Dagboek van een kindermeisje. Deel acht.

quote:

Op maandag 20 februari 2006 20:28 schreef Xennia het volgende:
Hebben jullie het nog over dat door jou afgeluisterde gesprek gehad?

Over het afluisteren hadden we het al eerder gehad.

Een kleine reconstructie: Kim zat in de auto toen ze werd gebeld door een onbekende mannenstem die zonder omhaal zei: "Daniël doet het al maanden met het kindermeisje." Dat was alles. Zij heeft toen een U-bocht gemaakt en is naar hem toegereden.

"Geloof jij het?" vroeg ik aan Daniël.
"Nee, gelul."
"Hoe weet ze het dan?"
"Gewoon, zoals die dingen gaan."
"Hoe dan?"
"Ze is niet dom," zei hij. "Ze zal wel iets gemerkt hebben. Ze had het over een mannenstem, ik zou niet weten welke man..."
"Anne-Sophie kent genoeg mannen," zei ik.
"Anne Sophie?" Hij schudde zijn hoofd. "Nee, Anne-Sophie heeft niks in de gaten. Ze had jou er allang uitgetrapt, als ze het wist. Als ze je niet meteen vermoord had. Nee, Anne-Sophie weet van niks."
"Dan blijft Ute over."
"Wat? Die au pair die ons toen betrapt heeft?"
"Nou ja, iemand heeft Kim gebeld..."
"Je kijkt naar de verkeerde films, Nadine. Zo'n au pair... dat kind heeft geen enkele reden... straks moet ze terug naar de boerderij. Terug naar Vati en Mutti, terug naar de koeien. Er is nooit een anoniem telefoontje geweest. Kim is actrice, weet je nog?" Hij begon te lachen. "En niet eens zo'n slechte actrice. Ze heeft het slim gespeeld, dat moet ik haar nageven. Hoe lang heb jij eigenlijk meegeluisterd?"
"Tot de aftiteling."
"Ja, dat dacht ik al. Ik dacht al: Nadine heeft de popcorn op schoot, die is er eens lekker voor gaan zitten. Blikje cola erbij. Was het een goeie voorstelling?"
"Gaat wel." Ik begon te lachen. "Slecht geluid. Echt Nederlands, hè. Maken ze een keer een film, kun je de helft niet verstaan."

quote:

Op dinsdag 21 februari 2006 09:56 schreef Mudman het volgende:
Ook de therapeut wordt in een paar regels afgeschilderd als een neurotische racistische sukkel.

Racistisch? _{Had ik al verteld dat ik geen neger ben?}

Mijnheer W. heeft het beste voor met de Turkse medemens, hij houdt alleen niet zo van de vuurwapengevaarlijke Turkse medemens.

Maar je hebt hem niet aan de tand gevoeld over zijn smeekbede om nog een kans bij Kim? Dat stukje uit het afgeluisterde telefoongesprek zou mij namelijk het meest dwarszitten.

Misschien heeft de Kale D. wel laten schaduwen om zo een zakelijke breuk te kunnen forceren. Of ik kijk te veel films.

quote:

Op maandag 20 februari 2006 18:37 schreef Nadine26 het volgende:
... "Ga je mee naar Parijs?"

^voorproefje:

_{" Goutte d'Or " door Juarez Machado}

quote:

Op dinsdag 21 februari 2006 17:56 schreef Gajus het volgende:

[..]

^voorproefje:
[afbeelding]
_{" Goutte d'Or " door Juarez Machado}

Wat een ontzettend lelijke mensen

* Vivi zingt : Freedom is just another word for nothing left to lose

quote:

Op dinsdag 21 februari 2006 18:00 schreef Xennia het volgende:

[..]

Wat een ontzettend lelijke mensen

en: furred, not shaven

quote:

Op vrijdag 17 februari 2006 11:45 schreef Ripley het volgende:
Doe dat dan ook zleden. Maar is het tegenwoordig ook hier al verboden om punten van kritiek te geven .

Helemaal niet.

Kritiek is leuk. Maar dan moet het wel goede kritiek zijn. Onderbouwd. Beetje je best doen. Die heldere, bondige, eerlijke pen van je in het gif dopen en vlammen. Mij in een paar scherpe alinea's AFMAKEN. Daar schort het een beetje aan, Ripley.

Ik citeer:

quote:

(je moet) in ieder geval niet van een bezette mannenneukende slet zonder moraal die op de kinderen zou passen een heldin proberen te maken

Een zesje, deze zin. Hij loopt niet. Dat geeft verder niet, want de inhoud is duidelijk. Maar dan nog, die inhoud... is dat alles?

Dat kan ik zelf veel beter. _{(Godverdomme zeg, moet ik dan álles zelf doen? Zelfs de kritiek op mijn eigen kutdagboek moet ik hier nog zelf aanleveren.)}

DAGBOEK VAN EEN NARCISTISCHE EXHIBITIONISTE

Sinds afgelopen september schrijft Nadine S. op het Fok!forum een 'dagboek' over haar belevenissen als kindermeisje. Zij werkt voor een gefortuneerd Amsterdams echtpaar dat zich in een ernstige huwelijkscrisis bevindt. De man, Daniël genaamd, woont al geruime tijd op zichzelf, terwijl zijn Franse vrouw Anne-Sophie ('Madame') niets liever wil dan de schone schijn ophouden en haar huwelijk redden, maar helaas: Daniël heeft haar al ingeruild voor een jongere vriendin, de would be actrice Kim.

En dan breekt de dag aan dat Nadine S. het toneel betreedt. Op het eerste oog is zij een keurige, betrouwbare studente Frans die dol is op kinderen, maar - u voelt al nattigheid - schijn bedriegt. Nadine S. is namelijk niet wie zij zegt te zijn. Om precies te zijn is Nadine S. mommy's worst nightmare en daddy's ultimate fantasy. Want al snel - voetjes van de vloer, u voelt alweer nattigheid - laat het 26-jarige kindermeisje haar begerige oog vallen op de heer des huizes, en na enige flauwe schermutselingen hapt de uitgebluste huisvader toe.
Bent u daar nog?
Zo nee: slaap lekker.
Zo ja: het hele dagboek hangt aan elkaar van de clichés en de open deuren, dus het zal niemand verbazen dat het duo een affaire begint. Herstel: een geheime affaire, want achter de coulissen hoopt niet alleen de ex-vrouw van Daniël op een verzoening, ook zijn acterende vriendin Kim wil om onverklaarbare redenen haar leven delen met de omhooggevallen parvenu.

Deze opgeklopte soap zou de moeite van het vermelden nauwelijks waard zijn als Nadine S. - zonder het zelf overigens te beseffen - haar licht niet liet schijnen over een actueel thema. Een modern taboe: de guerilla tussen werkende moeders en hun kindermeisjes. Die loopgravenoorlog wordt vandaag de dag in talloze gezinnen uitgevochten, en Nadine S. geeft ons - nogmaals: zonder het zelf te beseffen - inzicht in de achtergronden van die guerilla.

Het kindermeisje is deelgenoot van familiegeheimen, en toch hoort ze niet bij de familie. Niet écht. Het kindermeisje moet tegen de klippen op 'te vriend' worden gehouden, en toch is ze geen vriendin. Geen échte vriendin. Het kindermeisje moet slim en leuk en hoogopgeleid zijn, en toch moet het niet de spuigaten uitlopen met die slimme, leuke hoogopgeleidheid, want dan wordt de werkende moeder jaloers. Verplaats je maar eens in haar. Stel je voor dat jij die werkende moeder bent. Ze is veertig. Of achtendertig, in elk geval is ze onder de pannen. Ze heeft drie kinderen en een man, een huis, een baan. Haar 'wilde jaren' zijn voorbij. En dat aanvaardt ze; zo is het leven. Toch?

Jawel. Tot er een kindermeisje opduikt dat haar met de neus op de feiten drukt. De jeugd. De toekomst. De keuzemogelijkheden. De seks. De avonturen. De verwachting. De belofte. De zorgeloosheid. De arrogantie.

Vroeger, toen Charlotte Brontë nog leefde, was alles beter. Toen kenden kindermeisjes hun plaats nog. Wie herinnert zich niet de bittere speech van Mrs Pryor in Brontë's roman Shirley, waarin zij stelt: "I was early given to understand that 'as I was not their equal', so I could not expect to 'have their sympathy'... My pupils, I was told, 'however much they might love me, and however deep the interest I might take in them, could not be my friends'... I must never transgress the invisible but rigid line which established the difference between me and my employers."

Die onzichtbare maar scherpe grens waarover Mrs Pryor het heeft, kan niet schaamtelozer worden overschreden dan in het echtelijke bed. Gelukkig zijn wij daarvoor bij Nadine S. aan het juiste adres. Zij ontfermt zich niet alleen over het dierbaarste bezit van haar werkgeefster - haar drie kinderen - , in één moeite door vervult zij ook haar echtelijke plicht. Wat je noemt: Mommy's worst nightmare. Het kindermeisje treft haar werkgeefster (én rivale) in het diepst van haar wezen: in haar moederschap en in haar huwelijk. Kortom: in haar vrouwelijkheid. Wat blijft er voor die arme vrouw nog over...?

Het gedrag van het kindermeisje is volstrekt immoreel en op geen enkele manier goed te praten. Maar Nadine S. zou Nadine S. niet zijn als zij dat niet tóch zou proberen. En dus komt zij op de proppen met een excuus - een doorzichtig, goedkoop en ongeloofwaardig excuus dat haar gedrag moet verklaren, en haalt u de zakdoek gerust tevoorschijn, we krijgen weer nattigheid, want wat wil het geval? Nadine S. heeft onlangs haar moeder verloren. Jazeker. Dáárom doet zij zo raar. Dát is de verklaring voor de seksaffaire met haar baas. Nadine S. rouwt. Zij heeft verdriet, zij weet het ook allemaal niet meer, en zo is het dus gekomen.

Allemaal onzin. Als één ding duidelijk wordt uit dit dagboek, dan is het dat Nadine S. een narcistische exhibitioniste is. Een manipulatieve en opportunistische avonturierster die zich over de rug van haar werkgevers probeert te verrijken. Een starfucker. Een slet. Het spijt me zeer, maar op dit soort onzinnige dagboeken zit niemand te wachten. Overigens is 'dagboek' een groot woord, want de schrijfster heeft weinig meer te bieden dan een verzameling losse aantekeningen en verwarde anekdotes. Dan heb ik het nog niet eens gehad over de zieke seksscènes waarin wij onder meer worden getracteerd op een potje 'rimmen' (voor de geïnteresseerden onder u: Google geeft antwoord op alle vragen die u niet harop durft te stellen).

Waarom dit kindermeisje het nodig vindt haar buitenprofessionele activiteiten - lees: de seksuele escapades met haar werkgever - te delen met een aantal anonieme forumbezoekers, is een raadsel. Zij zou haar kostbare tijd beter kunnen besteden aan een intensieve dagtherapie. Kleien, kiezelstenen beschilderen, af en toe een rollenspel. Eén maal daags een grote, roze pil. En vooral: niet meer schrijven. Laten we hopen dat de toekomstige verplegers van Nadine S. zo verstandig zijn om haar laptopje af te zinken in een diepe vijver.

[ Bericht 0% gewijzigd door Nadine26 op 22-02-2006 11:05:29 ]

Putain de Dieu ! Wat een sublieme satire.

quote:

Op woensdag 22 februari 2006 03:25 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

En vooral: niet meer schrijven. Laten we hopen dat de toekomstige verplegers van Nadine S. zo verstandig zijn om haar laptopje af te zinken in een diepe vijver.

Pas dan voelen wij nattigheid...

Nee, is niks.

Hou het maar bij dat andere.

quote:

Op woensdag 22 februari 2006 10:06 schreef Mudman het volgende:
Nee, is niks.

Hou het maar bij dat andere.

Mudman, wat bazel je?

Wat denk je?

quote:

Op woensdag 22 februari 2006 11:08 schreef Mudman het volgende:
Wat denk je?

Dat je bazelt, dus

Maar als ik mijn helderziende gave aanspreek, denk ik dat ik het volgens jou moet houden bij het zeurderige dagboekschrijven. Maar nee, ik ben een nieuwe weg ingeslagen. Ik voel een essay opborrelen, een lang gedicht, ik sta niet eens gek te kijken als ik straks mijn eerste schilderij maak. Ik zie rood, ik zie paars.
Alles is mogelijk, alles ligt weer open.

quote:

Op woensdag 22 februari 2006 11:21 schreef Nadine26 het volgende:

Alles is mogelijk, alles ligt weer open.

Altijd alle opties openhouden is mijn devies...
Wanneer vertrekken jullie naar Parijs?
En heb je Madame nog gezien?

quote:

Op woensdag 22 februari 2006 03:25 schreef Nadine26 het volgende:

(Godverdomme zeg, moet ik dan álles zelf doen? Zelfs de kritiek op mijn eigen kutdagboek moet ik hier nog zelf aanleveren.)

Dat zou ook een mooie titel zijn: Kutdagboek! Een stuk flitsender dan het bejaarde 'vaginamonologen' en bovendien zeer a-propos, want in je continue strijd tussen verstand en gevoel -d.w.z. tussen brein en baarmoeder- heeft die laatste immers glansrijk gezegevierd. Dat je nog kunt zitten.

Hoe dan ook heb je met deze erudiete en bijtende analyse jezelf overstegen, je amechtige claqueje weer in verbazing achterlatend. What's next?

Nadine, ik dacht uit de verhalen die je geschreven hebt op te maken dat je toch echt wel van Daniel hield? Maar jij noemt jezelf een 'manipulatieve en opportunistische avonturierster die zich over de rug van haar werkgevers probeert te verrijken.' Waar-om?

Misschien heb je in het verleden weleens de slet uitgehangen, beste Nadine S.? Wat stelde dat voor? Ik wilde schrijven geen fuck, maar dat is een beetje ongelukkig gekozen in de context.

In afwachting van een antwoord. etc. etc. etc.

Daar meende ze niks van hoor. Ze was gewoon ontevreden over het niveau van de kritieken hier, en deed daarom aan ons voor hoe we haar eigenlijk hadden moeten afbranden.

Maar ja, dat deed ze dan weer zo goed, dat er nu eigeluk niks meer te zeggen is. Ze heeft ons alle wapens uit handen geslagen door zichzelf een doorzichtige, goedkope, ongeloofwaardige, narcistische, exhibitioniste, manipulatieve, opportunistische starfucker te noemen. Wat valt daar zelfs met de kwaadste wil ter wereld nog aan toe te voegen?
Hier past nog slechts één reactie en dat is de totale aanbidding..

quote:

Op woensdag 22 februari 2006 16:14 schreef dvr het volgende:

Hier past nog slechts één reactie en dat is de totale aanbidding.

Door heren van een zekere leeftijd.

Het vergt inderdaad enige levenservaring om Nadine's uitzonderlijke kwaliteiten te herkennen

Dat zal het zijn, dat zal het zijn.

Wat ik ervan vind? Star Wars meets THE LION KING.

quote:

Op woensdag 22 februari 2006 14:50 schreef R_ON het volgende:
Nadine, ik dacht uit de verhalen die je geschreven hebt op te maken dat je toch echt wel van Daniel hield? Maar jij noemt jezelf een 'manipulatieve en opportunistische avonturierster die zich over de rug van haar werkgevers probeert te verrijken.' Waar-om?

Misschien heb je in het verleden weleens de slet uitgehangen, beste Nadine S.? Wat stelde dat voor? Ik wilde schrijven geen fuck, maar dat is een beetje ongelukkig gekozen in de context.

In afwachting van een antwoord. etc. etc. etc.

Dvr heeft de vraag gelukkig al voor mij beantwoord

Ik schreef het stukje voor Ripley, maar Ripley staat niet alleen. Ripley staat model voor alle meisjes die dit dagboek huiverend en kokhalzend lezen, en die denken: 'Waarom zégt niemand iets?!' Ja, dat vroeg ik me eigenlijk ook al een tijdje af. Het is wel lekker rustig, daar niet van. Maar je hoeft op dit forum maar even rond te kijken om te beseffen - en dat vind ik dan weer schokkend - hoe conservatief en intens vertrut er wordt gedacht over zaken als 'relaties' (spreek uit: reelaties) en 'eerlijkheid'.

Eerlijkheid, ik kan dat woord niet meer horen. Het is een uitgeholde term, leeg, een wegwerpwoord. Vraag aan tien mensen wat ze het állerbelangrijkste vinden in een relatie, en ze komen alle tien op de proppen met het E-woord.

Ik ben niet minder conservatief of vertrut dan alle anderen, ik denk er in grote lijnen hetzelfde over, daar zijn we mensen voor, maar ik ben toevallig zelf van het pad geraakt. (En Daniël ook). Waarom is dat gebeurd? Hoe zit dat? Hoe kan dat? Hoe gaan die dingen? Wat maakt dat mensen zich zo idioot gedragen? Welke excuses dragen ze aan, hoe proberen ze zich eronderuit te lullen, en vooral: dient het ergens toe? Zou het met geluk te maken hebben? Of gaat het om iets anders? Om wat?

Hoe conservatief en mormoons je in het diepst van je gedachten ook bent, dat zijn het soort gewetensvragen waarmee iedereen - maakt niet uit op welke manier - wel een keer te maken krijgt. Dat het leeuwendeel van de lezers hier mij een slet vindt en zelfs een 'mannenneukende slet', daar kijk ik niet van op. Zou ik zelf ook vinden, als ik het las. Maar dat soort kritiek is alleen maar het topje van de ijsberg: loze kreten, inkoppers. Zo kan ik het zelf ook. Maar waarom iemand er zo over denkt, dát hoor je dan weer niet... _{Dus toen heb ik die invuloefening zelf maar gemaakt}

quote:

Op woensdag 22 februari 2006 16:14 schreef dvr het volgende:
Ze heeft ons alle wapens uit handen geslagen door zichzelf een doorzichtige, goedkope, ongeloofwaardige, narcistische, exhibitioniste, manipulatieve, opportunistische starfucker te noemen. Wat valt daar zelfs met de kwaadste wil ter wereld nog aan toe te voegen?

Nou: dat het teveel eer is, zo'n lang stuk over zo'n beroerd dagboek. _{(Ik kop hem vast even in voor Mudman )}

quote:

Op woensdag 22 februari 2006 16:37 schreef dvr het volgende:
Het vergt inderdaad enige levenservaring om Nadine's uitzonderlijke kwaliteiten te herkennen

quote:

Op woensdag 22 februari 2006 17:42 schreef HijoDeDios het volgende:
Wat ik ervan vind? Star Wars meets THE LION KING.

Cryptisch...

Ik heb er lang over nagedacht, maar ik geloof dat ik 'm snap

quote:

Op dinsdag 21 februari 2006 17:08 schreef Xennia het volgende:
Maar je hebt hem niet aan de tand gevoeld over zijn smeekbede om nog een kans bij Kim? Dat stukje uit het afgeluisterde telefoongesprek zou mij namelijk het meest dwarszitten.

quote:

Op donderdag 23 februari 2006 02:08 schreef Xennia het volgende:

[..]

Hij wilde wel van haar af, maar nog even niet - en zeker niet op deze 'flagrant délit'-achtige manier, omdat hij eerst het contract met haar vader wilde tekenen. En dan, als de inkt nog nat was geweest... - nou ja, dat was in elk geval het plan. Dat wist ik al die tijd al; daarom verbaasde dat 'nog één keer proberen...' mij eigenlijk niet. Het was een paniekreactie. Pompen of verzuipen, zeg maar

quote:

Op donderdag 23 februari 2006 02:25 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Hij wilde wel van haar af, maar nog even niet - en zeker niet op deze 'flagrant délit'-achtige manier, omdat hij eerst het contract met haar vader wilde tekenen. En dan, als de inkt nog nat was geweest... - nou ja, dat was in elk geval het plan. Dat wist ik al die tijd al; daarom verbaasde dat 'nog één keer proberen...' mij eigenlijk niet. Het was een paniekreactie. Pompen of verzuipen, zeg maar

Maar dat betekent dan ook dat hij haar al die tijd heeft gepompt terwijl hij jou ook pompte

quote:

Op donderdag 23 februari 2006 02:28 schreef Xennia het volgende:
Maar dat betekent dan ook dat hij haar al die tijd heeft gepompt terwijl hij jou ook pompte

Dames toch ... liever gepompt dan verzopen ... dunkt mij.

quote:

Op donderdag 23 februari 2006 02:55 schreef Gajus het volgende:

[..]

Dames toch ... liever gepompt dan verzopen ... dunkt mij.

Of verzuipen in zijn gepomp

quote:

Op donderdag 23 februari 2006 02:56 schreef Xennia het volgende:
Of verzuipen in zijn gepomp

Ik zie twee mogelijkheden: een Hercules-prestatie of een Xennia-illusie.

quote:

Op donderdag 23 februari 2006 02:28 schreef Xennia het volgende:
Maar dat betekent dan ook dat hij haar al die tijd heeft gepompt terwijl hij jou ook pompte

Niet terwijl, tenminste niet dat ik weet

quote:

Op woensdag 22 februari 2006 11:23 schreef Copycat het volgende:
Wanneer vertrekken jullie naar Parijs?

Parijs is geen goed idee.
De 'zaken' die D. er moet regelen, hebben te maken met de scheiding. D. zit er al, Madame reist hem vandaag achterna. Ze hebben er een bespreking met een van haar advocaten. Madame bezit onroerend goed in Frankrijk, en ze hebben een aantal coderekeningen in het buitenland. Ook moet er het één & ander worden besproken met de familie van Madame. _{Jammer hoor, ik had ze graag ontmoet}

quote:

En heb je Madame nog gezien?

Straks. Ik pas op de kinderen terwijl zij in Parijs zit.

quote:

Op donderdag 23 februari 2006 11:29 schreef Nadine26 het volgende:

Niet terwijl, tenminste niet dat ik weet

Het kan wel hoor. Ik stapel mijn vrouwen ook altijd een beetje op als ik weinig tijd heb.

Zit Madame zo omhoog, of weet ze niet van je amoureuze betrekkingen met haar man, of is ze stiekem wel blij met je, zoals Gajes steeds heeft betoogd?

quote:

Op donderdag 23 februari 2006 12:24 schreef dvr het volgende:
Het kan wel hoor. Ik stapel mijn vrouwen ook altijd een beetje op als ik weinig tijd heb.

quote:

Zit Madame zo omhoog, of weet ze niet van je amoureuze betrekkingen met haar man, of is ze stiekem wel blij met je, zoals Gajes steeds heeft betoogd?

Ze schijnt opeens erge haast te hebben met de scheiding. Volgens D. geniet ze van zijn downfall; ze doet er graag nog een schepje bovenop. Daarom wil ze ook mee naar Parijs. Ze zit op de eerste rij, ze kan ontspannen achterover leunen terwijl D. op zijn blote knieën om een paar centen smeekt.

Volgens D. doet ze poeslief. Geen vuiltje aan de lucht. Ze weet inmiddels dat Kim het veld heeft geruimd, maar ik geloof niet dat ze op de hoogte is van mijn extracurriculaire bezigheden, want ook mij behandelt ze allervriendelijkst: "Oh, Nadine... je bent een engel," roept ze steeds, en: "Zonder jou zou ik het niet redden, zonder jou draai ik door." En zo is het natuurlijk ook, want Ute ligt inmiddels weer onder zeven dekbedden naar adem te happen.

quote:

Op donderdag 23 februari 2006 13:00 schreef Nadine26 het volgende:

Ze schijnt opeens erge haast te hebben met de scheiding.

Of met de wiedergutmachung? 't Is er uit haar perspectief wel de tijd voor, nu Daniel het zonder geld moet stellen en zijn vriendin de benen heeft genomen. En de plaats. Als ze om die reden nu zo positief gestemd is vrees ik dat ze van een koude kermis zal terugkomen, want Daniel had zich al aardig met zijn lot verzoend. Misschien blijft hij wel even hangen, gezellig een paar weekjes survivallen met de andere clochards en vagabonds.

quote:

Op donderdag 23 februari 2006 13:18 schreef dvr het volgende:

[..]

Of met de wiedergutmachung?

Denk je...? Toegegeven: dat is ook al door mijn hoofd geschoten... waarom kondigt ze op het allerlaatste moment aan dat ze mee wil naar Parijs? Ze heeft een kamer geboekt in hetzelfde hotel, terwijl haar familie er woont.

quote:

Misschien blijft hij wel even hangen, gezellig een paar weekjes survivallen met de andere clochards en vagabonds.

Onder de Pont Neuf... met uitzicht op het 'appartement de grand standing' van zijn ex-schoonfamilie

quote:

Op donderdag 23 februari 2006 13:00 schreef Nadine26 het volgende:

[..]


[..]

Ze schijnt opeens erge haast te hebben met de scheiding. Volgens D. geniet ze van zijn downfall; ze doet er graag nog een schepje bovenop. Daarom wil ze ook mee naar Parijs. Ze zit op de eerste rij, ze kan ontspannen achterover leunen terwijl D. op zijn blote knieën om een paar centen smeekt.

Volgens D. doet ze poeslief. Geen vuiltje aan de lucht. Ze weet inmiddels dat Kim het veld heeft geruimd, maar ik geloof niet dat ze op de hoogte is van mijn extracurriculaire bezigheden, want ook mij behandelt ze allervriendelijkst: "Oh, Nadine... je bent een engel," roept ze steeds, en: "Zonder jou zou ik het niet redden, zonder jou draai ik door."

Het is een kwestie van tijd voor de gekwetste Kim Madame inlicht

quote:

Op donderdag 23 februari 2006 13:56 schreef Nadine26 het volgende:
Denk je...? Toegegeven: dat is ook al door mijn hoofd geschoten... waarom kondigt ze op het allerlaatste moment aan dat ze mee wil naar Parijs? Ze heeft een kamer geboekt in hetzelfde hotel, terwijl haar familie er woont.

Klinkt verdacht. Ze heeft volgens mij altijd al haar kans afgewacht en erop vertrouwd dat haar man weer terug zal keren nadat hij klaar is met buitenspelen.

quote:

Op woensdag 22 februari 2006 03:25 schreef Nadine26 het volgende:

Om precies te zijn is Nadine S. mommy's worst nightmare en daddy's ultimate fantasy.

Daddy sure loves some spanking...

-edit-

[ Bericht 43% gewijzigd door HijoDeDios op 24-02-2006 12:56:23 (Ik drijf op drank en zelfcensuur.) ]

MADAME & GUILLEMETTE

"... met hangende pootjes terug naar pappie."
“Het schaap.”
"Ja, het leven is hard."
"Quel surprise.”
“Oh, reken maar! Ze had geen notie. Een fille à papa... ze had geen idee dat het leven ook hard kon zijn voor haar.”
“Een wijze les, niet?”
“Absoluut.”
“Ze kan er in de toekomst haar voordeel mee doen. Dit is het lot van een femme trophée; op een dag gaat de glans eraf. Zij had Daniël niets te bieden, behalve haar lichaam.”
“En haar geld, niet te vergeten.”
“Eh, oui... la pauvre conne. Hoe is Daniël er eigenlijk aan toe?”
“Dramatisch. Hij is alles kwijt.”
“Zie je hem vanavond?”
“Ik hoop het. Hij is al in Parijs, mijn vlucht vertrekt...” De telefoon rinkelde. “Dat is hem misschien.”
Maar hij was het niet.

Ik was binnengelaten door de werkster en stond al een tijdje besluiteloos in de hal. Nu het vriendinnengesprek werd onderbroken door de telefoon, zag ik mijn kans schoon om de keuken in te lopen. Ik begroette Guillemette. Ze had zich aan het aanrecht geposteerd en stond een salade Niçoise te bereiden. “Nee maar, daar hebben we Nadine!” riep ze overdreven enthousiast, terwijl ze de inhoud van een blikje ansjovis over de sla verdeelde. “Kom jij de oude meisjes – dat zei ze letterlijk: ‘les vieilles filles' - gezelschap houden?”
Madame stond met haar rug naar me toe te telefoneren.
“Ik pas op de kinderen,” zei ik.
“Goed zo.” Ze zei het op een toon van: ‘Brave meid, je hebt een brokje verdiend’, maar ik liet me niet kennen. Ik glimlachte meegaand en complimenteerde haar met haar nieuwe haarkleur.
“Ach ja, ik wilde eens wat anders,” zei ze koket. “Ik ben net terug van drie weken Zuid-Afrika; deze kleur is in Johannesburg het nieuwste van het nieuwste. Ik ben er zelf ook wel tevreden over, lekker pittig.”
“Paars is mijn lievelingskleur,” zei ik.
“Paars?” Ze keek gealarmeerd. “Het is donker aubergine.”
Ik draaide me om naar Madame, die klaar was met telefoneren. Ik bekeek de wapenuitrusting die ze droeg voor het uitstapje naar Parijs. Niet slecht, moest ik toegeven. Een goudkleurig glimjasje deed dienst als schild, terwijl er vanonder haar spijkerbroek een paar vlijmscherpe naaldhakken flitsten. Ze lachte uitdagend: “Mooi hè?” en ze draaide een rondje. “Chloé. Ken je Chloé? Het is onbetaalbaar, maar ik kon het niet laten liggen. Ik ga er zo vandoor,” vervolgde ze opgewekt. “Ik hoop dat je het allemaal gaat redden met de kinderen. De jongens zijn in alle staten, ze hebben voorgespeeld bij Ajax, op een talentendag. Ze kunnen over niets anders praten. Kun jij ze een beetje voorbereiden op slecht nieuws? Uitleggen dat de kans wel héél klein is dat ze worden geselecteerd? Oh, en de baby is verkouden. Enfin, ze is altijd verkouden. Geef haar een zoutoplossing... ze wordt elk uur wakker. Ik heb een briefje voor je gemaakt, het ligt naast de magnetron. Even denken... ja, de jongens hebben zaterdag een partijtje bij dat vreselijke jongetje... hoe heet hij, je kent hem wel... nou goed, kijk maar op het briefje. De cadeautjes liggen in de kast. En mijn autosleutels..," ze greep naar haar hoofd, "...ik had ze hier neergelegd, ik begrijp niet..."
"Het komt wel goed," zei ik. "Ik red me wel."
Er trok een schaduw over haar gezicht: “Nog één ding,” zei ze. “Laatst stond hier een deurwaarder op de stoep. Ik heb hem weggestuurd. Het zijn mijn zaken niet, ik weet niet wat Daniël allemaal uitspookt... je hebt vast wel gemerkt..." - ze maakte een vaag handgebaar - "... het schijnt dat Kim daar weg is.”
Ik knikte gedwee: ”Ja, Daniël vertelde me zoiets.”
“Hoe dan ook," ging ze door, terwijl ze met een vork door de sla husselde, "ik hoef het allemaal niet te weten. Maar die deurwaarder is een ander verhaal. Die komt mijn huis niet in. Begrijp je?"
Het bloed was naar mijn wangen gestegen; ik had moeite mijn geschoktheid te verbergen. Ik geloof niet dat Madame iets in de gaten had, maar het haviksoog van Guillemette stond zoals altijd op scherp: “Glaasje water, Nadine?” vroeg ze.
De telefoon ging.
Madame trok een sprint.
Weer was het loos alarm. Aan haar gezicht te oordelen was het iemand die ze absoluut niet wilde spreken; ze zei: "Ik sta met één been buiten," en meteen daarna kapte ze het gesprek af.
"Charlotte," zei ze met een zucht.
"Ah, non. Hoe is het met haar?" informeerde Guillemette.
"Slecht. Philippe wil scheiden."
"Philippe wil zo veel."
"Hij is depressief. Hij zit aan de medicijnen, hij wil er een eind aan maken."
"Moet hij doen." Guillemette stopte een stukje tomaat in haar mond. “Als weduwe is Charlotte beter af... Philippe is toch advocaat...? Heeft hij geld?”
Madame knikte.
“Bon, hij zal er wel te laf voor zijn. Het zal er wel op uitdraaien dat hij in psychotherapie gaat, ze gaan allemaal in psychotherapie – als je snel rijk wilt worden, moet je een praktijk in psychotherapie openen. Mijn god. Fantastische windhandel. Zit Daniël al in psychotherapie?”
“Niet dat ik weet.”
“Vraag het hem eens. Hij heeft alle reden, niet?”
“Zeg Nadine,” zei Madame, en ze wierp een schuine blik op mij. “Kijk jij even bij de baby? Ze zit voor de televisie in de woonkamer, voor je het weet heeft ze de halve boekenkast weer aan snippers gescheurd."
"Doet ze dat nog steeds?" vroeg Guillemette.
"La petite dernière," zei Madame verontschuldigend. "Oh, chérie, we moeten opschieten. Over drie kwartier rijdt mijn taxi voor."

De baby was voor de televisie in slaap gevallen; ze lag opgekruld op de bank. Nadat ik een dekentje over haar heen had gelegd, ging ik naast haar zitten. Met de afstandsbediening zette ik het geluid van de Teletubbies zachter.
"Ben je er klaar voor?" hoorde ik Guillemette vragen.
"Meer dan ooit."
"Je ziet er goed uit, Anne-Sophie. Zeg eens eerlijk, heb je iets laten doen?"
Het antwoord kon ik niet verstaan.
"Ah, mais c'est superbe," riep Guillemette. "On dirait huit ans de moins! Tu as l'air épanouie, tu sais?"
Het bleef stil. De baby sliep als een roos. Boven sloeg de stofzuiger aan; zo te horen bevond de werkster zich op de babykamer.

Kennelijk had Madame een peptalk voorbereid, want plotseling klonk haar stem boven het stofzuigergezoem uit: "Ik ken hem als geen ander," zei ze op gedreven toon. “Ik ken zijn zwakke plek. Geld! Bij hem draait alles om geld, dat is altijd zo geweest, maar nu hangt hem een faillissement boven het hoofd, hij heeft schulden... zijn hele zandkasteel is ingestort. Het spelletje is uit. Hij heeft gegokt en verloren. Hij staat met zijn rug tegen de muur. En nu is het mijn beurt. Ik heb lang genoeg op dit moment gewacht.”
“Heerlijk," vond Guillemette.
“Daniël heeft nog zoveel te leren. Dat is natuurlijk wat hem zo aantrekkelijk maakt, maar nu heeft hij zijn hand overspeeld. Dom. Want ik heb een punt bereikt... met mij valt niet meer te onderhandelen. Ik zet hem het mes op de keel. Ik weet precies wat ik wil. Ik weet precies waar ik het voor doe. Ik zal hem -"
De rest van haar woorden werden weggeloeid door de stofzuiger; de werkster kwam met veel kabaal de trap afgedaald. Ik zat nog steeds naast de slapende baby op de bank. Op het beeldscherm buitelden de Teletubbies zwijgend over elkaar heen, en ik haalde voor de zoveelste keer mijn mobieltje uit mijn tas, in de hoop dat Daniël iets van zich had laten horen.
Niets.

... Chloé ...

[ Bericht 97% gewijzigd door kyrke op 26-02-2006 06:33:06 ]

quote:

Op vrijdag 2 september 2005 05:45 schreef Gajus het volgende:
En amour comme à la guerre, tous les coups sont permis ...
... strijdkreet van iedere zichzelf respecterende Française.

Inmiddels een half jaar verstreken, maar het geduld wordt beloond met une grande finale.

>>> mail alert <<<

't blijft de vraag of Madame nou naar Parijs gaat om Daniel terug te veroveren of dat ze hem eerder figuurlijk gaat uitkleden
Ik gok op 't laatste. Alhoewel niet moet worden uitgesloten dat D. zijn ex _{(Geil jasje trouwens )} onder de financiele druk uit de kleren weet te lullen. Sja, Parijs... zelfde hotel... en brokkenpiloot Daniel moet tegenwoordig op de kleintjes letten, dus 't zal wel één hotelkamer wezen.

En Nadine maar naar de Teletubbies kijken

_{Wil niet zeiken, maar moet 't niet zijn: 'quelle surprise'... of eh Nadine... studeerde jij geen Frans?}

quote:

Op zondag 26 februari 2006 00:44 schreef kyrke het volgende:
[afbeelding] ... Chloé ...

Brrr wat een koude kak

quote:

ZELFS HET ALLERGROOTSTE IS MAAR KLEIN.

quote:

Samenvatting

De jongen die mij aan dit baantje heeft geholpen, kent de familie waar ik werk.

Toen hij om half twee weer thuiskwam, wilde hij me nog een glas wijn inschenken, maar ik heb bedankt en ben weggevlucht.
Leuke jongen: "Mijn oma, denk ik?
Ik ben klaar voor het duel met het Poëziemeisje.
En ik schrijf het echt heet van de naald. Very nice." Thank you," en: "Have a nice day, Miss."zei hij lachend. Watch?
Net belde D. Hij komt me ophalen voor de Belangrijke Ontmoeting met de Chinese zakenman die van gekkigheid niet meer weet hoe hij van zijn geld af moet komen.

Daniël en ik zaten naast elkaar.
Ik probeerde hem nog te waarschuwen, ik zei: "Hé, ze proberen je onder tafel te krijgen," maar hij hoorde me niet, en trouwens: daar kwam de serveerster al aan met de fles en zeven duimhoge wijnglaasjes.
"Wat zegt hij?"

Daniël kan tevreden zijn, alweer.
Zijn mond zakte een stukje open.

Daniël en ik gaan samen weg!
Misschien niet het beste advies, in mijn persoonlijke situatie, maar wel mooi en simpel opgeschreven en daar gaat het toch maar om (zegt D.).

Zijn échte probleem is de Liefde. Problem solved."
Hij had gelijk. Let's talk business."
Ik dacht na.

... volgens de samenvattingsgenerator van MS Word.
_{op basis van de 273 dagboeknotities die Nadine het afgelopen halfjaar heeft geproduceerd}

[ Bericht 2% gewijzigd door Gajus op 27-02-2006 09:52:50 ]

Hey, dat is ms ook wel wat voor moi Waar staat dat ding?

quote:

Op maandag 27 februari 2006 09:59 schreef Vivi het volgende:
Hey, dat is ms ook wel wat voor moi Waar staat dat ding?

Op mijn Nederlandstalige Word 2000 met standaardinstelling:
Extra > AutoSamenvatting, ofwel eerst ALT+X en daarna A.

quote:

Op maandag 27 februari 2006 01:49 schreef Xennia het volgende:
Brrr wat een koude kak

Dan blijf je toch rondhuppelen in je tuinbroek vol warme kak.

quote:

Op dinsdag 28 februari 2006 01:06 schreef kyrke het volgende:

[..]

Dan blijf je toch rondhuppelen in je tuinbroek vol warme kak.

Alsof er niets tussen koude kak en een tuinbroek zit

quote:

Op dinsdag 28 februari 2006 01:08 schreef Xennia het volgende:

[..]

Alsof er niets tussen koude kak en een tuinbroek zit

Gaat het nu over een tuinman met acuut darmfalen?

Daniël is nog steeds in Parijs. Geen nieuws. Ik heb niets van hem gehoord, niet eens een sms

Ik pas nog steeds op de kinderen. De gesprekken gaan over Ajax en Diddl en de Teletubbies en: 'Wat eten we vanavond?' (acht keer per dag) en: 'Mag ik een paaseitje?' en: 'Zullen we Memory spelen?' en Ute... ach, Ute is weer ingestort. Ze was al ingestort, ik bedoel: bij Ute gaat de ene instorting naadloos over in de volgende instorting, dat zijn we van haar gewend, maar gisteravond had zij een korte maar felle opleving. We kregen namelijk onverwachts bezoek. Het was Ray Ramselaar, de goedgeproportioneerde kunstenaar annex yogameester annex 'strippoker-'koning, want iemand met zo'n lichaam wil natuurlijk strippoker spelen zodra het buiten donker wordt, en hoewel ik Ute uitdrukkelijk heb gewaarschuwd ('Niet doen.. nooit strippoker spelen met mannen als Ray Ramselaar...') sprong ze binnen de kortste keren in haar Hunkemöller-bh door de woonkamer. En toen stelde Ray voor om boven, op Utes kamertje, nog een kop thee te drinken. Ik had niet verwacht dat Ute - ze liep nog steeds in die bh rond - zich door Ray naar boven zou laten lokken, maar ze deed nergens moeilijk over.

Ik ben gaan slapen. En toen ik vanochtend in de keuken kwam, zat Ute voorovergebogen aan tafel. "Oh, Nadine..." was het enige dat ze uitbracht. "Oh, oh, Nadine."

Hoewel ik van Daniël niets meer heb gehoord, kan datzelfde niet gezegd worden van Madame. Zij stuurt mij meerdere sms-jes per dag, en soms per uur, over de 'City Girls Lunch' die aanstaande vrijdag bij haar thuis plaatsvindt, en waarvoor ik de catering moet regelen. En de bloemen. De kaarsen. Het tafellinnen. De tafelschikking. En nog zestig andere dingen die ervoor moeten zorgen dat Madame en haar vijftien 'City Girls'-vriendinnen een fantastische middag hebben die, als ik het goed heb begrepen, in het teken staat van hun grootstedelijke status.

Ik begin te vermoeden dat Nadine toch naar Parijs gegaan is.
_{de nieuwste ontwikkelingen verneem ik komend weekend ... ikzelf ga ook op (dienst-) reis}

[ Bericht 2% gewijzigd door Gajus op 01-03-2006 01:59:40 (cross posts) ]

Heeft Ute het nou met de minnaar van Madame gedaan?

quote:

Op woensdag 1 maart 2006 01:59 schreef Xennia het volgende:
Heeft Ute het nou met de minnaar van Madame gedaan?

Blijkbaar ... maar is haar "oh, oh ..." een uiting van voldoening of teleurstelling?

quote:

Op woensdag 1 maart 2006 02:06 schreef Gajus het volgende:

[..]

Blijkbaar. Maar dat 'Oh, oh ...", is dat een uiting van voldoening of teleurstelling?

Het lijkt me het type dat op late leeftijd haar maagdelijkheid weggeeft aan de eerste de beste loser en direct hopeloos verliefd wordt

Daniël is terug! Ik heb hem kort aan de telefoon gesproken. "Mijn huwelijk is dood en begraven," zei hij. "Het is zinloos om dat lijk weer op te delven."
"Weet je het zeker?" vroeg ik.
"Dood is dood."
"Ja, maar..."
"Ik ben geen necrofiel."
"En Anne-Sophie?" vroeg ik. "Denkt zij er ook zo over?"
"Nee," zei hij. "Nog niet. Ze klampt zich vast aan dingen die er niet meer zijn. Ze schaamt zich voor haar familie, ik geloof dat ze daar nog het meest onder lijdt. De afgang, de blamage. Het is voor haar een soort ere-code. Beter ongelukkig getrouwd dan niet getrouwd, laat stáán gescheiden. Dat is de doodsteek; scheiden is de doodsteek. Ze wil me op mijn knieën hebben, voor minder doet ze het niet. Het kan nog smerig worden. Vooral financieel, bedoel ik." Hij viel even stil. "Ik heb je gemist, Nadine. Wanneer zie ik je?"
"Morgen."
"Bij jou thuis, okay? Anne-Sophie moet nu geen bloed ruiken."

quote:

Op woensdag 1 maart 2006 02:08 schreef Xennia het volgende:
Het lijkt me het type dat op late leeftijd haar maagdelijkheid weggeeft aan de eerste de beste loser en direct hopeloos verliefd wordt

Zo'n laatbloeiertje kan waanzinnig onstuimig zijn ... alsof een achterstand weggewerkt moet worden.
_{een nieuw lustobject voor de heer des huizes?}

quote:

Op woensdag 1 maart 2006 02:12 schreef Nadine26 het volgende:
Daniël's verhaal

Maar geen woord over Kim (en haar vader). Is dat een definitief gepasseerde hindernis?

quote:

Op woensdag 1 maart 2006 02:27 schreef Gajus het volgende:

Maar geen woord over Kim (en haar vader). Is dat een definitief gepasseerde hindernis?

Ik heb hem maar heel even aan de telefoon gesproken. Madame was intussen ook thuisgekomen, vandaar.

quote:

Op woensdag 1 maart 2006 01:59 schreef Xennia het volgende:
Heeft Ute het nou met de minnaar van Madame gedaan?

Die bewuste nacht heb ik mijn oor even te luisteren gelegd aan Utes deur. Doodse stilte. Het blijft dus gissen. Als yogameester weet Ray Ramselaar alles van spierbeheersing en ademhalingstechniek; misschien heeft hij Ute in lotushouding, als een soort liefdesfakir, de ene genotspiek na de andere laten beleven. Een andere mogelijkheid is dat ze zwijgend in hun thee zaten te staren. Ute wil er niet over praten; ze heeft sinds die nacht een 'terugslag' en zodoende komt het hele huishouden weer op mijn schouders terecht.

"Die bewuste nacht heb ik mijn oor even te luisteren gelegd aan Utes deur. Doodse stilte."

quote:

Op woensdag 1 maart 2006 14:25 schreef dvr het volgende:
[afbeelding]

"Die bewuste nacht heb ik mijn oor even te luisteren gelegd aan Utes deur. Doodse stilte."

Oh ja, die houtblokjes in mijn schort vergat ik te vermelden - die waren voor de openhaard. Ik was helemaal alleen, het was koud en donker en de wind gierde om ons huisje... terwijl Ute en de liefdesfakir zich de hele nacht verloren in hun zinderende tantraspel, had ik alleen het vuur om me aan te warmen

quote:

Op woensdag 1 maart 2006 14:46 schreef Nadine26 het volgende:

Oh ja, die houtblokjes in mijn schort vergat ik te vermelden - die waren voor de openhaard. Ik was helemaal alleen, het was koud en donker en de wind gierde om ons huisje... terwijl Ute en de liefdesfakir zich de hele nacht verloren in hun zinderende tantraspel, had ik alleen het vuur om me aan te warmen

Bij een tantraspel kan ik me trouwens weinig geile zinderingen voorstellen. Trekt men in de regel dan wel de geitenwollen sokken uit?

Gisteren schreef ik:

Amsterdam, 1 maart 2006

Lieve papa, geachte Marcella,

Ik ben zeer vereerd en verheugd om te horen, via de taxateur die mij vanochtend belde, dat jullie van plan zijn om op korte termijn bij mij in te trekken. Hij had het over april. Zo snel al! Jullie begrijpen dat ik meteen aan het fantaseren ben geslagen - hoe dat in de toekomst allemaal zal gaan, hoe wij er met z'n drietjes een heerlijke tijd van gaan maken, of eigenlijk met z'n viertjes (jullie nemen het hondje toch wel mee?), en hoe wij ombeurten in de tuin zullen slapen, onder de blote sterrenhemel - wat denken jullie van een hangmat? - en het lijkt me trouwens ook leuk om samen te douchen. Maar ik loop op de zaken vooruit.

Volgens de taxateur staat jullie appartement (of 'stulpje', om met Marcella te spreken) al twee weken te koop, maar we hebben het over een 'uniek object' dat nota bene pal aan het Vondelpark ligt, dus dat zal wel loslopen. De meubels, wat doen jullie daarmee? Misschien is e-bay een optie. Ook zonder het extra meubilair zullen we een beetje moeten inschikken, zo groot is mijn appartement nou ook weer niet, maar oh, wat een hoop plezier zal daar tegenover staan! Ik kan jullie verzekeren dat ik een gulle, ruimdenkende huisgenoot ben. Een vriendin. Ja, laat ik het maar gewoon zeggen: een dochter. In zekere zin gaat jullie grote droom, samen een kind krijgen, toch nog in vervulling. Aan mij zal het niet liggen. Ik heb een open geest. Veel van mijn vrienden moeten bij de gedachte aan bejaardenseks al hard op hun kiezen bijten, laat staan als het zich onder hun eigen dak afspeelt, met geluid erbij en alles, maar ik begrijp die consternatie niet zo goed. Puberaal gedoe, als je het mij vraagt.

Ik verheug me op jullie komst, sterkte met de verhuizing,
Jullie liefhebbende dochter,
Nadine

P.s. Ik verheug me nu al op het dagelijkse 'borreltje met bittergarnituur' van Marcella, zo rond de klok van vijf.

Wat een gezelligheid moet dat opleveren!

Maar begrijp ik het nu goed dat je via een taxateur te horen hebt gekregen dat je per april op straat komt te staan?
Ben je mooi klaar mee...

Na deze brief zal papalief zich zeker verheugen op zijn komst, Nadine: "bejaardensex", "samen douchen".



[ Bericht 2% gewijzigd door R_ON op 02-03-2006 12:36:35 ]

quote:

Op woensdag 1 maart 2006 02:12 schreef Nadine26 het volgende:
Daniël is terug! Ik heb hem kort aan de telefoon gesproken. "Mijn huwelijk is dood en begraven," zei hij. "Het is zinloos om dat lijk weer op te delven."
"Weet je het zeker?" vroeg ik.
"Dood is dood."
"Ja, maar..."
"Ik ben geen necrofiel."
"En Anne-Sophie?" vroeg ik. "Denkt zij er ook zo over?"
"Nee," zei hij. "Nog niet. Ze klampt zich vast aan dingen die er niet meer zijn. Ze schaamt zich voor haar familie, ik geloof dat ze daar nog het meest onder lijdt. De afgang, de blamage. Het is voor haar een soort ere-code. Beter ongelukkig getrouwd dan niet getrouwd, laat stáán gescheiden. Dat is de doodsteek; scheiden is de doodsteek. Ze wil me op mijn knieën hebben, voor minder doet ze het niet. Het kan nog smerig worden. Vooral financieel, bedoel ik." Hij viel even stil. "Ik heb je gemist, Nadine. Wanneer zie ik je?"
"Morgen."
"Bij jou thuis, okay? Anne-Sophie moet nu geen bloed ruiken."

2 vragen.

Waarom had ie niks van zich laten horen?
Hoe lang hoor je dit soort praatjes nu al aan?

Vanochtend belde mijn vader.
"Wat heeft dit allemaal te betekenen?" brulde hij.
"Wat?" vroeg ik.
"Die brief," brulde hij nog harder. "Dat... dat... vod dat je hier in de bus hebt gegooid."
"Oh, dat," zei ik. "Ik hoor van de taxateur dat we gaan samenwonen. Ik ben verrast. Maar ik zie het helemaal zitten."
"Mijn seksleven is jouw zaak niet!" brulde hij nog harder. "Dat is míjn zaak. En het is trouwens ook míjn appartement!"
"Dat bestrijd ik ook niet, papa."
"Marcella is helemaal over haar toeren. Met je puberale brief!"
"Dat kon ik toch niet weten," zei ik verontschuldigend.
"Word eens volwassen, Nadine! Het is tijd om uit de blokken te komen. Op jouw leeftijd hebben normale mensen een baan, een gezin, een eigen leven. En jij? Jij schrijft een brief waar de honden geen brood van lusten, allemaal frustratie en verkniptheid. Marcella begrijpt er ook niets van, zij heeft de brief gelezen en zij denkt dat je hulp nodig hebt. En dat is precies wat jij moet doen. Jij moet je laten helpen, en zolang je dat niet doet, zolang jij ze niet op een rijtje hebt, krijg je geen cent van die erfenis. Hoor je me? Geen cent. Daar ga ik persoonlijk voor zorgen, het kan me niets schelen dat jij meerderjarig bent. Je bent volkomen gaga, Nadine. Meerderjarig en gaga. Je zit aan de drugs." Hij raakte helemaal buiten zinnen. "Volgens Marcella staat het buiten kijf dat jij drugs gebruikt, een andere verklaring kunnen wij niet bedenken voor die brief. "
"De Jellinekkliniek," hoorde ik Marcella op de achtergrond sissen. "De Jellinek." Maar toen werd de verbinding plotseling verbroken.

Het is toch ook niet normaal om te communiceren per brief, die ook nog eens alleen verdekte sneren geeft.

Net zoals zij jou gewoon hadden moeten opzoeken en dingen hadden moeten bespreken )en daarin zijn ze behoorlijk fout', ha djij hen toch ook wel even kunnen bellen en gewoon ronduit kunnen zeggen dat je baalde.

Kies nu eens voor de confrontatie in plaats van er om heen te draaien. Ja mevrouw, ik neuk uw man. Nee Daniel, ik ga niet eeuwig zitten wachten tot je je vrouw en vriendin gedumpt hebt+ of je wil mij of niet. Pa, je bent een lul dat niet gewoon even belt van te voren. Het werkt bevrijdend, echt

Ripley, je zal wel gelijk hebben en geestelijk heel erg gezond zijn, in tegenstelling tot ondergetekende en TS, par example...en je fris-fruitige benadering van intermenselijke relaties zal ongetwijfeld de meest gezonde zijn..maar het is zo saaaaaaaaaaaiiii, zo ontdaan van elke smeuigheid, zo "Ik maak een preitaart volgens het recept in de nieuwste Libelle, en vries van te voren maaltijden voor de hele week in"- achtig. Beuh.

quote:

Op donderdag 2 maart 2006 15:15 schreef Vivi het volgende:
Ripley, je zal wel gelijk hebben en geestelijk heel erg gezond zijn, in tegenstelling tot ondergetekende en TS, par example...en je fris-fruitige benadering van intermenselijke relaties zal ongetwijfeld de meest gezonde zijn..maar het is zo saaaaaaaaaaaiiii, zo ontdaan van elke smeuigheid, zo "Ik maak een preitaart volgens het recept in de nieuwste Libelle, en vries van te voren maaltijden voor de hele week in"- achtig. Beuh.

Ik maak nooit preitaart, lees nooit de Libelle en vries nooit iets in. Het is een misverstand van vrouwen die zich door de verkeerde man laten inpalmen dat een leuk leven zonder narigheid gelijk saai moet zijn. Ik heb een spannende baan, hou van stappen en heb een leuke relatie - dat lijkt me op de lange termijn toch een stuk bevredigender dan wachten op een of andere ploert die je beliegt waar je bij staat. Een relatie die eerlijk, lief en passioneel is is prettiger dan eentje die je geheim moet houden omdat er dingen niet aan kloppen.

Open alsjeblieft een topic met belevenissen uit je leuke relatie.

quote:

Op donderdag 2 maart 2006 16:29 schreef dragan_sudjic het volgende:
Open alsjeblieft een topic met belevenissen uit je leuke relatie.

Geen behoefte aan. Maar ik mag toch wel zeggen dat ik het jammer vind dat leuke vrouwen zich vergooien aan kutrelaties met ontrouwe eikels alleen omdat ze denken dat het anders saai is?

Je leeft in een annaenquistwereld, eerlijke, lieve, langetermijn passionele ripley: Alle vrouwen zijn goedbedoelende slachtoffers en alle mannen zijn ontrouwe eikels en ploerten (behalve de jouwe dan natuurlijk).

Dat is nu juist het aardige van dit dagboek, de hoofdpersoon kent ook zo haar slechte momenten, zonder deze meteen aan de boze buitenwereld te wijten.

quote:

Op donderdag 2 maart 2006 17:01 schreef Ripley het volgende:

Geen behoefte aan. Maar ik mag toch wel zeggen dat ik het jammer vind dat leuke vrouwen zich vergooien aan kutrelaties met ontrouwe eikels alleen omdat ze denken dat het anders saai is?

Vrouwen als Ripley stichten tenminste nog gezinnen die kunnen dienen als de hoekstenen van de samenleving.
Waarom wordt iedereen die niet depressief/promiscue/drugsgebruikend of op andere wijze labiel is meteen als een preitaartenbakkende übermuts afgeschilderd?

Nadine26 acht ik geenszins depressief/promiscue/drugsgebruikend of op ander wijze labiel, althans niet meer dan gemiddeld.

Het gaat er om of je in een relaas als dit de vrouw per definitie als onschuldig slachtoffer van de omstandigheden - lees: ploerterige mannen - wilt zien. Om daarmee impliciet iedere eigen rol van vrouwen in enigszins onrustig verlopende liefdesgeschiedenissen te ontkennen.

quote:

Op donderdag 2 maart 2006 17:59 schreef dragan_sudjic het volgende:
Nadine26 acht ik geenszins depressief/promiscue/drugsgebruikend of op ander wijze labiel, althans niet meer dan gemiddeld.

Het gaat er om of je in een relaas als dit de vrouw per definitie als onschuldig slachtoffer van de omstandigheden - lees: ploerterige mannen - wilt zien. Om daarmee impliciet iedere eigen rol van vrouwen in enigszins onrustig verlopende liefdesgeschiedenissen te ontkennen.

Dat beweer ik ook nergens. Maar waarom zou Ripley een muts zijn wanneer ze vindt dat een stabiele relatie op basis van wederzijdse genegenheid de meeste kans op geluk biedt?
Ik denk namelijk dat ze hierin gelijk heeft.

Maar iedere vrouw speelt natuurlijk zelf ook een hoofdrol in iedere liefdesgeschiedenis. En is daarmee zelf net zo goed verantwoordelijk voor alles wat er gebeurt. Zeker in onze tegenwoordige maatschappij. Dat is volgens mij eenieder wel duidelijk.

Maar we gaan eigenlijk O.T. "Dagboek v.e. kindermeisje" staat al heel erg lang niet meer in R&P

quote:

Op donderdag 2 maart 2006 17:17 schreef dragan_sudjic het volgende:
eerlijke, lieve, langetermijn passionele ripley:

Langetermijn passioneel.

Als dát dan echt zou bestaan!

quote:

Op donderdag 2 maart 2006 17:59 schreef dragan_sudjic het volgende:
Nadine26 acht ik geenszins depressief/promiscue/drugsgebruikend of op ander wijze labiel, althans niet meer dan gemiddeld.

Het gaat er om of je in een relaas als dit de vrouw per definitie als onschuldig slachtoffer van de omstandigheden - lees: ploerterige mannen - wilt zien. Om daarmee impliciet iedere eigen rol van vrouwen in enigszins onrustig verlopende liefdesgeschiedenissen te ontkennen.

Die indruk wil ik zeker niet wekken. Als je even terugleest zie je namelijk dat ik nadine ook aanspreek op haar verantwoordelijkheden.

Wat me gewoon stoort is dat mensen, mannen of vrouwen, zich storten in relaties die overduidelijk voldoen aan het clicha van narigheid, relaties die gebaseerd zijn op het ongeluk en bedrog van een ander of waarin 1 iemand als een hondje achter de ander aanloopt.

Hier lees je de kant van Nadine en Vivi heeft er ook een handje van. Ik dnek dan: mens, kap er toch mee. De leuke kanten van deze relatie kun je ook elders krijgen, zonder alle narigheid er bij. Dat is mijn punt

quote:

[b]
Ik dnek dan: mens, kap er toch mee. De leuke kanten van deze relatie kun je ook elders krijgen, zonder alle narigheid er bij. Dat is mijn punt

Had madame Bovary jou maar op d'r forum gehad.

quote:

Op donderdag 2 maart 2006 18:08 schreef LXIV het volgende:

Maar we gaan eigenlijk O.T. "Dagboek v.e. kindermeisje" staat al heel erg lang niet meer in R&P

Ik zou 'm bijna mee terug slepen.
Bijna.

_{In R&P zou ik Ripley trouwens gelijk geven, maar hier laat ik me liever meeslepen door all the drama.}

quote:

Op donderdag 2 maart 2006 22:00 schreef Copycat het volgende:


_{In R&P zou ik Ripley trouwens gelijk geven, maar hier laat ik me liever meeslepen door all the drama.}

Uiteraard. Voor het verhaal is het veel beter.

_{Stel je voor, een achtdelig topic over een min-of-meer gelukkige huisvrouw van 38 die binnen haar stabiele en monogame relatie nog slechts experimenteert allerlei recepten voor preitaart.
Deze week: Nadine vriest komkommer in. "Heel makkelijk, als je weet hoe het moet"}

quote:

Op donderdag 2 maart 2006 22:46 schreef LXIV het volgende:

[..]

Uiteraard. Voor het verhaal is het veel beter.

_{Stel je voor, een achtdelig topic over een min-of-meer gelukkige huisvrouw van 38 die binnen haar stabiele en monogame relatie nog slechts experimenteert allerlei recepten voor preitaart.
Deze week: Nadine vriest komkommer in. "Heel makkelijk, als je weet hoe het moet"}

Ik zeg je eerlijk, dat lijkt me leuker om te lezen. Niet om af te geven op Nadine, maar het is toch een kunst als je zulk ee verhaal weet te vertellen op een manier dat het boeiend is voor de lezer. Laat ik het zo zeggen, vanuit een 'lie-tuh-rèhr' oogpunt zou dat interessanter zijn.

quote:

Op donderdag 2 maart 2006 12:13 schreef Nadine26 het volgende:
brief

Dat zou een leuk scenario zijn, jij en je vader en Marcella in een gezinssituatie. Al vraag ik me af of Marcella de eerste is die doordraait in die situatie.

quote:

Op donderdag 2 maart 2006 22:49 schreef HijoDeDios het volgende:

[..]

Ik zeg je eerlijk, dat lijkt me leuker om te lezen. Niet om af te geven op Nadine, maar het is toch een kunst als je zulk ee verhaal weet te vertellen op een manier dat het boeiend is voor de lezer. Laat ik het zo zeggen, vanuit een 'lie-tuh-rèhr' oogpunt zou dat interessanter zijn.

Zonder meer waar. Mijn vriendin klaagt ook altijd dat ik boeken lees waarin nooit iets gebeurt. Maar stiekem gebeurt er in zo een boek natuurlijk heel erg veel.
Een leuk voorbeeld: "De ontaarde slapers" van Ruyslinck. Daar gebeurt eigenlijk helemaal niets. Maar toch érg leuk om te lezen!

quote:

Op donderdag 2 maart 2006 22:53 schreef LXIV het volgende:

[..]

Zonder meer waar. Mijn vriendin klaagt ook altijd dat ik boeken lees waarin nooit iets gebeurt. Maar stiekem gebeurt er in zo een boek natuurlijk heel erg veel.
Een leuk voorbeeld: "De ontaarde slapers" van Ruyslinck. Daar gebeurt eigenlijk helemaal niets. Maar toch érg leuk om te lezen!

Voel je vrij om ook zo'n boek te schrijven, Louis.

.

_{En geroepen, natuurlijk.}

quote:

Op donderdag 2 maart 2006 22:57 schreef HijoDeDios het volgende:

[..]

Voel je vrij om ook zo'n boek te schrijven, Louis.

[afbeelding].

Helaas beheers ik het schrijverschap onvoldoende om goed te kunnen schrijven zonder van alles te laten gebeuren. Zelfs goed schrijven én van alles laten gebeuren valt nog niet mee.

Hoe staat het met je boek, Hijo? Heb je al een uitgever gevonden?

quote:

Op donderdag 2 maart 2006 23:01 schreef LXIV het volgende:

[..]

Helaas beheers ik het schrijverschap onvoldoende om goed te kunnen schrijven zonder van alles te laten gebeuren. Zelfs goed schrijven én van alles laten gebeuren valt nog niet mee.

Hoe staat het met je boek, Hijo? Heb je al een uitgever gevonden?

Ja, twee.

En wil één van die twee het boek ook nog publiceren? En wanneer dan?

quote:

Op donderdag 2 maart 2006 23:05 schreef LXIV het volgende:
En wil één van die twee het boek ook nog publiceren? En wanneer dan?

Nou ja, ik heb hun gevonden. Zij mij nog niet. .

_{Hun of hen?}

Laat ik het beter uitleggen. Als ik een Nederlandstalig boek zou hebben geschreven (wat niet 't geval is, trouwens) dan heb ik voor mijelf uitgevonden welke twee uitgeverijen ik zou benaderen.

quote:

Op donderdag 2 maart 2006 23:06 schreef HijoDeDios het volgende:

_{Hun of hen?}

Géén idee. Geen énkel gevoel bij. Net zoals dan of als, d of dt en geruild of gerolen.

Het verschil tussen want en immers is voor mij juist wél weer heel erg duidelijk.


Zonder dat je het gezegd had ben ik er overigens telkens vanuit gegaan dat je een Nederlands boek geschreven had. Maar het is dus Engels, neem ik aan?

quote:

Op donderdag 2 maart 2006 23:10 schreef LXIV het volgende:

[..]

Géén idee. Geen énkel gevoel bij. Net zoals dan of als, d of dt en geruild of gerolen.

Het verschil tussen want en immers is voor mij juist wél weer heel erg duidelijk.


Zonder dat je het gezegd had ben ik er overigens telkens vanuit gegaan dat je een Nederlands boek geschreven had. Maar het is dus Engels, neem ik aan?

Ja, inderdaad en dat maakt de zaak nogal ingewikkeld op het commerciële vlak. Kijk, in Nederland is gepubliceerd worden al lastig genoeg (nou ja, als ik zie wat voor een kankerzooi er in de winkels ligt moet dat niet al te moeilijk zijn - vergeef de misplaatste arrogantie -) maar bij Engelstalige uitgeverijen komen nog zo oneindig veel meer manusscripten van zo oneindig veel meer dwasen binnen....Nou ja, je kan je er wel iets bij voorstellen wat voor problemen dat oplevert en wat voor problemen er nog meer zijn gezien de fysieke afstand tussen hier en London, New York, etc.

wat voor problemen er nog meer zijn gezien de fysieke afstand tussen hier en London, New York, etc.

Ja, dan zou je je boek daar helemaal naar toe moeten brengen.

Goed, terug naar mevrouw 26