Op dit forum verschijnen er af en toe topics van mensen die teveel nadenken en hier veel last van ondervinden. Onderstaande post had ik al in een ander topic geplaatst maar dat topic bloedde al snel dood. Aangezien het een lange reactie was waar ik veel tijd in had gestopt, vond ik het jammer dat er geen leuke discussie ontstond. Vandaar dat ik even apart een topic open. De TS uit het vorige topic was al een beetje aan het mediteren om het dwangmatige denken iets te verzachten. Mijn post ging over hoe het verstand ons vaak in de weg staat en hoe dat precies werkt.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Met mediteren om het dwangmatige denken te verzachten zit je in de goede richting alleen is het eigenlijk symptoombestrijding op die manier. Er is ook nog een bepaald inzicht nodig in de werking van je verstand.
Mensen moeten zich goed beseffen dat hun verstand een INSTRUMENT is dat wij hebben "gekregen" van de evolutie. Een slang heeft zijn gif, een luipaard zijn snelheid en wij hebben ons verstand.
Verstand = instrument
Dit instrument is het meest machtige instrument dat de evolutie ooit heeft voortgebracht. Het stelde ons in staat om de wereld om ons heen te begrijpen en om taal te ontwikkelen waardoor wij beter konden samenwerken en (ingewikkelde) ideeën konden overdragen op de volgende generatie.
Het verstand heeft ons apen naar de maan gebracht, het verstand heeft allerlei geheimen van het universum ontrafeld (bijv. E=mc2). Het verstand neemt dus nogal een belangrijke rol in, in ons leven. Zonder het waren wij nog apen. Dit is erg belangrijk. Wij onderscheiden ons DOOR het verstand, maar wij zijn NIET ons verstand.
In de loop der tijd heeft zich een "gevoel van jezelf" ontwikkeld IN je verstand, in je geheugen. Informatie wordt opgeslagen in je hersenen of verstand en aan de hand daarvan vormen wij een beeld van de wereld om ons heen, maar wij vormen zo ook een beeld van ons zelf, met de nadruk op BEELD van ONSZELF.
Dit beeld van onszelf noemen wij het ego. Van het woord ego zijn meerdere interpretaties, ik bedoel hier: ego = een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf.
Het ego
Het verstand produceert gedachten, dat is de manier waarop het de wereld kan bevatten. Nadat wij een ego hadden ontwikkeld, leek het voor ons of de gedachten werden geproduceerd door het ego, dus door onszelf! Maar bedenk je dus goed dat jij NIET je ego bent. Het ego is een BEELD van jezelf, het is niet de laatste waarheid over wie jij bent.
Veel mensen geloven dat ze niet kunnen ophouden met denken omdat je niet zou kunnen functioneren zonder gedachten. Ik denk dus ik besta zeg maar. DIT IS ONZIN. Jij bent veel meer dan je gedachten. Je hebt je gedachten niet constant nodig bij alles wat je doet. Minstens 80% van je gedachten zijn totaal niet constructief en productief. Toch denken we de hele dag door, een verslaving.
Dit gebeurt omdat het verstand een instrument is gegeven aan ons door de evolutie om te OVERLEVEN. Inmiddels hebben wij in het westen voldaan aan onze primaire levensbehoeften. Dus wat voor overleven praten we dan over? In dit geval het overleven van ons ego, het beeld dat wij van onszelf hebben en wat in grote mate wordt beïnvloed door wat anderen van ons denken.
Dat machtige instrument het verstand is zijn doel dus voorbijgeschoten en is gedegradeerd tot het levend houden van ons zelfbeeld, niet de levende mens achter dat zelfbeeld. We denken ons soms suf over totaal nutteloze dingen.
De oplossing hiervoor is meer leven in het nu. Genieten van het moment is belangrijk, piekeren over iets wat in de toekomst misschien kan gaan gebeuren niet. Natuurlijk is het belangrijk om te plannen, maar lang obsessief nadenken over kleine dingen die geen invloed hebben op jouw overleven in de echte wereld, dat is uiteraard kansloos.
Het probleem ligt hem in onze identificatie met het ego en onze gedachten. Gedachten zijn middelen om de wereld te begrijpen. Deze worden op hun beurt weer geproduceerd door het verstand. Het verstand is dus een instrument en een gedachtengenerator, maar het is NIET wie jij bent!!
De observeerder
Jij bent de observeerder van je gedachten, DAAR ligt je ware identiteit. Datgene wat de gedachten voorbij ziet komen en ze hoort, dat is de observeerder en DAT ben jij. Zo gauw die observeerder niet observeert maar "naar de gedachte toespringt" en zich ermee identificeert, dan hou jij op de observeerder te zijn en word jij je ego.
Het ego en de observeerder zijn dus twee verschillende dingen: het ego is een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf, voornamelijk geïnteresseerd in het "overleven" in een wereld waar we allang overleven. Het houdt zich bezig met: is dit de juiste kleur eyeliner, is deze broek hip genoeg, gedraag ik me wel precies zoals anderen dat willen zien, enz.
De observeerder dat is je ware natuur en de observeerder hoort het verstand te gebruiken, niet andersom! De observeerder hoort helemaal niet de sprong naar de gedachte te maken en zich ermee te identificeren. De observeerder moet van een afstandje kijken naar de gedachten en hoort zich er niet mee te identificeren. Het verstand is immers een instrument.... een instrument dat gebruikt moet worden door JOU en niet andersom.
Het verstand heeft het ego voortgebracht en het is dit ego dat de macht heeft overgenomen VAN JOU! Zie het als een computervirus dat de macht heeft overgenomen van de computer. Maar hoe komen wij af van dit virus? Dat moeten we doen door te beseffen dat wij onze gedachten niet zijn. Hou op met de identificatie met je verstand! Ook al produceert het gedachten die beginnen met "ik"....
Wanneer er in jouw hoofd een gedachte voorbijkomt waarin het woordje "ik" zit, dan gaat het niet over jou, maar die "ik" is dus het ego, het op het verstand gebaseerde gevoel van jezelf. Dit is heel moeilijk te bevatten allemaal, maar vraag wanneer iemand zegt:
"Ik word zo moe van mezelf", "Ik kan niet meer leven met mezelf".....
Wie zijn dan die ik en die zelf? Wie is die ik die met zichzelf moet leven? Zijn bovenstaande zinnen misschien gedachten waarbij onze ware natuur even naar boven komt? Je echte ik, de observeerder, die samen moet zien te leven met de eeuwige kwelgeest, het ego?
We zullen de identificatie moeten doorbreken om jezelf echt te vinden. Ik snap dat ik hier in deze post niet goed duidelijk kan maken hoe het nou precies in elkaar zit... Maar misschien dat je iets herkent of dat je het wel interessant vindt. Goede boeken om te lezen zijn "De kracht van het nu" van Eckhart Tolle of "Radical Honesty" van Brad Blanton. Het eerste boek is het meest diepe maar wanneer je het gewoon niet ziet, kan het snel totaal oninteressant worden. Dan kan het tweede boek erg goed zijn omdat het meer gebruikt maakt van een praktische aanpak. Ongetwijfeld zullen er veel meer boeken zijn, maar ik raad toch iedereen aan om De kracht van het nu op z'n minst te proberen.
De Kracht van het Nu
Toen ik dat boek voor het eerst las, wist ik dat ik dat ene had gevonden waarna ik m'n hele leven zocht. Ik heb ook altijd veel gepiekerd en werd hier depressief van enz. Toch wist ik dat ik iets verkeerds deed en dat er toch een manier moest zijn om iets te doen aan dat obsessieve denken? Het was verdomme m'n eigen hoofd!! Ik heb m'n hele lichaam onder controle, maar het belangrijkste, het verstand had ik niet onder controle. Dat vond ik op z'n minst erg vreemd. Maar goed, ik had geen kader waarbinnen ik moest zoeken naar een oplossing voor dit probleem. Daarom deed ik het maar af als een hersenspinsel.
Tot dus die ene dag kwam jaren later, toen ik de Kracht van het Nu op de deurmat kreeg. Na het lezen van een aantal bladzijden wist ik dus dat het de identificatie met het verstand was, de sprong van de observeerder naar de gedachte, dat mij al die jaren in de weg had gestaan. Op dat moment zag ik dus de ware natuur van mijn ego: het is nep en bestaat alleen bij de gratie van JOUW identificatie met dat ego.
Op dat moment doorbrak ik de identificatie met mijn ego en was ik VRIJ!!! Vrij van die eeuwige kwelgeest die m'n leven af en toe een hel maakte. Op dat moment kreeg ik vijf golven van geluk door me heen, beginnend bij m'n tenen, eindigend in m'n hoofd. De ene golf was nog intenser dan de andere... Ik begon weer te denken toen ik bang werd dat ik zou klaarkomen (
) aangezien ik nog nooit in m'n leven een mentaal orgasme had gehad.Maar dat was het dus, een mentaal orgasme, vijf achter elkaar, de 1 nog intenser dan de andere, alsof m'n hele lichaam vierde dat het verlost was van die "duivel", het ego. Dat kleinzerige beperkende gedrocht dat zich als het ware "genesteld" had in m'n hersenen.
Ik ben nu degene die meestal de macht heeft, niet m'n ego, hoewel m'n ego nog steeds macht over me heeft. Ik identificeer me nog vaak genoeg met m'n gedachten. Old habits die hard. Maar down raken of lang piekeren over dingen? No way. Die macht heeft m'n ego niet meer over me. Zo gauw ik me kut voel weet ik namelijk waar dat klote gevoel vandaan komt: De identificatie met m'n ego. Het is het ego dat problemen uit het niets creëert, onder het motto van "overleven" waar dat allang niet meer nodig is.
Flow
Ik kan tegenwoordig m'n gedachten gewoon stopzetten. In het begin kun je dat 2 seconden, dan 5, dan 10 enz. Wanneer je dat doet ben je opeens gelukkig en je ziet de wereld veel voller en alles is 1 hoe vaag en zweverig dat ook mag klinken. Om even aan te geven dat dat niet zo zweverig is als het lijkt: in de sport kennen ze het begrip "flow". Dat is een staat van zijn waarbij het verstand naar de achtergrond verdwijnt en iets anders de controle overneemt. Op zo'n moment is de sporter 1 met zijn omgeving en DAAROM voelt de sporter alles perfect aan en kan het komen tot uitzonderlijke sportprestaties waar wij ons over verbazen.
Dit soort momenten van flow lijken een uitzondering te zijn, maar door bewustwording en zelfreflectie kunnen wij als mensen naar zo'n staat van zijn toe. Deze staat van flow zal de norm moeten worden in onze maatschappij i.p.v. de staat van zijn waarbij wij ons identificeren met ons verstand. Het verstand deelt de wereld onder in dingen, het fragmenteert en snijdt ons af van de rest van de wereld. Daarom is de wereld zoals ie is vandaag de dag. Wij zullen nooit echte beschaving kennen zolang wij ons identificeren met ons verstand. Wij moeten naar een andere staat van zijn, die van voorbij het verstand, die toestand van flow, waarbij de observeerder de macht overneemt van het verstand. Deze toestand alleen zal ons werkelijk het leven laten ervaren in al zijn volheid. Dan pas zullen wij weten wat echte liefde is en wat echt geluk is.
Radical Honesty
In de vorige topics kwam het boek Radical Honesty ook regelmatig naar voren. Eerlijk zijn is ook een manier om jezelf te verlichten van je ego. Dit wordt in dit boek geniaal uiteengezet. Een heerlijk bot boek met een ongelooflijk veel wijsheid geschreven. Het idee erachter is ongeveer uit te leggen op deze manier:
Veel van je energie gaat zitten in het hooghouden van een zelfbeeld, je ego. Veel mensen spiegelen zich aan anderen, aan wat de maatschappij zogenaamd van hen verwacht. Wanneer je dus probeert te voldoen aan een bepaald beeld, wat bijna altijd een beeld van perfectie is en dus niet haalbaar, zul je hier en daar moeten liegen of in ieder geval informatie moeten achterhouden.
Ook zul je serieuzer met niet belangrijke dingen omgaan. Je denkt dan nl. dat het bereiken van dat ideaalbeeld je geluk zal opbrengen. Er zal dus veel energie gaan zitten in het opbouwen en in stand houden van dat zelfbeeld. Eerlijkheid is dan juist eerder gevaarlijk. Niemand zal voldoen aan het ideaalbeeld als ze eerlijk zijn over zichzelf, gewoon puur omdat niemand perfect is. Dat ideaalbeeld bestaat alleen in Hollywood en glamourbladen en is compleet subjectief uiteraard.
Door eerlijk te zijn saboteer je je eigen ego in zijn doel om het perfecte ideaalbeeld te bereiken. Vandaar dat eerlijkheid een grote rol kan spelen in verlichting. Het is nl. een manier om veel macht van je ego te ontnemen.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Deel 9 alweer dus. Inmiddels zijn er al heel wat levens positief beïnvloed door de Kracht van het Nu, de wereldwijde bestseller geschreven door Eckhart Tolle. Dit zie ik in mijn persoonlijke leven gebeuren en ook hier op het forum zijn er steeds meer mensen die er baat bij hebben
Hier nog even een link naar een geweldig youtube filmpje (met dank aan DaneV). In dit filmpje wordt een beeld geschetst van een ervaring die parallellen vertoont met de stof die wordt behandeld in De Kracht vh Nu. Dit wordt allemaal heel helder uitgelegd door een wetenschapper dus misschien dat dat de "zweverigheid" van dit topic wat wegneemt voor sommige mensen:
How it feels to have a stroke
Sam Harris over de materie die besproken wordt in dit topic
Voor degenen die Sam Harris nog niet kennen, hij heeft een PhD. in de neurowetenschap en is een van de meest intelligente mensen die we op dit moment hebben op onze planeet. Deze man weet zijn betogen en argumenten zo ongelofelijk helder te verwoorden dat het werkelijk een genot is om naar hem te luisteren. Voor velen is hij een voorvechter van het atheisme, maar Harris zelf zal zich nooit op die manier beschrijven.
Hij is een man van de wetenschap, die ook doet aan subjectieve waarheidszoeking met name door meditatie. Mede hierdoor krijgt hij zoveel helderheid in zijn denken dat hij een fenomeen is in de wetenschappelijke wereld. Neem bijvoorbeeld zijn boek "The Moral Landscape" waarin hij uitlegt hoe de wetenschap wel degelijk iets kan zeggen over moraliteit.
The Moral Landscape - How science can determine human values
http://www.samharris.org/site/full_text/the-moral-landscape/
Sam Harris breathes intellectual fire into an ancient debate. Reading this thrilling, audacious book, you feel the ground shifting beneath your feet. Reason has never had a more passionate advocate.
— Ian McEwan, author of Atonement, winner of the Man Booker Prize for Amsterdam.
A lively, provocative, and timely new look at one of the deepest problems in the world of ideas. Harris makes a powerful case for a morality that is based on human flourishing and thoroughly enmeshed with science and rationality. It is a tremendously appealing vision, and one that no thinking person can afford to ignore.
— Steven Pinker, Professor of Psychology at Harvard University, author of How the Mind Works and The Blank Slate.
I was one of those who had unthinkingly bought into the hectoring myth that science can say nothing about morals. The Moral Landscape has changed all that for me. Moral philosophers, too, will find their world exhilaratingly turned upside down, as they discover a need to learn some neuroscience. As for religion, and the preposterous idea that we need God to be good, nobody wields a sharper bayonet than Sam Harris.
— Richard Dawkins, author of The Selfish Gene, The God Delusion, and The Greatest Show On Earth
Reading Sam Harris is like drinking water from a cool stream on a hot day. He has the rare ability to frame arguments that are not only stimulating, they are downright nourishing, even if you don’t always agree with him! In this new book he argues from a philosophical and a neurobiological perspective that science can and should determine morality. As was the case with Harris’ previous books, readers are bound to come away with previously firm convictions about the world challenged, and a vital new awareness about the nature and value of science and reason in our lives.
— Lawrence M. Krauss, theoretical physicist, Director of the Origins Project at Arizona State University, author of The Physics of Star Trek and Quantum Man: Richard Feynman’s Life in Science.
Mocht je ooit in een discussie geraken over de zin of onzin van verlichting en introspectie, laat dan die persoon die niet op 1 lijn zit met je de volgende filmpjes bekijken. Het zijn ook met name de atheïstische rationalisten die de materie uit dit topic onder de noemer religie of zweverigheid willen plaatsen en laat nou net Sam Harris 1 van de grote helden zijn van deze groep mensen.
De volgende lezing is zeer de moeite waard en ik raad iedereen dan ook aan deze lezing te kijken. Vanaf 23:50 wordt het echt interessant omdat het perfect raakt aan de materie uit dit topic en het commentaar van de critici op dit topic:
Links naar vorige delen
R&P / Teveel nadenken - waarom?
R&P / Teveel nadenken, waarom? Kracht van het NU topic #2
R&P / Teveel nadenken - Kracht van het nu #3
R&P / Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #4
R&P / Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #5
R&P / Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #6
R&P / Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #7
R&P / Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #8
Overige links
Hier ook nog een link naar een lezing van Eckhart Tolle - The flowering of Human Consciousness:
The flowering of Human Consciousness
En nog een link naar een helder geschreven artikel van een succesvolle zakenman. Iemand die zegt waar het op staat en geen zweverige termen gebruikt om de succesvolle toepassing van de Kracht van het Nu uit te leggen:
http://www.stevepavlina.com/blog/2006/05/the-power-of-now/
Recensies
Verder krijgt De Kracht van het Nu veel goede recensies van lezers:
Recensies op [url=www.bol.com]bol.com[/url]
Recensies op amazon.com
Recensies Radical Honesty:
Recensies op Amazon.com
Recensies Ontwaken in de Droom:
Recensies op [url=www.bol.com]bol.com[/url]
Recensies op amazon.com (engelse versie)
Disclaimer:
Dit topic is bedoeld om een idee te delen met anderen, dus niet om mensen meteen te overtuigen van een bepaalde denkwijze. Psychologie is een interessant en waardevol iets en mocht je de ideeën in deze reeks interessant vinden ga dan vooral zelf op onderzoek uit!
Ik denk dat de term in oosterse werelden een andere betekenis heeft. Dan nog hebben de meeste teachers een westerse achtergrond dus weten ze heus wel welke lading het hier heeft. In de kracht van het nu gebruikt Tolle de term maar zet er direct achteraan dat de term jarenlang misbruikt is van zijn ware kern. Daarentegen zijn er wel weer talloze jezusuitspraken die hij ook weer verwijst daarnaar.quote:Op woensdag 2 januari 2013 14:07 schreef Rosario het volgende:
Laatste kwestie uit vorige topic; waarom de term 'God' aanhalen behalve om gelovigen een plezier te doen?
Dit kan best een truc zijn om de niet-zwaar gelovigen aan te spreken. Zijn boek en alle seminairs/boeken van bv. adyashanti zijn in meerdere landen groot succes.
Ook moeten we niet ontkennen dat deze mensen ook hun brood moeten verdienen. Als je niemand aanspreekt verdien je geen cent.
Het heeft mij juist het plezier gedaan me los te maken van mijn eigen conditioneerde manier van reageren op dingen als God, geloof en kerk. Niet op de laatste plaats omdat ik leerde dat ik eigenlijk alleen maar innerlijke negativiteit projecteerde op een groep mensen om zo dingen waar ik mezelf op afkraakte niet onder ogen te hoeven komen.quote:Op woensdag 2 januari 2013 14:06 schreef Rosario het volgende:
Maar waarom moet je het dan zo zeggen? Waarom een term gebruiken die voor de meeste mensen meer slaat op datgene wat ze met de paplepel ingegoten is, of datgene waarvan ze zich hebben afgekeerd? Dat is dan toch louter om mensen die geloven een plezier te doen?
En daarbij, wat is er dommer, geloven in een God zoals de kerk doet en dat je leven laten bepalen of geloven in dat beeld wat je van jezelf hebt en dat je leven laten bepalen? Jezelf zien als gelovige of niet gelovige is ook niet meer dan een beeld waarmee je je identificeert, puur ego ding ''ik geloof dit en heb gelijk dus ben goed, anderen geloven iets anders/tegenovergesteld en zijn dus verkeerd''.
Let maar eens op als je ergens afgeeft op andere mensen, zal je zien dat je afgeeft op iets tegenovergesteld aan/van jezelf en dat je door te zeggen dat het tegenovergestelde verkeerde is jij dus automatisch goed. Is dat iets waar je behoefte aan hebt als je de negativiteit die daar achter zit niet meer had? Je moet negatief over jezelf zijn voordat je dat wil compenseren met anderen omlaag halen
Bradley Blanton staat toch in de OP?quote:
[..]
Ook moeten we niet ontkennen dat deze mensen ook hun brood moeten verdienen. Als je niemand aanspreekt verdien je geen cent.
Maar goed, ieder zijn ding. Ik hou er niet zo van. Sowieso niet echt van het zweverige, en termen als 'droom', 'illusie' e.d. Ons fysiologische bestaan lijkt me een feit, dat je hersenen dingen opblazen ook. Dat kun je dan een 'droom' noemen, maar je kunt ook gewoon zeggen zoals het is.
Dit vind ik een erg mooi artikel, omdat het me laat weten dat alles wat we hier bespreken ook een academische basis heeft. Dat blijf ik belangrijk vinden.
In het geval van Tolle krijg ik de indruk dat hij van mening is dat het woord 'God' en het hele concept dat men daaromheen heeft verzonnen een misinterpretatie is van het Zijn, niets meer en niets minder. Ik merk echter dat ik zelfs als niet-gelovige geneigd ben om God te associëren met een oude man met een lange grijze baard, en daarom heb ik ook liever dat het achterwege gelaten wordt.quote:
Laatste kwestie uit vorige topic; waarom de term 'God' aanhalen behalve om gelovigen een plezier te doen?
Ik ben aan het lezen in ''Oosters en Westers denken'' van Alan Watts en daar stond iets over dit in, weet em niet meer precies maar iets in de zin van ''als je hier (Westen) zegt dat je God bent word je opgenomen in een gesticht, als je in India zegt dat je God bent zegt men ''Aha, je hebt het eindelijk door''.quote:
Ik denk dat de term in oosterse werelden een andere betekenis heeft.
Ik wist dat iemand zou zeggen dat het mijn eigen negativiteit is. Dat is volgens mij niet zo, ik sta best open voor die dingen, heb een aantal religieuze vrienden, wil best luisteren naar Jezus' meer filosofische uitspraken, etc.quote:
[..]
Het heeft mij juist het plezier gedaan me los te maken van mijn eigen conditioneerde manier van reageren op dingen als God, geloof en kerk. Niet op de laatste plaats omdat ik leerde dat ik eigenlijk alleen maar innerlijke negativiteit projecteerde op een groep mensen om zo dingen waar ik mezelf op afkraakte niet onder ogen te hoeven komen.
En daarbij, wat is er dommer, geloven in een God zoals de kerk doet en dat je leven laten bepalen of geloven in dat beeld wat je van jezelf hebt en dat je leven laten bepalen? Jezelf zien als gelovige of niet gelovige is ook niet meer dan een beeld waarmee je je identificeert, puur ego ding ''ik geloof dit en heb gelijk dus ben goed, anderen geloven iets anders/tegenovergesteld en zijn dus verkeerd''.
Let maar eens op als je ergens afgeeft op andere mensen, zal je zien dat je afgeeft op iets tegenovergesteld aan/van jezelf en dat je door te zeggen dat het tegenovergestelde verkeerde is jij dus automatisch goed. Is dat iets waar je behoefte aan hebt als je de negativiteit die daar achter zit niet meer had? Je moet negatief over jezelf zijn voordat je dat wil compenseren met anderen omlaag halen
Het is echter meer mijn eigen scepsis. Ik vind het heel vreemd om met 'God' te refereren naar 'Zijn', 'mindfulness', 'in het moment zijn', omdat je dan een term gebruikt die semantisch totaal anders is. Pure marketing dus.
Ik ken Blanton verder nietquote:Op woensdag 2 januari 2013 14:30 schreef Rosario het volgende:
[..]
Bradley Blanton staat toch in de OP?
Maar goed, ieder zijn ding. Ik hou er niet zo van. Sowieso niet echt van het zweverige, en termen als 'droom', 'illusie' e.d. Ons fysiologische bestaan lijkt me een feit, dat je hersenen dingen opblazen ook. Dat kun je dan een 'droom' noemen, maar je kunt ook gewoon zeggen zoals het is.
Dit vind ik een erg mooi artikel, omdat het me laat weten dat alles wat we hier bespreken ook een academische basis heeft. Dat blijf ik belangrijk vinden.
. Maar ik zie het meer mensen doen.Ik vind droom/illusie na 3 jaar nog steeds vage woorden hoor, het heeft de kern van waarheid natuurlijk, maar lijkt net of er 'meer' is (dan de droom)
Ga nu wel ff opzoek naar een pdf van zijn boek (geen geld je weets
).Ik ook niet, ik doelde echter op het 'Radical Honesty'.quote:
[..]
Ik ken die Blanton verder niet
Ik vind droom/illusie na 3 jaar nog steeds vage woorden hoor, het heeft de kern van waarheid natuurlijk, maar lijkt net of er 'meer' is (dan de droom)
Wat Kurzweil zegt, 'God' heeft de semantische betekenis van een godheid, botweg een oude man met een lange grijze baard. Het lijkt me niet handig om dat op 'mindfulness' te laten slaan.
Heb die PDF trouwens ook al een keer gezocht, maar kon 'm niet vinden.
In welke zin is het woord God anders dan het woord Zijn behalve dan wat je geleerd hebt? Hoe je geconditioneerd bent?quote:
Ik wist dat iemand zou zeggen dat het mijn eigen negativiteit is. Dat is volgens mij niet zo, ik sta best open voor die dingen, heb een aantal religieuze vrienden, wil best luisteren naar Jezus' meer filosofische uitspraken, etc.
Het is echter meer mijn eigen scepsis. Ik vind het heel vreemd om met 'God' te refereren naar 'Zijn', 'mindfulness', 'in het moment zijn', omdat je dan een term gebruikt die semantisch totaal anders is. Pure marketing dus.
Het zijn maar woorden, symbolen, die ergens naar refereren, het woord zelf is het punt niet maar ego kan daar wel een punt van maken ''MIJ staat het niet aan dus moet IK er niks van weten!'' in die zin in is het negatief om vinden dat iets anders zou moeten zijn dan het is negatief is, het is verzet en dat is geen Zijn, je raakt je contact met Zijn juist kwijt als je je verzet.
Hier kan ik me goed in vinden.quote:
[..]
Het heeft mij juist het plezier gedaan me los te maken van mijn eigen conditioneerde manier van reageren op dingen als God, geloof en kerk. Niet op de laatste plaats omdat ik leerde dat ik eigenlijk alleen maar innerlijke negativiteit projecteerde op een groep mensen om zo dingen waar ik mezelf op afkraakte niet onder ogen te hoeven komen.
En daarbij, wat is er dommer, geloven in een God zoals de kerk doet en dat je leven laten bepalen of geloven in dat beeld wat je van jezelf hebt en dat je leven laten bepalen? Jezelf zien als gelovige of niet gelovige is ook niet meer dan een beeld waarmee je je identificeert, puur ego ding ''ik geloof dit en heb gelijk dus ben goed, anderen geloven iets anders/tegenovergesteld en zijn dus verkeerd''.
Let maar eens op als je ergens afgeeft op andere mensen, zal je zien dat je afgeeft op iets tegenovergesteld aan/van jezelf en dat je door te zeggen dat het tegenovergestelde verkeerde is jij dus automatisch goed. Is dat iets waar je behoefte aan hebt als je de negativiteit die daar achter zit niet meer had? Je moet negatief over jezelf zijn voordat je dat wil compenseren met anderen omlaag halen
De woorden God en bidden zijn slechts woorden. We gebruiken woorden om onze individuele realiteiten naar elkaar te vertalen, maar zijn slechts omschrijvingen van dat wat omschreven wordt.
God betekend in de meeste kringen gewoonweg 'een hogere macht' (denk ik).quote:
[..]
Ik ook niet, ik doelde echter op het 'Radical Honesty'.
Wat Kurzweil zegt, 'God' heeft de semantische betekenis van een godheid, botweg een oude man met een lange grijze baard. Het lijkt me niet handig om dat op 'mindfulness' te laten slaan.
Heb die PDF trouwens ook al een keer gezocht, maar kon 'm niet vinden.
Als je pragmatisch denkt dan heb ik toch het volste recht om het woord 'God' en 'Zijn' uit elkaar te houden? Anders kan ik alles wat jij daar typt ook anders opvatten, omdat ik weet dat ik geconditioneerd ben en het dus naar willekeur kan veranderen. Ik maak geen punt van het woord 'God', ik zeg alleen maar dat de semantische betekenis van God nu eenmaal anders is dan 'Zijn' en dat ik het daarom misleidend vind om die term te gebruiken. Dat moet iedereen natuurlijk zelf weten, ik verzet me er niet tegen, ik merk het alleen op.quote:
[..]
In welke zin is het woord God anders dan het woord Zijn behalve dan wat je geleerd hebt? Hoe je geconditioneerd bent?
Het zijn maar woorden, symbolen, die ergens naar refereren, het woord zelf is het punt niet maar ego kan daar wel een punt van maken ''MIJ staat het niet aan dus moet IK er niks van weten!'' in die zin in is het negatief om vinden dat iets anders zou moeten zijn dan het is negatief is, het is verzet en dat is geen Zijn, je raakt je contact met Zijn juist kwijt als je je verzet.
Voor mij heeft bidden (niet dat ik dat in klassieke zin ooit doe of gedaan heb) te maken met intentie. Met gedachten creëer je, en bidden in klassieke zin heeft te maken met bezig zijn met goede dingen, mooie dingen die je wenst etc. Helemaal geen verkeerde manier om je dag mee af te sluiten, net zoals regelmatig terug kijken naar dingen waar je dankbaar voor bent een goede manier is om je op het positieve te richten. Dat dat niet gericht hoeft te zijn aan een Godheid zoals de kerk dat ziet is een volgendequote:Op woensdag 2 januari 2013 14:44 schreef Gray het volgende:
De woorden God en bidden zijn slechts woorden. We gebruiken woorden om onze individuele realiteiten naar elkaar te vertalen, maar zijn slechts omschrijvingen van dat wat omschreven wordt.
Ik wil maar zeggen van zoiets als piekeren hoeft niet negatief te zijn (het kan je voor klote situaties behoeden) maar op den duur kan dat wat te ver doorschieten bij mensen (waardoor het zijn functie verliest, want het heeft in eerste instantie gewoon wel een functie).
Ik zeg dit omdat het op mij zo lijkt alsof iemand die financieele problemen heeft bijvoorbeeld en gaat piekeren in eerste instantie lijkt te moeten denken dat het piekeren niet goed is e.d... terwijl het er juist voor kan zorgen dat hij zijn situatie probeert te verbeteren. Als je dan gaat denken van 'ego' en observant e.d. dan kom je er minder snel uit omdat je het probleem niet aanpakt maar iets wat daarna volgt (piekeren) terwijl het piekeren an sich niet slecht hoeft te zijn op zo'n moment...
En ik heb het idee dat voor veel mensen dat teveel nadenken wel komt door situaties die ze nog moeten oplossen... in plaats van maar juist niet na te denken en het te zien als de kwaal...
Mooi gezegdquote:
[..]
We gebruiken woorden om onze individuele realiteiten naar elkaar te vertalen, maar zijn slechts omschrijvingen van dat wat omschreven wordt.
Duidelijkquote:
Als je pragmatisch denkt dan heb ik toch het volste recht om het woord 'God' en 'Zijn' uit elkaar te houden? Anders kan ik alles wat jij daar typt ook anders opvatten, omdat ik weet dat ik geconditioneerd ben en het dus naar willekeur kan veranderen. Ik maak geen punt van het woord 'God', ik zeg alleen maar dat de semantische betekenis van God nu eenmaal anders is dan 'Zijn' en dat ik het daarom misleidend vind om die term te gebruiken. Dat moet iedereen natuurlijk zelf weten, ik verzet me er niet tegen, ik merk het alleen op.
Ligt er wel aan of je dat zegt tegen een hindoe of een boeddhist. Hindi geloven in een individuele ziel, genaamd Atman, dat ze ook wel de Zelf noemen. De boeddhisten zien alle zielen als één, de boeddha-natuur, of de geen-Zelf.quote:
[..]
Ik ben aan het lezen in ''Oosters en Westers denken'' van Alan Watts en daar stond iets over dit in, weet em niet meer precies maar iets in de zin van ''als je hier (Westen) zegt dat je God bent word je opgenomen in een gesticht, als je in India zegt dat je God bent zegt men ''Aha, je hebt het eindelijk door''.
Je kunt net zo goed piekeren om zaken waar je geen invloed op kunt uitoefenen en die je dus niet kunt aanpakken – gebeurtenissen in het verleden en dingen waar je niet zomaar verandering in kunt brengen. Hoe denk jij een einde te maken aan dat piekeren te maken anders dan je te richten op het Nu?quote:
Heb het idee dat er een heel gedoe omheen is gemaakt van ego en hoe je de observant bent e.d. terwijl het voor genoeg mensen zou helpen als ze de reden dat ze piekeren aanpakken.. en niet slechts in hun hoofd maar zorgen dat ze niet piekeren (piekeren als voorbeeld aangezien de OP geschreven lijkt te zijn voor mensen die teveel 'nadenken').
Er zit een wereld van verschil tussen piekeren/geleefd worden door gedachten en je denken gebruiken om iets te ondernemen/veranderen/wat dan ook. Piekeren is een (angst)gevoel (vanuit een wat als dit of dat MIJ overkomt?!?!) weg willen denken. Je kan ook handelen zonder piekeren, zonder van de angst/illusie af te willen en het gewoon te doen. Maar iets gewoon doen lukt niet wanneer in een stand van verzet verkeerd omdat het op hol geslagen ego denken dat blokkeert. Iemand kan 10000 piekergedachtes hebben en dat 1 daarvan een oplossing is, met alle stress, hoofdpijn, angst en vol hoofd wat bij zo in je denken vast zitten hoort, niet echt efficiënt.quote:
Jullie hebben niet het idee dat als je teveel nadenkt dat je dan angst hebt voor bepaalde zaken en je dat aan moet pakken? Piekeren enzo gaat erom dat je ergens niet zeker van bent/angst hebt en je verstand gebruikt om te beredeneren zodat je minder snel voor rare/onveilige/ongewenste situaties komt te staan. Heb het idee dat er een heel gedoe omheen is gemaakt van ego en hoe je de observant bent e.d. terwijl het voor genoeg mensen zou helpen als ze de reden dat ze piekeren aanpakken.. en niet slechts in hun hoofd maar zorgen dat ze niet piekeren (piekeren als voorbeeld aangezien de OP geschreven lijkt te zijn voor mensen die teveel 'nadenken').
Er is geen gedoe omheen gemaakt over ego; het is ego wat van alles een gedoe maakt en wat de problemen veroorzaakt. Hoe meer aandacht ernaar het denken gaat hoe meer gedachten in je beleving, dat veroorzaakt/is het piekeren, niet de situatie op zich.
En nou ja ik heb niet direct oplossingen tegen overmatig piekeren ofzo. Maar lijkt me wel meer dan het 'nu'.. ook al geloof ik best dat het kan werken hoor voor sommige (misschien meer) mensen. Maar bedoel er zijn toch zoveel zaken die mensen doen om van zulke dingen af te komen. Van zich afschrijven door middel van een dagboek, oefenen om over angst heen te komen en daardoor er minder mee te zitten (over na te denken, minder stress), informatie inwinnen om een situatie te veranderen e.d.
Piekeren is in je hoofd een negatief toekomstbeeld creëren, dat niet bestaat. Er is maar één toekomst en als die er eenmaal is, dan is het geen toekomst meer, maar heden, en dan moet je er mee omgaan.quote:
Jullie hebben niet het idee dat als je teveel nadenkt dat je dan angst hebt voor bepaalde zaken en je dat aan moet pakken? Piekeren enzo gaat erom dat je ergens niet zeker van bent/angst hebt en je verstand gebruikt om te beredeneren zodat je minder snel voor rare/onveilige/ongewenste situaties komt te staan. Heb het idee dat er een heel gedoe omheen is gemaakt van ego en hoe je de observant bent e.d. terwijl het voor genoeg mensen zou helpen als ze de reden dat ze piekeren aanpakken.. en niet slechts in hun hoofd maar zorgen dat ze niet piekeren (piekeren als voorbeeld aangezien de OP geschreven lijkt te zijn voor mensen die teveel 'nadenken').
Ik wil maar zeggen van zoiets als piekeren hoeft niet negatief te zijn (het kan je voor klote situaties behoeden) maar op den duur kan dat wat te ver doorschieten bij mensen (waardoor het zijn functie verliest, want het heeft in eerste instantie gewoon wel een functie).
Ik zeg dit omdat het op mij zo lijkt alsof iemand die financieele problemen heeft bijvoorbeeld en gaat piekeren in eerste instantie lijkt te moeten denken dat het piekeren niet goed is e.d... terwijl het er juist voor kan zorgen dat hij zijn situatie probeert te verbeteren. Als je dan gaat denken van 'ego' en observant e.d. dan kom je er minder snel uit omdat je het probleem niet aanpakt maar iets wat daarna volgt (piekeren) terwijl het piekeren an sich niet slecht hoeft te zijn op zo'n moment...
En ik heb het idee dat voor veel mensen dat teveel nadenken wel komt door situaties die ze nog moeten oplossen... in plaats van maar juist niet na te denken en het te zien als de kwaal...
Natuurlijk moet je plannen kunnen maken, Tolle onderkent dat ook. Maar piekeren is geen plannen maken, maar vrezen.
Piekeren kan aanzetten tot plannen maken.. angst is er niet voor niets. Soms is het terecht, en als je er controle over hebt dan kan je er wat aan doen. Eerder actie omdat je erover piekert/meezit. Als je er geen controle over hebt kan het wel een pain in the ass zijn ja. Maar dan (piekeren over gebeurtenissen in het verleden) kan alsnog een onderdeel zijn van het verwerkingsproces. Ik wil maar zeggen dat het niet alleen maar negatief hoeft te zijn. Maar voor de mensen die het teveel doen wel en die moeten er ook wat tegen doen door het 'nu' e.d. jaquote:
[..]
Piekeren is in je hoofd een negatief toekomstbeeld creëren, dat niet bestaat. Er is maar één toekomst en als die er eenmaal is, dan is het geen toekomst meer, maar heden, en dan moet je er mee omgaan.
Natuurlijk moet je plannen kunnen maken, Tolle onderkent dat ook. Maar piekeren is geen plannen maken, maar vrezen.
Misschien kan dit artikel je scepsis wat relativeren? Psychologen erkennen de voordelen van mindfulness.quote:
Oke nou ja ik heb wel het gevoel dat piekeren in het algemeen wel gewoon aangeeft dat je ergens naar moet handelen en het niet moet proberen te verminderen. Tenzij je 1000 piekergedachtes hebt ofzo. De extremen moeten er wel wat extra's tegen doen.
En nou ja ik heb niet direct oplossingen tegen overmatig piekeren ofzo. Maar lijkt me wel meer dan het 'nu'.. ook al geloof ik best dat het kan werken hoor voor sommige (misschien meer) mensen. Maar bedoel er zijn toch zoveel zaken die mensen doen om van zulke dingen af te komen. Van zich afschrijven door middel van een dagboek, oefenen om over angst heen te komen en daardoor er minder mee te zitten (over na te denken, minder stress), informatie inwinnen om een situatie te veranderen e.d.
Natuurlijk heb je dat recht!quote:
[..]
Als je pragmatisch denkt dan heb ik toch het volste recht om het woord 'God' en 'Zijn' uit elkaar te houden? Anders kan ik alles wat jij daar typt ook anders opvatten, omdat ik weet dat ik geconditioneerd ben en het dus naar willekeur kan veranderen. Ik maak geen punt van het woord 'God', ik zeg alleen maar dat de semantische betekenis van God nu eenmaal anders is dan 'Zijn' en dat ik het daarom misleidend vind om die term te gebruiken. Dat moet iedereen natuurlijk zelf weten, ik verzet me er niet tegen, ik merk het alleen op.
Besef alleen wel dat het woord God geassocieerd wordt met de bijbelse en dat die God zichzelf omschrijft als: I am who I am, ofwel 'zijn'.
Oke ga ik vandaag of morgen nog lezen. Maar heb niet het idee dat ik nu zo sceptisch ben wat dit betreft. Wil alleen zeggen dat volgens mij piekeren lang niet altijd slecht is maar een reactie die tot actie aanzet in veel gevallen. Pas als het overmatig piekeren wordt mist het zijn doel en functie..quote:
[..]
Misschien kan dit artikel je scepsis wat relativeren? Psychologen erkennen de voordelen van mindfulness.
Piekeren heeft niks te maken met onderwerp waar het zich op richt, dat is de valkuil. De angst die je voelt hoort bij een bepaalde gedachte, niet het NU.quote:
Oke nou ja ik heb wel het gevoel dat piekeren in het algemeen wel gewoon aangeeft dat je ergens naar moet handelen en het niet moet proberen te verminderen. Tenzij je 1000 piekergedachtes hebt ofzo. De extremen moeten er wel wat extra's tegen doen.
En nou ja ik heb niet direct oplossingen tegen overmatig piekeren ofzo. Maar lijkt me wel meer dan het 'nu'.. ook al geloof ik best dat het kan werken hoor voor sommige (misschien meer) mensen. Maar bedoel er zijn toch zoveel zaken die mensen doen om van zulke dingen af te komen. Van zich afschrijven door middel van een dagboek, oefenen om over angst heen te komen en daardoor er minder mee te zitten (over na te denken, minder stress), informatie inwinnen om een situatie te veranderen e.d.
Wat los je dan eigenlijk op? Een fictieve toekomst die nergens bestaat/bestond behalve in je denken?
Natuurlijk onderneem je actie om dingen in je leven te verbeteren, voornamelijk bij angst maar dat gaat allemaal beter wanneer je begrijpt dat die angst niet echt is maar te maken heeft met een interpretatie die je denken doet over een situatie. Dan kan je gericht actie ondernemen ipv ''deze gedachte is er dus moet ik dat doen''.
Piekeren doe je niet zelf, dat doet je denken en wanneer je aandacht volledig naar het denken gaat lijkt het alsof jij dat bent en dat de dingen die zich daar afspelen echt zijn, dat is de illusie.
Maar als het zonder piekeren en dus ook zonder alle nadelen van overmatig in je denken zitten kan is dat dan niet wenselijker?quote:
Wil alleen zeggen dat volgens mij piekeren lang niet altijd slecht is maar een reactie die tot actie aanzet in veel gevallen. Pas als het overmatig piekeren wordt mist het zijn doel en functie..
Zo denk ik eigenlijk van zou het voor jullie niet fijner zijn als je accepteert dat er geen echt verschil is tussen het denken en wat je bent (dat het gewoon onderdeel is van 1 geheel) maar dat je gewoon dat geheel effectiever kan gebruiken. Zonder onderscheid te maken wat er niet is. En ja ik begrijp het idee wel van dat je gedachtes gevormd worden door je interpretatie en een reflectie is van de realiteit die iedereen weer anders ervaart e.d. Maar je kan ook jezelf net zo voelen zonder te stellen dat er een ego is e.d. Wetenschappelijk gezien (en filosofisch gezien ook) kloppen er gewoon veel stukken niet van vooral de OP.
Ik geloof best dat het kan werken maar in het ideale geval zou het ook voor jullie kunnen werken zonder veel aannames te maken... beetje beter wetenschappelijk onderbouwd...
Ego/observant zie ik meer als hulpmiddel voor mensen die niet bekend zijn met nondualiteit in het geheel. In de kracht van het nu begint tolle er volgens mij al vrij direct mee. Het is heel simpel maar weinig mensen doen het, de gedachten objectief bekijken. In mijn depressie was dit een hele verlichtende oefening. Het is eigenlijk ook wel te vergelijken met RET (rationele emotionele therapie), waarbij je je gedachtes opschrijft en vervolgens op waarheid beoordeeld.quote:
Jullie hebben niet het idee dat als je teveel nadenkt dat je dan angst hebt voor bepaalde zaken en je dat aan moet pakken? Piekeren enzo gaat erom dat je ergens niet zeker van bent/angst hebt en je verstand gebruikt om te beredeneren zodat je minder snel voor rare/onveilige/ongewenste situaties komt te staan. Heb het idee dat er een heel gedoe omheen is gemaakt van ego en hoe je de observant bent e.d. terwijl het voor genoeg mensen zou helpen als ze de reden dat ze piekeren aanpakken.. en niet slechts in hun hoofd maar zorgen dat ze niet piekeren (piekeren als voorbeeld aangezien de OP geschreven lijkt te zijn voor mensen die teveel 'nadenken').
Ik wil maar zeggen van zoiets als piekeren hoeft niet negatief te zijn (het kan je voor klote situaties behoeden) maar op den duur kan dat wat te ver doorschieten bij mensen (waardoor het zijn functie verliest, want het heeft in eerste instantie gewoon wel een functie).
Ik zeg dit omdat het op mij zo lijkt alsof iemand die financieele problemen heeft bijvoorbeeld en gaat piekeren in eerste instantie lijkt te moeten denken dat het piekeren niet goed is e.d... terwijl het er juist voor kan zorgen dat hij zijn situatie probeert te verbeteren. Als je dan gaat denken van 'ego' en observant e.d. dan kom je er minder snel uit omdat je het probleem niet aanpakt maar iets wat daarna volgt (piekeren) terwijl het piekeren an sich niet slecht hoeft te zijn op zo'n moment...
En ik heb het idee dat voor veel mensen dat teveel nadenken wel komt door situaties die ze nog moeten oplossen... in plaats van maar juist niet na te denken en het te zien als de kwaal...
Dan nog is dit ego/observant dingetje een theorie, een wegwijzer naar nondualiteit.
In dit interview met Tony Parsons hebben ze het ook kort over Tolle's werkwijze en waarom Parsons het hele 'the now' idee ook verwerpt omdat het concept is, waarmee je van a naar b(eter) gaat.
Bij mij is het, geloof ik, juist andersom.quote:
Let maar eens op als je ergens afgeeft op andere mensen, zal je zien dat je afgeeft op iets tegenovergesteld aan/van jezelf en dat je door te zeggen dat het tegenovergestelde verkeerde is jij dus automatisch goed. Is dat iets waar je behoefte aan hebt als je de negativiteit die daar achter zit niet meer had? Je moet negatief over jezelf zijn voordat je dat wil compenseren met anderen omlaag halen
Wanneer ik me aan een bepaald gedrag van iemand erger, is het vaak iets wat ik in mezelf juist WEL herken, en niet wil zien. Bijvoorbeeld bij een spelprogramma, was de deelneemster aan het meepraten met de anderen, aan het pleasen en wilde heel graag bij het groepje horen. Ik vond dat super irritant. Toen ik er over na ging denken, kwam ik er achter dat dat gewoon iets is wat ik ook veel doe en wat ik niet wil.
Ander voorbeeld: ik erger me aan de buren die elke dag hun stoep vegen, alles moet precies recht liggen en opgeruimd zijn. Maar eigenlijk zou ik ook wel een opgeruimd huis willen.
Om ons te behoeden voor reëel gevaar, niet voor gevaar wat alleen in je gedachten bestaat en wat je zelf niet eens 'bedenkt'quote:
Dat zou wenselijker zijn. Net zoals dat het beter is dat je je niet brand (pijn hebt) als je met je hand in een vlammetje gaat maar uit jezelf je hand terugtrekt. Maar de mens zit nou eenmaal zo in elkaar dat we bepaalde signalen krijgen om ons te behoeden voor gevaar o.a.
Er is een onderscheid te maken tussen het geconditioneerde ego denken, het verhaaltje over jou gebaseerd op het verleden en wat zich in gedachten naar de toekomst projecteert en het Nu waarin alles en iedereen gewoon aanwezig is. Wanneer je in je hoofd leeft lijkt het alsof dat denken is wie je bent, dat is de illusie en dat ervaar je wanneer beetje bij beetje je aandacht terug komt naar het Nu.quote:Zo denk ik eigenlijk van zou het voor jullie niet fijner zijn als je accepteert dat er geen echt verschil is tussen het denken en wat je bent (dat het gewoon onderdeel is van 1 geheel) maar dat je gewoon dat geheel effectiever kan gebruiken. Zonder onderscheid te maken wat er niet is.
Ik begrijp je vraag/behoefte om wetenschappelijke onderbouwing, het zou minder eng zijn het bekende los te laten als er zekerheid was over wat je zou krijgen als je dat waarmee je heel je leven bekend bent los zou laten maar dat is juist het punt; die zekerheid bestaat niet. Vasthouden aan het geconditioneerde geeft die 'zekerheid' wel; doe wat je weet en je weet wat je krijgt.
Het willen/moeten weten waar je aan toe bent zodat je geen angst voor het bekende hoeft te voelen is de werkelijke beperking, vandaar dat veel mensen pas open staan voor echte verandering als ze in een diepe crisis raken en ze er niet meer om heen kunnen dat hun lijden door het vasthouden aan het geconditioneerde ego denken wordt veroorzaakt.
En nee, vanuit de wetenschappelijke hoek hoeven we daarover niet veel te verwachten denk ik, aangezien dat gericht is dingen concreet willen maken om er zo controle over te kunnen hebben, dat is vaak al angst gedreven gedrag op zich.
Je zou iemand die heilig in de wetenschap 'gelooft' erop kunnen wijzen dat er vaak zat dingen als bewezen werden beschouwd en die anders/verkeerd bleken te zijn en je dus logischerwijs aan kan nemen dat dat vaker kan gebeuren en het concept van wetenschappelijk bewezen ook niet meer dan dat is; een concept, een idee, een illusie. Dan krijg je een soort zelfde gesprek wat je hebt als je als wetenschapper een gelovig iemand op de fouten in de bijbel gaat wijzen; het komt niet door, diegene wil geloven in wat hij/zij in het hoofd heeft want dat is wat diegene kent. Prima, maar zo hoef je niet te leven, je hebt al die dingen je hoofd niet nodig en eigenlijk is alles wat je gelooft een beperking omdat het dingen verkleind tot concept en je niet meer ziet en ervaart wat het echt is.
Dingen buiten je frustreren je niet; dingen buiten je halen frustratie in jezelf naar boven, en dat kan oneindig veel vormen aannemenquote:
Bij mij is het, geloof ik, juist andersom.
Wanneer ik me aan een bepaald gedrag van iemand erger, is het vaak iets wat ik in mezelf juist WEL herken, en niet wil zien. Bijvoorbeeld bij een spelprogramma, was de deelneemster aan het meepraten met de anderen, aan het pleasen en wilde heel graag bij het groepje horen. Ik vond dat super irritant. Toen ik er over na ging denken, kwam ik er achter dat dat gewoon iets is wat ik ook veel doe en wat ik niet wil.
Ander voorbeeld: ik erger me aan de buren die elke dag hun stoep vegen, alles moet precies recht liggen en opgeruimd zijn. Maar eigenlijk zou ik ook wel een opgeruimd huis willen.
Fijn inderdaad al die spiegels.quote:
[..]
Dingen buiten je frustreren je niet; dingen buiten je halen frustratie in jezelf naar boven, en dat kan oneindig veel vormen aannemen
Het helpt wel om dingen onder ogen te zien.
Daar maak je een heel goed punt, en dat is ook de volgende stap. Tolle levert meer een introductie naar 'spiritualisme', het beleven van de innerlijke gedachtenwereld. Het is een pad naar verlichting, maar dat is een pad zonder einde. De reis is de bestemming enzo.quote:
Zo denk ik eigenlijk van zou het voor jullie niet fijner zijn als je accepteert dat er geen echt verschil is tussen het denken en wat je bent (dat het gewoon onderdeel is van 1 geheel) maar dat je gewoon dat geheel effectiever kan gebruiken. Zonder onderscheid te maken wat er niet is.
Het kent meerdere fasen, sommigen plezant, anderen minder. Voor zover mij bekend, bestaan dit soort concepten ook in de wetenschap. Niet lang geleden las ik een artikel over een onderzoek waar het proces van de observator aangetoond werd. Ze noemden dat de meta-mind, als ik het me goed herinner.quote:En ja ik begrijp het idee wel van dat je gedachtes gevormd worden door je interpretatie en een reflectie is van de realiteit die iedereen weer anders ervaart e.d. Maar je kan ook jezelf net zo voelen zonder te stellen dat er een ego is e.d. Wetenschappelijk gezien (en filosofisch gezien ook) kloppen er gewoon veel stukken niet van vooral de OP.
Mag van mij ook wel, zeker op dit subforum. Denk ook dat het meer geinteresseerden trekt. En toch, psychologen wordt soms wel de hedendaagse mystici genoemd, want zelfs met alle vooruitgang van de laatste decennia blijft de menselijke 'geest' een mysterieuze.quote:Ik geloof best dat het kan werken maar in het ideale geval zou het ook voor jullie kunnen werken zonder veel aannames te maken... beetje beter wetenschappelijk onderbouwd...
quote:Our minds, however, are riddled and confused with doubt. I somtimes think that doubt is an even greater block to human evolution than desire and atttachment. Our society promotes cleverness instead of wisdom, and celebrates the most superficial, harsh, and least useful aspects of our intelligence. We have become so falsely 'sophisticated' and neurotic that we take doubt itself for truth, and the doubt that is nothing more than ego's desperate attempt to defend itself from wisdom is deified as the goal and fruit of true knowledge. This form of mean-spirited doubt is the shabby emperor of samsara, serverd by a flock of 'experts' who teach us not the open-souled and generous doubt that Buddha assured us was necessary for testing and proving the worth of the teachings, but a destructive form of doubt that leaves us nothing to believe in, nothing to hope for, and nothing to live by.
Our contemporary education, then, indoctrinates us in the glorification of doubt, has created in fact what could almost be called a religion or theology of doubt, in which to be seen to be intelligent we have to be seen to doubt everything, to always point to what's wrong and rarely ask what's right or good, cynically to denigrate all inherited spiritual ideals and philosophies, or anything that is done in simple goodwill or with an innocent heart.
The Buddha summons us to another kind of doubt, 'like analyzing gold, scorching, cutting and rubbing it to test its purity.' For that form of doubt that really would expose us to the truth if we followed it to the end, we have neither the insight, the courage, nor the training. We have been schooled in a sterile addiction to contradiction that has robbed us repeatedly of all real openness to any more expansive and enobling truth.
In the place of our contemporary nihilistic form of doubt, then, I would ask you to put what I call a 'noble doubt', the kind of doubt that is an integral part of the path toward enlightenment. The vast truth of the mystical teachings handled down to us is not something that our endangered world can afford to dismiss. Instead of doubting them, why don't we doubt ourselves: our ignorance, our assumption that we understand everything allready, our grasping and evasion, our passion for so-called explanations of reality that have about them nothing of the awe-inspiring and all-encompassing wisdom of what the masters, the messengers of Reality, have told us?
of ben ik nu weer te cynisch als ik dit constateer (foei Ego !).De goeroe's niet inderdaad, mensen die ze volgen wel. Om echt 'succesvol' te zijn zoals je dat volgens de maatschappij bent (zegge presidenten, CEOs) moet je volgens mij of een enorm of een heel klein ego hebben. De meeste zullen wel een enorme hebben. Maar ook zakenmannen mediteren.quote:
Het besef dat het 'being in the now' niet een middel kan zijn om mijn persoonlijke ( (ego/mind-created) doelen te bereiken, maar het doel op zich is, was best een teleurstelling. Het lijkt wel of ambitie en verlicht/present-zijn elkaar bijten, of niet ? Het is wel opvallend dat verlichte figuren vaak buiten de maatschappij staan, ze ambieeren nl niets dat er iets dat er aan kan bijdragen, echter verkopen ze wel hun verlichte inzichten om hun in levensonderhoud te kunnen voorzien (ja Tolle jij ook!) ..en als dit niet lukt organiseren ze zich in sektes of worden ze priester
Er zijn inderdaad talloze manieren, de ene werkt voor de een en voor de ander weer niet. Wij hebben het hier niet over een methode maar over een inzicht. Tolle heeft het weliswaar verpakt in 'the now' maar geeft ook de boodschap dat er geen weg naartoe is.quote:
Oke nou ja ik heb wel het gevoel dat piekeren in het algemeen wel gewoon aangeeft dat je ergens naar moet handelen en het niet moet proberen te verminderen. Tenzij je 1000 piekergedachtes hebt ofzo. De extremen moeten er wel wat extra's tegen doen.
En nou ja ik heb niet direct oplossingen tegen overmatig piekeren ofzo. Maar lijkt me wel meer dan het 'nu'.. ook al geloof ik best dat het kan werken hoor voor sommige (misschien meer) mensen. Maar bedoel er zijn toch zoveel zaken die mensen doen om van zulke dingen af te komen. Van zich afschrijven door middel van een dagboek, oefenen om over angst heen te komen en daardoor er minder mee te zitten (over na te denken, minder stress), informatie inwinnen om een situatie te veranderen e.d.
Als ik dit goed begrijp gaat het rechtstreeks tegen het wetenschappelijke principe en rationalisme in, sorry maar dit slaat voor mij dan resoluut de deur dicht. Dit bedoelde ik eerder met dat spiritualisme en wetenschap (of maatsch succes) elkaar absoluut niet uitstaan.quote:
met betrekking tot piekeren en twijfelen las ik vandaag wel een mooi stuk in het Tibetaanse boek van leven en sterven van Sogyal Rinpoche (pgn 127-128 van de engelse versie):
Our contemporary education, then, indoctrinates us in the glorification of doubt, has created in fact what could almost be called a religion or theology of doubt, in which to be seen to be intelligent we have to be seen to doubt everything, to always point to what's wrong and rarely ask what's right or good, cynically to denigrate all inherited spiritual ideals and philosophies
-edit-
[ Bericht 9% gewijzigd door Hitch_Slap op 03-01-2013 22:44:53 ]
Waar zie je dat in dit stukje in?quote:
Als ik dit goed begrijp gaat het rechtstreeks tegen het wetenschappelijke principe en rationalisme in, sorry maar dit slaat voor mij dan resoluut de deur dicht. Dit bedoelde ik eerder met dat spiritualisme en wetenschap (of maatsch succes) elkaar absoluut niet uitstaan.
Het wordt een beetje ongelukkig uitgedrukt daar denk ik. In de wetenschap wordt "twijfel" terecht als belangrijk beschouwd, maar op sommige vlakken is twijfel niet op zn plek. We weten bijv. lang nog niet alles over de quantum mechanica, maar er is weinig twijfel dat de theorie van de QM tot op bepaalde hoogte klopt door de resultaten die we ermee bereiken.quote:
[..]
Als ik dit goed begrijp gaat het rechtstreeks tegen het wetenschappelijke principe en rationalisme in, sorry maar dit slaat voor mij dan resoluut de deur dicht. Dit bedoelde ik eerder met dat spiritualisme en wetenschap (of maatsch succes) elkaar absoluut niet uitstaan.
Ik zou die uitspraak dus niet al te ver doortrekken. De Dalai Lama staat juist heel erg open voor de wetenschappelijke methode.
Canillas, zie deze postquote:
[..]
Het wordt een beetje ongelukkig uitgedrukt daar denk ik. In de wetenschap wordt "twijfel" terecht als belangrijk beschouwd, maar op sommige vlakken is twijfel niet op zn plek. We weten bijv. lang nog niet alles over de quantum mechanica, maar er is weinig twijfel dat de theorie van de QM tot op bepaalde hoogte klopt door de resultaten die we ermee bereiken.
Ik zou die uitspraak dus niet al te ver doortrekken. De Dalai Lama staat juist heel erg open voor de wetenschappelijke methode.
Het probleem is idd soms het 'ik heb het antwoord op al jullie vragen'-mentalitiet ipv elke vraag te bevragen met een wedervraag, zoals het hoort, twijfel als deugd.Het een hoeft het ander niet uit te sluiten. Van innerlijke rust word je niet per se een werkloos iemand zonder vrienden. Het kan er wel voor zorgen dat je dat niet erg vindt! Maar ik denk dat het juist kan helpen meer maatschappelijk/sociaal succes te bereiken. In de wetenschap heeft het misschien niet echt veel zin. Het helpt denk ik wel omgaan met werkstress o.i.d.quote:
[..]
Als ik dit goed begrijp gaat het rechtstreeks tegen het wetenschappelijke principe en rationalisme in, sorry maar dit slaat voor mij dan resoluut de deur dicht. Dit bedoelde ik eerder met dat spiritualisme en wetenschap (of maatsch succes) elkaar absoluut niet uitstaan.
Wat heb je aan maatschappelijk sociaal succes als je niet gelukkig bentquote:
[..]
Het een hoeft het ander niet uit te sluiten. Van innerlijke rust word je niet per se een werkloos iemand zonder vrienden. Het kan er wel voor zorgen dat je dat niet erg vindt! Maar ik denk dat het juist kan helpen meer maatschappelijk/sociaal succes te bereiken. In de wetenschap heeft het misschien niet echt veel zin. Het helpt denk ik wel omgaan met werkstress o.i.d.
Dat staat voorop. Ik ben zelf niet zo ambitieus hoor, maar Hitch_Slap deed alsof alle 'verlichte' mensen outcasts zijn.quote:
[..]
Wat heb je aan maatschappelijk sociaal succes als je niet gelukkig bent
De vraag is wanneer je 'verlicht' bentquote:
[..]
Dat staat voorop. Ik ben zelf niet zo ambitieus hoor, maar Hitch_Slap deed alsof alle 'verlichte' mensen outcasts zijn.
Je bent zo verlicht zoals je jezelf vindt, naar mijn mening.quote:
[..]
De vraag is wanneer je 'verlicht' bent
in dat opzicht is nondualiteit maar ellende... je hebt er niks aan!quote:
[..]
Je bent zo verlicht zoals je jezelf vindt, naar mijn mening.
Wetenschap bedrijven gaat hand in hand met spiritualiteit; het verkent de grenzen van je denken en weten. En net als zelf-onderzoek, is ook wetenschappelijk onderzoek een destructief proces; afbreken van een systeem tot in deelprocessen om er later invloed op uit te kunnen oefenen.quote:
[..]
Als ik dit goed begrijp gaat het rechtstreeks tegen het wetenschappelijke principe en rationalisme in, sorry maar dit slaat voor mij dan resoluut de deur dicht. Dit bedoelde ik eerder met dat spiritualisme en wetenschap (of maatsch succes) elkaar absoluut niet uitstaan.
-edit-
Tuurlijk wel. Zoals Paul zelf zegt; "Het helpt je veel ontspannender door het leven te gaan." O.i.d.quote:
[..]
in dat opzicht is nondualiteit maar ellende... je hebt er niks aan!
Ik denk dat zij zich juist richten op het kunnen stoppen met het constant dingen afvragen (en dus in je hoofd vast zitten( en je kunnen richten op bepaalde onderwerpen wanneer je daar voor kiest, ipv er bijv gedwongen niet van kunnen slapen omdat het 'in je hoofd zit'quote:
Canillas, zie deze post
De reden waarom ik deze quote hier heb neergezet is niet om spiritualiteit tegenover wetenschap te plaatsen, maar juist om de kern van beide weer te geven. Zoals al genoemd, is de Dalai Lama zeer geinteresseerd in wetenschap - hij is steeds op zoek om spirituele waarheden wetenschappelijk te kunnen onderbouwen. Hij heeft zelfs gezegd: als de wetenschap ons iets nieuws leert, dat de oorspronkelijke leer tegenspreekt, dan dienen we de oorspronkelijke leer op dit gebied aan te passen. Een interessant boek is 'Destructieve Emoties', waarin een bijeenkomst tussen een aantal topwetenschappers en de Dalai Lama en enkele andere boeddhisten wordt beschreven. Deze conferentie staat geheel in het teken van het van elkaar leren.quote:
Als ik dit goed begrijp gaat het rechtstreeks tegen het wetenschappelijke principe en rationalisme in, sorry maar dit slaat voor mij dan resoluut de deur dicht. Dit bedoelde ik eerder met dat spiritualisme en wetenschap (of maatsch succes) elkaar absoluut niet uitstaan.
-edit-
Wat betreft rationalisme en het wetenschappelijke principe - in de onderste alinea staat het m.i. erg goed verwoord: why don't we doubt ourselves?
We zijn bereid om over alles na te denken en alles in twijfel te trekken, maar zijn we ook bereid om naar binnen te gaan en alles wat we over onszelf denken te weten in twijfel te trekken?
En daar zijn ze m.i. in het oosten een stuk verder mee, met hun 'wetenschap van de geest'
Het verschil tussen spiritualiteit en wetenschap doet mij denken aan het verschil tussen gestaltpsychologen en structuralisten:
Beiden lijken geschikte methodes om de geest te omschrijven, maar ze doen dat vanuit een ander perspectief.quote:Waar de structuralisten probeerden zich bezig te houden met de elementaire bouwblokken van de geest, probeerden de gestaltpsychologen het geheel in acht te houden.
En er is blijkbaar een luisterboek nog van ook.. Ben al een tijdje aan het lezen en het is lekker.. eerlijk
tot nu toeDM eens een linkje.quote:
Heb radical honesty gevonden
En er is blijkbaar een luisterboek nog van ook.. Ben al een tijdje aan het lezen en het is lekker.. eerlijk
Ga je het denk je ook toepassen?
Heb je al een paar keer kunnen lachen over hoe heerlijk hij dingen uitdrukt?quote:
Heb radical honesty gevonden
En er is blijkbaar een luisterboek nog van ook.. Ben al een tijdje aan het lezen en het is lekker.. eerlijk
Interessant.. google geeft mij deze linkquote:
Of ze daar verder mee zijn durf ik niet te zeggen, maar ze hebben er meer ervaring mee denk ik. Spiritueel onderzoek naar de zelf is naar mijn mening goed te vergelijken met gestaltpsychologie.
Het verschil tussen spiritualiteit en wetenschap doet mij denken aan het verschil tussen gestaltpsychologen en structuralisten:
[..]
Beiden lijken geschikte methodes om de geest te omschrijven, maar ze doen dat vanuit een ander perspectief.
http://www.behavior.net/forums/gestalt/1998/7_5-1.htm
Ik zal morgen even naar je opsturen, wil je ook het luisterboek?quote:
[..]
DM eens een linkje.
Ga je het denk je ook toepassen?
Ja hij heeft gewoon schijt aan hoe hij het breng of hoe het boek in elkaar zit, pas na een uur lezen ineens 'part 1'quote:
[..]
Heb je al een paar keer kunnen lachen over hoe heerlijk hij dingen uitdrukt?
En alle bullshit ook gewoon bullshit noemen, zou tolle nooit doen, met zijn flowering enz Nee, bedankt. Ik kan m'n aandacht daar nooit bijhouden.quote:
[..]
Ik zal morgen even naar je opsturen, wil je ook het luisterboek?
Haha! Nee dat is het leuke aan Brad. Hij hanteert een iets andere aanpakquote:
[..]
Ik zal morgen even naar je opsturen, wil je ook het luisterboek?
[..]
Ja hij heeft gewoon schijt aan hoe hij het breng of hoe het boek in elkaar zit, pas na een uur lezen ineens 'part 1'
mooie video! Het stuk over extase is zeer herkenbaar. Als de extase eenmaal gezakt is, blijft er iets over.. een gevoel blijft beklijven.. maar er naar streven dit gevoel terug te halen, leidt juist weg van het gevoel. Ik kan me er heel erg druk om maken, maar het brengt de waarheid niet dichterbij.quote:
"You must choose between your attachment and happiness. You cannot have both." - Anthony de Mello
Gewoon zijn en de dingen laten zoals ze zijn.. klinkt zo simpel en dat is het ook.. alleen maken we het onszelf vaak zo moeilijk met alles waar we ons - al dan niet krampachtig - aan blijven vasthouden..
Nee heurr, ik doel op de verlichte figuren die de kloosters in de wereld bevolken (of bankjes in het park) en zich buiten de maatschappij plaatsen en alle wereldlijke doelen verzaken, ik ben niet overambitieus ofzo maar dit is zeker niet mijn eindstationquote:
[..]
Dat staat voorop. Ik ben zelf niet zo ambitieus hoor, maar Hitch_Slap deed alsof alle 'verlichte' mensen outcasts zijn.
Maar goed het najagen van je doelen valt ook niet binnen Tolle's scope, het 'zijn in het nu' is al lastig genoeg ... deze meneer vult dit gat imo perfect op, let op het contrast in stijl met Tolle Tony Robbins is niet echt te vergelijken met mensen als Tolle, want Robbins is héél praktisch gericht en houdt zich ook niet bezig met verlichting. Hij is een motivator, die middels NLP, associatie en gestaltpsychologie mensen helpt zichzelf te 'herprogrammeren' om succesvol te worden. Werken naar de toekomst dus, wat recht tegenover Het Nu staat.quote:
[..]
Nee heurr, ik doel op de verlichte figuren die de kloosters in de wereld bevolken (of bankjes in het park) en zich buiten de maatschappij plaatsen en alle wereldlijke doelen verzaken, ik ben niet overambitieus ofzo maar dit is zeker niet mijn eindstation
Ook een aardige tip is Robert Adams (1928-1997), een westerse hindoe uit de VS.
Ik zie regelmatig quotes van hem voorbij komen, en die zijn duidelijk, recht door zee en vaak praktisch. Zoals deze bijvoorbeeld:
quote:“Ignore the thoughts completely, totally, absolutely. Again, do not fight your thoughts. Ignoring your thoughts is not fighting your thoughts. Do not try to change your thoughts. Above all do not try to stop your thoughts.”
— Robert Adams
quote:“Allow your mind to say and think the way it will, only don’t identify with it. Allow your body to do what it must, but do not react to it. Everything will happen of its own accord. When you allow your mind to think of its own accord, the thoughts begin to dissipate, and soon you have empty mind. Empty mind is consciousness, realization. That’s all you have to do - have empty mind. But as long as you believe, ‘I am the doer’, and you force yourself to have an empty mind, you never will, because the forcing makes the mind stronger. Rather, observe your thoughts, watch the mind thinking, and leave it alone. Do not identify with your thoughts, or with your body, for in reality there is no body and there are no thoughts, for there is only the Self, and you are that.”
— Robert Adams
Op http://robert-adams.info/ kan je gratis lees en luistermateriaal van hem vinden.quote:“No matter how many times I tell you this, you’re still thinking, thinking, judging, judging, coming to conclusions, trying to work out your life. You have to let go. Totally, absolutely, completely.”
— Robert Adams
[ Bericht 8% gewijzigd door Gray op 10-01-2013 12:51:38 ]
Nou recht tegenover, vind juist dat de 2 methodes elkaar goed aanvullen, je moet wel beide hersenhelften blijven gebruiken he, ook nadat je de linker onder controle hebtquote:Op donderdag 10 januari 2013 12:45 schreef Gray het volgende:
[..]
Tony Robbins is niet echt te vergelijken met mensen als Tolle, want Robbins is héél praktisch gericht en houdt zich ook niet bezig met verlichting. Hij is een motivator, die middels NLP, associatie en gestaltpsychologie mensen helpt zichzelf te 'herprogrammeren' om succesvol te worden. Werken naar de toekomst dus, wat recht tegenover Het Nu staat.
Dit werken aan de toekomst was juist hetgene wat ik 'miste' aan Mindfullness, duurde even voor ik door had dat dit buiten haar scope viel. Ik zal Adams ff checken, blijf een pragmatisch mens tenslotte.ps:
Mijn ervaring is dat mindfulness ook het werken aan de toekomst betreft. Het wordt wél redelijk vaag toegelicht door Tolle.quote:
[..]
Nou recht tegenover, vind juist dat de 2 methodes elkaar goed aanvullen, je moet wel beide hersenhelften blijven gebruiken he, ook nadat je de linker onder controle hebt
ps:
Dat van de linker en rechter hersenhelft is vooralsnog discutabel, moet je weten.
Mindfulness gaat verder dan meditatie alleen, verstandig eten, slapen en bewegen draagt ook bij aan het ervaren van geluk, en kan therapie en medicatie obsoleet maken.quote:How to increase serotonin in the human brain without drugs
Nonpharmacologic methods of raising brain serotonin may not only improve mood and social functioning of healthy people — a worthwhile objective even without additional considerations — but would also make it possible to test the idea that increases in brain serotonin may help protect against the onset of various mental and physical disorders. Four strategies that are worth further investigation are discussed below.
In one recent study, meditation was reported to increase release of dopamine.37 The study by Perreau-Linck and colleagues36 is the first to report that self-induced changes in mood can influence serotonin synthesis. This raises the possibility that the interaction between serotonin synthesis and mood may be 2-way, with serotonin influencing mood and mood influencing serotonin.
Exposure to bright light is a second possible approach to increasing serotonin without drugs. Bright light is, of course, a standard treatment for seasonal depression, but a few studies also suggest that it is an effective treatment for nonseasonal depression38 and also reduces depressed mood in women with premenstrual dysphoric disorder39 and in pregnant women suffering from depression.40 The evidence relating these effects to serotonin is indirect.
A third strategy that may raise brain serotonin is exercise. ... As with exposure to bright light, there has been a large change in the level of vigorous physical exercise experienced since humans were hunter-gatherers or engaged primarily in agriculture.68 Lambert68 argued that the decline in vigorous physical exercise and, in particular, in effort-based rewards may contribute to the high level of depression in today's society. The effect of exercise on serotonin suggests that the exercise itself, not the rewards that stem from exercise, may be important. If trials of exercise to prevent depression are successful, then prevention of depression can be added to the numerous other benefits of exercise.
The fourth factor that could play a role in raising brain serotonin is diet. According to some evidence, tryptophan, which increases brain serotonin in humans as in experimental animals,69 is an effective antidepressant in mild-to-moderate depression.67,70 Further, in healthy people with high trait irritability, it increases agreeableness, decreases quarrelsomeness and improves mood.
The primary purpose of this editorial is to point out that pharmacologic strategies are not the only ones worthy of study when devising strategies to increase brain serotonin function. The effect of nonpharmacologic interventions on brain serotonin and the implications of increased serotonin for mood and behaviour need to be studied more. The amount of money and effort put into research on drugs that alter serotonin is very much greater than that put into non-pharmacologic methods. The magnitude of the discrepancy is probably neither in tune with the wishes of the public nor optimal for progress in the prevention and treatment of mental disorders.
quote:
Hoe een leven van mindfulness uw levenservaring kan verbeteren:
[..]
Mindfulness gaat verder dan meditatie alleen, verstandig eten, slapen en bewegen draagt ook bij aan het ervaren van geluk, en kan therapie en medicatie obsoleet maken.
Zo zie ik het graag.
Ter aanvulling, om meer te bewegen is het een idee om tegelijkertijd ook minder internet te gebruiken, iets met oorzaak en gevolgquote:
Hoe een leven van mindfulness uw levenservaring kan verbeteren:
[..]
Mindfulness gaat verder dan meditatie alleen, verstandig eten, slapen en bewegen draagt ook bij aan het ervaren van geluk, en kan therapie en medicatie obsoleet maken.
Fritz Perls, one of my teachers, recommended that people "lose their minds and come to their senses." Unless people who have grown minds learn to lose their minds and come to their senses again - pay attention to gravity, their own bodies, the world of real objects and other beings out there - they remain locked in their own tightly held notions of "how things are."
In this regard, how have you lost your mind lately?
Iedereen verlicht?
Waarschijnlijk te druk met nadenken.quote:
Stil hier de laatste tijd.
Iedereen verlicht?
Nadenken over teveel nadenken.quote:
Moet zeggen dat de bewustwording over mijn gedachtenstroom erg heilzaam begint te worden, maar het moment van bewustwording is erg lastig te timen, vaak ben ik dan te laat achter dat het Ego weer es aan het malen en herkauwen is. Ik lees vaak dat je op de ademhaling moet letten maar dit werkt voor mij gewoon niet, tips ?
Blijf oefenen je aandacht te versterken. Dat kan middels meditatie of via mindful handelen. Voor dit soort zaken bestaat geen quick fix waar je op aan kan sturen. Regelmaat, goed slapen, op vaste tijden eten en 2 maal daags 10 minuten of meer mediteren ('s ochtends en 's avonds) is goed om jezelf te trainen in bewustwording.quote:
[..]
Nadenken over teveel nadenken.
Moet zeggen dat de bewustwording over mijn gedachtenstroom erg heilzaam begint te worden, maar het moment van bewustwording is erg lastig te timen, vaak ben ik dan te laat achter dat het Ego weer es aan het malen en herkauwen is. Ik lees vaak dat je op de ademhaling moet letten maar dit werkt voor mij gewoon niet, tips ?
En maak je geen zorgen wanneer het niet lukt; alles is aan verandering onderhevig. Wanneer het niet lukt, dan leer je een manier hoe het niet werkt.
Letten op ademhaling is een middel om stil te zijn. Het kan net zo goed met elke andere lichaamssensatie. Het gaat niet het ademen zelf maar om de ervaring van het even stil zijn wat je drukke energie kan laten zakken.quote:
[..]
Nadenken over teveel nadenken.
Moet zeggen dat de bewustwording over mijn gedachtenstroom erg heilzaam begint te worden, maar het moment van bewustwording is erg lastig te timen, vaak ben ik dan te laat achter dat het Ego weer es aan het malen en herkauwen is. Ik lees vaak dat je op de ademhaling moet letten maar dit werkt voor mij gewoon niet, tips ?
Hoe dan ook, de laatste tijd dus buddhisme en mindfulness / leven in het nu weer opgepakt. Ik probeer enigszins gestructureerd te mediteren, maar ik merk dat ik ontzettend onrustig ben. Zo onrustig dat goed mediteren gewoon niet lukt. Ik vind het te lang duren en vind niet de rust om gewoon een kwartiertje even te zitten en niet na te denken. Na een minuut of 12 wordt het gevoel van 'wanneer ben ik nou klaar' zo sterk dat ik niet anders meer kan dan opstaan en stoppen. Zo werkt het natuurlijk niet, maar ik denk dat de enige methode om dit te overkomen is: blijven proberen..
Gedachten los laten, niet met de tijd bezig zijn en gewoon even rustig doen blijkt toch erg lastig voor mij.
Ik heb overigens ook het gevoel dat ik nog niet helemaal door heb wat die scheiding van je gedachten en wie jij zelf bent nou precies in houdt. Ik heb zelf nog steeds het gevoel dat ik mijn eigen gedachten gewoon bewust produceer. Natuurlijk betekent dat nog steeds niet dat je gedachten ook productief/constructief zijn, maar ik heb niet het idee dat ze 'zomaar verschijnen' zoals Eckhart dat lijkt uit te leggen. Ik maak ze, en doe dat heel bewust. Ik zie het wel gebeuren, maar ik heb niet zo een ervaring van: goh, moet je die negatieve gedachte daar zien, los van mijzelf. Nee, ik zie de negatieve gedachte; de negatieve gedachte die ik zojuist zélf gewoon gedacht heb. Daar is dus blijkbaar een kwartje nog niet helemaal gevallen.. Iemand ervaring mee?
ps. als we het dan toch over radical honesty hebben; ik heb het weer opgepakt omdat ik wat angstklachten heb en een gevoel van 'anders zijn'. Ik geloof inmiddels wel dat een groot deel daarvan in mijn perceptie van de wereld zit, en ondanks dat ik er nu ook in therapie voor zit denk ik dat meditatie en mindfulness me ook erg kan helpen hierin.
[ Bericht 4% gewijzigd door lateralize op 23-02-2013 21:04:35 ]
Ik denk dat dan juist de meditatie kan zijn ervaren dat die onrust er is en niet meer dan dat. Als je gaat proberen de onrust weg te krijgen laat je dat gevoel, de onrust, bepalen wat je doet/'wilt'; je aandacht gaat er naartoe en daarmee voedt je het. Als je door meditatie van het ''er is onrust dus er moet iets gebeuren'' idee af kan stappen en dan leren handelen zoals jij wil, onrust of geen onrust, kan je daar best veel aan hebbenquote:
Hoe dan ook, de laatste tijd dus buddhisme en mindfulness / leven in het nu weer opgepakt. Ik probeer enigszins gestructureerd te mediteren, maar ik merk dat ik ontzettend onrustig ben. Zo onrustig dat goed mediteren gewoon niet lukt. Ik vind het te lang duren en vind niet de rust om gewoon een kwartiertje even te zitten en niet na te denken. Na een minuut of 12 wordt het gevoel van 'wanneer ben ik nou klaar' zo sterk dat ik niet anders meer kan dan opstaan en stoppen. Zo werkt het natuurlijk niet, maar ik denk dat de enige methode om dit te overkomen is: blijven proberen..
Gedachten los laten, niet met de tijd bezig zijn en gewoon even rustig doen blijkt toch erg lastig voor mij.
Volgens mij zegt Canillas het ook, maar mediteren gaat niet (per se) om vrij zijn van gedachten. In zenboeddhisme beoefent men zazen, letterlijk zittend mediteren. Of in andere woorden: zitten om het zitten.quote:
Hoe dan ook, de laatste tijd dus buddhisme en mindfulness / leven in het nu weer opgepakt. Ik probeer enigszins gestructureerd te mediteren, maar ik merk dat ik ontzettend onrustig ben. Zo onrustig dat goed mediteren gewoon niet lukt. Ik vind het te lang duren en vind niet de rust om gewoon een kwartiertje even te zitten en niet na te denken. Na een minuut of 12 wordt het gevoel van 'wanneer ben ik nou klaar' zo sterk dat ik niet anders meer kan dan opstaan en stoppen. Zo werkt het natuurlijk niet, maar ik denk dat de enige methode om dit te overkomen is: blijven proberen..
Gedachten los laten, niet met de tijd bezig zijn en gewoon even rustig doen blijkt toch erg lastig voor mij.
Het gaat om het zitten, dát is de rust. Alles dat verder gebeurt gewoon laten gebeuren, of dat nou gedachten zijn (positief of negatief), lawaaiige buren, een knorrende maag; laat het gewoon plaatsvinden. Geef je over; je kan toch niet alles beheersen. Als een kaars die vanzelf uitbrandt, zo ook doven je gedachten vanzelf uit.
Ik geloof dat het de boeddha was die zei: "Mediteer elke dag één uur. Heb je het te druk voor mediteren, mediteer dan twee uur."
Tsja, ik kan er boeken over schrijven (knipoog), maar ook dan zal je het niet écht bevatten. Je zal hoogstens een intellectueel begrip opbouwen, maar dat is alsof je door een beschrijving de pracht van het uitzicht vanaf de Zonnetempel in Tikal bij zonsondergang moet bevatten; de omschrijving is niet gelijk aan het omschrevene.quote:Ik heb overigens ook het gevoel dat ik nog niet helemaal door heb wat die scheiding van je gedachten en wie jij zelf bent nou precies in houdt. Ik heb zelf nog steeds het gevoel dat ik mijn eigen gedachten gewoon bewust produceer. Natuurlijk betekent dat nog steeds niet dat je gedachten ook productief/constructief zijn, maar ik heb niet het idee dat ze 'zomaar verschijnen' zoals Eckhart dat lijkt uit te leggen. Ik maak ze, en doe dat heel bewust. Ik zie het wel gebeuren, maar ik heb niet zo een ervaring van: goh, moet je die negatieve gedachte daar zien, los van mijzelf. Nee, ik zie de negatieve gedachte; de negatieve gedachte die ik zojuist zélf gewoon gedacht heb. Daar is dus blijkbaar een kwartje nog niet helemaal gevallen.. Iemand ervaring mee?
Het helpt wel om in te lezen, in de zin dat je daarmee zaden kan planten die je met aandacht tot bloei kan brengen. Je zal de antwoorden op je vragen echter in jezelf moeten zoeken en dat betekent: blijf observeren, blijf vragen, blijf kritisch (maar liefdevol) naar jezelf. Tip: de vraag 'Wie ben ik?' is een goed startpunt.
Het kan erg verleidelijk zijn te denken ''ik ga mediteren dan kom ik van dit of dat af'' terwijl het niet bedoeling is om van dit of dat af te komen; de bedoeling is om de strijd met dit of dat om te gevenquote:
Wat bedoel je daar concreet mee? Of laat ik het anders zeggen; wat zou ik volgens jou dan wél moeten doen? Ergens op focussen? Juist niet? Gewoon zitten met mijn ogen dicht en verder niks?
Bewust worden ervan, door het waar te nemen; het is er. In het begin kan je dat zeggend in jezelf doen ''dit gevoel is er'' of ''deze gedachte is er'' en het opmerken wanneer je in gedachten opging en onbewust werd ''kijk daar ging ik weer''. Dan weer terug met je aandacht bewust naar het Nu
Het waarnemen, dan de reactie(s) erop ook waarnemen (dit zijn de geconditioneerde structuren) en het er laten zijn zoals het is.
Hopelijk wat meer concreet zo, al blijft het moeilijk concreet maken omdat het tegelijk ook van een soort iets van dingen te maken, door te oordelen of er iets van te vinden, af te komen.
Ik heb er veel last van en zou hier graag anders mee omgaan. Of beter gezegd; ik wil ermee leren omgaan. Nu lees ik veel over spiritualiteit hier, daar heb ik helemaal niets mee.
Heeft het dan zin om me in dit onderwerp te verdiepen of zou het beter zijn me ergens anders op te gaan richten?
Het kan je inzicht geven in wat je doet, in dit geval is je denken bezig met gevoelens weg te willen krijgen, dan stromen je gevoelens niet en blijft het hangen.quote:Op zondag 24 februari 2013 12:01 schreef minthy het volgende:
Hoi, enorme piekerkont hier. Nachten niet slapen, omdat iemand iets naars heeft gezegd, maanden bezig zijn met een afwijzing, alles op mezelf betrekken. Vaak over zaken waarop ik niet eens invloed heb, het slaat nergens op en ik schiet er gewoon geen klap mee op
Ik heb er veel last van en zou hier graag anders mee omgaan. Of beter gezegd; ik wil ermee leren omgaan. Nu lees ik veel over spiritualiteit hier, daar heb ik helemaal niets mee.
Heeft het dan zin om me in dit onderwerp te verdiepen of zou het beter zijn me ergens anders op te gaan richten?
Stel dat je zoals de meeste mensen geconditioneerd ben je aandacht voornamelijk aan op je hoofd/denken te richten, dan ratelt dat maar door en het denken kan zichzelf niet stoppen. Wat jij kan leren is je aandacht weer in je complete zelf te krijgen en weer in het moment te komen. Je denken is maar een klein onderdeel van jou als geheel, maar dat is een uitspraak die pas betekenis krijgt als je dat zelf ervaart.
Zoals hierboven gezegd; spiritualiteit is maar een woord, uiteindelijk gaat het denk om een vorm van persoonlijke vrijheid vinden dat wat dat betekent is voor iedereen anders. Je denken bedoelt het trouwens gewoon goed; het is bezig je af te leiden zodat je iets pijnlijks gevoelsmatig niet hoeft te ervaren. Aan jou om te laten zien dat dat niet nodig is door dat gevoel vrij te gaan maken
Ja doen!quote:
Hoi, enorme piekerkont hier. Nachten niet slapen, omdat iemand iets naars heeft gezegd, maanden bezig zijn met een afwijzing, alles op mezelf betrekken. Vaak over zaken waarop ik niet eens invloed heb, het slaat nergens op en ik schiet er gewoon geen klap mee op
Ik heb er veel last van en zou hier graag anders mee omgaan. Of beter gezegd; ik wil ermee leren omgaan. Nu lees ik veel over spiritualiteit hier, daar heb ik helemaal niets mee.
Heeft het dan zin om me in dit onderwerp te verdiepen of zou het beter zijn me ergens anders op te gaan richten?
Eens met wat Canillas zegt.
Dit topic heeft me ook enorm geholpen en bevestigt mede dat ik op de juiste weg bezig ben.
Aan het woordje spiritualiteit kleeft een wat nare bijsmaak, maar het betekent eigenlijk niets anders dan 'bezigen met de innerlijke belevingswereld'. Gezien je omschrijft dat je 'gek wordt van jezelf' ben je daar zonder dat je het doorhebt eigenlijk al een tijd mee bezig.quote:
Hoi, enorme piekerkont hier. Nachten niet slapen, omdat iemand iets naars heeft gezegd, maanden bezig zijn met een afwijzing, alles op mezelf betrekken. Vaak over zaken waarop ik niet eens invloed heb, het slaat nergens op en ik schiet er gewoon geen klap mee op
Ik heb er veel last van en zou hier graag anders mee omgaan. Of beter gezegd; ik wil ermee leren omgaan. Nu lees ik veel over spiritualiteit hier, daar heb ik helemaal niets mee.
Heeft het dan zin om me in dit onderwerp te verdiepen of zou het beter zijn me ergens anders op te gaan richten?
Dat zweverige gepraat van veel goeroe's, of bijvoorbeeld een Eckhart Tolle, sprak mij ook nooit zo aan. Dat was omdat ik duidelijke vragen had, waar ik bijpassende duidelijke antwoorden bij wilde. Pas later kreeg ik in de gaten dat er een reden is dat die goeroes dat doen; namelijk om je zelf te laten zoeken, te laten beleven.
Maar alsnog spreekt die manier van communiceren me niet aan, tenzij het juist dichterlijk bedoeld is. Gelukkig ben ik daarin niet de enige; het boek Introduction to Zen Buddhism van D.T. Suzuki spreekt mij persoonlijk een stuk meer aan. Weg met al die dogma's! Weg met al die sprookjes, die parabelen en godmensen als boeddha's en christussen! Doe niet moeilijk, maar doe!
Dat boek van Suzuki is een bundel van essays over zenboeddhisme om voornamelijk te laten zien wat zenboeddhisme niet is, en hoe de westerse opvatting van spiritualisme zich vergelijkt met de oosterse. Het heeft veel invloed uitgeoefend in de westerse wereld en werd bij herdrukken zelfs voorzien van een voorwoord door de wereldberoemde psychiater Carl Jung.
Er zijn best wat namen te noemen van wijzen die in duidelijke taal dit onderwerp benaderen, maar wat het best bij jou past kan alleen jij bepalen. Probeer het gewoon eens. Bevalt het niet, dan heb je geleerd dat dit niet is waar jij je antwoorden vinden kan. Win-win!
Als je zelf zou kunnen kiezen wat je denkt, waarom pieker je dan?quote:
Ik heb overigens ook het gevoel dat ik nog niet helemaal door heb wat die scheiding van je gedachten en wie jij zelf bent nou precies in houdt. Ik heb zelf nog steeds het gevoel dat ik mijn eigen gedachten gewoon bewust produceer. Natuurlijk betekent dat nog steeds niet dat je gedachten ook productief/constructief zijn, maar ik heb niet het idee dat ze 'zomaar verschijnen' zoals Eckhart dat lijkt uit te leggen. Ik maak ze, en doe dat heel bewust. Ik zie het wel gebeuren, maar ik heb niet zo een ervaring van: goh, moet je die negatieve gedachte daar zien, los van mijzelf. Nee, ik zie de negatieve gedachte; de negatieve gedachte die ik zojuist zélf gewoon gedacht heb. Daar is dus blijkbaar een kwartje nog niet helemaal gevallen.. Iemand ervaring mee?
De meeste gedachten komen gewoon van zelf hoor. Je kan wel sturen: "Ik ga nu denken aan hoe leuk het gisterenavond was", maar voor je het weet ben je weer ergens anders met je gedachten
Hier een die een kei is in piekeren, de afgelopen dagen gingen niet zo goed..kan niet stoppen met erover nadenken. Echt frustrerend.
Piekeren komt vaak door te denken had ik dit maar zo en zo gedaan. Als je beseft dat alles gewoon gebeurd en je daar weinig aan kan doen komt er meer verlichting in je leven. En het heeft sowieso weinig nut om te denken had ik maar dit of dat zo gedaan want het is verleden tijdquote:
[..]
Als je zelf zou kunnen kiezen wat je denkt, waarom pieker je dan?
De meeste gedachten komen gewoon van zelf hoor. Je kan wel sturen: "Ik ga nu denken aan hoe leuk het gisterenavond was", maar voor je het weet ben je weer ergens anders met je gedachten
Niet stoppen met nadenken over... piekeren?quote:
Pff..ik word helemaal gek van mezelf.
Hier een die een kei is in piekeren, de afgelopen dagen gingen niet zo goed..kan niet stoppen met erover nadenken. Echt frustrerend.
Das een lastige.
Maar geen zorgen! Je gedachten worden vanzelf moe van je gedachten. Ja of ik denk werken aan de problemen wat je over piekert? Dus het oplossen.quote:Op zondag 24 februari 2013 15:25 schreef Gray het volgende:
[..]
Niet stoppen met nadenken over... piekeren?
Das een lastige.
Yup. Zoals in dat plaatje van de zenhandleiding naar rust: Kan het probleem opgelost worden?quote:
[..]
Ja of ik denk werken aan de problemen wat je over piekert? Dus het oplossen.
Ja? Maak je dan geen zorgen.
Nee? Maak je dan geen zorgen.
Dat maakt de meditatiesessie niet bepaald een fijne ervaring. Maar die onrust is iets wat blijkbaar gevoeld moet worden, iets wat er is en dan de kans krijgt zich te manifesteren.quote:
[..]
Ik denk dat dan juist de meditatie kan zijn ervaren dat die onrust er is en niet meer dan dat. Als je gaat proberen de onrust weg te krijgen laat je dat gevoel, de onrust, bepalen wat je doet/'wilt'; je aandacht gaat er naartoe en daarmee voedt je het. Als je door meditatie van het ''er is onrust dus er moet iets gebeuren'' idee af kan stappen en dan leren handelen zoals jij wil, onrust of geen onrust, kan je daar best veel aan hebben
Het is ook een fabel dat meditatie zelf de rust moet geven. Mensen geven op als ze niet de juiste 'mindstate' krijgen. Flauwe kul. Meditatie geeft je lichaam een geest de kans om in alle rust zijn gang te gaan. Als er van alles is opgekropt komt dat er uit en dat is geen fijn gevoel.
quote:Op zondag 24 februari 2013 15:28 schreef Gray het volgende:
[..]
Yup. Zoals in dat plaatje van de zenhandleiding naar rust: Kan het probleem opgelost worden?
Ja? Maak je dan geen zorgen.
Nee? Maak je dan geen zorgen.
Het klinkt zweveriger dan het is.quote:
Hoi, enorme piekerkont hier. Nachten niet slapen, omdat iemand iets naars heeft gezegd, maanden bezig zijn met een afwijzing, alles op mezelf betrekken. Vaak over zaken waarop ik niet eens invloed heb, het slaat nergens op en ik schiet er gewoon geen klap mee op
Ik heb er veel last van en zou hier graag anders mee omgaan. Of beter gezegd; ik wil ermee leren omgaan. Nu lees ik veel over spiritualiteit hier, daar heb ik helemaal niets mee.
Heeft het dan zin om me in dit onderwerp te verdiepen of zou het beter zijn me ergens anders op te gaan richten?
Ik zou dan niet beginnen met Eckhart Tolle want hij zweeft een end weg, kijke eens op youtube filmpjes van jeff foster bijvoorbeeld, die is veel concreter.
Mooi, compact en duidelijk omschreven!quote:
[..]
Het is ook een fabel dat meditatie zelf de rust moet geven. Mensen geven op als ze niet de juiste 'mindstate' krijgen. Flauwe kul. Meditatie geeft je lichaam een geest de kans om in alle rust zijn gang te gaan. Als er van alles is opgekropt komt dat er uit en dat is geen fijn gevoel.
Verschillende redenen. Een oplossing bedenken, of om te analyseren waarom bepaalde dingen op een bepaalde manier zijn gegaan. Ik word er niet gelukkiger van, dat is evident, maar ik kan het echt wel sturen (denk ik). Wat ik voor mezelf meer begin te concluderen is dat ik simpelweg moet stoppen met het oplossen of analyseren omdat het niet werkt / niet de uitwerking heeft waar ik op hoop, maar het me wel ongelukkiger maakt.quote:
[..]
Als je zelf zou kunnen kiezen wat je denkt, waarom pieker je dan?
De meeste gedachten komen gewoon van zelf hoor. Je kan wel sturen: "Ik ga nu denken aan hoe leuk het gisterenavond was", maar voor je het weet ben je weer ergens anders met je gedachten
Nog liever zou ik echt inzien dat mijn gevoel van zelf / mijn ego los staat van wie ik ben, dat het mij niet definieert, en dat het maar gebeurtenissen zijn die niet meer of minder waar zijn dan iets anders. Maar zo zie ik het nu nog niet.
Precies dit dus eigenlijk.quote:
[..]
Piekeren komt vaak door te denken had ik dit maar zo en zo gedaan. Als je beseft dat alles gewoon gebeurd en je daar weinig aan kan doen komt er meer verlichting in je leven. En het heeft sowieso weinig nut om te denken had ik maar dit of dat zo gedaan want het is verleden tijd
En in het nu leven is belangrijk omdat je dan ook juist merkt dat je dan vaak beter reageert en achteraf minder spijt van dingen hebt. Juist je zorgen maken dat je verkeerde keuzes maakt, omdat je je op een verkrampte manier in situaties begeeft. Niet ontspannen, maar bezorgd over hoe dingen uit zullen pakken en of je wel juist reageert.
Door naar je intuïtie te leren luisteren, doe je automatisch wat bij je past.
Ik voel het meestal wel aan, maar ga het dan soms beredeneren, of juist uittesten.
Dan gaat het wel eens mis (en heb ik spijt van wat ik gezegd/gedaan heb).
In het Nu leven kan uiteindelijk aanvoelen als "spiritueel" omdat het een totaal andere ervaring is dan overheerst worden door je gedachten. Maar aan het einde van de dag is in het nu leven een technisch proces, waarbij je de controle over je gedachten terugneemt ipv dat jij door je gedachten gecontroleerd wordt.quote:
Hoi, enorme piekerkont hier. Nachten niet slapen, omdat iemand iets naars heeft gezegd, maanden bezig zijn met een afwijzing, alles op mezelf betrekken. Vaak over zaken waarop ik niet eens invloed heb, het slaat nergens op en ik schiet er gewoon geen klap mee op
Ik heb er veel last van en zou hier graag anders mee omgaan. Of beter gezegd; ik wil ermee leren omgaan. Nu lees ik veel over spiritualiteit hier, daar heb ik helemaal niets mee.
Heeft het dan zin om me in dit onderwerp te verdiepen of zou het beter zijn me ergens anders op te gaan richten?
Hoeft ook helemaal geen probleem te zijn, zo'n doel stellen. Voor een analyse of een vraagstuk kan mediteren een handige methode zijn om tot een gewenst resultaat te komen.quote:
Het is trouwens ook wel grappig dat je zo vaak hoort dat je met een meditatie geen doel zou moeten hebben, terwijl zelfs Buddha volgens de verhalen uiteindelijk verlichting wilde bereiken en dat ook als doel stelde voor al zijn werk. Ik weet niet of het zo een groot probleem is om een bepaald doel te stellen, zolang je je oefening maar op de juiste manier uitvoert.
Controle, hah!quote:
[..]
In het Nu leven kan uiteindelijk aanvoelen als "spiritueel" omdat het een totaal andere ervaring is dan overheerst worden door je gedachten. Maar aan het einde van de dag is in het nu leven een technisch proces, waarbij je de controle over je gedachten terugneemt ipv dat jij door je gedachten gecontroleerd wordt.
Dit is een mooie over verveling
In het boeddhisme heb je zelfs het achtvoudige pad. Het doel is utime verlichting (nirvana) maar wie bereikt deze ultime staat nou eigenlijk?quote:
Het is trouwens ook wel grappig dat je zo vaak hoort dat je met een meditatie geen doel zou moeten hebben, terwijl zelfs Buddha volgens de verhalen uiteindelijk verlichting wilde bereiken en dat ook als doel stelde voor al zijn werk. Ik weet niet of het zo een groot probleem is om een bepaald doel te stellen, zolang je je oefening maar op de juiste manier uitvoert.
Yep. Heb in de afgelopen dagen een aantal docu's gekeken over buddhisme. Erg interessant. Als ik ergens mee begin duik ik er meestal volledig inquote:
[..]
In het boeddhisme heb je zelfs het achtvoudige pad. Het doel is utime verlichting (nirvana) maar wie bereikt deze ultime staat nou eigenlijk?
Maar inderdaad. Nou hoef je natuurlijk ook niet nirvana te bereiken. Je bent ver genoeg als je de dingen kunt accepteren zoals ze zijn, en je je over het algemeen gelukkig voelt. Als je meer dan dat wil denk ik dat juist je ego weer bezig is.
Wie zegt dat het überhaupt bestaat?quote:
[..]
In het boeddhisme heb je zelfs het achtvoudige pad. Het doel is utime verlichting (nirvana) maar wie bereikt deze ultime staat nou eigenlijk?
Herkenbaar.quote:
[..]
Yep. Heb in de afgelopen dagen een aantal docu's gekeken over buddhisme. Erg interessant. Als ik ergens mee begin duik ik er meestal volledig in
Wellicht is dat al wel Nirvana.quote:Maar inderdaad. Nou hoef je natuurlijk ook niet nirvana te bereiken. Je bent ver genoeg als je de dingen kunt accepteren zoals ze zijn, en je je over het algemeen gelukkig voelt.
Dat zou best wel eens kunnen, ja.quote:Als je meer dan dat wil denk ik dat juist je ego weer bezig is.
Foster zou zeggen: nirvana is een illusie, het nirvana is dit moment, nu, at any moment.
Parsons: nirvana, just another concept
Dat soort dingen hoor/lees je wel meer als je je ermee bezig houdt; een moment zonder oordeel/verzet en dan blijft er alleen maar vreugdevol zijn over. Wat je daarna net zo vaak hoort/lees is dat als iemand dat heeft meegemaakt er naar terug wil vanuit een oordeel ''zoals ik me toen voelde was beter dan nu'' dan zit je alweer in je hoofd en niet in het moment.quote:
Ik kan me herinneren dat ik een jaar of 2 geleden, misschien alweer langer trouwens, eens in de bus zat op een herfstnamiddag en ineens werd overvallen door een gevoel van geluk. Ik heb dat nooit meer op die manier ervaren. Heel bizar was dat. Ik vraag me nog steeds af of dat iets hiermee te maken heeft. Met leven in het moment, of wat dan ook. Het voelde echt.. tja, ongelofelijk eigenlijk. Als een drug. Zonder concrete aanleiding voor zo ver als ik me daar bewust van was.
Ik ken het.quote:
Ik kan me herinneren dat ik een jaar of 2 geleden, misschien alweer langer trouwens, eens in de bus zat op een herfstnamiddag en ineens werd overvallen door een gevoel van geluk. Ik heb dat nooit meer op die manier ervaren. Heel bizar was dat. Ik vraag me nog steeds af of dat iets hiermee te maken heeft. Met leven in het moment, of wat dan ook. Het voelde echt.. tja, ongelofelijk eigenlijk. Als een drug. Zonder concrete aanleiding voor zo ver als ik me daar bewust van was.
Alsof alles even op z'n plek valt, alles klopt, zelfs dat wat niet goed is. Dan ben je even vrij van gedachten, en wanneer de gedachten wederkeren zijn ze gekleurd met geluk. Het zijn zeldzame momenten en daarom heel bijzonder, maar ze laten de zaden zien die al geplant zijn in de geest. Nu rest slechts nog de kwestie van ze dagelijks wateren.
Op zo'n willekeurig moment zijn het misschien de productie van hormonen, neurotransmitters en andere biologische componenten, in combinatie met externe invloeden. Die externe invloeden kan je slechts beperkt sturen, maar de hersenen kan je trainen, net als een spier. Alleen gebruik je dan geen gewichten en loopbanden, maar kennis en wijsheden.
Goede voeding, lichaamsbeweging en rust is trouwens ook aan te raden.
Goed naar je lichaam luisteren is daarvoor heel handig, want deze geeft signalen voor wat het nodig heeft.Ik heb dit ook een paar keer meegemaakt, heerlijk.quote:
Ik kan me herinneren dat ik een jaar of 2 geleden, misschien alweer langer trouwens, eens in de bus zat op een herfstnamiddag en ineens werd overvallen door een gevoel van geluk. Ik heb dat nooit meer op die manier ervaren. Heel bizar was dat. Ik vraag me nog steeds af of dat iets hiermee te maken heeft. Met leven in het moment, of wat dan ook. Het voelde echt.. tja, ongelofelijk eigenlijk. Als een drug. Zonder concrete aanleiding voor zo ver als ik me daar bewust van was.
Gedachten gekleurd met geluk inderdaad. Dat viel me ook op. Op andere momenten heb ik de neiging om toch wel negatief te gaan denken of me zorgen om dingen te maken, maar op dat moment had ik alleen maar of bijna alleen maar prettige gedachten. Het heeft toch wel ongeveer een half uur geduurd all in all. Heb het min of meer bewust bijgehouden omdat ik het zo bijzonder vond.quote:
[..]
Ik ken het.
Alsof alles even op z'n plek valt, alles klopt, zelfs dat wat niet goed is. Dan ben je even vrij van gedachten, en wanneer de gedachten wederkeren zijn ze gekleurd met geluk. Het zijn zeldzame momenten en daarom heel bijzonder, maar ze laten de zaden zien die al geplant zijn in de geest. Nu rest slechts nog de kwestie van ze dagelijks wateren.
Op zo'n willekeurig moment zijn het misschien de productie van hormonen, neurotransmitters en andere biologische componenten, in combinatie met externe invloeden. Die externe invloeden kan je slechts beperkt sturen, maar de hersenen kan je trainen, net als een spier. Alleen gebruik je dan geen gewichten en loopbanden, maar kennis en wijsheden.
Goede voeding, lichaamsbeweging en rust is trouwens ook aan te raden.
Ja rust... ik herinner me wel dat ik op dat moment als een van de weinige momenten in mijn leven studeerde zonder dat ik ernaast werkte. Misschien dat dat een factor was. Ik weet niet.
Het doet me denken aan ditquote:
[..]
Dat soort dingen hoor/lees je wel meer als je je ermee bezig houdt; een moment zonder oordeel/verzet en dan blijft er alleen maar vreugdevol zijn over. Wat je daarna net zo vaak hoort/lees is dat als iemand dat heeft meegemaakt er naar terug wil vanuit een oordeel ''zoals ik me toen voelde was beter dan nu'' dan zit je alweer in je hoofd en niet in het moment.
Ja precies dat, zodra het geconditioneerde denken van het grote niets (niet dat het niets is maar een niets wat nog niet iets is) iets wil maken en zit je niet meer in die frequentie oid, kan denk alleen als je volledig loslaatquote:
Het 'vakantiegevoel' ? tijdelijk geen zorgen meer over het thuisfront en in blije verwachting over wat er komen zal, alles accepteren zoals het is...vakantie; mindfullness voor de massa'squote:
Ik kan me herinneren dat ik een jaar of 2 geleden, misschien alweer langer trouwens, eens in de bus zat op een herfstnamiddag en ineens werd overvallen door een gevoel van geluk. Ik heb dat nooit meer op die manier ervaren. Heel bizar was dat. Ik vraag me nog steeds af of dat iets hiermee te maken heeft. Met leven in het moment, of wat dan ook. Het voelde echt.. tja, ongelofelijk eigenlijk. Als een drug. Zonder concrete aanleiding voor zo ver als ik me daar bewust van was.
Als je even bij stilstaat, ervaar je (ik dan) ook iets vergelijkbaars tijdens uitvoeren van een hobby waar je intens van geniet, of intensief sporten.Ik heb het geluksgevoel een aantal keer gehad op een party waar ik zo in de muziek zat (nuchter!
) en me helemaal vrij en gelukkig voelde, super gevoel was dat! Dat heb ik op op elk hardstyle feestje waar ik komquote:
Ik heb het met mooie muziek.
Ik heb het geluksgevoel een aantal keer gehad op een party waar ik zo in de muziek zat (nuchter!
Ben in het boek begonnen trouwens! Interessante shit, ben benieuwd of ik straks 'spritually enlightened' ben.
Drugsgebruik telt volgens mij niet.quote:
[..]
Dat heb ik op op elk hardstyle feestje waar ik kom
Ben in het boek begonnen trouwens! Interessante shit, ben benieuwd of ik straks 'spritually enlightened' ben.
Ik heb geen drugs nodigquote:
[..]
Drugsgebruik telt volgens mij niet.
Doe mij maar een minimal-techno-dub feestjequote:
[..]
Dat heb ik op op elk hardstyle feestje waar ik kom
Ben in het boek begonnen trouwens! Interessante shit, ben benieuwd of ik straks 'spritually enlightened' ben.
Interessante materie he, ik pak het boek er ook regelmatig weer bij om een hoofdstuk terug te lezen.
Verder ben ik met een Mindfulness training bezig! Aanrader!
Nee hoor zeker geen vakantiegevoel. Dit gevoel was vele malen sterker dan een simpel vakantiegevoel.quote:
[..]
Het 'vakantiegevoel' ? tijdelijk geen zorgen meer over het thuisfront en in blije verwachting over wat er komen zal, alles accepteren zoals het is...vakantie; mindfullness voor de massa's
Ik vind het idee van een vakantiegevoel wel passend in dit verhaal, mensen voelen zich op vakantie vaak vrij omdat ze weg zijn van alle dingen die hen herinneren aan dat poppetje/het ego (met een hele boel aan verleden/voorkeuren/verplichtingen/moetens/etc) wat ze van zichzelf in hun hoofd hebben, ze laten zichzelf als het ware achter zich en zijn vrij. Fijn als dat ook kan zonder op vakantie te moetenquote:
Nee hoor zeker geen vakantiegevoel. Dit gevoel was vele malen sterker dan een simpel vakantiegevoel.
Misschien, maar ik voel me op vakantie toch een stuk minder euforisch dan hoe ik me toen voeldequote:
[..]
Ik vind het idee van een vakantiegevoel wel passend in dit verhaal, mensen voelen zich op vakantie vaak vrij omdat ze weg zijn van alle dingen die hen herinneren aan dat poppetje/het ego (met een hele boel aan verleden/voorkeuren/verplichtingen/moetens/etc) wat ze van zichzelf in hun hoofd hebben, ze laten zichzelf als het ware achter zich en zijn vrij. Fijn als dat ook kan zonder op vakantie te moeten
Dat twijfel ik geen moment aan, echte vrijheid heeft niets maken met waar je bent, op vakantie gaan welquote:
Misschien, maar ik voel me op vakantie toch een stuk minder euforisch dan hoe ik me toen voelde
Iedereen is met zichzelf bezig, zelfs al is er geen zelf. Dommerds.quote:
Is het gevolg van in het nu leven dat topics als deze lage activiteit kennen?
Herkenbaar verhaal! Af en toe heb ik ook van deze Nu-momentjes, waarvan er één mij nog helder voor de geest staat. Een jaar of acht geleden was ik op studiereis met mijn klas, waarbij elke vermoeiende dag standaard werd afgesloten met een avondje doorzakken in de kroeg. Na een aantal avonden sloeg de vermoeidheid bij mij toch wel erg toe, en ik besloot die avond gewoon in de hotelkamer te blijven. Ik weet nog wel dat ik voor het raam van mijn hotelkamer stond, en ik zag mijn kamergenoten op straat lopen naar de kroeg...en ik werd zo overspoeld door een gevoel van geluk, rust en totaal in het Nu zijn. Zonder enige aanleiding ook, alles leek weg te vallen. Dit sterke gevoel heeft ook zo'n halfuur geduurd. Ik heb het sindsdien nooit meer in zo'n sterke mate ervaren.quote:
Ik kan me herinneren dat ik een jaar of 2 geleden, misschien alweer langer trouwens, eens in de bus zat op een herfstnamiddag en ineens werd overvallen door een gevoel van geluk. Ik heb dat nooit meer op die manier ervaren. Heel bizar was dat. Ik vraag me nog steeds af of dat iets hiermee te maken heeft. Met leven in het moment, of wat dan ook. Het voelde echt.. tja, ongelofelijk eigenlijk. Als een drug. Zonder concrete aanleiding voor zo ver als ik me daar bewust van was.
Volgens mij geldt hoe harder je probeert hoe verder je er vandaan raakt
Ken wel wat mensen die mediteren, en ze zijn er allemaal positief over. Eigenlijk is mediteren niks anders dan proberen nergens aan te denken. Fucking moeilijk in het begin, maar als je er eenmaal goed in wordt, kan je in een kwartiertje helemaal zen wordenquote:
Ik denk het meer zo is dat hij de identificatie met het ego denken, wat alleen in een bedacht verleden of toekomst bestaat, volledig heeft losgelaten en daarmee altijd in het moment is, wat eigenlijk ook de enige plek is waar je ooit bent. Het idee dat je 'moet' mediteren doet je afwijken van het feit dat je er al bent, zolang je dwingt probeer je 'het' in een bepaalde vorm te gieten wat het tegenovergestelde van zonder verzet en oordeel mee gaan met wat is.
Volgens mij geldt hoe harder je probeert hoe verder je er vandaan raakt
Vanaf 24:00 wordt besproken hoe 15 minuten mediteren per dag op t woord "peace" je genen positief kan beïnvloeden:quote:
[..]
Ken wel wat mensen die mediteren, en ze zijn er allemaal positief over. Eigenlijk is mediteren niks anders dan proberen nergens aan te denken. Fucking moeilijk in het begin, maar als je er eenmaal goed in wordt, kan je in een kwartiertje helemaal zen worden
De genen die verantwoordelijk zijn voor "inflammatory responses" door stress, worden uitgeschakeld door deze meditatie.
Chillheid, ik ben niet heel erg in die spirituele meuk hoor. Ben bang dat als ik eenmaal verlicht ben ik gewoon in m'n bed ga chillen en niks doe. Wel het boek aan het lezen. Veel wist ik al, maar er staan ook veel interessante dingen inquote:
[..]
Vanaf 24:00 wordt besproken hoe 15 minuten mediteren per dag op t woord "peace" je genen positief kan beïnvloeden:
De genen die verantwoordelijk zijn voor "inflammatory responses" door stress, worden uitgeschakeld door deze meditatie.
Nou, verlicht blijven zonder daar je aandacht op te vestigen is erg lastig. Ik heb ooit een hele diepe verlichtende ervaring gehad, maar dat betekent niet dat ik nu verlicht ben. Het komt bij mij in verhouding zelden voor dat ik in een verlichte toestand verkeer.quote:
[..]
Chillheid, ik ben niet heel erg in die spirituele meuk hoor. Ben bang dat als ik eenmaal verlicht ben ik gewoon in m'n bed ga chillen en niks doe. Wel het boek aan het lezen. Veel wist ik al, maar er staan ook veel interessante dingen in
T is zooooo makkelijk om te vervallen in oude gewoontes
En verder moet je t meer zien als t terugdringen van nutteloze gedachten. De bedoeling is zeg maar dat je terug gaat naar alleen je zinnige en productieve gedachten. Dus laten we zeggen dat je 30% van de dag denkt, ipv 99%.
En 30% is al een hele uitdaging. Het terugbrengen tot 60 of 70% is al moeilijk.
) is dat je het gevoel krijgt jezelf kwijt te raken. De controle te verliezen over wat je doet en wie je bent. Het gekke is dat alles gaat zoals normaal maar zonder het overmatig denken. Moeilijke situaties zijn in de eerste instantie zwaarder omdat het gelijk aankomt, in plaats van het uitstellen van dat gevoel, het proberen te snappen met je gedachtes, het verzinnen van oplossingen of 'geruststellende' denkalternatieven (bv. het valt wel mee, ik heb erger gehad, er zijn mensen in de wereld die het 100x moeilijker hebben dan ik nu etc.). Draai je 180 graden om en kijk het monster recht in zijn gezicht aan. Dan zal je zien dat het monster eigenlijk heel verlegen is. Is wel wat durf voor nodig
Tolle spreekt van mindfulness, ipv meditatie. In principe hetzelfde, aangezien meditatie niet meer is dan mindful zitten (liggen). Ik denk dat hij dat doet omdat dit meer aansluiting heeft op de westerse maatschappij, waar stilzitten niet erg gewaardeerd wordt. Tegelijkertijd stimuleert het om vaker bezig te zijn met de kracht van het Nu.quote:
Tolle is volgens mij één van de weinigen die er in slagen op vrijwel ieder moment van de dag volledig in het nu te zijn, zich niet laten meeslepen door gedachten of emoties. Wat ik een beetje mis in zijn boeken is aandacht voor meditatie. Voor de meeste mensen is het onmogelijk om puur dmv wilskracht zichzelf te dwingen altijd hier en nu aanwezig te zijn. Gewone stervelingen moeten daar hard voor trainen dmv dagelijkse meditatie.
Afgezien van zijn zweverige taalgebruik doet Tolle zijn 'leer' mij regelmatig denken aan zenboeddhisme.
Denken dat je nergens aan moet denken is als de achterkant van je eigen ogen willen bekijken. Mensen die beginnen met mediteren wordt vaak juist gezegd dat ze het beste gewoon de gedachten kunnen laten lopen, terwijl ze de gedachten proberen te observeren. De gedachten doven op den duur vanzelf, waardoor men alleen nog stilte hoort.quote:
[..]
Ken wel wat mensen die mediteren, en ze zijn er allemaal positief over. Eigenlijk is mediteren niks anders dan proberen nergens aan te denken. Fucking moeilijk in het begin, maar als je er eenmaal goed in wordt, kan je in een kwartiertje helemaal zen worden
Men ziet verlichting dan ook meestal als een state of mind. Nirvana is bijvoorbeeld een state of mind, niet een hemel of andere dimensie. Op het moment dat jij die ervaring had, was je verlicht. Op dat moment realiseer je je dat niet, want je zit in de verlichte state of mind. Dat is waarom zeggen dat je verlicht bent een paradox is, wat ook de reden is dat je het geen enkele goeroe of meester zal horen zeggen.quote:
[..]
Nou, verlicht blijven zonder daar je aandacht op te vestigen is erg lastig. Ik heb ooit een hele diepe verlichtende ervaring gehad, maar dat betekent niet dat ik nu verlicht ben. Het komt bij mij in verhouding zelden voor dat ik in een verlichte toestand verkeer.
Overigens kan je hieruit ook halen dat geen moment van verlichting hetzelfde is en bovendien dat je jezelf er niet naartoe kan 'willen'.
Vanuit een verlicht perspectief zijn gedachten nutteloos, als je kijkt naar UG Krishnamurti bijvoorbeeld. Maar die was erg cynisch, dus misschien niet het beste voorbeeld.quote:T is zooooo makkelijk om te vervallen in oude gewoontes
En verder moet je t meer zien als t terugdringen van nutteloze gedachten. De bedoeling is zeg maar dat je terug gaat naar alleen je zinnige en productieve gedachten. Dus laten we zeggen dat je 30% van de dag denkt, ipv 99%.
En 30% is al een hele uitdaging. Het terugbrengen tot 60 of 70% is al moeilijk.
De kwantiteit van gedachten speelt eigenlijk geen rol, evenmin als de kwaliteit. Het niet langer identificeren met de gedachtestroom is fijner, als het oog in de storm. Ongeacht hoe hard het waait, binnenin is rust, stilte, vrede. Wanneer de focus daarop ligt, dooft de rest vanzelf uit. Wat overblijft is een state van mind without mind, the big mind, the child's mind, muga-mushin, no-self, Self, Nu, of hoe je het ook noemen wil. Chillheid iig.
Thnx voor de vid! interessant om te zien en het geeft me ook rust. Meteen wat meer gezocht over dr Herbert Benson en heb daarna deze presentatie bekeken (over de achtergrond van het wetenschappelijke onderzoek)quote:
[..]
Vanaf 24:00 wordt besproken hoe 15 minuten mediteren per dag op t woord "peace" je genen positief kan beïnvloeden:
De genen die verantwoordelijk zijn voor "inflammatory responses" door stress, worden uitgeschakeld door deze meditatie.
The Relaxation Response (7 delen)
Kwam nav de presentatie ook nog deze korte meditatie tegen:
De techniek in de video is gebaseerd een meditatie van Thich Nhat Hahn en bestaat uit 6 paren van woorden die je bij de in- en uitademing in geest zegt:
In / Out
Deep / Slow
Calm / Ease
Smile / Release
Present / Moment
Wonderful / Moment
Eens doorkijken straksquote:
[..]
Thnx voor de vid! interessant om te zien en het geeft me ook rust. Meteen wat meer gezocht over dr Herbert Benson en heb daarna deze presentatie bekeken (over de achtergrond van het wetenschappelijke onderzoek)
The Relaxation Response (7 delen)
Kwam nav de presentatie ook nog deze korte meditatie tegen:
De techniek in de video is gebaseerd een meditatie van Thich Nhat Hahn en bestaat uit 6 paren van woorden die je bij de in- en uitademing in geest zegt:
In / Out
Deep / Slow
Calm / Ease
Smile / Release
Present / Moment
Wonderful / Moment
Wil em jullie niet onthouden, want ik vind dat er een aantal onderwerpen worden besproken die ik nog nooit eerder heb gehoord.. maar omdat het toch wel diep gaat, spoilertags voor de link
SPOILER
Wat je hierboven zegt klopt denk ik voor veel mensen. Bij mij is het echt gewoon een gewoonte denk ik. Zo gauw ik mediteer denk ik weer van "ja zo hoort het te zijn". Of als ik tijdens de dag mn gedachten observeer, dan vraag ik me telkens af waarom ik me zo verlies in die vaak niet zo interessante gedachten.quote:
Het moeilijke aan een minder percentage denken (
Draai je 180 graden om en kijk het monster recht in zijn gezicht aan. Dan zal je zien dat het monster eigenlijk heel verlegen is. Is wel wat durf voor nodig
Maar misschien dat ik dat punt wat jij beschrijft al voorbij ben
Je lichaam laat dan ook dopamine vrij dus je bent jezelf inderdaad aan het drogeren.
Serieus ? Nou bij deze dan mijn bijdrage aan het stereotype.over metalheadsquote:
Die high krijgen mensen vaak als ze muziek luisteren die ze echt heel erg waarderen...
Je lichaam laat dan ook dopamine vrij dus je bent jezelf inderdaad aan het drogeren.
maar qua meditatie ben ik dus wel goed bezig gelukkigquote:“When we meditate with the idea of getting rid of our emotions, we are actually empowering the very forces that we seek to escape. On the other hand, when we can use the arising of emotion to examine our underlying sense of identification, we tap the transformative potential of sublimation.”
— Mark Epstein, http://www.tricycle.com/special-section/shattering-ridgepole
''Waarom voel ik me zo is dat terecht?'' Oid?quote:
Meer dat het doel niet is emotieloos te worden, maar juist door je beleving van emoties te observeren jezelf ervan te ontketenen. Het vermindert de identificatie met emoties en stimuleert tegelijkertijd de verwerking ervan door je er volledig voor open te stellen.quote:
[..]
''Waarom voel ik me zo is dat terecht?'' Oid?
Dus eerder: "Hey, ik voel me zus of zo! Het wordt al minder. Het is weg. Nu komt een gevoel op van...". Al kan dit prima zonder intern commentaar natuurlijk.
Beetje zoals ik was toen ik aan mijn eerste antidepressiva zat de eerste 4 maanden dat het goed ging.quote:
[..]
Meer dat het doel niet is emotieloos te worden, maar juist door je beleving van emoties te observeren jezelf ervan te ontketenen. Het vermindert de identificatie met emoties en stimuleert tegelijkertijd de verwerking ervan door je er volledig voor open te stellen.
Dus eerder: "Hey, ik voel me zus of zo! Het wordt al minder. Het is weg. Nu komt een gevoel op van...". Al kan dit prima zonder intern commentaar natuurlijk.
Is leuk
Vergt alleen meer dan alleen meditatie denk ik.
Emotieloos, of vrij van emoties?quote:
[..]
Beetje zoals ik was toen ik aan mijn eerste antidepressiva zat de eerste 4 maanden dat het goed ging.
Opengesteld voor emoties maar minder identificeren met emoties.quote:
Moet zeggen dat ik eigenlijk het tegenovergestelde heb, het was bij mij juist het denken wat dingen een nutteloos gevoel gaf ''wat heeft het voor zin?'' ''wat is het nut?'' etc. en kan nu inzien dat dat vooral ego gedachten in de zin van ''als het niet om mij draait dan hoef ik het niet'' waren.quote:
Ik ben ook een tijdje (enkele maanden) met mindfulness bezig geweest, maar als ik er zo op terugkijk weet ik niet wat ik ervan moet denken. Op zich begrijp ik waarom het goed is om je zo min mogelijk te identificeren met je gedachten, maar bij mij leek het vooral averechts te werken. Het zorgde er weliswaar voor dat ik me minder druk ging maken om de wereld om me heen, maar bracht ook een gevoel van nutteloosheid met zich mee, omdat ik me ging beseffen dat zaken als geld en status eigenlijk helemaal niet belangrijk zijn. Alle ambitie en drive was ineens weg. Ik voelde me vooral leeg. Ik ben er toen maar mee gestopt, en echt missen doe ik het eerlijk gezegd niet. Hoe kijken jullie hier tegenaan?
Ik wil juist nu meer dan ooit dingen meemaken, zien en bereiken maar dan puur om het ervaren ervan, het doen zonder dat het daarbij om mij te gaan in de zin van ego/identiteit bekrachtiging om het zo maar te noemen, dus zonder dat 'zeurende' stemmetje wat aandacht wil en wat baalt als het niet om 'hem' draait. Veel ego dingen zijn dingen als ''ik wil het wel doen als het maar gaat om/over dat ik die dingen doe, het moet om mij draaien'' terwijl zonder dat de dingen veel leuker worden omdat je er vrijer mee om kan gaan, leuke dingen zijn gewoon weer leuk zonder verhaaltje in m'n hoofd eromheen
Prima toch? Zelf vond ik het echt fijn toen ik bij het eindigen van m'n depressie weer kon voelen, zelfs al varieerden de eerste gevoelens van intens verdriet tot pure woede. Die gevoelens zag ik ook niet als slecht, want ik voelde eindelijk weer!quote:
[..]
Opengesteld voor emoties maar minder identificeren met emoties.
Doet mij denken aan Tolle's "Don't be concerned with the fruit of your actions, but enjoy the action itself, the fruit will come of its own accord"quote:
[..]
Moet zeggen dat ik eigenlijk het tegenovergestelde heb, het was bij mij juist het denken wat dingen een nutteloos gevoel gaf ''wat heeft het voor zin?'' ''wat is het nut?'' etc. en kan nu inzien dat dat vooral ego gedachten in de zin van ''als het niet om mij draait dan hoef ik het niet'' waren.
Ik wil juist nu meer dan ooit dingen meemaken, zien en bereiken maar dan puur om het ervaren ervan, het doen zonder dat het daarbij om mij te gaan in de zin van ego/identiteit bekrachtiging om het zo maar te noemen, dus zonder dat 'zeurende' stemmetje wat aandacht wil en wat baalt als het niet om 'hem' draait. Veel ego dingen zijn dingen als ''ik wil het wel doen als het maar gaat om/over dat ik die dingen doe, het moet om mij draaien'' terwijl zonder dat de dingen veel leuker worden omdat je er vrijer mee om kan gaan, leuke dingen zijn gewoon weer leuk zonder verhaaltje in m'n hoofd eromheen
Ik vind dit het meest 'bevrijdende' wat ik tot nu toe van mindfullness/Zen geleerd heb, ik geef zaken niet meer zo snel op en doe ze met veel meer plezier[ Bericht 0% gewijzigd door Hitch_Slap op 11-03-2013 15:20:09 ]
Tolle zegt ook zoiets:quote:
[..]
Doet mij denken aan "Don't be concerned with the fruit of your actions, but enjoy the action itself, the fruit will come of its own accord"
quote:To offer no resistance to life is to be in a state of grace, ease, and lightness. This state is then no longer dependent upon things being in a certain way, good or bad.
It seems almost paradoxical, yet when your inner dependency on form is gone, the general conditions of your life, the outer forms, tend to improve greatly. Things, people, or conditions that you thought you needed for your happiness now come to you with no struggle or effort on your part, and you are free to enjoy and appreciate them—while they last.
All those things, of course, will still pass away, cycles will come and go, but with dependency gone there is no fear of loss anymore. Life flows with ease.
Eckhart Tolle
Hier de hele playlist Meditation is one part of freedom - 7 delen in totaal:
https://www.youtube.com/p(...)FC4FC7B&feature=plcp
Dat heb ik ook wel eens gedacht, dat ik een punt voorbij was. Maar da's onzin, het kan altijd terugkomenquote:
[..]
Wat je hierboven zegt klopt denk ik voor veel mensen. Bij mij is het echt gewoon een gewoonte denk ik. Zo gauw ik mediteer denk ik weer van "ja zo hoort het te zijn". Of als ik tijdens de dag mn gedachten observeer, dan vraag ik me telkens af waarom ik me zo verlies in die vaak niet zo interessante gedachten.
Maar misschien dat ik dat punt wat jij beschrijft al voorbij ben
quote:
[..]
Dat heb ik ook wel eens gedacht, dat ik een punt voorbij was. Maar da's onzin, het kan altijd terugkomen
Is egodenken.Denken dat je verlicht bent is nog meer egodenken, logisch nadenken ook.quote:
Het is denken.quote:
[..]
Denken dat je verlicht bent is nog meer egodenken, logisch nadenken ook.
Eerste 10 minuutjes ooit gemediteerd net, had paar momentjes zieke presence
Ik wil dit zeker een paar maandjes gaan proberen.Volgend niveau? Welk volgend niveau? Dat suggereert transcendentie, waar hier geen sprake van is.quote:
Eigenlijk slaat het nergens op om hier een topic over te openen, het gaat er immers om dat je 'present' wordt. Niet dat je je volgende niveau van bewustzijn gaat bespreken/rationaliseren. Dan zit je namelijk nog steeds vast in je gedachten.
Bewustzijn is iets opmerken en het verwerken in je gedachten. Het volgende niveau is dan je lichaam een emotie ''ziet'' voelen.quote:
[..]
Volgend niveau? Welk volgend niveau? Dat suggereert transcendentie, waar hier geen sprake van is.
Als ik dit zo teruglees klinkt het megazweverig, te danken aan dat boek
Dat is niet zozeer een volgend niveau, maar eerder een gevolg van een oorzaak. Je kan het een volgend niveau noemen als je dat wil, maar dat bereikt niets. Het nodigt misschien zelfs uit tot meer dwaling in ego, dat alsmaar zoekt naar meer, beter, hoger. Een spiritueel ego, wordt dat soms genoemd.quote:
[..]
Bewustzijn is iets opmerken en het verwerken in je gedachten. Het volgende niveau is dan je lichaam een emotie ''ziet'' voelen.
Als ik dit zo teruglees klinkt het megazweverig, te danken aan dat boek
Megazweverig... tja, dan zit je met Tolle goed.
Ben ik zelf niet zo van, al valt er soms niet aan te ontkomen met deze materie.Dat ego valt wel mee hoor, je observeert juist hoe je ego werkt. Met niveau's bedoel ik iets anders. Stel, iemand bestelt een biertje. Jij ziet hem een biertje bestellen, en iemand anders ziet op de beveiligingscamera jou naar die dude kijken. Zo ga je telkens een niveautje omhoog.quote:
[..]
Dat is niet zozeer een volgend niveau, maar eerder een gevolg van een oorzaak. Je kan het een volgend niveau noemen als je dat wil, maar dat bereikt niets. Het nodigt misschien zelfs uit tot meer dwaling in ego, dat alsmaar zoekt naar meer, beter, hoger. Een spiritueel ego, wordt dat soms genoemd.
Megazweverig... tja, dan zit je met Tolle goed.
Het hele ego verhaal snap ik trouwens nog steeds niet. Al vind ik het idee ''You are not your mind'' erg mooi, waar trouwens ook.
Ah, ik snap wat je bedoelt. Het is wat semantisch geneuzel, maar zelf noem ik het liever perspectief dan niveau. Al is het maar om de verwarring te voorkomen met 'beter' en 'slechter'.quote:
[..]
Dat ego valt wel mee hoor, je observeert juist hoe je ego werkt. Met niveau's bedoel ik iets anders. Stel, iemand bestelt een biertje. Jij ziet hem een biertje bestellen, en iemand anders ziet op de beveiligingscamera jou naar die dude kijken. Zo ga je telkens een niveautje omhoog.
Het is een heel uitgebreid begrip met enigszins vage grenzen. Het is niet per se een slecht iets; het ego heeft een belangrijke rol voor mensen. Soms zorgt het echter ook voor problemen en dat is wanneer zaken als mindfulness en 'het Nu' kunnen helpen. En dan blijkt dat het allemaal niet zo ingewikkeld blijkt; dan is denken niet langer gelijk aan 'zijn', maar is denken slechts denken en 'zijn' simpelweg 'zijn'.quote:Het hele ego verhaal snap ik trouwens nog steeds niet. Al vind ik het idee ''You are not your mind'' erg mooi, waar trouwens ook.
*En Gray zweeft weer door...*
Gewoon blij zijn en chill doen. Vrij mooi dat je als kind altijd al was. Tijdens je educatie word je eigenlijk gewoon verneuktquote:
[..]
Ah, ik snap wat je bedoelt. Het is wat semantisch geneuzel, maar zelf noem ik het liever perspectief dan niveau. Al is het maar om de verwarring te voorkomen met 'beter' en 'slechter'.
[..]
Het is een heel uitgebreid begrip met enigszins vage grenzen. Het is niet per se een slecht iets; het ego heeft een belangrijke rol voor mensen. Soms zorgt het echter ook voor problemen en dat is wanneer zaken als mindfulness en 'het Nu' kunnen helpen. En dan blijkt dat het allemaal niet zo ingewikkeld blijkt; dan is denken niet langer gelijk aan 'zijn', maar is denken slechts denken en 'zijn' simpelweg 'zijn'.
*En Gray zweeft weer door...*
Kom je dan niet op een oneindig spoor van wat waarneemt wat waarneemt wat waarneemt wat waarneem etc?quote:
Dat ego valt wel mee hoor, je observeert juist hoe je ego werkt. Met niveau's bedoel ik iets anders. Stel, iemand bestelt een biertje. Jij ziet hem een biertje bestellen, en iemand anders ziet op de beveiligingscamera jou naar die dude kijken. Zo ga je telkens een niveautje omhoog.
Nope, want de hoogste is zich bewust van alles wat er 'onder zich' gebeurt. Om het voorbeeld er even bij te pakken. De man achter de camera ziet jou kijken naar iemand die een biertje besteld. Als er dan iemand naast staat die alleen naar de man die achter de camera zit kijkt, heeft hij verder geen flauw idee dat iemand een biertje aan het bestellen is (dit wordt echt een zieke redenatie, lol). Het volgende niveau zou dan zijn dat er in de ruimte met camera's nog een beveiligingscamera hangt, waardoor de baas zowel het scherm van de cameraruimte ziet, als de dude die er naar kijkt.quote:
[..]
Kom je dan niet op een oneindig spoor van wat waarneemt wat waarneemt wat waarneemt wat waarneem etc?
Er zit dus wel een limiet aan, want hoger dan dat is in de praktijk niet mogelijk (theoretisch wel natuurlijk).
Je ziet zelf al dat het een dwaalspoor is, dat alleen maar leidt tot meer verwarring. Meer constructies, waarin je jezelf gevangen zet. Terwijl het enige dat nodig is, een simpele verandering van perspectief is.quote:
[..]
Nope, want de hoogste is zich bewust van alles wat er 'onder zich' gebeurt. Om het voorbeeld er even bij te pakken. De man achter de camera ziet jou kijken naar iemand die een biertje besteld. Als er dan iemand naast staat die alleen naar de man die achter de camera zit kijkt, heeft hij verder geen flauw idee dat iemand een biertje aan het bestellen is (dit wordt echt een zieke redenatie, lol). Het volgende niveau zou dan zijn dat er in de ruimte met camera's nog een beveiligingscamera hangt, waardoor de baas zowel het scherm van de cameraruimte ziet, als de dude die er naar kijkt.
Er zit dus wel een limiet aan, want hoger dan dat is in de praktijk niet mogelijk (theoretisch wel natuurlijk).
Haha, ik merkte zelf ook al dat het een lang verhaal werd. Conclusie is ook gewoon mijn bovenstaande post: gewoon chill doen en blij zijnquote:
[..]
Je ziet zelf al dat het een dwaalspoor is, dat alleen maar leidt tot meer verwarring. Meer constructies, waarin je jezelf gevangen zet. Terwijl het enige dat nodig is, een simpele verandering van perspectief is.
Of permanent aan de Dopequote:
[..]
Haha, ik merkte zelf ook al dat het een lang verhaal werd. Conclusie is ook gewoon mijn bovenstaande post: gewoon chill doen en blij zijn
take a chillpil ipv moeilijk doen met mindfullzijn (geen aanbeveling!)Voor degenen die Tolle ietwat wollig gezever vinden (ik niet), kan ik het boek van Kabat-Zinn aanbevelen, gaat concreter in op hoe je minfullness/meditatie kunt incorporeren in dagelijks leven. Leest imo ook prettiger omdat elk hoofdstuk op zichzelf staat met mooie wijsheden.
[ Bericht 10% gewijzigd door Hitch_Slap op 12-03-2013 18:03:45 ]
Chill zijn is voldoende, de blijdschap volgt vanzelf.quote:
[..]
Haha, ik merkte zelf ook al dat het een lang verhaal werd. Conclusie is ook gewoon mijn bovenstaande post: gewoon chill doen en blij zijn
!!!quote:
Dit is overigens een duidelijke omschrijving van wat de topicopener probeert te zeggen.
Sommigen zullen het begrijpen. Anderen niet... :
Heb net deze even gekeken. Mooi om te zien.![The Unfindable Inquiry - Scott Kiloby [Living Inquiries] HD](https://i.ytimg.com/vi/u_Z8exl5pJ8/default.jpg)
Toch baal ik ervan dat het erop lijkt dat ik het neer ga gooien. Het voelt als falen, denk ik.
Hoe gaan jullie met dat soort dingen om?
Wat faalt er? Iets wat nog niet bestaat?quote:Op zaterdag 16 maart 2013 19:09 schreef lateralize het volgende:
Ik ben overigens wel benieuwd hoe jullie eigenlijk omgaan met 'teveel willen'. Ik had een nieuw topic kunnen maken, maar goed, eerst even hier. Op het moment werk ik, volg ik therapie, ben ik regelmatig bezig (ook omdat ik er gewoon niet onderuit kom) met mindfulness, en sport ik 3 keer per week. In december ben ik ook begonnen met baslessen omdat ik al een tijdje graag een instrument wilde leren spelen. Ik merk nu dat ik laatstgenoemde wel de minste prioriteit geef en dat ik het eigenlijk niet red om naast de andere dingen ook nog voldoende te oefenen op de basgitaar. Ook omdat je natuurlijk vaak na een werkdag (+ eventueel sporten) geestelijk te moe bent om daar nog energie in te steken.
Toch baal ik ervan dat het erop lijkt dat ik het neer ga gooien. Het voelt als falen, denk ik.
Hoe gaan jullie met dat soort dingen om?
Ik doe daar niet zo moeilijk over, ik heb meerdere dingen kort gedaan, 2 jaar ofzo keyboard gespeeld vroeger, gestopt omdat geen zin meer. Boeiend. Tijdje saxofoon gespeeld. Gestopt want lukte niet meer met werk en had het ook wel gezien. Boeiend. Kan me er niet druk over maken, misschien wil ik over een tijdje wel gitaar spelen en daarna na een tijdje dat weer stoppen. Ik ga niet tegen m'n zin in een instrument blijven spelen, en soms komt het gewoon niet meer uit om het elke week te blijven oefenen. ALLES GEBEURD VANZELF HE NONDUALITEIT!quote:
Ik ben overigens wel benieuwd hoe jullie eigenlijk omgaan met 'teveel willen'. Ik had een nieuw topic kunnen maken, maar goed, eerst even hier. Op het moment werk ik, volg ik therapie, ben ik regelmatig bezig (ook omdat ik er gewoon niet onderuit kom) met mindfulness, en sport ik 3 keer per week. In december ben ik ook begonnen met baslessen omdat ik al een tijdje graag een instrument wilde leren spelen. Ik merk nu dat ik laatstgenoemde wel de minste prioriteit geef en dat ik het eigenlijk niet red om naast de andere dingen ook nog voldoende te oefenen op de basgitaar. Ook omdat je natuurlijk vaak na een werkdag (+ eventueel sporten) geestelijk te moe bent om daar nog energie in te steken.
Toch baal ik ervan dat het erop lijkt dat ik het neer ga gooien. Het voelt als falen, denk ik.
Hoe gaan jullie met dat soort dingen om?
waarom wil je eigenlijk zoveel?quote:
Ik ben overigens wel benieuwd hoe jullie eigenlijk omgaan met 'teveel willen'. Ik had een nieuw topic kunnen maken, maar goed, eerst even hier. Op het moment werk ik, volg ik therapie, ben ik regelmatig bezig (ook omdat ik er gewoon niet onderuit kom) met mindfulness, en sport ik 3 keer per week. In december ben ik ook begonnen met baslessen omdat ik al een tijdje graag een instrument wilde leren spelen. Ik merk nu dat ik laatstgenoemde wel de minste prioriteit geef en dat ik het eigenlijk niet red om naast de andere dingen ook nog voldoende te oefenen op de basgitaar. Ook omdat je natuurlijk vaak na een werkdag (+ eventueel sporten) geestelijk te moe bent om daar nog energie in te steken.
Toch baal ik ervan dat het erop lijkt dat ik het neer ga gooien. Het voelt als falen, denk ik.
Hoe gaan jullie met dat soort dingen om?
Je hebt last van je piekerverstand bij het bespelen van instrumentenquote:
Haha ja klopt wel. Tja ik denk dat ik er misschien van baal dat ik niet echt een skill bezit en graag iets wil kunnen, maar tot dusver nog nooit het doorzettingsvermogen heb gehad om iets af te maken. Alles een beetje, niets fatsoenlijk. Maar inderdaad, uiteindelijk, wat maakt het uit? Nou ja, voor mij dus wel iets... Maar om dan dingen met tegenzin te gaan doen, dat is ook niet goed inderdaad. Maar dan kun je je ook weer afvragen waar die tegenzin vandaan komt... misschien bijvoorbeeld wel faalangst. Etc.
Weet ik niet. Het overkomt me gewoon vaak dat ik dingen interessant vind. Ik word steeds door van alles geprikkeld 'oh dat lijkt me ook wel gaaf om te kunnen.' Ik vind veel dingen boeiend. Maar over het algemeen maak ik ze dus niet af, leer ze niet echt, zet er niet in door, blijf er niet mee bezig. Ik stop altijd binnen de kortste keren weer.quote:
[..]
waarom wil je eigenlijk zoveel?
Zou het een manier zijn om een leegte te vullen? (en dus gedoemd om te mislukken)
Overigens is het in dit specifieke geval ook wel écht zo dat ik regelmatig thuis kom en gewoon echt geen energie meer heb om nog te gaan oefenen. Dan wil ik gewoon even gedachtenloos aan mijn pc zitten, of even een serie kijken oid.
[ Bericht 6% gewijzigd door lateralize op 16-03-2013 20:25:17 ]
Best wel herkenbaar hoor, alleen begin ik er niet eens meer aan:)quote:
[..]
Weet ik niet. Het overkomt me gewoon vaak dat ik dingen interessant vind. Ik wordt steeds door van alles geprikkeld 'oh dat lijkt me ook wel gaaf om te kunnen.' Ik vind veel dingen boeiend. Maar over het algemeen maak ik ze dus niet af, leer ze niet echt, zet er niet in door, blijf er niet mee bezig. Ik stop altijd binnen de kortste keren weer.
Zou het een manier zijn om een leegte te vullen? (en dus gedoemd om te mislukken)
Overigens is het in dit specifieke geval ook wel écht zo dat ik regelmatig thuis kom en gewoon echt geen energie meer heb om nog te gaan oefenen. Dan wil ik gewoon even gedachtenloos aan mijn pc zitten, of even een serie kijken oid.
Zolang je maar beseft dat er niets hoeft! Als je iets wil omdat je het graag doet of omdat je er mee verder wilt, prima. Maar niets moet, alles mag.
Kijk er realistisch naar, heb je de tijd ervoor en krijg je er voldoening van, dan is het het waard. op elke gedachte meevaren, kijk eens wat gaaf, daar schiet je meestal niets mee op, je zou iets moeten gaan doen waar je energie van krijgt. Dan hou je het het langst vol en dient het jou.
Je kan je inleven in een personage en daardoor denk je niet meer na. Aan de andere kant verleen je je ego aan de films.quote:
Is dit misschien ook de reden waarom 'soms' TV/film kijken 'ontspannend' werkt, omdat je daarbij meer/eerder de rol van 'observeerder' aanneemt?
Anyway niks mis met films kijken, maar je leer jezelf er niet beter door kennen
Iddquote:
Is dit misschien ook de reden waarom 'soms' TV/film kijken 'ontspannend' werkt, omdat je daarbij meer/eerder de rol van 'observeerder' aanneemt?
Wanneer je helemaal op kunt gaan in de film, dan observeer je en in ieder geval is er niet die constante stroom van gedachten die je afleidt.
Je sport toch ook gedachtenloos ? tenminste dat hoop ik voor jouquote:
[..]
Weet ik niet. Het overkomt me gewoon vaak dat ik dingen interessant vind. Ik word steeds door van alles geprikkeld 'oh dat lijkt me ook wel gaaf om te kunnen.' Ik vind veel dingen boeiend. Maar over het algemeen maak ik ze dus niet af, leer ze niet echt, zet er niet in door, blijf er niet mee bezig. Ik stop altijd binnen de kortste keren weer.
Zou het een manier zijn om een leegte te vullen? (en dus gedoemd om te mislukken)
Overigens is het in dit specifieke geval ook wel écht zo dat ik regelmatig thuis kom en gewoon echt geen energie meer heb om nog te gaan oefenen. Dan wil ik gewoon even gedachtenloos aan mijn pc zitten, of even een serie kijken oid.
Dan kun je ook een hobby 'gedachtenloos' uitoefenen als in geen (onrealistische) verwachtingen hebben. Het is ook een kwestie van een gewoonte opbouwen, dus elke dag pingelen op je gitaar en plezier in hebben, maar dat zeikstemmetje "je bent niet echt opgeschoten he?" zit steeds in de weg en niet dat je het talent of de tijd niet voor hebt, iedereen heeft een creatieve outlet nodig.[ Bericht 0% gewijzigd door Hitch_Slap op 18-03-2013 21:58:06 ]
Ik heb het gevoel dat ik mentaal steeds moeilijker vooruit beweeg, en dit correleert vrij sterk met de drukte die ik mijzelf heb gegeven heb de afgelopen 3 jaar. Een universitaire opleiding met extracurriculaire minors/courses, een onderneming in de groei, en een vriendin. Allen lijken met de dag meer energie van mij te vragen. Daarbovenop kan ik geen nee zeggen tegen de ambities die ik verder nog heb: twee master opleidingen, een long term joint venture project met goede partners, een persoonlijke project, en niet onbelangrijk, een socialer leven. Ik worstel momenteel al met de huidige situatie en er moet snel iets veranderen in mijn levenstijl wil ik de toekomst aankunnen.
Moet ik niet gewoon wat minder willen doen? Nee, ik denk écht van niet. Ik ben namelijk erg tevreden met dat ik al zo goed weet wat ik nou eigelijk wil en daar al zo intensief mee bezig ben als 22-jarige. Met trots vertel ik ieder persoon die er naar vraagt dat ik zus en zo bezig ben en de focus vrij exact weet neer te leggen op zaken die mij oprecht interesseren en waar ik over het algemeen veel voldoening uit haal. Noem ze gerust mijn passie's. En ondanks dat deze over verschillende onderwerpen gaan, zijn ze voor mij behoorlijk complementair aan elkaar. Het kan niet beter/efficienter! En daarbij kan ik het niet laten om stiekem te streven naar miljonair zijn voor m'n 30e, een lekker foute maar op momentjes ook een motiverende doelstelling.
Ik schreef net dus dat ik uit deze passie's over het algemeen veel voldoening haal, maar vanwege de toenemende drukte neemt dit helaas af. Takenlijsten worden meters lang, planningen kan ik niet meer aanhouden en het aantal onvoorziene gebeurtenissen lijken toe te nemen. Ik ben in een vicieuze cirkel terrecht gekomen waarbij ik het gevoel heb pas weer productief te kunnen zijn zodra ik weer 'bij' ben, maar om 'bij' te zijn moet ik productiever worden. Cursusjes hoe-word-ik-productiever bieden amper redding.
Dit tast momenteel in toenemende mate het geluk aan wat ik haal uit mijn bezigheden. Dat klinkt misschien gek, want het zijn tenslotte toch mijn passie's? Klopt, maar als er constant een werkdruk op m'n schouders rust (wat neerkomt op drukte/onrust in m'n hoofd), dan is er gewoon weinig ruimte voor voldoening en geluk. Daarnaast lijdt mijn sociale leven (vrienden) eronder, evenals mijn gezondheid (dag-nacht ritme all over the place, onregelmatig eten en fitness gestaakt). Gelukkig vind ik rust/comfort bij mijn vriendin, en was ik al bekend met de eenvoudige focus-op-je-ademhaling techniek om mijn hoofd te legen om in slaap te kunnen vallen, anders had ik er waarschijnlijk slechter bij gezeten. Niet meer voor de eerste keer googlen naar de indicaties van een burnout geeft dit wellicht aan.
Dan nog, ik ben als geen ander in mijn directe omgeving een voorstander van dat het leven draait om geluk. En dat niet het eindpunt maar dat de weg ernaartoe moet geluk brengen. Ik denk hier al jaren over na en vind mijzelf vrij zelfbewust in mijn handelen en wat mij gelukkig maakt, of een ander. Sinds mijn middelbare school periode geloof ik sterk in het niet bestaan van de vrije wil: een passie voor mij om over na te denken en te delen met andere, en met toegepaste implicaties op mijn eigen leven. Ik ondervond vrijwel eigenhandig de transitie van de schoonheid van intelligentie en de wil om slim te zijn te zijn naar de schoonheid van wijsheid en de wil om gelukkig te zijn. Echter, ondanks dat ik bewust was van de effecten van meditatie en verwante technieken, het idee van in het nu leven, en mijn interesse hierin, ben ik hier nooit mee begonnen omdat ik simpelweg de behoefte niet had om tijd te besteden aan iets 'zweverigs' wat potentieel meer geluk kon brengen dan dat ik al haalde uit mijn bezigheden en de zelf ontplooide theorie die ik hierop toepaste.
Maar nu heb ik denk ik het punt bereikt dat ik deze technieken alsnog nodig ga hebben. Want hoe rationeel ik ook denk over wat mij gelukkig zou maken, de emotionele ik is te sterk actief in deze drukke/stressvolle tijden om van die theorie praktijk te maken. Geforceerde doelen willen bereiken om gelukkig te worden nemen het over in mijn gedachtes, ookal weet ik rationeel dondersgoed dat aanhoudend gelukkig worden niet zo werkt. De enorme overeenkomsten die ik vind in de blogpost van Steven Pavlina (http://www.stevepavlina.com/blog/2006/05/the-power-of-now/) waren de druppel. However, I noticed that even though I was running my own business, I wasn’t enjoying much freedom in the present. ... I was initially concerned that focusing too much on the present moment would make me shortsighted. But my experience has been just the opposite. ... In the past I would set goals because I believed that achieving those goals would increase my happiness. But now the flow goes in reverse. Today I set goals to increase my expression of the happiness I’m already enjoying. ... The big irony is that my future is in much better shape even though I focus most of my attention on the present. ... I stopped seeking happiness in the future and instead looked for ways to create it right now.
Een mooie bijkomstigheid is dat één van de passie's waar ik het over had de neurowetenschappen is (in het bijzonder: hogere mentale processen, consciousness, decisions making), waar ik meer mee doe dan alleen een opleiding voor volgen. De materie in dit topic is daarom al buitengewoon interessant voor mij en ik beschik al over wat kennis en discussiemateriaal over de biologische werking hiervan. Zo bekijk ik dit alles niet bepaald vanuit een 'spiritueel' oogpunt maar 'gewoon objectief' in de zin dat ik dit zie als een krachtige functionele tool is om met je eigen hersenen te 'spelen', waar heel fundamenteel volgens mij elk vorm van religie/overtuiging/spirituele ervaring/meditatie/geneesmethodes(mindfullness/EMDR) op gebaseerd is. En ik noemde al dat ik bekend was met basic meditatie technieken: dit stamt nog af van een periode waar ik mij bezig hield met lucide dromen, waarbij dergelijke technieken gebruikt konden worden om bewust in slaap te vallen (Wake Initiated Lucid Dreaming, WILD), wat bij mij bijdroeg aan een stukje overtuiging gebaseerd op praktijkervaring.
All in all: genoeg redenen om te beginnen met leven in het nu! Ik kan niet wachten. Alleen de hype hieromheen al lijkt al effect te hebben. Bedankt @ allen in dit topic om mij hiertoe te zetten, de ervaringen motiveren! Ik zal proberen af en toe van mij te laten horen hoe het bevalt.
Ik zou in ieder geval het miljonair zijn voor je dertigste laten varen. Wat een onzin-streven is dat zeg.
Mooie post om te lezenquote:
Boek besteld. Ik ga ervoor. Waarom? Even m'n ei kwijt...
Ik heb het gevoel dat ik mentaal steeds moeilijker vooruit beweeg, en dit correleert vrij sterk met de drukte die ik mijzelf heb gegeven heb de afgelopen 3 jaar. Een universitaire opleiding met extracurriculaire minors/courses, een onderneming in de groei, en een vriendin. Allen lijken met de dag meer energie van mij te vragen. Daarbovenop kan ik geen nee zeggen tegen de ambities die ik verder nog heb: twee master opleidingen, een long term joint venture project met goede partners, een persoonlijke project, en niet onbelangrijk, een socialer leven. Ik worstel momenteel al met de huidige situatie en er moet snel iets veranderen in mijn levenstijl wil ik de toekomst aankunnen.
Moet ik niet gewoon wat minder willen doen? Nee, ik denk écht van niet. Ik ben namelijk erg tevreden met dat ik al zo goed weet wat ik nou eigelijk wil en daar al zo intensief mee bezig ben als 22-jarige. Met trots vertel ik ieder persoon die er naar vraagt dat ik zus en zo bezig ben en de focus vrij exact weet neer te leggen op zaken die mij oprecht interesseren en waar ik over het algemeen veel voldoening uit haal. Noem ze gerust mijn passie's. En ondanks dat deze over verschillende onderwerpen gaan, zijn ze voor mij behoorlijk complementair aan elkaar. Het kan niet beter/efficienter! En daarbij kan ik het niet laten om stiekem te streven naar miljonair zijn voor m'n 30e, een lekker foute maar op momentjes ook een motiverende doelstelling.
Ik schreef net dus dat ik uit deze passie's over het algemeen veel voldoening haal, maar vanwege de toenemende drukte neemt dit helaas af. Takenlijsten worden meters lang, planningen kan ik niet meer aanhouden en het aantal onvoorziene gebeurtenissen lijken toe te nemen. Ik ben in een vicieuze cirkel terrecht gekomen waarbij ik het gevoel heb pas weer productief te kunnen zijn zodra ik weer 'bij' ben, maar om 'bij' te zijn moet ik productiever worden. Cursusjes hoe-word-ik-productiever bieden amper redding.
Dit tast momenteel in toenemende mate het geluk aan wat ik haal uit mijn bezigheden. Dat klinkt misschien gek, want het zijn tenslotte toch mijn passie's? Klopt, maar als er constant een werkdruk op m'n schouders rust (wat neerkomt op drukte/onrust in m'n hoofd), dan is er gewoon weinig ruimte voor voldoening en geluk. Daarnaast lijdt mijn sociale leven (vrienden) eronder, evenals mijn gezondheid (dag-nacht ritme all over the place, onregelmatig eten en fitness gestaakt). Gelukkig vind ik rust/comfort bij mijn vriendin, en was ik al bekend met de eenvoudige focus-op-je-ademhaling techniek om mijn hoofd te legen om in slaap te kunnen vallen, anders had ik er waarschijnlijk slechter bij gezeten. Niet meer voor de eerste keer googlen naar de indicaties van een burnout geeft dit wellicht aan.
Dan nog, ik ben als geen ander in mijn directe omgeving een voorstander van dat het leven draait om geluk. En dat niet het eindpunt maar dat de weg ernaartoe moet geluk brengen. Ik denk hier al jaren over na en vind mijzelf vrij zelfbewust in mijn handelen en wat mij gelukkig maakt, of een ander. Sinds mijn middelbare school periode geloof ik sterk in het niet bestaan van de vrije wil: een passie voor mij om over na te denken en te delen met andere, en met toegepaste implicaties op mijn eigen leven. Ik ondervond vrijwel eigenhandig de transitie van de schoonheid van intelligentie en de wil om slim te zijn te zijn naar de schoonheid van wijsheid en de wil om gelukkig te zijn. Echter, ondanks dat ik bewust was van de effecten van meditatie en verwante technieken, het idee van in het nu leven, en mijn interesse hierin, ben ik hier nooit mee begonnen omdat ik simpelweg de behoefte niet had om tijd te besteden aan iets 'zweverigs' wat potentieel meer geluk kon brengen dan dat ik al haalde uit mijn bezigheden en de zelf ontplooide theorie die ik hierop toepaste.
Maar nu heb ik denk ik het punt bereikt dat ik deze technieken alsnog nodig ga hebben. Want hoe rationeel ik ook denk over wat mij gelukkig zou maken, de emotionele ik is te sterk actief in deze drukke/stressvolle tijden om van die theorie praktijk te maken. Geforceerde doelen willen bereiken om gelukkig te worden nemen het over in mijn gedachtes, ookal weet ik rationeel dondersgoed dat aanhoudend gelukkig worden niet zo werkt. De enorme overeenkomsten die ik vind in de blogpost van Steven Pavlina (http://www.stevepavlina.com/blog/2006/05/the-power-of-now/) waren de druppel. However, I noticed that even though I was running my own business, I wasn’t enjoying much freedom in the present. ... I was initially concerned that focusing too much on the present moment would make me shortsighted. But my experience has been just the opposite. ... In the past I would set goals because I believed that achieving those goals would increase my happiness. But now the flow goes in reverse. Today I set goals to increase my expression of the happiness I’m already enjoying. ... The big irony is that my future is in much better shape even though I focus most of my attention on the present. ... I stopped seeking happiness in the future and instead looked for ways to create it right now.
Een mooie bijkomstigheid is dat één van de passie's waar ik het over had de neurowetenschappen is (in het bijzonder: hogere mentale processen, consciousness, decisions making), waar ik meer mee doe dan alleen een opleiding voor volgen. De materie in dit topic is daarom al buitengewoon interessant voor mij en ik beschik al over wat kennis en discussiemateriaal over de biologische werking hiervan. Zo bekijk ik dit alles niet bepaald vanuit een 'spiritueel' oogpunt maar 'gewoon objectief' in de zin dat ik dit zie als een krachtige functionele tool is om met je eigen hersenen te 'spelen', waar heel fundamenteel volgens mij elk vorm van religie/overtuiging/spirituele ervaring/meditatie/geneesmethodes(mindfullness/EMDR) op gebaseerd is. En ik noemde al dat ik bekend was met basic meditatie technieken: dit stamt nog af van een periode waar ik mij bezig hield met lucide dromen, waarbij dergelijke technieken gebruikt konden worden om bewust in slaap te vallen (Wake Initiated Lucid Dreaming, WILD), wat bij mij bijdroeg aan een stukje overtuiging gebaseerd op praktijkervaring.
All in all: genoeg redenen om te beginnen met leven in het nu! Ik kan niet wachten. Alleen de hype hieromheen al lijkt al effect te hebben. Bedankt @ allen in dit topic om mij hiertoe te zetten, de ervaringen motiveren! Ik zal proberen af en toe van mij te laten horen hoe het bevalt.
Ik dacht eerst dit gaat een verhaal worden van iemand die zichzelf langzaam aan het verliezen is, maar daarna blijkt dat je idd bewust bezig bent met hoe je in het leven staat.
Je bent volgens mij ook een van de eersten in de 11 topics die die blogpost van Steve Pavlina aanhaalt. Die post vond ik zelf ook erg mooi, omdat het een rationeel verhaal was over leven in het nu van een zelfbewust mens die zich misschien iets te ver laat meeslepen door het moderne leven.
Misschien ben je iets te veel bezig met het bedenken/in je hoofd leven van een toekomst om gelukkig te worden en te weinig met nu gelukkig zijnquote:
Daarbij kan het verleidelijk zijn om te denken ''er is geen vrije wil dus ik ga maar 'gewoon' op de automatische piloot door'' maar als hoe je leeft begint te knagen in de zin dat het gevoelsmatig niet helemaal klopt dan is het wellicht toch tijd om te kijken naar wat je daar zelf aan kunt doen, dat je al googled op burnout zou ik toch wel als teken zien
Kwam ik laatst ook tegen. Zo waar!quote:
Nog even deze hier posten:
[ afbeelding ]
En zo verdomd lastig om daar dan een gevolg aan te geven, meer dan de bevestiging..Nu nog hopen dat ik het vast weet te houden.
Bewustwording is de eerste stapquote:
Wauw. De laatste paar dagen word ik me op de een of andere manier zoveel bewuster van het resultaat van denken, en eigenlijk vooral van negatief denken of denken aan negatieve dingen / ervaringen. Nou is het natuurlijk heel logisch dat het geen goed effect op je zal hebben om constant aan negatieve dingen te denken, maar ik heb wel altijd de neiging gehad me gewoon mee te laten slepen naar waar mijn gedachten dan ook maar heen gingen (en niet te vergeten, om vervolgens te gaan vechten tegen negatieve gevoelens, ze op te willen lossen, in plaats van ze gewoon te laten zijn en er niet zoveel aandacht aan te besteden).
Nu nog hopen dat ik het vast weet te houden.
En hoe vaker je je daar bewust van wordt, hoe dieper het besef zal worden dat je op een bepaalde manier met je gedachten moet omgaan. Op een gegeven moment wordt het dan steeds automatischer.
Erg fijn om een beetje afstand te kunnen nemen van mijn denk sneltrein en gewoon even te zijn.
Ik merk dat ik steeds minder zin heb in "geklets" met mensen, het interesseert me gewoon niet meer wat iedereen doet en zus en zo. Bovendien onthoud ik het toch niet.
Waar ik voorheen het gesprek vaak gaande hield met vragen, nieuwsgierigheid, wil ik nu liever gewoon 'zijn' met mensen en hoef ik niet te weten hoe het gaat, waar ze mee bezig zijn, en al helemaal wil ik geen geklaag of gezeur horen.
Maar op de één of andere manier werkt dit dus niet, want ik verlies wel contact en voel me 'er buiten staan'.
Is dit misschien herkenbaar?
Als je een gesprek te oppervlakkig vindt kun je het zelf naar een hoger plan tillen. Als je merkt dat mensen je vaak niet kunnen volgen, dan bevind je je waarschijnlijk tussen de verkeerde mensen.. aan 'verkeerde' mensen moet je natuurlijk nooit teveel tijd besteden. Mindfulness kan je ook maar zo ver brengen. Een interessant gesprek forceer je er niet mee (juist niet..).
O dat zou wel eens kunnen kloppen ja. Ik ben wel bekend met ontwijking en het is wel fijn in mijn eigen "bubble".quote:
Hmm ja, eigenlijk zeg je daarmee dat je niet meer uit je totaal ontspannen staat wil komen. Dat leidt tot hechting en verlangen, en beide zijn een bron van leed. Wat belangrijk is, zoals ik het begrepen heb, is dat je leert emoties toe te staan, vervelende gevoelens er gewoon laat zijn, en ze niet uit de weg gaat. Wat jij beschrijft lijkt op ontwijkingsgedrag. Ik zou zeggen, besteed er dus bewust wat meer aandacht aan dat je wél naar anderen toe gaat, wél met anderen praat, wél doorvraagt.
Als je een gesprek te oppervlakkig vindt kun je het zelf naar een hoger plan tillen. Als je merkt dat mensen je vaak niet kunnen volgen, dan bevind je je waarschijnlijk tussen de verkeerde mensen.. aan 'verkeerde' mensen moet je natuurlijk nooit teveel tijd besteden. Mindfulness kan je ook maar zo ver brengen. Een interessant gesprek forceer je er niet mee (juist niet..).
Bovendien weet ik bij veel mensen in mijn omgeving dat het de 'verkeerde' mensen voor me zijn, waar ik voorheen veel energie in heb gestoken (niet gelijkwaardig) en die dus geen vrienden bleken te zijn.
Ik ben daarom wel 'op zoek' naar gelijkgestemden of überhaupt mensen die me begrijpen
, dat valt alleen niet mee.Misschien zijn foto's ook daarom waardevol, vanwege het 'moment' (het 'nu' in die foto) die ze vastleggen, en gaat het niet zozeer om de gebeurtenis. Denk ik. En misschien voelen we ons ook daarom zo verbonden met de natuur en vinden er rust in, omdat bomen/planten er simpelweg 'zijn', we 'verwachten' niets van ze en ze 'verwachten' niets van ons. We kunnen er makkelijker 'zijn'.quote:
[..]
Idd
Wanneer je helemaal op kunt gaan in de film, dan observeer je en in ieder geval is er niet die constante stroom van gedachten die je afleidt.
quote:
Wauw. De laatste paar dagen word ik me op de een of andere manier zoveel bewuster van het resultaat van denken, en eigenlijk vooral van negatief denken of denken aan negatieve dingen / ervaringen. Nou is het natuurlijk heel logisch dat het geen goed effect op je zal hebben om constant aan negatieve dingen te denken, maar ik heb wel altijd de neiging gehad me gewoon mee te laten slepen naar waar mijn gedachten dan ook maar heen gingen (en niet te vergeten, om vervolgens te gaan vechten tegen negatieve gevoelens, ze op te willen lossen, in plaats van ze gewoon te laten zijn en er niet zoveel aandacht aan te besteden).
Nu nog hopen dat ik het vast weet te houden.
In beide posts is hechting aan comfort te lezen, een van de valstrikken bij geestelijke ontwikkeling.quote:
Ik ben met een Mindfulness cursus bezig en mediteer nu elke dag (soms meerdere keren).
Erg fijn om een beetje afstand te kunnen nemen van mijn denk sneltrein en gewoon even te zijn.
Ik merk dat ik steeds minder zin heb in "geklets" met mensen, het interesseert me gewoon niet meer wat iedereen doet en zus en zo. Bovendien onthoud ik het toch niet.
Waar ik voorheen het gesprek vaak gaande hield met vragen, nieuwsgierigheid, wil ik nu liever gewoon 'zijn' met mensen en hoef ik niet te weten hoe het gaat, waar ze mee bezig zijn, en al helemaal wil ik geen geklaag of gezeur horen.
Maar op de één of andere manier werkt dit dus niet, want ik verlies wel contact en voel me 'er buiten staan'.
Is dit misschien herkenbaar?
Alles verandert, ook comfort als positief gevolg van meditatie en mindful handelen. Ware innerlijke vrede is onvoorwaardelijk, neem dat maar eens ter contemplatie.
Waarom zie je hechting aan comfort als valstrik bij ontwikkeling? Je laat het klinken als iets negatiefs.quote:
[..]
[..]
In beide posts is hechting aan comfort te lezen, een van de valstrikken bij geestelijke ontwikkeling.
Ik hou van m'n comfortzone, kom er slechts zelden uit, maar heb niet het idee dat ik stilsta
Comfort is natuurlijk ook iets positiefs.quote:
[..]
Waarom zie je hechting aan comfort als valstrik bij ontwikkeling? Je laat het klinken als iets negatiefs.
Ik hou van m'n comfortzone, kom er slechts zelden uit, maar heb niet het idee dat ik stilsta
Echter, wanneer je alleen geluk of vrede ervaart in een comfortabele situatie, dan is het zeker dat het vervaagt wanneer het comfort verdwijnt. Met mindfulness en meditatie poogt men juist zowel de ups en downs te accepteren als inherent aan het leven. Het Nu, waar o.a. Tolle van spreekt, is onafhankelijk van ups en downs; het Nu is zoals het is, namelijk vrij van dualiteit als up/down.
De valstrik is dat een beoefenaar van mindfulness en meditatie op een bepaald moment denkt het bereikt te hebben, na lang streven naar geluk/mindfulness/vrede. Hechting daaraan uit angst voor verliezen van dat comfort is wederom een toekomstprojectie en is dus niet mindful. De aandacht is dan verdeeld tussen de beleving van comfort en angst dit comfort te verliezen. Blijf bewust van dat alles dat je vergaart, je ook kan verliezen. Stap af van de afhankelijkheid van de voorwaardelijke situatie waar je je gevoelens aan ontleent. Zie jezelf leven, door de ups, door de downs. Enjoy the ride.
http://non-duality.rupertspira.com/watch/the-i-story
Als Tolle over het pijnlichaam praat dan plaatst hij het een beetje als een geprogrammeerde pijnreactie die verholpen kan worden door het pijnlichaam te "bekijken" waardoor de associatie ermee verdwijnt.
Als ik zelf naar mijn pijnlichaam "kijk" op de momenten dat deze speelt dan heb ik niet het gevoel dat de associatie verdwijnt. Echter voelt het gewoon naar en blijft het langer dan ik wil door etteren.
Hoe gaan jullie nou met dat pijnlichaam om?
Helder verhaal, nice!quote:
Ik kom net dit tegen en las erbij dat het aansluit op het painbody-concept van Tolle. Rupert Spira vertelt over hoe gedachten en gevoelens samenkomen om de illusie van zelf te creëren:
http://non-duality.rupertspira.com/watch/the-i-story
Respecteren dat het er zit zolang het er zit maar niet geloven dat je ernaar moet handelen, leren bewust te blijven terwijl je pijnlichaam opspeelt is iets wat je zonder pijnlichaam niet kan leren, wat dat betreft is het een spirituele leraar op zichquote:
Hoe gaan jullie nou met dat pijnlichaam om?
Het idee van ''hoe moet je ermee omgaan?'' veronderstelt dat het iets is waar je mee om moet gaan of op een bepaalde manier mee om moet kunnen gaan, of dat waar is is aan jezelf om uit te vogelen Het is meer dat ik dat pijnlichaam dusdanig wil benaderen dat die associatie ermee verdwijnt, en die ingeprogrammeerde reactie plaats kan maken voor iets anders.quote:
Respecteren dat het er zit zolang het er zit maar niet geloven dat je ernaar moet handelen, leren bewust te blijven terwijl je pijnlichaam opspeelt is iets wat je zonder pijnlichaam niet kan leren, wat dat betreft is het een spirituele leraar op zich
En het zal inderdaad een goede leraar zijn, maar als ik steeds dezelfde ingeprogrammeerde reactie ervaar dan lijkt het alsof ik de reactie verkeerd benader. Of ik de les van de leraar misschien op een verkeerde manier probeer te vatten.
De associatie die je ermee hebt is een verhaal in gedachten omtrent de persoon die je van jezelf in gedachten hebt, kijk het filmpje hierboven van Gray maar eens; zonder de 'ik' (die dus alleen in gedachten bestaat) bestaat het verhaal omtrent het pijnlichaam ook niet en is het niet meer dan een gevoel, neutraal, zoals elk gevoel dat is totdat je in het verhaal in je hoofd om dat gevoel heen meegaat. Gevoel voelen zoals het er is, gedachten de ruimte geven (zoals in het filmpje ook gezegd wordt; laat de gedachten gewoon gaan en zijn) en aanwezig blijven.quote:
Het is meer dat ik dat pijnlichaam dusdanig wil benaderen dat die associatie ermee verdwijnt, en die ingeprogrammeerde reactie plaats kan maken voor iets anders.
En het zal inderdaad een goede leraar zijn, maar als ik steeds dezelfde ingeprogrammeerde reactie ervaar dan lijkt het alsof ik de reactie verkeerd benader. Of ik de les van de leraar misschien op een verkeerde manier probeer te vatten.
Een ingeprogrammeerde reactie is pas een probleem als je die reactie volgt, ook reactie (vaak een gevoel gecombineerd met een gedachten, dus samen een verhaal over ''ik'' en dat gevoel) kan je er gewoon laten zijn maar als iets heel vaak herhaald en dus bevestigd hebt dan zal je het ook een (flink) aantal keer anders moeten doen omdat patroon te laten verdwijnen, of beter gezegd, om te leren er niet meer in mee te gaan
Mooi!quote:
Heb het zelf nog niet gezien, want daar heb ik vanavond pas mogelijkheid toe.Gelukkig.quote:
Bedankt voor je reactie Gray. Ik snap wat je bedoelt.
Ik ga ermee om zoals een trouwe viervoeter, net als in dat Black dog-concept als metafoor voor een depressie. Het beestje kwam altijd ongenodigd en zat dwars, ook al was het om me te beschermen. Uit onvrede heb ik het eerst laten blaffen tot het een ons woog, tot het punt dat het leek te gaan bijten. Maar toen ik er later vrienden mee heb gemaakt was het eenvoudiger te observeren, begrijpen en te temmen. Het is nu nog maar zelden dat het uit zichzelf begint te blaffen. Eigenlijk alleen op liefdesgebied, wat dus een work in progress is.quote:
Maar jongens, dat pijnlichaam hè? Ik weet nou dankzij een filmpje op Youtube eindelijk een beetje wat het is.
Als Tolle over het pijnlichaam praat dan plaatst hij het een beetje als een geprogrammeerde pijnreactie die verholpen kan worden door het pijnlichaam te "bekijken" waardoor de associatie ermee verdwijnt.
Als ik zelf naar mijn pijnlichaam "kijk" op de momenten dat deze speelt dan heb ik niet het gevoel dat de associatie verdwijnt. Echter voelt het gewoon naar en blijft het langer dan ik wil door etteren.
Hoe gaan jullie nou met dat pijnlichaam om?
Thanks voor je reactie. Ik vermoedde al dat het een kwestie zou gaan zijn van "een flink aantal keer doen" om het te kunnen doorbreken.quote:
[..]
De associatie die je ermee hebt is een verhaal in gedachten omtrent de persoon die je van jezelf in gedachten hebt, kijk het filmpje hierboven van Gray maar eens; zonder de 'ik' (die dus alleen in gedachten bestaat) bestaat het verhaal omtrent het pijnlichaam ook niet en is het niet meer dan een gevoel, neutraal, zoals elk gevoel dat is totdat je in het verhaal in je hoofd om dat gevoel heen meegaat. Gevoel voelen zoals het er is, gedachten de ruimte geven (zoals in het filmpje ook gezegd wordt; laat de gedachten gewoon gaan en zijn) en aanwezig blijven.
Een ingeprogrammeerde reactie is pas een probleem als je die reactie volgt, ook reactie (vaak een gevoel gecombineerd met een gedachten, dus samen een verhaal over ''ik'' en dat gevoel) kan je er gewoon laten zijn maar als iets heel vaak herhaald en dus bevestigd hebt dan zal je het ook een (flink) aantal keer anders moeten doen omdat patroon te laten verdwijnen, of beter gezegd, om te leren er niet meer in mee te gaan
.Dat non-dualiteit filmpje van Gray maar eens bekijken, toevallig dat dat net gepost wordt op het moment dat ik over het pijnlichaam begin.
.Hoe moet ik dat "vrienden ermee gemaakt" zien in het kader van de metafoor die je gebruikt?quote:
Ik ga ermee om zoals een trouwe viervoeter, net als in dat Black dog-concept als metafoor voor een depressie. Het beestje kwam altijd ongenodigd en zat dwars, ook al was het om me te beschermen. Uit onvrede heb ik het eerst laten blaffen tot het een ons woog, tot het punt dat het leek te gaan bijten. Maar toen ik er later vrienden mee heb gemaakt was het eenvoudiger te observeren, begrijpen en te temmen. Het is nu nog maar zelden dat het uit zichzelf begint te blaffen. Eigenlijk alleen op liefdesgebied, wat dus een work in progress is.
Mooi beschreven trouwens.
.Apart is het hoe soms de knopen worden gelegd in het web des levens, hè?quote:
[..]
Thanks voor je reactie. Ik vermoedde al dat het een kwestie zou gaan zijn van "een flink aantal keer doen" om het te kunnen doorbreken.
Dat non-dualiteit filmpje van Gray maar eens bekijken, toevallig dat dat net gepost wordt op het moment dat ik over het pijnlichaam begin.
Op het moment dat ik dat deed was ik een tijd lang zeer bewust van m'n ego, bijna alsof het een andere kant van mezelf was dat in me leefde, naast de 'ik' die waarnam. Dus, Ik en m'n Ego, hoe paradoxaal dat ook moge klinken. In die tijd kon ik me goed voorstellen hoe het concept van bezetenheid of schizofrenie tot stand was gekomen iig.quote:[..]
Hoe moet ik dat "vrienden ermee gemaakt" zien in het kader van de metafoor die je gebruikt?
Mooi beschreven trouwens.
Het leek soms ook wel alsof m'n ego echt met mij (de Observeerder, de Belever) contact probeerde te krijgen, me probeerde mee te slepen. Het was daarom dat ik me aanvankelijk antagonistisch opstelde tegenover dat schreeuwende kind in me, die blaffende waakhond. Maar op een gegeven moment kreeg ik er soort van medelijden mee, omdat ik het zo zag lijden. Dat deed me ook realiseren dat het zorg nodig had om gezond en in vrede te bestaan. Die kennisname en de waardering die erbij kwam kijken kan ik niet anders noemen dan compassie, voor mezelf. Of zelfliefde, zo je wil. Dat was vrij nieuw voor me, ondanks dat ik de schijn tegen me had.
Wel bleef ik overigens waakzaam, of beter gezegd alert of aandachtig. Meer ruimte geven aan het ego heb ik als een positieve ontwikkeling ervaren, maar ik wilde wel de grenzen bewaren. Bij vlagen merkte ik op dat de Belever terug trad, terwijl de tijd daarvoor nog niet geschikt was. Het hondje moest nog even aangelijnd blijven.
Op youtube kan je een filmpje vinden over de Black Dog in depressie.
De metafoor past extra goed in dit specifieke geval, omdat depressie juist mijn leermeester was in mindfulness. Depressie is dan ook één van de beste ervaringen geweest uit mijn leven, al wens ik het niemand toe. [ Bericht 5% gewijzigd door Gray op 24-03-2013 16:38:33 ]
Hmm ja en toch is het ook een contradictie. Wanneer je ware innerlijke vrede ervaart heb je wellicht ook vrede met negatieve gebeurtenissen in je leven, maar dan ervaar je daar dus ook comfort bij. Je kunt je neerleggen bij hoe de dingen zijn, en dat is comfortabel..quote:
[..]
[..]
In beide posts is hechting aan comfort te lezen, een van de valstrikken bij geestelijke ontwikkeling.
Alles verandert, ook comfort als positief gevolg van meditatie en mindful handelen. Ware innerlijke vrede is onvoorwaardelijk, neem dat maar eens ter contemplatie.
Hoe zie jij dat?
In realiteit zijn er geen negatieve gebeurtenissen, totdat we het gaan opdelen in object en subject. Iets dat gebeurt via het ego, deels omdat we zo geboren zijn als mens zijnde, deels omdat we dat zo geleerd hebben. De leeuw eet het lammetje, wat sneu is voor het lammetje, maar leven geeft aan de welp. Het leven leeft op leven, zo is het leven.quote:
[..]
Hmm ja en toch is het ook een contradictie. Wanneer je ware innerlijke vrede ervaart heb je wellicht ook vrede met negatieve gebeurtenissen in je leven, maar dan ervaar je daar dus ook comfort bij. Je kunt je neerleggen bij hoe de dingen zijn, en dat is comfortabel..
Hoe zie jij dat?
Geleefd worden, beleven, leven. Zo zie ik het 'wakker worden' waar bijv. een Tolle van spreekt (heeft ie overigens allemaal van andere bronnen; de man heeft behalve zijn eigen jargon niets zelf bedacht, wat hij ook graag toegeeft). In de praktijk lijkt het voor mij alsof het fluctueert tussen zijn en ik ben-ik ben-ik ben (of het is-het is-het is, of het verandert-het verandert-het verandert). Wat ik daarbij ervaar is een gevoel van speelsheid, wat misschien wel niet toevallig ook de betekenis is van het Latijnse ludere, waar het woord illusie van stamt.
Gelukkig maar dat sommige knopen gelegd worden.quote:
[..]
Apart is het hoe soms de knopen worden gelegd in het web des levens, hè?
[..]
Op het moment dat ik dat deed was ik een tijd lang zeer bewust van m'n ego, bijna alsof het een andere kant van mezelf was dat in me leefde, naast de 'ik' die waarnam. Dus, Ik en m'n Ego, hoe paradoxaal dat ook moge klinken. In die tijd kon ik me goed voorstellen hoe het concept van bezetenheid of schizofrenie tot stand was gekomen iig.
Het leek soms ook wel alsof m'n ego echt met mij (de Observeerder, de Belever) contact probeerde te krijgen, me probeerde mee te slepen. Het was daarom dat ik me aanvankelijk antagonistisch opstelde tegenover dat schreeuwende kind in me, die blaffende waakhond. Maar op een gegeven moment kreeg ik er soort van medelijden mee, omdat ik het zo zag lijden. Dat deed me ook realiseren dat het zorg nodig had om gezond en in vrede te bestaan. Die kennisname en de waardering die erbij kwam kijken kan ik niet anders noemen dan compassie, voor mezelf. Of zelfliefde, zo je wil. Dat was vrij nieuw voor me, ondanks dat ik de schijn tegen me had.
Wel bleef ik overigens waakzaam, of beter gezegd alert of aandachtig. Meer ruimte geven aan het ego heb ik als een positieve ontwikkeling ervaren, maar ik wilde wel de grenzen bewaren. Bij vlagen merkte ik op dat de Belever terug trad, terwijl de tijd daarvoor nog niet geschikt was. Het hondje moest nog even aangelijnd blijven.
Op youtube kan je een filmpje vinden over de Black Dog in depressie.
. Dat filmpje was zeer helder, en laat inderdaad weer even het besef bij mij indalen dat gevoel neutraal is, en juist het verhaal bij dat gevoel het mechaniek is dat er zo'n nare bijsmaak aan meegeeft. Dat verhaal ontmaskeren laat ook het gevoel weer zijn wat het is: neutraal. (tot het moment dat het ego weer aan komt zeilen, grr)
Je hebt het verhaal rondom die black dog in jou mooi geïllustreerd. Knap dat je de zelfkennis had om in te zien wanneer je het ego kon laten gaan versus het moment dat de lijn weer strakker aangehaald moest worden. Hopelijk dat ik ook zo ver kom binnenkort, meestal dat mijn ego zo hard schreeuwt dat ik er al snel in meega!
Hoeveel tijd is er bij jou overheen gegaan tot jij uiteindelijk het gevoel had dat jouw depressie een goede ervaring voor je was geweest?
Briljant filmpje trouwens, van die Black Dog. Zo herkenbaar.
.Ik ben het volledig met je eens dat naar neutraliteit of positiviteit streven niet realistisch is. Het was ook niet waar ik op doelde, maar ik zie hoe je tot die conclusie komt.quote:
Mja dat vind ik toch niet helemaal een realistische weergave. Volgens mij geeft o.a. ook Tolle graag toe dat hij soms ook 'lijdt' door negatieve ervaringen, zoals een ernstig ziek familielid, een overlijden, etc. Het is denk ik geen realistisch streven alles als positief of neutraal te gaan zien. Dan vlak je af. Up en downs heb je nodig. Het is meer het leren omgaan met die fluctuatie. En dus ook het leren omgaan met negatieve ervaringen. En als je daarmee leert omgaan, dan wordt het comfortabel. Toch?
Waar ik op doel is wat ze in het boeddhisme noemen de 'middle way'. Het is gematigd leven, zowel positief als negatief. Je ontkomt namelijk niet aan up en downs, behalve via de dood, wat ook geen oplossing biedt.
Op zich is the middle way ook wel een gevolg van mindful leven, maar dat is meer iets om zelf uit te zoeken.Dus inderdaad, de fluctuatie als constante meenemen in je perceptie, dat is de sleutel. Die echte Nu-momenten, daarin is geen positief of negatief; daar is slechts wat is. Het is dus wat paradoxaal, want neutraal, maar niet neutraal. Soms doen woorden dat, zelfs al blijkt uit de beleving anders.
Ons lijf heeft niet per se een voorkeur voor het soort gevoel; het wil gewoon voelen. Waarom denk je dat mensen amusement halen uit het menselijk leed bij iets als GTST? Dol op drama is het. Slecht voelen over voelen is een eindeloos pad, waar je vanaf stapt door óf uit het gevoelsleven te stappen (in het Nu), of door jezelf een nieuw gevoelsleven aan te leren. Die tweede volgt ook uit de eerste, al dan niet bewust.quote:
[..]
Gelukkig maar dat sommige knopen gelegd worden.
Dat filmpje was zeer helder, en laat inderdaad weer even het besef bij mij indalen dat gevoel neutraal is, en juist het verhaal bij dat gevoel het mechaniek is dat er zo'n nare bijsmaak aan meegeeft. Dat verhaal ontmaskeren laat ook het gevoel weer zijn wat het is: neutraal. (tot het moment dat het ego weer aan komt zeilen, grr)
Het was geen keuze, maar een natuurlijk gevolg. Ik was altijd erg geinteresseerd geweest in spiritualiteit en religie, uit lust naar kennis, maar voor het eerst begreep ik wat men bedoelde met 'overgave' (aan God, het leven, de flow, of whatever). Die zelfkennis vloeide vanzelf; in bubbels kwam het bovendrijven. Heel kalm, heel helder. Het is alleen niet uit te leggen, dus ook niet aan een ander te geven. Helaas, want ik gun die ervaring iedereen, inclusief mezelf.quote:Je hebt het verhaal rondom die black dog in jou mooi geïllustreerd. Knap dat je de zelfkennis had om in te zien wanneer je het ego kon laten gaan versus het moment dat de lijn weer strakker aangehaald moest worden. Hopelijk dat ik ook zo ver kom binnenkort, meestal dat mijn ego zo hard schreeuwt dat ik er al snel in meega!
Het was bij mij per direct, als in direct na mijn plotselinge Nu-ervaring. Ik kan het filmpje even opzoeken vanavond, maar het was precíes zoals Tolle zijn omslag omschrijft. Overigens pas mááánden later zag ik dat, omdat ik daarvoor nog nooit had gehoord van Tolle. Direct na die ervaring was ik flink in extase, ontzettend energiek en dankbaar voor alles. Alsof ik xtc ophad, leek wel (wat ik daarvoor nog nooit gehad had). Het was een van m'n eerste gedachten daarna: Wauw, zonder depressie had ik dit nooit meegemaakt...quote:Hoeveel tijd is er bij jou overheen gegaan tot jij uiteindelijk het gevoel had dat jouw depressie een goede ervaring voor je was geweest?
quote:Briljant filmpje trouwens, van die Black Dog. Zo herkenbaar.
Heerlijk hoe stukjes soms samenvallen; doorgaan op de metafoor van de hond:
quote:"When you run after your thoughts, you are like a dog chasing a stick; every time a stick is thrown, you run after it. But if, instead, you look at where your thoughts are coming from, you will see that each thought arises and dissolves within the space of that awareness, without engendering other thoughts. Be like a lion, who rather than chasing after the stick, turns to face the thrower. One only throws a stick at a lion once."
- Dilgo Khyentse Rinpoche
[ Bericht 5% gewijzigd door Gray op 24-03-2013 20:45:30 ]
quote:
"When you run after your thoughts, you are like a dog chasing a stick; every time a stick is thrown, you run after it. But if, instead, you look at where your thoughts are coming from, you will see that each thought arises and dissolves within the space of that awareness, without engendering other thoughts. Be like a lion, who rather than chasing after the stick, turns to face the thrower. One only throws a stick at a lion once."
- Dilgo Khyentse Rinpoche
Hij gebruikt zelfs praktisch hetzelfde voorbeeld, al heeft hij het dan over geuren
ergens rond 10:00min.Standing on the shoulders of giants.quote:
[..]
Hij gebruikt zelfs praktisch hetzelfde voorbeeld, al heeft hij het dan over geuren
Hier doelde ik op met de paradox van eerder:
Goed en slecht is nog steeds goed en slecht, maar de 'doener' is er niet om de dichotomie tot stand te brengen (carry water, chop wood). Neutraal is ook niet echt de juiste omschrijving, omdat daar nog steeds iets tegenover moet staan, zoals goed en/of slecht. Bovendien is de ervaring van dat wat is heel vervullend. Vervullend omdat 'mind without mind' zoals ze in het Verre Oosten zeggen, of zoals Dass zegt: "mindless mind".quote:"We practically can’t do anything without judging. Say, a flower - is it pretty? You almost can’t look at a flower without evaluating it. It’s very hard for you to sit and just be here and let all this stuff happen without judging. Is it good? Is it right? Is it wrong? Will it help me? That’s part of the trap. And so, what gets really exquisite is when you start to watch your own thoughts, and you realize that they’re like birds flying across the blue sky. And when you realise that and you’re finally along on the journey, you’ll notice that your mind is completely empty - mindlessly floating along. It’s all happening. It’s all happening. Oh … wow … No doer, it’s just happening!"
- Ram Dass
Rupert Spira.. niet eerder van gehoord, maar
Voorlopers van Tolle... Dan zou je eigenlijk moeten kijken naar religies, van boeddhisme en hindoeisme, yogi's en Stoicijnen, tot het christendom (bijvoorbeeld de contemplative christians, de mediterenden) en de evangelies die niet zijn opgenomen in de bijbel, bijvoorbeeld het Evangelie van Thomas.quote:
Gray, kun jij nog wat 'essential reading' aanraden? Voorlopers van Tolle? Of iets anders..
Ook handig, indien je liever ver van religie vandaan blijft, is de psychoanalitica van Jung, de grotere filosofen die zich richtten op het bewustzijn, of de huidige vorderingen in de neurowetenschappen. edit: Een zelfhulp-goeroe als Tony Robbins is ook een aanrader, omdat zijn materie praktisch is én uit veel verschillende soorten bronnen leent. Met name zijn eigen ervaringen werkten inspirerend voor mij.
Zelf lees ik nu Zen Buddhism van D.T. Suzuki, waarin zijn essays zijn opgenomen die met succes het zenboeddhisme introduceerde in het Westen. Al wel wat leuke 'Ohhhh-momentjes' door meegemaakt. Het mystieke is daarin minimaal, aangezien zen zeer op de praktijk gericht is. Zen is doen, niet denken.
Maar ieder zijn meug natuurlijk.
Inspiratie kan je overal vinden. Wat voor jou persoonlijk als inspiratie dient merk je terwijl je het tegenkomt. Niemand kan jou écht leren hoe vrede te vinden in jezelf, want niemand kan jou beter leren kennen dan jijzelf. Verwacht geen vuurwerk wanneer je hebt gevonden wat je zoekt, want dan kijk je er zomaar overheen. Uiteindelijk is het zo simpel als bewust zijn van je bewustzijn.Tolle geeft dat hier mooi aan:
Misschien weet ik nog wel wat voor je, als je iets specifieker kan zijn in wat je denkt te willen lezen/leren?
[ Bericht 4% gewijzigd door Gray op 26-03-2013 17:51:51 ]
Dit is trouwens nog wel een interessante waarop ik misschien nog moet reageren. Nee dus. Ik sport niet gedachteloos. Ik speel niet gedachteloos een instrument. Ik kijk een film of serie zelfs vaak niet gedachteloos. Dus ja, the dark side is strong within me. Maar ik geloof wel dat ik er kan komen. Het is vooral de overtuiging die er maar niet komt. Ik blijf het moeilijk vinden om dat ego als iets te zien dat los van me staat, als iets dat ik kan observeren. Natuurlijk realiseer ik me dat gedachten vaak vanzelf komen, maar op de een of andere manier kan ik me niet van ze los maken. Ze zijn er, en ze voelen heel sterk als 'ik'. Ookal komen ze vanzelf. Ze voelen waar, en het voelt gewoon heel sterk alsof 'ik' ze denk, ookal kan ik dat observeren en tegen mezelf zeggen dat een bepaalde gedachte bijvoorbeeld wel erg negatief is--en wellicht niet geheel realistisch.quote:
[..]
Je sport toch ook gedachtenloos ? tenminste dat hoop ik voor jou
Ik mis daar op de een of andere manier nog een klik, en ik zou graag het een of ander lezen of horen dat die klik doet ontstaan, of een manier van benaderen van mijn gedachten uitgelegd krijgen om mezelf los te kunnen koppelen van mijn gedachten.
Ik denk dat een groot deel van mijn probleem ook zit in dat ik sceptisch ben--ergens. Dat het voelt als een vorm van wegrennen van je problemen, ondanks dat ik tegelijkertijd ergens ook weet dat dat niet is wat ik doe.
Veel innerlijk conflict dus zoals je leest.
Op het moment ben ik bezig met "Mindfulness en bevrijding van depressie" http://www.bol.com/nl/p/m(...)ie/1001004004823101/
Edit: daarstraks toen ik terug kwam van werk had ik trouwens weer een typische situatie waar ik vanaf wil komen of anders mee om wil leren gaan. Iets heel stoms, eigenlijk, en bijna kinderachtigs. Ik moest ergens afslaan op de fiets en was een beetje aan het dromen (teveel aan het denken en niet aan het zijn dus, sowieso al), dus ik stak mijn hand niet uit. Vervolgens komt er iemand van achter me: "hand uitsteken!! hand uitsteken!!"
Het enige dat ik uit kon brengen was: "ja ja rustig aan, niet zo stressen."
Vervolgens merkte ik dat ik kwaad werd, op die man omdat hij zo overdreef, en op mezelf door mijn 'domme' fout (die tegelijkertijd menselijk is en waarvoor ik mezelf eigenlijk niet zo zou moeten straffen, maar het gebeurt keer op keer..)
Hij stelt dat om vrede in jezelf te vinden, je jezelf de vraag dient te stellen 'Wie ben ik?'. Want alles (de separatie, ego, het besef van een lichaam) komt voort uit de 'ik'-gedachte. Het ego is die ik gedachte. Normaliter volgen we de gedachte en waaien we dus mee met waarheen het ego maar heen wil gaan. Ramana stelt zelf-onderzoek voort: zoek uit waar de 'ik' vandaan komt. Als je eenmaal de bron hebt gevonden, zal het valse ik verdwijnen en het ware ik (Siva, Zelf, Brahman, Tao, God etc) zich openbaren..
Nou ben ik dit allemaal aan het doen, maar ik merk hoe beperkend het intellect in deze is. Het intellect brengt je namelijk niet verder dan de 'ik'-gedachte ergens in je lichaam lokaliseren. Heerlijk frustrerend dus om jezelf te zien zwoegen, om vervolgens tot het besef te komen dat je het weer eens intellectueel probeerde aan te pakken.
Het gaat er dus niet zo zeer om, om het intellectueel te benaderen, maar echt tot de wortel van de 'ik' te komen. En Ramana Maharshi leerde dit vooral aan de mensen door zijn stilte. Alle vragen, alle gedachten, emoties dienen terug te keren tot hun bron.
Er is zeer veel info te vinden over zijn leven, ik vind het iig zeker hier wel thuis horen in dit topic. Het is een heel ander pad dan bv Zen, maar ik herken me persoonlijk wel in de 'wie ben ik' vraag. Maar die probeer nog te vaak intellectueel te beantwoorden. En op dat gebied vind ik Rupert Spira een welkome aanvulling. Focus je op je Awareness, zonder iets te willen of forceren.. Je bewust zijn dat je bewust bent, zo iets simpels, maar ergens wil ik nog steeds een ego om me daar bewust van te zijn.. En nu is het voor mij de truc om hier rustig onder te blijven, er niet tegen in te gaan.
Zelf lees ik deze link vaak in de trein:
http://bhagavan-ramana.org/ramana_maharshi/books/gems/toc.html
maar kijk bv ook eens hier:
http://www.sriramanamaharshi.org/
Het ironische aan die klik is dat je pas achteraf ziet wat nodig was om die klik te krijgen.quote:
[..]
Dit is trouwens nog wel een interessante waarop ik misschien nog moet reageren. Nee dus. Ik sport niet gedachteloos. Ik speel niet gedachteloos een instrument. Ik kijk een film of serie zelfs vaak niet gedachteloos. Dus ja, the dark side is strong within me. Maar ik geloof wel dat ik er kan komen. Het is vooral de overtuiging die er maar niet komt. Ik blijf het moeilijk vinden om dat ego als iets te zien dat los van me staat, als iets dat ik kan observeren. Natuurlijk realiseer ik me dat gedachten vaak vanzelf komen, maar op de een of andere manier kan ik me niet van ze los maken. Ze zijn er, en ze voelen heel sterk als 'ik'. Ookal komen ze vanzelf. Ze voelen waar, en het voelt gewoon heel sterk alsof 'ik' ze denk, ookal kan ik dat observeren en tegen mezelf zeggen dat een bepaalde gedachte bijvoorbeeld wel erg negatief is--en wellicht niet geheel realistisch.
Ik mis daar op de een of andere manier nog een klik, en ik zou graag het een of ander lezen of horen dat die klik doet ontstaan, of een manier van benaderen van mijn gedachten uitgelegd krijgen om mezelf los te kunnen koppelen van mijn gedachten.
Ik denk dat een groot deel van mijn probleem ook zit in dat ik sceptisch ben--ergens. Dat het voelt als een vorm van wegrennen van je problemen, ondanks dat ik tegelijkertijd ergens ook weet dat dat niet is wat ik doe.
Veel innerlijk conflict dus zoals je leest.
Ah, op die manier. Ik zal eens een lijstje maken van namen. Is voor mezelf ook wel handig.quote:
@Gray ik doelde eigenlijk op o.a. namen die je eerder noemde in dit topic, zoals Dilgo Khyentse Rinpoche en Rupert Spira. Ik ben in principe geheel nieuw in de wereld van mindfulness en meditatie, spirituele ontwikkeling, dus ik vind het ook lastig om richting te geven. Misschien moet ik het boek van Tolle eerst nog maar eens goed lezen, dat heb ik nog niet echt gedaan.
Op het moment ben ik bezig met "Mindfulness en bevrijding van depressie" http://www.bol.com/nl/p/m(...)ie/1001004004823101/
Een aanrader misschien is om wat blogs op tumblr te volgen die zich richten op mindfulness en spiritualiteit. Je kan een eigen blog aanmaken om posts te rebloggen als naslagwerk. Zo kom je met veel hoogtepunten uit verschillende bronnen in aanraking. Je merkt jezelf al op, wat een goede start is voor mindfulness. Neem nu een moment om terug te denken aan de situatie en sta jezelf toe opnieuw kwaad te worden. Zie in jezelf de woede opkomen, maar doe niets. Voel jezelf kwaad worden, laat het je vullen, voor zolang als het duurt. Zie hoe de woede wegebt, langzaam uit je vloeit. Je hebt nu jezelf woede zien ervaren. Je was mindful van je mind, bewust van je bewustzijn. En zo simpel is het.quote:Edit: daarstraks toen ik terug kwam van werk had ik trouwens weer een typische situatie waar ik vanaf wil komen of anders mee om wil leren gaan. Iets heel stoms, eigenlijk, en bijna kinderachtigs. Ik moest ergens afslaan op de fiets en was een beetje aan het dromen (teveel aan het denken en niet aan het zijn dus, sowieso al), dus ik stak mijn hand niet uit. Vervolgens komt er iemand van achter me: "hand uitsteken!! hand uitsteken!!"
Het enige dat ik uit kon brengen was: "ja ja rustig aan, niet zo stressen."
Vervolgens merkte ik dat ik kwaad werd, op die man omdat hij zo overdreef, en op mezelf door mijn 'domme' fout (die tegelijkertijd menselijk is en waarvoor ik mezelf eigenlijk niet zo zou moeten straffen, maar het gebeurt keer op keer..)
Anders kan je ook een object voor je zetten, bijvoorbeeld een bloem, en daarnaar kijken. Terwijl je daarnaar kijkt, let eens op de gedachten die boven komen drijven. "Wat een mooie bloem. Blauw had mooier geweest. Er moet meer water bij." etc. Wanneer je voor langere tijd je gedachten observeren blijft, dan verplaatst je besef zich uit de identificatie met gedachten, richting de observeerder. Dit kan je eigenlijk elk moment van de dag doen, bij alles dat je doet. Hoe vaker je dit doet, hoe sneller je jezelf leert dit uit automatisme te doen. Hoe vaker je het doet, hoe sneller je gedachten uitdoven. Wat overblijft is rust, vrede.
Stel je nu eens voor dat jij die bloem bent die wordt bekeken. Wat denk je als bloem?
quote:The Game
What’ll happen if we stop looking the other way
Instead realize this isn’t our game to play
There’s nothing that needs to be done
For there’s nothing new under the sun
The game of power, the game of fear
The game of attention to make us hear
The game to make us believe in lies
The game to bind us with invisible ties
What if it only exists in our minds
That which attaches, that which binds
Uncertain of its own natural ground
Needing to fill silence with continious sound
Realize that all you are reading
Is written by an ego which is bleeding
For it has discovered itself to be an illusion
And now finds itself trapped in delusion
Yet down deep there is an inner Knowing
That which makes the wind blowing
That which shines in the stars day and night
That which is never out of sight
This inner Knowing wants me to see
That this Knowing is no other than me
And for once in my life i am glad
That i’m not apart from All-That-Is-That
Leuk gedicht, Boswachtertje.quote:
Hehe lees net een gedicht terug wat ik een paar maanden geleden heb geschreven en het gaat ook wel over dit onderwerp:
[..]
@Lateralize: hier alvast een lijstje met namen:
quote:Alan Watts
Ram Dass
Eckhart Tolle
Tony Robbins
Ramana Maharshi
D.T. Suzuki
Nisargadatta Maharaj
Adyashanti
U.G. Krishnamurti
Jiddu Krishnamurti
Robert Adams
Anthony de Mello
[ Bericht 25% gewijzigd door Gray op 26-03-2013 21:33:07 ]
Als ik dat lijstje namen zie, dan denk ik aan een eigen forumonderdeel.. hoe het moet heten..
Het heeft raakvlakken met TRU, R&P, FIL en toch is het weer net wat anders.. ZOZO is wel een mooie naam (zoektocht/zelfontplooing)..
Ter vermaak, informatie en consideratie
:
Is sowieso een onderwerp waarvan meer mensen zich bewust zouden moeten zijn.
Het is eigenlijk een beetje vergelijkbaar met nooit geleerd hebben dat je conflicten niet oplost door met elkaar op de vuist te gaan (oké, ook dat gebeurt nog regelmatig maar in ieder geval niet standaard
). Het is eigenlijk een vrij essentiële skill, je eigen gedachten 'temmen', maar bijna niemand kan het. In a perfect world zou dit een vak van minstens 1 uur per week op de basisschool zijn.Zoek naar het intrinsieke plezier van de weg daarnaartoe. De dingen die ik heb gedaan als autodidact ben ik veel beter in geworden. Waarom? Simpele reden, omdat ik steeds de weg in sloeg die ik op dat moment in wilde gaan, weinig weerstand veel rendement. Het rendement is namelijk meer een bonus.quote:
Haha ja klopt wel. Tja ik denk dat ik er misschien van baal dat ik niet echt een skill bezit en graag iets wil kunnen, maar tot dusver nog nooit het doorzettingsvermogen heb gehad om iets af te maken. Alles een beetje, niets fatsoenlijk. Maar inderdaad, uiteindelijk, wat maakt het uit? Nou ja, voor mij dus wel iets... Maar om dan dingen met tegenzin te gaan doen, dat is ook niet goed inderdaad. Maar dan kun je je ook weer afvragen waar die tegenzin vandaan komt... misschien bijvoorbeeld wel faalangst. Etc.
Om bij het voorbeeld van muziekinstrumenten te blijven, ik ging simpele liedjes proberen te spelen die ik leuk vond ipv droog oefeningen doen. Maakte niet uit of het helemaal goed was, ik vond het leuk. Zo bleef ik er plezier in houden en elke keer dat ik weer iets nieuws kon was geweldig. Ik heb nooit weerstand gevoeld (of verplichting) en in ongeveer twee jaar kon ik bijna alles spelen. Het viel gewoon allemaal mooi samen, gewoon met de stroming mee die je langs de mooiste plaatsen bracht.
Muziek maken is nog steeds hetgeen mij het meest rust geeft en de enige tijd dat ik niet bezig ben met gedachten. Puur vanuit het hart. Mijn vorm van meditatie
Ik heb het idee dat mijn hoofd over wordt geslagen en alles rechtstreeks vanuit mijn gevoel naar het instrument gaat. Wou dat mijn hele leven zo was Ik heb overigens wel een tijd de fout gemaakt om het niet meer voor mijzelf te doen, maar bezig was met wat anderen er van vonden. Dus waarschijnlijk ego. Het moest allemaal complexer, veel met theorie bezig, alle technieken moesten erin zitten, ik moest beter worden dan iedereen en positieve reacties van anderen versterkten dit alleen maar (negatieve ook trouwens). Totdat ik op een punt kwam dat ik het plezier erin onderweg kwijt was geraakt. Het was heel moeilijk om dit te doorbreken, maar het is uiteindelijk gelukt. Dit hopelijk nooit meer. Dit gevoel heb ik nog wel met het normale leven, waar ik dit nog moet doorbreken. Te perfectionistisch, voldoen aan wat anderen van mij verwachten, de lat steeds hoger leggen, nooit tevreden zijn en altijd pushen, duizenden beren op de weg, je kent het wel. Hopelijk kan ik dit een keer doorbreken.
[ Bericht 16% gewijzigd door ssebass op 27-03-2013 10:14:13 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door lateralize op 27-03-2013 10:31:02 ]
Wellicht zal je dan ook opvallen dat je zelfbeeld op den duur verbetert, omdat je niet langer brandstof geeft aan het zelfversterkende mechanisme van zelfbeoordeling. De bril waardoor je jezelf beoordeelt verkleurt met elke beoordeling, wat in mijn optiek een grote rol speelt in depressie en de genezing daarvan.
Je hebt dit waarschijnlijk je hele leven gedaan, dus je zal het moeten blijven trainen om jezelf die identificatie af te leren. Maar dat gaat sneller dan je denkt.
Doet me hieraan denken:quote:
De identificatie met dat zelfbeeld loslaten helpt. Je kan het oefenen door je niet te verdedigen bij kritiek op jouw persoon.
Matteus:
11 Toen Jezus voor de prefect stond, stelde deze hem de vraag: ‘Bent u de koning van de Joden?’ Jezus zei: ‘U zegt het.’ 12 Maar op de beschuldigingen die de hogepriesters en oudsten tegen hem inbrachten, antwoordde hij niet één keer. 13 Daarop zei Pilatus tegen hem: ‘Hoort u niet wat deze getuigen allemaal tegen u inbrengen?’ 14 Hij gaf op geen enkele beschuldiging enig weerwoord, wat de prefect zeer verwonderde.
Tolle zegt het zo:quote:
[..]
Doet me hieraan denken:
Matteus:
11 Toen Jezus voor de prefect stond, stelde deze hem de vraag: ‘Bent u de koning van de Joden?’ Jezus zei: ‘U zegt het.’ 12 Maar op de beschuldigingen die de hogepriesters en oudsten tegen hem inbrachten, antwoordde hij niet één keer. 13 Daarop zei Pilatus tegen hem: ‘Hoort u niet wat deze getuigen allemaal tegen u inbrengen?’ 14 Hij gaf op geen enkele beschuldiging enig weerwoord, wat de prefect zeer verwonderde.
quote:“Somebody says something to you that is rude or designed to hurt. Instead of going into unconscious reaction and negativity, such as attack, defense, or personal withdrawal, you let it pass right through you. Offer no resistance. It is as if there is nobody there to get hurt anymore. That is forgiveness. In this way, you become invulnerable. You can still tell that person that his or her behavior is unacceptable, if that is what you choose to do. But that person no longer has the power to control your inner state. You are then in your power - not in someone else’s, nor are you run by your mind. Whether it is a car alarm, a rude person, a flood, an earthquake, or the loss of all your possessions, the resistance mechanism is the same.”
— Eckhart Tolle, The Power Of Now
Dat heeft Tolle mooi verwoord, vanuit de ervaring. Ik zie wel overeenkomst met wat er over Jezus geschreven staat. Het evangelie is natuurlijk niet door Jezus zelf geschreven, het wordt vertelt vanuit het perspectief van een ‘getuige’, die zelf niet begrijpt/ervaart wat er in Jezus omgaat en alleen de uiterlijke reactie (in dit geval: geen reactie) van Jezus ziet. Bedankt voor de quote.quote:
Graag gedaan.quote:
[..]
Dat heeft Tolle mooi verwoord, vanuit de ervaring. Ik zie wel overeenkomst met wat er over Jezus geschreven staat. Het evangelie is natuurlijk niet door Jezus zelf geschreven, het wordt vertelt vanuit het perspectief van een ‘getuige’, die zelf niet begrijpt/ervaart wat er in Jezus omgaat en alleen de uiterlijke reactie (in dit geval: geen reactie) van Jezus ziet. Bedankt voor de quote.
De christus is een van de bronnen uit de oudheid waar Tolle regelmatig beroep op doet. Voor sommigen werkt dat afschrikwekkend, zelf hou ik er daarom liever afstand van, maar als het helpt/inspireert, waarom niet?
Ik heb inmiddels behoorlijk wat video's gekeken over self inquiry, en er wordt vaak gesproken over de identificatie met gedachten die velen kennen, en ook ik trap daar natuurlijk nog regelmatig in. Maar er wordt ook gesproken over het niet bestaan van een seperate zelf. Natuurlijk is er geen seperate zelf in de zin van een individuele entiteit, zou dan mijn antwoord zijn, want ik ben ik en dat is een geheel van denkprocessen en een lichaam. Maar oké, er wordt dan vaak gezegd: kijk naar deze gedachten, is dit je zelf? Kijk naar deze herinnering, is dat je zelf? Etc. Dan denk ik: nee inderdaad, dat is niet mijn zelf, maar dat wist ik al. Het is iets dat geproduceerd wordt door mijn zelf, en mijn zelf is voor een groot deel onbewust en daardoor onvindbaar. Daarnaast is er een stukje bewust zelf dat observeert, niet oordeelt. Een stukje dat de gedachten waarneemt die ik produceer. Dat stukje zelf kan ik opmerken, en zien als mijn afzonderlijke zelf, ookal doet dat stukje verder niets dan observeren.
Ik kom niet zo goed tot die realisatie waarover gesproken wordt, en ik vind het vooral frustrerend dat niemand goed uit lijkt te leggen, zonder dat ik daar een valide ja-maar tegenover kan zetten, wat die eenheid t.o.v. gescheidenheid nou precies inhoudt. Er blijft denken in de weg zitten, scepsis, dingen die niet sluitend lijken te zijn, vage omschrijvingen.
Misschien heb je er iets aan om het te bekijken in de zin van hoe compleet je ervaring op het moment is. Als je zegt ''ik denk'' of ''de gedachten die ik produceer'' heb je het al over 2 dingen; die ik en de gedachten plus het idee dat jij ze produceert terwijl het niet zo is dat jij (tegen jezelf) zegt ''nu ga ik dit of dat denken'', het denken is er gewoon. Vergelijk het met je bloedsomloop of spijsvertering, die zijn er ook gewoon je zit er alleen niet met je aandacht in.quote:
Er blijven vragen in mij oprijzen met betrekking tot dat (niet)-seperate zelf, nondualisme.
Ik heb inmiddels behoorlijk wat video's gekeken over self inquiry, en er wordt vaak gesproken over de identificatie met gedachten die velen kennen, en ook ik trap daar natuurlijk nog regelmatig in. Maar er wordt ook gesproken over het niet bestaan van een seperate zelf. Natuurlijk is er geen seperate zelf in de zin van een individuele entiteit, zou dan mijn antwoord zijn, want ik ben ik en dat is een geheel van denkprocessen en een lichaam. Maar oké, er wordt dan vaak gezegd: kijk naar deze gedachten, is dit je zelf? Kijk naar deze herinnering, is dat je zelf? Etc. Dan denk ik: nee inderdaad, dat is niet mijn zelf, maar dat wist ik al. Het is iets dat geproduceerd wordt door mijn zelf, en mijn zelf is voor een groot deel onbewust en daardoor onvindbaar. Daarnaast is er een stukje bewust zelf dat observeert, niet oordeelt. Een stukje dat de gedachten waarneemt die ik produceer. Dat stukje zelf kan ik opmerken, en zien als mijn afzonderlijke zelf, ookal doet dat stukje verder niets dan observeren.
Ik kom niet zo goed tot die realisatie waarover gesproken wordt, en ik vind het vooral frustrerend dat niemand goed uit lijkt te leggen, zonder dat ik daar een valide ja-maar tegenover kan zetten, wat die eenheid t.o.v. gescheidenheid nou precies inhoudt. Er blijft denken in de weg zitten, scepsis, dingen die niet sluitend lijken te zijn, vage omschrijvingen.
Gescheidenheid is een goed woord om het erg van toepassing op ervaren; ervaar je een gevoel gewoon of maak je er in je hoofd van ''ik voel dit of dat'' waar of wie is die ik? Als je het verhaaltje van die ik weghaalt blijft er gewoon een gevoel over, gevoel wat komt en weer gaat. Hoe meer je erover nadenkt hoe meer die scheiding wordt ervaren omdat je daarbij uitgaat van die ik en daarna de andere dingen die er zijn terwijl ze eigenlijk plaats vinden in dezelfde ruimte, die ruimte ben 'jij', dat bewustzijn.
Wat je wellicht het meest in de weg staat is het nog niet loslaten van het meegaan in het denken wat iets wil/moet begrijpen zodat het de illusie heeft ergens grip over te hebben. Ego angst wil dat dingen sluitend en concreet zijn; dan kan 'je' ze beoordelen, in een hokje plaatsen, op anticiperen etc en dan weet je zogenaamd waar je aan toe bent; geloven dat dat iets is wat jij wil is heel beperkend want dat bestaat niet, de illusie ervan bestaat alleen in het denken. Je kan uiteindelijk niet zeggen ''ik wil een vrij en verlicht leven leven én ik wil vasthouden aan het wegduwen van angst onder schijnveiligheid van het denken/in m'n hoofd leven''. Het klinkt nu alsof je 'het' heel graag op intellectueel niveau, wat dus je denken is, wil begrijpen maar op die manier blijf je er in je hoofd bezig en kom je er dus juist niet
''I’m a lover of what is, not because I’m a spiritual person, but because it hurts when I argue with reality.''
Stel ze.quote:
Er blijven vragen in mij oprijzen met betrekking tot dat (niet)-seperate zelf, nondualisme.
Dat is het grote probleem van dit onderwerp, namelijk de paradox van denken en niet-denken. In een staat van niet-denken, kan je niet bewust zijn van, of denken, dat je niet denkt.quote:Ik heb inmiddels behoorlijk wat video's gekeken over self inquiry, en er wordt vaak gesproken over de identificatie met gedachten die velen kennen, en ook ik trap daar natuurlijk nog regelmatig in. Maar er wordt ook gesproken over het niet bestaan van een seperate zelf. Natuurlijk is er geen seperate zelf in de zin van een individuele entiteit, zou dan mijn antwoord zijn, want ik ben ik en dat is een geheel van denkprocessen en een lichaam. Maar oké, er wordt dan vaak gezegd: kijk naar deze gedachten, is dit je zelf? Kijk naar deze herinnering, is dat je zelf? Etc. Dan denk ik: nee inderdaad, dat is niet mijn zelf, maar dat wist ik al. Het is iets dat geproduceerd wordt door mijn zelf, en mijn zelf is voor een groot deel onbewust en daardoor onvindbaar. Daarnaast is er een stukje bewust zelf dat observeert, niet oordeelt. Een stukje dat de gedachten waarneemt die ik produceer. Dat stukje zelf kan ik opmerken, en zien als mijn afzonderlijke zelf, ookal doet dat stukje verder niets dan observeren.
Ik kom niet zo goed tot die realisatie waarover gesproken wordt, en ik vind het vooral frustrerend dat niemand goed uit lijkt te leggen, zonder dat ik daar een valide ja-maar tegenover kan zetten, wat die eenheid t.o.v. gescheidenheid nou precies inhoudt. Er blijft denken in de weg zitten, scepsis, dingen die niet sluitend lijken te zijn, vage omschrijvingen.
Wanneer het vaag is, verduidelijk het voor jezelf. Sluit het niet, laat het dan open. Zit denken in de weg, denk er dan niet over. Blijf vragen, maar verwacht niet direct antwoorden. Beter nog: verwacht niets.
Met denken tot een staat van niet denken komen is de grote paradox van de geest. De ironie is dat het wel kan, maar nooit zoals je denkt. Ben je eenmaal daar, dan zeg je achteraf: Aha! Plots heb je een inzicht vergaard, wat ze in zen noemen satori. Die staat van niet-denken zou je zen kunnen noemen. Maar in niet-denken zijn geen gedachten. In zen is geen zen. Het is niet in woorden, begrippen of gedachten te vangen, want die zijn er niet in die staat.
Misschien legt Alan Watts het beter uit dan ik:
Hoe dan ook, niemand kan je het antwoord geven. Jijzelf ook niet. En toch kan je tot een antwoord komen, of beter gezegd komt het antwoord tot jou.
De boeddha zei dit:
Lao Tzu zei dit:
Morpheus uit The Matrix zegt:quote:Don’t imagine you will discover the truth by accumulating more knowledge. Knowledge creates doubt and doubt makes you ravenous for more knowledge. You can’t get full eating this way. If you can let go of the Tao with the mind and surround it with your heart, it will live inside you forever.
En Tolle zegt het zo:quote:Remember, I can only show you the door, you must walk through it.
Dit is dus precies wat ik niet begrijp en waarvan ik best onzeker word, me bijna dom ga voelenquote:
[..]
Gescheidenheid is een goed woord om het erg van toepassing op ervaren; ervaar je een gevoel gewoon of maak je er in je hoofd van ''ik voel dit of dat'' waar of wie is die ik? Als je het verhaaltje van die ik weghaalt blijft er gewoon een gevoel over, gevoel wat komt en weer gaat. Hoe meer je erover nadenkt hoe meer die scheiding wordt ervaren omdat je daarbij uitgaat van die ik en daarna de andere dingen die er zijn terwijl ze eigenlijk plaats vinden in dezelfde ruimte, die ruimte ben 'jij', dat bewustzijn.
"Hoe meer je erover nadenkt hoe meer die scheiding wordt ervaren". Hoezo? Welke scheiding? Wanneer ik er niet over nadenk, dan ervaar ik pijn of ongemak of wat dan ook. Ik ervaar dat, alleen verbind ik er dan geen negatieve gedachten aan. Ik kan er ook over nadenken, beredeneren dat die ander iets heeft gezegd dat mij pijn deed, en dat ik daar nu verdrietig om ben. In mijn ogen levert dat niet een grotere scheiding op. Wat het wel oplevert is onnodige negativiteit en stress, allemaal geproduceerd door je eigen denken. Net zoals natuurlijk het vast willen houden aan een bepaald zelfbeeld zorgt voor stress en angst wanneer anderen dat zelfbeeld niet erkennen zoals jij het ziet. Wat ik niet inzie, is welke scheiding er nou precies plaatsvindt waneer je ervoor kiest (of misschien juist niet kiest) ergens over te malen. Ik voel dat niet als een scheiding, zie dat niet als een scheiding, maar misschien begríjp ik het gewoon niet.
Hmm klinkt als een mogelijkheid ja. Lastig, want - tja, heel cliche eigenlijk - ik heb me altijd geïdentificeerd met het denken of in ieder geval alleen dingen gedaan wanneer ik ervan overtuigd was dat dat een goed idee was, of ik het begreep. Nooit zomaar doen. Altijd wachten op een inzicht. Iets dat overigens normaliter niet lang op zich liet wachten, maar dit werkt toch anders.quote:Wat je wellicht het meest in de weg staat is het nog niet loslaten van het meegaan in het denken wat iets wil/moet begrijpen zodat het de illusie heeft ergens grip over te hebben. Ego angst wil dat dingen sluitend en concreet zijn; dan kan 'je' ze beoordelen, in een hokje plaatsen, op anticiperen etc en dan weet je zogenaamd waar je aan toe bent; geloven dat dat iets is wat jij wil is heel beperkend want dat bestaat niet, de illusie ervan bestaat alleen in het denken. Je kan uiteindelijk niet zeggen ''ik wil een vrij en verlicht leven leven én ik wil vasthouden aan het wegduwen van angst onder schijnveiligheid van het denken/in m'n hoofd leven''. Het klinkt nu alsof je 'het' heel graag op intellectueel niveau, wat dus je denken is, wil begrijpen maar op die manier blijf je er in je hoofd bezig en kom je er dus juist niet
Ik vind het overigens wel interessant dat er zoveel gesproken wordt over het ego, verlichting, en nondualiteit, wanneer het zo is dat je dit niet over kunt brengen in woorden (want daar komt redeneren/denken bij kijken). Ik vind het ook erg lastig los te laten, omdat verder alles dat ik ken zo ongeveer wel onder woorden is te brengen. Je moet naar mijn idee dan dus ook een intellectueel begrip hiervan kunnen vormen. Al is het maar om daarmee de rust te krijgen om daadwerkelijk te gaan treven naar die staat van niet-denken, en nog belangrijker: van nondualiteit. Wanneer je weet waar je ongeveer naar streeft, is het makkelijker om het denken los te laten--denk ik
(en ik realiseer me dat ook dit weer denken is, en gericht zijn op de toekomst.... 'als ik dit nou had, dan..')Door erover na te denken voel je niet volledig want dan zit je in je hoofd en niet volledig in jezelf, dat is een scheiding tussen jou en je gevoel; een jij die die gevoelens wegduwt met denken, er een afstand van creëert; scheiding. Dat is trouwens naar mijn het idee het in je hoofd leven waar zoveel mensen in vastzitten; liever een vol hoofd van het denken dan voelen. Onze hersens zijn daartoe in staat maar daar is je denken niet voor bedoeld, dat is het disfunctionele.quote:
Dit is dus precies wat ik niet begrijp en waarvan ik best onzeker word, me bijna dom ga voelen
"Hoe meer je erover nadenkt hoe meer die scheiding wordt ervaren". Hoezo? Welke scheiding? Wanneer ik er niet over nadenk, dan ervaar ik pijn of ongemak of wat dan ook. Ik ervaar dat, alleen verbind ik er dan geen negatieve gedachten aan. Ik kan er ook over nadenken, beredeneren dat die ander iets heeft gezegd dat mij pijn deed, en dat ik daar nu verdrietig om ben. In mijn ogen levert dat niet een grotere scheiding op.
Je kan het niet begrijpen met denken, je kan het alleen begrijpen door te ervaren maar dat is een begrijpen wat veel verder gaat dan met je denken iets begrijpen, het zogeheten aha-moment wat je in je heel wezen voelt.quote:Wat het wel oplevert is onnodige negativiteit en stress, allemaal geproduceerd door je eigen denken. Net zoals natuurlijk het vast willen houden aan een bepaald zelfbeeld zorgt voor stress en angst wanneer anderen dat zelfbeeld niet erkennen zoals jij het ziet. Wat ik niet inzie, is welke scheiding er nou precies plaatsvindt waneer je ervoor kiest (of misschien juist niet kiest) ergens over te malen. Ik voel dat niet als een scheiding, zie dat niet als een scheiding, maar misschien begríjp ik het gewoon niet.
Dan ben je in je hoofd al bezig met een resultaat, dat 'het' ergens naartoe moet voordat 'het' goed is.quote:Hmm klinkt als een mogelijkheid ja. Lastig, want - tja, heel cliche eigenlijk - ik heb me altijd geïdentificeerd met het denken of in ieder geval alleen dingen gedaan wanneer ik ervan overtuigd was dat dat een goed idee was, of ik het begreep. Nooit zomaar doen. Altijd wachten op een inzicht. Iets dat overigens normaliter niet lang op zich liet wachten, maar dit werkt toch anders.
Woorden en gedachten zijn uiteindelijk niks; het zijn slechts verwijzingen ergens naar toe. een boom is geen boom; je noemt het alleen een boom; het zijn symbolen.quote:Ik vind het overigens wel interessant dat er zoveel gesproken wordt over het ego, verlichting, en nondualiteit, wanneer het zo is dat je dit niet over kunt brengen in woorden (want daar komt redeneren/denken bij kijken). Ik vind het ook erg lastig los te laten, omdat verder alles dat ik ken zo ongeveer wel onder woorden is te brengen. Je moet naar mijn idee dan dus ook een intellectueel begrip hiervan kunnen vormen.
Waar bestaat het idee dat je er een intellectueel begrip van moet kunnen vormen? Waar is dat moeten?
Begrijp je dat dit een trucje is van je denken om je erin vast te houden? Je denken zegt ''ik vind het goed zolang ik er macht over heb'' wat nooit mogelijk is en dus gebeurt het niet want je denken kan het niet. Wat jij wel kan doen is leren het identificeren met wat er in je denken gebeurt los te laten.
Precies, alles wat je zegt heeft te maken met het idee in de toekomst op een bepaald punt te willen komen en dat is het juist niet; dat idee heeft je ego nodig om te kunnen bestaan; verleden en toekomst.quote:Al is het maar om daarmee de rust te krijgen om daadwerkelijk te gaan treven naar die staat van niet-denken, en nog belangrijker: van nondualiteit. Wanneer je weet waar je ongeveer naar streeft, is het makkelijker om het denken los te laten--denk ik
Waar is dat punt waar je naartoe wil? Je bent er al, hier en nu. De enige manier om dat anders te ervaren is door te geloven in een gedachte die zegt dat er iets moet gebeuren, dat er iets anders moet zijn of wat dan ook. Je geconditioneerde denken schuift een aantal wat lijken logische en redelijke argumenten naar voren maar dat zijn dingen die alleen passen op het niveau van het denken en daar wil je juist uit en elk beetje aandacht wat naar je denken gaat gaat niet naar het hier en nu aanwezig zijn.
Jij moet in de gedachte die je uit het Nu haalt geloven wil deze macht over je hebben, elke gedachte dat er iets anders zou moeten zijn dan het is is een afleiding van dat het altijd alleen maar is zoals het is, andere versies bestaan alleen in je hoofd.
Wil je niet-denken omdat je dan vrij bent? Of het gewonnen hebt van je gedachten? Waarom wil je een staat van niet-denken bereiken? Wil je niet liever aanwezig kunnen blijven juist op de momenten als er veel denken is? Je wilt niet afhankelijk in je vrij zijn van of er wel of geen gedachtes zijn.
Je zou kunnen zeggen dat je er nu in je hoofd mee bezig bent, wat in feite niet echt bezig zijn is, dat is meer een er niet zijn. Als je in je hoofd zit ben je niet echt iets aan het doen want iets doen doe je in het hier en nu en daar kan je je denken bij gebruiken maar zolang je denken jou gebruikt om niet aanwezig te zijn is er niet veel ruimte over om echt iets te doen.
Mensen druk maken heeft geen nut, het remt alleen andere leuke dingen af.
Aanvulling: Ajahn Brahm - Engels/Australische boeddhistische monnikquote:
Alan Watts
Ram Dass
Eckhart Tolle
Tony Robbins
Ramana Maharshi
D.T. Suzuki
Nisargadatta Maharaj
Adyashanti
U.G. Krishnamurti
Jiddu Krishnamurti
Robert Adams
Anthony de Mello
http://www.youtube.com/channel/HCM-WfkprIFyE
Gisteren voor het eerst dat ik echt inzag wat mediteren werkelijk is. De desbetreffende video ga ik zeker vaker kijken, het is een goede steun om de grip op de situatie los te laten en gewoon te zijn met alle gedachten, emoties ed.. hier een linkje naar de video
No shit Einsteinquote:
Te veel nadenken en dan kom je met zo'n OP
Mensen druk maken heeft geen nut, het remt alleen andere leuke dingen af.
Feit is dat in de maatschappij van vandaag er veel mensen zijn die de gedachtenstroom in hun hoofd niet onder controle hebben en daar af en toe gek van worden.
Dit is toch wel de kern van Tolle zijn filosofie. En heerlijk om te realiseren.quote:“To offer no resistance to life is to be in a state of grace, ease, and lightness. This state is then no longer dependent upon things being in a certain way, good or bad. It seems almost paradoxical, yet when your inner dependency on form is gone, the general conditions of your life, the outer forms, tend to improve greatly. Things, people, or conditions that you thought you needed for your happiness now come to you with no struggle or effort on your part, and you are free to enjoy and appreciate them - while they last. All those things, of course, will still pass away, cycles will come and go, but with dependency gone there is no fear of loss anymore. Life flows with ease.”
— Eckhart Tolle
Ja idd. En het is ook mijn ervaring dat wat hij beschrijft! Toen ik alles losliet, kwamen juist de dingen op mijn pad die ik wildequote:
[..]
Dit is toch wel de kern van Tolle zijn filosofie. En heerlijk om te realiseren.
Watts zei het ook:quote:
[..]
Ja idd. En het is ook mijn ervaring dat wat hij beschrijft! Toen ik alles losliet, kwamen juist de dingen op mijn pad die ik wilde
Ik begin me steeds meer te ergeren aan de manier van vertellen van Eckhart..
Dat herken ik wel een beetje jaquote:
Oei veel gepost hier..
Ik begin me steeds meer te ergeren aan de manier van vertellen van Eckhart..
Ik heb dat vaak bij die zogenaamde spirituele leraren.Misschien zijn deze mensen van zichzelf al zo, maar ik heb sterk het gevoel dat er iets aan kleeft van "ik ben spirituele leraar, dus nu moet ik rustig, langzaam, en op een slaapverwekkende toon gaan praten." Geef mij maar iemand als Alan Watts dan
Anderzijds probeer ik gewoon van de verschillende leraren en sprekers dingen te leren die voor mij acceptabel of als waarheid klinken. Gewoon nemen wat jou aanspreekt en de rest laten liggen. Het is wel belangrijk dat je daarbij ook eerlijk tegen jezelf bent natuurlijk, want het risico is dat je dan dingen laat liggen die eigenlijk goed voor je zijn maar die je onder de noemer 'dit past niet bij me' dan niet doet of niet meeneemt.
http://allesoverniets.nl/
Recensie: http://www.filmofiel.nl/2013/04/alles-over-niets-2013/
Bij mij wordt het juist minder, opvallend genoeg. Z'n boek daarentegen... die kom ik nog steeds niet door. Zijn jargon stoort me nog wel, zeker wanneer het geschreven is.quote:
Oei veel gepost hier..
Ik begin me steeds meer te ergeren aan de manier van vertellen van Eckhart..
Alan Watts!quote:
[..]
Dat herken ik wel een beetje ja
Misschien zijn deze mensen van zichzelf al zo, maar ik heb sterk het gevoel dat er iets aan kleeft van "ik ben spirituele leraar, dus nu moet ik rustig, langzaam, en op een slaapverwekkende toon gaan praten." Geef mij maar iemand als Alan Watts dan
Anderzijds probeer ik gewoon van de verschillende leraren en sprekers dingen te leren die voor mij acceptabel of als waarheid klinken. Gewoon nemen wat jou aanspreekt en de rest laten liggen. Het is wel belangrijk dat je daarbij ook eerlijk tegen jezelf bent natuurlijk, want het risico is dat je dan dingen laat liggen die eigenlijk goed voor je zijn maar die je onder de noemer 'dit past niet bij me' dan niet doet of niet meeneemt.
Die Mooji daarentegen, die staat me ook niet zo aan. Vaak lees ik prima quotes van 'm, of zie ik duidelijke concrete monologen van 'm, maar in die video die je postte heb ik moeite met zijn manier van doen. Mensen onderbreken, vage taal gebruiken, van het onderwerp afwijken, gehaast praten, noem maar op. Daar ging m'n kwakzalver-alarm een aantal keer af. Hij was iig niet heel kalm, mindful, in het Nu iig. Prima op zich, niets is immers permanent, maar wilde het toch even uiten.
Denk dat ik als antigif maar wat Watts of één van de Krishnamurti's ga luisteren.
Maar serieus: een goeroe heb je alleen nodig als je denkt een goeroe nodig te hebben. Bovendien hoeft een goeroe niet een mens te zijn; wijsheid kan dankzij allerlei zaken komen bovendrijven. Een boom in rust, een niet-alerte alerte kat, het stromen van een beekje. Zelfs een aandoening als een depressie kan een leermeester zijn, zoals Tolle ook regelmatig aangeeft in zijn lezingen, omdat dit ook voor hem het geval was. Het leven is een leerweg, elke seconde een les.
quote:“You must understand the whole of life, not just one little part of it. That is why you must read, that is why you must look at the skies, that is why you must sing, and dance, and write poems, and suffer, and understand, for all that is life.”
— Jiddu Krishnamurti
Geen mod meer?quote:
[..]
Bij mij wordt het juist minder, opvallend genoeg. Z'n boek daarentegen... die kom ik nog steeds niet door. Zijn jargon stoort me nog wel, zeker wanneer het geschreven is.
[..]
Alan Watts!
Die Mooji daarentegen, die staat me ook niet zo aan. Vaak lees ik prima quotes van 'm, of zie ik duidelijke concrete monologen van 'm, maar in die video die je postte heb ik moeite met zijn manier van doen. Mensen onderbreken, vage taal gebruiken, van het onderwerp afwijken, gehaast praten, noem maar op. Daar ging m'n kwakzalver-alarm een aantal keer af. Hij was iig niet heel kalm, mindful, in het Nu iig. Prima op zich, niets is immers permanent, maar wilde het toch even uiten.
Denk dat ik als antigif maar wat Watts of één van de Krishnamurti's ga luisteren.
Maar serieus: een goeroe heb je alleen nodig als je denkt een goeroe nodig te hebben. Bovendien hoeft een goeroe niet een mens te zijn; wijsheid kan dankzij allerlei zaken komen bovendrijven. Een boom in rust, een niet-alerte alerte kat, het stromen van een beekje. Zelfs een aandoening als een depressie kan een leermeester zijn, zoals Tolle ook regelmatig aangeeft in zijn lezingen, omdat dit ook voor hem het geval was. Het leven is een leerweg, elke seconde een les.
[..]
Nope. Alles verandert.quote:
Op 
Nice! Nieuwe naam voor het lijstje: Rupert Spira
En hij komt naar Nederland in september!
http://non-duality.rupert(...)thering-in-amsterdam
thanks! I knowquote:
[..]
Dat herken ik wel een beetje ja
Misschien zijn deze mensen van zichzelf al zo, maar ik heb sterk het gevoel dat er iets aan kleeft van "ik ben spirituele leraar, dus nu moet ik rustig, langzaam, en op een slaapverwekkende toon gaan praten." Geef mij maar iemand als Alan Watts dan
Anderzijds probeer ik gewoon van de verschillende leraren en sprekers dingen te leren die voor mij acceptabel of als waarheid klinken. Gewoon nemen wat jou aanspreekt en de rest laten liggen. Het is wel belangrijk dat je daarbij ook eerlijk tegen jezelf bent natuurlijk, want het risico is dat je dan dingen laat liggen die eigenlijk goed voor je zijn maar die je onder de noemer 'dit past niet bij me' dan niet doet of niet meeneemt.
.Ik zal Watts eens gaan opzoeken.
Vooral wanneer Tolle zegt 'dreadful' of 'forms ', dan krijg ik er last van
"Energybody".quote:
[..]
thanks! I know
Ik zal Watts eens gaan opzoeken.
Vooral wanneer Tolle zegt 'dreadful' of 'forms ', dan krijg ik er last van
"Painbody".
Ik ben het audio book aan het luisteren van Tolle, en de eerste hoofdstukken gaan nog wel, maar hoe verder je komt hoe zweveriger het wordt.
Ja eensquote:
[..]
Bij mij wordt het juist minder, opvallend genoeg. Z'n boek daarentegen... die kom ik nog steeds niet door. Zijn jargon stoort me nog wel, zeker wanneer het geschreven is.
[..]
Alan Watts!
Die Mooji daarentegen, die staat me ook niet zo aan. Vaak lees ik prima quotes van 'm, of zie ik duidelijke concrete monologen van 'm, maar in die video die je postte heb ik moeite met zijn manier van doen. Mensen onderbreken, vage taal gebruiken, van het onderwerp afwijken, gehaast praten, noem maar op. Daar ging m'n kwakzalver-alarm een aantal keer af. Hij was iig niet heel kalm, mindful, in het Nu iig. Prima op zich, niets is immers permanent, maar wilde het toch even uiten.
Denk dat ik als antigif maar wat Watts of één van de Krishnamurti's ga luisteren.
Het is meer zo dat ik nog aan het ontdekken ben in dit 'realm', en gewoon steeds weer enthousiast ben als ik iets tegen kom. Soms een beetje te snel En overigens moet ik zeggen dat ik kritisch denken en open-minded zijn soms ook lastig te verenigen vind. Ik heb sowieso al de neiging kritisch te zijn, dus ik probeer bewust meer open te staan voor dingen die mij niet bekend zijn, die onnatuurlijk of counter-intuitive zijn, en dan loop je ook sneller in de val van geblaat in het luchtledige, zeg maar Nog wat "aanraders" (dwz, gewoon goed om eens een ander perspectief te horen) wat betreft kritiek op buddhisme en kwakzalvers. (Ik vond het ergens wel een beetje zielig voor de Dalai Lama, het lijkt me altijd zo een sympathiek mannetje
)
[ Bericht 0% gewijzigd door lateralize op 07-04-2013 16:54:59 ]
Kritisch zijn is openminded zijn. Een ware criticus neemt ook zijn eigen huidige kennis onder de loep en staat dus altijd open voor een correctie, aanvulling of deletie daarvan.quote:
[..]
Ja eens
De weg naar 'bevrijding' om het maar zo te zeggen, of anders het Nu, is een pad van destructie. Destructie van identificatie met het ego, destructie van de aanname van 'de ik', destructie van het leven in het verleden of in de toekomst, destructie van het serieus nemen van illusies, destructie van rigide dogma's en doctrines.
Ik kan het nu niet kijken, maar ik neem aan dat het gaat over de onbedoelde betekenissen die zijn gegeven aan de concepten van reïncarnatie en karma?quote:Nog wat aanraders wat betreft kritiek op buddhisme en kwakzalvers. (Ik vond het ergens wel een beetje zielig voor de Dalai Lama, het lijkt me altijd zo een sympathiek mannetje
Overigens is de Dalai Llama geheel niet sympathiek als je wat meer in zijn verleden duikt.
Maar ja, boeddhisten zijn ook maar mensen.Heb je natuurlijk weer helemaal gelijk in. Sterker nog - want zoals je het nu stelt klinkt het nog een beetje alsof je wel bewust moeite doet ervoor - volgens mij is er bij geen identificatie met het ego nog alleen maar de waarheid die van belang is. En of je het zelf nou 1.000 keer of nooit verkeerd hebt, dat doet er niet toe. De waarheid is waar het om draait. Of het op dat moment meest aannemelijkequote:
[..]
Kritisch zijn is openminded zijn. Een ware criticus neemt ook zijn eigen huidige kennis onder de loep en staat dus altijd open voor een correctie, aanvulling of deletie daarvan.
Kan wel lastig zijn wanneer er zoveel ego's om je heen lopen die de neiging hebben te proberen jouw ego aan te vallen, en zichzelf groter dan jou te maken, terwijl jij probeert te groeien. Natuurlijk is het doel uiteindelijk dat jij daar 'boven' staat, dat het je niets meer doet omdat je ego er gewoon niet meer is om te raken. Maar terwijl je groeit is het verdomd frustrerend!
Bij mij gaat het verdwijnen van het ego - of het overmeesteren ervan - helaas niet over een nacht ijs.Ja nja onbedoelde betekenissen... ook. En hij haalt wat voorbeelden aan van uitspraken van monniken en de Dalai Lama die vrij onzinnig zijn. Dat van de DL wist ik trouwens niet. Moet ik ook maar eens wat over gaan lezen danquote:Ik kan het nu niet kijken, maar ik neem aan dat het gaat over de onbedoelde betekenissen die zijn gegeven aan de concepten van reïncarnatie en karma?
Overigens is de Dalai Llama geheel niet sympathiek als je wat meer in zijn verleden duikt.
Maar goed, moet nu ook even mijn focus kiezen. Alles op zijn tijd.Waarheid is belangrijker dan ego. Het ego wil standvastigheid, maar de waarheid doet je wankelen.quote:
[..]
Heb je natuurlijk weer helemaal gelijk in. Sterker nog - want zoals je het nu stelt klinkt het nog een beetje alsof je wel bewust moeite doet ervoor - volgens mij is er bij geen identificatie met het ego nog alleen maar de waarheid die van belang is. En of je het zelf nou 1.000 keer of nooit verkeerd hebt, dat doet er niet toe. De waarheid is waar het om draait. Of het op dat moment meest aannemelijke
Dat is inderdaad lastig; dat de ego's aanspraak maken op elkaar. Voor je het weet schiet je weer in de rol van het ego en ben je niet langer de acteur, maar het personage.quote:Kan wel lastig zijn wanneer er zoveel ego's om je heen lopen die de neiging hebben te proberen jouw ego aan te vallen, en zichzelf groter dan jou te maken, terwijl jij probeert te groeien. Natuurlijk is het doel uiteindelijk dat jij daar 'boven' staat, dat het je niets meer doet omdat je ego er gewoon niet meer is om te raken. Maar terwijl je groeit is het verdomd frustrerend!
Maar denk niet dat het ego geheel verdwijnen kan om niet meer terug te keren. Dat is wederom vertrouwen op permanentie; een concept uit het ego. Denk ook niet dat je het overmeesteren kan, want beheersen is controle uitoefenen, verzetten. In plaats daarvan, observeer. Vind die stilte die schuilt tussen de gedachten, zoals de stilte nadat het ene lied eindigt en het volgende begint.
quote:The ego may take different and subtler forms at different stages of one’s practice, but is itself never destroyed. There is no greater mystery than this — that being the reality we seek to gain reality. We think that there is something hiding our reality and that it must be destroyed before the reality is gained. It is ridiculous. A day will dawn when you will yourself laugh at your past efforts. That which will be on the day you laugh is also here and now.
— Sri Ramana Maharshi
Die laatste is een naam die ik nader bekijken wil, om misschien ook toe te voegen aan de lijst.quote:“There is nothing wrong. Sadness is not wrong. Fear is not wrong. Confusion is not wrong. Our pain is not wrong. Resisting our pain is what makes everything seem wrong. And yet here is a deeper truth, for those who are open: even our resistance of pain is not wrong. If that’s what’s happening, it cannot be wrong. It is a valid expression of life in the moment. Beyond ‘right’ and ‘wrong’. This love even embraces resistance. This Now is vast, and forgiving. Yet even ‘resistance’ is just another concept. Another judgement. Another way to make ourselves wrong. “Resistance bad. Acceptance good.” That’s what we learn. It’s not that we “resist” our pain. We just never learned how to be with it. How to sit with it. Stay with it. Have a cup of tea with it. See it as a beloved friend, at home in the vastness. Our ignorance is our innocence. We just never learned. Our pain is not wrong. It is an invitation. An ancient teaching. Universal. Free. Life invites us to come closer… Falling through imagined layers… Into great mystery…”
— Jeff Foster
De Dalai Llama is voornamelijk een politicus. Sure, hij is best wijs, vriendelijk en komt nobel over, maar is uiteindelijk een mens met een politiek religieuze agenda. Met alles dat daarbij komt kijken...quote:[..]
Ja nja onbedoelde betekenissen... ook. En hij haalt wat voorbeelden aan van uitspraken van monniken en de Dalai Lama die vrij onzinnig zijn. Dat van de DL wist ik trouwens niet. Moet ik ook maar eens wat over gaan lezen dan
Alles is al oké, ook het feit dat ik niet mindfull ben, dus waarom dan nog energie erin steken?
Exact!quote:
Dude, alle verschillende zienswijzen maken het er niet overzichtelijker op. Wat ze allemaal zeggen is dat het eigenlijk gewoon oké is hoe je nu bent, inclusief de weerstand die je biedt. Wtf ben je dan aan het doen wanneer je met mindfulness bezig bent
Alles is al oké, ook het feit dat ik niet mindfull ben, dus waarom nog energie erin steken?
Dat okay zijn, hoe het ook is, is wat ze in het Engels zo mooi noemen faith. In het Nederlands zou je kunnen zeggen vertrouwen in wat is, of vertrouwen in het bestaan/leven. Zie je dat eenmaal in, dan lach je jezelf in een deuk. Zo lang zoeken, terwijl het altijd al hier was!
Die vele zienswijzen zijn omdat spiritualiteit enorm subjectief is, van de 'goeroe's' tot de 'volgelingen'. Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet, en het is... Hier!
Verder leer je door de levenswijze, mindfulness en meditatie ook zelfacceptatie, en daarmee vergroot je je zelfvertrouwen. Dat zijn toch al minstens 2 dingen die beter worden door het volgen van dit 'pad'. Waarom zou je immers iets doen als het geen doel heeft? Goed, ik ben met je eens dat het soms heel veel moeite kan kosten om tot hele simpele inzichten of realisaties te komen, maar het werk is ondertussen wel gewoon nodig (geweest), en dus vind ik het te simpel om te zeggen 'het was er altijd al, haha!' Het is iets dat geoefend en getraind moet worden, net als een gespierd lichaam. De spieren waren er ook altijd al, maar om ze prominent aanwezig te laten zijn moet je er veel energie in steken en het ook goed bijhouden. Misschien niet de beste analogie but what the heck
Als jij denkt dat je van alles moet doen voordat je rust verdient in je leven, ga dan vooral aan de slag!quote:
Nou er zit toch wel meer in dan dat. De levenswijze van mindfulness en meditatie zou veel meer rust moeten brengen in je leven, dus in die zin win je wel degelijk iets, en wordt er ook iets beter. Je creëert rust in je hoofd.
Verder leer je door de levenswijze, mindfulness en meditatie ook zelfacceptatie, en daarmee vergroot je je zelfvertrouwen. Dat zijn toch al minstens 2 dingen die beter worden door het volgen van dit 'pad'. Waarom zou je immers iets doen als het geen doel heeft? Goed, ik ben met je eens dat het soms heel veel moeite kan kosten om tot hele simpele inzichten of realisaties te komen, maar het werk is ondertussen wel gewoon nodig (geweest), en dus vind ik het te simpel om te zeggen 'het was er altijd al, haha!' Het is iets dat geoefend en getraind moet worden, net als een gespierd lichaam. De spieren waren er ook altijd al, maar om ze prominent aanwezig te laten zijn moet je er veel energie in steken en het ook goed bijhouden. Misschien niet de beste analogie but what the heck
Besef wel dat het erg westers is om zo te denken, zowel vanuit taal als cultuur. Watts heeft het regelmatig over deze tegenstrijdige perspectieven, dus dat zal je vast nog wel tegenkomen. Misschien ken je deze quote van hem wel:
Uit 'fear of enlightenment' als ik me niet vergis.quote:You feel that in order to be free, you have to suffer for it. And so, you can suffer for it!
Nja het is niet zo dat ik per se denk dat ik iets niet verdien op dit moment. Het is dat ik me nu in een bepaalde state of mind bevind, en bepaalde gedachtepatronen zich herhalen. Het kost oefening daar minder last van te ondervinden, en dus moeite.
Ja, daar heb ik het wel gezien of gehoord. Ben alleen niet zeker van de titel. Misschien is het stiekem 'Why not now?'...quote:
Hmm ga het straks eens luisteren / bekijken. Staat het op youtube toevallig?
Ah, maar dat is iets anders.quote:Nja het is niet zo dat ik per se denk dat ik iets niet verdien op dit moment. Het is dat ik me nu in een bepaalde state of mind bevind, en bepaalde gedachtepatronen zich herhalen. Het kost oefening daar minder last van te ondervinden, en dus moeite.
Wel belangrijk overigens, we moeten immers nog steeds leven als personen. Met anderen ook, dus goede gewoonten aanleren is wel zo handig. ).http://enlietenment.tumbl(...)r-deceptively-simple
quote:
Verlichting in 4 simpele stappen:
http://enlietenment.tumbl(...)r-deceptively-simple
Hoe ik erover denk en tot zover heb mogen ervaren is dat het verschil zit in vanuit welke perspectief je 'kijkt/observeert'. Kijk je vanuit een staat van 'onvoorwaardelijke liefde' of neutraliteit van het 'zijn' naar die weerstand, dan zal je die weerstand gaan 'begrijpen', en daardoor 'accepteren': het is dan oké. Het is alsof die 'weerstand', die 'haat', die 'woede', die 'gedachten', etc. die in je opkomen hun verhaal aan je vertellen, van waar ze vandaan zijn gekomen, waarom ze zijn gekomen, etc. Je leert vanuit die staat van 'zijn'/'onvoorwaardelijke liefde' dit soort zaken te 'begrijpen' en dat ze er ook mogen 'zijn'. En vanuit dat begrip, gezien vanuit die staat, zal je inzien dat het oké.quote:
Dude, alle verschillende zienswijzen maken het er niet overzichtelijker op. Wat ze allemaal zeggen is dat het eigenlijk gewoon oké is hoe je nu bent, inclusief de weerstand die je biedt. Wtf ben je dan aan het doen wanneer je met mindfulness bezig bent
Alles is al oké, ook het feit dat ik niet mindfull ben, dus waarom dan nog energie erin steken?
Izza very nice!quote:
Verlichting in 4 simpele stappen:
http://enlietenment.tumbl(...)r-deceptively-simple
Ik haat Engels lezenquote:
Verlichting in 4 simpele stappen:
http://enlietenment.tumbl(...)r-deceptively-simple
Dank u dank u dank u!quote:
Zenleer in erudiet engels klinkt zoveel beter dan de valiumstem van Tolle.[ Bericht 78% gewijzigd door Hitch_Slap op 08-04-2013 23:10:56 ]
Misschien als aanvulling, staat er in de Koran:quote:
[..]
Natuurlijk heb je dat recht!
Besef alleen wel dat het woord God geassocieerd wordt met de bijbelse en dat die God zichzelf omschrijft als: I am who I am, ofwel 'zijn'.
"Uitvinder van de hemelen en de aarde, en wanneer Hij een zaak verwezenlijkt, dan zegt Hij er slechts tegen: 'Wees!', en het is." (2:117)
In het Arabisch staat er "koen fa yakoen" (wees en het is), meer info: Wikipedia: kun
Vanaf 24:00 wordt besproken hoe 15 minuten mediteren per dag op t woord "peace" je genen positief kan beïnvloeden:
De genen die verantwoordelijk zijn voor "inflammatory responses" door stress, worden uitgeschakeld door deze meditatie.
Al is het goed denkbaar dat het reduceren van stress invloed uitoefenen kan op de expressie van genen, komt het vooralsnog over op mij als pseudowetenschap zoals in 'What the bleep do we know'.quote:
Ik post deze hier nog een keer, zodat ik hem straks als ik de mogelijkheid heb, in de OP kan verwerken:
Vanaf 24:00 wordt besproken hoe 15 minuten mediteren per dag op t woord "peace" je genen positief kan beïnvloeden:
De genen die verantwoordelijk zijn voor "inflammatory responses" door stress, worden uitgeschakeld door deze meditatie.
Maar daarbij moet ik wel zeggen dat ik dit filmpje nog niet gezien heb. Naar mijn mening zijn er betere voorbeelden te vinden voor de positieve werking van meditatie met wetenschappelijke onderbouwing.
We weten allang dat genen uit en aan gezet kunnen worden. Dat onderzoeksgebied staat bekend als de epigenetica. Decennialang hebben we gedacht dat onze genetische opmaak een statisch geheel was, dat blijkt dus niet zo te zijn.quote:
[..]
Al is het goed denkbaar dat het reduceren van stress invloed uitoefenen kan op de expressie van genen, komt het vooralsnog over op mij als pseudowetenschap zoals in 'What the bleep do we know'.
Maar daarbij moet ik wel zeggen dat ik dit filmpje nog niet gezien heb. Naar mijn mening zijn er betere voorbeelden te vinden voor de positieve werking van meditatie met wetenschappelijke onderbouwing.
En dit onderzoek is uitgevoerd door iemand aan een gerenommeerde universiteit en de resultaten laat men ook zien.
Mijn punt is dat veel mensen nog steeds in de overtuiging zijn dat de genetische samenstelling en gedrag van een mens een duidelijk causaal verband hebben, wat simpelweg niet het geval is. Tussen die twee zit zo'n enorme hoeveelheid aan complexe mechanismen, dat zeggen "A leidt tot Z" een flinke understatement is.quote:
[..]
We weten allang dat genen uit en aan gezet kunnen worden. Dat onderzoeksgebied staat bekend als de epigenetica. Decennialang hebben we gedacht dat onze genetische opmaak een statisch geheel was, dat blijkt dus niet zo te zijn.
En dit onderzoek is uitgevoerd door iemand aan een gerenommeerde universiteit en de resultaten laat men ook zien.
Ik zeg niet dat het onwaar is, maar dat er betere voorbeelden zijn te vinden voor de OP.
Mooie presentatie! In mijn hoofd was het even stil na het zien hiervan.quote:
.Ik ben mijn hele leven al een flinke piekeraar geweest, en als gevolg hiervan ben ik 2,5 jaar geleden in een burnout / depressie terecht gekomen. Na therapie bij een psycholoog, en rustig mijn studie en werk weer te hebben opgepakt, durfde ik afgelopen zomer eindelijk te stellen dat ik was hersteld. Ik voelde me goed, zoals ik me voor de burnout voelde.
Toen kwam ook de realisatie dat dat niet goed genoeg was. Ik was hersteld, ik was weer de oude, wat betekende dat ik in mij ogen nog steeds vatbaar was voor depressies (ondanks het feit dat ik de symptomen zou herkennen, en er beter mee om zou kunnen gaan). Zoals Rutte zou zeggen, ik moet sterker uit deze crisis komen!
Tijdens therapie is uiteraard het voorkomen van dergelijke situaties aan bod gekomen, en ook de term mindfulness is meerdere malen gevallen. Ik begreep natuurlijk wel de relevantie daarvan, maar de echte diepe realisatie dat dit moest gebeuren kwam dus pas afgelopen zomer. Aan het einde van mijn therapie is nog een cursus mindfulness geopperd, maar ik heb dit toen afgeslagen.
Goed, sinds afgelopen zomer ben ik dus druk aan de slag gegaan met persoonlijke groei en ontwikkeling, en heb op veel vlakken al progressie geboekt. Maar dat kan altijd nog verder natuurlijk
Toevallig kwam ik een week of wat geleden dit topic tegen. Aangezien het vele nadenken iets is waar ik nog steeds mee zit, en waarvan ik het afgelopen half jaar geen idee had hoe ik dit aan moest pakken, trok de titel direct mijn aandacht. Ik heb flink gelezen in de topics, en ben inmiddels in het boek van Tolle begonnen.
Bij het lezen van de eerste pagina's werd ik direct heel enthousiast en het 'ja, dit is het!' gevoel werd steeds sterker. Ik begreep het niet helemaal, maar het klikte gewoon. De volgende dag al merkte ik een verschil, het lukte me vaak om negatieve gedachten waar ik niets aan had opzij te zetten en me over bepaalde sociale angsten heen te zetten.
Een soort van beginnersgeluk, aangezien dat gevoel na een paar dagen weer verdwenen was
. Ook mijn initiële enthousiasme is iets getemperd, maar nog steeds heb ik het gevoel dat dit van grote waarde gaat zijn voor mij . Ik ben momenteel halverwege, en hoewel ik het hier een stuk minder sterk vind (hij refereert net iets te vaak aan Jezus, en toen hij me probeerde te vertellen dat een steen ook een bewustzijn heeft moest ik het boek toch echt even wegleggen ), ga ik het uiteraard wel uitlezen en hiermee aan de slag!Zo, lange post, eigenlijk niet meer dan een introductie en een uit de kluiten gewassen TVP
Heel herkenbaar. De eerste dagen nadat ik was begonnen aan de kracht van het nu, had ik ook exact deze ervaring die ook vrij snel weer wegebde...quote:Bij het lezen van de eerste pagina's werd ik direct heel enthousiast en het 'ja, dit is het!' gevoel werd steeds sterker. Ik begreep het niet helemaal, maar het klikte gewoon. De volgende dag al merkte ik een verschil, het lukte me vaak om negatieve gedachten waar ik niets aan had opzij te zetten en me over bepaalde sociale angsten heen te zetten.
Een soort van beginnersgeluk, aangezien dat gevoel na een paar dagen weer verdwenen was
Ook herkenbaar. De tweede helft van het boek is gewoon een stuk minder sterk omdat het niets nieuws vertelt. De materie is eigenlijk zo simpel (niet makkelijk) dat je het in 3 bladzijden zou kunnen uitleggen. En ik heb het idee dat zijn referenties aan Jezus vooral bedoeld zijn om de gemiddelde amerikaan aan te spreken. Die zou het boek anders wel eens kunnen veroordelen omdat het boek veel ideeën van het boeddhisme predikt.quote:Ik ben momenteel halverwege, en hoewel ik het hier een stuk minder sterk vind (hij refereert net iets te vaak aan Jezus, en toen hij me probeerde te vertellen dat een steen ook een bewustzijn heeft moest ik het boek toch echt even wegleggen
De kracht van het nu is voor mij ook de eerste ervaring met het "zijn" en is destijds ook zinvol geweest. Maar nu bekeken, vind ik het te zweverig en vind ik dat Tolle het "ego" te veel schetst als iets negatiefs, terwijl hij tegelijkertijd schrijft dat je alle aspecten in het leven mindfull moet bekijken zonder te oordelen. Dat botst met elkaar en is in mijn ogen niet correct. Het gaat er niet om dat je je ego uitbant of laat sterven zoals hij het noemt, maar dat je ermee in harmonie kan leven. Althans, dat is mijn beleving bij deze materie.
Daarbij wordt er in mijn ogen te veel de nadruk gelegd op hoe zalig het wel niet is om verlicht door het leven te gaan en dat je bijna iets fout zou doen als je dat niet doet. Dit stimuleert "het streven naar" en rijmt wat mij betreft dus ook niet met de leer die hij wil overbrengen.
[ Bericht 0% gewijzigd door DaneV op 16-04-2013 00:12:49 ]
Mooi om te horen allemaal. Ik heb bij het lezen van het boek echt een breuk gehad met mijn ego, precies dat wat bedoeld wordt met verlichting, alleen het is niet zo dat ik nu heel makkelijk weer terugkeer naar die staat van controle over mijn gedachten.quote:
Zo, ik meld me hier ook even!
Ik ben mijn hele leven al een flinke piekeraar geweest, en als gevolg hiervan ben ik 2,5 jaar geleden in een burnout / depressie terecht gekomen. Na therapie bij een psycholoog, en rustig mijn studie en werk weer te hebben opgepakt, durfde ik afgelopen zomer eindelijk te stellen dat ik was hersteld. Ik voelde me goed, zoals ik me voor de burnout voelde.
Toen kwam ook de realisatie dat dat niet goed genoeg was. Ik was hersteld, ik was weer de oude, wat betekende dat ik in mij ogen nog steeds vatbaar was voor depressies (ondanks het feit dat ik de symptomen zou herkennen, en er beter mee om zou kunnen gaan). Zoals Rutte zou zeggen, ik moet sterker uit deze crisis komen!
Tijdens therapie is uiteraard het voorkomen van dergelijke situaties aan bod gekomen, en ook de term mindfulness is meerdere malen gevallen. Ik begreep natuurlijk wel de relevantie daarvan, maar de echte diepe realisatie dat dit moest gebeuren kwam dus pas afgelopen zomer. Aan het einde van mijn therapie is nog een cursus mindfulness geopperd, maar ik heb dit toen afgeslagen.
Goed, sinds afgelopen zomer ben ik dus druk aan de slag gegaan met persoonlijke groei en ontwikkeling, en heb op veel vlakken al progressie geboekt. Maar dat kan altijd nog verder natuurlijk
Toevallig kwam ik een week of wat geleden dit topic tegen. Aangezien het vele nadenken iets is waar ik nog steeds mee zit, en waarvan ik het afgelopen half jaar geen idee had hoe ik dit aan moest pakken, trok de titel direct mijn aandacht. Ik heb flink gelezen in de topics, en ben inmiddels in het boek van Tolle begonnen.
Bij het lezen van de eerste pagina's werd ik direct heel enthousiast en het 'ja, dit is het!' gevoel werd steeds sterker. Ik begreep het niet helemaal, maar het klikte gewoon. De volgende dag al merkte ik een verschil, het lukte me vaak om negatieve gedachten waar ik niets aan had opzij te zetten en me over bepaalde sociale angsten heen te zetten.
Een soort van beginnersgeluk, aangezien dat gevoel na een paar dagen weer verdwenen was
Zo, lange post, eigenlijk niet meer dan een introductie en een uit de kluiten gewassen TVP
Ook een beetje mn eigen schuld omdat ik er te weinig aandacht aan besteed. Maar na jaren van steeds weer terugkomen op deze materie, begint het heel langzaam steeds meer een gewoonte te worden om te leven zoals bedoeld wordt met verlichting.
En dat refereren naar Jezus en God dat hoeft van mij ook niet en dat een steen bewustzijn heeft moet je niet te letterlijk opvatten. Dat is meer een soort van filosofische gedachte, die tot op zekere hoogte op waarheid berust. Het woord bewustzijn is alleen zo verwarrend als je het eigenlijk maar op 1 manier kent. Dat terwijl bewustzijn eigenlijk een heel vaag en abstract begrip is. Ik denk dat veel mensen het ook snel verwarren met zelfbewustzijn, wat weer van een heel ander niveau is uiteraard.
Het is idd wel grappig om te zien dat De Kracht vh Nu een introductie is geweest voor velen met deze materie. Mensen die de materie uit het boek begrijpen gaan al snel verder dan het werk van Tolle. Dan kom je bij het werk uit van Alan Watts bijvoorbeeld of het boek van Leo Hartong, Ontwaken in de droom.quote:
De kracht van het nu is voor mij ook de eerste ervaring met het "zijn" en is destijds ook zinvol geweest. Maar nu bekeken, vind ik het te zweverig en vind ik dat Tolle het "ego" te veel schetst als iets negatiefs, terwijl hij tegelijkertijd schrijft dat je alle aspecten in het leven mindfull moet bekijken zonder te oordelen. Dat botst met elkaar en is in mijn ogen niet correct. Het gaat er niet om dat je je ego uitbant of laat sterven zoals hij het noemt, maar dat je ermee in harmonie kan leven. Althans, dat is mijn beleving bij deze materie.
Daarbij wordt er in mijn ogen te veel de nadruk gelegd op hoe zalig het wel niet is om verlicht door het leven te gaan en dat je bijna iets fout zou doen als je dat niet doet. Dit stimuleert "het streven naar" en rijmt wat mij betreft dus ook niet met de leer die hij wil overbrengen.
Een breuk hebben met ego is niet hetzelfde als verlichting. Iets dat je precies kan omschrijven als verlichting is geen verlichting. Een mentale staat, en controle willen uitoefenen is geen verlichting, verre van zelfs.quote:
[..]
Mooi om te horen allemaal. Ik heb bij het lezen van het boek echt een breuk gehad met mijn ego, precies dat wat bedoeld wordt met verlichting, alleen het is niet zo dat ik nu heel makkelijk weer terugkeer naar die staat van controle over mijn gedachten.
Ook een beetje mn eigen schuld omdat ik er te weinig aandacht aan besteed. Maar na jaren van steeds weer terugkomen op deze materie, begint het heel langzaam steeds meer een gewoonte te worden om te leven zoals bedoeld wordt met verlichting.
Ik begrijp wat je bedoelt hier.quote:
De kracht van het nu is voor mij ook de eerste ervaring met het "zijn" en is destijds ook zinvol geweest. Maar nu bekeken, vind ik het te zweverig en vind ik dat Tolle het "ego" te veel schetst als iets negatiefs, terwijl hij tegelijkertijd schrijft dat je alle aspecten in het leven mindfull moet bekijken zonder te oordelen. Dat botst met elkaar en is in mijn ogen niet correct. Het gaat er niet om dat je je ego uitbant of laat sterven zoals hij het noemt, maar dat je ermee in harmonie kan leven. Althans, dat is mijn beleving bij deze materie.
Daarbij wordt er in mijn ogen te veel de nadruk gelegd op hoe zalig het wel niet is om verlicht door het leven te gaan en dat je bijna iets fout zou doen als je dat niet doet. Dit stimuleert "het streven naar" en rijmt wat mij betreft dus ook niet met de leer die hij wil overbrengen.
Zelf ben ik ook niet overtuigd van het uitbannen of laten sterven van het ego, simpelweg omdat dat is wat ons mens maakt. Iets zien en dat willen veranderen, dát is ego, want niet genoegen nemen met dat wat is. Het is een valkuil waar veel spirituele zoekers in stappen, namelijk dat er iets is dat gevonden moet worden; een doel dat met streven behaald moet worden.Adyashanti legt dat al iets beter uit, al kan die ook flink zweven. Komt bij het vak denk ik.
Voor wat hardere kritiek op 'verlichting' zou je eens kunnen kijken naar het werk van Jiddu Krisnamurti, of beter nog, UG Krishnamurti (die ook Jiddu bekritiseerde). Het lezen van Tao Te Ching van Lao Tzu kan ook erg inspireren, wat het dan ook heeft gedaan voor o.a. het boeddhisme. Heel kort samengevat zou je kunnen zeggen dat de Tao een woord is voor spontaniteit; niets is nodig om tot iets te komen. Het bewandelen van het pad (Tao, of het spirituele pad) is zoals Adyashanti zegt: "een pad van destructie", omdat het niet vergaren is, maar verliezen van je huidige blik op de realiteit.Een koan waar ik aan denk gaat als volgt:
En ook daarop is weer kritiek, van Mumon.quote:The wind was flapping a temple flag, and two monks started an argument. One said the flag moved, the other said the wind moved; they argued back and forth but could not reach a conclusion. The Sixth Ancestor, Hui-neng, said, “It is not the wind that moves, it is not the flag that moves; it is your mind that moves.” The two monks were dumb-struck.
Het idee achter dat alles een bewustzijn zou hebben komt uit een simpel stukje analyse, namelijk dat het ontbreken van een fundamentele 'ik' maakt dat iets als een ziel niet in ons bestaat. Ook ons bewustzijn is niet een fundamenteel bestaand iets, gezien de skandha's in het boeddhisme (of het feit dat het iets anders nodig heeft om te bestaan). Daarbij komt nog dat uiteindelijk alles in ons universum van licht/materie gemaakt is, afkomstig van dat ene moment voor de Big Bang.quote:
Ik ben momenteel halverwege, en hoewel ik het hier een stuk minder sterk vind (hij refereert net iets te vaak aan Jezus, en toen hij me probeerde te vertellen dat een steen ook een bewustzijn heeft moest ik het boek toch echt even wegleggen ), ga ik het uiteraard wel uitlezen en hiermee aan de slag!
Zou je deze gegevens doortrekken, dan kan je stellen dat wij fundamenteel gezien niet meer bewustzijn hebben dan een steen. Of omgekeerd, een steen is net zo bewust als wij. Door onze illusie van 'ik' maken we er een hele poeha van. Alles is één, waarbij zowel wij als een steen slechts golfjes zijn in een oceaan. Die oceaan kan het 'Grote Bewustzijn' genoemd worden, de Tao, God, of welk naampje je ook wil geven aan het beestje. Uiteindelijk is het simpelweg dat wat is, en dat is helemaal okay.
Update:
Inmiddels ben ik nu dik 3 weken bezig met iedere dag mediteren (15min in de ochtend). Daarnaast ben ik eind vorige week begonnen met in de avond ook nog 30min body scan. Het is best frustrerend niet echt het idee te hebben dat je er iets mee bereikt. Ik weet het, je moet geen doelen hebben, maar je doet dit uiteindelijk toch om beter in je vel te gaan zitten. Al is het maar omdat je je anders tegen je problemen aankijkt. Ik vind het echter niet vervelend om te mediteren of de body scan te doen, en ik probeer het gewoon vol te houden. Ik heb niets te verliezen, en alles te winnen. It can only get better from here. Maar toch er is natuurlijk dat ongeduldige stemmetje dat verwacht dat patronen die in 25 jaar opgebouwd zijn in een paar dagen als sneeuw voor de zon verdwijnen.