Ouders van Prachtige Engeltjes (3)

Een liedje van veldhuis en kemper:

heb niet gegokt
en toch verloren
en ineens is alles kwijt
ooit wordt het vroeger
kan ze zeggen dat het slijt

je hebt geknokt als nooit tevoren
en in een oogwenk van de tijd
was je verslagen maar ze zeggen dat het slijt
en het voelt als pas of het gister was
maar dat kan niet
want ze zeggen dat het slijt

refrein:
tijd heelt alle wonden niet
tijd heelt alle wonden niet
het scheelt misschien in tranen
en wat een ander aan je ziet
maar tijd heelt alle wonden niet

je gaat naar buiten
en vult de dagen, vol afwezigheid
maar je wacht af, want ze zeggen dat het slijt
en het wordt stil
steeds minder wraak
die door onverschilligheid
zou het kloppen, als ze zeggen dat het slijt
en het voelt als pas, of het gister was
maar dat kan niet want ze zeggen dat het slijt

refrein

verliezen wordt verloren
en pas echt verleden tijd
als verleden is
dat je niet meer lijdt

refrein

tijd heelt alle wonden niet
tijd heelt alle wonden niet
het scheelt misschien in tranen
en wat een ander aan je ziet
maar tijd heelt alle wonden niet

Ik post hier eigenlijk nooit omdat ik nooit echt weet wat ik moet zeggen
Maar ook hier wordt nog erg vaak aan jullie gedacht. En ik wil jullie allemaal even veel sterkte wensen voor de komende "feest"dagen...

Phluphy, veel sterkte! Lijkt me een enorm moeilijk moment.

Lieve dames....
Eindelijk heb ik de moed gehad dit topic te openen en her en der te lezen.
Met pijn in mijn hart en in mijn buik. Tranen biggelen over mijn wangen.
Ik realiseer me heel goed dat dat nog geen fractie kan zijn van wat jullie voelen...
Morgen steek ik een kaarsje voor jullie engeltjes op in de SintJan.

*Lotgenoten, liever niet gehad natuurlijk
Maar toch 'blij' dat ze er zijn
Zoveel begrip, zoveel herkenning
Hetzelfde verdriet, dezelfde pijn

Een rots in de branding op elk moment
Als het even niet meer gaat
Een lief woord, een luisterend oor
Of even iemand die met me praat

Het niet steeds hoeven uit te leggen
Wat je dagelijks weer voelt
Niet ongevraagd advies of medelijden
Hoe goed soms ook bedoeld....

Nee, alleen een blik of een enkel woord
De ander weet exact wat ik bedoel
Dat is de steun die mij erdoor helpt
Geloof me, het scheelt een heleboel!!!*

quote:

Op vrijdag 22 december 2006 09:06 schreef phluphy het volgende:
Zagreb, jij moet een mooi mens zijn.

Wij gaan vandaag en morgen het huis in Weert leegmaken, per 27 december gaat de nieuwe eigenaar erin.
Ik heb er nooit gewoond, nu ja 3 dagen dan, maar toch voelt het klote.

Dát had het plekje voor ons drietjes moeten worden, dáár hadden we misschien ooit wat geluk gevonden, met je kind thuis in plaats van in het ziekenhuis.

Nu ja, nog 2 dagen doorbijten, dan kunnen we dit onderwerp ook weer een plekje gaan geven.

Lieve Pjluphy, ook voor jou moet het moeilijk zijn, wat zeg ik Moeilijk???Ondrááglijk!!!!!
Dit wordt weer een afscheid, een hoofdstuk wat je moet afsluiten, maar eigenlijk helemaal niet wilt!!!!
Doe je het wel samen met iemand? Niet alleen gaan rommelen hoor, dan komt er niks van en zit je misschien met een traan en een glimlach de hele dag op de grond naar herinneringen te kijken.
wens je sterkte...en nogmaals, wat is er tegen als we een keer een engeltjes dag houden bij MIJ?
Iedereen die zich klote/rol/alleen en verlaten voelt, moet iemand hebben om op te kunnen rekenen.
Ook als dat een huilpartijtje is. Misschien leren we zo wel te lachen....na het verdriet te hebben laten gaan...?

quote:

Op vrijdag 22 december 2006 09:25 schreef Kleintje het volgende:
Zagreb... You made me cry!
Wat een vreselijk lief mens moet jij zijn! Geweldig dat je dit doet.
Denk dat vele mensen het hier denken maar jij had het lef om het op te schrijven en werkelijk aan te bieden.
Top!!!

Sterkte Phlup! Niet makkelijk... weer iets afsluiten waar je zoveel mooie plannen had!

Ben ggewoon een mens, misschien veel meegemaakt en daardoor in staat iets meerop dingen in te kunnen gaan.
Het enige wat ik denk is, hoe kan ik iemand helpen/vrolijk maken. kracht geven of een streepje licht wijzen....
Maar wel lief hoor dat je het zegt!!!!!! en ik denk dat iedereen het wel durft maar misschien bang is zich op te dringen.
Ik dank (omdat ik wat ouder ben) als men niet wil, mag je gewoon nee zeggen....heb ik het tóch geprobeerd..

quote:

Op zondag 17 december 2006 17:01 schreef Bar_en_Mar het volgende:
nog een keer het moddermonstertje

[afbeelding]

Zo zat Thijs altijd Mar op te wachten wanneer die thuis kwam van werken

[afbeelding]

wat een lief monstertje....gewoon zo oneerlijk,.....
sterkte Bar en Mar....zag net even de foto....vandaar.

Phluphy, hoe is het gegaan vanmiddag?

ik moest veel aan jullie denken

Ja phluph, hoe gaat het met JOU?

geuikkig je bent weer thuis.
Maakte me ook zorgen om je.
Je mailtje vanaf je werk was kort en duidelijk, durfde ook niet te lang terug te mailen ivm met je privacy.
Ik hoop dat je inmiddels toch een afspraak hebt gemaakt met je huisarts..of zie je daar toch van af?
Ik zal je privé nog mijn telefoonnummer mailen. Doe er mee wat je wilt, ik dring me niet op.
Leef alleen maar heel erg mee met jullie.
Dag Pluphie dag Bar/Mar.

Bar en Mar, Phluph en alle ouders van hele mooie engeltjes wil ik heel veel sterkte wensen.
In deze dagen steek ik bewust kaarsjes aan voor alle kinderen die nu sterren aan de hemel zijn.

quote:

Op vrijdag 22 december 2006 22:08 schreef zagreb het volgende:
geuikkig je bent weer thuis.
Maakte me ook zorgen om je.
Je mailtje vanaf je werk was kort en duidelijk, durfde ook niet te lang terug te mailen ivm met je privacy.
Ik hoop dat je inmiddels toch een afspraak hebt gemaakt met je huisarts..of zie je daar toch van af?
Ik zal je privé nog mijn telefoonnummer mailen. Doe er mee wat je wilt, ik dring me niet op.
Leef alleen maar heel erg mee met jullie.
Dag Pluphie dag Bar/Mar.

helemaal bovenin je scherm, in het rijtje frontpage, forum etc etc staat helemaal rechts een envelopje, als je daarop klikt kan je je PM (personal message) activeren, misschien een handig idee _{btw: Je telefoon doet ut hoor maar de mijnes was weer es leeg}

Oh ja sorry. Ik ben er nog steeds niet achter in hoeverre ze internetgebruik controleren.
Ik zal je mijn werk adres mailen, dat gaat via outlook, dat valt niet op. Maar tot 2 januari ben ik nu sowieso vrij trouwens.

En toen ik thuiskwam heb ik besloten toch de kerstboom op te zetten. Hij staat bovenop de kachel en de achterkant is niet versiert maar het is iets toch. Nou mijn kaars er nog onder zien te zetten zonder dat ie de boom in de fik steekt. Ja ik heb een nepperd Bar's kaart moet er eigenlijk ook nog bij maar dat is helemaal de goden verzoeken om een fikkie.
Ik heb zelfs een slinger opgehangen met de woorden Happy Christmas. Voor de positiviteit en dergelijke.
Op het station heb ik een oliebol gegeten. Heel triviaal maar hoewel ik verzot ben op die dingen linkt het aan oud & nieuw en dat vind ik een stomme avond tegenwoordig. Maaaar ik heb er toch een paar gekocht voordat ik me kon bedenken en ben toen heel hard weggerend naar de tram. Zie je me gaan? De mensen zullen wel denken rennen voor een tram die er helemaal nog niet aankomt.

Huisarts staat op het lijstje voor na de kerst. Eerst deze dagen zien door te komen.

Phluphy, sterkte vrouwtje

En een voor al onze engeltjes out there groot of klein, dat ze deze dagen toch maar een beetje bij ons mogen zijn.

quote:

Op vrijdag 22 december 2006 22:44 schreef Vivi het volgende:

[..]

helemaal bovenin je scherm, in het rijtje frontpage, forum etc etc staat helemaal rechts een envelopje, als je daarop klikt kan je je PM (personal message) activeren, misschien een handig idee _{btw: Je telefoon doet ut hoor maar de mijnes was weer es leeg}

Ok dankje vivi, ga het morgen even uitdokteren.
Ben vanavond lekker moe en op de bank liggen hangen....
nu lekker slapen, even nog een mailtje naar mama van pepijn schrijven.
oot moan!! xxxx

[quote]Op vrijdag 22 december 2006 23:23 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Oh ja sorry. Ik ben er nog steeds niet achter in hoeverre ze internetgebruik controleren.
Ik zal je mijn werk adres mailen, dat gaat via outlook, dat valt niet op. Maar tot 2 januari ben ik nu sowieso vrij trouwens.

En toen ik thuiskwam heb ik besloten toch de kerstboom op te zetten. Hij staat bovenop de kachel en de achterkant is niet versiert maar het is iets toch. Nou mijn kaars er nog onder zien te zetten zonder dat ie de boom in de fik steekt. Ja ik heb een nepperd Bar's kaart moet er eigenlijk ook nog bij maar dat is helemaal de goden verzoeken om een fikkie.
Ik heb zelfs een slinger opgehangen met de woorden Happy Christmas. Voor de positiviteit en dergelijke.
Op het station heb ik een oliebol gegeten. Heel triviaal maar hoewel ik verzot ben op die dingen linkt het aan oud & nieuw en dat vind ik een stomme avond tegenwoordig. Maaaar ik heb er toch een paar gekocht voordat ik me kon bedenken en ben toen heel hard weggerend naar de tram. Zie je me gaan? De mensen zullen wel denken rennen voor een tram die er helemaal nog niet aankomt.

Huisarts staat op het lijstje voor na de kerst. Eerst deze dagen zien door te komen.

Lieve mama van peijn, ik vind het juist stoer wat je hebt gedaan.
Ik zie het helemaal voor me!!! Niemand die het begrijpt natuurlijk, maar jij deed het jij at die oliebol en je hébt die kerstboom opgetuigd!!!
Goed zo meisje.....
Wat ga je al die dagen doen wanneer je vrij bent?
Oh ja je gaat ook nog opruimen, dat is zo.....
En goed zo!!!! dat je de huisarts hebt afgesproken.
Keep in touch ok???
Ik ga nu slapen, morgen een drukke dag.....
Liefs en kracht...veel kracht....Zagreb

Mama van Pepijn, ik vind het zo knap, wat je vandaag gedaan hebt. Een kerstboom , oliebollen. Zulke stappen. Heel fijn om te lezen, ik zie er veel moed in.
Bar, je foto's van Thijs in het fototopic zijn mooi.
Fluf, ik hoop dat het ondanks alle pijn en verdriet toch ook een mooie dag geweest is vandaag. Misschien met hier en daar een vergeten herrinnering.
Ik wens jullie, en natuurlijk ook Icaa en Mous heel veel sterkte de komende dagen. Ik zal een kaarsje voor al die lieve mooie engeltjes branden en lees nog een keer extra het boekje van de beer. Kon er maar iets zijn om jullie pijn een beetje dragelijker te maken.

mooi gedichtje voor als je een dierbare hebt verloren

Zeven maal om de aarde te gaan,
als het zou moeten op handen en voeten;
zeven maal, om die éne te groeten
die daar lachend te wachten zou staan.
Zeven maal om de aarde te gaan.
Zeven maal over de zeeën te gaan,
schraal in de kleren, wat zou mij deren
kon uit de dood ik die éne doen keren.
Zeven maal over de zeeën te gaan -
Zeven maal, om met zijn tweeën te staan.


'De gestorvene' van Ida Gerhardt


ik lurk hier met regelmaat en post eigenlijk niets. de reden dat ik lurk is omdat ik nog steeds er aan moet denken dat ik die kleine thijs van bar en mar op mijn schoot had zitten een paar weken voor dat we het afschuwelijke nieuws te horen kregen. zo een lief menneke die genoot van modder en een broodje kaas

Bar en mar (en de rest natuurlijk ook) heel veel sterkte voor de aankomende dagen..
ik denk aan jullie

Hallo allen,

Ik heb dit forum pas net ontdekt, wat een herkenning.

Gisteren is Esjes grafsteentje geplaatst.
Weer een mijlpaal, bijna kerst, zo stil, zo leeg...
Het leven is hard, ongelooflijk hard.

i.p.v. voorstellen, wil ik verwijzen naar onze website. Daar staat ons verhaal, van ons lief klein humpeltje, ons Esje.
[let op: er zijn zeer expliciete foto's te zien.]

Veel liefde en kracht voor allen.

[ Bericht 3% gewijzigd door BE op 23-12-2006 11:35:12 ]

Nou daar ging ik dus net kijken en ik wist niet dat je van alles foto's er op had staan. Ben best wel behoorlijk van slag nu. Ik ga maar snel naar bed nu geloof ik.

Humpeltje, wat afschuwelijk ook voor jou, toch wil ik idd even zeggen dat de foto's erg confronterend kunnen zijn als je er niet op berekend bent..misschien het vermelden waard.

Okee, site gaat over het sterven en de dood van Esmée. Inclusie foto's en filmpjes

quote:

Op zaterdag 23 december 2006 00:17 schreef humpeltje het volgende:
Okee, site gaat over het sterven en de dood van Esmée. Inclusie foto's en filmpjes

Ik hoop dat je het niet verkeerd opvat, maar ik kan me bedenken dat zulke foto's (als ik er al erg ontdaan van wordt, ik die zoiets goddank nooit heeft moeten meemaken) voor anderen die er wel herkenning bij hebben en ze dan onvoorbereid zien nogal rauw op hun dak vallen zeg maar. Nogmaals, absoluut niet verkeerd bedoeld hoor

Lieve kleine Esmée

Op 16 februari 2006 legde ik 's avonds een gezond kindje in bed; ze werd nooit meer wakker.

Op de ochtend van 17 februari rond half 8 liep ik de kinderkamer in, omdat ik de jongste {Vera 1,5 jr} hoorde. Op de kamer hoorde ik een raar gezoem. Ik keek in die richting en zag dat er iets was met Esmée {2¾}, er lag een donkere plek bij haar gezichtje. Ik deed het licht aan en zag Esmée halfzijdig schudden, met weggedraaide oogjes, in de spuug met bruin bloed. Het voelde fout, heel fout. Ze leek wel diepzwakzinnig. Haar koppie, daar was iets heel fout, ze was weg!
Ik riep Sem, belde 112. Ik moest haar gaan koelen. Ik pakte een schaar en knipte haar kleertjes los. Ze was zo stijfgespannen, ze kon niet buigen. Es had veel dunne poep in haar nachtluier en haar bed was drijfnat van de urine.Terwijl gaf ik Kim {bijna 13} opdrachten mijn tas in te pakken, schoenen klaar te zetten, ed. Vera zat in haar ledikantje en Ryan {bijna 4} [het zoontje van Sem] bleef ook in zijn bedje zitten kijken.
Ik vertelde Sem hoe hij mij kon helpen Esmée te douchen. Geen enkele reactie op de douche, het mondhoekje ging zo eng op en neer en al het andere schudden aan een kant. Daarna heb ik haar met hulp van Sem in een groot badlaken gerold en een luier omgedaan. Inmiddels had Kim de sirene's al gehoord en de deur open gedaan.
Es kreeg vloeibaar medicijn in haar billen en plakkers op zich. Ook kreeg ze extra zuurstof. Ik droeg haar naar beneden de ambulance in en Kim had mijn tas en schoenen erin gelegd.
Ze reageerde niet op de medicijnen, ze gingen bellen met kinderarts. Ze moest meer medicijnen. Ze moest liggen. Ze mocht met haar buik op mijn buik liggen. Af en toe kwam er bruin spuug [bloed] uit haar mond.
In het ziekenhuis gingen we gelijk naar de kinderafdeling. 2 Artsen en een team van verpleegkundigen ging met haar aan de slag. Een lijn in een ader, een in een slagader, en in haar enkels. Steeds maar meer slangen en slangen. Bloedprikken, medicijnen toedienen, vocht [ze was bijna uitgedroogd en bloedsuiker erg laag]. Vele vragen, is ze ingeent, ja, was ze ziek, nee, ze had laatste tijd wel eens een keer gespuugd of diarree gehad, maar niks allarmerends. Beetje neusverkouden en wat moe, maar dat is logisch met zijn 3en op een kamer, was vaak erg gezellig, maar werden ook wel eens wakker van elkaar. Es was altijd heel levendig.
Er heerste lichte wanhoop op die behandelkamer. Alle mogelijke lichaamsvochten werden afgenomen en op kweek gezet. Het was zo fout met mijn meisje.
Rond 10en ging ze naar het crisiskamertje op de ic. Ze renden met het bed door de gangen. Ik moest even weg en de narcotiseur heeft haar de beademingsbuis ingebracht. De epileptisch activiteit leek wat rustiger te worden. Er werd overlegd met Nijmegen. Er zou een special team komen van de kinder ic om haar op te halen.
Rond 12en waren ze er. Het duurde 35 minuten voordat ze op de brancard lag. Het was een soort hele grote computer met een bedje erop. Ik kon niet meerijden, want ze waren al met z'n vieren en meer paste niet in de ambulance.
Sem en Kim kwamen me ophalen [mijn ouders waren inmiddels bij Ryan en Vera]. Voordat we Doetinchem uit reden, hoorden we een ambulance met sirene. We gingen aan de kant. De ambulance ging stapvoets bij oneffenheden in de weg. De ambulance reed een stukje voor ons en ging de snelweg op. Toen wisten we het zeker, in die wagen ligt Esmée. Halverwege de snelweg zagen we hem niet meer.
Toen we Nijmegen binnen kwamen, moesten we omrijden i.v.m. werkzaamheden. Eer dat we een parkeerplek vonden en de juiste afdeling.
Toen we er aankwamen werd gezegd, ze is er pas net en ze zijn nog met haar bezig, ga maar naar de ouderkamer en wacht daar. Nee, ik wil bij haar! Okee, dan.
Er was al een ct-scan gemaakt en Es werd op een bed gelegd en aangesloten op allerlei apparaten. Haar hoofdje werd volgeplakt met snoertjes voor EEG. Dit bleef erop zitten, het werd een doorlopend EEG. Het was heel fout. De epileptische activiteit ging in haar hoofdje, gewoon verder.
Er werd een ruggeprik gedaan om het hersenvocht te onderzoeken. Kinderartsen en kinderneurologen liepen af en aan. 's Middags werd ze tussen 2 koeldekens gelegd. De koorts moest naar beneden. Ze werd in een diepe kustmatige coma gebracht, in de hoop haar hersentjes wat tot rust te kunnen brengen. Rond 18.00 werd onder narcose een grote lijn aangelegd in haar lies, zodat ze haar makkelijker medicijnen konden toedienen. Tegen 23.30 leek het tot rust brengen van haar hersentjes, een beetje te gaan lukken. We mochten haar niet meer aanraken, want dan sloeg het EEG uit. De hersentjes reageerden er heel heftig op. Aanraken mocht alleen tijdens de verzorging, en dan mocht ik gelukkig mee helpen.
De situatie is zo gebleven tot zondag op maandag nacht. Om half 2 's nachts zijn de medicijnen gestopt, die haar in coma hielden. De verwachting/hoop was dat er in de loop van de ochtend wat reactie zou komen. Er gebeurde niks. Er werd een MRI geregeld. Toen ze bijna klaar was voor transport, viel de stoom uit. De lampen knipperde, maar de beademing en machines gingen gewoon door. Helaas gaf de stroomuitval wel problemen bij de MRI en werd deze een ruim uur uitgesteld.
Ik mocht er niet bij zijn. Bij de MRI moest ze 2 keer overgetilt worden, dat was teveel voor haar. Haar bloeddruk daalde enorm en op de medicijnen reageerde ze heftig. De bloeddruk werd heel hoog en de medicijnen weer gestopt. De pols was laag. De temperatuur ook. Ze ging met 37 graden heen en kwam met 33 terug.
Er werd niks over de MRI gezegd. Ik kreeg alleen te horen dat er de dag erna een groot overleg zou zijn en dat er dan besproken zou worden, hoe de behandeling verder zou verlopen. Ik kon het niet meer aanzien en ben wat mensen gaan bellen om te vertellen, dat het erg slecht ging en ik het gevoel had, dat ze dood zou gaan. Vlak daarna [half 5] werd ik geroepen door de arts en de verpleegkundige van haar kamer. Zij vertelden dat het heel slecht met haar ging en dat ze voor morgenochtend zou sterven. De MRI gaf het beeld van een virale hersenontsteking. Ze had gelijk de eerst nacht een grote beroerte gehad [in haar slaap] waarbij de helfd van haar hersentjes en de hersenschors kapot waren gegaan. Door de druk in haar hoofdje kreeg ze epileptische aanvallen. De druk bleef maar toenemen. De rest van de hersentjes en hersenschors waren inmiddels ook al zwaar beschadigd. Het kon dat ze vanzelf zou sterven, anders zou de beademing gestopt worden.
Ik belde Sem en ging naar Es toe.Ze kreeg een warmte deken over zich heel met een soort blazende stofzuiger eraan vast en een molton op haar hoofdje. Uiteindelijk liep de temperatuur nog op tot 35 graden, maar warmer werd ze niet meer. Er werd een onderzoek gedaan, waarbij de bloeddoorstroom naar haar hersentjes gemeten werd. Het bloed kwam niet hoger dan haar slapen. De druk in haar hoofdje was zo groot, dat er geen bloed meer in kon. De hersentjes kregen geen zuurstof meer. Ze was hersendood.
Om 18 uur was Sem er. Ik ben toen bij Esmée in bed gaan liggen. Dicht tegen haar aan. Sem stond achter me met zijn armen om me heen. Es was zo koud, haar beentjes voelden stijf. Ze was zo opgezwollen door het vocht. Haar haartjes hingen naar achteren, ze zag er zo anders uit, zo grauw. Het was heerlijk om nog even bij haar te mogen liggen. Zo verschrikkelijk onwerkelijk, mijn kindje gaat vanavond dood. Zoveel tranen, zoveel pijn. Het wachten was op de arts, hij zou de beademingsbuis verwijderen. De arts was nog bezig, daardoor hadden we nog wat extra tijd samen. De morfine wordt gestart, zodat ze absoluut geen pijn zou kunnen hebben. De verpleegkundige maakte foto's van voor, tijdens en na het sterven.
Later op de avond kwam de arts, hij vatte nog even samen hoe het ziekteverloop gegaan was, vroeg toestemming voor obductie. Ik heb nog gevraagd of haar orgaantjes gedoneerd konden worden. Als het niet de hersentjes waren geweest, maar iets dat "vervangen" kon worden, had ik ook gehoopt, dat mijn kindje gered zou kunnen worden. Helaas het kon niet, vermoedelijk zat er een virus in haar lijfje en ze wisten niet wat voor virus.
Dan is het zover, Es zal gaan sterven. De beademingsbuis wordt verwijderd en de kleur van haar lichaampje veranderd gelijk. Ik heb heel dicht tegen haar aangelegen. Haar hartje bleef maar kloppen, heel zachtjes en langzaam. De zuurstof in haar bloed was bijna op. Toen stopte haar hartje. Mijn lieve kleine meisje is op 20 februari 2006 om 23.16 overleden. Mijn kindje, mijn kindje, wat had ik je graag bij me gehouden.
We hebben de tas opgehaald in het Radboudhotel, zijn gaan bellen, hebben wat gegeten en gedronken. Daarna heb ik Esmée gewassen en haar pyamaatje aangetrokken. Nu de lijm uit haar haren was, leek ze weer een beetje op mijn meisje. Ik mocht haar op schoot. Oh, wat was dat ongelooflijk heerlijk. Ze lag zo lekker in mijn armen te hangen. Zo fijn haar eindelijk te mogen vasthouden, na die dagen van niet mogen aanraken.
Toen gingen we naar huis. Zo verslagen, zo verdrietig, zo leeg.

carolien, ik had net je site helemaal bekeken en ben erg onder de indruk. wat afschuwelijk verdrietig allemaal. sterkte.

tranen lopen over mijn wangen na het lezen van Esmee arm meisje. heel veel kracht toegewenst, met een hele dikke knuf.

Lieve ouders van Engeltje...

Voor deze moeilijke dagen wil ik jullie heel veel kracht en sterkte toewensen.
Hopenlijk worden deze dagen iets dragelijker door veel lieve mensen om je heen, door alle kaarsjes die nu branden hier en in de rest van de wereld...

~~ we zijn ingedachten bij jullie ~~

Ik heb een paar PMtjes gekregen, wat lief zeg!
Ik moet er alleen even voor gaan zitten om ze te beantwoorden maar antwoord komt echt binnenkort hoor.

Een voor alle mama's hier en een driedubbele voor onze engeltjes.

quote:

Op zaterdag 23 december 2006 09:06 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Ik heb een paar PMtjes gekregen, wat lief zeg!
Ik moet er alleen even voor gaan zitten om ze te beantwoorden maar antwoord komt echt binnenkort hoor.

Een voor alle mama's hier en een driedubbele voor onze engeltjes.

zie je wel meisje dat iedereen bij je is???
Je bent niet alleen!!!!!

Tjonge, weer een engeltje erbij. Ik heb je verhaal met tranen over mijn wangen zitten lezen, de foto's zijn prachtig maar ik kan me inderdaad goed voorstellen dat niet iedereen mijn mening deelt. Het is ook wel heel confronterend. Humpeltje, ook jij heel veel sterkte deze dagen

Alle andere mama's (en papa's) wil ik hier nogmaals laten weten dat ik zoveel aan jullie denk!

quote:

Op zaterdag 23 december 2006 07:53 schreef Martineke het volgende:
tranen lopen over mijn wangen na het lezen van Esmee arm meisje. heel veel kracht toegewenst, met een hele dikke knuf.

Kan ik ook wel zeggen ja.
Mijn god, wat een gedoe met dat arme zieke meisje...
en wat heeft ze gevochten!!!!!
Ik heb de site niet bekeken, denk niet dat ik er tegen kan, maar ik wens jullie oprecht kracht en sterkte en probeer te voelen dat jullie meisje bij jullie is....
Echt ik geloof daar in, heb al zoveel van die dingen meegemaakt en zelf ook ervaren....ze is bij jjuliie....

Esmée....

Heb net ook de site van Esmeetje bekeken en de tranen rolden ook bij mij over mijn wangen. Wat heeft jullie meisje gevochten!

Lieve mamma's van alle engeltjes, deze dagen brandt er een extra kaarsje voor jullie mooie kindjes!

Pfff .... De tranen over mijn wangen. Ik kan dit soort dingen beter niet lezen denk ik dan, maar het is verdorie wel de keiharde waarheid. Zo'n lief klein meisje, kleine esmee ... wat een verdriet moeten je papa en mama en broer en zussen hebben. Ik wens jullie heel veel sterkte!

Alle mama's en papa's van mooie engeltjes heel veel sterkte gewenst met deze extra zware dagen!

Liefde en sterkte voor allen in dit gruwelijke, liefdevolle topic.

Humpeltje, ik durf het niet aan je site te bekijken, maar heb wel je verhaal gelezen. Wat een verdriet, en wat een dapper meisje. Het moment dat je afscheid neemt van je dochter. Ik kan er alleen maar heel hard om huilen. Ook met jou en jouw lieve engeltje leef ik mee. Een dikke knuffel en heel, heel veel kracht.

Je kan ook selectief kijken, Als je op de site komt, zie je een boek. Je klikt erop om te openen.
Op de eerste blz staat een tekst die ik voor haar bedankkaart geschreven heb.
Links een inhoudsopgave.
Je kan kiezen wat je wilt bekijken. Wil je geen foto's van een dood kindje zien, sla dan dat hoofdstuk over. Hoofdstukken geven aan, wat je op die blz kan verwachten.
Wil je wel Esje zien, klik dan op ons Esje, o.a. een kort filmpje. Ook bij springlevend, daar zie je een filmpje waar ze staat af te drogen. Een springlevend, kerngezond grietje, niks vreemds aan te zien [alleen de volgende ochtend werd ze niet wakker]
Trouwens op blz doodsoorzaak staan geen foto's.
Op aantal blz staat een van haar favoriete liedjes, onderaan een beschrijving ervan. Links onder inhoudsopgave een stop knop [ook start knop, voor als je nog een keer wilt luisteren]

Humpeltje jou lieve mooie meisje..

Humpeltje, ik heb je hele site bekeken. Confronterend maar wel mooi en je hebt helemaal gelijk: wat een mooi, mooi meisje....

Humpeltje ik ook je site bekeken. Wat indrukwekkend en confronterend en vooral vreselijk verdrietig

quote:

Op zaterdag 23 december 2006 14:50 schreef humpeltje het volgende:

Wil je geen foto's van een dood kindje zien, sla dan dat hoofdstuk over.

Ik kan er niks aan doen, maar van deze zin krijg ik echt de kriebels

Ik heb jouw site ook gezien, niet wetende dat die foto's erop stonden en ik moet zeggen dat ik zou willen dat ik er niet op gekeken had. Die teksten bij de foto's maken het helemaal bizar. Natuurlijk is het vreselijk, maar waarom moeten er foto's bij van een kindje dat ligt te sterven en overleden is? Ik kan me namelijk niet voorstellen dat er iemand zit te wachten op foto's van een stervend kindje. Ik snap ook niet waarom je foto's van zoiets intens verdrietigs en persoonlijks met de hele wereld wil delen. Sommige mensen zeggen dat je door zulk soort foto's juist blij bent dat je eigen kind gezond is. Ik vind het juist een angstige gedachte dat dat net zo goed jouw eigen kind had kunnen zijn.
Deze post zal me niet in dank afgenomen worden hier, maar het zit me echt dwars en moest het ff kwijt.

Humpeltje

Vanaf nu brand er een kaars voor Thijs en er staat een theelichtje naast op een standaard in de vorm van een ster, Djen heeft die op school gemaakt. Dus ook voor de andere kindjes zal nu tot na nieuwjaar elke dag de kaars branden als teken dat we aan hen denken en dat we ook de ouders van Thijs, Danyel en andere kindjes niet uit onze gedachten zijn en hopen zo een klein stukje liefde te kunnen sturen in deze moeilijke dagen

Humpeltje wat hebben jullie een nachtmerrie meegemaakt. Ik heb je site bekeken, en ik vond hem erg indrukwekkend en ontroerend.

quote:

Op zaterdag 23 december 2006 18:53 schreef Gekkenhuis_v het volgende:

[..]

Ik kan er niks aan doen, maar van deze zin krijg ik echt de kriebels

Ik heb jouw site ook gezien, niet wetende dat die foto's erop stonden en ik moet zeggen dat ik zou willen dat ik er niet op gekeken had. Die teksten bij de foto's maken het helemaal bizar. Natuurlijk is het vreselijk, maar waarom moeten er foto's bij van een kindje dat ligt te sterven en overleden is? Ik kan me namelijk niet voorstellen dat er iemand zit te wachten op foto's van een stervend kindje. Ik snap ook niet waarom je foto's van zoiets intens verdrietigs en persoonlijks met de hele wereld wil delen. Sommige mensen zeggen dat je door zulk soort foto's juist blij bent dat je eigen kind gezond is. Ik vind het juist een angstige gedachte dat dat net zo goed jouw eigen kind had kunnen zijn.
Deze post zal me niet in dank afgenomen worden hier, maar het zit me echt dwars en moest het ff kwijt.

De teksten zijn geschreven uit pure diepe emotie. Een emotie waar je niet bij kan, die je pas kan voelen, las je het ervaart. Daar kan je je geen voorstelling van maken, wat er in zo'n situatie door je heen zal gaan.
Klinkt misschien raar, maar ik krijg veel mail via mijn site van mama's die ook hun kindje verloren hebben. Vaak met ziekenhuis foto's [worden tegenwoordig standaard gemaakt als kindjes gaan sterven]. Vaak met foto's van kindjes in kistjes of mandjes.
Mama's voor wie het langer geleden is, schrijven vaak, dat ze wilden dat ze vroegen ook foto's hadden mogen maken [vroeger mocht je niet rouwen, maar moest je vergeten].

Toen Es dood ging, hunkerde ik naar andere verhalen, naar hoe het bij andere mensen gegaan was. Ik zocht herkenning en kon maar weinig vinden, van wat ik zocht.
Ik wilde zelf een site gaan maken [die nog steeds niet af is]. Ze is dan wel weg, maar toch nog zo aanwezig in ons leven.

Humpeltje... wat een mooie site heb je gemaakt over het verhaal van je meiske. Er zijn geen woorden voor zo'n verlies...

Humpeltje, ik denk ook echt dat je site een troost kan zijn voor andere papa's, mama's en familieleden die een kindje verloren hebben. De dood en alles (dus ook foto's) horen niet eng te zijn. Het is er en daar moeten we mee leren leven. Ik vind het op dit moment te confronterend om te kijken, maar begrijp wel dat jij ze op je site hebt staan.

Humpeltje Ook hier nog aardig wat foto's gemaakt nadat Thijs overleden is, en ik heb daar nog geen seconden spijt van gehad

Ik wil jou en je fam je andere kinderen, ontzettend veel sterkte toewensen voor nu en in de toekomst, een lange weg, een zware weg, met hobbels en gaten, met goede en slechte dagen.
Ik hoop dat je hier ook op een bepaalde mannier je "ei"kwijt kunt.

Veel Liefs Barbara

de tranen bollen over mijn wangen bij het lezen van al deze verhalen ... mensen toch...

humpeltje ... ik vind de site prachtig ... confronterend... het verdriet druipt van de site. Ik vind het helemaal niet erg dat er foto's van een dood meisje te vinden zijn, en ik kan begrijpen dat je dit wil delen met de buitenwereld...

ook alle andere mama's en papa's die een kind hebben moeten afgeven, sterkte ...!