Nieuwetijdskinderen. Wat zeggen ervaringsdeskundigen?

P

Ik geloof zelf dat het komt doordat de ouders blootgesteld zijn aan zoveel meer culturen dan voorheen via tv, radio, internet. Dat pikken kinderen op terwijl ze groeien. Daarvoor was er in de meeste samenlevingen een enkele duidelijke cultuur en was er niets te kiezen maar nu wordt de gemiddelde psyche blootgesteld aan meerdere opvattingen over hetzelfde onderwerp en moet het keuzes maken wat het voorheen niet hoefde te doen. Volwassenen van deze generatie hebben die overgang geleidelijk/gedoseerd meegemaakt maar kinderen krijgen al deze invloeden ineens te zien, zonder die sterke basis (de culturele wortels) die de vorige generatie wel heeft meegekregen.

Persoonlijk heb ik liever dat ouders inzien dat hun kinderen een andere ontwikkeling doormaken dan zijzelf vroeger en dat zij zelf moeten (bij)leren om zich af te sluiten voor het gedrag van hun kind wat voor hen zelf te druk is, ipv het kind te drogeren. Maar ik snap ook dat er de tijdsdruk is om te presteren, er is gewoon te weinig tijd voor werken, je kind het broodnodige bijleren en daarnaast ook nog een beetje van het leven genieten.

Ik geloof zonder meer dat sommige kinderen 'bijzonder' zijn. Maar misschien voelen ze dat zelf helemaal niet zo en vinden ze dat wat hen overkomt heel normaal. Ook als ze dingen zien of meemaken die andere kinderen niet zien en meemaken. Dus ja, ik denk wel dat er kinderen zijn die iets meer hebben dan het doorsnee kind.
Welk etiketje dat kind moet krijgen weet ik niet.
Misschien net zo noemen als de vader van Dik Trom het zei: "Het is een bijzonder kind, en dat is het ".

Meer prikkels, bredere interesses, meer gebeurtenissen, meer mensen, meer interactie, computer, internet + en complexe staat van zijn in de wereld maakt dat deze mensen zich meer hebben aangepast aan de nieuwe snelheid, dan voorgaande generaties.

Misschien komen er wel steeds meer nieuwetijdskinderen, maar zijn we zelf nog in een wereld die gemaakt is op oudetijdskinderen. Geef het wat jaren en er zullen nieuwe scholen komen met aangepaste leerstof, aangepaste leermethode gemaakt door nieuwetijdskinderen voor nieuwetijdskinderen.
Het kind onderscheidt zich nu van een groep, maar je ziet ze wel steeds vaker, meerdere in een groep (ook anders aangeduidt want we labelen nog zo graag) en uiteindelijk is het gewoon een nieuwe generatie, geef ze de ruimte maar om uit te leggen hoe het beter kan worden gemaakt.

Krijgen we die onzin weer.
Nieuwetijdskinderen

quote:

Op woensdag 11 april 2012 12:07 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:

[..]

(en ik weet het, er wordt ook wel overgevoelig gereageerd, maar ja, zo zijn TRUth-ers, lieve mensen, maar met eigenaardigheden. )

Je zou TRUth-ers bijna nieuwetijdsinternetters kunnen noemen zo gevoelig zijn ze..

quote:

Op woensdag 11 april 2012 12:07 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:

[..]

Ik vroeg eigenlijk naar ervaringen van betrokkenen zelf. Dit soort reacties is de reden waarom mensen die zich al kwetsbaar voelen, niet meer posten. Dat is ook de reden waarom het stiller is geworden in TRU. Dat is jammer.
Natuurlijk mag je het onzin vinden, maar dan kun je beter niet posten, zodat dit soort topics niet dood slaat. (en ik weet het, er wordt ook wel overgevoelig gereageerd, maar ja, zo zijn TRUth-ers, lieve mensen, maar met eigenaardigheden. )

Ach een label meer of minder maakt niet uit, zo kun je ook vandaag boomknuffelaar, xenofoob, extremist, tokkie oid wezen, als je maar op het juiste subforum post van FOK!
Het zegt alleen inderdaad niet zoveel, het is de mening van iemand anders over een onderwerp, of de mening terecht is is nog maar te bezien of wordt de mening gestaafd aan het aantal reacties op een onderwerp, dan krijg je wel een vertekend beeld.

Ergo, soms kun je beter je mening voor je houden of je dient terwille te wezen om tekst en uitleg erbij te geven. Zoals ik al zei " ik zou niet durven mijn kind het nieuwetijdsstempel te geven " . Juist omdat er onbegrip bestaat. Daarbij, zou ik het moeten aantonen middels papierwerk waarschijnlijk dus blijft over hooguit " mijn kind is anders " nou, dat mag je veilig vinden denk ik.

quote:

Op woensdag 11 april 2012 12:42 schreef The_stranger het volgende:

[..]

Je zou TRUth-ers bijna nieuwetijdsinternetters kunnen noemen zo gevoelig zijn ze..

Mogelijk. Ander zijde zou dan wezen dat de oudetijdskinders botte boeren zijn, die er alleen op uit zijn andermans gevoelens af te kraken. Zal dus ook wel niet zo'n vaart lopen nietwaar?

Ik denk dat het komt (steeds meer nieuwetijdskinderen) door te veel prikkels om ons heen.
Dat de hersenen van de kinderen overwerkt zijn. (Het is een soort gevoel wat ik over dit onderwerp heb dat ik omschrijf en dat is moeilijk.)
Door dat de hersenen zo overladen worden met prikkels/ beelden zou dat wel eens voor een soort "kortsluiting" in de hersenen kunen zorgen, waardoor de kinderen de dingen anders beleven, gevoelliger zijn voor de wereld om hen heen.
Dingen gaan zien, dingen waarnemen die er misschien wel helemaal niet zijn, een soort verstoring door al die prikkels invloeden etc
Kijk om je heen er is ook zoveel invloed overal .
Vroeger toen ik kind was speelde ik buiten en kwam s'avond moe maar voldaan van t spelen thuis. Je ging eten en daarna douchen ff tv kijken en naar bed.
Tegenwoordig spelen veel kinderen niet meer buiten en steeds meer word er gedaan met computers, ook lessen op school worden tegenwoordig met computers gedaan.
Misschien heeft het ook wel met de straling te maken die van electrische apparaten afkomen. Vroeger stonder enkel een radio in huis en later een tv.
Kijk eens in je eigen huis hoeveel electronisch apparatuur er in je huis staat. En ook zijn overal mobiele telefoon masten geplaatst daar komt straling vanaf dus wie weet zijn onze kinderen daarom wel gevoelliger.
De normale levensenergie die van de aarde afkomt is verstoord.

Zag vandaag iets heel interessants op discovery world en dat was met Morgan Freeman het ging over de Godhelm.
Ze zette bij het proefpersoon de helm op en sloten allerlei draadjes aan en gaven aan 1 kan van haar hersenen een magnetisch veld , zij ervaarde op dat moment dat er "mensen"om haar heen waren ze kon ze tellen. Ze ervaarde er 5 , maar er was niemand,(ze zat in een afgesloten donkere kamer) alleen omdat op dat moment dat gedeelte van haar hersenen gestimuleerd werden zag zij ze om zich heen. Daar komt mn gevoel of idee dus weg over dit onderwerp.
Dus wie weet wat al die electronische shit om ons heen met de hersenen doet.

Heb hier een filmpje waar het experiment in te zien is

quote:

Op woensdag 11 april 2012 13:14 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:

[..]

Zo voelen ze dat soms wel...

Maar goed, ontopic:
zijn er mensen die ervaring hebben met zg. nieuwetijdskinderen? Zijn er ouders die door deze benadering zijn geholpen? Of ouders die juist tot de tegengestelde conclusie komen?
Zijn al die labels, adhd, autisme, whatever inderdaad maar labels om schijnbaar moeilijke kinderen in hokjes te plaatsen? Is het andersom? Is 'nieuwetijdskind' een label juist om problematisch gedrag te verdoezelen of goed te praten?

Misschien is het een combinatie? Er zijn kenmerken die je kan bestuderen en dan kan zeggen "adhd" of "huilbaby", "leven op emotie en niet op ratio" "motorische problemen" "bang voor dingen die wij niet zien" , dat zijn gewoon kenmerken die je kan testen en beoordelen, daar komt een bepaald kind uit, je kan het moeilijk lerend noemen, of adhdér, autistisch maar je zou het ook nieuwetijdskind kunnen noemen als je dat wilt. Voor mij blijft het kind dan nog steeds een uniek persoon, net als ieder ander, en net als ieder ander heb je een bepaalde omgang afgestemd op dat kind nodig.
Het labelen kan helpen, je kan zeggen dat is adhd en daarmee gerustgesteld zijn, misschien vind je dat je je kind dan met kalmerende pillen een plezier doet (of misschien alleen jezelf) het kan helpen met het bijstellen van je eigen verwachtingspatroon bij het kind ook nu het gelabeld is, maar het blijft denk ik een proces waarin je open moet staan voor nieuwe behandelmethode, misschien zijn er technieken waardoor je je kind beter kan helpen en misschien kan dat beter als je je mindset zet op meer mogelijkheden dan "adhd" of "autist" of "nieuwetijdskind" daarom zeg ik, misschien is het een combinatie.

Dank je wel
Ik merk het dus ook bij mn zoon als hij zich verveeld. Dan gaat hij echt negatief aandacht lopen trekken e.d.
Maar zelf heb ik ook last van veel prikkels als ik bijv een verjaardag heb ben ik daarna doodmoe er komt dan ineens zoveel op me af en ook dat mensen allemaal doorelkaar praten k word er soms letterlijk gek van net of mn hoofd zegt en nu heb ik kortsluiting. Mn hoofd is dan vol.

Las net een artikel in de telegraaf , weet niet of t echt in dit topic past maar het gaat over een kindje met een hechtings stoornis die zn knuffel kwijt is en dat de politie meehelpt met het zoeken.
Als ik dan echter de reacties lees word ik niet vrolijk.
http://www.telegraaf.nl/b(...)knuffelpingun__.html
Er is dus duidelijk geen plek voor bijzondere kinderen in deze samenleving.

quote:

Op donderdag 12 april 2012 11:53 schreef mousy31 het volgende:
Las net een artikel in de telegraaf , weet niet of t echt in dit topic past maar het gaat over een kindje met een hechtings stoornis die zn knuffel kwijt is en dat de politie meehelpt met het zoeken.
Als ik dan echter de reacties lees word ik niet vrolijk.
http://www.telegraaf.nl/b(...)knuffelpingun__.html
Er is dus duidelijk geen plek voor bijzondere kinderen in deze samenleving.

Vooral dat laatste idd.. maar helaas kun je dat veel breder opmerken. Denk een Mauro, of de asielzoeker die gisteren zelfmoord pleegde omdat hij werd uitgezet zodat zn kinderen hopelijk toch mogen blijven. Niemand die zich lijkt te bekommeren, maar alleen mee bemoeien.

Daar heb je gelijk in.

Ik vind het maar een soort "zweverig" etiketje. Kinderen kunnen toch ook gewoon "anders" zijn zonder dat men er daarom gelijk een naam op moet plakken?

quote:

Op woensdag 11 april 2012 12:07 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:

[..]

Ik vroeg eigenlijk naar ervaringen van betrokkenen zelf. Dit soort reacties is de reden waarom mensen die zich al kwetsbaar voelen, niet meer posten. Dat is ook de reden waarom het stiller is geworden in TRU. Dat is jammer.

Sorry.

quote:

Natuurlijk mag je het onzin vinden, maar dan kun je beter niet posten, zodat dit soort topics niet dood slaat. (en ik weet het, er wordt ook wel overgevoelig gereageerd, maar ja, zo zijn TRUth-ers, lieve mensen, maar met eigenaardigheden. )

Ik mag heus wel posten dat het onzin is.

quote:

Op woensdag 11 april 2012 13:14 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:

[..]

Zijn al die labels, adhd, autisme, whatever inderdaad maar labels om schijnbaar moeilijke kinderen in hokjes te plaatsen? Is het andersom? Is 'nieuwetijdskind' een label juist om problematisch gedrag te verdoezelen of goed te praten?

Vroeger was het gewoon een (heel) rustig of strontvervelend en onhandelbaar gedrag, tegenwoordig noemt men het een speciaal karakter mits je na het juiste geboortejaar bent geboren.

quote:

Op donderdag 12 april 2012 20:40 schreef Ratelslangetje het volgende:

Vroeger was het gewoon een (heel) rustig of strontvervelend en onhandelbaar gedrag, tegenwoordig noemt men het een speciaal karakter mits je na het juiste geboortejaar bent geboren.

Of men was niet wijzer vroeger en nu wel?

quote:

Op woensdag 11 april 2012 16:49 schreef mousy31 het volgende:
Ik denk dat het komt (steeds meer nieuwetijdskinderen) door te veel prikkels om ons heen.
Dat de hersenen van de kinderen overwerkt zijn. (Het is een soort gevoel wat ik over dit onderwerp heb dat ik omschrijf en dat is moeilijk.)
Door dat de hersenen zo overladen worden met prikkels/ beelden zou dat wel eens voor een soort "kortsluiting" in de hersenen kunen zorgen, waardoor de kinderen de dingen anders beleven, gevoelliger zijn voor de wereld om hen heen.

Elke generatie heeft prikkels te verwerking door de vooruitgang. De kinderen/jongeren van nu hebben het op vele gebieden veel makkelijker als toen ik kind was. Geen rekenmachientjes maar zelf ploeteren op de sommen, geen internet om iets makkelijk op te zoeken maar boeken doorworstelen en er zelfs voor naar de bieb moeten fietsen in weer en wind. Wat een prikkels en wat een stress afentoe.

quote:

Dingen gaan zien, dingen waarnemen die er misschien wel helemaal niet zijn, een soort verstoring door al die prikkels invloeden etc
Kijk om je heen er is ook zoveel invloed overal .

Fantaseren is kind eigen.

quote:

Vroeger toen ik kind was speelde ik buiten en kwam s'avond moe maar voldaan van t spelen thuis. Je ging eten en daarna douchen ff tv kijken en naar bed.
Tegenwoordig spelen veel kinderen niet meer buiten en steeds meer word er gedaan met computers, ook lessen op school worden tegenwoordig met computers gedaan.

Ik zie genoeg kinderen buitenspelen hoor, en de jeugd hangt gewoon wat rond.

quote:

Misschien heeft het ook wel met de straling te maken die van electrische apparaten afkomen. Vroeger stonder enkel een radio in huis en later een tv.
Kijk eens in je eigen huis hoeveel electronisch apparatuur er in je huis staat. En ook zijn overal mobiele telefoon masten geplaatst daar komt straling vanaf dus wie weet zijn onze kinderen daarom wel gevoelliger.
De normale levensenergie die van de aarde afkomt is verstoord.

Dan moeten volwassenen daar ook last van hebben.

quote:

Zag vandaag iets heel interessants op discovery world en dat was met Morgan Freeman het ging over de Godhelm.
Ze zette bij het proefpersoon de helm op en sloten allerlei draadjes aan en gaven aan 1 kan van haar hersenen een magnetisch veld , zij ervaarde op dat moment dat er "mensen"om haar heen waren ze kon ze tellen. Ze ervaarde er 5 , maar er was niemand,(ze zat in een afgesloten donkere kamer) alleen omdat op dat moment dat gedeelte van haar hersenen gestimuleerd werden zag zij ze om zich heen. Daar komt mn gevoel of idee dus weg over dit onderwerp.
Dus wie weet wat al die electronische shit om ons heen met de hersenen doet.

Heb hier een filmpje waar het experiment in te zien is

THE GOD HELMET (Koren Helmet) Michael Persinger

Invloed van electriciteit slaat op elk levend wezen, mens en dier. Zelfs planten.
Ik snap alleen niet wat dat met nieuwetijdskinderen (van na een bepaald geboortejaar) te maken heeft.

quote:

Op donderdag 12 april 2012 18:46 schreef Little_Dolls het volgende:
Ik vind het maar een soort "zweverig" etiketje. Kinderen kunnen toch ook gewoon "anders" zijn zonder dat men er daarom gelijk een naam op moet plakken?

Q:"Wat is er met jouw kind ?"
A:"Die is een beetje 'anders'."

Nèh, klinkt ook nergens naar (en evengoed zweverig en vaag).
Sowieso, iedereen is wel een beetje "anders". Gelukkig maar.

Het zijn wel "kinderen van een nieuwe tijd" (die eigenlijk zo'n 40-50 jaar geleden al begon (Met Radio&TV + Telefoon en (iets later) Computers) in algemeen gebruik), maar niet bijzonder of "anders".

Internet & mobiele telefoons (mobiele communicatie & entertainment apparaat ) hebben de wereld compleet veranderd. Zeker voor kinderen die opgroeien tussen de smartphones, notebooks, tablets, HD TV met meer flitsende beelden en vooral reclames dan ooit, de "sociale media" (incl. sms'en e.d.) waar men elkaar 24/7 "volgt", enz, enz.

Daarnaast ook nog de ontwikkelingen in de voedingsindustrie, met allerlei chemische zooi als kleur, geur en smaak stoffen, suikers enz, waar we (onze kinderen) steeds meer mee volproppen, zonder de gevolgen te overzien. (zoals gedragsveranderingen en allerlei andere ellende)

& niet te vergeten een commerciële farmaceutische industrie die maar wat graag pillen draait & verkoopt voor iedere (be)denkbare kwaal, voor de nodige symptoom bestrijding.

Het is mijn mening, zo simpel is het.

quote:

Op donderdag 12 april 2012 18:46 schreef Little_Dolls het volgende:
Ik vind het maar een soort "zweverig" etiketje. Kinderen kunnen toch ook gewoon "anders" zijn zonder dat men er daarom gelijk een naam op moet plakken?

Je hebt helemaal gelijk in mijn ogen.
Waarom etiketjes en ze niet gewoon laten Zijn?

Maar ik denk dat dat etiketje van Nieuwetijdskind er is gekomen juist vanwege de etiketjes AD(H)D, borderline en ga zo maar door.
Ook die etiketjes raken kant noch wal, vind ik dan.
En meerderen met mij, vandaar de weerzin ertegen.

Wat zou er gebeuren als we iedereen gewoon laten zijn wie hij/zij is?
Zonder oordeel, zonder etiketjes, zonder in hokjes te stoppen.
Pure acceptatie.
Kijken of zo iemand past je je leven, zo niet laat los.
Zo wel, accepteer ook de eigenaardigheden erbij.
En uiteraard, is het je kind kun je niet zeggen ik laat los, maar dan is er weer die acceptatie.
Want jij koos voor jouw kind. Laat het dan ook Zijn.

Enne... vrede begint met acceptatie

[ Bericht 34% gewijzigd door vogeltjesdans op 12-04-2012 22:35:09 (sorry, editfoutje :@) ]

^ Dit.

quote:

Op donderdag 12 april 2012 18:46 schreef Little_Dolls het volgende:
Ik vind het maar een soort "zweverig" etiketje. Kinderen kunnen toch ook gewoon "anders" zijn zonder dat men er daarom gelijk een naam op moet plakken?

Klopt, maar dat heeft ook te maken met de maakbaarheid van de maatschappij van de laatste jaren. Als we iets niet kennen, plakken we er een etiketje op en dan hebben we het probleem gedefinieerd. Pas na definitie van een probleem gaan we aan de oplossing werken.

Wat niet wil zeggen dat nieuwetijdskinderen best kunnen bestaan, ik geloof best dat steeds meer vermogens aan het ontluiken zijn.

quote:

Op donderdag 12 april 2012 21:59 schreef Blaadje11 het volgende:
- knip -

Mensen hebben veel meer weerstand tegen wat ze voelen en vinden van een probleem, dan tegen het probleem zelf.

quote:

Op donderdag 12 april 2012 22:36 schreef vogeltjesdans het volgende:

[..]

Mensen hebben veel meer weerstand tegen wat ze voelen en vinden van een probleem, dan tegen het probleem zelf.

Mee eensch en je edit is je vergeven

quote:

Op donderdag 12 april 2012 22:25 schreef vogeltjesdans het volgende:
Klopt, maar dat heeft ook te maken met de maakbaarheid van de maatschappij van de laatste jaren. Als we iets niet kennen, plakken we er een etiketje op en dan hebben we het probleem gedefinieerd. Pas na definitie van een probleem gaan we aan de oplossing werken.

Wat niet wil zeggen dat nieuwetijdskinderen best kunnen bestaan, ik geloof best dat steeds meer vermogens aan het ontluiken zijn.

Mja, vooralsnog gaat het eerder om onvermogen. Het niet kunnen functioneren binnen die maatschappij zoals de maatschappij dat graag wil/ziet. (zonder daar direct een oordeel aan te hangen

Verder is het (dus) toch vooral een maatschappelijk probleem ja.

Gecombineerd met een technologisch/sociale "generatiekloof". Die groeit met de snelheid van de vooruitgang (op technologisch gebied).

quote:

Op donderdag 12 april 2012 22:25 schreef vogeltjesdans het volgende:

[..]

Klopt, maar dat heeft ook te maken met de maakbaarheid van de maatschappij van de laatste jaren. Als we iets niet kennen, plakken we er een etiketje op en dan hebben we het probleem gedefinieerd.

Daar hadden ze vroeger al een pasklaar antwoord op. Abonnement bij de psycholoog of enkeltje internaat voor moeilijk opvoedbare kinderen. De kinderen van nu verschillen niet met de kinderen van 30 of 100 jaar geleden.

quote:

Wat niet wil zeggen dat nieuwetijdskinderen best kunnen bestaan, ik geloof best dat steeds meer vermogens aan het ontluiken zijn.

Die vermogens waren er vroeger ook al maar werden gewoonweg verkeerd begrepen of ontkent.

Die nieuwetijds flauwekul is een gevaarlijk iets. Kinderen met een stoornis worden vertroeteld (sterker nog: gestimuleerd!) omdat ze zogenaamd speciaal zijn terwijl ze net zo geflipt zijn als kinders uit de jaren 20 vorige eeuw.

Ik heb dit topic even aan zitten kijken en kan het niet laten, maar wat maakt een kind van deze nieuwe tijd om maar zo te zeggen...
Ons kind is ook anders maar dat is paps eigenlijk ook in die verstande dat mams nuchterder is, enkel heb ik wel gesprekken met mijn kind gehad, over oma en daar sprak hij over dingen die hij niet had kunnen weten eigenlijk.(waar wij over dingen hebben gesproken die ook mams niet weet)...
Vroeger hadden we spoken in de kast en onder het bed maar zelfs ik heb nooit zo erg details kunne vertellen als mijn kleine doet.(vooral over oma)
Hij spreek niet over andere levens of dergelijke wel over een zilver koord/draad waar hij aan vastzit wanneer hij slaapt/ander leven in gaat, en meerdere dingen die even wat te ver gaan om te delen zomaar.
Dus jah ik ben overtuigd dat er zeker meer is, en dat wij allen meer zijn dan dat wij denken/of mogen denken....
En misschien dat de kinderen deze bewustzijn hebben mogen ontvangen.(pin me niet vast op de laatste zin maar ik weet het ook niet enkel ervaring)

[ Bericht 7% gewijzigd door foxtrotcharlybravo op 12-04-2012 23:32:49 ]

quote:

Op donderdag 12 april 2012 23:04 schreef Ratelslangetje het volgende:

[..]

Daar hadden ze vroeger al een pasklaar antwoord op. Abonnement bij de psycholoog of enkeltje internaat voor moeilijk opvoedbare kinderen. De kinderen van nu verschillen niet met de kinderen van 30 of 100 jaar geleden.

[..]

Die vermogens waren er vroeger ook al maar werden gewoonweg verkeerd begrepen of ontkent.

Die nieuwetijds flauwekul is een gevaarlijk iets. Kinderen met een stoornis worden vertroeteld (sterker nog: gestimuleerd!) omdat ze zogenaamd speciaal zijn terwijl ze net zo geflipt zijn als kinders uit de jaren 20 vorige eeuw.

Iets meer invoelingsvermogen zou je niet misstaan Ratelslangetje, daar is het hier TRU voor, nietwaar?

Het kan geen kwaad om meer aandacht te besteden aan de behoeften van een kind , we leven ook in een tijd waarin oude structuren afbrokkelen en nieuwe tevoorschijn komen , zo ervaar ik het wel de mens lijkt wel geautomatiseerd en de focus ligt op de buitenkant en niet op de binnenkant en dat is niet meer van deze tijd .

quote:

Op vrijdag 13 april 2012 00:57 schreef Outpost76 het volgende:

[..]

Mja leg dat de mens eens uit... Als je de reacties hier leest en her en der elders in tru (en fok) gaat het om ego en elkaar afbranden. Kijk nou eens hoe belachelijk hij post hahaha.......

Dat is de oude structuur

- weg-

[ Bericht 36% gewijzigd door Enneacanthus_Obesus op 13-04-2012 11:33:29 (feedback graag in feedback) ]

Er bestaan dus meerdere soorten bijzondere kinderen.
En ja, velen krijgen het stempel adhd, dus ik vraag me af waar die benamingen vandaan komen en in hoeverre die dan kloppen.

Wat me opviel was de eerste zin van het artikel :
'Indigo ofwel nieuwetijds kinderen zijn gewone kinderen die echter nog sterk verbonden zijn met waar ze vandaan komen. Hun herinnering aan wie ze zijn versterkt hun gevoel van eigenwaarde dusdanig dat zij doorgaans niet de gemakkelijkste kinderen zijn om op te voeden of te onderwijzen.'

http://people.zeelandnet.(...)wetijds_kinderen.htm

Ik had ooit ergens gelezen dat de vroege indigo's het computertijdperk kwamen brengen en zo brengt elke generatie iets bijzonders en een nieuwe tijd .

quote:

Op donderdag 12 april 2012 23:04 schreef Ratelslangetje het volgende:

[..]

Daar hadden ze vroeger al een pasklaar antwoord op. Abonnement bij de psycholoog of enkeltje internaat voor moeilijk opvoedbare kinderen. De kinderen van nu verschillen niet met de kinderen van 30 of 100 jaar geleden.

[..]

Die vermogens waren er vroeger ook al maar werden gewoonweg verkeerd begrepen of ontkent.

Die nieuwetijds flauwekul is een gevaarlijk iets. Kinderen met een stoornis worden vertroeteld (sterker nog: gestimuleerd!) omdat ze zogenaamd speciaal zijn terwijl ze net zo geflipt zijn als kinders uit de jaren 20 vorige eeuw.

Een ex-vriendin van me classificeerde zichzelf als nieuwetijdskind.. stond al bij een helikopter in de nacht te roepen dat 't een UFO was en er als een bezetene met haar mobiel achteraan te rennen. Haar wereldbeeld was zo'n beetje omgekeerd. Al het Nieuws van TV was slecht en die hoaxes van youtube echt. Ik zou haar eens een filmpje over gekke Belgen met aluminium hoedjes laten zien maar ik dacht .. nee toch maar niet, anders zitten we er straks ook zo bij.

Ik heb altijd begrepen dat het fenomeen nieuwetijdskinderen meer te doen had met re-incarnatie van 'andere' zielen.

Als je even voorbij gaat aan de welles-nietus-discussie van reincarnatie dan komt dit fenomeen neer op een tijdsgeest die we met z'n allen bewerkstelligd hebben, door onze collectieve groei als mensheid of samenlevingen in delen van de wereld gaan we steeds een stapje hoger in onze ontwikkeling.

Langzaam maar zeker ontwikkelen we ons steeds meer (heel erg langzaam) en dat betekent dat zielen steeds een stapje hoger op de ladder komen te staan, re-incarneren en hier hun ding doen die uiteindelijk collectief tot de volgende stap zal leiden.

En dat zijn nieuwetijdskinderen, of in ieder geval voor zover ik begrepen heb.
En dan is het ook gelijk niets nieuws en komt dit fenomeen al voor sinds de mens kinderen begon te krijgen :p

Ik denk niet dat een 'gevoelig' kind, of iemand met adhd of een kind dat een bijzondere tekening gemaakt heeft of met vijf vingers geboren is of groene ogen heeft gelijk het label nieuwetijdskind zou moeten krijgen.
Dan kun je wel aan de gang blijven want kinderen zijn per definitie bijzonder en vele malen meer sensitief dan volwassenen.
Dat zegt meer over ons dan over hun, wij zijn eenvoudigweg teveel geneigd om op alles wat we zien een label to plakken. Sterker nog, we doen dat vaak zodat we onze eigen ideen en theorieen bevestigd kunnen zien.

Je kunt het vergelijken met de evolutie in een familie, generatie's geleden waren je voorouders simpele figuren, met iedere generatie leren ze meer, veranderd de tijdsgeest, geven ze de ge-update info aan hun kinderen door en met een beetje mazzel is iedere generatie weer ietsjes verder dan de vorige.

Is dat niet gewoon ontwikkeling van een beschaving? Nieuwetijdskind is iets wat in onze eigen fantasie gecreëerd is en het zou me niets verbazen als het ooit begonnen is bij ouders die hun kind speciaal vonden of bij iemand die zichzelf nogal speciaal vond.

Het is al een tijdje geleden dat dit topic is geopend, maar wil toch graag reageren.... Ik sta op het punt om ons eigen verhaal in een blog te gaan verwerken om wellicht snuffelende en zoekende ouders extra stof aan te bieden op het gebied van een "iets anders kind". Precies, een iets ander kind....

Laat ik voorop stellen dat ik graag nuchter en rationeel in het leven sta en iedereen de vrijheid gun om te geloven wat iedereen vindt en voelt, van zweverigheid tot pure feitenkennis.

Onze dochter van net 3 jaar zit in een traject van de IVH (Integrale Vroehulp) i.v.m. "opvoedingsproblemen". Dit traject hebben wij als ouders vrijwillig gestart in de hoop ons meiske beter te begrijpen en vooral minder "stress" in huis te hebben.

Hoe het begon:
- dochterlief huilde veel, heeeeeeel veel in haar babytijd (Puckababy noodzakelijk om in slaap te komen)
- was vanaf dag 1 een "volwassene" en er was een visie in haar ogen af te lezen
- bij ongenoegen sloeg en trapte ze om zich heen
- ze heeft even gebrabbeld, vervolgens kwamen er woorden van meerdere lettergrepen en daarna direct volledige zinnen
- was laat met kruipen en laat met lopen
- was vaak enorm gefrustreerd (en nog steeds)

Juist dit laatste is een enorm struikelblok en is de daadwerkelijke reden geweest dat ik toen dochterlief 2 1/2 jaar was de telefoon heb gepakt (na een aantal malen mijn bevindingen bij het consultatiebureau te hebben aangegeven) en de IVH heb gebeld om mijn vragen te stellen. Na even gepraat te hebben, leek het de mevrouw aan de andere kant van de lijn een goed plan om een gesprek aan te gaan met de casemanager van de IVH. Zo gezegd zo gedaan. Deze casemanager is 2x bij ons thuis geweest en heeft een samenvatting gemaakt van in totaal 6uur gesprekstof, van geboorte tot nu. Bij veel wat ter sprake kwam kregen wij te horen, wat anders dan "normaal"... Voor ons was de vraag is onze dochter hoogsensitief of iets dergelijks. Hier hebben wij geen antwoord op gekregen, dit is rechtstreeks aangenomen en niet verder onderzocht n.a.v. het verslag van de casemanager. De samenvatting is in een kernteam (bestaande uit 2 GZ psychologen, een orthopedagoge en een kinderrevalidatiearts) besproken. Advies: aan de slag met de orthopedagoge i.v.m. advies om onze dochter te ondersteunen. Natuurlijk hebben wij dit advies ter harte genomen en hebben er afspraken plaatsgevonden. Eerst om te observeren, maar al snel om een vervolgtraject in gang te zetten. De orthopedagoge vond het enorm verrassend hoe rijk onze dochter kon praten en hoe snel zij kennis kon opnemen. De volgende stap was een IQ-test. Deze is onlangs afgenomen: WPPSI. In de uitslag was af te lezen dat onze dochter een zeer hoog verbaal IQ heeft (voorbij hoogbegaafd). Performaal was flik lager en hierdoor kwam ze op een gemiddelde van: bovengemiddeld IQ. De orthopedagoge gaf aan dat het een zeer strenge test is en onze dochter nog erg jong is. We moeten er rekening mee houden wanneer er volgend jaar een nieuwe test wordt afgenomen ze een flink stuk hoger zal uitvallen.

We kregen dus niet 1 label, maar meteen 2: hoogsensitief (aanvoelen van emotie, empathie,opgeslokt worden door omgeving, reageren op sterke geuren e.d......zie de"zweverige sites") en bovengemiddeld IQ (lees net iets minder dan hoogbegaafd op dit moment). N.a.v. een volgend gesprek met de orthopedagoge kwam naar voren dat onze dochter wellicht ook moeite heeft met: sensorische integratie. "Van wat" was mijn vraag. Even intypen in google en zo waar, weer nieuwe info. Hiervoor zou dochterlief doorgestuurd worden naar een ergotherapeut.
Hier zijn we inmiddels 3x geweest... en ja ook dit label komt op haar strippenkaart. Het blijkt dat ze zeer moeilijk om kan gaan met diverse prikkels: texturen / structuren, warm / koud, bewegingen, hoogte, diepte, snelheid en wat nog meer zal in de volgende sessies naar voren komen. Vandaag was mijn vraag aan de ergotherapeut: "ik zie dat u mijn dochter allerlei zaken laat uitproberen en dat u haar oberserveert, maar wat worden de adviezen?". Het is de bedoeling om d.m.v. spel onze dochter te laten wennen aan zaken die zij met haar zintuigen als obstakel "ziet" toch te laten kunnen en vooral durven.

Dus hoe nuchter ik ook wil redeneren,soms moet ik toegeven dat er een zweverig iets is.... HSP, Indigo-kinderen, Nieuwetijdskinderen of welke naam je ook wilt geven. En dat het overkomt als kinderen die zeer lief zijn of zich alleen als een engeltje voortbewegen... NEE, ik help u meteen uit deze droom.
Het is bij onze dochter wit of zwart. Wit: empathie, enorme liefde voor natuur, planten en dieren, genieten van smaken, geuren, kleuren, praten als een volwassene, meer weten dan mogelijk zou kunnen zijn... of zwart: hel, paniek, gillen, huilen, trappen, slaan, bijten uit frustratie die wij vaak niet snappen (of te laat). Eten (diverse structuren zorgen voor kokhalsneigingen), tijdsdruk, drukte, lawaai, wind, regen, felle zon en noem maar nog een aantal simpele dingen op, kunnen er voor zorgen dat een dag heel anders verloopt dan gepland. Lees: leuke dingen gaan niet door omdat ze zo boos en ongelukkig is.

Geloof me, wij willen geen speciaal kind en onze dochter wil totaal niet speciaal zijn (ze zet inmiddels een "masker" op zodat mensen niets vreemds aan haar zien / merken). Toch zal ze zich moeten leren handhaven in deze maatschappij, waar "gelukkig" steeds meer van deze kinderen in zullen leven en er wellicht zoals ook uitgesproken door de orthopedagoge aanpassingen in het onderwijs voor nodig zullen zijn (Hoogevoelig en HB is vaak verweven)!

Dus hierbij het verhaal van een realistische moeder die onder ogen moet zien, dat er meer is dan de gebruikelijke zintuigen opmerken.

quote:

Op woensdag 11 april 2012 10:56 schreef Ratelslangetje het volgende:
Krijgen we die onzin weer.
Nieuwetijdskinderen

Ik vind de term ook onzinnig. Lijken me overigens een "afwijkingen" die altijd al voorkomen, maar waar je momenteel meer over hoort o.a. door de medische wetenschap en media. Misschien heeft het ooit een natuurlijk functie gehad, misschien zijn het afwijkingen. Dat het iets met een paranormaal verschijnsel heeft te maken, sluit ik volledig uit.

Het heeft te maken met chemtrails en bepaalde chemicaliën die de overheid in de vaccinaties voor kleine kinderen stopt. Ook doet de overheid bepaalde chemicaliën in het drinkwaternet zodat ze ons kunnen beïnvloeden. We worden ook geïndoctrineerd door de media.

quote:

Op woensdag 5 september 2012 20:35 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:

[..]

En waarom denk je dat?

Dat is niet wat ik denk maar wat sommige complotdenkers wel denken.

Ik denk dat een groot gedeelte aan het voedsel te wijten is. Er zitten nogal wat chemische toevoegingen in ons voedsel. En sommige toevoegingen kunnen allergische reacties oproepen. Ook de natuurlijke varianten.
Mijn zoon reageerd bijv heel sterk op rode kleurstof, chocola en op cafeine.
Misschien kan het te maken hebben met GMO's
http://nl.wikipedia.org/wiki/Genetische_technologie

quote:

Op woensdag 5 september 2012 20:30 schreef MrBaas het volgende:
Het heeft te maken met chemtrails en bepaalde chemicaliën die de overheid in de vaccinaties voor kleine kinderen stopt. Ook doet de overheid bepaalde chemicaliën in het drinkwaternet zodat ze ons kunnen beïnvloeden. We worden ook geïndoctrineerd door de media.

Dat hoort bij het complot van een Nieuwe Wereld Orde ofwel illuminati.
Nieuwetijdskinderen is een verzinsel en goed excuus om onaangepast gedrag van kinderen goed te praten. Ik zou mijn kind ook liever zo'n mooie naam geven ipv toegeven dat mijn kind niet helemaal spoort.
Vooral niet kijken wat mijn kind nou precies mankeert en daardoor de rest van zijn/haar leven problemen blijft houden want mijn kind is een nieuwetijds/indigo/kristalkind en daar ben ik trots op.

quote:

Op donderdag 6 september 2012 16:41 schreef Ratelslangetje het volgende:

[..]

Dat hoort bij het complot van een Nieuwe Wereld Orde ofwel illuminati.
Nieuwetijdskinderen is een verzinsel en goed excuus om onaangepast gedrag van kinderen goed te praten. Ik zou mijn kind ook liever zo'n mooie naam geven ipv toegeven dat mijn kind niet helemaal spoort.
Vooral niet kijken wat mijn kind nou precies mankeert en daardoor de rest van zijn/haar leven problemen blijft houden want mijn kind is een nieuwetijds/indigo/kristalkind en daar ben ik trots op.

Ik vind wel dat je gelijkt hebt.
Ik zou zo'n naam ook nooit aan mn kind hangen. Maar bijzonder is ie wel voor mij maar ja ik ben zn moeder.
Ik heb wel heel erg in dubio gestaan hoor of ik mn zoon wel medicatie zou moeten geven , hebben t ook vaak zonder geprobeerd en dan is hij echt niet te handelen, voor hem zelf ook heel vervelend.
Dus ja wat is wijs, niets geven en je kind kan niet eens met zichzelf overweg of wel medicatie geven en zowel hij als wij, zn ouders een iets prettiger leven hebben.
Misschien kan hij als hij ouders is en beter geleerd heeft hoe met zichzelf om te gaan wel zonder medicatie.

quote:

Op donderdag 6 september 2012 17:20 schreef mousy31 het volgende:

[..]

Ik vind wel dat je gelijkt hebt.
Ik zou zo'n naam ook nooit aan mn kind hangen. Maar bijzonder is ie wel voor mij maar ja ik ben zn moeder.
Ik heb wel heel erg in dubio gestaan hoor of ik mn zoon wel medicatie zou moeten geven , hebben t ook vaak zonder geprobeerd en dan is hij echt niet te handelen, voor hem zelf ook heel vervelend.
Dus ja wat is wijs, niets geven en je kind kan niet eens met zichzelf overweg of wel medicatie geven en zowel hij als wij, zn ouders een iets prettiger leven hebben.
Misschien kan hij als hij ouders is en beter geleerd heeft hoe met zichzelf om te gaan wel zonder medicatie.

Een kind dat bijvoorbeeld hyper actief gedrag vertoont door allergie voor kleurstoffen etc en waarbij de ouders het willen voorkomen door onthouden van zulk voedsel of temperen door medicatie is van een geheel andere orde dan dat psychische nieuwetijdskind gezever.
Maar jij doet er tenminste wat aan! Jij laat je kind niet ellendig voelen en volvreten met voor hem slechte producten en gaat vervolgens interessant doen dat dit allemaal komt omdat hij nu eenmaal een nieuwetijdskind/indigo/kristalkind is.

En dat is waar ik zo'n probleem mee heb. Zoeken naar een oorzaak voor bepaald gedrag is er voor veel ouders niet meer bij, zij schuiven liever alles af op een mooie naam.
Kinders met voedselallergie, kinders die ontzettend verlegen zijn, kinders die te sterk reageren op emoties van anderen, kinderen die gewoonweg strontvervelend en brutaal zijn....allemaal verdienen, nee, hebben ze recht op een leven als volwaardige volwassene zonder trauma's/onverwerkte jeugdproblemen alleen maar omdat hun ouders er niets aan deden omdat zij vinden dat hun kind een nieuwetijdskind/indigo/kristalkind is.

Het is zo makkelijk voor hedendaagse ouders met hun drukke baan etc het problematische gedrag van hun kind te scharen in nieuwetijdskind blabla hok. Niets mee doen, kind onbehandeld laten en een kutleven bezorgen met een nasleep (of juist nog erger) als het volwassen is maar wel op dit moment willen pronken en afschuiven met een mooie naam waar je kind later niets meer aan heeft omdat het te oud is als doelgroep.

Het gedrag van kinderen is nu niet anders dan eeuwen geleden. Nu zijn er kinders met allergie voor kleurstoffen, vroeger dronk men veel melk direct van de koe en waren ze daar allergisch voor.
Nu krijgen ze teveel prikkels door internet, vroeger kwam dat door school icm harde arbeid.
Nu zien kinderen spoken en zijn ze heel gevoelig, vroeger was dat niet anders maar moesten ze gewoon in het donker gaan slapen.
De speciale gevallen zoals extreem onaangepast gedrag kregen aandacht en werden behandeld itt nu waar men het afdoet als typisch mooie naam kenmerk. Oja, heel belangrijk...moet je wel in het juiste jaar zijn geboren. Anders ben je geen nieuwetijdskind/indigo of kristalkind maar ben je gewoon gek en krijg je alsnog een behandeling in een psychiatrische inrichting.

Ziet niemand het gevaar van deze nieuwetijdskind hype? Ziet niemand wat de gevolgen voor later zijn doordat problemen en/of oorzaken niet worden aangepakt omdat het zo mooi klinkt je kind een nieuwetijds/indigo/kristalkind te noemen en die zogenaamde kenmerken de schuld te geven voor ontspoort gedrag van je kroost?

Pak het probleem bij de wortel aan en verschuil je als ouders niet achter een 'niets aan te doen want nieuwetijds/indigo/kristalkind'! Ik heb medelijden met deze kinderen. Wat zullen zij zich onbegrepen voelen met zulke zweverige ouders.

En wat denk je van later? De mooie naam kinderen van nu zijn op latere leeftijd niet speciaal of goddelijk meer maar staan nog verder af van de maatschappij dan in hun prille jeugd.

Ik heb gezegd. Amen.

quote:

Op donderdag 6 september 2012 19:00 schreef Ratelslangetje het volgende:

[..]

Een kind dat bijvoorbeeld hyper actief gedrag vertoont door allergie voor kleurstoffen etc en waarbij de ouders het willen voorkomen door onthouden van zulk voedsel of temperen door medicatie is van een geheel andere orde dan dat psychische nieuwetijdskind gezever.
Maar jij doet er tenminste wat aan! Jij laat je kind niet ellendig voelen en volvreten met voor hem slechte producten en gaat vervolgens interessant doen dat dit allemaal komt omdat hij nu eenmaal een nieuwetijdskind/indigo/kristalkind is.

En dat is waar ik zo'n probleem mee heb. Zoeken naar een oorzaak voor bepaald gedrag is er voor veel ouders niet meer bij, zij schuiven liever alles af op een mooie naam.
Kinders met voedselallergie, kinders die ontzettend verlegen zijn, kinders die te sterk reageren op emoties van anderen, kinderen die gewoonweg strontvervelend en brutaal zijn....allemaal verdienen, nee, hebben ze recht op een leven als volwaardige volwassene zonder trauma's/onverwerkte jeugdproblemen alleen maar omdat hun ouders er niets aan deden omdat zij vinden dat hun kind een nieuwetijdskind/indigo/kristalkind is.

Het is zo makkelijk voor hedendaagse ouders met hun drukke baan etc het problematische gedrag van hun kind te scharen in nieuwetijdskind blabla hok. Niets mee doen, kind onbehandeld laten en een kutleven bezorgen met een nasleep (of juist nog erger) als het volwassen is maar wel op dit moment willen pronken en afschuiven met een mooie naam waar je kind later niets meer aan heeft omdat het te oud is als doelgroep.

Het gedrag van kinderen is nu niet anders dan eeuwen geleden. Nu zijn er kinders met allergie voor kleurstoffen, vroeger dronk men veel melk direct van de koe en waren ze daar allergisch voor.
Nu krijgen ze teveel prikkels door internet, vroeger kwam dat door school icm harde arbeid.
Nu zien kinderen spoken en zijn ze heel gevoelig, vroeger was dat niet anders maar moesten ze gewoon in het donker gaan slapen.
De speciale gevallen zoals extreem onaangepast gedrag kregen aandacht en werden behandeld itt nu waar men het afdoet als typisch mooie naam kenmerk. Oja, heel belangrijk...moet je wel in het juiste jaar zijn geboren. Anders ben je geen nieuwetijdskind/indigo of kristalkind maar ben je gewoon gek en krijg je alsnog een behandeling in een psychiatrische inrichting.

Ziet niemand het gevaar van deze nieuwetijdskind hype? Ziet niemand wat de gevolgen voor later zijn doordat problemen en/of oorzaken niet worden aangepakt omdat het zo mooi klinkt je kind een nieuwetijds/indigo/kristalkind te noemen en die zogenaamde kenmerken de schuld te geven voor ontspoort gedrag van je kroost?

Pak het probleem bij de wortel aan en verschuil je als ouders niet achter een 'niets aan te doen want nieuwetijds/indigo/kristalkind'! Ik heb medelijden met deze kinderen. Wat zullen zij zich onbegrepen voelen met zulke zweverige ouders.

En wat denk je van later? De mooie naam kinderen van nu zijn op latere leeftijd niet speciaal of goddelijk meer maar staan nog verder af van de maatschappij dan in hun prille jeugd.

Ik heb gezegd. Amen.

Ratel heel mooi verwoord.

quote:

Op donderdag 6 september 2012 19:00 schreef Ratelslangetje het volgende:
<snip>
Ik heb gezegd. Amen.

Aardige preek ja

Maar ben het niet geheel met je eens. In die zin, vroeger werd er ook geen ruk aan gedaan. "Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg." was het devies.

Zelf ben ik een hoogbegaafde 40'er die er op school weinig van bakte. Geen interesse enz.
+ een berg dingen waarmee ik tegenwoordig als "indigo" bestempeld zou kunnen worden.

Niemand die daar iets mee of aan deed. Werd niet naar gekeken, of rekening mee gehouden.
Toen was de gedachte dat het met dat soort mensen vanzelf goed komt (wat dus bullcrap is)

Dat ik super slim was viel de meesten wel op, dat ik nooit mijn huiswerk deed ook, dat ik in de les niet tot weinig oplette ook, dat ik toch voldoendes haalde ook, maar ... Hij kan 't wel maar wil het gewoon niet, was de conclusie van mijn lagere school directeur.

Dat ik mijn Mavo diploma eigenlijk niet had verdiend omdat ik er niets voor had gedaan, was de conclusie van de directeur aldaar.

Anyway, ook al waren die labels er vroeger niet, de oorzaken en problemen werden evengoed niet, of niet juist, aangepakt.

edit:
_{waarbij sommige problemen wel behoorlijk van deze tijd zijn (Geur, kleur & smaakstoffen die voor doffe ellende zorgen b.v.)
... en ouders die minder dan ooit verantwoording voor de opvoeding nemen/willen.}

[ Bericht 2% gewijzigd door R0N1N op 06-09-2012 19:23:19 ]

quote:

Op donderdag 6 september 2012 19:15 schreef R0N1N het volgende:

[..]

Aardige preek ja

Maar ben het niet geheel met je eens. In die zin, vroeger werd er ook geen ruk aan gedaan. "Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg." was het devies.

Zelf ben ik een hoogbegaafde 40'er die er op school weinig van bakte. Geen interesse enz.
+ een berg dingen waarmee ik tegenwoordig als "indigo" bestempeld zou kunnen worden.

Niemand die daar iets mee of aan deed. Werd niet naar gekeken, of rekening mee gehouden.
Toen was de gedachte dat het met dat soort mensen vanzelf goed komt (wat dus bullcrap is)

Dat ik super slim was viel de meesten wel op, dat ik nooit mijn huiswerk deed ook, dat ik in de les niet tot weinig oplette ook, dat ik toch voldoendes haalde ook, maar ... Hij kan 't wel maar wil het gewoon niet, was de conclusie van mijn lagere school directeur.

Dat ik mijn Mavo diploma eigenlijk niet had verdiend omdat ik er niets voor had gedaan, was de conclusie van de directeur aldaar.

Anyway, ook al waren die labels er vroeger niet, de oorzaken en problemen werden evengoed niet, of niet juist, aangepakt.

edit:
_{waarbij sommige problemen wel behoorlijk van deze tijd zijn (Geur, kleur & smaakstoffen die voor doffe ellende zorgen b.v.)}

Hier herken k wel iets in.
Ik heb een goed stel hersenen maar k vond school gewoon niet leuk. k Was liever buiten.
Ik heb mn landbouwschool diploma met levensmiddelen technologie ook wel gehaald en had maar 2 onvoldoendes , ik had met veel hogere cijfers kunnen eindigen.
Maar ik had geen trek in uren in de boeken kijken.
Kon me ook slecht consentreren, Ik ben van 1974 ik zou in deze tijd ook een nieuwetijdskind genoemd worden. Ik voel andere mensen hun stemmingen aan , ik pik vanalles op soms heldervoelend en heb de stempel adhd gekregen , vroeger werkte ritalin bij mij erg goed, wat was het heerlijk eens goed te kunnen consentreren om gewoon eens wat af te maken waar je aan begonnen bent en bij stap 1 begint ipv bij stap 5.
Ben nu ouder en kan beter met mn emoties etc omgaan en beter tegen mezelf zeggen, eerst maak ik dit af en dan pas het volgende. medicatie ben ik dus daarvoor niet meer nodig.
Beetje structuur aanbrengen in mn leven was voldoende.

Maar k vind t gewoon niet logisch om zon stempel nieuwetijdskind op een kind te plakken. Daarbij plaats je ze nl in mijn ogen ook boven een ander.
Wat ratel ook zegt, sommige kinderen hebben gewoon ook echt iets. Bij mijn zoon kwam dat duidelijk bij de testen naar voren.
Ook hij kan je soms aankijken en dingen zeggen dat je denkt hoe kom je erbij en dat is van kleins af aan. In sommige dingen is hij erg goed bijv met computers maar zn motoriek is bijv heel grof, ik laat m nog steeds niet graag bijv brood snijden (ongesneden brood ) met het grote mes.
Hij is nu 15 en pubert behoorlijk, voor hem is t ook fijner dat de medicatie tenminste zorgt dat hij iets van rust in zn hoofd heeft. Op school niet continu geschorst word etc etc.
Kan m toch moeilijk aan de weed doen.

Ik vind de new age hype wel gevaarlijk worden ja. Vooral als mensen zich als dokter gaan gedragen en zomaar diagnoses geven en dan bijv zulke troep als zwarte zalf voorschrijven en vooral adviseren om niet naar de reguliere artsen te gaan.

quote:

Op donderdag 6 september 2012 19:30 schreef mousy31 het volgende:

[..]

Hier herken k wel iets in.
Ik heb een goed stel hersenen maar k vond school gewoon niet leuk. k Was liever buiten.
Ik heb mn landbouwschool diploma met levensmiddelen technologie ook wel gehaald en had maar 2 onvoldoendes , ik had met veel hogere cijfers kunnen eindigen.
Maar ik had geen trek in uren in de boeken kijken.
Kon me ook slecht consentreren, Ik ben van 1974 ik zou in deze tijd ook een nieuwetijdskind genoemd worden. Ik voel andere mensen hun stemmingen aan , ik pik vanalles op soms heldervoelend en heb de stempel adhd gekregen , vroeger werkte ritalin bij mij erg goed, wat was het heerlijk eens goed te kunnen consentreren om gewoon eens wat af te maken waar je aan begonnen bent en bij stap 1 begint ipv bij stap 5.
Ben nu ouder en kan beter met mn emoties etc omgaan en beter tegen mezelf zeggen, eerst maak ik dit af en dan pas het volgende. medicatie ben ik dus daarvoor niet meer nodig.
Beetje structuur aanbrengen in mn leven was voldoende.

Maar k vind t gewoon niet logisch om zon stempel nieuwetijdskind op een kind te plakken. Daarbij plaats je ze nl in mijn ogen ook boven een ander.
Wat ratel ook zegt, sommige kinderen hebben gewoon ook echt iets. Bij mijn zoon kwam dat duidelijk bij de testen naar voren.
Ook hij kan je soms aankijken en dingen zeggen dat je denkt hoe kom je erbij en dat is van kleins af aan. In sommige dingen is hij erg goed bijv met computers maar zn motoriek is bijv heel grof, ik laat m nog steeds niet graag bijv brood snijden (ongesneden brood ) met het grote mes.
Hij is nu 15 en pubert behoorlijk, voor hem is t ook fijner dat de medicatie tenminste zorgt dat hij iets van rust in zn hoofd heeft. Op school niet continu geschorst word etc etc.
Kan m toch moeilijk aan de weed doen.

Ik vind de new age hype wel gevaarlijk worden ja. Vooral als mensen zich als dokter gaan gedragen en zomaar diagnoses geven en dan bijv zulke troep als zwarte zalf voorschrijven en vooral adviseren om niet naar de reguliere artsen te gaan.

Dat er een label aan gehangen wordt, kan ik alleen maar goed vinden. het is een erkening voor het bestaan van een 'probleem' (wat voor die tijd werd genegeerd).

Het label "nieuwetijds-/indigokind" vind ik verder ook ...

Dat zweverige new-agers daar mee dweepen ook. Dat mensen stoppen bij het erkennen van een probleem evengoed.

... maar de eerste stap: het erkennen en benoemen van een 'afwijking' (van wat we met z'n allen als 'normaal' bestempelen), op weg naar een oplossing is daarmee iig gezet.

Nu die oplossing nog
(& nee, het gaat niet vanzelf "over")

Net als die medicijnen voor je zoon. Ik zie hetzelfde bij mijn nichtje gebeuren. Op zich ben ik er voor om zo min mogelijk met medicijnen te klooien, maar soms moet je wel. Met niets doen en achterover leunen "-want nieuwetijdskind, niets aan te doen" los je zeker niets op. Daarover ben ik het absoluut met jullie eens

quote:

Op donderdag 6 september 2012 19:43 schreef R0N1N het volgende:

[..]

Dat er een label aan gehangen wordt, kan ik alleen maar goed vinden. het is een erkening voor het bestaan van een 'probleem' (wat voor die tijd werd genegeerd).

Vind wel dat er uitgebreid getest moet worden en niet na gesprek van 10minuten even hup er een paar pillen in zoals je vaak hoort.

quote:

Het label "nieuwetijds-/indigokind" vind ik verder ook ...

Vooral voor de kinderen erg zielig.

quote:

Dat zweverige new-agers daar mee dweepen ook. Dat mensen stoppen bij het erkennen van een probleem evengoed.

... maar de eerste stap: het erkennen en benoemen van een 'afwijking' (van wat we met z'n allen als 'normaal' bestempelen), op weg naar een oplossing is daarmee iig gezet.

Nu die oplossing nog
(& nee, het gaat niet vanzelf "over")

Nee idd daar moet je aan werken. Je kan als je wat ouder bent zoals ik nu, het op een gegeven moment wel zelf, Heb mn eigen weg gevonden en dat werkt.
Mn zoon krijgt nog steeds begeleiding.

quote:

Net als die medicijnen voor je zoon. Ik zie hetzelfde bij mijn nichtje gebeuren. Op zich ben ik er voor om zo min mogelijk met medicijnen te klooien, maar soms moet je wel. Met niets doen en achterover leunen "-want nieuwetijdskind, niets aan te doen" los je zeker niets op. Daarover ben ik het absoluut met jullie eens

Ik ben ook niet voor medicatie , zie liever dat mensen bijv. biologisch eten (Al kan ik dat zelf niet altijd soms is er gewoon niet genoeg geld daarvoor, maar dan haal ik bijv de aardappels bij een boer hier in de omgeving, die zijn ook met bestrijdingsmiddelen 10x beter als die troep in die plastic zakken uit de supermakt, want die zijn gewassen en in plastic verpakt. Gewassen groenten verliezen kracht (lees vitaminen etc))
Als mensen wat meer opletten wat ze eten kan het een hoop schelen.
Vroeger zat er niet zoveel troep in het eten het was veel minder bewerkt. Veel meer verkrijgbaar in zn ruwe orginele vorm. Toen kwam bijv adhd en allergien ook niet zoveel voor.

En soms is medicatie gewoon een tijdje nodig. Vind wel dat t GGZ bijv meer mag doen aan ondersteuning bij medicatie afbouw.
Pillen erin gaat zo makkelijk daar maar afbouwen ho maar. Dus doe ik het nu ik daar al een poos weg ben, zelf. (voordat iemand gaat roepen of het wel verstandig is , ja mn huisarts weet ervan)

Nieuwetijdskinderen zijn er altijd in de evolutie. Alleen denk ik niet dat ze paranormaal begaafd zijn maar gewoon gevoeliger, empatischer en een sterke intuïtie hebben.

Dat is een volgende stap in de evolutie. De afgelopen decennia gingen met name om hard werken, geld verdienen, status met als gevolg veel stress en dergelijke. Als gevolg daarvan geloof ik dat de kinderen waar je het over hebt als gevolg die eigenschappen hebben. Dan komt vanzelf de balans weer terug omdat ze wel moeten luisteren naar gevoelens omdat het anders te veel wordt.

quote:

Op donderdag 6 september 2012 19:56 schreef By1 het volgende:
Nieuwetijdskinderen zijn er altijd in de evolutie. Alleen denk ik niet dat ze paranormaal begaafd zijn maar gewoon gevoeliger, empatischer en een sterke intuïtie hebben.

HSP heet dat met een normaal woord. Lijkt wel of ouders liever willen dat het paranormaal heet, ik haat dat woord trouwens t maakt je kind alleen maar zweverig.

quote:

Dat is een volgende stap in de evolutie. De afgelopen decennia gingen met name om hard werken, geld verdienen, status met als gevolg veel stress en dergelijke. Als gevolg daarvan geloof ik dat de kinderen waar je het over hebt als gevolg die eigenschappen hebben. Dan komt vanzelf de balans weer terug omdat ze wel moeten luisteren naar gevoelens omdat het anders te veel wordt.

Ben ik t mee eens luisteren naar je gevoel, je lichaam is heel belangrijk.

quote:

Op donderdag 6 september 2012 19:15 schreef mousy31 het volgende:

[..]

Ratel heel mooi verwoord.

Dankje.

Ik wil er verder niets aan toevoegen behalve dan dat ik je veel succes en sterkte wil wensen met je zoon.
Zolang je aandacht aan hem als persoon (en niet als blabla kind...daar ga ik weer ) besteed komt alles goed.

quote:

Op donderdag 6 september 2012 19:59 schreef Ratelslangetje het volgende:

[..]

Dankje.

Ik wil er verder niets aan toevoegen behalve dan dat ik je veel succes en sterkte wil wensen met je zoon.
Zolang je aandacht aan hem als persoon (en niet als blabla kind...daar ga ik weer ) besteed komt alles goed.

Dank je , gelukkig gaat het tussen hem en mij een stuk beter als in het verleden.
Ik heb m nooit als paranormaal/nieuwetijdskind gezien, hij is gewoon mn zoon mn alles. Met sommige dingen wat moeilijker maar hij heeft een hart van goud. Hij heeft 3 psychische stempels , maar die zie ik ook niet echt als ik naar m kijk, ik zie gewoon mn kind.
Ik zeg wel eens alles staat en valt met acceptatie.

Niets mis met hoogsensitief zijn. Zegt alleen niet dat je hoger staat in de sociale pikorde of dat je je in hogere sferen bevindt.

quote:

Op donderdag 6 september 2012 19:58 schreef mousy31 het volgende:

[..]

HSP heet dat met een normaal woord. Lijkt wel of ouders liever willen dat het paranormaal heet, ik haat dat woord trouwens t maakt je kind alleen maar zweverig.

[..]

Ben ik t mee eens luisteren naar je gevoel, je lichaam is heel belangrijk.

Absoluut. Nieuwetijdskinderen, paranormaal, etc is allemaal heel storend.

Ben zelf ook door de molen gegaan en op het begin overal in verdiept maar dat paranormale en zweverige is nonsens. Als je hoort wat mensen allemaal verkondigen en geloven! Ik kan het me overigens ook wel voorstellen als je een wat labielere periode hebt maar sommige mensen blijven hangen in die wereld.

Geef mij maar de wetenschap en de feiten van wat je voelt, hoort en ervaart. Ook dat heldervoelende is zo'n onjuiste uitdrukking. Ik heb wel gehad dat ik bv voelde als iemand ergens last van had puur door het zelf te voelen maar dat is gewoon gevoelig zijn en wellicht is op dat moment je weerstand niet zo goed en raakt het je. Als je weerstand beter is dan kun je het beter van je af houden.

Dit soort discussies zullen nog wel een tijd doorgaan maar ik ben blij dat ik dat traject achter me heb liggen.

quote:

Op donderdag 6 september 2012 20:11 schreef Gray het volgende:
Niets mis met hoogsensitief zijn. Zegt alleen niet dat je hoger staat in de sociale pikorde of dat je je in hogere sferen bevindt.

HSP, leuk is anders Gray maar verder idd niets mis mee.

quote:

Op donderdag 6 september 2012 20:13 schreef By1 het volgende:

[..]

Absoluut. Nieuwetijdskinderen, paranormaal, etc is allemaal heel storend.

Ben zelf ook door de molen gegaan en op het begin overal in verdiept maar dat paranormale en zweverige is nonsens. Als je hoort wat mensen allemaal verkondigen en geloven! Ik kan het me overigens ook wel voorstellen als je een wat labielere periode hebt maar sommige mensen blijven hangen in die wereld.

Je zal daar zelf een middenweg in moeten vinden, als je naar je zelf luisterd geeft je lichaam wel aan wat juist en niet juist is. Intuitief.

quote:

Geef mij maar de wetenschap en de feiten van wat je voelt, hoort en ervaart. Ook dat heldervoelende is zo'n onjuiste uitdrukking. Ik heb wel gehad dat ik bv voelde als iemand ergens last van had puur door het zelf te voelen maar dat is gewoon gevoelig zijn en wellicht is op dat moment je weerstand niet zo goed en raakt het je. Als je weerstand beter is dan kun je het beter van je af houden.

Kan zijn dat je als een soort antenne fungeert k herken wel wat je zegt. Heb wel eens gehad in de kroeg dat er iemand naast me zat die intens verdrietig was en maar zat te lachen, dus k vroeg t hem en hij schrok zich rot, hoe weet jij dat???? Ik zeg t tegenwoordig niet meer mensen schrikken.

quote:

Dit soort discussies zullen nog wel een tijd doorgaan maar ik ben blij dat ik dat traject achter me heb liggen.

Mooi dan ben ik ook blij voor jou. Ik heb mn eigenweg inmiddels ook gevonden. Voeten op de vloer, meer bezig zijn in de natuur en gewoon lekker leven en genieten.
Soort van acceptatie van alles.

quote:

Op vrijdag 7 september 2012 08:32 schreef mousy31 het volgende:

[..]

HSP, leuk is anders Gray maar verder idd niets mis mee.

Ik weet er alles van.

quote:

Op vrijdag 7 september 2012 10:51 schreef Gray het volgende:

[..]

Ik weet er alles van.

Me too

quote:

Op donderdag 6 september 2012 20:11 schreef Gray het volgende:
Niets mis met hoogsensitief zijn. Zegt alleen niet dat je hoger staat in de sociale pikorde of dat je je in hogere sferen bevindt.

Dat dus.
Nooit prat op gaan
En wat Ratelslangetje zegt.

quote:

Op vrijdag 7 september 2012 14:14 schreef Lavenderr het volgende:

[..]

Dat dus.
Nooit prat op gaan
En wat Ratelslangetje zegt.

Het is heel vervelend voor mij als mensen dat proberen, boven mij te gaan staan, ik wil dat ook niet voor een ander, in mijn ogen is ieder mens gewoon gelijk. Soms proberen ze mijn gewoontes die ervoor zorgen dat ik lekker stabiel leef te veranderen, ik haat dat. Dan denk ik laat me met rust, voor mij werkt het op die manier dus laat me aub.
Tuurlijk ga je liever met de een om als met de ander maar das weer heel wat anders.

Nieuwetijdskinderen, de term dan, is in het begin ontstaan omdat mensen die aura's kunnen zien, een nieuwe kleur konden zien in de aura's van kinderen. Ze konden niet verklaren waar die kleur vandaan kwam, maar ze zagen wel dat de kleur steeds vaker voor kwam en dat al die kinderen iets speciaals hadden (alle kinderen zijn speciaal natuurlijk, maar je snapt wat ik bedoel).
Ik geef zwemles aan heel veel kinderen en ik geef therapie aan kinderen die volgens mij als nieuwetijdskinderen bestempeld mogen worden. Die kinderen hebben veel behoefte aan serieus genomen worden en niet als klein kind behandeld worden. Dus geen "oh wat ben jij een lief klein meisje" maar gewoon zeggen waar het op staat. Met dat eerste kunnen ze namelijk niets. Ik weet niet of ik in de theorie 'nieuwetijdskinderen' geloof, maar ik merk wel het volgende op:
Er is een groot verschil tussen kinderen, waardoor het eigenlijk makkelijk te zien is wie een nieuwetijdskind is of niet. Ik zal het proberen uit te leggen. Je hebt kinderen die 'gewoon' zijn, die spelen gewoon, stellen kinder-vragen, zijn geïnteresseerd in gewone dingen, kunnen lekker spelen en ja, ik weet het niet, ik zie gewoon dat het gewone kinderen zijn. Zoals ik vroeger kind was. Niets meer en niets minder dan kind zijn. Nieuwetijdskinderen kan je heel makkelijk herkennen door de manier waarop ze kijken, waarop ze je benaderen, waarop ze naar andere kinderen zijn. In één van mijn groepen van de zwemles heb ik zeven gewone kinderen zitten en eentje kan ik echt als nieuwetijdskind bestempelen. Zij heeft behoefte aan duidelijke communicatie, want zij neemt niet zomaar alles van me aan. Ze wil aan het einde van de les niet spelen met de andere kinderen, maar nog extra zwemles. Ze kan niet met alle volwassenen door 1 deur, omdat die haar niet voor vol aanzien (zo vertelde ze tegen mij). Sowieso dat ze dat kan verwoorden is al heel anders natuurlijk. Ze is overigens zes jaar, hoogsensitief en hoogbegaafd. Ze gaat te snel, in vergelijking met de andere kinderen.

Ik vind het lastig uit te leggen, maar ik zie dus wel degelijk verschil tussen kinderen. Aura's kan ik niet zien, maar ik zie wel of een kind 'gewoon' is of een andere, volwassenere aanpak nodig heeft. En ik denk dat ik die laatste als nieuwetijdskind kan bestempelen.

quote:

Op vrijdag 7 september 2012 22:37 schreef MevrouwCactus het volgende:
Nieuwetijdskinderen, de term dan, is in het begin ontstaan omdat mensen die aura's kunnen zien, een nieuwe kleur konden zien in de aura's van kinderen. Ze konden niet verklaren waar die kleur vandaan kwam, maar ze zagen wel dat de kleur steeds vaker voor kwam en dat al die kinderen iets speciaals hadden (alle kinderen zijn speciaal natuurlijk, maar je snapt wat ik bedoel).
Ik geef zwemles aan heel veel kinderen en ik geef therapie aan kinderen die volgens mij als nieuwetijdskinderen bestempeld mogen worden. Die kinderen hebben veel behoefte aan serieus genomen worden en niet als klein kind behandeld worden. Dus geen "oh wat ben jij een lief klein meisje" maar gewoon zeggen waar het op staat. Met dat eerste kunnen ze namelijk niets. Ik weet niet of ik in de theorie 'nieuwetijdskinderen' geloof, maar ik merk wel het volgende op:
Er is een groot verschil tussen kinderen, waardoor het eigenlijk makkelijk te zien is wie een nieuwetijdskind is of niet. Ik zal het proberen uit te leggen. Je hebt kinderen die 'gewoon' zijn, die spelen gewoon, stellen kinder-vragen, zijn geïnteresseerd in gewone dingen, kunnen lekker spelen en ja, ik weet het niet, ik zie gewoon dat het gewone kinderen zijn. Zoals ik vroeger kind was. Niets meer en niets minder dan kind zijn. Nieuwetijdskinderen kan je heel makkelijk herkennen door de manier waarop ze kijken, waarop ze je benaderen, waarop ze naar andere kinderen zijn. In één van mijn groepen van de zwemles heb ik zeven gewone kinderen zitten en eentje kan ik echt als nieuwetijdskind bestempelen. Zij heeft behoefte aan duidelijke communicatie, want zij neemt niet zomaar alles van me aan. Ze wil aan het einde van de les niet spelen met de andere kinderen, maar nog extra zwemles. Ze kan niet met alle volwassenen door 1 deur, omdat die haar niet voor vol aanzien (zo vertelde ze tegen mij). Sowieso dat ze dat kan verwoorden is al heel anders natuurlijk. Ze is overigens zes jaar, hoogsensitief en hoogbegaafd. Ze gaat te snel, in vergelijking met de andere kinderen.

Ik vind het lastig uit te leggen, maar ik zie dus wel degelijk verschil tussen kinderen. Aura's kan ik niet zien, maar ik zie wel of een kind 'gewoon' is of een andere, volwassenere aanpak nodig heeft. En ik denk dat ik die laatste als nieuwetijdskind kan bestempelen.

Wat ben ik dan? Ik ben van 1974 en gedroeg me vroeger precies zo. Maar omdat ik niet in de juiste tijd ben geboren kan ik geen nieuwetijdskind zijn....sorry hoor maar voor mij is t gezwam.

quote:

Op vrijdag 7 september 2012 22:37 schreef MevrouwCactus het volgende:
Nieuwetijdskinderen, de term dan, is in het begin ontstaan omdat mensen die aura's kunnen zien, een nieuwe kleur konden zien in de aura's van kinderen. Ze konden niet verklaren waar die kleur vandaan kwam, maar ze zagen wel dat de kleur steeds vaker voor kwam en dat al die kinderen iets speciaals hadden (alle kinderen zijn speciaal natuurlijk, maar je snapt wat ik bedoel).

Heet dat dan ook een indigo-kind?

quote:

Op zaterdag 8 september 2012 08:24 schreef mousy31 het volgende:

[..]

Wat ben ik dan? Ik ben van 1974 en gedroeg me vroeger precies zo. Maar omdat ik niet in de juiste tijd ben geboren kan ik geen nieuwetijdskind zijn....sorry hoor maar voor mij is t gezwam.

Jij bent ook speciaal!

quote:

Op zaterdag 8 september 2012 08:44 schreef Gray het volgende:

[..]

Jij bent ook speciaal!

Lief van je,you are special too maar ik vroeg me dat dus echt af nieuwetijdskind ben je dus alleen als je in een bepaalde tijd geboren bent, wat ben ik dan?
Ik vroeg dit omdat ik zoveel dingen herken van hoe ik vroeger was en nu nog ben. Niet dat ik bijzonder wil zijn zo bedoelde ik het dus niet.
Maar vroeg me af hebben ze daar ook een naam voor? nieuwetijdsoudere?

[ Bericht 12% gewijzigd door mousy31 op 08-09-2012 08:56:05 ]

quote:

Op zaterdag 8 september 2012 08:44 schreef Gray het volgende:

[..]

Heet dat dan ook een indigo-kind?

indigokind/kristalkind/nieuwetijdskind allemaal 1 pot nat geloof ik

quote:

Op zaterdag 8 september 2012 08:46 schreef mousy31 het volgende:

[..]

Lief van je,you are special too maar ik vroeg me dat dus echt af nieuwetijdskind ben je dus alleen als je in een bepaalde tijd geboren bent, wat ben ik dan?
Ik vroeg dit omdat ik zoveel dingen herken van hoe ik vroeger was en nu nog ben. Niet dat ik bijzonder wil zijn zo bedoelde ik het dus niet.
Maar vroeg me af hebben ze daar ook een naam voor? nieuwetijdsoudere?

Bloemenkind?

quote:

Op zaterdag 8 september 2012 09:23 schreef Gray het volgende:

[..]

Bloemenkind?

Dat vind k een mooie
Zat zelf net ook al te denken richting natuur.
Ik haate school en dat binnen zitten en snapte niet waarom ik al die vervelende stof moest leren , leken me dingen die ik toch nooit zou gebruiken. basisschool was stom vervelend.
Echter op de landbouw school had ik het veel meer naar mn zin, veel meer praktijklessen.
Daarna agogisch werk opleiding gaan doen, maar naar 2 jaar afgekapt (persoonlijke redenen)
Daarna orientatie en schakelen gedaan om te kijken welke richting ik op wou, maar ook dat niet afgemaakt.
Ben gaan werken maar ook dat verliep niet zonder problemen, k hou niet van autoriteit en opdrachten.
Nog altijd ben k graag in de natuur het geeft me rust.

quote:

Op zaterdag 8 september 2012 08:24 schreef mousy31 het volgende:

[..]

Wat ben ik dan? Ik ben van 1974 en gedroeg me vroeger precies zo. Maar omdat ik niet in de juiste tijd ben geboren kan ik geen nieuwetijdskind zijn....sorry hoor maar voor mij is t gezwam.

Dat ligt eraan of jij de nieuwe kleur in je aura hebt, volgens de mensen die dat kunnen zien.

quote:

Op zaterdag 8 september 2012 08:44 schreef Gray het volgende:

[..]

Heet dat dan ook een indigo-kind?

Ja, want die nieuwe kleur was indigo. Vandaar de naam. Tijdens mijn opleiding heb ik er een paar boeken over gelezen.

quote:

Op zondag 9 september 2012 00:14 schreef MevrouwCactus het volgende:

[..]

Ja, want die nieuwe kleur was indigo. Vandaar de naam. Tijdens mijn opleiding heb ik er een paar boeken over gelezen.

Studiemateriaal over indigokinderen? Wat voor een studie mag dat wel niet wezen?

M'n UI is ook een beetje indigo.

quote:

Op zondag 9 september 2012 09:06 schreef Gray het volgende:

[..]

Studiemateriaal over indigokinderen? Wat voor een studie mag dat wel niet wezen?

M'n UI is ook een beetje indigo.

Psychomotorische therapie en bewegingsagogie
Ik heb ze niet voor mijn studie hoeven lezen, maar hoorde ervan van een klasgenoot en ben me er eens in gaan verdiepen. Hoewel ik aura's altijd wat 'zweverig' vind, klopte een hoop wat in die boeken stond wel.

quote:

Op zondag 9 september 2012 10:23 schreef MevrouwCactus het volgende:

[..]

Psychomotorische therapie en bewegingsagogie
Ik heb ze niet voor mijn studie hoeven lezen, maar hoorde ervan van een klasgenoot en ben me er eens in gaan verdiepen. Hoewel ik aura's altijd wat 'zweverig' vind, klopte een hoop wat in die boeken stond wel.

Aura's geloof ik ook niet in, al heb ik wel wat opzienbarende dingen gehoord van mensen die stellen ze te kunnen zien.

Veel van de eigenschappen bij 'nieuwetijdskinderen' zijn wel opvallend correct, maar dat doe mij eerder denken dat het een nieuw soort label is dan een nieuw soort mens.

quote:

Op zondag 9 september 2012 10:48 schreef Gray het volgende:

[..]

Aura's geloof ik ook niet in, al heb ik wel wat opzienbarende dingen gehoord van mensen die stellen ze te kunnen zien.

Veel van de eigenschappen bij 'nieuwetijdskinderen' zijn wel opvallend correct, maar dat doe mij eerder denken dat het een nieuw soort label is dan een nieuw soort mens.

Mensen geven graag andere mensen een label, want dan is het makkelijker om alles te organiseren in hun hoofd. Daarom krijgen veel drukke kinderen het label ADHD, terwijl dat vroeger gewoon 'druk' was. Mensen denken graag in hokjes, want dat maakt het leven makkelijker.

Er was iets nieuws ontdekt en dus is er een label aan gegeven. Alleen is het dan de vraag van de kip en het ei: Wat was er eerder? Het label of de nieuwe kleur?

quote:

Op woensdag 5 september 2012 20:28 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:

[..]

Waarom kom je tot die conclusie? Als ik het verhaal zo lees, lijkt het een intelligent meisje dat gemakkelijk informatie opneemt en dat tegelijk overgevoelig reageert op prikkels. Ik ben heel benieuwd of dit een verzonnen of echt fenomeen is, wat maakt het voor jou aannemelijk dat er meer is tussen hemel en aarde?

Waarom ik tot deze conclusie kom....omdat het voor mij zo is (en niet dat er meer is tussen hemel en aarde, maar deze persoontjes zitten anders in elkaar. Je hebt wasmiddel en ultra ultra geconcentreerd wasmiddel. Ik plaats haar in de laatste productgroep). Ik kan er niets anders van maken. Mijn dochters zintuigen vangen meer op en dan vooral haar aantenne. Zoals ik al omschreef, ze kan kan zo slecht omgaan met prikkels (sensomotorische integratie).... Ze kan volledig door het lint gaan in een warenhuis, speeltuin, zwembad, supermarkt (en nu hoor ik iedereen al denken, ja dat doet die van mij ook......, maar dit is anders. Je hebt schreeuwen en je hebt SCHREEUWEN. Blinde paniek, paniek waar ze van gaat hyperventileren, hoestaanvallen krijgt en noem maar op. De eerste tijd dacht ik, die valt om, dit komt niet meer goed. Inmiddels heb ik een paar trucjes om haar sneller "op de normale wereld" te krijgen en dat communicatie mogelijk is, zodat je kunt achterhalen wat er aan de hand is....,maar soms ook niet en dan is er maar 1 optie rechtsomkeer en naar huis). Vaak is het iets simpels, iets waar ze veel te ver over nadenkt (lees gevaren te erg onder ogen ziet zoals een roltrap, klimrek, lift: mijn voeten raken de grond niet aan, dus ik heb geen controle en als het misgaat kan IK er niets aan doen).

Toevallig was er dit weekend een nieuwsbericht over een prikkelarme kermis. Een kermis open tussen tussen 12 en 14 waarbij de muziek zachter was, gedempt licht en de attracties langzamer gingen. Wellicht dat mensen die HSP als iets zweverigs zien er op deze wijze een nuchtere kijk op kunnen hebben.

Als ik de latere reactie's lees vraag ik me steeds af, waarom er zo negatief gedaan moet worden over het gebrek (of misschien wel verrijking) van een ander....
Wanneer ik mocht kiezen tussen het karakter van het nuchtere,onbezonne buurmeisje of het complexe karakter / omgang van mijn dochter, maakt ik op het 1ste moment een andere keuze dan wanneer ik er langer over na zou denken. De 1ste keuze is vanwege het gemak. Na langer nadenken kies ik toch voor de complexe worsteling.....aangezien mijn dochter mij vaak een andere inslag laat zien.

quote:

Op maandag 10 september 2012 09:16 schreef MevrouwCactus het volgende:

[..]

Mensen geven graag andere mensen een label, want dan is het makkelijker om alles te organiseren in hun hoofd. Daarom krijgen veel drukke kinderen het label ADHD, terwijl dat vroeger gewoon 'druk' was. Mensen denken graag in hokjes, want dat maakt het leven makkelijker.

Al is dat juist helemaal niet zo. Ons brein is geneigd in hokjes te denken, maar dat lukt gewoon niet goed in een dynamische wereld als deze. Het is een van de bronnen van het lijden, namelijk alles in objecten zien, ipv de samenhang tussen alles. We maken onszelf een beetje gek met dat dualistisch denken.

quote:

Er was iets nieuws ontdekt en dus is er een label aan gegeven. Alleen is het dan de vraag van de kip en het ei: Wat was er eerder? Het label of de nieuwe kleur?

De 'kleur'.

quote:

Op vrijdag 7 september 2012 11:52 schreef mousy31 het volgende:

[..]

Me too

And me

Ieder mens, ieder kind is anders. De ene is intelligenter, en ander is gevoeliger, een derde heeft een intuïtie waar je 'U' tegen zegt. Wat is 'normaal'? is deze wereld?
Volgens mij is het niet meer dan menselijke diversiteit. Zou niet fijn zijn als we allemaal hetzelfde waren. Je wordt geboren met een bepaald talent, en hopelijk kun je daar iets mee in je verdere leven. Waarom er meteen een label op alles wat 'buiten het normale kader valt' moet, dat snap ik niet. Denk ook dat zo'n label averechts kan werken op de ontwikkeling van een kind. Ze komen meteen in een speciaal traject, maar ik vraag me af of dat ze soms juist niet verder bij de 'normale wereld' weg houdt. Dat is toch waar iedereen later in moet functioneren, of men nu wil of niet.

En tegenwoordig heeft iedereen ineens een stoornis in het autistisch spectrum, wat soms niet meer inhoud dan 'intelligent, gevoelig en maakt moeilijk contact'. Daar hebben we allemaal wel trekjes van. Niet dat ik autisme ontken, overigens. Ken er genoeg, ook mensen/kinderen die er echt wel problemen mee hebben. Maar kom op, zeg, wordt het soms niet een béétje overdreven.

Of erger: als excuus gebruikt?

quote:

Op maandag 10 september 2012 15:48 schreef Natalie het volgende:
Ieder mens, ieder kind is anders. De ene is intelligenter, en ander is gevoeliger, een derde heeft een intuïtie waar je 'U' tegen zegt. Wat is 'normaal'? is deze wereld?
Volgens mij is het niet meer dan menselijke diversiteit. Zou niet fijn zijn als we allemaal hetzelfde waren. Je wordt geboren met een bepaald talent, en hopelijk kun je daar iets mee in je verdere leven. Waarom er meteen een label op alles wat 'buiten het normale kader valt' moet, dat snap ik niet. Denk ook dat zo'n label averechts kan werken op de ontwikkeling van een kind. Ze komen meteen in een speciaal traject, maar ik vraag me af of dat ze soms juist niet verder bij de 'normale wereld' weg houdt. Dat is toch waar iedereen later in moet functioneren, of men nu wil of niet.

En tegenwoordig heeft iedereen ineens een stoornis in het autistisch spectrum, wat soms niet meer inhoud dan 'intelligent, gevoelig en maakt moeilijk contact'. Daar hebben we allemaal wel trekjes van. Niet dat ik autisme ontken, overigens. Ken er genoeg, ook mensen/kinderen die er echt wel problemen mee hebben. Maar kom op, zeg, wordt het soms niet een béétje overdreven.

Of erger: als excuus gebruikt?

Voor mij in iedergeval niet als excuus.... ik ben "blij" dat ze een label heeft omdat ik en de mensen die haar momenteel begeleiden nu gericht op zoek kunnen gaan naar mogelijkheden om haar makkelijker om te laten kunnen gaan met "blokkerende" prikkels. Ik denk, dat de ouders die werkelijk te maken hebben met een kind wat terecht een label heeft, weten/snappen wat het is om een dergelijk kind op te voeden... De buitenwereld praat makkelijk aangezien het hun niet meer energie kost dan een mening te geven en dan is men er klaar mee.

Oh zeker, Watiswijsheid. Ik kan me voorstellen dat het jullie helpt om haar te begrijpen.

Je stipt precies het punt aan 'terecht een label hebben'. Want hoe vaak wordt er wel niet misbruik gemaakt van zoiets? Het geeft de mensen die er echt mee zitten een slechte naam. En de buitenwereld is zo hard wat dat betreft.

quote:

Op maandag 10 september 2012 10:09 schreef Watiswijsheid het volgende:

[..]

Waarom ik tot deze conclusie kom....omdat het voor mij zo is (en niet dat er meer is tussen hemel en aarde, maar deze persoontjes zitten anders in elkaar. Je hebt wasmiddel en ultra ultra geconcentreerd wasmiddel. Ik plaats haar in de laatste productgroep). Ik kan er niets anders van maken. Mijn dochters zintuigen vangen meer op en dan vooral haar aantenne. Zoals ik al omschreef, ze kan kan zo slecht omgaan met prikkels (sensomotorische integratie).... Ze kan volledig door het lint gaan in een warenhuis, speeltuin, zwembad, supermarkt (en nu hoor ik iedereen al denken, ja dat doet die van mij ook......, maar dit is anders. Je hebt schreeuwen en je hebt SCHREEUWEN. Blinde paniek, paniek waar ze van gaat hyperventileren, hoestaanvallen krijgt en noem maar op. De eerste tijd dacht ik, die valt om, dit komt niet meer goed. Inmiddels heb ik een paar trucjes om haar sneller "op de normale wereld" te krijgen en dat communicatie mogelijk is, zodat je kunt achterhalen wat er aan de hand is....,maar soms ook niet en dan is er maar 1 optie rechtsomkeer en naar huis). Vaak is het iets simpels, iets waar ze veel te ver over nadenkt (lees gevaren te erg onder ogen ziet zoals een roltrap, klimrek, lift: mijn voeten raken de grond niet aan, dus ik heb geen controle en als het misgaat kan IK er niets aan doen).

Toevallig was er dit weekend een nieuwsbericht over een prikkelarme kermis. Een kermis open tussen tussen 12 en 14 waarbij de muziek zachter was, gedempt licht en de attracties langzamer gingen. Wellicht dat mensen die HSP als iets zweverigs zien er op deze wijze een nuchtere kijk op kunnen hebben.

Als ik de latere reactie's lees vraag ik me steeds af, waarom er zo negatief gedaan moet worden over het gebrek (of misschien wel verrijking) van een ander....
Wanneer ik mocht kiezen tussen het karakter van het nuchtere,onbezonne buurmeisje of het complexe karakter / omgang van mijn dochter, maakt ik op het 1ste moment een andere keuze dan wanneer ik er langer over na zou denken. De 1ste keuze is vanwege het gemak. Na langer nadenken kies ik toch voor de complexe worsteling.....aangezien mijn dochter mij vaak een andere inslag laat zien.

Allemachtig zeg, een prikkelarme kermis.
Ga dan lekker de natuur in als het kind niet tegen dit soort prikkels kan.
Een kermis is herrie en muziek en je hóeft er een kind niet mee naartoe te slepen toch?

Lijkt me vreselijk als een kind zich helemaal niet kan gedragen in bijv een supermarkt, zou geloof ik de neiging hebben om hem/haar een tik op de billen te geven als ze erg aan het schreeuwen zijn, maar dat mag niet meer he? Wat mag nog wel? Toespreken op zachte toon?

Ik word er eerlijk gezegd een beetje kriegel van, van al die nieuwetijds en indigo etiketjes.

quote:

Op maandag 10 september 2012 18:32 schreef Lavenderr het volgende:

[..]

Allemachtig zeg, een prikkelarme kermis.
Ga dan lekker de natuur in als het kind niet tegen dit soort prikkels kan.
Een kermis is herrie en muziek en je hóeft er een kind niet mee naartoe te slepen toch?

Lijkt me vreselijk als een kind zich helemaal niet kan gedragen in bijv een supermarkt, zou geloof ik de neiging hebben om hem/haar een tik op de billen te geven als ze erg aan het schreeuwen zijn, maar dat mag niet meer he? Wat mag nog wel? Toespreken op zachte toon?

Ik word er eerlijk gezegd een beetje kriegel van, van al die nieuwetijds en indigo etiketjes.

Wanneer deze prikkelarme kermis in de buurt was geweest had ik hem graag uitgetest. Gewoon om te zien hoe dochterlief daar op zou reageren.... Het was een normale kermis waar 2 uurtjes dezelfde bombarie was als normaal, maar dan ietwat zachter. Kleine aanpassing lijkt me zo en daarmee uiterst geschikt voor kinderen / mensen met autisme en epilepsi...die graag een kermis mee willen maken, maar het domweg niet kunnen.

Precies kunnen! Want vaak kan iets niet. Dochterlief kan zich inderdaad ook vaak niet gedragen omdat ze zo ontzettend veel getriggerd wordt. Alles lokt uit, wordt interessant en zelfs onweerstaanbaar of irriteert haar dermate dat ze tekeer kan gaan alsof de wereld vergaat. Mooi dat je het voorbeeld bos noemt. Ooit gedacht dat dit ook een plek is waar een hogergevoelig persoon helemaal uit de plaat kan gaan? Ik niet, maar wel ervaren! Dus zoiets simpels als boodschappen doen, nieuwe kleren kopen voor je kind (vooral schoenen, erg leuk item) en noem maar meer buitenshuis op verlopen soms en met een beetje pech vaak als een drama..
Nog mooier vind ik het aangehaalde punt "manier van aanspreken", deze hoor ik vaker. Ik denk, weet eigenlijk wel zeker dat uit ons huis meer decibel dan uit alle huizen te samen in onze straat zijn gekomen aan gefoeter. En wat betreft die corrigerende tik. Ook deze heeft ze (vaak genoeg) gehad. Dit is mede de reden geweest om de IVH vrijwillig in te schakelen. Ik zat me af te vragen wat ik wel niet uit de kast moest gaan halen om haar weer voor rede vatbaar te krijgen. Zo heftig kan dit gaan. En nee ik ben geen mietje. Netjes HBO afgestudeerd op 20jaar, lerarenervaring en vond het vroeger grappig om te zien hoe ouders instructies nodig hadden als "Eerste hulp bij opvoeden". De genoemde opmerking dat men geen tik meer mag uitdelen, gaat mij eerlijk gezegd iets te kort door de bocht. Mijn reden om hier te reageren is dat men een antwoord van een ervaringsdeskundige wil. Niets meer, niets minder en dat antwoord heb ik gegeven. Hier zal ik het verder bij laten en wens iedereen veel wijsheid!

Hooggevoeligheid heeft niets met zweverigheid te maken. Om het maar eens hardop te zeggen.
De ene mens is gevoeliger voor prikkels en signalen dan de ander. Niets vreemds aan.

Een prikkelarme kermis lijkt mij ook onzin. De muziek staat zacht en licht is minder fel. Dus? Nog steeds genoeg wat een kind kan doen flippen. Het gaat niet alleen om licht en geluid bij hooggevoeligheid. Ben het eens met Lavenderr: neem haar mee het bos in. Dat heeft op de meeste HSP-ers een rustgevend effect. Sleep haar niet mee naar dat soort 'speciale kermissen' etc. Ze moet er toch aan wennen, want het leven is geen 'prikkelarme kermis'. Prikkels zal ze overal tegenkomen. Hopelijk leert ze er snel mee om te gaan

Hmm, wel een beetje snel op de vingers getikt, Watiswijsheid? Ik snap dat het om je kind gaat en dat sommige commentaren daarom niet in goede aarde vallen. Maar eerlijk: wat verwachtte je precies?

Ik kan je zo een handvol HSP's geven, myself included. Toen ik jong was hadden ze geen speciale trainingen, kermissen, IVH trajecten e.d. en van hooggevoeligheid, autisme, nieuwetijds etc. had nog nooit iemand gehoord.
Hooggevoeligheid is er altijd geweest, in verschillende gradaties en in alle generaties, en zover ik zie zijn de generaties die intussen volwassen zijn in de meeste gevallen prima op hun pootjes terecht gekomen. Mede dankzij het inleveringsvermogen, die gevoeligheid en de soms hogere intelligentie.

Ze is nog jong en je doet wat je kunt om het voor haar, maar ook voor jullie als ouders, makkelijker te maken. Haar te steunen, begeleiden, leren hoe je ermee om moet gaan. Maar geloof me, het wordt makkelijker als ze ouder wordt. Wees er voor haar, maar blijf niet te lang steken bij dat ze 'anders' is. Want geen enkel kind wil 'anders' zijn dan klasgenootjes als ze straks naar school gaat. Ze is haar eigen unieke wezentje en dan komt allemaal wel goed.

Lijkt mij ook wel wat. Al die herrie en flitsende lichten heel de tijd, wat moet je ermee? Wat moet je eigenlijk met een kermis, behalve je kinderen bezig houden?

quote:

Op dinsdag 11 september 2012 09:29 schreef Enneacanthus_Obesus het volgende:
Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar zo'n prikkelarme kermis

Alleen die is speciaal voor autistische kinderen en kinderen met epilepsie, toch? Dat heeft toch verder niks met Nieuwetijdskinderen te maken, of vergis ik me?

De kermis was inderdaad voor mensen met autisme, epilepsi, maar ook minder valide personen. En niet te vergeten mensen die moeilijk om kunnen gaan met prikkels, de hooggevoelige onder ons...

quote:

Op dinsdag 11 september 2012 16:27 schreef Watiswijsheid het volgende:

[..]

De kermis was inderdaad voor mensen met autisme, epilepsi, maar ook minder valide personen. En niet te vergeten mensen die moeilijk om kunnen gaan met prikkels, de hooggevoelige onder ons...

Dat is inderdaad een mooi initiatief voor mensen met een handicap

Hooggevoeligheid zie ik toch niet als handicap, eigenlijk.

quote:

Op dinsdag 11 september 2012 20:04 schreef Natalie het volgende:
Hooggevoeligheid zie ik toch niet als handicap, eigenlijk.

Ik ook niet. Als je er eenmaal mee om weet te gaan is het een verrijking vind ik.

quote:

Op dinsdag 11 september 2012 21:01 schreef lezzer het volgende:

[..]

Ik ook niet. Als je er eenmaal mee om weet te gaan is het een verrijking vind ik.

Touché.

Mensen die vinden dat hooggevoeligheid geen handicap is, moeten maar eens proberen een gesprek te voeren met iemand, terwijl er mensen op pannen slaan naast je oren. Hooggevoeligheid is een handicap, net als doof zijn, of blind. Nee, het is niet hetzelfde als autisme of een been missen (beiden ook een handicap), maar het is verrekkes lastig.

quote:

Op donderdag 13 september 2012 15:10 schreef MevrouwCactus het volgende:
Mensen die vinden dat hooggevoeligheid geen handicap is, moeten maar eens proberen een gesprek te voeren met iemand, terwijl er mensen op pannen slaan naast je oren. Hooggevoeligheid is een handicap, net als doof zijn, of blind. Nee, het is niet hetzelfde als autisme of een been missen (beiden ook een handicap), maar het is verrekkes lastig.

Goh, zo ervaar ik dat dus totaal niet.
Maar als jij jezelf een gehandicapte wilt noemen, dan is dat natuurlijk jouw keuze.

Ik denk overigens dat niemand het prettig vindt om een gesprek te voeren terwijl mensen op pannen slaan naast je oren. Maar dat terzijde.

quote:

Op donderdag 13 september 2012 15:31 schreef Natalie het volgende:

[..]

Goh, zo ervaar ik dat dus totaal niet.
Maar als jij jezelf een gehandicapte wilt noemen, dan is dat natuurlijk jouw keuze.

Ik denk overigens dat niemand het prettig vindt om een gesprek te voeren terwijl mensen op pannen slaan naast je oren. Maar dat terzijde.

Ten eerste heb ik er geen last van, want ik ben niet hooggevoelig o.i.d. Ik zou het het hokje 'normaal' vallen.

Nee, niemand zal het prettig vinden. Maar kinderen die hooggevoelig zijn, kunnen de wereld om zich heen wel zo ervaren. En dan is het voor hen lastig communiceren.

Loop eens in de supermarkt. Wij horen gewone geluiden en niet alles dringt tot ons door. Kinderen die hooggevoelig zijn, horen de bliepjes bij de kassa, ze horen alle winkelwagentjes en mandjes, ze horen iedereen praten, ze horen de snijmachine van het brood en bij de kaas, ze horen alles! En concentreer je dan eens op wat je vader of moeder je vraagt over welke hagelslag je wilt hebben. Dat lukt niet hoor

quote:

Op donderdag 13 september 2012 15:36 schreef MevrouwCactus het volgende:

[..]

Ten eerste heb ik er geen last van, want ik ben niet hooggevoelig o.i.d. Ik zou het het hokje 'normaal' vallen.

Nee, niemand zal het prettig vinden. Maar kinderen die hooggevoelig zijn, kunnen de wereld om zich heen wel zo ervaren. En dan is het voor hen lastig communiceren.

Loop eens in de supermarkt. Wij horen gewone geluiden en niet alles dringt tot ons door. Kinderen die hooggevoelig zijn, horen de bliepjes bij de kassa, ze horen alle winkelwagentjes en mandjes, ze horen iedereen praten, ze horen de snijmachine van het brood en bij de kaas, ze horen alles! En concentreer je dan eens op wat je vader of moeder je vraagt over welke hagelslag je wilt hebben. Dat lukt niet hoor

Maar als dat zo is he, waarom gaan ze dan zelf nog meer lawaai toevoegen aan het lawaai wat ze horen? Dat klinkt toch niet logisch?
Wat ik vaak zie is dat kinderen gewoon alles pakken wat ze maar te pakken kunnen krijgen en als hun vader of moeder het dan teruglegt gaan ze gillen, schreeuwen en zijn ze onhandelbaar. Dan denk ik echt niet aan hooggevoelig, maar aan vervelend. Een gewoon vervelend, lastig kind.

quote:

Op donderdag 13 september 2012 15:41 schreef Lavenderr het volgende:

[..]

Maar als dat zo is he, waarom gaan ze dan zelf nog meer lawaai toevoegen aan het lawaai wat ze horen? Dat klinkt toch niet logisch?
Wat ik vaak zie is dat kinderen gewoon alles pakken wat ze maar te pakken kunnen krijgen en als hun vader of moeder het dan teruglegt gaan ze gillen, schreeuwen en zijn ze onhandelbaar. Dan denk ik echt niet aan hooggevoelig, maar aan vervelend. Een gewoon vervelend, lastig kind.

Kinderen (en ook mensen met een verstandelijke beperking die het EQ hebben van een peuter/kleuter) weten niet hoe ze zich goed kunnen uiten. Dat zit nog niet bij hen ingebakken. Dat jij en ik kunnen zeggen dat we het ergens niet mee eens zijn, en ook nog eens argumenten kunnen bedenken, is moeilijk voor een kind. Wat doen ze dan? Schreeuwen, krijsen, hoe je het wilt noemen. Dat is voor hen op dat moment de enige manier van uiten.

quote:

Op donderdag 13 september 2012 15:44 schreef MevrouwCactus het volgende:

[..]

Kinderen (en ook mensen met een verstandelijke beperking die het EQ hebben van een peuter/kleuter) weten niet hoe ze zich goed kunnen uiten. Dat zit nog niet bij hen ingebakken. Dat jij en ik kunnen zeggen dat we het ergens niet mee eens zijn, en ook nog eens argumenten kunnen bedenken, is moeilijk voor een kind. Wat doen ze dan? Schreeuwen, krijsen, hoe je het wilt noemen. Dat is voor hen op dat moment de enige manier van uiten.

Je hebt mijn voorbeeld niet gelezen. Ik heb het over kinderen die alles waar ze zin in hebben uit de vakken trekken, dus niet dat ze het ergens niet mee eens zijn.
En als ze hun zin niet krijgen zich heel vervelend gedragen met veel gegil en gekrijs.
En dan zie je vaak een moeder maar toegeven omdat iedereen er naar kijkt.
Ik had een tik op mijn kont gekregen van mijn moeder , die zou dat niet als hooggevoelig bestempelen, maar als oervervelend.
Het hoort toch ook bij de opvoeding, een kind leren wat wel en niet hoort?

quote:

Op donderdag 13 september 2012 15:51 schreef Lavenderr het volgende:

[..]

Je hebt mijn voorbeeld niet gelezen. Ik heb het over kinderen die alles waar ze zin in hebben uit de vakken trekken, dus niet dat ze het ergens niet mee eens zijn.
En als ze hun zin niet krijgen zich heel vervelend gedragen met veel gegil en gekrijs.
En dan zie je vaak een moeder maar toegeven omdat iedereen er naar kijkt.
Ik had een tik op mijn kont gekregen van mijn moeder , die zou dat niet als hooggevoelig bestempelen, maar als oervervelend.
Het hoort toch ook bij de opvoeding, een kind leren wat wel en niet hoort?

Ik heb dat wel gelezen, maar heb je ook gelezen dat ik zeg dat kinderen niet kunnen beargumenteren dat ze iets willen? Ze willen iets en laten dat zien door iets te pakken in de supermarkt. Dat mams het afpakt, is dus de "nee". En dan kunnen zij niet zeggen: "Goh mams, ik had dat eigenlijk wel graag gehad. Ik heb op school namelijk hard gewerkt en ik heb een 9 gekregen voor rekenen. Ik denk dus dat ik het verdiend heb."

Ja, het hoort bij de opvoeding. Natuurlijk. En ik vind het ook heel erg irritant als ik in de supermarkt loop en een kind in de gang naast me op de grond gaat liggen krijsen, begrijp me niet verkeerd. Ik kijk dan ook altijd naar de ouders en denk: "doe d'r eens wat aan".

Ouders kunnen er iets aan doen. Opvoeden is niet meer zwart/wit, zoals in de jaren '50. Je moet met je kind meebewegen. En ouders doen dat niet altijd. Een corrigerende tik kan werken, maar het hoeft niet. Sommige kinderen hebben een uitleg nodig, waarom het niet mag. En dat doen ouders ook lang niet altijd.

quote:

Op donderdag 13 september 2012 15:10 schreef MevrouwCactus het volgende:
Mensen die vinden dat hooggevoeligheid geen handicap is, moeten maar eens proberen een gesprek te voeren met iemand, terwijl er mensen op pannen slaan naast je oren. Hooggevoeligheid is een handicap, net als doof zijn, of blind. Nee, het is niet hetzelfde als autisme of een been missen (beiden ook een handicap), maar het is verrekkes lastig.

Het is vreselijk lastig als je er niet mee weet om te gaan, en voor jezelf geen grenzen weet te stellen.
Daar komt mijn opmerking vandaan dat je er mee om kunt leren gaan, en dat het dan heel mooi is eigenlijk.

Ik kan bijvoorbeeld voelen bij (de meeste) mensen wat ze van iets vinden als ze iets zeggen. Ik kan ook voelen of mensen mij oprecht aardig vinden, en eerste indrukken van mensen.
Dat is best wel iets moois en soms gewoon ronduit praktisch.

quote:

Op donderdag 13 september 2012 16:21 schreef lezzer het volgende:

[..]

Het is vreselijk lastig als je er niet mee weet om te gaan, en voor jezelf geen grenzen weet te stellen.
Daar komt mijn opmerking vandaan dat je er mee om kunt leren gaan, en dat het dan heel mooi is eigenlijk.

Ik kan bijvoorbeeld voelen bij (de meeste) mensen wat ze van iets vinden als ze iets zeggen. Ik kan ook voelen of mensen mij oprecht aardig vinden, en eerste indrukken van mensen.
Dat is best wel iets moois en soms gewoon ronduit praktisch.

Oh dat lijkt me best mooi om te kunnen. Maar jij kan er dan inderdaad mee omgaan. Kinderen niet. Die hebben dat nog niet geleerd.

quote:

Op donderdag 13 september 2012 16:23 schreef MevrouwCactus het volgende:

[..]

Oh dat lijkt me best mooi om te kunnen. Maar jij kan er dan inderdaad mee omgaan. Kinderen niet. Die hebben dat nog niet geleerd.

Daarom zijn er generaties voor hen die het ook mee maken.

quote:

Op donderdag 13 september 2012 15:36 schreef MevrouwCactus het volgende:

Ten eerste heb ik er geen last van, want ik ben niet hooggevoelig o.i.d. Ik zou het het hokje 'normaal' vallen.

Wat is normaal en wat is abnormaal?
Ik moet bekennen dat ik ervan schrik dat je een hooggevoelig persoon durft te bestempelen als gehandicapte, terwijl je niet uit eigen ervaring spreekt. Als in: je bent zelf niet hooggevoelig.
Het lijkt mij beter om degene die het wél zijn zelf te laten bepalen of het een handicap is of niet.

quote:

Nee, niemand zal het prettig vinden. Maar kinderen die hooggevoelig zijn, kunnen de wereld om zich heen wel zo ervaren. En dan is het voor hen lastig communiceren.

Kinderen zijn een ander verhaal. Dat ben ik met je eens. In je eerst post sprak je echter niet over kinderen met hooggevoeligheid, maar mensen met hooggevoeligheid. Daar zal hem de verwarring wel in zitten.

quote:

Loop eens in de supermarkt. Wij horen gewone geluiden en niet alles dringt tot ons door. Kinderen die hooggevoelig zijn, horen de bliepjes bij de kassa, ze horen alle winkelwagentjes en mandjes, ze horen iedereen praten, ze horen de snijmachine van het brood en bij de kaas, ze horen alles!

Je denkt dat hooggevoelige volwassenen die dingen niet horen?
Verschil is dat (de meeste) volwassenen tegen die tijd geleerd hebben om zich af te sluiten voor dergelijke geluiden. Je kunt het 'filteren'. Al moet ik zeggen dat na een drukke dag, veel hectiek en daarmee dus ook opbouwende spanning dat filteren mij ook niet altijd lukt, hoor.
Kinderen zullen dat nog niet kunnen. Touché, en daarmee zullen ze in hun gedrag ook lastiger zijn.

quote:

En concentreer je dan eens op wat je vader of moeder je vraagt over welke hagelslag je wilt hebben. Dat lukt niet hoor

Dat weet ik.

quote:

Op donderdag 13 september 2012 18:34 schreef Natalie het volgende:
Je denkt dat hooggevoelige volwassenen die dingen niet horen?
Verschil is dat (de meeste) volwassenen tegen die tijd geleerd hebben om zich af te sluiten voor dergelijke geluiden. Je kunt het 'filteren'. Al moet ik zeggen dat na een drukke dag, veel hectiek en daarmee dus ook opbouwende spanning dat filteren mij ook niet altijd lukt, hoor.

Er zijn ook wel mensen die met een koptelefoon op boodschappen doen.

Ik zat gisteren bij een gesprek waarbij 2 mensen een soort van conflict kregen dat niet uitgesproken werd, maar qua energie heel heftig was.
Pfff, dan heb ik het zwaar hoor.

Ik heb het trouwens open gegooid uiteindelijk, en ze hebben nog met elkaar gepraat ook.
Soms denk ik wel dat dat ook wel een doel voor zoiets kan zijn.

quote:

Op vrijdag 14 september 2012 11:12 schreef lezzer het volgende:

[..]

Er zijn ook wel mensen die met een koptelefoon op boodschappen doen.

Bij mij staat ie de helft van de tijd uit

quote:

Ik zat gisteren bij een gesprek waarbij 2 mensen een soort van conflict kregen dat niet uitgesproken werd, maar qua energie heel heftig was.
Pfff, dan heb ik het zwaar hoor.

Ik heb het trouwens open gegooid uiteindelijk, en ze hebben nog met elkaar gepraat ook.
Soms denk ik wel dat dat ook wel een doel voor zoiets kan zijn.

Misschien wel, idd.
Gebruik het waar je kan. Je hebt het niet voor niets.