LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Als hij thuiskomt ga je toch wel even dramatisch met het servies gooien he?quote:Op zondag 12 maart 2006 02:12 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Weet ik niet. Misschien is-ie afkomstig uit een gedrogeerde geest?
Intussen... ben ik met behulp van de geheime huissleutel uit de bloempot D.'s huis binnengedrongen. Koud, donker, eng. Eerst heb ik de poederresten uit de envelop opgesnoven om een beetje tot rust te komen, en het volgende moment stond ik met de knop van de verwarming in mijn hand. In mijn handpalm, bedoel ik - ik heb de knop er vanaf gedraaid, en sindsdien loeit de radiator op volle toeren. De temperatuur in de woonkamer loopt tegen de veertig graden, ik heb mijn trui uitgetrokken, mijn T-shirt kleeft aan mijn huid. D. neemt nog steeds zijn telefoon niet op. Het is tien minuten over twee. Elf.
Daniël zal bij thuiskomst blij verheugd zijn je al in die verhitte staat aan te treffen. Maar zo'n knop moet je er toch zo weer op kunnen zetten, en anders handmatig dat zwarte draaidingetje daaronder terugdraaien? Vijftien.
Ja! Maar het moet niet te lang meer duren. Gevoelstemperatuur: 46 gradenquote:Op zondag 12 maart 2006 02:15 schreef Xennia het volgende:
Als hij thuiskomt ga je toch wel even dramatisch met het servies gooien he?
Komt dat niet mede door de coke?quote:Op zondag 12 maart 2006 02:20 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Ja! Maar het moet niet te lang meer duren. Gevoelstemperatuur: 46 graden
Oh wacht even. Je hebt natuurlijk de thermostaat vernaggeld. Als je er een foto van maakt is er hier vast wel een techneut die je met wat clevere tips uit de brand hebt.
Op zondag 12 maart 2006 02:16 schreef dvr het volgende:
Nee, ik heb iets heel geks gedaan. Tweeëntwintig. Gewoon kapot gemaakt, zeg maar. Drieëntwintig.
Er is niks om blij verheugd over te zijn. Eenentwintig.quote:Daniël zal bij thuiskomst blij verheugd zijn je al in die verhitte staat aan te treffen.
quote:Maar zo'n knop moet je er toch zo weer op kunnen zetten, en anders handmatig dat zwarte draaidingetje daaronder terugdraaien?
Nee, ik heb iets heel geks gedaan. Tweeëntwintig. Gewoon kapot gemaakt, zeg maar. Drieëntwintig.
Vierentwintigquote:Vijftien.
Hoe is Daniël er zelf onder - nogal laconiek en hoopvol gestemd toch? Of kwam dat optimisme ook uit zo'n envelop?
11.20 uur: The morning after the cokey night before...
Hopelijk valt de kater mee, zowel lichamelijk als geestelijk.
Hopelijk valt de kater mee, zowel lichamelijk als geestelijk.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Beetje bezorgd, Vivi? .
De ontknoping nadert? D. begint steeds meer door de mand te vallen, ze moet haar huis uit, de relatie met pa is op een dieptepunt....het kan alleen maar beter worden. Uiteindelijk. Lijden loutert, zou mijn moeder zeggen. Niet dat je daar veel aan hebt.
.De ontknoping nadert? D. begint steeds meer door de mand te vallen, ze moet haar huis uit, de relatie met pa is op een dieptepunt....het kan alleen maar beter worden. Uiteindelijk. Lijden loutert, zou mijn moeder zeggen. Niet dat je daar veel aan hebt.
god i want to get you out of here
you can ride in a pink mustang
you can ride in a pink mustang
Het was geen wanhoopsdaad, het was niet eens een wraakactie. Ik zat gewoon te suffen toen ik Daniëls auto tegen een betonnen paal in de parkeergarage reed, of beter gezegd crashte. Het was een daverende klap. Aantal afgelegde meters: vijf. Schade: gigantisch. Getuigen: nul. Het was vier uur ’s nachts. Gelukkig ben ik zo’n trut die geen meter zonder autogordels rijdt.
Ik weet niet meer hoe ik thuis ben gekomen. Kris kras door de stad, het was ijskoud. Lopen, rennen, struikelen. De hardblauwe Porsche 911 heb ik met sleutels en al achtergelaten in de garage. Jezus. Wat moest ik doen? Daniël wist niet eens dat ik zijn autosleutels had gejat, en het pasje van de parkeergarage. Ik had naar België willen rijden, naar mijn vriendin B., die in Brasschaat woont, of in Kalmthout, ergens in die buurt. Het plan was opeens bij me opgekomen. Ik moest met iemand praten. Het verrrassingsbezoek aan Daniël was op een krankzinnige nachtmerrie uitgelopen. Was het wel echt gebeurd? Ik twijfelde aan alles, ik wist niet eens meer zeker of ik wel in Daniëls huis was geweest.
Ze kwamen samen binnen, Daniël en Madame. Ik verstijfde. Ik stond bovenaan de trap; een half uurtje eerder was ik naar boven gegaan om op Daniëls bed te gaan liggen. Ik had dorst. Net toen ik beneden in de keuken iets te drinken wilde gaan pakken, ging de voordeur open. Het had weinig gescheeld of we hadden elkaar in de hal ontmoet. Goddank had ik de ganglamp niet aangedaan. Razendsnel sloop ik weer naar boven, de bovenste treden op. Zachtjes. Geen geluid maken, niet ademen. Mijn hart klopte bijna mijn keel uit. Bovenaan de trap bleef ik zitten. Terwijl Daniël en Madame zich naar de woonkamer verplaatsten, schoot het door me heen dat ik nergens naartoe kon. Ik zat gevangen. De enige ontsnappingsmogelijkheid was het balkon, maar ik wist vrij zeker dat ik een sprong van die hoogte niet zou overleven.
“Het is hier om te stikken van de hitte,” hoorde ik Madame zeggen. “Mag er een raam open?”
Daniël vloekte; waarschijnlijk stond hij met de kapotte verwarmingsknop in zijn hand. Ik kon alleen maar hopen dat hij niet aan mij zou denken – maar nee, hij praatte alweer door; het gesprek ging over een zekere Michel. Volgens Daniël had Michel de hele avond aan zijn kop lopen zeiken over een vakantie naar de Seychellen, en Madame was het met hem eens; Michel was een ‘triest geval’, en zo kabbelde het gesprek een tijdje door.
Ik begon net een klein beetje te ontspannen toen ik Daniël hoorde zeggen: “Mijn gevoel is niet meer hetzelfde.”
“Waarom moet alles hetzelfde blijven?" zei Madame. "We worden ouder, Daniël. Acht jaar geleden waren wij andere mensen met andere gevoelens. Is dat nou zo erg? Die nostalgie van jou heeft iets kinderlijks. Verandering hoort bij het leven. Daarin schuilt het grote geheim. De schoonheid.”
“De schoonheid van een slecht huwelijk,” zei hij sarcastisch.
“Wat denk jij? Dat een gelukkig huwelijk alleen is weggelegd voor mensen die elkaar tot in het graf trouw blijven? Zo werkt het niet, Daniël. Niet in het echte leven. De gelukkigste huwelijken zijn de huwelijken die de grote shit overleven. In een kalme zee blijft elke boot drijven. Pas als de storm opsteekt, wordt het interessant. Pompen of verzuipen.”
“Verzuipen, dus. Jezus! Wij zijn allang verzopen; die reddingsboot van jou komt een halfjaar te laat.”
“En Parijs dan?” riep ze. “Of ben ik nou gek?”
Daniël zweeg.
“Ik heb jou in Parijs een aanbod gedaan,” ging Madame door. “Jij zou erover nadenken. Een week, twee weken - hoe lang heb je nog nodig? Ik heb lang genoeg gewacht, ik ben – of is er een ander?”
“En ander?” Daniël klonk oprecht verbaasd. “Nee, in Parijs hebben we – hoezo: een ander? Kim is bij me weg.”
“Kim is niet de enige vrouw op deze wereld.”
“Luister,” en hij werd ongeduldig, “wat wil je nou eigenlijk van me? Ik kan nu niet helder denken. Ik zit tot aan mijn nek in de shit. Ik heb tijd nodig. Waarom heb je zo’n haast? Geef me nog een paar dagen. Een week.”
“Je begrijpt het niet, Daniël. Ik doe het niet alleen voor mezelf. Ik doe het ook voor jou. Ik doe het voor ons.”
“Ik begrijp het heel goed,” zei hij. “Dat aanbod van jou komt neer op een wurgcontract. Als ik bij jou terugkom, geef jij mij een financiële injectie. Daar komt het hele aanbod op neer.”
“Dat zijn jouw woorden,” zei ze koel. “Al valt niet te ontkennen dat je jezelf in een tamelijk hopeloze positie hebt gemanoeuvreerd. Wees blij dat iemand je een helpende hand biedt. Wees blij dat ik het ben. Mij kun je vertrouwen, en dat kun je van die Michel niet zeggen.”
“Ik heb tijd nodig,” klonk het weer.
"Je hebt genoeg tijd gehad om na te denken."
Het bleef twee, drie minuten muisstil. Met ingehouden adem zat ik bovenaan de trap; de angst dat één van beiden plotseling voor mijn neus zou staan, was zo tastbaar dat het bijna pijn deed. Toch bleef ik zitten, gehypnotiseerd en met wijd opengesperde ogen die steeds droger gingen aanvoelen, maar ik durfde niet te knipperen, ik kon mijn oogleden horen trillen.
“Ik ben misschien niet helemaal duidelijk geweest,” hervatte Madame het gesprek, plotseling geïrriteerd. “Ik probeer jouw gevoelens ook te sparen, Daniël. Maar er is een wezenlijk verschil tussen een verzoek en een aanbod. Voor alle duidelijkheid: ik doe jou hier een aanbod. Het is eenmalig, dus luister goed. Je bedrijf is naar de knoppen, je petite aventure met het vastgoedmeisje is voorbij. Je zit aan de grond. Het spijt me dat ik je moet wakker schudden, maar ik heb straks recht op vijfduizend euro alimentatie per maand, en de rechter zal met jou geen medelijden hebben.”
“Vijfduizend euro!” Daniëls stem sloeg over. “Ik wens je veel succes. Mijn bedrijf is failliet, er is dus geen geld.”
“Je vergeet de kunstcollectie,” zei ze quasi-achteloos. “De auto’s, het geld in Zwitserland en op Jersey. Het valt mee. Je bent minder berooid dan je denkt. En dit huis, wat zou dit huis waard zijn?”
“We zijn uitgepraat, Anne-Sophie,” zei Daniël schor. “Ik weet genoeg. Ik breng je naar huis.”
“Nee, ik ben nog niet uitgepraat. Ik moet je nog iets zeggen. Ik had gehoopt... ik wil je niet onder druk zetten. Niet op deze manier. Maar met jou valt niet op een normale manier te praten – het spijt me. Je moet niet schrikken. Nou ja, dat doe je toch wel. Ik ben zwanger.”
“Je bent – van wie?”
“Van jou.”
Om te voorkomen dat ik zou gaan schreeuwen, klemde ik mijn kaken zo hard op elkaar dat mijn kiezen bijna braken.
“Dat meen je niet.” Daniël klonk kalm. “Bullshit. Ik geloof je niet.”
“Vier weken.”
“Okay. Bullshit. Parijs is twee weken geleden. Sorry, je zult een andere vader voor je kind moeten zoeken. Ik weet niet met wie jij ligt te neuken, en ik wil het ook niet weten, maar -”
“Met jou. In Parijs. Sla je oude biologieboeken er nog maar eens op na. Het is een eenvoudige rekensom. Zo verrassend is het trouwens niet. Jij schoot altijd al in één keer raak. Dus het goede nieuws,” en ze begon nerveus te giechelen, “is dat je niet nog niet bent verleerd.”
“Jezus!” schreeuwde hij, en daarna klonk er een doffe dreun – er werd een zwaar voorwerp omver gegooid. “Eén keer, je gelooft zelf toch niet..,” en hij onderbrak zichzelf: ‘... en trouwens, je slikt de pil.”
“Niet meer,” zei ze. En toen: “Geen seks, geen pil.”
“Je had wél seks.”
“Eén keer, ja. Met mijn eigen man.” Na een korte pauze ging ze op smekende toon verder: “Daniël, wij hebben nooit condooms gebruikt. Daar denk je toch niet aan? Het was zo vertrouwd, wij kennen elkaar al zo lang. Ik heb er gewoon niet aan gedacht. Jij ook niet, trouwens.”
Er viel een stilte. Buiten blafte een hond.
“Hoe is het mogelijk,” hoorde ik Daniël kreunen. “Eén keer. Weet je het wel zeker? Ben je niet gewoon over tijd?”
“Ik heb vanochtend een test gedaan.”
“En?”
“Wat denk je.” Ze begon zachtjes te snikken. “Dit kind... ik had er vanavond helemaal niet over willen beginnen. Ik had gehoopt... na Parijs... Waarom zie je dit kind niet als een teken?” Het snikken ging over in huilen. “Zoals het tussen ons in Parijs was, zo kan het ook hier weer worden. Jij maakt een doorstart met je bedrijf. We krijgen een kind, ons vierde kind. Het is een nieuw begin. We zijn sterk genoeg om dit te overleven.”
“Heb ik nog iets in te brengen?”
“Daniël, ik ben geen monster. Het is allemaal zo moeilijk geweest.”
“Ik moet erover nadenken.” Daniël klonk wanhopig – nee: gebroken. Nadat ze een tijdje in stilte bij elkaar hadden gezeten, hoorde ik hem zeggen: “Ik breng je naar huis.”
[ Bericht 0% gewijzigd door Nadine26 op 13-03-2006 14:39:56 ]
Ik weet niet meer hoe ik thuis ben gekomen. Kris kras door de stad, het was ijskoud. Lopen, rennen, struikelen. De hardblauwe Porsche 911 heb ik met sleutels en al achtergelaten in de garage. Jezus. Wat moest ik doen? Daniël wist niet eens dat ik zijn autosleutels had gejat, en het pasje van de parkeergarage. Ik had naar België willen rijden, naar mijn vriendin B., die in Brasschaat woont, of in Kalmthout, ergens in die buurt. Het plan was opeens bij me opgekomen. Ik moest met iemand praten. Het verrrassingsbezoek aan Daniël was op een krankzinnige nachtmerrie uitgelopen. Was het wel echt gebeurd? Ik twijfelde aan alles, ik wist niet eens meer zeker of ik wel in Daniëls huis was geweest.
Ze kwamen samen binnen, Daniël en Madame. Ik verstijfde. Ik stond bovenaan de trap; een half uurtje eerder was ik naar boven gegaan om op Daniëls bed te gaan liggen. Ik had dorst. Net toen ik beneden in de keuken iets te drinken wilde gaan pakken, ging de voordeur open. Het had weinig gescheeld of we hadden elkaar in de hal ontmoet. Goddank had ik de ganglamp niet aangedaan. Razendsnel sloop ik weer naar boven, de bovenste treden op. Zachtjes. Geen geluid maken, niet ademen. Mijn hart klopte bijna mijn keel uit. Bovenaan de trap bleef ik zitten. Terwijl Daniël en Madame zich naar de woonkamer verplaatsten, schoot het door me heen dat ik nergens naartoe kon. Ik zat gevangen. De enige ontsnappingsmogelijkheid was het balkon, maar ik wist vrij zeker dat ik een sprong van die hoogte niet zou overleven.
“Het is hier om te stikken van de hitte,” hoorde ik Madame zeggen. “Mag er een raam open?”
Daniël vloekte; waarschijnlijk stond hij met de kapotte verwarmingsknop in zijn hand. Ik kon alleen maar hopen dat hij niet aan mij zou denken – maar nee, hij praatte alweer door; het gesprek ging over een zekere Michel. Volgens Daniël had Michel de hele avond aan zijn kop lopen zeiken over een vakantie naar de Seychellen, en Madame was het met hem eens; Michel was een ‘triest geval’, en zo kabbelde het gesprek een tijdje door.
Ik begon net een klein beetje te ontspannen toen ik Daniël hoorde zeggen: “Mijn gevoel is niet meer hetzelfde.”
“Waarom moet alles hetzelfde blijven?" zei Madame. "We worden ouder, Daniël. Acht jaar geleden waren wij andere mensen met andere gevoelens. Is dat nou zo erg? Die nostalgie van jou heeft iets kinderlijks. Verandering hoort bij het leven. Daarin schuilt het grote geheim. De schoonheid.”
“De schoonheid van een slecht huwelijk,” zei hij sarcastisch.
“Wat denk jij? Dat een gelukkig huwelijk alleen is weggelegd voor mensen die elkaar tot in het graf trouw blijven? Zo werkt het niet, Daniël. Niet in het echte leven. De gelukkigste huwelijken zijn de huwelijken die de grote shit overleven. In een kalme zee blijft elke boot drijven. Pas als de storm opsteekt, wordt het interessant. Pompen of verzuipen.”
“Verzuipen, dus. Jezus! Wij zijn allang verzopen; die reddingsboot van jou komt een halfjaar te laat.”
“En Parijs dan?” riep ze. “Of ben ik nou gek?”
Daniël zweeg.
“Ik heb jou in Parijs een aanbod gedaan,” ging Madame door. “Jij zou erover nadenken. Een week, twee weken - hoe lang heb je nog nodig? Ik heb lang genoeg gewacht, ik ben – of is er een ander?”
“En ander?” Daniël klonk oprecht verbaasd. “Nee, in Parijs hebben we – hoezo: een ander? Kim is bij me weg.”
“Kim is niet de enige vrouw op deze wereld.”
“Luister,” en hij werd ongeduldig, “wat wil je nou eigenlijk van me? Ik kan nu niet helder denken. Ik zit tot aan mijn nek in de shit. Ik heb tijd nodig. Waarom heb je zo’n haast? Geef me nog een paar dagen. Een week.”
“Je begrijpt het niet, Daniël. Ik doe het niet alleen voor mezelf. Ik doe het ook voor jou. Ik doe het voor ons.”
“Ik begrijp het heel goed,” zei hij. “Dat aanbod van jou komt neer op een wurgcontract. Als ik bij jou terugkom, geef jij mij een financiële injectie. Daar komt het hele aanbod op neer.”
“Dat zijn jouw woorden,” zei ze koel. “Al valt niet te ontkennen dat je jezelf in een tamelijk hopeloze positie hebt gemanoeuvreerd. Wees blij dat iemand je een helpende hand biedt. Wees blij dat ik het ben. Mij kun je vertrouwen, en dat kun je van die Michel niet zeggen.”
“Ik heb tijd nodig,” klonk het weer.
"Je hebt genoeg tijd gehad om na te denken."
Het bleef twee, drie minuten muisstil. Met ingehouden adem zat ik bovenaan de trap; de angst dat één van beiden plotseling voor mijn neus zou staan, was zo tastbaar dat het bijna pijn deed. Toch bleef ik zitten, gehypnotiseerd en met wijd opengesperde ogen die steeds droger gingen aanvoelen, maar ik durfde niet te knipperen, ik kon mijn oogleden horen trillen.
“Ik ben misschien niet helemaal duidelijk geweest,” hervatte Madame het gesprek, plotseling geïrriteerd. “Ik probeer jouw gevoelens ook te sparen, Daniël. Maar er is een wezenlijk verschil tussen een verzoek en een aanbod. Voor alle duidelijkheid: ik doe jou hier een aanbod. Het is eenmalig, dus luister goed. Je bedrijf is naar de knoppen, je petite aventure met het vastgoedmeisje is voorbij. Je zit aan de grond. Het spijt me dat ik je moet wakker schudden, maar ik heb straks recht op vijfduizend euro alimentatie per maand, en de rechter zal met jou geen medelijden hebben.”
“Vijfduizend euro!” Daniëls stem sloeg over. “Ik wens je veel succes. Mijn bedrijf is failliet, er is dus geen geld.”
“Je vergeet de kunstcollectie,” zei ze quasi-achteloos. “De auto’s, het geld in Zwitserland en op Jersey. Het valt mee. Je bent minder berooid dan je denkt. En dit huis, wat zou dit huis waard zijn?”
“We zijn uitgepraat, Anne-Sophie,” zei Daniël schor. “Ik weet genoeg. Ik breng je naar huis.”
“Nee, ik ben nog niet uitgepraat. Ik moet je nog iets zeggen. Ik had gehoopt... ik wil je niet onder druk zetten. Niet op deze manier. Maar met jou valt niet op een normale manier te praten – het spijt me. Je moet niet schrikken. Nou ja, dat doe je toch wel. Ik ben zwanger.”
“Je bent – van wie?”
“Van jou.”
Om te voorkomen dat ik zou gaan schreeuwen, klemde ik mijn kaken zo hard op elkaar dat mijn kiezen bijna braken.
“Dat meen je niet.” Daniël klonk kalm. “Bullshit. Ik geloof je niet.”
“Vier weken.”
“Okay. Bullshit. Parijs is twee weken geleden. Sorry, je zult een andere vader voor je kind moeten zoeken. Ik weet niet met wie jij ligt te neuken, en ik wil het ook niet weten, maar -”
“Met jou. In Parijs. Sla je oude biologieboeken er nog maar eens op na. Het is een eenvoudige rekensom. Zo verrassend is het trouwens niet. Jij schoot altijd al in één keer raak. Dus het goede nieuws,” en ze begon nerveus te giechelen, “is dat je niet nog niet bent verleerd.”
“Jezus!” schreeuwde hij, en daarna klonk er een doffe dreun – er werd een zwaar voorwerp omver gegooid. “Eén keer, je gelooft zelf toch niet..,” en hij onderbrak zichzelf: ‘... en trouwens, je slikt de pil.”
“Niet meer,” zei ze. En toen: “Geen seks, geen pil.”
“Je had wél seks.”
“Eén keer, ja. Met mijn eigen man.” Na een korte pauze ging ze op smekende toon verder: “Daniël, wij hebben nooit condooms gebruikt. Daar denk je toch niet aan? Het was zo vertrouwd, wij kennen elkaar al zo lang. Ik heb er gewoon niet aan gedacht. Jij ook niet, trouwens.”
Er viel een stilte. Buiten blafte een hond.
“Hoe is het mogelijk,” hoorde ik Daniël kreunen. “Eén keer. Weet je het wel zeker? Ben je niet gewoon over tijd?”
“Ik heb vanochtend een test gedaan.”
“En?”
“Wat denk je.” Ze begon zachtjes te snikken. “Dit kind... ik had er vanavond helemaal niet over willen beginnen. Ik had gehoopt... na Parijs... Waarom zie je dit kind niet als een teken?” Het snikken ging over in huilen. “Zoals het tussen ons in Parijs was, zo kan het ook hier weer worden. Jij maakt een doorstart met je bedrijf. We krijgen een kind, ons vierde kind. Het is een nieuw begin. We zijn sterk genoeg om dit te overleven.”
“Heb ik nog iets in te brengen?”
“Daniël, ik ben geen monster. Het is allemaal zo moeilijk geweest.”
“Ik moet erover nadenken.” Daniël klonk wanhopig – nee: gebroken. Nadat ze een tijdje in stilte bij elkaar hadden gezeten, hoorde ik hem zeggen: “Ik breng je naar huis.”
[ Bericht 0% gewijzigd door Nadine26 op 13-03-2006 14:39:56 ]
Nog een kindje om goedbetaald voor te zorgen en hopelijk eindelijk de bevestiging dat Daniël een ruggengraatloze eikel eerste klas is.
In ieder geval wel een auto minder te verdelen .
In ieder geval wel een auto minder te verdelen .
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Ik zou het zinkende schip maar verlaten als ik jou was Nadine
Als ie teruggaat is dat wrs uiteindelijk voor iedereen het beste muwhahaha
Als ie teruggaat is dat wrs uiteindelijk voor iedereen het beste muwhahaha
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
het heeft even geduurd, maar we zijn het eensquote:Op maandag 13 maart 2006 15:22 schreef Vivi het volgende:
Ik zou het zinkende schip maar verlaten als ik jou was Nadine
Als ie teruggaat is dat wrs uiteindelijk voor iedereen het beste muwhahaha
het heeft even geduurd, maar we zijn het eens 
Behalve dat laatste zinnetje he: laat hem lekker oprotten. Die anne sophie kan ben best voor die kids en haarzelf zorgen en Daniel moet maar eens door iedereen plat op zijn bek worden gelaten
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
O, ik ben het meestal met je eens hoor. Rationeel gezien danquote:Op maandag 13 maart 2006 15:34 schreef Ripley het volgende:
[..]
het heeft even geduurd, maar we zijn het eens
Behalve dat laatste zinnetje he: laat hem lekker oprotten. Die anne sophie kan ben best voor die kids en haarzelf zorgen en Daniel moet maar eens door iedereen plat op zijn bek worden gelaten
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Nah ja, aangezien Anne Sophie misschien op korte termijn partnerloos is, mag ze ook wel eens aan haar eigen marktwaarde gaan denken. Een vierde koter erbij maakt het voor een alleenstaande moeder niet makkelijker om een nieuwe kerel te vinden, lijkt me.quote:Op maandag 13 maart 2006 15:34 schreef Ripley het volgende:
[..]
het heeft even geduurd, maar we zijn het eens
Behalve dat laatste zinnetje he: laat hem lekker oprotten. Die anne sophie kan ben best voor die kids en haarzelf zorgen en Daniel moet maar eens door iedereen plat op zijn bek worden gelaten
Het is denk ik wel een aantrekkelijke vrouw die A.S. Intelligent. Slinks. En waarschijnlijk nog mooi ook. Trekt me wel.
Een pauw is een kip die in bloei staat
Die A.S. laat zich niet meer aan de kant schuiven, is mijn inschatting. Ze heeft hem geld geboden om z'n schulden af te lossen, reken maar dat die Daniel daar geen weerstand aan kan bieden. Behalve geld heeft ze de 2 andere klassieke wapens: seks en een (4e) nazaat. Moeilijk concurreren voor Nadine.quote:Op maandag 13 maart 2006 20:22 schreef Hihat het volgende:
[..]
Nah ja, aangezien Anne Sophie misschien op korte termijn partnerloos is, mag ze ook wel eens aan haar eigen marktwaarde gaan denken. Een vierde koter erbij maakt het voor een alleenstaande moeder niet makkelijker om een nieuwe kerel te vinden, lijkt me.
Het is denk ik wel een aantrekkelijke vrouw die A.S. Intelligent. Slinks. En waarschijnlijk nog mooi ook. Trekt me wel.
Ben trouwens benieuwd hoe 't met de Porsche is afgelopen?
Hij liegt als een ooggetuige (Russisch gezegde)
Tja, dit scenario is uiterst voorspelbaar. Madame heeft wel gelogen, ze had toch ook seks met haar, wat was het, yogaleraar? Ze kan net zo goed zwanger zijn van hem, of ze heeft uiterst berekenend Daniel erin geluisd.
Hoe dan ook heb je nu met eigen ogen gezien hoe glashard Daniel kan liegen. Ik hoop dat je eindelijk je conclusies trekt. Of heb je nog niet genoeg drama gehad?
Hoe dan ook heb je nu met eigen ogen gezien hoe glashard Daniel kan liegen. Ik hoop dat je eindelijk je conclusies trekt. Of heb je nog niet genoeg drama gehad?
Vanaf de meet herkende ik mijn moeder in Madame: vrouwen die hun zegenrijke invulling geven aan & van le sexe faible. Toppers van de klasse hors catégorie.
Maar ondertussen wel van bil gaan met een yogaleraar in scubapak! Volgens mij weet je met zo'n gesoigneerde en goed gebekte tante nooit waar je aan toe bent. Voor mij dan liever een eenvoudig doch eerzaam herderinnetje.
quote:Op dinsdag 14 maart 2006 02:57 schreef dvr het volgende:
... Voor mij dan liever een eenvoudig doch eerzaam herderinnetje.
Proficiat! Je krijgt een broertje of een zusje...quote:Op dinsdag 14 maart 2006 02:42 schreef Gajus het volgende:
Vanaf de meet herkende ik mijn moeder in Madame...
Herderinnetjes zijn voor schapen...quote:Op dinsdag 14 maart 2006 02:57 schreef dvr het volgende:
Voor mij dan liever een eenvoudig doch eerzaam herderinnetje.
Een pauw is een kip die in bloei staat
EN TOEN...
... belde Madame mij gistermiddag met de vraag of ik kon komen oppassen; ze had namelijk een 'afspraakje'. Maar natuurlijk. Eenmaal gearriveerd op mijn werkplek volgde een scène uit de categorie 'Wij Spelen Samen In Een B-film En Dan Was Jij Lindsay Wagner En Ik Deed De Rol Van Melissa Gilbert', want ze had lingerie gekocht en ze begon al die spullen uit te stallen op de keukentafel, terwijl Ute (gespeeld door Jennie Garth) en ik bewonderende geluiden maakten en haar uiteindelijk adviseerden tóch maar voor zwart te kiezen; een zwarte bh van het merk Agent Provocateur die Ute 'Süsz' vond, en de bijbehorende onderbroek was ook 'Süsz' en even was ik bang dat Madame zich voor onze ogen zou uitkleden om het eindresultaat te tonen, maar het viel mee. Ze trok zich terug in de slaapkamer.
EN TOEN...
... belde ze rond middernacht opnieuw, nu om te melden dat het afspraakje een beetje uitliep, ze kwam niet thuis slapen, dus of ik zo vriendelijk wilde zijn om Ute bij te staan - ze had het logeerbed al voor me opgedekt. Maar natuurlijk.
EN TOEN...
... bracht ik de kinderen vanochtend om halfnegen naar school, waarna ik een kleine détour maakte langs het huis van Daniël; ik nam de zogenaamde route touristique, en in plaats van pittoreske kerkjes en charmante wijnboerderijtjes en typisch Franse Mariabeeldjes ontdekte ik in zijn straat de auto van Madame. Je komt tijdens zo'n wandeling de meest verrassende bezienswaardigheden tegen.
... belde Madame mij gistermiddag met de vraag of ik kon komen oppassen; ze had namelijk een 'afspraakje'. Maar natuurlijk. Eenmaal gearriveerd op mijn werkplek volgde een scène uit de categorie 'Wij Spelen Samen In Een B-film En Dan Was Jij Lindsay Wagner En Ik Deed De Rol Van Melissa Gilbert', want ze had lingerie gekocht en ze begon al die spullen uit te stallen op de keukentafel, terwijl Ute (gespeeld door Jennie Garth) en ik bewonderende geluiden maakten en haar uiteindelijk adviseerden tóch maar voor zwart te kiezen; een zwarte bh van het merk Agent Provocateur die Ute 'Süsz' vond, en de bijbehorende onderbroek was ook 'Süsz' en even was ik bang dat Madame zich voor onze ogen zou uitkleden om het eindresultaat te tonen, maar het viel mee. Ze trok zich terug in de slaapkamer.
EN TOEN...
... belde ze rond middernacht opnieuw, nu om te melden dat het afspraakje een beetje uitliep, ze kwam niet thuis slapen, dus of ik zo vriendelijk wilde zijn om Ute bij te staan - ze had het logeerbed al voor me opgedekt. Maar natuurlijk.
EN TOEN...
... bracht ik de kinderen vanochtend om halfnegen naar school, waarna ik een kleine détour maakte langs het huis van Daniël; ik nam de zogenaamde route touristique, en in plaats van pittoreske kerkjes en charmante wijnboerderijtjes en typisch Franse Mariabeeldjes ontdekte ik in zijn straat de auto van Madame. Je komt tijdens zo'n wandeling de meest verrassende bezienswaardigheden tegen.
Da's crystal clear.
Heb je de schobbejak met zijn mooie - vele gaatjes vullende - praatjes nog gesproken?
Heb je daar überhaupt nog behoefte aan?
Heb je de schobbejak met zijn mooie - vele gaatjes vullende - praatjes nog gesproken?
Heb je daar überhaupt nog behoefte aan?
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Wow...dat je dat nog kan meespelen zeg...respect voor je zelfbeheersing
* Vivi was al lang met strijkijzers gaan gooien
* Vivi was al lang met strijkijzers gaan gooien
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Daniël heeft me twee keer gebeld; de eerste keer om zich nederig en hijgend in tienduizend excuusbochten te wringen; hij was mij zaterdagavond niet vergeten, dat moest ik niet denken - het had allemaal te maken met een zekere financier die hij - "Ik zei het je toch, Nadine! Ik zei toch dat het allemaal wel los zou lopen!" - inmiddels bijna op de knieën had. Goeie beeldspraak.quote:Op dinsdag 14 maart 2006 10:41 schreef Copycat het volgende:
Da's crystal clear.
Heb je de schobbejak met zijn mooie - vele gaatjes vullende - praatjes nog gesproken?
Heb je daar überhaupt nog behoefte aan?
Ik had natuurlijk alle begrip, ik zei: "Let je wel een beetje op jezelf?" en: "Mijn koffer voor Amerika is gepakt, ik moet alleen nog wat fotorolletjes kopen." Het bleef even stil. Maar veerkrachtig als Daniël is, antwoordde hij tenslotte: "Ik heb een digitale camera. Laat zitten, die fotorolletjes. Koop liever een extra bikini."
Tijdens ons tweede telefonische onderhoud kwam de geïmplodeerde Porsche ter sprake. Hij vroeg of ik misschien...
"Ik kan niet autorijden, dat weet je toch?" zei ik.
"Daarom juist."
"Ik was zaterdagavond thuis. Ik zat op jou te wachten."
"De sleuteltjes zaten in het contact," zei hij. "En de parkeergaragekaart is weg. Ik begrijp er geen flikker van. De politie heeft het huis doorzocht, ze kunnen geen inbraaksporen vinden. Een of andere randdebiel heeft die auto volledig in puin gereden. Een junk, ik bedoel: dat lukt jou niet eens, om een auto tiijdens het uitparkeren total loss te rijden."
"Oh, dat lukt me best," zei ik.
"En bij de verzekering hoef ik ook niet aan te komen. Dat is de pest met die oldtimers; je krijgt er geen cent voor terug. Ja, de dagwaarde."
"Goh."
"Weggegooid geld."
"Maar gelukkig heb je een nieuwe financier. Wie is het?"
"Ken je niet."
"Leuke vent?"
"Leuk is het woord niet. Rijk, bulkend van het geld - dat is het criterium. Zeg, wanneer kleed je je weer eens voor me uit?"
"Any time."
"Ik heb een idee. We gaan in het Amstel slapen. Wat zeg je van dinsdag?"
"Dinsdag is perfect."
[ Bericht 1% gewijzigd door Nadine26 op 14-03-2006 11:54:47 ]
Oeh... Wat ben je van plan, dame?quote:Op dinsdag 14 maart 2006 11:33 schreef Nadine26 het volgende:
"Ik heb een idee. We gaan in het Amstel slapen. Wat zeg je van dinsdag?"
"Dinsdag is perfect."
Ga je hem confronteren of blijf je voorlopig het spelletje meespelen om hem straks en plein publique de genadeslag toe te brengen het liefst in bijzijn van Madame ?
Nu je hem door hebt, worden al zijn excuses en gedraai wel heel erg doorzichtig, niet?
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Henk had ook een oldtimer, een Porsche
Gelukkig heeft ie die zelf om een lantaarnpaal heen gevouwen
Maar goed, wat is je plan de campagne Nadine? Ik neem aan dat je dat hebt tenminste
Gelukkig heeft ie die zelf om een lantaarnpaal heen gevouwen
Maar goed, wat is je plan de campagne Nadine? Ik neem aan dat je dat hebt tenminste
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ik broed. Het ei begint op temperatuur te komen...quote:Op dinsdag 14 maart 2006 11:40 schreef Vivi het volgende:
Henk had ook een oldtimer, een Porsche
Gelukkig heeft ie die zelf om een lantaarnpaal heen gevouwen
Maar goed, wat is je plan de campagne Nadine? Ik neem aan dat je dat hebt tenminste
Thuis of Thijs?quote:Op dinsdag 14 maart 2006 11:50 schreef Mudman het volgende:
Misschien toch maar je excuses aan thuis aanbieden...
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Leuk, zo'n man die als het hem uitkomt tegen je liegt. Maar ja, dit zagen we acht topics geleden eigenlijk al aankomen natuurlijk.
Ja. Toen deed Nadine nog enthousiast de volgende uitspraak: "Want er moet wel iets gebeuren!"
In dat opzicht zijn zij en wij niet teleurgesteld. Dankzij al die snode karakters is er in ieder geval véél gebeurd.
In dat opzicht zijn zij en wij niet teleurgesteld. Dankzij al die snode karakters is er in ieder geval véél gebeurd.
Oh god.
Oh god.
Oh god.
Madame wil me zien
Ik sputterde: "Sorry, ik kan vanavond niet oppassen."
"Hoeft ook niet. Ik wil iets met je bespreken."
"O."
Pas toen we hadden opgehangen, bedacht ik dat mijn reactie - "O." - nogal bête was, om niet te zeggen verraderlijk dom. Een normaal mens vraagt: "Waar gaat het over?"
Oh god.
Oh god.
Madame wil me zien
Ik sputterde: "Sorry, ik kan vanavond niet oppassen."
"Hoeft ook niet. Ik wil iets met je bespreken."
"O."
Pas toen we hadden opgehangen, bedacht ik dat mijn reactie - "O." - nogal bête was, om niet te zeggen verraderlijk dom. Een normaal mens vraagt: "Waar gaat het over?"
Misschien wil ze je contract opzeggen omdat ze met D. in de VS gaat wonen?quote:Op dinsdag 14 maart 2006 17:23 schreef Nadine26 het volgende:
Oh god.
Oh god.
Oh god.
Madame wil me zien
Ik sputterde: "Sorry, ik kan vanavond niet oppassen."
"Hoeft ook niet. Ik wil iets met je bespreken."
"O."
Pas toen we hadden opgehangen, bedacht ik dat mijn reactie - "O." - nogal bête was, om niet te zeggen verraderlijk dom. Een normaal mens vraagt: "Waar gaat het over?"
Hoe heb je eigenlijk die bewuste avond ongezien het huis van D. kunnen verlaten?
Oeh! Spanning en sensatie. We hebben een list nodig. Waar is Gajus als je hem nodig hebt.
Eens kijken. Ik denk dat ze je gewoon fulltime wil hebben, want zij en Daniël krijgen het druk met puin ruimen en tegen het eind van het jaar moeten er weer babybilletjes gepoetst worden. En eerst zullen ze wel een maand op vakantie moeten naar de Seychelletjes. Niks aan de hand dus.
Maar anderzijds, misschien is ze schoon schip aan het maken en al haar rivales uit Daniëls leven aan het bannen. Mocht ze je onverhoopt confronteren met je affaire, en je gelasten afstand te houden, zeg dan verontwaardigd: "Maar Madame, hoe kon ik aan zo'n man weerstand bieden!" - per slot van rekening was zíj het die jou zomaar op het spek bond en misdadig overleverde aan zijn fatale charmes. Voor zo'n argument moet ze begrip hebben. Bovendien heeft Daniël jou een eigen appartement toegezegd omdat je op straat komt te staan en je terug dreigt te moeten naar je ouderlijk huis in Den Haag (zogenaamd). Het is een ramp, je belandt in de goot, je kunt niet meer studeren als dat niet doorgaat! Raak overstuur. Ze zal in eerste instantie niet genegen zijn je terwille te zijn met een paar tonnetjes, en je verwijten een lelijke echtbreekster te zijn, maar daar kun jij hun gescheiden leven en vooral ook haar intieme betrekkingen met de Scubaman tegenover stellen. Dat laatste gegeven kan natuurlijk fataal zijn voor haar vredesbesprekingen met Daniël, om over de hoogte van een eventuele alimentatie maar te zwijgen, dus als je het handig speelt kom je vanavond misschien een minnaar armer maar een appartement rijker thuis!
Neem geen drankjes aan, of poets je vingerafdrukken zorgvuldig van het glas. Die staan ook op het contactsleuteltje van de 911
Eens kijken. Ik denk dat ze je gewoon fulltime wil hebben, want zij en Daniël krijgen het druk met puin ruimen en tegen het eind van het jaar moeten er weer babybilletjes gepoetst worden. En eerst zullen ze wel een maand op vakantie moeten naar de Seychelletjes. Niks aan de hand dus.
Maar anderzijds, misschien is ze schoon schip aan het maken en al haar rivales uit Daniëls leven aan het bannen. Mocht ze je onverhoopt confronteren met je affaire, en je gelasten afstand te houden, zeg dan verontwaardigd: "Maar Madame, hoe kon ik aan zo'n man weerstand bieden!" - per slot van rekening was zíj het die jou zomaar op het spek bond en misdadig overleverde aan zijn fatale charmes. Voor zo'n argument moet ze begrip hebben. Bovendien heeft Daniël jou een eigen appartement toegezegd omdat je op straat komt te staan en je terug dreigt te moeten naar je ouderlijk huis in Den Haag (zogenaamd). Het is een ramp, je belandt in de goot, je kunt niet meer studeren als dat niet doorgaat! Raak overstuur. Ze zal in eerste instantie niet genegen zijn je terwille te zijn met een paar tonnetjes, en je verwijten een lelijke echtbreekster te zijn, maar daar kun jij hun gescheiden leven en vooral ook haar intieme betrekkingen met de Scubaman tegenover stellen. Dat laatste gegeven kan natuurlijk fataal zijn voor haar vredesbesprekingen met Daniël, om over de hoogte van een eventuele alimentatie maar te zwijgen, dus als je het handig speelt kom je vanavond misschien een minnaar armer maar een appartement rijker thuis!
Neem geen drankjes aan, of poets je vingerafdrukken zorgvuldig van het glas. Die staan ook op het contactsleuteltje van de 911
Ik vind het overigens schokkend hoe Madame haar ongeboren kind als wapen gebruikt om D. aan zich te binden. Temeer daar ze niet eens zin heeft haar 3 kinderen eigenhandig op te voeden
Als Madame "iets wilde bespreken" dan zou dat nu toch ondertussen wel gebeurd kunnen zijn? Nadine, dit voorspelt weinig goeds! Wat is er gebeurd?
I'll stand my ground!
babsjuh.web-log.nl
babsjuh.web-log.nl
Is het geen idee om die belachelijke uitgeverij nog eens te benaderen: stel ze geven je uit dan heb je zowel; zoete wraak als geld.
MADAME:
“Ah, la petite Nadine, te voilà donc. Zeg eens, ben je nu vreselijk gekrenkt en teleurgesteld? Daniel est un méchant homme, n’est-ce pas? Hij heeft je al die tijd laten geloven dat jij de enige voor hem was, hij heeft je alles geleerd waarnaar je zo hartstochtelijk verlangde - passie, onvoorspelbaarheid, drama, het echte leven; en kijk nu eens wat hij heeft gedaan! Zijn gedrag is onvergeeflijk. Om jou zo te vernederen... het spijt me, ik vrees dat je bent gebruikt. Door hem. En door mij. Je bent een pion geweest. Een marionet; wij hoefden alleen aan de touwtjes te trekken en húp, daar ging je.
Maar serieus, Nadine, je bent geen vijftien meer. Je gedraagt je nog steeds als een kind. Dit had je toch allang kunnen zien aankomen? De meisjesboekenromantiek waarin jij gelooft, bestaat niet in het echte leven. Of dacht je dat het allemaal toeval was – dat het je is overkomen? Ik moet je teleurstellen. Ik ken Daniël beter dan wie ook en dat geldt ook voor zijn seksuele voorkeuren. Jij was lokaas, Nadine. Een stukje worst voor de hond. En zó voorspelbaar! Daarop heb ik je uitgekozen, op die kinderlijke voorspelbaarheid. Het gaat jou niet om het geld, of slechts een beetje; het gaat jou niet om de liefde – jij zoekt avontuur. Een leven als in een roman, dáár was het jou uiteindelijk allemaal om te doen.
Je was perfect, Nadine. Je kleedt je dan wel als een scholiere, voor een vluchtig avontuurtje heb je alle kwaliteiten in huis. Je bent losbandig, nieuwsgierig, energiek. Une fille facile. En zonder scrupules, dat helpt ook. Je hebt iedereen voorgelogen en belazerd, Nadine. Je had zo’n leuk vriendje, kom... hoe heette hij - de sympathieke geneeskundestudent. Hij had de ideale echtgenoot voor je kunnen zijn: betrouwbaar, lief, plichtsgetrouw, geduldig, sportief... ongetwijfeld had hij rond zijn veertigste een zeilbootje gekocht en mannen met zeilbootjes... ah, voor veel vrouwen is het een droombeeld, zo’n man die je kunt hebben wanneer je maar wilt en zo vaak als je maar wilt. Geen gedonderjaag en gedoe. Stabiliteit.
Daniël is uit ander hout gesneden. Hij verveelt zich snel. Met een zeilbootje kom je er niet, bij hem. Een vrouw moet zélf iets inbrengen, begrijp je wat ik bedoel? Il faut avec lui beaucoup d’adresse, ou, quand on n’en a pas, beaucoup de docilité. In het laatste geval slaat de verveling na korte tijd onherroepelijk toe, zeker in bed - maar die conclusie heb je inmiddels zelf kunnen trekken.
Troost je, voor jou is Daniël te hoog gegrepen. Dat jullie affaire zo lang heeft geduurd, dank jij niet aan je erotische kwaliteiten of je persoonlijkheid. Overschat jezelf niet, Nadine. Het lag aan Kim. Het ging me uitsluitend om háár, of was dat nog niet tot je hersens doorgedrongen? Kim had geld. Kim was een reëel gevaar, zij was een serieuze bedreiging voor mijn huwelijk. Jij niet. Voor jou tien anderen. Maar ik heb me op Kim verkeken. Ik dacht dat ze dom was, en dom... ah, met dom valt te leven, want bij gebrek aan intelligentie hebben domme vrouwen vaak een scherp ontwikkelde intuïtie – maar Kim was niet dom, ze was zwakzinnig. Hoe had ik dat kunnen weten? Ze had een denkstoornis. Uiteindelijk raakte mijn geduld op, ik heb Ray gevraagd om haar het slechte nieuws te brengen. En toen was het liedje uit.
Je kunt gaan, Nadine. Ik heb je niet meer nodig. Daniël heeft zijn pleziertje gehad, hij heeft nu belangrijker zaken aan zijn hoofd.”
“Ah, la petite Nadine, te voilà donc. Zeg eens, ben je nu vreselijk gekrenkt en teleurgesteld? Daniel est un méchant homme, n’est-ce pas? Hij heeft je al die tijd laten geloven dat jij de enige voor hem was, hij heeft je alles geleerd waarnaar je zo hartstochtelijk verlangde - passie, onvoorspelbaarheid, drama, het echte leven; en kijk nu eens wat hij heeft gedaan! Zijn gedrag is onvergeeflijk. Om jou zo te vernederen... het spijt me, ik vrees dat je bent gebruikt. Door hem. En door mij. Je bent een pion geweest. Een marionet; wij hoefden alleen aan de touwtjes te trekken en húp, daar ging je.
Maar serieus, Nadine, je bent geen vijftien meer. Je gedraagt je nog steeds als een kind. Dit had je toch allang kunnen zien aankomen? De meisjesboekenromantiek waarin jij gelooft, bestaat niet in het echte leven. Of dacht je dat het allemaal toeval was – dat het je is overkomen? Ik moet je teleurstellen. Ik ken Daniël beter dan wie ook en dat geldt ook voor zijn seksuele voorkeuren. Jij was lokaas, Nadine. Een stukje worst voor de hond. En zó voorspelbaar! Daarop heb ik je uitgekozen, op die kinderlijke voorspelbaarheid. Het gaat jou niet om het geld, of slechts een beetje; het gaat jou niet om de liefde – jij zoekt avontuur. Een leven als in een roman, dáár was het jou uiteindelijk allemaal om te doen.
Je was perfect, Nadine. Je kleedt je dan wel als een scholiere, voor een vluchtig avontuurtje heb je alle kwaliteiten in huis. Je bent losbandig, nieuwsgierig, energiek. Une fille facile. En zonder scrupules, dat helpt ook. Je hebt iedereen voorgelogen en belazerd, Nadine. Je had zo’n leuk vriendje, kom... hoe heette hij - de sympathieke geneeskundestudent. Hij had de ideale echtgenoot voor je kunnen zijn: betrouwbaar, lief, plichtsgetrouw, geduldig, sportief... ongetwijfeld had hij rond zijn veertigste een zeilbootje gekocht en mannen met zeilbootjes... ah, voor veel vrouwen is het een droombeeld, zo’n man die je kunt hebben wanneer je maar wilt en zo vaak als je maar wilt. Geen gedonderjaag en gedoe. Stabiliteit.
Daniël is uit ander hout gesneden. Hij verveelt zich snel. Met een zeilbootje kom je er niet, bij hem. Een vrouw moet zélf iets inbrengen, begrijp je wat ik bedoel? Il faut avec lui beaucoup d’adresse, ou, quand on n’en a pas, beaucoup de docilité. In het laatste geval slaat de verveling na korte tijd onherroepelijk toe, zeker in bed - maar die conclusie heb je inmiddels zelf kunnen trekken.
Troost je, voor jou is Daniël te hoog gegrepen. Dat jullie affaire zo lang heeft geduurd, dank jij niet aan je erotische kwaliteiten of je persoonlijkheid. Overschat jezelf niet, Nadine. Het lag aan Kim. Het ging me uitsluitend om háár, of was dat nog niet tot je hersens doorgedrongen? Kim had geld. Kim was een reëel gevaar, zij was een serieuze bedreiging voor mijn huwelijk. Jij niet. Voor jou tien anderen. Maar ik heb me op Kim verkeken. Ik dacht dat ze dom was, en dom... ah, met dom valt te leven, want bij gebrek aan intelligentie hebben domme vrouwen vaak een scherp ontwikkelde intuïtie – maar Kim was niet dom, ze was zwakzinnig. Hoe had ik dat kunnen weten? Ze had een denkstoornis. Uiteindelijk raakte mijn geduld op, ik heb Ray gevraagd om haar het slechte nieuws te brengen. En toen was het liedje uit.
Je kunt gaan, Nadine. Ik heb je niet meer nodig. Daniël heeft zijn pleziertje gehad, hij heeft nu belangrijker zaken aan zijn hoofd.”
AU
Baan kwijt ... minnaar kwijt ... huis kwijt ... zeilboot kwijt.
Wat een uitgekookte tante, die Madame. En Daniël laat niets meer van zich horen, zeker?
Baan kwijt ... minnaar kwijt ... huis kwijt ... zeilboot kwijt.
Wat een uitgekookte tante, die Madame. En Daniël laat niets meer van zich horen, zeker?
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Voor een (leven als) een roman best een aardige wending.
Dan nu het finale deel waarin vertelster gruwelijk wraak neemt op alle betrokkenen, om zo haar coming-of-age in een spetterende slotscene te vieren...
Dan nu het finale deel waarin vertelster gruwelijk wraak neemt op alle betrokkenen, om zo haar coming-of-age in een spetterende slotscene te vieren...
Had gajus dus toch gelijk?
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Ik hoop van harte van wel. Daniel is een egoistische hufter.quote:Op woensdag 15 maart 2006 13:06 schreef Vivi het volgende:
Deze reeks is toch niet (bijna) afgelopen he
High hopes and aspirations, and years, above my station
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Ja en? Nadine krijgt vast wel weer een nieuwe manquote:Op woensdag 15 maart 2006 14:50 schreef R_ON het volgende:
[..]
Ik hoop van harte van wel. Daniel is een egoistische hufter.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
