Lastige situatie thuis.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:50 schreef rival het volgende:

[..]

daarna moeten er zeker dingen veranderen! maar als mijn moeder zei. anders ga je het huis maar uit. zei ik ook altijd.. prima.. boeit me niet....

ze deed het namelijk nooit.... tot op die ene dag..... ik kon toen bij een vriend slapen.. maar op dat moment besefte ik wel dat ik zo helemaal nergens terrecht zou komen, dat ik niks was!

ik ben een stuk of 5 keer weggelopen bij m'n ouders, en iedere keer als ik noodgedwongen terug kwam kreeg ik een paar klappen, veel gekanker en verwijt en dat was het enige dat veranderde. iedere keer de oude koeien uit de sloot halen maar totaal niet kijken naar de toekomst en wat we er samen aan konden doen. ik moest maar veranderen, punt. alsof dat op die manier gaat!

hoewel ik nu precies begrijp hoe het zo tot stand is gekomen neem ik het mn ouders nog enigszins kwalijk dat ze zich niet over hun persoonlijke "eer" gevoelens hebben heengezet om de situatie voor hen en 3 kinderen in huis draaglijk te maken. ik merk nu met mn broertje, 8 jaar jonger, dat ze wel iets hebben opgestoken maar dat hun eer nogsteeds onschendbaar is. erg vervelend, want het laat heel weinig ruimte voor de gevoelens van een andere partij. en probeer dan maar eens bij je kinderen respect te krijgen voor de gevoelens van de ouders. Je wilt het ene, maar je geeft zelf niet het juiste voorbeeld. Dan kan je slaan wat je wilt, maar het bevestigt alleen dat het in het huishouden om machtuitoefening gaat, en niet op respect.

Gebruikt je broertje drugs?

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:03 schreef Moonah het volgende:

[..]

Opvoeding begint bij de geboorte. Als je een situatie 14 jaar lang maar aan laat modderen waardoor diep ingesleten patronen zijn ontstaan en getolereerd, heeft een impulsieve, ondoordachte 'harde hand' interventie geen zin. Werkt ws alleen maar averechts.

Niet mee eens. Op een gegeven moment, als alle andere middelen zijn uitgeput, zoals 'praten' etc, en hij snapt op een zachte manier niet hoe het wel hoort, dan maar op de harde manier. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.

De enige reden dat ie doorgaat zoals ie doet is omdat hij weet dat hij ermee wegkomt. Zijn moeder gaat huilen, so what, heeft hij geen last van. Zijn pa doet ook niets als hij wordt uitgescholden, naja, dan zal het wel prima zijn, dus roept ie de volgende keer weer iets.

Als ie nou de volgende keer weer je moeder uitscheldt, of kwetst of wat dan ook, dan moet zij, of jij TS, hem ineens een klap in zn gezicht geven. Wat is dat nou voor bullshit, als ik m'n moeder vroeger wel eens uitschold of iets enigzins verkeerd zei dat had ik zo een paar tikken van m'n moeder te pakken, en als zij het niet deed was ik de koning...tot mijn vader thuis kwam van m'n werk, en ongeveer 30 sec nadat ik de sleutel in het slot had gehoord als m'n pa thuiskwam kon ik gaan rennen, want anders was ik zuur.

Ik zeg; mep hem gewoon. Je hoeft hem niet het ziekenhuis in te slaan, maar gewoon acuut een klap verkopen en dan op een luide en waarschuwende toon roepen van "en nou is het afgelopen, wat maak jij je wel niet wijs". Op het moment dat hij dan een slimme opmerking terug wil maken (wellicht doet hij dat wel) snoer je 'm de mond en zeg je op dezelfde toon iets van "Ik wil geen woord meer van je horen!!!!" Je mag gerust ontzettend kwaad klinken.

Diep van binnen heeft hij nl (hoop ik voor je) wel nog respect zitten, dus hij zal testen hoe ver hij kan gaan, maar als jij voet bij stuk houdt zal hij uiteindelijk weggaan, naar boven gaan, of whatever. Weggaan kun je verbieden. En als hij toch naar buiten wil gaan, dan sleur je hem terug naar binnen toe.

Het zou toch verdomme te gek worden dat een of ander snotjong van 14 thuis de dienst uitmaakt, dat hij zijn moeder aan het huilen maakt en zijn vader kan uitschelden en daarmee wegkomt. Jij bent zijn oudere broer, sla dat respect er godverdomme in man!

[disclaimer]
Die allerlaatste opmerking moet je niet opvatten als -mishandeling is oke- !! Je moet em niet verrot slaan, maar je hoeft hem ook zeker niet met fluwelen handschoentjes aan te pakken.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:19 schreef Cracka-ass het volgende:

[..]

Wat een onzin!

Ik was 8 toen ik mijn eerste tv bij elkaar had gespaard en 12 toen ik mijn eigen PC kreeg. Heeft geen zak met die materiële zaken te maken. Wel met hoe ouders hun kinderen ermee leren / laten omgaan.

Ik zei later ook dat dat ook hetgeen is wat je moet aanpakken.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 13:02 schreef Gluckskafer het volgende:
Gebruikt je broertje drugs?

goede vraag

en niet zeggen 'hij blowt af en toe, maar daar kan het niet aan liggen'

want dat is natuurlijk onzin

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 13:12 schreef Scorpie het volgende:
maar ik kan je garanderen dat elke psych gaat zeggen tegen die ouders dat ook zij moeten veranderen, en strenger moeten worden.

Nou, hehe, dat is dus die coaching waar ik et over had. Zoals Faat al zei, konden ze het uit zichzelf (grenzen stellen, consequent zijn etc.) hadden ze het allang gedaan en was eea niet zo uit de hand gelopen.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 13:05 schreef CoolGuy het volgende:
Niet mee eens. Op een gegeven moment, als alle andere middelen zijn uitgeput, zoals 'praten' etc, en hij snapt op een zachte manier niet hoe het wel hoort, dan maar op de harde manier. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden.

Dat blijkt dus hier idd het geval te zijn. Maar die 'zachte heelmeesters' (ik praat liever over ouders die geen grenzen kunnen stellen en niet consequent durven te zijn) kúnnen dus niet in een keer een volkomen tegengestelde manier van opvoeden gaan hanteren. Daar zullen ze hoogstws hulp bij nodig hebben.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 13:12 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Ik kan heus wel meelevend zijn hoor, en ik zie heus wel in dat dit soort ouders niet snel gaat veranderen, maar ik kan je garanderen dat elke psych gaat zeggen tegen die ouders dat ook zij moeten veranderen, en strenger moeten worden. Dat daarbij geen tikjes mogen worden uitgedeeld, tja dat is het politiek correct klimaat waarin we leven.

beetje gefixeerd op tikken ben je. Ik ben heel streng opgevoed, maar kan me niet herinneren dat ik echt tikken heb gehad ofzo. Denk ook niet dat het nodig is, het gaat vooral om het overgewicht dat je op de juiste momenten uitstraalt. Een tik straalt ook onmacht uit, soms is het nodig, maar het is niet het wondermiddel wat uit jouw verhaal lijkt te zijn.
Het dodelijkst is als je als ouders onmacht hebt, en dat het kind dat ook doorheeft. Dan nog kan hij dan medelijden hebben en is er niets aan de hand, is dat niet het geval (vooral als hij wel een ego-boost gebruiken kan) dan zal hij extra hard toeslaan.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 13:17 schreef Moonah het volgende:

[..]

Dat blijkt dus hier idd het geval te zijn. Maar die 'zachte heelmeesters' (ik praat liever over ouders die geen grenzen kunnen stellen en niet consequent durven te zijn) kúnnen dus niet in een keer een volkomen tegengestelde manier van opvoeden gaan hanteren. Daar zullen ze hoogstws hulp bij nodig hebben.

Zachte heelmeesters of wat jij zegt, we bedoelen beide hetzelfde nietwaar Goed, die ouders kunnen het dus niet. Maar broerlief opent hier een topic, en volgens mij kan hij dit wel degelijk. TS is ook een lid van dat gezin, en kan en mag dus ook ingrijpen op het moment dat bepaalde dingen de spuigaten uitlopen. Het is leuk dat die ouders met een psycholoog moeten praten, maar die psycholoog zal het broertje van TS ook willen zien en spreken, en dat zal niet zonder slag of stoot gaan.

Die jongen zal echt niet ineens als een schoothondje meegaan naar iemand die hem wil doorgronden. Wil je die meekrijgen, dan zul je hem min of meer moeten dwingen, en wie gaat dat doen? Die ouders toch zeker niet, die 'kunnen' dat niet. Ik vind dat hier een rol is weggelegd voor TS.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 13:18 schreef Grumpey het volgende:

[..]

beetje gefixeerd op tikken ben je. Ik ben heel streng opgevoed, maar kan me niet herinneren dat ik echt tikken heb gehad ofzo. Denk ook niet dat het nodig is, het gaat vooral om het overgewicht dat je op de juiste momenten uitstraalt. Een tik straalt ook onmacht uit, soms is het nodig, maar het is niet het wondermiddel wat uit jouw verhaal lijkt te zijn.
Het dodelijkst is als je als ouders onmacht hebt, en dat het kind dat ook doorheeft. Dan nog kan hij dan medelijden hebben en is er niets aan de hand, is dat niet het geval (vooral als hij wel een ego-boost gebruiken kan) dan zal hij extra hard toeslaan.

Net als een vakantie, de minder leuke dingen vergeet je snel, en als je thuiskomt was het 'geweldig!'. Ik denk dat iedereen vroeger wel eens een paar tikken heeft gehad. Waarom krijg ik het gevoel dat het overgrote deel hier denkt dat een opvoeding zoals Scorpie en ik hebben gehad grenst aan mishandeling? Tegenwoordig moet er overal over 'gepraat' worden, en daar ben ik het mee eens, maar in dit geval vind ik helemaal niet dat er direct naar een externe partij gerend moet worden om de zaken normaal te krijgen.

Jezus, het zou te gek worden dat als een kind een keer uit de band springt, of herhaaldelijk, dat er dan niet een corrigerende tik (als je klein bent heet dit pak voor de broek krijgen) uitgedeeld mag worden. Ik heb vroeger best een aantal keer een pijnlijke kont of wang gehad hoor, en daar ben ik niets slechter, onrespectvoller, onhandelbaarder door geworden. Integendeel zelfs.

Het lijkt hier wel bijna alsof het overgrote deel van de mensen die hier reageren van die softies zijn die overal over willen praten. Hij is 14, het is nog een kind, hij woont thuis, en heeft te doen wat zijn ouders zeggen. Niet goedschiks, dan maar kwaadschiks.

ik koppel ze juist los. Tikken is een middel, lang niet het beste middel maar zeker niet een middel wat sowieso niet gebruikt moet worden, soms kan het helpen. Bijvoorbeeld bij emotionele argumenten en op de man spelen van kinderen op de ouders.
Een strenge opvoeding komt door hele andere dingen. Maar ik merk dat we het best met mekaar eens zijn volgens mij,wat ik alleen bedoelde met fixatie op tikken is dat je het in elk stukje wat je getypt hebt, ht wel gebruikt hebt als voorbeeld volgens mij.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 13:21 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Ik ben heel vrij opgevoed, mijn ouders gaven mij weinig restricties, maar lieten mij wel duidelijk blijken wat not done was. Zodra ik daarover heen ging, werd ik teruggeroepen, bleef ik het doen, dan wist ik wat de consequentie was (ja, dat weet je). Ik snap niet zo goed wat een strenge opvoeding te maken heeft met het al dan niet uitdelen van tikken, behalve dan dat het bij een strenge opvoeding zelfs meer zal gebeuren?

Hier exact hetzelfde. Ik kreeg niet direct op mijn kop, ik werd gewaarschuwd, en dan kon ik kiezen of delen. Ik zie echt niet in wat daar slecht aan is. Tegenwoordig is het zo dat als je op straat een jengelend kind een tik op z'n billen en hem heel duidelijk maakt dat het afgelopen moet zijn met dat jengelen, er direct een of andere halfzachte politiek correcte praatjosti de politie belt omdat hij aangifte wil doen van 'kindermishandeling' en dan moet als het even verkeerd gaat het hele gezin in therapie en vooral de ouders moeten praten over waarom ze het kind niet verbaal in toom kunnen houden. (goed ik chargeer hier uiteraard even)

Flikker toch op. Een kind dat niet luistert heeft een standje nodig. Zo simpel is het. Zo ging het vroeger ook, en daar is niemand slechter van geworden. En nogmaals, ik heb het hier over een corrigerende tik, niet over een kind dat echt mishandeld wordt. Natuurlijk roepen hier direct mensen van, ja maar wat jij beschrijft is ook mishandeling' maar dat is bullshit.

[ Bericht 1% gewijzigd door CoolGuy op 18-07-2006 13:40:13 ]

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 13:26 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Net als een vakantie, de minder leuke dingen vergeet je snel, en als je thuiskomt was het 'geweldig!'. Ik denk dat iedereen vroeger wel eens een paar tikken heeft gehad. Waarom krijg ik het gevoel dat het overgrote deel hier denkt dat een opvoeding zoals Scorpie en ik hebben gehad grenst aan mishandeling? Tegenwoordig moet er overal over 'gepraat' worden, en daar ben ik het mee eens, maar in dit geval vind ik helemaal niet dat er direct naar een externe partij gerend moet worden om de zaken normaal te krijgen.

Jezus, het zou te gek worden dat als een kind een keer uit de band springt, of herhaaldelijk, dat er dan niet een corrigerende tik (als je klein bent heet dit pak voor de broek krijgen) uitgedeeld mag worden. Ik heb vroeger best een aantal keer een pijnlijke kont of wang gehad hoor, en daar ben ik niets slechter, onrespectvoller, onhandelbaarder door geworden. Integendeel zelfs.

Als je kind herhaaldelijk hetzelfde gedrag vertoont, lijkt het jou dan niet handig om in eerste plaats uit te zoeken wat dat gedrag veroorzaakt, vraag. als je op dezelfde manier blijft reageren op het gedrag van het kind, wordt het een patroon. grote kans ook dat het kind op een gegevenmoment (trouwens, de ouder ook) aan dit patroon wend en dat de klap voor z'n kop of broek weinig meer uithaalt, zolang het onderliggende probleem nog niet bloot is, en nog niet verholpen. hoe wil je bijvoorbeeld onzekerheid uit een kind slaan, vraag. je kan slaan totdat je een ons weegt, maar of ie daadwerkelijk zelfvertrouwen drvan krijgt, dat krijgt ie misschien in beperkte mate wanneer hij ziet dat hij boven jouw slaan kan uit staan. een mep terug geven. ouders terroriseren, weet ik veel wat. het is veel effectiever om een methode te vinden waar je allebei je slaatje uit slaat, dat zijn de positieve beloningen voor ander gedrag. maar goed, moet je wel eerst weten waardoor het gedrag veroorzaakt wordt.
het enige wat je daarvoor nodig hebt is je gezonde verstand en je wil om het te doen. misschien ben je zelf zo inventief om gepaste tegenreacties te verzinnen, maar je kan natuurlijk altijd de hulp van een psycholoog of opvoedkundige inschakelen. als jij als ouder per sé je kind regelmatig een tik wil kunnen verkopen, dan zou een psycholoog niet zeggen "het mag niet!!!!", ze kunnen je hooguit uitleggen waarom die aanpak niet zo effectief is als een andere aanpak.

quote:

Het lijkt hier wel bijna alsof het overgrote deel van de mensen die hier reageren van die softies zijn die overal over willen praten. Hij is 14, het is nog een kind, hij woont thuis, en heeft te doen wat zijn ouders zeggen. Niet goedschiks, dan maar kwaadschiks.

je vergeet dat dit een kind is wat volwassen aan het worden is, en wat ook een steeds volwassenere aanpak nodig heeft. je moet jezelf leren afstemmen op het kind, en je niet afstemmen op je eigen wil. het is niet de bedoeling dat dat kind straks de deur uit gaat met JOUW WIL op zak, maar dat ie genoeg vaardigheden heeft om om te gaan met zijn eigen wil, het creeeren en het beperken ervan. beiden moeten gestimuleerd worden en de puberteit is DE fase bij uitstek.

Ja meteen slaan dat helpt Fokkertjes die hier reageren hebben zeker zelf klappen gehad als ze niet luisteren

TS, hier was ik zo mee klaar. Niet luisteren? Voelen! (Zak)geld krijgt hij niet meer en zijn pc gaat spontaan essentiele onderdelen missen. Dan een maandje of twee hem TOTAAL negeren. Eten en drinken kan ie krijgen, maar hij blijft UIT de keuken. En wederom: TOTAAL negeren tijdens het eten. Internetabonnement wordt opgeheven. Heden geen internet meer mogelijk. Goh wat jammer toch.

Tien tegen één dat meneer binnen een week begint te huilen en te mekkeren waarom jullie hem geen aandacht meer geven. Hij heeft het nu veels te goed.
Zijn kleren schoonmaken en zijn kamer opruimen? Nergens voor nodig. Doet ie zelf maar.

En gaat ie uit of gaat ie slaan? Politie bellen, ELKE keer. Waar hij bij staat.

Wens hem heel veel succes met snel volwassen worden.

[ Bericht 9% gewijzigd door Mr_Belvedere op 18-07-2006 13:51:14 ]

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 13:30 schreef Scorpie het volgende:

Wel ben ik ook van mening dat de TS hierin een grote rol kan spelen. Hij lijkt de enige met genoeg afstand tot zijn broertje dat hij consequent kan optreden.

ik denk dat al de TS eigenhandig gaat optreden naar z'n broertje toe dat dan helemaal de poppen aan het dansen zijn bij hem in huis en dat je dan nog veel verder weg staat. als de ts eigenhandig zou optreden zou dit het beeld van de incompetente ouder nog veel meer versterken, en staan die ouders nog verder weg van het broertje dan nu het geval is. En, om niet te vergeten, zal de afstand tussen TS en z'n ouders misschien ook onnodig vergroot worden. Die ouders die moeten ten alle tijden betrokken raken en zijn bij de opvoeding van hun zoon. Als de TS eigengereid gaat optreden, gebeurt dat niet. Als de TS met z'n ouders gaat praten hierover, dan kan het misschien nog wel gebeuren. Als er iets is wat de TS imo met alle macht moet gaan proberen is het zijn ouders zich laten betrekken bij de opvoeding van hun kind.

En dat is geloof ik ook wat hij wilt, als ik zo de OP nog eens in gedachten neemt. Hij baalt er van dat z'n ouders het afdoen met "puberen", en dat er daardoor zo'n helse situatie thuis ontstaat.

- ontbreken van schuldgevoelens
- vernederen/opmerkingen maken zonder spijt
- geen rekening houden met anderen
- wil zich niet aanpassen aan de normen en regels die gelden bij ons
thuis
- snel boos/agressief als er iets gezegd wordt over hem, kort lontje.
- zichzelf beter vinden dan anderen, zonder daadwerkelijk iets
gepresteerd te hebben
Dit gedrag past wel bij bepaalde stoornissen Mischien doet hij daarom wel zo

Misschien is het stress? Op je 14e al naar VWO 4 gaan lijkt me namelijk niet makkelijk. Misschien moet ie gewoon naar de 2e of 3e gaan?

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 13:48 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Weet je, wat je zegt klinkt echt heel erg mooi, en ook heel erg perfectionistisch.
Maar het klinkt echt niet haalbaar. Jij ziet in dit geval het kind als gelijkwaardig, terwijl het nog gewoon in JOUW huis woont, en zich moet houden aan JOUW regels. Niet elk kind is volwassen "genoeg" om om te gaan met de vrijheden die jij jouw kind wil geven, en niet elk kind heeft het juiste karakter ervoor. De TS zijn broertje bijvoorbeeld heeft bij FAR niet het karakter om om te gaan met zoveel vrijheid en zoveel "macht", en je ziet wat hij doet: hij terroriseert het hele gezin.

Jouw aanpak werkt prima bij kinderen die rustig zijn, die creatief zijn en die vooral niet te veel bravoure hebben en teveel ego. Dat is overduidelijk bij de TS z`n broertje niet het geval.

hoe vaak heb ik gezegd dat je jezelf moet afstemmen op wat het kind nodig heeft, scorpie. ik geloof in vrijwel iedere post hierzo.
Daarnaast begint opvoeding vanaf de geboorte. Als jij je vanaf het begin je zo opstelt, dan is de kans groot dat het kind als ie straks 14 is niet zo'n oeverloze etter is zoals het broertje van de TS nu is. Het broertje van de TS heeft een rigoreus andere aanpak nodig, die ouders MOETEn nU intensief betrokken raken bij dit kind, anders gaat het echt helemaal fout. En beginnen met "slaan" is geen intensieve betrokkenheid.

Maar goed, ff rustig erover nadenkend ga ik er van uit dat je dat niet zal ontkennen, die intensieve betrokkenheid, en dat het brood nodig is, maar dat we een tik als medehulpmiddel niet zo snel moeten afschuiven. Maar mede dankzij de aard van het topic lijkt het er alleen op dat je hele pleidooi erover gaat dat slaan HET hulpmiddel is, daar waar het mee begint en daar waar het mee eindigt.
Heb ik het juist wanneer ik denk dat het om het eerste ging, vraag.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:10 schreef JoPiDo het volgende:
MIJ EEN DOMME BOUWVAKKER NOEMEN? PETS PETS PETS!!!

Ja, dan gaat hij wél onder domme bouwvakker vallen. Dat zal helpen, een kind van 14 opeens gaan meppen, goed voorbeeld stel je dan ook. Die mept misschien zelfs wel terug, zal het niet erger zijn.

En een kind aan een armpje rukken, dat maakt indruk op een klein kind,not. Die pak je voor je, kijk je in de ogen en spreekt ze dan boos toe. Dan hebben ze echt wel door dat ze fout zitten en gaan ze soms nog harder janken.

Ik zou zeggen wat Nietzman zegt, lekker een nachtje buiten laten. Hij kan toch al zo goed voor zichzelf wonen en hij ging toch verhuizen? Dan mist hij ze vast niet!
En een wat normalere oplossing; de stekker uit de netwerkverbinding. Bij ons zitten de router en modem in de meterkast, waar een sleutel op zit. Zoiets is in zo'n situatie denk ik ideaal! Dat voelen ze ook veel beter..

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 13:52 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Dat ben ik niet met je eens. Een oudere broer/zus kan in dermate een rolmodel zijn voor het kind, dat hij/zij eerder iets aanneemt van de oudere broer/zus in kwestie. Als hij dan ziet hoe zijn oudere broer/zus dichter bij de ouders staat dan hij door zijn gedrag, dan zal hij eerder geneigd zijn in toom te blijven.

Verder hoeft de TS niet de ouders te bekeren, maar hij mag ze wel zeker ondersteunen op opvoedkundig vlak. Dit zie ik zelf gebeuren bij mijn vriendin en het jongste broertje, dat zich terdege bewust is van het feit dat hij veel kan leren van zijn oudste zus, en daardoor ook eigenlijk totaal geen lastig puberend mannetje is. Dit in tegenstelling tot de middelste broer, die totaal anders van karakter is, zich rebbeleerde tegen de ouders en totaal niet luisterde in een discussie. Hier moet je dus harder tegen optreden dan het jongste broertje.

Je zegt het zelf al. "Kan" en "karakter". dan moet de ts ook nog zo'n pienter typ zijn dat hij dit kan zien en weet hoe hij hiermee om kan gaan. dan moeten die ouders het er ook nog mee eens zijn. het is een oplossing die eventueel toepasbaar is in één bepaalde situatie, waarvan wij niet weten of deze daar in dat huis heerst. dus kan je ook niet zeggen: "DOE MAAR!" de kans dat het veel meer kapot maakt dan dat het goed maakt is verschrikkelijk groot. het is niet een aanpak die afgestemd is op de gezinssituatie.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 13:40 schreef releaze het volgende:

[..]

Als je kind herhaaldelijk hetzelfde gedrag vertoont, lijkt het jou dan niet handig om in eerste plaats uit te zoeken wat dat gedrag veroorzaakt, vraag. als je op dezelfde manier blijft reageren op het gedrag van het kind, wordt het een patroon. grote kans ook dat het kind op een gegevenmoment (trouwens, de ouder ook) aan dit patroon wend en dat de klap voor z'n kop of broek weinig meer uithaalt, zolang het onderliggende probleem nog niet bloot is, en nog niet verholpen. hoe wil je bijvoorbeeld onzekerheid uit een kind slaan, vraag. je kan slaan totdat je een ons weegt, maar of ie daadwerkelijk zelfvertrouwen drvan krijgt, dat krijgt ie misschien in beperkte mate wanneer hij ziet dat hij boven jouw slaan kan uit staan. een mep terug geven. ouders terroriseren, weet ik veel wat. het is veel effectiever om een methode te vinden waar je allebei je slaatje uit slaat, dat zijn de positieve beloningen voor ander gedrag. maar goed, moet je wel eerst weten waardoor het gedrag veroorzaakt wordt.
het enige wat je daarvoor nodig hebt is je gezonde verstand en je wil om het te doen. misschien ben je zelf zo inventief om gepaste tegenreacties te verzinnen, maar je kan natuurlijk altijd de hulp van een psycholoog of opvoedkundige inschakelen. als jij als ouder per sé je kind regelmatig een tik wil kunnen verkopen, dan zou een psycholoog niet zeggen "het mag niet!!!!", ze kunnen je hooguit uitleggen waarom die aanpak niet zo effectief is als een andere aanpak.
[..]

je vergeet dat dit een kind is wat volwassen aan het worden is, en wat ook een steeds volwassenere aanpak nodig heeft. je moet jezelf leren afstemmen op het kind, en je niet afstemmen op je eigen wil. het is niet de bedoeling dat dat kind straks de deur uit gaat met JOUW WIL op zak, maar dat ie genoeg vaardigheden heeft om om te gaan met zijn eigen wil, het creeeren en het beperken ervan. beiden moeten gestimuleerd worden en de puberteit is DE fase bij uitstek.

Lijkt mij prima. Maar we gaan hier alweer op de 'praat' tour. Waarom krijg ik het gevoel alles maar 'bepraat' moet worden. Is de maatschappij dan zo soft geworden dat bij de eerste de beste bobbel in de weg er gepraat moet worden? Ik kan geloof ik niet goed de scheiding aangeven tussne wanneer ik vind dat er gepraat moet worden.

Als een kind, want dat is het, -het maakt me niet uit dat ie volwassen aan t worden is, want dat doet ie al vanaf ie geboren is- zijn eigen ouders uitscheld en vernedert, dan is het van de zotte dat er om de tafel gezeten moet worden over 'waarom dat dat beter is om dat niet te doen'. Hij heeft ouders, en daar heb je respect voor te hebben. Dat vind ik zo triviaal dat ik het antwoord 'omdat het je ouders zijn' meer dan genoeg vind. Dat behoeft geen uitleg. Je hebt niet te schelden, klaar. Tegen niemand niet, en zeker niet tegen je ouders. Het is echt niet zo dat hij in de loop van die 14 jaar niet het idee meegekregen heeft dat schelden not-done is. Dat 'weet' ie heus wel. Toch schelden is zich gewoon afzetten tegen zijn ouders.

Doet ie dat wel, dan zal hij het na 1 waarschuwing voelen ook. Jij zegt 'slaan tot je een ons weegt'. Nee dan praten, hoe zie je dat voor je? Je hebt te maken met een 14 jarig dwarsliggend kind, dat niet wil luisteren en zeker niet om de tafel wil gaan zitten om te vertellen wat hem dwars zit. Als je hem dat vraagt vernedert ie zijn moeder, zegt ie dat zijn vader de kanker kan krijgen en gaat ie er vervolgens vandoor. Dan heb je wat met je praten.

Wat jij beschrijft gaat misschien in een perfecte wereld zo, maar niet in de realiteit imo. Ik vind het ook belachelijk om te stellen dat een corrigerende tik minder uit zou halen dan 'een gesprek'. Let wel, we hebben het hier niet over een stil bedeesd iemand (die geef je uiteraard geen tik) maar over iemand die het gezin min of meer terroriseert. Hoe wil je die in godsnaam om de tafel krijgen? Als je het maar 1000x vraagt, dan zal ie het de 10001e x ineens wel doen ofzo? Ik weet niet hoe je dat voor je ziet.

Mijn kind hoeft de deur niet uit met 'mijn wil' op zak, en door af en toe een corrigerende tik uit te delen zie ik dat ook niet ineens gebeuren. Dat vind ik echt onzin. Ik heb mijn eigen wil, maar ik heb ook wel degelijk respect voor alles en iedereen.

[edit]
Ik snap echt niet wat er mis is met je kind in toom houden. Ik zie hier nu alweer ene aantal posts staan waarin het woord 'tik' wordt omgevormd naar 'meppen' en dat daar bewust een andere lading aan wordt gegeven. Hij is 14 jaar jong. Hij woont nog thuis en hij weet van toeten noch blazen. Moet ik echt daarmee om de tafel gaan zitten? Ja, in sommige gevallen wel ja. Als hij iets wil weten, als hij hulp nodig heeft met school, als hij iets niet snapt/uitleg wil, en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Ik snap je opmerking wel over 'het kind op zijn niveau benaderen', maar je blijft maar bezig over dat praten. Hoe wil je deze 14-jarige knul om de tafel krijgen? Hij heeft schijt aan zijn ouders. Is er in die 25 jaar (ik ben 25) zoveel verandert dan qua opvoeding? Ineens moet er maar gepraat worden, overal over. Vroeger werd er gezegd bij sommige dingen 'gewoon omdat je hier in huis woont, en daar heb je je dan maar aan te houden'. En warempel, dat werd ook tegen mij gezegd. En heb ik daardoor andere normen en waarden? Nee hoor. Ik heb vaak genoeg de discussie aan willen gaan, niet omdat ik iets wilde weten, maar gewoon om het discussieren/gelijk krijgen op zich. Nu ik dat achteraf bekijk zie ik dat goed in (en toen ook wel, ik wist heus wel dat ik gelijk wilde).

[ Bericht 14% gewijzigd door CoolGuy op 18-07-2006 14:11:11 ]

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 13:44 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Kijk, zo`n reactie bedoel ik nou

ah, ik snap je

Dit heeft dus wel met WoW te maken, omdat mijn broertje precies hetzelfde heeft.

Ouders scheiden, broertje depressief, gaat veel computeren, komt veel kilo's aan, schaamt zich voor zichzelf en vindt het echte leven maar kut, en gaat maar dag en nacht WoW spelen.

Hij is veel liever vrij in z'n spel, want in het echt moet ie toch naar iedereen luisteren. Laat hem maar eens op vakantie gaan weg van jullie, zonder zn pc, en in z'n eentje

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 14:01 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Ik ben het helemaal eens, tot de laatste zin. Ik denk niet dat hier een totaal andere aanpak nodig is, ik ben zelfs niet van mening dat het te laat is. Het enige waar het om draait in dit geval is consequenties voor je daden. Zodra het broertje dat begint in te zien, zal zijn gedrag snel veranderen.

En ja, in dit licht zie ik een tik als medehulpmiddel daarvoor, niet als eindoplossing. Ik snap ook eigenlijk niet hoe je daar bij komt, dat zou hetzelfde zijn als dat ik zou zeggen dat jij een totale aanpassing en onderwerping aan het kind als eindoplossing ziet Beetje rare opmerking van jouw kant als je het mij vraagt, aangezien ik al eerder heb aangegeven dat een tik niet per se de oplossing is. Ik probeer alleen het stigma van het onderwerp af te halen

wat ik bedoelde met het eerste is

quote:

Maar goed, ff rustig erover nadenkend ga ik er van uit dat je dat niet zal ontkennen, die intensieve betrokkenheid, en dat het brood nodig is, maar dat we een tik als medehulpmiddel niet zo snel moeten afschuiven.

dan zal de rest waarschijnlijk ook wel duidelijk zijn.
met het proberen van het stigma af te komen kan er zo'n situatie geschets worden die impliceert dat je de tikken bij wijze van spreken verhemelt. (ik zeg bij wijze van spreken, he, niet zo letterlijk). Je hebt geloof ik 1x aangegeven dat je het als hulpmiddel ziet, en ik geloof zelfs dat dat indirect was in de vorm van "helemaal mee eens". niet een erg expliciete boodschap, dus misschien begrijp je ook de verwarring. het kan ook zijn dat ik erover heen heb gelezen, in dat geval, my wrong.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 14:02 schreef Maisnon het volgende:

Dit heeft dus wel met WoW te maken, omdat mijn broertje precies hetzelfde heeft.

Ouders scheiden, broertje depressief, gaat veel computeren, komt veel kilo's aan, schaamt zich voor zichzelf en vindt het echte leven maar kut, en gaat maar dag en nacht WoW spelen.

Hij is veel liever vrij in z'n spel, want in het echt moet ie toch naar iedereen luisteren. Laat hem maar eens op vakantie gaan weg van jullie, zonder zn pc, en in z'n eentje

Dat ie maar gaat werken voor zijn eigen spullen, internetverbinding en vreten. Dan gaat hij binnen een maand inzien dat op de kosten van pappie of mammie leven onder een paar regeltjes helemaal zo gek nog niet is.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 14:02 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Wat zou zo`n actie volgens jou kapot maken dan? Als de TS opkomt voor zijn moeder bijvoorbeeld? Ik snap jouw doemscenario niet echt? Ik krijg een beetje het gevoel dat je denkt dat kinderen vreselijk breekbaar, ontzettend fragiel en totaal niet tegen een stootje kunnen, en dat jij jezelf weg wil cijferen om het kind maar gelukkig te maken? Klopt dat? Heeft dat te maken met eigen ervaringen toevallig?

dat zeg ik net. het geeft de boodschap dat de ouders echt geen macht hebben. je gaat voorbij aan het feit dat kinderen dit soort subtiele boodschappen op een onbewuste manier in zich opnemen en dat daar de handelingen uit voortvloeien. het is misschien verschrikkelijk moeilijk om te geloven, maar veel rotgedrag van kinderen vloeit voort uit dit soort communicatie. het is belangrijk dat wat je zegt, wat je doet, je intenties en je handelen overeenkomen. anders krijgt het kind verschillende boodschappen door en dat kan fout gaan. kinderen, en pubers ook, zijn nog geestelijk te jong om zich zo diep te kunnen verdiepen in de psyche van volwassenen. hell, zelfs voor veel volwassenen is dit onmogelijk! Het is belangrijk dat in de fase waarin het gebeurt, het meer inzicht kunnen krijgen in zichzelf en anderen, dat het kind de juiste informatie krijgt.

ik zie het zoooo vaak gebeuren.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 14:10 schreef releaze het volgende:

[..]

dat zeg ik net. het geeft de boodschap dat de ouders echt geen macht hebben. je gaat voorbij aan het feit dat kinderen dit soort subtiele boodschappen op een onbewuste manier in zich opnemen en dat daar de handelingen uit voortvloeien. het is misschien verschrikkelijk moeilijk om te geloven, maar veel rotgedrag van kinderen vloeit voort uit dit soort communicatie. het is belangrijk dat wat je zegt, wat je doet, je intenties en je handelen overeenkomen. anders krijgt het kind verschillende boodschappen door en dat kan fout gaan. kinderen, en pubers ook, zijn nog geestelijk te jong om zich zo diep te kunnen verdiepen in de psyche van volwassenen. hell, zelfs voor veel volwassenen is dit onmogelijk! Het is belangrijk dat in de fase waarin het gebeurt, het meer inzicht kunnen krijgen in zichzelf en anderen, dat het kind de juiste informatie krijgt.

ik zie het zoooo vaak gebeuren.

Toen ik aangaf dat er een rol voor TS weg was gelegd, bedoelde ik niet dat TS maar als een Rambo tekeer moest gaan daar. Hij moet dit in samenspraak met zijn ouders doen. Hij moet laten zien dat zij 3en samen op 1 lijn zitten, en dat broerlief zich daar maar aan te houden heeft. Want anders krijg je dat broertje ineens wel naar zijn ouders gaat, om vervolgens de ouders en TS tegen elkaar uit te spelen.

Volgens mij kan Scorpie beter verwoorden wat ik bedoel, want ik krijg het niet echt gezegd. Ik hoor een hoop psychologisch gelul (excuse me for calling it that). Er zit zeker wat in, daar gaat het ook helemaal niet om, maar ik wil net als Scorpie dat stigma van een 'tik' afhalen. Het is net alsof je een boeman bent als je in de wereld van vandaag een tik uitdeelt om je kind in toom te houden.

Mijn zusje heeft het meerendeel wat in het lijstje staat en en veel gaven we de schuld aan de puberteit en we dachten zelfs nog haar karakter maar de dokter denkt misschien aan een bepaalde VORM van ADHD

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 14:15 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Alsnog, dit verhaal is totaal geen antwoord op mijn vraag in de 2e alinea.
Daarnaast is dit een verschil van mening, ik geloof totaal niet in het "onderbewuste" gedeelte van pubers, aangezien ze op dat moment nog veel te druk zijn met HELE andere zaken. Maar zoals ik al eerder zijn, onze meningen liggen echt mijlenver uit elkaar

ik zie kinderen niet als fragiele wezens. in feite zie ik kinderen als hele sterke wezens, sterker nog dan volwassenen. dit komt mede door hun flexibiliteit en inventiviteit die ze door de jaren heen steeds meer veliezen, wat uiteraard niet vreemd is. ik ben iemand die van deze prachtige kindse eigenschappen gebruik wil maken. nu schoppen we kinderen in een hoekje onder het mom van, ga jij maar spelen, je weet toch niet waar je het over hebt, en dat hoeft ook niet. terwijl we opeens op hun 14e onder het mom van ga jij maar spelen, je weet niet waar je het over hebt GEDRAAG JE EEns AnDERS tegen ze schreeuwen, terwijl we ze nog nooit iets anders hebben geleerd. En ze dan ook nog straffen omdat ze het niet kunnen. Het spijt me, maar dat is logica dat in mijn ogen niet rijmt. natuurlijk kunnen ze zich gedeeltelijk nog wel aanpassen, maar in de puberteit gaat dat al een stuk moeilijker dan vroeger, omdat ze zo verschrikkelijk bezig zijn met zichzelf.
als je je kinderen zelfstandig wilt maken, zich wil leren richten op z'n persoonlijk kunnen, maar ook een aardig gemeenschapsmens wilt maken die zelfstandig kan handelen binnen de gemeenschap, een kind wat het liefste niks te kort komt maar respect heeft voor een ander of andere situaties waarin mensen te kort komen, dan heb je een heel stevige opvoeding nodig die begint bij de geboorte. Zoals je kan zien zijn de wensen die wij voor onze kinderen hebben heel, heel erg breed. Het is niet meer, "zolang je maar inkomsten hebt en naar de kerk gaat en een vrouw krijgt en 3 kinderen, dan is alles best", de eisen voor onze toekomstige burgers/maatschappij zijn drastisch veranderd. veelzijdige wensen vergen een veelzijdige opvoeding. het vergt écht wat van ouders, maar men realiseert zich dat heel weinig. wat overigens ook niet vreemd is, omdat wij, zei ik al eerder, de eerste dan wel de tweede generatie zijn die kinderen volgens dit model willen opvoeden. we hebben geen voorgangers, we moeten het allemaal zelf leren uitzoeken. en de ene ouder gaat dat wat makkelijker af dan de andere, om verschillende redenen.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 14:15 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Alsnog, dit verhaal is totaal geen antwoord op mijn vragen in de 2e alinea.

Daarnaast is dit een verschil van mening, ik geloof totaal niet in het "onderbewuste" gedeelte van pubers, aangezien ze op dat moment nog veel te druk zijn met HELE andere zaken, verder geloof ik niet zo in die fijngevoeligheid Duidelijkheid is het belangrijkste
Kijk, als je A zegt moet je ook B doen, anders schiet het niet op. Maar subtiele nuanceringen in acties e.d moet gewoon kunnen. Verder denk ik dat jij heel erg gefocust bent op gelukzaligheid van je kids, en ben je in staat jezelf er helemaal voor weg te cijferen (no offense, dat is helemaal niet slecht).
Je bent zelfs bereid er zover in te gaan dat jij jezelf wil gaan aanpassen aan je kids!
Ik ben toch heel anders daarin.

Maar zoals ik al eerder zijn, onze meningen liggen echt mijlenver uit elkaar

ik ben niet bereid mezelf (helemaal) weg te cijferen voor mijn kids, maar ik ben ook niet bereid hen weg te cijferen omdat "ik volwassen ben" en "het allemaal wel beter weet". Ik wil een omgeving voor mijn kinderen creeeren waarin zij zich kunnen ontwikkelen, vanuit zichzelf, maar ook vanuit mij en mn partner, en vanuit de maatschappij. Ik heb het idee dat ze dan een stuk gelukkiger kunnen zijn dan wanneer ze maar van alles wordt verteld, van doe maar dit of doe maar dat. Het geeft ze veel meer controle en spelruimte binnen bepaalde beperkte gebieden en situaties. (zoals thuis, zoals op het werk, zoals in de maatschappij)

Mocht de TS deze thread aan z'n ouders laten zien hebben ze iig wel een interessante discussie waar ze misschien houvast aan kunnen hebben. Het ene uiterste, het andere uiterste, wat willen we nou eigenlijk

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 14:19 schreef Stoeteltje het volgende:
Mijn zusje heeft het meerendeel wat in het lijstje staat en en veel gaven we de schuld aan de puberteit en we dachten zelfs nog haar karakter maar de dokter denkt misschien aan een bepaalde VORM van ADHD

Nee dokter heeft dit ook niet aan haar medegedeeld maar aan mijn moeder en ja binnekort wordt ze getest eerst dat maar afwachten