vindt, komt misschien voort uit de allerbeste bedoelingen.
Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: geduld, begrip en goed naar elkaar luisteren. Geen welles-nietes spelletjes, dat is zinloos. Als de één wat harder loopt dan de ander, dan moet de snelle even op de rem gaan staan, en de langzame een tandje hoger gaan. Zo groei je naar elkaar toe.
Het is niet makkelijk, naast het verdriet wat je al hebt. Maar het kan voorkomen dat je er nog meer verdriet bij krijgt.
Heel veel sterkte.
... ♥ ik mis je ♥
[ Bericht 100% gewijzigd door Icaä op 10-12-2006 20:11:08 ]
I'll meet you on the other side
I'll meet you in the light
I'll meet you in the light
pfff toen vloog heel mijn tekst weg... poging 2
Bij de psycholoog hebben we het een aantal keren aangegrepen, de verschillen qua verwerking, onze verschillen qua doen.
Esther je hebt daarin ook gelijk, Marco is bezorgt hij is bang dat ik net als 6 jr terug pas jaren later een echte flinke klap krijgt.
en ziet veel dingen nog steeds als vluchtgedrag en hoopt erop dat ik meer naar hem luister (wat ik naar mijn idee ook echt wel doe)
Ik moet nu wel eerlijkheidshalve bekennen dat ik niet altijd even eerlijk tegen hem geweest ben, wat voor nog meer probs zorgde en eerlijk is eerlijk terrecht.
als ik weg ging hadden we een afspraak dat ik geregeld zou bellen, meestal belde ik als ik vertrok, onderweg, en bij aankomst. (maar kreeg aldoor het idee dat het nog te weinig naar zijn zin was)
Het zijn als ik het allemaal lees kinderachtige dingen, kibbelen en ruziemaken eigenlijk om niets, nou ja soms dan...
Bij de psycholoog hebben we het een aantal keren aangegrepen, de verschillen qua verwerking, onze verschillen qua doen.
Esther je hebt daarin ook gelijk, Marco is bezorgt hij is bang dat ik net als 6 jr terug pas jaren later een echte flinke klap krijgt.
en ziet veel dingen nog steeds als vluchtgedrag en hoopt erop dat ik meer naar hem luister (wat ik naar mijn idee ook echt wel doe)
Ik moet nu wel eerlijkheidshalve bekennen dat ik niet altijd even eerlijk tegen hem geweest ben, wat voor nog meer probs zorgde en eerlijk is eerlijk terrecht.
als ik weg ging hadden we een afspraak dat ik geregeld zou bellen, meestal belde ik als ik vertrok, onderweg, en bij aankomst. (maar kreeg aldoor het idee dat het nog te weinig naar zijn zin was)
Het zijn als ik het allemaal lees kinderachtige dingen, kibbelen en ruziemaken eigenlijk om niets, nou ja soms dan...
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Even heel hard... Ik denk idd dat hij zich eenzaam voelt op de een of andere mannier.quote:Op zondag 10 december 2006 20:06 schreef Icaä het volgende:
[..]
Welke emotie zit daar bij hem achter, weet je dat? Voelt hij zich daardoor bijvoorbeeld extra eenzaam, of verwacht hij zelf elders geen echt begrip te krijgen, omdat het allemaal zo veel heftiger is dan ooit voor te stellen?
Hij zit ver van fam en vrienden, die ook niet zo heel veel hebben laten horen....
Net zoals mijn fam die het helemaal af laten weten, die horen en zien we dus echt niet meer, en dat is zo ontzettend hard
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
O sorry voor mijn delete; ik vond mijzelf zo storen in jullie gesprek Bar en Phluphy, dat ik me niet meer op mijn plaats voelde om te reageren.
Wat hard he, van die familie(s). breek me de bek niet open
Het is zo hard, maar ik denk echt dat er verschrikkelijk veel mensen zijn die gewoonweg niet weten hoe ze moeten reageren, wat ze kunnen doen. Terwijl het toch niet zo heel ingewikkeld is, vind ik zelf. Zég in ieder geval iets, negeer me niet! Ik heb het ook meegemaakt hoor, mensen waarmee (mijn) Marco afgelopen juni nog was geweest, heel vriendschappelijk met hem zijn omgegaan, mij al jaren kennen, en toch... ze negeren me gewoon! Ze kunnen het niet! Het past niet in hun beeld van de wereld, zo'n onrecht. Nee, het past ook niet in mijn wereldbeeld, maar het gebeurde verdomme toch! Laat me dan niet in de steek!
sorry voor het vloeken, ik vind het zo tegenvallen van sommige mensen
Wat hard he, van die familie(s). breek me de bek niet open
Het is zo hard, maar ik denk echt dat er verschrikkelijk veel mensen zijn die gewoonweg niet weten hoe ze moeten reageren, wat ze kunnen doen. Terwijl het toch niet zo heel ingewikkeld is, vind ik zelf. Zég in ieder geval iets, negeer me niet! Ik heb het ook meegemaakt hoor, mensen waarmee (mijn) Marco afgelopen juni nog was geweest, heel vriendschappelijk met hem zijn omgegaan, mij al jaren kennen, en toch... ze negeren me gewoon! Ze kunnen het niet! Het past niet in hun beeld van de wereld, zo'n onrecht. Nee, het past ook niet in mijn wereldbeeld, maar het gebeurde verdomme toch! Laat me dan niet in de steek!
sorry voor het vloeken, ik vind het zo tegenvallen van sommige mensen
I'll meet you on the other side
I'll meet you in the light
I'll meet you in the light
Toen Thijs net overleden was, hadden we idd genoeg mensen en fam en vrienden over de vloer, afentoe had je echt zoiets van sjonge hebben die nu echt niets beters te doen.
Na de begrafenis zijn ze nog een paar keer geweest, maar daarna werd het stiller en stiller.
een paar keer zijn wij nog naar de fam gegaan, en het toen ook aangegeven dat we het jammer vonden bla bla bla.
En daarna helemaal stilletjes...
Marco was 21 november jarig en nog geen kaartje allen van zijn ouders en van het werk, nog geen telefoontje helemaal niets.....
Toen Thijs gister een half jaartje overleden was, helemaal niemand gehoord buiten hier op fok....
Na de begrafenis zijn ze nog een paar keer geweest, maar daarna werd het stiller en stiller.
een paar keer zijn wij nog naar de fam gegaan, en het toen ook aangegeven dat we het jammer vonden bla bla bla.
En daarna helemaal stilletjes...
Marco was 21 november jarig en nog geen kaartje allen van zijn ouders en van het werk, nog geen telefoontje helemaal niets.....
Toen Thijs gister een half jaartje overleden was, helemaal niemand gehoord buiten hier op fok....
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Icaä, dat is allemaal helaas maar al te waar. Ook hier vallen de rotte appelen uit de boom. Een natuurlijke schifting, en de echte vrienden blijven over. Wanneer er ook vanuit de familie sprake is van onbegrip, is dit extra hard. In plaats van het verdriet helpen dragen, maken ze de last zwaarder. Ik vrees dat hier niets tegen te doen is, al vraag ik me wel eens af hoe ver we mogen gaan in begrip EISEN. En als we het dan nog niet krijgen, einde oefening? Waar leg je de grens? (Ik dwaal even af, maar dit speelt helaas bij ons).
Overigens vind ik de manier van benadering van de waarom-vraag van jouw Marco getuigen van een enorm sterke persoonlijkheid. Er zit nog zoveel tussen "weten hoe het zou moeten" en het daadwerkelijk doen. Wat zul je hem missen.
Bar, ik krijg echt het idee dat verhuizen naar waar jullie eerder woonden voor jullie beide een goede stap zou zijn. Volgens mij zijn jullie allebei ongelukkig, mede door de afstand tussen jullie beider vrienden.
Maak er een nieuwe start van, een nieuw begin, met nieuwe kansen. Je mag best vluchten van de plek die jullie ongelukkig maakt, wat is daar mis mee? Ik hoop echt dat er voor jullie zulke mogelijkheden zijn.
Overigens vind ik de manier van benadering van de waarom-vraag van jouw Marco getuigen van een enorm sterke persoonlijkheid. Er zit nog zoveel tussen "weten hoe het zou moeten" en het daadwerkelijk doen. Wat zul je hem missen.
Bar, ik krijg echt het idee dat verhuizen naar waar jullie eerder woonden voor jullie beide een goede stap zou zijn. Volgens mij zijn jullie allebei ongelukkig, mede door de afstand tussen jullie beider vrienden.
Maak er een nieuwe start van, een nieuw begin, met nieuwe kansen. Je mag best vluchten van de plek die jullie ongelukkig maakt, wat is daar mis mee? Ik hoop echt dat er voor jullie zulke mogelijkheden zijn.
... ♥ ik mis je ♥
Bar, wat vreselijk is dat zeg. Wat veel onmacht, niet alleen bij jullie maar ook bij de mensen om jullie heen. Kun je niet aangeven dat je ze nu nog steeds nodig hebt? Lieve Bar, heel veel sterkte. Ik denk heel veel aan jullie en ben er van overtuigd dat je de kracht gaat vinden die je nodig hebt. Die ene keer dat ik je ontmoet hebt vond ik je zo moedig en lief
Lekker douchen!
Ik zou zo verhuizen Pluphy echt ik zou zo alles inpakken en weggaan opnieuw beginnen...
Maar Marco die wilt hier blijven bij de herinneringen, bij de beelden, dicht bij zijn werk
weet nog wel dat ik hem ook maar amper mee kreeg naar huis vanuit het ziekenhuis die 9de juni 2006...
Heb echt moeten praten...
Sjak, ik ben er eerlijk gezegt wel beetje klaar mee, heb het meer dan eens aangegeven, heb er nog ruzie om staan maken bij een grafje het grafje van mijn zoontje (waar ik nog spijt van heb dat dat gebeurde)
Nee ik laat het niet gebeuren dat mijn fam me nog beroerder kan krijgen als hoe ik me nu voel.
Maar Marco die wilt hier blijven bij de herinneringen, bij de beelden, dicht bij zijn werk
weet nog wel dat ik hem ook maar amper mee kreeg naar huis vanuit het ziekenhuis die 9de juni 2006...
Heb echt moeten praten...
Sjak, ik ben er eerlijk gezegt wel beetje klaar mee, heb het meer dan eens aangegeven, heb er nog ruzie om staan maken bij een grafje het grafje van mijn zoontje (waar ik nog spijt van heb dat dat gebeurde)
Nee ik laat het niet gebeuren dat mijn fam me nog beroerder kan krijgen als hoe ik me nu voel.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Idd heel wijs, wat goed om daar zo tegen aan te kijken, want met de waarom vragen maak je je zelf alleen maar gek. Alleen is het even het inzicht wat je moet ontwikkelen om tot die gedachten te komen.quote:Op zondag 10 december 2006 19:50 schreef jessie het volgende:
[..]
Wat prachtig Icaa dat hij dat op deze manier kon.
Het voelt goed hè?
A je to!
A je to!
Lieve Bar, ik ga hier niet uitwijden. Dat doe ik op msn wel maar ik wil wel even zeggen dat ik je zo sterk vindt zoals je hier zo open kunt en durft te praten. Blijf vooral praten
Syllables govern the world
Het is écht ongelofelijk, welke dingen "familieleden" doen om het leed nog erger te maken, uit wat voor motief dan ook. Ik dacht werkelijk dat ik een van de weinigen was, maar dat blijkt hier dus van niet.
Een goede vriendin van mij (die zelf haar zus had verloren) vertelde me al eens dat bij zo iets ingrijpends als een overlijden, relaties die goed zijn, beter worden, maar relaties die (in essentie) slecht zijn, alleen maar slechter worden. De mythe dat iedereen elkaar de hand reikt na zoiets, is dus inderdaad, een mythe. Iets waar we met z'n allen graag in willen geloven, maar wat dus (vaak) helemaal niet waar is. Helaas. Want als we elkaar in de rouw niet meer kunnen vinden, dan worden we allemaal verliezers. In plaats van dat we met elkaar het leed zo draaglijk mogelijk maken.
Een goede vriendin van mij (die zelf haar zus had verloren) vertelde me al eens dat bij zo iets ingrijpends als een overlijden, relaties die goed zijn, beter worden, maar relaties die (in essentie) slecht zijn, alleen maar slechter worden. De mythe dat iedereen elkaar de hand reikt na zoiets, is dus inderdaad, een mythe. Iets waar we met z'n allen graag in willen geloven, maar wat dus (vaak) helemaal niet waar is. Helaas. Want als we elkaar in de rouw niet meer kunnen vinden, dan worden we allemaal verliezers. In plaats van dat we met elkaar het leed zo draaglijk mogelijk maken.
I'll meet you on the other side
I'll meet you in the light
I'll meet you in the light
Lieve lieve meiden, ik was niet in de mogelijkheid om vanavond om tien uur een kaars achter het raam te zetten... Dus heb ik vanmiddag kaarsjes aangestoken in de OLV hier
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Het lijkt wel of Marco bang is om jouw ook te verliezen. En juist door die angst kan je het allemaal gruwelijk kapot maken voor jezelf.
En Bar iedereen kiest ervoor om dit topic te lezen. Als we niet naar jouw (gezeur) zouden willen luisteren dan lezen we ook niet mee. Je moet je echt niet bezwaard voelen hierover Het is maar een fractie van wat we zouden willen/kunnen doen. We kunnen ons allemaal wel bedenken dat het afschuwelijk moet zijn om je kind te verliezen, daarmee bedoel ik niet dat ik begrijp hoe je je voelt hoor! We zijn bijna allemaal ouders en krijgen ook de tranen in ons ogen als we leed op tv zien. Nee Bar, echt meid, als ik jullie allemaal met iets kon helpen, dan zou ik het onmiddelijk doen.
Dat van die familieleden en het weinig laten horen van hoor je helaas bijna altijd. Het is echt triest. Jammer, want je zou elkaar juist moeten steunen in zo'n tijd. Uiteindelijk verliezen jullie er allemaal mee zoals Icaa al zegt. Wat ik me afvraag. Wordt het gevoel niet alleen maar versterkt dat je er alleen voor staat in geval van rouwen. Als ik naar mijn contacten kijk, dan hebben wij ook niet bepaald familieleden/vrienden die we dagelijks zien. Ik kan me zo voorstellen dat als je dan in zo'n vreselijk moeilijke periode zit dat je dat dan juist zo erg mist, terwijl het er voor die tijd ook nooit heel erg was.
Begrijp je wat ik bedoel? En daar bedoel ik dan natuurlijk helemaal niet mee dat het logisch is ofzo. Ik vind het nog steeds heel jammer. En Bar, hierin mis jij natuurlijk ook nog eens je moeder, die je nou oh zo nodig zou hebben.
Icaa, heel bewonderingswaardig hoe Marco erover dacht en kon denken. Niet bij de pakken neerzitten maar doorgaan en ervan maken wat er van te maken valt. Daar heb je zo te lezen ook duidelijk wat van overgenomen. Je klinkt sterk!
Phluphy, ik begrijp uit jouw verhaal dat je ook weing hoort of begrip krijgt. Ik hoop dat bij jouw en je man wel begrip is. Worstelen jullie je er samen een beetje doorheen door al dat verdriet?
[ Bericht 8% gewijzigd door Lewis.de.boxer op 11-12-2006 09:49:31 ]
En Bar iedereen kiest ervoor om dit topic te lezen. Als we niet naar jouw (gezeur) zouden willen luisteren dan lezen we ook niet mee. Je moet je echt niet bezwaard voelen hierover Het is maar een fractie van wat we zouden willen/kunnen doen. We kunnen ons allemaal wel bedenken dat het afschuwelijk moet zijn om je kind te verliezen, daarmee bedoel ik niet dat ik begrijp hoe je je voelt hoor! We zijn bijna allemaal ouders en krijgen ook de tranen in ons ogen als we leed op tv zien. Nee Bar, echt meid, als ik jullie allemaal met iets kon helpen, dan zou ik het onmiddelijk doen.
Dat van die familieleden en het weinig laten horen van hoor je helaas bijna altijd. Het is echt triest. Jammer, want je zou elkaar juist moeten steunen in zo'n tijd. Uiteindelijk verliezen jullie er allemaal mee zoals Icaa al zegt. Wat ik me afvraag. Wordt het gevoel niet alleen maar versterkt dat je er alleen voor staat in geval van rouwen. Als ik naar mijn contacten kijk, dan hebben wij ook niet bepaald familieleden/vrienden die we dagelijks zien. Ik kan me zo voorstellen dat als je dan in zo'n vreselijk moeilijke periode zit dat je dat dan juist zo erg mist, terwijl het er voor die tijd ook nooit heel erg was.
Begrijp je wat ik bedoel? En daar bedoel ik dan natuurlijk helemaal niet mee dat het logisch is ofzo. Ik vind het nog steeds heel jammer. En Bar, hierin mis jij natuurlijk ook nog eens je moeder, die je nou oh zo nodig zou hebben.
Icaa, heel bewonderingswaardig hoe Marco erover dacht en kon denken. Niet bij de pakken neerzitten maar doorgaan en ervan maken wat er van te maken valt. Daar heb je zo te lezen ook duidelijk wat van overgenomen. Je klinkt sterk!
Phluphy, ik begrijp uit jouw verhaal dat je ook weing hoort of begrip krijgt. Ik hoop dat bij jouw en je man wel begrip is. Worstelen jullie je er samen een beetje doorheen door al dat verdriet?
[ Bericht 8% gewijzigd door Lewis.de.boxer op 11-12-2006 09:49:31 ]
Ik snap best dat het voor sommige mensen ontzettend moeilijk is om kontackt te maken met mensen die iemand verloren hebben.
want wat moet je zeggen, waarmee doe je ze geen pijn, willen ze wel dat wij langskomen.
Maar nogmaals ik heb nog steeds 10 x liever dat men iets heel doms of stoms tegen me zegt, dan me doodleuk maar negeerd, al dan niet fam.
Maar ik ken ook vrienden die het zonde vinden dat ik me zo beroerd voel, en als je dan over Thijs begint ze gewoon heel nors over een ander onderwerp beginnen, of te horen krijgt, heb je het nu alweer over Thijs.
Hier straks naar de psycholoog voor de laatste keer, daarna word ik voorgesteld aan zijn opvolgster... kunnen we helemaal opnieuw beginnen
En daar heb ik persoonlijk heel weinig zin in.
want wat moet je zeggen, waarmee doe je ze geen pijn, willen ze wel dat wij langskomen.
Maar nogmaals ik heb nog steeds 10 x liever dat men iets heel doms of stoms tegen me zegt, dan me doodleuk maar negeerd, al dan niet fam.
Maar ik ken ook vrienden die het zonde vinden dat ik me zo beroerd voel, en als je dan over Thijs begint ze gewoon heel nors over een ander onderwerp beginnen, of te horen krijgt, heb je het nu alweer over Thijs.
Hier straks naar de psycholoog voor de laatste keer, daarna word ik voorgesteld aan zijn opvolgster... kunnen we helemaal opnieuw beginnen
En daar heb ik persoonlijk heel weinig zin in.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Dat lijkt me heel erg, dat ze Thijs en jouw gevoelens doodzwijgen Je moet je verdriet toch kunnen uiten, op jouw manier en waar en wanneer je maar wilt. Het is pas een half jaar geleden, hoe kunnen ze verwachten dat je het zomaar achter je laat en "gewoon doorgaat" met je leven? Ik denk dat je leven nooit meer "gewoon" doorgaat...
Je moet je verdriet toch kunnen uiten, op jouw manier en waar en wanneer je maar wilt. Het is pas een half jaar geleden, hoe kunnen ze verwachten dat je het zomaar achter je laat en "gewoon doorgaat" met je leven? Ik denk dat je leven nooit meer "gewoon" doorgaat...
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Dat laatste hoeft dus niet meerquote:Op maandag 11 december 2006 12:03 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Hier straks naar de psycholoog voor de laatste keer, daarna word ik voorgesteld aan zijn opvolgster... kunnen we helemaal opnieuw beginnen
En daar heb ik persoonlijk heel weinig zin in.
De psycholoog liet de keus aan mij, en omdat we samen al zo een eind gekomen zijn, en ik me bij hem volledig op mijn gemak voel en het naar mijn gevoel wel klikt.
Hebben we besloten dat ik bij hem blijf.
En echt dit is zo een opluchtig voor me.
Het geprek wat we vanmiddag hadden, was een voor mij fijn gesprek, we hebben samen gezocht naar oplossingen om mezelf een doel te krijgen om de dagen door te komen, en om me wat fijner/beter in me vel voelt zitten.
We hebben fijn zitten zoeken en nu mag ik de rest thuis op het gemak afmaken en aanvullen.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Dat is goed nieuws Bar, fijn voor je!
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Wat fijn Bar!
En dat doel is heel belangrijk.
Komt ze weer met de wijsheden uit mijn lessen maar toevallig had ik dus zaterdag les over 'rouw' en daar kwam dit ook in naar voren. In eerste instantie is de eerste reactie vaak 'ik hoef niet meer, ik wil niet meer' totdat er bij het overgrote deel van de mensen de drang tot overleven onbewust toch sterker is en dan zoeken mensen kleine dingen waaraan ze zich kunnen optrekken om door te kunnen blijven gaan. Bij de een zijn dat de huisdieren, voor de ander is het werk, weer een heeft een hobby etc. etc. Die kleine dingen, gewoon dat 'toch maar doorgaan' is datgene dat er voor zorgt dat de tijd wel doortikt en je uiteindelijk een paar stappen verder komt in het proces.
Over de opmerking 'tijd heelt alle wonden' etc. etc. Nee. Tijd is geen middel voor genezing van deze wonden, zoals ik hierboven zei: de tijd tikt toch wel door, daarom lijkt het alsof het helpt, maar dat is niet zo. In die tijd die door tikt gaat degene die rouwt door dat hele proces van rouw. En dat is een actief iets. Rouwen moet je mee bezig zijn. Zitten wachten tot het over gaat zal iemand niet helpen. Het is bijna als met weeën, duik er maar in, ga er maar mee bezig. Wees maar boos, wees maar verdrietig etc. etc. Je moet er toch een keer door heen. Dat deel proberen over te slaan zal het proces eerder verstoren en daardoor bemoeilijken dan dat het zal helpen.
De docent had een hele mooie opmerking van een moeder die d'r kind verloren was, althans, dat vond ik. 5 jaar na het overlijden zei ze, 'ik heb het aanvaard als een vaststaand feit, maar ik zal het nooit accepteren, nooit!'
Ook zei deze vrouw 'Ik ben verder gegaan, het gebeuren heeft mijn leven verrijkt en verdiept, maar denk niet dat er ook maar 1 maand, week, dag, uur of seconde is dat niet een onderdeel van mij is. Het is er altijd en het zal er ook altijd blijven'.
Maar goed, voordat je van het punt van rauw verdriet op een punt kan komen waarop je door kan gaan met dit als onderdeel van je leven ipv dat het levensgroot midden op je pad staat... dat kost tijd... en heel veel verdriet en energie en pijn...
Ik vind je erg dapper dat je er gewoon toch mee bezig bent samen met de psych!
Want los van dit soort wijsheden en onderzoeken en uitkomsten daarvan blijft het gewoon hoe dan ook heel, heel erg kl*te.
En dat doel is heel belangrijk.
Komt ze weer met de wijsheden uit mijn lessen maar toevallig had ik dus zaterdag les over 'rouw' en daar kwam dit ook in naar voren. In eerste instantie is de eerste reactie vaak 'ik hoef niet meer, ik wil niet meer' totdat er bij het overgrote deel van de mensen de drang tot overleven onbewust toch sterker is en dan zoeken mensen kleine dingen waaraan ze zich kunnen optrekken om door te kunnen blijven gaan. Bij de een zijn dat de huisdieren, voor de ander is het werk, weer een heeft een hobby etc. etc. Die kleine dingen, gewoon dat 'toch maar doorgaan' is datgene dat er voor zorgt dat de tijd wel doortikt en je uiteindelijk een paar stappen verder komt in het proces.
maar toevallig had ik dus zaterdag les over 'rouw' en daar kwam dit ook in naar voren. In eerste instantie is de eerste reactie vaak 'ik hoef niet meer, ik wil niet meer' totdat er bij het overgrote deel van de mensen de drang tot overleven onbewust toch sterker is en dan zoeken mensen kleine dingen waaraan ze zich kunnen optrekken om door te kunnen blijven gaan. Bij de een zijn dat de huisdieren, voor de ander is het werk, weer een heeft een hobby etc. etc. Die kleine dingen, gewoon dat 'toch maar doorgaan' is datgene dat er voor zorgt dat de tijd wel doortikt en je uiteindelijk een paar stappen verder komt in het proces. Over de opmerking 'tijd heelt alle wonden' etc. etc. Nee. Tijd is geen middel voor genezing van deze wonden, zoals ik hierboven zei: de tijd tikt toch wel door, daarom lijkt het alsof het helpt, maar dat is niet zo. In die tijd die door tikt gaat degene die rouwt door dat hele proces van rouw. En dat is een actief iets. Rouwen moet je mee bezig zijn. Zitten wachten tot het over gaat zal iemand niet helpen. Het is bijna als met weeën, duik er maar in, ga er maar mee bezig. Wees maar boos, wees maar verdrietig etc. etc. Je moet er toch een keer door heen. Dat deel proberen over te slaan zal het proces eerder verstoren en daardoor bemoeilijken dan dat het zal helpen.
De docent had een hele mooie opmerking van een moeder die d'r kind verloren was, althans, dat vond ik. 5 jaar na het overlijden zei ze, 'ik heb het aanvaard als een vaststaand feit, maar ik zal het nooit accepteren, nooit!'
Ook zei deze vrouw 'Ik ben verder gegaan, het gebeuren heeft mijn leven verrijkt en verdiept, maar denk niet dat er ook maar 1 maand, week, dag, uur of seconde is dat niet een onderdeel van mij is. Het is er altijd en het zal er ook altijd blijven'.
Maar goed, voordat je van het punt van rauw verdriet op een punt kan komen waarop je door kan gaan met dit als onderdeel van je leven ipv dat het levensgroot midden op je pad staat... dat kost tijd... en heel veel verdriet en energie en pijn...
Ik vind je erg dapper dat je er gewoon toch mee bezig bent samen met de psych!
Want los van dit soort wijsheden en onderzoeken en uitkomsten daarvan blijft het gewoon hoe dan ook heel, heel erg kl*te.
***
Wat een goed bericht Bar, wat een opluchting! Succes met je huiswerk!
En brighteyes, ik vind je lessen over rouw erg boeiend, wat mij betreft hoef jij je niet te schamen om dat hier te posten, in tegen deel!
En brighteyes, ik vind je lessen over rouw erg boeiend, wat mij betreft hoef jij je niet te schamen om dat hier te posten, in tegen deel!
Het voelt goed hè?
A je to!
A je to!
Goed zo Bar! Hoe klein ook, elk positief puntje is er een! Nu hoef je niet meer tegen de bezoekjes op te kijken, maar kun je je er misschien zelfs op verheugen. Dat is nog eens een win-win situatie!
Ik vind het ook prettig te lezen wat jullie leren BE, herkenning is erkenning en erkenning is fijn. (Gut, dit wordt zo'n beetje mijn persoonlijk cliché). Keep it coming!
Ik vind het ook prettig te lezen wat jullie leren BE, herkenning is erkenning en erkenning is fijn. (Gut, dit wordt zo'n beetje mijn persoonlijk cliché). Keep it coming!
... ♥ ik mis je ♥
Wij horen eerder te veel dan te weinig. En dan juist specifieke dingen die we niet willen, die krijgen we opgedrongen.quote:Op maandag 11 december 2006 09:41 schreef Lewis.de.boxer het volgende:
Phluphy, ik begrijp uit jouw verhaal dat je ook weing hoort of begrip krijgt. Ik hoop dat bij jouw en je man wel begrip is. Worstelen jullie je er samen een beetje doorheen door al dat verdriet?
Jeroen's familie wil graag dat we overal aan meedoen, net als vroeger. Als we zeggen, dat we dit nu (nog) niet willen, dan verpesten we hun geluk. Hoe durven we !
... ♥ ik mis je ♥
Phluph, meen je dat nou? Hoe kunnen ze dat nou willen?
Als het jullie verdrietig maakt, wat ik me kan voorstellen, dan moeten ze daar toch begrip voor hebben?
Wat zit er achter denk je? Zijn ze bang dat jullie vereenzamen of willen ze zelf net doen alsof er niets aan de hand is?
Phluph, meen je dat nou? Hoe kunnen ze dat nou willen?Als het jullie verdrietig maakt, wat ik me kan voorstellen, dan moeten ze daar toch begrip voor hebben?
Wat zit er achter denk je? Zijn ze bang dat jullie vereenzamen of willen ze zelf net doen alsof er niets aan de hand is?
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Danyel is al bijna 9 maanden geleden overleden, het leed is geleden, dus het is al lang tijd om de draad weer op te pakken. We mogen best verdrietig zijn, maar niet in hun tijd en al zeker niet ten koste van hun geluk.quote:Op maandag 11 december 2006 16:34 schreef snoopy het volgende:
Als het jullie verdrietig maakt, wat ik me kan voorstellen, dan moeten ze daar toch begrip voor hebben?
Wat zit er achter denk je? Zijn ze bang dat jullie vereenzamen of willen ze zelf net doen alsof er niets aan de hand is?
Zodra het beter in hun straatje past, maar liever doen alsof er niets aan de hand is. Ten behoeve van hun moeten we ons er dan maar overheen zetten, en weer verdriet hebben in onze eigen tijd.
Edit: toevoeginkje: en dat terwijl we bijna altijd positief zijn, maar die éne keer dat je het niet bent, is al teveel.
... ♥ ik mis je ♥
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Natuurlijk, na 9 maanden is het ineens over, dat verdriet
Sjongejonge, ik sta echt versteld van zoveel onbegrip
Mijn beide broertjes zijn meer dan 40 jaar geleden overleden. Maar voordat hij zelf overleed was mijn vader heel erg met hun overlijden bezig. Hij had er nog steeds heel veel verdriet om, vroeg zich nog altijd af waarom? Destijds werd dat verdriet helemaal weggestopt, mochten mijn ouders er niet over praten, ze zijn niet bij de begrafenis van de oudste geweest en wisten ook niet waar hij begraven ligt... Het is zó belangrijk om te kunnen praten. Niemand mag van je verwachten dat je je er maar even overheen zet omdat het "alweer zo lang geleden is".
Sjongejonge, ik sta echt versteld van zoveel onbegrip
Mijn beide broertjes zijn meer dan 40 jaar geleden overleden. Maar voordat hij zelf overleed was mijn vader heel erg met hun overlijden bezig. Hij had er nog steeds heel veel verdriet om, vroeg zich nog altijd af waarom? Destijds werd dat verdriet helemaal weggestopt, mochten mijn ouders er niet over praten, ze zijn niet bij de begrafenis van de oudste geweest en wisten ook niet waar hij begraven ligt... Het is zó belangrijk om te kunnen praten. Niemand mag van je verwachten dat je je er maar even overheen zet omdat het "alweer zo lang geleden is".
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Oh Phluph, wat naar
Het is niet al 9 maanden geleden, het is pas 9 maanden geleden! Wat jammer dat je daar ook nog verdrietig om moet zijn. Alsof je niet genoeg hebt. Heel heel jammer.
Het is niet al 9 maanden geleden, het is pas 9 maanden geleden! Wat jammer dat je daar ook nog verdrietig om moet zijn. Alsof je niet genoeg hebt. Heel heel jammer.
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Raar he, dat sommige mensen dat niet inzien. Ik vraag me serieus wel eens af of die mensen dan gewoon "dom" zijn. Elke andere verklaring voor dat gedrag is onvergeeflijk, eigenlijk.quote:Op maandag 11 december 2006 17:18 schreef Rewimo het volgende: Niemand mag van je verwachten dat je je er maar even overheen zet omdat het "alweer zo lang geleden is".
Wat vreselijk, wat jouw ouders hebben moeten meemaken. Hebben ze nooit het grafje van de oudste ontdekt? Wie is, of was, daar dan verantwoordelijk voor?
@ Snoop: dat vinden wij nou ook, ze maken je zorgen er groter mee. Onvoorstelbaar dat ze dat niet inzien.
... ♥ ik mis je ♥
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ik weet het niet Phluph. Je kunt je zoiets nu gewoon niet meer voorstellen. Volgens mij heb ik ergens een kaartje gevonden waar een begraafplaats (hij heeft in Leiden in het ziekenhuis gelegen en is daar ook begraven - mijn ouders woonden destijds in Hilversum) op staat. Maar ik weet dat ze niet bij de begrafenis geweest zijn en dus ook niet weten waar hij precies ligt. Van mijn jongere broertje weten we wel waar hij ongeveer ligt (hier in Haarlem) maar ook niet precies want er was geen geld voor een steentje Ik vind het zo triest, vooral omdat mijn vader er op het laatst zo mee bezig was. Ik hoop dat hij nu bij ze is. Ik heb mijn broertjes laten vermelden tijdens de uitvaartmis, ik vond ze erbij horenquote:Op maandag 11 december 2006 17:32 schreef phluphy het volgende:
Raar he, dat sommige mensen dat niet inzien. Ik vraag me serieus wel eens af of die mensen dan gewoon "dom" zijn. Elke andere verklaring voor dat gedrag is onvergeeflijk, eigenlijk.
Wat vreselijk, wat jouw ouders hebben moeten meemaken. Hebben ze nooit het grafje van de oudste ontdekt? Wie is, of was, daar dan verantwoordelijk voor?
Ik vind het zo triest, vooral omdat mijn vader er op het laatst zo mee bezig was. Ik hoop dat hij nu bij ze is. Ik heb mijn broertjes laten vermelden tijdens de uitvaartmis, ik vond ze erbij horen 
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Wat een zielig verhaal Rewimo. Ik vind het zo sneu, voor die kleine jochies. Hoe oud waren ze, als ik vragen mag? Ik vind het wel heel fijn dat hun namen genoemd zijn tijdens de dienst. Opdat ze niet vergeten worden. Heel erg jammer dat ze geen waardig gedenkplekje hebben gekregen. Wat was het leven vroeger ook hard, in die dingen he. Moet voor je ouders een nachtmerrie geweest zijn. En dat twee keer.
... ♥ ik mis je ♥
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Mijn oudste broertje is 6 maanden geworden, de jongste 13 maanden. Ze hadden allebei een open ruggetje. Daar konden ze destijds niet veel aan doen. Ik heb dit jaar voor het eerst foto's van mijn oudste broertje ontdekt, in een album dat bij mijn vader vandaan kwam. De jongste is een paar keer thuis geweest, er zijn een paar foto's van hem en mij samen.
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Wat idioot dat je omgeving zo raar kan reageren Pluph... ik kan me niet voorstellen dat mensen niet snappen dat je gewoon soms echt nog geen zin hebt, of mss zelfs wel gewoon niet kan meedoen aan alle gezellige dingen. Tsjonge zeg.
Oh, Bar... wat ik nog vergat te zeggen. Een van de meest treffende dingen van de les zaterdag was de titel van een van de boeken die de docent geschreven heeft: "Wenen om het verloren ik".
Ik moest zo aan jou denken, dat je zegt dat je jezelf niet meer herkent etc.
Oh, Bar... wat ik nog vergat te zeggen. Een van de meest treffende dingen van de les zaterdag was de titel van een van de boeken die de docent geschreven heeft: "Wenen om het verloren ik".
Ik moest zo aan jou denken, dat je zegt dat je jezelf niet meer herkent etc.
***
[ Bericht 100% gewijzigd door Icaä op 11-12-2006 19:51:18 ]
I'll meet you on the other side
I'll meet you in the light
I'll meet you in the light
Icaa*, niet twijfelen! Je loopt niemand voor de voeten in dit topic hoor.
* waarom mogen de puntjes niet?
* waarom mogen de puntjes niet?
... ♥ ik mis je ♥
Oké, daar gaat-ie. Hebben jullie wel eens iemand aangesproken op het feit dat hij of zij je negeerde? Wat was de reactie?
Ik heb nu zo'n geval bij de hand, en twijfel erg of ik deze persoon een (aardig) mailtje zal sturen; volgens mij weet hij best wel dat wat hij doet eigenlijk niet kan, maar tegelijkertijd, wie ben ik om aan iemand te vertellen dat hij iets niet goed doet?
Of niet goed doet, hij moet eigenlijk gewoon weten dat het voor mij veel erger is dat hij niks zegt, dan dat hij wel wat zegt.
Ik heb nu zo'n geval bij de hand, en twijfel erg of ik deze persoon een (aardig) mailtje zal sturen; volgens mij weet hij best wel dat wat hij doet eigenlijk niet kan, maar tegelijkertijd, wie ben ik om aan iemand te vertellen dat hij iets niet goed doet?
Of niet goed doet, hij moet eigenlijk gewoon weten dat het voor mij veel erger is dat hij niks zegt, dan dat hij wel wat zegt.
I'll meet you on the other side
I'll meet you in the light
I'll meet you in the light
Icaä, wij hebben hetzelfde dilemma, al zijn we waarschijnlijk al een stapje verder in de situatie die je noemt.
Ik zou hierover liever pm'n of mailen. Zou je mij je mailadres kunnen sturen, naar het adres wat in mijn profiel staat? Dan krijg je daarna wel mijn "echte" email adres.
Ik zou hierover liever pm'n of mailen. Zou je mij je mailadres kunnen sturen, naar het adres wat in mijn profiel staat? Dan krijg je daarna wel mijn "echte" email adres.
... ♥ ik mis je ♥
ja heb ik wel eens gedaan. gezegd wat ik ervan vond en gezegd dat me dat gewoon enorm tegenviel.quote:Op maandag 11 december 2006 22:05 schreef Icaä het volgende:
Oké, daar gaat-ie. Hebben jullie wel eens iemand aangesproken op het feit dat hij of zij je negeerde? Wat was de reactie?
Ik heb nu zo'n geval bij de hand, en twijfel erg of ik deze persoon een (aardig) mailtje zal sturen; volgens mij weet hij best wel dat wat hij doet eigenlijk niet kan, maar tegelijkertijd, wie ben ik om aan iemand te vertellen dat hij iets niet goed doet?
Of niet goed doet, hij moet eigenlijk gewoon weten dat het voor mij veel erger is dat hij niks zegt, dan dat hij wel wat zegt.
is uitgelopen op hooglopende ruzie.
vervelend, maar het luchtte enorm op
ik zou overigens niet mailen, maar telefonisch contact opnemen ofzo. zo kan de andere partijd meteen reageren. en je kan het misschien wat subtieler brengen dan iemand met een mailtje abrupt te "overvallen" hoe subtiel gebracht ook.
ik zou het in elk geval wel doen, want nu blijf je ermee lopen en als je het gezegd hebt, weet je in elk geval waar je aan toebent.
sterkte ermee, want het is niet leuk (en dat is nog zachtjes uitgedrukt)
[ Bericht 20% gewijzigd door lady-wrb op 12-12-2006 07:37:19 ]
toen ik er mensen op aan sprak, kreeg ik al snel te horen, dat hun ook het moeilijk hebben en niet weten wat ze tegen ons moeten zeggen...
En bij de versie van mijn vader kreeg ik te horen dat ze te druk zijn met de boys die nog thuis zijn...
En bij de versie van mijn vader kreeg ik te horen dat ze te druk zijn met de boys die nog thuis zijn...
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Waar gaat dat boek ongeveer over?quote:Op maandag 11 december 2006 18:26 schreef Brighteyes het volgende:
Oh, Bar... wat ik nog vergat te zeggen. Een van de meest treffende dingen van de les zaterdag was de titel van een van de boeken die de docent geschreven heeft: "Wenen om het verloren ik".
Ik moest zo aan jou denken, dat je zegt dat je jezelf niet meer herkent etc.
En Pluphy dat is ook nogal wat.... sterkte ermee
Zou eerlijk gezegd ook niet goed weten wat ik daar nu mee aan zou moeten als het andersom zou zijn.
Maar om even op respecpt terug te komen...
Voor wie ik de meeste respect heb gekregen zijn Marco zijn ouders, die wonen dus op 200 km verderop, mijn fam op maar 7 km.
Maar Marco zijn ouders zijn elke dag (op 1 dag na) vanaf het overlijden op en neer gereden van ons naar huis en terug.
Ze konden overal blijven slapen, maar omdat Marco zijn moeder toendertijd een probleem aan de darmen had en als ze moet het niet goed op kan houden, wilden ze er niemand mee lastig vallen.
Dus die hebben wat km gemaakt....
Marco zijn vader heeft een kruisje gemaakt voor Thijs, ze bellen geregeld en ze komen als het allemaal gaat langs (marco zijn moeder heeft nogal wat keren na het overlijden in ziekenhuizen gelegen)
en moet nog wennen aan de stoma.
Ik ben altijd wat "jaloer"geweest,op Marco zijn ouders, die hoor je niet veel maar je hoort ze wel, ze maken zomaar even een kruisje voor Thijs.
Want mijn fam die op nog geen 10 min rijden hier vandaan woont daar hoor en zie je niemand meer van
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Raar is dat toch hè, je hoort het bijna altijd wel, dat steun vaak uit een onverwachte hoek komt en juist daar vaar je het verwacht valt het stil...
Bar, dit is de bol.com beschrijving van dat boek:
Als iemand sterft, sterft er ook iets in de nabestaanden. Met het verlies wordt een stuk uit hun eigen identiteit weggescheurd. En dan breekt het gevecht los tussen verstand en gevoel. Nabestaanden beseffen wel dat ze verder moeten, maar willen soms eigenlijk niet verder zonder die ander. Sommigen storten zich op het werk en komen niet aan emotie toe. Anderen bijten zich vast in de pijn en slagen er niet in om hun plaats in het alledaagse leven te hervinden. Wenen om het verloren ik beschrijft hoe de rouwverwerking verloopt. Niet alleen aan de hand van uiterlijke gedragingen van rouwenden, zoals in veel andere publicaties. Dit boek geeft inzicht in de innerlijke dynamiek van de rouw, in de beleving van verdriet. Arthur Polspoel pleit voor het doorleven van al die verwarrende emoties. Door de pijn, schuldgevoelens en boosheid heen kan de rouwende, in een soms langdurig proces, zijn ingestorte leven weer opbouwen. De beschrijving van de rouw blijkt zowel voor hulpverleners als voor nabestaanden zeer herkenbaar te zijn.
Wenen om het verloren ik
- over verlies en rouwen
A.R.M. Polspoel
ISBN: 9080688398
Over dat 'doorleven van het verdriet'. Hij zei idd ook dat het volgens hem goed kan zijn voor het rouwproces om juist het verdriet af en toe aan te wakkeren. Ga er maar doorheen, voel het, onderga het etc. etc. Dat is eigenlijk de enige manier om uiteindelijk weer verder te kunnen. Het moet eerst tot in elke vezel in je lijf doordringen dat iets echt helemaal definitief is.
Hij heeft ook ooit eens gesproken bij een zelfhulpgroep voor ouders van kinderen die door zelfdoding om het leven waren gekomen. Het eerste wat hij daar zei 'Jullie voelen je schuldig hè? Mss is dat ook wel terecht. Jezelf schuldig voelen staat niet gelijk aan schuldig zijn, maar het kan best zo zijn dat jullie spijt hebben van bepaalde dingen die je wel of niet gedaan hebt tijdens iemands leven. Het is helemaal niet verkeerd je daar schuldig over te voelen, dat is eigenlijk heel logisch.'
Later hoorde hij van het overgrote deel van die groep dat ze daar zo opgelucht van waren. Eindelijk eens iemand die ze niet voorschreef wat ze nou wel of niet zouden moeten voelen maar die hun gevoel gewoon erkende.
Bar, dit is de bol.com beschrijving van dat boek:
Als iemand sterft, sterft er ook iets in de nabestaanden. Met het verlies wordt een stuk uit hun eigen identiteit weggescheurd. En dan breekt het gevecht los tussen verstand en gevoel. Nabestaanden beseffen wel dat ze verder moeten, maar willen soms eigenlijk niet verder zonder die ander. Sommigen storten zich op het werk en komen niet aan emotie toe. Anderen bijten zich vast in de pijn en slagen er niet in om hun plaats in het alledaagse leven te hervinden. Wenen om het verloren ik beschrijft hoe de rouwverwerking verloopt. Niet alleen aan de hand van uiterlijke gedragingen van rouwenden, zoals in veel andere publicaties. Dit boek geeft inzicht in de innerlijke dynamiek van de rouw, in de beleving van verdriet. Arthur Polspoel pleit voor het doorleven van al die verwarrende emoties. Door de pijn, schuldgevoelens en boosheid heen kan de rouwende, in een soms langdurig proces, zijn ingestorte leven weer opbouwen. De beschrijving van de rouw blijkt zowel voor hulpverleners als voor nabestaanden zeer herkenbaar te zijn.
Wenen om het verloren ik
- over verlies en rouwen
A.R.M. Polspoel
ISBN: 9080688398
Over dat 'doorleven van het verdriet'. Hij zei idd ook dat het volgens hem goed kan zijn voor het rouwproces om juist het verdriet af en toe aan te wakkeren. Ga er maar doorheen, voel het, onderga het etc. etc. Dat is eigenlijk de enige manier om uiteindelijk weer verder te kunnen. Het moet eerst tot in elke vezel in je lijf doordringen dat iets echt helemaal definitief is.
Hij heeft ook ooit eens gesproken bij een zelfhulpgroep voor ouders van kinderen die door zelfdoding om het leven waren gekomen. Het eerste wat hij daar zei 'Jullie voelen je schuldig hè? Mss is dat ook wel terecht. Jezelf schuldig voelen staat niet gelijk aan schuldig zijn, maar het kan best zo zijn dat jullie spijt hebben van bepaalde dingen die je wel of niet gedaan hebt tijdens iemands leven. Het is helemaal niet verkeerd je daar schuldig over te voelen, dat is eigenlijk heel logisch.'
Later hoorde hij van het overgrote deel van die groep dat ze daar zo opgelucht van waren. Eindelijk eens iemand die ze niet voorschreef wat ze nou wel of niet zouden moeten voelen maar die hun gevoel gewoon erkende.
***
Dank je wel BE is zal es kijken of ik hem kan vinden vanmiddag, lees tegenwoordig geregeld dat soort boeken, of boeken die er mee te makenhebben...
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
(ik heb nog een stukje toegevoegd)
Ik vond de dingen die hij zei heel zinnig klinken in ieder geval en ben heel blij met die les. Als uitvaartleider heb je meer te maken met de eerste schok dan echt de rouw, die begint vaak pas na de uitvaart, maar dit is wel hele waardevolle informatie om mee te nemen vond ik.
Ik vond de dingen die hij zei heel zinnig klinken in ieder geval en ben heel blij met die les. Als uitvaartleider heb je meer te maken met de eerste schok dan echt de rouw, die begint vaak pas na de uitvaart, maar dit is wel hele waardevolle informatie om mee te nemen vond ik.
***
Ik vind het ook erg interessant BE wat je allemaal schrijft.
Dat vind ik heel triest Bar. Dat helpt natuurlijk al helemaal niet. Jammer, en het zal ook vast heel moeilijk zijn om dat van je af te zetten, juist omdat je in deze tijd die arm om je heen zo goed kan gebruiken.
Wel fijn trouwens dat je dezelfde therapeut kunt houden, dat scheelt een heleboel. Ik hoop echt dat dat je er een beetje doorheen gaat trekken, zeker ook door deze maand heen met al die feestdagen. Begrijp ik nou goed dat je nog wel samen bent met Marco?
Dat vind ik heel triest Bar. Dat helpt natuurlijk al helemaal niet. Jammer, en het zal ook vast heel moeilijk zijn om dat van je af te zetten, juist omdat je in deze tijd die arm om je heen zo goed kan gebruiken.
Wel fijn trouwens dat je dezelfde therapeut kunt houden, dat scheelt een heleboel. Ik hoop echt dat dat je er een beetje doorheen gaat trekken, zeker ook door deze maand heen met al die feestdagen. Begrijp ik nou goed dat je nog wel samen bent met Marco?
jawel we zijn nog samen.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Shitvraagquote:Op dinsdag 12 december 2006 19:01 schreef lady-wrb het volgende in een ander topic:
en phluph, hoe gaat het nou met jou? (en met je man natuurlijk)
Als ik zeg "goed" dan wek ik een verkeerde indruk. Maar echt slecht gaat het ook niet. Zo-zo dus.
Goede periodes, slechte of moeilijke momenten ertussen. Het gemis kunnen we niet veranderen, dus proberen we het leven zo aangenaam mogelijk te maken. We zitten nu nog met nasleep (huizen, advocaat) maar hopelijk zijn we daar begin volgend jaar allemaal vanaf.
Jeroen is weer aan 't werk op zijn oude stek. Tussen fijne collega's die destijds vanaf Danyel's geboorte alles hebben meegekregen en daardoor meer begrip hebben voor de situatie.
Ik werk part-time for the time being. Merkte dat ik de tijd niet goed kon vullen, dus heb een aantal dingen opgestart. Ben gestart met een cursus Spaans, a.s. donderdag mijn eerste tennisles en binnenkort ben ik officieel vrijwilliger voor Unicef * trots is*.
Ook wij hebben helaas negatieve ervaringen met mensen uit onze omgeving die maar niet lijken te willen begrijpen dat ons leven op zijn kop staat. Dat veroorzaakt extra kopzorgen, terwijl we juist op steun hadden gerekend. Gelukkig hebben we een beresterke relatie.
Al met al gaat het best redelijk, met zo nu en dan een zware dip. Als je me een paar dagen niet ziet posten, dan heb ik er één. Dus zo lang je me ziet posten, geen zorgen. Enne thanks for asking.
[ Bericht 0% gewijzigd door phluphy op 12-12-2006 19:49:55 ]
... ♥ ik mis je ♥
nou dat had ik dus al in de gaten. als jij een tijdje stil bent, dan maak ik me meteen zorgen.
begrijp ik nou goed dat jeroen weer aan het werk is in a.?
ik kijk nog steeds af en toe oop danyels site.
de laatste bladzij vind ik zo confronterend, zo hard, zo verdrietig.
eerst de trotse post over het nieuwe huis, de nieuwe kamers die speciaal voor jullie ventje ingericht zullen worden en dan pal er bovenop zijn overgang naar een ander leven.
begrijp ik nou goed dat jeroen weer aan het werk is in a.?
ik kijk nog steeds af en toe oop danyels site.
de laatste bladzij vind ik zo confronterend, zo hard, zo verdrietig.
eerst de trotse post over het nieuwe huis, de nieuwe kamers die speciaal voor jullie ventje ingericht zullen worden en dan pal er bovenop zijn overgang naar een ander leven.
Phluphy Het blijft "lastig"vind ik om die "fijne"middenweg te vormen
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Bar, die middenweg vinden is ook moeilijk. Je kan hem ook niet echt zoeken, het zijn meer de omstandigheden die dit tot stand brengen.
Misschien gebeurt het jou nu ook al wel, doordat je toch opeens qua werk in een betere situatie komt. Dat soort dingen zijn een stukje verbetering van je situatie. Of minder slecht, dus meer richting dat "midden".
Het geeft in elk geval weer een stukje moed.
lady-wrb, Jeroen werkte niet in A., maar in V., dat plaatje bij knooppunt V.-erbroek, bij die andere A (rnhem)
en daar werkt hij nu weer inderdaad.
Misschien gebeurt het jou nu ook al wel, doordat je toch opeens qua werk in een betere situatie komt. Dat soort dingen zijn een stukje verbetering van je situatie. Of minder slecht, dus meer richting dat "midden".
Het geeft in elk geval weer een stukje moed.
lady-wrb, Jeroen werkte niet in A., maar in V., dat plaatje bij knooppunt V.-erbroek, bij die andere A (rnhem)
en daar werkt hij nu weer inderdaad.
... ♥ ik mis je ♥
Oke na lang wikken en wegen en een duwtje in de goede richting van Bar, heb ik besloten mij tot mijn grote verdriet te melden in dit topic.
Ik ben niet nieuw, post af en toe al wat in OUD, maar heb een kloon aangemaakt omdat 'bekenden' ook op Fok zitten en die niet het fijne van mijn verdriet af hoeven te weten. Als jullie wel raden wie ik ben is dat niet erg maar stuur liever een PM dan het vol hier neer te zetten graag. Sorry dat ik onder mijn eigen naam niet eerder open kaart heb gespeeld maar nu is pas het moment gekomen voor mij om het er hier over te hebben.
In Maart 2005, bijna twee jaar alweer gaat hard, hebben mijn vriend en zoontje door gladheid een auto-ongeluk gehad en hebben het beiden helaas niet overleefd.
Mijn kleine moppie was op dat moment nog geen 13 maanden. Een week daarvoor net zijn eerste verjaardag gevierd. Blonde haartjes en blauwe oogjes. Bar's signature zou de mijne kunnen zijn.
Pepijn heet mijn moppie.
Pff was is dit moeilijk zeg. Hoewel sommigen het wel proberen wil ik er eigenlijk nooit over praten. Dit is echt een enorme stap, om het hier open en bloot neer te zetten maar het is goed om er over te leren praten en dan ongeneerd achter mijn scherm te kunnen huilen zonder dat iemand het ziet.
Ik laat het voor vanavond even hier bij.
Ik ben niet nieuw, post af en toe al wat in OUD, maar heb een kloon aangemaakt omdat 'bekenden' ook op Fok zitten en die niet het fijne van mijn verdriet af hoeven te weten. Als jullie wel raden wie ik ben is dat niet erg maar stuur liever een PM dan het vol hier neer te zetten graag. Sorry dat ik onder mijn eigen naam niet eerder open kaart heb gespeeld maar nu is pas het moment gekomen voor mij om het er hier over te hebben.
In Maart 2005, bijna twee jaar alweer gaat hard, hebben mijn vriend en zoontje door gladheid een auto-ongeluk gehad en hebben het beiden helaas niet overleefd.
Mijn kleine moppie was op dat moment nog geen 13 maanden. Een week daarvoor net zijn eerste verjaardag gevierd. Blonde haartjes en blauwe oogjes. Bar's signature zou de mijne kunnen zijn.
Pepijn heet mijn moppie.
Pff was is dit moeilijk zeg. Hoewel sommigen het wel proberen wil ik er eigenlijk nooit over praten. Dit is echt een enorme stap, om het hier open en bloot neer te zetten maar het is goed om er over te leren praten en dan ongeneerd achter mijn scherm te kunnen huilen zonder dat iemand het ziet.
Ik laat het voor vanavond even hier bij.
grá mo chroí
omdat ik dit zo ontzettend moedig van je vind
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Wat verschrikkelijk voor je zeg.... en wat goed dat je er hier over kan/durft te praten!
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Nou jeetje zeg, wat verdrietig dat je je zoontje en je vriend bent verloren door zo'n ongeluk waar je zelf zo machteloos over bent! Gewoon 2 geliefden in 1 klap kwijt! Het lijkt me vreselijk! Nee, nog veel erger!
Ik hoop dat het je goed doet om hier te posten over het overlijden van je 2 mannen!
Ik hoop dat het je goed doet om hier te posten over het overlijden van je 2 mannen!
Het voelt goed hè?
A je to!
A je to!
Wat een enorm verdriet, mama_van_Pepijn . Dit soort berichten zijn niet te bevatten. Ik vind het heel moedig dat je het neer hebt kunnen schrijven. Ik hoop dat het een beetje oplucht.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Wat verschrikkelijk dat je dit moet meemaken mama van Pepijn!!!
Ik hoop dat je hier je hart kunt luchten, de eerste stap is gezet, knap hoor!!!!
Ik hoop dat je hier je hart kunt luchten, de eerste stap is gezet, knap hoor!!!!
Het is niet jouw taak mij aardig te vinden, dat is mijn taak.
Hyves!
Hyves!
Lieve - Mama van Pepijn - ik las je verhaal met pijn in mijn hart maar tegelijkertijd met ontroering (ook jouw Verhaal Bar!!!!)
Het is niet te bevatten dat een mens überhaupt na zoveel pijn en tragiek nog door kan/wil leven.
Maar het blijkt maar weer....jullie zijn hardstikke sterk en moedig....ik heb heel erg veel respect voor jullie beiden.
Als ik het visualiseer, zo'n klein mannetje...wat zal je hem missen!!! En natuurlijk niet te vergeten zijn vader....
Heel veel kracht voor de toekomst!!! en veel mooie herinneringen in jullie hartje.
Het is niet te bevatten dat een mens überhaupt na zoveel pijn en tragiek nog door kan/wil leven.
Maar het blijkt maar weer....jullie zijn hardstikke sterk en moedig....ik heb heel erg veel respect voor jullie beiden.
Als ik het visualiseer, zo'n klein mannetje...wat zal je hem missen!!! En natuurlijk niet te vergeten zijn vader....
Heel veel kracht voor de toekomst!!! en veel mooie herinneringen in jullie hartje.
Pepper, Bar, Moussy, Phluph, jullie moesten eens weten hoe vaak ik aan jullie denk. Dagelijks. En lieve mama van pepijn, wat afschuwelijk is dat wat jou is overkomen, pas twee jaar geleden. Het zal je weinig helpen dat ik je berichtje met tranen lees.
Voor jullie allemaal: ik heb enorme bewondering voor de manier waarop jullie je gevoelens hier met ons delen. Ik heb het al eerder gezegd, maar ik dwing mezelf als tegenprestatie regelmatig zoveel mogelijk in te leven in jullie verdriet, wanhoop, pijn. Alsof ik een héél héél klein beetje daarvan op me zou kunnen nemen, ook al weet ik dat dat onmogelijk is. Het onbegrip van familie en vrienden lijkt me zo ontzettend moeilijk. Dat mensen denken dat je er na een paar maanden wel overheen moeten zijn. De opmerking van moussy zal me altijd bijblijven, ruim een jaar na de dood van Mink "tegenwoordig denk ik een soms paar seconden níet aan hem". Je raakt zoiets toch nooit meer kwijt?
Dat maakt dit topic ook zo belangrijk. Dat je als buitenstaander beseft hoe belangrijk het is dat je je blijft inleven, dat je blijft begrijpen, compassie blijft hebben en vooral blíjft reiken naar mensen die zo'n groot verlies hebben geleden "ik weet niet wát ik moet zeggen, maar ik zeg liever iets dan niets". Er brandt in mijn hart constant een kaarsje voor jullie...
Voor jullie allemaal: ik heb enorme bewondering voor de manier waarop jullie je gevoelens hier met ons delen. Ik heb het al eerder gezegd, maar ik dwing mezelf als tegenprestatie regelmatig zoveel mogelijk in te leven in jullie verdriet, wanhoop, pijn. Alsof ik een héél héél klein beetje daarvan op me zou kunnen nemen, ook al weet ik dat dat onmogelijk is. Het onbegrip van familie en vrienden lijkt me zo ontzettend moeilijk. Dat mensen denken dat je er na een paar maanden wel overheen moeten zijn. De opmerking van moussy zal me altijd bijblijven, ruim een jaar na de dood van Mink "tegenwoordig denk ik een soms paar seconden níet aan hem". Je raakt zoiets toch nooit meer kwijt?
Dat maakt dit topic ook zo belangrijk. Dat je als buitenstaander beseft hoe belangrijk het is dat je je blijft inleven, dat je blijft begrijpen, compassie blijft hebben en vooral blíjft reiken naar mensen die zo'n groot verlies hebben geleden "ik weet niet wát ik moet zeggen, maar ik zeg liever iets dan niets". Er brandt in mijn hart constant een kaarsje voor jullie...
mooi he, alles
Lieve mama_van_pepijn, wat dapper dat je hier gepost hebt en wat een vreselijk verdriet draag jij met je mee...
***
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Lieve mama van Pepijn, wat een verdriet is jou overkomen, de twee liefste mensen die je hebt zomaar ineens te moeten missen Ik heb bewondering voor de stap die je hebt durven zetten door je hier te melden Ik hoop dat je hier wat steun kunt vinden. Al bijna twee jaar, pas bijna twee jaar... Heel veel sterkte!
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
lieve mama van pepijn, wat afschuwelijk. niet alleen je kind maar ook je man op een gruwelijke manier kwijt.
hoe heb je het gered tot nu toe? ik zou gek worden als ik de belangrijkste mensen uit mijn leven zou moeten missen.
hoe heb je het gered tot nu toe? ik zou gek worden als ik de belangrijkste mensen uit mijn leven zou moeten missen.
Mama_van_Pepijn, wat vreselijk verdrietig
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
mama van Pepijn, ik vind het ontzettend moedig dat je de stap hebt genomen om het hier te vertellen, ik hoop dat het je ook helpt bij je verdriet, want jeetje wat een verlies!
Een knuffel vanuit hier
Een knuffel vanuit hier
mama_van_pepijn, wat vreselijk verdrietig.
ik denk dat niet te bevatten is voor ons hoe groot het verdriet moet zijn als je je kind en je vriend door een stom auto-ongeluk moet verliezen
ik denk dat niet te bevatten is voor ons hoe groot het verdriet moet zijn als je je kind en je vriend door een stom auto-ongeluk moet verliezen
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
lieve mama van pepijn... wat een stap om hier te schrijven, en een stap die je liever niet had willen nemen. Ik hoop dat het je gaat helpen om hier te schrijven.
Pas 2 jaar geleden, 2 mannen die opeens uit je leven worden weggerukt.
Wat ET zegt... niet te bevatten... een nachtmerrie.
Pas 2 jaar geleden, 2 mannen die opeens uit je leven worden weggerukt.
Wat ET zegt... niet te bevatten... een nachtmerrie.
Lieve mamma van Pepijn, wat knap van je om de eerste stap te zetten!
Wat lijkt het me moeilijk om je 2 liefdes zo ineens kwijt te zijn...
Dikke ook van mij...
En natuurlijk ook eentje voor Pepper, Bar, Moussy en Pluph
Wat lijkt het me moeilijk om je 2 liefdes zo ineens kwijt te zijn...
Dikke ook van mij...
En natuurlijk ook eentje voor Pepper, Bar, Moussy en Pluph
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Mama van Pepijn, liever had ik je niet "welkom" geheten in dit topic. Wat vreselijk, wat jou is overkomen.
Dubbel verlies, dus geen steun van je partner, en ook geen troost van je kind. Wat een ongelooflijke nachtmerrie.
Ik vraag me af hoe je je op de been houdt / hebt gehouden. Blijkbaar stond je er qua verwerking vrijwel alleen voor. Ik hoop dan ook dat wij, ook al zijn we vreemden, tot enig steun kunnen zijn. Een lezend oog vind je hier in elk geval altijd.
Heel veel sterkte.
Dubbel verlies, dus geen steun van je partner, en ook geen troost van je kind. Wat een ongelooflijke nachtmerrie.
Ik vraag me af hoe je je op de been houdt / hebt gehouden. Blijkbaar stond je er qua verwerking vrijwel alleen voor. Ik hoop dan ook dat wij, ook al zijn we vreemden, tot enig steun kunnen zijn. Een lezend oog vind je hier in elk geval altijd.
Heel veel sterkte.
... ♥ ik mis je ♥
Jeetje moeder van Pepijn, wat een nachtmerrie zeg
Paul en ik hadden het er van de week nog over, wat nou als je je hele familie verliest door een auto ongeluk of iets dergelijks. Nou beiden zouden we dan niet meer verder willen. Tja dat zeg je nu natuurlijk, maar wat als het echt zou gebeuren. Dan ligt toch je hele wereldje aan diggels. En dan lees ik dat het jou is overkomen Moeder van Pepijn. Tjonge meid, hoe heb jij je er doorgevochten. Echt afschuwelijk, krijg er helemaal de rillingen van.
Paul en ik hadden het er van de week nog over, wat nou als je je hele familie verliest door een auto ongeluk of iets dergelijks. Nou beiden zouden we dan niet meer verder willen. Tja dat zeg je nu natuurlijk, maar wat als het echt zou gebeuren. Dan ligt toch je hele wereldje aan diggels. En dan lees ik dat het jou is overkomen Moeder van Pepijn. Tjonge meid, hoe heb jij je er doorgevochten. Echt afschuwelijk, krijg er helemaal de rillingen van.
Kei en kei hard is het leven soms, en probeer dan maar eens jezelf te dwingen om verder te gaan,quote:Op woensdag 13 december 2006 23:05 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Pff was is dit moeilijk zeg. Hoewel sommigen het wel proberen wil ik er eigenlijk nooit over praten. Dit is echt een enorme stap, om het hier open en bloot neer te zetten maar het is goed om er over te leren praten en dan ongeneerd achter mijn scherm te kunnen huilen zonder dat iemand het ziet.
Ik laat het voor vanavond even hier bij.
In situaties als alleen je kindje verliezen of alleen een partner, kun je in de meeste gevallen, elkaar nog helpen om echt verder te gaan, er proberen samen over te praten.
Maar jij komt gewoon telkens in een leeg huis, je stapte in een leeg bed, zat alleen aan de eettafel, alleen op de bank...
Volgens mij (denk ik dan) word je knettergek, komen muren op je af.
Ik zou niet weten wat ik andersom in jou situatie gedaan zou hebben om het te overleven.
Heb al eens tegen een vriend van me gezegd, dit is zo erg en zo bikkelhard, moet er niet aan denken dat ik dit nog een keer mee moet maken...
Dan kun je mij hier ook begraven, dat trek ik niet meer.
Het houd mij dan ook erg tegen om aan kinderen te denken.
Mama_van_Peppijn:
Praat, gil, lach, vloek en doe maar lekker je ding hier en ik hoop van harte dat je je hier op de een of andere mannier je troost en je uitlaatklep kunt vinden
En ook jij bent sterk en moedig, dat je het hier nu neer hebt weten te zetten
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Dank jullie wel allemaal voor de lieve reacties.
Ik zag een paar keer de vraag voor bij komen hoe ik me er doorgevochten heb. Niet, is mijn eerste reactie.
Tuurlijk ik ben hier nog steeds, dat is iets, maar gevochten heb ik niet. Ik leef van dag tot dag. Laat elke dag op me afkomen en zie wel wat het me brengt. 's Avonds stap ik m'n bed in en denk 'weer een dag voorbij'.
Bij nader inzien, misschien heb ik toch wel enige moeite gedaan om te overleven. Ik ben AD gaan slikken en ben in gaan zien dat ik wel degelijk gemist zou worden door mensen als ik er niet meer zou zijn.
Echte plannen maken om uit het leven te stappen doe ik niet meer, maar er zijn zat dagen dat ik wakker word met de gedachte 'screw the world'. In het weekend geef ik hier ook helemaal aan toe en blijf de hele dag in bed hangen. Het lukt me te weinig om mezelf een schop onder m'n kont te geven en naar buiten te gaan waardoor ik wel enigszins in een cirkeltje van down zijn blijven zitten.
Verder doe ik ook aan hevige ontkenning. Geen foto's aan de muur en zo want dan word ik er aan herinnerd, nu kan ik het vooral diep weg stoppen. Uiteraard komt het er 1x in de zoveel tijd wel uit en bijt het me dan flink in de staart en driedubbel zo hard ook nog.
Het hier neerzetten dwingt mij min of meer er meer bezig te doen en poe dat was ik vandaag op het werk ook wel maar ik denk dat het op de lange duur een positief effect gaat hebben en daar hou ik mij aan vast.
En het gekke is dat hoewel ik het er zelf eigenlijk helemaal niet over wil hebben, ik wel behoorlijk beledigd kan zijn dat mensen er gewoon niet naar vragen. Dat ik er niet over praat, betekend niet dat ik er niet aan denk en zou het fijn vinden als blijkt dat een ander er ook soms nog wel eens aan denkt. Maar misschien dat mijn houding mensen afschrikt om Pepijn zijn naam te noemen.
En wat mijn nog wel het meest kwaad maakt is dat mensen compleet aan mijn status als mama voorbij gaan. Als je ergens heen gaat waar allemaal mama's en kindjes zijn en jij komt er aan zonder kindje kijken ze je echt aan alsof je een alien bent. Ik wil dan wel schreeuwen 'ik ben ook een mama'. Je kan ook een mama zijn zonder kindje. Al krijg ik nooit meer een kindje, ik ben wel een MAMA.
Ik zag een paar keer de vraag voor bij komen hoe ik me er doorgevochten heb. Niet, is mijn eerste reactie.
Tuurlijk ik ben hier nog steeds, dat is iets, maar gevochten heb ik niet. Ik leef van dag tot dag. Laat elke dag op me afkomen en zie wel wat het me brengt. 's Avonds stap ik m'n bed in en denk 'weer een dag voorbij'.
Bij nader inzien, misschien heb ik toch wel enige moeite gedaan om te overleven. Ik ben AD gaan slikken en ben in gaan zien dat ik wel degelijk gemist zou worden door mensen als ik er niet meer zou zijn.
Echte plannen maken om uit het leven te stappen doe ik niet meer, maar er zijn zat dagen dat ik wakker word met de gedachte 'screw the world'. In het weekend geef ik hier ook helemaal aan toe en blijf de hele dag in bed hangen. Het lukt me te weinig om mezelf een schop onder m'n kont te geven en naar buiten te gaan waardoor ik wel enigszins in een cirkeltje van down zijn blijven zitten.
Verder doe ik ook aan hevige ontkenning. Geen foto's aan de muur en zo want dan word ik er aan herinnerd, nu kan ik het vooral diep weg stoppen. Uiteraard komt het er 1x in de zoveel tijd wel uit en bijt het me dan flink in de staart en driedubbel zo hard ook nog.
Het hier neerzetten dwingt mij min of meer er meer bezig te doen en poe dat was ik vandaag op het werk ook wel maar ik denk dat het op de lange duur een positief effect gaat hebben en daar hou ik mij aan vast.
En het gekke is dat hoewel ik het er zelf eigenlijk helemaal niet over wil hebben, ik wel behoorlijk beledigd kan zijn dat mensen er gewoon niet naar vragen. Dat ik er niet over praat, betekend niet dat ik er niet aan denk en zou het fijn vinden als blijkt dat een ander er ook soms nog wel eens aan denkt. Maar misschien dat mijn houding mensen afschrikt om Pepijn zijn naam te noemen.
En wat mijn nog wel het meest kwaad maakt is dat mensen compleet aan mijn status als mama voorbij gaan. Als je ergens heen gaat waar allemaal mama's en kindjes zijn en jij komt er aan zonder kindje kijken ze je echt aan alsof je een alien bent. Ik wil dan wel schreeuwen 'ik ben ook een mama'. Je kan ook een mama zijn zonder kindje. Al krijg ik nooit meer een kindje, ik ben wel een MAMA.
grá mo chroí
Tjonge mama van pepijn, wat een stap ben jij aan het nemen. Wat dapper dat je hier je verhaal neerzet en wat lief ook van je dat je dit doet in dat andere topic. Het lijkt me ook heel dubbel dat je niet erover wil praten maar toch getroost wil worden...Maar ja, om getroost te kunnen worden moet je je verdriet laten zien en dat is zo groot, dat kan toch niet Nogmaals goed dat je begint te praten
Voor die andere meiden hier, ik moet steeds zoveel aan jullie denken en kan soms wel huilen als ik jullie verdriet hier zie. Waarom maken ze het ook nog eens moeilijker voor jullie? Het is oneerlijk!
Voor die andere meiden hier, ik moet steeds zoveel aan jullie denken en kan soms wel huilen als ik jullie verdriet hier zie. Waarom maken ze het ook nog eens moeilijker voor jullie? Het is oneerlijk!
Lekker douchen!
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Je zult altijd Pepijns mama zijn en blijven. Hij zit in je hart. Alleen kunnen anderen (die dat niet weten) niet zien dat je zijn mama bent Dat letterlijke doodzwijgen lijkt me echt heel erg. Daar hadden we het van de week hier ook al over. Dikke voor jou!
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Wat ik me afvraag, mama van Pepijn, praat je er echt nooit over, ook niet met jouw ouders, of je schoonouders? Dat lijkt me echt niet goed joh. Niet dat ik het afkeur, het lijkt me alleen niet "gezond" voor je geest. Waarschijnlijk besef je dat zelf ook wel, maar wil of kan je niet anders. Ik wil er eigenlijk alleen mee zeggen dat ik dat echt zwaar klote voor je vindt.
Het maakt me ook heel verdrietig, dat je je herinneringen wegstopt. Ik snap dat wel, soms is het gewoon ondraaglijk. Het is kiezen tussen twee kwaden. Er is ook eigenlijk geen oplossing voor je probleem, het probleem is te groot.
"Leven met de dag" is denk ik de beste manier van overleven, dat werkt voor ons nog steeds ook het beste.
Ik hoop echt heel erg dat er voor jouw snel wat verbeteringen komen, al zijn het maar hele kleintjes. Want in een situatie als de jouwe zijn alle kleine beetjes welkom.
Nogmaals veel sterkte!
Het maakt me ook heel verdrietig, dat je je herinneringen wegstopt. Ik snap dat wel, soms is het gewoon ondraaglijk. Het is kiezen tussen twee kwaden. Er is ook eigenlijk geen oplossing voor je probleem, het probleem is te groot.
"Leven met de dag" is denk ik de beste manier van overleven, dat werkt voor ons nog steeds ook het beste.
Ik hoop echt heel erg dat er voor jouw snel wat verbeteringen komen, al zijn het maar hele kleintjes. Want in een situatie als de jouwe zijn alle kleine beetjes welkom.
Nogmaals veel sterkte!
... ♥ ik mis je ♥
Met mijn ouders wel hoor pluhphy, maar alleen als ik het aangeef. Hoewel ze wel Pepijn noemen als ze door iets aan 'm moesten denken bijvoorbeeld. Dan hoeven we het er verder niet over te hebben ofzo maar hij is wel genoemd en dat geeft me troost. Wetende dat zij er ook nog dagelijks mee bezig zijn en dat mijn moppie daardoor nooit vergeten zal worden.
Mijn schoonouders zie ik nooit meer. Ik mail heel soms nog met ze.
Jij ook heel veel sterkte. Ik heb de beginpagina van je site gelezen. Verder ben ik nog niet gekomen
Mijn schoonouders zie ik nooit meer. Ik mail heel soms nog met ze.
Jij ook heel veel sterkte. Ik heb de beginpagina van je site gelezen. Verder ben ik nog niet gekomen
grá mo chroí
Owww, je moet / hoeft dat toch ook niet allemaal te lezen. Voel je in elk geval niet verplicht, het is helaas zo dat je er niet echt vrolijk van wordt. Dat klinkt een beetje negatief t.o.v. Danyel*, maar is natuurlijk niet zo bedoeld.quote:Op donderdag 14 december 2006 21:07 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Met mijn ouders wel hoor pluhphy, maar alleen als ik het aangeef. Hoewel ze wel Pepijn noemen als ze door iets aan 'm moesten denken bijvoorbeeld. Dan hoeven we het er verder niet over te hebben ofzo maar hij is wel genoemd en dat geeft me troost. Wetende dat zij er ook nog dagelijks mee bezig zijn en dat mijn moppie daardoor nooit vergeten zal worden.
Mijn schoonouders zie ik nooit meer. Ik mail heel soms nog met ze.
Jij ook heel veel sterkte. Ik heb de beginpagina van je site gelezen. Verder ben ik nog niet gekomen
Ik vind het ook fijn als mensen over Danyel* praten, om precies dezelfde reden.
"Lest we forget" (Opdat wij niet vergeten).
... ♥ ik mis je ♥
Moeder van Pepijn, zo te lezen was de drempel dus wel enorm voor jouw om er mee naar buiten te komen. Dan hoop ik echt dat je hier wat aan hebt. Weer een kleine stap vooruit voor jouw
Lieve Thijs...
Morgen komt mama even een kleine kerstboom brengen met sneeuw
dan heb je weer wat nieuws bij je staan.
Mama was vanmiddag bij Jordy en heeft Jordy een beetje op eigen mannier voorgelezen uit de teletubbies.
Ging over TinkyWinky en zijn tas, en bloemen, de konijntjes en een step en de hoed.
Moest toen even aan je denken, jij was ook dol op de teletubbies, je werd altijd helemaal vrolijk en blij en ging dan heel lief tv kijken.
Jochie al deze momenten mis ik toch zo, en ik ben daarin niet de enige je papa mist die ook, hij word nog treurig als je niet samen met mij voor het raam staat, of samen met dino voor het traphekje op papa wachten.
Zo mis ik je smorgens ook zo erg, ik merk dat ik soms nog steeds je pap wil gaan maken, en het doet mij heel veel verdriet als ik dan merk dat ik het niet meer hoef te maken, omdat oma me voor is geweest.
Lieve Thijs morgen ben ik weer even dicht bij je en neem ik een kerstboompje voor je mee en opa en oma.
xxx mama mist je knul
Morgen komt mama even een kleine kerstboom brengen met sneeuw
dan heb je weer wat nieuws bij je staan.
Mama was vanmiddag bij Jordy en heeft Jordy een beetje op eigen mannier voorgelezen uit de teletubbies.
Ging over TinkyWinky en zijn tas, en bloemen, de konijntjes en een step en de hoed.
Moest toen even aan je denken, jij was ook dol op de teletubbies, je werd altijd helemaal vrolijk en blij en ging dan heel lief tv kijken.
Jochie al deze momenten mis ik toch zo, en ik ben daarin niet de enige je papa mist die ook, hij word nog treurig als je niet samen met mij voor het raam staat, of samen met dino voor het traphekje op papa wachten.
Zo mis ik je smorgens ook zo erg, ik merk dat ik soms nog steeds je pap wil gaan maken, en het doet mij heel veel verdriet als ik dan merk dat ik het niet meer hoef te maken, omdat oma me voor is geweest.
Lieve Thijs morgen ben ik weer even dicht bij je en neem ik een kerstboompje voor je mee en opa en oma.
xxx mama mist je knul
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Een boompje voor Thijs wat mooi Bar!
Zoveel herinneringen en zoveel gemis.....
Jordy en ik hebben iig erg genoten van je gezelschap vandaag, een dikke
Zoveel herinneringen en zoveel gemis.....
Jordy en ik hebben iig erg genoten van je gezelschap vandaag, een dikke
Weet nou niet wat ik je moet wensen vandaag Bar, nou je vandaag dat kerstboompje neer gaat zetten. Ik hoop in ieder geval dat Thijs het een pracht boompje vindt
Lieve Bar, wat goed dat je zo'n boodschap aan Thijs hier gewoon neerzet.
En je idee van een boompje vind ik erg mooi.
Ik ga vandaag ook maar eens op bezoek bij Pepijn en William. Ik ga eigenlijk te weinig. Wel brandt hier altijd een kaarsje voor ze.
En je idee van een boompje vind ik erg mooi.
Ik ga vandaag ook maar eens op bezoek bij Pepijn en William. Ik ga eigenlijk te weinig. Wel brandt hier altijd een kaarsje voor ze.
grá mo chroí
Lieve mamma_van_pepijn, er bestaat niet zoiets als teveel of te weinig gaan. De een heeft nu eenmaal meer met de plek waar iemand begraven is dan een ander, niet? Jij hebt een andere manier van ermee om gaan, jij hebt jouw kaarsje. En zelfs als je niks "uiterlijks" hebt (waarmee ik niet wil zeggen dat het "uiterlijke schijn" is, want zo bedoel ik het echt niet!), maar alleen in je hoofd of hart met hen bezig bent, is dat ook genoeg. Of het nu bewust of onbewust is.quote:Op zaterdag 16 december 2006 12:11 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Lieve Bar, wat goed dat je zo'n boodschap aan Thijs hier gewoon neerzet.
En je idee van een boompje vind ik erg mooi.
Ik ga vandaag ook maar eens op bezoek bij Pepijn en William. Ik ga eigenlijk te weinig. Wel brandt hier altijd een kaarsje voor ze.
oef wat een verhaal
ik hoop dat je hier goed je ei kwijt kunt mama van pepijn. dat je troost krijgt (dat zeker), en het steeds een beetje beter gaat. maar wat een klap heb je gehad zeg. hele dikke knuf en
ik hoop dat je hier goed je ei kwijt kunt mama van pepijn. dat je troost krijgt (dat zeker), en het steeds een beetje beter gaat. maar wat een klap heb je gehad zeg. hele dikke knuf en
Danyel krijgt ook een boompje (50 cm), maar ik laat de eer aan mijn moeder, die wilde dit zo graag. Ze is nu de versieringen allemaal zelf aan 't maken. Ik zal dan zelf nog een mooie schaal opmaken met een mini-kribje etc.
... ♥ ik mis je ♥
Oh, dan is dat windlichtjes-idee misschien ook wel wat voor jou. Heb het net op het speeltuinbankje geplaatst.quote:Op zaterdag 16 december 2006 12:11 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Wel brandt hier altijd een kaarsje voor ze.
Ik las wat je schreef (op het bankje) over wel/niet kerstversieringen. Ik heb hierover ook héél even getwijfeld, daarna bedacht ik me dat, aangezien Danyel voor mijn gevoel altijd bij me is, ik het dus wel gezellig moet maken voor hem. Die gedachte geeft troost.
... ♥ ik mis je ♥
Ze gaat kransjes maken door glazen kralen aan elkaar te rijgen. Die worden dan aan de takjes vastgemaakt met rode lintjes. Inmiddels heeft mij zus haar veto uitgesproken: ze heeft vlindertjes gekocht die erbij moeten.
... ♥ ik mis je ♥
Ik ben vanmiddag geweest en heb er wel een uur gezeten. Tranen met tuiten gehuild en nu heb ik hoofdpijn en last van mijn ogen daardoor.
Tot mijn spijt begint het houten kruisje dat mijn vader tijdelijk had gemaakt, er slecht uit te zien. Nu was het altijd maar tijdelijk bedoeld totdat ik een beslissing had genomen wat ik er definitief op wilde. Dit heb ik uitgesteld en uitgesteld omdat ik een kruisje gemaakt door opa ook wel erg mooi vond maar nu moet ik er toch aan geloven. Het zal iets van glas worden net als dat van William.
Tot mijn spijt begint het houten kruisje dat mijn vader tijdelijk had gemaakt, er slecht uit te zien. Nu was het altijd maar tijdelijk bedoeld totdat ik een beslissing had genomen wat ik er definitief op wilde. Dit heb ik uitgesteld en uitgesteld omdat ik een kruisje gemaakt door opa ook wel erg mooi vond maar nu moet ik er toch aan geloven. Het zal iets van glas worden net als dat van William.
grá mo chroí
Wat een moeilijke dag voor jou. Op het moment dat je zo moet huilen, is dat echt vreselijk. Maar ik heb wel vaak daarna een opgelucht gevoel. Heb jij dat ook? Net alsof je weer een stapje verder bent in het verwerkingsproces.
Jammer dat het kruisje slecht begint te worden. Moeilijk he, om je er (weer) toe te zetten iets uit te gaan zoeken en dat hele proces door te maken. Heb je een goed adres waar je prettig geholpen wordt?
Hopelijk slaap je vanavond een beetje goed.
Jammer dat het kruisje slecht begint te worden. Moeilijk he, om je er (weer) toe te zetten iets uit te gaan zoeken en dat hele proces door te maken. Heb je een goed adres waar je prettig geholpen wordt?
Hopelijk slaap je vanavond een beetje goed.
... ♥ ik mis je ♥
Jeetje lieve mama van Pepijn, wat een nachtmerrie, wat verschrikkelijk vreselijk dit!
Ik ken je niet, maar je krijgt toch een dikke
Ik ken je niet, maar je krijgt toch een dikke
Ja pluph, ik had al een aantal weken niet gehuild en het voelde erg goed om het er allemaal weer eens uit te laten. Heb me bepaald niet ingehouden en er kwam iemand zelfs vragen of het allemaal wel goed ging.
Ik ga terug naar het adres waar het glazen grafmonument van William vandaan komt. Zij doen ook aan kleurenafbeeldingen in glas en dat lijkt me wel wat voor dat moppie van mij.
Wat lief van jouw moeder dat ze bezig is een boompje te versieren.
Hier blijf ik mij verbazen dat elke keer als ik er kom, het er tip top uitziet en er weer nieuwe dingen staan omdat mijn ouders langs zijn geweest. Het is best een eind maar ze maken de reis vaak.
Ik ga vanavond lekker vroeg naar bed inderdaad met een paracetamolletje en dan morgen weer een nieuwe dag.
Ik ga terug naar het adres waar het glazen grafmonument van William vandaan komt. Zij doen ook aan kleurenafbeeldingen in glas en dat lijkt me wel wat voor dat moppie van mij.
Wat lief van jouw moeder dat ze bezig is een boompje te versieren.
Hier blijf ik mij verbazen dat elke keer als ik er kom, het er tip top uitziet en er weer nieuwe dingen staan omdat mijn ouders langs zijn geweest. Het is best een eind maar ze maken de reis vaak.
Ik ga vanavond lekker vroeg naar bed inderdaad met een paracetamolletje en dan morgen weer een nieuwe dag.
grá mo chroí
Dank je wel voor deze reactie. Het doet me goedquote:Op zaterdag 16 december 2006 12:59 schreef innovative het volgende:
[..]
Lieve mamma_van_pepijn, er bestaat niet zoiets als teveel of te weinig gaan. De een heeft nu eenmaal meer met de plek waar iemand begraven is dan een ander, niet? Jij hebt een andere manier van ermee om gaan, jij hebt jouw kaarsje. En zelfs als je niks "uiterlijks" hebt (waarmee ik niet wil zeggen dat het "uiterlijke schijn" is, want zo bedoel ik het echt niet!), maar alleen in je hoofd of hart met hen bezig bent, is dat ook genoeg. Of het nu bewust of onbewust is.
grá mo chroí
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Bar, is het monument voor Thijs eigenlijk al gemaakt? Ik weet dat je een tijdje geleden een offerte had laten maken. Een kerstboompje is een mooi idee
Ik moet voor mijn vader ook nog steeds iets moois uitzoeken, had het er net vanavond met Frank nog over. Na de vakantie eindelijk maar eens een afspraak maken, ik wil nog steeds graag zo'n glazen zonnebloem. En ik wil ook een kerstboompje plaatsen maar heb nog niks naar mijn zin gevonden...
Ik moet voor mijn vader ook nog steeds iets moois uitzoeken, had het er net vanavond met Frank nog over. Na de vakantie eindelijk maar eens een afspraak maken, ik wil nog steeds graag zo'n glazen zonnebloem. En ik wil ook een kerstboompje plaatsen maar heb nog niks naar mijn zin gevonden...
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Het kerstboompje word pas morgen neergezet ivm het rot weer hier vanmiddag.quote:Op zaterdag 16 december 2006 19:37 schreef Rewimo het volgende:
Bar, is het monument voor Thijs eigenlijk al gemaakt? Ik weet dat je een tijdje geleden een offerte had laten maken. Een kerstboompje is een mooi idee
het is overgens geen met sneeuw bedekte boom, maar eentje met slingers en kadootjes
Rewimo om antwoord te geven op jou vraag:
Nee er is nog geen momnument gemaakt, puur omdat we er het geld nog niet voor hebben, we sparen eerst het geld bij elkaar en daarna gaan we hem bestellen.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Mama van Pepijn ik wil jou vanuit zeeland een knuffel geven, en een kus
Moeilijk he maar ben blij dat het je wel opgelucht heeft
Moeilijk he maar ben blij dat het je wel opgelucht heeft
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Ik las vandaag dit gedichtje en vond het ook wel mooi voor dit topic:
Als een bloem, zo is het leven,
’t begin is teer en klein.
De één die bloeit uitbundig,
de ander geurt heel fijn.
Sommige bloemen blijven lang,
weer anderen blijven even.
Vraag niet bij welke groep je hoort;
dat is ’t geheim van het leven.
Als een bloem, zo is het leven,
’t begin is teer en klein.
De één die bloeit uitbundig,
de ander geurt heel fijn.
Sommige bloemen blijven lang,
weer anderen blijven even.
Vraag niet bij welke groep je hoort;
dat is ’t geheim van het leven.
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
ik zit de toppers in concert te kijken, en soms mee te zingen
en nu lopen de tranen hier over mijn wangen door het liedje van willeke albertie de glimlach van een kind :
de glimlach van een kind doet je beseffen dat je leeft
de glimlach van een kind dat nog een leven voor zich heeft
dat leven is de moeite waard
met soms wel wat verdriet, maar met liefde, geluk en plezier in het verschiet
en nu lopen de tranen hier over mijn wangen door het liedje van willeke albertie de glimlach van een kind :
de glimlach van een kind doet je beseffen dat je leeft
de glimlach van een kind dat nog een leven voor zich heeft
dat leven is de moeite waard
met soms wel wat verdriet, maar met liefde, geluk en plezier in het verschiet
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
nog een keer het moddermonstertje
Zo zat Thijs altijd Mar op te wachten wanneer die thuis kwam van werken
[ Bericht 31% gewijzigd door Bar_en_Mar op 17-12-2006 17:07:20 ]
Zo zat Thijs altijd Mar op te wachten wanneer die thuis kwam van werken
[ Bericht 31% gewijzigd door Bar_en_Mar op 17-12-2006 17:07:20 ]
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Bar dat mannetje had daar nog moeten zitten!!! en zo ook de rest vd engeltjes!!!
wel een lieve foto hoor, zo mooi zitten wachten op papa
wel een lieve foto hoor, zo mooi zitten wachten op papa
Dit stukje tekst heb ik gekregen van een goede kennis van me die helaas ook een kindje verloren heeft:
Ja, het gebeurt, dit hebben we zelf ondervonden. Het voelt of je hart er is
uitgerukt. Een deel van ons is mee gestorven. Dit verdriet gaat nooit meer
weg. Ouders van overleden kinderen, moeten elke dag overleven om verder te
gaan zonder hun kind. Op de dag van vandaag is dat mensen in hun omgeving het
moeilijk vinden om er mee om te gaan. Vaak gaan ze ouders uit de weg, of er
wordt niet over gepraat. Omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen. Of bang dat
ze je kwetsen als ze er over beginnen. Terwijl praten over je kind geen moeite
kost. Maar je hoeft niet veel te doen. Er voor ons zijn, een arm om ons heen
en luisteren is vaak al genoeg. Vragen hoe het is; en verwacht niet dat er
gezegd wordt het gaat goed. Vaak is er een schreeuw voor aandacht. Om ons
verhaal kwijt te kunnen. En ook trots over onze kinderen te willen praten, ook
al is het vaak voor andere onzichtbaar. We zijn en blijven ouders, daar kan
niemand om heen. Tot op heden de dag zijn wij dankbaar voor het feit dat er
mensen achter ons staan om als vangnet te fungeren. Er wordt naar ons
geluisterd als het over ons kind en het verdriet gaat. Dit heb je vaak nodig
met het verlies van je kind. Als we geen vangnet zouden hebben van onze
omgeving, blijven de klappen heel hard als je weer valt. Met het vangnet sta
je weer op en probeer je verder te gaan. Daarom is steun zo belangrijk van je
omgeving. Je voelt je vaak al alleen in je verdriet. Omdat mensen niet kunnen
begrijpen hoe het is om een kind te verliezen, tenzij je het helaas zelf heb
meegemaakt. Ga geen tijd verbinden aan hoe lang het verdriet mag duren. Dit
verdriet is levenslang en op den duur leren we met deze pijn te leven.
Op speciale dagen zoals verjaardagen, overlijden en feestdagen. Is het gewoon
fijn dat er extra stil worden gestaan bij onze engeltjes en hun ouders. Ze
hebben veel en moeten nog veel doorstaan. Zonder onze kinderen op deze dagen,
maakt het nog eens zo zwaar. We moeten elke fasen missen van ons kind. Een
groot gemis, dat niet kan worden opgevuld. Daarom maakt ieder nieuwe
gebeurtenis zonder ons kind een hele impact op ons. De film wordt opnieuw
gedraaid en staan stil bij het feit dat ons kind nooit meer terug komt en wat
we moeten missen. De klappen blijven komen, het kost veel energie en vergt
zowel lichamelijk en geestelijk heel veel van ons. Je bent vaak zo moe
gevochten, maar hoe hard het ook is het leven gaat gewoon door. En hier moeten
wij de weg weer in terug vinden, maak voor ons de weg vrij, door er te zijn
voor ons.
Als het zo gemakkelijk is om iemand te feliciteren of fijne feestdagen te
wensen. Natuurlijk zijn fijne dingen in het leven gemakkelijker mee om te
gaan. Waarom blijft het moeilijk om ook in zwaardere tijden voor elkaar te
zijn. In deze zwaardere tijden heb je iemand vaak harder nodig. Keer niet de
moeilijke weg de rug toe. Dit maakt het eens zo zwaarder om zonder ons kind
verder te moeten gaan.
Ja, het gebeurt, dit hebben we zelf ondervonden. Het voelt of je hart er is
uitgerukt. Een deel van ons is mee gestorven. Dit verdriet gaat nooit meer
weg. Ouders van overleden kinderen, moeten elke dag overleven om verder te
gaan zonder hun kind. Op de dag van vandaag is dat mensen in hun omgeving het
moeilijk vinden om er mee om te gaan. Vaak gaan ze ouders uit de weg, of er
wordt niet over gepraat. Omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen. Of bang dat
ze je kwetsen als ze er over beginnen. Terwijl praten over je kind geen moeite
kost. Maar je hoeft niet veel te doen. Er voor ons zijn, een arm om ons heen
en luisteren is vaak al genoeg. Vragen hoe het is; en verwacht niet dat er
gezegd wordt het gaat goed. Vaak is er een schreeuw voor aandacht. Om ons
verhaal kwijt te kunnen. En ook trots over onze kinderen te willen praten, ook
al is het vaak voor andere onzichtbaar. We zijn en blijven ouders, daar kan
niemand om heen. Tot op heden de dag zijn wij dankbaar voor het feit dat er
mensen achter ons staan om als vangnet te fungeren. Er wordt naar ons
geluisterd als het over ons kind en het verdriet gaat. Dit heb je vaak nodig
met het verlies van je kind. Als we geen vangnet zouden hebben van onze
omgeving, blijven de klappen heel hard als je weer valt. Met het vangnet sta
je weer op en probeer je verder te gaan. Daarom is steun zo belangrijk van je
omgeving. Je voelt je vaak al alleen in je verdriet. Omdat mensen niet kunnen
begrijpen hoe het is om een kind te verliezen, tenzij je het helaas zelf heb
meegemaakt. Ga geen tijd verbinden aan hoe lang het verdriet mag duren. Dit
verdriet is levenslang en op den duur leren we met deze pijn te leven.
Op speciale dagen zoals verjaardagen, overlijden en feestdagen. Is het gewoon
fijn dat er extra stil worden gestaan bij onze engeltjes en hun ouders. Ze
hebben veel en moeten nog veel doorstaan. Zonder onze kinderen op deze dagen,
maakt het nog eens zo zwaar. We moeten elke fasen missen van ons kind. Een
groot gemis, dat niet kan worden opgevuld. Daarom maakt ieder nieuwe
gebeurtenis zonder ons kind een hele impact op ons. De film wordt opnieuw
gedraaid en staan stil bij het feit dat ons kind nooit meer terug komt en wat
we moeten missen. De klappen blijven komen, het kost veel energie en vergt
zowel lichamelijk en geestelijk heel veel van ons. Je bent vaak zo moe
gevochten, maar hoe hard het ook is het leven gaat gewoon door. En hier moeten
wij de weg weer in terug vinden, maak voor ons de weg vrij, door er te zijn
voor ons.
Als het zo gemakkelijk is om iemand te feliciteren of fijne feestdagen te
wensen. Natuurlijk zijn fijne dingen in het leven gemakkelijker mee om te
gaan. Waarom blijft het moeilijk om ook in zwaardere tijden voor elkaar te
zijn. In deze zwaardere tijden heb je iemand vaak harder nodig. Keer niet de
moeilijke weg de rug toe. Dit maakt het eens zo zwaarder om zonder ons kind
verder te moeten gaan.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Vandaag een paar niet zulke leuke gesprekken gevoerd met dierbare mensen en ik zit nu echt op het punt dat ik inderdaad denk waarom sta ik nog op elke dag. Waarom ga ik een glas monument voor Pepijn uitzoeken als ik er het liefste gewoon zelf naast ga liggen?
Ik wil niet morgen weer werken. Ik wil naar mijn twee engeltjes toe en verder niet. Ik red het gewoon niet alleen en ik wil het ook niet meer. Wat doe ik hier nog?
Ik wil niet morgen weer werken. Ik wil naar mijn twee engeltjes toe en verder niet. Ik red het gewoon niet alleen en ik wil het ook niet meer. Wat doe ik hier nog?
grá mo chroí
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ik zou zo graag iets voor je willen doen, maar ik weet niet wat Zonder steun van de mensen om je heen ben je zo alleen... Is er iemand waar je heen kunt?
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Ik ben momenteel bij mijn 'vriend' maar die relatie zit voor hem een beetje op een dood spoor dus dat draagt alleen maar extra bij aan het toch al aanwezige gevoel van nutteloos zijn.
grá mo chroí
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ach meid toch Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen... Ik wou dat ik een klein stukje van je verdriet kon overnemen
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Ow jeetje, ik weet ook echt niet wat te zeggen, hoe ik je kan oppeppen, maar om maar snel weg te klikken hier kan ik ook niet. Ik geef je dan maar even een dikke digi kus. Sterkte.
Het voelt goed hè?
A je to!
A je to!
Ach lieverd als ik iets voor je kan doen op wat voor mannier ook, je weet me te vinden
ontzettend veel sterkte
ontzettend veel sterkte
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Ik zit al een kwartier te bedenken wat ik kan zeggen om je te troosten maar de woorden komen niet.
Sorry, ik kan je ook alleen maar sterkte wensen en hopen dat het licht voor jou ook weer gaat schijnen.
Sorry, ik kan je ook alleen maar sterkte wensen en hopen dat het licht voor jou ook weer gaat schijnen.
Lieve mama van pepijn, ik heb eigenlijk niets toe te voegen aan wat de rest al geschreven heeft. Wat jou is overkomen is te zwaar voor een mens om te dragen. Ik hoop dat je snel weer een een lichtpuntje ziet wat je hoop en moed geeft om toch verder te gaan. Heel veel sterkte
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
Ach mama van pepijn
Wat moet het leven zwaar zijn voor jou.
Is het niet een idee om een tijdje bij je ouders of andere familie in te trekken? Dan ben ik en elk geval niet alleen, en heb je wat aanspraak en afleiding.
Wat moet het leven zwaar zijn voor jou.
Is het niet een idee om een tijdje bij je ouders of andere familie in te trekken? Dan ben ik en elk geval niet alleen, en heb je wat aanspraak en afleiding.
... ♥ ik mis je ♥
Vanavond is het punt gekomen dat het me echt te zwaar is dus ik ga morgen maar als het me lukt maar weer terug naar de huisarts voor AD o.i.d.
grá mo chroí
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Hulp zoeken lijkt me heel verstandig, goed van je!
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Ouders wonen zo'n eind weg dat het andere dingen onmogelijk maakt en andere familie is er weinig. Zijn geen mensen waar ik bij aan kan kloppen helaas.
Zou dit nou alleen op de wereld zijn, zijn?
Zou dit nou alleen op de wereld zijn, zijn?
grá mo chroí
Dat is een heel verstandig besluit mama van pepijn. Ik hoop echt dat je gaat. Wat vreselijk, dit. Iemand met zoveel verdriet te 'lezen' en niks kunnen doen. Mama van Pepijn, ik hoop echt, echt dat je morgen naar de huisarts gaat en de begeleiding krijgt die je nodig hebt.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Geeft je een enorm dikke knuffel meid
Deur staat hier altijd voor je open he, dat weet je
Deur staat hier altijd voor je open he, dat weet je
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Dat is lief Bar, maar meer dan huilen komt er nu niet uit dus dat heeft niet zo heel veel zin momenteel
grá mo chroí
je hoeft niet altijd te praten hoor.... soms is huilen al een enorme opluchting
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Als je maar onthoud dat de deur hier voor je opengaat en een luisterend oor bied ik je ook altijd
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
oh mama van pepijn, wat een onmetelijk gemis moet jij met je mee dragen, en dan nog dit erbij... logisch dat je je juist nu nog allener voelt. het lijkt me ook heel moeilijk om vanuit zo'n verdriet een nieuwe relatie te beginnen/onderhouden. en tegelijkertijd kun je juist na zo'n verlies wel een flinke portie extra liefde en steun gebruiken. het klinkt misschien wat loos maar ik wens je veel sterkte in deze zo heel erg moeilijk dagen. er komen vast weer betere, althans, dat gun ik je zeer van harte. verstandig om nu in elk geval wat hulp in te schakelen, veel succes daarmee.
bar, phluphy, pepper, icaä en alle anderen waarop dit topic van toepassing is: ook voor jullie wat extra sterkte gewenst in deze rare zware dagen. al die lichtjes en vrolijke versieringen overal, het lijkt me voor jullie af en toe enorm confronterend.
bar, phluphy, pepper, icaä en alle anderen waarop dit topic van toepassing is: ook voor jullie wat extra sterkte gewenst in deze rare zware dagen. al die lichtjes en vrolijke versieringen overal, het lijkt me voor jullie af en toe enorm confronterend.
Lieve mama van Pepijn,
Wat ontzettend erg dat we jou nu ook "welkom" moeten heten in dit topic.
We weten dat er mensen wegvallen, grote en kleine... maar als je dan weer een intens verdrietige nabestaande in dit topic moet "verwelkomen" doet dat toch zeer.
Je wilt liever niet zien dat de lijst groeit, maar je weet dat het gebeuren kan en dan ben ik toch "blij" dat dit topic bestaat en wij, voor zover mogelijk, alle verdrietige mensen een beetje steun, een stukje troost en misschien een klein sprankje hoop op weer wat zon in hun leven kunnen proberen te geven.
Wat verschrikkelijk dat jij twee heel dierbare mensen tegelijk hebt moeten inleveren.
Je partner en je lieve kleine ventje, zomaar in èèn klap weg!
Ik begreep dat het voor jou heel moeilijk is om erover te praten?
Toch hoop ik dat je dat langzaamaan toch wel gaat doen hoor. Het zij hier of met iemand in je omgeving, dat maakt niet uit, als je het in elk geval maar gaat proberen te doen hoor!! Praten is echt echt waar heel belangrijk!
Heel erg veel liefs en sterkte!!
Dikke en knuffel.
Allemaal liefs en sterkte voor de komende, soms zware, dagen toegewenst.
Wat ontzettend erg dat we jou nu ook "welkom" moeten heten in dit topic.
We weten dat er mensen wegvallen, grote en kleine... maar als je dan weer een intens verdrietige nabestaande in dit topic moet "verwelkomen" doet dat toch zeer.
Je wilt liever niet zien dat de lijst groeit, maar je weet dat het gebeuren kan en dan ben ik toch "blij" dat dit topic bestaat en wij, voor zover mogelijk, alle verdrietige mensen een beetje steun, een stukje troost en misschien een klein sprankje hoop op weer wat zon in hun leven kunnen proberen te geven.
Wat verschrikkelijk dat jij twee heel dierbare mensen tegelijk hebt moeten inleveren.
Je partner en je lieve kleine ventje, zomaar in èèn klap weg!
Ik begreep dat het voor jou heel moeilijk is om erover te praten?
Toch hoop ik dat je dat langzaamaan toch wel gaat doen hoor. Het zij hier of met iemand in je omgeving, dat maakt niet uit, als je het in elk geval maar gaat proberen te doen hoor!! Praten is echt echt waar heel belangrijk!
Heel erg veel liefs en sterkte!!
Dikke en knuffel.
Allemaal liefs en sterkte voor de komende, soms zware, dagen toegewenst.
The waves you made will always be
Lieve pappa's en mamma's van Engeltjes
In deze moeilijke dagen wil ik jullie heel veel sterkte wensen.
Het verdriet, de leegte, het gemis het moet hartverscheurend zijn.
Wat zou ik willen dat ik mee kon doen dan dit berichtje typen...
In deze moeilijke dagen wil ik jullie heel veel sterkte wensen.
Het verdriet, de leegte, het gemis het moet hartverscheurend zijn.
Wat zou ik willen dat ik mee kon doen dan dit berichtje typen...
Ik lees hier al zo lang mee maar weet nooit/durf nooit te posten, bang om iets verkeerds te zeggen denk ik.
Lieve moeders van engeltjes ik wil jullie alleen heel veel sterkte wensen in deze vreselijk zware tijd!
Ik kan me niet eens indenken wat jullie voelen, maar wat moet het verschrikkelijk pijn doen.....
Hele dikke knuffel van een voor jullie onbekende, maar ook hier word regelmatig aan jullie en jullie kindjes gedacht. En er brand standaard een kaarsje voor alle engeltjes hier.
Lieve moeders van engeltjes ik wil jullie alleen heel veel sterkte wensen in deze vreselijk zware tijd!
Ik kan me niet eens indenken wat jullie voelen, maar wat moet het verschrikkelijk pijn doen.....
Hele dikke knuffel van een voor jullie onbekende, maar ook hier word regelmatig aan jullie en jullie kindjes gedacht. En er brand standaard een kaarsje voor alle engeltjes hier.
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
Bar, ik zag je postje in dat andere topic.
Ik moest eerder vanmiddag ook al aan je denken bij het lezen van dit gedichtje:
Ik heb je lief.
Ik heb je lief, zeg ik
en wijs naar mijn hart
want daar heb ik je lief.
Ik heb je lief, zeg ik
en ik wijs naar mijn tenen
want daar komt het vandaan.
En de regenboog
daar wijs ik naar
want zoveel kleuren
heb ik je lief.
Ik heb je lief
alle zandkorrels onder mijn voeten,
zoveel.
Jom Straub
Ik moest eerder vanmiddag ook al aan je denken bij het lezen van dit gedichtje:
Ik heb je lief.
Ik heb je lief, zeg ik
en wijs naar mijn hart
want daar heb ik je lief.
Ik heb je lief, zeg ik
en ik wijs naar mijn tenen
want daar komt het vandaan.
En de regenboog
daar wijs ik naar
want zoveel kleuren
heb ik je lief.
Ik heb je lief
alle zandkorrels onder mijn voeten,
zoveel.
Jom Straub
***
Ach Be nu moet ik alweer huilen... dank je welquote:Op maandag 18 december 2006 17:46 schreef Brighteyes het volgende:
Bar, ik zag je postje in dat andere topic.
Ik moest eerder vanmiddag ook al aan je denken bij het lezen van dit gedichtje:
Ik heb je lief.
Ik heb je lief, zeg ik
en wijs naar mijn hart
want daar heb ik je lief.
Ik heb je lief, zeg ik
en ik wijs naar mijn tenen
want daar komt het vandaan.
En de regenboog
daar wijs ik naar
want zoveel kleuren
heb ik je lief.
Ik heb je lief
alle zandkorrels onder mijn voeten,
zoveel.
Jom Straub
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
@ mama van pepijn:
Dat gevoel van niet meer verder willen, het liefst naar degene toe die je zo mist, dat is zo herkenbaar. Ik heb die momenten soms ook, zo sterk, dat ik het liefst het stuur naar links gooi als die vrachtwagen me tegemoet komt.
Gelukkig voor mij, zijn die momenten er niet steeds, ze worden afgewisseld met momenten dat het leven, zoals het doorgegaan is, toch draaglijk blijkt. Momenten van berusting, waarop ik mezelf weer een beetje kan zijn.
Ik gun het je, dat jou dit ook zal gaan gebeuren.
Voor jou:
Elke ervaring waarbij je de angst
in de ogen moet zien,geeft je kracht,
ervaring en vertrouwen.
Je moet datgene doen wat je
niet kunt.
(Eleanor Roosevelt)
@ Stout en Babygirl
Dank jullie wel. Het wordt nog steeds erg op prijs gesteld.
Vandaag zijn mijn moeder, zussen en nichtjes naar Danyel's grafje geweest om hem zijn Kerstboom te brengen.
De foto's zijn gemaakt met een telefoontje, dus niet zo heel duidelijk. Er zitten zelfs lampjes in het boompje !
De kransjes die mijn moeder gemaakt had, pasten in een ander boompje dat ze oorspronkelijk hadden gekocht.
Maar dat boompje vonden ze niet mooi genoeg staan.
Toen zijn ze het dorp in gegaan, ander boompje gekocht. Ook niet goed.
Wéér terug, drie maal bleek scheepsrecht. Maar bij dit boompje vonden ze de kransjes niet mooi genoeg, dus hebben ze er iets anders in gehangen (hier hadden ze al wel rekening mee gehouden, ze hadden voldoende variatie-mogelijkheden bij zich)
Voor alle Engeltjes:
Gek is het, dat soms de sterren
mij wat liefde kunnen schenken.
Want als ik naar de sterren kijk,
moet ik altijd aan je denken.
Dat gevoel van niet meer verder willen, het liefst naar degene toe die je zo mist, dat is zo herkenbaar. Ik heb die momenten soms ook, zo sterk, dat ik het liefst het stuur naar links gooi als die vrachtwagen me tegemoet komt.
Gelukkig voor mij, zijn die momenten er niet steeds, ze worden afgewisseld met momenten dat het leven, zoals het doorgegaan is, toch draaglijk blijkt. Momenten van berusting, waarop ik mezelf weer een beetje kan zijn.
Ik gun het je, dat jou dit ook zal gaan gebeuren.
Voor jou:
Elke ervaring waarbij je de angst
in de ogen moet zien,geeft je kracht,
ervaring en vertrouwen.
Je moet datgene doen wat je
niet kunt.
(Eleanor Roosevelt)
@ Stout en Babygirl
Dank jullie wel. Het wordt nog steeds erg op prijs gesteld.
Vandaag zijn mijn moeder, zussen en nichtjes naar Danyel's grafje geweest om hem zijn Kerstboom te brengen.
De foto's zijn gemaakt met een telefoontje, dus niet zo heel duidelijk. Er zitten zelfs lampjes in het boompje !
De kransjes die mijn moeder gemaakt had, pasten in een ander boompje dat ze oorspronkelijk hadden gekocht.
Maar dat boompje vonden ze niet mooi genoeg staan.
Toen zijn ze het dorp in gegaan, ander boompje gekocht. Ook niet goed.
Wéér terug, drie maal bleek scheepsrecht. Maar bij dit boompje vonden ze de kransjes niet mooi genoeg, dus hebben ze er iets anders in gehangen (hier hadden ze al wel rekening mee gehouden, ze hadden voldoende variatie-mogelijkheden bij zich)
Voor alle Engeltjes:
Gek is het, dat soms de sterren
mij wat liefde kunnen schenken.
Want als ik naar de sterren kijk,
moet ik altijd aan je denken.
... ♥ ik mis je ♥
Phluphy wat ontzettend mooi en ontroerend om dat kerstboompje te zien op het grafje van Danyel Ik moest je gewoon even een knuffel geven nu
Ik moest je gewoon even een knuffel geven nu
We moeten bereid zijn het leven dat we gepland hebben op te geven om het leven te vinden dat op ons wacht.
Wat mooi pluphy, dat boompje op zijn grafje.
Oke, het klinkt jou dus niet gek in de oren dat ik vandaag in de auto verkeerd afsloeg en toen midden op de weg belandde op een druk punt en toen dacht 'zal ik hier gewoon blijven staan totdat iemand tegen me aanrijdt.'
Ik ben niet bepaald een aanwinst voor dit topic op het moment. Misschien kan ik beter een ander topic zoeken om mijn depressie te bespreken. Al zou ik niet zo snel weten waar, maar ik wil dit topic niet vervuilen met mijn depressieve gedachten.
Oke, het klinkt jou dus niet gek in de oren dat ik vandaag in de auto verkeerd afsloeg en toen midden op de weg belandde op een druk punt en toen dacht 'zal ik hier gewoon blijven staan totdat iemand tegen me aanrijdt.'
Ik ben niet bepaald een aanwinst voor dit topic op het moment. Misschien kan ik beter een ander topic zoeken om mijn depressie te bespreken. Al zou ik niet zo snel weten waar, maar ik wil dit topic niet vervuilen met mijn depressieve gedachten.
grá mo chroí
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Wat een lief boompje met die vlindertjes erin
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ik denk dat je nergens beter kunt zijn dan juist hierquote:Op maandag 18 december 2006 19:50 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Wat mooi pluphy, dat boompje op zijn grafje.
Oke, het klinkt jou dus niet gek in de oren dat ik vandaag in de auto verkeerd afsloeg en toen midden op de weg belandde op een druk punt en toen dacht 'zal ik hier gewoon blijven staan totdat iemand tegen me aanrijdt.'
Ik ben niet bepaald een aanwinst voor dit topic op het moment. Misschien kan ik beter een ander topic zoeken om mijn depressie te bespreken. Al zou ik niet zo snel weten waar, maar ik wil dit topic niet vervuilen met mijn depressieve gedachten.
Ben je nog naar de huisarts geweest?
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Nee, ik heb me wel ziek gemeld. Wel een parkeervergunning wezen halen, vandaar dat auto gebeuren en om eerlijk te zijn vond ik mezelf een gevaar op de weg.
Die parkeervergunning was al heel wat. Ik krijg mezelf nauwelijks naar buiten en mijn huisarts zit nog aan de andere kant van de stad dus dat was een brug te ver vandaag.
Ik weet het, ik moet wel gaan. Ik ben ook wel weer geschrokken van mijn eigen gedachten vandaag maar er is niemand die er last van heeft dus waarom al die moeite doen om een afspraak te krijgen bij de huisarts?
Ik vind het echt met de dag moeilijker worden om niet bij mijn twee engelen te zijn terwijl ze zeggen dat het juist met de tijd beter wordt.
Die parkeervergunning was al heel wat. Ik krijg mezelf nauwelijks naar buiten en mijn huisarts zit nog aan de andere kant van de stad dus dat was een brug te ver vandaag.
Ik weet het, ik moet wel gaan. Ik ben ook wel weer geschrokken van mijn eigen gedachten vandaag maar er is niemand die er last van heeft dus waarom al die moeite doen om een afspraak te krijgen bij de huisarts?
Ik vind het echt met de dag moeilijker worden om niet bij mijn twee engelen te zijn terwijl ze zeggen dat het juist met de tijd beter wordt.
grá mo chroí
Als je één keer in die neerwaartse spiraal zit, wordt het steeds lastiger weer omhoog te krabbelen.
Om dit proces te keren, zal er echt iets moeten veranderen. En daar heb je hulp bij nodig, dus zou ik toch nog eens proberen tot bij de huisarts te komen. Want zo kan het niet verder.
Beloof je dat?
Om dit proces te keren, zal er echt iets moeten veranderen. En daar heb je hulp bij nodig, dus zou ik toch nog eens proberen tot bij de huisarts te komen. Want zo kan het niet verder.
Beloof je dat?
... ♥ ik mis je ♥
Ik wil best beloven het te proberen maar meer dan dat ik kan ik je niet geven. De wil is een beetje weg.
Maar dank je wel voor de lieve woorden en reacties pluphy. Je hebt het zelf al moeilijk genoeg
Maar dank je wel voor de lieve woorden en reacties pluphy. Je hebt het zelf al moeilijk genoeg
grá mo chroí
Phulphy een prachtig kerstboompje
Mama_van_pepijn weet even niets nuttigs tegen je zeggen aangezien ik zelf momenteel ook weer een heel wat mindere dag heb
Mama_van_pepijn weet even niets nuttigs tegen je zeggen aangezien ik zelf momenteel ook weer een heel wat mindere dag heb
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Voor vandaag neem ik genoegen met deze belofte. Morgen kijken we weer opnieuw.quote:Op maandag 18 december 2006 20:24 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Ik wil best beloven het te proberen maar meer dan dat ik kan ik je niet geven.
Weet je wat het is, ik denk dat je in je eentje deze klus niet kunt klaren. De hele dat alleen met je gedachte, niemand om je bij te staan, maar ook niemand die je wat afleiding kan bezorgen. En dat is juist zo belangrijk.
Daarom vroeg ik laatst ook of je niet zo lang bij je ouders kan inwonen. Je zei dat je ver weg woont, maar maakt dat wat uit? Je kan toch onbetaald verlof nemen, of ziekte verlof, of buitengewoon verlof. Kun je er op je werk met iemand over praten? Ik meen het echt, want in je eentje is dit niet te doen.
Bar Het zijn echt de donkere dagen voor kerst he.
... ♥ ik mis je ♥
Phluphy, wat mooi! Dat grafje ziet er écht uit als een soort kinderkamer. Kleurig, veel fantasiedingetjes, frummeltjes. Een mooi thuis voor het huisje van jouw kind.
Een aanwinst... Niemand hoeft hier een "aanwinst" te zijn. Huil je ogen uit je hoofd, vertel alles wat je dwars zit, hoe zwaar ook. Ik denk dat ik voor heel veel mensen spreek als ik zeg dat we 100 keer liever met je meehuilen als we je berichtjes lezen, dan dat we er ooit achter komen dat je ook hier niets durfde neer te zetten, bang om de sfeer te verpesten. Dit topic is juist bedoeld voor rouwverwerking, en om over je engeltje te kunnen praten als het soms lijkt alsof niemand naar je luistert, alsof niemand er nog aan denkt. Of als je mensen dichtbij even niet wil laten zien hoe veel pijn het je doet.quote:Op maandag 18 december 2006 19:50 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Wat mooi pluphy, dat boompje op zijn grafje.
Oke, het klinkt jou dus niet gek in de oren dat ik vandaag in de auto verkeerd afsloeg en toen midden op de weg belandde op een druk punt en toen dacht 'zal ik hier gewoon blijven staan totdat iemand tegen me aanrijdt.'
Ik ben niet bepaald een aanwinst voor dit topic op het moment. Misschien kan ik beter een ander topic zoeken om mijn depressie te bespreken. Al zou ik niet zo snel weten waar, maar ik wil dit topic niet vervuilen met mijn depressieve gedachten.
Ben jij ff lekker besodetoeterd joh! Tuurlijk hoor jij hier thuis! Juist in dit topic waar iedereen precies weet en voelt wat jij door maakt. Wij zijn hier om elkaar op te vangen en te proberen de anderen tot steun te zijn voor zover dat maar mogelijk is. Juist hier ben je heel goed op je plekje.quote:Op maandag 18 december 2006 19:50 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Wat mooi pluphy, dat boompje op zijn grafje.
Oke, het klinkt jou dus niet gek in de oren dat ik vandaag in de auto verkeerd afsloeg en toen midden op de weg belandde op een druk punt en toen dacht 'zal ik hier gewoon blijven staan totdat iemand tegen me aanrijdt.'
Ik ben niet bepaald een aanwinst voor dit topic op het moment. Misschien kan ik beter een ander topic zoeken om mijn depressie te bespreken. Al zou ik niet zo snel weten waar, maar ik wil dit topic niet vervuilen met mijn depressieve gedachten.
Dat 'dood willen' is denk ik voor velen van ons wel heel erg herkenbaar.
Voor mij in elk geval wel. Een keertje, kort na Max dood, kwam er een motor rijder heel kort de bocht door en knalde bijna op onze auto. Hij herstelde en reed verder en ik dacht, heel egoistisch ik weet het, had ie er nou toch maar bij ons ingevlogen, gewoon in een klap weg van deze klote plek en naar ons kindje. Dat hij dan misschien ook wel dood kon gaan boeide me op dat moment niet eens!
Als je kind sterft sterf jij ook. Al je dromen voor een toekomst samen met je kindje, en in jouw geval ook je partner, is gewoon weg, zomaar ineens. Je hebt zo`n enorme dreun gehad meissie, dat 'je akelig en down voelen' is naar, maar ook zo logisch en wij kunnen niet anders doen dan er voor jou en de anderen zijn.
Dus niet weggaan naar een ander topic hoor!!
P.s: please meid ga naar de dokter of bel hem iig alvast!!
The waves you made will always be
Echt heel mooi zo met dat boompje op Danyel`s grafje Phluphy, ziet er heel lief en aandoenlijk uit allemaal.
The waves you made will always be
Idd dat dood willen zijn is ook hier erg herkenbaar...
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Ik durf bijna niks te zeggen, nu. Ik denk dat niemand Mama-van-Pepijn beter kan helpen en begrijpen dan jullie nu doen.
Ik hoop dat je je er een beetje mee geholpen voelt, Mama-van-Pepijn. In ieder geval genoeg om het nog even vol te houden en hulp te gaan zoeken.
Heel veel liefs en sterkte voor jullie allemaal en ik denk aan jullie kleine engeltjes en ook aan de wat grotere engelen die de hemel bevolken.
Ik hoop dat je je er een beetje mee geholpen voelt, Mama-van-Pepijn. In ieder geval genoeg om het nog even vol te houden en hulp te gaan zoeken.
Heel veel liefs en sterkte voor jullie allemaal en ik denk aan jullie kleine engeltjes en ook aan de wat grotere engelen die de hemel bevolken.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ik wil jullie een dikke knuffel geven, gewoon omdat ik geen woorden ken die troost kunnen bieden, die warmte kunnen geven.
De tranen van verdriet
willen niet drogen
verwelken niet
De pijn door het verdriet
wil niet krimpen
veranderd niet
Het verdriet is groot
het wilt niet wijken
het kruipt niet
Eens zal het het verdriet
veranderen in vreugde
Eens zullen de tranen
veranderen in een lach
Eens zal de pijn
stollen door aanvaaring
Maar wanneer.....
willen niet drogen
verwelken niet
De pijn door het verdriet
wil niet krimpen
veranderd niet
Het verdriet is groot
het wilt niet wijken
het kruipt niet
Eens zal het het verdriet
veranderen in vreugde
Eens zullen de tranen
veranderen in een lach
Eens zal de pijn
stollen door aanvaaring
Maar wanneer.....
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Lieve Bar....
Zo heftig als het verdriet is, zo snel wenste ik dat het weg zou ebben.
Mama van Pepijn, ik hoop dat je bij je huisarts geweest bent. succes ook weer vandaag.
Zo heftig als het verdriet is, zo snel wenste ik dat het weg zou ebben.
Mama van Pepijn, ik hoop dat je bij je huisarts geweest bent. succes ook weer vandaag.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Een stem klinkt uit de hemel
Vader,moeder wees niet boos,
anderen hebben mij meer
nodig...Verdriet en Pijn, vergeef me
De wereld heeft mij nodig
Jullie kunnen dit nog niet zien
Konden jullie mij nu maar zien...
Zo groot
Ik straal, Ik raak jullie aan maar je voelt het niet
Ik blijf nog even heel dicht bij jullie
Als je luisterd met je hart, moet je mij ook kunnen
horen
Ik zal niets verzwijgen wees niet bevreesd
Bedankt moeder voor al die uren aan mijn bed.
Bedankt vader voor al je steun.
Als je niet weet wat er gebeurt, je overkomt
Rare dingen wees dan zeker, ik ben het
Ik ben bij jou Ik zou je nooit echt verlaten
Ik dans nu in het licht, ik maak me sterk voor mijn grote taak
Bij jullie was ik te beperkt ik kon het niet meer aan
Ik draag jullie liefde mee
Ik zal mij hier veel sterker voelen, dan bij jullie
Je geloofd dit niet, ik weet het .
Het is moeilijk te begrijpen.....
---------------------------------------------------------------
Dichter dan in mijn dromen
Kan jij niet komen
Dagen vliegen voorbij
Verliezen zich in herinneringen
Vinden een thuis
In het geluk van hier en nu
En zij aan zij
Afstand dicht mijn verlangen
In de tranen van mijn ogen
Weerspiegelen zich de herinnering
En samenzijn.
Liefde sterft niet waar mensen blijven dromen
Je bent er en zult in mij blijven wonen
Voor altijd.
[ Bericht 9% gewijzigd door Bar_en_Mar op 19-12-2006 10:56:45 ]
Vader,moeder wees niet boos,
anderen hebben mij meer
nodig...Verdriet en Pijn, vergeef me
De wereld heeft mij nodig
Jullie kunnen dit nog niet zien
Konden jullie mij nu maar zien...
Zo groot
Ik straal, Ik raak jullie aan maar je voelt het niet
Ik blijf nog even heel dicht bij jullie
Als je luisterd met je hart, moet je mij ook kunnen
horen
Ik zal niets verzwijgen wees niet bevreesd
Bedankt moeder voor al die uren aan mijn bed.
Bedankt vader voor al je steun.
Als je niet weet wat er gebeurt, je overkomt
Rare dingen wees dan zeker, ik ben het
Ik ben bij jou Ik zou je nooit echt verlaten
Ik dans nu in het licht, ik maak me sterk voor mijn grote taak
Bij jullie was ik te beperkt ik kon het niet meer aan
Ik draag jullie liefde mee
Ik zal mij hier veel sterker voelen, dan bij jullie
Je geloofd dit niet, ik weet het .
Het is moeilijk te begrijpen.....
---------------------------------------------------------------
Dichter dan in mijn dromen
Kan jij niet komen
Dagen vliegen voorbij
Verliezen zich in herinneringen
Vinden een thuis
In het geluk van hier en nu
En zij aan zij
Afstand dicht mijn verlangen
In de tranen van mijn ogen
Weerspiegelen zich de herinnering
En samenzijn.
Liefde sterft niet waar mensen blijven dromen
Je bent er en zult in mij blijven wonen
Voor altijd.
[ Bericht 9% gewijzigd door Bar_en_Mar op 19-12-2006 10:56:45 ]
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Lieve ouders van prachtige engeltjes,
Ik lees hier zo vaak mee, vaak met tranen in mijn ogen en niet wetend wat ik moet schrijven.
Wil jullie een dikke zoen geven en heel veel sterkte wensen. De komende weken zullen niet makkelijk zijn.
Veel sterkte de komende periode, jullie zijn in mijn gedachten
Ik lees hier zo vaak mee, vaak met tranen in mijn ogen en niet wetend wat ik moet schrijven.
Wil jullie een dikke zoen geven en heel veel sterkte wensen. De komende weken zullen niet makkelijk zijn.
Veel sterkte de komende periode, jullie zijn in mijn gedachten
Lieve mama_van_pepijn, wat een onvoorstelbaar groot verdriet heb jij
Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe
En voor iedereen die het met deze donkere dagen extra moeilijk heeft:
Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe
En voor iedereen die het met deze donkere dagen extra moeilijk heeft:
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Lief dat je er naar vraagt. De afgelopen dagen niet zo heel denderend; het begon er mee dat collega's van Marco zijn langsgeweest en een 'gedenkboek' (met allemaal persoonlijke herinneringen) hebben achtergelaten. Tranen met tuiten, toen ik het eenmaal las. En daarnaast heb ik Marco's kleren goeddeels opgeruimd. Natuurlijk wel wat bewaard, maar lang niet alles. Dat viel me ook wel heel zwaar.quote:Op dinsdag 19 december 2006 19:22 schreef phluphy het volgende:Icaä, hoe gaat het bij jullie?
Ten slotte zie ik natuurlijk (ook) niet erg uit naar de 'feest'dagen, maar gelukkig heb ik een heel goede vriendin bereid gevonden mij en kinderen onderdak te verlenen in Spanje. Lekker weg uit eigen land dus. Dus binnenkort stappen we op het vliegtuig. En naar die reis zie ik dan wel weer uit.
O ja, dat dood willen. Toen Marco voor het eerst geopereerd werd, in 2000, herinner ik mij dat ik naar het ziekenhuis reed langs een weg met bomen ernaast. Op dat moment bezwoor ik dat ik me tegen die bomen te pletter zou rijden als de operatie fout zou gaan.
Later heb ik dat aan Marco opgebiecht, die - op zijn zo kenmerkende nuchtere wijze antwoordde - "Lijkt je dat wel een goed idee, die weg ligt wel erg dicht bij het ziekenhuis".
I'll meet you on the other side
I'll meet you in the light
I'll meet you in the light
Ook ik wil - hoe klein het misschien ook lijkt- even laten weten dat ik heel vaak aan al die jongetjes denk. Wat doen ze toch daar?
Veel sterkte voor jullie allemaal.
Mama_van_pepijn, wat een vreselijk onvoorstelbaar verlies moet jij elke dag voelen. Het is te groot, lijkt me, dat schrijf je nu ook. Ik hoop dat je iets vindt om voor door te leven, dat moet echt. Met mensen, met dingen die goed zijn voor je, met weten dat er straks nog steeds dat moment komt ooit.
Ik wilde dat ik wat voor je kon doen. Echt.
Veel sterkte voor jullie allemaal.
Mama_van_pepijn, wat een vreselijk onvoorstelbaar verlies moet jij elke dag voelen. Het is te groot, lijkt me, dat schrijf je nu ook. Ik hoop dat je iets vindt om voor door te leven, dat moet echt. Met mensen, met dingen die goed zijn voor je, met weten dat er straks nog steeds dat moment komt ooit.
Ik wilde dat ik wat voor je kon doen. Echt.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Wat lief van je phluphy en alle andere reacties trouwens ook.quote:Op dinsdag 19 december 2006 19:22 schreef phluphy het volgende:
mama van pepijn, hoe gaat het vandaag?
Wat een nuchtere man was jouw Marco Icaa. En wat moedig dat je nu al zijn kleren hebt opgeruimd. Ik kon dat echt niet zelf, dat hebben William's ouders gedaan nadat ik er een shirt had uitgevist waar ik nog vaak in slaap.
Hoe gaat het vandaag? Ik heb nog maar een ziektedagje ingelast. Morgen ga ik weer werken. Het gaat wel iets beter dan gister maar op de langere termijn zie ik het nog steeds niet zitten.
Wel heb ik met Bar afgesproken om naar zeeland te komen na kerst maar Bar is dan ook een schat
Dus op die manier heb ik de komende week wel vol gepland en zolang ik iets te doen heb gaat het wel. Na volgende week zien we wel weer verder.
grá mo chroí
Probeer met de dag te leven, dan lijkt de berg (die toekomst heet) wat minder hoog. Echt!quote:Op dinsdag 19 december 2006 20:13 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Het gaat wel iets beter dan gister maar op de langere termijn zie ik het nog steeds niet zitten.
Icaä, goed nieuws dat jullie naar Spanje kunnen. Fijn dat je iets hebt om toch naar uit te kunnen kijken.
... ♥ ik mis je ♥
mama_van_peppijn
Phluphy
Moussy
Pepper:*
Icaä
Rewimo
Phluphy
Moussy
Pepper:*
Icaä
Rewimo
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Dank je Bar, ik vind dit ook een heel moeilijke periode, vrijdag is het een half jaar geleden, dan kerst en de 29e zou mijn vader jarig zijn. De 5e ben ik zelf jarig. Heel veel "eerste keren zonder" achter elkaar...
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Meiden, ik wil jullie allemaal veel sterkte wensen de komende tijd (en daarna natuurlijk). Ik lees hier weleens, maar reageer eigenlijk nooit.
Om heel eerlijk te zijn, krijg ik het nooit voor elkaar om het hele topic in 1 keer door te lezen. Veel te moeilijk, emotioneel gezien. Zodra ik de tranen omhoog voel komen, ga ik er weer uit. Zoals nu.
Om heel eerlijk te zijn, krijg ik het nooit voor elkaar om het hele topic in 1 keer door te lezen. Veel te moeilijk, emotioneel gezien. Zodra ik de tranen omhoog voel komen, ga ik er weer uit. Zoals nu.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Het feit dat er iemand die je alleen online kent aan je denkt geeft mij alweer hoop hoor
grá mo chroí
Ik denk dat er heel veel mensen aan jullie denken . Ik wou alleen zo graag dat ik het een ietsiepietsie makkelijker voor jullie allemaal kon maken.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Lieve, Lieve Dames toch ook
Zo herinnert Zoë mij elke avond aan de mooie jongens, dan wijst ze naar de lucht en zegt kijk mama een mooie ster. Dan knipoog ik altijd even naar de jongens
Zo herinnert Zoë mij elke avond aan de mooie jongens, dan wijst ze naar de lucht en zegt kijk mama een mooie ster. Dan knipoog ik altijd even naar de jongens
Ik lees hier ook veel, maar weet nooit wat te schrijven. Zo verschrikkelijk wat jullie hebben meegemaakt, dat wil je je gewoon niet voor kunnen stellen. Zeker nu met de feestdagen in aantocht, Sinterklaas niet geweest. Steeds van die momenten dat je ze extra mist. Zo dubbel is dat. Voor ons zijn die dagen juist extra leuk nu. Als ik naar de sterren kijk, zal ik een keertje extra zwaaien.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
voor jullie!
Tijdens deze donkere, grauwe dagen moet het voor jullie helaas extra donker zijn.
Mama van Pepijn, ik hoop dat je ergens de kracht vindt om langs de huisarts te gaan.
Icaa, fijn dat je even kan vluchten naar Spanje. Hoop dat jullie daar even wat rust kunnen vinden.
Tijdens deze donkere, grauwe dagen moet het voor jullie helaas extra donker zijn.
Mama van Pepijn, ik hoop dat je ergens de kracht vindt om langs de huisarts te gaan.
Icaa, fijn dat je even kan vluchten naar Spanje. Hoop dat jullie daar even wat rust kunnen vinden.
Hetzelfde hier. Ik kijk heel vaak hoe het met jullie gaat maar durf eigenlijk nooit te reageren. Ik vind jullie allemaal zo dapper.quote:Op dinsdag 19 december 2006 23:28 schreef Leah het volgende:
Ik denk dat er heel veel mensen aan jullie denken . Ik wou alleen zo graag dat ik het een ietsiepietsie makkelijker voor jullie allemaal kon maken.
Gedichtje van Toon::
Nu het rouwrumoer rondom jou is verstomd
de stoet voorbij is, de schuifelende voeten
nu voel ik dat er een diepe stilte komt
en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten
en telkens weer zal ik je tegenkomen
We zeggen veel te gauw; het is voorbij
alleen je lichaam is van ons weggenomen
niet wie je was en wat je zei
We zullen nog steeds grapjes maken
samen door het stille landschap gaan
nu je mijn handen niet meer aan kunt raken
raak je mijn hart nog duidelijker aan
Tante Ka, dankje ! Deze zocht ik laatst. Prachtig vind ik die.
sociale controle modus aan: mama van pepijn, hoe was je dag? sociale controle modus uit
Ik weet dat ik dit gisteren ook al vroeg, maar ik maak me dan ook een beetje zorgen om je. Je klonk van de week zo enorm triestig.
sociale controle modus aan: mama van pepijn, hoe was je dag? sociale controle modus uit
Ik weet dat ik dit gisteren ook al vroeg, maar ik maak me dan ook een beetje zorgen om je. Je klonk van de week zo enorm triestig.
... ♥ ik mis je ♥
Ik kom ff een knuf geven voor iedereen!
Vanavond weer gezien dat het leven zo kort kan zijn. Het broertje van Djen d'r klasgenootje is vanmiddag overleden. Hij had een geboren hartafwijking en maandag een hartstilstand gehad, maar we hadden zo gehoopt dat hij kerst zou halen. 2 jaar is hij geworden
Vanavond weer gezien dat het leven zo kort kan zijn. Het broertje van Djen d'r klasgenootje is vanmiddag overleden. Hij had een geboren hartafwijking en maandag een hartstilstand gehad, maar we hadden zo gehoopt dat hij kerst zou halen. 2 jaar is hij geworden
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Alweer een engeltje
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Anitra en voor Djen en het klsgenootje van Djen.....
God
Soms voelen wij ons klein en machteloos,
Soms vraagt het leven grote moed:
om toch maar weer een stap te zetten
om toch maar weer uw weg te gaan,
om toch maar weer te hopen en te geloven.
Wek ons in de moed,
om ook nu weer verder te gaan
Zonder Thijs, Danyel,Mink,Max,Peppijn,Marco,
Neem hem op in uw liefde
en geef ons de kracht
om ook als het moeilijk is de moed,
de hoop, het vertrouwen niet te verliezen.
Amen
God
Soms voelen wij ons klein en machteloos,
Soms vraagt het leven grote moed:
om toch maar weer een stap te zetten
om toch maar weer uw weg te gaan,
om toch maar weer te hopen en te geloven.
Wek ons in de moed,
om ook nu weer verder te gaan
Zonder Thijs, Danyel,Mink,Max,Peppijn,Marco,
Neem hem op in uw liefde
en geef ons de kracht
om ook als het moeilijk is de moed,
de hoop, het vertrouwen niet te verliezen.
Amen
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
waar woon je lieve mama van pepijn?
Ik kom zo naar je toe hoor een dagje, zal ik met je praten/lachen/huilen?
Ik heb zo'n ontzettend diep gevoel voor je pijn, zoals iedereen hier!!!!
Maar als je geen mensen om je heen hebt, mag je me altijd bellen/schrijven, ik kom naar je toe.
Ik wens jou en Bar heel veel sterkte in deze komende tijd....
De pijn is bijna echt voelbaar als ik dit lees....
Liefs en n dikke Knuffel!!!!!
Ik kom zo naar je toe hoor een dagje, zal ik met je praten/lachen/huilen?
Ik heb zo'n ontzettend diep gevoel voor je pijn, zoals iedereen hier!!!!
Maar als je geen mensen om je heen hebt, mag je me altijd bellen/schrijven, ik kom naar je toe.
Ik wens jou en Bar heel veel sterkte in deze komende tijd....
De pijn is bijna echt voelbaar als ik dit lees....
Liefs en n dikke Knuffel!!!!!
Lieve meiden, speciaal in deze voor jullie donkere dagen voor kerst zou ik jullie plat willen knuffelen. Ik sta net als de rest aan de zijlijn en lees over jullie verdriet, dat zo rauw is. Het raakt me diep, diep.
Heel veel sterkte en ookal is het maar iets symbolisch, ik ga deze kerst een extra kaarsje branden voor jullie en al jullie engeltjes.
Icäa hoop voor je dat Spanje je helpt een beetje te ontspannen.
Allemaal een hele dikke
Heel veel sterkte en ookal is het maar iets symbolisch, ik ga deze kerst een extra kaarsje branden voor jullie en al jullie engeltjes.
Icäa hoop voor je dat Spanje je helpt een beetje te ontspannen.
Allemaal een hele dikke
Als je niet lacht, ben je dood.
Ik weet eigenlijk ook nooit zo goed wat ik hier moet zeggen... Dus daarom alleen even dat ik heel veel aan jullie denk
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Zagreb wat een lieve reactie. Ik heb mijn pm aangezet. Ik zet liever geen prive info hier neer namelijk. Stuur me maar een pmtje.
Phluph, het gaat vandaag wel redelijk. Maar het wisselt enorm met de dag. Grote kans dat ik het morgen weer totaal niet meer zie zitten. Maaaar vandaag is oke dus ga ik lekker een filmpje kijken nu. Na dagen spaanse en corrupte versies van het net te hebben verkregen (fok verantwoord omschreven toch?) en dus chagrijnig thuis te komen heb ik nu een goede versie te pakken.
[ Bericht 29% gewijzigd door mama_van_pepijn op 21-12-2006 22:24:40 ]
Phluph, het gaat vandaag wel redelijk. Maar het wisselt enorm met de dag. Grote kans dat ik het morgen weer totaal niet meer zie zitten. Maaaar vandaag is oke dus ga ik lekker een filmpje kijken nu. Na dagen spaanse en corrupte versies van het net te hebben verkregen (fok verantwoord omschreven toch?) en dus chagrijnig thuis te komen heb ik nu een goede versie te pakken.
[ Bericht 29% gewijzigd door mama_van_pepijn op 21-12-2006 22:24:40 ]
grá mo chroí
Van mij ook heel veel liefde, kracht en sterkte gewenst in deze ongetwijfeld extra moeilijke tijd. Ik zou zo graag willen dat er iets was dat de pijn kon wegnemen, of zelfs maar verzachten. Dat er iets was dat jullie lieve engeltjes terug zou kunnen brengen, al was het maar om heel even vast te houden. Om heel even lief te hebben. Pfff, het is zo vreselijk onomkeerbaar allemaal. En jullie kunnen alleen maar doorgaan met leven, dag na dag. Stap voor stap. Hopelijk wordt het ooit beter voor jullie!!!
Lieve Mama van Pepijn, ik weet niet wat een PMtje is, maar dat hoor ik dan wel van je.
ECHT, je bent meer dan welkom!!
Als je wilt praten/zitten gewoon met kopje thee, huilen of langs strand lekker uitwaaien (vlak bij mij) dat is goed.
Ik ken je niet, jij mij ook niet, maar ik voel je pijn Iedereen voelt dat hier....en ieder mens kan daar een beetje licht (hopelijk) in brengen...... liefs Zagreb.
ECHT, je bent meer dan welkom!!
Als je wilt praten/zitten gewoon met kopje thee, huilen of langs strand lekker uitwaaien (vlak bij mij) dat is goed.
Ik ken je niet, jij mij ook niet, maar ik voel je pijn Iedereen voelt dat hier....en ieder mens kan daar een beetje licht (hopelijk) in brengen...... liefs Zagreb.
en weg
Laat even weten als je het gelezen hebt dan kan ik het adres weer weghalen. Thanks.
[ Bericht 32% gewijzigd door mama_van_pepijn op 22-12-2006 07:54:32 ]
Laat even weten als je het gelezen hebt dan kan ik het adres weer weghalen. Thanks.
[ Bericht 32% gewijzigd door mama_van_pepijn op 22-12-2006 07:54:32 ]
grá mo chroí
ik heb het gelezen. Heb je al geschreven...
Probeer goed te slapen meisje...
Zodat je de zware dagen aan kunt.
Ik wens iedereen kracht hier....echt iedereen...
Probeer goed te slapen meisje...
Zodat je de zware dagen aan kunt.
Ik wens iedereen kracht hier....echt iedereen...
Zagreb, jij moet een mooi mens zijn.
Wij gaan vandaag en morgen het huis in Weert leegmaken, per 27 december gaat de nieuwe eigenaar erin.
Ik heb er nooit gewoond, nu ja 3 dagen dan, maar toch voelt het klote.
Dát had het plekje voor ons drietjes moeten worden, dáár hadden we misschien ooit wat geluk gevonden, met je kind thuis in plaats van in het ziekenhuis.
Nu ja, nog 2 dagen doorbijten, dan kunnen we dit onderwerp ook weer een plekje gaan geven.
Wij gaan vandaag en morgen het huis in Weert leegmaken, per 27 december gaat de nieuwe eigenaar erin.
Ik heb er nooit gewoond, nu ja 3 dagen dan, maar toch voelt het klote.
Dát had het plekje voor ons drietjes moeten worden, dáár hadden we misschien ooit wat geluk gevonden, met je kind thuis in plaats van in het ziekenhuis.
Nu ja, nog 2 dagen doorbijten, dan kunnen we dit onderwerp ook weer een plekje gaan geven.
... ♥ ik mis je ♥
Zagreb... You made me cry!
Wat een vreselijk lief mens moet jij zijn! Geweldig dat je dit doet.
Denk dat vele mensen het hier denken maar jij had het lef om het op te schrijven en werkelijk aan te bieden.
Top!!!
Sterkte Phlup! Niet makkelijk... weer iets afsluiten waar je zoveel mooie plannen had!
Wat een vreselijk lief mens moet jij zijn! Geweldig dat je dit doet.
Denk dat vele mensen het hier denken maar jij had het lef om het op te schrijven en werkelijk aan te bieden.
Top!!!
Sterkte Phlup! Niet makkelijk... weer iets afsluiten waar je zoveel mooie plannen had!
Ik weet nog dat je over dat huis vertelde Phluph en dat je man overgeplaatst was en dat jullie dan dichterbij en hoe het allemaal zou gaan worden...
Idd toch heel verdrietig om daar weer afscheid van te moeten nemen.
Idd toch heel verdrietig om daar weer afscheid van te moeten nemen.
***
Phluphy sterkte lijkt me moeilijk
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Oei Phluph, dat zal idd niet meevallen. Weer een hobbel die jullie moeten nemen.
Sterkte
Sterkte
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Hier net terug van de psycholoog, en vond het serieus jammer dat Marco er niet bij was...
Ik kreeg de uitslag van een pychologisch onderzoek die ze uitgevoerd met me hebben, en daarin kwamen een hoop persoonlijkheden naar voren...
En die voor mij zeer herkenbaar zijn, ook werden er een aantal dingen bevestigd,het was niet makkelijk en leuk om dat e moeten horen, maar het klopt wel.
We zouden dieper gaan graven in mijn verleden, omdat ik best wel een behoorlijk baggage met me meedraag, maar door de uitslagen adviseerde hij dat niet te doen nog...
Wat we nu gaan doen is zorgen dat ik terug stabiel word.
Echt ik ben zo ontzettend blij met mijn psycholoog
Ik kreeg de uitslag van een pychologisch onderzoek die ze uitgevoerd met me hebben, en daarin kwamen een hoop persoonlijkheden naar voren...
En die voor mij zeer herkenbaar zijn, ook werden er een aantal dingen bevestigd,het was niet makkelijk en leuk om dat e moeten horen, maar het klopt wel.
We zouden dieper gaan graven in mijn verleden, omdat ik best wel een behoorlijk baggage met me meedraag, maar door de uitslagen adviseerde hij dat niet te doen nog...
Wat we nu gaan doen is zorgen dat ik terug stabiel word.
Echt ik ben zo ontzettend blij met mijn psycholoog
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Fluf sterkte vandaag en morgen
Zagreb je bent echt een mooi mens
fijn Bar dat het zo "positief" uitpakte. en erg fijn dat je blij met de psych bent, dat is heel belangrijk!
Zagreb je bent echt een mooi mens
fijn Bar dat het zo "positief" uitpakte. en erg fijn dat je blij met de psych bent, dat is heel belangrijk!
Een liedje van veldhuis en kemper:
heb niet gegokt
en toch verloren
en ineens is alles kwijt
ooit wordt het vroeger
kan ze zeggen dat het slijt
je hebt geknokt als nooit tevoren
en in een oogwenk van de tijd
was je verslagen maar ze zeggen dat het slijt
en het voelt als pas of het gister was
maar dat kan niet
want ze zeggen dat het slijt
refrein:
tijd heelt alle wonden niet
tijd heelt alle wonden niet
het scheelt misschien in tranen
en wat een ander aan je ziet
maar tijd heelt alle wonden niet
je gaat naar buiten
en vult de dagen, vol afwezigheid
maar je wacht af, want ze zeggen dat het slijt
en het wordt stil
steeds minder wraak
die door onverschilligheid
zou het kloppen, als ze zeggen dat het slijt
en het voelt als pas, of het gister was
maar dat kan niet want ze zeggen dat het slijt
refrein
verliezen wordt verloren
en pas echt verleden tijd
als verleden is
dat je niet meer lijdt
refrein
tijd heelt alle wonden niet
tijd heelt alle wonden niet
het scheelt misschien in tranen
en wat een ander aan je ziet
maar tijd heelt alle wonden niet
heb niet gegokt
en toch verloren
en ineens is alles kwijt
ooit wordt het vroeger
kan ze zeggen dat het slijt
je hebt geknokt als nooit tevoren
en in een oogwenk van de tijd
was je verslagen maar ze zeggen dat het slijt
en het voelt als pas of het gister was
maar dat kan niet
want ze zeggen dat het slijt
refrein:
tijd heelt alle wonden niet
tijd heelt alle wonden niet
het scheelt misschien in tranen
en wat een ander aan je ziet
maar tijd heelt alle wonden niet
je gaat naar buiten
en vult de dagen, vol afwezigheid
maar je wacht af, want ze zeggen dat het slijt
en het wordt stil
steeds minder wraak
die door onverschilligheid
zou het kloppen, als ze zeggen dat het slijt
en het voelt als pas, of het gister was
maar dat kan niet want ze zeggen dat het slijt
refrein
verliezen wordt verloren
en pas echt verleden tijd
als verleden is
dat je niet meer lijdt
refrein
tijd heelt alle wonden niet
tijd heelt alle wonden niet
het scheelt misschien in tranen
en wat een ander aan je ziet
maar tijd heelt alle wonden niet
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Ik post hier eigenlijk nooit omdat ik nooit echt weet wat ik moet zeggen
Maar ook hier wordt nog erg vaak aan jullie gedacht. En ik wil jullie allemaal even veel sterkte wensen voor de komende "feest"dagen...
Maar ook hier wordt nog erg vaak aan jullie gedacht. En ik wil jullie allemaal even veel sterkte wensen voor de komende "feest"dagen...
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Lieve dames....
Eindelijk heb ik de moed gehad dit topic te openen en her en der te lezen.
Met pijn in mijn hart en in mijn buik. Tranen biggelen over mijn wangen.
Ik realiseer me heel goed dat dat nog geen fractie kan zijn van wat jullie voelen...
Morgen steek ik een kaarsje voor jullie engeltjes op in de SintJan.
Eindelijk heb ik de moed gehad dit topic te openen en her en der te lezen.
Met pijn in mijn hart en in mijn buik. Tranen biggelen over mijn wangen.
Ik realiseer me heel goed dat dat nog geen fractie kan zijn van wat jullie voelen...
Morgen steek ik een kaarsje voor jullie engeltjes op in de SintJan.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
*Lotgenoten, liever niet gehad natuurlijk
Maar toch 'blij' dat ze er zijn
Zoveel begrip, zoveel herkenning
Hetzelfde verdriet, dezelfde pijn
Een rots in de branding op elk moment
Als het even niet meer gaat
Een lief woord, een luisterend oor
Of even iemand die met me praat
Het niet steeds hoeven uit te leggen
Wat je dagelijks weer voelt
Niet ongevraagd advies of medelijden
Hoe goed soms ook bedoeld....
Nee, alleen een blik of een enkel woord
De ander weet exact wat ik bedoel
Dat is de steun die mij erdoor helpt
Geloof me, het scheelt een heleboel!!!*
Maar toch 'blij' dat ze er zijn
Zoveel begrip, zoveel herkenning
Hetzelfde verdriet, dezelfde pijn
Een rots in de branding op elk moment
Als het even niet meer gaat
Een lief woord, een luisterend oor
Of even iemand die met me praat
Het niet steeds hoeven uit te leggen
Wat je dagelijks weer voelt
Niet ongevraagd advies of medelijden
Hoe goed soms ook bedoeld....
Nee, alleen een blik of een enkel woord
De ander weet exact wat ik bedoel
Dat is de steun die mij erdoor helpt
Geloof me, het scheelt een heleboel!!!*
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Lieve Pjluphy, ook voor jou moet het moeilijk zijn, wat zeg ik Moeilijk???Ondrááglijk!!!!!quote:Op vrijdag 22 december 2006 09:06 schreef phluphy het volgende:
Zagreb, jij moet een mooi mens zijn.
Wij gaan vandaag en morgen het huis in Weert leegmaken, per 27 december gaat de nieuwe eigenaar erin.
Ik heb er nooit gewoond, nu ja 3 dagen dan, maar toch voelt het klote.
Dát had het plekje voor ons drietjes moeten worden, dáár hadden we misschien ooit wat geluk gevonden, met je kind thuis in plaats van in het ziekenhuis.
Nu ja, nog 2 dagen doorbijten, dan kunnen we dit onderwerp ook weer een plekje gaan geven.
Dit wordt weer een afscheid, een hoofdstuk wat je moet afsluiten, maar eigenlijk helemaal niet wilt!!!!
Doe je het wel samen met iemand? Niet alleen gaan rommelen hoor, dan komt er niks van en zit je misschien met een traan en een glimlach de hele dag op de grond naar herinneringen te kijken.
wens je sterkte...en nogmaals, wat is er tegen als we een keer een engeltjes dag houden bij MIJ?
Iedereen die zich klote/rol/alleen en verlaten voelt, moet iemand hebben om op te kunnen rekenen.
Ook als dat een huilpartijtje is. Misschien leren we zo wel te lachen....na het verdriet te hebben laten gaan...?
Ben ggewoon een mens, misschien veel meegemaakt en daardoor in staat iets meerop dingen in te kunnen gaan.quote:Op vrijdag 22 december 2006 09:25 schreef Kleintje het volgende:
Zagreb... You made me cry!
Wat een vreselijk lief mens moet jij zijn! Geweldig dat je dit doet.
Denk dat vele mensen het hier denken maar jij had het lef om het op te schrijven en werkelijk aan te bieden.
Top!!!
Sterkte Phlup! Niet makkelijk... weer iets afsluiten waar je zoveel mooie plannen had!
Het enige wat ik denk is, hoe kan ik iemand helpen/vrolijk maken. kracht geven of een streepje licht wijzen....
Maar wel lief hoor dat je het zegt!!!!!! en ik denk dat iedereen het wel durft maar misschien bang is zich op te dringen.
Ik dank (omdat ik wat ouder ben) als men niet wil, mag je gewoon nee zeggen....heb ik het tóch geprobeerd..
wat een lief monstertje....gewoon zo oneerlijk,.....quote:Op zondag 17 december 2006 17:01 schreef Bar_en_Mar het volgende:
nog een keer het moddermonstertje
[afbeelding]
Zo zat Thijs altijd Mar op te wachten wanneer die thuis kwam van werken
[afbeelding]
sterkte Bar en Mar....zag net even de foto....vandaar.
Phluphy, hoe is het gegaan vanmiddag?
ik moest veel aan jullie denken
ik moest veel aan jullie denken
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
geuikkig je bent weer thuis.
Maakte me ook zorgen om je.
Je mailtje vanaf je werk was kort en duidelijk, durfde ook niet te lang terug te mailen ivm met je privacy.
Ik hoop dat je inmiddels toch een afspraak hebt gemaakt met je huisarts..of zie je daar toch van af?
Ik zal je privé nog mijn telefoonnummer mailen. Doe er mee wat je wilt, ik dring me niet op.
Leef alleen maar heel erg mee met jullie.
Dag Pluphie dag Bar/Mar.
Maakte me ook zorgen om je.
Je mailtje vanaf je werk was kort en duidelijk, durfde ook niet te lang terug te mailen ivm met je privacy.
Ik hoop dat je inmiddels toch een afspraak hebt gemaakt met je huisarts..of zie je daar toch van af?
Ik zal je privé nog mijn telefoonnummer mailen. Doe er mee wat je wilt, ik dring me niet op.
Leef alleen maar heel erg mee met jullie.
Dag Pluphie dag Bar/Mar.
Bar en Mar, Phluph en alle ouders van hele mooie engeltjes wil ik heel veel sterkte wensen.
In deze dagen steek ik bewust kaarsjes aan voor alle kinderen die nu sterren aan de hemel zijn.
In deze dagen steek ik bewust kaarsjes aan voor alle kinderen die nu sterren aan de hemel zijn.
Nu doen en genieten, doodgaan kan altijd nog!
Zolang er alcohol verkocht wordt, heb ik geen probleem.
Je moet het leven nemen met een korreltje zout..... schijfje limoen en een shot tequilla
Zolang er alcohol verkocht wordt, heb ik geen probleem.
Je moet het leven nemen met een korreltje zout..... schijfje limoen en een shot tequilla
helemaal bovenin je scherm, in het rijtje frontpage, forum etc etc staat helemaal rechts een envelopje, als je daarop klikt kan je je PM (personal message) activeren, misschien een handig idee btw: Je telefoon doet ut hoor maar de mijnes was weer es leegquote:Op vrijdag 22 december 2006 22:08 schreef zagreb het volgende:
geuikkig je bent weer thuis.
Maakte me ook zorgen om je.
Je mailtje vanaf je werk was kort en duidelijk, durfde ook niet te lang terug te mailen ivm met je privacy.
Ik hoop dat je inmiddels toch een afspraak hebt gemaakt met je huisarts..of zie je daar toch van af?
Ik zal je privé nog mijn telefoonnummer mailen. Doe er mee wat je wilt, ik dring me niet op.
Leef alleen maar heel erg mee met jullie.
Dag Pluphie dag Bar/Mar.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Oh ja sorry. Ik ben er nog steeds niet achter in hoeverre ze internetgebruik controleren.
Ik zal je mijn werk adres mailen, dat gaat via outlook, dat valt niet op. Maar tot 2 januari ben ik nu sowieso vrij trouwens.
En toen ik thuiskwam heb ik besloten toch de kerstboom op te zetten. Hij staat bovenop de kachel en de achterkant is niet versiert maar het is iets toch. Nou mijn kaars er nog onder zien te zetten zonder dat ie de boom in de fik steekt. Ja ik heb een nepperd Bar's kaart moet er eigenlijk ook nog bij maar dat is helemaal de goden verzoeken om een fikkie.
Ik heb zelfs een slinger opgehangen met de woorden Happy Christmas. Voor de positiviteit en dergelijke.
Op het station heb ik een oliebol gegeten. Heel triviaal maar hoewel ik verzot ben op die dingen linkt het aan oud & nieuw en dat vind ik een stomme avond tegenwoordig. Maaaar ik heb er toch een paar gekocht voordat ik me kon bedenken en ben toen heel hard weggerend naar de tram. Zie je me gaan? De mensen zullen wel denken rennen voor een tram die er helemaal nog niet aankomt.
Huisarts staat op het lijstje voor na de kerst. Eerst deze dagen zien door te komen.
Phluphy, sterkte vrouwtje
En een voor al onze engeltjes out there groot of klein, dat ze deze dagen toch maar een beetje bij ons mogen zijn.
Ik zal je mijn werk adres mailen, dat gaat via outlook, dat valt niet op. Maar tot 2 januari ben ik nu sowieso vrij trouwens.
En toen ik thuiskwam heb ik besloten toch de kerstboom op te zetten. Hij staat bovenop de kachel en de achterkant is niet versiert maar het is iets toch. Nou mijn kaars er nog onder zien te zetten zonder dat ie de boom in de fik steekt. Ja ik heb een nepperd Bar's kaart moet er eigenlijk ook nog bij maar dat is helemaal de goden verzoeken om een fikkie.
Bar's kaart moet er eigenlijk ook nog bij maar dat is helemaal de goden verzoeken om een fikkie.Ik heb zelfs een slinger opgehangen met de woorden Happy Christmas. Voor de positiviteit en dergelijke.
Op het station heb ik een oliebol gegeten. Heel triviaal maar hoewel ik verzot ben op die dingen linkt het aan oud & nieuw en dat vind ik een stomme avond tegenwoordig. Maaaar ik heb er toch een paar gekocht voordat ik me kon bedenken en ben toen heel hard weggerend naar de tram. Zie je me gaan? De mensen zullen wel denken rennen voor een tram die er helemaal nog niet aankomt.
Huisarts staat op het lijstje voor na de kerst. Eerst deze dagen zien door te komen.
Phluphy, sterkte vrouwtje
En een voor al onze engeltjes out there groot of klein, dat ze deze dagen toch maar een beetje bij ons mogen zijn.
grá mo chroí
Ok dankje vivi, ga het morgen even uitdokteren.quote:Op vrijdag 22 december 2006 22:44 schreef Vivi het volgende:
[..]
helemaal bovenin je scherm, in het rijtje frontpage, forum etc etc staat helemaal rechts een envelopje, als je daarop klikt kan je je PM (personal message) activeren, misschien een handig idee btw: Je telefoon doet ut hoor maar de mijnes was weer es leeg
Ben vanavond lekker moe en op de bank liggen hangen....
nu lekker slapen, even nog een mailtje naar mama van pepijn schrijven.
oot moan!! xxxx
[quote]Op vrijdag 22 december 2006 23:23 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Oh ja sorry. Ik ben er nog steeds niet achter in hoeverre ze internetgebruik controleren.
Ik zal je mijn werk adres mailen, dat gaat via outlook, dat valt niet op. Maar tot 2 januari ben ik nu sowieso vrij trouwens.
En toen ik thuiskwam heb ik besloten toch de kerstboom op te zetten. Hij staat bovenop de kachel en de achterkant is niet versiert maar het is iets toch. Nou mijn kaars er nog onder zien te zetten zonder dat ie de boom in de fik steekt. Ja ik heb een nepperd Bar's kaart moet er eigenlijk ook nog bij maar dat is helemaal de goden verzoeken om een fikkie.
Ik heb zelfs een slinger opgehangen met de woorden Happy Christmas. Voor de positiviteit en dergelijke.
Op het station heb ik een oliebol gegeten. Heel triviaal maar hoewel ik verzot ben op die dingen linkt het aan oud & nieuw en dat vind ik een stomme avond tegenwoordig. Maaaar ik heb er toch een paar gekocht voordat ik me kon bedenken en ben toen heel hard weggerend naar de tram. Zie je me gaan? De mensen zullen wel denken rennen voor een tram die er helemaal nog niet aankomt.
Huisarts staat op het lijstje voor na de kerst. Eerst deze dagen zien door te komen.
Lieve mama van peijn, ik vind het juist stoer wat je hebt gedaan.
Ik zie het helemaal voor me!!! Niemand die het begrijpt natuurlijk, maar jij deed het jij at die oliebol en je hébt die kerstboom opgetuigd!!!
Goed zo meisje.....
Wat ga je al die dagen doen wanneer je vrij bent?
Oh ja je gaat ook nog opruimen, dat is zo.....
En goed zo!!!! dat je de huisarts hebt afgesproken.
Keep in touch ok???
Ik ga nu slapen, morgen een drukke dag.....
Liefs en kracht...veel kracht....Zagreb
Oh ja sorry. Ik ben er nog steeds niet achter in hoeverre ze internetgebruik controleren.
Ik zal je mijn werk adres mailen, dat gaat via outlook, dat valt niet op. Maar tot 2 januari ben ik nu sowieso vrij trouwens.
En toen ik thuiskwam heb ik besloten toch de kerstboom op te zetten. Hij staat bovenop de kachel en de achterkant is niet versiert maar het is iets toch. Nou mijn kaars er nog onder zien te zetten zonder dat ie de boom in de fik steekt. Ja ik heb een nepperd Bar's kaart moet er eigenlijk ook nog bij maar dat is helemaal de goden verzoeken om een fikkie.
Ik heb zelfs een slinger opgehangen met de woorden Happy Christmas. Voor de positiviteit en dergelijke.
Op het station heb ik een oliebol gegeten. Heel triviaal maar hoewel ik verzot ben op die dingen linkt het aan oud & nieuw en dat vind ik een stomme avond tegenwoordig. Maaaar ik heb er toch een paar gekocht voordat ik me kon bedenken en ben toen heel hard weggerend naar de tram. Zie je me gaan? De mensen zullen wel denken rennen voor een tram die er helemaal nog niet aankomt.
Huisarts staat op het lijstje voor na de kerst. Eerst deze dagen zien door te komen.
Lieve mama van peijn, ik vind het juist stoer wat je hebt gedaan.
Ik zie het helemaal voor me!!! Niemand die het begrijpt natuurlijk, maar jij deed het jij at die oliebol en je hébt die kerstboom opgetuigd!!!
Goed zo meisje.....
Wat ga je al die dagen doen wanneer je vrij bent?
Oh ja je gaat ook nog opruimen, dat is zo.....
En goed zo!!!! dat je de huisarts hebt afgesproken.
Keep in touch ok???
Ik ga nu slapen, morgen een drukke dag.....
Liefs en kracht...veel kracht....Zagreb
Mama van Pepijn, ik vind het zo knap, wat je vandaag gedaan hebt. Een kerstboom , oliebollen. Zulke stappen. Heel fijn om te lezen, ik zie er veel moed in.
Bar, je foto's van Thijs in het fototopic zijn mooi.
Fluf, ik hoop dat het ondanks alle pijn en verdriet toch ook een mooie dag geweest is vandaag. Misschien met hier en daar een vergeten herrinnering.
Ik wens jullie, en natuurlijk ook Icaa en Mous heel veel sterkte de komende dagen. Ik zal een kaarsje voor al die lieve mooie engeltjes branden en lees nog een keer extra het boekje van de beer. Kon er maar iets zijn om jullie pijn een beetje dragelijker te maken.
Bar, je foto's van Thijs in het fototopic zijn mooi.
Fluf, ik hoop dat het ondanks alle pijn en verdriet toch ook een mooie dag geweest is vandaag. Misschien met hier en daar een vergeten herrinnering.
Ik wens jullie, en natuurlijk ook Icaa en Mous heel veel sterkte de komende dagen. Ik zal een kaarsje voor al die lieve mooie engeltjes branden en lees nog een keer extra het boekje van de beer. Kon er maar iets zijn om jullie pijn een beetje dragelijker te maken.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
mooi gedichtje voor als je een dierbare hebt verloren
Zeven maal om de aarde te gaan,
als het zou moeten op handen en voeten;
zeven maal, om die éne te groeten
die daar lachend te wachten zou staan.
Zeven maal om de aarde te gaan.
Zeven maal over de zeeën te gaan,
schraal in de kleren, wat zou mij deren
kon uit de dood ik die éne doen keren.
Zeven maal over de zeeën te gaan -
Zeven maal, om met zijn tweeën te staan.
'De gestorvene' van Ida Gerhardt
ik lurk hier met regelmaat en post eigenlijk niets. de reden dat ik lurk is omdat ik nog steeds er aan moet denken dat ik die kleine thijs van bar en mar op mijn schoot had zitten een paar weken voor dat we het afschuwelijke nieuws te horen kregen. zo een lief menneke die genoot van modder en een broodje kaas
Bar en mar (en de rest natuurlijk ook) heel veel sterkte voor de aankomende dagen..
ik denk aan jullie
Zeven maal om de aarde te gaan,
als het zou moeten op handen en voeten;
zeven maal, om die éne te groeten
die daar lachend te wachten zou staan.
Zeven maal om de aarde te gaan.
Zeven maal over de zeeën te gaan,
schraal in de kleren, wat zou mij deren
kon uit de dood ik die éne doen keren.
Zeven maal over de zeeën te gaan -
Zeven maal, om met zijn tweeën te staan.
'De gestorvene' van Ida Gerhardt
ik lurk hier met regelmaat en post eigenlijk niets. de reden dat ik lurk is omdat ik nog steeds er aan moet denken dat ik die kleine thijs van bar en mar op mijn schoot had zitten een paar weken voor dat we het afschuwelijke nieuws te horen kregen. zo een lief menneke die genoot van modder en een broodje kaas
Bar en mar (en de rest natuurlijk ook) heel veel sterkte voor de aankomende dagen..
ik denk aan jullie
Thank Drunk I'm a Goddess!
Hallo allen,
Ik heb dit forum pas net ontdekt, wat een herkenning.
Gisteren is Esjes grafsteentje geplaatst.
Weer een mijlpaal, bijna kerst, zo stil, zo leeg...
Het leven is hard, ongelooflijk hard.
i.p.v. voorstellen, wil ik verwijzen naar onze website. Daar staat ons verhaal, van ons lief klein humpeltje, ons Esje.
[let op: er zijn zeer expliciete foto's te zien.]
Veel liefde en kracht voor allen.
[ Bericht 3% gewijzigd door BE op 23-12-2006 11:35:12 ]
Ik heb dit forum pas net ontdekt, wat een herkenning.
Gisteren is Esjes grafsteentje geplaatst.
Weer een mijlpaal, bijna kerst, zo stil, zo leeg...
Het leven is hard, ongelooflijk hard.
i.p.v. voorstellen, wil ik verwijzen naar onze website. Daar staat ons verhaal, van ons lief klein humpeltje, ons Esje.
[let op: er zijn zeer expliciete foto's te zien.]
Veel liefde en kracht voor allen.
[ Bericht 3% gewijzigd door BE op 23-12-2006 11:35:12 ]
Groetjes, Carolien, mama van
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Nou daar ging ik dus net kijken en ik wist niet dat je van alles foto's er op had staan. Ben best wel behoorlijk van slag nu. Ik ga maar snel naar bed nu geloof ik.
grá mo chroí
Humpeltje, wat afschuwelijk ook voor jou, toch wil ik idd even zeggen dat de foto's erg confronterend kunnen zijn als je er niet op berekend bent..misschien het vermelden waard.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Okee, site gaat over het sterven en de dood van Esmée. Inclusie foto's en filmpjes
Groetjes, Carolien, mama van
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Sowieso is het mss toch wel prettig als je een stukje van je verhaal hier doet. Dat is fijner dan alleen verwijzen naar een site. Mss zijn er idd wel mensen die het niet aandurven/kunnen om de site te bekijken.
***
Ik hoop dat je het niet verkeerd opvat, maar ik kan me bedenken dat zulke foto's (als ik er al erg ontdaan van wordt, ik die zoiets goddank nooit heeft moeten meemaken) voor anderen die er wel herkenning bij hebben en ze dan onvoorbereid zien nogal rauw op hun dak vallen zeg maar. Nogmaals, absoluut niet verkeerd bedoeld hoorquote:Op zaterdag 23 december 2006 00:17 schreef humpeltje het volgende:
Okee, site gaat over het sterven en de dood van Esmée. Inclusie foto's en filmpjes
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Lieve kleine Esmée
Op 16 februari 2006 legde ik 's avonds een gezond kindje in bed; ze werd nooit meer wakker.
Op de ochtend van 17 februari rond half 8 liep ik de kinderkamer in, omdat ik de jongste {Vera 1,5 jr} hoorde. Op de kamer hoorde ik een raar gezoem. Ik keek in die richting en zag dat er iets was met Esmée {2¾}, er lag een donkere plek bij haar gezichtje. Ik deed het licht aan en zag Esmée halfzijdig schudden, met weggedraaide oogjes, in de spuug met bruin bloed. Het voelde fout, heel fout. Ze leek wel diepzwakzinnig. Haar koppie, daar was iets heel fout, ze was weg!
Ik riep Sem, belde 112. Ik moest haar gaan koelen. Ik pakte een schaar en knipte haar kleertjes los. Ze was zo stijfgespannen, ze kon niet buigen. Es had veel dunne poep in haar nachtluier en haar bed was drijfnat van de urine.Terwijl gaf ik Kim {bijna 13} opdrachten mijn tas in te pakken, schoenen klaar te zetten, ed. Vera zat in haar ledikantje en Ryan {bijna 4} [het zoontje van Sem] bleef ook in zijn bedje zitten kijken.
Ik vertelde Sem hoe hij mij kon helpen Esmée te douchen. Geen enkele reactie op de douche, het mondhoekje ging zo eng op en neer en al het andere schudden aan een kant. Daarna heb ik haar met hulp van Sem in een groot badlaken gerold en een luier omgedaan. Inmiddels had Kim de sirene's al gehoord en de deur open gedaan.
Es kreeg vloeibaar medicijn in haar billen en plakkers op zich. Ook kreeg ze extra zuurstof. Ik droeg haar naar beneden de ambulance in en Kim had mijn tas en schoenen erin gelegd.
Ze reageerde niet op de medicijnen, ze gingen bellen met kinderarts. Ze moest meer medicijnen. Ze moest liggen. Ze mocht met haar buik op mijn buik liggen. Af en toe kwam er bruin spuug [bloed] uit haar mond.
In het ziekenhuis gingen we gelijk naar de kinderafdeling. 2 Artsen en een team van verpleegkundigen ging met haar aan de slag. Een lijn in een ader, een in een slagader, en in haar enkels. Steeds maar meer slangen en slangen. Bloedprikken, medicijnen toedienen, vocht [ze was bijna uitgedroogd en bloedsuiker erg laag]. Vele vragen, is ze ingeent, ja, was ze ziek, nee, ze had laatste tijd wel eens een keer gespuugd of diarree gehad, maar niks allarmerends. Beetje neusverkouden en wat moe, maar dat is logisch met zijn 3en op een kamer, was vaak erg gezellig, maar werden ook wel eens wakker van elkaar. Es was altijd heel levendig.
Er heerste lichte wanhoop op die behandelkamer. Alle mogelijke lichaamsvochten werden afgenomen en op kweek gezet. Het was zo fout met mijn meisje.
Rond 10en ging ze naar het crisiskamertje op de ic. Ze renden met het bed door de gangen. Ik moest even weg en de narcotiseur heeft haar de beademingsbuis ingebracht. De epileptisch activiteit leek wat rustiger te worden. Er werd overlegd met Nijmegen. Er zou een special team komen van de kinder ic om haar op te halen.
Rond 12en waren ze er. Het duurde 35 minuten voordat ze op de brancard lag. Het was een soort hele grote computer met een bedje erop. Ik kon niet meerijden, want ze waren al met z'n vieren en meer paste niet in de ambulance.
Sem en Kim kwamen me ophalen [mijn ouders waren inmiddels bij Ryan en Vera]. Voordat we Doetinchem uit reden, hoorden we een ambulance met sirene. We gingen aan de kant. De ambulance ging stapvoets bij oneffenheden in de weg. De ambulance reed een stukje voor ons en ging de snelweg op. Toen wisten we het zeker, in die wagen ligt Esmée. Halverwege de snelweg zagen we hem niet meer.
Toen we Nijmegen binnen kwamen, moesten we omrijden i.v.m. werkzaamheden. Eer dat we een parkeerplek vonden en de juiste afdeling.
Toen we er aankwamen werd gezegd, ze is er pas net en ze zijn nog met haar bezig, ga maar naar de ouderkamer en wacht daar. Nee, ik wil bij haar! Okee, dan.
Er was al een ct-scan gemaakt en Es werd op een bed gelegd en aangesloten op allerlei apparaten. Haar hoofdje werd volgeplakt met snoertjes voor EEG. Dit bleef erop zitten, het werd een doorlopend EEG. Het was heel fout. De epileptische activiteit ging in haar hoofdje, gewoon verder.
Er werd een ruggeprik gedaan om het hersenvocht te onderzoeken. Kinderartsen en kinderneurologen liepen af en aan. 's Middags werd ze tussen 2 koeldekens gelegd. De koorts moest naar beneden. Ze werd in een diepe kustmatige coma gebracht, in de hoop haar hersentjes wat tot rust te kunnen brengen. Rond 18.00 werd onder narcose een grote lijn aangelegd in haar lies, zodat ze haar makkelijker medicijnen konden toedienen. Tegen 23.30 leek het tot rust brengen van haar hersentjes, een beetje te gaan lukken. We mochten haar niet meer aanraken, want dan sloeg het EEG uit. De hersentjes reageerden er heel heftig op. Aanraken mocht alleen tijdens de verzorging, en dan mocht ik gelukkig mee helpen.
De situatie is zo gebleven tot zondag op maandag nacht. Om half 2 's nachts zijn de medicijnen gestopt, die haar in coma hielden. De verwachting/hoop was dat er in de loop van de ochtend wat reactie zou komen. Er gebeurde niks. Er werd een MRI geregeld. Toen ze bijna klaar was voor transport, viel de stoom uit. De lampen knipperde, maar de beademing en machines gingen gewoon door. Helaas gaf de stroomuitval wel problemen bij de MRI en werd deze een ruim uur uitgesteld.
Ik mocht er niet bij zijn. Bij de MRI moest ze 2 keer overgetilt worden, dat was teveel voor haar. Haar bloeddruk daalde enorm en op de medicijnen reageerde ze heftig. De bloeddruk werd heel hoog en de medicijnen weer gestopt. De pols was laag. De temperatuur ook. Ze ging met 37 graden heen en kwam met 33 terug.
Er werd niks over de MRI gezegd. Ik kreeg alleen te horen dat er de dag erna een groot overleg zou zijn en dat er dan besproken zou worden, hoe de behandeling verder zou verlopen. Ik kon het niet meer aanzien en ben wat mensen gaan bellen om te vertellen, dat het erg slecht ging en ik het gevoel had, dat ze dood zou gaan. Vlak daarna [half 5] werd ik geroepen door de arts en de verpleegkundige van haar kamer. Zij vertelden dat het heel slecht met haar ging en dat ze voor morgenochtend zou sterven. De MRI gaf het beeld van een virale hersenontsteking. Ze had gelijk de eerst nacht een grote beroerte gehad [in haar slaap] waarbij de helfd van haar hersentjes en de hersenschors kapot waren gegaan. Door de druk in haar hoofdje kreeg ze epileptische aanvallen. De druk bleef maar toenemen. De rest van de hersentjes en hersenschors waren inmiddels ook al zwaar beschadigd. Het kon dat ze vanzelf zou sterven, anders zou de beademing gestopt worden.
Ik belde Sem en ging naar Es toe.Ze kreeg een warmte deken over zich heel met een soort blazende stofzuiger eraan vast en een molton op haar hoofdje. Uiteindelijk liep de temperatuur nog op tot 35 graden, maar warmer werd ze niet meer. Er werd een onderzoek gedaan, waarbij de bloeddoorstroom naar haar hersentjes gemeten werd. Het bloed kwam niet hoger dan haar slapen. De druk in haar hoofdje was zo groot, dat er geen bloed meer in kon. De hersentjes kregen geen zuurstof meer. Ze was hersendood.
Om 18 uur was Sem er. Ik ben toen bij Esmée in bed gaan liggen. Dicht tegen haar aan. Sem stond achter me met zijn armen om me heen. Es was zo koud, haar beentjes voelden stijf. Ze was zo opgezwollen door het vocht. Haar haartjes hingen naar achteren, ze zag er zo anders uit, zo grauw. Het was heerlijk om nog even bij haar te mogen liggen. Zo verschrikkelijk onwerkelijk, mijn kindje gaat vanavond dood. Zoveel tranen, zoveel pijn. Het wachten was op de arts, hij zou de beademingsbuis verwijderen. De arts was nog bezig, daardoor hadden we nog wat extra tijd samen. De morfine wordt gestart, zodat ze absoluut geen pijn zou kunnen hebben. De verpleegkundige maakte foto's van voor, tijdens en na het sterven.
Later op de avond kwam de arts, hij vatte nog even samen hoe het ziekteverloop gegaan was, vroeg toestemming voor obductie. Ik heb nog gevraagd of haar orgaantjes gedoneerd konden worden. Als het niet de hersentjes waren geweest, maar iets dat "vervangen" kon worden, had ik ook gehoopt, dat mijn kindje gered zou kunnen worden. Helaas het kon niet, vermoedelijk zat er een virus in haar lijfje en ze wisten niet wat voor virus.
Dan is het zover, Es zal gaan sterven. De beademingsbuis wordt verwijderd en de kleur van haar lichaampje veranderd gelijk. Ik heb heel dicht tegen haar aangelegen. Haar hartje bleef maar kloppen, heel zachtjes en langzaam. De zuurstof in haar bloed was bijna op. Toen stopte haar hartje. Mijn lieve kleine meisje is op 20 februari 2006 om 23.16 overleden. Mijn kindje, mijn kindje, wat had ik je graag bij me gehouden.
We hebben de tas opgehaald in het Radboudhotel, zijn gaan bellen, hebben wat gegeten en gedronken. Daarna heb ik Esmée gewassen en haar pyamaatje aangetrokken. Nu de lijm uit haar haren was, leek ze weer een beetje op mijn meisje. Ik mocht haar op schoot. Oh, wat was dat ongelooflijk heerlijk. Ze lag zo lekker in mijn armen te hangen. Zo fijn haar eindelijk te mogen vasthouden, na die dagen van niet mogen aanraken.
Toen gingen we naar huis. Zo verslagen, zo verdrietig, zo leeg.
Op 16 februari 2006 legde ik 's avonds een gezond kindje in bed; ze werd nooit meer wakker.
Op de ochtend van 17 februari rond half 8 liep ik de kinderkamer in, omdat ik de jongste {Vera 1,5 jr} hoorde. Op de kamer hoorde ik een raar gezoem. Ik keek in die richting en zag dat er iets was met Esmée {2¾}, er lag een donkere plek bij haar gezichtje. Ik deed het licht aan en zag Esmée halfzijdig schudden, met weggedraaide oogjes, in de spuug met bruin bloed. Het voelde fout, heel fout. Ze leek wel diepzwakzinnig. Haar koppie, daar was iets heel fout, ze was weg!
Ik riep Sem, belde 112. Ik moest haar gaan koelen. Ik pakte een schaar en knipte haar kleertjes los. Ze was zo stijfgespannen, ze kon niet buigen. Es had veel dunne poep in haar nachtluier en haar bed was drijfnat van de urine.Terwijl gaf ik Kim {bijna 13} opdrachten mijn tas in te pakken, schoenen klaar te zetten, ed. Vera zat in haar ledikantje en Ryan {bijna 4} [het zoontje van Sem] bleef ook in zijn bedje zitten kijken.
Ik vertelde Sem hoe hij mij kon helpen Esmée te douchen. Geen enkele reactie op de douche, het mondhoekje ging zo eng op en neer en al het andere schudden aan een kant. Daarna heb ik haar met hulp van Sem in een groot badlaken gerold en een luier omgedaan. Inmiddels had Kim de sirene's al gehoord en de deur open gedaan.
Es kreeg vloeibaar medicijn in haar billen en plakkers op zich. Ook kreeg ze extra zuurstof. Ik droeg haar naar beneden de ambulance in en Kim had mijn tas en schoenen erin gelegd.
Ze reageerde niet op de medicijnen, ze gingen bellen met kinderarts. Ze moest meer medicijnen. Ze moest liggen. Ze mocht met haar buik op mijn buik liggen. Af en toe kwam er bruin spuug [bloed] uit haar mond.
In het ziekenhuis gingen we gelijk naar de kinderafdeling. 2 Artsen en een team van verpleegkundigen ging met haar aan de slag. Een lijn in een ader, een in een slagader, en in haar enkels. Steeds maar meer slangen en slangen. Bloedprikken, medicijnen toedienen, vocht [ze was bijna uitgedroogd en bloedsuiker erg laag]. Vele vragen, is ze ingeent, ja, was ze ziek, nee, ze had laatste tijd wel eens een keer gespuugd of diarree gehad, maar niks allarmerends. Beetje neusverkouden en wat moe, maar dat is logisch met zijn 3en op een kamer, was vaak erg gezellig, maar werden ook wel eens wakker van elkaar. Es was altijd heel levendig.
Er heerste lichte wanhoop op die behandelkamer. Alle mogelijke lichaamsvochten werden afgenomen en op kweek gezet. Het was zo fout met mijn meisje.
Rond 10en ging ze naar het crisiskamertje op de ic. Ze renden met het bed door de gangen. Ik moest even weg en de narcotiseur heeft haar de beademingsbuis ingebracht. De epileptisch activiteit leek wat rustiger te worden. Er werd overlegd met Nijmegen. Er zou een special team komen van de kinder ic om haar op te halen.
Rond 12en waren ze er. Het duurde 35 minuten voordat ze op de brancard lag. Het was een soort hele grote computer met een bedje erop. Ik kon niet meerijden, want ze waren al met z'n vieren en meer paste niet in de ambulance.
Sem en Kim kwamen me ophalen [mijn ouders waren inmiddels bij Ryan en Vera]. Voordat we Doetinchem uit reden, hoorden we een ambulance met sirene. We gingen aan de kant. De ambulance ging stapvoets bij oneffenheden in de weg. De ambulance reed een stukje voor ons en ging de snelweg op. Toen wisten we het zeker, in die wagen ligt Esmée. Halverwege de snelweg zagen we hem niet meer.
Toen we Nijmegen binnen kwamen, moesten we omrijden i.v.m. werkzaamheden. Eer dat we een parkeerplek vonden en de juiste afdeling.
Toen we er aankwamen werd gezegd, ze is er pas net en ze zijn nog met haar bezig, ga maar naar de ouderkamer en wacht daar. Nee, ik wil bij haar! Okee, dan.
Er was al een ct-scan gemaakt en Es werd op een bed gelegd en aangesloten op allerlei apparaten. Haar hoofdje werd volgeplakt met snoertjes voor EEG. Dit bleef erop zitten, het werd een doorlopend EEG. Het was heel fout. De epileptische activiteit ging in haar hoofdje, gewoon verder.
Er werd een ruggeprik gedaan om het hersenvocht te onderzoeken. Kinderartsen en kinderneurologen liepen af en aan. 's Middags werd ze tussen 2 koeldekens gelegd. De koorts moest naar beneden. Ze werd in een diepe kustmatige coma gebracht, in de hoop haar hersentjes wat tot rust te kunnen brengen. Rond 18.00 werd onder narcose een grote lijn aangelegd in haar lies, zodat ze haar makkelijker medicijnen konden toedienen. Tegen 23.30 leek het tot rust brengen van haar hersentjes, een beetje te gaan lukken. We mochten haar niet meer aanraken, want dan sloeg het EEG uit. De hersentjes reageerden er heel heftig op. Aanraken mocht alleen tijdens de verzorging, en dan mocht ik gelukkig mee helpen.
De situatie is zo gebleven tot zondag op maandag nacht. Om half 2 's nachts zijn de medicijnen gestopt, die haar in coma hielden. De verwachting/hoop was dat er in de loop van de ochtend wat reactie zou komen. Er gebeurde niks. Er werd een MRI geregeld. Toen ze bijna klaar was voor transport, viel de stoom uit. De lampen knipperde, maar de beademing en machines gingen gewoon door. Helaas gaf de stroomuitval wel problemen bij de MRI en werd deze een ruim uur uitgesteld.
Ik mocht er niet bij zijn. Bij de MRI moest ze 2 keer overgetilt worden, dat was teveel voor haar. Haar bloeddruk daalde enorm en op de medicijnen reageerde ze heftig. De bloeddruk werd heel hoog en de medicijnen weer gestopt. De pols was laag. De temperatuur ook. Ze ging met 37 graden heen en kwam met 33 terug.
Er werd niks over de MRI gezegd. Ik kreeg alleen te horen dat er de dag erna een groot overleg zou zijn en dat er dan besproken zou worden, hoe de behandeling verder zou verlopen. Ik kon het niet meer aanzien en ben wat mensen gaan bellen om te vertellen, dat het erg slecht ging en ik het gevoel had, dat ze dood zou gaan. Vlak daarna [half 5] werd ik geroepen door de arts en de verpleegkundige van haar kamer. Zij vertelden dat het heel slecht met haar ging en dat ze voor morgenochtend zou sterven. De MRI gaf het beeld van een virale hersenontsteking. Ze had gelijk de eerst nacht een grote beroerte gehad [in haar slaap] waarbij de helfd van haar hersentjes en de hersenschors kapot waren gegaan. Door de druk in haar hoofdje kreeg ze epileptische aanvallen. De druk bleef maar toenemen. De rest van de hersentjes en hersenschors waren inmiddels ook al zwaar beschadigd. Het kon dat ze vanzelf zou sterven, anders zou de beademing gestopt worden.
Ik belde Sem en ging naar Es toe.Ze kreeg een warmte deken over zich heel met een soort blazende stofzuiger eraan vast en een molton op haar hoofdje. Uiteindelijk liep de temperatuur nog op tot 35 graden, maar warmer werd ze niet meer. Er werd een onderzoek gedaan, waarbij de bloeddoorstroom naar haar hersentjes gemeten werd. Het bloed kwam niet hoger dan haar slapen. De druk in haar hoofdje was zo groot, dat er geen bloed meer in kon. De hersentjes kregen geen zuurstof meer. Ze was hersendood.
Om 18 uur was Sem er. Ik ben toen bij Esmée in bed gaan liggen. Dicht tegen haar aan. Sem stond achter me met zijn armen om me heen. Es was zo koud, haar beentjes voelden stijf. Ze was zo opgezwollen door het vocht. Haar haartjes hingen naar achteren, ze zag er zo anders uit, zo grauw. Het was heerlijk om nog even bij haar te mogen liggen. Zo verschrikkelijk onwerkelijk, mijn kindje gaat vanavond dood. Zoveel tranen, zoveel pijn. Het wachten was op de arts, hij zou de beademingsbuis verwijderen. De arts was nog bezig, daardoor hadden we nog wat extra tijd samen. De morfine wordt gestart, zodat ze absoluut geen pijn zou kunnen hebben. De verpleegkundige maakte foto's van voor, tijdens en na het sterven.
Later op de avond kwam de arts, hij vatte nog even samen hoe het ziekteverloop gegaan was, vroeg toestemming voor obductie. Ik heb nog gevraagd of haar orgaantjes gedoneerd konden worden. Als het niet de hersentjes waren geweest, maar iets dat "vervangen" kon worden, had ik ook gehoopt, dat mijn kindje gered zou kunnen worden. Helaas het kon niet, vermoedelijk zat er een virus in haar lijfje en ze wisten niet wat voor virus.
Dan is het zover, Es zal gaan sterven. De beademingsbuis wordt verwijderd en de kleur van haar lichaampje veranderd gelijk. Ik heb heel dicht tegen haar aangelegen. Haar hartje bleef maar kloppen, heel zachtjes en langzaam. De zuurstof in haar bloed was bijna op. Toen stopte haar hartje. Mijn lieve kleine meisje is op 20 februari 2006 om 23.16 overleden. Mijn kindje, mijn kindje, wat had ik je graag bij me gehouden.
We hebben de tas opgehaald in het Radboudhotel, zijn gaan bellen, hebben wat gegeten en gedronken. Daarna heb ik Esmée gewassen en haar pyamaatje aangetrokken. Nu de lijm uit haar haren was, leek ze weer een beetje op mijn meisje. Ik mocht haar op schoot. Oh, wat was dat ongelooflijk heerlijk. Ze lag zo lekker in mijn armen te hangen. Zo fijn haar eindelijk te mogen vasthouden, na die dagen van niet mogen aanraken.
Toen gingen we naar huis. Zo verslagen, zo verdrietig, zo leeg.
Groetjes, Carolien, mama van
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
carolien, ik had net je site helemaal bekeken en ben erg onder de indruk. wat afschuwelijk verdrietig allemaal. sterkte.
tranen lopen over mijn wangen na het lezen van Esmee arm meisje. heel veel kracht toegewenst, met een hele dikke knuf.
Lieve ouders van Engeltje...
Voor deze moeilijke dagen wil ik jullie heel veel kracht en sterkte toewensen.
Hopenlijk worden deze dagen iets dragelijker door veel lieve mensen om je heen, door alle kaarsjes die nu branden hier en in de rest van de wereld...
~~ we zijn ingedachten bij jullie ~~
Voor deze moeilijke dagen wil ik jullie heel veel kracht en sterkte toewensen.
Hopenlijk worden deze dagen iets dragelijker door veel lieve mensen om je heen, door alle kaarsjes die nu branden hier en in de rest van de wereld...
~~ we zijn ingedachten bij jullie ~~
Ik heb een paar PMtjes gekregen, wat lief zeg!
Ik moet er alleen even voor gaan zitten om ze te beantwoorden maar antwoord komt echt binnenkort hoor.
Een voor alle mama's hier en een driedubbele voor onze engeltjes.
Ik moet er alleen even voor gaan zitten om ze te beantwoorden maar antwoord komt echt binnenkort hoor.
Een voor alle mama's hier en een driedubbele voor onze engeltjes.
grá mo chroí
zie je wel meisje dat iedereen bij je is???quote:Op zaterdag 23 december 2006 09:06 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Ik heb een paar PMtjes gekregen, wat lief zeg!
Ik moet er alleen even voor gaan zitten om ze te beantwoorden maar antwoord komt echt binnenkort hoor.
Een voor alle mama's hier en een driedubbele voor onze engeltjes.
Je bent niet alleen!!!!!
Tjonge, weer een engeltje erbij. Ik heb je verhaal met tranen over mijn wangen zitten lezen, de foto's zijn prachtig maar ik kan me inderdaad goed voorstellen dat niet iedereen mijn mening deelt. Het is ook wel heel confronterend. Humpeltje, ook jij heel veel sterkte deze dagen
Alle andere mama's (en papa's) wil ik hier nogmaals laten weten dat ik zoveel aan jullie denk!
Alle andere mama's (en papa's) wil ik hier nogmaals laten weten dat ik zoveel aan jullie denk!
Lekker douchen!
Kan ik ook wel zeggen ja.quote:Op zaterdag 23 december 2006 07:53 schreef Martineke het volgende:
tranen lopen over mijn wangen na het lezen van Esmee arm meisje. heel veel kracht toegewenst, met een hele dikke knuf.
Mijn god, wat een gedoe met dat arme zieke meisje...
en wat heeft ze gevochten!!!!!
Ik heb de site niet bekeken, denk niet dat ik er tegen kan, maar ik wens jullie oprecht kracht en sterkte en probeer te voelen dat jullie meisje bij jullie is....
Echt ik geloof daar in, heb al zoveel van die dingen meegemaakt en zelf ook ervaren....ze is bij jjuliie....
Heb net ook de site van Esmeetje bekeken en de tranen rolden ook bij mij over mijn wangen. Wat heeft jullie meisje gevochten!
Lieve mamma's van alle engeltjes, deze dagen brandt er een extra kaarsje voor jullie mooie kindjes!
Lieve mamma's van alle engeltjes, deze dagen brandt er een extra kaarsje voor jullie mooie kindjes!
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Pfff .... De tranen over mijn wangen. Ik kan dit soort dingen beter niet lezen denk ik dan, maar het is verdorie wel de keiharde waarheid. Zo'n lief klein meisje, kleine esmee ... wat een verdriet moeten je papa en mama en broer en zussen hebben. Ik wens jullie heel veel sterkte!
Alle mama's en papa's van mooie engeltjes heel veel sterkte gewenst met deze extra zware dagen!
Alle mama's en papa's van mooie engeltjes heel veel sterkte gewenst met deze extra zware dagen!
Zoals ma kamper piet zegt:
~~ * * eeN DaG NieT LEVEN ~~ IS DaG NieT LacHT TOCHT ? * * ~~
~~ * * eeN DaG NieT LEVEN ~~ IS DaG NieT LacHT TOCHT ? * * ~~
Humpeltje, ik durf het niet aan je site te bekijken, maar heb wel je verhaal gelezen. Wat een verdriet, en wat een dapper meisje. Het moment dat je afscheid neemt van je dochter. Ik kan er alleen maar heel hard om huilen. Ook met jou en jouw lieve engeltje leef ik mee. Een dikke knuffel en heel, heel veel kracht.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Je kan ook selectief kijken, Als je op de site komt, zie je een boek. Je klikt erop om te openen.
Op de eerste blz staat een tekst die ik voor haar bedankkaart geschreven heb.
Links een inhoudsopgave.
Je kan kiezen wat je wilt bekijken. Wil je geen foto's van een dood kindje zien, sla dan dat hoofdstuk over. Hoofdstukken geven aan, wat je op die blz kan verwachten.
Wil je wel Esje zien, klik dan op ons Esje, o.a. een kort filmpje. Ook bij springlevend, daar zie je een filmpje waar ze staat af te drogen. Een springlevend, kerngezond grietje, niks vreemds aan te zien [alleen de volgende ochtend werd ze niet wakker]
Trouwens op blz doodsoorzaak staan geen foto's.
Op aantal blz staat een van haar favoriete liedjes, onderaan een beschrijving ervan. Links onder inhoudsopgave een stop knop [ook start knop, voor als je nog een keer wilt luisteren]
Op de eerste blz staat een tekst die ik voor haar bedankkaart geschreven heb.
Links een inhoudsopgave.
Je kan kiezen wat je wilt bekijken. Wil je geen foto's van een dood kindje zien, sla dan dat hoofdstuk over. Hoofdstukken geven aan, wat je op die blz kan verwachten.
Wil je wel Esje zien, klik dan op ons Esje, o.a. een kort filmpje. Ook bij springlevend, daar zie je een filmpje waar ze staat af te drogen. Een springlevend, kerngezond grietje, niks vreemds aan te zien [alleen de volgende ochtend werd ze niet wakker]
Trouwens op blz doodsoorzaak staan geen foto's.
Op aantal blz staat een van haar favoriete liedjes, onderaan een beschrijving ervan. Links onder inhoudsopgave een stop knop [ook start knop, voor als je nog een keer wilt luisteren]
Groetjes, Carolien, mama van
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Humpeltje, ik heb je hele site bekeken. Confronterend maar wel mooi en je hebt helemaal gelijk: wat een mooi, mooi meisje....
Iedere golf van de zee,
Die wild op het strand wordt gesmeten,
Brengt wel iets moois voor je mee.
Wat heb jij van de zee gekregen?
Die wild op het strand wordt gesmeten,
Brengt wel iets moois voor je mee.
Wat heb jij van de zee gekregen?
Humpeltje ik ook je site bekeken. Wat indrukwekkend en confronterend en vooral vreselijk verdrietig
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Ik kan er niks aan doen, maar van deze zin krijg ik echt de kriebelsquote:Op zaterdag 23 december 2006 14:50 schreef humpeltje het volgende:
Wil je geen foto's van een dood kindje zien, sla dan dat hoofdstuk over.
Ik heb jouw site ook gezien, niet wetende dat die foto's erop stonden en ik moet zeggen dat ik zou willen dat ik er niet op gekeken had. Die teksten bij de foto's maken het helemaal bizar. Natuurlijk is het vreselijk, maar waarom moeten er foto's bij van een kindje dat ligt te sterven en overleden is? Ik kan me namelijk niet voorstellen dat er iemand zit te wachten op foto's van een stervend kindje. Ik snap ook niet waarom je foto's van zoiets intens verdrietigs en persoonlijks met de hele wereld wil delen. Sommige mensen zeggen dat je door zulk soort foto's juist blij bent dat je eigen kind gezond is. Ik vind het juist een angstige gedachte dat dat net zo goed jouw eigen kind had kunnen zijn.
Deze post zal me niet in dank afgenomen worden hier, maar het zit me echt dwars en moest het ff kwijt.
Humpeltje
Vanaf nu brand er een kaars voor Thijs en er staat een theelichtje naast op een standaard in de vorm van een ster, Djen heeft die op school gemaakt. Dus ook voor de andere kindjes zal nu tot na nieuwjaar elke dag de kaars branden als teken dat we aan hen denken en dat we ook de ouders van Thijs, Danyel en andere kindjes niet uit onze gedachten zijn en hopen zo een klein stukje liefde te kunnen sturen in deze moeilijke dagen
Vanaf nu brand er een kaars voor Thijs en er staat een theelichtje naast op een standaard in de vorm van een ster, Djen heeft die op school gemaakt. Dus ook voor de andere kindjes zal nu tot na nieuwjaar elke dag de kaars branden als teken dat we aan hen denken en dat we ook de ouders van Thijs, Danyel en andere kindjes niet uit onze gedachten zijn en hopen zo een klein stukje liefde te kunnen sturen in deze moeilijke dagen
Humpeltje wat hebben jullie een nachtmerrie meegemaakt. Ik heb je site bekeken, en ik vond hem erg indrukwekkend en ontroerend.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
De teksten zijn geschreven uit pure diepe emotie. Een emotie waar je niet bij kan, die je pas kan voelen, las je het ervaart. Daar kan je je geen voorstelling van maken, wat er in zo'n situatie door je heen zal gaan.quote:Op zaterdag 23 december 2006 18:53 schreef Gekkenhuis_v het volgende:
[..]
Ik kan er niks aan doen, maar van deze zin krijg ik echt de kriebels
Ik heb jouw site ook gezien, niet wetende dat die foto's erop stonden en ik moet zeggen dat ik zou willen dat ik er niet op gekeken had. Die teksten bij de foto's maken het helemaal bizar. Natuurlijk is het vreselijk, maar waarom moeten er foto's bij van een kindje dat ligt te sterven en overleden is? Ik kan me namelijk niet voorstellen dat er iemand zit te wachten op foto's van een stervend kindje. Ik snap ook niet waarom je foto's van zoiets intens verdrietigs en persoonlijks met de hele wereld wil delen. Sommige mensen zeggen dat je door zulk soort foto's juist blij bent dat je eigen kind gezond is. Ik vind het juist een angstige gedachte dat dat net zo goed jouw eigen kind had kunnen zijn.
Deze post zal me niet in dank afgenomen worden hier, maar het zit me echt dwars en moest het ff kwijt.
Klinkt misschien raar, maar ik krijg veel mail via mijn site van mama's die ook hun kindje verloren hebben. Vaak met ziekenhuis foto's [worden tegenwoordig standaard gemaakt als kindjes gaan sterven]. Vaak met foto's van kindjes in kistjes of mandjes.
Mama's voor wie het langer geleden is, schrijven vaak, dat ze wilden dat ze vroegen ook foto's hadden mogen maken [vroeger mocht je niet rouwen, maar moest je vergeten].
Toen Es dood ging, hunkerde ik naar andere verhalen, naar hoe het bij andere mensen gegaan was. Ik zocht herkenning en kon maar weinig vinden, van wat ik zocht.
Ik wilde zelf een site gaan maken [die nog steeds niet af is]. Ze is dan wel weg, maar toch nog zo aanwezig in ons leven.
Groetjes, Carolien, mama van
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Kimberly {09/03/1993}
Esmée {01/05/2003-20/02/2006}
Vera {09/08/2004} en Thamber {21/02/2007}
Humpeltje, ik denk ook echt dat je site een troost kan zijn voor andere papa's, mama's en familieleden die een kindje verloren hebben. De dood en alles (dus ook foto's) horen niet eng te zijn. Het is er en daar moeten we mee leren leven. Ik vind het op dit moment te confronterend om te kijken, maar begrijp wel dat jij ze op je site hebt staan.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Humpeltje Ook hier nog aardig wat foto's gemaakt nadat Thijs overleden is, en ik heb daar nog geen seconden spijt van gehad
Ik wil jou en je fam je andere kinderen, ontzettend veel sterkte toewensen voor nu en in de toekomst, een lange weg, een zware weg, met hobbels en gaten, met goede en slechte dagen.
Ik hoop dat je hier ook op een bepaalde mannier je "ei"kwijt kunt.
Veel Liefs Barbara
Ik wil jou en je fam je andere kinderen, ontzettend veel sterkte toewensen voor nu en in de toekomst, een lange weg, een zware weg, met hobbels en gaten, met goede en slechte dagen.
Ik hoop dat je hier ook op een bepaalde mannier je "ei"kwijt kunt.
Veel Liefs Barbara
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
de tranen bollen over mijn wangen bij het lezen van al deze verhalen ... mensen toch...
humpeltje ... ik vind de site prachtig ... confronterend... het verdriet druipt van de site. Ik vind het helemaal niet erg dat er foto's van een dood meisje te vinden zijn, en ik kan begrijpen dat je dit wil delen met de buitenwereld...
ook alle andere mama's en papa's die een kind hebben moeten afgeven, sterkte ...!
humpeltje ... ik vind de site prachtig ... confronterend... het verdriet druipt van de site. Ik vind het helemaal niet erg dat er foto's van een dood meisje te vinden zijn, en ik kan begrijpen dat je dit wil delen met de buitenwereld...
ook alle andere mama's en papa's die een kind hebben moeten afgeven, sterkte ...!
PETITLAPIN2 is mama van een TWEE schattig dochtertjes: Amélie en Marie
Ik hoef dit soort dingen gelukkig niet alleen te doen! Mijn man (Jeroen) en ik zijn wat dat betreft een hele hechte eenheid, en we hebben ook heel veel steun aan elkaar. Als ik dan naar de situatie kijk van mama van pepijn, dubbel verdriet, en er alleen voor staan, dan breekt mij hart....quote:Op vrijdag 22 december 2006 12:45 schreef zagreb het volgende:
Lieve Pjluphy, ook voor jou moet het moeilijk zijn, wat zeg ik Moeilijk???Ondrááglijk!!!!!
Dit wordt weer een afscheid, een hoofdstuk wat je moet afsluiten, maar eigenlijk helemaal niet wilt!!!!
Doe je het wel samen met iemand? Niet alleen gaan rommelen hoor, dan komt er niks van en zit je misschien met een traan en een glimlach de hele dag op de grond naar herinneringen te kijken.
wens je sterkte...en nogmaals, wat is er tegen als we een keer een engeltjes dag houden bij MIJ?
Iedereen die zich klote/rol/alleen en verlaten voelt, moet iemand hebben om op te kunnen rekenen.
Ook als dat een huilpartijtje is. Misschien leren we zo wel te lachen....na het verdriet te hebben laten gaan...?
Fijn! Ik had het begrepen als je het niet had gedaan, maar ben blij dat je het wél hebt gedaan. Mijn overweging was destijds: Danyel is altijd bij ons, us is het belangrijk dat wij het gezellig maken. Voor ons = voor hem.quote:Op
vrijdag 22 december 2006 23:23 schreef mama_van_pepijn het volgende:
........
En toen ik thuiskwam heb ik besloten toch de kerstboom op te zetten. Hij staat bovenop de kachel en de achterkant is niet versiert maar het is iets toch.
...........
Het geeft ook echt een fijn gevoel, moet ik zeggen. Ik heb er eigenlijk nog geen één keer een rotgevoel door gekregen.
Humpeltje, wat een nachtmerrie. Ik heb je site bekeken, nog niet alles gelezen. Wat een lief, mooi meisje was jullie Esmée. Wat een enorm zwaar verlies voor jullie! Hoe gaat het nu met de zusjes van Esmée ?
Wij hebben 2 heftige dagen achter de rug. Fysiek zwaar, wat het verhuizen zelf betreft. En emotioneel ook heel zwaar. Toch nog aardig wat spulletjes tegengekomen waar het hart een keertje van oversloeg. We zijn echt dood-op nu, maar het zit er dan ook op: beide huizen verkocht en leeg. Nu hebben we een week welverdiende vakantie, volgende week gaan we een paar dagen naar Brussel. En dan het nieuwe jaar in, verlost van alle praktische zaken die nog afgehandeld moesten worden. Dat is echt een enorme opluchting.
Veel liefs voor alle weesouders (en Icaä natuurlijk ook, je hoort er gewoon bij).
[ Bericht 0% gewijzigd door phluphy op 23-12-2006 21:42:55 ]
... ♥ ik mis je ♥
Pluphy en een dikke knuffel geeft
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Phluph, dat zal zeker niet makkelijk zijn geweest
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Humpeltje ik heb net je site bekeken naar de foto's, wat moeilijk moet het geweest zijn, ik kan me daarbij geen voorstelling maken, hoe jullie je daar als ouders gevoeld moeten hebben, is het machteloosheid?
Fijn dat je Esmee daarna nog vast kon pakken, nog even die laatste knuffel, nog even Esmee dicht tegen je aan, nog even dat ene liedje voor haar zingen, die lieve woordjes nog net even kwijt
Hier kreeg ik die kans ook, maar op dat moment durfde ik niet, en later was Thijs al te koud en te stijf... heb nu wel eens , misschien had ik toch nog even Thijs in mijn armen moeten nemen...
Wat ligt jullie esmee mooi in haar kistje, zoals ze is, alleen dan in een diepe slaap, dromend over jullie, over haar zusjes, haar broertje, vriendjes, vriendinnetjes.
Ik wil jullie voor nu en voor de verdere toekomst heel veel sterkte toewensen
Fijn dat je Esmee daarna nog vast kon pakken, nog even die laatste knuffel, nog even Esmee dicht tegen je aan, nog even dat ene liedje voor haar zingen, die lieve woordjes nog net even kwijt
Hier kreeg ik die kans ook, maar op dat moment durfde ik niet, en later was Thijs al te koud en te stijf... heb nu wel eens , misschien had ik toch nog even Thijs in mijn armen moeten nemen...
Wat ligt jullie esmee mooi in haar kistje, zoals ze is, alleen dan in een diepe slaap, dromend over jullie, over haar zusjes, haar broertje, vriendjes, vriendinnetjes.
Ik wil jullie voor nu en voor de verdere toekomst heel veel sterkte toewensen
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Lieve, lieve meiden... Ik vind jullie stuk voor stuk zo sterk Gisteren zijn vriendlief en ik nog even een kaarsje gaan aansteken voor zijn moeder. Ik heb voor jullie engeltjes ook een kaarsje gebrand
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
met alle respectquote:Op zaterdag 23 december 2006 21:26 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Humpeltje Ook hier nog aardig wat foto's gemaakt nadat Thijs overleden is, en ik heb daar nog geen seconden spijt van gehad
denk dat er toch een verschil zit tussen foto`s maken,
en ze op internet zetten.
en daarbij ook nog is een link geven zonder te zeggen wat mensen op die site gaan zien,
wat mij voor iemand die net ze kind verloren heeft niet echt iets is wat je wil zien zeker niet in deze tijd.
er zijn denk ik een hoop mensen,
ook die geen kind verloren hebben die hier ook niet echt op zaten te wachten en hier kapot van kunnen zijn.
en voor de mensen die dit "mooi" vinden,
moeten toch toch is uitleggen wat hier dan "mooi" aan moet zijn.
het is vreselijk.
zo vreselijk dat ik me niet voor kan stellen dat hier iemand moed of steun uit kan halen.
Waarom ben je verplicht om aan te geven wat je op de site aantreft..., Dit is een topic over overleden kinderen...
en met de zin dat je ze niet zou willen zien... nee ben ik het ook niet mee eens, ik kan naar die foto's kijken, want Thijs ligt daar als Thijs, alsof hij slaapt.
Nu hadden wij hier het "geluk"dat er bij Thijs geen slangetjes en dergelijke aanzaten, maar zo zagen de ouders van Esmee hun dochtertje wel liggen, zo was op dat moment het beeld...
Foto's kunnen helpen bij de verwerking, niet altijd, maar dat is iets voor zich een persoonlijke keuze een persoonlijke mannier.
En dan krijg je het weer, je kunt er pas een voorstelling van maken, als het daadwerkelijk gebeurd, hoe hard het ook is, hoe moeilijk het ook is
en met de zin dat je ze niet zou willen zien... nee ben ik het ook niet mee eens, ik kan naar die foto's kijken, want Thijs ligt daar als Thijs, alsof hij slaapt.
Nu hadden wij hier het "geluk"dat er bij Thijs geen slangetjes en dergelijke aanzaten, maar zo zagen de ouders van Esmee hun dochtertje wel liggen, zo was op dat moment het beeld...
Foto's kunnen helpen bij de verwerking, niet altijd, maar dat is iets voor zich een persoonlijke keuze een persoonlijke mannier.
En dan krijg je het weer, je kunt er pas een voorstelling van maken, als het daadwerkelijk gebeurd, hoe hard het ook is, hoe moeilijk het ook is
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
kan ik ook helemaal begrijpen,
en dat kan ook mischien wel heel goed helpen,
als het jou kind is,
is mijn kind niet,ik hoef het vreselijke wat gebeurd is niet verwerken,
dus heeft dit totaal geen nut om ze op internet te zetten,
naar mijn idee als dit niet jou kind is ,of geen familie,of je kent dit kind totaal niet.
en je toch behoefte heb om een stervend en dood kind te zien,
wat je totaal niet kunt en nooit gekent heb,
er toch echt wat mis met je is.
met alle respect voor ouders die foto`s van hun kind hebben en deze niet op internet zetten
en hier wel wat aan hebben om het te verwerken
en dat kan ook mischien wel heel goed helpen,
als het jou kind is,
is mijn kind niet,ik hoef het vreselijke wat gebeurd is niet verwerken,
dus heeft dit totaal geen nut om ze op internet te zetten,
naar mijn idee als dit niet jou kind is ,of geen familie,of je kent dit kind totaal niet.
en je toch behoefte heb om een stervend en dood kind te zien,
wat je totaal niet kunt en nooit gekent heb,
er toch echt wat mis met je is.
met alle respect voor ouders die foto`s van hun kind hebben en deze niet op internet zetten
en hier wel wat aan hebben om het te verwerken
Ik snap dit niet zo goed..., kun je je misschien nader even uitleggen?quote:Op zaterdag 23 december 2006 22:46 schreef 01majo het volgende:
naar mijn idee als dit niet jou kind is ,of geen familie,of je kent dit kind totaal niet.
en je toch behoefte heb om een stervend en dood kind te zien,
wat je totaal niet kunt en nooit gekent heb,
er toch echt wat mis met je is.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Het mooie van deze site is (naar mijn mening) dat ze laten zien dat je tot het einde van je kind haar of zijn leven met het kind kan knuffelen en liefhebben. Als ik naar die site kijk zie ik dat ze ontzettend veel verdriet hebben omdat hun dochter aan het sterven is. Maar ze laten ook zien dat het mogelijk is dat je er voor je kind kan zijn! Hoe moeilijk dat dan ook wel is.quote:Op zaterdag 23 december 2006 22:33 schreef 01majo het volgende:
[..]
met alle respect
denk dat er toch een verschil zit tussen foto`s maken,
en ze op internet zetten.
en daarbij ook nog is een link geven zonder te zeggen wat mensen op die site gaan zien,
wat mij voor iemand die net ze kind verloren heeft niet echt iets is wat je wil zien zeker niet in deze tijd.
er zijn denk ik een hoop mensen,
ook die geen kind verloren hebben die hier ook niet echt op zaten te wachten en hier kapot van kunnen zijn.
en voor de mensen die dit "mooi" vinden,
moeten toch toch is uitleggen wat hier dan "mooi" aan moet zijn.
het is vreselijk.
zo vreselijk dat ik me niet voor kan stellen dat hier iemand moed of steun uit kan halen.
Ga eens na dat dit eigenlijk het "fijnste" kan zijn wat je kan doen als je kind komt te overlijden.
Ik heb het van dichtbij mee gemaakt dat dat dus niet mogelijk was.
De politie komt aan de deur en meld dat je kind niet meer leeft omdat het een ongeluk heeft gehad.
Die ouders konden dus helemaal niets meer zeggen tegen het kind, niet geruststellen niet liefhebben enz.
Een kind verliezen is heel wat voor een ouder/ouders en iedereen heeft nu eenmaal zijn /haar hun eigen manier om het verdriet te verwerken. Anders is het gewoon niet.....
even voor de duidelijkheid ...ik zelf heb geen kind verloren maar een neefje van me is verongelukt op jonge leeftijd
Thank Drunk I'm a Goddess!
Ik neem aan dat dat voor de mama van Esmee nog meer geldt. Alsof iemand erop zit te wachten haar kerngezonde kindje naar bed te brengen, om het vervolgens nooit meer wakker te zien. Is iets heel anders dan het aanklikken van een link. Dat wil niet zeggen dat ik niet snap dat het schokkend kan zijn als je het niet verwacht of zelf hebt meegemaakt. Maar da's iets anders dan het raar vinden of doen alsof het raar is (en dat doe jij naar mijn mening). Een waarschuwing kan uiteraard wel op zijn plaats zijn en die staat er nu ook.quote:Op zaterdag 23 december 2006 22:33 schreef 01majo het volgende:
er zijn denk ik een hoop mensen,
ook die geen kind verloren hebben die hier ook niet echt op zaten te wachten en hier kapot van kunnen zijn.
Waarom moeten ze jou dat uitleggen? Het is mooi dat Esmee door deze site weer een stukje verder leeft. Dat het verhaal van Esmee een stukje steun kan bieden aan andere zielsverdrietige ouders.quote:en voor de mensen die dit "mooi" vinden,
moeten toch toch is uitleggen wat hier dan "mooi" aan moet zijn.
Ik denk dat je je dan heel gelukkig moet prijzen, dat je je van dit immense verdriet, noch de manieren waarop iemand steun kan putten uit andermans ervaring, geen voorstelling kan maken.quote:het is vreselijk.
zo vreselijk dat ik me niet voor kan stellen dat hier iemand moed of steun uit kan halen.
Lieve papa's en mama's van Engeltjes, een dikke voor jullie!
Edit:
Dus het criterium of iets op internet mag of niet is of jij er nut in ziet? Ik zie van tig dingen die op internet staan het nut niet, dat wil niet zeggen dat het geen nut heeft,quote:Op zaterdag 23 december 2006 22:46 schreef 01majo het volgende:
is mijn kind niet,ik hoef het vreselijke wat gebeurd is niet verwerken,
dus heeft dit totaal geen nut om ze op internet te zetten,
En dat vind ik een vreselijk raar en naar oordeel wat eigenlijk nergens op gefundeerd is anders dan 'tja, ik heb het nooit meegemaakt, maar ik kan me niet voorstellen dat...'.quote:er toch echt wat mis met je is.
prupke ik ga jou pmen om eens af te gaan spreken, als dat nog goed is
sorry dit ging niet over de lopende discussie
sorry dit ging niet over de lopende discussie
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
tuurlijk is dat goedquote:Op zaterdag 23 december 2006 22:53 schreef Bar_en_Mar het volgende:
prupke ik ga jou pmen om eens af te gaan spreken, als dat nog goed is
Marco hier:
Toen met het overlijden van Danyel, is het hardstikke erg en je probeerd daar een voorstelling van te maken, Maar na het overlijden van Thijs werd pas duidelijk dat je er met die voorstelling nog heel ver naast zit.
Thank Drunk I'm a Goddess!
Ik vraag me af waarom je dat door middel van foto's moet laten zien?quote:Op zaterdag 23 december 2006 22:48 schreef prupke het volgende:
[..]
Het mooie van deze site is (naar mijn mening) dat ze laten zien dat je tot het einde van je kind haar of zijn leven met het kind kan knuffelen en liefhebben. Als ik naar die site kijk zie ik dat ze ontzettend veel verdriet hebben omdat hun dochter aan het sterven is. Maar ze laten ook zien dat het mogelijk is dat je er voor je kind kan zijn! Hoe moeilijk dat dan ook wel is.
Ga eens na dat dit eigenlijk het "fijnste" kan zijn wat je kan doen als je kind komt te overlijden.
Ik heb het van dichtbij mee gemaakt dat dat dus niet mogelijk was.
De politie komt aan de deur en meld dat je kind niet meer leeft omdat het een ongeluk heeft gehad.
Die ouders konden dus helemaal niets meer zeggen tegen het kind, niet geruststellen niet liefhebben enz.
Een kind verliezen is heel wat voor een ouder/ouders en iedereen heeft nu eenmaal zijn /haar hun eigen manier om het verdriet te verwerken. Anders is het gewoon niet.....
Als je er behoefte aan hebt om je verhaal kwijt te kunnen snap ik dat, maar dat kan ook alleen met woorden.
Een kind verliezen is het ergste wat een ouder kan overkomen en natuurlijk verwerkt iedereen dat op zijn/haar manier. Ik vind het alleen nogal vreemd dat je foto's van je stervende en overleden kind op een internet pagina zet zodat de hele wereld deze kan zien. Dat ouders foto's maken van hun overleden kind kan ik nog begrijpen, maar niet dat je zulke persoonlijke foto's op internet zet. Waarom geen site over je overleden kindje met foto's toen hij/zij nog in leven was? Iedereen moet natuurlijk zelf weten wat 'ie doet, maar ik hou er een iets andere mening op na.
als jij wil zeggen dat jij het wel gewoon vind dat als jij een link aan klikt je foto`s te zien krijgt van een kind dat ligt te sterven en vervolgens overleden is beantwoord gelijk denk ik de vorige vraag.quote:Op zaterdag 23 december 2006 22:53 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Ik neem aan dat dat voor de mama van Esmee nog meer geldt. Alsof iemand erop zit te wachten haar kerngezonde kindje naar bed te brengen, om het vervolgens nooit meer wakker te zien. Is iets heel anders dan het aanklikken van een link. Dat wil niet zeggen dat ik niet snap dat het schokkend kan zijn als je het niet verwacht of zelf hebt meegemaakt. Maar da's iets anders dan het raar vinden of doen alsof het raar is (en dat doe jij naar mijn mening). Een waarschuwing kan uiteraard wel op zijn plaats zijn en die staat er nu ook.
[..]
Waarom moeten ze jou dat uitleggen? Het is mooi dat Esmee door deze site weer een stukje verder leeft. Dat het verhaal van Esmee een stukje steun kan bieden aan andere zielsverdrietige ouders.
[..]
Ik denk dat je je dan heel gelukkig moet prijzen, dat je je van dit immense verdriet, noch de manieren waarop iemand steun kan putten uit andermans ervaring, geen voorstelling kan maken.
Lieve papa's en mama's van Engeltjes, een dikke voor jullie!
Edit:
[..]
Dus het criterium of iets op internet mag of niet is of jij er nut in ziet? Ik zie van tig dingen die op internet staan het nut niet, dat wil niet zeggen dat het geen nut heeft,
[..]
En dat vind ik een vreselijk raar en naar oordeel wat eigenlijk nergens op gefundeerd is anders dan 'tja, ik heb het nooit meegemaakt, maar ik kan me niet voorstellen dat...'.
als je naar mijn mening,
zonder dat je enige relatie heb met dit kind of de ouders
je toch een probleem heb
een probleem heb je op die manier volgens mij al als je zoiezo die foto`s dan zou willen zien
Waarom zou dat alleen in woorden kunnen?
Ik ben soms ontzettend blij dat ik kan vertellen over Thijs en dat ik er foto's bij kan plaatsen...
Okay in mijn geval zijn het foto's van een levende Thijs.
en ik denk dat het een gevoels kwestie is een voorbeeld van rouwverwerking, de een doet het met woorden de ander doet het met foto's....
Ik ben soms ontzettend blij dat ik kan vertellen over Thijs en dat ik er foto's bij kan plaatsen...
Okay in mijn geval zijn het foto's van een levende Thijs.
en ik denk dat het een gevoels kwestie is een voorbeeld van rouwverwerking, de een doet het met woorden de ander doet het met foto's....
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Toen ze dat topic opende wist je al dat haar dochtertje overleden was.... en als er dan ook nog een site is zou je al voorzichtig kunnen opvatten dat daar wel eens heel persoonlijke informatie op kan staan, en dan is het risicoo voor de mensen die het openen, en daarbij je was niet verplicht om naar die site te gaan....quote:Op zaterdag 23 december 2006 23:09 schreef 01majo het volgende:
[..]
als jij wil zeggen dat jij het wel gewoon vind dat als jij een link aan klikt je foto`s te zien krijgt van een kind dat ligt te sterven en vervolgens overleden is beantwoord gelijk denk ik de vorige vraag.
als je naar mijn mening,
zonder dat je enige relatie heb met dit kind of de ouders
je toch een probleem heb
een probleem heb je op die manier volgens mij al als je zoiezo die foto`s dan zou willen zien
en wil je ze dan niet zien , klik het dan gewoon dicht, heb je er ook geen last meer van.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
en daar zit het verschil.quote:Op zaterdag 23 december 2006 23:12 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Waarom zou dat alleen in woorden kunnen?
Ik ben soms ontzettend blij dat ik kan vertellen over Thijs en dat ik er foto's bij kan plaatsen...
Okay in mijn geval zijn het foto's van een levende Thijs.
en ik denk dat het een gevoels kwestie is een voorbeeld van rouwverwerking, de een doet het met woorden de ander doet het met foto's....
een soort memorium site voor een overleden kind kan heel mooi zijn
zal de laatste zijn die daar iets over zal zeggen,
maar vanzelf zet je daar dan wel foto`s op van toen dat kind nog leefde lijkt mij
en daar zit hem het gigantische verschil
Dat is toch geen antwoord op mijn vraag, lekker makkelijk terugkaatsen. Ja, ik vind dat heel normaal, ik ken de site lieve engeltjes al jaren en daar staan heel veel foto's op van overleden kinderen. En daar wil jij mee zeggen dat? Het raar is enkel en alleen omdat jij het verschijnsel niet kent? Als jij het sowieso raar vindt om dat soort informatie van andere mensen te lezen klik je de site niet aan. Of je klikt hem weg zodra je de openingspagina in beeld ziet.quote:Op zaterdag 23 december 2006 23:09 schreef 01majo het volgende:
[..]
als jij wil zeggen dat jij het wel gewoon vind dat als jij een link aan klikt je foto`s te zien krijgt van een kind dat ligt te sterven en vervolgens overleden is beantwoord gelijk denk ik de vorige vraag.
Maar er zijn ook veel mensen die er niets van snappen dat mensen foto en naam van hun springlevende kind op internet zetten i.v.m. de privacy van die kinderen. Ik snap dat je er een andere visie op na houdt, maar ik ben gewoon benieuwd waarom er een verschil moet zijn dan tussen levende en overleden kinderen.quote:Op zaterdag 23 december 2006 23:01 schreef Gekkenhuis_v het volgende:
Ik vind het alleen nogal vreemd dat je foto's van je stervende en overleden kind op een internet pagina zet zodat de hele wereld deze kan zien. Dat ouders foto's maken van hun overleden kind kan ik nog begrijpen, maar niet dat je zulke persoonlijke foto's op internet zet.
Tja.... Na veel meehuilen en meelezen ga ik me toch even in de discussie mengen....
Waarom mogen er geen foto's van stervende en overleden kindjes op internet....En wel de meest harde "amateur"porno? Is dat niet persoonlijk? En ook zo te vinden door kleine kinderen die op zoek zijn naar "poesjes"....
En het feit dat die foto's verdriet,pijn en wanhoop bij mensen oproept die helemaal niets met deze kinderen te maken hebben, dat noemen ze nou menselijk zijn...En mee kunnen leven met anderen.
Waarom mogen er geen foto's van stervende en overleden kindjes op internet....En wel de meest harde "amateur"porno? Is dat niet persoonlijk? En ook zo te vinden door kleine kinderen die op zoek zijn naar "poesjes"....
En het feit dat die foto's verdriet,pijn en wanhoop bij mensen oproept die helemaal niets met deze kinderen te maken hebben, dat noemen ze nou menselijk zijn...En mee kunnen leven met anderen.
No farewell could be the last one.
If you long to meet again...
If you long to meet again...
maar iemand maak me niet uit wie,quote:Op zaterdag 23 december 2006 23:14 schreef Bar_en_Mar het volgende:
[..]
Toen ze dat topic opende wist je al dat haar dochtertje overleden was.... en als er dan ook nog een site is zou je al voorzichtig kunnen opvatten dat daar wel eens heel persoonlijke informatie op kan staan, en dan is het risicoo voor de mensen die het openen, en daarbij je was niet verplicht om naar die site te gaan....
en wil je ze dan niet zien , klik het dan gewoon dicht, heb je er ook geen last meer van.
moet toch met me eens zijn.
dat als je het kind niet kent en je zou toch die foto`s willen zien maak me niet uit wie
dat dat toch een beetje raar is
Nee, want ook als je kindje overlijd, hoort bij zijn of haar leventje.....quote:Op zaterdag 23 december 2006 23:15 schreef 01majo het volgende:
[..]
en daar zit het verschil.
een soort memorium site voor een overleden kind kan heel mooi zijn
zal de laatste zijn die daar iets over zal zeggen,
maar vanzelf zet je daar dan wel foto`s op van toen dat kind nog leefde lijkt mij
en daar zit hem het gigantische verschil
Maar nogmaals het is een keuze die je zelf maakt...
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Vind je de mensen die het kinderfototopic hier op Fok! bekijken ook raar? Zijn ook je kinderen niet, je kent ze niet en toch wil je ze zien c.q. worden ze bekeken. Waarom heeft een foto van een overledene minder recht om op internet te staan?quote:Op zaterdag 23 december 2006 23:18 schreef 01majo het volgende:
[..]
maar iemand maak me niet uit wie,
moet toch met me eens zijn.
dat als je het kind niet kent en je zou toch die foto`s willen zien maak me niet uit wie
dat dat toch een beetje raar is
Van te voren wist je niet dat die foto's erop te zien waren.... daar kwam je pas achter nadat je de site opgekomen bent....quote:Op zaterdag 23 december 2006 23:18 schreef 01majo het volgende:
[..]
maar iemand maak me niet uit wie,
moet toch met me eens zijn.
dat als je het kind niet kent en je zou toch die foto`s willen zien maak me niet uit wie
dat dat toch een beetje raar is
Later is de waarschuwing erbij gekomen... en dan nog is het een eigen keuze die je maakt om wel of niet verder te kijken.
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Het is heel mooi dat je erover kan vertellen en er foto's bij plaatst, want waarom zou iedereen niet mogen zien wat een prachtig kindje het was. Maar dat is dus het verschil dat ik bedoel. Het is toch mooi als mensen kunnen zien hoe je kind was toen hij/zij nog in leven was en als mensen eraan denken dat ze een lachend of spelend kindje zien, in plaats van een kindje dat aan het sterven is of overleden is. Naar mijn mening zijn die foto's te persoonlijk om de wereld daar in mee te laten delen. Maar ja, dat is mijn meningquote:Op zaterdag 23 december 2006 23:12 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Waarom zou dat alleen in woorden kunnen?
Ik ben soms ontzettend blij dat ik kan vertellen over Thijs en dat ik er foto's bij kan plaatsen...
Okay in mijn geval zijn het foto's van een levende Thijs.
en ik denk dat het een gevoels kwestie is een voorbeeld van rouwverwerking, de een doet het met woorden de ander doet het met foto's....
Gelukkig mogen meningen verschillen gekkenhuis_v
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
dus als ik gezellig naar een topic over ouders gaat moet ik er rekening mee houden dat ik foto`s tegen kan komenquote:Op zaterdag 23 december 2006 23:20 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Vind je de mensen die het kinderfototopic hier op Fok! bekijken ook raar? Zijn ook je kinderen niet, je kent ze niet en toch wil je ze zien c.q. worden ze bekeken. Waarom heeft een foto van een overledene minder recht om op internet te staan?
van kinderen die aan het sterven zijn of overleden zijn
beetje rare redenering die je er op nahoud
dalijk discrimineer ik overleden mensen nog dat ze niet op een forum mogen staan
heb geen probleem met overleden mensen
of foto`s van deze mensen
maar uit respect voor deze mensen doe je wel foto`s op ineternet zetten van toen deze nog in leven was
A ze werden niet in het fototopic geplaatst, maar in een topic over overleden kinderen.... dan zou je misschien er al rekening mee kunnen houden dat zoiets kan gebeuren...
B Wat is er receptloos aan dat ze overleden online worden, okay het zijn misschien geen springlevende vrolijke kinderen/mensen, maar ze horen er toch bij
B Wat is er receptloos aan dat ze overleden online worden, okay het zijn misschien geen springlevende vrolijke kinderen/mensen, maar ze horen er toch bij
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Ik snap eigenlijk niet dat iemands keuze hierin niet gewoon gerespecteerd wordt.
Als de moeder van Esmee dit prettig vind in haar verwerkingsproces dan is daar toch niks mis mee?
En als jij, 01Majo (beetje zwak dat je dit alleen onder een kloon durft te zeggen, als je iemand op zoiets persoonlijks aanvalt, heb dan ook het lef dat onder je eigen naam te doen), daar moeite mee hebt is dat meer dan wat dan ook jouw probleem. Jij bent zo nieuwsgierig om wel het verhaal te willen lezen, dan moet je ook de consequenties van enige andere informatie op die site aanvaarden. Jij stapt binnen in hun stukje internet. Zij bepalen de content, niet jij als toevallige voorbijganger.
Het is haar site voor haar dode kindje, laat haar!
Als de moeder van Esmee dit prettig vind in haar verwerkingsproces dan is daar toch niks mis mee?
En als jij, 01Majo (beetje zwak dat je dit alleen onder een kloon durft te zeggen, als je iemand op zoiets persoonlijks aanvalt, heb dan ook het lef dat onder je eigen naam te doen), daar moeite mee hebt is dat meer dan wat dan ook jouw probleem. Jij bent zo nieuwsgierig om wel het verhaal te willen lezen, dan moet je ook de consequenties van enige andere informatie op die site aanvaarden. Jij stapt binnen in hun stukje internet. Zij bepalen de content, niet jij als toevallige voorbijganger.
Het is haar site voor haar dode kindje, laat haar!
***
Het is niet alsof we allemaal op zoek waren naar foto's van overleden kinderen. De foto's zijn deel van het verhaal. Ik kan me voorstellen dat als je het verhaal over het verlies van je kind opschrijft je dan ook het hele verhaal wilt neerzetten, en dat je die foto's daar dan ook bij wilt zetten.quote:Op zaterdag 23 december 2006 23:18 schreef 01majo het volgende:
maar iemand maak me niet uit wie,
moet toch met me eens zijn.
dat als je het kind niet kent en je zou toch die foto`s willen zien maak me niet uit wie
dat dat toch een beetje raar is
En mijn mening over de foto's... "Mooi" is niet het juiste woord ervoor. Maar het hele verhaal, de hele site bij elkaar, dus óók de foto's waarop Esmee al overleden was, vond ik wel heel indrukwekkend en emotioneel om te zien/lezen. Het zorgt ervoor dat je een fractie van de pijn en het verdriet kunt ervaren die ouders en andere familie moeten hebben ervaard en nog ervaren.
Dat sommige mensen niet zulke foto's willen zien kan ik begrijpen en heb ik alle respect voor (en daarom staat die waarschuwing er nu ook bij). Maar kun jij dan niet het respect hebben voor de mensen die wel de foto's willen zien, of het niet erg vinden om ze te zien?
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Jij zegt: mensen zijn raar omdat ze zitten te wachten op foto's van andermans dode kinderen. Waarom zijn mensen dan niet raar als ze zich interesseren in andermans levende kinderen. Dat is mijn vraag. De redenering is van jou. Overigens geef je sowieso niet echt een toelichting of verduidelijking van je stellingen, alleen dat een ander raar redeneert en raar is als ie.... vind ik niet echt een eerlijke stijl van discussieren.quote:Op zaterdag 23 december 2006 23:25 schreef 01majo het volgende:
beetje rare redenering die je er op nahoud
Nee, dat is jouw idee van respect. Ik heb niet het idee dat de mama van Esmee haar dochter niet respecteert omdat er op haar site ook foto's van haar staan nadat ze is overleden (want er staan ook beelden van een levende Esmee).quote:maar uit respect voor deze mensen doe je wel foto`s op ineternet zetten van toen deze nog in leven was
om te beginnen ben geen kloonquote:Op zaterdag 23 december 2006 23:29 schreef Brighteyes het volgende:
Ik snap eigenlijk niet dat iemands keuze hierin niet gewoon gerespecteerd wordt.
Als de moeder van Esmee dit prettig vind in haar verwerkingsproces dan is daar toch niks mis mee?
En als jij, 01Majo (beetje zwak dat je dit alleen onder een kloon durft te zeggen, als je iemand op zoiets persoonlijks aanvalt, heb dan ook het lef dat onder je eigen naam te doen), daar moeite mee hebt is dat meer dan wat dan ook jouw probleem. Jij bent zo nieuwsgierig om wel het verhaal te willen lezen, dan moet je ook de consequenties van enige andere informatie op die site aanvaarden. Jij stapt binnen in hun stukje internet. Zij bepalen de content, niet jij als toevallige voorbijganger.
Het is haar site voor haar dode kindje, laat haar!
ben hier gisteren hier door iemand op gewezen en ben daaroom vandaag lid geworden
om hierop te reageren zoals ik er vanuit ging
dat dat is waar dit forum om draait
als ik dit ziekelijk vind en dat mag ik vinden
ook mijn mening is vrij hierin, ga ik vanuit
[edit: deel van post verwijderd, niet nodig in dit topic]
[ Bericht 10% gewijzigd door BE op 24-12-2006 10:16:20 ]
en uit respect voor onze engeltjes, laten we discussie lekker voor wat het is in elk geval in dit topic...quote:Op zaterdag 23 december 2006 23:40 schreef 01majo het volgende:
[..]
om te beginnen ben geen kloon
ben hier gisteren hier door iemand op gewezen en ben daaroom vandaag lid geworden
om hierop te reageren zoals ik er vanuit ging
dat dat is waar dit forum om draait
als ik dit ziekelijk vind en dat mag ik vinden
ook mijn mening is vrij hierin, ga ik vanuit
[edit]
het is nu eenmaal zo dat de meningen hierover verdeeld zijn, en helaas over het wel of niet posten van foto's van levende of overleden mensen/kinderen...
Helaas we krijgen ze er echt niet mee terug
[ Bericht 26% gewijzigd door BE op 24-12-2006 10:16:44 ]
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
ik heb alle respect voor deze kinderen en hun ouders
en kan me bedenken hoe vreselijk deze tijd moet zijn voor ouders
vandaar dat ik me bepaalde dingen afvraag bij deze mevrouw en haar bedoelingen
met alle respect
en kan me bedenken hoe vreselijk deze tijd moet zijn voor ouders
vandaar dat ik me bepaalde dingen afvraag bij deze mevrouw en haar bedoelingen
met alle respect
van mij mag je je eigen mening hebben hoorquote:Op zaterdag 23 december 2006 23:50 schreef 01majo het volgende:
ik heb alle respect voor deze kinderen en hun ouders
en kan me bedenken hoe vreselijk deze tijd moet zijn voor ouders
vandaar dat ik me bepaalde dingen afvraag bij deze mevrouw en haar bedoelingen
met alle respect
maar als je [reactie op edit, kwam neer op 'bepaalde dingen gaat roepen] dan is het respect weg en valt haast niet meer terug te verdienen!!
en verder gaan we door met de bedoeling van dit topic
allemaal lieve engeltjes
[ Bericht 8% gewijzigd door BE op 24-12-2006 10:18:37 ]
Thank Drunk I'm a Goddess!
bedoel ik de mensen mee die met deze foto`s 0,0 te maken hebben en ze toch willen zienquote:Op zondag 24 december 2006 00:04 schreef prupke het volgende:
[..]
van mij mag je je eigen mening hebben hoor
maar [reactie op edit]...dan is het respect weg en valt haast niet meer terug te verdienen!!
en verder gaan we door met de bedoeling van dit topic
allemaal lieve engeltjes
[ Bericht 8% gewijzigd door BE op 24-12-2006 15:25:58 ]
In R&P heb ik een topic geopend waarin we verder kunnen gaan mochten dat nodig zijnquote:Op zondag 24 december 2006 00:04 schreef prupke het volgende:
[..]
van mij mag je je eigen mening hebben hoor
maar [reactie op edit] dan is het respect weg en valt haast niet meer terug te verdienen!!
en verder gaan we door met de bedoeling van dit topic
allemaal lieve engeltjes
[ Bericht 8% gewijzigd door BE op 24-12-2006 10:19:07 ]
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Lieve ouders, speciaal voor ons (komt van de mail van lieve-engeltjes een moeder geschreven)
Lieve Allemaal
"prettige dagen, gelukkig nieuwjaar"
Elk jaar wensen mensen dit aan elkaar.
De kaarten voorheen nog vol vrolijke kreten.
"een fantastisch nieuwjaar" hoe konden we weten........
Want kerst deze keer is zo eenzaam, zo raar.
Niets is meer hetzelfde, dan 't vorige jaar.
Er is zoveel pijn, er zijn zoveel vragen.
Die heviger zijn in deze donkere dagen.
Met kerst gaan de kaarsen ter gedachtenis aan.
Aan onze engeltjes die van ons zijn heen gegaan.
En sturen we wensen als steun aan elkaar.
Veel sterkte met kerst, en het komende jaar........
Lieve Allemaal
"prettige dagen, gelukkig nieuwjaar"
Elk jaar wensen mensen dit aan elkaar.
De kaarten voorheen nog vol vrolijke kreten.
"een fantastisch nieuwjaar" hoe konden we weten........
Want kerst deze keer is zo eenzaam, zo raar.
Niets is meer hetzelfde, dan 't vorige jaar.
Er is zoveel pijn, er zijn zoveel vragen.
Die heviger zijn in deze donkere dagen.
Met kerst gaan de kaarsen ter gedachtenis aan.
Aan onze engeltjes die van ons zijn heen gegaan.
En sturen we wensen als steun aan elkaar.
Veel sterkte met kerst, en het komende jaar........
We hopen dat ze je vleugels geven, zodat je overal kunt komen, dat je terugkomt in onze dromen, en met ons meevliegt in ons leven
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Blonde haren,blauwogen zomaar uit een sprookjesboek gevlogen...
Humpeltje, geen woorden voor dit afschuwelijke. Hier kan ik alleen maar zo hard van huilen! Jij ook heel heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
De gedachte dat er behoorlijk wat zieke geesten rondlopen die missschien met die foto's aan de haal zouden kunnen gaan zou voor mij persoonlijk ook al een reden zijn om het niet te doen..my 2 cts..quote:Op zaterdag 23 december 2006 22:48 schreef Bar_en_Mar het volgende:
[..]
Ik snap dit niet zo goed..., kun je je misschien nader even uitleggen?
Oh, ik ben trouwens niet mayoo1 of whatever hoor!
En BE, niet alles is meteen een aanval als je zelf aangeeft dat je dingen niet/anders zou doen hoor....ik denk niet dat iemand erop uit is om Humpeltje of wie dan ook aan te vallen....absoluut niet.
[ Bericht 20% gewijzigd door Vivi op 24-12-2006 10:10:00 ]
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Verder wil ik hier iedereen nog heeeel veel kracht, warmte en liefde toewensen voor deze toch wat emotioneel beladen (den ik dan) dagen!
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
De eerste vraag van 'gebruiker-nogwat' naar het hoe en waarom van deze foto's heb ik dan ook nooit als aanval gezien. De latere discussie wel.quote:Op zondag 24 december 2006 10:03 schreef Vivi het volgende:
[..]
De gedachte dat er behoorlijk wat zieke geesten rondlopen die missschien met die foto's aan de haal zouden kunnen gaan zou voor mij persoonlijk ook al een reden zijn om het niet te doen..my 2 cts..
Oh, ik ben trouwens niet mayoo1 of whatever hoor!
En BE, niet alles is meteen een aanval als je zelf aangeeft dat je dingen niet/anders zou doen hoor....ik denk niet dat iemand erop uit is om Humpeltje of wie dan ook aan te vallen....absoluut niet.
Ik ga nu even eea opschonen, dan kan dit gewoon weer het topic worden waar de ouders van overleden kindjes hun ei kwijt kunnen en kan de discussie in R&P verder.
In dit topic om precies te zijn: Wanneer word het plaatsen van info online respectloos ?
[ Bericht 4% gewijzigd door BE op 24-12-2006 10:48:47 ]
***
Humpeltje, ik vind je site prachtig en met heel veel liefde gemaakt. De foto's zijn mooi en intens verdrietig. Sterkte.
Alhoewel het volkomen offtopic is wil ik er toch even wat van zeggen...quote:Op zaterdag 9 december 2006 22:49 schreef Bar_en_Mar het volgende:
[...]
Een liedje van Paul de leeuw:
Ik heb een steen verlegd,
[...]
Paul de Leeuw zou in zijn dromen willen dat hij zo'n lied kon schrijven! De auteur is Bram Vermeulen!
Het is een mooi lied dat veel zegt en dat door vele uitvoerenden ten gehoor is gebracht, maar ik vind wél dat hier geldt: ere wie ere toekomt!
En nu ontopic:
Ik wens alle 'ouders van Prachtige Engeltjes' veel vrede en wijsheid toe met kerst. Het is moeilijk voor me om me voor te stellen hoe het moet zijn (ik ben vader van twee bengeltjes), maar ik denk dat kerst (zeg maar gerust je leven) nooit meer hetzelfde zal zijn.
