Ik rammel ook sinds een tijdje, al komt het nu pas echt naar buiten. Ik kom steeds vaker naar het oudersforum, ik zie steeds vaker vaders en moeders met kleine kinderen en zwangere vrouwen en dan voel ik toch ook wat hormonen opspelen.
Dus meldt het hier als je weer flink aan de rammel bent
en wat de reden is dat het bij rammelen blijft... 
Mijn reden is dat mijn vriendje er nog niet aan wil. Vanwege de financiën: hij wil eerst een vaste baan, maar wil nu van baan veranderen omdat hij dichter bij huis wil gaan werken. Dat kan ik volledig begrijpen en mijn verstand staat er ook volledig achter, maar mijn hormonen roepen dat als ik NU zwanger wordt, hij daar nog negen maanden voor heeft. Ruim de tijd dus, toch?...
Alsof dat nog niet duidelijk was. 
Ik rammel al zo'n 4 jaar...
En het gaat steeds harder!
Maar goed, manlief wil nog even wachten, dus ik wacht mee.
Maar af en toe hier even van me af rammelen lijkt me een prima idee!
Hier zal het alleen voorlopig de eerste 2 tot 3 jaren bij rammelen moeten blijven
Aangezien ik wegens ziekte van partner er redelijk alleen voor sta qua huishouding/opvoeding/verzorging (zowel van kind als partner) is het dus gewoon verstandiger om niet 2 kleintjes achter elkaar te hebben. Verder is het (door diezelfde ziekte) even driewerf kut-met-een-griffel qua financiën en op dat gebied willen we ook eerst wat meer zekerheid hebben (en wat meer schuldenvrij zijn) eer er een 4e mond bij komt om te voeden.Tot die tijd rammel ik het hele huis bij elkaar
Het moet wel een beetje over rammelen en heel graag willen gaan hier, dus dat het niet een 2e SC wordt of zo.
Niet dat ik het ze niet gun of zo, maar meer zoiets van 'waarom zij wel!'.
En soms kan ik wel eens 'boos' worden op mezelf en mijn
, dat we van die wijze verstandige mensen zijn die idd ervoor willen zorgen dat alle zaakjes op orde zijn etc. etc. Terwijl er dus legio mensen zijn die de zaken stukken minder op orde hebben enzo.
Er is van te voren niet te zeggen wat een zwangerschap met mij zal doen. Maar ik heb het inmiddels al bijna zes jaar en ik ben helemaal klachtenvrij. Dus eigenlijk zou ik verstandelijk gezien niet het risico lopen dat mijn MS een stuk erger wordt door een zwangerschap...
Maar de hormonen zeggen: gewoon proberen, je bent immers helemaal klachtenvrij.
Zo strijden verstand, angst en hormonen om voorrang, heel vervelend...
maar waarom en waarop wachten jullie dan BE? ff lullig, maar je wordt er niet jonger op toch?stinkie moet gewoon nog een beetje aan het idee wennen zegt ie en verder heeft hij op dit moment geen vaste baan, zelfs niet eens een jaarcontract. Ik heb wel een hele goede vaste baan maar wil weg.
Dat is dus op z'n minst een beetje instabiel. En verder hebben we stinkie's flat nog naast ons huis. Gaat allemaal wel, maar beter is die eerst te verkopen enzo.
Dus realistisch gezien snap ik het ook allemaal wel. Maar goed, wie zegt dat ik gelijk meteen hup zwanger word.
Enneh... dan heeft hij nog 9 maanden om aan het idee te wennen!
Ach joh... ik rammel gewoon nog even lekker verder voor een tijdje.
En neurie mijn al aardig afgezaagde mantra 'mijn tijd komt nog wel'.
[ Bericht 1% gewijzigd door BE op 29-03-2006 13:49:53 ]
quote:Ow maar dat heb ik totaal niet! Ik kan 0,0% jaloerse gevoelens ontdekken! Zelfs niet dat "waarom zij wel?". Bij elke zwangerschap (gepland, ongepland, 1e kindje, 5e kindje, enz.) in mijn omgeving sta ik te juichen. Tenslotte zijn ze niet zwanger van mijn kindje en kan ik daar ook helemaal geen negatieve gevoelens over krijgen. Mijn kindje wacht wel tot het kan/mag komen. Suus heeft ons ook 8 jaar laten wachten eer ze doorhad dat ze mocht komen. Voor ieder wacht er een eigen kindje indien zo voorzien, andermans kindjes zijn niet voor mij bestemdOp zondag 11 december 2005 21:10 schreef Brighteyes het volgende:
Ik kan soms ook echt heel fout een beetje jaloers zijn op mensen die wel voor een kindje gaan...
Niet dat ik het ze niet gun of zo, maar meer zoiets van 'waarom zij wel!'.
sorry...tja, wel begrijpelijk hoor, met dat soort onzekerheden zou ik ook nog gewacht hebben. Maar idd, je weet niet hoe lang het duurt. Lijkt me best wel eens moeilijk.
Ireth, ik hoop voor jullie op betere tijden ook!
GWS, dat is ook een moeilijke beslissing! Wow, hoe ga je dat doen, die beslissing nemen?
Ik ben wat jonger (26), maar mijn vriend heeft ook geen vaste baan, we willen beiden dichter bij huis gaan werken (andere baan dus) en het appartement van mijn vriend staat nog steeds te koop...
Ik zal me even voorstellen en het hoe en waarom.
Ik ben Denice, 22 jaar en woon samen met mijn vriend met wie ik nu ruim 5 jaar samen ben, hij is 27.
Momenteel kriebelt het echt ontzettend, ik zou ZO ontzettend graag een kindje willen!!
Qua financieen en een leuke flat enzo zou het allemaal prima kunnen.
Maar mijn vriend wil nog niet... hij wil wel kinderen maar nu echt nog niet.
Veeeel gesprekken hierover gehad en zullen er vast nog wel volgen, als ik dan vraag waarom nu niet krijg ik als antwoord '' ik ben nog teveel met mezelf bezig''..
Ik geef dan ook aan dat dat niet echt een antwoord is waar ik iets mee kan, en dat ik weet dat ik absoluut niet nog 2 jaar ga wachten.
Ik ben niet boos op hem ofzo, maar wachten duurt gewoon laaaanng.. zucht.
quote:Wat een oud wijf ben ik dan op het forum dan he!Op zondag 11 december 2005 21:24 schreef Belana het volgende:
BE, ik dacht dat je iets ouder was
want ik dacht dus dat je zoiets als ik was (34)quote:Je klinkt wel een beetje als een kindje dat niet kan wachten tot ze haar cadeautje krijgt. Een kind brengt ook veel verantwoordelijkheid met zich mee. In plaats van je helemaal op dat kind te richten kun je je beter op je relatie richten en dan komt het vanzelf wel. Het klinkt nu alsof het maken van een kindje belangrijker is dan de liefde van je partner.Op zondag 11 december 2005 21:25 schreef MevrouwKoRn het volgende:
Jeeeeej eindelijk een topic voor mij, en wat geinig dat er hier meerdere zitten! Ik lurk hier dus echt meerdere keren per dag mee om alle leuke, minder leuke verhalen te lezen en fotoos te kijken.
Ik zal me even voorstellen en het hoe en waarom.
Ik ben Denice, 22 jaar en woon samen met mijn vriend met wie ik nu ruim 5 jaar samen ben, hij is 27.
Momenteel kriebelt het echt ontzettend, ik zou ZO ontzettend graag een kindje willen!!
Qua financieen en een leuke flat enzo zou het allemaal prima kunnen.
Maar mijn vriend wil nog niet... hij wil wel kinderen maar nu echt nog niet.
Veeeel gesprekken hierover gehad en zullen er vast nog wel volgen, als ik dan vraag waarom nu niet krijg ik als antwoord '' ik ben nog teveel met mezelf bezig''..
Ik geef dan ook aan dat dat niet echt een antwoord is waar ik iets mee kan, en dat ik weet dat ik absoluut niet nog 2 jaar ga wachten.
Ik ben niet boos op hem ofzo, maar wachten duurt gewoon laaaanng.. zucht.
Ik ben 24, vriendjelief ook, alleen we studeren nog allebei....
En alleen daarom al vind ik dat we nog niet aan kindjes moeten beginnen... Vriendje denkt er ook zo wel over, maar toch kriebelt het wel als ik weer ergens zo'n ukkie tegenkom...
Verder heb ik ook altijd geroepen dat ik het liefst van de antidepressiva af wilde zijn mocht ik aan kinderen beginnen, maar dat gaat de goede weg al op, hopelijk ben ik er over een maand of 2 definitief van af...
Vrienden van mij zijn nu in verwachting, ze is begin april uitgerekend... Ik vond het zo leuk om te horen!!!!
Maar zowel ik als vriendje zijn er wel eens mee bezig, alleen het kan nu gewoon nog niet echt, de timing zou slecht zijn..
quote:Dat is dan jammer dat het op jou zo overkomt want dan heb je me verkeerd begrepen.Je klinkt wel een beetje als een kindje dat niet kan wachten tot ze haar cadeautje krijgt. Een kind brengt ook veel verantwoordelijkheid met zich mee. In plaats van je helemaal op dat kind te richten kun je je beter op je relatie richten en dan komt het vanzelf wel. Het klinkt nu alsof het maken van een kindje belangrijker is dan de liefde van je partner.
Ik gaf aan best te willen wachten, maar dat dat soms gewoon erg moeilijk is. Volgens mij heb ik nergens geschreven dat dit onze relatie beinvloed of dat ik er TE veel mee bezig ben.
Het gaat juist hartstikke prima tussen ons.
quote:Je zegt:Op zondag 11 december 2005 21:41 schreef MevrouwKoRn het volgende:
[..]
Dat is dan jammer dat het op jou zo overkomt want dan heb je me verkeerd begrepen.
Ik gaf aan best te willen wachten, maar dat dat soms gewoon erg moeilijk is. Volgens mij heb ik nergens geschreven dat dit onze relatie beinvloed of dat ik er TE veel mee bezig ben.
Het gaat juist hartstikke prima tussen ons.
quote:Dat interpretteerde ik als een soort van deadline, maar misschien bedoelde je het anders.Ik geef dan ook aan dat dat niet echt een antwoord is waar ik iets mee kan, en dat ik weet dat ik absoluut niet nog 2 jaar ga wachten.
Maar ik ben net in augustus met een nieuwe studie begonnen, mijn vriend heeft wel een vaste baan en we wonen ook wel al een tijd samen enzo. Een jaartje stoppen met de studie tsja dat zou wel kunnen maar dan, 5 dagen in de week naar de creche dat wil ik mijn kind ook niet aandoen.
Dus dan nog maar even een paar jaar wachten en ondertussen rammelen.
Hij vindt het wel schattig, geloof ik... 
quote:Mijn vriend niet, ik zou het wel leuk vinden als hij erom zou kunnen lachen, maarre hij is eerder bang en krampachtig als ik weer over het onderwerp kinderen begin.Op zondag 11 december 2005 22:05 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
Het vervelendste is nog wel dat als ik aan mijn vriend vertel dat ik aan het rammelen ben, hij erom gaat lachen.
Ik bedoel... dan is je leven er volgens mij gewoon nog niet echt klaar voor.
Maar goed, wie ben ik om te oordelen.
Mijn man ik blijf het nog steeds een beetje vreemd vinden klinken
weet wel van mijn gerammel, en hij snapt het ook wel. Vooral omdat de meeste van mijn vriendinnen de 2e al hebben inmiddels. Maar goed, zijn gevoel van willen wachten is nog iets sterker en dat moet ik gewoon respecteren (of 'heb ik maar te accepteren' zo je wil ).Ultimatums doe ik niet aan, dat heeft geen enkele zin. We hebben een keer eerder samen gezegd 'dan en dan' en dat 'dan en dan' is dus al geweest inmiddels en hij is nog niet zo ver. So be it. Hoe moeilijk dat soms ook is.
Heeeeeeeel moeilijk kan ik wel zeggen.
Maar zoals mijn moeder dan zeg ach dat kind wordt zonder dat ene loontje ook wel groot
Je kunt plannen als de beste maar over je toekomst bestaat nou eenmaal geen zekerheid en kan zeggen ondanks dat ontslag toendertijd groeit onze dochter als kool
Dat heb ik dus ook soms. Je kan plannen wat je wil, maar je weet het nooit.
Maar goed, mijn oh zo verstandige hersenen zeggen dan 'ok, ongeplande dingen a la, maar bewust, terwijl je weet dat je beter nog even kan wachten...'
Hoewel ik dat eigenlijk dan ook weer niet helemaal leuk zou vinden, want het lijkt me veel leuker om dat samen te beslissen en dan dat geheimpje te hebben dat je er voor gaat enzo.
quote:Op zondag 11 december 2005 22:40 schreef Brighteyes het volgende:
Hebben jullie dat trouwens ook? Dat je elke maand stiekem een klein beetje hoopt dat je per ongeluk toch zwanger geworden bent?
quote:Ja dat vind ik op zich ook wel, maar dan heb ik ook weer die zweverige insteek van "Dan wil dit kindje gewoon zo graag komen dat het niet wou wachten"Op zondag 11 december 2005 22:40 schreef Brighteyes het volgende:Hoewel ik dat eigenlijk dan ook weer niet helemaal leuk zou vinden, want het lijkt me veel leuker om dat samen te beslissen en dan dat geheimpje te hebben dat je er voor gaat enzo.
en dat vind ik ook wel weer heel speciaal quote:Oh, maar mijn geluk zou overheersen denk ik hoor!Op zondag 11 december 2005 22:48 schreef Ireth het volgende:
Ja dat vind ik op zich ook wel, maar dan heb ik ook weer die zweverige insteek van "Dan wil dit kindje gewoon zo graag komen dat het niet wou wachten"
Scheelt ook wel dat ik niet aan de pil ben, dus dat de kansen hier nog iets hoger liggen dan gemiddeld, want ja, condooms zijn toch minder betrouwbaar.
quote:Nee, dat heb ik totaal niet, maar dat komt misschien doordat ik doorring (ik gebruik de nuvaring) en dus maar 4 keer per jaar 'ongesteld' ben... Bovendien rammel ik nog niet zo lang zo sterk, dus het is nu nog redelijk beheersbaar met logica...Op zondag 11 december 2005 22:40 schreef Brighteyes het volgende:
Hebben jullie dat trouwens ook? Dat je elke maand stiekem een klein beetje hoopt dat je per ongeluk toch zwanger geworden bent?
quote:Ik zou het ook veel leuker vinden als mijn vriend er vanaf het begin af aan volledig voor gaat, maar een ongelukje is bij mij evengoed van harte welkom...Hoewel ik dat eigenlijk dan ook weer niet helemaal leuk zou vinden, want het lijkt me veel leuker om dat samen te beslissen en dan dat geheimpje te hebben dat je er voor gaat enzo.
Ik ben zelf ook een ongelukje trouwens... Moet mijn mams de pil maar niet vergeten... Muahahaha
quote:Hehehe, goede tactiek BE, zo is het mij ook "gelukt"(bijna 6 jaar geledenOp zondag 11 december 2005 22:51 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Oh, maar mijn geluk zou overheersen denk ik hoor!
Scheelt ook wel dat ik niet aan de pil ben, dus dat de kansen hier nog iets hoger liggen dan gemiddeld, want ja, condooms zijn toch minder betrouwbaar.
) quote:Op zondag 11 december 2005 23:11 schreef Loena-tik- het volgende:
Hehehe, goede tactiek BE, zo is het mij ook "gelukt"(bijna 6 jaar geleden
Ja, nou ja. Het is kiezen uit 2 kwaden. Hormonen brengen mijn libido echt onder het nulpunt. Dat heb ik nu een paar keer mogen ervaren dus die komen er niet meer in bij mij. Sex is veel te leuk!
En een spiraaltje zie ik niet zitten. Dus dan maar zo.
quote:Hahahaha, precies mijn scenario van toenOp zondag 11 december 2005 23:14 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Ja, nou ja. Het is kiezen uit 2 kwaden. Hormonen brengen mijn libido echt onder het nulpunt. Dat heb ik nu een paar keer mogen ervaren dus die komen er niet meer in bij mij. Sex is veel te leuk!
En een spiraaltje zie ik niet zitten. Dus dan maar zo.
Met pil geen zin in sexdus waarom zou je hem dan nog slikken? Alleen vond ik(wij) sex ook heel leuk, maar condooms wat minder quote:Omdat je zelf al moeder bent en al een kind hebt, dat scheelt volgens mij een hele hoop, zo niet allesOp zondag 11 december 2005 21:22 schreef Ireth het volgende:
[..]
Ow maar dat heb ik totaal niet! Ik kan 0,0% jaloerse gevoelens ontdekken! Zelfs niet dat "waarom zij wel?". Bij elke zwangerschap (gepland, ongepland, 1e kindje, 5e kindje, enz.) in mijn omgeving sta ik te juichen.
maar het resultaat was heel erg mooi Ontopic maar weer....ik blijf eeuwig rammelen ben ik bang
quote:Nou ik denk dat dat zo veel uitmaakt eigenlijk. Zal wel even voor mijzelf spreken, ik zou bijvoorbeeld echt stinkend jaloers zijn als het ons niet was gelukt een tweede of derde te krijgen. Krijg ook standaard flashbacks als ik lees/hoor dat iemand een tweede streepje heeft gepiest. Zo`n spannende tijd, dat zou ik best nog een keertje over willen doenOp zondag 11 december 2005 23:22 schreef -Delta- het volgende:
[..]
Omdat je zelf al moeder bent en al een kind hebt, dat scheelt volgens mij een hele hoop, zo niet alles
quote:Misschien niet alles, maar een beetje dan.Op zondag 11 december 2005 23:31 schreef Loena-tik- het volgende:
[..]
Nou ik denk dat dat zo veel uitmaakt eigenlijk. Zal wel even voor mijzelf spreken, ik zou bijvoorbeeld echt stinkend jaloers zijn als het ons niet was gelukt een tweede of derde te krijgen. Krijg ook standaard flashbacks als ik lees/hoor dat iemand een tweede streepje heeft gepiest. Zo`n spannende tijd, dat zou ik best nog een keertje over willen doen
Als je helemaal geen kinderen hebt en zo graag wilt en continu iemand in je omgeving hoort is het stekender, dan mensen die al een kind hebben en ook graag een 2e willen, maar die ook nog moeten wachten.
Je hebt al iets, de ander heeft nog niks, is nog niet eens moeder.
Wat ik laatst al voorbij zag komen in het "wachten op een 2e streepjes topic", waar het ging over dat de wens net zo groot is naar een 2e als 1e kind.
De wens en liefde wel, maar je bent al moeder. De ander niet. En dan steekt het eerder dat mensen in je omgeving het wel hebben.
Dat van de kinderloze rammelaars is gerammel naar 2 dingen: een baby'tje en moeder/vader worden. Bij rammelaars die al een (of meerdere) kindje(s) hebben is het gerammel naar 'het baby'tje'.
Ik merk idd bij mezelf dat het echt 2 dingen zijn die ik wil. Zo'n snoezig, snoepig mini-mensje helemaal van je zelf. En moeder worden (dus zo'n kleintje dat zich als eerste naar jou richt als het steun of bevestiging zoekt).
En ja, ik weet dat babietjes niet alleen maar snoezerig en snoeperig zijn... No worries... ik zie niet alleen de roze wolk.
quote:Mmm, ok dat zou zo kunnen zijn, maar voor mij nietOp zondag 11 december 2005 23:35 schreef -Delta- het volgende:
[..]
Misschien niet alles, maar een beetje dan.
Als je helemaal geen kinderen hebt en zo graag wilt en continu iemand in je omgeving hoort is het stekender, dan mensen die al een kind hebben en ook graag een 2e willen, maar die ook nog moeten wachten.
Je hebt al iets, de ander heeft nog niks, is nog niet eens moeder.
Wat ik laatst al voorbij zag komen in het "wachten op een 2e streepjes topic", waar het ging over dat de wens net zo groot is naar een 2e als 1e kind.
De wens en liefde wel, maar je bent al moeder. De ander niet. En dan steekt het eerder dat mensen in je omgeving het wel hebben.
Ik had voor dat ik mijn eerste kind kreeg best wel een kinderwens, maar toen hij een jaar werd begon het mij toch te jeuken, niet normaal meer Maar ik hou er over op want er loopt al een ander topic over en het gaat hier om de rammelende eierstokken en broeds gedrag enzoEn ik kan me ook wel voorstellen dat het je naar 'meer doet smaken' als je er eentje hebt. Want dan weet je wat het is etc. etc.
. Behalve dat ik nog studeer, net uit huis ben en 21 ben .quote:Ja ach volgens mij kan ik het ook eigenlijk niet weten hoe het zou voelen als....ik heb het gelukkig nooit mee hoeven maken hoe het is om geen kindje te kunnen krijgen of geen tweede etcOp zondag 11 december 2005 23:52 schreef Brighteyes het volgende:
Maar ook over jeuken hoor!
En ik kan me ook wel voorstellen dat het je naar 'meer doet smaken' als je er eentje hebt. Want dan weet je wat het is etc. etc.
Alleen huilen en slapen, da's toch niet leuk?Ik wilde alleen moeder worden
Eerst een fulltime baan vinden en de relatie kan ook nog een stuk beter.
Natuurlijk zal het wel goed komen als ik wel een baby neem, maar als ik er echt voor zal kiezen, dan zal ik me denk ik erg schuldig gaan voelen en ik wil er volledig van genieten!
Wat ik wel heel moeilijk vind is vrienden die wel al kinderen hebben, of oude klasgenoten die je tegenkomt met hun kinderen.
quote:Ik denk dat mijn leven er opzich wel klaar voor is. Ik ben niet zo´n student zoals iedereen studenten ziet: zuipen en feesten. Ik ga iedere dag na college braaf weer naar huis naar mijn vriendje en mijn hondjes. Wat ik alleen een probleem vind is dat het kindje dan gewoon te veel naar een creche moet. Achteraf misschien zelfs wel een beetje spijt dat ik nu met die studie ben begonnen maar ja daar verander ik nu niks meer aan.Op zondag 11 december 2005 22:26 schreef Brighteyes het volgende:
Tsja, zolang iemand (full time) studeert zal ik een bewuste keuze voor een kind ook niet begrijpen.
Ik bedoel... dan is je leven er volgens mij gewoon nog niet echt klaar voor.
Ik heb trouwens niet iedere maand dat ik denk oeh zal het dan misschien toch zo zijn? Wel heb ik zoiets van ach als het gebeurd dan vinden we er wel een oplossing voor (en nee niet naar de creche)
Ik ben bijna niet meer ongesteld, dus daar valt verder geen lijn op te trekken.. Het spiraaltje zit zijn 5 jaar ook nog wel uit(ik heb hem nu 2 jaar), maar toch rammelt het wel..
Vriendje en ik zijn ook allang uitgeraast, en hebben ons leven wel op orde... Het zou met een kindje ook wel lukken..
Maar wat ik hier meer zie staan, ik wil mijn kind niet in een creche dumpen, dus laten we eerst maar eens gaan afstuderen...
quote:Dat heb ik ook wel een beetje idd.Op maandag 12 december 2005 01:31 schreef Troeta het volgende:
Wat ik wel heel moeilijk vind is vrienden die wel al kinderen hebben, of oude klasgenoten die je tegenkomt met hun kinderen.
Ik heb het idee dat ik aan alle kanten 'ingehaald' word ook. Slaat nergens op, want het is geen wedstrijdje, maar als ik dan idd zie dat vriendinnen van mij de 2e al hebben terwijl wij nog moeten gaan beginnen, dan jeukt het wel heel erg.
Verschil is wel dat aan de kant van mijn
helemaal niemand nog kinderen heeft. Dus die loopt wat dat betreft dus net een stapje achter zeg maar. quote:Ik heb net stage gelopen op een jongeren afdeling van een verpleeghuis, en daar lag een vrouw van 35 met MS, en een dochtertje van 5. TIjdens en na de zwangerschap was ze zo achteruit gegaan dat ze na een jaar naar een verpleeghuis 'moest' omdat haar ouders de zorg niet meer konden dragen... Haar dochter wordt nu opgevoed door opa en oma, en komt 2 keer per week op bezoek bij mama.Op zondag 11 december 2005 21:17 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
Er is van te voren niet te zeggen wat een zwangerschap met mij zal doen. Maar ik heb het inmiddels al bijna zes jaar en ik ben helemaal klachtenvrij. Dus eigenlijk zou ik verstandelijk gezien niet het risico lopen dat mijn MS een stuk erger wordt door een zwangerschap...
Nou wil ik niet impliceren dat het onverantwoord is om met MS kinderen te krijgen, ik wil niks doen aan je 'gerammel', ik wil niet zeggen dat alle gevallen van MS hetzelfde zijn. Maar door de triestheid van de situatie van deze mevrouw ben ik bijna gestopt met mn stage omdat ik het niet aankon dat ze zo vreselijk veel pech had.
Overigens ben ik 20 en ik rammel ook
mijn vriend is 22 en we zijn een huisje aan het opknappen in Rotterdam. Hij heeft een vaste baan, ik studeer nog maar ik vind dat ik zelf te jong ben. Ik heb al besloten dat ik rond mn 28e kinderen wil gaan proberen te krijgen Alleen wil vriend-lief dat ik wacht tot mn 30e quote:Weet je ook hoe erg haar MS was voordat ze zwanger werd?Op maandag 12 december 2005 09:36 schreef Leintjeuh het volgende:
[..]
Ik heb net stage gelopen op een jongeren afdeling van een verpleeghuis, en daar lag een vrouw van 35 met MS, en een dochtertje van 5. TIjdens en na de zwangerschap was ze zo achteruit gegaan dat ze na een jaar naar een verpleeghuis 'moest' omdat haar ouders de zorg niet meer konden dragen... Haar dochter wordt nu opgevoed door opa en oma, en komt 2 keer per week op bezoek bij mama.
Nou wil ik niet impliceren dat het onverantwoord is om met MS kinderen te krijgen, ik wil niks doen aan je 'gerammel', ik wil niet zeggen dat alle gevallen van MS hetzelfde zijn. Maar door de triestheid van de situatie van deze mevrouw ben ik bijna gestopt met mn stage omdat ik het niet aankon dat ze zo vreselijk veel pech had.
quote:OMGOp zondag 11 december 2005 22:40 schreef Brighteyes het volgende:
Hebben jullie dat trouwens ook? Dat je elke maand stiekem een klein beetje hoopt dat je per ongeluk toch zwanger geworden bent?
dat heb ik dus ook en ben nog wel aan de pil 
quote:Voor ik mijn dochter kreeg was ik ook 8 jaar mezelf een slag in de rondte aan het n**ken om het maar even platvloers te zeggen. Het heeft 8 hele lange jaren vol pijn, vol verdriet, vol hoop, vol dromen geduurd eer ik zwanger werd. Tijdens die 8 jaren heb ik 2x iemand in mijn naaste familie bijgestaan terwijl zij een abortus onderging. Met een moeder op sterfbed waar zij de zorg voor had kon ze op dat moment gewoon geen zwangerschap aan. Ze stond er ook alleen voor en ze kon niets anders dan deze keuze maken. Terwijl mijn hart schreeuwde om mijn kindje, liet zij de hare weghalen. En ik zat er naast, had haar hand vast en steunde haar. Hielp haar met haar verdriet. Ondanks dat ik tegen abortus ben wat mijn eigen lichaam betreft had ik geen rancuneuze gevoelens wat haar beslissing betreft. Zoals ik al zei, dat kindje was niet voor mij bestemd, dat kindje zat in haar buik, en jaloerse gevoelens omdat zij dus wel zwanger was (en het notabene liet weghalen!) had ik dus totaal niet. Mijn kindje zou wel komen als dat zo moest zijn. Haar verdriet was op dat moment groter en zij had me toen nodig.Op zondag 11 december 2005 23:22 schreef -Delta- het volgende:
[..]
Omdat je zelf al moeder bent en al een kind hebt, dat scheelt volgens mij een hele hoop, zo niet alles
Dus het feit dat ik nu wel moeder bent doet aan mijn gevoelens volgens mij niets af, toen ik nog geen moeder was dacht ik er namelijk ook al zo over.
quote:Ze heeft dus veel meer last gehad van haar MS, als ze door de MS nooit heeft kunnen werken. Haar startpositie was dus sowieso veel slechter, er zou dus nog veel meer pech bij moeten komen kijken om in eenzelfde situatie te geraken. Meestal heeft een zwangerschap namelijk juist een positieve invloed op de MS...Op maandag 12 december 2005 10:06 schreef Leintjeuh het volgende:
Het fijne weet ik er niet van, maar ze heeft MS sinds de 18e, en na studeren heeft ze nooit kunnen werken door de MS. Ze had er teveel last van. (ik schrijf had omdat mn stage voorbij is, voor zover ik weet leeft ze nog maar ik heb die stage 'afgesloten'. Als ik teveel in huidige tijd praat over mn stage, krijg ik slapeloze nachten.)
quote:Je hoeft geen zuipende student te zijn om een studentenleven te hebben waar geen kids in passen hoor...Op maandag 12 december 2005 09:09 schreef Flower-Ti-Amo het volgende:
Ik denk dat mijn leven er opzich wel klaar voor is. Ik ben niet zo´n student zoals iedereen studenten ziet: zuipen en feesten. Ik ga iedere dag na college braaf weer naar huis naar mijn vriendje en mijn hondjes. Wat ik alleen een probleem vind is dat het kindje dan gewoon te veel naar een creche moet. Achteraf misschien zelfs wel een beetje spijt dat ik nu met die studie ben begonnen maar ja daar verander ik nu niks meer aan.
Ik ben een serieuze studente, geen lid van verenigingen of wat ook, werk braaf etc. Maar in mijn leven passen de komende jaren (en dan ook echt 8 jaar ofzo) geen kinderen. Mijn studie neemt te veel tijd in beslag om te kunnen opvoeden, daarnaast moet een kindje ook eten, luiers etc. en dat kan ik allemaal niet ophoesten omdat ik nu eenmaal geen zeeën van tijd heb en dus niet veel kan werken en mijn relatie is dan wel bijna drie jaar stabiel en we willen samen verder, maar om nou meteen levenslang aan elkaar vast te zitten gaat mij op mijn 20e veel en veel te ver. Verder wil ik graag nog iets bereiken naast alleen maar moeder zijn, dus wil ik me eerst een paar jaar op mijn carriere richten zonder na te moeten denken over het op tijd op halen van een kind van school en of de oppas het wel genoeg fruit geeft ofzo.
Ikzelf denk idd dat als je student bent -op welke manier dan ook- en het is je primaire studie een kind daar maar moeilijk bij past. Ik persoonlijk vind het handiger eerst mijn leven op de rails te krijgen en een goede basis te leggen, alvorens uberhaupt over stoppen met de pil na te denken (want of dat gebeurt is ook nog maar de vraag, vriendlief is pas 22 en er kan nog veel veranderen, maar of hij ooit kids wil?). Die basis wil ik zélf leggen, ik vind het in deze tijd niet echt handig om puur op het inkomen en opleiding van de man te vertrouwen, getuige het feit dat er bergen scheidingen zijn en dat je tegenwoordig als weduwe (je weet maar nooit) 't ook wel kan vergeten qua steun vanuit de overheid etc.
Ha ik rammel ook mee Ik word soms zo week (PMSperiode vooral) als ik jullie verhalen lees en ben soms echt jaloers op de (toekomstige) moeders die ik zo zie posten. Maar hier komt het er nog lang niet van, ik studeer nog, woon thuis en ben pas 19, vriendje is wel ouder, maar verder hetzelfde. We hebben het er wel soms over, hoe leuk het zou zijn. Maar we rammelen nog minstens de komende 6 jaar mee denk ik
. *wegdroomt*quote:Wat dit betreft verschillen we denk ik in mening. Zo hoef ik niet zo nodig eerst carriere te maken en dan pas kinderen te krijgen. Carriere maken kan later ook altijd nog. Ook heb ik al 1 studie afgerond en kan inprincipe ook aan de slag met dat diploma maar vond het zelf gewoon leuk om meer kennis op te doen. Daar komt ook bij dat mijn vriend een paar jaar ouder is (25) en hij het liefst niet te oud een kindje wil.Op maandag 12 december 2005 10:25 schreef innovative het volgende:
Je hoeft geen zuipende student te zijn om een studentenleven te hebben waar geen kids in passen hoor...
Ik ben een serieuze studente, geen lid van verenigingen of wat ook, werk braaf etc. Maar in mijn leven passen de komende jaren (en dan ook echt 8 jaar ofzo) geen kinderen. Mijn studie neemt te veel tijd in beslag om te kunnen opvoeden, daarnaast moet een kindje ook eten, luiers etc. en dat kan ik allemaal niet ophoesten omdat ik nu eenmaal geen zeeën van tijd heb en dus niet veel kan werken en mijn relatie is dan wel bijna drie jaar stabiel en we willen samen verder, maar om nou meteen levenslang aan elkaar vast te zitten gaat mij op mijn 20e veel en veel te ver. Verder wil ik graag nog iets bereiken naast alleen maar moeder zijn, dus wil ik me eerst een paar jaar op mijn carriere richten zonder na te moeten denken over het op tijd op halen van een kind van school en of de oppas het wel genoeg fruit geeft ofzo.
Ikzelf denk idd dat als je student bent -op welke manier dan ook- en het is je primaire studie een kind daar maar moeilijk bij past. Ik persoonlijk vind het handiger eerst mijn leven op de rails te krijgen en een goede basis te leggen, alvorens uberhaupt over stoppen met de pil na te denken (want of dat gebeurt is ook nog maar de vraag, vriendlief is pas 22 en er kan nog veel veranderen, maar of hij ooit kids wil?). Die basis wil ik zélf leggen, ik vind het in deze tijd niet echt handig om puur op het inkomen en opleiding van de man te vertrouwen, getuige het feit dat er bergen scheidingen zijn en dat je tegenwoordig als weduwe (je weet maar nooit) 't ook wel kan vergeten qua steun vanuit de overheid etc.
Maar zoals ik zelf al zei op dit moment heb ik de tijd er niet voor dus komt er ook geen kindje (maar zeg nooit nooit he).
Ik ga het onderwijs in straks, en gelukkig kan ik daar vast wel heel geod in deeltijd werken, zodat ik dan nog tijd heb voor mijn kinderen..
Ik ben zelf opgegroeit met twee ouders aan het werk(ik woonde dan wel op een boerderij) en ik had graag gewilt dat ze er vaker waren...
En als ik jonger kinderen heb, kan ik altijd later nog eens verder kijken qua carriere, tenminste dat idee heb ik een beetje.....
De planning was dat we over een paar maandjes zouden gaan proberen voor een tweede.
Maar helaas, ik ben m'n baan (bijna) kwijt. Dus tot ik een nieuwe heb gaat dat feest niet door
En precies wat BE zegt, natuurlijk kun je niets plannen in het leven (dit had ook kunnen gebeuren als ik al zwanger was of na de bevalling, etc.), maar om er bewust voor te kiezen om nu toch te stoppen met de pil is ook weer zo wat...
quote:Ik heb juist een moeder die haar baan heeft opgezegd en nooit meer heeft opgepakt, en die daar achteraf spijt van heeft. Ze was er wel, maar heeft eigenlijk altijd gewild dat ze ook iets "eigens" had. Mijn vader heeft een eigen bedrijf waar ze in mee hielp, maar dat deed ze vooral in de avonduren en als wij op school zaten. Dat gaf haar echter niet de bevrediging die ze zocht, ze was toch altijd "voor hem" bezig, dat bedrijf was zijn droom, niet het hare. Maar ja, eenmaal vastgesleten patronen krijg je er niet meer uit.Op maandag 12 december 2005 10:58 schreef teigan het volgende:
Ik hoef eigenlijk ook niet zo nodig grote carriere te maken..
Ik ga het onderwijs in straks, en gelukkig kan ik daar vast wel heel geod in deeltijd werken, zodat ik dan nog tijd heb voor mijn kinderen..
Ik ben zelf opgegroeit met twee ouders aan het werk(ik woonde dan wel op een boerderij) en ik had graag gewilt dat ze er vaker waren...
En als ik jonger kinderen heb, kan ik altijd later nog eens verder kijken qua carriere, tenminste dat idee heb ik een beetje.....
Inmiddels is haar diploma niet geldig meer (fysiotherapie) en is de drempel om weer te gaan werken helemaal hoog. Ze werkt nu 8 uur per week als vrijwilliger in een hospice voor stervensbegeleiding, maar echt een uitdaging vindt ze dat ook niet.
Als ik naar haar kijk, dat wil ik echt niet. Niks van jezelf, huissloof, altijd bezig met de kinderen... neuh, bedankt.
Vandaar dus dat ik mezelf de komende jaren op het eerste plan stel, hoewel ik gek ben op kinderen. Ze passen echter gewoon nog niet in mijn leven en dat blijft nog lang zo... maar maak dat mijn kriebels maar wijs als ik zo'n kleintje in mijn handen heb...
Wat betreft dat idee met later nog carriere maken, dat blijkt dus erg moeilijk... Herintreders blijken nog steeds moeilijk aan een baan te komen, en carriere maken daarna blijkt helemaal lastig.
Hier is het gerammel ondertussen wel vast geketend
quote:Hier kan ik me ook bij aansluiten.Op zondag 11 december 2005 22:29 schreef Rottdog het volgende:
Wij waren er "klaar" voor zeg maar dan ben je zwanger en gebeurt alsnog het volgende een ontslag en ben je net 4 mnd zwanger terwijl je zelf dacht financieel er goed voor te staan
Maar zoals mijn moeder dan zeg ach dat kind wordt zonder dat ene loontje ook wel groot
Je kunt plannen als de beste maar over je toekomst bestaat nou eenmaal geen zekerheid en kan zeggen ondanks dat ontslag toendertijd groeit onze dochter als kool
Wij, eigenlijk voornamelijk het mannetje, zijn mensen die het op zeker speelden. Allebei vreselijk ambitieus en het leven 'hard leven'. Al vaker gedacht, een kindje zou best welkom zijn. Maar heb het gerammel heel lang verborgen. (alsof je met een huisraad aan potten en pannen onder je jas rondloopt en dan maar hopen dat niemand het merkt
) Want met het werk kwam het eigenlijk nooit gelegen. (oude baan zat, zoeken naar nieuwe baan, jezelf weer bewijzen enz. enz.)Toen kregen we het nieuws dat mijn moeder ziek was. Ze had een behoorlijke hel nog te gaan, maar ze had kans. Dan staat je hele wereld stil en denk je: "Waar zijn we in godsnaam met zijn allen mee bezig?"
Vlak voor ze begon te kuren, zijn het mannetje en ik op vakantie gegaan om even op adem te komen voordat alle ellende echt goed van start zou gaan. En daar kwam mijn gerammel er luid en duidelijk uit. Vroeg in het seizoen, dus allemaal gezinnetjes met ontzettende schattige kleine kindjes. Het was ook tropisch warm, dus onder mijn jas kon ik mijn gerammel niet meer verstoppen. Ineens hoorde ik mezelf roepen: "Dat wil ik ook!"
Het mannetje blij, want die wilde al een tijdje. Maar ja, zonder mij ging het wat lastig.
Nog even gedacht, misschien even wachten tot ik een vast contract heb. Maar hoe vaak was het werk er wel niet tussen gekomen? Dus, alle ja maars overboord gegooid en we hebben de gok genomen. Ik raakte zwanger en verloor mijn baan. Heb er geen moment van wakker gelegen, wist dat er vanzelf wel wat op mijn pad zou komen. Maar nu wilde ik eerst een kindje en dan zagen we wel verder.
Mijn moeder knapte op en wij kregen Léon. 8 weken na mijn bevalling werd me al werk aangeboden en daar zit ik nog steeds met heel veel plezier.
Soms moet je gewoon meer naar je hart luisteren en minder naar je verstand.
Ik heb ook periodes dat het rammelt. Nooit geweten dat ik zo een oer moeder zou worden. Echter, heb ik nog steeds erg veel moeite met het vinden van de juiste balans tussen werk en moederen.
Op zich zou ik heel graag wel weer zwanger willen worden. Maar vriendlief en ik zijn, ja ja daar komtie... een nieuw huis! Omdat ik "al" 31 jaar ben, wil ik toch ook niet te lang wachten op een tweede. Maar ja wie weet
kleine babietjes hebben toch nog geen eigen kamer nodig in het begin Nooit wilde ik kinderen en al helemaal geen huisje/boompje/beestje-gezin.
Maar nu Jolie er is (en zeker na die miskraam) is er een gevoel in mij dat zegt; ik wil zo graag nog een kindje. Het liefst te lang na Jolie. Het gevoel gaat behoorlijk diep, juist ook door die miskraam ws. Iemand zei tegen me toen dat juist doordat het ongepland was maar wel ongewild, het gevoel misschien anders was. Wij zouden niet nu weer proberen om een kindje te maken.
Later, als ik klaar ben met m'n studie, persoonlijke dingen beter gaan, betere huisvesting enzo, ja dan misschien dan.
Daar is ook helemaal niks mis mee maar ik ben wel eens jaloers op anderen die wel weer zwanger zijn enzovoorts. Niet dat ik niet blij voor ze ben maar ik voel ook tranen branden als ik er aan denk.
Toch weet ik, als de tijd er voor is zal er (als alles goed gaat) echt nog wel een kindje komen
want dat zou fijn zijn.Als je om je heen kijkt zijn er altijd mensen, kennissen of vriendinnen die er gewoon voor gaan, terwijl ze in een situatie zitten waarvan ik denk "Ik zou er nog niet aan beginnen" maar ja ik ben zo'n truttebol die dus wel alles eerst op orde wilde hebben. Beetje jammer dat 't vervolgens ruim anderhalf jaar duurt voordat je zwanger raakt.
Ik wilde altijd maar 1 kindje, mijn
niet omdat hijzelf enig kind is... Nu ik er 1 heb, wil ik ook een 2e. Ik wacht wel, want ik wil 't mijn lichaam niet aandoen om nu weer zwanger te zijn. Ik wil eerst kijken hoe we financieel uitkomen met minder salaris en meer kosten, ik wil eerst weer in m'n ritme komen qua werk en opvang e.d... Oftewel er zijn alweer 100 redenen te bedenken om het (nog) niet te doen. Tot het moment komt dat die knop gewoon weer omgaat en je zegt "En nu gaan we er gewoon voor, klaar" Pffff, vermoeiend he vrouwelijke ratio...
Mag ik GreatWhiteSilence even bedanken voor het topic-idee. Het is zo lekker om er over te kunnen praten. Het gevoel is soms zo groot en enorm en het er even uitgooien lucht gewoon toch even op voor een tijdje. En weten dat je niet de enige rammeldoos bent is ook wel fijn.
. Die dingen die ik hier lees zijn zo herkenbaar, maar ik dacht altijd dat ik 1 van de weinigen (of zelfs de enige) was met dat soort gevoelens .Maar vriendjelief heeft altijd geroepen dat hij ook minder wilde gaan werken als er een kleintje kwam...
En ik kan vast wel part time aan de slag, en een paar ochtenden in de week naar de creche/oppas is wat anders dan je kind er veel naartoe brengen..
En als het ouder zou zijn, en naar school zou gaan, dan hoop ik dat mijn werktijden daarop aangepast kunnen worden....
Ik vind het wel grappig, in mijn omgeving zijn ze er nog niet mee bezig, ik zit ook bij de verkeerde studie, het is een mannenstudie.... Maar bij mij rammelt het al een tijdje
En bedankt voor het bedankje.
Ik mis(te) ook dat ik er niet over kan(kon) praten. Niet dat ik niet bij mijn vriend terecht kan, maar hij is niet aan het rammelen, dus echt begrijpen doet hij het (nog) niet. Ook mijn moeder zou graag een kleinkind willen. En nu is mijn broer eindelijk aan het proberen met zijn vriendin, zijn ze naar de Filippijnen verhuisd. Als er dus een kleinkind komt, wordt het nogal moeilijk deze te knuffelen bijvoorbeeld...
Ik kan er op zich wel met
over praten, maar dat wil ik ook niet constant doen. Ik wil niet dat hij denkt dat ik de druk aan het verhogen ben enzo. Want dat werkt bij mijn stijfkopje sowieso averechts. Maar er gewoon even over praten lucht zo op. 
Dat mijn ouders of schoonouders het zouden willen zou voor mij overigens geen reden zijn om het te doen. Het moet wel 'onze' keuze zijn, omdat wij het willen.
Maar het lijkt met wel heel leuk voor ze. Ik zie hoe mijn ouders nu zijn met mijn nichtje enzo.
quote:Heb je het er al over gehad met artsen?Op maandag 12 december 2005 15:33 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
Ik zit al de hele middag te bedenken of ik nu met die moeder met twee kinderen ervaringen uit zou willen wisselen. Het probleem is een beetje dat ik uiteindelijk toch echt zelf in het diepe moet springen, want het is een loterij wat betreft het resultaat. Misschien heb ik er helemaal geen last van, misschien eindig ik als de vrouw in Leintjeuh haar verhaal. De ervaring van iedereen in dezelfde situatie zal daar nog niets over kunnen zeggen... **Zucht... K*tzooi**
quote:Ook hier een mannenomgeving, TU Delft...Op maandag 12 december 2005 15:27 schreef teigan het volgende:
innovative Ik wil ook niet helemaal thuisblijven voor de kinderen, ik zou er ws. ook eeuwig spijt van hebben....
Maar vriendjelief heeft altijd geroepen dat hij ook minder wilde gaan werken als er een kleintje kwam...
En ik kan vast wel part time aan de slag, en een paar ochtenden in de week naar de creche/oppas is wat anders dan je kind er veel naartoe brengen..
En als het ouder zou zijn, en naar school zou gaan, dan hoop ik dat mijn werktijden daarop aangepast kunnen worden....
Ik vind het wel grappig, in mijn omgeving zijn ze er nog niet mee bezig, ik zit ook bij de verkeerde studie, het is een mannenstudie.... Maar bij mij rammelt het al een tijdje
Ik ben zelf realistisch tot pessimistisch als het gaat om de mogelijkheden van het combineren van moederschap en werk. Althans, tot bepaalde niveau's is het wel mogelijk (zij het met veel moeite), maar ik stel mijn doelen nogal hoog en daar is het gewoon heel hard vechten om je zin erdoor te krijgen. Tja..
Aan de ene kant wil ik graag kindjes en kan ik ook echt de kriebels krijgen van het idee en van het fantaseren erover... Anderzijds heb ik een vriend die het niet zo nodig vindt en die niet thuis gaat blijven voor ze, dat zal op mij neerkomen. Of ik dat wil??? Tja... moeilijk. Emotioneel gezien wil ik graag, en droom ik erover, rationeel gezien vind ik het een heel moeilijke keuze en denk ik de ene dag "nee, toch maar niet want..." en de volgende dag "natuurlijk moet het mogelijk zijn, miljarden vrouwen krijgen kinderen dus ik kan het ook en ik red me wel"... Kortom, ik ben er iig nog niet aan toe op dit moment. En wat er over een jaar of acht (op zijn vroegst) gebeurt zien we dan wel weer, ik zorg er iig voor dat er een goede start is mochten we besluiten ervoor te gaan, en als we er niet voor gaan is wat spaargeld etc. ook mooi meegenomen...
De kriebels zijn er, mijn hoofd nog lang niet.
quote:Nee, ik heb al 3 jaar geen neuroloog gezien geloof ik...Op maandag 12 december 2005 15:51 schreef Flower-Ti-Amo het volgende:
[..]
Heb je het er al over gehad met artsen?
Maar ik heb van een ander gehoord dat ze van de neuro te horen had gekregen dat als ze kinderen wilde ze er beter meteen aan kon beginnen. Maar dat is voor mij niet echt meer van toepassing denk ik, omdat ik er eigenlijk geen last van heb.
Bovendien heeft iedere neuroloog weer een andere mening, dus daar kan ik ook weinig mee... Het is zelfs zo dat als ik van de diagnose af wil, ik al weet naar welke arts ik moet, die gooit bijna alles op stress...
quote:Dat is ook vrij lastig dan inderdaad als ze allemaal wat anders zeggen.Op maandag 12 december 2005 15:57 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
[..]
Nee, ik heb al 3 jaar geen neuroloog gezien geloof ik...
Maar ik heb van een ander gehoord dat ze van de neuro te horen had gekregen dat als ze kinderen wilde ze er beter meteen aan kon beginnen. Maar dat is voor mij niet echt meer van toepassing denk ik, omdat ik er eigenlijk geen last van heb.
Bovendien heeft iedere neuroloog weer een andere mening, dus daar kan ik ook weinig mee... Het is zelfs zo dat als ik van de diagnose af wil, ik al weet naar welke arts ik moet, die gooit bijna alles op stress...
Maar goed jou situatie is zoals jij het uitlegd en je zelf ook al zei totaal anders als van die vrouw die beschreven werd door Leintjeuh. Moeilijk allemaal hoor, in iedergeval goed luisteren naar je lichaam maar ik neem aan dat je dat wel doet
Helaas blijft het ook voor mij de komende jaren bij rammelen, aangezien ik nog studeer en mijn vriend ook. Toen ik 19 was heb ik een miskraam gehad en sindsdien blijf ik elke maand stiekem hopen dat ik dwars door de pil heen zwanger word
Ach ja. Ik denk dat ik het nog wel even volhoud, maar als ik hier dan meelees (want dat doe ik sinds die miskraam) en die foto's zie...
Ik zou het wel erg vinden als ik door de pil heen zwanger zou worden, want dan is het niet gepland en niet samen besloten,en vooral mijn vriend zou het er heel moeilijk mee hebben dan. Maarja aan ECHT per on geluk zwanger raken kan niemand iets doen, en ik heb ook altijd rotsvast gezegd hier dat ik het dan nooit maar dan ook nooit weg zou laten halen.
Mijn beste vriendin is zwanger en verwacht in juni haar kindje, ik ben totaal niet jaloers, vind het juist zalig om haar kadootjes voor haarzelf en baby te sturen en straks een beetje tante te gaan zijn.
Ik lees ook altijd mee in zwangerschap en geboorte, vind dat echt heel erg mooi en aandoenlijk om alles te lezen. Maar het fototopic blijft favoriet Jolie
Maria Myrthe de Ambers en Dylans Het was net niet helemaal goed gegaan.
Maar daarna heb ik hem gezegd dat ik het dus niet meer zou doen. We zijn volwassen mensen en hij weet dat ik enorm graag wil, dus ik zou niet bewust een kans op zwangerschap nog een keer om zeep helpen.
Wonder o wonder... daarna zijn er geen slippertjes meer geweest.
Wij weten trouwens ook dat niks zeker is, en de situatie nooit perfect zal zijn. Maar toch kiezen we er nu wel voor om in elk geval éérst mijn studie af te ronden. Daarna zie je inderdaad wel... maar een kindje met mijn studie combineren, ik denk niet dat dat zou lukken. Dus in dit geval houdt het verstand echt de overhand. Gewoon, omdat niet-afmaken van mijn studie echt heel veel gevolgen heeft; niet alleen voor mij persoonlijk, maar ook financieel (allereerst het terugbetalen van je StuFi en daarnaast minder geld verdienen in een baan dan je zou verdienen wanneer je je studie had afgerond). Overigens is dat ook niet serieus een optie (geweest).
Ik zat ook al op jou te wachten!IRL praat ik er iig een stuk minder over. En niet dat het zo sterk is. Dat gaat ze niks aan. Dan gaat iedereen constant vragen 'en?'.
quote:Ik verwachtte haar stiekem ookOp maandag 12 december 2005 17:28 schreef Brighteyes het volgende:
IRL praat ik er iig een stuk minder over. En niet dat het zo sterk is. Dat gaat ze niks aan. Dan gaat iedereen constant vragen 'en?'.
Ik praat er eigenlijk ook nooit echt over, gaat ze gewoon niks aan. Als er naar gevraagd wordt zeg ik graag kinderen te willen maar voorlopig nog niet, en dan blijft het eigenlijk altijd daar wel bij, er wordt gelukkig niet doorgevraagd.
quote:Dat ge-'en?' is dus iets waar ik ook helemaal mesjogge van wordt!Op maandag 12 december 2005 17:28 schreef Brighteyes het volgende:
IRL praat ik er iig een stuk minder over. En niet dat het zo sterk is. Dat gaat ze niks aan. Dan gaat iedereen constant vragen 'en?'.
"Én wanneer komt de tweede nou???? *bemoeizuchtige glimlach*"
Waarna ik inwendig rammelend de tegenvraag stel "hoezo? is er iets mis met deze?? *onnozele blik* "
Bij mij zit het op dit moment financieel echt even fout, dus nu bewust een kindje nemen en denken dat komt wel goed, dat kán gewoon niet.
Ik zal nooit een geweldige carrierre hebben, maar een baantje waar ik op z'n minst 1200 euro zal verdienen moet ik gewoon nog even vinden.
Mijn vriend zal een goede vader zijn, maar ik twijfel echt ontzettend of ik met hem mijn leven wil delen.
Natuurlijk ben je daar nooit zeker van, maar ja, als je nu al twijfelt..
Heb ook een paar vriendinnen, die wilden een kindje en maakten dus ook een kindje.
Toen hun zwanger waren en de kindjes werden geboren had ik ook zoiets van, ja, ik blijf maar twijfelen en hun doen het gewoon en hebben nu zo'n leuk kindje.
Waarom zou ik dan wel gaan wachten?
Alleen kan je een kind ook goed opvoeden en ik weet zeker dat mijn vriend een geweldige vader is, ook al zouden we uit elkaar gaan.
Maar, ik heb een spiraaltje, ooit een keer als morning afterspiraal in laten zetten.
En dat spiraaltje werkt heel goed en je moet echt naar de dokter om het er uit te laten halen.
En zoiets was toch een grotere stap dan stoppen met de pil voor mijn gevoel.
Nu bijna 2 jaar later ben ik blij dat ik die spiraal in had, m'n relatie gaat op het moment weer erg slecht en mijn vriendinnen met baby's wonen nu alleen zonder hun vriend, hebben kutbaantjes en kunnen nooit meer uit.
De babys waar ze zo vol van waren, wat hun droomwens was, dat er koste wat kost moest komen zijn nu drukke peuters en ik hoor ze af en toe zeggen...had ik maar gewacht...
Zo had ik nu toch echt niet willen zitten, ik wil het toch naar mijn gevoel goed doen en wil ook liever geen alleenstaande moeder worden.
Ik wil niet denken dat ik beter had moeten wachten en wil een evt. kindje ook een wat stabieler leventje geven.
quote:Inderdaad, het leeft kennelijk nogal.Op dinsdag 13 december 2005 01:29 schreef Troeta het volgende:
Zo, het topic loopt storm! weet niet zo waarop te reageren
quote:Jouw twijfels zijn op mij gelukkig niet van toepassing. Ik heb al bijna 3 jaar een stabiele relatie en we verdienen beiden goed.Bij mij zit het op dit moment financieel echt even fout, dus nu bewust een kindje nemen en denken dat komt wel goed, dat kán gewoon niet.
Ik zal nooit een geweldige carrierre hebben, maar een baantje waar ik op z'n minst 1200 euro zal verdienen moet ik gewoon nog even vinden.
Mijn vriend zal een goede vader zijn, maar ik twijfel echt ontzettend of ik met hem mijn leven wil delen.
Natuurlijk ben je daar nooit zeker van, maar ja, als je nu al twijfelt..
Heb ook een paar vriendinnen, die wilden een kindje en maakten dus ook een kindje.
Toen hun zwanger waren en de kindjes werden geboren had ik ook zoiets van, ja, ik blijf maar twijfelen en hun doen het gewoon en hebben nu zo'n leuk kindje.
Waarom zou ik dan wel gaan wachten?
Alleen kan je een kind ook goed opvoeden en ik weet zeker dat mijn vriend een geweldige vader is, ook al zouden we uit elkaar gaan.
Maar, ik heb een spiraaltje, ooit een keer als morning afterspiraal in laten zetten.
En dat spiraaltje werkt heel goed en je moet echt naar de dokter om het er uit te laten halen.
En zoiets was toch een grotere stap dan stoppen met de pil voor mijn gevoel.
Nu bijna 2 jaar later ben ik blij dat ik die spiraal in had, m'n relatie gaat op het moment weer erg slecht en mijn vriendinnen met baby's wonen nu alleen zonder hun vriend, hebben kutbaantjes en kunnen nooit meer uit.
De babys waar ze zo vol van waren, wat hun droomwens was, dat er koste wat kost moest komen zijn nu drukke peuters en ik hoor ze af en toe zeggen...had ik maar gewacht...
Zo had ik nu toch echt niet willen zitten, ik wil het toch naar mijn gevoel goed doen en wil ook liever geen alleenstaande moeder worden.
Ik wil niet denken dat ik beter had moeten wachten en wil een evt. kindje ook een wat stabieler leventje geven.
Ik heb gisteravond nog flink zitten rekenen hoe het met de financiën zou zitten. En hoewel we er ongetwijfeld op achteruit zouden gaan qua netto-loon, we hebben immers beiden een voltijd baan, moet het wel met gemak lukken.
Of we moeten beiden voltijd blijven werken, maar daar heb ik zo mijn twijfels over. Beiden een dag minder gaan werken zou bijvoorbeeld een betere oplossing zijn. Dan heb je nog 3 dagen waarvoor je een oplossing moet vinden...
De rammelingen uiten zich op het moment nog vooral op een 'praktische' wijze
, al is het na dit topic wel duidelijk dat je van niets zeker kunt zijn...quote:Ik weet echt zo wat je bedoeld. Ik ben nog best jong (23) en studeer nog braaf (pas het tweede jaar), maar sinds een jaar ofzo heb ik zo'n enorm sterke drang om zwanger te worden. Ik heb alleen mijzelf (en KnutOp zondag 11 december 2005 20:27 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Ja nou ja, hoe harder ik rammel, hoe koppiger manlief wordt met nog even wachten, dus ik schiet er niks mee op hoor.
Ik maak alleen mezelf steeds een stukje gekker!
Heb niet voor niets laatst vol liefde mijn babypop van vroeger gewassen en in haar pas gewassen kleertjes weer aangekleed.
) belooft eerst mijn school af te maken. Maar die drang ik word er gek van. Als ik een baby zie, een zwangere vrouw, de bevalling, er (de herhalingen en carol is zwanger) krijg ik steeds zo'n gevoel van binnen wat gewoon schreeuw "TRUT ZWANGER WORDEN!" Nog even wachten neem ik mijzelf maar voor, ik hoop dat het wat minder wordt want nog 2 en een half jaar wachten tot ik uberhaupt kan proberen om zwanger te worden is echt afshcuwelijk.
Ik wil zo graag een babietjes met Knut
Wat een heerlijk topic trouwens
De reden waarom ik eerst wil afstuderen, is omdat we nu behoorlijk klein wonen en we een koopwoning hebben op 1 inkomen. Nu verdient Knut goed hoor, maar kopen is duur en in dit huis past geen kind, we zouden uiteraard groter kunnen wonen, maar dan wordt het wat meer op de grens van de randstad, wat voor mij weer vreselijk onpraktisch zou zijn met de studie. Daarbij moet ik stage lopen en ik zou een behoorlijk stuk van de studie missen denk ik. Ik kan natuurlijk ook deeltijd studeren (ja ik heb alles al honderd keer uitgedacht
) maar dat lijkt me ook onpraktisch.Een kind is duur (babykamer, kleding, voeding luiers) en ik wil een stevige financiele basis hebben, maar goed je kunt ook werkeloos worden etc etc.
Ik kan dus wel 100 voors en 100 tegens bedenken, maar als ik denk aan kinderen ben ik ineens minder voor reden vatbaar. Ik dacht trouwens dat ik de enige was met zo'n sterke drang
Je hoort er nooit iemand over. Knut wil overigens ook graag kinderen hoor, dus dat is het probleem niet. We denken alleen allebei dat het nu geen goed idee is, omdat ik straks mijn studie niet af maak. Ik studeer overigens voor middelbareschool docent, dus werken en een kind is wel weer redelijk te combineren.Zucht...
[ Bericht 32% gewijzigd door Silmarwen op 13-12-2005 10:08:05 ]
Topic van herkenning Er wordt zoveel geschreven waarin ik me helemaal mee identificeer. Ik weet gewoon niet waar te beginnen...
Hier rammelt het al lang, heel lang. Een tijdje heb ik zelfs gedacht dat kinderen er voor mij nooit in zouden zitten vanwege mijn medische achtergrond (auto-imuunachtige aandoening waardoor mijn nierfunctie verminderd is (60%) en ik een hoge bloeddruk heb). Maar volgens mij artsen is het wel mogelijk, mits voor mijn 30ste, vanwege de risico's. (Ben nu 25)
quote:Dit geldt gelukkig ook voor mijn aandoening, waardoor ik wel vertrouwen in de zwangerschap heb.Op maandag 12 december 2005 10:12 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
Meestal heeft een zwangerschap namelijk juist en positieve invloed op de MS...
Mocht het onverhoopt helemaal misgaan, dan hebben we een klein huis (3 kamers) maar kunnen we de hypotheek nog steeds betalen van 1 (goed) salaris. En ja natuurlijk, liefst zou ik ook een groter huis willen. Maar dat kan gewoon niet in dit korte tijdsbestek.
Maar goed, het eerste wat voor elkaar moet zijn is dat ik mijn examens in januari haal, dan kan ik in februari met de pil stopppen (WOD is geloof ik de 14e, lekker romantisch
)Erg he dat ik daar al naar gekeken heb En hopelijk met nieuwe medicijnen beginnen en met de oude stoppen.Ja, het rammelt en behoorlijk ook, er gaat geen dag voorbij dat ik niet naar de toekomst kijk
quote:Wat kan het heftig zijn he!Op dinsdag 13 december 2005 09:58 schreef Silmarwen het volgende:
[..]
... krijg ik steeds zo'n gevoel van binnen wat gewoon schreeuw "TRUT ZWANGER WORDEN!"
Nog even wachten neem ik mijzelf maar voor, ik hoop dat het wat minder wordt want nog 2 en een half jaar wachten tot ik uberhaupt kan proberen om zwanger te worden is echt afshcuwelijk.
quote:Ik ben ook helemaal blij hiermee idd!Ik wil zo graag een babietjes met Knut
Wat een heerlijk topic trouwens
quote:[...]Ik dacht trouwens dat ik de enige was met zo'n sterke drang
[...]Zucht...
. We hebben voor haar, toen ik eenmaal zwanger was, heeeeel bewust gekozen. Ze is nu 3,5 maanden oud, en ik wil meteen wel weer . Manlief zag dit nog niet zo zitten. Qua financien moeten we veel op orde krijgen, manlief gaat naar school. In maart 2907 is hij klaar, en gaan we voor een 2e. Maar inmiddels ben ik wel weer aan de pil . Ik ga er echter niet vanuit dat dit ons 2 keer overkomt.quote:Op dinsdag 13 december 2005 11:09 schreef Fuente het volgende:
In maart 2907 is hij klaar, en gaan we voor een 2e.
Dat is best een ruime marge!
Weet je, ik denk dat het dus bij heel veel mensen wel sluimert. Maar hardop uitspreken in je omgeving doe je niet, want dat schept ook weer verwachtingen bij die mensen. En het laatste wat je wil is dat je elke keer krijgt te horen is: "En? Zijn jullie al bezig?"
Dus ik denk dat het daarom nog een klein beetje taboe is. Of taboe gehouden wordt. Daarom is dit topic dus ook zo'n succes, want er zijn genoeg bondgenoten! Maar je wordt er niet gelijk op 'afgerekend'. Leg ik het zo een beetje duidelijk uit?
. En nu ligt er een heel mooi meisje te slapen in de kamer die we voorlopig wel als rommelkamer zouden gebruiken Oftewel, je weet nooit hoe het loopt. Succes en sterkte met rammelen, en geniet er ook van want het heeft ook wel iets 'spannends'.
Hoe vaak ik niet van frustratie op mijn vingers heb zitten bijten omdat ik het gewoon even ergens de ruimte in wilde gooien.
Maar als je dat dan in HVVJN of zo zou zetten wordt het weer zo enorm beladen. Nu is het er uit, we zijn niet de enige en het is gewoon prettig af en toe even te kunnen ventileren.
Had gisteren een gesprek hierover met een vriendinnetje aan de telefoon en mijn
zat in de kamer ernaast te computeren. Vroeg hem later of hij het gehoord had en hij had wel flarden opgevangen. Heb hem maar gezegd dat ik er verder niks mee bedoel, maar dat het er soms gewoon even uit moet. Dat het niet is om de druk op te voeren.Oh, en niet afrekenen. Er komt vast ook wel een keer iemand langs die zich af vraagt waar we ons in godsnaam zo druk over maken.
Maar ik kan het niet eens aan mezelf uitleggen waarom het zo groot en heftig is en waarom het per se nu 'moet', dus dat kan nog een leuke discussie gaan worden. quote:Daar heb je wel gelijk in. Al heb ik het bij een aantal mensen (vriendinnen en schoonouders en moeder) wel uitgeproken, omdat het zo overduidelijk is dat het bij mij speeltSommigen hebben dat idee al heel lang over mij, terwijl ik het er toen nog niet over hadOp dinsdag 13 december 2005 11:19 schreef dutchie het volgende:
Weet je, ik denk dat het dus bij heel veel mensen wel sluimert. Maar hardop uitspreken in je omgeving doe je niet, want dat schept ook weer verwachtingen bij die mensen. En het laatste wat je wil is dat je elke keer krijgt te horen is: "En? Zijn jullie al bezig?"
Dus ik denk dat het daarom nog een klein beetje taboe is. Of taboe gehouden wordt. Daarom is dit topic dus ook zo'n succes, want er zijn genoeg bondgenoten! Maar je wordt er niet gelijk op 'afgerekend'. Leg ik het zo een beetje duidelijk uit?
. Sommige genieten en dromen met me mee. Andere blijven vragen waar de bruiloft blijft (Hoeft voor ons beide niet). Maar vooralsnog wordt ik er niet gek van Het helpt mij namelijk ook wel met het bedenken van hoe dingen moeten gaan of wat geregeld moet worden enzo.Taboe blijft het wel een beetje bij de 'ouderen' (Goh, zou je eerst niet alles op een rijtje krijgen) en bij de werkgever (Krijg ik over een half jaar wel weer een contract?!?)
Vooral met dit punt weet ik moeilijk om te gaan. Binnenkort zijn de personeelgesprekjes er weer. Moet ik toch wat antwoorden (ondanks dat het verboden is) of juist ontkennen, Of het maar in het midden laten. Er was daar laatst ook een topic over in WGR, waar de pro's en contra's uitgebreid aan bod zijn gekomen. Soms neig ik toch om, als het gevraagd wordt, te zeggen dat we wel ideeën hebben. Ik heb een hele sociale werkgever namelijk en ik denk dat ontkennen juist een tegenovergesteld effect zal hebben. Aan de andere kant, je weet het niet... Lastig, lastig...
quote:Inderdaad, ik hou het heel de tijd in. Ik zeur wel af en toe (misschien wel vaak) tegen Knut, maar niet tegen iemand anders. Heel gek, ik heb steeds het idee dat ik me niet zo moet aanstellen. Ik ben pas 23 etc etc hele verhalen tegen mijzelf om die drang maar weg te pratenOp dinsdag 13 december 2005 11:29 schreef Brighteyes het volgende:
Denk het wel.
Hoe vaak ik niet van frustratie op mijn vingers heb zitten bijten omdat ik het gewoon even ergens de ruimte in wilde gooien.
Maar als je dat dan in HVVJN of zo zou zetten wordt het weer zo enorm beladen. Nu is het er uit, we zijn niet de enige en het is gewoon prettig af en toe even te kunnen ventileren.
Had gisteren een gesprek hierover met een vriendinnetje aan de telefoon en mijn
Oh, en niet afrekenen. Er komt vast ook wel een keer iemand langs die zich af vraagt waar we ons in godsnaam zo druk over maken.
Eindelijk lotgenoten
Ik denk dat veel mensen het inderdaad nit zeggen omdat je meteen reacties krijgt als jje bent nog zo jong, of juist dat je moet opschieten en weet ik het wat voor commentaar je kunt krijgen. Ik weet zeker dat als ik het zou vertellen dat iedereen meteen begint over school en dat je het eerst moet afmaken blabla. Allemaal wel leuk en aardig hoor, maar dat gevoel gaat dus niet weg En dan voelt hij zich weer schuldig om het het 'zijn schuld' is dat ik moet wachten.
quote:Knut heeft de opleidingsstok achter de deurOp dinsdag 13 december 2005 11:40 schreef Brighteyes het volgende:
Stinkie wordt soms echt gek van me.
En dan voelt hij zich weer schuldig om het het 'zijn schuld' is dat ik moet wachten.
Mijn man wilde geen 2de
Ik heb een jaar aan zijn kop gezeurd; ik wilde zoooo graag. Op een gegeven moment zei hij dat het "gezeur" alleen maar averechts begon te werken en dat hij het niet zag zitten. We waren toch gelukkig met z'n drietjes? Toen ben ik maar opgehouden erover te praten.
Een jaar later ben ik er weer voorzichtig over begonnen en zei hij ineens; ach, laten we het maar proberen dan...
Gelukkig werd ik meteen zwanger.
Nu zijn we dolgelukkig met z'n viertjes
Eigenlijk is dit off-topic want op dit moment "rammel" ik niet
quote:Oeps
2007 dus Maar goed, wat iedereen ook zegt. Er is nooit écht een moment waarop alles klopt en alles uitkomt. Op een dag overstemt het rammelen gewoon de rede en dan maken argumenten niets meer uit.
[sub]ik heb trouwens in het eerste jaar na Isa's geboorte mijn studie afgemaakt, die ik in het vierde jaar had afgebroken vanwege omstandigheden. Had daar -in deeltijd- toen prima de gelegenheid voor. Mijn tentamens heb ik vooral geleerd in de speeltuin van Artis
)
Nu ik langzaamaan op een leeftijd (nu 24) en in een situatie kom waarin het ook kan wordt het alleen maar heftiger.. over een jaar of 3/4 heb ik voor mezelf maar vastgesteld dat zou ideaal zijn... en dan hopen dat het ook gaat zoals het zou moeten..
quote:Wat een geweldige columnsOp dinsdag 13 december 2005 12:32 schreef phileine het volgende:
Wat het financiele aspect betreft, hebben wij toen heel anders gereageerd dan anderen doen. Ik was net mijn baan kwijt, het bedrijf van mijn man moest een flinke omslag gaan maken. Onze financiele toekomst was dus heel onzeker, en we zouden hoe dan ook een nieuwe situatie krijgen met onbekende factoren waar we een weg in moesten vinden. We hebben toen geredeneerd dat één onbekende factor erbij dan ook nog wel kon. Beter dan als ik alweer mezelf helemaal had vastgelegd in een baan. Het klinkt wat stupide, maar het heeft voor ons wel gewerkt. Er moest zoveel veranderen, dat het eigenlijk op geen enkele manier een last was om dan nóg iets te veranderen.
Maar goed, wat iedereen ook zegt. Er is nooit écht een moment waarop alles klopt en alles uitkomt. Op een dag overstemt het rammelen gewoon de rede en dan maken argumenten niets meer uit.
[sub]ik heb trouwens in het eerste jaar na Isa's geboorte mijn studie afgemaakt, die ik in het vierde jaar had afgebroken vanwege omstandigheden. Had daar -in deeltijd- toen prima de gelegenheid voor. Mijn tentamens heb ik vooral geleerd in de speeltuin van Artis
Ik zit helemaal met tranen van ontroering te lezen en het rammelt nog harder Tranen zijn overigens behoorlijk uniek bij mij, dus het is een groot compliment
quote:Ik lijkt tegenwoordig om alles te kunnen snuffen als het over babietjes gaat.Op dinsdag 13 december 2005 13:28 schreef Silmarwen het volgende:
Wat een geweldige columns
Tranen zijn overigens behoorlijk uniek bij mij, dus het is een groot compliment
Maar nu zo midden in de PMS en zo mooi beschreven... *slik*
Dan krijg je ook te horen ''geniet nog maar even lekker van elkaar en met zn tweetjes hoor''
Ik vind dat echt 1 van de raarste opmerkingen, net of je niet intens geniet en heel erg gelukkig kan zijn met je kindje. Natuurlijk zijn er ook echt zeer zeker wel de mindere momenten, maar ik weet zeker dat ik ZO blij en trots zou zijn als ik mama word.Een kindje, zoiets unieks dat gewoon helemaal van jou en je partner is, het lijkt me zo bijzonder
Ik ben ook altijd ontzettend nieuwsgierig naar hoe een toekomstig kindje eruit zal gaan zien!!
En namen liggen hier al eeuwen vast
En oja ik koop zelfs heeel af en toe wel eens kleertjes via marktplaats van het merk waar ik helemaal weg van ben
Bij mijn nichtje is het hét slaapknuffeltje, dus wat dat betreft zat ik goed qua aaibaarheidsgehalte. MIjn zus heeft er een 2e bijgekocht zodat hij af en toe in de was kan. Ik zit zelf te denken om hetzelfde te doen voor hij straks uit de collectie is.
Hij is gewoon zo onwijs lief en leuk. En voorstellingen maken over een kindje...
Ik heb zelfs een soort van moeten 'rouwen' om het kindje dat ik nooit zou gaan maken met mijn ex toen we uit elkaar gingen. Hij en ik hebben nooit kindjes gemaakt omdat hij nog studeerde maar we hadden het er na een paar jaar toch wel vrij vaak over. Het zou een lief klein kereltje worden met blonde krulletjes.
En hij zou Boris gaan heten. Gek hè, hoe je er zo enorm mee bezig kan zijn? Ik moest echt afscheid nemen van dat idee 2 jaar geleden.
Ik kan me bij mijn huidige
helemaal geen kindje met blonde krulletjes voorstellen! Het is een nogal blonde jongen geworden....
Ik vind de commode's zoals Bixister dacht ik ze heeft zo mooi, dus ik kijk af en toe of ik niet iets die waarvan ik denk 'Ja!'. En dan nog het lef hebben om te bieden.
quote:Onze babykamer wordt groen, heb ik al beslotenOp dinsdag 13 december 2005 19:53 schreef Brighteyes het volgende:
Ik struin trouwens wel af en toe Marktplaats af.
Ik vind de commode's zoals Bixister dacht ikze heeft zo mooi, dus ik kijk af en toe of ik niet iets die waarvan ik denk 'Ja!'. En dan nog het lef hebben om te bieden.
quote:Op dinsdag 13 december 2005 19:54 schreef Silmarwen het volgende:
Onze babykamer wordt groen, heb ik al besloten
Heerlijk hè! Die gekte!De kleuren heb ik ook al in gedachten idd., stinkie moet het natuurlijk ook nog wel mooi vinden, maar ik ga hem nu nog niet met de details vervelen.
Een meidennaam hebben we inmiddels wel al zo ongeveer bedacht (hoewel er een goede 2e is). Ik ben er zo zeker van dat ik ze niet eens durf te noemen in het namen topic uit angst dat iemand anders ermee vandoor gaat.
quote:We weten de naam voor ene jongen en een meisje al, maar die houd ik geheim tot het zover is. Het zijn twee mooie namenOp dinsdag 13 december 2005 19:56 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
De kleuren heb ik ook al in gedachten idd., stinkie moet het natuurlijk ook nog wel mooi vinden, maar ik ga hem nu nog niet met de details vervelen.
Een meidennaam hebben we inmiddels wel al zo ongeveer bedacht (hoewel er een goede 2e is). Ik ben er zo zeker van dat ik ze niet eens durf te noemen in het namen topic uit angst dat iemand anders ermee vandoor gaat.
(duh dat vindt iedereen van zijn namen) Ik wil graag zelf ene ledikantje maken. Ik kan aardig klussen, alleen laat ik Knut en zijn vader altijd alles doen Ik moet echt niet langs de prenatal lopen en vandaag stapte ik de hema binnen en toen liepen we langs slabbertjes en rompertjes. Ik heb alleen maar gekeken quote:Oe dat heb ik juist andersom. Ik kan wel 20 leuke meisjes namen bedenken, maar jongens namen vindt ik veel moeilijker.Op dinsdag 13 december 2005 20:03 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
Ik heb ook al een naam voor een jongen, maar ik kan maar geen echt leuke naam vinden voor een meisje. En als ik een leuke meisjesnaam hoor, dan ben ik hem zo weer vergeten ook...
quote:Zullen we elkaar helpen?Op dinsdag 13 december 2005 20:04 schreef Silmarwen het volgende:
[..]
Oe dat heb ik juist andersom. Ik kan wel 20 leuke meisjes namen bedenken, maar jongens namen vindt ik veel moeilijker.
stinkie kwam op een gegeven moment met een hele leuke naam aan die voor zowel een jongen als meisje kan (neehee, niet Robin
) maar hij denkt dat een jongen ermee gepest gaat worden dus wil hij dat liever niet. Wel heel jammer. Maar die naam is nu dus een evt. 2e optie voor een meidennaam. quote:Nikita?Op dinsdag 13 december 2005 20:07 schreef Brighteyes het volgende:
Hier ook moeite met de jongensnaam.
stinkie kwam op een gegeven moment met een hele leuke naam aan die voor zowel een jongen als meisje kan (neehee, niet Robin
Schrijf je het zo eigenlijk? Maar ja, ik moet maar hopen dat het een jongen wordt en anders moet vriendlief maar wat verzinnen...
Maar goed, stop maar met raden, ik zeg toch niks.
Ik heb dus verschillende kleertjes van Tinus P (dat puntmutsenmerk) heel goedkoop van marktplaats, dan MOET ik het gewoon alvast hebben
Ik denk dus dat ik een donkerharig meisje krijg met heel veel haar bij de geboorte, zo was ik zelf ook als baby, had al lange donkere haren. Maar mijn vriend daarin tegen was als heel klein babytje echt kaal en daarna heeeeel blond, dus misschien klopt mijn voorstelling van hoe mijn kind eruit zal zien wel helemaal niet, en zul je altijd zien dat ik jongens krijg ipv de meisjes die ik denk
Maar dat gefantaseer vind ik ook wel weer erg leuk en spannend, ik kan ook gewoon zo verheugen op hoe het zal zijn als ik mama van iemand ben, vraag me echt af hoe ik zal zijn als moeder.
Ik vertel het gewoon, wie weet hoe lang het nog duren gaat voordat er een kindje komt: meisje zal Luna gaan heten en een jongen Mick. Eventuele tweede kinderen Jolie (jaja ERNSTIG gepikt) voor een meisje en dan Merlijn voor een jongen.
kwam er laatst zelf mee. We gingen er alvast een paar af, maar dat wordt niets. Of de een of de ander heeft een vervelende associatie van een bepaald persoon bij alle namen. Dat schiet dus niet op. We hebben wel besloten dat het er twee worden. Oh hellup, als dat maar goed komt Wat het kamertje betreft, daar denk ik niet heel vastomlijnd over. Maar ik neig toch wel naar dat frisse groene limoenkleurtje. En wat lichte meubeltjes, maar geen wit. Een wiegje hebben we al, daar heeft
nog ingeslapen.Ik ben meer bezig met de rest van het huis, dat eerst nog geverfd moet worden (buiten nog veel, binnen alleen afwerken). Want, ja als je zwanger bent mag dat niet meer :x
Ook het opruimen van de zolder staat hoog op mijn prioriteitenlijstje, nadat ik mijn examens gehaald heb, want al dat kinderspul moet toch ergens kwijt. (Bovendien hebben we veel overbodige spullen).
Ik merk dat ik toch soms best ver ga met dingen plannen en bedenken
quote:Wauw, das echt leuk dat dat nog bewaard gebleven is!!! Oude meubeltjes met een verhaal zijn echt gaaf! Ik heb alleen mijn knuffelaap nog die ik vanaf mn geboorte had, en mijn allereerste hemdje, verder niks helaas.Op dinsdag 13 december 2005 22:22 schreef Mariposa het volgende:
Een wiegje hebben we al, daar heeft
quote:Jammer, is dat he, ik had wel een paar spulletjes, ik ben alleen bang dat ik die nooit meer terug krijg/vind. Ik zat laatst te denken dat ik 2 van die mini theeserviezen hadIk zou ze zo graag aan mijn dochtertje willen geven, netjes in de doos, maar daar weet ik ook niet meer van waar dat is. Dat is het nadeel als je veel verhuisd, en dingen dus verspreid komen te liggen en je verder geen contact meer met een ouder hebt. Echt zonde. Dat doet me echt pijn.Op dinsdag 13 december 2005 22:31 schreef MevrouwKoRn het volgende:
Wauw, das echt leuk dat dat nog bewaard gebleven is!!! Oude meubeltjes met een verhaal zijn echt gaaf! Ik heb alleen mijn knuffelaap nog die ik vanaf mn geboorte had, en mijn allereerste hemdje, verder niks helaas.
De wieg is trouwens 3 jaar terug helemaal opnieuw geverfd en bekleed, voor mijn neefje. Mijn schoonouders hebben zelfs de box nog, die nu wordt gebruik als mijn neefjes er zijn. Een rode, met 3 of vier van die gekleurde houten balletjes
Er zit alleen geen verhoogstand op Alhoewel, het is wel een mooi excuus om eens flink te gaan schelden en raar te gaan doen...
Al lijkt zwangerschapsdementie me tien keer niks, ik heb soms nu al zulke rare dingen door de MS...
En ik heb een vriendje met engelengeduld
Maar sinds een paar maanden gaan mijn tieten dus ook echt al een paar dagen van te voren enorm zeer doen en daar heb ik mezelf nu al een paar keer flink mee voor de gek gehouden.
Gewoon omdat ik dat anders nooit had.Ik hoop dat het snel zal gebeuren voor je.
Ik weet nu touwens zeker dat ik nog wat jaartjes moet wachten.
Het is uit met m'n vriend, de spullen staan al ingepakt en ik ga voorlopig even bij mijn vader wonen.
Ik voel me er goed bij, maar het idee dat ik weer overnieuw moet beginnen staat me wel erg tegen.
Zo kwam ik ook net een babytruitje tegen die ik voor de zeker alvast had gekocht in Eurodisney.
En inderdaad een heel schattig kabouterminiserviesje waar ik vroeger zelf mee heb gespeeld.
Gezien wat je eerder schreef denk ik dat het wel een goede beslissing is, maar wel even heftig zeg!
Idd doodeng om weer even helemaal met niets te beginnen, maar dat komt vast allemaal weer helemaal goed hoor.
(Kijk maar naar mij!
)Ik begrijp uit je verhaal dat je het er zelf ook wel mee eens was en dat het niet een HELE grote klap was, das dan wel weer een beetje troost.
Maar als je zelf echt al over kinderen enzo met hem dacht, kan ik me voorstellen dat het niet niks is om helemaal op nieuw met iemand anders te gaan beginnen.
Een Disney truitje
Als ik eraan denk alleen al , ja ik ben echt een softie nerd wat kleertjes betreft.Ik sta er inderdaad achter en het is ook een beetje een opluchting, maar toch echt in die situatie komen te zitten is wel weer heftig.
Ik weet dat het allemaal wel weer goedkomt, het is echt door de zure appel heenbijten.
Het is net alsof je volwassen bent geworden, door het samenwonen enzo, en dat je nu weer een pubertje bent wat nog moet beginnen.
De relatie heeft 2 jaar geduurd en ik ben pas 24, al voel ik me wel oud al.
O, mn moede ris er, ze gaat helpen met verhuizen!
quote:Wij hebben een box geleend van kennissen en daar zat ook geen verhoogstand op. Wij hebben toen zelf bij een bouwmarkt een soort klemmen gehaald die eigenlijk bedoeld zijn voor leidingen ofzow. Ziet er zo uit: |_| en de uiteindes gaan dan om 2 spijlen van de box. In elke hoek zo'n ding, een op maat gezaagde plank erop en klaar!Op dinsdag 13 december 2005 22:56 schreef Mariposa het volgende:
De wieg is trouwens 3 jaar terug helemaal opnieuw geverfd en bekleed, voor mijn neefje. Mijn schoonouders hebben zelfs de box nog, die nu wordt gebruik als mijn neefjes er zijn. Een rode, met 3 of vier van die gekleurde houten balletjes
Werkte hier prima!quote:En mijOp woensdag 14 december 2005 11:05 schreef Brighteyes het volgende:
Jeumig Troeta!
Gezien wat je eerder schreef denk ik dat het wel een goede beslissing is, maar wel even heftig zeg!
Idd doodeng om weer even helemaal met niets te beginnen, maar dat komt vast allemaal weer helemaal goed hoor.
(Kijk maar naar mij!
Nou ja goed, we hebben dan wel net nog geen 7 maanden "verkering", maar het is zo anders dan andere keren Hier ook al beslist: twee kindjes
Alleen nog niet wanneer. Hij heeft zelfs al mensen op zijn werk van hun stoel doen vallen door te vertellen dat er wel kindjes gaan komen.Maar over een paar jaar dus pas *smoort gerammel met wat wattenschijfjes*
quote:Kan hij zn enthousiasme niet even gaan overbrengen naar mijn vriendOp woensdag 14 december 2005 11:20 schreef Syrena het volgende:
Hier ook al beslist: twee kindjes
En ik wil mn eerste kindje als ik 28 ben, en vriend-lief wil 1e kindje als ik 30 ben *zucht* Eigenwijze man
Wel typisch dat het echt altijd de mannen zijn die nog niet willen en het een aantal jaren uit willen stellen
Van jongs af aan wist ik al dat mijn droomwens was om moeder te worden.
Toen mijn man en ik gingen samenwonen wilde ik het liefst meteen al, maar we moesten eerst alles op een rij zetten en wennen aan de situatie samen.
Na een jaar werd het gevoel steeds erger,mijn man had het nog totaal niet.
We woonde op een gegeven moment bijna 4 jaar samen en we besloten te gaan trouwen.
Ik had door de trouwplannen wat anders aan mijn hoofd en dacht dus niet meer zoveel aan zwanger worden.
Ik nam de laatste pil van een strip en toen vroeg mijn man of het niet leuk was om helemaal te stoppen met de pil.
Tuurlijk is dat leuk, doen we, en een maand na ons trouwen ben ik zwanger geraakt.
Dus ik heb een aantal jaar moeten wachten maar gelukkig kwam het er toch van, achteraf ben ik blij, het was de perfecte tijd.
Nu is Demi 7 maanden en heb nog geen last van rammelende eierstokken gelukkig.
hier was manlief juist degene die zei 'zullen we er dan maar 'meteen' mee beginnen?
terwijl ik dacht eerst meer dingen op orde te moeten hebben. dus 't is niet altijd zo! Wat apart om te lezen dat jouw man wel de eerste van jullie twee was die over kinderen begon! Leuk zelfs!!
Nee hier is het onderwerp kinderen echt helemaal van mijn kant gekomen, vriendlief wil dus wel kinderen maar volgens mij als hij een vriendin had gehad die geen kinderen wou had hij dat ook best gevonden.
Mijn nichtje is nu 10 maanden en ze wil weer, mijn broer niet, hij is gek op zijn dochter maar hij heeft ook net een bedrijf opgezet en de timing is gewoon verot.
Maar ik weet nu al, begin volgend jaar is ze zwanger.
Dus let wel op dat het niet doorslaat, dat je een man niet voor het blok zet en met een kind opzadeld waar hij niet voor gekozen heeft.
Ook al is hij gek op zijn dochter, hij is eigenlijk (nog) niet gek genoeg op zijn vriendin voor een tweede.
quote:Op woensdag 14 december 2005 12:09 schreef snakelady het volgende:
Overigens, mijn schoonzus had ook last van het gerammel, een nadeel, mijn broer niet maar ze heeft mijn broer voor het blok gezet om toch zonder zijn medeweten zwanger te worden.
Mijn nichtje is nu 10 maanden en ze wil weer, mijn broer niet, hij is gek op zijn dochter maar hij heeft ook net een bedrijf opgezet en de timing is gewoon verot.
Maar ik weet nu al, begin volgend jaar is ze zwanger.
Dus let wel op dat het niet doorslaat, dat je een man niet voor het blok zet en met een kind opzadeld waar hij niet voor gekozen heeft.
Ook al is hij gek op zijn dochter, hij is eigenlijk (nog) niet gek genoeg op zijn vriendin voor een tweede.
En wat was de reactie van de man dan, die weet dus ook gewoon dat ze expres zwanger is geworden??Ik zou zoiets echt nooit kunnen, ik heb al heel gauw last van mn geweten, maar dit is helemaal iets wat ik de rest van mn leven mezelf nooooit meer zou kunnen vergeven.
Hoe graag ik het ook zou willen, zon besluit moet je echt samen nemen, dan ben je er allebei toch veel en veel blijer mee!
quote:Hij is daardoor veel wantrouwender naar zijn vriendin geworden , hun relatie gaat ook niet echt goed, haar wil is wet zeg maar.Op woensdag 14 december 2005 12:14 schreef MevrouwKoRn het volgende:
[..]
Ik zou zoiets echt nooit kunnen, ik heb al heel gauw last van mn geweten, maar dit is helemaal iets wat ik de rest van mn leven mezelf nooooit meer zou kunnen vergeven.
Hoe graag ik het ook zou willen, zon besluit moet je echt samen nemen, dan ben je er allebei toch veel en veel blijer mee!
Ik heb sinds een paar maanden een spiraaltje en die probeerd hij nu ook zijn vriendin aan te smeren, maar die wil niet.
Condooms is haast geen doen aangezien die elke keer spontaan kapot zijn en hij is er ook niet zeker van dat ze de pil slikt.
Dus van sex genieten is er ook niet meer bij, hij is contant bang dat ze iets gedaan heeft.
En hij wil ook niet weg bij haar omdat ze heeft gezegd dat als hij weg gaat hij zijn dochter nooit meer te zien krijgt.
En dat lukt haar door familiecontacten.
Niet echt een ideale situatie dus.
quote:Ik kende ook iemand die dat heeft gedaan, maar dan ben je toch ontzettend egoïstisch bezig?Op woensdag 14 december 2005 12:09 schreef snakelady het volgende:
Overigens, mijn schoonzus had ook last van het gerammel, een nadeel, mijn broer niet maar ze heeft mijn broer voor het blok gezet om toch zonder zijn medeweten zwanger te worden.
Mijn nichtje is nu 10 maanden en ze wil weer, mijn broer niet, hij is gek op zijn dochter maar hij heeft ook net een bedrijf opgezet en de timing is gewoon verot.
Maar ik weet nu al, begin volgend jaar is ze zwanger.
Dus let wel op dat het niet doorslaat, dat je een man niet voor het blok zet en met een kind opzadeld waar hij niet voor gekozen heeft.
Ook al is hij gek op zijn dochter, hij is eigenlijk (nog) niet gek genoeg op zijn vriendin voor een tweede.
Een ongelukje, okey, kan gebeuren, alleen je baarmoeder en/of eierstokken weg laten halen geeft de garantie dat er geen ongelukjes gebeuren.
Maar bewust zwanger worden terwijl de partner er nog niet aan toe is, is zo vreselijk 'ikke, ikke, ikke, en jij kan stikken' (en betalen)...
quote:Helemaal gelijk en vooral die laatste zin slaat helemaal op haar in alles wat ze doet.Op woensdag 14 december 2005 12:23 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
[..]
Ik kende ook iemand die dat heeft gedaan, maar dan ben je toch ontzettend egoïstisch bezig?
Een ongelukje, okey, kan gebeuren, alleen je baarmoeder en/of eierstokken weg laten halen geeft de garantie dat er geen ongelukjes gebeuren.
Maar bewust zwanger worden terwijl de partner er nog niet aan toe is, is zo vreselijk 'ikke, ikke, ikke, en jij kan stikken' (en betalen)...
Ik zal er maar niet over uitbreiden aangezine dit topic daar niet voor bedoeld is maar k heb nog nooit zo'n enorme egoist meegemaakt in mijn leven.
Juist vanwege dat buitensluit idee. Maarja, ik had het wel heel fijn gevonden toen ik klein was om nog een broertje/zusje te hebben juist vanwege mijn broertje, waar het niet altijd even goed mee klikte...
Met de carnaval zat ie me te versieren, en het enige waar ik aan kon denken was "Argh nee, jij kan geen kinderen meer krijgen!" Ik heb hem dan ook maar meteen afgewimpeld...zonder de ware reden te vertellen (zijn ex-vriendin is een goede vriendin van de nicht van mijn beste vriendin
)Overigens zou ik nooit een man "in de val lokken"! En als ik je broer was Snakelady, zou ik hele strakke onderbroeken gaan dragen enzo
quote:En iedere dag naar de sauna misschien?Op woensdag 14 december 2005 13:04 schreef Syrena het volgende:
Overigens zou ik nooit een man "in de val lokken"! En als ik je broer was Snakelady, zou ik hele strakke onderbroeken gaan dragen enzo
quote:Ik zou de reden wel gewoon gezegd hebben hoor, dat je toch al weet dat het nooit wat kan worden omdat jij wel een kinderwens hebt. Is toch niks raars aan?Op woensdag 14 december 2005 13:04 schreef Syrena het volgende:
Ik ken een jongen die absoluut geen kinderen wil, zijn relatie is daardoor zeker twee keer uitgeraakt (en toch weer aan). Nu is het definitief uit en hij heeft zich meteen laten steriliseren.
Met de carnaval zat ie me te versieren, en het enige waar ik aan kon denken was "Argh nee, jij kan geen kinderen meer krijgen!" Ik heb hem dan ook maar meteen afgewimpeld...zonder de ware reden te vertellen (zijn ex-vriendin is een goede vriendin van de nicht van mijn beste vriendin
Overigens zou ik nooit een man "in de val lokken"! En als ik je broer was Snakelady, zou ik hele strakke onderbroeken gaan dragen enzo
Was ook 1 van de eerste dingen die ik 5 jaar geleden aan mijn vriend vroeg toen het serieus begon te worden, of hij wel kinderen wou. Ik wou toch wel weten of er wel een toekomst in zat omdat ik dus zeker wist wel kinderen te willen.
Dat heb ik dus nooit kunnen begrijpen, dat er vrouwen zijn die dat soort valse trucjes uithalen.
Maar als ik je broer was Snake dan zorgde ik toch voor mijn eigen voorraadje condooms en anders ging ik er gewoon niet meer op... Walgelijk!
Maar goed, daar gaat het hier idd niet over.
Ik zou het iig nooit in mijn hoofd halen. Heb alleen na 2 keer de Morning After Pil tegen mijn
gezegd dat ik dat dus niet meer zou doen. Als er nu nog 'ongelukjes' zijn dan zullen we wel zien waar het schip strand zeg maar. maar ook hier de twijfels nog bij mijn vriend.
En we hebben een huis gekocht.
Hoe moet dat financieel
Maar toch denk ik, ik ben nu 29, ik wil ook zo graag.
Ideaal topic dus ook voor mij
Ook ik heb al wat kleertjes liggen en wat andere kleine dingen.
Ook wij kennen de mensen die vragen en wanneer komt de eerste, waar we steevast op antwoorden dat het in iedergeval nog langer duurt dan 9 maanden.
Soms weet ik ook niks te antwoorden.
Ik kan wel genieten van de zwangerschappen van vriendinnen.
Ben ook wel jaloers maar het plezier in het meeleven overwint.
)Aan de andere kant Cliché, cliché, mss moet ik wel gelijk door naar 'de dingen die je nooit wilt horen' is het misschien wel beter. Je ziet helaas zo vaak dat er stelletjes zijn die een jong kind hebben en dan weer uit elkaar gaan en dat lijkt me zo sneu voor het kind. Want zo'n scheiding hakt er best in bij kinderen.
Snake
Wat een verhaal zeg. En wat een medelijden heb ik met je broer. Ik ben bang dat zo'n soort relatie niet lang stand zal houden. Wat sneu voor je nichtje (is dat die waarmee Demi toen op de foto gegaan is?) Het is moeilijk om als buitenstaander daar iets over te zeggen en voor jullie als familie ook. Ik denk alleen dat je broer wel op een gegeven moment een keuze moet maken.Tex, bedankt voor de tip. Ik denk alleen wel dat de box bij opa en oma blijft staan. Is wel zo makkelijk als we daar gaan logeren
quote:Nou ja, er zijn uitzonderingen, maar het valt wel op, ja. Volgens mij komt dat gewoon doordat ze op hun 70ste kinderen kunnen verwekken, dus staan ze er gewoon niet bij stil. Er is geen haast bij en dat is bij een vrouw wel anders.Op woensdag 14 december 2005 11:45 schreef MevrouwKoRn het volgende:
Wel typisch dat het echt altijd de mannen zijn die nog niet willen en het een aantal jaren uit willen stellen
Dat, en ze hebben niet de juiste hormonen...
quote:Wat ik heel erg bij mijn lief gemerkt heb, is dat hij er de eerste jaren geen voorstelling van kon maken hoe dat zou zijn; kinderen krijgen/hebben. Ik heb ook altijd gezegd dat ik graag kinderen wilde hebben en als ik vroeg: en jij? Kreeg ik een of ander vaag antwoord.Op woensdag 14 december 2005 14:26 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
Nou ja, er zijn uitzonderingen, maar het valt wel op, ja. Volgens mij komt dat gewoon doordat ze op hun 70ste kinderen kunnen verwekken, dus staan ze er gewoon niet bij stil. Er is geen haast bij en dat is bij een vrouw wel anders.
Het begon een beetje te veranderen toen mijn neefje geboren was , en sindsdien hebben ook een aantal van zijn vrienden kinderen gekregen en leeft het bij hem ook steeds meer. Nu hebben we het er wel vaak over. Gelukkig maar. Hij is nu trouwens 30. Gelukkig maar dat ik wat jonger ben
Hij heeft het er trouwens ook wel eens met collega's over en die geven ook aan dat ze datzelfd gevoel hadden er niet klaar voor te zijn, niet weten of je het kan enz enz.
quote:Dus die stoere kerels zijn eigenlijk gewoon onzeker en bang...Op woensdag 14 december 2005 14:35 schreef Mariposa het volgende:
Hij heeft het er trouwens ook wel eens met collega's over en die geven ook aan dat ze datzelfde gevoel hadden er niet klaar voor te zijn, niet weten of je het kan enz enz.
Mariposa, dat is ze idd, echt een schatje verders hoor, een lekker ding waar ik (en de rest van de familie) helemaal gek op is.
Dat is gewoonweg walgelijk zeg. Dat kun je niet maken het kind is niet alleen jouw kind zeg Als we een ongelukje krijgen houden we de baby sowieso. Ik zou toch geen abortus plegen (tenzij het medisch wordt geadviseerd)
Simarwen, bedankt voor het hele mooie compliment
Denk alleen niet dat de kans groot is, ik ben een zeer trouwe pilgebruiker, en zonder pil is mijn cyclus zoooooooooooooooooooooooooo ontzettend lang (laatst was het 80 dagen o.i.d.) dat ik als we *echt* gaan beginnen eerst naar de huisarts ga om dat te laten onderzoeken. Voordat ik met de pil begon was dat nl. ook al zo.
Maar goed, het zou kunnen gebeuren
klapper Hormonen...
Wat bixis zegt is volgens mij trouwens wel superwaar. Je vriend kan er even van weg op zijn werk, jij thuis niet, en dat is mss nog wel veel zwaarder.
Ik weet niet meer waar ik het nou las laatst maar die had 2 kinderen met allebei een ontzettende hang-dag, ze kon niet eens even naar het toilet zonder gezeur. Dan ben je volgens mij echt op aan het eind van de dag, maar dan mag je nog lekker even verder want manlief is net uit z'n werk en die wil even bijkomen.
quote:Mja, maar ik vang er helaas geen centen voor en die centen zijn toch echt nodig met kleintjes erbij. Dus mijn vriend zijn werk heeft voorrang...Op vrijdag 16 december 2005 13:23 schreef bixister het volgende:
de hele dag voor je kind(eren) zorgen is ook werken hoor.
quote:Hmm, misschien zal ik het niet zo doen als het moment daar is, maar mijn plan is ze dan gewoon in de box te mikken, mijn hoorapparaat uit te doen en eventjes lekker, rustig, naar de WC te gaan.Op vrijdag 16 december 2005 13:26 schreef Brighteyes het volgende:
Ik weet dat het kan gebeuren, dat het heel zwaar is de eerste tijd, maar ik zie daar ook niet echt tegenop.
Wat bixis zegt is volgens mij trouwens wel superwaar. Je vriend kan er even van weg op zijn werk, jij thuis niet, en dat is mss nog wel veel zwaarder.
Ik weet niet meer waar ik het nou las laatst maar die had 2 kinderen met allebei een ontzettende hang-dag, ze kon niet eens even naar het toilet zonder gezeur. Dan ben je volgens mij echt op aan het eind van de dag, maar dan mag je nog lekker even verder want manlief is net uit z'n werk en die wil even bijkomen.
quote:Op vrijdag 16 december 2005 13:52 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
Hmm, misschien zal ik het niet zo doen als het moment daar is, maar mijn plan is ze dan gewoon in de box te mikken, mijn hoorapparaat uit te doen en eventjes lekker, rustig, naar de WC te gaan.
Noujaaaa Ik zou als er een kindje zou komen graag 3 dagen willen werken en dan de andere week 2 dagen. Ik werk in de zorg en zou dan mijn werkaanvragen kunnen aanpassen op die van mijn moeder, zij doet hetzelfdd werk als ik, en zij zou dan kunnen oppassen en dat is iets wat zij ook heel erg graag zou willen. Ik weet nu al dat ik echt niet wil dat familie van mijn vriend oppast.
Mijn vriend doet momenteel werk dat hij niet leuk vind, hopelijk vind hij gauw wat anders en wie weet kan hij dan wel wat thuiswerken.
Ja ik heb het al helemaal uitgedacht
quote:Soms moet dat nu eenmaal, denk ik. Je bent hun moeder, niet hun slaaf. Bovendien heb ik dan ook eens een keertje voordeel van mijn slechthorendheid...
quote:Ik denk dat mijn vriend en ik beiden 4 dagen in de week gaan werken. Mijn moeder wil vast ook heel graag een dagje oppassen, denk ik. En dan heb ik nog twee dagen over. Ik denk dat ze dan naar het KVD gaan, of misschien vind ik wel moeders met kinderen die op mijn kids kunnen passen en andersom. Of zoiets...Ik zou als er een kindje zou komen graag 3 dagen willen werken en dan de andere week 2 dagen. Ik werk in de zorg en zou dan mijn werkaanvragen kunnen aanpassen op die van mijn moeder, zij doet hetzelfdd werk als ik, en zij zou dan kunnen oppassen en dat is iets wat zij ook heel erg graag zou willen. Ik weet nu al dat ik echt niet wil dat familie van mijn vriend oppast.
Mijn vriend doet momenteel werk dat hij niet leuk vind, hopelijk vind hij gauw wat anders en wie weet kan hij dan wel wat thuiswerken.
Ja ik heb het al helemaal uitgedacht
Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhh!!!!!!!!!!!!!!!
Dat lucht op.
kut-hormonen
Arme, arme stinkie... quote:als ik jouw broer was, had ik me in stilte laten steriliseren.Op woensdag 14 december 2005 15:46 schreef snakelady het volgende:
BE, geloof me, dat gebeurd ook nog maar weinig.
Mariposa, dat is ze idd, echt een schatje verders hoor, een lekker ding waar ik (en de rest van de familie) helemaal gek op is.
wat zij kan, kan hij ook (en beter ook
)Ik kan dit zo geen gelijkwaardige relatie noemen als zon enorme beslissing eventjes door 1 persoon genomen wordt.
Laatst was er hier ook weer zo'n verhaal. Ik heb daar toch moeite mee dat te geloven hoor.
Terwijl volgens mij vriendlief misschien niet eens een tweede wil ivm hun financieen.
Ik geloof sowieso eigenlijk niet in zwanger worden als je de pil echt goed in neemt..
Dat zou de pil maar iets van 80% betrouwbaar zijn.
Of ze zijn hebben de pil gewoonweg niet goed genomen of idd perongeluk/express vergeten.
Nee, hier komt die beslissing er echt samen, ook al kan het helaas nog wel een hele tijd duren.
Ik zal me toch moeten vermaken met het meelezen in OUD en meeleven met mijn beste vriendin die zwanger is.
Laatst heb ik nog weer voor maar 80 cent een heeeel lief helemaal gaaf jurkje van Tinus P bij de kringloop vandaan gehaald, echt TE lief om te laten hangen
Zij zegt dat ze besloten hadden in Januari te stoppen met de pil (terwijl mijn
zegt dat hij tegen hem gezegd had 'ergens in de loop van volgend jaar'). Anyway, volgens haar dus stoppen met de pil in januari. En dus is ze in Oktober nog even de implanon gaan halen (yeah right... voor 3 maanden
). En, oh hoe toevallig... bij haar is er net wat mis gegaan, staafje er niet goed in gezeten of zo.Nou sorry, maar ik geloof niet eens dat ze naar de HA is gegaan voor zo'n ding.
En het spijt me zeer, hoe onwijs graag ik een kindje wil, toch echt niet op die manier.
quote:Nou, het blijkt bijvoorbeeld wel dat vrouwen die écht te zwaar zijn ook minder beschermd zijn door de pil. Hun vetcellen maken oestrogeen aan, waardoor de balans die de pil probeert te krijgen in het lichaam verstoord kan raken.Op zondag 18 december 2005 12:29 schreef MevrouwKoRn het volgende:
Ik geloof sowieso eigenlijk niet in zwanger worden als je de pil echt goed in neemt..
Maar over het algemeen is de kans heel, heel klein, 0,2% per jaar. Ik geloof idd 99% van die verhalen ook niet. Niet altijd is het echt een bewuste keuze geweest, maar als ik hier op FOK! en op andere fora lees hoe vrouwen denken met de pil om te kunnen gaan (ook echt geloven dat ze het goed doen!) dan denk ik dat er ook een hoop vrouwen zwanger raken door fouten die dan wel niet expres zijn, maar zeker voorkomen hadden kunnen worden.
Hij heeft in ieder geval minder moeite met het idee kinderen te krijgen dan met het idee te trouwen...
quote:Op maandag 19 december 2005 16:24 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
Hij heeft in ieder geval minder moeite met het idee kinderen te krijgen dan met het idee te trouwen...
Volgens mij kom je makkelijker van je echtgeno(o)t(e) af dan van je kind en diens moeder/vader...
quote:Ik dacht dat als je veel te zwaar bent ook een wat zwaardere pil krijgt voorgeschreven, dus niet die Microgynon. Maar dat is wat ik altijd gewoon dacht, dat zal dan wel helemaal niet.Op maandag 19 december 2005 16:20 schreef innovative het volgende:
[..]
Nou, het blijkt bijvoorbeeld wel dat vrouwen die écht te zwaar zijn ook minder beschermd zijn door de pil. Hun vetcellen maken oestrogeen aan, waardoor de balans die de pil probeert te krijgen in het lichaam verstoord kan raken.
Maar over het algemeen is de kans heel, heel klein, 0,2% per jaar. Ik geloof idd 99% van die verhalen ook niet. Niet altijd is het echt een bewuste keuze geweest, maar als ik hier op FOK! en op andere fora lees hoe vrouwen denken met de pil om te kunnen gaan (ook echt geloven dat ze het goed doen!) dan denk ik dat er ook een hoop vrouwen zwanger raken door fouten die dan wel niet expres zijn, maar zeker voorkomen hadden kunnen worden.
Mij is inderdaad het verhaal wel bekend dat zwaarlijvigheid de werking van een pil kan doen verminderen ja.
We hebben het zelfs samen besloten.En om nu in alle condooms gaatjes te prikken is ook zoiets.
Nee serieus ik snap niet dat je zwanger wordt terwijl je partner duidelijk aangeeft niet te willen. Hoe zet je dan een kind op de wereld, via een vertrouwensbreuk. Een dure ketting of iets kun je nog wel opdringen door gewoon te doen
Maar een kind is zo''n enorme verantwoordelijkheid. Je moet het toch beiden willen.Mijn ex-schoonzusje is zogenaamd ook door de pil en de condoom heen zwanger geworden (uhuh). We geloofde haar allemaal niet behalve mijn ex-schoonmoeder. Probleem was dat de vader een vluchteling was die uitgeprocedeerd was en ze pas 19 jaar oud was. Geen huis, nog een studie en een hele slechte relatie. Niet echt een leuke manier waarop je binnen komt als kind. Het kind werd ook nog eens 2 weken te vroeg geboren. Het kind groeit nu op tussen zijn ooms en grootouders, terwijl zijn mamma gaat stappen met vriendinnen en de vader is al gevlucht. Kindjes is overigens een dropje
Sommige mensen begrijp ik gewoon niet.
quote:Idd.Op maandag 19 december 2005 16:28 schreef innovative het volgende:
Volgens mij kom je makkelijker van je echtgeno(o)t(e) af dan van je kind en diens moeder/vader...
Maar toch zijn er meer mensen die 'even' een kind 'nemen' dan mensen die 'even' gaan trouwen. Heb ik nooit begrepen, maar goed.
Hier ook geen pil of ander hormoon-houdende anti-conceptie. Het sloopt mijn libido, wat dan wel weer hele goeie anti-conceptie is, maar toch niet zo leuk.
En net als Sil loop ik ook niet met een speld alle condooms af. quote:Meestal krijg je een recept mee voor een x aantal jaar, dus is het niet zo makkelijk bij te houden. Los daarvan, geloof ik niet in zoveel ongelukjes als er zijnOp maandag 19 december 2005 16:46 schreef MevrouwKoRn het volgende:
[..]
Ik dacht dat als je veel te zwaar bent ook een wat zwaardere pil krijgt voorgeschreven, dus niet die Microgynon. Maar dat is wat ik altijd gewoon dacht, dat zal dan wel helemaal niet.
Mij is inderdaad het verhaal wel bekend dat zwaarlijvigheid de werking van een pil kan doen verminderen ja.
Een nicht van mij is trouwens zwanger geworden door een hormoonkuur heen, die ze kreeg om de kans te verkleinen dat d'r borstkanker terug zou komen. Volgens de arts zou 1 op 1000 vrouwen daarmee nog zwnager kunnen worden. Het kán dus wel.
Maar met alleen de verhalen hier al komen we daar al overheen
Nieuwe statistieken!
Onder internettende pilgebruiksters is het percentage zwangerschappen hoger!
quote:Nog leuker, volgens www.anticonceptie-online zijn het er zelfs maar 2 op de 1000!!!Op maandag 19 december 2005 23:04 schreef texelonia het volgende:
Statistisch gezien zouden 4 op 1000 vrouwen zwanger kunnen worden tijdens correct pilgebruik.
Maar die melden wel doodleuk op de site dat het snel oploopt naar 100 van de 1000. En daar is volgens mij de gebruikster toch echt de oorzaak van.
Als je hem "vergeet" is dat natuurlijk je eigen schuld. quote:Klopt idd... Als je dan in SEX mensen leest die doodleuk posten dat je de pil "best een keer kan vergeten in de eerste week", dan verbazen al die zwangerschappen door de pil heen je helemaal niks. Het is vast niet altijd expres, maar ik weet zeker dat de helft van de pilgebruiksters niet weet waar ze mee bezig is. Zeker de groep waarbij zwangerschap nog het meest onwenselijk is, de tienermeiden...Op dinsdag 20 december 2005 08:34 schreef texelonia het volgende:
Ik zei ook niet voor niks correct pilgebruik
Ik zat net al vingertjes (of teentjes ) te tellen van een echo die hier gepost was. Als dat sowieso vingertjes of teentjes waren... Ik heb ook al tegen mijn vriendje gezegd dat als ie teveel gaat 'spoken'(slaapwandelen) en mij wakker gaat maken om het een of ander, ik ga verhuizen naar mijn ouders, oid. Zwanger zijn is al vermoeiend genoeg en dan wil ik niet nog eens wakker gemaakt worden door iemand die denkt dat ie spinnen in bed ziet rondkruipen...
Maar hij zei dat ie in dat geval wel op de bank ging slapen en dat ik de deur van de slaapkamer op slot mag doen. Volgens mij wordt dat best een goede papa.
toen een kennis van me door haar tweejarige zoontje werd begroet met een stralende glimlach en een "Haaaaai mmmmmama" Ik wil oo-hook Meestal heb ik het prima onder controle, maar nu, dit........ zal misschien wel door de kerstsfeer komen of zo...Gisteren waren we bij mijn zus en Kyra, mijn nichtje van bijna 1, zat een beetje te mopperen in de box. Eerder had ik al tegen
zitten fluisteren 'Hoor je dat? Die herrie? Dat zijn mijn eierstokken! '.Afijn... we staan bij die box. Duwt
me ineens naar voren: 'Kijk eens Kyra! Ik heb een hele grote rammelaar voor je!'. En bedankt hè!
Wahahahaha BE .... Wat een pestkop... arme BE...
Ik wil zeker (proberen) borstvoeding (te) geven en dat is al moeilijk genoeg zonder bemoeienis van de flesjesmaffia...
Ik wil gewoon geen kindje aan mn borst hebben hangen, of als je ergens anders dan thuis bent zou ik me totaal niet prettig voelen om de borst te moeten gaan geven ook al zou dit in een aparte ruimte kunnen. Nee, ik zou me er totaal niet prettig bij voelen en zou het ook niet willen proberen.
Mijn hormonen slaan de laatste dagen totaal weer op hol
misschien ook wel door de feestdagen en gezelligheid enzo, wat MissDynastie ook al zei.Ik heb helaas geen kleintjes in de buurt die mijn hormonen kunnen triggeren, ik moet het allemaal zelf doen...
Ze hebben een eigenwijsje van 2 1/2 en een lief keuteltje van 6 maanden ongeveer.
En dan ga je hier nog eens het kinder foto-topic doorkijken en zie je een 'Joliebol'...
Nou... veeg mij maar weer op hoor.
Nouja het is je eigen keus maar ik kan jullie wel aanraden om het iig te proberen.
Het lijkt me een heel naar gevoel
Met een volgende zou ik het ook niet weer proberen. Als moeder zijnde mag je het waarschijnlijk niet zeggen maar ik hou er ook niet van om het te zien. Als het een bekende is oke maar voor de rest, nee doe maar niet.
Het is nota bene nog (lang) niet aan de orde.
* Brighteyes is er ook vrijwel zeker over uit meteen aan de flesvoeding te gaan. Vind BV prachtig om te zien bij anderen, zou me er ook niet voor schamen, alleen zie ik het mezelf niet doen, plus dat ik papa (en anderen) ook graag de kans wil geven 'iets' met het kindje te kunnen behalve alleen verschonen etc.
quote:Waarom zou het niet passen? Ik vind dat het bedenken hoe je iets wel of niet zou aanpakken ook bij rammelen hoort. Ik denk niet vaak in termen als lief en schattig en babykleding doet me bijvoorbeeld weinig. Bij mij uit het zich vooral in het overdenken van prakische zaken.Op vrijdag 30 december 2005 21:51 schreef Brighteyes het volgende:
Eigenlijk vind ik dit nou weer helemaal niet hier passen.
Het is nota bene nog (lang) niet aan de orde.
* Brighteyes is er ook vrijwel zeker over uit meteen aan de flesvoeding te gaan. Vind BV prachtig om te zien bij anderen, zou me er ook niet voor schamen, alleen zie ik het mezelf niet doen, plus dat ik papa (en anderen) ook graag de kans wil geven 'iets' met het kindje te kunnen behalve alleen verschonen etc.
En ik zal niet alleen borstvoeding geven(als het me lukt), maar ook borstvoeding in de fles. Maar ik hoor vaak dat het moeilijk is om het kindje te leren drinken van de borst als het al kennis heeft gemaakt met de fles. Ik heb liever dat het flesje moeilijk gaat dan het borstvoeden. Papa en de grootouders moeten maar eventjes geduld hebben...
quote:Op vrijdag 30 december 2005 21:51 schreef Brighteyes het volgende:
Eigenlijk vind ik dit nou weer helemaal niet hier passen.
Het is nota bene nog (lang) niet aan de orde.
* Brighteyes is er ook vrijwel zeker over uit meteen aan de flesvoeding te gaan. Vind BV prachtig om te zien bij anderen, zou me er ook niet voor schamen, alleen zie ik het mezelf niet doen, plus dat ik papa (en anderen) ook graag de kans wil geven 'iets' met het kindje te kunnen behalve alleen verschonen etc.
Sorry je hebt gelijk. Ik hol enoooorm op zaken vooruit.Ik ben trouwens wel erg benieuwd naar wie van ons hier als eerste komt vertellen dat ze er voor gaan om te proberen zwanger te worden.
Dat zal ik vast niet zijn, ik zal pas met een aankondiging komen als ik achter de geraniums zit ofzo
Dat duurt denk ik nog wel een jaartje of 3 ofzo..
Maarja, dan zie je weer zo'n keuteltje lopen en dan denk je wel van: "Wil ik oohooooook!"
quote:Ok dan... zo had het niet gezien. Maar dan nog... overdenken is prima, melden wat jij van plan denkt te zijn ook, maar een pro- of contra-BV discussie hoort hier niet. Dat heeft niets met rammelen te maken imo.Op vrijdag 30 december 2005 22:02 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
Waarom zou het niet passen? Ik vind dat het bedenken hoe je iets wel of niet zou aanpakken ook bij rammelen hoort. Ik denk niet vaak in termen als lief en schattig en babykleding doet me bijvoorbeeld weinig. Bij mij uit het zich vooral in het overdenken van prakische zaken.
quote:Voor info over borstvoeding ga ik dan ook naar de borstvoedingstopics.Op vrijdag 30 december 2005 22:14 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Ok dan... zo had het niet gezien. Maar dan nog... overdenken is prima, melden wat jij van plan denkt te zijn ook, maar een pro- of contra-BV discussie hoort hier niet. Dat heeft niets met rammelen te maken imo.
Als ik nou ook nog ergens kon vinden hoeveel ik aan het kvd kwijt zou zijn... Het klinkt misschien harteloos, maar als ik babykleding zie en het rammelt dan denk ik: 'Hoeveel kost kinderkleding me in jaar 1, 2, 3?' etc... En als ik het kinderpraatjestopic doorlees: 'Hoe moet ik mijn kind leren wat het verschil is tussen een paard en een zebra? Woorden? Plaatjes? Dierentuin?'
Hoewel ik niet zal melden dat we er voor gaan en ik zal me ook niet melden in het 2e streepjes topic.
Vind het een beetje een vreemd idee dat het hele forum dan weet wanneer je ongesteld bent en wanneer je precies je vent geneukt hebt of niet.
quote:Kleding valt wel mee, je kunt het zo gek maken als je zelf wilt, met een beetje vooruit plannen (uitverkoop!) kom je een heel eind.Op vrijdag 30 december 2005 22:23 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
[..]
Voor info over borstvoeding ga ik dan ook naar de borstvoedingstopics.
Het klinkt misschien harteloos, maar als ik babykleding zie en het rammelt dan denk ik: 'Hoeveel kost kinderkleding me in jaar 1, 2, 3?' etc... En als ik het kinderpraatjestopic doorlees: 'Hoe moet ik mijn kind leren wat het verschil is tussen een paard en een zebra? Woorden? Plaatjes? Dierentuin?'
En over leren; het gaat vanzelf, echt vooral als je kind in de vragende fase komt. Alhoewel ik vanmorgen toch wel heel erg vast zat. Freek vroeg hoe de zon omhoog komt
.quote:Ik zou alleen melden dat ik gepromoveerd ben en in het tweede streepjes topic wanneer ik ga testen ofzo. Als mijn vriend (op dat moment al mijn man dus) het niet erg vind dat ik dat soort dingen op het forum gooi...Op vrijdag 30 december 2005 22:23 schreef Brighteyes het volgende:
* Brighteyes hoopt toch stiekem wel een beetje dat het nog dit jaar zal kunnen zijn.
Hoewel ik niet zal melden dat we er voor gaan en ik zal me ook niet melden in het 2e streepjes topic.
Vind het een beetje een vreemd idee dat het hele forum dan weet wanneer je ongesteld bent en wanneer je precies je vent geneukt hebt of niet.
. Ik ben inmiddels uitgerammeld, maar heb jaren wel zo verschrikkelijk gerammeld dat het bijna een obsessie werd. Maar goed, zolang ik het af en toe ventileer tegen mijn
of een vriendin is het nog wel te handelen. Overigens had ik me er bij neergelegd dat ik geen kinderen zou krijgen toen wij uit elkaar gingen. Sterker nog, ik was ervan overtuigd dat (toen nog lang niet mijn) Hub gesteriliseerd was, en ik vond dat eigenlijk prima.
Ik wilde deze man, dan maar geen kinderen. Het kan raar lopen in het leven
. Maar we hebben het afgeblazen. En toch als je dan zoals vandaag op een telefoontje wacht dan verlang er zo naar of als je hoort dat er iemand zwanger is dan komt er zo'n borrelend gevoel boven. Het rammelen is echt niet te stoppen, terwijl ik donders goed weet dat het gewoon niet gaat.
.In mijn geval domweg medisch niet verantwoord, vandaar de beslissing, maar ik word ook helemaal week als ik weer zo'n pasgeboren frum zie hoor.
. quote:Als ik toen wist wat ik nu weet dan had ik dat ook laten doen idd. Want ik ben behoorlijk erg aan het wordenOp vrijdag 30 december 2005 22:42 schreef Leah het volgende:
Ik heb me laten steriliseren bij de tweede KS. Want ik zag mezelf ook al rammelen om een derde
In mijn geval domweg medisch niet verantwoord, vandaar de beslissing, maar ik word ook helemaal week als ik weer zo'n pasgeboren frum zie hoor.
dan denk ik de ellende gewoon even weg voor het gemak quote:Op vrijdag 30 december 2005 22:52 schreef Luchtbel het volgende:
Oh nou Anitra, ik denk altijd maar; Anitra kreeg na lange tijd weer een leuke relatie en een leuk kind hiehie
je bent een schat En je hebt gelijk, na zoveel jaar toch nog een geweldige relatie en een moppie van een zoon
En de band die hij met zijn zus heeft is niet te beschrijven, zo mooi, zo sterk en dat al na 1 jaar, 4 maanden en 18 dagen en die ellende gaat ook wel weg
Bovendien moet je ze allemaal ook nog groot zien te krijgen, ook financieel.
quote:Dat is nu idd wat ik denk. Als ik nu voor een derde ga wat hebben de andere 2 dan aan mij?Op vrijdag 30 december 2005 22:55 schreef Leah het volgende:
Wat mij hielp was het me realiseren dat ik misschien nog wel een kind wil, maar dat ik het daarmee voor die andere twee niet makkelijker maak, ik ben dan weer een hele poos uit de running, en als ik het loodje leg tijdens de bevalling hebben ze een nog groter probleem...
Bovendien moet je ze allemaal ook nog groot zien te krijgen, ook financieel.
Maar je gevoel doet soms rare dingen met je
quote:En ik wil er toch minstens één met een leuke man samen hoor. Want het gezeik met exen enzo daar wordt ook niemand vrolijk van.Op vrijdag 30 december 2005 22:55 schreef Leah het volgende:
Bovendien moet je ze allemaal ook nog groot zien te krijgen, ook financieel.
. Het was ook heel raar om in mijn kraamtijd met een verse baby naast me te liggen, en weten dat dat echt de laatste was, dat ik ook niet meer vruchtbaar was. Heel definitief, en best emotioneel.quote:Idd, ik kan me dat van jou heel goed voorstellen!Op vrijdag 30 december 2005 22:59 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
En ik wil er toch minstens één met een leuke man samen hoor. Want het gezeik met exen enzo daar wordt ook niemand vrolijk van.
quote:Gelukkig ben ik jong enzoOp vrijdag 30 december 2005 23:00 schreef Leah het volgende:
[..]
Idd, ik kan me dat van jou heel goed voorstellen!
Maar mijn zus is 5 jaar ouder dan dat ik ben en die weet alles nog heel goed van toen ik werd geboren enzo, dat hou ik ook maar in achterhoofd!
quote:Weet er alles van. En ik hoop voor jou dat je net als mij nog de perfecte man voor jou tegenkomt en dan samen een mooi brusje krijgen! En ik zeg het lekker nog een keer, de band tussen grote zus en kleine broer is heel mooi!Op vrijdag 30 december 2005 22:59 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
En ik wil er toch minstens één met een leuke man samen hoor. Want het gezeik met exen enzo daar wordt ook niemand vrolijk van.
Leah het lijkt mij erg moeilijk om te weten dat dat echt de laatste is. Kan me voorstellen dat het verschrikkelijk emotioneel is.
quote:is dit een verkapte 'we gaan ervoor-melding'?Op vrijdag 30 december 2005 22:23 schreef Brighteyes het volgende:
* Brighteyes hoopt toch stiekem wel een beetje dat het nog dit jaar zal kunnen zijn.
Hoewel ik niet zal melden dat we er voor gaan en ik zal me ook niet melden in het 2e streepjes topic.
Vind het een beetje een vreemd idee dat het hele forum dan weet wanneer je ongesteld bent en wanneer je precies je vent geneukt hebt of niet.
maar BE, dat je hier zo open praat over je gerammel is op zich ook al best privé vind ik. lijkt me echt best lastig, als je weet dat je partner hier ook meeleest en hij is er zelf nog niet helemaal over uit.
quote:Nou, inmiddels heb ik er prima vrede mee hoor. Maar ik begrijp wel waarom ze niet graag een sterilisatie bij een KS doen, kraamtranen en een sterilisatie gaan niet zo heel goed samenOp vrijdag 30 december 2005 23:05 schreef Anitra het volgende:
[..]
Leah het lijkt mij erg moeilijk om te weten dat dat echt de laatste is. Kan me voorstellen dat het verschrikkelijk emotioneel is.
.quote:Heftig! Echt waar. Dat klinkt echt rot.Op vrijdag 30 december 2005 23:07 schreef Leah het volgende:
[..]
Nou, inmiddels heb ik er prima vrede mee hoor. Maar ik begrijp wel waarom ze niet graag een sterilisatie bij een KS doen, kraamtranen en een sterilisatie gaan niet zo heel goed samen
lief van je. Vroeger dacht ik altijd dat ik geen kinderen wilde en anders pas als ik dertig zou zijn ofzo. Misschien wel alsnog dan pas maar wel met eentje extra leah dat lijkt me ook heel heftig, zo'n combinatie van keizersnede en sterilisatie.
quote:ohja lishe, ik ben tegen die tijd (nou ja vanaf dat we echt gingen proberen zwanger te worden 'pas') onder een andere naam op een heel ander forum mee gaan schrijven. had ook wel bepaalde vragen en zin om erover te praten, maar niet hier, waar ik al teveel mensen 'echt' ken en andersom.Op vrijdag 30 december 2005 23:07 schreef Lishe het volgende:
Nav dat prive... Daar zat ik laatst aan te denken.. Het lijkt me heerlijk het hele voorstraject te kunnen delen, maar zo openbaar? De tijd zal het leren. hahaha, bedenk me nu dat dit vast voor het eerst is dat ik dit ouwbollige gezegde zeg!!
quote:Het komt me zo bekend voor!Op vrijdag 30 december 2005 23:23 schreef Luchtbel het volgende:
Thanks. Ik wil dat ook altijd onthouden en zo leven, het komt wel goed (maar ja iedereen heeft wel eens dat, dat niet helemaal gaat) Het is misschien iets waar je geen rekening mee houdt als je kind krijgt dat eigenlijk niet gepland is. Bij mij is er in ieder geval iets naar boven gekomen dat zegt, ik wil nog meer kinderen, dit is zo mooi. Het is best lastig dat, dat niet kan of eigenlijk niet goed uitkomt.
En ook ik weet zeker dat het bij jou allemaal goed komt!!
En nu lijkt het niet zo, maar ooit is bij jou het gras ook groen
Wat moeilijk Anitra, die strijd tussen gevoel en verstand
Hier begint er toch ook weer wat te rammelen hoor
En dat terwijl ik er voor mijn gevoel echt helemaal klaar mee was. Maar goed, niks zo veranderlijk als een vrouw geplaagd door hormonen zullen we maar zeggen Voorlopig zal het er wel niet van komen, het zou ook absoluut niet verstandig zijn om in mijn huidige lichamelijke toestand (obesitas) een zwangerschap en bevalling in te gaan. Maar hopelijk kan ik in het nieuwe jaar eindelijk eens die knoop doorhakken en 100% voor mijn gezondheid gaan. En niet in de laatste plaats voor mijn meiden natuurlijk, want die willen ook nog heel wat jaren van hun mama kunnen genieten. Kreeg tijdens mijn laatste zwangerschap ook nog de leuke opmerking naar mijn hoofd geslingerd 'dat ik er wel wat van kon' en dat uit de mond van een gynaecoloog
Ik heb het er zelf naar gemaakt, maar dat soort opmerkingen hakken er lekker in als je hoogzwanger bent en amper nog kan bewegen door de pijn. wat een botte actie zeg!!Het is moeilijk om met een lichamelijke situatie te zitten die je in de weg staat om je "dromen" te vervullen en het is niet aan een ander om te beslissen wat goed of slecht is, de enige die dat weet ben jij! Jij hebt nu voor jezelf de beslissing genomen om eerst aan je lichaam te werken zodat het voor jezelf ook een stuk makkelijker zou worden voor een eventuele zwangerschap en dat is al heel knap!!!
Moeilijk FoN.
Borstvoeding ga ik wel doen, maar niet te lang.
Ook ga ik babyzwemmen en peutergymmen.
Als ze 5 zijn krijgen ze een leuke shetlandpony van me enz. enz.
Ik moet alleen pappa nog ontmoeten
Uiteindelijk is toen na lang rammelen Lucas geboren. 't Is een superventje, heel tevreden, doet alles zoals het hoort en ik ben natuurlijk dolgelukkig met 'm. Maar... Ik wil er nog een! En het liefste zo snel mogelijk, nog voor kerst 2006...
quote:Ik blijf hier zeker wel hangen, ben hier sowieso al een hele tijd, volgens mij kwam ik hier net meelezen toen Joshua van Lewisdeboxer geboren werd.Op vrijdag 30 december 2005 22:23 schreef Brighteyes het volgende:
* Brighteyes hoopt toch stiekem wel een beetje dat het nog dit jaar zal kunnen zijn.
Hoewel ik niet zal melden dat we er voor gaan en ik zal me ook niet melden in het 2e streepjes topic.
Vind het een beetje een vreemd idee dat het hele forum dan weet wanneer je ongesteld bent en wanneer je precies je vent geneukt hebt of niet.
Dus ik zal zeker hier vertellen dan dat ik ga stoppen met de pil, maar meeposten doe ik ook niet in wachten op het tweede streepje, ook om de redenen die jij noemt ja, ik vind dat nogal prive en er komt dan toch een soort van druk op jezelf te liggen.
quote:Op vrijdag 30 december 2005 23:05 schreef bixister het volgende:
is dit een verkapte 'we gaan ervoor-melding'?
Nope! quote:Klopt, en ik heb er ook heel erg over getwijfeld of ik wel of niet zou posten hier. En hoewel het voor velen wel duidelijk was dat ik graag wilde doordat ik hier zo vaak rond hing was het nooit echt duidelijk hoe graag, want dat 'staat zo stom'. En dan ben je 'eng' voor heel veel mensen, want je bent alleen maar op zoek naar een zaadgever etc. etc.maar BE, dat je hier zo open praat over je gerammel is op zich ook al best privé vind ik. lijkt me echt best lastig, als je weet dat je partner hier ook meeleest en hij is er zelf nog niet helemaal over uit.
Dus vandaar dat ik me sowieso nog een flinke tijd (lees een paar jaar) op de vlakte heb gehouden met 'hoe graag' ik eigenlijk wil.
Ik heb het er ook met stinkie over gehad dat ik dit hier post, omdat het natuurlijk ergens ook over hem gaat, maar ik hou me nog steeds redelijk op de vlakte hier. Ik ga bij lange na niet zo diep en zo ver als ik zou kunnen gaan.
Maar ik snap wat je zegt.
Maar ik vind het op de een of andere manier iets anders. Dit gaat over mijn gevoelens en over hoe ik ergens over denk, het 2e streepje gaat over concrete dingen van ons samen. Kan dat niet helemaal uitleggen.
* Brighteyes is gestopt met roken en je wil niet weten hoeveel mensen gelijk naar je buik gaan staan kijken als je dat verteld.
Ben het overigens uiteraard wel volledig met jullie eens!
Ik kan er niks aan doen! Verstandelijk WIL ik ook helemaal nog niet, ik woon nog steeds thuis, heb nog steeds een zeer slechte baan (qua geld en niveau dan, voor de rest is het perfect, altijd vrij met de schoolvakanties, niet veel gezeik aan je kop etc. maar het is zo slecht betaald...). Ik zit zelf de halve tijd nog niet goed in mijn vel etc.
En dan toch vragen of ie niet huisvader wil worden (hij sprong van angst bijna van de bank af, oeps) en..nou ja...jullie weten het wel, van die dingen die dan je mond uitvliegen enzo
Ook hier geen borstvoeding, en GEEN scouting of voetballub
( en wie staat er over )quote:Daar zal ik geen last van hebben gelukkig: ik ben nooit gestart met roken, dus stoppen hoef ik niet...Op dinsdag 3 januari 2006 12:12 schreef Brighteyes het volgende:
* Brighteyes is gestopt met roken en je wil niet weten hoeveel mensen gelijk naar je buik gaan staan kijken als je dat verteld.
Ik wens je veel succes met je stoppen-met-roken-poging.
Of ben je al een tijdje gestopt? Enneh... het is geen 'poging'. Ik ben gewoon gestopt.
Ik heb bewust steeds gezegd 'ik ga stoppen' ipv 'ik ga proberen te stoppen'.
quote:Gefeliciteerd met je geslaagde stoppen-met-roken-poging dan...Op dinsdag 3 januari 2006 13:49 schreef Brighteyes het volgende:
Morgen 2 weken.
Enneh... het is geen 'poging'. Ik ben gewoon gestopt.
Ik heb bewust steeds gezegd 'ik ga stoppen' ipv 'ik ga proberen te stoppen'.
Moeilijk is dat he, Syrena. Om dan je kop te houden?
Ik kan mezelf ook wel voor mijn kop slaan af en toe.
Als ik er niet over mag praten, ga ik er juist nog meer over praten... quote:Ja ok... dromen moet je kunnen delen... tuurlijk.Op dinsdag 3 januari 2006 14:22 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
Ik hou mijn kop niet, geen denken aan. Ik vind dat je je dromen moet kunnen delen met je partner, ook als hij het absoluut niet ziet zitten. En dat heeft mijn vriend ook geweten in het geval 'trouwen'.
Maar dat is iets anders dan bijna op het irritante af er constant over praten.
Ik stuur hem dan bijvoorbeeld ook een linkje naar de reacties van Belana en Sugar.
'Omdat ik het zo leuk vind dat anderen ook vinden dat wij maar eens aan de kinderen moeten'. quote:Op dinsdag 3 januari 2006 14:32 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Ja ok... dromen moet je kunnen delen... tuurlijk.
Maar dat is iets anders dan bijna op het irritante af er constant over praten.
Ik stuur hem dan bijvoorbeeld ook een linkje naar de reacties van Belana en Sugar.
dat doe ik maar niet Ik vind het van mezelf gewoon irritant omdat ik weet dat het niet kan en ik er helemaal nog niet aan toe ben en dan toch van die dingen gaan zeggen. En dat je weet wat je aan het zeggen bent en dan denkt dat je er nu mee moet ophouden maar in plaats daarvan ga je nog lekker ff door ook quote:dit meen je toch niet serieus hoop ik?Op dinsdag 3 januari 2006 14:32 schreef Brighteyes het volgende:
Ik stuur hem dan bijvoorbeeld ook een linkje naar de reacties van Belana en Sugar.
Die man van jou krijgt nog
quote:Guilty as charged.Op dinsdag 3 januari 2006 16:43 schreef bixister het volgende:
dit meen je toch niet serieus hoop ik?
Never Mind
"Het is toch leuk om over de toekomst te praten enzo?"
Lief he
De héle verre toekomst zei hij er wel bij trouwens quote:foei foei
Ik zeg toch niet voor niets:
quote:enOp dinsdag 3 januari 2006 14:01 schreef Brighteyes het volgende:
Ik kan mezelf ook wel voor mijn kop slaan af en toe.
quote:Ik weet dondersgoed dat ik niet handig bezig ben.Op dinsdag 3 januari 2006 14:32 schreef Brighteyes het volgende:
Maar dat is iets anders dan bijna op het irritante af er constant over praten.
Waarom vraag ik me nu af of ons kind krullen krijgt? WAAROM?
Verdorie je moet dta gerammel ergens op los laten :-/
Maar heb er nog niet echt last van, omdat de situatie er echt echt echt nog niet naar is. Ik vind het nog iets te snel na Noah, het huis is nu al te klein voor ons dus verhuizen is echt een must, en wil/moet ook nog een andere baan enzow. Heb het er ook nog maar niet met Micha over gehad
quote:We hebben nu thuis een hondOp dinsdag 3 januari 2006 22:43 schreef coolbabe het volgende:
Ik ben maar gaan zeuren om een kitten, en zelfs dáár is coolhunk het niet mee eens
Verdorie je moet dta gerammel ergens op los laten :-/
Mijn moeder knuffelt hem helemaal kaal (ok, pap en ik ook). Ik wilde hem perse mee naar het etentje met de familie eerste kerstdag, want thuislaten is zielig, dus ik heb de hele dag achter een hyperende puber Beagle aangelopen. Net een kind van twee dat kan lopen en overal aan kan maar nog niet het woord "nee" begrijpt.
Ik vond dat het best goed ging
. Mijn neefje van vijf was net bij ons en die gedroeg zich erger dan de hond. Ik heb zijn moeder dus ook maar voorgesteld of we Yannic niet beter even buiten konden zetten, dat zei ze met Kerst nl. ook tegen mij.... (mijn hond wat doe je... )quote:We hadden net helemaal democratisch besloten dat we even geen kitten meer erbij zouden nemen. Onze 2 poezendames zijn weer helemaal opgebloeid nu JuulOp dinsdag 3 januari 2006 22:43 schreef coolbabe het volgende:
Ik ben maar gaan zeuren om een kitten, en zelfs dáár is coolhunk het niet mee eens
Verdorie je moet dta gerammel ergens op los laten :-/
er niet meer is en dat willen we eigenlijk zo houden.stinkie wil heel graag een hond en ik heb een collega die dan gelijk over allerlei chantage deals begint zo van 'jij een hond, ik een kind' maar dat is voor mij absoluut not done.
Het is geen onderhandelingsstuk. Ik wil het alleen als hij het ook 100% volledig wil en anders niet.
en het dus kunnen plaatsen. Ik zou het ook zo doen en zonder daarmee een kenau van een wijf te worden, hoor.quote:De vraag hier is of JIJ een hond wil.Op woensdag 4 januari 2006 08:56 schreef Brighteyes het volgende:
stinkie wil heel graag een hond en ik heb een collega die dan gelijk over allerlei chantage deals begint zo van 'jij een hond, ik een kind' maar dat is voor mij absoluut not done.
Het is geen onderhandelingsstuk. Ik wil het alleen als hij het ook 100% volledig wil en anders niet.
Je wil het dan niet als chantagemiddel gebruiken en dat zou ik ook nooit doen, maar als er geen kind komt omdat HIJ geen kind komt, is het net zo gerechtvaardigd te zeggen dat er geen hond komt omdat JIJ geen hond wil. Jij zult immers ongetwijfeld ook opdraaien voor de verzorging voor een hond.
Tegenwoordig zit je aan een hond zit je ook wel een jaar of 15 á 20 vast, bedenk dus dat er tussen een hond en een kind er wat dat betreft niet zoveel verschil zit.
Ik ben gek op beesten, vind alleen de lucht van honden echt een van de smerigste dingen die er is, en het laatste dat ik zou willen is dat ik zou gaan 'walgen' van een beest dat onder mijn hoede is. En dan kan je alle afspraken maken die je wilt maken zoals bijv. Het is jouw hond, dus jij verzorgt hem en laat hem uit etc. etc. maar dat is iets dat ik ook niet over een kind zou accepteren (en ja, er zijn stellen die het op die manier doen: Jij wilt een kind? Prima, maar het is jouw kind en ik wil er geen last van hebben.
)Dus wel of niet een hond is net zo'n twijfelpunt als wel of niet een kind.
Maar hoe dan ook zou ik sowieso geen chantage-achtige dingen in zetten. Zoals ik zei, ik wil het alleen als hij het zelf ook heel graag wil. Niet omdat hij mij een plezier wil doen of zo.
Daarom zou ik het ook eigenlijk helemaal niet leuk vinden als ik nu per ongeluk zwanger zou worden of zo.
ook je twijfels over een hond vind ik goed voorstelbaar trouwens. en nog los van de geur: zijn jullie wel genoeg thuis om een hond vaak uit te kunnen laten en dat ie niet teveel alleen hoeft te zijn? een hond bij katten is ook nog maar afwachten hoe dat gaat lijkt me.
Maar ik heb met mezelf afgesproken dat ik het onderwerp kinderen voorlopig helemaal niet meer bespreek, ik voel gewoon aan dat hij benauwd wordt van al mijn opgedring en gevraag.
quote:I know. En je hebt ook groot gelijk. Alleen probeerde ik nou juist met die voorbeelden aan te geven dat ik me daar zo onwijs bewust van ben ook. En dus kwam jouw reactie idd even hard aan.Op woensdag 4 januari 2006 10:36 schreef bixister het volgende:
BE, sorry nog, mijn verbaasde reply kwam vast erg onaardig over. maar ik kreeg het acuut plaatsvervangend benauwd. lijkt me voor stinkie lastig om nog 'spontaan' een beslissing hieromtrent te nemen. maar ik kan me jouw onrust ook goed voorstellen hoor. hopelijk komen jullie er samen snel (maar vooral op een prettig manier) uit.
Maar goed, het zette me ook wel weer even met beide beentjes op de grond, dat ik echt niet slim bezig ben en dat ik het voor stinkie alleen maar moeilijker maak op die manier.
Nou ja goed, mss moet ik maar gewoon stoppen met posten in dit topic want je gaat er alleen maar meer aan denken.
quote:Ja precies. Ik heb nl. wel altijd gegild 'er komt sowieso pas een hond als er iemand thuis is'. Daarin kan je lezen 'maw als er een kindje is of zo' maar zo bedoel ik dat niet. Het gaat me er dan puur om dat ik vind dat je een hond niet langer alleen kan laten dan een paar uurtjes per dag.ook je twijfels over een hond vind ik goed voorstelbaar trouwens. en nog los van de geur: zijn jullie wel genoeg thuis om een hond vaak uit te kunnen laten en dat ie niet teveel alleen hoeft te zijn? een hond bij katten is ook nog maar afwachten hoe dat gaat lijkt me.
Dus wat dat betreft komt er sowieso geen hond zolang er niet een van ons behoorlijk deeltijd gaat werken.
Nou ja goed, enough of me here already.
Tijd voor een andere hobby/obsessie.
quote:Dat neem ik me dus ook meerdere keren per dag voor, maar ik ben zo'n slapjanus dat ik dat niet langer dan een uurtje vol hou.Op woensdag 4 januari 2006 10:53 schreef MevrouwKoRn het volgende:
Maar ik heb met mezelf afgesproken dat ik het onderwerp kinderen voorlopig helemaal niet meer bespreek, ik voel gewoon aan dat hij benauwd wordt van al mijn opgedring en gevraag.
Zal ik hem deze quote ook toesturen?
) en heeft hij nergens last van. Al moet je hem dan niet steeds linkjes toesturen Ik ben blij dat we even gewacht hebben. Op een gegeven moment begon hij er zelf over, toen heb ik even zitten twijfelen of ik het echt wel wilde
Heel soms heb ik ook een beetje twijfel.
En wel hierom, ik weet dat ik heel graag een babietje wil maar ik kan me dan weer helemaal niets voorstellen bij het hebben van een jongetje of meisje van bijv. een jaar of 8.
Ik weet wel dat je daar vanzelf in groeit maar zijn er meer met die gedachte?
quote:Op woensdag 4 januari 2006 11:38 schreef just me het volgende:
Of je zoon komt opeens met iemand op nieuwjaarsdag op de proppen
Ik moest even 2 seconden denken.
quote:Ja precies, dat dus idd.Op woensdag 4 januari 2006 11:37 schreef sjak het volgende:
Of een puber, wat moet je daar nou mee aan?
quote:Op woensdag 4 januari 2006 11:41 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Ik moest even 2 seconden denken.
zo, heb ik je even aan het lachen gemaakt!* just me gaat met dochterlief (die gaat samenwonen over een paar maanden) naar Ikea toe!
quote:*vinger opsteekt*Op woensdag 4 januari 2006 11:35 schreef Brighteyes het volgende:
Ok, nog even dan.
Heel soms heb ik ook een beetje twijfel.
En wel hierom, ik weet dat ik heel graag een babietje wil maar ik kan me dan weer helemaal niets voorstellen bij het hebben van een jongetje of meisje van bijv. een jaar of 8.
Ik weet wel dat je daar vanzelf in groeit maar zijn er meer met die gedachte?
Kan ik nog steeds niet, maar goed, hij is niet 'opeens' 8, dus ik zal er wel aan wennen
quote:Ik zal stinkie waarschuwen.Op woensdag 4 januari 2006 11:44 schreef just me het volgende:
* just me gaat met dochterlief (die gaat samenwonen over een paar maanden) naar Ikea toe!
Die gaat straks ook, Delft ook ja.