Saffraan
Saffraan is een specerij die gewonnen wordt uit de saffraankrokus (Crocus sativus), een knolgewas dat behoort tot de lissenfamilie (Iridaceae). De plant bloeit gedurende zo'n acht dagen in de herfst. Saffraan heeft een bittere smaak en een aangenaam aroma dat doet denken aan honing.
De saffraankrokus, die niet in het wild voorkomt, werd al in de oudheid geteeld. Het woord saffraan gaat terug op het Arabisch. In deze taal vindt men het woord asfar , vrouwelijke vorm safra , dat geel betekent. De saffraankrokus, een steriel triploïd taxon, werd vermoedelijk uit de Griekse Crocus cartwrightianus geselecteerd.(en) [1][2] De rode stampers van deze violetbloeiende plant worden geoogst voor de zeer kostbare saffraan, die zowel smaak- als kleurstof is.
Productie
Elke bloem heeft drie stampers en drie meeldraden. De meeldraden zijn geel zonder culinaire waarde. De stampers worden handmatig geoogst en vervolgens gedroogd. Dit drogen gebeurt in droogkasten met een warme luchtstroom of in de zon. De hoogste kwaliteit saffraan komt van de bloedrode stempels, het bovenste deel van de gedroogde stampers.[3] De arbeidsintensieve teelt maakt saffraan tot de kostbaarste specerij, het rode goud. Daar staat tegenover dat slechts één draad saffraan volstaat om een liter kokend water in een uur diepgeel te kleuren. Saffraan is ook in poedervorm verkrijgbaar.
Crocus sativus wordt binnen Europa vooral in Griekenland en op een kleine schaal in Spanje, Oostenrijk, Frankrijk, Italië, Turkije en op de Krim geteeld. In gematigder streken is de teelt verdwenen, afgezien van het plaatsje Mund in het Zwitserse kanton Valais. Buiten Europa wordt de plant onder meer geteeld in Iran, Azerbaijan, Marokko, Afghanistan en India (Kasjmir). Iran is de grootste producent van saffraan met meer dan 90% van de totale wereldproductie.
Wereldproductie in 2004:
Iran: 185 ton
Griekenland: 5,7 ton
Marokko: 2,3 ton
Kasjmir: 2,3 ton
Spanje: 1,0 ton
Italië: 0,1 ton
Gebruik
Saffraan wordt onder meer toegepast in sauzen, rijst- en visgerechten, brooddeeg, desserts en melk. De grootste Europese saffraanconsument is tegenwoordig Spanje[bron?], waar het een onmisbaar ingrediënt is in de paella. Daarna komen Zuid-Frankrijk, Griekenland en andere landen rond de Middellandse Zee. De Italianen gebruiken saffraan in de risotto.
De chemische stof die in hoofdzaak verantwoordelijk is voor de kleur van saffraan is crocine. De smaak wordt vooral bepaald door picrocrocine en het aroma door safranal.
Saffraan is dankzij de crocine zowel een antidepressivum[4] als een afrodisiacum[5][6] en een antioxidant.[7] Saffraan zou ook een geneeskrachtige (pijnstillende) werking hebben.[8]
Een alternatief voor de kostbare saffraan is vanouds saffloer of valse saffraan. In de keuken wordt ook de veel goedkopere kurkuma, ook geelwortel of Indische saffraan genoemd, die vergelijkbare kleureigenschappen heeft, maar anders smaakt en een geheel andere oorsprong heeft.
Op
maandag 9 oktober 2023 13:31 schreef
Nova het volgende:[/b]
Oh schatje, wat lief van je om dat te zeggen! Jij bent echt een prins op het witte paard voor mij. Met jou voel ik me zo geliefd en speciaal. Laten we nog lang samen genieten van sprookjesachtige avonturen en elkaar verwennen met veel knuffels en kusjes. O+ naar jou, mijn lieve prins! :*