Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #11

quote:

Op zondag 24 maart 2013 17:56 schreef Gray het volgende:

"When you run after your thoughts, you are like a dog chasing a stick; every time a stick is thrown, you run after it. But if, instead, you look at where your thoughts are coming from, you will see that each thought arises and dissolves within the space of that awareness, without engendering other thoughts. Be like a lion, who rather than chasing after the stick, turns to face the thrower. One only throws a stick at a lion once."
- Dilgo Khyentse Rinpoche

Hij gebruikt zelfs praktisch hetzelfde voorbeeld, al heeft hij het dan over geuren ergens rond 10:00min.

quote:

Op zondag 24 maart 2013 22:07 schreef lateralize het volgende:

[..]

How do we break the habit of excessive thinking?

Hij gebruikt zelfs praktisch hetzelfde voorbeeld, al heeft hij het dan over geuren ergens rond 10:00min.

Standing on the shoulders of giants.

Hier doelde ik op met de paradox van eerder:

quote:

"We practically can’t do anything without judging. Say, a flower - is it pretty? You almost can’t look at a flower without evaluating it. It’s very hard for you to sit and just be here and let all this stuff happen without judging. Is it good? Is it right? Is it wrong? Will it help me? That’s part of the trap. And so, what gets really exquisite is when you start to watch your own thoughts, and you realize that they’re like birds flying across the blue sky. And when you realise that and you’re finally along on the journey, you’ll notice that your mind is completely empty - mindlessly floating along. It’s all happening. It’s all happening. Oh … wow … No doer, it’s just happening!"
- Ram Dass

Goed en slecht is nog steeds goed en slecht, maar de 'doener' is er niet om de dichotomie tot stand te brengen (carry water, chop wood). Neutraal is ook niet echt de juiste omschrijving, omdat daar nog steeds iets tegenover moet staan, zoals goed en/of slecht. Bovendien is de ervaring van dat wat is heel vervullend. Vervullend omdat 'mind without mind' zoals ze in het Verre Oosten zeggen, of zoals Dass zegt: "mindless mind".

thnx, nice posts!
Rupert Spira.. niet eerder van gehoord, maar

Gray, kun jij nog wat 'essential reading' aanraden? Voorlopers van Tolle? Of iets anders..

quote:

Op dinsdag 26 maart 2013 11:11 schreef lateralize het volgende:
Gray, kun jij nog wat 'essential reading' aanraden? Voorlopers van Tolle? Of iets anders..

Voorlopers van Tolle... Dan zou je eigenlijk moeten kijken naar religies, van boeddhisme en hindoeisme, yogi's en Stoicijnen, tot het christendom (bijvoorbeeld de contemplative christians, de mediterenden) en de evangelies die niet zijn opgenomen in de bijbel, bijvoorbeeld het Evangelie van Thomas.

Ook handig, indien je liever ver van religie vandaan blijft, is de psychoanalitica van Jung, de grotere filosofen die zich richtten op het bewustzijn, of de huidige vorderingen in de neurowetenschappen. edit: Een zelfhulp-goeroe als Tony Robbins is ook een aanrader, omdat zijn materie praktisch is én uit veel verschillende soorten bronnen leent. Met name zijn eigen ervaringen werkten inspirerend voor mij.

Zelf lees ik nu Zen Buddhism van D.T. Suzuki, waarin zijn essays zijn opgenomen die met succes het zenboeddhisme introduceerde in het Westen. Al wel wat leuke 'Ohhhh-momentjes' door meegemaakt. Het mystieke is daarin minimaal, aangezien zen zeer op de praktijk gericht is. Zen is doen, niet denken.

Maar ieder zijn meug natuurlijk. Inspiratie kan je overal vinden. Wat voor jou persoonlijk als inspiratie dient merk je terwijl je het tegenkomt. Niemand kan jou écht leren hoe vrede te vinden in jezelf, want niemand kan jou beter leren kennen dan jijzelf. Verwacht geen vuurwerk wanneer je hebt gevonden wat je zoekt, want dan kijk je er zomaar overheen. Uiteindelijk is het zo simpel als bewust zijn van je bewustzijn.

Tolle geeft dat hier mooi aan:

Misschien weet ik nog wel wat voor je, als je iets specifieker kan zijn in wat je denkt te willen lezen/leren?

[ Bericht 4% gewijzigd door Gray op 26-03-2013 17:51:51 ]

quote:

Op maandag 18 maart 2013 21:52 schreef Hitch_Slap het volgende:

[..]

Je sport toch ook gedachtenloos ? tenminste dat hoop ik voor jou

Dit is trouwens nog wel een interessante waarop ik misschien nog moet reageren. Nee dus. Ik sport niet gedachteloos. Ik speel niet gedachteloos een instrument. Ik kijk een film of serie zelfs vaak niet gedachteloos. Dus ja, the dark side is strong within me. Maar ik geloof wel dat ik er kan komen. Het is vooral de overtuiging die er maar niet komt. Ik blijf het moeilijk vinden om dat ego als iets te zien dat los van me staat, als iets dat ik kan observeren. Natuurlijk realiseer ik me dat gedachten vaak vanzelf komen, maar op de een of andere manier kan ik me niet van ze los maken. Ze zijn er, en ze voelen heel sterk als 'ik'. Ookal komen ze vanzelf. Ze voelen waar, en het voelt gewoon heel sterk alsof 'ik' ze denk, ookal kan ik dat observeren en tegen mezelf zeggen dat een bepaalde gedachte bijvoorbeeld wel erg negatief is--en wellicht niet geheel realistisch.
Ik mis daar op de een of andere manier nog een klik, en ik zou graag het een of ander lezen of horen dat die klik doet ontstaan, of een manier van benaderen van mijn gedachten uitgelegd krijgen om mezelf los te kunnen koppelen van mijn gedachten.
Ik denk dat een groot deel van mijn probleem ook zit in dat ik sceptisch ben--ergens. Dat het voelt als een vorm van wegrennen van je problemen, ondanks dat ik tegelijkertijd ergens ook weet dat dat niet is wat ik doe.
Veel innerlijk conflict dus zoals je leest.

@Gray ik doelde eigenlijk op o.a. namen die je eerder noemde in dit topic, zoals Dilgo Khyentse Rinpoche en Rupert Spira. Ik ben in principe geheel nieuw in de wereld van mindfulness en meditatie, spirituele ontwikkeling, dus ik vind het ook lastig om richting te geven. Misschien moet ik het boek van Tolle eerst nog maar eens goed lezen, dat heb ik nog niet echt gedaan.
Op het moment ben ik bezig met "Mindfulness en bevrijding van depressie" http://www.bol.com/nl/p/m(...)ie/1001004004823101/


Edit: daarstraks toen ik terug kwam van werk had ik trouwens weer een typische situatie waar ik vanaf wil komen of anders mee om wil leren gaan. Iets heel stoms, eigenlijk, en bijna kinderachtigs. Ik moest ergens afslaan op de fiets en was een beetje aan het dromen (teveel aan het denken en niet aan het zijn dus, sowieso al), dus ik stak mijn hand niet uit. Vervolgens komt er iemand van achter me: "hand uitsteken!! hand uitsteken!!"
Het enige dat ik uit kon brengen was: "ja ja rustig aan, niet zo stressen."
Vervolgens merkte ik dat ik kwaad werd, op die man omdat hij zo overdreef, en op mezelf door mijn 'domme' fout (die tegelijkertijd menselijk is en waarvoor ik mezelf eigenlijk niet zo zou moeten straffen, maar het gebeurt keer op keer..)

Ik ben zelf gecharmeerd van het werk van Ramana Maharshi.. De laatste tijd erg veel over aan het lezen en video's aan het kijken over hem en van mensen die hem hebben gekend..

Hij stelt dat om vrede in jezelf te vinden, je jezelf de vraag dient te stellen 'Wie ben ik?'. Want alles (de separatie, ego, het besef van een lichaam) komt voort uit de 'ik'-gedachte. Het ego is die ik gedachte. Normaliter volgen we de gedachte en waaien we dus mee met waarheen het ego maar heen wil gaan. Ramana stelt zelf-onderzoek voort: zoek uit waar de 'ik' vandaan komt. Als je eenmaal de bron hebt gevonden, zal het valse ik verdwijnen en het ware ik (Siva, Zelf, Brahman, Tao, God etc) zich openbaren..

Nou ben ik dit allemaal aan het doen, maar ik merk hoe beperkend het intellect in deze is. Het intellect brengt je namelijk niet verder dan de 'ik'-gedachte ergens in je lichaam lokaliseren. Heerlijk frustrerend dus om jezelf te zien zwoegen, om vervolgens tot het besef te komen dat je het weer eens intellectueel probeerde aan te pakken.

Het gaat er dus niet zo zeer om, om het intellectueel te benaderen, maar echt tot de wortel van de 'ik' te komen. En Ramana Maharshi leerde dit vooral aan de mensen door zijn stilte. Alle vragen, alle gedachten, emoties dienen terug te keren tot hun bron.

Er is zeer veel info te vinden over zijn leven, ik vind het iig zeker hier wel thuis horen in dit topic. Het is een heel ander pad dan bv Zen, maar ik herken me persoonlijk wel in de 'wie ben ik' vraag. Maar die probeer nog te vaak intellectueel te beantwoorden. En op dat gebied vind ik Rupert Spira een welkome aanvulling. Focus je op je Awareness, zonder iets te willen of forceren.. Je bewust zijn dat je bewust bent, zo iets simpels, maar ergens wil ik nog steeds een ego om me daar bewust van te zijn.. En nu is het voor mij de truc om hier rustig onder te blijven, er niet tegen in te gaan.

Zelf lees ik deze link vaak in de trein:
http://bhagavan-ramana.org/ramana_maharshi/books/gems/toc.html

maar kijk bv ook eens hier:
http://www.sriramanamaharshi.org/

quote:

Op dinsdag 26 maart 2013 19:23 schreef lateralize het volgende:

[..]

Dit is trouwens nog wel een interessante waarop ik misschien nog moet reageren. Nee dus. Ik sport niet gedachteloos. Ik speel niet gedachteloos een instrument. Ik kijk een film of serie zelfs vaak niet gedachteloos. Dus ja, the dark side is strong within me. Maar ik geloof wel dat ik er kan komen. Het is vooral de overtuiging die er maar niet komt. Ik blijf het moeilijk vinden om dat ego als iets te zien dat los van me staat, als iets dat ik kan observeren. Natuurlijk realiseer ik me dat gedachten vaak vanzelf komen, maar op de een of andere manier kan ik me niet van ze los maken. Ze zijn er, en ze voelen heel sterk als 'ik'. Ookal komen ze vanzelf. Ze voelen waar, en het voelt gewoon heel sterk alsof 'ik' ze denk, ookal kan ik dat observeren en tegen mezelf zeggen dat een bepaalde gedachte bijvoorbeeld wel erg negatief is--en wellicht niet geheel realistisch.
Ik mis daar op de een of andere manier nog een klik, en ik zou graag het een of ander lezen of horen dat die klik doet ontstaan, of een manier van benaderen van mijn gedachten uitgelegd krijgen om mezelf los te kunnen koppelen van mijn gedachten.
Ik denk dat een groot deel van mijn probleem ook zit in dat ik sceptisch ben--ergens. Dat het voelt als een vorm van wegrennen van je problemen, ondanks dat ik tegelijkertijd ergens ook weet dat dat niet is wat ik doe.
Veel innerlijk conflict dus zoals je leest.

Het ironische aan die klik is dat je pas achteraf ziet wat nodig was om die klik te krijgen.

quote:

Op dinsdag 26 maart 2013 19:27 schreef lateralize het volgende:
@Gray ik doelde eigenlijk op o.a. namen die je eerder noemde in dit topic, zoals Dilgo Khyentse Rinpoche en Rupert Spira. Ik ben in principe geheel nieuw in de wereld van mindfulness en meditatie, spirituele ontwikkeling, dus ik vind het ook lastig om richting te geven. Misschien moet ik het boek van Tolle eerst nog maar eens goed lezen, dat heb ik nog niet echt gedaan.
Op het moment ben ik bezig met "Mindfulness en bevrijding van depressie" http://www.bol.com/nl/p/m(...)ie/1001004004823101/

Ah, op die manier. Ik zal eens een lijstje maken van namen. Is voor mezelf ook wel handig. Een aanrader misschien is om wat blogs op tumblr te volgen die zich richten op mindfulness en spiritualiteit. Je kan een eigen blog aanmaken om posts te rebloggen als naslagwerk. Zo kom je met veel hoogtepunten uit verschillende bronnen in aanraking.

quote:

Edit: daarstraks toen ik terug kwam van werk had ik trouwens weer een typische situatie waar ik vanaf wil komen of anders mee om wil leren gaan. Iets heel stoms, eigenlijk, en bijna kinderachtigs. Ik moest ergens afslaan op de fiets en was een beetje aan het dromen (teveel aan het denken en niet aan het zijn dus, sowieso al), dus ik stak mijn hand niet uit. Vervolgens komt er iemand van achter me: "hand uitsteken!! hand uitsteken!!"
Het enige dat ik uit kon brengen was: "ja ja rustig aan, niet zo stressen."
Vervolgens merkte ik dat ik kwaad werd, op die man omdat hij zo overdreef, en op mezelf door mijn 'domme' fout (die tegelijkertijd menselijk is en waarvoor ik mezelf eigenlijk niet zo zou moeten straffen, maar het gebeurt keer op keer..)

Je merkt jezelf al op, wat een goede start is voor mindfulness. Neem nu een moment om terug te denken aan de situatie en sta jezelf toe opnieuw kwaad te worden. Zie in jezelf de woede opkomen, maar doe niets. Voel jezelf kwaad worden, laat het je vullen, voor zolang als het duurt. Zie hoe de woede wegebt, langzaam uit je vloeit. Je hebt nu jezelf woede zien ervaren. Je was mindful van je mind, bewust van je bewustzijn. En zo simpel is het.

Anders kan je ook een object voor je zetten, bijvoorbeeld een bloem, en daarnaar kijken. Terwijl je daarnaar kijkt, let eens op de gedachten die boven komen drijven. "Wat een mooie bloem. Blauw had mooier geweest. Er moet meer water bij." etc. Wanneer je voor langere tijd je gedachten observeren blijft, dan verplaatst je besef zich uit de identificatie met gedachten, richting de observeerder. Dit kan je eigenlijk elk moment van de dag doen, bij alles dat je doet. Hoe vaker je dit doet, hoe sneller je jezelf leert dit uit automatisme te doen. Hoe vaker je het doet, hoe sneller je gedachten uitdoven. Wat overblijft is rust, vrede.

Stel je nu eens voor dat jij die bloem bent die wordt bekeken. Wat denk je als bloem?

Hehe lees net een gedicht terug wat ik een paar maanden geleden heb geschreven en het gaat ook wel over dit onderwerp:

quote:

The Game

What’ll happen if we stop looking the other way
Instead realize this isn’t our game to play
There’s nothing that needs to be done
For there’s nothing new under the sun

The game of power, the game of fear
The game of attention to make us hear
The game to make us believe in lies
The game to bind us with invisible ties

What if it only exists in our minds
That which attaches, that which binds
Uncertain of its own natural ground
Needing to fill silence with continious sound

Realize that all you are reading
Is written by an ego which is bleeding
For it has discovered itself to be an illusion
And now finds itself trapped in delusion

Yet down deep there is an inner Knowing
That which makes the wind blowing
That which shines in the stars day and night
That which is never out of sight

This inner Knowing wants me to see
That this Knowing is no other than me
And for once in my life i am glad
That i’m not apart from All-That-Is-That

quote:

Op dinsdag 26 maart 2013 20:33 schreef Boswachtertje het volgende:
Hehe lees net een gedicht terug wat ik een paar maanden geleden heb geschreven en het gaat ook wel over dit onderwerp:

[..]

Leuk gedicht, Boswachtertje.

@Lateralize: hier alvast een lijstje met namen:

quote:

Alan Watts

Ram Dass

Eckhart Tolle

Tony Robbins

Ramana Maharshi

D.T. Suzuki

Nisargadatta Maharaj

Adyashanti

U.G. Krishnamurti

Jiddu Krishnamurti

Robert Adams

Anthony de Mello

[ Bericht 25% gewijzigd door Gray op 26-03-2013 21:33:07 ]

Thanks!

mmmm

Als ik dat lijstje namen zie, dan denk ik aan een eigen forumonderdeel.. hoe het moet heten..
Het heeft raakvlakken met TRU, R&P, FIL en toch is het weer net wat anders.. ZOZO is wel een mooie naam (zoektocht/zelfontplooing)..

Ter vermaak, informatie en consideratie :

Ja lijkt me niet eens zo'n gek idee. Een subforum van FIL.
Is sowieso een onderwerp waarvan meer mensen zich bewust zouden moeten zijn.
Het is eigenlijk een beetje vergelijkbaar met nooit geleerd hebben dat je conflicten niet oplost door met elkaar op de vuist te gaan (oké, ook dat gebeurt nog regelmatig maar in ieder geval niet standaard ). Het is eigenlijk een vrij essentiële skill, je eigen gedachten 'temmen', maar bijna niemand kan het. In a perfect world zou dit een vak van minstens 1 uur per week op de basisschool zijn.

quote:

Op zaterdag 16 maart 2013 20:11 schreef lateralize het volgende:
Haha ja klopt wel. Tja ik denk dat ik er misschien van baal dat ik niet echt een skill bezit en graag iets wil kunnen, maar tot dusver nog nooit het doorzettingsvermogen heb gehad om iets af te maken. Alles een beetje, niets fatsoenlijk. Maar inderdaad, uiteindelijk, wat maakt het uit? Nou ja, voor mij dus wel iets... Maar om dan dingen met tegenzin te gaan doen, dat is ook niet goed inderdaad. Maar dan kun je je ook weer afvragen waar die tegenzin vandaan komt... misschien bijvoorbeeld wel faalangst. Etc.

Zoek naar het intrinsieke plezier van de weg daarnaartoe. De dingen die ik heb gedaan als autodidact ben ik veel beter in geworden. Waarom? Simpele reden, omdat ik steeds de weg in sloeg die ik op dat moment in wilde gaan, weinig weerstand veel rendement. Het rendement is namelijk meer een bonus.
Om bij het voorbeeld van muziekinstrumenten te blijven, ik ging simpele liedjes proberen te spelen die ik leuk vond ipv droog oefeningen doen. Maakte niet uit of het helemaal goed was, ik vond het leuk. Zo bleef ik er plezier in houden en elke keer dat ik weer iets nieuws kon was geweldig. Ik heb nooit weerstand gevoeld (of verplichting) en in ongeveer twee jaar kon ik bijna alles spelen. Het viel gewoon allemaal mooi samen, gewoon met de stroming mee die je langs de mooiste plaatsen bracht.

Muziek maken is nog steeds hetgeen mij het meest rust geeft en de enige tijd dat ik niet bezig ben met gedachten. Puur vanuit het hart. Mijn vorm van meditatie Ik heb het idee dat mijn hoofd over wordt geslagen en alles rechtstreeks vanuit mijn gevoel naar het instrument gaat. Wou dat mijn hele leven zo was

Ik heb overigens wel een tijd de fout gemaakt om het niet meer voor mijzelf te doen, maar bezig was met wat anderen er van vonden. Dus waarschijnlijk ego. Het moest allemaal complexer, veel met theorie bezig, alle technieken moesten erin zitten, ik moest beter worden dan iedereen en positieve reacties van anderen versterkten dit alleen maar (negatieve ook trouwens). Totdat ik op een punt kwam dat ik het plezier erin onderweg kwijt was geraakt. Het was heel moeilijk om dit te doorbreken, maar het is uiteindelijk gelukt. Dit hopelijk nooit meer. Dit gevoel heb ik nog wel met het normale leven, waar ik dit nog moet doorbreken. Te perfectionistisch, voldoen aan wat anderen van mij verwachten, de lat steeds hoger leggen, nooit tevreden zijn en altijd pushen, duizenden beren op de weg, je kent het wel. Hopelijk kan ik dit een keer doorbreken.

[ Bericht 16% gewijzigd door ssebass op 27-03-2013 10:14:13 ]

O maar dat herken ik, en waarschijnlijk de meeste mensen die een beetje zelfbewust zijn, ook wel. Ik ben helaas nog behoorlijk afhankelijk van wat anderen denken. Mijn zelfbeeld is nog afhankelijk van de ideeën van anderen. Hopelijk is dat spoedig veranderd. Ben hard ermee bezig in ieder geval (ik blijf het alleen heel abstract vinden om aan dat soort dingen te werken.. hoe moet je er nou eigenlijk mee bezig zijn? Dat het niet goed is om te doen wist ik al, en toch verandert er niks)

[ Bericht 0% gewijzigd door lateralize op 27-03-2013 10:31:02 ]

De identificatie met dat zelfbeeld loslaten helpt. Je kan het oefenen door je niet te verdedigen bij kritiek op jouw persoon. Observeer hoe een opmerking 'snijdt', hoe de pijn opkomt en wegebt, en zie dat je in feite niets verloren hebt. Het extra leed van verzet tegen de situatie bespaar je jezelf zodoende.

Wellicht zal je dan ook opvallen dat je zelfbeeld op den duur verbetert, omdat je niet langer brandstof geeft aan het zelfversterkende mechanisme van zelfbeoordeling. De bril waardoor je jezelf beoordeelt verkleurt met elke beoordeling, wat in mijn optiek een grote rol speelt in depressie en de genezing daarvan.

Je hebt dit waarschijnlijk je hele leven gedaan, dus je zal het moeten blijven trainen om jezelf die identificatie af te leren. Maar dat gaat sneller dan je denkt.

quote:

Op woensdag 27 maart 2013 23:15 schreef Gray het volgende:
De identificatie met dat zelfbeeld loslaten helpt. Je kan het oefenen door je niet te verdedigen bij kritiek op jouw persoon.

Doet me hieraan denken:

Matteus:
11 Toen Jezus voor de prefect stond, stelde deze hem de vraag: ‘Bent u de koning van de Joden?’ Jezus zei: ‘U zegt het.’ 12 Maar op de beschuldigingen die de hogepriesters en oudsten tegen hem inbrachten, antwoordde hij niet één keer. 13 Daarop zei Pilatus tegen hem: ‘Hoort u niet wat deze getuigen allemaal tegen u inbrengen?’ 14 Hij gaf op geen enkele beschuldiging enig weerwoord, wat de prefect zeer verwonderde.

quote:

Op vrijdag 29 maart 2013 00:56 schreef Tevik het volgende:

[..]

Doet me hieraan denken:

Matteus:
11 Toen Jezus voor de prefect stond, stelde deze hem de vraag: ‘Bent u de koning van de Joden?’ Jezus zei: ‘U zegt het.’ 12 Maar op de beschuldigingen die de hogepriesters en oudsten tegen hem inbrachten, antwoordde hij niet één keer. 13 Daarop zei Pilatus tegen hem: ‘Hoort u niet wat deze getuigen allemaal tegen u inbrengen?’ 14 Hij gaf op geen enkele beschuldiging enig weerwoord, wat de prefect zeer verwonderde.

Tolle zegt het zo:

quote:

“Somebody says something to you that is rude or designed to hurt. Instead of going into unconscious reaction and negativity, such as attack, defense, or personal withdrawal, you let it pass right through you. Offer no resistance. It is as if there is nobody there to get hurt anymore. That is forgiveness. In this way, you become invulnerable. You can still tell that person that his or her behavior is unacceptable, if that is what you choose to do. But that person no longer has the power to control your inner state. You are then in your power - not in someone else’s, nor are you run by your mind. Whether it is a car alarm, a rude person, a flood, an earthquake, or the loss of all your possessions, the resistance mechanism is the same.”
— Eckhart Tolle, The Power Of Now

quote:

Op vrijdag 29 maart 2013 18:12 schreef Gray het volgende:

[..]

Tolle zegt het zo:

[..]

Dat heeft Tolle mooi verwoord, vanuit de ervaring. Ik zie wel overeenkomst met wat er over Jezus geschreven staat. Het evangelie is natuurlijk niet door Jezus zelf geschreven, het wordt vertelt vanuit het perspectief van een ‘getuige’, die zelf niet begrijpt/ervaart wat er in Jezus omgaat en alleen de uiterlijke reactie (in dit geval: geen reactie) van Jezus ziet. Bedankt voor de quote.

quote:

Op vrijdag 29 maart 2013 20:24 schreef Tevik het volgende:

[..]

Dat heeft Tolle mooi verwoord, vanuit de ervaring. Ik zie wel overeenkomst met wat er over Jezus geschreven staat. Het evangelie is natuurlijk niet door Jezus zelf geschreven, het wordt vertelt vanuit het perspectief van een ‘getuige’, die zelf niet begrijpt/ervaart wat er in Jezus omgaat en alleen de uiterlijke reactie (in dit geval: geen reactie) van Jezus ziet. Bedankt voor de quote.

Graag gedaan.

De christus is een van de bronnen uit de oudheid waar Tolle regelmatig beroep op doet. Voor sommigen werkt dat afschrikwekkend, zelf hou ik er daarom liever afstand van, maar als het helpt/inspireert, waarom niet?

Er blijven vragen in mij oprijzen met betrekking tot dat (niet)-seperate zelf, nondualisme.
Ik heb inmiddels behoorlijk wat video's gekeken over self inquiry, en er wordt vaak gesproken over de identificatie met gedachten die velen kennen, en ook ik trap daar natuurlijk nog regelmatig in. Maar er wordt ook gesproken over het niet bestaan van een seperate zelf. Natuurlijk is er geen seperate zelf in de zin van een individuele entiteit, zou dan mijn antwoord zijn, want ik ben ik en dat is een geheel van denkprocessen en een lichaam. Maar oké, er wordt dan vaak gezegd: kijk naar deze gedachten, is dit je zelf? Kijk naar deze herinnering, is dat je zelf? Etc. Dan denk ik: nee inderdaad, dat is niet mijn zelf, maar dat wist ik al. Het is iets dat geproduceerd wordt door mijn zelf, en mijn zelf is voor een groot deel onbewust en daardoor onvindbaar. Daarnaast is er een stukje bewust zelf dat observeert, niet oordeelt. Een stukje dat de gedachten waarneemt die ik produceer. Dat stukje zelf kan ik opmerken, en zien als mijn afzonderlijke zelf, ookal doet dat stukje verder niets dan observeren.
Ik kom niet zo goed tot die realisatie waarover gesproken wordt, en ik vind het vooral frustrerend dat niemand goed uit lijkt te leggen, zonder dat ik daar een valide ja-maar tegenover kan zetten, wat die eenheid t.o.v. gescheidenheid nou precies inhoudt. Er blijft denken in de weg zitten, scepsis, dingen die niet sluitend lijken te zijn, vage omschrijvingen.

quote:

Op zondag 31 maart 2013 19:28 schreef lateralize het volgende:
Er blijven vragen in mij oprijzen met betrekking tot dat (niet)-seperate zelf, nondualisme.
Ik heb inmiddels behoorlijk wat video's gekeken over self inquiry, en er wordt vaak gesproken over de identificatie met gedachten die velen kennen, en ook ik trap daar natuurlijk nog regelmatig in. Maar er wordt ook gesproken over het niet bestaan van een seperate zelf. Natuurlijk is er geen seperate zelf in de zin van een individuele entiteit, zou dan mijn antwoord zijn, want ik ben ik en dat is een geheel van denkprocessen en een lichaam. Maar oké, er wordt dan vaak gezegd: kijk naar deze gedachten, is dit je zelf? Kijk naar deze herinnering, is dat je zelf? Etc. Dan denk ik: nee inderdaad, dat is niet mijn zelf, maar dat wist ik al. Het is iets dat geproduceerd wordt door mijn zelf, en mijn zelf is voor een groot deel onbewust en daardoor onvindbaar. Daarnaast is er een stukje bewust zelf dat observeert, niet oordeelt. Een stukje dat de gedachten waarneemt die ik produceer. Dat stukje zelf kan ik opmerken, en zien als mijn afzonderlijke zelf, ookal doet dat stukje verder niets dan observeren.
Ik kom niet zo goed tot die realisatie waarover gesproken wordt, en ik vind het vooral frustrerend dat niemand goed uit lijkt te leggen, zonder dat ik daar een valide ja-maar tegenover kan zetten, wat die eenheid t.o.v. gescheidenheid nou precies inhoudt. Er blijft denken in de weg zitten, scepsis, dingen die niet sluitend lijken te zijn, vage omschrijvingen.

Misschien heb je er iets aan om het te bekijken in de zin van hoe compleet je ervaring op het moment is. Als je zegt ''ik denk'' of ''de gedachten die ik produceer'' heb je het al over 2 dingen; die ik en de gedachten plus het idee dat jij ze produceert terwijl het niet zo is dat jij (tegen jezelf) zegt ''nu ga ik dit of dat denken'', het denken is er gewoon. Vergelijk het met je bloedsomloop of spijsvertering, die zijn er ook gewoon je zit er alleen niet met je aandacht in.

Gescheidenheid is een goed woord om het erg van toepassing op ervaren; ervaar je een gevoel gewoon of maak je er in je hoofd van ''ik voel dit of dat'' waar of wie is die ik? Als je het verhaaltje van die ik weghaalt blijft er gewoon een gevoel over, gevoel wat komt en weer gaat. Hoe meer je erover nadenkt hoe meer die scheiding wordt ervaren omdat je daarbij uitgaat van die ik en daarna de andere dingen die er zijn terwijl ze eigenlijk plaats vinden in dezelfde ruimte, die ruimte ben 'jij', dat bewustzijn.

Wat je wellicht het meest in de weg staat is het nog niet loslaten van het meegaan in het denken wat iets wil/moet begrijpen zodat het de illusie heeft ergens grip over te hebben. Ego angst wil dat dingen sluitend en concreet zijn; dan kan 'je' ze beoordelen, in een hokje plaatsen, op anticiperen etc en dan weet je zogenaamd waar je aan toe bent; geloven dat dat iets is wat jij wil is heel beperkend want dat bestaat niet, de illusie ervan bestaat alleen in het denken. Je kan uiteindelijk niet zeggen ''ik wil een vrij en verlicht leven leven én ik wil vasthouden aan het wegduwen van angst onder schijnveiligheid van het denken/in m'n hoofd leven''. Het klinkt nu alsof je 'het' heel graag op intellectueel niveau, wat dus je denken is, wil begrijpen maar op die manier blijf je er in je hoofd bezig en kom je er dus juist niet

Leuke quote van Byron Katie:

''I’m a lover of what is, not because I’m a spiritual person, but because it hurts when I argue with reality.''

quote:

Op zondag 31 maart 2013 19:28 schreef lateralize het volgende:
Er blijven vragen in mij oprijzen met betrekking tot dat (niet)-seperate zelf, nondualisme.

Stel ze.

quote:

Ik heb inmiddels behoorlijk wat video's gekeken over self inquiry, en er wordt vaak gesproken over de identificatie met gedachten die velen kennen, en ook ik trap daar natuurlijk nog regelmatig in. Maar er wordt ook gesproken over het niet bestaan van een seperate zelf. Natuurlijk is er geen seperate zelf in de zin van een individuele entiteit, zou dan mijn antwoord zijn, want ik ben ik en dat is een geheel van denkprocessen en een lichaam. Maar oké, er wordt dan vaak gezegd: kijk naar deze gedachten, is dit je zelf? Kijk naar deze herinnering, is dat je zelf? Etc. Dan denk ik: nee inderdaad, dat is niet mijn zelf, maar dat wist ik al. Het is iets dat geproduceerd wordt door mijn zelf, en mijn zelf is voor een groot deel onbewust en daardoor onvindbaar. Daarnaast is er een stukje bewust zelf dat observeert, niet oordeelt. Een stukje dat de gedachten waarneemt die ik produceer. Dat stukje zelf kan ik opmerken, en zien als mijn afzonderlijke zelf, ookal doet dat stukje verder niets dan observeren.
Ik kom niet zo goed tot die realisatie waarover gesproken wordt, en ik vind het vooral frustrerend dat niemand goed uit lijkt te leggen, zonder dat ik daar een valide ja-maar tegenover kan zetten, wat die eenheid t.o.v. gescheidenheid nou precies inhoudt. Er blijft denken in de weg zitten, scepsis, dingen die niet sluitend lijken te zijn, vage omschrijvingen.

Dat is het grote probleem van dit onderwerp, namelijk de paradox van denken en niet-denken. In een staat van niet-denken, kan je niet bewust zijn van, of denken, dat je niet denkt.

Wanneer het vaag is, verduidelijk het voor jezelf. Sluit het niet, laat het dan open. Zit denken in de weg, denk er dan niet over. Blijf vragen, maar verwacht niet direct antwoorden. Beter nog: verwacht niets.

Met denken tot een staat van niet denken komen is de grote paradox van de geest. De ironie is dat het wel kan, maar nooit zoals je denkt. Ben je eenmaal daar, dan zeg je achteraf: Aha! Plots heb je een inzicht vergaard, wat ze in zen noemen satori. Die staat van niet-denken zou je zen kunnen noemen. Maar in niet-denken zijn geen gedachten. In zen is geen zen. Het is niet in woorden, begrippen of gedachten te vangen, want die zijn er niet in die staat.

Misschien legt Alan Watts het beter uit dan ik:

Hoe dan ook, niemand kan je het antwoord geven. Jijzelf ook niet. En toch kan je tot een antwoord komen, of beter gezegd komt het antwoord tot jou.

De boeddha zei dit:


Lao Tzu zei dit:

quote:

Don’t imagine you will discover the truth by accumulating more knowledge. Knowledge creates doubt and doubt makes you ravenous for more knowledge. You can’t get full eating this way. If you can let go of the Tao with the mind and surround it with your heart, it will live inside you forever.

Morpheus uit The Matrix zegt:

quote:

Remember, I can only show you the door, you must walk through it.

En Tolle zegt het zo: