Op dit forum verschijnen er af en toe topics van mensen die teveel nadenken en hier veel last van ondervinden. Onderstaande post had ik al in een ander topic geplaatst maar dat topic bloedde al snel dood. Aangezien het een lange reactie was waar ik veel tijd in had gestopt, vond ik het jammer dat er geen leuke discussie ontstond. Vandaar dat ik even apart een topic open. De TS uit het vorige topic was al een beetje aan het mediteren om het dwangmatige denken iets te verzachten. Mijn post ging over hoe het verstand ons vaak in de weg staat en hoe dat precies werkt.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Met mediteren om het dwangmatige denken te verzachten zit je in de goede richting alleen is het eigenlijk symptoombestrijding op die manier. Er is ook nog een bepaald inzicht nodig in de werking van je verstand.
Mensen moeten zich goed beseffen dat hun verstand een INSTRUMENT is dat wij hebben "gekregen" van de evolutie. Een slang heeft zijn gif, een luipaard zijn snelheid en wij hebben ons verstand.
Verstand = instrument
Dit instrument is het meest machtige instrument dat de evolutie ooit heeft voortgebracht. Het stelde ons in staat om de wereld om ons heen te begrijpen en om taal te ontwikkelen waardoor wij beter konden samenwerken en (ingewikkelde) ideeën konden overdragen op de volgende generatie.
Het verstand heeft ons apen naar de maan gebracht, het verstand heeft allerlei geheimen van het universum ontrafeld (bijv. E=mc2). Het verstand neemt dus nogal een belangrijke rol in, in ons leven. Zonder het waren wij nog apen. Dit is erg belangrijk. Wij onderscheiden ons DOOR het verstand, maar wij zijn NIET ons verstand.
In de loop der tijd heeft zich een "gevoel van jezelf" ontwikkeld IN je verstand, in je geheugen. Informatie wordt opgeslagen in je hersenen of verstand en aan de hand daarvan vormen wij een beeld van de wereld om ons heen, maar wij vormen zo ook een beeld van ons zelf, met de nadruk op BEELD van ONSZELF.
Dit beeld van onszelf noemen wij het ego. Van het woord ego zijn meerdere interpretaties, ik bedoel hier: ego = een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf.
Het ego
Het verstand produceert gedachten, dat is de manier waarop het de wereld kan bevatten. Nadat wij een ego hadden ontwikkeld, leek het voor ons of de gedachten werden geproduceerd door het ego, dus door onszelf! Maar bedenk je dus goed dat jij NIET je ego bent. Het ego is een BEELD van jezelf, het is niet de laatste waarheid over wie jij bent.
Veel mensen geloven dat ze niet kunnen ophouden met denken omdat je niet zou kunnen functioneren zonder gedachten. Ik denk dus ik besta zeg maar. DIT IS ONZIN. Jij bent veel meer dan je gedachten. Je hebt je gedachten niet constant nodig bij alles wat je doet. Minstens 80% van je gedachten zijn totaal niet constructief en productief. Toch denken we de hele dag door, een verslaving.
Dit gebeurt omdat het verstand een instrument is gegeven aan ons door de evolutie om te OVERLEVEN. Inmiddels hebben wij in het westen voldaan aan onze primaire levensbehoeften. Dus wat voor overleven praten we dan over? In dit geval het overleven van ons ego, het beeld dat wij van onszelf hebben en wat in grote mate wordt beïnvloed door wat anderen van ons denken.
Dat machtige instrument het verstand is zijn doel dus voorbijgeschoten en is gedegradeerd tot het levend houden van ons zelfbeeld, niet de levende mens achter dat zelfbeeld. We denken ons soms suf over totaal nutteloze dingen.
De oplossing hiervoor is meer leven in het nu. Genieten van het moment is belangrijk, piekeren over iets wat in de toekomst misschien kan gaan gebeuren niet. Natuurlijk is het belangrijk om te plannen, maar lang obsessief nadenken over kleine dingen die geen invloed hebben op jouw overleven in de echte wereld, dat is uiteraard kansloos.
Het probleem ligt hem in onze identificatie met het ego en onze gedachten. Gedachten zijn middelen om de wereld te begrijpen. Deze worden op hun beurt weer geproduceerd door het verstand. Het verstand is dus een instrument en een gedachtengenerator, maar het is NIET wie jij bent!!
De observeerder
Jij bent de observeerder van je gedachten, DAAR ligt je ware identiteit. Datgene wat de gedachten voorbij ziet komen en ze hoort, dat is de observeerder en DAT ben jij. Zo gauw die observeerder niet observeert maar "naar de gedachte toespringt" en zich ermee identificeert, dan hou jij op de observeerder te zijn en word jij je ego.
Het ego en de observeerder zijn dus twee verschillende dingen: het ego is een op het verstand gebaseerd gevoel van jezelf, voornamelijk geïnteresseerd in het "overleven" in een wereld waar we allang overleven. Het houdt zich bezig met: is dit de juiste kleur eyeliner, is deze broek hip genoeg, gedraag ik me wel precies zoals anderen dat willen zien, enz.
De observeerder dat is je ware natuur en de observeerder hoort het verstand te gebruiken, niet andersom! De observeerder hoort helemaal niet de sprong naar de gedachte te maken en zich ermee te identificeren. De observeerder moet van een afstandje kijken naar de gedachten en hoort zich er niet mee te identificeren. Het verstand is immers een instrument.... een instrument dat gebruikt moet worden door JOU en niet andersom.
Het verstand heeft het ego voortgebracht en het is dit ego dat de macht heeft overgenomen VAN JOU! Zie het als een computervirus dat de macht heeft overgenomen van de computer. Maar hoe komen wij af van dit virus? Dat moeten we doen door te beseffen dat wij onze gedachten niet zijn. Hou op met de identificatie met je verstand! Ook al produceert het gedachten die beginnen met "ik"....
Wanneer er in jouw hoofd een gedachte voorbijkomt waarin het woordje "ik" zit, dan gaat het niet over jou, maar die "ik" is dus het ego, het op het verstand gebaseerde gevoel van jezelf. Dit is heel moeilijk te bevatten allemaal, maar vraag wanneer iemand zegt:
"Ik word zo moe van mezelf", "Ik kan niet meer leven met mezelf".....
Wie zijn dan die ik en die zelf? Wie is die ik die met zichzelf moet leven? Zijn bovenstaande zinnen misschien gedachten waarbij onze ware natuur even naar boven komt? Je echte ik, de observeerder, die samen moet zien te leven met de eeuwige kwelgeest, het ego?
We zullen de identificatie moeten doorbreken om jezelf echt te vinden. Ik snap dat ik hier in deze post niet goed duidelijk kan maken hoe het nou precies in elkaar zit... Maar misschien dat je iets herkent of dat je het wel interessant vindt. Goede boeken om te lezen zijn "De kracht van het nu" van Eckhart Tolle of "Radical Honesty" van Brad Blanton. Het eerste boek is het meest diepe maar wanneer je het gewoon niet ziet, kan het snel totaal oninteressant worden. Dan kan het tweede boek erg goed zijn omdat het meer gebruikt maakt van een praktische aanpak. Ongetwijfeld zullen er veel meer boeken zijn, maar ik raad toch iedereen aan om De kracht van het nu op z'n minst te proberen.
De Kracht van het Nu
Toen ik dat boek voor het eerst las, wist ik dat ik dat ene had gevonden waarna ik m'n hele leven zocht. Ik heb ook altijd veel gepiekerd en werd hier depressief van enz. Toch wist ik dat ik iets verkeerds deed en dat er toch een manier moest zijn om iets te doen aan dat obsessieve denken? Het was verdomme m'n eigen hoofd!! Ik heb m'n hele lichaam onder controle, maar het belangrijkste, het verstand had ik niet onder controle. Dat vond ik op z'n minst erg vreemd. Maar goed, ik had geen kader waarbinnen ik moest zoeken naar een oplossing voor dit probleem. Daarom deed ik het maar af als een hersenspinsel.
Tot dus die ene dag kwam jaren later, toen ik de Kracht van het Nu op de deurmat kreeg. Na het lezen van een aantal bladzijden wist ik dus dat het de identificatie met het verstand was, de sprong van de observeerder naar de gedachte, dat mij al die jaren in de weg had gestaan. Op dat moment zag ik dus de ware natuur van mijn ego: het is nep en bestaat alleen bij de gratie van JOUW identificatie met dat ego.
Op dat moment doorbrak ik de identificatie met mijn ego en was ik VRIJ!!! Vrij van die eeuwige kwelgeest die m'n leven af en toe een hel maakte. Op dat moment kreeg ik vijf golven van geluk door me heen, beginnend bij m'n tenen, eindigend in m'n hoofd. De ene golf was nog intenser dan de andere... Ik begon weer te denken toen ik bang werd dat ik zou klaarkomen (
) aangezien ik nog nooit in m'n leven een mentaal orgasme had gehad.Maar dat was het dus, een mentaal orgasme, vijf achter elkaar, de 1 nog intenser dan de andere, alsof m'n hele lichaam vierde dat het verlost was van die "duivel", het ego. Dat kleinzerige beperkende gedrocht dat zich als het ware "genesteld" had in m'n hersenen.
Ik ben nu degene die meestal de macht heeft, niet m'n ego, hoewel m'n ego nog steeds macht over me heeft. Ik identificeer me nog vaak genoeg met m'n gedachten. Old habits die hard. Maar down raken of lang piekeren over dingen? No way. Die macht heeft m'n ego niet meer over me. Zo gauw ik me kut voel weet ik namelijk waar dat klote gevoel vandaan komt: De identificatie met m'n ego. Het is het ego dat problemen uit het niets creëert, onder het motto van "overleven" waar dat allang niet meer nodig is.
Flow
Ik kan tegenwoordig m'n gedachten gewoon stopzetten. In het begin kun je dat 2 seconden, dan 5, dan 10 enz. Wanneer je dat doet ben je opeens gelukkig en je ziet de wereld veel voller en alles is 1 hoe vaag en zweverig dat ook mag klinken. Om even aan te geven dat dat niet zo zweverig is als het lijkt: in de sport kennen ze het begrip "flow". Dat is een staat van zijn waarbij het verstand naar de achtergrond verdwijnt en iets anders de controle overneemt. Op zo'n moment is de sporter 1 met zijn omgeving en DAAROM voelt de sporter alles perfect aan en kan het komen tot uitzonderlijke sportprestaties waar wij ons over verbazen.
Dit soort momenten van flow lijken een uitzondering te zijn, maar door bewustwording en zelfreflectie kunnen wij als mensen naar zo'n staat van zijn toe. Deze staat van flow zal de norm moeten worden in onze maatschappij i.p.v. de staat van zijn waarbij wij ons identificeren met ons verstand. Het verstand deelt de wereld onder in dingen, het fragmenteert en snijdt ons af van de rest van de wereld. Daarom is de wereld zoals ie is vandaag de dag. Wij zullen nooit echte beschaving kennen zolang wij ons identificeren met ons verstand. Wij moeten naar een andere staat van zijn, die van voorbij het verstand, die toestand van flow, waarbij de observeerder de macht overneemt van het verstand. Deze toestand alleen zal ons werkelijk het leven laten ervaren in al zijn volheid. Dan pas zullen wij weten wat echte liefde is en wat echt geluk is.
Radical Honesty
In de vorige topics kwam het boek Radical Honesty ook regelmatig naar voren. Eerlijk zijn is ook een manier om jezelf te verlichten van je ego. Dit wordt in dit boek geniaal uiteengezet. Een heerlijk bot boek met een ongelooflijk veel wijsheid geschreven. Het idee erachter is ongeveer uit te leggen op deze manier:
Veel van je energie gaat zitten in het hooghouden van een zelfbeeld, je ego. Veel mensen spiegelen zich aan anderen, aan wat de maatschappij zogenaamd van hen verwacht. Wanneer je dus probeert te voldoen aan een bepaald beeld, wat bijna altijd een beeld van perfectie is en dus niet haalbaar, zul je hier en daar moeten liegen of in ieder geval informatie moeten achterhouden.
Ook zul je serieuzer met niet belangrijke dingen omgaan. Je denkt dan nl. dat het bereiken van dat ideaalbeeld je geluk zal opbrengen. Er zal dus veel energie gaan zitten in het opbouwen en in stand houden van dat zelfbeeld. Eerlijkheid is dan juist eerder gevaarlijk. Niemand zal voldoen aan het ideaalbeeld als ze eerlijk zijn over zichzelf, gewoon puur omdat niemand perfect is. Dat ideaalbeeld bestaat alleen in Hollywood en glamourbladen en is compleet subjectief uiteraard.
Door eerlijk te zijn saboteer je je eigen ego in zijn doel om het perfecte ideaalbeeld te bereiken. Vandaar dat eerlijkheid een grote rol kan spelen in verlichting. Het is nl. een manier om veel macht van je ego te ontnemen.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Deel 9 alweer dus. Inmiddels zijn er al heel wat levens positief beïnvloed door de Kracht van het Nu, de wereldwijde bestseller geschreven door Eckhart Tolle. Dit zie ik in mijn persoonlijke leven gebeuren en ook hier op het forum zijn er steeds meer mensen die er baat bij hebben
Hier nog even een link naar een geweldig youtube filmpje (met dank aan DaneV). In dit filmpje wordt een beeld geschetst van een ervaring die parallellen vertoont met de stof die wordt behandeld in De Kracht vh Nu. Dit wordt allemaal heel helder uitgelegd door een wetenschapper dus misschien dat dat de "zweverigheid" van dit topic wat wegneemt voor sommige mensen:
How it feels to have a stroke
Sam Harris over de materie die besproken wordt in dit topic
Voor degenen die Sam Harris nog niet kennen, hij heeft een PhD. in de neurowetenschap en is een van de meest intelligente mensen die we op dit moment hebben op onze planeet. Deze man weet zijn betogen en argumenten zo ongelofelijk helder te verwoorden dat het werkelijk een genot is om naar hem te luisteren. Voor velen is hij een voorvechter van het atheisme, maar Harris zelf zal zich nooit op die manier beschrijven.
Hij is een man van de wetenschap, die ook doet aan subjectieve waarheidszoeking met name door meditatie. Mede hierdoor krijgt hij zoveel helderheid in zijn denken dat hij een fenomeen is in de wetenschappelijke wereld. Neem bijvoorbeeld zijn boek "The Moral Landscape" waarin hij uitlegt hoe de wetenschap wel degelijk iets kan zeggen over moraliteit.
The Moral Landscape - How science can determine human values
http://www.samharris.org/site/full_text/the-moral-landscape/
Sam Harris breathes intellectual fire into an ancient debate. Reading this thrilling, audacious book, you feel the ground shifting beneath your feet. Reason has never had a more passionate advocate.
— Ian McEwan, author of Atonement, winner of the Man Booker Prize for Amsterdam.
A lively, provocative, and timely new look at one of the deepest problems in the world of ideas. Harris makes a powerful case for a morality that is based on human flourishing and thoroughly enmeshed with science and rationality. It is a tremendously appealing vision, and one that no thinking person can afford to ignore.
— Steven Pinker, Professor of Psychology at Harvard University, author of How the Mind Works and The Blank Slate.
I was one of those who had unthinkingly bought into the hectoring myth that science can say nothing about morals. The Moral Landscape has changed all that for me. Moral philosophers, too, will find their world exhilaratingly turned upside down, as they discover a need to learn some neuroscience. As for religion, and the preposterous idea that we need God to be good, nobody wields a sharper bayonet than Sam Harris.
— Richard Dawkins, author of The Selfish Gene, The God Delusion, and The Greatest Show On Earth
Reading Sam Harris is like drinking water from a cool stream on a hot day. He has the rare ability to frame arguments that are not only stimulating, they are downright nourishing, even if you don’t always agree with him! In this new book he argues from a philosophical and a neurobiological perspective that science can and should determine morality. As was the case with Harris’ previous books, readers are bound to come away with previously firm convictions about the world challenged, and a vital new awareness about the nature and value of science and reason in our lives.
— Lawrence M. Krauss, theoretical physicist, Director of the Origins Project at Arizona State University, author of The Physics of Star Trek and Quantum Man: Richard Feynman’s Life in Science.
Mocht je ooit in een discussie geraken over de zin of onzin van verlichting en introspectie, laat dan die persoon die niet op 1 lijn zit met je de volgende filmpjes bekijken. Het zijn ook met name de atheïstische rationalisten die de materie uit dit topic onder de noemer religie of zweverigheid willen plaatsen en laat nou net Sam Harris 1 van de grote helden zijn van deze groep mensen.
De volgende lezing is zeer de moeite waard en ik raad iedereen dan ook aan deze lezing te kijken. Vanaf 23:50 wordt het echt interessant omdat het perfect raakt aan de materie uit dit topic en het commentaar van de critici op dit topic:
Links naar vorige delen
Teveel nadenken - waarom?
Teveel nadenken, waarom? Kracht van het NU topic #2
Teveel nadenken - Kracht van het nu #3
Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #4
Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #5
Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #6
Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #7
Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #8
Overige links
Hier ook nog een link naar een lezing van Eckhart Tolle - The flowering of Human Consciousness:
The flowering of Human Consciousness
En nog een link naar een helder geschreven artikel van een succesvolle zakenman. Iemand die zegt waar het op staat en geen zweverige termen gebruikt om de succesvolle toepassing van de Kracht van het Nu uit te leggen:
http://www.stevepavlina.com/blog/2006/05/the-power-of-now/
Recensies
Verder krijgt De Kracht van het Nu veel goede recensies van lezers:
Recensies op bol.com
Recensies op amazon.com
Recensies Radical Honesty:
Recensies op Amazon.com
Recensies Ontwaken in de Droom:
Recensies op bol.com
Recensies op amazon.com (engelse versie)
Disclaimer:
Dit topic is bedoeld om een idee te delen met anderen, dus niet om mensen meteen te overtuigen van een bepaalde denkwijze. Psychologie is een interessant en waardevol iets en mocht je de ideeën in deze reeks interessant vinden ga dan vooral zelf op onderzoek uit!
[ Bericht 0% gewijzigd door Probably_on_pcp op 15-12-2011 03:30:10 ]
hele sterke ook van Adya en tolle.
]you cant win the war with your mind, you cant outsmart your mind, its a contradiction. you cant outhink your thinking.
"if you want to learn something, go elsewhere,
if you want to un-learn everything, then sit and listen"
Ga me ook eens in Sam Harris verdiepen
[ Bericht 40% gewijzigd door Canillas op 15-12-2011 08:19:55 ]
Van de week even bijlezen.
Adyashanti de dingen wel altijd mooi vertellen.quote:Op donderdag 15 december 2011 03:33 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Een van de laatste posts uit het vorige topic door EggsTC:
hele sterke ook van Adya en tolle.
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]]
you cant win the war with your mind, you cant outsmart your mind, its a contradiction. you cant outhink your thinking.
"if you want to learn something, go elsewhere,
if you want to un-learn everything, then sit and listen"
Ik zoek nog een praatje op youtube van hem terug waar hij het concept vrije wil op de hak neemt. Iemand die toevallig weet wat deze was?quote:
Heb 'm al gevonden. Het was "Girl of Doing", maar hij is verwijderd.quote:Op donderdag 15 december 2011 20:00 schreef rijsttafel het volgende:
[..]
Adyashanti de dingen wel altijd mooi vertellen.
Rijsttttttttquote:
[..]
Heb 'm al gevonden. Het was "Girl of Doing", maar hij is verwijderd.
tijd niet gezien hier man, waar hing je uit?
hoe is het met je?
Met jou alles ok? Zal misschien morgen het vorige topic eens doorlezen.
Ik had dus die jongeren bijeekomst met Paul Smit over non-dualiteit. Totaal een groep van 10 jongeren interactief gesprek en presentatie gehad. Was heel tof
Ahhh.. Nice! Daar ben ik ontzettend benieuwd naar! Vertel eens in 1000 zinnen hoe dat was?quote:
Ben in de tussentijd een week op retraite geweest (boeddhistisch klooster) en dat kan ik iedereen hier aanraden. Plan nu in feb. weer een weekje.
quote:
Waarom is dit nog geen reeks? Oh wacht is het wel
December is extra stressvol voor jou, dus dat geeft niet
Dat was toch die meeting die jij voor je opleiding georganiseerd had?quote:Ik had dus die jongeren bijeekomst met Paul Smit over non-dualiteit. Totaal een groep van 10 jongeren interactief gesprek en presentatie gehad. Was heel tof
Ik vind die gozer zo geniaal. Ik kan uren naar zijn lezingen luisteren. Hoe helder hij dingen weet te verwoorden... ik kan er gewoon niet bijquote:
Mooie op!
Ga me ook eens in Sam Harris verdiepen
Klopt ja.quote:
[..]
December is extra stressvol voor jou, dus dat geeft niet
[..]
Dat was toch die meeting die jij voor je opleiding georganiseerd had?
Ik ben heel benieuwd! Wat is het, wat kost het, wat doe je, waar!! allesquote:
Ja, gaat goed. Beoefening gaat ook wel goed. Thx for asking! Ben druk met allerlei zaken, vandaar minder fokken enzo. Volgens mij sinds de zomer hier niet gepost, ofzo? Ben in de tussentijd een week op retraite geweest (boeddhistisch klooster) en dat kan ik iedereen hier aanraden. Plan nu in feb. weer een weekje.
Met jou alles ok? Zal misschien morgen het vorige topic eens doorlezen.
Ik heb een cursus mindfulness gehad. Het schjnt dat je bij zo'n klooster het niet echt bij kan houden als je actief mee gaat zitten mediteren. Omdat het in ongelofelijke vaart gaat.quote:
[..]
Ahhh.. Nice! Daar ben ik ontzettend benieuwd naar! Vertel eens in 1000 zinnen hoe dat was?
1000 zinnen is nogal een opstel,quote:
[..]
Ahhh.. Nice! Daar ben ik ontzettend benieuwd naar! Vertel eens in 1000 zinnen hoe dat was?
maar hier een uitgebreide 'review', ook voor Sinterklaas.Het was een klooster in Engeland, Harnham. Dit is een klooster in de traditie van Ajahn Chah, een Thaise leraar die bij westerlingen erg populair was door zijn (wat mij betreft) no-nonsense approach. Er zijn meerdere kloosters in deze traditie in zowel Engeland als andere landen in Europa. In de meeste worden retraites georganiseerd.
Ik besloot 2 dagen eerder te arriveren om alvast aan de omgeving te wennen en rustig te beginnen. Er waren een aantal mensen die hetzelfde idee hadden. Deze mensen ken je dus al een beetje voordat de retraite begint en dat vind ik persoonlijk erg fijn. Er was een heel ontspannen sfeer, zowel bij deze mensen als de monniken. Er waren die dagen werktaken in het onderhoud van de het klooster, maar het grootste deel van de dag was vrije indeling.
De officiele retraite begon met een introductiepraatje van de abt over zowel de praktische zaken als een praatje over het mediteren e.d. Ook maakte hij de aankondiging dat je zelf kon beslissen in welke boeddhistische rituelen je mee wilde doen en welke niet. Eigenlijk waren er maar 2 rituelen die typisch boeddhistisch waren en dat waren het zingen van pali teksten 's ochtends en buigen voor een Boeddha beeld. (je buigt dan niet naar de boeddha, maar naar zijn kwaliteiten zoals wijsheid en kalmte, zodat je de intentie krijgt ze zelf ook te ontwikkelen) Hoewel ik zelf wel boeddhistisch ben, heb ik dit gedaan wanneer ik er zin in had, en anders niet. Vooral het zingen paste mij niet zozeer, maar afijn misschien is dat ook een kwestie van ontwikkelen.
Er waren 2 monniken die het begeleidden; Ajahn Kalyano en Ajahn Sunyo oid. Elke dag legden ze heea uit omtrend inzichtsmeditatie. Hoe gedachtenpatronen zich vormen e.d, jullie kennen een deel van de materie vast al wel, komt bijvoorbeeld zeer goed overeen met wat Adyashanti leert. Meer 'traditioneel' boeddhistische aspecten zoals karma/wedergeboorte werden niet of amper aangekaart.
Er was eigenlijk geen plan van onderwerpen vooraf, ze werden op verzoek besproken. Dit had als resultaat dat er op verzoek extra aandacht besteed aan het lichaam. Het is lichamelijk zwaar om veel uren stil op een kussen te zitten, dus verschillende houdingen werden besproken, tai chi (dit komt volgens mij uit het taoisme?) werd gedaan en ook meditatie op het lichaam direct. Een ander terugkomend onderwerp was een meer filosofische kijk op de materie van niet-zelf e.d., aangezien sommigen het meer filosofisch benaderen. Daar is bij mij minder van blijven hangen aangezien ik zelf liever meer praktisch en ervaringsgericht de stof benader. Maar ieder zijn ding, dat werd nu ook weer duidelijk.
Daarnaast was er veel meditatie, zowel zittend als lopend. Ik weet niet meer exact hoeveel, maar het grootste gedeelte van de dag was hiermee gevuld. Maar er waren ook momenten waarop je iets voor jezelf kon doen, meestal thee drinken of meer mediteren. Of slapen. Als je geest niet gewend is niet geprikkeld te raken door externe dingen, word je snel moe. Ik was niet de enige die hier last van had. Het lezen van boeken, gebruik van telefoons e.d. werd overigens afgeraden.
Tevens was het een stilteretraite, dus afgezonderd van praktische zaken werd er niet gepraat. Dit leek van tevoren lastig, maar volgens mij was er niemand die er echt moeite mee had. De laatste dag was er overigens wel de mogelijkheid om ervaringen uit te wisselen en tussendoor waren 1 op 1 of groeps-gesprekken met de leraren mogelijk.
Ik ben verder niet echt problemen tegen gekomen aangezien ik al redelijk veel mediteerde. Er was ook een jongen die nooit gemediteerd had en daar ging het ook goed mee, dus het is mogelijk om hier te beginnen met mediteren. Echter zou ik zelf gewoon thuis beginnen of een dag/weekend retraite doen. (in NL bijv zijn vaak dergelijke dagen, ook speciaal voor jongeren onder de naam Wake Up, dit ga ik misschien ook met oud & nieuw doen
)Wel lastig dat er niet een prive plek was. Ik woon op mezelf dus ben gewend en hou er ook van alleen te zijn. Het klooster zelf is niet zo groot en er waren veel mensen, ondanks het niet praten is dat toch voor mij storend. Je moest een eigen plek echt opzoeken, bijvoorbeeld aan het meer wat ze hebben.
De kosten waren vrijwillige gift, btw. Wel waren er elke dag taken te verdelen zoals het huisje van de bezoekers schoonmaken of helpen koken voor iedereen. De monniken mogen zelf namelijk niet koken. Er was een vaste kok die ook op de retraite meedeed en het eten was echt geweldig goed, zelden zo goed gegeten. Overigens was het eten rond 1 uur en daarna niet meer, volgens boeddhistische kloostertraditie. Dit was ook totaal geen probleem voor de gasten, voor zover ik kon beoordelen.
Ik heb het geprobeerd algemeen te beschrijven, maar omdat je echt tot jezelf bent aangewezen en niet tot extern vermaak, zal de ervaring van iedereen zeer persoonlijk zijn. Ik vond het opzich wel jammer om weer weg te gaan. Een klooster is een wereldje opzich, maar het beviel me wel.
De volgende keer dat ik ga plan ik overigens buiten de officiële retraites om, deels om te kijken hoe het kloosterleven zelf is. En dit zal ook een ander klooster zijn.
Mochten jullie nog wat willen weten, dan moet je het maar vragen.
Groentens!
Rijst
[ Bericht 3% gewijzigd door rijsttafel op 16-12-2011 22:25:57 ]
Wat bedoel je met bijhouden en vaart? Meditatie gaat niet volgens een schema aangezien iedereen op een ander punt van ontwikkeling zit. Ook heb je op bepaalde momenten baat bij een andere benadering, dit moet je gewoon zelf uitvinden. Bij de retraite waar ik was mocht je dan ook zelf bepalen wat voor meditatie je deed. Ze werden wel allemaal besproken (contemplatie, kalmte, inzicht, etc.), maar de keuze was altijd vrij, dit werd erg vaak duidelijk gemaakt.quote:Op vrijdag 16 december 2011 18:01 schreef EggsTC het volgende:
[..]
Ik heb een cursus mindfulness gehad. Het schjnt dat je bij zo'n klooster het niet echt bij kan houden als je actief mee gaat zitten mediteren. Omdat het in ongelofelijke vaart gaat.
[ Bericht 20% gewijzigd door rijsttafel op 16-12-2011 22:11:01 ]
Vorige keer dat ik wat van je las had je net een verlichtende ervaring gehadquote:
Ja, gaat goed. Beoefening gaat ook wel goed. Thx for asking! Ben druk met allerlei zaken, vandaar minder fokken enzo. Volgens mij sinds de zomer hier niet gepost, ofzo? Ben in de tussentijd een week op retraite geweest (boeddhistisch klooster) en dat kan ik iedereen hier aanraden. Plan nu in feb. weer een weekje.
Met jou alles ok? Zal misschien morgen het vorige topic eens doorlezen.
Las net je verslag van je retraite, wauw dat lijkt me echt gaaf
Ja hier gaat het wel ok, ups and downs he, ervaringen komen en gaan.
soms denk je weer wat door te hebben maar dat vervaagt dan ook gauw weer.
het blijft in ieder geval interessant.
Verlichtend, verlichtend...?. Ik had wel een aantal aparte dingen meegemaakt, in ieder geval, maar het kan geen naam hebben. Daarnaast, elke dag leer je weer wat bij.quote:
[..]
Vorige keer dat ik wat van je las had je net een verlichtende ervaring gehad
Las net je verslag van je retraite, wauw dat lijkt me echt gaaf
Ja hier gaat het wel ok, ups and downs he, ervaringen komen en gaan.
soms denk je weer wat door te hebben maar dat vervaagt dan ook gauw weer.
het blijft in ieder geval interessant.
Fijn dat het ok gaat.
Interessant, bedankt voor je samenvattingquote:
[..]
1000 zinnen is nogal een opstel,
Het was een klooster in Engeland, Harnham. Dit is een klooster in de traditie van Ajahn Chah, een Thaise leraar die bij westerlingen erg populair was door zijn (wat mij betreft) no-nonsense approach. Er zijn meerdere kloosters in deze traditie in zowel Engeland als andere landen in Europa. In de meeste worden retraites georganiseerd.
Ik besloot 2 dagen eerder te arriveren om alvast aan de omgeving te wennen en rustig te beginnen. Er waren een aantal mensen die hetzelfde idee hadden. Deze mensen ken je dus al een beetje voordat de retraite begint en dat vind ik persoonlijk erg fijn. Er was een heel ontspannen sfeer, zowel bij deze mensen als de monniken. Er waren die dagen werktaken in het onderhoud van de het klooster, maar het grootste deel van de dag was vrije indeling.
De officiele retraite begon met een introductiepraatje van de abt over zowel de praktische zaken als een praatje over het mediteren e.d. Ook maakte hij de aankondiging dat je zelf kon beslissen in welke boeddhistische rituelen je mee wilde doen en welke niet. Eigenlijk waren er maar 2 rituelen die typisch boeddhistisch waren en dat waren het zingen van pali teksten 's ochtends en buigen voor een Boeddha beeld. (je buigt dan niet naar de boeddha, maar naar zijn kwaliteiten zoals wijsheid en kalmte, zodat je de intentie krijgt ze zelf ook te ontwikkelen) Hoewel ik zelf wel boeddhistisch ben, heb ik dit gedaan wanneer ik er zin in had, en anders niet. Vooral het zingen paste mij niet zozeer, maar afijn misschien is dat ook een kwestie van ontwikkelen.
Er waren 2 monniken die het begeleidden; Ajahn Kalyano en Ajahn Sunyo oid. Elke dag legden ze heea uit omtrend inzichtsmeditatie. Hoe gedachtenpatronen zich vormen e.d, jullie kennen een deel van de materie vast al wel, komt bijvoorbeeld zeer goed overeen met wat Adyashanti leert. Meer 'traditioneel' boeddhistische aspecten zoals karma/wedergeboorte werden niet of amper aangekaart.
Er was eigenlijk geen plan van onderwerpen vooraf, ze werden op verzoek besproken. Dit had als resultaat dat er op verzoek extra aandacht besteed aan het lichaam. Het is lichamelijk zwaar om veel uren stil op een kussen te zitten, dus verschillende houdingen werden besproken, tai chi (dit komt volgens mij uit het taoisme?) werd gedaan en ook meditatie op het lichaam direct. Een ander terugkomend onderwerp was een meer filosofische kijk op de materie van niet-zelf e.d., aangezien sommigen het meer filosofisch benaderen. Daar is bij mij minder van blijven hangen aangezien ik zelf liever meer praktisch en ervaringsgericht de stof benader. Maar ieder zijn ding, dat werd nu ook weer duidelijk.
Daarnaast was er veel meditatie, zowel zittend als lopend. Ik weet niet meer exact hoeveel, maar het grootste gedeelte van de dag was hiermee gevuld. Maar er waren ook momenten waarop je iets voor jezelf kon doen, meestal thee drinken of meer mediteren. Of slapen. Als je geest niet gewend is niet geprikkeld te raken door externe dingen, word je snel moe. Ik was niet de enige die hier last van had. Het lezen van boeken, gebruik van telefoons e.d. werd overigens afgeraden.
Tevens was het een stilteretraite, dus afgezonderd van praktische zaken werd er niet gepraat. Dit leek van tevoren lastig, maar volgens mij was er niemand die er echt moeite mee had. De laatste dag was er overigens wel de mogelijkheid om ervaringen uit te wisselen en tussendoor waren 1 op 1 of groeps-gesprekken met de leraren mogelijk.
Ik ben verder niet echt problemen tegen gekomen aangezien ik al redelijk veel mediteerde. Er was ook een jongen die nooit gemediteerd had en daar ging het ook goed mee, dus het is mogelijk om hier te beginnen met mediteren. Echter zou ik zelf gewoon thuis beginnen of een dag/weekend retraite doen. (in NL bijv zijn vaak dergelijke dagen, ook speciaal voor jongeren onder de naam Wake Up, dit ga ik misschien ook met oud & nieuw doen
Wel lastig dat er niet een prive plek was. Ik woon op mezelf dus ben gewend en hou er ook van alleen te zijn. Het klooster zelf is niet zo groot en er waren veel mensen, ondanks het niet praten is dat toch voor mij storend. Je moest een eigen plek echt opzoeken, bijvoorbeeld aan het meer wat ze hebben.
De kosten waren vrijwillige gift, btw. Wel waren er elke dag taken te verdelen zoals het huisje van de bezoekers schoonmaken of helpen koken voor iedereen. De monniken mogen zelf namelijk niet koken. Er was een vaste kok die ook op de retraite meedeed en het eten was echt geweldig goed, zelden zo goed gegeten. Overigens was het eten rond 1 uur en daarna niet meer, volgens boeddhistische kloostertraditie. Dit was ook totaal geen probleem voor de gasten, voor zover ik kon beoordelen.
Ik heb het geprobeerd algemeen te beschrijven, maar omdat je echt tot jezelf bent aangewezen en niet tot extern vermaak, zal de ervaring van iedereen zeer persoonlijk zijn. Ik vond het opzich wel jammer om weer weg te gaan. Een klooster is een wereldje opzich, maar het beviel me wel.
De volgende keer dat ik ga plan ik overigens buiten de officiële retraites om, deels om te kijken hoe het kloosterleven zelf is. En dit zal ook een ander klooster zijn.
Mochten jullie nog wat willen weten, dan moet je het maar vragen.
Groentens!
Rijst
Misschien dat ik er overheen las, ben nogal moe, maar hoe lang ben je daar nu geweest? En heb je nog speciale ervaringen gehad of dingen geleerd die je nog niet wist?
Ik ben zelf heel erg geïnteresseerd in een stilte retraite. Ben nl. erg benieuwd hoe mijn brein daarop zal reageren
Als je geïnteresseerd bent, raad ik het je aan om het gewoon te doen.
Ik draai er nou al 2 jaar omhen en af en toe denk ik dat ik het te pakken heb, maar omdat he niet iets is wat je kunt bedenken raak ik het ook zo weer kwijt.
En ondertussen kabbelt mijn leven voort heb ik niet echt het idee dat het stuctureel beter word.
Nou moet ik wel bekennen dat ik heel veel nadenk over meditatie, maar in de praktijk misschien 1x in de week doe, dat wil ik dus wel dagelijks gaan doen
Ik heb trouwens gister wel voor het eerst in 3 jaar bereikt dat mijn ademhaling ´vanzelf´ ging.
Heb op een therapie ooit een ademhalingsoefening geleerd waarbij je je ademhaling ´vanzelf´ moest laten gaan, maar kreeg dit nooit voor mekaar, had altijd het idee dat het iets was wat ik bewust aan moest sturen.
Maar gister ging het dus puur uit zichzelf, en dat is voor deze CHV klant zeker iets positiefs
To Kill the Ego or Not Kill the Ego, That is the Question.
quote:Als ik kort zou moeten uitleggen wat ik belangrijk vind van dit onderwerp, dan zou het ongeveer zo zijn:
- we hebben als mens een ego-persoonlijkheid, die verantwoordelijk is voor veel handelingen die we dagelijks uitvoeren
- we zijn als mens echter ook meer dan slechts die ego-persoonlijkheid
- de ego-persoonlijkheid wil echter aan het roer staan/blijven staan en probeert deze positie te handhaven
- hetgeen wij zijn voorbij de ego-persoonlijkheid vraagt/schreeuwt niet om aandacht en kan daardoor makkelijk ondersneeuwen in het geweld van het ego
- durven we ons echter open te stellen voor de stille stem voorbij het ego, dan kunnen we dezelfde ego-persoonlijkheid vanuit een heel ander daglicht bekijken en kunnen we zien dat het ego an sich wel nut heeft, maar niet als kapitein
Einstein heeft hier ooit iets over gezegd in de trant van: we hebben een geweldig hulpmiddel (verstand) dat we op de troon hebben gezet, terwijl we onze werkelijke gift (intuitie) negeren
Het ego handelt en reageert voornamelijk vanuit het verstand. Hetgeen we zijn voorbij onze ego (en beperkingen) handelt meer vanuit een balans tussen intuitie en verstand. Niet het een uitsluiten, maar juist integreren en op zoek naar de harmonieuze balans.. daar gaat het m.i. over
En dit alles met als uiteindelijk doel: Ken Uzelve (weet wie je in werkelijkheid bent)
quote:Accepteren hoe de dingen komen, zonder er een oordeel over te vellen. Als voorbeeld het overlijden van een collega van mij. Een andere collega wees mij er op dat we toch niets kunnen veranderen - de dood van de collega is op zijn minst gezegd vaag - de collega blijft dood. En dat vormt dan weer een onderdeel van het proces dit te accepteren. Doordat ik dit enkele jaren terug ook al heb meegemaakt bij een huisgenoot, kan ik het nu veel beter voor mijzelf plaatsen en heb dit keer geen moeite met het verdriet en de tranen die daarbij horen. Nu kan ik het als iets moois zien, iets dat mij in verbinding met de realiteit houdt zodat ik niet weer afdwaal in mijn geest als de vorige keer.
Dus ondanks het overlijden en de daarbij behorende emoties, kan ik zeggen dat ik op dit moment wel de rust ervaar en tevreden ben met de omgeving. Alles gaat zoals het gaat, ik kan er tegenin gaan en vechten of rustig met de stroom mee bewegen en zien wat er komen gaat. Het leven is een mysterie, aan ons de taak dit mysterie te omarmen in plaats van het te verhullen door tussenkomst van de ego-persoonlijkheid. We hebben de keuze om weer naakt in het leven te gaan, door ons zelf leeg te maken en ruimte te bieden aan het scheppende in ons en overal om ons heen. De eenheid is er, wij zijn het die er voor gekozen hebben deze niet te willen (in) zien.
Mooi stukquote:
Cross post vanuit TRU, misschien ook wel interessant voor de mensen hier:
To Kill the Ego or Not Kill the Ego, That is the Question.
Behalve de laatste zin wat betreft het kiezen want voor mij een is keuze iets wat je bewust doet, terwijl niet in het moment zijn (de bewuste en volledige beleving van het huidige moment meemaken) is iets wat vanuit psychische mechanismen uit het onbewuste kan worden opgedrongen; denk aan depersonalisatie en en dissociatie bij traumatische ervaring.Door niet in bewust in het moment te zijn (dus uit het Nu weg te gaan -> je hoofd in) wordt je emotioneel beschermd, en hoe vaker en heftiger dat zich herhaald des te meer en vaster je daarin komt te zitten. Dat is hoe het dat mechanisme werkt; het is logisch en het bedoelt het goed. Het is een overlevingsmechanisme, en dat groeit hoe meer we erop leunen. Het is niet de bedoeling dat het zo gaat, het is een hulpmiddel, wijzelf horen aan het roer te staan maar die functie innemen kan eng zijn, vooral wanneer vaak is gebleken dat niet aan het roer staan minder pijnlijk is.
Hetgeen wat ik mis in boeken als De Kracht van het Nu, Boeddhisme in alle eenvoud en Ontwaken in de Droom (waarin allemaal heel goed wordt beschreven wat het ego doet) is waarom het ego doet wat het doet; hoe komt het tot stand. De boeken die daar wel over gingen waren voor mij interessanter en hebben mij doen in zien (puur wat ik ervan geleerd heb) is dat het ego een overkoepeld mechanisme in de hersens is wat wanneer het je geconfronteerd wordt met iets wat eventueel pijnlijk (op wat voor manier dan ook) kan zijn daar een alternatief voor aanbied in de zin van een gedachte en/of beeld in je hoofd. Alsof het als ware zegt; in plaats van jezelf te zijn en jezelf te ervaren is het misschien beter dat niet te doen want jezelf zijn (vooral bij gebrek aan eigenwaarde) kan pijn doen.
Wat dat betreft is ego constant bezig het verleden naar het heden te projecteren, en als er pijnlijke, onverwerkte (met onverwerkt bedoel ik pijnlijke dingen die gebeurd zijn en waarvan je nu nog niet hebt laten zien dat je ze nu wel aan kan) zaken in dat verleden liggen dan zie je die terug in de toekomst, die alleen in gedachten kan bestaan maar door angst heel echt aan voelt. Het is letterlijk een wereld in je hoofd, aangevuurd door angst, denk dat we allemaal wel hebben meegemaakt dat bij een angstgevoel de gedachtes het hevigst zijn.
Wat voorbeelden:
Regelmatig afgekraakt op het zijn van jezelf; ga overdreven presteren, dan kun je niet meer geraakt worden en ben je veilig.
Gepest als kind; ga zelf pesten dan overkomt het je niet meer, of hou jezelf klein en verstop jezelf
Laag zelfbeeld en geen liefde voor zichzelf; streef die liefde bij een ander na dan voel je de pijn van die leegte in jezelf niet
Veel mislukkingen meegemaakt; doe gewoon alsof het je allemaal niet interesseert, dan zit je daar ook niet meer mee (werkt vooral icm 1 of meerdere verslavingen; het dempen van jezelf.
Situaties meegemaakt die pijnlijk waren en waaraan je niet meer kon ontsnappen; ga maar niet meer de deur uit, dan voorkomt je dat
Etc.
Zo kan het ego ervan overtuigd raken dat het beter is je constant op die manier af te leiden (dus om te blijven overleven) dan je gewoon jezelf te laten zijn (leven). Zo komt wat men psychische stoornissen noemt tot stand, de beperking neemt zo´n groot deel in de beleving (het hoofd) van de persoon in dat goed functioneren niet meer mogelijk is. Ik zie dat meer als een verstoring dan een stoornis trouwens, het is een logische ontwikkeling met en logisch gevolg; het denken groeit uit z'n proporties, echt tot rust komen is er niet bij en dat alles heeft natuurlijk ook hoop fysieke consequenties; je kan jezelf niet meer zijn.
Het komt allemaal voort uit angst en verdriet en het ego, wat het goed bedoeld, wil mensen daarvan weg houden. En (belangrijk!) mensen gaan daar in mee (ze weten ook vaak niet beter, ik bedoel, ze voelen wat ze voel toch en die ook die gedachte is er niet zomaar?) en zo verhardt het mechanisme verder en verder. Dat het daarmee uiteindelijk de mogelijke levenskwaliteit ver om laag kan halen maakt daarvoor niet uit en het blijft zo werken tot de persoon zelf laat zien dat hij of zij de dingen waarvoor het ego beschermen wil wel aan kan of anders kan doen, dan hoeft er niet meer voor beschermd te worden, dan laat het ego los en komt er meer rust; de mogelijkheid om in het Nu te zijn komt op natuurlijke wijze terug.
want het Ego kraakt je toch juist af, in plaats van je te helpen?
Of is het het Ego wat je nu juist in de weg is gaan staan, nu die coping is ingeschakeld?
Hier ga ik even over nadenken..
Als jou afkraken (je bent niet ... genoeg) ervoor gezorgd heeft dat jij bepaalde situaties (waar iets van dreiging schuilt, kan heel specifiek zijn of juist heel symbolisch) ben gaan mijden (uit angst) en je daarmee ook mogelijk(e) (herhaling van) leed vermeden hebt dan is het wat dat betreft 'geslaagd'. Je hebt weer overleefd.quote:Op zaterdag 21 januari 2012 08:40 schreef NouMooiNiet het volgende:
^ Mooi stukje. Alleen vraag ik me wel af of het wel het Ego is, dat die coping inschakelt..
want het Ego kraakt je toch juist af, in plaats van je te helpen?
Of is het het Ego wat je nu juist in de weg is gaan staan, nu die coping is ingeschakeld?
Hier ga ik even over nadenken..
Je kan het dan ook zo zien ''ik krijg een gedachte/signaal die als bedoeling heeft dat ik niet doe wat ik zou willen (in brede zin; mezelf zijn, mezelf laten zien, mijn werkelijke behoeftes natreven), ik begrijp dat daar een reden voor is (het aanzetten tot vermijden), ik accepteer het signaal (geen verzet, alles mag er zijn, zonder oordeel) en grijp juist deze mogelijkheid aan om te laten zien dat ik het wél kan, zodat er een positieve ervaring tegenover komt te staan.
Het ego leert op ervaringen, doe je wat het signaal ingeeft is het +1 ego (er wordt naar mij gehandeld, dus ik heb het bij het juist eind) doe je het anders +1 vrijheid (er wordt anders gehandeld dan op dat moment ligt vastgelegd; het kan dus anders en dat ging goed). Dit herhalen kan zorgen dat de overtuiging dat het ego van alles voor jou moet doen (die altijd maar ratelende gedachten activiteit
) kan omgaan naar loslaten, omdat er vertrouwen is dat jij als persoon die het ego heeft z'n eigen boontje kan doppen, en er daarmee mee vrijheid om jezelf te zijn komt, uit je hoofd, in het Nu, in het leven.(Tegen iemand die dit leest en zoiets heeft van ''ZO SIMPEL IS HET NIET!!!'' zeg ik; je hebt helemaal gelijk, was het maar zo simpel. Daar voeg ik bij toe dat vast zitten in het ego, in die overlevingsstrategieën werkelijk vreselijk is, het de kleur uit je leven kan halen en je er zo verdomd leeg door kunt voelen, omdat je eigenlijk niet bij het zijn van jezelf kan. Vandaar juist ook dat ik dit wil mee geven omdat ik er veel aan gehad heb, en mocht iemand er wat aan hebben dan zou dat al prachtig zijn. Vind je het niks dan is dat natuurlijk ook helemaal prima, als maar duidelijk is dat ik niet willen overkomen als iemand die zegt ''je moet het maar gewoon doen'' want zulk onbegrip kan net zo steken wanneer je in een dergelijke situatie zit).
quote:
[..]
Als jou afkraken (je bent niet ... genoeg) ervoor gezorgd heeft dat jij bepaalde situaties (waar iets van dreiging schuilt, kan heel specifiek zijn of juist heel symbolisch) ben gaan mijden (uit angst) en je daarmee ook mogelijk(e) (herhaling van) leed vermeden hebt dan is het wat dat betreft 'geslaagd'. Je hebt weer overleefd.
Je kan het dan ook zo zien ''ik krijg een gedachte/signaal die als bedoeling heeft dat ik niet doe wat ik zou willen (in brede zin; mezelf zijn, mezelf laten zien, mijn werkelijke behoeftes natreven), ik begrijp dat daar een reden voor is (het aanzetten tot vermijden), ik accepteer het signaal (geen verzet, alles mag er zijn, zonder oordeel) en grijp juist deze mogelijkheid aan om te laten zien dat ik het wél kan, zodat er een positieve ervaring tegenover komt te staan.
Het ego leert op ervaringen, doe je wat het signaal ingeeft is het +1 ego (er wordt naar mij gehandeld, dus ik heb het bij het juist eind) doe je het anders +1 vrijheid (er wordt anders gehandeld dan op dat moment ligt vastgelegd; het kan dus anders en dat ging goed). Dit herhalen kan zorgen dat de overtuiging dat het ego van alles voor jou moet doen (die altijd maar ratelende gedachten activiteit
(Tegen iemand die dit leest en zoiets heeft van ''ZO SIMPEL IS HET NIET!!!'' zeg ik; je hebt helemaal gelijk, was het maar zo simpel. Daar voeg ik bij toe dat vast zitten in het ego, in die overlevingsstrategieën werkelijk vreselijk is, het de kleur uit je leven kan halen en je er zo verdomd leeg door kunt voelen, omdat je eigenlijk niet bij het zijn van jezelf kan. Vandaar juist ook dat ik dit wil mee geven omdat ik er veel aan gehad heb, en mocht iemand er wat aan hebben dan zou dat al prachtig zijn. Vind je het niks dan is dat natuurlijk ook helemaal prima, als maar duidelijk is dat ik niet willen overkomen als iemand die zegt ''je moet het maar gewoon doen'' want zulk onbegrip kan net zo steken wanneer je in een dergelijke situatie zit).
Duidelijk!
Ik ben nu heel erg met dit thema bezig, patronen ontdekken en onderzoeken
en herken het helemaal.SPOILER(met hulp)
Eerst bewust worden dát het een 'bescherming' van je is waar je in vast zit.
Onderzoeken wát je eigenlijk aan het 'beschermen' bent.
Als dat duidelijk is, zie je dat die 'bescherming' niet nodig is en er eigenlijk alleen maar last van hebt.. En dan ervaren.
Wat vinden jullie hiervan ?
Ik zit de laatste tijd erg in de knoop met mezelf. Ik zit nu in een hele moeilijke tijd en heb heel wat meegemaakt, erg kut en klote allemaal. Het lijkt nu wel beter te worden, maar veel wonden zijn nog vers, en littekens zijn er ook al, omdat het al erg lang gaande is. Ik ga niet in detail treden, hier gaat het allemaal niet om, ik denk alleen dat ik het volgende hier aan over gehouden heb. Normaal zou dit niet het goede topic hiervoor zijn, maar ik merk dat ik vaak als het ware gevangen zit in m'n eigen gedachten. Het is lastig te omschrijven, het kunnen terugblikken zijn op hele banale dingen, dat ik bijv een keer iets raars doe met m'n gezicht (doet iedereen wel eens), ik denk dat iemand het heeft gezien, en daar kan ik dan urenlang in de ban van raken, omdat ik moet weten wat die persoon gezien heeft en of ik me moet schamen, dit dat. Of bijvoorbeeld een misverstand tussen leraar en mij, en wat die leraar van me moet denken. Ik heb geen rust totdat ik precies weet wat de ander heeft gedacht of nou moet denken.
Dit zijn de banale dingen, dan zijn er nog de dingen die me echt tegenhouden.
Een groot probleem dat parallel loopt aan de eerder genoemde 'klotetijd'. Voordat dit probleem is opgelost kan ik geen plezier hebben in dingen. Het lijkt wel of ik op 0 moet staan om de + in te gaan. Sta ik dmv een 'probleem' of iets dat gebeurt is in het verleden waar ik echt mee in m'n maag zit, dus sta ik dus op -3 ofzo. Ik kan dan geen hobby's uitoefenen zonder aan de 'dingen' (zo zal ik het maar even noemen voor het gemak) te denken.
Kortom, ik raar verstrikt in een wirwar van ellende, in mijn hoofd. Ik wil dit allemaal loslaten.. Ik heb al gedacht aan meditatie, zelfs aanhangen van een geloof, terwijl ik eigenlijk atheist ben.
Zit ik hiermee in het goede topic? Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen.
Nee, het zit meer in m'n hoofd. Maar ik kan me er ook kan gewoon ontzettend kut door voelen.quote:
Bedoel je dat je voor jezelf eerst die 'dingen' op moet lossen, voordat je aan een nieuwe hobby bijv kunt beginnen?
Ik denk dat je hier wel goed zit. Het is duidelijk dat je bepaalde zaken veel te veel overdenkt. Ik heb daar ook last van gehad. Koop het boek zou ik zeggen en lees het, je merkt vanzelf of je dan een klik hebt met datgene dat wordt besprokenquote:
Zit ik hiermee in het goede topic? Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen.
Het is de overtuiging (of het vasthouden daaraan) dat je het MOET weten wat voor de moeilijkheden zorgt denk ik, want moeten verondersteld altijd dwang.quote:
Hmm, ik heb even wat gezocht en misschien is dit wel een interessant topic.
Ik zit de laatste tijd erg in de knoop met mezelf. Ik zit nu in een hele moeilijke tijd en heb heel wat meegemaakt, erg kut en klote allemaal. Het lijkt nu wel beter te worden, maar veel wonden zijn nog vers, en littekens zijn er ook al, omdat het al erg lang gaande is. Ik ga niet in detail treden, hier gaat het allemaal niet om, ik denk alleen dat ik het volgende hier aan over gehouden heb. Normaal zou dit niet het goede topic hiervoor zijn, maar ik merk dat ik vaak als het ware gevangen zit in m'n eigen gedachten. Het is lastig te omschrijven, het kunnen terugblikken zijn op hele banale dingen, dat ik bijv een keer iets raars doe met m'n gezicht (doet iedereen wel eens), ik denk dat iemand het heeft gezien, en daar kan ik dan urenlang in de ban van raken, omdat ik moet weten wat die persoon gezien heeft en of ik me moet schamen, dit dat. Of bijvoorbeeld een misverstand tussen leraar en mij, en wat die leraar van me moet denken. Ik heb geen rust totdat ik precies weet wat de ander heeft gedacht of nou moet denken.
Dit zijn de banale dingen, dan zijn er nog de dingen die me echt tegenhouden.
Een groot probleem dat parallel loopt aan de eerder genoemde 'klotetijd'. Voordat dit probleem is opgelost kan ik geen plezier hebben in dingen. Het lijkt wel of ik op 0 moet staan om de + in te gaan. Sta ik dmv een 'probleem' of iets dat gebeurt is in het verleden waar ik echt mee in m'n maag zit, dus sta ik dus op -3 ofzo. Ik kan dan geen hobby's uitoefenen zonder aan de 'dingen' (zo zal ik het maar even noemen voor het gemak) te denken.
Kortom, ik raar verstrikt in een wirwar van ellende, in mijn hoofd. Ik wil dit allemaal loslaten.. Ik heb al gedacht aan meditatie, zelfs aanhangen van een geloof, terwijl ik eigenlijk atheist ben.
Zit ik hiermee in het goede topic? Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen.
Mediteren kan goed helpen omdat dat je in het algemeen kan helpen met dingen loslaten, het is alleen denk ik niet de bedoeling dat je het gaat weg-mediteren want dan laat je je gedrag alsnog bepalen door hetgeen waar je nu mee zit. Denk dat het handig zou kunnen zijn een punt te bereiken dat je die gedachte/impuls/overtuiging dat je MOET weten wat ze over je denken er gewoon kan laten zijn terwijl jij je bezig houdt met het op een positieve manier zijn van jezelf.
Even wat praktische tips; je wilt weten wat een ander over jou denkt, dan kan je er vanuit gaan dat jij daar op een bepaalde manier veel aan hecht, meer waarschijnlijk dan je eigen mening over jezelf. Simpel gezegd; als jij je eigen mening en identiteit goed genoeg gevormd hebt (je weet wie je bent en je vind dat jij er mag zijn), dan zou het idee van wat een ander van jou vind je minder (zo niet veel minder) doen als wanneer je wankel in je eigen schoenen staat.
Ik zou het hetgeen waar je nu mee zit dan ook eerder zijn als een signaal om met jezelf aan de slag te gaan, jezelf te leren kennen, jezelf gaan waarderen; echt jezelf worden dus. Dan heeft zoiets als de mening van anderen over jou 'goed' willen krijgen geen functie meer
Nu pas gezien deze post, maar vind het zeker een mooi bericht, het gaat over je open stellen en de weg naar positiviteit, ook als negativiteit is wat je altijd gekend hebt. Vooral dat men geneigd kan zijn te kiezen wat voor bekend is en negatief dan voor onbekend en mogelijk positief. Dat is een angst van ego om het bekende los te laten en dat is denk ik voor iedereen een belangrijk deel om van zichzelf te ontdekken zodat je ook daar gericht mee een/de andere kant op kan werken, mocht je dat willenquote:
Klinkt ontzettend tof, ik ga het zeker overwegen. Deze boeddhistische wijze spreekt mij ook meer aan dan de 'westerse' versies zoals mindfullness. Ik had ook wel eens gelezen over christenlijke kloosters, waar veel mensen ook deze rust weten te vinden.quote:
Hoe was de 'zweef' factor zegmaar? Ik begrijp dat het een beetje een mix van non-dualisme (adyashanti) en nieuwerwetse boeddhisme was?
En waren het echt 'guided' meditaties? of was het voornamelijk bespreken/filosoferen in een groep
Ik denk dat het eerst openstellen is, en dat de eerste uurtjes flink inkomen is, omdat je niet gewend bent om zoveel stil te zijnquote:
[..]
Interessant, bedankt voor je samenvatting
Misschien dat ik er overheen las, ben nogal moe, maar hoe lang ben je daar nu geweest? En heb je nog speciale ervaringen gehad of dingen geleerd die je nog niet wist?
Ik ben zelf heel erg geïnteresseerd in een stilte retraite. Ben nl. erg benieuwd hoe mijn brein daarop zal reageren
Van 'saai' ga je dan naar rust. Denk ik dan.
Leuke film over procrastinatie.
Ik ben hier nu zo'n 7-8 maanden mee bezig (ongeveer 2 maand geleden dat ik power of now las) en ik voel al regelmatig een soort innerlijke rust, bij veel dingen die ik doe. Ik pluk in mijn dagelijks leven hier nu al vruchten van, op een of andere manier heeft het me zekerder en socialer gemaakt, ook ga ik anders met bepaalde situaties om, ik heb me bijvoorbeeld beseft dat het totaal geen zin heeft om je druk te maken over wat anderen van je vinden. Ik weet ook dat er een enorme potentie in mij schuilt en ik nog veel verder kan groeien in allerlei aspecten van m'n leven.
Hoewel ik nog lang niet altijd in het nu leef doet het besef dat er veel meer is dan constant in je gedachten verzonken zitten me al erg goed. Ik zit nu in een fase dat ik veel van mijn negatieve terugkerende gedachtenpatronen door heb en probeer altijd positief te denken, het voelt ook goed om de 'observer of your mind' te zijn. Ik weet dat ik nog veel verder kan groeien en nog een lange weg te gaan heb maar ik ben vastberaden om hiermee door te gaan, met behulp van spiritualiteit. Ik heb mijn verleden al een tijd lang losgelaten en voel me over het algemeen erg lekker.
Ik vind het wel allemaal nogal lastig te verwoorden, maar ik denk dat jullie wel een idee hebben wat ik bedoel te zeggen
Je zit op de goede weg, nu het vertrouwen uitbouwen en laten uitstrekken over al je aspecten in je leven
Participating in an 8-week mindfulness meditation program appears to make measurable changes in brain regions associated with memory, sense of self, empathy and stress. A team led by Massachusetts General Hospital (MGH) researchers report the results of their study, the first to document meditation-produced changes over time in the brain's grey matter.
"Although the practice of meditation is associated with a sense of peacefulness and physical relaxation, practitioners have long claimed that meditation also provides cognitive and psychological benefits that persist throughout the day," says Sara Lazar, PhD, of the MGH Psychiatric Neuroimaging Research Program, the study's senior author. "This study demonstrates that changes in brain structure may underlie some of these reported improvements and that people are not just feeling better because they are spending time relaxing."
Previous studies from Lazar's group and others found structural differences between the brains of experienced mediation practitioners and individuals with no history of meditation, observing thickening of the cerebral cortex in areas associated with attention and emotional integration. But those investigations could not document that those differences were actually produced by meditation.
For the current study, MR images were take of the brain structure of 16 study participants two weeks before and after they took part in the 8-week Mindfulness-Based Stress Reduction (MBSR) Program at the University of Massachusetts Center for Mindfulness. In addition to weekly meetings that included practice of mindfulness meditation – which focuses on nonjudgmental awareness of sensations, feelings and state of mind – participants received audio recordings for guided meditation practice and were asked to keep track of how much time they practiced each day. A set of MR brain images were also taken of a control group of non-meditators over a similar time interval.
Meditation group participants reported spending an average of 27 minutes each day practicing mindfulness exercises, and their responses to a mindfulness questionnaire indicated significant improvements compared with pre-participation responses. The analysis of MR images, which focused on areas where meditation-associated differences were seen in earlier studies, found increased grey-matter density in the hippocampus, known to be important for learning and memory, and in structures associated with self-awareness, compassion and introspection. Participant-reported reductions in stress also were correlated with decreased grey-matter density in the amygdala, which is known to play an important role in anxiety and stress. Although no change was seen in a self-awareness-associated structure called the insula, which had been identified in earlier studies, the authors suggest that longer-term meditation practice might be needed to produce changes in that area. None of these changes were seen in the control group, indicating that they had not resulted merely from the passage of time.
"It is fascinating to see the brain's plasticity and that, by practicing meditation, we can play an active role in changing the brain and can increase our well-being and quality of life." says Britta Hölzel, PhD, first author of the paper and a research fellow at MGH and Giessen University in Germany. "Other studies in different patient populations have shown that meditation can make significant improvements in a variety of symptoms, and we are now investigating the underlying mechanisms in the brain that facilitate this change."
Amishi Jha, PhD, a University of Miami neuroscientist who investigates mindfulness-training's effects on individuals in high-stress situations, says, "These results shed light on the mechanisms of action of mindfulness-based training. They demonstrate that the first-person experience of stress can not only be reduced with an 8-week mindfulness training program but that this experiential change corresponds with structural changes in the amydala, a finding that opens doors to many possibilities for further research on MBSR's potential to protect against stress-related disorders, such as post-traumatic stress disorder." Jha was not one of the study investigators.
Provided by Massachusetts General Hospital
http://www.zeitnews.org/s(...)ture-in-8-weeks.html
Speciaal topic in NWS:
Mindfulness training verandert hersenstructuur in 8 weken tijd
[ Bericht 0% gewijzigd door Probably_on_pcp op 03-03-2012 00:57:05 ]
Het zal iets blijven wat veel mensen eng vinden want opgesloten zitten in het kleine hokje van het denken voelt voor velen veiliger dan erkennen dat ze veel mogelijkheden en potentie hebben, dan wordt iets roepen als ''zweverig!!'' ook aantrekkelijker want je gooit daarmee snel de deur van verder dan het denken kijken meteen dicht. Dus mooi dat dit soort bewijzen komen, al is het iets wat sommige uit ervaring al wisten; we kunnen ontzettend veel bereiken en doen wanneer het gaat om onze staat van bewustzijn.
Ik ga woensdag met een 8 weekse cursus beginnen, ben benieuwd!quote:
yoga helpt me ook goed bij het laten stoppen van mijn gedachten.
Leuk! Ik vind het super fijn om te doen!quote:
[..]
Ik ga woensdag met een 8 weekse cursus beginnen, ben benieuwd!
[ Bericht 82% gewijzigd door Gertje-Plongers op 03-03-2012 21:54:07 ]
?quote:
De kracht van nu is morgen, dan heb je vandaag nog even geen zorgen..
Ik denk dat het je vooral zal/kan helpen met begrijpen dat je die gevoelens en gedachtes juist in stand houdt door je er tegen te verzetten (aandacht geven voedt ze) en je veel van jezelf kwijt raakt daaraan. Ook kan je leren de gedachten er gewoon te laten zijn terwijl jezelf de dingen doet die je echt wilt doen, zonder eerst je gedachtes of gevoelens 'goed' te willen krijgen.quote:
Ik zit op dit moment met een heleboel problemen in m'n maag: onzekerheid, schoolsituatie, geen vrienden, etc. Hier denk ik ook veel over na. Zal dit boek mij helpen de negatieve gedachte uit te bannen ?
Je kan ook leren dat je jezelf in bepaalde manier van denken/beredeneren op kan sluiten, een kooitje van gedachten ''ik voel me onzeker en daarom leef ik onzeker en ik ga dat pas veranderen wanneer ik me zekerder voel'' dan zeg je eigenlijk ''ik ga pas veranderen wanneer er iets veranderd'' terwijl het juist jezelf moet zijn die de verandering teweeg gaat brengen, óók wanneer het nog niet zo voelt. Dan kan je een gevoel van stuurkracht in je leven opbouwen, je kan echt je eigen gedrag gaan kiezen en niet je losmaken van de vastgeroeste, herhalende gedachtenpatronen.
Ik kan 'm iedereen aanraden te kijken als introductie of invalshoek
quote:‘Peaceful Warrior’ is about a gymnastic with a lot of talent, but with a very big ego. The movie shows how his ego gets in his way of his goals and then he meets his new mentor. A master of Being in the Now and tapping into the wisdom and power that’s available for everybody.
If there’s anything that horses are better at than us and what we could learn from them is: living in the moment!!! Whenever we think, we are living in the past or in the future and block of the power and wisdom that comes with intuition. Thinking is just a habit, a very very very strong habit. And it blinds us. ‘Thinking’ is the ego trying to be a big shot. Trying to claim all the credit for what you have achieved, where the ego actually only limits us.
I watched it a third time last night and wrote down all the life lessons and quotes I noticed. I am sure I missed a few and they might mean something else to you than to me. The main reason why I love sharing these, it is to keep myself on track and learn to master them myself.
Life Lessons and quotes from Peaceful Warrior:
Knowledge is not the same as wisdom – wisdom is doing it
What does happiness has to do with anything? – Everything
Many people live a lifetime without ever being awake
Service is the highest purpose
You need to start asking better questions
Slow down, you might actually taste something
Others want you to believe their answers. Find your own answers – from the inside
You’re not what you think – take out the trash, empty your mind
“Are you out of your mind?” – “yes, and it’s taken a lifetime of practise”
There’s never nothing going on
The only thing that matters is this moment – Here, Now
Sometimes you have to lose your mind before you come to your senses
Learn to meditate in every action
All you have is right Now
Ego shouts: “what would you be without me?!”
Not knowing is a great realisation
Emotions are natural, but don’t let them rule you
Find your answers from within
There are no ordinary moments
You’ll never be better or less than anybody else
Be conscious about your choices and responsible for your actions (including your thoughts)
The ones that are the hardest to love, are the ones that need it the most
Death isn’t sad – the sad thing is, most people don’t live at all
Even if you exactly what you want, you’ll still suffer, because you can’t hold on to it
It’s the journey that brings us happiness, not the destination
Life has three rules
Life is a mystery – don’t wast time trying to figure it out
Keep a sense of humour – especially about yourself, it’s a strength beyond all messure
Nothing ever stays the same
Where are you? Here!
What time is it? Now!
What are you? This moment!
Earlier evidence out of UCLA suggested that meditating for years thickens the brain (in a good way) and strengthens the connections between brain cells. Now a further report by UCLA researchers suggests yet another benefit.
Eileen Luders, an assistant professor at the UCLA Laboratory of Neuro Imaging, and colleagues, have found that long-term meditators have larger amounts of gyrification ("folding" of the cortex, which may allow the brain to process information faster) than people who do not meditate. Further, a direct correlation was found between the amount of gyrification and the number of meditation years, possibly providing further proof of the brain's neuroplasticity, or ability to adapt to environmental changes.
The article appears in the online edition of the journal Frontiers in Human Neuroscience.
The cerebral cortex is the outermost layer of neural tissue. Among other functions, it plays a key role in memory, attention, thought and consciousness. Gyrification or cortical folding is the process by which the surface of the brain undergoes changes to create narrow furrows and folds called sulci and gyri. Their formation may promote and enhance neural processing. Presumably then, the more folding that occurs, the better the brain is at processing information, making decisions, forming memories and so forth.
"Rather than just comparing meditators and non-meditators, we wanted to see if there is a link between the amount of meditation practice and the extent of brain alteration," said Luders. "That is, correlating the number of years of meditation with the degree of folding."
The researchers took MRI scans of 50 meditators, 28 men and 22 women, and compared them to 50 control subjects matched for age, handedness and sex. The scans for the controls were obtained from an existing MRI database, while the meditators were recruited from various meditation venues. The meditators had practiced their craft on average for 20 years using a variety of meditation types — Samatha, Vipassana, Zen and more. The researchers applied a well-established and automated whole-brain approach to measure cortical gyrification at thousands of points across the surface of the brain.
They found pronounced group differences (heightened levels of gyrification in active meditation practitioners) across a wide swatch of the cortex, including the left precentral gyrus, the left and right anterior dorsal insula, the right fusiform gyrus and the right cuneus.
Perhaps most interesting, though, was the positive correlation between the number of meditation years and the amount of insular gyrification.
"The insula has been suggested to function as a hub for autonomic, affective and cognitive integration," said Luders. "Meditators are known to be masters in introspection and awareness as well as emotional control and self-regulation, so the findings make sense that the longer someone has meditated, the higher the degree of folding in the insula."
While Luders cautions that genetic and other environmental factors could have contributed to the effects the researchers observed, still, "The positive correlation between gyrification and the number of practice years supports the idea that meditation enhances regional gyrification."
Provided by University of California - Los Angeles
http://www.zeitnews.org/s(...)researchers-say.html
Ik ben nu aan het lezen in "Falling into Grace" en "Emptiness Dancing" van adyashanti, dat gaat wel even wat verder dan wat Tolle vertelt in zijn boek. Ik heb het idee dat Adya beter weet waar hij over praat en het beter verwoord dan Tolle.
Interessant!
Begrijpen dat dit een patroon is, bedoelde om je te houden waar je bent; het bekende. Je daar volledig bewust van zijn, de gedachtes en het gevoel op een accepterende manier de ruimte geven en je richten op wat je echt wil; je hobby doen.quote:
Ik ga straks weer sinds lange tijd iets aan m'n hobby doen. Aan deze hobby zitten nog steeds hele negatieve gedachten herrineringen vast, omdat die steeds opspeelde als ik ermee bezig was. Klinkt vaag, maar het komt er dus op neer dat als ik met die hobby bezig ben dan komen er allemaal netatieve gedachten en herinneringen naar boven, omdat ik me dan goed voel. En als ik me goed voel, komt alle ellende weer terug. Tips hoe ik dit tegen kan gaan?
Wanneer je zegt ''ik wil mijn hobby doen maar ik heb bepaalde gevoelens/gedachtes'' dan laat je het gedachtenpatroon beslissen en dat is beperkend, zelf beslissen geeft ruimte en dus vrijheid. Eraf van af willen kan/zal je in beslag leggen en zo laat je het patroon ook beslissen en ontneem je je zelf die ruimte want je richt je dan op het vinden dat iets er niet zou mogen zijn terwijl het er wel is. Alles wat er is mag er zijn, ook die gevoelens en gedachtes
Jeej, ik voel me goed. O, maar ik heb dit probleem en dat probleem en het valt niet op te lossen. Zo denk ik dan. Ik voel me dan gewoon hopeloos.
Dat betekent dus gewoon dat jouw verstand de controle over jou heeft, ipv dat jij de controle hebt over je verstand.quote:
Het probleem is dat die gedachtes eigenlijk de realiteit zijn.
Jeej, ik voel me goed. O, maar ik heb dit probleem en dat probleem en het valt niet op te lossen. Zo denk ik dan. Ik voel me dan gewoon hopeloos.
Ik heb geen echte tips voor je, het enige wat je kunt doen om hier voor eens en altijd mee af te rekenen is je te verdiepen in de materie van "verlichting" om te zien of je de klik kunt maken. Lukt dat, dan heb je voor de rest van je leven een geweldige basis en zul je als mens enorm kunnen groeien op alle gebieden.
Laat je niet afschrikken door het woord "verlichting". Bij velen roept dat woord associaties op van zweverigheid en/of spiritualiteit. Maar verlichting is het resultaat van het doorzien van een technisch proces dat plaatsvindt in je hersenen.
De eerste stap is dat proces zien te begrijpen. Het beste kun je dan De Kracht vh Nu gaan lezen of bijv. Ontwaken in de droom en zo zijn er nog andere boeken die hetzelfde onderwerp behandelen. Andere users hier hebben misschien zo hun eigen favoriete boeken.
Nadat je het proces snapt dat zich afspeelt (de manier waarop je verstand controle neemt over jou) dan heb je plotseling veel meer kennis over wat zich afspeelt in je hoofd en kennis is macht. Hopelijk zul je dan de klik maken tussen theorie en praktijk en dat heeft bij mij geresulteerd in een verlichtende ervaring. Sindsdien kan ik de controle herpakken over mn verstand wanneer ik dat wil. Dit is jarenlang anders geweest en deze jaren waren een verschrikkelijke kut tijd voor me.
Tegenwoordig is het allemaal anders door die ervaring die ik toen had. Ik was in die tijd bijv. ontzettend slecht met vrouwen en sinds die verlichtende ervaring ben ik een ander persoon en sta ik anders in het leven en heb ik ineens heel veel succes met vrouwen en relaties. Dat is echt een ommekeer geweest van 180 graden
gedachtes zijn realiteit omdat jij denkt dat ze dat zijn, het IS niet zo, het is alleen wat je denkt.quote:
Het probleem is dat die gedachtes eigenlijk de realiteit zijn.
Jeej, ik voel me goed. O, maar ik heb dit probleem en dat probleem en het valt niet op te lossen. Zo denk ik dan. Ik voel me dan gewoon hopeloos.
Het moeilijke is om in te zien dat je gedachtes niet de realiteit zijn.
Lol. Geloof me, ik ben niet gek ofzo.quote:
[..]
gedachtes zijn realiteit omdat jij denkt dat ze dat zijn, het IS niet zo, het is alleen wat je denkt.
Het moeilijke is om in te zien dat je gedachtes niet de realiteit zijn.
Kan je daar voorbeeld van geven? Mag ook via een PM als je dat liever wilquote:
Het probleem is dat die gedachtes eigenlijk de realiteit zijn.
Jeej, ik voel me goed. O, maar ik heb dit probleem en dat probleem en het valt niet op te lossen. Zo denk ik dan. Ik voel me dan gewoon hopeloos.
Ik heb een PM verzonden.quote:
[..]
Kan je daar voorbeeld van geven? Mag ook via een PM als je dat liever wil
lol niet gekkervdan de rest van ons bedoel jequote:
[..]
Lol. Geloof me, ik ben niet gek ofzo.
Ik weet gerust wat echt is en wat niet.quote:
[..]
lol niet gekkervdan de rest van ons bedoel je
What I realized was that adults spent a lot of time thinking, and more important than that --and more odd, it seemed to me-- they actually believed what they were thinking. They believed the thoughts in their head..quote:
Het probleem is dat die gedachtes eigenlijk de realiteit zijn.
Jeej, ik voel me goed. O, maar ik heb dit probleem en dat probleem en het valt niet op te lossen. Zo denk ik dan. Ik voel me dan gewoon hopeloos.
All of a sudden, I had an understanding of what wasw happening when adults communicated with one another; that what people were in fact communicating were their thoughts, and that each person believed that what they thought was actually true. The problem was that all of the different adults had different ideas about what they thought the truth was, and so when they communicated there was this unspoken negotiation, this attempt to win each other over and to defend one's thinking and beliefs.
As I continued to observe how adults believed their thinking, it struck me, "they're insane! I understand them now: They're insane. It's insane to believe the thoughts in your head."
In a strange way, to discover this as a child was quite a relief. It was a relief to at least begin to understand this strange world of adults, even though it didn't make much sense to me.
In sharing this experience over the years, I've learned that many others remember a similar insight when they were young, of the insanity of the adult world. Rather than providing a sense of relief, however, this insight causes many children to begin to question themselves, wondering if there is something wrong with them. Its a frightening experience for us as children to think that the adults we depend on for our survival, care and love may actually be insane.
When many of the old saints and sages say, "Your world is a dream. You're living in an illusion," they're referring to this world of the mind and the way we believe our thoughts about reality. When we see the world through our thoughts, we stop experiencing life as it really is and others as they really are. When I have a thought about you, that's something I've created. I've turned you into an idea. In a ccertain sense, if I have an idea about you that I believe, I've degraded you. I've made you into something very small. This is the way of human beings, this is what we do to eachother.
Geloof me nou maar, you dont have a cluequote:
[..]
Ik weet gerust wat echt is en wat niet.
Geloof me nou maar, ik ben niet achterlijk. En ik ben niet volwassen, dus je tekst geldt niet voor mij.quote:
[..]
Geloof me nou maar, you dont have a clue
En juist nu moet ik dat wel doen..
Hoe oud ben je danquote:
[..]
Geloof me nou maar, ik ben niet achterlijk. En ik ben niet volwassen, dus je tekst geldt niet voor mij.
Is dat relevant?quote:
Oke.quote:
[..]
Geloof me nou maar, ik ben niet achterlijk. En ik ben niet volwassen, dus je tekst geldt niet voor mij.
Wanneer genoot je voor het laatst van iets wat je moest doen?quote:Op vrijdag 16 maart 2012 22:48 schreef MrManuel het volgende:
ik heb hier ook last van.. Ik denk teveel na en geniet niet vaak van het NU.
En juist nu moet ik dat wel doen..
Denk dat het idee van moeten genieten forceren er juist voor zal zorgen dat je alles behalve dat doet
quote:
[..]
What I realized was that adults spent a lot of time thinking, and more important than that --and more odd, it seemed to me-- they actually believed what they were thinking. They believed the thoughts in their head..
All of a sudden, I had an understanding of what wasw happening when adults communicated with one another; that what people were in fact communicating were their thoughts, and that each person believed that what they thought was actually true. The problem was that all of the different adults had different ideas about what they thought the truth was, and so when they communicated there was this unspoken negotiation, this attempt to win each other over and to defend one's thinking and beliefs.
As I continued to observe how adults believed their thinking, it struck me, "they're insane! I understand them now: They're insane. It's insane to believe the thoughts in your head."
In a strange way, to discover this as a child was quite a relief. It was a relief to at least begin to understand this strange world of adults, even though it didn't make much sense to me.
In sharing this experience over the years, I've learned that many others remember a similar insight when they were young, of the insanity of the adult world. Rather than providing a sense of relief, however, this insight causes many children to begin to question themselves, wondering if there is something wrong with them. Its a frightening experience for us as children to think that the adults we depend on for our survival, care and love may actually be insane.
When many of the old saints and sages say, "Your world is a dream. You're living in an illusion," they're referring to this world of the mind and the way we believe our thoughts about reality. When we see the world through our thoughts, we stop experiencing life as it really is and others as they really are. When I have a thought about you, that's something I've created. I've turned you into an idea. In a ccertain sense, if I have an idea about you that I believe, I've degraded you. I've made you into something very small. This is the way of human beings, this is what we do to eachother.
Wat is de bron (of ben jij dat zelf)?
quote:
[..]
Wat is de bron (of ben jij dat zelf)?
Heeft iemand ook het boek 'de kracht van het nu in de praktijk'?
Nee, maar het is bijna hetzelfde als het origineel...quote:
Heb m'n eerste yoga les gehad, was heel ontspannend maar wel moeilijk hoor
Heeft iemand ook het boek 'de kracht van het nu in de praktijk'?
vetquote:
Heb m'n eerste yoga les gehad, was heel ontspannend maar wel moeilijk hoor
Heeft iemand ook het boek 'de kracht van het nu in de praktijk'?
heb daar ook wel eens over gedacht.
op het moment aan het overwegen of ik een mindfulness cursus zal gaan doen, er start er 1 in april.
maar is wel duur
Ik heb dit nooit gehad als kind, maar wat ik me nog wel heel nadrukkelijk kan herinneren is dat ik me als kind op bepaalde momenten echt kon verbazen over het "zijn" van de wereld om me heen. Heel grappig dat ik als 5-jarige (of misschien zelfs jonger) die kwaliteit van het zijn van dingen kon aanvoelen en me daar over kon verbazen.... Best diepe gedachten voor zo'n jong kind volgens mijquote:
[..]
What I realized was that adults spent a lot of time thinking, and more important than that --and more odd, it seemed to me-- they actually believed what they were thinking. They believed the thoughts in their head..
All of a sudden, I had an understanding of what wasw happening when adults communicated with one another; that what people were in fact communicating were their thoughts, and that each person believed that what they thought was actually true. The problem was that all of the different adults had different ideas about what they thought the truth was, and so when they communicated there was this unspoken negotiation, this attempt to win each other over and to defend one's thinking and beliefs.
As I continued to observe how adults believed their thinking, it struck me, "they're insane! I understand them now: They're insane. It's insane to believe the thoughts in your head."
In a strange way, to discover this as a child was quite a relief. It was a relief to at least begin to understand this strange world of adults, even though it didn't make much sense to me.
In sharing this experience over the years, I've learned that many others remember a similar insight when they were young, of the insanity of the adult world. Rather than providing a sense of relief, however, this insight causes many children to begin to question themselves, wondering if there is something wrong with them. Its a frightening experience for us as children to think that the adults we depend on for our survival, care and love may actually be insane.
When many of the old saints and sages say, "Your world is a dream. You're living in an illusion," they're referring to this world of the mind and the way we believe our thoughts about reality. When we see the world through our thoughts, we stop experiencing life as it really is and others as they really are. When I have a thought about you, that's something I've created. I've turned you into an idea. In a ccertain sense, if I have an idea about you that I believe, I've degraded you. I've made you into something very small. This is the way of human beings, this is what we do to eachother.
Ik bedoel niet dat ik ervan verplicht moet genieten.quote:
[..]
Wanneer genoot je voor het laatst van iets wat je moest doen?
Denk dat het idee van moeten genieten forceren er juist voor zal zorgen dat je alles behalve dat doet
Maar kheb allerlei gedachtes over 'wat als dit/wat als dat'.. En dat moet eigenlijk ophouden want kmaak mezelf er gek en onzeker mee..
Wat een prachtig verhaal.. en eigenlijk herken ik me er wel in.. het heeft lang geduurd, in de studententijd heb ik een fase gehad waarin ik begon te twijfelen of ik zelf niet verkeerd zat. Maar na jarenlange strijd heb ik gemerkt, dat dit zeker niet het geval is. Het mooie is, op het moment dat ik dit begon in te zien,ik ook begon te merken dat in mijn omgeving mensen begonnen te veranderen. Ze waren het opeens eens met dingen die ik ooit al eens zei, terwijl ze daar vroeger nog fel over met mij in discussie konden treden. Dus wat dat betreft deel ik de tekst en kan ik vanuit mijn ervaring de aanvulling geven, dat ik in mij een frisse vrolijke moed voel die mij sterkt in het idee dat er nu weleens daadwerkelijk iets kan gaan veranderen in de wereld. Een speels vertrouwen, wetende dat het niet zo zeer om het einddoel gaat - hoewel ik vaak bezig ben met het resultaat ipv te zijn in het moment - maar om de weg er naar toe. Het leven is die weg, het doel is uiteindelijk voor iedereen hetzelfde: de dood. Maar het heeft geen zin om bij dit doel stil te staan, als er nog geen sprake van is. Pas als de tijd daar is, zal het tijd zijn je te verdiepen in je uiteindelijke levensdoel. Tot die tijd, is het aan ons om zo veel mogelijk te genieten van alle kleuren en geuren in het leven en dit met elkaar te delen, opdat we allen een stukje volwassener en een stukje gezonder van geest
Het is echt heel vervelend en voelt echt als een messteek...
Ahhhh... dit is zo schattig!quote:
[..]
Geloof me nou maar, ik ben niet achterlijk. En ik ben niet volwassen, dus je tekst geldt niet voor mij.
Dit soort hersenspinsels (bijna letterlijkquote:
Volgende week is er toetsweek, en dus moet er geleerd worden. Ik probeer mezelf nu te motiveren om te gaan leren, maar alleen al bij de gedachte aan motivatie komen de gevoelens die alles doen instorten, Bijv. een probleem op school waar ik me nogal kut bij voel.
Het is echt heel vervelend en voelt echt als een messteek...
) zijn over langere tijd ingegroeid; verwacht niet dat je dat soort gedachtegangen in een weekje verandert. Zeker als je die week gebruiken moet om te leren dan zou ik daar niet aan beginnen.Het de ontdekking en het aanleren van nieuwe gewoontes en gedachtegangen kost tijd en energie, en kan een flink karwei zijn, met ups en downs. Plus dat wanneer je eenmaal je eigen gedachtewereld instapt ter verkenning, je er in verdwaald kan raken. Wel eens Alice in Wonderland gelezen/gezien? En het tweede deel? Die laten dat op een speelse en amusante manier zien.
Voor nu kan ik je niet veel meer meegeven dan in plaats van bezig zijn met jezelf motiveren iets te willen doen, je beter bezig kan zijn met dat iets doen. Nu.
Mooi geschreven trouwens Gray, goed advies.
quote:
Alice in wonderland ? Gaat dat daar over.
Mooi geschreven trouwens Gray, goed advies.
Het schrijven is makkelijk, het doen daarentegen...
Ik vind het schattig hoe je reageerde, niet dat je wel of niet volwassen bent.quote:Op zondag 25 maart 2012 19:35 schreef datisstom het volgende:
Voordat ik de rest van je tekst lees: waarom is het "schattig" dat ik niet volwassen ben?
Het komt op mij dubbel ironisch over zoals je daar reageert:
1) Omdat de tekst niet zozeer over leeftijd gaat, maar om het versterken van je eigen wereldbeeld. Als het ware de gedachteconstructie verstevigen die je gedurende heel je leven hebt gebouwd, bovenop het (biologische) fundament dat er al was. Kinderen hebben alleen het fundament, ze hebben geen angst om uit een (zelfgebouwd) ivoren torentje te vallen. Volwassenen hebben die wel en gaan daarom anderen overtuigen. Wat je dus precies probeert. Dat maakt dat je de wereld niet langer ziet door de ogen van het kind uit het verhaal, maar van de volwassene.
2) Dat je jezelf zo fel verdedigt met een uitspraak als 'ik ben niet achterlijk', maar het tekstje niet echt lijkt te begrijpen is in mijn ogen toch wel een beetje minder 'niet achterlijk'.
Doet me denken aan wat mensen soms schreeuwen: IK SCHREEUW HELEMAAL NIET!!!
Wil(de) je niet beledigen hoor! Zie m'n eerdere post maar als een lach hardop, met uitleg.
haha jazeker, het doen vergt iets meer inderdaad. Maar ach, denken is doen op termijn.quote:
[..]
Het schrijven is makkelijk, het doen daarentegen...
Mar dat zal ik volgens jou ook wel fout hebben.
Nee, dat lijkt wel te kloppen.quote:
Je wilt me niet beledigen maar insinueert dat ik de tekst niet begrijp, en tevens dat ik niet 'niet achterlijk' ben.
Mar dat zal ik volgens jou ook wel fout hebben.
Kijk eens aan, daar kan ik het weer mee doen. Bedankt voor je non-hulp verder.quote:
Lollig dat je begint met een serieuze insteek en me later voor achterlijk uitmaakt.
Edit: en dan ook nog eens in BNW zitten.
[ Bericht 8% gewijzigd door datisstom op 25-03-2012 20:34:57 ]
Ik maak je niet voor achterlijk uit, dat was in ieder geval nooit m'n bedoeling. Je uitspraak kwam op mij ietwat achterlijk over, omdat de ironie er voor mij zo dik bovenop lijkt te liggen. Zie je het verschil tussen jij en uitspraken die je maakt? En hoe mijn gedachtegang blijkbaar culmineerde in een grinnik om wat je schreef, en niet om jou?quote:Op zondag 25 maart 2012 20:29 schreef datisstom het volgende:
[..]
Kijk eens aan, daar kan ik het weer mee doen. Bedankt voor je non-hulp verder.
Lollig dat je begint met een serieuze insteek en me later voor achterlijk uitmaakt.
Dat jij niet je gedachten (in dit geval schrijfsels) bent is juist waar dit topic over gaat.
Dat is dan weer niet erg volwassen.quote:Edit: en dan ook nog eens in BNW zitten.
Ik probeerde je te helpen, en ook mijn reflectie op je schrijfsel te geven, zo eerlijk en blijkbaar cru als dat kon. Niet gelukt blijkbaar, jammer. Ik hoop dat je door je toetsweek heen komt iig, je weer veel plezier uit je hobby kan halen en je je motivatieprobleem op kan lossen.
Ik begrijp het ook. Denk ik.quote:
Ik begrijp de verwarring, maar ga er verder even niet op in. Het is nogal lastig multiquoten zo met de iPod.
Maar laten we het dan lekker rusten, heel interessant is het ook niet voor dit topic denk ik.
Eensch.quote:
[..]
Ik begrijp het ook. Denk ik.
Maar laten we het dan lekker rusten, heel interessant is het ook niet voor dit topic denk ik.
Hoewel ik stiekem toch wel benieuwd ben of we hetzelfde denken.
[ Bericht 4% gewijzigd door datisstom op 25-03-2012 21:21:31 ]
Vast niet; we zijn geheel andere mensen!quote:Op zondag 25 maart 2012 21:12 schreef datisstom het volgende:
[..]
Hoewel ik stiekem toch wel benieuwd ben of we hetzelfde denken.
Waar trek je die conclusie uit?quote:
[..]
Vast niet; we zijn geheel andere mensen!
Andere lijven, breinen, ervaringen en opvoeding.quote:
Wat natuurlijk niet impliceert dat we geen gemeenschappelijke denkbeelden erop na kunnen houden natuurlijk.
Wat een mooi stukje! Dat boek moet ik hebben! Waar kopen jullie zulke boeken eigenlijk? Ja ik weet wel dat je ze makkelijk bij Bol.comkan kopen en zo, maar bestaat er ook een boekenwinkel met een groot assortiment aan zulke boeken? Vraag ik me af... wil bijv. gewoon eens naar de stad fietsen en zo'n boekje kopen hehequote:
[..]
What I realized was that adults spent a lot of time thinking, and more important than that --and more odd, it seemed to me-- they actually believed what they were thinking. They believed the thoughts in their head..
All of a sudden, I had an understanding of what wasw happening when adults communicated with one another; that what people were in fact communicating were their thoughts, and that each person believed that what they thought was actually true. The problem was that all of the different adults had different ideas about what they thought the truth was, and so when they communicated there was this unspoken negotiation, this attempt to win each other over and to defend one's thinking and beliefs.
As I continued to observe how adults believed their thinking, it struck me, "they're insane! I understand them now: They're insane. It's insane to believe the thoughts in your head."
In a strange way, to discover this as a child was quite a relief. It was a relief to at least begin to understand this strange world of adults, even though it didn't make much sense to me.
In sharing this experience over the years, I've learned that many others remember a similar insight when they were young, of the insanity of the adult world. Rather than providing a sense of relief, however, this insight causes many children to begin to question themselves, wondering if there is something wrong with them. Its a frightening experience for us as children to think that the adults we depend on for our survival, care and love may actually be insane.
When many of the old saints and sages say, "Your world is a dream. You're living in an illusion," they're referring to this world of the mind and the way we believe our thoughts about reality. When we see the world through our thoughts, we stop experiencing life as it really is and others as they really are. When I have a thought about you, that's something I've created. I've turned you into an idea. In a ccertain sense, if I have an idea about you that I believe, I've degraded you. I've made you into something very small. This is the way of human beings, this is what we do to eachother.
welke stad woon je?quote:
[..]
Wat een mooi stukje! Dat boek moet ik hebben! Waar kopen jullie zulke boeken eigenlijk? Ja ik weet wel dat je ze makkelijk bij Bol.comkan kopen en zo, maar bestaat er ook een boekenwinkel met een groot assortiment aan zulke boeken? Vraag ik me af... wil bijv. gewoon eens naar de stad fietsen en zo'n boekje kopen hehe
meeste boekenwinkels hebben wel een aparte sectie waar de eckhart tolle's van deze wereld verzameld zijn
Adyashanti zal je denk ik niet zo snel in een nederlandse boekenwinkel aantreffen, alhoewel ik wel een boek van hem (ware meditatie) bij Selexyz in Arnhem gekocht heb.
quote:
Enskede! Mja, denk niet dat ik snel Adyashanti hier zal vinden, en dan ook nog specifiek dit boek... bestel het wel via het net
ik ook. Broekhuis heeft wel wat staan dacht ik van Adyashanti.Bij DeSlegte zijn er ook genoeg boeken te vinden over dit onderwerp.
Ik bestel ze op internet... Falling into grace is nog een "eenvoudig" boek van Adyashanti... emptiness dancing bijvoorbeeld is een stuk gevorderder en een stuk moeilijker te begirjpen. Deze materie is al niet makkelijk, dit is nog de eenvoudigste vorm ervan. Bizar hoe goed hij het kan verwoorden.quote:
[..]
Wat een mooi stukje! Dat boek moet ik hebben! Waar kopen jullie zulke boeken eigenlijk? Ja ik weet wel dat je ze makkelijk bij Bol.comkan kopen en zo, maar bestaat er ook een boekenwinkel met een groot assortiment aan zulke boeken? Vraag ik me af... wil bijv. gewoon eens naar de stad fietsen en zo'n boekje kopen hehe
Ik quote m'n vraag nog maar even. Misschien weet iemand hier raad mee.quote:
Volgende week is er toetsweek, en dus moet er geleerd worden. Ik probeer mezelf nu te motiveren om te gaan leren, maar alleen al bij de gedachte aan motivatie komen de gevoelens die alles doen instorten, Bijv. een probleem op school waar ik me nogal kut bij voel.
Het is echt heel vervelend en voelt echt als een messteek...
Alleen vroeg ik me af hoe je nu eigenlijk sturing geeft aan wie je echt bent. Hoe kom je er nou achter welke richting van je echt 'zelf' is en welke van je 'gedachten'.
En wat als je een richting hebt gevonden en het blijkt niet mogelijk te zijn. Dus buiten je macht zeg maar.
nah hoop dat het een beetje duidelijk isJe gevoelens doen niet alles instorten, je oordeelt over die gevoelens, vind dat ze er niet of anders zouden moeten zijn en verzet je ertegen; dat doet jezelf instortenquote:Op dinsdag 27 maart 2012 17:37 schreef datisstom het volgende:
Ik quote m'n vraag nog maar even. Misschien weet iemand hier raad mee.
Leg eens uit hoe ik het oplos dan.. Het is niet dat ik het onderdruk, ik laat ze gewoon vloeien zoals je eerder al aangaf.quote:
[..]
Je gevoelens doen niet alles instorten, je oordeelt over die gevoelens, vind dat ze er niet of anders zouden moeten zijn en verzet je ertegen; dat doet jezelf instorten
Ik heb gemerkt dat, als ik me top wil voelen, alles goed wil zijn. Het ene "probleem" moet opgelost zijn voordat de goede dingen kunnen tellen. Als een soort balans zeg maar. Daarom voelt motivatie om te leren ook gewoon kut. Maar hoe ga ik dit tegen? Want ik laat die gevoelens gewoon vloeien, ik onderdruk ze niet.
Ik zou kunnen zeggen dat je je idee van 'goed' in deze situatie (of alle) los zou kunnen laten maar goed lijkt me een stap te ver.quote:
Leg eens uit hoe ik het oplos dan.. Het is niet dat ik het onderdruk, ik laat ze gewoon vloeien zoals je eerder al aangaf.
Ik heb gemerkt dat, als ik me top wil voelen, alles goed wil zijn. Het ene "probleem" moet opgelost zijn voordat de goede dingen kunnen tellen. Als een soort balans zeg maar. Daarom voelt motivatie om te leren ook gewoon kut. Maar hoe ga ik dit tegen? Want ik laat die gevoelens gewoon vloeien, ik onderdruk ze niet.
Watje denk ik wel naar kan kijken is dit; je wil je top voelen zeg je, wat houdt dat in? Is dat uiteindelijk niet meer dan een (aangeleerde) mening over een bepaald gevoel? Als ik me zus of zo voel dan is het 'goed'.
Snap je dat door vast te houden aan een idee, een beeld, van hoe het zou moeten zijn je weinig tot niks kan doen met hoe het werkelijk is? Het idee van ''zou moeten'' legt je in beslag, het gemotiveerd zijn tot leren zal dat ook niet ten goede komen. Je legt jezelf de taak op de schouders deze situatie 'op te lossen' daar maak je jezelf het moeilijk/onmogelijk mee, de situatie is namelijk zoals hij is, niet anders. Het accepteren daarvan geeft ruimte. Zolang je zegt ''ik accepteer het maar voel me nog rot'' accepteer je het want je oordeel over het gevoel; rot.
Accepteren is dingen er zonder enig oordeel te laten zijn, dus ook je gevoel.
ik denk dat hij bedoelt dat als je een gevoel krijg, bijvoorbeeld angst of verveling, dat je dat gevoel accepteert als alleen maar een gevoel. Je geeft geen oordeel erover. 'ik mag me niet angstig voelen'. Want abstract gezien is zowel geluk als angst een gevoel. Beide hetzelfde, maar door de inhoud (het oordeel) wat je eraan geeft, geef je het ene een negatief oordeel (dat mag ik niet hebben!) en het andere een goed oordeel. En dat doet je verstand dus, dat oordeel vellen, er is immers niet meer aan de hand dan dat je iets voelt.quote:
[..]
Leg eens uit hoe ik het oplos dan.. Het is niet dat ik het onderdruk, ik laat ze gewoon vloeien zoals je eerder al aangaf.
Ik heb gemerkt dat, als ik me top wil voelen, alles goed wil zijn. Het ene "probleem" moet opgelost zijn voordat de goede dingen kunnen tellen. Als een soort balans zeg maar. Daarom voelt motivatie om te leren ook gewoon kut. Maar hoe ga ik dit tegen? Want ik laat die gevoelens gewoon vloeien, ik onderdruk ze niet.
zo vatte ik het op ..
Alleen als je het gevoel hebt van eenzaamheid of verveling, kan dat je er wel toe zetten om "actie" te ondernemen. Ik zou ook het gevoel kunnen accepteren ( negeren ), en gewoon thuis blijven zitten en gewoon niks doen.
Dit snap ik dus niet helemaal.
En door het lezen stuit ik ook op het ego, is ego echt erg?
Ik weet dat ik een ego heb maar ik denk dat het ego ook onmisbaar is.
Zonder ego zou niemand meer gaan presteren of dingen verwezenlijken.
De politiek zou dan niks meer kunnen doen en betekenen als ze het ego naast hun zouden leggen.
En gedachtens zijn wel degelijk nodig, bijv: "het is mooi weer laat ik eens een terrasje pakken" "mijn baan bevalt me niet meer, wat wil ik nu?"
Ik denk dat je de interne criticus ( de negatieveling in je hoofd ), die steeds dingen aanspoort en met negatieve dingen komt aan zetten.
Als je zegt bijvoorbeeld, ik ben een kluns of ik ben lelijk en je bent daar van overtuigd, wat je ego je wijsmaakt. Kun je doormiddel met tegen argumenten het onschadelijk maken.
Dit staat volgens mij haaks op De Kracht van het Nu, maar ik geloof er wel in.
Ook het verleden kan er voor zorgen, dat je dingen anders aanpakt dan dat je in het verleden hebt gedaan. En ook kan ik mij verheugen op een vakantie bijvoorbeeld die er aan zit te komen, waar ik gedachtens over heb.
Het is vrij complex, en ook niet makkelijk.
Maar het gevoel accepteren en je er niet meer indentificeren klopt gedeeltelijk, als je bang of angstig voelt of zenuwachtig kan dat gevoel er juist zijn om iets te gaan doen of actie te ondernemen.
En niet bijvoorbeeld, hele dag thuiszitten je eenzaam voelen en geen aandacht geven aan je gevoelens en gedachtens. Dit klopt natuurlijk niet.
Bovendien kleurt het je visie en beleving, waardoor je de ware essentie van alles mist. Denk aan vooroordelen.
Het ego maakt dat je niet in het nu leeft, maar in het verleden of de toekomst.
Ik vind je commentaar niet echt onderbouwend is wat ik neer had gezet.quote:
Het punt met het ego is is dat het is opgebouwd uit ervaringen uit het verleden, zich manifesteert in het heden, met als doel goede resultaten voor de toekomst te kweken (welke worden beoordeeld aan de hand van in het verleden behaalde resultaten).
Bovendien kleurt het je visie en beleving, waardoor je de ware essentie van alles mist. Denk aan vooroordelen.
Het ego maakt dat je niet in het nu leeft, maar in het verleden of de toekomst.
Als je egoloos door het leven zou gaan, dan word je passief, laat je over je heen lopen, heb je nergens een mening over, etc.
Het belangrijkste is dat je niet alle gedachtens serieus neemt en dat niet als waarheid ziet.
Maar eckhart tolle heeft echt nog wel een ego, kan niet anders.
En toekomst verleden heeft ook nog een doel opzich, het herinnert je aan fouten die er zijn gebeurt of aan ervaringen en waarmee je in het heden waakzaam word.
Gedachtens zijn nodig, zonder gedachtens zou je als een zombie heen en weer lopen en tot NIKS meer komen.
Even zoals ik het tot nu toe voor mezelf geleerd heb:quote:
Als je egoloos door het leven zou gaan, dan word je passief, laat je over je heen lopen, heb je nergens een mening over, etc.
Het belangrijkste is dat je niet alle gedachtens serieus neemt en dat niet als waarheid ziet.
Maar eckhart tolle heeft echt nog wel een ego, kan niet anders.
En toekomst verleden heeft ook nog een doel opzich, het herinnert je aan fouten die er zijn gebeurt of aan ervaringen en waarmee je in het heden waakzaam word.
Gedachtens zijn nodig, zonder gedachtens zou je als een zombie heen en weer lopen en tot NIKS meer komen.
Egoloos door het leven gaan zou oa inhouden dat je begrijpt dat er geen persoon bestaat waar over te heel te lopen valt, je kan een beeld van jezelf hebben als persoon maar dat is niet iets wat vast staat of iets wat in een bepaald geval te verdedigen zou moeten zijn. Bijvoorbeeld iemand valt jou fysiek aan, dan verdedig je jezelf; je wilt niet dood, je geeft om je bestaan en bent daarmee begaan. Het bestaan op zich heb ik het dan over niet, niet het beeld van de persoon die je bent/zou zijn wat moet overleven; ego.
Tuurlijk heb je een mening over dingen en heb je voorkeuren, hou van je van bepaalde bezigheden, mensen, eten, drinken, etc je gelooft alleen niet meer dat je die dingen bent, of dat die voorkeuren iets zijn wat jou maken tot wie je bent. Dat zijn allemaal dingen die er zijn en maar je gebruik van mag maken maar het gaat om die dingen op zich, niet de persoon waarvan je gelooft dat je het bent en dat die die dingen doet.
Er is een verschil tussen herhalende gedachte patronen en daarin geloven/ermee identificeren (ego) en geïnspireerd en creatief denken. Bij een creatief idee bijv gaat het om het idee zelf, niet om het feit dat jij degene bent die het dacht (ego). Je denken is een ontzettend handig gereedschap waarmee je prachtige dingen kunt doen, daar is het ook voor bedoelt. Wat niet de bedoeling is dat je je denken je leven bepaalt en vormt, ook al leunen veel mensen er in die zin wel op, en dan maar klagen over een 'vol' hoeft rusteloosheid en niet kunnen slapen. Het gaat om een natuurlijke balans terug vinden waarbij het denken de plek krijgt die het hoort te hebben.
Het idee/doel is ook echt niet dat je je vrij maakt van gedachten en de rest van je leven zonder naar de muur gaat zitten staren, het moet ook geen wedstrijd worden van ''kijk mij me eens rot voelen en dat lang volhouden''. Het punt is, vooral in het 'begin' denk ik, het verschil tussen het gebruiken van het denken en gebruikt worden door het denken te leren en je daar vrij van te maken zodat je een ruimte creëert om gehoor te geven aan je natuur, jouw unieke verzameling vermogens in deze wereld en daar vanuit geïnspireerd te handelen. Om daar mee te doen wat bij je past, om daarvan te genieten en vol te leven. Het is niet zwart/wit; of nooit meer denken óf daarin vast zitten, het is het allemaal, en je kan daar een passende balans in vinden. Bijv met regelmatig het idee van wie je bent helemaal los laten (zijn) en de rest van de tijd dingen die wilt doen doen. Het is niet de bedoeling dat je van alles kwijt gaat raken, ook al voelt dat voor het ego wil zo want die wil maar al te graag het verhaal van ''mij'' vertellen.
Alles wat je zegt over gedachten als ''lekker weer; terrasje pakken'' en ''baan niet leuk dus iets anders zoeken'' klopt. Het wordt alleen iets anders wanneer je bijv zegt ''mijn baan is niet leuk, dat overkomt mij weer, het is ook altijd wat met mijn leven, wat heb ik het toch rot, stomme mensen om me heen ook, etc''. Het gaat erom hoeveel je wat er gebeurt maakt dat het draait om die IK die uiteindelijk alleen je in hoofd bestaat.
Je kunt negatieve dingen die het denken over jou aanvoert onschadelijk maken door er andere, positievere dingen tegenover te zetten en daarnaar te gaan leven, dan veranderd je het beeld over jezelf, het blijft echter maar een beeld, iets wat je hebt, niet wat je bent. Je kunt er ter aller tijde voor kiezen te leven volgens dat beeld, dat beeld te zijn om wat voor reden dan ook maar het blijft een beeld.
Eckhart Tolle heeft een ego, net zoals iedereen, hij identificeert zich er alleen niet meer mee.
Er is niks ergs aan ego, negatief zijn over ego is ook ego gedrag. Het is alleen zonde wanneer jouw natuur tijdens je leven niet tot z'n recht kan komen omdat deze in de ban ligt van ego, het denken, de hokjes en oordelen, etc. Het ego is afgesloten, het idee van een alleen staande IK, je natuur is open en verbonden met alles en iedereen. Die verbinding terug krijgen kan je veel goed doen, ook om bij dingen uit te komen die echt uit jou komen in plaats van dingen die volgens het denken ergens aan zouden moeten voldoen.
Wie heeft het over ego-loos leven?quote:
[..]
Ik vind je commentaar niet echt onderbouwend is wat ik neer had gezet.
Als je egoloos door het leven zou gaan, dan word je passief, laat je over je heen lopen, heb je nergens een mening over, etc.
Het belangrijkste is dat je niet alle gedachtens serieus neemt en dat niet als waarheid ziet.
Maar eckhart tolle heeft echt nog wel een ego, kan niet anders.
En toekomst verleden heeft ook nog een doel opzich, het herinnert je aan fouten die er zijn gebeurt of aan ervaringen en waarmee je in het heden waakzaam word.
Gedachtens zijn nodig, zonder gedachtens zou je als een zombie heen en weer lopen en tot NIKS meer komen.
Elk mens heeft een ego; ook die goeroe's hebben ego's. Alleen zijn zij zeer bewust van het ego, en zijn zij het de baas.
Maar wat betreft meningen: die worden overschat.
Een leven zonder ego betekent niet dat je niet meer kunt denken. Nadenken en ego gaan niet hand in hand. Het is de identificatie met je gedachten dat een ego creeert.quote:
[..]
Ik vind je commentaar niet echt onderbouwend is wat ik neer had gezet.
Als je egoloos door het leven zou gaan, dan word je passief, laat je over je heen lopen, heb je nergens een mening over, etc.
Het belangrijkste is dat je niet alle gedachtens serieus neemt en dat niet als waarheid ziet.
Maar eckhart tolle heeft echt nog wel een ego, kan niet anders.
En toekomst verleden heeft ook nog een doel opzich, het herinnert je aan fouten die er zijn gebeurt of aan ervaringen en waarmee je in het heden waakzaam word.
Gedachtens zijn nodig, zonder gedachtens zou je als een zombie heen en weer lopen en tot NIKS meer komen.
Het is niet zo dat je zonder ego geen gedachten meer hebt. Verlichting is de controle hebben over je gedachten. Het is de gedachten kunnen gebruiken wanneer je ze nodig hebt en niet de hele dag door gecontroleerd worden door je gedachten. Het is een verschuiving van de macht, van de controle.
Zonder gedachten is er nog steeds bewustzijn en zul je nog steeds als mens kunnen functioneren. Je bent dan niet plotseling een zombie.
En wanneer jij de controle hebt over je gedachten en je geluk vindt in iets heel simpels, nl. leven in het nu, dan zul je juist overlopen van zelfvertrouwen. Jij bent dan degene die bepaalt wat er in je hoofd gebeurt en je weet dat geluk iets heel simpels is en dat je er altijd toegang tot hebt. Je weet dan dat je geen carriere, trophy wife, mooie auto, aanzien enz. nodig hebt voor je geluk. Dus die positie van verlichting is juist een hele machtige en zal je zelfvertrouwen geven als nooit te voren. En dit is niet slechts theorie voor mij, ik heb het zelf meegemaakt in mn eigen leven.
Alleen het levert mij niet echt een bepaalde staat van geluk, en ik weet ook dat het geluk zoeken een ego ding is. Maar wat is geluk? Geluk is toch ook maar een gevoel wat zich enige tijd manifisteert in je lichaam.
Ik maak me bijv. druk om alles, mijn DVD`s waar geweld in voorkomt, mijn muziek CD`s.
Maar het ego wil graag geweld zien zoals in LOTR of Gladiator, maar kan dit wel?
Ik wil ook graag nieuwe meubels kopen en kleding, en kan ook extreem moeilijk keuze maken.
Mijn tinnitus zit ook nog in de weg en heb een extreem negatief zelfbeeld.
Al wat hierboven staat komt voort uit mijn ego, maar het is wel een feit dat ik nu echt enorm vastloop in mijn leven, weet niet meer welke kant ik op wel. En kan ook niet op mijn gedachtens en emoties vertrouwen omdat dit maar gevoelens zijn en gedachtens en niet de waarheid.
Ik wil ook heel graag een tijd in India ofzo Satsang gaan beoefenen, bij Mooji of Eckhart Tolle ontmoeten. Het liefst een week of 2 zodat ik echt mezelf uit de knoop kan halen.
Ik heb De Kracht van het Nu, veel topics gelezen, youtube filmpjes gekeken, maar toch heb ik geen rust in mezelf. Het lukt me niet om gelukkig te zijn en waardevol mijn leven te benutten.
Ik zou dolgraag een spirtuele kenner willen ontmoeten die mij dingen bijbrengt en dat ik rust in mijzelf vind, want het beeld en de gedachtens die ik heb brengt mij niet verder. Kan nergens meer op vertrouwen niet op mezelf op mijn gedachtens en gevoelens. Erg moeilijk in ieder geval, heb een hele zware ingewikkelde ego.
Houdt dit topic in ieder geval in de gaten.
Ik moet ook zeggen dat de negativiteit in de wereld om me heen, me heel erg stoort. Geweld als veel voorkomend thema, dat hoeft van mij ook niet meer zo. En het nieuws volg ik bijna niet meer. Het enige nieuws dat ik volg is wetenschappelijk en technologisch nieuws.quote:
Ik probeer te leven in het Nu en ben ook vaak bewust als ik naar het verleden en toekomst vertrek.
Alleen het levert mij niet echt een bepaalde staat van geluk, en ik weet ook dat het geluk zoeken een ego ding is. Maar wat is geluk? Geluk is toch ook maar een gevoel wat zich enige tijd manifisteert in je lichaam.
Ik maak me bijv. druk om alles, mijn DVD`s waar geweld in voorkomt, mijn muziek CD`s.
Maar het ego wil graag geweld zien zoals in LOTR of Gladiator, maar kan dit wel?
Ik wil ook graag nieuwe meubels kopen en kleding, en kan ook extreem moeilijk keuze maken.
Mijn tinnitus zit ook nog in de weg en heb een extreem negatief zelfbeeld.
Al wat hierboven staat komt voort uit mijn ego, maar het is wel een feit dat ik nu echt enorm vastloop in mijn leven, weet niet meer welke kant ik op wel. En kan ook niet op mijn gedachtens en emoties vertrouwen omdat dit maar gevoelens zijn en gedachtens en niet de waarheid.
Ik wil ook heel graag een tijd in India ofzo Satsang gaan beoefenen, bij Mooji of Eckhart Tolle ontmoeten. Het liefst een week of 2 zodat ik echt mezelf uit de knoop kan halen.
Ik heb De Kracht van het Nu, veel topics gelezen, youtube filmpjes gekeken, maar toch heb ik geen rust in mezelf. Het lukt me niet om gelukkig te zijn en waardevol mijn leven te benutten.
Ik zou dolgraag een spirtuele kenner willen ontmoeten die mij dingen bijbrengt en dat ik rust in mijzelf vind, want het beeld en de gedachtens die ik heb brengt mij niet verder. Kan nergens meer op vertrouwen niet op mezelf op mijn gedachtens en gevoelens. Erg moeilijk in ieder geval, heb een hele zware ingewikkelde ego.
Houdt dit topic in ieder geval in de gaten.
En verder heb ik zelf 6 jaar geleefd in een hele negatieve staat van zijn. Ook na mijn verlichtende ervaring heb ik het nog moeilijk gehad. Wat mij uiteindelijk veel heeft geholpen is gewoon een aantal jaar op reis gaan. Toen ik eenmaal weg was uit mijn oude omgeving, viel alles plots op zijn plaats. Alles wat ik geleerd had over verlichting en positief denken, kwam toen in een keer boven drijven
Vergeet niet dat je verstand werkt door associatie. Het huis waar je woont, de vrienden die je hebt, alles om je heen wordt onbewust gelinkt of geassocieerd met jouw negatieve staat van zijn. Voor mij was het heel moeilijk om dat van me af te schudden. Het is heel moeilijk te veranderen als jouw omgeving hetzelfde blijft heb ik gemerkt.
De omgeving waarin je je nu begeeft is als het ware de steiger waarbinnen of het fundament waarop jouw persoonlijkheid is opgebouwd. Wanneer de steiger of het fundament wegvalt, dan heb je weer volledige vrijheid om zelf een nieuwe steiger of een nieuw fundament op te bouwen. En dan dit keer met de nieuwe kennis die je hebt.
Dus mijn advies zou zijn, ga een jaar backpacken om weg te komen uit je oude omgeving. Bij mij heeft dit voor de grootste blijvende doorbraak in mijn leven gezorgd, omdat de nieuwe kennis die ik had toen de volledige vrijheid had om echt wortel te schieten om vervolgens te groeien als kool!
In je oude omgeving moet die nieuwe kennis vechten tegen al het onkruid dat zich in je bevindt, al die negativiteit. En dat is vermoeiend en demotiverend.
Ik snap het. Accepteren geeft ruimte, zolang je maar niet over het gevoel oordeelt.quote:
[..]
Ik zou kunnen zeggen dat je je idee van 'goed' in deze situatie (of alle) los zou kunnen laten maar goed lijkt me een stap te ver.
Watje denk ik wel naar kan kijken is dit; je wil je top voelen zeg je, wat houdt dat in? Is dat uiteindelijk niet meer dan een (aangeleerde) mening over een bepaald gevoel? Als ik me zus of zo voel dan is het 'goed'.
Snap je dat door vast te houden aan een idee, een beeld, van hoe het zou moeten zijn je weinig tot niks kan doen met hoe het werkelijk is? Het idee van ''zou moeten'' legt je in beslag, het gemotiveerd zijn tot leren zal dat ook niet ten goede komen. Je legt jezelf de taak op de schouders deze situatie 'op te lossen' daar maak je jezelf het moeilijk/onmogelijk mee, de situatie is namelijk zoals hij is, niet anders. Het accepteren daarvan geeft ruimte. Zolang je zegt ''ik accepteer het maar voel me nog rot'' accepteer je het want je oordeel over het gevoel; rot.
Accepteren is dingen er zonder enig oordeel te laten zijn, dus ook je gevoel.
Maar stel je eens voor: je moeder heeft een ongeneeslijke ziekte. Je voel je hierdoor enorm kut en je weet dat er niks aan is te doen. Tegelijkertiid verlaat je vriendin je net en dat maakt je naargeestig, en ook daar valt niets aan te doen.
Dan is het toch niet zo simpel als slechts het accepteren van wat er speelt en het niet oordelen over gevoelens?
Weet niet eens welke landen ik zou willen bezoeken, en heb nog nooit zulke dingen alleen ondernomen. En zomaar een jaar weg moet je wel erg veel dingen regelen en wel weten waar je mee bezig bent. ( woning, financieen etc. )
Het geld heb ik wel dat is het probleem niet, alleen je moet toch ook weten welke landen veilig zijn en waar je savonds beter wel en niet kan lopen. Ik denk dat het dan meer overleven word dan echt genieten.
Heb destijds talloze websites bekeken met informatie over rondreisen, maar ik weet niet eens hoe ik een ticket moet boeken. En hoe te reizen en waarheen en hoelang blijf je ergens.
Als ik het wist deed ik het wel, maar ben niet zon waaghals ben vrij snel gespannen en angstig.
Ga dan voor de veilige keus en dat is Australie. Dat land is veilig en je ontmoet heel veel mensen die in hetzelfde schuitje zitten als jij. Het land biedt verder de keus tussen een meer sociale feest bestemming (de oostkust) gecombineerd met mooie natuur en aan de andere kant woeste wildernis waar je heerlijk tot jezelf kan komen (de westkust bijvoorbeeld).quote:
Ik heb er al over zitten na te denken om te backpacken, alleen ik kan mezelf niet redden joh als ik zolang weg ben
Weet niet eens welke landen ik zou willen bezoeken, en heb nog nooit zulke dingen alleen ondernomen. En zomaar een jaar weg moet je wel erg veel dingen regelen en wel weten waar je mee bezig bent. ( woning, financieen etc. )
Het geld heb ik wel dat is het probleem niet, alleen je moet toch ook weten welke landen veilig zijn en waar je savonds beter wel en niet kan lopen. Ik denk dat het dan meer overleven word dan echt genieten.
Heb destijds talloze websites bekeken met informatie over rondreisen, maar ik weet niet eens hoe ik een ticket moet boeken. En hoe te reizen en waarheen en hoelang blijf je ergens.
Als ik het wist deed ik het wel, maar ben niet zon waaghals ben vrij snel gespannen en angstig.
Als je wat terughoudend bent en niet weet waar je moet beginnen, kan ik je de organisatie Australian Backpackers aanraden
Je reist met een paar hele relaxte open-minded begeleiders en een groep van 15 tot 20 mensen samen naar Australie. De organisatie regelt je vliegticket en de eerste dagen verblijf in Australie. De mensen waarmee je dan reist zullen allemaal heel verschillend zijn, maar dat valt meteen op Schiphol al weg omdat je allemaal aan het begin staat van een geweldig avontuur!Laat je niet tegenhouden door de verwachtingen die je zelf creeert in je hoofd. Ik twijfelde eerst ook, maar de ervaring die je daar zult hebben staat zo ver af van alles wat je nu gewend bent, dat je geen realistisch beeld zult kunnen schetsen van wat je daar te wachten staat. Echt gewoon doen! Ook al had het mij een miljoen euro gekost en was ik nog steeds aan het afbetalen geweest, het was het helemaal waard geweest. Het is een levensveranderende ervaring die je voor altijd met je mee zult dragen.
Vergeet niet dat het leven ervaren moet worden. Alleen dan kun je komen tot een waardevol oordeel over iets. En bevalt het je niet, je hebt een wijzigbaar vliegticket dus je kunt zo weer terug naar NL als je dat echt wil.
Wel inspirerende posts!
quote:
Uit een ander topic:
[ afbeelding ]
Heb het boek niet gelezen, maar heb zelf een jongerenproject opgezet waar ik Paul Smit heb uitgenodigd die ook een presentatie en interactief gesprek hield met mij en mijn bezoekers. Echt een dijk van een presentatie!! Leuke man privé ook.quote:
Iemand het boek "Praten over bewustzijn" van Patrick Kicken en Paul Smit gelezen? Ik vond het wel een prima boek ter inleiding van dit onderwerp, erg toegankelijk geschreven.
Als het topic doorlees zie ik vaak de vraag: "Hoe kun je nou zonder ego leven, als je zonder ego leeft dan doe je toch niks/bereik je niks". Mijn antwoord hierop: Je kun je ego niet kwijtraken. Het is een wezenlijks iets in jezelf. Het benoemen er van is noodzakelijk om de booschap over te brengen, maar het is niet iets wat je kwijt kan raken.
Is niet zo heel ingewikkeld hoor. Je verstand maakt het ingewikkeldquote:
Vrij lastige maar interessante materie. Ironisch genoeg was ik hier een aantal jaar geleden heel erg mee bezig. Ik zat er helemaal in. ik herinner me dat ik mij in die periode licht voelde en dingen ook vanaf een enorme afstand kon bekijken. Nu begrijp ik de materie niet meer.
. Lees de OP eens door.Ja komt het wel een beetje op neer.quote:Op donderdag 5 april 2012 02:31 schreef Rafeiro het volgende:
Eigenlijk mag ik hier nog niet posten, ik moet me eerst fatsoenlijk inlezen, maar komt in deze reeks ook ter sprake hoe je met enorme onvrede over je zelf om kan gaan? Iemand met een puntmuts stuurde me deze kant op
Bedoel je zelf ontworpen woorden ? die niet terug te vinden zijn ergens ?
De eerste keer dat ik t las, kon ik er ook niet zo heel veel mee. Ik had wel het gevoel dat er een diepere wijsheid in zat, maar ik kon die niet helemaal zien. Jaren later heb ik het boek nog eens gelezen (nadat De Kracht vh Nu wel effect had voor mij) en toen begreep ik Ontwaken in de Droom wel volledigquote:
Door het gehele boek heen bij de cursief gedrukte woorden. Een deel daarvan begrijp ik, maar het grootste deel niet. Begrepen jullie het wel direct, of moet je het echt vaker doorlezen om het goed te begrijpen? Gelukkig leest het wel snel weg
Had ik de eerste keer ook, maar nadat ik het aangehaalde boek Praten Over Bewustzijn van Paul Smit en Patrick Kicken had gelezen, vielen de puzzelstukjes wat meer op de plaats.quote:
Door het gehele boek heen bij de cursief gedrukte woorden. Een deel daarvan begrijp ik, maar het grootste deel niet. Begrepen jullie het wel direct, of moet je het echt vaker doorlezen om het goed te begrijpen? Gelukkig leest het wel snel weg
Ik ben al een tijdje zeer geïnteresseerd in dit onderwerp.
Voeg me dus ook graag bij de discussie!
Hier nog een YouTube link van een zeer interessant en heel toegankelijk filmpje over dit onderwerp:
Deel twee is ook zeker het kijken waard.
Paul Smit en Patrick Kicken die over non-dualiteit praten.
Welkom!quote:
Hoi allemaal,
Ik ben al een tijdje zeer geïnteresseerd in dit onderwerp.
Voeg me dus ook graag bij de discussie!
Erg tof dit! Gewoon twee nuchtere Hollandse gasten die over dit onderwerp praten en het ook gewoon goed begrijpenquote:Hier nog een YouTube link van een zeer interessant en heel toegankelijk filmpje over dit onderwerp:
Deel twee is ook zeker het kijken waard.
Paul Smit en Patrick Kicken die over non-dualiteit praten.
It's not who you are
Heb je je al wat verdiept in Sam Harris?quote:
Mooie op!
Ga me ook eens in Sam Harris verdiepen
Ook wil ik voorstellen om een stukje over Ontwaken in de Droom toe te voegen omdat vrijwel iedereen die hier regelmatig post, ook behoorlijk enthousiast is over dat boek. Als iemand hier een stukje over wil schrijven, zou dat mooi zijn
vanaf 23.56 kunnen knippen en dan opnieuw uploaden?
Ja, al ging het meeste wat ik gezien heb over religie en waarom dat niet waar zou zijn en dat is niet een verhaal/discussie die me erg aanspreekt. Voor mijn idee geloven mensen in dingen (kan werkelijk van alles zijn; hun gevoel, hun gedachten, beeld over zichzelf, anderen, de wereld, religie, etc.) om een gevoel van houvast te hebben; dat is iets wat voortkomt uit een angst om niet te weten hoe iets is of zal zijn. Of iemand daar nou religie voor aangrijpt of wat anders maakt geen verschil, het principe is het zelfde. Religie is helemaal prima, het is alleen wel iets wat (net als alle andere dingen ter wereld) gebruikt kan worden vanuit een angst, om mee te onderdrukken. Dat is het kwalijke zoals dat met elke vorm van onderdrukking is maar de behoefte op zich zit in mensen, daar heeft religie weinig mee te maken. Als er geen behoefte was om te onderdrukken (dit alles vanuit angst en ego) dan gebeurde dat niet, of er nu wel of geen religie was.quote:
Heb je je al wat verdiept in Sam Harris?
Wat ik bedoel is dat bijv religie in deze zin een symptoom is en niet het probleem, dan heel uitgebreid in gaan in het waarom het zou bestaan of niet is dan automatisch ook niet meer dan symptoombestrijding en dat is iets waar ik weinig in zie. Daarnaast is het ook niet realistisch om iemand iets af te willen nemen (het geloof bij wijze van als nietig laten verklaren) zonder daar een alternatieve en betere manier voor aan te bieden. Tegen iemand die een behoefte heeft om gelovig te zijn omdat hij of zij gelooft dat dat nodig is om zich staande te houden zeggen dat hij of zij atheïst zou moeten worden is volgens mij niet logisch, en het pakt niet aan waar in het in de kern in gaat.
Waar gaat het in de kern dan wel om ? en hoe kun je daar beter mee omgaan of van af komen.
Ik denk dat je ego (wat dus constant het ik-verhaal vertelt) kan zien als iets wat (vanuit goede intenties; overleven) constant bezig is om de beleving van jezelf te sturen en je dus vooral weg te houden van gevoelens die je in het verleden als negatief ervaren hebt. Dat kunnen grote dingen zijn (bijv diep jeugd trauma) maar ook heel veel kleine dingen die om wat voor reden dan ook worden opgeslagen als een ''doe daar maar niet weer want dat was niet fijn''.Wanneer je het verzet tegen je gevoel laat varen (dus altijd gewoon voelt wat je voelt wat dat ook is) dan neemt dat de (onbewuste) angst voor bepaalde gevoelens weg en verliest het idee van dat onder controle willen houden zijn functie. Die controle op zich is natuurlijk al een illusie.
Het is een angst om niet te weten hoe je zal voelen, niet te weten wat er zal gebeuren, etc. wat het ego naar voren schuift op basis van eerdere gebeurtenissen. Dan kan je zeggen; ''ik voel angst dus doe het niet'' of ''ik voel angst en die ga ik begrijpen (het verhaal achter de angst) en juist doen wat de angst me ingeeft me niet te doen''. Dus in plaats van het verleden zich te laten herhalen (geconditioneerd gedachtepatroon) kies je ervoor je eigen weg te maken. +1 vrijheid in het zijn van jezelf
De beleving van jezelf niet meer willen sturen, alles wat je voelt accepteren geeft veel ruimte voor het niet weten hoe iets zal zijn en daarmee dus ook ruimte creëren om vrij en open te leven want als jij met al je gevoelens vrede had en ze accepteerde wat zou er dan zijn om te vermijden? Heeft elke blokkade die je in jezelf voelt niet te maken met een diep, vastzittend gevoel in jezelf?
De reden waarom mensen in hun hoofd leven is vrij simpel; je zit ermee niet echt in jezelf, je voelt jezelf niet helemaal, je beleeft jezelf niet helemaal maar dempt jezelf eigenlijk. Tolle noemt denken wat dat betreft een verslaving; alles wat als doel heeft te dempen is in die zin verslaving. Hoe dat werkt, al die psychische mechanismen zijn erg complex want er wordt letterlijk een denkbeeldige wereld gecreëerd waar mensen in leven om niet te hoeven voelen wat ze werkelijk voelen, vluchten voor het gevoel. Als iemand al heel zijn leven zo leeft kan daar een ontzettend grote angst voor zijn. Probleem daar is dan natuurlijk wel dat het Nu ervaren iets is wat je met je heel je wezen doet, dus door met je heel je bewustzijn jezelf te bewonen en beleven. Ben je nog voor een deel in je hoofd dan ben je nog voor een deel niet helemaal in het Nu.
Terug naar religie; geloven in religie is net zoals geloven in elk ander iets; denken met je verstand te weten hoe iets zit, hoe iets is en daar vanuit bekeken hoe dingen zullen zijn. Als jij bijv gelooft dat je een commercieel talent bent dan vorm je aan de hand daarvan een toekomst beeld, geloof je dat je een depressieve mislukking bent dan vorm je aan de hand daarvan dat beeld, etc.Het is de toekomst willen voorspellen op een bepaalde manier, geloven te weten wat komt, etc, dat is een houvast. Het is dat soort houvast wat je niet meer nodig hebt wanneer je je inlaat met het niet meer hoeven weten hoe dingen zullen zijn als je niet meer bang bent om te voelen hoe je je echt diep van binnen en volledig voelt. Het is een punt van overgave waar je de golf gevoelen(s) volledig op laat komen, zonder verzet, zodat ze op natuurlijk manier weer kunnen weg ebben; dat is de natuur van gevoelens. Ego kan leren dat bepaalde van die stromen je kwetsen of je in bepaalde nare situaties terecht laten komen en dan begint het verzet; bepaalde gevoelens mogen niet meer stromen; het gaat vast zitten, letterlijk in je lichaam. Daarop dan een angst om dat wel weer te gaan laten stromen ''we doen het al zo lang'' zegt het ego, afwijken van het bekende; angst.
Voor degene met een erg negatief zelfbeeld die daar erg onder lijden; werk eerst aan een positief zelfbeeld. Vanuit de materie waar deze topicreeks over gaat bekeken zou je kunnen zeggen ''maar een positief zelfbeeld is toch ook maar een beeld? voedt je dan niet het ego?'' en dat klopt, het is alleen wel zo dat die kleine-ik die je hebt net zo belangrijk mag vinden als die grote alles omvattende ik waarover in de boeken gesproken wordt. Je bent hier op aarde als mens en de dingen die je onderneemt doe je als mens, het is niet zo dat je je mens zijn opzij moet zetten of die zou moeten negeren. Als je met een negatief zelfbeeld loopt, een beschadigde kleine-ik als het ware, dan mag ook die geheeld worden, mag je positief in investeren en ook die vrij maken in z'n doen en laten. Dat kan meteen een stap zijn te leren dat je niet bent wat je denkt wat je bent want als je erin slaagt jezelf beeld te veranderen dan was dat niet iets wat vast stond. Daar vanuit kan loslaten van het bekende (de oude geconditioneerde patronen) ook makkelijker worden.
Het is daarom ook denk ik geen kwestie van ergens vanaf willen komen omdat er vanaf willen komen een idee van verzet is. Beter mee omgaan zou zijn jezelf beter leren voelen, dus niet je beter leren voelen maar letterlijk beter worden in het voelen van hoe je je voelt. Adyashanti beschrijft dat mooi in Falling into Grace over het intimate zijn met bijv angst, verdriet, er 'gewoon'' volledig samen mee zijn, het voelen maar het idee ernaar moeten handelen (ego) los te laten. In die zin zit er dan meer kracht in het niet-doen en kan je het idee van verzet (is uiteindelijk ook maar een concept) tegen hoe je je voelt beetje bij beetje laten varen
Heb me een tijd terug verdiept in hem, maar het is één van de zovele atheïstenfiguren die met de standaard argumenten komt, ook nog eens een arrogant figuur.. (tenzij ik hem even verwar met iemand anders hoor).quote:
[..]
Heb je je al wat verdiept in Sam Harris?
Gewoon windows movie maker, die zit alleen niet meer standaard in windows bij windows 7quote:
En heeft iemand een programma waarmee we dit filmpje:
vanaf 23.56 kunnen knippen en dan opnieuw uploaden?
Ben ik het wel mee eens ja, mensen van hun geloof af te willen praten is een onzinnige bezigheid. Natuurlijk is het interessant om religie vanuit een objectief standpunt te bekijken, daar niet van, maar daar gaat het topic niet overquote:
. Tenminste dat is wat ik van hem tot nu toe gezien heb.Ik denk dat je hiermee toch wel een spijker op z'n kop slaat wat veel non-dualisme-prekers niet doen. Als je met een negatief zelfbeeld zit is die 'kleine ik' zó sterk dat het geen doen is. Een jeugdtrauma bijvoorbeeld is zó sterk dat het weliswaar mogelijk is om in het 'nu' te zijn, maar zoiets groots knagend zal altijd op de achtergrond aanwezig zijn, simpelweg loslaten of accepteren van zo iets groots (of kleins..) lijkt me geen doen. Dat zien we ook hier in het topic terug, mensen met psychische problemen kunnen de theorie en filosofie begrijpen, maar de 'toepassing' is gewoon lastig en kan je misschien zelfs als probleembestrijding zien, dat jeugdtrauma/ernstig laag zelfbeeld komt keihard terug na een moment rust.quote:
Voor degene met een erg negatief zelfbeeld die daar erg onder lijden; werk eerst aan een positief zelfbeeld. Vanuit de materie waar deze topicreeks over gaat bekeken zou je kunnen zeggen ''maar een positief zelfbeeld is toch ook maar een beeld? voedt je dan niet het ego?'' en dat klopt, het is alleen wel zo dat die kleine-ik die je hebt net zo belangrijk mag vinden als die grote alles omvattende ik waarover in de boeken gesproken wordt. Je bent hier op aarde als mens en de dingen die je onderneemt doe je als mens, het is niet zo dat je je mens zijn opzij moet zetten of die zou moeten negeren. Als je met een negatief zelfbeeld loopt, een beschadigde kleine-ik als het ware, dan mag ook die geheeld worden, mag je positief in investeren en ook die vrij maken in z'n doen en laten. Dat kan meteen een stap zijn te leren dat je niet bent wat je denkt wat je bent want als je erin slaagt jezelf beeld te veranderen dan was dat niet iets wat vast stond. Daar vanuit kan loslaten van het bekende (de oude geconditioneerde patronen) ook makkelijker worden.
Psychologische professionele hulp kan hierin juist wel een uitkomst zijn, bijvoorbeeld EMDR, waarin je in een soort 'meditatie' je angst opzoekt om de reëelheid er van de angst bekijkt vanuit een objectieve 'helicopterview'. Dat is ook vergelijkbaar met Tolle's verhaal.
[ Bericht 60% gewijzigd door sinterklaaskapoentje op 10-04-2012 12:27:44 ]
In zijn boek The Moral Landscape heeft hij het erover dat het beter zou zijn om menselijk welzijn (wat dus gemeten kan worden tot zekere hoogte) als uitgangspunt voor beleid te nemen in plaats van religie en dat idee vond ik wel heel goed, logisch en menselijk ook. Vooral voor een land als Amerika waar bepaalde waardes vanuit geloofsovertuigingen komen het menselijk welzijn duidelijk niet te goede komen. Op die manier brengt hij iets wat een goed alternatief is voor hoe dat nu gaat, dat is altijd positief natuurlijk maar iets waar een ander in gelooft onderuit willen halen heeft al snel iets zeurderigs vind ik, ik vind het in ieder geval niet inspirerend of boeiend.quote:
Ben ik het wel mee eens ja, mensen van hun geloof af te willen praten is een onzinnige bezigheid. Natuurlijk is het interessant om religie vanuit een objectief standpunt te bekijken, daar niet van, maar daar gaat het topic niet over
Ja, ik denk dat je jezelf kan zien als een klein stukje natuur wat hier op aarde ontstaat met de natuurlijk wens en behoefte om volledig te groei te komen. Een (door trauma) beschadigd zelfbeeld kan daar een beperking in zijn, het letterlijk en figuurlijk blokkeren dus als dat eerst geheeld moet worden dan kom je er met zeggen ''ow dat is maar een beeld/gedachte'' niet vanaf.quote:Ik denk dat je hiermee toch wel een spijker op z'n kop slaat wat veel non-dualisme-prekers niet doen. Als je met een negatief zelfbeeld zit is die 'kleine ik' zó sterk dat het geen doen is. Een jeugdtrauma bijvoorbeeld is zó sterk dat het weliswaar mogelijk is om in het 'nu' te zijn, maar zoiets groots knagend zal altijd op de achtergrond aanwezig zijn, simpelweg loslaten of accepteren van zo iets groots (of kleins..) lijkt me geen doen. Dat zien we ook hier in het topic terug, mensen met psychische problemen kunnen de theorie en filosofie begrijpen, maar de 'toepassing' is gewoon lastig en kan je misschien zelfs als probleembestrijding zien, dat jeugdtrauma/ernstig laag zelfbeeld komt keihard terug na een moment rust.
Psychologische professionele hulp kan hierin juist wel een uitkomst zijn, bijvoorbeeld EMDR, waarin je in een soort 'meditatie' je angst opzoekt om de reëelheid er van de angst bekijkt vanuit een objectieve 'helicopterview'. Dat is ook vergelijkbaar met Tolle's verhaal.
Al is het allemaal 'alleen maar' denken, het is beter voor je om positief te denken, het kan/zal je verder helpen. Iemand die zichzelf accepteert zoals hij is en vind dat hij er mag zijn heeft een ander leven en vooral ook beleving van zichzelf als iemand die zichzelf als minderwaardig ziet. Iemand die in het verleden een traumatische gebeurtenis heeft meegemaakt wat kwa gevoel te veel werd (bij kinderen kan dat) en dat heeft moet verdringen loopt met een pijnlijke wond in zijn onbewuste rond die een heel leven kan bepalen. Je daar bewust van worden in een 1e stap (het waarnemen en het begrijpen) vervolgens aan jezelf laten zien dat je het nu wel aan kan (of dat je alles aan kan) is een verandering in het zelfbeeld van ''ik kan het niet aan'' naar ''ik kan het wel aan''. Dan kan je weer zeggen ''dat is ook alleen maar een beeld, een gedachte, een illusie, etc.) maar het is wel ontzettend bepalend voor het leven wat je hier als mens leeft. Als iemand werkelijk met iets zit om het zich in de loop van tijd zo gevormd heeft in de psyche en dat rigide is geworden kan je niet zeggen ''ow laat maar lekker los joh, tis een illusie''. Zoiets verdient dan aandacht, het gaat vaak om wonden die mensen op gevoelsgebied hebben opgelopen, als onderdeel van je verhaal, dan kan je stellen dat dat uiteindelijk slecht maar een verhaal is waar je in gelooft maar al is dat zo, waarom dan geen positief verhaal?
Zodra je spiritualiteit gaat gebruiken om aan je leven als mens te ontvluchten dan doe je niet meer dan dat. Even heel zwart/wit; hele dagen mediteren om je gebrek aan menselijk gezelschap, plezier, liefde, spanning, sensatie, lol, verdriet, angst, verlies, ontreddering, ontroering, etc. niet te hoeven voelen is niet hoger bewustzijn, dat is dan 'gewoon' niet echt leven. Spiritualiteit als hulpmiddel als volledig te kunnen leven lijkt me een stuk fijner, want uiteindelijk ben je denk ik daarom hier, om volledig jezelf te worden, niet per se de persoon in je hoofd maar wel jij als unieke verzameling eigenschappen en talenten, als dat stukje natuur wat je eigenlijk bent.
Dat een tafel uit moleculen bestaat, moleculen uit atomen en atomen uit kwamtumdeeltjes. Deze kwamtumdeeltjes kunnen een golfje zijn of een punt, of tegelijk.
Ze nemen pas hun vorm aan als er een waarnemer is. Hij zeg dat het hele universum eigenlijk een holografische verschijning is, dat er gaan materie bestaat, alleen maar bewustzijn. Dat we als mensen geprogrammeerd zijn om de tafel waar te nemen als een solide ding met onze hersenen en zintuigen. Dat onze hersenen dit bepalen en materie eigenlijk een illusie is.
Volgens Paul Smit zijn materie en tijd eigenlijk denkbeeldig, dat zoiets als de oerknal eigenlijk ook denkbeeldig is?????
Kan iemand dit hier beter uitleggen of verduidelijken?
Brad Blanton- Radical Honesty
Jeff Foster- Het begin van het nu
Revolver (2005)
Voor meer begrip van de film raadt ik dit blog aan, en wil je ook aanraden de comments te lezen.
Leuk detail aan Revolver is dat veel critici de film als onnodig moeilijk omschrijven, terwijl de film lang niet zo lastig te begrijpen is wanneer je het bekijkt vanuit het perspectief van verlichting. De eerste keer dat ik de film keek, kreeg ik dit niet mee. De tweede keer viel het me plots op waar deze film écht om draait. De keren daarna zag ik meer en meer, en hielp het me zelfs bij het begrijpen van bepaalde concepten voor het pad naar verlichting. De comments waar ik eerder op wees hielpen me nog eens extra. Gaaf om te zien hoe een grote bekende als Guy Ritchie een verhaal als dit gemaakt heeft! The Fountain (2006)
Tsja, veel duidelijker kan het niet worden, deze film is geheel gericht op verlichting, via een boeddhistische weg lijkt, al spelen ook andere culturen en religies een grote rol. Een prachtige romantische tragedie, als een tijdloos sprookje, illustreert deze film het pad naar verlichting en het concept van karma. Een goede film voor man, vrouw en samen.
Martyrs (2008)
Let op, dit is een horrorfilm! En toch gaat het over één mooi ding: het bereiken van verlichting. Heel veel meer ga ik er niet over zeggen, want mysterie is de kracht van deze film. Als je een beetje bestand bent tegen gruwelijkheid, kijk deze film; het is een ervaring om nooit te vergeten. En zo niet, dan ook.
Tengen Toppa Gurren Lagann (2007-)
Geen film, maar serie, en nog wel een anime ook!
Maar vrees niet; zie het als een tekenfilm geschikt voor jong én oud. Een epos, een reis van onder de grond tot verder dan de sterren! "Pierce the heavens!", "Surpass the impossible and kick off with momentum!", en "Don't believe in me, who believes in you. Believe in you, who believes in yourself!"Maar uiteindelijk maakt het niet heel veel uit wat je kijkt, of leest, als vermaak; vrijwel álles draait om menselijke problemen. Problemen van de gedachte, problemen die alleen mensen hebben. Het intrigeert en bezigt iedereen, dagelijks!
Waarom is dat?
Omdat wij die problemen maken. Het is een onderdeel van onze menselijkheid. Onze hersenen, ons ego; het maakt ons mens. En wat doen mensen? Mensen mensen, zoals Alan Watts zou zeggen. In vrijwel alles wat we doen, zullen we onszelf terugzien. Vandaar dat ik nog wel een lijst van films op zou kunnen noemen die min of meer over het ego, verlichting, of de strijd in onszelf gaan. Maar dat ga ik niet doen, want dat kan je zelf ook herkennen.
Ik hoop dat je plezier beleeft aan deze aanraders, en dat het je misschien nog wel iets leert.
[ Bericht 0% gewijzigd door Opa.Bakkebaard op 07-07-2012 14:57:09 ]
Ik wel, vanavond als ik er aan denk.quote:
En heeft iemand een programma waarmee we dit filmpje:
vanaf 23.56 kunnen knippen en dan opnieuw uploaden?
Ga gelijk Revolver bekijken een deze dagen.
crosspost.
Het beeld dat bij mij leeft van het ego ziet er een beetje zo uit:quote:
Hoe ik dit op het moment zie:
Ik denk dat je ego (wat dus constant het ik-verhaal vertelt) kan zien als iets wat (vanuit goede intenties; overleven) constant bezig is om de beleving van jezelf te sturen en je dus vooral weg te houden van gevoelens die je in het verleden als negatief ervaren hebt.
[ Bericht 17% gewijzigd door greycat op 26-04-2012 20:56:20 ]
Brad Blanton - The philosophical father of the Occupy Movement
http://www.wgntv.com/news(...)rash,0,1008480.story
Hij heeft ook een nieuw boek uit:
Brad Blanton is at ease in this first volume of his autobiography. Some NEW Kind of Trailer Trash, telling any tale about himself, including the most intimate, demonstrating the interior security and self-deprecating humor, which it would seem support his international reputation as a gestalt therapist, seminar leader, and writer published all over the world. He owns into his life in all aspects, and finds in his weirdness his salvation, demonstrating the radical honesty he's made famous, and rooting his self-understanding, which is considerable, in his childhood. Transformation personified.
http://www.amazon.com/Som(...)id=1335543361&sr=8-1
dingen uit het verleden lijken opeens weer dichtbij, en probeer het te begrijpen met mijn verstand maar er komt nooit een 'oplossing' zoveel heb ik al begrepen.
werd erg geraakt door het nummer 'Lark' van Josh ritter:
ik ga nu maar lekker slapen, en morgen ziet er vast weer anders uitquote:I am assured yes I am assured yes
I am assured that peace will come to me
A peace that can yes surpass the speed yes
Of my understanding and my need
Probably, heb je het boek ook al gelezen? Of is ie echt nét uit?
Ben wel benieuwd nml!Moet hem nog eens een keer bekijken om het een en ander beter te begrijpen, maar deze film staat nu echt in mijn lijstje topfilms!
Zeker een aanrader!
En nu zes jaar later kan ik eigenlijk alleen maar zeggen dat wat ik toen schreef, waarheid is geworden. Zo veel meer inzicht, dat ik veel rustiger ben geworden, een stuk bescheidener en meer naar de achtergrond getreden. Maar tegelijkertijd een stuk volwassener, onafhankelijker en sterker in mijn overtuiging. Maar het geloof is hetzelfde gebleven. Ik heb altijd geloofd dat de antwoorden er op elk moment al zijn, als je maar goed genoeg om je heen kijkt. En daarin ben ik zeker dat het leven ons begeleidt en leidt naar nieuwe onbekende paden. Het vertrouwen dat ik hierbij heb mogen opbouwen komt meestal niet zo naar voren in het dagelijkse leven. Ik voel me nog steeds onzeker en heb het vaak het gevoel dat mensen naar mij kijken en in de liefde ben ik zo kieskeurig dat ik al weer eeuwen vrijgezel ben lol.quote:
Geloven is voor zoeken naar een bepaalde waarheid. Je gelooft ergens in, omdat je het sterk intuitieve gevoel hebt, dat je de ervaring die leidt tot kennis ooit zal meemaken (van het volgende moment tot aan het einde van je leven, de tijdspan is verder niet van belang). Wanneer je eenmaal iets hebt ervaren is het geen geloven meer, maar dan wordt het een onderdeel van jouw ervaring en dus onderdeel van jouw kennis.
Mensen die dus geloven in god, denken dat ze ooit dat ze het principe en de werking van God kunnen ervaren. Velen plaatsen dit na de dood, dus wie weet is er een leven na de dood. Misschien is het leven wel een herhaling van dit leven, misschien bestaat reincarnatie. Maar dat zijn dingen waar ik wel eens over nadenk, ik geloof er niet in. Ik geloof in mijn weg, dat ik alles moet ontdekken en dat alle gesprekken, interacties, gebaren en momenten samen mijn les vormen. En die les houdt voor mij in dat ik mijn leven begrijp en actief en bewust ervaar..
Maar ik ben tevreden. Ik kan mensen helpen. En dat is waar ik hier voor ben gekomen. Dus wat dat betreft heeft het geloof mij tot mezelf gebracht. En vandaar uit kan ik weer proberen andere mensen te helpen.
Toch wacht ik ook nog toch op iets. Het moment dat ik iemand aankijk en dat ik dan weet, dat de ander ziet wat ik zie. Dat ene moment van (h)erkenning zal deze cirkel sluiten
![Birdy - People Help The People [Official Music Video]](https://i.ytimg.com/vi/OmLNs6zQIHo/default.jpg)
Nee boek nog niet gelezen. Heb er nog zo'n tien liggen, plus jouw pdf ben ik wel in begonnen maar schiet ook ff niet meer opquote:
Mooie post met films Gray
Probably, heb je het boek ook al gelezen? Of is ie echt nét uit?
Vooral bezig met Mindfulness en met Eckhart, is dit helemaal leuk om te volgen
De podcasts van Patrick Kicken en Paul Smit op waarheid.com
Patrick Kicken zet ook vaak allemaal audiofragmenten van goede non-dualisten op internet, en volle boeken.
Laatst het boek van Jeff Foster geluisterd die hij online had gezet....
Nu heeft hij ook alles van Alexander Smit en Wolter Kirsch online gezet, ik vind Alexander Smit echt super dus die ga ik zeker luisteren. Die man is echt zo goed!
URL zegt hij in een van de laatste podcasts.... als iemand deze ook wil moet hij maar een PM sturen... want hij wil niet dat naar die site doorgelinkt wordt ivm dataverkeer.
Klopt, sowieso een aanrader om die podcasts van die gespreken tussen 'PK en PS' te beluisteren. Ze geven daarin vaak ook goede tips wat betreft boeken, films, docu's enzo. Bovendien introduceren zij het onderwerp op een hele toegankelijke manier. Ik luister er nu al een tijdje naar, en ik merk al duidelijke veranderingen in mijn 'levenshouding'. Ik wil niet zeggen dat dat het ervaren van 'verlichting' is, maar sinds ik met nondualiteit in aanraking ben gekomen merk ik dat er een soort aanwezige rust op de achtergrond aanwezig is. Je leven gaat gewoon verder, maar je neemt het niet allemaal meer zo serieus...je laat het gebeuren. Het voelt een beetje als het maken van een tentamen voor een vak wat eigenlijk al lang afgerond is; je mag een 3, een 6 of een 9 halen...het maakt niet uit. Op zo'n wijze begin ik het leven nu ook steeds meer te ervaren.quote:
Toch nog even een aanradertje...
De podcasts van Patrick Kicken en Paul Smit op waarheid.com
Patrick Kicken zet ook vaak allemaal audiofragmenten van goede non-dualisten op internet, en volle boeken.
Laatst het boek van Jeff Foster geluisterd die hij online had gezet....
Nu heeft hij ook alles van Alexander Smit en Wolter Kirsch online gezet, ik vind Alexander Smit echt super dus die ga ik zeker luisteren. Die man is echt zo goed!
URL zegt hij in een van de laatste podcasts.... als iemand deze ook wil moet hij maar een PM sturen... want hij wil niet dat naar die site doorgelinkt wordt ivm dataverkeer.
quote:
[..]
Klopt, sowieso een aanrader om die podcasts van die gespreken tussen 'PK en PS' te beluisteren. Ze geven daarin vaak ook goede tips wat betreft boeken, films, docu's enzo. Bovendien introduceren zij het onderwerp op een hele toegankelijke manier. Ik luister er nu al een tijdje naar, en ik merk al duidelijke veranderingen in mijn 'levenshouding'. Ik wil niet zeggen dat dat het ervaren van 'verlichting' is, maar sinds ik met nondualiteit in aanraking ben gekomen merk ik dat er een soort aanwezige rust op de achtergrond aanwezig is. Je leven gaat gewoon verder, maar je neemt het niet allemaal meer zo serieus...je laat het gebeuren. Het voelt een beetje als het maken van een tentamen voor een vak wat eigenlijk al lang afgerond is; je mag een 3, een 6 of een 9 halen...het maakt niet uit. Op zo'n wijze begin ik het leven nu ook steeds meer te ervaren.
Dat heb ik ook! Kan nu ook veel beter omgaan met tegenslagen, omdat ik weet dat een leven zonder dualiteit ook weer zo saai zou zijn. Bill Hicks verwoordt dat zo mooi.quote:
[..]
Klopt, sowieso een aanrader om die podcasts van die gespreken tussen 'PK en PS' te beluisteren. Ze geven daarin vaak ook goede tips wat betreft boeken, films, docu's enzo. Bovendien introduceren zij het onderwerp op een hele toegankelijke manier. Ik luister er nu al een tijdje naar, en ik merk al duidelijke veranderingen in mijn 'levenshouding'. Ik wil niet zeggen dat dat het ervaren van 'verlichting' is, maar sinds ik met nondualiteit in aanraking ben gekomen merk ik dat er een soort aanwezige rust op de achtergrond aanwezig is. Je leven gaat gewoon verder, maar je neemt het niet allemaal meer zo serieus...je laat het gebeuren. Het voelt een beetje als het maken van een tentamen voor een vak wat eigenlijk al lang afgerond is; je mag een 3, een 6 of een 9 halen...het maakt niet uit. Op zo'n wijze begin ik het leven nu ook steeds meer te ervaren.
Wat een prachtvent was dat, ja!quote:
[..]
Dat heb ik ook! Kan nu ook veel beter omgaan met tegenslagen, omdat ik weet dat een leven zonder dualiteit ook weer zo saai zou zijn. Bill Hicks verwoordt dat zo mooi.
Wie het ook zo geinig verwoordde is:
It's weird!
Had deze over het hoofd gezien, heel toepasselijk!quote:Op donderdag 26 april 2012 19:16 schreef Gray het volgende:
[..]
Het beeld dat bij mij leeft van het ego ziet er een beetje zo uit:
[ afbeelding ]
Vond dit wel een leuk nummer wat licht 'ontwakingsgericht'' is
Zelfde hier, heb alsnog angsten en last van vermoeidheden maar ze mogen er steeds vaker zijn. Op die manier word er geen energie aan gegeven en gaat het licht van dat kaarsje na een tijdje vanzelf uit, zonder dat ik er zelf erg in heb.quote:
[..]
Klopt, sowieso een aanrader om die podcasts van die gespreken tussen 'PK en PS' te beluisteren. Ze geven daarin vaak ook goede tips wat betreft boeken, films, docu's enzo. Bovendien introduceren zij het onderwerp op een hele toegankelijke manier. Ik luister er nu al een tijdje naar, en ik merk al duidelijke veranderingen in mijn 'levenshouding'. Ik wil niet zeggen dat dat het ervaren van 'verlichting' is, maar sinds ik met nondualiteit in aanraking ben gekomen merk ik dat er een soort aanwezige rust op de achtergrond aanwezig is. Je leven gaat gewoon verder, maar je neemt het niet allemaal meer zo serieus...je laat het gebeuren. Het voelt een beetje als het maken van een tentamen voor een vak wat eigenlijk al lang afgerond is; je mag een 3, een 6 of een 9 halen...het maakt niet uit. Op zo'n wijze begin ik het leven nu ook steeds meer te ervaren.
Alleen dit is een beetje jammer. Verlicht zijn is juist met beide benen op de grond staan, is mijn ervaring. Verlicht zijn is wanneer je verstand z'n bek dicht houdt op momenten dat je niet aan het plannen bent of een probleem aan het oplossen bent. Verlicht zijn betekent dat je de controle over je verstand hebt en dat je het verstand alleen maar gebruikt wanneer je het echt nodig hebt.quote:
..........
“Ben ik nu verlicht? Kan ik nu vliegen en reizen in de tijd? Helaas, na jaren onderzoek en confrontatie met de werkelijkheid sta ik nog steeds met beide benen aan de grond.
Nuchterder dan dat kan een mens niet leven toch?
Ik zie het ook als het onder controle kunnen houden van je gedachten, in plaats van andersom. Het bewust zijn van de omgeving en je zintuigen: Ervaren. Zet het verwachten van een bepaalde spirituele ervaring gewoon uit je hoofd, want dit is meestal niet zo. Ze zeggen ook dat Ekhart Tolle een piekervaring heeft gehad, een tijdelijk gevoel (IDEE) van verlicht zijn, maar piekervaringen komen en gaan, het is niet echt verlichting, want dat is een permanente staat.
Net zoals je met meditatie zo'n staat kan bereiken, maar dit ook maar van tijdelijke aard is.
Voor zover ik het nu begrijp is verlichting wel te bevatten, maar niet in woorden te vangen. Het is een state of mind waar het conceptueel denken niet toepasselijk is, wat ook de reden is dat niemand het echt uit kan leggen.quote:
Het probleem is ook dat mensen verlichting plaatsen in een concept, een bepaald idee erbij hebben. Naar dit idee verlangen. En het idee en het verlangen zijn juist de dingen die verlichting in de weg staan. Ze zeggen dat verlichting niet door het verstand te begrijpen is, het is niet te beschrijven, boeken zijn alleen maar wegwijzers.
Ik zie het ook als het onder controle kunnen houden van je gedachten, in plaats van andersom. Het bewust zijn van de omgeving en je zintuigen: Ervaren. Zet het verwachten van een bepaalde spirituele ervaring gewoon uit je hoofd, want dit is meestal niet zo. Ze zeggen ook dat Ekhart Tolle een piekervaring heeft gehad, een tijdelijk gevoel (IDEE) van verlicht zijn, maar piekervaringen komen en gaan, het is niet echt verlichting, want dat is een permanente staat.
Net zoals je met meditatie zo'n staat kan bereiken, maar dit ook maar van tijdelijke aard is.
In 'de werkelijkheid', zoals de schrijver van het boek 'Het experimentator-effect' onbedoeld toepasselijk stelde, leven wij aan de hand van hokjes. Dit stelt ons in staat te overleven door patronen te herkennen, waarmee we gevaarlijke situaties kunnen vermijden, evenals oplossingen bedenken voor huidige situaties. Heel handig, maar wel slechts een filter voor 'de werkelijkheid'. Want dé werkelijkheid laat zich niet in hokjes vangen, maar is een dynamisch geheel, en niet een statisch iets dat is te vangen in een gedachte.
Ik denk dat de ervaring van verlichting zich met name afspeelt in de hersengebieden die worden toegeschreven aan de rechterhersenhelft. Alhoewel de linker/rechterhersenhelft verdeling in de praktijk niet helemaal lijkt op te gaan, zou je kunnen zeggen dat wij leven in de wereld van de linkerhersenhelft: de logische, causale, statische en materiële wereld die wij voor onszelf hebben gemaakt. Maar we ervaren allemaal situaties die daarin niet lijken te passen. De vraag is dus: is die wereld wel zo logisch? Causaal etc? Is het eigenlijk wel logisch dat we dat denken?
Wanneer iemand meer en meer gaat twijfelen aan de validiteit van alles in onze wereld, en onze gedachtewereld, hoe meer het brein van die persoon de functies uit de linkerhersenhelft (nogmaals: voor het gemak gebruik ik deze valse toewijzing) gaat loslaten, want er is niet meer op te vertrouwen. Het ego is dat, en dat laat het ego aan zichzelf twijfelen. Prachtig!
Deze techniek wordt door wijze leermeesters toegepast om hun studenten te helpen bij hun spirituele reis. De zenboeddhisten hebben daarvoor meditatieoefeningen, genaamd de koan. Dit zijn vragen waarvoor geen logische antwoorden te vormen zijn, maar op een gelijke manier met een onlogisch, maar kloppend (!) antwoord zijn op te lossen.
Voor sommigen zijn pijnen of angsten, maar ook depressies hun leermeester. Zo had Tolle zijn depressie als leermeester. Al is het niet eentje die je iemand graag toewenst.
[ Bericht 0% gewijzigd door Gray op 21-06-2012 22:21:55 ]
Zelf is het bij mij dus ook begonnen met een heftige depressie, ik vroeg me echt af waar mensen het eigenlijk allemaal voor deden. Zoals het verdienen van geld en het steeds maar weer beter willen zijn dan anderen, zich onderscheiden. Op dat moment vroeg ik aan mensen om me heen van waarom doe je dit werk of studeer je dit en het enige wat velen konden zeggen was om miljonair te worden. Toen zag ik echt in dat mensen altijd iets willen bereiken, en als ze het bereikt hebben begint alles weer opnieuw. Gelukkig ben ik (per toeval) tegen non-dualiteit en boeddhisme aangelopen die dit allemaal voor me hebben kunnen verklaren en ik het leven heel anders ben gaan zien. Het komt er gewoon op neer dat het leven er is om geleefd te worden, en als je geen verlangens hebt je gewoon standaard gelukkig bent (innerlijk geluk is de basis, en raakt ondergesneeuwd door alle verlangens).
Zelf ben ik heel blij dat ik die depressie heb gehad, dat soort ervaringen zorgen er namelijk voor dat je uiteindelijk achter de waarheid komt.
Bij mij is het een soortgelijk verhaal. Het was niet helemaal een depressie die ik had omdat ik in die tijd ook genoeg mooie en leuke dingen heb meegemaakt, maar ik dacht gewoon veel te veel na waardoor ik het mezelf soms heel moeilijk maakte.quote:
Hoe zijn jullie hier eigenlijk in gerold?
Zelf is het bij mij dus ook begonnen met een heftige depressie, ik vroeg me echt af waar mensen het eigenlijk allemaal voor deden. Zoals het verdienen van geld en het steeds maar weer beter willen zijn dan anderen, zich onderscheiden. Op dat moment vroeg ik aan mensen om me heen van waarom doe je dit werk of studeer je dit en het enige wat velen konden zeggen was om miljonair te worden. Toen zag ik echt in dat mensen altijd iets willen bereiken, en als ze het bereikt hebben begint alles weer opnieuw. Gelukkig ben ik (per toeval) tegen non-dualiteit en boeddhisme aangelopen die dit allemaal voor me hebben kunnen verklaren en ik het leven heel anders ben gaan zien. Het komt er gewoon op neer dat het leven er is om geleefd te worden, en als je geen verlangens hebt je gewoon standaard gelukkig bent (innerlijk geluk is de basis, en raakt ondergesneeuwd door alle verlangens).
Zelf ben ik heel blij dat ik die depressie heb gehad, dat soort ervaringen zorgen er namelijk voor dat je uiteindelijk achter de waarheid komt.
En te veel nadenken moet ik mischien niet eens zeggen. Zoals ik er naar kijk heb ik vanaf ongeveer m'n 20e een quarterlife crisis gehad. Een midlife crisis dus op jonge leeftijd. Ik vroeg me toen al af wat ik nou met mn leven moest en wat geluk nou was. Hetzelfde als wat jij had Roogr.
Ik had al snel het gevoel dat er iets niet klopte en toen ik 18 was moest ik gaan besluiten wat ik voor de rest van mn leven ging doen. Ben toen begonnen met een universitaire studie, maar kon mn aandacht daar niet echt bij houden omdat ik dus met al die vragen zat over geluk en zingeving.
En uiteindelijk ben ik ook blij dat ik die periode heb gekend omdat ik nu mijn antwoorden heb
Moet er niet aan denken dat ik zo'n existentiele crisis zou hebben gekregen op mn 40e als je getrouwd bent en kinderen hebt.Volgens mij krijgen de meeste mensen echter wel een existentiële crisis op latere leeftijd, als ik kijk naar de beelden van satsangs en dergelijke. Denk je niet? Denk dat de meeste mensen die zich hier zo mee bezig houden hier op latere leeftijd mee begonnen zijn. Misschien omdat deze mensen er dan achter komen dat ze niet gelukkig zijn als ze eenmaal hun doelen hebben bereikt, of juist ongelukkig worden omdat ze er achter komen dat ze hun gestelde doelen niet kunnen bereiken?
Ben in ieder geval ook blij dat ik er zo vroeg bij ben
.Pas later besefte ik dat ik eigenlijk al m'n hele leven me heb gebezigd met het verkennen van mijn spiritualiteit: door praten, lezen, kijken, denken, verdieping in veel verschillende onderwerpen, observeren van mijn denken om te trainen in verschillende mindsets; allemaal heeft dit geleid tot het pad dat ik nu bewandel.
Daarom durf ik best te zeggen dat mijn depressie toentertijd het beste is wat me ooit had kunnen overkomen.
Mooi artikel. geeft wel wat speerpunten om verder mee te komen...quote:
En is veel serieuzer dan de naam van de site doet vermoeden.quote:
[..]
Mooi artikel. geeft wel wat speerpunten om verder mee te komen...
Pas geleden is de relatie verbroken en blijf me maar dingen in het hoofd halen waarvan ik zeker niet rustiger wordt
Haal jij je die in je hoofd of is dat ego wat in razend tempo alle mogelijkheden waarop het gekwetst zou kunnen worden nagaat?quote:
Merk vandaag dat het ego ontzettend in de weg zit
Pas geleden is de relatie verbroken en blijf me maar dingen in het hoofd halen waarvan ik zeker niet rustiger wordt
Het is voornamelijk het laatste voel ik. Het wil zich maar blijven voeden met negativiteit, waardoor ik me alleen maar ellendiger voel... Neerwaartse spiraal met geen uitzicht op er mindful naar kunnen kijken...quote:
[..]
Haal jij je die in je hoofd of is dat ego wat in razend tempo alle mogelijkheden waarop het gekwetst zou kunnen worden nagaat?
Laat maar lekker z'n gang gaan, het is een logische reactie op een heftige gebeurtenisquote:
[..]
Het is voornamelijk het laatste voel ik. Het wil zich maar blijven voeden met negativiteit, waardoor ik me alleen maar ellendiger voel... Neerwaartse spiraal met geen uitzicht op er mindful naar kunnen kijken...
Zodra je er vanaf wil blijft het aan je plakkenquote:
Het is voornamelijk het laatste voel ik. Het wil zich maar blijven voeden met negativiteit, waardoor ik me alleen maar ellendiger voel... Neerwaartse spiraal met geen uitzicht op er mindful naar kunnen kijken...
Je kan bewust worden van wat er gebeurt; er is een onzeker ego gevoel en het ego wil zich daaruit denken. Als je afstand kan nemen daarvan kan je het loslaten. Je hebt dat gevoel, je bent het niet. Het is denken en dat gebeurt gewoon. Er is iets wat je ego negatief over is geraakt, maar is er ook werkelijk iets bij jou geraakt? Of zijn het enkel ''als dit of dat gebeurt ben ik kennelijk (vul hier iets negatiefs in) gedachten?
Die neerwaartse spiraal hoeft geen uitzicht te hebben, je hoeft er alleen maar uit te stappen en weer te zijn waar je bent, je hoofd uit het moment in dus
Ja, daat komt het uiteindelijk wel op neer. Het zijn de "Ja, maar wat als..." -gedachten die van ALLES in scenario's aanmaken waardoor ik me erg negatief voel. Daaruit stappen, valt niet altijd even mee...quote:
[..]
Zodra je er vanaf wil blijft het aan je plakken
Je kan bewust worden van wat er gebeurt; er is een onzeker ego gevoel en het ego wil zich daaruit denken. Als je afstand kan nemen daarvan kan je het loslaten. Je hebt dat gevoel, je bent het niet. Het is denken en dat gebeurt gewoon. Er is iets wat je ego negatief over is geraakt, maar is er ook werkelijk iets bij jou geraakt? Of zijn het enkel ''als dit of dat gebeurt ben ik kennelijk (vul hier iets negatiefs in) gedachten?
Die neerwaartse spiraal hoeft geen uitzicht te hebben, je hoeft er alleen maar uit te stappen en weer te zijn waar je bent, je hoofd uit het moment in dus
Wel een mooi stuk schrijven gekregen vandaag van iemand, wat hier ook mee te maken heeft: Sta ik in contact met mijzelf?
SPOILERIk werd wakker met een onrustig onbestemd gevoel. Er was niets aan de hand. Ik had een
vrije dag en weinig op het programma. Na een drukke week kon ik even achteroverleunen.
En toch…
Ik besloot om op te staan en thee te zetten. Langzaam ging de onrust in me liggen. Dat
proces kon ik zelf niet versnellen. Alsof de stemming door me heen trok zoals een regenbui
langs de hemel trekt. Ik dronk mijn thee en opende mijn mail. Daar las ik een tekstje over
hoe tijd beleefd wordt in Zuid-oost Azie.
‘Tijd wordt daar niet geprogrammeerd. Tijd is rekbaar, tijd is elastisch, tijd is continue.
Je leeft tijd. Er zit geen oordeel op en dus ook geen verwachtingen en ook daar is
natuurlijk iets over te zeggen. Tijd wordt besteed aan elkaar. Tijd is daar eerder een
kompas te noemen. Als het om mensen gaat, wat het meestal doet, kun je niet efficiënt
omgaan met tijd, nee daar ga je effectief om met tijd. Tijd die nodig is om volledig af te
stemmen net zoals je kompas dat doet. Afstemmen om daar te komen waar je wilt zijn.’
Dat is een mooi beeld. Ik moest even denken over het verschil in efficiënt en effectief. Het
gaat bij intermenselijk contact niet over efficiënt, niet over de kortste route naar het doel. We
doen dat overigens wel veel en vaak. Feitelijk niet met de ander afstemmen en gewoon
alvast beginnen met iets. Alsof het niet belangrijk is om eerst werkelijk contact te maken.
Voordat je met een ander kunt afstemmen is het wezenlijk zelf eerst bij jezelf thuis te komen.
Afstemmen is samenvallen met je grondtoon. Mijn onrust bij het wakker worden was een niet
afgestemd zijn met mijzelf.
In deze wereld lijkt het of het ‘niet-afgestemd zijn’ eerder norm dan uitzondering is. Wanneer
iemand echt is afgestemd zie je dat zo. Mensen die werkelijk zijn afgestemd pluk je er zo uit.
En andersom heb je ook direct in de gaten als iemand er niet helemaal is. Je intuitie wijst je
daarin de weg.
Het is een ervaring op zich om over straat te lopen en in te tunen bij de mensen die je
tegenkomt of ze ‘er zijn’ of niet. Je voelt het direct en je zult ervaren dat het doen van deze
oefening je ook direct bij jezelf brengt. Dat is een mooie paradox. Door bij de ander te zijn,
kom ik bij mezelf.
Wat kan je doen om af te stemmen? Het begint met bewust zijn van het feit dat je dat wil. En
die wil vervolgens serieus te nemen. Je ziel is je kompas. Het is niet moeilijk tenzij je het zelf
moeilijk maakt. Volg je lijf en je zintuigen. We hebben als hulp allemaal een zogenaamd
‘early warning system’ in ons ter beschikking.
Het is heel simpel. Als je twijfelt, niet inhalen. Als je onrustig bent heb je behoefte aan rust.
Als je verdrietig bent wil je aandacht voor je verdriet. Als je boos bent moet je ontladen. Als je
honger hebt moet je eten, als je moe bent slapen. Wat we doen is vaak iets anders, we
onderdrukken wat er aan de orde is. Je denkt dat je ‘door’ moet. Afstemmen is het
tegenovergestelde. Afstemmen is eerder toegeven aan wat er is dan doorzetten en
volharden. Afstemmen begint met ontspannen en ervaren. Je zintuigen wijzen je de weg.
Afstemmen is werkelijk proeven wat je eet of drinkt, hoe je loopt, wat je zegt, hoe je ademt.
Tijd nemen voor wat je aan het doen bent. Afstemmen is geen middel, afstemmen is het
doel. Afgestemd leven is het mooiste wat er is. Zo vliegt de tijd niet meer door je vingers
heen maar proef je elke seconde als een druppel nectar op je tong.
Dus laat even los waar je op dit moment mee bezig bent. Doe even niets. Adem diep en voel
de aarde onder je voeten. Hier ben je, op dit moment in tijd en ruimte. Je kunt overal heen
maar dat voel je pas echt als je even helemaal stil staat. En vanuit die afstemming kan je ook
de ander weer gaan ontmoeten. En wees opmerkzaam hoe weldadig jouw afgestemd zijn op
jezelf doorwerkt op de ander.
In het bevrijden van jezelf bevrijd je de hele wereld om je heen.
Oefening
Een manier om te ontdekken of je bewust en wakker bent is je af te vragen: sta ik “aan of uit”
en staat de ander “aan of uit”? Is er in dat moment een basisbewustzijn of zijn we
ondergedompeld in een soort verdoving?
Loop door een straat of park waar je andere mensen tegenkomt. Adem in en maak contact
met de aarde terwijl je loopt. Dat betekent niet meer of minder dan bewust zijn van je voeten
op de grond. Dan richt je je aandacht naar buiten en kijk je naar de mens die je tegenkomt.
Als hij of zij jou ziet dan is er comtact, hoe vluchtig ook. Je voelt dat en je kunt de vreugde
ervaren van twee mensen die elkaar gezien hebben. Als de ander jou niet ziet neem je waar.
Zonder oordeel met een milde aandacht. Je ziet de ander en ervaart wat je ziet bij de ander.
Waar zit de ander in zijn of haar energie (letterlijk en figuurlijk). Je kunt in die twee seconden
dat je elkaar passeert, een schat aan indrukken opdoen. Door zo te ervaren wat je ziet en
daar bewust van te zijn, groeit je eigen bewustzijn en zul je ook opmerkzaam zijn over wat jij
uitstraalt en hoe het met je is. Deze oefening kan je elk moment doen dat je dat wil. Je hoeft
er niet voor voorbereid te zijn maar je kunt het in het moment besluiten. Door het zelf te gaan
doen sta je ‘aan’.
[ Bericht 0% gewijzigd door Whizkid_RaiLmAn op 10-07-2012 12:34:31 ]
Hij laat een zaal vol met 4000 atheisten een tijdje mindfulness meditatie doen
Nou wil ik nog even iets toevoegen, want sommigen hier waren niet helemaal weg van Sam Harris omdat hij nogal hard tekeer kan gaan tegenover het geloof. Maar vergeet niet dat Harris Amerikaan is en dat het geloof in Amerika een hele aanwezige rol heeft.
Als hier scholen zouden weigeren om de evolutie te onderwijzen, maar alleen maar het creationisme, dan zou Nederland ook op z'n kop staan en dan zou het debat ook snel verharden. Vergeet niet dat er bij sowieso 1 universiteit in de VS een dinosaurus ten toon staat gesteld met een informatiebordje waarop staat dat deze dinosaurus 5000 jaar geleden leefde.
Of hoe onder Bush er geen geld meer werd gegeven aan stamcelonderzoek en hoe dit onderzoek sowieso onder vuur licht in de VS, ingegeven door religieuze motieven. Als wij in zo'n land leefden waren we waarschijnlijk ook wat feller geweest tegenover dogmatische religies.
En ik sluit me aan bij deze youtube comment:
Meditation + mindfullness + Buddhist Philosophy - bullshit - religion - magic + reason + neuroscience + Sam Harris = WOW!
Ga de lezing vanavond kijken, en bedankt voor je inzichtelijke standpunt
De lezing zelf is in mijn ogen baanbrekend omdat hij een onderwerp aansnijdt dat nog nooit is aangesneden binnen de atheistische gemeenschap. Harris probeert atheisten warm te krijgen voor introspectie en meditatie en probeert te laten zien dat dit de weg is om in te slaan voor de mensheid.quote:
Daar heb je vind ik een goed punt, ik zelf heb nog nooit mee hoeven maken dat ik iets niet kon vanwege het geloof of aanhangers van geloof maar kan me voorstellen dat dat op z'n zachts gezegd frustrerend is. Als het dan op regelmatige basis gebeurt dan is je er tegen bewapenen misschien zelfs wel noodzaak. Het is denk ik te vergelijken met het zien van mensen die volledig worden geleefd door ego en dat zelf niet door hebben, niet eens een beetje, ongeacht het leed wat dat veroorzaakt en daar 'gewoon' mee doorgaan; het 'werkt' immer voor hen. Moeilijk.
Ga de lezing vanavond kijken, en bedankt voor je inzichtelijke standpunt
Ik vind Harris zelf niet op zn allerscherpst maar ik heb het idee dat hij een beetje op zn hoede is met wat hij zegt. Hij beseft zichzelf nl. maar al te goed dat meditatie en leven in het nu nogal zweverig overkomen op veel mensen, met name atheisten die allergisch zijn voor alles dat ook maar een klein beetje raakt aan het geloof.
Harris zou deze lezing ook nooit in het begin van zijn carriere hebben gedaan denk ik. Maar nu hij een prominent figuur is in de intellectuele gemeenschap en hij overduidelijk zijn plekje heeft veroverd, kan hij verder gaan met het introduceren van "revolutionaire" ideeen.
Verder verdenk ik Harris er ook van dat hij nog verder gaat in zijn eigen ideeen, maar dat hij dat zeer verstandig voor nu nog voor zichzelf houdt. Ik kan me een lezing van jaren geleden herinneren waarin hij plotseling aardig coulant was over reincarnatie op een onbewaakt moment en dat hij toen gelijk allerlei WTF? gezichten te zien kreeg van zijn collega's. Ik denk dat hij daarvan heeft geleerd en dat hij nu weet dat hij stapje voor stapje de diepte in moet.
Je cognitieve capaciteiten zullen juist toenemenquote:
Interessant topic. Ik heb de OP gelezen, maar verder nog niet vanwege gebrek aan tijd. Topictitel sprak mij ook erg aan. Heb veel last gehad van teveel nadenken, nu heb ik het nog steeds maar het bezorgt mij minder last. Gevoel van racing thoughts. Ik denk vaak zo'n vijf dingen tegelijk, waar je dus soms compleet gestoord van wordt. Met name als kind was dat lastig. Nu vind ik het wel moeilijk om los te laten omdat ik bang ben dat het mijn cognitieve capaciteiten schaadt, oftewel dat ik dit nodig heb om de dingen te kunnen doen die ik nu doe. Al zou wat meer rust ook wel lekker zijn. Betrap mijzelf er ook wel eens op dat ik ongemerkt mijn adem inhoud wanneer ik bijv druk bezig ben. Als hardcore wetenschapper is het wel fijn om wetenschappelijke onderbouwingen te zien en ik kan slecht tegen zweverig gebeuren.
"Verlichting" is niets anders dan de controle terugnemen van je verstand. Het is het besef dat het verstand bestaat in je bewustzijn. Je verstand is ontzettend belangrijk, maar omvat niet je hele bewustzijn. Wanneer je leert hoe je een stapje terug moet zetten en inziet dat er meer is aan bewustzijn dan alleen gedachten, dan zul je juist een beter overzicht krijgen mbt je cognitie. Je kunt makkelijker een stapje terug zetten en ideeën van een afstandje bekijken zodat je ze beter overziet.
Dat is mijn ervaring althans
Ja, vond het goed gedaan van hem hoe hij de oefening inleidde en duidelijk maakt over het waarom en hoe hij het koppelde aan het huidige moment, het nu, en zo dus afstand te nemen van het denken in plaats van er midden in te zitten. Is voor velen vaak een schok dat dat überhaupt kanquote:
De lezing zelf is in mijn ogen baanbrekend omdat hij een onderwerp aansnijdt dat nog nooit is aangesneden binnen de atheistische gemeenschap. Harris probeert atheisten warm te krijgen voor introspectie en meditatie en probeert te laten zien dat dit de weg is om in te slaan voor de mensheid.
Ja, dat is de grote valkuil van het puur het concept wetenschap aanhangen en dat laten bepalen hoe je redeneert en tegen dingen aan kijkt, dat wordt dan net zo'n dogma als geloof dat geworden is.quote:Ik vind Harris zelf niet op zn allerscherpst maar ik heb het idee dat hij een beetje op zn hoede is met wat hij zegt. Hij beseft zichzelf nl. maar al te goed dat meditatie en leven in het nu nogal zweverig overkomen op veel mensen, met name atheisten die allergisch zijn voor alles dat ook maar een klein beetje raakt aan het geloof.
Denk jij aan 5 dingen tegelijk? Zeg je tegen jezelf ''nu ga ik aan 5 dingen tegelijk denken''?quote:
Interessant topic. Ik heb de OP gelezen, maar verder nog niet vanwege gebrek aan tijd. Topictitel sprak mij ook erg aan. Heb veel last gehad van teveel nadenken, nu heb ik het nog steeds maar het bezorgt mij minder last. Gevoel van racing thoughts. Ik denk vaak zo'n vijf dingen tegelijk, waar je dus soms compleet gestoord van wordt. Met name als kind was dat lastig.
Of gebeurt dat denken gewoon in de ruimte waar het denken plaats vind, constant en herhalend en eigenlijk los van wie jij bent? Zijn die gedachten eigenlijk echt iets, of geef jij ze 'echtheid' door te geloven dat die gedachten iets betekenen?
Wie/wat denkt die gedachten? Wie is diegene die die gedachten hoort?
Kan jij daar slecht tegen over raakt het conceptuele hokje wat je van jezelf hebt dan in paniek? Snap je dat 'hardcore wetenschapper' en mentaal beeld is waar je jezelf in op sluit? En dat beeld alleen maar dat is, een beeld, en je dat zelf echt maakt door erin te geloven?quote:Als hardcore wetenschapper is het wel fijn om wetenschappelijke onderbouwingen te zien en ik kan slecht tegen zweverig gebeuren.
Als wetenschapper ben je waarschijnlijk niet gelovig, maar je gelooft wel op dezelfde manier in dat beeld wat je van jezelf hebt. Is dat logisch?
Snap je dat het dat hokje is wat je hoort roepen ''dat is zweverig, weg hier!'' omdat wanneer jij gaat kijken of de dingen eventueel anders zouden zijn dan je gelooft je vastgeroeste overtuiging hun kracht zouden kunnen verliezen?
Mensen kunnen verdomd intelligent zijn, als wetenschapper ook, maar wanneer intelligentie je beperkt ben je niet slim bezig, en zeker ook niet wijs
Mooie post Canillas!
@ssebass Onderzoek inderdaad eerst eens die ik-persoon, denk eens na over FSA (False sense of authorship). Zoals IK denk vaak zo'n vijf dingen tegelijk (Als JIJ dat doet waarom stop je daar dan niet gewoon mee) of IK hou ongemerkt mijn adem in (Adem JIJ wel of gaat dit automatisch en komt daar helemaal geen ik persoon aan te pas? Als jij jezelf daarop betrapt dan is het het blijkbaar een onbewust iets waar helemaal geen ik aan te pas komt). Jij laat je bloed niet stromen, jij hoest niet, net zoals iemand zegt ik heb lekker geslapen maar waar is die ik als jij slaapt. Het gebeurd gewoon. Je hebt er ook niet voor gekozen om geboren te worden.
Om nog even bij Sam Harris te blijven: Ssebass kijk deze lezing eens van hem over vrije wil. Sluit compleet bij je post aan.
Het is zoals het is, alles gebeurd gewoon en jij hebt daar totaal geen invloed op.
Hij heeft het over dat je geen vrije wil hebt omdat je geen controle hebt over 'wat je denkt' terwijl dat juist het punt is; gedachtes die opkomen (de geconditioneerde en herhalende) denk je zelf niet, dat doet de mind zelf en belangrijker; je hoeft daar geen controle over te hebben. Het mag er zijn, het mag de ruimte krijgen, je hoeft er niks mee te doen. Jij kan doen wat je denken niet kan; niet reageren en zijn.quote:
Om nog even bij Sam Harris te blijven: Ssebass kijk deze lezing eens van hem over vrije wil. Sluit compleet bij je post aan.
Het is zoals het is, alles gebeurd gewoon en jij hebt daar totaal geen invloed op.
Het idee dat er gehandeld moet worden omdat er een bepaald gevoel of gedachte is is de illusie, dat is ego, een illusie die bestaat wanneer je geidentificeerd bent met je denken en deze lezing lijkt op het daarvan uit gaan gebaseerd.
Daar heb je een punt inderdaad, maar feit is natuurlijk wel dat eigenlijk bijna iedereen geïdentificeerd is met het denken en op de manier dat hij beschrijft leeft.quote:
[..]
Hij heeft het over dat je geen vrije wil hebt omdat je geen controle hebt over 'wat je denkt' terwijl dat juist het punt is; gedachtes die opkomen (de geconditioneerde en herhalende) denk je zelf niet, dat doet de mind zelf en belangrijker; je hoeft daar geen controle over te hebben. Het mag er zijn, het mag de ruimte krijgen, je hoeft er niks mee te doen. Jij kan doen wat je denken niet kan; niet reageren en zijn.
Het idee dat er gehandeld moet worden omdat er een bepaald gevoel of gedachte is is de illusie, dat is ego, een illusie die bestaat wanneer je geidentificeerd bent met je denken en deze lezing lijkt op het daarvan uit gaan gebaseerd.
Maar het heeft potentie en sluit wel aan op dingen waar ik erg last van heb en die me behoorlijk in de weg zitten.
quote:
Ik ben ook begonnen aan dit boek na het lezen van wat posts hier. Ik kom er nog niet helemaal lekker in en moet het denk ik sowieso nog een paar keer lezen voordat het echt op me in gaat werken.
Maar het heeft potentie en sluit wel aan op dingen waar ik erg last van heb en die me behoorlijk in de weg zitten.
Het kan inderdaad dat het boek niet meteen die invloed heeft die je wilt. Ik heb ooit eens "Ontwaken in de droom" gekocht en ik vond het zeker een interessant boek en tijdens het lezen had ik echt het gevoel dat er een diepere waarheid in zit. Alleen op dat moment maakte ik toch niet de klik helemaal en heb ik weinig gedaan met dat boek. Toen een paar jaar later las ik de Kracht vh Nu en toen had ik wel de klik zeg maar.
Soms moet je ideeen wat op je in laten werken voordat ze wortel kunnen schieten.
Inzien dat het niet jij is die piekert maar dat het je denken is wat dat doetquote:
Hebben jullie misschien tips voor mij, zodat ik minder pieker?
Zeg jij ooit tegen jezelf "nu ga ik piekeren" of gebeurt dat gewoon vanzelf? Stopt het wanneer je zegt "nu stop ik met piekeren" of gaat het gewoon door?
Denken gebeurt gewoon, hoe meer aandacht je eraan besteed des te grotere plek neemt het in in je beleving en je verzetten tegen iets is een grote vorm van aandacht geven. Geef het de ruimte, laat het er zijn en wees je ervan bewust dat het maar gedachten zijn
Pieker je over een specifiek onderwerp, of pieker je in het algemeen?quote:
Hebben jullie misschien tips voor mij, zodat ik minder pieker?
Wat voor mij hielp is onder andere me volledig focussen op m'n ademhaling en alle gedachten die langskwamen gewoon over me heen laten komen. Niet oordelen over je gedachten, niet nadenken over je gedachten, want daar maak je alleen maar meer gedachten mee. Gewoon simpel luisteren naar je eigen ademhaling:
Adem in... adem uit... adem in... etc.
Ik had nog wel wat andere trucjes die ik gebruikte, maar dit was de eerste waar ik nu op kwam (en eentje die het minst onconventioneel is
). Probeer voor jezelf het een en ander uit en kijk wat jou het meest bevalt. En laat de resultaten hier horen, want ik ben daar best nieuwsgierig naar en wellicht anderen ook!
Het is een goeie oefening hoor, maar op lange termijn is het uitkijken dat je niet verzand in 'trucjes', dan denk je 'oh shit ik denk weer te veel' en dan ga je het inzetten om van de gedachten weg te krijgen, terwijl de kern juist het acceptatie van de gedachten is, en het voelen wat gevoeld wil worden.quote:
[..]
Pieker je over een specifiek onderwerp, of pieker je in het algemeen?
Wat voor mij hielp is onder andere me volledig focussen op m'n ademhaling en alle gedachten die langskwamen gewoon over me heen laten komen. Niet oordelen over je gedachten, niet nadenken over je gedachten, want daar maak je alleen maar meer gedachten mee. Gewoon simpel luisteren naar je eigen ademhaling:
Adem in... adem uit... adem in... etc.
Ik had nog wel wat andere trucjes die ik gebruikte, maar dit was de eerste waar ik nu op kwam (en eentje die het minst onconventioneel is
En laat de resultaten hier horen, want ik ben daar best nieuwsgierig naar en wellicht anderen ook!
Ben ik met je eens. Al is dat iets dat je vanzelf ontdekt wanneer je deze oefening lang genoeg doet. Nog later merk je dat de gedachtenstroom vanzelf minder wordt.quote:
[..]
Het is een goeie oefening hoor, maar op lange termijn is het uitkijken dat je niet verzand in 'trucjes', dan denk je 'oh shit ik denk weer te veel' en dan ga je het inzetten om van de gedachten weg te krijgen, terwijl de kern juist het acceptatie van de gedachten is, en het voelen wat gevoeld wil worden.
). Schijnbaar haalt het brein het verleden er continu bij:http://www.scientias.nl/ons-brein-kan-niet-in-het-nu-leven/69627
^^^ interessant artikel trouwens
Zeker interessant!quote:
Blijkbaar is het onmogelijk om in het nu te leven (aldus bronnen op het internet
http://www.scientias.nl/ons-brein-kan-niet-in-het-nu-leven/69627
^^^ interessant artikel trouwens
Maar als ik het goed lees verwarren de onderzoekers de staat van bewustzijn tijdens mindfulness nog steeds met denken, terwijl die staat van bewustzijn juist zonder denken is. Het is wat in de oosterse gevechtsleer ook wel mushin wordt genoemd, ofwel no mind. Het is handelen zonder bewust denken, wat je durft omdat je het ego, of het brein, zo hebt gevormd dat het aansluit bij die meta-mind. Die mind en meta-mind zijn zo goed als één geworden en dus kan je erop vertrouwen en hoef je geen energie (van je bewustzijn?) in één van deze minds te steken. Je kan dus opgaan in de flow van wat is, ofwel mushin, ofwel mindfulness.
Waarom ik dat denk te lezen is door deze tekst:
Waar ik het wel mee eens ben is dat ook die zogenaamde 'meta-mind' ook denken is, wat denken over het denken is. Maar zoals ik persoonlijk mindfulness opvat is zelfs zónder die vorm van denken.quote:“Als wij denken dat we iets goeds krijgen dan is de hersenactiviteit in SEF (het deel van de hersenen dat betrokken is bij de snelle oogbewegingen, red.) groter,” legt Sommer uit. “Mensen willen goede dingen in het leven en om die goede dingen te blijven krijgen, moeten ze de huidige situatie vergelijking met de beslissingen die ze in het verleden hebben gemaakt.”
Onmogelijk
En dat verklaart waarom het zo moeilijk is om in het heden te leven. Sterker nog: volgens de onderzoekers is het onmogelijk om in het nu te leven. Ons brein haalt er altijd ervaringen uit het verleden bij. “Voor een gezond persoon is het onmogelijk om in dit moment te leven. Het is een mooie term, maar onze ervaringen zijn daarvoor te talrijk.”
Weet niet of ik het goed omschrijf zo, de woorden lijken ietwat te beperkt om die gradaties in vormeloosheid van mind, no mind uit te drukken.
Het is alsof ze het Nu willen verklaren binnen de wereld van het denken en dat gaat niet werken natuurlijk
Duidelijke omschrijving!quote:
[..]
Zeker interessant!
Maar als ik het goed lees verwarren de onderzoekers de staat van bewustzijn tijdens mindfulness nog steeds met denken, terwijl die staat van bewustzijn juist zonder denken is. Het is wat in de oosterse gevechtsleer ook wel mushin wordt genoemd, ofwel no mind. Het is handelen zonder bewust denken, wat je durft omdat je het ego, of het brein, zo hebt gevormd dat het aansluit bij die meta-mind. Die mind en meta-mind zijn zo goed als één geworden en dus kan je erop vertrouwen en hoef je geen energie (van je bewustzijn?) in één van deze minds te steken. Je kan dus opgaan in de flow van wat is, ofwel mushin, ofwel mindfulness.
Waarom ik dat denk te lezen is door deze tekst:
[..]
Waar ik het wel mee eens ben is dat ook die zogenaamde 'meta-mind' ook denken is, wat denken over het denken is. Maar zoals ik persoonlijk mindfulness opvat is zelfs zónder die vorm van denken.
Weet niet of ik het goed omschrijf zo, de woorden lijken ietwat te beperkt om die gradaties in vormeloosheid van mind, no mind uit te drukken.
Ik denk ook niet zozeer dat het niet mogelijk is om zonder denken te zijn, maar dat het gewoon een vet lange tijd duurt voordat je die meta-mind echt kunt laten samenvallen met het ego. Dat dan op een zodanige manier dat je niet ineens weer beseft dat je eigenlijk gewoon aan het denken bent en uit het moment getrokken bent.
Ik weet van mijzelf in ieder geval hoe moeilijk dat is, en dit artikel geeft mij in ieder geval het gevoel dat het niet helemaal "falen" is waarom je vaak toch weer in denken verzand.
.True. Je zou het denken dusdanig zuiver moeten houden zodat er feitelijk naar de materie gekeken wordt. Zogauw het ego betrokken wordt bij het onderzoek dan heeft dat op dat vlak vast gelijk gevolgen voor de resultaten.quote:
Er zijn volgens mij bijzonder weinig wetenschappelijke artikelen die zich richten op buiten je denken om leven, zelfde geldt trouwens voor boeken over psychologie die allemaal gebaseerd zijn op situaties waarin volledig geïdentificeerd met ego zijn de norm is.
Het is alsof ze het Nu willen verklaren binnen de wereld van het denken en dat gaat niet werken natuurlijk
Exact!quote:
Het is alsof ze het Nu willen verklaren binnen de wereld van het denken en dat gaat niet werken natuurlijk
Laten ze dat onderzoek uitvoeren op boeddhisten die claimen in het nu te leven.quote:
Blijkbaar is het onmogelijk om in het nu te leven (aldus bronnen op het internet
http://www.scientias.nl/ons-brein-kan-niet-in-het-nu-leven/69627
^^^ interessant artikel trouwens
Nee dat klopt, het is alleen bijzonder lastig om je gedachtengang los te koppelen van de rest. Zeker omdat bijv visualisatie ook somatische effecten heeft. Bijv je visualiseert het eten van iets zuurs en je lichaam gaat speeksel aanmaken. Het controleren van je cognitieve mogelijkheden door gebruik te maken van je cognitieve mogelijkheden klinkt een beetje paradoxaal. Het zou fijn zijn als je de gedachtengang op mute kon zetten. Stilte in je hoofd, ik heb het iig nooit meegemaakt.quote:
[..]
Denk jij aan 5 dingen tegelijk? Zeg je tegen jezelf ''nu ga ik aan 5 dingen tegelijk denken''?
Of gebeurt dat denken gewoon in de ruimte waar het denken plaats vind, constant en herhalend en eigenlijk los van wie jij bent? Zijn die gedachten eigenlijk echt iets, of geef jij ze 'echtheid' door te geloven dat die gedachten iets betekenen?
Wie/wat denkt die gedachten? Wie is diegene die die gedachten hoort?
[..]
Kan jij daar slecht tegen over raakt het conceptuele hokje wat je van jezelf hebt dan in paniek? Snap je dat 'hardcore wetenschapper' en mentaal beeld is waar je jezelf in op sluit? En dat beeld alleen maar dat is, een beeld, en je dat zelf echt maakt door erin te geloven?
Als wetenschapper ben je waarschijnlijk niet gelovig, maar je gelooft wel op dezelfde manier in dat beeld wat je van jezelf hebt. Is dat logisch?
Snap je dat het dat hokje is wat je hoort roepen ''dat is zweverig, weg hier!'' omdat wanneer jij gaat kijken of de dingen eventueel anders zouden zijn dan je gelooft je vastgeroeste overtuiging hun kracht zouden kunnen verliezen?
Mensen kunnen verdomd intelligent zijn, als wetenschapper ook, maar wanneer intelligentie je beperkt ben je niet slim bezig, en zeker ook niet wijs
Je maakt het vaker mee dan je denkt, maar het zijn vaak heel korte momenten en omdat ze vrij zijn van gedachten zijn die momenten vaak niet geregistreerd als dusdanig. Bijvoorbeeld wanneer je volledig in een tekening maken opgaat, tijdens een orgasme, maar zelfs wanneer je lol hebt (tijd vliegt?) raakt je hoofd stil en het besef van tijd kwijt.quote:
[..]
Nee dat klopt, het is alleen bijzonder lastig om je gedachtengang los te koppelen van de rest. Zeker omdat bijv visualisatie ook somatische effecten heeft. Bijv je visualiseert het eten van iets zuurs en je lichaam gaat speeksel aanmaken. Het controleren van je cognitieve mogelijkheden door gebruik te maken van je cognitieve mogelijkheden klinkt een beetje paradoxaal. Het zou fijn zijn als je de gedachtengang op mute kon zetten. Stilte in je hoofd, ik heb het iig nooit meegemaakt.
Die momenten vasthouden, of oproepen, dat kun je trainen via bijvoorbeeld meditatie. En dat kan je weer doen door zitten, of door heel aandachtig je handelingen uit te voeren. Een goed beginsel is luisteren naar je ademhaling. Of wat ik laatst probeerde: je voorstellen dat je opnieuw wakker wordt elke keer dat je met de ogen knippert. Alsof de wereld opnieuw geboren wordt... Het plaatst je direct terug in het moment. Mij iig wel.
Nu je het zegt, als ik gitaar of piano speel dan kan ik wel al mijn gedachten loslaten. Daarom voor mij de beste remedie tegen stress en spanning. Zou fijn zijn als ik dat altijd kan oproepen. Over ademhaling is ook een goede. Ik merk dat wanneer ik het heel druk heb of erg geconcentreerd bezig ben, dat ik mijn adem inhoud of iig heel oppervlakkig ademhaal. Probeer de laatste tijd dus ook bewust een aantal keer per dag goed diep te ademen.quote:
[..]
Je maakt het vaker mee dan je denkt, maar het zijn vaak heel korte momenten en omdat ze vrij zijn van gedachten zijn die momenten vaak niet geregistreerd als dusdanig. Bijvoorbeeld wanneer je volledig in een tekening maken opgaat, tijdens een orgasme, maar zelfs wanneer je lol hebt (tijd vliegt?) raakt je hoofd stil en het besef van tijd kwijt.
Die momenten vasthouden, of oproepen, dat kun je trainen via bijvoorbeeld meditatie. En dat kan je weer doen door zitten, of door heel aandachtig je handelingen uit te voeren. Een goed beginsel is luisteren naar je ademhaling. Of wat ik laatst probeerde: je voorstellen dat je opnieuw wakker wordt elke keer dat je met de ogen knippert. Alsof de wereld opnieuw geboren wordt... Het plaatst je direct terug in het moment. Mij iig wel.
quote:
[..]
Nu je het zegt, als ik gitaar of piano speel dan kan ik wel al mijn gedachten loslaten. Daarom voor mij de beste remedie tegen stress en spanning. Zou fijn zijn als ik dat altijd kan oproepen. Over ademhaling is ook een goede. Ik merk dat wanneer ik het heel druk heb of erg geconcentreerd bezig ben, dat ik mijn adem inhoud of iig heel oppervlakkig ademhaal. Probeer de laatste tijd dus ook bewust een aantal keer per dag goed diep te ademen.
Je kan het ademhalen ook nog eens zien als metafoor voor gedachten die komen en gaan, in en uit. Net als dat je niet nadenkt over het ademen, kan je ook leren niet na te denken over het nadenken. En net als dat je sterft wanneer je stopt met ademen, kan je ook tijdelijk ego-dood zijn (bij gebrek aan een betere omschrijving) door bepaalde processen in het denken te stoppen, wat wordt genoemd kensho of satori in zen.
Onbeschrijflijk eigenlijk, maar zo'n satori-moment, of kensho, lijkt op ervaren van het niets. Heb het ooit een keer meegemaakt en was een prachtig iets, met name het terugkomen daarvan. Het is alleen totaal niet praktisch ofzo, in tegenstelling tot mindfulness. Dat wel berust op het ervaren van niets in alles.
Zo'n vaag iets om over te schrijven als ik het zo teruglees, maar ik hoop dat het zelfs al maar een beetje overkomt en relaas biedt.
Je haalt hier vind ik een heel goed voorbeeld aan; omdat je opgaat in een gedachte reageert je lichaam erop alsof het echt is. Dat geldt voor een visualisatie als deze die je zelf inzet maar ook voor de geconditioneerde gedachten die je denken zelf produceert; het is allemaal niet echt. Pas wanneer je erin meegaat, als je gelooft dat het echt is, dan ervaar je dat ook zo.quote:
Nee dat klopt, het is alleen bijzonder lastig om je gedachtengang los te koppelen van de rest. Zeker omdat bijv visualisatie ook somatische effecten heeft. Bijv je visualiseert het eten van iets zuurs en je lichaam gaat speeksel aanmaken.
Het voelt echt, maar dat is het niet. Dat leren herkennen als een illusie en loslaten om zo meer je aandacht in het Nu te houden vereist oefening
Veel mensen vinden het fijn om te zonnebaden omdat het zo ontspannend is, logisch ook want in plaats van dat alle aandacht naar het hoofd/gedachtes gaat gaat het naar het hele lichaam en het voelen daarvan; het is een verschuiving van aandacht wat ontspant. Je kan leren meer en beter in je lichaam te zitten, meer gegrond en in contact met het feit dat je een levend organisme bent, op die manier gaat er minder aandacht naar het denken met alle ontspannende gevolgen van dien.quote:Het controleren van je cognitieve mogelijkheden door gebruik te maken van je cognitieve mogelijkheden klinkt een beetje paradoxaal. Het zou fijn zijn als je de gedachtengang op mute kon zetten. Stilte in je hoofd, ik heb het iig nooit meegemaakt.
Punt daarbij is dat veel mensen het eng vinden om te voelen wat ze voelen, ze niet willen voelen wat ze voelen en in het hoofd het 'veilig' is want hoe meer je in je hoofd zit hoe minder je voelt wat je werkelijk voelt, wat dat betreft heeft het denken een functie, dat is er alleen 1 die volledig uit proportie is gegroeid vooral in de westerse wereld. Men wil zich uit bepaalde situaties denken terwijl acceptatie van wat is de enige blijvende oplossing is, als je altijd zonder enig verzet volledig durft te voelen wat je voelt wat zou je dan nog met je hoofd onder controle hoeven houden?
Wat Gray ook zegt, met mediteren kan je hiermee oefenen, andere manier van jezelf ervaren. Misschien juist wel fijn om je cognitieve mogelijkheden even los te laten en gewoon te zijn
quote:
Sorry ik weet niks te zeggen arm maar ik wil em wel schoppen
Voor mijzelf; bewust worden van beperkende ego-overtuigingen en daarmee breken en zoveel mogelijk vanuit de kern, dus dat wat onder de gedachten zit, leven
En die dus te doorbreken en los te laten.
Af en toe heb ik een moment van 'flow', vaak tijdens/ na yoga of meditatie.
That Giant Tarantula is Terrifying, But I'll Touch It
Expressing your emotions can reduce fear, UCLA psychologists report
Can simply describing your feelings at stressful times make you less afraid and less anxious?
A new UCLA psychology study suggests that labeling your emotions at the precise moment you are confronting what you fear can indeed have that effect.
The psychologists asked 88 people with a fear of spiders to approach a large, live tarantula in an open container outdoors. The participants were told to walk closer and closer to the spider and eventually touch it if they could.
The subjects were then divided into four groups and sat in front of another tarantula in a container in an indoor setting. In the first group, the subjects were asked to describe the emotions they were experiencing and to label their reactions to the tarantula — saying, for example, "I'm anxious and frightened by the ugly, terrifying spider."
"This is unique because it differs from typical procedures in which the goal is to have people think differently about the experience — to change their emotional experience or change the way they think about it so that it doesn't make them anxious," said Michelle Craske, a professor of psychology at UCLA and the senior author of the study. "Here, there was no attempt to change their experience, just to state what they were experiencing."
In a second group, the subjects used more neutral terms that did not convey their fear or disgust and were aimed at making the experience seem less threatening. They might say, for example, "That little spider can't hurt me; I'm not afraid of it."
"This is the usual approach for helping individuals to confront the things they fear," Craske said.
In a third group, the subjects said something irrelevant to the experience, and in a fourth group, the subjects did not say anything — they were simply exposed to the spider.
All the participants were re-tested in the outdoor setting one week later and were again asked to get closer and closer to the tarantula and potentially touch it with a finger. The researchers measured how close subjects could get to the spider, how distressed they were and what their physiological responses were, focusing in particular on how much the subjects' hands sweated, which is a good measure of fear, Craske said.
The researchers found that the first group did far better than the other three. These people were able to get closer to the tarantula — much closer than those in the third group and somewhat closer than those in the other two groups — and their hands were sweating significantly less than the participants in all of the other groups.
The results are published in the online edition of the journal Psychological Science and will appear in an upcoming print edition.
"They got closer and they were less emotionally aroused," Craske said. "The differences were significant. The results are even more significant given the limited amount of time involved. With a fuller treatment, the effects may be even larger.
"Exposure is potent," she added. "It's surprising that this minimal intervention action had a significant effect over exposure alone."
So why were the people in the first group — those who performed what the life scientists call "affect labeling" — able to get closer to the tarantula?
"If you're having less of a threat response, which is indicated by less sweat, that would allow you to get closer; you have less of a fear response," said study co-author Matthew Lieberman, a UCLA professor of psychology and of psychiatry and biobehavioral sciences. "When spider-phobics say, 'I'm terrified of that nasty spider,' they're not learning something new; that's exactly what they were feeling — but now instead of just feeling it, they're saying it. For some reason that we don't fully understand, that transition is enough to make a difference."
The scientists also analyzed the words the subjects used. Those who used a larger number of negative words did better, in terms of both how close they were willing to get to the tarantula and their skin-sweat response. In other words, describing the tarantula as terrifying actually proved beneficial in ultimately reducing the fear of it.
"Doing more affect labeling seemed to be better," Lieberman said.
"That is so different from how we normally think about exposure therapy, where you try to get the person to think differently, to think it's not so bad," Craske said. "What we did here was to simply encourage individuals to state the negative."
"We've published a series of studies where we asked people, 'Which do you think would make you feel worse: looking at a disturbing image or looking at that disturbing image and choosing a negative emotional word to describe it,'" Lieberman said. "Almost everyone said it would be worse to have to look at that image and focus on the negative by picking a negative word. People think that makes our negative emotions more intense. Well, that is exactly what we asked people to do here. In fact, it's a little better to have people label their emotions — multiple studies now show this. Our intuitions here are wrong." This is the first study to demonstrate benefits for affect labeling of fear and anxiety in a real-world setting, Craske and Lieberman said.
"The implication," Craske said, "is to encourage patients, as they do their exposure to whatever they are fearful of, to label the emotional responses they are experiencing and label the characteristics of the stimuli — to verbalize their feelings. That lets people experience the very things they are afraid and say, 'I feel scared and I'm here.' They're not trying to push it away and say it's not so bad. Be in the moment and allow yourself to experience whatever you're experiencing." Craske and Lieberman are studying how this approach can help people who have been traumatized, such as rape victims and victims of domestic violence. The approach potentially could benefit soldiers returning from war as well.
"I'm far more optimistic than I was before this study," Lieberman said. "I'm a believer that this approach can have real benefits for people.
"There is a region in the brain, the right ventrolateral prefrontal cortex, that seems to be involved in labeling our feelings and our emotional reactions, and it is also associated with regulating our emotional responses," he said. "Why those two go together is still a bit of a mystery. This brain region that is involved in simply stating how we are feeling seems to mute our emotional responses, at least under certain circumstances."
"There's a trend in psychology of acceptance-based approaches — honestly label your feelings. This study has that flavor to it," Craske said.
http://www.zeitnews.org/s(...)rifying-ill-touch-it
Sluit sowieso natuurlijk ook erg aan bij Advaita dat er alleen ervaren is en er niet zo veel aan de hand is als je de gevoelens gewoon toestaat.
~Eckhart Tolle
wauw! Wat een waarheid.
Dat voor mij ook een beetje, met als 'doel' wat rustiger, flexibeler en opener te leven. Ik heb nogal de neiging om nogal onder spanning te leven. Ook op een doodnormale dag kan ik gewoon continue 'opgejaagd' zijn en de hele dag door piekeren over dingen die ik nog moet doen of anders zouden moeten gaan. Dat is nogal vermoeiend, en nondualiteit/leven in het nu heeft wel een ontspannende werkingquote:
Wat zijn voor jullie de redenen om hier mee bezig te zijn? Wat is je 'doel'?
Voor mijzelf; bewust worden van beperkende ego-overtuigingen en daarmee breken en zoveel mogelijk vanuit de kern, dus dat wat onder de gedachten zit, leven
http://zenmister.tumblr.com/
Inzichtelijke schrijfsels, en vermakelijk is vooral de reeks genaamd 'Conversation with Ego', te vinden in de sectie Ego Awareness.
Deze is mijn favoriet:
quote:Conversation with Ego V
-What’s the difference between you and me?
Ego: No difference.
-So are you my body?
Ego: Your body is my body. Su casa es mi casa.
- Are you the air I breathe?
Ego: When the air enters our lungs it becomes us. Yes, I am that.
- So you are my poop?
Ego: No I’m not your poop. That’s disgusting. I’m not really your body either. I changed my mind.
- Are you my brain?
Ego: You’re getting closer.
- Are you my thoughts?
Ego: I’m kind of your thoughts.
- So if I think of poop, then you’re poop.
Ego: What’s the matter with you? I’m not poop.
- What’s the matter with poop? If you are me, you have to be all of me. You can’t just pick which parts of me you want to be.
Ego: Wait, I know what I am. I am your master. I am your god.
- Sorry Ego, you’re full of poop.
quote:
Dit is een leuke blog, over het Ego en alles dat daarbij komt:
http://zenmister.tumblr.com/
Inzichtelijke schrijfsels, en vermakelijk is vooral de reeks genaamd 'Conversation with Ego', te vinden in de sectie Ego Awareness.
Deze is mijn favoriet:
[..]
Mijn doel was om uit te zoeken waarom het zo voelde alsof ik geen controle over het leven had. Dingen zoals zenuwachtig worden of een depressief gevoel krijgen had ik niet in de hand en gebeurde gewoon. Uiteindelijk heeft deze weg 'mij' het inzicht gegeven dat er alleen leven is en geen ik die leeft. Het zelf is een illusie, een hele mooie, welke vooral vroeger van heel veel nut is geweest. Het heeft er voor gezorgd dat de maatschappij zich heeft kunnen ontwikkelen omdat de mensen altijd streven naar meer en beter. Tegenwoordig heeft het echter voor een groot deel zijn waarde verloren en zorgt deze ervoor dat mensen minder gelukkig zijn ( dan in het geval de illusie van het zelf doorzien is).quote:
Wat zijn voor jullie de redenen om hier mee bezig te zijn? Wat is je 'doel'?
Voor mijzelf; bewust worden van beperkende ego-overtuigingen en daarmee breken en zoveel mogelijk vanuit de kern, dus dat wat onder de gedachten zit, leven
Uiteindelijk heb 'ik' het antwoord dus gekregen waarom het zo voelde alsof er geen ik is die controle heeft, deze ik bestaat namelijk niet.
Ja, eigenlijk mogen we met die 'ik' best wat medelijden hebben, hij/zij wordt belast met de taak van de hele wereld onder controle krijgen of iig de illusie aan bieden dat daar sprake van is/kan zijn terwijl dat onmogelijk is, best een nare klus!quote:
Uiteindelijk heb 'ik' het antwoord dus gekregen waarom het zo voelde alsof er geen ik is die controle heeft, deze ik bestaat namelijk niet.
Doet me denken aan deze quote:quote:
[..]
Ja, eigenlijk mogen we met die 'ik' best wat medelijden hebben, hij/zij wordt belast met de taak van de hele wereld onder controle krijgen of iig de illusie aan bieden dat daar sprake van is/kan zijn terwijl dat onmogelijk is, best een nare klus!
Welk me weer doet denken aan:quote:“If we wish to protect ourself from suffering we can either try to change the whole world to make it conform to our wishes, or we can change our mind. Until now we have been trying to change the world, but this clearly has not worked. Now we need to change our mind.”
— Geshe Kelsang Gyatso - “Eight Steps to Happiness”
quote:“The highest possible stage in moral culture is when we recognize that we ought to control our thoughts.”
— by Charles Robert Darwin
quote:
[..]
Doet me denken aan deze quote:
[..]
Welk me weer doet denken aan:
[..]
Uit het achtvoudige pad van het boeddhisme?quote:
[..]
Doet me denken aan deze quote:
[..]
Welk me weer doet denken aan:
[..]
Uit een boek voor beginners over onder andere het achtvoudige pad.quote:
[..]
Uit het achtvoudige pad van het boeddhisme?
Ga voor whateverthefrak-reden-wantwaaromniet gewoon eens 20 minuten lang zitten: dim het licht, kies een positie naar keuze, sluit je ogen halverwege en zit. Richt je op je ademhaling. Doe het eenmaal en laat het minstens een halve dag sudderen. Observeer je gedachten tijdens de zit en erna: "Nu stroomt deze gedacht, de gedachte ebt weg. Hier komt de volgende gedachte etc." In de loop van de dag (kies de eerste keer in de ochtend (het is maar 20 minuten!) kan je reflecteren op je huidige state of mind. Zie wat gebeurt. Laat het gebeuren. Raak je afgeleid? Prima! Laat het gebeuren. Zit.quote:
Dit ga ik maar eens volgen. Zeer interessante OP. Hopelijk kan ik er iets mee.
En vertel hier over je ervaring!
Vroeger heb ik wel eens gemediteerd, tegenwoordig doe ik het heel weinig. Ik moet eerst even wachten totdat ik in de juiste toestand ben om datgene te doen wat je nu voorstel. Op dit moment ben ik nog iets te emotioneel na een ernstige gebeurtenis in mijn leven.quote:
[..]
Ga voor whateverthefrak-reden-wantwaaromniet gewoon eens 20 minuten lang zitten: dim het licht, kies een positie naar keuze, sluit je ogen halverwege en zit. Richt je op je ademhaling. Doe het eenmaal en laat het minstens een halve dag sudderen. Observeer je gedachten tijdens de zit en erna: "Nu stroomt deze gedacht, de gedachte ebt weg. Hier komt de volgende gedachte etc." In de loop van de dag (kies de eerste keer in de ochtend (het is maar 20 minuten!) kan je reflecteren op je huidige state of mind. Zie wat gebeurt. Laat het gebeuren. Raak je afgeleid? Prima! Laat het gebeuren. Zit.
En vertel hier over je ervaring!
Doe het wanneer je je eraan toe acht. Het heeft geen haast. Het hoeft niet eens. Doe wat jij denkt dat goed voor je is, zolang je anderen niet schaadt. Wees goed voor jezelf en voor anderen.quote:
[..]
Vroeger heb ik wel eens gemediteerd, tegenwoordig doe ik het heel weinig. Ik moet eerst even wachten totdat ik in de juiste toestand ben om datgene te doen wat je nu voorstel. Op dit moment ben ik nog iets te emotioneel na een ernstige gebeurtenis in mijn leven.
Ik heb tot zo'n drie jaar geleden (ben nu 43) vreselijk last gehad van angststoornissen, depressiviteit etc. Ik voelde me meestal vrij ongelukkig, vroeg me vaak af of "dit" het nu was, had weinig zin in het leven. Vaak liep ik rond met een groot afwezigheidsgevoel, alsof er een dichte mist in mijn hoofd zat. Als ik in een groep het woord moest nemen bestierf ik het vaak van angst, viel soms zelfs flauw van de hyperventilatie en stress. Ik zal jullie niet vervelen met de details. Ik heb lang gedacht dat die onzekerheid, die angst uiteindelijk vanzelf wel zou verdwijnen, als ik bepaalde uitdagingen maar niet uit de weg ging, gewoon mijn best bleef doen. Niet dus.
Ik probeerde heel gezond te leven, niet of nauwelijks meer te drinken, veel sporten, etc. Maar het probleem bleef. Ik was erg gericht op seks, omdat dat gevoel mij tenminste voor korte duur een gelukkig gevoel gaf. Anti-depressiva hielpen trouwens ook niet.
Ik begreep er niets van. Er moest toch IETS zijn dat mij zou kunnen helpen?
Drie jaar geleden las toevallig ik in een krant (ééntje die ik normaal nooit koop) een recensie van de heruitgave van De Kracht van het Nu van Eckhardt Tolle. Ik las iets over "leven in het huidige moment". Ik begreep er niet veel van, maar iets in mij zei dat ik dat boek toch maar eens moest lezen (ookal had ik nooit veel op met dat soort zweverige boeken).
Ik vond het boek erg interessant en het zette me aan het denken. Toch heeft het daarna nog een tijd en vele andere boeken geduurd voordat ik begreep dat ik het radicale besluit moest nemen om -tenminste twee maanden lang- elke ochtend te gaan mediteren, gewoon om te zien of het een positief effect op mij zou hebben. Ik heb daarvoor geen Mindfulness cursus gevolgd, maar heb de instructies uit het boek "Mindfulness en bevrijding van depressie. voorbij chronische ongelukkigheid" van J. Mark G. Williams, John D. Teasdale, Zindel V. Segal en Jon Kabat-Zinn gebruikt (geweldig boek trouwens).
Dat was begin februari van dit jaar. Sindsdien is er geen dag voorbij gegaan dat ik niet heb gemediteerd. Ik heb radicaal ingezet op Mindfulness, omdat ik absoluut niet meer wilde doorgaan zoals vroeger. Mijn leven is dramatisch veranderd, en het wordt met de dag beter. Ik sta elke morgen een uur vroeger op om te mediteren (en ga 's avonds vroeger naar bed om toch genoeg slaap te krijgen). De ene keer gaat het heel goed, de andere keer wat minder. Maar gemiddeld gaat het steeds een beetje beter. Deze morgen ging het bijvoorbeeld erg goed: ik werd slechts een paar keer kortstondig meegevoerd door mijn gedachten, maar was vrijwel de hele tijd bij mijn ademhaling, het gevoel in mijn lichaam en in mijn gezicht, etc. En natuurlijk is die ochtendmeditatie de oefening voor de praktijk overdag. Natuurlijk maak ik nog stressvolle situaties mee, heb ik nog bepaalde angsten, maar het is zo veel minder ingrijpend. En ik kan er met mijn volle aandacht bij zijn. Eigenlijk is Mindfulness overdag, buiten mijn formele meditatie, een soort van hobby geworden. Ik houd mezelf gewoon lekker in de gaten en merk op wanneer ik niet aanwezig ben, wanneer mijn lichaam me bepaalde signalen geeft.
Ik heb weer zin in het leven. Ik ben zo blij dat ik ben "ontwaakt", heb ontdekt dat je eigenlijk een neutrale waarnemer kan zijn van wat er in je hoofd gebeurt, en je niet volledig moet identificeren met je gedachten.
Er over lezen is heel nuttig, maar pas wanneer je met jezelf de afspraak maakt om, wat er ook gebeurt, altijd elke dag te gaan mediteren en dat ook vol te houden, dan begrijp je en voel je hoe het werkt. Ik denk niet dat ik er ooit nog mee ga stoppen.
Oh ja, in deze video van een gesprek dat Tolle in februari van dit jaar had met medewerkers van Google, wordt het allemaal heel duidelijk uitgelegd. Het is de beste video die ik tot nog toe gezien heb over Mindfulness:
Groet,
hoos
Goeie oefening. Er zijn hier in het topic al veel mensen langsgekomen die ik een dergelijke tip heb gegeven, hoeft niet eens per sé met ademhaling, kan ook gewoon bijvoorbeeld een taak doen die je normaal op de automatische piloot doet, zoals afwassen of douchen, om die eens heel bewust te doen. Bewust worden van aanrakingen, van het water etc.quote:
[..]
Ga voor whateverthefrak-reden-wantwaaromniet gewoon eens 20 minuten lang zitten: dim het licht, kies een positie naar keuze, sluit je ogen halverwege en zit. Richt je op je ademhaling. Doe het eenmaal en laat het minstens een halve dag sudderen. Observeer je gedachten tijdens de zit en erna: "Nu stroomt deze gedacht, de gedachte ebt weg. Hier komt de volgende gedachte etc." In de loop van de dag (kies de eerste keer in de ochtend (het is maar 20 minuten!) kan je reflecteren op je huidige state of mind. Zie wat gebeurt. Laat het gebeuren. Raak je afgeleid? Prima! Laat het gebeuren. Zit.
En vertel hier over je ervaring!
De meeste mensen doen dit nooit, het is ook geen spannende oefening (voor je 'mind') omdat er niks te bereiken valt.
Veel van die mensen negeren zo'n tip of oefening omdat ze denken dat het nutteloos is, wat bereik je daar nou mee? Liever willen ze dan 'leren' goed te mediteren op weg naar verlichting. Dit is echter kansloos.
Erik van Zuydam zei tegen me: Er zijn zovéél manieren om je beter te voelen, om tot verlichting te komen, maar als er een manier zou zijn die écht werkt, dan zouden de andere toch overbodig zijn?
wmb uitgelezen kans om eens stil te staan bij wat je nou werkelijk voelt. Hoe meer je emoties wegduwt hoe meer het kan sluimeren. Al snap ik ook wel wat je bedoelt (ik weet niet precies wat de gebeurtenis is en hoeveel tijd het nodig heeft). Als ik jou was zou je dan voorlopig even inlezen, misschien de kracht van het nu eens doorlezen. Het lezen en realiseren van een boek over non-dualiteit is soms al een meditatie op zich. Als je kan inzien wat bedoelt wordt dan.quote:
[..]
Vroeger heb ik wel eens gemediteerd, tegenwoordig doe ik het heel weinig. Ik moet eerst even wachten totdat ik in de juiste toestand ben om datgene te doen wat je nu voorstel. Op dit moment ben ik nog iets te emotioneel na een ernstige gebeurtenis in mijn leven.
Mijn vrouw is recentelijk op zeer jonge leeftijd overleden. Er gaat dus nog wel wat tijd in zitten om het te verwerken. Op dit moment ben ik de kracht van het nu aan het lezen. Heel indrukwekkend en helpt ook om de pijn op verschillende momenten te verlichten.quote:
[..]
wmb uitgelezen kans om eens stil te staan bij wat je nou werkelijk voelt. Hoe meer je emoties wegduwt hoe meer het kan sluimeren. Al snap ik ook wel wat je bedoelt (ik weet niet precies wat de gebeurtenis is en hoeveel tijd het nodig heeft). Als ik jou was zou je dan voorlopig even inlezen, misschien de kracht van het nu eens doorlezen. Het lezen en realiseren van een boek over non-dualiteit is soms al een meditatie op zich. Als je kan inzien wat bedoelt wordt dan.
Oeh, dat klinkt pijnlijk.quote:
[..]
Mijn vrouw is recentelijk op zeer jonge leeftijd overleden. Er gaat dus nog wel wat tijd in zitten om het te verwerken. Op dit moment ben ik de kracht van het nu aan het lezen. Heel indrukwekkend en helpt ook om de pijn op verschillende momenten te verlichten.
Wat je ook besluit te doen, ik wens je sterkte en succes.
Erg heftig. Mijn grootste angst om mijn vriendin te verliezen. Heel veel sterkte!quote:
[..]
Mijn vrouw is recentelijk op zeer jonge leeftijd overleden. Er gaat dus nog wel wat tijd in zitten om het te verwerken. Op dit moment ben ik de kracht van het nu aan het lezen. Heel indrukwekkend en helpt ook om de pijn op verschillende momenten te verlichten.
Ben het met je eens; alles kan meditatief werken.quote:
[..]
Goeie oefening. Er zijn hier in het topic al veel mensen langsgekomen die ik een dergelijke tip heb gegeven, hoeft niet eens per sé met ademhaling, kan ook gewoon bijvoorbeeld een taak doen die je normaal op de automatische piloot doet, zoals afwassen of douchen, om die eens heel bewust te doen. Bewust worden van aanrakingen, van het water etc.
De meeste mensen doen dit nooit, het is ook geen spannende oefening (voor je 'mind') omdat er niks te bereiken valt.
Veel van die mensen negeren zo'n tip of oefening omdat ze denken dat het nutteloos is, wat bereik je daar nou mee? Liever willen ze dan 'leren' goed te mediteren op weg naar verlichting. Dit is echter kansloos.
Erik van Zuydam zei tegen me: Er zijn zovéél manieren om je beter te voelen, om tot verlichting te komen, maar als er een manier zou zijn die écht werkt, dan zouden de andere toch overbodig zijn?
Het fijne aan ademhalen is de symbolische werking van het geheel, dat een mens schijnbaar intuitief opvangt.
Zo is de ademhaling iets dat automatisch gaat. Een mens hoeft er niets voor te doen; het gebeurt gewoon. Je kan er controle op uitoefenen als je zou willen, maar het is helemaal niet nodig. Het is zoals het is.
De op- en neergaande beweging van het ademen is een mooi voorbeeld van tijdelijkheid; van verandering. Niets is blijvend. Zoals een emotie de mind opvult, zo ook vullen de longen zich met lucht. En evengoed dat de lucht vanzelf de longen uit zal stromen, zo ook vloeit de emotie uit het bewustzijn. Het komt, en het gaat.
Ook is in ademhaling een patroon te herkennen, een ritme. Op en neer, in en uit. Patronen zien we in overal in de natuur, maar ook in onszelf, bijvoorbeeld in het denken. Onze mind is gek op patronen, het kan niet zonder lijkt wel. Door het bezig te houden met een simpel patroon kalmeren we het en kunnen we meer focus geven aan het observeren van de mind.
En ook ben ik het met je eens dat er niet één weg is naar verlichting, voor zover dat bestaat (ik twijfel er namelijk meer over de laatste tijd). Voor iemand die stilzit is elk pad het juiste. Elke fout is een les. Ook wanneer je niet zen bent, ben je zen. Dat is zen.
quote:Feeling Pain, Healing Pain
If you are feeling pain, whether physical or emotional, meditation can help. They say it works better than morphine and it’s less addictive. If you are drawn to pain, meditation is the perfect antidote. If you are feeling the urge to hurt yourself in any way, use meditation. Meditation can be very painful. If you have a craving for something, that craving is pain. If, instead of giving into the craving, you sit in meditation, you will be sitting with the pain of the craving. As you sit with that pain, your instinct will be to get up and satisfy the craving. Not satisfying the craving will intensify the pain. In meditation you focus on that feeling of pain. Focus intensely on the pain. Breathe, feel the pain, breathe. If you sit long enough, your legs and back may also start to hurt. You can either continue to focus on the pain or focus on your breath. With enough focus on either, the pain will ease. Meditation can replace any addiction. It does not have the intrigue of self-destruction, except that if you meditate enough, you may come to doubt the existence of your self. In that way, it is the ultimate self-destructive practice.
If you do not have an affiliation to pain, but have an aversion to pain, meditation still works to ease pain. If you try to sit in meditation with your emotional pain, you confront your habit of trying to avoid that pain. As you sit with a dignified posture and breathe comfortably, you can focus your attention on the physical feeling of your emotional pain. Emotional pain will express itself somewhere in your body. As you meditate and focus on that sensation, without judging it, willing it to stay or go, or feeding it with your stream of thoughts, the pain will begin to move. It will ease. It will either become bearable or leave entirely. The pain may come back again and again, but if you learn to sit with it, it won’t drive you mad.
Meditating on pain can help you face your pain and transform it. By using your focused attention to feel your pain, you can heal your pain.
-Zenfarmer
Wat doe je dan tijdens meditatie? Maw hoe gaat het in zijn werk?quote:
Ego is een structuur en elke structuur moet onderhouden worden, aandacht krijgen, om te blijven bestaan. Daarom is meditatie zo waardevol want het zorgt dat dat bolwerk van gedachten, geconditioneerde patronen, beetje bij beetje instort omdat er geen aandacht naartoe gaat zodat wat er achter zit, gevoelens, eruit kunnen komen en weer gaan stromen
Het is in een staat van niet verzet komen, niet bezig zijn met gedachten/ego, maar loslaten, opladen en ontspannen. Als je je niet moet je hoofd/gedachten verzet tegen wat is ontstaat er geen stress en ga je mee met de flow, dat is erg fijn
Dit stukje geeft wellicht wat inzicht in meditatie:quote:
[..]
Wat doe je dan tijdens meditatie? Maw hoe gaat het in zijn werk?
quote:Inner Peace
If you yearn for inner peace, but do not meditate, then you are in luck. You can find peace by meditating. That thing that you have yearned for, inner peace, is attainable through this very simple method. The method of meditation is simple. You just sit. If you do it regularly, you will find inner peace. If you long for inner peace, but have not tried meditation, you should try it.
Doing regular meditation may be easier in theory than in practice. In theory you just sit. In practice, if you are new to meditation, as soon as you begin to sit you start coming up with reasons to get up. When you just sit, you notice a big impediment to just sitting, your mind. As soon as you sit with no intention other than to sit, your mind starts to go haywire, revolting against your intention to sit. That is why you add technique to meditation, something to occupy your mind. To start, you occupy your mind with your breathing and your posture. Sit with a straight back and count your breaths from one to ten. If you start to think about anything other than your counting, go back to counting. That technique should get you through 5 or 10 minutes. If you try 5 or 10 minutes a day, after a few days, you will want to go longer. When that happens, you have found inner peace.
If you yearn for inner peace and have not tried meditation, you may think meditating is silly. You may feel silly trying to meditate. You may feel pretentious trying something so grand. You may feel ridiculous trying something so simple. You may be afraid somebody will see you being spiritual. You may be afraid it won’t work. You may be afraid it will work. It’s alright to feel a little strange as you try something new, but if you yearn for inner peace, not trying meditation is silly.
-Zen Mister
Ik heb zelf ook al een tijdje het idee dat ik te veel in mijn gedachten leef. Ik zou mijzelf willen omschrijven als de gedesillusioneerde idealist. Ik ben erg onbuigzaam als het gaat om mijn eigen moraal en tevens zeer perfectionistisch. Ik ben zelden tevreden met mezelf en de wereld om mij heen en vraag me voortdurend af wat er beter kan (de uitspraak van Gyatso die Gray postte op de vorige pagina is erg treffend). Dat zorgt ervoor dat ik alles te vaak onbewust meemaak. Alsof mijn gedachten de ultieme waarheid vormen en mijn fysieke ik er niet toe doet en er slechts is om die gedachten te vervoeren. Het valt moeilijk te beschrijven, maar ik werd er diep ongelukkig van.
Afgelopen zomer leek ik even op de goede weg. Geen studie, geen druk, geen stress; even helemaal niks. Ik had het idee dat ik even tot mezelf kon komen. Ik voelde me een paar weken heel vrij en had het gevoel dat ik los kon komen van mijn gedachten. Als een ballonnetje zweefden ze boven me. Ze waren er, maar niet meer dan dat. Ik lachte ze soms zelfs uit, hoe stom dat ook klinkt. Ik voelde me letterlijk bevrijd en beter dan ooit.
Met de start van het collegejaar is dat gevoel echter weer langzaam gaan verdwijnen. Ik merk dat ik weer te veel nadenk en te weinig echt leef. Waarom weet ik niet. Ik moet eerlijk bekennen dat ik 'De kracht van het Nu' nog niet heb gelezen, maar wel van plan ben om dat te gaan doen. Ik verwacht niet dat het mij weer gelijk op de goede weg brengt, maar ik hoop wel dat ik dat positieve gevoel weer een beetje kan hervinden als ik me er wat actiever mee bezighoud. Het besef dat het ook anders kan is er in ieder geval.
Ik denk dat je dit kan vergelijken met op vakantie gaan, veel mensen doen dat graag om even 'weg van alles' te zijn, wat denk ik neer komt op een 'weg van alles zijn wat me herinnert aan dat persoontje wat ik van mezelf in m'n hoofd hebt gemaakt met al zijn/haar geboden, verboden, angsten, moeten, vermijden, meegemaakt, etc.'' Dan kom je daarna terug en liggen al die oude opvattingen plus de manier waarop je gewend bent daarmee om te gaan er gewoon nog steeds en ben je weer terug bij het oude.quote:
Met de start van het collegejaar is dat gevoel echter weer langzaam gaan verdwijnen. Ik merk dat ik weer te veel nadenk en te weinig echt leef. Waarom weet ik niet. Ik moet eerlijk bekennen dat ik 'De kracht van het Nu' nog niet heb gelezen, maar wel van plan ben om dat te gaan doen. Ik verwacht niet dat het mij weer gelijk op de goede weg brengt, maar ik hoop wel dat ik dat positieve gevoel weer een beetje kan hervinden als ik me er wat actiever mee bezighoud. Het besef dat het ook anders kan is er in ieder geval.
Je hebt er denk ik meer aan te leren om afstand te nemen van al die dingen wanneer je er midden in zit want uiteindelijk zit dat plaatje van jezelf alleen maar in je hoofd, dat draag je altijd bij je en dat los kunnen laten zonder eerst jezelf fysiek ergens van te verwijderen kan erg handig zijn
Het besef dat het anders kan is bij zoiets ontzettend waardevol, misschien wel het belangrijkst zelfs
Sommige mensen werken aan een lopende band de hele dag en zijn onbewust bezig met meditatie.quote:
[..]
Ben het met je eens; alles kan meditatief werken.
Het fijne aan ademhalen is de symbolische werking van het geheel, dat een mens schijnbaar intuitief opvangt.
Zo is de ademhaling iets dat automatisch gaat. Een mens hoeft er niets voor te doen; het gebeurt gewoon. Je kan er controle op uitoefenen als je zou willen, maar het is helemaal niet nodig. Het is zoals het is.
De op- en neergaande beweging van het ademen is een mooi voorbeeld van tijdelijkheid; van verandering. Niets is blijvend. Zoals een emotie de mind opvult, zo ook vullen de longen zich met lucht. En evengoed dat de lucht vanzelf de longen uit zal stromen, zo ook vloeit de emotie uit het bewustzijn. Het komt, en het gaat.
Ook is in ademhaling een patroon te herkennen, een ritme. Op en neer, in en uit. Patronen zien we in overal in de natuur, maar ook in onszelf, bijvoorbeeld in het denken. Onze mind is gek op patronen, het kan niet zonder lijkt wel. Door het bezig te houden met een simpel patroon kalmeren we het en kunnen we meer focus geven aan het observeren van de mind.
En ook ben ik het met je eens dat er niet één weg is naar verlichting, voor zover dat bestaat (ik twijfel er namelijk meer over de laatste tijd). Voor iemand die stilzit is elk pad het juiste. Elke fout is een les. Ook wanneer je niet zen bent, ben je zen. Dat is zen.
Is weer een ander begrip: flow
9 topics doorlezen is wel erg veel
Samenvatting?
Goed stukje tekst, dit is inderdaad de kern van meditatie. Zo moeilijk is het allemaal nietquote:
Hier een tekst over pijn en meditatie:
[..]
De OP is de samenvatting van het onderwerp waar we over praten, en dat stukje over meditatie hierboven slaat de spijker ook wel aardig op z'n kopquote:
tvp
9 topics doorlezen is wel erg veel
Samenvatting?
Flow is een mooie inderdaad. Het doet me altijd denken aan hoe gedachten, maar ook emoties opwellen en weer afzakken. Als een blad op het water.quote:
[..]
Sommige mensen werken aan een lopende band de hele dag en zijn onbewust bezig met meditatie.
Is weer een ander begrip: flow
Niet denken, maar zijn.quote:
Niet dat niet denken mogelijk is, maar toch. Als je wil begrijpen wat bedoeld wordt met bovenstaande zin zal je toch op z'n minst wat meer moeten lezen (of mediteren, in de breedste zin van het woord) dan deze pagina alleen.
Herkenbaar verschijnsel! Een paar maanden terug, midden in de zomer zat ik ook helemaal in die flow. Maar het begin van het collegejaar krijg je er weer verplichtingen bij, en verdwijnt dat gevoel weer een beetje naar de achtergrond. Op dit moment ben ik weer een aantal boeken over nondualiteit aan het herlezen, en dat werkt wel...je voelt de rust wel weer terugkeren. Een aanrader wat dat betreft is Hans Laurentius - De vreugde van verlichting, een boek met een zweverige titel maar heel down-to-earth geschreven. Voor volgens mij 5 euro te koop op Bol.com, echt een aanrader.quote:
Met de start van het collegejaar is dat gevoel echter weer langzaam gaan verdwijnen. Ik merk dat ik weer te veel nadenk en te weinig echt leef. Waarom weet ik niet. Ik moet eerlijk bekennen dat ik 'De kracht van het Nu' nog niet heb gelezen, maar wel van plan ben om dat te gaan doen. Ik verwacht niet dat het mij weer gelijk op de goede weg brengt, maar ik hoop wel dat ik dat positieve gevoel weer een beetje kan hervinden als ik me er wat actiever mee bezighoud. Het besef dat het ook anders kan is er in ieder geval.
Welkomquote:
Ik was net een beetje aan het zoeken naar een goed discussie forum over Mindfulness en ik heb het geloof ik gevonden.
Ik heb tot zo'n drie jaar geleden (ben nu 43) vreselijk last gehad van angststoornissen, depressiviteit etc. Ik voelde me meestal vrij ongelukkig, vroeg me vaak af of "dit" het nu was, had weinig zin in het leven. Vaak liep ik rond met een groot afwezigheidsgevoel, alsof er een dichte mist in mijn hoofd zat. Als ik in een groep het woord moest nemen bestierf ik het vaak van angst, viel soms zelfs flauw van de hyperventilatie en stress. Ik zal jullie niet vervelen met de details. Ik heb lang gedacht dat die onzekerheid, die angst uiteindelijk vanzelf wel zou verdwijnen, als ik bepaalde uitdagingen maar niet uit de weg ging, gewoon mijn best bleef doen. Niet dus.
Ik probeerde heel gezond te leven, niet of nauwelijks meer te drinken, veel sporten, etc. Maar het probleem bleef. Ik was erg gericht op seks, omdat dat gevoel mij tenminste voor korte duur een gelukkig gevoel gaf. Anti-depressiva hielpen trouwens ook niet.
Ik begreep er niets van. Er moest toch IETS zijn dat mij zou kunnen helpen?
Drie jaar geleden las toevallig ik in een krant (ééntje die ik normaal nooit koop) een recensie van de heruitgave van De Kracht van het Nu van Eckhardt Tolle. Ik las iets over "leven in het huidige moment". Ik begreep er niet veel van, maar iets in mij zei dat ik dat boek toch maar eens moest lezen (ookal had ik nooit veel op met dat soort zweverige boeken).
Ik vond het boek erg interessant en het zette me aan het denken. Toch heeft het daarna nog een tijd en vele andere boeken geduurd voordat ik begreep dat ik het radicale besluit moest nemen om -tenminste twee maanden lang- elke ochtend te gaan mediteren, gewoon om te zien of het een positief effect op mij zou hebben. Ik heb daarvoor geen Mindfulness cursus gevolgd, maar heb de instructies uit het boek "Mindfulness en bevrijding van depressie. voorbij chronische ongelukkigheid" van J. Mark G. Williams, John D. Teasdale, Zindel V. Segal en Jon Kabat-Zinn gebruikt (geweldig boek trouwens).
Dat was begin februari van dit jaar. Sindsdien is er geen dag voorbij gegaan dat ik niet heb gemediteerd. Ik heb radicaal ingezet op Mindfulness, omdat ik absoluut niet meer wilde doorgaan zoals vroeger. Mijn leven is dramatisch veranderd, en het wordt met de dag beter. Ik sta elke morgen een uur vroeger op om te mediteren (en ga 's avonds vroeger naar bed om toch genoeg slaap te krijgen). De ene keer gaat het heel goed, de andere keer wat minder. Maar gemiddeld gaat het steeds een beetje beter. Deze morgen ging het bijvoorbeeld erg goed: ik werd slechts een paar keer kortstondig meegevoerd door mijn gedachten, maar was vrijwel de hele tijd bij mijn ademhaling, het gevoel in mijn lichaam en in mijn gezicht, etc. En natuurlijk is die ochtendmeditatie de oefening voor de praktijk overdag. Natuurlijk maak ik nog stressvolle situaties mee, heb ik nog bepaalde angsten, maar het is zo veel minder ingrijpend. En ik kan er met mijn volle aandacht bij zijn. Eigenlijk is Mindfulness overdag, buiten mijn formele meditatie, een soort van hobby geworden. Ik houd mezelf gewoon lekker in de gaten en merk op wanneer ik niet aanwezig ben, wanneer mijn lichaam me bepaalde signalen geeft.
Ik heb weer zin in het leven. Ik ben zo blij dat ik ben "ontwaakt", heb ontdekt dat je eigenlijk een neutrale waarnemer kan zijn van wat er in je hoofd gebeurt, en je niet volledig moet identificeren met je gedachten.
Er over lezen is heel nuttig, maar pas wanneer je met jezelf de afspraak maakt om, wat er ook gebeurt, altijd elke dag te gaan mediteren en dat ook vol te houden, dan begrijp je en voel je hoe het werkt. Ik denk niet dat ik er ooit nog mee ga stoppen.
Oh ja, in deze video van een gesprek dat Tolle in februari van dit jaar had met medewerkers van Google, wordt het allemaal heel duidelijk uitgelegd. Het is de beste video die ik tot nog toe gezien heb over Mindfulness:
Groet,
hoos
Ik ga vanavond je filmpje even kijken.
Heeeel herkenbaar! Het is ook de moderne tijd waarin we leven met stress en de vele keuzemogelijkheden die ons steeds meer vangt in onze gedachten. Als ik op vakantie ga of als ik ziek ben en dus even helemaal niets hoef, dan voel ik me plotseling weer stukken beter.quote:
Even volgen, goede reeks dit.
Ik heb zelf ook al een tijdje het idee dat ik te veel in mijn gedachten leef. Ik zou mijzelf willen omschrijven als de gedesillusioneerde idealist. Ik ben erg onbuigzaam als het gaat om mijn eigen moraal en tevens zeer perfectionistisch. Ik ben zelden tevreden met mezelf en de wereld om mij heen en vraag me voortdurend af wat er beter kan (de uitspraak van Gyatso die Gray postte op de vorige pagina is erg treffend). Dat zorgt ervoor dat ik alles te vaak onbewust meemaak. Alsof mijn gedachten de ultieme waarheid vormen en mijn fysieke ik er niet toe doet en er slechts is om die gedachten te vervoeren. Het valt moeilijk te beschrijven, maar ik werd er diep ongelukkig van.
Afgelopen zomer leek ik even op de goede weg. Geen studie, geen druk, geen stress; even helemaal niks. Ik had het idee dat ik even tot mezelf kon komen. Ik voelde me een paar weken heel vrij en had het gevoel dat ik los kon komen van mijn gedachten. Als een ballonnetje zweefden ze boven me. Ze waren er, maar niet meer dan dat. Ik lachte ze soms zelfs uit, hoe stom dat ook klinkt. Ik voelde me letterlijk bevrijd en beter dan ooit.
Met de start van het collegejaar is dat gevoel echter weer langzaam gaan verdwijnen. Ik merk dat ik weer te veel nadenk en te weinig echt leef. Waarom weet ik niet. Ik moet eerlijk bekennen dat ik 'De kracht van het Nu' nog niet heb gelezen, maar wel van plan ben om dat te gaan doen. Ik verwacht niet dat het mij weer gelijk op de goede weg brengt, maar ik hoop wel dat ik dat positieve gevoel weer een beetje kan hervinden als ik me er wat actiever mee bezighoud. Het besef dat het ook anders kan is er in ieder geval.
Veel plezier. Je moet er wel de tijd voor nemen: hij duurt 90 minuten, maar dat is het zeker waard.quote:
[..]
Welkom
Ik ga vanavond je filmpje even kijken.
***
Velen van ons leven voornamelijk in onze gedachten, zijn “gevangen” in onze gedachten. Als je van jezelf weet dat je veel dagdroomt (zei de juf vroeger ook altijd tegen je dat je niet zo moest zitten dromen?) en veel piekert, dan ben je veel vatbaarder voor depressie, angststoornissen en andere nare dingen.
We staan continu bloot aan een onophoudelijke stortvloed van gedachten. En je geest springt moeiteloos van de ene naar de andere gedachte. Vaak zijn dat gedachten over de toekomst: “wat als dit gebeurt, wat zou dat vreselijk zijn.. en wat als dit, wat als dat….” En zo gaat het maar door.
Het probleem met dit soort negatieve gedachtenstromen is dat het een directe invloed heeft op onze emoties. Als je bijvoorbeeld veel nadenkt over hoe erg het wel niet zou zijn om een vreselijke ziekte op te lopen, of om iemand te verliezen waarvan je zielsveel houdt, dan veroorzaakt dat direct angstgevoelens of droefheid. Je lichaam verstijft van angst, je hart gaat sneller kloppen, je wilt misschien vluchten. En dat alles terwijl je gewoon maar wat in je bed ligt te piekeren, op een veilige plek. Terwijl er op dat moment niets is waar je bang voor hoeft te zijn. Toch geven je hersenen je lichaam dezelfde waarschuwingssignalen die ze zouden geven als er een beer vlak voor je zou staan, klaar om je te verscheuren….
Wat velen niet weten (en het is ook niet echt gemakkelijk om tot dat inzicht te komen) is dat wij veel meer zijn dan die gedachtenwaterval. Het is mogelijk om het volledig stil te laten zijn in je hoofd. Het is mogelijk om de werkelijkheid te zien zoals hij echt is.
Als je wel eens op vakantie in de bergen geweest, dan heb je vast wel eens meegemaakt dat een uitzicht zo indrukwekkend was, dat je, al was het maar voor een korte tijd, je heel gelukkig voelde, je één met dat indrukwekkende landschap voelde. Of dat je (ook op vakantie) ’s nachts op je rug op de grond lag om naar de sterren te kijken en datzelfde overweldigende gevoel over je heen kwam. Weet je waarom je je dan zo voelt? Omdat alle prikkels/informatie die je zintuigen opvangen (wat je ziet, voelt, ruikt, hoort) direct bij je binnenkomen, zonder dat je er over nadenkt, zonder dat je geest er een interpretatie aan geeft, er een verhaaltje bij bedenkt. Dat directe, interpretatieloze waarnemen van de dingen om ons heen, (en ook van onze gedachten en emoties!) is cruciaal voor onze geestelijke gezondheid.
Vanaf onze geboorte beginnen we met het construeren van onze eigen werkelijkheid in onze geest. We vormen een beeld van onszelf, meten onszelf een identiteit aan. We leren onszelf aan wat goed is en wat slecht. Waar we een hekel aan hebben, wat we aangenaam vinden. We conditioneren ons eigen gedrag. Op de ene situatie reageren we afwijzend, op de andere positief. Niet omdat situaties op zich negatief of positief kunnen zijn, we zijn gewoon gewend om er een positieve of negatieve interpretatie aan te geven, we kunnen vaak niet neutraal reageren (of er voor kiezen om helemaal niet te reageren). Een bekend voorbeeld van hoe je gedachten een neutrale gebeurtenis in iets negatiefs kunnen veranderen is het volgende: Je ziet een vriend aan de overkant van de straat lopen. Je probeert oogcontact te zoeken, je steekt je hand op om hem te begroeten, maar de ander regeert niet en loopt stug door. In gedachten gaan we dan een betekenis geven aan die situatie: “Hè wat raar, hij negeert me. Waarom? Misschien komt het omdat ik vorige week geen tijd had om hem te helpen, hij zal nu wel kwaad op me zijn, niet meer met me om willen gaan. Nou als de zaken er zó voor staan, dan hoeft die vriendschap van mij ook niet meer, eigenlijk heb ik hem altijd een beetje raar gevonden, etc. etc.”. Op zo’n manier kan je negatieve gevoelens ontwikkelen die helemaal niets met de werkelijkheid te maken hebben. Die vriend had jou helemaal niet gezien. Hij was waarschijnlijk zelf in gedachten verzonken, of was z’n bril die dag vergeten.
Zo werkt het ook vaak met negatieve gedachten over ons eigen leven. We cultiveren ons negatieve verhaal. We identificeren onszelf met onze depressieve “ik” en creëren zo onze eigen werkelijkheid.”. Een werkelijkheid die helemaal niets te maken heeft met de realiteit. Maar het heeft wel vreselijke gevolgen voor ons mentale welzijn.
Als we onszelf trainen in het direct waarnemen van alles wat er om ons heen en in ons gebeurt, zonder inmenging van onze gedachten, zodat we open kunnen staan voor al onze waarnemingen “in real-time”, net als toen we zo onder de indruk waren van dat prachtige vergezicht in de bergen, dan is de kans groot dat we uiteindelijk onze depressie en angstgevoelens achter ons kunnen laten en gelukkig kunnen zijn.
Door middel van Mindfulness meditatie kun je dat direct waarnemen van wat er gebeurt op dit moment (ook wel “leven in het Nu” genoemd) trainen. Na een paar maanden oefenen ga je begrijpen wat ze toch bedoelen met dat “ontwaken”. Je gaat langzamerhand inzien dat jij niet je gedachten bent maar dat jij “de waarnemer”, het bewustzijn bent. Ook al heb je je leven lang in je gedachten gevangen gezeten, op een zeker moment kun je er gewoon voor kiezen om alles vanuit een andere dimensie te gaan bekijken, als het ware “uit je gedachten te stappen”. Je observeert wat je ziet, voelt, ruikt, proeft, hoort, maar ook wat je denkt! Je gaat steeds beter in staat zijn om je gedachten van een zekere afstand te bekijken. Je “ziet” wat je denkt en hoe je je gedraagt. Je gaat steeds minder worden meegesleept door je gedachtenstroom. Van sommige gedachten ga je zeggen:” Oh, dat is niet zo nuttig, die gedachte moet ik maar niet al te serieus nemen.” En je laat die gedachte gewoon voorbij drijven en besteedt er geen aandacht meer aan. Van andere gedachten ga je zeggen, “Ja dat is een goed idee, daar ga ik iets mee doen”. En meer en meer ga je je hersenen gebruiken waarvoor ze bedoeld zijn: als een ontzettend nuttig instrument dat, mits goed gebruikt, je heel veel goeds in je leven kan brengen. Niet als een op-hol-geslagen gedachtenmachine die immens veel schade kan veroorzaken.
Je bent de waarnemer, maar een val waar ik heel lang ben ingetrapt is om deze ook weer een soort entiteit toe te kunnen. De getuige, dus een nieuwe vorm van ik. Eigenlijk ben je gewoon niets, alles gebeurt gewoon. Gevoelens, gedachten en beelden GEBEUREN SPONTAAN, zonder dat er iets of iemand is die hier invloed op heeft of kan zien.
Misschien gaat bovenstaande een beetje te ver voor het topic, maar mensen die het aantrekt zouden deze ik eens aan een goed onderzoek moeten onderwerpen. Om twee statements te maken, die veel mensen angstig maken:
Jij bestaat niet
Jij bent net zo echt als Pino
Zelf heb ik met meditatie nooit echt wat gehad. Het gaat wat mij betreft gewoon om het onderzoeken van deze ik. Laat situaties die je verdrietig of boos maken juist de aanleiding zijn om hier eens over na te gaan denken. Deze situaties laten namelijk goed zien dat er geen controle over het leven uit te oefenen is.
Denk dat het idee van dat je eigenlijk geen controle hebt makkelijker te bevatten is dan het idee dat dat ook niet nodig is, vooral wanneer dat op bepaalde momenten wel nodig is geweest, te denken aan (jeugd)trauma's en verdringing etc, dan wordt iemand de wereld van het denken in geforceerd om gevoelsmatig aan het moment te kunnen ontsnappen om te overleven. Je kan het denken/ego zien als een schil, als een cocon om je wezen heen, bedoelt om je te beschermen maar wat in de loop van tijd uit de hand gegroeid is en men zoiets is gaan hebben van ''ik denk me overal wel uit, dan hoef ik bepaalde dingen niet meer te ervaren''. Dan leef je in je hoofd, als je het al leven kan noemen.
Je bent denk ik een niets omdat wat je bent, een wat dus niet een wie, niet in woorden/gedachten te vangen is. Het denken kan het niet omvatten, hoe hard dat het ook wil/probeert. Ingewikkeld gedoe allemaal, maar wel goed om in te zien natuurlijk
Ik had ook altijd de neiging om ziek te worden op momenten dat het niet uitkwam, zoals belangrijke besprekingen en vakanties. Dit was ook puur ingebeeld en vanuit de angst dat ik op dat moment echt niet ziek mocht worden. Bizarre is dat je lichaam daadwerkelijk symptomen gaat vertonen. Heb mij er gelukkig nooit door tegen laten houden omdat ik mij hiervan wel bewust was en dan ging het vanzelf weer weg, maar toch bijzonder opmerkelijk hoeveel macht het heeft.
Het blijft moeilijk om je niet door je gedachten mee te laten voeren. Hoe doen jullie dat. Het lukt mij meestal door dit te realiseren en mij actief te focussen in wat er om mij heen gebeurt en te zien is. Bij grote en belangrijke dingen lukt mij dit nog niet helaas.
Dat besef kan het waarnemen en loslaten met oefening makkelijker maken is mijn ervaring, het blijft minder lang hangen om het zo maar te zeggen. Het denken is een geconditioneerde structuur, bevestig je die structuren niet langer door ze enkel waar te nemen maar niet naar te handelen dan breekt die structuur af. Het heeft tijd nodig gehad om zich zo te vormen, dat omdraaien duurt dat dus ook. Je zou dan kunnen stellen dat de overtuiging dat dat tijd nodig heeft ook niet meer is dan een gedachte, ook daar zou wat in zitten, ik zelf kan daar alleen niet zoveel mee. Misschien is dat later anders maar ervaar het toch vooral als een proces. Mocht later blijken dat het slechts een proces was omdat ik dat zelf waarmaakte, prima
Het laat ook de kracht van gedachten zien en dat we die echt hebben als stuk gereedschap om mee te kunnen creëren, en hoe dat wanneer je in beslag gelegd wordt door gedachten dat die jou creëren. Omgekeerd van hoe het zou 'moeten' zijn dus eigenlijk
Ik vergelijk het vaak met het geven van een presentatie voor een grote groep mensen: van tevoren ben je nerveus, schiet er van alles door je hoofd, begint je hart sneller te kloppen, et cetera. Maar als je dan naar voren loopt, plaatsneemt achter het katheder en begint te praten, valt alles van je af. Je kunt niet in je gedachten blijven hangen, nee, je geeft je over aan het moment en moet het gewoon doen. Je weet dat je er niet aan kunt ontvluchten. Er is even geen verleden en toekomst meer; het enige wat telt is het zo goed mogelijk geven van die presentatie, het Nu. Dat is hoe ik het ervaar.
Het probleem is dat die trigger er normaal gesproken niet is. Er zijn geen honderden mensen die je met priemende ogen aanstaren en iets van je verwachten. Er is niemand die je wakker schudt als het er niet toe doet en je diep verzonken bent in je gedachten. De enige die dat kan doen ben jijzelf. Ik hoop dat dat op een dag een automatisme voor mij (en met mij vele anderen) wordt, ook al weet ik dat het enige tijd en moeite kost.
Ik zie het als het luisteren naar de stilte tussen de noten van de muziek.quote:
Ze waarnemen en benoemen "ow heb ik deze gedachte" en je dan weer op het Nu richten, herhaal
Zo geef je (ik) namelijk aandacht aan zowel denken als zijn, twee concepten die deel uitmaken van ons bestaan. In mijn ogen is zijn te omschrijven als denken met het dierlijke deel van het brein, en denken met het menselijke deel.
Bovendien maakt dit perspectief dat er kalmte in je leeft, zelfs al stroomt je brein vol gedachten.
Het onnodig weerstand bieden aan allerlei factoren om je heen kost ontzettend veel energie. Moet proberen meer een te worden met de wereld om ons heen en niet zien als een speciaal individu die daar boven staat met een bepaalde controlerende functie.
Mooi gezegdquote:
Ik zie het als het luisteren naar de stilte tussen de noten van de muziek.
Zo geef je (ik) namelijk aandacht aan zowel denken als zijn, twee concepten die deel uitmaken van ons bestaan. In mijn ogen is zijn te omschrijven als denken met het dierlijke deel van het brein, en denken met het menselijke deel.
Bovendien maakt dit perspectief dat er kalmte in je leeft, zelfs al stroomt je brein vol gedachten.
Ja, is er eigenlijk niks vermoeiender dan met je denken grip ergens op willen krijgen, op de 1e plaats omdat het niet kan en ten 2e omdat het niet nodig isquote:
Soms merk ik ook een bepaalde weerstand om mij te verbinden met de wereld om mij heen, een onbewuste mentale barriere. Dingen die ik moet doen waarvoor ik genoeg op ben voorbereid maar het toch niet doe. Misschien angst voor de uitkomst, geen idee. Het idee dat je ergens langer over moet "nadenken", maar niet constructief (gewoon een excuus om het niet te doen). Voelt een beetje als het vasthouden van een tak in een sterk stromende rivier. Als je het loslaat, je mee laat voeren en ondertussen sturen om de dingen die op je afkomen dan valt er een last van je af.
Het onnodig weerstand bieden aan allerlei factoren om je heen kost ontzettend veel energie. Moet proberen meer een te worden met de wereld om ons heen en niet zien als een speciaal individu die daar boven staat met een bepaalde controlerende functie.
In je hoofd zitten is eigenlijk letterlijk jezelf afsluiten voor de wereld, misschien heb je momenten meegemaakt waarop het 'fijn'/nodig was om jezelf af te sluiten voor de wereld en jezelf niet helemaal te beleven en ligt die barrière er daarom. Is het wel waard om uit te zoeken zulke dingen, als je het begrijpt kan je er vaak beter mee omgaan.
Vaak is een manier van het denken om je gevoel anders te willen krijgen, je kan je dan afvragen voor welk gevoel je (dan nog onbewust) wil vluchten, waar dat vandaan komt en of je dat er nu kan laten zijn terwijl je je aandacht bij het Nu houdt
Nadat je hebt gevonden waar het gevoel vandaan komt kan je het nader onderzoeken en via je lichaam peilen. Je zal ontdekken dat het gevoel uiteindelijk op ratio leunt, maar eigenlijk onnodig is. Hierop zal het langzaam wegebben en kan je jezelf weer vullen met Leegte.
20 minquote:
[..]
Ga voor whateverthefrak-reden-wantwaaromniet gewoon eens 20 minuten lang zitten: dim het licht, kies een positie naar keuze, sluit je ogen halverwege en zit. Richt je op je ademhaling. Doe het eenmaal en laat het minstens een halve dag sudderen. Observeer je gedachten tijdens de zit en erna: "Nu stroomt deze gedacht, de gedachte ebt weg. Hier komt de volgende gedachte etc." In de loop van de dag (kies de eerste keer in de ochtend (het is maar 20 minuten!) kan je reflecteren op je huidige state of mind. Zie wat gebeurt. Laat het gebeuren. Raak je afgeleid? Prima! Laat het gebeuren. Zit.
En vertel hier over je ervaring!
!! Niets doen Niets doen kan niet, zeggen ze in zen.quote:
In zen, there is no zen. There is no zen, only zen teachers.
Maar 20 minuten zitten, ademhalen en verder zo weinig mogelijk is moeilijk zat!
Oh, ja.quote:
Ja laten we niet uit het oog verliezen dat dagelijks mediteren het gemakkelijker maakt om jezelf en je gedachten, ook in het dagelijkse leven, wanneer je niet formeel aan het mediteren bent, te observeren en je je veel minder snel verliest in gedachtenstromen. Regelmatig mediteren is niet alleen een training in aandacht voor het huidige moment, het verandert ook daadwerkelijk de "bedrading" van je hersenen. Ik voel het verschil.
Mediteren hoeft niet per se zittend (zazen), maar kan altijd. Lopende meditatie is een gebruikte techniek, maar in principe elke herhalende daad (of niet herhalend) is te gebruiken, want dat is ook zen.
Dan merk je pas hoeveel er gebeurt terwijl je 'niks' doet.quote:
Vragen zoals
- Waar komen je gedachten vandaan?
- Waarin verdwijnen je gedachten?
- Wie ben jij zonder je gedachten?
en nog meer die ik vergeten ben
Bij die eerste vraag bijvoorbeeld
- Waar komen je gedachten vandaan?
uit mijn hoofd
- Waar komen je gedachten vandaan?
ik denk uit mijn hoofd
- Waar komen je gedachten vandaan?
die komen gewoon
- Waar komen je gedachten vandaan?
gewoon in mijn hoofd
- Waar komen je gedachten vandaan?
die komen gewoon, ik weet het niet
- Waar komen je gedachten vandaan?
uit het niks, ofzo
- Waar komen je gedachten vandaan?
etc.
Alle vragen hebben hetzelfde antwoord
Was wel verfrissend en vermoeiend (je ego compleet uit laten werken tot het niet meer kan
)
Ik heb een persoonlijke techniek om me te ontdoen van gedachten uit/over mijn verleden en me te focussen op het nu en de nabije toekomst: "Kappen met die onzin!".
Ik heb sterk de neiging om me compleet op te laten gaan in mijn negatieve gedachten als ik alleen ben. Ik herleef gebeurtenissen van vroeger in mijn hoofd enzo.
Ik had daar heel erg last van. Nu ik een sociale uitlaatklep heb kan ik weer normaler functioneren. Ik heb de zaak nu wat meer onder controle.
Als een deksel op een pan met kokend water.quote:
Even tussendoor:
Ik heb een persoonlijke techniek om me te ontdoen van gedachten uit/over mijn verleden en me te focussen op het nu en de nabije toekomst: "Kappen met die onzin!".
Volgens mij lijdt iedereen daar in mindere mate onder. Dat, of het omgekeerde, namelijk wensen voor de toekomst. Het is fijn omdat te kunnen ventileren bij anderen, al ontdoe je daarmee jezelf niet van de bron van het ongeluk.quote:Ik heb sterk de neiging om me compleet op te laten gaan in mijn negatieve gedachten als ik alleen ben. Ik herleef gebeurtenissen van vroeger in mijn hoofd enzo.
Ik had daar heel erg last van. Nu ik een sociale uitlaatklep heb kan ik weer normaler functioneren. Ik heb de zaak nu wat meer onder controle.
Niet dat je per se van je ongeluk af moet zijn om gelukkig te worden hoor! Thich Nhat Hanh zei daarover:
Geen van beiden is constant, geen van beiden sluit de ander uit. Als je nu gelukkig wil zijn, wees dan nu gelukkig.quote:Don't wait for suffering to end to be happy.
Ik ben met mijn hoofd vaak in gedachtes en geniet niet van wat ik op dat moment aan het doen ben. Voorbeelden:
Wanneer ik aan het trainen ben en buiten op de racefiets zit, geniet ik helemaal niet van dat moment en de omgeving om mij heen, maar denk ik alweer na over wat ik na het trainen moet doen en hoe ik dat ga doen etc
Of wanneer ik een film kijk met mijn vriendin ben ik met mijn hoofd aan het nadenken wat ik morgen nog moet doen voor school.
Dit vind ik erg vervelend en geeft mij altijd een onrustig gevoel. Ik heb het idee dat het boek meer gaat om mensen die nadenken over gemaakte fouten in het verleden enzo, dus ik voel mij niet helemaal aangesproken.
Hopelijk hebben jullie advies
... aldus adyashanti...quote:
Ook UG Krishnamurti zegt dit:
[ afbeelding ]