tuurlijk is het zwaar, he tis een keiharde keuze ... maar liever dat dan een onvervulde kinderwens ...quote:Op vrijdag 10 februari 2006 09:27 schreef miss_sly het volgende:
Dat is anders wel een hele moeilijke keus hoor. Want bedenk je wel dat je dan overal alleen voor staat. Het is misschien heel leuk om een kindje te hebben, en als je een beetje een sociaal netwerk hebt (ouders, familie, vrienden) die je kunnen helpen, kom je een heel eind, maar toch...alle moeilijke EN leuke dingen moet je alleen doorheen, alle beslissingen moet je alleen maken (zelfs al kun je feedback krijgen van je netwerk, het is toch JOUW beslissing over JOUW kind). Het lijkt mij ontzettend zwaar om alleen te doen. Niet dat het geen optie zou zijn, maar wel een waar erg goed over nagedacht moet worden, lijkt me.
Ik denk dat je daar wel gelijk in hebt. Ik zelf heb ook zoiets dat kan allemaal later nog wel. Ik weet dus ook niet zeker of ik kinderen wil ja of nee. Het is echter wel zeker dat ik na mijn 35-ste geen vader meer wil worden.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 09:31 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Ik denk dat veel mannen die die 'later' wel oprecht menen, maar zich echt niet bewust zijn van de tijdsdruk.
Dat is heel mooi dat je dat zo zeker weet. En het is ook heel gemakkelijk praten vanuit de positie waarin je die keus niet hoeft te makenquote:Op vrijdag 10 februari 2006 09:34 schreef petitlapin2 het volgende:
[..]
tuurlijk is het zwaar, he tis een keiharde keuze ... maar liever dat dan een onvervulde kinderwens ...
het leven is zo onvoorspelbaar, je kan denken dat je dan toch liefst bij je man blijft, die je dan dumpt als je 41 bent of zo, en een kind krijgen redelijk hopeloos wordt ...
ik wil nu niet alle doemscenario's beschrijven, maar je hebt geen zekerheden in het leven, geen enkele, ... je moet gewoon weten wat je zelf écht wil, en dat niet laten afhangen van een ander, niet van je partner. Je leeft tenslotte je eigen leven. En ik weet dat ik een kind té graag wil, dus mijn keuze zou gemaakt zijn.
eigenlijk ben ik er zeker van dat ik het wel weet. Want wat onze verhuis betreft naar de VS, heb ik echt de schrik gehad dat het permanent zou zijn.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 09:43 schreef miss_sly het volgende:
Dat is heel mooi dat je dat zo zeker weet. En het is ook heel gemakkelijk praten vanuit de positie waarin je die keus niet hoeft te maken
Als je werkelijk in de positie zou zitten dat het anders zou zijn, zou het misschien ook voor jou niet zo'n simpele beslissing blijken. Gelukkig zul je dat niet weten, maar goed...
Je haalt nu weer 2 dingen door elkaar: emigreren en kinderen krijgen.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 09:48 schreef petitlapin2 het volgende:
[..]
eigenlijk ben ik er zeker van dat ik het wel weet. Want wat onze verhuis betreft naar de VS, heb ik echt de schrik gehad dat het permanent zou zijn.
En ik wist toen heel goed dat als hij zou gezegd hebben: ik wil permanent emigreren, dan was onze relatie uit geweest ... dat was heel duidelijk voor mij...
Ik zou het wel zo gedaan hebben.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 09:27 schreef miss_sly het volgende:
Dat is anders wel een hele moeilijke keus hoor. Want bedenk je wel dat je dan overal alleen voor staat. Het is misschien heel leuk om een kindje te hebben, en als je een beetje een sociaal netwerk hebt (ouders, familie, vrienden) die je kunnen helpen, kom je een heel eind, maar toch...alle moeilijke EN leuke dingen moet je alleen doorheen, alle beslissingen moet je alleen maken (zelfs al kun je feedback krijgen van je netwerk, het is toch JOUW beslissing over JOUW kind). Het lijkt mij ontzettend zwaar om alleen te doen. Niet dat het geen optie zou zijn, maar wel een waar erg goed over nagedacht moet worden, lijkt me.
het komt op hetzelfde neer, behoudt je de relatie of zijn de toegevingen te zwaar en kan je er niet mee leven.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 09:58 schreef miss_sly het volgende:
Je haalt nu weer 2 dingen door elkaar: emigreren en kinderen krijgen.
Je praat vanuit de positie dat beiden zijn zoals je wilt, dus is het vrij moeilijk te bepalen in hoeverre je misschien anders had gereageerd, was de situatie anders geweest.
Ow, ik zou het zelf misschien ook wel doen. Ik zeg ook neit dat het een onmogelijke optie is, maar het is wel iets om goed te overdenken en niet iets dat je even snel beslist, toch?quote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:06 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Ik zou het wel zo gedaan hebben.
Voor mij zou de overweging zijn geweest 'nu kan ik nog een kindje krijgen maar de tijd dringt' en er is altijd nog veel meer tijd om weer een partner te vinden die van zowel jou als dat kindje dat je zo graag wilde houdt.
Het 'geen kinderen willen' zou voor mij ook uiteindelijk een reden kunnen zijn om een relatie te verbreken. Iemand die geen kinderen zou willen is dan namelijk blijkbaar toch niet die persoon die precies bij mij past. Je hoeft niet op alle vlakken hetzelfde te willen in een relatie, dat zou aardig saai worden, maar iets dat voor mij zo fundamenteel is voor wie ik ben en wie ik wil zijn (jaja, klinkt aardig dramatisch, maar zo voelt het wel, die 'wens' is zo ontzettend groot dat het bijna geen wens meer is maar een 'moeten') wil ik kunnen delen met degene waarmee ik de rest van mijn leven wil doorbrengen.
Niet kúnnen krijgen is weer een heel ander verhaal. Voordat iedereen nu denkt dat ik elke vent die mijn kind kan of wil geven zomaar even de deur uit schop.
eerlijk gezegd moet ik daar helemaal niet lang over nadenkenquote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:09 schreef miss_sly het volgende:
Ow, ik zou het zelf misschien ook wel doen. Ik zeg ook neit dat het een onmogelijke optie is, maar het is wel iets om goed te overdenken en niet iets dat je even snel beslist, toch?
Ik wilde alleen even aangeven dat het niet zoiets is van: Ow, dit werkt niet, ik doe het wel even alleen....
Dat zou ik dus redelijk onbezonnen vinden, maar ieder zijn ding...quote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:11 schreef petitlapin2 het volgende:
[..]
eerlijk gezegd moet ik daar helemaal niet lang over nadenken![]()
"Ow, dit werkt niet, ik doe het wel even alleen....", zo zou ik dus wel redeneren ...
alsof je altijd in de situatie zelf moet zitten om te weten hoe je zou reagerenquote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:12 schreef miss_sly het volgende:
En nogmaals: je bent zwanger, dus het is een situatie waarin je niet komt, dus je weet niet of het daadwerkelijk zo simpel zou zijn...
Oh nee, maar uiteraard niet. Ik zou niet over 1 nacht ijs gaan daarin.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:09 schreef miss_sly het volgende:
Ow, ik zou het zelf misschien ook wel doen. Ik zeg ook neit dat het een onmogelijke optie is, maar het is wel iets om goed te overdenken en niet iets dat je even snel beslist, toch?
Ik wilde alleen even aangeven dat het niet zoiets is van: Ow, dit werkt niet, ik doe het wel even alleen....
ik hoe iemand zo dwaas/blind kan staren op een partner ... vooral als er heel zware toegevingen moeten gebeuren.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:15 schreef het.ismij het volgende:
K snap niet dat iemand zo dwaas/blind kan staren op kids.
* het.ismij houd weer even ze mond.
Geloof me... als je dat niet hebt, dan heb je dat niet.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:15 schreef het.ismij het volgende:
K snap niet dat iemand zo dwaas/blind kan staren op kids.
* het.ismij houd weer even ze mond.
ik snap dat niet ? ik vind dat willen en niet willen even zwaar tellenquote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:19 schreef Brighteyes het volgende:
en ik wel snap dat niet willen zwaarder telt dan wel willen.
Snap k ook niet.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:19 schreef petitlapin2 het volgende:
[..]
ik hoe iemand zo dwaas/blind kan staren op een partner ... vooral als er heel zware toegevingen moeten gebeuren.
Klopt, maar ik ben persoonlijk van mening dat men over dat soort zaken dan iets minder stellig zou kunnen zijn, en geen woorden gebruiken als 'nooit', 'altijd', en 'zeker weten'.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:17 schreef petitlapin2 het volgende:
[..]
alsof je altijd in de situatie zelf moet zitten om te weten hoe je zou reageren.
En ieder mens zit anders in elkaar, iedere situatie is anders, dus in algemeenheden spreken en zeggen dat ándere mensen iets 'moeten' omdat jij dat zo ervaren hebt en voelt, vind ik wat dwingend...quote:In ieder geval zou ik dan geprobeerd hebben, al valt het tegen, beter dan heel mijn leven te denken "wat als" ...
trouwens zijn dit discussies die je best al snel in de relatie zou moeten hebben, wij hadden op voorhand beslist dat als er een medische mallemolen nodig zou geweest zijn, of adoptie ( en daar was een grote kans), dat we er 3000 % voor zouden gaan ... anders had onze relatie nooit ontstaan ...
Maar ook dat is weer persoonlijk...quote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:19 schreef petitlapin2 het volgende:
ik hoe iemand zo dwaas/blind kan staren op een partner ... vooral als er heel zware toegevingen moeten gebeuren.
het is gewoon een innerlijke * dwang * die gaat niet weg door te redeneren dat kinderen óók vaak lastig kunnen zijn en duur ensow. En als de partner het dan niet zo ziet zitten gaat dat bijna dwangmatige wensgevoel écht niet weg hoor.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:15 schreef het.ismij het volgende:
K snap niet dat iemand zo dwaas/blind kan staren op kids.
* het.ismij houd weer even ze mond.
Ik denk dan vanuit de gedachte dat er dan straks mss een kindje is die 1 ouder heeft die zielsveel van hem/haar houdt en 1 ouder die eigenlijk helemaal niet zo blij is met dat kindje (want hij/zij is ertoe gedwongen) en de kans is dan heel groot dat die ouder dat kindje dan de schuld gaat geven van bepaalde dingen die niet meer kunnen etc. etc.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:21 schreef petitlapin2 het volgende:
ik snap dat niet ? ik vind dat willen en niet willen even zwaar tellen
heb ik iemand gedwongen tot ietsquote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:26 schreef miss_sly het volgende:
Klopt, maar ik ben persoonlijk van mening dat men over dat soort zaken dan iets minder stellig zou kunnen zijn, en geen woorden gebruiken als 'nooit', 'altijd', en 'zeker weten'.
En ieder mens zit anders in elkaar, iedere situatie is anders, dus in algemeenheden spreken en zeggen dat ándere mensen iets 'moeten' omdat jij dat zo ervaren hebt en voelt, vind ik wat dwingend...
Proberen hoor! Proberen... want het lukt niet altijd. Soms verander ik zelf in een klein kind die denkt 'Ik wil het, ik wil het, ik wil het! En wel nu!'.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:28 schreef deedeetee het volgende:
Ik vind 't knap dat Brighteyes er zo goed mee om kan gaan.![]()
Als dat zo was dan zouden getrouwde stellen altijd minimaal 1 kind hebben als ze lachaamlijk daartoe in staat zijn. Dat is niet zo, wat je zegt is daarmee dus ook ontkracht.quote:
wat zijn de gevolgen dan ?quote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:40 schreef het.ismij het volgende:
excuses alvast voor het volgende mocht dit tikje bot overkomen maar goed. k zet het toch even neer.
Je zegt dat je zomaar je partner op zou geven om kids te krijgen, Hoe reeel sta jij in godsnaam in het leven?
Je gaat naar het buitenland met je man terwijl je daar geen zin in hebt (daar komt het op neer)
Je krijgt kids, die overal en nergens opgroeien, dat ik zowiezo al niet zou willen voor mijn kind.
Ik krijg het idee dat je er totaal niet over hebt nagedacht wat de gevolgen zijn van dergelijke acties zijn.
Het komt op mij over, en ik denk op wel meer, dat je ten koste van alles kids wilt.is dat niet een beetje,.... PSYCHO!?
Imo iig wel.
Begrijp me niet verkeerd, k ben niet anti kids ofzo, k vin ze wel grappig. Me neefje van nu net 2 vin k het eind. Maar ik meot er niet aan denken om er zelf 1 te hebben.
qua vaste basis ben ik het niet met je eens. We gaan niet rondtrekken hé, maar verhuizen. En na vier jaar komen we terug ? alsof er niet veel mensen zijn die verhuizen met jonge kinderen ? van een appartement naar een huis verder weg ?quote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:51 schreef het.ismij het volgende:
Geen vaste basis/omgeving/vriendjes/vriedinnetjes voor een kind lijkt me nou toch niet echt perfect om op te groeien.
oke k ben geen expert, is mijn mening.
Maar neemt niet weg dat ik er nog steeds van overtuigd ben dat je imo ten koste van alles kids wilt.
ma goed, k hou derover op.
Ik wens je iig oprecht al het geluk en gezondheid van de wereld met en voor je kids.![]()
Das waar indd.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:55 schreef petitlapin2 het volgende:
[..]
qua vaste basis ben ik het niet met je eens. We gaan niet rondtrekken hé, maar verhuizen. En na vier jaar komen we terug ? alsof er niet veel mensen zijn die verhuizen met jonge kinderen ? van een appartement naar een huis verder weg ?
quote:
quote:Op vrijdag 10 februari 2006 09:24 schreef RM-rf het volgende:
[..]
ik denk dat dat heel erg vanuit een man's visie gedacht is ... dan is dat 'och, voorlopig niet', wat voor een man weinig betekenis is, wel degelijk ook een vorm van 'drukmiddel', omdat voor vrouwen die biologische klok een zeer sterk gevoel kan zijn (overigens, soms heb ik het idee dat dat ook een beetje overdreven wordt, een vrouw kan prima boven de 40 nog kinderen krijgen, natuurlijk de vruchtbaarheid is wat minder, en er is een ietwat groter risico op handicaps; maar sommige vrouwen lijken die biologische klok-gevoelens wel iets te overdrijven, alsof het een inlevertijdstip van het kieskantoor in Margraten is) ....
Dit klopt zeker natuurlijk, maar voor mij zou dit als man ook opgaan, áls (met de nadruk op "als") ik ooit zou besluiten om kinderen te nemen met een partner zouden die kinderen ook op de eerste plaats komen bij mij.quote:Misschien speelt er een beetje ook de angst dat als ze hun kind verwekt heeft, hun 'bidsprinkhanen'-vrouwtje opeens minder hard hen nodig zal blijven hebben en ze het risico lopen makkelijker 'terzijde' geschoven te worden, snel 'op de tweede plaats' te komen bij hun vrouw (iets wat deels ook klopt)
Ik ga ervan uit dat dat komt omdat een kinderwens voortvloeit uit het feit dat de mens ondanks evolutie nog steeds oergevoelens kan hebben. Voortplanting is uiteindelijk toch het ultieme doel van het bestaan (biologisch gezien uiteraard).quote:Op vrijdag 10 februari 2006 14:06 schreef thaleia het volgende:
maar kan nu eenmaal geen kinderen krijgen. Waarom dat laatste dan ineens zoiets totaal anders is, en honderd keer erger dan alle andere dingen die mensen graag zouden willen en niet allemaal voor elkaar krijgen, zal ik wel nooit begrijpen.
quote:Op donderdag 9 februari 2006 19:13 schreef Moonah het volgende:
Ik wil al jaren kinderen. Sinds 4 jaar ben ik met de man van mijn leven. Maar hij zei niet te weten of hij ooit kinderen zou willen. Ondertussen werd ik ouder en ouder. Ik heb hem in april gezegd dat ik hem tot juli bedenktijd gaf: Je wil een kind met me of we verbreken dan de relatie. Hartverscheurend, maar mijn kinderwens kon en wilde ik niet meer wegduwen. Afgelopen zomer heeft mijn lief na veel goede gesprekken gezegd dat hij graag een kindje met me wil.
Geduld BE-beeb, geduld... Vreselijk moeilijk ja, maar het kan dus echt lonen.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 10:19 schreef Brighteyes het volgende:
Ik zit momenteel in het gesprek 'ik wil wel, hij nog even niet'. En dat is oh zo vreselijk moeilijk.
thaleia, ik begrijp wat je bedoelt, maar langs de andere kant krijgt deze discussie wel wat te grote proporties.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 14:06 schreef thaleia het volgende:
Ik heb me ook altijd verbaasd over de grote drama's die je in de Libelle en op het OUD-forum leest over een kinderwens die niet vervuld wordt. Ik zal het allemaal wel niet begrijpen en inlevingsvermogen tekort komen ofzo, maar ik vind dat elk mens moet accepteren dat je nu eenmaal niet per se altijd ten koste van alles kunt krijgen wat je wilt, dat je soms je dromen en wensen aan moet passen of opzij moet zetten, dat dat nu eenmaal bij het leven hoort.
Ik weet (nog?) niet wat het is om zo'n vurige kinderwens te hebben, maar ik zou het soms wel eens willen dat ik zulke duidelijke keuzes kon maken op dit gebied. Ik leef mijn leven heel erg in het moment, en ik kan erg genieten van het nu, ik vind het een héél prettig idee dat de toekomst open ligt, en ik vind het moeilijk om die toekomst te gaan plannen, ook vind ik het moeilijk om bijvoorbeeld te bedenken dat ik over vijf of tien jaar nog bij dezelfde partner zal zijn (trouwen vind ik dan ook een lastig onderwerp)..laat staan of ik kinderen wil of niet. Soms denk ik dat het misschien beter is als het me gewoon ooit overkomt, dan sta ik voor een voldongen feit. En ik ken mezelf goed genoeg om te weten dat ik er dan wel helemaal voor zal gaan.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 18:15 schreef petitlapin2 het volgende:
dat wil niet zeggen dat ik alles wil, dat alles moet gaan net zoals ik wil, kost wat kost. ik ga er bij wijze van spreke geen moord voor begaan, voor mijn kinderwens, maar ik zou alles proberen wat ik kan om het te bereiken, ik weet niet wat daar slecht aan is ...
het gaat in dit topic eerder over keuzes maken, vind ik, niet over iets koste wat het kost willen.
quote:Op vrijdag 10 februari 2006 17:26 schreef Moonah het volgende:
Geduld BE-beeb, geduld... Vreselijk moeilijk ja, maar het kan dus echt lonen.
Ahum.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 19:19 schreef Fiskje88 het volgende:
Als je écht van iemand houdt is het denk ik héél moeilijk om diegene te verlaten, ook al is je kinderwens nog zo groot.
Er is er (vooralsnog...quote:Het is denk ik niet zo makkelijk (eerder onmogelijk) om iemand om wie je alles geeft, waarvoor je alles overhebt, die je nooit zou willen missen, aan de kant te zetten omdat hij/zij geen kinderen wil. Ik denk dat in dat geval de liefde sterker zal zijn dan de kinderwens, als je hem/haar zou verlaten zou je daar alleen maar ongelukkig van worden.
Echt alleenstaand ouderschap (met spermabank enzo) was voor mij geen optie. Ik wil wel een echte, 'deelnemende' vader voor mijn kind. Als ik niet binnen afzienbare tijd een andere man had gevonden van wie ik oprecht zou houden (dus niet zoals ik eerder noemde een zaadschieter), dan zou ik een homostel met kinderwens hebben gezocht. Tenminste, dat was mijn noodscenario. Waar mijn lief trouwens volledig van op de hoogte was.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 19:12 schreef thaleia het volgende:
Moonah, wat zou jij hebben gedaan als je huidige relatie om deze reden uit was gegaan, jij een andere man was gaan zoeken die wel vader wil worden, maar die man niet had gevonden? De kinderwens was kennelijk sterk genoeg om je relatie op het spel te zetten, maar is/was ie ook sterk genoeg om een alleenstaand ouderschap te overwegen? Daar twijfel ik weleens over nl., wat ik zal doen als ik een sterke kinderwens krijg en geen relatie heb.
Hmm, daar heb je een punt, zo had ik het nog niet bekeken. Je hebt gelijk dat je voor jezelf moet kiezen. Maar voor mij zou het in ieder geval een (vooralsnog...) onmogelijke keuze zijn te moeten kiezen tussen de liefde en kinderen.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 19:29 schreef Moonah het volgende:
[..]
Ahum.
Dat impliceert dat ik niet écht van mijn lief zou houden?
Onzin. Lees mijn post eerder in dit topic maar (nee, níet die korte-door-de-bocht, die daarna).
Er is er (vooralsnog...) maar ééntje voor wie ik echt álles zou overhebben en die ik nooit zou willen missen. En dat ben ik zelf. Mijn lief is mijn allergrootste liefde, de man met wie ik oud wil worden, met wie ik heel veel deel, voor wie ik immens veel respect heb, maar ikzelf ga nét even voor. En mijn kinderwens opzij zetten, zou betekenen dat ik mijzelf zou verloochenen. En dat doe ik dus niet. Want jezelf verloochenen, dáár word je pas écht ongelukkig van. Een verlaten liefde daar kom je na voldoende tijd heus wel weer overheen.
Opzoek gaan naar een ander. Als iemand geen kinderen kán krijgen wordt het een heel ander verhaal, maar als iemand het niet wil, wil die niet en ga ik niet hopen dat hij zijn gedachten verandert.quote:Op woensdag 8 februari 2006 00:09 schreef -Wolf- het volgende:
Dit is een vraagstuk waar ik me soms wel eens mee bezighou. Stel je wil later kinderen, je ontmoet de man/vrouw van je dromen maar dan wanneer het allemaal wat serieuzer wordt blijkt dat de ander helemaal geen kinderen wil. Wat doe je dan?
Wie mee wil op het pad van het pad van de zuivere gedachte, gaat u mee naar WFL > de ware leeftijd van de wereldquote:Op zaterdag 11 februari 2006 11:42 schreef Nutella het volgende:
EDIT
ik wil er zeker 2 - 4.quote:Op vrijdag 10 februari 2006 18:57 schreef SHE het volgende:
Ik ga een fucking elftal baren !!![]()
Nu nog iemand vinden die net dat gaatje in zijn hoofd heeft en zich daarvoor laat lenen
Soms wil ik alleen maar een avontuurtje.quote:Op zaterdag 11 februari 2006 12:01 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Geen kinderen. Daar 'selecteer' ik potentiële partners op. Wil hij toch wel? Einde verhaal.
je voert een showtje op, ongewenste zwangerschappen zijn toch in huidige dagn enkel een kwestie van niet oppassen ... een man kan zoveel willen, maar in een vaste relatie een kind krijgen, tegen de vrouw haar wil, lukt écht niet ....quote:Op zaterdag 11 februari 2006 12:01 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Geen kinderen. Daar 'selecteer' ik potentiële partners op. Wil hij toch wel? Einde verhaal.
Wat zit je nou te lullen? Ik geef alleen maar aan dat ik geen relatie zou aangaan met een man die (eventueel, misschien) kinderen wil.quote:Op zondag 12 februari 2006 00:04 schreef RM-rf het volgende:
je voert een showtje op, ongewenste zwangerschappen zijn toch in huidige dagn enkel een kwestie van niet oppassen ... een man kan zoveel willen, maar in een vaste relatie een kind krijgen, tegen de vrouw haar wil, lukt écht niet ....
Stroman enzo. Ik zeg nergens dat dat moeilijk is.quote:je doet alsof het een zware keuze is die je moet 'bevechten' en je heel standvastig bent erin ... maar feitelijk is het nogal een 'non-issue' als je geen kinderen wilt is het heus niet zo moeilijk te regelen dat je geen kinderen krijgt ...
Helaas zijn artsen er niet zo happig op om te steriliseren als je nog geen dertig bent. Eileiders weghalen doen ze niet trouwens hoor, hooguit afbinden of er een plugje in gooien. En zodra ik de magische grens van dertig (onder de dertig heb je statistisch meer kans om een spijtoptant te worden, dus willen de dokters niet) ben gepasseerd, gaat er een slot op.quote:Mag ik vragen of je je eileiders al hebt laten weghalen? als je dan toch zo zeker wilt zijn...?
Of is je schinbare zelfverzekerdheid, misschien ook een vorm van tactische positionering en zijn er altijd gaatjes die je open wilt laten?
en ik geef aan dat het een beetje vreemd is om dat als een 'gevaar' te zien... als jij er gewoon duidelijk in bent, krijg je geen kinderen....quote:Op zondag 12 februari 2006 00:08 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Wat zit je nou te lullen? Ik geef alleen maar aan dat ik geen relatie zou aangaan met een man die (eventueel, misschien) kinderen wil.
Ik kan me voorstellen dat het niet gaat om de kans om ongewenst zwanger te worden, maar meer het idee dat je je partner dus zou dwingen kinderloos door het leven te gaan omdat dat jouw eigen wens is.quote:Op zondag 12 februari 2006 00:42 schreef RM-rf het volgende:
[..]
en ik geef aan dat het een beetje vreemd is om dat als een 'gevaar' te zien... als jij er gewoon duidelijk in bent, krijg je geen kinderen....
Ben je bang dat een man je zou dwingen om kinderen te nemen, hoe zou hij dat kunnen doen?
Hier kan ik me wel voor een groot deel in vinden. Veel mensen houden bijna dogmatisch vast aan bepaalde zaken, zelfs als dat zaken zijn die zouden moeten laten zien hoe niet burgerlijk, anders en niet dogmatisch ze zijn.quote:Dat is natuurlijk je eigen goed recht ... maar net zoals dat ietwat spastische en imho soms wat onverdreven gedrag van 'wannabee-moeders over 'hun biologische klok' me tegenstaat omdat ze volgens mij zichzelf allerlei 'ramp-gedachtes' in de kop halen, schijnbaar hun leven niet zijn eigen gang kunnen laten gaan, zie ik jouw reactie ook als een voorbeeld van hoe 'overspannen' sommige mensen zijn wat betreft het 'plannen' van hun toekomst... alsof ze een rechtlijnig vooraf uitgelegd pad enkel kunnen navolgen, kennelijk ook in hun verhouding tot andere mensen, zich enkel verlaten op de vraag 'hoe die mensen in hun vooraf bepaalde toekomst-plannen liggen' ....
quote:Eigenlijk vind ik persoonlijk dat heel erg jammer, dat mensen zo weinig flexibel zijn wat betreft hun toekomst, gewoon hun leven kunnen nemen zoals het komt.
Plus dat áls je tegen je zin zou toegeven aan de kinderwens van je partner, het imo áltijd tussen beide partners in blijft staan. En hoe dan ook, dat kómt een keer op tafel.... Als chantage, als vereffening.... Of als schuldgevoel bij de partner die zo graag wilde. Het schept een enorme ongelijkwaardigheid in de relatie.quote:Op zaterdag 11 februari 2006 23:28 schreef xelzix het volgende:
Jezelf verloochenen en jouw wens aanpassen aan die van je partner omdat hij/zij het zo graag wil zonder dat je er zelf achter staat, daar maak je je partner niet gelukkig mee, jezelf ook niet en daarmee jouw partner ook niet. En wat zou dat zeggen over jouw partner als hij/zij jou toestaat jezelf te verloochenen?
Iedereen die van zijn/haar partner houdt wil die toch gelukkig zien? Desnoods met een ander dan jijzelf.quote:Op zaterdag 11 februari 2006 23:31 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Je hebt een hoog ideaal van liefde xelzix. Zulke liefde bestaat wel, maar is denk ik zeer zeldzaam...
kan niets anders dan je helemaal gelijk geven.quote:Op zondag 12 februari 2006 10:16 schreef Moonah het volgende:
[..]
Plus dat áls je tegen je zin zou toegeven aan de kinderwens van je partner, het imo áltijd tussen beide partners in blijft staan. En hoe dan ook, dat kómt een keer op tafel.... Als chantage, als vereffening.... Of als schuldgevoel bij de partner die zo graag wilde. Het schept een enorme ongelijkwaardigheid in de relatie.
Dat bedoel ik dus. Daarom zou ik het stom van mezelf vinden om iets te beginnen met iemand die wel kinderen wil, in de stiekeme hoop dat ik hem wel kan 'bekeren' (of hem de hoop gevend dat ik me misschien nog wel bekeer). Dat is gewoon niet eerlijk.quote:Op zondag 12 februari 2006 10:16 schreef Moonah het volgende:
Plus dat áls je tegen je zin zou toegeven aan de kinderwens van je partner, het imo áltijd tussen beide partners in blijft staan. En hoe dan ook, dat kómt een keer op tafel.... Als chantage, als vereffening.... Of als schuldgevoel bij de partner die zo graag wilde. Het schept een enorme ongelijkwaardigheid in de relatie.
Dat laatste is niet zo vanzelfsprekend...quote:Op zondag 12 februari 2006 10:19 schreef xelzix het volgende:
Iedereen die van zijn/haar partner houdt wil die toch gelukkig zien? Desnoods met een ander dan jijzelf.
Ik wil ook niet beweren dat het zo makkelijk is als het lijkt, maar waarom vindt jij het niet zo vanzelfsprekend?quote:Op zondag 12 februari 2006 10:43 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
[..]
Dat laatste is niet zo vanzelfsprekend...
De mens is egoïstisch uiteindelijk en kiest eerder voor zijn eigen geluk dan voor dat van een ander. Ik hoop dat ik het zou kunnen, hoor, daar niet van, maar het is wel heel erg moeilijk.quote:Op zondag 12 februari 2006 10:52 schreef xelzix het volgende:
Ik wil ook niet beweren dat het zo makkelijk is als het lijkt, maar waarom vindt jij het niet zo vanzelfsprekend?
Ik snap jou wel, maar je brengt eea soms nogal ehm... stellig.quote:Op zondag 12 februari 2006 10:43 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
[..]
Dat bedoel ik dus. Daarom zou ik het stom van mezelf vinden om iets te beginnen met iemand die wel kinderen wil, in de stiekeme hoop dat ik hem wel kan 'bekeren' (of hem de hoop gevend dat ik me misschien nog wel bekeer). Dat is gewoon niet eerlijk.
Als kinderen de invulling van je leven zouden moeten worden dan zal dat idd alleen maar een deceptie kunnen vormen, lijkt mij ook ja. Maar een enorme onweerstaanbare oerdrang om moeder/ vader te worden staat imo niet gelijk aan 'kinderen zijn de invulling van je leven'.quote:Ik vind dat sommige mensen hier trouwens wel een gigantisch gewicht op de schouders van hun kinderen plaatsen. Als je leven leeg is zonder kinderen, dan verwacht je blijkbaar dat die kinderen die leegte gaan opvullen en jou gelukkig gaan maken. Die kinderen hebben er echter niet om gevraagd om geboren te worden. En die enorme druk en verwachting die je bij die kinderen neerlegt, lijkt me echt niet gezond. Ik moet er niet aan denken dat al het geluk van mijn ouders van mij zou moeten afhangen, wat een verschrikking. En ik ben erg blij dat mijn ouders eerder voor elkaar zouden kiezen dan voor hun kinderen. Ik denk dat het ongezond is als je relatie op het tweede plan komt als er kinderen komen. De kans dat het dan misgaat is denk ik vrij groot...
Misschien niet. Maar ik weet het zeker genoeg om geen relatie te willen aangaan met iemand die het wel wil. Ik zeg al vanaf mijn kleutertijd dat ik het niet wil, ik heb nog nooit zoiets als moedergevoelens gehad en ik hou niet van baby's. Denk dat dat tezamen genoeg reden is om een potentiële partner af te wijzen op het hebben van een kinderwens (niet dat die situatie aan de orde is, magoed, het is toch allemaal hypothetisch in zo'n discussie).quote:Op zondag 12 februari 2006 10:56 schreef Moonah het volgende:
Ik snap jou wel, maar je brengt eea soms nogal ehm... stellig.
Vandaar de 'commotie' denk ik. Plus dat je imo echt nog niet absoluut zeker kunt weten dat je écht noooooit kinderen wil.
Uiteraard is daar een verschil. Maar als ik lees wat iemand als petitlapin schrijft, dan wordt het mij eerlijk gezegd bang om het hart voor die kinderen...quote:Als kinderen de invulling van je leven zouden moeten worden dan zal dat idd alleen maar een deceptie kunnen vormen, lijkt mij ook ja. Maar een enorme onweerstaanbare oerdrang om moeder/ vader te worden staat imo niet gelijk aan 'kinderen zijn de invulling van je leven'.
Dat is denk ik wel reëel, en zeker zo eerlijk naar je partner toe. Geen evt valse hoop.quote:Op zondag 12 februari 2006 11:00 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Denk dat dat tezamen genoeg reden is om een potentiële partner af te wijzen op het hebben van een kinderwens
Ja.quote:Op zondag 12 februari 2006 11:05 schreef Moonah het volgende:
Dat is denk ik ook wel reëel.
Maar sterilisatie klinkt mij té definitief in de oren... Maar uiteraard ben je zelf degene die daar het beste over kan oordelen.
ik zou niet gelukkig zijn als ik mijn partner niet gelukkig zou kunnen maken. Hoe je het dus ook wendt of keert, een mens is altijd egoïstischquote:Op zondag 12 februari 2006 10:54 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
[..]
De mens is egoïstisch uiteindelijk en kiest eerder voor zijn eigen geluk dan voor dat van een ander. Ik hoop dat ik het zou kunnen, hoor, daar niet van, maar het is wel heel erg moeilijk.
Je kunt een ander mens sowieso niet gelukkig maken. Mensen kunnen alleen zichzelf gelukkig maken. Dat is nou net waarom ik zo'n moeite heb met mensen die al hun levensgeluk willen laten afhangen van hun kinderen. Magoed, natuurlijk, als je partner niet langer gelukkig is met jou in zijn of haar leven, dan moet hij of zij vooral gaan.quote:Op zondag 12 februari 2006 11:11 schreef xelzix het volgende:
ik zou niet gelukkig zijn als ik mijn partner niet gelukkig zou kunnen maken. Hoe je het dus ook wendt of keert, een mens is altijd egoïstisch
Heeft iemand er wel eens over nagedacht hoe het voor een kind is als hij/zij door een van beide ouders niet gewenst is? Dat lijkt me nu niet bepaald de ideale situatie om in op te groeien.quote:Op zondag 12 februari 2006 10:54 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
[..]
De mens is egoïstisch uiteindelijk en kiest eerder voor zijn eigen geluk dan voor dat van een ander. Ik hoop dat ik het zou kunnen, hoor, daar niet van, maar het is wel heel erg moeilijk.
Om te laten zien dat bepaalde zaken lang niet altijd met egoisme te maken hebben. Sommige mensen staan veel te snel klaar met dat woord.quote:Op zondag 12 februari 2006 12:21 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Wrom quote je nou eigenlijk mijn berichtje? De link is me niet geheel duidelijk. Ik ben 't helemaal met je eens.
Ik persoonlijk denk dat alle keuzes die mensen maken, ingegeven zijn door eigenbelang. Een mens doet iets alleen als er een beloning inzit. Mensen krijgen kinderen uit eigenbelang, mensen besluiten geen kinderen te krijgen uit eigenbelang, mensen gaan relaties aan uit eigenbelang, mensen plegen zelfs zelfmoord uit eigenbelang (70 maagden enzo).quote:Op zondag 12 februari 2006 12:28 schreef GM het volgende:
Om te laten zien dat bepaalde zaken lang niet altijd met egoisme te maken hebben. Sommige mensen staan veel te snel klaar met dat woord.
Zo zwart wit kan je het niet stellen, of ben ik zo zeldzaam altruistisch dat ik het geluk van anderen meeneem in mijn beslissingen over belangrijke dingen zoals het al dan niet kinderen willen en de consequenties die daar aan verbonden zijn?quote:Op zondag 12 februari 2006 12:30 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
[..]
Ik persoonlijk denk dat alle keuzes die mensen maken, ingegeven zijn door eigenbelang. Een mens doet iets alleen als er een beloning inzit. Mensen krijgen kinderen uit eigenbelang, mensen besluiten geen kinderen te krijgen uit eigenbelang, mensen gaan relaties aan uit eigenbelang, mensen plegen zelfs zelfmoord uit eigenbelang (70 maagden enzo).
Het speelt uiteraard een rol. Maar je eigen geluk komt altijd op de eerste plaats. Je kiest uiteindelijk altijd voor jezelf.quote:Op zondag 12 februari 2006 12:41 schreef xelzix het volgende:
Zo zwart wit kan je het niet stellen, of ben ik zo zeldzaam altruistisch dat ik het geluk van anderen meeneem in mijn beslissingen over belangrijke dingen zoals het al dan niet kinderen willen en de consequenties die daar aan verbonden zijn?
dan is het dus niet de man/vrouw van je dromenquote:Op woensdag 8 februari 2006 00:09 schreef -Wolf- het volgende:
Dit is een vraagstuk waar ik me soms wel eens mee bezighou. Stel je wil later kinderen, je ontmoet de man/vrouw van je dromen maar dan wanneer het allemaal wat serieuzer wordt blijkt dat de ander helemaal geen kinderen wil. Wat doe je dan?
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |