R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ja, dan gaat hij wél onder domme bouwvakker vallen. Dat zal helpen, een kind van 14 opeens gaan meppen, goed voorbeeld stel je dan ook. Die mept misschien zelfs wel terug, zal het niet erger zijn.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 12:10 schreef JoPiDo het volgende:
MIJ EEN DOMME BOUWVAKKER NOEMEN? PETS PETS PETS!!!
En een kind aan een armpje rukken, dat maakt indruk op een klein kind,not. Die pak je voor je, kijk je in de ogen en spreekt ze dan boos toe. Dan hebben ze echt wel door dat ze fout zitten en gaan ze soms nog harder janken.
Ik zou zeggen wat Nietzman zegt, lekker een nachtje buiten laten. Hij kan toch al zo goed voor zichzelf wonen en hij ging toch verhuizen? Dan mist hij ze vast niet!
En een wat normalere oplossing; de stekker uit de netwerkverbinding. Bij ons zitten de router en modem in de meterkast, waar een sleutel op zit. Zoiets is in zo'n situatie denk ik ideaal! Dat voelen ze ook veel beter..
Je zegt het zelf al. "Kan" en "karakter". dan moet de ts ook nog zo'n pienter typ zijn dat hij dit kan zien en weet hoe hij hiermee om kan gaan. dan moeten die ouders het er ook nog mee eens zijn. het is een oplossing die eventueel toepasbaar is in één bepaalde situatie, waarvan wij niet weten of deze daar in dat huis heerst. dus kan je ook niet zeggen: "DOE MAAR!" de kans dat het veel meer kapot maakt dan dat het goed maakt is verschrikkelijk groot. het is niet een aanpak die afgestemd is op de gezinssituatie.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 13:52 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Dat ben ik niet met je eens. Een oudere broer/zus kan in dermate een rolmodel zijn voor het kind, dat hij/zij eerder iets aanneemt van de oudere broer/zus in kwestie. Als hij dan ziet hoe zijn oudere broer/zus dichter bij de ouders staat dan hij door zijn gedrag, dan zal hij eerder geneigd zijn in toom te blijven.
Verder hoeft de TS niet de ouders te bekeren, maar hij mag ze wel zeker ondersteunen op opvoedkundig vlak. Dit zie ik zelf gebeuren bij mijn vriendin en het jongste broertje, dat zich terdege bewust is van het feit dat hij veel kan leren van zijn oudste zus, en daardoor ook eigenlijk totaal geen lastig puberend mannetje is. Dit in tegenstelling tot de middelste broer, die totaal anders van karakter is, zich rebbeleerde tegen de ouders en totaal niet luisterde in een discussie. Hier moet je dus harder tegen optreden dan het jongste broertje.
Ik ben het helemaal eens, tot de laatste zin. Ik denk niet dat hier een totaal andere aanpak nodig is, ik ben zelfs niet van mening dat het te laat is. Het enige waar het om draait in dit geval is consequenties voor je daden. Zodra het broertje dat begint in te zien, zal zijn gedrag snel veranderen.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 13:56 schreef releaze het volgende:
[..]
hoe vaak heb ik gezegd dat je jezelf moet afstemmen op wat het kind nodig heeft, scorpie. ik geloof in vrijwel iedere post hierzo.
Daarnaast begint opvoeding vanaf de geboorte. Als jij je vanaf het begin je zo opstelt, dan is de kans groot dat het kind als ie straks 14 is niet zo'n oeverloze etter is zoals het broertje van de TS nu is. Het broertje van de TS heeft een rigoreus andere aanpak nodig, die ouders MOETEn nU intensief betrokken raken bij dit kind, anders gaat het echt helemaal fout. En beginnen met "slaan" is geen intensieve betrokkenheid.
Maar goed, ff rustig erover nadenkend ga ik er van uit dat je dat niet zal ontkennen, die intensieve betrokkenheid, en dat het brood nodig is, maar dat we een tik als medehulpmiddel niet zo snel moeten afschuiven. Maar mede dankzij de aard van het topic lijkt het er alleen op dat je hele pleidooi erover gaat dat slaan HET hulpmiddel is, daar waar het mee begint en daar waar het mee eindigt.
Heb ik het juist wanneer ik denk dat het om het eerste ging, vraag.
En ja, in dit licht zie ik een tik als medehulpmiddel daarvoor, niet als eindoplossing. Ik snap ook eigenlijk niet hoe je daar bij komt, dat zou hetzelfde zijn als dat ik zou zeggen dat jij een totale aanpassing en onderwerping aan het kind als eindoplossing ziet Beetje rare opmerking van jouw kant als je het mij vraagt, aangezien ik al eerder heb aangegeven dat een tik niet per se de oplossing is. Ik probeer alleen het stigma van het onderwerp af te halen
Beetje rare opmerking van jouw kant als je het mij vraagt, aangezien ik al eerder heb aangegeven dat een tik niet per se de oplossing is. Ik probeer alleen het stigma van het onderwerp af te halen 
Lijkt mij prima. Maar we gaan hier alweer op de 'praat' tour. Waarom krijg ik het gevoel alles maar 'bepraat' moet worden. Is de maatschappij dan zo soft geworden dat bij de eerste de beste bobbel in de weg er gepraat moet worden? Ik kan geloof ik niet goed de scheiding aangeven tussne wanneer ik vind dat er gepraat moet worden.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 13:40 schreef releaze het volgende:
[..]
Als je kind herhaaldelijk hetzelfde gedrag vertoont, lijkt het jou dan niet handig om in eerste plaats uit te zoeken wat dat gedrag veroorzaakt, vraag. als je op dezelfde manier blijft reageren op het gedrag van het kind, wordt het een patroon. grote kans ook dat het kind op een gegevenmoment (trouwens, de ouder ook) aan dit patroon wend en dat de klap voor z'n kop of broek weinig meer uithaalt, zolang het onderliggende probleem nog niet bloot is, en nog niet verholpen. hoe wil je bijvoorbeeld onzekerheid uit een kind slaan, vraag. je kan slaan totdat je een ons weegt, maar of ie daadwerkelijk zelfvertrouwen drvan krijgt, dat krijgt ie misschien in beperkte mate wanneer hij ziet dat hij boven jouw slaan kan uit staan. een mep terug geven. ouders terroriseren, weet ik veel wat. het is veel effectiever om een methode te vinden waar je allebei je slaatje uit slaat, dat zijn de positieve beloningen voor ander gedrag. maar goed, moet je wel eerst weten waardoor het gedrag veroorzaakt wordt.
het enige wat je daarvoor nodig hebt is je gezonde verstand en je wil om het te doen. misschien ben je zelf zo inventief om gepaste tegenreacties te verzinnen, maar je kan natuurlijk altijd de hulp van een psycholoog of opvoedkundige inschakelen. als jij als ouder per sé je kind regelmatig een tik wil kunnen verkopen, dan zou een psycholoog niet zeggen "het mag niet!!!!", ze kunnen je hooguit uitleggen waarom die aanpak niet zo effectief is als een andere aanpak.
[..]
je vergeet dat dit een kind is wat volwassen aan het worden is, en wat ook een steeds volwassenere aanpak nodig heeft. je moet jezelf leren afstemmen op het kind, en je niet afstemmen op je eigen wil. het is niet de bedoeling dat dat kind straks de deur uit gaat met JOUW WIL op zak, maar dat ie genoeg vaardigheden heeft om om te gaan met zijn eigen wil, het creeeren en het beperken ervan. beiden moeten gestimuleerd worden en de puberteit is DE fase bij uitstek.
Als een kind, want dat is het, -het maakt me niet uit dat ie volwassen aan t worden is, want dat doet ie al vanaf ie geboren is- zijn eigen ouders uitscheld en vernedert, dan is het van de zotte dat er om de tafel gezeten moet worden over 'waarom dat dat beter is om dat niet te doen'. Hij heeft ouders, en daar heb je respect voor te hebben. Dat vind ik zo triviaal dat ik het antwoord 'omdat het je ouders zijn' meer dan genoeg vind. Dat behoeft geen uitleg. Je hebt niet te schelden, klaar. Tegen niemand niet, en zeker niet tegen je ouders. Het is echt niet zo dat hij in de loop van die 14 jaar niet het idee meegekregen heeft dat schelden not-done is. Dat 'weet' ie heus wel. Toch schelden is zich gewoon afzetten tegen zijn ouders.
Doet ie dat wel, dan zal hij het na 1 waarschuwing voelen ook. Jij zegt 'slaan tot je een ons weegt'. Nee dan praten, hoe zie je dat voor je? Je hebt te maken met een 14 jarig dwarsliggend kind, dat niet wil luisteren en zeker niet om de tafel wil gaan zitten om te vertellen wat hem dwars zit. Als je hem dat vraagt vernedert ie zijn moeder, zegt ie dat zijn vader de kanker kan krijgen en gaat ie er vervolgens vandoor. Dan heb je wat met je praten.
Wat jij beschrijft gaat misschien in een perfecte wereld zo, maar niet in de realiteit imo. Ik vind het ook belachelijk om te stellen dat een corrigerende tik minder uit zou halen dan 'een gesprek'. Let wel, we hebben het hier niet over een stil bedeesd iemand (die geef je uiteraard geen tik) maar over iemand die het gezin min of meer terroriseert. Hoe wil je die in godsnaam om de tafel krijgen? Als je het maar 1000x vraagt, dan zal ie het de 10001e x ineens wel doen ofzo? Ik weet niet hoe je dat voor je ziet.
Mijn kind hoeft de deur niet uit met 'mijn wil' op zak, en door af en toe een corrigerende tik uit te delen zie ik dat ook niet ineens gebeuren. Dat vind ik echt onzin. Ik heb mijn eigen wil, maar ik heb ook wel degelijk respect voor alles en iedereen.
[edit]
Ik snap echt niet wat er mis is met je kind in toom houden. Ik zie hier nu alweer ene aantal posts staan waarin het woord 'tik' wordt omgevormd naar 'meppen' en dat daar bewust een andere lading aan wordt gegeven. Hij is 14 jaar jong. Hij woont nog thuis en hij weet van toeten noch blazen. Moet ik echt daarmee om de tafel gaan zitten? Ja, in sommige gevallen wel ja. Als hij iets wil weten, als hij hulp nodig heeft met school, als hij iets niet snapt/uitleg wil, en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik snap je opmerking wel over 'het kind op zijn niveau benaderen', maar je blijft maar bezig over dat praten. Hoe wil je deze 14-jarige knul om de tafel krijgen? Hij heeft schijt aan zijn ouders. Is er in die 25 jaar (ik ben 25) zoveel verandert dan qua opvoeding? Ineens moet er maar gepraat worden, overal over. Vroeger werd er gezegd bij sommige dingen 'gewoon omdat je hier in huis woont, en daar heb je je dan maar aan te houden'. En warempel, dat werd ook tegen mij gezegd. En heb ik daardoor andere normen en waarden? Nee hoor. Ik heb vaak genoeg de discussie aan willen gaan, niet omdat ik iets wilde weten, maar gewoon om het discussieren/gelijk krijgen op zich. Nu ik dat achteraf bekijk zie ik dat goed in (en toen ook wel, ik wist heus wel dat ik gelijk wilde).
[ Bericht 14% gewijzigd door CoolGuy op 18-07-2006 14:11:11 ]
Breitling - Instruments for Professionals
Wat zou zo`n actie volgens jou kapot maken dan? Als de TS opkomt voor zijn moeder bijvoorbeeld? Ik snap jouw doemscenario niet echt? Ik krijg een beetje het gevoel dat je denkt dat kinderen vreselijk breekbaar, ontzettend fragiel en totaal niet tegen een stootje kunnen, en dat jij jezelf weg wil cijferen om het kind maar gelukkig te maken? En dat alles bespreekbaar moet zijn? Klopt dat? Heeft dat te maken met eigen ervaringen toevallig?quote:Op dinsdag 18 juli 2006 14:00 schreef releaze het volgende:
[..]
Je zegt het zelf al. "Kan" en "karakter". dan moet de ts ook nog zo'n pienter typ zijn dat hij dit kan zien en weet hoe hij hiermee om kan gaan. dan moeten die ouders het er ook nog mee eens zijn. het is een oplossing die eventueel toepasbaar is in één bepaalde situatie, waarvan wij niet weten of deze daar in dat huis heerst. dus kan je ook niet zeggen: "DOE MAAR!" de kans dat het veel meer kapot maakt dan dat het goed maakt is verschrikkelijk groot. het is niet een aanpak die afgestemd is op de gezinssituatie.
[ Bericht 7% gewijzigd door #ANONIEM op 18-07-2006 14:07:44 ]
Dit heeft dus wel met WoW te maken, omdat mijn broertje precies hetzelfde heeft.
Ouders scheiden, broertje depressief, gaat veel computeren, komt veel kilo's aan, schaamt zich voor zichzelf en vindt het echte leven maar kut, en gaat maar dag en nacht WoW spelen.
Hij is veel liever vrij in z'n spel, want in het echt moet ie toch naar iedereen luisteren. Laat hem maar eens op vakantie gaan weg van jullie, zonder zn pc, en in z'n eentje
Ouders scheiden, broertje depressief, gaat veel computeren, komt veel kilo's aan, schaamt zich voor zichzelf en vindt het echte leven maar kut, en gaat maar dag en nacht WoW spelen.
Hij is veel liever vrij in z'n spel, want in het echt moet ie toch naar iedereen luisteren. Laat hem maar eens op vakantie gaan weg van jullie, zonder zn pc, en in z'n eentje
En dit is het standaard etiketten-plak gedrag. 90% van die dingen is op elke puber toepasbaar.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 13:51 schreef skippy22 het volgende:
- ontbreken van schuldgevoelens
- vernederen/opmerkingen maken zonder spijt
- geen rekening houden met anderen
- wil zich niet aanpassen aan de normen en regels die gelden bij ons
thuis
- snel boos/agressief als er iets gezegd wordt over hem, kort lontje.
- zichzelf beter vinden dan anderen, zonder daadwerkelijk iets
gepresteerd te hebben
Dit gedrag past wel bij bepaalde stoornissen Mischien doet hij daarom wel zo
wat ik bedoelde met het eerste isquote:Op dinsdag 18 juli 2006 14:01 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Ik ben het helemaal eens, tot de laatste zin. Ik denk niet dat hier een totaal andere aanpak nodig is, ik ben zelfs niet van mening dat het te laat is. Het enige waar het om draait in dit geval is consequenties voor je daden. Zodra het broertje dat begint in te zien, zal zijn gedrag snel veranderen.
En ja, in dit licht zie ik een tik als medehulpmiddel daarvoor, niet als eindoplossing. Ik snap ook eigenlijk niet hoe je daar bij komt, dat zou hetzelfde zijn als dat ik zou zeggen dat jij een totale aanpassing en onderwerping aan het kind als eindoplossing ziet Beetje rare opmerking van jouw kant als je het mij vraagt, aangezien ik al eerder heb aangegeven dat een tik niet per se de oplossing is. Ik probeer alleen het stigma van het onderwerp af te halen
dan zal de rest waarschijnlijk ook wel duidelijk zijn.quote:Maar goed, ff rustig erover nadenkend ga ik er van uit dat je dat niet zal ontkennen, die intensieve betrokkenheid, en dat het brood nodig is, maar dat we een tik als medehulpmiddel niet zo snel moeten afschuiven.
met het proberen van het stigma af te komen kan er zo'n situatie geschets worden die impliceert dat je de tikken bij wijze van spreken verhemelt. (ik zeg bij wijze van spreken, he, niet zo letterlijk). Je hebt geloof ik 1x aangegeven dat je het als hulpmiddel ziet, en ik geloof zelfs dat dat indirect was in de vorm van "helemaal mee eens". niet een erg expliciete boodschap, dus misschien begrijp je ook de verwarring. het kan ook zijn dat ik erover heen heb gelezen, in dat geval, my wrong.
Oke, het is duidelijk dat we op totaal andere golflengtes opereren.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 14:05 schreef releaze het volgende:
[..]
wat ik bedoelde met het eerste is
[..]
dan zal de rest waarschijnlijk ook wel duidelijk zijn.
met het proberen van het stigma af te komen kan er zo'n situatie geschets worden die impliceert dat je de tikken bij wijze van spreken verhemelt. (ik zeg bij wijze van spreken, he, niet zo letterlijk). Je hebt geloof ik 1x aangegeven dat je het als hulpmiddel ziet, en ik geloof zelfs dat dat indirect was in de vorm van "helemaal mee eens". niet een erg expliciete boodschap, dus misschien begrijp je ook de verwarring. het kan ook zijn dat ik erover heen heb gelezen, in dat geval, my wrong.
Wel grappig, als ik je fotoboek bekijk ben je het precies tegenovergestelde van mij
Dat ie maar gaat werken voor zijn eigen spullen, internetverbinding en vreten. Dan gaat hij binnen een maand inzien dat op de kosten van pappie of mammie leven onder een paar regeltjes helemaal zo gek nog niet is.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 14:02 schreef Maisnon het volgende:
Dit heeft dus wel met WoW te maken, omdat mijn broertje precies hetzelfde heeft.
Ouders scheiden, broertje depressief, gaat veel computeren, komt veel kilo's aan, schaamt zich voor zichzelf en vindt het echte leven maar kut, en gaat maar dag en nacht WoW spelen.
Hij is veel liever vrij in z'n spel, want in het echt moet ie toch naar iedereen luisteren. Laat hem maar eens op vakantie gaan weg van jullie, zonder zn pc, en in z'n eentje
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
dat zeg ik net. het geeft de boodschap dat de ouders echt geen macht hebben. je gaat voorbij aan het feit dat kinderen dit soort subtiele boodschappen op een onbewuste manier in zich opnemen en dat daar de handelingen uit voortvloeien. het is misschien verschrikkelijk moeilijk om te geloven, maar veel rotgedrag van kinderen vloeit voort uit dit soort communicatie. het is belangrijk dat wat je zegt, wat je doet, je intenties en je handelen overeenkomen. anders krijgt het kind verschillende boodschappen door en dat kan fout gaan. kinderen, en pubers ook, zijn nog geestelijk te jong om zich zo diep te kunnen verdiepen in de psyche van volwassenen. hell, zelfs voor veel volwassenen is dit onmogelijk! Het is belangrijk dat in de fase waarin het gebeurt, het meer inzicht kunnen krijgen in zichzelf en anderen, dat het kind de juiste informatie krijgt.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 14:02 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Wat zou zo`n actie volgens jou kapot maken dan? Als de TS opkomt voor zijn moeder bijvoorbeeld? Ik snap jouw doemscenario niet echt? Ik krijg een beetje het gevoel dat je denkt dat kinderen vreselijk breekbaar, ontzettend fragiel en totaal niet tegen een stootje kunnen, en dat jij jezelf weg wil cijferen om het kind maar gelukkig te maken? Klopt dat? Heeft dat te maken met eigen ervaringen toevallig?
ik zie het zoooo vaak gebeuren.
Toen ik aangaf dat er een rol voor TS weg was gelegd, bedoelde ik niet dat TS maar als een Rambo tekeer moest gaan daar. Hij moet dit in samenspraak met zijn ouders doen. Hij moet laten zien dat zij 3en samen op 1 lijn zitten, en dat broerlief zich daar maar aan te houden heeft. Want anders krijg je dat broertje ineens wel naar zijn ouders gaat, om vervolgens de ouders en TS tegen elkaar uit te spelen.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 14:10 schreef releaze het volgende:
[..]
dat zeg ik net. het geeft de boodschap dat de ouders echt geen macht hebben. je gaat voorbij aan het feit dat kinderen dit soort subtiele boodschappen op een onbewuste manier in zich opnemen en dat daar de handelingen uit voortvloeien. het is misschien verschrikkelijk moeilijk om te geloven, maar veel rotgedrag van kinderen vloeit voort uit dit soort communicatie. het is belangrijk dat wat je zegt, wat je doet, je intenties en je handelen overeenkomen. anders krijgt het kind verschillende boodschappen door en dat kan fout gaan. kinderen, en pubers ook, zijn nog geestelijk te jong om zich zo diep te kunnen verdiepen in de psyche van volwassenen. hell, zelfs voor veel volwassenen is dit onmogelijk! Het is belangrijk dat in de fase waarin het gebeurt, het meer inzicht kunnen krijgen in zichzelf en anderen, dat het kind de juiste informatie krijgt.
ik zie het zoooo vaak gebeuren.
Volgens mij kan Scorpie beter verwoorden wat ik bedoel, want ik krijg het niet echt gezegd. Ik hoor een hoop psychologisch gelul (excuse me for calling it that). Er zit zeker wat in, daar gaat het ook helemaal niet om, maar ik wil net als Scorpie dat stigma van een 'tik' afhalen. Het is net alsof je een boeman bent als je in de wereld van vandaag een tik uitdeelt om je kind in toom te houden.
Breitling - Instruments for Professionals
Alsnog, dit verhaal is totaal geen antwoord op mijn vragen in de 2e alinea.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 14:10 schreef releaze het volgende:
[..]
dat zeg ik net. het geeft de boodschap dat de ouders echt geen macht hebben. je gaat voorbij aan het feit dat kinderen dit soort subtiele boodschappen op een onbewuste manier in zich opnemen en dat daar de handelingen uit voortvloeien. het is misschien verschrikkelijk moeilijk om te geloven, maar veel rotgedrag van kinderen vloeit voort uit dit soort communicatie. het is belangrijk dat wat je zegt, wat je doet, je intenties en je handelen overeenkomen. anders krijgt het kind verschillende boodschappen door en dat kan fout gaan. kinderen, en pubers ook, zijn nog geestelijk te jong om zich zo diep te kunnen verdiepen in de psyche van volwassenen. hell, zelfs voor veel volwassenen is dit onmogelijk! Het is belangrijk dat in de fase waarin het gebeurt, het meer inzicht kunnen krijgen in zichzelf en anderen, dat het kind de juiste informatie krijgt.
ik zie het zoooo vaak gebeuren.
Daarnaast is dit een verschil van mening, ik geloof totaal niet in het "onderbewuste" gedeelte van pubers, aangezien ze op dat moment nog veel te druk zijn met HELE andere zaken, verder geloof ik niet zo in die fijngevoeligheid Duidelijkheid is het belangrijkste
Kijk, als je A zegt moet je ook B doen, anders schiet het niet op. Maar subtiele nuanceringen in acties e.d moet gewoon kunnen. Verder denk ik dat jij heel erg gefocust bent op gelukzaligheid van je kids, en ben je in staat jezelf er helemaal voor weg te cijferen (no offense, dat is helemaal niet slecht).
Je bent zelfs bereid er zover in te gaan dat jij jezelf wil gaan aanpassen aan je kids!
Ik ben toch heel anders daarin.
Maar zoals ik al eerder zijn, onze meningen liggen echt mijlenver uit elkaar
[ Bericht 9% gewijzigd door #ANONIEM op 18-07-2006 14:19:05 ]
Mijn zusje heeft het meerendeel wat in het lijstje staat en en veel gaven we de schuld aan de puberteit en we dachten zelfs nog haar karakter maar de dokter denkt misschien aan een bepaalde VORM van ADHD
Dit was mijn laaste dag op fok thanks everyone have fun xxx
Nou hup, laat testen, kijk of het klopt. Ik hoop voor jouw zusje niet dat het op verjaardagen al word rondverteld, want dan word het overal voor waar aangenomen, en zo kom je wel aan het etikettensyndroom.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 14:19 schreef Stoeteltje het volgende:
Mijn zusje heeft het meerendeel wat in het lijstje staat en en veel gaven we de schuld aan de puberteit en we dachten zelfs nog haar karakter maar de dokter denkt misschien aan een bepaalde VORM van ADHD
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 18-07-2006 14:23:51 ]
ik zie kinderen niet als fragiele wezens. in feite zie ik kinderen als hele sterke wezens, sterker nog dan volwassenen. dit komt mede door hun flexibiliteit en inventiviteit die ze door de jaren heen steeds meer veliezen, wat uiteraard niet vreemd is. ik ben iemand die van deze prachtige kindse eigenschappen gebruik wil maken. nu schoppen we kinderen in een hoekje onder het mom van, ga jij maar spelen, je weet toch niet waar je het over hebt, en dat hoeft ook niet. terwijl we opeens op hun 14e onder het mom van ga jij maar spelen, je weet niet waar je het over hebt GEDRAAG JE EEns AnDERS tegen ze schreeuwen, terwijl we ze nog nooit iets anders hebben geleerd. En ze dan ook nog straffen omdat ze het niet kunnen. Het spijt me, maar dat is logica dat in mijn ogen niet rijmt. natuurlijk kunnen ze zich gedeeltelijk nog wel aanpassen, maar in de puberteit gaat dat al een stuk moeilijker dan vroeger, omdat ze zo verschrikkelijk bezig zijn met zichzelf.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 14:15 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Alsnog, dit verhaal is totaal geen antwoord op mijn vraag in de 2e alinea.
Daarnaast is dit een verschil van mening, ik geloof totaal niet in het "onderbewuste" gedeelte van pubers, aangezien ze op dat moment nog veel te druk zijn met HELE andere zaken. Maar zoals ik al eerder zijn, onze meningen liggen echt mijlenver uit elkaar
als je je kinderen zelfstandig wilt maken, zich wil leren richten op z'n persoonlijk kunnen, maar ook een aardig gemeenschapsmens wilt maken die zelfstandig kan handelen binnen de gemeenschap, een kind wat het liefste niks te kort komt maar respect heeft voor een ander of andere situaties waarin mensen te kort komen, dan heb je een heel stevige opvoeding nodig die begint bij de geboorte. Zoals je kan zien zijn de wensen die wij voor onze kinderen hebben heel, heel erg breed. Het is niet meer, "zolang je maar inkomsten hebt en naar de kerk gaat en een vrouw krijgt en 3 kinderen, dan is alles best", de eisen voor onze toekomstige burgers/maatschappij zijn drastisch veranderd. veelzijdige wensen vergen een veelzijdige opvoeding. het vergt écht wat van ouders, maar men realiseert zich dat heel weinig. wat overigens ook niet vreemd is, omdat wij, zei ik al eerder, de eerste dan wel de tweede generatie zijn die kinderen volgens dit model willen opvoeden. we hebben geen voorgangers, we moeten het allemaal zelf leren uitzoeken. en de ene ouder gaat dat wat makkelijker af dan de andere, om verschillende redenen.
ik ben niet bereid mezelf (helemaal) weg te cijferen voor mijn kids, maar ik ben ook niet bereid hen weg te cijferen omdat "ik volwassen ben" en "het allemaal wel beter weet". Ik wil een omgeving voor mijn kinderen creeeren waarin zij zich kunnen ontwikkelen, vanuit zichzelf, maar ook vanuit mij en mn partner, en vanuit de maatschappij. Ik heb het idee dat ze dan een stuk gelukkiger kunnen zijn dan wanneer ze maar van alles wordt verteld, van doe maar dit of doe maar dat. Het geeft ze veel meer controle en spelruimte binnen bepaalde beperkte gebieden en situaties. (zoals thuis, zoals op het werk, zoals in de maatschappij)quote:Op dinsdag 18 juli 2006 14:15 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Alsnog, dit verhaal is totaal geen antwoord op mijn vragen in de 2e alinea.
Daarnaast is dit een verschil van mening, ik geloof totaal niet in het "onderbewuste" gedeelte van pubers, aangezien ze op dat moment nog veel te druk zijn met HELE andere zaken, verder geloof ik niet zo in die fijngevoeligheid Duidelijkheid is het belangrijkste
Kijk, als je A zegt moet je ook B doen, anders schiet het niet op. Maar subtiele nuanceringen in acties e.d moet gewoon kunnen. Verder denk ik dat jij heel erg gefocust bent op gelukzaligheid van je kids, en ben je in staat jezelf er helemaal voor weg te cijferen (no offense, dat is helemaal niet slecht).
Je bent zelfs bereid er zover in te gaan dat jij jezelf wil gaan aanpassen aan je kids!
Ik ben toch heel anders daarin.
Maar zoals ik al eerder zijn, onze meningen liggen echt mijlenver uit elkaar
Mocht de TS deze thread aan z'n ouders laten zien hebben ze iig wel een interessante discussie waar ze misschien houvast aan kunnen hebben. Het ene uiterste, het andere uiterste, wat willen we nou eigenlijk
Nee dokter heeft dit ook niet aan haar medegedeeld maar aan mijn moeder en ja binnekort wordt ze getest eerst dat maar afwachtenquote:Op dinsdag 18 juli 2006 14:19 schreef Stoeteltje het volgende:
Mijn zusje heeft het meerendeel wat in het lijstje staat en en veel gaven we de schuld aan de puberteit en we dachten zelfs nog haar karakter maar de dokter denkt misschien aan een bepaalde VORM van ADHD
Dit was mijn laaste dag op fok thanks everyone have fun xxx
En wat doen kinderen als ze van basisschool naar middelbare school gaan? En van middelbare school naar HBO/WO? Waar word de focus op gelegd bij HBO/WO? Juist ja, het ontwikkelen en aanpassen van je gedrag tot op HBO niveau en werk/denk niveau!quote:Op dinsdag 18 juli 2006 14:28 schreef releaze het volgende:
[..]
ik zie kinderen niet als fragiele wezens. in feite zie ik kinderen als hele sterke wezens, sterker nog dan volwassenen. dit komt mede door hun flexibiliteit en inventiviteit die ze door de jaren heen steeds meer veliezen, wat uiteraard niet vreemd is. ik ben iemand die van deze prachtige kindse eigenschappen gebruik wil maken. nu schoppen we kinderen in een hoekje onder het mom van, ga jij maar spelen, je weet toch niet waar je het over hebt, en dat hoeft ook niet. terwijl we opeens op hun 14e onder het mom van ga jij maar spelen, je weet niet waar je het over hebt GEDRAAG JE EEns AnDERS tegen ze schreeuwen, terwijl we ze nog nooit iets anders hebben geleerd. En ze dan ook nog straffen omdat ze het niet kunnen. Het spijt me, maar dat is logica dat in mijn ogen niet rijmt. natuurlijk kunnen ze zich gedeeltelijk nog wel aanpassen, maar in de puberteit gaat dat al een stuk moeilijker dan vroeger, omdat ze zo verschrikkelijk bezig zijn met zichzelf.
als je je kinderen zelfstandig wilt maken, zich wil leren richten op z'n persoonlijk kunnen, maar ook een aardig gemeenschapsmens wilt maken die zelfstandig kan handelen binnen de gemeenschap, een kind wat het liefste niks te kort komt maar respect heeft voor een ander of andere situaties waarin mensen te kort komen, dan heb je een heel stevige opvoeding nodig die begint bij de geboorte. Zoals je kan zien zijn de wensen die wij voor onze kinderen hebben heel, heel erg breed. Het is niet meer, "zolang je maar inkomsten hebt en naar de kerk gaat en een vrouw krijgt en 3 kinderen, dan is alles best", de eisen voor onze toekomstige burgers/maatschappij zijn drastisch veranderd. veelzijdige wensen vergen een veelzijdige opvoeding. het vergt écht wat van ouders, maar men realiseert zich dat heel weinig. wat overigens ook niet vreemd is, omdat wij, zei ik al eerder, de eerste dan wel de tweede generatie zijn die kinderen volgens dit model willen opvoeden. we hebben geen voorgangers, we moeten het allemaal zelf leren uitzoeken. en de ene ouder gaat dat wat makkelijker af dan de andere, om verschillende redenen.
Allemaal heftige veranderingen!
Als ik het zo hoor, dan ben je ontzettend bang om je kinderen te beperken in hun gedrag, teneinde hun creativiteit niet te verliezen. Dit is natuurlijk een ontzettend nobel streven, maar de maatschappij zoals deze nu is verwacht niet anders dan aanpassingsvermogen van kinderen! Hoe wil je ze anders zelfstandig maken als ze niet voorbereid zijn op grote veranderingen?
Wat betreft de brede opvoeding; ik kan bij de TS anders totaal niet bespeuren dat hij/zij gehinderd is in enig opzicht bij het ontdekken van de wereld (want daar praten we over).
Het bestraffen van bepaald ongewenst gedrag kan nooit en te nimmer leiden tot een beperking in wereldvisie. Als je denkt dat dat gebeurt, dan is er in feite iets heel anders aan de hand, en ben je niet meer bezig je kind te bestraffen, maar te beperken, en dat is juist niet de key! Ik denk dat jij het verschil tussen beperken en bestraffen niet kent, en daarom als de dood bent dat je je kind beperkt met het opleggen van een straf, klopt dat?
Ik denk dat het goed is als je beseft dat tegenwoordig in de huidige maatschappij een kind het niet meer red met mededogen, respect voor de medemens en liefde voor alles wat is. Een kind dat nu opgroeit komt in een hardere wereld terecht dan de generatie die in de jaren 1980-1990 geboren is. De maatschappij is veel meer op het individu gericht, met persoonlijke wensen en eisen die gesteld worden aan dat individu.
Als jij je kinderen zo beschermend (sorry voor de naam) opvoed, en ze totaal geen weerbaarheid geeft (wat ik denk dat er gebeurt) zullen ze later keihard op hun muil gaan als ze aangesproken worden op hun gedrag (professioneel/sociaal). Immers, ze weten niet om te gaan met deze kritiek! De gemeenschap die jij benoemt zal namelijk nooit zo kritisch kijken naar je kinderen als dat de maatschappij doet!
Verder denk ik dat jullie wensen idd heel breed zijn, maar misschien ook iets te perfectionistisch? Immers, jullie willen alles voor jullie kind, inclusief sociale vaardigheden, intelligentie en betrokkenheid. Dit is de droom van elk gezin, maar slechts enkele kinderen worden ook zo als ze opgroeien. De andere worden......ontzettend verwend.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 18-07-2006 14:40:42 ]
overigens, nog even hier op terug komend en ontwikkeling. je zegt dat ik bereid ben mezelf aan te passen voor mijn kinderen. dat ben ik zeker! ik zie het ouderschap als de grootst mogelijke ontwikkeling die ik ooit in mijn leven zal meemaken! met opvoeding wordt je opeens geconfronteerd met zo verschrikkelijk veel historische, culturele en psychologische elementen. het element van je eigen opvoeding, het element van de wensen van jezelf, het element van de wensen van de staat, het element van dat je je eigen wensen heel moeilijk kan projecteren op die kleine dreumissen omdat ze hun eigen ik hebben en zijn waar je je gedeeltelijk aan moet overgeven..blijven zoals je bent is gewoon onmogelijk. je zal zien dat je bepaalde elementen kan houden, maar andere dingen zal je weer moeten afstoten, bij moeten stellen, jezelf aanpassen aan de situatie.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 14:33 schreef releaze het volgende:
[..]
ik ben niet bereid mezelf (helemaal) weg te cijferen voor mijn kids, maar ik ben ook niet bereid hen weg te cijferen omdat "ik volwassen ben" en "het allemaal wel beter weet". Ik wil een omgeving voor mijn kinderen creeeren waarin zij zich kunnen ontwikkelen, vanuit zichzelf, maar ook vanuit mij en mn partner, en vanuit de maatschappij. Ik heb het idee dat ze dan een stuk gelukkiger kunnen zijn dan wanneer ze maar van alles wordt verteld, van doe maar dit of doe maar dat. Het geeft ze veel meer controle en spelruimte binnen bepaalde beperkte gebieden en situaties. (zoals thuis, zoals op het werk, zoals in de maatschappij)
dat vind ik zelf nogal mooi aan pedagogiek, werken met ouders en kinderen. het is een keiharde confrontatie met jezelf, en met anderen.
Ik merk heel erg aan jou dat je uit die pedagogiek hoek komt ja, alles wat je hier schrijft is theoretische stof dat in jouw leerboeken staat volgens mijquote:Op dinsdag 18 juli 2006 14:40 schreef releaze het volgende:
[..]
overigens, nog even hier op terug komend en ontwikkeling. je zegt dat ik bereid ben mezelf aan te passen voor mijn kinderen. dat ben ik zeker! ik zie het ouderschap als de grootst mogelijke ontwikkeling die ik ooit in mijn leven zal meemaken! met opvoeding wordt je opeens geconfronteerd met zo verschrikkelijk veel historische, culturele en psychologische elementen. het element van je eigen opvoeding, het element van de wensen van jezelf, het element van de wensen van de staat, het element van dat je je eigen wensen heel moeilijk kan projecteren op die kleine dreumissen omdat ze hun eigen ik hebben en zijn waar je je gedeeltelijk aan moet overgeven..blijven zoals je bent is gewoon onmogelijk. je zal zien dat je bepaalde elementen kan houden, maar andere dingen zal je weer moeten afstoten, bij moeten stellen, jezelf aanpassen aan de situatie.
dat vind ik zelf nogal mooi aan pedagogiek, werken met ouders en kinderen. het is een keiharde confrontatie met jezelf, en met anderen.
Mooi stuk. Helemaal mee eens.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 14:39 schreef Scorpie het volgende:
[..]
En wat doen kinderen als ze van basisschool naar middelbare school gaan? En van middelbare school naar HBO/WO? Waar word de focus op gelegd bij HBO/WO? Juist ja, het ontwikkelen en aanpassen van je gedrag tot op HBO niveau en werk/denk niveau!
Allemaal heftige veranderingen!
Als ik het zo hoor, dan ben je ontzettend bang om je kinderen te beperken in hun gedrag, teneinde hun creativiteit niet te verliezen. Dit is natuurlijk een ontzettend nobel streven, maar de maatschappij zoals deze nu is verwacht niet anders dan aanpassingsvermogen van kinderen! Hoe wil je ze anders zelfstandig maken als ze niet voorbereid zijn op grote veranderingen?
Wat betreft de brede opvoeding; ik kan bij de TS anders totaal niet bespeuren dat hij/zij gehinderd is in enig opzicht bij het ontdekken van de wereld (want daar praten we over).
Het bestraffen van bepaald ongewenst gedrag kan nooit en te nimmer leiden tot een beperking in wereldvisie. Als je denkt dat dat gebeurt, dan is er in feite iets heel anders aan de hand, en ben je niet meer bezig je kind te bestraffen, maar te beperken, en dat is juist niet de key! Ik denk dat jij het verschil tussen beperken en bestraffen niet kent, en daarom als de dood bent dat je je kind beperkt met het opleggen van een straf, klopt dat?
Ik denk dat het goed is als je beseft dat tegenwoordig in de huidige maatschappij een kind het niet meer red met mededogen, respect voor de medemens en liefde voor alles wat is. Een kind dat nu opgroeit komt in een hardere wereld terecht dan de generatie die in de jaren 1980-1990 geboren is. De maatschappij is veel meer op het individu gericht, met persoonlijke wensen en eisen die gesteld worden aan dat individu.
Als jij je kinderen zo beschermend (sorry voor de naam) opvoed, en ze totaal geen weerbaarheid geeft (wat ik denk dat er gebeurt) zullen ze later keihard op hun muil gaan als ze aangesproken worden op hun gedrag (professioneel/sociaal). Immers, ze weten niet om te gaan met deze kritiek! De gemeenschap die jij benoemt zal namelijk nooit zo kritisch kijken naar je kinderen als dat de maatschappij doet!
Verder denk ik dat jullie wensen idd heel breed zijn, maar misschien ook iets te perfectionistisch? Immers, jullie willen alles voor jullie kind, inclusief sociale vaardigheden, intelligentie en betrokkenheid. Dit is de droom van elk gezin, maar slechts enkele kinderen worden ook zo als ze opgroeien. De andere worden......ontzettend verwend.
Breitling - Instruments for Professionals
Zijn er al klappen gevallen??
LastFM
03/06 Maccabees - 10/06 Gaslight Anthem - 18/06 Oi Vai Voi - 20/06 Green Beats - 24/06 Ghinzu - 18/07 Extrema Outdoor
03/06 Maccabees - 10/06 Gaslight Anthem - 18/06 Oi Vai Voi - 20/06 Green Beats - 24/06 Ghinzu - 18/07 Extrema Outdoor
de indruk die ik krijg van havo+ is vooral ontwikkeling op cognitief vlak. op vmbo zijn ze nog sociaal emotioneel bezig, maar goed, dat moet ook wel met "het uitschot" daar.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 14:39 schreef Scorpie het volgende:
[..]
En wat doen kinderen als ze van basisschool naar middelbare school gaan? En van middelbare school naar HBO/WO? Waar word de focus op gelegd bij HBO/WO? Juist ja, het ontwikkelen en aanpassen van je gedrag tot op HBO niveau en werk/denk niveau!
Allemaal heftige veranderingen!
absoluut niet. mijn kinderen moeten zich leren bewegen in een wereld waarin ze aan alle kanten beperkt worden. het is dan ook mijn taak om heel helder en duidelijk over die beperkingen te zijn, in ieder geval in de opvoedsituatie thuis. de beperkingen van de maatschappij zullen ze naast thuis ook op school ervaren, en bij hun vrienden, en op tv, en op de voetbalclub.quote:Als ik het zo hoor, dan ben je ontzettend bang om je kinderen te beperken in hun gedrag, teneinde hun creativiteit niet te verliezen. Dit is natuurlijk een ontzettend nobel streven, maar de maatschappij zoals deze nu is verwacht niet anders dan aanpassingsvermogen van kinderen! Hoe wil je ze anders zelfstandig maken als ze niet voorbereid zijn op grote veranderingen?
door bijvoorbeeld thuis het schelden oid niet te tolereren. maar dat niet tolereren sla ik er niet in, dat pak ik anders aan. het liefst met de hulp van het kind (goed, heb ik het wel over de leeftijd waarin er met een kind gecommuniceerd kan worden) en als dat niet gaat, dan moet ik het zelf doen, samen met mn partner.
ik denk eerder dat je mijn gedachtegang niet goed kan volgen, omdat we zo anders in elkaar steken en ik natuurlijk nog lang niet volledig ben in gegaan op mijn wensen wat betreft de opvoeding van mijn kinderen de broer van de TS moet ook aangepakt worden, bestraft worden en beperkt, maar er zijn legio mogelijkheden, en onze persoonlijke aanpaksvoorkeuren verschillen nou heel erg. maar goed, de vraag is, wat willen de TS z'n ouders, vraag. Uitgangspunt is altijd de ouder, en hun wensen moeten omgevormd worden, naar het kind wat aangepakt moet worden. Het betekent niet het broertje alles geven wat hij wil, maar een aanpak bedenken waarin de wensen van de ouders uitgebreid aan bod komen maar zo worden aangeleverd dat het kind het zo effectief mogelijk kan behappen.quote:Wat betreft de brede opvoeding; ik kan bij de TS anders totaal niet bespeuren dat hij/zij gehinderd is in enig opzicht bij het ontdekken van de wereld (want daar praten we over).
Het bestraffen van bepaald ongewenst gedrag kan nooit en te nimmer leiden tot een beperking in wereldvisie. Als je denkt dat dat gebeurt, dan is er in feite iets heel anders aan de hand, en ben je niet meer bezig je kind te bestraffen, maar te beperken, en dat is juist niet de key! Ik denk dat jij het verschil tussen beperken en bestraffen niet kent, en daarom als de dood bent dat je je kind beperkt met het opleggen van een straf, klopt dat?
nooit gezegd dat het niet zo is. En laten we dat nog eens even doortrekken, om gewoon eens te laten zien hoe complex opvoeding is. Ik kan mn kinderen misschien wel helemaal opvoeden om er een kind van te maken wat zo superaangepast is aan het nu, maar over 20 jaar ziet de wereld er heel anders uit. misschien zitten we in een megaoorlog, is er geen land meer te bezeilen en is het ieder voor zich. Of gaan we terug naar het "gemeenschap is het allerhoogste" princiepe, en voor individualiteit geen plaats.quote:Ik denk dat het goed is als je beseft dat tegenwoordig in de huidige maatschappij een kind het niet meer red met mededogen, respect voor de medemens en liefde voor alles wat is. Een kind dat nu opgroeit komt in een hardere wereld terecht dan de generatie die in de jaren 1980-1990 geboren is. De maatschappij is veel meer op het individu gericht, met persoonlijke wensen en eisen die gesteld worden aan dat individu.
quote:Als jij je kinderen zo beschermend (sorry voor de naam) opvoed, en ze totaal geen weerbaarheid geeft (wat ik denk dat er gebeurt) zullen ze later keihard op hun muil gaan als ze aangesproken worden op hun gedrag (professioneel/sociaal). Immers, ze weten niet om te gaan met deze kritiek! De gemeenschap die jij benoemt zal namelijk nooit zo kritisch kijken naar je kinderen als dat de maatschappij doet!
het is misschien wel duidelijk geworden dat ik niet een grenzeloze opvoeder zal zijn. daarom vind ik hierop ingaan voor nu ff overbodig.
dat is juist het vervelende ervan, het zijn niet MIJn opvoedwensen, het is wat de maatschappij verwacht, het is een streven. alleen zo ben je tegenwoordig een verschrikkelijk goede burger. dit komt enerzijds door onze eigen wens voor individualiteit en zelfstandigheid, en aan de andere kant omdat de maatschappij dit ook steeds meer begint te eisen. Ik ben de laatste die zal zeggen dat dit volledig zal gaan lukken maar het feit is dat de huidige maatschappij veel mensen wilt hebben die op zo'n niveau betrokken zijn. Het is een complete utopie!quote:Verder denk ik dat jullie wensen idd heel breed zijn, maar misschien ook iets te perfectionistisch? Immers, jullie willen alles voor jullie kind, inclusief sociale vaardigheden, intelligentie en betrokkenheid. Dit is de droom van elk gezin, maar slechts enkele kinderen worden ook zo als ze opgroeien. De andere worden......ontzettend verwend.
Iedere grote opvoedingswens vind ik overigens een utopie. Het kind heeft een eigen aandeel in zijn opvoeding, alleen als ie voilledig meewerkt kan je dat utopische doel halen
mag ik daarbij aanvullen dat het theoretische stof is die ik in de praktijk dagelijks kan toetsen en ook toets in hoeverre ik momenteel in staat ben om dat te doen. Ik hoop het nog meer te kunnen toetsen zodat ik mn eigen rotte appels er ook uit leer vissen.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 14:42 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Ik merk heel erg aan jou dat je uit die pedagogiek hoek komt ja, alles wat je hier schrijft is theoretische stof dat in jouw leerboeken staat volgens mij
Dat vind ik dan wel weer heel erg utopisch en optimistisch, een kind dat de gevolgen van zijn keuzes niet kan overzien laten kiezen voor zijn eigen opvoeding. Maar goed, maakt niet uit, en op de rest ingaan heeft weinig zin want we steken heel anders in elkaar. Lets get back ontopic.quote:Het kind heeft een eigen aandeel in zijn opvoeding, alleen als ie voilledig meewerkt kan je dat utopische doel halen
Ik heb vroeger wel eens een standje gehad ja, in de supermarkt bv als je aan het zeuren was werd ik wel eens flink in de armen geknepen. Ik wist hierdoor wel tot hier en niet verder!quote:Op dinsdag 18 juli 2006 13:41 schreef skippy22 het volgende:
Ja meteen slaan dat helpt Fokkertjes die hier reageren hebben zeker zelf klappen gehad als ze niet luisteren
Niets mis mee, er zijn tegenwoordig alleen van die halve zachte types die dit mishandeling vinden, flauwekul!! Een tikje of ff n flinke kneep in de arm niets mis mee, werkt zeer doeltreffend, kheb er niks mee geleden.
Kijk, een meid naar mijn hartquote:Op dinsdag 18 juli 2006 15:00 schreef marlieske het volgende:
[..]
Ik heb vroeger wel eens een standje gehad ja, in de supermarkt bv als je aan het zeuren was werd ik wel eens flink in de armen geknepen. Ik wist hierdoor wel tot hier en niet verder!
Niets mis mee, er zijn tegenwoordig alleen van die halve zachte types die dit mishandeling vinden, flauwekul!! Een tikje of ff n flinke kneep in de arm niets mis mee, werkt zeer doeltreffend, kheb er niks mee geleden.
Laat het nou meestal in de praktijk nog blijken te werken ook!quote:Op dinsdag 18 juli 2006 14:42 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Ik merk heel erg aan jou dat je uit die pedagogiek hoek komt ja, alles wat je hier schrijft is theoretische stof dat in jouw leerboeken staat volgens mij
Het is me al eerder opgevallen, jij hebt een niet-met-de-werkelijkheid-strokend beeld van psychologen/pedagogen. Die weten (uitzonderingen daargelaten, maar die heb je in elke beroepsgroep) haarfijn door mooi-weer-spelerij heen te prikken en hun vinger op precies op de zere plek te leggen. En als broertje niet bereid is mee te gaan (die kans zit er dik in), dan kunnen de ouders alsnog heel veel steun hebben aan het blootleggen en ombuigen van hun opvoedigsmethodes obv zo'n deskundige. Zodra zíj de jongen (consequent en volgens een vooropgezet plan) anders benaderen, zal langzaamaan zíjn gedrag meeveranderen.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 13:24 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Dat niet alleen, als ik zo situatieschets lees, dan weet ik wel zeker dat het broertje slim genoeg is om bij de psycholoog mooi weer te spelen en niet al te veel te laten doorschemeren. Hierdoor neemt de effectiviteit af van de behandeling.
Overigens, ik weet niet meer wíe het idee opperde, Scorpie of CoolGuy: Het inschakelen van TS als mede-opvoeder lijkt me een grote nono. Dat is zijn taak absoluut niet, daarmee zou hij zélfs het 'gezag' van de ouders verder kunnen ondermijnen. Rolmodel, oké, maar verantwoordelijkheden bij hem leggen....
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
het is een verschrikkelijk onrealistisch beeld, dat bedoelde ik er eigenlijk mee te zeggenquote:Op dinsdag 18 juli 2006 14:59 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Dat vind ik dan wel weer heel erg utopisch en optimistisch, een kind dat de gevolgen van zijn keuzes niet kan overzien laten kiezen voor zijn eigen opvoeding. Maar goed, maakt niet uit, en op de rest ingaan heeft weinig zin want we steken heel anders in elkaar. Lets get back ontopic.
en voor mij persoonlijk niet wenselijk ook trouwens. maar goed.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 15:04 schreef releaze het volgende:
[..]
het is een verschrikkelijk onrealistisch beeld, dat bedoelde ik er eigenlijk mee te zeggen
Goh, en je gaat de pedagogische kant op.... verassend, zeker met zulke uitspraken,quote:Op dinsdag 18 juli 2006 14:56 schreef releaze het volgende:
[..]
de indruk die ik krijg van havo+ is vooral ontwikkeling op cognitief vlak. op vmbo zijn ze nog sociaal emotioneel bezig, maar goed, dat moet ook wel met "het uitschot" daar.
[..]
Je denkwijze is trouwens net zo als die van het broertje van de TS, VWO HBO allemaal geweldig VMBO das niks. (niet echt pedagogisch verantwoord of wel) ken namelijk weinig timmermannen met een HBO opleiding
Ik denk dat ik wel weet waar ik over praat met psychologen, ik heb namelijk een tante die 2 keer zelfmoord probeerde te plegen terwijl het volgens de psychologen "totaal ondenkbaar was" en "aandachtstrekkerij van de bovenste plank", totdat ze zichzelf in brand probeerde te steken. Toen hebben we niks meer gehoord van de psych.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 15:02 schreef Moonah het volgende:
[..]
Laat het nou meestal in de praktijk nog blijken te werken ook!
[..]
Het is me al eerder opgevallen, jij hebt een niet-met-de-werkelijkheid-strokend beeld van psychologen/pedagogen. Die weten (uitzonderingen daargelaten, maar die heb je in elke beroepsgroep) haarfijn door mooi-weer-spelerij heen te prikken en hun vinger op precies op de zere plek te leggen. En als broertje niet bereid is mee te gaan (die kans zit er dik in), dan kunnen de ouders alsnog heel veel steun hebben aan het blootleggen en ombuigen van hun opvoedigsmethodes obv zo'n deskundige. Zodra zíj de jongen (consequent en volgens een vooropgezet plan) anders benaderen, zal langzaamaan zíjn gedrag meeveranderen.
Overigens, ik weet niet meer wíe het idee opperde, Scorpie of CoolGuy: Het inschakelen van TS als mede-opvoeder lijkt me een grote nono. Dat is zijn taak absoluut niet, daarmee zou hij zélfs het 'gezag' van de ouders verder kunnen ondermijnen. Rolmodel, oké, maar verantwoordelijkheden bij hem leggen....
Dus vertel mij niet dat deze mensen niet makkelijk te bedotten zijn, mijn tante zat keihard te liegen tegen 2 psychologen, wij zaten erbij, vochten de leugens over haar eetpatroon aan, maar werden uitgelachen door de 2 psychologen die mijn tante geloofden (ze is heel erg verward). 2 dagen later probeerde ze zichzelf in een hoogspanningsmast onder stroom te zetten en wederom waren de psychologen in geen velden of wegen te bekennen.
En deze week is ons ten ore gekomen dat ze uit de gesloten inrichting mag, omdat ze geen gevaar meer vormt voor zichzelf en haar omgeving, en ze op vrijwillige basis mag gaan en staan waar ze wil Terwijl ze op haar vorige verlof de elektriciteitsmast inklom Wat een hulpverlening
Dus ik heb zat ervaring met psychologen en de hele rommel om te weten hoe het in elkaar steekt, het gebrek aan communicatie, het totale gebrek aan interesse in mijn tante/haar achtergrond, het volspuiten met medicijnen waarbij er schadelijke bijwerkingen zijn...het kwijtraken van dossies/behandelplannen, het gebrek aan informatie naar ons als familie....en dan praten we over een stuk of 20 professionele hulpverleners in 3 steden, en jij zegt dat mijn beeld niet strookt met de werkelijkheid? Proof me wrong
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 18-07-2006 15:10:40 ]
Dat waren we beiden, maar volgens mij kwam ik daar als eerste mee. Een rolmodel ja, hoe vatte jij dan hetgeen ik zei op? Dat hij ook 's ochtens het brood moet gaan staan smeren. Ik ben genoeg bij mensen thuis geweest waarbij een vriendje van mij nog een oudere broer of zus had, en als dat vriendje dan thuis een te grote bek had is het vaak genoeg voorgekomen dat de broer dan zei van "zeg doe eens even normaal". Lijkt mij vrij normaal hoor. Niets gezag ondermijnen, want ik gaf in een latere post al aan dat ze wel op 1 lijn moeten zitten. Het moet dus niet zo zijn dat de jongen van zijn ouders iets wel/niet mag en TS het tegenovergestelde zegt.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 15:02 schreef Moonah het volgende:
[..]
Laat het nou meestal in de praktijk nog blijken te werken ook!
[..]
Overigens, ik weet niet meer wíe het idee opperde, Scorpie of CoolGuy: Het inschakelen van TS als mede-opvoeder lijkt me een grote nono. Dat is zijn taak absoluut niet, daarmee zou hij zélfs het 'gezag' van de ouders verder kunnen ondermijnen. Rolmodel, oké, maar verantwoordelijkheden bij hem leggen....
Trouwens, ik weet niet meer wie dat zei hier over die hulpverlening, dat die niet om de tuin te leiden zijn. Alsjeblieft zeg. Dat heb ik vaak genoeg gezien bij instanties als het Pieter Baan centrum, mensen die geen gevaar meer waren voor de samenleving, om maar niet te beginnen over, hoe heette dat meisje, Savannah? die constant mishandeld waren.
En dan heb je nog de talloze berichten in de krant staan waarbij er iets is fout gegaan en dat dan het zinnetje "het gezin/de man/whoever was bekend bij Jeugdzorg/andere instelling", dus kom me alsjeblieft niet aan dat die mensen 'niet om de tuin te leiden zijn' want ik denk dat de media al genoeg gevallen hebben gemeldt waarbij pijnlijk duidelijk werd hoe makkelijk het blijkbaar is om die mensen om de tuin te leiden.
Breitling - Instruments for Professionals
jij hebt ook geen gevoel voor cynisme of sarcasme, he, vraag.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 15:06 schreef marlieske het volgende:
[..]
Goh, en je gaat de pedagogische kant op.... verassend, zeker met zulke uitspraken,
Je denkwijze is trouwens net zo als die van het broertje van de TS, VWO HBO allemaal geweldig VMBO das niks. (niet echt pedagogisch verantwoord of wel)
het uitschot is niet voor niks tussen haakjes gezet mevrouw. daarnaast is het een feit dat er op vmbo scholen veel meer aan de sociaal emotionele ontwikkeling wordt gedaan, wat ik ontzettend toejuich en waarvan ik vind dat het ook op havo en vwo wel wat meer kan. het feit is alleen dat er op het vmbo een veel grotere groep jongeren zit die dit daadwerkelijk nodig hebben. het vmbo beslaat daarnaast ook nog eens (meer dan) 50 procent van alle leerlingen, geloof ik.
Precies.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 15:10 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
Dat waren we beiden, maar volgens mij kwam ik daar als eerste mee. Een rolmodel ja, hoe vatte jij dan hetgeen ik zei op? Dat hij ook 's ochtens het brood moet gaan staan smeren. Ik ben genoeg bij mensen thuis geweest waarbij een vriendje van mij nog een oudere broer of zus had, en als dat vriendje dan thuis een te grote bek had is het vaak genoeg voorgekomen dat de broer dan zei van "zeg doe eens even normaal". Lijkt mij vrij normaal hoor. Niets gezag ondermijnen, want ik gaf in een latere post al aan dat ze wel op 1 lijn moeten zitten. Het moet dus niet zo zijn dat de jongen van zijn ouders iets wel/niet mag en TS het tegenovergestelde zegt.
Laten we het erop houden er goede en slechte psychologen zijn en jouw tante misschien welquote:Op dinsdag 18 juli 2006 15:07 schreef Scorpie het volgende:
..... Proof me wrong
een dusdanige overtuigende indruk wekte dat zelfs de meest doorgewinterde psych er niet
doorheen kon prikken. Shit happens
Huh? Ik moet even checken of ik nu onder Faat of onder Moonah ingelogd sta, ik wil echt exactquote:Op dinsdag 18 juli 2006 15:02 schreef Moonah het volgende:
.....Overigens, ik weet niet meer wíe het idee opperde, Scorpie of CoolGuy: Het inschakelen van TS als mede-opvoeder lijkt me een grote nono. Dat is zijn taak absoluut niet, daarmee zou hij zélfs het 'gezag' van de ouders verder kunnen ondermijnen. Rolmodel, oké, maar verantwoordelijkheden bij hem leggen....
hetzelfde hierop reageren, maar Moonah was me voor
Was it so hard Achilles
So very hard to die
Thou knowest and I know not
So much the happier I
So very hard to die
Thou knowest and I know not
So much the happier I
no offense maar je komt iedere keer zelf met DE excessen aanzetten die zich ook nog in je eigen familie afspelen. je hebt het over een psycholoog en één gezin op de duizende psychologen en miljoenen gezinnen in nederland. ik ben ook de laatste die zal ontkennen dat er ernstig incompetente psychologen tussen zitten (Moonah zei dat net zelf ook) maar dat is toch totaal geen algemene afspiegeling van de rest van de psychologen en gezinnen, vraag.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 15:07 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Ik denk dat ik wel weet waar ik over praat met psychologen, ik heb namelijk een tante die 2 keer zelfmoord probeerde te plegen terwijl het volgens de psychologen "totaal ondenkbaar was" en "aandachtstrekkerij van de bovenste plank", totdat ze zichzelf in brand probeerde te steken. Toen hebben we niks meer gehoord van de psych.
Dus vertel mij niet dat deze mensen niet makkelijk te bedotten zijn, mijn tante zat keihard te liegen tegen 2 psychologen, wij zaten erbij, vochten de leugens over haar eetpatroon aan, maar werden uitgelachen door de 2 psychologen die mijn tante geloofden (ze is heel erg verward). 2 dagen later probeerde ze zichzelf in een hoogspanningsmast onder stroom te zetten en wederom waren de psychologen in geen velden of wegen te bekennen.
En deze week is ons ten ore gekomen dat ze uit de gesloten inrichting mag, omdat ze geen gevaar meer vormt voor zichzelf en haar omgeving, en ze op vrijwillige basis mag gaan en staan waar ze wil Terwijl ze op haar vorige verlof de elektriciteitsmast inklom Wat een hulpverlening
Dus ik heb zat ervaring met psychologen en de hele rommel om te weten hoe het in elkaar steekt, het gebrek aan communicatie, het totale gebrek aan interesse in mijn tante/haar achtergrond, het volspuiten met medicijnen waarbij er schadelijke bijwerkingen zijn...het kwijtraken van dossies/behandelplannen, het gebrek aan informatie naar ons als familie....en dan praten we over een stuk of 20 professionele hulpverleners in 3 steden, en jij zegt dat mijn beeld niet strookt met de werkelijkheid? Proof me wrong
Dus daarom zouden jullie ook niet moeten doen alsof de psych de oplossing is voor alle problemen, toch?quote:Op dinsdag 18 juli 2006 15:14 schreef releaze het volgende:
[..]
no offense maar je komt iedere keer zelf met DE excessen aanzetten die zich ook nog in je eigen familie afspelen. je hebt het over een psycholoog en één gezin op de duizende psychologen en miljoenen gezinnen in nederland. ik ben ook de laatste die zal ontkennen dat er ernstig incompetente psychologen tussen zitten (Moonah zei dat net zelf ook) maar dat is toch totaal geen algemene afspiegeling van de rest van de psychologen en gezinnen, vraag.
Mijn tante is er iig alleen maar slechter op geworden, na 5 jaar behandelingen Voor mij geen psych meer zo snel, ik heb er nu een stuk of 7 / 8 meegemaakt en geen 1 wist waar hij/zij mee bezig was.
Daarnaast, zijn het excessen? Ik weet niet beter dan de mensen die ik in actie heb gezien, en my god, wat een stumpers
Maar goed, dat was way offtopic, laten we ontopic gaan.
[ Bericht 9% gewijzigd door #ANONIEM op 18-07-2006 15:18:42 ]
heel lastig dit. het lijkt me wel dat er ingegrepen moet worden... hij moet zijn plaats weten en weten dat ie op zijn 14e nog niks te zeggen heeft en gewoon moet leven naar de regels van je ouders. God hoe vaak mijn vader niet tegen me gezegd heeft "ja jammer, je leeft in mijn huis en in mijn huis gelden mijn regels." ik was nog eens zo stom om op mijn kamer een stick te roken pffh ik hoor hem nog op die deur bonzen... pfew
maar goed, daar waren we niet. WOW tsja ik heb het een jaar lang praktisch elke dag wel een paar uur gespeeld. super verslavend en het erge eraan is dat je je gaat irriteren aan je normale leven, het zit je wow tijd veel te veel in de weg.
Ik zou hem straffen door hem naar zijn kamer te sturen en daar te laten. geen world of warcraft voor een dag, en elke keer dat ie over de schreef gaat een dag erbij. dus 1 keer kuthoer dan 1 dag geen wow, de volgende keer weer een scheldwoord nou dan twee dagen niet, dan loopt het snel op hoor. Hij probeerd hoever hij kan gaan. als het niet over gaat dan is er misschien meer aan de hand maar tot die tijd zou ik het zo proberen.
maar goed, daar waren we niet. WOW tsja ik heb het een jaar lang praktisch elke dag wel een paar uur gespeeld. super verslavend en het erge eraan is dat je je gaat irriteren aan je normale leven, het zit je wow tijd veel te veel in de weg.
Ik zou hem straffen door hem naar zijn kamer te sturen en daar te laten. geen world of warcraft voor een dag, en elke keer dat ie over de schreef gaat een dag erbij. dus 1 keer kuthoer dan 1 dag geen wow, de volgende keer weer een scheldwoord nou dan twee dagen niet, dan loopt het snel op hoor. Hij probeerd hoever hij kan gaan. als het niet over gaat dan is er misschien meer aan de hand maar tot die tijd zou ik het zo proberen.
@ Noodlez...als we zo doorgaan is dit topic nog voor de avond vol. Ik wil je eigenlijk adviseren om
het in zijn geheel uit te printen en aan je ouders te laten lezen. Wat jullie ook beslissen, ik denk dat
het niet verkeerd is er eens met zijn 3-en (dus zonder broerlief erbij) over te praten en de mogelijke
oplossingen eens op een rijtje te zetten. Wat jullie namelijk ook gaan doen, het is wel belangrijk dat
jullie, maar eigenlijk vooral jouw ouders onderling het erover met elkaar eens zijn. Anders gaat het
echt nog veel moeilijker worden dan dat het nu al is. Begin iig met het afsluiten van het internet of
zoals iemand anders voorstelde ergens een stekker of onderdeel uit te trekken. En wees alsjeblieft
niet bang voor ruzie, want welke aanpak jullie ook hanteren. Ruzie gaat er geheid van komen
het in zijn geheel uit te printen en aan je ouders te laten lezen. Wat jullie ook beslissen, ik denk dat
het niet verkeerd is er eens met zijn 3-en (dus zonder broerlief erbij) over te praten en de mogelijke
oplossingen eens op een rijtje te zetten. Wat jullie namelijk ook gaan doen, het is wel belangrijk dat
jullie, maar eigenlijk vooral jouw ouders onderling het erover met elkaar eens zijn. Anders gaat het
echt nog veel moeilijker worden dan dat het nu al is. Begin iig met het afsluiten van het internet of
zoals iemand anders voorstelde ergens een stekker of onderdeel uit te trekken. En wees alsjeblieft
niet bang voor ruzie, want welke aanpak jullie ook hanteren. Ruzie gaat er geheid van komen
Was it so hard Achilles
So very hard to die
Thou knowest and I know not
So much the happier I
So very hard to die
Thou knowest and I know not
So much the happier I
Zoals ik net al zei. In media zijn al meer dan genoeg voorbeelden geweest waarbij de zogenaamde psychiaters/psychologen het bij het foute eind hadden, met alle gevolgen van dien. Dat kun je moeilijk gaan ontkennen. Ik zou niet zo rotsvast overtuigd zijn van mensen die aan de hand van wat gesprekken moeten bepalen of het onderwerp van gesprek weer losgelaten mag worden in de maatschappij.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 15:14 schreef releaze het volgende:
[..]
no offense maar je komt iedere keer zelf met DE excessen aanzetten die zich ook nog in je eigen familie afspelen. je hebt het over een psycholoog en één gezin op de duizende psychologen en miljoenen gezinnen in nederland. ik ben ook de laatste die zal ontkennen dat er ernstig incompetente psychologen tussen zitten (Moonah zei dat net zelf ook) maar dat is toch totaal geen algemene afspiegeling van de rest van de psychologen en gezinnen, vraag.
Maar we dwalen af, want we hebben het niet over 'allemaal' mensen, maar over een jochie van 14 wat thuis niet onder controle gehouden kan worden.
Breitling - Instruments for Professionals
Amenquote:Op dinsdag 18 juli 2006 15:20 schreef Faat het volgende:
@ Noodlez...als we zo doorgaan is dit topic nog voor de avond vol. Ik wil je eigenlijk adviseren om
het in zijn geheel uit te printen en aan je ouders te laten lezen. Wat jullie ook beslissen, ik denk dat
het niet verkeerd is er eens met zijn 3-en (dus zonder broerlief erbij) over te praten en de mogelijke
oplossingen eens op een rijtje te zetten. Wat jullie namelijk ook gaan doen, het is wel belangrijk dat
jullie, maar eigenlijk vooral jouw ouders onderling het erover met elkaar eens zijn. Anders gaat het
echt nog veel moeilijker worden dan dat het nu al is. Begin iig met het afsluiten van het internet of
zoals iemand anders voorstelde ergens een stekker of onderdeel uit te trekken. En wees alsjeblieft
niet bang voor ruzie, want welke aanpak jullie ook hanteren. Ruzie gaat er geheid van komen
Dat is een psch namelijk nooit. Het lijkt me in dit geval echter wel evident dat er tijdens de opvoeding al iets is mis gegaan, en alleen al het feit dat een psych objectief is (althans, behoort te zijn) kan tot nieuwe inzichten leiden.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 15:15 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Dus daarom zouden jullie ook niet moeten doen alsof de psych de oplossing is voor alle problemen, toch?
Mijn tante is er iig alleen maar slechter op geworden, na 5 jaar behandelingen Voor mij geen psych meer zo snel, ik heb er nu een stuk of 7 / 8 meegemaakt en geen 1 wist waar hij/zij mee bezig was.
Daarnaast, zijn het excessen? Ik weet niet beter dan de mensen die ik in actie heb gezien, en my god, wat een stumpers
Maar goed, dat was way offtopic, laten we ontopic gaan.
Ik denk dat dit topic zat nieuwe inzichten heeft voor de TS en zijn ouders. Bespaart een hoop centjes.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 15:21 schreef Alicey het volgende:
[..]
Dat is een psch namelijk nooit. Het lijkt me in dit geval echter wel evident dat er tijdens de opvoeding al iets is mis gegaan, en alleen al het feit dat een psych objectief is (althans, behoort te zijn) kan tot nieuwe inzichten leiden.
Dit doet me een beetje denken aan autisme, daar weleens aan gedacht?quote:Op dinsdag 18 juli 2006 11:36 schreef Noodlez het volgende:
- ontbreken van schuldgevoelens
- vernederen/opmerkingen maken zonder spijt
- geen rekening houden met anderen
- wil zich niet aanpassen aan de normen en regels die gelden bij ons
thuis
- snel boos/agressief als er iets gezegd wordt over hem, kort lontje.
- zichzelf beter vinden dan anderen, zonder daadwerkelijk iets
gepresteerd te hebben
Ah, dus jou valt het etikettenplaksyndroom ook op?quote:Op dinsdag 18 juli 2006 15:25 schreef Grumpey het volgende:
al die ziekten als excuus enzo, boeiend als hij autist is, hij moet toch opgevoed worden!
Een autist mist bepaalde emoties waardoor het voor hem soms onmogelijk te bepalen is wat wel en niet kan qua schuldgevoel en vernederingen. Als je weet datie autistisch is kun je hem daar voor behandelen ipv hem keihard straffen wat dan toch geen zin heeft. Maargoed daar moet dan een specialist over bepalen.
Joh, dat valt volgens mij een dove/blinde nog op. Dat kan toch ook niet anders? Als iemand moeilijk leert op school is 'ie direct autistisch, als hij/zij moeite wat langzamer leest dan anderen of gewoon problemen heeft met de Nederlandse spelling (wat niet eens een probleem hoeft te zijn) is hij/zij direct dyslectisch (wat een kutwoord, en dat tijdens deze opmerking ). Elk meisje heeft -als je het gemiddelde topic op Fok! mag geloven dat door een verliefde gozer wordt geopend- 'een moeilijke tijd' achter de rug. Als je de meisjes zelf mag geloven is de helft ooit eens verkracht, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik vind het zo langzamerhand tijd voor een realitycheck, in plaats van altijd maar overal excusen voor te zoeken. Dus iemand is niet goed in Nederlands. Prima, dan is hij er niet goed in! Daar ga je niet dood aan hoor. De laatste tijd hoor ik dingen als ADHD, dyslexie (andere spelling! ) en borderline meer en meer. Het is bijna een modeverschijnsel aan het worden.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 15:26 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Ah, dus jou valt het etikettenplaksyndroom ook op?
Meestal zijn het dan volgens mij ook nog de ouders die zoiets willen, want hun kind zou gewoon eens wat 'minder snel' zijn dan de rest. Nee nee, er moet een etiketje op om zich achter te verschuilen.
Breitling - Instruments for Professionals
Kijk, ik ben geen specialist. Ik ben wel afgestudeerd psycholoog en behoorlijk afgeknapt op klinische psychologie (doe zelf andere richting) juist omdat mensen graag een label willen zoeken.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 15:27 schreef Beroepsgokker het volgende:
Een autist mist bepaalde emoties waardoor het voor hem soms onmogelijk te bepalen is wat wel en niet kan qua schuldgevoel en vernederingen. Als je weet datie autistisch is kun je hem daar voor behandelen ipv hem keihard straffen wat dan toch geen zin heeft. Maargoed daar moet dan een specialist over bepalen.
Het gaat niet alleen om het juiste label of alles bescheven willen hebben, sterker nog, er gaat een gevaarlijk effect vanuit. Mensen gaan het als excuus gebruiken en zichzelf versterken in het gedrag, en anderen gaan ze dan ook zo behandelen en keuren het gedrag dan gelijk wat goed.
Ik begrijp best dat als het een autist is (want ik ben dan nog wel zo consequent om toe te geven dat er echte autisten zijn) hij dan daarvoor getest moet worden. Maar geloof me wel, een echte autist valt behoorlijk op, iemand die in 4 VWO goed meedraait, gewoon sociaal best vaardig is met zijn mond opentrekken etc. zal niet zoveel problemen krijgen met zijn autisme dus moet vooral niet dat stempel op zich gedrukt krijgen.
Ziek zijn is in, maar een label van een aandoening hebben helpt veel mensen met een aandoening in lichte mate echt niet. (maar goed, het is zo lekker makkelijk).
Zó, wat een reacties, goed om te zien! Ik zit nu op stage, dus echt goed heb ik alle reacties nog niet gelezen. Vanavond lees ik het wel beter door, en zal ik een grotere reactie plaatsen. In ieder geval bedankt voor alle reacties!
één ding, mijn vader heeft mn broertje zeker wel aangepakt nadat hij die opmerking als 'domme bouwvakker' had geplaatst. Maar mn broertje werd er alleen nog waar kwader door en wilde mn vader zowat terugslaan. En vat dat niet als een mega ros voor zn harsers op, aub. Gewoon een tik van mijn vader met de intentie dat mn broertje toch even normaal moest gaan doen. Ook las ik ergens woorden als 'kankerhoer' dat heeft mijn broertje ook nooit gezegd. Maar goed, ik lees vanavond alles door en plaats nog een reactie. Ik moet weer verder, in de hitte .
één ding, mijn vader heeft mn broertje zeker wel aangepakt nadat hij die opmerking als 'domme bouwvakker' had geplaatst. Maar mn broertje werd er alleen nog waar kwader door en wilde mn vader zowat terugslaan. En vat dat niet als een mega ros voor zn harsers op, aub. Gewoon een tik van mijn vader met de intentie dat mn broertje toch even normaal moest gaan doen. Ook las ik ergens woorden als 'kankerhoer' dat heeft mijn broertje ook nooit gezegd. Maar goed, ik lees vanavond alles door en plaats nog een reactie. Ik moet weer verder, in de hitte .
.
Mocht je dit idd aan je ouders laten lezen Noodelz, dan wil ik er nog even het volgende bij zetten.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 15:20 schreef Faat het volgende:
@ Noodlez...als we zo doorgaan is dit topic nog voor de avond vol. Ik wil je eigenlijk adviseren om
het in zijn geheel uit te printen en aan je ouders te laten lezen.
In principe doen alle ouders wat zij denken dat het beste is voor hun kind(eren). Er zijn er maar heel weinig die doelbewust een kutkind op de wereld wilen zetten.
Dus ook jullie ouders zullen gedaan hebben wat er in hun macht lag. Maar bedenk dat goed opvoeden een bijzondere klus is. Een taak die je zo maar even moet doen, zonder enige vorm van opleiding. En dat in een maatschappij waarin voor zo'n beetje het simpelste baantje nog een papiertje wordt verlangd.... Het is dan ook niet gek dat er in een opvoeding fouten gemaakt kunnen worden. En het is bijzonder knap als ouders dat durven in te zien en bereid zijn (al dan niet met begeleiding) deze fouten willen herstellen.
Hoe dan ook, sterkte!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Hey daar! Ik denk dat ik voor ons allemaal spreek (degenen die serieus gereageerd hebben dan) dat in de 'hitte van de discussie' dingen zijn gezegd die niet helmeaal correct waren. Wat betreft kankerhoer...dat kan ik niet me zo gauw niet herinneren.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 15:40 schreef Noodlez het volgende:
Zó, wat een reacties, goed om te zien! Ik zit nu op stage, dus echt goed heb ik alle reacties nog niet gelezen. Vanavond lees ik het wel beter door, en zal ik een grotere reactie plaatsen. In ieder geval bedankt voor alle reacties!
één ding, mijn vader heeft mn broertje zeker wel aangepakt nadat hij die opmerking als 'domme bouwvakker' had geplaatst. Maar mn broertje werd er alleen nog waar kwader door en wilde mn vader zowat terugslaan. En vat dat niet als een mega ros voor zn harsers op, aub. Gewoon een tik van mijn vader met de intentie dat mn broertje toch even normaal moest gaan doen. Ook las ik ergens woorden als 'kankerhoer' dat heeft mijn broertje ook nooit gezegd. Maar goed, ik lees vanavond alles door en plaats nog een reactie. Ik moet weer verder, in de hitte .
Ik heb zelf wel als voorbeeld geschreven van "dat je broertje tegen je vader zegt van joh, krijg de kanker' of iets in die geest. Ik wilde daarmee niet zeggen dat ie dat daadwerkelijk gezegd heeft, maar meer als voorbeeld, omdat jij in je OP aangaf dat je broertje je vader 'vul ziekte in' toewenste.
Breitling - Instruments for Professionals
Daar sluit ik me bij aan. In de op word het woordje k*nk*r wel gebruikt zie ik, maar dat heb ik anders gebruikt .quote:Op dinsdag 18 juli 2006 16:01 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
Hey daar! Ik denk dat ik voor ons allemaal spreek (degenen die serieus gereageerd hebben dan) dat in de 'hitte van de discussie' dingen zijn gezegd die niet helmeaal correct waren. Wat betreft kankerhoer...dat kan ik niet me zo gauw niet herinneren.
Ik heb zelf wel als voorbeeld geschreven van "dat je broertje tegen je vader zegt van joh, krijg de kanker' of iets in die geest. Ik wilde daarmee niet zeggen dat ie dat daadwerkelijk gezegd heeft, maar meer als voorbeeld, omdat jij in je OP aangaf dat je broertje je vader 'vul ziekte in' toewenste.
Ik heb niet alles gelezen, maar lees vooral op de eerste pagina dat een corrigerende tik wordt aangeraden. Probleem is alleen dat als pappalief dat doet, hij wel er zeker van moet zijn dat hij vervolgens zelf in elkaar geslagen word door zoonlief.
Man, unlike the animals, has never learned that the sole purpose of life is to enjoy it. (Samuel Butler)
Als jouw ouders het verhaal zo bij de huisarts vertellen als jij hier doet, denk ik niet dat hij ze meteen naar buiten stuurt met de mededeling dat het alleen maar puberen is.
Al zou het dat zijn, dan nog neemt een goede huisarts de tijd om erover te praten.
Een gesprek kan voor jouw ouders misschien al heel erg opluchten en met de huisarts kunnen ze verder bespreken wat de mogelijke oplossingen zijn.
Al zou het dat zijn, dan nog neemt een goede huisarts de tijd om erover te praten.
Een gesprek kan voor jouw ouders misschien al heel erg opluchten en met de huisarts kunnen ze verder bespreken wat de mogelijke oplossingen zijn.
Oi!
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
Kom op hee.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 15:23 schreef Beroepsgokker het volgende:
[..]
Dit doet me een beetje denken aan autisme, daar weleens aan gedacht?
Altijd dat geneuzel van oeee hij heeft vast ADHD of oeee hij is vast autistisch.. Stickertje borderline hier, depressief daar, hop naar de psych, haptonoom of alternatieve therapie...
Het komt allemaal door een slechte manier van opvoeden. Hou je kind onder controle met liefde en wederzijds respect aan de ene kant en strakke normen en waarden aan de andere kant.
Maak er een gewoonte van om bijvoorbeeld in de vakantie minimaal 4 keer in de week alle maaltijden met het hele gezin te nuttigen.
Maximaal bv 2 uur per dag achter de computer.
Schelden verbieden.
etc
Je ouders zijn nog steeds de baas in huis. Zij moeten hem opvoeden. Simpel toch?
Devil, just come on back if you ever wanna try again, because I told you once you son of a bitch, I'm the best there's ever been!
Eigenlijk gaan we dr nu van uit dat die ouders tijdens de opvoeding geen hand hebben uitgestoken, waarschijnlijk allemaal naar aanleiding van het zinnetje "ze hebben geen zin om naar de huisarts te gaan, ze vinden dat ie aan het puberen is". Maar stel je voor dat die ouders hun kinderen wel heel erg zonnig opgevoed hebben, wat natuurlijk ook zo kan zijn, maar wat we per definitie eigenlijk al niet geloven (vreemd eigenlijk, waarom zijn we zo bevooroordeeld?) op een consequente manier, open naar de kids maar hun grenzen wel goed stellen, gewoon, wat als?
Dan vind ik naar de huisarts gaan om te kijken of hij een eventuele stoornis heeft helemaal niet vreemd, en zou een diagnose binnen het autistisch spectrum mij ook niet verbazen. Het feit blijft dat deze kinderen anders benaderd moeten worden dan een regulier "kutkind" omdat ze fysieke/psychologische beperkingen hebben, hoe veel je ook met ze oefent en weet ik veel wat.
natuurlijk heeft zo'n stempeltje psychologische bijwerkingen en dat is in het geval van een echte autist of adhder bevrijdend voor de ouders en voor het kind zelf. het verklaart een hele hoop en de druk van normaal moeten zijn valt enigszins weg. zoiets als een kind waarbij eindelijk wordt vastgesteld dat ie kleurenblind is en dat het echt niet aan hem lag dat ie blauw en groen niet van elkaar kon onderscheiden.
aan etikettering zitten voordelen en nadelen. alleen de ouders in dit geval weten hoe zij hun kind hebben opgevoed, en alleen dokters, psychiaters en weet ik veel wie er allemaal nog meer bij een diagnose komt kijken, weten echt in hoeverre het kind al dan niet een stoornis heeft. M'ja..
Dan vind ik naar de huisarts gaan om te kijken of hij een eventuele stoornis heeft helemaal niet vreemd, en zou een diagnose binnen het autistisch spectrum mij ook niet verbazen. Het feit blijft dat deze kinderen anders benaderd moeten worden dan een regulier "kutkind" omdat ze fysieke/psychologische beperkingen hebben, hoe veel je ook met ze oefent en weet ik veel wat.
natuurlijk heeft zo'n stempeltje psychologische bijwerkingen en dat is in het geval van een echte autist of adhder bevrijdend voor de ouders en voor het kind zelf. het verklaart een hele hoop en de druk van normaal moeten zijn valt enigszins weg. zoiets als een kind waarbij eindelijk wordt vastgesteld dat ie kleurenblind is en dat het echt niet aan hem lag dat ie blauw en groen niet van elkaar kon onderscheiden.
aan etikettering zitten voordelen en nadelen. alleen de ouders in dit geval weten hoe zij hun kind hebben opgevoed, en alleen dokters, psychiaters en weet ik veel wie er allemaal nog meer bij een diagnose komt kijken, weten echt in hoeverre het kind al dan niet een stoornis heeft. M'ja..
Als afgestudeerd psycholoog zou je wel moeten weten dat een autist niet gelijk betekent dat hij verlegen/angistig overkomt. Ik ken iemand met ADHD en Autisme en die is verre van dat, maar als je zegt dat hij minder kwetsende dingen moet zeggen snaptie dat niet..quote:Op dinsdag 18 juli 2006 15:35 schreef Grumpey het volgende:
[..]
Kijk, ik ben geen specialist. Ik ben wel afgestudeerd psycholoog en behoorlijk afgeknapt op klinische psychologie (doe zelf andere richting) juist omdat mensen graag een label willen zoeken.
Het gaat niet alleen om het juiste label of alles bescheven willen hebben, sterker nog, er gaat een gevaarlijk effect vanuit. Mensen gaan het als excuus gebruiken en zichzelf versterken in het gedrag, en anderen gaan ze dan ook zo behandelen en keuren het gedrag dan gelijk wat goed.
Ik begrijp best dat als het een autist is (want ik ben dan nog wel zo consequent om toe te geven dat er echte autisten zijn) hij dan daarvoor getest moet worden. Maar geloof me wel, een echte autist valt behoorlijk op, iemand die in 4 VWO goed meedraait, gewoon sociaal best vaardig is met zijn mond opentrekken etc. zal niet zoveel problemen krijgen met zijn autisme dus moet vooral niet dat stempel op zich gedrukt krijgen.
Ziek zijn is in, maar een label van een aandoening hebben helpt veel mensen met een aandoening in lichte mate echt niet. (maar goed, het is zo lekker makkelijk).
Verder geef ik je gelijk dat iedereen zo snel een label krijgt, maar het was ook maar om aan dat geven dat er eventueel sprake van zou kunnen zijn.
Waarom nou een autisme het kunnen meerdere stoornissen zijnquote:Op dinsdag 18 juli 2006 15:23 schreef Beroepsgokker het volgende:
[..]
Dit doet me een beetje denken aan autisme, daar weleens aan gedacht?
OMG, wat zijn je ouders dan een stel watjes zeg! Ik hoefde dat soort gedrag echt niet te flinken. Bij me moeder zou ik er eventueel nog mee weg kunnen komen, maar me vader had me echt wel een hengst om de oren gegeven!quote:Op dinsdag 18 juli 2006 11:36 schreef Noodlez het volgende:
heel verhaal
Jou broertje moet gewoon een pak slaag voor ze billen hebben!
"Success is a matter of a few simple disciplines, practiced every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
"Failure is a few errors in judgment, repeated every day."
Ok, nu een wat uitgebreidere reactie.
Laat het duidelijk zijn, mijn broertje werd/wordt wel degelijk aangepakt, mijn ouders laten zich dus echt niet zomaar uitschelden zoals sommige denken. Maar als mijn moeder boos wordt, lijkt het hem weinig uit te maken. Ik denk alleen wel dat mijn zin "Ik heb het er met mijn ouders over gehad om eventueel hulp te zoeken bij de huisarts maar ze hebben het idee dat hulp zoeken bij een huisarts bijv. Geen zin heeft omdat deze toch zegt dat het puberen is." totaal verkeerd geïnterpreteerd is. Wat ik met de zin bedoelde, was een gevoel van machteloosheid bij mijn ouders. Ze hebben het idee, dat als ze met de klachten bij de huisarts aankomen deze aangeeft dat het 'puberen' is. Wel is het zo dat mijn ouders echt niet alleen van de theekransjes en knuffelen zijn, zoals sommige suggeren. Mijn broertje reageert soms wisselend als hij wordt aangepakt, soms is 'ie zo pissig dat ie m'n vader een tik wil teruggeven, maar dat gebeurt niet. Soms loopt ie scheldend de trap op naar zn kamer. Dat mijn ouders niet áltijd op zijn opmerkingen ingaan is simpel weg omdat ze geen zin hebben in constante ruzie en escalatie's waardoor iedereen gespannen is.
Het rare is dat hij zich op school heel normaal gedraagd. En dat zei zn mentor, hij ligt ook wel goed in de klas volgens mij. Hij is sinds kort weer gaan sporten, en had laatst 2,5 uur gesport samen met een klasgenoot. Hij is ook met klasgenoten naar Walibi geweest, en had laatst een klassenfeest waar hij naartoe is gegaan. Maar hij gaat nooit naar het strand met dit weer, hij blijft altijd binnen gamen want 'hij heeft geen zin in strand.' of 'wie gaat er nou met 30 graden naar het strand.'
Het is wel een feit dat m'n broertje en ik super ouders hebben, die je veel vrij laten in je dingen en veel voor ons over hebben. Deze manier van opvoeden heeft mij goed gedaan, ik wist wat ik mocht en kon en waar de grens lag. Zo kon ik zelf normen, waarden en een eigen mening ontwikkelen. Ik gamede op zijn leeftijd ook wel, maar niet zoveel als hij. Ik ging ook met vrienden weg naar 't strand of een pretpark of gewoon samen buiten voetballen of zo. Helaas pakt deze manier van opvoeden toch anders uit bij mijn broertje en daar komt bij dat hij toch opvliegeriger is dan ik. Ik vind het ook niet terecht dat alle blaam bij mijn ouders terecht komt.
Trouwens, voor WoW gamede hij ook wel maar toch lang niet zoveel als nu omdat a) we toen maar 1 pc hadden op de studeerkamer en b) deze games toch minder verslavend werken dan WoW, denk ik. Het idee van minder WoW = meer zakgeld is opzich wel een goed idee, hij moest sowieso een baantje zoeken van m'n ouders om 'm zo achter de pc vandaan te krijgen. Hij was in eerste instantie daar enthousiast over omdat hij wel geld kon gebruiken om z'n pc te upgraden. Maar nadat hij hoorde dat er plek was, is hij nooit meer langs het bedrijf gegaan. Laatste keer dat ik erover vroeg begon hij met "Waar bemoei je je mee? Jij had op je 14e ook geen baantje. Ik heb het geld niet nodig" blah blah. Het klopt ook wel dat ik op mn 14e geen baantje had, maar op mijn 15e. Alleen ik was lang niet zoveel achter de pc te vinden, zoals ik hierboven al had aangegeven.
Ik las dit ergens in het topic; Een niet uitgevoerd dreigement versterkt de positie van je broertje. Dat is al eens gebeurd, wat mn broertje ook aangaf. Dat moet dus veranderen, anders gaat 'ie daar geheid misbruik van maken. Het idee om met hem te gaan praten tijdens een normale bui is geen slecht idee, alleen ben ik bang dat de stemming snel omslaat omdat mn broertje zich dan aangevallen voelt.
Maar goed, het is de afgelopen dagen wel rustig. Wat wel erg lekker is, een stukje rust. Blijf erbij dat WoW een grote factor in het geheel speelt. Gisteravond ook weer, hij moest effe douchen. Maar hij vroeg of het niet vandaag kon, omdat hij 'effe bezig was.' Dat effe viel ook tegen, hij was met 40 man een draak aan het slachten of zo.
Een hele lap tekst weer, ben benieuwd naar de reacties!
Laat het duidelijk zijn, mijn broertje werd/wordt wel degelijk aangepakt, mijn ouders laten zich dus echt niet zomaar uitschelden zoals sommige denken. Maar als mijn moeder boos wordt, lijkt het hem weinig uit te maken. Ik denk alleen wel dat mijn zin "Ik heb het er met mijn ouders over gehad om eventueel hulp te zoeken bij de huisarts maar ze hebben het idee dat hulp zoeken bij een huisarts bijv. Geen zin heeft omdat deze toch zegt dat het puberen is." totaal verkeerd geïnterpreteerd is. Wat ik met de zin bedoelde, was een gevoel van machteloosheid bij mijn ouders. Ze hebben het idee, dat als ze met de klachten bij de huisarts aankomen deze aangeeft dat het 'puberen' is. Wel is het zo dat mijn ouders echt niet alleen van de theekransjes en knuffelen zijn, zoals sommige suggeren. Mijn broertje reageert soms wisselend als hij wordt aangepakt, soms is 'ie zo pissig dat ie m'n vader een tik wil teruggeven, maar dat gebeurt niet. Soms loopt ie scheldend de trap op naar zn kamer. Dat mijn ouders niet áltijd op zijn opmerkingen ingaan is simpel weg omdat ze geen zin hebben in constante ruzie en escalatie's waardoor iedereen gespannen is.
Het rare is dat hij zich op school heel normaal gedraagd. En dat zei zn mentor, hij ligt ook wel goed in de klas volgens mij. Hij is sinds kort weer gaan sporten, en had laatst 2,5 uur gesport samen met een klasgenoot. Hij is ook met klasgenoten naar Walibi geweest, en had laatst een klassenfeest waar hij naartoe is gegaan. Maar hij gaat nooit naar het strand met dit weer, hij blijft altijd binnen gamen want 'hij heeft geen zin in strand.' of 'wie gaat er nou met 30 graden naar het strand.'
Het is wel een feit dat m'n broertje en ik super ouders hebben, die je veel vrij laten in je dingen en veel voor ons over hebben. Deze manier van opvoeden heeft mij goed gedaan, ik wist wat ik mocht en kon en waar de grens lag. Zo kon ik zelf normen, waarden en een eigen mening ontwikkelen. Ik gamede op zijn leeftijd ook wel, maar niet zoveel als hij. Ik ging ook met vrienden weg naar 't strand of een pretpark of gewoon samen buiten voetballen of zo. Helaas pakt deze manier van opvoeden toch anders uit bij mijn broertje en daar komt bij dat hij toch opvliegeriger is dan ik. Ik vind het ook niet terecht dat alle blaam bij mijn ouders terecht komt.
Trouwens, voor WoW gamede hij ook wel maar toch lang niet zoveel als nu omdat a) we toen maar 1 pc hadden op de studeerkamer en b) deze games toch minder verslavend werken dan WoW, denk ik. Het idee van minder WoW = meer zakgeld is opzich wel een goed idee, hij moest sowieso een baantje zoeken van m'n ouders om 'm zo achter de pc vandaan te krijgen. Hij was in eerste instantie daar enthousiast over omdat hij wel geld kon gebruiken om z'n pc te upgraden. Maar nadat hij hoorde dat er plek was, is hij nooit meer langs het bedrijf gegaan. Laatste keer dat ik erover vroeg begon hij met "Waar bemoei je je mee? Jij had op je 14e ook geen baantje. Ik heb het geld niet nodig" blah blah. Het klopt ook wel dat ik op mn 14e geen baantje had, maar op mijn 15e. Alleen ik was lang niet zoveel achter de pc te vinden, zoals ik hierboven al had aangegeven.
Ik las dit ergens in het topic; Een niet uitgevoerd dreigement versterkt de positie van je broertje. Dat is al eens gebeurd, wat mn broertje ook aangaf. Dat moet dus veranderen, anders gaat 'ie daar geheid misbruik van maken. Het idee om met hem te gaan praten tijdens een normale bui is geen slecht idee, alleen ben ik bang dat de stemming snel omslaat omdat mn broertje zich dan aangevallen voelt.
Maar goed, het is de afgelopen dagen wel rustig. Wat wel erg lekker is, een stukje rust. Blijf erbij dat WoW een grote factor in het geheel speelt. Gisteravond ook weer, hij moest effe douchen. Maar hij vroeg of het niet vandaag kon, omdat hij 'effe bezig was.' Dat effe viel ook tegen, hij was met 40 man een draak aan het slachten of zo.
Een hele lap tekst weer, ben benieuwd naar de reacties!
Dat bedoel ik dus...quote:Op dinsdag 18 juli 2006 13:17 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Verbale agressie? Die mag je me uitleggen
Ook JIJ hebt recht op mijn mening!!
Zal ik zijn Wow account laten afsluiten?
Als je zijn account+wachtwoord hebt kun je naar de Wow website en parental control inschakelen. Zodoende kun je dan beslissen wanneer het account online mag en wanneer niet.
[ Bericht 45% gewijzigd door Mr_Belvedere op 19-07-2006 13:21:19 ]
Als je zijn account+wachtwoord hebt kun je naar de Wow website en parental control inschakelen. Zodoende kun je dan beslissen wanneer het account online mag en wanneer niet.
[ Bericht 45% gewijzigd door Mr_Belvedere op 19-07-2006 13:21:19 ]
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Ik kreeg vroeger ook veel corrigerende tikken
Al heb ik er zeker niet veel aangehad.
Ik was juist hartstikke bang voor mijn ouders.
Later zijn ze er mee gestopt en dat werkt veel beter in mijn ogen.
Trouwens ga ik me nog wel automatisch beschermen als mijn ouders boos zijn.
Al heb ik er zeker niet veel aangehad.
Ik was juist hartstikke bang voor mijn ouders.
Later zijn ze er mee gestopt en dat werkt veel beter in mijn ogen.
Trouwens ga ik me nog wel automatisch beschermen als mijn ouders boos zijn.
[*] I kill a bitch with a potato peeler for the skrilla.
[*] You wanna mess with a motherfucker that skydives out of a plane to give the Statue of Liberty high fives, doing drive-by’s and miss you with five tries?
[*] You wanna mess with a motherfucker that skydives out of a plane to give the Statue of Liberty high fives, doing drive-by’s and miss you with five tries?
Onder voorbehoud van het feit dat een diagnose stellen not done is klinkt het toch behoorlijk naar een klassiek gevalletje autisme icm softdrugs
Live it!
Ik zal hem eens minder WoW laten spelen als ik jou was, beetje zonlicht kan wonderen doen
Maarre hij zit niet aan de wiet ofzo ? Van wiet wordt je ook erg "gevoelloos"
Maarre hij zit niet aan de wiet ofzo ? Van wiet wordt je ook erg "gevoelloos"
No bees were killed in the posting of this message. However, a large number of electrons were terribly inconvenienced.
Mja, mag ik dan concluderen dat je mishandeld bent ofzo? Als je je nu nog zelf beschermt ljikt me dat niet heel goed. Wat ik me wel afvraag, als je niet mishandeld bent, dan hebben ze je dus niet steeds 'ineens' geslagen, m.a.w. je zag dat aankomen, dmv van opmerkingen ofzo?quote:Op woensdag 19 juli 2006 13:28 schreef ChipsZak. het volgende:
Ik kreeg vroeger ook veel corrigerende tikken
Al heb ik er zeker niet veel aangehad.
Ik was juist hartstikke bang voor mijn ouders.
Later zijn ze er mee gestopt en dat werkt veel beter in mijn ogen.
Trouwens ga ik me nog wel automatisch beschermen als mijn ouders boos zijn.
Bedoel, als jij een grote mond hebt, en je wordt gewaarschuwd dat je dat niet mag, en je doet t toch, en je krijgt nog een waarschuwing dat je dalijk een pak voor je broek krijgt, en je gaat dan TOCH nog door, dan ben je dus gewaarschuwd. Dan zit je gewoon zelf uit te lokken.
Welke van de 2 is het, ben je herhaaldelijk gewaarschuwd en kreeg je toen pas een pets, of kreeg je die 'out of the blue' en dan moet je wel eerlijk antwoord geven
Breitling - Instruments for Professionals
quote:Op woensdag 19 juli 2006 11:36 schreef Noodlez het volgende:
Het rare is dat hij zich op school heel normaal gedraagd. En dat zei zn mentor, hij ligt ook wel goed in de klas volgens mij.
Begrijpelijk dat je het voor je ouders opneemt.quote:Helaas pakt deze manier van opvoeden toch anders uit bij mijn broertje en daar komt bij dat hij toch opvliegeriger is dan ik. Ik vind het ook niet terecht dat alle blaam bij mijn ouders terecht komt.
Maar feit is wél dat dit probleemgedrag zich blijkbaar alleen bij hén manifesteert. Op school gedraagt je broer zich volgens jouw zeggen normaal. Dus het is niet zo heel irreëel dat er een verband zou kunnen bestaan tussen zijn gedrag en de manier van aanpak door je ouders. En eenzelfde opvoeding kan bij de een totaal andere effecten hebben dan bij de ander. Zie het verschil tussen jou en je broer.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Waar haal jij softdrugs nou weer vandaan? Ik kan me niet herinneren dat daar iets over in de OP stond....quote:Op woensdag 19 juli 2006 13:32 schreef BlueEyed het volgende:
Onder voorbehoud van het feit dat een diagnose stellen not done is klinkt het toch behoorlijk naar een klassiek gevalletje autisme icm softdrugs
(maar ik kan het mis hebben).
Als het er idd niet stond vind ik het niet zo handig om hier nou min of meer even te stellen dat broertje van TS aan de drugs is. Dalijk gaan mensen die hier maar met een half oog lezen dat aanhalen als dat ie daadwerkelijk drugs gebruikt, terwijl daar helemaal geen bewijs voor is.
Breitling - Instruments for Professionals
Ik geef nergens aan dat dat in de OP staat, daar wordt ook nergens gesproken over autisme, het betreft enkel mijn persoonlijke ervaring in twee vergelijkbare gevallenquote:Op woensdag 19 juli 2006 13:53 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
Waar haal jij softdrugs nou weer vandaan? Ik kan me niet herinneren dat daar iets over in de OP stond....
(maar ik kan het mis hebben).
Als het er idd niet stond vind ik het niet zo handig om hier nou min of meer even te stellen dat broertje van TS aan de drugs is. Dalijk gaan mensen die hier maar met een half oog lezen dat aanhalen als dat ie daadwerkelijk drugs gebruikt, terwijl daar helemaal geen bewijs voor is.
Live it!
- Corrigerende tikken: Slecht idee. Dat is deels verlies van zelfbeheersing van de ouders, een onmacht om het anders op te lossen, en het uitbuiten van het feit dat vader groter en sterker is.
Daar kweek je geen respect mee.
- WoW speelt zeker een rol. De interactie is heel sterk en dat zuigt mensen het spel in.
Daarbij maakt het niet uit wie je bent; een puisterige tiener kan de baas zijn, en dat is geweldig.
Jammer alleen dat je die houding in het echte leven niet kunt hebben.
- Ruilen Wow voor zakgeld: Wat een vreselijk idee. Hem de mogelijkheid geven om van twee walletjes te eten. Je plaatst hem in een machtspositie door aan te geven dat jij niets anders kunt.
Je smeekt in feite je 14 jarige zoon om iets te doen (zich te gedragen) en je geeft hem geld als hij zich normaal gedraagt.
Slecht idee, in het beste geval is dit symptoombestrijding, in een slechter geval werkt het gewoon averechts en wordt hij de baas.
- Afsluiten WoW account: Pas op voor broertje/zoontje pesten.
- Wel goed idee: Elkaar accepteren en in de waarde laten. Maar dan wel twee kanten op.
Hij speelt graag Wow? Prima, hij mag een hobby hebben.
Maar wel duidelijke regels en directe consequenties. Onbeleefd, niet gedragen, niet volgens de regels van het huis: zeg maar Dag met je handje tegen Wow.
Schelden? Nog een dag Wow weg.
Dus niet eisen dat hij anders wordt, maar dat hij zich volgens de regels gedraagt.
Daar kweek je geen respect mee.
- WoW speelt zeker een rol. De interactie is heel sterk en dat zuigt mensen het spel in.
Daarbij maakt het niet uit wie je bent; een puisterige tiener kan de baas zijn, en dat is geweldig.
Jammer alleen dat je die houding in het echte leven niet kunt hebben.
- Ruilen Wow voor zakgeld: Wat een vreselijk idee. Hem de mogelijkheid geven om van twee walletjes te eten. Je plaatst hem in een machtspositie door aan te geven dat jij niets anders kunt.
Je smeekt in feite je 14 jarige zoon om iets te doen (zich te gedragen) en je geeft hem geld als hij zich normaal gedraagt.
Slecht idee, in het beste geval is dit symptoombestrijding, in een slechter geval werkt het gewoon averechts en wordt hij de baas.
- Afsluiten WoW account: Pas op voor broertje/zoontje pesten.
- Wel goed idee: Elkaar accepteren en in de waarde laten. Maar dan wel twee kanten op.
Hij speelt graag Wow? Prima, hij mag een hobby hebben.
Maar wel duidelijke regels en directe consequenties. Onbeleefd, niet gedragen, niet volgens de regels van het huis: zeg maar Dag met je handje tegen Wow.
Schelden? Nog een dag Wow weg.
Dus niet eisen dat hij anders wordt, maar dat hij zich volgens de regels gedraagt.
ik lees even interesse een beetje mee enzo... Heb lang niet alle pagina's doorgeworsteld. Ik wil alleen even zeggen:
ik herken mezelf (welliswaar iets minder grof in de mond, maar ben dan ook een meisje) in jouw broertje. Inmiddels ben ik 27 jaar ... maar toen ik 14 was en in VWO 4 zat... Oh man.. ik hkeb echt de meest vreselijke dingen gezegd tegen mijn ouders. Ik voelde me ook superslim (verbaal kon ik mijn beide ouders met gemak aan) en door de gierende hormonen en de bijkomste behoefte aan zelfstandigheid & vrijheid heb ik me op een niet subtiele manier "losgemaakt". De hel ging pas voorbij toen ik op mijn 18e ging studeren & op kamers. Voor mij waren die vier jaar ook vreselijk (ik voelde me zo tegen alles oplopen en gefrustreerd en onbegrepen).
Die zelfstandigheid/vrijheid deed wonderen.
Ik ben nooit aan de drugs gegaan, ik heb nu een superleuke relatie met mijn ouders en ik heb een gezonde harmonieuze relatie met mijn partner (in die tijd had ik ook vriendjes en drama's en ellende.. die vriendjes waren mijn "wow").
Kortom: wellicht is het "gewoon een erg heftige puberteit". Dat komt voor. Das vervelend voor alle betrokken partijen, maar geen reden tot volledige paniek. En uit ervaring kan ik zeg ik ben *ECHT* niet autistisch ofzo.
Ik wens jou, je ouders, maar zekerrrr ook je broertje veel sterkte toe.
- edit -
ik was op school ook een tamelijk voorbeeldige leerling... dus ook dat stuk is vergelijkbaar.
ik herken mezelf (welliswaar iets minder grof in de mond, maar ben dan ook een meisje) in jouw broertje. Inmiddels ben ik 27 jaar ... maar toen ik 14 was en in VWO 4 zat... Oh man.. ik hkeb echt de meest vreselijke dingen gezegd tegen mijn ouders. Ik voelde me ook superslim (verbaal kon ik mijn beide ouders met gemak aan) en door de gierende hormonen en de bijkomste behoefte aan zelfstandigheid & vrijheid heb ik me op een niet subtiele manier "losgemaakt". De hel ging pas voorbij toen ik op mijn 18e ging studeren & op kamers. Voor mij waren die vier jaar ook vreselijk (ik voelde me zo tegen alles oplopen en gefrustreerd en onbegrepen).
Die zelfstandigheid/vrijheid deed wonderen.
Ik ben nooit aan de drugs gegaan, ik heb nu een superleuke relatie met mijn ouders en ik heb een gezonde harmonieuze relatie met mijn partner (in die tijd had ik ook vriendjes en drama's en ellende.. die vriendjes waren mijn "wow").
Kortom: wellicht is het "gewoon een erg heftige puberteit". Dat komt voor. Das vervelend voor alle betrokken partijen, maar geen reden tot volledige paniek. En uit ervaring kan ik zeg ik ben *ECHT* niet autistisch ofzo.
Ik wens jou, je ouders, maar zekerrrr ook je broertje veel sterkte toe.
- edit -
ik was op school ook een tamelijk voorbeeldige leerling... dus ook dat stuk is vergelijkbaar.
Met andere woorden, wat ergens in het begin al werd geopperd, het is gewoon een puber. Nu moet ik ook wel zeggen dat de post ergens op het eind van Noodlez (TS) de situatie nogal bagatelliseert t.o.v. zijn OP. ik blijf erbij, het broertje van TS pubert gewoon.quote:Op woensdag 19 juli 2006 14:40 schreef Halve_Haan het volgende:
ik lees even interesse een beetje mee enzo... Heb lang niet alle pagina's doorgeworsteld. Ik wil alleen even zeggen:
ik herken mezelf (welliswaar iets minder grof in de mond, maar ben dan ook een meisje) in jouw broertje. Inmiddels ben ik 27 jaar ... maar toen ik 14 was en in VWO 4 zat... Oh man.. ik hkeb echt de meest vreselijke dingen gezegd tegen mijn ouders. Ik voelde me ook superslim (verbaal kon ik mijn beide ouders met gemak aan) en door de gierende hormonen en de bijkomste behoefte aan zelfstandigheid & vrijheid heb ik me op een niet subtiele manier "losgemaakt". De hel ging pas voorbij toen ik op mijn 18e ging studeren & op kamers. Voor mij waren die vier jaar ook vreselijk (ik voelde me zo tegen alles oplopen en gefrustreerd en onbegrepen).
Die zelfstandigheid/vrijheid deed wonderen.
Ik ben nooit aan de drugs gegaan, ik heb nu een superleuke relatie met mijn ouders en ik heb een gezonde harmonieuze relatie met mijn partner (in die tijd had ik ook vriendjes en drama's en ellende.. die vriendjes waren mijn "wow").
Kortom: wellicht is het "gewoon een erg heftige puberteit". Dat komt voor. Das vervelend voor alle betrokken partijen, maar geen reden tot volledige paniek. En uit ervaring kan ik zeg ik ben *ECHT* niet autistisch ofzo.
Ik wens jou, je ouders, maar zekerrrr ook je broertje veel sterkte toe.
- edit -
ik was op school ook een tamelijk voorbeeldige leerling... dus ook dat stuk is vergelijkbaar.
Breitling - Instruments for Professionals
Ik heb met verbazing gelezen dat kinderen snel een etiketje krijgen. Dat is namelijk helemaal niet zo en ik kan het weten! Ik heb 2 kinderen nu wel met een etiketje, maar heb er jaren voor moeten vechten. Met dat etiketje krijgen zij de juiste begeleiding en is er wat meer rust.
Om een etiket te krijgen is het zo dat je in alle milieus niet goed funtioneert. Dat wil zeggen: thuis, op school en bij familie ed. Ook is het zo dat het niet opeens komt. Dat degene vroeger dus een goed handelbaar kind was en tijdens de puberteit niet meer.
Voor alle kinderen geldt trouwens hetzelfde: consequent zijn, duidelijk zijn met wat je bedoeld, dus niet verwachten dat een kind je wel snapt, een aantal huisregels hebben en duidelijk maken, dat bij anderen mensen andere regels geleden.
Met een 14-jarige lijkt het me heel moeilijk om het ongewenste gedrag om te buigen, maar niets is onmogelijk. Er moet alleen heel veel energie in gestopt worden. En iid zoveel mogelijk het positieve van hem blijven zien en daar op reageren. Het liefs direct. Daar "groeit" men nl van en is men geneigd om het positieve nog een keer te doen. De omgeving moet wel steeds erop blijven reageren, ook al denkt men dat dat toch vanzelfsprekend is dat een jongen van 14 dat zou doen.
Ongewenst gedrag wat echt niet door de beugel kan , daar moet ook op gereageerd worden. Er moet gelijk een "straf" op staan. Iets wat direct in werking gezet kan worden. Als je het teveel uitsteld, komt er of afstel van of het wordt minder in verband gebracht waar het ook al weer voor was. Als het kan op een rustig moment erover praten. Dat kan zelfs na een paar dagen nog.
Misschien heb je hier iets aan, misschien ook niet, want ieder mens is anders. Zijn positieve dingen iig stimuleren kan zeker geen kwaad. Misschien kan hij goed .....Daar iig je oprechte aandacht aan geven. Bij boze buien het gesprek proberen te wenden, door over iets te beginnen wat hem erg interesseerd wil ook nog wel eens een escalatie doen voorkomen. (Of dat bij pubers werkt weet ik niet, want mijn oudset wordt in september pas 12 en is nog niet hevig aan het puberen.
Om een etiket te krijgen is het zo dat je in alle milieus niet goed funtioneert. Dat wil zeggen: thuis, op school en bij familie ed. Ook is het zo dat het niet opeens komt. Dat degene vroeger dus een goed handelbaar kind was en tijdens de puberteit niet meer.
Voor alle kinderen geldt trouwens hetzelfde: consequent zijn, duidelijk zijn met wat je bedoeld, dus niet verwachten dat een kind je wel snapt, een aantal huisregels hebben en duidelijk maken, dat bij anderen mensen andere regels geleden.
Met een 14-jarige lijkt het me heel moeilijk om het ongewenste gedrag om te buigen, maar niets is onmogelijk. Er moet alleen heel veel energie in gestopt worden. En iid zoveel mogelijk het positieve van hem blijven zien en daar op reageren. Het liefs direct. Daar "groeit" men nl van en is men geneigd om het positieve nog een keer te doen. De omgeving moet wel steeds erop blijven reageren, ook al denkt men dat dat toch vanzelfsprekend is dat een jongen van 14 dat zou doen.
Ongewenst gedrag wat echt niet door de beugel kan , daar moet ook op gereageerd worden. Er moet gelijk een "straf" op staan. Iets wat direct in werking gezet kan worden. Als je het teveel uitsteld, komt er of afstel van of het wordt minder in verband gebracht waar het ook al weer voor was. Als het kan op een rustig moment erover praten. Dat kan zelfs na een paar dagen nog.
Misschien heb je hier iets aan, misschien ook niet, want ieder mens is anders. Zijn positieve dingen iig stimuleren kan zeker geen kwaad. Misschien kan hij goed .....Daar iig je oprechte aandacht aan geven. Bij boze buien het gesprek proberen te wenden, door over iets te beginnen wat hem erg interesseerd wil ook nog wel eens een escalatie doen voorkomen. (Of dat bij pubers werkt weet ik niet, want mijn oudset wordt in september pas 12 en is nog niet hevig aan het puberen.
Eensch.quote:Op woensdag 19 juli 2006 14:58 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
Met andere woorden, wat ergens in het begin al werd geopperd, het is gewoon een puber. Nu moet ik ook wel zeggen dat de post ergens op het eind van Noodlez (TS) de situatie nogal bagatelliseert t.o.v. zijn OP. ik blijf erbij, het broertje van TS pubert gewoon.
Je ouders moeten hem per direct alle priveleges ontnemen om een beetje respect bij te brengen.
Geen zakgeld meer, kleding van Zeeman. Stroom na de kamer om 19.00 eraf.
Dan draaid ie wel bij, en zal toch zien dat 'die domme bouwvakker' t niet zo beroerd doet..
Geen zakgeld meer, kleding van Zeeman. Stroom na de kamer om 19.00 eraf.
Dan draaid ie wel bij, en zal toch zien dat 'die domme bouwvakker' t niet zo beroerd doet..
Ik heb een etiketje gekregen ja, en ik heb gezien hoe mn ouders ervoor vochten, terwijl ik er juist niet op te wachten zat, vervolgens mn mond gehouden heb bij de psychologen, waaruit zij concludeerden dat ik een stoornis in het autisme spectrum heb, terwijl ik toendertijd uit 'protest' gewoon mn mond gehouden heb .quote:Op woensdag 19 juli 2006 15:03 schreef assepoes het volgende:
Ik heb met verbazing gelezen dat kinderen snel een etiketje krijgen. Dat is namelijk helemaal niet zo en ik kan het weten! Ik heb 2 kinderen nu wel met een etiketje, maar heb er jaren voor moeten vechten. Met dat etiketje krijgen zij de juiste begeleiding en is er wat meer rust.
-knip-
Het heeft mn leven eigenlijk behoorlijk verneukt omdat iedereen me nu ongewenst als 'anders' behandelt.
Het doet me pijn toe te geven dat ik me enigzins kan verplaatsen in je broertje, danwel zonder World of Warcraft verslaving. Maar ik weet (uit ervaring) dat dergelijke acties zoals een tik totaal niet zullen helpen. Dat raad ik dan ook af. Daar ben je gewoon veel te laat mee, opvoeding begint per slot van rekening niet bij je 14e.
Het is geen 'onschuldig verkeerd' gedrag meer dat 'afgeleerd' moet worden, het is nu al zo laat dat je hem goed gedrag aan moet leren. Enkel een PC in de huiskamer zou wel weer helpen, zo hebben jij en je ouders meer contact met hem, en kan hij wat meer opvoeding en aandacht verwachten.
Na het lezen van dit topic krijg ik toch weer gemengde gevoelens, aan de ene kant waar ik gewoon een gigantische klootzak ben, die het gezinsleven om zeep brengt (maar ik weet dat ik het niet kan veranderen, terwijl ik ook niet zo verder wil). Aan de andere kant woede tegenover mn ouders, voor het niet in staat zijn van t opvoeden van hun kind.
Het is goed mogelijk dat je broertje hier ook zo over denkt, en misschien zoals ik ook zelfmoordneigingen heeft (maargoed, eigen topic volgt).
Ik zou het in ieder geval niet te licht nemen en vooral je ouders er goed bewust van maken dat ze ergens gigantisch fout zijn gegaan, en dat iets dat al verkeerd is gegaan anders aangepakt moet worden dan het 'normaal' opvoeden van je kind.
Waarom denkt men nog steeds dat je met slaan het er wel uit mept.
Een klap brengt je soms emotioneel uit balans.
En juist als kind in zo'n fase verkeerd is dat niet wijs.
Dit zorgt dat de situatie alleen maar labieler wordt.
Hij heeft zekerheden nodig en een soort van grote broer.
Kind zijn in deze huidige tijd is niet makkelijk.
Je moet aan zoveel eisen voldoen wil je "iemand" zijn.
En juist op die leeftijd ga je dat ontdekken (wie je ben, wat je voelt etc).
En heb je behoefte om iemand te zijn.
Zoals al een paar keer is geconcludeerd heeft dit gedrag vooral te maken met de puberteit.
Hormonenwisseling stoerderigheid....etc en met het feit dat hij twijfelt aan zijn eigen identiteit..
Ik denk dat jezelf het vertrouwen moet winnen bij je broertje, samen over dingen praten.
En wel op een plek waar hij zich veilig voelt, waar die kan zijn wie die is.
Lukt dit niet zou ik als ik jou was toch is met de huisarts gaan praten.
En verdere stappen samen met de huisarts onder nemen.
Een klap brengt je soms emotioneel uit balans.
En juist als kind in zo'n fase verkeerd is dat niet wijs.
Dit zorgt dat de situatie alleen maar labieler wordt.
Hij heeft zekerheden nodig en een soort van grote broer.
Kind zijn in deze huidige tijd is niet makkelijk.
Je moet aan zoveel eisen voldoen wil je "iemand" zijn.
En juist op die leeftijd ga je dat ontdekken (wie je ben, wat je voelt etc).
En heb je behoefte om iemand te zijn.
Zoals al een paar keer is geconcludeerd heeft dit gedrag vooral te maken met de puberteit.
Hormonenwisseling stoerderigheid....etc en met het feit dat hij twijfelt aan zijn eigen identiteit..
Ik denk dat jezelf het vertrouwen moet winnen bij je broertje, samen over dingen praten.
En wel op een plek waar hij zich veilig voelt, waar die kan zijn wie die is.
Lukt dit niet zou ik als ik jou was toch is met de huisarts gaan praten.
En verdere stappen samen met de huisarts onder nemen.
Pubers praten niet. Pubers zetten zich af tegen alles. En juist dan moet je grenzen zetten. Dat jij het gelijk als slaan ziet, is typisch zo`n reactie waar ik al eerder in dit topic voor waarschuwde: kortzichtig, overtrokken en totaal uit proportie.quote:Op vrijdag 21 juli 2006 08:56 schreef Graftak72 het volgende:
Waarom denkt men nog steeds dat je met slaan het er wel uit mept.
Een klap brengt je soms emotioneel uit balans.
En juist als kind in zo'n fase verkeerd is dat niet wijs.
Dit zorgt dat de situatie alleen maar labieler wordt.
Hij heeft zekerheden nodig en een soort van grote broer.
Kind zijn in deze huidige tijd is niet makkelijk.
Je moet aan zoveel eisen voldoen wil je "iemand" zijn.
En juist op die leeftijd ga je dat ontdekken (wie je ben, wat je voelt etc).
Zoals al een paar keer is geconcludeerd heeft dit gedrag vooral te maken met de puberteit.
Hormonenwisseling stoerderigheid....etc en met het feit dat hij twijfelt aan zijn eigen identiteit..
Ik denk dat jezelf het vertrouwen moet winnen bij je broertje, samen over dingen praten.
En wel op een plek waar hij zich veilig voelt, waar die kan zijn wie die is.
Lukt dit niet zou ik als ik jou was toch is met de huisarts gaan praten.
En verdere stappen samen met de huisarts onder nemen.
Inderdaad, waarom is het nou zo dat Scorpie en ik elkaar begrijpen wanneer we het over een 'tik' hebben, en waarom lijkt het nou alsof de rest die hier reageert dat ziet als een actie grenzend aan mishandeling?quote:Op vrijdag 21 juli 2006 08:58 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Pubers praten niet. Pubers zetten zich af tegen alles. En juist dan moet je grenzen zetten. Dat jij het gelijk als slaan ziet, is typisch zo`n reactie waar ik al eerder in dit topic voor waarschuwde: kortzichtig, overtrokken en totaal uit proportie.
Breitling - Instruments for Professionals
Ik denk eerder dat jou conclusie overtrokken is.quote:Op vrijdag 21 juli 2006 08:58 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Pubers praten niet. Pubers zetten zich af tegen alles. En juist dan moet je grenzen zetten. Dat jij het gelijk als slaan ziet, is typisch zo`n reactie waar ik al eerder in dit topic voor waarschuwde: kortzichtig, overtrokken en totaal uit proportie.
Ten eerste, heb ik een vriendin gehad waarbij soort gelijke situatie is opgetreden.
Uiteindelijk heeft dat er toe geleid dat hij een vertrouwens persoon heeft gevonden. (therapeut)
En sindsdien gaat het een stuk beter..
Kinderen zijn heel ontvankelijk staan dus open voor heel veel dingen.
Soms zijn dit de verkeerde maar ook de goede.
Later als we groter worden zijn we door de dingen uit het verleden al gevormt.
En staan we bijvoorbeeld niet meer zo open voor veranderingen.
Kinderen moet je daarom dus sturen, zeker in de beginfase.
En volgens mij hebben ze daar een verzamelwoord voor en noemen ze dat opvoeden
En dat betekend dus praten en luisteren, sturen vormen...
En soms moet dat met behulp van een buitenstaander.
Maar ik respecteer jou gedachte, maar zal me verder onthouden van commentaar richting jou.
Lijkt me een goed plan, we zijn namelijk al 5 pagina`s bezig met dit onderwerp, dus opnieuw beginnen heeft weinig zinquote:Op vrijdag 21 juli 2006 09:11 schreef Graftak72 het volgende:
[..]
Maar ik respecteer jou gedachte, maar zal me verder onthouden van commentaar richting jou.
Ik respecteer jouw mening ook, en snap ook wel hoe je aan die mening komt (eigen ervaringen), dus dan kunnen we discussieren tot we een ons wegen.
Je geeft net al commentaar richting hem, je reageert toch op iets wat hij zegt immers. Als je over hem persoonlijk wil beginnen..tja....beetje jammer is je opmerking wel. Je wil iets zeggen zonder het te zeggen. Zeg het gewoon of doe het niet, maar dit soort halve opmerkingen heb je niets aan.quote:Op vrijdag 21 juli 2006 09:11 schreef Graftak72 het volgende:
[..]
Maar ik respecteer jou gedachte, maar zal me verder onthouden van commentaar richting jou.
Bedoel...we zijn allemaal maar mensen hoor, we kunnen gewoon zeggen wat we denken, maar dan wel op een beleefde en respectvolle manier
Breitling - Instruments for Professionals
Hey partner-in-crimequote:Op vrijdag 21 juli 2006 09:17 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
Je geeft net al commentaar richting hem, je reageert toch op iets wat hij zegt immers. Als je over hem persoonlijk wil beginnen..tja....beetje jammer is je opmerking wel. Je wil iets zeggen zonder het te zeggen. Zeg het gewoon of doe het niet, maar dit soort halve opmerkingen heb je niets aan.
Bedoel...we zijn allemaal maar mensen hoor, we kunnen gewoon zeggen wat we denken, maar dan wel op een beleefde en respectvolle manier
Mja, hij mag best zeggen wat hij wil, maar dan moet hij niet raar opkijken als ik daar dan ook op reageer
Ik geef aan dat ik zijn manier van denken respecteer.
Maar ben van mening dat deze onderlinge discussie de TS niet helpt.
Waardoor ik mij van verdere commentaar wil weer houden.
Heeft verders niets ten nadele van scorpio of iemand anders hier te maken.
Mocht je het gevoel hebben gekregen dat dit wel zo was mijn excuses.
Maar ben van mening dat deze onderlinge discussie de TS niet helpt.
Waardoor ik mij van verdere commentaar wil weer houden.
Heeft verders niets ten nadele van scorpio of iemand anders hier te maken.
Mocht je het gevoel hebben gekregen dat dit wel zo was mijn excuses.
Je achtervolgt me nog steeds he...jaaaaa ik heb je wel door, met je oranje helm, je doet je heel onschuldig voor, maar ondertussen...quote:Op vrijdag 21 juli 2006 09:22 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Hey partner-in-crime
Mja, hij mag best zeggen wat hij wil, maar dan moet hij niet raar opkijken als ik daar dan ook op reageer
Maar goed , TS laat niet veel meer van zich horen, dus het houdt wel een beetje op denk ik
Breitling - Instruments for Professionals
Bij mijn dochter begon het al als baby, dat ze zich anders gedroeg en onwikkelde. Dat had ik ook al geschreven, dat het al van jongs af aan aanwezig moest zijn en in alle millieus. Ik denk dat dat toch anders ligt. Je moet iid heel voorzichtig zijn met een etiket.quote:Op vrijdag 21 juli 2006 04:28 schreef Citrique het volgende:
Ik heb een etiketje gekregen ja, en ik heb gezien hoe mn ouders ervoor vochten, terwijl ik er juist niet op te wachten zat, vervolgens mn mond gehouden heb bij de psychologen, waaruit zij concludeerden dat ik een stoornis in het autisme spectrum heb, terwijl ik toendertijd uit 'protest' gewoon mn mond gehouden heb .
Het heeft mn leven eigenlijk behoorlijk verneukt omdat iedereen me nu ongewenst als 'anders' behandelt.
Mijn zoontje heeft ADHD en met medicijnen is het erg gezellig met hem. Hij heeft dan wat meer rust en snapt de wereld dan wat beter. Hij wordt dan ook minder driftig en als er wat is kan je er beter met hem over praten. Al met al denk ik niet dat het voor hem slecht is dat hij een etiket heeft.
Voor jou spijt het met erg dat ze de verkeerde conclusies getrokken hebben en jij er zo'n last van hebt. Dat is nl nooit de bedoeling van ouders. Over het algemeen doen zij juist alles voor je om je gelukkiger te maken.
Veranderen kan iedereen. Volwassenen en kinderen. Alleen heb je daar soms wel veel hulp bij nodig en geduld van je omgeving. Het is net zoiets als niet assertief zijn. Dat kun je ook leren.
[ Bericht 1% gewijzigd door assepoes op 21-07-2006 10:14:30 ]
Grappig dat men hier meteen roept dat het ADHD is terwijl dat kereltje gewoon even een paar weken bootcamp moet krijgen.
zo te horen wordt ie ook niet gestraft, zo'n figuur verstaat op zo'n moment dus alleen de fysieke taal, dus gewoon een tik en naar boven. Alleen probleem is hier bij, ontspoort zo'n jongen verder of heeft het wel zin en trekt ie bij.
Dus je bent geen autist en toch heb je dat etiketje gekregen ?? Of ben je toch een autist en wil je het niet wetenquote:Op vrijdag 21 juli 2006 04:28 schreef Citrique het volgende:
[..]
Ik heb een etiketje gekregen ja, en ik heb gezien hoe mn ouders ervoor vochten, terwijl ik er juist niet op te wachten zat, vervolgens mn mond gehouden heb bij de psychologen, waaruit zij concludeerden dat ik een stoornis in het autisme spectrum heb, terwijl ik toendertijd uit 'protest' gewoon mn mond gehouden heb .
Het heeft mn leven eigenlijk behoorlijk verneukt omdat iedereen me nu ongewenst als 'anders' behandelt.
Het doet me pijn toe te geven dat ik me enigzins kan verplaatsen in je broertje, danwel zonder World of Warcraft verslaving. Maar ik weet (uit ervaring) dat dergelijke acties zoals een tik totaal niet zullen helpen. Dat raad ik dan ook af. Daar ben je gewoon veel te laat mee, opvoeding begint per slot van rekening niet bij je 14e.
Het is geen 'onschuldig verkeerd' gedrag meer dat 'afgeleerd' moet worden, het is nu al zo laat dat je hem goed gedrag aan moet leren. Enkel een PC in de huiskamer zou wel weer helpen, zo hebben jij en je ouders meer contact met hem, en kan hij wat meer opvoeding en aandacht verwachten.
Na het lezen van dit topic krijg ik toch weer gemengde gevoelens, aan de ene kant waar ik gewoon een gigantische klootzak ben, die het gezinsleven om zeep brengt (maar ik weet dat ik het niet kan veranderen, terwijl ik ook niet zo verder wil). Aan de andere kant woede tegenover mn ouders, voor het niet in staat zijn van t opvoeden van hun kind.
Het is goed mogelijk dat je broertje hier ook zo over denkt, en misschien zoals ik ook zelfmoordneigingen heeft (maargoed, eigen topic volgt).
Ik zou het in ieder geval niet te licht nemen en vooral je ouders er goed bewust van maken dat ze ergens gigantisch fout zijn gegaan, en dat iets dat al verkeerd is gegaan anders aangepakt moet worden dan het 'normaal' opvoeden van je kind.
Ik zou een heel licht asperger hebben, dat gecompenseerd is door intelligentie.
Door mn ouders weten toekomstige scholen etc. dat ik die diagnose gekregen heb en word ik 'speciaal' behandeld, waar ik echt een enorme hekel aan heb. Op plaatsen waar ik heenga waar niemand er van weet voor ze me echt een beetje leren kennen, staan ze versteld als ik het vertel. Mn ouders beginnen er gelukkig ook steeds meer aan te twijfelen, dus ik ben hard op weg naar een 2nd opinion dat etiketje er weer af te krijgen.
Door mn ouders weten toekomstige scholen etc. dat ik die diagnose gekregen heb en word ik 'speciaal' behandeld, waar ik echt een enorme hekel aan heb. Op plaatsen waar ik heenga waar niemand er van weet voor ze me echt een beetje leren kennen, staan ze versteld als ik het vertel. Mn ouders beginnen er gelukkig ook steeds meer aan te twijfelen, dus ik ben hard op weg naar een 2nd opinion dat etiketje er weer af te krijgen.
heel herkenbaar met mijn broertje, daar zijn ze nu achtergekomen dat hij een vorm van autisme heeft, maar een grens geval is...
in iedere geval heel veel succes
in iedere geval heel veel succes
don't give me that fucking bullshit
Ahh oke, in dat geval heb ik niks tegen op die etiketjes, is het alleen maar gemakkelijker om hem te begrijpen omdat je beter weet hoe je er mee om moet gaan.quote:Op vrijdag 21 juli 2006 10:08 schreef assepoes het volgende:
[..]
Bij mijn dochter begon het al als baby, dat ze zich anders gedroeg en onwikkelde. Dat had ik ook al geschreven, dat het al van jongs af aan aanwezig moest zijn en in alle millieus. Ik denk dat dat toch anders ligt. Je moet iid heel voorzichtig zijn met een etiket.
Mijn zoontje heeft ADHD en met medicijnen is het erg gezellig met hem. Hij heeft dan wat meer rust en snapt de wereld dan wat beter. Hij wordt dan ook minder driftig en als er wat is kan je er beter met hem over praten. Al met al denk ik niet dat het voor hem slecht is dat hij een etiket heeft.
Mijn jongere ontwikkeling was compleet normaal en bij mij was zo dat ik bij psychologen terechtkwam omdat het op de middelbare school zo nu en dan even goed lastig was, en dan werd mij verteld dat ik er een hekel had omdat ik in een groep zat.
Maar ik kan gewoonweg niet plannen als er geen druk is, begin achter te lopen, uitval, meer uitval, nog meer uitval.
Maar ik dwaal af van het topic, want het gaat inmiddels weer over andere personen.
Ik zou dus gewoon alleen een PC in de huiskamer zetten zodat hij ook meer 'onder jullie leeft', duidelijke grenzen stellen over zn tijd achter de computer, maar vooral wel een ander tijdsverdrijf voor hem vinden in de tijd dat hij niet kan computeren, iets waarmee je hem uit kunt dagen wat hem misschien motiveert, en ook resultaat heeft zodat hij het gevoel heeft het ergens voor te doen, samen sporten bijvoorbeeld. Misschien dat hij dan 't idee krijgt dat familie toch nog ergens goed voor is.
Succes!
Edit: ik was niet echt ontopic bezig, sorry.
[ Bericht 3% gewijzigd door Citrique op 21-07-2006 14:06:55 ]
Computer afpakken als hij weigert beschaaft samen te leven met jullie!!
Die heeft het echt nodig een harde aanpak te krijgen (niet fysiek hoor), om wakker geschud te worden denk ik.
Of hem aanvallen op wat hij niet doet, hem wat meer verantwoordelijkheid geven in huis; meer taken geven. Hij mag dan wel zeggen dat hij uit huis wil om dwars te liggen, maar dat kan hij toch niet, dus zal hij aan regels moeten houden binnen huis.
Die heeft het echt nodig een harde aanpak te krijgen (niet fysiek hoor), om wakker geschud te worden denk ik.
Of hem aanvallen op wat hij niet doet, hem wat meer verantwoordelijkheid geven in huis; meer taken geven. Hij mag dan wel zeggen dat hij uit huis wil om dwars te liggen, maar dat kan hij toch niet, dus zal hij aan regels moeten houden binnen huis.
De verslaving aan dat computerspel zal o.a. de aanleiding kunnen zijn van zijn agressieve gedrag. Mijn neef van toen 16 zat ook eeuwig dat spel op de computer te spelen, verloor interesse in vrienden en zat aan een stuk door op zijn kamer. Hij werd agressief en onbeschoft tegen zijn moeder, en heeft haar eens met een mes bedreigd. Hij is toen door de politie weggehaald en via jeugdzorg in zo'n woonvorm terechtgekomen waar ze hem hebben begeleid en van zijn pc verslaving hebben afgeholpen. Hij kwam bij me langs toen hij 18 was en toen zag ik een heel andere jongen, het had hem heel goed gedaan om uit huis te gaan en niet meer zo in dat spel op te gaan.
Denk je dat 'ie eindelijk normaal doet, vervalt ie weer een het oude gedrag. Opmerkingen plaatsen als 'nou, ik doe een grote huilie' en 'Q Q more'. Of als m'n moeder zegt dat het eindelijk is afgekoeld door de regen, begint ie te roepen. 'Ja, nou ik heb het nog nooit zien opwarmen door de regen, wat is dat nou voor een stomme opmerking' en ondertussen een jankerige stem opzetten. Nog iets, na die opmerking over de regen zeggen dat hij graag oordoppen wil zodat ie niet meer naar dat soort opmerkingen van mijn moeder hoeft te luisteren, want die slaan toch nergens op.
Ik word echt pissig van dat idiote gedrag van 'm .
Ik word echt pissig van dat idiote gedrag van 'm .
Ik geloof niet zo in straffen. Ik denk dat je ouders eens met hem moeten praten en dan duidelijke regels moeten stellen. En ook moeten ze dan vertellen wat er volgt als hij zich er niet aan houdt
Als je ouders zo slecht in opvoeden waren was het met jou toch ook misgegaan. Ik denk dat het best zou kunnen dat er idd iets mis is met je broertje, en dat je ouders de kennis niet in huis hebben om daar goed mee om te gaan, waardoor dit soort gedragsproblemen ontstaan. Daarom inderdaad een goed idee er eens mee te naar een psycholoog te gaan. Hij zou idd ADHD of mss een lichte vorm van autisme (asperger?) kunnen hebben. Dat denk ik omdat het klinkt of wanneer het anders loopt als dat je broertje graag zou gaan willen, hij vol op de rem gaat staan. Hij kan zich moeilijk aanpassen en snapt de ongeschreven regels van de samenleving niet zo goed. Hierdoor kan hij zich moeilijk inleven in een ander en heeft hij ook geen schuldgevoelens en houdt ook niet zo goed rekening met ze. Dit gedrag past bij ADHD en autisme, maar ook bij ADD, wat mijn broertje heeft. ADD is eigenlijk hetzelfde als ADHD, alleen zonder het hyperactieve, wel moeilijk concertreren, weinig inzicht etc. Hij heeft een beetje last van hetzelfde. Hij sport wel, maar daar wil hij liefst ook mee stoppen. Hij zoekt ook liever de vastigheid achter de computer; daar heeft ie alles onder controle en geen onverwachte dingen. Als m'n vader hem bijv. vraagt of hij nú even snel zijn kamer opruimt, wordt hij opstandig en kan hij zich maar moeilijk aanpassen aan de eisen van mijn vader. Hij doet dan ook echt onredelijk.
Hopelijk heb je hier wat aan. Misschien moet je eens googlen op autisme, asperger, ADHD of ADD en de symptomen die daar staan vergelijken met het gedrag van je broertje (Hoewel bij ADD vaak de symptomen van ADHD!) Succes.
Als je ouders zo slecht in opvoeden waren was het met jou toch ook misgegaan. Ik denk dat het best zou kunnen dat er idd iets mis is met je broertje, en dat je ouders de kennis niet in huis hebben om daar goed mee om te gaan, waardoor dit soort gedragsproblemen ontstaan. Daarom inderdaad een goed idee er eens mee te naar een psycholoog te gaan. Hij zou idd ADHD of mss een lichte vorm van autisme (asperger?) kunnen hebben. Dat denk ik omdat het klinkt of wanneer het anders loopt als dat je broertje graag zou gaan willen, hij vol op de rem gaat staan. Hij kan zich moeilijk aanpassen en snapt de ongeschreven regels van de samenleving niet zo goed. Hierdoor kan hij zich moeilijk inleven in een ander en heeft hij ook geen schuldgevoelens en houdt ook niet zo goed rekening met ze. Dit gedrag past bij ADHD en autisme, maar ook bij ADD, wat mijn broertje heeft. ADD is eigenlijk hetzelfde als ADHD, alleen zonder het hyperactieve, wel moeilijk concertreren, weinig inzicht etc. Hij heeft een beetje last van hetzelfde. Hij sport wel, maar daar wil hij liefst ook mee stoppen. Hij zoekt ook liever de vastigheid achter de computer; daar heeft ie alles onder controle en geen onverwachte dingen. Als m'n vader hem bijv. vraagt of hij nú even snel zijn kamer opruimt, wordt hij opstandig en kan hij zich maar moeilijk aanpassen aan de eisen van mijn vader. Hij doet dan ook echt onredelijk.
Hopelijk heb je hier wat aan. Misschien moet je eens googlen op autisme, asperger, ADHD of ADD en de symptomen die daar staan vergelijken met het gedrag van je broertje (Hoewel bij ADD vaak de symptomen van ADHD!) Succes.
Dat verhaal van TS herken ik wel dingen in die vroeger bij mij ook zo waren...toen ik een jaar of 14 was, zoiezo brutaal tegen me ouders, want ik wist dat me ouders op gegeve moment er nix meer aan deden, want het hielp toch niet... wat ki ook deed, ki ben ook wel eens weggelopen van huis, volgende dag weer terug gekomen, maar het interesseerde ze echt niet, wat ze wel altijd deden, en nu nog steeds heel goed in zijn ,zijn oude koeien uit de sloot halen,en dan ook echt alles er bij halen, daar had ik toen ook nooit zin aan, ik had zo mijn problemen, en reageerde dat vaak op hun af, keihard muziek aanzetten, kmoest toen nog mee met me ouders naar de kerk, maar ik ging alleen maar zitte idioot doen, dat soort dingen, en als ik dan keer met ze moest praten, dan werd er weer van alles bij gehaald, dan hadi k zoiets van, oke laat dan maar....
Nu inmiddels kan ik nog steeds geen normaal gesprek met ze voeren, maargoed, de heftige ruzies als toen zijn er niet meer, en de negatieve aandacht die ik toen trok en alles wat hierboven eigelijk verder staat zijn verleden tijd....
Maar ze hebben heel wat te beleven gehad met mij..
Maargoed wat ik hiermee wil zeggen is, dat je broertje je moeder ook uitscheldt voor hoer ..daar moet je moeder gelijk tegen in gaan, hij zegt dat , en dat ook tegen je vader, omdat hij toch wel weet dat je ouders het er bij laten, hij kan alles doen en laten wat hij wil, je ouders moeten harder optreden tegen hem, en wat nog altijd heel belangrijk is denk ik , veel praten, tenminste hem ook in zijn waarde laten, en hem laten vertellen wat hem dwars zit, en daar dan normaal over praten, maar niet meteen van jij doet dit en dat..blablalbla.. daar zit hij ook echt niet op te wachten..
Succes TS
Nu inmiddels kan ik nog steeds geen normaal gesprek met ze voeren, maargoed, de heftige ruzies als toen zijn er niet meer, en de negatieve aandacht die ik toen trok en alles wat hierboven eigelijk verder staat zijn verleden tijd....
Maar ze hebben heel wat te beleven gehad met mij..
Maargoed wat ik hiermee wil zeggen is, dat je broertje je moeder ook uitscheldt voor hoer ..daar moet je moeder gelijk tegen in gaan, hij zegt dat , en dat ook tegen je vader, omdat hij toch wel weet dat je ouders het er bij laten, hij kan alles doen en laten wat hij wil, je ouders moeten harder optreden tegen hem, en wat nog altijd heel belangrijk is denk ik , veel praten, tenminste hem ook in zijn waarde laten, en hem laten vertellen wat hem dwars zit, en daar dan normaal over praten, maar niet meteen van jij doet dit en dat..blablalbla.. daar zit hij ook echt niet op te wachten..
Succes TS
***geloof in je dromen,en onthoud : ze kunnen alles van je afpakken behalve wat je gelooft***
Mss moet hij dat maar niet doen.quote:Op zaterdag 22 juli 2006 19:11 schreef Liekster het volgende:
Misschien moet je eens googlen op autisme, asperger, ADHD of ADD en de symptomen die daar staan vergelijken met het gedrag van je broertje (Hoewel bij ADD vaak de symptomen van ADHD!) Succes.
Diagnosticeren is een vak apart. Laat dat over aan deskundigen zeg, ipv hier allerlei suggesties te doen (niet alleen jij hoor).
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Iddquote:Op zaterdag 22 juli 2006 23:29 schreef Dementor het volgende:
Ik had hem al lang een rotschop verkocht.
Een flinke draai om zijn oren en dat spel de deur uit.
Bah, het ging een tijdje goed. Vanavond vroeg mijn moeder zich af of mijn broertje wel huiswerk maakte, want gisteravond rond 23:00 zat ie nog effe opdracht voor wiskunde te maken. Ze vroegen 'm of hij weer net als vorig schooljaar verder zou gaan. Hij reageerde geirriteerd. ''Want waar bemoeien ze zich mee.'' Termen als 'mongooltjes' en 'niet zo huilen, bemoei je er niet mee' werden door 'm geroepen. Later kwam mijn vader er ook nog bij en zei dat ie normaal moest praten, ik hoorde mijn broertje nog iets van 'whatever ouwe' zeggen. Ik zag op mijn kamer tv te kijken en zag dus niks, maar ik een moment later dat ze elkaar in de haren vlogen. En moest ik er tussen gaan staan om ze uit elkaar te halen want mn moeder lukte het niet, na het incident was mijn moeder best wel overstuur en mijn vader erg kwaad. En mijn broertje.. tja, die speelt gewoon weer verder met WoW alsof er niets aan de hand is. Ik vind dat het écht tijd wordt dat mijn ouders hulp in gaan schakelen. Ik heb de nummers van jeugdzorg ed. al gevonden en ze moeten gewoon bellen, anders gaat het een tijdje goed en dan weer fout..Het lijkt mijn broertje gewoon niks te schelen, ik snap er echt niks van..
Ik snap het wel. Hij krijgt signalen van jouw ouders, anders dan verbaal denk ik, waar hij uit opmaakt dat hij 'sterker' is dan je ouders. En dat gebruikt hij. Hij heeft echt het gevoel boven je ouders te staan. Ik weet niet hoor, maar mijn ouders zouden dingens als 'mongooltje' niet pikken. Maar goed, laten we niet weer beginnen over een draai om de oren, want we weten waar dat toe leidt als je hier een dergelijke opmerking plaatstquote:Op maandag 11 september 2006 22:15 schreef Noodlez het volgende:
Bah, het ging een tijdje goed. Vanavond vroeg mijn moeder zich af of mijn broertje wel huiswerk maakte, want gisteravond rond 23:00 zat ie nog effe opdracht voor wiskunde te maken. Ze vroegen 'm of hij weer net als vorig schooljaar verder zou gaan. Hij reageerde geirriteerd. ''Want waar bemoeien ze zich mee.'' Termen als 'mongooltjes' en 'niet zo huilen, bemoei je er niet mee' werden door 'm geroepen. Later kwam mijn vader er ook nog bij en zei dat ie normaal moest praten, ik hoorde mijn broertje nog iets van 'whatever ouwe' zeggen. Ik zag op mijn kamer tv te kijken en zag dus niks, maar ik een moment later dat ze elkaar in de haren vlogen. En moest ik er tussen gaan staan om ze uit elkaar te halen want mn moeder lukte het niet, na het incident was mijn moeder best wel overstuur en mijn vader erg kwaad. En mijn broertje.. tja, die speelt gewoon weer verder met WoW alsof er niets aan de hand is. Ik vind dat het écht tijd wordt dat mijn ouders hulp in gaan schakelen. Ik heb de nummers van jeugdzorg ed. al gevonden en ze moeten gewoon bellen, anders gaat het een tijdje goed en dan weer fout..Het lijkt mijn broertje gewoon niks te schelen, ik snap er echt niks van..
Maar ik zou zeggen. Als hij een grote bek heeft, hem achter die pc uittrekken, dat ding afsluiten en loskoppelen, en opruimen. En dan gewoon zeggen. Dat is gebeurd omdat je constant een grote mond hebt. En verder niets. Niet in discussie gaan en niet dingen gaan uitleggen want je hebt immers al aangegeven hoe en wat. Laat hem maar een gesprek proberen aan te gaan. Als ie gaat schelden dan reageer je gewoon niet.
Hoewel, als het mijn broertje geweest was, en zo tekeer ging tegen mijn ouders, ik hem zeker weten een klap verkocht had, en dan boeit het me niet wat de tere zieltjes hier daar allemaal van denken.
Breitling - Instruments for Professionals
Uitstekende movequote:Op dinsdag 12 september 2006 09:07 schreef CoolGuy het volgende:
.....Maar ik zou zeggen. Als hij een grote bek heeft, hem achter die pc uittrekken, dat ding afsluiten en loskoppelen, en opruimen. En dan gewoon zeggen. Dat is gebeurd omdat je constant een grote mond hebt. En verder niets......
Alleen al het feit dat hij "gewoon weer gaat WoWen", na alles wat er in dit topic al gezegd is geeft ook
wel een beetje te denken
Was it so hard Achilles
So very hard to die
Thou knowest and I know not
So much the happier I
So very hard to die
Thou knowest and I know not
So much the happier I
...idd, maar even serieus het klinkt alsof je broertje sowieso geen gemakkelijk karakter heeft en als dat dan gaat puberen...hmm tja.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 11:42 schreef SuperWeber het volgende:
Ik denk dat jouw vader "die domme bouwvakker" dat broertje van jouw eens even een flinke trap onder zijn reet moet geven...
En dat meen ik... Mijn vader is tuinder, een lichamelijk beroep dus... Als ik mijn moeder aan het janken maakte, of "domme tuinder" tegen mijn vader zei... Dan kreeg ik een trap onder mijn reet en kon ik opsodemieteren naar mijn kamer... En ik had niet zoveel spullen op mijn kamer maar als ik wel iets zou hebben gehad om me mee te vermaken dan ging gegarandeerd de stop eruit...
En anders een internaat...
...idd, maar even serieus het klinkt alsof je broertje sowieso geen gemakkelijk karakter heeft en als dat dan gaat puberen...hmm tja.Ik denk helaas dat het gewoon uitzitten wordt en hopen dat hij bijdraait, jongens draaien meestal bij rond hun 25ste..eh.....sterkte.
Cool, een updatequote:Op dinsdag 12 september 2006 09:07 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
Ik snap het wel. Hij krijgt signalen van jouw ouders, anders dan verbaal denk ik, waar hij uit opmaakt dat hij 'sterker' is dan je ouders. En dat gebruikt hij. Hij heeft echt het gevoel boven je ouders te staan. Ik weet niet hoor, maar mijn ouders zouden dingens als 'mongooltje' niet pikken. Maar goed, laten we niet weer beginnen over een draai om de oren, want we weten waar dat toe leidt als je hier een dergelijke opmerking plaatst
Maar ik zou zeggen. Als hij een grote bek heeft, hem achter die pc uittrekken, dat ding afsluiten en loskoppelen, en opruimen. En dan gewoon zeggen. Dat is gebeurd omdat je constant een grote mond hebt. En verder niets. Niet in discussie gaan en niet dingen gaan uitleggen want je hebt immers al aangegeven hoe en wat. Laat hem maar een gesprek proberen aan te gaan. Als ie gaat schelden dan reageer je gewoon niet.
Hoewel, als het mijn broertje geweest was, en zo tekeer ging tegen mijn ouders, ik hem zeker weten een klap verkocht had, en dan boeit het me niet wat de tere zieltjes hier daar allemaal van denken.
Zoals gewoonlijk ben ik het weer eens met je eens. En ook ik trek me geen ene reet aan wat alle moraalridders hier zeggen van een goeie draai om je oren. Mongooltje, ik zou dat gvd eens thuis moeten roepen tegen me ouders, dan had ik me toch een zooi heisa gehad niet normaal meer!
Wat ik wel merkwaardig vindt is dat de TS er tussen gaat staan. Dit kan namelijk op twee manier opgevat worden: 1) je wilt niet dat ze ruzie maken (dat wil jij denk ik) maar 2) jij ondermijnt het gezag van je vader door voor je broertje op te komen (dat is vanuit het broertje gezien zo). Vandaar dat hij nu ook gewoon weer achter de pc zit: zijn broertje is met hem eens dat het normaal is, hij neemt het namelijk voor hem op.
Terwijl punt twee misschien helemaal niet aan de orde is, zal je broertje dit wel zo zien denk ik. En daar wringt hem de schoen; hij is idd "sterker" dan jij en je vader, want er is niemand in huis die hem belet om dat soort woorden te roepen / zich zo te gedragen. En zodra er iemand is (zoals je vader) is er een andere partij om het te voorkomen (je moeder, jij). Zo werkt het ook met honden; geef ze duidelijke regels en ze houden zich eraan, vooral na gestraft te zijn. Laat de hond de regel overtreden en voor je het weet zijn ze de regels vergeten. Ik denk dat dit ook van toepassing is op jouw situatie; je broertje probeert zijn macht te vergroten, en het lukt hem nog verdomd goed ook.
Want volgens mij is er nog steeds geen passende sanctie voor hem geweest voor het roepen van die woorden, correct?
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 12-09-2006 11:05:46 ]
Eh nee, uit de praktijk blijkt anders. Overigens wordt met straffen niet meteen een lichamelijke straf bedoeld.quote:Op dinsdag 18 juli 2006 12:06 schreef releaze het volgende:
[..]
sowieso is straffen compleet achterhaald. het werkt veel motiverender om het goede gedrag te belonen dan het slechte gedrag te straffen.
Het is meer een combinatie van de twee , eerst een DUIDELIJKE grens stellen en dat zal soms gepaard met straf gaan en dan goed gedrag "belonen" uiteraard.
Met belonen bedoel ik geen cadeaus, maar waardering voor wat hij wel goed doet en aandacht aan zijn leven en interesses geven, want ik heb ook het idee dat jouw ouders het wel gemakkelijk vinden dat hij de hele dag WoWt, maakt hij in elk geval geen ruzie ...tja.
Eh, wat is jouw vader voor softy dat hij jou zijn gezag laat ondermijnen? Ik zou dus eerst jou de kamer uitzetten(WAAR bemoei je je mee?) en dan mijn zoon eens goed uitleggen dat dit echt niet kan en WOW de-installeren.quote:Op maandag 11 september 2006 22:15 schreef Noodlez het volgende:
Bah, het ging een tijdje goed. Vanavond vroeg mijn moeder zich af of mijn broertje wel huiswerk maakte, want gisteravond rond 23:00 zat ie nog effe opdracht voor wiskunde te maken. Ze vroegen 'm of hij weer net als vorig schooljaar verder zou gaan. Hij reageerde geirriteerd. ''Want waar bemoeien ze zich mee.'' Termen als 'mongooltjes' en 'niet zo huilen, bemoei je er niet mee' werden door 'm geroepen. Later kwam mijn vader er ook nog bij en zei dat ie normaal moest praten, ik hoorde mijn broertje nog iets van 'whatever ouwe' zeggen. Ik zag op mijn kamer tv te kijken en zag dus niks, maar ik een moment later dat ze elkaar in de haren vlogen. En moest ik er tussen gaan staan om ze uit elkaar te halen want mn moeder lukte het niet, na het incident was mijn moeder best wel overstuur en mijn vader erg kwaad. En mijn broertje.. tja, die speelt gewoon weer verder met WoW alsof er niets aan de hand is. Ik vind dat het écht tijd wordt dat mijn ouders hulp in gaan schakelen. Ik heb de nummers van jeugdzorg ed. al gevonden en ze moeten gewoon bellen, anders gaat het een tijdje goed en dan weer fout..Het lijkt mijn broertje gewoon niks te schelen, ik snap er echt niks van..
Zo'n opmerking 'ga je weer net zo als vorig jaar verder' is denigrerend en zet hem meteen in de hoek.quote:Op maandag 11 september 2006 22:15 schreef Noodlez het volgende:
... Ze vroegen 'm of hij weer net als vorig schooljaar verder zou gaan. Hij reageerde geirriteerd.
[...].Het lijkt mijn broertje gewoon niks te schelen, ik snap er echt niks van..
Daar zou ik ook meteen geïrriteerd van raken.
Zoals ik al eerder zei: Je ouders moeten niet onderhandelen of drammen (waar bovenstaande opm onder valt), maar duidelijke en eerlijk regels stellen - en die handhaven.
Zo kun je heel duidelijk afspreken waar, wanneer en hoeveel WOW er gespeeld wordt: In de huiskamer, als het huiswerk af is, als de cijfers goed zijn, en als hij beleefd doet.
(tip: Hij hoeft het niet te menen. Maar hij moet wel beleefd doen).
Maar dat moet dus ook de andere kant op werken: Als zijn huiswerk af is en zijn cijfers zijn goed, moeten de ouders ook niet gaan dreinen als hij WoW speelt terwijl hij zich aan de regels houdt.
Dus: Broertje als persoon behandelen, niet als een vormpje boetseerklei dat niet in de juiste vorm gedwongen wil worden.
En Tip: Laat dit topic eens aan je ouders lezen.
Ik zou hem eerst eens wat afpakken. Zijn pc is hem dierbaar en zal hij dus missen. Pas als hij zich heeft gebeterd, kan hij het terug 'verdienen'.
Hoe is zijn contact met mensen buiten jullie directe familie? Vrienden, kennissen enz?
Hoe is zijn contact met mensen buiten jullie directe familie? Vrienden, kennissen enz?
Vind jij om elf uur nog je huiswerk maken terwijl je de hele dag WoW speelt dan acceptabel in dit geval? Even ter illustratie?quote:Op dinsdag 12 september 2006 13:24 schreef mgerben het volgende:
[..]
Zo'n opmerking 'ga je weer net zo als vorig jaar verder' is denigrerend en zet hem meteen in de hoek.
Daar zou ik ook meteen geïrriteerd van raken.
Zoals ik al eerder zei: Je ouders moeten niet onderhandelen of drammen (waar bovenstaande opm onder valt), maar duidelijke en eerlijk regels stellen - en die handhaven.
Zo kun je heel duidelijk afspreken waar, wanneer en hoeveel WOW er gespeeld wordt: In de huiskamer, als het huiswerk af is, als de cijfers goed zijn, en als hij beleefd doet.
(tip: Hij hoeft het niet te menen. Maar hij moet wel beleefd doen).
Maar dat moet dus ook de andere kant op werken: Als zijn huiswerk af is en zijn cijfers zijn goed, moeten de ouders ook niet gaan dreinen als hij WoW speelt terwijl hij zich aan de regels houdt.
Dus: Broertje als persoon behandelen, niet als een vormpje boetseerklei dat niet in de juiste vorm gedwongen wil worden.
En Tip: Laat dit topic eens aan je ouders lezen.
Wat?quote:Op dinsdag 12 september 2006 16:18 schreef Scorpie het volgende:
[..]
Vind jij om elf uur nog je huiswerk maken terwijl je de hele dag WoW speelt dan acceptabel in dit geval? Even ter illustratie?
Natuurlijk niet!
Wow speel je pas als je huiswerk af is. Niet eerst spelen en dan 's nachts huiswerk maken.
Het gaat trouwens met mijn broertje ondertussen beter, speelt niet veel WoW meer, gaat weer naar school, paar kleine sociale contacten, probeert te diëten en oefeningen met de fysiotherapeut te doen, al is ie nog wel steeds een couch potato. Hij is in ieder geval vrolijker dan dat ie anders was.
Nickquote:Op dinsdag 12 september 2006 19:20 schreef Maisnon het volgende:
Het gaat trouwens met mijn broertje ondertussen beter, speelt niet veel WoW meer, gaat weer naar school, paar kleine sociale contacten, probeert te diëten en oefeningen met de fysiotherapeut te doen, al is ie nog wel steeds een couch potato. Hij is in ieder geval vrolijker dan dat ie anders was.
Fijn dat het weer wat beter gaat dan met je broertje!
Gaat iig de betere kant op.
Chris dankje MSN binnenkort weer maar niet tot zo vroegquote:Op dinsdag 12 september 2006 19:28 schreef Chrrris het volgende:
[..]
Nick
Fijn dat het weer wat beter gaat dan met je broertje!
Gaat iig de betere kant op.
vroege uurtjes ja .. is goedquote:Op dinsdag 12 september 2006 19:30 schreef Maisnon het volgende:
[..]
Chris dankje MSN binnenkort weer maar niet tot zo vroeg
|
|
