Kracht van het Nu

Dit is iets waar al een aantal keer eerder over gesproken werd:

quote:

Op donderdag 31 mei 2012 02:09 schreef Orange2012 het volgende:
Zijn er mensen die zich verdiept hebben in de kracht van het Nu?

Wat ik mij afvraag is, of Eckhart Tolle ook spreekt over het verzet van het ego tegen het loslaten van het ego?

Wat ik merk is, dat hoe meer ik los kom van gedachten,(the story of "me" etc) hoe groter het verzet word. (zowel mentale onrust, als lichamelijk reactie's, emoties en zelfs energetisch). En is dit dan een teken dat je er nog iets van moet leren?

Het enige wat zelf naar boven komt is, dat dit onbewuste zaken zijn als, onrust/stress, emoties etc.

Alvast bedankt.

Groet

Dit is ook wel een interessante kijk op de zaak, van de gechannelde Jezus:

Eckhart Tolle

quote:

Op vrijdag 8 juni 2012 21:56 schreef Orange2012 het volgende:
Dit ziet er mooi uit. Ik heb het grootste gedeelte gelezen.

Op de éen of andere manier, kan ik niet voor waar aannemen dat dit daadwerken door Jezus is doorgegeven. Niet dat ik nu wil zeggen dat het niet klopt, want er zitten mooie dingen in.

Waar ik vooral bleef "hangen" is het volgende stukje.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

(met name het schuin gedrukte stuk) Moet dat nog even door laten werken.

Ik kom er nog op terug, maar alvast bedankt!

Het komt op mij herkenbaar over.

Ben zelf niet van de christus-spreuken, om de reden dat ik zelf niet uit die opvoeding kom, maar ook omdat het lastig communiceert naar anderen in de maatschappij (met name in mijn omgeving).

Zelf merkte ik op dat ik mijn ego aanvankelijk als antagonist zag van mijn bewuste zelf. Pas later besefte ik dat ik hiermee juist energie stopte in de erkenning van het ego en daarmee de illusie van zijn bestaan stimuleerde. Het ego is een onderdeel van ons wezen, evenals een arm een onderdeel is van ons lijf. De illusie is dat deze een eigen wil heeft, of autonoom handelt. Wanneer wij ons ego leren plaatsen in de rol van een siamese tweeling, een wezenlijk onderdeel van onszelf dat met evenveel aandacht en respect behandeld dient te worden als aan de bewuste zelf gegeven wordt, zien wij het dualisme van ego en bewustzijn vervagen.
Wat ons op den duur de mogelijkheid geeft, mits voldoende aandacht en oefening, om de twee te verenigen tot een groter geheel waarbij oprecht gezegd kan worden: niemands meester, niemands knecht.

Volgens mij is het ego het onware zelf en gaat het erover dat te doorzien met bewustzijn/liefde, dus niet er samen mee vloeien maar weer herinneren wie je werkelijk bent ipv illusies over jezelf (en anderen) te geloven




[ Bericht 36% gewijzigd door sientelo op 09-06-2012 19:44:08 ]

quote:

Op zaterdag 9 juni 2012 19:19 schreef sientelo het volgende:
Volgens mij is het ego het onware zelf en gaat het erover dat te doorzien met bewustzijn/liefde, dus niet er samen mee vloeien maar weer herinneren wie je werkelijk bent ipv illusies over jezelf (en anderen) te geloven

Little Buddha - The Awakening

Buddha's Story and Battle with the Evil One

Het is de onware zelf zolang je het niet eigen hebt gemaakt. Het is een onderdeel van je lijf en dus van jou, maar evengoed van de wereld. Het als een los onderdeel zien is dualistisch denken, wat onrealistisch is. Ironisch genoeg is het "herinneren wie je bent" juist iets dat via het ego verloopt, want herinneringen.

Het ego is echt in de zin dat het door je lijf en omgeving wordt gemaakt, maar illusie in de zin dat het leeft in het verleden en de toekomst en niet jou is die altijd in het heden leeft.

quote:

Op zaterdag 2 juni 2012 14:46 schreef Boswachtertje het volgende:

[..]

Wat ik zelf uit de Kracht van het Nu heb gehaald mbt het ego, is dat het er wellicht niet om gaat je ego te ontkoppelen. Maar juist om in te zien wat het ego wel en niet is. Het ego is die verzameling ervaringen, gedachten, emoties ed die we vanaf jongs af aan hebben opgedaan. Niet alles hebben we altijd goed kunnen verwerken, waardoor dingen verdraaid kunnen worden.

Voor mij gaat het er meer om de plek van het ego in te zien. Het ego kan alleen bestaan omdat er ook iets anders bestaat. Alleen dat anders willen we nogal eens verwarren met het ego. Er is sprake van een 'IK' ervaring, alleen verwarren we deze dus met het ego. Het IK is er altijd, het ego denkt dat het er altijd is

Het ego zie ik ook als de 'ik' . Je bevind je iedere dag in situaties waarin het ego wil aanwezig zijn en regeren namelijk "ik voel mij hier benadeeld" "ik voel mij aangesproken" "ik word hier boos om" "ik vind.. " het is een continu proces van jezelf ergens onderdeel van maken of juist afstand van te nemen en daar op moeten reageren. Je word boos, verdrietig, blij, door jezelf te identificeren met dat onderwerp.
Maar er is eigenlijk helemaal geen rede voor die vergelijking, het leid alleen naar meer lijden.
Daarom, de kracht van nu zit volgens mij, in dit moment, deze tel, en is de kracht van niks. Van absolute stilte en leegte waarin je jezelf los kan maken van de 'égowereld' en gewoon deel kan uitmaken van alles om je heen. Zie jezelf niet als een los wezen ten opzichte van de wereld, jij bent alles en je bent niks tegelijk.

quote:

Op zondag 10 juni 2012 09:47 schreef Bastard het volgende:

[..]

Het ego zie ik ook als de 'ik' . Je bevind je iedere dag in situaties waarin het ego wil aanwezig zijn en regeren namelijk "ik voel mij hier benadeeld" "ik voel mij aangesproken" "ik word hier boos om" "ik vind.. " het is een continu proces van jezelf ergens onderdeel van maken of juist afstand van te nemen en daar op moeten reageren. Je word boos, verdrietig, blij, door jezelf te identificeren met dat onderwerp.
Maar er is eigenlijk helemaal geen rede voor die vergelijking, het leid alleen naar meer lijden.
Daarom, de kracht van nu zit volgens mij, in dit moment, deze tel, en is de kracht van niks. Van absolute stilte en leegte waarin je jezelf los kan maken van de 'égowereld' en gewoon deel kan uitmaken van alles om je heen. Zie jezelf niet als een los wezen ten opzichte van de wereld, jij bent alles en je bent niks tegelijk.

Mooi gezegd.

Een heel simpele methode om jezelf op weg te helpen in het dagelijks leven met een gematigd ego te leven is simpelweg alle informatie beschouwen als iets dat los staat van jezelf.

Staat iemand zijn mening jou niet aan?
Het zegt niets over jou.

Maakt iemand een vervelende generaliserende opmerking?
Jij bent niet de gegeneraliseerde groep.

Verliest Nederland van Denemarken?
Jij hebt niets verloren.

etc.

Vervolgens kan je streven naar het relativeren van discussies waarin je wel persoonlijke kritiek krijgt. Zo zien we op FOK! vaak een (semi-)inhoudelijke reactie gepaard gaan met een persoonlijke aanval. Reageer op het inhoudelijke deel en laat de aanspraak op jouw persoon (ego!) van je afglijden. Vaak laten mensen het dan zitten en kan de discussie vreedzaam verlopen, of gaan mensen zichzelf belachelijk maken door nog opgefokter aan te vallen. In het geval van het tweede: rinse and repeat!

quote:

Op zondag 10 juni 2012 10:18 schreef Gray het volgende:

[..]

Mooi gezegd.

Een heel simpele methode om jezelf op weg te helpen in het dagelijks leven met een gematigd ego te leven is simpelweg alle informatie beschouwen als iets dat los staat van jezelf.

Staat iemand zijn mening jou niet aan?
Het zegt niets over jou.

Maakt iemand een vervelende generaliserende opmerking?
Jij bent niet de gegeneraliseerde groep.

Verliest Nederland van Denemarken?
Jij hebt niets verloren.

etc.

Vervolgens kan je streven naar het relativeren van discussies waarin je wel persoonlijke kritiek krijgt. Zo zien we op FOK! vaak een (semi-)inhoudelijke reactie gepaard gaan met een persoonlijke aanval. Reageer op het inhoudelijke deel en laat de aanspraak op jouw persoon (ego!) van je afglijden. Vaak laten mensen het dan zitten en kan de discussie vreedzaam verlopen, of gaan mensen zichzelf belachelijk maken door nog opgefokter aan te vallen. In het geval van het tweede: rinse and repeat!

Ja, precies dat!
Het is inbeelding om jezelf er mee te vereenzelvigen

quote:

Op zondag 10 juni 2012 10:21 schreef Bastard het volgende:

[..]

Ja, precies dat!
Het is inbeelding om jezelf er mee te vereenzelvigen

Yup.

Later nog komt de uitdaging om je juist wél weer te vereenzelvigen met het ego, of eerder het ego te vormen naar je authentieke zelf.
Waar je eerst je gedachten bekritiseert middels de observerende zelf, op de manier van gedachte-gedachte-gedachte-kritische gedachte, ga je later proberen die kritiek direct toe te passen in je manier van denken, zodat je niet langer denkt als een hangende plaat, zoals Alan Watts dat zo mooi zei.
Je gaat dan puur denken en handelen, op een manier die goed voor jouw ervarende ik is, en voor de wereld om je heen. Immers staan jij en de wereld echt niet los van elkaar. Alles is één, ondanks dat onze simpele mensenhersenen dat niet zo kunnen zien.

Even kijken of ik een voorbeeld kan vinden van waar Alan Watts dat zei.
Deze van Alan Watts doelde ik op volgens mij:

quote:

Op zondag 10 juni 2012 10:32 schreef Gray het volgende:

[..]

Yup.

Later nog komt de uitdaging om je juist wél weer te vereenzelvigen met het ego, of eerder het ego te vormen naar je authentieke zelf.
Waar je eerst je gedachten bekritiseert middels de observerende zelf, op de manier van gedachte-gedachte-gedachte-kritische gedachte, ga je later proberen die kritiek direct toe te passen in je manier van denken, zodat je niet langer denkt als een hangende plaat, zoals Alan Watts dat zo mooi zei.
Je gaat dan puur denken en handelen, op een manier die goed voor jouw ervarende ik is, en voor de wereld om je heen. Immers staan jij en de wereld echt niet los van elkaar. Alles is één, ondanks dat onze simpele mensenhersenen dat niet zo kunnen zien.

Even kijken of ik een voorbeeld kan vinden van waar Alan Watts dat zei.
Deze van Alan Watts doelde ik op volgens mij:

Alan Watts - Thought

Inderdaad, hij weet dat goed uit te leggen. Spreekt ook helder uit hoe de denker denkt, het losmaken van jezelf en het inzien waar het toe heeft geleidt.
Het is als een opluchting om het door te hebben, maar het is een missie om jezelf te blijven bevrijden nu je het spel doorhebt. What is seen can't be unseen.

quote:

Op zondag 10 juni 2012 11:53 schreef Bastard het volgende:

[..]

Inderdaad, hij weet dat goed uit te leggen. Spreekt ook helder uit hoe de denker denkt, het losmaken van jezelf en het inzien waar het toe heeft geleidt.

Ja, dat kon hij heel goed. Zijn teksten zijn als een dans, als muziek in de oren.

quote:

Het is als een opluchting om het door te hebben, maar het is een missie om jezelf te blijven bevrijden nu je het spel doorhebt. What is seen can't be unseen.

Dat laatste is zeker waar. Al knipper je soms wel eens.

De kunst is wel, voor mijn gevoel, om die vrijheid te blijven ervaren ondanks dat je doorhebt dat het spel dat we spelen daar niet geschikt voor is. Alsof je hebt leren zwemmen in de oase van een woestijn.

'Ego' is het latijnse woord voor 'ik'. Het begrip 'ik' is niets anders dan een verwijzing naar jezelf. Vragen daarover, gaan over hetgeen waarmee je jezelf identificeerd. Het is rationeel om jezelf te identificeren met je lichaam. Ik ben een monist, dwz dat alles ten diepste uit hetzelfde hout gesneden is. Dus de geestelijke aspecten aan jezelf vallen net zo goed onder het begrip 'lichaam'. Het lichaam ontstaat en ontwikkelt zich in een omgeving. Daarom is het lichaam verweven met de omgeving. Je identificeert je daarom met van alles en nogwat om je heen, waarmee je in relatie bent (anderen mensen, maar ook dingen, patronen/verbanden waar je deel van uitmaakt en ideeen/idealen). Als je deze gedachte op de spits drijft dan los je jezelf op in de wereld.

Toch is het lichaam de drager van alle identificatie mogelijkheden. De instandhouding / voortzetting ervan is van belang. Het streven dat daar begint is gericht op specifieke gewenste doelen (en dat is het 'ik' gerichte dat je soms dwars kan zitten). Dat houdt ergens een keer op (de dag waarop je overlijdt) en dan is ook het 'ik' verdwenen.

Wij mensen bevinden ons altijd in het nu. Dat suggereert dat alle ontwikkeling (en daarom ook de mogelijkheid om te floreren of beschadigd te raken) een illusie zijn, want dat zijn ontwikkelingen in de tijd. Maar dat is niet zo. Het NU is een illusie.

Wat wel reeel is, is in het 'hier en nu' aanwezig zijn. Dat betekent dat je aandacht bij de dingen is die nu om je heen plaatsvinden. Als je dat op de spits drijft, dan valt ieder denken over de samenhang er al buiten, en blijft alleen een 'Nu beleving' over, die bestaat uit directe interne en externe ervaringen.

[ Bericht 2% gewijzigd door deelnemer op 10-06-2012 14:03:43 ]

quote:

Op zondag 10 juni 2012 12:23 schreef deelnemer het volgende:

Toch is het lichaam de drager van al identificatie mogelijkheden. De instandhouding / voortzetting ervan is van belang. Het streven dat daar begint is gericht op een specifieke gewenste doelen (en dat is het 'ik' gerichte dat je soms dwars kan zitten).
Dat houdt ergens een keer op (de dag waarop je overlijdt) en dan is ook het 'ik' verdwenen.

Misschien toch een aanrader om de boeken die ik enkele posts terug, in post 49, genoemd heb eens te lezen, want deze veronderstelling van jou is echt een ernstige vergissing, met ernstige consequenties.

quote:

Op zondag 10 juni 2012 12:23 schreef deelnemer het volgende:
'Ego' is het latijnse woord voor 'ik'. Het begrip 'ik' is niets anders dan een verwijzing naar jezelf. Vragen daarover, gaan over hetgeen waarmee je jezelf identificeerd. Het is rationeel om jezelf te identificeren met je lichaam. Ik ben een monist, dwz dat alles ten diepste uit hetzelfde hout gesneden is. Dus de geestelijke aspecten aan jezelf vallen net zo goed onder het begrip 'lichaam'. Het lichaam ontstaat en ontwikkelt zich in een omgeving. Daarom is het lichaam verweven met de omgeving. Je identificeert je daarom met van alles en nogwat om je heen, waarmee je in reletie bent (anderen mensen, maar ook dingen, patronen/verbanden waar je deel van uitmaakt en ideeen/idealen). Als je deze gedachte op de spitsdrijft dan los je jezelf op in de wereld.

Toch is het lichaam de drager van al identificatie mogelijkheden. De instandhouding / voortzetting ervan is van belang. Het streven dat daar begint is gericht op een specifieke gewenste doelen (en dat is het 'ik' gerichte dat je soms dwars kan zitten). Dat houdt ergens een keer op (de dag waarop je overlijdt) en dan is ook het 'ik' verdwenen.

Wij mensen bevinden ons altijd in het nu. Dat suggereert dat alle ontwikkeling (en daarom ook de mogelijkheid om te floreren of beschadigd te raken) een illusie zijn, want dat zijn ontwikkeling in de tijd. Maar dat is niet zo. Het NU is een illusie.

Wat wel reeel is, is in het hier een nu aanwezig zijn. Dat betekent dat je aandacht bij de dingen is die nu plaatsvinden. Als je dat op de spits drijft dan valt iederen denken over de samenhang er al buiten, en blijft alleen een directe Nu beleving over, die bestaat uit directe interne en externe ervaringen.

Heel mooi geschreven.

Vind vooral de tweedeling van het nu een goede, al ben ik het niet eens met de gedachte dat ontwikkeling geen illusie zou zijn, omdat het in de tijd zou liggen. Wel ben ik eens dat ook het nu een illusie is, in de zin dat het als een beschrijving van tijd een illusie is. Aangezien de toekomst een gedachte is (verbeelding), het verleden een gedachte is (herinnering), en beide een illusie, is de gedachte van het nu ook een illusie. In andere woorden is tijd een illusie, want een construct van de gedachte en daar valt ook het tijdstip nu onder.
Hoe zou je het dan als 'echt' kunnen ervaren? Door het concept van tijd te laten varen, simpelweg door niet te denken en puur te ervaren.
Dat wordt in zen genoemd kensho. Van wie dit moment later kan plaatsen in de realiteit en integreren in zijn levenstijl (het (niet-bestaande) dualisme van tijd en tijdloosheid naast elkaar ervaren) kan worden gezegd dat zij in satori verkeren.
Om het nog ingewikkelder te maken: denken is ook een vorm van ervaren.

Verder schrijf je:

quote:

het lichaam is de drager van al identificatie mogelijkheden

Daarop zeg ik: ja en nee.

Zoals je zelf al aangeeft is het lichaam verweven met de omgeving, de geest met het lichaam. Alhoewel ons lichaam volgens onze denkwijze ophoudt bij de biologie, en het lichaam onze geest huisvest, is onze omgeving wat ons lichaam huisvest. Want een kers is gegroeid uit de boom, de boom uit de grond en de zon, de grond en de zon uit de singulariteit (voor het gemak een serie stappen weggelaten), en op die manier bekeken is alles één.

Het maffe is dat we dit intellectueel vrij gemakkelijk kunnen vertellen en begrijpen, het besef daarentegen is iets heel anders. Onze breinen zijn zo niet ingesteld, of dat nou door nature of nurture komt, dus standaard of geconditioneerd is, is ander punt. Wel denk ik dat het mogelijk is om tot dit besef (ervaring) te komen om de volgende redenen:
1. Veel getuigenissen zijn te vinden van mensen, onder invloed van allerlei geestverruimde/bedwelmende stoffen, die de eenheid in onze materiele wereld hebben gezien en gevoeld. De meest bekende wellicht is Doors of Perception van Aldous Huxley. (absolute aanrader!)
2. Door het verkennen van de geest (en dus brein en lichaam) hebben mensen in verschillende religies de verlichte staat van wezen bereikt. Via conditionering dus.
3. Zelf heb ik het wonderlijke moment van kensho mogen ervaren en de verweving tussen alles en niets geweest. Een ervaring waarin concepten, grenzen en woorden wegvallen en derhalve onmogelijk onder woorden is te brengen. Een beschrijving in woorden is een benadering, maar kan het niet vangen. Helaas, want het is werkelijk te prachtig om niet delen. Dit geheel nuchter en bewust overigens.

Maar is het bereiken van verlichting dan zo belangrijk? Helemaal niet. Sterker nog, waarschijnlijk is het geheel niet praktisch in de huidige wereld. Een verlicht mens zou in principe evengoed in een grot zitten mediteren als dat die 30 uur per week zou werken achter een bureau. Meest ontspannende is uiteraard de eerste.
Maar het pad naar verlichting brengt al zoveel meer verrijking aan in de beleving van een mens, dat alleen een slakkegang en en terloopse pas daarop al de moeite waard is. Zelfs voor mensen die op grootse hoogten leven in onze materiele wereld kan het gunstig zijn, want een simpele shownieuws-rubriek laat al zien dat geld, roem en rijkdom voor sommigen niet zaligmakend zijn.
Maar de keuze is aan ieder zelf uiteraard.

quote:

Op zondag 10 juni 2012 13:27 schreef kleinduimpje3 het volgende:

[..]

Misschien toch een aanrader om de boeken die ik enkele posts terug, in post 49, genoemd heb eens te lezen, want deze veronderstelling van jou is echt een ernstige vergissing, met ernstige consequenties.

Wat zijn die consequenties dan?

Dit vind ik zelf wel een mooie visie op het ego als het verkeerde zelf, of pseudozelf:

Geen zelf

Jung geloofde ook niet in de dood als het einde:

Transcript:

quote:

Interviewer: I know that you say death is psychologically just as important as birth and like it is an integral part of life, but surely, it can't be like birth if it is an end. Can it?

Jung: Yes. If it is an end and there we are not quite certain about this end because we know that there are these pecular faculties of the psyche- that it isn't entirely confined to space and time. You can have dreams or visions of the future. You can see around corners and such things. Only igonrants deny these facst (ja - german). Its quite evident that they do exist and have existed always. Now these facts show that the psyche- in part, at least- is not dependent on these confinements. And then what? When the psyche is not under that obligation to....live in time and space alone- and obviously, it doesn't. Then, in .. to that extent, they psyche is not submitted to those laws and that means a..a practical continuation of life of a sort of psychical existence beyond time and space.

Interviewer: Do you- yourself believe that death is probably the end or do you believe....

Jung: Well, I can't say - wissen Sie ? (german translated wold be: you see ?)- the word "believe" is a difficult thing for me. I don't "believe"; I must have a reason for a certain hypothesis. Either I know a thing; and when I KNOW it, I don't need to believe it. If I- I don't allow myself, for instance, to believe a thing just for sake of believing it. I can't believe it! But when there are sufficient reasons for a certain hypothesis, I shall accept these reasons naturally. And to say "We have to recon with the possibility of [so and so]." You know?

Interviewer: Well...now you told us that we should regard death as being a goal and to stray away from it is to evade life and life's purpose. What advice would you give to people in their later life to enable them to do this when most of them must, in fact, believe that death is the end of everything?

Jung: Well...you see I have treated many old people and its quite interesting to watch what their conscious doing with the fact that it is apparantly threatened with the complete end. It disregards it. Life behaves as if it were going on and so I think it is better for old people to live on...to look forward to the next day; as if he had to spend centuries and then he lives happily, but when he is afraid and he doesn't looks forward; he looks back. He petrifies. He gets stiff and he dies before his time, but when hes living on, looking forward to the great adventture that is ahead, then he lives. And that is about what your concious is intending to do. Of course it is quite obvious that we're all going to die and this is the sad finale of everything, but never-the-less, there is something in us that doesn't believe it, apparently, but this is merely a fact, a psychological fact. Doesn't mean to me that it proves something. It is simply so. For instance, I may not know why we need salt, but we prefer to eat salt too because we feel better. And so when you think in a certain way, you may feel considerably better. And I think if you think along the lines of nature, then you think properly.

_{This dialouge was written down by kierah16. She has her own channel here on youtube. Thank you very much, Kierah16.}

Het ego en het ik zijn onvindbaar: je zegt ...mijn geest of lichaam wat een 3e partij suggereert. Die is er niet. Het bestaat derhalve enkel door de kracht van benoeming. Dat is Boeddha's les geïnterpreteerd door de Dalai en mijzelf. Toch om dit leven te leven, gebruiken we het ik of ego.

De geest is zo instabiel dat deze geneigd is zijn of haar inclinaties te volgen, doe je hier niets aan , dan ben je een ongetrainde, en heb je een ongetrainde geest.

Belangrijk advies is , denk ik:

Rule your mind or it will rule you!
Alweer : Booeddha.

quote:

Op zondag 10 juni 2012 14:55 schreef Gebruikersnaam4 het volgende:
Het ego en het ik zijn onvindbaar: je zegt ...mijn geest of lichaam wat een 3e partij suggereert. Die is er niet. Het bestaat derhalve enkel door de kracht van benoeming. Dat is Boeddha's les geïnterpreteerd door de Dalai en mijzelf. Toch om dit leven te leven, gebruiken we het ik of ego.

Die zijn niet onvindbaar:

quote:

De geest is zo instabiel dat deze geneigd is zijn of haar inclinaties te volgen, doe je hier niets aan , dan ben je een ongetrainde, en heb je een ongetrainde geest.

Eens.

quote:

Belangrijk advies is , denk ik:

Rule your mind or it will rule you!
Alweer : Booeddha.

Weet je zeker dat de Booeddha (zoals jij dat schrijft) dat gezegd heeft? Want dat klinkt niet als iets wat uit een verlicht persoon zou komen. Welke boeddha?

quote:

Op zondag 10 juni 2012 13:45 schreef Gray het volgende:

[..]

Heel mooi geschreven.

Vind vooral de tweedeling van het nu een goede, al ben ik het niet eens met de gedachte dat ontwikkeling geen illusie zou zijn, omdat het in de tijd zou liggen. Wel ben ik eens dat ook het nu een illusie is, in de zin dat het als een beschrijving van tijd een illusie is. Aangezien de toekomst een gedachte is (verbeelding), het verleden een gedachte is (herinnering), en beide een illusie, is de gedachte van het nu ook een illusie. In andere woorden is tijd een illusie, want een construct van de gedachte en daar valt ook het tijdstip nu onder.
Hoe zou je het dan als 'echt' kunnen ervaren? Door het concept van tijd te laten varen, simpelweg door niet te denken en puur te ervaren.
Dat wordt in zen genoemd kensho. Van wie dit moment later kan plaatsen in de realiteit en integreren in zijn levenstijl (het (niet-bestaande) dualisme van tijd en tijdloosheid naast elkaar ervaren) kan worden gezegd dat zij in satori verkeren.
Om het nog ingewikkelder te maken: denken is ook een vorm van ervaren.

Alles vormt tesamen één samenhangend geheel. Maar je kunt niet nadenken over het geheel, zonder het eerst mbv concepten uiteen te trekken. Het concept 'objectieve tijd' is noodzakelijk om het geheel te zien als een proces in de tijd. Daarmee trek je het geheel uiteen en wordt het begrijpelijk als een ontwikkeling.

quote:

Verder schrijf je:

[..]

Daarop zeg ik: ja en nee.

Zoals je zelf al aangeeft is het lichaam verweven met de omgeving, de geest met het lichaam. Alhoewel ons lichaam volgens onze denkwijze ophoudt bij de biologie, en het lichaam onze geest huisvest, is onze omgeving wat ons lichaam huisvest. Want een kers is gegroeid uit de boom, de boom uit de grond en de zon, de grond en de zon uit de singulariteit (voor het gemak een serie stappen weggelaten), en op die manier bekeken is alles één.

Het maffe is dat we dit intellectueel vrij gemakkelijk kunnen vertellen en begrijpen, het besef daarentegen is iets heel anders. Onze breinen zijn zo niet ingesteld, of dat nou door nature of nurture komt, dus standaard of geconditioneerd is, is ander punt. Wel denk ik dat het mogelijk is om tot dit besef (ervaring) te komen om de volgende redenen:
1. Veel getuigenissen zijn te vinden van mensen, onder invloed van allerlei geestverruimde/bedwelmende stoffen, die de eenheid in onze materiele wereld hebben gezien en gevoeld. De meest bekende wellicht is Doors of Perception van Aldous Huxley. (absolute aanrader!)
2. Door het verkennen van de geest (en dus brein en lichaam) hebben mensen in verschillende religies de verlichte staat van wezen bereikt. Via conditionering dus.
3. Zelf heb ik het wonderlijke moment van kensho mogen ervaren en de verweving tussen alles en niets geweest. Een ervaring waarin concepten, grenzen en woorden wegvallen en derhalve onmogelijk onder woorden is te brengen. Een beschrijving in woorden is een benadering, maar kan het niet vangen. Helaas, want het is werkelijk te prachtig om niet delen. Dit geheel nuchter en bewust overigens.

Ik vind het niet maf, dat we dit intellectueel vrij gemakkelijk kunnen vertellen en begrijpen, maar niet beseffen.

Het intelectueel begrijpen is een objectief perspectief, alsof je naar de wereld kijkt vanaf de maan, zonder er deel vanuit te maken. De tegenhanger van dit perspectief is het perspectief van iemand in de wereld, waardoor zijn gezichtspunt zelf onderdeel van het proces wordt. Zonder dat gezichtspunt zie je niets. Het is daarvoor noodzakelijk en daarom zijn we eraan gehecht. Dat gezichtspunt is je identiteit.

quote:

Maar is het bereiken van verlichting dan zo belangrijk? Helemaal niet. Sterker nog, waarschijnlijk is het geheel niet praktisch in de huidige wereld. Een verlicht mens zou in principe evengoed in een grot zitten mediteren als dat die 30 uur per week zou werken achter een bureau. Meest ontspannende is uiteraard de eerste.
Maar het pad naar verlichting brengt al zoveel meer verrijking aan in de beleving van een mens, dat alleen een slakkegang en en terloopse pas daarop al de moeite waard is. Zelfs voor mensen die op grootse hoogten leven in onze materiele wereld kan het gunstig zijn, want een simpele shownieuws-rubriek laat al zien dat geld, roem en rijkdom voor sommigen niet zaligmakend zijn.
Maar de keuze is aan ieder zelf uiteraard.

Het is volgens mij niet veel meer dan het doorzien van de menselijke situatie. Voor mensen, voor wie dat een onmogelijke opgave is, is helemaal niet nadenken, maar zo direct en natuurlijk mogelijk leven, een equivalent alternatief.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 10-06-2012 15:15:47 ]

quote:

Op zondag 10 juni 2012 13:27 schreef kleinduimpje3 het volgende:

[..]

Misschien toch een aanrader om de boeken die ik enkele posts terug, in post 49, genoemd heb eens te lezen, want deze veronderstelling van jou is echt een ernstige vergissing, met ernstige consequenties.

Een vervolg op onze lange wel/geen ziel discussie .

quote:

Op zondag 10 juni 2012 15:08 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Alles vormt tesamen één samenhangend geheel. Maar je kunt niet nadenken over het geheel, zonder het eerst mbv concepten uiteen te trekken. Het concept 'objectieve tijd' is noodzakelijk om het geheel te zien als een proces in de tijd. Daarmee trek je het geheel uiteen en wordt het begrijpelijk als een ontwikkeling.

Precies! Simpele wezentjes zijn we toch, he?

Tijd is ook zoiets inderdaad: nodig om hokjes te maken die we kunnen bevatten. Concepten als causaliteit nodig hebben om verbanden te leggen die we begrijpen kunnen.

quote:

[..]

Ik vind het niet maf, dat we dit intellectueel vrij gemakkelijk kunnen vertellen en begrijpen, maar niet beseffen.

Het intelectueel begrijpen is een objectief perspectief, alsof je naar de wereld kijkt vanaf de maan, zonder er deel vanuit te maken. De tegenhanger van dit perspectief is het perspectief van iemand in de wereld, waardoor zijn gezichtspunt zelf onderdeel van het proces wordt. Zonder dat gezichtspunt zie je niets. Het is daarvoor noodzakelijk en daarom zijn we eraan gehecht. Dat gezichtspunt is je identiteit.

Weet niet zeker wat je hier bedoelt met identiteit en of ik het eens ben met dat begrip, maar vind het een mooie metafoor.

quote:

[..]

Het is volgens mij niet veel meer dan het doorzien van de menselijke situatie. Voor mensen, voor wie dat een onmogelijke opgave is, is helemaal niet nadenken, maar zo direct en natuurlijk mogelijk leven, een equivalent alternatief.

Het is denk ik meer dan het doorzien van de menselijke situatie, eerder de realiteit waarin wij leven. Of bedoel je hetzelfde?

quote:

Op zondag 10 juni 2012 13:46 schreef Gray het volgende:

[..]

Wat zijn die consequenties dan?

Mensen kunnen zich de luxe van het er op na houden van een dergelijk verkeerd wereldbeeld gewoon niet veroorloven.

Omdat het hier om spirituele, en niet om materiële zaken gaat, zijn de consequenties hiervan heel wat erger dan die van een platte aarde waarbij de aarde in het centrum van het heelal staat.

quote:

Op zondag 10 juni 2012 16:40 schreef kleinduimpje3 het volgende:

[..]

Mensen kunnen zich de luxe van het er op na houden van een dergelijk verkeerd wereldbeeld gewoon niet veroorloven.

Omdat het hier om spirituele, en niet om materiële zaken gaat, zijn de consequenties hiervan heel wat erger dan die van een platte aarde waarbij de aarde in het centrum van het heelal staat.

Met een reden als "kan gewoon niet" kan ik niet veel. Wees wat concreter graag.

quote:

Op zondag 10 juni 2012 17:07 schreef Gray het volgende:

[..]

Met een reden als "kan gewoon niet" kan ik niet veel. Wees wat concreter graag.

Het is toch bijvoorbeeld heel duidelijk dat iemand die rekening houdt met karmische consequenties van zijn daden voor volgende levens, of vereffening van handelingen tijdens dit leven in een helse of hemelse toestand na de dood, heel andere afwegingen zal maken ter zake van zijn handelingen dan iemand die denkt dat na zijn dood alles afgelopen is, en dat hij in het ergste geval nog een einde kan maken aan zijn over zich zelf afgeroepen noodlot door het slikken van een tablet cyaankali?

Het is dus alleszins relevant of na de dood alles ophoudt of niet, en de consequenties van verkeerde aannames dienaangaande kunnen in veel opzichten groot zijn voor de wijze waarop een mens zijn ervaringen en beslissingen beoordeelt.

Bovendien zou de link zoals ik die in post 68 heb gegeven voor iemand die alleen in dit ene bestaan gelooft, gebonden aan een stoffelijk lichaam, vanzelfsprekend flauwekul zijn, waarmee men zijn geestelijk perspectief aanzienlijk verkleint.

Een dergelijke gezichtsvernauwing kan men zich inderdaad niet ongestraft veroorloven, dat lijkt mij evident.

quote:

Op zondag 10 juni 2012 17:46 schreef kleinduimpje3 het volgende:

[..]

Het is toch bijvoorbeeld heel duidelijk dat iemand die rekening houdt met karmische consequenties van zijn daden voor volgende levens, of vereffening van handelingen tijdens dit leven in een helse of hemelse toestand na de dood, heel andere afwegingen zal maken ter zake van zijn handelingen dan iemand die denkt dat na zijn dood alles afgelopen is, en dat hij in het ergste geval nog een einde kan maken aan zijn over zich zelf afgeroepen noodlot door het slikken van een tablet cyaankali?

Het is dus alleszins relevant of na de dood alles ophoudt of niet, en de consequenties van verkeerde aannames dienaangaande kunnen in veel opzichten groot zijn voor de wijze waarop een mens zijn ervaringen en beslissingen beoordeelt.

Bovendien zou de link zoals ik die in post 68 heb gegeven voor iemand die alleen in dit ene bestaan gelooft, gebonden aan een stoffelijk lichaam, vanzelfsprekend flauwekul zijn, waarmee men zijn geestelijk perspectief aanzienlijk verkleint.

Een dergelijke gezichtsvernauwing kan men zich inderdaad niet ongestraft veroorloven, dat lijkt mij evident.

Je maakt hier wel de verkeerde aanname van het bestaan van karma. Tenminste, als je de boeddha mag geloven.

quote:

Op zondag 10 juni 2012 14:12 schreef Gray het volgende:
Jung geloofde ook niet in de dood als het einde:

Jung had een goede tarotlezer geweest met zijn archetype!

quote:

Op zondag 10 juni 2012 17:46 schreef kleinduimpje3 het volgende:

[..]

Het is toch bijvoorbeeld heel duidelijk dat iemand die rekening houdt met karmische consequenties van zijn daden voor volgende levens, of vereffening van handelingen tijdens dit leven in een helse of hemelse toestand na de dood, heel andere afwegingen zal maken ter zake van zijn handelingen dan iemand die denkt dat na zijn dood alles afgelopen is, en dat hij in het ergste geval nog een einde kan maken aan zijn over zich zelf afgeroepen noodlot door het slikken van een tablet cyaankali?

Het is dus alleszins relevant of na de dood alles ophoudt of niet, en de consequenties van verkeerde aannames dienaangaande kunnen in veel opzichten groot zijn voor de wijze waarop een mens zijn ervaringen en beslissingen beoordeelt.

Bovendien zou de link zoals ik die in post 68 heb gegeven voor iemand die alleen in dit ene bestaan gelooft, gebonden aan een stoffelijk lichaam, vanzelfsprekend flauwekul zijn, waarmee men zijn geestelijk perspectief aanzienlijk verkleint.

Een dergelijke gezichtsvernauwing kan men zich inderdaad niet ongestraft veroorloven, dat lijkt mij evident.

Voor een niet-zielgelover hebben morele argumenten, die berusten op het afwegen van consequenties van je handelen mbt tot je leven na je dood, geen enkele geldigheid.

De dood is alleen een symmetriebreking mbt tot het ego (maar niet voor de fysische behoudswetten).

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 11-06-2012 14:49:01 ]

quote:

Op zondag 10 juni 2012 21:03 schreef Orange2012 het volgende:
Wat ik wel heb gemerkt met het ego is, dat een samenwerking (met delen werken) best werkt. als het ware het ego updaten noem ik dat. Wat zou kunnen is, dat het beschadigd ego, eerst moet healen, voor je bewustzijn het toelaat, het ego volledig los te laten. ?

Dat ego updaten, zo zie ik dat ook. Middels training (simpelweg aandacht geven aan je eigen gedachten en impulsen, die corrigeren/bijwerken wanneer je dat nodig acht) kan je het ego sturing geven.

Het loslaten daarentegen moet je denk ik niet zien als een permanent iets. Het ego is een deel van het menszijn, maar het heeft niet de rol waarmee we opgegroeid zijn. Daarmee bedoel ik: jij bent niet je ego (dus gedachten etc).
Hoe het ego los te laten, daarvoor zijn verschillende methoden voor zover ik weet. Een Tolle ervaarde bijvoorbeeld zoveel pijn dat hij de energie niet meer had om het bewust vast te houden/te bevechten, en dus gaf hij zich volledig over, ofwel stopte hij al zijn energie in het ego tot er niet genoeg energie meer was om het ego draaiende te houden. Een tijdelijke kortsluiting zou je het kunnen noemen. Zo ervaarde ik het, en gezien de vergelijkbare ervaring zoals hij het omschreef denk ik dat het voor hem net zo ging.

Verder zijn er verschillende vormen van meditatie, zoals met de ogen halfopen zitten. Gewoon zitten. Dat is zazen. Door niet gericht te denken, maar de gedachten en ook prikkels te ervaren zonder oordeel of reactie.
Ook kan je een meditatievorm proberen waarbij je richt op een punt in de leegte van je gedachten, een soort concentratie maken op niets.
Een koan is een vraag waar geen logische oplossing voor is. Door deze te stellen voordat je mediteert, of aan het begin ervan, en deze overgeven aan je onderbewuste zou je een inzicht moeten krijgen waardoor hiervoor een antwoord komt. Het antwoord is vaak even onlogisch, maar lijkt wel te kloppen, hoe bizar dat ook moge klinken. Hiermee train je het aanspreken van de geest zonder het ego.
Zeer intensieve meditatie kan ook, maar dat vereist een strak regime qua slaap, eten en veel tijd, want korte meditatieperiodes van 30-50 minuten, onderbroken met korte eet-/rustpauzes en 7 uur slaap, met verder alleen maar mediteren. Dit zou het ego zo moeten vermoeien dat het vanzelf een keer opgeeft. Dit heet sesshin.
Verder werken gesprekken met een zen-meester ook blijkbaar, doordat hij een stevige ondervraging geeft waar je wordt aangesproken op je kennis, en daarmee aan alles gaat twijfelen. Je vertrouwen in het ego verdwijnt hierdoor, waardoor je er minder aanspraak op zal maken. Bovendien versterkt het je leer van het bereiken van een mindful state.
Bepaalde liederen of geluiden ten gehore brengen zou ook de eenheid van alles moeten boven brengen in de mediterende en is dus ook een mogelijkheid.
In zenboeddhisme is ook omgaan met de dood, via begrafenissen, een gebruikelijk ritueel.

Nu heb ik alleen voorbeelden gegeven uit het zenboeddhisme, maar in veel andere religies zijn ook voorbeelden te vinden. Overigens schijn je ook via het beoefenen van je passie de mindful state te kunnen bereiken. En wellicht zijn er nog zat manieren die minder bekend of ongedocumenteerd zijn.

Zelf probeer ik sinds een tijd mijn directe omgeving schoon en opgeruimd te houden, met zo weinig mogelijk objecten, zo sterk geordend als me lukt. Dit minimaliseert de prikkels, waardoor ik me beter kan richten op de innerlijke impulsen.
Daarnaast werd ik altijd al rustig en leeg in het hoofd van het geluid en aanzicht van wind door de bomen, en die staat van wezen heb ik kunnen overdragen naar vrijwel elke omgeving. Daarnaast gebruik ik de koan methode al heel lang bij problemen waar ik niet direct een antwoord op weet, nog voordat ik bewust aan spirituele verkenning was begonnen.
Gesprekken met anderen, ook op FOK! gebruik ik zoals een zenboeddhist een leermeester raadpleegt, waarbij ik zelf de vragen stel aan mezelf door mijn ervaringen en inzichten onder woorden te brengen.
Emoties en gedachten weet ik sinds mijn ervaring te herkennen als een onderdeel van mijn ego en te ervaren alsof ik op een achtbaan zit. Hoewel ik daar aan het begin als luisterend oor mee omging, voel ik sinds kort dat ik eraan toe ben om ze te integreren met die luisterende (authentieke) zelf.
Daarnaast maak ik mezelf al langere tijd niet meer wijs dat ik zeker weet dat zaken waar of onwaar zijn. Die twijfel heeft denk ik meegewerkt aan het loslaten van mijn ego tijdens die ervaring.

Tot slot wil ik delen dat ik eigenlijk niet (nooit) doelbewust op zoek ben naar nirvana of whatever, maar het simpelweg zijn beloop laat. Als eerste is dat omdat ik niet al mijn tijd wil en kan stoppen in iets wat wellicht nooit door mij bereikt kan worden, als tweede omdat ik denk dat dit een spiritueel ego in de hand speelt (het ego-deel dat wijst maakt dat je dan een beter persoon bent). En dat is ook zen denk ik. Wat ik iig heb gemerkt is dat ik een stuk vrediger ben geworden van binnen en dat ik meer geniet van het leven an sich.
Daarbij komt dat wanneer ik mensen met iets help, dat niet meer teleurstelt wanneer dat niet lukt, wat het puurder en fijner maakt, plus gemakkelijker voor mijn beleving. Ik kan daadwerkelijk spreken van een soort liefde om mensen te helpen, een intentie zonder reden.
Daarnaast heb ik het gevoel dat ook een mindful state, of een zen-state, of hoe je het ook wil noemen tijdens een doorsnee westerse levensstijl goed mogelijk is. Door iedere dag en ieder moment als een vorm van meditatie/oefening te zien krijg ik ook regelmatig inzichten, en of dat nou iets is wat iedereen heeft of dat dit een daadwerkelijk gevolg is van die zienswijze maakt mij niet uit; ik geniet ervan. In hoeverre die inzichten hoogwaardig zijn of simpele hersenkak weet ik niet, maar elk voelt als een traktatie.
En voor hetzelfde geld blijkt het allemaal een futiel iets, maar dan heb ik in ieder geval een prachtige reis ervaren en die kunnen delen met anderen.

Damn, dat is nog best lang geworden.

Schaamteloze crosspost (met dank aan -Strawberry- voor het aanbrengen van de link):

quote:

Erikson's Integrity vs. Despair

Erikson (1982) represents one of the few personality theorist to examine aging as a stage of development. According to Erikson's theory, personality development goes through a series of eight, hierarchically ordered stages. Associated with each stage is a psychosocial crisis that the individual either successfully resolves or fails to resolve. Failure results in incomplete development of the personality, and inhibits further development of the personality.

The final stage of Erikson's (1982) theory is later adulthood (age 60 years and older). The crisis represented by this last life stage is integrity versus despair. Erikson (1982) proposes that this stage begins when the individual experiences a sense of mortality. This may be in response to retirement, the death of a spouse or close friends, or may simply result from changing social roles. No matter what the cause, this sense of mortality precipitates the final life crisis. The final life crisis manifests itself as a review of the individual1s life-career. Similar to Butler's (1963) life review, individuals review their life-career to determine if it was a success or failure. According to Erikson (1982), this reminiscence or introspection is most productive when experienced with significant others. The outcome of this life-career reminiscence can be either positive or negative. Ego integrity is the result of the positive resolution of the final life crisis. Ego integrity is viewed as the key to harmonious personality development; the individual views their whole of life with satisfaction and contentment. The ego quality that emerges from a positive resolution is wisdom. Erikson (1982) defines wisdom as a kind of "informed and detached concern with life itself in the face of death itself" (p. 61). Conversely, despair is the result of the negative resolution or lack of resolution of the final life crisis. This negative resolution manifests itself as a fear of death, a sense that life is too short, and depression. Despair is the last dystonic element in Erikson's (1959, 1982) theory.

En dat is waarom de dood, of eindigheid als je het zo wil noemen, mooi is. Wanneer je de relatie tussen leven en dood inziet, en het belang van die relatie onderkent, geeft dat wijsheid welk je laat inzien dat de dualiteit tussen leven en dood een illusie is. Je ego (verstand) kan op die manier het probleem loslaten, omdat er feitelijk geen probleem is.

quote:

Op maandag 11 juni 2012 21:08 schreef Orange2012 het volgende:

[..]

Helemaal mee eens. Je ziet ook steeds meer mensen die hierna op zoek zijn.

Er zijn vele verschillende meditaties. Welke voor jou het beste is, kun je het beste achter komen door ze te doen. Geen verwachtingen natuurlijk, gewoon doen en laten gebeuren. Dan voel je zelf wel welke het beste bij je past.. Zo doe ik vaak meditatie gewoon op de bank, tijdens huishouden, op het werk enzv. Gewoon volledig 1 zijn met wat je op dat moment doet.

Voetbal kijk ik niet, dus ik reageer maar even hierop.

Ik begrijp wat je bedoelt. Het is in die zin waar andere mensen van zeggen: "even die knop omzetten". Met als verschil dat het hier om een aan/uit-knop gaat wat betreft denken en identificatie daarmee.
Voor mij is een busreis vaak een goede voor stille meditatie. Of wanneer ik in een horeca-gelegenheid ben en me even niet in een gesprek bevind maak ik van mezelf en voor mezelf stilte, als een stilte in de storm.
Het effect zie ik terug in de kalme energie die ik ervaar in drukke omgevingen, of wanneer ik aan het vertellen ben. Zowel verbaal of in schrift zie ik een overzichtelijkere, heldere stem terug, wat voor mij en ik denk ook mijn omgeving erg fijn is. Langzaamaan begin ik me meer te richten op kalmte, ook waar geen kalmte te vinden is. Het leven vloeit meer, in plaats van dat het in horten en stoten lijkt te komen. En het voelt goed.

quote:

Op donderdag 31 mei 2012 02:09 schreef Orange2012 het volgende:
Zijn er mensen die zich verdiept hebben in de kracht van het Nu?

Wat ik mij afvraag is, of Eckhart Tolle ook spreekt over het verzet van het ego tegen het loslaten van het ego?

Wat ik merk is, dat hoe meer ik los kom van gedachten,(the story of "me" etc) hoe groter het verzet word. (zowel mentale onrust, als lichamelijk reactie's, emoties en zelfs energetisch). En is dit dan een teken dat je er nog iets van moet leren?

Het enige wat zelf naar boven komt is, dat dit onbewuste zaken zijn als, onrust/stress, emoties etc.

Alvast bedankt.

Groet

word is met dt.

Maar om maar even inhoudelijk te reageren:

Als je van een stressvol leven houdt, blijf dan maar flink tobben met je ego
als je van het leven wil genieten, laat je ego dan wat vaker los
uiteindelijk zal je ego er niet meer tegen vechten (hoe je het zelf noemt)
maar zal je een soort van inner peace ontwikkelen (zo noem ik het maar even)
maar laat je ego niet ten allen tijden los, treed op waar nodig
en laat dingen langs je heen glijden, wanneer nodig

live wise my friend, live wise.

Hallow

quote:

Op maandag 11 juni 2012 23:30 schreef Orange2012 het volgende:

[..]

Ja dat klopt. Ik begrijp natuurlijk dat je die nog nodig hebt. De vraag ging toen meer om het feit, dat ik mij afvroeg of Eckhart iets verteld over het verzet van het ego. Juist wanneer de rust komt, het ego zich gaat verzetten tegen het Nu. of natuurlijk ander inzicht wat die vraag beantwoord.

Yes, het ego probeert je te beschermen in het heden, op basis van projecties in de toekomst en ervaringen in het verleden.

En als het allemaal even tegenzit, denk dan hieraan:

quote:

Op zondag 10 juni 2012 17:46 schreef kleinduimpje3 het volgende:

[..]

Het is toch bijvoorbeeld heel duidelijk dat iemand die rekening houdt met karmische consequenties van zijn daden voor volgende levens, of vereffening van handelingen tijdens dit leven in een helse of hemelse toestand na de dood, heel andere afwegingen zal maken ter zake van zijn handelingen dan iemand die denkt dat na zijn dood alles afgelopen is, en dat hij in het ergste geval nog een einde kan maken aan zijn over zich zelf afgeroepen noodlot door het slikken van een tablet cyaankali?

Het is dus alleszins relevant of na de dood alles ophoudt of niet, en de consequenties van verkeerde aannames dienaangaande kunnen in veel opzichten groot zijn voor de wijze waarop een mens zijn ervaringen en beslissingen beoordeelt.

Bovendien zou de link zoals ik die in post 68 heb gegeven voor iemand die alleen in dit ene bestaan gelooft, gebonden aan een stoffelijk lichaam, vanzelfsprekend flauwekul zijn, waarmee men zijn geestelijk perspectief aanzienlijk verkleint.

Een dergelijke gezichtsvernauwing kan men zich inderdaad niet ongestraft veroorloven, dat lijkt mij evident.

Daarom houden boeddhisten die niet in reïncarnatie geloven toch dit beeld voor.

quote:

Op woensdag 13 juni 2012 16:56 schreef MetalIsAwesome het volgende:

[..]

Daarom houden boeddhisten die niet in reïncarnatie geloven toch dit beeld voor.

Volgens mij heeft Boeddha wel reïncarnatie onderwezen hoor.

Dit is een citaat uit de Pali Canon:

quote:

At Savatthi. There the Blessed One said: "From an inconstruable (sic) beginning comes transmigration. A beginning point is not evident, though beings hindered by ignorance and fettered by craving are transmigrating & wandering on. What do you think, monks: Which is greater, the tears you have shed while transmigrating & wandering this long, long time — crying & weeping from being joined with what is displeasing, being separated from what is pleasing — or the water in the four great oceans?"

"As we understand the Dhamma taught to us by the Blessed One, this is the greater: the tears we have shed while transmigrating & wandering this long, long time — crying & weeping from being joined with what is displeasing, being separated from what is pleasing — not the water in the four great oceans."

"Excellent, monks. Excellent. It is excellent that you thus understand the Dhamma taught by me.

"This is the greater: the tears you have shed while transmigrating & wandering this long, long time — crying & weeping from being joined with what is displeasing, being separated from what is pleasing — not the water in the four great oceans.

"Long have you (repeatedly) experienced the death of a mother. The tears you have shed over the death of a mother while transmigrating & wandering this long, long time — crying & weeping from being joined with what is displeasing, being separated from what is pleasing — are greater than the water in the four great oceans.

"Long have you (repeatedly) experienced the death of a father... the death of a brother... the death of a sister... the death of a son... the death of a daughter... loss with regard to relatives... loss with regard to wealth... loss with regard to disease. The tears you have shed over loss with regard to disease while transmigrating & wandering this long, long time — crying & weeping from being joined with what is displeasing, being separated from what is pleasing — are greater than the water in the four great oceans. "Why is that? From an inconstruable beginning. A beginning point is not evident, though beings hindered by ignorance and fettered by craving are transmigrating & wandering on. Long have you thus experienced stress, experienced pain, experienced loss, swelling the cemeteries — enough to become disenchanted with all fabricated things, enough to become dispassionate, enough to be released."

http://en.wikipedia.org/wiki/Sa%E1%B9%83s%C4%81ra_(Buddhism)#Buddha.27s_view

quote:

Op donderdag 31 mei 2012 02:09 schreef Orange2012 het volgende:
Zijn er mensen die zich verdiept hebben in de kracht van het Nu?

Ik verdiep me er misschien net iets teveel in. Ik wil rustig voor het boek zitten zonder afleiding en het zo goed mogelijk in mij opnemen, waar ik vaak geen tijd of energie voor heb. Vanuit de eerste stukken die ik gelezen heb in het Engels en Nederlands vind ik het een goed boek. Het slaat vaak de spijker op zijn kop, met iets dat je eigenlijk onbewust al weet, maar wat je gezegd moet worden.

quote:

Wat ik mij afvraag is, of Eckhart Tolle ook spreekt over het verzet van het ego tegen het loslaten van het ego?

Toevallig heb ik een citaat gevonden dat gedeeltelijk je vraag dekt;

"[Ik zal] niet beweren dat je niet op intense innerlijke weerstand zult stuiten als je werkt aan het opgeven van de identificatie met de pijn. Dat kan vooral gebeuren als je je een groot deel van je leven sterk met je emotionele pijnlichaam geïdentificeerd hebt en je er je zelfgevoel grotendeels of helemaal aan ontleent. Dat betekent dat je aan het pijnlichaam een ongelukkig zelf hebt ontleend en gelooft dat jij dat verzinsel van je verstand bent. In dat geval roept de onbewuste angst voor het verlies van je identiteit een sterke weerstand tegen het opheffen van die identificatie op. Met andere woorden: je hebt liever pijn (bent het pijnlichaam) dan de sprong in het onbekende te wagen en het verlies van ongelukkige zelf te riskeren." (Tolle, 2003, p.45)

Tolle, E. (2003) De Kracht van het Nu. Zevende druk. Ankh-Hermes bv.

Het pijnlichaam was denk ik zoiets als het geheel van ervaringen en gevoelens dat je in het verleden hebt opgedaan en waar je je huidige zelf mee identificeert en waar je mogelijke toekomstige besluiten van afhankelijk zijn.

Als ik niet werkelijk gestudeerd zou hebben en ik ben een werknemer, en ik zie mezelf als een echte ‘arbeider’ bij wijze van spreken die altijd hard werkt en zich niet met studeren wilt bezighouden, dan vormt een mogelijke optie tot studie of herscholing een bedreiging voor mijn ego van de ‘harde werker’. Ondanks dat het nieuwe kansen zou bieden, opslag en een beter carrière perspectief, kies ik er niet voor, omdat het bestaande ego me comfortabel zit. Het is als het ware die vertrouwde jas die ik niet kwijt wil raken.

Het kan natuurlijk altijd extremer, als je bijvoorbeeld veel gepest bent en je ziet je zelf als ‘loser’ en je pijnlichaam bestaat uit een minderwaardigheidscomplex, dan zul je altijd wel op een bepaalde manier afzonderen en veel contact met mensen vermijden. Dat draagt bij aan het bestaande pijnlichaam en je zult geen bult vangen. Je hoeft je niet in het onbekende te wagen en mogelijk weer de pijn ervaren van afgewezen te worden.
Maar je raakt dus nooit werkelijk van je pijnlichaam verlost.

quote:

Wat ik merk is, dat hoe meer ik los kom van gedachten,(the story of "me" etc) hoe groter het verzet word. (zowel mentale onrust, als lichamelijk reactie's, emoties en zelfs energetisch). En is dit dan een teken dat je er nog iets van moet leren? Het enige wat zelf naar boven komt is, dat dit onbewuste zaken zijn als, onrust/stress, emoties etc.

Je bent vertrouwd met je verstand, het helpt je zaken voor mekaar te krijgen, je verstand vormt je hele realiteitsbeeld en het beeld dat je van jezelf hebt is erop gebaseerd. Dit bedoel ik niet in verband met cognitief denken, maar het beeld dat het verstand creëert van jezelf en je omgeving. Je ziet jezelf als een succesvol iemand, of een loser. Als dit illusoire fundament en het beeld van de realiteit wegvalt, dan creëert dat angst omdat hetgeen je vertrouwd is weg kan vallen en je je moet wagen in een nieuwe omgeving.

Stel je bijvoorbeeld voor dat je gelovig bent en op een dag geconfronteerd wordt met de mogelijkheid dat God niet bestaat. Je hele identificatie, je fundament en het beeld van deze realiteit komt daarbij in het geding. Is er wel iemand waar ik ten alle tijden op terug kan vallen, is er een leven na de dood, is deze realiteit wel een ‘schepping’? Je bent geneigd om je met je oude vertrouwde pijnlichaam opnieuw te identificeren en je ermee te conformeren omdat het vertrouwd en veilig is.

Dit is zo’n beetje wat ik tot dusver heb opgepikt van de Kracht van het Nu. Ik ga er nog eens een keer goed voor zitten in de (illusiore, eigen gevisualiseerde) toekomst

[ Bericht 0% gewijzigd door Being op 15-06-2012 21:19:23 ]

Kreeg dit filmpje vandaag in mn mail... vond het wel toepasselijk voor dit topic

Staat vandaag in Het zondagsnieuws:

“Wij zijn niet ons brein”

“De werkelijkheid is een hele slimme illusie van onze verbeelding”, schrijft de Eindhovense auteur HP Vrijdag. In het boek Het experimentator-effect gaat hij op zoek naar de kleine barstjes in de wanden van onze realiteit die je alleen ziet als je er met je neus tegenaan staat.

De inspiratie voor het boek begon in een periode van pech. Een aantal jaren geleden werkte Vrijdag met groeiende tegenzin in de horeca. Hij wilde er graag mee stoppen, maar om de een of andere reden lukte het hem niet om de beslissing te nemen. “Het was een rottijd. Alles zat me tegen. Het vreemde was dat ik ook niet anders verwachtte. Ik zat in een periode dat ik erg negatief dacht en had me van tevoren al op alle tegenslagen ingesteld. De ‘ongelukjes’ kwamen dus niet echt als een verrassing. Maar na een poosje begon ik het wel vreemd te vinden. Ben ik zo goed in het voorspellen van de toekomst, of had mijn denken er iets mee te maken welke toekomst er uit de hoge hoed kwam? Had de psycholoog Jung gelijk, toen hij zei dat je onderbewustzijn in staat was om in te grijpen in de buitenwereld, als je bewustzijn te koppig was om te luisteren? Kon het voorwerpen en gebeurtenissen zomaar in de werkelijkheid laten verschijnen om je iets duidelijk te maken?”
Nadat alles maar bleef tegenzitten, raakte Vrijdag overspannen en moest met zijn werk stoppen, maar zijn nieuwsgierigheid bleef bestaan. “Ik ging op zoek naar ‘scheurtjes in de werkelijkheid’. Kleine foutjes waaraan je de invloed van onze gedachten op de werkelijkheid herkent. En nu na een aantal jaren kan ik zeggen dat het aardig is gelukt.”
Volgens Vrijdag kunnen dingen kunnen zomaar materialiseren in de werkelijkheid omdat je er aan denkt. “Onze omgeving gedraagt zich als een spiegelbeeld. Materie kan opduiken of veranderen omdat je kijkt, ziektes genezen of ontstaan omdat je dat waarschijnlijk vindt, zelfs de tijd, leeftijd en het verleden zijn wat je ervan verwacht. De fysieke werkelijkheid is een hele slimme illusie van ons eigen brein.”
Volgens Vrijdag is het beeld dat mensen van de wereld hebben niet juist. “Veel mensen zijn de wereld en zichzelf als iets heel materieels gaan zien. Een biologisch lapje scharrelvlees, aangestuurd door hormonen en neuronen en geprogrammeerd door genetische patronen. Maar zo is het niet. Wij zijn méér dan alleen ons brein.”
In het boek probeert de auteur de wat meer ‘spirituele’ kant van ons bestaan te laten zien. “Nou spiritueel is misschien wat overdreven. Ik probeer te laten zien dat onze wereld niet zo materieel en biologisch in elkaar zit als we denken. Hoe je denkt over de werkelijkheid zie je terug in de wereld om je heen. Dat is logisch, als je verliefd bent, lijkt alles mooi en leef je op een roze wolk. Maar het kan ook minder logisch: je lichaam, machines, computers gaan zich anders gedragen als je iets anders verwacht. Daar kunnen we met ons kop niet bij, dus zeggen we meestal: bijgeloof. Het klinkt inderdaad spookachtig, maar als je beseft dat de wereld niets anders is dan de spiegeling van onze gedachten wordt het ineens heel normaal.”
“Er zijn zoveel mensen die telkens tegen dezelfde problemen aanlopen. Vaak mopperen ze: ‘wat heb ik toch een pech’ of doen het af als toeval, terwijl het dat in veel gevallen niet is. Een boeddhist zal nooit zeggen: wat toevallig! Die denkt: wat betekent het dat dit nu gebeurt? Je hoeft je dat natuurlijk niet bij alles af te vragen, maar als sommige dingen je steeds maar blijven overkomen, dan zou je je weleens af kunnen vragen: waarom? Misschien probeert je onderbewustzijn je iets duidelijk te maken.”
“Maar om geen verkeerd beeld te geven, Het experimentator-effect is geen ‘hoe leer ik positief denken-’ of ‘hoe verbeter ik mijn leven-boek’. Daar ga ik niet op in. Het boek analyseert de werkelijkheid. Het verklaart op wetenschappelijke en psychologische wijze hoe het kan dat dingen zomaar in onze werkelijkheid opduiken en legt uit waarom we daar vrijwel nooit wat van merken.”
“De wetenschap dat de wereld een reflectie is van onze geest kan je helpen om de realiteit iets minder materieel te zien en jezelf iets minder biologisch. En dat geeft een fijn gevoel. Het geeft een soort rust en inzicht. Het zegt je dat het afsterven van je lichaam niet hoeft te betekenen dat het leven daar ophoudt. Of je daarna doorleeft als individu weet ik niet. Maar als onze materiële werkelijkheid een illusie is, is ons lichaam dat natuurlijk ook.”
“Ben ik nu verlicht? Kan ik nu vliegen en reizen in de tijd? Helaas, na jaren onderzoek en confrontatie met de werkelijkheid sta ik nog steeds met beide benen aan de grond. Dat zal ook niet veranderen. Je kunt ook niet tegen iemand zeggen dat hij of zij ineens geen hoogtevrees meer moet hebben De illusie is gewoon te sterk.”
Het experimentator-effect is geen makkelijk boek. Het is iets voor de geconcentreerde lezer. De eerste reacties op het boek zijn overwegend positief. “Sommigen vinden het zeer ingewikkeld, maar anderen zeggen dat het leest ‘als een tierlelier’. Een Belgische recensent schreef zelfs dat het dermate goed was dat hij iedereen aanraadde er twee van aan te schaffen.” Het boek kost 22,90 euro en is via de website www.experimentator-effect.nl te bestellen. Op die site staan ook fragmenten uit het boek.

Leuk. Ik kwam gister toevallig ook een ander boek tegen toen ik zocht naar neurologie.

quote:

Je Bent Niet Je Brein

In 4 Stappen Controle Over Je Leven, Je Slechte Gewoonten En Je Ongezonde Gedachten
Auteur: Jeffrey M. Schwartz & Rebecca Gladding

Beschrijving
Jeffrey Schwartz & Rebecca Gladding leggen ons uit hoe ons brein werkt en waarom we soms het gevoel hebben dat we de controle kwijt zijn over onze gedachten en gevoelens. Dit onaangename gevoel, dat kan leiden tot paniek, dwangmatig handelen of depressieve gedachten, klopt echter niet. Schwartz en Gladding laten ons zien hoe we in vier stappen het brein weer naar onze hand kunnen zetten en zelf de regie kunnen nemen over ons leven, onze gevoelens
en onze gedachten.
Recensie(s)

De auteurs, neurowetenschappers (in de Verenigde Staten), leggen uit hoe onze hersenen werken en hoe het komt dat we soms onterecht het gevoel hebben de controle over ons brein kwijt te zijn. Anders dan Dick Swaab ('Wij zijn ons brein', 2010) menen zij dat niet ons brein, maar wijzelf de baas zijn over wat er in ons hoofd gebeurt. Kernbegrip is neuroplasticiteit: het door gedrag doelbewust veranderen van fysieke hersenstructuren. Gebruik makend van dit principe worden ongezonde gedachten, ongewenst gedrag en slechte gewoonten in vier stappen blijvend veranderd. Herbenoemen van misleidende boodschappen van het brein en van de bijbehorende onprettige gewaarwordingen is de eerste stap. Vervolgens moeten deze van de persoon worden losgekoppeld. In de derde fase wordt de aandacht op iets anders gericht, iets dat heilzaam en productief is. Tot slot is iemand in staat de ware aard van gedachten, neigingen en impulsen te doorzien als misleidend en ze werkelijk uit het hoofd te zetten. De vele voorbeelden en praktische oefeningen en de heldere taal maken dit tot een bruikbaar boek voor een breed lezerspubliek. Het boek bevat een aantal invuloefeningen.

Drs. N.P. Aders

http://www.bol.com/nl/p/j(...)05/#product_overview