Wanneer jij later kinderen wil en hij/zij niet...

FOK!forum / Relaties & Psychologie / Wanneer jij later kinderen wil en hij/zij niet...

-Wolf-	woensdag 8 februari 2006 @ 00:09
	Dit is een vraagstuk waar ik me soms wel eens mee bezighou. Stel je wil later kinderen, je ontmoet de man/vrouw van je dromen maar dan wanneer het allemaal wat serieuzer wordt blijkt dat de ander helemaal geen kinderen wil. Wat doe je dan?
Thy...	woensdag 8 februari 2006 @ 00:12
	Een hond nemen
-Wolf-	woensdag 8 februari 2006 @ 00:16
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 00:12 schreef Thy... het volgende: Een hond nemen Je weet wat er met die Francaise is gebeurd he?
Xennia	woensdag 8 februari 2006 @ 01:31
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 00:09 schreef -Wolf- het volgende: Dit is een vraagstuk waar ik me soms wel eens mee bezighou. Stel je wil later kinderen, je ontmoet de man/vrouw van je dromen maar dan wanneer het allemaal wat serieuzer wordt blijkt dat de ander helemaal geen kinderen wil. Wat doe je dan? Het in het vervolg eerder in een relatie checken of hij/zij uberhaupt open staat voor kinderen, ooit
#ANONIEM	woensdag 8 februari 2006 @ 01:32
	Uiteindelijk wil iedereen kinderen. En mensen die zeggen dat ze geen kinderen willen, liegen.
__Saviour__	woensdag 8 februari 2006 @ 01:33
	als zij er écht geen wilt, zou ik niet verder gaan met haar
Gekkenhuis_v	woensdag 8 februari 2006 @ 01:34
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 01:32 schreef Tobbes het volgende: Uiteindelijk wil iedereen kinderen. En mensen die zeggen dat ze geen kinderen willen, liegen. Waarom zou iedereen kinderen willen?
cultheld	woensdag 8 februari 2006 @ 01:34
	Dan neem ik een Foster Parents kind
PrintScreen	woensdag 8 februari 2006 @ 01:35
	Zou voor mij genoeg reden om de relatie te beeindigen. Wel eerst proberen om hem in te laten zien dat een leven zonder kinderen erg leeg is.
#ANONIEM	woensdag 8 februari 2006 @ 01:35
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 01:34 schreef Gekkenhuis_v het volgende: [..] Waarom zou iedereen kinderen willen? Omdat iedereen ook kind geweest is.
PrintScreen	woensdag 8 februari 2006 @ 01:35
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 01:32 schreef Tobbes het volgende: Uiteindelijk wil iedereen kinderen. En mensen die zeggen dat ze geen kinderen willen, liegen. Wat is dat nou voor bull?
PrintScreen	woensdag 8 februari 2006 @ 01:36
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 01:35 schreef Tobbes het volgende: [..] Omdat iedereen ook kind geweest is. Das een sterk argument ja
Gekkenhuis_v	woensdag 8 februari 2006 @ 01:36
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 01:35 schreef Tobbes het volgende: [..] Omdat iedereen ook kind geweest is. Dus
#ANONIEM	woensdag 8 februari 2006 @ 01:37
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 01:35 schreef PrintScreen het volgende: [..] Wat is dat nou voor bull? Geen bull. Een stelling die ik wel durf te nemen, dat is het! Als mensen zeggen geen kinderen te willen, dan hebben ze daar veelal praktische en/of economische bezwaren tegen. De behoefte zal er echter bij iedereen zijn.
Gekkenhuis_v	woensdag 8 februari 2006 @ 01:40
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 01:37 schreef Tobbes het volgende: [..] Geen bull. Een stelling die ik wel durf te nemen, dat is het! Als mensen zeggen geen kinderen te willen, dan hebben ze daar veelal praktische en/of economische bezwaren tegen. De behoefte zal er echter bij iedereen zijn. Ik geloof niet dat iedereen behoefte heeft aan een kind.
#ANONIEM	woensdag 8 februari 2006 @ 01:41
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 01:40 schreef Gekkenhuis_v het volgende: [..] Ik geloof niet dat iedereen behoefte heeft aan een kind. Ik denk van wel
PrintScreen	woensdag 8 februari 2006 @ 01:42
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 01:37 schreef Tobbes het volgende: [..] Geen bull. Een stelling die ik wel durf te nemen, dat is het! Als mensen zeggen geen kinderen te willen, dan hebben ze daar veelal praktische en/of economische bezwaren tegen. De behoefte zal er echter bij iedereen zijn. Zo zeer als ik graag kinderen wil kan ik me terdege voorstellen dat er mensen zijn die daar niet voor gaan. Een mens die bijvoorbeeld niets voor kinderen voelt zal je niet snel tot andere gedachten brengen. Dus gevoelsmatig speelt wel degelijk mee lijkt mij.
#ANONIEM	woensdag 8 februari 2006 @ 01:46
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 01:42 schreef PrintScreen het volgende: [..] Zo zeer als ik graag kinderen wil kan ik me terdege voorstellen dat er mensen zijn die daar niet voor gaan. Een mens die bijvoorbeeld niets voor kinderen voelt zal je niet snel tot andere gedachten brengen. Dus gevoelsmatig speelt wel degelijk mee lijkt mij. Ik geloof niet dat er mensen zijn die niets voor kinderen voelen. Misschien verdringen ze het, maar uiteindelijk heeft iedereen een zwak voor kinderen.
PrintScreen	woensdag 8 februari 2006 @ 01:49
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 01:46 schreef Tobbes het volgende: [..] Ik geloof niet dat er mensen zijn die niets voor kinderen voelen. Misschien verdringen ze het, maar uiteindelijk heeft iedereen een zwak voor kinderen. Ik ken mensen die zich doodergeren aan kinderen, dan bedoel ik vanaf baby tot een jaar of 12. Komop, kinderen zijn niet voor iedereen een wens.
#ANONIEM	woensdag 8 februari 2006 @ 01:52
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 01:49 schreef PrintScreen het volgende: [..] Ik ken mensen die zich doodergeren aan kinderen, dan bedoel ik vanaf baby tot een jaar of 12. Komop, kinderen zijn niet voor iedereen een wens. Och, ik erger me verschrikkelijk aan irritante, huilende kut koters. Maar dat staat totaal los van een kinderwens.
PrintScreen	woensdag 8 februari 2006 @ 01:56
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 01:52 schreef Tobbes het volgende: [..] Och, ik erger me verschrikkelijk aan irritante, huilende kut koters. Maar dat staat totaal los van een kinderwens. Ik denk dat iedereen zich daaraan ergert. Toch zijn er mensen die bij het gehuil van een baby smelten en mensen die bij het gehuil van een baby zich ergeren. Jouw kinderwens staat los van een ander zijn kinderwens. Niet IEDEREEN wil graag nageslacht
#ANONIEM	woensdag 8 februari 2006 @ 02:03
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 01:56 schreef PrintScreen het volgende: [..] Ik denk dat iedereen zich daaraan ergert. Toch zijn er mensen die bij het gehuil van een baby smelten en mensen die bij het gehuil van een baby zich ergeren. Jouw kinderwens staat los van een ander zijn kinderwens. Niet IEDEREEN wil graag nageslacht Bron?
OuTPuT	woensdag 8 februari 2006 @ 02:05
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 01:32 schreef Tobbes het volgende: Uiteindelijk wil iedereen kinderen. En mensen die zeggen dat ze geen kinderen willen, liegen.
PrintScreen	woensdag 8 februari 2006 @ 02:07
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 02:03 schreef Tobbes het volgende: [..] Bron? Wilde gok. http://www.kindervrijforum.nl/
ondeugend	woensdag 8 februari 2006 @ 02:08
	In mijn geval hield het op.... Ik noem het gunnen....
#ANONIEM	woensdag 8 februari 2006 @ 02:10
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 02:07 schreef PrintScreen het volgende: [..] Wilde gok. http://www.kindervrijforum.nl/ Dat is geen bewijs. Ik beaam wel dat mensen uit rationele overwegingen geen kinderen besluiten te 'nemen', maar ik weiger te geloven dat deze mensen dit uit emotionele, intuitieve beweegredenen doen.
PrintScreen	woensdag 8 februari 2006 @ 02:13
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 02:10 schreef Tobbes het volgende: [..] Dat is geen bewijs. Ik beaam wel dat mensen uit rationele overwegingen geen kinderen besluiten te 'nemen', maar ik weiger te geloven dat deze mensen dit uit emotionele, intuitieve beweegredenen doen. Jij leeft duidelijk in een wereld waarin geen geloof is voor andere meningen Begrijp me niet verkeerd, ik kan me een leven zonder kinderen niet voorstellen, maar kan wel begrijpen dat er mensen zijn die geen kinderen willen en totaal de wens ontbreekt van kinderen hebben/krijgen.
#ANONIEM	woensdag 8 februari 2006 @ 02:20
	Ik hoop dat er morgen een psycholoog een kijkje komt nemen en een link kan geven naar verschillende onderzoeken die mijn stelling (dat een ieder een innerlijke kinderwens heeft) ondersteunen. Volgens mij ligt het in het verlengde van Freud. Die heeft de wijsheid natuurlijk ook niet in pacht, maar ik voel me toch sterker staan met zijn steun.
PrintScreen	woensdag 8 februari 2006 @ 02:23
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 02:20 schreef Tobbes het volgende: Ik hoop dat er morgen een psycholoog een kijkje komt nemen en een link kan geven naar verschillende onderzoeken die mijn stelling (dat een ieder een innerlijke kinderwens heeft) ondersteunen. Volgens mij ligt het in het verlengde van Freud. Die heeft de wijsheid natuurlijk ook niet in pacht, maar ik voel me toch sterker staan met zijn steun. Succes Tobbes _{* Dit lijfje taait af en gaat slapen}
#ANONIEM	woensdag 8 februari 2006 @ 02:25
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 02:23 schreef PrintScreen het volgende: [..] Succes Tobbes _{* Dit lijfje taait af en gaat slapen} Slaap lekker, en denk er nog eens over na als je naar het plafond ligt te staren.
OFfSprngr	woensdag 8 februari 2006 @ 02:40
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 01:32 schreef Tobbes het volgende: Uiteindelijk wil iedereen kinderen. En mensen die zeggen dat ze geen kinderen willen, liegen. Yeah right, dumbass. Alsof iedereen veel kostende, luide, hyperactieve, rotzooi makende, je sociaale levend ombrengende kinderen wilt, we zijn niet allemaal gestoord.
OFfSprngr	woensdag 8 februari 2006 @ 02:41
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 01:35 schreef PrintScreen het volgende: Zou voor mij genoeg reden om de relatie te beeindigen. Wel eerst proberen om hem in te laten zien dat een leven zonder kinderen erg leeg is. ROFL, eerst desperatly proberen aan te tonen dat iemand geen leven heeft om een gat in je eigen te vullen, gadverdamme wat ben jij een ziek persoon.
#ANONIEM	woensdag 8 februari 2006 @ 02:43
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 02:40 schreef OFfSprngr het volgende: [..] Yeah right, dumbass. Alsof iedereen veel kostende, luide, hyperactieve, rotzooi makende, je sociaale levend ombrengende kinderen wilt, we zijn niet allemaal gestoord. Dat zeg ik toch? Ik stel slechts dat mensen altijd de innerlijke drang hebben. Maar aan de andere kant...als zelfs het lukt om een kindje met de rest van zijn leven te combineren...
#ANONIEM	woensdag 8 februari 2006 @ 02:43
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 02:41 schreef OFfSprngr het volgende: [..] ROFL, eerst desperatly proberen aan te tonen dat iemand geen leven heeft om een gat in je eigen te vullen, gadverdamme wat ben jij een ziek persoon. Doe eens vriendelijk.
OFfSprngr	woensdag 8 februari 2006 @ 02:47
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 02:43 schreef Tobbes het volgende: [..] Dat zeg ik toch? Ik stel slechts dat mensen altijd de innerlijke drang hebben. Maar aan de andere kant...als zelfs [afbeelding] het lukt om een kindje met de rest van zijn leven te combineren... Ja want als Dinand iets kan.. ga eens weg met je obsessie van uberslechte kutmuziek, ga eens echte muziek luisteren en denk eens na voordat je iets zegt over _iedereen_ gare rand******
#ANONIEM	woensdag 8 februari 2006 @ 02:48
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 02:47 schreef OFfSprngr het volgende: [..] Ja want als Dinand iets kan.. ga eens weg met je obsessie van uberslechte kutmuziek, ga eens echte muziek luisteren en denk eens na voordat je iets zegt over _iedereen_ gare rand****** Zoals? Offspring?
OFfSprngr	woensdag 8 februari 2006 @ 02:50
	Off topic discussie vanaf hier verwijderd. MUZiek is elders . [ Bericht 61% gewijzigd door Copycat op 08-02-2006 08:49:54 ]
PrintScreen	woensdag 8 februari 2006 @ 02:52
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 02:41 schreef OFfSprngr het volgende: [..] ROFL, eerst desperatly proberen aan te tonen dat iemand geen leven heeft om een gat in je eigen te vullen, gadverdamme wat ben jij een ziek persoon. Ik zou proberen om hem in te laten zien wat ik in kinderen zie. Verder zou ik begrip hebben als hij het anders zou zien dan ik, zou voor mij wel een reden zijn om de relatie te beeindigen omdat ik me een leven zonder kinderen niet kan voorstellen.
OFfSprngr	woensdag 8 februari 2006 @ 02:55
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 02:52 schreef PrintScreen het volgende: [..] Ik zou proberen om hem in te laten zien wat ik in kinderen zie. Verder zou ik begrip hebben als hij het anders zou zien dan ik, zou voor mij wel een reden zijn om de relatie te beeindigen omdat ik me een leven zonder kinderen niet kan voorstellen. Ik wel, want heb je nu al kinderen?, nee.. nou dan.. Verder.. ik vindt het maar belachelijk gedrag om liefde op te geven voor illusieve gedachtengang van dat kinderen zo ubergeweldig zullen zijn, neem een hond of zo, want meer mensen.. dat is ECHT wat de wereld nodig heeft eh.. www.vhemt.org Edit: quote: 02:58:14 <hikari> Children are a side effect of love, not the purpose.
#ANONIEM	woensdag 8 februari 2006 @ 02:57
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 02:55 schreef OFfSprngr het volgende: [..] Ik wel, want heb je nu al kinderen?, nee.. nou dan.. Verder.. ik vindt het maar belachelijk gedrag om liefde op te geven voor illusieve gedachtengang van dat kinderen zo ubergeweldig zullen zijn, neem een hond of zo, want meer mensen.. dat is ECHT wat de wereld nodig heeft eh.. www.vhemt.org Als 'moeder-zijn' geen wens meer mag zijn, het meest fundamentele ideaal dat een vrouw heeft, wat gun jij je vrouw dan? Waar moet jouw vrouw dan voor leven?
PrintScreen	woensdag 8 februari 2006 @ 02:57
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 02:55 schreef OFfSprngr het volgende: [..] Ik wel, want heb je nu al kinderen?, nee.. nou dan.. Verder.. ik vindt het maar belachelijk gedrag om liefde op te geven voor illusieve gedachtengang van dat kinderen zo ubergeweldig zullen zijn, neem een hond of zo, want meer mensen.. dat is ECHT wat de wereld nodig heeft eh.. www.vhemt.org Stuk of wat Heb een hond (had er 3) De wereld zit ook echt te wachten op negatief gedrag
OFfSprngr	woensdag 8 februari 2006 @ 03:04
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 02:57 schreef Tobbes het volgende: [..] Als 'moeder-zijn' geen wens meer mag zijn, het meest fundamentele ideaal dat een vrouw heeft, wat gun jij je vrouw dan? Waar moet jouw vrouw dan voor leven? Wat is het fundamentele ideaal van een man dan?, moet die niet ook gerealiseerd worden?, want anders heb je nergens voor te leven eh.. Wordt wakker en ruik het nihilisme.
#ANONIEM	woensdag 8 februari 2006 @ 03:05
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 03:04 schreef OFfSprngr het volgende: [..] Wat is het fundamentele ideaal van een man dan?, moet die niet ook gerealiseerd worden?, want anders heb je nergens voor te leven eh.. Wordt wakker en ruik het nihilisme. Het fundamentele ideaal van een man is de vrouw van zijn leven tevreden te stellen en te houden, om hier vervolgens zelf de vruchten van te plukken.
OFfSprngr	woensdag 8 februari 2006 @ 03:07
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 03:05 schreef Tobbes het volgende: [..] Het fundamentele ideaal van een man is de vrouw van zijn leven tevreden te stellen en te houden, om hier vervolgens zelf de vruchten van te plukken. En volgens wie wilt elke vrouw een kind?
#ANONIEM	woensdag 8 februari 2006 @ 03:08
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 03:07 schreef OFfSprngr het volgende: [..] En volgens wie wilt elke vrouw een kind? Mij.
OFfSprngr	woensdag 8 februari 2006 @ 03:09
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 03:08 schreef Tobbes het volgende: [..] Mij. En jij hebt ongelijk.
#ANONIEM	woensdag 8 februari 2006 @ 03:10
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 03:09 schreef OFfSprngr het volgende: [..] En jij hebt ongelijk. Want?
OFfSprngr	woensdag 8 februari 2006 @ 03:11
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 03:10 schreef Tobbes het volgende: [..] Want? Jij scheert alle vrouwen over een kam, er zijn genoeg chicks die geen kinderen willen.
#ANONIEM	woensdag 8 februari 2006 @ 03:13
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 03:11 schreef OFfSprngr het volgende: [..] Jij scheert alle vrouwen over een kam, er zijn genoeg chicks die geen kinderen willen. Ken je ze? En hoe oud zijn ze?
OFfSprngr	woensdag 8 februari 2006 @ 03:16
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 03:13 schreef Tobbes het volgende: [..] Ken je ze? En hoe oud zijn ze? Mja, ik ga een beetje gegevens geven over chicks die geen kinderen willen aan jou.
#ANONIEM	woensdag 8 februari 2006 @ 03:20
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 03:16 schreef OFfSprngr het volgende: [..] Mja, ik ga een beetje gegevens geven over chicks die geen kinderen willen aan jou. Ja of nee en 30+ of 30- is genoeg.
OFfSprngr	woensdag 8 februari 2006 @ 03:22
	Ja en beide.
petitlapin2	woensdag 8 februari 2006 @ 08:17
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 02:40 schreef OFfSprngr het volgende: Yeah right, dumbass. Alsof iedereen veel kostende, luide, hyperactieve, rotzooi makende, je sociaale levend ombrengende kinderen wilt, we zijn niet allemaal gestoord. zijn mensen die wél kinderen willen nu al gestoord doe niet zo agressief zeg, in jouw plaats is het misschien aan te raden niet aan kinderen te beginnen, nee
petitlapin2	woensdag 8 februari 2006 @ 08:19
	ah ja, moest mijn partner geen kinderen gewild hebben, dan was de relatie over en voorbij. we waren het er dan ook al in den beginnen over eens dat we (veel) kinderen wilden
Copycat	woensdag 8 februari 2006 @ 08:48
	En weer open .
kriele	woensdag 8 februari 2006 @ 09:06
	Het lijkt me vrij duidelijk. Als de een wel kinderen wil en de ander niet, dan heb je een onoverkomenlijk probleem en dan is de relatie gedoemd te mislukken.
Karina	woensdag 8 februari 2006 @ 09:19
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 03:20 schreef Tobbes het volgende: [..] Ja of nee en 30+ of 30- is genoeg. Ik ben zo'n chick (30+) die absoluut geen kinderen wil en dat roep ik al vanaf mijn 12e of zo. Als mijn partner perse kinderen zou willen ben ik bang dat we een heel groot probleem krijgen en de relatie zou denk ik snel afgelopen zijn.
Etoile	woensdag 8 februari 2006 @ 11:45
	... dan zal die relatie waarschijnlijk stuk lopen. Ik denk dat iedereen, als een relatie serieuzer wordt, wel over dit onderwerp spreekt met zijn/haar partner. Het wel of niet willen van kinderen bepaalt enorm de richting van je toekomst samen. Overigens, er zijn steeds meer mensen die geen kinderen willen, misschien om rationele redenen (carriere, geld, vrijheid etc.), maar uiteindelijk 'wint' het oergevoel het dus niet bij die mensen. Terwijl bij anderen (vooral vrouwen) die drang zo groot wordt dat bijna alles daarvoor moet wijken. Ik denk dat voor vrouwen ook nog meespeelt dat je door de beperkte vruchtbaarheid wel gedwongen bent om hier op tijd over te beslissen. Je kan nou eenmaal niet tot je 40e wachten op een mogelijke verandering bij je partner. Gelukkig hebben mijn en ik beide de wens om later kinderen te krijgen. Overigens, een kind nemen met een hond vergelijken?
Karboenkeltje	woensdag 8 februari 2006 @ 11:47
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 01:37 schreef Tobbes het volgende: [..] De behoefte zal er echter bij iedereen zijn. Oh ja? Goh.
Aaargh!	woensdag 8 februari 2006 @ 11:56
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 02:57 schreef Tobbes het volgende: Als 'moeder-zijn' geen wens meer mag zijn, het meest fundamentele ideaal dat een vrouw heeft, wat gun jij je vrouw dan? Waar moet jouw vrouw dan voor leven? Dus het hoogste doel in het leven van een vrouw is kinderen uitpoepen ? Jij legt de lat wel erg laag.
Twinkeltwin	woensdag 8 februari 2006 @ 12:01
	Ik ben ook zo een 'chick' die dr hele leven al geroepen heeft geen kinderen te willen. Gelukkig denkt mijn manlief er net zo over, denk serieus dat als hij perse wel kinderen gewild zou hebben de relatie over geweest zou zijn. Maar gelukkig heeft dat nooit hoeven te gebeuren Ik ben nu zelfs zo ver gegaan dat t ook niet meer kan en heb daar nog nooit spijt van gehad, in tegendeel!
-Wolf-	woensdag 8 februari 2006 @ 12:04
	Laat ik het nog meer nuanceren. Stel dat de vrouw wel een kind zou willen adopteren, maar niet zelf kinderen wil baren en de man juist wel zelf kinderen wil om bijvoorbeeld de reden dat hij de laatste van z'n geslacht is en de familielijn wil doorzetten.
zwaaibaai	woensdag 8 februari 2006 @ 12:32
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 01:37 schreef Tobbes het volgende: [..] Geen bull. Een stelling die ik wel durf te nemen, dat is het! Als mensen zeggen geen kinderen te willen, dan hebben ze daar veelal praktische en/of economische bezwaren tegen. De behoefte zal er echter bij iedereen zijn. Ik heb bezwaar tegen kinderen.. Ik wil ze niet namelijk. Ik vind kinderen van anderen leuk voor een uurtje, daarna mogen ze terug geparkeerd worden bij pa en ma. Maar volgens jou lieg ik?
innovative	woensdag 8 februari 2006 @ 12:39
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 01:31 schreef Xennia het volgende: Het in het vervolg eerder in een relatie checken of hij/zij uberhaupt open staat voor kinderen, ooit Helpt geen zier. Kende mijn vriend al drie jaar voor we wat kregen, hebben het vaak genoeg hierover gehad destijds, dus ik wist dat hij zijn zachtst gezegd niet staat te juichen. Toch als een blok voor hem gevallen, was geen redden meer aan. We hebben maar afgesproken de opties open te houden, en niet "ten koste van alles" aan kinderen te beginnen. Zijn eis is iig dat als het bespreekbaar gemaakt gaat worden, onze persoonlijke situatie goed is en de consessies niet al te groot zijn. Hij heeft er geen zin in niet meer op vakantie te kunnen of geen leuke concerten meer te kunnen bezoeken doordat de kinderen het geld "opeten". Daarnaast weet ik dat ik sowieso degene zal moeten zijn die thuis blijft, want voor hem hoeft het niet en als hij moet kiezen tussen thuis blijven met kids of werk, gaat hij voor werk, klaar. Dan maar geen kinderen voor hem. Ach, we zien wel, het is nog zo ver weg (zijn 22 en 21 jaar). Eerst maar eens afstuderen, samenwonen, LEVEN!!!
petitlapin2	woensdag 8 februari 2006 @ 12:43
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 12:39 schreef innovative het volgende: Ach, we zien wel, het is nog zo ver weg (zijn 22 en 21 jaar). Eerst maar eens afstuderen, samenwonen, LEVEN!!! dat zou ik niet kunnen. Mijn kinderwens is altijd zo groot geweest dat ik zelfs geen man zou willen voor wie het niet per se moet, en bij wie ik aanvoel dat hij het eerder op de lange baan zou schuiven. ik zou niet het risico willen lopen om jaaaaaaaaaaaaaaaaaren aan te modderen om dan op een dan al veel oudere leeftijd te moeten vaststellen dat het voor hem echt niet moet... want dan zal ik opnieuw moeten beginnen met iemand anders, ik kan en wil niet leven zonder kinderen, dus ja ... maar iedereen is verschillend uiteraard
kriele	woensdag 8 februari 2006 @ 12:44
	Maar het is geen schande om geen kids te willen. Er is meer in het leven en sommige mensen kiezen voor persoonlijke vrijheid. Reizen, gaan en staan wanneer en waar je wilt. Wel of geen kids. Het is beide prima, maar het moet voor beide partijen wel duidelijk zijn.
kriele	woensdag 8 februari 2006 @ 12:50
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 12:43 schreef petitlapin2 het volgende: [..] dat zou ik niet kunnen. Mijn kinderwens is altijd zo groot geweest dat ik zelfs geen man zou willen voor wie het niet per se moet, en bij wie ik aanvoel dat hij het eerder op de lange baan zou schuiven. ik zou niet het risico willen lopen om jaaaaaaaaaaaaaaaaaren aan te modderen om dan op een dan al veel oudere leeftijd te moeten vaststellen dat het voor hem echt niet moet... want dan zal ik opnieuw moeten beginnen met iemand anders, ik kan en wil niet leven zonder kinderen, dus ja ... maar iedereen is verschillend uiteraard Dit klinkt wel erg dwangmatig. Stel dat je beide wel wilt, maar het op een of andere manier niet kan. Wat dan? Zou je hele leven lang ongelukkig zijn?
Hapsje	woensdag 8 februari 2006 @ 12:53
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 11:56 schreef Aaargh! het volgende: [..] Dus het hoogste doel in het leven van een vrouw is kinderen uitpoepen ? Jij legt de lat wel erg laag. Tja, de hele evolutie is gebaseerd om je genen door te geven, dus ja het doel van leven is om nieuw leven te scheppen. En vrouwen mogen dan het "zware" werk moeten doen, mannen hebben evengoed dit doel in hun leven...
innovative	woensdag 8 februari 2006 @ 12:54
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 12:43 schreef petitlapin2 het volgende: [..] dat zou ik niet kunnen. Mijn kinderwens is altijd zo groot geweest dat ik zelfs geen man zou willen voor wie het niet per se moet, en bij wie ik aanvoel dat hij het eerder op de lange baan zou schuiven. ik zou niet het risico willen lopen om jaaaaaaaaaaaaaaaaaren aan te modderen om dan op een dan al veel oudere leeftijd te moeten vaststellen dat het voor hem echt niet moet... want dan zal ik opnieuw moeten beginnen met iemand anders, ik kan en wil niet leven zonder kinderen, dus ja ... maar iedereen is verschillend uiteraard Tja, hij zegt nu "als het moet, dan 'mag' je er wel twee". De schat . Maar ik kan er mee leven. Ik modder niet aan, ben nu harstikke gelukkig met hem, en ga er vanuit dat we samen door kunnen. Tot nog toe komen "grote" beslissingen uiteindelijk altijd weer op hun pootjes terecht zonder dat het al te veel moeite kost. Ik heb in mijn achterhoofd ook een heel klein hoekje gereserveerd voor een kinderloos leventje. Gewoon, om rekening te houden met alle mogelijke scenario's. Ik weet namelijk ook dat als we het wel zouden proberen en het lukt niet, hij zeker niet bereid is om de medische weg te bewandelen. Dus ook dan is het einde verhaal, en dat moet ik nu alvast voor mezelf vast stellen. Voor mij is het ook een dilemma. Ik ben zo'n vrouw die alles wil. Werk, reizen, goede familieband, mooi huis, maar ook perfecte, lieve kinderen waar ik mijn tijd in kan steken, die niet continu op de creche zitten en dat soort dingen. Moeilijk, vind ik dat, want er is maar 1 innovative, en een dag kent maar 24 uur. Buiten dat is het ook gevoelsmatig een strijd. Mijn kinderwens wint, maar ik heb ook momenten dat ik denk "waarom eigenlijk?" Mijn kinderen komen met een beetje pech in een ijstijd of juist in een onder water gelopen land terecht, zitten zonder brandstoffen etc. Pffffffffff ik vind het zelf ook gewoon moeilijk. Mijn hart zegt "doen, ooit...". En verder dan dat denk ik maar gewoon niet na, omdat ik mezelf dan helemaal gek ga maken.
petitlapin2	woensdag 8 februari 2006 @ 12:56
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 12:50 schreef kriele het volgende: Dit klinkt wel erg dwangmatig. Stel dat je beide wel wilt, maar het op een of andere manier niet kan. Wat dan? Zou je hele leven lang ongelukkig zijn? adopteren ... en ja, een leven zonder kinderen, dan zou ik inderdaad ongelukkig zijn. Ik zal er wel proberen mee te leven, maar ik zal ongelukkig zijn, ja. dat zal vreten.
AgLarrr	woensdag 8 februari 2006 @ 12:57
	Eerst even een cliché: mijn perfecte partner wil sowieso kinderen anders zou het mijn perfecte partner niet zijn. Maar stel je komt iemand tegen die een "blijvertje" is, en het moment in m'n leven komt waarvan ik denk "kinderen!" en zij niet...tjah, dan ga ik mijzelf eens even heel erg stevig achter de oren krabben en heel waarschijnlijk op zoek naar een ander. Het lijkt me verschrikkelijk om jaren lang aan te kloten (zoals petitlapin al zegt) met iemand en dan uiteindelijk zonder gezin aan mijn einde te komen. Ik heb trouwens het idee vrouwen minder snel geneigd zijn geen kinderen te willen dan mannen. Deelt iemand die gedachte?
petitlapin2	woensdag 8 februari 2006 @ 12:58
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 12:57 schreef AgLarrr het volgende: Ik heb trouwens het idee vrouwen minder snel geneigd zijn geen kinderen te willen dan mannen. Deelt iemand die gedachte? ik denk het wel, ja ... vrouwen hebben ook een heel andere band met hun kind dan een man, meestal toch ...
kriele	woensdag 8 februari 2006 @ 13:01
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 12:56 schreef petitlapin2 het volgende: [..] adopteren ... en ja, een leven zonder kinderen, dan zou ik inderdaad ongelukkig zijn. Ik zal er wel proberen mee te leven, maar ik zal ongelukkig zijn, ja. dat zal vreten. Leuke gedachte voor je vriend/man om te weten dat hij dan niet voldoende is. Dat je met hem niet gelukkig zou zijn, dat hij in dat geval niet genoeg is. Maarja, ieder zijn of haar ding.
Aaargh!	woensdag 8 februari 2006 @ 13:01
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 12:53 schreef Hapsje het volgende: [..] Tja, de hele evolutie is gebaseerd om je genen door te geven, dus ja het doel van leven is om nieuw leven te scheppen. En vrouwen mogen dan het "zware" werk moeten doen, mannen hebben evengoed dit doel in hun leven... Evolutie gaat over groepen, niet over individuen. Het kan ook gunstig zijn voor de genenpool van een groep als niet iedereen kinderen krijgt. Kijk b.v. naar mieren en bijen waar alleen de koningin jongen krijgt.
petitlapin2	woensdag 8 februari 2006 @ 13:02
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 12:54 schreef innovative het volgende: Tja, hij zegt nu "als het moet, dan 'mag' je er wel twee". De schat . Maar ik kan er mee leven. Ik modder niet aan, ben nu harstikke gelukkig met hem, en ga er vanuit dat we samen door kunnen. Tot nog toe komen "grote" beslissingen uiteindelijk altijd weer op hun pootjes terecht zonder dat het al te veel moeite kost. Ik weet namelijk ook dat als we het wel zouden proberen en het lukt niet, hij zeker niet bereid is om de medische weg te bewandelen. wij wel. Er was een grote kans dat wij een medische weg zouden moeten bewandelen, en dat heb ik hem vroeg in de relatie ook verteld. Dat ik alles zou uitproberen om kinderen te krijgen. Hij was akkoord. gelukkig ben ik (vrij) gemakkelijk zwanger geraakt
petitlapin2	woensdag 8 februari 2006 @ 13:03
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 13:01 schreef kriele het volgende: Leuke gedachte voor je vriend/man om te weten dat hij dan niet voldoende is. Dat je met hem niet gelukkig zou zijn, dat hij in dat geval niet genoeg is. Maarja, ieder zijn of haar ding. wat een bull shit . natuurlijk is mijn man niet genoeg. ik heb mijn eigen familie nodig, mijn werk, mijn vrienden. Zonder hen ben ik ook héél ongelukkig. ik ben ook niet 'voldoende' voor mijn man hoor. Hij zou ook niet bij me blijven moest ik geen kinderen willen.
AgLarrr	woensdag 8 februari 2006 @ 13:08
	quote: Leuke gedachte voor je vriend/man om te weten dat hij dan niet voldoende is. Dat je met hem niet gelukkig zou zijn, dat hij in dat geval niet genoeg is. Maarja, ieder zijn of haar ding. Bekijk het van de andere kant. Je wilt samen met iemand die jou gelukkig maakt zelf iemand op aarde zetten. Een schepsel dat voortkomt uit jullie liefde en geluk (als't goed is). Je kan die persoon al het moois van de wereld laten zien en die persoon gaat je zoveel terug geven later. Waarom zou je zoiets niet willen...waarom zou je iemand die zoiets wel wil dat onthouden?
Aaargh!	woensdag 8 februari 2006 @ 13:13
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 13:08 schreef AgLarrr het volgende: Waarom zou je zoiets niet willen... Omdat kinderen niet alleen voordelen hebben maar ook een aantal erg grote nadelen.
kriele	woensdag 8 februari 2006 @ 13:18
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 13:08 schreef AgLarrr het volgende: [..] Bekijk het van de andere kant. Je wilt samen met iemand die jou gelukkig maakt zelf iemand op aarde zetten. Een schepsel dat voortkomt uit jullie liefde en geluk (als't goed is). Je kan die persoon al het moois van de wereld laten zien en die persoon gaat je zoveel terug geven later. Waarom zou je zoiets niet willen...waarom zou je iemand die zoiets wel wil dat onthouden? Ik gun ze alles! Maar daar ging het hier toch niet om? Ik vroeg alleen maar of ze een ongelukkig leven zou leiden als kinderen krijgen op een of ander manier niet zou willen. Vervolgens reageerde ik weer op haar antwoord. Daar verschilden wij over van mening. Ik kan me heel goed voorstellen dat kids een verrijking zijn voor je leven.
kriele	woensdag 8 februari 2006 @ 13:19
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 13:13 schreef Aaargh! het volgende: [..] Omdat kinderen niet alleen voordelen hebben maar ook een aantal erg grote nadelen. Dat hangt weer af van de invulling die je je leven wil geven.
petitlapin2	woensdag 8 februari 2006 @ 13:20
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 11:56 schreef Aaargh! het volgende: Dus het hoogste doel in het leven van een vrouw is kinderen uitpoepen ? Jij legt de lat wel erg laag. voor mij is mijn kinderen krijgen en opvoeden inderdaad het belangrijkste in mijn leven, ja. Ieder zijn eigen plezier en invulling van leven, nee ? jij mag vinden dat ik daarmee de lat laag leg. Ik ben nochtans voor geen enkel werk zo bang en zenuwachtig als om mijn kinderen op te voeden. Ik vind het een hele grote verantwoordelijkheid. Ik vind het minder moeilijk om iedere dag mijn advocatentoga te gaan aantrekken,te gaan pleiten en aan mijn "carrière" te werken, dan een kind op te voeden.
Aaargh!	woensdag 8 februari 2006 @ 13:23
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 13:20 schreef petitlapin2 het volgende: [..] voor mij is mijn kinderen krijgen en opvoeden inderdaad het belangrijkste in mijn leven, ja. Ieder zijn eigen plezier en invulling van leven, nee ? Tuurlijk. quote: jij mag vinden dat ik daarmee de lat laag leg. Kinderen maken kan iedereen die door de puberteit geweest is, heb je verder geen kennis van zaken voor nodig. quote: Ik ben nochtans voor geen enkel werk zo bang en zenuwachtig als om mijn kinderen op te voeden. Ik vind het een hele grote verantwoordelijkheid. Ik vind het minder moeilijk om iedere dag mijn advocatentoga te gaan aantrekken,te gaan pleiten en aan mijn "carrière" te werken, dan een kind op te voeden. Kinderen opvoeden is natuurlijk een heel ander verhaal.
Leipo666	woensdag 8 februari 2006 @ 13:26
	gelukkig heb ik ook een vriendin gevonden die net als ik een gruwelijke hekel heeft aan kinderen: wij gaan dus een heerlijk kinderloos leven tegemoet. kunnen we doen en laten wat we willen, op avontuurlijke vakanties gaan (motor/fiets/lopend), verhuizen/emigreren/whatever zonder rekening te moeten houden met kleine opdonders die je leven gaan bepalen. het geld benodigd voor de vele (wintersport)vakanties is natuurlijk ook een belangrijk punt
het.ismij	woensdag 8 februari 2006 @ 13:40
	* het.ismij is voorstander van een kinderloos leven lijden!! Ben je dalijk zo ver dat je klaa rben met feesten, samenwoont/trouwt. Komen der een stel van die koters om de hoek kijken. Dag leven, Dag vrijheid Verder sluit k me aan bij leipo! De wereld zien kost een hoop geld. Kids ook. Kiezen of delen.
#ANONIEM	woensdag 8 februari 2006 @ 13:52
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 03:20 schreef Tobbes het volgende: [..] Ja of nee en 30+ of 30- is genoeg. Ken een vrouw van 35+, ze heeft geen kinderen en wilt geen kinderen. Reden? Ze voelt zich, net als ik mij voel: Ongemakkelijk bij kinderen. Daarnaast houd ze veel van reizen en past haar leefstijl niet bij die van het hebben van een kind. Hoe ik mij voel is: Ik kan mij niet inleven tot het niveau van kinderen, wat over het algemeen lager is dan volwassenen. Ik kan niet in kindertaal denken en weet mijzelf niet goed te bewoorden waardoor ik mij zeer ongemakkelijk bij ze voel. Daarnaast irriteren ze mij, zie ik in deze maatschappij waarin het heel normaal is om dagelijks ruzie thuis te hebben met je kinderen en er totaal gebrek is aan respect, en heb ik nog zo veel te doen in mijn leven waaronder niet als eerste prioriteit heeft. Mocht het gebeuren neem ik mijn verantwoordelijkheden, maar ik ga niet zeggen: Hey schat, zullen we een dwerg nemen? De vrouw ik ken gaat elk jaar een aantal malen voor maanden naar het buitenland, reist rond voor haar werk etc. niet te combineren. [ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 08-02-2006 14:07:13 ]
sonnestraaltje	woensdag 8 februari 2006 @ 15:35
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 12:57 schreef AgLarrr het volgende: Ik heb trouwens het idee vrouwen minder snel geneigd zijn geen kinderen te willen dan mannen. Deelt iemand die gedachte? Ik denk t ook wel. Ik zit namelijk in de situatie dat ik géén kinderen en mijn vriend juist eigenlijk wel. We zijn nog maar 20, dus hebben voorlopig zoiets van; we laten onze relatie er nu nog niet door verpesten en hopen dat we er later samen wel uitkomen. Maar ik merk inderdaad veel onbegrip, mensen zijn de omgekeerde situatie (jongen wil niet, meisje wel) wel gewend, maar dit niet. Vaak geloven 'vriendjes' gewoon niet dat ik meen. Ik ken ook eigenlijk veel meer jongens die geen kinderen willen dan meisjes.
releaze	woensdag 8 februari 2006 @ 16:02
	ik weet nog niet of ik kinderen wil, en dit vindt mn vriend best erg, omdat hij wel heel graag kinderen wilt. ik heb er iig nu nog geen behoefte aan. het is niet dat ik geen koters om me heen wil hebben, want ik hou verschrikkelijk van kinderen, maar het is nogal een "groot" iets, en ik vraag me af of ik dat wel aankan, aandurf... gezien m'n vriend autistisch is is het ook nog wat gecompliceerder geworden, in mijn gevoel. aan de andere kant is het een van de belangrijkste transformaties in het leven, het ouderschap. "vrijheid" verliezen, daar lig ik nou totaal niet over wakker. het is juist de kunst mét kinderen ook een vrijheid te creeeren, om je kinderen ook een vorm van vrijheid te leren kennen. nee hoor, dat is een uitdaging waar ik absoluut niet negatief tegenaan kijk, ik weet alleen niet of ik die capaciteiten in huis heb. Nu iig niet, ik ben nog veel te veel met mezelf bezig. ik kan die keuze pas over een paar jaar maken.. ik voel me veel te verantwoordelijk ervoor, nu al. bah, wordt ik straks zo'n gestresste overbezorgde ouder Wordt leuk, in de puberteit.
OFfSprngr	woensdag 8 februari 2006 @ 16:11
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 12:56 schreef petitlapin2 het volgende: [..] adopteren ... en ja, een leven zonder kinderen, dan zou ik inderdaad ongelukkig zijn. Ik zal er wel proberen mee te leven, maar ik zal ongelukkig zijn, ja. dat zal vreten. Dus jij leid aan een pre-natale depressie?, ben je nu al zo ongelukkig?, wacht maar totdat je kind niet voldoet aan je eisen, dan pas zie je wat ongelukkig is, je moet je vertrouwen niet in iets ontastbaars stoppen.
Maeghan	woensdag 8 februari 2006 @ 16:13
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 02:20 schreef Tobbes het volgende: Ik hoop dat er morgen een psycholoog een kijkje komt nemen en een link kan geven naar verschillende onderzoeken die mijn stelling (dat een ieder een innerlijke kinderwens heeft) ondersteunen. Volgens mij ligt het in het verlengde van Freud. Die heeft de wijsheid natuurlijk ook niet in pacht, maar ik voel me toch sterker staan met zijn steun. Inderdaad. Ik ben het maar met 1 ding van Freud eens, en dat is dat mannen vrouwen alleen teleur kunnen stellen. Ontopic: ik wil geen kinderen, en of dat nu van binnenuit komt, wat volgesn mij dus wel zo is, of om economische reden is, ik wil ze toch echt niet. Helaas lijk ik alleen op mannen te vallen die kinderen willen. Ik denk dat ik dus voorlopig nog heel lang single blijf.
purplerose	woensdag 8 februari 2006 @ 16:21
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 16:13 schreef Maeghan het volgende: [..] Inderdaad. Ik ben het maar met 1 ding van Freud eens, en dat is dat mannen vrouwen alleen teleur kunnen stellen. Amen ontopic: Ik zit eerlijk gezegd ook niet op kids te wachten, ik wil spontaan weg kunnen gaan, reizen kunnen maken en ook gewoon thuis op me gemak kunnen zijn zonder erover na te moeten denken dat me kid ook eten wil ofzo Dit wil uiteraard niet zeggen dat ik niet gek op me nichtje ben maar ik ben blij als ze weer naar huis gaat met mama en papa
Aaargh!	woensdag 8 februari 2006 @ 16:23
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 16:13 schreef Maeghan het volgende: Ik ben het maar met 1 ding van Freud eens, en dat is dat mannen vrouwen alleen teleur kunnen stellen. Oei, de tuinbroekenbrigade is weer geland
releaze	woensdag 8 februari 2006 @ 16:25
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 16:11 schreef OFfSprngr het volgende: [..] Dus jij leid aan een pre-natale depressie?, ben je nu al zo ongelukkig?, wacht maar totdat je kind niet voldoet aan je eisen, dan pas zie je wat ongelukkig is, je moet je vertrouwen niet in iets ontastbaars stoppen. wat een geneuzel. ook met de imperfectheden van kinderen die je soms tot waanzin drijven kan je ontzettend gelukkig zijn. mensen die Heel Graag en Heel Bewust kinderen willen, weten dat het niet makkelijk gaat zijn wanneer ze er zijn, maar dat het zo'n enorme verrijking is en geluk geeft dat ze het moeilijke op de koop toe zullen nemen.
petitlapin2	woensdag 8 februari 2006 @ 16:32
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 16:11 schreef OFfSprngr het volgende: Dus jij leid aan een pre-natale depressie?, ben je nu al zo ongelukkig?, wacht maar totdat je kind niet voldoet aan je eisen, dan pas zie je wat ongelukkig is, je moet je vertrouwen niet in iets ontastbaars stoppen. ja en
Maeghan	woensdag 8 februari 2006 @ 16:41
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 03:05 schreef Tobbes het volgende: Het fundamentele ideaal van een man is de vrouw van zijn leven tevreden te stellen en te houden, om hier vervolgens zelf de vruchten van te plukken. En jij als Freudaanhanger zou dus moeten weten, zoals ik hierboven aangaf, dat mannen vrouwen niet tevreden kunnen stellen omdat de vrouw de fallus begeert, maar de man haar slechts de penis kan bieden.
leonieke	woensdag 8 februari 2006 @ 16:50
	Ik zou het er waarschijnlijk wel moeilijk mee hebben omdat ik echt kinderen wil. Gelukkig hebben we deze discussie nooit moeten voeren. Moest het zo geweest zijn dan denk ik dat ik zou afwachten. Zo'n ideeën kunnen volgens mij altijd veranderen. Je moet er ook mentaal klaar voor zijn om kinderen te hebben en bij sommige duurt dat waarschijnlijk iets langer dan bij een ander.
Hapsje	woensdag 8 februari 2006 @ 21:37
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 13:01 schreef Aaargh! het volgende: [..] Evolutie gaat over groepen, niet over individuen. Het kan ook gunstig zijn voor de genenpool van een groep als niet iedereen kinderen krijgt. Kijk b.v. naar mieren en bijen waar alleen de koningin jongen krijgt. Jah dat is helemaal waar, maar als iedereen denkt: "Jah, maar ik hoef geen kinderen." Dan wordt het ook niets
flugeltje	woensdag 8 februari 2006 @ 21:44
	Begin er in ieder geval vroeg genoeg over met elkaar en ben dan ook eerlijk... Ikzelf zit in de situatie dat ik altijd heel erg graag kinderen wilde en mijn man dat ook van mij wist. We mijmerden zelfs over namen e.d. Ná ons huwelijk kwam mijn man ineens tot de ontdekking dat hij toch eigenlijk helemaal geen kinderen wil... Het heeft wel wat hoofdbrekens gekost, maar ik heb uiteindelijk besloten om nog niet meteen bij 'm weg te gaan. En het stomme is dat toen ik dát besluit nam mijn man aangaf dat hij het eigenlijk ook nog niet zeker wist.... Wat het wél gedaan heeft overigens is de druk ervan af halen. Ik was nét na ons huwelijk compleet gefixeerd op kinderen. (dat be-angstigde hem enorm) Nu is dat stukken minder en kan ik ook voor mezelf toegeven dat ik er eigenlijk helemaal niet aan toe ben om al moeder te worden. Wie weet wel nooit... Ik hou de opties open voor mezelf. Misschien bedenkt hij zich ook wel, misschien ook niet. En misschien krijg ik over een jaartje of wat de kriebels. Dan zullen we allebei onze conclusies moeten trekken... [ Bericht 13% gewijzigd door flugeltje op 08-02-2006 21:50:34 ]
Blazkowich	woensdag 8 februari 2006 @ 22:15
	Die mensen die geen kinderen willen smelten volgens mij alsnog als ze dat kleine baby'tje zien wat zij gemaakt hebben. Als een man moeilijk loopt te twijfelen zou ik hem als vrouw misschien wel de neiging hebben hem gewoon voor het blok te zetten en zwanger te worden. De kans dat hij dan bij je weg gaat is toch vrij klein lijkt me, zeker als de relatie voor de rest heel goed is. Bij vrouwen is dat wat moeilijker natuurlijk, placebo pillen enzo Kinderen maken is instinctieve doel van elk dier op deze planeet. Volgens mij krijg je echt spijt als je het niet doet en je op latere leeftijd alleen bent.
Aaargh!	donderdag 9 februari 2006 @ 00:31
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 22:15 schreef Blazkowich het volgende: (...) Als een man moeilijk loopt te twijfelen zou ik hem als vrouw misschien wel de neiging hebben hem gewoon voor het blok te zetten en zwanger te worden. De kans dat hij dan bij je weg gaat is toch vrij klein lijkt me, zeker als de relatie voor de rest heel goed is. (...) Ik had er geen seconde over nagedacht en had je meteen het huis uit geschopt. Ik zou ook geen enkele reden zien om een relatie aan te houden als je partner niet eerlijk tegen je is.
Xennia	donderdag 9 februari 2006 @ 00:59
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 12:39 schreef innovative het volgende: [..] Helpt geen zier. Kende mijn vriend al drie jaar voor we wat kregen, hebben het vaak genoeg hierover gehad destijds, dus ik wist dat hij zijn zachtst gezegd niet staat te juichen. Toch als een blok voor hem gevallen, was geen redden meer aan. We hebben maar afgesproken de opties open te houden, en niet "ten koste van alles" aan kinderen te beginnen. Zijn eis is iig dat als het bespreekbaar gemaakt gaat worden, onze persoonlijke situatie goed is en de consessies niet al te groot zijn. Hij heeft er geen zin in niet meer op vakantie te kunnen of geen leuke concerten meer te kunnen bezoeken doordat de kinderen het geld "opeten". Daarnaast weet ik dat ik sowieso degene zal moeten zijn die thuis blijft, want voor hem hoeft het niet en als hij moet kiezen tussen thuis blijven met kids of werk, gaat hij voor werk, klaar. Dan maar geen kinderen voor hem. Ach, we zien wel, het is nog zo ver weg (zijn 22 en 21 jaar). Eerst maar eens afstuderen, samenwonen, LEVEN!!! Dat was dan voor mij einde oefening geweest. Voor je het weet ben je 10 jaar verder en wil hij alsnog geen kinderen, of neemt kinderen om van jouw gezeur af te zijn. Een betrokken, liefdevolle vader lijkt uitgesloten. Ik wil niet alleen ooit kinderen, maar ook een vader voor mijn kinderen.
Xennia	donderdag 9 februari 2006 @ 01:09
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 22:15 schreef Blazkowich het volgende: Die mensen die geen kinderen willen smelten volgens mij alsnog als ze dat kleine baby'tje zien wat zij gemaakt hebben. Als een man moeilijk loopt te twijfelen zou ik hem als vrouw misschien wel de neiging hebben hem gewoon voor het blok te zetten en zwanger te worden. De kans dat hij dan bij je weg gaat is toch vrij klein lijkt me, zeker als de relatie voor de rest heel goed is. Die relatie kan nooit heel goed zijn als je bereid bent voor altijd met die leugen te leven. Kinderen krijgen moet een bewuste keuze zijn van beide partijen (echte ongelukjes daargelaten)
pirke64	donderdag 9 februari 2006 @ 10:31
	Xennia schreef "Een betrokken, liefdevolle vader lijkt uitgesloten. Ik wil niet alleen ooit kinderen, maar ook een vader voor mijn kinderen" Wijze woorden Xennia ! Een kind is iets waar je jezelf in terug kan zien. Het geeft je verantwoording en een doel in je leven. Als je alleen maar aan jezelf kan denken omdat je geen last, mee-eter of handenbindertjes wil kan je inderdaad beter niet aan kinderen beginnen. Je hebt dan wel een leeg leven, maar daar kies je dan voor. Ieder zijn vrije keus natuurlijk en ieder zijn eigen doel in het leven. Natuurlijk moeten kinderen bespreekbaar zijn in een relatie en heb je er dezelfde gevoelens over lijkt het me prima. Maar geloof me dat bij velen die gevoelens met de tijd kunnen veranderen. Maar wil je geen kinderen, begin er dan ook niet aan want er worden al teveel kinderen op de wereld gezet die niet gewenst zijn.... dat is pas triest! Je weet trouwens pas wat een kind je "waard" is als je het niet meer altijd kan zien door bijvoorbeeld een scheiding of zelfs een overlijden van een kind.
Aaargh!	donderdag 9 februari 2006 @ 10:36
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 10:31 schreef pirke64 het volgende: Een kind is iets waar je jezelf in terug kan zien. Het geeft je verantwoording en een doel in je leven. Als je een kind nodig hebt om een doel in je leven te krijgen, dan ben je wel erg zielig. quote: Als je alleen maar aan jezelf kan denken omdat je geen last, mee-eter of handenbindertjes wil kan je inderdaad beter niet aan kinderen beginnen. Je hebt dan wel een leeg leven, maar daar kies je dan voor. Ieder zijn vrije keus natuurlijk en ieder zijn eigen doel in het leven. Tjee, hoe triest. Jou leven is dus leeg zonder kinderen ? Ik denk dat dat meer over jou zegt dan over mensen zonder kinderen.
het.ismij	donderdag 9 februari 2006 @ 10:39
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 10:36 schreef Aaargh! het volgende: [..] Als je een kind nodig hebt om een doel in je leven te krijgen, dan ben je wel erg zielig. Duidelijk geval. Mijn leven is perfect gevuld zonder kids, en de eerst komende 10/20/30/40 jaar ook nog wel!
petitlapin2	donderdag 9 februari 2006 @ 10:44
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 10:36 schreef Aaargh! het volgende: Als je een kind nodig hebt om een doel in je leven te krijgen, dan ben je wel erg zielig. waarom ? wat is er zielig en triest aan ? iedereen heeft doelen in zijn leven nodig en waarom zou een kind geen één van mogen zijn ? het is gemakkelijk om in het wilde weg te beledigen zonder één argument. jij vindt een kind misschien brol, maar ik vind een kind wel degelijk iets wat een doel in je leven geeft. ik zou een leven zonder kinderen ook als (heel) leeg beschouwen. Ik zou kunnen lezen, schrijven, reizen, genieten, aan mijn carrière werken ... zonder kinderen lijkt me dat allemeel leeg.
OFfSprngr	donderdag 9 februari 2006 @ 10:49
	Het valt me zo op dat mensen die kinderen willen zo uit de hoogte doen en denken dat het leven maar slecht, leeg en doelloos is zonder kinderen en hoe veranderen kinderen dit dan?, want als je nu al vind dat je leven zo kut is hoe denk je dan dat dat gaat reflecteren op je kind(eren)? Vrijwel iedereen die hier heeft gereageerd die geen kinderen willen doen dit uit praktische overwegingen. De meeste die hier kinderen willen vinden het leven allemaal maar zo 'leeg', probeer eens na te denken waarom je deze 'leegte' voelt want zo rationeel als dat ik er over kan nadenken zie ik niet in hoe dit gaat veranderen wanneer je kinderen hebt, in fact ik denk dat als pas tot de conclusie komt dat het leven met kinderen niet beter wordt als je ze hebt dan is dat echt heel heel heel kut voor het kind, dus denk eerst echt heel goed na over alle consequenties en waarom je er zo over voelt. www.vhem.org
OFfSprngr	donderdag 9 februari 2006 @ 10:50
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 10:44 schreef petitlapin2 het volgende: [..] ... zonder kinderen lijkt me dat allemeel leeg. Waarom dan?, hoe vult dit dan?
petitlapin2	donderdag 9 februari 2006 @ 10:51
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 10:49 schreef OFfSprngr het volgende: Het valt me zo op dat mensen die kinderen willen zo uit de hoogte doen en denken dat het leven maar slecht, leeg en doelloos is zonder kinderen en hoe veranderen kinderen dit dan?, want als je nu al vind dat je leven zo kut is hoe denk je dan dat dat gaat reflecteren op je kind(eren)? Vrijwel iedereen die hier heeft gereageerd die geen kinderen willen doen dit uit praktische overwegingen. De meeste die hier kinderen willen vinden het leven allemaal maar zo 'leeg', probeer eens na te denken waarom je deze 'leegte' voelt want zo rationeel als dat ik er over kan nadenken zie ik niet in hoe dit gaat veranderen wanneer je kinderen hebt, in fact ik denk dat als pas tot de conclusie komt dat het leven met kinderen niet beter wordt als je ze hebt dan is dat echt heel heel heel kut voor het kind, dus denk eerst echt heel goed na over alle consequenties en waarom je er zo over voelt. www.vhem.org correctie. Ik vind MIJN leven leeg en doelloos zonder kinderen. Iedereen mag daar het zijne of het hare over denken ...
petitlapin2	donderdag 9 februari 2006 @ 10:54
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 10:50 schreef OFfSprngr het volgende: Waarom dan?, hoe vult dit dan? het zit gewoon diep in mij, ik wil moeder zijn. dat is hetzelfde als willen werken. Ik wil niet godganse dagen op de zetel liggen. Ik wil werken. Ik zou het leven leeg vinden zonder mijn ouders, mijn partner, mijn vrienden, mijn werk, en ook zonder kinderen. moest ik geen kinderen hebben, zou ik dat als een constant gemis ervaren.
Leipo666	donderdag 9 februari 2006 @ 11:00
	ik vind het idd ook raar dat mensen denken dat je leven zo leeg zou zijn als je geen kinderen hebt, ik vermaak me nu ook prima zonder kinderen: ik doe andere dingen in mijn leven waar ik geen kleine kinderen bij kan gebruiken (motorrijden/motorvakanties, wintersport, etc) en kan mijn huis ook vullen met andere 'gezelligheid' zoals een mooi groot aquarium. daar moet je ook zorg voor dragen maar dan wel een stuk minder intensief dan met kinderen
RM-rf	donderdag 9 februari 2006 @ 11:11
	Los van de vraag 'of men kinderen wil of niet' ... (het ljkt wel alsof iederen altijd doet alsof je dat zo enorm moet 'plannen' ... van die mensen die hun leven al 20 jaar vooruit plannen, iets dat natuurlijk wel wat makkelijker is geworden met de pil, maar om er gelijk zo enorm 'gefrustreerd' over te gaan doen, volgens mij moeten sommige mensen gewoon dan de pil opgeven, als dat op zo'n manier tegen je gaat werken, kies dan een andere method van voorbehoedsmiddel) . Maar volgens mij is de essentie van een relatie dat twee personen samen besluiten hun leven verder 'samen' door te brengen, eigenlijk 'tot de dood ons scheidt' (ook voor diegenen die niet trouwen is dat volgens mij wel een beetje de essentie, namelijk behoorlijke verregaande 'overgave' aan elkaar) ... Dat is natuurlijk een 'opoffering' en is een risico dat je aangaat ... omdat je op dat moment niet enkel beslist over _jouw_ toekomst, maar ook rekening moet houden met je partner en bepaalde besluiten opeens samen moet bespreken en er ook beide gelukkig mee moet zijn .... Wat dat betreft is een vraag of 'kinderen' in die toekomst passen, evenzeer een beslissing als in wat voor huis je wilt wonen en waar ... ook je vriendenkring en sociaal 'umfelt' moet een plek zijn waar beide partners zich wel voelen ... (natuurlijk hoef je niet met al de vrienden van je partner goed op te kunnen schieten, maar minstens moet er deels een 'overlap' zijn ... als de vrienden van je partner jou niet kunnen uitstaan, is dat wel degelijk een probleem voor een 'vaste' relatie) .... Ik denk dat het idee van iemand die kinderen wil nemen en zijn/haar partner niet, maar die toch doorgaat in een relatie, met het idee 'later veranderd dat wel' een heel groot risico is, met een grote kans dat je later teleurgesteld zou kunnen worden ... Als die partner namelijk niet veranderd, kun je je niet beklagen, wat die partner is altijd eerlijk geweest. Ik denk dat veel vrouwen op zulke momenten opeens een 'foutje' maken en opeens 'per ongeluk' zwanger worden ... misschien deels onbewust en deels bewust, maar je ziet zoiets vaker ... Overigens valt het me op dat de gevolgen in de meste gevallen niet negatief zijn, de man die altijd 'tegen' kinderen was, gaat dan licht 'morrend' alsnog om en het gebeurt zelfs dat juist zo'n anti-kinderen-man vervolgens veranderd in de 'allerbeste en -liefste pappie' ... (er zijn wel een kleine minderheid waar dat niet gebeurt en dat zijn hele tragische gevallen, waar bv een man zich nooit met de opvoeding bemoeit en zich er verder geheel buitenhoudt, zulke gevallen doen wél pijn)
#ANONIEM	donderdag 9 februari 2006 @ 11:22
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 10:54 schreef petitlapin2 het volgende: [..] het zit gewoon diep in mij, ik wil moeder zijn. dat is hetzelfde als willen werken. Ik wil niet godganse dagen op de zetel liggen. Ik wil werken. Ik zou het leven leeg vinden zonder mijn ouders, mijn partner, mijn vrienden, mijn werk, en ook zonder kinderen. moest ik geen kinderen hebben, zou ik dat als een constant gemis ervaren. Ik vind het onbegrijpelijk dat mensen geen andere indeling kunnen verzinnen om dat gemis weg te nemen... Er zijn zoveel dingen te doen in het leven meer als het zorgen voor kinderen. Er zijn genoeg dieren die nog een huisje zoeken in het asiel.. bv. Lijkt me een beetje nutteloze neerwaardse spiraal, kinderen krijgen die hun doel weer maken om kinderen te krijgen en die weer op hun beurt dat als doel gaan stellen. Soms zie ik van die 18 jarige meisjes in een trein met een dikke toeter, heerlijk lijken ze het te vinden. Duizenden euros aan opleiding voor niets geweest, klaarstoming om iets toe te voegen aan de maatschappij, zonder levenservaring duikt men het moederschap in om afhankelijk te worden van een onbenul die dit geen halt kon toeroepen... Wat voor toekomst geef je je kinderen dan mee...
petitlapin2	donderdag 9 februari 2006 @ 11:35
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 11:22 schreef Aneurism het volgende: Ik vind het onbegrijpelijk dat mensen geen andere indeling kunnen verzinnen om dat gemis weg te nemen... Er zijn zoveel dingen te doen in het leven meer als het zorgen voor kinderen. Er zijn genoeg dieren die nog een huisje zoeken in het asiel.. bv. wel, hou jij dan lekker een hond. ik heb al gezegd dat je je leven met heel veel dingen kan vullen, maar die kinderwens zal ik nooit kunnen opvullen door andere dingen, N-O-O-I-T. SORRY, ok ? trouwens gaat deze discussie over partners met verschillende meningen en niet over de zin/onzin van het hebben van een kind
OFfSprngr	donderdag 9 februari 2006 @ 11:37
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 11:35 schreef petitlapin2 het volgende: [..] wel, hou jij dan lekker een hond. ik heb al gezegd dat je je leven met heel veel dingen kan vullen, maar die kinderwens zal ik nooit kunnen opvullen door andere dingen, N-O-O-I-T. SORRY, ok ? trouwens gaat deze discussie over partners met verschillende meningen en niet over de zin/onzin van het hebben van een kind Dat is JUIST related, want dat is dan de hele issue.
petitlapin2	donderdag 9 februari 2006 @ 11:42
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 11:37 schreef OFfSprngr het volgende: Dat is JUIST related, want dat is dan de hele issue. wat is dan de hele issue ? dat je hele dagen bekvecht met je partner over het feit of een kind nuttig is, met de meest kwetsende en imbeciele argumenten dat je "triest" en "zielig" bent als je een kind wil? als mijn partner zou zeggen: "neem een paar honden of katten, en we zullen 4 keer per jaar op reis gaan, en los zo je kinderwens op", dan weet hij hopelijk de deur te vinden . zo'n relatie werkt gewoon niet, dat was wel al duidelijk. Het is een te fundamenteel verschil, en ik denk niet dat het mogelijk is een diepe kinderwens van iemand weg te krijgen.
#ANONIEM	donderdag 9 februari 2006 @ 11:55
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 11:35 schreef petitlapin2 het volgende: [..] wel, hou jij dan lekker een hond. ik heb al gezegd dat je je leven met heel veel dingen kan vullen, maar die kinderwens zal ik nooit kunnen opvullen door andere dingen, N-O-O-I-T. SORRY, ok ? trouwens gaat deze discussie over partners met verschillende meningen en niet over de zin/onzin van het hebben van een kind 1. Als je in het dagelijks leven ook zo snel op je teentjes getrapt bent, ben je een goed voorbeeld Door mij werd normaal gereageerd, dat verwacht ik ook terug. 2. Het is zeer relevant, een partner die niet wilt houd al snel in dat deze snel vervangen word door een partner die wel kinderen wil. En waarom? Je word toch niet verliefd op iemand om enkel om kinderen te krijgen? Kortom: Waarom zou je als je partner niet wilt, geen andere invulling kunnen geven? Omdat je niet wilt? Je relatie an zich is dan een behoorlijke facade. [ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 09-02-2006 11:56:15 ]
petitlapin2	donderdag 9 februari 2006 @ 12:02
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 11:55 schreef Aneurism het volgende: 1. Als je in het dagelijks leven ook zo snel op je teentjes getrapt bent, ben je een goed voorbeeld Door mij werd normaal gereageerd, dat verwacht ik ook terug. 2. Het is zeer relevant, een partner die niet wilt houd al snel in dat deze snel vervangen word door een partner die wel kinderen wil. En waarom? Je word toch niet verliefd op iemand om enkel om kinderen te krijgen? Kortom: Waarom zou je als je partner niet wilt, geen andere invulling kunnen geven? Omdat je niet wilt? Je relatie an zich is dan een behoorlijke facade. 1. jij hebt niets te verwachten schat 2. alsof verliefdheid alleen een relatie laat standhouden. Ik hou niet 'onvoorwaardelijk' van mijn partner, alsjeblieft zeg ( ik hou alleen onvoorwaardelijk van mijn kind, hihi ). Als hij niet akkoord kan gaan met mijn kinderwens is het gewoon niet de geschikte partner voor mij ( en dat geldt voor mijn partner ook trouwens). als je je grootste wensen opgeeft voor je partner, ben je in mijn ogen niet goed bezig. Er is gewoon geen andere invulling voor een kinderwens dan een kind, dat is nogal logisch
OFfSprngr	donderdag 9 februari 2006 @ 12:28
	Kortzichtig burgerlijkheid, I'm out..
#ANONIEM	donderdag 9 februari 2006 @ 12:30
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 12:02 schreef petitlapin2 het volgende: [..] 1. jij hebt niets te verwachten schat Dan houd de discussie op.
pirke64	donderdag 9 februari 2006 @ 12:43
	Als je doel is een grote aquarium, een hond of veel reizen.... prima toch. Zal ik eens geheim vertellen.... ik heb een kind EN een lieve vriending met ook twee kids EN 2 grote aquaria (1200 l) EN 2 honden EN 3 katten EN een hele dierentuin achter ons huis...... dat kan ook Dus doelen genoeg, niet iedereen is zo eenzijdig. Het is toch maar net waar je je doel of prioriteit in ziet. Ik zeg toch nergens dat het hebben van een kind het enige doel is, voor mij tenminste niet. Als iemand blij is dat hij geen kind heeft, is dat toch prima. In ieder geval goed voor het kind wat hij of zij anders gehad zou hebben. De meeste mensen hier schreeuwen zonder iets te weten, zonder ervaring.... ik word denk ik echt te oud voor FOK. Doe wat je graag doet en laat anderen dat ook doen, simpel!
#ANONIEM	donderdag 9 februari 2006 @ 12:51
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 12:43 schreef pirke64 het volgende:De meeste mensen hier schreeuwen zonder iets te weten, zonder ervaring.... ik word denk ik echt te oud voor FOK. Doe wat je graag doet en laat anderen dat ook doen, simpel! Die stelling kan ook retorisch worden gesteld: Je weet niet hoe het is om doelbewust, vanwege je andere doelen, bewust _niet_ voor kinderen te kiezen. Niet iedereen is jonger dan 30 die deze keuze maakt. Oud voorbeeld zijn Priesters: Ze nemen geen kinderen/hebben geen sex omdat ze het geloof belangrijker vinden. disclaimer: ben zelf niet gelovig. [ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 09-02-2006 12:51:25 ]
petitlapin2	donderdag 9 februari 2006 @ 12:55
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 12:51 schreef Aneurism het volgende: Die stelling kan ook retorisch worden gesteld: Je weet niet hoe het is om doelbewust, vanwege je andere doelen, bewust _niet_ voor kinderen te kiezen. Niet iedereen is jonger dan 30 die deze keuze maakt. Oud voorbeeld zijn Priesters: Ze nemen geen kinderen/hebben geen sex omdat ze het geloof belangrijker vinden. disclaimer: ben zelf niet gelovig. inderdaad, iedereen heeft het recht zijn keuzes te maken, en ik vind kinderen het belangrijkste. ik vind dat iedereen gewoon zelf mag beslissen wat hij wil. Waarom anderen beledigen van burgerlijkheid, kortizchigheid, zieiligheid, triestigheid ... whatever ... als voor iemand anders onafhankelijkheid, reizen, vissen, het priesterschap, weet ik veel, belangrijker is dan kinderen, is dat toch goed ? iedereen doet wat hij wil. voor mij zijn mijn kinderen het belangrijkste, ik weet niet waarom DAT precies met zo'n scheef oog bekeken wordt.
#ANONIEM	donderdag 9 februari 2006 @ 12:56
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 12:55 schreef petitlapin2 het volgende: [..] inderdaad, iedereen heeft het recht zijn keuzes te maken, en ik vind kinderen het belangrijkste. ik vind dat iedereen gewoon zelf mag beslissen wat hij wil. Waarom anderen beledigen van burgerlijkheid, zieiligheid, triestigheid ... whatever ... als voor iemand anders onafhankelijkheid, reizen, vissen, het priesterschap, weet ik veel, belangrijker is dan kinderen, is dat toch goed ? iedereen doet wat hij wil. voor mij zijn mijn kinderen het belangrijkste, ik weet niet waarom DAT precies met zo'n scheef oog bekeken wordt. Onze discussie was voorbij, schat.
petitlapin2	donderdag 9 februari 2006 @ 12:56
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 12:56 schreef Aneurism het volgende: Onze discussie was voorbij, schat. en toch nog antwoorden hé wie heeft de langste teentjes hier
pirke64	donderdag 9 februari 2006 @ 13:00
	Daarom zei ik ook "Doe wat je graag doet en laat anderen dat ook doen". Respect voor degene die geen kinderen wil omdat ze niet in zijn of haar leven passen, dat voorkomt in ieder geval problemen. Het is trouwens moeilijk voor te stellen wat het is zelf een kind te hebben, dat weet je pas wanneer je er een hebt. Het is inderdaad iets om vooraf goed over na te denken en iedere keuze dien je te respecteren. Maar om weer even on-topic te gaan, als partners daar echt anders over denken is dat toch een probleem. Een kind krijg je samen en niet alleen (ja ja, zal wel weer burgerlijk genoemd worden maar da's ok ). Fijne dag nog ....
petitlapin2	donderdag 9 februari 2006 @ 13:01
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 12:43 schreef pirke64 het volgende: Het is toch maar net waar je je doel of prioriteit in ziet. Ik zeg toch nergens dat het hebben van een kind het enige doel is, voor mij tenminste niet. Als iemand blij is dat hij geen kind heeft, is dat toch prima. In ieder geval goed voor het kind wat hij of zij anders gehad zou hebben. en dat begrijpt inderdaad niemand hier. Kinderen als één van je doelen stellen mag blijkbaar niet. voor sommigen is een relatie belangrijker dan kinderen, fine with me, voor mij zijn mijn kinderen belangrijker. Van mijn partner zou ik ooit afstand kunnnen nemen en scheiden, van mijn kinderen nooit.
Leipo666	donderdag 9 februari 2006 @ 13:03
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 12:43 schreef pirke64 het volgende: Als je doel is een grote aquarium, een hond of veel reizen.... prima toch. Zal ik eens geheim vertellen.... ik heb een kind EN een lieve vriending met ook twee kids EN 2 grote aquaria (1200 l) EN 2 honden EN 3 katten EN een hele dierentuin achter ons huis...... dat kan ook Dus doelen genoeg, niet iedereen is zo eenzijdig. Het is toch maar net waar je je doel of prioriteit in ziet. Ik zeg toch nergens dat het hebben van een kind het enige doel is, voor mij tenminste niet. Als iemand blij is dat hij geen kind heeft, is dat toch prima. In ieder geval goed voor het kind wat hij of zij anders gehad zou hebben. De meeste mensen hier schreeuwen zonder iets te weten, zonder ervaring.... ik word denk ik echt te oud voor FOK. Doe wat je graag doet en laat anderen dat ook doen, simpel! ik zal niet iemand veroordelen omdat ze kinderen willen. ik zeg alleen dat ik geen kinderen wil en geef aan waarom kinderen niet in mijn levensplaatje passen. en gelukkig heb ik een vriendin die daar hetzelfde over denkt. als iemand anders kinderen wel in zijn levensplaatje vind passen dan moet hij of zij dat doen: ik hou ze niet tegen. het levensplaatje dat zij hebben is alleen niet het levensplaatje wat ik voor ogen heb
pirke64	donderdag 9 februari 2006 @ 13:06
	En dat is dan toch ook prima.... gelukkig iedereen blij petitlapin2 ik zou ook geen afstand nemen van je partner, houdt het gewoon gezellig samen met je partner en kind... wel zo leuk. Het kind is ook van je partner toch? Maar ik begrijp je stelling en ben het er wel mee eens.
RaisinGirl	donderdag 9 februari 2006 @ 13:12
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 11:35 schreef petitlapin2 het volgende: ik heb al gezegd dat je je leven met heel veel dingen kan vullen, maar die kinderwens zal ik nooit kunnen opvullen door andere dingen, N-O-O-I-T. SORRY, ok ? Maar als je wel zou moeten, omdat je geen kinderen kunt krijgen bijvoorbeeld? Volgens mij moet je flexibel in het leven staan en je levensdoel uit meerdere zaken halen, maar vooral uit jezelf, niet uit anderen, niet uit een partner, en ook niet uit kinderen.
petitlapin2	donderdag 9 februari 2006 @ 13:14
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 13:12 schreef RaisinGirl het volgende: Maar als je wel zou moeten, omdat je geen kinderen kunt krijgen bijvoorbeeld? Volgens mij moet je flexibel in het leven staan en je levensdoel uit meerdere zaken halen, maar vooral uit jezelf, niet uit anderen, niet uit een partner, en ook niet uit kinderen. dan zou ik adopteren ... en als ik dat niet kan, dan zou ik proberen en proberen zinvolle dingen in mijn leven te vinden, maar dat zal nooit mijn onvervulde kinderwens opvullen. Ik zal er mee moeten leven, zoals zoveel mensen moeten leren leven met bepaalde dingen. Maar dat zal heel veel pijn doen. overigens stelt het probleem zich niet, dus ja.
RM-rf	donderdag 9 februari 2006 @ 14:02
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 12:30 schreef Aneurism het volgende: [..] Dan houd de discussie op. wat verwacht je dan... die persoon geeft gewoon duidelijk aan hoe _haar_ houding is .... Ik lees nergens dat ze het anderen opdringt, enkel verwacht ze dat haar partner aan die wens meewerkt, en dat is verder haar goed recht. Dat is duidelijkheid. Daar heeft ze toch volledig recht op, op haar mening hoe haar leven in te vullen .... tenminste zeker zolang je geen vaste relatie met haar aangaat .... Uiteindelijk heb jij ook voornamelijk te doen met _jouw_ partner en is het de vraag of zij jouw idee dan ook volgt, als zij mogelijk een ander idee heeft, hoe ga jij er dan mee om? zeg je dan ook gewoon keihard 'nee' ...? Ik vermoed dat de kans groot is dat dan je vriendin, als die een kinderwens heeft of ontwikkeld als jullie relatie al een stuk verder is, toch 'opeens zwanger blijkt te zijn' ... dat ze 'per ongeluk is vergeten dr pil in te nemen' ... Tja, vrouwen hebben daartoe altijd prima mogelijkheden
miss_sly	donderdag 9 februari 2006 @ 14:29
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 14:02 schreef RM-rf het volgende: [..] Ik vermoed dat de kans groot is dat dan je vriendin, als die een kinderwens heeft of ontwikkeld als jullie relatie al een stuk verder is, toch 'opeens zwanger blijkt te zijn' ... dat ze 'per ongeluk is vergeten dr pil in te nemen' ... Tja, vrouwen hebben daartoe altijd prima mogelijkheden En gelukkig is het aantal vrouwen dat het op die manier doet, toch echt niet groot.
Blazkowich	donderdag 9 februari 2006 @ 14:30
	Alsof wintersport en motorijden een vervanging is voor het hebben van kinderen. Als je levensdoel vakantie en motorrijden is....
kriele	donderdag 9 februari 2006 @ 14:30
	Kunnen we dan stellen dat een relatie gedoemd is te mislukken als de een wel kids wil en de ander niet? Om maar weer eens ontopic te gaan?
miss_sly	donderdag 9 februari 2006 @ 14:32
	Dat lijkt me een juiste conclusie. Bovendien ook het goed recht van beide partners. Er is nu eenmaal niet zoiets als een compromis als het om kinderen gaat: goed we nemen een half kind, of we nemen een kind van 4-13 jaar, of we nemen juist een puber van 13-19 want dat is leuker....het is wel of niet, en je mag niet verwachten dat een van de twee zijn eigen levensdoelen dusdanig verloochent dat er niets van terecht komt.
Leipo666	donderdag 9 februari 2006 @ 14:54
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 14:30 schreef Blazkowich het volgende: Alsof wintersport en motorijden een vervanging is voor het hebben van kinderen. Als je levensdoel vakantie en motorrijden is.... samen met mijn vriendin beleef ik daar super veel plezier aan, meer plezier dan kinderen me ooit kunnen geven, dus wat is daar mis mee ik wil zoveel mogelijk van de wereld zien in mijn leven, kinderen belemmeren mij dan in mijn bewegingsvrijheid
OFfSprngr	donderdag 9 februari 2006 @ 14:58
	Wat zouden jullie liever hebben?: echte liefde met een persoon die geen kinderen, of geen liefde met een surrogaat-ouder?
petitlapin2	donderdag 9 februari 2006 @ 15:07
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 14:58 schreef OFfSprngr het volgende: Wat zouden jullie liever hebben?: echte liefde met een persoon die geen kinderen, of geen liefde met een surrogaat-ouder? wat is een surrogaat-ouder ??? in ieder geval, als ik MOET kiezen, verkies ik een leven mét kinderen zonder relatie ipv het omgekeerde. er zullen er ongetwijfeld zijn die daar anders over denken
kriele	donderdag 9 februari 2006 @ 15:16
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 14:30 schreef Blazkowich het volgende: Alsof wintersport en motorijden een vervanging is voor het hebben van kinderen. Als je levensdoel vakantie en motorrijden is.... Een levensdoel kan wel zijn om zoveel mogelijk van de wereld te zien. Daar is helemaal niks mis mee. Als iemand zo'n doel voor ogen heeft kan ik me het goed voorstellen dat die persoon geen tijd heeft voor kinderen.
RM-rf	donderdag 9 februari 2006 @ 15:19
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 14:58 schreef OFfSprngr het volgende: Wat zouden jullie liever hebben?: echte liefde met een persoon die geen kinderen, of geen liefde met een surrogaat-ouder? wat vreemd als je dat als een absolute tegenstelling ziet ... Als je een vaste partner heb, is het belangrijk dat we allebei een gelijk toekomstbeeld hebben ... je kunt wel heel veel liefde hebben, maar als die liefde betekent dat je een bepaald 'absoluut' idee over je toekomst opeens op moet geven, lukt dat enkel als je dat idee ook als de door jou gewenste toekomst kunt accepteren.... Oftewel, als je niet kunt toegeven aan de wensen van je partner, dat een te groot verschil is, is de liefde kennelij ook niet groot genoeg ... Probleem bij kinderen is wel zo'n beetje dat je dat niet 'half' kunt doen en het voor sommigen wel een zeer heftige wens is, die moeilijk te 'ontkennen' is .... Ik denk dat als mijn partner een duidelijke kinderwens zou hebben, het voor mij heel moeilijk zou zijn dat te ontkennen en haar te zeggen 'dat ze zich maar aan mijn wens geen kinderen te hebben' zou moeten aanpassen, tenzij ik ook kennelijk niet echt heel veel van haar zou houden ... Gesteld voor de keuze geef ik dan liever toe aan de kinderwens van mijn partner vooral vanuit de liefde voor haar en een wens dat zij gelukkig is (en in de hoop dat ik het ook zou kunnen aanwennen) ... dat is overigens ook gebeurd, mijn vrouw werd zwanger terwijl ik eigenlijk niet het gevoel had dat ik graag vader zou willen worden, sterker nog we hadden enkele maanden voorheen er wel een gesprek over gehad en ik heb toen aangegeven dat ik daar liever eerst nog een beetje mee wilde wachten (zoals volgens mij veel mannen; ik herken dat ook bij andere vrienden in mijn omgeving, die willen vaak 'nog eventjes wachten, om wat meer van het leven te genieten, zelfs diegenen die dan bijna het huis nooit uitgaan vreemd genoeg) ....
pirke64	donderdag 9 februari 2006 @ 16:02
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 15:16 schreef kriele het volgende: [..] Een levensdoel kan wel zijn om zoveel mogelijk van de wereld te zien. Daar is helemaal niks mis mee. Als iemand zo'n doel voor ogen heeft kan ik me het goed voorstellen dat die persoon geen tijd heeft voor kinderen. Natuurlijk, ieder zijn eigen doel toch. Het is in ieder geval wel gemakkelijk realiseerbaar zo'n doel en dat kan je van een kind opvoeden niet echt zeggen. Wat de meeste voldoening geeft zal wel persoonlijk verschillen. Maar het doel "op vakantie gaan" en het doel "hebben en opvoeden van een kind" ligt toch op een heel ander nivo. By the way.... allebei gaat ook prima! Het is maar net wat voor definitie je aan "doel" hangt. Mijn doel is om dadelijk lekker te gaan eten en dat is gemakkelijk realiseerbaar
miss_sly	donderdag 9 februari 2006 @ 16:06
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 16:02 schreef pirke64 het volgende: [..] Natuurlijk, ieder zijn eigen doel toch. Het is in ieder geval wel gemakkelijk realiseerbaar zo'n doel en dat kan je van een kind opvoeden niet echt zeggen. Wat de meeste voldoening geeft zal wel persoonlijk verschillen. Maar het doel "op vakantie gaan" en het doel "hebben en opvoeden van een kind" ligt toch op een heel ander nivo. By the way.... allebei gaat ook prima! Het is maar net wat voor definitie je aan "doel" hangt. Mijn doel is om dadelijk lekker te gaan eten en dat is gemakkelijk realiseerbaar Beetje jammer vind ik dan wel dat je van de ene kant zegt dat ieder het recht heeft zijn eigen doel te bepalen, maar dat je wel een waarde-oordeel hangt aan de keuze van mensen die niet voor kinderen kiezen, omdat een kind opvoeden in jouw ogen nou eenmaal een grotere waarde heeft dan veel van de wereld zien.
Grrrrrrrr	donderdag 9 februari 2006 @ 16:10
	Ik wil geen kinderen...
petitlapin2	donderdag 9 februari 2006 @ 16:25
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 16:06 schreef miss_sly het volgende: Beetje jammer vind ik dan wel dat je van de ene kant zegt dat ieder het recht heeft zijn eigen doel te bepalen, maar dat je wel een waarde-oordeel hangt aan de keuze van mensen die niet voor kinderen kiezen, omdat een kind opvoeden in jouw ogen nou eenmaal een grotere waarde heeft dan veel van de wereld zien. daar is toch geen probleem mee ? ik respecteer 100 % koppels die geen kinderen willen, ze moeten er dan zeker niet aan beginnen, ze zijn daar volledig vrij in !!! dat wil niet zeggen dat ik persoonlijk toch een grotere waarde aan kinderen mag hechten dan aan de wereld zien ?
miss_sly	donderdag 9 februari 2006 @ 16:30
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 16:25 schreef petitlapin2 het volgende: [..] daar is toch geen probleem mee ? ik respecteer 100 % koppels die geen kinderen willen, ze moeten er dan zeker niet aan beginnen, ze zijn daar volledig vrij in !!! dat wil niet zeggen dat ik persoonlijk toch een grotere waarde aan kinderen mag hechten dan aan de wereld zien ? Dat mag je persoonlijk ook zeker. Het gaat er mij om dat pirke64 zegt dat het gemakkelijk realiseerbaar is om "op vakantie gaan" als levensdoel te hebben in tegenstelling tot kinderen; dat is pas ECHT een doel. Daarmee heeft hij het niet alleen over zijn persoonlijke mening, maar degradeert hij andere doelen dan kinderen tot minderwaardig en gemakkelijk. Dat is nergens voor nodig als je pretendeert dat je ieder zijn eigen keus laat; als je dat werkelijk doet, hang je er ook geen waardeoordeel aan. Je hoeft je niet per se alles persoonlijk aan te trekken ofzo.
cinnamongirl	donderdag 9 februari 2006 @ 16:31
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 15:07 schreef petitlapin2 het volgende: [..] wat is een surrogaat-ouder ??? in ieder geval, als ik MOET kiezen, verkies ik een leven mét kinderen zonder relatie ipv het omgekeerde. er zullen er ongetwijfeld zijn die daar anders over denken Dat is apart zeg! Ik respecteer jouw gedachte uiteraard...maar ik zou nooit mijn kids boven mijn man verkiezen. Het krijgen van kinderen is ook bepaald geen wonder. Het is zwaar, en duur en wat levert het op? Met een beetje mazzel en gezellig en gezond gezinnetje. Maar ik zie vaak genoeg dat kinderen zodra ze de deur uit zijn, zich nauwelijks nog om hun ouders bekommeren. En wat heb je dan nog als mens? Elkaar, als je relatie het tenminste heeft overleefd... Nee ik wil nooit een 'ouder' worden. Ik wil mezelf blijven, blijven werken aan mezelf en aan mijn relatie en misschien komt er een kind bij. Maar dat zal nooit een leegte opvullen of een doel vervullen. Ik zie het meer als een natuurlijk gebeuren waarbij je een mensje mag krijgen en begeleiden naar volwassenheid. Maar daarvoor hoef je jezelf niet weg te cijferen en je moet er niet teveel van verwachten.
pirke64	donderdag 9 februari 2006 @ 16:35
	Ik sprak daarbij over mijn eigen mening wat niet wil zeggen dat ik op anderen neerkijk die een ander doel hebben, zeker niet. Het is maar net wat voor uitdaging je zoekt en wat je leuk vindt. En inderdaad ben ik van mening dat een kind opvoeden meer van je vraagt dan een wereldreis maken, dat mag toch? Ik wil daarmee niemand afvallen het is gewoon mijn mening. Gelukkig is niet iedereen gelijk, anders waren er teveel kinderen en was het altijd druk op vakantie.... alhoewel, er zijn al veel kinderen en het is altijd druk op vakantie ... dillemma?
Grrrrrrrr	donderdag 9 februari 2006 @ 16:36
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 21:44 schreef flugeltje het volgende: En misschien krijg ik over een jaartje of wat de kriebels. Dan zullen we allebei onze conclusies moeten trekken... Wat er in de praktijk op neerkomt dat je je "waardevolle" huwelijk weggooit omdat je perse kids wil...
petitlapin2	donderdag 9 februari 2006 @ 16:40
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 16:36 schreef Grrrrrrrr het volgende: Wat er in de praktijk op neerkomt dat je je "waardevolle" huwelijk weggooit omdat je perse kids wil... en daar gaan we weer die kant op, een kinderwens zal en moet "slecht" zijn, en zal en moet ondergeschikt zijn aan een relatie... als je partner geen kinderen wil, ben je een onmens om die te dumpen daarvoor. waarom mag iemand anders geen andere prioriteiten hebben ?
miss_sly	donderdag 9 februari 2006 @ 16:41
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 16:40 schreef petitlapin2 het volgende: [..] en daar gaan we weer die kant op, een kinderwens zal en moet "slecht" zijn, en zal en moet ondergeschikt zijn aan een relatie... als je partner geen kinderen wil, ben je een onmens om die te dumpen daarvoor. waarom mag iemand anders geen andere prioriteiten hebben ? Tuurlijk mag dat wel, maar ik denk dat Grrrrrrr (weet niet hoeveel 'r') bedoelt dat het huwelijk/de relatie eerst als erg waardevol wordt bestempeld, maar ineens minder/niet meer waardevol is als er problemenzijn met de kinderwens. Dan kun je je wel afvragen hoe oprecht de term waardevol is....
petitlapin2	donderdag 9 februari 2006 @ 16:48
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 16:41 schreef miss_sly het volgende: Tuurlijk mag dat wel, maar ik denk dat Grrrrrrr (weet niet hoeveel 'r') bedoelt dat het huwelijk/de relatie eerst als erg waardevol wordt bestempeld, maar ineens minder/niet meer waardevol is als er problemenzijn met de kinderwens. Dan kun je je wel afvragen hoe oprecht de term waardevol is.... omdat liefde gewoon zijn grenzen kent, hoe waardevol ze ook mag zijn. ander voorbeeld. ik ga met mijn partner "emigreren" voor 4 jaar naar de VS in het kader van zijn doctoraat. Ik kan je verzekeren dat hier veel over is gepraat. Neem nu dat mijn man echt permanent wou verhuizen naar daar, dan is het einde relatie. ik kan mijn leven en alles wat daarmee samenhangt niet opgeven voor mijn man, hoe graag ik hem ook zie, dat kan ik NIET. ik zie mezelf nog steeds liever dan mijn man, en over sommige dingen vallen geen compromissen te maken. Is daarom de relatie niet waardevol ? vind ik niet ! ik zou mijn man nog steeds heel graag zien, maar een relatie is niet meer mogelijk ... al zal dat pijn doen. Bepaalde dingen kan, zal en wil ik niet opgeven voor mijn partner. Ik leef nog steeds mijn eigen leven, en niet het zijne. hij kan me mijn kinderwens niet ontnemen.
horney_dorney	donderdag 9 februari 2006 @ 16:54
	Kan me best voorstellen dat mensen hiermee in de knoei komen. Je leert iemand kennen, hecht je aan iemand, kinderen zijn tot dan toe niet ter sprake gekomen, het mondt uit in een relatie...en dan blijk je toch andere ideeen daarover te hebben Eigenlijk had ik dat van te voren ook nooit 'besproken' met m'n vriendin, maar wat blijkt: we hebben er allebei geen behoefte aan. Da's dan mooi, een invulling aan m'n leven kan ik best wel vinden (je houdt zeg maar nog es wat geld over om lekker te reizen, bijv.) maar stel dat het niet zo was, da's dan mooi kl*te!
petitlapin2	donderdag 9 februari 2006 @ 16:56
	nog erger wordt het als één van die " die hard kinderhaters" zich opeens volledig bedenkt, en de ander nog steeds pertinent geen kind wil ... dat is iets wat je niet kon voorzien natuurlijk ...
horney_dorney	donderdag 9 februari 2006 @ 17:00
	Dan heb je inderdaad een redelijk rampscenario...
Grrrrrrrr	donderdag 9 februari 2006 @ 17:06
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 16:41 schreef miss_sly het volgende: [..] Tuurlijk mag dat wel, maar ik denk dat Grrrrrrr (weet niet hoeveel 'r') bedoelt dat het huwelijk/de relatie eerst als erg waardevol wordt bestempeld, maar ineens minder/niet meer waardevol is als er problemenzijn met de kinderwens. Dan kun je je wel afvragen hoe oprecht de term waardevol is.... Dat is precíes wat ik bedoel idd . Het zit hem vooral in dat "huwelijk". Dat is toch het beloven van eeuwige trouw aan elkaar. We weten allemaal dat daar in de praktijk vaak niks van terecht komt natuurlijk. En cynicus als ik ben vraag ik me af hoeveel je huwelijk waard is als je al in je achterhoofd hebt dat je misschien wel van je partner af wil als hij/zij na een aantal jaren huwelijk nog steeds geen kinderen blijkt te willen, en die gedachte lijkt er bij flugeltje achter te zitten. Vind ik nogal vreemd, zo'n "we zien wel hoe het loopt" gedachtengang in een huwelijk, die fase zou je toch eigenlijk al voorbij moeten zijn als je gaat trouwen...
Grrrrrrrr	donderdag 9 februari 2006 @ 17:08
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 16:56 schreef petitlapin2 het volgende: nog erger wordt het als één van die " die hard kinderhaters" zich opeens volledig bedenkt, en de ander nog steeds pertinent geen kind wil ... dat is iets wat je niet kon voorzien natuurlijk ... Wat je ook niet kan voorzien is dat het leven na de geboorte van het kind er ineens heel anders uitziet en behoorlijk tegenvalt voor 1 van de 2 partners. Niet zelden beginnen relatieproblemen na de geboorte van het eerste kind .
petitlapin2	donderdag 9 februari 2006 @ 17:30
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 17:08 schreef Grrrrrrrr het volgende: Wat je ook niet kan voorzien is dat het leven na de geboorte van het kind er ineens heel anders uitziet en behoorlijk tegenvalt voor 1 van de 2 partners. Niet zelden beginnen relatieproblemen na de geboorte van het eerste kind . dat is het risico dat we beiden nemen, dat ontken ik niet , wat we niet kunnen ontkennen is dat we beiden 100 % achter de keuze stonden. eén kan de ander niet verwijten dat het opgedrongen was ik zal het je weten te zeggen, aangezien in de loop van de maand beval
pirke64	donderdag 9 februari 2006 @ 19:03
	Ik heb er nog eens over nagedacht en ben er voor mezelf uit. Het opvoeden van een kind (of kinderen) zie ik meer als een missie, reizen om een groot deel van de wereld zien zie ik meer als een doel. Die twee dingen kunnen elkaar inderdaad in de weg staan. Daarom is het ook logisch dat iedereen zijn eigen (hopelijk bewuste) keuzes maakt. Voor mij persoonlijk is er verschil tussen een missie en een doel. Beiden zijn goed en de moeite na te leven en het ene sluit het andere niet uit. Voor ieder persoon afzonderlijk ligt de zwaarte van een doel of missie op een ander nivo of vlak. Niks mis mee toch? Petitpetin2, we horen het dan snel van je, succes ermee !! Je gaat een drukke maar zeer zeker ook leuke tijd tegenmoet.
leonieke	donderdag 9 februari 2006 @ 19:05
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 10:49 schreef OFfSprngr het volgende: Het valt me zo op dat mensen die kinderen willen zo uit de hoogte doen en denken dat het leven maar slecht, leeg en doelloos is zonder kinderen en hoe veranderen kinderen dit dan? Toen ik te horen kreeg dat ik misschien geen kinderen kan krijgen of als ik er wil ik waarschijnlijk de medische mallomolen in moet, dan denk je toch wel eens goed na hoe een leven er zonder kinderen uit zou zien. De dingen die je niet zou kunnen doen, de dingen die je niet zou meemaken, ... en eerlijk gezegd, het ziet er wel wat leeg uit. Nu kun je het leven natuurlijk anders gaan invullen (reizen, een hond in huis nemen , ik noem maar wat), maar toch denk ik dat ik het altijd zou missen als ik geen kinderen zou hebben. Maar anderzijds moet je natuurlijk wel verder, dus ik denk, eens je de grootste teleurstelling te boven bent gekomen en steun vindt bij de juiste personen dat je jouw leven toch anders moet gaan indelen hoor. Ook al blijf ik erbij dat die teleurstelling wel vaak zou opspelen (denk maar aan een nieuwe baby in de familie, zwangere vriendinnen om je heen, ...)
Moonah	donderdag 9 februari 2006 @ 19:13
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 22:15 schreef Blazkowich het volgende: Als een man moeilijk loopt te twijfelen zou ik hem als vrouw misschien wel de neiging hebben hem gewoon voor het blok te zetten en zwanger te worden. De kans dat hij dan bij je weg gaat is toch vrij klein lijkt me, zeker als de relatie voor de rest heel goed is. Als de relatie verder heel goed is, flik je je lief niet zo'n smerige achterbakse streek vind ik. Überhaupt niet trouwens. Respect voor elkaar vind ik wezenlijk. Ik wil al jaren kinderen. Sinds 4 jaar ben ik met de man van mijn leven. Maar hij zei niet te weten of hij ooit kinderen zou willen. Ondertussen werd ik ouder en ouder . Ik heb hem in april gezegd dat ik hem tot juli bedenktijd gaf: Je wil een kind met me of we verbreken dan de relatie. Hartverscheurend, maar mijn kinderwens kon en wilde ik niet meer wegduwen. Afgelopen zomer heeft mijn lief na veel goede gesprekken gezegd dat hij graag een kindje met me wil. _{En als alles goed gaat is dat kindje er in oktober 2006..... Niet verder vertellen he?}
DarkElf	donderdag 9 februari 2006 @ 19:15
	moonah! !!!
Moonah	donderdag 9 februari 2006 @ 19:18
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 19:15 schreef DarkElf het volgende: moonah! !!! Haaaaai DE...
DarkElf	donderdag 9 februari 2006 @ 19:20
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 19:18 schreef Moonah het volgende: [..] Haaaaai DE... fijn dat alles toch nog goed komt met je lief
pirke64	donderdag 9 februari 2006 @ 19:21
	Gefeliciteerd !!!!
leonieke	donderdag 9 februari 2006 @ 19:23
	wow Moonah! Wat ben ik blij om dat te lezen!
Grrrrrrrr	donderdag 9 februari 2006 @ 19:26
	Weer een vent die gedwongen wordt kinderen te nemen door een vrouw met tikkende eierstokken...
Moonah	donderdag 9 februari 2006 @ 19:26
	Dankjewel! Maar het is eigenlijk niet mijn bedoeling dit topic te kapen. Sorry. _{Dus verdere felicitaties mogen in OUD, daar ben ik nu ws wat meer te vinden...}
Moonah	donderdag 9 februari 2006 @ 19:27
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 19:26 schreef Grrrrrrrr het volgende: Weer een vent die gedwongen wordt kinderen te nemen door een vrouw met tikkende eierstokken... HO! Niks dwingen. Eigen keuze. Je weet niet waar je over praat.
Grrrrrrrr	donderdag 9 februari 2006 @ 19:33
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 19:27 schreef Moonah het volgende: [..] HO! Niks dwingen. Eigen keuze. Je weet niet waar je over praat. Dat hoop ik dan maar voor jou, je vent en je toekomstige kindje...
leonieke	donderdag 9 februari 2006 @ 19:37
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 19:33 schreef Grrrrrrrr het volgende: [..] Dat hoop ik dan maar voor jou, je vent en je toekomstige kindje... Ik veronderstel dat Moonah hier gewoon de extreem korte versie heeft gegeven van waarschijnlijk heel veel en heel lange gesprekken, misschien komt het daarom wat 'dwingerig' over...
Grrrrrrrr	donderdag 9 februari 2006 @ 19:42
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 19:37 schreef leonieke het volgende: [..] Ik veronderstel dat Moonah hier gewoon de extreem korte versie heeft gegeven van waarschijnlijk heel veel en heel lange gesprekken, misschien komt het daarom wat 'dwingerig' over... Of misschien is het dit stukje tekst: quote: Je wil een kind met me of we verbreken dan de relatie. En dan nog durven beweren dat er geen sprake is van dwang ...
Moonah	donderdag 9 februari 2006 @ 19:43
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 19:37 schreef leonieke het volgende: [..] Ik veronderstel dat Moonah hier gewoon de extreem korte versie heeft gegeven van waarschijnlijk heel veel en heel lange gesprekken, misschien komt het daarom wat 'dwingerig' over... Oh, ik was me er niet van bewust dat het 'dwingerig' overkwam. Mijn lief heeft er zelf met volle bewustzijn en heel oprecht voor gekozen om met mij een kindje te maken. Alleen, als ik geen tijdsgrens had gesteld, zou hij wellicht nooit tot de keuze zijn durven komen. En ja, mijn tijd is beperkt. Can't help it... Maar fyi we zijn beiden zielsgelukkig en heel dankbaar.
leonieke	donderdag 9 februari 2006 @ 19:43
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 19:42 schreef Grrrrrrrr het volgende: [..] Of misschien is het dit stukje tekst: [..] En dan nog durven beweren dat er geen sprake is van dwang ... En lees dan ook eens het gedeelte van de goede gesprekken Soit, ik moet me hier eigenlijk helemaal niet moeien
Moonah	donderdag 9 februari 2006 @ 19:44
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 19:42 schreef Grrrrrrrr het volgende: En dan nog durven beweren dat er geen sprake is van dwang ... Nee, dat is geen dwang. Als hij niet had gewild had hij me dat kunnen zeggen. Dan had ik kunnen kiezen. /discussie
leonieke	donderdag 9 februari 2006 @ 19:45
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 19:43 schreef Moonah het volgende: [..] Oh, ik was me er niet van bewust dat het 'dwingerig' overkwam. Mijn lief heeft er zelf met volle bewustzijn en heel oprecht voor gekozen om met mij een kindje te maken. Alleen, als ik geen tijdsgrens had gesteld, zou hij wellicht nooit tot de keuze zijn durven komen. En ja, mijn tijd is beperkt. Can't help it... Maar fyi we zijn beiden zielsgelukkig en heel dankbaar. Mij hoef je niet te overtuigen hoor
Moonah	donderdag 9 februari 2006 @ 19:46
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 19:45 schreef leonieke het volgende: [..] Mij hoef je niet te overtuigen hoor Oh, dat was ook niet naar jou bedoeld!
Grrrrrrrr	donderdag 9 februari 2006 @ 20:31
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 19:44 schreef Moonah het volgende: [..] Nee, dat is geen dwang. Als hij niet had gewild had hij me dat kunnen zeggen. Dan had ik kunnen kiezen. /discussie Je had al gekozen, als hij geen kinderen zou willen met jou zou je de relatie beëindigen. Dat heb je tegen hem verteld, daarmee zet je hem dus enorm onder druk. Dat je er dan ook nog een deadline aan verbindt is helemaal schandalig en gewoon je reinste chantage. Dat je dat niet graag hoort en daarom de discussie af wil kappen begrijp ik, maar dat verandert niks aan de feiten.
Maeghan	donderdag 9 februari 2006 @ 20:36
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 19:42 schreef Grrrrrrrr het volgende: En dan nog durven beweren dat er geen sprake is van dwang ... Ain't no pressure, you've got time, just don't make me wait! Dat stukje songtekst schoot me gelijk te binnen. Ongelofelijk. Verder begrijp ik ook echt niet waarom iemand denkt dat een leven zonder kinderen alleen maar leeg kan zijn. Maar ja, gelovigen begrijpen ook niet dat je nog gelukkig kunt zijn als je niet in god gelooft of zo. Persoonlijk heb ik genoeg aan mezelf. Verder is vrijwel alles vervangbaar.
Moonah	donderdag 9 februari 2006 @ 20:40
	Jullie denken er maar van wat je wil. Ik heb verder geen enkele behoefte onze keuzes hier verder uit te leggen om te worden be-/veroordeeld. Mijn lief en ik weten allebei hoe de vork in de steel zit, we weten dat onze relatie op liefde en respect is gebaseerd, dat er no way sprake is van dwang. Hij zou het niet eens pikken! _{En ík zou het niet eens willen, een kind op basis van dwang.}
vencodark	donderdag 9 februari 2006 @ 20:41
	Ik heb er met de jaren ook over na zitten denken, ben nu 20 dus is nog veel te vroeg, maar toch. Ik heb nooit wat van kinderen moeten hebben, ja, als kind zijnde natuurlijk wel, maar niks met babys enzo. Nu nog steeds niet, baby's doen me echt niks. Heb in mn leven ook nog nooit een baby vast gehouden, vind er niks aan. Maar toch lijkt me een eigen kind weleens leuk. Misschien omdat die dan van mij (en als het goed is de vader) is. Maar het wisseld bij mij ook. Heb er heel lang niks aan gevonden, toen een paar jaar wel, en nu weer niet. Gelukkig heb ik nog heeeel lang de tijd om te beslissen maar ik denk dat het ook veel aan mn partner dan ligt. Als hij geen kinderen wil, prima. Wil hij ze wel, ook goed, denk ik. Weet het niet maar nu vindt ik er niks aan. Wordt er niet warm of koud van.
Etoile	donderdag 9 februari 2006 @ 20:58
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 20:31 schreef Grrrrrrrr het volgende: [..] Je had al gekozen, als hij geen kinderen zou willen met jou zou je de relatie beëindigen. Dat heb je tegen hem verteld, daarmee zet je hem dus enorm onder druk. Dat je er dan ook nog een deadline aan verbindt is helemaal schandalig en gewoon je reinste chantage. Dat je dat niet graag hoort en daarom de discussie af wil kappen begrijp ik, maar dat verandert niks aan de feiten. Hierbij vergeet jij alleen iets wat ik ook al eerder in dit topic genoemd heb. Vrouwen hebben, in tegenstelling tot mannen, niet eeuwig de tijd om aan kinderen te beginnen. Daar komt nog bij dat na hun 35e de risico's bij een zwangerschap snel groter worden. Wil je als vrouw kinderen, dan zul je dus toch een partner moeten hebben die hier voor open staat of kan je beter op zoek naar iemand wiens 'levensidealen' beter bij je passen. _{gefeliciteerd Moonah!}
Maeghan	donderdag 9 februari 2006 @ 21:02
	Hoe dan ook, of het nu wel of niet begrijpelijk is geoorloofd is, je kan toch moeilijk ontkennen dat je daarmee iemand onder druk zet.
Grrrrrrrr	donderdag 9 februari 2006 @ 21:33
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 20:58 schreef Étoile het volgende: [..] Hierbij vergeet jij alleen iets wat ik ook al eerder in dit topic genoemd heb. Vrouwen hebben, in tegenstelling tot mannen, niet eeuwig de tijd om aan kinderen te beginnen. Daar komt nog bij dat na hun 35e de risico's bij een zwangerschap snel groter worden. Wil je als vrouw kinderen, dan zul je dus toch een partner moeten hebben die hier voor open staat of kan je beter op zoek naar iemand wiens 'levensidealen' beter bij je passen. Dat vrouwen niet eeuwig de tijd hebben is mij bekend, mannen overigens ook niet hoor, op je 50ste nog vader worden lijkt mij ook verre van ideaal... Maar je gaat helemaal voorbij aan het feit dat Moonah het gewoon keihard gespeeld heeft en dan nog durft te beweren dat het zijn vrije keus is en ze geen dwang heeft gebruikt. Dat vind ik dus gewoon onzin, ze stelt een keiharde deadline en verbindt keiharde consequenties aan een eventueel "nee" van haar partner. Dan mag je met veel gevoel voor understatement toch wel stellen dat er op zijn minst sprake is van "enige druk", of ben ik nou gek? Het verbaast mij overigens ook van Moonah, normaal gesproken vindt ik haar iemand die bijna altijd iets zinnigs heeft te vertellen en erg objectief is hier in R&P. Met het onder druk zetten van haar vriend en vervolgens keihard ontkennen dat ze hem dwingt lijkt het er toch wel enigzins op dat ze de werkelijkheid een beetje uit het oog verliest en dat werkelijk alles moet en zal wijken voor haar kinderwens, en dat vind ik best jammer. Dit soort dingen gebeurt natuurlijk in allerlei varianten veel vaker, vandaar mijn post die deze hele discussie aanzwengelde: "Weer een vent die gedwongen wordt kinderen te nemen door een vrouw met tikkende eierstokken...".
petitlapin2	donderdag 9 februari 2006 @ 21:58
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 21:33 schreef Grrrrrrrr het volgende: Dat vrouwen niet eeuwig de tijd hebben is mij bekend, mannen overigens ook niet hoor, op je 50ste nog vader worden lijkt mij ook verre van ideaal... Maar je gaat helemaal voorbij aan het feit dat Moonah het gewoon keihard gespeeld heeft en dan nog durft te beweren dat het zijn vrije keus is en ze geen dwang heeft gebruikt. Dat vind ik dus gewoon onzin, ze stelt een keiharde deadline en verbindt keiharde consequenties aan een eventueel "nee" van haar partner. Dan mag je met veel gevoel voor understatement toch wel stellen dat er op zijn minst sprake is van "enige druk", of ben ik nou gek? dus die vriend had haar wel "onder druk "mogen zetten, en moonah heel haar leven laten verderleven met een onvervulde kinderwens ? was je dan wel tevreden geweest ? dat de man het "keihard" had gespeeld en moonah uit angst om hem kwijt te geraken haar kinderwens opgeeft. had je dan gezegd " wel weer een vrouw die geen kinderen heeft omdat haar man het niet wil" in deze relatie was altijd iemand ongelukkig geweest, en is het nu zo'n drama omdat de man toegegeven heeft ? Nu zijn ze beiden tevreden. Als die man écht geen kinderen had gewild, was het einde relatie ...en dat gold voor beide partijen, en dit kon voor beiden niet blijven voortduren. Trouwens HARTELIJK gefeliciteerd moonah, geniet ervan
petitlapin2	donderdag 9 februari 2006 @ 22:00
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 21:02 schreef Maeghan het volgende: Hoe dan ook, of het nu wel of niet begrijpelijk is geoorloofd is, je kan toch moeilijk ontkennen dat je daarmee iemand onder druk zet. dat geldt toch voor beide partijen. als die man het been stijf had gehouden had hij haar ook onder druk gezet ... nu kan je wel SCHANDE roepen omdat moonah nu wél zwanger is. Dat had je dan ook moeten doen als moonah was gezwicht voor haar man
Moonah	donderdag 9 februari 2006 @ 22:09
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 21:33 schreef Grrrrrrrr het volgende: [..] Dat vrouwen niet eeuwig de tijd hebben is mij bekend, mannen overigens ook niet hoor, op je 50ste nog vader worden lijkt mij ook verre van ideaal... Maar je gaat helemaal voorbij aan het feit dat Moonah het gewoon keihard gespeeld heeft en dan nog durft te beweren dat het zijn vrije keus is en ze geen dwang heeft gebruikt. Dat vind ik dus gewoon onzin, ze stelt een keiharde deadline en verbindt keiharde consequenties aan een eventueel "nee" van haar partner. Dan mag je met veel gevoel voor understatement toch wel stellen dat er op zijn minst sprake is van "enige druk", of ben ik nou gek? Het verbaast mij overigens ook van Moonah, normaal gesproken vindt ik haar iemand die bijna altijd iets zinnigs heeft te vertellen en erg objectief is hier in R&P. Met het onder druk zetten van haar vriend en vervolgens keihard ontkennen dat ze hem dwingt lijkt het er toch wel enigzins op dat ze de werkelijkheid een beetje uit het oog verliest en dat werkelijk alles moet en zal wijken voor haar kinderwens, en dat vind ik best jammer. Dit soort dingen gebeurt natuurlijk in allerlei varianten veel vaker, vandaar mijn post die deze hele discussie aanzwengelde: "Weer een vent die gedwongen wordt kinderen te nemen door een vrouw met tikkende eierstokken...". Nu je wat genuanceerder reageert en ik inmiddels wat ben afgekoeld , wil ik eea best wat uitgebreider uitleggen hoor. Ik twijfelde vanaf +/- mijn 30e of ik al dan niet kinderen zou willen. Op mijn 33e heb ik mijn lief ontmoet, een heel stabiele relatie met hem opgebouwd. Veel vriendinnen en mijn zus krijgen kinderen. En dan steekt jaloezie de kop op. Jaloezie omdat zij wél een kind krijgen, en ik nog niet eens wist of ik het wel wilde. Ik heb eindeloze gesprekken met iedereen en vooral mijn lief gevoerd. Uiteindelijk was het voor mij heel duidelijk: Ik had wel degelijk een kinderwens. Mijn vriend wist dat dus, heeft dat hele wik-en-weegproces van nabij meegemaakt. Maar ja, híj was er nog niet aan toe zei hij. Dus geduld, geduld, geduld, tot ik dus inmiddels 36 was. En ja, dat is dus een issue bij de vrouw. Ik realiseerde me als ik echt moest wachten tot mijn vriend helemaal uit zichzelf op zijn elfendertigste zou besluiten of hij al dan niet kinderen zou willen (vooral dúrven... ik ken hem door en door), dat ik dan de vruchtbare leeftijd voorbij zou zijn. En Grrrrr, ik had geen keus. Een onvervulde kinderwens kan zo ontzettend gaan wringen. Het voelt zo als verraad tov jezelf om die intens diepe wens weg te duwen, maar ik deed dat, uit respect voor mijn man. Hij zag mijn enorme verdriet, omdat ik toch probeerde te accepteren dat ik nooit een kind zou krijgen. Maar uiteindelijk heb ik idd zelf gekozen: Ik wil heel graag een kind. En als de man van mijn leven dat echt niet wil, dan zou ik hem dus moeten verlaten. Hoe pijnlijk ook. En ik moest daar wel een tijdlimiet aan stellen voor mezelf. Want, wilde ik een andere man vinden en daar een stabiele relatie mee opbouwen en dan proberen een kind te krijgen, dan was ik ook alweer wat jaartjes verder. Want de optie 'zaadschieter' was geen optie voor mij. En zo is het dus gekomen. Mijn vriend heeft met vrienden die al wel kinderen hebben gesproken, veel met mij gesproken, vaak naar zijn broer met kinders gegaan. En toen realiseerde hij zich dat hij idd gewoon koudwatervrees had. Dus nee, er is serieus geen sprake geweest van dwang. Hij heeft met zijn hart en zijn verstand weloverwogen gekozen voor mij en een kindje. _{En mijn eerste reactie op jou was zo fel omdat het dus echt een jarenlang, wederzijds zeer respectvol proces is geweest. En ik voelde mij door jou onheus bejegend. Of had ik wellicht even last van opspelende zangerschapshormonen?} [ Bericht 1% gewijzigd door Moonah op 09-02-2006 22:19:20 ]
Moonah	donderdag 9 februari 2006 @ 22:10
	Oh, en PL en Etoile, dank voor jullie begrip en dank voor de felicitaties. Pfff, dit topic komt wel even dichtbij zeg. Zit gewoon te shaken.
petitlapin2	donderdag 9 februari 2006 @ 22:15
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 22:10 schreef Moonah het volgende: Oh, en PL en Etoile, dank voor jullie begrip en dank voor de felicitaties. Pfff, dit topic komt wel even dichtbij zeg. Zit gewoon te shaken. geniet gewoon van je zwangerschap . Het is moeilijk om uit te leggen aan mensen die het niet voelen wat het IS, een kinderwens. is het voor oktober ? da's nog een eindje !! de laatste loodjes wegen het zwaarst. Ik ben er bijna van af , geniet nog even van je mooi figuur
Moonah	donderdag 9 februari 2006 @ 22:21
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 22:15 schreef petitlapin2 het volgende: [..] geniet gewoon van je zwangerschap . Het is moeilijk om uit te leggen aan mensen die het niet voelen wat het IS, een kinderwens. is het voor oktober ? da's nog een eindje !! de laatste loodjes wegen het zwaarst. Ik ben er bijna van af , geniet nog even van je mooi figuur Yep, oktober. Sterkte PL.
Maeghan	donderdag 9 februari 2006 @ 22:28
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 22:00 schreef petitlapin2 het volgende: [..] dat geldt toch voor beide partijen. als die man het been stijf had gehouden had hij haar ook onder druk gezet ... nu kan je wel SCHANDE roepen omdat moonah nu wél zwanger is. Dat had je dan ook moeten doen als moonah was gezwicht voor haar man Zeg ik ergens dat het andersom niet zo zou zijn geweest? Heb ik ergens schande geroepen? Ik zeg alleen dat er als je het mij vraagt wel sprake is van druk. Dwang vind ik een stapje te ver, en zo heb ik het ook niet genoemd. Laat je niet zo op de kast jagen door die zwangerschapshormonen zeg. quote: Op donderdag 9 februari 2006 22:10 schreef Moonah het volgende: Oh, en PL en Etoile, dank voor jullie begrip en dank voor de felicitaties. Pfff, dit topic komt wel even dichtbij zeg. Zit gewoon te shaken. Niet zo stressen, is hartstikke ongezond. 't Is maar een forum.
Grrrrrrrr	donderdag 9 februari 2006 @ 22:31
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 22:09 schreef Moonah het volgende: [..] Nu je wat genuanceerder reageert en ik inmiddels wat ben afgekoeld , wil ik eea best wat uitgebreider uitleggen hoor. Ik twijfelde vanaf +/- mijn 30e of ik al dan niet kinderen zou willen. Op mijn 33e heb ik mijn lief ontmoet, een heel stabiele relatie met hem opgebouwd. Veel vriendinnen en mijn zus krijgen kinderen. En dan steekt jaloezie de kop op. Jaloezie omdat zij wél een kind krijgen, en ik nog niet eens wist of ik het wel wilde. Ik heb eindeloze gesprekken met iedereen en vooral mijn lief gevoerd. Uiteindelijk was het voor mij heel duidelijk: Ik had wel degelijk een kinderwens. Mijn vriend wist dat dus, heeft dat hele wik-en-weegproces van nabij meegemaakt. Maar ja, híj was er nog niet aan toe zei hij. Dus geduld, geduld, geduld, tot ik dus inmiddels 36 was. En ja, dat is dus een issue bij de vrouw. Ik realiseerde me als ik echt moest wachten tot mijn vriend helemaal uit zichzelf op zijn elfendertigste zou besluiten of hij al dan niet kinderen zou willen (vooral dúrven... ik ken hem door en door), dat ik dan de vruchtbare leeftijd voorbij zou zijn. En Grrrrr, ik had geen keus. Een onvervulde kinderwens kan zo ontzettend gaan wringen. Het voelt zo als verraad tov jezelf om die intens diepe wens weg te duwen, maar ik deed dat, uit respect voor mijn man. Hij zag mijn enorme verdriet, omdat ik toch probeerde te accepteren dat ik nooit een kind zou krijgen. Maar uiteindelijk heb ik idd zelf gekozen: Ik wil heel graag een kind. En als de man van mijn leven dat echt niet wil, dan zou ik hem dus moeten verlaten. Hoe pijnlijk ook. En ik moest daar wel een tijdlimiet aan stellen voor mezelf. Want, wilde ik een andere man vinden en daar een stabiele relatie mee opbouwen en dan proberen een kind te krijgen, dan was ik ook alweer wat jaartjes verder. Want de optie 'zaadschieter' was geen optie voor mij. En zo is het dus gekomen. Mijn vriend heeft met vrienden die al wel kinderen hebben gesproken, veel met mij gesproken, vaak naar zijn broer met kinders gegaan. En toen realiseerde hij zich dat hij idd gewoon koudwatervrees had. Dus nee, er is serieus geen sprake geweest van dwang. Hij heeft met zijn hart en zijn verstand weloverwogen gekozen voor mij en een kindje. _{En mijn eerste reactie op jou was zo fel omdat het dus echt een jarenlang, wederzijds zeer respectvol proces is geweest. En ik voelde mij door jou onheus bejegend. Of had ik wellicht even last van opspelende zangerschapshormonen?} Kijk, nou geef je zelf ook een iets genuanceerder beeld van de hele situatie. Zo'n verhaal komt net iets anders over dan je eerdere post in dit topic. Ik maak even van de gelegenheid gebruik om zonder cynisme te zeggen: gefeliciteerd met je zwangerschap.
Grrrrrrrr	donderdag 9 februari 2006 @ 22:37
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 22:00 schreef petitlapin2 het volgende: [..] dat geldt toch voor beide partijen. als die man het been stijf had gehouden had hij haar ook onder druk gezet ... Geen kinderen willen is niet hetzelfde als iemand te kennen geven dat je binnen 2 maanden de relatie gaat verbreken als je partner niet voor die tijd beslist of hij/zij wel kinderen wil. "Wil je ooit kinderen?" "Nee, ik denk het niet..." "Zet me niet zo onder druk lul!!!! " Get the idea? Maar Moonah heeft met haar verhaal mij wel overtuigd dat het allemaal wat minder cru was dan ik het voorstelde .
Moonah	donderdag 9 februari 2006 @ 22:43
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 22:37 schreef Grrrrrrrr het volgende: Maar Moonah heeft met haar verhaal mij wel overtuigd dat het allemaal wat minder cru was dan ik het voorstelde . Mooi! _{En tnx.}
pmponer	vrijdag 10 februari 2006 @ 09:01
	Moonah gefeliciteerd natuurlijk Het kwam idd wat cru over zoals je het eerst stelde. Nu zijn er natuurlijk ook vrouwen die het echt zo bot stellen je krijgt tot dan om te besluiten en als je niet wilt ben ik weg. Opzich wordt je dan natuurlijk onder druk gezet als man, maar je hebt natuurlijk nog steeds de keuze. Wat ik me dan wel afvraag wanneer je vrouw bent een erg grote kinderwens hebt een geweldige relatie hebt. Maar je man wil geen kinderen. En je besluit om weg te gaan want de deadline verloopt. Ga je dan zomaar een kind verwekken met iemand die eigenlijk een stuk minder bij je past? Verder wodt de tijdsdruk voor die keuze ook vaak bepaald door de leeftijd van een vrouw stel je bent als vrouw 35 en je verlaat je partner vanwege dit probleem. Neem je dan nog de tijd om een goede relatie op te bouwen met een nieuwe partner of kom je dan gewoon thuis met iemand van de kneuzenkermis die toevallig zaad over heeft?
miss_sly	vrijdag 10 februari 2006 @ 09:20
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 22:09 schreef Moonah het volgende: [..] Nu je wat genuanceerder reageert en ik inmiddels wat ben afgekoeld , wil ik eea best wat uitgebreider uitleggen hoor. Ik twijfelde vanaf +/- mijn 30e of ik al dan niet kinderen zou willen. Op mijn 33e heb ik mijn lief ontmoet, een heel stabiele relatie met hem opgebouwd. Veel vriendinnen en mijn zus krijgen kinderen. En dan steekt jaloezie de kop op. Jaloezie omdat zij wél een kind krijgen, en ik nog niet eens wist of ik het wel wilde. Ik heb eindeloze gesprekken met iedereen en vooral mijn lief gevoerd. Uiteindelijk was het voor mij heel duidelijk: Ik had wel degelijk een kinderwens. Mijn vriend wist dat dus, heeft dat hele wik-en-weegproces van nabij meegemaakt. Maar ja, híj was er nog niet aan toe zei hij. Dus geduld, geduld, geduld, tot ik dus inmiddels 36 was. En ja, dat is dus een issue bij de vrouw. Ik realiseerde me als ik echt moest wachten tot mijn vriend helemaal uit zichzelf op zijn elfendertigste zou besluiten of hij al dan niet kinderen zou willen (vooral dúrven... ik ken hem door en door), dat ik dan de vruchtbare leeftijd voorbij zou zijn. En Grrrrr, ik had geen keus. Een onvervulde kinderwens kan zo ontzettend gaan wringen. Het voelt zo als verraad tov jezelf om die intens diepe wens weg te duwen, maar ik deed dat, uit respect voor mijn man. Hij zag mijn enorme verdriet, omdat ik toch probeerde te accepteren dat ik nooit een kind zou krijgen. Maar uiteindelijk heb ik idd zelf gekozen: Ik wil heel graag een kind. En als de man van mijn leven dat echt niet wil, dan zou ik hem dus moeten verlaten. Hoe pijnlijk ook. En ik moest daar wel een tijdlimiet aan stellen voor mezelf. Want, wilde ik een andere man vinden en daar een stabiele relatie mee opbouwen en dan proberen een kind te krijgen, dan was ik ook alweer wat jaartjes verder. Want de optie 'zaadschieter' was geen optie voor mij. En zo is het dus gekomen. Mijn vriend heeft met vrienden die al wel kinderen hebben gesproken, veel met mij gesproken, vaak naar zijn broer met kinders gegaan. En toen realiseerde hij zich dat hij idd gewoon koudwatervrees had. Dus nee, er is serieus geen sprake geweest van dwang. Hij heeft met zijn hart en zijn verstand weloverwogen gekozen voor mij en een kindje. _{En mijn eerste reactie op jou was zo fel omdat het dus echt een jarenlang, wederzijds zeer respectvol proces is geweest. En ik voelde mij door jou onheus bejegend. Of had ik wellicht even last van opspelende zangerschapshormonen?} Heel goed beschreven, Moonah! En van harte gefeliciteerd
petitlapin2	vrijdag 10 februari 2006 @ 09:23
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 09:01 schreef pmponer het volgende: Ga je dan zomaar een kind verwekken met iemand die eigenlijk een stuk minder bij je past? Verder wodt de tijdsdruk voor die keuze ook vaak bepaald door de leeftijd van een vrouw stel je bent als vrouw 35 en je verlaat je partner vanwege dit probleem. Neem je dan nog de tijd om een goede relatie op te bouwen met een nieuwe partner of kom je dan gewoon thuis met iemand van de kneuzenkermis die toevallig zaad over heeft? waarom het zo cru stellen ? waarom zou je niet iemand kunnen tegenkomen die wél bij je past. Ik zou nooit een relatie aanknopen met iemand die maar zus en zo is in ieder geval ... trouwens, als de tijd écht dringt en je kan niet wachten op een goede relatie, zou je nog kunnen denken aan spermabank , dan is er gewoon geen vader.
RM-rf	vrijdag 10 februari 2006 @ 09:24
	quote: Op donderdag 9 februari 2006 22:37 schreef Grrrrrrrr het volgende: Geen kinderen willen is niet hetzelfde als iemand te kennen geven dat je binnen 2 maanden de relatie gaat verbreken als je partner niet voor die tijd beslist of hij/zij wel kinderen wil. "Wil je ooit kinderen?" "Nee, ik denk het niet..." "Zet me niet zo onder druk lul!!!! " Get the idea? ik denk dat dat heel erg vanuit een man's visie gedacht is ... dan is dat 'och, voorlopig niet', wat voor een man weinig betekenis is, wel degelijk ook een vorm van 'drukmiddel', omdat voor vrouwen die biologische klok een zeer sterk gevoel kan zijn (overigens, soms heb ik het idee dat dat ook een beetje overdreven wordt, een vrouw kan prima boven de 40 nog kinderen krijgen, natuurlijk de vruchtbaarheid is wat minder, en er is een ietwat groter risico op handicaps; maar sommige vrouwen lijken die biologische klok-gevoelens wel iets te overdrijven, alsof het een inlevertijdstip van het kieskantoor in Margraten is) .... Maar ik heb inderdaad het idee dat mannen dit vaker 'afhouden' en 'uitstellen', met het ide dat het later ook wel kan, en soms met onzinnige ideeen (beweren 'te willen reizen', en dan 1 keer per jaar een weekje te skieen in Kitzbuhl en 's zomers twee weekjes Isla Margarita ...tjah) ... Misschien speelt er een beetje ook de angst dat als ze hun kind verwekt heeft, hun 'bidsprinkhanen'-vrouwtje opeens minder hard hen nodig zal blijven hebben en ze het risico lopen makkelijker 'terzijde' geschoven te worden, snel 'op de tweede plaats' te komen bij hun vrouw (iets wat deels ook klopt) overigens, Moonah natuurlijk ook zeer gefeliciteerd (jezus, nu wordt het zeker opeens zo'n slappe OUD-knus-knuffel-kroel-thread, terwijl het nét zo lekker een 'spicy' discussie was...)
miss_sly	vrijdag 10 februari 2006 @ 09:27
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 09:23 schreef petitlapin2 het volgende: [..] waarom het zo cru stellen ? waarom zou je niet iemand kunnen tegenkomen die wél bij je past. Ik zou nooit een relatie aanknopen met iemand die maar zus en zo is in ieder geval ... trouwens, als de tijd écht dringt en je kan niet wachten op een goede relatie, zou je nog kunnen denken aan spermabank , dan is er gewoon geen vader. Dat is anders wel een hele moeilijke keus hoor. Want bedenk je wel dat je dan overal alleen voor staat. Het is misschien heel leuk om een kindje te hebben, en als je een beetje een sociaal netwerk hebt (ouders, familie, vrienden) die je kunnen helpen, kom je een heel eind, maar toch...alle moeilijke EN leuke dingen moet je alleen doorheen, alle beslissingen moet je alleen maken (zelfs al kun je feedback krijgen van je netwerk, het is toch JOUW beslissing over JOUW kind). Het lijkt mij ontzettend zwaar om alleen te doen. Niet dat het geen optie zou zijn, maar wel een waar erg goed over nagedacht moet worden, lijkt me.
miss_sly	vrijdag 10 februari 2006 @ 09:31
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 09:24 schreef RM-rf het volgende: [..] ik denk dat dat heel erg vanuit een man's visie gedacht is ... dan is dat 'och, voorlopig niet', wat voor een man weinig betekenis is, wel degelijk ook een vorm van 'drukmiddel', omdat voor vrouwen die biologische klok een zeer sterk gevoel kan zijn (overigens, soms heb ik het idee dat dat ook een beetje overdreven wordt, een vrouw kan prima boven de 40 nog kinderen krijgen, natuurlijk de vruchtbaarheid is wat minder, en er is een ietwat groter risico op handicaps; maar sommige vrouwen lijken die biologische klok-gevoelens wel iets te overdrijven, alsof het een inlevertijdstip van het kieskantoor in Margraten is) .... Maar ik heb inderdaad het idee dat mannen dit vaker 'afhouden' en 'uitstellen', met het ide dat het later ook wel kan, en soms met onzinnige ideeen (beweren 'te willen reizen', en dan 1 keer per jaar een weekje te skieen in Kitzbuhl en 's zomers twee weekjes Isla Margarita ...tjah) ... Misschien speelt er een beetje ook de angst dat als ze hun kind verwekt heeft, hun 'bidsprinkhanen'-vrouwtje opeens minder hard hen nodig zal blijven hebben en ze het risico lopen makkelijker 'terzijde' geschoven te worden, snel 'op de tweede plaats' te komen bij hun vrouw (iets wat deels ook klopt) overigens, Moonah natuurlijk ook zeer gefeliciteerd (jezus, nu wordt het zeker opeens zo'n slappe OUD-knus-knuffel-kroel-thread, terwijl het nét zo lekker een 'spicy' discussie was...) Ik denk dat veel mannen die die 'later' wel oprecht menen, maar zich echt niet bewust zijn van de tijdsdruk. Jij kunt wel zeggen dat het boven de 40 ook nog kan, en daar heb je gelijk in, maar het is natuurlijk in veel gevallen ook nog eens niet zo dat op het moment dat ze besluiten het te willen, het ook meteen lukt. Als je dan wacht tot je 40e, en het gaat moeizaam, heb je wellicht alsnog pech...
pmponer	vrijdag 10 februari 2006 @ 09:33
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 09:23 schreef petitlapin2 het volgende: [..] waarom het zo cru stellen ? waarom zou je niet iemand kunnen tegenkomen die wél bij je past. Ik zou nooit een relatie aanknopen met iemand die maar zus en zo is in ieder geval ... trouwens, als de tijd écht dringt en je kan niet wachten op een goede relatie, zou je nog kunnen denken aan spermabank , dan is er gewoon geen vader. Ik stelde dat zo cru omdat sommige vrouwen, het ook zo cru kunnen stellen van okay je hebt tot 1 juni als ik dan niet zwanger van je mag worden dan ga ik. Ik vroeg me dan af wat zo'n vrouw dan gaat doen, neemt ze dan genoegen met een relatie die "minder" is of gaat ze idd voor de BOM. Kijk ik kan me verder niet voorstellen hoe dat is zo een biologische klok enzo, maar ik kan me wel voorstellen dat je kinderwens zo groot kan zijn dat je relatie daarom stuk loopt.
petitlapin2	vrijdag 10 februari 2006 @ 09:34
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 09:27 schreef miss_sly het volgende: Dat is anders wel een hele moeilijke keus hoor. Want bedenk je wel dat je dan overal alleen voor staat. Het is misschien heel leuk om een kindje te hebben, en als je een beetje een sociaal netwerk hebt (ouders, familie, vrienden) die je kunnen helpen, kom je een heel eind, maar toch...alle moeilijke EN leuke dingen moet je alleen doorheen, alle beslissingen moet je alleen maken (zelfs al kun je feedback krijgen van je netwerk, het is toch JOUW beslissing over JOUW kind). Het lijkt mij ontzettend zwaar om alleen te doen. Niet dat het geen optie zou zijn, maar wel een waar erg goed over nagedacht moet worden, lijkt me. tuurlijk is het zwaar, he tis een keiharde keuze ... maar liever dat dan een onvervulde kinderwens ... het leven is zo onvoorspelbaar, je kan denken dat je dan toch liefst bij je man blijft, die je dan dumpt als je 41 bent of zo, en een kind krijgen redelijk hopeloos wordt ... ik wil nu niet alle doemscenario's beschrijven, maar je hebt geen zekerheden in het leven, geen enkele, ... je moet gewoon weten wat je zelf écht wil, en dat niet laten afhangen van een ander, niet van je partner. Je leeft tenslotte je eigen leven. En ik weet dat ik een kind té graag wil, dus mijn keuze zou gemaakt zijn.
pmponer	vrijdag 10 februari 2006 @ 09:37
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 09:31 schreef miss_sly het volgende: [..] Ik denk dat veel mannen die die 'later' wel oprecht menen, maar zich echt niet bewust zijn van de tijdsdruk. Ik denk dat je daar wel gelijk in hebt. Ik zelf heb ook zoiets dat kan allemaal later nog wel. Ik weet dus ook niet zeker of ik kinderen wil ja of nee. Het is echter wel zeker dat ik na mijn 35-ste geen vader meer wil worden. _{en nu ook nog niet}
miss_sly	vrijdag 10 februari 2006 @ 09:43
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 09:34 schreef petitlapin2 het volgende: [..] tuurlijk is het zwaar, he tis een keiharde keuze ... maar liever dat dan een onvervulde kinderwens ... het leven is zo onvoorspelbaar, je kan denken dat je dan toch liefst bij je man blijft, die je dan dumpt als je 41 bent of zo, en een kind krijgen redelijk hopeloos wordt ... ik wil nu niet alle doemscenario's beschrijven, maar je hebt geen zekerheden in het leven, geen enkele, ... je moet gewoon weten wat je zelf écht wil, en dat niet laten afhangen van een ander, niet van je partner. Je leeft tenslotte je eigen leven. En ik weet dat ik een kind té graag wil, dus mijn keuze zou gemaakt zijn. Dat is heel mooi dat je dat zo zeker weet. En het is ook heel gemakkelijk praten vanuit de positie waarin je die keus niet hoeft te maken Als je werkelijk in de positie zou zitten dat het anders zou zijn, zou het misschien ook voor jou niet zo'n simpele beslissing blijken. Gelukkig zul je dat niet weten, maar goed...
petitlapin2	vrijdag 10 februari 2006 @ 09:48
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 09:43 schreef miss_sly het volgende: Dat is heel mooi dat je dat zo zeker weet. En het is ook heel gemakkelijk praten vanuit de positie waarin je die keus niet hoeft te maken Als je werkelijk in de positie zou zitten dat het anders zou zijn, zou het misschien ook voor jou niet zo'n simpele beslissing blijken. Gelukkig zul je dat niet weten, maar goed... eigenlijk ben ik er zeker van dat ik het wel weet. Want wat onze verhuis betreft naar de VS, heb ik echt de schrik gehad dat het permanent zou zijn. En ik wist toen heel goed dat als hij zou gezegd hebben: ik wil permanent emigreren, dan was onze relatie uit geweest ... dat was heel duidelijk voor mij...
miss_sly	vrijdag 10 februari 2006 @ 09:58
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 09:48 schreef petitlapin2 het volgende: [..] eigenlijk ben ik er zeker van dat ik het wel weet. Want wat onze verhuis betreft naar de VS, heb ik echt de schrik gehad dat het permanent zou zijn. En ik wist toen heel goed dat als hij zou gezegd hebben: ik wil permanent emigreren, dan was onze relatie uit geweest ... dat was heel duidelijk voor mij... Je haalt nu weer 2 dingen door elkaar: emigreren en kinderen krijgen. Je praat vanuit de positie dat beiden zijn zoals je wilt, dus is het vrij moeilijk te bepalen in hoeverre je misschien anders had gereageerd, was de situatie anders geweest.
BE	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:06
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 09:27 schreef miss_sly het volgende: Dat is anders wel een hele moeilijke keus hoor. Want bedenk je wel dat je dan overal alleen voor staat. Het is misschien heel leuk om een kindje te hebben, en als je een beetje een sociaal netwerk hebt (ouders, familie, vrienden) die je kunnen helpen, kom je een heel eind, maar toch...alle moeilijke EN leuke dingen moet je alleen doorheen, alle beslissingen moet je alleen maken (zelfs al kun je feedback krijgen van je netwerk, het is toch JOUW beslissing over JOUW kind). Het lijkt mij ontzettend zwaar om alleen te doen. Niet dat het geen optie zou zijn, maar wel een waar erg goed over nagedacht moet worden, lijkt me. Ik zou het wel zo gedaan hebben. Voor mij zou de overweging zijn geweest 'nu kan ik nog een kindje krijgen maar de tijd dringt' en er is altijd nog veel meer tijd om weer een partner te vinden die van zowel jou als dat kindje dat je zo graag wilde houdt. Het 'geen kinderen willen' zou voor mij ook uiteindelijk een reden kunnen zijn om een relatie te verbreken. Iemand die geen kinderen zou willen is dan namelijk blijkbaar toch niet die persoon die precies bij mij past. Je hoeft niet op alle vlakken hetzelfde te willen in een relatie, dat zou aardig saai worden, maar iets dat voor mij zo fundamenteel is voor wie ik ben en wie ik wil zijn _{(jaja, klinkt aardig dramatisch, maar zo voelt het wel, die 'wens' is zo ontzettend groot dat het bijna geen wens meer is maar een 'moeten')} wil ik kunnen delen met degene waarmee ik de rest van mijn leven wil doorbrengen. _{Niet kúnnen krijgen is weer een heel ander verhaal. Voordat iedereen nu denkt dat ik elke vent die mij geen kind kan of wil geven zomaar even de deur uit schop.} [ Bericht 0% gewijzigd door BE op 10-02-2006 10:13:09 ]
petitlapin2	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:08
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 09:58 schreef miss_sly het volgende: Je haalt nu weer 2 dingen door elkaar: emigreren en kinderen krijgen. Je praat vanuit de positie dat beiden zijn zoals je wilt, dus is het vrij moeilijk te bepalen in hoeverre je misschien anders had gereageerd, was de situatie anders geweest. het komt op hetzelfde neer, behoudt je de relatie of zijn de toegevingen te zwaar en kan je er niet mee leven. iig mijn kinderwens is te sterk, daar kan geen man tegen op, zelfs mijn eigen man niet. Hetzelfde met mijn wens om hier dicht bij mijn famile en vrienden te leven. Ik kan er persoonlijk niet aan denken kinderloos te blijven. Ik kan gerust zonder mijn man leven ( ik wil het niet, maar ik kan het wel). Ik heb al genoeg afstand moeten nemen van 'liefdes van mijn leven' om te weten dat ik dat perfect overleef ... zonder kinderen, da's een ander verhaal, nee, dat trek ik niet ...
miss_sly	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:09
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 10:06 schreef Brighteyes het volgende: [..] Ik zou het wel zo gedaan hebben. Voor mij zou de overweging zijn geweest 'nu kan ik nog een kindje krijgen maar de tijd dringt' en er is altijd nog veel meer tijd om weer een partner te vinden die van zowel jou als dat kindje dat je zo graag wilde houdt. Het 'geen kinderen willen' zou voor mij ook uiteindelijk een reden kunnen zijn om een relatie te verbreken. Iemand die geen kinderen zou willen is dan namelijk blijkbaar toch niet die persoon die precies bij mij past. Je hoeft niet op alle vlakken hetzelfde te willen in een relatie, dat zou aardig saai worden, maar iets dat voor mij zo fundamenteel is voor wie ik ben en wie ik wil zijn _{(jaja, klinkt aardig dramatisch, maar zo voelt het wel, die 'wens' is zo ontzettend groot dat het bijna geen wens meer is maar een 'moeten')} wil ik kunnen delen met degene waarmee ik de rest van mijn leven wil doorbrengen. _{Niet kúnnen krijgen is weer een heel ander verhaal. Voordat iedereen nu denkt dat ik elke vent die mijn kind kan of wil geven zomaar even de deur uit schop.} Ow, ik zou het zelf misschien ook wel doen. Ik zeg ook neit dat het een onmogelijke optie is, maar het is wel iets om goed te overdenken en niet iets dat je even snel beslist, toch? Ik wilde alleen even aangeven dat het niet zoiets is van: Ow, dit werkt niet, ik doe het wel even alleen....
petitlapin2	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:11
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 10:09 schreef miss_sly het volgende: Ow, ik zou het zelf misschien ook wel doen. Ik zeg ook neit dat het een onmogelijke optie is, maar het is wel iets om goed te overdenken en niet iets dat je even snel beslist, toch? Ik wilde alleen even aangeven dat het niet zoiets is van: Ow, dit werkt niet, ik doe het wel even alleen.... eerlijk gezegd moet ik daar helemaal niet lang over nadenken "Ow, dit werkt niet, ik doe het wel even alleen....", zo zou ik dus wel redeneren ...
miss_sly	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:12
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 10:11 schreef petitlapin2 het volgende: [..] eerlijk gezegd moet ik daar helemaal niet lang over nadenken "Ow, dit werkt niet, ik doe het wel even alleen....", zo zou ik dus wel redeneren ... Dat zou ik dus redelijk onbezonnen vinden, maar ieder zijn ding... Grote kans dat het dan heel zwaar tegen zou vallen.... En nogmaals: je bent zwanger, dus het is een situatie waarin je niet komt, dus je weet niet of het daadwerkelijk zo simpel zou zijn...
het.ismij	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:15
	K snap niet dat iemand zo dwaas/blind kan staren op kids. * het.ismij houd weer even ze mond.
petitlapin2	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:17
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 10:12 schreef miss_sly het volgende: En nogmaals: je bent zwanger, dus het is een situatie waarin je niet komt, dus je weet niet of het daadwerkelijk zo simpel zou zijn... alsof je altijd in de situatie zelf moet zitten om te weten hoe je zou reageren . In ieder geval zou ik dan geprobeerd hebben, al valt het tegen, beter dan heel mijn leven te denken "wat als" ... trouwens zijn dit discussies die je best al snel in de relatie zou moeten hebben, wij hadden op voorhand beslist dat als er een medische mallemolen nodig zou geweest zijn, of adoptie ( en daar was een grote kans), dat we er 3000 % voor zouden gaan ... anders had onze relatie nooit ontstaan ...
BE	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:19
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 10:09 schreef miss_sly het volgende: Ow, ik zou het zelf misschien ook wel doen. Ik zeg ook neit dat het een onmogelijke optie is, maar het is wel iets om goed te overdenken en niet iets dat je even snel beslist, toch? Ik wilde alleen even aangeven dat het niet zoiets is van: Ow, dit werkt niet, ik doe het wel even alleen.... Oh nee, maar uiteraard niet. Ik zou niet over 1 nacht ijs gaan daarin. Voorbeeld. Mijn vorige vriend wilde nog geen kinderen terwijl ik er al klaar voor was. (Ik was een paar jaar ouder dan hij, hij studeerde nog.) Het ging uit en na een paar maanden kwamen we weer bij elkaar. Toen zei een vriendinnetje tegen mij 'Ja maar... je kinderwens dan?'. En mijn antwoord was toen 'Liever een paar jaar wachten en samen met hem, dan nu zonder hem en maar hopen dat er nog iemand anders langs komt die ze wel met mij wil'. _{En ik had sinds we de eerste keer uit elkaar gingen in mijn hoofd al iets van 'als ik dan en dan die man nog niet ben tegen gekomen, dan ga ik het wrsch alleen proberen'.} Dus het is idd niet dat ik zomaar even zou denken 'Niet? Nou eh... doei! Doe je de deur dicht als je weg gaat?'. _{Ik zit momenteel in het gesprek 'ik wil wel, hij nog even niet'. En dat is oh zo vreselijk moeilijk. Maar het laatste wat ik zou willen is dat hij zegt 'Ok dan... omdat jij het zo graag wil'. Dit is toch iets dat je samen moet willen. En iedereen zegt dan 'Ja, maar je moet het toch respecteren, dat hij wil wachten'. En dan denk ik soms 'En ik dan? Waarom moet ik dan wel wachten? Waarom telt mijn wens niet even hard mee?'. Totdat de hormonen weer kalmeren en de ratio weer de overhand krijgt en ik wel snap dat niet willen zwaarder telt dan wel willen.}
petitlapin2	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:19
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 10:15 schreef het.ismij het volgende: K snap niet dat iemand zo dwaas/blind kan staren op kids. * het.ismij houd weer even ze mond. ik hoe iemand zo dwaas/blind kan staren op een partner ... vooral als er heel zware toegevingen moeten gebeuren.
BE	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:21
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 10:15 schreef het.ismij het volgende: K snap niet dat iemand zo dwaas/blind kan staren op kids. * het.ismij houd weer even ze mond. Geloof me... als je dat niet hebt, dan heb je dat niet. En dan snap ik weer prima dat je dat niet kan snappen. Hell, ik snap mezelf al soms niet.
petitlapin2	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:21
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 10:19 schreef Brighteyes het volgende: _{en ik wel snap dat niet willen zwaarder telt dan wel willen.} _{ik snap dat niet ? ik vind dat willen en niet willen even zwaar tellen}
het.ismij	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:21
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 10:19 schreef petitlapin2 het volgende: [..] ik hoe iemand zo dwaas/blind kan staren op een partner ... vooral als er heel zware toegevingen moeten gebeuren. Snap k ook niet.
miss_sly	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:26
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 10:17 schreef petitlapin2 het volgende: [..] alsof je altijd in de situatie zelf moet zitten om te weten hoe je zou reageren . Klopt, maar ik ben persoonlijk van mening dat men over dat soort zaken dan iets minder stellig zou kunnen zijn, en geen woorden gebruiken als 'nooit', 'altijd', en 'zeker weten'. quote: In ieder geval zou ik dan geprobeerd hebben, al valt het tegen, beter dan heel mijn leven te denken "wat als" ... trouwens zijn dit discussies die je best al snel in de relatie zou moeten hebben, wij hadden op voorhand beslist dat als er een medische mallemolen nodig zou geweest zijn, of adoptie ( en daar was een grote kans), dat we er 3000 % voor zouden gaan ... anders had onze relatie nooit ontstaan ... En ieder mens zit anders in elkaar, iedere situatie is anders, dus in algemeenheden spreken en zeggen dat ándere mensen iets 'moeten' omdat jij dat zo ervaren hebt en voelt, vind ik wat dwingend...
BE	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:27
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 10:19 schreef petitlapin2 het volgende: ik hoe iemand zo dwaas/blind kan staren op een partner ... vooral als er heel zware toegevingen moeten gebeuren. Maar ook dat is weer persoonlijk... Zoals ik zei, ik zou echt niet zomaar mijn partner even opzij schuiven. Een relatie met iemand waarmee je dacht oud te gaan worden zomaar even afbreken is niet niks hoor!
deedeetee	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:28
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 10:15 schreef het.ismij het volgende: K snap niet dat iemand zo dwaas/blind kan staren op kids. * het.ismij houd weer even ze mond. het is gewoon een innerlijke * dwang * die gaat niet weg door te redeneren dat kinderen óók vaak lastig kunnen zijn en duur ensow. En als de partner het dan niet zo ziet zitten gaat dat bijna dwangmatige wensgevoel écht niet weg hoor. Ik vind 't knap dat Brighteyes er zo goed mee om kan gaan.
BE	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:29
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 10:21 schreef petitlapin2 het volgende: _{ik snap dat niet ? ik vind dat willen en niet willen even zwaar tellen} Ik denk dan vanuit de gedachte dat er dan straks mss een kindje is die 1 ouder heeft die zielsveel van hem/haar houdt en 1 ouder die eigenlijk helemaal niet zo blij is met dat kindje (want hij/zij is ertoe gedwongen) en de kans is dan heel groot dat die ouder dat kindje dan de schuld gaat geven van bepaalde dingen die niet meer kunnen etc. etc. Kan je hele nare situaties van krijgen. Dus vandaar dat ik zeg 'niet willen telt zwaarder'. Het gaat hier wel om een kind die verder nergens om gevraagd heeft, dus dan vind ik het niet fair om dat erdoor te drukken bij de ander...
petitlapin2	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:31
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 10:26 schreef miss_sly het volgende: Klopt, maar ik ben persoonlijk van mening dat men over dat soort zaken dan iets minder stellig zou kunnen zijn, en geen woorden gebruiken als 'nooit', 'altijd', en 'zeker weten'. En ieder mens zit anders in elkaar, iedere situatie is anders, dus in algemeenheden spreken en zeggen dat ándere mensen iets 'moeten' omdat jij dat zo ervaren hebt en voelt, vind ik wat dwingend... heb ik iemand gedwongen tot iets en jij mag blijven denken dat ik misschien milder zou reageren als ik in de situatie zou zitten ... kijk, ik denk het niet, het is gewoon een oerdrang van mij om moeder te zijn. een partner is een partner, met iemand anders kan ik ook perfect gelukkig worden ... zonder kinderen nooit écht ... dus idd, ik blijf nooit bij een partner die niet met mij aan kinderen wil beginnen, dar ben ik rotsvast van overtuigd. zeker weten dus! jammer maar waar!
BE	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:32
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 10:28 schreef deedeetee het volgende: Ik vind 't knap dat Brighteyes er zo goed mee om kan gaan. Proberen hoor! Proberen... want het lukt niet altijd. Soms verander ik zelf in een klein kind die denkt 'Ik wil het, ik wil het, ik wil het! En wel nu!'. Maar er samen over praten helpt wel en lucht wel op.
petitlapin2	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:32
	ah, ik zie het nu al miss_sly, die moeten ... tja, misschien heb ik me daar te hard in uitgedrukt, maar aangezien het met mijn vruchtbaarheidskansen niet te goed gesteld was, wou ik altijd zeker weten dat mijn toekomstige partner vér zou willen gaan voor kinderen ...
pomtiedom	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:33
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 01:41 schreef Tobbes het volgende: [..] Ik denk van wel Als dat zo was dan zouden getrouwde stellen altijd minimaal 1 kind hebben als ze lachaamlijk daartoe in staat zijn. Dat is niet zo, wat je zegt is daarmee dus ook ontkracht.
het.ismij	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:40
	excuses alvast voor het volgende mocht dit tikje bot overkomen maar goed. k zet het toch even neer. Je zegt dat je zomaar je partner op zou geven om kids te krijgen, Hoe reeel sta jij in godsnaam in het leven? Je gaat naar het buitenland met je man terwijl je daar geen zin in hebt (daar komt het op neer) Je krijgt kids, die overal en nergens opgroeien, dat ik zowiezo al niet zou willen voor mijn kind. Ik krijg het idee dat je er totaal niet over hebt nagedacht wat de gevolgen zijn van dergelijke acties zijn. Het komt op mij over, en ik denk op wel meer, dat je ten koste van alles kids wilt.is dat niet een beetje,.... PSYCHO!? Imo iig wel. Begrijp me niet verkeerd, k ben niet anti kids ofzo, k vin ze wel grappig. Me neefje van nu net 2 vin k het eind. Maar ik meot er niet aan denken om er zelf 1 te hebben.
petitlapin2	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:45
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 10:40 schreef het.ismij het volgende: excuses alvast voor het volgende mocht dit tikje bot overkomen maar goed. k zet het toch even neer. Je zegt dat je zomaar je partner op zou geven om kids te krijgen, Hoe reeel sta jij in godsnaam in het leven? Je gaat naar het buitenland met je man terwijl je daar geen zin in hebt (daar komt het op neer) Je krijgt kids, die overal en nergens opgroeien, dat ik zowiezo al niet zou willen voor mijn kind. Ik krijg het idee dat je er totaal niet over hebt nagedacht wat de gevolgen zijn van dergelijke acties zijn. Het komt op mij over, en ik denk op wel meer, dat je ten koste van alles kids wilt.is dat niet een beetje,.... PSYCHO!? Imo iig wel. Begrijp me niet verkeerd, k ben niet anti kids ofzo, k vin ze wel grappig. Me neefje van nu net 2 vin k het eind. Maar ik meot er niet aan denken om er zelf 1 te hebben. wat zijn de gevolgen dan ?
het.ismij	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:51
	Geen vaste basis/omgeving/vriendjes/vriedinnetjes voor een kind lijkt me nou toch niet echt perfect om op te groeien. _{oke k ben geen expert, is mijn mening.} Maar neemt niet weg dat ik er nog steeds van overtuigd ben dat je imo ten koste van alles kids wilt. ma goed, k hou derover op. Ik wens je iig oprecht al het geluk en gezondheid van de wereld met en voor je kids.
petitlapin2	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:55
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 10:51 schreef het.ismij het volgende: Geen vaste basis/omgeving/vriendjes/vriedinnetjes voor een kind lijkt me nou toch niet echt perfect om op te groeien. _{oke k ben geen expert, is mijn mening.} Maar neemt niet weg dat ik er nog steeds van overtuigd ben dat je imo ten koste van alles kids wilt. ma goed, k hou derover op. Ik wens je iig oprecht al het geluk en gezondheid van de wereld met en voor je kids. qua vaste basis ben ik het niet met je eens. We gaan niet rondtrekken hé, maar verhuizen. En na vier jaar komen we terug ? alsof er niet veel mensen zijn die verhuizen met jonge kinderen ? van een appartement naar een huis verder weg ? en ja, ik wil kinderen, een oerdrang, een instinct, en inderdaad, daar moet veel voor wijken. Zoals tijdens mijn studies ook alles moet wijken, en voor andere dingen die ik als belangrijk beschouw
het.ismij	vrijdag 10 februari 2006 @ 10:56
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 10:55 schreef petitlapin2 het volgende: [..] qua vaste basis ben ik het niet met je eens. We gaan niet rondtrekken hé, maar verhuizen. En na vier jaar komen we terug ? alsof er niet veel mensen zijn die verhuizen met jonge kinderen ? van een appartement naar een huis verder weg ? Das waar indd.
Maeghan	vrijdag 10 februari 2006 @ 13:30
	Ja, alles bij elkaar denk ik niet dat het veel invloed heeft op die leeftijd hoor, verhuizen. Dat het ook geen zak uitmaakt of je nu van een stad naar drie steden verder verhuist, of naar Amerika. Pas op oudere leeftijd zit je met taalproblemen, maar in dit geval heeft het zelfs nog wel voordelen. Op jonge leeftijd in contact komen met een andere taal is heel handig. Ik ben drie keer verhuisd als kind, en ik heb er ook echt niets aan overgehouden. Vriendjes? Ach, die maak je zo weer. Je 'beste vriend(innet)je' ben je als peuter/kleuter echt zo weer vergeten.
wh00t	vrijdag 10 februari 2006 @ 13:42
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 01:34 schreef cultheld het volgende: Dan neem ik een Foster Parents kind ontopic: Best wel een lastig onderwerp, maar als het echt een droomvrouw/man voor je is kan je er ook goed met elkaar over praten waarschijnlijk toch?
thaleia	vrijdag 10 februari 2006 @ 14:06
	Ik heb me ook altijd verbaasd over de grote drama's die je in de Libelle en op het OUD-forum leest over een kinderwens die niet vervuld wordt. Ik zal het allemaal wel niet begrijpen en inlevingsvermogen tekort komen ofzo, maar ik vind dat elk mens moet accepteren dat je nu eenmaal niet per se altijd ten koste van alles kunt krijgen wat je wilt, dat je soms je dromen en wensen aan moet passen of opzij moet zetten, dat dat nu eenmaal bij het leven hoort. Het komt heel negatief Westers op mij over, al dat "ik moet en zal" en zich heel tekort gedaan voelen als voor jou iets niet is weggelegd wat voor een ander wel is weggelegd. Zo is het leven! De wereld is niet maakbaar, je hebt geen RECHT op EN een perfecte gezondheid, EN rijkdom, EN vier vakanties per jaar, EN een geweldig leuke baan, EN een kind, en ook nog eens een gezond kind, dat superintelligent, mooi, talentvol in de sport en in de muziek is.....je mag blij zijn als je in elk geval een paar van die dingen kunt realiseren! De een heeft een waardeloze gezondheid maar is wel heel gelukkig in zijn werk en in de liefde, een ander gaat vroeg dood aan kanker maar heeft daarvoor wel een geweldige tijd gehad, een ander is kerngezond, wordt gezond oud, maar is er nooit zo in geslaagd prettig werk te vinden, weer een ander heeft fantastische vrienden en supertof werk, maar kan nu eenmaal geen kinderen krijgen. Waarom dat laatste dan ineens zoiets totaal anders is, en honderd keer erger dan alle andere dingen die mensen graag zouden willen en niet allemaal voor elkaar krijgen, zal ik wel nooit begrijpen.
Grrrrrrrr	vrijdag 10 februari 2006 @ 14:43
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 09:24 schreef RM-rf het volgende: [..] ik denk dat dat heel erg vanuit een man's visie gedacht is ... dan is dat 'och, voorlopig niet', wat voor een man weinig betekenis is, wel degelijk ook een vorm van 'drukmiddel', omdat voor vrouwen die biologische klok een zeer sterk gevoel kan zijn (overigens, soms heb ik het idee dat dat ook een beetje overdreven wordt, een vrouw kan prima boven de 40 nog kinderen krijgen, natuurlijk de vruchtbaarheid is wat minder, en er is een ietwat groter risico op handicaps; maar sommige vrouwen lijken die biologische klok-gevoelens wel iets te overdrijven, alsof het een inlevertijdstip van het kieskantoor in Margraten is) .... Het is idd zo dat boven je 30e het risico steeds groter wordt, maar je moet het ook niet overdrijven idd. quote: Misschien speelt er een beetje ook de angst dat als ze hun kind verwekt heeft, hun 'bidsprinkhanen'-vrouwtje opeens minder hard hen nodig zal blijven hebben en ze het risico lopen makkelijker 'terzijde' geschoven te worden, snel 'op de tweede plaats' te komen bij hun vrouw (iets wat deels ook klopt) Dit klopt zeker natuurlijk, maar voor mij zou dit als man ook opgaan, áls (met de nadruk op "als") ik ooit zou besluiten om kinderen te nemen met een partner zouden die kinderen ook op de eerste plaats komen bij mij. Maar goed, ik zie kinderen krijgen totaal niet zitten momenteel, en dan bedoel ik dus ook echt totaal niet, en ik ben toch ook al 29. Nou maar hopen dat mijn vriendin tegen haar 30e niet ineens allerlei moedergevoelens gaat krijgen ...
Moonah	vrijdag 10 februari 2006 @ 17:26
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 14:06 schreef thaleia het volgende: maar kan nu eenmaal geen kinderen krijgen. Waarom dat laatste dan ineens zoiets totaal anders is, en honderd keer erger dan alle andere dingen die mensen graag zouden willen en niet allemaal voor elkaar krijgen, zal ik wel nooit begrijpen. Ik ga ervan uit dat dat komt omdat een kinderwens voortvloeit uit het feit dat de mens ondanks evolutie nog steeds oergevoelens kan hebben. Voortplanting is uiteindelijk toch het ultieme doel van het bestaan (biologisch gezien uiteraard). quote: Op donderdag 9 februari 2006 19:13 schreef Moonah het volgende: Ik wil al jaren kinderen. Sinds 4 jaar ben ik met de man van mijn leven. Maar hij zei niet te weten of hij ooit kinderen zou willen. Ondertussen werd ik ouder en ouder . Ik heb hem in april gezegd dat ik hem tot juli bedenktijd gaf: Je wil een kind met me of we verbreken dan de relatie. Hartverscheurend, maar mijn kinderwens kon en wilde ik niet meer wegduwen. Afgelopen zomer heeft mijn lief na veel goede gesprekken gezegd dat hij graag een kindje met me wil. Bij nader inzien is dit idd toch wel een beetje erg kort door de bocht geformuleerd en geeft het dat hele proces dat wij doorlopen hebben idd niet goed weer! quote: Op vrijdag 10 februari 2006 10:19 schreef Brighteyes het volgende: Ik zit momenteel in het gesprek 'ik wil wel, hij nog even niet'. En dat is oh zo vreselijk moeilijk. Geduld BE-beeb, geduld... Vreselijk moeilijk ja, maar het kan dus echt lonen.
petitlapin2	vrijdag 10 februari 2006 @ 18:15
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 14:06 schreef thaleia het volgende: Ik heb me ook altijd verbaasd over de grote drama's die je in de Libelle en op het OUD-forum leest over een kinderwens die niet vervuld wordt. Ik zal het allemaal wel niet begrijpen en inlevingsvermogen tekort komen ofzo, maar ik vind dat elk mens moet accepteren dat je nu eenmaal niet per se altijd ten koste van alles kunt krijgen wat je wilt, dat je soms je dromen en wensen aan moet passen of opzij moet zetten, dat dat nu eenmaal bij het leven hoort. thaleia, ik begrijp wat je bedoelt, maar langs de andere kant krijgt deze discussie wel wat te grote proporties. heel dit topic gaat eigenlijk hoe je zou omgaan als jij wil kinderen wil en je partner niet ( of omgekeerd). En ja, ik vind mijn kinderwens belangrijker dan een partner. dat wil niet zeggen dat ik alles wil, dat alles moet gaan net zoals ik wil, kost wat kost. ik ga er bij wijze van spreke geen moord voor begaan, voor mijn kinderwens, maar ik zou alles proberen wat ik kan om het te bereiken, ik weet niet wat daar slecht aan is ... ik zou bijvoorbeeld ook mijn studies niet opgeven voor mijn partner, of mijn famile ... het gaat in dit topic eerder over keuzes maken, vind ik, niet over iets koste wat het kost willen.
RaisinGirl	vrijdag 10 februari 2006 @ 18:29
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 18:15 schreef petitlapin2 het volgende: dat wil niet zeggen dat ik alles wil, dat alles moet gaan net zoals ik wil, kost wat kost. ik ga er bij wijze van spreke geen moord voor begaan, voor mijn kinderwens, maar ik zou alles proberen wat ik kan om het te bereiken, ik weet niet wat daar slecht aan is ... het gaat in dit topic eerder over keuzes maken, vind ik, niet over iets koste wat het kost willen. Ik weet (nog?) niet wat het is om zo'n vurige kinderwens te hebben, maar ik zou het soms wel eens willen dat ik zulke duidelijke keuzes kon maken op dit gebied. Ik leef mijn leven heel erg in het moment, en ik kan erg genieten van het nu, ik vind het een héél prettig idee dat de toekomst open ligt, en ik vind het moeilijk om die toekomst te gaan plannen, ook vind ik het moeilijk om bijvoorbeeld te bedenken dat ik over vijf of tien jaar nog bij dezelfde partner zal zijn (trouwen vind ik dan ook een lastig onderwerp)..laat staan of ik kinderen wil of niet. Soms denk ik dat het misschien beter is als het me gewoon ooit overkomt, dan sta ik voor een voldongen feit. En ik ken mezelf goed genoeg om te weten dat ik er dan wel helemaal voor zal gaan. Want ik denk ergens wel dat ik het wil, ooit, maar het houdt me tegelijkertijd maar zeer matig bezig. Laat staan dat ik er ingewikkelde gesprekken over zal voeren met mijn vriend.
BE	vrijdag 10 februari 2006 @ 18:33
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 17:26 schreef Moonah het volgende: Geduld BE-beeb, geduld... Vreselijk moeilijk ja, maar het kan dus echt lonen.
SHE	vrijdag 10 februari 2006 @ 18:57
	Ik ga een fucking elftal baren !! Nu nog iemand vinden die net dat gaatje in zijn hoofd heeft en zich daarvoor laat lenen
thaleia	vrijdag 10 februari 2006 @ 19:12
	Moonah, wat zou jij hebben gedaan als je huidige relatie om deze reden uit was gegaan, jij een andere man was gaan zoeken die wel vader wil worden, maar die man niet had gevonden? De kinderwens was kennelijk sterk genoeg om je relatie op het spel te zetten, maar is/was ie ook sterk genoeg om een alleenstaand ouderschap te overwegen? Daar twijfel ik weleens over nl., wat ik zal doen als ik een sterke kinderwens krijg en geen relatie heb.
Fiskje88	vrijdag 10 februari 2006 @ 19:19
	Als je écht van iemand houdt is het denk ik héél moeilijk om diegene te verlaten, ook al is je kinderwens nog zo groot. Het is denk ik niet zo makkelijk (eerder onmogelijk) om iemand om wie je alles geeft, waarvoor je alles overhebt, die je nooit zou willen missen, aan de kant te zetten omdat hij/zij geen kinderen wil. Ik denk dat in dat geval de liefde sterker zal zijn dan de kinderwens, als je hem/haar zou verlaten zou je daar alleen maar ongelukkig van worden.
Nouk	vrijdag 10 februari 2006 @ 19:22
	Lijkt me ook erg moeilijk hoor. Ik ben altijd aan het nadenken en mijmeren over de toekomst en wil graag kinderen . Als mijn vent het nu niet wil en over 5 jaar nog niet anders wil, is daar het gat van de deur. _{Gelukkig wil mijn vent ook kindjes}
Moonah	vrijdag 10 februari 2006 @ 19:29
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 19:19 schreef Fiskje88 het volgende: Als je écht van iemand houdt is het denk ik héél moeilijk om diegene te verlaten, ook al is je kinderwens nog zo groot. Ahum. Dat impliceert dat ik niet écht van mijn lief zou houden? Onzin. Lees mijn post eerder in dit topic maar (nee, níet die korte-door-de-bocht, die daarna). quote: Het is denk ik niet zo makkelijk (eerder onmogelijk) om iemand om wie je alles geeft, waarvoor je alles overhebt, die je nooit zou willen missen, aan de kant te zetten omdat hij/zij geen kinderen wil. Ik denk dat in dat geval de liefde sterker zal zijn dan de kinderwens, als je hem/haar zou verlaten zou je daar alleen maar ongelukkig van worden. Er is er (vooralsnog... ) maar ééntje voor wie ik echt álles zou overhebben en die ik nooit zou willen missen. En dat ben ik zelf. Mijn lief is mijn allergrootste liefde, de man met wie ik oud wil worden, met wie ik heel veel deel, voor wie ik immens veel respect heb, maar ikzelf ga nét even voor. En mijn kinderwens opzij zetten, zou betekenen dat ik mijzelf zou verloochenen. En dat doe ik dus niet. Want jezelf verloochenen, dáár word je pas écht ongelukkig van. Een verlaten liefde daar kom je na voldoende tijd heus wel weer overheen. _{Als je een beetje gezond in je vel steekt tenminste...}. quote: Op vrijdag 10 februari 2006 19:12 schreef thaleia het volgende: Moonah, wat zou jij hebben gedaan als je huidige relatie om deze reden uit was gegaan, jij een andere man was gaan zoeken die wel vader wil worden, maar die man niet had gevonden? De kinderwens was kennelijk sterk genoeg om je relatie op het spel te zetten, maar is/was ie ook sterk genoeg om een alleenstaand ouderschap te overwegen? Daar twijfel ik weleens over nl., wat ik zal doen als ik een sterke kinderwens krijg en geen relatie heb. Echt alleenstaand ouderschap (met spermabank enzo) was voor mij geen optie. Ik wil wel een echte, 'deelnemende' vader voor mijn kind. Als ik niet binnen afzienbare tijd een andere man had gevonden van wie ik oprecht zou houden (dus niet zoals ik eerder noemde een zaadschieter), dan zou ik een homostel met kinderwens hebben gezocht. Tenminste, dat was mijn noodscenario. Waar mijn lief trouwens volledig van op de hoogte was.
Fiskje88	vrijdag 10 februari 2006 @ 19:54
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 19:29 schreef Moonah het volgende: [..] Ahum. Dat impliceert dat ik niet écht van mijn lief zou houden? Onzin. Lees mijn post eerder in dit topic maar (nee, níet die korte-door-de-bocht, die daarna). Er is er (vooralsnog... ) maar ééntje voor wie ik echt álles zou overhebben en die ik nooit zou willen missen. En dat ben ik zelf. Mijn lief is mijn allergrootste liefde, de man met wie ik oud wil worden, met wie ik heel veel deel, voor wie ik immens veel respect heb, maar ikzelf ga nét even voor. En mijn kinderwens opzij zetten, zou betekenen dat ik mijzelf zou verloochenen. En dat doe ik dus niet. Want jezelf verloochenen, dáár word je pas écht ongelukkig van. Een verlaten liefde daar kom je na voldoende tijd heus wel weer overheen. Hmm, daar heb je een punt, zo had ik het nog niet bekeken. Je hebt gelijk dat je voor jezelf moet kiezen. Maar voor mij zou het in ieder geval een (vooralsnog...) onmogelijke keuze zijn te moeten kiezen tussen de liefde en kinderen.
Sade	vrijdag 10 februari 2006 @ 21:08
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 00:09 schreef -Wolf- het volgende: Dit is een vraagstuk waar ik me soms wel eens mee bezighou. Stel je wil later kinderen, je ontmoet de man/vrouw van je dromen maar dan wanneer het allemaal wat serieuzer wordt blijkt dat de ander helemaal geen kinderen wil. Wat doe je dan? Opzoek gaan naar een ander. Als iemand geen kinderen kán krijgen wordt het een heel ander verhaal, maar als iemand het niet wil, wil die niet en ga ik niet hopen dat hij zijn gedachten verandert.
Nutella	zaterdag 11 februari 2006 @ 11:42
	Doe even normaal! [ Bericht 98% gewijzigd door Copycat op 11-02-2006 11:46:55 ]
Nutella	zaterdag 11 februari 2006 @ 11:44
	quote: Op zaterdag 11 februari 2006 11:42 schreef Nutella het volgende: EDIT Wie mee wil op het pad van het pad van de zuivere gedachte, gaat u mee naar WFL > de ware leeftijd van de wereld [ Bericht 65% gewijzigd door Copycat op 11-02-2006 11:47:20 ]
Copycat	zaterdag 11 februari 2006 @ 11:48
	Nutella, smeer 'm lekker hier met je morbide waanzin.
-Wolf-	zaterdag 11 februari 2006 @ 11:53
	quote: Op vrijdag 10 februari 2006 18:57 schreef SHE het volgende: Ik ga een fucking elftal baren !! Nu nog iemand vinden die net dat gaatje in zijn hoofd heeft en zich daarvoor laat lenen ik wil er zeker 2 - 4. Voor de rest moet je iemand anders vinden.
Lupa_Solitaria	zaterdag 11 februari 2006 @ 12:01
	Geen kinderen. Daar 'selecteer' ik potentiële partners op. Wil hij toch wel? Einde verhaal.
-Wolf-	zaterdag 11 februari 2006 @ 12:01
	quote: Op zaterdag 11 februari 2006 12:01 schreef Lupa_Solitaria het volgende: Geen kinderen. Daar 'selecteer' ik potentiële partners op. Wil hij toch wel? Einde verhaal. Soms wil ik alleen maar een avontuurtje.
xelzix	zaterdag 11 februari 2006 @ 23:28
	Echte liefde is grenzeloos. Jij wilt het allerbeste beste voor je partner, je wilt dat hij/zij gelukkig wordt en als jij niet de persoon bent die dat in de toekomst voor elkaar kan krijgen, getuigt het juist van ontzettend veel liefde voor je partner om hem/haar te laten gaan (en zo zijn/haar wens te respecteren) zodat hij/zij alsnog zijn/haar geluk kan realiseren met een ander. Jezelf verloochenen en jouw wens aanpassen aan die van je partner omdat hij/zij het zo graag wil zonder dat je er zelf achter staat, daar maak je je partner niet gelukkig mee, jezelf ook niet en daarmee jouw partner ook niet. En wat zou dat zeggen over jouw partner als hij/zij jou toestaat jezelf te verloochenen?
Lupa_Solitaria	zaterdag 11 februari 2006 @ 23:31
	Je hebt een hoog ideaal van liefde xelzix. Zulke liefde bestaat wel, maar is denk ik zeer zeldzaam...
RM-rf	zondag 12 februari 2006 @ 00:04
	quote: Op zaterdag 11 februari 2006 12:01 schreef Lupa_Solitaria het volgende: Geen kinderen. Daar 'selecteer' ik potentiële partners op. Wil hij toch wel? Einde verhaal. je voert een showtje op, ongewenste zwangerschappen zijn toch in huidige dagn enkel een kwestie van niet oppassen ... een man kan zoveel willen, maar in een vaste relatie een kind krijgen, tegen de vrouw haar wil, lukt écht niet .... je doet alsof het een zware keuze is die je moet 'bevechten' en je heel standvastig bent erin ... maar feitelijk is het nogal een 'non-issue' als je geen kinderen wilt is het heus niet zo moeilijk te regelen dat je geen kinderen krijgt ... Mag ik vragen of je je eileiders al hebt laten weghalen? als je dan toch zo zeker wilt zijn...? Of is je schinbare zelfverzekerdheid, misschien ook een vorm van tactische positionering en zijn er altijd gaatjes die je open wilt laten?
Lupa_Solitaria	zondag 12 februari 2006 @ 00:08
	quote: Op zondag 12 februari 2006 00:04 schreef RM-rf het volgende: je voert een showtje op, ongewenste zwangerschappen zijn toch in huidige dagn enkel een kwestie van niet oppassen ... een man kan zoveel willen, maar in een vaste relatie een kind krijgen, tegen de vrouw haar wil, lukt écht niet .... Wat zit je nou te lullen? Ik geef alleen maar aan dat ik geen relatie zou aangaan met een man die (eventueel, misschien) kinderen wil. quote: je doet alsof het een zware keuze is die je moet 'bevechten' en je heel standvastig bent erin ... maar feitelijk is het nogal een 'non-issue' als je geen kinderen wilt is het heus niet zo moeilijk te regelen dat je geen kinderen krijgt ... Stroman enzo. Ik zeg nergens dat dat moeilijk is. quote: Mag ik vragen of je je eileiders al hebt laten weghalen? als je dan toch zo zeker wilt zijn...? Of is je schinbare zelfverzekerdheid, misschien ook een vorm van tactische positionering en zijn er altijd gaatjes die je open wilt laten? Helaas zijn artsen er niet zo happig op om te steriliseren als je nog geen dertig bent. Eileiders weghalen doen ze niet trouwens hoor, hooguit afbinden of er een plugje in gooien. En zodra ik de magische grens van dertig (onder de dertig heb je statistisch meer kans om een spijtoptant te worden, dus willen de dokters niet) ben gepasseerd, gaat er een slot op.
RM-rf	zondag 12 februari 2006 @ 00:42
	quote: Op zondag 12 februari 2006 00:08 schreef Lupa_Solitaria het volgende: Wat zit je nou te lullen? Ik geef alleen maar aan dat ik geen relatie zou aangaan met een man die (eventueel, misschien) kinderen wil. en ik geef aan dat het een beetje vreemd is om dat als een 'gevaar' te zien... als jij er gewoon duidelijk in bent, krijg je geen kinderen.... Ben je bang dat een man je zou dwingen om kinderen te nemen, hoe zou hij dat kunnen doen? dat andere vrouwen soms zo spastisch doen over 'dat hun biologische klok' tikt, komt meestal omdat ze doodsbang zijn 'te oud' te worden voor kinderen .... voor jou zou in theorie dat helemaal niet zo zijn ... maar uit je post klinkt een soort van 'omgekeerde biologische klok' ... alsof je 'doodsbang' bent per ongeluk toch kinderen te krijgen ... terwijl nu dat een verdomd kleine kans is (er zijn voldoende vormen van anti-conceptie, en als je gewoon zorgvudig de pil inneemt de kans zwanger te worden nihil is).. Dat is natuurlijk je eigen goed recht ... maar net zoals dat ietwat spastische en imho soms wat onverdreven gedrag van 'wannabee-moeders over 'hun biologische klok' me tegenstaat omdat ze volgens mij zichzelf allerlei 'ramp-gedachtes' in de kop halen, schijnbaar hun leven niet zijn eigen gang kunnen laten gaan, zie ik jouw reactie ook als een voorbeeld van hoe 'overspannen' sommige mensen zijn wat betreft het 'plannen' van hun toekomst... alsof ze een rechtlijnig vooraf uitgelegd pad enkel kunnen navolgen, kennelijk ook in hun verhouding tot andere mensen, zich enkel verlaten op de vraag 'hoe die mensen in hun vooraf bepaalde toekomst-plannen liggen' .... Dat is kennelijk iets eigen aans het 'kinderen-thema' en vooral vrouwen lijken dat verschrikkelijk sterk te hebben: Dat ze nu al moeten weten hoe hun leven er over 10 of 15 jaar gaat uitzien en wat ze dan gaan doen .... Eigenlijk vind ik persoonlijk dat heel erg jammer, dat mensen zo weinig flexibel zijn wat betreft hun toekomst, gewoon hun leven kunnen nemen zoals het komt.
miss_sly	zondag 12 februari 2006 @ 09:41
	quote: Op zondag 12 februari 2006 00:42 schreef RM-rf het volgende: [..] en ik geef aan dat het een beetje vreemd is om dat als een 'gevaar' te zien... als jij er gewoon duidelijk in bent, krijg je geen kinderen.... Ben je bang dat een man je zou dwingen om kinderen te nemen, hoe zou hij dat kunnen doen? Ik kan me voorstellen dat het niet gaat om de kans om ongewenst zwanger te worden, maar meer het idee dat je je partner dus zou dwingen kinderloos door het leven te gaan omdat dat jouw eigen wens is. quote: Dat is natuurlijk je eigen goed recht ... maar net zoals dat ietwat spastische en imho soms wat onverdreven gedrag van 'wannabee-moeders over 'hun biologische klok' me tegenstaat omdat ze volgens mij zichzelf allerlei 'ramp-gedachtes' in de kop halen, schijnbaar hun leven niet zijn eigen gang kunnen laten gaan, zie ik jouw reactie ook als een voorbeeld van hoe 'overspannen' sommige mensen zijn wat betreft het 'plannen' van hun toekomst... alsof ze een rechtlijnig vooraf uitgelegd pad enkel kunnen navolgen, kennelijk ook in hun verhouding tot andere mensen, zich enkel verlaten op de vraag 'hoe die mensen in hun vooraf bepaalde toekomst-plannen liggen' .... Hier kan ik me wel voor een groot deel in vinden. Veel mensen houden bijna dogmatisch vast aan bepaalde zaken, zelfs als dat zaken zijn die zouden moeten laten zien hoe niet burgerlijk, anders en niet dogmatisch ze zijn. In het geval van wel of geen kinderen krijgen is het echter wel iets waar je zo nu en dan over na zult moeten denken. Ik word zelf alleen altijd wat kriegel van mensen die beweren over van alles dat ze dat "zeker weten" of woorden als "nooit' of " altijd" gebruiken. quote: Eigenlijk vind ik persoonlijk dat heel erg jammer, dat mensen zo weinig flexibel zijn wat betreft hun toekomst, gewoon hun leven kunnen nemen zoals het komt.
Lupa_Solitaria	zondag 12 februari 2006 @ 10:00
	Ik plan mijn toekomst totaal niet eigenlijk. Het is gewoon zo dat ik hiervan weet dat ik het gewoon echt niet wil en dus vind ik het verstandig geen relatie aan te gaan met iemand die die mogelijkheid wel openhoudt. Dan zou ik hem namelijk voor de gek houden / moeten teleurstellen en dat vind ik niet eerlijk.
Moonah	zondag 12 februari 2006 @ 10:16
	quote: Op zaterdag 11 februari 2006 23:28 schreef xelzix het volgende: Jezelf verloochenen en jouw wens aanpassen aan die van je partner omdat hij/zij het zo graag wil zonder dat je er zelf achter staat, daar maak je je partner niet gelukkig mee, jezelf ook niet en daarmee jouw partner ook niet. En wat zou dat zeggen over jouw partner als hij/zij jou toestaat jezelf te verloochenen? Plus dat áls je tegen je zin zou toegeven aan de kinderwens van je partner, het imo áltijd tussen beide partners in blijft staan. En hoe dan ook, dat kómt een keer op tafel.... Als chantage, als vereffening.... Of als schuldgevoel bij de partner die zo graag wilde. Het schept een enorme ongelijkwaardigheid in de relatie.
xelzix	zondag 12 februari 2006 @ 10:19
	quote: Op zaterdag 11 februari 2006 23:31 schreef Lupa_Solitaria het volgende: Je hebt een hoog ideaal van liefde xelzix. Zulke liefde bestaat wel, maar is denk ik zeer zeldzaam... Iedereen die van zijn/haar partner houdt wil die toch gelukkig zien? Desnoods met een ander dan jijzelf.
xelzix	zondag 12 februari 2006 @ 10:20
	quote: Op zondag 12 februari 2006 10:16 schreef Moonah het volgende: [..] Plus dat áls je tegen je zin zou toegeven aan de kinderwens van je partner, het imo áltijd tussen beide partners in blijft staan. En hoe dan ook, dat kómt een keer op tafel.... Als chantage, als vereffening.... Of als schuldgevoel bij de partner die zo graag wilde. Het schept een enorme ongelijkwaardigheid in de relatie. kan niets anders dan je helemaal gelijk geven.
Lupa_Solitaria	zondag 12 februari 2006 @ 10:43
	quote: Op zondag 12 februari 2006 10:16 schreef Moonah het volgende: Plus dat áls je tegen je zin zou toegeven aan de kinderwens van je partner, het imo áltijd tussen beide partners in blijft staan. En hoe dan ook, dat kómt een keer op tafel.... Als chantage, als vereffening.... Of als schuldgevoel bij de partner die zo graag wilde. Het schept een enorme ongelijkwaardigheid in de relatie. Dat bedoel ik dus. Daarom zou ik het stom van mezelf vinden om iets te beginnen met iemand die wel kinderen wil, in de stiekeme hoop dat ik hem wel kan 'bekeren' (of hem de hoop gevend dat ik me misschien nog wel bekeer). Dat is gewoon niet eerlijk. Ik vind dat sommige mensen hier trouwens wel een gigantisch gewicht op de schouders van hun kinderen plaatsen. Als je leven leeg is zonder kinderen, dan verwacht je blijkbaar dat die kinderen die leegte gaan opvullen en jou gelukkig gaan maken. Die kinderen hebben er echter niet om gevraagd om geboren te worden. En die enorme druk en verwachting die je bij die kinderen neerlegt, lijkt me echt niet gezond. Ik moet er niet aan denken dat al het geluk van mijn ouders van mij zou moeten afhangen, wat een verschrikking. En ik ben erg blij dat mijn ouders eerder voor elkaar zouden kiezen dan voor hun kinderen. Ik denk dat het ongezond is als je relatie op het tweede plan komt als er kinderen komen. De kans dat het dan misgaat is denk ik vrij groot...
Lupa_Solitaria	zondag 12 februari 2006 @ 10:43
	quote: Op zondag 12 februari 2006 10:19 schreef xelzix het volgende: Iedereen die van zijn/haar partner houdt wil die toch gelukkig zien? Desnoods met een ander dan jijzelf. Dat laatste is niet zo vanzelfsprekend...
xelzix	zondag 12 februari 2006 @ 10:52
	quote: Op zondag 12 februari 2006 10:43 schreef Lupa_Solitaria het volgende: [..] Dat laatste is niet zo vanzelfsprekend... Ik wil ook niet beweren dat het zo makkelijk is als het lijkt, maar waarom vindt jij het niet zo vanzelfsprekend?
Lupa_Solitaria	zondag 12 februari 2006 @ 10:54
	quote: Op zondag 12 februari 2006 10:52 schreef xelzix het volgende: Ik wil ook niet beweren dat het zo makkelijk is als het lijkt, maar waarom vindt jij het niet zo vanzelfsprekend? De mens is egoïstisch uiteindelijk en kiest eerder voor zijn eigen geluk dan voor dat van een ander. Ik hoop dat ik het zou kunnen, hoor, daar niet van, maar het is wel heel erg moeilijk.
Moonah	zondag 12 februari 2006 @ 10:56
	quote: Op zondag 12 februari 2006 10:43 schreef Lupa_Solitaria het volgende: [..] Dat bedoel ik dus. Daarom zou ik het stom van mezelf vinden om iets te beginnen met iemand die wel kinderen wil, in de stiekeme hoop dat ik hem wel kan 'bekeren' (of hem de hoop gevend dat ik me misschien nog wel bekeer). Dat is gewoon niet eerlijk. Ik snap jou wel, maar je brengt eea soms nogal ehm... stellig. Vandaar de 'commotie' denk ik. Plus dat je imo echt nog niet absoluut zeker kunt weten dat je écht noooooit kinderen wil. quote: Ik vind dat sommige mensen hier trouwens wel een gigantisch gewicht op de schouders van hun kinderen plaatsen. Als je leven leeg is zonder kinderen, dan verwacht je blijkbaar dat die kinderen die leegte gaan opvullen en jou gelukkig gaan maken. Die kinderen hebben er echter niet om gevraagd om geboren te worden. En die enorme druk en verwachting die je bij die kinderen neerlegt, lijkt me echt niet gezond. Ik moet er niet aan denken dat al het geluk van mijn ouders van mij zou moeten afhangen, wat een verschrikking. En ik ben erg blij dat mijn ouders eerder voor elkaar zouden kiezen dan voor hun kinderen. Ik denk dat het ongezond is als je relatie op het tweede plan komt als er kinderen komen. De kans dat het dan misgaat is denk ik vrij groot... Als kinderen de invulling van je leven zouden moeten worden dan zal dat idd alleen maar een deceptie kunnen vormen, lijkt mij ook ja. Maar een enorme onweerstaanbare oerdrang om moeder/ vader te worden staat imo niet gelijk aan 'kinderen zijn de invulling van je leven'.
Lupa_Solitaria	zondag 12 februari 2006 @ 11:00
	quote: Op zondag 12 februari 2006 10:56 schreef Moonah het volgende: Ik snap jou wel, maar je brengt eea soms nogal ehm... stellig. Vandaar de 'commotie' denk ik. Plus dat je imo echt nog niet absoluut zeker kunt weten dat je écht noooooit kinderen wil. Misschien niet. Maar ik weet het zeker genoeg om geen relatie te willen aangaan met iemand die het wel wil. Ik zeg al vanaf mijn kleutertijd dat ik het niet wil, ik heb nog nooit zoiets als moedergevoelens gehad en ik hou niet van baby's. Denk dat dat tezamen genoeg reden is om een potentiële partner af te wijzen op het hebben van een kinderwens (niet dat die situatie aan de orde is, magoed, het is toch allemaal hypothetisch in zo'n discussie). quote: Als kinderen de invulling van je leven zouden moeten worden dan zal dat idd alleen maar een deceptie kunnen vormen, lijkt mij ook ja. Maar een enorme onweerstaanbare oerdrang om moeder/ vader te worden staat imo niet gelijk aan 'kinderen zijn de invulling van je leven'. Uiteraard is daar een verschil. Maar als ik lees wat iemand als petitlapin schrijft, dan wordt het mij eerlijk gezegd bang om het hart voor die kinderen...
Moonah	zondag 12 februari 2006 @ 11:05
	quote: Op zondag 12 februari 2006 11:00 schreef Lupa_Solitaria het volgende: Denk dat dat tezamen genoeg reden is om een potentiële partner af te wijzen op het hebben van een kinderwens Dat is denk ik wel reëel, en zeker zo eerlijk naar je partner toe. Geen evt valse hoop. Maar sterilisatie klinkt mij té definitief in de oren... Maar uiteraard ben je zelf degene die daar het beste over kan oordelen.
Lupa_Solitaria	zondag 12 februari 2006 @ 11:11
	quote: Op zondag 12 februari 2006 11:05 schreef Moonah het volgende: Dat is denk ik ook wel reëel. Maar sterilisatie klinkt mij té definitief in de oren... Maar uiteraard ben je zelf degene die daar het beste over kan oordelen. Ja.
xelzix	zondag 12 februari 2006 @ 11:11
	quote: Op zondag 12 februari 2006 10:54 schreef Lupa_Solitaria het volgende: [..] De mens is egoïstisch uiteindelijk en kiest eerder voor zijn eigen geluk dan voor dat van een ander. Ik hoop dat ik het zou kunnen, hoor, daar niet van, maar het is wel heel erg moeilijk. ik zou niet gelukkig zijn als ik mijn partner niet gelukkig zou kunnen maken. Hoe je het dus ook wendt of keert, een mens is altijd egoïstisch
Lupa_Solitaria	zondag 12 februari 2006 @ 11:14
	quote: Op zondag 12 februari 2006 11:11 schreef xelzix het volgende: ik zou niet gelukkig zijn als ik mijn partner niet gelukkig zou kunnen maken. Hoe je het dus ook wendt of keert, een mens is altijd egoïstisch Je kunt een ander mens sowieso niet gelukkig maken. Mensen kunnen alleen zichzelf gelukkig maken. Dat is nou net waarom ik zo'n moeite heb met mensen die al hun levensgeluk willen laten afhangen van hun kinderen. Magoed, natuurlijk, als je partner niet langer gelukkig is met jou in zijn of haar leven, dan moet hij of zij vooral gaan.
GM	zondag 12 februari 2006 @ 12:06
	quote: Op zondag 12 februari 2006 10:54 schreef Lupa_Solitaria het volgende: [..] De mens is egoïstisch uiteindelijk en kiest eerder voor zijn eigen geluk dan voor dat van een ander. Ik hoop dat ik het zou kunnen, hoor, daar niet van, maar het is wel heel erg moeilijk. Heeft iemand er wel eens over nagedacht hoe het voor een kind is als hij/zij door een van beide ouders niet gewenst is? Dat lijkt me nu niet bepaald de ideale situatie om in op te groeien. Persoonlijk denk ik dat wanneer in een relatie de wensen zo uiteenlopen op zo'n triviaal punt je de consequenties daarvan ook moet nemen. De partner die wel graag kinderen wil hoeft zijn/haar wens niet ondergeschikt te stellen aan degene die niet wil, maar andersom geldt dat natuurlijk net zo goed. Persoonlijk moet ik er niet aan denken om kinderen te krijgen. Gelukkig voor mij heb ik een wederhelft getroffen die er net zo over denkt. Maar ik weet wel zeker dat dit indien je er niet alletwee hetzelfde over denkt voor altijd tussen twee mensen blijft staan, welke keus je uiteindelijk ook maakt.
Lupa_Solitaria	zondag 12 februari 2006 @ 12:21
	Wrom quote je nou eigenlijk mijn berichtje? De link is me niet geheel duidelijk. Ik ben 't helemaal met je eens.
GM	zondag 12 februari 2006 @ 12:28
	quote: Op zondag 12 februari 2006 12:21 schreef Lupa_Solitaria het volgende: Wrom quote je nou eigenlijk mijn berichtje? De link is me niet geheel duidelijk. Ik ben 't helemaal met je eens. Om te laten zien dat bepaalde zaken lang niet altijd met egoisme te maken hebben. Sommige mensen staan veel te snel klaar met dat woord.
Lupa_Solitaria	zondag 12 februari 2006 @ 12:30
	quote: Op zondag 12 februari 2006 12:28 schreef GM het volgende: Om te laten zien dat bepaalde zaken lang niet altijd met egoisme te maken hebben. Sommige mensen staan veel te snel klaar met dat woord. Ik persoonlijk denk dat alle keuzes die mensen maken, ingegeven zijn door eigenbelang. Een mens doet iets alleen als er een beloning inzit. Mensen krijgen kinderen uit eigenbelang, mensen besluiten geen kinderen te krijgen uit eigenbelang, mensen gaan relaties aan uit eigenbelang, mensen plegen zelfs zelfmoord uit eigenbelang (70 maagden enzo).
xelzix	zondag 12 februari 2006 @ 12:41
	quote: Op zondag 12 februari 2006 12:30 schreef Lupa_Solitaria het volgende: [..] Ik persoonlijk denk dat alle keuzes die mensen maken, ingegeven zijn door eigenbelang. Een mens doet iets alleen als er een beloning inzit. Mensen krijgen kinderen uit eigenbelang, mensen besluiten geen kinderen te krijgen uit eigenbelang, mensen gaan relaties aan uit eigenbelang, mensen plegen zelfs zelfmoord uit eigenbelang (70 maagden enzo). Zo zwart wit kan je het niet stellen, of ben ik zo zeldzaam altruistisch dat ik het geluk van anderen meeneem in mijn beslissingen over belangrijke dingen zoals het al dan niet kinderen willen en de consequenties die daar aan verbonden zijn?
Lupa_Solitaria	zondag 12 februari 2006 @ 12:48
	quote: Op zondag 12 februari 2006 12:41 schreef xelzix het volgende: Zo zwart wit kan je het niet stellen, of ben ik zo zeldzaam altruistisch dat ik het geluk van anderen meeneem in mijn beslissingen over belangrijke dingen zoals het al dan niet kinderen willen en de consequenties die daar aan verbonden zijn? Het speelt uiteraard een rol. Maar je eigen geluk komt altijd op de eerste plaats. Je kiest uiteindelijk altijd voor jezelf.
MLF	zondag 12 februari 2006 @ 14:23
	quote: Op woensdag 8 februari 2006 00:09 schreef -Wolf- het volgende: Dit is een vraagstuk waar ik me soms wel eens mee bezighou. Stel je wil later kinderen, je ontmoet de man/vrouw van je dromen maar dan wanneer het allemaal wat serieuzer wordt blijkt dat de ander helemaal geen kinderen wil. Wat doe je dan? dan is het dus niet de man/vrouw van je dromen