---------
Ik merk dat ik soms tegen kleine dingen aan loop en dat ik dan graag even zou horen hoe andere gescheiden ouders hier mee om zijn gegaan of wie weet nu in hetzelfde schuitje zitten. Hart luchten, ervaring uitwisselen, etc.
—------------------------
Klaar.
Hier verder
Meer dat ik op zoek ben naar een hoekje waar je met gelijkgestemden even kan praten of zeuren haha. Soort SC voor gescheiden ouders. 😊
Ik heb een goed co-ouderschap met de vader van m'n kinderen en we wonen dicht bij elkaar. Nu gaat hij verhuizen, 20 auto minuten verderop in the middle of f*cking nowhere. Ik zag voor me hoe ze later lopend of op de fiets naar hun vader zouden kunnen en dat gaat nu niet meer door. Dat vind ik jammer en ook wel een beetje verdrietig.
En mijn meiden zijn al 2x verhuist sinds aug 2023. Eerst gingen we natuurlijk uit elkaar (ging ik in m'n eerste huisje) en daarna moest ik verhuizen (naar huidige woning) vanwege een vieslak buurman. En nu wordt het dus weer allemaal anders. Ik vind het rot voor m'n kinderen. Ze hebben er zin in, maar vooral de jongste van 4,5 heeft er ook spanning van, merk ik aan alles.
En dat ze straks de helft van de week 20 min. in de auto moeten zitten enkele reis naar school vind ik ook wel een klein beetje spannend. M'n ex is een goede chauffeur hoor haha, maar toch.
Begrijpelijk, maar dit is niet het eind van de wereld. Bovendien zullen je kinderen over een jaar of wat wel fietsend naar hun vader kunnen.quote:Op donderdag 15 mei 2025 15:06 schreef Donna het volgende:
Ik heb een goed co-ouderschap met de vader van m'n kinderen en we wonen dicht bij elkaar. Nu gaat hij verhuizen, 20 auto minuten verderop in the middle of f*cking nowhere. Ik zag voor me hoe ze later lopend of op de fiets naar hun vader zouden kunnen en dat gaat nu niet meer door. Dat vind ik jammer en ook wel een beetje verdrietig.
Veranderingen zijn altijd stressvol, maar zoals je zelf al schrijft, je kinderen hebben er zin in.quote:En mijn meiden zijn al 2x verhuist sinds aug 2023. En nu wordt het dus weer allemaal anders. Ik vind het rot voor m'n kinderen. Ze hebben er zin in, maar vooral de jongste van 4,5 heeft er ook spanning van, merk ik aan alles.
Probeer de spanning van je jongste weg te nemen door samen een leuke tekening te maken voor papa. Dan zal ze zich meer verheugen, denk ik zo.
In ieder geval veel sterkte!
Wat staat in het ouderschapsplan over de afstand die jullie uit elkaar mogen gaan wonen?quote:
TS begint stond er en dat is natuurlijk ook wel een beetje waar, maar ik heb niet echt een heel specifiek iets.
Meer dat ik op zoek ben naar een hoekje waar je met gelijkgestemden even kan praten of zeuren haha. Soort SC voor gescheiden ouders. 😊
Ik heb een goed co-ouderschap met de vader van m'n kinderen en we wonen dicht bij elkaar. Nu gaat hij verhuizen, 20 auto minuten verderop in the middle of f*cking nowhere. Ik zag voor me hoe ze later lopend of op de fiets naar hun vader zouden kunnen en dat gaat nu niet meer door. Dat vind ik jammer en ook wel een beetje verdrietig.
En mijn meiden zijn al 2x verhuist sinds aug 2023. Eerst gingen we natuurlijk uit elkaar (ging ik in m'n eerste huisje) en daarna moest ik verhuizen (naar huidige woning) vanwege een vieslak buurman. En nu wordt het dus weer allemaal anders. Ik vind het rot voor m'n kinderen. Ze hebben er zin in, maar vooral de jongste van 4,5 heeft er ook spanning van, merk ik aan alles.
En dat ze straks de helft van de week 20 min. in de auto moeten zitten enkele reis naar school vind ik ook wel een klein beetje spannend. M'n ex is een goede chauffeur hoor haha, maar toch.
Hij heeft netjes toestemming gevraagd.quote:
[..]
Wat staat in het ouderschapsplan over de afstand die jullie uit elkaar mogen gaan wonen?
Maar daarom kan het alsnog wel verdrietig zijn op bepaalde punten.
Het is helaas een uur fietsen @Hiddendoe, dus ik denk niet dat ze later op de fiets zullen stappen. Liever niet zelfs, dat vind ik echt ver voor 2 kinderen alleen. Er valt gewoon weer een heel toekomstbeeld weg en dat is even rot.
20 minuten met de auto... Dat betekent waarschijnlijk minimaal 20 kilometer verderop. Voor jonge kinderen is dat best veel.quote:Op donderdag 15 mei 2025 16:44 schreef Hiddendoe het volgende:
[..]
Begrijpelijk, maar dit is niet het eind van de wereld. Bovendien zullen je kinderen over een jaar of wat wel fietsend naar hun vader kunnen.
[..]
Mijn kinderen zijn dus eigenlijk 24/7 bij mij en dat vind ik enerzijds een cadeautje, en anderzijds soms ontiegelijk zwaar, zeker nu zij veel verdriet hebben door t vertrek van papa..
Soms zou ik wel eens een weekend vrij willen hebben, mja t is zoals t is.
Ik zie haar om de week. Ik merk nu wel dat hoe ''ouder'' ze wordt, ik telkens meer van haar kan genieten. Maar daar schuilt ook een beetje mijn probleem.
Omdat ik haar maar om de week zie, doet het haar telkens pijn dat ze weer weg moet gaan. Ze wil mij vaker en langer kunnen zien. Helaas lukt het mij door werk niet om haar doordeweeks te kunnen zien en als ik elk weekend met mijn dochter zou besteden, zou ik mijzelf wegcijferen. Ik ben dan bang dat mijn hele vrije leven dan alleen nog om mijn dochter zal draaien. Op een gegeven moment komt ze in de pubertijd en zal ik haar waarschijnlijk minder vaak zien. En dan zit ik dan helemaal alleen.
Aan de andere kant doet het mij veel pijn om haar telkens zo te moeten zien. Ik ben echt gek op haar, als ze er is doen we bijna alles wel samen. Resultaat is dan dat als ze weg is, dat ik dan telkens in een zwart gat beland. Negatieve gedachtes steken dan de kop op waardoor ik alleen maar verdriet heb. Focus op werk is dan moeizaam en de vrije uurtjes voel ik mij zwaar depressief. Dat gaat wel na een paar dagen weer weg, maar dan komt het een week later weer keihard terug. Soms heb ik het idee dat ik in een soort van nachtmerrie zit waar maar geen einde aan komt.
Nee, het leven van een weekendvader gaat zeker niet over rozen.
Was het maar waar, ik werk erg onregelmatig aan de andere kant van het land. Daardoor kan ik niet iets structureels bieden.quote:
Is er dan niks mogelijk om doordeweeks wat extra tijd met haar door te brengen en wat minder te werken?
Minder uren werken gaat ook niet lukken, want heb het geld keihard nodig om over een paar jaar te kunnen verhuizen naar een groter appartement, waar mijn dochter dan eindelijk een eigen kamer zal hebben. De vraag is op dat moment dan weer of ze daadwerkelijk zal komen. Maar daar denk ik momenteel liever niet aan.
Dus je wil haar wel meer zien maar daar niet meer vrije tijd aan spenderen?quote:
Hier een weekend vader van een dochter (8).
Ik zie haar om de week. Ik merk nu wel dat hoe ''ouder'' ze wordt, ik telkens meer van haar kan genieten. Maar daar schuilt ook een beetje mijn probleem.
Omdat ik haar maar om de week zie, doet het haar telkens pijn dat ze weer weg moet gaan. Ze wil mij vaker en langer kunnen zien. Helaas lukt het mij door werk niet om haar doordeweeks te kunnen zien en als ik elk weekend met mijn dochter zou besteden, zou ik mijzelf wegcijferen. Ik ben dan bang dat mijn hele vrije leven dan alleen nog om mijn dochter zal draaien. Op een gegeven moment komt ze in de pubertijd en zal ik haar waarschijnlijk minder vaak zien. En dan zit ik dan helemaal alleen.
Aan de andere kant doet het mij veel pijn om haar telkens zo te moeten zien. Ik ben echt gek op haar, als ze er is doen we bijna alles wel samen. Resultaat is dan dat als ze weg is, dat ik dan telkens in een zwart gat beland. Negatieve gedachtes steken dan de kop op waardoor ik alleen maar verdriet heb. Focus op werk is dan moeizaam en de vrije uurtjes voel ik mij zwaar depressief. Dat gaat wel na een paar dagen weer weg, maar dan komt het een week later weer keihard terug. Soms heb ik het idee dat ik in een soort van nachtmerrie zit waar maar geen einde aan komt.
Nee, het leven van een weekendvader gaat zeker niet over rozen.
Als ouder zijnde draait je leven gewoon grotendeels om de kinderen en naarmate ze ouder worden krijg je wat ruimte en tijd terug...
Je hebt doordeweeks sowieso de avonden vrij toch?
Klopt bijna helemaal. Doordeweeks zit ik regelmatig in een hotel. Combineren heb ik geprobeerd, maar mijn vrienden zijn van het type "eeuwige vrijgezel" en staan niet open om wat te ondernemen incl mijn dochter.quote:
[..]
Dus je wil haar wel meer zien maar daar niet meer vrije tijd aan spenderen?
Als ouder zijnde draait je leven gewoon grotendeels om de kinderen en naarmate ze ouder worden krijg je wat ruimte en tijd terug...
Je hebt doordeweeks sowieso de avonden vrij toch?
Dan wat ondernemen met je dochter zonder je vrienden. Keuzes maken hoort ook bij ouderschap. Soort van wel de lusten niet de lasten. Zo werkt het niet hèquote:
[..]
Klopt bijna helemaal. Doordeweeks zit ik regelmatig in een hotel. Combineren heb ik geprobeerd, maar mijn vrienden zijn van het type "eeuwige vrijgezel" en staan niet open om wat te ondernemen incl mijn dochter.
Vlak voor zijn vertrek werd er bij mijn vader uitgezaaide longkanker stage IV geconstateerd, iets wat bij de kinderen nog voor extra verdriet zorgt, en sindsdien hangen ze nog meer aan mij, ze willen continue weten waar ik ben, wat ik ga doen, wanneer ik thuis ben enz enz, vanuit hun punt volkomen logisch want ik ben de stabiele basis maar mensen ik vind t zwaar... continue aanstaan en beschikbaar zijn, Ze zijn 10 en 8 en we hebben een hele lieve oppas maar grote paniek als ik zeg dat zij komt.. dus doe ik zo min mogelijk...
It will get better... someday
Elk weekend dat ze bij mij is zijn we wel op pad.quote:
[..]
Dan wat ondernemen met je dochter zonder je vrienden. Keuzes maken hoort ook bij ouderschap. Soort van wel de lusten niet de lasten. Zo werkt het niet hè
De (serieuze) angst zit er bij mij in dat vriendschappen verdwijnen waardoor ik over een paar jaar, als ze eenmaal puber is en haar eigen weg gaat, er alleen voor kom te staan.
Maar de waarde van vriendschap heeft toch niet ermee te maken hoe vaak je elkaar ziet? Alsof ze niet begrijpen dat jij een kind hebt. Praat je niet met je vrienden over dit soort dingen en gevoelens? Ondanks dat het allemaal vrijgezellen zijn met bijbehorend leven, praat je toch hopelijk wel eens over gevoelens met ze?quote:
[..]
Elk weekend dat ze bij mij is zijn we wel op pad.
De (serieuze) angst zit er bij mij in dat vriendschappen verdwijnen waardoor ik over een paar jaar, als ze eenmaal puber is en haar eigen weg gaat, er alleen voor kom te staan.
Er heerst voornamelijk veel onbegrip als het over het onderwerp "kinderen" gaat. Ze zijn maar een last, verpesten alles en uiteindelijk zijn ze toch weer weg.quote:
[..]
Maar de waarde van vriendschap heeft toch niet ermee te maken hoe vaak je elkaar ziet? Alsof ze niet begrijpen dat jij een kind hebt. Praat je niet met je vrienden over dit soort dingen en gevoelens? Ondanks dat het allemaal vrijgezellen zijn met bijbehorend leven, praat je toch hopelijk wel eens over gevoelens met ze?
Gevoel wordt veelal gemeden, het helpt niet mee dat ik een binnenvetter ben. Daarnaast vind ik het moeilijk om erover te beginnen. En ik denk dat daar de kern van mijn probleem zit, verlatingsangst. Daar zou ik wat aan moeten doen, maar waar en hoe, echt geen idee.
Het klinkt niet echt als een volwassen ploegje vrienden als ik eerlijk ben.quote:
[..]
Er heerst voornamelijk veel onbegrip als het over het onderwerp "kinderen" gaat. Ze zijn maar een last, verpesten alles en uiteindelijk zijn ze toch weer weg.
Gevoel wordt veelal gemeden, het helpt niet mee dat ik een binnenvetter ben. Daarnaast vind ik het moeilijk om erover te beginnen. En ik denk dat daar de kern van mijn probleem zit, verlatingsangst. Daar zou ik wat aan moeten doen, maar waar en hoe, echt geen idee.
Daar geef ik je wel gelijk in, het is helaas alles wat ik nog over heb. Ben zelf heel erg achterdochtig van aard, heb teveel ellende qua "vrienden" ervaren. Denk dat ik zelf ook niet de makkelijkste ben. Gelukkig ziet mijn dochter dat op het moment nog wel anders.quote:
[..]
Het klinkt niet echt als een volwassen ploegje vrienden als ik eerlijk ben.
Zojuist bericht gekregen dat ik vaderdag mag vieren met mijn dochter. Geheel onverwacht, normaal is mijn ex heel strikt in afspraken wanneer ik haar kan zien. Toch wel een kleine opsteker waar ik erg blij mee ben.
Goh. Je bent nu dus keihard aan het werken voor een kamer voor je dochter, maar ondertussen wordt de band minder.quote:
[..]
Was het maar waar, ik werk erg onregelmatig aan de andere kant van het land. Daardoor kan ik niet iets structureels bieden.
Minder uren werken gaat ook niet lukken, want heb het geld keihard nodig om over een paar jaar te kunnen verhuizen naar een groter appartement, waar mijn dochter dan eindelijk een eigen kamer zal hebben. De vraag is op dat moment dan weer of ze daadwerkelijk zal komen. Maar daar denk ik momenteel liever niet aan.
En in je spaarzame vrije tijd zijn je "vrienden" dan ook nog belangrijk.
Blijf maar gewoon hard werken, doordeweeks in hotels zitten... kun je straks van die kamer van je dochter een mancave maken om met je "vrienden" te darten of zo. Hebben ze ook geen last meer van je dochter.
Ik kan er niet met mijn verstand bij. Ik heb twee keer hard moeten knokken voor een fatsoenlijke omgangsregeling. Uiteindelijk is dat gelukt. En nu zie je dat beide moeders geregeld vragen of de kinderen ook buiten die omgangsregeling bij mij kunnen zijn.
Ja, het heeft wat "vrienden" gekost. Geen echte vrienden, maar van die lui die echt niet snappen dat je je kinderen niet om elke scheet bij je ouders of een oppas dumpt.
Als geen van de kinderen het is, vind ik het ook wel fijn om gewoon tijd voor mezelf te hebben en iets voor mezelf te doen in plaats van maar weer drukte op te gaan zoeken.
[ Bericht 19% gewijzigd door Halcon op 10-06-2025 23:39:44 ]
Mensen die dat niet willen begrijpen, daarvan kun je je afvragen in hoeverre dat vrienden zijn.quote:
Maar jouw vrienden̈ zullen toch ook begrijpen dat tijd doorbrengen met je dochter heel belangrijk is? Straks heb je over een aantal jaar wel je vrienden maar ook een dochter die in het weekend liever naar haar vrienden gaat dan naar dr vader...
Super fijn van vaderdag.quote:
[..]
Daar geef ik je wel gelijk in, het is helaas alles wat ik nog over heb. Ben zelf heel erg achterdochtig van aard, heb teveel ellende qua "vrienden" ervaren. Denk dat ik zelf ook niet de makkelijkste ben. Gelukkig ziet mijn dochter dat op het moment nog wel anders.
Zojuist bericht gekregen dat ik vaderdag mag vieren met mijn dochter. Geheel onverwacht, normaal is mijn ex heel strikt in afspraken wanneer ik haar kan zien. Toch wel een kleine opsteker waar ik erg blij mee ben.
Niemand houdt je tegen om nieuwe vrienden te maken he? Wat heb je er nou daadwerkelijk aan als die vrienden helemaal niets hebben met datgene wat voor jou het belangrijkste in je leven is? Je dochter..
En je dan nu over de kop werken voor iets wat misschien dan helemaal niet meer relevant is? Het is nu belangrijk om samen te zijn, wat de toekomst brengt weet niemand.
Het klinkt me eerlijk gezegd meer in de oren als allerlei 'smoesjes' waarom een ruimere omgangsregeling niet kan.quote:
[..]
Super fijn van vaderdag.
Niemand houdt je tegen om nieuwe vrienden te maken he? Wat heb je er nou daadwerkelijk aan als die vrienden helemaal niets hebben met datgene wat voor jou het belangrijkste in je leven is? Je dochter..
En je dan nu over de kop werken voor iets wat misschien dan helemaal niet meer relevant is? Het is nu belangrijk om samen te zijn, wat de toekomst brengt weet niemand.
Die kans wordt een stuk groter naarmate je er minder in investeert hè. En ja, je hele vrije leven draait dan om je dochter net zoals dat zo is voor je ex als die haar heeft. Dat is ouderschap, best een opgave.quote:
Hier een weekend vader van een dochter (8).
...als ik elk weekend met mijn dochter zou besteden, zou ik mijzelf wegcijferen. Ik ben dan bang dat mijn hele vrije leven dan alleen nog om mijn dochter zal draaien. Op een gegeven moment komt ze in de pubertijd en zal ik haar waarschijnlijk minder vaak zien. En dan zit ik dan helemaal alleen.
...
Mijn punt: als jij er bij voorbaat vanuit gaat dat je niets kunt veranderen en dat ze je toch minder gaat zien, dan gaat dat ook gebeuren, maar niet omdat het je overkomt maar omdat je niks ondernam.
Ja, een hele klaagzang dat hij zijn dochter te weinig ziet maar hij wil haar niet elk weekend zien, want dan heeft hij geen enkel weekend meer voor zichzelf.quote:
[..]
Klopt bijna helemaal. Doordeweeks zit ik regelmatig in een hotel. Combineren heb ik geprobeerd, maar mijn vrienden zijn van het type "eeuwige vrijgezel" en staan niet open om wat te ondernemen incl mijn dochter.
Tsja.
Zijn die vrienden niet een vriendin?quote:
[..]
Er heerst voornamelijk veel onbegrip als het over het onderwerp "kinderen" gaat. Ze zijn maar een last, verpesten alles en uiteindelijk zijn ze toch weer weg.
Gevoel wordt veelal gemeden, het helpt niet mee dat ik een binnenvetter ben. Daarnaast vind ik het moeilijk om erover te beginnen. En ik denk dat daar de kern van mijn probleem zit, verlatingsangst. Daar zou ik wat aan moeten doen, maar waar en hoe, echt geen idee.
Wat is nou een ellendigere toekomst? Straks opnieuw moeten investeren in fatsoenlijke vrienden maar wel een dochter die nog met je praat, of een puberdochter die zich nooit meer komt melden omdat papa nooit echt tijd had in de spaarzame momenten dat ze bij je was.quote:
[..]
Elk weekend dat ze bij mij is zijn we wel op pad.
De (serieuze) angst zit er bij mij in dat vriendschappen verdwijnen waardoor ik over een paar jaar, als ze eenmaal puber is en haar eigen weg gaat, er alleen voor kom te staan.
Nu schat ik pillow wel iets hoger in dan dit geval, hij klinkt meer naar zelfmedelijden en smartelijk onvermogen om tot handelen te komen, maar het resultaat is hier in elk geval dat alleen de middelste nog wat contact heeft met zijn vader en dan heb ik echt wel meer dan mijn deel gedaan om dat contact in stand te houden want het houdt voor een kind een keer op als pa voor de miljoenste keer opbelt omdat hij niet "kon" maar in werkelijkheid de keuze had gemaakt om iets anders te plannen "want hij moest zijn vrijheid wel een beetje houden".
Vervelend voor je dat je zoiets hebt moeten ervaren. Jammer dat je je verkropte boosheid op mij projecteert, inleven in een andere situatie gaat je zo te zien niet zo makkelijk af.quote:
Ja, dankje.quote:
[..]
Super fijn van vaderdag.
Niemand houdt je tegen om nieuwe vrienden te maken he? Wat heb je er nou daadwerkelijk aan als die vrienden helemaal niets hebben met datgene wat voor jou het belangrijkste in je leven is? Je dochter..
En je dan nu over de kop werken voor iets wat misschien dan helemaal niet meer relevant is? Het is nu belangrijk om samen te zijn, wat de toekomst brengt weet niemand.
Als ik alleen met mijn dochter op pad ga, maakt ze altijd wel ''vriendinnetjes''. Dan probeer ik vrijwel altijd in contact te komen met de ouders om dan nummers uit te wisselen voor een volgende keer. Dat lukt vaak. Wat mij dan weer niet lukt is om dan een nieuwe afspraak met ze te maken. Ben ondertussen de tel kwijt geraakt, heb mijn mobiel vol met 06 nummers van ouders die nergens op antwoorden/reageren.
Ik doe schijnbaar wat verkeerd, maar wat is mij nooit duidelijk gemaakt. Zo heb ik ook vele vrienden zien komen en gaan. Jaarlijks. Van vroeger uit heb ik nooit geleerd vriendjes te maken, was altijd op mijzelf of mijn ouders besloten dat ik maar met een bepaalde jongen moest spelen.
Angst voor de toekomst heb ik zeker. Ik ben dan ook een typische doemdenker. Ben ermee bezig om dat met een psych om te draaien, maar dat gaat helaas niet zomaar als je dat vanaf je kind zijn hebt meegekregen.
Maargoed, dat is natuurlijk niet het hele verhaal. Er is ook nog een moeder die heel stellig is en bijvoorbeeld vast houd aan ''regels zijn regels''. Om die reden denk ik dan ook dat mijn dochter in de pubertijd bij haar weg zal willen.
quote:
Leuk om te zien dat je hier nog steeds bent.
Haha jawel. Wel ff een break gehad en ben ook veel minder actief dan voorheen. Veel te veel gedoe gehad, maar nu gaat het wel weer wat beter.quote:Op woensdag 11 juni 2025 11:00 schreef _pillow_ het volgende:
[..]
Leuk om te zien dat je hier nog steeds bent.
Pffff Mini-ToT gaat deze zomer voor het eerst zonder mij op vakantie met zijn moeder en de nieuwe partner van de moeder.
Wij hebben in het plan staan dat het om de week is en daar wil mijn ex niet van afwijken. ''Regels zijn regels''. Soms komt het voor dat mijn ex mij ineens opbelt met de vraag of ik de dag erna mijn dochter wil ontvangen, dan zeg ik de afspraken die dag dan ook af. Soms stuur ik haar een kaart of een brief, daar is ze dan erg blij mee. Het is dat ze nog te jong is voor een mobiel, anders had ik makkelijk met haar regelmatig kunnen videobellen. Heel soms mag dat dan van mijn ex en dan lees ik altijd een verhaal voor of laat ze mij spulletjes zien die ze heeft gekregen.quote:
Mijn ex had ook letterlijk van dit soort uitspraken. Bij het opzetten van het ouderschapsplan "Ja maar als ik een nieuwe vrouw ontmoet dan moet ik daar wel tijd aan kunnen besteden dus ik kan ze niet in het weekend hebben". "Ja maar wat nu als ik een keer zin heb met mijn vrienden te gaan stappen op dinsdag; hoe kan ik me nu helemaal vastleggen op de dinsdag?!"
Nu schat ik pillow wel iets hoger in dan dit geval, hij klinkt meer naar zelfmedelijden en smartelijk onvermogen om tot handelen te komen, maar het resultaat is hier in elk geval dat alleen de middelste nog wat contact heeft met zijn vader en dan heb ik echt wel meer dan mijn deel gedaan om dat contact in stand te houden want het houdt voor een kind een keer op als pa voor de miljoenste keer opbelt omdat hij niet "kon" maar in werkelijkheid de keuze had gemaakt om iets anders te plannen "want hij moest zijn vrijheid wel een beetje houden".
Zelfmedelijden is misschien een goed woord, spijt is denk ik een beter woord. Spijt dat ik mijn dochter deze situatie heb aangedaan. Dat ze in deze situatie moet leven reken ik mijzelf heel erg aan. Vele zeggen dat ik niet zo moet overdrijven, maar ik kan daar met mijn gevoel niet omheen.
Gelukkig dat het beter gaat.quote:
[..]
Haha jawel. Wel ff een break gehad en ben ook veel minder actief dan voorheen. Veel te veel gedoe gehad, maar nu gaat het wel weer wat beter.
Pffff Mini-ToT gaat deze zomer voor het eerst zonder mij op vakantie met zijn moeder en de nieuwe partner van de moeder.
Klote dat het punt is gekomen dat mini nu zonder jou op vakantie gaat. Heb je zelf wel een vakantie met mini gepland staan? Of is dat niet mogelijk?
Deze vakantie is midden in de zomervakantie gepland, ik heb eigenlijk geen tijd er voor of er na om met hem weg te gaan, maar ik ga wel met hem naar pretparken enzo.quote:
[..]
Gelukkig dat het beter gaat.
Klote dat het punt is gekomen dat mini nu zonder jou op vakantie gaat. Heb je zelf wel een vakantie met mini gepland staan? Of is dat niet mogelijk?
Als dochter bij mij is, doen we alles zo'n beetje samen. huishouden, spelletjes spelen, op pad, hindernisbaan, trucjes die ze doet op de matras, koken, voorlezen, nachtelijke ongemakjes.quote:Op woensdag 11 juni 2025 08:46 schreef Debsterr het volgende:
[..]
Wat is nou een ellendigere toekomst? Straks opnieuw moeten investeren in fatsoenlijke vrienden maar wel een dochter die nog met je praat, of een puberdochter die zich nooit meer komt melden omdat papa nooit echt tijd had in de spaarzame momenten dat ze bij je was.
Juist door die aandacht die ik haar geef is het voor haar erg lastig om weer naar haar moeder te gaan, die heeft namelijk haast nooit tijd om met haar wat te doen. Dat zegt ze ook wel vaak tegen mij. Maar ik wil hier niet teveel de focus leggen op mijn ex en wat zij in mijn ogen ''fout'' doet.
Herkenbaar. Bij mij is het de laatste week van de zomervakantie dat ik met haar vakantie mag vieren.quote:
[..]
Deze vakantie is midden in de zomervakantie gepland, ik heb eigenlijk geen tijd er voor of er na om met hem weg te gaan, maar ik ga wel met hem naar pretparken enzo.
Pretparken zijn wel een goed idee om te doen, maar vind het gewaagd dat je dat in de zomervakantie gaat doen! Waar gaan jullie dan zoal naartoe?
Wij zijn niet zo van de drukte, dus gaan we vaak geocaching doen in een random dorp/stad. ''op schattenjacht''.
Zeer herkenbaar, dit!quote:
[..]
Als dochter bij mij is, doen we alles zo'n beetje samen. huishouden, spelletjes spelen, op pad, hindernisbaan, trucjes die ze doet op de matras, koken, voorlezen, nachtelijke ongemakjes.
Juist door die aandacht die ik haar geef is het voor haar erg lastig om weer naar haar moeder te gaan, die heeft namelijk haast nooit tijd om met haar wat te doen. Dat zegt ze ook wel vaak tegen mij. Maar ik wil hier niet teveel de focus leggen op mijn ex en wat zij in mijn ogen ''fout'' doet.
Oh ik heb nog niks definitiefs in de planning staan.quote:
[..]
Herkenbaar. Bij mij is het de laatste week van de zomervakantie dat ik met haar vakantie mag vieren.
Pretparken zijn wel een goed idee om te doen, maar vind het gewaagd dat je dat in de zomervakantie gaat doen! Waar gaan jullie dan zoal naartoe?
Wij zijn niet zo van de drukte, dus gaan we vaak geocaching doen in een random dorp/stad. ''op schattenjacht''.
Hij wil wel met mij naar een tractorpull-wedstrijd en een monstertruck-show!
Had ik hem een half jaar geleden beloofd. Oh en sinds kort wil hij ook met mij naar een circus toe.Leuke ideeën, hopelijk is dat deze zomer mogelijk. Ronkende motoren, ja, ik snap wel dat hij dat fantastisch vindt. Hoe oud is hij ook alweer?quote:
[..]
Oh ik heb nog niks definitiefs in de planning staan.
Hij wil wel met mij naar een tractorpull-wedstrijd en een monstertruck-show!
6!quote:
[..]
Leuke ideeën, hopelijk is dat deze zomer mogelijk. Ronkende motoren, ja, ik snap wel dat hij dat fantastisch vindt. Hoe oud is hij ook alweer?
Okay, dat klinkt alsof je echt moeite doet. Je klinkt trouwens ook alsof je oprecht moeite hebt met je weg vinden met sociale verbinding zeg maar. Dat je niet zo goed weet hoe je dan toch reactie kunt krijgen van andere ouders voor speelafspraken bijvoorbeeld.quote:
[..]
Wij hebben in het plan staan dat het om de week is en daar wil mijn ex niet van afwijken. ''Regels zijn regels''. Soms komt het voor dat mijn ex mij ineens opbelt met de vraag of ik de dag erna mijn dochter wil ontvangen, dan zeg ik de afspraken die dag dan ook af. Soms stuur ik haar een kaart of een brief, daar is ze dan erg blij mee. Het is dat ze nog te jong is voor een mobiel, anders had ik makkelijk met haar regelmatig kunnen videobellen. Heel soms mag dat dan van mijn ex en dan lees ik altijd een verhaal voor of laat ze mij spulletjes zien die ze heeft gekregen.
Zelfmedelijden is misschien een goed woord, spijt is denk ik een beter woord. Spijt dat ik mijn dochter deze situatie heb aangedaan. Dat ze in deze situatie moet leven reken ik mijzelf heel erg aan. Vele zeggen dat ik niet zo moet overdrijven, maar ik kan daar met mijn gevoel niet omheen.
Wat me ook opvalt is dat je ex blijkbaar eenzijdig alles bepaalt. Dus afwijking van de regels is niet mogelijk behalve als zij dat bepaalt. Dat is oneerlijk, maar het is ook tijdelijk want ze kan hoog of laag springen, tegen de tijd dat je dochter 11 of 12 is stapt die zelf op de fiets naar jou als ze daar zin in heeft.
In de tussentijd heb je misschien iets aan iemand om je hierin te coachen. Voordat iedereen gaat kokhalzen om al die zweverige coaches, dit hoeft natuurlijk niet meteen een betaalde coach te zijn. Heb je iemand in je omgeving waarmee je kunt praten en die jou ook de waarheid durft te zeggen?
Als het klaar is, ga je gewoon eerder wegquote:
Geen idee of ik hem er aan help herinneren hoor; zo'n show is natuurlijk wel een hele zit en ik weet niet hoe lang het hem echt kan blijven boeien.
Elke ouder weet hoe dat zit. Sommige kinderen zitten gewoon snel "vol". Ik ben eerder weggegaan bij voetbalwedstrijden, theateracts, films, pretparken. Als het niet meer leuk is, dan lok je ze weg met de belofte van chips in de auto of zo.
Mag ik de andere kant ook een klein beetje belichten? Want als ik het goed begrijp heb jij haar om het weekend, dus 2 van de 14 dagen?quote:
[..]
Als dochter bij mij is, doen we alles zo'n beetje samen. huishouden, spelletjes spelen, op pad, hindernisbaan, trucjes die ze doet op de matras, koken, voorlezen, nachtelijke ongemakjes.
Juist door die aandacht die ik haar geef is het voor haar erg lastig om weer naar haar moeder te gaan, die heeft namelijk haast nooit tijd om met haar wat te doen. Dat zegt ze ook wel vaak tegen mij. Maar ik wil hier niet teveel de focus leggen op mijn ex en wat zij in mijn ogen ''fout'' doet.
Mijn kinderen vonden het in het begin bij hun vader ook leuker. Op die dagen hoefden ze namelijk niet zoveel, hun vader had alle tijd voor ze (want vrij) en hij wilde eigenlijk ook vooral dat alles maar leuk was, dus leuke dingen doen, lekkere broodjes halen etc. Maar het was nooit het normale leven.
Bij mij zaten ze in het normale leven. Ik moest werken, zij naar school. We moeten dit, we moeten dat, we moeten zwemles, we moeten hier en daar heen. Vaak nee zeggen omdat het gewoonweg niet kon. Helpen in het huishouden duurt 4x zolang en als we naar zwemles moeten is daar geen tijd voor. Ik was elke middag met ze thuis en de kinderen vonden nog steeds dat ik altijd aan het werk was en we nooit iets leuks deden zoals bij papa. Bij hem waren ze ook nooit echt vervelend, bij mij wel. Waardoor hij wel eens dacht dat ik iets 'fout' deed of standaard chaggie was ofzo.
Inmiddels is bij hun vader ook het echte leven aangebroken. Hij heeft niet meer vrij, niet meer lang leve de lol. Ze zijn nu bij hem soms ook strontvervelend en we gaan nu gelijk op. Mijn ex ziet nu inmiddels wel in dat 'het moet alleen maar leuk zijn' gewoonweg niet op gaat in de opvoeding van kinderen in een omgangsregeling of co-ouderschap. En daardoor vinden ze automatisch ook niet meer dat ik de strenge ben.
Elke situatie is natuurlijk anders, maar het is best veel als de grootste portie op je bord terecht komt. En dan heb je gewoon niet altijd zin in een kind dat meehelpt in het huishouden o.i.d..
Duurt lang.
Je kan altijd halverwege ertussenuit knijpen.quote:
Geen idee of ik hem er aan help herinneren hoor; zo'n show is natuurlijk wel een hele zit en ik weet niet hoe lang het hem echt kan blijven boeien.
Maar als de situatie verandert, kan dat plan toch herzien worden? Volgens mij is het doel in principe altijd co-ouderschap, dus hoe dichter je bij zoiets in de buurt komt, hoe beter. Waarom zou ze dat niet willen?quote:
[..]
Wij hebben in het plan staan dat het om de week is en daar wil mijn ex niet van afwijken. ''Regels zijn regels''. Soms komt het voor dat mijn ex mij ineens opbelt met de vraag of ik de dag erna mijn dochter wil ontvangen, dan zeg ik de afspraken die dag dan ook af. Soms stuur ik haar een kaart of een brief, daar is ze dan erg blij mee. Het is dat ze nog te jong is voor een mobiel, anders had ik makkelijk met haar regelmatig kunnen videobellen. Heel soms mag dat dan van mijn ex en dan lees ik altijd een verhaal voor of laat ze mij spulletjes zien die ze heeft gekregen.
Zelfmedelijden is misschien een goed woord, spijt is denk ik een beter woord. Spijt dat ik mijn dochter deze situatie heb aangedaan. Dat ze in deze situatie moet leven reken ik mijzelf heel erg aan. Vele zeggen dat ik niet zo moet overdrijven, maar ik kan daar met mijn gevoel niet omheen.
quote:
[..]
Als het klaar is, ga je gewoon eerder weg
Elke ouder weet hoe dat zit. Sommige kinderen zitten gewoon snel "vol". Ik ben eerder weggegaan bij voetbalwedstrijden, theateracts, films, pretparken. Als het niet meer leuk is, dan lok je ze weg met de belofte van chips in de auto of zo.
Geen idee hoe duur zo'n show is. Ik kijk eerst of het hem überhaupt op televisie kan boeien!quote:
[..]
Je kan altijd halverwege ertussenuit knijpen.
Interesses komen en gaan he. Met er op uit gaan kijk ik sowieso altijd of hij er nog wel puf voor en zin in heeft. Meestal wil hij maar blijven doorgaan, maar hij moet zichzelf natuurlijk ook niet voorbij lopen.
Uitproberen, je kan altijd weer vertrekken. Maar van wat ik begrepen heb is zo'n monstertruck show wel aardig afwisselend. Kan mij wel indenken dat er aardig wat ''wacht'' momenten in zitten waardoor je zoontje wat ongeduldig kan gaan worden. Mijn dochter is op dat punt erg geduldig, hopelijk is die van jou dat ook.quote:
Geen idee of ik hem er aan help herinneren hoor; zo'n show is natuurlijk wel een hele zit en ik weet niet hoe lang het hem echt kan blijven boeien.
Fijn dat je jouw kant ook belicht.quote:
[..]
Mag ik de andere kant ook een klein beetje belichten? Want als ik het goed begrijp heb jij haar om het weekend, dus 2 van de 14 dagen?
Mijn kinderen vonden het in het begin bij hun vader ook leuker. Op die dagen hoefden ze namelijk niet zoveel, hun vader had alle tijd voor ze (want vrij) en hij wilde eigenlijk ook vooral dat alles maar leuk was, dus leuke dingen doen, lekkere broodjes halen etc. Maar het was nooit het normale leven.
Bij mij zaten ze in het normale leven. Ik moest werken, zij naar school. We moeten dit, we moeten dat, we moeten zwemles, we moeten hier en daar heen. Vaak nee zeggen omdat het gewoonweg niet kon. Helpen in het huishouden duurt 4x zolang en als we naar zwemles moeten is daar geen tijd voor. Ik was elke middag met ze thuis en de kinderen vonden nog steeds dat ik altijd aan het werk was en we nooit iets leuks deden zoals bij papa. Bij hem waren ze ook nooit echt vervelend, bij mij wel. Waardoor hij wel eens dacht dat ik iets 'fout' deed of standaard chaggie was ofzo.
Inmiddels is bij hun vader ook het echte leven aangebroken. Hij heeft niet meer vrij, niet meer lang leve de lol. Ze zijn nu bij hem soms ook strontvervelend en we gaan nu gelijk op. Mijn ex ziet nu inmiddels wel in dat 'het moet alleen maar leuk zijn' gewoonweg niet op gaat in de opvoeding van kinderen in een omgangsregeling of co-ouderschap. En daardoor vinden ze automatisch ook niet meer dat ik de strenge ben.
Elke situatie is natuurlijk anders, maar het is best veel als de grootste portie op je bord terecht komt. En dan heb je gewoon niet altijd zin in een kind dat meehelpt in het huishouden o.i.d..
Duurt lang.
Ik denk dat het ook zo is bij mijn ex, maar dan met wat andere karaktereigenschappen erbij. Daarom wil ik haar ook hier niet teveel meenemen in dit verhaal maar vooral mijn kant delen. Mijn dochter zal overigens nooit een slecht woord over mijn ex horen, het is wat het is. Juist omdat ik haar niet zoveel zie, wil ik inderdaad juist een leuke tijd met haar hebben als ik haar wel heb. *nu kan het nog* is het mantra, maar dat is ook wat mij dan weer zo verdrietig maakt. Ik kan niet zo goed tegen veranderingen en wil liever dat ze blijft zoals ze nu is, hoe onrealistisch dat dan ook weer is. Het is mijn enige geluksmoment wat ik heb.
Verlatingsangst is een hardnekkig iets wat niet zomaar weggehaald kan worden. Paar jaar geleden had ik het nog erger, werd er enorm depressief door waardoor ik preventief werd opgenomen. Toen aan de anti-depressiva, daar een paar jaar goed mee gewerkt. Echter, om aan verlatingsangst, of andere angsten, te moeten werken, moet je het ook kunnen voelen. Dus ik ben nu een kleine 3 maanden geleden gestopt met die anti-depressiva en dat valt enorm zwaar. Helemaal als de kleine weer ervandoor moet. Soms heb ik het idee om weer terug te grijpen naar de pillen, alleen dan blijft dan alles zoals het is.
Dankjewel voor je reactie!quote:
[..]
Okay, dat klinkt alsof je echt moeite doet. Je klinkt trouwens ook alsof je oprecht moeite hebt met je weg vinden met sociale verbinding zeg maar. Dat je niet zo goed weet hoe je dan toch reactie kunt krijgen van andere ouders voor speelafspraken bijvoorbeeld.
Wat me ook opvalt is dat je ex blijkbaar eenzijdig alles bepaalt. Dus afwijking van de regels is niet mogelijk behalve als zij dat bepaalt. Dat is oneerlijk, maar het is ook tijdelijk want ze kan hoog of laag springen, tegen de tijd dat je dochter 11 of 12 is stapt die zelf op de fiets naar jou als ze daar zin in heeft.
In de tussentijd heb je misschien iets aan iemand om je hierin te coachen. Voordat iedereen gaat kokhalzen om al die zweverige coaches, dit hoeft natuurlijk niet meteen een betaalde coach te zijn. Heb je iemand in je omgeving waarmee je kunt praten en die jou ook de waarheid durft te zeggen?
Ik mag hopen dat mijn dochter daadwerkelijk de keuze zal gaan maken door naar mij toe te komen als ze er zin in heeft. Ik hoop dan ook een ruimte voor haar te kunnen bieden, op het moment slapen we namelijk samen op 1 slaapkamer, ieder een eigen bed. Dat is in de toekomst niet realistisch. Andere wat ik kan bedenken is zo'n slaapbank/slaapkast. Dan slaap ik in een woonkamer en heeft zij de slaapkamer voor haarzelf.
Toen mijn dochter 1 was, kwam er een convenant. Ik zat toen in zak en as en had nergens een weerwoord op. Was allang blij dat ik mijn dochter toch nog om de week zou mogen zien. Het had ook heel anders kunnen lopen.
Qua reactie van anderen, ik heb geen idee. Misschien ben ik te saai, direct of te stom in de omgang. Of juist te kinds tegenover de kinderen waardoor zij bepaalde bedenkingen hebben. Dat het zo vaak gebeurd, moet het wel aan mij liggen.
Ik heb sinds een tijdje een psych waar we werken aan verlatingsangst en andere angsten. Bij mijn vrienden kan veel besproken worden, behalve als het over kinderen of mijn dochter gaat. Verder ben ik niet zo praterig erover, het is voor mij serieus al een hele stap dat ik hier het een en ander deel.
Is het een idee om eens zo'n radiografisch stunt wagentje te kopen en daarmee stunts met je zoontje bedenken/uitvoeren? Zoiets heb ik zelf ook een tijdje gedaan en dat was goed bevallen. Klopt wat je zegt qua interesses, nu ligt het alleen maar te verfstoffen.quote:
[..]
[..]
Geen idee hoe duur zo'n show is. Ik kijk eerst of het hem überhaupt op televisie kan boeien!
Met er op uit gaan kijk ik sowieso altijd of hij er nog wel puf voor en zin in heeft. Meestal wil hij maar blijven doorgaan, maar hij moet zichzelf natuurlijk ook niet voorbij lopen.
Jeetje er zit dus een heel verhaal achter hier want die angsten kunnen je leven compleet lam slaan. Wat dat betreft moet je jezelf misschien eerder een compliment geven met wat je wel hebt kunnen ondernemen en hoe betrokken je bent dan dat je jezelf afkat.quote:
[..]
Dankjewel voor je reactie!
Ik mag hopen dat mijn dochter daadwerkelijk de keuze zal gaan maken door naar mij toe te komen als ze er zin in heeft. Ik hoop dan ook een ruimte voor haar te kunnen bieden, op het moment slapen we namelijk samen op 1 slaapkamer, ieder een eigen bed. Dat is in de toekomst niet realistisch. Andere wat ik kan bedenken is zo'n slaapbank/slaapkast. Dan slaap ik in een woonkamer en heeft zij de slaapkamer voor haarzelf.
Toen mijn dochter 1 was, kwam er een convenant. Ik zat toen in zak en as en had nergens een weerwoord op. Was allang blij dat ik mijn dochter toch nog om de week zou mogen zien. Het had ook heel anders kunnen lopen.
Qua reactie van anderen, ik heb geen idee. Misschien ben ik te saai, direct of te stom in de omgang. Of juist te kinds tegenover de kinderen waardoor zij bepaalde bedenkingen hebben. Dat het zo vaak gebeurd, moet het wel aan mij liggen.
Ik heb sinds een tijdje een psych waar we werken aan verlatingsangst en andere angsten. Bij mijn vrienden kan veel besproken worden, behalve als het over kinderen of mijn dochter gaat. Verder ben ik niet zo praterig erover, het is voor mij serieus al een hele stap dat ik hier het een en ander deel.
Het is namelijk niet niks hoeveel werk je hersenen al moeten verzetten totdat je tot handelen komt vergeleken met andere mensen. Doodmoe word je ervan. Zoals bijvoorbeeld je idee van die slaapbank. Dat lijkt me een prima idee, maar ik stel me zo voor dat het nog wel even duurt voordat jij in de Ikea staat.
Goed dat je er hulp bij hebt. Zitten die op exposure en succeservaringen opbouwen of zijn ze nog aan het kijken naar de onderliggende oorzaak?
Dankjewel voor je compliment.quote:
[..]
Jeetje er zit dus een heel verhaal achter hier want die angsten kunnen je leven compleet lam slaan. Wat dat betreft moet je jezelf misschien eerder een compliment geven met wat je wel hebt kunnen ondernemen en hoe betrokken je bent dan dat je jezelf afkat.
Het is namelijk niet niks hoeveel werk je hersenen al moeten verzetten totdat je tot handelen komt vergeleken met andere mensen. Doodmoe word je ervan. Zoals bijvoorbeeld je idee van die slaapbank. Dat lijkt me een prima idee, maar ik stel me zo voor dat het nog wel even duurt voordat jij in de Ikea staat.
Goed dat je er hulp bij hebt. Zitten die op exposure en succeservaringen opbouwen of zijn ze nog aan het kijken naar de onderliggende oorzaak?
Het maakt het alleen niet minder zwaar. Gelukkig heb ik geen pleinvrees, oid. Dus als ik eenmaal eruit ben en voor een slaapbank ga, dan wordt het inderdaad met iemand even langs Ikea, of een kwalitatief beter merk/winkel. Maar alles is nog zo onzeker, vandaar dat ik nu zoveel mogelijk aan het sparen ben. Tobben/piekeren, daar ben ik wel weer een held in.
Wat ik tot nu toe geleerd heb is dat hoe je wordt opgevoed, dat je dat weer doorgeeft aan je eigen kinderen. En dat je ouders ook maar het beste van proberen te maken. Stukje vergeven hoort er bijvoorbeeld bij. Acceptatie dat het er eenmaal is... Dus echt nog het begin. Maargoed, dit is denk ik niet de juiste plek (fora gedeelte) ervoor om het hier over te hebben en wil ook niet het topic wegkapen. Misschien open ik wel een topic over bij r&p.
Ik zal wel een paar speeltjes mee moeten nemen, maar dat zal waarschijnlijk wel goed zitten. We gaan het zien.quote:
[..]
Uitproberen, je kan altijd weer vertrekken. Maar van wat ik begrepen heb is zo'n monstertruck show wel aardig afwisselend. Kan mij wel indenken dat er aardig wat ''wacht'' momenten in zitten waardoor je zoontje wat ongeduldig kan gaan worden. Mijn dochter is op dat punt erg geduldig, hopelijk is die van jou dat ook.
Ja ik had ooit een radiografische gekocht.quote:
[..]
Is het een idee om eens zo'n radiografisch stunt wagentje te kopen en daarmee stunts met je zoontje bedenken/uitvoeren? Zoiets heb ik zelf ook een tijdje gedaan en dat was goed bevallen. Klopt wat je zegt qua interesses, nu ligt het alleen maar te verfstoffen.
Ding had debiel veel power!
Was toentertijd nog echt niet geschikt voor hem.Helaas was de bouwkwaliteit kut en is hij inmiddels kapot. Ik kijk ff of ik nog wat leuks kan vinden op dat gebied.
quote:
[..]
Vervelend voor je dat je zoiets hebt moeten ervaren. Jammer dat je je verkropte boosheid op mij projecteert, inleven in een andere situatie gaat je zo te zien niet zo makkelijk af.
Relax, mensen!
Graag inderdaad.quote:
Het idee van dit topic is echt zeer goed, maar als mensen elkaar aanvallen over hun keuzes en ideeën, zal het waarschijnlijk niet ver komen.
Relax, mensen!
[ Bericht 0% gewijzigd door ToT op 11-06-2025 18:34:40 ]
Als hij er met haar niet uitkomt, dan kan is de uiterste maatregel om de rechter er een uitspraak over te laten doen. Het is niet alleen het kind van mevrouw, ook zijn kind.quote:
[..]
Maar als de situatie verandert, kan dat plan toch herzien worden? Volgens mij is het doel in principe altijd co-ouderschap, dus hoe dichter je bij zoiets in de buurt komt, hoe beter. Waarom zou ze dat niet willen?
Ook met dat last minute "oppassen". Dat klinkt ook allemaal een beetje als eenrichtingsverkeer.
Dit. En wat heb je aan een mooie, groter slaapkamer voor haar als het contact aan knauw heeft gehad... Je kinderen zijn maar één keer jong. En die jaren vliegen voorbij.quote:
[..]
Wat is nou een ellendigere toekomst? Straks opnieuw moeten investeren in fatsoenlijke vrienden maar wel een dochter die nog met je praat, of een puberdochter die zich nooit meer komt melden omdat papa nooit echt tijd had in de spaarzame momenten dat ze bij je was.
Verschillen qua opvoeding, dat blijft toch altijd wel een heikel punt. Als een van de twee dan alleen weekenden en vakanties heeft, dan is het wel helemaal scheef, want dat is dan vaak lang leve de lol.quote:
[..]
Mag ik de andere kant ook een klein beetje belichten? Want als ik het goed begrijp heb jij haar om het weekend, dus 2 van de 14 dagen?
Mijn kinderen vonden het in het begin bij hun vader ook leuker. Op die dagen hoefden ze namelijk niet zoveel, hun vader had alle tijd voor ze (want vrij) en hij wilde eigenlijk ook vooral dat alles maar leuk was, dus leuke dingen doen, lekkere broodjes halen etc. Maar het was nooit het normale leven.
Bij mij zaten ze in het normale leven. Ik moest werken, zij naar school. We moeten dit, we moeten dat, we moeten zwemles, we moeten hier en daar heen. Vaak nee zeggen omdat het gewoonweg niet kon. Helpen in het huishouden duurt 4x zolang en als we naar zwemles moeten is daar geen tijd voor. Ik was elke middag met ze thuis en de kinderen vonden nog steeds dat ik altijd aan het werk was en we nooit iets leuks deden zoals bij papa. Bij hem waren ze ook nooit echt vervelend, bij mij wel. Waardoor hij wel eens dacht dat ik iets 'fout' deed of standaard chaggie was ofzo.
Inmiddels is bij hun vader ook het echte leven aangebroken. Hij heeft niet meer vrij, niet meer lang leve de lol. Ze zijn nu bij hem soms ook strontvervelend en we gaan nu gelijk op. Mijn ex ziet nu inmiddels wel in dat 'het moet alleen maar leuk zijn' gewoonweg niet op gaat in de opvoeding van kinderen in een omgangsregeling of co-ouderschap. En daardoor vinden ze automatisch ook niet meer dat ik de strenge ben.
Elke situatie is natuurlijk anders, maar het is best veel als de grootste portie op je bord terecht komt. En dan heb je gewoon niet altijd zin in een kind dat meehelpt in het huishouden o.i.d..
Duurt lang.
Ik kan m'n eigen tijd vrijwel volledig indelen. Als de kinderen er zijn, dan staan andere dingen bij mij ook wel op een lager pitje. Kinderen vinden dat leuk, maar je moet er toch niet in overdreven, anders gaan ze je zien als hun 24/7 privé entertainer.
Moeder van de oudste twee heeft het redelijk druk met van alles en nog wat. Als ik de schermtijden op de Iphones van de kinderen zie, dan is dat echt uren per dag. In het weekend soms zelfs wel 'n volle werkdag. Verder zitten we wel redelijk op één lijn qua bedtijden, schooldingen, verantwoordelijkheden.
Met de moeder van de kleinste is dat wel anders. Eten is daar vooral friet, kip nuggets en dat soort dingen. En met een telefoon voor z'n neus. Want, lekker makkelijk, dan eet 'ie zelf en makkelijk klaar te maken. Groente krijgt 'ie daar amper. En de hele dag door chips, chocola en zo. In algemene zin krijgt 'ie daar vaak z'n zin en is nu al voor haar bijna alles een gevecht met hem. Eten, als er geen telefoon is en het geen friet is. Slapen. Opstaan. Buiten wandelen.
Hoe ziet de vaderdag van jullie eruit? Of zijn er situaties waar de kinderen niet bij de vader willen zijn?
Afgelopen weekend is hij wel bij mij geweest en we hebben veel leuke dingen gedaan!
En nu vanmiddag weer met hem en zijn favoriete vriendinnetje gaan zwemmen. Overigens wel mee eens dat het enorm kut is als 1 van de ouders het kind alle weekenden en de vakanties zou hebben; dan kan diegene inderdaad altijd alle leuke dingen doen terwijl de ander hem alleen 's ochtends en na school wat ziet en vooral een aansturende rol heeft voor school, huiswerk, bedtijd enz. Dat is bij ons gelukkig redelijk verdeeld. Ben niet 100% tevreden, maar het is op zich voldoende zo, ook omdat we wat flexibel zijn.
[ Bericht 31% gewijzigd door ToT op 12-06-2025 09:00:37 ]
Trouwens mijn kinderen hebben ook wel tegen hun vader gezegd dat we altijd patat eten en nooit groente.
We eten echt bijna nooit patat haha. Geen idee waar ze het vandaan hebben, maar blijven communiceren met de andere ouder is wel van belang, want anders had hij dus wel gedacht dat het bij mij qua eten 1 groot feest is.
Toevallig zijn de kinderen dit weekend al bij hun vader, maar anders is vaderdag gewoon ook voor hem. Dan regelen we dat gewoon.
Ik ben niet moeilijk, nooit geweest ook.[ Bericht 0% gewijzigd door Donna op 12-06-2025 09:56:24 ]
Mijn ex is afgelopen 30 mei geëmigreerd en is er dit jaar dus niet met vaderdag, dat leverde gister op school tranen op want voor wie ging hij nou zn cadeau maken... eerst wilde hij het voor opa maken, maar nu toch maar zelf houden (is een flesopener) prima ventje, doen we dat. Dochterlief houdt m ook zelf (telefoon standaard)quote:
Aankomend weekend vaderdag! Dochter wil erg graag bij mij zijn, dus dat wordt wel gezellig. Vieren met wat extra fruit, chillen en misschien als dochter wil naar het skatepark. In de middag naar familie, ook een feestje waard.
Hoe ziet de vaderdag van jullie eruit? Of zijn er situaties waar de kinderen niet bij de vader willen zijn?
Voorheen hebben we nooit moeilijk gedaan over zulke dagen, als de kinderen naar papa wilde, prima, ik ben 1x in de zoveel jaar jarig op vaderdag maar dan nog geen probleem.
Maar goed dit jaar dus niks
quote:
[..]
Mijn ex is afgelopen 30 mei geëmigreerd en is er dit jaar dus niet met vaderdag, dat leverde gister op school tranen op want voor wie ging hij nou zn cadeau maken... eerst wilde hij het voor opa maken, maar nu toch maar zelf houden (is een flesopener) prima ventje, doen we dat. Dochterlief houdt m ook zelf (telefoon standaard)
Voorheen hebben we nooit moeilijk gedaan over zulke dagen, als de kinderen naar papa wilde, prima, ik ben 1x in de zoveel jaar jarig op vaderdag maar dan nog geen probleem.
Maar goed dit jaar dus niks
Oeffff.....Wat een enorme klote situatie. Lijkt mij verschrikkelijk om machteloos je kinderen zo te zien. Gaan ze wel iets van videobellen met vaderdag, of is hij helemaal “verdwenen”?quote:
[..]
Mijn ex is afgelopen 30 mei geëmigreerd en is er dit jaar dus niet met vaderdag, dat leverde gister op school tranen op want voor wie ging hij nou zn cadeau maken... eerst wilde hij het voor opa maken, maar nu toch maar zelf houden (is een flesopener) prima ventje, doen we dat. Dochterlief houdt m ook zelf (telefoon standaard)
Voorheen hebben we nooit moeilijk gedaan over zulke dagen, als de kinderen naar papa wilde, prima, ik ben 1x in de zoveel jaar jarig op vaderdag maar dan nog geen probleem.
Maar goed dit jaar dus niks
Heel veel sterkte gewenst de komende tijd. Ook met je vader….
Vaderdag is hier heel beladen sinds een stunt van mijn ex. Die had een afspraak gemaakt met onze dochter dat ze bij hem zou zijn. Belt ie anderhalf uur van tevoren af "dat hij bij nader inzien niet thuis zou zijn".quote:
Aankomend weekend vaderdag! Dochter wil erg graag bij mij zijn, dus dat wordt wel gezellig. Vieren met wat extra fruit, chillen en misschien als dochter wil naar het skatepark. In de middag naar familie, ook een feestje waard.
Hoe ziet de vaderdag van jullie eruit? Of zijn er situaties waar de kinderen niet bij de vader willen zijn?
Dat was op zich al een drama, maar een paar dagen later bleek dat hij al weken in het buitenland zat op dat moment en dat al wist op het moment dat hij een afspraak met haar plande.
Ze is echt nooit boos, altijd heel nuchter en makkelijk geweest, ook als hij zijn afspraken niet nakwam, maar dit brak haar. Het was ook de nekslag voor haar omgang met haar vader. 7 jaar ervoor waren we begonnen met een relatief goed lopend co-ouderschap maar dat heeft hij allemaal afgebroken in de loop der tijd.
Dus nu hebben we de ongemakkelijke situatie dat ze op Vaderdag geen idee heeft wat ze met zichzelf aan moet. Haar broer gaat nog weleens naar zijn vader, ook op die dag. Extra pijnlijk. Van de oudste heb ik meer dan tien jaar aan vaderdagscadeaus liggen want die heeft hij meteen na de breuk laten barsten.
Ze heeft een hele goede band met mijn vriend en die maakt veel goed maar soms is het ook extra pijnlijk dat haar eigen vader die moeite niet doet
Ja, die twee werelden kunnen best verschillend zijn. Maar wel mooi om te lezen dat desondanks alles jullie beide erg flexibel zijn. Ik had liever gewild dat het bij ons ook zoiets mogelijk zou zijn. Er is namelijk wel een verschil in hoe zelfstandig mijn dochter is bij mijn ex in vergelijking bij mij.quote:
In de weekenden is Mini-ToT meestal bij zijn moeder, zo ook komend weekend. Niet dat vaderdag me überhaupt iets doet.
Afgelopen weekend is hij wel bij mij geweest en we hebben veel leuke dingen gedaan!
Overigens wel mee eens dat het enorm kut is als 1 van de ouders het kind alle weekenden en de vakanties zou hebben; dan kan diegene inderdaad altijd alle leuke dingen doen terwijl de ander hem alleen 's ochtends en na school wat ziet en vooral een aansturende rol heeft voor school, huiswerk, bedtijd enz. Dat is bij ons gelukkig redelijk verdeeld. Ben niet 100% tevreden, maar het is op zich voldoende zo, ook omdat we wat flexibel zijn.
Zo is A bij mijn ex en mijn ouders erg zelfstandig qua omkleden e.d.. bij mij moet ik haar echt nog sturen, ze probeert dan van alles te rekken om wat later naar bed te gaan. Stoeien, verhalen vertellen, grapjes maken, dingen vragen, ze probeert dan van alles uit de kast te halen. Het kinderlijke komt dan heel erg naar boven.
Ik heb geen idee of het goed is om eraan toe te geven dat ze zich zo nog gedraagd, maar elke keer zou zomaar de laatste keer kunnen zijn. Op een gegeven moment geef ik wel aan dat het klaar is en dan luistert ze wel netjes en zonder kik. De laatste tijd heeft ze ook de behoefte dat ik haar boeken voorlees toen ze nog 3 was. En dan hebben we het erover hoe die tijd toen was en hoe ze wel niet gegroeid is. Dan wordt ze helemaal trots.
Ik heb mij voorgenomen om na het brengen van A aanstaande zondag, dat ik met mijn ex ga praten of ik haar niet vaker kan zien. Laatste keer, jaar geleden, liep dat verkeerd af. Mocht toen niet bij het verjaardagsfeestje van A zijn. Hopelijk gaat het nu wat beter, de zomervakantie komt er immers aan…
Omdat hij officieel (?) aangegeven heeft maar 2 dagen in de twee weken te kunnen?quote:
Lijkt me voor alle partijen fijn als iets structureel is.
Heb ik over nagedacht en het voorgesteld maar dat willen ze allebei niet.quote:Op donderdag 12 juni 2025 13:16 schreef Troel het volgende:
Kan je niet alsnog een mooi pakketje van de cadeau's maken en dat opsturen?
Daarnaast heb ik ook geen adres en vermoed zomaar dat zijn vrouw ook niet wil dat ik dat heb...
Als ze echt willen dat papa het krijgt doe ik het in een doosje en laat ik het staan tot hij weer een keer hier is.
Dat is wel bijzonder. Hij wil niet eens laten weten aan zijn kinderen waar hij gaat wonen? Zijn adres achterlaten? Weird.quote:
[..]
Heb ik over nagedacht en het voorgesteld maar dat willen ze allebei niet.
Daarnaast heb ik ook geen adres en vermoed zomaar dat zijn vrouw ook niet wil dat ik dat heb...
Als ze echt willen dat papa het krijgt doe ik het in een doosje en laat ik het staan tot hij weer een keer hier is.
Een partner die het niet wil…
Wat een slappe …
Sorry, maar voor mij zijn zulke dingen heel herkenbaar. Vader is ook praktisch uit mijn leven verdwenen sinds hij opnieuw trouwde. De partner had het ook niet zo op zijn kinderen. ( ons dus)
Jaloers kreng, en hij een slappe zak.
Ik zou het mijn kinderen nooit aandoen.
Ze bepaald in feite niks, ze is eenmaal strak in de regels die bepaald zijn. Daar wil ze niet van afwijken. Daarnaast kan ze erg onverspelbaar reageren, ik wil liever geen conflict in de buurt van A creëren.quote:
Maar het feit dat ik haar nu zondag mag ophalen, geeft mij de motivatie om dan aan te geven dat ik haar wel vaker wil zien. Normaal was dit onbespreekbaar.
Tja niemand heeft hem ooit beschuldigd van t hebben van een ruggengraat...quote:
[..]
Dat is wel bijzonder. Hij wil niet eens laten weten aan zijn kinderen waar hij gaat wonen? Zijn adres achterlaten? Weird.
Een partner die het niet wil…
Wat een slappe …
Sorry, maar voor mij zijn zulke dingen heel herkenbaar. Vader is ook praktisch uit mijn leven verdwenen sinds hij opnieuw trouwde. De partner had het ook niet zo op zijn kinderen. ( ons dus)
Jaloers kreng, en hij een slappe zak.
Ik zou het mijn kinderen nooit aandoen.
Vrouw woont in Canada, geen kinderen, hij woont in NL wel 2 kinderen maar bij de keuze van wonen geeft zij geen strobreed toe.. en zodoende woont hij nu in Canada...
De rechtbank heeft dat bepaald?quote:
[..]
Ze bepaald in feite niks, ze is eenmaal strak in de regels die bepaald zijn. Daar wil ze niet van afwijken. Daarnaast kan ze erg onverspelbaar reageren, ik wil liever geen conflict in de buurt van A creëren.
Maar het feit dat ik haar nu zondag mag ophalen, geeft mij de motivatie om dan aan te geven dat ik haar wel vaker wil zien. Normaal was dit onbespreekbaar.
Ik hoop het voor je dat het lukt en dat je structurele afspraken kunt maken waardoor je haar meer ziet. Puur persoonlijk is mijn mening dat het vermijden van een conflict niet ten koste van alles moet gaan.
We hadden toen een mediation persoon, met hem werd alles vastgelegd. Geen rechtbank verder.quote:
[..]
De rechtbank heeft dat bepaald?
Ik hoop het voor je dat het lukt en dat je structurele afspraken kunt maken waardoor je haar meer ziet. Puur persoonlijk is mijn mening dat het vermijden van een conflict niet ten koste van alles moet gaan.
Conflicten vermijden, daar ben ik juist goed in. Heeft ook te maken met de angst die ik heb dat het alleen maar erger kan worden. Maargoed, daar ben ik nu zelf mee bezig om die angsten minder in mijn hoofd toe te laten.
Ik hoop voor je kinderen dat hij bij zal draaien als hij niet meer op die roze wolk zit. Vind het echt een onwerkelijke bizarre keuze die hij heeft gemaakt.quote:
[..]
Tja niemand heeft hem ooit beschuldigd van t hebben van een ruggengraat...
Vrouw woont in Canada, geen kinderen, hij woont in NL wel 2 kinderen maar bij de keuze van wonen geeft zij geen strobreed toe.. en zodoende woont hij nu in Canada...
Hoe zie je dat voor je?quote:
[..]
Ik heb mij voorgenomen om na het brengen van A aanstaande zondag, dat ik met mijn ex ga praten of ik haar niet vaker kan zien. Laatste keer, jaar geleden, liep dat verkeerd af. Mocht toen niet bij het verjaardagsfeestje van A zijn. Hopelijk gaat het nu wat beter, de zomervakantie komt er immers aan…
Is dat iets vrijblijvends vanuit jou, of iets serieus structureels?
Als je het gewoon on the fly regelt af en toe alla 'ik wil nu wat meer tijd met mijn dochter doorbrengen ' en straks denk je 'mijn werk/vrienden gaan toch voor ' (want dat schreef je ook in dit topic), besef dan goed wat dat met je dochter kan doen.
Het lijkt me heel lastig voor een kind om te beseffen dat deze zondag wel kan, als uitzondering, en sommige weekenden misschien ook, zolang papa het leuk vindt, maar er niets serieus structureels afgesproken kan worden.
Je kunt zelf denk ik wel invullen wat dat met een kind doet. En welk gedrag dat gaat geven.
En je bent dan ook compleet afhankelijk van de grillen van de ex. Dat ze nu wat meer ruimte geeft wil niet zeggen dat dat zo blijft. Er kan altijd wat gebeuren waardoor dat sentiment weer compleet omslaat.quote:
[..]
Hoe zie je dat voor je?
Is dat iets vrijblijvends vanuit jou, of iets serieus structureels?
Als je het gewoon on the fly regelt af en toe alla 'ik wil nu wat meer tijd met mijn dochter doorbrengen ' en straks denk je 'mijn werk/vrienden gaan toch voor ' (want dat schreef je ook in dit topic), besef dan goed wat dat met je dochter kan doen.
Het lijkt me heel lastig voor een kind om te beseffen dat deze zondag wel kan, als uitzondering, en sommige weekenden misschien ook, zolang papa het leuk vindt, maar er niets serieus structureels afgesproken kan worden.
Je kunt zelf denk ik wel invullen wat dat met een kind doet. En welk gedrag dat gaat geven.
Eerste stap is inderdaad het wel zeker weten dat je het kunt draaien. Kinderen hebben bij dit soort dingen vooral behoefte aan duidelijkheid en het idee hebben dat ze bij beide ouders op de eerste plek staan.
Ik ken je ex niet. Jij kent haar beter dan wie dan ook. Mijn persoonlijke mening is dat het op zich een goede eigenschap is als je conflicten niet opzoekt, maar in beginsel probeert te vermijden, maar dat je niet ten koste van werkelijk alles een conflict moet vermijden. In dat laatste geval is het een beetje "Ja en amen knikken en je compleet afhankelijk maken van de bui van de ander, even plat gezegd.quote:
[..]
We hadden toen een mediation persoon, met hem werd alles vastgelegd. Geen rechtbank verder.
Conflicten vermijden, daar ben ik juist goed in. Heeft ook te maken met de angst die ik heb dat het alleen maar erger kan worden. Maargoed, daar ben ik nu zelf mee bezig om die angsten minder in mijn hoofd toe te laten.
Het is denk ik ook heel lastig laveren want als hij om iets structureels vraagt, raakt zij controle kwijt en zal ze zo te lezen in eerste instantie meteen nee zeggen.quote:
[..]
Hoe zie je dat voor je?
Is dat iets vrijblijvends vanuit jou, of iets serieus structureels?
Als je het gewoon on the fly regelt af en toe alla 'ik wil nu wat meer tijd met mijn dochter doorbrengen ' en straks denk je 'mijn werk/vrienden gaan toch voor ' (want dat schreef je ook in dit topic), besef dan goed wat dat met je dochter kan doen.
Het lijkt me heel lastig voor een kind om te beseffen dat deze zondag wel kan, als uitzondering, en sommige weekenden misschien ook, zolang papa het leuk vindt, maar er niets serieus structureels afgesproken kan worden.
Je kunt zelf denk ik wel invullen wat dat met een kind doet. En welk gedrag dat gaat geven.
Sterker nog, je hebt kans dat als hij het nu vraagt hij te horen krijgt van "ik vraag je één keer iets en nu wil je meteen meer, dat doe ik dus niet nog een keer" door haar.
Dat zou kunnen. Dat weten we niet.quote:
[..]
Het is denk ik ook heel lastig laveren want als hij om iets structureels vraagt, raakt zij controle kwijt en zal ze zo te lezen in eerste instantie meteen nee zeggen.
Sterker nog, je hebt kans dat als hij het nu vraagt hij te horen krijgt van "ik vraag je één keer iets en nu wil je meteen meer, dat doe ik dus niet nog een keer" door haar.
Wat we wel weten is dat hij aangegeven heeft maar 2 dagen in de 14 dagen structureel voor haar te kunnen zorgen. Het andere weekend te druk met vrienden.
En door de weeks alleen maar druk met werk.
Als dat zo is, en hij wil nu wel opeens zo af en toe toch wat extra dagen met dochter doorbrengen maar straks weer niet, dan lijkt me dat heel heftig uit kunnen pakken voor zijn kind.
Dat kan als een afwijzing voelen.
Mijn idee zou zijn om toch structureel wat meer tijd met haar vast te leggen. En niet zomaar wanneer het uit komt.
Ja, dat is een goeie. Ik heb eerlijk gezegd geen enkel idee hoe het gesprek zondag zal verlopen en heb ook nog niet voor ogen wat voor een structuur ik haar kan bieden. Nu zondag is een dag waarvan mijn dochter gevraagd had of ze bij mij mag zijn. Nu denk ik dat mijn dochter dat wel vaker aan haar vraagt… maar omdat het altijd “regels zijn regels” is heb ik mij een lange tijd erbij neergelegd dat het echt niet anders zal worden. Vandaar dat ik mijn focus heb verlegd naar het plan dat als ze ouder wordt, ze vaker langs zal komen. Dat is in ieder geval wat ze regelmatig zegt.quote:
[..]
Hoe zie je dat voor je?
Is dat iets vrijblijvends vanuit jou, of iets serieus structureels?
Als je het gewoon on the fly regelt af en toe alla 'ik wil nu wat meer tijd met mijn dochter doorbrengen ' en straks denk je 'mijn werk/vrienden gaan toch voor ' (want dat schreef je ook in dit topic), besef dan goed wat dat met je dochter kan doen.
Het lijkt me heel lastig voor een kind om te beseffen dat deze zondag wel kan, als uitzondering, en sommige weekenden misschien ook, zolang papa het leuk vindt, maar er niets serieus structureels afgesproken kan worden.
Je kunt zelf denk ik wel invullen wat dat met een kind doet. En welk gedrag dat gaat geven.
Mijn werk kan ik daarom niet veranderen. Ik heb een lts diploma en ben van wajong ergens intern omhoog weten te werken naar een hbo functie. Dat zal mij niet bij een ander bedrijf in de buurt lukken.
Leg die dingen gewoon structureel vast. En niet dat je dochter zich afgewezen kan gaan voelen. Of haar gedrag pleasend aan gaat passen.
Dit is precies waar ik bang voor ben.quote:
[..]
Het is denk ik ook heel lastig laveren want als hij om iets structureels vraagt, raakt zij controle kwijt en zal ze zo te lezen in eerste instantie meteen nee zeggen.
Sterker nog, je hebt kans dat als hij het nu vraagt hij te horen krijgt van "ik vraag je één keer iets en nu wil je meteen meer, dat doe ik dus niet nog een keer" door haar.
Ik wil je toch adviseren om je wat meer in de gevoelens van je kind te verplaatsen.quote:
[..]
Ja, dat is een goeie. Ik heb eerlijk gezegd geen enkel idee hoe het gesprek zondag zal verlopen en heb ook nog niet voor ogen wat voor een structuur ik haar kan bieden. Nu zondag is een dag waarvan mijn dochter gevraagd had of ze bij mij mag zijn. Nu denk ik dat mijn dochter dat wel vaker aan haar vraagt… maar omdat het altijd “regels zijn regels” is heb ik mij een lange tijd erbij neergelegd dat het echt niet anders zal worden. Vandaar dat ik mijn focus heb verlegd naar het plan dat als ze ouder wordt, ze vaker langs zal komen. Dat is in ieder geval wat ze regelmatig zegt.
Mijn werk kan ik daarom niet veranderen. Ik heb een lts diploma en ben van wajong ergens intern omhoog weten te werken naar een hbo functie. Dat zal mij niet bij een ander bedrijf in de buurt lukken.
'nu is het leuk' en straks 'niet welkom, mijn vrienden gaan voor', lijkt mij echt killing. Voor haar zelfontwikkeling als vrouw en mens en haar zelfvertrouwen. En ook haar kijk op mannen.
Wat wil je haar meegeven in haar leven? Je bent de belangrijkste man in haar leven.
Ho, wacht. Mijn vrienden zijn belangrijk, maar ik heb nergens gezegd dat ze belangrijker zijn dan mijn dochter. Het is voor mij heel wat dat mijn ex af wijkt. Ik heb dan ook geen enkel idee waarom na die jaren het nu ineens wel een dag kan, daar heb ik hopelijk zondag een antwoord op.quote:
[..]
Ik wil je toch adviseren om je wat meer in de gevoelens van je kind te verplaatsen.
'nu is het leuk' en straks 'niet welkom, mijn vrienden gaan voor', lijkt mij echt killing. Voor haar zelfontwikkeling als vrouw en mens en haar zelfvertrouwen. En ook haar kijk op mannen.
Wat wil je haar meegeven in haar leven? Je bent de belangrijkste man in haar leven.
En aangezien je zelf nog niet weet hoe je het wilt invullen zou ik het daarom ook nu nog niet aankaarten.quote:
[..]
Dit is precies waar ik bang voor ben.
Bedenk voor jezelf wat je zou willen en kom dan bij haar aan met 'ik vond de extra dag met vaderdag zo fijn dat ik....... zouden we daar over kunnen praten binnenkort'?
Klopt, maar dat is op het moment niet realistisch voor mij. Maargoed, daar ben ik dus mee bezig om aan mijzelf te werken. Een symbiosetrauma is helaas niet zomaar verwerkt, ben allang blij dat ik er sinds een tijdje met mijn psych erachter ben gekomen waar de kern van het probleem van mijn angsten zit.quote:
[..]
Ik ken je ex niet. Jij kent haar beter dan wie dan ook. Mijn persoonlijke mening is dat het op zich een goede eigenschap is als je conflicten niet opzoekt, maar in beginsel probeert te vermijden, maar dat je niet ten koste van werkelijk alles een conflict moet vermijden. In dat laatste geval is het een beetje "Ja en amen knikken en je compleet afhankelijk maken van de bui van de ander, even plat gezegd.
De afgelopen jaren was ik een lamlul dat alles wou ontlopen, dat realiseer ik mij elke dag des te meer en dat is geen makkelijke ervaring. Spijt, wrok, berouw zijn emoties die zo nu en dan onverwachts overweldigend binnen komen. Het is dan ook een grote stap om hier mijn situatie en gedachtes te plaatsen.
Dan begrijp ik je keuze niet goed.quote:
[..]
Ho, wacht. Mijn vrienden zijn belangrijk, maar ik heb nergens gezegd dat ze belangrijker zijn dan mijn dochter. Het is voor mij heel wat dat mijn ex af wijkt. Ik heb dan ook geen enkel idee waarom na die jaren het nu ineens wel een dag kan, daar heb ik hopelijk zondag een antwoord op.
Je schrijft
En je schrijft in dezelfde post ook dat nu ze ouder is, namelijk 8 jaar, dat je er meer van kunt genieten. In de tweede zin zelfs.quote:en als ik elk weekend met mijn dochter zou besteden, zou ik mijzelf wegcijferen. Ik ben dan bang dat mijn hele vrije leven dan alleen nog om mijn dochter zal draaien.
_pillow_ in OUD / Gescheiden Ouders - Wie nog meer? Praat gerust mee.
En een andere post gaat weer over je vrienden in het weekend.
Dat komt bij mij best voorwaardelijk over.
Ik zou daar heel erg mee uitkijken. Je kind is niet voorwaardelijk, dan weer wel welkom zolang het leuk is, en dan weer niet.
Dat kun je haar niet aandoen. Daar beschadig je kinderen misschien wel mee.
Neem dat ieg gewoon mee in je overwegingen.
Als je haar echt meer wil zien, dan moet je misschien maar een paar jaar wel die vrije weekenden opofferen. Of in ieder geval deels. Tenminste, als jouw ex daar ook voor open staat.quote:
Hier een weekend vader van een dochter (8).
Ik zie haar om de week. Ik merk nu wel dat hoe ''ouder'' ze wordt, ik telkens meer van haar kan genieten. Maar daar schuilt ook een beetje mijn probleem.
Omdat ik haar maar om de week zie, doet het haar telkens pijn dat ze weer weg moet gaan. Ze wil mij vaker en langer kunnen zien. Helaas lukt het mij door werk niet om haar doordeweeks te kunnen zien en als ik elk weekend met mijn dochter zou besteden, zou ik mijzelf wegcijferen. Ik ben dan bang dat mijn hele vrije leven dan alleen nog om mijn dochter zal draaien. Op een gegeven moment komt ze in de pubertijd en zal ik haar waarschijnlijk minder vaak zien. En dan zit ik dan helemaal alleen.
Aan de andere kant doet het mij veel pijn om haar telkens zo te moeten zien. Ik ben echt gek op haar, als ze er is doen we bijna alles wel samen. Resultaat is dan dat als ze weg is, dat ik dan telkens in een zwart gat beland. Negatieve gedachtes steken dan de kop op waardoor ik alleen maar verdriet heb. Focus op werk is dan moeizaam en de vrije uurtjes voel ik mij zwaar depressief. Dat gaat wel na een paar dagen weer weg, maar dan komt het een week later weer keihard terug. Soms heb ik het idee dat ik in een soort van nachtmerrie zit waar maar geen einde aan komt.
Nee, het leven van een weekendvader gaat zeker niet over rozen.
Ze is nu 8. Dus een jaar of 4 en ze zal afstand gaan nemen. Mijn god, wat zul je dan een spijt hebben vermoed ik.
Die korte tijd die je hebt, die zou ik als ik jou was zoveel mogelijk maximeren.
Simpel: dochter voorrang geven.quote:
[..]
Er heerst voornamelijk veel onbegrip als het over het onderwerp "kinderen" gaat. Ze zijn maar een last, verpesten alles en uiteindelijk zijn ze toch weer weg.
Gevoel wordt veelal gemeden, het helpt niet mee dat ik een binnenvetter ben. Daarnaast vind ik het moeilijk om erover te beginnen. En ik denk dat daar de kern van mijn probleem zit, verlatingsangst. Daar zou ik wat aan moeten doen, maar waar en hoe, echt geen idee.
Mannenvriendschappen zijn ook niet zo broos hoor. Dan ben je een paar jaar wat minder aanwezig. En dan een paar jaar verder ben je er wat meer.
Lijkt mij dat ze gewoon de aandacht zoekt. Wat logisch is omdat ze beperkt tijd heeft met jou.quote:
Zo is A bij mijn ex en mijn ouders erg zelfstandig qua omkleden e.d.. bij mij moet ik haar echt nog sturen, ze probeert dan van alles te rekken om wat later naar bed te gaan. Stoeien, verhalen vertellen, grapjes maken, dingen vragen, ze probeert dan van alles uit de kast te halen. Het kinderlijke komt dan heel erg naar boven.
Ik heb geen idee of het goed is om eraan toe te geven dat ze zich zo nog gedraagd, maar elke keer zou zomaar de laatste keer kunnen zijn. Op een gegeven moment geef ik wel aan dat het klaar is en dan luistert ze wel netjes en zonder kik. De laatste tijd heeft ze ook de behoefte dat ik haar boeken voorlees toen ze nog 3 was. En dan hebben we het erover hoe die tijd toen was en hoe ze wel niet gegroeid is. Dan wordt ze helemaal trots.
Jouw dochter heeft die momenten met jou veel minder dus legt daar logischerwijs meer focus op.
Mijn advies: geniet van zondag en ga langzaam eens kijken wat je echt wil, en wat je er evt voor wil inleveren, want als je de regeling omgooit moet je zorgen dat dit voor langere tijd is en vast, dus geen welles nietes... dat is schadelijk voor kinderen en de band die je hebt.
"De controle kwijt raken". Dat zal het wel zijn inderdaad. Maar toch, het is niet alleen haar kind. Dat meisje heeft evenveel recht op haar vader als op haar moeder. Helaas zie je wel vaker dat vooral moeders denken dat het kind hun eigendom is en ze er een soort alleenrecht op hebben.quote:
[..]
Het is denk ik ook heel lastig laveren want als hij om iets structureels vraagt, raakt zij controle kwijt en zal ze zo te lezen in eerste instantie meteen nee zeggen.
Sterker nog, je hebt kans dat als hij het nu vraagt hij te horen krijgt van "ik vraag je één keer iets en nu wil je meteen meer, dat doe ik dus niet nog een keer" door haar.
Nu kennen we natuurlijk de historie niet. Zij zal ook wel haar redenen hebben, al dan niet terecht. Het is in elk geval wel belangrijk dat hij structureel tijd heeft en na kan komen wat hij nu wil.
Ongetwijfeld zullen die moeders bestaan, maar als ik lees dat hij schrijft dat hij meer van zijn dochter kan genieten nu ze ouder wordt en dat hij bang is om zichzelf weg te cijferen... dan vermoed ik dat hij zelf de huidige regeling meer dan prima vond eerder.quote:
[..]
"De controle kwijt raken". Dat zal het wel zijn inderdaad. Maar toch, het is niet alleen haar kind. Dat meisje heeft evenveel recht op haar vader als op haar moeder. Helaas zie je wel vaker dat vooral moeders denken dat het kind hun eigendom is en ze er een soort alleenrecht op hebben.
Nu kennen we natuurlijk de historie niet. Zij zal ook wel haar redenen hebben, al dan niet terecht. Het is in elk geval wel belangrijk dat hij structureel tijd heeft en na kan komen wat hij nu wil.
Dan vind ik het ook niet zo gek dat zijn ex niet zomaar akkoord gaat met minder weekenden. Al was het maar omdat doordeweeks totaal anders is dan weekend. Dan kun je namelijk leuke dingen doen samen.
Draai het eens om: jij mag alleen de weekdagen doen, ex krijgt de weekenden. Dat zou je denk ik ook niet leuk vinden, toch? Ik in ieder geval niet.
Dus als ik hem was zou ik eens vragen hoe zijn ex er tegenaan kijkt en ook dochter erin betrekken. Want die heeft vast ook een mening.
Zoals ik al schreef: we kennen de historie natuurlijk niet. Misschien gaf hij eerder niet thuis. Dan is het logisch dat ze iets heeft van het is prima zoals het nu is. Maar dat is speculeren. Wat mij opviel was wel dat hij eerder schreef dat hij hard werkt voor een eigen kamer voor zijn dochter en dat van die vrienden. Daar heb ik ook mijn mening over gegeven in reacties.quote:
[..]
Ongetwijfeld zullen die moeders bestaan, maar als ik lees dat hij schrijft dat hij meer van zijn dochter kan genieten nu ze ouder wordt en dat hij bang is om zichzelf weg te cijferen... dan vermoed ik dat hij zelf de huidige regeling meer dan prima vond eerder.
Dan vind ik het ook niet zo gek dat zijn ex niet zomaar akkoord gaat met minder weekenden. Al was het maar omdat doordeweeks totaal anders is dan weekend. Dan kun je namelijk leuke dingen doen samen.
Draai het eens om: jij mag alleen de weekdagen doen, ex krijgt de weekenden. Dat zou je denk ik ook niet leuk vinden, toch? Ik in ieder geval niet.
Dus als ik hem was zou ik eens vragen hoe zijn ex er tegenaan kijkt en ook dochter erin betrekken. Want die heeft vast ook een mening.
Dat ligt er eigenlijk maar aan. Het is ook net hoe de situatie is, wat voor afspraken je kunt maken. Het is in elk geval beter dan één weekend in de twee weken. Het heeft voors en tegens. Belangrijke tegen is dat kinderen dan één ouder hebben die de 'moetjes' allemaal doet en het vertier eigenlijk vooral bij de andere ouder. En het wordt vervelend als dan in de vertierweekenden alle remmen los gaan qua schermtijd, bedtijd, eten, eigen troep opruimen, aan tafel eten, etc.
Een tegen is ook dat als je die weekenden gaat delen of als doordeweekse ook een weekend per maand pakt, het contact met de andere ouder wel heel minimaal wordt.
Want iets anders is lastig met vrienden en werk.
En daar omheen gewoon wat losse daagjes als het hem uitkomt. Komt het niet uit, dan niet. In elk geval niets structureels.
Dus een soort feest-ouder.
Lijkt me schadelijk voor het kind.
En ook niet fair naar de andere ouder toe.
En persoonlijk vind ik 2 dagen uit 14 ook wel heel weinig. Dat is een logeerpartijtje.
Ik denk dat je hier later heel veel spijt van gaat krijgen. Je maakt bijna niets wezenlijks mee van je kind.
Maar ieder zijn keuze.
Ik denk dat we het wel grosso modo eens zijn met elkaar.quote:
[..]
Zoals ik al schreef: we kennen de historie natuurlijk niet. Misschien gaf hij eerder niet thuis. Dan is het logisch dat ze iets heeft van het is prima zoals het nu is. Maar dat is speculeren. Wat mij opviel was wel dat hij eerder schreef dat hij hard werkt voor een eigen kamer voor zijn dochter en dat van die vrienden. Daar heb ik ook mijn mening over gegeven in reacties.
Dat ligt er eigenlijk maar aan. Het is ook net hoe de situatie is, wat voor afspraken je kunt maken. Het is in elk geval beter dan één weekend in de twee weken. Het heeft voors en tegens. Belangrijke tegen is dat kinderen dan één ouder hebben die de 'moetjes' allemaal doet en het vertier eigenlijk vooral bij de andere ouder. En het wordt vervelend als dan in de vertierweekenden alle remmen los gaan qua schermtijd, bedtijd, eten, eigen troep opruimen, aan tafel eten, etc.
Een tegen is ook dat als je die weekenden gaat delen of als doordeweekse ook een weekend per maand pakt, het contact met de andere ouder wel heel minimaal wordt.
Hij zal gewoon met zijn ex om tafel moeten gaan en dan zullen beiden eerst en vooral vanuit het belang van dochter moeten kijken.
Dat kan ook inhouden dat hij b.v. van de 6 weken vakantie hij er vier gebruikt om de doordeweekse zorg te doen. 1 week per kwartaal. Niet veel. Maar wel een andere manier om meer tijd met dochter te hebben waarmee hij zijn ex ook wat kan ontlasten, al is het maar een klein beetje.
Volgens mij gaf zijn ex dit nu uit zichzelf aan, zonder dat hij erom had gevraagd?quote:
Nou ja, zoals ik het lees, en ik kan het heel erg mis hebben, wil hij gewoon structureel die ene weekend per maand houden.
Want iets anders is lastig met vrienden en werk.
En daar omheen gewoon wat losse daagjes als het hem uitkomt. Komt het niet uit, dan niet. In elk geval niets structureels.
Dus een soort feest-ouder.
Lijkt me schadelijk voor het kind.
En ook niet fair naar de andere ouder toe.
En persoonlijk vind ik 2 dagen uit 14 ook wel heel weinig. Dat is een logeerpartijtje.
Ik denk dat je hier later heel veel spijt van gaat krijgen. Je maakt bijna niets wezenlijks mee van je kind.
Maar ieder zijn keuze.
Aan "twee weekenden per maand en meld me wel als het uitkomt" heb je als andere ouder niks. En voor het kind is het waarschijnlijk ook niks. Net zoals dat "jij twee weekenden per maand en verder als het mij uitkomt" is niks is.
2 dagen is niks. Dat is zaterdag ophalen. Wat leuks gaan doen. En zondag zit je alweer aan te hikken tegen het wegbrengen. En dan is het "tot over 12 dagen".
Soms is het inderdaad door een voorgeschiedenis, soms is een ex gewoon zo. En soms is het wat van allebei.quote:
[..]
"De controle kwijt raken". Dat zal het wel zijn inderdaad. Maar toch, het is niet alleen haar kind. Dat meisje heeft evenveel recht op haar vader als op haar moeder. Helaas zie je wel vaker dat vooral moeders denken dat het kind hun eigendom is en ze er een soort alleenrecht op hebben.
Nu kennen we natuurlijk de historie niet. Zij zal ook wel haar redenen hebben, al dan niet terecht. Het is in elk geval wel belangrijk dat hij structureel tijd heeft en na kan komen wat hij nu wil.
Maar goed, pillow geeft zelf aan flink met zichzelf bezig geweest te zijn. De situatie kan ook gewoon veranderen natuurlijk. Dat is niet raar. Het kind wordt groter, de situatie van de ouders verandert meestal ook na verloop van tijd (nieuwe partner, woonruimte, werk). Het is natuurlijk niet zo dat je iets ooit besluit en dan nooit meer anders kan.
Een aantal jaar geleden zou ik nog zonder meer gezegd hebben dat mijn ex als mij iets overkwam het over zou kunnen nemen, dat ik niet iets moest regelen. Bij een vriendin van me ging het andersom. Haar ex ging van uithangbord van weaponized incompetence naar een vader die het echt beter ging doen. Dus daar ging het van om het weekend naar 3 dagen per week.
Ja. Helemaal eens.quote:
[..]
Volgens mij gaf zijn ex dit nu uit zichzelf aan, zonder dat hij erom had gevraagd?
Aan "twee weekenden per maand en meld me wel als het uitkomt" heb je als andere ouder niks. En voor het kind is het waarschijnlijk ook niks. Net zoals dat "jij twee weekenden per maand en verder als het mij uitkomt" is niks is.
2 dagen is niks. Dat is zaterdag ophalen. Wat leuks gaan doen. En zondag zit je alweer aan te hikken tegen het wegbrengen. En dan is het "tot over 12 dagen".
En vooral heel droevig voor het meisje. Daar breekt je hart toch van. 'Tot over 12 dagen'.
Ik hoop zo dat ze het anders kunnen regelen. Zelfs in detentieprogramma's is er eens per week ruimte om je kind te zien. Dubbel zo vaak dus qua frequentie.
Ik mag hopen vrijdag begin van de avond... Anders is het anderhalve dag.quote:
[..]
Volgens mij gaf zijn ex dit nu uit zichzelf aan, zonder dat hij erom had gevraagd?
Aan "twee weekenden per maand en meld me wel als het uitkomt" heb je als andere ouder niks. En voor het kind is het waarschijnlijk ook niks. Net zoals dat "jij twee weekenden per maand en verder als het mij uitkomt" is niks is.
2 dagen is niks. Dat is zaterdag ophalen. Wat leuks gaan doen. En zondag zit je alweer aan te hikken tegen het wegbrengen. En dan is het "tot over 12 dagen".
Ja, dat moet ten koste gaan van de band tussen ouder en kind. Dat kan eigenlijk niet anders.quote:
[..]
Ja. Helemaal eens.
En vooral heel droevig voor het meisje. Daar breekt je hart toch van. 'Tot over 12 dagen'.
Ik hoop zo dat ze het anders kunnen regelen. Zelfs in detentieprogramma's is er eens per week ruimte om je kind te zien. Dubbel zo vaak dus qua frequentie.
Toen A 2/3 jaar oud was woonde ik eindelijk weer op mijzelf en had ik haar elke week. Vrij-za om vrij-zo. Op die leeftijd vraagt ze heel veel energie. Daar ging ik bijna aan onderdoor, ik redde het net, maar door extra factoren (overlast winkel onder mij) werd het mij teveel. Ik liet mij niet kennen, ging door totdat de negatieve gedachtes overheersten. Ik kreeg bij de psych de keuze voor vrijwillig of gedwongen opname.quote:
[..]
Zoals ik al schreef: we kennen de historie natuurlijk niet. Misschien gaf hij eerder niet thuis. Dan is het logisch dat ze iets heeft van het is prima zoals het nu is. Maar dat is speculeren. Wat mij opviel was wel dat hij eerder schreef dat hij hard werkt voor een eigen kamer voor zijn dochter en dat van die vrienden. Daar heb ik ook mijn mening over gegeven in reacties.
Ik koos voor vrijwillig. Er zat een wachttijd van een paar weken, in die tussentijd moest uk doordeweeks bij huidige vrienden wezen slapen en de weekenden met mijn dochter en ouders. Puur voor de angst dat er wat zou gebeuren. Daar is mijn ex van geschrokken. Logisch ook. Sindsdien houd ze vast aan de “regels zijn regels”. Desondank dat mijn vrienden niks van kinderen moeten hebben, ben ik ze wel zeer dankbaar voor wat ze voor mij over hebben gehad. Die wil ik nooit kwijt raken.
Nu is A ouder en kost het minder energie om met haar tijd door te brengen. Ik denk dan ook (puur gissen) dat de impact van toen dusdanig groot was dat mijn ex niet wil dat ik wederom een terugval zal krijgen. Zeker weten doe ik niet, dat komt hopelijk zondag.
De stellingen die hier worden neergezet helpen niet echt mee, ben als de dood om mijn dochter kwijt te raken door die twee weekenden per maand zoals jullie schrijven. Maar ik weet echt gewoon niet of ik het echt kan volhouden om haar wekelijks te zien. De angst om haar te verliezen is ook enorm. Het helpt natuurlijk nu ook niet mee dat ik nu niet echt geheel stabiel ben.
Ik weet dat ik hierop negatieve reacties op zal krijgen, ben bewust van mijzelf dat ik verre van perfect ben. Ik had ook nooit kinderen gewild vanwege mijn problematiek (erfelijkheid), maar nu is ze er en ze heeft er ook niet voor dit leven gekozen. Heb veel fouten gemaakt, al dan niet bewust, maar wil het nu wel goed doen.
Vrijdag 15 uur tot zo 16 uur.quote:
[..]
Ik mag hopen vrijdag begin van de avond... Anders is het anderhalve dag.
Ik kan niet oordelen over jouw mentale situatie. Maar zowel voor jouw dochter als voor jou zelf raad ik je aan om met je ex te kijken of er meer kan.quote:
[..]
Toen A 2/3 jaar oud was woonde ik eindelijk weer op mijzelf en had ik haar elke week. Vrij-za om vrij-zo. Op die leeftijd vraagt ze heel veel energie. Daar ging ik bijna aan onderdoor, ik redde het net, maar door extra factoren (overlast winkel onder mij) werd het mij teveel. Ik liet mij niet kennen, ging door totdat de negatieve gedachtes overheersten. Ik kreeg bij de psych de keuze voor vrijwillig of gedwongen opname.
Ik koos voor vrijwillig. Er zat een wachttijd van een paar weken, in die tussentijd moest uk doordeweeks bij huidige vrienden wezen slapen en de weekenden met mijn dochter en ouders. Puur voor de angst dat er wat zou gebeuren. Daar is mijn ex van geschrokken. Logisch ook. Sindsdien houd ze vast aan de “regels zijn regels”. Desondank dat mijn vrienden niks van kinderen moeten hebben, ben ik ze wel zeer dankbaar voor wat ze voor mij over hebben gehad. Die wil ik nooit kwijt raken.
Nu is A ouder en kost het minder energie om met haar tijd door te brengen. Ik denk dan ook (puur gissen) dat de impact van toen dusdanig groot was dat mijn ex niet wil dat ik wederom een terugval zal krijgen. Zeker weten doe ik niet, dat komt hopelijk zondag.
De stellingen die hier worden neergezet helpen niet echt mee, ben als de dood om mijn dochter kwijt te raken door die twee weekenden per maand zoals jullie schrijven. Maar ik weet echt gewoon niet of ik het echt kan volhouden om haar wekelijks te zien. De angst om haar te verliezen is ook enorm. Het helpt natuurlijk nu ook niet mee dat ik nu niet echt geheel stabiel ben.
Ik weet dat ik hierop negatieve reacties op zal krijgen, ben bewust van mijzelf dat ik verre van perfect ben. Ik had ook nooit kinderen gewild vanwege mijn problematiek (erfelijkheid), maar nu is ze er en ze heeft er ook niet voor dit leven gekozen. Heb veel fouten gemaakt, al dan niet bewust, maar wil het nu wel goed doen.
Wat denk je b.v. over wat ik hierboven opper: eens in het kwartaal een week vrij nemen en dan ook doordeweeks voor haar zorgen. Want dat is toch totaal anders. Zo zie je het schoolplein (weer?) eens. Kan je wellicht eens een optreden van haar zien (op scholen is het gebruikelijk dat ze dat soort dingen organiseren). Kan ze eens een keer afspreken met een vriendinnetje bij jou.
En het lijkt mij sowieso behapbaar.
Maar goed, het is maar een idee. Er zijn zoveel andere mogelijkheden. Maar doe in ieder geval je best.
Als over 10 jaar jouw dan volwassen dochter aan jou vraagt waarom je er zo vaak niet was, dan is het toch een stuk beter om een goede reden te hebben en niet: ja, ik was bang dat het teveel zou zijn voor mij.
Hoe is het voor jouw ex om haar zo vaak wel te hebben? Trekt zij dat wel? Misschien zit zij ook wel op de grens van haar kunnen, maar is voor haar doorbikkelen de enige optie...
Hoeveel wonen jullie uit elkaar?quote:
Dat van een week vrij nemen is niet zo’n gek idee. Meen ik oprecht. Maarja, dan is er nog steeds weinig structuur.quote:
[..]
Ik kan niet oordelen over jouw mentale situatie. Maar zowel voor jouw dochter als voor jou zelf raad ik je aan om met je ex te kijken of er meer kan.
Wat denk je b.v. over wat ik hierboven opper: eens in het kwartaal een week vrij nemen en dan ook doordeweeks voor haar zorgen. Want dat is toch totaal anders. Zo zie je het schoolplein (weer?) eens. Kan je wellicht eens een optreden van haar zien (op scholen is het gebruikelijk dat ze dat soort dingen organiseren). Kan ze eens een keer afspreken met een vriendinnetje bij jou.
En het lijkt mij sowieso behapbaar.
Maar goed, het is maar een idee. Er zijn zoveel andere mogelijkheden. Maar doe in ieder geval je best.
Als over 10 jaar jouw dan volwassen dochter aan jou vraagt waarom je er zo vaak niet was, dan is het toch een stuk beter om een goede reden te hebben en niet: ja, ik was bang dat het teveel zou zijn voor mij.
Hoe is het voor jouw ex om haar zo vaak wel te hebben? Trekt zij dat wel? Misschien zit zij ook wel op de grens van haar kunnen, maar is voor haar doorbikkelen de enige optie...
Ex heeft overigens al een tijdje een partner en samen hebben ze nog een kind gekregen van nu 3, A is dus grote zus.
15 min rijden.quote:
Ik werk 4x9 buiten de stad en dan de vrijdagochtend thuis Webex/teams.
Dat is wel heftig, ja.quote:
[..]
Toen A 2/3 jaar oud was woonde ik eindelijk weer op mijzelf en had ik haar elke week. Vrij-za om vrij-zo. Op die leeftijd vraagt ze heel veel energie. Daar ging ik bijna aan onderdoor, ik redde het net, maar door extra factoren (overlast winkel onder mij) werd het mij teveel. Ik liet mij niet kennen, ging door totdat de negatieve gedachtes overheersten. Ik kreeg bij de psych de keuze voor vrijwillig of gedwongen opname.
Ik koos voor vrijwillig. Er zat een wachttijd van een paar weken, in die tussentijd moest uk doordeweeks bij huidige vrienden wezen slapen en de weekenden met mijn dochter en ouders. Puur voor de angst dat er wat zou gebeuren. Daar is mijn ex van geschrokken. Logisch ook. Sindsdien houd ze vast aan de “regels zijn regels”. Desondank dat mijn vrienden niks van kinderen moeten hebben, ben ik ze wel zeer dankbaar voor wat ze voor mij over hebben gehad. Die wil ik nooit kwijt raken.
Nu is A ouder en kost het minder energie om met haar tijd door te brengen. Ik denk dan ook (puur gissen) dat de impact van toen dusdanig groot was dat mijn ex niet wil dat ik wederom een terugval zal krijgen. Zeker weten doe ik niet, dat komt hopelijk zondag.
De stellingen die hier worden neergezet helpen niet echt mee, ben als de dood om mijn dochter kwijt te raken door die twee weekenden per maand zoals jullie schrijven. Maar ik weet echt gewoon niet of ik het echt kan volhouden om haar wekelijks te zien. De angst om haar te verliezen is ook enorm. Het helpt natuurlijk nu ook niet mee dat ik nu niet echt geheel stabiel ben.
Ik weet dat ik hierop negatieve reacties op zal krijgen, ben bewust van mijzelf dat ik verre van perfect ben. Ik had ook nooit kinderen gewild vanwege mijn problematiek (erfelijkheid), maar nu is ze er en ze heeft er ook niet voor dit leven gekozen. Heb veel fouten gemaakt, al dan niet bewust, maar wil het nu wel goed doen.
Goed in elk geval dat je oorzaken hebt aangepakt. Ik snap de loyaliteit aan je vrienden, maar zij mogen wel iets meer begrip hebben voor jouw situatie.
Ik snap ook wel de voorzichtigheid bij je ex. Ze wil natuurlijk ook niet nu iets afspreken, wat straks teveel blijkt te zijn. Da's vervelend voor jou, vervelend voor haar en vooral voor je dochter.
Misschien daarom beginnen met één extra dag? Bijvoorbeeld de woensdag. Dan zie je je dochter in elk geval elke week.
Ex is van mening dat door het verleden ze liever niet heeft dat er vaste dagen komen. Waarom werd mij niet echt duidelijk gemaakt. “Ze moet ook met vriendinnetjes kunnen spelen”. Toen ik voorstelde dat het prima is als ze bij mij komen spelen, begon ze te lachen en keek mij onnozel aan. “Alsof moeders het prima vinden dat hun dochter bij een vreemde man gaan spelen.” Was haar reactie erop.
Ik was toen helemaal verbouwereerd, klapte helemaal dicht. Ze sloot de deur en dat was dat.
Ik moet bekennen dat ze een goed argument heeft. Ben eenmaal een vrijgezelle man, er zijn genoeg kratenartikels over ellende hierover geschreven.
Ik zie het, mede ook door de scenario’s die hierboven zijn geschreven, dan ook somber in hoe de toekomst zal gaan.
Wat is dit nou voor een onzin.quote:
Na een super dag te hebben gehad met A, op het einde het gesprek toch durven aan te gaan.
Ex is van mening dat door het verleden ze liever niet heeft dat er vaste dagen komen. Waarom werd mij niet echt duidelijk gemaakt. “Ze moet ook met vriendinnetjes kunnen spelen”. Toen ik voorstelde dat het prima is als ze bij mij komen spelen, begon ze te lachen en keek mij onnozel aan. “Alsof moeders het prima vinden dat hun dochter bij een vreemde man gaan spelen.” Was haar reactie erop.
Ik was toen helemaal verbouwereerd, klapte helemaal dicht. Ze sloot de deur en dat was dat.
Ik moet bekennen dat ze een goed argument heeft. Ben eenmaal een vrijgezelle man, er zijn genoeg kratenartikels over ellende hierover geschreven.
Ik zie het, mede ook door de scenario’s die hierboven zijn geschreven, dan ook somber in hoe de toekomst zal gaan.
Ze heeft nog niet de schijn van een goed argument.quote:
Na een super dag te hebben gehad met A, op het einde het gesprek toch durven aan te gaan.
Ex is van mening dat door het verleden ze liever niet heeft dat er vaste dagen komen. Waarom werd mij niet echt duidelijk gemaakt. “Ze moet ook met vriendinnetjes kunnen spelen”. Toen ik voorstelde dat het prima is als ze bij mij komen spelen, begon ze te lachen en keek mij onnozel aan. “Alsof moeders het prima vinden dat hun dochter bij een vreemde man gaan spelen.” Was haar reactie erop.
Ik was toen helemaal verbouwereerd, klapte helemaal dicht. Ze sloot de deur en dat was dat.
Ik moet bekennen dat ze een goed argument heeft. Ben eenmaal een vrijgezelle man, er zijn genoeg kratenartikels over ellende hierover geschreven.
Ik zie het, mede ook door de scenario’s die hierboven zijn geschreven, dan ook somber in hoe de toekomst zal gaan.
Jij bent dadelijk geen vreemde man, maar de vader van het vriendinnetje. Als die voor het eerst komen spelen, vraag je de ouder die het kind haalt of brengt even binnen voor een kop thee of koffie en maakt kennis met elkaar. Einde 'vreemde man'.
Het is echt niet zo dat meisjes alleen bij hun vriendinnetje spelen als de moeder thuis is.
Ik weet alleen echt niet hoe ik erop moet reageren en wat nu te doen. Ik ken wel een paar namen van vriendinnetjes, maar dat is het dan ook.
Ik zit te denken om mijn ex een bericht te sturen dat ik A vrijdag op ga halen van school (normaal haal ik haar van huis op), en dan proberen te schooieren naar evt een vriendinnetje. Maargoed, geheid dat zij er ook zal staan waardoor er waarschijnlijk een conflict zal komen. Daar ben ik echt bang voor.
Dan doet ze dat maar, ze heeft geen poot om op te staan. Niet zo bang zijn voor haar.quote:
Dankjulliewel voor de reacties. Dat betekent veel voor mij. Ik vind het onderwerp zelf wel nog erg gevoelig. Je hoort en leest de meest vreemde verhalen over dit onderwerp dat er echt een beeld in mijn hoofd is ontstaan dat het echt not-done is.
Ik weet alleen echt niet hoe ik erop moet reageren en wat nu te doen. Ik ken wel een paar namen van vriendinnetjes, maar dat is het dan ook.
Ik zit te denken om mijn ex een bericht te sturen dat ik A vrijdag op ga halen van school (normaal haal ik haar van huis op), en dan proberen te schooieren naar evt een vriendinnetje. Maargoed, geheid dat zij er ook zal staan waardoor er waarschijnlijk een conflict zal komen. Daar ben ik echt bang voor.
Want je woont op een kwartier rijden.
Waarom moet ze perse een vriendinnetje mee eigenlijk? Ik zou het gewoon natuurlijk laten verlopen.
Ik zou mijn 8 of 9 jarige dochter niet zomaar bij een vreemde man vanaf het schoolplein in zijn auto laten stappen.quote:Op maandag 16 juni 2025 09:01 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Ze heeft nog niet de schijn van een goed argument.
Jij bent dadelijk geen vreemde man, maar de vader van het vriendinnetje. Als die voor het eerst komen spelen, vraag je de ouder die het kind haalt of brengt even binnen voor een kop thee of koffie en maakt kennis met elkaar. Einde 'vreemde man'.
Het is echt niet zo dat meisjes alleen bij hun vriendinnetje spelen als de moeder thuis is.
Niet bij een vreemde man. Wel samen met een vriendinnetje bij de vader van het vriendinnetje in de auto.quote:
[..]
Ik zou mijn 8 of 9 jarige dochter niet zomaar bij een vreemde man vanaf het schoolplein in zijn auto laten stappen.
Het is de vader van het vriendinnetje van je dochter. Eens moet toch de eerste keer zijn dat je die vader ontmoet?quote:
[..]
Ik zou mijn 8 of 9 jarige dochter niet zomaar bij een vreemde man vanaf het schoolplein in zijn auto laten stappen.
Of moeder, als het altijd de vader is die op het schoolplein is en de moeder 'nooit'.
Op een kwartier rijden, bij een man die ik niet ken? Nee.quote:
[..]
Het is de vader van het vriendinnetje van je dochter. Eens moet toch de eerste keer zijn dat je die vader ontmoet?
Ik zou zelf brengen en halen. En daar een kop koffie als kennismaking doen.
Maar dan moet je als ouder natuurlijk wel een auto tot je beschikking hebben om je kind te brengen.
Maar zomaar in de auto stappen bij een vreemde man? Nee.
Doe je dat ook als de moeder op een kwartier rijden woont?quote:
[..]
Op een kwartier rijden, bij een man die ik niet ken? Nee.
Ik zou zelf brengen en halen. En daar een kop koffie als kennismaking doen.
Maar dan moet je als ouder natuurlijk wel een auto tot je beschikking hebben om je kind te brengen.
Maar zomaar in de auto stappen bij een vreemde man? Nee.
Ik rijd ook het liefste zelf, maar dat heeft niks met man/vrouw te maken.
Dat is toch een vreemde man? Hij ziet zijn kind eens per twee weken in het weekend. Hoe moet ik als ouder die man kennen dan?quote:
[..]
Niet bij een vreemde man. Wel samen met een vriendinnetje bij de vader van het vriendinnetje in de auto.
Ik begrijp sws niet waarom er perse een vriendinnetje mee moet.
Laat het gewoon organisch verlopen. En niet "proberen te schooieren naar evt een vriendinnetje".
Sws niet bij vreemde mensen in de auto stappen. Man of vrouw maakt niet uit. Dat is toch wat iedereen zijn kind meegeeft?quote:
[..]
Doe je dat ook als de moeder op een kwartier rijden woont?
Ik rijd ook het liefste zelf, maar dat heeft niks met man/vrouw te maken.
Al is er een grote kans dat als het vriendinnen zijn en ze vaker samen spelen, dat die moeder (of de zorgende ouder om het correct te zeggen) mij wel bekend is, en in mijn telefoon staat.
Je bent toch zelf op dat schoolplein om je kind te begeleiden?quote:
[..]
Sws niet bij vreemde mensen in de auto stappen. Man of vrouw maakt niet uit. Dat is toch wat iedereen zijn kind meegeeft?
Al is er een grote kans dat als het vriendinnen zijn en ze vaker samen spelen, dat die moeder (of de zorgende ouder om het correct te zeggen) mij wel bekend is, en in mijn telefoon staat.
Het is toch niet dat ze uit school komen en bij een random ouder in de auto stappen zonder dat je het weet.
Dat sowieso 100%. Daar viel ik ook over. Dat komt vanzelf een keer. Je hoeft dat nu bij de eerste keer niet meteen die kant op te sturen. En ik hoop ook niet dat dat zo tegen ex gezegd is, want dan snap ik haar reactie wel.quote:
[..]
Dat is toch een vreemde man? Hij ziet zijn kind eens per twee weken in het weekend. Hoe moet ik als ouder die man kennen dan?
Ik begrijp sws niet waarom er perse een vriendinnetje mee moet.
Laat het gewoon organisch verlopen. En niet "proberen te schooieren naar evt een vriendinnetje".
Ik ken die man toch helemaal niet? En mijn dochter ook niet. Ze kan niet eens zelfstandig naar huis, als ze het daar niet leuk vindt. Bovendien hebben 8 of 9 jarigen vaak helemaal geen telefoon, als ze weg zou willen.quote:
[..]
Je bent toch zelf op dat schoolplein om je kind te begeleiden?
Het is toch niet dat ze uit school komen en bij een random ouder in de auto stappen zonder dat je het weet.
Heh? Dat hebben/kunnen jongere kinderen toch ook niet? Je wisselt toch gegevens uit met die ouder?quote:
[..]
Ik ken die man toch helemaal niet? En mijn dochter ook niet. Ze kan niet eens zelfstandig naar huis, als ze het daar niet leuk vindt. Bovendien hebben 8 of 9 jarigen vaak helemaal geen telefoon, als ze weg zou willen.
Als ze de eerste keer bij iemand gaan spelen kennen ze die ouder(s) toch ook niet?
Denk je echt zo moeilijk of doe je het er om?
9 jarigen gaan hier ook wel zelfstandig naar huis, als ze elkaar goed kennen en het is dichtbij.quote:
[..]
Heh? Dat hebben/kunnen jongere kinderen toch ook niet? Je wisselt toch gegevens uit met die ouder?
Als ze de eerste keer bij iemand gaan spelen kennen ze die ouder(s) toch ook niet?
Denk je echt zo moeilijk of doe je het er om?
Maar goed, ik begrijp dat jij het anders ziet.
Ik zou mijn kind ieg niet bij een vreemde man in de auto zetten die aan het schooieren naar evt een vriendinnetje is.
Dat schooieren, wat ik ook nogal een vreemd iets vind, stond niet in de eerste post.quote:
[..]
Dat is toch een vreemde man? Hij ziet zijn kind eens per twee weken in het weekend. Hoe moet ik als ouder die man kennen dan?
Ik begrijp sws niet waarom er perse een vriendinnetje mee moet.
Laat het gewoon organisch verlopen. En niet "proberen te schooieren naar evt een vriendinnetje".
Hoe ik het zie: ik ben zelf op het schoolplein om mijn kind op te halen. Mijn kind komt met vriendinnetje bij me om te vragen of ze bij vriendinnetje mag spelen. Ik vraag of de vader of moetder van het vriendinnetje dat goed vindt, en loop samen met de meiden even naar de andere ouder toe. Daar wisselen we telefoonnummers en adres uit en spreken we af hoe laat ik mijn kind weer kom halen. Alleen bij een heel unheimisch gevoel zou ik dan een uitvlucht zoeken, maar anders vertrouw ik mijn kind, het vriendinnetje en de andere ouder en gaat mijn kind gewoon mee.
Zo ging het bij mijn kind altijd. En ja, daar waren dan wel eens ouders die je nog niet kende. Maar ja, er waren ook ouders die mij of mijn man niet kenden en die hun kind toch meegaven aan mij of mijn man.
Dan loopt het dus organisch. En niet zoals de betreffende user het nu beschrijft.quote:
[..]
Dat schooieren, wat ik ook nogal een vreemd iets vind, stond niet in de eerste post.
Hoe ik het zie: ik ben zelf op het schoolplein om mijn kind op te halen. Mijn kind komt met vriendinnetje bij me om te vragen of ze bij vriendinnetje mag spelen. Ik vraag of de vader of moetder van het vriendinnetje dat goed vindt, en loop samen met de meiden even naar de andere ouder toe. Daar wisselen we telefoonnummers en adres uit en spreken we af hoe laat ik mijn kind weer kom halen. Alleen bij een heel unheimisch gevoel zou ik dan een uitvlucht zoeken, maar anders vertrouw ik mijn kind, het vriendinnetje en de andere ouder en gaat mijn kind gewoon mee.
Zo ging het bij mijn kind altijd. En ja, daar waren dan wel eens ouders die je nog niet kende. Maar ja, er waren ook ouders die mij of mijn man niet kenden en die hun kind toch meegaven aan mij of mijn man.
Dat deed hij in eerste instantie niet.quote:
[..]
Dan loopt het dus organisch. En niet zoals de betreffende user het nu beschrijft.
Ik denk dat hij best een onzekere man is in de relatie naar zijn dochter, omdat hij haar nog vrij weinig ziet en de moeder dat maar al te graag zo in stand houdt. Hij heeft zeker nog wat te leren, maar het bij hem thuis laten spelen van zijn dochter met een vriendinnetje lijkt me alleen maar een stap in de goede richting. En met een korte kennismaking op het schoolplein en uitwisseling van adres en telefoonnummers ben je al een aardig eind op weg. Je moet ergens beginnen om een ander te vertrouwen.
Lees dit nog eens:quote:
[..]
Dat deed hij in eerste instantie niet.
Ik denk dat hij best een onzekere man is in de relatie naar zijn dochter, omdat hij haar nog vrij weinig ziet en de moeder dat maar al te graag zo in stand houdt. Hij heeft zeker nog wat te leren, maar het bij hem thuis laten spelen van zijn dochter met een vriendinnetje lijkt me alleen maar een stap in de goede richting. En met een korte kennismaking op het schoolplein en uitwisseling van adres en telefoonnummers ben je al een aardig eind op weg. Je moet ergens beginnen om een ander te vertrouwen.
Waarom gaat hij zijn dochter niet sws wat vaker van school ophalen, zodat hij die andere ouders ook leert kennen? Hij doet dat kennelijk helemaal nooit.quote:Ik zit te denken om mijn ex een bericht te sturen dat ik A vrijdag op ga halen van school (normaal haal ik haar van huis op), en dan proberen te schooieren naar evt een vriendinnetje.
Nu komt het over alsof hij haar van school haalt omdat er een vriendinnetje mee moet.
Vind dit echt een naar gevoel geven.
Ook enkel als ik die mensen goed ken. Ja, een keer moet de eerste keer zijn, maar dat is dan niet vanaf het schoolplein in hun auto.quote:
[..]
Niet bij een vreemde man. Wel samen met een vriendinnetje bij de vader van het vriendinnetje in de auto.
Mijn dochters spelen weleens bij andere huishoudens, maar die mensen ken ik dan goed.
Van de moeder van het dochtertje van Pillow is het een onzinnig argument. Ze kan ook prima vriendinnetjes maken bij Pillow in de buurt.
Inderdaad.quote:
[..]
Lees dit nog eens:
[..]
Waarom gaat hij zijn dochter niet sws wat vaker van school ophalen, zodat hij die andere ouders ook leert kennen? Hij doet dat kennelijk helemaal nooit.
Nu komt het over alsof hij haar van school haalt omdat er een vriendinnetje mee moet.
Vind dit echt een naar gevoel geven.
En los daarvan: hij ziet zijn dochter al zo weinig. Juist dan is één op één tijd erg belangrijk.
Ik heb al aangegeven dat ik dat schooieren ook een vreemd iets vind. Ik denk wel te snappen waar het vandaan komt, maar daar moet hij zelf aan werken.quote:
[..]
Lees dit nog eens:
[..]
Waarom gaat hij zijn dochter niet sws wat vaker van school ophalen, zodat hij die andere ouders ook leert kennen? Hij doet dat kennelijk helemaal nooit.
Nu komt het over alsof hij haar van school haalt omdat er een vriendinnetje mee moet.
Vind dit echt een naar gevoel geven.
Het ging in eerste instantie puur om het in de auto stappen bij de vader van een vriendinnetje.
Verstandig als hij haar eens wat vaker van school ophaalt en op die manier de andere ouders wat beter leert kennen. Maar dan nog: stel dat je altijd de moeder van een bepaald vriendinnetje ziet, en net de dag dat ze samen bij het vriendinnetje gaan spelen komt de vader haar ophalen. Hoezo is dat dan ineens een probleem?
Ik denk dat het juist óók belangrijk is dat het een meer gewone situatie wordt. Dus niet maar soms en dan uitsluitend een-op-een omdat ze elkaar al zo weinig zien. Hij wil zelf zijn kind ook vaker zien en dan horen vriendinnetjes die komen spelen daar gewoon bij. En ook dat zij bij een vriendinnetje gaat spelen, ook als hij haar eigenlijk op zou halen. Dan doet hij dat later bij het vriendinnetje.quote:
[..]
Inderdaad.
En los daarvan: hij ziet zijn dochter al zo weinig. Juist dan is één op één tijd erg belangrijk.
Mijn ervaring als niet-gescheiden ouder is dat je regelmatig je levenskeuzes in heroverweging neemt vanwege je gezin. Zo ben ik ooit van carrière veranderd om meer tijd met mijn kinderen door te kunnen brengen. Als je een partner hebt, heb je iemand met wie je hiermee van gedachten kunt wisselen, iemand die je een spiegel voorhoudt of - wat natuurlijk niet altijd leuk is - van je eist dat je een compromis sluit. Het lijkt me zwaar als gescheiden ouder om het allemaal zelf te moeten bedenken..
Iemand die je advies geeft, kan je ook meehelpen om dit bespreekbaar te maken bij je ex. Ik snap haar heel goed: zij zal het welzijn van het kind voorop stellen. Als je vandaaruit met haar het gesprek aangaat, ontstaat er misschien wél een opening. Als zij zich bijvoorbeeld zorgen maakt om ritme en regelmaat, dan zul je haar het vertrouwen moeten geven dat je dat met een aangepaste regeling kunt bieden. Omdat je nogal onzeker overkomt en je plan niet heel doordacht klinkt, kan ik me voorstellen dat je haar er niet mee overtuigt. Maar dat kan veranderen als je een beter, realistisch plan voorstelt waarin je haar zorgen serieus neemt. En misschien heb je hier meerdere goede gesprekken met elkaar voor nodig. Het is niet niks, maar je wens om meer tijd met je dochter door te brengen is legitiem en is ook in het belang van je dochter.
Ik denk dat zoiets natuurlijk moet groeien. Ik zou eerst gaan voor één op één tijd met dochter. En bv. spelen met leeftijdsgenootjes kan ook als je naar de speeltuin gaat, naar de Ballorig of weet ik wat. Misschien kan hij dan ook wat contact maken met andere ouders.quote:
Ik denk dat het juist óók belangrijk is dat het een meer gewone situatie wordt. Dus niet maar soms en dan uitsluitend een-op-een omdat ze elkaar al zo weinig zien. Hij wil zelf zijn kind ook vaker zien en dan horen vriendinnetjes die komen spelen daar gewoon bij. En ook dat zij bij een vriendinnetje gaat spelen, ook als hij haar eigenlijk op zou halen. Dan doet hij dat later bij het vriendinnetje.
Nu komt het allemaal wat geforceerd over eigenlijk. En dat allemaal omdat de moeder van dochter het als smoes gebruikt om de omgangsregeling voor hem niet uit te willen breiden.
Ik snap wel dat ze gezien de historie huiverig is, maar dit was natuurlijk wel een hele slechte smoes.
Alle tijd die hij nu doorbrengt met dochter is een-op-een. Dus dat gaat op zich wel. Hij gaat ook met haar naar speeltuinen ofzo, want hij legde ook al uit dat hij daar probeert contacten op te doen, maar dat dat niet zo lukt. Ik denk dat hij misschien sociaal niet zo handig is en daarom de aansluiting wat moeilijker is. Ik vind het voorstel van @Claudia_x daarom ook erg goed: zoek begeleiding bij het opbouwen van een andere band met dochter en haar sociale kring.quote:
[..]
Ik denk dat zoiets natuurlijk moet groeien. Ik zou eerst gaan voor één op één tijd met dochter. En bv. spelen met leeftijdsgenootjes kan ook als je naar de speeltuin gaat, naar de Ballorig of weet ik wat. Misschien kan hij dan ook wat contact maken met andere ouders.
Nu komt het allemaal wat geforceerd over eigenlijk. En dat allemaal omdat de moeder van dochter het als smoes gebruikt om de omgangsregeling voor hem niet uit te willen breiden.
Ik snap wel dat ze gezien de historie huiverig is, maar dit was natuurlijk wel een hele slechte smoes.
Maar bottomline was dat er hier keihard werd gesteld dat men het kind niet in laat stappen bij een vreemde man, en dat vond en vind ik echt veel te kort door de bocht. Er zitten hier wat haken en ogen aan, maar die hebben in mijn ogen een andere grondslag en ik vind het frame 'vreemde man' niet kloppend bij de vader van een vriendinnetje. En ik bedenk me dan ook altijd maar dat mijn man, de vader van mijn kind, voor andere ouders ook 'een vreemde man' is. Hoe ik, maar ook hij zelf, het zou vinden als een vriendinnetje daar nooit bij in had mogen stappen omdat hij een vreemde man is.
Waar ik altijd een beetje bang voor ben, is het 'zwarte gat' nadat de kinderen uit huis zijn. Ik ben dan al eind vijftig, misschien wel begin zestig.quote:
Mijn ervaring als niet-gescheiden ouder is dat je regelmatig je levenskeuzes in heroverweging neemt vanwege je gezin. Zo ben ik ooit van carrière veranderd om meer tijd met mijn kinderen door te kunnen brengen. Als je een partner hebt, heb je iemand met wie je hiermee van gedachten kunt wisselen, iemand die je een spiegel voorhoudt of - wat natuurlijk niet altijd leuk is - van je eist dat je een compromis sluit. Het lijkt me zwaar als gescheiden ouder om het allemaal zelf te moeten bedenken..
En dan?
Twee oudste zijn er ongeveer de helft van de tijd, jongste ook. Soms heb ik drie kinderen in huis, soms twee, soms één en soms geen. De moeder van de jongste heeft aangegeven dat ze het niet meer trekt en wil graag de omgangsregeling aanpassen naar twee weekenden per maand bij haar en de rest bij mij. Hij heeft helaas wat problemen, waardoor de zorg voor hem heel intensief is en hij maar beperkt naar de opvang kan.
Mijn leven is daar ook wel op afgestemd. Eigen onderneming heb ik verkocht. Geld geïnvesteerd in vastgoed, aandelen, een tweetal start-ups, waar ik wel adviseer en wat help, maar beperkt en op afstand. Sociale contacten zijn een beetje gereduceerd tot mensen die begrijpen dat je met kinderen nog weleens met handen en voeten gebonden bent.
Mijn hobby is vooral fietsen (racefiets, gravel, mountainbike). Ik doe dat vooral alleen en zodoende is het prima te plannen. Ook vaak op Zwift (indoor in de garage) als dat beter uitkomt.
Ik heb er wel vrede meegenomen dat weekenden weg met vrienden/bekenden, veel vakanties e.d. er niet echt meer in zitten.
Begeleiding zoeken lijkt me prima. Waarschijnlijk al ook dan het devies wel zijn om het geleidelijk op te bouwen en niet te gaan forceren. Nu vrijdag dochter op gaan halen en een vrijwilliger zoeken om als vriendinnetje mee te gaan, lijkt me forceren.quote:
[..]
Alle tijd die hij nu doorbrengt met dochter is een-op-een. Dus dat gaat op zich wel. Hij gaat ook met haar naar speeltuinen ofzo, want hij legde ook al uit dat hij daar probeert contacten op te doen, maar dat dat niet zo lukt. Ik denk dat hij misschien sociaal niet zo handig is en daarom de aansluiting wat moeilijker is. Ik vind het voorstel van @:Claudia_X daarom ook erg goed: zoek begeleiding bij het opbouwen van een andere band met dochter en haar sociale kring.
Maar bottomline was dat er hier keihard werd gesteld dat men het kind niet in laat stappen bij een vreemde man, en dat vond en vind ik echt veel te kort door de bocht. Er zitten hier wat haken en ogen aan, maar die hebben in mijn ogen een andere grondslag en ik vind het frame 'vreemde man' niet kloppend bij de vader van een vriendinnetje. En ik bedenk me dan ook altijd maar dat mijn man, de vader van mijn kind, voor andere ouders ook 'een vreemde man' is. Hoe ik, maar ook hij zelf, het zou vinden als een vriendinnetje daar nooit bij in had mogen stappen omdat hij een vreemde man is.
De vader van een vriendinnetje van mijn dochters is een vreemde zolang ik hem niet ken. Het is geen willekeurige vreemde op straat, maar wel iemand die je niet kent of in elk geval niet goed kent.
Ik ben niet bang voor een zwart gat, want ik heb een rijk leven. Maar oh wat kijk ik tegen dat moment op! Natuurlijk gun ik het mijn kinderen ook om een eigen leven op te bouwen, maar ik zal het gezinsleven verschrikkelijk missen. De mensen die hier benadrukken dat de tijd NU is om er voor je dochter van 8 te zijn, hebben helemaal gelijk.quote:
[..]
Waar ik altijd een beetje bang voor ben, is het 'zwarte gat' nadat de kinderen uit huis zijn. Ik ben dan al eind vijftig, misschien wel begin zestig.
Mooi om te horen hoe je je kinderen prioriteert.quote:Mijn leven is daar ook wel op afgestemd. Eigen onderneming heb ik verkocht. Geld geïnvesteerd in vastgoed, aandelen, een tweetal start-ups, waar ik wel adviseer en wat help, maar beperkt en op afstand. Sociale contacten zijn een beetje gereduceerd tot mensen die begrijpen dat je met kinderen nog weleens met handen en voeten gebonden bent.
Mijn hobby is vooral fietsen (racefiets, gravel, mountainbike). Ik doe dat vooral alleen en zodoende is het prima te plannen. Ook vaak op Zwift (indoor in de garage) als dat beter uitkomt.
Ik heb er wel vrede meegenomen dat weekenden weg met vrienden/bekenden, veel vakanties e.d. er niet echt meer in zitten.
Dit is wel het idee. Op het moment ken ik alleen maar vriendinnetjes van naam, maar dat is dan ook alles.quote:
[..]
Dat deed hij in eerste instantie niet.
Ik denk dat hij best een onzekere man is in de relatie naar zijn dochter, omdat hij haar nog vrij weinig ziet en de moeder dat maar al te graag zo in stand houdt. Hij heeft zeker nog wat te leren, maar het bij hem thuis laten spelen van zijn dochter met een vriendinnetje lijkt me alleen maar een stap in de goede richting. En met een korte kennismaking op het schoolplein en uitwisseling van adres en telefoonnummers ben je al een aardig eind op weg. Je moet ergens beginnen om een ander te vertrouwen.
We ondernemen best aardig wat dingen, hele dagen thuis doorbrengen gebeurd vrijwel niet. Het is wel altijd 1 op 1. Ik zou graag eens zien hoe ze is met vriendinnetjes erbij. Daarnaast, veel dingen wil ze sinds kort niet meer doen, omdat ze dat alleen wil als een vriendinnetje mee kan. Speeltuin, kinderboerderij, trampoline springen, zwemmen, wat dan ook. Dan zegt ze tegen mij ''kan je die en die moeder niet bellen?''. Het enige wat ik dan kan zeggen is: ik ga het proberen het telefoonnummer aan je moeder te vragen. Maar van mijn ex hoef ik niet zoveel te verwachten op dat gebied.
Dus, ik zit op dat punt ook een beetje met mijn handen in mijn haar. Hoe kom ik in vredesnaam in contact met die ouders. Daarom ook dat ik nu -tegen de regels in- haar van school wil ophalen, in de hoop om dan in contact te komen met anderen. Maar ik durf niet zomaar op mensen af te stappen, afgezien ik geen idee heb wie-wie nou is.
Natuurlijk ga ik niet zomaar een vriendinnetje meenemen. Nee, juist omdat ik als de dood ben van het stigma, wil ik ook een goede ontmoeting/contact met de ouders hebben. Het hoeft ook niet in mijn huis, maar een speeltuintje, oid. En dan de hoop dat de vader/moeder ook mee wil om met hun te praten over school, kinderen, opvoeden, whatever. In ieder geval onderwerpen die ik nou niet bij mijn vrienden kwijt kan.
Het wordt binnenkort zomervakantie. Ik zou het geweldig vinden om dan 1 a 2 ouders/vriendinnetjes te kennen om met haar/hun dan een (middag)dagje ergens naartoe te gaan.
Dat is helemaal prima, de ouder is meer dan welkom. Desnoods rij ik met mijn dochter apart naar een openbare plek waar ze kunnen spelen. Maar hoe ik de eerste stap in die richting kan zetten, geen idee. Vandaar dat ik vrijdag naar school wil gaan. Het is niet dat er een vriendinnetje mee MOET, maar uberhaupt mijn gezicht laten zien en een handje schudden met iemand zal al heel wat voor mij betekenen.quote:
[..]
Op een kwartier rijden, bij een man die ik niet ken? Nee.
Ik zou zelf brengen en halen. En daar een kop koffie als kennismaking doen.
Maar dan moet je als ouder natuurlijk wel een auto tot je beschikking hebben om je kind te brengen.
Maar zomaar in de auto stappen bij een vreemde man? Nee.
Heb je wel gezag over je dochter? Ga je mee naar oudergesprekken op school? Weet je wie haar juf is op school? Misschien kun je het daar bespreken en kunnen ze je helpen dat ze kan afspreken met vriendinnetjes als ze bij jou is.
Sowieso zou ik als ik jou was me hier niet bij neerleggen, is mediaton een idee, in het belang van jullie dochter?
Ik zou niet weten waar ik hiervoor hulp zou kunnen inschakelen. Ik heb mijn psych, maar die kan mij ook niet echt verder helpen met die vraag. Ik probeer wel dingen te zoeken als ''hulp'' bijeenkomsten voor gescheiden ouders, opvoeden, etc, maar ik kan niks buiten de randstad vinden. Of ik zoek totaal verkeerd, dat kan ook.quote:
@:_pillow_, kun je geen professionele, praktische steun hierbij zoeken? Je lijkt vast te zitten in denken vanuit de huidige situatie, maar die zou je misschien wel kunnen veranderen.
Mijn ervaring als niet-gescheiden ouder is dat je regelmatig je levenskeuzes in heroverweging neemt vanwege je gezin. Zo ben ik ooit van carrière veranderd om meer tijd met mijn kinderen door te kunnen brengen. Als je een partner hebt, heb je iemand met wie je hiermee van gedachten kunt wisselen, iemand die je een spiegel voorhoudt of - wat natuurlijk niet altijd leuk is - van je eist dat je een compromis sluit. Het lijkt me zwaar als gescheiden ouder om het allemaal zelf te moeten bedenken..
Iemand die je advies geeft, kan je ook meehelpen om dit bespreekbaar te maken bij je ex. Ik snap haar heel goed: zij zal het welzijn van het kind voorop stellen. Als je vandaaruit met haar het gesprek aangaat, ontstaat er misschien wél een opening. Als zij zich bijvoorbeeld zorgen maakt om ritme en regelmaat, dan zul je haar het vertrouwen moeten geven dat je dat met een aangepaste regeling kunt bieden. Omdat je nogal onzeker overkomt en je plan niet heel doordacht klinkt, kan ik me voorstellen dat je haar er niet mee overtuigt. Maar dat kan veranderen als je een beter, realistisch plan voorstelt waarin je haar zorgen serieus neemt. En misschien heb je hier meerdere goede gesprekken met elkaar voor nodig. Het is niet niks, maar je wens om meer tijd met je dochter door te brengen is legitiem en is ook in het belang van je dochter.
Ik vind het erg knap van je dat je ''het roer'' om hebt gegooid. Daar heb ik wel bewondering voor. Ook mooi dat je in al die drukte toch nog momentjes voor jezelf en je hobby kan vinden.quote:
[..]
Waar ik altijd een beetje bang voor ben, is het 'zwarte gat' nadat de kinderen uit huis zijn. Ik ben dan al eind vijftig, misschien wel begin zestig.
En dan?
Twee oudste zijn er ongeveer de helft van de tijd, jongste ook. Soms heb ik drie kinderen in huis, soms twee, soms één en soms geen. De moeder van de jongste heeft aangegeven dat ze het niet meer trekt en wil graag de omgangsregeling aanpassen naar twee weekenden per maand bij haar en de rest bij mij. Hij heeft helaas wat problemen, waardoor de zorg voor hem heel intensief is en hij maar beperkt naar de opvang kan.
Mijn leven is daar ook wel op afgestemd. Eigen onderneming heb ik verkocht. Geld geïnvesteerd in vastgoed, aandelen, een tweetal start-ups, waar ik wel adviseer en wat help, maar beperkt en op afstand. Sociale contacten zijn een beetje gereduceerd tot mensen die begrijpen dat je met kinderen nog weleens met handen en voeten gebonden bent.
Mijn hobby is vooral fietsen (racefiets, gravel, mountainbike). Ik doe dat vooral alleen en zodoende is het prima te plannen. Ook vaak op Zwift (indoor in de garage) als dat beter uitkomt.
Ik heb er wel vrede meegenomen dat weekenden weg met vrienden/bekenden, veel vakanties e.d. er niet echt meer in zitten.
Het zwarte gat herken ik wel. Hopen maar dat ze in de buurt zullen blijven zodat jullie elkaar regelmatig kunnen zien, meer kan je niet doen.
Dat van de juf klinkt als een goed idee. Het is alleen nog een aardige drempel om zoiets te sprake te brengen. Ik zou ook eerlijk gezegd niet echt weten of een juf daadwerkelijk iets zou kunnen betekenen, die gaan niet over buitenschoolse activiteiten. Verder wordt alles via mijn ex gecommuniceerd. Ik krijg wel haar rapport te zien, die neemt ze altijd vol trots mee.quote:
Pillow, ik heb het idee dat je in een vechtscheiding zit en je ex over de rug van jullie kind macht probeert te houden, en als ze kans krijgt zie je je dochter helemaal niet meer.
Heb je wel gezag over je dochter? Ga je mee naar oudergesprekken op school? Weet je wie haar juf is op school? Misschien kun je het daar bespreken en kunnen ze je helpen dat ze kan afspreken met vriendinnetjes als ze bij jou is.
Sowieso zou ik als ik jou was me hier niet bij neerleggen, is mediaton een idee, in het belang van jullie dochter?
Ik zou dan dat gewoon als doel stellen. Sowieso is het goed als ook jij contact hebt met de school, niet enkel in "officiële" gesprekken en ouderavonden.quote:
[..]
Dat is helemaal prima, de ouder is meer dan welkom. Desnoods rij ik met mijn dochter apart naar een openbare plek waar ze kunnen spelen. Maar hoe ik de eerste stap in die richting kan zetten, geen idee. Vandaar dat ik vrijdag naar school wil gaan. Het is niet dat er een vriendinnetje mee MOET, maar uberhaupt mijn gezicht laten zien en een handje schudden met iemand zal al heel wat voor mij betekenen.
Als je gezag hebt, want daar geef je geen antwoord op, een gesprekje met juf kunnen aanvragen en daarin aangeven dat je graag wat meer aanwezig bent in het leven van je dochter. Je zou kunnen vragen of zij jouw telefoonnummer zou willen geven aan de ouders van een of twee meisjes waar je dochter het meeste contact mee heeft. Juf mag jouw geen nummers geven, maar ze mag wel op jouw verzoek jouw nummer doorgeven.quote:
[..]
Dat van de juf klinkt als een goed idee. Het is alleen nog een aardige drempel om zoiets te sprake te brengen. Ik zou ook eerlijk gezegd niet echt weten of een juf daadwerkelijk iets zou kunnen betekenen, die gaan niet over buitenschoolse activiteiten. Verder wordt alles via mijn ex gecommuniceerd. Ik krijg wel haar rapport te zien, die neemt ze altijd vol trots mee.
Dank je wel.quote:
[..]
Ik vind het erg knap van je dat je ''het roer'' om hebt gegooid. Daar heb ik wel bewondering voor. Ook mooi dat je in al die drukte toch nog momentjes voor jezelf en je hobby kan vinden.
Het zwarte gat herken ik wel. Hopen maar dat ze in de buurt zullen blijven zodat jullie elkaar regelmatig kunnen zien, meer kan je niet doen.
Ze hoeven van mij dan niet elke dag op de koffie te komen. Maar is meer dat als ik het vergelijk met nu dat ik dan veel meer tijd voor mezelf ga hebben. Die zal ik toch moeten zien te vullen.
Al zal zoiets misschien wel geleidelijk gaan. Kleine kinderen worden vanzelf pubers die naar vrienden gaan, buiten hangen, etc.
Ik heb eerlijk gezegd moeten googelen naar het punt over gezag. Naar mijn idee heb ik wel nog steeds gezagquote:
[..]
Als je gezag hebt, want daar geef je geen antwoord op, een gesprekje met juf kunnen aanvragen en daarin aangeven dat je graag wat meer aanwezig bent in het leven van je dochter. Je zou kunnen vragen of zij jouw telefoonnummer zou willen geven aan de ouders van een of twee meisjes waar je dochter het meeste contact mee heeft. Juf mag jouw geen nummers geven, maar ze mag wel op jouw verzoek jouw nummer doorgeven.
Dat van het telefoonnummer zou ik wel kunnen doen, ja. Alle beetjes helpen wel een beetje.
Na afloop van de schooldag zijn ouders vaak welkom om even met hun kind de klas in te gaan en de werkjes te bekijken. En de plek waar je dochter zit etc. Dan ontmoet je de juf vanzelf wel.
Als je ooit gezag hebt verkregen en dat is naderhand ingetrokken, dan zou je daar toch wel iets van gemerkt moeten hebben. Dat kan volgens mij enkel via de rechter.quote:
[..]
Ik heb eerlijk gezegd moeten googelen naar het punt over gezag. Naar mijn idee heb ik wel nog steeds gezag
Dat van het telefoonnummer zou ik wel kunnen doen, ja. Alle beetjes helpen wel een beetje.
Een ambulant begeleider. Bijvoorbeeld via de WMO van je gemeente.quote:
[..]
Ik zou niet weten waar ik hiervoor hulp zou kunnen inschakelen. Ik heb mijn psych, maar die kan mij ook niet echt verder helpen met die vraag. Ik probeer wel dingen te zoeken als ''hulp'' bijeenkomsten voor gescheiden ouders, opvoeden, etc, maar ik kan niks buiten de randstad vinden. Of ik zoek totaal verkeerd, dat kan ook.
Het is een onzinargument. Hier spelen vaak zat vriendinnetjes.quote:
Na een super dag te hebben gehad met A, op het einde het gesprek toch durven aan te gaan.
Ex is van mening dat door het verleden ze liever niet heeft dat er vaste dagen komen. Waarom werd mij niet echt duidelijk gemaakt. “Ze moet ook met vriendinnetjes kunnen spelen”. Toen ik voorstelde dat het prima is als ze bij mij komen spelen, begon ze te lachen en keek mij onnozel aan. “Alsof moeders het prima vinden dat hun dochter bij een vreemde man gaan spelen.” Was haar reactie erop.
Ik was toen helemaal verbouwereerd, klapte helemaal dicht. Ze sloot de deur en dat was dat.
Ik moet bekennen dat ze een goed argument heeft. Ben eenmaal een vrijgezelle man, er zijn genoeg kratenartikels over ellende hierover geschreven.
Ik zie het, mede ook door de scenario’s die hierboven zijn geschreven, dan ook somber in hoe de toekomst zal gaan.
Zo gaat dat volgens mij overal. Iig hier. Nou is het een klein dorp en kent iedereen elkaar eigenlijk wel. Maar toch.quote:
[..]
Dat schooieren, wat ik ook nogal een vreemd iets vind, stond niet in de eerste post.
Hoe ik het zie: ik ben zelf op het schoolplein om mijn kind op te halen. Mijn kind komt met vriendinnetje bij me om te vragen of ze bij vriendinnetje mag spelen. Ik vraag of de vader of moetder van het vriendinnetje dat goed vindt, en loop samen met de meiden even naar de andere ouder toe. Daar wisselen we telefoonnummers en adres uit en spreken we af hoe laat ik mijn kind weer kom halen. Alleen bij een heel unheimisch gevoel zou ik dan een uitvlucht zoeken, maar anders vertrouw ik mijn kind, het vriendinnetje en de andere ouder en gaat mijn kind gewoon mee.
Zo ging het bij mijn kind altijd. En ja, daar waren dan wel eens ouders die je nog niet kende. Maar ja, er waren ook ouders die mij of mijn man niet kenden en die hun kind toch meegaven aan mij of mijn man.
Zoals overal. Als je geregeld ter plekke bent ontstaan er vanzelf gesprekjes tijdens het wachten lijkt mij zo.quote:
Dus, ik zit op dat punt ook een beetje met mijn handen in mijn haar. Hoe kom ik in vredesnaam in contact met die ouders.
En ten aanzien van het afspreken: je dochter komt vanzelf naar je toe met de vraag of ze mag afspreken met die en die. Dan loop je samen naar de ouder die er is en overleg je over de vraag: bij wie? tot hoe laat? nummers uitwisselen indien nodig. En wat verder ter tafel komt.
Het is echt heel simpel.
Je kan gewoon aan de school vragen of ze ook richting jou willen communiceren.quote:
[..]
Dat van de juf klinkt als een goed idee. Het is alleen nog een aardige drempel om zoiets te sprake te brengen. Ik zou ook eerlijk gezegd niet echt weten of een juf daadwerkelijk iets zou kunnen betekenen, die gaan niet over buitenschoolse activiteiten. Verder wordt alles via mijn ex gecommuniceerd. Ik krijg wel haar rapport te zien, die neemt ze altijd vol trots mee.
En ik vind het eigenlijk onbestaanbaar dat je niet bij de oudergesprekken bent. Dat je er eens 1 mist, kan. Maar nooit aanwezig? Kan ook gewoon remote. Er zijn echt wel mogelijkheden voor. Als je meer betrokken wil zijn in het leven van jouw dochter hoort dat er ook bij. Denk ik dan zo.
Ik sluit me hier inderdaad bij aan. Haal je haar altijd op vrijdag op? Dan zou ik met je ex overleggen (!!) dat je dat graag vanaf nu op school doet. Het is een belangrijk onderdeel van haar leven, dus ook leuk voor jou om te zien. Leg er geen druk op, maar laat het gewoon gebeuren.quote:
En ga gewoon je kind eens ophalen van school, in overleg met haar moeder. Zonder druk dat er vriendinnetjes mee moeten.
Na afloop van de schooldag zijn ouders vaak welkom om even met hun kind de klas in te gaan en de werkjes te bekijken. En de plek waar je dochter zit etc. Dan ontmoet je de juf vanzelf wel.
Misschien wil ze nog even op het schoolplein spelen met een vriendinnetje over een paar weken en kun jij rustig een gesprekje aanknopen met de ouder van dat meisje. Na een tijdje hebben zij jou ook een paar keer gezien en voelt de grens om kinderen te laten spelen ook lager.
Bovendien kan het ook beginnen met dat jouw dochter bij een ander kind speelt, jij haar daar ophaalt en zo de ouders leert kennen.
Ik heb het idee dat je nu een beetje van nul naar honderd wil, maar ik denk dat dat ook een beetje tegen de haren van de ex in wrijft en het lijkt me verstandig om rustig haar vertrouwen ook te winnen. Wellicht vind je ex het in het begin fijn om haar samen van school te halen en haar dan met jou mee te laten gaan, in plaats van al je toekomstplannen en ideeën NU uit te willen voeren.
Je dochter voelt denk ik allang dat je graag met haar bent, en ik denk dat dat uiteindelijk het belangrijkste is.
Dit dus.quote:
[..]
Ik sluit me hier inderdaad bij aan. Haal je haar altijd op vrijdag op? Dan zou ik met je ex overleggen (!!) dat je dat graag vanaf nu op school doet. Het is een belangrijk onderdeel van haar leven, dus ook leuk voor jou om te zien. Leg er geen druk op, maar laat het gewoon gebeuren.
Misschien wil ze nog even op het schoolplein spelen met een vriendinnetje over een paar weken en kun jij rustig een gesprekje aanknopen met de ouder van dat meisje. Na een tijdje hebben zij jou ook een paar keer gezien en voelt de grens om kinderen te laten spelen ook lager.
Bovendien kan het ook beginnen met dat jouw dochter bij een ander kind speelt, jij haar daar ophaalt en zo de ouders leert kennen.
Ik heb het idee dat je nu een beetje van nul naar honderd wil, maar ik denk dat dat ook een beetje tegen de haren van de ex in wrijft en het lijkt me verstandig om rustig haar vertrouwen ook te winnen. Wellicht vind je ex het in het begin fijn om haar samen van school te halen en haar dan met jou mee te laten gaan, in plaats van al je toekomstplannen en ideeën NU uit te willen voeren.
Je dochter voelt denk ik allang dat je graag met haar bent, en ik denk dat dat uiteindelijk het belangrijkste is.
Met dit soort dingen is er wel een beetje een haal- en brengplicht, vind ik. Ja, zij is verplicht om hem te informeren. En ja, hij mag ook wel wat moeite doen natuurlijk om geïnformeerd te worden.quote:
[..]
Je kan gewoon aan de school vragen of ze ook richting jou willen communiceren.
En ik vind het eigenlijk onbestaanbaar dat je niet bij de oudergesprekken bent. Dat je er eens 1 mist, kan. Maar nooit aanwezig? Kan ook gewoon remote. Er zijn echt wel mogelijkheden voor. Als je meer betrokken wil zijn in het leven van jouw dochter hoort dat er ook bij. Denk ik dan zo.
Een vechtscheiding?quote:
Pillow, ik heb het idee dat je in een vechtscheiding zit en je ex over de rug van jullie kind macht probeert te houden, en als ze kans krijgt zie je je dochter helemaal niet meer.
Heb je wel gezag over je dochter? Ga je mee naar oudergesprekken op school? Weet je wie haar juf is op school? Misschien kun je het daar bespreken en kunnen ze je helpen dat ze kan afspreken met vriendinnetjes als ze bij jou is.
Sowieso zou ik als ik jou was me hier niet bij neerleggen, is mediaton een idee, in het belang van jullie dochter?
Ik weet dat niet hoor.
Meisje is inmiddels 9 ofzo. En sinds ze 1 is, zijn ze uit elkaar, dat is al 8 jaar.
Als ik alles zo bijeen puzzel.
En de vader heeft iets psychisch. Is opgenomen geweest. Of zat daar tegenaan. Maar iets zat psychologisch niet goed. (En dat kan hè, geen oordeel)
En hij wil zijn kind vanwege werk en vrienden, structureel niet meer dan 2 dagen in de 2 weken zien. Maar graag wel tussendoor. Als het hem uitkomt.
Deze casus lijkt me voor de moeder in kwestie ook wel heel lastig.
Het lijkt me geen vechtscheiding eigenlijk. Want de omgangsregeling is er ook kennelijk al jaren. Maar hij wil dat nu graag onofficieel anders.
Er zijn veel plekken waar je voor ondersteuning aan kunt kloppen. Dat maakt het wrang genoeg doorgaans moeilijk om te weten waar je moet zijn. Je kunt op zoek gaan naar opvoedondersteuning. Daarvoor kun je aankloppen bij de school van je kind, je gemeente of het ouder- en kindcentrum. Ook als zij je niet direct kunnen helpen, kunnen ze je wel doorverwijzen. Op deze website vind je veel ondersteuningsinformatie gericht op scheidingen.quote:
[..]
Ik zou niet weten waar ik hiervoor hulp zou kunnen inschakelen. Ik heb mijn psych, maar die kan mij ook niet echt verder helpen met die vraag. Ik probeer wel dingen te zoeken als ''hulp'' bijeenkomsten voor gescheiden ouders, opvoeden, etc, maar ik kan niks buiten de randstad vinden. Of ik zoek totaal verkeerd, dat kan ook.
Een andere optie is naar een maatschappelijk werker gaan of ondersteuningsinitiatieven in je omgeving zoeken. Een aardig startpunt is doorgaans de website van je gemeente.
Denk vooral na over waar je precies hulp bij zou willen. Als je vraagt om conflictbeslechting met je ex, dan krijg je een ander advies dan wanneer je meer grip wil krijgen op je eigen leven. Mijn idee zou zijn om je nu op het laatste te richten.
Op het moment heb ik nog geen reactie ontvangen van mijn ex op mijn bericht dat ik vrijdag ook langs school wil gaan. Rustig afwachten zit er niet bij, de avonden en vrije tijd zit ik mij suf te piekeren.
Het kan kloppen dat sommige vinden dat ik te snel ga. Om eerlijk te zijn heeft dit topic daar veel invloed op gehad, waardoor ik het gevoel gekregen heb dat ik een hele slechte vader ben en mijn dochter mij binnenkort niet meer wil zien. De reacties trek ik erg aan. Jullie bedoelen het ongetwijfeld goed, daar twijfel ik niet aan. Het boezemt mij echter wel angst in de toekomst, waardoor ik aan alles begin te twijfelen.
Waar ik eerst nog naar uit keek om dat ik mijn dochter weer kan zien, is omgedraaid in veel verdriet, schuldbesef en wanhoop. De chaos in mijn hoofd zorgt er momenteel voor dat ik dan ook helemaal geen planning heb voor komend weekend en ook echt niet meer weet wat te doen. De hitte helpt dan ook absoluut niet mee.
Moet je per sé wat doen dan?quote:
Dank allen voor de adviserende reacties.
Op het moment heb ik nog geen reactie ontvangen van mijn ex op mijn bericht dat ik vrijdag ook langs school wil gaan. Rustig afwachten zit er niet bij, de avonden en vrije tijd zit ik mij suf te piekeren.
Het kan kloppen dat sommige vinden dat ik te snel ga. Om eerlijk te zijn heeft dit topic daar veel invloed op gehad, waardoor ik het gevoel gekregen heb dat ik een hele slechte vader ben en mijn dochter mij binnenkort niet meer wil zien. De reacties trek ik erg aan. Jullie bedoelen het ongetwijfeld goed, daar twijfel ik niet aan. Het boezemt mij echter wel angst in de toekomst, waardoor ik aan alles begin te twijfelen.
Waar ik eerst nog naar uit keek om dat ik mijn dochter weer kan zien, is omgedraaid in veel verdriet, schuldbesef en wanhoop. De chaos in mijn hoofd zorgt er momenteel voor dat ik dan ook helemaal geen planning heb voor komend weekend en ook echt niet meer weet wat te doen. De hitte helpt dan ook absoluut niet mee.
Ga naar de Action, haal wat leuk om thuis te knutselen, kleuren, spelletjes te doen en weet ik veel wat. Haal lekker ijsjes enn die relax of ga lekker picknicken in het park
Je kan gewoon aan je dochter vragen wat ze wil doen als je het weekend nog niet hebt volgepland. Ik zou denken dat zwemmen een prima optie is met dit weer, maar goed.quote:
Dank allen voor de adviserende reacties.
Op het moment heb ik nog geen reactie ontvangen van mijn ex op mijn bericht dat ik vrijdag ook langs school wil gaan. Rustig afwachten zit er niet bij, de avonden en vrije tijd zit ik mij suf te piekeren.
Het kan kloppen dat sommige vinden dat ik te snel ga. Om eerlijk te zijn heeft dit topic daar veel invloed op gehad, waardoor ik het gevoel gekregen heb dat ik een hele slechte vader ben en mijn dochter mij binnenkort niet meer wil zien. De reacties trek ik erg aan. Jullie bedoelen het ongetwijfeld goed, daar twijfel ik niet aan. Het boezemt mij echter wel angst in de toekomst, waardoor ik aan alles begin te twijfelen.
Waar ik eerst nog naar uit keek om dat ik mijn dochter weer kan zien, is omgedraaid in veel verdriet, schuldbesef en wanhoop. De chaos in mijn hoofd zorgt er momenteel voor dat ik dan ook helemaal geen planning heb voor komend weekend en ook echt niet meer weet wat te doen. De hitte helpt dan ook absoluut niet mee.
Verder lees ik niet echt dat mensen jou een slechte vader vinden. Puur voor mijzelf sprekend denk ik gewoon dat je dingen beter kan doen en dat je als ouder nu eenmaal hoort te streven naar het maximale, om vervolgens te accepteren dat je dat streven niet waar gaat maken.
Laten we nou wel zijn: we maken allemaal fouten in de opvoeding. Dat is helemaal niet erg. Kinderen zijn erg vergevingsgezind richting ouders, zeker als ze gewoon aanwezig zijn en hun best doen.
Niemand zegt dat je een slechte vader bent. Mensen zeggen wel dat je je dochter nu weinig ziet en dat dat ten koste gaat van de band die je met haar opbouwt. En waar ik zelf bijvoorbeeld op reageerde, was op dat werken voor die slaapkamer van haar. Als dat dan de reden is dat je haar minder ziet dat je eigenlijk zou willen... Maar daarna bleek dat je ook afhankelijk bent van een ex die huiverig is.quote:
Dank allen voor de adviserende reacties.
Op het moment heb ik nog geen reactie ontvangen van mijn ex op mijn bericht dat ik vrijdag ook langs school wil gaan. Rustig afwachten zit er niet bij, de avonden en vrije tijd zit ik mij suf te piekeren.
Het kan kloppen dat sommige vinden dat ik te snel ga. Om eerlijk te zijn heeft dit topic daar veel invloed op gehad, waardoor ik het gevoel gekregen heb dat ik een hele slechte vader ben en mijn dochter mij binnenkort niet meer wil zien. De reacties trek ik erg aan. Jullie bedoelen het ongetwijfeld goed, daar twijfel ik niet aan. Het boezemt mij echter wel angst in de toekomst, waardoor ik aan alles begin te twijfelen.
Waar ik eerst nog naar uit keek om dat ik mijn dochter weer kan zien, is omgedraaid in veel verdriet, schuldbesef en wanhoop. De chaos in mijn hoofd zorgt er momenteel voor dat ik dan ook helemaal geen planning heb voor komend weekend en ook echt niet meer weet wat te doen. De hitte helpt dan ook absoluut niet mee.
Ik zou niet zo stressen over wat je in een weekend moet doen. Jonge kinderen vinden ook het park, speeltuin of binnen spelletjes doen leuk. Ze hoeven echt niet elk weekend naar Duinrell, de Efteling en Walibi.
Ik zou het rustig opbouwen eigenlijk. Niet meteen als doel op zich mensen uitnodigen en zo.
Slecht.quote:
Aanvaring met ex gehad op het schoolplein. Ik bleef kalm en zij werd overstuur toen ze mij zag, waarna ze met veel theater/bombarie weg ging. Ik voelde de ogen van al die ouders daar in mijn nek priemen... zover ik weet heeft mijn dochter daar weinig van meegekregen, die zat nog in de klas. Maargoed, je weet niet wat er in dat koppie rondspookt. Misschien is ze wel bang om iets erover te zeggen. Daarnaast heb ik geen enkel contact weten te maken met anderen. Werd keihard genegeerd. School uit, dochter kwam aan en wou meteen weg.
Dochter was bij terugbrengen naar ex weer overstuur, dat ze niet weg wou gaan en bij mij wil blijven. Hele rit had ze gehuild, zelfs na het afscheid toen de deur dicht ging. Ik ging kapot.
Voor mij was het weekend vol stress. We waren bij familie langs geweest, maar de somberheid en negatieve gedachtes namen regelmatig de overhand. Ik heb dan ook besloten om toch weer terug te vallen op medicatie. Ik trek het allemaal niet meer.
De angst dat ik weer onverschillig wordt door de medicatie is groot. Ik trek dit allemaal niet meer. Ik denk wel dat het beter is dan mij overgeven op mijn gedachtes/stemming....
Afgelopen weekend geprobeerd met haar naar buiten te gaan, wat in de schaduw. Maar dochter bleef hoog bij laag dat ze echt niet weg wou zonder vriendinnetje. uitspraken als ''Waarom kan jij niet die en die vragen?'' kwam herhaaldelijk voor.quote:
[..]
Niemand zegt dat je een slechte vader bent. Mensen zeggen wel dat je je dochter nu weinig ziet en dat dat ten koste gaat van de band die je met haar opbouwt. En waar ik zelf bijvoorbeeld op reageerde, was op dat werken voor die slaapkamer van haar. Als dat dan de reden is dat je haar minder ziet dat je eigenlijk zou willen... Maar daarna bleek dat je ook afhankelijk bent van een ex die huiverig is.
Ik zou niet zo stressen over wat je in een weekend moet doen. Jonge kinderen vinden ook het park, speeltuin of binnen spelletjes doen leuk. Ze hoeven echt niet elk weekend naar Duinrell, de Efteling en Walibi.
Ik zou het rustig opbouwen eigenlijk. Niet meteen als doel op zich mensen uitnodigen en zo.
Daarnaast, mijn buurt is absoluut niet kindvriendelijk, dus hier naar buiten gaan en ''zomaar'' iemand tegen komen gaat helaas niet op.
Ik heb een aanvraag ingediend bij het WMO. Duurt een kleine 6 weken tot reactie. Nouja, eerste stap is gezet.quote:
[..]
Er zijn veel plekken waar je voor ondersteuning aan kunt kloppen. Dat maakt het wrang genoeg doorgaans moeilijk om te weten waar je moet zijn. Je kunt op zoek gaan naar opvoedondersteuning. Daarvoor kun je aankloppen bij de school van je kind, je gemeente of het ouder- en kindcentrum. Ook als zij je niet direct kunnen helpen, kunnen ze je wel doorverwijzen. Op deze website vind je veel ondersteuningsinformatie gericht op scheidingen.
Een andere optie is naar een maatschappelijk werker gaan of ondersteuningsinitiatieven in je omgeving zoeken. Een aardig startpunt is doorgaans de website van je gemeente.
Denk vooral na over waar je precies hulp bij zou willen. Als je vraagt om conflictbeslechting met je ex, dan krijg je een ander advies dan wanneer je meer grip wil krijgen op je eigen leven. Mijn idee zou zijn om je nu op het laatste te richten.
Het is niet zo gek dat je niet meteen contact hebt. Niemand kent je nog. Je kan niet verwachten van 0-100 in 2,1 seconden te gaan (dat is ook helemaal niet zo comfortabel...quote:
[..]
Slecht.
Aanvaring met ex gehad op het schoolplein. Ik bleef kalm en zij werd overstuur toen ze mij zag, waarna ze met veel theater/bombarie weg ging. Ik voelde de ogen van al die ouders daar in mijn nek priemen... zover ik weet heeft mijn dochter daar weinig van meegekregen, die zat nog in de klas. Maargoed, je weet niet wat er in dat koppie rondspookt. Misschien is ze wel bang om iets erover te zeggen. Daarnaast heb ik geen enkel contact weten te maken met anderen. Werd keihard genegeerd. School uit, dochter kwam aan en wou meteen weg.
Dochter was bij terugbrengen naar ex weer overstuur, dat ze niet weg wou gaan en bij mij wil blijven. Hele rit had ze gehuild, zelfs na het afscheid toen de deur dicht ging. Ik ging kapot.
Voor mij was het weekend vol stress. We waren bij familie langs geweest, maar de somberheid en negatieve gedachtes namen regelmatig de overhand. Ik heb dan ook besloten om toch weer terug te vallen op medicatie. Ik trek het allemaal niet meer.
De angst dat ik weer onverschillig wordt door de medicatie is groot. Ik trek dit allemaal niet meer. Ik denk wel dat het beter is dan mij overgeven op mijn gedachtes/stemming....
).Als ik het einde van jouw post lees zou ik je sowieso willen adviseren professionele hulp in te schakelen.
Zoek hulp! Alleen medicatie is zelden genoeg.quote:
[..]
Slecht.
Aanvaring met ex gehad op het schoolplein. Ik bleef kalm en zij werd overstuur toen ze mij zag, waarna ze met veel theater/bombarie weg ging. Ik voelde de ogen van al die ouders daar in mijn nek priemen... zover ik weet heeft mijn dochter daar weinig van meegekregen, die zat nog in de klas. Maargoed, je weet niet wat er in dat koppie rondspookt. Misschien is ze wel bang om iets erover te zeggen. Daarnaast heb ik geen enkel contact weten te maken met anderen. Werd keihard genegeerd. School uit, dochter kwam aan en wou meteen weg.
Dochter was bij terugbrengen naar ex weer overstuur, dat ze niet weg wou gaan en bij mij wil blijven. Hele rit had ze gehuild, zelfs na het afscheid toen de deur dicht ging. Ik ging kapot.
Voor mij was het weekend vol stress. We waren bij familie langs geweest, maar de somberheid en negatieve gedachtes namen regelmatig de overhand. Ik heb dan ook besloten om toch weer terug te vallen op medicatie. Ik trek het allemaal niet meer.
De angst dat ik weer onverschillig wordt door de medicatie is groot. Ik trek dit allemaal niet meer. Ik denk wel dat het beter is dan mij overgeven op mijn gedachtes/stemming....
Had je nu wel of geen toestemming van haar?
Want dit komt vreemd over. Dat jullie daar kennelijk allebei waren.
Hij heeft geen toestemming nodig, want ze hebben samen ouderlijk gezag. Dochter zou die vrijdagmiddag sowieso naar hem toe gaan, hij heeft gezegd haar bij school op te halen. Als moeder dan kiest om niet te reageren, maar stennis te schoppen op het schoolplein, dan is dat een hele rare keuze van haar.quote:
Dus je had woensdag ieg nog geen reactie ontvangen dat het akkoord was dat jij jullie dochter van school ging halen. En vrijdag ben je toch gegaan, en daar stond de moeder van je dochter ook.
Had je nu wel of geen toestemming van haar?
Want dit komt vreemd over. Dat jullie daar kennelijk allebei waren.
Ik had geen reactie gekregen van mijn ex, wel een leesbevestiging (blauw vinkje). Toch ben ik gegaan. Ik had niet verwacht dat ze zo zou reageren. Achteraf gezien een stomme actie van mij... Heb hiermee natuurlijk ook niet echt een positieve indruk gemaakt op de andere ouders die daar ook waren.quote:
Dus je had woensdag ieg nog geen reactie ontvangen dat het akkoord was dat jij jullie dochter van school ging halen. En vrijdag ben je toch gegaan, en daar stond de moeder van je dochter ook.
Had je nu wel of geen toestemming van haar?
Want dit komt vreemd over. Dat jullie daar kennelijk allebei waren.
wmo verzoek heb ik ingediend, verder zou ik niet echt weten wat ik nog meer kan doen. Ik heb wel contact met een psychiater, daar ben ik mee bezig met systeemtherapie. Dat valt mij wel zwaar. Daarnaast ben ik begonnen met medicatie, dat zal de komende weken wel even zwaar worden om het in te laten werken. Ik hoop maar dat mijn dochter daar weinig van zal merken.quote:
[..]
Zoek hulp! Alleen medicatie is zelden genoeg.
Moet jij haar volgens de regeling op gaan halen? Of moet zij je dochter al nadat de school af is gelopen naar jou brengen?quote:
[..]
Ik had geen reactie gekregen van mijn ex, wel een leesbevestiging (blauw vinkje). Toch ben ik gegaan. Ik had niet verwacht dat ze zo zou reageren. Achteraf gezien een stomme actie van mij... Heb hiermee natuurlijk ook niet echt een positieve indruk gemaakt op de andere ouders die daar ook waren.
Ze had wel even kunnen reageren. Niet heel volwassen om stennis te gaan schoppen op het schoolplein in plaats van gewoon even reageren op jouw bericht.
Maar goed, we kabbelen rustig voort.
En ik ga op vakantie, voor het eerst alleen met de meiden. Sowieso voor het eerst, want we gingen nooit echt op vakantie. Spannend!
Gezag zegt hierin niets. De omgangsregeling wel.quote:
[..]
Hij heeft geen toestemming nodig, want ze hebben samen ouderlijk gezag. Dochter zou die vrijdagmiddag sowieso naar hem toe gaan, hij heeft gezegd haar bij school op te halen. Als moeder dan kiest om niet te reageren, maar stennis te schoppen op het schoolplein, dan is dat een hele rare keuze van haar.
Het is doodnormaal dat daarvan af en toe wordt afgeweken. Als zijn ex het niet ok vond, dan had ze dat moeten communiceren. Niets zeggen en dan aldaar stennis maken is idioot gedrag.quote:
[..]
Gezag zegt hierin niets. De omgangsregeling wel.
Hell, ik ben ooit bij een oudergesprek geconfronteerd (zonder aankondiging) dat de vriend van mijn ex vrouw er ineens bij was. Ik was pislink, maar ik heb het juiste moment gekozen om duidelijk te maken dat het 1 keer en niet weer was, wat mij betreft.
Dat @_pillow_ op basis van wel gelezen, niet gereageerd heeft besloten te gaan snap ik dus wel.
Dat ligt helemaal aan de situatie. Fijn dat dat bij jou wel goed ging, maar hier ging het duidelijk niet goed. Bedenk dat je hier nooit het hele verhaal hebt en dat een inschatting maken dus eigenlijk niet fatsoenlijk kan.quote:
[..]
Het is doodnormaal dat daarvan af en toe wordt afgeweken. Als zijn ex het niet ok vond, dan had ze dat moeten communiceren. Niets zeggen en dan aldaar stennis maken is idioot gedrag.
Hell, ik ben ooit bij een oudergesprek geconfronteerd (zonder aankondiging) dat de vriend van mijn ex vrouw er ineens bij was. Ik was pislink, maar ik heb het juiste moment gekozen om duidelijk te maken dat het 1 keer en niet weer was, wat mij betreft.
Dat @:_pillow_ op basis van wel gelezen, niet gereageerd heeft besloten te gaan snap ik dus wel.
In overleg kan er vaak veel, maar overleg vergt communicatie van beide kanten. Dit was een mededeling, geen overleg.
Dat verwachtte je wel, dat ze zo zou reageren.quote:
[..]
Ik had geen reactie gekregen van mijn ex, wel een leesbevestiging (blauw vinkje). Toch ben ik gegaan. Ik had niet verwacht dat ze zo zou reageren. Achteraf gezien een stomme actie van mij... Heb hiermee natuurlijk ook niet echt een positieve indruk gemaakt op de andere ouders die daar ook waren.
Dat heb je vorige week nog geschreven:
Ik begrijp dan niet waarom je niet ook even gebeld hebt, en in overleg bent gegaan. Je wist dat het een conflict op zou leveren.quote:Ik zit te denken om mijn ex een bericht te sturen dat ik A vrijdag op ga halen van school (normaal haal ik haar van huis op), en dan proberen te schooieren naar evt een vriendinnetje. Maargoed, geheid dat zij er ook zal staan waardoor er waarschijnlijk een conflict zal komen. Daar ben ik echt bang voor.
Misschien is het voor jullie beiden als ouder voorlopig beter om je gewoon aan het afgesproken schema te houden. Geeft jou ook meer rust en overzicht. En veel minder stress ook.
En een gezellige stabiele papa is veel beter dan eentje die hierdoor zo in de stress schiet dat hij extra medicatie nodig heeft.
Bellen is geen optie, helaas. Alles gaat alleen via de whatsapp. Ik was er inderdaad bang voor en het is uitgekomen, maar ik had werkelijk geen idee dat het zo heftig (voor mij dan) aan toe zou gaan.quote:
[..]
Dat verwachtte je wel, dat ze zo zou reageren.
Dat heb je vorige week nog geschreven:
[..]
Ik begrijp dan niet waarom je niet ook even gebeld hebt, en in overleg bent gegaan. Je wist dat het een conflict op zou leveren.
Misschien is het voor jullie beiden als ouder voorlopig beter om je gewoon aan het afgesproken schema te houden. Geeft jou ook meer rust en overzicht. En veel minder stress ook.
En een gezellige stabiele papa is veel beter dan eentje die hierdoor zo in de stress schiet dat hij extra medicatie nodig heeft.
Er is mij hier wel duidelijk gemaakt dat door de huidige regeling de kans zeer groot is dat ik mijn dochter in de toekomst vrijwel niet meer zal zien. Die angst, naast anderen, begon weer enorm te groeien in mijn hoofd.
Medicatie is het enige wat mij weer stabiel brengt en ook tot rust kom. Daar ben ik ondertussen wel van overtuigd. Op mijn werk functioneer ik namelijk momenteel ook slechter.
Het is goed dat je hulp zoekt.quote:
[..]
Bellen is geen optie, helaas. Alles gaat alleen via de whatsapp. Ik was er inderdaad bang voor en het is uitgekomen, maar ik had werkelijk geen idee dat het zo heftig (voor mij dan) aan toe zou gaan.
Er is mij hier wel duidelijk gemaakt dat door de huidige regeling de kans zeer groot is dat ik mijn dochter in de toekomst vrijwel niet meer zal zien. Die angst, naast anderen, begon weer enorm te groeien in mijn hoofd.
Medicatie is het enige wat mij weer stabiel brengt en ook tot rust kom. Daar ben ik ondertussen wel van overtuigd. Op mijn werk functioneer ik namelijk momenteel ook slechter.
De huidige regeling is tamelijk beperkt. Dat ben je door hier te posten zelf ook gaan zien. Dat is mooi. Ik denk dat het niet verstandig is dit dan meteen zo door te trekken naar het doembeeld dat je dochter je over een paar jaar niet meer zal willen zien.
Maar pak het rustig op. Zoals @VEM2012 zegt: je wil van niks naar 100 in veel te korte tijd.
Dat je meer wil en daar moeite voor wil doen, siert je. Met kleine stappen kom je er ook, het duurt alleen wat langer, maar iedereen heeft dan ook meer tijd om eraan te wennen. En doe het op de daarvoor bedoelde manieren. Vertel je ex dat je graag wil veranderen. Dat je het niet ineens om wil gooien, maar langzaam maar zeker wijzigingen wil invoeren. Om te beginnen haar ophalen op school in plaats van thuis op vrijdag als ze naar jou komt. Hou dit een tijdje vol en kijk dan naar de volgende stap.
Heb je een ouderschapsplan waar instaat hoe het nu geregeld is? Kijk ook wat daarin staat over wijzigingen en wat je moet doen om veranderingen in te zetten. Doe dit samen met een mediator, aangezien de relatie met je ex niet best is.
Maar probeer niet nu ineens onder druk van wat je hier gelezen hebt de boel volledig om te gooien. Dat is voor niemand goed: jou, je dochter en je ex niet.
Ook al is het een mededeling is het wel bijzonder vreemd om die te negeren en dan ter plekke stennis te gaan maken.quote:
[..]
Dat ligt helemaal aan de situatie. Fijn dat dat bij jou wel goed ging, maar hier ging het duidelijk niet goed. Bedenk dat je hier nooit het hele verhaal hebt en dat een inschatting maken dus eigenlijk niet fatsoenlijk kan.
In overleg kan er vaak veel, maar overleg vergt communicatie van beide kanten. Dit was een mededeling, geen overleg.
In een ideale wereld gaat communicatie soepel. Maar helaas is dat niet altijd het geval.
Hoe dan ook: ik vind de ouder die een scene gaat maken, zeker in de nabijheid van de kinderen, in zo'n situatie fout zitten.
Ze had gewoon terug kunnen schrijven dat ze daar niet akkoord mee was. Als hij dan alsnog was gegaan is dat weer niet goed. Waarbij aangetekend dat een beetje flexibiliteit zijn ex wel siert, want of hij haar nu bij haar ophaalt, of van school...
We zijn volwassenen en zeker rondom de kinderen mogen we best wel hoge eisen aan onszelf en onze zelfbeheersing stellen.
dat ligt er dus helemaal aan wat er in de omgangsregeling staat en afgesproken is. Sorry, maar er zijn altijd meer kanten aan het verhaal.quote:
[..]
Ook al is het een mededeling is het wel bijzonder vreemd om die te negeren en dan ter plekke stennis te gaan maken.
In een ideale wereld gaat communicatie soepel. Maar helaas is dat niet altijd het geval.
Hoe dan ook: ik vind de ouder die een scene gaat maken, zeker in de nabijheid van de kinderen, in zo'n situatie fout zitten.
Ze had gewoon terug kunnen schrijven dat ze daar niet akkoord mee was. Als hij dan alsnog was gegaan is dat weer niet goed. Waarbij aangetekend dat een beetje flexibiliteit zijn ex wel siert, want of hij haar nu bij haar ophaalt, of van school...
We zijn volwassenen en zeker rondom de kinderen mogen we best wel hoge eisen aan onszelf en onze zelfbeheersing stellen.
Maar er is geen enkele kant waarin het normaal is om niet te reageren op het bericht dat hij haar van school wil halen en vervolgens stennis te gaan maken op het schoolplein.quote:
[..]
dat ligt er dus helemaal aan wat er in de omgangsregeling staat en afgesproken is. Sorry, maar er zijn altijd meer kanten aan het verhaal.
Hij heeft ook in een gesprek al een keer een balletje opgeworpen. En daar werd geen ja op gezegd. Daar werd afwijzend op gereageerd. En iets meer structureels met zijn dochter wil/kan hij niet.quote:
[..]
Maar er is geen enkele kant waarin het normaal is om niet te reageren op het bericht dat hij haar van school wil halen en vervolgens stennis te gaan maken op het schoolplein.
Daarna enkel een appje gestuurd met zijn plannen. Geen opvolging, geen belletje of telefoongesprek. En dan toch naar dat schoolplein, terwijl hij een week daarvoor al wist dat dit een confrontatie op zou leveren. Dat schreef hij hier zelf.
En over stennis op het schoolplein, geen idee wat ik me daarbij voor moet stellen. Maar dochter was er niet bij. Die zat nog in haar klas. Schreef hij.
Ik weet niet hoor.
Dit klinkt toch echt als een probleem in de communicatie en dan toch je zin door willen drijven. Vanuit de beste bedoelingen dan wel, maar alsnog.
[ Bericht 0% gewijzigd door capricia op 26-06-2025 20:33:53 ]
Zelf beter communiceren is hier denk ik belangrijk Alleen constateren dat een berichtje gelezen is, (door de vinkjes) is echt niet voldoende. Beter nog een appje erachteraan sturen om toch verder te overleggen. Je kunt er niet zomaar van uit gaan dat geen antwoord betekent dat goed is.quote:
[..]
Maar er is geen enkele kant waarin het normaal is om niet te reageren op het bericht dat hij haar van school wil halen en vervolgens stennis te gaan maken op het schoolplein.
Overleg en blijven praten is echt van groot belang.
Die mag je me even uitleggenquote:
Ik vind dat sommigen wel heel gemakkelijk over het gedrag van zijn ex heen stappen.
Wat ik al schreef. Hij heeft een bericht gestuurd dat hij zijn dochter daar wilde ophalen. Nou, gelet op het feit dat ze sowieso naar hem toe gaat dat weekend lijkt mij dat niet iets waar iemand moeite mee zal hebben. Tenzij. En als er een tenzij is, dan reageer je daarop.quote:
Dan ga je niet het bericht negeren en vervolgens op het schoolplein, ongeacht of dochter het ziet of niet (want het kan ook op andere manieren haar ter ore komen), stennis maken.
Dat is raar gedrag vind ik.
Als ze 12 is, mag ze toch sws veel meer zelf bepalen, bij wie enzo ze haar tijd wil doorbrengen.quote:
[..]
Bellen is geen optie, helaas. Alles gaat alleen via de whatsapp. Ik was er inderdaad bang voor en het is uitgekomen, maar ik had werkelijk geen idee dat het zo heftig (voor mij dan) aan toe zou gaan.
Er is mij hier wel duidelijk gemaakt dat door de huidige regeling de kans zeer groot is dat ik mijn dochter in de toekomst vrijwel niet meer zal zien. Die angst, naast anderen, begon weer enorm te groeien in mijn hoofd.
Medicatie is het enige wat mij weer stabiel brengt en ook tot rust kom. Daar ben ik ondertussen wel van overtuigd. Op mijn werk functioneer ik namelijk momenteel ook slechter.
Dacht ik?
Ik zou die tijd gebruiken om te zorgen dat je zelf sterker in je schoenen staat. Als stabieler persoon die tegen een stootje kan. Want ook een puberdochter is niet altijd makkelijk. Maar wel weer een geweldige fase opzich.
En de regeling die jullie al jaren hadden, en jou volgens mij ook veel rust gaf, voor nu voorlopig voort zetten.
Want compleet slecht in je vel zitten en minder presteren op je werk en extra medicijnen nodig hebben, vanwege dit op een schoolplein, is echt wel een heftige reactie.
Misschien wel echt wat over the top.
Ik vind het bijzondere dat moeder ook op dat schoolplein was, en dochter toch met vader mee ging.quote:
[..]
Wat ik al schreef. Hij heeft een bericht gestuurd dat hij zijn dochter daar wilde ophalen. Nou, gelet op het feit dat ze sowieso naar hem toe gaat dat weekend lijkt mij dat niet iets waar iemand moeite mee zal hebben. Tenzij. En als er een tenzij is, dan reageer je daarop.
Dan ga je niet het bericht negeren en vervolgens op het schoolplein, ongeacht of dochter het ziet of niet (want het kan ook op andere manieren haar ter ore komen), stennis maken.
Dat is raar gedrag vind ik.
Alsof moeder daar toch maar voor de zekerheid heen gegaan is, niet zeker wetende of vader ook zou komen.
De eventuele confrontatie tussen vader en moeder was dus zonder dat het kind er bij was.
Eens hoor, als iets niet goed is gecommuniceerd betekent het niet dat ze stennis mag schoppen op het schoolplein. Heel vreemd gedrag vind ik dat.quote:
[..]
Wat ik al schreef. Hij heeft een bericht gestuurd dat hij zijn dochter daar wilde ophalen. Nou, gelet op het feit dat ze sowieso naar hem toe gaat dat weekend lijkt mij dat niet iets waar iemand moeite mee zal hebben. Tenzij. En als er een tenzij is, dan reageer je daarop.
Dan ga je niet het bericht negeren en vervolgens op het schoolplein, ongeacht of dochter het ziet of niet (want het kan ook op andere manieren haar ter ore komen), stennis maken.
Dat is raar gedrag vind ik.
Wat voor voorbeeld ben je ook voor je kinderen dan? Want je leert ze ook nog dat moeder zo tegen vader mag doen.
Ze kunnen het beste hulp zoeken in hoe beter met elkaar te communiceren.
Afwijken doe je natuurlijk in overleg. Zo'n omgangsregeling is er niet voor niets. Geen idee wat er precies in die regeling staat, maar stel dat dit afwijken was, dan had ze natuurlijk gewoon op zijn bericht kunnen reageren.quote:
[..]
Het is doodnormaal dat daarvan af en toe wordt afgeweken. Als zijn ex het niet ok vond, dan had ze dat moeten communiceren. Niets zeggen en dan aldaar stennis maken is idioot gedrag.
Hell, ik ben ooit bij een oudergesprek geconfronteerd (zonder aankondiging) dat de vriend van mijn ex vrouw er ineens bij was. Ik was pislink, maar ik heb het juiste moment gekozen om duidelijk te maken dat het 1 keer en niet weer was, wat mij betreft.
Dat @:_pillow_ op basis van wel gelezen, niet gereageerd heeft besloten te gaan snap ik dus wel.
Stennis schoppen met anderen erbij, is meestal een beetje triest. Als ze gewoon had geappt dat ze het er niet mee eens is en ze het er nog wel over hebben, dan was Pillow waarschijnlijk niet gegaan.
Ik vraag me nog wel af wat er in de regeling staat. Als hij haar moest gaan halen, dan is een mededeling namelijk wel voldoende.
Dan nog kun je toch gewoon een bericht sturen?quote:
[..]
dat ligt er dus helemaal aan wat er in de omgangsregeling staat en afgesproken is. Sorry, maar er zijn altijd meer kanten aan het verhaal.
Je hebt feitelijk de keuze tussen 1) een bericht sturen dat je dat niet wilt en dan komt hij waarschijnlijk niet of 2) het op een confrontatie aan laten komen op het schoolplein, want je weet dat hij haar daar komt halen.
Ik zou dan eigenlijk altijd voor optie 1 kiezen.
Denk zelfs dat als je het voor een rechtbankdossier wilt aan laten komen op een confrontatie dat een rechter hierover zou zeggen dat mevrouw best even had kunnen reageren op het bericht van meneer.
Dit gaat - zoals ik het begrijp - over de dochter van school ophalen op een dag dat ze 's middags toch al naar hem zou gaan.quote:
[..]
Hij heeft ook in een gesprek al een keer een balletje opgeworpen. En daar werd geen ja op gezegd. Daar werd afwijzend op gereageerd. En iets meer structureels met zijn dochter wil/kan hij niet.
Daarna enkel een appje gestuurd met zijn plannen. Geen opvolging, geen belletje of telefoongesprek. En dan toch naar dat schoolplein, terwijl hij een week daarvoor al wist dat dit een confrontatie op zou leveren. Dat schreef hij hier zelf.
En over stennis op het schoolplein, geen idee wat ik me daarbij voor moet stellen. Maar dochter was er niet bij. Die zat nog in haar klas. Schreef hij.
Ik weet niet hoor.
Dit klinkt toch echt als een probleem in de communicatie en dan toch je zin door willen drijven. Vanuit de beste bedoelingen dan wel, maar alsnog.
Het is - zoals ik het begrijp - niet zo dat hij op een dag dat ze helemaal niet bij hem zou staan opeens een mededeling via de app stuurt en dan naar het schoolplein gaat.
Dat ligt helemaal aan de geschiedenis. En daar weten we te weinig van om hier echt wat van te vinden. Natuurlijk is het raar wat er gebeurde, maar daar kan prima een reden voor zijn natuurlijk. Ik gok dat dit niet zomaar uit het niets gebeurde, zeker niet omdat vader zelf ook al aangaf gedoe te verwachten.quote:
[..]
Dan nog kun je toch gewoon een bericht sturen?
Je hebt feitelijk de keuze tussen 1) een bericht sturen dat je dat niet wilt en dan komt hij waarschijnlijk niet of 2) het op een confrontatie aan laten komen op het schoolplein, want je weet dat hij haar daar komt halen.
Ik zou dan eigenlijk altijd voor optie 1 kiezen.
Denk zelfs dat als je het voor een rechtbankdossier wilt aan laten komen op een confrontatie dat een rechter hierover zou zeggen dat mevrouw best even had kunnen reageren op het bericht van meneer.
Misschien is er zelfs ooit wel afgesproken dat dit soort dingen niet via de app geregeld horen te worden ofzo maar via persoonlijk contact. Dan is het niet raar dat ze niet reageert. We weten simpelweg niet het hele verhaal.
Natuurlijk is er een geschiedenis. Het is ook verdomd lastig. Je hebt kinderen samen en beiden wil je (als het goed is) het beste voor je kinderen en ben je bereid tot het uiterste te gaan daarvoor. En als je dan verschillend denkt over wat in het belang is van de kinderen, dan komen er conflicten.quote:
[..]
Dat ligt helemaal aan de geschiedenis. En daar weten we te weinig van om hier echt wat van te vinden. Natuurlijk is het raar wat er gebeurde, maar daar kan prima een reden voor zijn natuurlijk. Ik gok dat dit niet zomaar uit het niets gebeurde, zeker niet omdat vader zelf ook al aangaf gedoe te verwachten.
Misschien is er zelfs ooit wel afgesproken dat dit soort dingen niet via de app geregeld horen te worden ofzo maar via persoonlijk contact. Dan is het niet raar dat ze niet reageert. We weten simpelweg niet het hele verhaal.
Maar goed, prima als er b.v. is afgesproken dat zoiets niet via de app geregeld dient te worden. Dan app je terug waarbij je herinnert aan die afspraak en dat je dus die vrijdag niet akkoord bent en dat op moment X er verder over kan worden gesproken.
Dat lijkt mij de volwassen manier van hiermee omgaan.
En wie weet is dat al wel tig keer gedaan. ik kan me tijden herinneren dat ik (op advies van de gezinsvoogd!) een speciaal mailadres had waar ik enkel tussen bepaalde tijden keek omdat ik overspoeld werd met idioterie. Nu wil ik echt niet zeggen dat dat hier het geval is, maar echt, je hebt geen idee wat er achter kan zitten. Het kost zoveel energie om altijd maar volwassen te moeten zijn waar een ander dat niet doet dat het soms gewoon op is. En dan reageer je dus niet.quote:
[..]
Natuurlijk is er een geschiedenis. Het is ook verdomd lastig. Je hebt kinderen samen en beiden wil je (als het goed is) het beste voor je kinderen en ben je bereid tot het uiterste te gaan daarvoor. En als je dan verschillend denkt over wat in het belang is van de kinderen, dan komen er conflicten.
Maar goed, prima als er b.v. is afgesproken dat zoiets niet via de app geregeld dient te worden. Dan app je terug waarbij je herinnert aan die afspraak en dat je dus die vrijdag niet akkoord bent en dat op moment X er verder over kan worden gesproken.
Dat lijkt mij de volwassen manier van hiermee omgaan.
Ik blijf het bijzonder vinden om er dingen bij te verzinnen die wellicht spelen om zijn ex maar vrij te pleiten. Waarbij ik ook als het al tig keer gedaan is (wat mij gelet op de rest van het verhaal sterk lijkt overigens) vind dat je het moet doen. Want alles leuk en aardig dat dochter hier wellicht niets van meegekregen heeft, je loopt wel het risico. Choose your battles.quote:
[..]
En wie weet is dat al wel tig keer gedaan. ik kan me tijden herinneren dat ik (op advies van de gezinsvoogd!) een speciaal mailadres had waar ik enkel tussen bepaalde tijden keek omdat ik overspoeld werd met idioterie. Nu wil ik echt niet zeggen dat dat hier het geval is, maar echt, je hebt geen idee wat er achter kan zitten. Het kost zoveel energie om altijd maar volwassen te moeten zijn waar een ander dat niet doet dat het soms gewoon op is. En dan reageer je dus niet.
Choose your battles, idd.
Dat weet je natuurlijk nooit. Op basis van wat ik hier heb gelezen, vind ik ook wel dat ze had kunnen reageren. Kleine moeite.quote:
[..]
Maar er is geen enkele kant waarin het normaal is om niet te reageren op het bericht dat hij haar van school wil halen en vervolgens stennis te gaan maken op het schoolplein.
Maar je weet het niet. Ik heb ook wel een tijd gehad dat elk appje met de eerste ex leidde tot allerlei onnozele discussies. Dan probeer je dat ook zoveel mogelijk te beperken natuurlijk.
Ik had toen zelfs een speciale telefoon waarop ze met de kinderen kon bellen (en haar onzin kon appen).
Uiteraard niet gezegd dat dat hier het geval is.
We kennen inderdaad de geschiedenis niet en elk verhaal heeft minimaal twee kanten.quote:
[..]
Dat ligt helemaal aan de geschiedenis. En daar weten we te weinig van om hier echt wat van te vinden. Natuurlijk is het raar wat er gebeurde, maar daar kan prima een reden voor zijn natuurlijk. Ik gok dat dit niet zomaar uit het niets gebeurde, zeker niet omdat vader zelf ook al aangaf gedoe te verwachten.
Misschien is er zelfs ooit wel afgesproken dat dit soort dingen niet via de app geregeld horen te worden ofzo maar via persoonlijk contact. Dan is het niet raar dat ze niet reageert. We weten simpelweg niet het hele verhaal.
Maar op basis van wat ik hier zo lees, was het een kleine moeite geweest voor haar om even te reageren. Dan kun je duidelijk maken dat je het er niet mee eens bent of je er redelijk zeker van stellen dat het doorgaat en hij daar ook daadwerkelijk staat.
Ik las hier dat app-contact het enige contact is buiten de overgangsmomenten waarop ze elkaar kort zien. Ze bellen in elk geval niet.