Top 2000 Editie 2024 #273 Finale in zicht

quote:

Op woensdag 29 oktober 2025 18:34 schreef Mexicanobakker het volgende:
Laatste topic voor de 2024-reeks, na de finale mag er wel een 2025-versie komen.

Dan moeten we wel erg veel op te merken hebben op de laatste 25

quote:

Op woensdag 29 oktober 2025 18:34 schreef Mexicanobakker het volgende:
Laatste topic voor de 2024-reeks, na de finale mag er wel een 2025-versie komen.

Je vergeet dat wij na bekendmaking van de laatste 25 pas echt gaan analyseren.

quote:

Op woensdag 29 oktober 2025 18:36 schreef peaceman het volgende:

[..]
Je vergeet dat wij na bekendmaking van de laatste 25 pas echt gaan analyseren.

Ah, dat komt goed lees ik

quote:

Op woensdag 29 oktober 2025 18:35 schreef n00biedoobiedoo het volgende:

[..]
Dan moeten we wel erg veel op te merken hebben op de laatste 25

We hoeven die laatste niet vol te maken toch?

A Day in the Life. Een mooi voorbeeld, samen met een High Hopes, een Biko, een Als je bij me Weggaat, waarbij er geen noodzaak is voor een albumversie ipv de singleversie, omdat het resterende gepruttel in de laatste momenten niet echt een toevoeging is.

Overigens hebben we sinds vorig jaar ook de albumversie van Come On Eileen in de lijst, maar ik denk niet dat ze dat extra stukje ooit zullen draaien..

[ Bericht 0% gewijzigd door n00biedoobiedoo op 29-10-2025 18:48:17 ]

Volgens mij heb ik dat laatste stukje van Come on Eileen wel eens op de radio gehoord, geen idee meer waar of wanneer.

Eigenlijk vind ik dat ze, als ze al die onnodige albumversies in de lijst willen zetten, ze ze ook gewoon helemaal moeten draaien!

quote:

Op woensdag 29 oktober 2025 16:13 schreef Mexicanobakker het volgende:
De voorlaatste. Het jaar is bijna uit. Bijna voorbij.

50 The Beatles - A Day in the Life

De Beatles en David Bowie zijn toch wel een beetje de winnaars van de grote namen met 3 liedjes in de Top 50. En allebei krijgen ze er vandaag maar eentje, die laatste 2 bewaren we tot de finaledag. Dit is van al die nummers opvallend genoeg de meest recente toevoeging in de absolute bovenkant van mijn lijstjes. Ik wil niet zeggen dat ik A Day in the Life ooit slecht vond, dat is het zeker niet. Ik vond hem net wat minder goed, misschien voor een plek zo'n 100 plaatsen lager. Maar die overgangen tussen de twee onderdelen is toch eigenlijk wel fenomenaal. Die strijkers die een grote waas optrekken om ineens bij een totaal ander nummer uit te komen, dat toch nog hetzelfde nummer is, heerlijk. De tweede overgang is muzikaal gezien denk ik nog wat beter, al luistert het minder lekker weg. Er was een orkest van 40 man bij nodig. Het eerste deel is van Lennon, het tweede deel van Paul en daarna komt het deel van Lennon nog eens terug, om opnieuw op te bouwen tussen een allesverwoestend slotakkoord dat door je ziel snijdt. Dit akkoord duurt meer dan een halve minuut en is door 50 piano's aangeslagen. Daarna hoor je, als je een goed gehoor hebt, nog een hoge fluittoon en wat chaotisch gebrabbel, maar die horen we niet tijdens de Top 2000. Daar is het na de slottoon wel gebeurd. Geweldige song die een tijdlang werd gezien als 'ooit de hoogste Beatles', maar plek 49 in 2007 bleek een eenmalig top 50-uitstapje. Daarvoor stond het lied vanaf 1999 meestal in de tweede helft van de top 100 en ook daarna lukte dat nog 5 jaar, maar sindsdien is er een vrije val geweest naar 241 in 2016 en na een eenmalige terugkeer in de laatste nacht zakte het nummer zelfs naar begin 30 december. Plek 378 in 2024. Ook in de Evergreen staat ie niet heel hoog, dus vraag ik me af wie de stemmers indertijd waren.

49 The Rolling Stones - She's a Rainbow

De beste van de Stones, als je het mij vraagt. Een van de meest psychedelische ook. Dat gaat blijkbaar hand in hand. De eerste keer dat ik dit hoorde was ik verbaasd. De Stones konden dus, net als de Beatles, toch echt wel psychedelische popmuziek maken. Met dank aan een strijkerarrangement van John Paul Jones, de piano van Nicky Hopkins en Brian Jones op de Mellotron word er een mooi psychedelisch badje geschetst waar Mick prima overheen kan zingen. Het heeft iets kinderlijks, maar ik vind dat juist wel de hele boel nog net even wat extra's geven, ook door het ietwat ontstemde pianogeluid. Altijd stond het lied in de lijst, meestal zo rond plek 700. Alleen in 2007, door een reclame, stond ie op plek 490. De meest recente editie was het plek 771.

48 Pink Floyd - The Great Gig in the Sky

Een van de mooiste liedjes van Pink Floyd die ik echt heb leren kennen door de Top 2000. Het was 2009, ik vond wel wat losse liedjes van Pink Floyd interessant, maar was geen fan. Ik luisterde in die tijd best wat postrock en daar deed dit me eigenlijk wel een beetje aan denken toen ik dit in 2009 tijdens de Top 2000 hoorde. Ik was net thuisgekomen uit Groningen en we gingen meteen met de auto door naar Maastricht. Zo'n nummer waarvan ik nog precies weet waar ik de eerste keer was toen ik het hoorde. Ook op welke plek op de snelweg, we zaten nog op de A58. De piano had wel wat van Explosions in the Sky en dan komt dat gejengel van Clare Torry erin... ik was meteen verkocht. Zeer bijzonder lied, zeker voor die tijd, dat me meteen intrigeerde. Al snap ik ook wel dat het niet voor iedereen is, het kan ook gejengel zijn he? In 2007 binnen op 647 en in 2008 net in de lijst. Daarna een tijdlang op 30 december te horen en in 2013 zelfs op 252. Daarna zakte ie weg, zelfs even naar 29 december. Maar de laatste jaren is ie weer wat gestegen naar plek 416.

SPOILER: 47-26

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dat Placebo er alleen met Pure Morning instaat komt toch vooral door de stemlijst. Die zal er destijds denk ingekomen zijn door de fans. En daarna op de stemkeuzelijst gekomen en blijven staan. Bij Radio 2 is het namelijk veel logischer om 91 liedjes van Prince op de lijst te zetten dan meer dan één van Placebo.

En dat The Bitter End en Every You Every Me toch weinig problemen zal geven bij de gemiddelde Top 2000 luisteraar. En Song to Say Goodbye en recenter Beautiful James juist vrij goed aansluiten bij de gemiddelde smaak van de luisteraar. Maar ja, ze gaan er nooit wat bij krijgen of een van hun nummers moet in een reclame, game of tv serie gebruikt worden doe populair is.

Hulde weer voor de beschrijvingen in de afgelopen twee blokjes . Ik hoop morgen een kleine inhaalslag te maken, beetje druk geweest. De allerlaatste komt vrijdag denk ik?

quote:

Op woensdag 29 oktober 2025 18:31 schreef Mexicanobakker het volgende:

[..]
Vergeet MICHAEL (of Maikel, zo u wilt) niet.

Afgelopen Pinkpop ook weer zo'n 1000 keer horen roepen ja

Hoi Tim,

Goed dat je vanavond een uur besteedt aan BohRhap. Die plaat mag ook wel een keer wat aandacht krijgen.

Mocht je nog op zoek zijn naar andere platen die wel wat aandacht mogen, dan volgt hier een lijstje:

Dropt ie zomaar even de bijna-apotheose om half 3 's middags

[ Bericht 5% gewijzigd door Cassa95 op 30-10-2025 16:13:35 ]

quote:

Op donderdag 30 oktober 2025 16:08 schreef Cassa95 het volgende:
Dropt ie zomaar even de bijna-apotheose om half 3 's middags

Daar ging geen al te flitsende marketingcampagne aan vooraf

Er staan er naar mijn smaak wel redelijk wat tussen die een plaats of 250 lager beter tot hun recht zouden komen. Maar ik zou met dit lijstje sowieso een prima Oudejaarsavond hebben. En Child In Time haalt hier in elk geval wél de Top 10.

Wild Places op 6 Robbie Stenders zou trots zijn

Mensen die de Mex top 2000 ooit gezien hebben weten wat er nog komt.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op donderdag 30 oktober 2025 16:29 schreef Gale_Boetticher het volgende:
Wild Places op 6 Robbie Stenders zou trots zijn

cafca ook

Ah crap, ik hoopte de vorige twee analyses te kunnen posten voor de top-25 er stond. Helaas. Laatstgenoemde volgt als de top-3 ook gepost is!

Uitzwaai-alarmen laten we even achterwege, de laatste 6 nummers hebben het gewoon gehaald

Favoriete nummers uit het blokje 75-51:

55 Eminem ft. Dido – Stan: Een van de meest aansprekende, trieste en lugubere verhalen in de muziekgeschiedenis, het anti-heldendicht over Stan. Zelfs in de tijd dat ik bijna alleen maar naar trance luisterde was dit een de grote uitzonderingen, en het is een van de zeer weinige platen die áltijd tot mijn topfavorieten heeft behoord. En eigenlijk houd ik niet eens zo van hiphop, moet je nagaan. Eminem is nooit vies geweest van een beetje controverse, en met name de verwijzingen naar automutilatie zorgden wel voor wat ophef, maar het waren herkenbare gedachten en gevoelens voor zovelen van onze generatie, of toch tenminste voor hun naasten.
52 Eagles - The Last Resort: Ha, wat zijn we eensgezind in dit blokje. De wisselvallige Eagles leverden met dit nummer met afstand de beste van hun oeuvre af, over de spanningen tussen de Amerikanen en de inheemse volkeren. Althans, zo heb ik hem altijd geïnterpreteerd. De verklaringen die ik online lees gaan meer over het vernietigen van het ecosysteem, en laten we wel wezen, daar ging de expansiedrift westwaarts destijds ook mee gepaard. Wat betreft de religieuze verwijzingen, volgens mij zijn die meer cynisch bedoeld, maar daar heb ik in dit geval geen enkele moeite mee, want veel Amerikanen zijn ook gewoon extreem hypocriet, zeker als het op geloof aankomt.
70 Bob Dylan – Hurricane: De top-3 bestaat uitsluitend uit prachtige verhalen. Deze is pas wat recenter bij me geland en is muzikaal eigenlijk stiekem verre van perfect – op het gebied van flow, ritme en metrum valt er wel wat op af te dingen. Dat wordt echter ruimschoots gecompenseerd met oprechte maatschappijkritiek, recht uit het hart, over de onrechtvaardigheid van het rechtssysteem. En natuurlijk zijn de korte instrumentale intermezzo's ook gewoon dik in orde. Wat zeg ik, ze zijn iconisch.

Minst favoriete nummers uit het blokje 75-51:

62 Talking Heads - Psycho Killer: Eigenlijk vind ik deze best wel irritant. Niet eentje die specifiek op mijn radar staat als haatplaat, zoals een aantal vaker genoemde voorbeelden, maar hij is low-key best wel kut. Met name dat fa-fa-fa is nogal infantiel en tenenkrommend, en haalt bovendien helemaal de vaart uit dat refrein. Geen idee waarom ze dat een goed idee vonden. Wel met een flinke afstand de slechtste uit dit blokje voor mij.
71 Kate & Anna McGarrigle - Complainte pour Ste. Catherine: Best een aardig plaatje, maar dit vind ik wel echt onbenullig hoog. Na het 'quest-ce que c'est' hierboven komen de Franstaligen er een beetje bekaaid vanaf in dit blokje, al is het zeker niet het Frans dat deze plaat wat minder maakt voor mij. Ik vind meer de muzikale omlijsting een beetje te platvloers, het had met een Nederlandse tekst zomaar een of andere smartlap kunnen zijn.
68 Talking Heads - Slippery People (live): Tweemaal dezelfde artiest bij de minst favorieten, dat lukte recent alleen Spinvis. Daar houdt de vergelijking echter wel op, want deze vind ik wel beduidend beter dan Psycho Killer. Prima luisterbaar, maar er staat zoveel toffers in dit blokje. Hij is soms wat aan de repetitieve kant en ontbeert wat mij betreft een soort climax.

Favoriete nummers uit het blokje 50-26:

34 Dire Straits - Brothers in Arms: Een wat meer atypisch en minder radiovriendelijk nummer dan Sultans of Swing, maar toch zijn ze allebei uitgegroeid tot grote favorieten van mij. Bij deze duurde dat wel een stukje langer, geef ik toe, maar inmiddels is-ie hem voorbijgestreefd. Naast de tekst leunt deze veel meer op het creëren van een sfeer, en ik kan maar heel weinig bands noemen die daar zo goed in zijn (of waren) als Dire Straits.
26 Tori Amos – Winter: Ze fascineert me stiekem wel, die Tori. Een van de bekendste verhalen over haar is natuurlijk dat ze geen noten kan lezen; ze kan prachtig pianospelen maar doet alles op gevoel. Dat prachtige pianospel hoor je het beste naar voren komen op dit prachtige plaatje, dat ook nog als bonus wat nostalgische gevoelens oproept over sneeuwpret in de kindertijd.
28 White Lies - Time to Give: De drie favorieten van dit blokje zijn allemaal nummers die er een tijdje over deden voordat ze uitgroeiden tot favorieten bij mij. In het geval van White Lies is dat het het opvallendst, want ik was al een aantal jaar fan van Editors toen me deze band werd aangeraden door wat mensen, die er qua sound wat van weg zou hebben. Die vergelijking snap ik ergens wel, en toch kwam deze plaat niet meteen binnen bij mij na de release. Pas toen ik hem weer voorbij hoorde komen in de alternatieve lijstjes vond ik hem toch wel érg lekker.

Minst favoriete nummers uit het blokje 50-26:

35 Underworld - Born Slippy: Al heel vaak besproken, daar is-ie eindelijk! Met afstand de hoogst genoteerde van de platen die ik écht vreselijk vind, en ook met afstand degene die ik het vaakst een eerlijke kans heb gegeven. Begrijp ik dan ergens iets niet goed hieraan? Ik ben gek op elektronische muziek, en ik vind het heel tof als dat soort werk doordringt in muzieklijstjes die daar toch normaal weinig mee doen. Maar dit is de grote uitzondering. Het gekke is, de eerste twee minuten vind ik echt meer dan prima, veelbelovend zelfs. De muzikale omlijsting daar is eigenlijk heel lekker, en de vocalen zijn enigszins eentonig maar ook niet op een storende manier. Een veelbelovend begin. Maar dan stopt de muziek ineens en begint een lomp gebonk dat nog vijf minuten duurt, met vocalen die alleen maar eentoniger worden en nog een paar extra geluidseffecten waar ik ronduit nerveus van word. Het is tegen mijn principes om te muten tijdens muzieklijstjes op de radio, zeker bij een plaat als deze die als briljante klassieker wordt beschouwd door zoveel muziekkenners, maar ik moet toegeven dat ik iedere keer weer opgelucht ben als Born Slippy is afgelopen. Indien niets anders, zet Born Slippy me in ieder geval steeds aan het denken. Wanneer is muziek mooi, wanneer is het je smaak, welke elementen maken het verschil? Een ingewikkelde puzzel.
30 Froukje - Niets tussen: Ah kijk, het is discount-Eefje weer. De kritiek die ik eerder al eens uitte op andere nummers van haar blijft ook hier wel een beetje staan, van het accent tot aan de vermoeiende afgoderij van 3FM. Er zit eigenlijk niets tussen haar oeuvre waar ik écht heel blij van word.
32 Paolo Nutini - Iron Sky: Dat laatste geldt eigenlijk ook een beetje voor Paolo Nutini. Dit zou episch moeten zijn ofzo, maar ik ben hem iedere keer weer vergeten vijf minuten nadat ik hem gehoord heb. Nooit begrepen waarom deze tegenwoordig altijd zo bizar hoog staat in de Top 2000.

quote:

Op donderdag 30 oktober 2025 22:33 schreef Mexicanobakker het volgende:
Vind je andere nummers van Underworld wel wat? Die zijn vaak wel wat melodieuzer. Ik noem een Cowgirl (zeker gecombineerd met Rez), een Pearl's Girl of een Two Months Off.

Rez/Cowgirl scoort bij mij ook beter dan Born Slippy.NUXX

Ik zou die ook allemaal hoger zetten, al is Two Months Off bij mij dan de favoriet. Skyscraper misschien ook, maar of die melodieuzer is, is dan weer de vraag.

quote:

Op donderdag 30 oktober 2025 22:28 schreef DecoAoreste het volgende:

32 Paolo Nutini - Iron Sky: Dat laatste geldt eigenlijk ook een beetje voor Paolo Nutini. Dit zou episch moeten zijn ofzo, maar ik ben hem iedere keer weer vergeten vijf minuten nadat ik hem gehoord heb. Nooit begrepen waarom deze tegenwoordig altijd zo bizar hoog staat in de Top 2000.

Iron Sky is prachtig man.

quote:

Op donderdag 30 oktober 2025 22:33 schreef Mexicanobakker het volgende:
Vind je andere nummers van Underworld wel wat? Die zijn vaak wel wat melodieuzer. Ik noem een Cowgirl (zeker gecombineerd met Rez), een Pearl's Girl of een Two Months Off.

Rez/Cowgirl scoort bij mij ook beter dan Born Slippy.NUXX

Van het lijstje dat je noemt ken ik alleen Rez/Cowgirl, die vind ik wel prima, geen top 1000 materiaal voor mij persoonlijk maar klinkt wel lekker. Misschien die anderen ook eens proberen