Welkom in het centrale topic van "Depressie & Angst".
quote:Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.
Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.
Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie
quote:Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.
Wanneer spreken we van een angststoornis?
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:
Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs
Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:
Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
quote:FOK! heeft nu ook zijn eigen IRC-kanaal voor de mensen in "Depressie & Angst". Hier kunnen we gezellig chatten/ tips geven en het met elkaar erover hebben.
Indien jij ook gezellig mee wilt praten met ons kun je ons bereiken via de volgende link:
http://irc.fok.nl/
En dan in principe
/join #dna
Heb je vragen omtrent IRC?
PM de volgende users:
zomertje
RBWO
quote:
Eindelijk beginnen dingen weer een beetje te lopen.
Nu even van de spanning bijkomen
) Maar heb vandaag dan om kwart over 3 een gesprek, en dan krijg ik het te horen.Heel irritant dat het allemaal zo lang moet duren. Wil gewoon super graag naar huis. Ik mis iedereen daar, en ik word hier helemaal gek. In de zin dat ik hier best nare dingen heb meegemaakt, o.a. separatie en dat soort dingen, en ik ben er gewoon helemaal klaar mee. Deze opname verliep gelukkig vrij rustig.
Duimen maaaarrr!!
Ik duim voor jequote:Op woensdag 29 april 2015 12:43 schreef Catnip het volgende:
Toch even onzeker of ik vandaag dan naar huis mag. (naar mijn begeleid wonen plekkie
Heel irritant dat het allemaal zo lang moet duren. Wil gewoon super graag naar huis. Ik mis iedereen daar, en ik word hier helemaal gek. In de zin dat ik hier best nare dingen heb meegemaakt, o.a. separatie en dat soort dingen, en ik ben er gewoon helemaal klaar mee. Deze opname verliep gelukkig vrij rustig.
Duimen maaaarrr!!
Ik ben nog nooit opgenomen geweest en hopelijk blijft dat zo. Separeer en zulks lijkt me niet bijzonder plezant.
.
Maar dan wel weer doemdenken "het gaat toch weer niks worden 
" 
En goed gedaan Elvi! Wie weet wat het je brengt.
Voor koffie En?quote:
Toch even onzeker of ik vandaag dan naar huis mag. (naar mijn begeleid wonen plekkie
Heel irritant dat het allemaal zo lang moet duren. Wil gewoon super graag naar huis. Ik mis iedereen daar, en ik word hier helemaal gek. In de zin dat ik hier best nare dingen heb meegemaakt, o.a. separatie en dat soort dingen, en ik ben er gewoon helemaal klaar mee. Deze opname verliep gelukkig vrij rustig.
Duimen maaaarrr!!
Ik hoop zo op een goede uitkomst voor je
Nu wel last van alle prikkels en gerommel in mn hoofd. En druk met van alles ook nog.
verder lees ik wel mee hoor
Volgens hem had ik veel potentie, dus wat dat betreft ben ik door de keuring heen
Zodra ik het zelf aangeef, kan ik naar de volgende stap bij een jobcoach die deze ervaringsdeskundige zelf ook als jobcoach heeft gehad en van daar zie ik dan wel verder of dat de goeie weg is of niet.
Ik heb zelf aangegeven dat het nog wel een half jaar tot een jaar kan duren voordat ik toe ben aan zo'n stap (wel zou ik voor die tijd een orienterend gesprek kunnen krijgen, maar dat komt later wel, niet nu
)Al met al, een heel goed gesprek..en wat een wijze man
En er is voor mij besloten naar welke colleges ik mag en waar ik niet welkom ben. Vanuit de opleiding. Ik mag de tentamens wel maken. Het is niet fijn als mensen beslissingen voor je nemen
Jouw gezondheid is ff belangrijker denk ik. Hoe gaat het nu in je nieuwe huisje, krijg je wat meer rust?quote:
Mijn psych vindt dat ik smetvrees heb, echte onzin.... Ik heb de boel gewoon graag goed schoon
En er is voor mij besloten naar welke colleges ik mag en waar ik niet welkom ben. Vanuit de opleiding. Ik mag de tentamens wel maken. Het is niet fijn als mensen beslissingen voor je nemen
Goed om te horen!quote:
2e en voorlopig laatste gesprek gehad met de ervaringsdeskundige.
Volgens hem had ik veel potentie, dus wat dat betreft ben ik door de keuring heen
Zodra ik het zelf aangeef, kan ik naar de volgende stap bij een jobcoach die deze ervaringsdeskundige zelf ook als jobcoach heeft gehad en van daar zie ik dan wel verder of dat de goeie weg is of niet.
Ik heb zelf aangegeven dat het nog wel een half jaar tot een jaar kan duren voordat ik toe ben aan zo'n stap (wel zou ik voor die tijd een orienterend gesprek kunnen krijgen, maar dat komt later wel, niet nu
Al met al, een heel goed gesprek..en wat een wijze man
Hier de laatste tijd weer iets minder. Weinig contacturen op de universiteit, vrienden allemaal bezig met werk/stage, net zoals ouders en zusje. Begin me langzaam eenzaam te voelen en doemdenken duikt weer op. Straks maar proberen te hard lopen.
Vanmorgen heb ik bloed laten prikken om te kijken hoe mijn bloedspiegel van venlafaxine is. En gelijk of ik vitaminen tekort kom, want de uitslag van twee jaar geleden is zoek of zo
Krijgen we nog een update?quote:
Toch even onzeker of ik vandaag dan naar huis mag. (naar mijn begeleid wonen plekkie
Heel irritant dat het allemaal zo lang moet duren. Wil gewoon super graag naar huis. Ik mis iedereen daar, en ik word hier helemaal gek. In de zin dat ik hier best nare dingen heb meegemaakt, o.a. separatie en dat soort dingen, en ik ben er gewoon helemaal klaar mee. Deze opname verliep gelukkig vrij rustig.
Duimen maaaarrr!!
Goed van je! Is het een fulltime baan?quote:Op woensdag 29 april 2015 15:14 schreef Elvi het volgende:
Net even mijn faalangst overboord gezet en gesolliciteerd op een betaalde baan
Nicequote:
2e en voorlopig laatste gesprek gehad met de ervaringsdeskundige.
Volgens hem had ik veel potentie, dus wat dat betreft ben ik door de keuring heen
Zodra ik het zelf aangeef, kan ik naar de volgende stap bij een jobcoach die deze ervaringsdeskundige zelf ook als jobcoach heeft gehad en van daar zie ik dan wel verder of dat de goeie weg is of niet.
Ik heb zelf aangegeven dat het nog wel een half jaar tot een jaar kan duren voordat ik toe ben aan zo'n stap (wel zou ik voor die tijd een orienterend gesprek kunnen krijgen, maar dat komt later wel, niet nu
Al met al, een heel goed gesprek..en wat een wijze man
Heb je misschien nog tips voor mij? 11 mei heb ik een afspraak met een ervaringsdeskundige. Ik vind het moeilijk om te bedenken wat ik wil vragen (het was ook niet mijn idee), maar wil er wel graag wat aan hebben.
Ik besefte me zojuist even hoe fijn het is dat hier in Nederland de kosten van de GGZ worden vergoed...
SPOILERDe rekening van 2014: 14.000 euro
Goed om te horen dat het voor jou werkt. Ikzelf had wat minder succes met schema's e.d.quote:Op vrijdag 1 mei 2015 13:29 schreef kuolema het volgende:
Dinsdag heb ik met de spv een weekschema gemaakt en tot nu toe werkt dat goed. Het geeft me rust, het overzicht is fijn.
Dat is erg afhankelijk van de reden waarom je dat gesprek met die ervaringsdeskundige hebt (-waarom- is dat gesprek aangevraagd? ).quote:[..]
Nice
Heb je misschien nog tips voor mij? 11 mei heb ik een afspraak met een ervaringsdeskundige. Ik vind het moeilijk om te bedenken wat ik wil vragen (het was ook niet mijn idee), maar wil er wel graag wat aan hebben.
Een ervaringsdeskundige is grofweg iemand die de eigen ziekte (psychisch) heeft overwonnen en de opgedane kennis gebruikt om anderen te helpen.
quote:Ik besefte me zojuist even hoe fijn het is dat hier in Nederland de kosten van de GGZ worden vergoed...SPOILERDe rekening van 2014: 14.000 euro
Ik wil niet weten wat mijn rekening is!
De reden is dat ik pessimistisch ben over de toekomst, geen verbetering verwacht.quote:
[..]
Goed om te horen dat het voor jou werkt. Ikzelf had wat minder succes met schema's e.d.
[..]
Dat is erg afhankelijk van de reden waarom je dat gesprek met die ervaringsdeskundige hebt (-waarom- is dat gesprek aangevraagd? ).
Een ervaringsdeskundige is grofweg iemand die de eigen ziekte (psychisch) heeft overwonnen en de opgedane kennis gebruikt om anderen te helpen.
[..]
Ik wil niet weten wat mijn rekening is!
Een ervaringsdeskundige weet meestal meer dan ik en kan jou denk ik beter helpen met dingen op een rijtje krijgen enzo dan ik dat kan.quote:
[..]
De reden is dat ik pessimistisch ben over de toekomst, geen verbetering verwacht.
DM
Ja... maar daar heb ik afspraken over met behandelaren... anyways ze bedoelen het goed, hoop ik.quote:
[..]
Jouw gezondheid is ff belangrijker denk ik. Hoe gaat het nu in je nieuwe huisje, krijg je wat meer rust?
Nieuwe huisje is heel erg fijn en inderdaad, de rust keert weer. Ik voel me hier helemaal gelukkig en veilig. Het is zoals ik het wil en hoef met niemand rekening te houden (en omdat ik een enorme pleaser ben, is het heerlijk om geen huis te delen, ik durfde geen muziek te luisteren bijv. stel dat iemand er last van zou hebben en nu kan dat soort dingen wel).
--------------------------------------
Vandaag EMDR, ik ben gesloopt.
Pas je op voor je buren?quote:
[..]
Ja... maar daar heb ik afspraken over met behandelaren... anyways ze bedoelen het goed, hoop ik.
Nieuwe huisje is heel erg fijn en inderdaad, de rust keert weer. Ik voel me hier helemaal gelukkig en veilig. Het is zoals ik het wil en hoef met niemand rekening te houden (en omdat ik een enorme pleaser ben, is het heerlijk om geen huis te delen, ik durfde geen muziek te luisteren bijv. stel dat iemand er last van zou hebben en nu kan dat soort dingen wel).
--------------------------------------
Vandaag EMDR, ik ben gesloopt.
Hoeveel EMDR-sessies heb je nu gehad?
In totaal? over de dertig sessiesquote:
[..]
Pas je op voor je buren?
Hoeveel EMDR-sessies heb je nu gehad?
Maar dit is nummer 1 van weer een nieuwe reeks
En ja, ik heb alleen een boven buurman en die hoor ik nooit. Het goed geïsoleerd en ik heb het geluid gewoon zacht hoor EMDR is pittig ja, daar moet je wel ff een paar dagen van bijkomen is mijn ervaring. Fijn dat t huisje bevaltquote:
[..]
Ja... maar daar heb ik afspraken over met behandelaren... anyways ze bedoelen het goed, hoop ik.
Nieuwe huisje is heel erg fijn en inderdaad, de rust keert weer. Ik voel me hier helemaal gelukkig en veilig. Het is zoals ik het wil en hoef met niemand rekening te houden (en omdat ik een enorme pleaser ben, is het heerlijk om geen huis te delen, ik durfde geen muziek te luisteren bijv. stel dat iemand er last van zou hebben en nu kan dat soort dingen wel).
--------------------------------------
Vandaag EMDR, ik ben gesloopt.
Ik heb n beetje een rommelhoofd, hoop dat muziek maken dat straks kan doorbreken.
Het is heel dubbel met mijn ouders. Ik houd heel veel van ze, wil het beste voor ze, vind het soms erg moeilijk om ze zo te zien strijden en lijden, alleen word ik er ook gewoon knettergek van soms. De laatste jaren is er altijd iets, is het niet in mijn omgeving, dan is het wel weer een of andere kutfobie. Ik strijd me er wel doorheen en het gaat beter, alleen blij dat woensdag die afspraak met de psycholoog staat.
En daarna met zekerheid naar huis? Of opnieuw beoordeeld?quote:
Balen moet nog iets van 2 weken opgenomen blijven!
Heel erg vervelend. Sterkte
Dat soort gein van ouders is heel erg rotquote:
Krijg ik vanochtend een berichtje van mijn moeder dat ze het hele weekend gaat slapen, niet bereikbaar is omdat ze zich depressief voelt. Heb haar geprobeerd te bellen maar ze neemt niet op. Er zal wel weer iets gebeurd zijn, ze heeft vaker fases, maar toch maak ik me wel wat druk. Ik heb echter ook zoiets dat als ze me niet antwoord, het ook haar ding is. Ik wil haar best helpen, en dat heb ik vaak genoeg gedaan in het verleden, maar ik wil nu niet weer continu achter haar aan gaan hollen.
Het is heel dubbel met mijn ouders. Ik houd heel veel van ze, wil het beste voor ze, vind het soms erg moeilijk om ze zo te zien strijden en lijden, alleen word ik er ook gewoon knettergek van soms. De laatste jaren is er altijd iets, is het niet in mijn omgeving, dan is het wel weer een of andere kutfobie. Ik strijd me er wel doorheen en het gaat beter, alleen blij dat woensdag die afspraak met de psycholoog staat.
(heb met mijn ma de afspraak dat ik dat soort dingen niet meer wil horen). Helpen kun je alleen als ze er voor open staan en daarnaast, belangrijker nog, jij bent hun kind. Niet hun therapeut. Als ze hulp wilt, moet dat via een hulpverlener. Dit soort problemen gaan buiten jouw macht. Niemand omdat jij niet competent bent, maar omdat het probleem te groot is en jouw rol kind-van is.Ik hoop dat je een goed gesprek met je psych hebt. Laat je alsjeblieft niet gek maken. Je hebt aan jezelf al meer dan genoeg.
*knuffel*!
Het is nu telkens blij zijn met alles wat lukt (net een uurtje zitten puzzelen, winst. Nu achter de PC hangen, winst. Vandaag op school gezeten en ongeveer weten wat het onderwerp was, winst). Ik ben erg in de war.quote:
[..]
EMDR is pittig ja, daar moet je wel ff een paar dagen van bijkomen is mijn ervaring. Fijn dat t huisje bevalt
Ik heb n beetje een rommelhoofd, hoop dat muziek maken dat straks kan doorbreken.
Wat vervelend dat je hoofd zo druk is. Hopelijk weet je het om te zetten in muziek! Anders gewoon (mentaal) de pootjes omhoog he. Rust is ook voor jou belangrijk
Heel veel sterkte de komende twee weken.quote:
Balen moet nog iets van 2 weken opgenomen blijven!
Whazzup dan?quote:
.Mijn hoofd blijft een beetje in de EMDR zitten. Het lukt me gewoon slecht om te concentreren ergens op. Het is naar.quote:
Plus dat de combinatie van therapieën erg zwaar is en ik niet precies weet waar de grens van goed en te zwaar ligt.
Als het kon dook ik nu in mijn gedieet terug
Nee, volgens mij niet en dat beeld van dat het goed ging had ik ook...quote:
Post RBWO nog wel eens hier? Al een poos niet meer gezien (wat waarschijnlijk een goed ding is). Weet dat het met hem al een stuk beter ging.
Er hoeft maar iemand te kuchen en ik word ziek. *baal en een klein beetje en niet serieus zelfmedelijden)Het gaat rond, snap dat het helemaal nu vervelend is. Minneola's zijn momenteel erg goedkoop (op de markt), stouw jezelf vol met vitamine c zou ik zeggen.quote:
(gatverdamme, ik ben weer ziek. Weer de hele dag koorts, snot, hoofdpijn, oorpijn, keelpijn, et cetera
Griep blaast vanzelf weer over. Dat is ook mijn instelling. Ik wil af en toe best bellen, eventueel haar uit laten huilen, chatten, noem maar op. Maar voor mijn eigen goed heb ik reeds lang besloten wel een harde grens te trekken, omdat ik dit inderdaad er niet bij kan hebben. Zelf vind ik een luisterend oor ook erg prettig, maar uiteindelijk is het aan mij om concreet actie te ondernemen en/of keuzes te maken. Zo zie ik het ook bij haar.quote:
[..]
Dat soort gein van ouders is heel erg rot
Ik hoop dat je een goed gesprek met je psych hebt. Laat je alsjeblieft niet gek maken. Je hebt aan jezelf al meer dan genoeg.
*knuffel*!
Misschien kan je vragen of hij/zij zich zo ook heeft gevoeld en wat diegene eraan heeft gedaan. En of ie dat gevoel nog wel eens heeft en wat ie dan doet?quote:
[..]
De reden is dat ik pessimistisch ben over de toekomst, geen verbetering verwacht.
Bijvoorbeeld.
Dat zou ik in ieder geval willen weten van zo iemand.
Hier worden er sinaasappeltjes in gestoptquote:
[..]
Het gaat rond, snap dat het helemaal nu vervelend is. Minneola's zijn momenteel erg goedkoop (op de markt), stouw jezelf vol met vitamine c zou ik zeggen.
dus dat komt helemaal goed. Het is alleen al de tweede keer in drie weken tijd, dus daarom baal ik. Luie weerstandJe hebt hier een heel sterke en gezonde keuze in gemaakt. Dat vind ik echt heel erg knap. Zo gemakkelijk is dat niet.quote:[..]
Dat is ook mijn instelling. Ik wil af en toe best bellen, eventueel haar uit laten huilen, chatten, noem maar op. Maar voor mijn eigen goed heb ik reeds lang besloten wel een harde grens te trekken, omdat ik dit inderdaad er niet bij kan hebben. Zelf vind ik een luisterend oor ook erg prettig, maar uiteindelijk is het aan mij om concreet actie te ondernemen en/of keuzes te maken. Zo zie ik het ook bij haar.
en je hebt gelijk
En als ze ongelegen komt uithuilen, mag je dat ook aangeven hè.... Jij gaat voor in je eigen leven
Hoe is het nu?quote:Op zondag 3 mei 2015 08:45 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Hier worden er sinaasappeltjes in gestopt
Ik heb inmiddels een hele andere instelling gekweekt en ben me die nu eigen aan het maken. Ik ga haar gewoon, met alle risico van dien, vertrouwen en mochten er toch omstandigheden zijn die leiden tot iets ongewenst, tja, daar heb ik sowieso geen invloed op. Zonder vertrouwen kan ik toch nooit iets serieus bouwen en dat ze te vertrouwen is heeft zo zo langzamerhand wel bewezen, dus dat ga ik haar gewoon geven. Ben ergens nog wel bang dat als ze daar is iets van gevoelens weer terugkomen (zijn uit elkaar gegaan omdat ze weer vertrok), alleen is ze inmiddels zo aanhankelijk bij mij dat als dit zo is, het haar keuze is. Ik ga wel van het goede uit en mocht het toch anders lopen, het zij zo dan. Pieken en dalen.
Lief dat je het vraagtquote:
Het is erger geworden. Volledige griep te pakken vrees ik. Gelukkig hebben vrienden boodschappen voor me gedaan. En nu met laptop onder een dikke stapel dekens liggen rillen
Het is al een paar maanden continu verkouden en dan weer een soort van gezond, nu heeft het goed doorgezet.
Misschien maar goed dat het nu even wat erger is. Vaak als je eenmaal goed ziek bent geweest ben je het daarna een tijd niet.quote:
[..]
Lief dat je het vraagt
Het is erger geworden. Volledige griep te pakken vrees ik. Gelukkig hebben vrienden boodschappen voor me gedaan. En nu met laptop onder een dikke stapel dekens liggen rillen
Het is al een paar maanden continu verkouden en dan weer een soort van gezond, nu heeft het goed doorgezet.
Over 2 weken heb ik een vervolgafspraak, we gaan eerst een paar gesprekken doen om te kijken hoe het gaat en eventueel kan ik nog doorverwezen worden. We zijn nu weer bezig met van die g-schema's, ik hoop dat het werkt, maar stiekem lijkt het me ook wel fijn om doorverwezen te worden. Ik heb het idee dat er een hele hoop vage shit in mijn hoofd zit betreffende angst en onzekerheid.
Anyway, fijn om weer hulp te hebben. Het voelt wel lekker, hopelijk kom ik zo verder.
PS: leeft iedereen nog? Het is ineens zo rustig.
De maand mei zit al vol met afspraken
ik heb ook het idee dat ik steeds achter de feiten aanloop.Hoe is het hier met iedereen?
Ik durf te zeggen dat ik van mijn depressie/dip/angst&paniekaanvallen af ben. Ik ben weer opzoek naar werk, kan weer lekker stappen en heb sinds kort een vriendin
Verder totaal geen spoortje angst meer gehad de afgelopen weken(maanden)
Hey! Vroeg laatst hier in het topic al of je nog wel eens postte. Had al zo'n vermoede dat het goed met je ging. Top man! Het is je gegund.quote:
Hoi!
Hoe is het hier met iedereen?
Ik durf te zeggen dat ik van mijn depressie/dip/angst&paniekaanvallen af ben. Ik ben weer opzoek naar werk, kan weer lekker stappen en heb sinds kort een vriendin
Verder totaal geen spoortje angst meer gehad de afgelopen weken(maanden)
Bij mij is alles wat afgezwakt qua hevigheid, maar nog wel steeds last van paniek. Loop nu bij psycholoog en dat bevalt goed. In ieder geval komende half jaar nog wel behandeling nog.
Knuffel... Wat ontzettend naar! Lukt het een beetje om rust en oplossingen te creëren?quote:
Hier ook ff een dipje, teveel aan mn hoofd op t moment. Dat werkt nooit goed bij mij...
Wat ongelooflijk fijn nieuws! Ben echt zo blij voor jequote:
Hoi!
Hoe is het hier met iedereen?
Ik durf te zeggen dat ik van mijn depressie/dip/angst&paniekaanvallen af ben. Ik ben weer opzoek naar werk, kan weer lekker stappen en heb sinds kort een vriendin
Verder totaal geen spoortje angst meer gehad de afgelopen weken(maanden)
Met vilt werken en candy crush spelen....quote:
[..]
Knuffel... Wat ontzettend naar! Lukt het een beetje om rust en oplossingen te creëren?
Maar ik heb goed geslapen en voel me een stuk rustiger, alleen wel weer extra astma medicijnen moeten nemen. Neem jij je rust wel met die emdr? Dat mag je echt wel doen hoor
Kijk, dat zijn de goede dingen, dat je meer rust voelt. Heb je meer medicatie nodig ivm de drukte of zijn dat losstaande events?quote:
[..]
Met vilt werken en candy crush spelen....
Neem jij je rust wel met die emdr? Dat mag je echt wel doen hoor
Ja... Dat doe ik. Het lukt me ook niet anders. Het rottige is dat wanneer het me weer lukt dingen te doen (zoals mijn hobby's), begint het weer opnieuw. Als ik onverstandiger was, zou ik ermee stoppen
Ik schaam me telkens zo bij therapie
Geen idee, maar bij mij is het al zeker sinds maart turbulenter. Mei is trouwens wel de voortzetting daarvanquote:
Wat is dat ook met die maand mei. Iedereen loopt hem te stressen. Misschien lentekoorts gecombineerd met naderende deadlines?
Tentamens en woest rondfladderende hormonen zijn wel heavy om mee te dealenquote:
Wat is dat ook met die maand mei. Iedereen loopt hem te stressen. Misschien lentekoorts gecombineerd met naderende deadlines?
Terwijl ik deze week amper/niet de deur uit durf omdat ik me zo dik en lelijk vind (een keer naar buiten geweest voor boodschappen en verder alles afgezegd).
Zucht...
Omdat ik studeer zullen ze voorlopig niets van me eisen. Verder gaat het best goed sinds een week of 2. Ik heb een redelijk vast ritme nu, denk dat het daardoor komt.
Geloof je mensen die je complimenten geven wel? Kun je je voorstellen dat zij je echt mooier vinden als je meer weegt?quote:
Bijna op het gigantische afgesproken gewicht, voel me nogal ranzig/obees/lelijk: krijg ik vandaag al vier complimenten dat ze me er goed uit vinden zien en hopen dat er bij gaat komen
Terwijl ik deze week amper/niet de deur uit durf omdat ik me zo dik en lelijk vind (een keer naar buiten geweest voor boodschappen en verder alles afgezegd).
Zucht...
Gefeliciteerd, hopelijk waait er tegen de tijd dat je studie afgelopen is een wind die iets linkser is dan nu het geval is.quote:
Nu kan ik opgelucht zijn. Net naar uwv geweest met de spv. Ik stond binnen een kwartier weer buiten
Verder gaat het best goed sinds een week of 2. Ik heb een redelijk vast ritme nu, denk dat het daardoor komt
Nog Harry Potter kunnen lezen? Ben zelf aan boek 1 begonnen.quote:
Bijna op het gigantische afgesproken gewicht, voel me nogal ranzig/obees/lelijk: krijg ik vandaag al vier complimenten dat ze me er goed uit vinden zien en hopen dat er bij gaat komen
Terwijl ik deze week amper/niet de deur uit durf omdat ik me zo dik en lelijk vind (een keer naar buiten geweest voor boodschappen en verder alles afgezegd).
Zucht...
Dit klinkt als goed nieuws?quote:
Nu kan ik opgelucht zijn. Net naar uwv geweest met de spv. Ik stond binnen een kwartier weer buiten
Verder gaat het best goed sinds een week of 2. Ik heb een redelijk vast ritme nu, denk dat het daardoor komt.
Ook heel goed dat je een vast ritme hebt. Zoiets kan helpen in je leven weer op de rails te krijgen. Ik hoop dat je in een opwaards spiraal zit
Heel eerlijk? Diep in hart geloof ik dat iedereen me voor loopt te liegen. Ik word er heel erg kwaad van. Rationeel gezien, vrees ik dat het niet klopt wat ik voel. Het is alleen heel erg verwarrend allemaal.quote:[..]
Geloof je mensen die je complimenten geven wel? Kun je je voorstellen dat zij je echt mooier vinden als je meer weegt?
O lekker!quote:
Nu kan ik opgelucht zijn. Net naar uwv geweest met de spv. Ik stond binnen een kwartier weer buiten
Wel vreemd dan dat ze je wel lieten langskomen voor dat ene kwartiertje
Edit: Misschien dat het meer een formaliteit was dan
quote:Verder gaat het best goed sinds een week of 2. Ik heb een redelijk vast ritme nu, denk dat het daardoor komt.
SPOILERMijn ouders zeuren vaak dat ik ze nooit iets vertel. En soms komt er dan ineens een golf van vragen van hun kant op momenten dat ik daar echt geen zin in heb (dat is altijd
Misschien zou het goed zijn als ik mijn ouders eens mee nam naar de spv voor wat uitleg, maar eigenlijk zie ik dat helemaal niet zitten. Voor degenen die zoiets hebben gedaan, hebben jullie er wat aan gehad?
Thanksquote:
[..]
Gefeliciteerd, hopelijk waait er tegen de tijd dat je studie afgelopen is een wind die iets linkser is dan nu het geval is.
[..]
Nog Harry Potter kunnen lezen? Ben zelf aan boek 1 begonnen.
.Klopt, het is een grote zorg minder. De angst over het wel of niet genoeg hebben aan het eind van de maand om de verzekering en studiegeld te betalen, bij mijn ouders geld bietsen om een cadeau voor vrienden te kunnen kopen en oppassen/werken wanneer het eigenlijk helemaal niet ging omdat ik het geld echt heel hard nodig had, dat zijn nu geen issues meer.quote:
[..]
Dit klinkt als goed nieuws?
Ook heel goed dat je een vast ritme hebt. Zoiets kan helpen in je leven weer op de rails te krijgen. Ik hoop dat je in een opwaards spiraal zit
Daar was ik al bang voor. Het is wel makkelijker, want dat komt overeen met je eigen beeld van jezelf. Ik herken het ook, het is inderdaad verwarrend, want hoe weet je zeker welke kant de juiste is?quote:[..]
Heel eerlijk? Diep in hart geloof ik dat iedereen me voor loopt te liegen. Ik word er heel erg kwaad van. Rationeel gezien, vrees ik dat het niet klopt wat ik voel. Het is alleen heel erg verwarrend allemaal.
Ik weet welke het in jouw geval is, maar daar heb jij natuurlijk niets aan
Dus dan maar een knuf Het was inderdaad slechts een formaliteit, dit gesprek moest er zijn geweest voordat ik mijn uitkering kan ontvangen.quote:
[..]
O lekker!
Wel vreemd dan dat ze je wel lieten langskomen voor dat ene kwartiertje
Edit: Misschien dat het meer een formaliteit was dan
[..]
O naja, fuck it *delete*quote:SPOILERMijn ouders zeuren vaak dat ik ze nooit iets vertel. En soms komt er dan ineens een golf van vragen van hun kant op momenten dat ik daar echt geen zin in heb (dat is altijd
Misschien zou het goed zijn als ik mijn ouders eens mee nam naar de spv voor wat uitleg, maar eigenlijk zie ik dat helemaal niet zitten. Voor degenen die zoiets hebben gedaan, hebben jullie er wat aan gehad?
In elk geval heb ik er wel wat aan gehad
[ Bericht 17% gewijzigd door magnetronkoffie op 08-05-2015 19:49:31 ]
Heb ik iets belangrijks gemist?quote:
[..]
O naja, fuck it *delete*
In elk geval heb ik er wel wat aan gehad
Van jou wist ik het, daar heb je het wel eens over gehad.
Wat onttiegelijk rot dat er zo op je gereageerd wordt! Ik word er gewoon een beetje boos van als ik dit leesquote:SPOILERMijn ouders zeuren vaak dat ik ze nooit iets vertel. En soms komt er dan ineens een golf van vragen van hun kant op momenten dat ik daar echt geen zin in heb (dat is altijd
Misschien zou het goed zijn als ik mijn ouders eens mee nam naar de spv voor wat uitleg, maar eigenlijk zie ik dat helemaal niet zitten. Voor degenen die zoiets hebben gedaan, hebben jullie er wat aan gehad?
. Je hebt er waarschijnlijk niks aan, maar bedenk je dat jouw problemen en gevoelens niet minder heftig worden als iemand anders een gebrek aan empathie laat zien. Dat een ander het bagatelliseert, maakt het niet minder. Blijf jezelf hierin serieus nemen en laat jezelf niet omlaag praten. Mensen meenemen naar gesprekken kan heel nuttig zijn! Psycho-educatie is er niet alleen voor de patiënt. Zelf heb ik dit niet met mijn ouder gedaan ("nee, er is niks mis met je, dus waarom zou ik meegaan"), maar heb dit wel met vrienden gedaan. Het was voor hen erg prettig en voor mij ook. Zulke gesprekken helpen in begrip kweken. Dus ik kan het alleen toejuichen als je daarvoor kiest.
Zulke issues kunnen veel stress geven. Dus goed dat dit opgelost is! Heb je ook weer ietsjes meer emotionele ruimte voor andere zakenquote:[..]
Thanks
[..]
Klopt, het is een grote zorg minder. De angst over het wel of niet genoeg hebben aan het eind van de maand om de verzekering en studiegeld te betalen, bij mijn ouders geld bietsen om een cadeau voor vrienden te kunnen kopen en oppassen/werken wanneer het eigenlijk helemaal niet ging omdat ik het geld echt heel hard nodig had, dat zijn nu geen issues meer.
Heel simpel: ik heb een keus hierin. Volg ik mijn ratio of mijn gevoel. In dit geval moet ik simpelweg mijn ratio volgen. Ik weet dat zwaarder in dit geval gezonder is. Ik weet dat ik door de eetstoornis een zeer vertekend zelfbeeld heb, dat dun nooit dun genoeg zal zijn en dat ik met de eetstoornis alles wat erachter zit afdek. Gevoel volgen is veilig, maar dan ga ik wel de rest van mijn leven ziek zijn en mezelf heel eenzaam maken.quote:[..]
Daar was ik al bang voor. Het is wel makkelijker, want dat komt overeen met je eigen beeld van jezelf. Ik herken het ook, het is inderdaad verwarrend, want hoe weet je zeker welke kant de juiste is?
Ik weet welke het in jouw geval is, maar daar heb jij natuurlijk niets aan
Mijn zelfbeeld zal ook beter gaan worden in de loop der therapie (hoop ik). Dat ik mezelf zo intens haat is puur op trauma's gebaseerd. Zolang ik mezelf overal de schuld van geef, kan ik het aan. Dit zal ik moeten gaan veranderen.
Mijn peut zegt altijd dat je als je maar genoeg naar je verstand blijft luisteren dat je gevoel uiteindelijk zal gaan volgen. Dat je de gevoelens kan ontkrachten met de feiten. Het zou fijn moeten zijn dat 4 mensen zeggen dat je er goed uit ziet, probeer dat in je hoofd te houden, ook al is het moeilijk.quote:
[..]
Heel simpel: ik heb een keus hierin. Volg ik mijn ratio of mijn gevoel. In dit geval moet ik simpelweg mijn ratio volgen. Ik weet dat zwaarder in dit geval gezonder is. Ik weet dat ik door de eetstoornis een zeer vertekend zelfbeeld heb, dat dun nooit dun genoeg zal zijn en dat ik met de eetstoornis alles wat erachter zit afdek. Gevoel volgen is veilig, maar dan ga ik wel de rest van mijn leven ziek zijn en mezelf heel eenzaam maken.
Mijn zelfbeeld zal ook beter gaan worden in de loop der therapie (hoop ik). Dat ik mezelf zo intens haat is puur op trauma's gebaseerd. Zolang ik mezelf overal de schuld van geef, kan ik het aan. Dit zal ik moeten gaan veranderen.
Het jezelf overal de schuld van willen geven is eigenlijk aangeleerd gedrag, met schematherapie zul je hier meer over gaan leren. Dikke knuffel, want t is niet makkelijk dat snap ik heel goed.
He shit. Een sterfgeval is nooit leuk..sterktequote:
Mijn vakantie is een week uitgesteld vanwege een overlijden (opa van mn lief) Dat gaf nog wel ff stress hier, we zouden maandag gaan vliegen. Nu dus een week later. Gelukkig was het te regelen door onze annuleringsverzekering, anders had t niet gekund. Fijn dat ze daar toch niet heel moeilijk over doen.
Vetgedrukte zette mij een beetje aan het denken.quote:
[..]
Mijn peut zegt altijd dat je als je maar genoeg naar je verstand blijft luisteren dat je gevoel uiteindelijk zal gaan volgen. Dat je de gevoelens kan ontkrachten met de feiten. Het zou fijn moeten zijn dat 4 mensen zeggen dat je er goed uit ziet, probeer dat in je hoofd te houden, ook al is het moeilijk.
Het jezelf overal de schuld van willen geven is eigenlijk aangeleerd gedrag, met schematherapie zul je hier meer over gaan leren. Dikke knuffel, want t is niet makkelijk dat snap ik heel goed.
Korte geschiedenis voor wie het kan boeien:
Maar goed, ik moest toch een manier zien te vinden om met deze emoties om te kunnen gaan. Ik moest 1 worden met de emotionele helft waarmee ik zo lang zonder geleefd had en na verloop van tijd begon er toch wel een beetje structuur in te komen. Ik begon mn nieuwe ik mezelf eigen te maken.SPOILERTotdat ik in therapie ging, had ik niet eens door -dat- ik emoties had. Ik was me er simpelweg niet van bewust. Gewoonlijk "negeerde" ik mn emoties, behalve als ze te overdonderend werden (dus als de emoties zo sterk waren, dat ik het lichamelijk begon te merken), dat ervaarde ik vervolgens als "storend" en "slechte timing". Ik deed alles vanuit de ratio.
Dit ging jarenlang zo door, totdat ik (via wat omwegen) bij de toenmalige RIAGG terechtkwam en een gesprek had met 1 van de behandelaars daar.
Tot dat gesprek leek het me zinloos, maar ik had zoiets van "misschien dat ik via deze weg dan toch urgentie kan krijgen ofzo".
Ik kan me vrijwel niks meer herinneren van dat gesprek of van diegene met wie ik dat gesprek toen had (zou hem niet eens herkennen) en ik begon te praten over mijzelf.
Ik weet niet meer precies wat er gebeurde, maar het werd zo heftig dat ik daar toch wel "wakker van werd". Er bleek toch -wat- aan de hand te zijn, dus toen mij werd voorgesteld om groepstherapie te gaan doen, stemde ik daarmee in.
Wachtlijst
Dus na een tijdje gewacht te hebben, begon ik dan toch met de groepstherapie (dat was 1x per week een halve middag ofzo voor onbepaalde tijd) en ik begon vaker te ervaren dat, als ik over mezelf begon te praten, ik lichamelijk dingen begon te merken.
Wat ik me nog kan herinneren is volgende:
Ik merkte dan dat mn vingers en handen begonnen te tintelen (vergelijkbaar met wanneer je bijvoorbeeld op je arm hebt geslapen en daar niks meer voelt) en even later trok dat gevoel door naar mn (onder)armen. Ook mn onderlip en kin begonnen dan te tintelen (hierdoor ging praten wat moeilijker).
Ik kreeg het vreselijk koud (zelfs hartje zomer met temperaturen van 30+), echt heel koud.
Het werd wit voor mn ogen (niet zwart, maar echt wit, een beetje vergelijkbaar als wanneer in een film een scene voorbij is en de "fade-out" komt naar een volgende scene, alleen was bij mij de volgende scene alles 100% wit)
Ik kreeg het gevoel alsof ik flauw ging vallen
Ik kreeg ineens een hele droge mond (echt in een paar secondes)
Voor de rest was ik me op die momenten niet van veel bewust, dus weet niet of er nog andere dingen waren, maar de dingen die ik wel opmerkte, waren voor mij een teken dat het wel even welletjes was geweest voor die dag
Blijkbaar waren er toch dingen die mij dwars zaten emotioneel gezien en hierdoor leerde ik dat ik dus niet alles vanuit de ratio kon doen, maar dat ik ook emoties bleek te hebben, wat voor mij echt fucking shocking was!
Alsof er een deur open ging die al die tijd gesloten was gebleven..
Tegenwoordig kan ik mezelf denk ik het beste omschrijven als een soort yin-yang waarbij mn verstand de ene is en mn gevoel de andere helft is.
Ze werken als het ware als een tag-team waarbij ik (wanneer ik dat gezien de situatie wenselijk acht) gewillig tussen de ene en de andere kan switchen.
Kom ik ergens met mn logica niet uit? Dan doe ik het wel op gevoel en vice versa.
Zijn ze in tegenstrijd? Dan kan ik ervoor kiezen om voor de beste optie te gaan zodat de knoop evengoed nog wordt doorgehakt maar als ik wil, kan ik er ook voor kiezen om "er even een nachtje over te slapen" omdat ik weet dat ik na een nacht of 2 weer wat meer in balans ben.
Omdat ik kan switchen, kan ik een stuk beter omgaan met dingen die ik als verwarrend ervaar.
Ik word hier ook steeds bedrevener in, wat ik alleen maar leuk vind.
Geen idee of iemand hier hier wat mee kan..maar whatever
Dat is wel heel vervelend. Veel sterkte voor julliequote:
Mijn vakantie is een week uitgesteld vanwege een overlijden (opa van mn lief) Dat gaf nog wel ff stress hier, we zouden maandag gaan vliegen. Nu dus een week later. Gelukkig was het te regelen door onze annuleringsverzekering, anders had t niet gekund. Fijn dat ze daar toch niet heel moeilijk over doen.
Dat heb ik het inderdaad ook al over gehad in therapie, alleen door de depersonalisatie werkt dat met eventjes anders. Ik ervaar mezelf heel erg in segmenten (lichaam, cognitie, denken en voelen hebben niks met elkaar te maken voor mij. Het denken ervaar ik als mijn ik en de rest zijn aanhangsels). Ik moet eerst leren weer een soort van een te worden, wat lastig is omdat ik dit al heel erg jong zo geleerd heb.quote:
[..]
Mijn peut zegt altijd dat je als je maar genoeg naar je verstand blijft luisteren dat je gevoel uiteindelijk zal gaan volgen. Dat je de gevoelens kan ontkrachten met de feiten. Het zou fijn moeten zijn dat 4 mensen zeggen dat je er goed uit ziet, probeer dat in je hoofd te houden, ook al is het moeilijk.
Het jezelf overal de schuld van willen geven is eigenlijk aangeleerd gedrag, met schematherapie zul je hier meer over gaan leren. Dikke knuffel, want t is niet makkelijk dat snap ik heel goed.
Alleen nu is het gewoon een kwestie van verstand volgen en gevoel negeren.
Ik hoop dat inderdaad te leren bij schema. Ergens vind ik het wel eng dat mijn succes in herstellen zo bepaald wordt door het aanpassen van mijn houding tenopzichte van de wereld. Stel dat het me niet lukt, wat dan?
Niet je houding tov de wereld, maar jouw houding tov jezelfquote:
[..]
Dat heb ik het inderdaad ook al over gehad in therapie, alleen door de depersonalisatie werkt dat met eventjes anders. Ik ervaar mezelf heel erg in segmenten (lichaam, cognitie, denken en voelen hebben niks met elkaar te maken voor mij. Het denken ervaar ik als mijn ik en de rest zijn aanhangsels). Ik moet eerst leren weer een soort van een te worden, wat lastig is omdat ik dit al heel erg jong zo geleerd heb.
Alleen nu is het gewoon een kwestie van verstand volgen en gevoel negeren.
Ik hoop dat inderdaad te leren bij schema. Ergens vind ik het wel eng dat mijn succes in herstellen zo bepaald wordt door het aanpassen van mijn houding tenopzichte van de wereld. Stel dat het me niet lukt, wat dan?
Ja... en dan hou ik me in, maar fijn is t niet.....quote:
Hebben jullie ook wel eens zo'n dag dat je je even realiseert hoe schijtziek je eigenlijk bent van dat continue gezeik in je hoofd, en je je als gevolg in moet houden om geen gat in de dichtstbijzijnde deur te meppen?
Nee, nooit gehad. Ik word nooit agressief omdat ik het eerder op mezelf betrek (zelfdestructie)quote:
Hebben jullie ook wel eens zo'n dag dat je je even realiseert hoe schijtziek je eigenlijk bent van dat continue gezeik in je hoofd, en je je als gevolg in moet houden om geen gat in de dichtstbijzijnde deur te meppen?
Had gewoon echt zo'n dag vandaag. Misschien doordat ik alles los heb gelaten bij de psycholoog, of bestaande spanningen die me even de neus uitkomen, ik weet het niet. Maar ik voel gewoon echt even spanning en emotie onder mijn huid razen.
Jaquote:
Hebben jullie ook wel eens zo'n dag dat je je even realiseert hoe schijtziek je eigenlijk bent van dat continue gezeik in je hoofd, en je je als gevolg in moet houden om geen gat in de dichtstbijzijnde deur te meppen?
ik ben eigenlijk 24/7 boos op mezelf hierover. Wordt er continu door afgeremd, voel altijd de beperking.Soms sla ik ook echt mijn handen stuk aan de voordeur of moet ik mezelf zeer doen om het enigszins lucht te geven.
Het is niet vreemd dat je boos bent. Heb je die keuze niet te vroeg gemaakt?quote:
Kan me gelukkig wel inhouden. De sportschool helpt veel. Zit er wel aan te denken om kickboksen op te pakken. Paar keer per week even lekker hard dingen slaan lijkt me best fijn.
Had gewoon echt zo'n dag vandaag. Misschien doordat ik alles los heb gelaten bij de psycholoog, of bestaande spanningen die me even de neus uitkomen, ik weet het niet. Maar ik voel gewoon echt even spanning en emotie onder mijn huid razen.
Wel goed het kickboxenhiervoor hebt opgepakt. Thuis kun je ook een kussen te grazen nemen. Je altijd inhouden is absoluut niet goed, gun jezelf het ook af en toe om boos te zijn.
Sterkte
Welke keuze te vroeg gemaakt?quote:
[..]
Het is niet vreemd dat je boos bent. Heb je die keuze niet te vroeg gemaakt?
Wel goed het kickboxenhiervoor hebt opgepakt. Thuis kun je ook een kussen te grazen nemen. Je altijd inhouden is absoluut niet goed, gun jezelf het ook af en toe om boos te zijn.
Sterkte
Jij kent die momenten dus ook he. Het is altijd wel beter om het dan maar op objecten los te laten in plaats van jezelf of anderen! Hoewel er soms ook mensen rondlopen waar je knokkels van gaan jeuken.
Nu ik wat wakkerder ben, zie ik mijn leesfout, negeer de opmerking maarquote:
[..]
Welke keuze te vroeg gemaakt?
Jij kent die momenten dus ook he. Het is altijd wel beter om het dan maar op objecten los te laten in plaats van jezelf of anderen! Hoewel er soms ook mensen rondlopen waar je knokkels van gaan jeuken.
De voordeur ga ik niet stuk krijgen. Dus dat is een goed slachtoffer.
Mag ik wat van je irritatie naar anderen toe lenen? Mensen roepen altijd dat ik eens boos moet worden op anderen, dan is dat doel ook behaald.
Omdat je mensen niet ongeremd in het gezicht mag slaanquote:
Voor de mensen hier die hun agressie/frustratie veroorzaakt door anderen uiten op voorwerpen...waarom uiten jullie dat niet gewoon tegen die mensen waar jullie op dat moment zo boos op zijn?
Je kan ze natuurlijk ook toespreken.quote:
[..]
Omdat je mensen niet ongeremd in het gezicht mag slaan
Maar dat kan toch ook met woorden?quote:
[..]
Omdat je mensen niet ongeremd in het gezicht mag slaan
Niks zeggen en je frustraties opkroppen en dan na een tijdje exploderen, lijkt me ook niet zo vruchtbaar
Al kan ik me wel voorstellen waarom mensen hun boosheid niet uiten. Slikken en pech hebben is gemakkelijker zonder toestanden
SPOILERVandaag ben ik nogal huilerig en zit ik niet lekker in mijn vel. Jammer dan. Alleen mijn moeder belde me, dus ik klaagde een beetje. Niet echt alles vertellen, maar gewoon zeggen dat ik niet lekker in mijn vel zit. Haar reactie: het letterlijk willen afkopen. Dus ik zeg dat ik gewoon een beetj emotionele support wil en geen geld of spullen. Haar reactie is dat ze er niks mee kan, dat ik me niet moet aanstellen en teveel vraag. Dit doe ik dus nooit meer. Ben ik verwend als ik zeg me zo ontzettend eenzaam te voelen? Sinds ik in therapie ben, gebeurt dit constant. Dan vraagt ze erna, krijgt een algemeen antwoord en ze koopt het af. Ik weet dat ze het uit schuldgevoelens doet, alleen ik voel me zo ongeliefd nu
Niet zo gek dat je je ongeliefd voelt bij zulke reacties. Dan (juist dan!) verwacht je wat emotionele support van je ouder(s) en die krijg je niet "omdat ze er niks mee kan". Dat ze je geld geeft is natuurlijk wel heel aardig, maar niet wat je op dat moment effe nodig hebt.quote:SPOILERVandaag ben ik nogal huilerig en zit ik niet lekker in mijn vel. Jammer dan. Alleen mijn moeder belde me, dus ik klaagde een beetje. Niet echt alles vertellen, maar gewoon zeggen dat ik niet lekker in mijn vel zit. Haar reactie: het letterlijk willen afkopen. Dus ik zeg dat ik gewoon een beetj emotionele support wil en geen geld of spullen. Haar reactie is dat ze er niks mee kan, dat ik me niet moet aanstellen en teveel vraag. Dit doe ik dus nooit meer. Ben ik verwend als ik zeg me zo ontzettend eenzaam te voelen? Sinds ik in therapie ben, gebeurt dit constant. Dan vraagt ze erna, krijgt een algemeen antwoord en ze koopt het af. Ik weet dat ze het uit schuldgevoelens doet, alleen ik voel me zo ongeliefd nu
Edit: Dat ze aangeeft er niks mee te kunnen, maakt natuurlijk ook niet bepaald vrolijker (het is niet tof om te horen dat je eigen moeder niet weet wat ze moet doen op het moment dat haar eigen dochter wat steun, begrip of gewoon een knuf nodig heeft)
Vorige week nog, sloeg zo hard tegen de koelkast dat over de hele breedte van m'n knokkels m'n huid openspleetquote:
Hebben jullie ook wel eens zo'n dag dat je je even realiseert hoe schijtziek je eigenlijk bent van dat continue gezeik in je hoofd, en je je als gevolg in moet houden om geen gat in de dichtstbijzijnde deur te meppen?
"Cool"quote:
[..]
Vorige week nog, sloeg zo hard tegen de koelkast dat over de hele breedte van m'n knokkels m'n huid openspleet
Nee, behoorlijk stom.quote:
Nee, je vraagt niet teveel. Het is pittig om te ervaren dat je ouders je die liefde niet kunnen geven in de vorm die je nodig hebt. Wat je wel kan doen is in je hoofd voorbeelden bedenken van mensen die je het wel geven en daardoor jezelf proberen te vertellen dat je niet teveel bent en teveel vraagt maar ook waardevol. Knuffquote:SPOILERVandaag ben ik nogal huilerig en zit ik niet lekker in mijn vel. Jammer dan. Alleen mijn moeder belde me, dus ik klaagde een beetje. Niet echt alles vertellen, maar gewoon zeggen dat ik niet lekker in mijn vel zit. Haar reactie: het letterlijk willen afkopen. Dus ik zeg dat ik gewoon een beetj emotionele support wil en geen geld of spullen. Haar reactie is dat ze er niks mee kan, dat ik me niet moet aanstellen en teveel vraag. Dit doe ik dus nooit meer. Ben ik verwend als ik zeg me zo ontzettend eenzaam te voelen? Sinds ik in therapie ben, gebeurt dit constant. Dan vraagt ze erna, krijgt een algemeen antwoord en ze koopt het af. Ik weet dat ze het uit schuldgevoelens doet, alleen ik voel me zo ongeliefd nu
Als ik dingen sla zorg ik er altijd voor dat ik mezelf geen pijn doequote:
[..]
Vorige week nog, sloeg zo hard tegen de koelkast dat over de hele breedte van m'n knokkels m'n huid openspleet
Deuren smijten, op toetsenborden rammen, dat soort dingen.
Dat zou de beste oplossing zijn. Helaas weet ik maar al te goed hoe moeilijk het is om boos te worden op degene die het misschien verdienen.quote:
Voor de mensen hier die hun agressie/frustratie veroorzaakt door anderen uiten op voorwerpen...waarom uiten jullie dat niet gewoon tegen die mensen waar jullie op dat moment zo boos op zijn?
Naja... Ze weet inmiddels dat ik niets hoef en ze luister er niet naar. Soms heeft ze momenten waarop ze me vertelt dat ik niet ziek ben en kan dan een half later over psychisch zieke kennissen vertellen dat het zo'n hel lijkt om psychisch ziek te zijn. Voor die mensen is ze dan heel lief en begripvol. Ik voel me dan echt ingezien.quote:
[..]
Niet zo gek dat je je ongeliefd voelt bij zulke reacties. Dan (juist dan!) verwacht je wat emotionele support van je ouder(s) en die krijg je niet "omdat ze er niks mee kan". Dat ze je geld geeft is natuurlijk wel heel aardig, maar niet wat je op dat moment effe nodig hebt.
Edit: Dat ze aangeeft er niks mee te kunnen, maakt natuurlijk ook niet bepaald vrolijker (het is niet tof om te horen dat je eigen moeder niet weet wat ze moet doen op het moment dat haar eigen dochter wat steun, begrip of gewoon een knuf nodig heeft)
Dat ze me materialistisch wil afkopen snap ik wel, ze vindt zichzelf een slechte moeder. Daar ben ik het niet mee eens, maar ik krijg het er niet uit bij haar.
Ik moet gewoon ophouden met dingen delen. Omdat de psych het graag wilde ben ik daar deze winter mee begonnen en het doet alleen maar pijn.
Sommige dingen kan ik gelukkig buiten mijn familie om vinden. Het is gewoon naïef dat ik blijf hopen op steun en veilig contact in de familie. Mijn vrienden zijn top en ze zijn er echt altijd voor me (don't ask why). Ik ben alles behalve alleen en mag hier ook niet over klagenquote:
[..]
Nee, je vraagt niet teveel. Het is pittig om te ervaren dat je ouders je die liefde niet kunnen geven in de vorm die je nodig hebt. Wat je wel kan doen is in je hoofd voorbeelden bedenken van mensen die je het wel geven en daardoor jezelf proberen te vertellen dat je niet teveel bent en teveel vraagt maar ook waardevol. Knuff
ik verwacht dat onrealistisch van haar, terwijl ik dat wel van andere krijg.(Vanavond cake gebakken met een vriendin, gekletst en slechte series gekeken. De wereld is weer wat zonniger)
Knuff... Pas wel en beetje op jezelf joh! Dat je psyche niet meewerkt is een, dan hoeft je lijf er niet bij kapotquote:
[..]
Vorige week nog, sloeg zo hard tegen de koelkast dat over de hele breedte van m'n knokkels m'n huid openspleet
Vaak zijn er meerdere oplossingen voor 1 probleem.quote:
[..]
Dat zou de beste oplossing zijn. Helaas weet ik maar al te goed hoe moeilijk het is om boos te worden op degene die het misschien verdienen.
Als iets mij dwars zit en met 1 persoon praten niet helpt, dan praat ik er met 5 mensen over, ieder heeft weer andere denkbeelden over dingen en er valt gewoonlijk wel wat uit te halen waar ik wel wat mee kan
Het kan zijn dat het voor je moeder simpelweg te pijnlijk is?quote:
[..]
Naja... Ze weet inmiddels dat ik niets hoef en ze luister er niet naar. Soms heeft ze momenten waarop ze me vertelt dat ik niet ziek ben en kan dan een half later over psychisch zieke kennissen vertellen dat het zo'n hel lijkt om psychisch ziek te zijn. Voor die mensen is ze dan heel lief en begripvol. Ik voel me dan echt ingezien.
Ik doe maar een suggestie (je zou dat haar ook gewoon een keertje direct kunnen vragen, dan heb je daar gelijk (wat) meer duidelijkheid over en hoef je niet/minder te gissen).
Maar als ze jou geen psychische steun kan geven (en ip daarvan jou gaat "omkopen", dan zou dat kunnen betekenen dat ze zich wel degelijk bewust is dat ze jou niet steunt op de manier waar jij behoefde aan hebt. Je zou dat aan haar kunnen vragen?quote:Dat ze me materialistisch wil afkopen snap ik wel, ze vindt zichzelf een slechte moeder. Daar ben ik het niet mee eens, maar ik krijg het er niet uit bij haar.
Maar je weet nu wel al wat meer dan voordat je daarmee begon en als je het al van vroeger wist, dan is het nu voor je duidelijker dat het nog steeds zo is (beetje als een opfriscursus).quote:Ik moet gewoon ophouden met dingen delen. Omdat de psych het graag wilde ben ik daar deze winter mee begonnen en het doet alleen maar pijn.
Zie mn advies in mn 2 bovenstaande deelquotes
Ik heb dat geloof ik minstens 1x gehad (verliefd geworden op mn eigen behandelaar).quote:
De enige met wie ik goed kon praten was mijn psycholoog. Nu ben ik verliefd geworden op haar, dus nu zit ik nog verder in de put.
Je zou eventueel even kunnen googlen naar "overdrachtsgevoelens", goeie kans dat voor jou dan het 1 en ander duidelijker gaat worden.
Toen ik dat merkte, heb ik het uiteindelijk verteld en zij ging daar heel goed en professioneel mee om (ik zag wel dat ze schrok, blijkbaar kwam dat toch wel wat onverwacht aan).
Overigens ben ik een kei in het negeren van verliefdheidsgevoelens (ik was toch wel gewend dat het niet wederzijds was, was dat toch nog ergens goed voor geweest
) dus dat zat verder ook niet in de weg Die gesprekken heb ik helaas al heel wat keren gevoerd en ik heb ook al heel wat keren aangegeven wat ik graag wil. Dat wordt altijd nogal bot afgewimpeld.quote:
[..]
Het kan zijn dat het voor je moeder simpelweg te pijnlijk is?
Ik doe maar een suggestie (je zou dat haar ook gewoon een keertje direct kunnen vragen, dan heb je daar gelijk (wat) meer duidelijkheid over en hoef je niet/minder te gissen).
[..]
Maar als ze jou geen psychische steun kan geven (en ip daarvan jou gaat "omkopen", dan zou dat kunnen betekenen dat ze zich wel degelijk bewust is dat ze jou niet steunt op de manier waar jij behoefde aan hebt. Je zou dat aan haar kunnen vragen?
[..]
Maar je weet nu wel al wat meer dan voordat je daarmee begon en als je het al van vroeger wist, dan is het nu voor je duidelijker dat het nog steeds zo is (beetje als een opfriscursus).
Zie mn advies in mn 2 bovenstaande deelquotes
Tja... Opfriscursus, had het kunnen weten. Super stom dat ik weer een poging had gedaan haar te vertrouwen. Iets dat niet terug te draaien is. Omwille een idealist die niet weet hoe dit werkt in mijn familie.
Toen je haar vroeg of het voor haar misschien gewoon te pijnlijk was, wat was dan haar reactie daarop?quote:
[..]
Die gesprekken heb ik helaas al heel wat keren gevoerd en ik heb ook al heel wat keren aangegeven wat ik graag wil. Dat wordt altijd nogal bot afgewimpeld.
Tja... Opfriscursus, had het kunnen weten. Super stom dat ik weer een poging had gedaan haar te vertrouwen. Iets dat niet terug te draaien is. Omwille een idealist die niet weet hoe dit werkt in mijn familie.
Wauw ! Dankjewel zeg, dat kende ik nog niet. Maar nu heb ik ook gelezen dat als je erover begint, dat de therapeut dan zich terugtrekt en zal doorverwijzen naar een collega. Dat lijkt me een ultiem gevoel van schaamte te geven. En ik moet er niet aan denken dat ik haar aanwezigheid moet missen. Bovendien werkt de therapie nu extra goed want ik wil zo mijn best doen om haar niet teleur te stellen. Problemen, problemen, problemen.quote:
[..]
Je zou eventueel even kunnen googlen naar "overdrachtsgevoelens", goeie kans dat voor jou dan het 1 en ander duidelijker gaat worden.
In elk geval bedankt voor de uitleg.
Ik heb dat probleem ook dat mn moeder het ontkent en niet wil snappen. Inmiddels ben ik zo ver dat ik het niet meer vraag en probeer te accepteren dat ze het niet kan. Het is een normale reactie dat je als kind dit nodig hebt van je ouders, helaas kunnen niet alle ouders die liefde tonen. Maar het blijft pijn doen van binnen, dat erken ik wel. Ik probeer mezelf nu voor te houden dat het niet aan mij ligt en dat er genoeg mensen zijn die wel die liefde en erkenning kunnen geven.quote:
[..]
Die gesprekken heb ik helaas al heel wat keren gevoerd en ik heb ook al heel wat keren aangegeven wat ik graag wil. Dat wordt altijd nogal bot afgewimpeld.
Tja... Opfriscursus, had het kunnen weten. Super stom dat ik weer een poging had gedaan haar te vertrouwen. Iets dat niet terug te draaien is. Omwille een idealist die niet weet hoe dit werkt in mijn familie.
Aan het onderdeel te pijnlijk zijn we nog niet gekomen. Ik heb een paar keer gevraagd wat ze ervan vindt en ze vindt dat het aanstellerijen zijn, dat ik het doe om haar te irriteren en dat het haar niet uitmaakt zolang ik maar presteer. Dat ik altijd een zwakkeling ben geweest en haar er niet mee lastig moet vallen. Waarna het verhaal komt dat ze nooit moeder had willen worden en dat wij haar leven verziekt hebben. Meestal komt daarna de opsomming met dingen waardoor ze dat vindt.quote:
[..]
Toen je haar vroeg of het voor haar misschien gewoon te pijnlijk was, wat was dan haar reactie daarop?
Dit soort gesprekken (naja gesprekken, monologen. Ik stel een vraag en kom er niet meer tussen) ga ik liever zoveel mogelijk ui de weg
Sorry, als ik eraan denk raak ik al gefrustreerd
Ik kan me nog een beetje herinneren dat ze mij vervolgens vroeg of dat een probleem ging opleveren en ik zei "nee".quote:
[..]
Wauw ! Dankjewel zeg, dat kende ik nog niet. Maar nu heb ik ook gelezen dat als je erover begint, dat de therapeut dan zich terugtrekt en zal doorverwijzen naar een collega. Dat lijkt me een ultiem gevoel van schaamte te geven. En ik moet er niet aan denken dat ik haar aanwezigheid moet missen. Bovendien werkt de therapie nu extra goed want ik wil zo mijn best doen om haar niet teleur te stellen. Problemen, problemen, problemen.
In elk geval bedankt voor de uitleg.
Op dat moment zelf zat ik zwaar in de put, dus ook nog eens een behandelaarswissel..dat zou een zeer foute timing geweest zijn toen. Ik ben blij dat het toen gegaan is zoals het gegaan is.
En graag gedaan
Om dit in de toekomst te voorkomen (vooral als je vermoedt dat dit nog een keer zou kunnen gebeuren) zou je om een behandelaar kunnen vragen van het geslacht waar je niet op valt (ideetje?)
Wat een egoistisch antwoord zeg. Ze betrekt alles op haarzelf en heeft geen idee hoe kwetsend ze is blijkbaar. Jouw gevoel is voor haar ook niet belangrijk als ik dit zo lees. Probeer bij jezelf te blijven, jij doet echt niks verkeerd.... *hug*quote:
[..]
Aan het onderdeel te pijnlijk zijn we nog niet gekomen. Ik heb een paar keer gevraagd wat ze ervan vindt en ze vindt dat het aanstellerijen zijn, dat ik het doe om haar te irriteren en dat het haar niet uitmaakt zolang ik maar presteer. Dat ik altijd een zwakkeling ben geweest en haar er niet mee lastig moet vallen. Waarna het verhaal komt dat ze nooit moeder had willen worden en dat wij haar leven verziekt hebben. Meestal komt daarna de opsomming met dingen waardoor ze dat vindt.
Dit soort gesprekken (naja gesprekken, monologen. Ik stel een vraag en kom er niet meer tussen) ga ik liever zoveel mogelijk ui de weg
Sorry, als ik eraan denk raak ik al gefrustreerd
Knuffelquote:
[..]
Ik heb dat probleem ook dat mn moeder het ontkent en niet wil snappen. Inmiddels ben ik zo ver dat ik het niet meer vraag en probeer te accepteren dat ze het niet kan. Het is een normale reactie dat je als kind dit nodig hebt van je ouders, helaas kunnen niet alle ouders die liefde tonen. Maar het blijft pijn doen van binnen, dat erken ik wel. Ik probeer mezelf nu voor te houden dat het niet aan mij ligt en dat er genoeg mensen zijn die wel die liefde en erkenning kunnen geven.
Ik vind dit zo rot voor je
Volgens mij heb ne er wel de goede houding in, al mag je best erkennen dat het echt naar is en daar niet je eigen gevoelens te kort doen. Zulke dingen zijn hardd
En het zoeken bij anderen herken ik wel. Gelukkig zijn er veel echt lieve mensen op deze wereld
Ik snap dat dit frusterend voor je is, maar het niet vragen is blijkbaar ook frustrerend. Je moet maar kiezen of je dit *vanuit het niets* gaat vragen of niet, het is jouw leven en jij bepaalt.quote:
[..]
Aan het onderdeel te pijnlijk zijn we nog niet gekomen. Ik heb een paar keer gevraagd wat ze ervan vindt en ze vindt dat het aanstellerijen zijn, dat ik het doe om haar te irriteren en dat het haar niet uitmaakt zolang ik maar presteer. Dat ik altijd een zwakkeling ben geweest en haar er niet mee lastig moet vallen. Waarna het verhaal komt dat ze nooit moeder had willen worden en dat wij haar leven verziekt hebben. Meestal komt daarna de opsomming met dingen waardoor ze dat vindt.
Dit soort gesprekken (naja gesprekken, monologen. Ik stel een vraag en kom er niet meer tussen) ga ik liever zoveel mogelijk ui de weg
Sorry, als ik eraan denk raak ik al gefrustreerd
Het eromheen draaien heeft mij nauwelijks geholpen, daarom kies ik persoonlijk dan ook liever voor de directe aanpak (die stap is moeilijker, maar de beloning ook groter..je moet zelf maar kijken wat je belangrijker vindt)
quote:
Geloof me, ik heb dit al heel wat keren heel direct, open en eerlijk besproken en dit is wat ik krijg.
Verder denk ik niet dat het voor mij zinvol is om er op dit moment nog verder op in te gaan.quote:
[..]
Aan het onderdeel te pijnlijk zijn we nog niet gekomen.
Succes
Waarom blijf je dan naar haar toe gaan? Dit is een soort zelfbeschadiging lijkt welquote:
Ik heb een paar keer gevraagd wat ze ervan vindt en ze vindt dat het aanstellerijen zijn, dat ik het doe om haar te irriteren en dat het haar niet uitmaakt zolang ik maar presteer. Dat ik altijd een zwakkeling ben geweest en haar er niet mee lastig moet vallen. Waarna het verhaal komt dat ze nooit moeder had willen worden en dat wij haar leven verziekt hebben. Meestal komt daarna de opsomming met dingen waardoor ze dat vindt.
Alleen al voor het dikgedrukte zou ik zeggen "ok doei, je hoeft ook niet jankend terug te komen over 40 jaar als je eenzaam in het bejaardentehuis zit
".[ Bericht 0% gewijzigd door Elvi op 11-05-2015 14:40:14 ]
Jij ook een knuffel, want voor jou speelt dit net zo hardquote:
[..]
Knuffel
Ik vind dit zo rot voor je
Volgens mij heb ne er wel de goede houding in, al mag je best erkennen dat het echt naar is en daar niet je eigen gevoelens te kort doen. Zulke dingen zijn hardd
En het zoeken bij anderen herken ik wel. Gelukkig zijn er veel echt lieve mensen op deze wereld
Ben het geheel met je eens.quote:Op maandag 11 mei 2015 09:42 schreef Elvi het volgende:
[..]
Waarom blijf je dan naar haar toe gaan? Dit is een soort zelfbeschadiging lijkt wel
Alleen al voor het dikgedrukte zou ik zeggen "ok doei, je hoeft ook jankend terug te komen over 40 jaar als je eenzaam in het bejaardentehuis zit
Familie is voor mij meer dan een bloedband.
Zolang het contact oppervlakkig is, is het prima te doen. Verder is het een kwestie van zo min mogelijk.
Verder morgen met de huisarts overleggen of ik mag gaan afbouwen met antidepressiva. Het is naar mijn eigen mening goed. Dus wil daar ook weer vanaf
Je bent echt heel erg top bezig!quote:
Goed nieuws. Ik heb nog 1 gesprek bij de psycholoog. (al tijd niet meer geweest dus wil zelf een afsluitend gesprek).
Verder morgen met de huisarts overleggen of ik mag gaan afbouwen met antidepressiva. Het is naar mijn eigen mening goed. Dus wil daar ook weer vanaf
Dat is dus echt niet jouw verantwoordelijkheid. Zij moeten zelf voor hun eigen geluk zorgen en als ze er een zooitje van maken dan mogen ze dat niet op jou schuiven.quote:
Het is niet zo vaak dat ik contact heb met mijn familie. Daarnaast is er een reden dat ik degene ben die nog het best functioneer in de familie (en dat wil wat zeggen), iemand moet er een beetje voor zorgen dat zij een niet te grote puinzooi van alles maken. Het is een stukje verantwoordelijkheid die ik heb.
Zolang het contact oppervlakkig is, is het prima te doen. Verder is het een kwestie van zo min mogelijk.
Tofquote:
Goed nieuws. Ik heb nog 1 gesprek bij de psycholoog. (al tijd niet meer geweest dus wil zelf een afsluitend gesprek).
Verder morgen met de huisarts overleggen of ik mag gaan afbouwen met antidepressiva. Het is naar mijn eigen mening goed. Dus wil daar ook weer vanaf
Ik hoop dat het afbouwen lukt en dat je het zonder kan. 1 gratis tip, doe het laaaangzaaaaam. Anders ga je weer veel klachten krijgen, ook psychische, ik spreek uit ervaring.Dan heb je nog maar 2 andere opties:quote:
Vandaag is zo'n drukke dag dat ik me afvraag hoe ik dit in hemelsnaam moet gaan doen en alle mensen die me vandaag verwachten vinden dat de rest verplaatst moet worden en weigeren mee te werken... Pffft..
Of je laat verstek gaan (komt gewoon niet opdagen)
Of je gaat wel en plant in het vervolg je dagen minder vol (dit geniet ook mijn persoonlijke voorkeur)
Naja.... Studiezaken... Dus ik krijg gewoon een roosterquote:
[..]
Dan heb je nog maar 2 andere opties:
Of je laat verstek gaan (komt gewoon niet opdagen)
Of je gaat wel en plant in het vervolg je dagen minder vol (dit geniet ook mijn persoonlijke voorkeur)
Maar ik denk dat ik dingen ga skippen
Verder gestopt bij de psycholoog en zelfs begonnen met afbouwen van de AD.
Ook bij jullie komt het allemaal goed
. Na regen komt zonneschijn.Volgens mij kreeg ik daar enorme slaap en enorme honger van. Ben er snel mee gestopt.quote:
Hebben jullie ervaring met Mirtazapine?
Ik wordt ook steeds banger dat het zich ontwikkelt in een depressie. Volgens psycholoog moet ik echt gaan opletten, want het zit er dicht tegen aan volgens hem.
Wat ontzettend naar... Heeft je psych ook tips gegeven over wat je er tegen kunt doen?quote:
Verschrikkelijke nacht gehad. Geen één oog dicht gedaan, hartkloppingen, trillingen, overgeven. Een van de ergere paniekaanvallen van de afgelopen tijd.
Ik wordt ook steeds banger dat het zich ontwikkelt in een depressie. Volgens psycholoog moet ik echt gaan opletten, want het zit er dicht tegen aan volgens hem.
Ik hoop dat het goed gaat komen. Sterkte
Vooral de angst voor de paniekaanval was het vervelendste voor mij.quote:
Verschrikkelijke nacht gehad. Geen één oog dicht gedaan, hartkloppingen, trillingen, overgeven. Een van de ergere paniekaanvallen van de afgelopen tijd.
Ik wordt ook steeds banger dat het zich ontwikkelt in een depressie. Volgens psycholoog moet ik echt gaan opletten, want het zit er dicht tegen aan volgens hem.
Slik je al medicatie? Dat (en tijd, andere denkwijze) hebben mij goed geholpen.
Nee geen medicatie. Was nog niet nodig geacht en mocht daar zelf dus in beslissen.quote:
[..]
Vooral de angst voor de paniekaanval was het vervelendste voor mij.
Slik je al medicatie? Dat (en tijd, andere denkwijze) hebben mij goed geholpen.
Momenteel gewoon weinig steun van anderen. Waar mijn ouders in periode van paniek er altijd waren voor mij, is dat nu omgedraaid.
Ik loop nu bij een psycholoog dus er is geen enkele reden om nog paniekaanvallen te krijgen volgens hen. Gebeurd het wel worden er allemaal redenen verzonnen (ik krijg de schuld) dat ik er één heb. Ze worden dan boos en ik moet dan maar om 9 uur gaan slapen en niet meer internetten enzo...want dat zijn allemaal uitlokkingen van paniekaanvallen volgens hen.
Voel me momenteel erg onbegrepen en vrij eenzaam helaas in dat opzicht
Maar ja, komt wel goed.Maar dit is toch volstrekt onlogisch?quote:
[..]
Ik loop nu bij een psycholoog dus er is geen enkele reden om nog paniekaanvallen te krijgen volgens hen.
Hoe lang loop je al bij die psycholoog?
Zeven weken nu. Tja, had ook niet gedacht dat ze zo zouden denken. Ze weten wat het is en dat bepaalde omstandigheden een paniekaanval kunnen uitlokken. Momenteel druk voor studie, dus daardoor komt het denk ik.quote:
[..]
Maar dit is toch volstrekt onlogisch?
Hoe lang loop je al bij die psycholoog?
Maar mijn ouders denken daar anders over blijkbaar. Terwijl mijn moeder ook ervaring heeft met psychische klachten. Het is gewoon vervelend dat als je verteld dat je last hebt gehad van een paniekaanval er boos wordt gereageerd i.p.v er gevraagd wordt hoe het met me is. Je hebt dan niet alleen geen steun, maar ik ga me er ook nog schuldig onder voelen.
Waarom vertel je je ouders eigenlijk nog dat je een paniekaanval hebt gehad?quote:
[..]
Zeven weken nu. Tja, had ook niet gedacht dat ze zo zouden denken. Ze weten wat het is en dat bepaalde omstandigheden een paniekaanval kunnen uitlokken. Momenteel druk voor studie, dus daardoor komt het denk ik.
Maar mijn ouders denken daar anders over blijkbaar. Terwijl mijn moeder ook ervaring heeft met psychische klachten. Het is gewoon vervelend dat als je verteld dat je last hebt gehad van een paniekaanval er boos wordt gereageerd i.p.v er gevraagd wordt hoe het met me is. Je hebt dan niet alleen geen steun, maar ik ga me er ook nog schuldig onder voelen.
Op wat voor soort reactie hoop je?
verteltquote:Het is gewoon vervelend dat als je verteld dat je last hebt gehad van een paniekaanval er boos wordt gereageerd
Ik weet echter nu hoe ik deze zaken aan wil pakken, en daar houd ik me aan vast. Ik probeer de emotie dan ook maar over me heen te laten komen en het waar kan te delen. Lang leve d&a, de uitlaatklep voor mensen die emotie in het echte leven amper durven uiten.
Vandaag dagje Amsterdam met m'n vriendin. Dat is wel leuk
egopost: deze week is zwaar. Na t overlijden van de opa van mn lief hebben we de vakantie moeten verzetten (gelukkig was de annuleringsverzekering lief). En dan een begrafenis,, een emo mannetje die ook gisteren nog zn kies afbreekt en gaat stressen. Nu heb ik dus ff een overload...
Ik woon nog bij mijn ouders, en stonden (staan) altijd voor me klaar.... Maar nu doen ze opeens zo.quote:
[..]
Waarom vertel je je ouders eigenlijk nog dat je een paniekaanval hebt gehad?
Op wat voor soort reactie hoop je?
[..]
vertelt
Gewoonlijk doen mensen nooit zomaar zo, er is altijd wel een reden voor, ook al ben je je misschien niet bewust van die redenquote:
[..]
Ik woon nog bij mijn ouders, en stonden (staan) altijd voor me klaar.... Maar nu doen ze opeens zo.
Dit inderdaad, wel vreemd dat ze ineens 180° draaien..quote:
[..]
Gewoonlijk doen mensen nooit zomaar zo, er is altijd wel een reden voor, ook al ben je je misschien niet bewust van die reden
Dat vraag ik me ook af. Ik heb nooit de behoefte om voorwerpen stuk te maken of ermee te gaan gooien of wat dan ook. Ben wel regelmatig agressief maar dan wil ik gewoon iemand pijn doen, of mezelf. Al heb ik wel eens tegen mijn kastdeur of muur gemept om mijn woede te uiten en pijn te voelen.quote:
Voor de mensen hier die hun agressie/frustratie veroorzaakt door anderen uiten op voorwerpen...waarom uiten jullie dat niet gewoon tegen die mensen waar jullie op dat moment zo boos op zijn?
Dat is moeilijk, ik trek het me wel erg aan op zo'n moment, al weet ik dat het niet zo simpel is als hij het doet lijken.quote:
[..]
Wat onttiegelijk rot dat er zo op je gereageerd wordt! Ik word er gewoon een beetje boos van als ik dit lees
Mensen meenemen naar gesprekken kan heel nuttig zijn! Psycho-educatie is er niet alleen voor de patiënt. Zelf heb ik dit niet met mijn ouder gedaan ("nee, er is niks mis met je, dus waarom zou ik meegaan"), maar heb dit wel met vrienden gedaan. Het was voor hen erg prettig en voor mij ook. Zulke gesprekken helpen in begrip kweken. Dus ik kan het alleen toejuichen als je daarvoor kiest.
[..]
Zulke issues kunnen veel stress geven. Dus goed dat dit opgelost is! Heb je ook weer ietsjes meer emotionele ruimte voor andere zaken
Ik zal morgen bij de spv vragen of ik een keer mijn ouders mee kan nemen.
Ik vind het echt ontzettend knap van je dat je er zo voor gaat om je eetstoornis te overwinnen! Dat je doorzet ook al wil iets in je dat helemaal niet. Ik zit zelf midden in een conflict dus ik weet hoe moeilijk het is (al gaat het ergens anders over) - mij lukt het niet om een kant te kiezen.quote:[..]
Heel simpel: ik heb een keus hierin. Volg ik mijn ratio of mijn gevoel. In dit geval moet ik simpelweg mijn ratio volgen. Ik weet dat zwaarder in dit geval gezonder is. Ik weet dat ik door de eetstoornis een zeer vertekend zelfbeeld heb, dat dun nooit dun genoeg zal zijn en dat ik met de eetstoornis alles wat erachter zit afdek. Gevoel volgen is veilig, maar dan ga ik wel de rest van mijn leven ziek zijn en mezelf heel eenzaam maken.
Mijn zelfbeeld zal ook beter gaan worden in de loop der therapie (hoop ik). Dat ik mezelf zo intens haat is puur op trauma's gebaseerd. Zolang ik mezelf overal de schuld van geef, kan ik het aan. Dit zal ik moeten gaan veranderen.
Kakquote:
Hier ook even een ego: maandag ga ik bespreken wat ik moet doen. Ik red het niet meer. Van de week was ik op school en ik moest me letterlijk inhouden om niet van de balustrade te springen. Dat is beangstigend. Ik hoop dat het me lukt om dit maandag goed te bespreken. Eten, sporten, mezelf heelhouden: in alles faal ik en ik weet niet waardoor
Hoe gaat het op dit moment?Ik kreeg het in lage dosis om beter te kunnen slapen en daarvoor hielp het. In het begin werd ik er slaperig van, maar ik kreeg ook ontzettende vreetbuien als ik dan niet meteen ging slapen.quote:
Hebben jullie ervaring met Mirtazapine?
Wat bekrompen van je ouders zegquote:
[..]
Nee geen medicatie. Was nog niet nodig geacht en mocht daar zelf dus in beslissen.
Momenteel gewoon weinig steun van anderen. Waar mijn ouders in periode van paniek er altijd waren voor mij, is dat nu omgedraaid.
Ik loop nu bij een psycholoog dus er is geen enkele reden om nog paniekaanvallen te krijgen volgens hen. Gebeurd het wel worden er allemaal redenen verzonnen (ik krijg de schuld) dat ik er één heb. Ze worden dan boos en ik moet dan maar om 9 uur gaan slapen en niet meer internetten enzo...want dat zijn allemaal uitlokkingen van paniekaanvallen volgens hen.
Voel me momenteel erg onbegrepen en vrij eenzaam helaas in dat opzicht
. En vreemd dat ze er ineens zo anders over denken. Heb je misschien vrienden of andere familieleden die iets voor je betekenen? Zoek die dan vooral op, en beter geef je dan geen informatie meer aan je ouders als je je door hun reactie slecht voelt.Het is meer dat ze eerst echt vol begrip waren en overal probeerde mee te helpen. Als ik nu aangeef dat ik er last van heb wordt het een beetje weggewuifd en andere reden aangegeven waardoor het misschien komt.
Alsof ze niet willen geloven dat ik er nog gewoon last van heb (aangezien ik een aantal goede weken heb gehad). Een beetje ontkennen zeg maar.
Maar het blijft wel vervelend, omdat het voelt alsof je niet helemaal serieus genomen wordt.
Ik denk dat het een heel verstandige keus is. Zoiets kan echt heel erg veel helpen in begrip. Je ouders willen je waarschijnlijk (hoop ik) wel begrijpen. Een SPV'er is opgeleid om daarbij te helpen. Ik hoop dat dit iets positiefs gaat brengenquote:
Ik loop een beetje achter
[..]
Dat vraag ik me ook af. Ik heb nooit de behoefte om voorwerpen stuk te maken of ermee te gaan gooien of wat dan ook. Ben wel regelmatig agressief maar dan wil ik gewoon iemand pijn doen, of mezelf. Al heb ik wel eens tegen mijn kastdeur of muur gemept om mijn woede te uiten en pijn te voelen.
[..]
Dat is moeilijk, ik trek het me wel erg aan op zo'n moment, al weet ik dat het niet zo simpel is als hij het doet lijken.
Ik zal morgen bij de spv vragen of ik een keer mijn ouders mee kan nemen.
[..]
Het is je zo gegunt. (en bij je boze buien: straf jezelf niet zo... Jij bent ziek en dan verdien je die boosheid niet *knuffel*)
Uiteindelijk heb je geen keus en inmiddels ben ik lang genoeg ziek om er eens voor te moeten kiezen om te genezen. En vaak genoeg faal ik erin.quote:Ik vind het echt ontzettend knap van je dat je er zo voor gaat om je eetstoornis te overwinnen! Dat je doorzet ook al wil iets in je dat helemaal niet. Ik zit zelf midden in een conflict dus ik weet hoe moeilijk het is (al gaat het ergens anders over) - mij lukt het niet om een kant te kiezen.
Volgens mij is het ook geen beslissing die je in een klap maakt, maar een proces waarin je steeds meer naar een bepaalde kant gaat neigen. Op dit moment merk ik dat de verkeerde kant weer begint te trekken, maar ik heb ook doelen in het leven die ik wil behalen. Daar probeer ik me maar op de focussen
Als ik zo vrij mag zijn om grof taalgebruik te gebruiken: Kutquote:[..]
Kak
Morgen ga ik maar eens goed openhartig spreken over hoe dit opgelost moet worden, anders gaat het vrees ik niet goed. Inmiddels snap ik wel waardoor ik me nu zo voel, alleen het is niet iets dat ikzelf zo kan oplossen.
Het trekt vast wel weer bij, alleen nu weet ik nog niet hoe precies. Ik ben nu echt bang in een impuls iets stoms te gaan doen. Voor de zekerheid mijn slaapmedicatie aan een vriendin gegeven. En ik durf niet meer in de buurt van hoge plekken te komen, omdat ik impulsief me down kan gaan voelen. Dus ik doe mijn best om mezelf tegen mezelf te beschermen en dat moet genoeg zijn.
Dat denk ik ook.quote:
[..]
Ik denk dat het een heel verstandige keus is. Zoiets kan echt heel erg veel helpen in begrip. Je ouders willen je waarschijnlijk (hoop ik) wel begrijpen. Een SPV'er is opgeleid om daarbij te helpen. Ik hoop dat dit iets positiefs gaat brengen
(en bij je boze buien: straf jezelf niet zo... Jij bent ziek en dan verdien je die boosheid niet *knuffel*)
[..]
Uiteindelijk heb je geen keus en inmiddels ben ik lang genoeg ziek om er eens voor te moeten kiezen om te genezen. En vaak genoeg faal ik erin.
Volgens mij is het ook geen beslissing die je in een klap maakt, maar een proces waarin je steeds meer naar een bepaalde kant gaat neigen. Op dit moment merk ik dat de verkeerde kant weer begint te trekken, maar ik heb ook doelen in het leven die ik wil behalen. Daar probeer ik me maar op de focussen
Wat zijn die doelen?
Dat is wel heel belangrijk! Hopelijk kun je er iets mee in therapie. Verstandig dat je je slaapmedicatie aan een vriendin hebt gegeven. Sterktequote:[..]
Als ik zo vrij mag zijn om grof taalgebruik te gebruiken: Kut
Morgen ga ik maar eens goed openhartig spreken over hoe dit opgelost moet worden, anders gaat het vrees ik niet goed. Inmiddels snap ik wel waardoor ik me nu zo voel, alleen het is niet iets dat ikzelf zo kan oplossen.
Het trekt vast wel weer bij, alleen nu weet ik nog niet hoe precies. Ik ben nu echt bang in een impuls iets stoms te gaan doen. Voor de zekerheid mijn slaapmedicatie aan een vriendin gegeven. En ik durf niet meer in de buurt van hoge plekken te komen, omdat ik impulsief me down kan gaan voelen. Dus ik doe mijn best om mezelf tegen mezelf te beschermen en dat moet genoeg zijn.
SPOILERWat er is gebeurd staat in het ASS-topic trouwens. Moet je maar even lezen wat MK daar schreef.
O.o wow... Daar weet ik niets netjes over te zeggen: wat een ongelooflijke streek!quote:
De afgelopen 24 uur waren nogal een rollercoaster, maar gelukkig een goed gesprek met mn SPV gehad en nu voel ik me ook wat kalmer en heb ik helder wat de stappen zijn die ik moet nemen.SPOILERWat er is gebeurd staat in het ASS-topic trouwens. Moet je maar even lezen wat MK daar schreef.
Ik vraag me even serieus af of ik goed heb begrepen wat ik daar heb gelezen, omdat het zo bizar is. Zelfs als, en ik zeg niet dat dit zo is, maar zelfs als de boel zwaar vervuild is en niet veilig om in te leven doe je zoiets niet achter de rug van mensen om.
Vitamine D is een goede voor je stemming. Ik hoop dat het je ietsjes helpt!quote:
Ik ga, tot het weer beter wordt en ik meer buiten kom, aan de vitamine D, daarvan heb ik te weinig blijkt uit de bloedtest. Verder was alles goed. Venlafaxine bloedspiegel is nog niet bekend.
[..]
Studies halen, succesvolle carrrière krijgen, veel van de wereld zien... dus gewoon de saaie dingen die iedereen als doel heeft. Ik wil gewoon verder komen, wat waard zijn in de maatschappij. En tja... daarvoor moet ik mezelf gewoon even hard aanpakken.quote:Dat denk ik ook.
Wat zijn die doelen?
Komt wel goed. Mijn therapeut is niet zo juichend op mijn huidige stemming. Al helpt ze me wel goed te onderzoeken wat de triggers zijn om me zo down te krijgen en wat ik kan doen om eruit te komen. Dus ik heb weer een beetje vertrouwenquote:[..]
Dat is wel heel belangrijk! Hopelijk kun je er iets mee in therapie. Verstandig dat je je slaapmedicatie aan een vriendin hebt gegeven. Sterkte
(die mevrouw is gelukkig goed in haar werk)Vergeet de belangrijkste nietquote:
[..]
Studies halen, succesvolle carrrière krijgen, veel van de wereld zien... dus gewoon de saaie dingen die iedereen als doel heeft. Ik wil gewoon verder komen, wat waard zijn in de maatschappij. En tja... daarvoor moet ik mezelf gewoon even hard aanpakken.
SPOILERGelukkig worden/zijn
Zo schoon als een militaire barak zal het bij mij nooit worden, maar dat ze het lef had te beweren dat het zo ernstig was dat de woningbouw mij eruit zou flikkeren...echt absurdquote:
[..]
O.o wow... Daar weet ik niets netjes over te zeggen: wat een ongelooflijke streek!
Ik vraag me even serieus af of ik goed heb begrepen wat ik daar heb gelezen, omdat het zo bizar is. Zelfs als, en ik zeg niet dat dit zo is, maar zelfs als de boel zwaar vervuild is en niet veilig om in te leven doe je zoiets niet achter de rug van mensen om.
Zoals ik zei, ik zei niet dat het te wasquote:
[..]
Zo schoon als een militaire barak zal het bij mij nooit worden, maar dat ze het lef had te beweren dat het zo ernstig was dat de woningbouw mij eruit zou flikkeren...echt absurd
alleen als voorbeeld van stel. Wat je moeder heeft gedaan is hoe dan ook onacceptabel. Al stond de woningbouw aan de deur, jij moet daar zelf om vragen of toestemming vragen. Je bent volwassen en moet daarin zelf keuzes maken. Je moeder hoeft daar niet te wonen, dus het is simpelweg haar zaak niet. Boosheid is niet meer dan logisch. Het is echt een onacceptabele daad
*knuffel*
Ach details detailsquote:
[..]
Vergeet de belangrijkste nietSPOILERGelukkig worden/zijn
(ach... het is niet zo dat ik nu ongelukkig ben, ik vind dat ik best gelukkig moet zijn met hoe mijn leven is)
SPOILER(en ik vraag me stiekem wel of echt geluk en een normaal leven voor me weggelegd is, maar dat zal de toekomst uitwijzen)
Dit herken ik, en dat je dan door je psychische toestand hierin wordt belemmerd zorgt er alleen maar voor dat het slechter gaat (in mijn geval dan). Heb jij nooit rancune t.o.v. leeftijdsgenoten? Ik heb een aantal vrienden waar het behoorlijk makkelijk gaat allemaal en overal geluk bij hebben. Kan daar dan echt jaloers (en boos) op zijn, niet dat ik ze het niet gun.... maar je merkt dat ze niet doorhebben hoe bevoorrecht ze zijn.quote:
[..]
Studies halen, succesvolle carrrière krijgen, veel van de wereld zien... dus gewoon de saaie dingen die iedereen als doel heeft. Ik wil gewoon verder komen, wat waard zijn in de maatschappij. En tja... daarvoor moet ik mezelf gewoon even hard aanpakken.
In een periode waar het met mij helemaal niet goed ging, ging een vriend met vriendin lekker op wereldreis, betaald door papa en mama. En dan tegen mij zeggen dat ik dat ook moet doen, dat dat goed voor me zal zijn en zo... Wordt daar echt moe van, die hebben gewoon totaal geen idee wat sommige mensen doorstaan. Ze vinden het normaal dat je er normale thuis situatie is, dat alles betaald wordt door papa en mama, dat je zelf psychisch niks mankeert en dat je lekker 4x per jaar op vakantie gaat naar de meeste verre landen en dat je via papa al een mooie baan heb aangeboden gekregen.
Ik vind het top voor hem, maar om dan te zeggen dat ik me misschien wat meer moet verzetten schiet bij mij dan in het verkeerde keelgat.
quote:
[..]
Dit herken ik, en dat je dan door je psychische toestand hierin wordt belemmerd zorgt er alleen maar voor dat het slechter gaat (in mijn geval dan). Heb jij nooit rancune t.o.v. leeftijdsgenoten? Ik heb een aantal vrienden waar het behoorlijk makkelijk gaat allemaal en overal geluk bij hebben. Kan daar dan echt jaloers (en boos) op zijn, niet dat ik ze het niet gun.... maar je merkt dat ze niet doorhebben hoe bevoorrecht ze zijn.
Soms wel. Eigenlijk ben ik altijd stikjaloers op mensen die handige vaders hebben en vervloek ik dat de mijne met een ding in zijn leven succesvol was en helaas was de suïcide. Zeker toen laatst met de verhuizing, een vriendin verhuisde ook en haar vader deed alle moeilijke dingen. Ik heb in mijn eentje alles moeten klussen doen. En helaas moet ik toegeven dat ik meer dan eens huilend met een boormachine of een kwast heb gestaan.En ik haat het ook dat anderen zo spontaan kunnen zijn en altijd energie hebben. Terwijl ik altijd alles zorgvuldig moet plannen en echt wel door mijn psyche wordt afgestraft wanneer ik hier een fout in maak.
Maar eigenlijk ben ik vaker boos op mezelf dan jaloers op anderen. Gelukkig maar, zij kunnen er immers ook niks aan doen dat ik het verkeerde lot uit de loterij heb getrokken.
Dat is ook naar... Een beetje begrip naar jou toe mag ook wel, verdien jij ook wel... Die vanzelfsprekendheid is inderdaad om te gillenquote:In een periode waar het met mij helemaal niet goed ging, ging een vriend met vriendin lekker op wereldreis, betaald door papa en mama. En dan tegen mij zeggen dat ik dat ook moet doen, dat dat goed voor me zal zijn en zo... Wordt daar echt moe van, die hebben gewoon totaal geen idee wat sommige mensen doorstaan. Ze vinden het normaal dat je er normale thuis situatie is, dat alles betaald wordt door papa en mama, dat je zelf psychisch niks mankeert en dat je lekker 4x per jaar op vakantie gaat naar de meeste verre landen en dat je via papa al een mooie baan heb aangeboden gekregen.
Ik vind het top voor hem, maar om dan te zeggen dat ik me misschien wat meer moet verzetten schiet bij mij dan in het verkeerde keelgat.
Het voordeel dat wij ten opzichte van hen hebben is dat we leren om te gaan met tegenslagen en leren zelfredzaam te zijn. Wij kunnen ons tenminste redden
Al had ik je die vanzelfsprekendheid heel erg gegunt
Dat wist ik niet eensquote:
[..]
En ik haat het ook dat anderen zo spontaan kunnen zijn en altijd energie hebben. Terwijl ik altijd alles zorgvuldig moet plannen en echt wel door mijn psyche wordt afgestraft wanneer ik hier een fout in maak.
Maar eigenlijk ben ik vaker boos op mezelf dan jaloers op anderen. Gelukkig maar, zij kunnen er immers ook niks aan doen dat ik het verkeerde lot uit de loterij heb getrokken.
Maar jij kan er ook niks aan doen dat je het 'verkeerde lot' hebt. Boos zijn op jezelf ben ik eigenlijk nooit. Wel boos op de situatie. En jaloers zijn mag (dat is iedereen wel), als het maar geen afgunst wordt.Iedereen gun je die vanzelfsprekendheid. Het vervelende is dat hij 10 jaar geleden ook in zo'n situatie heeft gezeten, dus hij weet hoe het is. Om vervolgens nu alles te bagatelliseren.quote:Dat is ook naar... Een beetje begrip naar jou toe mag ook wel, verdien jij ook wel... Die vanzelfsprekendheid is inderdaad om te gillen
Het voordeel dat wij ten opzichte van hen hebben is dat we leren om te gaan met tegenslagen en leren zelfredzaam te zijn. Wij kunnen ons tenminste redden
Al had ik je die vanzelfsprekendheid heel erg gegunt
En dat zeg ik ook vaak tegen mezelf
Ik denk doordat mensen zoals wij voor in de toekomst sommige situaties beter kunnen handelen dan mensen waar alles lekker vanzelf gaat.Falen is goed; zo leer je hoe het niet moet.quote:
Hier ook even een ego: maandag ga ik bespreken wat ik moet doen. Ik red het niet meer. Van de week was ik op school en ik moest me letterlijk inhouden om niet van de balustrade te springen. Dat is beangstigend. Ik hoop dat het me lukt om dit maandag goed te bespreken. Eten, sporten, mezelf heelhouden: in alles faal ik en ik weet niet waardoor
Ohja, voor de geïnteresseerden: Ik ben niet meer naar de crematie gegaan van oude schoolvriendin die paar weken geleden met haar vriend is verongelukt. Mijn moeder kon geen vrij krijgen en ik wilde niet alleen gaan. Voelde me erg schuldig naderhand, maar leek me niet verstandig om in m'n uppie daar te staan.
Tsjonge.. Kennen jullie het gevoel dat je het idee hebt dat je het heel druk hebt en het een complete chaos in je hoofd is, maar dat je in feite niets te doen hebt? Ik ben chronisch ziek (EDS) en zit momenteel ziek thuis. Ik woon samen met mijn vriend en hond dus in feite is de hond uitlaten en het huishouden het enige wat ik doe. Het is voor mij heel moeilijk om een fatsoenlijke opleiding en/of baan te vinden omdat gewrichten spontaan uit de kom kunnen schieten en spieren makkelijk kunnen verschuiven. Ik mag eigenlijk maar 20 tot 30 uur per week zittend werk verrichten. (administratief) Het is zo lastig om iets te vinden, vooral in de provincie waar ik woon. Paniekstoornis zal grotendeels wel weer overgaan maar de EDS zal alleen nog maar erger worden. Pieker vaak over de toekomst en schaam me soms voor mezelf tegenover anderen die mij niet zo goed kennen. Van de buitenkant lijk ik een doodnormale en gezonde meid van 23, maar dat is dus niet het geval.
Achja, we houden hoop en blijven positief! Mijn tijd komt ook nog wel. [/zeurmodusoff]
het is lang geleden dat ik zo ongelooflijk dik en zwaar was. Nu mogen ze me weer leren in de spiegel te kijken en als er volgende week weer meer aanzit ga ik per direct op dieet (al verwachten zij dat niet omdat ik de laatste keren heel miniem en moeilijk aankwam en de nutri hoeft niet meer gelukkig. Vloeibare stenen in je maag) Ik vind dit heel erg niet leuk Maar, reeel, ben je ook dik en zwaar? Of voel je je vooral dik en zwaar?quote:
Gezond/doelgewicht bereikt
Ik lees al eventjes mee, Vind het moeilijk mee te praten. Het heeft dan ook even geduurd voor ik dit durf te posten
Het gaat niet lekker hier. Na jaren redelijk stabiel te zijn geweest (na periodes van depressie, sociale angsten, waardoor ik jaren lang thuis heb gezeten ) beginnen angsten weer de kop op te steken.
Enkele weken geleden is het kwartje gevallen dat onze grote kinderwens niet uit zal komen. Ik ben zo geschrokken van mijn reactie hierop. Ik ben zo bang dat ik terug naar af ga.....Ik heb geen idee wat te doen met m'n gevoelens. Ik ga straks naar mijn huisarts om dit te bespreken.
Zijn er mensen die ervaring hebben met het verwerken van dit "verlies"(Ongewenst kinderloosheid)?
sorry voor misschien warrig verhaal, maar ik weet het even niet meer...
Je hebt DMquote:
Ik kom hier zomaar even binnen vallen.
Ik lees al eventjes mee, Vind het moeilijk mee te praten. Het heeft dan ook even geduurd voor ik dit durf te posten
Het gaat niet lekker hier. Na jaren redelijk stabiel te zijn geweest (na periodes van depressie, sociale angsten, waardoor ik jaren lang thuis heb gezeten ) beginnen angsten weer de kop op te steken.
Enkele weken geleden is het kwartje gevallen dat onze grote kinderwens niet uit zal komen. Ik ben zo geschrokken van mijn reactie hierop. Ik ben zo bang dat ik terug naar af ga.....Ik heb geen idee wat te doen met m'n gevoelens. Ik ga straks naar mijn huisarts om dit te bespreken.
Zijn er mensen die ervaring hebben met het verwerken van dit "verlies"(Ongewenst kinderloosheid)?
sorry voor misschien warrig verhaal, maar ik weet het even niet meer...
jij ook. thanksquote:
SPOILERElvi en ik hebben besloten om als vrienden verder te gaan.
We gaan zo naar de supermarkt (ze zit nu hier) en weten nu nog niet zo goed wat er verder over te vertellen valt
quote:Op donderdag 21 mei 2015 16:43 schreef magnetronkoffie het volgende:
Even een mededeling:SPOILERElvi en ik hebben besloten om als vrienden verder te gaan.
We gaan zo naar de supermarkt (ze zit nu hier) en weten nu nog niet zo goed wat er verder over te vertellen valt
Knuffel voor jullie beiden.
Misschien een voorspelbare tip hoor, maar zitten er in het OUD-subforum misschien vrouwen die met hetzelfde probleem zitten? Dat je daar mee kunt praten?quote:
Sterkte, en moedig dat je je verhaal gedeeld hebt!
.Ja, sterkte ermee beiden!quote:
thanksquote:
[..]
Misschien een voorspelbare tip hoor, maar zitten er in het OUD-subforum misschien vrouwen die met hetzelfde probleem zitten? Dat je daar mee kunt praten?
Sterkte, en moedig dat je je verhaal gedeeld hebt!
mja,maar had ik het wel moeten doen...
HA trouwens niet doorgegaan.
Mega treinvertraging, dus HA verplaatst.
@magnetronkoffie, thanks voor de DM en veel sterkte!
Dat is mooi! Wetende dat er gewoon altijd iemand is waar je op kan steunen en waar je het mee kan vinden.quote:
Toch altijd leuk, die goede band met m'n zusje. We kunnen altijd uren lullen, zitten op 1 lijn met dingen en snappen elkaar erg goed. Van die kleine dingen die ik toch ook kan waarderen.
SPOILERegopost: ik voel me langzaam weer afzakken. Ik begin nu toch steeds meer medicatie te overwegen. Ik begin me steeds meer zorgen te maken over van alles en nog wat. Daarnaast begin ik steeds meer te denken over periode van 2 jaar waarin mijn moeder enorm depressief was.
Dat heeft eigenlijk mijn hele studie en studententijd verprutst. Waar je normaal lekker studeert en Jezelf ontwikkeld heb ik alleen maar zorgen gehad.
Kan wel in janken uitbarsten als ik er aan terug denk
Het is prima om verdriet te hebben bij een verlies.quote:
[..]
Dat is mooi! Wetende dat er gewoon altijd iemand is waar je op kan steunen en waar je het mee kan vinden.SPOILERegopost: ik voel me langzaam weer afzakken. Ik begin nu toch steeds meer medicatie te overwegen. Ik begin me steeds meer zorgen te maken over van alles en nog wat. Daarnaast begin ik steeds meer te denken over periode van 2 jaar waarin mijn moeder enorm depressief was.
Dat heeft eigenlijk mijn hele studie en studententijd verprutst. Waar je normaal lekker studeert en Jezelf ontwikkeld heb ik alleen maar zorgen gehad.
Kan wel in janken uitbarsten als ik er aan terug denk
Voor mezelf gaat op dat ik wel in de tussentijd probeer nieuwe doelen te vinden.
Wat mislukt is is jammer, maar het zou zo zonde zijn als dat verlies ook nog eens voor niks is geweest
Mijn (mislukte) studietijd was voor mij een kinderdroom die in rook opging, ik heb daar nog jaren *last* van gehad, maar het ging gewoon niet.
Wat voor doelen heb je nu nog wel?
Ik wil zo snel mogelijk studie afronden, de universiteit, de mensen... Ze staan allemaal symbool voor een zwarte periode in mijn leven.quote:
[..]
Het is prima om verdriet te hebben bij een verlies.
Voor mezelf gaat op dat ik wel in de tussentijd probeer nieuwe doelen te vinden.
Wat mislukt is is jammer, maar het zou zo zonde zijn als dat verlies ook nog eens voor niks is geweest
Mijn (mislukte) studietijd was voor mij een kinderdroom die in rook opging, ik heb daar nog jaren *last* van gehad, maar het ging gewoon niet.
Wat voor doelen heb je nu nog wel?
Doelen heb ik genoeg
Maar momenteel zo onzeker dat ik geen vertrouwen heb er ook maar 1 te verwezenlijken.Je hebt natuurlijk doelen in verschillende categoriën he?quote:
[..]
Ik wil zo snel mogelijk studie afronden, de universiteit, de mensen... Ze staan allemaal symbool voor een zwarte periode in mijn leven.
Doelen heb ik genoeg
Niet -al- je doelen hoeven economisch te zijn
Ze zijn ook niet allemaal economisch. Eén ervan is een gezinnetje hebben, maar ik zie dat niet echt gebeuren. Dat terwijl ik toch wel vriendinnetjes heb gehad... Ik heb er momenteel gewoon geen vertrouwen in.quote:
[..]
Je hebt natuurlijk doelen in verschillende categoriën he?
Niet -al- je doelen hoeven economisch te zijn
Hoe oud ben je dan nu?quote:
[..]
Ze zijn ook niet allemaal economisch. Eén ervan is een gezinnetje hebben, maar ik zie dat niet echt gebeuren. Dat terwijl ik toch wel vriendinnetjes heb gehad... Ik heb er momenteel gewoon geen vertrouwen in.
Ik weet het niet meer, sorry
Ik ben 23. Het is ook niet zo dat ik het nu en binnen 2 jaar wil ofzoquote:
[..]
Hoe oud ben je dan nu?
Ik weet het niet meer, sorry
Maar het is iets waar je op deze leeftijd wel over begint te denken en mij bekruipt en gevoel/gedachten dat het is iets wat aan mij voorbij zal gaan.
Joh, als je pas over 10 jaar begint, dan ben je er ook nog wel op tijd bij hoor (zeker als manquote:
[..]
Ik ben 23. Het is ook niet zo dat ik het nu en binnen 2 jaar wil ofzo
Maar het is iets waar je op deze leeftijd wel over begint te denken en mij bekruipt en gevoel/gedachten dat het is iets wat aan mij voorbij zal gaan.
) Dat is waar, maar toch is het iets waar ik me druk om blijf maken. Misschien ook omdat een aantal vrienden nu ook gaan samen wonen.quote:
[..]
Joh, als je pas over 10 jaar begint, dan ben je er ook nog wel op tijd bij hoor (zeker als man
Je moet je eigen doelen stellen en je niet teveel laten leiden door wat anderen doen en wanneer ze dat doen.quote:
[..]
Dat is waar, maar toch is het iets waar ik me druk om blijf maken. Misschien ook omdat een aantal vrienden nu ook gaan samen wonen.
Bepaal je eigen tempo, want andermans tempo werkt minder voor jou
Ik ben vijf jaar opgenomen en heb een hoop enge kutzooi voorbij zien komen. Maar ook echt een aantal jonge mensen die weer opknapten.
En als jij denkt dat je daar medicijnen bij nodig hebt, ga in overleg. Er is tijd zat maar je moet dit ook door kunnen komen. Succes.
[ Bericht 7% gewijzigd door kuolema op 24-05-2015 12:54:17 ]
Ik ben zo moe de afgelopen week en het wordt alleen maar erger, na zaterdag Ik moet nog zoveel leren voor een tentamen maar ik ben echt kapot dus uit bed komen lukte niet, maar verder slapen ging ook niet, ik voel me vaag en maar half wakker, kan niet goed nadenken, en nu ga ik dus weer falen voor de toets en ik wilde zo mijn best doen maar het lukt gewoon weer niet KAK!! Ik ben gewoon helemaal op en dat mag niet op dit moment. Ik kan alleen nog maar janken.En mijn antidepressiva zijn op dus ik heb een dag niet genomen, en vandaag is de apotheek dicht.
gvd, daar had ik ook geen rekening mee gehouden toen we het daar afgelopen vrijdag even over haddenquote:
Het gaat helemaal niet goed hier
En mijn antidepressiva zijn op dus ik heb een dag niet genomen, en vandaag is de apotheek dicht.
Helpt het jou om veel te slapen op zulke dagen? Is een soort ritme niet beter?
Ja, ik trek het niet om wakker te zijn. Productief ben ik niet dus wat maakt het dan uit.quote:
Succes vandaag.
Helpt het jou om veel te slapen op zulke dagen? Is een soort ritme niet beter?
Ik heb wel een ritme en probeer me daaraan te houden maar daardoor ben ik dus uitgeput.
En nog steeds helemaal niet helder want ik heb gister te veel medicijnen genomen. Heel verleidelijk om dat weer te doen op dit moment.
Dank je.quote:
Op Ik weet niet hoe ik moet reageren op je medicijnen opmerking. Je weet zelf dat het niet goed voor je is. Heb je geen enkele andere mogelijkheid om vandaag door te komen? Ergens heen, iemand bellen (al dan niet hulpverlener) uur door de regen lopen en daarna gaan douchen, bij iemand die je kent thuis met een deken op de bank liggen, hobby? De boel verder verkloten en te veel pillen nemen kun je altijd nog doen.
Ik was net alweer in slaap gevallen. Ben nogal wiebelig (lichamelijk) door de medicijnen dus naar buiten gaan/naar iemand gaan is misschien een slecht idee. Al ben ik wel naar de apotheek geweest net, maar dat was een beetje gek. Bovendien, als ik wat ga doen, moet dat leren zijn. Ik ga straks met mijn studieboeken op bed liggen en hopen dat het een beetje lukt en ik niet weer in slaap val. Al zou ik dat laatste (slapen) het liefst weer willen doen.quote:
Ja, ik weet niet of het wat uitmaakt. Ik ken het ook niet en vroeg het vooral omdat het altijd zo verteld wordt en dacht misschien heb je er wat aan.
Ik weet niet hoe ik moet reageren op je medicijnen opmerking. Je weet zelf dat het niet goed voor je is. Heb je geen enkele andere mogelijkheid om vandaag door te komen? Ergens heen, iemand bellen (al dan niet hulpverlener) uur door de regen lopen en daarna gaan douchen, bij iemand die je kent thuis met een deken op de bank liggen, hobby? De boel verder verkloten en te veel pillen nemen kun je altijd nog doen.
Is het niet, eventueel, productiever om met studieboeken ergens anders te gaan zitten dan op bed? Half uurtje leren, uurtje slapen, repeat?quote:
[..]
Ik was net alweer in slaap gevallen. Ben nogal wiebelig (lichamelijk) door de medicijnen dus naar buiten gaan/naar iemand gaan is misschien een slecht idee. Al ben ik wel naar de apotheek geweest net, maar dat was een beetje gek. Bovendien, als ik wat ga doen, moet dat leren zijn. Ik ga straks met mijn studieboeken op bed liggen en hopen dat het een beetje lukt en ik niet weer in slaap val. Al zou ik dat laatste (slapen) het liefst weer willen doen.
Het lijkt me niet verkeerd om toch ook uit bed te komen zeg maar, ondanks dat dat heel zwaar en kut is.
Kut he, die dingen die dan in een cirkeltje werken. Dat je dan soms wel iets vindt waardoor dingen misschien beter gaan, maar dan kun je misschien niet leren en dan is dat weer kut. Even slapen dat zorgt dat het rotgevoel even weg is maar dan is daarna de tijd voorbij en dan is dat weer kut. Gedoe.
Ik zie het probleem niet van binnen leren. Buiten zijn te veel prikkels en daar kan ik nu echt niet tegen. Voor de afwisseling kan ik wel even in de tuin zitten straks en gelijk van zonlicht vangen. Ik heb geen zin om naar een vriendin te gaan of zo, in deze staat.quote:
Heb je wel iets van een buiten Kuolema? Kwartier leren, vijf minuten buiten (rondje lopen of onder afdak muziekje luisteren ofzo) en dan weer kwartiertje leren, vijf minuten buiten ofzo? Soms doet zulke afwisseling goed. Ik snap dat je moet leren maar als het echt niet lukt moet er misschien toch iets om te doorbreken. Heb je ook niet iemand waar je kunt gaan zitten leren?
Kut he, die dingen die dan in een cirkeltje werken. Dat je dan soms wel iets vindt waardoor dingen misschien beter gaan, maar dan kun je misschien niet leren en dan is dat weer kut. Even slapen dat zorgt dat het rotgevoel even weg is maar dan is daarna de tijd voorbij en dan is dat weer kut. Gedoe.
Ja, het is kut, maar ik ga het nu weer even proberen.
Net meteen gebeld, heeft gelukkig niet voor grote problemen gezorgd.Nou, kut dus.quote:
Hallo allemaal, ik lurk wel mee in het topic omdat het in MyAt staat en ik sowieso benieuwd ben naar iedereen. Hoe is het met zomertje / Child / Donnie / magnetronkoffie en met de rest? Alvast een knuffel voor Kuo, hoe voel je je nu?
Het is rustig in dit topic hè, de laatste tijd.
[ Bericht 2% gewijzigd door kuolema op 26-05-2015 17:30:46 ]
Hoihoi!quote:
Hallo allemaal, ik lurk wel mee in het topic omdat het in MyAt staat en ik sowieso benieuwd ben naar iedereen. Hoe is het met zomertje / Child / Donnie / magnetronkoffie en met de rest? Alvast een knuffel voor Kuo, hoe voel je je nu?
Ik ben denk ik alweer 3 kwartier op nu, vorige week was echt zum kotzen voor mij (Tijdens mn trip naar Berlijn heeft mn moeder mn huis half verbouwd en Elvi en ik zijn nu uit elkaar) en kwam alles tot stilstand (plannen moeten omgegooid worden).
Ik heb ook best wel veel gezopen tot afgelopen zondag, maar daar heb ik alweer een end aan gemaakt, wil toch weer de draad gaan oppakken en weer verder gaan met mn huis en daarna de rest van mn leven
Late edit: Wel gaat mn stoppoging tot nu toe goed! Ik acht de kans groot dat deze stoppoging gaat lukken ook
[ Bericht 7% gewijzigd door magnetronkoffie op 26-05-2015 19:04:10 ]
Lief dat je erna vraagtquote:
Hallo allemaal, ik lurk wel mee in het topic omdat het in MyAt staat en ik sowieso benieuwd ben naar iedereen. Hoe is het met zomertje / Child / Donnie / magnetronkoffie en met de rest? Alvast een knuffel voor Kuo, hoe voel je je nu?
Eigenlijk weet ik niet hoe het gaat. Emotioneel is het een behoorlijke puinzooi, maar op zich is dat wel een teken dat ik weer echt begin te voelen. Veel nachtmerries, veel gekloot met eten (vooral het niet en het er weer uit gooien), maar er goede begeleiding bij. Er wordt nu ook vol op de emoties gezeten en op de trauma's (wat klinkt dat dramatisch, valt wel mee hoor). Dus het is niet gek en ik ben ervoor gewaarschuwd. Verder ben ik enorm bezig met zelfbeeld en spiegelen. Het gaat moeilijk maar goed, denk ik. Er gebeurt nu daadwerkelijk wat.
Gelukkig heb ik weer thuiszorg (gewoon SPV die elke dag langskomt), omdat ik te depressief ben en omdat me anders niks meer lukt en ik het leven niet overzie. Dit is wel erg prettig.
Ik ben de rest denk ikquote:
Hallo allemaal, ik lurk wel mee in het topic omdat het in MyAt staat en ik sowieso benieuwd ben naar iedereen. Hoe is het met zomertje / Child / Donnie / magnetronkoffie en met de rest? Alvast een knuffel voor Kuo, hoe voel je je nu?
Nou best kut
zie ook MK's antwoord. Verbroken relatie komt bij mij best hard aan. Sinds zaterdag lijkt het ook wel alsof ik aan het hyperventileren ben. Ik adem teveel en te hoog in en adem te weinig uit maar ik heb het nog niet onder controle.Verder heb ik wel een sollicitatiegesprek gehad, en ik zou vandaag horen of ik naar de volgende ronde mag maar nog niks gehoord.
Verder weet ik het eigenlijk niet zo
*knuffel* voor allebei trouwens. Verbroken relaties zijn extreem rot...quote:
[..]
Ik ben de rest denk ik
Nou best kut
Verder heb ik wel een sollicitatiegesprek gehad, en ik zou vandaag horen of ik naar de volgende ronde mag maar nog niks gehoord.
Verder weet ik het eigenlijk niet zo
(Is het niet lastig dat jullie elkaar hier nog tegenkomen)?
Dat is altijd pijnlijkquote:
[..]
Ik ben de rest denk ik
Nou best kut
Verder heb ik wel een sollicitatiegesprek gehad, en ik zou vandaag horen of ik naar de volgende ronde mag maar nog niks gehoord.
Verder weet ik het eigenlijk niet zo
Misschien helpt het als je elk uur of half uur of zo een paar minuten stilstaat bij hoe je ademhaalt en dat dan rustig en bewust probeert te doen. Een paar keer diep inademen en helemaal uitademen.Vervelend voor jullie beiden. Maar als het op deze manier beter is, is het misschien wel de juiste keuze.quote:
Even een mededeling:SPOILERElvi en ik hebben besloten om als vrienden verder te gaan.
We gaan zo naar de supermarkt (ze zit nu hier) en weten nu nog niet zo goed wat er verder over te vertellen valt
Zet hem op allebei.
Ik probeerde er eerst maar vrede mee te hebben, maar naar veel denken en praten met anderen heb ik gisteren toch aangegeven dit niet passend in een relatie te vinden. Ze zal mij ook niet om de haverklap met een andere meid weg zien rennen naar het buitenland.
Ik heb haar alle ruimte gegeven. Gezegd dat ze best jongensvrienden mag hebben en daar dingen mee mag doen, maar 1 op 1 tripjes naar het buitenland me gewoon te ongemakkelijk maken. Ook gezegd dat haar geluk voorop staat en als ze voelt dat deze relatie haar belemmerd, ik haar volledig begrijp als ze niet meer door wil. Voor mij gaat het op deze manier echter niet.
Ze snapte me wel, moest heel erg huilen en uiteindelijk is het goed. Hoe het de komende tijd gaat moet ik nog maar zien, maar de signalen lijken positief. Ik vond dit zo vreselijk moeilijk, maar ik moest m'n grens aangeven, hoe erg het perspectief van alleen zijn ook was. Beter nu alleen en later wat goeds, dan mezelf kapot maken in een ongelukkige relatie.
En ja, een relatie beeindigen is altijd kut, maar dit was m.i. de minst kutte oplossing..
En wat mij betreft geen enkel probleem dat we elkaar nog tegenkomen, dat wisten we vanaf het begin al en t is niet dat we een hekel aan elkaar hebben ofzo
Maar wel lastig in de zin van dat ik geen uitlaatklep hier heb... zoals duracell net zn verhaal kwijt kon kan ik dat niet. Dat hoort gewoon niet; dat is niet eerlijk tegenover MK.
Ik ben een weekje op vakantie geweest, lekker in een luxe resort in Turkije. Helaas wel met een paar paniekaanvallen, gelukkig geen hele lange. Maar ik had ze niet zo verwacht, dus dat viel wel tegen. Ik moet nog zien te achterhalen wat de triggers waren, misschien was t toch te druk of zo. Het is toch even totaal iets anders. Verder was t wel fijn, en ik voel me ook wel uitgerust.
Wat ontzettend naar van die paniekaanvallen. Heb je verder nog wel een beetje kunnen genieten of kleurde ze je vakantie teveel? Gelukkig ben je uitgerust weer teruggekomen in ons kikkerlandjequote:
Sterkte beiden hierboven.
Ik ben een weekje op vakantie geweest, lekker in een luxe resort in Turkije. Helaas wel met een paar paniekaanvallen, gelukkig geen hele lange. Maar ik had ze niet zo verwacht, dus dat viel wel tegen. Ik moet nog zien te achterhalen wat de triggers waren, misschien was t toch te druk of zo. Het is toch even totaal iets anders. Verder was t wel fijn, en ik voel me ook wel uitgerust.
-----------------------
Poeh... jankpaniekaanvalbui in de klas gehad, met een docent die me niet weg liet lopen, maar me compleet ging uithoren en therapeutje ging spelen. Ik voel me zo naar
(en dat eten... het liefst zou ik ermee stoppen. Iedereen om me heen mag op dieet en ik niet :S ik baal er zo van. Ik wil gewoon niet meer eten en weet ook absoluut niet hoe ik vanavond weer al die kcals erin moet douwen).
Wat jammer dat de paniekaanvallen niet uitbleven. Weet je ook hoe dat kwam? Goed van je dat je je vakantie er niet door hebt laten verpesten! En fijn dat je toch uitgerust bentquote:
Sterkte beiden hierboven.
Ik ben een weekje op vakantie geweest, lekker in een luxe resort in Turkije. Helaas wel met een paar paniekaanvallen, gelukkig geen hele lange. Maar ik had ze niet zo verwacht, dus dat viel wel tegen. Ik moet nog zien te achterhalen wat de triggers waren, misschien was t toch te druk of zo. Het is toch even totaal iets anders. Verder was t wel fijn, en ik voel me ook wel uitgerust.
Oei, dat lijkt me echt heel naar ... Het is al erg genoeg dat het in het openbaar is en omdat je weg wilde had die docent je moeten laten gaan. Hij wilde vast alleen maar steunen en durfde je misschien niet te laten gaan uit angst dat je iets gevaarlijks zou doen. Of misschien kon hij zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen.quote:
[..]
Wat ontzettend naar van die paniekaanvallen. Heb je verder nog wel een beetje kunnen genieten of kleurde ze je vakantie teveel? Gelukkig ben je uitgerust weer teruggekomen in ons kikkerlandje
-----------------------
Poeh... jankpaniekaanvalbui in de klas gehad, met een docent die me niet weg liet lopen, maar me compleet ging uithoren en therapeutje ging spelen. Ik voel me zo naar
(en dat eten... het liefst zou ik ermee stoppen. Iedereen om me heen mag op dieet en ik niet :S ik baal er zo van. Ik wil gewoon niet meer eten en weet ook absoluut niet hoe ik vanavond weer al die kcals erin moet douwen).
Sterkte met het eten
Ik weet niet hoe het is (naja, ik vind mijn lichaam walgelijk en dik en heb soms vreetbuien en soms een afkeer van voedsel en voel me vies na ongezond eten en heel soms kots ik het eruit - maar over het algemeen eet ik zonder problemen ) en weet verder niets zinnigs toe te voegen .Ik hoop heel erg dat je het volhoudt. Denk aan de nare bijwerkingen die je krijgt als je te weinig eet, aan hoe je je lichaam kapotmaakt, en uiteindelijk ook je naasten. En ga met dikke mensen om, dat werkt bij mij altijd wel
College van een psycholoog die haar beroepsdeformatie niet kon laten gaan, geloof ik. Ik schaamde me dood. Ze wilde per se dat ik anders tegen de situatie aan ging kijken oid (ik raakte in paniek omdat ik naar mijn beste weten een opdracht volledig verpest had. En ik had al drie nachten eraan gewerkt. Al was de docent wel tevreden). Alleen ik had er even geen behoefte aan. Ik wilde weg en even bijkomen. Anyways... het was dodelijk gênant.quote:
Oei, dat lijkt me echt heel naar ... Het is al erg genoeg dat het in het openbaar is en omdat je weg wilde had die docent je moeten laten gaan. Hij wilde vast alleen maar steunen en durfde je misschien niet te laten gaan uit angst dat je iets gevaarlijks zou doen. Of misschien kon hij zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen.
(Al kan dat gevaarargument ook. Door mijn eigen stomheid heb ik de nodige littekens en niet iedereen kan dat los van suïcide zien. Ik weet niet wat ze wilde, alleen ik schaamde me helemaal stuk
Hyperventileren en huilen mag niet openbaar). Heel "simpel" gezegd: je weet dan wel hoe het is. Even preken: wat jij met eten doet is niet oké. Braken is niet normaal, na het eten je vies voelen ook niet en vreetbuien ook niet. Dat is heel erg vervelend... Niet zo bagatelliseren... *knuffel*quote:Sterkte met het eten
(sterker nog, ik maak me zorgen om jou bij het lezen van dit stuk)
Ik heb er net een avondmaal ingedouwd. Al ben ik weer eens in zo'n bui dat ik geen prakje zuurkool heb gegeten, maar een prakje 360kcalsquote:Ik hoop heel erg dat je het volhoudt. Denk aan de nare bijwerkingen die je krijgt als je te weinig eet, aan hoe je je lichaam kapotmaakt, en uiteindelijk ook je naasten. En ga met dikke mensen om, dat werkt bij mij altijd wel
Naja... het zal mijn naasten wel rust geven denk ik
Al vertel ik ze momenteel niet zoveel, want ik wil niet dat ze zich zorgen maken. Alleen dan moet ik mensen vinden die nog dikker zijn dan ik ben Dikke mensen helpen me niet, ik ga altijd compenseren voor dikke mensen. Het beste zijn dunne meisjes die niet lijnen en gewoon met eten omgaan en er gewoon gezond/goed uitzien
(mijn god... donderdag was ik bij een vriendin en zij smeerde brood voor me (ze was toch bezig, klein aanrecht, kans op ruzie als ik het mes uit haar handen zou trekken)... ik dacht dat ik dood ging. Dikke laag roomboter en dik beleg. Haar logica "het moet wel lekker zijn" en ze is zo dun als een lat).
Anyways... ik mail straks even mijn psych over het eten, voordat het een volledige terugval is.
Schouders eronder en doorgaan
Ik heb best nog wel kunnen genieten, maar vond het ook wel eng dat het daar gebeurde.quote:
[..]
Wat ontzettend naar van die paniekaanvallen. Heb je verder nog wel een beetje kunnen genieten of kleurde ze je vakantie teveel? Gelukkig ben je uitgerust weer teruggekomen in ons kikkerlandje
-----------------------
Poeh... jankpaniekaanvalbui in de klas gehad, met een docent die me niet weg liet lopen, maar me compleet ging uithoren en therapeutje ging spelen. Ik voel me zo naar
(en dat eten... het liefst zou ik ermee stoppen. Iedereen om me heen mag op dieet en ik niet :S ik baal er zo van. Ik wil gewoon niet meer eten en weet ook absoluut niet hoe ik vanavond weer al die kcals erin moet douwen).
Knuff voor jou, ik hoop ooit dat je je beter zal gaan voelen. Jezelf minder straffen en minder slecht vinden bijvoorbeeld. Misschien kun je proberen begrip voor jezelf op te brengen als het een keer minder goed gaat? Want met jezelf dan juist weer straffen maak je t erger
@kuo, thanks, ik hoop dat jij je ook weer beter gaat voelen.
Ah, dat verklaart het wel. Het lijkt me ook behoorlijk awkward. Ben je, nu je weer uit die situatie bent, wat meer tevreden over die opdracht na de reactie van de docent?quote:
[..]
College van een psycholoog die haar beroepsdeformatie niet kon laten gaan, geloof ik. Ik schaamde me dood. Ze wilde per se dat ik anders tegen de situatie aan ging kijken oid (ik raakte in paniek omdat ik naar mijn beste weten een opdracht volledig verpest had. En ik had al drie nachten eraan gewerkt. Al was de docent wel tevreden). Alleen ik had er even geen behoefte aan. Ik wilde weg en even bijkomen. Anyways... het was dodelijk gênant.
(Al kan dat gevaarargument ook. Door mijn eigen stomheid heb ik de nodige littekens en niet iedereen kan dat los van suïcide zien. Ik weet niet wat ze wilde, alleen ik schaamde me helemaal stuk
[..]
Ik kan het me voorstellen ja, omdat ik een gedeelte van jouw klachten herken. Maar ik heb er niet continu last van. Zo had ik eens de heel sterke neiging om over te geven, maar had dat die week al een keer gedaan, en wist dat het slecht is voor je keel en tanden en zo, dus besloot toen dat het te snel achter elkaar was dus deed ik het niet, ook al voelde het alsof ik gif in mijn lijf had dat eruit moest. Oftewel, ik heb het onder controle en het schaadt mijn gezondheid niet. Overgeven doe ik trouwens maar een paar keer per jaar hoor, het komt bij mij in vlagen.quote:Heel "simpel" gezegd: je weet dan wel hoe het is. Even preken: wat jij met eten doet is niet oké. Braken is niet normaal, na het eten je vies voelen ook niet en vreetbuien ook niet. Dat is heel erg vervelend... Niet zo bagatelliseren... *knuffel*
(sterker nog, ik maak me zorgen om jou bij het lezen van dit stuk)
[..]
Ik heb er net een avondmaal ingedouwd. Al ben ik weer eens in zo'n bui dat ik geen prakje zuurkool heb gegeten, maar een prakje 360kcals
Naja... het zal mijn naasten wel rust geven denk ik
Dikke mensen helpen me niet, ik ga altijd compenseren voor dikke mensen. Het beste zijn dunne meisjes die niet lijnen en gewoon met eten omgaan en er gewoon gezond/goed uitzien
Die dunne mensen die fatsoenlijk eten inspireren jou om ook zo te eten omdat je blijkbaar ook op die manier slank kunt blijven? Ik vind het juist frustrerend en demotiverend omdat het zo oneerlijk is dat zij naar het schijnt geen moeite hoeven te doen om slank te blijven en ik wel. (om slank te worden dan, want dat ben ik niet en ik doe ook meestal geen moeite
)Ik heb hetzelfde met dat soort dingen, maar dan vanwege smetvrees. Echt ontzettend lastig is dat want ik wil ook niet hysterisch gaan doen en overkomen als een aansteller, en dat mensen me raar en irritant vinden. Dus vaak (afhankelijk van de mensen met wie ik ben) laat ik het dan toch gebeuren. En dat is ontzettend naar/zwaar/kut - maar zorgt er wel voor dat ik het probleem in de hand hou.quote:(mijn god... donderdag was ik bij een vriendin en zij smeerde brood voor me (ze was toch bezig, klein aanrecht, kans op ruzie als ik het mes uit haar handen zou trekken)... ik dacht dat ik dood ging. Dikke laag roomboter en dik beleg. Haar logica "het moet wel lekker zijn" en ze is zo dun als een lat).
Anyways... ik mail straks even mijn psych over het eten, voordat het een volledige terugval is.
Schouders eronder en doorgaan
Maar ... als zij veel boter erop deed had je best mogen aangeven dat jij dat niet wilt. Dat is niet per se eetstoornisgerelateerd, want roomboter is vet en niet gezond, dus er is niets mis mee als jij dat niet wilt eten. Dat je het ontzettend erg vond is dan wel weer eetstoornisgerelateerd
Ik duim voor jequote:
Vandaag was ik eindelijk weer helder, maar ik blijf moe. Wel aan de slag geweest met leren, maar mijn concentratieboog is niet lang dus echt opschieten doet het niet. Ik ga toch door met proberen ondanks mijn gemiste dagen. Als ik maar een voldoende haal vrijdag.
Edit: Voor de rest heb ik wel meegelezen, maar ga ik even niet zo diep in in wat hier gepost wordt (sowieso denk ik niet dat ik nog veel kan toevoegen op al dat wat hier vandaag al is bijgedragen).
Ik was vandaag bij het LKH (was in Amsterdag dus moest met OV heen en terug) en heb een best wel pittige "opdracht" meegekregen. Merk wel dat ik moe ben, dus behalve een potje gamen met een vriend ga ik niet veel meer doen vandaag (ik kan even niet zo goed nadenken)
[ Bericht 4% gewijzigd door magnetronkoffie op 27-05-2015 20:20:04 ]
Egopostje:
SPOILERMijn spv viel ook al op dat ik achteruit was gegaan de afgelopen maand(en). Ik ben meer moe en ben eigenlijk door mn reserves heen nu (de omstandigheden die hierheen geleid hadden waren ook de directe oorzaak dat ik extra gesprekken had aangevraagd in april). Ik moet dus meer gaan oppassen, want anders ligt uitputting en depressie weer opnieuw op de loer en daar ben ik zo erg klaar mee
Maar het is ook heel raar. Aan de ene kant wil ik rust en aan de andere kant wil ik doen doen doen, ik wil vooruit met mn leven, dus ik heb een beetje het gevoel alsof ik een touwtrekwedstrijd met mezelf aan het houden ben (aan de ene kant meer rusten en aan de andere kant meer (willen) doen).
Naja, dit dat enzo
Zulke dingen zijn ook eng. Je verliest de controle over jezelf en je emoties. Gelukkig heb je verder wel kunnen genieten. Dat vind ik een grote prestatiequote:
[..]
Ik heb best nog wel kunnen genieten, maar vond het ook wel eng dat het daar gebeurde.
Gelukkig was de vakantie dus ook gewoon leuk, zoals het hoort te zijn en zoals jij zeker ook verdient. Ik weet het. Alleen ik raakte gewoon compleet in paniek toen ik zag hoe de anderen de opdracht hadden gedaan. Het vervelende was dat je voor die opdracht voor een groot deel afhankelijk was van een extern persoon, die bij mij toevallig gewoon niet zo deed als ik nodig had. Anyways... Iets met teveel hooi op de vork, weinig overzicht en niet weten hoequote:Knuff voor jou, ik hoop ooit dat je je beter zal gaan voelen. Jezelf minder straffen en minder slecht vinden bijvoorbeeld. Misschien kun je proberen begrip voor jezelf op te brengen als het een keer minder goed gaat? Want met jezelf dan juist weer straffen maak je t erger
Dank je wel
Dat weet ik nog niet. Ik moet van de docent het werk opnieuw gaan bekijken en beoordelen. Volgens haar zat alles van het beoordelingsschema erin, alleen zie ik het zelf niet. Ze wil volgende week dat ik het schema ingevuld inlever en alle punten gevonden heb. Zelf wil ik helemaal niks meer met de opdracht te maken hebben en het weggooien. Overigens hoefden anderen niet zichzelf te beoordelen, ze wil "mijn blik op mijn eigen werk veranderen". Dus dit gewoon balen.quote:
[..]
Ah, dat verklaart het wel. Het lijkt me ook behoorlijk awkward. Ben je, nu je weer uit die situatie bent, wat meer tevreden over die opdracht na de reactie van de docent?
Maar goed, morgen sta ik vroeg op en ga ik ermee aan de slag. Misschien is het dan allemaal beter. Op dit moment heb ik gewoon wat moeite met positief zijn. Dus eventjes ontspannen.
Het is echt om heel veel redenen slecht voor je... en ik hoop dat je er een beetje mee oppast. Elke keer braken is gewoon een keer teveel (als je het zelf opwekt).quote:[..]
Ik kan het me voorstellen ja, omdat ik een gedeelte van jouw klachten herken. Maar ik heb er niet continu last van. Zo had ik eens de heel sterke neiging om over te geven, maar had dat die week al een keer gedaan, en wist dat het slecht is voor je keel en tanden en zo, dus besloot toen dat het te snel achter elkaar was dus deed ik het niet, ook al voelde het alsof ik gif in mijn lijf had dat eruit moest. Oftewel, ik heb het onder controle en het schaadt mijn gezondheid niet. Overgeven doe ik trouwens maar een paar keer per jaar hoor, het komt bij mij in vlagen.
Gewoon lief zijn voor jezelf, je verdient dat
Inderdaad, die slanke meiden laten me zien dat het veilig is om te eten. Terwijl ik bij vollere mensen mijn eetstoornis bevestigd zie worden. Zelf kost het me geen moeite om af te vallen of om niet aan te komen, dus tja... Het is lastig om uit te leggen. Wat ik nu ga zeggen klinkt heel gemeen, maar zo bedoel ik het niet: dikke mensen voelen soms haast besmettelijk aan of zo. Dus dan eet ik het liefst helemaal niet, omdat ik bang ben dat ik dan ook aankom. Terwijl als ik een slank iemand zie eten, heb ik het idee dat zij het goed doen, dus dan durf ik ook beter te eten.quote:Die dunne mensen die fatsoenlijk eten inspireren jou om ook zo te eten omdat je blijkbaar ook op die manier slank kunt blijven? Ik vind het juist frustrerend en demotiverend omdat het zo oneerlijk is dat zij naar het schijnt geen moeite hoeven te doen om slank te blijven en ik wel. (om slank te worden dan, want dat ben ik niet en ik doe ook meestal geen moeite
(naja... gezond gewicht of bedoel je maatje modelletje? Zijn je wensen daarin wel reëel en je lichaamsbeeld)?
Ik denk dat zij het eerder normaal deed en ik eetgestoord. Dat veel is veel in begrippen van anorexia (van beleg e.d. op de gram afwegen en gewoon smeren). Het was gewoon mijn es die niet blij was en de boterham was primaquote:[..]
Ik heb hetzelfde met dat soort dingen, maar dan vanwege smetvrees. Echt ontzettend lastig is dat want ik wil ook niet hysterisch gaan doen en overkomen als een aansteller, en dat mensen me raar en irritant vinden. Dus vaak (afhankelijk van de mensen met wie ik ben) laat ik het dan toch gebeuren. En dat is ontzettend naar/zwaar/kut - maar zorgt er wel voor dat ik het probleem in de hand hou.
Maar ... als zij veel boter erop deed had je best mogen aangeven dat jij dat niet wilt. Dat is niet per se eetstoornisgerelateerd, want roomboter is vet en niet gezond, dus er is niets mis mee als jij dat niet wilt eten. Dat je het ontzettend erg vond is dan wel weer eetstoornisgerelateerd
Ach...zo verleg ik weer eens grenzen.Zet hem opquote:
Vandaag was ik eindelijk weer helder, maar ik blijf moe. Wel aan de slag geweest met leren, maar mijn concentratieboog is niet lang dus echt opschieten doet het niet. Ik ga toch door met proberen ondanks mijn gemiste dagen. Als ik maar een voldoende haal vrijdag.
En wees aardig voor jezelf. Je zit in moeite omstandigheden en in verhouding tot gezonde studenten wordt er heel veel meer van jou gevraagd. Heb daar een beetje compassie voor.
En het duurt nog even voor het vrijdag is. Succes!
Ik moest ineens denken aan 2 dingen die eigenlijk hetzelfde zeggen:quote:
1 van die dingen was dacht ik dat je bij mensen ziet die veel met elkaar omgaan dat ze vaak elkaars eetgewoontes ook overnemen (dus ook als ze teveel eten en ook als ze daardoor in de loop der tijd steeds meer aankomen), dus wat dat betreft is het ook besmettelijk ja
Hahahahaha true. Alleen ben ik stijfkoppig en weiger dan te eten. Dus misschien vallen zij dan af door mijquote:
[..]
Ik moest ineens denken aan 2 dingen die eigenlijk hetzelfde zeggen:
1 van die dingen was dacht ik dat je bij mensen ziet die veel met elkaar omgaan dat ze vaak elkaars eetgewoontes ook overnemen (dus ook als ze teveel eten en ook als ze daardoor in de loop der tijd steeds meer aankomen), dus wat dat betreft is het ook besmettelijk ja
(of moet je eten om te spreken van een eetgewoonte )Goeie vraagquote:
[..]
Hahahahaha true. Alleen ben ik stijfkoppig en weiger dan te eten. Dus misschien vallen zij dan af door mij
Je kan wel zeggen dat je het niet gemeen bedoelt, maar daarmee maak je het niet minder gemeen.quote:
Wat ik nu ga zeggen klinkt heel gemeen, maar zo bedoel ik het niet: dikke mensen voelen soms haast besmettelijk aan of zo. Dus dan eet ik het liefst helemaal niet, omdat ik bang ben dat ik dan ook aankom.
Maar goed, dan weet ik ook weer meteen wat voor persoon jij bent
Ik begon met uit te leggen hoe het werkte, maar eigenlijk kan ik maar op een ding uitkomen:quote:
[..]
Je kan wel zeggen dat je het niet gemeen bedoelt, maar daarmee maak je het niet minder gemeen.
Maar goed, dan weet ik ook weer meteen wat voor persoon jij bent
Knap dat je een heel persoon kan beoordelen op een gedraging/gedachte vanuit een stoornis.
Daarnaast, succes met het vinden van iemand die dikker is dan ik mezelf ervaar
Dat heeft niks te maken met je stoornis, als dat zo zou zijn zou 90% van de mensen dezelfde stoornis hebbenquote:
[..]
Ik begon met uit te leggen hoe het werkte, maar eigenlijk kan ik maar op een ding uitkomen:
Knap dat je een heel persoon kan beoordelen op een gedraging/gedachte vanuit een stoornis.
Daarnaast, succes met het vinden van iemand die dikker is dan ik mezelf ervaar
@dikgedrukte: Serieus? Lets not go there
Heeft 90% van de mensen een zware eetstoornis?!quote:
[..]
Dat heeft niks te maken met je stoornis, als dat zo zou zijn zou 90% van de mensen dezelfde stoornis hebben
@dikgedrukte: Serieus? Lets not go there
Oh kom jij ook weer rellen?quote:
[..]
Heeft 90% van de mensen een zware eetstoornis?!
Kom ik hier ooit om te rellen? Wat is dat nou?quote:
Jij hebt echt het slechte vel aan vandaag. Rot voor je.
Altijd als jij een topic binnenkomt is het om een ruzie te starten.quote:
[..]
Kom ik hier ooit om te rellen? Wat is dat nou?
Jij hebt echt het slechte vel aan vandaag. Rot voor je.
Je bent hier nooit tenzij je een kans ziet om een ruzie aan te wakkeren. Ik weet niet bij welke stoornis dat hoort, maar misschien moet je daar eens iets aan doen
Dat is echt flauwekul. Ik weet niet wie je wel voor ogen hebt, maar je vergist je gewoon.quote:
[..]
Altijd als jij een topic binnenkomt is het om een ruzie te starten.
Je bent hier nooit tenzij je een kans ziet om een ruzie aan te wakkeren. Ik weet niet bij welke stoornis dat hoort, maar misschien moet je daar eens iets aan doen
Elvi... sorry. Die opmerking was niet rot bedoeld: Even kort. Het is een van mijn vele vage angsten. Het heeft niks met het gewicht van anderen te maken. Of dat ik anderen minder vind. Het is een angst die puur vanuit mezelf komt en die ik a.d.h.v. een vraag lomp heb uitgelegd. De verkeerde woorden gekozen. Zo bedoelde ik het niet en zo voel ik het niet naar zwaardere mensen en zie zwaarder zijn niet als negatief. Ik zocht naar woorden om iets uit te leggen wat ik niet goed kan uitleggen en heb een heel verkeerd woord gekozen. Dus echt oprecht sorryquote:
[..]
Dat heeft niks te maken met je stoornis, als dat zo zou zijn zou 90% van de mensen dezelfde stoornis hebben
@dikgedrukte: Serieus? Lets not go there
Anyway, wat overgewicht betreft, overgewicht als "negatief" zien is iets zien met een negatieve emotionele lading eraan gekoppeld.
Nou zal ik niet ontkennen dat overgewicht niet veel voordelen heeft tov de nadelen, maar ik accepteer mezelf tenminste wel zoals ik nu ben.
En waarom? Niet omdat ik tevreden ben met hoe ik nu zelf ben (want dat ben ik niet), maar omdat dit het resultaat is van jarenlang mn best te hebben gedaan terwijl ik om mn leven vocht (of soms zelfs tegen mezelf vocht
) en het veel erger had kunnen zijn in mijn geval.Misschien dat acceptatie van jezelf als hetzelfde gezien wordt als tevreden zijn met jezelf, maar ik zie die 2 dingen als verschillend.
Toen ik 20 was, vond ik mezelf ook dik en lelijk, maar als ik nu die oude foto's terugkijk, zou er nu uitzien zoals ik er toen uitzag, een droom zijn
Het is echt raar
Iemand "mooi" vinden is natuurlijk leuk en om de 1 of andere reden ook belangrijk.
Mooi is misschien wel net zo "sexy" als intelligent zijn, het heeft misschien met aantrekkingskracht te maken (of misschien meer te maken met het voorkomen van afstotingskracht?).
Nou weet ik ook dat gevoel -niks- te maken heeft met uiterlijk, ook oude verschrompelde mensen hebben gevoel, ook al zijn ze oud, kreupel, trillerig en rimpelig en dat doet niets af aan de waarde van wat ze voelen.
Zelfde vind ik ook met andere uiterlijke kenmerken. Enige voorwaarde vind ik is dat je niet stinkt (wat je soms bijvoorbeeld hebt als je een zwerver passeert die al een maand geen water meer heeft aangeraakt ofzo
)En iets anders. Misschien klinkt het heel raar, maar vroeger kon ik niet tegen aanraking, zelfs niet van mezelf (bijvoorbeeld als ik in bed lag zonder kleren aan en mn benen elkaar aanraakten), maar om de 1 of andere reden ben ik daar aan gewend geraakt (dat ging in heel veel stapjes (bijvoorbeeld vieze vingers als ik een kom waar yoghurt uit gegeten was oppakte en wat yoghurt op mn vingers kreeg, ik noem maar even wat)) en in 1 geval in 1 grote sprong).
Het leek wel alsof het vroeger uit balans was ofzo, ik vond die textuur eng en vond vooral dingen eng die kleverig waren (honing
of een tafel waar op 1 bepaalde plek een sticker had gezeten of natte kleding...of zonnebrandolie ).Zelfde had ik ook met zand, dat spul ging overal op, tussen en aan zitten (dus elke keer als we van het strand af gingen, moest ik mn onderbenen met water schoonmaken om er zeker van te zijn dat al het zand eraf was).
Maar ik ben er overheen gegroeid en ik ben er niet dood aan gegaan.
Childofthestars, ik zit in een ander soort maar wel ook onterechteovertuigingenschematraumaverwerkingsverfucktzelfbeelddepressiennogmeergedoegebeuren. En ik vind het zo ingewikkeld en pijnlijk. Bah. Ik ben ook blij als mijn groep is afgerond. Ik kan helemaal niet meer uit mijn woorden komen en angst me te bevinden in ruimtes met andere mensen en dat dan met nog meer mensen erbij moeten doen maakt me alleen maar nog meer in de war vaak.
En ik krijg een nieuwe behandelaar en dat is eng.
Dat wilde ik vertellen.SPOILEREn ik vind het echt verbazend dat sommige GGZ-instellingen zo van elkaar kunnen verschillen. De samenwerking die er moest zijn tussen instelling A en instelling E, kwam nooit van de grond. Terwijl er was afgesproken dat ik in A. opgenomen was en daar algemene behandeling kreeg en bij E specifieke. Er was nooit overleg mogelijk etc. Nu ben ik opgenomen in L. en dingen gaan ineens in overleg en er zullen vast dingen misgaan maar er is contact. Wat op mijn vorige plek nooit kon, is hier ineens geregeld. Ook qua medicatie.
En er is erkenning voor de problemen die ik heb overgehouden aan ECT. en er gaat gekeken worden wat er aan te doen is. Want geloof me, als je al van jezelf denkt dat je niks kunt en je kunt dan daadwerkelijk je veters niet meer strikken dan ben je niet blij
Een nieuwe behandelaar krijgen is altijd eng (en terecht hoor).quote:
Weten jullie, soms tik ik hier iets en dan direct is het zo'n weer waarvan woorden en dingen die ik zelf niet begrijp dat ik het maar weer weghaal.
Childofthestars, ik zit in een ander soort maar wel ook onterechteovertuigingenschematraumaverwerkingsverfucktzelfbeelddepressiennogmeergedoegebeuren. En ik vind het zo ingewikkeld en pijnlijk. Bah. Ik ben ook blij als mijn groep is afgerond. Ik kan helemaal niet meer uit mijn woorden komen en angst me te bevinden in ruimtes met andere mensen en dat dan met nog meer mensen erbij moeten doen maakt me alleen maar nog meer in de war vaak.
En ik krijg een nieuwe behandelaar en dat is eng.SPOILER-knip-
En hoe goed ze ook hun best doen, uiteindelijk moet je toch weer -weer- je hele verhaaltje gaan vertellen
en vaak brengt het ook veranderingen in de behandeling mee, omdat elke behandelaar weer een ander idee heeft over de symptomen, de diagnose en de behandeling zelf.Wat de samenwerking van GGZ instellingen betreft, das 1 van de redenen waarom je ook een portie geluk moet hebben, want er gaat nog genoeg mis daar tegenwoordig (wat gewoonlijk gewoon weggemoffeld wordt goh wat een verrassing).
En dat allerlaatste...damn..dat is gewoon echt kut idd en niet lekker voor je zelfbeeld...maar je kunt tenminste wel nog fokken
(sorry )Maar niet in het Engels
want mijn talen zijn ook kwijt.Serieus, ik snap niet wat er gebeurd is. Het is echt alsof er random gaten zijn geslagen in het geheugen. En dan vooral het werkgeheugen. Want qua tijd ben ik alleen de dagen van de shocks zelf kwijt en mijn korte termijngeheugen is hersteld.
Maar ik wist echt van niks meer hoe ik het moest koken, ook geen rijst zeg maar. De basis. Maar kon nog wel een fietsband plakken? Ik sprak vier talen, werkte als medewerker pr en communicatie en redacteur in het Nederlands en het Engels. Frans en Duits is helemaal weg, Engels versta ik als ik tv kijk maar daar houdt het mee op. En zo nog wel meer. Echt what the fuck?
Maar toen gingen mensen zeggen, je wil te snel, je raakt in paniek en daarom lukt het niet meer. Nu ga ik de dingen die niet meer gaan proberen uit te schrijven zonder druk. Als ik dan wel weet hoe het zit is het niet weg. Zo de dingen die ik tegenkom maar nalopen en kijken wat er weer geleerd kan worden.
En natuurlijk is de trauma gerelateerde shit niet weggeraakt. Het zou eens meezitten
Tering...maar ECT wordt toch alleen maar gegeven als soort van laatste redmiddel? En ik snap wel dat het fout kan gaan, maar bij jou moet wel best wel veel fout gegaan zijn als je 3 van je 4 talen kwijtgeraakt bentquote:
Ja. Dat zeker en mijn veters strik ik aan de hand van youtube
Maar niet in het Engels
Serieus, ik snap niet wat er gebeurd is. Het is echt alsof er random gaten zijn geslagen in het geheugen. En dan vooral het werkgeheugen. Want qua tijd ben ik alleen de dagen van de shocks zelf kwijt en mijn korte termijngeheugen is hersteld.
Maar ik wist echt van niks meer hoe ik het moest koken, ook geen rijst zeg maar. De basis. Maar kon nog wel een fietsband plakken? Ik sprak vier talen, werkte als medewerker pr en communicatie en redacteur in het Nederlands en het Engels. Frans en Duits is helemaal weg, Engels versta ik als ik tv kijk maar daar houdt het mee op. En zo nog wel meer. Echt what the fuck?
Maar toen gingen mensen zeggen, je wil te snel, je raakt in paniek en daarom lukt het niet meer. Nu ga ik de dingen die niet meer gaan proberen uit te schrijven zonder druk. Als ik dan wel weet hoe het zit is het niet weg. Zo de dingen die ik tegenkom maar nalopen en kijken wat er weer geleerd kan worden.
En natuurlijk is de trauma gerelateerde shit niet weggeraakt. Het zou eens meezitten
Wat was de reactie van je behandelaars toen, nadat de (nadelige) gevolgen van jouw ECT bij hun bekend werden? Of hebben ze dat toen ook weggemoffeld?
Ik vind t trouwens wel knap dat je doorzettingsvermogen toont, ondanks al je tegenslagen
SPOILERDe eerste periode was ik opgenomen op een PAAZ, toen had ik niet zo veel verlies nog. De winter erna was ik opgenomen in een GGZ-instelling en ging ik twee keer per week voor ECT naar de PAAZ. Ik voelde me toen ook niet opknappen maar verpleging zag verandering in houding, motoriek en blik. En ik mocht een paar uur per week slapen onder narcose en vergat een halve dag dat ik dood wilde.
Omdat ik dissocieer en soms niks kan zeggen zijn spraakproblemen/ taalproblemen onderschat. Doordat bepaalde dingen ook niet nodig waren, koken bijvoorbeeld werd het afgedaan met ontwenning, geen zin want depressief
Aan het eind van je spoilertekst "Ik heb zelf ook niet hard genoeg geroepen", het is toch ook de taak van de hulpverlening om te -luisteren-? Het kan niet zo zijn dat jij iets vertelt en dat vervolgens gewoon genegeerd wordt.quote:
Thanks. Ik denk dat het soms wel eerder ingezet wordt dan als laatste redmiddel hoor maar daar durf ik geen uitspraken over te doen verder. Ik heb twee achtereenvolgende winters ECT gehad. Ik heb bij andere mensen ook wel nadelige gevolgen gezien, die niet zo goed begeleid werden zeg maar. Maar ik heb nooit lang genoeg contact gehad met die mensen o te zien hoe het op de lange termijn was.SPOILERDe eerste periode was ik opgenomen op een PAAZ, toen had ik niet zo veel verlies nog. De winter erna was ik opgenomen in een GGZ-instelling en ging ik twee keer per week voor ECT naar de PAAZ. Ik voelde me toen ook niet opknappen maar verpleging zag verandering in houding, motoriek en blik. En ik mocht een paar uur per week slapen onder narcose en vergat een halve dag dat ik dood wilde.
Omdat ik dissocieer en soms niks kan zeggen zijn spraakproblemen/ taalproblemen onderschat. Doordat bepaalde dingen ook niet nodig waren, koken bijvoorbeeld werd het afgedaan met ontwenning, geen zin want depressief
Edit: En dat er anderen waren die na hun ECT niet zo goed begeleid werden, stemt me toch wel een beetje truerig hoor, zeker voor zoiets heftigs
[ Bericht 3% gewijzigd door magnetronkoffie op 28-05-2015 20:07:42 ]
Sterker nog, toen ik (nog niet eens zo lang geleden) hoorde dat het nog steeds toegepast werd (ook in Nederland), kende ik ECT alleen nog maar van oude zwartwitfilms van voor de 2e wereldoorlog...quote:
Oh mijn god, ECT, ik begrijp niet waarom dat nog steeds uitgevoerd wordt.
Ik dacht dat dat allang al niet meer bestond.
En sowieso is het een beetje een bruut middel
Ja weet ik niet. Misschien was ik wel zo murw dat ik het niet goed heb aangegeven. Dat is sowieso een probleem van mij en dat is toen natuurlijk alleen maar erger geweest. En ik kan een heleboel gevoelsdingen niet herkennen, door dissociatie. Dus ik denk echt dat het een combinatie is geweest.quote:
[..]
Aan het eind van je spoilertekst "Ik heb zelf ook niet hard genoeg geroepen", het is toch ook de taak van de hulpverlening om te -luisteren-? Het kan niet zo zijn dat jij iets vertelt en dat vervolgens gewoon genegeerd wordt.
Edit: En dat er anderen waren die na hun ECT niet zo goed begeleid werden, stemt me toch wel een beetje truerig hoor, zeker voor zoiets heftigs
En of het nog uitgevoerd mag worden enzo, ík weet het niet. Er kunnen grote nadelige gevolgen zijn maar er zijn ook mensen die echt opknappen. Ik probeer momenteel even niet te veel daarover na te denken. Ik heb die keuze toen gemaakt omdat ik ten einde raad en nog iets en tja.
[ Bericht 0% gewijzigd door Luchtbel op 28-05-2015 20:26:39 ]
Wat ontzettend jammer dat het niet gelukt is samen, ik had jullie graag voor altijd happy together gezien
@MK: wat heeft je moeder uitgespookt in je huis? Verbouwd als in gesloopt?
Child en kuo: klinkt niet erg fijn bij jullie. Sterkte en knuffels
Hier aan t front weinig nieuws. Het gaat gewoon goed. Ik ben saai
Naja, samenvatting: Terwijl ik met Elvi in Berlijn zat, heeft zij mijn oude bank vervangen met een nieuwe (de oude staat nog steeds in de tuin weg te rottenquote:
MK en Elvi
Wat ontzettend jammer dat het niet gelukt is samen, ik had jullie graag voor altijd happy together gezien
@MK: wat heeft je moeder uitgespookt in je huis? Verbouwd als in gesloopt?
Child en kuo: klinkt niet erg fijn bij jullie. Sterkte en knuffels
Hier aan t front weinig nieuws. Het gaat gewoon goed. Ik ben saai
), mn oude gordijnen vervangen met doorzichtige gordijnen zodat de hele buitenwereld mij kan zien zitten terwijl ik achter de pc zit wat ik echt VRESELIJK vind (ik heb als een bezetene maar wat beddengoed opgehangen voor het raam zodat ik tenminste mijn privacy weer terug heb ), ze zijn (ja, meervoud ) ook in mn slaapkamer geweest waar bijvoorbeeld de condooms nu op een andere plek liggen (en al het andere seks-gerelateerde spul was dus ook verplaatst leuk ) en voor de rest was al-les verplaatst! __!!!Het is nu ruim 10 dagen en ik ben nog steeds spullen kwijt
ALLES is verplaatst en "opgeruimd"
Er is ook spul weggegooid, zoals al mn reserve dekens, dus als ik logé's krijg, moeten ze nu hun eigen dekens en hoofdkussens meenemen want het is alles weg nu.
Ik ben nog steeds spullen kwijt, zoals al mn wachtwoorden (behalve die die ik uit mn hoofd ken dus), maar gelukkig heb ik gisteren dan wel de lader van mn baardtrimmer gevonden
Mn VWO diploma heb ik ook weer terug maar mn fotocamera is nog weg en ga zo maar door
Edit: Ik zie nu trouwens ook dat de lege drankflessen van de door mij vader zelfgemaakte likeurtjes ook weg zijn en omdat hij door zijn ziekte geen nieuwe meer kan maken, zijn die onvervangbaar en dus weg
Edit2: Owja!
Ze hadden ook mijn 2-persoonsbed heerlijk fris opgemaakt met nieuw beddengoed!
Geweldig
Want omdat mijn bed dus op 3 stapels bakstenen staat (I kid you not
) en het bed verplaatst was, moest ik HET HELE OPGEMAAKTE bed he-le-maal uit elkaar halen (inclusief de metalen delen waar de matrassen op rusten, alles!) waarna ik de stenen weer opnieuw kon stapelen om vervolgens alles weer in elkaar te zetten [ Bericht 4% gewijzigd door magnetronkoffie op 30-05-2015 00:09:55 ]
Blijkbaar, maar er speelden nog wat andere dingen mee ben ik vanmiddag achter gekomen en dan nog, je gaat niet zonder toestemming van de bewoner (en zonder de bewoner zelf ook maar in te lichten) in het huis klussen en alles verplaatsen. Das voor een autist gewoon echt nastyquote:
WTF MK! Waarom doen ze dat? Vonden ze je huis een zwijnenstal ofzo???
Momentje hoor, ik ben aan het koken en vul straks nog wel aan
Edit: Een maand of wat geleden besloot ik dat ik wat aan mijn woning wou doen.
Ding was namelijk een beetje dat toen ik mijn huidige woning betrok (6+ jaar geleden) ik op een gegeven moment gestopt ben met mn woning bewoonbaar te maken (schilderen, vloeren leggen, kamers indelen (een functie geven dus)) en sindsdien is dat blijven liggen, mede omdat ik in die tijd gewoonweg op was (depressie, je kent het wel).
Dat is al die jaren min of meer zo gebleven, maar nadat ik met mijn medicatie gestopt was (ergens eind maart begin april?) kreeg ik nieuwe energie, ik wou verdergaan waar ik 6 jaar geleden gebleven was.
En ik had al plannen liggen, maar blijkbaar ging het mijn moeder niet snel genoeg ofzo. Het was wel goed bedoeld enzo, dat weet ik ook wel, alleen vergeet ze dat ik autistisch ben en van plotslinge veranderingen gewoon een beetje flip
En ik kwam al brak uit berlijn (zieke vader slecht geslapen etc) en verlangde zooo naar mijn eigen huisje!
Het was een rommeltje maar het was wel -mijn- rommeltje
En wat de vuiligheid betreft, ik ben daar een beetje ongevoelig (en misschien ook een beetje blind?) voor, misschien kan je beter Kuo of Elvi vragen aangezien dat de enige fokkers zijn die recentelijk nog bij me thuis geweest zijn en hun oordeel vragen
Edit2: Nog een update, ik heb hem in het ASS topic gezet (omdat het meer met ASS te maken had dan met depressie denk ik) maar toch even hier de link zodat ik niet alles dubbel hoef te posten
Edit3: O, nog even voordat er spookverhalen de ronde gaan doen.
Het was -geen- schimmelige teringbende waar je overal overheen moest stappen ofzo
Het was meer dat ik overal papier met aantekeningen had liggen en dat er overal spul lag
Misschien heb ik ook wel gewoon teveel spullen hoor, maar vind het altijd wel lastig om dingen weg te moeten doen
[ Bericht 27% gewijzigd door magnetronkoffie op 30-05-2015 19:13:29 ]
SorryAlleen ik moest vandaag de bekende oefening met touwtjes doen (touw 1 voor hoe dik ik me op het moment voelde, touw 2 voor hoe ik denk op het moment te zijn, touw 3 voor hoe ik het zou willen en touw 4 voor hoe het is). Natuurlijk was de uitkomst dat ik praktisch gezien dunner ben dan met touw 3 neergelegd was. Het is zo ontzettend moeilijk. Natuurlijk is het fijn dat ik "dunner" ben dan ik voel en zelfs wil, maar nu vind ik eigenlijk dat dus de grenzen van touw 3 verlegd moeten worden.
Ik voel me onveilig in mijn eigen lichaam.
Maar goed, ik heb wel weer het lef om er tegenaan te gaan. De wolk van somberheid is een beetje weggedreven. Ik heb een plan om mezelf te trainen in wat gevarieerder eten (gezien ik twee soorten TD durf, een soort broodmaaltijd en vier avondmaaltijdgerechten). Dat plan ga ik vandaag geregelen (eng eng eng eng)
SPOILERIk heb besloten om drie potten te kopen. In de ene pot komen briefjes met enge tussendoortjes en in een andere pot komen briefjes met enge broodvervangers en in de laatste pot komen briefjes met enge avondmaaltijden. En elke week moet ik uit elke pot een briefje grabbelen en dat eten (niet het briefje natuurlijk
Sorry dat ik het zo uitleg, maar dan voel ik iets meer een stok achter de deur. Ik vind het een heel eng plan.
Ik wil nu van mijn problemen af, nu weer worden zoals vanouds, maar eigenlijk weet ik ook dat ik nooit meer zal worden als vanouds, vanwege de dingen die ik heb meegemaakt. Dit hoeft echter niet eens slecht te zijn. Ik moet mezelf gewoon alle tijd en ruimte geven om het leven na mijn burnout te ontdekken. Het was enorm naar en intens, maar ik begin in te zien dat ik nu misschien veel meer mezelf ben als dat ik daarvoor was. Ja, er zit een enorme laag met angst en onzekerheid overheen, maar ik voel dat ik mezelf beter nader.
Ik weet nu zo veel meer over mezelf dan eerst. Ik maak zulke positieve veranderingen door de laatste jaren en begin mezelf steeds beter te begrijpen. Ik ben wat ik ben en ik kan mensen bieden wat ik ze kan en wil bieden. Vinden ze dat niks, jammer dan, daar kan ik niks aan doen. Ik doe gewoon mijn best om elke dag een stukje sterker en wijzer te worden.
Ik ga gewoon door met mezelf ontdekken, en mezelf een plek geven binnen mijn en dit leven. Een rare openbaring, maar ergens heel ontspannend dat ik me realiseer dat ik gewoon alle tijd mag die ik wil en me kan focussen op verbetering, niet perfectie.
Wat? Waarom?quote:
En te laat met mijn aanpak. Ik krijg straks te horen of er plek is in de kliniek en anders naar de deeltijd.
Omdat ik toch teveel weer was afgevallen (snap niet waarom ze dat gisteren niet tegen mij zeiden) en a.d.h.v. een dagboek dat ik bij moest houden. Ze vonden me te labiel. Ze vonden dat ik teveel eetgestoord gedrag vertoon en ze vinden me te suïcidaal (nee... dit is goed voor mijn stemming). Ik zit nu te duimen dat de kliniek vol zit en ik naar de deeltijd mag.quote:
Vond je het zelf wel goed gaan?quote:
[..]
Omdat ik toch teveel weer was afgevallen (snap niet waarom ze dat gisteren niet tegen mij zeiden) en a.d.h.v. een dagboek dat ik bij moest houden. Ze vonden me te labiel. Ze vonden dat ik teveel eetgestoord gedrag vertoon en ze vinden me te suïcidaal (nee... dit is goed voor mijn stemming). Ik zit nu te duimen dat de kliniek vol zit en ik naar de deeltijd mag.
Nee, maar ook niet zo slecht. Het komt nogal uit de lucht vallen.quote:
Ik snap dat ze op den duur denken dat er meer nodig is, alleen ik had het niet nu verwacht. Ze vonden gewoon dat ik erg zorgwekkende dingen had opgeschreven, zeker gezien ik altijd alles bagatelliseer. Het voelt echt als een soort trap na aan. Ben je een keer open en eerlijk, dan krijg je dit. In de therapie ben ik altijd gematigd en houd ik me in. Uit je eens wat emoties word je weggestuurd. Maar goed... ze zullen het wel niet doen om me te pesten.
Dat laatste lijkt me goed om voor ogen te houden.quote:
[..]
Nee, maar ook niet zo slecht. Het komt nogal uit de lucht vallen.
Ik snap dat ze op den duur denken dat er meer nodig is, alleen ik had het niet nu verwacht. Ze vonden gewoon dat ik erg zorgwekkende dingen had opgeschreven, zeker gezien ik altijd alles bagatelliseer. Het voelt echt als een soort trap na aan. Ben je een keer open en eerlijk, dan krijg je dit. In de therapie ben ik altijd gematigd en houd ik me in. Uit je eens wat emoties word je weggestuurd. Maar goed... ze zullen het wel niet doen om me te pesten.
Het lijkt me heel vervelend dat je niet zelf de regie hebt.
Sterkte. Ik ben ook zo dat ik alles t liefst niet wil uiten. Maar of je daar nou echt beter van wordt, dat denk ik niet.quote:
[..]
Nee, maar ook niet zo slecht. Het komt nogal uit de lucht vallen.
Ik snap dat ze op den duur denken dat er meer nodig is, alleen ik had het niet nu verwacht. Ze vonden gewoon dat ik erg zorgwekkende dingen had opgeschreven, zeker gezien ik altijd alles bagatelliseer. Het voelt echt als een soort trap na aan. Ben je een keer open en eerlijk, dan krijg je dit. In de therapie ben ik altijd gematigd en houd ik me in. Uit je eens wat emoties word je weggestuurd. Maar goed... ze zullen het wel niet doen om me te pesten.
Toch wil ik even inbrengen dat je ontzettend goede stappen hebt gezet de laatste weken met het aankomen. Ik hoop dat deeltijd voldoende zal blijken te zijn. Hele dikke knuffel!
Hm... Ik heb aan de telefoon uitgelegd dat ik het echt heel erg graag niet wil. En zij hebben mij uitgelegd dat ze zien dat ik goed mijn best doe, maar dat ik op deze manier zo weer terug bij af ben. Plus dat ze vooral mijn stemming niet verantwoord vinden. Ze zijn te bang dat er anders eventueel iets gebeurt. Het wordt een kortdurige opname (maar wat is kort) met als doel om me weer met de voetjes op de vloer te krijgen. Weekendjes thuis, wel gewoon contact met de wereld. Alleen even een therapieboost en hulp om mijn eetpatroon uit te breiden. Zeker omdat momenteel alles gewoon niet lukt eigenlijk.
Fijne is dat ik zo'n opname niet hoef te vertellen aan mensen als ik dat niet wil.
Nadeel is dat het weer een opname is. En dat ik niet wil en bang ben. Ik ben bang dat dit zo mijn leven blijft. Van opname naar therapie leven
Gelukkig dus van korte duur, maar wel rot, vooral ook omdat het onverwachts is.quote:
Dank jullie
Hm... Ik heb aan de telefoon uitgelegd dat ik het echt heel erg graag niet wil. En zij hebben mij uitgelegd dat ze zien dat ik goed mijn best doe, maar dat ik op deze manier zo weer terug bij af ben. Plus dat ze vooral mijn stemming niet verantwoord vinden. Ze zijn te bang dat er anders eventueel iets gebeurt. Het wordt een kortdurige opname (maar wat is kort) met als doel om me weer met de voetjes op de vloer te krijgen. Weekendjes thuis, wel gewoon contact met de wereld. Alleen even een therapieboost en hulp om mijn eetpatroon uit te breiden. Zeker omdat momenteel alles gewoon niet lukt eigenlijk.
Fijne is dat ik zo'n opname niet hoef te vertellen aan mensen als ik dat niet wil.
Niet dat je er veel aan hebt, maar je bent niet de enige die dit gevoel heeft. Het beste wat je kunt doen is je best en hopen dat het snel (permanent) verbetertquote:Nadeel is dat het weer een opname is. En dat ik niet wil en bang ben. Ik ben bang dat dit zo mijn leven blijft. Van opname naar therapie leven
Wat vervelend voor jequote:
Dank jullie
Hm... Ik heb aan de telefoon uitgelegd dat ik het echt heel erg graag niet wil. En zij hebben mij uitgelegd dat ze zien dat ik goed mijn best doe, maar dat ik op deze manier zo weer terug bij af ben. Plus dat ze vooral mijn stemming niet verantwoord vinden. Ze zijn te bang dat er anders eventueel iets gebeurt. Het wordt een kortdurige opname (maar wat is kort) met als doel om me weer met de voetjes op de vloer te krijgen. Weekendjes thuis, wel gewoon contact met de wereld. Alleen even een therapieboost en hulp om mijn eetpatroon uit te breiden. Zeker omdat momenteel alles gewoon niet lukt eigenlijk.
Fijne is dat ik zo'n opname niet hoef te vertellen aan mensen als ik dat niet wil.
Nadeel is dat het weer een opname is. En dat ik niet wil en bang ben. Ik ben bang dat dit zo mijn leven blijft. Van opname naar therapie leven
Terwijl je zo goed bezig bent (vind ik echt, aan de hand van wat je hebt gepost). Sterkte, houd de moed erin . Ik hoop dat de opname je toch wat goeds gaat brengen. En maak je niet teveel zorgen over de verre toekomst, dat is een zorg voor later en er kan nog van alles veranderen.Tof dat je dit artikel hier komt quotenquote:
http://chrisje.info/2015/(...)pressies-en-burnout/
Zelf ben ik het er wel mee eens trouwens.
Bij een gebroken been is je psyche nog zo goed als helemaal intact, met pure wilskracht (en een gipsje om je been zodat het kan genezen
) ben je er na x weken zo weer bovenop! Bij depressie is juist die vechtlust, juist die wilskracht weg.
Ik vind het nog steeds zo ontzettend jammer dat daarover nog zoveel onweet over bestaal
Mensen kunnen zich gewoon niet voorstellen hoe het is om een gebroken wilskracht te hebben, om geen energie meer te hebben...het is ook best wel onvoorstelbaar
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 03-06-2015 23:04:50 (beetje typtyfus vanavond :@) ]
Heel herkenbaar. Zelfs de mensen die begrip hebben snappen het vaak toch niet helemaal. Mijn zusje is nu zelf overspannen en zei laatst ook tegen me dat ze nu precies snapt wat ik voel(de).quote:
http://chrisje.info/2015/(...)pressies-en-burnout/
Het is gewoon zo abstract. Moeilijk uit te leggen. Ik hoop wel dat in deze snelle samenleving het begrip gaat groeien. Sowieso ligt half Nederland binnenkort plat met een burn-out als we zo doorgaan, dus ze moeten wel.
Ik vond hem zelf spot on. Nu ik niet in een depressie zit is het alsnog moeilijk te bevatten hoe het voelde. Misschien vergelijkbaar met als je net je been breekt of doodziek bent, het is onbegrijpelijk als je het niet zelf ook voelt of hebt gevoeld (rare vergelijking misschien maar ik hoop dat jullie snappen wat ik bedoel).quote:
[..]
Tof dat je dit artikel hier komt quoten
Zelf ben ik het er wel mee eens trouwens.
Bij een gebroken been is je psyche nog zo goed als helemaal intact, met pure wilskracht (en een gipsje om je been zodat het kan genezen
Bij depressie is juist die vechtlust, juist die wilskracht weg.
Ik vind het nog steeds zo ontzettend jammer dat daarover nog zoveel onweet over bestaal
Mensen kunnen zich gewoon niet voorstellen hoe het is om een gebroken wilskracht te hebben, om geen energie meer te hebben...het is ook best wel onvoorstelbaar
Zelf had ik mensen om me heen die het konden begrijpen maar ook heel veel die het niet snapte of niet willen snappen. Depressie wordt door zovelen gezien als luiheid, passief gedrag enz wat het zelfverwijt alleen vergroot voor de depressieve persoon.
'De maatschappij' geeft juist steeds minder ruimte.. Eerst label, dan passende therapie en dan pas vergoeding van de verzekering..
Vooral mensen in mijn generatie (1985-1995 ongeveer) kampen met steeds meer burnout en depressie door hoge verwachtingen van de maatschappijquote:
[..]
Heel herkenbaar. Zelfs de mensen die begrip hebben snappen het vaak toch niet helemaal. Mijn zusje is nu zelf overspannen en zei laatst ook tegen me dat ze nu precies snapt wat ik voel(de).
Het is gewoon zo abstract. Moeilijk uit te leggen. Ik hoop wel dat in deze snelle samenleving het begrip gaat groeien. Sowieso ligt half Nederland binnenkort plat met een burn-out als we zo doorgaan, dus ze moeten wel.
Wat een pittige week was dit... Ik begin wel een beetje meer te begrijpen waarom ze dit willen. Desondanks vind ik het erg lastig om te accepteren (eten + bizar slecht slapen + depersonalisatie/dissociatie dat niet zo lekker gaat + iets te suïcidaal = opname).
Dit weekend eventjes lui zijn en veel mensen zien (moet ook trouwens). En dan mogen ze me weer pesten.
Denk dat over ongeveer een uurtje het onweer hier zal zijn, ik hoop dat het superheftig gaat worden!
Ow pff, ik zag jouw bericht pas nadat ik het mijne geplaatst hadquote:
Weekend, home sweet home (tot zondagavond).
Wat een pittige week was dit... Ik begin wel een beetje meer te begrijpen waarom ze dit willen. Desondanks vind ik het erg lastig om te accepteren (eten + bizar slecht slapen + depersonalisatie/dissociatie dat niet zo lekker gaat + iets te suïcidaal = opname).
Dit weekend eventjes lui zijn en veel mensen zien (moet ook trouwens). En dan mogen ze me weer pesten.
(mn browser wil soms fok niet updaten)Jammer dat het zo ruk gaat met je Child
maar ik hoop voor je dat dit weekend voor je tenminste een lichtpuntje voor je zal zijn het maakt me helemaal blij (21:00 en het lijkt wel nacht)Tja... het is blijkbaar nodig. Die opname hing al sinds ik uit de vorige was boven mijn hoofd. Misschien heeft die gewoon te kort geduurd. Ik ga gewoon heel erg hard mijn best doen
Vanochtend was ik toevallig in de buurt van waar mijn zusje woont. Daarom kwam ik ff op de koffie, haar vriend was er ook want hij was blijven slapen. Ze moest naar haar werk dus toen ik 10 minuten binnen was, vertrok ze alweer. Er was ogenschijnlijk niks aan de hand, maar toen ze weg wilde gaan begon ze te huilen, maakte het uit met haar vriend en liep ze weg.
Ik was met stomheid geslagen en haar vriend ook, maar hij gaf aan dat dit vaker was gebeurd en we zijn toen met z'n tweeën even gaan gamen in haar woning. Hij zei dat mijn zusje vanwege haar angststoornis soms paniekaanvallen heeft waarbij ze zich zo gedraagt en dat dat de laatste tijd vaker was. Ik ben bekend met angststoornissen maar niet met deze symptomen. Ze zegt zich zo te gedragen omdat ze bang is dat haar vriendje haar verlaat, maar dat zie ik en anderen niet gebeuren, hooguit vanwege haar eigen gedrag dan.
Tien minuten later kwam ze woedend en schreeuwend weer binnen, smeet haar laptop kapot op de grond en probeerde alle spullen die ze kon pakken (haar eigen spullen) kapot te maken, we hebben haar met z'n tweeën in bedwang moeten houden, ze was fysiek en verbaal totaal onhandelbaar. Schreeuwen, zich proberen los te rukken etc. Ze krijste de hele buurt bij elkaar. Ik schrok me rot want ik heb in de 22 jaar dat ik mijn zusje ken nooit heftige emoties bij haar waargenomen, en al helemaal dit niet. Ze leek wel bezeten en rijp voor een gesloten inrichting. Volgens haar vriend heeft ze vaker dingen kapot gegooid en het in een impuls uitgemaakt.
Haar voornaamste verwijt was dat haar vriend, die ze meermaals had opgebeld, blijkbaar zijn telefoon niet opnam in de tien minuten dat ze weg was maar hij had niks door want we zaten te gamen. En al had hij het wel door gehad, niets rechtvaardigt zo'n reactie.
Ik ben dus enorm geschrokken en toen ze een uurtje later was gekalmeerd, hebben we rustig gewandeld en gepraat (werk had ik voor haar afgebeld) en toen had ze al enorme spijt, was ze zichzelf weer en gaf ze aan dat ze in blinde paniek was opdat hij haar zou verlaten. Daarom wilde ze alles kapotmaken. Die gedachtegang gaat er bij mij niet in, maar mensen met paniekaanvallen doen wel vaker irrationele dingen. Op deze manier is ze echter een gevaar voor zichzelf en voor anderen.
We zijn heel boos geworden en ze gaat maandag met haar psycholoog bellen, bij wie ze juist een poosje weg was. Daarna hebben we maar weer normaal gedaan, want boos blijven werkt alleen maar escalerend. Al heeft met name haar vriend alle reden om boos te zijn want ze behandelt hem heel slecht, terwijl hij zo goed voor haar is.
Mijn vraag: past dit gedrag in het patroon wat jullie hier (als experts/kenners?) van een angststoornis hebben?
Persoonlijk zou ik het niet weten, ik reageer me namelijk eigenlijk nooit fysiek af op dingen of mensen (of andere levende dingen).quote:
Ik ben nieuw in deze reeks dus weet niet of mijn opmerking/vraag hier kan, en anders is het gewoon om ff van me af te schrijven.
Vanochtend was ik toevallig in de buurt van waar mijn zusje woont. Daarom kwam ik ff op de koffie, haar vriend was er ook want hij was blijven slapen. Ze moest naar haar werk dus toen ik 10 minuten binnen was, vertrok ze alweer. Er was ogenschijnlijk niks aan de hand, maar toen ze weg wilde gaan begon ze te huilen, maakte het uit met haar vriend en liep ze weg.
Ik was met stomheid geslagen en haar vriend ook, maar hij gaf aan dat dit vaker was gebeurd en we zijn toen met z'n tweeën even gaan gamen in haar woning. Hij zei dat mijn zusje vanwege haar angststoornis soms paniekaanvallen heeft waarbij ze zich zo gedraagt en dat dat de laatste tijd vaker was. Ik ben bekend met angststoornissen maar niet met deze symptomen. Ze zegt zich zo te gedragen omdat ze bang is dat haar vriendje haar verlaat, maar dat zie ik en anderen niet gebeuren, hooguit vanwege haar eigen gedrag dan.
Tien minuten later kwam ze woedend en schreeuwend weer binnen, smeet haar laptop kapot op de grond en probeerde alle spullen die ze kon pakken (haar eigen spullen) kapot te maken, we hebben haar met z'n tweeën in bedwang moeten houden, ze was fysiek en verbaal totaal onhandelbaar. Schreeuwen, zich proberen los te rukken etc. Ze krijste de hele buurt bij elkaar. Ik schrok me rot want ik heb in de 22 jaar dat ik mijn zusje ken nooit heftige emoties bij haar waargenomen, en al helemaal dit niet. Ze leek wel bezeten en rijp voor een gesloten inrichting. Volgens haar vriend heeft ze vaker dingen kapot gegooid en het in een impuls uitgemaakt.
Haar voornaamste verwijt was dat haar vriend, die ze meermaals had opgebeld, blijkbaar zijn telefoon niet opnam in de tien minuten dat ze weg was maar hij had niks door want we zaten te gamen. En al had hij het wel door gehad, niets rechtvaardigt zo'n reactie.
Ik ben dus enorm geschrokken en toen ze een uurtje later was gekalmeerd, hebben we rustig gewandeld en gepraat (werk had ik voor haar afgebeld) en toen had ze al enorme spijt, was ze zichzelf weer en gaf ze aan dat ze in blinde paniek was opdat hij haar zou verlaten. Daarom wilde ze alles kapotmaken. Die gedachtegang gaat er bij mij niet in, maar mensen met paniekaanvallen doen wel vaker irrationele dingen. Op deze manier is ze echter een gevaar voor zichzelf en voor anderen.
We zijn heel boos geworden en ze gaat maandag met haar psycholoog bellen, bij wie ze juist een poosje weg was. Daarna hebben we maar weer normaal gedaan, want boos blijven werkt alleen maar escalerend. Al heeft met name haar vriend alle reden om boos te zijn want ze behandelt hem heel slecht, terwijl hij zo goed voor haar is.
Mijn vraag: past dit gedrag in het patroon wat jullie hier (als experts/kenners?) van een angststoornis hebben?
Misschien dat ze ergens op die momenten (dat ze zich genegeerd voelde) het gevoel had dat haar relatie al een gelopen race was en daarom haar eigen spullen kapot ging maken?
Ik ben hier niet de expert, maar misschien dat iemand anders hier wel meer over kan vertellen?
--------------------------------------------
Edit: Vanmiddag had ik niks te doen (sinds ik met mn medicatie gestopt ben, ben ik wat onrustiger) dus besloot ik op zoek te gaan naar een oude kennis die ik nog van 7 jaar geleden kende.
Het contact tussen ons was sindsdien verwaterd, maar we konden eigenlijk altijd al goed met elkaar opschieten (we waren onder andere collega's toen ik hulpkok als vrijwilligerswerk deed) en ik wist nog waar ze toen woonde (wat gewoon in hetzelfde dorp is) en haar voornaam (achternaam wist ik dat ik me die wel ging herinneren als ik die op het naambordje zou zien staan). Dus ik daarheen gelopen en stond voor het appartementencomplex en zag idd haar voorletter en een achternaam die me bekend voorkwam, dus ik aanbellen en ze was thuis.
Nadat ik zei wie ik was, liet ze me natuurlijk gelijk binnen
We hebben even bijgekletst (opzich nieteens zoveel verteld ondanks dat we elkaar al zo'n 7 jaar niet meer gezien hadden) en vertelden wat ons zo bezighield. Bleek ze 3 jaar geleden ook de diagnose "asperger" gehad te hebben
Dus ik liet haar een boek zien wat ik pas geleden gekocht heb en zij bleek dat boek ook te hebben
leverde wel wat grappige momenten op.Maar nu komt het:
Terwijl ik aan het vertellen was, begon het -weer- te gebeuren!
mn vingers en lippen begonnen te tintelen en ik werd een beetje licht in mn hoofd.
Ik herken het, maar ik weet na al die jaren nog steeds niet wat het is. Ik heb op dat moment gezegd dat ik naar de supermarkt wou en na het uitwisselen van telefoonnummers ben ik gelijk gegaan, want als ik was gebleven en door was gegaan met vertellen, waren de symptomen alleen maar erger geworden.
Ik heb dit al misschien 10 jaar en baal er nog steeds van dat mn toenmalige begeleiders van de groepstherapie me niet gewoon vertelden wat er met me gebeurde.
En omdat de laatste tijd er altijd wel -wat- aan de hand is in mn leven, vergeet ik elke keer mn spv te vragen, dus ik zit te denken om haar maar gewoon te bellen -of- om gewoon daarheen te gaan en te vragen of iemand even 10 minuutjes tijd voor me heeft.
Edit2: Of ik bel gewoon mn eigen zusje even op, die is ten slotte pas geleden als psychologe afgestudeerd (wel leuk als ik de makkelijke weg als 1e probeer
)Edit3: Juist ja, ze neemt nooit de telefoon op en belt nooit terug, daar heb ik dus niet veel aan
[ Bericht 13% gewijzigd door magnetronkoffie op 06-06-2015 17:58:40 ]
Ik denk wel dat dat kan ja. Maar dan is ze al tijden intern gestresst en gespannen denk ik. Dan slaat de paniek een keer toe. Naar de psycholoog is een goede keuze. En misschien kan ze er meer over praten als ze gespannen of onzeker of angstig is? Dat lucht misschien wel op.quote:
Ik ben nieuw in deze reeks dus weet niet of mijn opmerking/vraag hier kan, en anders is het gewoon om ff van me af te schrijven.
Vanochtend was ik toevallig in de buurt van waar mijn zusje woont. Daarom kwam ik ff op de koffie, haar vriend was er ook want hij was blijven slapen. Ze moest naar haar werk dus toen ik 10 minuten binnen was, vertrok ze alweer. Er was ogenschijnlijk niks aan de hand, maar toen ze weg wilde gaan begon ze te huilen, maakte het uit met haar vriend en liep ze weg.
Ik was met stomheid geslagen en haar vriend ook, maar hij gaf aan dat dit vaker was gebeurd en we zijn toen met z'n tweeën even gaan gamen in haar woning. Hij zei dat mijn zusje vanwege haar angststoornis soms paniekaanvallen heeft waarbij ze zich zo gedraagt en dat dat de laatste tijd vaker was. Ik ben bekend met angststoornissen maar niet met deze symptomen. Ze zegt zich zo te gedragen omdat ze bang is dat haar vriendje haar verlaat, maar dat zie ik en anderen niet gebeuren, hooguit vanwege haar eigen gedrag dan.
Tien minuten later kwam ze woedend en schreeuwend weer binnen, smeet haar laptop kapot op de grond en probeerde alle spullen die ze kon pakken (haar eigen spullen) kapot te maken, we hebben haar met z'n tweeën in bedwang moeten houden, ze was fysiek en verbaal totaal onhandelbaar. Schreeuwen, zich proberen los te rukken etc. Ze krijste de hele buurt bij elkaar. Ik schrok me rot want ik heb in de 22 jaar dat ik mijn zusje ken nooit heftige emoties bij haar waargenomen, en al helemaal dit niet. Ze leek wel bezeten en rijp voor een gesloten inrichting. Volgens haar vriend heeft ze vaker dingen kapot gegooid en het in een impuls uitgemaakt.
Haar voornaamste verwijt was dat haar vriend, die ze meermaals had opgebeld, blijkbaar zijn telefoon niet opnam in de tien minuten dat ze weg was maar hij had niks door want we zaten te gamen. En al had hij het wel door gehad, niets rechtvaardigt zo'n reactie.
Ik ben dus enorm geschrokken en toen ze een uurtje later was gekalmeerd, hebben we rustig gewandeld en gepraat (werk had ik voor haar afgebeld) en toen had ze al enorme spijt, was ze zichzelf weer en gaf ze aan dat ze in blinde paniek was opdat hij haar zou verlaten. Daarom wilde ze alles kapotmaken. Die gedachtegang gaat er bij mij niet in, maar mensen met paniekaanvallen doen wel vaker irrationele dingen. Op deze manier is ze echter een gevaar voor zichzelf en voor anderen.
We zijn heel boos geworden en ze gaat maandag met haar psycholoog bellen, bij wie ze juist een poosje weg was. Daarna hebben we maar weer normaal gedaan, want boos blijven werkt alleen maar escalerend. Al heeft met name haar vriend alle reden om boos te zijn want ze behandelt hem heel slecht, terwijl hij zo goed voor haar is.
Mijn vraag: past dit gedrag in het patroon wat jullie hier (als experts/kenners?) van een angststoornis hebben?
@magnetronkoffie Klinkt als hyperventilatie, vaak samenhangend met een paniekaanval.
Ego post: ik heb het te druk en mn hoofd maakt er een potje van. Ook door enorme onzekerheid, dat is heel hardnekkig helaas :/
Elvi hintte ook al naar paniekaanval.
Het gekke alleen is dat dit zo goed als altijd gebeurde/gebeurt als ik met iemand over mezelf aan het praten was/ben, verder kan ik me maar 1 andere situatie herinneren die emotioneel echt -unreal- was en ik dezelfde symptomen had (dat was namelijk tijdens en direct na mn ontmaagding).
Wel vervelend, want erover praten kan het dus juist triggeren
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 06-06-2015 22:14:00 (stond een haakje, geen idee waarom) ]
Wat ontzettend vervelend *knuffel* Lukt het je misschien om wat rust te creëren door lijstjes te maken oid? Visueel je gedachten op orde te brengen.quote:
Ego post: ik heb het te druk en mn hoofd maakt er een potje van. Ook door enorme onzekerheid, dat is heel hardnekkig helaas :/
(en onzekerheid heb jij nergens voor nodig
)-----
Ego: Weekendje thuis is fijn. Eigen bed is toch het fijnste, ondanks alle nachtmerries. Helaas vanavond weer terug. Ik hoop dat ik snel thuis mag blijven ('k word elke week geëvalueerd. Dus als ik het goed genoeg doe, is het klaar).
Zomertje, het lijkt erop dat het idd hyperventilatie zou kunnen zijn. Wsl iets in de zin van dat ik tijdens het praten niet aan mn ademhaling denk en teveel CO2 in mn bloed krijg ofzo?quote:
[..]
@magnetronkoffie Klinkt als hyperventilatie, vaak samenhangend met een paniekaanval.
Met misschien stress erbij?quote:
[..]
Zomertje, het lijkt erop dat het idd hyperventilatie zou kunnen zijn. Wsl iets in de zin van dat ik tijdens het praten niet aan mn ademhaling denk en teveel CO2 in mn bloed krijg ofzo?
Kloptquote:
Nou, het gekke is dat ik dit totaal niet als paniek ervaar, maar eerder als "gewoon raar" ofzo. Vandaar ook dat ik het eigenlijk nooit echt kon plaatsen.quote:Op donderdag 11 juni 2015 19:06 schreef Gray het volgende:
Op je ademhaling letten is in mijn ervaring ook de beste manier om paniek te doen bedaren.
Wel is de kans groot dat stress toch ook een rol speelt in deze, maar dat met die ademhaling zou op zich wel kunnen kloppen, maar moet het even laten inzinken want ik snap het zelf ook nog niet zo goed enzo
Gesprekken bij psycholoog gaan waarschijnlijk verlengd worden. Tot nu toe vooral over paniekstoornis gehad, maar afgelopen keer ook over periode dat m'n moeder zwaar depressief was. Kwam toch wel heel veel uit (zelf ook niet verwacht). Psycholoog gaf ook aan dat er meer achter zit dan alleen paniekstoornis. Zullen het dus gaan zien de komende tijd.
Zelf ook weinig gepost hier, lees nog wel af en toe mee om te kijken hoe het met iedereen gaat.quote:
Sinds de Columbustraining in maart gaat het eigenlijk best goed. Mijn gordijnen zijn nog altijd open en kan van een zonnetje genieten (al zit ik er nog steeds niet echt in ofzo).
Mijn algemene stemming is beter dan hij gewest is, dus dat is wel erg prettig. Geen depri buien meer gehad of echte stemmingswisselingen.
Speel veel piano (erg leuk gaan vinden) en vind m'n werk ook nog altijd leuk (half jaar sinds terugkomst is omgevlogen)
Komende donderdag t/m zondag de vervolgtrainig (mandela). Ben zeer benieuwd hoe zwaar en mooi dat gaat zijn. Zenuwachtig, maar wel gezonde spanning.
Dus ik mag niet klagen eigenlijk.
(behalve dan dat ik nog steeds niet sport en nog steeds slecht eet en nog te veel drink soms
)Dus deeltijd, waarin ik toch ook ga leren in groepen te functioneren en vooral mezelf te zijn. En mijn eigen individuele behandeling om ook wat verder te komen in mijn leven.
Desondanks ben ik wel weer wat meer geland van de mini-opname van anderhalf week.
Niet leuk om tot zo'n conclusie over jezelf te moeten komen, maar als het zo is dan kun je het wel beter accepteren zoals het nu is.quote:
Even ego: Ik ben weer thuis en blijf nu thuis. Ik ga de deeltijd behandeling doen, met mijn oude eigen individuele behandelingen erdoor heen. Dit komt door mijn onvermogen om in groepen te functioneren. Of onvermogen... iets te goed. Ik was voornamelijk 24/7 bezig met iedereen te pleasen en ik durfde nul ruimte in te nemen, waardoor ik niet aan therapie toe kwam. Het resultaat was dat ik of alleen op mijn kamer zat te huilen daar of vrolijk/gezellig/lief in de groep was. De anderen vonden me gelukkig wel aardig en vonden dat ik ze goed en veel steunde, maar desondanks: dit werkte voor niemand goed.
Dus deeltijd, waarin ik toch ook ga leren in groepen te functioneren en vooral mezelf te zijn. En mijn eigen individuele behandeling om ook wat verder te komen in mijn leven.
Desondanks ben ik wel weer wat meer geland van de mini-opname van anderhalf week.
En wat nog niet is, hoeft ook niet nooit te komen he?
Ach... als het probleem is dat ik te sociaal ben, vind ik het niet zo ergquote:
[..]
Niet leuk om tot zo'n conclusie over jezelf te moeten komen, maar als het zo is dan kun je het wel beter accepteren zoals het nu is.
En wat nog niet is, hoeft ook niet nooit te komen he?
Alleen een beetje jammer dat het niet goed voor me isEen beetje "egocentrischer" worden is op zich niet verkeerd
Als je alleen maar een lijf en een gedachte bent, ben je nog niet gelijk een persoon (omdat je jezelf helemaal wegcijfert).quote:
[..]
Ach... als het probleem is dat ik te sociaal ben, vind ik het niet zo erg
Een beetje "egocentrischer" worden is op zich niet verkeerd
Het is dan ook helemaal niet zo gek dat het niet goed voor je blijkt te zijn, zie het maar als een reality-check
Dat is wel exact zoals ik mezelf ervaar (oké, dat lijf vergeet ik soms). Dat heb je wel perfect verwoordquote:
[..]
Als je alleen maar een lijf en een gedachte bent, ben je nog niet gelijk een persoon (omdat je jezelf helemaal wegcijfert).
Het is dan ook helemaal niet zo gek dat het niet goed voor je blijkt te zijn, zie het maar als een reality-check
Naja... de komende tijd vol aan de bak met mezelf veranderen
Weekend en dan weer fultime therapie. Alleen nu wel met het geluk dat ik 's avonds alleen ben en een eigen bedje hebOmdat ik vroeger ook zo wasquote:
[..]
Dat is wel exact zoals ik mezelf ervaar (oké, dat lijf vergeet ik soms). Dat heb je wel perfect verwoord
Het was wel een takkewerk om daar verandering in te brengen, maar ik vind het resultaat absoluut de moeite waard
Zelfacceptatie is sowieso een 1e stap, als je die overslaat, ga je niet ver komen (even een tip)quote:Naja... de komende tijd vol aan de bak met mezelf veranderen
Edit: Eigenlijk is het een wat langer verhaal (het is ingewikkeld en verwarrend) maar toch maar niet getikt nu
Wat ontzettend naar om te lezenquote:
Het gaat nog niet zo super hier, te druk en dan merk ik dat gelijk. Maar probeer maar eens de rust te vinden....
Weet je waardoor dit patroon ontstaat? Hoe je dit kan veranderen?
En mij is geleerd om maar direct in zulke gevallen het roer om te gooien en te schrappen. Mensen begrijpen dat wel! En misschien voor jezelf een afspraak maken over hoeveel dingen je in een week mag doen? Vol = vol?
Heel veel sterkte. En wees een beetje lief voor jezelf!
Heb voor morgen ook al nee gezegd, maar het blijft lastig omdat ook werk energie vergt. Thanksquote:
[..]
Wat ontzettend naar om te lezen
Weet je waardoor dit patroon ontstaat? Hoe je dit kan veranderen?
En mij is geleerd om maar direct in zulke gevallen het roer om te gooien en te schrappen. Mensen begrijpen dat wel! En misschien voor jezelf een afspraak maken over hoeveel dingen je in een week mag doen? Vol = vol?
Heel veel sterkte. En wees een beetje lief voor jezelf!
Om deze reden heb ik gevraagd of ik doorverwezen kan worden. Ik wil toch liever met een geroutineerd psycholoog of psychiater aan de slag om te kijken wat er precies achter mijn gedrag schuilt, en hoe ik door deze dingen aan te pakken mijn mentale gesteldheid kan verbeteren.
Ik vind het ergens wel spannend, omdat ik niet echt weer wat er allemaal zit, maar ik heb wel het gevoel dat zoiets doen me erg gaat helpen.Ik kreeg in het afgelopen jaar (ongeveer) van jou ook de indruk dat je opvallend veel bezig was met mindfullness en spirituatileit (naja, niet echt letterlijk, maar meer het idee, denk dat je wel snapt wat ik bedoel..en anders hoor ik het wel van jouquote:
Zaken als mezelf minder druk opleggen en accepteren dat ik niet overal controle over heb zijn dingen die ik zeker heb opgestoken en waar ik wat aan heb, maar toch gaat het voor mijn gevoel niet diep genoeg. Ik wil niet aan symptoombestrijding doen, ik wil aan de kern van het probleem werken.
), en echt heel veel. Zoveel dat het bij mij juist een beetje als een gevecht tegen jezelf overkwam ipv dat het echt als -de- oplossing was voor je.Ik had eerder het idee dat je er zoveel mee bezig was omdat je simpelweg geen betere coping-methodes had? Dus ik vind het sowieso wel goed dat je nu echt wilt gaan graven.
Soms ontdek je pas na een tijdje dat je linksom je doel niet kunt bereiken (ondanks herhaaldelijke pogingen), dan kan je beter rechtom eens een kans geven
SPOILERvoor het eerst ongesteld in mijn leven o.O
Damn...al 1 van je behandelaars verteld?quote:SPOILERvoor het eerst ongesteld in mijn leven o.O
quote:
[..]
Damn...al 1 van je behandelaars verteld?
SPOILERNou... ik kwam er om 6:00 achter en toen heb ik in paniek de huisartsenpost gebeld omdat ik dacht dat ik dood ging of een enge ziekte oid (zucht... volwassen vrouw die menstruatie als enge ziekte ziet.
En jup... they know
Zeker omdat me verteld is dat ik vruchtbaarheid op de buik kan schrijven, dit geeft ineens perspectief en brengt me in de warIk heb moeten beloven straks een cadeautje voor mezelf te kopen
maar ik heb wel even zin om door de stad te sloffen dus dat is okéPff, dat was zeker even schrikken voor jequote:
[..]SPOILERNou... ik kwam er om 6:00 achter en toen heb ik in paniek de huisartsenpost gebeld omdat ik dacht dat ik dood ging of een enge ziekte oid (zucht... volwassen vrouw die menstruatie als enge ziekte ziet.
En jup... they know
Magoed, gelukkig niks aan de hand verder
Klopt, maar het is soms ook wel leuk om eens goed nieuws te krijgen ipv alleen maar slecht nieuwsquote:
Ja, dit is wel bijzonder! Je lichaam 'spreekt' tegen je!quote:
Ja... zeker! Ik ben verbijsterd. En blij
Ik heb moeten beloven straks een cadeautje voor mezelf te kopen
Nou...nou, niks aan de hand, wacht maar totdat jij uit je piemel bloedt en buik/rug/been/hoofdpijn hebtquote:
[..]
Pff, dat was zeker even schrikken voor je
Magoed, gelukkig niks aan de hand verder
Jup!quote:[..]
Klopt, maar het is soms ook wel leuk om eens goed nieuws te krijgen ipv alleen maar slecht nieuws
(positief in de war. Een soort van "yeah, toch niet alles verziekt!")
quote:
[..]
Nou...nou, niks aan de hand, wacht maar totdat jij uit je piemel bloedt en buik/rug/been/hoofdpijn hebt
[..]
Jup!
(positief in de war. Een soort van "yeah, toch niet alles verziekt!")
naja, ben in elk geval wel blij voor jou nu heb je wat meer opties enzo, stof tot nadenken Goed nieuwsquote:
Ja... zeker! Ik ben verbijsterd. En blij
Ik heb moeten beloven straks een cadeautje voor mezelf te kopen
Misschien ook voorzichtig een idee om eens een leuk shirtje te kopen voor de zomer? Als kado, of is dat eerder een straf?
Geen slecht idee inderdaadquote:
[..]
Goed nieuws
Misschien ook voorzichtig een idee om eens een leuk shirtje te kopen voor de zomer? Als kado, of is dat eerder een straf?
Een cadeautje kopen is best erg lastig, maar goed, ik ga het proberen
!.Eens. Zeker nadat je laatst schreef dat je bang was dat het altijd allemaal zo zou blijven C. Dingen veranderen toch.... En je hap-ervaring is inderdaad een beetje jammer maar je benoemt je zelf wel als een volwassen vrouw in dat stukje, dat heb ik je ook niet eerder zien doen. Hopelijk heb je wat leuks voor jezelf kunnen kopen. Arm schaap.quote:Op maandag 15 juni 2015 14:53 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Ja, dit is wel bijzonder! Je lichaam 'spreekt' tegen je!
Ik was er inderdaad het afgelopen jaar in doorgeschoten. Dit was volgensmij een reactie op het feit dat 'denken' me in eerste instantie geen soelaas had gebracht en dat ik daardoor maar probeerde helemaal niet meer te denken.quote:
[..]
Ik kreeg in het afgelopen jaar (ongeveer) van jou ook de indruk dat je opvallend veel bezig was met mindfullness en spirituatileit (naja, niet echt letterlijk, maar meer het idee, denk dat je wel snapt wat ik bedoel..en anders hoor ik het wel van jou
Ik had eerder het idee dat je er zoveel mee bezig was omdat je simpelweg geen betere coping-methodes had? Dus ik vind het sowieso wel goed dat je nu echt wilt gaan graven.
Soms ontdek je pas na een tijdje dat je linksom je doel niet kunt bereiken (ondanks herhaaldelijke pogingen), dan kan je beter rechtom eens een kans geven
Nu zie ik iets als mediteren nogsteeds als nuttig. Ik doe het nogsteeds dagelijks, het ontspant me, zorgt voor minder kopzorgen, alleen het is niet de enige oplossing. Ik wil ook mijn perspectieven veranderen, anders/positiever leren denken, nieuwe houdingen aannemen. De waarheid ligt denk ik in het midden. Beide stromingen kunnen nuttig voor me zijn, en het klopt inderdaad dat ik nu ook de andere route een kans geef.
Het is ook superlastig om de juiste weg te vinden, vaak is het een worsteling van afwisselende strategieën en een beetje wikken en wegen. Sommige dingen hebben vervolgens ook even tijd nodig om correct weggezet te worden, het is best wel ingewikkeld en is denk ik ook gewoon een beetje hoe het leven gewoon is?quote:
[..]
Ik was er inderdaad het afgelopen jaar in doorgeschoten. Dit was volgensmij een reactie op het feit dat 'denken' me in eerste instantie geen soelaas had gebracht en dat ik daardoor maar probeerde helemaal niet meer te denken.
Nu zie ik iets als mediteren nogsteeds als nuttig. Ik doe het nogsteeds dagelijks, het ontspant me, zorgt voor minder kopzorgen, alleen het is niet de enige oplossing. Ik wil ook mijn perspectieven veranderen, anders/positiever leren denken, nieuwe houdingen aannemen. De waarheid ligt denk ik in het midden. Beide stromingen kunnen nuttig voor me zijn, en het klopt inderdaad dat ik nu ook de andere route een kans geef.