Kracht van het Nu

Dit is iets waar al een aantal keer eerder over gesproken werd:

quote:

Op donderdag 31 mei 2012 02:09 schreef Orange2012 het volgende:
Zijn er mensen die zich verdiept hebben in de kracht van het Nu?

Wat ik mij afvraag is, of Eckhart Tolle ook spreekt over het verzet van het ego tegen het loslaten van het ego?

Wat ik merk is, dat hoe meer ik los kom van gedachten,(the story of "me" etc) hoe groter het verzet word. (zowel mentale onrust, als lichamelijk reactie's, emoties en zelfs energetisch). En is dit dan een teken dat je er nog iets van moet leren?

Het enige wat zelf naar boven komt is, dat dit onbewuste zaken zijn als, onrust/stress, emoties etc.

Alvast bedankt.

Groet

Dit is ook wel een interessante kijk op de zaak, van de gechannelde Jezus:

Eckhart Tolle

quote:

Op vrijdag 8 juni 2012 21:56 schreef Orange2012 het volgende:
Dit ziet er mooi uit. Ik heb het grootste gedeelte gelezen.

Op de éen of andere manier, kan ik niet voor waar aannemen dat dit daadwerken door Jezus is doorgegeven. Niet dat ik nu wil zeggen dat het niet klopt, want er zitten mooie dingen in.

Waar ik vooral bleef "hangen" is het volgende stukje.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

(met name het schuin gedrukte stuk) Moet dat nog even door laten werken.

Ik kom er nog op terug, maar alvast bedankt!

Het komt op mij herkenbaar over.

Ben zelf niet van de christus-spreuken, om de reden dat ik zelf niet uit die opvoeding kom, maar ook omdat het lastig communiceert naar anderen in de maatschappij (met name in mijn omgeving).

Zelf merkte ik op dat ik mijn ego aanvankelijk als antagonist zag van mijn bewuste zelf. Pas later besefte ik dat ik hiermee juist energie stopte in de erkenning van het ego en daarmee de illusie van zijn bestaan stimuleerde. Het ego is een onderdeel van ons wezen, evenals een arm een onderdeel is van ons lijf. De illusie is dat deze een eigen wil heeft, of autonoom handelt. Wanneer wij ons ego leren plaatsen in de rol van een siamese tweeling, een wezenlijk onderdeel van onszelf dat met evenveel aandacht en respect behandeld dient te worden als aan de bewuste zelf gegeven wordt, zien wij het dualisme van ego en bewustzijn vervagen.
Wat ons op den duur de mogelijkheid geeft, mits voldoende aandacht en oefening, om de twee te verenigen tot een groter geheel waarbij oprecht gezegd kan worden: niemands meester, niemands knecht.

Volgens mij is het ego het onware zelf en gaat het erover dat te doorzien met bewustzijn/liefde, dus niet er samen mee vloeien maar weer herinneren wie je werkelijk bent ipv illusies over jezelf (en anderen) te geloven




[ Bericht 36% gewijzigd door sientelo op 09-06-2012 19:44:08 ]

quote:

Op zaterdag 9 juni 2012 19:19 schreef sientelo het volgende:
Volgens mij is het ego het onware zelf en gaat het erover dat te doorzien met bewustzijn/liefde, dus niet er samen mee vloeien maar weer herinneren wie je werkelijk bent ipv illusies over jezelf (en anderen) te geloven

Little Buddha - The Awakening

Buddha's Story and Battle with the Evil One

Het is de onware zelf zolang je het niet eigen hebt gemaakt. Het is een onderdeel van je lijf en dus van jou, maar evengoed van de wereld. Het als een los onderdeel zien is dualistisch denken, wat onrealistisch is. Ironisch genoeg is het "herinneren wie je bent" juist iets dat via het ego verloopt, want herinneringen.

Het ego is echt in de zin dat het door je lijf en omgeving wordt gemaakt, maar illusie in de zin dat het leeft in het verleden en de toekomst en niet jou is die altijd in het heden leeft.

quote:

Op zaterdag 2 juni 2012 14:46 schreef Boswachtertje het volgende:

[..]

Wat ik zelf uit de Kracht van het Nu heb gehaald mbt het ego, is dat het er wellicht niet om gaat je ego te ontkoppelen. Maar juist om in te zien wat het ego wel en niet is. Het ego is die verzameling ervaringen, gedachten, emoties ed die we vanaf jongs af aan hebben opgedaan. Niet alles hebben we altijd goed kunnen verwerken, waardoor dingen verdraaid kunnen worden.

Voor mij gaat het er meer om de plek van het ego in te zien. Het ego kan alleen bestaan omdat er ook iets anders bestaat. Alleen dat anders willen we nogal eens verwarren met het ego. Er is sprake van een 'IK' ervaring, alleen verwarren we deze dus met het ego. Het IK is er altijd, het ego denkt dat het er altijd is

Het ego zie ik ook als de 'ik' . Je bevind je iedere dag in situaties waarin het ego wil aanwezig zijn en regeren namelijk "ik voel mij hier benadeeld" "ik voel mij aangesproken" "ik word hier boos om" "ik vind.. " het is een continu proces van jezelf ergens onderdeel van maken of juist afstand van te nemen en daar op moeten reageren. Je word boos, verdrietig, blij, door jezelf te identificeren met dat onderwerp.
Maar er is eigenlijk helemaal geen rede voor die vergelijking, het leid alleen naar meer lijden.
Daarom, de kracht van nu zit volgens mij, in dit moment, deze tel, en is de kracht van niks. Van absolute stilte en leegte waarin je jezelf los kan maken van de 'égowereld' en gewoon deel kan uitmaken van alles om je heen. Zie jezelf niet als een los wezen ten opzichte van de wereld, jij bent alles en je bent niks tegelijk.

quote:

Op zondag 10 juni 2012 09:47 schreef Bastard het volgende:

[..]

Het ego zie ik ook als de 'ik' . Je bevind je iedere dag in situaties waarin het ego wil aanwezig zijn en regeren namelijk "ik voel mij hier benadeeld" "ik voel mij aangesproken" "ik word hier boos om" "ik vind.. " het is een continu proces van jezelf ergens onderdeel van maken of juist afstand van te nemen en daar op moeten reageren. Je word boos, verdrietig, blij, door jezelf te identificeren met dat onderwerp.
Maar er is eigenlijk helemaal geen rede voor die vergelijking, het leid alleen naar meer lijden.
Daarom, de kracht van nu zit volgens mij, in dit moment, deze tel, en is de kracht van niks. Van absolute stilte en leegte waarin je jezelf los kan maken van de 'égowereld' en gewoon deel kan uitmaken van alles om je heen. Zie jezelf niet als een los wezen ten opzichte van de wereld, jij bent alles en je bent niks tegelijk.

Mooi gezegd.

Een heel simpele methode om jezelf op weg te helpen in het dagelijks leven met een gematigd ego te leven is simpelweg alle informatie beschouwen als iets dat los staat van jezelf.

Staat iemand zijn mening jou niet aan?
Het zegt niets over jou.

Maakt iemand een vervelende generaliserende opmerking?
Jij bent niet de gegeneraliseerde groep.

Verliest Nederland van Denemarken?
Jij hebt niets verloren.

etc.

Vervolgens kan je streven naar het relativeren van discussies waarin je wel persoonlijke kritiek krijgt. Zo zien we op FOK! vaak een (semi-)inhoudelijke reactie gepaard gaan met een persoonlijke aanval. Reageer op het inhoudelijke deel en laat de aanspraak op jouw persoon (ego!) van je afglijden. Vaak laten mensen het dan zitten en kan de discussie vreedzaam verlopen, of gaan mensen zichzelf belachelijk maken door nog opgefokter aan te vallen. In het geval van het tweede: rinse and repeat!

quote:

Op zondag 10 juni 2012 10:18 schreef Gray het volgende:

[..]

Mooi gezegd.

Een heel simpele methode om jezelf op weg te helpen in het dagelijks leven met een gematigd ego te leven is simpelweg alle informatie beschouwen als iets dat los staat van jezelf.

Staat iemand zijn mening jou niet aan?
Het zegt niets over jou.

Maakt iemand een vervelende generaliserende opmerking?
Jij bent niet de gegeneraliseerde groep.

Verliest Nederland van Denemarken?
Jij hebt niets verloren.

etc.

Vervolgens kan je streven naar het relativeren van discussies waarin je wel persoonlijke kritiek krijgt. Zo zien we op FOK! vaak een (semi-)inhoudelijke reactie gepaard gaan met een persoonlijke aanval. Reageer op het inhoudelijke deel en laat de aanspraak op jouw persoon (ego!) van je afglijden. Vaak laten mensen het dan zitten en kan de discussie vreedzaam verlopen, of gaan mensen zichzelf belachelijk maken door nog opgefokter aan te vallen. In het geval van het tweede: rinse and repeat!

Ja, precies dat!
Het is inbeelding om jezelf er mee te vereenzelvigen

quote:

Op zondag 10 juni 2012 10:21 schreef Bastard het volgende:

[..]

Ja, precies dat!
Het is inbeelding om jezelf er mee te vereenzelvigen

Yup.

Later nog komt de uitdaging om je juist wél weer te vereenzelvigen met het ego, of eerder het ego te vormen naar je authentieke zelf.
Waar je eerst je gedachten bekritiseert middels de observerende zelf, op de manier van gedachte-gedachte-gedachte-kritische gedachte, ga je later proberen die kritiek direct toe te passen in je manier van denken, zodat je niet langer denkt als een hangende plaat, zoals Alan Watts dat zo mooi zei.
Je gaat dan puur denken en handelen, op een manier die goed voor jouw ervarende ik is, en voor de wereld om je heen. Immers staan jij en de wereld echt niet los van elkaar. Alles is één, ondanks dat onze simpele mensenhersenen dat niet zo kunnen zien.

Even kijken of ik een voorbeeld kan vinden van waar Alan Watts dat zei.
Deze van Alan Watts doelde ik op volgens mij:

quote:

Op zondag 10 juni 2012 10:32 schreef Gray het volgende:

[..]

Yup.

Later nog komt de uitdaging om je juist wél weer te vereenzelvigen met het ego, of eerder het ego te vormen naar je authentieke zelf.
Waar je eerst je gedachten bekritiseert middels de observerende zelf, op de manier van gedachte-gedachte-gedachte-kritische gedachte, ga je later proberen die kritiek direct toe te passen in je manier van denken, zodat je niet langer denkt als een hangende plaat, zoals Alan Watts dat zo mooi zei.
Je gaat dan puur denken en handelen, op een manier die goed voor jouw ervarende ik is, en voor de wereld om je heen. Immers staan jij en de wereld echt niet los van elkaar. Alles is één, ondanks dat onze simpele mensenhersenen dat niet zo kunnen zien.

Even kijken of ik een voorbeeld kan vinden van waar Alan Watts dat zei.
Deze van Alan Watts doelde ik op volgens mij:

Alan Watts - Thought

Inderdaad, hij weet dat goed uit te leggen. Spreekt ook helder uit hoe de denker denkt, het losmaken van jezelf en het inzien waar het toe heeft geleidt.
Het is als een opluchting om het door te hebben, maar het is een missie om jezelf te blijven bevrijden nu je het spel doorhebt. What is seen can't be unseen.

quote:

Op zondag 10 juni 2012 11:53 schreef Bastard het volgende:

[..]

Inderdaad, hij weet dat goed uit te leggen. Spreekt ook helder uit hoe de denker denkt, het losmaken van jezelf en het inzien waar het toe heeft geleidt.

Ja, dat kon hij heel goed. Zijn teksten zijn als een dans, als muziek in de oren.

quote:

Het is als een opluchting om het door te hebben, maar het is een missie om jezelf te blijven bevrijden nu je het spel doorhebt. What is seen can't be unseen.

Dat laatste is zeker waar. Al knipper je soms wel eens.

De kunst is wel, voor mijn gevoel, om die vrijheid te blijven ervaren ondanks dat je doorhebt dat het spel dat we spelen daar niet geschikt voor is. Alsof je hebt leren zwemmen in de oase van een woestijn.

'Ego' is het latijnse woord voor 'ik'. Het begrip 'ik' is niets anders dan een verwijzing naar jezelf. Vragen daarover, gaan over hetgeen waarmee je jezelf identificeerd. Het is rationeel om jezelf te identificeren met je lichaam. Ik ben een monist, dwz dat alles ten diepste uit hetzelfde hout gesneden is. Dus de geestelijke aspecten aan jezelf vallen net zo goed onder het begrip 'lichaam'. Het lichaam ontstaat en ontwikkelt zich in een omgeving. Daarom is het lichaam verweven met de omgeving. Je identificeert je daarom met van alles en nogwat om je heen, waarmee je in relatie bent (anderen mensen, maar ook dingen, patronen/verbanden waar je deel van uitmaakt en ideeen/idealen). Als je deze gedachte op de spits drijft dan los je jezelf op in de wereld.

Toch is het lichaam de drager van alle identificatie mogelijkheden. De instandhouding / voortzetting ervan is van belang. Het streven dat daar begint is gericht op specifieke gewenste doelen (en dat is het 'ik' gerichte dat je soms dwars kan zitten). Dat houdt ergens een keer op (de dag waarop je overlijdt) en dan is ook het 'ik' verdwenen.

Wij mensen bevinden ons altijd in het nu. Dat suggereert dat alle ontwikkeling (en daarom ook de mogelijkheid om te floreren of beschadigd te raken) een illusie zijn, want dat zijn ontwikkelingen in de tijd. Maar dat is niet zo. Het NU is een illusie.

Wat wel reeel is, is in het 'hier en nu' aanwezig zijn. Dat betekent dat je aandacht bij de dingen is die nu om je heen plaatsvinden. Als je dat op de spits drijft, dan valt ieder denken over de samenhang er al buiten, en blijft alleen een 'Nu beleving' over, die bestaat uit directe interne en externe ervaringen.

[ Bericht 2% gewijzigd door deelnemer op 10-06-2012 14:03:43 ]

quote:

Op zondag 10 juni 2012 12:23 schreef deelnemer het volgende:

Toch is het lichaam de drager van al identificatie mogelijkheden. De instandhouding / voortzetting ervan is van belang. Het streven dat daar begint is gericht op een specifieke gewenste doelen (en dat is het 'ik' gerichte dat je soms dwars kan zitten).
Dat houdt ergens een keer op (de dag waarop je overlijdt) en dan is ook het 'ik' verdwenen.

Misschien toch een aanrader om de boeken die ik enkele posts terug, in post 49, genoemd heb eens te lezen, want deze veronderstelling van jou is echt een ernstige vergissing, met ernstige consequenties.

quote:

Op zondag 10 juni 2012 12:23 schreef deelnemer het volgende:
'Ego' is het latijnse woord voor 'ik'. Het begrip 'ik' is niets anders dan een verwijzing naar jezelf. Vragen daarover, gaan over hetgeen waarmee je jezelf identificeerd. Het is rationeel om jezelf te identificeren met je lichaam. Ik ben een monist, dwz dat alles ten diepste uit hetzelfde hout gesneden is. Dus de geestelijke aspecten aan jezelf vallen net zo goed onder het begrip 'lichaam'. Het lichaam ontstaat en ontwikkelt zich in een omgeving. Daarom is het lichaam verweven met de omgeving. Je identificeert je daarom met van alles en nogwat om je heen, waarmee je in reletie bent (anderen mensen, maar ook dingen, patronen/verbanden waar je deel van uitmaakt en ideeen/idealen). Als je deze gedachte op de spitsdrijft dan los je jezelf op in de wereld.

Toch is het lichaam de drager van al identificatie mogelijkheden. De instandhouding / voortzetting ervan is van belang. Het streven dat daar begint is gericht op een specifieke gewenste doelen (en dat is het 'ik' gerichte dat je soms dwars kan zitten). Dat houdt ergens een keer op (de dag waarop je overlijdt) en dan is ook het 'ik' verdwenen.

Wij mensen bevinden ons altijd in het nu. Dat suggereert dat alle ontwikkeling (en daarom ook de mogelijkheid om te floreren of beschadigd te raken) een illusie zijn, want dat zijn ontwikkeling in de tijd. Maar dat is niet zo. Het NU is een illusie.

Wat wel reeel is, is in het hier een nu aanwezig zijn. Dat betekent dat je aandacht bij de dingen is die nu plaatsvinden. Als je dat op de spits drijft dan valt iederen denken over de samenhang er al buiten, en blijft alleen een directe Nu beleving over, die bestaat uit directe interne en externe ervaringen.

Heel mooi geschreven.

Vind vooral de tweedeling van het nu een goede, al ben ik het niet eens met de gedachte dat ontwikkeling geen illusie zou zijn, omdat het in de tijd zou liggen. Wel ben ik eens dat ook het nu een illusie is, in de zin dat het als een beschrijving van tijd een illusie is. Aangezien de toekomst een gedachte is (verbeelding), het verleden een gedachte is (herinnering), en beide een illusie, is de gedachte van het nu ook een illusie. In andere woorden is tijd een illusie, want een construct van de gedachte en daar valt ook het tijdstip nu onder.
Hoe zou je het dan als 'echt' kunnen ervaren? Door het concept van tijd te laten varen, simpelweg door niet te denken en puur te ervaren.
Dat wordt in zen genoemd kensho. Van wie dit moment later kan plaatsen in de realiteit en integreren in zijn levenstijl (het (niet-bestaande) dualisme van tijd en tijdloosheid naast elkaar ervaren) kan worden gezegd dat zij in satori verkeren.
Om het nog ingewikkelder te maken: denken is ook een vorm van ervaren.

Verder schrijf je:

quote:

het lichaam is de drager van al identificatie mogelijkheden

Daarop zeg ik: ja en nee.

Zoals je zelf al aangeeft is het lichaam verweven met de omgeving, de geest met het lichaam. Alhoewel ons lichaam volgens onze denkwijze ophoudt bij de biologie, en het lichaam onze geest huisvest, is onze omgeving wat ons lichaam huisvest. Want een kers is gegroeid uit de boom, de boom uit de grond en de zon, de grond en de zon uit de singulariteit (voor het gemak een serie stappen weggelaten), en op die manier bekeken is alles één.

Het maffe is dat we dit intellectueel vrij gemakkelijk kunnen vertellen en begrijpen, het besef daarentegen is iets heel anders. Onze breinen zijn zo niet ingesteld, of dat nou door nature of nurture komt, dus standaard of geconditioneerd is, is ander punt. Wel denk ik dat het mogelijk is om tot dit besef (ervaring) te komen om de volgende redenen:
1. Veel getuigenissen zijn te vinden van mensen, onder invloed van allerlei geestverruimde/bedwelmende stoffen, die de eenheid in onze materiele wereld hebben gezien en gevoeld. De meest bekende wellicht is Doors of Perception van Aldous Huxley. (absolute aanrader!)
2. Door het verkennen van de geest (en dus brein en lichaam) hebben mensen in verschillende religies de verlichte staat van wezen bereikt. Via conditionering dus.
3. Zelf heb ik het wonderlijke moment van kensho mogen ervaren en de verweving tussen alles en niets geweest. Een ervaring waarin concepten, grenzen en woorden wegvallen en derhalve onmogelijk onder woorden is te brengen. Een beschrijving in woorden is een benadering, maar kan het niet vangen. Helaas, want het is werkelijk te prachtig om niet delen. Dit geheel nuchter en bewust overigens.

Maar is het bereiken van verlichting dan zo belangrijk? Helemaal niet. Sterker nog, waarschijnlijk is het geheel niet praktisch in de huidige wereld. Een verlicht mens zou in principe evengoed in een grot zitten mediteren als dat die 30 uur per week zou werken achter een bureau. Meest ontspannende is uiteraard de eerste.
Maar het pad naar verlichting brengt al zoveel meer verrijking aan in de beleving van een mens, dat alleen een slakkegang en en terloopse pas daarop al de moeite waard is. Zelfs voor mensen die op grootse hoogten leven in onze materiele wereld kan het gunstig zijn, want een simpele shownieuws-rubriek laat al zien dat geld, roem en rijkdom voor sommigen niet zaligmakend zijn.
Maar de keuze is aan ieder zelf uiteraard.

quote:

Op zondag 10 juni 2012 13:27 schreef kleinduimpje3 het volgende:

[..]

Misschien toch een aanrader om de boeken die ik enkele posts terug, in post 49, genoemd heb eens te lezen, want deze veronderstelling van jou is echt een ernstige vergissing, met ernstige consequenties.

Wat zijn die consequenties dan?

Dit vind ik zelf wel een mooie visie op het ego als het verkeerde zelf, of pseudozelf:

Geen zelf

Jung geloofde ook niet in de dood als het einde:

Transcript:

quote:

Interviewer: I know that you say death is psychologically just as important as birth and like it is an integral part of life, but surely, it can't be like birth if it is an end. Can it?

Jung: Yes. If it is an end and there we are not quite certain about this end because we know that there are these pecular faculties of the psyche- that it isn't entirely confined to space and time. You can have dreams or visions of the future. You can see around corners and such things. Only igonrants deny these facst (ja - german). Its quite evident that they do exist and have existed always. Now these facts show that the psyche- in part, at least- is not dependent on these confinements. And then what? When the psyche is not under that obligation to....live in time and space alone- and obviously, it doesn't. Then, in .. to that extent, they psyche is not submitted to those laws and that means a..a practical continuation of life of a sort of psychical existence beyond time and space.

Interviewer: Do you- yourself believe that death is probably the end or do you believe....

Jung: Well, I can't say - wissen Sie ? (german translated wold be: you see ?)- the word "believe" is a difficult thing for me. I don't "believe"; I must have a reason for a certain hypothesis. Either I know a thing; and when I KNOW it, I don't need to believe it. If I- I don't allow myself, for instance, to believe a thing just for sake of believing it. I can't believe it! But when there are sufficient reasons for a certain hypothesis, I shall accept these reasons naturally. And to say "We have to recon with the possibility of [so and so]." You know?

Interviewer: Well...now you told us that we should regard death as being a goal and to stray away from it is to evade life and life's purpose. What advice would you give to people in their later life to enable them to do this when most of them must, in fact, believe that death is the end of everything?

Jung: Well...you see I have treated many old people and its quite interesting to watch what their conscious doing with the fact that it is apparantly threatened with the complete end. It disregards it. Life behaves as if it were going on and so I think it is better for old people to live on...to look forward to the next day; as if he had to spend centuries and then he lives happily, but when he is afraid and he doesn't looks forward; he looks back. He petrifies. He gets stiff and he dies before his time, but when hes living on, looking forward to the great adventture that is ahead, then he lives. And that is about what your concious is intending to do. Of course it is quite obvious that we're all going to die and this is the sad finale of everything, but never-the-less, there is something in us that doesn't believe it, apparently, but this is merely a fact, a psychological fact. Doesn't mean to me that it proves something. It is simply so. For instance, I may not know why we need salt, but we prefer to eat salt too because we feel better. And so when you think in a certain way, you may feel considerably better. And I think if you think along the lines of nature, then you think properly.

_{This dialouge was written down by kierah16. She has her own channel here on youtube. Thank you very much, Kierah16.}

Het ego en het ik zijn onvindbaar: je zegt ...mijn geest of lichaam wat een 3e partij suggereert. Die is er niet. Het bestaat derhalve enkel door de kracht van benoeming. Dat is Boeddha's les geïnterpreteerd door de Dalai en mijzelf. Toch om dit leven te leven, gebruiken we het ik of ego.

De geest is zo instabiel dat deze geneigd is zijn of haar inclinaties te volgen, doe je hier niets aan , dan ben je een ongetrainde, en heb je een ongetrainde geest.

Belangrijk advies is , denk ik:

Rule your mind or it will rule you!
Alweer : Booeddha.

quote:

Op zondag 10 juni 2012 14:55 schreef Gebruikersnaam4 het volgende:
Het ego en het ik zijn onvindbaar: je zegt ...mijn geest of lichaam wat een 3e partij suggereert. Die is er niet. Het bestaat derhalve enkel door de kracht van benoeming. Dat is Boeddha's les geïnterpreteerd door de Dalai en mijzelf. Toch om dit leven te leven, gebruiken we het ik of ego.

Die zijn niet onvindbaar:

quote:

De geest is zo instabiel dat deze geneigd is zijn of haar inclinaties te volgen, doe je hier niets aan , dan ben je een ongetrainde, en heb je een ongetrainde geest.

Eens.

quote:

Belangrijk advies is , denk ik:

Rule your mind or it will rule you!
Alweer : Booeddha.

Weet je zeker dat de Booeddha (zoals jij dat schrijft) dat gezegd heeft? Want dat klinkt niet als iets wat uit een verlicht persoon zou komen. Welke boeddha?

quote:

Op zondag 10 juni 2012 13:45 schreef Gray het volgende:

[..]

Heel mooi geschreven.

Vind vooral de tweedeling van het nu een goede, al ben ik het niet eens met de gedachte dat ontwikkeling geen illusie zou zijn, omdat het in de tijd zou liggen. Wel ben ik eens dat ook het nu een illusie is, in de zin dat het als een beschrijving van tijd een illusie is. Aangezien de toekomst een gedachte is (verbeelding), het verleden een gedachte is (herinnering), en beide een illusie, is de gedachte van het nu ook een illusie. In andere woorden is tijd een illusie, want een construct van de gedachte en daar valt ook het tijdstip nu onder.
Hoe zou je het dan als 'echt' kunnen ervaren? Door het concept van tijd te laten varen, simpelweg door niet te denken en puur te ervaren.
Dat wordt in zen genoemd kensho. Van wie dit moment later kan plaatsen in de realiteit en integreren in zijn levenstijl (het (niet-bestaande) dualisme van tijd en tijdloosheid naast elkaar ervaren) kan worden gezegd dat zij in satori verkeren.
Om het nog ingewikkelder te maken: denken is ook een vorm van ervaren.

Alles vormt tesamen één samenhangend geheel. Maar je kunt niet nadenken over het geheel, zonder het eerst mbv concepten uiteen te trekken. Het concept 'objectieve tijd' is noodzakelijk om het geheel te zien als een proces in de tijd. Daarmee trek je het geheel uiteen en wordt het begrijpelijk als een ontwikkeling.

quote:

Verder schrijf je:

[..]

Daarop zeg ik: ja en nee.

Zoals je zelf al aangeeft is het lichaam verweven met de omgeving, de geest met het lichaam. Alhoewel ons lichaam volgens onze denkwijze ophoudt bij de biologie, en het lichaam onze geest huisvest, is onze omgeving wat ons lichaam huisvest. Want een kers is gegroeid uit de boom, de boom uit de grond en de zon, de grond en de zon uit de singulariteit (voor het gemak een serie stappen weggelaten), en op die manier bekeken is alles één.

Het maffe is dat we dit intellectueel vrij gemakkelijk kunnen vertellen en begrijpen, het besef daarentegen is iets heel anders. Onze breinen zijn zo niet ingesteld, of dat nou door nature of nurture komt, dus standaard of geconditioneerd is, is ander punt. Wel denk ik dat het mogelijk is om tot dit besef (ervaring) te komen om de volgende redenen:
1. Veel getuigenissen zijn te vinden van mensen, onder invloed van allerlei geestverruimde/bedwelmende stoffen, die de eenheid in onze materiele wereld hebben gezien en gevoeld. De meest bekende wellicht is Doors of Perception van Aldous Huxley. (absolute aanrader!)
2. Door het verkennen van de geest (en dus brein en lichaam) hebben mensen in verschillende religies de verlichte staat van wezen bereikt. Via conditionering dus.
3. Zelf heb ik het wonderlijke moment van kensho mogen ervaren en de verweving tussen alles en niets geweest. Een ervaring waarin concepten, grenzen en woorden wegvallen en derhalve onmogelijk onder woorden is te brengen. Een beschrijving in woorden is een benadering, maar kan het niet vangen. Helaas, want het is werkelijk te prachtig om niet delen. Dit geheel nuchter en bewust overigens.

Ik vind het niet maf, dat we dit intellectueel vrij gemakkelijk kunnen vertellen en begrijpen, maar niet beseffen.

Het intelectueel begrijpen is een objectief perspectief, alsof je naar de wereld kijkt vanaf de maan, zonder er deel vanuit te maken. De tegenhanger van dit perspectief is het perspectief van iemand in de wereld, waardoor zijn gezichtspunt zelf onderdeel van het proces wordt. Zonder dat gezichtspunt zie je niets. Het is daarvoor noodzakelijk en daarom zijn we eraan gehecht. Dat gezichtspunt is je identiteit.

quote:

Maar is het bereiken van verlichting dan zo belangrijk? Helemaal niet. Sterker nog, waarschijnlijk is het geheel niet praktisch in de huidige wereld. Een verlicht mens zou in principe evengoed in een grot zitten mediteren als dat die 30 uur per week zou werken achter een bureau. Meest ontspannende is uiteraard de eerste.
Maar het pad naar verlichting brengt al zoveel meer verrijking aan in de beleving van een mens, dat alleen een slakkegang en en terloopse pas daarop al de moeite waard is. Zelfs voor mensen die op grootse hoogten leven in onze materiele wereld kan het gunstig zijn, want een simpele shownieuws-rubriek laat al zien dat geld, roem en rijkdom voor sommigen niet zaligmakend zijn.
Maar de keuze is aan ieder zelf uiteraard.

Het is volgens mij niet veel meer dan het doorzien van de menselijke situatie. Voor mensen, voor wie dat een onmogelijke opgave is, is helemaal niet nadenken, maar zo direct en natuurlijk mogelijk leven, een equivalent alternatief.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 10-06-2012 15:15:47 ]

quote:

Op zondag 10 juni 2012 13:27 schreef kleinduimpje3 het volgende:

[..]

Misschien toch een aanrader om de boeken die ik enkele posts terug, in post 49, genoemd heb eens te lezen, want deze veronderstelling van jou is echt een ernstige vergissing, met ernstige consequenties.

Een vervolg op onze lange wel/geen ziel discussie .

quote:

Op zondag 10 juni 2012 15:08 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Alles vormt tesamen één samenhangend geheel. Maar je kunt niet nadenken over het geheel, zonder het eerst mbv concepten uiteen te trekken. Het concept 'objectieve tijd' is noodzakelijk om het geheel te zien als een proces in de tijd. Daarmee trek je het geheel uiteen en wordt het begrijpelijk als een ontwikkeling.

Precies! Simpele wezentjes zijn we toch, he?

Tijd is ook zoiets inderdaad: nodig om hokjes te maken die we kunnen bevatten. Concepten als causaliteit nodig hebben om verbanden te leggen die we begrijpen kunnen.

quote:

[..]

Ik vind het niet maf, dat we dit intellectueel vrij gemakkelijk kunnen vertellen en begrijpen, maar niet beseffen.

Het intelectueel begrijpen is een objectief perspectief, alsof je naar de wereld kijkt vanaf de maan, zonder er deel vanuit te maken. De tegenhanger van dit perspectief is het perspectief van iemand in de wereld, waardoor zijn gezichtspunt zelf onderdeel van het proces wordt. Zonder dat gezichtspunt zie je niets. Het is daarvoor noodzakelijk en daarom zijn we eraan gehecht. Dat gezichtspunt is je identiteit.

Weet niet zeker wat je hier bedoelt met identiteit en of ik het eens ben met dat begrip, maar vind het een mooie metafoor.

quote:

[..]

Het is volgens mij niet veel meer dan het doorzien van de menselijke situatie. Voor mensen, voor wie dat een onmogelijke opgave is, is helemaal niet nadenken, maar zo direct en natuurlijk mogelijk leven, een equivalent alternatief.

Het is denk ik meer dan het doorzien van de menselijke situatie, eerder de realiteit waarin wij leven. Of bedoel je hetzelfde?

quote:

Op zondag 10 juni 2012 13:46 schreef Gray het volgende:

[..]

Wat zijn die consequenties dan?

Mensen kunnen zich de luxe van het er op na houden van een dergelijk verkeerd wereldbeeld gewoon niet veroorloven.

Omdat het hier om spirituele, en niet om materiële zaken gaat, zijn de consequenties hiervan heel wat erger dan die van een platte aarde waarbij de aarde in het centrum van het heelal staat.