TRU The truth is in here and out there
Je ziet het niet maar toch is het er... Alles over mysterieuze, onverklaarde, spirituele en occulte zaken.
Het is heel vervelend voor mij als mensen dat proberen, boven mij te gaan staan, ik wil dat ook niet voor een ander, in mijn ogen is ieder mens gewoon gelijk. Soms proberen ze mijn gewoontes die ervoor zorgen dat ik lekker stabiel leef te veranderen, ik haat dat. Dan denk ik laat me met rust, voor mij werkt het op die manier dus laat me aub.quote:Op vrijdag 7 september 2012 14:14 schreef Lavenderr het volgende:
[..]
Dat dus.
Nooit prat op gaan
En wat Ratelslangetje zegt.
Tuurlijk ga je liever met de een om als met de ander maar das weer heel wat anders.
Nieuwetijdskinderen, de term dan, is in het begin ontstaan omdat mensen die aura's kunnen zien, een nieuwe kleur konden zien in de aura's van kinderen. Ze konden niet verklaren waar die kleur vandaan kwam, maar ze zagen wel dat de kleur steeds vaker voor kwam en dat al die kinderen iets speciaals hadden (alle kinderen zijn speciaal natuurlijk, maar je snapt wat ik bedoel).
Ik geef zwemles aan heel veel kinderen en ik geef therapie aan kinderen die volgens mij als nieuwetijdskinderen bestempeld mogen worden. Die kinderen hebben veel behoefte aan serieus genomen worden en niet als klein kind behandeld worden. Dus geen "oh wat ben jij een lief klein meisje" maar gewoon zeggen waar het op staat. Met dat eerste kunnen ze namelijk niets. Ik weet niet of ik in de theorie 'nieuwetijdskinderen' geloof, maar ik merk wel het volgende op:
Er is een groot verschil tussen kinderen, waardoor het eigenlijk makkelijk te zien is wie een nieuwetijdskind is of niet. Ik zal het proberen uit te leggen. Je hebt kinderen die 'gewoon' zijn, die spelen gewoon, stellen kinder-vragen, zijn geïnteresseerd in gewone dingen, kunnen lekker spelen en ja, ik weet het niet, ik zie gewoon dat het gewone kinderen zijn. Zoals ik vroeger kind was. Niets meer en niets minder dan kind zijn. Nieuwetijdskinderen kan je heel makkelijk herkennen door de manier waarop ze kijken, waarop ze je benaderen, waarop ze naar andere kinderen zijn. In één van mijn groepen van de zwemles heb ik zeven gewone kinderen zitten en eentje kan ik echt als nieuwetijdskind bestempelen. Zij heeft behoefte aan duidelijke communicatie, want zij neemt niet zomaar alles van me aan. Ze wil aan het einde van de les niet spelen met de andere kinderen, maar nog extra zwemles. Ze kan niet met alle volwassenen door 1 deur, omdat die haar niet voor vol aanzien (zo vertelde ze tegen mij). Sowieso dat ze dat kan verwoorden is al heel anders natuurlijk. Ze is overigens zes jaar, hoogsensitief en hoogbegaafd. Ze gaat te snel, in vergelijking met de andere kinderen.
Ik vind het lastig uit te leggen, maar ik zie dus wel degelijk verschil tussen kinderen. Aura's kan ik niet zien, maar ik zie wel of een kind 'gewoon' is of een andere, volwassenere aanpak nodig heeft. En ik denk dat ik die laatste als nieuwetijdskind kan bestempelen.
Ik geef zwemles aan heel veel kinderen en ik geef therapie aan kinderen die volgens mij als nieuwetijdskinderen bestempeld mogen worden. Die kinderen hebben veel behoefte aan serieus genomen worden en niet als klein kind behandeld worden. Dus geen "oh wat ben jij een lief klein meisje" maar gewoon zeggen waar het op staat. Met dat eerste kunnen ze namelijk niets. Ik weet niet of ik in de theorie 'nieuwetijdskinderen' geloof, maar ik merk wel het volgende op:
Er is een groot verschil tussen kinderen, waardoor het eigenlijk makkelijk te zien is wie een nieuwetijdskind is of niet. Ik zal het proberen uit te leggen. Je hebt kinderen die 'gewoon' zijn, die spelen gewoon, stellen kinder-vragen, zijn geïnteresseerd in gewone dingen, kunnen lekker spelen en ja, ik weet het niet, ik zie gewoon dat het gewone kinderen zijn. Zoals ik vroeger kind was. Niets meer en niets minder dan kind zijn. Nieuwetijdskinderen kan je heel makkelijk herkennen door de manier waarop ze kijken, waarop ze je benaderen, waarop ze naar andere kinderen zijn. In één van mijn groepen van de zwemles heb ik zeven gewone kinderen zitten en eentje kan ik echt als nieuwetijdskind bestempelen. Zij heeft behoefte aan duidelijke communicatie, want zij neemt niet zomaar alles van me aan. Ze wil aan het einde van de les niet spelen met de andere kinderen, maar nog extra zwemles. Ze kan niet met alle volwassenen door 1 deur, omdat die haar niet voor vol aanzien (zo vertelde ze tegen mij). Sowieso dat ze dat kan verwoorden is al heel anders natuurlijk. Ze is overigens zes jaar, hoogsensitief en hoogbegaafd. Ze gaat te snel, in vergelijking met de andere kinderen.
Ik vind het lastig uit te leggen, maar ik zie dus wel degelijk verschil tussen kinderen. Aura's kan ik niet zien, maar ik zie wel of een kind 'gewoon' is of een andere, volwassenere aanpak nodig heeft. En ik denk dat ik die laatste als nieuwetijdskind kan bestempelen.
Wat ben ik dan? Ik ben van 1974 en gedroeg me vroeger precies zo. Maar omdat ik niet in de juiste tijd ben geboren kan ik geen nieuwetijdskind zijn....sorry hoor maar voor mij is t gezwam.quote:
Nieuwetijdskinderen, de term dan, is in het begin ontstaan omdat mensen die aura's kunnen zien, een nieuwe kleur konden zien in de aura's van kinderen. Ze konden niet verklaren waar die kleur vandaan kwam, maar ze zagen wel dat de kleur steeds vaker voor kwam en dat al die kinderen iets speciaals hadden (alle kinderen zijn speciaal natuurlijk, maar je snapt wat ik bedoel).
Ik geef zwemles aan heel veel kinderen en ik geef therapie aan kinderen die volgens mij als nieuwetijdskinderen bestempeld mogen worden. Die kinderen hebben veel behoefte aan serieus genomen worden en niet als klein kind behandeld worden. Dus geen "oh wat ben jij een lief klein meisje" maar gewoon zeggen waar het op staat. Met dat eerste kunnen ze namelijk niets. Ik weet niet of ik in de theorie 'nieuwetijdskinderen' geloof, maar ik merk wel het volgende op:
Er is een groot verschil tussen kinderen, waardoor het eigenlijk makkelijk te zien is wie een nieuwetijdskind is of niet. Ik zal het proberen uit te leggen. Je hebt kinderen die 'gewoon' zijn, die spelen gewoon, stellen kinder-vragen, zijn geïnteresseerd in gewone dingen, kunnen lekker spelen en ja, ik weet het niet, ik zie gewoon dat het gewone kinderen zijn. Zoals ik vroeger kind was. Niets meer en niets minder dan kind zijn. Nieuwetijdskinderen kan je heel makkelijk herkennen door de manier waarop ze kijken, waarop ze je benaderen, waarop ze naar andere kinderen zijn. In één van mijn groepen van de zwemles heb ik zeven gewone kinderen zitten en eentje kan ik echt als nieuwetijdskind bestempelen. Zij heeft behoefte aan duidelijke communicatie, want zij neemt niet zomaar alles van me aan. Ze wil aan het einde van de les niet spelen met de andere kinderen, maar nog extra zwemles. Ze kan niet met alle volwassenen door 1 deur, omdat die haar niet voor vol aanzien (zo vertelde ze tegen mij). Sowieso dat ze dat kan verwoorden is al heel anders natuurlijk. Ze is overigens zes jaar, hoogsensitief en hoogbegaafd. Ze gaat te snel, in vergelijking met de andere kinderen.
Ik vind het lastig uit te leggen, maar ik zie dus wel degelijk verschil tussen kinderen. Aura's kan ik niet zien, maar ik zie wel of een kind 'gewoon' is of een andere, volwassenere aanpak nodig heeft. En ik denk dat ik die laatste als nieuwetijdskind kan bestempelen.
Heet dat dan ook een indigo-kind?quote:
Nieuwetijdskinderen, de term dan, is in het begin ontstaan omdat mensen die aura's kunnen zien, een nieuwe kleur konden zien in de aura's van kinderen. Ze konden niet verklaren waar die kleur vandaan kwam, maar ze zagen wel dat de kleur steeds vaker voor kwam en dat al die kinderen iets speciaals hadden (alle kinderen zijn speciaal natuurlijk, maar je snapt wat ik bedoel).
Jij bent ook speciaal!quote:
[..]
Wat ben ik dan? Ik ben van 1974 en gedroeg me vroeger precies zo. Maar omdat ik niet in de juiste tijd ben geboren kan ik geen nieuwetijdskind zijn....sorry hoor maar voor mij is t gezwam.
Lief van je,you are special tooquote:
maar ik vroeg me dat dus echt af nieuwetijdskind ben je dus alleen als je in een bepaalde tijd geboren bent, wat ben ik dan?Ik vroeg dit omdat ik zoveel dingen herken van hoe ik vroeger was en nu nog ben. Niet dat ik bijzonder wil zijn zo bedoelde ik het dus niet.
Maar vroeg me af hebben ze daar ook een naam voor? nieuwetijdsoudere?
[ Bericht 12% gewijzigd door mousy31 op 08-09-2012 08:56:05 ]
Bloemenkind?quote:
[..]
Lief van je,you are special too
Ik vroeg dit omdat ik zoveel dingen herken van hoe ik vroeger was en nu nog ben. Niet dat ik bijzonder wil zijn zo bedoelde ik het dus niet.
Maar vroeg me af hebben ze daar ook een naam voor? nieuwetijdsoudere?
Dat vind k een mooiequote:
Zat zelf net ook al te denken richting natuur.
Ik haate school en dat binnen zitten en snapte niet waarom ik al die vervelende stof moest leren , leken me dingen die ik toch nooit zou gebruiken. basisschool was stom vervelend.
Echter op de landbouw school had ik het veel meer naar mn zin, veel meer praktijklessen.
Daarna agogisch werk opleiding gaan doen, maar naar 2 jaar afgekapt (persoonlijke redenen)
Daarna orientatie en schakelen gedaan om te kijken welke richting ik op wou, maar ook dat niet afgemaakt.
Ben gaan werken maar ook dat verliep niet zonder problemen, k hou niet van autoriteit en opdrachten.
Nog altijd ben k graag in de natuur het geeft me rust.
Dat ligt eraan of jij de nieuwe kleur in je aura hebt, volgens de mensen die dat kunnen zien.quote:
[..]
Wat ben ik dan? Ik ben van 1974 en gedroeg me vroeger precies zo. Maar omdat ik niet in de juiste tijd ben geboren kan ik geen nieuwetijdskind zijn....sorry hoor maar voor mij is t gezwam.
Ja, want die nieuwe kleur was indigo. Vandaar de naam. Tijdens mijn opleiding heb ik er een paar boeken over gelezen.quote:
Studiemateriaal over indigokinderen? Wat voor een studie mag dat wel niet wezen?quote:Op zondag 9 september 2012 00:14 schreef MevrouwCactus het volgende:
[..]
Ja, want die nieuwe kleur was indigo. Vandaar de naam. Tijdens mijn opleiding heb ik er een paar boeken over gelezen.
M'n UI is ook een beetje indigo.
Psychomotorische therapie en bewegingsagogiequote:
[..]
Studiemateriaal over indigokinderen? Wat voor een studie mag dat wel niet wezen?
M'n UI is ook een beetje indigo.
Ik heb ze niet voor mijn studie hoeven lezen, maar hoorde ervan van een klasgenoot en ben me er eens in gaan verdiepen. Hoewel ik aura's altijd wat 'zweverig' vind, klopte een hoop wat in die boeken stond wel.
Aura's geloof ik ook niet in, al heb ik wel wat opzienbarende dingen gehoord van mensen die stellen ze te kunnen zien.quote:
[..]
Psychomotorische therapie en bewegingsagogie
Ik heb ze niet voor mijn studie hoeven lezen, maar hoorde ervan van een klasgenoot en ben me er eens in gaan verdiepen. Hoewel ik aura's altijd wat 'zweverig' vind, klopte een hoop wat in die boeken stond wel.
Veel van de eigenschappen bij 'nieuwetijdskinderen' zijn wel opvallend correct, maar dat doe mij eerder denken dat het een nieuw soort label is dan een nieuw soort mens.
Mensen geven graag andere mensen een label, want dan is het makkelijker om alles te organiseren in hun hoofd. Daarom krijgen veel drukke kinderen het label ADHD, terwijl dat vroeger gewoon 'druk' was. Mensen denken graag in hokjes, want dat maakt het leven makkelijker.quote:
[..]
Aura's geloof ik ook niet in, al heb ik wel wat opzienbarende dingen gehoord van mensen die stellen ze te kunnen zien.
Veel van de eigenschappen bij 'nieuwetijdskinderen' zijn wel opvallend correct, maar dat doe mij eerder denken dat het een nieuw soort label is dan een nieuw soort mens.
Er was iets nieuws ontdekt en dus is er een label aan gegeven. Alleen is het dan de vraag van de kip en het ei: Wat was er eerder? Het label of de nieuwe kleur?
Waarom ik tot deze conclusie kom....omdat het voor mij zo is (en niet dat er meer is tussen hemel en aarde, maar deze persoontjes zitten anders in elkaar. Je hebt wasmiddel en ultra ultra geconcentreerd wasmiddel. Ik plaats haar in de laatste productgroep). Ik kan er niets anders van maken. Mijn dochters zintuigen vangen meer op en dan vooral haar aantenne. Zoals ik al omschreef, ze kan kan zo slecht omgaan met prikkels (sensomotorische integratie).... Ze kan volledig door het lint gaan in een warenhuis, speeltuin, zwembad, supermarkt (en nu hoor ik iedereen al denken, ja dat doet die van mij ook......, maar dit is anders. Je hebt schreeuwen en je hebt SCHREEUWEN. Blinde paniek, paniek waar ze van gaat hyperventileren, hoestaanvallen krijgt en noem maar op. De eerste tijd dacht ik, die valt om, dit komt niet meer goed. Inmiddels heb ik een paar trucjes om haar sneller "op de normale wereld" te krijgen en dat communicatie mogelijk is, zodat je kunt achterhalen wat er aan de hand is....,maar soms ook niet en dan is er maar 1 optie rechtsomkeer en naar huis). Vaak is het iets simpels, iets waar ze veel te ver over nadenkt (lees gevaren te erg onder ogen ziet zoals een roltrap, klimrek, lift: mijn voeten raken de grond niet aan, dus ik heb geen controle en als het misgaat kan IK er niets aan doen).quote:
[..]
Waarom kom je tot die conclusie? Als ik het verhaal zo lees, lijkt het een intelligent meisje dat gemakkelijk informatie opneemt en dat tegelijk overgevoelig reageert op prikkels. Ik ben heel benieuwd of dit een verzonnen of echt fenomeen is, wat maakt het voor jou aannemelijk dat er meer is tussen hemel en aarde?
Toevallig was er dit weekend een nieuwsbericht over een prikkelarme kermis. Een kermis open tussen tussen 12 en 14 waarbij de muziek zachter was, gedempt licht en de attracties langzamer gingen. Wellicht dat mensen die HSP als iets zweverigs zien er op deze wijze een nuchtere kijk op kunnen hebben.
Als ik de latere reactie's lees vraag ik me steeds af, waarom er zo negatief gedaan moet worden over het gebrek (of misschien wel verrijking) van een ander....
Wanneer ik mocht kiezen tussen het karakter van het nuchtere,onbezonne buurmeisje of het complexe karakter / omgang van mijn dochter, maakt ik op het 1ste moment een andere keuze dan wanneer ik er langer over na zou denken. De 1ste keuze is vanwege het gemak. Na langer nadenken kies ik toch voor de complexe worsteling.....aangezien mijn dochter mij vaak een andere inslag laat zien.
Al is dat juist helemaal niet zo.quote:
[..]
Mensen geven graag andere mensen een label, want dan is het makkelijker om alles te organiseren in hun hoofd. Daarom krijgen veel drukke kinderen het label ADHD, terwijl dat vroeger gewoon 'druk' was. Mensen denken graag in hokjes, want dat maakt het leven makkelijker.
Ons brein is geneigd in hokjes te denken, maar dat lukt gewoon niet goed in een dynamische wereld als deze. Het is een van de bronnen van het lijden, namelijk alles in objecten zien, ipv de samenhang tussen alles. We maken onszelf een beetje gek met dat dualistisch denken. 
De 'kleur'.quote:Er was iets nieuws ontdekt en dus is er een label aan gegeven. Alleen is het dan de vraag van de kip en het ei: Wat was er eerder? Het label of de nieuwe kleur?
Dus je gaat ervan uit dat je kind ook dingen waarneemt buiten de normale zintuiglijke waarneming om?quote:
[..]
Waarom ik tot deze conclusie kom....omdat het voor mij zo is (en niet dat er meer is tussen hemel en aarde, maar deze persoontjes zitten anders in elkaar. Je hebt wasmiddel en ultra ultra geconcentreerd wasmiddel. Ik plaats haar in de laatste productgroep). Ik kan er niets anders van maken. Mijn dochters zintuigen vangen meer op en dan vooral haar aantenne. Zoals ik al omschreef, ze kan kan zo slecht omgaan met prikkels (sensomotorische integratie).... Ze kan volledig door het lint gaan in een warenhuis, speeltuin, zwembad, supermarkt (en nu hoor ik iedereen al denken, ja dat doet die van mij ook......, maar dit is anders. Je hebt schreeuwen en je hebt SCHREEUWEN. Blinde paniek, paniek waar ze van gaat hyperventileren, hoestaanvallen krijgt en noem maar op. De eerste tijd dacht ik, die valt om, dit komt niet meer goed. Inmiddels heb ik een paar trucjes om haar sneller "op de normale wereld" te krijgen en dat communicatie mogelijk is, zodat je kunt achterhalen wat er aan de hand is....,maar soms ook niet en dan is er maar 1 optie rechtsomkeer en naar huis). Vaak is het iets simpels, iets waar ze veel te ver over nadenkt (lees gevaren te erg onder ogen ziet zoals een roltrap, klimrek, lift: mijn voeten raken de grond niet aan, dus ik heb geen controle en als het misgaat kan IK er niets aan doen).
Toevallig was er dit weekend een nieuwsbericht over een prikkelarme kermis. Een kermis open tussen tussen 12 en 14 waarbij de muziek zachter was, gedempt licht en de attracties langzamer gingen. Wellicht dat mensen die HSP als iets zweverigs zien er op deze wijze een nuchtere kijk op kunnen hebben.
Als ik de latere reactie's lees vraag ik me steeds af, waarom er zo negatief gedaan moet worden over het gebrek (of misschien wel verrijking) van een ander....
Wanneer ik mocht kiezen tussen het karakter van het nuchtere,onbezonne buurmeisje of het complexe karakter / omgang van mijn dochter, maakt ik op het 1ste moment een andere keuze dan wanneer ik er langer over na zou denken. De 1ste keuze is vanwege het gemak. Na langer nadenken kies ik toch voor de complexe worsteling.....aangezien mijn dochter mij vaak een andere inslag laat zien.
En idd. de extra gevoeligheid of activiteit kan je ook tot voordeel strekken. Het is een eigenschap, met zijn voor -en nadelen. Het zou dus niet uitsluitend als iets negatiefs benaderd hoeven worden.
Ieder mens, ieder kind is anders. De ene is intelligenter, en ander is gevoeliger, een derde heeft een intuïtie waar je 'U' tegen zegt. Wat is 'normaal'? is deze wereld?
Volgens mij is het niet meer dan menselijke diversiteit. Zou niet fijn zijn als we allemaal hetzelfde waren. Je wordt geboren met een bepaald talent, en hopelijk kun je daar iets mee in je verdere leven. Waarom er meteen een label op alles wat 'buiten het normale kader valt' moet, dat snap ik niet. Denk ook dat zo'n label averechts kan werken op de ontwikkeling van een kind. Ze komen meteen in een speciaal traject, maar ik vraag me af of dat ze soms juist niet verder bij de 'normale wereld' weg houdt. Dat is toch waar iedereen later in moet functioneren, of men nu wil of niet.
En tegenwoordig heeft iedereen ineens een stoornis in het autistisch spectrum, wat soms niet meer inhoud dan 'intelligent, gevoelig en maakt moeilijk contact'. Daar hebben we allemaal wel trekjes van. Niet dat ik autisme ontken, overigens. Ken er genoeg, ook mensen/kinderen die er echt wel problemen mee hebben. Maar kom op, zeg, wordt het soms niet een béétje overdreven.
Of erger: als excuus gebruikt?
Volgens mij is het niet meer dan menselijke diversiteit. Zou niet fijn zijn als we allemaal hetzelfde waren. Je wordt geboren met een bepaald talent, en hopelijk kun je daar iets mee in je verdere leven. Waarom er meteen een label op alles wat 'buiten het normale kader valt' moet, dat snap ik niet. Denk ook dat zo'n label averechts kan werken op de ontwikkeling van een kind. Ze komen meteen in een speciaal traject, maar ik vraag me af of dat ze soms juist niet verder bij de 'normale wereld' weg houdt. Dat is toch waar iedereen later in moet functioneren, of men nu wil of niet.
En tegenwoordig heeft iedereen ineens een stoornis in het autistisch spectrum, wat soms niet meer inhoud dan 'intelligent, gevoelig en maakt moeilijk contact'. Daar hebben we allemaal wel trekjes van. Niet dat ik autisme ontken, overigens. Ken er genoeg, ook mensen/kinderen die er echt wel problemen mee hebben. Maar kom op, zeg, wordt het soms niet een béétje overdreven.
Of erger: als excuus gebruikt?
(Un)masking for the greater good.
Voor mij in iedergeval niet als excuus.... ik ben "blij" dat ze een label heeft omdat ik en de mensen die haar momenteel begeleiden nu gericht op zoek kunnen gaan naar mogelijkheden om haar makkelijker om te laten kunnen gaan met "blokkerende" prikkels. Ik denk, dat de ouders die werkelijk te maken hebben met een kind wat terecht een label heeft, weten/snappen wat het is om een dergelijk kind op te voeden... De buitenwereld praat makkelijk aangezien het hun niet meer energie kost dan een mening te geven en dan is men er klaar mee.quote:
Ieder mens, ieder kind is anders. De ene is intelligenter, en ander is gevoeliger, een derde heeft een intuïtie waar je 'U' tegen zegt. Wat is 'normaal'? is deze wereld?
Volgens mij is het niet meer dan menselijke diversiteit. Zou niet fijn zijn als we allemaal hetzelfde waren. Je wordt geboren met een bepaald talent, en hopelijk kun je daar iets mee in je verdere leven. Waarom er meteen een label op alles wat 'buiten het normale kader valt' moet, dat snap ik niet. Denk ook dat zo'n label averechts kan werken op de ontwikkeling van een kind. Ze komen meteen in een speciaal traject, maar ik vraag me af of dat ze soms juist niet verder bij de 'normale wereld' weg houdt. Dat is toch waar iedereen later in moet functioneren, of men nu wil of niet.
En tegenwoordig heeft iedereen ineens een stoornis in het autistisch spectrum, wat soms niet meer inhoud dan 'intelligent, gevoelig en maakt moeilijk contact'. Daar hebben we allemaal wel trekjes van. Niet dat ik autisme ontken, overigens. Ken er genoeg, ook mensen/kinderen die er echt wel problemen mee hebben. Maar kom op, zeg, wordt het soms niet een béétje overdreven.
Of erger: als excuus gebruikt?
Oh zeker, Watiswijsheid. Ik kan me voorstellen dat het jullie helpt om haar te begrijpen.
Je stipt precies het punt aan 'terecht een label hebben'. Want hoe vaak wordt er wel niet misbruik gemaakt van zoiets? Het geeft de mensen die er echt mee zitten een slechte naam. En de buitenwereld is zo hard wat dat betreft.
Je stipt precies het punt aan 'terecht een label hebben'. Want hoe vaak wordt er wel niet misbruik gemaakt van zoiets? Het geeft de mensen die er echt mee zitten een slechte naam. En de buitenwereld is zo hard wat dat betreft.
(Un)masking for the greater good.
Allemachtig zeg, een prikkelarme kermis.quote:
[..]
Waarom ik tot deze conclusie kom....omdat het voor mij zo is (en niet dat er meer is tussen hemel en aarde, maar deze persoontjes zitten anders in elkaar. Je hebt wasmiddel en ultra ultra geconcentreerd wasmiddel. Ik plaats haar in de laatste productgroep). Ik kan er niets anders van maken. Mijn dochters zintuigen vangen meer op en dan vooral haar aantenne. Zoals ik al omschreef, ze kan kan zo slecht omgaan met prikkels (sensomotorische integratie).... Ze kan volledig door het lint gaan in een warenhuis, speeltuin, zwembad, supermarkt (en nu hoor ik iedereen al denken, ja dat doet die van mij ook......, maar dit is anders. Je hebt schreeuwen en je hebt SCHREEUWEN. Blinde paniek, paniek waar ze van gaat hyperventileren, hoestaanvallen krijgt en noem maar op. De eerste tijd dacht ik, die valt om, dit komt niet meer goed. Inmiddels heb ik een paar trucjes om haar sneller "op de normale wereld" te krijgen en dat communicatie mogelijk is, zodat je kunt achterhalen wat er aan de hand is....,maar soms ook niet en dan is er maar 1 optie rechtsomkeer en naar huis). Vaak is het iets simpels, iets waar ze veel te ver over nadenkt (lees gevaren te erg onder ogen ziet zoals een roltrap, klimrek, lift: mijn voeten raken de grond niet aan, dus ik heb geen controle en als het misgaat kan IK er niets aan doen).
Toevallig was er dit weekend een nieuwsbericht over een prikkelarme kermis. Een kermis open tussen tussen 12 en 14 waarbij de muziek zachter was, gedempt licht en de attracties langzamer gingen. Wellicht dat mensen die HSP als iets zweverigs zien er op deze wijze een nuchtere kijk op kunnen hebben.
Als ik de latere reactie's lees vraag ik me steeds af, waarom er zo negatief gedaan moet worden over het gebrek (of misschien wel verrijking) van een ander....
Wanneer ik mocht kiezen tussen het karakter van het nuchtere,onbezonne buurmeisje of het complexe karakter / omgang van mijn dochter, maakt ik op het 1ste moment een andere keuze dan wanneer ik er langer over na zou denken. De 1ste keuze is vanwege het gemak. Na langer nadenken kies ik toch voor de complexe worsteling.....aangezien mijn dochter mij vaak een andere inslag laat zien.
Ga dan lekker de natuur in als het kind niet tegen dit soort prikkels kan.
Een kermis is herrie en muziek en je hóeft er een kind niet mee naartoe te slepen toch?
Lijkt me vreselijk als een kind zich helemaal niet kan gedragen in bijv een supermarkt, zou geloof ik de neiging hebben om hem/haar een tik op de billen te geven als ze erg aan het schreeuwen zijn, maar dat mag niet meer he? Wat mag nog wel? Toespreken op zachte toon?
Ik word er eerlijk gezegd een beetje kriegel van, van al die nieuwetijds en indigo etiketjes.
Wanneer deze prikkelarme kermis in de buurt was geweest had ik hem graag uitgetest. Gewoon om te zien hoe dochterlief daar op zou reageren.... Het was een normale kermis waar 2 uurtjes dezelfde bombarie was als normaal, maar dan ietwat zachter. Kleine aanpassing lijkt me zo en daarmee uiterst geschikt voor kinderen / mensen met autisme en epilepsi...die graag een kermis mee willen maken, maar het domweg niet kunnen.quote:
[..]
Allemachtig zeg, een prikkelarme kermis.
Ga dan lekker de natuur in als het kind niet tegen dit soort prikkels kan.
Een kermis is herrie en muziek en je hóeft er een kind niet mee naartoe te slepen toch?
Lijkt me vreselijk als een kind zich helemaal niet kan gedragen in bijv een supermarkt, zou geloof ik de neiging hebben om hem/haar een tik op de billen te geven als ze erg aan het schreeuwen zijn, maar dat mag niet meer he? Wat mag nog wel? Toespreken op zachte toon?
Ik word er eerlijk gezegd een beetje kriegel van, van al die nieuwetijds en indigo etiketjes.
Precies kunnen! Want vaak kan iets niet. Dochterlief kan zich inderdaad ook vaak niet gedragen omdat ze zo ontzettend veel getriggerd wordt. Alles lokt uit, wordt interessant en zelfs onweerstaanbaar of irriteert haar dermate dat ze tekeer kan gaan alsof de wereld vergaat. Mooi dat je het voorbeeld bos noemt. Ooit gedacht dat dit ook een plek is waar een hogergevoelig persoon helemaal uit de plaat kan gaan? Ik niet, maar wel ervaren! Dus zoiets simpels als boodschappen doen, nieuwe kleren kopen voor je kind (vooral schoenen, erg leuk item) en noem maar meer buitenshuis op verlopen soms en met een beetje pech vaak als een drama..
Nog mooier vind ik het aangehaalde punt "manier van aanspreken", deze hoor ik vaker. Ik denk, weet eigenlijk wel zeker dat uit ons huis meer decibel dan uit alle huizen te samen in onze straat zijn gekomen aan gefoeter. En wat betreft die corrigerende tik. Ook deze heeft ze (vaak genoeg) gehad. Dit is mede de reden geweest om de IVH vrijwillig in te schakelen. Ik zat me af te vragen wat ik wel niet uit de kast moest gaan halen om haar weer voor rede vatbaar te krijgen. Zo heftig kan dit gaan. En nee ik ben geen mietje. Netjes HBO afgestudeerd op 20jaar, lerarenervaring en vond het vroeger grappig om te zien hoe ouders instructies nodig hadden als "Eerste hulp bij opvoeden". De genoemde opmerking dat men geen tik meer mag uitdelen, gaat mij eerlijk gezegd iets te kort door de bocht. Mijn reden om hier te reageren is dat men een antwoord van een ervaringsdeskundige wil. Niets meer, niets minder en dat antwoord heb ik gegeven. Hier zal ik het verder bij laten en wens iedereen veel wijsheid!
Hooggevoeligheid heeft niets met zweverigheid te maken. Om het maar eens hardop te zeggen.
De ene mens is gevoeliger voor prikkels en signalen dan de ander. Niets vreemds aan.
Een prikkelarme kermis lijkt mij ook onzin. De muziek staat zacht en licht is minder fel. Dus? Nog steeds genoeg wat een kind kan doen flippen. Het gaat niet alleen om licht en geluid bij hooggevoeligheid. Ben het eens met Lavenderr: neem haar mee het bos in. Dat heeft op de meeste HSP-ers een rustgevend effect. Sleep haar niet mee naar dat soort 'speciale kermissen' etc. Ze moet er toch aan wennen, want het leven is geen 'prikkelarme kermis'. Prikkels zal ze overal tegenkomen. Hopelijk leert ze er snel mee om te gaan
De ene mens is gevoeliger voor prikkels en signalen dan de ander. Niets vreemds aan.
Een prikkelarme kermis lijkt mij ook onzin. De muziek staat zacht en licht is minder fel. Dus? Nog steeds genoeg wat een kind kan doen flippen. Het gaat niet alleen om licht en geluid bij hooggevoeligheid. Ben het eens met Lavenderr: neem haar mee het bos in. Dat heeft op de meeste HSP-ers een rustgevend effect. Sleep haar niet mee naar dat soort 'speciale kermissen' etc. Ze moet er toch aan wennen, want het leven is geen 'prikkelarme kermis'. Prikkels zal ze overal tegenkomen. Hopelijk leert ze er snel mee om te gaan
(Un)masking for the greater good.
Hmm, wel een beetje snel op de vingers getikt, Watiswijsheid? Ik snap dat het om je kind gaat en dat sommige commentaren daarom niet in goede aarde vallen. Maar eerlijk: wat verwachtte je precies?
Ik kan je zo een handvol HSP's geven, myself included. Toen ik jong was hadden ze geen speciale trainingen, kermissen, IVH trajecten e.d. en van hooggevoeligheid, autisme, nieuwetijds etc. had nog nooit iemand gehoord.
Hooggevoeligheid is er altijd geweest, in verschillende gradaties en in alle generaties, en zover ik zie zijn de generaties die intussen volwassen zijn in de meeste gevallen prima op hun pootjes terecht gekomen. Mede dankzij het inleveringsvermogen, die gevoeligheid en de soms hogere intelligentie.
Ze is nog jong en je doet wat je kunt om het voor haar, maar ook voor jullie als ouders, makkelijker te maken. Haar te steunen, begeleiden, leren hoe je ermee om moet gaan. Maar geloof me, het wordt makkelijker als ze ouder wordt. Wees er voor haar, maar blijf niet te lang steken bij dat ze 'anders' is. Want geen enkel kind wil 'anders' zijn dan klasgenootjes als ze straks naar school gaat. Ze is haar eigen unieke wezentje en dan komt allemaal wel goed.
Ik kan je zo een handvol HSP's geven, myself included. Toen ik jong was hadden ze geen speciale trainingen, kermissen, IVH trajecten e.d. en van hooggevoeligheid, autisme, nieuwetijds etc. had nog nooit iemand gehoord.
Hooggevoeligheid is er altijd geweest, in verschillende gradaties en in alle generaties, en zover ik zie zijn de generaties die intussen volwassen zijn in de meeste gevallen prima op hun pootjes terecht gekomen. Mede dankzij het inleveringsvermogen, die gevoeligheid en de soms hogere intelligentie.
Ze is nog jong en je doet wat je kunt om het voor haar, maar ook voor jullie als ouders, makkelijker te maken. Haar te steunen, begeleiden, leren hoe je ermee om moet gaan. Maar geloof me, het wordt makkelijker als ze ouder wordt. Wees er voor haar, maar blijf niet te lang steken bij dat ze 'anders' is. Want geen enkel kind wil 'anders' zijn dan klasgenootjes als ze straks naar school gaat. Ze is haar eigen unieke wezentje en dan komt allemaal wel goed.
(Un)masking for the greater good.
|
|
