R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Welkom in het centrale topic van "Depressie & Angst".
quote:Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.
Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.
Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie
quote:Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.
Wanneer spreken we van een angststoornis?
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:
Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs
Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:
Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
quote:In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-5 zijn de angststoornissen zoals ze in het DSM-IV vermeld werden, opgesplitst in drie categorieën:
1) de angststoornissen
2) de obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen (ocgs)
3) de trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Angststoornissen in het DSM-5:
Paniekstoornis
Agorafobie
Specifieke fobie
Sociale angststoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Separatieangststoornis
Selectief mutisme
Angststoornis door een middel of medicatie
Angststoornis door een andere medische aandoening
angststoornis (niet anders omschreven)
Obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen
Obsessieve-compulsieve stoornis (OCD)
Stoornis in de lichaamsbeleving
Hoarding (het dwangmatig verzamelen van dingen)
Trichotillomanie (het regelmatig uittrekken van het eigen haar)
Excoriation disorder/Dermatillomanie (het regelmatig pulken aan de eigen huid)
Trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Reactieve hechtingsstoornis
Ontremde sociale engagementstoornis
Posttraumatische stressstoornis
Acute stressstoornis
Aanpassingsstoornissen
quote:FOK! heeft nu ook zijn eigen IRC-kanaal voor de mensen in "Depressie & Angst". Hier kunnen we gezellig chatten/ tips geven en het met elkaar erover hebben.
Indien jij ook gezellig mee wilt praten met ons kun je ons bereiken via de volgende link:
http://irc.fok.nl/
En dan in principe
/join #dna
Heb je vragen omtrent IRC?
PM de volgende users:
zomertje
RBWO
quote:
Lapo vorige deel:
quote:Op woensdag 8 november 2017 13:59 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Damn. Nou, gefeliciteerd dan maar
Heb je misschien niet simpelweg teveel dingetjes/activiteiten die geregeld om onderhoud vragen?
Ik denk hierbij aan uitgaan, sociaal contact en sociale contacten (dit kunnen ook chatcontacten zijn, maar ook familie, partner, de overbuurvrouw die elke week koffie wilt komen drinken, alle sociale contacten!).
Hoevaak sport je in de week? Hoeveel verjaardagen heb je? Hoeveel activiteiten heb je die zeg maar vallen onder de noemer van "persoonlijk onderhoud" waaronder je fysio, dieren en huishouden zou kunnen scharen?
Je geeft aan hier niet onderuit te kunnen komen, waarom voelt dat zo?
Ik heb 't idee dat dit ook onprettig voelt omdat je dan met jezelf geconfronteerd wordt. Op een gegeven moment gaat dit je opbreken en dit brengt ook weer depressieve gevoelens op. En energieloosheid.quote:Op dinsdag 7 november 2017 15:15 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Ik ook, maar ik heb meer last van depressieve gedachtes waardoor het lastig is om vol te houden. Ik weet ook niet zo goed of ik te streng ben voor mezelf. Dus of dat ik mezelf af en toe misschien wat meer hang momentjes moet gunnen zonder me daar meteen rot om te voelen.
Mijn maatschappelijk werkster had laatst een kruis door mijn agenda gezet en ik heb hem zo genegeerd want hoe kun je nou de hele dag niks doen?En zo heb ik met al die nutteloze dingen die ik doe mezelf toch weer voorbij gerend de laatste tijd lijkt het wel.
Ik vind 't eigenlijk al heel goed dat jouw behandelaar dit überhaupt al vraagt. Kan me niet herinneren dat mij gevraagd werd -welke- gedachten aan de dood ik had. het is denk ik ook niet iets waar ik zomaar zelf spontaan over zou beginnen te praten.quote:
Vandaag had ik n vrij intens gesprek met de psycholoog. Ging over dat ik vanmorgen geraakt werd door een liedje van Linkin Park op de radio en meteen hele depressieve gedachten kreeg. Ze merkte na wat doorvragen op dat ik misschien beter steun kan zoeken bij mensen in mijn omgeving met een vergelijkbare achtergrond dan bij al dan niet overleden onbereikbare idolen.
Heeft ze best een punt. Pas naderhand snapte ik waarom dit makkelijker is. Het is zo veel veiliger. Natuurlijk heeft de dood van Chester Bennington me geraakt. Maar ik heb n vriendin verloren die zelfmoord pleegde en daar ben ik toen helemaal kapot van geweest. Nu is dat wel weer oke hoor, maar toen was het of de grond onder mn voeten wegzakte. En mensen met mijn soort achtergrond hebben nogal eens behoorlijke issues en doen dan dat soort dingen. En ja, ik wil niet nog eens iemand zo verliezen.
Daarna vroeg ze door over wat voor gedachten ik dan had. Schoorvoetend toegegeven dat dat meestal over doodgaan is, en ook wel dagelijks. Daar wil ze het een volgende keer over hebben. Wat voor gedachten dat precies zijn, maar alleen als ik daaraan toe ben. Ik weet eigenlijk niet zo waar dat vandaan komt, alleen dat ik daar meestal heel verdrietig van wordt.
Overigens, voor iemand zich zorgen maakt. Tussen gedachten over doodgaan en mezelf iets aandoen zit voor mij een groot verschil. Ik ben niet suicidaal.
Dat heel verdrietig daarom worden snap ik dan weer wel. Bij mij is dat o.a. het verdriet om een weggegooid leven.
Je kunt best jarenlang leven met dagelijkse gedachten aan de dood, maar een pretje is het niet.
Tegen mij zeiden ze o.a. "studeren kan altijd nog!quote:
[..]
Ik begrijp het gevoel heel goed, het is net of je een paar jaar achterloopt. En sommige mensen proberen dan door heel hard te werken weer in de pas te komen met de rest. Is een bijzonder vermoeiend iets. Ik heb dat zo'n 10 jaar volgehouden, toen kreeg ik een burnout.
Misschien kun je je ermee troosten dat t altijd erger kan? Ik studeerde op mn 31e af aan t HBO.
" haha, supergrappig Zo'n soort opmerking is een bijna sarcastisch (of zelfs zwartgallig) voorbeeld van hoe je laat zien dat je niet kunt luisteren...
Uiteindelijk nooit een studie afgemaakt (al denk ik niet dat ik die onder die omstandigheden ooit had kunnen voltooien).
Zet je op je facebook dat "throwing up" hetzelfde is als overgevenquote:
OMG. Ik had (in het Engels) gepost op FB dat ik paniekaanval had voordat ik de deur uit moest vandaag. En iets als "Do you think the driver will mind if I throw up on the train?".
Krijg ik net een app'je van mijn mama, compleet over de floss:
"Ik was even op Facebook en las jou berichtje en ik schrok me dood,je denkt er aan om voor de trein te springen????ben je nou helemaal van de pot gerukt!!!!!!doe nou niet zo idioot en ga nou eens fatsoenlijke hulp halen en geef toe dat je het niet meer aan kan.zelfmoord lost niets op!!!!!!"
Ik had het over "throwing up", niet over "throwing myself in front of the train"...
Damn.
Overigens zou ik dat niet "on the train" doen als ik jou was. Ook niet "while on the train"
Ik ben best tevreden met haar, ze vraagt heel ver door over dingen. Dit stukje traject bestaat uit 'in kaart brengen wat mijn problemen zijn' en ik vind het wel passen.quote:
[..]
Ik vind 't eigenlijk al heel goed dat jouw behandelaar dit überhaupt al vraagt. Kan me niet herinneren dat mij gevraagd werd -welke- gedachten aan de dood ik had. het is denk ik ook niet iets waar ik zomaar zelf spontaan over zou beginnen te praten.
Dat heel verdrietig daarom worden snap ik dan weer wel. Bij mij is dat o.a. het verdriet om een weggegooid leven.
Je kunt best jarenlang leven met dagelijkse gedachten aan de dood, maar een pretje is het niet.
Het is een lastig onderwerp vind ik. Het voelt alsof ik een beetje valsspeel, 'gemotiveerd in een behandeling zitten en denken aan doodgaan' gaat in mijn hoofd niet samen. En dan toegeven dat ik die gedachten zo heb vond ik heel erg moeilijk. Bij mij zit het verdriet erin dat ondanks al mijn proberen en inzet het me dan niet gelukt is mijn problemen te verminderen of op te lossen. Dat voelt als falen.
Vind je 't ook fijn om juist niet naar jezelf maar naar iemand anders te kunnen luisteren? En om die personen te kunnen helpen en adviseren en eventueel praten over hoe dingen nou eigenlijk in elkaar steken?quote:
Ik ben nu wel al 2x naar een lotgenotendinges geweest. Het kost me enorm veel energie, moet ook echt even een half uurtje aan de ruimte 'wennen' voordat de andere deelnemers komen. En het in een kringformatie praten is ook écht zenuwslopend...
Maar gewoon daar zijn en andermans opvattingen horen en weten dat je niet de enige bent, is wel fijn.
Gedachtes aan doodgaan is gewoonlijk een signaal van jezelf dat er iets niet goed gaat. Als je ze zo bekijkt, is het ineens zo raar niet meer.quote:
[..]
Ik ben best tevreden met haar, ze vraagt heel ver door over dingen. Dit stukje traject bestaat uit 'in kaart brengen wat mijn problemen zijn' en ik vind het wel passen.
Het is een lastig onderwerp vind ik. Het voelt alsof ik een beetje valsspeel, 'gemotiveerd in een behandeling zitten en denken aan doodgaan' gaat in mijn hoofd niet samen. En dan toegeven dat ik die gedachten zo heb vond ik heel erg moeilijk. Bij mij zit het verdriet erin dat ondanks al mijn proberen en inzet het me dan niet gelukt is mijn problemen te verminderen of op te lossen. Dat voelt als falen.
Vetgedrukte is erg herkenbaar voor me. Het is nml niet zo dat ik zelf niet genoeg gedaan zou hebben, maar als het linksom en rechtsom en dwars erdoorheen en omheen, allemaal uiteindelijk maar niet lukt of zoveel energie kost dat het niet meer echt lonend is, wat dan?
Ik vraag me af waarom ik zelf nog niet dingen in kaart heb laten brengen van waar m'n problemen nou vandaan komen?
Ook weer langs de psychiater geweest net. Het valt me op dat psychiaters altijd een stuk kouder zijn dan psychologen. Dan laat ik echt het achterste van m'n tong zien en komt er echt zo'n lauwe reactie zovan wat moet ik hier mee. Wist niet eens dat ik nog medicatie gebruikte. 
Laatste keer dat ik die man in vertrouwen neem.
Laatste keer dat ik die man in vertrouwen neem.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Het ligt natuurlijk aan je leeftijd. Als je begin 20 bent heb je nog alles open liggen, het hoeft niet nu meteen, en dat is wat mensen ermee willen zeggen.quote:
[..]
Tegen mij zeiden ze o.a. "studeren kan altijd nog!
Zo'n soort opmerking is een bijna sarcastisch (of zelfs zwartgallig) voorbeeld van hoe je laat zien dat je niet kunt luisteren...
Uiteindelijk nooit een studie afgemaakt (al denk ik niet dat ik die onder die omstandigheden ooit had kunnen voltooien).
Natuurlijk is het zuur als het ook later alsnog niet lukt. Maar het is niet negatief bedoeld, en eerder als troost.
Wat heeft "kouder zijn" voor jou voor link met "iemand niet in vertrouwen kunnen nemen"? En wat doen psychologen volgens jou beter dan psychiaters? Kan je een voorbeeld geven van "een lauwe reactie"? En kan je een voorbeeld geven van "een niet-lauwe reactie" zoals psychologen je die blijkbaar dikwijls geven?quote:
Ook weer langs de psychiater geweest net. Het valt me op dat psychiaters altijd een stuk kouder zijn dan psychologen. Dan laat ik echt het achterste van m'n tong zien en komt er echt zo'n lauwe reactie zovan wat moet ik hier mee. Wist niet eens dat ik nog medicatie gebruikte.
Er zijn mensen van in de 90 die nog diploma's halen. Een mede-cursist is ook 67 en begint aan een nieuw avontuur als coach.quote:
[..]
Het ligt natuurlijk aan je leeftijd. Als je begin 20 bent heb je nog alles open liggen, het hoeft niet nu meteen, en dat is wat mensen ermee willen zeggen.
Natuurlijk is het zuur als het ook later alsnog niet lukt. Maar het is niet negatief bedoeld, en eerder als troost.
Dus ik zie inderdaad het probleem niet in...
Dat is het exact. Hoewel ik nu echt gemotiveerd ben om aan mezelf te werken en ook geloof dat deze mensen me kunnen helpen zou ik niet weten hoe ik verder moet als dit me niet helpt. Gevoelsmatig is dit de laatste mogelijkheid die ik zie om hier uit te komen.quote:
[..]
Gedachtes aan doodgaan is gewoonlijk een signaal van jezelf dat er iets niet goed gaat. Als je ze zo bekijkt, is het ineens zo raar niet meer.
Vetgedrukte is erg herkenbaar voor me. Het is nml niet zo dat ik zelf niet genoeg gedaan zou hebben, maar als het linksom en rechtsom en dwars erdoorheen en omheen, allemaal uiteindelijk maar niet lukt of zoveel energie kost dat het niet meer echt lonend is, wat dan?
Komt die vraag echt nu in je op of is het sarcastisch bedoeld?quote:Op woensdag 8 november 2017 14:22 schreef magnetronkoffie het volgende:
Ik vraag me af waarom ik zelf nog niet dingen in kaart heb laten brengen van waar m'n problemen nou vandaan komen?
Ik heb dat zelf eigenlijk ook wel zo. Maar psychiaters hebben ook een wat andere functie dan je behandelend psycholoog. Ik vond mijn gesprek met de psychiater meer op een huisartsenconsult lijken eigenlijk.quote:
[..]
Wat heeft "kouder zijn" voor jou voor link met "iemand niet in vertrouwen kunnen nemen"? En wat doen psychologen volgens jou beter dan psychiaters? Kan je een voorbeeld geven van "een lauwe reactie"? En kan je een voorbeeld geven van "een niet-lauwe reactie" zoals psychologen je die blijkbaar dikwijls geven?
Ik vond 't eerder beledigend, omdat daarmee mijn angst dat op deze wijze de kans groot zou zijn dat het er nooit meer van zou kunnen komen, niet serieus genomen werd en daardoor het eigenlijke onderliggende probleem minder goed bespreekbaar gemaakt werd. Ik wist op dat moment al dat er serieuze problemen waren met studeren, maar zij deden het af met "Ach studeren kan altijd nog!quote:
[..]
Het ligt natuurlijk aan je leeftijd. Als je begin 20 bent heb je nog alles open liggen, het hoeft niet nu meteen, en dat is wat mensen ermee willen zeggen.
Natuurlijk is het zuur als het ook later alsnog niet lukt. Maar het is niet negatief bedoeld, en eerder als troost.
". Daar heb ik natuurlijk geen reet aan. Ik zeg zoiets toch niet voor niets? Achter de wolken schijnt de zon!
Maak je maar geen zorgen, morgen wordt aaaaales weer beter! Dat beloof ik
Dat soort opmerkingen maken niks beter, het is verspilling van energie deze uitspraken ook maar verbaal te maken en die energie hadden ze nog beter kunnen investeren in het gewoon zeggen van de waarheid. Ik heb liever dan ze de waarheid zeggen ("Ik heb geen idee hoe ik je moet helpen") want dan weet ik tenminste waar ik aan toe ben.
Het troost niks, maakt de paniek juist erger.
De betere psychologen proberen echt met je mee te denken, proberen zich echt te verplaatsen en handvaten aan te reiken. Staan meer naast je ipv met de pen en zo'n medicatieboekje in de aanslag. Afstandelijker, klinischer ofzo. Duidelijk zo'n houding van "wat moet ik hiermee". Ik kom altijd een stuk meer tevreden van de psycholoog af.quote:
[..]
Wat heeft "kouder zijn" voor jou voor link met "iemand niet in vertrouwen kunnen nemen"? En wat doen psychologen volgens jou beter dan psychiaters? Kan je een voorbeeld geven van "een lauwe reactie"? En kan je een voorbeeld geven van "een niet-lauwe reactie" zoals psychologen je die blijkbaar dikwijls geven?
Het ironische is dat toen ik nog intern ik een begeleider had die me ook een stuk beter begreep. Hoe minder papieren ze hebben hoe kundiger ze zijn blijkbaar.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Komt nu in me op. Het is ruim 10 jaar geleden wel eens gedaan, maar met veel van de essentiële informatie die daardoor beschikbaar kwam, is niks gedaan, ook niet als ik het bleef aankaarten.quote:
[..]
Komt die vraag echt nu in je op of is het sarcastisch bedoeld?
Uiteindelijk heb ik een emotioneel enorm offer moeten brengen om alleen maar gehoord te worden en zelfs nu nog doen ze alsof ze niks fout hebben gedaan.
Eerlijk gezegd denk ik dat het best een goed idee zou zijn dit nog een keer te laten uitvoeren.
het zou kunnen dat je dat zo voelt, omdat je er letterlijk absoluut vanaf wilt. Die extra balast kunnen dumpen en je wilt jezelf maximaal kunnen motiveren. Misschien dat je ook aanvoelt dat je alles zal moeten geven om zeg maar dit probleem nog te kunnen verslaan, dat het "do or die" voor je is.quote:
[..]
Dat is het exact. Hoewel ik nu echt gemotiveerd ben om aan mezelf te werken en ook geloof dat deze mensen me kunnen helpen zou ik niet weten hoe ik verder moet als dit me niet helpt. Gevoelsmatig is dit de laatste mogelijkheid die ik zie om hier uit te komen.
Ja, dat laatste ervoer ik zelf ook wel een beetje zo.quote:
[..]
Ik heb dat zelf eigenlijk ook wel zo. Maar psychiaters hebben ook een wat andere functie dan je behandelend psycholoog. Ik vond mijn gesprek met de psychiater meer op een huisartsenconsult lijken eigenlijk.
Voor mij voelt zo'n gesprek prettiger aan dan de meeste gesprekken bij een psycholoog, omdat dat gemaakt en oppervlakkig aanvoelt. En ze zijn te thee-kransjerig, focussen teveel op smalltalk in plaats van op de problemen en ze snappen dingen vaak nieteens. Uitleggen lijkt ook niet echt te helpen, 't voelt meer als een bodemloze put. Ook kosten gesprekken met psychiaters mij veel minder energie dan gesprekken met psychologen, terwijl ik daar voor m'n gevoel wel meer bereik.
Tot nu toe vind ik psychotherapeuten ook beter dan psychologen.
Ik kan me je gevoel goed voorstellen. Zeker nu het jou niet gelukt is alsnog een opleiding te doen.quote:
[..]
Ik vond 't eerder beledigend, omdat daarmee mijn angst dat op deze wijze de kans groot zou zijn dat het er nooit meer van zou kunnen komen, niet serieus genomen werd en daardoor het eigenlijke onderliggende probleem minder goed bespreekbaar gemaakt werd. Ik wist op dat moment al dat er serieuze problemen waren met studeren, maar zij deden het af met "Ach studeren kan altijd nog!
Achter de wolken schijnt de zon!
Maak je maar geen zorgen, morgen wordt aaaaales weer beter! Dat beloof ik
Dat soort opmerkingen maken niks beter, het is verspilling van energie deze uitspraken ook maar verbaal te maken en die energie hadden ze nog beter kunnen investeren in het gewoon zeggen van de waarheid. Ik heb liever dan ze de waarheid zeggen ("Ik heb geen idee hoe ik je moet helpen") want dan weet ik tenminste waar ik aan toe ben.
Het troost niks, maakt de paniek juist erger.
Aan de andere kant, veel jonge mensen ervaren dit. Ik hoor dit best vaak en hoewel elke situatie anders is, is het wel vaak de haast van de jeugd die spreekt. Meestal is er dan gewoon wat anders iemand de aandacht op moet richten en is er tijd genoeg om nog een studie op te pakken. Ik begrijp wel waarom mensen dit zeggen eigenlijk.
Eerlijk gezged vind ik je een beetje overdreven overkomen. Psychologen en psychiaters zitten normaalgesproken beiden tegenover je. Vaak gebruiken ze beiden een boekje of maken beiden notulen. Sommigen doen dat misschien achteraf.quote:
[..]
De betere psychologen proberen echt met je mee te denken, proberen zich echt te verplaatsen en handvaten aan te reiken. Staan meer naast je ipv met de pen en zo'n medicatieboekje in de aanslag. Afstandelijker, klinischer ofzo. Duidelijk zo'n houding van "wat moet ik hiermee". Ik kom altijd een stuk meer tevreden van de psycholoog af.
Dat psychologen meer naast me staan zou ik anders verwoorden, nml dat ze teveel hun best lijken te willen doen om theekransje, alsof ze eerst buddybuddy met me willen zijn en daarna pas aan de slag willen gaan. Maar ze voelen me meestal verkeerd aan, snappen meestal niet wat ik zeg of maar gedeeltelijk en psychiaters geven tenminste wel altijd antwoord terug als ik ze wat vraag, wat psychologen vaak juist niet doen. Die zitten daar maar als een zak aardappelen me aan te staren, wachtend alsof ik een soort van ultiem-verlossend antwoord zou moeten geven ofzo
Bijna aandachtstrekkend dom
Dan denk ik van "wat moet ik hiermee?
"Ik merk dat psychiaters mij juist beter begrijpen. Ze hebben wel gewoonlijk minder tijd en raggen wat meer door. Maar voor theekransje hebben ze blijkbaar ook geen tijd en ik ben daar maar wat blij meequote:Het ironische is dat toen ik nog intern ik een begeleider had die me ook een stuk beter begreep. Hoe minder papieren ze hebben hoe kundiger ze zijn blijkbaar.
Na afloop met een psychiater heb ik bijna altijd het gevoel dat er gewoon afspraken gemaakt zijn, knopen doorgehakt zijn. Bij psychologen vraag ik me eerder af wat ik volgende keer zou kunnen proberen om die psycholoog maar te kunnen bereiken
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 08-11-2017 14:55:27 ]
Je bent nu ook 10 jaar verder, lijkt me dan inderdaad niet verkeerd. Ik zou me dan ook vooral richten op hoe je in de wereld staat en ermee omgaat en waar dat door komt.quote:
[..]
Komt nu in me op. Het is ruim 10 jaar geleden wel eens gedaan, maar met veel van de essentiële informatie die daardoor beschikbaar kwam, is niks gedaan, ook niet als ik het bleef aankaarten.
Uiteindelijk heb ik een emotioneel enorm offer moeten brengen om alleen maar gehoord te worden en zelfs nu nog doen ze alsof ze niks fout hebben gedaan.
Eerlijk gezegd denk ik dat het best een goed idee zou zijn dit nog een keer te laten uitvoeren.
[..]
het zou kunnen dat je dat zo voelt, omdat je er letterlijk absoluut vanaf wilt. Die extra balast kunnen dumpen en je wilt jezelf maximaal kunnen motiveren. Misschien dat je ook aanvoelt dat je alles zal moeten geven om zeg maar dit probleem nog te kunnen verslaan, dat het "do or die" voor je is.
Ik denk dat je de spijker op zijn kop slaat. Ik moet ervan af, en het voelt ook als dat ik nu daadwerkelijk het achterste van mijn tong moet laten zien om het op te lossen. Gelukkig, wel met moeite, lukt het me wel. Het voelt als een laatste kans, wel met het gevoel dat er een redelijke kans van slagen is.
Dus omdat jouw ervaring anders is als die van mij is mijn perceptie fout? Is het een mogelijkheid dat andere mensen dingen anders ervaren? Of is dat een brug te ver.quote:
[..]
Eerlijk gezged vind ik je een beetje overdreven overkomen. Psychologen en psychiaters zitten normaalgesproken beiden tegenover je. Vaak gebruiken ze beiden een boekje of maken beiden notulen Sommigen doen dat misschien achteraf.
Dat psychologen meer naast me staan zou ik anders verwoorden, nml dat ze teveel hun best lijket te willen doen om theekransje, alsof ze eerst buddybuddy met me willen zijn en daarna pas aan de slag willen gaan. Maar ze voelen me meestal verkeerd aan, snappen meestal niet wat ik zeg of maar gedeeltelijk en psychiaters geven tenminste wel altijd antwoord terug als ik ze wat vraag, wat psychologen vaak juist niet doen. Die zitten daar maar als een zak aardappelen me aan te staren, wachtend alsof ik een soort van ultiem-verlossend antwoord zou moeten geven ofzo
Bijna aandachtstrekkend dom
Dan denk ik van "wat moet ik hiermee?
[..]
Ik merk dat psychiaters mij juist beter begrijpen. Ze hebben wel gewoonlijk minder tijd en raggen wat meer door. Maar voor theekransje hebben ze blijkbaar ook geen tijd en ik ben daar maar wat blij mee
Na afloop met een psychiater heb ik bijna altijd het gevoel dat er gewoon afspraken gemaakt zijn, knopen doorgehakt zijn. Bij psychologen vraag ik me eerder af wat ik volgende keer zou kunnen proberen om die psycholoog maar te kunnen bereiken
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Eigenlijk is dat gevoel niet echt veranderd, maar meer "geëvolueerd". De ansgten die ik toen had, bleken terecht te zijn. De dingen die bij dat troosten gezegd wordt, is te vaak simpelweg onwaar, dus die neem ik minder serieus.quote:
[..]
Ik kan me je gevoel goed voorstellen. Zeker nu het jou niet gelukt is alsnog een opleiding te doen.
Eerlijk gezegd denk ik dat ik (wat dit soort rationele dingen aangaat) dingen wat realistischer ervaar dan het standaard dramaqueentje "Oh ik heb m'n nagel gebroken! Ik voel me zooooo depressief!!!! Help ik ga dood!quote:Aan de andere kant, veel jonge mensen ervaren dit. Ik hoor dit best vaak en hoewel elke situatie anders is, is het wel vaak de haast van de jeugd die spreekt. Meestal is er dan gewoon wat anders iemand de aandacht op moet richten en is er tijd genoeg om nog een studie op te pakken. Ik begrijp wel waarom mensen dit zeggen eigenlijk.
Heb me lief nu! " en de "voorspellingen" die ik daarmee doe, zijn ook accurater. En ik heb wel vaker de indruk dat bijvoorbeeld hulpverleners mijn angsten dan gelijlleggen aan de angsten van mensen die minder rationele angsten hebben en mij dus ook minder serieus gaan nemen, terwijl ik gewoon een goed punt had en dus niet als individu gehoord werd. Ik werd dan eerder "gewoon op de stapel gegooid met de rest" en die rest is vaak gewoon prut zoals die dramaqueen die ik net al beschreef.
Eerlijk gezegd zou ik niet nog een keer zo'n offer willen moeten brengen zoals rond afgelopen jaarwisseling, om alleen maar gehoord te worden omdat de tegenpartij zelfs de meest basale dingen niet lijkt te willen horen.quote:
[..]
Je bent nu ook 10 jaar verder, lijkt me dan inderdaad niet verkeerd. Ik zou me dan ook vooral richten op hoe je in de wereld staat en ermee omgaat en waar dat door komt.
Ik denk dat je de spijker op zijn kop slaat. Ik moet ervan af, en het voelt ook als dat ik nu daadwerkelijk het achterste van mijn tong moet laten zien om het op te lossen. Gelukkig, wel met moeite, lukt het me wel. Het voelt als een laatste kans, wel met het gevoel dat er een redelijke kans van slagen is.
Wat mij betreft is het ook do or die, maar ik krijg op 't moment bar weinig opties aangeboden. Loop steeds tegen muren op.
Ik ben zelf eigenlijk nog steeds met dezelfde problemen bezig waarvoor ik 14 jaar geleden me bij de RIAGG had aangemeld.
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 08-11-2017 15:14:36 ]
Wow... wat voor de 1 minder rationeel is, is voor de ander juist een hele reeële angst.
Zelf wel serieus genomen willen worden maar een ander het stempel dramaqueen geven.
Zelf wel serieus genomen willen worden maar een ander het stempel dramaqueen geven.
magnetronkoffie vindt het lastig zich in een ander te verplaatsen
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Nee. Dat is niet wat ik bedoel.quote:
[..]
Dus omdat jouw ervaring anders is als die van mij is mijn perceptie fout?
Blijkbaar link je de werkzaamheid van een hulpverlener aan diens "warmte" en verklaart daarmee iemands werkzaamheid objectief gezien als "beter en slechter".
Je beschrijft een werkwijze die niet de voor jou benodigde warmte bevat, als een bij voorbaat onprettige werkwijze. Ik wilde niet alleen maar laten zien dat de mate van onprettigheid niet direct gelinkt is aan diens smalltalkerij, maar dat je op die manier ook psychiaters wat tekort doet. Ten slotte moeten ze ook efficiënt werken en je ervaart dat blijkbaar als "onpersoonlijk zijn" en dus als niet iemand die je persoonlijk zou kunnen helpen.
Waarom vind je die warmte eigenlijk zo belangrijk? Als een persoon niet die warmte heeft, is zo'n persoon voor jou dan meteen iemand waarmee je zeg maar niet zou kunnen werken aan jezelf?
Ik weet wel zeker dat mensen dingen anders kunnen ervaren. Het is onderdeel van je perceptie, maar dat is een beetje off-topic.quote:Is het een mogelijkheid dat andere mensen dingen anders ervaren? Of is dat een brug te ver.
Nee.
Ik zou eerlijk gezegd nog liever met een psychiater praten over m'n persoonlijke miseres dan met een psycholoog, omdat een psychiater heel kort en bondig kan uitleggen hoe bepaalde denkpatronen in elkaar zitten waarna ik deze patronen direct op de reële wereld kan projecteren, om ze zodoende zelf te verifiëren en ervan te leren. Me nieuwe inzichten verschaffen waar ik zelf (door de chaos in m'n hoofd) dingen over het hoofd zie.
Een psycholoog geeft me de indruk alsof ik iets niet goed zou doen, alsof ik niet goed genoeg in mezelf graaf. Maar het zelf graven is niet het probleem, het gebrek aan werkmethoden en gebrek aan feedback zijn juist het probleem. Het is alsof de psycholoog me steeds op andere plekken laat graven terwijl mijn klachten juist voortkomen uit het niet hebben van de juiste graafspullen en deze psycholoog ziet mijn vraag me dat graafgerij te geven simpelweg als een soort luiheid ofzo. En die feedback krijg ik van een psychiater wel. Die geeft me wel die schep en die houweel zodat ik zelf verder kan graven.
Ik vind 't wel interessant waarom jij het op een bepaalde manier juist andersom ervaart. En dat besef wat je hierzo zei:
werkt natuurlijk 2 kanten op en ik vroeg me ook af wat je van mijn ervaring vond.quote:Is het een mogelijkheid dat andere mensen dingen anders ervaren? Of is dat een brug te ver.
Eigenlijk in de vorige post al getikt, maar
kan je je in mij verplaatsen?quote:
magnetronkoffie vindt het lastig zich in een ander te verplaatsen
Ik weet niet wat je geschiedenis is aan behandelingen dus kan hier lastig op antwoorden.quote:
[..]
Eerlijk gezegd zou ik niet nog een keer zo'n offer willen moeten brengen zoals rond afgelopen jaarwisseling, om alleen maar gehoord te worden omdat de tegenpartij zelfs de meest basale dingen niet lijkt te willen horen.
Wat mij betreft is het ook do or die, maar ik krijg op 't moment bar weinig opties aangeboden. Loop steeds tegen muren aan.
Ik ben zelf eigenlijk nog steeds met dezelfde problemen bezig waarvoor ik 14 jaar geleden me bij de RIAGG had aangemeld.
Als ik jou was en hulp zou zoeken zou ik dit precies zo neerleggen. Je hebt het gevoel steeds niet gehoord te worden en zelfs een offer te hebben moeten maken om aandacht te krijgen. Je hebt het gevoel weinig mogelijkheden aangeboden te krijgen en steeds tegen muren op te lopen en na 14 jaar ben je nog met dezelfde problemen bezig.
Hoe komt het dat jij dit gevoel hebt en wat ligt binnen je eigen invloedssfeer om daar iets aan te veranderen?
je meent te zeggen dat een dramaqueen wiens angst om dood te gaan door het breken van een nagel, net zo serieus is als mijn angst toen was dat het studeren nooit meer zou lukken?quote:Op woensdag 8 november 2017 15:01 schreef Elvi het volgende:
Wow... wat voor de 1 minder rationeel is, is voor de ander juist een hele reeële angst.
Zelf wel serieus genomen willen worden maar een ander het stempel dramaqueen geven.
Ik heb het letterlijk over mensen met irrationele angsten. Mijn angst was dat niet.
Als mensen daadwerkelijk bang zijn om letterlijk dood te gaan als ze een nagel breken dan is juist daar duidelijk iets psychisch niet in orde.quote:
[..]
je meent te zeggen dat een dramaqueen wiens angst om dood te gaan door het breken van een nagel, net zo serieus is als mijn angst toen was dat het studeren nooit meer zou lukken?
Ik heb het letterlijk over mensen met irrationele angsten. Mijn angst was dat niet.
Dit is goed samengevat ja.quote:
[..]
Ik weet niet wat je geschiedenis is aan behandelingen dus kan hier lastig op antwoorden.
Als ik jou was en hulp zou zoeken zou ik dit precies zo neerleggen. Je hebt het gevoel steeds niet gehoord te worden en zelfs een offer te hebben moeten maken om aandacht te krijgen. Je hebt het gevoel weinig mogelijkheden aangeboden te krijgen en steeds tegen muren op te lopen en na 14 jaar ben je nog met dezelfde problemen bezig.
Mijn probleem is op 't moment vooral mijn falen om mezelf op de 1 of andere manier in een positie te kunnen manoeuvreren waarbij de uitkomst is dat ik langdurige zorg heb bij hulpverleners waar ik mee aan het werk kan en aan mezelf kan werken, structureel aan mezelf kan werken.quote:Hoe komt het dat jij dit gevoel hebt en wat ligt binnen je eigen invloedssfeer om daar iets aan te veranderen?
Je post staat vol met aannames en ik heb even niet zo'n zin om verantwoording aan je af te leggen. Waarom voel je zo de behoefte steeds te bewijzen dat mensen fout zitten met hoe ze iets ervaren?
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Op het moment dat mensen door psychische problemen niet kunnen doen wat ze onder normale omstandigheden wel hadden kunnen doen (zoals het volgen van een opleiding), dan is daar duidelijk ook psychisch iets niet in ordequote:
[..]
Als mensen daadwerkelijk bang zijn om letterlijk dood te gaan als ze een nagel breken dan is juist daar duidelijk iets psychisch niet in orde.
Waarom vat je dit zo persoonlijk op?quote:
Je post staat vol met aannames en ik heb even niet zo'n zin om verantwoording aan je af te leggen. Waarom voel je zo de behoefte steeds te bewijzen dat mensen fout zitten met hoe ze iets ervaren?
Klopt. Dus dan staan jullie toch 'gelijk'? De 1 is dan toch niet zieliger dan de ander, of heeft meer recht op hulp dan de ander?quote:
[..]
Op het moment dat mensen door psychische problemen niet kunnen doen wat ze onder normale omstandigheden wel hadden kunnen doen (zoals het volgen van een opleiding), dan is daar duidelijk ook psychisch iets niet in orde
Waar komt het door dat het niet lukt jezelf in zo'n positie te krijgen? Waar loopt het op stuk?quote:
[..]
Dit is goed samengevat ja.
[..]
Mijn probleem is op 't moment vooral mijn falen om mezelf op de 1 of andere manier in een positie te kunnen manoeuvreren waarbij de uitkomst is dat ik langdurige zorg heb bij hulpverleners waar ik mee aan het werk kan en aan mezelf kan werken, structureel aan mezelf kan werken.
Omdat ik steeds verantwoording af moet leggen aan jou over mijn ervaringen in de hulpverlening?quote:
[..]
Waarom vat je dit zo persoonlijk op?
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Het gaat om 2 verschillende problemen en het door mij beschreven probleem los je niet met dat soort troostende opmerkingen op.quote:
[..]
Klopt. Dus dan staan jullie toch 'gelijk'? De 1 is dan toch niet zieliger dan de ander, of heeft meer recht op hulp dan de ander?
Overigens los je het "gevaarlijke probleem" van zo'n dramaqueen ook niet op met troostende woorden, daarmee laat je zo'n persoon alleen maar langer in de waan dat dat gedrag normaal is, toch?
Geen idee wat de behandeling is voor zo'n persoon, ik ben geen psychotherapeutquote:
[..]
Het gaat om 2 verschillende problemen en het door mij beschreven probleem los je niet met dat soort troostende opmerkingen op.
Overigens los je het "gevaarlijke probleem" van zo'n dramaqueen ook niet op met troostende woorden, daarmee laat je zo'n persoon alleen maar langer in de waan dat dat gedrag normaal is, toch?
Je rekent nog steeds de ander af als dramaqueen met niet-normaal gedrag. Je vind het toch ook vervelend als een ander dat bij jou doet, dus ik snap niet waarom je nog steeds dit soort termen gebruikt?
Nee, dat moet je niet. Antwoord geven op vragen =/ verantwoording leggen. Dat ervaar je blijkbaar wel zo. Ik vroeg je om je persoonlijke ervaringen (ook omdat je daar zo stellig en onwrikbaar mee kwam), omdat ik het wil begrijpen.quote:
[..]
Omdat ik steeds verantwoording af moet leggen aan jou over mijn ervaringen in de hulpverlening?
Het lukt me alleen niet omdat het wel vaker als een soort persoonlijke aanval wordt gezien, terwijl het dat helemaal niet is.
Ik vraag me eigenlijk af waarom je het wel als een soort "aanval" ziet terwijl dat het helemaal niet is...wat eigenlijk een beetje parallel loopt aan "waarom zie je een psychiater als koud (en dus ook als een minder goed hulpverlener)"?
De vragen zoals Elvi die me stelt, voelen voor mij trouwens wel als een soort "verantwoording moeten afleggen" maar ik weet objectief gezien dat ik haar hier niks verplicht ben en die rationele gedachte werkt geruststellend bij mij
Jij zoomt nu erg in op je eigen situatie en dat voor jou niet opgaat. Je benadert dingen wat rationeler dan anderen. Dat is prima, maar je stapt daarmee ook over een paar dingen heen.quote:
[..]
Het gaat om 2 verschillende problemen en het door mij beschreven probleem los je niet met dat soort troostende opmerkingen op.
Overigens los je het "gevaarlijke probleem" van zo'n dramaqueen ook niet op met troostende woorden, daarmee laat je zo'n persoon alleen maar langer in de waan dat dat gedrag normaal is, toch?
Veel mensen benaderen dit met veel meer gevoel en minder rationeel. De eerste reacties op de poster waren ook van begrip voor zijn gevoel. Daarnaast is mijn ervaring dat dit meestal niet resulteert in een 'nooit een opleiding volgen' een geruststellende opmerking dat studeren ook later nog kan, of er studeren ook mensen af halverwege de dertig vind ik dan prima op zijn plek.
Maakt jouw situatie niet minder vervelend omdat jij een andere ervaring hebt.
quote:
De vragen zoals Elvi die me stelt, voelen voor mij trouwens wel als een soort "verantwoording moeten afleggen" maar ik weet objectief gezien dat ik haar hier niks verplicht ben en die rationele gedachte werkt geruststellend bij mij
Nee, ik probeer je gedachtegang te begrijpen. Maar als een ander jou dezelfde vragen stelt dan is het ineens met een ander doel dan wanneer jij vragen stelt
Maar als je nieteens weet waar dat gedrag vandaan komt, kan je dus ook niet deze gedraging gelijkstellen aan een gedraging waarvan je weet dat deze serieus is. Het enige wat je wel gelijk kunt trekken, is de mate van lijdensdruk op het piekmoment van dat lijden en dat is slechts 1 laag van het geheelquote:
[..]
Geen idee wat de behandeling is voor zo'n persoon, ik ben geen psychotherapeut
Ik reken niemand nog steeds hier af als dramaqueen met niet-normaal gedrag.quote:Je rekent nog steeds de ander af als dramaqueen met niet-normaal gedrag.
Omdat ik duidelijkheid wil scheppen over iets wat (bijvoorbeeld) voor jou blijkbaar -eigenlijk- ook onduidelijk is en om m'n vraagstelling duidelijker te maken. Blijkbaar wordt het niet goed opgepikt, (en komt de zeg maar waas van de emotie de objectiviteit filteren).quote:Je vind het toch ook vervelend als een ander dat bij jou doet, dus ik snap niet waarom je nog steeds dit soort termen gebruikt?
Ik had toevallig net al uitgelegd waarom ik het toch makkelijker vind daarmee om te gaan.
En niet persoonlijk bedoeld maar ik maak geregeld mee dat iets uitleggen aan iemand soms nooit gaat werken. Iets met "persoontegenwieikhetheb vindt het lastig zich in een ander te verplaatsen
".Soms heeft uitleggen gewoon geen zin. Ik moet dan ook denken aan wat ik Pabst probeerde uit te leggen paar weken terug. Het ging er maar niet in...
Alsof jouw mening de enige is? Als ik iets uitgelegd wil krijgen ga ik naar iemand die ervoor geleerd heeft, jij hoeft echt niet iedereen hier te voorzien van jouw wijze visie.quote:
Ik had toevallig net al uitgelegd waarom ik het toch makkelijker vind daarmee om te gaan.
En niet persoonlijk bedoeld maar ik maak geregeld mee dat iets uitleggen aan iemand soms nooit gaat werken. Iets met "persoontegenwieikhetheb vindt het lastig zich in een ander te verplaatsen
Soms heeft uitleggen gewoon geen zin. Ik moet dan ook denken aan wat ik Pabst probeerde uit te leggen paar weken terug. Het ging er maar niet in...
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Eerlijk gezegd snap ik hier niet wat er zo anders is t.o.v. hoe anderen hier op hun specifieke situatie opgaan. Iedereen doet dit. Wat maakt het mijne hier dan zo anders in?quote:
[..]
Jij zoomt nu erg in op je eigen situatie en dat voor jou niet opgaat.
Ik kan emotionele problemen niet aanpakken zolang de ratio niet klopt.quote:Je benadert dingen wat rationeler dan anderen. Dat is prima, maar je stapt daarmee ook over een paar dingen heen.
Dat is voor mij vergelijkbaar als dat ik als garagemonteur het motorblok van een auto met een ander motorblok moet vervangen zonder dat het nieuwe motorblok ook maar binnengekomen is.
Zonder dat motorblok kan ik niet verder en bij de waarheid is dat ook zo. Dingen moeten wel kloppen en opmerkingen zoals "je kan later altijd nog studeren" zorgen alleen maar voor verwarring en voor irritatie (dat 2e vooral als ik vaker mensen tegenkom die me niet begrijpen en niet aan kunnen voelen -wat- er in me omgaat en daar op de juiste wijze mee om kunnen gaan).
Het ding is dat "emotie" en "ratio" niet mutually exclusive zijn. Voor bijvoorbeeld autistische vrouwen vaak bijvoorbeeld niet. Die moet je benaderen met veel ratio en ook emotioneel. Daar werkt een eenzijdige aanpak niet, het is "the whole package" of beter begin je er niet aan.quote:Veel mensen benaderen dit met veel meer gevoel en minder rationeel.
Er zijn niet veel mensen die dit kunnen of zouden kunnen, denk ik.
Ik begrijp denk ik niet helemaal wat je hier zegt. Wat ik wel begrijp, kan ik volgende op zeggen: Wat heeft het voor zin iets tegen mij te zeggen (op het moment dat ik emotioneel word (vaak omdat een bepaald probleem nu wordt aangeboord)) wat voor mij een pure dooddoener is? Ik ga dan dingen denken als "maar dat is niet het punt" en "ja, dit wist ik al maar is niet het punt!quote:De eerste reacties op de poster waren ook van begrip voor zijn gevoel. Daarnaast is mijn ervaring dat dit meestal niet resulteert in een 'nooit een opleiding volgen' een geruststellende opmerking dat studeren ook later nog kan, of er studeren ook mensen af halverwege de dertig vind ik dan prima op zijn plek.
" en "deze persoon denk dat als je maar genoeg positieve gedachtes hebt, dat de negatieve dan vanzelf wel zullen verdwijnen" en meer van dat soort dingen. Ding is dat dit soort uitspraken simpelweg niet voor iedereen werken en dat wanneer dit aangegeven wordt, hier vaak negatief op gereageerd wordt, ook door hulpverleners (zoals vorig jaar 1 die ik snel daarna eruit gemikt heb ).quote:Maakt jouw situatie niet minder vervelend omdat jij een andere ervaring hebt.
Welke gedachtegang probeer je te begrijpen?quote:
[..]
Nee, ik probeer je gedachtegang te begrijpen.
Voor geval je dit nog niet wist, als je op straat 10 verschillende mannen tegenkomt en ze stellen je alle10 dezelfde vraag, kan het nog steeds goed zijn dat ze alle10 een andere vraag aan je hadden.quote:Maar als een ander jou dezelfde vragen stelt dan is het ineens met een ander doel dan wanneer jij vragen stelt
Dit is best wel wat ook als "tussen de regels door kijken" gezien kan worden (zo wordt het tenminste vaak benoemd). Ik neem aan dat de meeste 30 plussers hier al van op de hoogte zijn, dus ik vind je vraag wel wat vreemd.
Vinden jullie het volwassen leven ook zo saai?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Je ziet mijn gedrag alsof ik probeer mezelf boven jouw status te positioneren? Alsof ik probeer dominant boven jou te zijn of zo? Klopt dat?quote:
Je denkt dat ik iedereen hier mijn visie wil opleggen? Klopt dat?quote:Als ik iets uitgelegd wil krijgen ga ik naar iemand die ervoor geleerd heeft, jij hoeft echt niet iedereen hier te voorzien van jouw wijze visie.
M'n kindertijd vond ik wel wat leuker. Daarna kwam een lange periode van minder leuk leven en de laatste jaren ben ik steeds meer teruggegaan naar mezelf en doe ik ook gewoon random leuke dingen voor mezelf.quote:
Vinden jullie het volwassen leven ook zo saai?
Vanwaar je vraag?
Maar door die man niet in vertrouwen nemen kan hij je al helemaal niet helpen toch?quote:
Ook weer langs de psychiater geweest net. Het valt me op dat psychiaters altijd een stuk kouder zijn dan psychologen. Dan laat ik echt het achterste van m'n tong zien en komt er echt zo'n lauwe reactie zovan wat moet ik hier mee. Wist niet eens dat ik nog medicatie gebruikte.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Jij geeft hier aan dat het is zoals je zegt, en je dat vrij rationeel doet. Bij de meeste mensen zie je juist dat er veel emotie achter zit en vertellen het dan door die emotie groter dan het is.quote:
[..]
Eerlijk gezegd snap ik hier niet wat er zo anders is t.o.v. hoe anderen hier op hun specifieke situatie opgaan. Iedereen doet dit. Wat maakt het mijne hier dan zo anders in?
[..]
Ik kan emotionele problemen niet aanpakken zolang de ratio niet klopt.
Dat is voor mij vergelijkbaar als dat ik als garagemonteur het motorblok van een auto met een ander motorblok moet vervangen zonder dat het nieuwe motorblok ook maar binnengekomen is.
Zonder dat motorblok kan ik niet verder en bij de waarheid is dat ook zo. Dingen moeten wel kloppen en opmerkingen zoals "je kan later altijd nog studeren" zorgen alleen maar voor verwarring en voor irritatie (dat 2e vooral als ik vaker mensen tegenkom die me niet begrijpen en niet aan kunnen voelen -wat- er in me omgaat en daar op de juiste wijze mee om kunnen gaan).
[..]
Het ding is dat "emotie" en "ratio" niet mutually exclusive zijn. Voor bijvoorbeeld autistische vrouwen vaak bijvoorbeeld niet. Die moet je benaderen met veel ratio en ook emotioneel. Daar werkt een eenzijdige aanpak niet, het is "the whole package" of beter begin je er niet aan.
Er zijn niet veel mensen die dit kunnen of zouden kunnen, denk ik.
[..]
Ik begrijp denk ik niet helemaal wat je hier zegt. Wat ik wel begrijp, kan ik volgende op zeggen: Wat heeft het voor zin iets tegen mij te zeggen (op het moment dat ik emotioneel word (vaak omdat een bepaald probleem nu wordt aangeboord)) wat voor mij een pure dooddoener is? Ik ga dan dingen denken als "maar dat is niet het punt" en "ja, dit wist ik al maar is niet het punt!
[..]
Dat is wat mensen ook verwachten. Weinig emotie tonen of een rationele benadering zal snel gezien worden als dat het 'allemaal wel meevalt'. De boodschap komt dan minder binnen.
Dat het bij jou niet werkt en zelfs frustratie oproept, dat begrijp ik, zeker ook gezien je uitleg.
Nu was mijn opmerking naar iemand anders en niet naar jou gericht. Als jij een dergelijk punt naar voren brengt zou je een andere reactie krijgen.
Je punt dat het voor jou niet werkt, en dus niet voor iedereen zo hoeft te zijn is gemaakt en neem ik van je aan. Het verandert mijn standpunt niet dat in de meeste gevallen het prima opmerkingen zijn om te maken.
[ Bericht 5% gewijzigd door Mevrouw_voor_jou op 08-11-2017 16:10:20 ]
Dan is het resultaat nog hetzelfde toch?quote:
[..]
Maar door die man niet in vertrouwen nemen kan hij je al helemaal niet helpen toch?
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Ik ken jouw persoonlijke situatie niet natuurlijk, maar ik zie dan je wel blootgeven als een manier waarop er mogelijk iets uit zou kunnen komen.quote:
[..]
Dan is het resultaat nog hetzelfde toch?
Bij je niet blootgeven komt er zeker niets uit. Ik zou het dan iig blijven proberen met de waarheid en openheid, dat is de enige manier waarop die vrouw/man ooit succesvol kan zijn en jij hebt verder niets te verliezen. Zelfs al gooi je je deepest darkest gory-est secret op tafel. Het kan die instelling toch niet uit ivm beroepsgeheim.
Ook al is het een loser, zij/hij kan meer aanvangen met je waarheden dan zonder.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Nou ik word volgend jaar 30 en ik begin het leven steeds saaier/minder leuk te vinden. Mijn ouders worden ouder en dat doet me zorgen maken, mijn vriendschappen verwateren omdat iedereen zijn eigen leven heeft, er is minder om naar uit te kijken, enz.quote:Op woensdag 8 november 2017 15:55 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
M'n kindertijd vond ik wel wat leuker. Daarna kwam een lange periode van minder leuk leven en de laatste jaren ben ik steeds meer teruggegaan naar mezelf en doe ik ook gewoon random leuke dingen voor mezelf.
Vanwaar je vraag?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Het leven werd voor mij iets leuker toen ik me realiseerde dat ik het gebaande pad helemaal niet hoef te volgen. Dat ik gewoon lekker kan doen waar ik zin in heb. Stukjes van het gebaande pad meepakken, daar lekker vanaf zwerven, meer vormgeven zoals ik het wil hebben, omringen met de mensen die daar bij aansluiten, zelf de regie nemen.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Absoluut!quote:
[..]
Vind je 't ook fijn om juist niet naar jezelf maar naar iemand anders te kunnen luisteren? En om die personen te kunnen helpen en adviseren en eventueel praten over hoe dingen nou eigenlijk in elkaar steken?
Mon 'en!
Volgens mij verwacht je dan gewoon iets teveel van de psychiater.quote:
[..]
Dan is het resultaat nog hetzelfde toch?
Op dinsdag 22 oktober 2024 17:23 schreef maily het volgende:
Aquequelequ :B
Aquequelequ :B
De verwachtingen lagen al niet zo hoog hoor. Schijnbaar dus nog iets te hoog.quote:
[..]
Volgens mij verwacht je dan gewoon iets teveel van de psychiater.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Dat ik het op een vrij rationele manier doe, is omdat dat nou eenmaal zo voor mij werkt. Overigens betekent dit niet dat er bij mij geen emoties achter zouden zitten of dat ik die minder belangrijk zou vinden. Vaak is er bij mij simpelweg geen ruimte voor beiden tegelijk en vaak geef ik dan een voorkeur aan het rationele omdat goed uitgevoerde ratio altijd klopt en bij emotie (zoals je zelf al zegt) is dat niet het geval.quote:
[..]
Jij geeft hier aan dat het is zoals je zegt, en je dat vrij rationeel doet. Bij de meeste mensen zie je juist dat er veel emotie achter zit en vertellen het dan door die emotie groter dan het is.
Ratio is in dit opzicht simpelweg betrouwbaarder en daarom is ratio zo geweldig.
Maar waarom zoeken ze dan geen gedachten zodat ze het minder groter vertellen dan het is?quote:Bij de meeste mensen zie je juist dat er veel emotie achter zit en vertellen het dan door die emotie groter dan het is.
Is het niet zo dat veel mensen niks anders verwachten omdat ze zich geen andere reactie kunnen voorstellen? Dat mensen die denken dat zulke mensen aanstellers zijn, omdat ze zelf niet op een dergelijke wijze serieus kunnen zijn?quote:Dat is wat mensen ook verwachten. Weinig emotie tonen of een rationele benadering zal snel gezien worden als dat het 'allemaal wel meevalt'. De boodschap komt dan minder binnen.
Dat wanneer ze zelf weinig emotie zouden tonen bij het vertellen van zo'n verhaal, zij zelf dan altijd zouden liegen en dat ze zich -dus- niet kunnen voorstellen dat er ook mensen zijn die wel rationeel over een emotioneel probleem kunnen praten zonder 'dat het wel meevalt'?
Dat is dat toch gewoon een tekortschietend inlevingsvermogen van hun kant jegens diegenen die op een rationele wijze over emotionele dingen kan praten?
Ik merk dat de mensen die in dat soort situaties zelf vaak met dit soort oneliners komen, vaak zelf een tekortkoming in een ander zien juist omdat ze door hun eigen tekortkoming hun eigen tekortkoming niet kunnen zien.
Stel je even een hypothetisch voorbeeldje voor: Iemand zegt dat ie NU een geel snoepje uit die zak wilt hebben, want anders gaat ie binnen 10 minuten dood. Die persoon is ook helemaal paniekerig (dus zijn die emoties wel echt zo ervaren) en die persoon krijgt dat gele snoepje en is daarna weer happy. Maar zo houd je toch zo'n iemand voor de gek en blijft zo'n persoon langer in dit rare wereldidee geloven dan noodzakelijk is?
Als die ene persoon die week nooit een geel snoepje krijgt gaat ie niet door en als je je nagel breekt ook niet. Ik krijg eerder een beetje het idee alsof het troostende deel die nep-realiteit langer in stand houdt dan nodig is? Ik kan me moeilijk voorstellen dat dit daadwerkelijk goeds zou doen..tenzij je het voor de gek houden van iemand als een goed iets ziet of zo.
Lekker dat iemand dit wel meteen begrijptquote:Dat het bij jou niet werkt en zelfs frustratie oproept, dat begrijp ik, zeker ook gezien je uitleg.
Nu was mijn opmerking naar iemand anders en niet naar jou gericht. Als jij een dergelijk punt naar voren brengt zou je een andere reactie krijgen.
.Als jij als hulpverlener zou gaan werken met dit begripsvermogen, zou je al meer empathie hebben dan veel bestaande hulpverleners (waaronder veel psychologen en ook die bepaalde geruststellers-hulpverleners).
Welke opmerking was naar iemand anders gericht en niet naar mij? Ik begrijp niet welke dergelijke punt je nu bedoelt.
Het is alleen niet voor iedereen even duidelijk. Ik ben vorig jaar een hulpverlener tegengekomen die er maar niet mee wilde stoppen, die meende dat ik maar moest veranderen en dat ik "steeds zo negatief" doe, hoeveel ik ook bleef uitleggen, het kwam maar niet aan. Dan denk ik ook van "Jij kan je niet in mij inleven" en soms maken dit soort hulpverleners nog eens de opmerking ook dat juist ik dat niet zou kunnenquote:Je punt dat het voor jou niet werkt, en dus niet voor iedereen zo hoeft te zijn is gemaakt en neem ik van je aan. Het verandert mijn standpunt niet dat in de meeste gevallen het prima opmerkingen zijn om te maken.
En zo loop je vast en als bonus denkt je hulpverlener dat dat komt omdat je zelf je hulpverleningsproces loopt te blokkeren
Ah joh, je hebt nog een heel leven voor je!quote:
[..]
Nou ik word volgend jaar 30 en ik begin het leven steeds saaier/minder leuk te vinden. Mijn ouders worden ouder en dat doet me zorgen maken, mijn vriendschappen verwateren omdat iedereen zijn eigen leven heeft, er is minder om naar uit te kijken, enz.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Dit.quote:
Het leven werd voor mij iets leuker toen ik me realiseerde dat ik het gebaande pad helemaal niet hoef te volgen. Dat ik gewoon lekker kan doen waar ik zin in heb. Stukjes van het gebaande pad meepakken, daar lekker vanaf zwerven, meer vormgeven zoals ik het wil hebben, omringen met de mensen die daar bij aansluiten, zelf de regie nemen.
En ik heb daarmee heel veel geluk met mijn vriend. Want die heeft me wel echt mijn ogen open laten doen wat dat betreft, voorheen voelde ik me vooral heel heel heel erg schuldig als ik dat eens deed. Nu geniet ik er steeds meer van.
De psychiater zit er alleen om te kijken wat hij op medicinaal vlak kan bijdragen he. Voor de "feel Good" gesprekken ga je naar de psycholoog. En ja hij moet jouw mening horen, maar jij en ik als begin twintigers, of eigenlijk de meeste patiënten, kunnen toch ook niet verwachten dat hij onze kennis als gelijke ziet aan heel die psychiater studie van hem. Waarvoor zou hij dan naar school gaan?quote:
[..]
De verwachtingen lagen al niet zo hoog hoor. Schijnbaar dus nog iets te hoog.
Ik geef toch geen mening?quote:
[..]
De psychiater zit er alleen om te kijken wat hij op medicinaal vlak kan bijdragen he. Voor de "feel Good" gesprekken ga je naar de psycholoog. En ja hij moet jouw mening horen, maar jij en ik als begin twintigers, of eigenlijk de meeste patiënten, kunnen toch ook niet verwachten dat hij onze kennis als gelijke ziet aan heel die psychiater studie van hem. Waarvoor zou hij dan naar school gaan?
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Ik wil best eerlijk tegen je zeggen waarom je in hetzelfde patroon blijft vallen met je huplverleners maar ik denk dat jij die uitleg niet gaat accepteren.quote:
Maar je hebt toch wel een soort van verwachting bij je hulpverleners? Anders had je je niet aangemeld voor de hulp. Wat verwachtte je toen je je aanmelde?quote:
[..]
De verwachtingen lagen al niet zo hoog hoor. Schijnbaar dus nog iets te hoog.
Je zegt dat je naast elkaar wil staan in het gesprek. Wanneer sta je dan naast elkaar volgens jou?quote:
En ik vind 't heerlijk, lijkt me ook heel tof dit als werk te gaan doen..of iets van dit wat dan ook bij me past.quote:
En ik leer er zelf ook weer van. Ik leer dingen van mezelf die ik vroeger zeg maar overgeslagen heb. En het doet me goed als anderen niet ook jarenlang nodeloos vast moeten blijven lopen doordat ik ze kan uitleggen wat mij vroeger nooit werd verteld en uitgelegd. Maar dan moet ik het zelf natuurlijk ook goed snappen en ik denk dat eigenlijk bijna niemand graag zijn stukje vertelt.
Als je op een constructieve manier met iemand meedenkt. Daar bedoel ik niet mee het eens zijn met wat ik vind of alleen maar ja knikken.quote:
[..]
Je zegt dat je naast elkaar wil staan in het gesprek. Wanneer sta je dan naast elkaar volgens jou?
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Wat ik vooral probeer duidelijk te maken is dat 1. er niets mis is met jouw rationelere benadering, maar 2. de meeste mensen een andere benadering hebben en dat dat ook hun referentiekader is.quote:
[..]
Dat ik het op een vrij rationele manier doe, is omdat dat nou eenmaal zo voor mij werkt. Overigens betekent dit niet dat er bij mij geen emoties achter zouden zitten of dat ik die minder belangrijk zou vinden. Vaak is er bij mij simpelweg geen ruimte voor beiden tegelijk en vaak geef ik dan een voorkeur aan het rationele omdat goed uitgevoerde ratio altijd klopt en bij emotie (zoals je zelf al zegt) is dat niet het geval.
Ratio is in dit opzicht simpelweg betrouwbaarder en daarom is ratio zo geweldig.
[..]
Maar waarom zoeken ze dan geen gedachten zodat ze het minder groter vertellen dan het is?
[..]
Is het niet zo dat veel mensen niks anders verwachten omdat ze zich geen andere reactie kunnen voorstellen? Dat mensen die denken dat zulke mensen aanstellers zijn, omdat ze zelf niet op een dergelijke wijze serieus kunnen zijn?
Dat wanneer ze zelf weinig emotie zouden tonen bij het vertellen van zo'n verhaal, zij zelf dan altijd zouden liegen en dat ze zich -dus- niet kunnen voorstellen dat er ook mensen zijn die wel rationeel over een emotioneel probleem kunnen praten zonder 'dat het wel meevalt'?
Dat is dat toch gewoon een tekortschietend inlevingsvermogen van hun kant jegens diegenen die op een rationele wijze over emotionele dingen kan praten?
Ik merk dat de mensen die in dat soort situaties zelf vaak met dit soort oneliners komen, vaak zelf een tekortkoming in een ander zien juist omdat ze door hun eigen tekortkoming hun eigen tekortkoming niet kunnen zien.
Stel je even een hypothetisch voorbeeldje voor: Iemand zegt dat ie NU een geel snoepje uit die zak wilt hebben, want anders gaat ie binnen 10 minuten dood. Die persoon is ook helemaal paniekerig (dus zijn die emoties wel echt zo ervaren) en die persoon krijgt dat gele snoepje en is daarna weer happy. Maar zo houd je toch zo'n iemand voor de gek en blijft zo'n persoon langer in dit rare wereldidee geloven dan noodzakelijk is?
Als die ene persoon die week nooit een geel snoepje krijgt gaat ie niet door en als je je nagel breekt ook niet. Ik krijg eerder een beetje het idee alsof het troostende deel die nep-realiteit langer in stand houdt dan nodig is? Ik kan me moeilijk voorstellen dat dit daadwerkelijk goeds zou doen..tenzij je het voor de gek houden van iemand als een goed iets ziet of zo.
[..]
Lekker dat iemand dit wel meteen begrijpt
Als jij als hulpverlener zou gaan werken met dit begripsvermogen, zou je al meer empathie hebben dan veel bestaande hulpverleners (waaronder veel psychologen en ook die bepaalde geruststellers-hulpverleners).
Welke opmerking was naar iemand anders gericht en niet naar mij? Ik begrijp niet welke dergelijke punt je nu bedoelt.
[..]
Het is alleen niet voor iedereen even duidelijk. Ik ben vorig jaar een hulpverlener tegengekomen die er maar niet mee wilde stoppen, die meende dat ik maar moest veranderen en dat ik "steeds zo negatief" doe, hoeveel ik ook bleef uitleggen, het kwam maar niet aan. Dan denk ik ook van "Jij kan je niet in mij inleven" en soms maken dit soort hulpverleners nog eens de opmerking ook dat juist ik dat niet zou kunnen
En zo loop je vast en als bonus denkt je hulpverlener dat dat komt omdat je zelf je hulpverleningsproces loopt te blokkeren
Dus iemand helemaal paniekt omdat hij denkt een geel snoepje nodig te hebben zal eerder aandacht krijgen, en daar sneller bij doorgevraagd worden dan als jij mij zonder veel emotie in je expressie vertelt dat je een geel snoepje nodig hebt. Of ik nou wel of niet dat gele snoepje geef.
Waar jij het logisch vind een rationele benadering te gebruiken daar gebruiken de meesten mensen een mix van gevoel en rationaliteit en verwachten dat ook terug. Het wordt wel gezegd dat 80% van je communicatie non verbaal is en dat is het stuk emotie en expressie dat niet in je woorden zit. Communicatie is dus emotie en ratio, en emoties moeten verwerkt worden. Dat doen mensen door erover te praten, en wanneer je het een tijdje op hebt laten lopen is dat zodra je erover praat even heel groot. Zie het als een ballon die leegloopt. Als dat leeg is kun je het probleem vaak pas echt bekijken.
Ik kan zelf wel wat relateren aan een rationele manier van denken en begrijp dat het heel duidelijk is als je alles wat je wil overbrengen letterlijk uitspreekt. Ik merk dat ik als ik me enkel hierop focus ik heel moeilijk sociaal contact met mensen kan aangaan en mensen mij erg moeilijk kunnen begrijpen. Juist omdat die 80% ineens wegvalt of heel onduidelijk wordt.
Ik kan niet voor hulpverlening spreken, of over hun benadering praten. Ik kan me wel voorstellen dat het voor hen heel lastig is jou in te schatten.
Gelukkig zijn er ook nog psychiaters die "er niet alleen bijzitten om te kijken of hij op medicinaal gebied wat kan bijdragen" Al is er een aantal dat zijn studie enkel daarvoor gebruikt/ laat gebruiken.quote:
[..]
De psychiater zit er alleen om te kijken wat hij op medicinaal vlak kan bijdragen he. Voor de "feel Good" gesprekken ga je naar de psycholoog. En ja hij moet jouw mening horen, maar jij en ik als begin twintigers, of eigenlijk de meeste patiënten, kunnen toch ook niet verwachten dat hij onze kennis als gelijke ziet aan heel die psychiater studie van hem. Waarvoor zou hij dan naar school gaan?
"Maar wat verwacht je nou?! Je moet het echt zelf doen!!!"quote:
[..]
Gelukkig zijn er ook nog psychiaters die "er niet alleen bijzitten om te kijken of hij op medicinaal gebied wat kan bijdragen" Al is er een aantal dat zijn studie enkel daarvoor gebruikt/ laat gebruiken.
ok prima
"Ben eens niet zo koppig! Ga hulp zoeken, je hoeft het niet zelf te doen!!"
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
In diezelfde trant:
"Je moet eens niet zo streng zijn voor jezelf"
en dan
"Je moet eens leren kritisch naar jezelf kijken"
Mensen willen altijd even belerend doen.
"Je moet eens niet zo streng zijn voor jezelf"
en dan
"Je moet eens leren kritisch naar jezelf kijken"
Mensen willen altijd even belerend doen.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Je vindt mijn reactie nu belerend? Oh wacht niet, of wel. Sorry.quote:
In diezelfde trant:
"Je moet eens niet zo streng zijn voor jezelf"
en dan
"Je moet eens leren kritisch naar jezelf kijken"
Mensen willen altijd even belerend doen.
Je moet het ook zelf doen, maar dat kan met hulp. Je kan dingen ook te letterlijk willen nemen.quote:
[..]
"Maar wat verwacht je nou?! Je moet het echt zelf doen!!!"
ok prima
"Ben eens niet zo koppig! Ga hulp zoeken, je hoeft het niet zelf te doen!!"
Streng zijn voor jezelf, en kritisch zijn is niet perse hetzelfde.quote:
In diezelfde trant:
"Je moet eens niet zo streng zijn voor jezelf"
en dan
"Je moet eens leren kritisch naar jezelf kijken"
Mensen willen altijd even belerend doen.
Als je bij alles streng bent val je vanzelf om van vermoeidheid.
Als je kritisch naar jezelf kijkt ga je misschien wel leren wanneer het bijvoorbeeld nuttig is om wel en niet streng voor jezelf te zijn.
Nee, was als reactie op wat je aanhaalde.quote:
[..]
Je vindt mijn reactie nu belerend? Oh wacht niet, of wel. Sorry.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Zo, middagje online gamen en slecht gesprek met psychiater. Engage "ik haat alles en iedereen" modus. 
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Ik voel me vaak schuldig als ik daar geweest ben en ik heb weer moeite gehad met vertrouwen, alsof ik hun tijd daar heb zitten verdoen ofzo. Of dat ik ze echt wantrouw of het hun kwalijk neem terwijl dat niet zo is ofzo. En dan denk ik dat ik beter mn mond kan houden. Nu valt het bij hun nog wel mee want dat zijn proffesionals dus dan dwing ik mezelf nog maar dat het hun werk is. Maar in mn sociale kring en in mn relatie heb ik hier al helemaal last van natuurlijk.
En dan denk ik dat ik beter mn mond kan houden. Nu valt het bij hun nog wel mee want dat zijn proffesionals dus dan dwing ik mezelf nog maar dat het hun werk is. Maar in mn sociale kring en in mn relatie heb ik hier al helemaal last van natuurlijk.
Ja nou ik besloot direct daarna dat het me niet kon schelen.
Dat soort vertrouwensproblemen hoort er inderdaad bij denk ik. Hier is, met deze behandelaar, na twee jaar, nog steeds in contact komen genoeg. Maar dat zegt denk ik ook wat over de klachten. Ook als er dan een keer niks wordt besproken ofzo, ook al voelt het voor mij verkeerd.
Dat soort vertrouwensproblemen hoort er inderdaad bij denk ik. Hier is, met deze behandelaar, na twee jaar, nog steeds in contact komen genoeg. Maar dat zegt denk ik ook wat over de klachten. Ook als er dan een keer niks wordt besproken ofzo, ook al voelt het voor mij verkeerd.
Ik gok dat je denkt dat ik je reactie belerend vond? Nogmaals, dat vond ik niet, de voorbeelden die ik noemde vind ik belerend.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Vervelend, vol onbegrijpelijke regels en sowieso vol: ja.quote:
Vinden jullie het volwassen leven ook zo saai?
Saai: twijfel.
Mon 'en!
Maar is het dan niet al een hele stap dat je gaat?quote:
Ja nou ik besloot direct daarna dat het me niet kon schelen.
Dat soort vertrouwensproblemen hoort er inderdaad bij denk ik. Hier is, met deze behandelaar, na twee jaar, nog steeds in contact komen genoeg. Maar dat zegt denk ik ook wat over de klachten. Ook als er dan een keer niks wordt besproken ofzo, ook al voelt het voor mij verkeerd.
Kom je wel wat verder met deze behandelaar?
Het is natuurlijk ook prima om alleen het contact maken en vertrouwen te geven en daarmee rustig aan op te bouwen. Misschien niet op het tempo dat je graag zou willen maar het gaat zoals t gaat.
Nee. Ik had het begrepen.quote:
Ik gok dat je denkt dat ik je reactie belerend vond? Nogmaals, dat vond ik niet, de voorbeelden die ik noemde vind ik belerend.
Ja. Dat wel. Langzaam. En ik heb naast cptss en depressie een dissociatieve stoornis, met mij in contact komen is dan ook niet echt vergelijkbaar met wat mensen meestal bedoelen. Ik heb daar ook nog andere therapie.quote:
[..]
Maar is het dan niet al een hele stap dat je gaat?
Kom je wel wat verder met deze behandelaar?
Het is natuurlijk ook prima om alleen het contact maken en vertrouwen te geven en daarmee rustig aan op te bouwen. Misschien niet op het tempo dat je graag zou willen maar het gaat zoals t gaat.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Een rationele manier is niet per definitie een emotieloze manier. Ik tackle Dat probeerde ik al duidelijk te maken met toen ik autistische vrouwen als voorbeeld gaf.quote:
[..]
Wat ik vooral probeer duidelijk te maken is dat 1. er niets mis is met jouw rationelere benadering, maar 2. de meeste mensen een andere benadering hebben en dat dat ook hun referentiekader is.
Wat is de benadering van andere mensen dan? Dat je ze eerst moet pleasen of zo?
Mij gaat het er trouwens niet hoofdzakelijk om wat ik anders doe, maar -waarom zij dat doen wat ze doen?-
Maar je weet toch ook dat wanneer je zo'n aandachtsvrager op een dergelijke wijze beloont met aandacht, dat de aandachtsvrager daardoor gemotiveerd zal worden om vaker dit soort gedrag te vertonen. Dat is toch niet wenselijk? Kinderen leer je toch ook niet aan om op een dergelijke wijze om aandacht te vragen?quote:Dus iemand helemaal paniekt omdat hij denkt een geel snoepje nodig te hebben zal eerder aandacht krijgen, en daar sneller bij doorgevraagd worden dan als jij mij zonder veel emotie in je expressie vertelt dat je een geel snoepje nodig hebt. Of ik nou wel of niet dat gele snoepje geef.
Ik zie dit anders. Ik gebruik nml wel degelijk emotie in hoe ik communiceer. Ook nonverbaal. Maar wat ik merk bij veel andere mensen is dat zij niet een effectieve mix van ratio en emotie gebruiken, maar eerder een mix van 90% emotie (en onderbuikgevoelens) en 10% ratio. Ik zie veel misgeslagen planken, in dezelfde categorie als de positiviteitsguru's die ervan overtuigd zijn dat zij hier gewoon gelijk hebben en dat ik of iemand anders die niet van die troostopmerkignen is, negatief blijft denken omdat die el-positivo-opmerkingen niet aangenomen worden "omdat ik niet voor hun adviezen open zou staan". En al helemaal ook omdat veel van dit soort troostopmerkingen, simpelweg gelogen zijn. Eigenlijk vind ik het daarom al "dubbel erg".quote:Waar jij het logisch vind een rationele benadering te gebruiken daar gebruiken de meesten mensen een mix van gevoel en rationaliteit en verwachten dat ook terug.
Ik vind dat soort opmerkignen ergens ook een beetje kwetsend: Alsof ik zo'n ongelooflijke k****rsukkel zou zijn dat ik daar echt in zou trappen (zoals die andere persoon wel in dat gele snoepje trapt).
Ik kan zo wel begrijpen dat als beiden eerst die 90% moeten tevredenstellen om aan die 10% toe te kunnen komen, maar voor mij is het veel te veel emotie (voelt overdreven en gemaakt aan, not-to-the-point en omslachtig en bovenal minder effectief). Het voelt ook rigide, want veel mensen kunnen zeg maar niet afwijken van dat hoge emo-gehalte. Ik heb ook vaker de indruk dat ze niet alleen maar overdrijven om zo hun standpunt kracht bij te zetten, maar dat ze desnoods ook zouden liegen, om hun standpunt maar over te kunnen brengen. En voor mij zou zoiets nooit werken. Bovendien vind ik het persoonlijk not-done om zo slordig met de werkelijkheid om te gaan. En al helemaal niet als andermans emoties mij dan ongevraagd opgelegd worden door bijvoorbeeld tegenover mij te gaan overdrijven of door tegen mij te zeggen dat ik overdrijf omdat ik niet op een voor hem/haar normale manier extra emo-lading aan de berichtgevingen toevoeg.
Het overdrijven zorgt ervoor dat ik minder goed van de feiten op de hoogte ben en ik dus ook minder goed in staat zal zijn een goed afgewogen beslissing te kunnen maken.
Daarbovenop kost het me (door meer met mensen om te gaan die meer de neiging hebben om bijvoorbeeld te overdrijven/ te "white lie"-en of me te manipuleren/bij te sturen) extra energie om de aan mij doorgegeven "verdraaide feiten" te ontdoen van alle informatie die de opzet heeft mijn mening subjectief te beïnvloeden (bijvoorbeeld door bepaalde beklemtoning uit een bericht weer ongedaan te maken alvorens ik het als een "feit" accepteer.
Wat ik dus doe is continu alle mij gegeven informatie (die door de meeste mensen van stukken subjectieve beïnvloeding is voorzien, want zo werken ze) weer terug te kneden naar hoe het was voordat het door die subjectieve interpretaties "bevlekt" werd.
Dit doe ik eigenlijk altijd als ik naar objectieve informatie op zoek ben. Nadeel voor sommigen is alleen dat ik hierdoor ook minder goed beïnvloedbaar ben.
harder schreeuwen =/ meer emotie. Sommigen van de meest gevoelige mensen lijken wel ijskasten terwijl de grootste schreeuwlelijkerds niet overgevoelig, maar juist emotionele horken zijn.quote:Het wordt wel gezegd dat 80% van je communicatie non verbaal is en dat is het stuk emotie en expressie dat niet in je woorden zit. Communicatie is dus emotie en ratio, en emoties moeten verwerkt worden. Dat doen mensen door erover te praten, en wanneer je het een tijdje op hebt laten lopen is dat zodra je erover praat even heel groot. Zie het als een ballon die leegloopt. Als dat leeg is kun je het probleem vaak pas echt bekijken.
iemand die met hele vlakke gezichtsuitdrukkingen praat, zegt gewoonlijk net zoveel als iemand bij wie de aangezichtsspieren zo energieverslindend hard aan het werk zijn dat je van de verbruikte energie een kleine stad mee van energie had kunnen voorzien.
Dan doel ik op de (emotioneel voor mij sterk overdreven overkomende) gezichtsmimiek zoals van deze vrouw:
Deze vrouw hoeft niet per definitie emotioneler te zijn dan een andere random vrouw die vertelt over haar zelfmoordgedachten en pogingen die daarbij niet deze overdreven technieken gebruikt.
Veel mensen denken dat bepaalde mensen heel vlak zijn in hoe ze zich uitdrukken, dat er niks van ze te lezen is. Maar ik heb gemerkt dat dit helemaal niet het geval is. Ze drukken zich vaak vlakker uit juist omdat ze gevoeliger zijn dan die die op overdreven wijze (armen slingerend om de eigen beweringen meer kracht bij te zetten) proberen hun emoties bij een ander over te brengen. Bij deze vrouwen (zoals in dat linkje) krijg ik zelf de indruk dat deze vrouw egoïstischer is en minder open staat voor de mening van een ander. Want ik zie wel dat ze praat maar ze luistert zeg maar niet. Ik zie haar vooral schreeuwen en indruk na indruk maken, alsof ze bang is dat het niet bij de ander zal overkomen of zo.quote:Ik kan zelf wel wat relateren aan een rationele manier van denken en begrijp dat het heel duidelijk is als je alles wat je wil overbrengen letterlijk uitspreekt. Ik merk dat ik als ik me enkel hierop focus ik heel moeilijk sociaal contact met mensen kan aangaan en mensen mij erg moeilijk kunnen begrijpen. Juist omdat die 80% ineens wegvalt of heel onduidelijk wordt.
Ik kan niet voor hulpverlening spreken, of over hun benadering praten. Ik kan me wel voorstellen dat het voor hen heel lastig is jou in te schatten.
Maar ze komt zo misschien wel goed over op mensen die zo bot zijn dat haar mimiek zeg maar de juiste hoeveelheid nonverbale communicatieve prikkels bevat en iemand die gevoeliger is, zal overbelast worden met de enorme hoeveelheid druk. Dit voelt drukkend, totaal niet rustgevend en ook niet iets wat bij mij een soort gemoedelijke vertrouwensband een goede invloed zal zijn.
Sorry voor de rommelige post. Ik denk dat voor vandaag, mijn concentratiespanne, bij deze, overspannen is
Ik merk aan mezelf dat ik iedere dag terugdenk aan de tijd voor mijn depressie en angststoornis. Ik ging naar school zoals ieder ander, had een bijbaantje, had een leuke vriendin en ten slotte een hele goede en hechte vriendengroep. Nu heb ik dat allemaal niet meer, en zelfs 5 minuten fietsen naar de supermarkt voelt soms als de zwaarste taak van de wereld. Ik denk constant terug aan hoe ik voor dit hele gebeuren was, en of ik die persoon ooit weer zal worden.
Zit eraan te denken om met antidepressiva te beginnen. 10 maanden geleden was ik begonnen met fluoxetine, echter stopte ik na 2 maanden vanwege de afname in libido. Momenteel kan het me niet meer zo veel schelen als ik nog maar 1 keer per 2 weken seksuele behoeften heb, ik heb echt een steuntje in de rug nodig om weer stappen te kunnen gaan zetten.
Zit eraan te denken om met antidepressiva te beginnen. 10 maanden geleden was ik begonnen met fluoxetine, echter stopte ik na 2 maanden vanwege de afname in libido. Momenteel kan het me niet meer zo veel schelen als ik nog maar 1 keer per 2 weken seksuele behoeften heb, ik heb echt een steuntje in de rug nodig om weer stappen te kunnen gaan zetten.
Waarom ga je hier in godsnaam zo op door? Je veroordeelt zoveel andere mensen in die post waar je verwacht dat andere mensen dat niet over jou doet.
quote:
[..]
Ja. Dat wel. Langzaam. En ik heb naast cptss en depressie een dissociatieve stoornis, met mij in contact komen is dan ook niet echt vergelijkbaar met wat mensen meestal bedoelen. Ik heb daar ook nog andere therapie.Wat herkenbaar dit stukje. Ik heb geen goede tips voor je helaas. Wel een digitale knuffel.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Bespreek het, als het je helpen kan. En dat terugdenken kun je ook inzetten als iets om naar toe te werken hè. Het is er nu niet maar je bent nog heel jong, je hebt een grote stap gezet door intern aan jezelf te gaan werken. Succes jongen.quote:
Ik merk aan mezelf dat ik iedere dag terugdenk aan de tijd voor mijn depressie en angststoornis. Ik ging naar school zoals ieder ander, had een bijbaantje, had een leuke vriendin en ten slotte een hele goede en hechte vriendengroep. Nu heb ik dat allemaal niet meer, en zelfs 5 minuten fietsen naar de supermarkt voelt soms als de zwaarste taak van de wereld. Ik denk constant terug aan hoe ik voor dit hele gebeuren was, en of ik die persoon ooit weer zal worden.
Zit eraan te denken om met antidepressiva te beginnen. 10 maanden geleden was ik begonnen met fluoxetine, echter stopte ik na 2 maanden vanwege de afname in libido. Momenteel kan het me niet meer zo veel schelen als ik nog maar 1 keer per 2 weken seksuele behoeften heb, ik heb echt een steuntje in de rug nodig om weer stappen te kunnen gaan zetten.
[ Bericht 0% gewijzigd door Luchtbel op 08-11-2017 21:53:08 ]
Ga deze discussie met je epistel lekker in een apart topic voeren.quote:
Op dinsdag 22 oktober 2024 17:23 schreef maily het volgende:
Aquequelequ :B
Aquequelequ :B
Dat is een waarheid als een koe. Die realisatie maakte voor mij ook echt veel verschil.quote:
Het leven werd voor mij iets leuker toen ik me realiseerde dat ik het gebaande pad helemaal niet hoef te volgen. Dat ik gewoon lekker kan doen waar ik zin in heb. Stukjes van het gebaande pad meepakken, daar lekker vanaf zwerven, meer vormgeven zoals ik het wil hebben, omringen met de mensen die daar bij aansluiten, zelf de regie nemen.
quote:
[..]
Ja. Dat wel. Langzaam. En ik heb naast cptss en depressie een dissociatieve stoornis, met mij in contact komen is dan ook niet echt vergelijkbaar met wat mensen meestal bedoelen. Ik heb daar ook nog andere therapie.Dat lijkt me een beetje een vicieuze cirkel worden dan. Lukt het om daar een aantal grenzen toch neer te leggen en hen daaraan te houden?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Jij oordeelt wel heel hard over mensen die op een emotionele manier aandacht vragen. Bij angsten maar ook andere emoties is het niet altijd rationeel en dat is prima.quote:
[..]
Een rationele manier is niet per definitie een emotieloze manier. Ik tackle Dat probeerde ik al duidelijk te maken met toen ik autistische vrouwen als voorbeeld gaf.
Wat is de benadering van andere mensen dan? Dat je ze eerst moet pleasen of zo?
Mij gaat het er trouwens niet hoofdzakelijk om wat ik anders doe, maar -waarom zij dat doen wat ze doen?-
[..]
Maar je weet toch ook dat wanneer je zo'n aandachtsvrager op een dergelijke wijze beloont met aandacht, dat de aandachtsvrager daardoor gemotiveerd zal worden om vaker dit soort gedrag te vertonen. Dat is toch niet wenselijk? Kinderen leer je toch ook niet aan om op een dergelijke wijze om aandacht te vragen?
[..]
Ik zie dit anders. Ik gebruik nml wel degelijk emotie in hoe ik communiceer. Ook nonverbaal. Maar wat ik merk bij veel andere mensen is dat zij niet een effectieve mix van ratio en emotie gebruiken, maar eerder een mix van 90% emotie (en onderbuikgevoelens) en 10% ratio. Ik zie veel misgeslagen planken, in dezelfde categorie als de positiviteitsguru's die ervan overtuigd zijn dat zij hier gewoon gelijk hebben en dat ik of iemand anders die niet van die troostopmerkignen is, negatief blijft denken omdat die el-positivo-opmerkingen niet aangenomen worden "omdat ik niet voor hun adviezen open zou staan". En al helemaal ook omdat veel van dit soort troostopmerkingen, simpelweg gelogen zijn. Eigenlijk vind ik het daarom al "dubbel erg".
Ik vind dat soort opmerkignen ergens ook een beetje kwetsend: Alsof ik zo'n ongelooflijke k****rsukkel zou zijn dat ik daar echt in zou trappen (zoals die andere persoon wel in dat gele snoepje trapt).
Ik kan zo wel begrijpen dat als beiden eerst die 90% moeten tevredenstellen om aan die 10% toe te kunnen komen, maar voor mij is het veel te veel emotie (voelt overdreven en gemaakt aan, not-to-the-point en omslachtig en bovenal minder effectief). Het voelt ook rigide, want veel mensen kunnen zeg maar niet afwijken van dat hoge emo-gehalte. Ik heb ook vaker de indruk dat ze niet alleen maar overdrijven om zo hun standpunt kracht bij te zetten, maar dat ze desnoods ook zouden liegen, om hun standpunt maar over te kunnen brengen. En voor mij zou zoiets nooit werken. Bovendien vind ik het persoonlijk not-done om zo slordig met de werkelijkheid om te gaan. En al helemaal niet als andermans emoties mij dan ongevraagd opgelegd worden door bijvoorbeeld tegenover mij te gaan overdrijven of door tegen mij te zeggen dat ik overdrijf omdat ik niet op een voor hem/haar normale manier extra emo-lading aan de berichtgevingen toevoeg.
Het overdrijven zorgt ervoor dat ik minder goed van de feiten op de hoogte ben en ik dus ook minder goed in staat zal zijn een goed afgewogen beslissing te kunnen maken.
Daarbovenop kost het me (door meer met mensen om te gaan die meer de neiging hebben om bijvoorbeeld te overdrijven/ te "white lie"-en of me te manipuleren/bij te sturen) extra energie om de aan mij doorgegeven "verdraaide feiten" te ontdoen van alle informatie die de opzet heeft mijn mening subjectief te beïnvloeden (bijvoorbeeld door bepaalde beklemtoning uit een bericht weer ongedaan te maken alvorens ik het als een "feit" accepteer.
Wat ik dus doe is continu alle mij gegeven informatie (die door de meeste mensen van stukken subjectieve beïnvloeding is voorzien, want zo werken ze) weer terug te kneden naar hoe het was voordat het door die subjectieve interpretaties "bevlekt" werd.
Dit doe ik eigenlijk altijd als ik naar objectieve informatie op zoek ben. Nadeel voor sommigen is alleen dat ik hierdoor ook minder goed beïnvloedbaar ben.
[..]
harder schreeuwen =/ meer emotie. Sommigen van de meest gevoelige mensen lijken wel ijskasten terwijl de grootste schreeuwlelijkerds niet overgevoelig, maar juist emotionele horken zijn.
iemand die met hele vlakke gezichtsuitdrukkingen praat, zegt gewoonlijk net zoveel als iemand bij wie de aangezichtsspieren zo energieverslindend hard aan het werk zijn dat je van de verbruikte energie een kleine stad mee van energie had kunnen voorzien.
Dan doel ik op de (emotioneel voor mij sterk overdreven overkomende) gezichtsmimiek zoals van deze vrouw:
Deze vrouw hoeft niet per definitie emotioneler te zijn dan een andere random vrouw die vertelt over haar zelfmoordgedachten en pogingen die daarbij niet deze overdreven technieken gebruikt.
[..]
Veel mensen denken dat bepaalde mensen heel vlak zijn in hoe ze zich uitdrukken, dat er niks van ze te lezen is. Maar ik heb gemerkt dat dit helemaal niet het geval is. Ze drukken zich vaak vlakker uit juist omdat ze gevoeliger zijn dan die die op overdreven wijze (armen slingerend om de eigen beweringen meer kracht bij te zetten) proberen hun emoties bij een ander over te brengen. Bij deze vrouwen (zoals in dat linkje) krijg ik zelf de indruk dat deze vrouw egoïstischer is en minder open staat voor de mening van een ander. Want ik zie wel dat ze praat maar ze luistert zeg maar niet. Ik zie haar vooral schreeuwen en indruk na indruk maken, alsof ze bang is dat het niet bij de ander zal overkomen of zo.
Maar ze komt zo misschien wel goed over op mensen die zo bot zijn dat haar mimiek zeg maar de juiste hoeveelheid nonverbale communicatieve prikkels bevat en iemand die gevoeliger is, zal overbelast worden met de enorme hoeveelheid druk. Dit voelt drukkend, totaal niet rustgevend en ook niet iets wat bij mij een soort gemoedelijke vertrouwensband een goede invloed zal zijn.
Sorry voor de rommelige post. Ik denk dat voor vandaag, mijn concentratiespanne, bij deze, overspannen is
Als ik zoals in het voorbeeld aandacht geef aan iemand die er doorheen zit omdat hij geen geel snoepje krijgt betekent dat niet dat ik ook dat snoepje geef om m te kalmeren. Ik zou eerder ingaan op het gevoel en vragen hoe het komt, en waarschijnlijk adviseren om hulp te zoeken om van die stress af te komen. Dus ja, die persoon krijgt mijn aandacht omdat het opvalt, maar dat betekent niet dat ik volledig meega in de gedachtengang en snoep uit ga delen. En ik oordeel ook niet over hoe erg het al dan niet is om een geel snoepje te willen, en daar zoveel stress van te ervaren. Ik kan geen inschatting maken van hoe erg andermans pijn en stress voelt. Hooguit zal ik als iemand mij steeds met zulke dingen belast aangeven dat ik dat niet wil en grenzen stellen.
Dat is het al helaas. En dat lukt niet want de grenzen komen niet overeen met hetgeen er gedacht wordt dat goed voor me is/ wordt verwacht aan te kunnen. Ik probeer me zo veel mogelijk af te sluiten.quote:
[..]
Dat lijkt me een beetje een vicieuze cirkel worden dan. Lukt het om daar een aantal grenzen toch neer te leggen en hen daaraan te houden?
Hoe ging de tandarts?
[ Bericht 2% gewijzigd door Luchtbel op 08-11-2017 22:57:06 ]
Mag ik vragen hoe oud je bent?quote:
[..]
Dat is het al helaas. En dat lukt niet want de grenzen komen niet overeen met hetgeen er gedacht wordt dat goed voor me is/ wordt verwacht aan te kunnen. Ik probeer me zo veel mogelijk af te sluiten.
En wat je leefsituatie is? Om een beetje een beeld te krijgen?Ik herken wat je zegt heel erg.
Ongeveer tien jaar ouder dan dat jij bent.
[ Bericht 79% gewijzigd door Luchtbel op 08-11-2017 23:29:57 ]
[ Bericht 79% gewijzigd door Luchtbel op 08-11-2017 23:29:57 ]
Deze topicreeks is eigenlijk wel het laaste dat depressieve mensen moeten gaan lezen.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Getver zeg, wat een rotsituatie.quote:
[..]
Dat is het al helaas. En dat lukt niet want de grenzen komen niet overeen met hetgeen er gedacht wordt dat goed voor me is/ wordt verwacht aan te kunnen. Ik probeer me zo veel mogelijk af te sluiten.
Hoe ging de tandarts?
Wel goed eigenlijk. Ik was gespannen voor de confrontatie maar het bleek dat er een andere tandarts in de praktijk zat. Die was heel relaxed, en zei van oh jij bent lang niet geweest, maar even kijken hoe t ervoor staat. En toen ze gekeken had was het van 'ik zie 2 problemen waar ik snel wat aan moet doen, kan ik nu een vulling vervangen, want er is er een kapot?' Daarna nieuwe afspraak gemaakt voor volgende week voor n wortelkanaalbehandeling en dat was alles. Dus helemaal geen reprimande of narige opmerkingen over dat ik zolang niet geweest was. Ik ben weer helemaal relaxed.
Ligt er ook n beetje aan. Ene keer is t wat positiever dan de andere.quote:
Deze topicreeks is eigenlijk wel het laaste dat depressieve mensen moeten gaan lezen.
Ik probeer zelf ook mijn 'successen' hier te posten. Bijvoorbeeld dat naar de tandarts gaan. Das positief toch?
Een negatief sfeertje (wat niet altijd zo is zoals MVJ al aangaf) kan besmettelijk zijn.quote:
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Oh dat lijkt me wel heel zwaar frustrerend. Op bovenstaande. Kun je op de plek waar je behandeld word daar wel over praten?quote:
Moet dit ook weer weg?
[ Bericht 10% gewijzigd door #ANONIEM op 08-11-2017 23:26:58 ]
True story. Ik voel me ook best melig mellow door mijn nieuwe medicijnen, maar dan klink ik net zo'n junk.quote:
[..]
Ligt er ook n beetje aan. Ene keer is t wat positiever dan de andere.
Ik probeer zelf ook mijn 'successen' hier te posten. Bijvoorbeeld dat naar de tandarts gaan. Das positief toch?
En ik heb vandaag hele fijne afleiding gehad want ik mag namens iemand shoppen voor een FHF kerstpakket en het was heerlijk om even niet met mezelf bezig te hoeven zijn dus ik was ook eindelijk weer een beetje vrolijk. En morgen heb ik een gesprek over mijn reïntegratie en mijn medicijnen werken zo goed dat ik een beetje gefascineerd ben over hoe die combinatie uit gaat pakken.
Well done. En succes volgende week.quote:
[..]
Getver zeg, wat een rotsituatie.
Wel goed eigenlijk. Ik was gespannen voor de confrontatie maar het bleek dat er een andere tandarts in de praktijk zat. Die was heel relaxed, en zei van oh jij bent lang niet geweest, maar even kijken hoe t ervoor staat. En toen ze gekeken had was het van 'ik zie 2 problemen waar ik snel wat aan moet doen, kan ik nu een vulling vervangen, want er is er een kapot?' Daarna nieuwe afspraak gemaakt voor volgende week voor n wortelkanaalbehandeling en dat was alles. Dus helemaal geen reprimande of narige opmerkingen over dat ik zolang niet geweest was. Ik ben weer helemaal relaxed.
Ik merk wel dat de discussies hier soms wel wat negatief zijn. Maar eerlijk is eerlijk, we zitten niet in dit topic omdat het allemaal zo lekker met ons gaat. In dat opzicht denk ik dat dit voor veel mensen (inclusief mezelf) ook een plekje is om even je zorgen kwijt te kunnen bij mensen die ook met angsten en depressies worstelen. Dat zijn nu eenmaal geen vrolijke onderwerpen.quote:
[..]
Een negatief sfeertje (wat niet altijd zo is zoals MVJ al aangaf) kan besmettelijk zijn.
Nee, ik heb alleen even die ene zin weggehaald. Dat kan wel maar dat is juist wat ik niet wil en wat me zo moedeloos maakt. Het zou niet zo moeten zijn dat de hulp die ik krijg zo slecht aansluit dat ik hulp nodig heb om er mee om te gaan :0quote:
[..]
Oh dat lijkt me wel heel zwaar frustrerend. Op bovenstaande. Kun je op de plek waar je behandeld word daar wel over praten?
Moet dit ook weer weg?
Ja maar dat mag ook hier hoor!quote:
[..]
True story. Ik voel me ook best melig mellow door mijn nieuwe medicijnen, maar dan klink ik net zo'n junk.
Fijn dat je die afleiding zo had, kan me goed voorstellen dat het lekker is even met wat anders bezig te zijn. Fijn dat t je zo meezit!
Succes morgen!
Ooh ook die moedeloosheid snap ik helemaal.quote:
[..]
Nee, ik heb alleen even die ene zin weggehaald. Dat kan wel maar dat is juist wat ik niet wil en wat me zo moedeloos maakt. Het zou niet zo moeten zijn dat de hulp die ik krijg zo slecht aansluit dat het hulp nodig heb om er mee om te gaan O:-)
Maar als dit iets waar je het met de lange termijn mee moet doen is het misschien toch iets om nog even over na te denken? Een hele dikke knuffel in ieder geval. Als je het fijn vind mag je me ook altijd een DM sturen.
quote:
[..]
Well done. En succes volgende week.
dank je
quote:
[..]
Jij oordeelt wel heel hard over mensen die op een emotionele manier aandacht vragen. Bij angsten maar ook andere emoties is het niet altijd rationeel en dat is prima.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.quote:Als ik zoals in het voorbeeld aandacht geef aan iemand die er doorheen zit omdat hij geen geel snoepje krijgt betekent dat niet dat ik ook dat snoepje geef om m te kalmeren. Ik zou eerder ingaan op het gevoel en vragen hoe het komt, en waarschijnlijk adviseren om hulp te zoeken om van die stress af te komen.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Oordelen? Ik vind zelf dat ik best over iemands emoties zou kunnen praten. Dat heb ik al vaker gedaan en ik merk dat het uitleggen helpt.quote:Dus ja, die persoon krijgt mijn aandacht omdat het opvalt, maar dat betekent niet dat ik volledig meega in de gedachtengang en snoep uit ga delen. En ik oordeel ook niet over hoe erg het al dan niet is om een geel snoepje te willen, en daar zoveel stress van te ervaren. Ik kan geen inschatting maken van hoe erg andermans pijn en stress voelt. Hooguit zal ik als iemand mij steeds met zulke dingen belast aangeven dat ik dat niet wil en grenzen stellen.
Ik heb overigens mijn stukken gespoilerd omdat Aeque zich blijkbaar niet kan inleven in mensen voor wie een post bestaande uit meer dan 2 zinnen, niet een onleesbaar epistel is
Kun je niet beter een keer een boek schrijven ofzo? Kun je je ei een beetje kwijt.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Typisch wel, ik ben die kleine groep mensen die emotioneel helemaal uit zijn plaat kan gaan maar ze hielpen mij net zo goed pas toen ik me met al mijn pillen in de badkamer opsloot dus ik zou het toch wel heel erg prettig vinden als je nu even in zou kunnen dimmen MK. Beetje wederzijds respect zou fijn zijn.
Hier geef ik je heel groot gelijk!quote:
[..]
Nee, ik heb alleen even die ene zin weggehaald. Dat kan wel maar dat is juist wat ik niet wil en wat me zo moedeloos maakt. Het zou niet zo moeten zijn dat de hulp die ik krijg zo slecht aansluit dat ik hulp nodig heb om er mee om te gaan :0
Hulp moet wel helpend zijn, anders is 't geen hulp
Ik heb gemerkt dat ik ook beter af ben zonder m'n oude behandelaars. Alleen merk ik wel dat ik nog steeds ondersteuning nodig heb, zeker ook ivm dat traumatraject etc.
Oh. Dat.quote:
[..]
Een negatief sfeertje (wat niet altijd zo is zoals MVJ al aangaf) kan besmettelijk zijn.
Klopt.quote:
[..]
Ik merk wel dat de discussies hier soms wel wat negatief zijn. Maar eerlijk is eerlijk, we zitten niet in dit topic omdat het allemaal zo lekker met ons gaat. In dat opzicht denk ik dat dit voor veel mensen (inclusief mezelf) ook een plekje is om even je zorgen kwijt te kunnen bij mensen die ook met angsten en depressies worstelen. Dat zijn nu eenmaal geen vrolijke onderwerpen.
Ik heb gemerkt dat het soms een beetje net lijkt alsof je nog op school zit en je zeg maar je beurt krijgt. Soms duurt jouw beurt wat langer en de volgende keer heeft niemand echt wat te melden en blijft het langer stil.
Dit topic is soms ook een beetje zo
Klopt, het zijn niet altijd vrolijke onderwerpen.
Ik het zelf niet echt het idee dat iedereen zich door anderen laten aansteken. Ik heb ook niet het idee dat dit topic op een gegeven moment in de eigen negativiteit blijft hangen. Ik hoop dat dat ook niet gaat gebeuren.
Hooguit dat er in de loop der tijd altijd wel ergernissen zijn geweest tussen wat users onderling (iedereen hier heeft wel wat), iets wat op zich voor een lang lopende reeks niet heel gek is natuurlijk.
Dank je maar dat is niet nodig.quote:
[..]
Ooh ook die moedeloosheid snap ik helemaal.
Een hele dikke knuffel in ieder geval. Als je het fijn vind mag je me ook altijd een DM sturen.
En ik heb het er wel over hoor voor mijn gevoel veel te veel, of het gaat er indirect ook over, omdat ik erdoor opgevroten ben. Maar voorlopig zit ik hier waarschijnlijk vast ja. Shit happens.
Ik denk dat dit ook wel belangrijk is. Zelf vind ik 't ook wel leuk als een oudgediende na een paar jaartjes zich weer even meldt om te zeggen hoe het sindsdien gegaan isquote:
[..]
Ligt er ook n beetje aan. Ene keer is t wat positiever dan de andere.
Ik probeer zelf ook mijn 'successen' hier te posten. Bijvoorbeeld dat naar de tandarts gaan. Das positief toch?
Ik wilde je vragen waarom dit voor sommige mensen dan zo is, maar lamaarquote:
[..]
Een negatief sfeertje (wat niet altijd zo is zoals MVJ al aangaf) kan besmettelijk zijn.
Ik heb wel gemerkt dat soms in bepaalde topics mensen al snel in een soort negativiteit blijven rondhangen en elkaar ook steeds opnieuw blijven aansteken.
Gewoonlijk ga ik dan weg uit zo'n reeks en mijd ik reeksen/topics waarvan ik vermoed dat deze een hoog negativiteitsgehalte hebben.
Dan heb je je eigen vraag al beantwoord toch? Als je het zelf al gemerkt hebt.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Nee want ik vraag me niet af -of- mensen dit doen, maar -waarom-quote:
Dan heb je je eigen vraag al beantwoord toch? Als je het zelf al gemerkt hebt.
Ja en ik lig denk ik nog een uur achter op dit topic?
Jammer genoeg niet. Wilde al heel lang een kat (al overwogen toen ik uit huis ging) maar op dit moment is daar nog even geen mogelijkheid voor. Grootste probleem is het geld. Ik kan dat geld eigenlijk gewoon niet missen. Zelfs als ik alleen het kattenvoer zou hoeven betalen, zou ik veel moeite hebben om daar elders geld voor vrij te maken.quote:
Magnetronkoffie? Heb jij een huisdier?
Hoezo vraag je dat?
Geen idee eigenlijk. Stemming is gewoon aanstekelijk, van iemand die heel vrolijk is word ik ook vrolijk. Ik merk dat mijn eigen stemming in sociale situaties vaak die van anderen reflecteert. Als er eentje een beetje een droevige kop heeft ben ik zelf ook stiller.quote:
[..]
Nee want ik vraag me niet af -of- mensen dit doen, maar -waarom-
Ik post ook met regelmaat in Klaagbaak, en daar hangt echt zo'n melig sfeertje. Dus ga ik daar een beetje melig lopen doen.
Niveau is wel om te janken daar trouwens.Maar dit is misschien meer een dingetje van mijzelf.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Een huisdier zou ik echt ontzettend graag willen. Liefst zo'n husky en dan misschien een kat. Maar dat zal de komende 15 jaar nog niet lukken.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
quote:
[..]SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.[..]Ik vind dat niet erg vriendelijk tegenover Aeque.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.[..]
Oordelen? Ik vind zelf dat ik best over iemands emoties zou kunnen praten. Dat heb ik al vaker gedaan en ik merk dat het uitleggen helpt.
Ik heb overigens mijn stukken gespoilerd omdat Aeque zich blijkbaar niet kan inleven in mensen voor wie een post bestaande uit meer dan 2 zinnen, niet een onleesbaar epistel is
Ik zie dat je op al mijn punten steeds met heel uitgebreide voorbeelden komt waarmee je het gebruikelijke gedrag van de rest van de mensen (gegeneraliseerd) in twijfel trekt. Het komt op mij over of je ergens bevestiging zoekt dat jouw manier van doen ook door iedereen geaccepteerd moet worden. En zo werkt de wereld helaas niet, mensen kijken vanuit hun eigen referentiekader en de norm is anders dan hoe jij het aanpakt. Daar kun je heel veel van vinden, maar dat lost niks op, de wereld gaat zich niet aan jou aanpassen. Beter kijk je ernaar hoe jijzelf met de wereld om kan gaan op een manier die beter werkt dan dat het nu gaat. Ik mis bij jou een stukje zelfreflectie, of je het je niet kan voorstellen dat je rationele manier van doen bij anderen anders binnenkomt dan jij het bedoelt. Je hoeft daar niets mee, maar dan blijf je wel ertegenaan lopen dat mensen jou verkeerd inschatten. Als je wil dat mensen je beter kunnen inschatten zul je denk ik je communicatie wat moeten aanpassen zodat zij jou begrijpen.
Overigens merk ik dat ik wat geirriteerd begin te raken om bovenstaande dus ik ga het hierbij laten.
Vetgedrukte is absoluut waarquote:
[..]
Geen idee eigenlijk. Stemming is gewoon aanstekelijk, van iemand die heel vrolijk is word ik ook vrolijk. Ik merk dat mijn eigen stemming in sociale situaties vaak die van anderen reflecteert. Als er eentje een beetje een droevige kop heeft ben ik zelf ook stiller.
Ik post ook met regelmaat in Klaagbaak, en daar hangt echt zo'n melig sfeertje. Dus ga ik daar een beetje melig lopen doen.
Maar dit is misschien meer een dingetje van mijzelf.
Ik kom ook geregeld in ONZ/KLB. vaak als ik zin heb om te yolo-en en gewoon dom wil zitten doen. Of iets wil spammen, of whatever, onterechte klacht
Maar als ik serieus wil zijn (bijvoorbeeld als ik ergens mee zit), dan vind ik het irritant als er niet ook rationeel wordt gedacht en alleen maar zeg maar op de emotie wordt omgegaan. Dan is elke extra emotie die erbij wordt gehaald voor mij alleen maar meer werk om er weer uit te filteren (en ga ik ook makkelijker denkfouten maken enzo).
Mede vandaar dat ik bepaald soort negatieve reeksen wil mijden.
Mag ik iets vragen. Hoe kun je compleet van het rationele uitgaan als je ergens mee zit? Hoe sluit dat aan bij je diagnose?quote:
[..]
Vetgedrukte is absoluut waar
Ik kom ook geregeld in ONZ/KLB. vaak als ik zin heb om te yolo-en en gewoon dom wil zitten doen. Of iets wil spammen, of whatever, onterechte klacht [ afbeelding ]
Maar als ik serieus wil zijn (bijvoorbeeld als ik ergens mee zit), dan vind ik het irritant als er niet ook rationeel wordt gedacht en alleen maar zeg maar op de emotie wordt omgegaan. Dan is elke extra emotie die erbij wordt gehaald voor mij alleen maar meer werk om er weer uit te filteren (en ga ik ook makkelijker denkfouten maken enzo).
Mede vandaar dat ik bepaald soort negatieve reeksen wil mijden.
Nou. Met zoveel aan je hoofd over de mens en hoe daar mee om te gaan, leek een huisdier me wel aangenaam voor jou. Jammer hoor. Misschien in de toekomst.quote:
[..]
Jammer genoeg niet. Wilde al heel lang een kat (al overwogen toen ik uit huis ging) maar op dit moment is daar nog even geen mogelijkheid voor. Grootste probleem is het geld. Ik kan dat geld eigenlijk gewoon niet missen. Zelfs als ik alleen het kattenvoer zou hoeven betalen, zou ik veel moeite hebben om daar elders geld voor vrij te maken.
Hoezo vraag je dat?
Ik vind t heel goed dat je t even aankaart, volgens mij klaart het hier al meteen wat op daardoor.quote:
[..]
Geen idee eigenlijk. Stemming is gewoon aanstekelijk, van iemand die heel vrolijk is word ik ook vrolijk. Ik merk dat mijn eigen stemming in sociale situaties vaak die van anderen reflecteert. Als er eentje een beetje een droevige kop heeft ben ik zelf ook stiller.
Ik post ook met regelmaat in Klaagbaak, en daar hangt echt zo'n melig sfeertje. Dus ga ik daar een beetje melig lopen doen.
Maar dit is misschien meer een dingetje van mijzelf.
Laten we er gewoon op letten met zn allen en als t opvalt dat we wel erg in negativiteit aan t roeren zijn het even benoemen.
En wat lukt lukt en als t ff niet lukt ook goed.
Ik vind dat van Aeque niet erg vriendelijk naar mij.quote:
[..]
Ik vind dat niet erg vriendelijk tegenover Aeque.
Punt is dat ik vooral wil weten -waarom- ze niet kunnen veranderen. -Waarom- denken ze zo?quote:Ik zie dat je op al mijn punten steeds met heel uitgebreide voorbeelden komt waarmee je het gebruikelijke gedrag van de rest van de mensen (gegeneraliseerd) in twijfel trekt. Het komt op mij over of je ergens bevestiging zoekt dat jouw manier van doen ook door iedereen geaccepteerd moet worden. En zo werkt de wereld helaas niet, mensen kijken vanuit hun eigen referentiekader en de norm is anders dan hoe jij het aanpakt. Daar kun je heel veel van vinden, maar dat lost niks op, de wereld gaat zich niet aan jou aanpassen. Beter kijk je ernaar hoe jijzelf met de wereld om kan gaan op een manier die beter werkt dan dat het nu gaat. Ik mis bij jou een stukje zelfreflectie, of je het je niet kan voorstellen dat je rationele manier van doen bij anderen anders binnenkomt dan jij het bedoelt. Je hoeft daar niets mee, maar dan blijf je wel ertegenaan lopen dat mensen jou verkeerd inschatten. Als je wil dat mensen je beter kunnen inschatten zul je denk ik je communicatie wat moeten aanpassen zodat zij jou begrijpen.
Overigens merk ik dat ik wat geirriteerd begin te raken om bovenstaande dus ik ga het hierbij laten.
What makes them tick?
Nee, als je geïrriteerd bent door iets, raakt het je wat teveel en kan je beter wat anders gaan doen.
Anders kom je mee met mij en Quotidien naar KLB en ONZ!
Het was gewoon een observatie hoor.quote:
[..]
Ik vind t heel goed dat je t even aankaart, volgens mij klaart het hier al meteen wat op daardoor.
Laten we er gewoon op letten met zn allen en als t opvalt dat we wel erg in negativiteit aan t roeren zijn het even benoemen.
En wat lukt lukt en als t ff niet lukt ook goed.
Hoeft niks mee gedaan te worden ofzo.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Ik denk dat dat precies genoeg was om t te doen opklaren. Dus gewoon blijven doen.quote:
[..]
Het was gewoon een observatie hoor.
ONZ is me net een brug te ver. KLB probeer ik ook te minderen.quote:
Anders kom je mee met mij en Quotidien naar KLB en ONZ!
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Laatste antwoord danquote:
[..]
Ik vind dat van Aeque niet erg vriendelijk naar mij.
[..]
Punt is dat ik vooral wil weten -waarom- ze niet kunnen veranderen. -Waarom- denken ze zo?
What makes them tick?
Nee, als je geïrriteerd bent door iets, raakt het je wat teveel en kan je beter wat anders gaan doen.
Anders kom je mee met mij en Quotidien naar KLB en ONZ!
What makes them tick? Voor hen is het normaal, en het werkt voor hen prima. Ik vind het zelf ook fijn om juist ruimte voor mijn gevoel te laten in communicatie. Voor de meeste mensen is dit fijn en is er geen reden tot verandering omdat het overgrote deel van de mensen dit ook zo ziet. Ze kunnen vast veranderen, maar zien de rationele aanpak niet als een betere maar als een mindere aanpak.
Ik ga zo mn bed eens opzoeken. Veel plezier nog in onz en klb.
Over gevoel vs verstand gesproken. Ik heb een duiveltje en een engeltje op mijn schouders staan, gevoel als duiveltje en ratio als engeltje. Die twee voeren de hele dag door strijd met elkaar. Helaas heeft het duiveltje het engeltje meestal in een wurggreep zitten. Maar het engeltje begint steeds sterker te worden.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Dit doet me aan iets denken wat ik nooit geweten had als ik geen psychologie had gehad als bijvak op school. Heb je wel eens van je ego of schaduwkant als onderdeel van je persoon gehoord? En dat je die kort samengevat beter kan leren accepteren, omdat je er dan bewust naar kan gaan handelen. Terwijl wij er heel erg naar geneigd zijn om dat juist weg te stoppen, we leren bijvoorbeeld al heel erg vroeg wat wel en niet geaccepteerd gedrag is. En we praten daar eigenlijk ook niet graag over (dit is in de ene opvoeding natuurlijk erger dan de onder).quote:
Over gevoel vs verstand gesproken. Ik heb een duiveltje en een engeltje op mijn schouders staan, gevoel als duiveltje en ratio als engeltje. Die twee voeren de hele dag door strijd met elkaar. Helaas heeft het duiveltje het engeltje meestal in een wurggreep zitten. Maar het engeltje begint steeds sterker te worden.
Het is wel interessante materie om over te lezen. Het is nu bedtijd voor mij.
Is dat onderscheid wel zo?quote:
Over gevoel vs verstand gesproken. Ik heb een duiveltje en een engeltje op mijn schouders staan, gevoel als duiveltje en ratio als engeltje. Die twee voeren de hele dag door strijd met elkaar. Helaas heeft het duiveltje het engeltje meestal in een wurggreep zitten. Maar het engeltje begint steeds sterker te worden.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Oke, ik kan niet slapen. Vanavond werden even een paar knopjes ingedrukt en ik wil t even van afschrijven en tips vragen hoe dit los te laten.
Ik zit bij een rollenspelvereniging en heb aangegeven voor een paar maanden in het spel wel een leidinggevende rol te willen spelen. Iemand anders wil dat ook dus zijn we met elkaar in gesprek gegaan. Goed gesprek geweest en besloten de keuze door de spelleiding te laten maken.
Die andere persoon gaf aan (ook eerder al eens) dat hij twijfelt of ik zo'n rol aankan vanwege de problemen die ik heb. Daar hebben we goed over gepraat verder geen probleem meer.
Nu gaf hij ook aan dat een deel van de groep dit ook vind, maar in plaats van dat ze dit met mij besproken hebben ze dit met elkaar en de spelleiding besproken. Deze mensen spreek ik al maanden amper, juist omdat ik dit soort gedrag van hen zat ben. Ik weet overigens niet wie precies, alleen uit welke hoek het komt.
Ik heb meteen actie ondernomen en dit met hem en de spelleiding besproken. Aangegeven dat ik het niet erg netjes vind en we spraken af dat als mensen er over beginnen zij aangeven dat ik open sta voor een gesprek als ze twijfels hebben, en hen dus naar mij doorverwijzen. Fijn opgepakt door beiden.
Maar nu zit ik me wel op te vreten. Van die kliek heb ik begin dit jaar heel bewust afstand genomen, juist vanwege dit soort achterbaks gedrag. Ik spreek ze al maanden nog maar amper en dan denken zij wel even in te kunnen schatten of ik iets wel of niet kan, en dan hebben ze het niet eens in zich even navraag te doen maar lopen meteen naar de spelleiding om aan te geven 'dat ze zich er niet comfortabel bij voelen'. Om te kotsen.
Dit is zo'n dingetje waar ik echt meteen zin van krijg om ze op te bellen en de huid vol te schelden. Natuurlijk gedraag ik me, maar het jeukt wel zeg.
En het irriteert dat ik me nu dus op zit te vreten hierdoor. Heb ik mezelf lekker mee. Iemand tips hoe ik dit kan laten rusten en kan loslaten? Ik heb in principe alle stappen gezet om het gedrag te stoppen. Nu nog mijn hoofd tot rust brengen.
Het enige wat ik nog kan bedenken is een algemeen bericht in de besloten facebookgroep te zetten met dat ik op de hoogte ben dat mensen wel over mij, maar niet met mij praten en ik dit erg jammer vind, zeker nu de betreffende personen simpelweg geen inachatting kunnen maken van de situatie. Hier heb ik veel twijfel ovee want ik vind facebook niet het handigste middel om dit signaal af te geven. Helaas spreek ik de groep niet meer face to face voor de beslissing gemaakt wordt.
[ Bericht 5% gewijzigd door Mevrouw_voor_jou op 09-11-2017 03:18:17 ]
Ik zit bij een rollenspelvereniging en heb aangegeven voor een paar maanden in het spel wel een leidinggevende rol te willen spelen. Iemand anders wil dat ook dus zijn we met elkaar in gesprek gegaan. Goed gesprek geweest en besloten de keuze door de spelleiding te laten maken.
Die andere persoon gaf aan (ook eerder al eens) dat hij twijfelt of ik zo'n rol aankan vanwege de problemen die ik heb. Daar hebben we goed over gepraat verder geen probleem meer.
Nu gaf hij ook aan dat een deel van de groep dit ook vind, maar in plaats van dat ze dit met mij besproken hebben ze dit met elkaar en de spelleiding besproken. Deze mensen spreek ik al maanden amper, juist omdat ik dit soort gedrag van hen zat ben. Ik weet overigens niet wie precies, alleen uit welke hoek het komt.
Ik heb meteen actie ondernomen en dit met hem en de spelleiding besproken. Aangegeven dat ik het niet erg netjes vind en we spraken af dat als mensen er over beginnen zij aangeven dat ik open sta voor een gesprek als ze twijfels hebben, en hen dus naar mij doorverwijzen. Fijn opgepakt door beiden.
Maar nu zit ik me wel op te vreten. Van die kliek heb ik begin dit jaar heel bewust afstand genomen, juist vanwege dit soort achterbaks gedrag. Ik spreek ze al maanden nog maar amper en dan denken zij wel even in te kunnen schatten of ik iets wel of niet kan, en dan hebben ze het niet eens in zich even navraag te doen maar lopen meteen naar de spelleiding om aan te geven 'dat ze zich er niet comfortabel bij voelen'. Om te kotsen.
Dit is zo'n dingetje waar ik echt meteen zin van krijg om ze op te bellen en de huid vol te schelden. Natuurlijk gedraag ik me, maar het jeukt wel zeg.
En het irriteert dat ik me nu dus op zit te vreten hierdoor. Heb ik mezelf lekker mee. Iemand tips hoe ik dit kan laten rusten en kan loslaten? Ik heb in principe alle stappen gezet om het gedrag te stoppen. Nu nog mijn hoofd tot rust brengen.
Het enige wat ik nog kan bedenken is een algemeen bericht in de besloten facebookgroep te zetten met dat ik op de hoogte ben dat mensen wel over mij, maar niet met mij praten en ik dit erg jammer vind, zeker nu de betreffende personen simpelweg geen inachatting kunnen maken van de situatie. Hier heb ik veel twijfel ovee want ik vind facebook niet het handigste middel om dit signaal af te geven. Helaas spreek ik de groep niet meer face to face voor de beslissing gemaakt wordt.
[ Bericht 5% gewijzigd door Mevrouw_voor_jou op 09-11-2017 03:18:17 ]
Om mezelf dit soort leed te besparen, ga ik liefst zo min mogelijk met dit soort mensen om. Als ze toch niet kunnen veranderen, waarom zou ik? En waarom blijf je bij dat kliekje in de buurt als je weet dat je daar eigenlijk weggekliekt bent?quote:
Oke, ik kan niet slapen. Vanavond werden even een paar knopjes ingedrukt en ik wil t even van afschrijven en tips vragen hoe dit los te laten.
Ik zit bij een rollenspelvereniging en heb aangegeven voor een paar maanden in het spel wel een leidinggevende rol te willen spelen. Iemand anders wil dat ook dus zijn we met elkaar in gesprek gegaan. Goed gesprek geweest en besloten de keuze door de spelleiding te laten maken.
Die andere persoon gaf aan (ook eerder al eens) dat hij twijfelt of ik zo'n rol aankan vanwege de problemen die ik heb. Daar hebben we goed over gepraat verder geen probleem meer.
Nu gaf hij ook aan dat een deel van de groep dit ook vind, maar in plaats van dat ze dit met mij besproken hebben ze dit met elkaar en de spelleiding besproken. Deze mensen spreek ik al maanden amper, juist omdat ik dit soort gedrag van hen zat ben. Ik weet overigens niet wie precies, alleen uit welke hoek het komt.
Ik heb meteen actie ondernomen en dit met hem en de spelleiding besproken. Aangegeven dat ik het niet erg netjes vind en we spraken af dat als mensen er over beginnen zij aangeven dat ik open sta voor een gesprek als ze twijfels hebben, en hen dus naar mij doorverwijzen. Fijn opgepakt door beiden.
Maar nu zit ik me wel op te vreten. Van die kliek heb ik begin dit jaar heel bewust afstand genomen, juist vanwege dit soort achterbaks gedrag. Ik spreek ze al maanden nog maar amper en dan denken zij wel even in te kunnen schatten of ik iets wel of niet kan, en dan hebben ze het niet eens in zich even navraag te doen maar lopen meteen naar de spelleiding om aan te geven 'dat ze zich er niet comfortabel bij voelen'. Om te kotsen.
Dit is zo'n dingetje waar ik echt meteen zin van krijg om ze op te bellen en de huid vol te schelden. Natuurlijk gedraag ik me, maar het jeukt wel zeg.
En het irriteert dat ik me nu dus op zit te vreten hierdoor. Heb ik mezelf lekker mee. Iemand tips hoe ik dit kan laten rusten en kan loslaten? Ik heb in principe alle stappen gezet om het gedrag te stoppen. Nu nog mijn hoofd tot rust brengen.
Het enige wat ik nog kan bedenken is een algemeen bericht in de besloten facebookgroep te zetten met dat ik op de hoogte ben dat mensen wel over mij, maar niet met mij praten en ik dit erg jammer vind, zeker nu de betreffende personen simpelweg geen inachatting kunnen maken van de situatie. Hier heb ik veel twijfel ovee want ik vind facebook niet het handigste middel om dit signaal af te geven. Helaas spreek ik de groep niet meer face to face voor de beslissing gemaakt wordt.
Ze spreken jou niet meer persoonlijk en doen zo achterbaks om jou de mogelijkheden te ontnemen weerstand tegen deze kliek te kunnen bieden.
Het is gewoon verdeel en heers.
Dit gedrag is wat de mens zo rot maakt. En ze willen niet veranderen. Beter zoek je dan toch gewoon mensen die wel willen veranderen? Waarom doe je jezelf dit aan?
Je bent geen individu meer voor hun. Je bent slechts een doelwit.
Wat een hoop bullshit kraam je hier weer uit. Misschien moet je is stoppen met dat gedrag dat alles en iedereen het gedaan heeft behalve jij. "Je bent slechts een doelwit", wat de fuck gast. Dus een ongelukkige omgang van mensen die zien dat iemand moeite heeft met bepaalde aspecten van het leven maakt het maar meteen dat zij je bestempelen als doelwit? En een doelwit voor wat?quote:
[..]
Om mezelf dit soort leed te besparen, ga ik liefst zo min mogelijk met dit soort mensen om. Als ze toch niet kunnen veranderen, waarom zou ik? En waarom blijf je bij dat kliekje in de buurt als je weet dat je daar eigenlijk weggekliekt bent?
Ze spreken jou niet meer persoonlijk en doen zo achterbaks om jou de mogelijkheden te ontnemen weerstand tegen deze kliek te kunnen bieden.
Het is gewoon verdeel en heers.
Dit gedrag is wat de mens zo rot maakt. En ze willen niet veranderen. Beter zoek je dan toch gewoon mensen die wel willen veranderen? Waarom doe je jezelf dit aan?
Je bent geen individu meer voor hun. Je bent slechts een doelwit.
"Beter zoek je dan toch gewoon mensen die wel willen veranderen?" In wat voor waan leef jij dan dat jij jezelf zo belangrijk voelt? Ik snap wel dat je geen sociaal leven hebt als dit je uitgangspunt is. Botert het niet tussen jou en een ander persoon? Jammer dan, zo is het leven. Je kan niet gaan verwachten dat men zich maar aanpast naar jou, dat is echt de grootst mogelijke onzin.
Je moet echt kappen met het geven van deze onzin adviezen en feedback. Je gebruikt het alleen maar om jouw zegje over de grote boze buitenwereld te doen zonder dat degene waar je op reageert er ook maar iets aan heeft.
Op dinsdag 22 oktober 2024 17:23 schreef maily het volgende:
Aquequelequ :B
Aquequelequ :B
Dus dat.quote:
[..]
Wat een hoop bullshit kraam je hier weer uit. Misschien moet je is stoppen met dat gedrag dat alles en iedereen het gedaan heeft behalve jij. "Je bent slechts een doelwit", wat de fuck gast. Dus een ongelukkige omgang van mensen die zien dat iemand moeite heeft met bepaalde aspecten van het leven maakt het maar meteen dat zij je bestempelen als doelwit? En een doelwit voor wat?
"Beter zoek je dan toch gewoon mensen die wel willen veranderen?" In wat voor waan leef jij dan dat jij jezelf zo belangrijk voelt? Ik snap wel dat je geen sociaal leven hebt als dit je uitgangspunt is. Botert het niet tussen jou en een ander persoon? Jammer dan, zo is het leven. Je kan niet gaan verwachten dat men zich maar aanpast naar jou, dat is echt de grootst mogelijke onzin.
Je moet echt kappen met het geven van deze onzin adviezen en feedback. Je gebruikt het alleen maar om jouw zegje over de grote boze buitenwereld te doen zonder dat degene waar je op reageert er ook maar iets aan heeft.
Het wordt meteen zo groot gemaakt met doelwit, en anderen die moeten veranderen, en mensen afstoten die niet volledig op 1 lijn met je liggen ...
Natuurlijk is zo'n situatie vervelend, maar het is niet bijzonder in de zin van dat dit altijd kan gebeuren. Waar mensen zijn, is wrijving. Je kunt nooit 100% op 1 lijn liggen met iemand, en dat maakt je niet meteen een doelwit
er wordt meteen in de slachtofferrol geschoten en dat is helemaal niet nodig. De aanpak om dit te bespreken met de leiding is prima, maar misschien moet je het ook in de groep zelf bespreekbaar maken?
Tip: plaats het niet op Facebook, een WhatsApp-groep of wat dan ook. Wat je riskeert is een flamewar en misschien voelen ze zich juist aangevallen omdat je ze lijkt te openbaren.quote:
Dit is zo'n dingetje waar ik echt meteen zin van krijg om ze op te bellen en de huid vol te schelden. Natuurlijk gedraag ik me, maar het jeukt wel zeg.
En het irriteert dat ik me nu dus op zit te vreten hierdoor. Heb ik mezelf lekker mee. Iemand tips hoe ik dit kan laten rusten en kan loslaten? Ik heb in principe alle stappen gezet om het gedrag te stoppen. Nu nog mijn hoofd tot rust brengen.
Het enige wat ik nog kan bedenken is een algemeen bericht in de besloten facebookgroep te zetten met dat ik op de hoogte ben dat mensen wel over mij, maar niet met mij praten en ik dit erg jammer vind, zeker nu de betreffende personen simpelweg geen inachatting kunnen maken van de situatie. Hier heb ik veel twijfel ovee want ik vind facebook niet het handigste middel om dit signaal af te geven. Helaas spreek ik de groep niet meer face to face voor de beslissing gemaakt wordt.
Wat je wil is dat ze aan jouw kant staan, dat je medewerking krijgt. Het beste kan je daarvoor iig één van de mensen aanspreken die verantwoordelijk is (of invloed kan uitoefenen op die kliek) en uitleggen 'dat je het idee hebt dat over je, maar niet met je gesproken wordt', 'dat je graag zou zien dat je mee kan praten over beslissingen die jou aangaan' en 'dat je de huidige gang van zaken jammer vindt, maar dat men niet moet schromen om eerlijk tegen je te zijn'.
Zo leg je uit wat jij ervaart, zonder te beschuldigen en nodig je uit om ze jou te laten helpen in deze kwestie.
Qua laten rusten werkt het voor mij goed om er echt over heen te stappen en te doen alsof het is gebeurd in een ver verleden. Ik accepteer dat het is gebeurd en dat ik vanaf nu kan proberen beter te doen. Daarbij heb ik wel eens gemerkt dat anderen aanvankelijk denken dat het fake is, maar ze merken snel dat het voor mij geen rol meer speelt. En dus beginnen opnieuw, met een schone lei.
1 + 1 = blauw
Dit vind ik een goed advies. En misschien helpt dit nog wel om er iets meer rust mee te hebben: je blijft altijd in lastige situaties komen. Wat dat betreft is het misschien ook wel "prettig" (dat is natuurlijk niet het juiste woord) om zoiets juist nu tegen te komen, omdat je het met de spelleiding kan bespreken, en er in een "veilige" kring mee om kan gaan? Als je durft zou ik het eerder tijdens een sessie bespreken dan op FB zoals hierboven al staat. Het zou voor iedereen een goede les kunnen zijn.quote:
[..]
Tip: plaats het niet op Facebook, een WhatsApp-groep of wat dan ook. Wat je riskeert is een flamewar en misschien voelen ze zich juist aangevallen omdat je ze lijkt te openbaren.
Wat je wil is dat ze aan jouw kant staan, dat je medewerking krijgt. Het beste kan je daarvoor iig één van de mensen aanspreken die verantwoordelijk is (of invloed kan uitoefenen op die kliek) en uitleggen 'dat je het idee hebt dat over je, maar niet met je gesproken wordt', 'dat je graag zou zien dat je mee kan praten over beslissingen die jou aangaan' en 'dat je de huidige gang van zaken jammer vindt, maar dat men niet moet schromen om eerlijk tegen je te zijn'.
Zo leg je uit wat jij ervaart, zonder te beschuldigen en nodig je uit om ze jou te laten helpen in deze kwestie.
Qua laten rusten werkt het voor mij goed om er echt over heen te stappen en te doen alsof het is gebeurd in een ver verleden. Ik accepteer dat het is gebeurd en dat ik vanaf nu kan proberen beter te doen. Daarbij heb ik wel eens gemerkt dat anderen aanvankelijk denken dat het fake is, maar ze merken snel dat het voor mij geen rol meer speelt. En dus beginnen opnieuw, met een schone lei.
Wel mooi kut met peren voor je.
Wat is precies een rollenspelvereniging? Theatersportachtig?
Ik denk dat je met welke "afwijking van de norm" dan ook altijd het risico houdt dat er over je gesproken wordt... beetje de menselijke natuur.
Wat mij helpt om me in ieder geval minder verraden en persoonlijk aangevallen te voelen is nagaan of ik zelf ook wel eens zo handel(de). Helaas is het antwoord vaak ja . Ik probeer dan mn eigen gedrag in die situatie te verklaren en over de situatie die nu speelt, en andersom is, te leggen.
Heeft voor mij 2 voordelen. Eerste is dat ik me realiseer dat naar gedrag in mijn richting niet altijd hoeft te betekenen dat alle individuen in zo'n groepje mij echt ten diepste haten, maar dat ik dit keer "gewoon" het slachtoffer ben van groepsdynamiek, de menselijke natuur en psychologische processen.
En ten tweede het doet me nog beter inzien dat ik dit soort gedrag absoluut niet (meer) wil vertonen. Eeen volgende keer, als ik weer eens aan de andere kant beland, ben ik me dan veel bewuster van mijn rol in de groepsdynamiek en hoe makkelijk bet eigenlijk is om zo'n proces te stoppen.
Ik denk ook dat het goed is om er nuchter naar te kijken. Deze dingen gebeuren soms ingroepen omdat mensen gewoon te achteloos in een soort schoolpleingedrag kunnen terugvallen. Maar weinig mensen willen echt, ver in hun volwassen leven, nog die puberale queenbee attitude hebben. Maar the force is strong volgens mij herkent iedere ex-puber(vrouw) de reflex wel?
Ik zou het, zoals al gezegd, niet digitaal bespreekbaar maken. Misschien contact opnemen met de leiders om aan te geven dat je je hier onprettig bij voelt en graag 10 minuutjes zou krijgen om dit met de groep te bespreken.
Wees ondertussen ook kritisch naar jezelf. Kun jij echt met de hand op het hart beweren dat je dit hoe dan ook aankan? Dat je er altijd zult staan wanneer dat gevrgs wordt? Ook na die zware therapiesessie? Ook wannneer je net gestart bent met een mogelijk nieuwe medicatie?
Ik denk dat je met welke "afwijking van de norm" dan ook altijd het risico houdt dat er over je gesproken wordt... beetje de menselijke natuur.
Wat mij helpt om me in ieder geval minder verraden en persoonlijk aangevallen te voelen is nagaan of ik zelf ook wel eens zo handel(de). Helaas is het antwoord vaak ja
. Ik probeer dan mn eigen gedrag in die situatie te verklaren en over de situatie die nu speelt, en andersom is, te leggen.Heeft voor mij 2 voordelen. Eerste is dat ik me realiseer dat naar gedrag in mijn richting niet altijd hoeft te betekenen dat alle individuen in zo'n groepje mij echt ten diepste haten, maar dat ik dit keer "gewoon" het slachtoffer ben van groepsdynamiek, de menselijke natuur en psychologische processen.
En ten tweede het doet me nog beter inzien dat ik dit soort gedrag absoluut niet (meer) wil vertonen. Eeen volgende keer, als ik weer eens aan de andere kant beland, ben ik me dan veel bewuster van mijn rol in de groepsdynamiek en hoe makkelijk bet eigenlijk is om zo'n proces te stoppen.
Ik denk ook dat het goed is om er nuchter naar te kijken. Deze dingen gebeuren soms ingroepen omdat mensen gewoon te achteloos in een soort schoolpleingedrag kunnen terugvallen. Maar weinig mensen willen echt, ver in hun volwassen leven, nog die puberale queenbee attitude hebben. Maar the force is strong
volgens mij herkent iedere ex-puber(vrouw) de reflex wel?Ik zou het, zoals al gezegd, niet digitaal bespreekbaar maken. Misschien contact opnemen met de leiders om aan te geven dat je je hier onprettig bij voelt en graag 10 minuutjes zou krijgen om dit met de groep te bespreken.
Wees ondertussen ook kritisch naar jezelf. Kun jij echt met de hand op het hart beweren dat je dit hoe dan ook aankan? Dat je er altijd zult staan wanneer dat gevrgs wordt? Ook na die zware therapiesessie? Ook wannneer je net gestart bent met een mogelijk nieuwe medicatie?
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
@Kamina: ik denk dat ze zich zeker aangevallen zullen voelen. Maar dat zullen ze sowieso zodra ik op welke manier dan ook hier iets van zeg.quote:
[..]
Dit vind ik een goed advies. En misschien helpt dit nog wel om er iets meer rust mee te hebben: je blijft altijd in lastige situaties komen. Wat dat betreft is het misschien ook wel "prettig" (dat is natuurlijk niet het juiste woord) om zoiets juist nu tegen te komen, omdat je het met de spelleiding kan bespreken, en er in een "veilige" kring mee om kan gaan? Als je durft zou ik het eerder tijdens een sessie bespreken dan op FB zoals hierboven al staat. Het zou voor iedereen een goede les kunnen zijn.
Wel mooi kut met peren voor je.
Mijn twijfel over het op social media zetten, ook al is het een besloten groepje was dus wel terecht. Ik denk niet dat er een flamewar zal komen, eerder stilte van hun kant.
@fripsel: daar heb je wel gelijk in. Ik ken de spelleiding goed en toen ik het besprak vond ik ze ook aan mijn kant. Ik zou er inderdaad voor we het spel ingaan wat over kunnen zeggen. Moet ik even goed nadenken over de verwoording, het mag best duidelijk worden dat dit niet kan.
Ik snap op zich wel waar het vandaan komt, er is een periode geweest begin dit jaar dat ik een bolletje stress was. Toen had ik het niet aangekund. En ik snap ook wel dat het een groepsdynamiek is. In deze groep zitten een aantal hele onzekere mensen die dan de confrontatie met mij niet aandurven maar wel iets willen bereikem, en achter mijn rug naar de spelleiding stappen is een stuk minder eng. Ik zie ze dit vaker doen en het is voor mij de reden geweest afstamd te nemen van dat groepje. Ik vond hun geklaag over bepaalde mensen achter hun rug om bijzonder storend worden.quote:
Wat is precies een rollenspelvereniging? Theatersportachtig?
Ik denk dat je met welke "afwijking van de norm" dan ook altijd het risico houdt dat er over je gesproken wordt... beetje de menselijke natuur.
Wat mij helpt om me in ieder geval minder verraden en persoonlijk aangevallen te voelen is nagaan of ik zelf ook wel eens zo handel(de). Helaas is het antwoord vaak ja
Heeft voor mij 2 voordelen. Eerste is dat ik me realiseer dat naar gedrag in mijn richting niet altijd hoeft te betekenen dat alle individuen in zo'n groepje mij echt ten diepste haten, maar dat ik dit keer "gewoon" het slachtoffer ben van groepsdynamiek, de menselijke natuur en psychologische processen.
En ten tweede het doet me nog beter inzien dat ik dit soort gedrag absoluut niet (meer) wil vertonen. Eeen volgende keer, als ik weer eens aan de andere kant beland, ben ik me dan veel bewuster van mijn rol in de groepsdynamiek en hoe makkelijk bet eigenlijk is om zo'n proces te stoppen.
Ik denk ook dat het goed is om er nuchter naar te kijken. Deze dingen gebeuren soms in groepen omdat mensen gewoon te achteloos in een soort schoolpleingedrag kunnen terugvallen. Maar weinig mensen willen echt, ver in hun volwassen leven, nog die puberale queenbee attitude hebben. Maar the force is strong
Ik zou het, zoals al gezegd, niet digitaal bespreekbaar maken. Misschien contact opnemen met de leiders om aan te geven dat je je hier onprettig bij voelt en graag 10 minuutjes zou krijgen om dit met de groep te bespreken.
Wees ondertussen ook kritisch naar jezelf. Kun jij echt met de hand op het hart beweren dat je dit hoe dan ook aankan? Dat je er altijd zult staan wanneer dat gevrgs wordt? Ook na die zware therapiesessie? Ook wannneer je net gestart bent met een mogelijk nieuwe medicatie?
Het is improvisatie, in een vaste setting met vaste personage, een soort improvisatiesoap. Is ook bekend als Live Roleplaying.
Natuurlijk kan ik die belofte niet maken, er kan altijd iets gebeuren. Maar om het in de juiste proportie te zetten: het gaat om 4 bijeenkomsten van 4 uur, in het weekend. De kans dat ik het niet trek is niet veel groter dan die van andere mensen in de groep.
Het is een rol die weliswaar wat regeldingetjes meebrengt maar verre van een managementfunctie. En juist dingen regelen daar ben ik wel goed in. Daarnaast is het niet van levensbelang dat dit heel goed gaat, als ik een avond erg gestresst ben kan ik ook gewoon afzeggen. Ze kunnen prima een avond zonder mij erbij.
Het lastigste in deze situatie vind ik echt het loslaten. Het drukt echt een knopje in bij mij. Maar ik blijf proberen.
[ Bericht 2% gewijzigd door Mevrouw_voor_jou op 09-11-2017 11:06:34 ]
Sorry voor het offtopic, maar wat een leuke hobbyquote:
[..]
Ik snap op zich wel waar het vandaan komt, er is een periode geweest begin dit jaar dat ik een bolletje stress was. Toen had ik het niet aangekund. En ik snap ook wel dat het een groepsdynamiek is. In deze groep zitten een aantal hele onzekere mensen die dan de confrontatie met mij niet aandurven maar wel iets willen bereikem, en achter mijn rug naar de spelleiding stappen is een stuk minder eng. Ik zie ze dit vaker doen en het is voor mij de reden geweest afstamd te nemen van dat groepje. Ik vond hun geklaag over bepaalde mensen achter hun rug om bijzonder storend worden.
Het is improvisatie, in een vaste setting met vaste personage, een soort improvisatiesoap. Is ook bekend als Live Roleplaying.
Natuurlijk kan ik die belofte niet maken, er kan altijd iets gebeuren. Maar om het in de juiste proportie te zetten: het gaat om 4 bijeenkomsten van 4 uur, in het weekend. De kans dat ik het niet trek is niet veel groter dan die van andere mensen in de groep.
Het is een rol die weliswaar wat regeldingetjes meebrengt maar verre van een managementfunctie. En juist dingen regelen daar ben ik wel goed in.
Wat komt daar dan aan regeldingen bij kijken? Hoe moet ik me dat voorstellen?Ja, ik zie het misschien ook wat te stellig, wat je zegt, niemand kan die belofte maken, maar durf je voor jezelf in te staan dat je "jezelf" tot een redelijk niveau onder controle hebt en houdt. Je ervaart duidelijk niet meer dat balletje stress gevoel. Zag je op dat moment ook zelf helder in dat je zo'n rol niet zou trekken?
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Haha dank je. Ik doe t al erg lang en heb er ontzettend veel lol in. Vind het heerlijk om eens in de maand te spelen dat ik weetikveelwat ben.quote:
[..]
Sorry voor het offtopic, maar wat een leuke hobby
Ja, ik zie het misschien ook wat te stellig, wat je zegt, niemand kan die belofte maken, maar durf je voor jezelf in te staan dat je "jezelf" tot een redelijk niveau onder controle hebt en houdt. Je ervaart duidelijk niet meer dat balletje stress gevoel. Zag je op dat moment ook zelf helder in dat je zo'n rol niet zou trekken?
Kort uitgelegd: ik wil de koningin van sprookjesland die in de moderne wereld terecht is gekomen spelen. Iedereen speelt zelfverzonnen sprookjesfiguren met al hun eigen maffe quirks. Mensen zullen met vanalles bij me aankomen, problemen die opgelost moeten worden maar ook slijmen om iets voor elkaar te krijgen of boos zijn omdat ze mijn beslissing niet leuk vinden. Het is een beetje koningin van een kleuterklas. De bedoeling is mooie scenes en met elkaar een zo gaaf mogelijk verhaal maken. Denk aan 'de vloer op' qua dynamiek.
Destijds werd ik me bewust van de stress en heb ik dit met de spelleiding besproken. Ik ben nagegaan wat in het spel mij stress opleverde en dat lag er met name aan dat o.a. mensen uit die groep binnenspelse dingen buitenspels trokken. Dat is niet okay en dat heb ik toen in de groep besproken en dat is ook gestopt.
En omdat ik merkte dat ik er stress van kreeg dat een deel van de groep erg negatief praatte over het spel en over andere mensen en mij daar steeds in betrok heb ik wat afstand van dat groepje genomen. Ik had geen zin die negativiteit en wil gewoon lekker spelen. En sindsdien lukt dat ook, en zeker nu mijn medicatie aanslaat denk ik dat ik dit prima kan.
quote:
[..]
Haha dank je. Ik doe t al erg lang en heb er ontzettend veel lol in. Vind het heerlijk om eens in de maand te spelen dat ik weetikveelwat ben.
Kort uitgelegd: ik wil de koningin van sprookjesland die in de moderne wereld terecht is gekomen spelen. Iedereen speelt zelfverzonnen sprookjesfiguren met al hun eigen maffe quirks. Mensen zullen met vanalles bij me aankomen, problemen die opgelost moeten worden maar ook slijmen om iets voor elkaar te krijgen of boos zijn omdat ze mijn beslissing niet leuk vinden. Het is een beetje koningin van een kleuterklas. De bedoeling is mooie scenes en met elkaar een zo gaaf mogelijk verhaal maken. Denk aan 'de vloer op' qua dynamiek.
Destijds werd ik me bewust van de stress en heb ik dit met de spelleiding besproken. Ik ben nagegaan wat in het spel mij stress opleverde en dat lag er met name aan dat o.a. mensen uit die groep binnenspelse dingen buitenspels trokken. Dat is niet okay en dat heb ik toen in de groep besproken en dat is ook gestopt.
En omdat ik merkte dat ik er stress van kreeg dat een deel van de groep erg negatief praatte over het spel en over andere mensen en mij daar steeds in betrok heb ik wat afstand van dat groepje genomen. Ik had geen zin die negativiteit en wil gewoon lekker spelen. En sindsdien lukt dat ook, en zeker nu mijn medicatie aanslaat denk ik dat ik dit prima kan.
Leuk!Ingewikkeld ook, want ik kan me voorstellen dat het, als het al niet zo lekker loopt tussen mensen, het heel lastig is om in en uit spel te scheiden...
Ik zou lekker de highroad kiezen. Stel dat je nu die rol in het spel niet krijgt, lol hebben in de rol die je wel krijgt en een volgende keer beter. Dit soort dingen kunnen amper 100% eerlijk gaan, soms heb je geluk en soms pech. Dat het bij jou dan komt door waar je nu mee worstelt is kut, maar de volgende keer heeft weer iemand anders die pech. Can't winnem all. Maar bespreekbaar maken zou ik zeker proberen in een ietwat gecontroleerde setting, ongeacht of dat iets uitmaakt voor de rol die je uiteindelijk gaat krijgen.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Nu het hier over gaat mis ik mijn opleiding wel. Ik heb communicatie en multimedia design gestudeerd. Echt een combinatie van marketing, kunst en ICT. Maar wij kregen serieus les over hoe je kan brainstormen en tot een idee kan komen zonder te veroordelen. En hoe belangrijk het is om soms alleen al dingen te mogen roepen zonder dat er een "ja maar" op komt. Daar zijn hele boeken over geschreven.quote:
[..]
Ingewikkeld ook, want ik kan me voorstellen dat het, als het al niet zo lekker loopt tussen mensen, het heel lastig is om in en uit spel te scheiden...
Ik zou lekker de highroad kiezen. Stel dat je nu die rol in het spel niet krijgt, lol hebben in de rol die je wel krijgt en een volgende keer beter. Dit soort dingen kunnen amper 100% eerlijk gaan, soms heb je geluk en soms pech. Dat het bij jou dan komt door waar je nu mee worstelt is kut, maar de volgende keer heeft weer iemand anders die pech. Can't winnem all. Maar bespreekbaar maken zou ik zeker proberen in een ietwat gecontroleerde setting, ongeacht of dat iets uitmaakt voor de rol die je uiteindelijk gaat krijgen.
Ik vind het heerlijk als iemand die manier van discussiëren van mij begrijpt. Ik bedoel het eigenlijk nooit slecht. En ik zal best vaak dom, of naief over komen en ik vind het altijd heel jammer dat daar dan meteen zo veroordelend over gedaan moet worden. Ik ben gewoon best wel een flap uit, en ik ga liever ook geen discussie uit de weg. En dat doe ik dan niet omdat ik perse mijn zin door wil drijven, ik praat door omdat ik het wil begrijpen. En ik vind het prima dat er meerdere meningen naast elkaar bestaan.
Ik heb ook een minor op de kunstacademie gedaan. En oeeeh dat viel tegen, dacht ik in het begin. Maar ik ben zo los gekomen dat half jaar. We gingen het specifiek over perfomance art hebben. En moesten een eigen performance maken en opvoeren. Daarnaast bleek ik ook nog een klasgenoot uit Praag te hebben dus alles was in het Engels. Maar ik heb het fantastisch gevonden. Daar kwam heel veel van dit ook in terug. En ze wilde ook dat je heel bewust naar je eigen rol in de groep ging kijken.
Sluit me op op een zolderkamer. 
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |