Dagboek van een kindermeisje. Deel negen.

quote:

Op donderdag 2 maart 2006 23:10 schreef LXIV het volgende:

Géén idee. Geen énkel gevoel bij. Net zoals dan of als, d of dt en geruild of gerolen.

Na een voorzetsel is het altijd 'hen': ik geef het boek aan hen.

Is er geen voorzetsel, dan is het 'hun' als het derde naamval is: ik geef hun het boek.
(Hun is derde naamval als je er 'aan' voor kunt denken.)

en als het vierde naamval is, dan is het 'hen': ik heb hen gevonden.
(Hen is vierde naamval als het het antwoord vormt op de vraag: wie/wat + gezegde + onderwerp. Wie heb ik gevonden? Hen. Hen is dus vierde naamval.)

Maar dit terzijde. Had eigenlijk gewoon een terugvindpost nodig.

quote:

Op donderdag 2 maart 2006 23:33 schreef _Floddertje_ het volgende:

[..]

Na een voorzetsel is het altijd 'hen': ik geef het boek aan hen.

Is er geen voorzetsel, dan is het 'hun' als het derde naamval is: ik geef hun het boek.
(Hun is derde naamval als je er 'aan' voor kunt denken.)

en als het vierde naamval is, dan is het 'hen': ik heb hen gevonden.
(Hen is vierde naamval als het het antwoord vormt op de vraag: wie/wat + gezegde + onderwerp. Wie heb ik gevonden? Hen. Hen is dus vierde naamval.)

Maar dit terzijde. Had eigenlijk gewoon een terugvindpost nodig.

Kijk. Hier kunnen we wat mee, Hijo!
_{tevens tvp "p}

Ik blijf benieuwd...

quote:

Op donderdag 2 maart 2006 23:41 schreef HijoDeDios het volgende:

[..]

Naar?

Ik denk dat Oblivion gewoon zijn algemene gemoedstoestand uitdrukt.
Hij zegt ook niet: "Ik blijf benieuwd naar", of "Ik ben benieuwd", maar heel duidelijk "Ik blijf benieuwd... ). Dat wil zeggen dat hij benieuwd geweest is, op dit moment benieuwd is en ervan overtuigd is dit in de toekomst ook te blijven.

Net zoals je bijvoorbeeld wantrouwige, pessimistische of blijmoedige figuren heb, is Oblivion klaarblijkelijk een benieuwd persoon.

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 00:00 schreef LXIV het volgende:


Net zoals je bijvoorbeeld wantrouwige, pessimistische of blijmoedige figuren heb, is Oblivion klaarblijkelijk een benieuwd persoon.

En een zij....

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 00:12 schreef Oblivion het volgende:

[..]

En een zij....

Zo ben ik een bevooroordeeld persoon...

tvp

Het niet te missen deel negen!

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 09:02 schreef Copycat het volgende:
Het niet te missen deel negen!

Precies, ik zit weer klaar voor de nieuwste ontwikkelingen

NIETS AAN DE HAND

Daniël is de laatste dagen moeilijk bereikbaar. Wat voert hij uit? Waar is hij? Met wie? En waarom staat hij op de meest onmogelijke momenten - 's nachts, 's morgens in alle vroegte - voor mijn deur, straalbezopen of wanhopig of juist extatisch van de poppers en de wilde, ongeremde toekomstplannen?

Hij maakt een crisis door, laten we het daar maar op houden. Het weekend in Parijs was een dieptepunt. Hij wil er niet over praten. Hij wil maar één ding en dat is mijn kleren met veel geweld van mijn lichaam rukken, als ik tenminste kleren aan heb; het is deze week al twee keer voorgekomen dat hij midden in de nacht met zijn volle gewicht tegen mijn voordeurbel stond te leunen, of met zijn voorhoofd, God zal het weten, de bel bleef maar rinkelen, en ik deed slaapdronken open, en het volgende moment had Daniël zich bovenop me gestort, ik wist niet meer hoe ik het had, en op de een of andere manier slaagde hij erin zich op de vloer van het halletje uit zijn pak te vechten, en uit zijn overhemd, en daarna beukte hij minutenlang op me in en hij schreeuwde het uit - de crisis die hij doormaakt, schijnt zijn opwinding tot het uiterste te drijven. De poppers zullen ook meehelpen.

"Nadine, wil je met me trouwen?" vroeg hij, nog steeds op de vloer van het halletje.
"Op je knieën hoef je in elk geval niet meer," zei ik lachend.
"Ik meen het. Zullen we trouwen?" Hij veegde een haarlok van mijn voorhoofd. "Ik ben je te laat tegengekomen. Ik heb tien jaar van mijn leven vergooid. Wég, die tien jaar heb ik eigenhandig door de plee gespoeld. Onvergeeflijk, wat een waste..."
"Denk je dat ik die tien jaar kan goedmaken?"
"Nee." Hij rolde van me af. "Maar de komende tien jaar... en de jaren daarna - wat denk je, zullen we in Madrid gaan wonen?"
"Madrid." Ik proefde het woord op mijn tong. "Ja, waarom niet?"

Hij bleef voor het eerst bij me slapen. In mijn bed, onder de wanstaltige bontdeken die mijn vriendin J. me voor mijn verjaardag heeft gegeven, een 'hoerendeken', volgens Daniël - in dat bed lagen we in elkaars armen, met mijn wang op de zijne en een knie op mijn dij. Ik kreeg kramp in mijn schouder en probeerde een andere houding aan te nemen en toen gingen zijn ogen open. "Ik hou van je," fluisterde hij meteen, en daarna: "We gaan naar Madrid," en: "Hoe laat is het?" en: "Straks vlieg ik naar München, ik heb een nieuwe geldschieter gevonden," en: "Heb je sigaretten?" en: "Jij bent argeloos, weet je dat?" en: "Ik word compleet wild van jou, helemaal lijp," en: "Gedeelde eenzaamheid is de hel, dat heb ik van mijn huwelijk geleerd," en: "Almería heeft een zacht klimaat, we kunnen ook naar Almería," en: "Heb je geld nodig?" en: "Ik ben mijn trouwring kwijtgeraakt," en: "Ketamine, heb je al eens ketamine geprobeerd? Stel je voor hoe het zou zijn om met dat spul te neuken," en: "Het Zuiden... we trekken naar het Zuiden, we zien wel waar we uitkomen," en: "Ik kan een aantal van mijn doeken verkopen," en zo sneed hij nog twaalf onderwerpen aan in anderhalve minuut, terwijl hij intussen wat mobiele telefoongesprekken afhandelde met twee telefoons tegelijk, hij heeft een extra mobiel gekocht, hij zegt: "Bereikbaarheid is van kapitaal belang."
Daarna moest hij weg. München riep.

Volgens mij moet Daniël even van de dope (poppers, coke, special K, en wat al niet meer) afblijven... maakt hem nog minder sympathiek. Op zich ook wel weer een kunst...

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 11:29 schreef Copycat het volgende:
Volgens mij moet Daniël even van de dope (poppers, coke, special K, en wat al niet meer) afblijven... maakt hem nog minder sympathiek. Op zich ook wel weer een kunst...

Nou ja, hij maakt een crisis door.

Ikzelf maak ook een crisis door: ik werd een halfuur geleden al verwacht bij de 'City Girls'- lunch chez Madame... In dat halve uur heeft ze me al zes keer gebeld om te informeren waar ik blijf, op steeds hogere toon, want de zalmhapjes en de champagnecocktails moeten om één uur worden 'uitgeserveerd', en voor die taak heeft ze Ute en mij uitverkoren

Maar het is nog lang geen één uur
_{Eerst rustig douchen.}

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 11:41 schreef Nadine26 het volgende:
Nou ja, hij maakt een crisis door.

En dan is de verleiding om soelaas in dope te zoeken extra groot... en extra risicovol. Hij zou nu juist nuchter alles op alles moeten zetten om zijn toko te redden. Het lijkt wellicht dat een snuifje hier en een slikje daarbij helpt, maar het brengt 'm alleen maar verder van zijn doel af.

Maar ach, de moraalridder hang ik al vaak genoeg in R&P uit .

_{Ketamine is trouwens best leuk, met mate.}

Het zevende telefoontje van Madame:

"Nadine, ben je zo ver?"
"Bijna. Ik kom eraan."
"Toch niet in die catsuit, mag ik hopen?"
"Catsuit?"
"Laatst droeg je een zwarte catsuit. Ik zou het op prijs stellen als je -"
"Dat was een trainingspak."
"Aparte trainingspakken draag jij. Heel apart." Ze klonk pissig. "Hoe dan ook, trek iets passends aan. Ik verwacht je over een kwartier."

Je laatste twee postings samenvattend:

- D. wil dat je iets uittrekt;
- Madame wil dat je iets aantrekt.
- Jij trekt je van niemand iets aan.

[ Bericht 0% gewijzigd door Hihat op 05-03-2006 17:19:03 ]

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 18:35 schreef Hihat het volgende:
Je laatste twee postings aamenvattend:

- D. wil dat je iets uittrekt;
- Madame wil dat je iets aantrekt.
- Jij trekt je van niemand iets aan.

quote:

ik deed slaapdronken open, en het volgende moment had Daniël zich bovenop me gestort, ik wist niet meer hoe ik het had, en op de een of andere manier slaagde hij erin zich op de vloer van het halletje uit zijn pak te vechten, en uit zijn overhemd, en daarna beukte hij minutenlang op me in en hij schreeuwde het uit -

Jij hebt zin in seks met hem als hij zich zo gedraagt? Die vent is echt volledig het spoor bijster. Als hij zo doorgaat eindigt hij in de goot. Zonder jou vermoed ik.

quote:

Op vrijdag 3 maart 2006 18:35 schreef Hihat het volgende:
Je laatste twee postings aamenvattend:

- D. wil dat je iets uittrekt;
- Madame wil dat je iets aantrekt.
- Jij trekt je van niemand iets aan.

! Briljant, dat doet dat word-samenvattings-programma dinges je niet na.

LUNCHEN MET DE CITY GIRLS

Ute had de champagnecocktails al uitgeserveerd toen ik aankwam bij Madame. Uit de luidsprekers klonk discrete jazzmuziek, de tafel was gedekt met linnen en zilver en kristal, en zoals altijd had Madame door haar bloemist een aantal gigantische boeketten laten bezorgen – haar vijftien vriendinnen hadden aan één blik op het interieur genoeg om te beseffen dat het haar goed ging. Uitstekend zelfs. Ze had alles onder controle. Nou ja: bijna alles, het enige probleem was haar ongehoorzame kindermeisje, ik dus, maar Madame begroette mij met een warme glimlach. Ze werd omringd door vier drukpratende vriendinnen.

Ik bleef op gepaste afstand staan wachten tot ze was uitgepraat. Intussen keek ik rond. Eén van de City Girls leek van een afstandje sprekend op Linda de Mol. Het duurde even, maar toen drong tot me door dat de overige City Girls variaties waren op hetzelfde thema, op Linda de Mol dus, alleen hadden deze Linda’s donker haar of dikke billen of zelfs Oosterse trekjes, maar dat maakte allemaal niet uit, de wonderbaarlijke gelijkenis zat hem in de perfecte kapsels en de showkleren en de televisiemake-up. Het was zeer vreemd. Toch leek het me geen afgesproken werk, ik bedoel dus dat de City Girls het zelf waarschijnlijk niet in de gaten hadden.
De enige vreemde eend in het gezelschap was Madame, maar wie weet spiegelt zij zich aan een Franse televisiester, Florence Ferrari of zo.

"Maar is hij niet gewoon aan de coke?” hoorde ik iemand aan Madame vragen. Het was een moeder die ik wel eens bij de school van de kinderen zie. Ze droeg een goudkleurige wikkeljurk met niets eronder, geen bh in elk geval, want haar tepels priemden als knikkers door de stof heen.
“Coke?” Madame tuurde in haar champagneglas. “Nee, hou op.”
“Ik vind dat je met hem moet praten.”
“Ik praat vaak genoeg met hem.”
“Ik bedoel echt praten.”
“Je bedoelt zeiken.”
“Praten is iets anders dan zeiken,” zei de vrouw in de wikkeljurk. “Ik denk dat je dat zelf ook wel weet, Anne-Sophie.”
“Daniël haat gezeik. Hij heeft gewoon een midlifecrisis.”
“Een midlifecrisis?” De wikkeljurk hád het niet meer. “Waar heeft hij het over?” riep ze schril. “Hij is nog niet eens veertig. Geef hem nog een paar jaar. Dan komt hij er snel genoeg achter wat een echte midlifecrisis is.”
“Is dat een bekentenis?” haakte een andere vrouw in. “Je schijnt een expert te zijn. Heeft Eelco een midlifecrisis gehad?”
“Wat het maar waar! Eelco werkt negentig uur per week, die valt op een dag gewoon dood neer. De Japanse midlifecrisis, zeg maar.”

Toen even niemand op Madame lette, kwam ze naar me toe. “Je bent veel te laat,” zei ze op gedempte toon. “Wat is er aan de hand, heb je weer een vriendje?”
Ik keek naar de grond. “Sorry, ik heb me een beetje verslapen. Kan ik iets doen?”
“Ja.” Ze had zich al omgedraaid. “Breng een paar extra asbakken, ze staan in de bijkeuken.”
“Waar is Ute?” riep ik haar na.
“Boven.” Ze wierp me een vernietigende blik toe, alsof het mijn schuld was dat Ute er weer tussenuit was geknepen. “Ze heeft hoge koorts, breng haar straks maar een kop thee.”

In de bijkeuken stond een man roerloos naar buiten te staren. Ik verschoof wat bierkratjes. Geen reactie. Toen hij na enkele minuten nog steeds in die verstilde houding stond, schraapte ik mijn keel. “Zoekt u iets?” vroeg ik behulpzaam.
Hij draaide zich met een ruk om, de blik in zijn ogen was verwilderd. “Nee, ik bereid me voor,” zei hij. "Ik zoek de stilte in mijn hoofd."
"O." Ik verschoof nog een krat. “Bent u van de catering?”
“De catering.” Hij keek alsof hij het woord niet kende. “Nee, ik ben niet van de catering. Ik ben Arend Berkhout.”
Ik nam een afwachtende houding aan. Het leek me duidelijk dat hij geen ‘City Girl’ was, maar misschien had Madame een uitzondering gemaakt en ook een ‘City Boy’ uitgenodigd, of beter gezegd een ‘City Gentleman’. Hij was al wat ouder. Ik schatte hem een jaar of vijftig.
“Arend Berkhout, de schrijver,” verklaarde hij. “Ik lees straks voor uit eigen werk. Ik verzorg het... literaire... “ en hij keek gekweld, “... dessert.”

Ik bekeek hem nog eens goed. Hij had een hoog, glad voorhoofd dat werd omlijst door de resten van wat ooit een blonde weelde moest zijn geweest. Blauwe ogen, priemende blik. Zijn overhemd was kraakwit, om zijn nek hing een zwierig sjaaltje van rode zijde met franjes eraan. Een kunstenaarssjaaltje. Nu ik erbij stil stond, kwam hij me vagelijk bekend voor – Arend Berkhout, jawel, die naam zei me wel iets. Ik was alleen vergeten wát.
Ik speelde op zeker en vroeg: “Schrijft u al lang?”
Zijn glimlach versteende. “God sta me bij,” riep hij uit. “Waar ben ik nu weer beland? In 1979 heb ik gedebuteerd. Maar wat weet jij ervan, meisje? Jij moest toen nog uit het ei kruipen.”
“Nee, ik ken u wel,” blufte ik. “Ik heb wel eens iets van u gelezen. U schrijft toch romans?”
“Acht romans,” verbeterde hij me. “En polemieken, theaterstukken, literaire biografieën, vertalingen. Mijn tweede roman, Azuurzee, is in 1981 bekroond met de Hella van der Waalprijs.”
“Oh ja,” zei ik, en ik trok een kennersblik.
“Ik ben professioneel auteur.”

Ik vond het wel interessant. Zo maar in het wild een echte schrijver ontmoeten, een bekroonde auteur, het was een buitenkansje. Die asbakken konden wel even wachten, besloot ik, en ik vroeg of hij iets wilde drinken.
Hij gebaarde naar de vensterbank, waar een fles cognac stond.
"Wil je een glaasje?" vroeg hij.
"Doe maar."
Wat maakte het uit. De ontmoeting met Arend Berkhout was een bijzondere gelegenheid.
“Professioneel schrijven,” vroeg ik nieuwsgierig, “levert dat nou iets op? Ik bedoel financieel?”
Het was de verkeerde vraag, besefte ik meteen.
Arend Berkhout keek me aan met een blik vol minachting. “In de letteren,” zei hij afgemeten, “gaat het niet om financieel gewin. Ik schrijf voor de literaire fijnproever, de liefhebber. Ik buig niet voor het commerciële circus van AKO-prijzen en andere platvloersheid. Het is allemaal pornografie en kauwgomballenliteratuur. Waar is de schoonheid gebleven, de diep doorleefde zielenpijn, de literaire allure?” Hij raakte goed op drift, zijn stem werd steeds luider: “Het zijn allemaal lafaards en middenstanders, de zogenaamd succesvolle schrijvers. Ze wagen niet! Je moet wagen, in de literatuur - je moet álles, zelfs je eigen geluk, op het spel durven zetten. Het schrijverschap is een gevecht, meisje. Het is een doorlopend gevecht met jezelf, maar ik geef niet op, ik ben professioneel auteur, ik kniel niet voor de commercie en de waan van de dag. Want in het protest, kameraad, daarin ligt het zout des levens.” Hij kneep zijn ogen dicht. “Tsjechov, prachtig.”
Ik knikte. Het begon me te dagen dat Arend Berkhout teveel had gedronken; de fles cognac was bijna leeg.

Toen hij zijn kalmte enigszins had herwonnen, besloot ik iets aardigs te zeggen. Ik zei, om precies te zijn, dat schrijven mij een leuk vak leek – óók als het slecht betaalde, al was dat laatste meer bedoeld als hart onder de riem.
Eerst keek hij me indringend aan, zonder met zijn ogen te knipperen.
“Leuk!” Een jankend geluid ontsnapte aan zijn mond. “Beloof me dat je dat nooit meer zult zeggen. Ik verdraag het niet. Ik! Verdraag! Het! Niet! Je weet niet waar je over praat. Je hebt geen idee!” Hij kwam vlak naast me staan en greep mijn bovenarm vast. “Beloof me dat je dat nooit meer zult zeggen.”
Ik beloofde het. Arend Berkhout maakte geen grapje; om eerlijk te zijn begon ik aan een persoonlijkheidsstoornis te denken.
Gelukkig had hij mijn bovenarm losgelaten.

Zijn verontschuldiging kwam onverwachts: "Het spijt me," zei hij zacht, "ik had me niet zo moeten laten gaan. Maar het raakt me, het raakt me hier," en hij wees naar zijn hartstreek. "Als je wist wat ik allemaal heb doorstaan om professioneel auteur te worden. Jaren heb ik in eenzaamheid op een kamertje zonder raam gezeten. Ik had alleen een peertje, geen daglicht. Mensen zag ik niet, dat verdroeg ik niet, want het leven trok... het leven zoog, het vertier en de cafés en de meisjes, maar ik had gekozen voor het schrijverschap, ik moest toen nog debuteren."
Ik probeerde me er iets bij voor te stellen. Vooral dat kamertje zonder raam intrigeerde me, maar ik durfde er niet verder op door te gaan. Een persoonlijkheidsstoornis was misschien overdreven, maar dat hij onder een overgevoelig karakter leed, was wel zeker.

Mijn passieve houding werkte, want nadat we wat andere onderwerpen hadden aangesneden, zei hij opeens: “Je kunt goed vertellen. Die verhalen moet je opschrijven. Of schrijf je al?”
Ik aarzelde.
“Kom, geen valse bescheidenheid.”
“Ik schrijf een dagboek op Internet.” Het was eruit voor ik er erg in had. En meteen had ik spijt, want zijn gezicht stond alweer strakgespannen, terwijl het absoluut niet mijn bedoeling was om ruzie te maken met Arend Berkhout, de verzorger van het ‘literaire dessert’, maar het ging helemaal vanzelf. Ik bedoel: het lag niet aan mij. Echt niet. Eerst dacht ik natuurlijk van wel. Ik dacht dat hij overgevoelig was voor mijn impertinente vragen, of gewoon voor mijn gezicht, en dat hij daarom zo tegen me schreeuwde. Maar in de loop van de middag kwam ik erachter dat hij tegen iedereen schreeuwde. Hij kon waarschijnlijk niet anders. Het schreeuwen van Arend Berkhout was een zenuwtrek, een overweldigende impuls. De enige tegen wie hij niet schreeuwde, was Madame. Tegen haar hoorde ik hem steeds dezelfde zinnen prevelen, zinnen die erop neerkwamen dat hij met haar naar bed wilde, al verpakte hij het in poëzie: “Pijn! Jouw schoonheid doet mij pijn!,” en: “Een vrouw met allure, waar vind je die nog?”

Waarom weet ik niet, maar de vermelding van mijn dagboek was de genadeslag. Anders gezegd: er knapte iets in Arend Berkhout. “Een dagboek,” brulde hij, en hij moest zich vastgrijpen aan het aanrecht. “Ik vroeg of je schrééf! Een dagboek heeft niets met schrijven te maken. God sta me bij, het gezwel van de bekentenisliteratuur... de steenpuist van de waargebeurde verhalen. Mijn kraampsychose, mijn doodgeboren kindje, mijn overspelige echtgenoot. Het is allemaal navelstaarderij! Poeproeren!” Hij was nu zo boos dat ik bang was dat hij iets kapot zou gooien, daarom schoof ik de porseleinen schaal op het aanrecht een eindje bij hem vandaan. “Met je blote vingers in je eigen uitwerpselen wroeten, noem jij dat schrijven?”
Ik probeerde iets tegen te werpen, maar er was geen houden meer aan: “En de mensen vreten die troep. Het verkoopt! Intussen heeft niemand oog voor de schrijver die alles op het spel zet om die ene roman te schrijven, dat ultieme werk, het Boek van het Violet en de Dood.” Hij hijgde wat na. “Is er nog cognac?”

Op dat moment zwaaide de achterdeur open. Ik registreerde het donkerblauwe pak, de zonnebril, de bekende gezichtstrekken, en toch was mijn verbazing zo groot dat het enkele ogenblikken duurde voordat ik Daniël herkende.
Mijn god, dacht ik, wat is hij toch mooi. Hoe hij daar stond - het was alsof er een lamp aanging.
Hij was niet minder verrast om mij te zien: “Nadine,” bracht hij uit, “wat doe je hier? En wat is er in godsnaam aan de hand?” Hij gebaarde naar de grote, bordeauxrode cateringwagen die pontificaal op het tuinpad stond.
“De City Girls,” zei ik. “Dat heb ik je vanochtend nog verteld. Maar jij dan? Jij zat toch in München?”
Hij leunde met zijn ellebogen op het aanrecht en schudde zijn hoofd. “Vlucht gemist,” zei hij met een zachte kreun.

wordt vervolgd

[ Bericht 0% gewijzigd door Nadine26 op 05-03-2006 03:39:21 ]

quote:

Op zondag 5 maart 2006 03:11 schreef Nadine26 het volgende:
LUNCHEN MET DE CITY GIRLS
... De enige vreemde eend in het gezelschap was Madame, maar wie weet spiegelt zij zich aan een Franse televisiester, Florence Ferrari of zo. ...

Florence Ferrari ... de schilderes (linkerportret) of de schrijfster (rechterportet):
... ... welke F.F. is in beeld?

quote:

Op maandag 6 maart 2006 01:28 schreef Gajus het volgende:

Florence Ferrari ... de schilderes (linkerportret) of de schrijfster (rechterportet) ... welke F.F. is in beeld?

Deze:

http://grb89.free.fr/thumbnails.php?album=278

_Laurence...

Kan je ook het wat mij betreft iets te subtiele verschil aangeven tussen Linda en Laurence?

Behalve hoogstwaarschijnlijk (ik ken er niet) de suggestie van diepgang die de Française zal weten te wekken naast haar altijd zo gewoon gebleven polder evenknie.

Of zou het de iets minder wijd opengesperde muil bij het lachen kunnen zijn? Madame AS lijkt me een wat ingetogener schateraar dan haar City Girls.

quote:

Op maandag 6 maart 2006 10:49 schreef dragan_sudjic het volgende:
Kan je ook het wat mij betreft iets te subtiele verschil aangeven tussen Linda en Laurence?

Behalve hoogstwaarschijnlijk (ik ken er niet) de suggestie van diepgang die de Française zal weten te wekken naast haar altijd zo gewoon gebleven polder evenknie.

Of zou het de iets minder wijd opengesperde muil bij het lachen kunnen zijn? Madame AS lijkt me een wat ingetogener schateraar dan haar City Girls.

We nemen de volgende foto er even bij:
http://grb89.free.fr/displayimage.php?album=278&pos=15

Laurence met bril. Los van het intelligente of zelfs intellectuele vernislaagje dat er dankzij die bril over haar Linda-achtige uitstraling komt te liggen, bestaat het achtergronddecor uit een echte boekenkast. Dat is niet alles; er staan ook echte boeken in. Linda heeft geen boekenkast, hoor. Of het is een boekenkast die gevuld is met prefab boekenruggen (bordeauxrood met vergulde letters), anders oogt het zo rommelig.

En het is niet alleen buitenkant, want Laurence Ferrari mag tijdens de vakanties de presentatie van het prestigieuze 8 uur-journaal ('20 heures') overnemen van Claire Chazal, en Claire Chazal... oh, Claire Chazal, die hebben wij in Nederland niet. Claire Chazal is de droom van elke Fransman die wel eens een boek heeft gelezen, al was het voor het laatst op de lagere school, dat maakt niet uit - Claire Chazal is de pinup van intellectueel Frankrijk.

Komt ze:
http://www.claire-chazal.c.la/

Claire Chazal est la diva la plus impénétrable de France. Elle est une enveloppe parfumée qu'on nous expédie tous les week-ends mais qui ne contient pas de missive.

Elke Fransman slaat koortsachtig aan het dichten, of aan het schilderen, bij het zien van Claire Chazal. Ze draagt tijdens het 'Vingt Heures' wel eens een diepuitgesneden blouse, maar ze kijkt er niet minder serieus om in de camera, want bij Claire Chazal betekent een diep uitgesneden blouse echt alleen maar dát: een diep uitgesneden blouse. Verder moet je bij haar niet denken. Verder dúrft niemand bij haar te denken. Ze heeft het over het Palestijnse conflict.

Nu ik erbij stilsta: Madame is een kruising tussen Laurence Ferrari en Claire Chazal. Het gaat om die ingetogenheid die we bij Linda zo node moeten missen; die discretie, dat wat de Fransen 'impénétrable' noemen (niet alleen figuurlijk bedoeld).

Hoezo heeft Daniël zijn vlucht gemist?
En hoe was de sfeer na zijn komst?

quote:

Op maandag 6 maart 2006 12:02 schreef Nadine26 het volgende:
Komt ze:
http://www.claire-chazal.c.la/

Waar z'n d'r lippen?

quote:

Op maandag 6 maart 2006 12:02 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

We nemen de volgende foto er even bij:
http://grb89.free.fr/displayimage.php?album=278&pos=15

Laurence met bril. Los van het intelligente of zelfs intellectuele vernislaagje dat er dankzij die bril over haar Linda-achtige uitstraling komt te liggen, bestaat het achtergronddecor uit een echte boekenkast. Dat is niet alles; er staan ook echte boeken in. Linda heeft geen boekenkast, hoor. Of het is een boekenkast die gevuld is met prefab boekenruggen (bordeauxrood met vergulde letters), anders oogt het zo rommelig.

Ok, ik begrijp ongeveer waar je naar toe wilt, en het is wellicht ietwat een zijspoor, maar AS intrigeerde me toch wel, en op die foto is Mlle Ferrari toch ietwat al te penetrabel (in intellectueel opzicht dan hè, die doet t niet helemaal voor me.

Als dit de reserve Parijse top-intellectuelin moet zijn is de zappende homme de lettres toch wel erg snel uitgedaagd. En dan heb ik het nog niet over de hakken met glitterbol effect, dat kan de chic locale zijn. Ik bedoel, moet die cliché screensaver een verwijzing zijn naar de laatste Houellebecq? Die boekenkast lijkt me meer gevuld met een jaargangetje Marie Claires waar de meest dromerige plaatjes zijn uitgeknipt dan een hoogst persoonlijke selectie stukgelezen Gallimardjes. Overal die pasteltintjes, en wat heeft ze in haar handen!? Dit lijkt meer een onstpannen knutselmeisje dan de vrouwelijke televisie BHL in de dop.

Dat plastic kettinkje. En dan die pornoster achternaam..
Nee, ik had bij madame toch iets classiërs in gedachte.
Kan je die liploze Franse Clairy P. niet beter kruisen met Ardant of (een jonge) Adjani of zo?

Wie kan me in 2 zinnen uitleggen waar dit over gaat?
Over het boek The Nanny Diary (oid...)?

quote:

Op maandag 6 maart 2006 15:25 schreef PAA-053 het volgende:
Wie kan me in 2 zinnen uitleggen waar dit over gaat?
Over het boek The Nanny Diary (oid...)?

Okay, twee zinnen, beide vragen.

1. Yadayadayadayadayada - ik heb een rijke klootzak leren kennen - yadayadayadayadayada - ik drink een wijntje en ik neuk met de klootzak - yadayadayadayadayadayada - maar 't blijft een klootzak - yadayadayadayadayadayadayada - WAT NU?!?!?!?!?!!?!?!?!!?
2. Iets dergelijks dus.

We zijn ondertussen de 100,000 woorden allang gepasseerd zonder dat er ook maar een iemand verkracht, verminkt of vermoord is. Ik haak af.

quote:

Wie kan me in 2 zinnen uitleggen waar dit over gaat?

Ssst, je kletst door de voorstelling heen.

Hier begon het: Dagboek van een kindermeisje

quote:

Op maandag 6 maart 2006 15:38 schreef dvr het volgende:

[..]

[afbeelding] Ssst, je kletst door de voorstelling heen.

Hier begon het: Dagboek van een kindermeisje

Kom, we beroven een Chinees restaurant, dvr, dan hebben we iets te doen.

.

[ Bericht 14% gewijzigd door JAM op 06-03-2006 15:47:29 ]

Lieve Jam ik durf helemaal geen Chinese restaurants te beroven, ik durf zelfs niet mijn gedroomde flauwe grap ten uitvoer te brengen om van het het schetige meisje achter de balie niet de gebruikelijke 1x Foe Yuck Mie maar 1x Yoe Fuck Mie te bestellen...

En ik wou dat iemand in dit verhaal zich spiegelde aan Carla Bruni, topmodel, erfgename van de Pirelli-fabrieken en zangeres die ieder woord dat zij geil oplispelt doet klinken naar cognac, rook en honing:


<luister hier>



Op deze pagina bij Die Zeit vertelt zij hoe haar krasse oudom zijn honderdste verjaardag wilde vieren, maar dat niet kon omdat al zijn vrienden al dood waren.

[ Bericht 10% gewijzigd door dvr op 06-03-2006 16:23:26 ]

quote:

Op maandag 6 maart 2006 16:06 schreef dvr het volgende:
En ik wou dat iemand in dit verhaal zich spiegelde aan Carla Bruni, topmodel, erfgename van de Pirelli-fabrieken en zangeres die ieder woord dat zij geil oplispelt doet klinken naar cognac, rook en honing:

Carla Bruni is al in de literatuur vereeuwigd. Justine Lévi, dochter van BHL, heeft een autobiografische roman geschreven ('Rien de grave') nadat haar man er vandoor was gegaan met diezelfde Carla Bruni. Eerst, dat is wel een saillant detail, was Carla Bruni trouwens verloofd met de vader van de man van Justine Lévi. Ja, lees die zin nog maar eens over. Maar toen ontmoette ze haar aanstaande stiefzoon, en die was nóg leuker dan zijn vader en nou ja... toen kreeg ze een baby van de stiefzoon. Dat vond Justine niet zo leuk. Daarom schreef ze er een boek over. En in dat boek noemt ze Carla Bruni de 'Terminator', een vrouw met een 'formalinegezicht' die samen met haar plastisch chirurg achter de computer is gaan zitten om nieuwe wenkbrauwen en junkbeenderen en tanden uit te zoeken. En dat vond Carla Bruni weer niet zo leuk. En zo ontstond er een literair relletje dat Justine Lévi wel goed uitkwam, want het boek werd in Frankrijk een enorme bestseller.
_{(Zo goed is het boek niet, trouwens. Echt Frans. Lange, meanderende zinnen zonder komma's en zo).}

Arend Berkhout? Is dat een letterlijke vertaling van een Franse naam ofzo? Een Nederlandse schrijver is het in ieder geval niet. Of mis ik sowieso de hele pointe?

quote:

Op maandag 6 maart 2006 17:27 schreef HassieBassie het volgende:
Arend Berkhout? Is dat een letterlijke vertaling van een Franse naam ofzo? Een Nederlandse schrijver is het in ieder geval niet. Of mis ik sowieso de hele pointe?

Daar was ik ook al zo nieuwsgierig naar.

quote:

Op maandag 6 maart 2006 17:13 schreef Nadine26 het volgende:

[..] Justine Lévi, dochter van BHL, heeft een autobiografische roman geschreven ('Rien de grave') nadat haar man er vandoor was gegaan met diezelfde Carla Bruni.

Nadine, wat ben je weer erudiet vandaag! En ik weer een illusie armer, en Carla's CD zal nooit meer hetzelfde klinken. Wel goed van Mw. Lévi dat ze haar verdrietige geschrift 'rien de grave' heeft genoemd, zo'n bescheidenheid getuigt van beschaving.

Hoe dan ook, goed dat ik je heb, want er lag nog wat unfinished business! Je spuwde een tijdje geleden weer je gal op die vervloekte Eerlijkheid, en sprak over je schuinsmarsjeerderij als iets dat jou en D. zomaar overkomen was. Je trok dat nog verder in het algemene, alsof iedereen zou handelen zoals jullie doen, en je vroeg je af wat de mens toch beweegt.

Ha! En dat terwijl je hier toch al een half jaar door meelevenden van allerlei stichtelijke raadgevingen en waarschuwingen wordt voorzien - die je zonder motivering naast je neerlegt. De paar keren dat je op je schreden terug leek te komen, volhardde je te elfder ure toch weer in je vreemde escapade. Dit tot veler afgrijzen, waaronder het mijne. Begrijp me niet verkeerd; ik blijf je een sympathieke scheet, een spannend chickie (pardon) en begenadigd schrijfster vinden, maar je niet altijd even gewetensvolle optreden roept vragen op. Gelukkig heb je de moed dat ook zelf te doen.

Om die discrepantie tussen sympathie en afgrijzen in het voordeel van de eerste te beslechten, heb ik me afgevraagd of de leugenaar en bedrieger die uitkomt voor zijn leugens en bedrog, zoals jij, in zekere zin niet juist een toonbeeld van eerlijkheid is. En of een 'gezond egocentrisme' misschien juist moreel heel verantwoord is, want zo máák je nog eens wat van je leven, en is dat niet de opdracht die ons allen voorligt en waar de grijze moraalmuizen zo jammerlijk in falen?
Maar nee, zo werkt het niet. Het geluk van de een mag niet ten koste mag gaan van dat van de ander. Het is gestolen geluk, Nadine. Zoals Daniël geld van zijn investeerders voor privédoelen aanwendt, en dus steelt, zo zijn jullie gelukkige momenten in feite evenredig geweest aan het leed dat jullie daarmee Thijs, Kim, Madame en de kinderen aandeden. 't Is niet netjes geweest.

Een andere goedpraatpoging: Je bent ontoerekeningsvatbaar, want verliefd. Die hebben we ook al eerder gehad, en er zit iets in, maar de houdbaarheid van dat excuus is beperkt. Vroeg of laat moet je dat comfortabele masker van Daniëls klokkenspel toch eens van je gelaat tillen zodat hij je niet langer het zicht beneemt. Dat punt lijkt me nu genaderd.

En wat zie je dan?

De vraag is niet zozeer 'wat drijft de mens', maar gewoon 'wat drijft Nadine'. Ik weet zeker dat er een verklaring is, een rechtvaardiging zelfs. Tot wie of wat richt zich je machteloze recalcitrantie?

Wie sterk is, durft kwetsbaar te zijn, nietwaar? De uitdaging -als je hem al aandurft- heet daarom: Call your own bluff.

quote:

Op maandag 6 maart 2006 15:34 schreef JAM het volgende:
We zijn ondertussen de 100,000 woorden allang gepasseerd zonder dat er ook maar een iemand verkracht, verminkt of vermoord is. Ik haak af.

Jij hebt niet goed opgelet. We hebben:

1 dode
1 date-rape (Ute)
talloze geestelijke verminkingen

quote:

Op maandag 6 maart 2006 17:27 schreef HassieBassie het volgende:
Arend Berkhout? Is dat een letterlijke vertaling van een Franse naam ofzo? Een Nederlandse schrijver is het in ieder geval niet. Of mis ik sowieso de hele pointe?

Arend Berkhout is een Nederlandse schrijver die ik voor de zekerheid een andere naam heb gegeven Maar de biografische details kloppen wel. De man heeft een persoonlijkheidsstoornis. Ik neem geen enkel risico

Er staan nog een aantal vragen aan je open Nadine

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 00:43 schreef Xennia het volgende:
Er staan nog een aantal vragen aan je open Nadine

Ja, en WAT voor vragen!

Ik maak me vast op voor een sessie soulsearching, maar ik heb nu een fles rode wijn gedronken en ook een halve fles witte wijn, ik was met Daniël uit eten, ik kan nu niet meer typen, dus morgen... morgen...

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 00:35 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Jij hebt niet goed opgelet. We hebben:

1 dode
1 date-rape (Ute)
talloze geestelijke verminkingen

Wie is er dood en hoe?
Date-rapes, nee, die tellen niet. Dat instituut hebben een paar pubertjes een keer verzonnen omdat ze de schande tegen over paps en mams en vriendjes en vriendinnetjes niet konden verdragen dronken, stoned, fucked-up, wat dan ook te zijn geworden en geile seks te hebben gehad. Het fuckin' product van de zelfverloocheningsmoraal die men maar al te graag bezigt. Dat zijn date-rapes. Nee, ik heb het over echte, propere verkrachtingen zoals te zien in films als C'est arrivé près de chez vous en Baise-moi.
En die talloze geestelijke verminkingen, dat zal toch ook wel meevallen? Fles bourbon naar binnen en het gaat wel weer.

.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 00:47 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Ja, en WAT voor vragen!

Ik maak me vast op voor een sessie soulsearching, maar ik heb nu een fles rode wijn gedronken en ook een halve fles witte wijn, ik was met Daniël uit eten, ik kan nu niet meer typen, dus morgen... morgen...

Een eenvoudige vraag dan. Wat hebben jullie gegeten? Ik ben momenteel geobsedeerd door eten en het gebrek aan eten

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 00:51 schreef JAM het volgende:
Wie is er dood en hoe?

Haar moeder aan euthanasie wegens kanker

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 00:52 schreef Xennia het volgende:

[..]

Een eenvoudige vraag dan. Wat hebben jullie gegeten? Ik ben momenteel geobsedeerd door eten en het gebrek aan eten

Xennia, we gaan MSN'en, okay?

.

_{Wat walg ik van mijzelf. De dag dat ik zou zeggen; 'We gaan MSN'en.' .}

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 00:54 schreef JAM het volgende:

[..]

Xennia, we gaan MSN'en, okay?

.

_{Wat walg ik van mijzelf. De dag dat ik zou zeggen; 'We gaan MSN'en.' .}

Ik heb op het werk geen msn

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 00:53 schreef Xennia het volgende:

[..]

Haar moeder aan euthanasie wegens kanker

Hè, bah, dat is altijd zo vervelend als mensen dood gaan aan kanker (of althans; aan de gevolgen ervan. Euthanisie als gevolg van kanker, dat kan best.). Dat is erg naar, inderdaad. Maar nee, dat komt weer bovendrijven, de herinnering. In retroperspectief; gecondoleerd.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 00:56 schreef Xennia het volgende:

[..]

Ik heb op het werk geen msn

WERK?!

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 00:58 schreef JAM het volgende:

[..]

WERK?!

Ja, ik zit nu op mijn werk.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 01:00 schreef Xennia het volgende:

[..]

Ja, ik zit nu op mijn werk.

Ja, nee, zover was ik ook wel. Alleen de gedachte aan werk, dat deed me schrikken. Brr, dat mensen kunnen doen zeg, werken. 't Blijft me een wonder. Hoe houd je het in hemelsnaam uit?

WALG JE NIET van jezelf als je werkt, Xennia?

Van mijnheer W. moet ik een lijstje maken van de mensen die ik pijn heb gedaan. Dat is de opdracht waarmee hij mij vorige week naar huis heeft gestuurd. Ik heb er niet zo'n zin in. Ik geloof niet in lijstjes, en ik geloof al helemaal niet in lijstjes van mensen die ik pijn heb gedaan en die ik daarvoor mijn excuses moet gaan aanbieden, zodat ik 'verder kan met mijn leven.'
"Dat wordt een lang lijstje," zei ik. "Meer een lijst."
"Je hebt veel mensen van je vervreemd. Je bent ook van jezelf vervreemd."
"Nou..," zei ik.
"Er komt een dag, dat garandeer ik je, dat je overspoeld zult worden door schaamte en verdriet om wat je jezelf en de mensen om je heen hebt aangedaan. Die dag komt. Je moet je fouten toegeven. Het is niet erg om fouten te maken, die maken we allemaal. Maar het is wél erg om er geen verantwoordelijkheid voor te nemen. Práát erover. Zeg dat je spijt hebt. Maar doe geen impulsieve dingen, dat raad ik je ten zeerste af. Die brief aan je vader... die had je nooit mogen versturen. Bij twijfel kun je mij altijd bellen."

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 01:08 schreef Nadine26 het volgende:
Van mijnheer W. moet ik een lijstje maken van de mensen die ik pijn heb gedaan. Dat is de opdracht waarmee hij mij vorige week naar huis heeft gestuurd. Ik heb er niet zo'n zin in. Ik geloof niet in lijstjes, en ik geloof al helemaal niet in lijstjes van mensen die ik pijn heb gedaan en die ik daarvoor mijn excuses moet gaan aanbieden, zodat ik 'verder kan met mijn leven.'
"Dat wordt een lang lijstje," zei ik. "Meer een lijst."
"Je hebt veel mensen van je vervreemd. Je bent ook van jezelf vervreemd."
"Nou..," zei ik.
"Er komt een dag, dat garandeer ik je, dat je overspoeld zult worden door schaamte en verdriet om wat je jezelf en de mensen om je heen hebt aangedaan. Die dag komt. Je moet je fouten toegeven. Het is niet erg om fouten te maken, die maken we allemaal. Maar het is wél erg om er geen verantwoordelijkheid voor te nemen. Práát erover. Zeg dat je spijt hebt. Maar doe geen impulsieve dingen, dat raad ik je ten zeerste af. Die brief aan je vader... die had je nooit mogen versturen. Bij twijfel kun je mij altijd bellen."

Dat je dit er nog uitkrijgt na anderhalve fles wijn

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 01:02 schreef JAM het volgende:
WALG JE NIET van jezelf als je werkt, Xennia?

Nee hoor, mijn beroep geeft me voldoening. Behalve vandaag, vandaag had ik liever de gehele dag in bed doorgebracht

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 01:10 schreef Xennia het volgende:

[..]

Nee hoor, mijn beroep geeft me voldoening. Behalve vandaag, vandaag had ik liever de gehele dag in bed doorgebracht

Wat voor een -jeweetwel- doe je, X.?

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 01:10 schreef Xennia het volgende:

[..]

Nee hoor, mijn beroep geeft me voldoening. Behalve vandaag, vandaag had ik liever de gehele dag in bed doorgebracht

Hoe laat ben je vandaag begonnen met werken dan?

Dat lijst(je) gaat een flinke confrontatie met jezelf worden

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 01:11 schreef HassieBassie het volgende:

[..]

Hoe laat ben je vandaag begonnen met werken dan?

Doe jij dat ook al, HassieBassie, dat ene dat ik zo verfoei?

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 01:11 schreef JAM het volgende:

[..]

Wat voor een -jeweetwel- doe je, X.?

Ik -jeweetwel- met moeilijk opvoedbare en licht verstandelijk gehandicapte jongeren. Ik heb ''slaapdienst'', hetgeen inhoudt dat ik vandaag om 15 uur begonnen ben toen zij uit school kwamen. Inmiddels liggen zij te slapen en zou ik ook moeten slapen. Om half 7 gaat mijn wekker (met dit woord heb ik meer moeite!) en wek ik alle jongeren, ontbijt met ze en schop ze naar school. Daarna heb ik nog 2 vergaderingen en eindig ik mijn dienst om 16 uur. Pfff

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 01:15 schreef Xennia het volgende:

[..]

Ik -jeweetwel- met moeilijk opvoedbare en licht verstandelijk gehandicapte jongeren. Ik heb ''slaapdienst'', hetgeen inhoudt dat ik vandaag om 15 uur begonnen ben toen zij uit school kwamen. Inmiddels liggen zij te slapen en zou ik ook moeten slapen. Om half 7 gaat mijn wekker (met dit woord heb ik meer moeite!) en wek ik alle jongeren, ontbijt met ze en schop ze naar school. Daarna heb ik nog 2 vergaderingen en eindig ik mijn dienst om 16 uur. Pfff

Nou, schat. Ik zeg je eerlijk; liever jij dan ik. Maar dat had je vast verwacht. .

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 01:17 schreef JAM het volgende:

[..]

Nou, schat. Ik zeg je eerlijk; liever jij dan ik. Maar dat had je vast verwacht. .

Maar het is zeer dankbaar werk, vooral vandaag toen ik voor kankerwijf werd uitgescholden en bedreigd met een val van de trap

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 01:10 schreef HassieBassie het volgende:
Dat je dit er nog uitkrijgt na anderhalve fles wijn

Wat denk je, zal ik mijnheer W. uit zijn IKEA-bed bellen? Zeggen dat ik twijfel over mijn drankinname, en dan vooral in combinatie met het lijstje dat ik moet maken? En of het niet beter zou zijn als ik óók ging slapen, in plaats van midden in de nacht lijstjes te maken?

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 01:19 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Wat denk je, zal ik mijnheer W. uit zijn IKEA-bed bellen? Zeggen dat ik twijfel over mijn drankinname, en dan vooral in combinatie met het lijstje dat ik moet maken? En of het niet beter zou zijn als ik óók ging slapen, in plaats van midden in de nacht lijstjes te maken?

Doen

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 01:18 schreef Xennia het volgende:

[..]

Maar het is zeer dankbaar werk, vooral vandaag toen ik voor kankerwijf werd uitgescholden en bedreigd met een val van de trap

Bedreigd met een val van de trap? 'Als je niet oppast, dan zal je van de trap vallen'?

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 01:20 schreef JAM het volgende:

[..]

Bedreigd met een val van de trap? 'Als je niet oppast, dan zal je van de trap vallen'?

Nee het ging meer zo: ''Het lijkt hier godverdomme wel een gevangenis, ik mag ook niks jij teringwijf. Ik zou maar goed uitkijken als ik jou was, want ik schop die poten van je nog eens onder je vandaan zodat je een dodelijke val van de trap maakt en dan pak ik je sleutel, stap over je heen en smeer hem''.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 01:23 schreef Xennia het volgende:

[..]

Nee het ging meer zo: ''Het lijkt hier godverdomme wel een gevangenis, ik mag ook niks jij teringwijf. Ik zou maar goed uitkijken als ik jou was, want ik schop die poten van je nog eens onder je vandaan zodat je een dodelijke val van de trap maakt en dan pak ik je sleutel, stap over je heen en smeer hem''.

Schrijf er een boek over, Xennia. I like the style. .

Jam, dankzij jou heb ik al de hele dag trek in een loempia.

Hier overigens een linkje waarmee je Xennia ieder excuus ontneemt: POEF. Tenzij ze inmiddels verzonken is in diepe dromen over bloeddorstige pubers.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 02:19 schreef dvr het volgende:
Jam, dankzij jou heb ik al de hele dag trek in een loempia.

Hier overigens een linkje waarmee je Xennia ieder excuus ontneemt: POEF. Tenzij ze inmiddels verzonken is in diepe dromen over bloeddorstige pubers.

't Is al een beetje laat voor onze Stalinistische medelanders, dvr. Laten we dan maar een shoarma-tent beroven. .

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 02:32 schreef clumsy_clown het volgende:

[..]

Jij doet het werk wat ik later als ik groot ben wil doen .
Nou ja, behalve het slaapdienst-deel dan, dat zouden ze best weg mogen laten in mijn geval.

Brrr, rare mensen allemaal. 'Werk...ik...wil...doen...' .

-edit-

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 02:56 schreef clumsy_clown het volgende:

[..]

Hmm. Ik heb voor de zekerheid Dhr. Van Dale even geraadpleegd.

rit·se·laar (de ~ (m.), ~s)
1 [inf.] iem. die op een handige, niet helemaal legale manier iets voor elkaar krijgt

Dan blijft de vraag wat. Ja, ik moet iets voor elkaar krijgen maar die hufter van een Van Dale geeft verder geen ideeën.

Nog zo'n woordenboekpagina'tje.

1. To obtain something by deceitful or illicit means; practice theft or swindling.
2. To solicit customers. Used of a pimp or prostitute.
3. To misrepresent one's ability in order to deceive someone, especially in gambling.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 03:04 schreef clumsy_clown het volgende:

[..]

Ah kijk, zo komen we ergens.

Ik heb geen sigaretten meer. .

Jam, dat loont de moeite niet, of je moet ze van hun broodjes willen beroven. Als er dan toch gestolen moet worden, dan zou ik voor een kunstroof pleiten. Uit pure liefde voor de kunst 's nachts een ladder tegen het museum zetten en je door een klein raampje naar binnen wurmen. Ik denk dat de rechter voor zo'n crime passionel wel begrip zou opbrengen. Misschien kun dan jij terwijl ik een doekje uitkies de kassa's ledigen en uit de kantine een paar broodjes ham in je zak steken.

Ik heb Arend Berkhout thuisgebracht. Zijn echte naam blijve hier natuurlijk onvermeld, maar Nadine had hem mooi verpakt. Als hint -wot's da passwoid- geef ik slechts dit mee: drijvende tafeleilanden. En als daarmee al teveel gezegd is hoor ik het wel.

Nadine: die brief aan je vader - vind je niet dat hij die gewoon verdiend had?

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 03:09 schreef dvr het volgende:
Jam, dat loont de moeite niet, of je moet ze van hun broodjes willen beroven. Als er dan toch gestolen moet worden, dan zou ik voor een kunstroof pleiten. Uit pure liefde voor de kunst 's nachts een ladder tegen het museum zetten en je door een klein raampje naar binnen wurmen. Ik denk dat de rechter voor zo'n crime passionel wel begrip zou opbrengen. Misschien kun dan jij terwijl ik een doekje uitkies de kassa's ledigen en uit de kantine een paar broodjes ham in je zak steken.

Ik heb Arend Berkhout thuisgebracht. Zijn echte naam blijve hier natuurlijk onvermeld, maar Nadine had hem mooi verpakt. Als hint -wot's da passwoid- geef ik slechts dit mee: drijvende tafeleilanden. En als daarmee al teveel gezegd is hoor ik het wel.

Nadine: die brief aan je vader - vind je niet dat hij die gewoon verdiend had?

Ik ga het benzinestation beroven. Nu. Dan loop ik naar binnen en schreeuw ik: 'GORE MOEDERNEUKERS, IK HEB EEN VLIJMSCHERPE SCHAAR IN MIJN JASZAK EN ALS JE ME NIET HEEL, HÉÉL GAUW EEN PAKJE BLAUWE GAULOISES EN EEN FLESJE DR.PEPPER GEEFT, KNIP IK JE SNJAGGEL ZO VAN DIE BOEVENTRONIE AF, KLOOTZAK!'
Dan zegt de man die daar werkt: 'Rustig maar jongen. Dat is dan 5,50.'
Dan pak ik geld uit mijn portomonee en schreeuw ik: 'HIER, GORE KANKERUITZUIGER! STIK ER MAAR IN, STIK ER MAAR IN, GORE KANKERUITZUIGER!'
En dan ga ik weer naar huis.

Ik weet niet waarom, maar dingen beroven, dat speelt opeens een grote rol in mijn fantasiewereldje. .

_{Schattig hè. .}

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 03:14 schreef JAM het volgende:
Ik weet niet waarom, maar dingen beroven, dat speelt opeens een grote rol in mijn fantasiewereldje. .

_{Schattig hè. .}

Als je dat dan toch doet, doe het dan slim. Gewoon op zo'n bediende aflopen en op vrolijke toon melden dat je graag de inhoud van de kassa wilt hebben, eventueel kracht bij te zetten door een speelgoedpistool wat je in je jaszak hebt en waarvan de vorm word geaccentueerd door een subtiele handbeweging.

Om het af te maken kan je nog een pakje kauwgom pakken en daarvoor een eurootje op de toonbank gooien. Dan snappen ze er helemaaaal niks meer van

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 03:14 schreef JAM het volgende:
Ik weet niet waarom, maar dingen beroven, dat speelt opeens een grote rol in mijn fantasiewereldje. .

_{Schattig hè. .}

Sowieso ben je bijna niet in schattigheid te evenaren JAM. Mag ik je adopteren? Wellicht kunnen we samen een illuster en zodra de adoptie bezegeld is, met een zweem van incestueuze omgeven mysterieusheid, roversduo worden.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 14:05 schreef Vivi het volgende:

[..]

Sowieso ben je bijna niet in schattigheid te evenaren JAM. Mag ik je adopteren?

Je denkt dat je een Mogwai adopteert en je krijgt een Gremlin, hè? Dat je het weet...

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 14:07 schreef Hihat het volgende:

[..]

Je denkt dat je een Mogwai adopteert en je krijgt een Gremlin, hè? Dat je het weet...

Ik zou niet anders willen, mijn definitie van schattigheid wijkt geloof ik nogal af van het modale

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 14:05 schreef Vivi het volgende:

[..]
Wellicht kunnen we samen een illuster en zodra de adoptie bezegeld is, met een zweem van incestueuze omgeven mysterieusheid, roversduo worden.

Ben jij bij Woody Allen in de leer geweest ofzo, Vivi?

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 14:27 schreef Hihat het volgende:

[..]

Ben jij bij Woody Allen in de leer geweest ofzo, Vivi?

Is JAM een onooglijk Aziaatje dan?

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 14:29 schreef Vivi het volgende:

[..]

Is JAM een onooglijk Aziaatje dan?

Die eerste Mogwai werd door hoofdpersoon Billy wel overgenomen van één of andere oude Chinees. Behalve dat kind van Allen, heeft dus ook de Gremlin een Oosterse oorsprong. Althans, naar alle waarschijnlijkheid. Zou niet gek zijn als dat voor JAM ook geldt. Al ken ik hem totaal niet, moet ik eerlijkheidshalve bekennen. Het is slechts gissen. Gezien zijn postingstijden lijkt het er in ieder geval op dat ook hij niet van daglicht houdt. Stel hem eens bloot aan water, dan weet je het.

Als je hem adopteert is hij in elk geval vaak thuis, want werken doet hij toch niet heb ik begrepen.
In die zin lijkt hij dus weer niet op de gemiddelde, plichtsgetrouwe Aziatische arbeider die zich voor een paar Euri per maand een slag in de rondte werkt zonder ook maar éénmaal 'Auw' of 'Arbo' over zijn/haar lippen te laten komen.

Maar zo gauw jullie samen de straat op gaan als roversduo krijgen we hier een nieuwe serie begrijp ik? 'Dagboek van Polder-Bonnie-en-Clyde'? Ik ga het volgen hoor!

Jullie kunnen bij mij een lijst verkrijgen van mensen die nog overvallen dienen te worden...

En op basis van welke criteria heb je die lijst samgesteld mijn waarde Hihat?

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 02:32 schreef clumsy_clown het volgende:

[..]

Jij doet het werk wat ik later als ik groot ben wil doen .
Nou ja, behalve het slaapdienst-deel dan, dat zouden ze best weg mogen laten in mijn geval.

Je bent toch al groot? En slaapdiensten bevallen me wel. Heb nu in een keer 25 uur gemaakt en hoef daardoor nog maar 1 dag te werken om aan mijn uren te komen deze week.

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 15:13 schreef Vivi het volgende:
En op basis van welke criteria heb je die lijst samgesteld mijn waarde Hihat?

Gewoon op basis van (en mengeling van) een olifantengeheugen, een zieke geest en vooroordelen over bepaalde mensen. Net als iedereen, eigenlijk . Het heeft verder niets met de te behalen buit te maken. Daar ging het jou om waarschijnlijk?

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 03:09 schreef dvr het volgende:
Ik heb Arend Berkhout thuisgebracht. Zijn echte naam blijve hier natuurlijk onvermeld, maar Nadine had hem mooi verpakt. Als hint -wot's da passwoid- geef ik slechts dit mee: drijvende tafeleilanden. En als daarmee al teveel gezegd is hoor ik het wel.

Oh, drv... ... misschien heel gek, maar ik kan jouw geheime code niet kraken; ik geloof vast dat jij de ware identiteit van Arend Berkhout hebt ontdekt, maar 'drijvende' en 'tafeleilanden'...? Maar ik ben zo nieuwsgierig... naar het waarom van deze oplossing... en hoe je eraan bent gekomen... en of het klopt. Mail me anders even.

quote:

Nadine: die brief aan je vader - vind je niet dat hij die gewoon verdiend had?

_{Ik heb er ook geen spijt van.}

[ Bericht 2% gewijzigd door Nadine26 op 08-03-2006 09:58:49 ]

Het lijstje van mijnheer W. is geen succes geworden. Ja, het lijstje wel, dat is het probleem niet, maar ik zie mezelf niet zo snel met een bosje 'Het Spijt Me'-bloemen op de stoep verschijnen bij deze en gene. Hoewel... als ik Caroline Tensen nou inhuur... dan maak ik zo'n overdonderende entrée dat iedereen mij meteen huilend in de armen valt en vergeeft en misschien ook nog wat extra centjes toestopt voor de toekomst.

Mijnheer W. kon er niet om lachen. "Waarom begin je over geld?" vroeg hij scherp.
"Waarom niet? Ik zit omhoog."
"Jouw obsessie met geld ligt aan de basis van al je problemen, Nadine. Jouw obsessie met geld heeft je in de armen van die man gedreven."
"Nee, zijn geld is alleen een bijkomstigheid."
"Een gevaarlijke bijkomstigheid. Kun je terug naar af?"
Ik dacht er even over na: "Liever niet."
"I rest my case," zei mijnheer W., die in zijn vrije tijd graag naar Amerikaanse rechtbankfilms kijkt.

En, had dvr de goede schrijver te pakken?

Nee, potverdrie. Hij voldeed aan de beschrijving maar ik zat er naast!

quote:

Op woensdag 8 maart 2006 11:09 schreef cioran63 het volgende:
En, had dvr de goede schrijver te pakken?

De twee schrijvers die tot nu toe zijn genoemd, zijn Robert Anker en Geerten Meijsing. Allebei fout, maar de tweede is warm, nee: heet.

quote:

Op woensdag 8 maart 2006 11:48 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

De twee schrijvers die tot nu toe zijn genoemd, zijn Robert Anker en Geerten Meijsing. Allebei fout, maar de tweede is warm, nee: heet.

Ik neem aan dat die schrijver ook in Frankrijk aardig bekend moet zijn en vloeiend Frans spreekt?

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 23:32 schreef Hihat het volgende:

[..]

Gewoon op basis van (en mengeling van) een olifantengeheugen, een zieke geest en vooroordelen over bepaalde mensen. Net als iedereen, eigenlijk . Het heeft verder niets met de te behalen buit te maken. Daar ging het jou om waarschijnlijk?

Nee, ik was nieuwsgierig naar de diepste krochten van je psychische gesteldheid

Was Arends zijden sjaaltje soms bezonken rood?

Jeroen Brouwer? Keith Kanger Snell???

quote:

Op woensdag 8 maart 2006 12:12 schreef Vivi het volgende:
Jeroen Brouwer? Keith Kanger Snell???

Niet Jeroen Brouwers (heeft die pas in '79 zijn debuut geschreven?), ook geen vloeiend Franssprekende schrijver (wie zou dat moeten zijn? Philip Freriks ? Leuk hoor, die boekjes met wandelingen door Parijs, dat wel. Cees Nooteboom? Nee, die is dan weer te oud.)
En Keith Kanger Snell is een mij geheel onbekende naam. Is dat niet de zanger van een hardrock band?

Ik laat niks los; ik heb al eens aan den lijve mogen ondervinden dat Arend Berkhout lijdt aan blinde woede-aanvallen

quote:

Op woensdag 8 maart 2006 13:32 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

En Keith Kanger Snell is een mij geheel onbekende naam. Is dat niet de zanger van een hardrock band?

Keith Kanger Snell heet eigenlijk gewoon Kees Snel en is een (ex-)vriend van Geerten Meijsing. Ze hebben samen in Italië gewoond. Eerst waren beiden onderdeel van het uitgeverscollectief Joyce & Co, maar pas nadat Geerten Meijsing onder eigen naam ging publiceren werd hij succesvol en won hij de AKO-literatuurprijs. Niet verwonderlijk dat Vivi met Snell op de proppen komt. Arend Berkhout zet zich af tegen AKO-achtige prijzen. Zou best een vorm van jaloezie kunnen zijn van Snell jegens Meijsing. Het winnen van die prijs was overigens ook één van de redenen waarom ik dacht dat Geerten Meijsing het wel eens níet zou kunnen zijn, die heeft 'm namelijk wel.

[ Bericht 1% gewijzigd door Hihat op 08-03-2006 18:12:09 ]

Kester Freriks?

Ik wil minder gepseudoniemiseerde auteurs en meer spanning en sensatie mbt de hoofdpersonen!

Waar is Daniël? Waarom heeft hij zijn vliegtuig naar München gemist? Wat heeft dat voor consequenties? En... leeft Ute nog???

Ik geef het ook even op met die Berkhout. Wat betreft Ute, die zit nu vast te oefenen op zonnegroet en lotuszit.

Ik heb nog twee buikjes op mijn lever. Vivi's sig deed me nl. denken aan het goddelijke abdomen van Angelina Jolie :


Die op haar beurt weer doet denken aan Asia Argento, bij wie een angelina op de onderbuik prijkt:


Van deze vermoedde ik stiekem dat die engel nog een stuk doorliep, zodat ze steeds tesamen met Asia de benen spreidt (wat zeker in het katholieke Italië voor opwinding kan zorgen), maar zuks schijnt toch niet het geval te zijn.

quote:

Op woensdag 8 maart 2006 13:32 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Niet Jeroen Brouwers (heeft die pas in '79 zijn debuut geschreven?), ook geen vloeiend Franssprekende schrijver (wie zou dat moeten zijn? Philip Freriks ? Leuk hoor, die boekjes met wandelingen door Parijs, dat wel. Cees Nooteboom? Nee, die is dan weer te oud.)
En Keith Kanger Snell is een mij geheel onbekende naam. Is dat niet de zanger van een hardrock band?

Ik laat niks los; ik heb al eens aan den lijve mogen ondervinden dat Arend Berkhout lijdt aan blinde woede-aanvallen

Nee, Jeroen Brouwers was een grapje, die kwam wel eens op feestjes van Meijsing, schijnt.

Arend Berkhout

[ Bericht 25% gewijzigd door dragan_sudjic op 08-03-2006 16:40:37 ]

quote:

Op woensdag 8 maart 2006 16:14 schreef dragan_sudjic het volgende:
http://www.dbnl.org/auteurs/auteur.php?id=berk015

Ja, dát zal 'm wezen.

Kan me voorstellen dat die wel aan een cognacje toe was

quote:

Op dinsdag 7 maart 2006 00:47 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Ja, en WAT voor vragen!

Ik maak me vast op voor een sessie soulsearching,

Wanneer begint het?

quote:

Op woensdag 8 maart 2006 14:10 schreef Copycat het volgende:
Ik wil minder gepseudoniemiseerde auteurs en meer spanning en sensatie mbt de hoofdpersonen!

Waar is Daniël? Waarom heeft hij zijn vliegtuig naar München gemist? Wat heeft dat voor consequenties? En... leeft Ute nog???

LUNCHEN MET DE ‘CITY GIRLS’ II

“Cognacje?,” hoorde ik Arend Berkhout vragen.
Daniël had de schrijver nog niet opgemerkt. Hij fronste even, trok zijn stropdas los en nam het glas cognac van hem aan.
“Dit is Arend Berkhout,” zei ik om het ijs te breken. “Hij leest straks voor uit eigen werk. Hij heeft ooit een literaire prijs gewonnen. Hij is professioneel auteur." Ik had net zo goed kunnen zeggen dat Arend Berkhout professioneel stripper was, of professioneel huurmoordenaar, want op Daniël maakte het geen enkele indruk; hij had meer belangstelling voor de inhoud van zijn koffer, die hij op het aanrecht had uitgestald.
"Zo," zei Daniël afwezig, terwijl hij door wat paperassen bladerde. "Zo. Dat is mooi. Kunt u dan nu gaan doen waarvoor u bent ingehuurd? Wij willen even alleen zijn."
Rond de kaaklijn van Arend Berkhout trad een verstarring op; ik zag het gebeuren, ik zag hoe zijn kin een fractie naar voren kwam, en hoe zijn mond zich tot een streep versmalde. "Ik ben de eregast," bracht hij toen uit, zo zacht dat het nauwelijks verstaanbaar was. "Ik verzorg het literaire dessert."
"Geen behoefte aan," zei Daniël kortaf. Hij keek naar mij. "Nadine, ik heb een dossiermap nodig. Hij staat boven in de studeerkamer. Kun jij even..?"
Ik ging naar boven en haalde de dossiermap.

Toen ik terugkwam in de bijkeuken, had Madame zich bij de schrijver en Daniël gevoegd. Ze had een arm om de schouder van Arend Berkhout geslagen, en ze stond erop dat Daniël even bij de lunch kwam aanzitten: "Dat vliegtuig heb je toch al gemist," zei ze. "Je treft het, je bent precies op tijd voor de lezing. Over een kwartier wordt het dessert opgediend. Arend Berkhout verzorgt het literaire sausje."
De schrijver lachte gekweld: "Als ik maar geen feesthoedje op hoef."
"Feesthoedje?" Madame keek hem niet-begrijpend aan. "Wij zijn allemaal volwassen mensen, het is geen kinderpartijtje."
"Je hebt van die lezingen..," zei de schrijver.
"Ja?"
"Niet iedereen kent het verschil tussen een schrijver en een clown. Kunstjes doen, dat vinden de mensen leuk. Ik doe geen kunstjes. Ik spring niet door brandende hoepels. Ik ben professioneel auteur."
Madame knikte ernstig: "Maakt u zich geen zorgen. Wij hebben Azuurzee allemaal gelezen, wij zijn literatuurliefhebbers."

Toen Madame door een van haar vriendinnen werd weggeroepen, trok Daniël mij gehaast mee naar buiten, het tuinpad af. De enorme cateringwagen onttrok ons aan het zicht van het lunchende gezelschap - in draf en ongezien bereikten wij het tuinhuis. Dat hoopte ik tenminste; helemaal gerust was ik er niet op.
Daniël sloot de deur. Hij stak een sigaret op en beende nerveus door de kleine ruimte. Intussen vertelde hij wat er aan de hand was. Op weg naar het vliegveld had hij een telefoontje gekregen van de vader van Kim. Tussen Amsterdam en Schiphol was de deal afgeblazen. Definitief. 'In het licht van de recente gebeurtenissen', had de vader van Kim diplomatiek gezegd, leek het hem beter om geen zaken meer te doen. Nooit meer, over zijn lijk niet meer - enzovoort. En dat Kim doodongelukkig was. En dat wie zijn dochter doodongelukkig maakte, nooit meer aan de bak zou komen. "Niet in dit leven," had hij er dreigend aan toegevoegd, "niet als het aan mij ligt, Daniël. Ik zal er persoonlijk voor zorgen dat jij nooit meer een poot aan de grond krijgt in deze business. In een volgend leven mag je het nog eens proberen."
Tijdens het korte autoritje dat Daniël na dit gesprek nog voor de boeg had gehad, was zijn BlackBerry hysterisch blijven rinkelen. Een Zwitserse financier had zich zonder omhaal van woorden teruggetrokken uit een project. Daarna een Amerikaan. Een Duitser. "Ik word geliquideerd," zei Daniël. "Het is oorlog. De kogels vliegen me om de oren. Al mijn financiers haken af. Allemaal!"
Toen ik vroeg of hij dat niet had zien aankomen, keek hij heel lang voor zich uit. Toen zei hij: "Jezus, ik voel me oud."
"Je bent pas zesendertig."
"Bijna zevenendertig."
"Dat is niet oud."
"Ik ben te jong om oud te zijn. Ik heb anderhalf miljoen verloren." Hij schudde zijn hoofd. "In tien minuten."
Het is niet mijn schuld dat Daniël in tien minuten anderhalf miljoen heeft verloren, maar een helpende hand is weer iets anders.
"Sorry, ik..," begon ik op verontschuldigende toon, maar hij pakte me bij mijn schouders en duwde me tegen een kast in het tuinhuis, een metalen kast, en ik voelde zijn tong in mijn mond en zijn handen onder mijn blouse en onder mijn rok, en ik dacht aan de lunch die binnen aan de gang was, en aan de asbakken die ik had moeten brengen, die stomme asbakken, en de huid onder Daniëls overhemd voelde gloeiendheet aan, alsof mijn vingers eraan vast bleven kleven, en ik werd overspoeld door een golf van opwinding, en hij sjorde mijn rok omhoog en mijn blouse en we gingen zo op in het moment dat we niets merkten van de binnenkomst van Arend Berkhout; hij stond opeens in de deuropening en hij zei: "Het dessert is opgediend."
Een tel later was hij alweer verdwenen, en Daniël en ik keken elkaar ongelovig aan, alsof we ons afvroegen of we het wel goed hadden gezien, maar de blik in de ogen van Arend Berkhout - stupéfait, geamuseerd - hadden we ons niet verbeeld. Die blik was beangstigend echt geweest.

Daniël zat rechts van Madame, aan haar linkerzijde stond Arend Berkhout met kaarsrechte rug te declameren uit zijn laatste roman. Ik zat aan de overkant van de tafel, ingeklemd tussen twee zwaar geparfumeerde Linda's. Ik had geprobeerd eronderuit te komen, maar vergeefs. "Stel je niet zo aan," had Madame geroepen, "hoe vaak maak je dat nou mee, dat een echte schrijver voorleest uit zijn werk?"
Over de lezing van Arend Berkhout kan ik kort zijn: ik kon mijn aandacht er niet bij houden, al kan dat heel goed aan mij hebben gelegen, en aan de ongemakkelijke situatie waarin ik me bevond. Zijn woorden gingen langs me heen; ik dronk twee glazen wijn, ik was blij toen het eindelijk was afgelopen.
Er werd beschaafd geapplaudisseerd.

Tijdens het dessert, vruchtensabayon, deed ik mijn best een gesprek te voeren met de roodharige, zongebruinde Linda rechts van mij. Haar naam was Sabine. Ze was glamourjournaliste, ze vloog voor haar werk de hele wereld over om allerhande sterren en zangers en artiesten en gekroonde hoofden te interviewen - ze had prinses Stéphanie van Monaco ooit ontmoet, dat was een 'supervrouw, helemaal super', en met sommige sterren was ze bevriend geraakt, laatst had ze een midweek doorgebracht in het skichalet van Roger Moore, en Flavio Briatore kon ze altijd bellen als ze in de buurt was, dan gingen ze samen de beest uithangen, met Flavio was het altijd feest, en ze noemde nog veel meer namen die ik niet of met moeite kon thuisbrengen, Tamara en Liz en Dave en Eva, en ik knikte, ik schonk mezelf nog maar eens een glas Cabernet in, ik probeerde me te concentreren op Sabines laatste belevenissen met Piers die ze in Londen tegen het lijf was gelopen en met wie ze... en Lulu was er ook bijgeweest... en Jade en Fiona, en God weet wie allemaal nog meer, het hield maar niet op.

"Je draait nou al een hele tijd mee in het macht-en-geld spel," hoorde ik Madame zeggen, "en je begrijpt het nog steeds niet. Dat verlies van anderhalf miljoen - okay, dat is jammer," en ze zei het alsof het ging over een verloren handschoen; over iets dat ons allemaal wel eens overkomt, "maar Daniël, je kent het geheim toch?"
"Welk geheim?" Daniël klonk mat.
"De kale, ongeletterde mannetjes hebben de macht."
"Dat is het?"
"Absoluut. De dikke, manke, domme mannetjes hebben een drive die jij nooit zult hebben. Ze zijn zo geconditioneerd. Ze weten niet beter; ze willen winnen. Het zijn killers, Daniël. Bloedhonden. Ze vliegen recht op je strot af. Winnen zal voor jou nooit zo belangrijk zijn als voor hen. Jij laat je afleiden. En dus - jij verliest."
"Bedankt."
"Geen dank. Je moet ook aan je reputatie denken. Mensen praten, weet je."
"Laat ze praten."
"Als jij dronken of stoned op afspraken verschijnt," ging Madame onverstoorbaar verder, "moet je niet gek staan te kijken als die verhalen worden doorverteld. Aan mij, bijvoorbeeld. Ik ben er niet bij geweest. Toch weet ik het. Hoe kan dat?"
"Allemaal gelul."
"Mag ik je iets vragen? Ben je er ooit achtergekomen - ik ben gewoon nieuwsgierig - wat die anonieme beller precies tegen Kim heeft gezegd? Ik bedoel: waaruit bestond die belastende informatie? Ze heeft jou meteen verlaten, dat doet ze niet zo maar. Kennelijk heeft iemand een bom gedropt. Waar ging dat over?"
"Geen idee," zei Daniël. "Geen flauw idee."
"Vreemd," zei Madame peinzend. "Maar wat dénk je?"
"Ik denk," en hij duwde zijn vingertoppen tegen zijn slapen, "dat iemand mij een slag wilde toedienen. Als het al waar is, van die anonieme tip."
"Dat betwijfel je?"
"Ach kom. We spelen niet in een soap."
Op dit punt mengde Arend Berhout zich in het gesprek. "Je bent een prachtige vrouw," riep hij tegen Madame, die beleefd glimlachte. "Een vrouw die geleefd heeft," ging hij door, "geleefd en geleden... die hartenpijn heeft gekend, dat is van een hartverscheurende schoonheid... daar kan ik om huilen."
"Doe maar niet," zei Daniël.
"Onbereikbaar," lispelde Arend Berkhout, terwijl hij zich naar Madame toeboog. "Gevoelig, superieur... een fatale vrouw! Je doet me denken aan Scarlett 'O Hara: I'll never be hungry again. Die kwetsbare trots! Zoals Scarlett 'O Hara nooit meer honger wilde lijden, zo wil jij nooit meer gekwetst worden."
"Goed idee voor een artikel," zei Sabine, de zongebruinde glamourjournaliste die de liefdesverklaring van de schrijver ademloos had aangehoord. "Romantische mannen... ik zie er een hoofdartikel in. Ja, ik denk dat ik daar wel iets mee kan."

quote:

"Ach kom. We spelen niet in een soap."

quote:

Op donderdag 9 maart 2006 03:45 schreef Nadine26 het volgende:
"Geen behoefte aan," zei Daniël kortaf. Hij keek naar mij. "Nadine, ik heb een dossiermap nodig. Hij staat boven in de studeerkamer. Kun jij even..?"
Ik ging naar boven en haalde de dossiermap.

Mannen die op zo'n vanzelfsprekende manier opdrachtjes uitdelen, brrrr.

Arthur Japin misschien? Die is Bi las ik gisteren, heeft een Franse connectie en een mooie kaaklijn

Het is geen syndroom, het is een complex. Minderwaardigheidscomplex. Aan zichzelf willen bewijzen hoe fantastisch hij is, het tóch niet kunnen geloven, diep in zijn hart een zielige en vertwijfelde en eenzame figuur zijn, kansloos, weet ie zelf ook wel - hij heeft uiteindelijk niemand iets te bieden, zelfs zichzelf niet. Tragisch.

Door meisjes te scoren krijgt hij een kortstondige kick, een roes die hem door een paar uur heensleept. Hij weet hoe het werkt: mooie verhaaltjes ophangen, beloftes doen, want ja... de meisjes hebben alléén belangstelling als het 'serieus' is. Hij doet serieus. Hij speelt serieus. Hij wil misschien ook best eens (op zijn 36e) serieus zijn, maar hij heeft vroeger altijd van zijn papa gehoord dat ie een sukkel is, een stakker, een slappe zak, en hij gelooft het, hij is het al die jaren blijven geloven. Zesendertig...

Liegen is voor de wanhopigen. Met de moed der wanhoop flauwekul verkopen, alsof hij zelf niet weet dat er een dag komt...

Maar ja, het zijn allemaal mooie theorietjes, uiteindelijk is hij gewoon SLAP. Een slap iemand. Geen mening, geen passie, geen karakter, niks. Hij is dus uiteindelijk zijn eigen schrikbeeld geworden; hij is veranderd in zijn eigen complex: een totale niks.

Nooit meer intrappen.

quote:

Op donderdag 9 maart 2006 09:26 schreef Ripley het volgende:
Arthur Japin misschien? Die is Bi las ik gisteren, heeft een Franse connectie en een mooie kaaklijn

VARA gids gelezen?

quote:

Op maandag 6 maart 2006 19:39 schreef dvr het volgende:
Hoe dan ook, goed dat ik je heb, want er lag nog wat unfinished business! Je spuwde een tijdje geleden weer je gal op die vervloekte Eerlijkheid, en sprak over je schuinsmarsjeerderij als iets dat jou en D. zomaar overkomen was. Je trok dat nog verder in het algemene, alsof iedereen zou handelen zoals jullie doen, en je vroeg je af wat de mens toch beweegt.

Ha! En dat terwijl je hier toch al een half jaar door meelevenden van allerlei stichtelijke raadgevingen en waarschuwingen wordt voorzien - die je zonder motivering naast je neerlegt. De paar keren dat je op je schreden terug leek te komen, volhardde je te elfder ure toch weer in je vreemde escapade. Dit tot veler afgrijzen, waaronder het mijne. Begrijp me niet verkeerd; ik blijf je een sympathieke scheet, een spannend chickie (pardon) en begenadigd schrijfster vinden, maar je niet altijd even gewetensvolle optreden roept vragen op. Gelukkig heb je de moed dat ook zelf te doen.

Om die discrepantie tussen sympathie en afgrijzen in het voordeel van de eerste te beslechten, heb ik me afgevraagd of de leugenaar en bedrieger die uitkomt voor zijn leugens en bedrog, zoals jij, in zekere zin niet juist een toonbeeld van eerlijkheid is. En of een 'gezond egocentrisme' misschien juist moreel heel verantwoord is, want zo máák je nog eens wat van je leven, en is dat niet de opdracht die ons allen voorligt en waar de grijze moraalmuizen zo jammerlijk in falen?
Maar nee, zo werkt het niet. Het geluk van de een mag niet ten koste mag gaan van dat van de ander. Het is gestolen geluk, Nadine. Zoals Daniël geld van zijn investeerders voor privédoelen aanwendt, en dus steelt, zo zijn jullie gelukkige momenten in feite evenredig geweest aan het leed dat jullie daarmee Thijs, Kim, Madame en de kinderen aandeden. 't Is niet netjes geweest.

Een andere goedpraatpoging: Je bent ontoerekeningsvatbaar, want verliefd. Die hebben we ook al eerder gehad, en er zit iets in, maar de houdbaarheid van dat excuus is beperkt. Vroeg of laat moet je dat comfortabele masker van Daniëls klokkenspel toch eens van je gelaat tillen zodat hij je niet langer het zicht beneemt. Dat punt lijkt me nu genaderd.

En wat zie je dan?

De vraag is niet zozeer 'wat drijft de mens', maar gewoon 'wat drijft Nadine'. Ik weet zeker dat er een verklaring is, een rechtvaardiging zelfs. Tot wie of wat richt zich je machteloze recalcitrantie?

Wie sterk is, durft kwetsbaar te zijn, nietwaar? De uitdaging -als je hem al aandurft- heet daarom: Call your own bluff.

Als je jarenlang getuige bent geweest van een verziekt en verrot huwelijk, weet je dat leugens en bedrog er gewoon bijhoren. Niks bijzonders. Je moet er niet te zwaar aan tillen. Als je er wel zwaar aan tilt, zoals mijn moeder, ga je dood. Dat moeten we niet hebben.

Ik ben er zelf niet bijgeweest, maar ik weet wel hoe het gesprek tussen mijn ouders die ene ochtend is verlopen. Laat ik eerst de set beschrijven; de acteurs (man, vrouw) bevonden zich in een slaapkamer, om precies te zijn lagen ze in een enorm donkerrood Italiaans designbed. Dat bed, groot en rood en monsterlijk, staat nu in ons huis in Normandië. Er hoort een sprei bij, donkerrood met geometrische figuren erop, en de matras ligt verzonken in een krankzinnige ombouw die bestaat uit onduidelijke kasten, lades, vakken, planken en zelfs een klein schrijftafeltje. Het is het soort bed dat alleen een Italiaanse designer van zeven jaar kan ontwerpen.
Het was ochtend.
De dag ervoor had mijn moeder een ontdekking gedaan die erop neerkwam dat mijn vader ergens een geheim logeeradres had, aangezien het bed in hun pied-à-terre in Den Haag onbeslapen was. Toen mijn moeder op het nachtkastje bovendien een ongeopende fles rode wijn zag staan - die fles had ze enkele dagen eerder zelf voor hem achtergelaten - toen wist ze het zeker: mijn vader lag óf al twee dagen dood in de douchecel, óf hij had een minnares.
De badkamer was leeg. Er zoemde een ventilator.
De nacht na de ontdekking kwam mijn vader pas heel laat thuis; mijn moeder hield zich slapende. Het werd licht. Het gesprek - in de verkorte versie - dat zich vervolgens ontspinde in het rode designbed, ging ongeveer zo:
"Hoe lang belazer jij mij eigenlijk al?" (Dat was mijn moeder).
Stilte.
Toen, schor schreeuwend: "Al héél lang!" (Mijn vader).
"O. Hoe lang is heel lang?"
"Tien jaar, of twaalf."
"O."
"Schei toch uit met die vertoning, Anna!"
"Welke vertoning?"
"Je weet het al jaren."
"Je bent stapelgek! Ik weet van niks!"
"Het was... wij hadden een afspraak, Anna... jij hebt het al die tijd precies geweten. Ja, ik heb een vriendin! Vriendinnen! Een heleboel! Moeten we het nu opeens gaan uitspreken? Gaan we het over onze gevoelens hebben, over hoe jij ermee omgaat, en hoe ik ermee omga, en hoe mijn vriendinnen ermee omgaan? Wil je dát? En onze kinderen... laten we die ook meteen bellen, vragen hoe zíj omgaan met papa's vriendin."
"Laat de kinderen erbuiten."
"De kinderen weten het allang. Iedereen weet het. Het is alleen onbespreekbaar. Dat soort dingen bespreek je niet - zo zijn wij niet. En ik heb je gespaard. Ik ben altijd discreet geweest."
"Ik wist van niets."
"En óf je het wist." Mijn vader begon te schreeuwen: "Die vraag die je mij net hebt gesteld, had je nooit mogen stellen. Nooit! Door die vraag te stellen, heb je ons huwelijk verraden. Door die vraag te stellen, heb je jezelf verraden. Nu kun je niet meer terug. Ik ken jou; nu kun jij voor je fatsoen niet meer terug."
"Ik wíl niet meer terug."
"Dat bedoel ik dus. Die vraag stellen, is de grootste fout van je leven geweest."

Ja, prachtig. Alles zit erin, in deze superieure en samenvattende shoot out of a marriage - alles waar het in een slecht huwelijk om draait: leugens, bedrog, onwetendheid, manipulatie, naïviteit, onbegrip, desinteresse, liefdeloosheid, schijn, en vooral: het besef dat je er alleen in staat, uiteindelijk. In het huwelijk. In het leven. En dat het erom gaat, als het in dit leven al ergens om gaat, dat je overeind blijft, en dat je niet gaat wankelen en hinkepoten in het schijnsel van de wanhoop en de zinloosheid van alles, want dat moment breekt voor iedereen een keer aan; het moment waarop je beseft dat het allemaal draait om verlies en afscheid, dat we dáár op afstevenen met zijn allen, en dat moment komt veel sneller dan je had gedacht. En daarna is niets meer hetzelfde.

De vraag, het kwam allemaal door die ene, verboden vraag. Toen ging het zaakje schuiven. Ik denk niet dat je het huwelijk van mijn ouders moet zien als een uniek geval. Die mensen hebben geprobeerd er het beste van te maken, geloof me, ik ben erbij geweest en ik heb gezien hoe graag ze het wilden, de show volhouden, het spel uitspelen. Toegegeven: die poging is dramatisch mislukt, catastrofaal, tot de dood erop volgde, maar het was allemaal machteloosheid, met kwaadaardigheid had het niks te maken. God, nee. Dat zeg ik zelfs van mijn vader. Ik heb mededogen met die man, ik voel met hem mee.

Nee, het geluk van de een mag niet ten koste gaan van de ander. Maar geluk... wie heeft het over geluk? Wat is dat? Bij dit soort groezelige dubbellevens en geheime affaires en dubieuze escapades gaat het helemaal niet om geluk, dat is een misverstand, geluk is de andere kant van het spectrum en die kant is onbereikbaar gebleken. Je bent al te ver afgedreven. Daniël en ik zijn te ver afgedreven, ieder voor zich, om nog te kunnen geloven in zoiets onschuldigs als geluk. Dat zou wel heel dom zijn, ook. Heel naïef. Daniël en ik laten ons op sleeptouw nemen - niet zo zeer door elkaar, of door mentors of ouders of wijze vrienden, maar door het leven zoals het komt. Geen van beiden zijn we in staat om harde beslissingen te nemen. Wij zijn toeschouwers geworden in onze eigen levens, geen participanten - we ondergaan de gebeurtenissen, we deinen mee op de golven van het leven zoals het zich aandient, lekker hoor, met de ogen dicht.

quote:

Op donderdag 9 maart 2006 11:28 schreef dragan_sudjic het volgende:
Het is geen syndroom (...) Nooit meer intrappen.

Wat weet ik het allemaal goed, hè? <sub>In theorie

(Voor de niet-ingewijden: Dragan citeert een verstandig advies van mij, in een Henk-topic van Vivi)</sub>

En de winnaar van de Arend Berkhout-trofee is Floddertje

_{De prijs bestaat uit een roestvrijstalen messenset (5-delig), af te halen bij de dichtstbijzijnde Kijkshop (wel even ruitje inslaan).}

[ Bericht 37% gewijzigd door Nadine26 op 10-03-2006 02:46:41 ]

quote:

Op vrijdag 10 maart 2006 02:32 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Wat weet ik het allemaal goed, hè? <sub>In theorie

(Voor de niet-ingewijden: Dragan citeert een verstandig advies van mij, in een Henk-topic van Vivi)</sub>

Vivi geeft ook altijd zulke goede adviezen aan anderen dan zichzelf

quote:

Op vrijdag 10 maart 2006 02:39 schreef Xennia het volgende:

[..]

Vivi geeft ook altijd zulke goede adviezen aan anderen dan zichzelf

Het is een gave...

quote:

Op vrijdag 10 maart 2006 02:43 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Het is een gave...

Ik verdien er mijn geld mee

quote:

Op vrijdag 10 maart 2006 02:34 schreef Nadine26 het volgende:
En de winnaar van de Arend Berkhout-trofee is Floddertje

_{De prijs bestaat uit een roestvrijstalen messenset (5-delig), af te halen bij de dichtstbijzijnde Kijkshop (wel even ruitje inslaan).}

Yeah baby, yeah!

Meer en meer bekruipt me het gevoel dat Daniël doordraait. De afgelopen weken is hij voortdurend de hort opgeweest. Zakenontbijten, meetings, golfafspraken, businesslunches, viewings, openingen, borrels, diners - hij zuipt, vreet, snuift en slikt zich door zijn dagen. Grote ordners onder zijn arm. Stapels papier. Twee telefoons die permanent rinkelen. Dinsdag vertrok hij in vliegende haast naar Milaan. Ik paste op de kinderen; Madame is ook weer op reis, ze moest plotseling weg voor een contractbespreking. Die nacht probeerde ik Daniël op zijn hotelkamer te bereiken. Het werd een obsessie; pas om vier uur 's nachts gaf ik het op.
"Ik sliep," zei hij de ochtend erop, toen hij me eindelijk terugbelde.
"Ben je daar met iemand?"
Pas toen ik de vraag had gesteld, besefte ik dat ik op de achtergrond een douche hoorde stromen - een douche of een kraan, of een koffiezetmachine.
"Met wie zou ik hier... wat bedoel je?"
"Gewoon," zei ik. "Een vraag."
"Ik ben alleen. Ik heb..." gestommel, er werd een deur gesloten, of een raam - "...over vijf minuten een afspraak in de lobby, ik bel je later, goed?"

Hij heeft niet meer gebeld. Wel heeft hij schoenen voor me gekocht, die hier gisteren door UPS aan de deur zijn afgeleverd. Een man in een bruin pak overhandigde mij het pakketje. 's Middags heb ik het bewijsmateriaal, de schoenendoos, een paar straten verderop in een container gegooid.

De roze bril is afgezet, Nadine?

Moeilijk hè, je losscheuren van een man waarvan je diep in je hart heel goed weet dat je beter ver bij hem vandaan kunt blijven omdat je met hem alleen maar ongelukkig zult worden. Maar die aantrekkingskracht...

quote:

Op vrijdag 10 maart 2006 10:46 schreef _Floddertje_ het volgende:
Moeilijk hè, je losscheuren van een man waarvan je diep in je hart heel goed weet dat je beter ver bij hem vandaan kunt blijven omdat je met hem alleen maar ongelukkig zult worden. Maar die aantrekkingskracht...

Spreek jij ook al uit ervaring ofzo?

quote:

Op vrijdag 10 maart 2006 11:25 schreef Hihat het volgende:

Spreek jij ook al uit ervaring ofzo?

Ik denk dat het merendeel van de vrouwen in dit topic wel een ervaring in deze richting heeft .

Inderdaad. Maar ik ben blij dat ik van die vent verlost ben.

quote:

Op vrijdag 10 maart 2006 12:43 schreef _Floddertje_ het volgende:
Inderdaad. Maar ik ben blij dat ik van die vent verlost ben.

He. vertel es!!!

Nee, haha. Ik zou over hem trouwens bij lange na niet zulke smeuïge dingen kunnen vertellen als Nadine over die Daniël van d'r, dus daar missen jullie niets aan.

quote:

Op vrijdag 10 maart 2006 12:43 schreef _Floddertje_ het volgende:
Inderdaad. Maar ik ben blij dat ik van die vent verlost ben.

"Dagboek van een Verloskundige"

quote:

Op vrijdag 10 maart 2006 13:55 schreef dvr het volgende:
"Dagboek van een Verloskundige"

Zoiets bestaat al: "Christus, Verlosser van het Kwaad" .

Gisteravond zou Daniël me mee uit eten nemen. Twee uur te vroeg werd er aangebeld. Ik opende de deur in mijn kamerjas; ik kwam net onder de douche vandaan. We vielen in elkaars armen. We hielden elkaar stevig vast - hoe lang hadden we elkaar niet gezien? Bijna een week. Daniël tilde me op en droeg me naar de slaapkamer. Het was een belachelijk romantisch gebaar, we kregen allebei de slappe lach. Hij zei dat het weinig had gescheeld of hij had zijn auto in puin gereden, zoveel haast had hij gehad om me te zien.
En on mijn kamerjas uit te trekken en me op het bed te gooien.
Hij kwam naast me liggen. Toen ik zijn overhemd wilde openknopen, hield hij me tegen. "Hoe voel je je?" vroeg hij.
"Slecht. Bang."
"Ik geef je iets waar je je beter van gaat voelen." Hij doorzocht zijn binnenzakken, haalde er een envelop uit. "The forest has remedies for everything," zei hij. "Of je nou scherp wilt blijven of in slaap gesust wilt worden. Wat zal het zijn?"
"Een huis."
Hij gooide de envelop op de grond. "Wanneer moet je eruit?"
"Twee weken."
"Dat is wel erg kort, hè? Jezus, twee weken... valt er niet met je vader te praten?"
Ik schudde mijn hoofd. "Niet meer. Niet sinds die brief."
"Stuur hem nog een brief. Zeg dat het je spijt. Leg uit dat je-"
"Hij haat me. Iedereen haat me. Ik heb niemand meer, mijn hele familie laat me vallen, mijn broer krijgt een baby en mijn zus zit in een relatiecrisis - ik kan nergens heen. Wat moet ik nou? Ik weet echt niet meer..."
"Ik wist niet dat het zo erg was."
"Dat wilde je niet weten. Je wilde gewoon seks. En iemand die op je kinderen past. Twee vliegen in één klap."
"Zo'n uitgekookte klootzak ben ik toch niet?"
"Nee, je bent de ideale schoonzoon. Betrouwbaar, verantwoordelijk, en gek met dieren." Ik begon te lachen. "Daniël W., de winnaar van de ideale schoonzoon-show. Jammer dat mijn moeder niet meer leeft. Je zou haar diep geroerd hebben met je nobele karakter."
"Nee, jij bent verantwoordelijk."
"Dat heb ik ook nooit beweerd."
"Ik ook niet, Nadine. Je wist wie ik was. Je wist waar je aan begon." Hij streelde mijn hand. "Het komt allemaal goed. We gaan samen naar Amerika, jij en ik. We moeten even doorzetten, even volhouden. Niet in paniek raken, liefje. Je kunt tijdelijk in een hotel gaan zitten - ik regel wel een kamer voor je, alles komt goed. Ik handel mijn zakelijke shit af, mijn scheiding, en daarna zijn we los. Probeer even vooruit te kijken."
"Makkelijk gezegd."
"Ik meen het."
"Oh ja? Ik sta over twee weken op straat, ik heb niks meer."
"Je hebt mij. De ideale schoonzoon."
"Ja, dat zeg je nú. Ik kan je nooit bereiken. Je neemt de telefoon niet op."
"Luister, mijn bedrijf is kapot. Als ik honderdduizend euro verlies, heb ik een goede dag. Op slechte dagen..." Hij wreef in zijn ogen. "Nadine, je moet me vertrouwen. Ik ben bezig... er is een goede kans dat ik binnenkort uit de shit ben. Ik heb iemand ontmoet, een investeerder. Als hij bijt, hebben we straks genoeg cash om van te leven, om opnieuw te beginnen. Morgen neem ik je mee uit eten om het te vieren."
"Morgen? We zouden vanavond toch gaan eten?"
"Dit kan niet wachten," zei hij. Meteen stond hij op van het bed, en alsof hij geen seconde meer te verliezen had, zocht hij in zijn zakken naar de autosleutels. "Ik haal je morgenavond om zeven uur op."
Hij vergat de envelop van de grond te rapen, en ik zei niks. Die envelop, bedacht ik, die zou nog wel eens van pas kunnen komen.

huis

Ik denk dat hij bedoelt : "Als zij bijt.."gezien de douche-geluiden op de achtergrond..

quote:

Op zaterdag 11 maart 2006 15:41 schreef Nadine26 het volgende:

Hij vergat de envelop van de grond te rapen, en ik zei niks. Die envelop, bedacht ik, die zou nog wel eens van pas kunnen komen.

Nou, nou, wat zat er in????

Daniël komt niet opdagen. Ik heb drie berichten ingesproken op zijn voicemail. Of vier, of zes, ik weet het niet meer. Waar is hij? Oh, ik maak me zorgen om hem.

quote:

Op zaterdag 11 maart 2006 20:59 schreef Nadine26 het volgende:
Daniël komt niet opdagen. Ik heb drie berichten ingesproken op zijn voicemail. Of vier, of zes, ik weet het niet meer. Waar is hij? Oh, ik maak me zorgen om hem.

Niet doen meisje, hij besodemietert je, mark my words.

quote:

Op zaterdag 11 maart 2006 21:03 schreef Vivi het volgende:
Niet doen meisje, hij besodemietert je, mark my words.

Ik dacht eerder aan een afrekening.... met vlijmscherpe messen

quote:

Op zaterdag 11 maart 2006 21:07 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Ik dacht eerder aan een afrekening.... met vlijmscherpe messen

Nee joh, Daar is ie veel te uitgenast voor, hij lult zich overal uit. Nee, mijn gutfeeling wijst toch echt in een andere richting

Lieverd!

quote:

Op zaterdag 11 maart 2006 21:44 schreef clumsy_clown het volgende:
Die staat binnen no time weer dronken op je stoep om je in bed te dragen.

Het ziet er sterk naar uit dat ik zo meteen bij Daniël op de stoep sta om hém naar bed te dragen. Ik heb de inhoud van de envelop gedeeltelijk opgesnoven. Ik ga een taxi bellen.

quote:

Op zaterdag 11 maart 2006 20:59 schreef Nadine26 het volgende:
Daniël komt niet opdagen. Ik heb drie berichten ingesproken op zijn voicemail. Of vier, of zes, ik weet het niet meer. Waar is hij? Oh, ik maak me zorgen om hem.

Kijk anders even in de goot

Ha we zijn weer in de lucht!

"The forest has remedies for everything" - wat een fascinerende zin. Zelf bedacht of is 'ie uit een film afkomstig?

quote:

Op zondag 12 maart 2006 01:21 schreef dvr het volgende:
"The forest has remedies for everything" - wat een fascinerende zin. Zelf bedacht of is 'ie uit een film afkomstig?

Weet ik niet. Misschien is-ie afkomstig uit een gedrogeerde geest?

Intussen... ben ik met behulp van de geheime huissleutel uit de bloempot D.'s huis binnengedrongen. Koud, donker, eng. Eerst heb ik de poederresten uit de envelop opgesnoven om een beetje tot rust te komen, en het volgende moment stond ik met de knop van de verwarming in mijn hand. In mijn handpalm, bedoel ik - ik heb de knop er vanaf gedraaid, en sindsdien loeit de radiator op volle toeren. De temperatuur in de woonkamer loopt tegen de veertig graden, ik heb mijn trui uitgetrokken, mijn T-shirt kleeft aan mijn huid. D. neemt nog steeds zijn telefoon niet op. Het is tien minuten over twee. Elf.

quote:

Op zondag 12 maart 2006 02:12 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Weet ik niet. Misschien is-ie afkomstig uit een gedrogeerde geest?

Intussen... ben ik met behulp van de geheime huissleutel uit de bloempot D.'s huis binnengedrongen. Koud, donker, eng. Eerst heb ik de poederresten uit de envelop opgesnoven om een beetje tot rust te komen, en het volgende moment stond ik met de knop van de verwarming in mijn hand. In mijn handpalm, bedoel ik - ik heb de knop er vanaf gedraaid, en sindsdien loeit de radiator op volle toeren. De temperatuur in de woonkamer loopt tegen de veertig graden, ik heb mijn trui uitgetrokken, mijn T-shirt kleeft aan mijn huid. D. neemt nog steeds zijn telefoon niet op. Het is tien minuten over twee. Elf.

Als hij thuiskomt ga je toch wel even dramatisch met het servies gooien he?

Daniël zal bij thuiskomst blij verheugd zijn je al in die verhitte staat aan te treffen. Maar zo'n knop moet je er toch zo weer op kunnen zetten, en anders handmatig dat zwarte draaidingetje daaronder terugdraaien? Vijftien.

quote:

Op zondag 12 maart 2006 02:15 schreef Xennia het volgende:
Als hij thuiskomt ga je toch wel even dramatisch met het servies gooien he?

Ja! Maar het moet niet te lang meer duren. Gevoelstemperatuur: 46 graden

quote:

Op zondag 12 maart 2006 02:20 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Ja! Maar het moet niet te lang meer duren. Gevoelstemperatuur: 46 graden

Komt dat niet mede door de coke?

Oh wacht even. Je hebt natuurlijk de thermostaat vernaggeld. Als je er een foto van maakt is er hier vast wel een techneut die je met wat clevere tips uit de brand hebt.

Op zondag 12 maart 2006 02:16 schreef dvr het volgende:

quote:

Daniël zal bij thuiskomst blij verheugd zijn je al in die verhitte staat aan te treffen.

Er is niks om blij verheugd over te zijn. Eenentwintig.

quote:

Maar zo'n knop moet je er toch zo weer op kunnen zetten, en anders handmatig dat zwarte draaidingetje daaronder terugdraaien?

Nee, ik heb iets heel geks gedaan. Tweeëntwintig. Gewoon kapot gemaakt, zeg maar. Drieëntwintig.

quote:

Vijftien.

Vierentwintig

Hoe is Daniël er zelf onder - nogal laconiek en hoopvol gestemd toch? Of kwam dat optimisme ook uit zo'n envelop?

11.20 uur: The morning after the cokey night before...

Hopelijk valt de kater mee, zowel lichamelijk als geestelijk.

14.32

Daniël laat Nadine zitten en zij haalt snuift haar gram...

Nadien waar ben je

Beetje bezorgd, Vivi? .

De ontknoping nadert? D. begint steeds meer door de mand te vallen, ze moet haar huis uit, de relatie met pa is op een dieptepunt....het kan alleen maar beter worden. Uiteindelijk. Lijden loutert, zou mijn moeder zeggen. Niet dat je daar veel aan hebt.

Het was geen wanhoopsdaad, het was niet eens een wraakactie. Ik zat gewoon te suffen toen ik Daniëls auto tegen een betonnen paal in de parkeergarage reed, of beter gezegd crashte. Het was een daverende klap. Aantal afgelegde meters: vijf. Schade: gigantisch. Getuigen: nul. Het was vier uur ’s nachts. Gelukkig ben ik zo’n trut die geen meter zonder autogordels rijdt.
Ik weet niet meer hoe ik thuis ben gekomen. Kris kras door de stad, het was ijskoud. Lopen, rennen, struikelen. De hardblauwe Porsche 911 heb ik met sleutels en al achtergelaten in de garage. Jezus. Wat moest ik doen? Daniël wist niet eens dat ik zijn autosleutels had gejat, en het pasje van de parkeergarage. Ik had naar België willen rijden, naar mijn vriendin B., die in Brasschaat woont, of in Kalmthout, ergens in die buurt. Het plan was opeens bij me opgekomen. Ik moest met iemand praten. Het verrrassingsbezoek aan Daniël was op een krankzinnige nachtmerrie uitgelopen. Was het wel echt gebeurd? Ik twijfelde aan alles, ik wist niet eens meer zeker of ik wel in Daniëls huis was geweest.

Ze kwamen samen binnen, Daniël en Madame. Ik verstijfde. Ik stond bovenaan de trap; een half uurtje eerder was ik naar boven gegaan om op Daniëls bed te gaan liggen. Ik had dorst. Net toen ik beneden in de keuken iets te drinken wilde gaan pakken, ging de voordeur open. Het had weinig gescheeld of we hadden elkaar in de hal ontmoet. Goddank had ik de ganglamp niet aangedaan. Razendsnel sloop ik weer naar boven, de bovenste treden op. Zachtjes. Geen geluid maken, niet ademen. Mijn hart klopte bijna mijn keel uit. Bovenaan de trap bleef ik zitten. Terwijl Daniël en Madame zich naar de woonkamer verplaatsten, schoot het door me heen dat ik nergens naartoe kon. Ik zat gevangen. De enige ontsnappingsmogelijkheid was het balkon, maar ik wist vrij zeker dat ik een sprong van die hoogte niet zou overleven.

“Het is hier om te stikken van de hitte,” hoorde ik Madame zeggen. “Mag er een raam open?”
Daniël vloekte; waarschijnlijk stond hij met de kapotte verwarmingsknop in zijn hand. Ik kon alleen maar hopen dat hij niet aan mij zou denken – maar nee, hij praatte alweer door; het gesprek ging over een zekere Michel. Volgens Daniël had Michel de hele avond aan zijn kop lopen zeiken over een vakantie naar de Seychellen, en Madame was het met hem eens; Michel was een ‘triest geval’, en zo kabbelde het gesprek een tijdje door.

Ik begon net een klein beetje te ontspannen toen ik Daniël hoorde zeggen: “Mijn gevoel is niet meer hetzelfde.”
“Waarom moet alles hetzelfde blijven?" zei Madame. "We worden ouder, Daniël. Acht jaar geleden waren wij andere mensen met andere gevoelens. Is dat nou zo erg? Die nostalgie van jou heeft iets kinderlijks. Verandering hoort bij het leven. Daarin schuilt het grote geheim. De schoonheid.”
“De schoonheid van een slecht huwelijk,” zei hij sarcastisch.
“Wat denk jij? Dat een gelukkig huwelijk alleen is weggelegd voor mensen die elkaar tot in het graf trouw blijven? Zo werkt het niet, Daniël. Niet in het echte leven. De gelukkigste huwelijken zijn de huwelijken die de grote shit overleven. In een kalme zee blijft elke boot drijven. Pas als de storm opsteekt, wordt het interessant. Pompen of verzuipen.”
“Verzuipen, dus. Jezus! Wij zijn allang verzopen; die reddingsboot van jou komt een halfjaar te laat.”
“En Parijs dan?” riep ze. “Of ben ik nou gek?”
Daniël zweeg.
“Ik heb jou in Parijs een aanbod gedaan,” ging Madame door. “Jij zou erover nadenken. Een week, twee weken - hoe lang heb je nog nodig? Ik heb lang genoeg gewacht, ik ben – of is er een ander?”
“En ander?” Daniël klonk oprecht verbaasd. “Nee, in Parijs hebben we – hoezo: een ander? Kim is bij me weg.”
“Kim is niet de enige vrouw op deze wereld.”
“Luister,” en hij werd ongeduldig, “wat wil je nou eigenlijk van me? Ik kan nu niet helder denken. Ik zit tot aan mijn nek in de shit. Ik heb tijd nodig. Waarom heb je zo’n haast? Geef me nog een paar dagen. Een week.”
“Je begrijpt het niet, Daniël. Ik doe het niet alleen voor mezelf. Ik doe het ook voor jou. Ik doe het voor ons.”
“Ik begrijp het heel goed,” zei hij. “Dat aanbod van jou komt neer op een wurgcontract. Als ik bij jou terugkom, geef jij mij een financiële injectie. Daar komt het hele aanbod op neer.”
“Dat zijn jouw woorden,” zei ze koel. “Al valt niet te ontkennen dat je jezelf in een tamelijk hopeloze positie hebt gemanoeuvreerd. Wees blij dat iemand je een helpende hand biedt. Wees blij dat ik het ben. Mij kun je vertrouwen, en dat kun je van die Michel niet zeggen.”
“Ik heb tijd nodig,” klonk het weer.
"Je hebt genoeg tijd gehad om na te denken."
Het bleef twee, drie minuten muisstil. Met ingehouden adem zat ik bovenaan de trap; de angst dat één van beiden plotseling voor mijn neus zou staan, was zo tastbaar dat het bijna pijn deed. Toch bleef ik zitten, gehypnotiseerd en met wijd opengesperde ogen die steeds droger gingen aanvoelen, maar ik durfde niet te knipperen, ik kon mijn oogleden horen trillen.

“Ik ben misschien niet helemaal duidelijk geweest,” hervatte Madame het gesprek, plotseling geïrriteerd. “Ik probeer jouw gevoelens ook te sparen, Daniël. Maar er is een wezenlijk verschil tussen een verzoek en een aanbod. Voor alle duidelijkheid: ik doe jou hier een aanbod. Het is eenmalig, dus luister goed. Je bedrijf is naar de knoppen, je petite aventure met het vastgoedmeisje is voorbij. Je zit aan de grond. Het spijt me dat ik je moet wakker schudden, maar ik heb straks recht op vijfduizend euro alimentatie per maand, en de rechter zal met jou geen medelijden hebben.”
“Vijfduizend euro!” Daniëls stem sloeg over. “Ik wens je veel succes. Mijn bedrijf is failliet, er is dus geen geld.”
“Je vergeet de kunstcollectie,” zei ze quasi-achteloos. “De auto’s, het geld in Zwitserland en op Jersey. Het valt mee. Je bent minder berooid dan je denkt. En dit huis, wat zou dit huis waard zijn?”
“We zijn uitgepraat, Anne-Sophie,” zei Daniël schor. “Ik weet genoeg. Ik breng je naar huis.”
“Nee, ik ben nog niet uitgepraat. Ik moet je nog iets zeggen. Ik had gehoopt... ik wil je niet onder druk zetten. Niet op deze manier. Maar met jou valt niet op een normale manier te praten – het spijt me. Je moet niet schrikken. Nou ja, dat doe je toch wel. Ik ben zwanger.”
“Je bent – van wie?”
“Van jou.”
Om te voorkomen dat ik zou gaan schreeuwen, klemde ik mijn kaken zo hard op elkaar dat mijn kiezen bijna braken.
“Dat meen je niet.” Daniël klonk kalm. “Bullshit. Ik geloof je niet.”
“Vier weken.”
“Okay. Bullshit. Parijs is twee weken geleden. Sorry, je zult een andere vader voor je kind moeten zoeken. Ik weet niet met wie jij ligt te neuken, en ik wil het ook niet weten, maar -”
“Met jou. In Parijs. Sla je oude biologieboeken er nog maar eens op na. Het is een eenvoudige rekensom. Zo verrassend is het trouwens niet. Jij schoot altijd al in één keer raak. Dus het goede nieuws,” en ze begon nerveus te giechelen, “is dat je niet nog niet bent verleerd.”
“Jezus!” schreeuwde hij, en daarna klonk er een doffe dreun – er werd een zwaar voorwerp omver gegooid. “Eén keer, je gelooft zelf toch niet..,” en hij onderbrak zichzelf: ‘... en trouwens, je slikt de pil.”
“Niet meer,” zei ze. En toen: “Geen seks, geen pil.”
“Je had wél seks.”
“Eén keer, ja. Met mijn eigen man.” Na een korte pauze ging ze op smekende toon verder: “Daniël, wij hebben nooit condooms gebruikt. Daar denk je toch niet aan? Het was zo vertrouwd, wij kennen elkaar al zo lang. Ik heb er gewoon niet aan gedacht. Jij ook niet, trouwens.”
Er viel een stilte. Buiten blafte een hond.
“Hoe is het mogelijk,” hoorde ik Daniël kreunen. “Eén keer. Weet je het wel zeker? Ben je niet gewoon over tijd?”
“Ik heb vanochtend een test gedaan.”
“En?”
“Wat denk je.” Ze begon zachtjes te snikken. “Dit kind... ik had er vanavond helemaal niet over willen beginnen. Ik had gehoopt... na Parijs... Waarom zie je dit kind niet als een teken?” Het snikken ging over in huilen. “Zoals het tussen ons in Parijs was, zo kan het ook hier weer worden. Jij maakt een doorstart met je bedrijf. We krijgen een kind, ons vierde kind. Het is een nieuw begin. We zijn sterk genoeg om dit te overleven.”
“Heb ik nog iets in te brengen?”
“Daniël, ik ben geen monster. Het is allemaal zo moeilijk geweest.”
“Ik moet erover nadenken.” Daniël klonk wanhopig – nee: gebroken. Nadat ze een tijdje in stilte bij elkaar hadden gezeten, hoorde ik hem zeggen: “Ik breng je naar huis.”

[ Bericht 0% gewijzigd door Nadine26 op 13-03-2006 14:39:56 ]

Nog een kindje om goedbetaald voor te zorgen en hopelijk eindelijk de bevestiging dat Daniël een ruggengraatloze eikel eerste klas is.

In ieder geval wel een auto minder te verdelen .

Ik zou het zinkende schip maar verlaten als ik jou was Nadine
Als ie teruggaat is dat wrs uiteindelijk voor iedereen het beste _muwhahaha

quote:

Op maandag 13 maart 2006 15:22 schreef Vivi het volgende:
Ik zou het zinkende schip maar verlaten als ik jou was Nadine
Als ie teruggaat is dat wrs uiteindelijk voor iedereen het beste _muwhahaha

het heeft even geduurd, maar we zijn het eens

Behalve dat laatste zinnetje he: laat hem lekker oprotten. Die anne sophie kan ben best voor die kids en haarzelf zorgen en Daniel moet maar eens door iedereen plat op zijn bek worden gelaten

quote:

Op maandag 13 maart 2006 15:34 schreef Ripley het volgende:

[..]

het heeft even geduurd, maar we zijn het eens

Behalve dat laatste zinnetje he: laat hem lekker oprotten. Die anne sophie kan ben best voor die kids en haarzelf zorgen en Daniel moet maar eens door iedereen plat op zijn bek worden gelaten

O, ik ben het meestal met je eens hoor. Rationeel gezien dan

quote:

Op maandag 13 maart 2006 15:34 schreef Ripley het volgende:

[..]

het heeft even geduurd, maar we zijn het eens

Behalve dat laatste zinnetje he: laat hem lekker oprotten. Die anne sophie kan ben best voor die kids en haarzelf zorgen en Daniel moet maar eens door iedereen plat op zijn bek worden gelaten

Nah ja, aangezien Anne Sophie misschien op korte termijn partnerloos is, mag ze ook wel eens aan haar eigen marktwaarde gaan denken. Een vierde koter erbij maakt het voor een alleenstaande moeder niet makkelijker om een nieuwe kerel te vinden, lijkt me.

Het is denk ik wel een aantrekkelijke vrouw die A.S. Intelligent. Slinks. En waarschijnlijk nog mooi ook. Trekt me wel.

quote:

Op maandag 13 maart 2006 20:22 schreef Hihat het volgende:

[..]

Nah ja, aangezien Anne Sophie misschien op korte termijn partnerloos is, mag ze ook wel eens aan haar eigen marktwaarde gaan denken. Een vierde koter erbij maakt het voor een alleenstaande moeder niet makkelijker om een nieuwe kerel te vinden, lijkt me.

Het is denk ik wel een aantrekkelijke vrouw die A.S. Intelligent. Slinks. En waarschijnlijk nog mooi ook. Trekt me wel.

Die A.S. laat zich niet meer aan de kant schuiven, is mijn inschatting. Ze heeft hem geld geboden om z'n schulden af te lossen, reken maar dat die Daniel daar geen weerstand aan kan bieden. Behalve geld heeft ze de 2 andere klassieke wapens: seks en een (4e) nazaat. Moeilijk concurreren voor Nadine.

Ben trouwens benieuwd hoe 't met de Porsche is afgelopen?

Tja, dit scenario is uiterst voorspelbaar. Madame heeft wel gelogen, ze had toch ook seks met haar, wat was het, yogaleraar? Ze kan net zo goed zwanger zijn van hem, of ze heeft uiterst berekenend Daniel erin geluisd.

Hoe dan ook heb je nu met eigen ogen gezien hoe glashard Daniel kan liegen. Ik hoop dat je eindelijk je conclusies trekt. Of heb je nog niet genoeg drama gehad?

Vanaf de meet herkende ik mijn moeder in Madame: vrouwen die hun zegenrijke invulling geven aan & van le sexe faible. Toppers van de klasse hors catégorie.

Maar ondertussen wel van bil gaan met een yogaleraar in scubapak! Volgens mij weet je met zo'n gesoigneerde en goed gebekte tante nooit waar je aan toe bent. Voor mij dan liever een eenvoudig doch eerzaam herderinnetje.

quote:

Op dinsdag 14 maart 2006 02:57 schreef dvr het volgende:
... Voor mij dan liever een eenvoudig doch eerzaam herderinnetje.

quote:

Op dinsdag 14 maart 2006 02:42 schreef Gajus het volgende:
Vanaf de meet herkende ik mijn moeder in Madame...

Proficiat! Je krijgt een broertje of een zusje...

quote:

Op dinsdag 14 maart 2006 02:57 schreef dvr het volgende:
Voor mij dan liever een eenvoudig doch eerzaam herderinnetje.

Herderinnetjes zijn voor schapen...

EN TOEN...

... belde Madame mij gistermiddag met de vraag of ik kon komen oppassen; ze had namelijk een 'afspraakje'. Maar natuurlijk. Eenmaal gearriveerd op mijn werkplek volgde een scène uit de categorie 'Wij Spelen Samen In Een B-film En Dan Was Jij Lindsay Wagner En Ik Deed De Rol Van Melissa Gilbert', want ze had lingerie gekocht en ze begon al die spullen uit te stallen op de keukentafel, terwijl Ute (gespeeld door Jennie Garth) en ik bewonderende geluiden maakten en haar uiteindelijk adviseerden tóch maar voor zwart te kiezen; een zwarte bh van het merk Agent Provocateur die Ute 'Süsz' vond, en de bijbehorende onderbroek was ook 'Süsz' en even was ik bang dat Madame zich voor onze ogen zou uitkleden om het eindresultaat te tonen, maar het viel mee. Ze trok zich terug in de slaapkamer.

EN TOEN...
... belde ze rond middernacht opnieuw, nu om te melden dat het afspraakje een beetje uitliep, ze kwam niet thuis slapen, dus of ik zo vriendelijk wilde zijn om Ute bij te staan - ze had het logeerbed al voor me opgedekt. Maar natuurlijk.

EN TOEN...
... bracht ik de kinderen vanochtend om halfnegen naar school, waarna ik een kleine détour maakte langs het huis van Daniël; ik nam de zogenaamde route touristique, en in plaats van pittoreske kerkjes en charmante wijnboerderijtjes en typisch Franse Mariabeeldjes ontdekte ik in zijn straat de auto van Madame. Je komt tijdens zo'n wandeling de meest verrassende bezienswaardigheden tegen.

Da's crystal clear.

Heb je de schobbejak met zijn mooie - vele gaatjes vullende - praatjes nog gesproken?
Heb je daar überhaupt nog behoefte aan?

Wow...dat je dat nog kan meespelen zeg...respect voor je zelfbeheersing

* Vivi was al lang met strijkijzers gaan gooien

quote:

Op dinsdag 14 maart 2006 10:41 schreef Copycat het volgende:
Da's crystal clear.

Heb je de schobbejak met zijn mooie - vele gaatjes vullende - praatjes nog gesproken?
Heb je daar überhaupt nog behoefte aan?

Daniël heeft me twee keer gebeld; de eerste keer om zich nederig en hijgend in tienduizend excuusbochten te wringen; hij was mij zaterdagavond niet vergeten, dat moest ik niet denken - het had allemaal te maken met een zekere financier die hij - "Ik zei het je toch, Nadine! Ik zei toch dat het allemaal wel los zou lopen!" - inmiddels bijna op de knieën had. Goeie beeldspraak.
Ik had natuurlijk alle begrip, ik zei: "Let je wel een beetje op jezelf?" en: "Mijn koffer voor Amerika is gepakt, ik moet alleen nog wat fotorolletjes kopen." Het bleef even stil. Maar veerkrachtig als Daniël is, antwoordde hij tenslotte: "Ik heb een digitale camera. Laat zitten, die fotorolletjes. Koop liever een extra bikini."

Tijdens ons tweede telefonische onderhoud kwam de geïmplodeerde Porsche ter sprake. Hij vroeg of ik misschien...
"Ik kan niet autorijden, dat weet je toch?" zei ik.
"Daarom juist."
"Ik was zaterdagavond thuis. Ik zat op jou te wachten."
"De sleuteltjes zaten in het contact," zei hij. "En de parkeergaragekaart is weg. Ik begrijp er geen flikker van. De politie heeft het huis doorzocht, ze kunnen geen inbraaksporen vinden. Een of andere randdebiel heeft die auto volledig in puin gereden. Een junk, ik bedoel: dat lukt jou niet eens, om een auto tiijdens het uitparkeren total loss te rijden."
"Oh, dat lukt me best," zei ik.
"En bij de verzekering hoef ik ook niet aan te komen. Dat is de pest met die oldtimers; je krijgt er geen cent voor terug. Ja, de dagwaarde."
"Goh."
"Weggegooid geld."
"Maar gelukkig heb je een nieuwe financier. Wie is het?"
"Ken je niet."
"Leuke vent?"
"Leuk is het woord niet. Rijk, bulkend van het geld - dat is het criterium. Zeg, wanneer kleed je je weer eens voor me uit?"
"Any time."
"Ik heb een idee. We gaan in het Amstel slapen. Wat zeg je van dinsdag?"
"Dinsdag is perfect."


[ Bericht 1% gewijzigd door Nadine26 op 14-03-2006 11:54:47 ]

quote:

Op dinsdag 14 maart 2006 11:33 schreef Nadine26 het volgende:

"Ik heb een idee. We gaan in het Amstel slapen. Wat zeg je van dinsdag?"
"Dinsdag is perfect."

Oeh... Wat ben je van plan, dame?
Ga je hem confronteren of blijf je voorlopig het spelletje meespelen om hem straks en plein publique de genadeslag toe te brengen _{het liefst in bijzijn van Madame} ?

Nu je hem door hebt, worden al zijn excuses en gedraai wel heel erg doorzichtig, niet?

Henk had ook een oldtimer, een Porsche

_{Gelukkig heeft ie die zelf om een lantaarnpaal heen gevouwen}

Maar goed, wat is je plan de campagne Nadine? Ik neem aan dat je dat hebt tenminste

Misschien toch maar je excuses aan thuis aanbieden...

quote:

Op dinsdag 14 maart 2006 11:40 schreef Vivi het volgende:
Henk had ook een oldtimer, een Porsche

_{Gelukkig heeft ie die zelf om een lantaarnpaal heen gevouwen}

Maar goed, wat is je plan de campagne Nadine? Ik neem aan dat je dat hebt tenminste

Ik broed. Het ei begint op temperatuur te komen...

quote:

Op dinsdag 14 maart 2006 11:50 schreef Mudman het volgende:
Misschien toch maar je excuses aan thuis aanbieden...

Thuis of Thijs?

Thuis, Thijs is voorbij.

Leuk, zo'n man die als het hem uitkomt tegen je liegt. Maar ja, dit zagen we acht topics geleden eigenlijk al aankomen natuurlijk.

Ja. Toen deed Nadine nog enthousiast de volgende uitspraak: "Want er moet wel iets gebeuren!"

In dat opzicht zijn zij en wij niet teleurgesteld. Dankzij al die snode karakters is er in ieder geval véél gebeurd.

quote:

Op dinsdag 14 maart 2006 05:53 schreef Gajus het volgende:

Maagdekijns!!

Oh god.
Oh god.
Oh god.

Madame wil me zien

Ik sputterde: "Sorry, ik kan vanavond niet oppassen."
"Hoeft ook niet. Ik wil iets met je bespreken."
"O."

Pas toen we hadden opgehangen, bedacht ik dat mijn reactie - "O." - nogal bête was, om niet te zeggen verraderlijk dom. _{Een normaal mens vraagt: "Waar gaat het over?"}

quote:

Op dinsdag 14 maart 2006 17:23 schreef Nadine26 het volgende:
Oh god.
Oh god.
Oh god.

Madame wil me zien

Ik sputterde: "Sorry, ik kan vanavond niet oppassen."
"Hoeft ook niet. Ik wil iets met je bespreken."
"O."

Pas toen we hadden opgehangen, bedacht ik dat mijn reactie - "O." - nogal bête was, om niet te zeggen verraderlijk dom. _{Een normaal mens vraagt: "Waar gaat het over?"}

Misschien wil ze je contract opzeggen omdat ze met D. in de VS gaat wonen?

Hoe heb je eigenlijk die bewuste avond ongezien het huis van D. kunnen verlaten?

Oeh! Spanning en sensatie. We hebben een list nodig. Waar is Gajus als je hem nodig hebt.

Eens kijken. Ik denk dat ze je gewoon fulltime wil hebben, want zij en Daniël krijgen het druk met puin ruimen en tegen het eind van het jaar moeten er weer babybilletjes gepoetst worden. En eerst zullen ze wel een maand op vakantie moeten naar de Seychelletjes. Niks aan de hand dus.

Maar anderzijds, misschien is ze schoon schip aan het maken en al haar rivales uit Daniëls leven aan het bannen. Mocht ze je onverhoopt confronteren met je affaire, en je gelasten afstand te houden, zeg dan verontwaardigd: "Maar Madame, hoe kon ik aan zo'n man weerstand bieden!" - per slot van rekening was zíj het die jou zomaar op het spek bond en misdadig overleverde aan zijn fatale charmes. Voor zo'n argument moet ze begrip hebben. Bovendien heeft Daniël jou een eigen appartement toegezegd omdat je op straat komt te staan en je terug dreigt te moeten naar je ouderlijk huis in Den Haag (zogenaamd). Het is een ramp, je belandt in de goot, je kunt niet meer studeren als dat niet doorgaat! Raak overstuur. Ze zal in eerste instantie niet genegen zijn je terwille te zijn met een paar tonnetjes, en je verwijten een lelijke echtbreekster te zijn, maar daar kun jij hun gescheiden leven en vooral ook haar intieme betrekkingen met de Scubaman tegenover stellen. Dat laatste gegeven kan natuurlijk fataal zijn voor haar vredesbesprekingen met Daniël, om over de hoogte van een eventuele alimentatie maar te zwijgen, dus als je het handig speelt kom je vanavond misschien een minnaar armer maar een appartement rijker thuis!

Neem geen drankjes aan, of poets je vingerafdrukken zorgvuldig van het glas. Die staan ook op het contactsleuteltje van de 911

Ik vind het overigens schokkend hoe Madame haar ongeboren kind als wapen gebruikt om D. aan zich te binden. Temeer daar ze niet eens zin heeft haar 3 kinderen eigenhandig op te voeden

Als Madame "iets wilde bespreken" dan zou dat nu toch ondertussen wel gebeurd kunnen zijn? Nadine, dit voorspelt weinig goeds! Wat is er gebeurd?

Is het geen idee om die belachelijke uitgeverij nog eens te benaderen: stel ze geven je uit dan heb je zowel; zoete wraak als geld.

MADAME:

“Ah, la petite Nadine, te voilà donc. Zeg eens, ben je nu vreselijk gekrenkt en teleurgesteld? Daniel est un méchant homme, n’est-ce pas? Hij heeft je al die tijd laten geloven dat jij de enige voor hem was, hij heeft je alles geleerd waarnaar je zo hartstochtelijk verlangde - passie, onvoorspelbaarheid, drama, het echte leven; en kijk nu eens wat hij heeft gedaan! Zijn gedrag is onvergeeflijk. Om jou zo te vernederen... het spijt me, ik vrees dat je bent gebruikt. Door hem. En door mij. Je bent een pion geweest. Een marionet; wij hoefden alleen aan de touwtjes te trekken en húp, daar ging je.

Maar serieus, Nadine, je bent geen vijftien meer. Je gedraagt je nog steeds als een kind. Dit had je toch allang kunnen zien aankomen? De meisjesboekenromantiek waarin jij gelooft, bestaat niet in het echte leven. Of dacht je dat het allemaal toeval was – dat het je is overkomen? Ik moet je teleurstellen. Ik ken Daniël beter dan wie ook en dat geldt ook voor zijn seksuele voorkeuren. Jij was lokaas, Nadine. Een stukje worst voor de hond. En zó voorspelbaar! Daarop heb ik je uitgekozen, op die kinderlijke voorspelbaarheid. Het gaat jou niet om het geld, of slechts een beetje; het gaat jou niet om de liefde – jij zoekt avontuur. Een leven als in een roman, dáár was het jou uiteindelijk allemaal om te doen.

Je was perfect, Nadine. Je kleedt je dan wel als een scholiere, voor een vluchtig avontuurtje heb je alle kwaliteiten in huis. Je bent losbandig, nieuwsgierig, energiek. Une fille facile. En zonder scrupules, dat helpt ook. Je hebt iedereen voorgelogen en belazerd, Nadine. Je had zo’n leuk vriendje, kom... hoe heette hij - de sympathieke geneeskundestudent. Hij had de ideale echtgenoot voor je kunnen zijn: betrouwbaar, lief, plichtsgetrouw, geduldig, sportief... ongetwijfeld had hij rond zijn veertigste een zeilbootje gekocht en mannen met zeilbootjes... ah, voor veel vrouwen is het een droombeeld, zo’n man die je kunt hebben wanneer je maar wilt en zo vaak als je maar wilt. Geen gedonderjaag en gedoe. Stabiliteit.

Daniël is uit ander hout gesneden. Hij verveelt zich snel. Met een zeilbootje kom je er niet, bij hem. Een vrouw moet zélf iets inbrengen, begrijp je wat ik bedoel? Il faut avec lui beaucoup d’adresse, ou, quand on n’en a pas, beaucoup de docilité. In het laatste geval slaat de verveling na korte tijd onherroepelijk toe, zeker in bed - maar die conclusie heb je inmiddels zelf kunnen trekken.

Troost je, voor jou is Daniël te hoog gegrepen. Dat jullie affaire zo lang heeft geduurd, dank jij niet aan je erotische kwaliteiten of je persoonlijkheid. Overschat jezelf niet, Nadine. Het lag aan Kim. Het ging me uitsluitend om háár, of was dat nog niet tot je hersens doorgedrongen? Kim had geld. Kim was een reëel gevaar, zij was een serieuze bedreiging voor mijn huwelijk. Jij niet. Voor jou tien anderen. Maar ik heb me op Kim verkeken. Ik dacht dat ze dom was, en dom... ah, met dom valt te leven, want bij gebrek aan intelligentie hebben domme vrouwen vaak een scherp ontwikkelde intuïtie – maar Kim was niet dom, ze was zwakzinnig. Hoe had ik dat kunnen weten? Ze had een denkstoornis. Uiteindelijk raakte mijn geduld op, ik heb Ray gevraagd om haar het slechte nieuws te brengen. En toen was het liedje uit.

Je kunt gaan, Nadine. Ik heb je niet meer nodig. Daniël heeft zijn pleziertje gehad, hij heeft nu belangrijker zaken aan zijn hoofd.”

AU

Baan kwijt ... minnaar kwijt ... huis kwijt ... zeilboot kwijt.

Wat een uitgekookte tante, die Madame. En Daniël laat niets meer van zich horen, zeker?

Voor een (leven als) een roman best een aardige wending.
Dan nu het finale deel waarin vertelster gruwelijk wraak neemt op alle betrokkenen, om zo haar coming-of-age in een spetterende slotscene te vieren...

Had gajus dus toch gelijk?

Deze reeks is toch niet (bijna) afgelopen he

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 13:06 schreef Vivi het volgende:
Deze reeks is toch niet (bijna) afgelopen he

Ik hoop van harte van wel. Daniel is een egoistische hufter.

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 14:50 schreef R_ON het volgende:

[..]

Ik hoop van harte van wel. Daniel is een egoistische hufter.

Ja en? Nadine krijgt vast wel weer een nieuwe man

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 14:57 schreef Vivi het volgende:

[..]

Ja en? Nadine krijgt vast wel weer een nieuwe man

Dat gun ik haar van harte, maar ik hoef daar beslist niet over te lezen.

Of ze vraagt Daniel om te schrijven. Ik ben Nadine meer dan zat.

En dat heet dan... "Dagboek van een mongooltje"

Je ziet wel...alternatieven genoeg.

Oeh, scherp En daar had je 4 posts voor nodig? Ik ben Nadine nog lang niet zat, dit is de overtreffende trap van Chick-lit

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 15:00 schreef R_ON het volgende:
Of ze vraagt Daniel om te schrijven. Ik ben Nadine meer dan zat.

Dan niet meer stiekem meelezen hè?

Nou, De mazzel maar weer!

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 15:06 schreef Vivi het volgende:
Oeh, scherp En daar had je 4 posts voor nodig? Ik ben Nadine nog lang niet zat, dit is de overtreffende trap van Chick-lit

Idd. Ik snap niet waarom de schrijver het per se over ene Nadine moet laten gaan. Hij of zij kan ook over andere dingen schrijven. Zoals ik zei: keuze genoeg. Het leven bestaat niet alleen uit een dagboek.

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 15:09 schreef R_ON het volgende:
Het leven bestaat niet alleen uit een dagboek.

Dit topic staat dan ook niet synoniem voor Het Leven .

Boeit het je niet, dan lees je het niet. Het Leven kan soms zo simpel zijn .

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 15:11 schreef Copycat het volgende:

[..]

Dit topic staat dan ook niet synoniem voor Het Leven .

Boeit het je niet, dan lees je het niet. Het Leven kan soms zo simpel zijn .

Nou, ik krijg niet te stoppen woede-aanvallen bij het lezen van zulke bagger.

Ik voel ook een einde aankomen aan dit verhaal, subtiel dat wel.... maar leuk zeker niet.

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 14:57 schreef Vivi het volgende:

[..]

Ja en? Nadine krijgt vast wel weer een nieuwe man

Maar is-ie ook romanwaardig, that's the question.

Maar dat kan Nadine niks schelen hoor. Welneeeeeeeeeee. De ene leugen naar de andere komt er uit die pen.

Ze kan het beste op haar dieptepunt stoppen.

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 15:21 schreef R_ON het volgende:
Ze kan het beste op haar dieptepunt stoppen.

Hou eens ff op met zeuren en in jezelf praten S.V.P (om maar in het frans van Madame te blijven )

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 15:23 schreef ioko het volgende:

[..]

Hou eens ff op met zeuren en in jezelf praten S.V.P (om maar in het frans van Madame te blijven )

Niet voor ik er zeker van ben dat ik ooit nog een letter hoef te lezen van dit mirakel.

Wat zeg ik...misbaksel.

Dan kunnen we daarna allemaal weer fijn slapen en doorgaan met ons leven.

Misschien moet ik ook een studie rechten gaan doen.

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 15:17 schreef _Floddertje_ het volgende:

[..]

Maar is-ie ook romanwaardig, that's the question.

Nadine "kennende" keurt ze een niet-romanwaardige manspersoon geen blik, ergo, letter waardig

...om de zeer prangende vraag te beantwoorden: Hoe sluit ik een dagboek.

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 15:37 schreef R_ON het volgende:
Misschien moet ik ook een studie rechten gaan doen.

Ja precies, doe wat nuttigs met je tijd

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 15:38 schreef ioko het volgende:

[..]

Ja precies, doe wat nuttigs met je tijd

Wellicht doe ik dat zeeeer parttime.

R-on, doe je dit ook in de bieb, in de rij gaan staan bij de uitcheckbalie en dan de boeken van de mensen voor je gaan afzeiken? 'Lees je Leroy? Dat is allemaal gelogen joh!'. Daarna op naar de ako, 'Neen! Koop dat vieze chick lit boek niet, dat is bagger, gaat nergens over, alleen maar relaties en zo.' Op de terugweg naar huis loopt onze r-on langs een doorzonwoning en ziet mensen in het schijnsel van een woensdagavond rtl4 verhaal ademloos kijken. Hard bonst hij op het raam: 'Dat is helemaal niet waargebeurd mensen! Het ging allemaal heel anders!'

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 15:40 schreef dragan_sudjic het volgende:
R-on, doe je dit ook in de bieb, in de rij gaan staan bij de uitcheckbalie en dan de boeken van de mensen voor je gaan afzeiken? 'Lees je Leroy? Dat is allemaal gelogen joh!'. Daarna op naar de ako, 'Neen! Koop dat vieze chick lit boek niet, dat is bagger, gaat nergens over, alleen maar relaties en zo.' Op de terugweg naar huis loopt onze r-on langs een doorzonwoning en ziet mensen in het schijnsel van een woensdagavond rtl4 verhaal ademloos kijken. Hard bonst hij op het raam: 'Dat is helemaal niet waargebeurd mensen! Het ging allemaal heel anders!'

Als ik er last van heb wel ja.

Nadine kan altijd nog overwegen bij de Prive te gaan werken. Daar zien ze dat graag.

Als je nu gewoon nokt, heb jij geen last meer van dit topic en dit topic niet van jou. Win-win situatie.

Normaal gesproken is Nadine een stuk vlotter met reageren.

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 15:47 schreef R_ON het volgende:
Normaal gesproken is Nadine een stuk vlotter met reageren.

Mag ik even op mijn gemak de tranen van mijn wangen vegen? _{Als ik reageer, zie ik er graag een beetje leuk uit.}

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 15:47 schreef R_ON het volgende:
Normaal gesproken is Nadine een stuk vlotter met reageren.

Gut, wat ben jij een zeikerd zeg. Misschien zou je eens wat met nadine moeten beginnen of zo

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 15:50 schreef Ripley het volgende:

[..]

Gut, wat ben jij een zeikerd zeg. Misschien zou je eens wat met nadine moeten beginnen of zo

Ik vind dat geen slecht idee. Ron, heb jij een zeilbootje..?

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 15:40 schreef dragan_sudjic het volgende:
R-on, doe je dit ook in de bieb, in de rij gaan staan bij de uitcheckbalie en dan de boeken van de mensen voor je gaan afzeiken? 'Lees je Leroy? Dat is allemaal gelogen joh!'. Daarna op naar de ako, 'Neen! Koop dat vieze chick lit boek niet, dat is bagger, gaat nergens over, alleen maar relaties en zo.' Op de terugweg naar huis loopt onze r-on langs een doorzonwoning en ziet mensen in het schijnsel van een woensdagavond rtl4 verhaal ademloos kijken. Hard bonst hij op het raam: 'Dat is helemaal niet waargebeurd mensen! Het ging allemaal heel anders!'

!

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 15:49 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Mag ik even op mijn gemak de tranen van mijn wangen vegen? _{Als ik reageer, zie ik er graag een beetje leuk uit.}

Zijn ze droog? Mooi, tijd om gedag te zeggen.

Volgens mij is R-On Nadine

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 15:53 schreef Vivi het volgende:
Volgens mij is R-On Nadine

Wij hebben net zo weinig gemeen als...als...wij hebben zeer weinig met elkaar gemeen. Behalve dat we Daniel een lul vinden.

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 15:53 schreef Vivi het volgende:
Volgens mij is R-On Nadine

Yeah right. En Daniel en ik waren vroeger collega's. Whahahahaha. Dat is lachen!

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 15:54 schreef R_ON het volgende:

[..]

Wij hebben net zo weinig gemeen als...als...wij hebben zeer weinig met elkaar gemeen. Behalve dat we Daniel een lul vinden.

Ach, hij klinkt best sexy

edit: er zit een edit knop op je computer

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 15:54 schreef R_ON het volgende:
Wij hebben net zo weinig gemeen als...als...wij hebben zeer weinig met elkaar gemeen. Behalve dat we Daniel een lul vinden.

Nou Ron... er was een tijd... toen konden wij het heel aardig met elkaar vinden. Maar ja, dat is inmiddels een beetje the story of my life

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 15:57 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Nou Ron... er was een tijd... toen konden wij het heel aardig met elkaar vinden. Maar ja, dat is inmiddels een beetje the story of my life

AU. dat deed pijn.

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 15:13 schreef R_ON het volgende:

[..]

Nou, ik krijg niet te stoppen woede-aanvallen bij het lezen van zulke bagger.

Stoppen met lezen lijkt mij dan de beste optie..

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 16:00 schreef Automatic_Rock het volgende:

Stoppen met lezen lijkt mij dan de beste optie..

Soms kan doorlezen juist heel goed zijn voor het verwerkingsproces

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 15:57 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Nou Ron... er was een tijd... toen konden wij het heel aardig met elkaar vinden. Maar ja, dat is inmiddels een beetje the story of my life

Ik voel een voetnoot aankomen

...of je zet je oogkleppen af.

Ok 26, tijd voor de volgende stap. De eerdere redenen (Pa en A-S) om niet op print te drukken en het hele zaakje naar die belachelijke Katrien met de interessanterige uitgeverijnaam te zenden hebben zichzelf in de loop van de tijd uitgeschakeld. Volgend jaar kan jij in je Sevilla jurk naar het b-bal.

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 16:05 schreef dragan_sudjic het volgende:
Ok 26, tijd voor de volgende stap. De eerdere redenen (Pa en A-S) om niet op print te drukken en het hele zaakje naar die belachelijke Katrien met de interessanterige uitgeverijnaam te zenden hebben zichzelf in de loop van de tijd uitgeschakeld. Volgend jaar kan jij in je Sevilla jurk naar het b-bal.

Die jurk trek ik in elk geval vanavond aan, niet voor het Boekenbal (of heb ik dat al gemist?), maar voor mijn ontmoeting met Daniël in het Amstel. We hebben de afspraak een dag verschoven, omdat ik gisteren een... nou ja, functioneringsgesprek had.

Kom Nadine, zo moeilijk is het niet om te zeggen:

"Lief dagboek,

Ik ben definitief gestopt met Daniel, ik ga een ander zoeken. En verder wijd ik mijn leven aan het schrijversschap.

E I N D E""

(Het kan zo simpel zijn.)

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 16:12 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

We hebben de afspraak een dag verschoven, omdat ik gisteren een... nou ja, functioneringsgesprek had.

Vraag, krijg je nog betaald? Dat maakt Madame tot een madam!

Knap van Gajus dat hij al zoveel eerder doorhad dat Nadine een pion in het spel van Madame was. Of handig van Nadine dat ze Gajus' theorietje in haar verhaal verweven heeft..

Maar we zijn er toch nog niet? Madame heeft haar zegje gedaan maar ik wil nu Daniël nog wel eens horen.
Nadine, misschien moet je bij een eventueel weerzien ook maar een kussentje tussen je broeksband frommelen en over misselijkheid klagen.

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 16:18 schreef dvr het volgende:

Nadine, misschien moet je bij een eventueel weerzien ook maar een kussentje tussen je broeksband frommelen en over misselijkheid klagen.

Kunnen we vanavond niet allemaal toevallig in het Amstel vertoeven?
Allemaal, behalve r_on, uiteraard.

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 16:12 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Die jurk trek ik in elk geval vanavond aan, niet voor het Boekenbal (of heb ik dat al gemist?), maar voor mijn ontmoeting met Daniël in het Amstel. We hebben de afspraak een dag verschoven, omdat ik gisteren een... nou ja, functioneringsgesprek had.

Ha, daar woon ik om d ehoek! Mooi

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 16:19 schreef Copycat het volgende:

[..]



Kunnen we vanavond niet allemaal toevallig in het Amstel vertoeven?
Allemaal, behalve r_on, uiteraard.

Ja, een Dagboek-meet

Misschien heeft D. wel een achterhuis voor Nadine gehuurd

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 16:22 schreef Vivi het volgende:

[..]

Ja, een Dagboek-meet

Een kindermeisjesmeet klinkt aanzienlijk spannender.

Als we met 10 fokkers gaan is de kamer nog maar 50 euro per persoon. Als er 7 op de grond slapen en 1 in de badkuip ben ik wel bereid met Vivi of Copycat het bed te delen. En R_on mag in de bezemkast.

Alleen met jou en Cc dan

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 16:29 schreef dvr het volgende:
Als we met 10 fokkers gaan is de kamer nog maar 50 euro per persoon. Als er 7 op de grond slapen en 1 in de badkuip ben ik wel bereid met Vivi of Copycat het bed te delen. En R_on mag in de bezemkast.

Ik ben voor.

Tenminste... als die bezemkast veranderd mag worden in de stortkoker.... en Clumsy Clown ook gezellig bij ons in bed komt liggen!

Vinden jullie het heel erg als ik lekker in mijn eigen bed slaap?
Nederland is nou niet zo groot dat ik ergens moet blijven slapen...

Ben even weg om mijn life policy te verhogen en hartfunctie te laten meten

Maar hoe herkennen we Nadine? Ik neem aan dat ze niet met d'r buikje bloot gaat tenminste

quote:

Op woensdag 15 maart 2006 16:38 schreef Vivi het volgende:
Maar hoe herkennen we Nadine? Ik neem aan dat ze niet met d'r buikje bloot gaat tenminste

Aan Daniël's loopneus.