Lastige situatie thuis.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:08 schreef Grumpey het volgende:
En voor mutsaers --> het verschilt per individu, maar iemand die 40 uur per week in een virituele wereld leeft kan het beste beetje in de gaten gehouden worden en gedwongen worden een beetje rekening te houden met anderen in de echte wereld. Vandaar de barriere van een pc in de huiskamer.

Daar heb je gelijk in; ik had er wel 1 op mijn kamer staan, maar daar zat ik uit mezelf sowieso nooit langer dan een uur of 8 per week achter.
Met een verslaving aan WoW is de huiskamerpc inderdaad wel een betere oplossing ja...

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:05 schreef Scorpie het volgende:

[..]

En ik ben van mening dat nu deze jongen in de puberteit zit het de meest ideale mogelijkheid is om hem dermate te veranderen dat hij goed voorbereid de maatschappij in kan gaan. Juist in de puberteit veranderd er zoveel, waaronder je hele karakter, dat is een gouden mogelijkheid voor de ouders om alles recht te zetten.

Dat is echt complete bullshit. De invloeden van de jaren voor de puberteit hebben juist een verschrikkelijke uitwerking op het gedrag van het kind in de puberteit. Je kan die twee dingen niet los van elkaar zien, alleen maar omdat er hormonen door z'n lichaam gieren.
En zelfs als, for the sake of arguement, dan is slaan dus echt de laatste optie. Opvoeden doe je niet door middel van slaan, dat doe je gewoon tactisch en komt in vele vormen. Juist in de puberteit moet je je als ouder keihard gaan inzetten voor het kind, ff een tik tussendoor, zo kom je d'r niet mee weg.

Als het kereltje al zo wijs is kan hij ook zelf zijn onkosten financieren toch? Hij is 14 een krantenwijk mag ...dus als ik moeders/vaders was in dit fijne gezin zorgde ik ervoor dat hij een paar leuke wijken kreeg! Is het afgelopen met op zijn kamertje geweldig zitten te wezen, en is ie hij zo moe dat ie het niet eens in z'n kop haalt lelijk te doen tegen moeders. Kleding verzorgingsproducten met die kosten zou ik eens beginnen, kranten in de sloot gooien.... oke geen geld!
En n kereltje met alleen VWO bereikt in het leven ook niet zo gigantisch veel, dan ben je als timmerman beter af! Leg dat je broertje maar eens uit!
ps. ze beginnen binnenkort met het programma van etter tot engel mss wat voor je broertje?

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:10 schreef JoPiDo het volgende:

keihard aanpakken dat soort gedrag, en slaan mag in mijn ogen, als laatste redmiddel

MIJ EEN DOMME BOUWVAKKER NOEMEN? PETS PETS PETS!!!

Laatste redmiddel, noem je dat. Dat is een ernstig impulsieve actie, gewoon omdat jij als ouder veel te fucking lui bent om je écht in te zetten voor het gedrag van je kind.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:12 schreef marlieske het volgende:
Als het kereltje al zo wijs is kan hij ook zelf zijn onkosten financieren toch? Hij is 14 een krantenwijk mag ...dus als ik moeders/vaders was in dit fijne gezin zorgde ik ervoor dat hij een paar leuke wijken kreeg! Is het afgelopen met op zijn kamertje geweldig zitten te wezen, en is ie hij zo moe dat ie het niet eens in z'n kop haalt lelijk te doen tegen moeders. Kleding verzorgingsproducten met die kosten zou ik eens beginnen, kranten in de sloot gooien.... oke geen geld!
En n kereltje met alleen VWO bereikt in het leven ook niet zo gigantisch veel, dan ben je als timmerman beter af! Leg dat je broertje maar eens uit!
ps. ze beginnen binnenkort met het programma van etter tot engel mss wat voor je broertje?

Oja dat is de manier het kereltje keihard aan het werk zetten terwijl hij net VWO 4 haalt
Gewoon de stekker eruit en buiten spelen na je huiswerk.

Nou slaan blijkt maar weer de oplossing te zijn
^{aldus vele 16 jarigen}

Als ik moeder was en mijn zoon dreigde mij te slaan dan kreeg hij er een ja !
Waar haalt ie het gore lef vandaan!

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:16 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Waarom gelijk een bende hulpverleners en pro`s erop af sturen? Dat is zo 2005, echt zo`n modeverschijnsel. Gelijk wat etiketjes op het kind plakken met stoornissen, ziektes en volproppen met medicijen, en hoppa het volgende probleemkind is geboren.

Waar heb je dat beeld in godsnaam vandaan?

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:15 schreef kareltje_de_grote het volgende:
Nou slaan blijkt maar weer de oplossing te zijn
^{denken vele 16 jarigen}

Slaan is niet DE oplossing
oh wacht, slaan is de laatste paar jaar taboe geworden...
als je kind strontvervelend is in de supermarkt en je geeft een tik op zjin reet dan heb je een uur later de politie aan de deur voor kindermishandeling...

de oplossing : geef hem een lieve knuffel en nog een xbox om hem stil te houden

WoW speel je toch online? Internet opzeggen komt veel harder aan dan welke fysieke klap dan ook.
Helaas heb je hier natuurlijk ook jezelf mee en/of de ouders mee, maar om een niet goed opgevoed
kind weer op de rails te krijgen zullen jullie zelf ook wat moeten bijdragen. It's a though job

Mensen die hier als advies geven dat het broertje een paar harde klappen moet krijgen zijn er zelf
waarschijnlijk niet goed van op de hoogte dat dat niet bepaald helpt en je er een behoorlijk verknipt
kind van maakt. Dat hij dat op dit moment al in enige mate is ligt in mijn ogen inderdaad helaas aan
de te makkelijke houding van de ouders die ze ongetwijfeld al 14 jaar zo in stand houden met hem.

Je ouders hoeven niet perse jouw broertje mee te nemen naar een psycholoog, maar kunnen zelf
gaan om advies te krijgen over hoe ze het het beste aan kunnen pakken. Als mensen dit niet
gewend zijn kun je niet van ze verwachten dat ze ineens precies weten wat ze wel moeten doen.
Terwijl een psycholoog ze daarin uitstekend kan begeleiden. Hij of zij beslist wel dan of het noodzakelijk
is dat broerlief ook eens meekomt, of dat het door alleen de ouders op het goede spoor te zetten
allemaal weer recht getrokken kan worden.

Hier in Haarlem heb je zoiets als de opvoedwinkel waar je cursussen kunt volgen voor een bepaald
slag kinderen (bijvoorbeeld kids met ADHD of kids die zwaar puberen) Wijs je ouders daar eens op.

Aangezien het met jou trouwens wel goed lijkt te gaan en jij wel iets meer van normen en waarden
heb meegekregen hebben ze het ook niet helemaal fout gedaan ofzo, maar bij verschillende kinderen
hoort gewoon vaak een verschillende aanpak en dat is waar mensen soms nogal eens aan voorbij gaan.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:17 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Waarom is het gelijk weer slaan? Een corrigerende tik op je achterhoofd is niet gelijk slaan hoor, my god wat een doembeelden haalt iedereen zich in zijn hoofd bij een corrigerende tik

Waarom denk je dat een corrigerende tik in deze fase effect zou hebben?

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:16 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Waarom gelijk een bende hulpverleners en pro`s erop af sturen? Dat is zo 2005, echt zo`n modeverschijnsel. Gelijk wat etiketjes op het kind plakken met stoornissen, ziektes en volproppen met medicijen, en hoppa het volgende probleemkind is geboren.

precies,...dat zielige gedoe moet ook maar eens afgelopen zijn. kinderen kunnen meer hebben dan je denkt...zijn echt geen tere zieltjes...

discipline is het beste wat je je kind kan geven,....en bij sommige gevallen moet je soms slaan

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:17 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Waarom is het gelijk weer slaan? Een corrigerende tik op je achterhoofd is niet gelijk slaan hoor, my god wat een doembeelden haalt iedereen zich in zijn hoofd bij een corrigerende tik

Nou als ik het topic zo doorlees beweert het merendeel dat ze dat gedrag er wel even uitrammen.

En ik vraag me af of een corrigerende tik wel helpt.

Ik lees veel reacties à la, corrigerende tik... Maar waar ik bang voor ben, is als je daar nu pas mee begint, dat helemaal verkeerd aanpakt... Immers, het ventje is het helemaal niet gewned om een tik te krijgen van zijn ouders, en als zijn ouders nu ineens gaan slaan is hij lichamelijk ook sterk genoeg om, zeker als de stoppen doorslaan, heel erg lelijk terug te slaan... Daarbij is nu plots een tik geven een uiting van overmacht en wanhoop bij de ouders, het zou op mij overkomen als 'nu we niet meer weten wat we moeten proberen we dit maar als laatste redmiddel'. Ik kan het niet mer zekerheid zeggen, maar mij lijkt dat dit nu zeker geen geschikte optie is.

Als je broertje in een normale bui is, is het dan een optie om eens te proberen te praten? En dan misschie niet direct met je ouders, maar eerst met jou, TS? Laat hem eens tegen jou vertellen waarom hij zo gemeen doet naar zijn ouders en of hij er zelf nu blij mee is wat hij doet... Wat hij eraan heeft als hij zijn ouders de grond in boort.. Probeer vooral niet te dreigen of op beschuldigende toon te praten maar probeer echt hém te begrijpen en leef met hem mee, al is dat op dat moment misschien niet 100% wat jij écht voelt. Ik denk dat een goed gesprek stap 1 is.

En wat betreft het WoW'en, ik ken het spel zelf (gelukkig) niet maar weet inmiddels wel dat het verslavend kan zijn, misschien kun je afspreken dat hij op vaste tijden mag WoW'en (en neem dat een beetje ruim in de vakantie), en dat hij een uurtje voor hij naar bed gaat nog even naar beneden komt? En dat hij verplicht moet lunchen? Je kunt er altijd wel iets tegenover zetten, kleedgeld of zakgeld inhouden, modem uitzetten, noem maar wat...

Succes TS, hou ons op de hoogte.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:18 schreef Scorpie het volgende:
1) ADHD
2) Dyslectie
3) Een combinatie van deze twee factoren

jij kennelijk 't is dysleXie

Deze situatie klinkt net als een stuk wat ik uit een ontwikkelingspsychologieboek van kinderen en adolescenten heb gehaald voor een jaarwerkstuk:

quote:

Zelfcontrole
Zelfcontrole is de vaardigheid om iemands gedrag te reguleren en om acties te remmen die onacceptabel zijn of in conflict zijn met een bepaald doel (Schaffer, 1999).
Eerder werd al geschreven dat adolescenten hun inzicht in hun eigen persoon proberen te ordenen in een mentaal schema. Ook de inzichten die tegenstrijdig lijken worden op deze manier geordend. Echter, tot ongeveer 16 jaar zijn adolescenten zijn adolescenten niet echt op de hoogte van hun inconsequenties en tegenstrijdigheden, of trekken zij zich er op zijn minst niets van aan (Sigelman & Schaffer, 1991).
Tijdens de adolescentie verplaatst de invloed op de adolescent zich meer en meer van de ouders naar de vrienden. Het gedrag van het individu wordt geïnternaliseerd. Dit wil zeggen dat het individu zijn eigen normen, waarden en standaarden gaat hanteren. De adolescent zal zich steeds minder gaan aantrekken wat zijn ouders ervan vinden. Het hanteren van eigen normen, waarden en standaarden kan de zelfcontrole in gevaar brengen. Wanneer het individu lak aan alles gaat krijgen kan het zijn dat hij juist die gedragingen gaat uivoeren die de ouders juist niet willen (Schaffer, 1999).

Als ik dit zo lees is het een ontspoorde zelfcontrole. Maar goed, er staat weer niet bij wat er aan te doen is . Slaan zou ik persoonlijk nooit doen in ieder geval. Ik zou eerder dreigen WoW af te nemen bij voortdurend gedrag. Daar hecht hij blijkbaar het meeste waarde aan.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:05 schreef Grumpey het volgende:
wat mij het meest verbaasd van het verhaal:

heeft dat kind zijn EIGEN pc?!?!

Ik kreeg pas een tv (ander tijdperk) toen ik 16 was, en die had ik zelf bijelkaar gespaard met een krantenwijk. En ik ben nu pas 23, om even aan te geven dat ik een gastje van 14 met een (nogmaals) EIGEN pc echt achterlijk vind.

Gewoon 1 PC in het hele huis, zet hem in de huiskamer zodat je je kinderen kan controleren en het sociale contact vergroot. Maar door kinderen hun eigen pc te geven vraag je erom he, wat was de gedachte? Hij is zo lekker stil op zijn kamer achter dat beeldscherm en we hebben er dan geen last van?

Wat een onzin!

Ik was 8 toen ik mijn eerste tv bij elkaar had gespaard en 12 toen ik mijn eigen PC kreeg. Heeft geen zak met die materiële zaken te maken. Wel met hoe ouders hun kinderen ermee leren / laten omgaan.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:18 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Ga maar na, hoeveel kids hebben tegenwoordig:

1) ADHD
2) Dyslectie
3) Een combinatie van deze twee factoren

Al dan niet door hun moeder opgeplakt gekregen? Zodra een kind tegenwoordig druk doet, is het gelijk ADHD. Vroeger kwam dat nog door kleurstoffen, tegenwoordig is het een stoornis

\

Dat is geen antwoord op mijn vraag.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:14 schreef Dementor het volgende:

[..]

Oja dat is de manier het kereltje keihard aan het werk zetten terwijl hij net VWO 4 haalt
Gewoon de stekker eruit en buiten spelen na je huiswerk.

Beter zakken voor zijn school als met zijn 30 een crimineel en asociaal figuur zijn nietwaar?
En een krantenwijkje of 2 en school gaan best samen hoor, hij speelt nu toch al uren op een dag WoW!
Laat het is wat nuttigs doen.
Leer hem maar eens verantwoordelijkheid, zijn vader en moeder zorgen al jaren voor hem maar dankbaarheid straalt nu niet echt van dit verhaal af.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:13 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Hoe zou jij zo`n kankerhoer opmerking aanpakken dan? Ik ben benieuwd?

ik zou in eerste instantie opzoek gaan naar de oorzaken van het gedrag, met of zonder hulp van buitenaf. ik zou kijken welke omstandigheden het gedrag negatief beinvloeden en kijken of ik wat aan die invloeden kan doen. wat maakt hem, naast z'n puberteit, zo onzeker, word ie gepest op school, is het iets wat ik tegen hem zeg of doe, wat kan ik veranderen. heeft ie last van z'n intelligentie, wordt ie wel voldoende gestimuleerd. (heb ff geen vraagteken tot mn beschikking, excuses)

hem een klap geven omdat ie kankerhoer zegt is niets meer dan symtoombestrijding. wil je het probleem oplossen ga dan opzoek naar de kern, en werk vanuit dat punt. ja, het kost heel erg veel tijd en energie, maar dat is nou eenmaal bij kinderen, in ieder geval voor de kinderen van nu waarvan heel erg verwacht wordt dat ze vooral zichzelf leren zijn, individualistisch kunnen handelen, waarvan veel verwacht wordt maar die ook niks te kort mogen komen in hun bestaan. het is een verschrikkelijk complex opvoedingsdoel, omdat de ouders van nu de eerste en tweede generatie zijn die dit doel willen vervullen. bij de voorgaande generaties was het "je wordt of arbeider, of huisvrouw, en wat je zelf vindt, boeie!", heel simpel gezegd.

Je broertje klink echt als een lui kadaver, een computer verslaafd stuk vreten.. En niet dat ik ook maar enig verstand heb van opvoeden, maar..

Je vader uitmaken voor "domme bouwvakker" zoiets had ik thuis niet echt moeten proberen. Laat staan dat ik het van mijn (toekomstige) zoon of dochter zou pikken.

Lijkt erop dat je ouders gebrek hebben aan autoriteit. En die grenzeloosheid, gebrek aan corrigerende maatregelen, geen grenzen stellen.. daar kan je broertje niet mee omgaan denk ik.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:18 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Ga maar na, hoeveel kids hebben tegenwoordig:

1) ADHD
2) Dyslectie
3) Een combinatie van deze twee factoren

Al dan niet door hun moeder opgeplakt gekregen? Zodra een kind tegenwoordig druk doet, is het gelijk ADHD. Vroeger kwam dat nog door kleurstoffen, tegenwoordig is het een stoornis

Mja, je moet ze niet zo snel een ziekte toeschrijven. Denk eerder dat het probleem is dat hij moeite heeft met het uiten van zijn gevoelens en zich onzeker voelt, en alles (problemen met vrienden, het zij in WoW) opkropt. En de ouders zijn de pineut als alles eruit wordt gegooit.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:22 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Oke, ik heb in mijn omgeving / familie een stuk of 10 gezinnen met allemaal kinderen varierend van 0-16.
Op verjaardagen e.d hoor ik alleen maar de nieuwste ziektebeelden, stoornissen, therapie-experimenten en opvoedkundige theorietjes van de kids en de ouders Volgens mij heeft 90% dyslexie, 80% ADHD en de overige 10% een vorm van mentale achterstand waardoor ze zo druk zijn/achterlopen en moeilijk te hanteren zijn

PDD-nos ^ofzo

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:20 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Omdat kinderen nogal de neiging hebben door te slaan in hun emotionele doordramgedrag?
Een onverwachte tik op het achterhoofd deed bij mij iig me bek houden en na te denken waarom ik die klap had gehad, om vervolgens te concluderen dat hij toch echt wel terecht was.

Wanneer dat op tijd gebeurt is dat zo. Wanneer je echter zo ver beland ben dat je meent dat jij de dienst uit maakt, zul je het eerder als een onterechte aanval zien, en terug slaan, of misschien juist het slachtoffer uit gaan hangen ("Ik word mishandeld!").

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:22 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Oke, ik heb in mijn omgeving / familie een stuk of 10 gezinnen met allemaal kinderen varierend van 0-16.
Op verjaardagen e.d hoor ik alleen maar de nieuwste ziektebeelden, stoornissen, therapie-experimenten en opvoedkundige theorietjes van de kids en de ouders Volgens mij heeft 90% dyslexie, 80% ADHD en de overige 10% een vorm van mentale achterstand waardoor ze zo druk zijn/achterlopen en moeilijk te hanteren zijn

In hoeverre zijn al die diagnoses ook gegeven door iemand anders dan de ouders? Vertellen de ouders verder ook het volledige verhaal?

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:26 schreef Scorpie het volgende:

[..]

-verhaal-

C
A
gewoon ff vragen waarom hij zo reageert, hoeft geen half uur te duren, maar gewoon 2 min ofzo. voldoende.

Je beschrijft een superioriteitsgevoel; dat is prima te rijmen met vernederende opmerkingen en het ontbreken van schuldgevoel. Hij doet het namelijk niet om te kwetsen, hij zegt het gewoon zoals het is. Het is niet zijn schuld dat jullie inferieur zijn - vanuit hem gezien, natuurlijk.

Wist je dat WoW dit soort gevoelens versterkt?
In computerspellen kun je altijd dingen die je in het echt niet kunt, maar WoW is veel realistischer omdat je vooral interactie met mensen hebt.
Het maakt in WoW niet uit of je een puber van 14 bent, als je een superwizzard bent, ben je gewoon iedereen de baas. En als je wint, win je van mensen, niet van een computer. Dat maakt verschil.
Onlangs is er in Azië een tiener doorgedraaid omdat hij er niet tegen kon dat hij de dingen die hij in WoW kon niet in het echt kon doen. Een uitwas, ja, maar zou hij de enige zijn?

Ik weet niet hoe ik er mee om zou gaan... in elk geval is uit huis sturen geen optie voor een puber van 14.
Ook praten en begrip bij hem kweken werkt absoluut averechts. Dat neemt hij niet aan van inferieure mensen zoals zijn familie.
Maar als hij zo graag WoW speelt zou ik hem daar op pakken. Als ik zijn vader was mocht hij mij een inferieure bouwvakker vinden. Dat recht heeft hij, en daar is hij ook een puber voor.
Maar ik ben dan ook degene die zijn netwerkkabels meeneemt. En die krijgt hij elke avond terug als hij die dag normaal heeft gedaan. Dat wil zeggen: Zich aan de regels houden en beleefd zijn.
Hij hoeft het niet te menen! Maar hij houdt zich aan de regels en hij is beleefd. Heel simpel te begrijpen (zeker voor een superieure intelligentie).
Zo niet: Geen netwerkkabels.
Echt supersimpel, lik op stuk beleid. Zodat zelfs een superieure breezer het kan snappen.

Oh, en wie mijn vrouw aan het huilen maakt heeft echt een probleem.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:20 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Omdat kinderen nogal de neiging hebben door te slaan in hun emotionele doordramgedrag?
Een onverwachte tik op het achterhoofd deed bij mij iig me bek houden en na te denken waarom ik die klap had gehad, om vervolgens te concluderen dat hij toch echt wel terecht was.

Maar vind je dat je daar zelf beter van geworden bent? Mijn ouders hielden er juist mee op toen wij de puberteit bereikten, daarvoor kregen wij ook wel eens een tik.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:20 schreef Scorpie het volgende:
Een onverwachte tik op het achterhoofd deed bij mij iig me bek houden en na te denken waarom ik die klap had gehad, om vervolgens te concluderen dat hij toch echt wel terecht was.

Maar een echt begripvol en meelevend typje lijk je er niet van geworden te zijn

Jouw advies zal gewoon niet werken jongen. Je moet je ook wat inleven in die ouders, een moeder die
zichzelf uit laat schelden en daarbij zelfs in tranen uitbarst zal niet van de een of de andere dag zichzelf
met dusdanig ouderlijk overwicht op kunnen stellen en/of zelfs zoonlief een paar klappen gaan geven.

Had zij, of de vader, dit in zich gehad dan was het natuurlijk allang gebeurd. Ga daar nou eens niet
aan voorbij en denk eens wat beter na over echte oplossingen waar de TS wat mee kan. En denk
niet dat elke psycholoog een zweverig type is dat alleen maar etiketjes opplakt. Sommigen zijn keihard
en recht voor zijn raap. Precies zo'n type dat de ouders nodig hebben om hen de middelen aan te
reiken en de weg te wijzen die ze moeten bewandelen om dat jong weer in het gareel te krijgen.

je vader moet hem tikken verkopen, voor een zacht prijsje!

als je dreigt met je gaat het huis uit, heeft hij een grote mond, zet hem het huis uit (1dag) en hij komt met hangende pootjes terug!

het kan ook zijn dat je broertje erg ongelukkig is met zijn leven. dat had ik vroeger ook en thuis waren ze daar de dupe van.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:26 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Oke even een situatie zoals in mijn eigen jeugd is voorgekomen.
Ik kom net thuis van een kutdag op school, ga computeren en eet lekker veel chips en cola, en ben lekker op me computer bezig met een nieuw schietspelletje
Net als ik bij een eindbaas ben komt mijn moeder binnen en zegt dat ik me kamer op moet ruimen, hierdoor raak ik afgeleid en verlies ik van de eindbaas
Ik ben hierdoor zo kwaad, fucked up en boos dat ik me moeder uitscheld voor kankerhoer, dat ze maar dood mag gaan aan de ergste beenmergkanker die je kan krijgen.

Wie is volgens jou de schuldige?

A) De kutdag op school, dat wekt agressie op.
B) Het schietspelletje, dat wekt agressie op.
C) Ikzelf, want ik mag dat soort dingen nooit roepen.
D) Een combinatie van veel meer factoren dan alleen de bovenste drie

En wat is volgens jou de beste reactie?

A) We praten erover, waarom ik dat zei en waarom ik het zo voel, waardoor ik nog minder kan doen waar ik zin in heb
B) Me moeder loopt huilend weg, waarna ik verder ga met mijn spelletje, afkoel en s`avonds op me flikker krijg aan tafel en er over gepraat wordt terwijl het mij dan weinig meer kan boeien.
C) Me moeder geeft me een tik op me achterhoofd, roept dat ze dat soort taal niet meer wil hebben hier, en als ik dat nog een keer doe ik er nog een mep achteraan kan verwachten.

geen. je ouders staan in het volste recht te vertellen hoe zij zich voelen over jouw wangedrag en dat ze dat soort taal liever niet willen horen. ze moeten ook begrijpen dat het moment voor jouw gevoel verschrikkelijk slecht getimed is, en dat ze ook daar rekening mee moeten houden en dat dat ook veroorzaker was van jouw vreemde reactie. mijn idee is dat je al dan niet samen een oplossing zoekt waarbij het gevoel van allebei beantwoord wordt. spreek met elkaar af wat de consequenties voor de partijen zijn als ze zich niet aan de afspraken houden en leef die na.

ik ben bang dat je met kinderen veel, veel inventiever moet zijn en dat je de inventiviteit van de kinderen ook aan bod moet laten komen. je zal verbaasd staan om te zien wat kinderen allemaal kunnen. we willen kinderen allemaal zo graag volwassen en zelfstandig zien maar door de hele opvoeding staat centraal dat ze ernstig beperkt volwassen en zelfstandig mogen functioneren. pa en ma beslissen toch alles. de school beslist alles. eigen verantwoordelijkheid is er niet, alleen maar verantwoording aan de wil van een ander. Communicatie is echt the key factor. De handelingen van de hedendaagse opvoeding is ontzettend inconsistent met het opvoedingsdoel wat we met z'n allen nastreven. (vooral bij probleemjongeren is dit het geval. we willen het ene, maar we doen het andere)

quote:

gewoon ff vragen waarom hij zo reageert, hoeft geen half uur te duren, maar gewoon 2 min ofzo. voldoende.

Je kunt een puber van 14 niet vragen waarom hij iets zegt.
Hij heeft eenvoudig weg niet de bagage om die vraag te beantwoorden.
En zeker in dit geval betekent zo'n vraag een grote vernedering: "Ik leun achterover en jij mag mij even een fijne analyse geven waaruit blijkt wat jij allemaal fout doet."
Dat is te vernederend voor een puber van 14, en die graaft zich in, weigert te antwoorden.
En hij merkt dat die strategie werkt.

Als je keer op keer het antwoord krijgt "weet ik niet" verlies je dit, omdat hij weigert erover na te denken.
Zo wint zijn superioriteitsgevoel, en verliezen de ouders.

Daarom zou ik het eens proberen met zeer strenge (doch rechtvaardige) regels, met daaraan gekoppeld een zeer directe straf en beloning.

Zo voorkom je dat je hem laat kiezen tussen vasthouden aan zijn superioriteitsgevoel, of het opgeven daarvan (wat TS het liefste zou willen).
Zo leert hij dat hij best superieur kan zijn (of dat zo kan voelen), maar dat hij zich wel aan de regels te houden heeft - een zeer waardevolle les voor de rest van het leven.

M.a.w: Direct beoordelen op zijn gedrag, niet op zijn gevoelens.
Zijn gevoelens zijn namelijk van hem. Je kunt niet eisen dat hij bepaalde gevoelens wel of niet heeft.
Maar je kunt hem wel leren dat hij zijn eigen gevoelens onder controle moet houden - en als hij dat niet doet zijn er ogenblikkelijk consequenties.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:37 schreef rival het volgende:
je vader moet hem tikken verkopen, voor een zacht prijsje!

als je dreigt met je gaat het huis uit, heeft hij een grote mond, zet hem het huis uit (1dag) en hij komt met hangende pootjes terug!

en het verslechtert de situatie alleen als er niet iets aangepakt wordt daarna door allebei de partijen.
angst is een zeer slechte raadgever.

quote:

wie zijn zoon niet slaat, haat hem

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 12:45 schreef releaze het volgende:

[..]

en het verslechtert de situatie alleen als er niet iets aangepakt wordt daarna door allebei de partijen.
angst is een zeer slechte raadgever.

daarna moeten er zeker dingen veranderen! maar als mijn moeder zei. anders ga je het huis maar uit. zei ik ook altijd.. prima.. boeit me niet....

ze deed het namelijk nooit.... tot op die ene dag..... ik kon toen bij een vriend slapen.. maar op dat moment besefte ik wel dat ik zo helemaal nergens terrecht zou komen, dat ik niks was!

Als ik vroeger een grote muil tegen m'n vader had kreeg ik klappen. Dat zou jouw vader ook eens moeten doen. Wat is dit voor een softie gezeik zeg? Keihard aanpakken dat tuig van de richel.

Hij wil zo graag het huis uit? Nou, flikker 'm dan gelijk op straat zodra 'ie een grote muil heeft!

Eigenlijk is het dus gewoon jullie eigen schuld. Hij kan het maken, want er wordt toch geen actie ondernomen. Je pa moet 'm gewoon laten voelen wie er de baas in huis is, en 'm daarna met zijn grote smoel de straat op bonjouren.

Via mijn werk (docent VMBO) kom ik vaak in aanraking met soortgelijke situaties. Hoewel iedere situatie weer anders is en een andere aanpak vergt, zijn er wel een aantal dingetjes die vrijwel altijd werken.

Om te beginnen denk ik dat je de opmerkingen over corrigerende tikken en dergelijke maar eventjes moet vergeten. Een corrigerende tik zal het probleem misschien korte tijd verhelpen maar wat als je broertje straks zestien is en misschien sterker is dan je vader. Wat ga je dan doen?

Ik denk dat het belangrijk is om zijn gedrag aan niet fysieke consequenties te verbinden.
Je moet wel duidelijk laten zien wie de baas is.

Je broertje is volgens mij erg goed in het naar zijn hand zetten van situaties
Je ouders hebben als dreigement geuit dat hij het huis uit moet. I.p.v. zijn gedrag te veranderen gebruikt hij het nu als middel om zijn oude gedrag te handhaven “ik ga toch het huis uit”.
Kijk, als je ouders van plan zijn om hem werkelijk het huis uit te zetten mogen ze dat best kenbaar maken. Als ze het toch niet tot uitvoering brengen kunnen ze er beter niet mee dreigen. Een niet uitgevoerd dreigement versterkt zijn positie alleen maar.

Als je moeder hem wil aanspreken op zijn gedrag zit hij in een moeilijke positie. Deze verdraait hij door je moeder na te doen zodat zij in de moeilijke positie zit.

Hoewel het moeilijk is om een puber 1,2,3 te veranderen denk ik dat het niet te laat is zoals eerder gesuggereerd is.
Laat je ouders met hem praten. Doe dit wanneer je broertje in een rustige bui is.
Je ouders zijn aan het woord, je broertje mag later.
Laat ze duidelijk zeggen welk gedrag ze niet meer accepteren en welke sancties hierop staan. Bepaal duidelijke regels. Spreek doelen af die haalbaar zijn. Spreek sancties af die realistisch zijn.

Om te beginnen lijkt het me een goede regel dat zijn computertijd drastisch ingekort gaat worden. Of zijn gedrag nu goed of slecht is, de hele dag een spel op de computer spelen lijkt me nooit goed.

Het is ook erg belangrijk om positief gedrag te belonen. Wijs hem er duidelijk op als zijn gedrag goed is. Zeg hem dat je het prettig vind hoe hij zich heeft gedragen. Vertel hem hoe jij je voelt nu hij zijn gedrag heeft aangepast.

Vervolgens is het zaak om deze regels consequent toe te passen. Dit is het moeilijkste deel maar ook het belangrijkste.

Mochten jullie er zelf niet aan uitkomen dan is het helemaal niet erg om professionele hulp in te schakelen. Dit komt veel vaker voor dan je denkt.

Ik wil jou en je ouders veel succes wensen en ik hoop dat je iets hebt aan de verschillende reacties in dit forum.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 11:59 schreef Scorpie het volgende:

[..]

Yeah right. We gaan erover theekransen, dat zal helpen. Echt hoor, als ik vroeger weer eens iets uitgevreten had kon ik de klap verwachten, en ik ben er VERDOMD blij om dat mijn ouders me zo opgevoed hebben, want ik heb fatsoen en normen en waarden erin gemept gekregen. Ik ben dan ook absoluut niet boos / traumatisch / verknipt zoals de hulpverleners zouden denken in dit geval.

Een harde tik is soms nodig om te laten zien wie echt de baas is. Dat jongetje heeft geen besef van wie de baas is, dus moet het met de harde hand. Theekransen en nahuilen doe je maar na die tik, dan heb je wat om over te praten.
Sim-pel.

Gezien de verbale agressie die je ten toon spreidt, heb je goed wat klappen gehad....