LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Yeah baby, yeah!quote:Op vrijdag 10 maart 2006 02:34 schreef Nadine26 het volgende:
En de winnaar van de Arend Berkhout-trofee is Floddertje
De prijs bestaat uit een roestvrijstalen messenset (5-delig), af te halen bij de dichtstbijzijnde Kijkshop (wel even ruitje inslaan).
Meer en meer bekruipt me het gevoel dat Daniël doordraait. De afgelopen weken is hij voortdurend de hort opgeweest. Zakenontbijten, meetings, golfafspraken, businesslunches, viewings, openingen, borrels, diners - hij zuipt, vreet, snuift en slikt zich door zijn dagen. Grote ordners onder zijn arm. Stapels papier. Twee telefoons die permanent rinkelen. Dinsdag vertrok hij in vliegende haast naar Milaan. Ik paste op de kinderen; Madame is ook weer op reis, ze moest plotseling weg voor een contractbespreking. Die nacht probeerde ik Daniël op zijn hotelkamer te bereiken. Het werd een obsessie; pas om vier uur 's nachts gaf ik het op.
"Ik sliep," zei hij de ochtend erop, toen hij me eindelijk terugbelde.
"Ben je daar met iemand?"
Pas toen ik de vraag had gesteld, besefte ik dat ik op de achtergrond een douche hoorde stromen - een douche of een kraan, of een koffiezetmachine.
"Met wie zou ik hier... wat bedoel je?"
"Gewoon," zei ik. "Een vraag."
"Ik ben alleen. Ik heb..." gestommel, er werd een deur gesloten, of een raam - "...over vijf minuten een afspraak in de lobby, ik bel je later, goed?"
Hij heeft niet meer gebeld. Wel heeft hij schoenen voor me gekocht, die hier gisteren door UPS aan de deur zijn afgeleverd. Een man in een bruin pak overhandigde mij het pakketje. 's Middags heb ik het bewijsmateriaal, de schoenendoos, een paar straten verderop in een container gegooid.
"Ik sliep," zei hij de ochtend erop, toen hij me eindelijk terugbelde.
"Ben je daar met iemand?"
Pas toen ik de vraag had gesteld, besefte ik dat ik op de achtergrond een douche hoorde stromen - een douche of een kraan, of een koffiezetmachine.
"Met wie zou ik hier... wat bedoel je?"
"Gewoon," zei ik. "Een vraag."
"Ik ben alleen. Ik heb..." gestommel, er werd een deur gesloten, of een raam - "...over vijf minuten een afspraak in de lobby, ik bel je later, goed?"
Hij heeft niet meer gebeld. Wel heeft hij schoenen voor me gekocht, die hier gisteren door UPS aan de deur zijn afgeleverd. Een man in een bruin pak overhandigde mij het pakketje. 's Middags heb ik het bewijsmateriaal, de schoenendoos, een paar straten verderop in een container gegooid.
De roze bril is afgezet, Nadine?
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Moeilijk hè, je losscheuren van een man waarvan je diep in je hart heel goed weet dat je beter ver bij hem vandaan kunt blijven omdat je met hem alleen maar ongelukkig zult worden. Maar die aantrekkingskracht...
Spreek jij ook al uit ervaring ofzo?quote:Op vrijdag 10 maart 2006 10:46 schreef _Floddertje_ het volgende:
Moeilijk hè, je losscheuren van een man waarvan je diep in je hart heel goed weet dat je beter ver bij hem vandaan kunt blijven omdat je met hem alleen maar ongelukkig zult worden. Maar die aantrekkingskracht...
Een pauw is een kip die in bloei staat
Ik denk dat het merendeel van de vrouwen in dit topic wel een ervaring in deze richting heeft .quote:
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Maar ik ben blij dat ik van die vent verlost ben.
He. vertel es!!!quote:Op vrijdag 10 maart 2006 12:43 schreef _Floddertje_ het volgende:
Inderdaad. Maar ik ben blij dat ik van die vent verlost ben.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Nee, haha. Ik zou over hem trouwens bij lange na niet zulke smeuïge dingen kunnen vertellen als Nadine over die Daniël van d'r, dus daar missen jullie niets aan.
Ik zou over hem trouwens bij lange na niet zulke smeuïge dingen kunnen vertellen als Nadine over die Daniël van d'r, dus daar missen jullie niets aan.
"Dagboek van een Verloskundige"quote:Op vrijdag 10 maart 2006 12:43 schreef _Floddertje_ het volgende:
Inderdaad. Maar ik ben blij dat ik van die vent verlost ben.
Zoiets bestaat al: "Christus, Verlosser van het Kwaad" .quote:Op vrijdag 10 maart 2006 13:55 schreef dvr het volgende:
"Dagboek van een Verloskundige"
Gisteravond zou Daniël me mee uit eten nemen. Twee uur te vroeg werd er aangebeld. Ik opende de deur in mijn kamerjas; ik kwam net onder de douche vandaan. We vielen in elkaars armen. We hielden elkaar stevig vast - hoe lang hadden we elkaar niet gezien? Bijna een week. Daniël tilde me op en droeg me naar de slaapkamer. Het was een belachelijk romantisch gebaar, we kregen allebei de slappe lach. Hij zei dat het weinig had gescheeld of hij had zijn auto in puin gereden, zoveel haast had hij gehad om me te zien.
En on mijn kamerjas uit te trekken en me op het bed te gooien.
Hij kwam naast me liggen. Toen ik zijn overhemd wilde openknopen, hield hij me tegen. "Hoe voel je je?" vroeg hij.
"Slecht. Bang."
"Ik geef je iets waar je je beter van gaat voelen." Hij doorzocht zijn binnenzakken, haalde er een envelop uit. "The forest has remedies for everything," zei hij. "Of je nou scherp wilt blijven of in slaap gesust wilt worden. Wat zal het zijn?"
"Een huis."
Hij gooide de envelop op de grond. "Wanneer moet je eruit?"
"Twee weken."
"Dat is wel erg kort, hè? Jezus, twee weken... valt er niet met je vader te praten?"
Ik schudde mijn hoofd. "Niet meer. Niet sinds die brief."
"Stuur hem nog een brief. Zeg dat het je spijt. Leg uit dat je-"
"Hij haat me. Iedereen haat me. Ik heb niemand meer, mijn hele familie laat me vallen, mijn broer krijgt een baby en mijn zus zit in een relatiecrisis - ik kan nergens heen. Wat moet ik nou? Ik weet echt niet meer..."
"Ik wist niet dat het zo erg was."
"Dat wilde je niet weten. Je wilde gewoon seks. En iemand die op je kinderen past. Twee vliegen in één klap."
"Zo'n uitgekookte klootzak ben ik toch niet?"
"Nee, je bent de ideale schoonzoon. Betrouwbaar, verantwoordelijk, en gek met dieren." Ik begon te lachen. "Daniël W., de winnaar van de ideale schoonzoon-show. Jammer dat mijn moeder niet meer leeft. Je zou haar diep geroerd hebben met je nobele karakter."
"Nee, jij bent verantwoordelijk."
"Dat heb ik ook nooit beweerd."
"Ik ook niet, Nadine. Je wist wie ik was. Je wist waar je aan begon." Hij streelde mijn hand. "Het komt allemaal goed. We gaan samen naar Amerika, jij en ik. We moeten even doorzetten, even volhouden. Niet in paniek raken, liefje. Je kunt tijdelijk in een hotel gaan zitten - ik regel wel een kamer voor je, alles komt goed. Ik handel mijn zakelijke shit af, mijn scheiding, en daarna zijn we los. Probeer even vooruit te kijken."
"Makkelijk gezegd."
"Ik meen het."
"Oh ja? Ik sta over twee weken op straat, ik heb niks meer."
"Je hebt mij. De ideale schoonzoon."
"Ja, dat zeg je nú. Ik kan je nooit bereiken. Je neemt de telefoon niet op."
"Luister, mijn bedrijf is kapot. Als ik honderdduizend euro verlies, heb ik een goede dag. Op slechte dagen..." Hij wreef in zijn ogen. "Nadine, je moet me vertrouwen. Ik ben bezig... er is een goede kans dat ik binnenkort uit de shit ben. Ik heb iemand ontmoet, een investeerder. Als hij bijt, hebben we straks genoeg cash om van te leven, om opnieuw te beginnen. Morgen neem ik je mee uit eten om het te vieren."
"Morgen? We zouden vanavond toch gaan eten?"
"Dit kan niet wachten," zei hij. Meteen stond hij op van het bed, en alsof hij geen seconde meer te verliezen had, zocht hij in zijn zakken naar de autosleutels. "Ik haal je morgenavond om zeven uur op."
Hij vergat de envelop van de grond te rapen, en ik zei niks. Die envelop, bedacht ik, die zou nog wel eens van pas kunnen komen.
En on mijn kamerjas uit te trekken en me op het bed te gooien.
Hij kwam naast me liggen. Toen ik zijn overhemd wilde openknopen, hield hij me tegen. "Hoe voel je je?" vroeg hij.
"Slecht. Bang."
"Ik geef je iets waar je je beter van gaat voelen." Hij doorzocht zijn binnenzakken, haalde er een envelop uit. "The forest has remedies for everything," zei hij. "Of je nou scherp wilt blijven of in slaap gesust wilt worden. Wat zal het zijn?"
"Een huis."
Hij gooide de envelop op de grond. "Wanneer moet je eruit?"
"Twee weken."
"Dat is wel erg kort, hè? Jezus, twee weken... valt er niet met je vader te praten?"
Ik schudde mijn hoofd. "Niet meer. Niet sinds die brief."
"Stuur hem nog een brief. Zeg dat het je spijt. Leg uit dat je-"
"Hij haat me. Iedereen haat me. Ik heb niemand meer, mijn hele familie laat me vallen, mijn broer krijgt een baby en mijn zus zit in een relatiecrisis - ik kan nergens heen. Wat moet ik nou? Ik weet echt niet meer..."
"Ik wist niet dat het zo erg was."
"Dat wilde je niet weten. Je wilde gewoon seks. En iemand die op je kinderen past. Twee vliegen in één klap."
"Zo'n uitgekookte klootzak ben ik toch niet?"
"Nee, je bent de ideale schoonzoon. Betrouwbaar, verantwoordelijk, en gek met dieren." Ik begon te lachen. "Daniël W., de winnaar van de ideale schoonzoon-show. Jammer dat mijn moeder niet meer leeft. Je zou haar diep geroerd hebben met je nobele karakter."
"Nee, jij bent verantwoordelijk."
"Dat heb ik ook nooit beweerd."
"Ik ook niet, Nadine. Je wist wie ik was. Je wist waar je aan begon." Hij streelde mijn hand. "Het komt allemaal goed. We gaan samen naar Amerika, jij en ik. We moeten even doorzetten, even volhouden. Niet in paniek raken, liefje. Je kunt tijdelijk in een hotel gaan zitten - ik regel wel een kamer voor je, alles komt goed. Ik handel mijn zakelijke shit af, mijn scheiding, en daarna zijn we los. Probeer even vooruit te kijken."
"Makkelijk gezegd."
"Ik meen het."
"Oh ja? Ik sta over twee weken op straat, ik heb niks meer."
"Je hebt mij. De ideale schoonzoon."
"Ja, dat zeg je nú. Ik kan je nooit bereiken. Je neemt de telefoon niet op."
"Luister, mijn bedrijf is kapot. Als ik honderdduizend euro verlies, heb ik een goede dag. Op slechte dagen..." Hij wreef in zijn ogen. "Nadine, je moet me vertrouwen. Ik ben bezig... er is een goede kans dat ik binnenkort uit de shit ben. Ik heb iemand ontmoet, een investeerder. Als hij bijt, hebben we straks genoeg cash om van te leven, om opnieuw te beginnen. Morgen neem ik je mee uit eten om het te vieren."
"Morgen? We zouden vanavond toch gaan eten?"
"Dit kan niet wachten," zei hij. Meteen stond hij op van het bed, en alsof hij geen seconde meer te verliezen had, zocht hij in zijn zakken naar de autosleutels. "Ik haal je morgenavond om zeven uur op."
Hij vergat de envelop van de grond te rapen, en ik zei niks. Die envelop, bedacht ik, die zou nog wel eens van pas kunnen komen.
Ik denk dat hij bedoelt : "Als zij bijt.."gezien de douche-geluiden op de achtergrond..
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
quote:Op zaterdag 11 maart 2006 15:41 schreef Nadine26 het volgende:
Hij vergat de envelop van de grond te rapen, en ik zei niks. Die envelop, bedacht ik, die zou nog wel eens van pas kunnen komen.
Nou, nou, wat zat er in????
Steeds als ik tegen de lamp loop,
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
neem ik een stukje licht mee.
♥Knibbel, Knabbel etc met veel foto's! IV♥
Daniël komt niet opdagen. Ik heb drie berichten ingesproken op zijn voicemail. Of vier, of zes, ik weet het niet meer. Waar is hij? Oh, ik maak me zorgen om hem.
Niet doen meisje, hij besodemietert je, mark my words.quote:Op zaterdag 11 maart 2006 20:59 schreef Nadine26 het volgende:
Daniël komt niet opdagen. Ik heb drie berichten ingesproken op zijn voicemail. Of vier, of zes, ik weet het niet meer. Waar is hij? Oh, ik maak me zorgen om hem.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ik dacht eerder aan een afrekening.... met vlijmscherpe messenquote:Op zaterdag 11 maart 2006 21:03 schreef Vivi het volgende:
Niet doen meisje, hij besodemietert je, mark my words.
Nee joh, Daar is ie veel te uitgenast voor, hij lult zich overal uit. Nee, mijn gutfeeling wijst toch echt in een andere richtingquote:Op zaterdag 11 maart 2006 21:07 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Ik dacht eerder aan een afrekening.... met vlijmscherpe messen
Lieverd!
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Die staat binnen no time weer dronken op je stoep om je in bed te dragen.quote:Op zaterdag 11 maart 2006 21:07 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Ik dacht eerder aan een afrekening.... met vlijmscherpe messen
Het ziet er sterk naar uit dat ik zo meteen bij Daniël op de stoep sta om hém naar bed te dragen. Ik heb de inhoud van de envelop gedeeltelijk opgesnoven. Ik ga een taxi bellen.quote:Op zaterdag 11 maart 2006 21:44 schreef clumsy_clown het volgende:
Die staat binnen no time weer dronken op je stoep om je in bed te dragen.
Kijk anders even in de gootquote:Op zaterdag 11 maart 2006 20:59 schreef Nadine26 het volgende:
Daniël komt niet opdagen. Ik heb drie berichten ingesproken op zijn voicemail. Of vier, of zes, ik weet het niet meer. Waar is hij? Oh, ik maak me zorgen om hem.
Ha we zijn weer in de lucht!
"The forest has remedies for everything" - wat een fascinerende zin. Zelf bedacht of is 'ie uit een film afkomstig?
"The forest has remedies for everything" - wat een fascinerende zin. Zelf bedacht of is 'ie uit een film afkomstig?
Weet ik niet. Misschien is-ie afkomstig uit een gedrogeerde geest?quote:Op zondag 12 maart 2006 01:21 schreef dvr het volgende:
"The forest has remedies for everything" - wat een fascinerende zin. Zelf bedacht of is 'ie uit een film afkomstig?
Intussen... ben ik met behulp van de geheime huissleutel uit de bloempot D.'s huis binnengedrongen. Koud, donker, eng. Eerst heb ik de poederresten uit de envelop opgesnoven om een beetje tot rust te komen, en het volgende moment stond ik met de knop van de verwarming in mijn hand. In mijn handpalm, bedoel ik - ik heb de knop er vanaf gedraaid, en sindsdien loeit de radiator op volle toeren. De temperatuur in de woonkamer loopt tegen de veertig graden, ik heb mijn trui uitgetrokken, mijn T-shirt kleeft aan mijn huid. D. neemt nog steeds zijn telefoon niet op. Het is tien minuten over twee. Elf.
