OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Als je haar echt meer wil zien, dan moet je misschien maar een paar jaar wel die vrije weekenden opofferen. Of in ieder geval deels. Tenminste, als jouw ex daar ook voor open staat.quote:Op dinsdag 10 juni 2025 16:55 schreef _pillow_ het volgende:
Hier een weekend vader van een dochter (8).
Ik zie haar om de week. Ik merk nu wel dat hoe ''ouder'' ze wordt, ik telkens meer van haar kan genieten. Maar daar schuilt ook een beetje mijn probleem.
Omdat ik haar maar om de week zie, doet het haar telkens pijn dat ze weer weg moet gaan. Ze wil mij vaker en langer kunnen zien. Helaas lukt het mij door werk niet om haar doordeweeks te kunnen zien en als ik elk weekend met mijn dochter zou besteden, zou ik mijzelf wegcijferen. Ik ben dan bang dat mijn hele vrije leven dan alleen nog om mijn dochter zal draaien. Op een gegeven moment komt ze in de pubertijd en zal ik haar waarschijnlijk minder vaak zien. En dan zit ik dan helemaal alleen.
Aan de andere kant doet het mij veel pijn om haar telkens zo te moeten zien. Ik ben echt gek op haar, als ze er is doen we bijna alles wel samen. Resultaat is dan dat als ze weg is, dat ik dan telkens in een zwart gat beland. Negatieve gedachtes steken dan de kop op waardoor ik alleen maar verdriet heb. Focus op werk is dan moeizaam en de vrije uurtjes voel ik mij zwaar depressief. Dat gaat wel na een paar dagen weer weg, maar dan komt het een week later weer keihard terug. Soms heb ik het idee dat ik in een soort van nachtmerrie zit waar maar geen einde aan komt.
Nee, het leven van een weekendvader gaat zeker niet over rozen.
Ze is nu 8. Dus een jaar of 4 en ze zal afstand gaan nemen. Mijn god, wat zul je dan een spijt hebben vermoed ik.
Die korte tijd die je hebt, die zou ik als ik jou was zoveel mogelijk maximeren.
Simpel: dochter voorrang geven.quote:
[..]
Er heerst voornamelijk veel onbegrip als het over het onderwerp "kinderen" gaat. Ze zijn maar een last, verpesten alles en uiteindelijk zijn ze toch weer weg.
Gevoel wordt veelal gemeden, het helpt niet mee dat ik een binnenvetter ben. Daarnaast vind ik het moeilijk om erover te beginnen. En ik denk dat daar de kern van mijn probleem zit, verlatingsangst. Daar zou ik wat aan moeten doen, maar waar en hoe, echt geen idee.
Mannenvriendschappen zijn ook niet zo broos hoor. Dan ben je een paar jaar wat minder aanwezig. En dan een paar jaar verder ben je er wat meer.
Lijkt mij dat ze gewoon de aandacht zoekt. Wat logisch is omdat ze beperkt tijd heeft met jou.quote:
Zo is A bij mijn ex en mijn ouders erg zelfstandig qua omkleden e.d.. bij mij moet ik haar echt nog sturen, ze probeert dan van alles te rekken om wat later naar bed te gaan. Stoeien, verhalen vertellen, grapjes maken, dingen vragen, ze probeert dan van alles uit de kast te halen. Het kinderlijke komt dan heel erg naar boven.
Ik heb geen idee of het goed is om eraan toe te geven dat ze zich zo nog gedraagd, maar elke keer zou zomaar de laatste keer kunnen zijn. Op een gegeven moment geef ik wel aan dat het klaar is en dan luistert ze wel netjes en zonder kik. De laatste tijd heeft ze ook de behoefte dat ik haar boeken voorlees toen ze nog 3 was. En dan hebben we het erover hoe die tijd toen was en hoe ze wel niet gegroeid is. Dan wordt ze helemaal trots.
8 jaar is groot en tegelijk nog zo klein.. mijn zoon van 8 kruipt (als zn vrienden het niet zien) ook nog graag even tegen mama aan, en voorlezen doe ik nog steeds elke avond aan beide. Dat is echt even een momentje waar we alle 3 terug schakelen..
Jouw dochter heeft die momenten met jou veel minder dus legt daar logischerwijs meer focus op.
Mijn advies: geniet van zondag en ga langzaam eens kijken wat je echt wil, en wat je er evt voor wil inleveren, want als je de regeling omgooit moet je zorgen dat dit voor langere tijd is en vast, dus geen welles nietes... dat is schadelijk voor kinderen en de band die je hebt.
Jouw dochter heeft die momenten met jou veel minder dus legt daar logischerwijs meer focus op.
Mijn advies: geniet van zondag en ga langzaam eens kijken wat je echt wil, en wat je er evt voor wil inleveren, want als je de regeling omgooit moet je zorgen dat dit voor langere tijd is en vast, dus geen welles nietes... dat is schadelijk voor kinderen en de band die je hebt.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
"De controle kwijt raken". Dat zal het wel zijn inderdaad. Maar toch, het is niet alleen haar kind. Dat meisje heeft evenveel recht op haar vader als op haar moeder. Helaas zie je wel vaker dat vooral moeders denken dat het kind hun eigendom is en ze er een soort alleenrecht op hebben.quote:
[..]
Het is denk ik ook heel lastig laveren want als hij om iets structureels vraagt, raakt zij controle kwijt en zal ze zo te lezen in eerste instantie meteen nee zeggen.
Sterker nog, je hebt kans dat als hij het nu vraagt hij te horen krijgt van "ik vraag je één keer iets en nu wil je meteen meer, dat doe ik dus niet nog een keer" door haar.
Nu kennen we natuurlijk de historie niet. Zij zal ook wel haar redenen hebben, al dan niet terecht. Het is in elk geval wel belangrijk dat hij structureel tijd heeft en na kan komen wat hij nu wil.
Ongetwijfeld zullen die moeders bestaan, maar als ik lees dat hij schrijft dat hij meer van zijn dochter kan genieten nu ze ouder wordt en dat hij bang is om zichzelf weg te cijferen... dan vermoed ik dat hij zelf de huidige regeling meer dan prima vond eerder.quote:
[..]
"De controle kwijt raken". Dat zal het wel zijn inderdaad. Maar toch, het is niet alleen haar kind. Dat meisje heeft evenveel recht op haar vader als op haar moeder. Helaas zie je wel vaker dat vooral moeders denken dat het kind hun eigendom is en ze er een soort alleenrecht op hebben.
Nu kennen we natuurlijk de historie niet. Zij zal ook wel haar redenen hebben, al dan niet terecht. Het is in elk geval wel belangrijk dat hij structureel tijd heeft en na kan komen wat hij nu wil.
Dan vind ik het ook niet zo gek dat zijn ex niet zomaar akkoord gaat met minder weekenden. Al was het maar omdat doordeweeks totaal anders is dan weekend. Dan kun je namelijk leuke dingen doen samen.
Draai het eens om: jij mag alleen de weekdagen doen, ex krijgt de weekenden. Dat zou je denk ik ook niet leuk vinden, toch? Ik in ieder geval niet.
Dus als ik hem was zou ik eens vragen hoe zijn ex er tegenaan kijkt en ook dochter erin betrekken. Want die heeft vast ook een mening.
Zoals ik al schreef: we kennen de historie natuurlijk niet. Misschien gaf hij eerder niet thuis. Dan is het logisch dat ze iets heeft van het is prima zoals het nu is. Maar dat is speculeren. Wat mij opviel was wel dat hij eerder schreef dat hij hard werkt voor een eigen kamer voor zijn dochter en dat van die vrienden. Daar heb ik ook mijn mening over gegeven in reacties.quote:
[..]
Ongetwijfeld zullen die moeders bestaan, maar als ik lees dat hij schrijft dat hij meer van zijn dochter kan genieten nu ze ouder wordt en dat hij bang is om zichzelf weg te cijferen... dan vermoed ik dat hij zelf de huidige regeling meer dan prima vond eerder.
Dan vind ik het ook niet zo gek dat zijn ex niet zomaar akkoord gaat met minder weekenden. Al was het maar omdat doordeweeks totaal anders is dan weekend. Dan kun je namelijk leuke dingen doen samen.
Draai het eens om: jij mag alleen de weekdagen doen, ex krijgt de weekenden. Dat zou je denk ik ook niet leuk vinden, toch? Ik in ieder geval niet.
Dus als ik hem was zou ik eens vragen hoe zijn ex er tegenaan kijkt en ook dochter erin betrekken. Want die heeft vast ook een mening.
Dat ligt er eigenlijk maar aan. Het is ook net hoe de situatie is, wat voor afspraken je kunt maken. Het is in elk geval beter dan één weekend in de twee weken. Het heeft voors en tegens. Belangrijke tegen is dat kinderen dan één ouder hebben die de 'moetjes' allemaal doet en het vertier eigenlijk vooral bij de andere ouder. En het wordt vervelend als dan in de vertierweekenden alle remmen los gaan qua schermtijd, bedtijd, eten, eigen troep opruimen, aan tafel eten, etc.
Een tegen is ook dat als je die weekenden gaat delen of als doordeweekse ook een weekend per maand pakt, het contact met de andere ouder wel heel minimaal wordt.
Nou ja, zoals ik het lees, en ik kan het heel erg mis hebben, wil hij gewoon structureel die ene weekend per maand houden.
Want iets anders is lastig met vrienden en werk.
En daar omheen gewoon wat losse daagjes als het hem uitkomt. Komt het niet uit, dan niet. In elk geval niets structureels.
Dus een soort feest-ouder.
Lijkt me schadelijk voor het kind.
En ook niet fair naar de andere ouder toe.
En persoonlijk vind ik 2 dagen uit 14 ook wel heel weinig. Dat is een logeerpartijtje.
Ik denk dat je hier later heel veel spijt van gaat krijgen. Je maakt bijna niets wezenlijks mee van je kind.
Maar ieder zijn keuze.
Want iets anders is lastig met vrienden en werk.
En daar omheen gewoon wat losse daagjes als het hem uitkomt. Komt het niet uit, dan niet. In elk geval niets structureels.
Dus een soort feest-ouder.
Lijkt me schadelijk voor het kind.
En ook niet fair naar de andere ouder toe.
En persoonlijk vind ik 2 dagen uit 14 ook wel heel weinig. Dat is een logeerpartijtje.
Ik denk dat je hier later heel veel spijt van gaat krijgen. Je maakt bijna niets wezenlijks mee van je kind.
Maar ieder zijn keuze.
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
Ik denk dat we het wel grosso modo eens zijn met elkaar.quote:
[..]
Zoals ik al schreef: we kennen de historie natuurlijk niet. Misschien gaf hij eerder niet thuis. Dan is het logisch dat ze iets heeft van het is prima zoals het nu is. Maar dat is speculeren. Wat mij opviel was wel dat hij eerder schreef dat hij hard werkt voor een eigen kamer voor zijn dochter en dat van die vrienden. Daar heb ik ook mijn mening over gegeven in reacties.
Dat ligt er eigenlijk maar aan. Het is ook net hoe de situatie is, wat voor afspraken je kunt maken. Het is in elk geval beter dan één weekend in de twee weken. Het heeft voors en tegens. Belangrijke tegen is dat kinderen dan één ouder hebben die de 'moetjes' allemaal doet en het vertier eigenlijk vooral bij de andere ouder. En het wordt vervelend als dan in de vertierweekenden alle remmen los gaan qua schermtijd, bedtijd, eten, eigen troep opruimen, aan tafel eten, etc.
Een tegen is ook dat als je die weekenden gaat delen of als doordeweekse ook een weekend per maand pakt, het contact met de andere ouder wel heel minimaal wordt.
Hij zal gewoon met zijn ex om tafel moeten gaan en dan zullen beiden eerst en vooral vanuit het belang van dochter moeten kijken.
Dat kan ook inhouden dat hij b.v. van de 6 weken vakantie hij er vier gebruikt om de doordeweekse zorg te doen. 1 week per kwartaal. Niet veel. Maar wel een andere manier om meer tijd met dochter te hebben waarmee hij zijn ex ook wat kan ontlasten, al is het maar een klein beetje.
Volgens mij gaf zijn ex dit nu uit zichzelf aan, zonder dat hij erom had gevraagd?quote:Op donderdag 12 juni 2025 21:38 schreef capricia het volgende:
Nou ja, zoals ik het lees, en ik kan het heel erg mis hebben, wil hij gewoon structureel die ene weekend per maand houden.
Want iets anders is lastig met vrienden en werk.
En daar omheen gewoon wat losse daagjes als het hem uitkomt. Komt het niet uit, dan niet. In elk geval niets structureels.
Dus een soort feest-ouder.
Lijkt me schadelijk voor het kind.
En ook niet fair naar de andere ouder toe.
En persoonlijk vind ik 2 dagen uit 14 ook wel heel weinig. Dat is een logeerpartijtje.
Ik denk dat je hier later heel veel spijt van gaat krijgen. Je maakt bijna niets wezenlijks mee van je kind.
Maar ieder zijn keuze.
Aan "twee weekenden per maand en meld me wel als het uitkomt" heb je als andere ouder niks. En voor het kind is het waarschijnlijk ook niks. Net zoals dat "jij twee weekenden per maand en verder als het mij uitkomt" is niks is.
2 dagen is niks. Dat is zaterdag ophalen. Wat leuks gaan doen. En zondag zit je alweer aan te hikken tegen het wegbrengen. En dan is het "tot over 12 dagen".
Soms is het inderdaad door een voorgeschiedenis, soms is een ex gewoon zo. En soms is het wat van allebei.quote:
[..]
"De controle kwijt raken". Dat zal het wel zijn inderdaad. Maar toch, het is niet alleen haar kind. Dat meisje heeft evenveel recht op haar vader als op haar moeder. Helaas zie je wel vaker dat vooral moeders denken dat het kind hun eigendom is en ze er een soort alleenrecht op hebben.
Nu kennen we natuurlijk de historie niet. Zij zal ook wel haar redenen hebben, al dan niet terecht. Het is in elk geval wel belangrijk dat hij structureel tijd heeft en na kan komen wat hij nu wil.
Maar goed, pillow geeft zelf aan flink met zichzelf bezig geweest te zijn. De situatie kan ook gewoon veranderen natuurlijk. Dat is niet raar. Het kind wordt groter, de situatie van de ouders verandert meestal ook na verloop van tijd (nieuwe partner, woonruimte, werk). Het is natuurlijk niet zo dat je iets ooit besluit en dan nooit meer anders kan.
Een aantal jaar geleden zou ik nog zonder meer gezegd hebben dat mijn ex als mij iets overkwam het over zou kunnen nemen, dat ik niet iets moest regelen. Bij een vriendin van me ging het andersom. Haar ex ging van uithangbord van weaponized incompetence naar een vader die het echt beter ging doen. Dus daar ging het van om het weekend naar 3 dagen per week.
Ja. Helemaal eens.quote:
[..]
Volgens mij gaf zijn ex dit nu uit zichzelf aan, zonder dat hij erom had gevraagd?
Aan "twee weekenden per maand en meld me wel als het uitkomt" heb je als andere ouder niks. En voor het kind is het waarschijnlijk ook niks. Net zoals dat "jij twee weekenden per maand en verder als het mij uitkomt" is niks is.
2 dagen is niks. Dat is zaterdag ophalen. Wat leuks gaan doen. En zondag zit je alweer aan te hikken tegen het wegbrengen. En dan is het "tot over 12 dagen".
En vooral heel droevig voor het meisje. Daar breekt je hart toch van. 'Tot over 12 dagen'.
Ik hoop zo dat ze het anders kunnen regelen. Zelfs in detentieprogramma's is er eens per week ruimte om je kind te zien. Dubbel zo vaak dus qua frequentie.
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
Ik mag hopen vrijdag begin van de avond... Anders is het anderhalve dag.quote:
[..]
Volgens mij gaf zijn ex dit nu uit zichzelf aan, zonder dat hij erom had gevraagd?
Aan "twee weekenden per maand en meld me wel als het uitkomt" heb je als andere ouder niks. En voor het kind is het waarschijnlijk ook niks. Net zoals dat "jij twee weekenden per maand en verder als het mij uitkomt" is niks is.
2 dagen is niks. Dat is zaterdag ophalen. Wat leuks gaan doen. En zondag zit je alweer aan te hikken tegen het wegbrengen. En dan is het "tot over 12 dagen".
Ja, dat moet ten koste gaan van de band tussen ouder en kind. Dat kan eigenlijk niet anders.quote:
[..]
Ja. Helemaal eens.
En vooral heel droevig voor het meisje. Daar breekt je hart toch van. 'Tot over 12 dagen'.
Ik hoop zo dat ze het anders kunnen regelen. Zelfs in detentieprogramma's is er eens per week ruimte om je kind te zien. Dubbel zo vaak dus qua frequentie.
Toen A 2/3 jaar oud was woonde ik eindelijk weer op mijzelf en had ik haar elke week. Vrij-za om vrij-zo. Op die leeftijd vraagt ze heel veel energie. Daar ging ik bijna aan onderdoor, ik redde het net, maar door extra factoren (overlast winkel onder mij) werd het mij teveel. Ik liet mij niet kennen, ging door totdat de negatieve gedachtes overheersten. Ik kreeg bij de psych de keuze voor vrijwillig of gedwongen opname.quote:
[..]
Zoals ik al schreef: we kennen de historie natuurlijk niet. Misschien gaf hij eerder niet thuis. Dan is het logisch dat ze iets heeft van het is prima zoals het nu is. Maar dat is speculeren. Wat mij opviel was wel dat hij eerder schreef dat hij hard werkt voor een eigen kamer voor zijn dochter en dat van die vrienden. Daar heb ik ook mijn mening over gegeven in reacties.
Ik koos voor vrijwillig. Er zat een wachttijd van een paar weken, in die tussentijd moest uk doordeweeks bij huidige vrienden wezen slapen en de weekenden met mijn dochter en ouders. Puur voor de angst dat er wat zou gebeuren. Daar is mijn ex van geschrokken. Logisch ook. Sindsdien houd ze vast aan de “regels zijn regels”. Desondank dat mijn vrienden niks van kinderen moeten hebben, ben ik ze wel zeer dankbaar voor wat ze voor mij over hebben gehad. Die wil ik nooit kwijt raken.
Nu is A ouder en kost het minder energie om met haar tijd door te brengen. Ik denk dan ook (puur gissen) dat de impact van toen dusdanig groot was dat mijn ex niet wil dat ik wederom een terugval zal krijgen. Zeker weten doe ik niet, dat komt hopelijk zondag.
De stellingen die hier worden neergezet helpen niet echt mee, ben als de dood om mijn dochter kwijt te raken door die twee weekenden per maand zoals jullie schrijven. Maar ik weet echt gewoon niet of ik het echt kan volhouden om haar wekelijks te zien. De angst om haar te verliezen is ook enorm. Het helpt natuurlijk nu ook niet mee dat ik nu niet echt geheel stabiel ben.
Ik weet dat ik hierop negatieve reacties op zal krijgen, ben bewust van mijzelf dat ik verre van perfect ben. Ik had ook nooit kinderen gewild vanwege mijn problematiek (erfelijkheid), maar nu is ze er en ze heeft er ook niet voor dit leven gekozen. Heb veel fouten gemaakt, al dan niet bewust, maar wil het nu wel goed doen.
Vrijdag 15 uur tot zo 16 uur.quote:
[..]
Ik mag hopen vrijdag begin van de avond... Anders is het anderhalve dag.
Ik kan niet oordelen over jouw mentale situatie. Maar zowel voor jouw dochter als voor jou zelf raad ik je aan om met je ex te kijken of er meer kan.quote:
[..]
Toen A 2/3 jaar oud was woonde ik eindelijk weer op mijzelf en had ik haar elke week. Vrij-za om vrij-zo. Op die leeftijd vraagt ze heel veel energie. Daar ging ik bijna aan onderdoor, ik redde het net, maar door extra factoren (overlast winkel onder mij) werd het mij teveel. Ik liet mij niet kennen, ging door totdat de negatieve gedachtes overheersten. Ik kreeg bij de psych de keuze voor vrijwillig of gedwongen opname.
Ik koos voor vrijwillig. Er zat een wachttijd van een paar weken, in die tussentijd moest uk doordeweeks bij huidige vrienden wezen slapen en de weekenden met mijn dochter en ouders. Puur voor de angst dat er wat zou gebeuren. Daar is mijn ex van geschrokken. Logisch ook. Sindsdien houd ze vast aan de “regels zijn regels”. Desondank dat mijn vrienden niks van kinderen moeten hebben, ben ik ze wel zeer dankbaar voor wat ze voor mij over hebben gehad. Die wil ik nooit kwijt raken.
Nu is A ouder en kost het minder energie om met haar tijd door te brengen. Ik denk dan ook (puur gissen) dat de impact van toen dusdanig groot was dat mijn ex niet wil dat ik wederom een terugval zal krijgen. Zeker weten doe ik niet, dat komt hopelijk zondag.
De stellingen die hier worden neergezet helpen niet echt mee, ben als de dood om mijn dochter kwijt te raken door die twee weekenden per maand zoals jullie schrijven. Maar ik weet echt gewoon niet of ik het echt kan volhouden om haar wekelijks te zien. De angst om haar te verliezen is ook enorm. Het helpt natuurlijk nu ook niet mee dat ik nu niet echt geheel stabiel ben.
Ik weet dat ik hierop negatieve reacties op zal krijgen, ben bewust van mijzelf dat ik verre van perfect ben. Ik had ook nooit kinderen gewild vanwege mijn problematiek (erfelijkheid), maar nu is ze er en ze heeft er ook niet voor dit leven gekozen. Heb veel fouten gemaakt, al dan niet bewust, maar wil het nu wel goed doen.
Wat denk je b.v. over wat ik hierboven opper: eens in het kwartaal een week vrij nemen en dan ook doordeweeks voor haar zorgen. Want dat is toch totaal anders. Zo zie je het schoolplein (weer?) eens. Kan je wellicht eens een optreden van haar zien (op scholen is het gebruikelijk dat ze dat soort dingen organiseren). Kan ze eens een keer afspreken met een vriendinnetje bij jou.
En het lijkt mij sowieso behapbaar.
Maar goed, het is maar een idee. Er zijn zoveel andere mogelijkheden. Maar doe in ieder geval je best.
Als over 10 jaar jouw dan volwassen dochter aan jou vraagt waarom je er zo vaak niet was, dan is het toch een stuk beter om een goede reden te hebben en niet: ja, ik was bang dat het teveel zou zijn voor mij.
Hoe is het voor jouw ex om haar zo vaak wel te hebben? Trekt zij dat wel? Misschien zit zij ook wel op de grens van haar kunnen, maar is voor haar doorbikkelen de enige optie...
Hoeveel wonen jullie uit elkaar?quote:
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
Dat van een week vrij nemen is niet zo’n gek idee. Meen ik oprecht. Maarja, dan is er nog steeds weinig structuur.quote:
[..]
Ik kan niet oordelen over jouw mentale situatie. Maar zowel voor jouw dochter als voor jou zelf raad ik je aan om met je ex te kijken of er meer kan.
Wat denk je b.v. over wat ik hierboven opper: eens in het kwartaal een week vrij nemen en dan ook doordeweeks voor haar zorgen. Want dat is toch totaal anders. Zo zie je het schoolplein (weer?) eens. Kan je wellicht eens een optreden van haar zien (op scholen is het gebruikelijk dat ze dat soort dingen organiseren). Kan ze eens een keer afspreken met een vriendinnetje bij jou.
En het lijkt mij sowieso behapbaar.
Maar goed, het is maar een idee. Er zijn zoveel andere mogelijkheden. Maar doe in ieder geval je best.
Als over 10 jaar jouw dan volwassen dochter aan jou vraagt waarom je er zo vaak niet was, dan is het toch een stuk beter om een goede reden te hebben en niet: ja, ik was bang dat het teveel zou zijn voor mij.
Hoe is het voor jouw ex om haar zo vaak wel te hebben? Trekt zij dat wel? Misschien zit zij ook wel op de grens van haar kunnen, maar is voor haar doorbikkelen de enige optie...
Ex heeft overigens al een tijdje een partner en samen hebben ze nog een kind gekregen van nu 3, A is dus grote zus.
Dat is wel heftig, ja.quote:
[..]
Toen A 2/3 jaar oud was woonde ik eindelijk weer op mijzelf en had ik haar elke week. Vrij-za om vrij-zo. Op die leeftijd vraagt ze heel veel energie. Daar ging ik bijna aan onderdoor, ik redde het net, maar door extra factoren (overlast winkel onder mij) werd het mij teveel. Ik liet mij niet kennen, ging door totdat de negatieve gedachtes overheersten. Ik kreeg bij de psych de keuze voor vrijwillig of gedwongen opname.
Ik koos voor vrijwillig. Er zat een wachttijd van een paar weken, in die tussentijd moest uk doordeweeks bij huidige vrienden wezen slapen en de weekenden met mijn dochter en ouders. Puur voor de angst dat er wat zou gebeuren. Daar is mijn ex van geschrokken. Logisch ook. Sindsdien houd ze vast aan de “regels zijn regels”. Desondank dat mijn vrienden niks van kinderen moeten hebben, ben ik ze wel zeer dankbaar voor wat ze voor mij over hebben gehad. Die wil ik nooit kwijt raken.
Nu is A ouder en kost het minder energie om met haar tijd door te brengen. Ik denk dan ook (puur gissen) dat de impact van toen dusdanig groot was dat mijn ex niet wil dat ik wederom een terugval zal krijgen. Zeker weten doe ik niet, dat komt hopelijk zondag.
De stellingen die hier worden neergezet helpen niet echt mee, ben als de dood om mijn dochter kwijt te raken door die twee weekenden per maand zoals jullie schrijven. Maar ik weet echt gewoon niet of ik het echt kan volhouden om haar wekelijks te zien. De angst om haar te verliezen is ook enorm. Het helpt natuurlijk nu ook niet mee dat ik nu niet echt geheel stabiel ben.
Ik weet dat ik hierop negatieve reacties op zal krijgen, ben bewust van mijzelf dat ik verre van perfect ben. Ik had ook nooit kinderen gewild vanwege mijn problematiek (erfelijkheid), maar nu is ze er en ze heeft er ook niet voor dit leven gekozen. Heb veel fouten gemaakt, al dan niet bewust, maar wil het nu wel goed doen.
Goed in elk geval dat je oorzaken hebt aangepakt. Ik snap de loyaliteit aan je vrienden, maar zij mogen wel iets meer begrip hebben voor jouw situatie.
Ik snap ook wel de voorzichtigheid bij je ex. Ze wil natuurlijk ook niet nu iets afspreken, wat straks teveel blijkt te zijn. Da's vervelend voor jou, vervelend voor haar en vooral voor je dochter.
Misschien daarom beginnen met één extra dag? Bijvoorbeeld de woensdag. Dan zie je je dochter in elk geval elke week.
|
|
