Welkom in het centrale topic van "Depressie & Angst".
quote:Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.
Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.
Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie
quote:Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.
Wanneer spreken we van een angststoornis?
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:
Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs
Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:
Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
quote:FOK! heeft nu ook zijn eigen IRC-kanaal voor de mensen in "Depressie & Angst". Hier kunnen we gezellig chatten/ tips geven en het met elkaar erover hebben.
Indien jij ook gezellig mee wilt praten met ons kun je ons bereiken via de volgende link:
http://irc.fok.nl/
En dan in principe
/join #dna
Heb je vragen omtrent IRC?
PM de volgende users:
zomertje
RBWO
quote:
quote:
Naja... dat spreekt toch voor zich. Mensen moeten gewoon een beetje rekening met elkaar houden.quote:Op woensdag 19 augustus 2015 09:26 schreef zomie het volgende:
[..]
Jij bent echt te lief voor de wereld denk ik somsIk zou dit soort dingen bespreken in je therapie. Dat je er bent voor je broer is natuurlijk een idiote uitspraak...
En dit wordt zeker ook besproken. De psychjes (om gelijk MK antwoord te geven) zijn het ermee eens dat dit een frustrerende situatie is en zij vinden dat ik me best verwaarloosd mag voelen (ben ik het ietjes minder mee eens), maar zijn het zeker met mij eens dat ik ook niet meer kan verwachten. Zij raden me aan omwille de stress het maar gewoon te laten.
Verstandelijk weet ik dat het niet mijn verantwoordelijkheid is en ik heb hierin ook voor mezelf een grens bedacht (naja... samen met vrienden). Die grens was een melding doen. Hoe extreem schuldig ik me er ook onder voel, meer ga en kan ik niet doen. Al breekt dit mijn hart
En Luchtbel, ik begrijp wat je bedoelt, alleen ik was eventjes gekwetst en wilde klagen
Het is gewoon niet handig om dat te doen, om meer dan één reden. Sorry 
Wilde niet aanvallend overkomen :S 
.En dat idee van haar giften aan een stichting tegen kindermishandeling geven is niet eens zo slecht.
.quote:
Ik ga mijn moeder niet provoceren, ze is niet kwaadwillig.
En jup, ze is denk ik niet helemaal in orde. Ze heeft zichzelf gediagonsticeerd met pdd-nos (ze vindt ook dat ik dat heb, wederom zelfverzonnen, omdat ik niks deel met haar). Ik weet niet of het dat is, alleen dat ze sociaal awkward is, manipulatief, met tijden heel depressief (gelukkig niet meer). Ach, ze bedoelt het vast goed en ik moet ook niet meer verwachten, dat zou niet eerlijk zijn
Even kort reageren (had childs post gemist in het vorige deel):quote:
Child, je moeder heeft denk ik niet (alleen) pdd nos. Ze komt over of haar waarnemingvermogen verstoord is en volgens mij is dat bij pdd nos niet het geval. Wat ze wel heeft, geen idee. Wat ik wel weet is dat je je tegen haar moet beschermen. Goed bedoeld of niet, ze doet dingen die echt heel schadelijk voor jou zijn.
Ik had zelf ook zo'n moeder (herinneren jullie je nog dat gedoe met mn huis afgelopen mei? toen zij alles had zitten verbouwen en verplaatsen?), maar ik ga me daar niet langer in verdiepen. In plaats maar eeuwig met haar spelletjes meegaan, heb ik duidelijk mn grenzen aangegeven en zij weet nu ook dat als ze me iets flikt, dat ze de deksel op haar neus gaat krijgen. Niet om haar te leren hoe met mij om te gaan, want dat gaat ze toch nooit leren...maar om haar te laten -voelen- dat die grenzen er zijn. Ik weet dat ze het soms niet kan laten, maar daardoor heeft de paar maanden terug netjes de huissleutel weer bij mij mogen inleveren.
Ik heb het autismedeel in elk geval van mijn moeder en ik weet dat zij een heftige jeugd heeft gehad. Zij heeft haar verleden op mij afgereageerd toen ik nog klein was (dat is denk ik waarom ik andere mensen niet wil bezwaren met mijn issues en waarom ik lange tijd geen hulp heb gezocht), maar het punt is dat dat -haar- issues zijn, daar moet zij maar zelf mee zien te dealen.
Je kunt een kind niet opzadelen met jouw eigen shit (en dat die shit niet jouw eigen schuld is, vind ik verder niet zo relevant).
Anyway, weet niet of je hier wat aan hebt child. Ik heb zelf geleerd dat wat mijn moeder betreft, het goed gaat zolang het goed gaat, maar ik nooit zal verwachten dat dat morgen ook zo zal zijn
edit:
ik heb net bloed laten prikken ivm die slapeloosheid, als t goed is zijn alle uitslagen over een week binnen.
Ja... zoiets denk ik ook. Het maakt ook niet uit welk labeltje ze uit de DSM krijgt, alleen er klopt iets niet. Ze heeft soms echt zulk bizar gedrag... Al ik weet dat ze een vergelijkbare jeugd heeft gehad als ze haar kinderen heeft gegeven, dus misschien komt het daarvan.quote:
Child, je moeder heeft denk ik niet (alleen) pdd nos. Ze komt over of haar waarnemingvermogen verstoord is en volgens mij is dat bij pdd nos niet het geval. Wat ze wel heeft, geen idee. Wat ik wel weet is dat je je tegen haar moet beschermen. Goed bedoeld of niet, ze doet dingen die echt heel schadelijk voor jou zijn.
Op dit moment zie ik haar zo min mogelijk en ik bel haar eens per week een half uurtje, uit zelfbescherming. Ik probeer er maar niet teveel van aan te trekken
Het is inderdaad een geniaal idee. Alleen ik spaar het nu op, wanneer ze hulpbehoevend wordt, gaat het potje daar naar toequote:
Het is al eerder gezegd CotS, maar alleen al het feit dat ze de gebeurtenissen bij jouw broer op jou afwentelt slaat totaal nergens op. Gewoon pure emotionele manipulatie. Laat je vooral niet meetrekken in haar verwachtingen want je hebt al voldoende aan jezelf op dit moment.
En dat idee van haar giften aan een stichting tegen kindermishandeling geven is niet eens zo slecht.
Het was gisteren ook eventjes verbijsterde frustratie. Gewoon omdat ik dacht dat vertellen iets te doen met een vriendin een heel veilig en neutraal onderwerp is. Nog wel een idee uit mijn leven, maar niet echt persoonlijk. Foute inschatting
Tsja ik heb veel ervaring met het maken van cv's en niet-traditionele cv's.quote:
Dat ik dit kan verwerken in die CV is -de- reden waarom het in dit geval juist beter is dat ik veel psychische rottigheid heb meegemaakt.
Het probleem is eerder dat ik er al zo lang geen meer gemaakt heb en -daar- moet ik wat op bedenken (ik heb wel enkele opties die vrij goed zijn).
Ouders die zelf veel hebben meegemaakt geven het vaak op een of andere manier door. Door hoe ze hun kinderen behandelen, en die raken dan ook getraumatiseerd of iets dergelijks. Een goed boek hierover heet 'Niemandskinderen'quote:
[..]
Ja... zoiets denk ik ook. Het maakt ook niet uit welk labeltje ze uit de DSM krijgt, alleen er klopt iets niet. Ze heeft soms echt zulk bizar gedrag... Al ik weet dat ze een vergelijkbare jeugd heeft gehad als ze haar kinderen heeft gegeven, dus misschien komt het daarvan.
Op dit moment zie ik haar zo min mogelijk en ik bel haar eens per week een half uurtje, uit zelfbescherming. Ik probeer er maar niet teveel van aan te trekken
Dit dus. Sla mijn lange verhaal maar overquote:
[..]
Ouders die zelf veel hebben meegemaakt geven het vaak op een of andere manier door. Door hoe ze hun kinderen behandelen, en die raken dan ook getraumatiseerd of iets dergelijks. Een goed boek hierover heet 'Niemandskinderen'
Het boek heb ik. Alleen heb nog niet de moed gehad om het te lezenquote:
[..]
Ouders die zelf veel hebben meegemaakt geven het vaak op een of andere manier door. Door hoe ze hun kinderen behandelen, en die raken dan ook getraumatiseerd of iets dergelijks. Een goed boek hierover heet 'Niemandskinderen'
Eerst de traumaverwerking en wanneer ik weer net schema start, stort ik me daarop. Dank je wel voor de tip!(en dat is nou exact de reden waarom ik vrijgezel blijf: kan ik niet in de verleiding komen om kinderen te krijgen... en dat is nou ook de reden waarom ik het mijn broer verwijt dat hij een gezin is gestart)
Geeft niet. Zo lang mijn bedoeling maar duidelijk was want ik ben niet van het opruiende gedoe.quote:
[..]
En Luchtbel, ik begrijp wat je bedoelt, alleen ik was eventjes gekwetst en wilde klagen
Volgende week is mijn behandelaar weer terug van vakantie. De laatste keer dat we elkaar spraken, zei ze dat ze me de keer daarna zou voorbereiden op de afspraken na haar vakantie. Die voorbereiding is er niet geweest want ze heeft onze afspraak afgezegd. Ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren volgende week....
Ik word echt bloednerveus van de dissociatie shit s nachts, inclusief het buiten dwalen. Ik wil dat ik het kan stoppen, want ik kom steeds meer in de problemen.
Is t niet handiger als je snachts dan niet naar buiten zou kunnen? Of een kaartje meenemen waarop staat hoe t bij jou werkt en waar ze je thuis kunnen brengen?quote:
[..]
Geeft niet. Zo lang mijn bedoeling maar duidelijk was want ik ben niet van het opruiende gedoe.
Volgende week is mijn behandelaar weer terug van vakantie. De laatste keer dat we elkaar spraken, zei ze dat ze me de keer daarna zou voorbereiden op de afspraken na haar vakantie. Die voorbereiding is er niet geweest want ze heeft onze afspraak afgezegd. Ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren volgende week....
Ik word echt bloednerveus van de dissociatie shit s nachts, inclusief het buiten dwalen. Ik wil dat ik het kan stoppen, want ik kom steeds meer in de problemen.
Kan me voorstellen dat je daar bloednerveus van wordt.quote:
[..]
Geeft niet. Zo lang mijn bedoeling maar duidelijk was want ik ben niet van het opruiende gedoe.
Volgende week is mijn behandelaar weer terug van vakantie. De laatste keer dat we elkaar spraken, zei ze dat ze me de keer daarna zou voorbereiden op de afspraken na haar vakantie. Die voorbereiding is er niet geweest want ze heeft onze afspraak afgezegd. Ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren volgende week....
Ik word echt bloednerveus van de dissociatie shit s nachts, inclusief het buiten dwalen. Ik wil dat ik het kan stoppen, want ik kom steeds meer in de problemen.
En idd, is het misschien een optie alles op slot te doen en de sleutel(s) op een plek neer te leggen die lastiger bereikbaar zijn (bijvoorbeeld dat je eerst een ladder uit een kast moet pakken en dan pas de sleutel van bovenaf de boekenkast kan pakken oid)?
Hm... spannend, maar ik denk wel goed dat ze weer terug is. Je kunt die spanning benoemen hè! Dan kan ze er rekening meehouden.quote:
[..]
Geeft niet. Zo lang mijn bedoeling maar duidelijk was want ik ben niet van het opruiende gedoe.
Volgende week is mijn behandelaar weer terug van vakantie. De laatste keer dat we elkaar spraken, zei ze dat ze me de keer daarna zou voorbereiden op de afspraken na haar vakantie. Die voorbereiding is er niet geweest want ze heeft onze afspraak afgezegd. Ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren volgende week....
Ik word echt bloednerveus van de dissociatie shit s nachts, inclusief het buiten dwalen. Ik wil dat ik het kan stoppen, want ik kom steeds meer in de problemen.
Dat dissociëren ken ik en is heel eng. Zelf leg ik mijn huissleutels elke avond op een andere plek neer (en geen logische plek), zodat het moeilijker is om naar buiten te gaan. Tijdens dissociatie doe je toch dingen op de automatische piloot en wanneer je moet gaan zoeken kan het je net wat meer tijd geven.
Verder heeft mijn psych me vertelt dat ik een elastiekje moet hebben om mijn pols en bewust continu waarnemingen moet benoemen voor mezelf.
Zou slaapmedicatie je niet kunnen helpen?
Heel veel sterkte. Let op jezelf
Ik heb wel een kaart waar op staat hoe en wat enzo. Maar die neem ik dan niet mee, ik heb er wel één in mijn jas. Ik hoop dat ik mijn jas aantrek als het weer kouder is. De politie kent me inmiddels
maar het is gewoon onprettig. Het maakt alles nog onrustiger.SPOILERna het opgesloten in cel incident
Slaapmedicatie heb ik wel maar op dit moment zit dat hele medicatiegebeuren nogal hoog, misschien als ik van de benzo's af ben dat de andere medicatie wel weer wat gaat doen?
Ik weet het ook niet. Waarschijnlijk moet ik hier even doorheen maar ja. Volgende week ook gesprek met PVP over dingen van mijn vorige opname en dat zit me ook dwars.
Dit moet allemaal gewoon gebeuren en het zal ook wel. Maar het is toch wel een soort van onprettig.
Mijn dochter heeft me opgevrolijkt net. Dat dan weer wel.
quote:
was een edit, maar zag dat er opnieuw gepost was dus in nieuwe post:
edit2:
FB / Abonnementenactie?
vind dit sowieso al een enge gedachte, maar ik kan mn eigen rekeningen al niet betalen, laat staan deze
[..]
Besef wel dat de muur die je hebt opgetrokken om jezelf te beschermen, tegelijkertijd ook je groei remt he?
Dit was alhans wat ik had gedaan. Heel begrijpelijk (en ik heb t mezelf ook nooit kwalijk genomen), maar het weerhield mij ervan om verder te groeien.
Ik heb tijdens groepstherapie de sprong in het diepe genomen en heb die muur koste wat koste toen stukje bij beetje afgebroken. Het leverde wel een reeks "aanvallen" op en was een belangrijke trigger voor mn opname, maar het is me uiteindelijk wel gelukt die muur om me heen af te breken en t heeft me zelfs een vriendschap opgeleverd
Het is heel moeilijk (en vermoeiend) en je stelt jezelf erg kwetsbaar op, maar ik had tegelijk ook zoiets van "erger dan dit kan toch al bijna niet" dus heb toen alles in de waagschall gelegd (het was voor mij erop of eronder, ik was mezelf zoooooooo ontzettend vreselijk zat (en laatste is nog licht uitgedrukt)).
Ik had wel het geluk dat ik verliefd werd in die fase van mn leven en dat het juist in die fase eindelijk ook eens wederzijds was. Dat het na 6 weken alweer voorbij was, maakt niet uit. Die 6 weken en de periode daarna (en de emotionele puinhopen die zij achterliet) waren voor mij voldoende afleiding dat ik toch weer even door kon gaan en was de start van de weg terug omhoog. Ik was blijkbaar toch wel iets waard, voor 1 iemand in elk geval. al was het maar voor even
ik stop nu even met typen
Volgens mij slaan jullie de spijker wel op de kop, en zal ik over een pijnlijke drempel moeten stappen. Wel moet ik volgens mij benadrukken dat ik mezelf niet slecht met emoties acht, omdat ik ze prima kan handelen en zelfs graag ervaar. Wat ik bedoel is dat ze niet gauw komen bovendrijven. Stress is daar een voorbeeld van. Vaak moet ik aan een lichamelijke klacht afleiden dat iets aan me knaagt, letterlijk lijkt wel.quote:
Hier had ik overheen gelezen, maar door de quote van MK wil ik toch nog even preken
[..]
Natuurlijk ben jij degene die dit het beste kan invoelen. Alleen als ik dit zo lees, vermoed ik dat dit niet het geval is en dat jij jezelf een illusie voorhoudt. Het feit dat jij die muur nu nog steeds hebt zegt genoeg, tevens dat je niet goed om kan gaan met emoties. Mensen die alles goed verwerkt hebben en geen last (meer) hebben van trauma's, hebben geen muren nodig. Die kunnen gewoon open zijn, die kunnen gewoon voelen en durven mensen te vertrouwen. Muren zijn niet nodig.
Daarnaast klemt een muur zich af. Anderen kunnen misschien niet achter de muur kijken, maar jij kan ook niet door die muur heen kijken. Muren werken altijd twee kanten op. Eigenlijk zeg je hier jezelf opgesloten te hebben. Vind je het gek dat je dan moe bent? Je niet goed voelt? Dat je niet helemaal top voor jezelf zorgt? Je verwaarloosd jezelf emotioneel, je gaat verder met wat je geleerd is.
En je weet dat mensen niet op den duur "af" zijn. Je bent, door invloeden uit het verleden, nu zo. Alleen je ontwikkeld je nog. Dat blijf je heel je leven doen. Een mens is geen stilstaand punt vanaf een bepaalde leeftijd. Daarom denk ik dat het zonde is om nu te verklaren dat het klaar is, terwijl je er blijkbaar nog zoveel invloed van merkt.
Daarnaast kun je op een bepaald moment inderdaad er echt mee klaar zijn geweest. Trauma's kunnen weer opnieuw getriggerd worden, waarna ze wéér aandacht moeten hebben. Een trauma zal altijd een pijnpunt blijven. Er zullen tijden zijn waarin ze niet actief zijn, alleen bij verkeerde stimuli kunnen ze weer schreeuwend uit hun hoekje kruipen.
Het is pijnlijk om toe te geven dat je last hebt van trauma's (geloof me, dat doe ik nog maar sinds een maand twee of drie... volhouden dat het je niks doet is zoveel gemakkelijker), alleen ze laten doorsudderen is nog pijnlijker en ontneemt je zoveel meer.
Sorry voor deze preek en misschien zit ik helemaal verkeerd, maar ik denk dat je jezelf zo tekort doet... *knuffel*
Hoe door die muur heen te breken? Meer dan ik al gedaan heb? Geen idee. Hopelijk kan een psych, of zelfs al een inspirerende tekst (zoals het dikgedrukte), me op de juiste weg helpen.
Het slapen ging iig weer voor geen meter. Heb het nog 6.30 zien worden... Had de wekker nog gezet om na 6 uurtjes wakker te worden, zodat ik vanavond snel moe zou worden, maar ik werd om 17.30 pas wakker. Zucht.
Wat naar dat je zo slecht slaapt... probeer een beetje een ritme te krijgen. Dat kan een beetje helpen hierinquote:Op woensdag 19 augustus 2015 19:21 schreef Gray het volgende:
[..]
[..]
Volgens mij slaan jullie de spijker wel op de kop, en zal ik over een pijnlijke drempel moeten stappen. Wel moet ik volgens mij benadrukken dat ik mezelf niet slecht met emoties acht, omdat ik ze prima kan handelen en zelfs graag ervaar. Wat ik bedoel is dat ze niet gauw komen bovendrijven. Stress is daar een voorbeeld van. Vaak moet ik aan een lichamelijke klacht afleiden dat iets aan me knaagt, letterlijk lijkt wel.
Hoe door die muur heen te breken? Meer dan ik al gedaan heb? Geen idee. Hopelijk kan een psych, of zelfs al een inspirerende tekst (zoals het dikgedrukte), me op de juiste weg helpen.
Het slapen ging iig weer voor geen meter. Heb het nog 6.30 zien worden... Had de wekker nog gezet om na 6 uurtjes wakker te worden, zodat ik vanavond snel moe zou worden, maar ik werd om 17.30 pas wakker. Zucht.
Ik hoop dat je goed geholpen gaat worden en je goed laat helpen. Het komt heus goed en je gaat je ook weer goed voelen. Alleen daar heb je wat tijd voor nodig.
Heel erg veel sterkte
Misschien heel stom, maar als je niet weet wat je dwars zit, misschien door deze topics heen bladeren waarover je schrijft? Zodat je wat beter beeld krijg en misschien ook meer een vinger erop kan leggen?quote:
Ik ben aan het broeden wat ik morgen tegen mn psychiater ga zeggen. Vind dat maar lastig.
Oh misshien kom ik je tegen. Ik moet er om 11 uur zijnquote:
Ik ben aan het broeden wat ik morgen tegen mn psychiater ga zeggen. Vind dat maar lastig.
Ik vind het ook steeds lastig. "En hoe gaat het?" Ja ehm niet goed anders was ik hier niet
Dank voor het idee, maar ik post hier lang niet allesquote:
[..]
Misschien heel stom, maar als je niet weet wat je dwars zit, misschien door deze topics heen bladeren waarover je schrijft? Zodat je wat beter beeld krijg en misschien ook meer een vinger erop kan leggen?
Ik pas om 15:00 uur, dus denk t nietquote:Op woensdag 19 augustus 2015 22:01 schreef Elvi het volgende:
[..]
Oh misshien kom ik je tegen. Ik moet er om 11 uur zijn
Ik vind het ook steeds lastig. "En hoe gaat het?" Ja ehm niet goed anders was ik hier niet
Lijkt een beetje op hoe ik dit zelf ervaar.quote:
[..]
[..]
Volgens mij slaan jullie de spijker wel op de kop, en zal ik over een pijnlijke drempel moeten stappen. Wel moet ik volgens mij benadrukken dat ik mezelf niet slecht met emoties acht, omdat ik ze prima kan handelen en zelfs graag ervaar. Wat ik bedoel is dat ze niet gauw komen bovendrijven. Stress is daar een voorbeeld van. Vaak moet ik aan een lichamelijke klacht afleiden dat iets aan me knaagt, letterlijk lijkt wel.
Als ik bijvoorbeeld verliefd ben, dan merk ik dat pas zodra bijvoorbeeld iemand me erop attent maakt dat 5 minuten na de start van zowat elk gesprek, ik steeds over 1 vrouw aan het praten ben
Ook dat ik constant aan haar denk, dat ik me raar voel in mn maag, maar ik kan er dan nog niet de vinger op leggen...het moet wel heel evident zijn, wil ik het als een verliefdheid herkennen (zeker als het alweer een poos geleden was dat het voor het laatste gebeurde).
Dit heb ik eigenlijk met alle gevoelens/emoties die ik al een tijdje niet ervaren heb (ook bijvoorbeeld met vermoeidheid).
Heb er nog t minst last van als het gaat om (zeer) plaatselijke klachten zoals spierpijn.
Tis bij mij wel wat erg extreem soms hoor, maar bedenk je ook dat als je pas na lichamelijke klachten ervaart dat er iets niet in orde is, dat je het tenminste wel herkend hebt (ook al had het eerder gekund als je dat gevoel eerder opgemerkt had, voordat het lichamelijk werd).
ai...slaapproblemen zijn ontzettend kutquote:Hoe door die muur heen te breken? Meer dan ik al gedaan heb? Geen idee. Hopelijk kan een psych, of zelfs al een inspirerende tekst (zoals het dikgedrukte), me op de juiste weg helpen.
Het slapen ging iig weer voor geen meter. Heb het nog 6.30 zien worden... Had de wekker nog gezet om na 6 uurtjes wakker te worden, zodat ik vanavond snel moe zou worden, maar ik werd om 17.30 pas wakker. Zucht.
Ging je nog hulp zoeken? (weet niet meer of je hierover al verteld had, dacht van wel?)
Zeg gewoon dat wat je het meest op het hart ligt? Of doel je meer op hoe je iets wat je wilt vertellen gaat brengen?quote:
Ik ben aan het broeden wat ik morgen tegen mn psychiater ga zeggen. Vind dat maar lastig.
@Luchtbel: Sorry was vergeten over je woonsituatie.
[ Bericht 5% gewijzigd door magnetronkoffie op 20-08-2015 00:00:26 ]
gaat lekker.Succes straksquote:
Gelukkig dat je een gesprek hebt. Knap dat je jezelf heel houdt.quote:
Ik ben blij dat ik morgen een gesprek met mn spv heb want het gaat zo niet goed. Drang tot zelfbeschadiging is hoog en dat heb ik al 2 jaar niet gehad. Ik heb het gelukkig redelijk onder controle dus ik heb niks gedaan, maar gtover wat haat ik dit gevoel
Veel sterkte
Ik ook niet, maar je kunt wel een globaal beeld krijgenquote:
[..]
Dank voor het idee, maar ik post hier lang niet alles
[..]
Ik pas om 15:00 uur, dus denk t niet
Veel succes vandaag
Ik lees hier al een tijdje sporadisch mee, maar heb besloten mij nu maar eens te registreren. Ik kamp al jaren, in verschillende mate, met angsten en paniek. Het is een tijdje weggeweest, maar sinds een jaar of 1,5 echt heel erg heftig teruggekomen. Ben bij meerdere mensen onder behandeling geweest, maar uiteindelijk wisten zij niet hoe ze mij konden helpen. Het schoot gewoon niet op met die behandelingen, steeds weer hetzelfde verhaal vertellen en ik kwam er niet verder mee, erg frustrerend. Nu ben ik op het punt gekomen dat alleen de therapie niet meer helpen. Ik heb een keuze gemaakt om voor medicatie (SSRI) te gaan. Ik heb hier heel lang over getwijfeld, want ik vond het eigenlijk best wel eng allemaal. Ook omdat je nogal veel bijwerkingen hebt. Ik ben hier nu zeer recent mee begonnen en tot zo ver gaat het redelijk. Heb wel enkele bijwerkingen, maar ik geloof dat deze weggaan na enige tijd.
Ik heb begin september een stage die ik moet doen, waar ik ongelofelijk (understatement) tegenop zie. Ik sta met die gedachten op en ga ermee naar bed. Ik ben zo bang dat dit helemaal verkeerd gaat en dat ik daar compleet in paniek raak en na dag 1 ermee ga stoppen. Ik wil, met het lood in de schoenen, het wel proberen. Wat zouden jullie in deze situatie doen? Het vertellen aan de begeleiders van de stage? Of juist niet? Ik denk dat het mij wel wat extra lucht geeft, dat zij ervan weten en ik niet de schijn hoef op te houden dat alles goed gaat als dat niet zo is. Maar misschien pakken ze het helemaal niet goed op en doen ze het af als onzin of zeggen ze laat maar zitten zo iemand hoeven we niet? Zoals je kan merken ben ik heel erg met scenario's bezig en voornamelijk negatieve. Ik kan er ook voor kiezen een halfjaar te wachten en dan pas mijn stage te doen, maar dan heb ik alweer een halfjaar een soort gat. En misschien wordt het er beter van, maar misschien ook juist niet. Zo frustrerend dit allemaal.
Anyway, dit is waar ik nu enorm mee zit en ik kom er zelf niet goed uit wat nou een juiste keuze is om te doen. Wellicht hebben jullie uit eigen ervaringen suggesties? Heel erg bedankt.
Een moedeloos persoon.
Heb zelf geen ervaringen met stages en hoe je dit het handigste kunt aanpakken. Enige wat ik kan vragen is of het een optie is je stage eventueel uit te stellen? (met enkele maanden ofzo)
Ja dat kan wel. Maar ik weet niet of het dan beter is? Voor hetzelfde geld zit ik dan ook nog met dit probleem en begin ik er nooit meer aan. Zou het met 6 maanden kunnen uitstellen.
Ik zou er toch over gaan praten, ik hoop dat je een begeleider hebt die je kan vertrouwen. Maar het zal lucht geven denk ik. Mbt SSRI, ik ben er erg blij mee, zonder die pillen functioneer ik niet.quote:
Hallo allemaal,
Ik lees hier al een tijdje sporadisch mee, maar heb besloten mij nu maar eens te registreren. Ik kamp al jaren, in verschillende mate, met angsten en paniek. Het is een tijdje weggeweest, maar sinds een jaar of 1,5 echt heel erg heftig teruggekomen. Ben bij meerdere mensen onder behandeling geweest, maar uiteindelijk wisten zij niet hoe ze mij konden helpen. Het schoot gewoon niet op met die behandelingen, steeds weer hetzelfde verhaal vertellen en ik kwam er niet verder mee, erg frustrerend. Nu ben ik op het punt gekomen dat alleen de therapie niet meer helpen. Ik heb een keuze gemaakt om voor medicatie (SSRI) te gaan. Ik heb hier heel lang over getwijfeld, want ik vond het eigenlijk best wel eng allemaal. Ook omdat je nogal veel bijwerkingen hebt. Ik ben hier nu zeer recent mee begonnen en tot zo ver gaat het redelijk. Heb wel enkele bijwerkingen, maar ik geloof dat deze weggaan na enige tijd.
Ik heb begin september een stage die ik moet doen, waar ik ongelofelijk (understatement) tegenop zie. Ik sta met die gedachten op en ga ermee naar bed. Ik ben zo bang dat dit helemaal verkeerd gaat en dat ik daar compleet in paniek raak en na dag 1 ermee ga stoppen. Ik wil, met het lood in de schoenen, het wel proberen. Wat zouden jullie in deze situatie doen? Het vertellen aan de begeleiders van de stage? Of juist niet? Ik denk dat het mij wel wat extra lucht geeft, dat zij ervan weten en ik niet de schijn hoef op te houden dat alles goed gaat als dat niet zo is. Maar misschien pakken ze het helemaal niet goed op en doen ze het af als onzin of zeggen ze laat maar zitten zo iemand hoeven we niet? Zoals je kan merken ben ik heel erg met scenario's bezig en voornamelijk negatieve. Ik kan er ook voor kiezen een halfjaar te wachten en dan pas mijn stage te doen, maar dan heb ik alweer een halfjaar een soort gat. En misschien wordt het er beter van, maar misschien ook juist niet. Zo frustrerend dit allemaal.
Anyway, dit is waar ik nu enorm mee zit en ik kom er zelf niet goed uit wat nou een juiste keuze is om te doen. Wellicht hebben jullie uit eigen ervaringen suggesties? Heel erg bedankt.
Een moedeloos persoon.
Ego post: Heb een goed gesprek met mn psychiater gehad. We zijn met een crisisplan bezig en ik heb uitleg gehad hoe dat precies werkt. Verder heb ik t over de overgang gehad, en dat zou best kunnen volgens hem. Ik mag heel af en toe een pammetje nemen als het allemaal ff teveel wordt, bij 1 of 2x per maand is dat niet schadelijk. Ik ben wel happy met het gesprek zo.
Momenteel ligt m'n ritme compleet omgekeerd denk ik, dus ik zal het om moeten draaien.quote:
[..]
Wat naar dat je zo slecht slaapt... probeer een beetje een ritme te krijgen. Dat kan een beetje helpen hierin
Ik hoop dat je goed geholpen gaat worden en je goed laat helpen. Het komt heus goed en je gaat je ook weer goed voelen. Alleen daar heb je wat tijd voor nodig.
Heel erg veel sterkte
Het kan erger inderdaad, namelijk dat zelfs die lichamelijke signalen niet optreden. En het kan zelfs voordelig zijn, maar dan wel op de juiste momenten.quote:
[..]
Lijkt een beetje op hoe ik dit zelf ervaar.
Als ik bijvoorbeeld verliefd ben, dan merk ik dat pas zodra bijvoorbeeld iemand me erop attent maakt dat 5 minuten na de start van zowat elk gesprek, ik steeds over 1 vrouw aan het praten ben
Ook dat ik constant aan haar denk, dat ik me raar voel in mn maag, maar ik kan er dan nog niet de vinger op leggen...het moet wel heel evident zijn, wil ik het als een verliefdheid herkennen (zeker als het alweer een poos geleden was dat het voor het laatste gebeurde).
Dit heb ik eigenlijk met alle gevoelens/emoties die ik al een tijdje niet ervaren heb (ook bijvoorbeeld met vermoeidheid).
Heb er nog t minst last van als het gaat om (zeer) plaatselijke klachten zoals spierpijn.
Tis bij mij wel wat erg extreem soms hoor, maar bedenk je ook dat als je pas na lichamelijke klachten ervaart dat er iets niet in orde is, dat je het tenminste wel herkend hebt (ook al had het eerder gekund als je dat gevoel eerder opgemerkt had, voordat het lichamelijk werd).
Yeah, maar niet zozeer direct voor het slapen, dus geen slaapmedicatie oid. Ik wil kijken voor ritalin om m'n energie beter te huishouden, en een behandeling starten voor depressie. Of dat via medicatie of alleen gesprekstherapie gaat, maakt me niet uit.quote:[..]
ai...slaapproblemen zijn ontzettend kut
Ging je nog hulp zoeken? (weet niet meer of je hierover al verteld had, dacht van wel?)
Kan zijn, maar dat weet je nooit. Zelf heb ik mijn studie 2 jaar op halt gezet, nadat het al jaren uitliep. Nu ik weer ben begonnen, gaat het wederom niet volgens plan, want weer depressief. Overigens komt dat juist doordat m'n studie als trigger heeft gewerkt dit keer, omdat ik zo diep depressief was in de laatste periode van m'n studie.quote:
Hey,
Ja dat kan wel. Maar ik weet niet of het dan beter is? Voor hetzelfde geld zit ik dan ook nog met dit probleem en begin ik er nooit meer aan. Zou het met 6 maanden kunnen uitstellen.
Voor mezelf weet ik dat ik de juiste keuze heb gemaakt, al had ik natuurlijk liever gezien dat m'n studie nominaal was verlopen.
Mijn advies: doe wat goed voelt.
. Ik hoop niet dat de psych me erom gaat uitlachen , ik schaam me dood . Plus dat ik doodsbang ben om naar die herinneringen toe te gaan. Geen zin , maar goed, schouders eronder. Morgen pasWaarom zou je psych je uitlachen? Mallerd!quote:
Morgen weer EMDR en dan over waarschijnlijk zaken die ikzelf als heftig reken
Tot zover ik weet, treden die lichamelijke signalen vaak pas op als je al ver over je grenzen bent gegaan. Misschien dat die grens bij de 1 wat verder ligt dan bij de ander?quote:Op donderdag 20 augustus 2015 18:01 schreef Gray het volgende:
[..]
Het kan erger inderdaad, namelijk dat zelfs die lichamelijke signalen niet optreden. En het kan zelfs voordelig zijn, maar dan wel op de juiste momenten.
Zelf geloof ik niet dat er geen signalen komen, als je maar ver genoeg gaat, dan gaat er wel "iets" stuk.
Succes in elk gevalquote:[..]
Yeah, maar niet zozeer direct voor het slapen, dus geen slaapmedicatie oid. Ik wil kijken voor ritalin om m'n energie beter te huishouden, en een behandeling starten voor depressie. Of dat via medicatie of alleen gesprekstherapie gaat, maakt me niet uit.
Jij ook succesquote:
Morgen weer EMDR en dan over waarschijnlijk zaken die ikzelf als heftig reken
. Ben trouwens wel benieuwd of je psych je idd gaat uitlachen (die kans lijkt me superklein trouwens)
Het is toch juist een fijne psych? Die lacht je echt niet uit, zeker niet als ik af en toe hoor wat de onderwerpen zijn, die zijn niet om te lachen. Mn DM staat open, mocht je willen praten.quote:
Morgen weer EMDR en dan over waarschijnlijk zaken die ikzelf als heftig reken
Het is gewoon dat ik me verschrikkelijk kwetsbaar voel en dit dingen zijn die liever diep in mijn hoofd opgeslagen blijven. Ze is heel erg fijn. Alleen ik heb een klein beetje moeite met vertrouwen en ben bang gekwetst te worden. Anyway... door ademen en het ook maar met haar bespreken, niet leuk... maar dat is misschien wel handig
Dadelijk komt er een vriendin langs om wat afleiding te bieden (en pffft... ik kan eens nuttig naar een vriendin toe zijn. Wil ook eens wat voor een ander doen)
en gelukkig een goed weekend voor de boeg.Bang om gekwetst te worden is heel logisch met jouw verleden. Daar moet eigenlijk aan gewerkt worden zodat dat minder wordt, daar is schema wel goed voorquote:
Dank je Zomie
Het is gewoon dat ik me verschrikkelijk kwetsbaar voel en dit dingen zijn die liever diep in mijn hoofd opgeslagen blijven. Ze is heel erg fijn. Alleen ik heb een klein beetje moeite met vertrouwen en ben bang gekwetst te worden. Anyway... door ademen en het ook maar met haar bespreken, niet leuk... maar dat is misschien wel handig
Dadelijk komt er een vriendin langs om wat afleiding te bieden (en pffft... ik kan eens nuttig naar een vriendin toe zijn. Wil ook eens wat voor een ander doen)
Ik zou gaan. Je weet nu niet zo goed wat je te wachten staat tijdens je eerste dag en wat je invult is altijd erger dan de werkelijkheid. Ik zou nog niks zeggen tegen de begeleiders want je weet niet wat er gaat gebeuren die dag. De kans is groot dat het heel erg meevalt en dan ben je er al negatief ingegaan tov je begeleiders.quote:
Hallo allemaal,
Ik lees hier al een tijdje sporadisch mee, maar heb besloten mij nu maar eens te registreren. Ik kamp al jaren, in verschillende mate, met angsten en paniek. Het is een tijdje weggeweest, maar sinds een jaar of 1,5 echt heel erg heftig teruggekomen. Ben bij meerdere mensen onder behandeling geweest, maar uiteindelijk wisten zij niet hoe ze mij konden helpen. Het schoot gewoon niet op met die behandelingen, steeds weer hetzelfde verhaal vertellen en ik kwam er niet verder mee, erg frustrerend. Nu ben ik op het punt gekomen dat alleen de therapie niet meer helpen. Ik heb een keuze gemaakt om voor medicatie (SSRI) te gaan. Ik heb hier heel lang over getwijfeld, want ik vond het eigenlijk best wel eng allemaal. Ook omdat je nogal veel bijwerkingen hebt. Ik ben hier nu zeer recent mee begonnen en tot zo ver gaat het redelijk. Heb wel enkele bijwerkingen, maar ik geloof dat deze weggaan na enige tijd.
Ik heb begin september een stage die ik moet doen, waar ik ongelofelijk (understatement) tegenop zie. Ik sta met die gedachten op en ga ermee naar bed. Ik ben zo bang dat dit helemaal verkeerd gaat en dat ik daar compleet in paniek raak en na dag 1 ermee ga stoppen. Ik wil, met het lood in de schoenen, het wel proberen. Wat zouden jullie in deze situatie doen? Het vertellen aan de begeleiders van de stage? Of juist niet? Ik denk dat het mij wel wat extra lucht geeft, dat zij ervan weten en ik niet de schijn hoef op te houden dat alles goed gaat als dat niet zo is. Maar misschien pakken ze het helemaal niet goed op en doen ze het af als onzin of zeggen ze laat maar zitten zo iemand hoeven we niet? Zoals je kan merken ben ik heel erg met scenario's bezig en voornamelijk negatieve. Ik kan er ook voor kiezen een halfjaar te wachten en dan pas mijn stage te doen, maar dan heb ik alweer een halfjaar een soort gat. En misschien wordt het er beter van, maar misschien ook juist niet. Zo frustrerend dit allemaal.
Anyway, dit is waar ik nu enorm mee zit en ik kom er zelf niet goed uit wat nou een juiste keuze is om te doen. Wellicht hebben jullie uit eigen ervaringen suggesties? Heel erg bedankt.
Een moedeloos persoon.
Ik zou gaan, en dan na die eerste dag kijken of je een tweede dag aankunt
Goed zegquote:
Mn spv was trots op me dat ik me heb kunnen inhouden, Ze heeft me zelfs aan het lachen kunnen krijgen. Ja ik vind dit wel een fijn mens. Lekker nuchter en eerlijk.
Bij mij ligt een terugval op de loer na jaren dat het best goed ging. Ik kom uit een gebroken gezin, het enige wat ik nou net niet wil is een slechte vader zijn en volop vertrouwen uitstralen in de toekomst, maar juist dat vind ik nu zo moeilijk soms richting mijn 1 jarig zoontje:(. Door schade en schande weet ik dat een hoop clichés echt waar zijn, zelf je grenzen stellen, niet teveel tegelijk willen, maar ik had gehoopt dat 2 depressieve ervaringen wel genoeg waren..veel sterkte allemaal!
Vertrouwen is een groot issue en ook eentje waar ze veel aandacht voor heeft. Daarom was ik zeker van plan dit morgen te benoemenquote:
[..]
Bang om gekwetst te worden is heel logisch met jouw verleden. Daar moet eigenlijk aan gewerkt worden zodat dat minder wordt, daar is schema wel goed voor
wordt zeker aan gewerkt, want ik vertrouw echt niemand. Alleen ze wil eerst dat de trauma's wat zachter worden, voordat ze aan de slag wil met de schema's. Gezien grenzen op een zelfde soort iets zit.Super om te horenquote:
Mn spv was trots op me dat ik me heb kunnen inhouden, Ze heeft me zelfs aan het lachen kunnen krijgen. Ja ik vind dit wel een fijn mens. Lekker nuchter en eerlijk.
Wat jammer dat een terugval op de loer ligt. Wat doe je om hem te voorkomen? Hoe zorg je ervoor dat het geen full blow depressie wordt?quote:
Hoi allemaal, wat vervelend maar ook herkenbaar wat ik lees. Als ervaringgsdeskundige weet ik dat je ook over heel veel heen kan kan komen, dat je wat je invult in gedachten vaak erger is dan de werkelijkheid zoals Elvi zegt om maar wat te noemen. Maar toch blijft het een lastig iets als je het mentaal zwaar hebt.
Bij mij ligt een terugval op de loer na jaren dat het best goed ging. Ik kom uit een gebroken gezin, het enige wat ik nou net niet wil is een slechte vader zijn en volop vertrouwen uitstralen in de toekomst, maar juist dat vind ik nu zo moeilijk soms richting mijn 1 jarig zoontje:(. Door schade en schande weet ik dat een hoop clichés echt waar zijn, zelf je grenzen stellen, niet teveel tegelijk willen, maar ik had gehoopt dat 2 depressieve ervaringen wel genoeg waren..veel sterkte allemaal!
Heel veel sterkte
En daarbij opgeteld: als je je stage verprutst (wat ik niet verwacht) ben je dat zelfde half jaar kwijt als wanneer je helemaal niet zou gaan. Dus je verliest er niets mee om te gaan, denk ik.quote:
[..]
Ik zou gaan. Je weet nu niet zo goed wat je te wachten staat tijdens je eerste dag en wat je invult is altijd erger dan de werkelijkheid. Ik zou nog niks zeggen tegen de begeleiders want je weet niet wat er gaat gebeuren die dag. De kans is groot dat het heel erg meevalt en dan ben je er al negatief ingegaan tov je begeleiders.
Ik zou gaan, en dan na die eerste dag kijken of je een tweede dag aankunt
Al begrijp ik je zenuwen heel goed!
Detroit, een andere user in dit topic, is recent met (opnieuw) werken/stage begonnen. Volgens mij is dat, na een pittige eerste week, nu goed aan het gaan
Heb je overigens mensen om je heen in privekring die je bijstaan hierin? Zowel met de stage als met de medicijnen?
Succes in ieder geval en praat rustig van je af hier
Ze twijfelt of ik EMDR aankan op de dingen die ik wel als vervelend beschouw (ik had niet eerlijk moeten zijn over de impact, nu vindt ze me dus een zwakkeling
) en dat ze anders andere dingen wil proberen, omdat ze twijfelt over de veiligheid. Ze twijfelt nu ook over of ik wel veilig genoeg ben. Volgens haar reageer ik nogal extreem op het idee dat ik eventueel oke zou kunnen zijn en dat ze me eerst weerbaarder wil hebben Ik minacht mezelf nu zo (wat een aanstellerij om niks. Trauma, come one. Dat is een woord dat weggelegd is voor mensen die in een oorlog gevochten hebben of een ramp hebben meegemaakt). Ik haat mezelf en wil echt niet leven op deze manier
O... Ja en ik heb waarschijnlijk haar intervisiefilmpje verpest voor haar. Gezien zij wilde dat ik iets positiefs benoemde over de sessie en ik echt super geïrriteerd reageerde. Ik heb wel mijn excuses aangeboden omdat ik onaardig en onbeleefd was, maar ik weet niet of dat oke was
(Maar goed, ik zou mezelf niet zijn als ik dingen niet verpestte)Heeft iemand ervaring met imaginaire oefeningen in traumaverwerking?
Ik heb geen ervaring met EMDR maar wat ik wel wil meegeven is dat je een intervisie-opname kan weigeren. Als je het genant vind en merkt dat je daardoor zenuwachtiger wordt dan is het ok om te zeggen "vraag maar aan een andere cliënt". Je bent daar voor jezelf en het is ok om dan ook voor jezelf te kiezenquote:
EMDR was heel erg naar. Ging nog over hetzelfde als de vorige keer. Zij vond dat namelijk nog niet afgesloten. Alleen ik schoot telkens in andere herbelevingen, terwijl er een camera op mijn snufferd stond, hoe gênant wil je het hebben.
Ze twijfelt of ik EMDR aankan op de dingen die ik wel als vervelend beschouw (ik had niet eerlijk moeten zijn over de impact, nu vindt ze me dus een zwakkeling
Ik minacht mezelf nu zo (wat een aanstellerij om niks. Trauma, come one. Dat is een woord dat weggelegd is voor mensen die in een oorlog gevochten hebben of een ramp hebben meegemaakt). Ik haat mezelf en wil echt niet leven op deze manier
O... Ja en ik heb waarschijnlijk haar intervisiefilmpje verpest voor haar. Gezien zij wilde dat ik iets positiefs benoemde over de sessie en ik echt super geïrriteerd reageerde. Ik heb wel mijn excuses aangeboden omdat ik onaardig en onbeleefd was, maar ik weet niet of dat oke was
Heeft iemand ervaring met imaginaire oefeningen in traumaverwerking?
En ja, ik heb zelf ook een keer een intervisie-opname geweigerd. De geluidsrecorder stond al klaar maar ze mocht m dus opbergen
Geen probleem, er zijn nog genoeg andere cliënten.Woah, back up. Ten eerste: trauma is niet alleen maar voor mensen die een oorlog of ramp hebben meegemaakt, trauma is voor iedereen die een gestoorde ontwikkeling heeft gehad doordat de verantwoordelijken hebben gefaald: bij jou dus helemaal aan de orde.quote:
EMDR was heel erg naar. Ging nog over hetzelfde als de vorige keer. Zij vond dat namelijk nog niet afgesloten. Alleen ik schoot telkens in andere herbelevingen, terwijl er een camera op mijn snufferd stond, hoe gênant wil je het hebben.
Ze twijfelt of ik EMDR aankan op de dingen die ik wel als vervelend beschouw (ik had niet eerlijk moeten zijn over de impact, nu vindt ze me dus een zwakkeling
Ik minacht mezelf nu zo (wat een aanstellerij om niks. Trauma, come one. Dat is een woord dat weggelegd is voor mensen die in een oorlog gevochten hebben of een ramp hebben meegemaakt). Ik haat mezelf en wil echt niet leven op deze manier
O... Ja en ik heb waarschijnlijk haar intervisiefilmpje verpest voor haar. Gezien zij wilde dat ik iets positiefs benoemde over de sessie en ik echt super geïrriteerd reageerde. Ik heb wel mijn excuses aangeboden omdat ik onaardig en onbeleefd was, maar ik weet niet of dat oke was
Heeft iemand ervaring met imaginaire oefeningen in traumaverwerking?
Ten tweede: jij bent niet verantwoordelijk voor het succes van zo'n opname. Je therapeut had zelf een betere inschatting moeten maken wat betreft de kans dat je niet volgens haar plan zou reageren. Dit is niet jouw schuld en jij hebt dan ook helemaal NIKS misdaan!
Ten derde: die emoties die je nu voelt (dat je therapeut denkt dat je een zwakkeling bent bijvoorbeeld) zou je kunnen verwoorden in een mailtje. Gewoon precies zeggen wat het met je deed en dat je er heel erg mee zit, dan zal je therapeut je denk ik wel uitleggen waarom ze niet zo over je denkt.
En over je vraag: ik heb nu 1 ervaring met imaginaire rediscriptie (geloof dat het zo heet
) en dat vond ik echt heel erg lastig. Heb voor het eerst zitten huilen bij mn therapeut en als er iets is wat ik probeer niet te doen is het dat wel. Dus ik vind het niet gek dat je je nu zo emotioneel voelt, het komt gewoon heel hard binnen.Ik hoop trouwens dat ik niet te hard voor je ben, want dat is absoluut niet mijn bedoeling.. Ik las je post en kreeg een neiging om je voor je eigen gedachten te beschermen, excuses alvast als je daar niet op zat te wachten
Weet je nog die (terechte!) tirade die je tegen mij afstak laatst? Die zou ik nu tegen jou willen afsteken.
Je zou eens een briefje met deze tekst ergens moeten ophangen waar je hem vaak ziet:
Ik ben minstens net zoveel waard als ieder ander.
Ja, heb zelf ook al zulke nachten gehad. Kan je niet echt een advies geven om dat te stoppen, ik heb er gelukkig meestal geen of nauwelijks last van.quote:Op vrijdag 21 augustus 2015 13:49 schreef Gray het volgende:
Ga ik eens op tijd naar bed, word ik om het uur wakker...
Lekker voor je stemming is het in elk geval niet, heb zelf de laatste 2 nachten de minst slechte medicatieloze nachten gehad sinds maanden, ben oprecht verrast! Gewoon 7,5u en 7u geslapen
Wel veel later op (na 8u ipv rond 5u) dus mn ritme (in de zin van vaste volgordes) was weer naar de klote gisteren en vanochtend.
Heeft ze gezegd dat je een zwakkeling bent of denk jij dat zelf? Ik heb ook EMDR gehad en bij mij zijn ze ook gestopt omdat ze bang waren dat het alles alleen maar de verkeerde kant op zou sturen (psychose). En de vraag of ik gefilmd wilden worden tijdens een sessie heb ik nee op gezegd, het is al erg genoeg dat je alles moet delen vond ik.quote:
EMDR was heel erg naar. Ging nog over hetzelfde als de vorige keer. Zij vond dat namelijk nog niet afgesloten. Alleen ik schoot telkens in andere herbelevingen, terwijl er een camera op mijn snufferd stond, hoe gênant wil je het hebben.
Ze twijfelt of ik EMDR aankan op de dingen die ik wel als vervelend beschouw (ik had niet eerlijk moeten zijn over de impact, nu vindt ze me dus een zwakkeling
Ik minacht mezelf nu zo (wat een aanstellerij om niks. Trauma, come one. Dat is een woord dat weggelegd is voor mensen die in een oorlog gevochten hebben of een ramp hebben meegemaakt). Ik haat mezelf en wil echt niet leven op deze manier
O... Ja en ik heb waarschijnlijk haar intervisiefilmpje verpest voor haar. Gezien zij wilde dat ik iets positiefs benoemde over de sessie en ik echt super geïrriteerd reageerde. Ik heb wel mijn excuses aangeboden omdat ik onaardig en onbeleefd was, maar ik weet niet of dat oke was
Heeft iemand ervaring met imaginaire oefeningen in traumaverwerking?
Ja, is balen. Maar ik ga straks gewoon toch sporten en zien hoe het vannacht gaat.quote:
[..]
Ja, heb zelf ook al zulke nachten gehad. Kan je niet echt een advies geven om dat te stoppen, ik heb er gelukkig meestal geen of nauwelijks last van.
Lekker voor je stemming is het in elk geval niet, heb zelf de laatste 2 nachten de minst slechte medicatieloze nachten gehad sinds maanden, ben oprecht verrast! Gewoon 7,5u en 7u geslapen
Wel veel later op (na 8u ipv rond 5u) dus mn ritme (in de zin van vaste volgordes) was weer naar de klote gisteren en vanochtend.
Lief dat jullie me zo steunen Ik ben iets geland. Laten we het anders zeggen. De middag weet ik niet meer, vermoedelijk dissociatie. En ik vermoed dat ik nu in de depersonalisatie zit. Dadelijk crisis bellen voor overleg denk ik. Ben door een vriendin terug getrokken de stoep op tijdens een wandeling, want ach... het is allemaal toch niet echt, dus wat maakt het uit. Beetje zoals je in een computerspelletje soms rare dingen doet, kijken wat er dan gebeurt Ik ben echt heel leeg. Volgens mij ook bang/verdrietig/bozig, maar dat is echt onbereikbaar. Wel ben ik rustig
. Tenminste tussen de herbelevingen door Dit voelt heel awkward Dat is mijn intepretatiequote:
[..]
Heeft ze gezegd dat je een zwakkeling bent of denk jij dat zelf? Ik heb ook EMDR gehad en bij mij zijn ze ook gestopt omdat ze bang waren dat het alles alleen maar de verkeerde kant op zou sturen (psychose). En de vraag of ik gefilmd wilden worden tijdens een sessie heb ik nee op gezegd, het is al erg genoeg dat je alles moet delen vond ik.
Zij lijkt alles vanzelfsprekend en logisch te vinden. Ze is erg oordeelloos. Ik ben er gewoon niet aan gewend dat iemand zo verschrikkelijk op mijn grenzen zit. Mag ik vragen hoe de traumaverwerking dan bij je is gegaan, als dat niet een te persoonlijke vraag is?
Het opnemen vind ik niet zo erg. Mijn cliënten neem ik ook om de halverklap op en een camera is voor mij geen stressfactor. Alleen dan moet ik niet zo stom doen.quote:
[..]
Ik heb geen ervaring met EMDR maar wat ik wel wil meegeven is dat je een intervisie-opname kan weigeren. Als je het genant vind en merkt dat je daardoor zenuwachtiger wordt dan is het ok om te zeggen "vraag maar aan een andere cliënt". Je bent daar voor jezelf en het is ok om dan ook voor jezelf te kiezen
En ja, ik heb zelf ook een keer een intervisie-opname geweigerd. De geluidsrecorder stond al klaar maar ze mocht m dus opbergen
Een stagiair bij de diëtist heb ik bijvoorbeeld wel geweigert, omdat ik het al erg genoeg vind dat één persoon zich met mijn gewicht en eten bemoeid. Alleen toen ging ik ook halfdood van schuldgevoelens, alleen ik wilde er echt geen kind bij dat helemaal geen ervaring heeft met zulke dingen (en ja, ik nam haar een kans om ervaring op te doen af).
Goed dat je weigert
quote:
Child, doe eens lief tegen jezelf
Weet je nog die (terechte!) tirade die je tegen mij afstak laatst? Die zou ik nu tegen jou willen afsteken.
Je zou eens een briefje met deze tekst ergens moeten ophangen waar je hem vaak ziet:
Ik ben minstens net zoveel waard als ieder ander.
Soms ben ik een beetje hypocrietHet is misschien wel een idee om wat inspirerende briefjes op te hangen. Van de psych moet ik al mijn "ik ben waardeloos/stom/achterlijk" en "ik moet dood, beter voor iedereen" gaan opschrijven met een hele bubs aan relativerende gedachten en argumenten waarom dat niet zo zou zijn "stel dat random kind-x in dit zou meemaken". Die in het zicht zouden wel handig. Moet alleen eventjes mezelf over een kleine blokkade dwingen.
Nope, je kan niet te hard voor me zijn, zeker niet als je zo lief doetquote:
[..]
Woah, back up. Ten eerste: trauma is niet alleen maar voor mensen die een oorlog of ramp hebben meegemaakt, trauma is voor iedereen die een gestoorde ontwikkeling heeft gehad doordat de verantwoordelijken hebben gefaald: bij jou dus helemaal aan de orde.
Ten tweede: jij bent niet verantwoordelijk voor het succes van zo'n opname. Je therapeut had zelf een betere inschatting moeten maken wat betreft de kans dat je niet volgens haar plan zou reageren. Dit is niet jouw schuld en jij hebt dan ook helemaal NIKS misdaan!
Ten derde: die emoties die je nu voelt (dat je therapeut denkt dat je een zwakkeling bent bijvoorbeeld) zou je kunnen verwoorden in een mailtje. Gewoon precies zeggen wat het met je deed en dat je er heel erg mee zit, dan zal je therapeut je denk ik wel uitleggen waarom ze niet zo over je denkt.
En over je vraag: ik heb nu 1 ervaring met imaginaire rediscriptie (geloof dat het zo heet
Ik hoop trouwens dat ik niet te hard voor je ben, want dat is absoluut niet mijn bedoeling.. Ik las je post en kreeg een neiging om je voor je eigen gedachten te beschermen, excuses alvast als je daar niet op zat te wachten
Heeft de imaginaire rediscriptie je geholpen?
Ik weet eigenlijk niks zinnigs terug te typen
Sorry... Je post heeft nogal indruk gemaakt in de goede manierIn slaaptraining heb ik geleerd dat je elke keer na een kwartier wakker liggen je bedje uit moet. Kwartier eruit (zacht lichtje aan, iets doen dat echt nul aandacht vraagt. Tijdschriftje bladeren oid). Geen beeldschermen. Weer erin en dit herhalen totdat je slaapt. Elke nacht even laat erin en elke ochtend even laat eruit. Het maakt niet uit hoe moe je bent, overdag niet het nestje in.quote:
Ga ik eens op tijd naar bed, word ik om het uur wakker...
Hopelijk lukt het je om een ritme te krijgen
Misschien voor het slapen gaan eventjes wandelen. Frisse lucht, even lekker koel worden?quote:
[..]
Ja, is balen. Maar ik ga straks gewoon toch sporten en zien hoe het vannacht gaat.
Ik volg nu schema therapie, een creatieve vorm. Geen directe traumaverwerking dus even meer. Maar dit helpt me ook wel langzaam vooruit. Maar ik twijfel of ik ooit nog EMDR zou willen, mij lijkt het ook wel erg nuttig.quote:
Bedankt mensen
Ik ben iets geland. Laten we het anders zeggen. De middag weet ik niet meer, vermoedelijk dissociatie. En ik vermoed dat ik nu in de depersonalisatie zit. Dadelijk crisis bellen voor overleg denk ik. Ben door een vriendin terug getrokken de stoep op tijdens een wandeling, want ach... het is allemaal toch niet echt, dus wat maakt het uit. Beetje zoals je in een computerspelletje soms rare dingen doet, kijken wat er dan gebeurt Ik ben echt heel leeg. Volgens mij ook bang/verdrietig/bozig, maar dat is echt onbereikbaar. Wel ben ik rustig
[..]
Dat is mijn intepretatie
Mag ik vragen hoe de traumaverwerking dan bij je is gegaan, als dat niet een te persoonlijke vraag is?
Dat depersonalisatie ken ik ook, vanmiddag zat ik er even in, blijkbaar triggert het posten hier soms ook weer wat. Ik kom er uit door te eten, ja, klinkt raar. Voor mij werkt dat
Wat herpak je je goed na gisteren. Ik snap dat je je nu allesbehalve goed voelt hoor, maar ik lees in ieder geval veel minder boosheid naar jezelf gericht.
Sterkte met bellen naar de crisis, fijn dat je dat aanpakt en ook fijn dat je vriendin er op het juiste moment was
Als je er fut voor hebt, laat even weten hoe het gesprek ging
Ik heb dus sinds 2 maanden een vriendje en ik raak ik de war van hem. Hij is echt lief en enthousiast maar soms lijkt het ook of ie me totaal onbelangrijk vindt of stom (plant zijn agenda vol en maakt lompe opmerkingen die ie niet meent). Ik heb donderdag wat gezegd van die opmerkingen en vandaag was er zo'n agendadingetje (bleek via de whatsapp) dus ik reageer met dat ik het eigenlijk wel kut vind en of hij zijn afspraak niet kan verzetten, want de komende week kan ik sowieso niet, dat is al vanaf het begin bekend.
Hoor ik niks meer, dus ik vraag of we nog afspreken vandaag, is ie hartstikke pissig
Dat begrijp ik dus echt niet. Ik moet het toch kunnen zeggen als ik iets niet leuk vind? Ik ga zo wel vragen waarom hij zo extreem geraakt is door mijn app want ik snap er de ballen van. als ik nou schrijf: je bent een eikel en ik eis dat je je afspraak verzet dan zou ik deze reactie wel snappen (dan mag hij wel bozer worden).
Maargoed, hij weet dus helemaal niks van mijn "achtergrond" want daar vraagt ie niet naar. Maar ik ga het dan toch maar zeggen zonder dat ie het vraagt, misschien snapt ie me dan beter, want dit gaat niet werken zo. Ik ben geen ja en amen typje en als ie dat zoekt dan is dat prima maar moet ie ff verder zoeken.
Of ligt dat nou aan mij?
Ik was dus aan het afbouwen met medicijnen in de hoop dat ik ze niet structureel nodig zou hoeven hebben maar in overleg met huisarts maar weer opbouwen:(. Hoop dat dat snel helpt, verder denk ik er over om toch maar weer met een psycholoog in gesprek te gaan, want mijn gedachten schieten alle kanten op, dagen kosten bakken met energie en eetlust is echt minder dan normaal. Heb het idee dat deels de oude problemen de kop opsteken nu ik mijn zoontje zijn grootouders niet wil onthouden, maar ik daardoor dus wel mijn oude geïnstalleerde weer tegenkom, en dat deels andere angsten meespelen. Verder probeer ik de dagen maar goed te vullen, maar ik ben de zorgeloosheid van enkele maanden terug volledig kwijt. Mijn vriendin kent dit en heeft me al aangeraden om dingen op te schrijven, maar het valt me erg zwaar.quote:Wat jammer dat een terugval op de loer ligt. Wat doe je om hem te voorkomen? Hoe zorg je ervoor dat het geen full blow depressie wordt?
Heel veel sterkte
EMDR heb ik in het verleden zijdelings meer informatie over gehad, het lijkt mij best heftig. Kan wel zijn dat je versneld door het trauma heen komt, en natuurlijk gaat dat niet zonder pijnlijke momenten, maar het kan niet de bedoeling zijn dat je bij wijze van spreken overbelast wordt. Veel sterkte allemaal!
Dat ligt niet aan jou. Maar ik vind wel dat het dan al erg snel in de relatie is (2 maanden zei je) dat zoiets negatiefs gebeurd. Je moet het toch leuk vinden om elkaar te zien in die eerste periode? Lastige situatie...quote:
Ook even een egopost. Gaat niet zozeer over depressie maar wel over onzekerheid. En die hangen (iig bij mij) nogal samen.
Ik heb dus sinds 2 maanden een vriendje en ik raak ik de war van hem. Hij is echt lief en enthousiast maar soms lijkt het ook of ie me totaal onbelangrijk vindt of stom (plant zijn agenda vol en maakt lompe opmerkingen die ie niet meent). Ik heb donderdag wat gezegd van die opmerkingen en vandaag was er zo'n agendadingetje (bleek via de whatsapp) dus ik reageer met dat ik het eigenlijk wel kut vind en of hij zijn afspraak niet kan verzetten, want de komende week kan ik sowieso niet, dat is al vanaf het begin bekend.
Hoor ik niks meer, dus ik vraag of we nog afspreken vandaag, is ie hartstikke pissig
Dat begrijp ik dus echt niet. Ik moet het toch kunnen zeggen als ik iets niet leuk vind? Ik ga zo wel vragen waarom hij zo extreem geraakt is door mijn app want ik snap er de ballen van. als ik nou schrijf: je bent een eikel en ik eis dat je je afspraak verzet dan zou ik deze reactie wel snappen (dan mag hij wel bozer worden).
Maargoed, hij weet dus helemaal niks van mijn "achtergrond" want daar vraagt ie niet naar. Maar ik ga het dan toch maar zeggen zonder dat ie het vraagt, misschien snapt ie me dan beter, want dit gaat niet werken zo. Ik ben geen ja en amen typje en als ie dat zoekt dan is dat prima maar moet ie ff verder zoeken.
Of ligt dat nou aan mij?
Ja. Hij vindt het ook leuk volgens mij maar vindt ook veel andere dingen leuk. Ik ook, maar ben veel meer geneigd om iemand heen te plannen. Misschien moet ik dat niet doenquote:
[..]
Dat ligt niet aan jou. Maar ik vind wel dat het dan al erg snel in de relatie is (2 maanden zei je) dat zoiets negatiefs gebeurd. Je moet het toch leuk vinden om elkaar te zien in die eerste periode? Lastige situatie...
Dank voor je input. Had jij in het begin ook erg last van een droge mond als bijwerking?quote:
Ik zou er toch over gaan praten, ik hoop dat je een begeleider hebt die je kan vertrouwen. Maar het zal lucht geven denk ik. Mbt SSRI, ik ben er erg blij mee, zonder die pillen functioneer ik niet.
Dankjewel, ja het is heel lastig te doen wat goed voelt, omdat ik ook niet dingen wil vermijden.quote:Op donderdag 20 augustus 2015 18:06 schreef Gray het volgende:
Kan zijn, maar dat weet je nooit. Zelf heb ik mijn studie 2 jaar op halt gezet, nadat het al jaren uitliep. Nu ik weer ben begonnen, gaat het wederom niet volgens plan, want weer depressief. Overigens komt dat juist doordat m'n studie als trigger heeft gewerkt dit keer, omdat ik zo diep depressief was in de laatste periode van m'n studie.
Voor mezelf weet ik dat ik de juiste keuze heb gemaakt, al had ik natuurlijk liever gezien dat m'n studie nominaal was verlopen.
Mijn advies: doe wat goed voelt.
Is op zich waar, maar als ik het wel zou vertellen hoef ik niet in de toekomst de schijn op te houden dat alles goed gaat.quote:
Ik zou gaan. Je weet nu niet zo goed wat je te wachten staat tijdens je eerste dag en wat je invult is altijd erger dan de werkelijkheid. Ik zou nog niks zeggen tegen de begeleiders want je weet niet wat er gaat gebeuren die dag. De kans is groot dat het heel erg meevalt en dan ben je er al negatief ingegaan tov je begeleiders.
Ik zou gaan, en dan na die eerste dag kijken of je een tweede dag aankunt
Ja en ik ben dan meer geneigd om te zeggen "Kom dan doen wie die leuke dingen samen!quote:
[..]
Ja. Hij vindt het ook leuk volgens mij maar vindt ook veel andere dingen leuk. Ik ook, maar ben veel meer geneigd om iemand heen te plannen. Misschien moet ik dat niet doen
" Of inderdaad om iemand anders heen plannen. Relaties zijn gewoon lastig. Ik vind het ook moeilijk om weer de datingmarkt op te gaan. Ook omdat ik het moeilijk vind om dan mn problemen eruit te gooien. Met MK was dat makkelijk want die kende ik van hier dus er viel weinig uit te leggen
Maar een volgende heeft misschien geen psychische issues (gehad) en die zal bij een psycholoog al denken "ehm wat..." en bij een SPV "fucking run away " (of niet eens snappen wat het is...) Ik sta denk ik al met 5-0 achter op de datingmarkt (ik heb mn uiterlijk ook niet mee... ).Het maakt natuurlijk niet uit hoe het werkt en hoe snel, als het maar werkt. Ik ben blij voor je dat het effect heeftquote:
[..]
Ik volg nu schema therapie, een creatieve vorm. Geen directe traumaverwerking dus even meer. Maar dit helpt me ook wel langzaam vooruit. Maar ik twijfel of ik ooit nog EMDR zou willen, mij lijkt het ook wel erg nuttig.
Dat depersonalisatie ken ik ook, vanmiddag zat ik er even in, blijkbaar triggert het posten hier soms ook weer wat. Ik kom er uit door te eten, ja, klinkt raar. Voor mij werkt dat
en het is alleen nuttig als het je vooruit helpt. Als het teveel van je vraagt, is dit toch ook een goede weg?Pas je wel een beetje op jezelf met dit topic dan? Jouw bijdrages waardeer ik heel erg, maar alleen als het goed voor je is
Je mag jezelf niet schadenEn als eten helpt, prima toch
Ik moet alles benoemen wat ik zie
en een elastiekje. Tips van de psych die best goed helpen, als ik op tijd benNaja... ik ben gewoon algeheel wat neutralerquote:
Child
Wat herpak je je goed na gisteren. Ik snap dat je je nu allesbehalve goed voelt hoor, maar ik lees in ieder geval veel minder boosheid naar jezelf gericht.
Sterkte met bellen naar de crisis, fijn dat je dat aanpakt en ook fijn dat je vriendin er op het juiste moment was
Als je er fut voor hebt, laat even weten hoe het gesprek ging
Van crisis moet er straks een slaappil in en als ik 12:00 nog niet slaap nog eens bellen. Sowieso belafspraken voor door het weekend. Dus dat kot wel goed
En fut dat is erg wel, maar concentratie niet. Ben met dit bericht al driekwartier bezig
Zo maar de pil erin.Nee, je hebt in mijn ogen goed gehandeld! Je mag best assertief zijn. In een relatie moet je kunnen zeggen wat je van iets vindt. Misschien kun je de volgende keer eventjes bellen? Via een berichtje mis je zoveel belangrijke context, dat het misschien verkeerd viel, terwijl als hij het hoorde misschien heel anders was gegaan (en nee, ik zeg niet dat je het fout deed, ben het ook 100% met je eens, alleen probeer zijn gedrag te verklaren).quote:
Ook even een egopost. Gaat niet zozeer over depressie maar wel over onzekerheid. En die hangen (iig bij mij) nogal samen.
Ik heb dus sinds 2 maanden een vriendje en ik raak ik de war van hem. Hij is echt lief en enthousiast maar soms lijkt het ook of ie me totaal onbelangrijk vindt of stom (plant zijn agenda vol en maakt lompe opmerkingen die ie niet meent). Ik heb donderdag wat gezegd van die opmerkingen en vandaag was er zo'n agendadingetje (bleek via de whatsapp) dus ik reageer met dat ik het eigenlijk wel kut vind en of hij zijn afspraak niet kan verzetten, want de komende week kan ik sowieso niet, dat is al vanaf het begin bekend.
Hoor ik niks meer, dus ik vraag of we nog afspreken vandaag, is ie hartstikke pissig
Dat begrijp ik dus echt niet. Ik moet het toch kunnen zeggen als ik iets niet leuk vind? Ik ga zo wel vragen waarom hij zo extreem geraakt is door mijn app want ik snap er de ballen van. als ik nou schrijf: je bent een eikel en ik eis dat je je afspraak verzet dan zou ik deze reactie wel snappen (dan mag hij wel bozer worden).
Maargoed, hij weet dus helemaal niks van mijn "achtergrond" want daar vraagt ie niet naar. Maar ik ga het dan toch maar zeggen zonder dat ie het vraagt, misschien snapt ie me dan beter, want dit gaat niet werken zo. Ik ben geen ja en amen typje en als ie dat zoekt dan is dat prima maar moet ie ff verder zoeken.
Of ligt dat nou aan mij?
Laat je niet gek maken. Jij hebt je grenzen en die zijn heilig in jouw leven. Dus goed gedaan
Volgens mij neem je heel verstandige stappen. Als ik jou was, zou ik inderdaad naar een psych gaan. Gewoon om te kijken waar het in de redenaties misschien mis gaat. Het kan heel veel schelen. Daarnaast zijn medicijnen hulpmiddelen en geen wondermiddelen.quote:
[..]
Ik was dus aan het afbouwen met medicijnen in de hoop dat ik ze niet structureel nodig zou hoeven hebben maar in overleg met huisarts maar weer opbouwen:(. Hoop dat dat snel helpt, verder denk ik er over om toch maar weer met een psycholoog in gesprek te gaan, want mijn gedachten schieten alle kanten op, dagen kosten bakken met energie en eetlust is echt minder dan normaal. Heb het idee dat deels de oude problemen de kop opsteken nu ik mijn zoontje zijn grootouders niet wil onthouden, maar ik daardoor dus wel mijn oude geïnstalleerde weer tegenkom, en dat deels andere angsten meespelen. Verder probeer ik de dagen maar goed te vullen, maar ik ben de zorgeloosheid van enkele maanden terug volledig kwijt. Mijn vriendin kent dit en heeft me al aangeraden om dingen op te schrijven, maar het valt me erg zwaar.
Dat dingen je zwaar vallen hoort wel bij een depressie... dus neem het serieus.
Heel veel sterkte
Houd je ons op de hoogte.Dit klopt helemaal! Eens zien waar het schip gaat stranden met de EMDR :S Ben best nerveus voor de volgende afspraak. Misschien moet ik maar gewoon eventjes mailenquote:EMDR heb ik in het verleden zijdelings meer informatie over gehad, het lijkt mij best heftig. Kan wel zijn dat je versneld door het trauma heen komt, en natuurlijk gaat dat niet zonder pijnlijke momenten, maar het kan niet de bedoeling zijn dat je bij wijze van spreken overbelast wordt. Veel sterkte allemaal!
---------------------------------------
Als dit bericht heel wazig is, sorry mensen
Ik heb echt even heel veel moeite met aandacht en concentratie. Ik heb mijn best gedaan, maar ik vrees toch dingen verkeerd gelezen of begrepen te hebben. Sorry Heb mezelf een slaapmutsje gegeven.quote:
[..]
In slaaptraining heb ik geleerd dat je elke keer na een kwartier wakker liggen je bedje uit moet. Kwartier eruit (zacht lichtje aan, iets doen dat echt nul aandacht vraagt. Tijdschriftje bladeren oid). Geen beeldschermen. Weer erin en dit herhalen totdat je slaapt. Elke nacht even laat erin en elke ochtend even laat eruit. Het maakt niet uit hoe moe je bent, overdag niet het nestje in.
Hopelijk lukt het je om een ritme te krijgen
Maar minder schermen is beter idd. Gebruik al een programma om mn licht te dimmen, maar moet denk ik m'n monitors opnieuw instellen, want vond t toch nog wel erg fel.
En zet 'm op jij, hè? Wij zijn er voor je.
Ik ga niet mee motorrijden met hem en zn vriendjesquote:
[..]
Ja en ik ben dan meer geneigd om te zeggen "Kom dan doen wie die leuke dingen samen!
Relaties zijn gewoon lastig. Ik vind het ook moeilijk om weer de datingmarkt op te gaan. Ook omdat ik het moeilijk vind om dan mn problemen eruit te gooien. Met MK was dat makkelijk want die kende ik van hier dus er viel weinig uit te leggen
Maar dingen samen doen is wel leuk ja Ja ehm, ik heb erna geen sessie meer gehad en vervolgens zijn we de 4 weken vakantie ingedoken dus ik heb er vooral aan gemerkt dat het heel veel teweeg brengt en ik kreeg in ieder geval sterk de neiging daardoor aan weer andere traumatische gebeurtenissen te denken. Ik kan dus niet echt goed zeggen of het heeft geholpen, maar gezien de heftigheid van mijn eigen reactie erop kan ik me zeker voorstellen dat dit op de lange termijn zal helpenquote:
Bedankt mensen
[knip]
Nope, je kan niet te hard voor me zijn, zeker niet als je zo lief doet
Heeft de imaginaire rediscriptie je geholpen?
Ik weet eigenlijk niks zinnigs terug te typen
Slaap lekker nu, en gewoon stapje voor stapje het weekend door
Ego: Ik heb dinsdag weer therapie, voor het eerst in 5 weken dus.. Vind het best wel spannend en merk toch dat ik de neiging krijg om gewoon niet te gaan. (Lekker vermijden, past zo goed bij mijn PS)
Hij is nu hier maar echt praten zit er niet in. Vind ik vervelend. Vraag me af of hij dat überhaupt niet wil en niet gaat willen of dat dat moet groeien. Een ex van me was ook erg gesloten maar die zei het er wel bij als hij nog niet toe was aan praten over een bepaald onderwerp. En dat vond ik toen niet genoeg. Geloof dat ik er nu heel blij mee zou zijn
In ieder geval is er nu geen ruzie oid, dus dat is positief maar het kan beter wat mij betreft
En Murmeli: jij mag best wat meer communicatie verwachten van je vriend. Ik vind het zelfs een beetje gek dat jullie pas 2 maanden samen zijn en hij niet iedere minuut bij je wil zijn
Ik weet wel dat ik dat wel het allerliefst wilde toen ik net iets met mijn vriendin had 
Mijn ervaring is dat er niet negatief op wordt gereageerd als iemand het niet begrijpt. Het wordt vooral genegeerd, wij vinden het een belangrijker ding dan de man in kwestie denk ik.quote:
[..]
Ja en ik ben dan meer geneigd om te zeggen "Kom dan doen wie die leuke dingen samen!
Relaties zijn gewoon lastig. Ik vind het ook moeilijk om weer de datingmarkt op te gaan. Ook omdat ik het moeilijk vind om dan mn problemen eruit te gooien. Met MK was dat makkelijk want die kende ik van hier dus er viel weinig uit te leggen
En je staat niet 5-0 achter. Het enige dat er "mis" kan zijn met je uiterlijk is dat je zwaarder bent dan gemiddeld en er zijn massa's mannen die dat geen biet kan schelen. ik vond jou toen leuk om te zien, weet ik nog. En je bent een leuk mens, niks mis mee
Hihi, lief!quote:
Oh ik kom er nu achter dat het imaginaire rescriptie heet. Voor de mensen die graag termen googlen
En Murmeli: jij mag best wat meer communicatie verwachten van je vriend. Ik vind het zelfs een beetje gek dat jullie pas 2 maanden samen zijn en hij niet iedere minuut bij je wil zijn
Elke minuut samen zou ik echt niet willen. We hebben allebei best druk werk en wat hobbies. Ik zag net op het weerbericht ook dat morgen de enige dag in de komende week is dat het droog is dus wel een perfecte dag om motor te gaan
rijden. Dus ben daar niet meer boos om. Maar nu nog praten!
Jullie zijn liev!! Fijn topic dit!!!
Zolang die wensen inderdaad gelijk zijn is er niks aan de handquote:
[..]
Hihi, lief!
Elke minuut samen zou ik echt niet willen. We hebben allebei best druk werk en wat hobbies. Ik zag net op het weerbericht ook dat morgen de enige dag in de komende week is dat het droog is dus wel een perfecte dag om motor te gaan
rijden. Dus ben daar niet meer boos om. Maar nu nog praten!
Jullie zijn liev!! Fijn topic dit!!!
Nu nog even hem zover krijgen dat ie praat 
@dikgedrukte: ja ik vind dit stiekem ook een heel fijn topic
Enige topic op fok waar ik nog durf te posten zonder bang te zijn voor stomme reacties 
Nah dat wordt niks meerquote:
[..]
Zolang die wensen inderdaad gelijk zijn is er niks aan de hand
@dikgedrukte: ja ik vind dit stiekem ook een heel fijn topic
We gingen slapen maar ik kon alleen maar heel afstandelijk zijn en een poging tot even praten slaagde voor 10% ofzo. Beter dan niks maar ik kan er niks mee. Ben nu beneden gaan zitten, ga ik wel hier praten of op Facebook of whatsapp.
Ik dring gewoon echt niet tot hem door. Is blijkbaar niet meant to be
Dank jequote:
[..]
Heb mezelf een slaapmutsje gegeven.
Maar minder schermen is beter idd. Gebruik al een programma om mn licht te dimmen, maar moet denk ik m'n monitors opnieuw instellen, want vond t toch nog wel erg fel.
En zet 'm op jij, hè? Wij zijn er voor je.
Het zit hem niet zo zeer in de felheid als wel het soort licht
Slaapmutjes doen het altijd goed
Ik hoop dat je beter hebt geslapen
Wat naar dat er direct een vakantie na kwam (mijn peut heeft gewacht met de EMDR tot ze terug was, zodat er geen gat in zat). Het is niet vreemd dat je het liefst wil verstoppen. Het is heel erg heftig. Je weet ook waarvoor je het doet, dus houdt dat in gedachte wanneer je er heen gaat. Je kan hetquote:
[..]
Ja ehm, ik heb erna geen sessie meer gehad en vervolgens zijn we de 4 weken vakantie ingedoken dus ik heb er vooral aan gemerkt dat het heel veel teweeg brengt en ik kreeg in ieder geval sterk de neiging daardoor aan weer andere traumatische gebeurtenissen te denken. Ik kan dus niet echt goed zeggen of het heeft geholpen, maar gezien de heftigheid van mijn eigen reactie erop kan ik me zeker voorstellen dat dit op de lange termijn zal helpen
Slaap lekker nu, en gewoon stapje voor stapje het weekend door
Ego: Ik heb dinsdag weer therapie, voor het eerst in 5 weken dus.. Vind het best wel spannend en merk toch dat ik de neiging krijg om gewoon niet te gaan. (Lekker vermijden, past zo goed bij mijn PS)
Ik ben erg benieuwd wat ze gaat doen. Dinsdag stuur ik d'r eventjes een e-mail met de vraag welk eng plan ze heeft
Ik denk dat je hierin gelijk hebt. Sorryquote:
@Child, ja, je hebt wel gelijk dat bellen een handiger effect kan hebben. Dit was een eerste (impulsieve) reactie, maar dan nog verwacht ik wel dat iemand die met mij iets begint daar tegen kan, mits het niet te vaak voorkomt en niet te extreem is.
Hij is nu hier maar echt praten zit er niet in. Vind ik vervelend. Vraag me af of hij dat überhaupt niet wil en niet gaat willen of dat dat moet groeien. Een ex van me was ook erg gesloten maar die zei het er wel bij als hij nog niet toe was aan praten over een bepaald onderwerp. En dat vond ik toen niet genoeg. Geloof dat ik er nu heel blij mee zou zijn
In ieder geval is er nu geen ruzie oid, dus dat is positief maar het kan beter wat mij betreft
Hm... probeer er wel een gewoonte van te maken dat zulke dingen uitgesproken worden. Anders worden dit onderhuidse irritaties. Naar dat het zo gaat *knuffel* (dat je daar onzeker van wordt, vind ik helemaal niet zo vreemd).
Dit herken ik wel. Al moet ik zeggen dat de meesten op dit forum erg lief zijnquote:
@dikgedrukte: ja ik vind dit stiekem ook een heel fijn topic
Desondanks, hier kun je (voor mijn gevoel) echt alles kwijt Doen we toch eventjes goed samen --------------------------
Ego: Pammetjes hebben geholpen. Redelijk geslapen. Wel een paar keer wakker geworden van nachtmerries/herbelevingen. Dadelijk even naar de sportschool (ik heb extreem het gevoel dat ik letterlijk wil wegrennen, vluchten, dus eventjes de loopband op). Al zit ik een beetje te twijfelen of wandelen die handiger is, ivm gewicht. Vanmiddag komt er een goede vriendin. Dus deze dag ga ik wel overleven. Zolang er niet teveel herbelevingen zijn.
Ik loop hard met 1,65 bij 95 kg. Dus, zolang je niks forceert, denk ik dat je best kan hardlopen.quote:
Al zit ik een beetje te twijfelen of wandelen die handiger is, ivm gewicht.
Ego: Ik voel me nog steeds niet helemaal lekker. Mijn dagen beginnen altijd wel goed, maar in de middag kak ik in, ga vroeg naar bed, lig dan best vaak lang wakker. Gisteren eerste sessie PMT gehad, dat was best wel confronterend.
Het gaat er eerder om dat ik een eetstoornis heb en met pijn en moeite niet afvalquote:
[..]
Ik loop hard met 1,65 bij 95 kg. Dus, zolang je niks forceert, denk ik dat je best kan hardlopen.
Ego: Ik voel me nog steeds niet helemaal lekker. Mijn dagen beginnen altijd wel goed, maar in de middag kak ik in, ga vroeg naar bed, lig dan best vaak lang wakker. Gisteren eerste sessie PMT gehad, dat was best wel confronterend.
Alles wat ik sport moet ik er weer aan eten en ik weet niet of dat me gaat lukken vandaag Wat naar dat het niet goed gaat *Knuffel*
Heb je wel het idee wat aan PMT te hebben? In mijn ogen is het een therapie waar je eventjes aan moet wennen, maar waar je daarna echt heel erg veel aan kan hebben. Ik hoop voor je dat het een positief effect gaat hebben.
Sterkte
Ah, dan vatte ik het verkeerd op. Ik dacht dat je een dusdanig vertekend zelfbeeld had dat je je afvroeg of je met jouw gewicht wel kan hardlopen zonder blessures te lopen/het slecht is voor je knieen oid, maar je zit dus al veel verder in je herstel. Mooiquote:
[..]
Het gaat er eerder om dat ik een eetstoornis heb en met pijn en moeite niet afval
Wat naar dat het niet goed gaat *Knuffel*
Heb je wel het idee wat aan PMT te hebben? In mijn ogen is het een therapie waar je eventjes aan moet wennen, maar waar je daarna echt heel erg veel aan kan hebben. Ik hoop voor je dat het een positief effect gaat hebben.
Sterkte
Ik denk dat ik zeker wat aan PMT kan hebben, dat is ook de reden voor mij om het nog te doen.
Ik zou voor wandelen gaan. Vandaag is misschien wel de laatste echte zomerse dag van dit jaar, straks zitten we alweer in september en na morgen gaat het weer wat minder worden.quote:
Ego: Pammetjes hebben geholpen. Redelijk geslapen. Wel een paar keer wakker geworden van nachtmerries/herbelevingen. Dadelijk even naar de sportschool (ik heb extreem het gevoel dat ik letterlijk wil wegrennen, vluchten, dus eventjes de loopband op). Al zit ik een beetje te twijfelen of wandelen die handiger is, ivm gewicht. Vanmiddag komt er een goede vriendin. Dus deze dag ga ik wel overleven. Zolang er niet teveel herbelevingen zijn.
Dit topic is ook wel fijn, want ik kan er ook mn ei kwijtquote:
[..]
Het maakt natuurlijk niet uit hoe het werkt en hoe snel, als het maar werkt. Ik ben blij voor je dat het effect heeft
Pas je wel een beetje op jezelf met dit topic dan? Jouw bijdrages waardeer ik heel erg, maar alleen als het goed voor je is
En als eten helpt, prima toch
Ik moet alles benoemen wat ik zie
Dan maar een keer een trigger.Wat bij mij helpt: eten, praten met mensen, iets gaan doen waar aandacht voor nodig is (in beweging komen) iemand knuffelen
@Elvi, de juiste lieve kerel zal het snappen en je steunen
@grumpyoldman: ik noem mn stemmetje in mn hoofd die mij afkeurt altijd zo
@murmeli: een goed gesprek lijkt me toch wel nodig.
@ Murmeli, ik kon met mijn toenmalige vriendin ook erg slechts praten toen Ik erg onzeker was door depressie weet ik wel. Wellicht weet ie gewoon niet goed hoe ie met jouw onzekerheid om moet gaan. Misschien speelt dat ook? Maar natuurlijk moet hij ook gewoon moeite doen voor jou. Al is het dan een vent, die zijn soms echt onnozel.
@ child, knap dat je zoveel aanmoediging
Word wel moe van mezelf, nu is de stap naar de huisarts weer iets waar ik tegenaan hik...ben vorige week nog even geweest voor iets anders en toen voelde het al als een nederlaag om over de medicijnen te moeten beginnen. Soms zou het zo gek niet zijn als je je hoofd uit kon schakelen. Echt, ik heb zware knieblessures gehad met sporten en heb die pijn 100x liever dan dat mentale gedoe..
Mogguhquote:
Zoveel aanmoediging voor anderen overhebt, terwijl je zelf ook aan het knokken bent, lief. Ik vergeet de helft van m'n zin, zo scherp ben ik dus..
Haha ja waldorf en statlerquote:
@ zomie , nick komt voort uit zelfkennis, ik ben niet de meest zonnige persoon op aarde van nature en werd door iemand erop gewezen dat ik net op die knorrige mannetjes bij de Muppets Statler en Waldorf op het balkon lijk, dus dat was makkelijk:)
@ Murmeli, ik kon met mijn toenmalige vriendin ook erg slechts praten toen Ik erg onzeker was door depressie weet ik wel. Wellicht weet ie gewoon niet goed hoe ie met jouw onzekerheid om moet gaan. Misschien speelt dat ook? Maar natuurlijk moet hij ook gewoon moeite doen voor jou. Al is het dan een vent, die zijn soms echt onnozel.
@ child, knap dat je zoveel aanmoediging
Word wel moe van mezelf, nu is de stap naar de huisarts weer iets waar ik tegenaan hik...ben vorige week nog even geweest voor iets anders en toen voelde het al als een nederlaag om over de medicijnen te moeten beginnen. Soms zou het zo gek niet zijn als je je hoofd uit kon schakelen. Echt, ik heb zware knieblessures gehad met sporten en heb die pijn 100x liever dan dat mentale gedoe..
mijn vriendje is een kopie van die 2. Loopt heel de dag te mompelen, liefst iets klagerigs Klopt wel wat je zegt ja, hij snapt er niks van. En ik snap hem niet want ik vind dat hij ook onzeker doet en moeilijk over niks.
Verder doet hij wel enorm zijn best voor mij dus ik weet ergens wel dat ie ervoor gaat. Maar ik heb erg veel moeite om daarop te vertrouwen. Vannacht met een vriend zitten chatten daarover, die heeft zijn mening gegeven en daar had ik veel aan
nu is het dus weer even rustig tussen vriendje en mij en nu zie ik hem toch pas weer over 1,5 week, dus even rust hoop ik. Vanmorgen was het wel gezellig iig Fijn dat je bezoek krijgt En als je wil wandelen zou ik dat buiten doen denk ik.
Morgen reageer ik sociaal. Sorry
Dat bedoel ik.quote:
Dank je
Het zit hem niet zo zeer in de felheid als wel het soort licht
Vannacht na het stappen in m'n bureaustoel in slaap gevallen, en dat ging eigenlijk de hele nacht door. Voel me nu wel soort van uitgerust. Denk ik.quote:Slaapmutjes doen het altijd goed
Ik hoop dat je beter hebt geslapen
quote:
Bezoek was erg fijn, maar het was denk ik teveel. 't Gaat niet oké. Hopelijk gaat de avond goed komen
Morgen reageer ik sociaal. Sorry
eerst voor jezelf zorgen dame!O dit is best wel komischquote:
[..]
Vannacht na het stappen in m'n bureaustoel in slaap gevallen, en dat ging eigenlijk de hele nacht door. Voel me nu wel soort van uitgerust. Denk ik.
Ik vind het zelf soms lekker om op de bank in slaap te vallen met een lekker relaxed muziekje erbij
quote:
Mijn ervaring is dat er niet negatief op wordt gereageerd als iemand het niet begrijpt. Het wordt vooral genegeerd, wij vinden het een belangrijker ding dan de man in kwestie denk ik.
En je staat niet 5-0 achter. Het enige dat er "mis" kan zijn met je uiterlijk is dat je zwaarder bent dan gemiddeld en er zijn massa's mannen die dat geen biet kan schelen. ik vond jou toen leuk om te zien, weet ik nog. En je bent een leuk mens, niks mis mee
Ik geloof niet dat er iemand van mij kan houden. Ik denk dat het niet meer gaat gebeuren; eigenlijk net als het vinden van een baan en een eigen huis hebben. Het zit er niet in en ik weet niet of ik daarmee kan leven.quote:
@Elvi, de juiste lieve kerel zal het snappen en je steunen
Ik kan t ook moeilijk geloven en voelen dat er mensen om me geven. Maar de feiten zeggen van wel, dus ik blijf die herhalen, ooit gaat mn gevoel dan een keer mee (aldus mijn peutquote:
[..]
Ik geloof niet dat er iemand van mij kan houden. Ik denk dat het niet meer gaat gebeuren; eigenlijk net als het vinden van een baan en een eigen huis hebben. Het zit er niet in en ik weet niet of ik daarmee kan leven.
)De feiten zeggen bij mij van niet helaas. Ik ben de laatste tijd erg eenzaam en ik heb niet het idee dat er iemand om me geeft.quote:
[..]
Ik kan t ook moeilijk geloven en voelen dat er mensen om me geven. Maar de feiten zeggen van wel, dus ik blijf die herhalen, ooit gaat mn gevoel dan een keer mee (aldus mijn peut
quote:
[..]
De feiten zeggen bij mij van niet helaas. Ik ben de laatste tijd erg eenzaam en ik heb niet het idee dat er iemand om me geeft.
Ken het gevoel wel, maar het is iets dat de depressie (of in ieder geval de minder positieve stemming) je wijsmaakt.
Ik probeer mezelf voor te houden dat het mn eigen gedachtes en angsten zijn. Maar hoe lang moet dat nog. Want zelfs als ik het objectief probeer te bekijken dan kom ik weer tot dezelfde conclusie.quote:
[..]
Ken het gevoel wel, maar het is iets dat de depressie (of in ieder geval de minder positieve stemming) je wijsmaakt.
Morgen zal ik alles bijlezen, nu tukken. Sorry
Het is een selffulfilling prophecy én een vicueuze cirkel, dat maakt het ook zo moeilijk om eruit te komen. Het enige dat bij mij werkte was schematherapie en écht beter willen worden. Optie eruit stappen volledig afsluiten en toen voor die therapie gaan. Niet dat toen alles ineens over was, zoals je hebt kunnen lezen in mijn worstelingen dit weekend, maar die echte slechte gedachten, van dat niemand me de moeite waard vind en dat ik niks kan, die zijn weg.quote:
[..]
Ik probeer mezelf voor te houden dat het mn eigen gedachtes en angsten zijn. Maar hoe lang moet dat nog. Want zelfs als ik het objectief probeer te bekijken dan kom ik weer tot dezelfde conclusie.
Ik weet niet of dat bij jou ook zo zou werken natuurlijk, maar wat ik wel weet is dat het dus echt beter kán worden. Weet niet of je posts hier van mij uit 2009-2011 hebt gezien, maar toen ging het ook echt niet goed, ik had nooit gedacht dat het beter zou kunnen worden, maar blijkbaar kan dat dus.
En ik zou echt graag willen dat ik je zo de oplossing kon aanreiken. Of dat je hem zelf vindt.
Zo dan, das pittig!! Knap!quote:
Afgelopen nacht afschuwelijke nachtmerries gehad, maar vandaag ging goed. Niet gedissocieerd of herbelevingen gehad. Ik ben net thuis. 35km door mul zand, duingebied (waar het mag hoor) gehiked (7 uur buiten geweest. Drie keer een pauze van 15min gehad, getimed. Dus in 6.15 gedaan. Netjes al zeg ik het zelf), met de meest vertrouwde vriendin die ik heb. Ben fysiek helemaal stuk (en lichtelijk erg verbrand, zoals het rossige mensen doen), dus denk zo wel lekker te slapen. Het was fijn
Morgen zal ik alles bijlezen, nu tukken. Sorry
En fijn dat je de hele dag met een vertrouwd iemand bent geweest.
Slaap lekker, hopelijk ook lekker rustig
Ik ben trouwens in Zweden nu, lekker hiero! Mooi! Met een vriend, vliegtuig naar Stockholm en auto gehuurd. Zitten nu iets ten zuiden van de stad. Stukje hardgelopen door het bos (+wandelen want niet goed begaanbaar). Hij heeft geen rijbewijs dus ik ben weer lekker angsten aan het overwinnen. (heb al bijna 13 jaar mijn rijbewijs maar ben steeds minder gaan rijden.) heb paar lessen genomen om weer wat te wennen en het is nu best weer leuk.
Kwamen we hier aan, moest ik heuvelaf achteruit inparkeren. Gelukkig niet fileparkeren want dat begrijp ik gewoon echt niet). Ootoo staat verbazingwekkend netjes, net of ik dat niet zelf heb gedaan. Maar naar het centrum gaan we met ov hoor, durf ik niet met de ootoo. Wel in Rotterdam maar daar ken ik de weg
Ik doe mn best maar het lukt me gewoon niet. Ik ben nu 2/2,5 jaar bezig met therapie en ben gewoon weer bij het begin. Het enige wat is gebleven is dat ik mezelf niet beschadig maar had het in de herfst of winter geweest dan weet ik niet of ik zo sterk was gebleven. Dit heb ik ook tegen mn SPV gezegd en zij richt zich vooral op het heden.quote:
[..]
Het is een selffulfilling prophecy én een vicueuze cirkel, dat maakt het ook zo moeilijk om eruit te komen. Het enige dat bij mij werkte was schematherapie en écht beter willen worden. Optie eruit stappen volledig afsluiten en toen voor die therapie gaan. Niet dat toen alles ineens over was, zoals je hebt kunnen lezen in mijn worstelingen dit weekend, maar die echte slechte gedachten, van dat niemand me de moeite waard vind en dat ik niks kan, die zijn weg.
Ik weet niet of dat bij jou ook zo zou werken natuurlijk, maar wat ik wel weet is dat het dus echt beter kán worden. Weet niet of je posts hier van mij uit 2009-2011 hebt gezien, maar toen ging het ook echt niet goed, ik had nooit gedacht dat het beter zou kunnen worden, maar blijkbaar kan dat dus.
En ik zou echt graag willen dat ik je zo de oplossing kon aanreiken. Of dat je hem zelf vindt.
Ik weet het niet.. ieder jaar zeg ik tegen mezelf "ik heb nog een jaar om er wat van te maken en als het me niet lukt is het over en uit". En ik loop nog steeds rond. Zelfs dat kan ik niet doorzetten
Ik ben over 14 dagen jarig en ik heb er nog nooit zo tegenop gezien. Ik voel me echt een nul.
Probeer, hoe tegennatuurlijk dat ook voelt, de tijd die het duurt uit je hoofd te zetten.quote:
[..]
Ik doe mn best maar het lukt me gewoon niet. Ik ben nu 2/2,5 jaar bezig met therapie en ben gewoon weer bij het begin. Het enige wat is gebleven is dat ik mezelf niet beschadig maar had het in de herfst of winter geweest dan weet ik niet of ik zo sterk was gebleven. Dit heb ik ook tegen mn SPV gezegd en zij richt zich vooral op het heden.
Ik weet het niet.. ieder jaar zeg ik tegen mezelf "ik heb nog een jaar om er wat van te maken en als het me niet lukt is het over en uit". En ik loop nog steeds rond. Zelfs dat kan ik niet doorzetten
Ik ben over 14 dagen jarig en ik heb er nog nooit zo tegenop gezien. Ik voel me echt een nul.
Plus: juist het feit dat je er geen eind aan hebt gemaakt betekent niet dat je een nul bent, maar juist dat dat blijkbaar niet jouw oplossing is. Bij mij gaf dat besef juist een deel van de duw om door te willen gaan. Ik moest blijkbaar leven en wilde echt niet zo verder, dus ik kon niks anders dan weer de schouders eronder. En toen was ik het ook zo spuugzat dat ik er alles voor wilde doen. En dat was niet fijn maar leverde wel snel resultaat op. Toen was ik al wel 5-6 jaar bezig trouwens
En een goede psych die geen smoesjes pikt, dat helpt ook
God wat kon zij irritant zijn zeg!Heb je wel de goeie therapie? Ik merk dat mn vorige psych niet ver kwam, maar met schema kom ik een stuk verder.quote:
[..]
Ik doe mn best maar het lukt me gewoon niet. Ik ben nu 2/2,5 jaar bezig met therapie en ben gewoon weer bij het begin. Het enige wat is gebleven is dat ik mezelf niet beschadig maar had het in de herfst of winter geweest dan weet ik niet of ik zo sterk was gebleven. Dit heb ik ook tegen mn SPV gezegd en zij richt zich vooral op het heden.
Ik weet het niet.. ieder jaar zeg ik tegen mezelf "ik heb nog een jaar om er wat van te maken en als het me niet lukt is het over en uit". En ik loop nog steeds rond. Zelfs dat kan ik niet doorzetten
Ik ben over 14 dagen jarig en ik heb er nog nooit zo tegenop gezien. Ik voel me echt een nul.
Ik heb geen geluk gehad met mn vorige psychologen, maar ik heb met deze spv goeie hoop. Ze wil inderdaad schematherapie proberen (ondanks dat ze alleen een cursusje daarin heeft gehadquote:
[..]
Heb je wel de goeie therapie? Ik merk dat mn vorige psych niet ver kwam, maar met schema kom ik een stuk verder.
)Kun je je niet laten doorverwijzen naar een therapeut die dit normaal geeft?quote:
[..]
Ik heb geen geluk gehad met mn vorige psychologen, maar ik heb met deze spv goeie hoop. Ze wil inderdaad schematherapie proberen (ondanks dat ze alleen een cursusje daarin heeft gehad
Je weet hoe de doorverwijzingen bij deze GGZ gingen bij mij he?quote:
[..]
Kun je je niet laten doorverwijzen naar een therapeut die dit normaal geeft?
Bovendien zijn er een paar weggegaan ivm bezuinigingen dus ik hou mn plekje mooi vast.Prutsers ja... gelukkig gaat t bij mij best goed *klopt af*quote:
[..]
Je weet hoe de doorverwijzingen bij deze GGZ gingen bij mij he?
Ego: beetje last van een niet zo blije partner, daar word ik zelf ook altijd minder blij van.
Ja, das altijd erg lastig. Ik heb het liefst een chronisch blije partnerquote:
[..]
Prutsers ja... gelukkig gaat t bij mij best goed *klopt af*
Ego: beetje last van een niet zo blije partner, daar word ik zelf ook altijd minder blij van.
Anyways, nog niet bij de arts geweest, omdat... Ik eerlijk gezegd geen zin heb in de kosten en wederom onvoldoende hulp. Eerst ff m'n polis checken.
Denk dat ik anhedonie heb, al een flinke tijd. Eten is wel nog 1 van de leukste bezigheden, al is mijn smaakvermogen niet sterk, of nooit geweest. Daarbij lach ik ook regelmatig, maar het is meer een handeling dan een gevoel. Libido is er nog wel, alleen geen zin om naast m'n pener ook energie in een dame te steken.
Ondanks dat heb ik wel wat vooruitgang gemaakt op werk en met studie, dus die steek ik in m'n zak.
Ik weet het niet zeker, maar denk hier gelezen te hebben over het bestaan van een boek over opgroeien met getraumatiseerde ouders, zoiets. maar ik kan de titel nergens meer vinden. Weet iemand van jullie misschien zo over welk boek ik het kan hebben?
Alvast veel dank
Bedoel je een boek gericht op kinderen, of een boek gericht op volwassen (een roman bijvoorbeeld?).quote:
Ik val even binnen met een vraagje:
Ik weet het niet zeker, maar denk hier gelezen te hebben over het bestaan van een boek over opgroeien met getraumatiseerde ouders, zoiets. maar ik kan de titel nergens meer vinden. Weet iemand van jullie misschien zo over welk boek ik het kan hebben?
Alvast veel dank
Sorry er schiet me niks te binnen... Misschien zou je het bij een bibliotheek kunnen vragen? Ik heb ook gegoogled maar er komt niks omhoog.quote:
Een inzichtverschaffend boek, zeg maar.
Het begaafde kind, van ene Barbara, als m'n geheugen me niet in de steek laat.quote:
Ik val even binnen met een vraagje:
Ik weet het niet zeker, maar denk hier gelezen te hebben over het bestaan van een boek over opgroeien met getraumatiseerde ouders, zoiets. maar ik kan de titel nergens meer vinden. Weet iemand van jullie misschien zo over welk boek ik het kan hebben?
Alvast veel dank
Heerlijk boek.
Yes!quote:
[..]
Het begaafde kind, van ene Barbara, als m'n geheugen me niet in de steek laat.
Heerlijk boek.
Danku.Yw.quote:
Of Niemandskinderen, dat gaat ook over dat onderwerpquote:
Edit: een afspraak voor 7 oktober bij een tandarts die ook geschikt is voor angsthaasjes
[ Bericht 6% gewijzigd door zomie op 26-08-2015 15:14:38 ]
Ik zit bijquote:
Sinds 4 jaar weer aangemeld bij een tandarts om de boel eens te laten controleren enz... Ik ben een enorme schijterd, ook door traumas in mn jeugd *stressmomentje heeft*
Edit: een afspraak voor 7 oktober bij een tandarts die ook geschikt is voor angsthaasjes
en die vind ik wel heel fijn. Ik ben zelf ook een schijterd (zelfs bij de mondhygienisteSPOILERGreenline in Gouda
) maar ze gaan er goed mee om. Eerst zeggen wat ze gaan doen en uitleg geven en dan pas beginnen.Als jij ervaart dat je klachten deels komen door je getraumatiseerde ouders, dan is het goed om daar aandacht aan te besteden.quote:
Bij mij speelt het onderwerp (getraumatiseerde) ouders ook mee, maar ik weet ff niet goed wat ik er mee moet. De ene persoon zegt dat je daar niet alles aan moet ophangen, terwijl de volgende zegt dat wat ik ervaar logisch is gezien mijn verleden. En hoe zit het met vergeven en vergeten, moet en of kan dat allebei om zelf een "goed/eerlijk mens te zijn"? Zucht...Morgen eindelijk afspraak bij huisarts, ondertussen alles al gehad aan angst, stress en baalmomenten.
Uiteindelijk moet je ermee leren omgaan, maar eerst even aandacht voor de die niet fijn waren vind ik heel gezond.
Vergeven zou ik nu nog niet mee bezig zijn. Eerst jezelf lief behandelen, en dan de rest
Er kan heel veel uit je jeugd komen, dat is vaak zo. Je door laten verwijzen en er eens met een professional over praten ipv alle meningen om je heen te moeten afwegen.quote:
Bij mij speelt het onderwerp (getraumatiseerde) ouders ook mee, maar ik weet ff niet goed wat ik er mee moet. De ene persoon zegt dat je daar niet alles aan moet ophangen, terwijl de volgende zegt dat wat ik ervaar logisch is gezien mijn verleden. En hoe zit het met vergeven en vergeten, moet en of kan dat allebei om zelf een "goed/eerlijk mens te zijn"? Zucht...Morgen eindelijk afspraak bij huisarts, ondertussen alles al gehad aan angst, stress en baalmomenten.
Ik zit nu bij dezelfde tandarts als jij, en speciaal bij een dame die er rekening mee gaat houdenquote:
[..]
Ik zit bijen die vind ik wel heel fijn. Ik ben zelf ook een schijterd (zelfs bij de mondhygienisteSPOILERGreenline in Gouda
Dat is echt wel heel naar voor je!quote:
Thanks voor de feedback Murmeli. Ik dacht dat ik er een modus mee had gevonden, maar nu mijn zoontje er is komt het ineens weer dichterbij dan ooit. Het is echt zo n dilemma, ik wil mijn zoontje zijn grootouders niet onthouden, maar als ik mijn ouders dan zie ben ik echt aan het acteren en een muur aan het optrekken besef ik ook gewoon. Het ergste vind ik nog dat ik gewoon niet echt kan genieten van mijn zoontje op het moment doordat alles of vlak is of doordat ik alleen maar aan het malen ben.
Kan je partner niet met je zoontje naar je ouders bijv? Of denk je dat je ouders een negatief effect op hem zullen hebben?
Probeer in ieder geval zoveel mogelijk de piekersituaties te vermijden nu, tot je daar goede hulp bij hebt. Je zoontje heeft het meeste aan een blije papa en dan maar even minder opa en oma. Dat komt vast wel weer binnenkort
Dus af en toe passen ze hier op, die mogelijkheid wil ik ze ook bieden, maar echt contact over mijn gevoelens of gesprekken die je hebt met je ouders (zo van hoe heb jij dat beleefd, hoe kijk jij daar tegenaan,) heb ik al jaren niet meer en die band is ook gewoon ook verkild..Mijn vriendin heeft ook weinig met mijn ouders, ze accepteert ze omdat het de grootouders van ons kind zijn, maar gaat er zelf (en ik begrijp het volledig) niet heen, ik kom er zelf niet als het niet hoeft. Zeker hun thuissituatie gaat niet veranderen, dat zegt mijn vriendin ook en dat weet ik ook, maar dit klinkt heel erg, het blijven je ouders en je probeert toch iets van normaal contact overeind te houden. Lang verhaal, maar kan dat beter morgen doen bij de huisarts, anders heeft die niets te doen...Nogmaals thanks Murmeli, hoop dat je jezelf goed voelt momenteel.
Succes morgen in ieder geval.
Met mij gaat het goed hoor, heb vakantie en das altijd lekker
Yip yip, here 2. Moet wel zeggen dat afstand nemen van internet ontzettend helpt.quote:
Denk dat ik anhedonie heb, al een flinke tijd..
Ik ben er achter gekomen dat ik type 1 ben en in type 2 ben ik rapid cycling.
Volgens mij had ik dit voordat ik stopte met TV kijken. TV kijken was achteraf altijd een bron van het ervaren van gevoelens van frustratie. Geen TV kijken = probleem opgelostquote:
[..]
Yip yip, here 2. Moet wel zeggen dat afstand nemen van internet ontzettend helpt.
Alleen zou geen interent bij mij heel erg averechts gaan werken, dat zit nu zo in mn ritme en heeft zoveel voordelen (vrijwel al mn contact en ontspanning thuis verloopt via het internet, zonder zou ik tegen de muren oplopen van gekkigheid
) Of tenminsten, dat vinden mijn behandelaren en vrienden. Volgens mij valt het wel mee. Het probleem volgens hen is dat ik teveel depersonaliseer, waardoor ik (wederom volgens hen) mezelf psychisch te kort doe en een beetje gevaarlijk ben voor mezelf (niet uitkijken in het verkeer e.d., het is toch niet echt namelijk). De momenten dat ik dat niet doe ben ik vooral aan het huilen, me suïcidaal aan het voelen en zo nu dan mezelf zeer aan het doen. Het is dan denk ik vooral dat ik oververmoeid ben door de emoties. Gelukkig hebben anderen daar geen last van
Ik vind het zelf allemaal wel meevallen, ik eet elke dag wel, val niet al te snel af. Neem zelfs de moeite om te douchen, ook al wil ik helemaal niet. Dus het is wel oké en dus vind ik het ook wel meevallen. Alleen alles is zo vaag.
Strakjes zie ik de psych, volgens mij wilde die bezig met hoe ik mezelf een beetje uit mijn hoofd kan krijgen en volgens mij wilde de psychiater me ook zien (zucht... wederom een poging tot drogeren, vrees ik).
Ik had op je gereageerd in het hvjjn topic (over jouw bijna-marathon) maar die reactie is weggehaald.quote:
Het gaat hier heel erg niet goed
Of tenminsten, dat vinden mijn behandelaren en vrienden. Volgens mij valt het wel mee. Het probleem volgens hen is dat ik teveel depersonaliseer, waardoor ik (wederom volgens hen) mezelf psychisch te kort doe en een beetje gevaarlijk ben voor mezelf (niet uitkijken in het verkeer e.d., het is toch niet echt namelijk). De momenten dat ik dat niet doe ben ik vooral aan het huilen, me suïcidaal aan het voelen en zo nu dan mezelf zeer aan het doen. Het is dan denk ik vooral dat ik oververmoeid ben door de emoties. Gelukkig hebben anderen daar geen last van
Ik vind het zelf allemaal wel meevallen, ik eet elke dag wel, val niet al te snel af. Neem zelfs de moeite om te douchen, ook al wil ik helemaal niet. Dus het is wel oké en dus vind ik het ook wel meevallen. Alleen alles is zo vaag.
Strakjes zie ik de psych, volgens mij wilde die bezig met hoe ik mezelf een beetje uit mijn hoofd kan krijgen en volgens mij wilde de psychiater me ook zien (zucht... wederom een poging tot drogeren, vrees ik).
Bij mij hebben we het er in totaal al meer dan 10 keer over gehad (om weer met medicatie te beginnen), maar ik heb een beetje het gevoel dat als het nu niet lukt zonder, wanneer dan wel?
.
Hier gaat het wel oké, maar dingen zijn voor mij nu onduidelijk en merk dat ik dat niet fijn vind.
Slapen gaat minder slecht sinds ik met die spacekoekjes aan de gang ben (1 week nu vrijwel elke avond). Weet alleen niet hoe het met slapen zal gaan lopen zodra de koek op is
Eergistermiddag kreeg ik waanzinnig veel zin in alcohol (ik had een lange dag en moest mn moeders computer nog repareren), dus in de lidl een fles prosecco gehaald, mn moeder ging even koken en op t moment dat het avondeten klaar was, zat het laatste restje prosecco al in mn glas (had de hele fles leeg in 3 kwartier ofzo, geen kater gehad
).Denk dat het grootdeels de vermoeidheid was, maar voor een groot deel ook het ervaren van spanning/druk (ik moest nog met die pc aan de gang en als ik het niet af kreeg, dan volgende dag weer langskomen
), ik had zo'n waanzinnig veel zin in drank, had dat gevoel in die mate van sterkte maanden niet meer gehad.Ook meer zin om te roken gek genoeg, maar dat loopt wel goed tot nu toe.
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 27-08-2015 11:29:00 ]
Hey, lang niet gezien!quote:
[..]
Yip yip, here 2. Moet wel zeggen dat afstand nemen van internet ontzettend helpt.
Bedankt voor de tip, al zie ik mezelf niet zo snel zonder internet. Zat zelf te denken aan minder koffie en sigaretten (of stoppen natuurlijk). Drank en j doe ik tweemaal in de week, wat één van de weinige momenten is dat ik nog een beetje ervaar dat ik lol heb.Ff Googlen wat te doen tegen anhedonie. Zo'n robotleven is maar saai. Gelukkig slaap ik nog niet eens 3 uur per nacht (of 18 uur aan één stuk), dus tijd zat.
[ Bericht 3% gewijzigd door Gray op 27-08-2015 14:57:57 ]
En toch zou die medicatie je echt kunnen helpen. Dit is toch ook niet goed zo? En er zijn echt meds waar je niet gelijk tig kg van aankomt.quote:
Het gaat hier heel erg niet goed
Of tenminsten, dat vinden mijn behandelaren en vrienden. Volgens mij valt het wel mee. Het probleem volgens hen is dat ik teveel depersonaliseer, waardoor ik (wederom volgens hen) mezelf psychisch te kort doe en een beetje gevaarlijk ben voor mezelf (niet uitkijken in het verkeer e.d., het is toch niet echt namelijk). De momenten dat ik dat niet doe ben ik vooral aan het huilen, me suïcidaal aan het voelen en zo nu dan mezelf zeer aan het doen. Het is dan denk ik vooral dat ik oververmoeid ben door de emoties. Gelukkig hebben anderen daar geen last van
Ik vind het zelf allemaal wel meevallen, ik eet elke dag wel, val niet al te snel af. Neem zelfs de moeite om te douchen, ook al wil ik helemaal niet. Dus het is wel oké en dus vind ik het ook wel meevallen. Alleen alles is zo vaag.
Strakjes zie ik de psych, volgens mij wilde die bezig met hoe ik mezelf een beetje uit mijn hoofd kan krijgen en volgens mij wilde de psychiater me ook zien (zucht... wederom een poging tot drogeren, vrees ik).
Dus toen hebben we het maar over wat anders gehad, wat er uiteindelijk toe leidde dat ik me ontzettend stom en schuldig voel en me schaam
En de spv belt me morgen.[ Bericht 31% gewijzigd door kuolema op 27-08-2015 15:54:45 ]
Ik vind het helemaal niet dat je je aanstelt over die ervaringen, ik zou er ook niet blij mee zijn. Een ook het andere onderwerp is vast niet om je te schamen, alleen is t heel menselijk om dat toch te doen.quote:
Ik was net bij de psycholoog, had een afspraak over mogelijk EMDR voor mijn nare ervaringen in het ziekenhuis. Maar ik heb aangegeven dat die beelden al minder terugkomen dan eerst en dat ik er ook niet meer zo van streek raak. Misschien komt dat doordat ik veel afleiding heb gehad, maar het zou goed kunnen dat ik er gewoon vanzelf overheen kom. Daar ben ik blij om, want ik vind dat EMDR maar een raar gebeuren. En ik schaam me een beetje dat ik zo'n overdreven reactie heb op die gebeurtenis.
Dus toen hebben we het maar over wat anders gehad, wat er uiteindelijk toe leidde dat ik me ontzettend stom en schuldig voel en me schaam
Knuff voor jouSPOILERin mn vroege jeugd hebben ze me vastgebonden in t ziekenhuis, wekenlang, en daar heb ik ook angsten aan overgehouden.
Ah anhedonie, robotleven en slaapproblemen. Welkom bij de club. Heb je toevallig ook eetlust problemen?quote:
[..]
Hey, lang niet gezien!
Ff Googlen wat te doen tegen anhedonie. Zo'n robotleven is maar saai. Gelukkig slaap ik nog niet eens 3 uur per nacht (of 18 uur aan één stuk), dus tijd zat.
quote:
[..]
Ah anhedonie, robotleven en slaapproblemen. Welkom bij de club.
Nee, gelukkig niet. Dat schijnt bij anhedonie te komen door gebrek aan smaak, maar ik eet altijd gekruid en ben roker, dus mijn smaak is sowieso verstoord. Het kost me alleen bakken energie om m'n best te blijven doen voor gezond eten/koken. Maar weet dat ik me er beter bij voel en dat het helpt bij het sporten (wat op zijn beurt ook weer goede invloed heeft op eetlust).quote:Heb je toevallig ook eetlust problemen?
Ah, dat alles bakken met energie vreet ken ik. Ja, dat is vervelend. Ik moet nu nog boodschappen doen en eten. Een gemiddeld persoon was nu al lang klaarquote:
[..]
[..]
Nee, gelukkig niet. Dat schijnt bij anhedonie te komen door gebrek aan smaak, maar ik eet altijd gekruid en ben roker, dus mijn smaak is sowieso verstoord. Het kost me alleen bakken energie om m'n best te blijven doen voor gezond eten/koken. Maar weet dat ik me er beter bij voel en dat het helpt bij het sporten (wat op zijn beurt ook weer goede invloed heeft op eetlust).
Ik had het er vandaag over met de psych, nadat ik best pissig had gereageerd (het lukte me echt niet om me in te houden). Daarbij flapte ik er ook uit dat als ik lastig ben, dat ze dat prima konden zeggen en dat ik dan zou zwijgen over hoe ik me voelde. Toen kwamen we wel een beetje tot de kern van mijn weerstand: als kind kreeg ik behoorlijk wat kalmerende medicatie en zodra ik het niet eens was met mijn moeder oid dan kreeg ik naar mijn "neem je medicijnen". Uiteindelijk, toen ik op mezelf woonde heb ik die zooi mijn huis uit gedaan: dat nooit meer.quote:
[..]
En toch zou die medicatie je echt kunnen helpen. Dit is toch ook niet goed zo? En er zijn echt meds waar je niet gelijk tig kg van aankomt.
Dat leverder een "preek" op over dat ze me me überhaupt me niet lastig vonden en dat mijn stemming daarin niet uitmaakte en dat zij en de andere behandelaren me hoe dan ook accepteerde met of zonder medicatie en ongeacht of ik al dan niet succesvol/vrolijk/gecontroleerd was. Hoe gênant dan ook, ik merk dat dit me best raakt (heb nu de tranen in de ogen
). Ze wilde ook niet dat ik in zo'n stemming naar de psychiater zou gaan, dus dat doe ik maandag.Maar aankomen is echt een nono, zeker nu ik met de diëtist bezig ben om wat te leren variëren, dat gaat niet lukken als ik aankom. Sterker nog, dan ga ik keihard lijnen. Ik ken mezelf een beetje. Het is gewoon te belangrijk voor me. Stel je maar voor dat je groen met paarse pusbulten zou worden van je medicatie: zou je niet doen. Aankomen is voor mij ongeveer zo.
Wat jammer dat je dit zo hebt gedaanquote:
Ik was net bij de psycholoog, had een afspraak over mogelijk EMDR voor mijn nare ervaringen in het ziekenhuis. Maar ik heb aangegeven dat die beelden al minder terugkomen dan eerst en dat ik er ook niet meer zo van streek raak. Misschien komt dat doordat ik veel afleiding heb gehad, maar het zou goed kunnen dat ik er gewoon vanzelf overheen kom. Daar ben ik blij om, want ik vind dat EMDR maar een raar gebeuren. En ik schaam me een beetje dat ik zo'n overdreven reactie heb op die gebeurtenis.
Dus toen hebben we het maar over wat anders gehad, wat er uiteindelijk toe leidde dat ik me ontzettend stom en schuldig voel en me schaam
Kun je niet eventjes mailen? EMDR is echt niet zo raar en zo'n ramp. Het werkt goed, je psych doet dit echt heel erg vaak en zal niet raar staan kijken en het kan je echt heel erg goed helpen...Ik hoop dat je voor jezelf een opening kan vinden om erover heen te komen.
Heel veel sterkte en niet zo hard voor jezelf zijn hoor
*knuffel* Weet je waar het vandaan komt?quote:
Beetje een rommelige stemming vanavond. En t ging juist wel lekker de laatste dagen :/
En laat de winst van de afgelopen dagen tellen he! Heel erg veel sterkte
Als je er bulten van zou krijgen, er is geen garantie he. Maar je moet het zelf willen proberen, ikzelf heb er erg veel baat bij, zoveel meer rust in mn hoofd en minder angsten/herbelevingen enz.quote:
[..]
Ik had het er vandaag over met de psych, nadat ik best pissig had gereageerd (het lukte me echt niet om me in te houden). Daarbij flapte ik er ook uit dat als ik lastig ben, dat ze dat prima konden zeggen en dat ik dan zou zwijgen over hoe ik me voelde. Toen kwamen we wel een beetje tot de kern van mijn weerstand: als kind kreeg ik behoorlijk wat kalmerende medicatie en zodra ik het niet eens was met mijn moeder oid dan kreeg ik naar mijn "neem je medicijnen". Uiteindelijk, toen ik op mezelf woonde heb ik die zooi mijn huis uit gedaan: dat nooit meer.
Dat leverder een "preek" op over dat ze me me überhaupt me niet lastig vonden en dat mijn stemming daarin niet uitmaakte en dat zij en de andere behandelaren me hoe dan ook accepteerde met of zonder medicatie en ongeacht of ik al dan niet succesvol/vrolijk/gecontroleerd was. Hoe gênant dan ook, ik merk dat dit me best raakt (heb nu de tranen in de ogen
Maar aankomen is echt een nono, zeker nu ik met de diëtist bezig ben om wat te leren variëren, dat gaat niet lukken als ik aankom. Sterker nog, dan ga ik keihard lijnen. Ik ken mezelf een beetje. Het is gewoon te belangrijk voor me. Stel je maar voor dat je groen met paarse pusbulten zou worden van je medicatie: zou je niet doen. Aankomen is voor mij ongeveer zo.
[..]
Het heeft niet echt een oorzaak, ik verdenk wederom mn hormonen... het is weer halverwege de maand...quote:Wat jammer dat je dit zo hebt gedaan
Ik hoop dat je voor jezelf een opening kan vinden om erover heen te komen.
Heel veel sterkte en niet zo hard voor jezelf zijn hoor
[..]
*knuffel* Weet je waar het vandaan komt?
En laat de winst van de afgelopen dagen tellen he! Heel erg veel sterkte
Zou je geen EMDR kunnen inzetten voor je angstaanvallen bij sociale gelegenheden? (zoals hier beschreven, had deze pagina geloof ik al eens hier gelinkt?) Zelfs eraan denken in zo'n situatie te zitten, maakt jou toch al heel angstig?quote:
Ik was net bij de psycholoog, had een afspraak over mogelijk EMDR voor mijn nare ervaringen in het ziekenhuis. Maar ik heb aangegeven dat die beelden al minder terugkomen dan eerst en dat ik er ook niet meer zo van streek raak. Misschien komt dat doordat ik veel afleiding heb gehad, maar het zou goed kunnen dat ik er gewoon vanzelf overheen kom. Daar ben ik blij om, want ik vind dat EMDR maar een raar gebeuren. En ik schaam me een beetje dat ik zo'n overdreven reactie heb op die gebeurtenis.
Dus toen hebben we het maar over wat anders gehad, wat er uiteindelijk toe leidde dat ik me ontzettend stom en schuldig voel en me schaam
En ja, op mij komt EMDR ook wel vaag over (ik kan me geen voorstelling maken dat het echt zou werken), maar punt is dat het wel lijkt te werken bij talloze anderen...verder is het niet schadelijk, je kunt het net zo goed proberen. Als het niks oplevert, heb je weer een grappig verhaaltje erbij voor rond het kampvuur ofzo
Het kan idd de afleiding zijn, maar voor hetzelfde komt het bij beeindiging van de afleiding weer net zo hard terug?
edit:
meervoud?quote:
...voor mijn nare ervaringen in het ziekenhuis.
Ik ga in overlegquote:
[..]
Als je er bulten van zou krijgen, er is geen garantie he. Maar je moet het zelf willen proberen, ikzelf heb er erg veel baat bij, zoveel meer rust in mn hoofd en minder angsten/herbelevingen enz.
[..]
en gelukkig werkt het voor jou en heel veel mensen heel goed. Dat veroordeel ik zeker ik niet, voor hen ben ik erg blij. Maar goed, eventjes afwachtenBuh, hormonen zijn zeer gemene dingen. Dekentjes, theetjes en jezelf verwennen blijkt te helpenquote:Het heeft niet echt een oorzaak, ik verdenk wederom mn hormonen... het is weer halverwege de maand...
Chocola en creatief bezig zijn. Het eerste zal jou niet trekken denk ikquote:
[..]
Ik ga in overleg
[..]
Buh, hormonen zijn zeer gemene dingen. Dekentjes, theetjes en jezelf verwennen blijkt te helpen
Jij moet zelf je afweging maken wat je wil mbt medicatie
Diagnose bipolaire stoornis? Wat ik weet is dat als je éénmaal eraan begint, dat je het ook heel lang (jaren) moet gebruiken en dan pas kan afbouwen, want anders maakt het je stoornis juist erger. Ik heb het zelf overigens niet gebruikt, maar ken wel mensen die het gebruiken.quote:
De psychiater wil graag dat ik met Lithium begin. Hebben jullie daar ervaring mee?
[ Bericht 2% gewijzigd door Mathemaat op 28-08-2015 20:04:05 ]
Wat ik hier lees over dingen als EMDR en het zoeken in de gesprekken met behandelaars herken ik en maakt me al weer neerslachtig, maar goed, we komen er allemaal uiteindelijk wel een keer door..En zoals Zomie zegt onze weg zoeken en zelf afwegen wat we willen en aan denken te kunnen qu medicatie en methodes...
Huisarts vond dat ik al " best ver weg was
". Ik mag volgende week weer voor een eerste gesprek, ergens lucht dat op maar het wordt weer worstelen denk ik. Merk in mijn omgeving dat mensen toch zoiets hebben van: "sommige dingen zijn toch allang zo? Gaat niet veranderen, niet over nadenken en doorgaan. Waarom begin je hier nu over?". Daar ga je je best eenzaam van voelen..Ik zit nu bij mn 5de behandelaar (even de intake bij een kliniek niet meegerekend omdat ze mij niet hebben behandeld)quote:
Wat ik hier lees over dingen als EMDR en het zoeken in de gesprekken met behandelaars herken ik en maakt me al weer neerslachtig, maar goed, we komen er allemaal uiteindelijk wel een keer door..En zoals Zomie zegt onze weg zoeken en zelf afwegen wat we willen en aan denken te kunnen qu medicatie en methodes...
Huisarts vond dat ik al " best ver weg was
Dus ja het is even zoeken. En dat is lastig hoor... De omgeving weet er niks van als ze het zelf niet hebben meegemaakt. En ik weet dat er dan weer iemand is die komt met "ik zat ook in een dipje en glutenvrij eten en yoga hebben me eruit gesleept!" en die mensen moet je ook negeren
Ik heb het er nu zelden met iemand over. Alleen hier in het topic eigenlijk. Bij mij sleept het zich ook voort en ik ben bang dat mensen irl me snel zat gaan worden als het te lang duurt.
Ik heb t er ook zelden meer over. Na 4 jaar denken ze dat t allemaal over is en dat je niks meer mankeert. Ik functioneer nu best redelijk, dus speel ik gewoon n beetje meequote:
[..]
Ik zit nu bij mn 5de behandelaar (even de intake bij een kliniek niet meegerekend omdat ze mij niet hebben behandeld)
De omgeving weet er niks van als ze het zelf niet hebben meegemaakt. En ik weet dat er dan weer iemand is die komt met "ik zat ook in een dipje en glutenvrij eten en yoga hebben me eruit gesleept!" en die mensen moet je ook negeren
Ik heb het er nu zelden met iemand over. Alleen hier in het topic eigenlijk. Bij mij sleept het zich ook voort en ik ben bang dat mensen irl me snel zat gaan worden als het te lang duurt.
Wel goed dat je snel een eerste gesprek hebt. Worstelen brengt je wel ergens. Natuurlijk het gaat lastig worden, maar het gaat je ook weer beter maken.quote:
Ik wist niet dat je van bepaalde medicijnen tegen depressie aankomt. Heb het zelf bij de eerste keer in ieder geval niet ervaren. Er moeten toch inderdaad wel medicijnen zijn die dat effect niet hebben zou je zeggen.
Wat ik hier lees over dingen als EMDR en het zoeken in de gesprekken met behandelaars herken ik en maakt me al weer neerslachtig, maar goed, we komen er allemaal uiteindelijk wel een keer door..En zoals Zomie zegt onze weg zoeken en zelf afwegen wat we willen en aan denken te kunnen qu medicatie en methodes...
Huisarts vond dat ik al " best ver weg was
En mensen die verdommen naar zichzelf te kijken, zijn het niet waard om als voorbeeld te fungeren. Probeer je te richten op mensen die inspireren. Daar heb je zoveel meer aan.
Sterkte
Dan zijn er blijkbaar genoeg mensen die jou kunnen waarderen.quote:
Ik vind het wel knap dat jullie omgeving niks weet. Bij mij is het een soort algemene kennis dat ik gestoord ben, of ik het nou vertel of niet. Mensen trekken ook altijd erg snel de conclusie dat ik veel levenservaring heb en ik heb geen flauw idee waarop dat gebaseerd is. Wat ik klaarblijkelijk fout doe in mijn gedrag, contact of uitspraken. Anderzijds heb ik ook een grote vriendengroep, dus erg fout zal het niet zijn...
En veel mensen hebben sowieso de neiging snel conclusies te trekken (en die ook niet meer "zomaar" los te willen laten).
Gestoord vind ik hier het verkeerde woord, ik zou het verpest noemen. En koester je vrienden, ze zijn waardevolquote:
Ik vind het wel knap dat jullie omgeving niks weet. Bij mij is het een soort algemene kennis dat ik gestoord ben, of ik het nou vertel of niet. Mensen trekken ook altijd erg snel de conclusie dat ik veel levenservaring heb en ik heb geen flauw idee waarop dat gebaseerd is. Wat ik klaarblijkelijk fout doe in mijn gedrag, contact of uitspraken. Anderzijds heb ik ook een grote vriendengroep, dus erg fout zal het niet zijn...
quote:
[..]
Dan zijn er blijkbaar genoeg mensen die jou kunnen waarderen.
En veel mensen hebben sowieso de neiging snel conclusies te trekken (en die ook niet meer "zomaar" los te willen laten).
Mijn vrienden zijn me heilig. Ik weet niet waaraan ik hen heb verdient, maar ik ben ongelooflijk dankbaar dat ik ze heb. Ze staan altijd voor me klaar, met raad, maar ook met daad. Bizar maar fijn.quote:
[..]
Gestoord vind ik hier het verkeerde woord, ik zou het verpest noemen. En koester je vrienden, ze zijn waardevol
Alleen het zou toch wel fijn zijn als ik wist wat de "hint" zou zijn, zodat ik hem weg zou kunnen moffelen. Gelukkig schrik ik mensen niet af, geloof ik.
Ik gok op je zelfbeeld, je teveel verontschuldigen voor wie je bent en wat je doet. Te lief eigenlijkquote:
[..]
[..]
Mijn vrienden zijn me heilig. Ik weet niet waaraan ik hen heb verdient, maar ik ben ongelooflijk dankbaar dat ik ze heb. Ze staan altijd voor me klaar, met raad, maar ook met daad. Bizar maar fijn.
Alleen het zou toch wel fijn zijn als ik wist wat de "hint" zou zijn, zodat ik hem weg zou kunnen moffelen. Gelukkig schrik ik mensen niet af, geloof ik.
maar blijkbaar is er dus wel 'iets' vreemds aan mij. Ik heb niet veel contacten en ik voel me best eenzaam .Dat laatste doet me zeer om te lezen *knuffel*quote:
Mensen merken aan mij ook iets raars. Heb al n paar keer te horen gekregen of ik autisme had. Heb i ik niet
Kun je misschien via verenigingen proberen ene sociale kring op te bouwen?
Voor wat het waard is (ahem, bijster weinig vrees ik
) ik vind je een tof mens quote:
[..]
Ik gok op je zelfbeeld, je teveel verontschuldigen voor wie je bent en wat je doet. Te lief eigenlijk
Thnx
Volgens mijn vrienden is het woord sorry, zo'n tienduizend keer per dag, mijn slechtste eigenschap
Ja. En niet zulke goede. Daar werd ik echt een zombie van. De eerste keer was mijn dosis veel te hoog, kreeg spraakverwarring, zoomde uit, reageerde niet meer, hield vocht vast en begon te trillen.quote:
De psychiater wil graag dat ik met Lithium begin. Hebben jullie daar ervaring mee?
Daarna heb ik het nog eens geprobeerd met een lagere dosis. Geen spraakverwarring, wel nog watten, nog vocht en een beetje trillen.
Ik vond het lekker om niks te voelen en verdoofd te zijn, maar wat een rotspul.
Even over je medicijnen. In mijn opnameperiode was ik een soort proefkonijn voor de psychiater. Ik heb van alles gehad.quote:
[..]
Thnx
Volgens mijn vrienden is het woord sorry, zo'n tienduizend keer per dag, mijn slechtste eigenschap
Toen ik, na ontslag, aan de strattera begon en toen ineens alle kracht in mijn benen verloor was ik er zo klaar mee. Ik ben cold turkey, tegen alle advies in, met alles gstopt.SPOILERprozac, citalopram, carbemazepine, lithium, (tevens ook plastabletten en parkinsontabletten tegen de bijwerkingen), ritalin, strattera.
Bijna 8 jaar lang gezworen nooit meer aan de pillen te gaan. Af en toe een valium, maar niks vasts meer.
Tot ik in december bij een psychiater kwam, en hij het me voorstelde. Want hij dacht dat het me echt kon helpen. En, gezien ik bij een eetstoorniskliniek onder behandeling was, zei hij 'je komt er niet van aan'. Mooi, beter.
Na overwegen heb ik het geprobeerd, wel wat bijwerkingen gehad (watten en hele erge vermoeidheid de eerste weken) maar god wat ben ik blij dat ik begonnen ben. Het helpt me enorm. Ik begin de dag veel minder in de min dan vroeger, ik hoef minder 'alleen maar te overleven' en heb ruimte voor wat andere dingen.
Ik weet niet zo goed waarom ik dit hele epistel naar je schrijf, maar think about it. Medicijnen kunnen ook iets goeds voor je doen. Dat weet ik inmiddels zelf ook.
Eens. Maar je moet dan wel net het juiste spul zien te vinden (dus als je pech hebt, moet je aardig wat afstrepen voordat je iets tegenkomt wat voor jou werkt. Het is ook zo situatieafhankelijk (in de zin van dat je ook nog eens moet leren wat dat spul met je doet, is tenminste hoe ikzelf het ervaren heb)).quote:
[..]
Even over je medicijnen. In mijn opnameperiode was ik een soort proefkonijn voor de psychiater. Ik heb van alles gehad.Toen ik, na ontslag, aan de strattera begon en toen ineens alle kracht in mijn benen verloor was ik er zo klaar mee. Ik ben cold turkey, tegen alle advies in, met alles gstopt.SPOILERprozac, citalopram, carbemazepine, lithium, (tevens ook plastabletten en parkinsontabletten tegen de bijwerkingen), ritalin, strattera.
Bijna 8 jaar lang gezworen nooit meer aan de pillen te gaan. Af en toe een valium, maar niks vasts meer.
Tot ik in december bij een psychiater kwam, en hij het me voorstelde. Want hij dacht dat het me echt kon helpen. En, gezien ik bij een eetstoorniskliniek onder behandeling was, zei hij 'je komt er niet van aan'. Mooi, beter.
Na overwegen heb ik het geprobeerd, wel wat bijwerkingen gehad (watten en hele erge vermoeidheid de eerste weken) maar god wat ben ik blij dat ik begonnen ben. Het helpt me enorm. Ik begin de dag veel minder in de min dan vroeger, ik hoef minder 'alleen maar te overleven' en heb ruimte voor wat andere dingen.
Ik weet niet zo goed waarom ik dit hele epistel naar je schrijf, maar think about it. Medicijnen kunnen ook iets goeds voor je doen. Dat weet ik inmiddels zelf ook.
De abilify heeft mij goed geholpen, omdat ik er zo afgevlakt van werd. Het had ook nadelen, maar daar viel prima mee te leven (alleen toch aangekomen, maar denk dat dat zonder dat spul ook wel een issue geweest zou zijn). Maar er is een tijd van komen en een tijd van gaan en dat geldt ook voor medicatie
Dus afgelopen lente was het abilify en mijn god, het is echt heel raar zo 
Geen spijt van dat ik met dat spul begonnen ben (want stond echt voor mn gevoel met de rug tegen de muur) en geen spijt dat ik ermee gestopt ben
Ja, medicijnen zijn gekke dingen.quote:
[..]
Eens. Maar je moet dan wel net het juiste spul zien te vinden (dus als je pech hebt, moet je aardig wat afstrepen voordat je iets tegenkomt wat voor jou werkt. Het is ook zo situatieafhankelijk (in de zin van dat je ook nog eens moet leren wat dat spul met je doet, is tenminste hoe ikzelf het ervaren heb)).
De abilify heeft mij goed geholpen, omdat ik er zo afgevlakt van werd. Het had ook nadelen, maar daar viel prima mee te leven (alleen toch aangekomen, maar denk dat dat zonder dat spul ook wel een issue geweest zou zijn). Maar er is een tijd van komen en een tijd van gaan en dat geldt ook voor medicatie
Geen spijt van dat ik met dat spul begonnen ben (want stond echt voor mn gevoel met de rug tegen de muur) en geen spijt dat ik ermee gestopt ben
Ik heb een hele trits (vreemde) bijwerkingen gehad. Maar de manier waarop de psychiater me destijds behandelde was echt niet ok, ik was echt proefkonijn. Hij combineerde dingen die eigenlijk niet mochten (lithium + plastabletten bijv. En toen had ik bijna een lichte zoutvergiftging. Mooi man. )De prozac heeft me echt geholpen mijn leven weer op te pakken. Mijn slechte periodes zijn minder slecht, ik heb met enige regelmaat energie over om meer te doen dan alleen 'overleven', dus ik had ook ineens ruimte om aan mezelf te werken bijvoorbeeld.
Geen idee of en wanneer ik er weer mee stop. Voorlopig is dit goed voor me.
Het gekke is, dat ik dit soort dingen wel vaker hoor, het kan jaaaren duren voordat je als psychiatrisch cliënt de juiste behandeling krijgtquote:
[..]
Ja, medicijnen zijn gekke dingen.
Ik had wat dat betreft best wel mazzel (wat medicatie betreft dan), mijn enige miskleun was de Lexapro (het hielp niet tegen de dingen waarvoor het bedoeld was en veel bijwerkingen).
Kutter was voor mij dat het een jaar of 5 geduurd heeft voordat ik überhaubt de juiste diagnoses had (en ik moest notabene zelf om die ADHD- en autismeonderzoeken vragen, anders had ik daar nu misschien nog gezeten
). Na die juiste diagnoses ging het nog een tijdje slecht, maar na verloop van tijd stabiliseerde mijn situatie wel en vanuit die stabiliteit weer langzaam opbouwen (ik heb er expres alle tijd voor genomen dit keer, want uit ervaring wist ik dat rushen niets helpt).Sowieso zou ik kunnen aanbevelen het gewoon rustig af te bouwen. Ik geloof dat ikzelf vanaf de 1e afbouwfase t/m het daadwerkelijk stoppen met dat spul, ging meer dan een half jaar overheen (en ik gebruikte al een relatief lage dosering). De laatste stap van laagste dosering naar helemaal zonder nam ik min of meer per ongeluk, maar achteraf gezien was die timing in dat opzicht toch wel goed. Het had beter gekund, want ik ging wel gelijk door het diepe weer heen, maar het is dit keer best wel goed gegaan (ondanks alle dingen die in die tijd liepen), mag wat dat betreft mezelf wel een schouderklopje gevenquote:De prozac heeft me echt geholpen mijn leven weer op te pakken. Mijn slechte periodes zijn minder slecht, ik heb met enige regelmaat energie over om meer te doen dan alleen 'overleven', dus ik had ook ineens ruimte om aan mezelf te werken bijvoorbeeld.
Geen idee of en wanneer ik er weer mee stop. Voorlopig is dit goed voor me.
Dank jequote:
[..]
Dat laatste doet me zeer om te lezen *knuffel*
Kun je misschien via verenigingen proberen ene sociale kring op te bouwen?
Voor wat het waard is (ahem, bijster weinig vrees ik
Ik doe veel vrijwilligerswerk dus in theorie zou ik daar nieuwe contacten op moeten doen. Maar het blijft dus lastif omdat ze of ouder zijn of hun vriendenkring is al complet. Of ik ben niet interessant genoeg
En ik moet zeggen dat ik ook niet weet of ik wel weer een hele vertrouwensband met iemand wil opbouwen. Ik ben pas uit het leven van iemand gezet en dat kwam voor mij onverwachts. Dus ik zit nu steeds te wachten tot mn andere vrienden dat ook doen. Want als ik het van die persoon kon verwachten dan kunnen ze het allemaal doen. En ik wil niet meer zo gekwetst worden en ik weet niet of het wel zin heeft om weer van voor af aan te beginnen.
Ik ben het allemaal gewoon een beetje zat.
Ik heb ook prozac en kom er ook niet van aan. Eigenlijk heb ik bijna geen bijwerkingenquote:
[..]
Ja, medicijnen zijn gekke dingen.
De prozac heeft me echt geholpen mijn leven weer op te pakken. Mijn slechte periodes zijn minder slecht, ik heb met enige regelmaat energie over om meer te doen dan alleen 'overleven', dus ik had ook ineens ruimte om aan mezelf te werken bijvoorbeeld.
Geen idee of en wanneer ik er weer mee stop. Voorlopig is dit goed voor me.
En ik ervaar hetzelfde als jij, minder overleven enzo.Zonde dat dit je overkomen is, maar mijn ervaring is ook dat maar heel weinig vriendschappen een leven lang op hetzelfde niveau blijven. Het kan heel goed dat je op een ander/later moment andere interesses hebt en zelf anders over dingen gaat denken, waardoor je weer andere mensen ontmoet. Daar is het nooit te laat voor. En nooit zelf bedenken dat je te saai bent, vaak denk je met zulke gedachtenquote:
[..]
Dank je
Ik doe veel vrijwilligerswerk dus in theorie zou ik daar nieuwe contacten op moeten doen. Maar het blijft dus lastif omdat ze of ouder zijn of hun vriendenkring is al complet. Of ik ben niet interessant genoeg
En ik moet zeggen dat ik ook niet weet of ik wel weer een hele vertrouwensband met iemand wil opbouwen. Ik ben pas uit het leven van iemand gezet en dat kwam voor mij onverwachts. Dus ik zit nu steeds te wachten tot mn andere vrienden dat ook doen. Want als ik het van die persoon kon verwachten dan kunnen ze het allemaal doen. En ik wil niet meer zo gekwetst worden en ik weet niet of het wel zin heeft om weer van voor af aan te beginnen.
Ik ben het allemaal gewoon een beetje zat.
Nou op naar de nieuwe week. Ben s'avonds de laatste dagen helemaal op, ben op advies van de huisarts alvast maar weer begonnen met Cymbalta, na de eerste dagen nog sterker pieker en angstgevoelens voel ik me nu een zombie. Komt een bruiloft aan en een sportevenement komend weekend, ben benieuwd waar ik de energie vandaan ga halen..Heb echt de neiging om niet te gaan, heb ook geen zin om te gaan werken maar als ik niet bezig blijf wordt het helemaal niets. Zucht.
Gaat dat zombie gevoel weer over als je t langer gebruikt? Of zit je daar aan vast?quote:
[..]
Zonde dat dit je overkomen is, maar mijn ervaring is ook dat maar heel weinig vriendschappen een leven lang op hetzelfde niveau blijven. Het kan heel goed dat je op een ander/later moment andere interesses hebt en zelf anders over dingen gaat denken, waardoor je weer andere mensen ontmoet. Daar is het nooit te laat voor. En nooit zelf bedenken dat je te saai bent, vaak denk je met zulke gedachten
Nou op naar de nieuwe week. Ben s'avonds de laatste dagen helemaal op, ben op advies van de huisarts alvast maar weer begonnen met Cymbalta, na de eerste dagen nog sterker pieker en angstgevoelens voel ik me nu een zombie. Komt een bruiloft aan en een sportevenement komend weekend, ben benieuwd waar ik de energie vandaan ga halen..Heb echt de neiging om niet te gaan, heb ook geen zin om te gaan werken maar als ik niet bezig blijf wordt het helemaal niets. Zucht.
Ik heb me aangemeld voor een meet. In het topic van mensen boven de 25 die graag nieuwe contacten op willen doen. Ik vind het nu al vreselijk eng.quote:
[..]
Zonde dat dit je overkomen is, maar mijn ervaring is ook dat maar heel weinig vriendschappen een leven lang op hetzelfde niveau blijven. Het kan heel goed dat je op een ander/later moment andere interesses hebt en zelf anders over dingen gaat denken, waardoor je weer andere mensen ontmoet. Daar is het nooit te laat voor. En nooit zelf bedenken dat je te saai bent, vaak denk je met zulke gedachten
Het is ook niet zo dat dit de eerste keer is dat iemand contact verbreekt, maar het was wel onverwachts. Het doet ook echt pijn. En ik zit er heel erg mee en de ander gaat gewoon verder alsof er niks aan de hand was. Alsof ik een irritant mugje was die even weggeslagen moest worden. Ik stel gewoon niks voor.
Ik kan niks zeggen over medicatie ofzo. Ik slik zelf niks (ok behalve vitamine D tabletten
). Dus daarom reageer ik niet op vragen daarover Ik laat weer eens van me horen na een aantal weken. Ik kan vertellen dat ik momenteel mijn paniek stoornis erg goed onder controle heb. Al 5 weken geen aanval gehad. Aankomende week begint het stressvolle leven weer dus moet goed om mezelf passen dat het ook zo goed blijft gaan. Wel nog steeds onder behandeling van psycholoog. Gebruik ook geen medicatie meer, oxazepam was alleen maar voor een periode van 4 tot 5 weken waarin ik het allemaal niet meer trok.
Nu even beetje bij lezen om te kijken hoe het met jullie gaat.
Ben pas net weer begonnen, maar hoop niet dat het zo blijft. Nou ja ergens ook wel, ik merk dat de ergste gevoelens nu ook wat afvlakken..quote:
[..]
Gaat dat zombie gevoel weer over als je t langer gebruikt? Of zit je daar aan vast?
No worries voor die meet, iedereen staat daar positief in, anders zijn ze er niet bij, en ze hebben misschien wel dezelfde zenuwen als jou.quote:
[..]
Ik heb me aangemeld voor een meet. In het topic van mensen boven de 25 die graag nieuwe contacten op willen doen. Ik vind het nu al vreselijk eng.
Het is ook niet zo dat dit de eerste keer is dat iemand contact verbreekt, maar het was wel onverwachts. Het doet ook echt pijn. En ik zit er heel erg mee en de ander gaat gewoon verder alsof er niks aan de hand was. Alsof ik een irritant mugje was die even weggeslagen moest worden. Ik stel gewoon niks voor.
Ik kan niks zeggen over medicatie ofzo. Ik slik zelf niks (ok behalve vitamine D tabletten
War betreft de medicatie, deze ken ik goed genoeg helaas, hou me maar vast aan het feit dat het eerder ook hielp zonder veel bij effecten. Om die medicijnen maak ik me nog het minst druk eigenlijk.
Vandaag vijf uur therapie gehad, drie uur college en twee uur sport. Ben echt kapot en een huilend hoopje ellende. Ik ga maar even slechte films kijken en thee drinken.
O... mijn planning gaat ook onder handen genomen worden. Die is een beetje te hectisch
Klinkt heftig, 10 uur en dan ook nog reizen heen en weer en therapie die ook heel veel energie heeft gekost, dat lijkt mij inderdaad echt teveel. Moest je verplicht sporten of kun je dat wat vrijer plannen? Dan zou ik dat doen, je hoeft het niet te laten, maar op een andere dag lijkt me wel gezonder. Rustig aan en take care.quote:
Uhm... vandaag een heel apart gesprek gehad met de psychiater. Ik ben er nog niet uit of het een goed of slecht gesprek was. Heftig wel
Vandaag vijf uur therapie gehad, drie uur college en twee uur sport. Ben echt kapot en een huilend hoopje ellende. Ik ga maar even slechte films kijken en thee drinken.
O... mijn planning gaat ook onder handen genomen worden. Die is een beetje te hectisch
Sporten had ik even nodig omdat ik na die andere uren bijna in slaap viel op de bank. Ik werd er eventjes wat wakkerder van, waardoor ik de avond weer goed aankon. Deze week begin ik met mijn stage en daarna heb ik geen tijd. Dus mijn sportuurtjes plan ik in op vrijdag, zaterdag, zondag en maandag.quote:
[..]
Klinkt heftig, 10 uur en dan ook nog reizen heen en weer en therapie die ook heel veel energie heeft gekost, dat lijkt mij inderdaad echt teveel. Moest je verplicht sporten of kun je dat wat vrijer plannen? Dan zou ik dat doen, je hoeft het niet te laten, maar op een andere dag lijkt me wel gezonder. Rustig aan en take care.
En ik ga inderdaad aan de slag met mijn planning, want dit ga ik niet volhouden. Tenminste, ik heb een stuk of tien huilbuien gehad vandaag, te weinig gegegeten. Al met al niet zo handig dus.
Dank je wel
Voor nu een slaappil, bedje en eens zien welke storm er morgen op me af komt.
Heb je andere topic even doorgenomen, maar ga toch hier reageren.quote:
Vandaag eindelijk te horen gekregen dat ik gezond ben qua lichaam, ik heb echter nog steeds lichamelijke klachten.. dus zal het volgens de dokter iets in de richting van depressie zijn.. het liefst lig ik de hele dag in bed inmiddels, maar er moet ook geld binnenkomen, ik word alleen zo verschrikkelijk duizelig op werk. Meer mensen hier last van lichamelijke klachten? (had al een topic geopend maar toen zag ik dat dit topic er was).
Ja, zelf ervaring met lichamelijke klachten bij psychische problemen.
Niet alleen burnout-klachten (overdonderende vermoeidheid) maar ook overprikkelingsproblematiek (meer een autismeding, maar hierdoor word ik op een andere manier vermoeid (het is meer vermoeidheid zoals je die hebt na een middellange sprint ipv na een ellenlange marathon zoals dat bij burnout meer het geval is, zoiets).
Had vroeger dubbele depressie, had momenten dat ik (ik woonde 3 hoog) halverwege gewoon niet-meer-verder-kon! Ik moest halverwege even pauze doen (met de boodschappentas en eventuele fiets die ik altijd mee naar de 3e verdieping sjouwde omdat ik altijd bang was dat ie uit mn box gejat zou worden
), kreeg dat zware gevoel in mn benen en mn benen gingen staken Overigens had ik die vermoeidheid ook vrijwel meteen zodra ik opstond (dus uit bed, 1 klein dingetje doen en BAM..vermoeid).
Maar bij bijvoorbeeld overprikkeling kan ik ook chaotisch worden (beetje vergelijkbaar met onvermogen me te concentreren als ik veel drank op heb, maar dan zonder de roes en de lacherigheid) en verdwijnen mn sociale skillz als sneeuw voor de zon (word dan wat meer kortaf, minder diplomatiek en minder doordacht. Kan dan ook minder goed diep nadenken en denkissues minder goed overzien).
Ben nu trouwens ook moe (net thuis) dus ik houd het hier effe bij
Wauw, zo erg heb ik het absoluut niet (traplopen e.d.). Bij mij is de duizeligheid het grootste probleem, ik ben daar gewoon bang voor, en daardoor laat ik heel veel dingen, maak me ook de hele dag zorgen over van alles, dus zou het niet gek vinden als het daar vandaan komt. Maar lekker uitrusten dan! Geniet van je avondquote:
[..]
Heb je andere topic even doorgenomen, maar ga toch hier reageren.
Ja, zelf ervaring met lichamelijke klachten bij psychische problemen.
Niet alleen burnout-klachten (overdonderende vermoeidheid) maar ook overprikkelingsproblematiek (meer een autismeding, maar hierdoor word ik op een andere manier vermoeid (het is meer vermoeidheid zoals je die hebt na een middellange sprint ipv na een ellenlange marathon zoals dat bij burnout meer het geval is, zoiets).
Had vroeger dubbele depressie, had momenten dat ik (ik woonde 3 hoog) halverwege gewoon niet-meer-verder-kon! Ik moest halverwege even pauze doen (met de boodschappentas en eventuele fiets die ik altijd mee naar de 3e verdieping sjouwde omdat ik altijd bang was dat ie uit mn box gejat zou worden
Overigens had ik die vermoeidheid ook vrijwel meteen zodra ik opstond (dus uit bed, 1 klein dingetje doen en BAM..vermoeid).
Maar bij bijvoorbeeld overprikkeling kan ik ook chaotisch worden (beetje vergelijkbaar met onvermogen me te concentreren als ik veel drank op heb, maar dan zonder de roes en de lacherigheid) en verdwijnen mn sociale skillz als sneeuw voor de zon (word dan wat meer kortaf, minder diplomatiek en minder doordacht. Kan dan ook minder goed diep nadenken en denkissues minder goed overzien).
Ben nu trouwens ook moe (net thuis) dus ik houd het hier effe bij
[ Bericht 0% gewijzigd door Limez op 31-08-2015 22:58:58 (Spelfoudt) ]
Dank, jij ookquote:
[..]
Wauw, zo erg heb ik het absoluut niet (traplopen e.d.). Bij mij is de duizeligheid het grootste probleem, ik ben daar gewoon bang voor, en daardoor laat ik heel veel dingen, maak me ook de hele dag zorgen over van alles, dus zou het niet gek vinden als het daar vandaan komt. Maar lekker uitrusten dan! Geniet van je avond
Ding voor mij was dat ik juist totaal niet bewust was van mn eigen vermoeidheid (dus ook totaal niet bang voor) en ik ging dus maar door en door en door...maar op een gegeven moment houd het gewoon op en dat eh is toen best wel een drama geweest. Beter bespaar je jezelf dat en grijp je eerder in
Moest wel aardig naar binnen kijken (ik was deels ook oorzaak van het in stand houden van mn eigen problematiek, ook al was ikzelf niet schuld aan dat ik in 1e instantie in die situatie terecht was gekomen).
Ik heb vandaag de 4-4-8 tip gekregen! Ga ik eens goed op lettenquote:
Duizeligheid kan bij depressie horen. Ook bij paniek. Is ook niet zo raar als je je de hele dag zorgen maakt. Goed op je ademhaling letten wil nog weleens goed doen.
ehm.. zou ook nog kunnen haha. Nog even navragen dus!quote:
Maar ik heb er verder geen ervaring mee.
Duizeligheid kan ook komen van teveel spanning in je spieren rond je nek of dat de boel daar vast zit. Dit kan dan weer een psychische aanleiding hebben. Al eens bij een fysio geweest? En als er psychische zaken zijn, ga daar mee aan de slag.quote:
[..]
Wauw, zo erg heb ik het absoluut niet (traplopen e.d.). Bij mij is de duizeligheid het grootste probleem, ik ben daar gewoon bang voor, en daardoor laat ik heel veel dingen, maak me ook de hele dag zorgen over van alles, dus zou het niet gek vinden als het daar vandaan komt. Maar lekker uitrusten dan! Geniet van je avond
Wat is dat voor iets?quote:
Euh ja, voordat je jezelf nog wat raarders gaat aanwennen. 4 4 8 is het namelijk niet.
Maar ik heb er verder geen ervaring mee.
SPOILERHad enkele weken terug begrepen dat de jobcoach tot september op vakantie zou zijn.
Dus ik braaf vandaag 1 september bellen.
Kwam op de voicemail terecht, die meldde dat de vakantie duurde tot 21 september
Zo schiet het dus totaal niet op
Ik slaap opvallend minder slecht de laatste tijd. Vind dat wel erg fijn, behalve dat mn ochtenden 3 a 4 uur korter zijn nu en ik mezelf weer een ander ochtendritme kan gaan aanleren/aanwennen.
Mn stemming is over de gehele linie genomen nog steeds vrij goed, maar merk al maanden dat mn stemming nogal wispelturig kan zijn.
En wat stemming betreft, verder baal ik een beetje dat de zomer begint af te lopen. Gisteravond viel me al op dat het ruim voor 22u al helemaal donker was en de kruidnootjes liggen alweer in de schappen (foto van geschoten), ik heb echt zooo de schurft aan de winter
Dit wordt ook mn 1e winter zonder medicatie sinds jaren, dus het is allemaal wat onvoorspelbaarder nu.
Enige verdere is dat ik de camerafunctie van mn mobiel heb (her)ontdekt, heb jaren terug veel foto's geschoten maar die interesse was jarenlang weg. Merk nu dat ik het toch weer leuk vind om foto's en filmpjes te maken (zolang het maar leuk is).
Probeerde whatsapp op dat oude ding van mij te zetten maar dat wilde niet op de 1GB geheugen (wou alleen maar op het systeemgeheugen en dat was weer te klein)..maar nu wil ik dus die 1GB geheugen met wat anders gaan opvullen
Dus de laatste tijd begin ik een hele oude (en vergeten) hobby weer op te pakken
Ik heb een beetje het gevoel dat ik maar wat doe en maar wat aankloot en dat ik mn talenten aan het verspillen ben (wat verder niet zo moeilijk is als je thuis zit en verder niet nuttig bezig bent), ik wil echt heel graag verder met die opleiding maar dingen willen om de 1 of andere reden maar niet van de grond komen. Ik vind dat (af)wachten echt superfrustrerend.
4-7-8-ademhalingquote:
Een soort ademhalingstechniek die je rustiger schijnt te maken. Nogmaals ik heb er zelf geen ervaring mee en ik ken het eigenlijk ook alleen uit mijn therapiegroep waar het gebruikt om kalm te worden om te slapen. Je ademt 4 tellen door je neus in, dan hou je het 7 tellen stil-/ adem inhouden bedoel ik en dan adem je in 8 tellen door je mond uit.quote:
Mijn eigen controle over mijn ademhaling is dusdanig slecht dat ik al geen 4 seconde door m'n neus kan inademen
Maar als het iets dat je wel kunt en het helpt is het wel handig want je kunt het overal doen enzo.Enige wat voor mij lastig lijkt, is om de secondes min of meer exact af te tellen en dat ook op een constante manier. Ook extra lastig voor mij omdat de tijd soms net wat sneller of net wat langzamer lijkt te gaan, zonder stopwatch of klok met seconde-aangeving is dit best wel een uitdaging voor mijquote:
[..]
Een soort ademhalingstechniek die je rustiger schijnt te maken. Nogmaals ik heb er zelf geen ervaring mee en ik ken het eigenlijk ook alleen uit mijn therapiegroep waar het gebruikt om kalm te worden om te slapen. Je ademt 4 tellen door je neus in, dan hou je het 7 tellen stil-/ adem inhouden bedoel ik en dan adem je in 8 tellen door je mond uit.
Mijn eigen controle over mijn ademhaling is dusdanig slecht dat ik al geen 4 seconde door m'n neus kan inademen
Wat ik een tijdje terug in de trein deed (was laat en moe/leeg, ik kreeg vervolgens in een overvolle trein een paniekaanval en/of begon te hyperventileren, daarna erg op mn ademhaling gelet en expres heel rustigaan gaan ademhalen, binnen een minuut ging het stukken beter)
Gisteren afgekapt met m'n meisje, want ik voel me er niet toe bereid. M'n studie weer wat uitstel gevraagd, waar ik enorm van baal. Blehhhhh...
Jezus, hoe heeft dit zo'n vaart kunnen lopen? Lijkt voor jou wel heel snel te gaan inenequote:
Huisarts is terug, kan niet wachten tot z'n lunchpauze voorbij is, zodat ik kan bellen voor n afspraak. Ga m'n adhd en depressie aankaarten, want het wordt veel te erg. Het werkt verlammend, waardoor heel m'n leven ontspoort.
Gisteren afgekapt met m'n meisje, want ik voel me er niet toe bereid. M'n studie weer wat uitstel gevraagd, waar ik enorm van baal. Blehhhhh...
Het speelt al langer, maar lijkt wel een glijdende schaal te hebben. Het gaat hard wel, de laatste tijd. Was wel al wat langer afstand aan t nemen van haar, want ik wil haar niet meesleuren.quote:
[..]
Jezus, hoe heeft dit zo'n vaart kunnen lopen? Lijkt voor jou wel heel snel te gaan inene
Zelfs misselijk en dergelijke nu. Meh.
Heb vrijdagmiddag een afspraak met de huisarts, dus dat is al iets.
[ Bericht 4% gewijzigd door Gray op 01-09-2015 14:27:31 ]
Goed dat je meteen gebeld hebt! Lukt dat, die 3 dagen?quote:Op dinsdag 1 september 2015 14:11 schreef Gray het volgende:
[..]
Het speelt al langer, maar lijkt wel een glijdende schaal te hebben. Het gaat hard wel, de laatste tijd. Was wel al wat langer afstand aan t nemen van haar, want ik wil haar niet meesleuren.
Zelfs misselijk en dergelijke nu. Meh.
Heb vrijdagmiddag een afspraak met de huisarts, dus dat is al iets.
Ja, dat lukt wel. Neigingen heb ik nooit, alleen gedachten en die gaan vanzelf weer over. Ben alleen zo verdomde moe de hele tijd en heb sinds eergisteren een heel sip gevoel. Vandaar dat ik daarnet gebeld heb. Kijken of ik eventueel alvast een recept kan krijgen voor adhd, om iig m'n werk/studie te verrichten tot ik therapie kan krijgen voor de depressie.quote:
[..]
Goed dat je meteen gebeld hebt! Lukt dat, die 3 dagen?
Had dit veel eerder moeten doen, maar beter laat dan nooit.
Van het weekend aangesproken door een kennis die zag wat speelde, waarbij hij aangaf zelf manische depressie te hebben. Fijn om met iemand in m'n omgeving daarover te kunnen praten. Misschien binnenkort ff alleen met hem afspreken.
Intussen voel ik me afgestompt en probeer ook ik op mijn werk werk bezig te blijven en ook niet teveel te doen, maar door uitval van mensen op de afdeling valt dat niet mee. S avonds merk ik dan pas echt wat het allemaal vraagt. Huisarts gaf al aan of het dan niet slimmer was om even minder te gaan werken, dat wil ik niet om bezig te blijven, maar ik voel me nu bijna slachtoffer van mijn eigen wil om door te gaan. Ga morgen maar eens even het gesprek aan.
Wat fijn van die kennis joh! Kan je veel steun aan hebben. En mijn ervaring is dat als je eenmaal hulp hebt ingeschakeld dat dat ook weer iets kan helpen om je beter te voelenquote:
[..]
Ja, dat lukt wel. Neigingen heb ik nooit, alleen gedachten en die gaan vanzelf weer over. Ben alleen zo verdomde moe de hele tijd en heb sinds eergisteren een heel sip gevoel. Vandaar dat ik daarnet gebeld heb. Kijken of ik eventueel alvast een recept kan krijgen voor adhd, om iig m'n werk/studie te verrichten tot ik therapie kan krijgen voor de depressie.
Had dit veel eerder moeten doen, maar beter laat dan nooit.
Van het weekend aangesproken door een kennis die zag wat speelde, waarbij hij aangaf zelf manische depressie te hebben. Fijn om met iemand in m'n omgeving daarover te kunnen praten. Misschien binnenkort ff alleen met hem afspreken.
Yeah, op dat moment zelf maakte het me zelfs een beetje blij, hoe egoistisch dat ook klinkt. Hij lijkt zijn leven best te managen, dus hopelijk weet hij tips. En ik hoop hem ook wat te geven uiteraard.quote:
[..]
Wat fijn van die kennis joh! Kan je veel steun aan hebben. En mijn ervaring is dat als je eenmaal hulp hebt ingeschakeld dat dat ook weer iets kan helpen om je beter te voelen
Was ff pittig vandaag met hulp zoeken, want zelfs al stond ik erop dat ik het deed, ik voelde me alsof ik op instorten stond. Vreesde dat ik in tweeen zou breken tijdens het praten met de assistente. Ben zelfs lichamelijke klachten vergeten te vermelden, maar dat doe ik tijdens het gesprek wel.
Ben op werk gelukkig wel productief geweest vandaag, al kreeg ik ook wat nieuws daaro dat me niet beviel. Maar daar heb ik al meteen op gereageerd, dus nu is het afwachten.
Meer dat het iemand in m'n omgeving is; dat heb ik nooit gehad. Rot voor hem, maar toch, he?quote:
Ik snap best dat het 'niet alleen op de wereld'gevoel en het gevoel dat iemand anders met issues zijn leven best lijkt te kunnen managen je een beetje blij maakt. Dat is niet egoistisch.
Fijn! Hopelijk duurt de migraine niet al te langquote:
Het gaat best redelijk hier. Lichte migraine aanval sinds gisteren, maar mn stemming is best ok
Het is minder heftig dan de vorige keer, toen heb ik een dag in bed en op de bank gelegen.quote:
[..]
Fijn! Hopelijk duurt de migraine niet al te lang
Ook vertelt ze me nooit dingen. Ik moet altijd alles uit haar trekken. Nu snap ik dat dit niet makkelijk is, maar zo moet ik me telkens afvragen of IK iets heb gedaan, elke keer wanneer ze weer een moodswing heeft. Dit geeft me gewoon enorm veel stress die ik er niet bij wil hebben.
We hebben het besproken en ze heeft haar verontschuldigingen aangeboden voor dat ze zo chagrijnig was. Ook heeft ze beloofd vanaf nu meer open en eerlijk tegen me te zijn. Ik moet het echter de komende maanden eerst zien. Ik wil een relatie met een meisje dat weet hoe ze zich moet gedragen, ik wil niet overal aan moeten 'sleutelen'. Dan zal ze toch echt een jongen moeten vinden die houdt van een stille, overwerkte meid.
De komende periode wil ik zien dat het weer leuker wordt dan dat het de laatste weken is geweest. Het hoeft niet altijd allemaal lol. Maar toch overwegend enthousiasme om elkaar te zijn is toch wel iets wat ik verwacht, net als openheid in de communicatie richting je vriend. Mijn relatie heeft veel leuke punten, alleen ook (te) veel negatieve. Ik hoop dat dingen richting de betere kant gaan de komende tijd, maar anders zal ik niet schromen er een punt achter te zetten. Ik ben wel enorm bang om weer alleen te zijn, en de angst grijpt me soms enorm aan als ik er aan denk, alleen wil ik me dit niet laten stoppen. Uiteindelijk ben ik het gelukkigst en stress-vrij in een relatie die bij me past, en als zij me dit niet kan geven, dan zoek ik dit ergens anders.
Wauwquote:
Ik wil een relatie met een meisje dat weet hoe ze zich moet gedragen, ik wil niet overal aan moeten 'sleutelen'.
En misschien vertelt ze niks omdat je gewoon teveel aan haar trekt?
Verdiep je eens echt in haar en beslis dan of zij een type is dat bij je past. En zie haar niet als fout, maar gewoon als mens, met eigen behoeftes.
Wat bedoel je met vetgedrukte?quote:
Het gaat de laatste tijd niet heel lekker in mijn relatie (voor mij dan). Ik ben de laatste keren een aantal keer best boos geworden, omdat ik vind dat sommige dingen niet lekker gaan. Ze is eigenlijk al de hele zomer chagrijnig omdat ze het zichzelf druk maakt, alleen gaat ze daarom niet minder ondernemen. Onder andere op een vakantie die ik voor ons georganiseerd heb, is ze daardoor niet te genieten geweest een grote tijd en dat heb ik haar echt kwalijk genomen.
Echt letterlijk nooit never? Zegt ze überhaubt "iets" tegen jou?quote:Ook vertelt ze me nooit dingen. Ik moet altijd alles uit haar trekken. Nu snap ik dat dit niet makkelijk is, maar zo moet ik me telkens afvragen of IK iets heb gedaan, elke keer wanneer ze weer een moodswing heeft. Dit geeft me gewoon enorm veel stress die ik er niet bij wil hebben.
Heb je geprobeerd haar te vragen naar die moodswings op een moment dat ze er geen heeft?
Het moet wel "ergens" vandaan komen, heb je enig idee waarvandaan?
Even aanzien is dan het beste denk ik, even een kans geven om te zien hoe dit zich gaat ontwikkelen.quote:We hebben het besproken en ze heeft haar verontschuldigingen aangeboden voor dat ze zo chagrijnig was. Ook heeft ze beloofd vanaf nu meer open en eerlijk tegen me te zijn. Ik moet het echter de komende maanden eerst zien. Ik wil een relatie met een meisje dat weet hoe ze zich moet gedragen, ik wil niet overal aan moeten 'sleutelen'. Dan zal ze toch echt een jongen moeten vinden die houdt van een stille, overwerkte meid.
Is ze verder echt zo stil dan? Praten jullie niet met elkaar zodra jullie samen zijn?
Wat bedoel je precies met "stille"?
Klopt. Zonder communicatie geen relatie.quote:De komende periode wil ik zien dat het weer leuker wordt dan dat het de laatste weken is geweest. Het hoeft niet altijd allemaal lol. Maar toch overwegend enthousiasme om elkaar te zijn is toch wel iets wat ik verwacht, net als openheid in de communicatie richting je vriend. Mijn relatie heeft veel leuke punten, alleen ook (te) veel negatieve. Ik hoop dat dingen richting de betere kant gaan de komende tijd, maar anders zal ik niet schromen er een punt achter te zetten. Ik ben wel enorm bang om weer alleen te zijn, en de angst grijpt me soms enorm aan als ik er aan denk, alleen wil ik me dit niet laten stoppen. Uiteindelijk ben ik het gelukkigst en stress-vrij in een relatie die bij me past, en als zij me dit niet kan geven, dan zoek ik dit ergens anders.
Ongewild alleen zijn is wel jammer ja. Voor de rest vind ik Murmeli's reactie hierboven erg passend, goed en ook wel herkenbaar
Daar hebben we het al over gehad. Ik stel soms voor om af te spreken, soms zij. We hoeven elkaar echt niet elke dag te zien o.i.d.quote:
@duracell: heb je je al eens afgevraagd wat zij nodig heeft? En waar zij blij van wordt? Misschien heeft ze meer dan jij tijd voor zichzelf en haar eigen dingen nodig en heeft ze niet altijd zin om blij en leuk te doen.
En misschien vertelt ze niks omdat je gewoon teveel aan haar trekt?
Verdiep je eens echt in haar en beslis dan of zij een type is dat bij je past. En zie haar niet als fout, maar gewoon als mens, met eigen behoeftes.
Ook met telefonisch contact hoeft het niet enorm te zijn. Ze hoeft echt niet de hele dag met me te appen ofzo. Als ze dingen doet is ze daar gewoon mee bezig.
Voor de rest spreekt ze gewoon lekker met vrienden af wanneer ze dat wil en ga ik haar niet dwingen om bij mij te zijn. Ik houd er ook gewoon een leuk sociaal leven op na.
@magnetronkoffie
Wat ik bedoel met 'stil', is dat ALS er haar iets dwars zit, ze dit echt niet vanzelf aan me vertelt. Ook niet als het iets met mij te maken heeft. Ik moet navragen of er iets is, en dan uiteindelijk te horen krijgen dat er iets is. Dit terwijl ik, als er iets is, dit meestal gewoon direct aan haar vertel.
Met druk bedoel ik dat ze soms klaagt dat ze het erg druk heeft, maar intussen wel allemaal dingen blijft doen. Als ze het leuk vindt, prima, alleen is het jammer dat de frustratie van haar drukte dan op mijn bord terecht komt.
Dit was wel erg kut geformuleerd, zo bedoel ik het niet.quote:
Wat ik bedoelde is dat ik persoonlijk communiceren over problemen binnen een relatie erg belangrijk vind, en dit stiekem ook van de ander gewoon verwacht. Als er iets mis is, vind ik het vrij normaal om dat bij de ander aan te kaarten om het op te lossen. Is heel moeilijk in het begin, maar is zeker iets wat te leren valt.
Verder is er niks mis met een slechte dag of periode. Heb ik er meer dan zat van. En hoewel ik ook niet altijd vrolijk ben bij mijn vriendin, ben ik, ook al heb ik een kutdag/periode, wel vaak weer vrolijk als ik haar zie, omdat ZIJ het is. Ik realiseer me dondersgoed dat als ik constant over dezelfde problemen klaag en chaggy ben, maar intussen niks verander aan de situatie, dit gaat irriteren.
Ik snap dat je bedoelingen wel positief zijn, maar iemand die niet uit zichzelf of haarzelf over problemen vertelt, dat is altijd wel lastig. Ik weet alleen niet of het er proberen uit te trekken (zeker op de momenten dat de problemen "hot" zijn) wel altijd zo goed is.quote:
[..]
Dit was wel erg kut geformuleerd, zo bedoel ik het niet.
Wat ik bedoelde is dat ik persoonlijk communiceren over problemen binnen een relatie erg belangrijk vind, en dit stiekem ook van de ander gewoon verwacht. Als er iets mis is, vind ik het vrij normaal om dat bij de ander aan te kaarten om het op te lossen. Is heel moeilijk in het begin, maar is zeker iets wat te leren valt.
Verder is er niks mis met een slechte dag of periode. Heb ik er meer dan zat van. En hoewel ik ook niet altijd vrolijk ben bij mijn vriendin, ben ik, ook al heb ik een kutdag/periode, wel vaak weer vrolijk als ik haar zie, omdat ZIJ het is. Ik realiseer me dondersgoed dat als ik constant over dezelfde problemen klaag en chaggy ben, maar intussen niks verander aan de situatie, dit gaat irriteren.
Bij bepaalde mensen werkt dit, maar ik kan me ook heel goed voorstellen dat anderen dan wel meer gaan praten, maar tegelijkertijd het ook weer vermoeiend is of op een andere manier vervelend als je door blijft vragen (het is ook heel lastig dan beleefd te blijven en tegelijk je grenzen goed aan te geven).
Zelf heb ik soms gewoon langer nodig om dingen op een rijtje te krijgen, zodra iemand op dat soort momenten begint door te vragen en te graven, dan ervaar ikzelf dat soms als erg vervelend (kan daardoor in de war raken waardoor ik dingen minder zuiver breng, waardoor de ander dingen weer anders interpreteert...waardoor ik het gevoel heb constant bezig te moeten zijn met repareren terwijl ik op die momenten juist erg chaotisch ben).
Sorry ik draafde een beetje door want chaotisch enzo
maar misschien kun je er toch iets nuttigs uit halen?
Heb het idee dat het doorgaans wel meevalt, behalve op het gebied van relaties en vriendschappen. Daar wil ik m'n baggage buiten houden zoveel het kan. Het is ook waarom ik geen serieuze relatie wil tot ik mezelf daartoe in staat acht. En de voornaamste reden waarom ik nooit kinderen wil.quote:
Niet zo over jezelf oordelen Gray. Ik herken het wel hoor, hoort bij de depressie, dan denk je dat je van alles verkeerd doet. Maar is niet nodig
Op dit moment wil ik me vooral focussen op wat belangrijk is, namelijk leren m'n leven te leiden, niet lijden. Ongeacht de piek of het dal aan de praktische kant van m'n leven kunnen werken. Wil die onzekerheid over m'n toekomst wegwerken, zonder op het moment zelf verlamd raken. Want dat brengt het juist weer in gevaar, een eindeloze cirkel.
Een relatie moet je ook samen leren. Er zijn zoveel kanten aan persoonlijkheden die kunnen botsen samen, dat je echt samen moet leren leven.quote:
Wat ik bedoelde is dat ik persoonlijk communiceren over problemen binnen een relatie erg belangrijk vind, en dit stiekem ook van de ander gewoon verwacht. Als er iets mis is, vind ik het vrij normaal om dat bij de ander aan te kaarten om het op te lossen. Is heel moeilijk in het begin, maar is zeker iets wat te leren valt.
Het is voor mij de reden dat ik geen relatie wil; bots al genoeg met mezelf. Wil een ander geen plaats laten maken voor wanneer ik over grenzen ga.
[ Bericht 2% gewijzigd door Gray op 02-09-2015 22:03:48 ]
Je hebt een beetje verkeerd geknipt in de quote, dat was duracelquote:
[..]
Een relatie moet je ook samen leren. Er zijn zoveel kanten aan persoonlijkheden die kunnen botsen samen, dat je echt samen moet leren leven.
Het is voor mij de reden dat ik geen relatie wil; bots al genoeg met mezelf. Wil een ander geen plaats laten maken voor wanneer ik over grenzen ga.
Holy shit, je hebt gelijk!quote:
[..]
Je hebt een beetje verkeerd geknipt in de quote, dat was duracel
Ff corrigeren. hihi
[ Bericht 1% gewijzigd door Gray op 02-09-2015 22:23:37 ]
Ik vond het al zo raar uit jouw mond toetsenbordquote:
[..]
Dit was wel erg kut geformuleerd, zo bedoel ik het niet.
Wat ik bedoelde is dat ik persoonlijk communiceren over problemen binnen een relatie erg belangrijk vind, en dit stiekem ook van de ander gewoon verwacht. Als er iets mis is, vind ik het vrij normaal om dat bij de ander aan te kaarten om het op te lossen. Is heel moeilijk in het begin, maar is zeker iets wat te leren valt.
Verder is er niks mis met een slechte dag of periode. Heb ik er meer dan zat van. En hoewel ik ook niet altijd vrolijk ben bij mijn vriendin, ben ik, ook al heb ik een kutdag/periode, wel vaak weer vrolijk als ik haar zie, omdat ZIJ het is. Ik realiseer me dondersgoed dat als ik constant over dezelfde problemen klaag en chaggy ben, maar intussen niks verander aan de situatie, dit gaat irriteren.
Heb je die verwachting ook naar haar uitgesproken? Wat voor jou normaal is, hoeft voor de ander niet normaal te zijn en zo lang je van elkaar denkt jullie elkaars 'normaal' begrijpen terwijl dat niet zo is krijg je misverstanden (volgt u m nog?
)Je was ook al erg onzeker toen zij contact had met mannelijke studiegenoten en op reis ging met een vriend van haar. Heb je dat ooit met haar besproken? Het komt op mij over alsof je een hele hoop verwachtingen hebt, en een hele hoop normen, maar deze niet met haar bespreekt (ik kan het mis hebben, ik ben er tenslotte niet bij
).Even van haar kant bekeken: ik herken trouwens wel het deel van het mezelf te druk maken en me dan afreageren op de naaste omgeving
Ik haal me soms teveel vrijwilligerswerk op de hals (ik heb me vanavond ook weer aangemeld voor het Rode Kruis ) en ik kan dan ook uitvallen als het me teveel wordt of inderdaad heel chagrijnig zijn. Bij mij hielp het niet als anderen gingen zeggen "je moet stoppen want dit gaat zo niet" want ik zat er middenin en ik vond mezelf onmisbaar voor de organisatie. Dat was ik uiteindelijk niet, maar daar moest ik wel zelf achterkomen Je kunt haar dus niet hierin veranderen; ze moet er zelf tegenaan lopen. Jij hebt toch ook ooit een burnout gehad? Hoe vaak zeiden mensen niet tegen jou "doe rustig" en misschien heb je je toen ook afgereageerd op anderen. Maar pas na de burnout kon je een pas op de plaats maken. En nu bedoel ik niet dat je moet wachten tot ze een burnout heeft
maar dit is even ter illustratie dat je op die drukke momenten er even doorheen moet bijten misschien? Een andere rol op je nemen. Niet naast haar willen staan, maar achter haar.quote:Op woensdag 2 september 2015 22:03 schreef Gray het volgende:
[..]
Holy shit, je hebt gelijk!
Ff corrigeren. hihi
maakt verder niet uit hoor Heb je niet iemand om mee te knuffen die je effesnel kunt schaken voor jouw doeleinden?quote:
Zo'n emo bui midden in de nacht waarbij je onzeker bent over alles en jezelf maar stom vind
Ik denk ook dat het doorgaans erg mee valt, maar het viel me nu even op. Hoopte je een hart onder de riem te stekenquote:
[..]
Heb het idee dat het doorgaans wel meevalt, behalve op het gebied van relaties en vriendschappen. Daar wil ik m'n baggage buiten houden zoveel het kan. Het is ook waarom ik geen serieuze relatie wil tot ik mezelf daartoe in staat acht. En de voornaamste reden waarom ik nooit kinderen wil.
Op dit moment wil ik me vooral focussen op wat belangrijk is, namelijk leren m'n leven te leiden, niet lijden. Ongeacht de piek of het dal aan de praktische kant van m'n leven kunnen werken. Wil die onzekerheid over m'n toekomst wegwerken, zonder op het moment zelf verlamd raken. Want dat brengt het juist weer in gevaar, een eindeloze cirkel.
@duracell: wat koffie en Elvi zeggen dus. Ik praat/vertel doorgaans ook meer dan mijn vriendje (en al mijn exen), maar heb ook mijn punten waarop ik gesloten ben. Ieder is anders en ik denk dat jij er echt goed aan doet om meer de persoonlijkheid van je lief te proberen te snappen. Even zonder oordelen.
Mn lief wilde ik niet teveel uit zn slaap houden, maar de kat lag veel bij me op bedquote:
[..]
Heb je niet iemand om mee te knuffen die je effesnel kunt schaken voor jouw doeleinden?
Ja, ik heb haar er op aangesproken en ze heeft dus gezegd vanaf nu meer open te zijn richting mij als er iets aan de hand is. Toch blijf ik zenuwachtig of het wel echt gebeurd. Ik heb gewoon weinig vertrouwen in woorden, pas als ik zie dat het kan, geloof ik ook echt dat het gaat gebeuren.quote:
[..]
Ik vond het al zo raar uit jouw mond toetsenbord
Heb je die verwachting ook naar haar uitgesproken? Wat voor jou normaal is, hoeft voor de ander niet normaal te zijn en zo lang je van elkaar denkt jullie elkaars 'normaal' begrijpen terwijl dat niet zo is krijg je misverstanden (volgt u m nog?
Je was ook al erg onzeker toen zij contact had met mannelijke studiegenoten en op reis ging met een vriend van haar. Heb je dat ooit met haar besproken? Het komt op mij over alsof je een hele hoop verwachtingen hebt, en een hele hoop normen, maar deze niet met haar bespreekt (ik kan het mis hebben, ik ben er tenslotte niet bij
Even van haar kant bekeken: ik herken trouwens wel het deel van het mezelf te druk maken en me dan afreageren op de naaste omgeving
Je kunt haar dus niet hierin veranderen; ze moet er zelf tegenaan lopen. Jij hebt toch ook ooit een burnout gehad? Hoe vaak zeiden mensen niet tegen jou "doe rustig" en misschien heb je je toen ook afgereageerd op anderen. Maar pas na de burnout kon je een pas op de plaats maken. En nu bedoel ik niet dat je moet wachten tot ze een burnout heeft
Die dingen met mannen heb ik grotendeels besproken. Soms komt er nog wel iets op waar ik me druk over maak dat het weer gebeurd, maar ik wil ook niet continu oude koeien uit de sloot halen, zonder dat daar reden voor is. Wel heb ik van die vakantie en dat uitstapje laten weten dat dit voor mij echt de druppel is, en als het nog een keer gebeurd ze haar koffers mag pakken. Zulke dingen vind ik echt, echt niet kunnen en ik geloof dat ik niet compleet gek ben als ik dat zeg.
Verder heb ik wel enorm aan mijn jaloezie gewerkt, en leer momenteel meer op feiten af te gaan ipv emoties en angst. Het is echter wel heel moeilijk. Ik hoop nu dat er maanden aankomen waarin ze ook echt laat zien dat ze snapt dat er bepaalde grenzen zijn als het op andere mannen aankomt. Ik kan haar al veel meer loslaten dan eerst, alleen heb ik alsnog wel bepaalde grenzen waar ik me echt aan houd. Het feit dat er gewoon regelmatig incidenten op dit vlak zijn gebeurd, maakt me erg nerveus voor de toekomst.
Wat betreft het vermoeid zijn, heb ik haar verteld dat ik snap waarom ze zo moe is nu, en haar alle ruimte wil geven om daarvan te herstellen. Ik laat haar meer het tempo bepalen. Het duurt nu wel echter erg lang, en ik verwacht wel dat ze leert van deze situatie en in de toekomst dingen anders doet. Soms moet je je er ook even overheen zetten. Het feit dat ik deze zomer een vakantie naar Parijs met haar gehad heb, waarvan de eerste dagen heel leuk waren, maar ze daarna chaggy werd omdat ze 'zo veel moest lopen', tja, daar kan ik niks mee. We zagen elkaar in de vakantie vaak genoeg niet, en als je dan zoiets leuks samen onderneemt, vind ik dat echt iets waar je niet over moet zeuren en je er overheen zetten.
Sorry voor het lange verhaal. Heel erg bedankt ook voor je eerlijke antwoorden (iedereen trouwens).
Werk jij?quote:
[..]
Ja, ik heb haar er op aangesproken en ze heeft dus gezegd vanaf nu meer open te zijn richting mij als er iets aan de hand is. Toch blijf ik zenuwachtig of het wel echt gebeurd. Ik heb gewoon weinig vertrouwen in woorden, pas als ik zie dat het kan, geloof ik ook echt dat het gaat gebeuren.
Die dingen met mannen heb ik grotendeels besproken. Soms komt er nog wel iets op waar ik me druk over maak dat het weer gebeurd, maar ik wil ook niet continu oude koeien uit de sloot halen, zonder dat daar reden voor is. Wel heb ik van die vakantie en dat uitstapje laten weten dat dit voor mij echt de druppel is, en als het nog een keer gebeurd ze haar koffers mag pakken. Zulke dingen vind ik echt, echt niet kunnen en ik geloof dat ik niet compleet gek ben als ik dat zeg.
Verder heb ik wel enorm aan mijn jaloezie gewerkt, en leer momenteel meer op feiten af te gaan ipv emoties en angst. Het is echter wel heel moeilijk. Ik hoop nu dat er maanden aankomen waarin ze ook echt laat zien dat ze snapt dat er bepaalde grenzen zijn als het op andere mannen aankomt. Ik kan haar al veel meer loslaten dan eerst, alleen heb ik alsnog wel bepaalde grenzen waar ik me echt aan houd. Het feit dat er gewoon regelmatig incidenten op dit vlak zijn gebeurd, maakt me erg nerveus voor de toekomst.
Wat betreft het vermoeid zijn, heb ik haar verteld dat ik snap waarom ze zo moe is nu, en haar alle ruimte wil geven om daarvan te herstellen. Ik laat haar meer het tempo bepalen. Het duurt nu wel echter erg lang, en ik verwacht wel dat ze leert van deze situatie en in de toekomst dingen anders doet. Soms moet je je er ook even overheen zetten. Het feit dat ik deze zomer een vakantie naar Parijs met haar gehad heb, waarvan de eerste dagen heel leuk waren, maar ze daarna chaggy werd omdat ze 'zo veel moest lopen', tja, daar kan ik niks mee. We zagen elkaar in de vakantie vaak genoeg niet, en als je dan zoiets leuks samen onderneemt, vind ik dat echt iets waar je niet over moet zeuren en je er overheen zetten.
Sorry voor het lange verhaal. Heel erg bedankt ook voor je eerlijke antwoorden (iedereen trouwens).
Ik word namelijk ook sjaggie als ik van alles moet op vakantie. Ik moet namelijk het hele jaar al dingen op mijn werk. Toen ik nog niet werkte had ik daar minder last van.
Scriptie schrijven, dus ben praktisch de hele zomer (en het daarvoor) bezig.quote:
[..]
Werk jij?
Ik word namelijk ook sjaggie als ik van alles moet op vakantie. Ik moet namelijk het hele jaar al dingen op mijn werk. Toen ik nog niet werkte had ik daar minder last van.
En moe van werk ken ik maar al te goed. Alleen als je weet dat je daardoor in zo'n bui komt, geef dan gewoon aan dat je liever wat meer tijd voor jezelf hebt en minder wilt doen. Niet enthousiast aan je vriend vertellen dat je samen op vakantie wilt en vervolgens met een attitude rond gaan lopen.
Maar je weet nieteens wat hier de oorzaak van is, je doet gewoon 1+1=2 maar ik zie geen enkele nuance hier.quote:
[..]
Scriptie schrijven, dus ben praktisch de hele zomer (en het daarvoor) bezig.
En moe van werk ken ik maar al te goed. Alleen als je weet dat je daardoor in zo'n bui komt, geef dan gewoon aan dat je liever wat meer tijd voor jezelf hebt en minder wilt doen. Niet enthousiast aan je vriend vertellen dat je samen op vakantie wilt en vervolgens met een attitude rond gaan lopen.
Enige wat ik zie is dat het je frustreert en dat er miscommunicatie is. Verwijten zijn vrijwel altijd een slechte vorm van communicatie. Mijn ervaring is dat het nauwelijks wat oplost.
Ze wilde ook met je op vakantie maar niet de hele dag alleen maar rondlopen.quote:
[..]
Scriptie schrijven, dus ben praktisch de hele zomer (en het daarvoor) bezig.
En moe van werk ken ik maar al te goed. Alleen als je weet dat je daardoor in zo'n bui komt, geef dan gewoon aan dat je liever wat meer tijd voor jezelf hebt en minder wilt doen. Niet enthousiast aan je vriend vertellen dat je samen op vakantie wilt en vervolgens met een attitude rond gaan lopen.
Scriptie schrijven is anders dan een drukke baan. Scriptie is mentaal pittig, omdat er veel vanaf hangt en wat kan slepen, maar in mijn ervaring niet zo fysiek zwaar als een drukke periode op je werk.
En echt, zoals koffie zegt: communiceer, zonder verwijten!
quote:
[..]
Maar je weet nieteens wat hier de oorzaak van is, je doet gewoon 1+1=2 maar ik zie geen enkele nuance hier.
Enige wat ik zie is dat het je frustreert en dat er miscommunicatie is. Verwijten zijn vrijwel altijd een slechte vorm van communicatie. Mijn ervaring is dat het nauwelijks wat oplost.
Zelf is ze ook niet aan het werk, ze had gewoon zomervakantie. Daarnaast weet ik de oorzaak wel, namelijk dat zij een aantal keer tussen haar ouders' huis in Duitsland en hier in Nederland op en neer is gereisd, en nog een paar weken heeft gewerkt daar.quote:
[..]
Ze wilde ook met je op vakantie maar niet de hele dag alleen maar rondlopen.
Scriptie schrijven is anders dan een drukke baan. Scriptie is mentaal pittig, omdat er veel vanaf hangt en wat kan slepen, maar in mijn ervaring niet zo fysiek zwaar als een drukke periode op je werk.
En echt, zoals koffie zegt: communiceer, zonder verwijten!
Nadat we elkaar drie week niet hadden gezien, ging ik haar opzoeken. Haar idee, tevens. Vanwege dat ze moe was (snap ik, had ik zelf ook van te voren kunnen bedenken), was ze vervolgens wel de hele week niet te genieten. Ik snap haar reden, maar gecombineerd met dat ze daarvoor ook al de halve vakantie naar Parijs niet te genieten was (omdat ze veel met mensen was, volgens haar) en dan ook nog na drie weken elkaar niet zien, met dezelfde houding verder, vond ik gewoon echt vervelend.
Ik ben de laatste om niet te snappen dat tijd voor jezelf belangrijk is, alleen gaf zij dit totaal niet aan, waardoor die behoefte er zo uit is gekomen. We hebben het ook uitgepraat, en ik heb haar ook toegezegd dat ik er vanaf nu meer rekening mee zal houden. Het was, zoals koffie als zei, miscommunicatie van beide kanten, maar vanwege de timing en de duur er van wel erg vervelend.
Ik hoop daarom dat nu ze weer hier op haar plekje is, en weer in haar ritme komt, de bui weer gaat opklaren en dat we in de toekomst beiden meer rekening met elkaars gevoelens over dit soort zaken kunnen houden, zodat het niet of minder vaak voorkomt.
Dat is je goed recht.quote:
Duracell (ik lees hier af en toe mee), ik vind je erg onaardig en dwingend over je vriendin praten. Voor mij zou dat reden zijn om er een eind aan te maken. Evenals wanneer een partner me zou (proberen te) beknotten in mijn vrijheden wanneer ik weet dat ik mijn intenties op orde heb.
Haha, nou een emotioneel mijnenveld is ze niet hoor. Zo erg is het gelukkig niet. Ze heeft gewoon 'trekjes'. Hebben we allemaal, maar moet ze wel aan werken, net als ik dat ook doe.quote:
Ik snap je wel Duracell. Ik zou het ook zwaar vinden, als mijn vriendin een emotioneel mijnenveld zou zijn en ik daarom constant op mijn teentjes zou moeten lopen.
Hopelijk blijven die emotionele mijnenvelden me bespaard. Ik heb te veel tv-programma's gekeken met dat soort types er in, en ben er redelijk zeker van dat ik me kan wapenen.
Nou, goed verhaal, die heeft sinds donderdag ineens niks meer laten horen en nergens op gereageerd.
Mafkees!
Even pauze kan geen kwaad soms.quote:
Ik had hier toch laatst gepost over ruzie met dat vriendje?
Nou, goed verhaal, die heeft sinds donderdag ineens niks meer laten horen en nergens op gereageerd.
Mafkees!
Zelf heb ik een doorverwijzing gekregen voor een diagnostisch consult bij een psych. Maandag ga ik bellen voor een afspraak.
Sinds afgelopen donderdag of vorige week donderdag?quote:
Ik had hier toch laatst gepost over ruzie met dat vriendje?
Nou, goed verhaal, die heeft sinds donderdag ineens niks meer laten horen en nergens op gereageerd.
Mafkees!
Sowieso irritant als hij nergens op reageert... Wat wil je er zelf mee?
Het kan zijn dat ie ff pauze moest maar laat t ff weten dan.
Ik denk niet dat ik verder wil nog. Niet alleen door dit voorval, maar er zat meer niet goed. Het is jammer want ik ben/was wel echt heel verliefd en dat was leuk. Maar ik durfde mezelf niet te zijn en dan pas je denk ik niet bij elkaar.
Ik vind het ook gewoon echt vreemd, om zo te doen. Ben niet eens echt boos.
Ja als je jezelf niet durft te zijn is het geen goed teken... Hij mag het inderdaad wel even laten weten als hij een pauze wil. Zeker als je verliefd op iemand bent. Dan kan je dat respect toch wel opbrengen?quote:
Afgelopen donderdag. Dat klinkt kort maar we hadden elke dag wel ff contact. Heb geprobeerd te bellen en geappt maar gebeurt niks.
Het kan zijn dat ie ff pauze moest maar laat t ff weten dan.
Ik denk niet dat ik verder wil nog. Niet alleen door dit voorval, maar er zat meer niet goed. Het is jammer want ik ben/was wel echt heel verliefd en dat was leuk. Maar ik durfde mezelf niet te zijn en dan pas je denk ik niet bij elkaar.
Ik vind het ook gewoon echt vreemd, om zo te doen. Ben niet eens echt
Ach ja... Mannen... Soms denk ik dat ik beter katten kan nemen
en ik ben een hondenmens Ik heb al katten!quote:
[..]
Ja als je jezelf niet durft te zijn is het geen goed teken... Hij mag het inderdaad wel even laten weten als hij een pauze wil. Zeker als je verliefd op iemand bent. Dan kan je dat respect toch wel opbrengen?
Ach ja... Mannen... Soms denk ik dat ik beter katten kan nemen
En ja, dat vind ik ook. Ach, het is beter zonder deze meneer
Meer sporten
Meer knutselen
Ik denk ook dat je beter af bent zonder. Hoe ga je het aanpakken? Net als hij gewoon niks meer van je laten horen?quote:
[..]
Ik heb al katten!
En ja, dat vind ik ook. Ach, het is beter zonder deze meneer
Meer sporten
Meer knutselen
Ja, ik heb geprobeerd contact te leggen en dat lukt niet. Het is voor mij klaar. Deur staat nog op mini kier maar gaat met n week dicht. Of al eerder. Komt ie daarna nog met tekst en uitleg dan weet ik niet of ik ernaar wil luisteren. Vooral omdat er al genoeg shit was.quote:
[..]
Ik denk ook dat je beter af bent zonder. Hoe ga je het aanpakken? Net als hij gewoon niks meer van je laten horen?
Hij moet dan wel met een hele goede reden komen. Maar wel klote dat het zo gelopen is. Hoe lang hadden jullie samen?quote:
[..]
Ja, ik heb geprobeerd contact te leggen en dat lukt niet. Het is voor mij klaar. Deur staat nog op mini kier maar gaat met n week dicht. Of al eerder. Komt ie daarna nog met tekst en uitleg dan weet ik niet of ik ernaar wil luisteren. Vooral omdat er al genoeg shit was.
Hou eens op met die halve maatregelen.quote:
[..]
Ja, ik heb geprobeerd contact te leggen en dat lukt niet. Het is voor mij klaar. Deur staat nog op mini kier maar gaat met n week dicht. Of al eerder. Komt ie daarna nog met tekst en uitleg dan weet ik niet of ik ernaar wil luisteren. Vooral omdat er al genoeg shit was.
Deur dicht, of niet.
Luisteren, of niet.
Laat hem maar eens gaar koken en bewijzen op langere termijn dat hij waardevol is.
Waarom is dit eigelijk iets wat als zo superbelangrijk wordt gezien?quote:
[..]
Hou eens op met die halve maatregelen.
Deur dicht, of niet.
Luisteren, of niet.
Laat hem maar eens gaar koken en bewijzen op langere termijn dat hij waardevol is.
Ik had niet begrepen (misschien ook onterecht?) dat dit voor Murmeli een constant terugkerend issue was?
Knopen doorhakken is zo nu en dan belangrijk.quote:
Waarom is dit eigelijk iets wat als zo superbelangrijk wordt gezien?
Ik had niet begrepen (misschien ook onterecht?) dat dit voor Murmeli een constant terugkerend issue was?
Jezelf vragen blijven stellen als:
Wat is de reden dat ik zus en zo handel?
Welke waarden hecht ik aan deze relatie?
Wil ik dat iemand mij zo behandeld?
Etcetc.
Een issue? Dat moet je aan haar vragen.
Ik lees graag tussen de regels door.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 06-09-2015 08:38:55 ]
Maar knopen doorhakken moet je toch pas doen zodra je er echt helemaal klaar mee bent?quote:
[..]
Knopen doorhakken is zo nu en dan belangrijk.
Jezelf vragen blijven stellen als:
Wat is de reden dat ik zus en zo handel?
Welke waarden hecht ik aan deze relatie?
Wil ik dat iemand mij zo behandeld?
Etcetc.
Een issue? Dat moet je aan haar vragen.
Ik lees graag tussen de regels door.
Volgens mij duurt dat voor Murmeli sowieso niet zo lang meer, maar ze moet zelf maar kijken.
Wel veel relatiegedoe in deze reeks de laatste tijd, weer eens een keer wat anders
edit: dat met dat issue is meer vanwege wat je hier zei:
omdat dit voor mij impliceert dat je doelt op iets wat al langer aan de gang isquote:
[..]
Hou eens op met die halve maatregelen.
Ik lees dit al wel een maandje, ik zou in 1 dag al gek worden in zulke omstandigheden, maar nogmaals deze antwoorden zijn voor Murm.
Oké, kan ja. Ik was ook meer nieuwsgierig denk ikquote:
Wat is lang?
Ik lees dit al wel een maandje, ik zou in 1 dag al gek worden in zulke omstandigheden, maar nogmaals deze antwoorden zijn voor Murm.
We zien wel of Murmeli hier iets mee kan
Maar er waren wel vaker communicatie-issues. En andere issues. Dat was denk ik sinds 3 weken of een maand zodanig dat ik erover probeerde te praten, wat niet zo goed lukte.
De deur Is in principe gewoon dicht, ook als hij een goed verhaal heeft hoef ik niet meer, vanwege de dingen waar ik al langer niet blij mee was.
Maar ik vind 3 dagen nog wel een periode waar een reden voor kan zijn. Dus als hij opduikt en een verhaal heeft luister ik nog wel (dan moet dat wel een goed verhaal zijn, niet gewoon ik had een rothumeur want jij zei dit of dat) Dan zal ik hem daarna alleen moeten zeggen dat het voor mij niet meer hoeft omdat ik al afscheid heb genomen.
Ik zie dat alleen niet gebeuren dus ik ben ff aan het denken wanneer ik hem op whatsapp enzo ga blokkeren.
Ze heeft het er een paar keer over gehad en het gaat om haar relatie, dus ja, dat is best belangrijk en langer spelend.quote:
[..]
Waarom is dit eigelijk iets wat als zo superbelangrijk wordt gezien?
Ik had niet begrepen (misschien ook onterecht?) dat dit voor Murmeli een constant terugkerend issue was?
Oké, vetgedrukte is mij dan een beetje ontgaan.quote:Op zondag 6 september 2015 14:29 schreef Gray het volgende:
[..]
Ze heeft het er een paar keer over gehad en het gaat om haar relatie, dus ja, dat is best belangrijk en langer spelend.
De rest van je post snap ik niet zo goed wat je ermee probeert te zeggen, denk niet dat er iemand hier is die niet snapt dat het om haar relatie gaat en dat relaties belangrijk zijn stelt verder niemand hier in twijfel
Even janken en weer doorgaan. (ik denk nu eigenlijk sterf eikel, maar dat is niet zo aardig.
Je wacht geen verklaring af? Of had hij een stomme reden?quote:
Heb em een fijn leven gewenst via WhatsApp en daarna geblokkeerd. En foto's van mobiel gepleurd. Klaar.
Even janken en weer doorgaan. (ik denk nu eigenlijk sterf eikel, maar dat is niet zo aardig.
Sterkte in ieder geval
Oh, leek even alsof je dat niet snapte.quote:
[..]
Oké, vetgedrukte is mij dan een beetje ontgaan.
De rest van je post snap ik niet zo goed wat je ermee probeert te zeggen, denk niet dat er iemand hier is die niet snapt dat het om haar relatie gaat en dat relaties belangrijk zijn stelt verder niemand hier in twijfel
Heb ik n paar dagen op gewacht, ben er nu wel klaar mee. En als hij me echt wil spreken kan ie bellen.quote:
[..]
Je wacht geen verklaring af? Of had hij een stomme reden?
Sterkte in ieder geval
) maar is het stom dat ik het stom vind dat van de 5 organisaties waar ik vrijwilligerswerk doe ik van geen 1 een kaart of email heb gehad? Ik voel me niet supergewaardeerd nu ofzo...Het was wel zondag, misschien dat dat iets uitmaakt.quote:
Ik was (naja ben nog steeds) vandaag jarig (en weer niks van jullie gehad
Zelf nooit een kaart gehad van mn vrijwilligerswerk (en als wel, dan weet ik het niet meer).
Ik heb heel wat vrijwilligerswerk gedaan in het verleden.
Niet te veel van aantrekken.
Mn slapeloosheid lijkt wel terug te komen weer, dus das wel jammer.
Naja, heb ik tenminste mn "oude" ritme weer terug en gister heb ik weer zitten modden maar er ging iets fout, want de tank die ik heb gemaakt was helemaal onzichtbaar
(kon er gewoon in rondrijen en mee schieten en tegenaan lopen en alles).Van mij alsnog gefeliciteerd in ieder geval! Ik wens je een jaar toe waarin je kan groeien en gelukkiger wordt. Dikke kus
Nog gefeliciteerdquote:
Ik was (naja ben nog steeds) vandaag jarig (en weer niks van jullie gehad
(en stom van die organisaties....hoewel er misschien morgen nog post komt, traag enzo
)quote:
Ik was (naja ben nog steeds) vandaag jarig (en weer niks van jullie gehad
Gefeliciteerd!En dat is inderdaad nogal onachtzaam van hen :S *knuffel*
Ja kan... ik kreeg vroeger wel een kaart van het eerste museum waar ik vrijwilligerswerk deed. Van het vorige museum kreeg ik ook niks (en de anderen welquote:
[..]
Het was wel zondag, misschien dat dat iets uitmaakt.
Zelf nooit een kaart gehad van mn vrijwilligerswerk (en als wel, dan weet ik het niet meer).
Ik heb heel wat vrijwilligerswerk gedaan in het verleden.
Niet te veel van aantrekken.
Mn slapeloosheid lijkt wel terug te komen weer, dus das wel jammer.
Naja, heb ik tenminste mn "oude" ritme weer terug en gister heb ik weer zitten modden maar er ging iets fout, want de tank die ik heb gemaakt was helemaal onzichtbaar
). Ik vind het zelf best slecht als je je vrijwilligers niet eens een kaartje of mailtje kan sturen. Ze zetten zich kosteloos in voor een organisatie, dan mag je ze wel waarderen, Zo heb ik het ook geleerd op mn opleiding, en zo vind ik zelf ook dat het hoort
Balen van je slapeloosheid... misschien heeft de wisseling van het weer er wat mee te maken en moet je weer even een nieuw ritme vinden en is het een tijdelijke slapeloosheid.
Een doorzichtige tank kan best handig zijn btw
En dank voor de felicitaties @de rest
In mijn optiek kun je sowieso geen waardering halen uit een kaart die als ze die nu wel gestuurd hadden enkel plichtmatig was geweest.
Nee... dus ik denk dat daar de extra irritatie vandaan komtquote:
Maar hoe voel je jezelf er op een andere dagen? Gezien? Gewaardeerd?
In mijn optiek kun je sowieso geen waardering halen uit een kaart die als ze die nu wel gestuurd hadden enkel plichtmatig was geweest.
Het is meer een extra bevestiging voor mij dat ik niet gewaardeerd word. Of meer dat ik me niet gewaardeerd voel (want anders vul ik voor ze in enzo; kijk mij eens goed de therapie oppakken ) maar ik ben trots op je Nou als je weet dat daar die extra irritatie vandaan komt is het misschien niet nodig daar over na te denken maar misschien wel over hoe het komt dat jij je daar verder ook niet gewaardeerd voelt en of er dan wel genoeg positieve dingen aan verbonden zijn om er verder te willen gaan.
Ik denk zelf dat het komt omdat ik teveel waarde hecht aan wat mensen van mij vinden. Ipv dat ik de waardering uit mezelf haal en zeg "damn dat heb ik goed gedaan!" kan ik alleen maar kritisch naar mezelf kijken en de waardering halen uit wat anderen van mij vinden. Op de 1 of andere manier kan ik het niet uit mezelf halen.quote:
Ik schreef ook voel
Nou als je weet dat daar die extra irritatie vandaan komt is het misschien niet nodig daar over na te denken maar misschien wel over hoe het komt dat jij je daar verder ook niet gewaardeerd voelt en of er dan wel genoeg positieve dingen aan verbonden zijn om er verder te willen gaan.
Heb je zelf wel iets aan je verjaardag gedaan?
Ja , er kwam een kennis van mij en mn ouders en we zijn met zn 4-en uit eten gegaan. Maar niet iets met vrienden ofzo. Ik krijg nog wel een high tea van een vriendin, maar dat ligt nog ver in de toekomst ivm drukke agenda van haar kantquote:
Ja ik snap het denk ik wel. Als je alleen kritisch/ negatief naar je zelf kunt kijken ben je natuurlijk ook extra kwetsbaar als de ander geen waardering toont. Of het komt gewoon niet binnen.
Heb je zelf wel iets aan je verjaardag gedaan?
"Ik heb eigenlijk een hekel aan hardlopen"quote:
Ik ga running therapy doen, begin woensdag. Ik heb eigenlijk een hekel aan hardlopen, daarom twijfelde ik. Maar denk dat het wel goed voor me kan zijn dus vandaag toch maar besloten mee te doen.
Check
Maar desondanks vond ik runningtherapie zelf wel leuk. Het waren verder leuke mensen en vooral de oefeningen (ivm looptechniek) vond ik wel leuk.
Uiteindelijk wel mee gestopt na een aantal maanden, maar geen spijt van gehad dat ik het toen geprobeerd heb. Kijk maar wat voor lol je er voor jezelf uit kunt halen.
Er is helaas nog geen verbetering in mijn situatie van negatief voelen, herbelevingen en dissociëren en daar weer uit proberen te komen en verder gaan. En dan begint het weer opnieuw. Ik probeer te lachen enzo maar het lukt niet zo goed.
Probeer nu wat meer open te zijn naar verpleging en mijn nieuwe behandelaar. Want iedereen zegt dat ze het zien maar dat ik door moet gaan en dat het voor iedereen zoeken is. Maar dat er betere tijden komen. Ik hoop het.
Als het toch niets blijkt te zijn voor me kan ik stoppen wanneer ik wil - dat stelt me wel gerust.quote:
[..]
"Ik heb eigenlijk een hekel aan hardlopen"
Check
Maar desondanks vond ik runningtherapie zelf wel leuk. Het waren verder leuke mensen en vooral de oefeningen (ivm looptechniek) vond ik wel leuk.
Uiteindelijk wel mee gestopt na een aantal maanden, maar geen spijt van gehad dat ik het toen geprobeerd heb. Kijk maar wat voor lol je er voor jezelf uit kunt halen.
Dank je. Jawel, ik hou niet van mensen/groepen maar door ervaring wist ik dat ik het sporten wel leuk zou vinden. Alleen alle andere dingen van de dagbehandeling dus niet.quote:
Succes Kuolema. Hopelijk heb je er wat aan. Je had vooraf ook niet gedacht dat je sporten met andere mensen leuk zou vinden toch?
Er is helaas nog geen verbetering in mijn situatie van negatief voelen, herbelevingen en dissociëren en daar weer uit proberen te komen en verder gaan. En dan begint het weer opnieuw. Ik probeer te lachen enzo maar het lukt niet zo goed.
Probeer nu wat meer open te zijn naar verpleging en mijn nieuwe behandelaar. Want iedereen zegt dat ze het zien maar dat ik door moet gaan en dat het voor iedereen zoeken is. Maar dat er betere tijden komen. Ik hoop het.
Wat vervelend dat het niet goed gaat
'dat er betere tijden komen'... ik vind het vervelend als mensen dat zeggen, want dat kunnen ze helemaal niet weten. Ik wil je niet deprimeren of zo maar zo is het gewoon. Het kán wel though! Sterkte Ik denk dat het meer bedoelt als dat er ook weer andere omstandigheden komen omdat er nu ook veel onhandige dingen spelen naast het algehele gedoe twee klachtenprocedures tegen een andere instelling Ik mis een thuis. En ik mis mijn dochter. Daardoor kan ik me ook slecht focussen met therapie. Dus dat helpt niet mee maar die dingen gaan wel voorbij.Ik probeer alles te doen, dagelijkse dingen, leuke dingen, vrijwilligerswerk maar ja. Mensen zien het ook, mensen die ik niet ken. Vragen er naar. Ik probeer het allemaal te laten gaan. Maar het lukt niet.
Hoe is dat nou gegaan met die dagbehandeling dan? Kon je één ding doen? Sorry dat heb ik even gemist.
Nu is nog maar de vraag of ik m'n opleiding kan afronden... De doorverwijzing naar de psych verloopt ook niet op rolletjes, want faxen tussen huisarts en psych verloopt niet heel sbel blijkbaar.
Fuck fuck fuck, wat haat ik mijn leven op dit moment.
Vandaag bij psychiater geweest, aangegeven dat ik me lusteloos en moe voel. Hij wil dat ik eerst ga bloedprikken om lichamelijke dingen uit te sluiten. Indien daar niks uitkomt gaat m'n dosis pillen omhoog.
Is er niet over te praten ivm ziekte? @Kuo, succes, proberen kan geen kwaad lijkt me.
Hier ff wat mindere dagen, maarja, hormonen zijn stom enzo.... *vrouwenalert*
Ik neem nu expres weer wat meer rust om te kijken of het dan minder is.
Gelukkigquote:
Maak je geen zorgen, verder deprimeren is niet aan de orde
Ik probeer alles te doen, dagelijkse dingen, leuke dingen, vrijwilligerswerk maar ja. Mensen zien het ook, mensen die ik niet ken. Vragen er naar. Ik probeer het allemaal te laten gaan. Maar het lukt niet
Of kan het niet erger? Ik hoop voor je dat die omstandigheden snel op te lossen zijn. Wanneer kun je je dochter weer zien?
Nee, ik moest wel een hele dag doen dus ook de andere activiteiten. Maar nu ben ik ervan afquote:.
Hoe is dat nou gegaan met die dagbehandeling dan? Kon je één ding doen? Sorry dat heb ik even gemist.
Kakquote:Op dinsdag 8 september 2015 15:46 schreef Gray het volgende:
Fuck fuck fuck. M'n stage is afgelast omdat ik niet tijdig heb aangegeven dat ik de afgelopen periode problemen had om me eraan toe te zetten.
De doorverwijzing naar de psych verloopt ook niet op rolletjes, want faxen tussen huisarts en psych verloopt niet heel sbel blijkbaar.
Fuck fuck fuck, wat haat ik mijn leven op dit moment.
Wanneer weet je of het nog kan of niet? Succes
Er kwam in principe niks uit wat mn slaapissues zou kunnen veroorzaken (was o.a. op Lyme getest), mn leverwaardes waren ook weer goed. Het enige wat de huisarts toen tegen me zei was dat mn vitamine D 46 was waar de onderwaarde 50 had moeten zijn en hij raadde me toen aan geregeld buiten te komen in de zon (vitamine D wordt blijkbaar aangemaakt onder invloed van zonlicht op je huid), alleen heb ik de afgelopen maanden vrijwel elke dag buiten rondgelopen (vaak meer dan 3 uur op een dag) dus te weinig in de zon komen kan bijna niet de oorzaak zijn.
Mn SPV vertelde me dat vitamine D tekort ook depressieve klachten kan veroorzaken en wil me over 3 maanden opnieuw laten prikken ivm mn depressieverleden en omdat in de winter de aanmaak van vitamine d sterk afneemt door de verminderde zonkracht.
Iemand ervaring hiermee?
Damn, 14 uur slapen. Zou ik misschien ook eens moeten proberen, heb je nog wat over van die pillen?quote:
Ik heb slaapissues en het maakte niet uit of ik wel of geen slaappil nam dus stopte ik maar met de slaappillen. Nu heb ik er gister twee genomen als test en heerlijk geslapen, bijna 14 uur en kwam alsnog met moeite mijn bed uit. Ik heb de maximale dosering dus het is eigenlijk niet de bedoeling dat ik er twee neem, maar zo werkt het tenminste. Mijn lichaam is gewoon te sterk
Klopt. Weet nog wel dat ik op een gegeven moment gewoon niet meer kwam opdagen, maar omdat het in principe vrijblijvend was (ik hoefde niet persé elke keer langs te komen, elke keer kon de opkomst ook sterk verschillen) kwam ik daarmee weg. Wel op een gegeven moment opgebeld nadat ik een tijd niet meer geweest was.quote:[..]
Als het toch niets blijkt te zijn voor me kan ik stoppen wanneer ik wil - dat stelt me wel gerust.
Alleen gaat het bij mij wel vaker op die manier, das misschien ook 1 van mn mindere eigenschappen.
Denk dat ik ook gewoon niet weet wat ik dan moet zeggen ofzo
quote:
Dat is kut Gray. Heb je contact opgenomen met je opleiding? Zodat ze op de hoogte zijn? Mee kunnen denken eventueel? Sterkte.
Nou, diegenen die de stage hebben ingetrokken waren al op de hoogte, maar vinden dat ze me genoeg kansen hebben gegeven. Welke weet ik niet, maar soit. Een discussie daarover voeren heeft toch geen nut. Heb wel anderen op de hoogte gebracht om de situatie uit te leggen en vergelijkbare situaties verder te voorkomen. Uiteraard welgemeende excuses gestuurd naar zij die er direct bij betrokken zijn.quote:
@Gray, balen zeg
Dank je.quote:
Gray, hang in there.
Vandaag bij psychiater geweest, aangegeven dat ik me lusteloos en moe voel. Hij wil dat ik eerst ga bloedprikken om lichamelijke dingen uit te sluiten. Indien daar niks uitkomt gaat m'n dosis pillen omhoog.
Ergens zou het zelfs fijn zijn als het meer lichamelijk was, want makkelijker op te lossen. Denk ik. Zelf zou ik dat graag hebben eigenlijk. Als ik die lusteloosheid kan overwinnen, dan vind ik het prima leven met mijn zwarte hond.
Heb direct een mail terug gestuurd, maar verwacht ergens deze week repliek. Dus ben benieuwd.quote:
Kak
Succes
Maar om eerlijk te zijn zou ik het niet eens heeeeel erg vinden om te moeten stoppen. Liefst kruip ik in een donker hol om daar nooit meer uit te komen, maar dat kan helaas niet. Een prima 2e optie is dat ik m'n tijd dan meer in therapie kan stoppen. Een 3e optie is de loterij winnen en een middelvinger opsteken naar de wereld, maar dat zal met mijn geluk, en gierigheid voor loten kopen (nul heel m'n leven), niet gebeuren.
Meh, niets gegeten vandaag, hoor m'n maag knorren, maar totaal geen trek nu.
en ik heb ook typtyfus door de vermoeidheid, dus zit alles wat ik tik te triplechecken
Wat voor opleiding doe je dat 1 stage vertragen gelijk betekent dat je hele opleiding niet afgemaakt kan worden?quote:
Fuck fuck fuck. M'n stage is afgelast omdat ik niet tijdig heb aangegeven dat ik de afgelopen periode problemen had om me eraan toe te zetten.
De doorverwijzing naar de psych verloopt ook niet op rolletjes, want faxen tussen huisarts en psych verloopt niet heel sbel blijkbaar.
Fuck fuck fuck, wat haat ik mijn leven op dit moment.
Das wel erg sneu dan, maar lijkt me ook wel erg strikt zo.
En dat met die fax, er gaat zoooveel mis als je van 1 instantie naar een ander gaat, hoor en lees hier geregeld over op fok en ook elders. Desnoods zelf je HA en/of psych (staat de afgekorte term "psych" nou eigenlijk voor psycholoog of voor psychiater?) bellen om te vragen of de verwijzing wel goed terechtgekomen is (zeker als je niemand hebt die dat voor je kan regelen).
Het is stom, maar vaak genoeg gaan deze dingen mis
edit:
Zie je je dochter helemaal niet meer dan? (ik heb geen idee hoe oud ze verder is en wat voor soort contact jullie geregeld hebben/hadden).quote:
Maak je geen zorgen, verder deprimeren is niet aan de orde
Ik probeer alles te doen, dagelijkse dingen, leuke dingen, vrijwilligerswerk maar ja. Mensen zien het ook, mensen die ik niet ken. Vragen er naar. Ik probeer het allemaal te laten gaan. Maar het lukt niet.
Dit is ook heel moeilijk lijkt me, knap dat je door blijft zetten
edit2:
Even op vetgedrukte: Ik vind het altijd zo kut wanneer mensen zoiets zeggen. Ze -weten- dit toch helemaal niet zeker?? Niet alleen voel ik me hierdoor niet serieus genomen (omdat ik weet dat dit gewoon niet klopt, juist omdat zij dat zelf gewoon helemaal niet weten) maar ook omdat ik weet dat ze denken dat ik daar blij van moet worden ofzo en als ik vervolgens anders reageer, dan krijg ik soms ook weer een negatievere respons terug.quote:
Succes Kuolema. Hopelijk heb je er wat aan. Je had vooraf ook niet gedacht dat je sporten met andere mensen leuk zou vinden toch?
Er is helaas nog geen verbetering in mijn situatie van negatief voelen, herbelevingen en dissociëren en daar weer uit proberen te komen en verder gaan. En dan begint het weer opnieuw. Ik probeer te lachen enzo maar het lukt niet zo goed.
Probeer nu wat meer open te zijn naar verpleging en mijn nieuwe behandelaar. Want iedereen zegt dat ze het zien maar dat ik door moet gaan en dat het voor iedereen zoeken is. Maar dat er betere tijden komen. Ik hoop het.
Vervelend, maar ik heb zelf liever de waarheid.
Wat de rest van je post betreft, hopelijk zijn je behandelaars ook op zn minst een 'beetje' kundig en levert het meer open zijn hun kant op ook meer op (anders krijg je na een tijdje het gevoel dat je moeite zit te doen om meer open te zijn naar hun en vervolgens levert dat toch niks op...dat werkt na een tijdje toch demotiverend)
[ Bericht 11% gewijzigd door magnetronkoffie op 08-09-2015 18:27:32 ]
Bij mij was het ook te laag (weet niet meer hoe laag, zal het nog eens navragen), maar dat was in het voorjaar en ik was toen ook niet veel buiten geweest. Ik weet dus niet hoe het bij mij is als ik veel in de zon kom. Je kunt in elk geval vitamine D tabletten gaan slikken, dat doe ik nu ook.quote:
Vandaag o.a. afspraak met mn nieuwe SPV gehad en o.a. gesproken over die uitslag van dat bloedonderzoek (ivm mn slaapissues).
Er kwam in principe niks uit wat mn slaapissues zou kunnen veroorzaken (was o.a. op Lyme getest), mn leverwaardes waren ook weer goed. Het enige wat de huisarts toen tegen me zei was dat mn vitamine D 46 was waar de onderwaarde 50 had moeten zijn en hij raadde me toen aan geregeld buiten te komen in de zon (vitamine D wordt blijkbaar aangemaakt onder invloed van zonlicht op je huid), alleen heb ik de afgelopen maanden vrijwel elke dag buiten rondgelopen (vaak meer dan 3 uur op een dag) dus te weinig in de zon komen kan bijna niet de oorzaak zijn.
Mn SPV vertelde me dat vitamine D tekort ook depressieve klachten kan veroorzaken en wil me over 3 maanden opnieuw laten prikken ivm mn depressieverleden en omdat in de winter de aanmaak van vitamine d sterk afneemt door de verminderde zonkracht.
Iemand ervaring hiermee?
Ik heb er nog 30 liggen. Tientje per stukquote:[..]
Damn, 14 uur slapen. Zou ik misschien ook eens moeten proberen, heb je nog wat over van die pillen?
Daar heb ik ook altijd moeite mee. Het gebeurt zelden dat ik moet afbellen maar als het moet dan doe ik het nietquote:[..]
Klopt. Weet nog wel dat ik op een gegeven moment gewoon niet meer kwam opdagen, maar omdat het in principe vrijblijvend was (ik hoefde niet persé elke keer langs te komen, elke keer kon de opkomst ook sterk verschillen) kwam ik daarmee weg. Wel op een gegeven moment opgebeld nadat ik een tijd niet meer geweest was.
Alleen gaat het bij mij wel vaker op die manier, das misschien ook 1 van mn mindere eigenschappen.
Denk dat ik ook gewoon niet weet wat ik dan moet zeggen ofzo
Ik heb alleen de goede eigenschap dat ik me houd aan afspraken die ik heb gemaakt dus ik ga, tenzij het echt dramatisch slecht met me gaat, altijd braaf erheen.Herkenbaar ... maar daar zou je later wel eens spijt van kunnen krijgen.quote:Op dinsdag 8 september 2015 18:10 schreef Gray het volgende:
[..]
[..]
Nou, diegenen die de stage hebben ingetrokken waren al op de hoogte, maar vinden dat ze me genoeg kansen hebben gegeven. Welke weet ik niet, maar soit. Een discussie daarover voeren heeft toch geen nut. Heb wel anderen op de hoogte gebracht om de situatie uit te leggen en vergelijkbare situaties verder te voorkomen. Uiteraard welgemeende excuses gestuurd naar zij die er direct bij betrokken zijn.
[..]
Dank je.
Ergens zou het zelfs fijn zijn als het meer lichamelijk was, want makkelijker op te lossen. Denk ik. Zelf zou ik dat graag hebben eigenlijk. Als ik die lusteloosheid kan overwinnen, dan vind ik het prima leven met mijn zwarte hond.
[..]
Heb direct een mail terug gestuurd, maar verwacht ergens deze week repliek. Dus ben benieuwd.
Maar om eerlijk te zijn zou ik het niet eens heeeeel erg vinden om te moeten stoppen. Liefst kruip ik in een donker hol om daar nooit meer uit te komen, maar dat kan helaas niet. Een prima 2e optie is dat ik m'n tijd dan meer in therapie kan stoppen. Een 3e optie is de loterij winnen en een middelvinger opsteken naar de wereld, maar dat zal met mijn geluk, en gierigheid voor loten kopen (nul heel m'n leven), niet gebeuren.
Meh, niets gegeten vandaag, hoor m'n maag knorren, maar totaal geen trek nu.
Ga alsjeblieft wat eten dan
Ik merk nog niet veel verschil.
Academische master, maar heb er al heel wat vertraging mee opgelopen in het verleden. Zelfs dit jaar weer, ondanks dat ik met goede moed opnieuw begon.quote:
Ik moet even teruglezen hoor, zoveel gebeurd hiero
en ik heb ook typtyfus door de vermoeidheid, dus zit alles wat ik tik te triplechecken
[..]
Wat voor opleiding doe je dat 1 stage vertragen gelijk betekent dat je hele opleiding niet afgemaakt kan worden?
Het verbaasde mij ook, al was dat ook omdat ik in m'n hoofd al een plan had getrokken. Nou moet ik dat alleen nog delen de volgende keer met wie het moet weten.quote:Das wel erg sneu dan, maar lijkt me ook wel erg strikt zo.
Psych moet nog bepaald worden. Dit wordt een diagnastisch consult. Maar ik gok dat het wederom een combinatie wordt. Ik wil medicatie proberen, om me door komende tijd heen te loodsen, waar dat ook naartoe moge gaan. Tegen de ADHD voornamelijk, maar ook tegen depressie.quote:En dat met die fax, er gaat zoooveel mis als je van 1 instantie naar een ander gaat, hoor en lees hier geregeld over op fok en ook elders. Desnoods zelf je HA en/of psych (staat de afgekorte term "psych" nou eigenlijk voor psycholoog of voor psychiater?) bellen om te vragen of de verwijzing wel goed terechtgekomen is (zeker als je niemand hebt die dat voor je kan regelen).
Het is stom, maar vaak genoeg gaan deze dingen mis
Gesprekken lijken me ook prima, al weet ik niet wat voor trauma's van vroeger ik nog zou kunnen verwerken. Zal dus meer gaan over hoe ik me nu voel.
Ga ik doen.quote:
Herkenbaar ... maar daar zou je later wel eens spijt van kunnen krijgen.
Ga alsjeblieft wat eten dan
Ik ben een beetje aan het bijlezen hoe ik op andere manieren aan extra vitamine D kan komen (het kan blijkbaar ook met behulp van vooral vis verkregen worden, naast de gebruikelijke vitaminetabletten). Ben gelukkig wel een fan van visquote:
[..]
Bij mij was het ook te laag (weet niet meer hoe laag, zal het nog eens navragen), maar dat was in het voorjaar en ik was toen ook niet veel buiten geweest. Ik weet dus niet hoe het bij mij is als ik veel in de zon kom. Je kunt in elk geval vitamine D tabletten gaan slikken, dat doe ik nu ook.
Ruilen voor ritalin ook goed?quote:[..]
Ik heb er nog 30 liggen. Tientje per stuk
Ritalin was dacht ik best wel verslavend, dus heb ik misschien straks via jou een vaste bron van slaappillen
In principe kom ik altijd en immer mn afspraken na. Alleen speelt er dan ook nog iets wat weer net een beetje adners is: Namelijk dat wanneer ik meermalen niet meer geweest ben, de drempel om dat wel weer te gaan of in elk geval weer van me te laten horen, steeds hoger wordt (want wat moet ik dan zeggen?), totdat als het ware de bom klapt en ik besluit gewoon niet meer te gaan (dan hoef ik het ook niet steeds in te plannen terwijl ik weet dat ik toch niet zal gaan bijvoorbeeld..ik weet, tis een beetje achterlijk zoquote:[..]
Daar heb ik ook altijd moeite mee. Het gebeurt zelden dat ik moet afbellen maar als het moet dan doe ik het niet
).Ik vind dit echt een slechte eigenschap van mezelf, ook al benadeel ik nooit individuen hiermee maar eerder plekken waar ik activiteiten doe (zoals sjoelen of bijvoorbeeld vrijwilligerswerk).
Ik heb huidtype II, ik ga wel even googlenquote:
Ik slik vitamine d extra maar voor mij heeft het geen verschil gemaakt. Veel mensen hebben een tekort aan vitamine d. Hoeveel je aanmaakt uit zonlicht heeft ook te maken met weerstand, huidtype etc. Maar je schijnt er ook goed ziek te van kunnen zijn ja als het te laag is dus je kunt toch gewoon kijken of er iets anders wordt als je wat extra slikt?
Maar toch, wel een beetje merkwaardig dat ik ondanks alle tijd die ik in de zon spendeer toch net tekort blijk te komen. Heb zelfs door afgelopen zomer een kleurtje gekregen wat eigenlijk best wel zeldzaam is voor mijn doen
edit:
Oké, dus van vitamine D tabletten hoef ik dus ook niet veel te verwachten?quote:
Ik slik ook vitamine D omdat ik niet veel buiten kom. Ik denk niet dat ik elke dag de 15 minuten haal
Ik merk nog niet veel verschil.
Zo herkenbaar. Dit is de voornaamste reden waarom ik zoveel vertraging opgelopen heb met m'n studie en waarom ik slecht communiceerde.quote:
Namelijk dat wanneer ik meermalen niet meer geweest ben, de drempel om dat wel weer te gaan of in elk geval weer van me te laten horen, steeds hoger wordt (want wat moet ik dan zeggen?), totdat als het ware de bom klapt en ik besluit gewoon niet meer te gaan (dan hoef ik het ook niet steeds in te plannen terwijl ik weet dat ik toch niet zal gaan bijvoorbeeld.
Hopelijk dat je wat blijkt te hebben aan medicatie (zelf ervaar ik gesprekken tegenwoordig meestal wel positief..al merk ik wel dat ik toch wel een beetje een kundig iemand tegenover me moet hebben zitten, anders kan ik net zo goed met de buurvrouw een praatje gaan makenquote:
[..]
Academische master, maar heb er al heel wat vertraging mee opgelopen in het verleden. Zelfs dit jaar weer, ondanks dat ik met goede moed opnieuw begon.
[..]
Het verbaasde mij ook, al was dat ook omdat ik in m'n hoofd al een plan had getrokken. Nou moet ik dat alleen nog delen de volgende keer met wie het moet weten.
[..]
Psych moet nog bepaald worden. Dit wordt een diagnastisch consult. Maar ik gok dat het wederom een combinatie wordt. Ik wil medicatie proberen, om me door komende tijd heen te loodsen, waar dat ook naartoe moge gaan. Tegen de ADHD voornamelijk, maar ook tegen depressie.
Gesprekken lijken me ook prima, al weet ik niet wat voor trauma's van vroeger ik nog zou kunnen verwerken. Zal dus meer gaan over hoe ik me nu voel.
[..]
Ga ik doen.
).Alleen heb je nu niet te laat ingegrepen?
Probeer ook te leren de signalen beter te herkennen, dat heeft zoveel voordelen...al is het alleen maar de gedachte dat je beter gewapend bent (dit stelt mij al gerust, beetje vergelijkbaar met het hebben van benzo's me al kalmeert, ook al gebruik ik ze op dat moment nog nieteens).
edit (lees nu net je nieuwe post, zat de hele tijd reactie op je vorige te tikken
) :Ow, that sucks!quote:
[..]
Zo herkenbaar. Dit is de voornaamste reden waarom ik zoveel vertraging opgelopen heb met m'n studie en waarom ik slecht communiceerde.
Lekker motiverend ook.
Laat je niet meteen kisten, neem een stap terug en vraag eventueel ook toch nog gesprekken aan. Mijn ervaring is dat medicatie niet te best helpt bij uitstelgedrag
Dan werkt voor mij praten toch beter
Mjah. Ik snap wel wat je zegt. Maar aan de andere kant neem ik het niet zo nauw. Ik zie het meer als een uitdrukking dan dat iemand me een valse waarheid wil verkopen ofzo. Meer als een vorm van gerust proberen te stellen. Ik neem het in elk geval niemand kwalijk.quote:
[..]
Even op vetgedrukte: Ik vind het altijd zo kut wanneer mensen zoiets zeggen. Ze -weten- dit toch helemaal niet zeker?? Niet alleen voel ik me hierdoor niet serieus genomen (omdat ik weet dat dit gewoon niet klopt, juist omdat zij dat zelf gewoon helemaal niet weten) maar ook omdat ik weet dat ze denken dat ik daar blij van moet worden ofzo en als ik vervolgens anders reageer, dan krijg ik soms ook weer een negatievere respons terug.
Vervelend, maar ik heb zelf liever de waarheid.
Wat de rest van je post betreft, hopelijk zijn je behandelaars ook op zn minst een 'beetje' kundig en levert het meer open zijn hun kant op ook meer op (anders krijg je na een tijdje het gevoel dat je moeite zit te doen om meer open te zijn naar hun en vervolgens levert dat toch niks op...dat werkt na een tijdje toch demotiverend)
Mijn dochter is vorige maand 11 jaar geworden. Ze woont bij vrienden van mij. We zien elkaar elke zaterdag en om de week op woensdag. Behalve als er iets is natuurlijk. Daarmee hebben we veel geluk. We hebben ook contact per mail en per post. Dat is onder deze omstandigheden ook het beste voor haar.SPOILEROverigens denk ik wel dat mijn behandelaars nu behoorlijk kundig zijn. Ik kom alleen wel met een berg kutzooi en een waslijst aan dingen die al geprobeerd zijn al dan niet op de juiste manier. Ik heb last van dissociatie maar ook van gevoelsdissociatie en een bandje in mijn hoofd dat continu iets afspeelt. Daarnaast valt mijn spraak soms weg. Communicatie kan dus soms heel ingewikkeld zijn en zolang ik niet goed open ben over hoe wel kunnen communiceren is het zoeken. Voor iedereen. Gelukkig mag ik altijd schrijven, ook als er iemand voor m'n neus zit. Dat kon eerder niet en dat maakte het alleen maar erger want dan raakte ik daarover in paniek. Ik ben zelf ook nog niet gewend aan de behandelaren. Ik zoek daarin ook nog. Voor nu vind ik dat ze er redelijk snel op ingespeeld wordt en gekeken wordt naar mogelijkheden op allerlei gebieden. Alleen doordat ik me zo rot voel lijkt alles veel te lang te duren.
Maar het is mijn dochter. Ik zou haar het liefst heel dichtbij hebben.
Zelfde hier. In het verleden viel dat vies tegen.quote:
[..]
Hopelijk dat je wat blijkt te hebben aan medicatie (zelf ervaar ik gesprekken tegenwoordig meestal wel positief..al merk ik wel dat ik toch wel een beetje een kundig iemand tegenover me moet hebben zitten, anders kan ik net zo goed met de buurvrouw een praatje gaan maken
Te laat voor nu, hopelijk op tijd voor later.quote:Alleen heb je nu niet te laat ingegrepen?
Daar word ik beter en beter in. Al remt het niet, of nauwelijks. Mijn eerste voornemen is strenger voor mezelf zijn wat betreft slapen, eten, sporten, en afspraken nakomen. Had laatst al peper in m'n reet door het besef dat niets doen alleen maar meer shit geeft. Ding is dat het me zo enorm vermoeit, en het ook geen voldoening geeft qua gevoel. Daar zou ik graag vanaf willen.quote:Probeer ook te leren de signalen beter te herkennen, dat heeft zoveel voordelen...al is het alleen maar de gedachte dat je beter gewapend bent (dit stelt mij al gerust, beetje vergelijkbaar met het hebben van benzo's me al kalmeert, ook al gebruik ik ze op dat moment nog nieteens).
Doe ik zeker. Boor nu alles aan dat kan, en geef m'n gezondheid prioriteit. Daar begint immers alles.quote:edit (lees nu net je nieuwe post, zat de hele tijd reactie op je vorige te tikken
[..]
Ow, that sucks!
Lekker motiverend ook.
Laat je niet meteen kisten, neem een stap terug en vraag eventueel ook toch nog gesprekken aan. Mijn ervaring is dat medicatie niet te best helpt bij uitstelgedrag
Dan werkt voor mij praten toch beter
Ja, ik tegenwoordig ook (zoveel mogelijk). Alleen blijf ik er toch een beetje moeite mee houden omdat ik als het ware steeds moet omswitchen naar dingen nemen zoals ze gezegd worden of dingen juist onletterlijk nemen omdat ze het anders bedoelen dan wat ze zeggen.quote:
[..]
Mjah. Ik snap wel wat je zegt. Maar aan de andere kant neem ik het niet zo nauw. Ik zie het meer als een uitdrukking dan dat iemand me een valse waarheid wil verkopen ofzo. Meer als een vorm van gerust proberen te stellen. Ik neem het in elk geval niemand kwalijk.
Hoop gedoe enzo
Blij dit te horenquote:SPOILEROverigens denk ik wel dat mijn behandelaars nu behoorlijk kundig zijn. Ik kom alleen wel met een berg kutzooi en een waslijst aan dingen die al geprobeerd zijn al dan niet op de juiste manier. Ik heb last van dissociatie maar ook van gevoelsdissociatie en een bandje in mijn hoofd dat continu iets afspeelt. Daarnaast valt mijn spraak soms weg. Communicatie kan dus soms heel ingewikkeld zijn en zolang ik niet goed open ben over hoe wel kunnen communiceren is het zoeken. Voor iedereen. Gelukkig mag ik altijd schrijven, ook als er iemand voor m'n neus zit. Dat kon eerder niet en dat maakte het alleen maar erger want dan raakte ik daarover in paniek. Ik ben zelf ook nog niet gewend aan de behandelaren. Ik zoek daarin ook nog. Voor nu vind ik dat ze er redelijk snel op ingespeeld wordt en gekeken wordt naar mogelijkheden op allerlei gebieden. Alleen doordat ik me zo rot voel lijkt alles veel te lang te duren.
Terwijl ik dit stukje zat te lezen, zat ik al te denken je voor te stellen dingen gewoon op te schrijven (gewoon voor de neus van je behandelaars, waarom niet? Zolang dat voor je werkt dan who cares of iets "raar" of "niet-volgens-de-manier-die-geldt-voor-de-gevestigde-orde-van-wat-van-ons-allen-als-normaal-wordt-geacht" is, zolang het maar werkt en het verder niemand anders stoort
).Dit inderdaad.quote:Mijn dochter is vorige maand 11 jaar geworden. Ze woont bij vrienden van mij. We zien elkaar elke zaterdag en om de week op woensdag. Behalve als er iets is natuurlijk. Daarmee hebben we veel geluk. We hebben ook contact per mail en per post. Dat is onder deze omstandigheden ook het beste voor haar.
Maar het is mijn dochter. Ik zou haar het liefst heel dichtbij hebben.
Kan me niet voorstellen hoe pijnlijk dit is.
Ik heb soms buien dat ik me zorgen maak om iemand (meestal dan een vriend of vriendin) of in elk geval kan maken. Heb een beetje de neiging daarin verder te willen gaan dan de meeste anderen (denk ook omdat ik graag help en/of zorg).
Ga het toch even hier neergooien:
Een vriendin van me heeft tot zover ik weet pasgeleden "noodgedwongen" haar relatie beëindigd en daar bovenop hebben 2 van haar oude vrienden psychische problemen die de laatste tijd uit de hand gelopen zijn (1tje heeft pas geleden een zeldmoordpoging willen doen (had alles al geregeld) en de ander was aan het vervuilen).
Dit alles staat nog los van het feit dat ze binnenkort therapie wou gaan doen en dat haar dochter ook weer bepaalde issues heeft.
Maak me ook zorgen om haar, was vandaag nog bij haar aan de deur maar ze was niet thuis helaas (ze neemt niet altijd de telefoon op, maar zo ken ik haar al jaren dus das op zich niet heel raar in haar geval
).edit:bovenstaande speelt trouwens al aardig wat weken, maar ik had ook andere prioriteiten dus is dit steeds weer een beetje naar de achtergrond gedreven
[ Bericht 1% gewijzigd door magnetronkoffie op 08-09-2015 19:46:18 ]
Waarom viel dit tegen?quote:
[..]
Zelfde hier. In het verleden viel dat vies tegen.
Zelf merk ik wel vaker dat ze het allemaal niet altijd ( niet "altijd"
) goed weten, dan moet ik ze maar een beetje bijsturen. Vaak wordt het dan ook meer een soort samenwerking ipv dat ik "hun patient" ben (het wordt kwa invulling wat meer gelijkwaardig en ik praat met hun over mijn eigen psychische toestand een beetje meer alsof ik het over iemand anders heb..zoiets. Best wel interessant eigenlijk om zo over jezelf te kunnen nadenken en zelfs ook meebeslissen ).Uiteindelijk leidt dit ook tot een betere behandeling en een beter gevoel (beter gevoel op meerdere vlakken ook, niet alleen werken de behandelingen beter maar ook voel ik me minder machteloos etc enz).
Vetgedrukte lijkt wel tegenstrijdig...maar ik wil je ook weer niet afstraffen vanwege iets wat ikzelf niet helemaal begrijp (ten slotte ken ik je niet dus hoe de fuk kan ik je dan veroordelen op basis van alleen maar wat posts op een internetforum?quote:[..]
Te laat voor nu, hopelijk op tijd voor later.
[..]
Daar word ik beter en beter in. Al remt het niet, of nauwelijks. Mijn eerste voornemen is strenger voor mezelf zijn wat betreft slapen, eten, sporten, en afspraken nakomen. Had laatst al peper in m'n reet door het besef dat niets doen alleen maar meer shit geeft. Ding is dat het me zo enorm vermoeit, en het ook geen voldoening geeft qua gevoel. Daar zou ik graag vanaf willen.
), het heeft bij mij jaren geduurd voordat het bij mij echt voelbaar beter ging lopen (echt zoveel beter dat ik er niet langer omheen kon dat het idd beter met me ging. Dit komt denk ik mede omdat ik me vaak niet exact kan herinneren hoe ik me toen en zolang terug voelde...is misschien een autistisch ding? Geen idee verder maar t is zoals t is).Je psychische gezondheid en lichamelijke gezondheid mag ik hopen?quote:[..]
Doe ik zeker. Boor nu alles aan dat kan, en geef m'n gezondheid prioriteit. Daar begint immers alles.
En vergeet niet dat je directe omgeving hier ook een belangrijke rol in kan spelen he?
De hulp die ik toen kreeg was karig. Ze hadden me evengoed een mailtje kunnen sturen met standaardvragen, want het voelde lang niet als hulp. Achteraf gezien hadden ze me niet zo makkelijk moeten laten stoppen, want zoals blijkt was ik nog lang niet geholpen, zelfs al wees alles er toentertijd wel op. Maar het was veel te snel eigenlijk.quote:
Zeker, zeker. Alleen had ik juist het gevoel dat echt alle hulp van mijzelf kwam, en daar klaarblijkelijk niet voldoende toe in staat ben gebleken. Hopelijk gaat dat straks beter.quote:Zelf merk ik wel vaker dat ze het allemaal niet altijd ( niet "altijd"
Uiteindelijk leidt dit ook tot een betere behandeling en een beter gevoel (beter gevoel op meerdere vlakken ook, niet alleen werken de behandelingen beter maar ook voel ik me minder machteloos etc enz).
Wat ik bedoel is dat ik triggers goed herken inmiddels, de meesten. Maar ik weet nog niet hoe het te sturen naar verbetering. Ik weet wat me rot doet voelen, maar niet wat me beter doet voelen.quote:[..]
Vetgedrukte lijkt wel tegenstrijdig...maar ik wil je ook weer niet afstraffen vanwege iets wat ikzelf niet helemaal begrijp (ten slotte ken ik je niet dus hoe de fuk kan ik je dan veroordelen op basis van alleen maar wat posts op een internetforum?
Ja, beiden. Ik ben dus bewust niet gaan drinken vanavond, om m'n hart in de wijn te verdrinken. Al heb ik daar echt veel te veel zin in nu. Sporten sla ik wel ff over vandaag, want had ook al naatje geslapen vannacht (3 uur). Heb verder gewoon vers voedsel gekocht en net wat van gegeten, dus dat is goed.quote:[..]
Je psychische gezondheid en lichamelijke gezondheid mag ik hopen?
En vergeet niet dat je directe omgeving hier ook een belangrijke rol in kan spelen he?
Nu al wel de moed opgegeven wat betreft studie en loopbaan, wat nu maakt dat m'n psyche prioriteit nummer 1 is. Dus geen wedstrijdracen meer terwijl ik gekneusd ben.
Daar word ik beter en beter in. Al remt het niet, of nauwelijks. Mijn eerste voornemen is strenger voor mezelf zijn wat betreft slapen, eten, sporten, en afspraken nakomen. Had laatst al peper in m'n reet door het besef dat niets doen alleen maar meer shit geeft. Ding is dat het me zo enorm vermoeit, en het ook geen voldoening geeft qua gevoel. Daar zou ik graag vanaf willen.
[..]
Doe ik zeker. Boor nu alles aan dat kan, en geef m'n gezondheid prioriteit. Daar begint immers alles.
[/quote]
Leg de contacten die je kunt wat betreft school en stage. Kan de school je echt niet een beetje helpen, al is het maar met wat begrip? Misschien geeft het opnemen van contact of het regelen van dit soort dingen je nu geen voldoening, maar zie het dan als een puntje wat je dan wel even kunt afstrepen. En verdeel het in kleine doelen, ga niet bij wijze van spreken in 1 week tijd van jezelf eisen dat je en perfect slaapt én 3 s per week sport en oude eetlust hebt, kortom alles goed doet. Maar blijf wel in beweging, want als je helemaal stilvalt duurt de weg terug nog langer.
Ik zit er zelf trouwens qua energie ook doorheen momenteel, kan wel heel grote doelen stellen maar voel al aan dat ik het lastig genoeg vind om overeind te blijven op mijn werk. Volgende week de daadwerkelijk 1e afspraak met een behandelaar, ik pieker en twijfel over bijna alles dus het houdt niet over. Zucht.
Ik vind pilletjes makkelijkerquote:
[..]
Ik ben een beetje aan het bijlezen hoe ik op andere manieren aan extra vitamine D kan komen (het kan blijkbaar ook met behulp van vooral vis verkregen worden, naast de gebruikelijke vitaminetabletten). Ben gelukkig wel een fan van vis
en houd niet zo van vis.Dealquote:[..]
Ruilen voor ritalin ook goed?
Ritalin was dacht ik best wel verslavend, dus heb ik misschien straks via jou een vaste bron van slaappillen
Daarom moet je die eerste keer dat je niet wil gaan dus wel gaan. Want ik denk dat dit voor de meeste mensen geldt.quote:[..]
In principe kom ik altijd en immer mn afspraken na. Alleen speelt er dan ook nog iets wat weer net een beetje adners is: Namelijk dat wanneer ik meermalen niet meer geweest ben, de drempel om dat wel weer te gaan of in elk geval weer van me te laten horen, steeds hoger wordt (want wat moet ik dan zeggen?), totdat als het ware de bom klapt en ik besluit gewoon niet meer te gaan (dan hoef ik het ook niet steeds in te plannen terwijl ik weet dat ik toch niet zal gaan bijvoorbeeld..ik weet, tis een beetje achterlijk zo
Ik vind dit echt een slechte eigenschap van mezelf, ook al benadeel ik nooit individuen hiermee maar eerder plekken waar ik activiteiten doe (zoals sjoelen of bijvoorbeeld vrijwilligerswerk).
De nodige mailtjes zijn er al uit, morgen nog een, of meer, afhankelijk van of ik reactie krijg.quote:
Leg de contacten die je kunt wat betreft school en stage. Kan de school je echt niet een beetje helpen, al is het maar met wat begrip? Misschien geeft het opnemen van contact of het regelen van dit soort dingen je nu geen voldoening, maar zie het dan als een puntje wat je dan wel even kunt afstrepen.
Dat is een goede tip, dank.quote:En verdeel het in kleine doelen, ga niet bij wijze van spreken in 1 week tijd van jezelf eisen dat je en perfect slaapt én 3 s per week sport en oude eetlust hebt, kortom alles goed doet. Maar blijf wel in beweging, want als je helemaal stilvalt duurt de weg terug nog langer.
Volg je eigen advies, alles in kleine doelen opdelen.quote:Ik zit er zelf trouwens qua energie ook doorheen momenteel, kan wel heel grote doelen stellen maar voel al aan dat ik het lastig genoeg vind om overeind te blijven op mijn werk. Volgende week de daadwerkelijk 1e afspraak met een behandelaar, ik pieker en twijfel over bijna alles dus het houdt niet over. Zucht.
Succes.