Ouders van Prachtige Engeltjes (3)

Ach mama van pepijn
Wat moet het leven zwaar zijn voor jou.

Is het niet een idee om een tijdje bij je ouders of andere familie in te trekken? Dan ben ik en elk geval niet alleen, en heb je wat aanspraak en afleiding.

Vanavond is het punt gekomen dat het me echt te zwaar is dus ik ga morgen maar als het me lukt maar weer terug naar de huisarts voor AD o.i.d.

Hulp zoeken lijkt me heel verstandig, goed van je!

Ouders wonen zo'n eind weg dat het andere dingen onmogelijk maakt en andere familie is er weinig. Zijn geen mensen waar ik bij aan kan kloppen helaas.

Zou dit nou alleen op de wereld zijn, zijn?

Dat is een heel verstandig besluit mama van pepijn. Ik hoop echt dat je gaat. Wat vreselijk, dit. Iemand met zoveel verdriet te 'lezen' en niks kunnen doen. Mama van Pepijn, ik hoop echt, echt dat je morgen naar de huisarts gaat en de begeleiding krijgt die je nodig hebt.

Geeft je een enorm dikke knuffel meid

Deur staat hier altijd voor je open he, dat weet je

Dat is lief Bar, maar meer dan huilen komt er nu niet uit dus dat heeft niet zo heel veel zin momenteel

je hoeft niet altijd te praten hoor.... soms is huilen al een enorme opluchting

Ik moet morgen gewoon werken vrees ik

Als je maar onthoud dat de deur hier voor je opengaat en een luisterend oor bied ik je ook altijd

oh mama van pepijn, wat een onmetelijk gemis moet jij met je mee dragen, en dan nog dit erbij... logisch dat je je juist nu nog allener voelt. het lijkt me ook heel moeilijk om vanuit zo'n verdriet een nieuwe relatie te beginnen/onderhouden. en tegelijkertijd kun je juist na zo'n verlies wel een flinke portie extra liefde en steun gebruiken. het klinkt misschien wat loos maar ik wens je veel sterkte in deze zo heel erg moeilijk dagen. er komen vast weer betere, althans, dat gun ik je zeer van harte. verstandig om nu in elk geval wat hulp in te schakelen, veel succes daarmee.

bar, phluphy, pepper, icaä en alle anderen waarop dit topic van toepassing is: ook voor jullie wat extra sterkte gewenst in deze rare zware dagen. al die lichtjes en vrolijke versieringen overal, het lijkt me voor jullie af en toe enorm confronterend.

Lieve mama van Pepijn,

Wat ontzettend erg dat we jou nu ook "welkom" moeten heten in dit topic.
We weten dat er mensen wegvallen, grote en kleine... maar als je dan weer een intens verdrietige nabestaande in dit topic moet "verwelkomen" doet dat toch zeer.
Je wilt liever niet zien dat de lijst groeit, maar je weet dat het gebeuren kan en dan ben ik toch "blij" dat dit topic bestaat en wij, voor zover mogelijk, alle verdrietige mensen een beetje steun, een stukje troost en misschien een klein sprankje hoop op weer wat zon in hun leven kunnen proberen te geven.

Wat verschrikkelijk dat jij twee heel dierbare mensen tegelijk hebt moeten inleveren.
Je partner en je lieve kleine ventje, zomaar in èèn klap weg!
Ik begreep dat het voor jou heel moeilijk is om erover te praten?
Toch hoop ik dat je dat langzaamaan toch wel gaat doen hoor. Het zij hier of met iemand in je omgeving, dat maakt niet uit, als je het in elk geval maar gaat proberen te doen hoor!! Praten is echt echt waar heel belangrijk!
Heel erg veel liefs en sterkte!!
Dikke en knuffel.

Allemaal liefs en sterkte voor de komende, soms zware, dagen toegewenst.

Lieve pappa's en mamma's van Engeltjes

In deze moeilijke dagen wil ik jullie heel veel sterkte wensen.
Het verdriet, de leegte, het gemis het moet hartverscheurend zijn.
Wat zou ik willen dat ik mee kon doen dan dit berichtje typen...

Ik lees hier al zo lang mee maar weet nooit/durf nooit te posten, bang om iets verkeerds te zeggen denk ik.

Lieve moeders van engeltjes ik wil jullie alleen heel veel sterkte wensen in deze vreselijk zware tijd!
Ik kan me niet eens indenken wat jullie voelen, maar wat moet het verschrikkelijk pijn doen.....

Hele dikke knuffel van een voor jullie onbekende, maar ook hier word regelmatig aan jullie en jullie kindjes gedacht. En er brand standaard een kaarsje voor alle engeltjes hier.

quote:

Op maandag 18 december 2006 17:46 schreef Brighteyes het volgende:
Bar, ik zag je postje in dat andere topic.

Ik moest eerder vanmiddag ook al aan je denken bij het lezen van dit gedichtje:

Ik heb je lief.
Ik heb je lief, zeg ik
en wijs naar mijn hart
want daar heb ik je lief.
Ik heb je lief, zeg ik
en ik wijs naar mijn tenen
want daar komt het vandaan.
En de regenboog
daar wijs ik naar
want zoveel kleuren
heb ik je lief.
Ik heb je lief
alle zandkorrels onder mijn voeten,
zoveel.

_{Jom Straub}

Ach Be nu moet ik alweer huilen... dank je wel

@ mama van pepijn:
Dat gevoel van niet meer verder willen, het liefst naar degene toe die je zo mist, dat is zo herkenbaar. Ik heb die momenten soms ook, zo sterk, dat ik het liefst het stuur naar links gooi als die vrachtwagen me tegemoet komt.
Gelukkig voor mij, zijn die momenten er niet steeds, ze worden afgewisseld met momenten dat het leven, zoals het doorgegaan is, toch draaglijk blijkt. Momenten van berusting, waarop ik mezelf weer een beetje kan zijn.
Ik gun het je, dat jou dit ook zal gaan gebeuren.

Voor jou:
Elke ervaring waarbij je de angst
in de ogen moet zien,geeft je kracht,
ervaring en vertrouwen.
Je moet datgene doen wat je
niet kunt.
(Eleanor Roosevelt)

@ Stout en Babygirl
Dank jullie wel. Het wordt nog steeds erg op prijs gesteld.


Vandaag zijn mijn moeder, zussen en nichtjes naar Danyel's grafje geweest om hem zijn Kerstboom te brengen.
De foto's zijn gemaakt met een telefoontje, dus niet zo heel duidelijk. Er zitten zelfs lampjes in het boompje !

_{De kransjes die mijn moeder gemaakt had, pasten in een ander boompje dat ze oorspronkelijk hadden gekocht.
Maar dat boompje vonden ze niet mooi genoeg staan.
Toen zijn ze het dorp in gegaan, ander boompje gekocht. Ook niet goed.
Wéér terug, drie maal bleek scheepsrecht. Maar bij dit boompje vonden ze de kransjes niet mooi genoeg, dus hebben ze er iets anders in gehangen (hier hadden ze al wel rekening mee gehouden, ze hadden voldoende variatie-mogelijkheden bij zich)}




Voor alle Engeltjes:
Gek is het, dat soms de sterren
mij wat liefde kunnen schenken.
Want als ik naar de sterren kijk,
moet ik altijd aan je denken.

Phluphy wat ontzettend mooi en ontroerend om dat kerstboompje te zien op het grafje van Danyel Ik moest je gewoon even een knuffel geven nu

Wat mooi pluphy, dat boompje op zijn grafje.

Oke, het klinkt jou dus niet gek in de oren dat ik vandaag in de auto verkeerd afsloeg en toen midden op de weg belandde op een druk punt en toen dacht 'zal ik hier gewoon blijven staan totdat iemand tegen me aanrijdt.'

Ik ben niet bepaald een aanwinst voor dit topic op het moment. Misschien kan ik beter een ander topic zoeken om mijn depressie te bespreken. Al zou ik niet zo snel weten waar, maar ik wil dit topic niet vervuilen met mijn depressieve gedachten.

Echt een mooi boompje

Wat een lief boompje met die vlindertjes erin

quote:

Op maandag 18 december 2006 19:50 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Wat mooi pluphy, dat boompje op zijn grafje.

Oke, het klinkt jou dus niet gek in de oren dat ik vandaag in de auto verkeerd afsloeg en toen midden op de weg belandde op een druk punt en toen dacht 'zal ik hier gewoon blijven staan totdat iemand tegen me aanrijdt.'

Ik ben niet bepaald een aanwinst voor dit topic op het moment. Misschien kan ik beter een ander topic zoeken om mijn depressie te bespreken. Al zou ik niet zo snel weten waar, maar ik wil dit topic niet vervuilen met mijn depressieve gedachten.

Ik denk dat je nergens beter kunt zijn dan juist hier

Ben je nog naar de huisarts geweest?

Nee, ik heb me wel ziek gemeld. Wel een parkeervergunning wezen halen, vandaar dat auto gebeuren en om eerlijk te zijn vond ik mezelf een gevaar op de weg.
Die parkeervergunning was al heel wat. Ik krijg mezelf nauwelijks naar buiten en mijn huisarts zit nog aan de andere kant van de stad dus dat was een brug te ver vandaag.
Ik weet het, ik moet wel gaan. Ik ben ook wel weer geschrokken van mijn eigen gedachten vandaag maar er is niemand die er last van heeft dus waarom al die moeite doen om een afspraak te krijgen bij de huisarts?
Ik vind het echt met de dag moeilijker worden om niet bij mijn twee engelen te zijn terwijl ze zeggen dat het juist met de tijd beter wordt.