Depressie & Angst #144 Winterkoude

quote:

Op woensdag 8 november 2017 14:48 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik kan me je gevoel goed voorstellen. Zeker nu het jou niet gelukt is alsnog een opleiding te doen.

Eigenlijk is dat gevoel niet echt veranderd, maar meer "geëvolueerd". De ansgten die ik toen had, bleken terecht te zijn. De dingen die bij dat troosten gezegd wordt, is te vaak simpelweg onwaar, dus die neem ik minder serieus.

quote:

Aan de andere kant, veel jonge mensen ervaren dit. Ik hoor dit best vaak en hoewel elke situatie anders is, is het wel vaak de haast van de jeugd die spreekt. Meestal is er dan gewoon wat anders iemand de aandacht op moet richten en is er tijd genoeg om nog een studie op te pakken. Ik begrijp wel waarom mensen dit zeggen eigenlijk.

Eerlijk gezegd denk ik dat ik (wat dit soort rationele dingen aangaat) dingen wat realistischer ervaar dan het standaard dramaqueentje "Oh ik heb m'n nagel gebroken! Ik voel me zooooo depressief!!!! Help ik ga dood! Heb me lief nu! " en de "voorspellingen" die ik daarmee doe, zijn ook accurater. En ik heb wel vaker de indruk dat bijvoorbeeld hulpverleners mijn angsten dan gelijlleggen aan de angsten van mensen die minder rationele angsten hebben en mij dus ook minder serieus gaan nemen, terwijl ik gewoon een goed punt had en dus niet als individu gehoord werd. Ik werd dan eerder "gewoon op de stapel gegooid met de rest" en die rest is vaak gewoon prut zoals die dramaqueen die ik net al beschreef.

quote:

Op woensdag 8 november 2017 14:52 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Je bent nu ook 10 jaar verder, lijkt me dan inderdaad niet verkeerd. Ik zou me dan ook vooral richten op hoe je in de wereld staat en ermee omgaat en waar dat door komt.

Ik denk dat je de spijker op zijn kop slaat. Ik moet ervan af, en het voelt ook als dat ik nu daadwerkelijk het achterste van mijn tong moet laten zien om het op te lossen. Gelukkig, wel met moeite, lukt het me wel. Het voelt als een laatste kans, wel met het gevoel dat er een redelijke kans van slagen is.

Eerlijk gezegd zou ik niet nog een keer zo'n offer willen moeten brengen zoals rond afgelopen jaarwisseling, om alleen maar gehoord te worden omdat de tegenpartij zelfs de meest basale dingen niet lijkt te willen horen.
Wat mij betreft is het ook do or die, maar ik krijg op 't moment bar weinig opties aangeboden. Loop steeds tegen muren op.

Ik ben zelf eigenlijk nog steeds met dezelfde problemen bezig waarvoor ik 14 jaar geleden me bij de RIAGG had aangemeld.

[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 08-11-2017 15:14:36 ]

quote:

Op woensdag 8 november 2017 14:53 schreef Quotidien het volgende:

[..]

Dus omdat jouw ervaring anders is als die van mij is mijn perceptie fout?

Nee. Dat is niet wat ik bedoel.
_{^{Blijkbaar link je de werkzaamheid van een hulpverlener aan diens "warmte" en verklaart daarmee iemands werkzaamheid objectief gezien als "beter en slechter".}}
Je beschrijft een werkwijze die niet de voor jou benodigde warmte bevat, als een bij voorbaat onprettige werkwijze. Ik wilde niet alleen maar laten zien dat de mate van onprettigheid niet direct gelinkt is aan diens smalltalkerij, maar dat je op die manier ook psychiaters wat tekort doet. Ten slotte moeten ze ook efficiënt werken en je ervaart dat blijkbaar als "onpersoonlijk zijn" en dus als niet iemand die je persoonlijk zou kunnen helpen.

Waarom vind je die warmte eigenlijk zo belangrijk? Als een persoon niet die warmte heeft, is zo'n persoon voor jou dan meteen iemand waarmee je zeg maar niet zou kunnen werken aan jezelf?

quote:

Is het een mogelijkheid dat andere mensen dingen anders ervaren? Of is dat een brug te ver.

Ik weet wel zeker dat mensen dingen anders kunnen ervaren. Het is onderdeel van je perceptie, maar dat is een beetje off-topic.
Nee.

Ik zou eerlijk gezegd nog liever met een psychiater praten over m'n persoonlijke miseres dan met een psycholoog, omdat een psychiater heel kort en bondig kan uitleggen hoe bepaalde denkpatronen in elkaar zitten waarna ik deze patronen direct op de reële wereld kan projecteren, om ze zodoende zelf te verifiëren en ervan te leren. Me nieuwe inzichten verschaffen waar ik zelf (door de chaos in m'n hoofd) dingen over het hoofd zie.

Een psycholoog geeft me de indruk alsof ik iets niet goed zou doen, alsof ik niet goed genoeg in mezelf graaf. Maar het zelf graven is niet het probleem, het gebrek aan werkmethoden en gebrek aan feedback zijn juist het probleem. Het is alsof de psycholoog me steeds op andere plekken laat graven terwijl mijn klachten juist voortkomen uit het niet hebben van de juiste graafspullen en deze psycholoog ziet mijn vraag me dat graafgerij te geven simpelweg als een soort luiheid ofzo. En die feedback krijg ik van een psychiater wel. Die geeft me wel die schep en die houweel zodat ik zelf verder kan graven.

Ik vind 't wel interessant waarom jij het op een bepaalde manier juist andersom ervaart. En dat besef wat je hierzo zei:

quote:

Is het een mogelijkheid dat andere mensen dingen anders ervaren? Of is dat een brug te ver.

werkt natuurlijk 2 kanten op en ik vroeg me ook af wat je van mijn ervaring vond.

Eigenlijk in de vorige post al getikt, maar

quote:

Op woensdag 8 november 2017 15:08 schreef Quotidien het volgende:
magnetronkoffie vindt het lastig zich in een ander te verplaatsen

kan je je in mij verplaatsen?

quote:

Op woensdag 8 november 2017 15:01 schreef Elvi het volgende:
Wow... wat voor de 1 minder rationeel is, is voor de ander juist een hele reeële angst.
Zelf wel serieus genomen willen worden maar een ander het stempel dramaqueen geven.

je meent te zeggen dat een dramaqueen wiens angst om dood te gaan door het breken van een nagel, net zo serieus is als mijn angst toen was dat het studeren nooit meer zou lukken?
Ik heb het letterlijk over mensen met irrationele angsten. Mijn angst was dat niet.

quote:

Op woensdag 8 november 2017 15:15 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik weet niet wat je geschiedenis is aan behandelingen dus kan hier lastig op antwoorden.

Als ik jou was en hulp zou zoeken zou ik dit precies zo neerleggen. Je hebt het gevoel steeds niet gehoord te worden en zelfs een offer te hebben moeten maken om aandacht te krijgen. Je hebt het gevoel weinig mogelijkheden aangeboden te krijgen en steeds tegen muren op te lopen en na 14 jaar ben je nog met dezelfde problemen bezig.

Dit is goed samengevat ja.

quote:

Hoe komt het dat jij dit gevoel hebt en wat ligt binnen je eigen invloedssfeer om daar iets aan te veranderen?

Mijn probleem is op 't moment vooral mijn falen om mezelf op de 1 of andere manier in een positie te kunnen manoeuvreren waarbij de uitkomst is dat ik langdurige zorg heb bij hulpverleners waar ik mee aan het werk kan en aan mezelf kan werken, structureel aan mezelf kan werken.

quote:

Op woensdag 8 november 2017 15:19 schreef Elvi het volgende:

[..]

Als mensen daadwerkelijk bang zijn om letterlijk dood te gaan als ze een nagel breken dan is juist daar duidelijk iets psychisch niet in orde.

Op het moment dat mensen door psychische problemen niet kunnen doen wat ze onder normale omstandigheden wel hadden kunnen doen (zoals het volgen van een opleiding), dan is daar duidelijk ook psychisch iets niet in orde

quote:

Op woensdag 8 november 2017 15:21 schreef Quotidien het volgende:
Je post staat vol met aannames en ik heb even niet zo'n zin om verantwoording aan je af te leggen. Waarom voel je zo de behoefte steeds te bewijzen dat mensen fout zitten met hoe ze iets ervaren?

Waarom vat je dit zo persoonlijk op?

quote:

Op woensdag 8 november 2017 15:22 schreef Elvi het volgende:

[..]

Klopt. Dus dan staan jullie toch 'gelijk'? De 1 is dan toch niet zieliger dan de ander, of heeft meer recht op hulp dan de ander?

Het gaat om 2 verschillende problemen en het door mij beschreven probleem los je niet met dat soort troostende opmerkingen op.
Overigens los je het "gevaarlijke probleem" van zo'n dramaqueen ook niet op met troostende woorden, daarmee laat je zo'n persoon alleen maar langer in de waan dat dat gedrag normaal is, toch?

quote:

Op woensdag 8 november 2017 15:24 schreef Quotidien het volgende:

[..]

Omdat ik steeds verantwoording af moet leggen aan jou over mijn ervaringen in de hulpverlening?

Nee, dat moet je niet. Antwoord geven op vragen =/ verantwoording leggen. Dat ervaar je blijkbaar wel zo. Ik vroeg je om je persoonlijke ervaringen (ook omdat je daar zo stellig en onwrikbaar mee kwam), omdat ik het wil begrijpen.
Het lukt me alleen niet omdat het wel vaker als een soort persoonlijke aanval wordt gezien, terwijl het dat helemaal niet is.
Ik vraag me eigenlijk af waarom je het wel als een soort "aanval" ziet terwijl dat het helemaal niet is...wat eigenlijk een beetje parallel loopt aan "waarom zie je een psychiater als koud (en dus ook als een minder goed hulpverlener)"?

De vragen zoals Elvi die me stelt, voelen voor mij trouwens wel als een soort "verantwoording moeten afleggen" maar ik weet objectief gezien dat ik haar hier niks verplicht ben en die rationele gedachte werkt geruststellend bij mij

quote:

Op woensdag 8 november 2017 15:28 schreef Elvi het volgende:

[..]

Geen idee wat de behandeling is voor zo'n persoon, ik ben geen psychotherapeut

Maar als je nieteens weet waar dat gedrag vandaan komt, kan je dus ook niet deze gedraging gelijkstellen aan een gedraging waarvan je weet dat deze serieus is. Het enige wat je wel gelijk kunt trekken, is de mate van lijdensdruk op het piekmoment van dat lijden en dat is slechts 1 laag van het geheel

quote:

Je rekent nog steeds de ander af als dramaqueen met niet-normaal gedrag.

Ik reken niemand nog steeds hier af als dramaqueen met niet-normaal gedrag.

quote:

Je vind het toch ook vervelend als een ander dat bij jou doet, dus ik snap niet waarom je nog steeds dit soort termen gebruikt?

Omdat ik duidelijkheid wil scheppen over iets wat (bijvoorbeeld) voor jou blijkbaar -eigenlijk- ook onduidelijk is en om m'n vraagstelling duidelijker te maken. Blijkbaar wordt het niet goed opgepikt, (en komt de zeg maar waas van de emotie de objectiviteit filteren).

Ik had toevallig net al uitgelegd waarom ik het toch makkelijker vind daarmee om te gaan.
En niet persoonlijk bedoeld maar ik maak geregeld mee dat iets uitleggen aan iemand soms nooit gaat werken. Iets met "persoontegenwieikhetheb vindt het lastig zich in een ander te verplaatsen ".

Soms heeft uitleggen gewoon geen zin. Ik moet dan ook denken aan wat ik Pabst probeerde uit te leggen paar weken terug. Het ging er maar niet in...

quote:

Op woensdag 8 november 2017 15:32 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Jij zoomt nu erg in op je eigen situatie en dat voor jou niet opgaat.

Eerlijk gezegd snap ik hier niet wat er zo anders is t.o.v. hoe anderen hier op hun specifieke situatie opgaan. Iedereen doet dit. Wat maakt het mijne hier dan zo anders in?

quote:

Je benadert dingen wat rationeler dan anderen. Dat is prima, maar je stapt daarmee ook over een paar dingen heen.

Ik kan emotionele problemen niet aanpakken zolang de ratio niet klopt.
Dat is voor mij vergelijkbaar als dat ik als garagemonteur het motorblok van een auto met een ander motorblok moet vervangen zonder dat het nieuwe motorblok ook maar binnengekomen is.
Zonder dat motorblok kan ik niet verder en bij de waarheid is dat ook zo. Dingen moeten wel kloppen en opmerkingen zoals "je kan later altijd nog studeren" zorgen alleen maar voor verwarring en voor irritatie (dat 2e vooral als ik vaker mensen tegenkom die me niet begrijpen en niet aan kunnen voelen -wat- er in me omgaat en daar op de juiste wijze mee om kunnen gaan).

quote:

Veel mensen benaderen dit met veel meer gevoel en minder rationeel.

Het ding is dat "emotie" en "ratio" niet mutually exclusive zijn. Voor bijvoorbeeld autistische vrouwen vaak bijvoorbeeld niet. Die moet je benaderen met veel ratio en ook emotioneel. Daar werkt een eenzijdige aanpak niet, het is "the whole package" of beter begin je er niet aan.
Er zijn niet veel mensen die dit kunnen of zouden kunnen, denk ik.

quote:

De eerste reacties op de poster waren ook van begrip voor zijn gevoel. Daarnaast is mijn ervaring dat dit meestal niet resulteert in een 'nooit een opleiding volgen' een geruststellende opmerking dat studeren ook later nog kan, of er studeren ook mensen af halverwege de dertig vind ik dan prima op zijn plek.

Ik begrijp denk ik niet helemaal wat je hier zegt. Wat ik wel begrijp, kan ik volgende op zeggen: Wat heeft het voor zin iets tegen mij te zeggen (op het moment dat ik emotioneel word (vaak omdat een bepaald probleem nu wordt aangeboord)) wat voor mij een pure dooddoener is? Ik ga dan dingen denken als "maar dat is niet het punt" en "ja, dit wist ik al maar is niet het punt! " en "deze persoon denk dat als je maar genoeg positieve gedachtes hebt, dat de negatieve dan vanzelf wel zullen verdwijnen" en meer van dat soort dingen. Ding is dat dit soort uitspraken simpelweg niet voor iedereen werken en dat wanneer dit aangegeven wordt, hier vaak negatief op gereageerd wordt, ook door hulpverleners (zoals vorig jaar 1 die ik snel daarna eruit gemikt heb ).

quote:

Maakt jouw situatie niet minder vervelend omdat jij een andere ervaring hebt.

quote:

Op woensdag 8 november 2017 15:33 schreef Elvi het volgende:

[..]



Nee, ik probeer je gedachtegang te begrijpen.

Welke gedachtegang probeer je te begrijpen?

quote:

Maar als een ander jou dezelfde vragen stelt dan is het ineens met een ander doel dan wanneer jij vragen stelt

Voor geval je dit nog niet wist, als je op straat 10 verschillende mannen tegenkomt en ze stellen je alle10 dezelfde vraag, kan het nog steeds goed zijn dat ze alle10 een andere vraag aan je hadden.

Dit is best wel wat ook als "tussen de regels door kijken" gezien kan worden (zo wordt het tenminste vaak benoemd). Ik neem aan dat de meeste 30 plussers hier al van op de hoogte zijn, dus ik vind je vraag wel wat vreemd.