Wanneer jij later kinderen wil en hij/zij niet...

Echte liefde is grenzeloos. Jij wilt het allerbeste beste voor je partner, je wilt dat hij/zij gelukkig wordt en als jij niet de persoon bent die dat in de toekomst voor elkaar kan krijgen, getuigt het juist van ontzettend veel liefde voor je partner om hem/haar te laten gaan (en zo zijn/haar wens te respecteren) zodat hij/zij alsnog zijn/haar geluk kan realiseren met een ander.
Jezelf verloochenen en jouw wens aanpassen aan die van je partner omdat hij/zij het zo graag wil zonder dat je er zelf achter staat, daar maak je je partner niet gelukkig mee, jezelf ook niet en daarmee jouw partner ook niet. En wat zou dat zeggen over jouw partner als hij/zij jou toestaat jezelf te verloochenen?

Je hebt een hoog ideaal van liefde xelzix. Zulke liefde bestaat wel, maar is denk ik zeer zeldzaam...

quote:

Op zaterdag 11 februari 2006 12:01 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Geen kinderen. Daar 'selecteer' ik potentiële partners op. Wil hij toch wel? Einde verhaal.

je voert een showtje op, ongewenste zwangerschappen zijn toch in huidige dagn enkel een kwestie van niet oppassen ... een man kan zoveel willen, maar in een vaste relatie een kind krijgen, tegen de vrouw haar wil, lukt écht niet ....

je doet alsof het een zware keuze is die je moet 'bevechten' en je heel standvastig bent erin ... maar feitelijk is het nogal een 'non-issue' als je geen kinderen wilt is het heus niet zo moeilijk te regelen dat je geen kinderen krijgt ...

Mag ik vragen of je je eileiders al hebt laten weghalen? als je dan toch zo zeker wilt zijn...?
Of is je schinbare zelfverzekerdheid, misschien ook een vorm van tactische positionering en zijn er altijd gaatjes die je open wilt laten?

quote:

Op zondag 12 februari 2006 00:04 schreef RM-rf het volgende:
je voert een showtje op, ongewenste zwangerschappen zijn toch in huidige dagn enkel een kwestie van niet oppassen ... een man kan zoveel willen, maar in een vaste relatie een kind krijgen, tegen de vrouw haar wil, lukt écht niet ....

Wat zit je nou te lullen? Ik geef alleen maar aan dat ik geen relatie zou aangaan met een man die (eventueel, misschien) kinderen wil.

quote:

je doet alsof het een zware keuze is die je moet 'bevechten' en je heel standvastig bent erin ... maar feitelijk is het nogal een 'non-issue' als je geen kinderen wilt is het heus niet zo moeilijk te regelen dat je geen kinderen krijgt ...

Stroman enzo. Ik zeg nergens dat dat moeilijk is.

quote:

Mag ik vragen of je je eileiders al hebt laten weghalen? als je dan toch zo zeker wilt zijn...?
Of is je schinbare zelfverzekerdheid, misschien ook een vorm van tactische positionering en zijn er altijd gaatjes die je open wilt laten?

Helaas zijn artsen er niet zo happig op om te steriliseren als je nog geen dertig bent. Eileiders weghalen doen ze niet trouwens hoor, hooguit afbinden of er een plugje in gooien. En zodra ik de magische grens van dertig (onder de dertig heb je statistisch meer kans om een spijtoptant te worden, dus willen de dokters niet) ben gepasseerd, gaat er een slot op.

quote:

Op zondag 12 februari 2006 00:08 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

Wat zit je nou te lullen? Ik geef alleen maar aan dat ik geen relatie zou aangaan met een man die (eventueel, misschien) kinderen wil.

en ik geef aan dat het een beetje vreemd is om dat als een 'gevaar' te zien... als jij er gewoon duidelijk in bent, krijg je geen kinderen....
Ben je bang dat een man je zou dwingen om kinderen te nemen, hoe zou hij dat kunnen doen?

dat andere vrouwen soms zo spastisch doen over 'dat hun biologische klok' tikt, komt meestal omdat ze doodsbang zijn 'te oud' te worden voor kinderen .... voor jou zou in theorie dat helemaal niet zo zijn ... maar uit je post klinkt een soort van 'omgekeerde biologische klok' ... alsof je 'doodsbang' bent per ongeluk toch kinderen te krijgen ... terwijl nu dat een verdomd kleine kans is (er zijn voldoende vormen van anti-conceptie, en als je gewoon zorgvudig de pil inneemt de kans zwanger te worden nihil is)..

Dat is natuurlijk je eigen goed recht ... maar net zoals dat ietwat spastische en imho soms wat onverdreven gedrag van 'wannabee-moeders over 'hun biologische klok' me tegenstaat omdat ze volgens mij zichzelf allerlei 'ramp-gedachtes' in de kop halen, schijnbaar hun leven niet zijn eigen gang kunnen laten gaan, zie ik jouw reactie ook als een voorbeeld van hoe 'overspannen' sommige mensen zijn wat betreft het 'plannen' van hun toekomst... alsof ze een rechtlijnig vooraf uitgelegd pad enkel kunnen navolgen, kennelijk ook in hun verhouding tot andere mensen, zich enkel verlaten op de vraag 'hoe die mensen in hun vooraf bepaalde toekomst-plannen liggen' ....

Dat is kennelijk iets eigen aans het 'kinderen-thema' en vooral vrouwen lijken dat verschrikkelijk sterk te hebben:
Dat ze nu al moeten weten hoe hun leven er over 10 of 15 jaar gaat uitzien en wat ze dan gaan doen ....
Eigenlijk vind ik persoonlijk dat heel erg jammer, dat mensen zo weinig flexibel zijn wat betreft hun toekomst, gewoon hun leven kunnen nemen zoals het komt.

quote:

Op zondag 12 februari 2006 00:42 schreef RM-rf het volgende:

[..]

en ik geef aan dat het een beetje vreemd is om dat als een 'gevaar' te zien... als jij er gewoon duidelijk in bent, krijg je geen kinderen....
Ben je bang dat een man je zou dwingen om kinderen te nemen, hoe zou hij dat kunnen doen?

Ik kan me voorstellen dat het niet gaat om de kans om ongewenst zwanger te worden, maar meer het idee dat je je partner dus zou dwingen kinderloos door het leven te gaan omdat dat jouw eigen wens is.

quote:

Dat is natuurlijk je eigen goed recht ... maar net zoals dat ietwat spastische en imho soms wat onverdreven gedrag van 'wannabee-moeders over 'hun biologische klok' me tegenstaat omdat ze volgens mij zichzelf allerlei 'ramp-gedachtes' in de kop halen, schijnbaar hun leven niet zijn eigen gang kunnen laten gaan, zie ik jouw reactie ook als een voorbeeld van hoe 'overspannen' sommige mensen zijn wat betreft het 'plannen' van hun toekomst... alsof ze een rechtlijnig vooraf uitgelegd pad enkel kunnen navolgen, kennelijk ook in hun verhouding tot andere mensen, zich enkel verlaten op de vraag 'hoe die mensen in hun vooraf bepaalde toekomst-plannen liggen' ....

Hier kan ik me wel voor een groot deel in vinden. Veel mensen houden bijna dogmatisch vast aan bepaalde zaken, zelfs als dat zaken zijn die zouden moeten laten zien hoe niet burgerlijk, anders en niet dogmatisch ze zijn.
In het geval van wel of geen kinderen krijgen is het echter wel iets waar je zo nu en dan over na zult moeten denken. Ik word zelf alleen altijd wat kriegel van mensen die beweren over van alles dat ze dat "zeker weten" of woorden als "nooit' of " altijd" gebruiken.

quote:

Eigenlijk vind ik persoonlijk dat heel erg jammer, dat mensen zo weinig flexibel zijn wat betreft hun toekomst, gewoon hun leven kunnen nemen zoals het komt.

Ik plan mijn toekomst totaal niet eigenlijk. Het is gewoon zo dat ik hiervan weet dat ik het gewoon echt niet wil en dus vind ik het verstandig geen relatie aan te gaan met iemand die die mogelijkheid wel openhoudt. Dan zou ik hem namelijk voor de gek houden / moeten teleurstellen en dat vind ik niet eerlijk.

quote:

Op zaterdag 11 februari 2006 23:28 schreef xelzix het volgende:

Jezelf verloochenen en jouw wens aanpassen aan die van je partner omdat hij/zij het zo graag wil zonder dat je er zelf achter staat, daar maak je je partner niet gelukkig mee, jezelf ook niet en daarmee jouw partner ook niet. En wat zou dat zeggen over jouw partner als hij/zij jou toestaat jezelf te verloochenen?

Plus dat áls je tegen je zin zou toegeven aan de kinderwens van je partner, het imo áltijd tussen beide partners in blijft staan. En hoe dan ook, dat kómt een keer op tafel.... Als chantage, als vereffening.... Of als schuldgevoel bij de partner die zo graag wilde. Het schept een enorme ongelijkwaardigheid in de relatie.

quote:

Op zaterdag 11 februari 2006 23:31 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Je hebt een hoog ideaal van liefde xelzix. Zulke liefde bestaat wel, maar is denk ik zeer zeldzaam...

Iedereen die van zijn/haar partner houdt wil die toch gelukkig zien? Desnoods met een ander dan jijzelf.

quote:

Op zondag 12 februari 2006 10:16 schreef Moonah het volgende:

[..]

Plus dat áls je tegen je zin zou toegeven aan de kinderwens van je partner, het imo áltijd tussen beide partners in blijft staan. En hoe dan ook, dat kómt een keer op tafel.... Als chantage, als vereffening.... Of als schuldgevoel bij de partner die zo graag wilde. Het schept een enorme ongelijkwaardigheid in de relatie.

kan niets anders dan je helemaal gelijk geven.

quote:

Op zondag 12 februari 2006 10:16 schreef Moonah het volgende:
Plus dat áls je tegen je zin zou toegeven aan de kinderwens van je partner, het imo áltijd tussen beide partners in blijft staan. En hoe dan ook, dat kómt een keer op tafel.... Als chantage, als vereffening.... Of als schuldgevoel bij de partner die zo graag wilde. Het schept een enorme ongelijkwaardigheid in de relatie.

Dat bedoel ik dus. Daarom zou ik het stom van mezelf vinden om iets te beginnen met iemand die wel kinderen wil, in de stiekeme hoop dat ik hem wel kan 'bekeren' (of hem de hoop gevend dat ik me misschien nog wel bekeer). Dat is gewoon niet eerlijk.

Ik vind dat sommige mensen hier trouwens wel een gigantisch gewicht op de schouders van hun kinderen plaatsen. Als je leven leeg is zonder kinderen, dan verwacht je blijkbaar dat die kinderen die leegte gaan opvullen en jou gelukkig gaan maken. Die kinderen hebben er echter niet om gevraagd om geboren te worden. En die enorme druk en verwachting die je bij die kinderen neerlegt, lijkt me echt niet gezond. Ik moet er niet aan denken dat al het geluk van mijn ouders van mij zou moeten afhangen, wat een verschrikking. En ik ben erg blij dat mijn ouders eerder voor elkaar zouden kiezen dan voor hun kinderen. Ik denk dat het ongezond is als je relatie op het tweede plan komt als er kinderen komen. De kans dat het dan misgaat is denk ik vrij groot...

quote:

Op zondag 12 februari 2006 10:19 schreef xelzix het volgende:
Iedereen die van zijn/haar partner houdt wil die toch gelukkig zien? Desnoods met een ander dan jijzelf.

Dat laatste is niet zo vanzelfsprekend...

quote:

Op zondag 12 februari 2006 10:43 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

Dat laatste is niet zo vanzelfsprekend...

Ik wil ook niet beweren dat het zo makkelijk is als het lijkt, maar waarom vindt jij het niet zo vanzelfsprekend?

quote:

Op zondag 12 februari 2006 10:52 schreef xelzix het volgende:
Ik wil ook niet beweren dat het zo makkelijk is als het lijkt, maar waarom vindt jij het niet zo vanzelfsprekend?

De mens is egoïstisch uiteindelijk en kiest eerder voor zijn eigen geluk dan voor dat van een ander. Ik hoop dat ik het zou kunnen, hoor, daar niet van, maar het is wel heel erg moeilijk.

quote:

Op zondag 12 februari 2006 10:43 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

Dat bedoel ik dus. Daarom zou ik het stom van mezelf vinden om iets te beginnen met iemand die wel kinderen wil, in de stiekeme hoop dat ik hem wel kan 'bekeren' (of hem de hoop gevend dat ik me misschien nog wel bekeer). Dat is gewoon niet eerlijk.

Ik snap jou wel, maar je brengt eea soms nogal ehm... stellig.
Vandaar de 'commotie' denk ik. Plus dat je imo echt nog niet absoluut zeker kunt weten dat je écht noooooit kinderen wil.

quote:

Ik vind dat sommige mensen hier trouwens wel een gigantisch gewicht op de schouders van hun kinderen plaatsen. Als je leven leeg is zonder kinderen, dan verwacht je blijkbaar dat die kinderen die leegte gaan opvullen en jou gelukkig gaan maken. Die kinderen hebben er echter niet om gevraagd om geboren te worden. En die enorme druk en verwachting die je bij die kinderen neerlegt, lijkt me echt niet gezond. Ik moet er niet aan denken dat al het geluk van mijn ouders van mij zou moeten afhangen, wat een verschrikking. En ik ben erg blij dat mijn ouders eerder voor elkaar zouden kiezen dan voor hun kinderen. Ik denk dat het ongezond is als je relatie op het tweede plan komt als er kinderen komen. De kans dat het dan misgaat is denk ik vrij groot...

Als kinderen de invulling van je leven zouden moeten worden dan zal dat idd alleen maar een deceptie kunnen vormen, lijkt mij ook ja. Maar een enorme onweerstaanbare oerdrang om moeder/ vader te worden staat imo niet gelijk aan 'kinderen zijn de invulling van je leven'.

quote:

Op zondag 12 februari 2006 10:56 schreef Moonah het volgende:
Ik snap jou wel, maar je brengt eea soms nogal ehm... stellig.
Vandaar de 'commotie' denk ik. Plus dat je imo echt nog niet absoluut zeker kunt weten dat je écht noooooit kinderen wil.

Misschien niet. Maar ik weet het zeker genoeg om geen relatie te willen aangaan met iemand die het wel wil. Ik zeg al vanaf mijn kleutertijd dat ik het niet wil, ik heb nog nooit zoiets als moedergevoelens gehad en ik hou niet van baby's. Denk dat dat tezamen genoeg reden is om een potentiële partner af te wijzen op het hebben van een kinderwens (niet dat die situatie aan de orde is, magoed, het is toch allemaal hypothetisch in zo'n discussie).

quote:

Als kinderen de invulling van je leven zouden moeten worden dan zal dat idd alleen maar een deceptie kunnen vormen, lijkt mij ook ja. Maar een enorme onweerstaanbare oerdrang om moeder/ vader te worden staat imo niet gelijk aan 'kinderen zijn de invulling van je leven'.

Uiteraard is daar een verschil. Maar als ik lees wat iemand als petitlapin schrijft, dan wordt het mij eerlijk gezegd bang om het hart voor die kinderen...

quote:

Op zondag 12 februari 2006 11:00 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Denk dat dat tezamen genoeg reden is om een potentiële partner af te wijzen op het hebben van een kinderwens

Dat is denk ik wel reëel, en zeker zo eerlijk naar je partner toe. Geen evt valse hoop.
Maar sterilisatie klinkt mij té definitief in de oren... Maar uiteraard ben je zelf degene die daar het beste over kan oordelen.

quote:

Op zondag 12 februari 2006 11:05 schreef Moonah het volgende:
Dat is denk ik ook wel reëel.
Maar sterilisatie klinkt mij té definitief in de oren... Maar uiteraard ben je zelf degene die daar het beste over kan oordelen.

Ja.

quote:

Op zondag 12 februari 2006 10:54 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

De mens is egoïstisch uiteindelijk en kiest eerder voor zijn eigen geluk dan voor dat van een ander. Ik hoop dat ik het zou kunnen, hoor, daar niet van, maar het is wel heel erg moeilijk.

ik zou niet gelukkig zijn als ik mijn partner niet gelukkig zou kunnen maken. Hoe je het dus ook wendt of keert, een mens is altijd egoïstisch

quote:

Op zondag 12 februari 2006 11:11 schreef xelzix het volgende:
ik zou niet gelukkig zijn als ik mijn partner niet gelukkig zou kunnen maken. Hoe je het dus ook wendt of keert, een mens is altijd egoïstisch

Je kunt een ander mens sowieso niet gelukkig maken. Mensen kunnen alleen zichzelf gelukkig maken. Dat is nou net waarom ik zo'n moeite heb met mensen die al hun levensgeluk willen laten afhangen van hun kinderen. Magoed, natuurlijk, als je partner niet langer gelukkig is met jou in zijn of haar leven, dan moet hij of zij vooral gaan.

quote:

Op zondag 12 februari 2006 10:54 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

De mens is egoïstisch uiteindelijk en kiest eerder voor zijn eigen geluk dan voor dat van een ander. Ik hoop dat ik het zou kunnen, hoor, daar niet van, maar het is wel heel erg moeilijk.

Heeft iemand er wel eens over nagedacht hoe het voor een kind is als hij/zij door een van beide ouders niet gewenst is? Dat lijkt me nu niet bepaald de ideale situatie om in op te groeien.

Persoonlijk denk ik dat wanneer in een relatie de wensen zo uiteenlopen op zo'n triviaal punt je de consequenties daarvan ook moet nemen.

De partner die wel graag kinderen wil hoeft zijn/haar wens niet ondergeschikt te stellen aan degene die niet wil, maar andersom geldt dat natuurlijk net zo goed.

Persoonlijk moet ik er niet aan denken om kinderen te krijgen. Gelukkig voor mij heb ik een wederhelft getroffen die er net zo over denkt. Maar ik weet wel zeker dat dit indien je er niet alletwee hetzelfde over denkt voor altijd tussen twee mensen blijft staan, welke keus je uiteindelijk ook maakt.

Wrom quote je nou eigenlijk mijn berichtje? De link is me niet geheel duidelijk. Ik ben 't helemaal met je eens.

quote:

Op zondag 12 februari 2006 12:21 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Wrom quote je nou eigenlijk mijn berichtje? De link is me niet geheel duidelijk. Ik ben 't helemaal met je eens.

Om te laten zien dat bepaalde zaken lang niet altijd met egoisme te maken hebben. Sommige mensen staan veel te snel klaar met dat woord.

quote:

Op zondag 12 februari 2006 12:28 schreef GM het volgende:
Om te laten zien dat bepaalde zaken lang niet altijd met egoisme te maken hebben. Sommige mensen staan veel te snel klaar met dat woord.

Ik persoonlijk denk dat alle keuzes die mensen maken, ingegeven zijn door eigenbelang. Een mens doet iets alleen als er een beloning inzit. Mensen krijgen kinderen uit eigenbelang, mensen besluiten geen kinderen te krijgen uit eigenbelang, mensen gaan relaties aan uit eigenbelang, mensen plegen zelfs zelfmoord uit eigenbelang (70 maagden enzo).

quote:

Op zondag 12 februari 2006 12:30 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

Ik persoonlijk denk dat alle keuzes die mensen maken, ingegeven zijn door eigenbelang. Een mens doet iets alleen als er een beloning inzit. Mensen krijgen kinderen uit eigenbelang, mensen besluiten geen kinderen te krijgen uit eigenbelang, mensen gaan relaties aan uit eigenbelang, mensen plegen zelfs zelfmoord uit eigenbelang (70 maagden enzo).

Zo zwart wit kan je het niet stellen, of ben ik zo zeldzaam altruistisch dat ik het geluk van anderen meeneem in mijn beslissingen over belangrijke dingen zoals het al dan niet kinderen willen en de consequenties die daar aan verbonden zijn?

quote:

Op zondag 12 februari 2006 12:41 schreef xelzix het volgende:
Zo zwart wit kan je het niet stellen, of ben ik zo zeldzaam altruistisch dat ik het geluk van anderen meeneem in mijn beslissingen over belangrijke dingen zoals het al dan niet kinderen willen en de consequenties die daar aan verbonden zijn?

Het speelt uiteraard een rol. Maar je eigen geluk komt altijd op de eerste plaats. Je kiest uiteindelijk altijd voor jezelf.

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 00:09 schreef -Wolf- het volgende:
Dit is een vraagstuk waar ik me soms wel eens mee bezighou. Stel je wil later kinderen, je ontmoet de man/vrouw van je dromen maar dan wanneer het allemaal wat serieuzer wordt blijkt dat de ander helemaal geen kinderen wil. Wat doe je dan?

dan is het dus niet de man/vrouw van je dromen