Biancavia opent in september 2009 een topic, omdat ze een Boek aan het schrijven is. Het vordert alleen niet zo.
Na behoorlijke motivatie door p-etr-a (die al een echte schrijfster is, met echte uitgegeven boeken en zo
) besluit Biancavia eind november 2009 om er echt voor te gaan. Mede doordat ze altijd geroepen heeft voor haar dertigste verjaardag een boek geschreven te willen hebben, en dat die datum (december 2010) toch dichtbij begint te komen. Ze stelt zichzelf het doel om 5000 woorden per week te schrijven. 11 februari is de eerste volledige versie af met ruim 48.000 woorden. De laatste dag van februari leest ze het hele manuscript voor het eerst weer in zijn geheel door. Het is niet bevredigend, het voelt als een ‘verhaal’ en niet als een ‘roman’.
Na het uitschrijven van enkele scenes die eerst te vertellerig waren, het schrappen van enkele overbodige stukken en het toevoegen van een soort achtergrondprofiel van de slechterik van het verhaal, besluit ze op 18 april dat de tweede versie van het manuscript klaar is om uitgeprint te worden. Het heeft nu ruim 50.000 woorden.
Inmiddels is het verhaal door twee proeflezers gelezen en aardig wat veranderd. Het was geschreven in personaal perspectief en is nu helemaal omgezet naar 'ik'perspectief. Ook het achtergrondprofiel van de 'dader' is helemaal omgegooid. Het is nu (eind augustus 2010) bijna klaar om naar een derde proeflezer te gaan.
In oktober is het herschreven manuscript naar vier uitgeverijen gestuurd, en na een week was de eerste afwijzing al binnen
In april 2011 is het manuscript na enkele (onderbouwde) afwijzingen wederom enigszins herschreven en ligt nu weer bij drie uitgeverijen in de wacht.
DaMart meldt eind december 2009 dat hij vast zit met een verhaal, doordat hij steeds opnieuw begint. In januari 2010 is hij aan een nieuw verhaal begonnen.
Hij vindt het intrigerend hoe het verhaal een eigen weg kan gaan. Met wat hij nu geschreven heeft is er ruimte voor een heel andere ontwikkeling dan hij van tevoren had bedacht.
Het perspectief van de ‘ik’-verteller blijkt nog steeds goed te werken.
Op 29 april zit hij op 42.000 woorden, ongeveer de helft van wat hij denkt wat het ongeveer totaal zal worden.
Inmiddels (eind augustus 2010) is het verhaal al een tijdje af (rond de 90.000 woorden) en ook door de eerste proeflezer van opmerkingen voorzien. Het wachten is nu (april 2011) op de reacties van de proeflezers die dit jaar het verhaal hebben gekregen.
Cherrylips wil eind januari 2010 ook weer beginnen. Zij heeft in 2005 al een manuscript geschreven dat in totaal ruim 110.000 woorden telt.
Op 12 februari zit ze op 3000 woorden met een nieuw verhaal.
Drassss schrijft eind januari 2010 dat hij in het topic inspiratie heeft gevonden om te beginnen met een verhaal dat misschien ooit wel een boek zou kunnen worden.
Armoed plaatst op 31 januari 2010 een tvp dat hij ook bezig is met het schrijven van een boek en meldt op 12 februari op 12.000 woorden te zitten.
_Arual_ laat weten op 13 februari 2010 dat ze geen puf meer heeft om voor haar plezier te schrijven, nu dat ze voor haar werk zoveel moet schrijven. Drie dagen later neemt ze het besluit om dagelijks twintig minuten voor zich uit te gaan typen en begint daar direct mee.
Antidood bedenkt in februari 2010 een plot. Hij plaatst een stukje van het begin en krijgt wat feedback en tips. Op 1 maart zit hij op 2000 geschreven woorden.
Tha_Erik heeft in februari 2010 zijn eerste 500 woorden voor een nieuw verhaal op papier. 23 februari schrijft hij er 1000 bij in de trein.
Bensel maakt op 17 februari 2010 een crosspost vanuit zijn eigen topic: Zelf een boek schrijven
Hij is dan klaar met het tweede hoofdstuk.
Op 17 mei bevat zijn fantasyverhaal in totaal 15.000 woorden. Hij komt nu op het punt dat alles een beetje begint te lopen.
KeizerKuzco meldt eind februari 2010 ook al tijden een plot in zijn hoofd te hebben, maar dat hij geen zin heeft om er mee te beginnen. Update december: al 18.000 woorden!
Wolferl vertelt in april 2010 dat hij ook een boek heeft geschreven, maar angstig is om het uit te laten geven. Hij twijfelt of het wel goed genoeg is, ondanks positieve reacties van proeflezers.
Eind april meldt hij dat hij in een blokkade zit. Hij heeft het eerste boek af, maar komt nauwelijk vooruit met zijn tweede boek, dat min of meer aansluit op het eerste.
Hij is in augustus een schrijfcursus gaan volgen: om scherpe kantjes even vlak te maken (om het zo maar te zeggen). Mijn kroonwerk ligt even stil, maar het moet uiteindelijk een kroniek worden van drie delen. Ik zit momenteel op 280 bladzijdes ruw materiaal, wat nog allemaal moet worden voorzien van dialogen en plotten. Verder heb ik een idee voor een kinderboek, een korte verhalen bundel, en ga ik met een goede vriend een boek schrijven over Bach-Mozart-Beethoven en hun verband met het geloof.
Als klap op de vuurpijl heb ik met diezelfde vriend (tevens componist) een pact gesloten dat we samen een opera libretto gaan schrijven.
wonderer heeft zijn derde manuscript naar de uitgever gestuurd en wacht nu vol spanning op het vonnis. Intussen heeft hij in een maand tijd de eerste versie van een thriller geschreven en nu doet ie even niks, de luie flikker.
Ook Nadine26 is druk bezig, zij begon met het idee om een ‘literaire thriller’ te schreven en het is nu een heuse roman aan het worden. Het contract met de uitgever is al getekend! Je kunt haar schrijf- en uitgeefproces volgen in haar eigen topics:
Zelf een 'literaire thriller' schrijven
Zelf een 'literaire thriller' schrijven, 2
Gwywen vertelt in mei 2010 dat ze al eens een boek gepubliceerd heeft. Haar tweede boek is in vergevorderd stadium, drie en vier zijn in de ontwikkelingsfase.
p-etr-a werkt momenteel aan de eerste versie van een script en wacht ondertussen vol spanning op de verschijning van haar derde boek in juni.
Verbal werkt aan een thriller. Ben nog in de beginfase, maar vanaf maandag 6 september heb ik een paar weken ruimte gemaakt om de boel echt van de grond te krijgen. Doel is om voor het eind van het jaar de eerste versie af te hebben.
Exentric90 wil een (engelstalige?) fantasy schrijven maar weet nog niet goed hoe hij het aan moet pakken
Pfenisbaron legt de laatste hand aan zijn bundel erotische verhalen en heeft al een contract voor een e-bookuitgave daarvoor.
ValHallen
De eerste versie van zijn horrorverhaal is inmiddels af. Hij is er echter niet tevreden over en laat het project een tijdje in de kast staan. Hij is inmiddels begonnen aan een verhaal dat kant en klaar zijn brein binnen kwam wandelen
Frag_adder is bezig met een mysterie / misdaad verhaal en zit nu op bijna 8.000 woorden. Maar in verband met werk schiet het minder op
[b]StinkieBinkie[/b] meldt in april 2011 bezig te zijn met een roman met lichte fantasy invloeden over een jongen die zijn eigen hersenen niet durft te vertrouwen en zit op ongeveer 1000 woorden.
Vorige: Boek aan het schrijven - hoofdstuk 4
[ Bericht 1% gewijzigd door DaMart op 22-04-2011 21:21:19 ]
Als iemand een update heeft, dan zet ik die gewoon in de OP erbij!quote:Op woensdag 13 april 2011 22:29 schreef wonderer het volgende:
Beetje outdated, die stukjes hierboven, hehe. Maar goed.
Aangepast, en meteen mijn eigen stukje bijgewerkt.quote:
wonderer heeft zijn derde manuscript naar de uitgever gestuurd en wacht nu vol spanning op het vonnis. Intussen heeft hij in een maand tijd de eerste versie van een thriller geschreven en nu doet ie even niks, de luie flikker.
Maar over die proeflezers, als je zelf weet waar het aan ligt en alles, is het goed, maar ik heb wel gemerkt dat je er een beetje achteraan moet zitten, anders sta je straks met lege handen.
Ik heb regelmatig contact met ze en vraag af en toe ook of ze al wat verder gelezen hebben. Dus ik houd het zeker in de gaten, maar wil ze ook wel de tijd geven om het rustig en goed te kunnen lezen. Opjagen werkt immers ook in mijn nadeelquote:
Maar over die proeflezers, als je zelf weet waar het aan ligt en alles, is het goed, maar ik heb wel gemerkt dat je er een beetje achteraan moet zitten, anders sta je straks met lege handen.
.
Dus ik heb porren wel geleerd.ValHallenquote:
[..]
Aangepast, en meteen mijn eigen stukje bijgewerkt.
De eerste versie van zijn horrorverhaal is inmiddels af. Hij is er echter niet tevreden over en laat het project een tijdje in de kast staan. Hij is inmiddels begonnen aan een verhaal dat kant en klaar zijn brein binnen kwam wandelen
Bijgewerktquote:Op donderdag 14 april 2011 02:20 schreef ValHallen het volgende:
[..]
ValHallen
De eerste versie van zijn horrorverhaal is inmiddels af. Hij is er echter niet tevreden over en laat het project een tijdje in de kast staan. Hij is inmiddels begonnen aan een verhaal dat kant en klaar zijn brein binnen kwam wandelen
.Dat schiet ook niet opquote:
Da's ook waar. Ik zit nog steeds te wachten op proeflezers van mijn eerste boek
.
). Dus als iemand nog een rechecheur kent... 
Nou ja, bij mijn vorige boek ging het wel goed. Maar inderdaad.quote:
Conclusie: Je moet goed opletten wie je laat proeflezen
Ik ben bezig met een roman met lichte fantasy invloeden over een jongen die zijn eigen hersenen niet durft te vertrouwen. Ik zit wel pas op 1000 woorden.
p-etr-a werkt momenteel aan de eerste versie van een script en wacht ondertussen vol spanning op de verschijning van haar derde boek in juni.
quote:
Mag ik er ook bij?
Ik ben bezig met een roman met lichte fantasy invloeden over een jongen die zijn eigen hersenen niet durft te vertrouwen. Ik zit wel pas op 1000 woorden.
Bijgewerkt!quote:
Dan ook van mij een update, want inderdaad, die stukjes hierboven zijn wel heel oud.
p-etr-a werkt momenteel aan de eerste versie van een script en wacht ondertussen vol spanning op de verschijning van haar derde boek in juni.
Dank!quote:
Op Relevant om in dit topic te melden is dat ik deze week als doel heb om per dag duizend woorden te schrijven, gewoon om het scherp te houden. Ik merk dat het nogal snel op de lange baan gaat als ik deadlines heb die veel harder in mijn nek hijgen dan een boek voor zo ver in de toekomst. Maar nu ik mezelf heb voorgenomen om elke dag die duizend te schrijven, schrijf ik tenminste elke dag. Ik wil niet zeggen dat ik het streefaantal vaak haal (tot nu toe één keer) maar alleen al het feit dat ik ervoor ga zitten, helpt enorm.
Ah, het fameuze deadlineprobleemquote:
[..]
Dank!
Relevant om in dit topic te melden is dat ik deze week als doel heb om per dag duizend woorden te schrijven, gewoon om het scherp te houden. Ik merk dat het nogal snel op de lange baan gaat als ik deadlines heb die veel harder in mijn nek hijgen dan een boek voor zo ver in de toekomst. Maar nu ik mezelf heb voorgenomen om elke dag die duizend te schrijven, schrijf ik tenminste elke dag. Ik wil niet zeggen dat ik het streefaantal vaak haal (tot nu toe één keer) maar alleen al het feit dat ik ervoor ga zitten, helpt enorm.
Goed hoor, dat je alweer zo hard aan het werk bent terwijl je net een boek hebt ingeleverd. Ik ben trouwens heel benieuwd naar je nieuwe boek.
Met mijn eigen werkzaamheden gaat het goed, hoewel ik nog steeds een totaalscore heb van 0 (nul) woorden
Toch is dat helemaal niet vreemd, want de vorige keren ging het precies zo. Dit is blijkbaar mijn manier van werken: eerst begin ik me vreselijk druk te maken om een synopsis, vervolgens besluit ik die synopsis in twee dagen te schrijven, en elke keer kom ik er tot mijn eigen verbazing weer achter dat ik er minstens 10 dagen voor nodig heb. Het goede nieuws is dat ik intussen HEEL graag wil beginnen met schrijven, maar dat mag nog niet, ik wil eerst een perfecte blauwdruk hebben, en zodoende is het me nu toch gelukt om weer in het ritme te komen: ik werk hard en mijn vingers jeuken.Met 0 woorden bedoel ik dus 0 romanwoorden, want de synopsis telt er inmiddels 60.000. Ik begrijp zelf eigenlijk niet waar ik al die tekst vandaan haal, maar goed. Toegegeven, ik heb ook al een aantal belangrijke scènes uitgeschreven. Ik ben heel benieuwd hoe het straks zal gaan - aan de voorbereiding zal het in elk geval niet liggen
Verder ben ik heel serieus bezig met een persoonlijke 'zelfhulp'-stoomcursus, want terugkijkend op de afgelopen periode moet ik helaas concluderen dat ik een aantal uitzonderlijk stomme fouten heb gemaakt. Dit zijn meer persoonlijke fouten, ik bedoel karakterzwaktes, maar toch wil ik het roer nu omgooien met behulp van 3 goede voornemens die ik de komende tijd als een mantra voor me uit zal prevelen:
1) Niet meer achteruit schrijven (
). Hiermee bedoel ik dat ik de neiging heb, vraag me niet waarom, om het verhaal achterwaarts te vertellen, terwijl het idee natuurlijk is... enfin, dat is duidelijk. De reden voor deze eigenaardige dwangmatigheid is dat ik kennelijk een zwak heb voor complexe structuren, zonder dat ik beschik over het noodzakelijke analytische vermogen om zo'n structuur ook daadwerkelijk van de grond te tillen. Resultaat: ik kan halverwege het hoofdstuk de nooduitgang niet meer vinden.2) Niet meer twijfelen over de kwaliteit. Op zich is zelfkritiek altijd goed, maar ik heb ontdekt dat het 'echte' schrijven - het magische moment van overzicht en begrip - bij mij pas helemaal aan het eind plaatsvindt, als ik de volledige tekst heb doorgelezen en kan overzien. Vaak sneuvelen er in dat stadium lange stukken waaraan ik uren, soms dagen heb gewerkt, gewoon omdat ze eigenlijk niets toevoegen (ze zijn alleen maar 'leuk').
3) Niet meer rebelleren tegen mijn eigen schema. Dit is waarschijnlijk het grootste probleem: ik maak een gedetailleerd schema, waarvan ik vervolgens volledig afwijk. Het fabuleren is het leukste deel van het schrijven, daar leef ik echt van op, maar het is funest voor de structuur/plot. En tegen wie rebelleer ik nou eigenlijk? Tegen mezelf. En tegen mijn eigen boek. Dat is echt een beetje dom
Sterkte met de laatste loden.
Dank je!quote:Op vrijdag 15 april 2011 00:04 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Ah, het fameuze deadlineprobleem
Goed hoor, dat je alweer zo hard aan het werk bent terwijl je net een boek hebt ingeleverd. Ik ben trouwens heel benieuwd naar je nieuwe boek.
Daarmee is je synopsis dus ongeveer een volledige roman. Dat is best lang voor een synopsis, wat je zegt. Hoe werk je daar vervolgens mee?quote:Met 0 woorden bedoel ik dus 0 romanwoorden, want de synopsis telt er inmiddels 60.000. Ik begrijp zelf eigenlijk niet waar ik al die tekst vandaan haal, maar goed. Toegegeven, ik heb ook al een aantal belangrijke scènes uitgeschreven. Ik ben heel benieuwd hoe het straks zal gaan - aan de voorbereiding zal het in elk geval niet liggen
Twijfelen over de kwaliteit is volgens mij een probleem voor alle schrijvers. Als je een remedie vindt, hoor ik het graag.
Ja, daar worstel ik ook mee. Tijdens het schrijven heel enthousiast, en daarna toch wat onzeker of het wel goed genoeg is. Dus ik houd me ook aanbevolen voor de remediequote:
Twijfelen over de kwaliteit is volgens mij een probleem voor alle schrijvers. Als je een remedie vindt, hoor ik het graag.
.Die 60.000 woorden zijn een grote brij van losse ideeën, citaten, oude teksten, mogelijke oplossingen en dubbele scènes, totale chaos dus. Inmiddels heb ik die tekst ingekort tot 15.000 woorden, ongeveer 25 pagina's. Ik heb veel moeite met het overzicht, daarom werk ik zo omslachtigquote:
[..]
Dank je!
[..]
Daarmee is je synopsis dus ongeveer een volledige roman. Dat is best lang voor een synopsis, wat je zegt. Hoe werk je daar vervolgens mee?
Maar goed, intussen ben ik nu wel een heel eind op weg. Mijn remedie, voor de komende tijd, is om de zelfkritiek tot het eind te bewarenquote:Twijfelen over de kwaliteit is volgens mij een probleem voor alle schrijvers. Als je een remedie vindt, hoor ik het graag.
Toen ik de eerste twee delen van dit boek had geschreven en ik ze voor het eerst als 'geheel' teruglas (ik lees tussendoor nooit hoofdstukken terug), waren er lange stukken die ik las alsof ze door iemand anders waren geschreven, dus zonder bijgedachten, gewoon omdat het verhaal me wel boeide. Maar er waren ook genoeg pagina's waar ik in één keer met een rode pen een kruis doorheen zetten, soms kraste ik een heel hoofdstuk weg. Vreemd genoeg is het dan geen twijfel meer, maar de absolute zekerheid dat die stukken gewoon ontzettend slecht zijn, of overbodig. Om dat te kunnen zien, is er volgens mij afstand nodig (in tijd, dus).Maar goed, iedereen doet het natuurlijk op zijn eigen manier. Hebben jullie trucs?
Het verhaal (boek) wat ik schrijf, heb ik bedacht als drie delen (een trilogie dus). Ik ben met deel 1 al aardig ver, loop er nu doorheen voor correcties en aanvullingen maar daarna moet die wel klaar zijn.
Nu vraag ik me alleen af dat, als ik er mee naar een uitgever ga, of ik dan het beste kan aangeven dat dit een deel uit een trilogie is en dat ik bijvoorbeeld synopsi van de andere twee delen meestuur, of moet ik niets zeggen over andere delen omdat ze me dan misschien te hard van stapel zouden vinden lopen?
Najazeg; lijkt me wel handig dat je aangeeft dat het een deel uit een trilogie is, en ook eventueel die synopsi meesturen, dan weten ze in elk geval dat je het verhaal al rond hebt.
Over deadlines gesproken: ik heb naar een uitgeverij die een serie kinderboekjes uitgeven een verhaalidee en beginstukje opgestuurd en gisteren kreeg ik een mail... ze willen graag het hele verhaal lezen.
Superleuk, maar ik schiet ook gelijk in de stress. Uiteraard was ik ervan overtuigd dat ik een 'nee, bedankt' zou krijgen, dus is het verhaal ook nog maar voor een derde af. Aan de andere kant is dat weer een voordeel, want ze hadden wel een aantal punten waarop het op de schop moet, dus dat kan ik er nu mooi in gaan verwerken.
Het moet over vier weken klaar zijn en ik heb er vannacht al wakker van gelegen.
klinkt als een goed idee. Alleen het idee om daadwerkelijk iets naar een uitgever te gaan sturen lijkt me zo eng. Maar wanneer ik zo ver ben dan zal ik er toch aan moeten geloven. Ben benieuwd hoeveel kans ik zou maken maar dat weet je nooit van tevoren. Al denk ik dat mijn verhaal wel potentie moet hebben, maar dat zal iedere schrijver wel van zijn verhaal denkenquote:Op dinsdag 19 april 2011 11:09 schreef Biancavia het volgende:
Najazeg; lijkt me wel handig dat je aangeeft dat het een deel uit een trilogie is, en ook eventueel die synopsi meesturen, dan weten ze in elk geval dat je het verhaal al rond hebt.
Das wel een meevaller als je een nee had verwacht en dan merkt dat ze interesse hebben. Ook gunstig dat ze hebben aangegeven wat er volgens hen in moet zodat je dat idd meteen erin kan verwerken. Je weet dus waar je al je vrije tijd in moet gaan stoppenquote:
Over deadlines gesproken: ik heb naar een uitgeverij die een serie kinderboekjes uitgeven een verhaalidee en beginstukje opgestuurd en gisteren kreeg ik een mail... ze willen graag het hele verhaal lezen.
Superleuk, maar ik schiet ook gelijk in de stress. Uiteraard was ik ervan overtuigd dat ik een 'nee, bedankt' zou krijgen, dus is het verhaal ook nog maar voor een derde af. Aan de andere kant is dat weer een voordeel, want ze hadden wel een aantal punten waarop het op de schop moet, dus dat kan ik er nu mooi in gaan verwerken.
Het moet over vier weken klaar zijn en ik heb er vannacht al wakker van gelegen.
Veel succes ermee!Zeker weten vertellen dat je met een trilogie bezig bent en ook daarvan de synopsis meesturen. Uitgevers willen investeren in auteurs, het debuut is het duurst tenslotte. Als ze al van te voren weten dat hun investering in het eerste boek zich terug gaat betalen door naamsbekendheid, omdat er nog minstens twee boeken aankomen, is het uit marketingtechnisch oogpunt gunstiger om je eerste verhaal te publiceren.quote:
ik heb een vraag.
Het verhaal (boek) wat ik schrijf, heb ik bedacht als drie delen (een trilogie dus). Ik ben met deel 1 al aardig ver, loop er nu doorheen voor correcties en aanvullingen maar daarna moet die wel klaar zijn.
Nu vraag ik me alleen af dat, als ik er mee naar een uitgever ga, of ik dan het beste kan aangeven dat dit een deel uit een trilogie is en dat ik bijvoorbeeld synopsi van de andere twee delen meestuur, of moet ik niets zeggen over andere delen omdat ze me dan misschien te hard van stapel zouden vinden lopen?
Wat ik zelf heb gemerkt met het schrijven van mijn trilogie echter is dat ik eigenlijk deel twee al af had willen hebben voor ik deel een naar een uitgever stuurde, zodat er wat minder tijd tussen zou zitten. Over mijn eerste boek deed ik drie jaar, maar als je wil voorkomen dat mensen je naam weer vergeten, moet je eigenlijk binnen een a anderhalf jaar weer publiceren en die druk vond ik erg lastig.
Dus als je het nu nog eng vindt, kun je beter lekker verder werken aan deel twee in plaats van dat je de eerste al opstuurt.
Dat wordt productie draaienquote:
Biancavia Het manuscript is na enkele (onderbouwde) afwijzingen wederom enigszins herschreven en ligt nu weer bij drie uitgeverijen in de wacht.
Najazeg; lijkt me wel handig dat je aangeeft dat het een deel uit een trilogie is, en ook eventueel die synopsi meesturen, dan weten ze in elk geval dat je het verhaal al rond hebt.
Over deadlines gesproken: ik heb naar een uitgeverij die een serie kinderboekjes uitgeven een verhaalidee en beginstukje opgestuurd en gisteren kreeg ik een mail... ze willen graag het hele verhaal lezen.
Superleuk, maar ik schiet ook gelijk in de stress. Uiteraard was ik ervan overtuigd dat ik een 'nee, bedankt' zou krijgen, dus is het verhaal ook nog maar voor een derde af. Aan de andere kant is dat weer een voordeel, want ze hadden wel een aantal punten waarop het op de schop moet, dus dat kan ik er nu mooi in gaan verwerken.
Het moet over vier weken klaar zijn en ik heb er vannacht al wakker van gelegen.
Maar leuk dat ze belangstelling hebben! Ik zou het positief benaderen: ze zijn geïnteresseerd en ze hebben tips gegeven, dat betekent dat ze echt niet zullen afhaken als het verhaal over vier weken niet voltooid is. En misschien haalt de deadline wel het beste in je naar boven. Zo niet, dan kun je ze altijd nú bellen/mailen met de vraag om wat extra tijd - je hebt ook een leven, tenslotte, en misschien wel een baan of een geplande vakantie of wat voor andere verplichting dan ook, en dan is het nog best ingewikkeld om zo maar vier weken vrij te maken. Dat lijkt me alleen maar 'professioneel'
Hoe dan ook: succes
dank je voor je feedback en advies. Ik moet zeggen dat al wel eens heb gehad dat ik even geen inspiratie had voor een stuk verhaal voor het eerste deel maar wel voor het tweede of zelfs het derde deel. Toch wil ik niet te ver vooruit op dit moment omdat ik gewoon weet dat hoe verder vooruit ik bezig ben, hoe groter de kans is dat ik het later geheel omgooi omdat ik details in het eerste deel heb aangepast. Van de synopsis voor de drie delen die ik had geschreven voor ik überhaupt hieraan begon klopt allang niet alles meer, dus die zal ik moeten herschrijven.quote:
[..]
Zeker weten vertellen dat je met een trilogie bezig bent en ook daarvan de synopsis meesturen. Uitgevers willen investeren in auteurs, het debuut is het duurst tenslotte. Als ze al van te voren weten dat hun investering in het eerste boek zich terug gaat betalen door naamsbekendheid, omdat er nog minstens twee boeken aankomen, is het uit marketingtechnisch oogpunt gunstiger om je eerste verhaal te publiceren.
Wat ik zelf heb gemerkt met het schrijven van mijn trilogie echter is dat ik eigenlijk deel twee al af had willen hebben voor ik deel een naar een uitgever stuurde, zodat er wat minder tijd tussen zou zitten. Over mijn eerste boek deed ik drie jaar, maar als je wil voorkomen dat mensen je naam weer vergeten, moet je eigenlijk binnen een a anderhalf jaar weer publiceren en die druk vond ik erg lastig.
Dus als je het nu nog eng vindt, kun je beter lekker verder werken aan deel twee in plaats van dat je de eerste al opstuurt.
Overigens een leuk weetje misschien, in het vorige topicdeel had ik verteld over een mensenras die na honderd jaar leven zou kunnen kiezen hoe ze verder zouden willen leven qua lichamelijke leeftijd en dat het waarschijnlijk te irreeel zou zijn. Ik heb uiteindelijk gekozen dat die keuze er niet meer is maar dat, net als bijv de elfen van tolkien, hun lichaam niet meer verder verouderd als ze al een tijd volwassen zijn (en bij de een gebeurt dat wat later dan de ander).
Dankjewel!quote:
[..]
Dat wordt productie draaien
Maar leuk dat ze belangstelling hebben! Ik zou het positief benaderen: ze zijn geïnteresseerd en ze hebben tips gegeven, dat betekent dat ze echt niet zullen afhaken als het verhaal over vier weken niet voltooid is. En misschien haalt de deadline wel het beste in je naar boven. Zo niet, dan kun je ze altijd nú bellen/mailen met de vraag om wat extra tijd - je hebt ook een leven, tenslotte, en misschien wel een baan of een geplande vakantie of wat voor andere verplichting dan ook, en dan is het nog best ingewikkeld om zo maar vier weken vrij te maken. Dat lijkt me alleen maar 'professioneel'
Hoe dan ook: succes
Het valt wel mee hoor, het gaat om een redelijk kort verhaal, ongeveer 6000 woorden, dus op zich is dat wel goed te doen. Ik werk parttime in loondienst en daarnaast als zzp'er, dus hopelijk wordt het even niet te druk met opdrachten erbij.
Dan lukt het je vast wel om het tussendoor te doen, wat ik sowieso knap vind (ik bedoel: omschakelen van het één naar het ander). Even uit nieuwsgierigheid: wordt het een kinderboek met illustraties (van iemand anders)? Aan wat voor soort boek moet ik dan denken? Prentenboek, leesboekje? Ik zou zelf ook heel graag een keer iets voor kinderen willen schrijven, maar ik ben totaal niet thuis in de materie. Het lijkt me ook moeilijk om de leeftijd (van de doelgroep) vast te stellen. Probeer jij je verhalen wel eens uit op kinderen?quote:
[..]
Dankjewel!
Het valt wel mee hoor, het gaat om een redelijk kort verhaal, ongeveer 6000 woorden, dus op zich is dat wel goed te doen. Ik werk parttime in loondienst en daarnaast als zzp'er, dus hopelijk wordt het even niet te druk met opdrachten erbij.
Het is hiervoor.
Zij doen elk jaar een oproep om verhalen in te sturen voor het nieuwe leerjaar. Het gaat voor dit verhaal om groep 7, dus kinderen van 10 en 11 jaar.
Ik heb nog nooit een verhaal door kinderen laten proeflezen, maar zou dat nu eigenlijk wel willen. Ik heb alleen totaal geen kinderen van die leeftijd in mijn omgeving. Wel een familielid dat op een basisschool werkt, dus ik zit eraan te denken om het via haar te proberen.
Het is namelijk nog niet gezegd dat mijn verhaal ook gepubliceerd gaat worden, vandaar dat ik er wel alles aan wil doen om het zo goed mogelijk te maken.
Het gaat mij vrij natuurlijk af om kinderverhalen te schrijven, ik hoef er niet echt bij na te denken over hoe ik mijn taalgebruik aan moet passen en dergelijke.
Dit is een goed boek. Ik heb het ook gelezen, maar de meeste dingen die erin stonden deed ik al.
Maar ga jij je nou eerst maar op je eigen boek focussen.
Terwijl ik aan het stoeien ben met mijn verhaal, krijg ik bericht van een Belgische uitgever dat een ander kinderverhaal van mij wordt opgenomen in hun serie en volgend jaar gepubliceerd wordt!
Het is nog een beetje onwerkelijk. Ik zit steeds het mailtje te herlezen of het wel écht écht écht zo is. Maar het staat er toch echt!
Misschien moet er nog iets aan het niveau veranderd worden, omdat ze werken met een oplopend AVI-niveau, dat hoor ik volgende week nog.
Het is voor deze serie, en mijn verhaal is een sprookje. Als ik het goed begrepen heb zijn de boekjes ook voor het Franstalige deel van België en zal het dus ook vertaald worden.
Lekker bezig.Ik verwacht ook mailtjes/brieven, alleen de kans dat ze positief zijn is nogal klein
. Altijd leuk nieuws!
Zojuist einde van deel 4 en dit deel doorgelezen, en ik besloot gewoon weer te reageren, dus even een updatetje (update'je?) over hoe het er bij mij voorstaat:
Ik heb afgelopen maanden gewoon lekker flink doorgeschreven, op een hoger tempo zelfs dan ik dat begin van dit jaar deed (en toen vond ik het al snel). Inmiddels zit ik op 108k woorden en zit ik op 158 a4tjes, ongeveer hetgeen waarvan ik aan het begin verwachtte/hoopte dat ik uiteindelijk zou uitkomen. En ik heb vandaag (22e zit ik nog met mijn hoofd in) hoofdstuk 18 afgerond, het hoofdstuk waar ik, qua verhaal, van te voren van dacht dat het het een-na-laatste hoofdstuk zou worden
. Ik denk echter dat hoofdstuk 19 zo lang wordt dat ik het toch middenin op ga delen, maar toch geeft het me een heel goed gevoel dat ik morgen (23e dus, op mijn verjaardag nog wel ) aan het hoofdstuk kan beginnen waarvan ik van te voren dacht dat het het laatste zou worden. Ik gok dat ik nu op een a4tje of 170-175 uit ga komen, en ik nu nog 20 a 30 dagen nodig heb om de/het laatste hoofdstuk(ken) te schrijven. Daarna nog ruime maand nemen om er zelf volledig goed doorheen te gaan en feedback van me proeflezers te verwerken en dan eind juni/begin juli op goede hoop naar uitgevers sturen. Ik word er eigenlijk met de dag zenuwachtiger van 
. Vreemd genoeg zorgt dat er juist voor dat ik steeds meer ga schrijven per dag, maar ik heb niet het gevoel dat de kwaliteit eronder te lijden heb. Maargoed, dat is iets om in mei/juni naar te kijken.Over dat een-na-laatste punt nog even trouwens; ik heb de afgelopen dagen zelf een beetje gegoogled naar uitgeverijen die, denk ik, bij me zullen passen en heb nu drie namen in me hoofd waar ik voorlopig me aandacht op gevestigd heb: Mynx (vroeger "M" geloof ik, lijkt zich te specialiseren op fantasy, dus erg geschikt voor mij, plus ze hebben een aantal namen, bijv. Paolini, waar ik fan van ben), De Bezige Bij (grote uitgeverij natuurlijk) en Prometheus (heeft een fantasy boek uitgegeven vorig jaar waardoor mijn aandacht naar hun getrokken werd, maar hun zeer on-uitnodigende website heeft mij eigenlijk nogal afgeschrikt). Iemand nog tips wat een goede uitgeverij zou kunnen zijn voor volwassen fantasy?
Nu ik deze lap tekst weer van me hart heb, beloof ik dat ik dit topic weer ga volgen
En natuurlijk kan ik deze post niet afsluiten zonder Biancavia te feliciteren
En DaMart, zou je me de er willen doen mijn update bondig bij de OP toe te voegen?
Je kunt op www.purefantasy.nl ook kijken, daar zijn ze echt gespitst op Nederlandstalige fantasy. Je hebt ook nog Books of Fantasy maar dan moet je zelf een zak geld meebrengen.
Intussen ben ik 31 en ben in de loop der jaren aan veel nieuwe hobbies begonnen, om deze na een paar maanden weer te vervangen voor wat anders. De rode draad was en is nog steeds dat storytelling mijn enige echte passie blijft. Misschien wordt het tijd om er serieuzer mee bezig te gaan.
Intussen heb ik een Inspiratie-doos op tafel staan. Iedere foto, ieder krantenartikel of idee dat in mijn hoofd springt belandt in die doos. Ik weet welke kant ik op wil en op de gekste momenten (in de trein, onder de douche of tijdens het afwassen) komt er een stukje bij. Ik ben me nu aan het inlezen op de fasen die een goed verhaal gewoonlijk doormaakt in de hoop structuur aan te brengen in mijn schrijfsels. Met een wil ik zeker verder!
Ik heb mijn eerste grote verhaal (65.000 woorden) geschreven terwijl ik alleen maar een begin en een (idee van een) eind had, maar voor het tweede manuscript loop ik er mee vast op die manier, dus wil ik het ook met die methode van hierboven gaan proberen.
Fantastisch! Gefeliciteerd!quote:
Terwijl ik aan het stoeien ben met mijn verhaal, krijg ik bericht van een Belgische uitgever dat een ander kinderverhaal van mij wordt opgenomen in hun serie en volgend jaar gepubliceerd wordt!
Onze Biancavia een publiced writer
Heb hem opgeslagen in m'n bookmarks. Thanksquote:
Leigh, misschien is de snowflake-methode iets voor jou: http://www.advancedfictionwriting.com/art/snowflake.php
Ik heb mijn eerste grote verhaal (65.000 woorden) geschreven terwijl ik alleen maar een begin en een (idee van een) eind had, maar voor het tweede manuscript loop ik er mee vast op die manier, dus wil ik het ook met die methode van hierboven gaan proberen.
Ga hem vanavond even goed doorlezen.Momenteel zit ik echt nog in de 'inspiratiesparen-fase'. Het wordt wel steeds duidelijker welke kant ik op wil. Zit al zo lang met dit idee in m'n hoofd.
Aangezien het zich af zou moeten spelen in een bepaalde plaats, zit ik eraan te denken om daar binnenkort even naartoe te gaan. Wordt een hele onderneming, maar zie het wel zitten.
65.000 woorden is flink wat!
Hoeveel woorden heb je over het algemeen nodig voor een manuscript, zeg, voor een roman of zo?
Interessant, waar gaat het horrorverhaal over? Ik ben nu zelf bezig met een horrorverhaal a la Lovecraft, waarin een passagier van een schip op een onbewoond eiland strandt, die even later niet zo onbewoond blijkt te zijn....quote:Op donderdag 14 april 2011 02:20 schreef ValHallen het volgende:
[..]
ValHallen
De eerste versie van zijn horrorverhaal is inmiddels af. Hij is er echter niet tevreden over en laat het project een tijdje in de kast staan. Hij is inmiddels begonnen aan een verhaal dat kant en klaar zijn brein binnen kwam wandelen
Ik zit nu op 14.441 woorden, en het is ongeveer 16 a4tjes lang.
Zombies. Heel lastig om daar een uitdagend verhaal over te schrijvenquote:
[..]
Interessant, waar gaat het horrorverhaal over? Ik ben nu zelf bezig met een horrorverhaal a la Lovecraft, waarin een passagier van een schip op een onbewoond eiland strandt, die even later niet zo onbewoond blijkt te zijn....
Ik zit nu op 14.441 woorden, en het is ongeveer 16 a4tjes lang.
Ja idd, dat is een lastig onderwerp omdat het zo algemeen is.quote:
[..]
Zombies. Heel lastig om daar een uitdagend verhaal over te schrijven
Het komt uiteindelijk altijd op hetzelfde neer: iemand of een groepje mensen moet het zien te overleven in een land vol met zombies. De uitdaging ligt dan ook in het schrijven van goede confrontatie scenes en het bendenken van een plot dat niet helemaal flinterdun is.quote:
[..]
Ja idd, dat is een lastig onderwerp omdat het zo algemeen is.
Idd, en het uitdiepen van de relaties tussen de overlevers, en de spanningen die rijzenquote:
[..]
Het komt uiteindelijk altijd op hetzelfde neer: iemand of een groepje mensen moet het zien te overleven in een land vol met zombies. De uitdaging ligt dan ook in het schrijven van goede confrontatie scenes en het bendenken van een plot dat niet helemaal flinterdun is.
Ik heb mijn verhaal zo ongeveer af, nu komt het langzame en moeilijke proces van knippen, plakken en bijschaven
Over dat laatste: Het is belangrijk dat je jezelf niet zo'n doel stelt; je moet het verhaal op een natuurlijke manier naar buiten laten komen in plaats van naar een specifiek getal toe te werken, anders gaat het verhaal alleen maar kunstmatig aanvoelen (wat ook logisch is, want je forceerde jezelf naar een bepaald doel). Maar, ik moet eerlijk bekennen dat ik dit in het begin ook deed (of in ieder geval wel alle cijfers wou weten), dus om antwoord te geven op je vraag: Ikzelf ga altijd uit van 340 woorden per bladzijde als het gedrukt is (twee bladzijdes per a4-tje), en ik zag dat Wonderer het ook al had over 280-350. Stel dat je rond de 200 bladzijdes wilt uitkomen, kom je dus uit op 68.000 woorden.quote:
[..]
Heb hem opgeslagen in m'n bookmarks. Thanks
Momenteel zit ik echt nog in de 'inspiratiesparen-fase'. Het wordt wel steeds duidelijker welke kant ik op wil. Zit al zo lang met dit idee in m'n hoofd.
Aangezien het zich af zou moeten spelen in een bepaalde plaats, zit ik eraan te denken om daar binnenkort even naartoe te gaan. Wordt een hele onderneming, maar zie het wel zitten.
65.000 woorden is flink wat!
Hoeveel woorden heb je over het algemeen nodig voor een manuscript, zeg, voor een roman of zo?
Over die snowflake methode die je aangeraden is: Misschien is dit ook wat voor jou, geschreven door een van de bestsellende schrijvers van het moment. Het globale idee is dat je begint door in slechts een enkele zin het hele plot op papier te zetten en deze daarna opnieuw te herschrijven zodat hij twee zinnen beslaat, en dan drie, etc., net zo lang tot je het gehele plot in een flink aantal a4-tjes opgeschreven hebt. Dan pas ga je er echt voor zitten en schrijf je je hele first draft uit.
Ik zou het verhaal zeker laten proeflezen door kinderen. Dat vinden ze zelf waarschijnlijk ook heel leuk om te doenquote:
Meestal probeer ik de vrijdag als mijn 'schrijfdag' te houden. Dan zorg ik ervoor dat ik voor de rest alles gedaan heb (boodschappen en zo) en dat ik me echt alleen met het schrijven bezig kan houden.
Het is hiervoor.
Zij doen elk jaar een oproep om verhalen in te sturen voor het nieuwe leerjaar. Het gaat voor dit verhaal om groep 7, dus kinderen van 10 en 11 jaar.
Ik heb nog nooit een verhaal door kinderen laten proeflezen, maar zou dat nu eigenlijk wel willen. Ik heb alleen totaal geen kinderen van die leeftijd in mijn omgeving. Wel een familielid dat op een basisschool werkt, dus ik zit eraan te denken om het via haar te proberen.
Het is namelijk nog niet gezegd dat mijn verhaal ook gepubliceerd gaat worden, vandaar dat ik er wel alles aan wil doen om het zo goed mogelijk te maken.
Het gaat mij vrij natuurlijk af om kinderverhalen te schrijven, ik hoef er niet echt bij na te denken over hoe ik mijn taalgebruik aan moet passen en dergelijke.
Dit is een goed boek. Ik heb het ook gelezen, maar de meeste dingen die erin stonden deed ik al.
Kinderen uit groep 7 kunnen al goed onder woorden brengen wat ze van een verhaal vinden, dus je zou kunnen overwegen om er een vragenlijstje bij te doen. Dank voor de boekentips, die ga ik eens bekijken.
Doe ikquote:Maar ga jij je nou eerst maar op je eigen boek focussen.
O, iedereen mag me altijd van mijn schrijfwerk houden, graag zelfsquote:
Nadine, alvast met excuses dat ik je van je schrijfwerk houd heb ik een vraag voor je. Ik heb vandaag Vermoorde onschuld uitgelezen en verbaasde me er steeds meer over dat je na deze debuutroman zo lang geen boeken hebt gepubliceerd. Mijn uitgeefster zei al bij ons eerste gesprek tegen me dat het belangrijk is om vol te houden na het debuut; een lange adem was volgens haar essentieel. Hebben ze jou dat nooit gezegd? Wat is de reden voor je zo lange stilte?
Leuk trouwens dat je het boek hebt gelezen.Dat het zo lang heeft geduurd, komt gewoon door het leven. Ik heb drie kinderen gekregen na dat debuut. Toen werd het een beetje ingewikkeld, omdat ik (en de meeste schrijvers met mij) alleen kan schrijven in totale afzondering, en dan is er nog de noodzaak om de concentratie en de aandacht langdurig op één ding - dat boek - te kunnen richten, zodat er een soort vloeiend of stromend denkproces ontstaat (sorry voor deze lelijke woorden), en nee - dat ging niet meer. Dat is trouwens nog steeds een probleem, tot op de dag van vandaag, want een gezinsleven (met alle chaos, versnippering en drukte) staat haaks op de diepe concentratie en de totale toewijding die je moet opbrengen om een roman te schrijven. Een eeuwig gevecht, zullen we maar zeggen. En over de strijd die ik dagelijks voer om een paar werkuren bij elkaar te sprokkelen, heb ik het dan nog niet eens gehad. Want ik heb het nog steeds niet tot kostwinner weten te schoppen
Dus nee, ideaal is het niet.Aan de andere kant zag ik Thomas Roosenboom laatst in dat nieuwe televisieprogramma ( 'Benali boekt'), en ik hoorde hem zeggen dat hij min of meer noodgedwongen buiten het leven stond, zonder vrouw, kinderen en vaste baan (lees: contact met mensen), maar ik begreep vooral wat hij bedoelde toen hij zei dat hij misschien wel gelukkiger was geworden als hij wél een normaal leven had gehad. Gelukkiger als mens, en ongelukkiger als schrijver. Dat is wel de keuze, ben ik bang.
In de tussenliggende jaren heb ik trouwens wel gewerkt als journalist en recensent, en dat ging prima: stukjes maken, de aandacht steeds kortstondig op iets nieuws richten, dat is een vorm van versnippering en vluchtigheid die goed past bij een druk bestaan. Vervolgens heb ik een aantal jaren geleden hier op het forum nog een boek (of dagboek) geschreven, en toen ik dat bij een uitgeverij wist onder te brengen, kreeg ik toch weer zin om een nieuw boek te schrijven.
Ik zit me nu al af te vragen welk nieuwe verhaal dat isquote:Cherrylips wil eind januari 2010 ook weer beginnen. Zij heeft in 2005 al een manuscript geschreven dat in totaal ruim 110.000 woorden telt.
Op 12 februari zit ze op 3000 woorden met een nieuw verhaal.
Heb een zooi weggepleurd, krijg al een jaar of drie niks fatsoenlijks meer uit de vingers.Tja, klinkt begrijpelijk. Als je het zo stelt lijkt schrijven een enorme opoffering. En toch trekt het zo, zozeer dat veel mensen er hun halve leven voor zouden opgeven. Ik ben blij dat die keuze voor mij niet aan de orde is.quote:
[..]
O, iedereen mag me altijd van mijn schrijfwerk houden, graag zelfs
Dat het zo lang heeft geduurd, komt gewoon door het leven. Ik heb drie kinderen gekregen na dat debuut. Toen werd het een beetje ingewikkeld, omdat ik (en de meeste schrijvers met mij) alleen kan schrijven in totale afzondering, en dan is er nog de noodzaak om de concentratie en de aandacht langdurig op één ding - dat boek - te kunnen richten, zodat er een soort vloeiend of stromend denkproces ontstaat (sorry voor deze lelijke woorden), en nee - dat ging niet meer. Dat is trouwens nog steeds een probleem, tot op de dag van vandaag, want een gezinsleven (met alle chaos, versnippering en drukte) staat haaks op de diepe concentratie en de totale toewijding die je moet opbrengen om een roman te schrijven. Een eeuwig gevecht, zullen we maar zeggen. En over de strijd die ik dagelijks voer om een paar werkuren bij elkaar te sprokkelen, heb ik het dan nog niet eens gehad. Want ik heb het nog steeds niet tot kostwinner weten te schoppen
Aan de andere kant zag ik Thomas Roosenboom laatst in dat nieuwe televisieprogramma ( 'Benali boekt'), en ik hoorde hem zeggen dat hij min of meer noodgedwongen buiten het leven stond, zonder vrouw, kinderen en vaste baan (lees: contact met mensen), maar ik begreep vooral wat hij bedoelde toen hij zei dat hij misschien wel gelukkiger was geworden als hij wél een normaal leven had gehad. Gelukkiger als mens, en ongelukkiger als schrijver. Dat is wel de keuze, ben ik bang.
In de tussenliggende jaren heb ik trouwens wel gewerkt als journalist en recensent, en dat ging prima: stukjes maken, de aandacht steeds kortstondig op iets nieuws richten, dat is een vorm van versnippering en vluchtigheid die goed past bij een druk bestaan. Vervolgens heb ik een aantal jaren geleden hier op het forum nog een boek (of dagboek) geschreven, en toen ik dat bij een uitgeverij wist onder te brengen, kreeg ik toch weer zin om een nieuw boek te schrijven.
Allereerst: natuurlijk maakt het niet uit. Maar er zijn wel prettige en minder prettige letters, dat merk je zelf ook wel bij het schrijven en nalezen. Neem een zo rustig mogelijke, een gewone Times of Arial volstaat, en maak 'm niet te klein. Regelafstand anderhalf is ook prettig voor een uitdraai die je naar een uitgeverij stuurt.quote:
Een rare vraag misschien: Maar is er een bepaald font waarin uitgevers een manuscript het liefst zouden zien? Of maakt dat niet zoveel uit?
Zolang het maar niet Comic Sans isquote:
Allereerst: natuurlijk maakt het niet uit. Maar er zijn wel prettige en minder prettige letters, dat merk je zelf ook wel bij het schrijven en nalezen. Neem een zo rustig mogelijke, een gewone Times of Arial volstaat, en maak 'm niet te klein. Regelafstand anderhalf is ook prettig voor een uitdraai die je naar een uitgeverij stuurt.
Hoe dan ook, volgens mij vereisen de meeste uitgeverijen zelfs een regelafstand van 1.5 (zover ik op websites heb gezien in ieder geval).
Als je comic sans gebruikt voor een boek verdien je het niet om serieus genomen te wordenquote:
[..]
Zolang het maar niet Comic Sans is
Hoe dan ook, volgens mij vereisen de meeste uitgeverijen zelfs een regelafstand van 1.5 (zover ik op websites heb gezien in ieder geval).
Ze zeggen dat op het scherm een Sans Serif lettertype (zoals Verdana) prettiger leest en op papier juist een Serif lettertype (zoals Times New Roman). Nu heb ik een Serif lettertype genaamd Petra, lettergrootte 11, maar met mijn 110.778 woorden zit ik nu tegen de 260 bladzijden. En als ik dan lees van mensen die met hetzelfde aantal nog een stuk onder de 200 bladzijden zitten, dan vraag ik me af of het lettertpe acceptabel genoeg is voor een uitgever
Overigens, het verhaal is nog niet klaar, dus met dit lettertpe haal ik de 300 blz zeker wel.Aangezien ik bijna zo goed als op hetzelfde als jou zit, leek het me wel handig om je een vergelijking te geven. Ik zit nu op 109.800 woorden, en ik zit helemaal onderaan het 161e a4-tje. Als jij met "bladzijde" daadwerkelijk a4-tje in Word/w/e bedoelt, dan zit je dus wel enorm uitgelijnd. Maar ik heb ook nog gewone regelafstand (1) terwijl ze bij uitgevers dus vaak 1.5 willen. Overigens ik niet dat ze het uit maakt, het gaat hun gewoon om het verhaal lijkt me. Het ljkt me sterk als zij naar een bepaald paginanummer streven.quote:
maar met mijn 110.778 woorden zit ik nu tegen de 260 bladzijden. En als ik dan lees van mensen die met hetzelfde aantal nog een stuk onder de 200 bladzijden zitten
Ik tik altijd op anderhalve regelafstand, lekker ruim, goed overzicht tijdens het tikken zodat je niet zinnen door elkaar gaat halen bij het teruglezen en dergelijke.
Maken jullie wel alinea's of tik je alles achter elkaar door?
Haal je dit scenario voor de geest:quote:
Een rare vraag misschien: Maar is er een bepaald font waarin uitgevers een manuscript het liefst zouden zien? Of maakt dat niet zoveel uit?
een uitgever heeft honderd dingen te doen en binnengekomen manuscripten lezen staat ergens onderaan het lijstje. Vermoeid en met een diepe zucht neemt hij een stapel mee naar huis om in het weekend door te lezen.
Ofwel, je wil je manuscript zo makkelijk leesbaar mogelijk presenteren, zodat het lezen zelf het minste moeite kost en de uitgever zich op het verhaal zelf kan concenteren. Dus duidelijk lettertype waarbij je ook van een afstandje goed alles kunt lezen, veel ruimte om aantekeningen te maken en geen frutsels en grote beginkapitalen en alles. Jij moet blij zijn dat een uitgever je manuscript leest, niet andersom
-edit- oh en bedoel je met alineas dat je op een nieuwe regel begint of dat er ook echt een witregel tussen stukken tekst zit? Dat eerste doe ik veelvuldig, het tweede bijna niet of het moet in hetzelfde hoofdstuk over een ander moment/plaats gaan ofzo.
Een alinea is inderdaad gewoon een nieuwe regel. Tabje erbij maakt het helemaal duidelijk. Een witregel gebruik je, zoals je al zegt, alleen bij een tijdsprong, een perspectiefwisseling o.i.d.quote:
Ik zal nog eens kijken of de regelafstand 1.5 is maar volgens mij is dat het haast wel. Mijn manuscript zou goed en prettig leesbaar moeten zijn - dat vind ik zelf iig en daarom had ik dit font ook gekozen. Times New Roman bijv vind ik nooit lekker lezen, wat dat betreft is Calibri of hoe dat font heet in Office 2007 al een hele verbetering.
-edit- oh en bedoel je met alineas dat je op een nieuwe regel begint of dat er ook echt een witregel tussen stukken tekst zit? Dat eerste doe ik veelvuldig, het tweede bijna niet of het moet in hetzelfde hoofdstuk over een ander moment/plaats gaan ofzo.
De gezond verstand-methode werkt prima. Als jij het lekker vindt lezen, zonder al te veel poespas, dan is het voor de uitgever ook goed. Ik zou trouwens niet weten waarom een lettertype zonder schreef prettiger is dan een met. Ik gebruik altijd schreef, vind het juist heel fijn lezen, en boeken worden vrijwel alleen maar gedrukt in schreeflettertypes!
Hij staat nu op regelafstand 1 ipv 1.5 maar bij het lettertype wat ik gebruik lijkt 1 al sterk op 1.5 en 1.5 ziet eruit alsof er nog makkelijk regels tussen de regels geschreven zouden kunnen worden. Dus hou ik het maar zoals ik het nu heb. Lijkt me sterk dat een uitgever daar moeilijk over zou doen.quote:
Een alinea is inderdaad gewoon een nieuwe regel. Tabje erbij maakt het helemaal duidelijk. Een witregel gebruik je, zoals je al zegt, alleen bij een tijdsprong, een perspectiefwisseling o.i.d.
De gezond verstand-methode werkt prima. Als jij het lekker vindt lezen, zonder al te veel poespas, dan is het voor de uitgever ook goed.
Inspringen bij nieuwe alinea gebruik ik inderdaad ook. Ik hou er wel van als het lekker en duidelijk leest.
Boeken inderdaad wel. Maar websites schijnen dus prettiger te lezen zijn zonder schreef. Vergelijk maar eens het lettertype op bijv deze site met http://www.kubuntu.org/ . Voor websites kan het er dan net iets verzorgder uit zien maar ben het met je eens dat zeker voor boeken schreeflettertypes de norm zijn.quote:
Ik zou trouwens niet weten waarom een lettertype zonder schreef prettiger is dan een met. Ik gebruik altijd schreef, vind het juist heel fijn lezen, en boeken worden vrijwel alleen maar gedrukt in schreeflettertypes!
En als het dan zover is, dan kun je nog beter de eerste 50 pagina's en een uitgebreide synopsis naar de uitgeverij sturen dan zo'n dik pak papier. Met de vermelding dat je bij eventuele interesse van hun kant uiteraard het volledige manuscript op zal sturen.quote:
[..]
Als je comic sans gebruikt voor een boek verdien je het niet om serieus genomen te worden
Ze zeggen dat op het scherm een Sans Serif lettertype (zoals Verdana) prettiger leest en op papier juist een Serif lettertype (zoals Times New Roman). Nu heb ik een Serif lettertype genaamd Petra, lettergrootte 11, maar met mijn 110.778 woorden zit ik nu tegen de 260 bladzijden. En als ik dan lees van mensen die met hetzelfde aantal nog een stuk onder de 200 bladzijden zitten, dan vraag ik me af of het lettertpe acceptabel genoeg is voor een uitgever
Tenzij op de site uitdrukkelijk staat vermeld dat ze graag gelijk het complete manuscript willen ontvangen.
Bij de uitgeverij die ik op het oog heb willen ze iig zo compleet mogelijke manuscripten.quote:
[..]
En als het dan zover is, dan kun je nog beter de eerste 50 pagina's en een uitgebreide synopsis naar de uitgeverij sturen dan zo'n dik pak papier. Met de vermelding dat je bij eventuele interesse van hun kant uiteraard het volledige manuscript op zal sturen.
Tenzij op de site uitdrukkelijk staat vermeld dat ze graag gelijk het complete manuscript willen ontvangen.
"Ubuntu" (naar het op Linux-gebasseerde OS dat ik zelf ook gebruik) is inderdaad een zeer goed verzorgd en heerlijk leesbaar lettertypequote:
Boeken inderdaad wel. Maar websites schijnen dus prettiger te lezen zijn zonder schreef. Vergelijk maar eens het lettertype op bijv deze site met http://www.kubuntu.org/ . Voor websites kan het er dan net iets verzorgder uit zien maar ben het met je eens dat zeker voor boeken schreeflettertypes de norm zijn.
Sinds eergisteren is het zelfs officieel in Google Docs opgenomen (als 1 van de 15 ongeveer, dus dat zegt wel wat) en ik zit er zelf eigenlijk ook aan te denken om mijn manuscript erin om te zetten.@ Wonderer; Net als Najazeg heb ik wel gewoon alinea's, maar zelden een witregel. Verder gebruik ik ook tabs omdat ik boeken zonder tabs ongelofelijk lastig vind lezen. Mijn kleine aantal a4-tjes ligt er waarschijnlijk aan dat ik hoofdstukken op dit moment niet op een nieuwe pagina laat beginnen (wat ik wel ga doen als ik het ga opsturen), maar hoofdzakelijk omdat de regelafstand nog op 1 staat (vind ik persoonlijk prettiger).
Da's wel iets om rekening mee te houden als je het uitprint en opstuurt, natuurlijk.dat zit ik dus al de hele tijd te zeggenquote:
Het klinkt ook alsof jullie geen verschil zien tussen de tekst op het beeldscherm en de tekst op papier... Dat is niet hetzelfde, op het beeldscherm leest het anders dan op papier. Vandaar dat schreefloos op beeldscherm fijner is en schreef op papier
Ik gebruik juist altijd een witregel voor een nieuwe alinea, omdat ik dat zelf ook duidelijker vind, het voegt ook visueel een rustpunt in de tekst toe. Maar dat zeggende, een nieuwe alinea betekent bij mij meestal ook een nieuwe scene, tijdsprong, plaatssprong, etc.quote:
[..]
Een alinea is inderdaad gewoon een nieuwe regel. Tabje erbij maakt het helemaal duidelijk. Een witregel gebruik je, zoals je al zegt, alleen bij een tijdsprong, een perspectiefwisseling o.i.d.
Het verhaalidee dat ik vorig jaar naast me neer heb gelegd, wil ik nu toch weer gaan oppakken. Maar dan vanaf het nulpunt beginnen. Ik vertelde alles vanuit het perspectief van de hoofdpersoon, maar ik wil dat nu gaan afwisselen, dus ook andere belangrijke personages meer uitdiepen en een actieve rol in het verhaal geven. Door het verhaal komen al flarden van de ontknoping naar voren, of er wordt naar gehint. Ik zit er dus ook aan te denken om met schrijven te beginnen bij de ontknoping. Dan weet ik ook waar ik naartoe schrijf.
Even kijken of ik het goed begrijp: per scene gebruik jij meestal slechts 1 alinea (op dialogen na dan, mag ik aannemen)?quote:
Ik gebruik juist altijd een witregel voor een nieuwe alinea, omdat ik dat zelf ook duidelijker vind, het voegt ook visueel een rustpunt in de tekst toe. Maar dat zeggende, een nieuwe alinea betekent bij mij meestal ook een nieuwe scene, tijdsprong, plaatssprong, etc.
Als ik dat zou doen zou de leesbaarheid van mijn tekst m.i. toch wel achteruit gaan. Soms zijn alineas bij mij maar 1 of 2 regels, als ik bijvoorbeeld kort een gevoel of een kleine actie omschrijf voor er een dialoog plaatsvind - en in dialogen zelf dus ook.quote:
[..]
Even kijken of ik het goed begrijp: per scene gebruik jij meestal slechts 1 alinea (op dialogen na dan, mag ik aannemen)?
Als het korte scenes zijn wel, ja, maar vaak genoeg gebruik ik ook meerdere alinea's voor één scene hoor. Het hangt dus echt van de scene af. En tussen de alinea's dus een witregel. Ik vind dit ook vooral prettig om tijdens het schrijven in een oogopslag te zien waar ik de nieuwe alinea begonnen ben.quote:
[..]
Even kijken of ik het goed begrijp: per scene gebruik jij meestal slechts 1 alinea (op dialogen na dan, mag ik aannemen)?
En het dan deze zomer eindelijk (na zowat een jaar lol) eens serieus proberen op te pakken. Ben benieuwd.
(Ik vraag me af of ik wel kan schrijven
, en als dat niet zo is, of dat nog komt)[ Bericht 10% gewijzigd door Complexiteit op 30-04-2011 20:47:13 ]
Nee, ook gewoon eentje. Ik maak dat onderscheid niet echtquote:
En wat doe je dan bij een grotere sprong? Twee witregels?
.Heheh, okee. De standaardopmaak van een alinea in word 2010 is een "witregel" (eigelijk niet echt, gewoon ruimte) tussen de alinea's waardoor het voor het oog prettig leest op het beeldscherm, maar als je straks de tekst een normale opmaak wil geven, hoef je niet alle witregels er handmatig uit te halen. Is dat misschien een idee?quote:Op zondag 1 mei 2011 00:44 schreef DaMart het volgende:
[..]
Nee, ook gewoon eentje. Ik maak dat onderscheid niet echt
Ik vind die standaard witregel (ruimte) in Word 2010 heel irritant, juist doordat het lijkt alsof er bij elke nieuwe alinea een witregel tussen staat. Snap niet dat ze daarvoor hebben gekozen.quote:
[..]
Heheh, okee. De standaardopmaak van een alinea in word 2010 is een "witregel" (eigelijk niet echt, gewoon ruimte) tussen de alinea's waardoor het voor het oog prettig leest op het beeldscherm, maar als je straks de tekst een normale opmaak wil geven, hoef je niet alle witregels er handmatig uit te halen. Is dat misschien een idee?
Mee eens.quote:
[..]
Ik vind die standaard witregel (ruimte) in Word 2010 heel irritant, juist doordat het lijkt alsof er bij elke nieuwe alinea een witregel tussen staat. Snap niet dat ze daarvoor hebben gekozen.
Ik schrijf ook graag in bed! Met een schrijfblok, of op de minilaptop (die gesneuveld is en waar hoognodig een nieuw exemplaar van moeten aangeschaft). Heerlijk is dat!quote:Nieuws: Guardian: schrijven in bed is zo slecht nog niet
1 May 2011
Schrijven in bed is niet iets voor luie schrijvers. Sterker nog: de meest productieve auteurs - van Mark Twain tot Marcel Proust - schreven tussen kussens, lakens en dekens. Ook de Britse schrijfster Monica Ali biechtte onlangs op dat ze haar recente boek 'Untold Story' vrijwel geheel in bed had geschreven.
Vraag is: hoe doe je dat? Loopt je vulpen niet leeg, krijgt je laptop wel genoeg steun, waar laat je je notitie- en woordenboeken. De waarheid is dat wie in bed wil schrijven, dat altijd voor elkaar krijgt, zo schrijft Robert McCrum in The Guardian. George Orwell schreef zelfs met een schrijfmachine in bed. Plus een slof sigaretten op het nachtkastje.
Misschien, zo vertelde Blogger Liz Squires heeft het ook iets te maken met de intimiteit van het bed: die weerspiegelt zich misschien wel in de stijl en de manier van vertellen. Marcel Proust had zijn 'bekentenissen' nergens anders kunnen schrijven dan in bed.
Bron: www.guardian.co.uk/books/(...)in-bed-robert-mccrum
http://www.schrijvenonlin(...)s-zo-slecht-nog-niet
Ik gebruik nog Word 2007 en de standaardopmaak van Word is het eerste dat ik na een installatie aanpasquote:
[..]
Heheh, okee. De standaardopmaak van een alinea in word 2010 is een "witregel" (eigelijk niet echt, gewoon ruimte) tussen de alinea's waardoor het voor het oog prettig leest op het beeldscherm, maar als je straks de tekst een normale opmaak wil geven, hoef je niet alle witregels er handmatig uit te halen. Is dat misschien een idee?
. Het enige wat ik tot nu toe heb aangepast aan manuscripten is overigens de regelafstand van enkel naar anderhalf en lettertype- en grootte als uitgevers daar specifieke eisen aan stellen. De indeling in alinea's verandert daarbij niet.
Ik heb ook geen idee, maar ik vind het wel fijn, puur omdat teksten op een beeldscherm met ruimte tussen de alinea's prettiger leest. Calibri vind ik ook prettig, dus ik laat het lekker staanquote:
[..]
Ik vind die standaard witregel (ruimte) in Word 2010 heel irritant, juist doordat het lijkt alsof er bij elke nieuwe alinea een witregel tussen staat. Snap niet dat ze daarvoor hebben gekozen.
Ik zat zo te lezen door stukken tekst en vond dat het zo kort was, te snel voorbij, te weinig detail. Dus ik neem fysiek de houding van de persoon aan, bedenk me hoe de persoon daar zou staan, wat die zou denken, doen en voelen, en opeens weet ik wat ik op moet schrijven.
Hm, daarom is het misschien wel essentieel dat je echt de tijd hebt voor je schrijfsels. Dat maakt een roman wel erg lastig
(lang leve de zomervakanties dan maar)[ Bericht 2% gewijzigd door Complexiteit op 01-05-2011 21:10:22 ]
Ik denk het welquote:
Denk je dat je het weer echt op gaat pakken als de kids ouder zijn, Nadine?
Kan me sowieso niet voorstellen dat ik ooit helemaal niet meer zal schrijven, desnoods sluit ik me wel op in de wc @ Biancavia: ik heb even gekeken naar de 'snowflake'-methode die jij adviseerde:
http://www.advancedfictionwriting.com/art/snowflake.php
Interessant! Zijn methode lijkt heel erg op mijn schrijfmethode, en het is waarschijnlijk geen toeval dat deze man hierop is uitgekomen, net als ik. Uiteindelijk ben ik ervan overtuigd dat iedereen zijn eigen trucs ontdekt, en ook moet ontdekken - je moet alleen wel het wiel opnieuw uitvinden, maar volgens mij is dat de essentie van schrijven. Ik geloof dan ook niet dat je 'zo maar' een werkmethode van een ander kunt overnemen, hoewel deze snowflakemethode wel verdomd veel gelijkenissen heeft met mijn methode, zoals ik al zei! Ik denk dat deze schrijver, net als ik, een ongelooflijke behoefte heeft aan houvast. Nou ja: wie niet? Juist omdat ik niet abstract kan denken, heb ik grote behoefte aan 'wiskundige' methodes, als je begrijpt wat ik bedoel. Het slaat uiteindelijk nergens op, schrijven is geen wiskunde, maar tegelijkertijd is het natuurlijk geen toeval dat grote 'plotbouwers' (in Nederland bijvoorbeeld Tim Krabbé, maar ook W.F. Hermans) analytische denkers zijn/waren - Krabbé is zelfs een schaker, ik bedoel: dat is allemaal geen toeval!
Eén ding viel me wel op: de 'snowflake'-man verkoopt een schrijfpakket! Dat lijkt me echt de grootste onzin. Hij adviseert ook het gebruik van spreadsheets. Daarvan denk ik ook: bullshit. Wat is nou het verschil tussen een spreadsheet en een gewoon A-4'tje waarop je de scènes onder elkaar zet? Ik doe precies wat hij adviseert, maar ik ga toch echt niet met een spreadsheet zitten werken. Volgens mij (mijn vaste stokpaardje) zijn spreadsheets bedoeld voor mensen die bang zijn voor het Echte Werk. Ze blijven eindeloos hangen in tabellen, cijfermatrixen en andere interessante randverschijnselen, maar wat is de netto winst? Ik zou dat pakket dus niet kopen en gewoon gebruik maken van de tips die jou bevallen.
Het grappige is namelijk ook dat de 'snowflake'-man het doet voorkomen alsof zijn methode een soort invuloefening is, terwijl het in de praktijk een kwestie is van tien keer je kop stoten en daarna ein-de-lijk het licht zien
Ik geloof meer in de 'vallen en opstaan'-methode dan in de snowflake, uiteindelijk. Of nou ja: een combinatie van die twee
Voor de liefhebbers: binnenkort komt mijn 'Vallen & Opstaan'-pakket op de markt voor een zacht prijsje (1099 euro, exclusief verzendkosten) maar dan schrijf je ook wel in één maand een meesterwerk. En dat allemaal zonder spreadsheets. * Complexiteit is nu voor het eerst iets van Tolstoj aan het lezen.quote:Op zaterdag 30 april 2011 20:38 schreef Complexiteit het volgende:
(Ik vraag me af of ik wel kan schrijven
Wauw.
Ik kan duidelijk nog niet schrijven Ja, maar dat is Tolstojquote:
[..]
* Complexiteit is nu voor het eerst iets van Tolstoj aan het lezen.
Wauw.
. Ik weet niet hoe hoog jullie mikken, maar ik wil gewoon vermakelijk leesvoer schrijven .Nou, ik wil best hoog mikken. Het lukt me namelijk toch niet, zo hoog te komen, maar wie weet hoe hoog je komt als je het telkens probeertquote:
[..]
Ja, maar dat is Tolstoj
Ik kan er in ieder geval heel veel van leren. Per direct zie ik allerlei gebreken in mijn eigen verhalen, en weet ik beter wat ik daar mee aan kan.
Simpel gezegd wil ik dat mijn werk wordt verkocht en dat er zo nu en dan een positieve recensie verschijnt. Alles wat daarboven zit is mooi meegenomenquote:
[..]
Ja, maar dat is Tolstoj
Ja, preciesquote:
[..]
Simpel gezegd wil ik dat mijn werk wordt verkocht en dat er zo nu en dan een positieve recensie verschijnt. Alles wat daarboven zit is mooi meegenomen
), maar ergens na mijn 16e kreeg ik niets meer op papier en las ik ook vrij weinig. De laatste jaren weer meer, en dat brengt me nu op het punt dat ik concreet plannen wil gaan maken.Wat nog wel lastig is, is dat ik (a) deze zomer mijn RMA haal (als het goed is) en dus op zoek moet naar werk, kan nog niet helemaal voorzien hoeveel tijd ik dan ga overhouden en wanneer ik dan concreet ga beginnen, en (b) dat ik nog niet helemaal zeker weet met welk idee ik wil aanvangen. Ik studeer politieke filosofie, en twijfel of ik wil beginnen met een roman of een essayistisch politiek-filosofisch boek. Moet mijn aandacht ook even focussen op het schrijven van mijn thesis, maar intussen ga ik wat ideetjes uitwerken om te kijken waar ik mee aan de slag wil. Er waart ook een idee in mijn hoofd om mijn thesis als deze klaar is om te schrijven naar wat meer toegankelijk leesvoer in de vorm van een boek. Wat meer richting 'populaire filosofie', met een link naar de actualiteit.
Kortom, ik ben nog niet zo ver als jullie, maar ik lees graag mee (daar gaat het wel van kriebelen bij mij!), en het neerpennen (en delen) van mijn plannen helpt ook merk ik. Maakt het allemaal wat tastbaarder
Wat ben je van hem aan het lezen?quote:
[..]
* Complexiteit is nu voor het eerst iets van Tolstoj aan het lezen.
Wauw.
Anna Karenina.quote:
Leuk dat je politieke filosofie studeert. Is dat een master van een bepaald wetenschapsgebied?
. Als iemand nog een proeflezer nodig heeft, stel ik mij graag ter beschikking Ah, en hoe vind je het? Ik heb hem ook (gepoogd) te lezen. Ik ben voor nu gestrand bij pagina 308, hoe meesterlijk Tolstoj ook is, ik kwam soms niet door de 5-pagina-lange beschrijvingen van een landschap of akkers heen (en ik kan het dan ook niet over mijn hart verkrijgen ze over te slaan). Nu bezig met wat lichtere kost van Tolstoj: huwelijksgeluk. Fijn boek!quote:
[..]
Anna Karenina.
Leuk dat je politieke filosofie studeert. Is dat een master van een bepaald wetenschapsgebied?
Het is geen master van een bepaald wetenschapsgebied, het is feitelijk een onderzoeksmaster filosofie, maar in die master is mijn specialisatie politieke filosofie.
Ik heb overigens zojuist spontaan een a4 volgeklad met een idee voor een roman (láng geleden dat ik dat had!), vooralsnog ben ik enthousiast. Ik denk dat ik dit tijdens het schrijven van mijn thesis een beetje ga uitwerken. Na mijn thesis kijk ik dan wel of ik eerst mijn thesis ga omschrijven tot boek, of dat ik de roman eerst ga afschrijven. Althans, dat is het plan.......
Mijne duurde ook ongeveer zo lang (ik ben wel 5 jaar terug wat gedichten gaan schrijven, meer therapeutisch want bij een gedicht heb je iig als snel íets op papier staan ondanks je writers block)quote:
Ik ga dit topic ook eens volgen. Ooit heb ik ook geschreven, maar mijn writer's block duurt al bijna 10 jaar dus ik vrees dat het voorbij is met mijn schrijverscarriere. Of er moet een inspirerende muze voorbij komen
Sinds ik vorige week bedacht: misschien wíl ik helemaal niet meer schrijven en het hele idee losliet, kreeg ik ineens weer zin/inspiratie.tien jaar, das lang! Ik ben nu anderhalf jaar bezig met het verhaal waar ik nu aan werk en mijn grootste writers block was tot nu toe een half jaar en daarna een keer vier maanden. Als ik eenmaal de inspiratie heb dan stromen de woorden eruit.quote:
Ik ga dit topic ook eens volgen. Ooit heb ik ook geschreven, maar mijn writer's block duurt al bijna 10 jaar dus ik vrees dat het voorbij is met mijn schrijverscarriere. Of er moet een inspirerende muze voorbij komen
Van welke genre's houd je? Ik ben nog wel op zoek naar goede en betrouwbare proeflezers en heb er tot nu toe iig eentje. Als je het niet vervelend vindt om high fantasy te lezen dan moet je het maar zeggen
Wat is het verschil tussen high-fantasy en low-fantasy?quote:
[..]
tien jaar, das lang! Ik ben nu anderhalf jaar bezig met het verhaal waar ik nu aan werk en mijn grootste writers block was tot nu toe een half jaar en daarna een keer vier maanden. Als ik eenmaal de inspiratie heb dan stromen de woorden eruit.
Van welke genre's houd je? Ik ben nog wel op zoek naar goede en betrouwbare proeflezers en heb er tot nu toe iig eentje. Als je het niet vervelend vindt om high fantasy te lezen dan moet je het maar zeggen
http://nl.wikipedia.org/wiki/Subgenres_van_de_fantasyquote:
[..]
Wat is het verschil tussen high-fantasy en low-fantasy?
Tot nu toe echt een openbaring, heel mooi en heb er veel bewondering voor. Het is waardevol voor mij als persoon, in de zin dat het gewoon bepaalde persoonlijke twijfels e.d. relativeert, en het is tof om te zien hoe een groot schrijver iets zegt. Het is wel vertaald natuurlijk, maar toch. Ik ben op blz 79 van de 940. Nog wel even te gaan dus. Hoop het uit te lezen binnen een week of zes. Zou fijn zijn. Maar als het niet lukt, dan niet. Ik hoop het wel uit te lezen, want zo halvewege een boek stranden vind ik irritant. Dat gebeurd me bij Kafka en Mulisch al eens. Beetje jammer. Wat betreft het niet willen overslaan: dat komt me bekend voor. Dat wordt doorbijtenquote:
[..]
Ah, en hoe vind je het? Ik heb hem ook (gepoogd) te lezen. Ik ben voor nu gestrand bij pagina 308, hoe meesterlijk Tolstoj ook is, ik kwam soms niet door de 5-pagina-lange beschrijvingen van een landschap of akkers heen (en ik kan het dan ook niet over mijn hart verkrijgen ze over te slaan). Nu bezig met wat lichtere kost van Tolstoj: huwelijksgeluk. Fijn boek!
Het is geen master van een bepaald wetenschapsgebied, het is feitelijk een onderzoeksmaster filosofie, maar in die master is mijn specialisatie politieke filosofie.
Ik heb overigens zojuist spontaan een a4 volgeklad met een idee voor een roman (láng geleden dat ik dat had!), vooralsnog ben ik enthousiast. Ik denk dat ik dit tijdens het schrijven van mijn thesis een beetje ga uitwerken. Na mijn thesis kijk ik dan wel of ik eerst mijn thesis ga omschrijven tot boek, of dat ik de roman eerst ga afschrijven. Althans, dat is het plan.......
(en dat nog wel tijdens een periode van hele dagen in de bieb leren)Lichtere kost klinkt goed. Ik heb gehoord dat Dostojevski's Misdaad en straf opeengegevenmoment zwaar irritant wordt om te lezen. Dat moedigt niet aan. Zijn De speler daarentegen vond ik echt supertof en heerlijk om te lezen. Ik keek net op bol, en zag dat Huwelijksgeluk niet zomaar even los te krijgen is. Zal het iig onthouden.
Oke, dat zal wel diep gaan, een onderzoeksmaster filosofie. Daarvoor de bachelor filosofie gedaan neem ik aan? Of via een schakeltraject aangekomen? Ik ga volgend jaar waarschijnlijk het vak Politieke Filosofie erbij volgen, lijkt me erg leuk.
Spontaan een idee neerkladden, heerlijk is dat
Natuurlijk ben je enthousiast, en waarschijnlijk terecht ook. Houd het vast en vraag je af of het de moeite waard is om voor door het stof te gaan. Een beetje uitwerken op voorlopige basis lijkt me een goed idee (doe/deed ik zelf ook atm)Ah, in tijden weer eens meer dan een alinea geschreven. Zal wel niet lang duren, ik weet nog niet precies hoe ik na dit stuk verder wil
Dat stranden vind ik ook hopeloos irritant. Heb het ook gehad met de ontdekking van de hemel, al lag dat denk ik meer aan mijn concentratieboog dan aan het boek.quote:
[..]
Tot nu toe echt een openbaring, heel mooi en heb er veel bewondering voor. Het is waardevol voor mij als persoon, in de zin dat het gewoon bepaalde persoonlijke twijfels e.d. relativeert, en het is tof om te zien hoe een groot schrijver iets zegt. Het is wel vertaald natuurlijk, maar toch. Ik ben op blz 79 van de 940. Nog wel even te gaan dus. Hoop het uit te lezen binnen een week of zes. Zou fijn zijn. Maar als het niet lukt, dan niet. Ik hoop het wel uit te lezen, want zo halvewege een boek stranden vind ik irritant. Dat gebeurd me bij Kafka en Mulisch al eens. Beetje jammer. Wat betreft het niet willen overslaan: dat komt me bekend voor. Dat wordt doorbijten
Lichtere kost klinkt goed. Ik heb gehoord dat Dostojevski's Misdaad en straf opeengegevenmoment zwaar irritant wordt om te lezen. Dat moedigt niet aan. Zijn De speler daarentegen vond ik echt supertof en heerlijk om te lezen. Ik keek net op bol, en zag dat Huwelijksgeluk niet zomaar even los te krijgen is. Zal het iig onthouden.
Oke, dat zal wel diep gaan, een onderzoeksmaster filosofie. Daarvoor de bachelor filosofie gedaan neem ik aan? Of via een schakeltraject aangekomen? Ik ga volgend jaar waarschijnlijk het vak Politieke Filosofie erbij volgen, lijkt me erg leuk.
Spontaan een idee neerkladden, heerlijk is dat
Heb een interdisciplinaire bachelor gedaan met hoofdrichting filosofie. Ben benieuwd wat je van het vak gaat vinden!
Hmm, dostojevski staat bij mij wel als volgende op het lijstje, ik weet alleen even niet welk boek ik van hem heb (ligt tussen een stapel naast mijn helaas volle boekenkast met een berg schilderdoeken ervoor waarvan ik geen zin heb om ze aan de kant te schuiven nu). Ik houd 'de speler' in elk geval in mijn gedachten. 'Huwelijksgeluk" vond ik ergens bij een boekhandeltje tweedehands, zou dus idd kunnen dat bol e.d. hem niet hebben. Je mag m wel lenen als ik m uitheb
Zo, en nu ontopic (voel me een beetje alsof ik het topic kaap als nieuwkomer hier, sorry daarvoor):
Idd, ik ga het idee gewoon even uitwerken en kijken of ik het echt wat vind. Het is nu redelijk abstract nog, dus ik denk dat ik met het basisidee sowieso wat kan.
Complexiteit, waar ben jij nu mee aan de slag? Ik kan het zo snel niet terugvinden.
Vak zal ik wel tof vinden, het begint met Plato en eindigt met Rawls en heb goede verhalen gehoord over zowel de cursus als de docent.
Aardig dat ik het van je mag lenen, maar dat is misschien niet zo handig, en ik denk dat de uni het boek wel in de bieb heeft staan
Sowieso heb ik te veel boeken in de kast staan die ik nog wil lezen, ook heel andere boeken dan romans, en na zo'n dikke roman is het daar dan weer tijd voor. Zeker met oog op het schrijfwerk dat ik in de zomer wil verrichten.Schrijven leer je goeddeels door te lezen, dus helemaal offtopic is het allemaal niet imo
Ben niet zozeer bezig nu, maar heb de laatste tijd wel wat korte verhalen geschreven en wacht nu op reactie van twee literaire tijdschriften en één schrijfwedstrijd. Ik verwacht er niets van, maar ben wel erg benieuwd wat ze zeggen.
Als de vakantie begint wil ik gaan schrijven aan de roman waar ik in de laatste week van de vorige zomervakantie mee begonnen ben. Ik had toen ook zo'n inval, waarbij ik haastig neerkladde wat in me opkwam. Was een heel mooi moment en ik vertrouw er nog steeds op dat het de moeite waard is om uit te werken. Het was extra mooi omdat ik me opeens besefte dat ik wilde schrijven.
[ Bericht 1% gewijzigd door Complexiteit op 04-05-2011 11:24:19 ]
Oh, tien jaar? Hoe komt dat zo?quote:
Ik ga dit topic ook eens volgen. Ooit heb ik ook geschreven, maar mijn writer's block duurt al bijna 10 jaar dus ik vrees dat het voorbij is met mijn schrijverscarriere. Of er moet een inspirerende muze voorbij komen
Liberal arts inderdaad. Ik denk wel, dat als je een beetje een doordenker bent, je dat vak leuk gaat vinden ja.quote:
Aha, Liberal Arts of iets soortgelijks dus?
Vak zal ik wel tof vinden, het begint met Plato en eindigt met Rawls en heb goede verhalen gehoord over zowel de cursus als de docent.
Aardig dat ik het van je mag lenen, maar dat is misschien niet zo handig, en ik denk dat de uni het boek wel in de bieb heeft staan
Schrijven leer je goeddeels door te lezen, dus helemaal offtopic is het allemaal niet imo
Ben niet zozeer bezig nu, maar heb de laatste tijd wel wat korte verhalen geschreven en wacht nu op reactie van twee literaire tijdschriften en één schrijfwedstrijd. Ik verwacht er niets van, maar ben wel erg benieuwd wat ze zeggen.
Als de vakantie begint wil ik gaan schrijven aan de roman waar ik in de laatste week van de vorige zomervakantie mee begonnen ben. Ik had toen ook zo'n inval, waarbij ik haastig neerkladde wat in me opkwam. Was een heel mooi moment en ik vertrouw er nog steeds op dat het de moeite waard is om uit te werken. Het was extra mooi omdat ik me opeens besefte dat ik wilde schrijven.
Dat heb ik ook, teveel boeken in de kast die ik nog wil lezen. Ik heb vannacht gedroomd dat ik in mijn oude huis (pas verhuisd) nog een stapel boeken tegenkwam die ik was vergeten mee te nemen
Dat is wel waar, mijn periode van niet-schrijven liep ook precies gelijk met mijn periode van niet-lezen.
Leuk! Welke literaire tijdschriften, als ik vragen mag? Ik ken er eigenlijk niet zoveel, en zou graag wat literaire tijdschriften gaan lezen (en wellicht er een keer wat insturen).
Grappig, zo was het bij mij ook een beetje. Ik had net het hele schrijven-idee naast me neergelegd, tot dat moment, toen ik me idd besefte dat ik het echt wel wilde. Maar jij wist daarvoor nog niet zeker of je wilde schrijven, of was je er niet zo mee bezig voor dat moment, of..?
Levendig dromen heeft zo zijn charmesquote:
[..]
Liberal arts inderdaad. Ik denk wel, dat als je een beetje een doordenker bent, je dat vak leuk gaat vinden ja.
Dat heb ik ook, teveel boeken in de kast die ik nog wil lezen. Ik heb vannacht gedroomd dat ik in mijn oude huis (pas verhuisd) nog een stapel boeken tegenkwam die ik was vergeten mee te nemen
Dat is wel waar, mijn periode van niet-schrijven liep ook precies gelijk met mijn periode van niet-lezen.
Leuk! Welke literaire tijdschriften, als ik vragen mag? Ik ken er eigenlijk niet zoveel, en zou graag wat literaire tijdschriften gaan lezen (en wellicht er een keer wat insturen).
Grappig, zo was het bij mij ook een beetje. Ik had net het hele schrijven-idee naast me neergelegd, tot dat moment, toen ik me idd besefte dat ik het echt wel wilde. Maar jij wist daarvoor nog niet zeker of je wilde schrijven, of was je er niet zo mee bezig voor dat moment, of..?
Soms vervelend, soms geniaal leuk.Ik ken zelf ook weinig wat literaire tijdschriften betreft, maar heb eens wat in de UB gepakt en gelezen, want daar hebben ze hele jaargangen staan. Heb nu iets gestuurd naar Hollands Maandblad en Tirade. Volgensmij allebei wel echt de top wat literaire tijdschriften bekend; ik maak natuurlijk helemaal geen kans, maar ik hoop op nuttige reacties.
Grappig ja, hoe iets als totaal uniek en nieuw aan kan voelen, alsof jij de eerste bent die het geheim van het leven ontdekt ofzo
Voordat ik dat meemaakte, met betrekking tot schrijven, had ik geen idee. Ik zat op een avond op mijn kamer en opeens sloeg de gedachte van het ene op het andere moment in, als ware het een blikseminslag. Wel lag het idee onbewust al een tijdje te rijpen, besefte ik me achteraf, maar daar was ik me dus niet bewust van.Iedereen is welkom hier hoorquote:
(voel me een beetje alsof ik het topic kaap als nieuwkomer hier, sorry daarvoor)
Ik heb zelf nog een kort verhaal afgemaakt, in anderhalf uur had ik alles opgeschreven. Nu moet ik het weer gaan redigeren
Vast voor ieder mens herkenbaar. Zo ervaar ik het ook met lezen-schrijven. Ik heb het geduld niet om heel veel romans te lezen, omdat ik dingen wil doen. Maarja, continu schrijven trek ik op dit moment ook niet, omdat er juist nog zoveel te lezen is.quote:Anna las en wat zij las drong nu ook tot haar door, maar het boeide haar niet, dit volgen van het leven van anderen. Haar drang om zelf te leven was te groot. Wanneer zij las, hoe de heldin van de roman een zieke verzorgde, dan wilde zijzelf onhoorbaar door de ziekenkamer lopen; las zij, hoe een lid van het parlement een rede hield, dan wilde zijzelf die rede houden; las zij, hoe lady Mary te paard achter de meute aanreed, haar schoonzuster plaagde en iedereen verbaasd deed staan over haar durf, dan wilde zij dat zelf doen.
Het valt me op, dat ik het gevoel heb dat een roman een begin zonder einde is, daar waar een kort verhaal veel makkelijker te hanteren is. Dat alles moet kloppen, is een leuke uitdaging, maar in de vorm van een roman wordt dat wel een hele zieke uitdaging
Hoewel je je daar wel meer kan veroorloven, denk ik. De landschapsbeschrijvingen van Tolstoj zijn soms wat lang ja, cinnamon. Had je mijn pm gehad btw?
[ Bericht 1% gewijzigd door Complexiteit op 08-05-2011 23:00:28 ]
Geen idee. Tot tien jaar terug schreef ik vrij gemakkelijk: verhalen, toneelstukjes, gedichten etc en daarna had ik gewoon geen inspiratie meer en had ik het gevoel alleen maar aan mooischrijverij te doen. Heel af en toe komt het terug en dan schrijf ik nog wel eens wat, maar zo lekker als voorheen gaat het beslist niet meer. Erg jammer, want het was wel een uitlaatklep voor me. Misschien moet ik eens een cursus creatief schrijven volgen om weer een beetje op gang te komenquote:
.Hm, dus tot ongeveer je 16e schreef je in verschillende vormen en toen verdween de inspiratie. Zomaar?quote:
[..]
Geen idee. Tot tien jaar terug schreef ik vrij gemakkelijk: verhalen, toneelstukjes, gedichten etc en daarna had ik gewoon geen inspiratie meer en had ik het gevoel alleen maar aan mooischrijverij te doen. Heel af en toe komt het terug en dan schrijf ik nog wel eens wat, maar zo lekker als voorheen gaat het beslist niet meer. Erg jammer, want het was wel een uitlaatklep voor me. Misschien moet ik eens een cursus creatief schrijven volgen om weer een beetje op gang te komen
Bij mij kwam de gedachte om te schrijven pas op, toen ik bijna 23 was.
Het kan gek lopen
Ik denk dat je vrees, dat het voorbij is met je schrijverscarriere, vrij betrekkelijk is. Wat schrijfvaardigheid betreft sowieso niet waar, en wat inspiratie betreft... mja, dat is lastiger. Misschien is een cursus inderdaad iets om je motor weer aan te draaien.
Lees je gedichten/verhalen? Dat zou ook een drang op kunnen wekken om zelf te schrijven.
Nou eens kijken wat voor vreselijke correcties de uitgever heeft bedacht
Coolquote:
Mijn derde boek komt in Augustus uit
Nou eens kijken wat voor vreselijke correcties de uitgever heeft bedacht
Wat voor vreselijke correcties heeft de uitgever eerder voorgesteld?
Vooral dingen die met de "taalbarriere" te maken hebben (Vlaamse uitgever) en wat persoonlijke smaakquote:
[..]
Cool
Wat voor vreselijke correcties heeft de uitgever eerder voorgesteld?
Maar ik word steeds beter in mijn poot stijfhouden als het er echt toe doet.Wat tof! Gefeliciteerd, alvastquote:
Mijn derde boek komt in Augustus uit
Nou eens kijken wat voor vreselijke correcties de uitgever heeft bedacht
Wat voor een boek is het?
Vervolg op mijn eerste twee boeken. Laatste deel in een nogal uitgebreid coming of age verhaalquote:
[..]
Wat tof! Gefeliciteerd, alvast
Wat voor een boek is het?
Hm, is het boek dan ook in eerste instantie op de Belgische markt gericht, of dat niet?quote:
[..]
Vooral dingen die met de "taalbarriere" te maken hebben (Vlaamse uitgever) en wat persoonlijke smaak
Nou ja, de distributie in Vlaanderen is wel beter vanwege de contacten, maar het is niet per se alleen voor Vlamingen neequote:
[..]
Hm, is het boek dan ook in eerste instantie op de Belgische markt gericht, of dat niet?
Ah, ok. Wat zijn de titels van je eerste twee boeken? *nieuwsgierig*quote:
[..]
Vervolg op mijn eerste twee boeken. Laatste deel in een nogal uitgebreid coming of age verhaal
Zie homepage, da's makkelijkerquote:
[..]
Ah, ok. Wat zijn de titels van je eerste twee boeken? *nieuwsgierig*
Ik ga dit derde boek zeker lezen. Heb je het als zelfstandige roman geschreven, of denk je dat lezers iets missen als ze de eerste twee delen niet kennen? (Sowieso vind ik een coming of age verhaal altijd leuk)
Hier verloopt het schrijfproces intussen redelijk goed. Ik kan niet zeggen dat ik geweldige tijden beleef, het is hard werken en omdat ik de laatste tijd veel aan de overkant van mijn huis werk (in een apart kantoortje) roept de hele buurt steeds: "Ah, het boek!" en: "Hoe staat het ervoor met het boek?" en: "Zit je nou nog te werken, weet je wel hoe laat het is?" en dat is soms een beetje gênant, maar goed, ik doe mijn best.
Ik heb me voorgenomen om op 1 juni het derde (laatste) deel af te hebben, maar of het lukt... dat durf ik echt niet te zeggen. Want Jezus, wat zit ik soms lang aan één hoofdstuk te schaven. Ik werk op dit moment bijvoorbeeld aan een hoofdstuk dat ik al helemaal had voorbereid (alle scènes vastgelegd, al best veel uitgeschreven) en daar zit ik nu alweer 5 dagen op te zwoegen. Ik had gerekend op 1 dag
Dat zegt misschien meer over mijn inschattingsvermogen dan over het hoofdstuk, maar toch - ik blijf het moeilijk vinden om snelheid te maken. Nee, dat zeg ik verkeerd: ik kan geen snelheid maken, dat zit er bij mij gewoon niet in. Evengoed houd ik 1 juni scherp voor ogen. Het boek voelt inmiddels als een molensteen, ik moet er vanaf. Ik kan ook nog steeds niet zeggen of het goed wordt. Maar ik heb me voorgenomen om eens een tijdje helemaal niet na te denken, en om niet te twijfelen, want je schiet er allemaal zo weinig mee op. Zo heb ik me ook voorgenomen om niet meer boos te worden op iedereen die beroepshalve belangstelling zou moeten tonen voor mijn boek/de vorderingen (de uitgever, de agent) maar die dat natuurlijk niet doet, welnee - als ik me zo nodig moet bewijzen, ga ik mijn gang toch lekker, wat hebben zij er verder mee te maken als buiten de zon schijnt en zij op het strand kunnen liggen terwijl ik me door het zoveelste rothoofdstuk zit heen te worstelen op een verduisterd kantoor?
Nee, ik ben helemaal niet boos
Hoezo? Is er iets?En jij had ook op het strand kunnen liggen als je in de winter een beetje had doorgewerkt. Dus schiet nou maar op, heb je in ieder geval nog wat aan je zomer
Vooruit!Haha, als een molensteenquote:
Geweldig, Wonderer
Ik ga dit derde boek zeker lezen. Heb je het als zelfstandige roman geschreven, of denk je dat lezers iets missen als ze de eerste twee delen niet kennen? (Sowieso vind ik een coming of age verhaal altijd leuk)
Hier verloopt het schrijfproces intussen redelijk goed. Ik kan niet zeggen dat ik geweldige tijden beleef, het is hard werken en omdat ik de laatste tijd veel aan de overkant van mijn huis werk (in een apart kantoortje) roept de hele buurt steeds: "Ah, het boek!" en: "Hoe staat het ervoor met het boek?" en: "Zit je nou nog te werken, weet je wel hoe laat het is?" en dat is soms een beetje gênant, maar goed, ik doe mijn best.
Ik heb me voorgenomen om op 1 juni het derde (laatste) deel af te hebben, maar of het lukt... dat durf ik echt niet te zeggen. Want Jezus, wat zit ik soms lang aan één hoofdstuk te schaven. Ik werk op dit moment bijvoorbeeld aan een hoofdstuk dat ik al helemaal had voorbereid (alle scènes vastgelegd, al best veel uitgeschreven) en daar zit ik nu alweer 5 dagen op te zwoegen. Ik had gerekend op 1 dag
Evengoed houd ik 1 juni scherp voor ogen. Het boek voelt inmiddels als een molensteen, ik moet er vanaf. Ik kan ook nog steeds niet zeggen of het goed wordt. Maar ik heb me voorgenomen om eens een tijdje helemaal niet na te denken, en om niet te twijfelen, want je schiet er allemaal zo weinig mee op. Zo heb ik me ook voorgenomen om niet meer boos te worden op iedereen die beroepshalve belangstelling zou moeten tonen voor mijn boek/de vorderingen (de uitgever, de agent) maar die dat natuurlijk niet doet, welnee - als ik me zo nodig moet bewijzen, ga ik mijn gang toch lekker, wat hebben zij er verder mee te maken als buiten de zon schijnt en zij op het strand kunnen liggen terwijl ik me door het zoveelste rothoofdstuk zit heen te worstelen op een verduisterd kantoor?
Nee, ik ben helemaal niet boos
Wat doe je jezelf toch aan Schrijf een boek over deze marteling!
Heel veel succes iig, klinkt toch best leuk. Wat betreft dat mensen je vragen hoe het ermee staat, dat lijkt me ook vrij irritant. Gewoon schrijven zonder dat iemand weet dat je schrijft, is wel lekker veilig en goed voor je gemoedsrust. Anderzijds, als je wilt publiceren, is dat de prijs die je zal moeten betalen.
Waar??quote:
Rechtsboven zijn postquote:
(met je muis overheengaan)Zo:
http://img21.imageshack.us/img21/7462/homepagest.jpg (copy/paste deze link)
De vraag 'hoe gaat het met je boek' wordt bijna net zo vaak gesteld als de vraag 'hoe gaat het met jou'. Op de voet gevolgd door 'en, ben je alweer ergens mee bezig'. Ik vind het leuk dat ernaar gevraagd wordt. Soms frustrerend (als ik het idee heb dat de verkopen helemaal niet zo goed gaan als gehoopt maar dat eigenlijk niet wil zeggen, of als ik in een dip zit qua schrijven waardoor het lastig is om vrolijk te vertellen waaraan ik werk) maar over het algemeen vind ik het heerlijk dat die interesse er is. Over schrijven en boeken kan ik de hele dag praten. Ik weet dat ik lang niet iedereen een plezier doe met dat onderwerp, maar als ze ernaar vrágen, ja, dan grijp ik die kans natuurlijk wel aan.quote:
[..]
Haha, als een molensteen
Schrijf een boek over deze marteling!
Heel veel succes iig, klinkt toch best leuk. Wat betreft dat mensen je vragen hoe het ermee staat, dat lijkt me ook vrij irritant. Gewoon schrijven zonder dat iemand weet dat je schrijft, is wel lekker veilig en goed voor je gemoedsrust. Anderzijds, als je wilt publiceren, is dat de prijs die je zal moeten betalen.
Cool, gefeliciteerd!quote:
zal ook wel leuk zijn ja.Zeg, iemand enig idee of literaire tijdschriften betalen voor publicaties? Kans dat ik daarin kan publiceren is erg klein maar ben op zoek naar een manier om geld te verdienen, zonder weer een ok-betalend bijbaantje te nemen.
Niet alleen omdat je productie enorm omhoog moet, maar ook omdat je dan enorme concurrentie hebt.Schrijf en lees?quote:
ik wil wel een boek schrijven maar ik ontbreek aan talent... en dat is toch wel een deal-breaker.
https://kdp.amazon.com/self-publishing/signin?tag=gmgamzn-20
Misschien interessant voor de schrijvers onder ons die graag voor het gemakkelijke, snelle, maar zeer waarschijnlijk weinige geld gaan (en ook nog eens in het Engels schrijven).
Dat was dus de helft van het hoofdstuk waarvan ik in het begin dacht dat het het laatste zou worden
Begon er dus op 23 april mee en uiteindelijk zijn het 10,726 woorden geworden. Ik was begin mei alleen een beetje ziek en druk, dus in de eerste week van mei heb ik erg weinig gedaan.
Morgen aan het hoofdstuk beginnen dat (hopelijk) écht het laatste hoofdstuk gaat worden
Sorry voor deze huishoudelijke mededeling, nu weer terug naar de discussies over literaire aspecten
Wachten op antwoord met betrekking tot mijn ingezonden verhalen is op zich vrij irritant trouwens
Ik wil weten waar ik aan toe ben, zodat ik verder kan Wel grappig dat jij van een hoofdstuk verwacht dat het het laatste is en dat dat niet zo is. Bij mij is het juist andersom. Het einde komt altijd eerder dan ik denk.
Gaat lekker, GSL!quote:
Ik heb hoofdstuk 19 zojuist afgemaakt
Dat was dus de helft van het hoofdstuk waarvan ik in het begin dacht dat het het laatste zou worden
Begon er dus op 23 april mee en uiteindelijk zijn het 10,726 woorden geworden. Ik was begin mei alleen een beetje ziek en druk, dus in de eerste week van mei heb ik erg weinig gedaan.
Morgen aan het hoofdstuk beginnen dat (hopelijk) écht het laatste hoofdstuk gaat worden
Sorry voor deze huishoudelijke mededeling, nu weer terug naar de discussies over literaire aspecten
Indeed, klinkt goed!quote:
Die ervaring heb ik ook. Als ik denk dat ik nog een heel eind moet, gaat het juist ineens heel snel. Alsof ineens het grote inzicht tot me komt zodat ik weet hoe ik het kan afronden, terwijl ik dat tot kort ervoor nog niet zag en dus verwachtte dat het nog veel langer zou doorgaan.quote:Wel grappig dat jij van een hoofdstuk verwacht dat het het laatste is en dat dat niet zo is. Bij mij is het juist andersom. Het einde komt altijd eerder dan ik denk.
Maar in jouw geval was het einde dus nog zo goed als onbekend voor je. In dat geval is het wel vrij logisch dat je nog niet precies kan zeggen wanneer je klaar bent. In mijn geval stond het einde al zo goed als helemaal vast sinds maart ongeveer (en ben daar inderdaad ook vrij weinig vanaf geweken), dus kon ik ook vrij makkelijk inschatten dat ik ongeveer medio mei klaar zou zijn (en dat zou dus vandaag zijn geweest in het oorspronkelijke geval). Daar zit het verschil in denk ik.quote:
Die ervaring heb ik ook. Als ik denk dat ik nog een heel eind moet, gaat het juist ineens heel snel. Alsof ineens het grote inzicht tot me komt zodat ik weet hoe ik het kan afronden, terwijl ik dat tot kort ervoor nog niet zag en dus verwachtte dat het nog veel langer zou doorgaan.
Ik week er eigenlijk wel vanaf natuurlijk aangezien ik elk aspect dat ik wel al in gedachten had veel langer wist te maken door er uitgebreider op in te gaan (maar niet per se dieper). Overigens, @ Complexiteit, dit is ook wel mijn langste hoofdstuk geworden hoor. De eerste hoofdstukken waren vrijwel allemaal 5000 woorden of iets in die richting, en gemiddeld zit ik meestal rond de 6 a 7 duizend. Maar vanwege bovenstaande is dat dus meer geworden. Het was ook wel een hele opluchting om het afgerond te hebben gezien het zo lang door ging (misschien wel iets te lang..?). Morgen weer lekker met frisse start aan nieuw hoofdstuk beginnen. Heerlijk
@ Leight, tof, de eerste stap officieel gezet dus
@ Complexiteit, misschien is het wachten nu juist wel handig omdat je nu zonder verdere zorgen aan iets nieuws (of opvolgend deel of iets dergelijks) kan beginnen. Als ik jou was zou ik juist van deze tijd gebruiken om eens flink te brainstormen
Ja dat is op zich een goed idee, denk ik, maar in mijn geval toch niet helemaal. Ik heb nu namelijk bijna tentamens en daarna wil ik aan m'n roman gaan schrijven. Het volgende grote project ligt dus voor de deur. Wat korte verhalen betreft wacht ik liever even de feedback af, om dan eens te kijken hoe ik daar verder mee ga.quote:
@ Complexiteit, misschien is het wachten nu juist wel handig omdat je nu zonder verdere zorgen aan iets nieuws (of opvolgend deel of iets dergelijks) kan beginnen. Als ik jou was zou ik juist van deze tijd gebruiken om eens flink te brainstormen
ik herken het wel weer een beetje wat GeileSoeplepel heeftquote:
Feli soeplepel
Wel grappig dat jij van een hoofdstuk verwacht dat het het laatste is en dat dat niet zo is. Bij mij is het juist andersom. Het einde komt altijd eerder dan ik denk.
Soms krijg je gaandeweg nog wat ideeën om je verhaal nog iets completer te maken.Voor de voorbereiding gebruik ik de Snowflake method, die eerder in dit topic ook al besproken is. Nu ben ik pas bij stap twee, maar ik begrijp niet helemaal wat hij daarmee bedoeld...
Hij heeft het dus over 'rampen'. Is het dus letterlijk de bedoeling dat je verhaal uit meerdere 'rampen' bestaat, waarvan de meerderheid wordt veroorzaakt door de held/hoofdpersoon? Het klinkt mij een beetje vreemd in de oren.quote:Take another hour and expand that sentence to a full paragraph describing the story setup, major disasters, and ending of the novel. This is the analog of the second stage of the snowflake. I like to structure a story as "three disasters plus an ending". Each of the disasters takes a quarter of the book to develop and the ending takes the final quarter. I don't know if this is the ideal structure, it's just my personal taste.
If you believe in the Three-Act structure, then the first disaster corresponds to the end of Act 1. The second disaster is the mid-point of Act 2. The third disaster is the end of Act 2, and forces Act 3 which wraps things up. It is OK to have the first disaster be caused by external circumstances, but I think that the second and third disasters should be caused by the protagonist's attempts to "fix things". Things just get worse and worse.
You can also use this paragraph in your proposal. Ideally, your paragraph will have about five sentences. One sentence to give me the backdrop and story setup. Then one sentence each for your three disasters. Then one more sentence to tell the ending. If this sounds suspiciously like back-cover copy, it's because . . . that's what it is and that's where it's going to appear someday.
Dan is er nog de allerlaatste zin, waarin hij zegt dat je het moet schrijven als het stukje wat achterop je boek gaat verschijnen. In dat stukje geef je niet alles weg, maar hou je het spannend voor de lezer.
Maar eerder in zijn uitleg vertelt hij dat je alle belangrijke gebeurtenissen EN het einde moet opschrijven. Is dat niet met elkaar in conflict?
Misschien doe ik wel erg moeilijk, maar ik hoop dat iemand me uit de brand kan helpen.
Het eerste conflict mag iets externs zijn, maar daarna niet meer, want dan wordt het allemaal 'te toevallig'.
Dat laatste, inderdaad, je gaat natuurlijk niet het einde weggeven op de flaptekst. Dat moet je ook maar niet zo letterlijk nemen denk ik.
En het is ook maar een leidraad om je structuur aan op te hangen. Het is niet hoe een verhaal per se in elkaar moet zitten ten slotte.
Oké, hartstikke duidelijk! Dankjewel voor de hulp.quote:
Je moet het niet per se als een 'ramp' zien, maar als een conflict. En dat in de breedste zin van het woord: De hoofdpersoon wil iets, maar dat lukt niet, want er gebeurt..., dus gaat hij...
Het eerste conflict mag iets externs zijn, maar daarna niet meer, want dan wordt het allemaal 'te toevallig'.
Dat laatste, inderdaad, je gaat natuurlijk niet het einde weggeven op de flaptekst. Dat moet je ook maar niet zo letterlijk nemen denk ik.
En het is ook maar een leidraad om je structuur aan op te hangen. Het is niet hoe een verhaal per se in elkaar moet zitten ten slotte.
Ik ben het met Biancavia eens: het zijn eerder conflicten of 'turning points' dan echte rampen. Op die momenten krijgt het verhaal een draai, waardoor het spannend blijft: hoe loopt dit af..? Als ik kijk naar het boek dat ik nu zelf schrijf, klopt het wel:quote:
Na een aantal mislukte pogingen toch weer begonnen aan een roman (I hope so, atleast).
Voor de voorbereiding gebruik ik de Snowflake method, die eerder in dit topic ook al besproken is. Nu ben ik pas bij stap twee, maar ik begrijp niet helemaal wat hij daarmee bedoeld...
[..]
Hij heeft het dus over 'rampen'. Is het dus letterlijk de bedoeling dat je verhaal uit meerdere 'rampen' bestaat, waarvan de meerderheid wordt veroorzaakt door de held/hoofdpersoon? Het klinkt mij een beetje vreemd in de oren.
Dan is er nog de allerlaatste zin, waarin hij zegt dat je het moet schrijven als het stukje wat achterop je boek gaat verschijnen. In dat stukje geef je niet alles weg, maar hou je het spannend voor de lezer.
Maar eerder in zijn uitleg vertelt hij dat je alle belangrijke gebeurtenissen EN het einde moet opschrijven. Is dat niet met elkaar in conflict?
Misschien doe ik wel erg moeilijk, maar ik hoop dat iemand me uit de brand kan helpen.
Het eerste deel eindigt met een incident (zo noem ik het), en door dat incident verandert er iets in de verhouding tussen de hoofdpersonen. De verteller kiest vanaf dat moment voor een bepaalde strategie (om te krijgen wat ze wil hebben). Maar halverwege het tweede deel is er opnieuw een incident, en hierdoor krijgt de verteller een rol opgedrongen die ze eigenlijk niet wil spelen, maar ze heeft geen keus. Als ze wil krijgen wat ze wil hebben, zal ze zich moeten plooien. Vervolgens, in het laatste deel, is er een derde incident dat haar in een heel lastige positie brengt, omdat iedereen nu denkt dat zij haar rol niet serieus heeft genomen. Zij krijgt de schuld, en dan komt er ook nog een geheim aan het licht (een familiegeheim, in dit geval). Het lijkt erop dat ze alles heeft verloren. Pas in het laatste hoofdstuk zal blijken of dat inderdaad zo is. Ik neig vooralsnog naar 'nee' (ze komt als overwinnaar uit de strijd), maar het kan ook nog een 'ja' worden: ze verlaat het toneel gedesillusioneerd en is alles kwijt. Dat is de klassieke oplossing - bijna alle romans eindigen in ontgoocheling (de hoofdpersoon is 'sadder and wiser'), alleen al daarom probeer ik dat te voorkomen.
Zoals ik eerder al zei: die snowflake-methode lijkt erg op mijn eigen methode. Ik geloof alleen niet in de 'achterflaptekst'-truc. Het is natuurlijk heel goed om zo'n tekst te schrijven, daar moet je zelfs mee beginnen (denk ik), maar die zet je naderhand natuurlijk niet op het boek. Een achterflaptekst moet suggestief zijn, niet expliciet. Als ik de bovenstaande tekst (over de incidenten in mijn verhaal) van expliciete details zou voorzien, hoefde niemand het boek meer te lezen. Dan heb je een samenvatting. Niets zo dodelijk als een flaptekst die het einde verraadt. Of het verhaalverloop.
Mijn achterflaptekst ziet er ongeveer zo uit:
Na de dood van haar moeder komt de 17-jarige Mara Jonkman terecht in 'Villa Betty', het onderkomen van de Beauforts, een schatrijke bankiersfamilie bij wie haar moeder in een ver verleden in dienst was. Mara wil niets liever dan worden opgenomen in deze hechte, excentrieke clan. Erbij horen, deel uitmaken van hun betoverende wereld. Maar al snel ontdekt zij dat binnen deze familie niet alles is wat het lijkt.
Dankzij de hechte vriendschap met Bonnie Beaufort, de jongste dochter, schudt Mara haar rol van buitenstaander langzaam maar zeker af. Ongemerkt dringt zij dieper door tot het verzwegen verleden van de Beauforts. Wat is er waar van het verhaal dat Adèle Beaufort, de moeder, ooit heeft geprobeerd van het dak te springen? Ook over tal van andere gebeurtenissen wordt gezwegen. En dan breekt er ook nog mediaschandaal los rond Pierre Beaufort, de pater familias. Meer dan ooit sluiten de Beauforts de gelederen.
Mara, bang om verstoten te worden uit het paradijs, blijft de familiecode trouw. Maar in het tumult van het mediaschandaal begint de façade af te brokkelen. Terwijl buiten de cameraploegen staan te wachten, komen de familieverhoudingen op scherp te staan. En dan doet Mara een ontdekking die veel schokkender is dan zij ooit had kunnen vermoeden, en die alles in een verbijsterend nieuw licht zet.
Even bijkomen, nu
Daar heb ik nog behoorlijk lang over gedaan. Het is ontzettend moeilijk om zo efficiënt (economisch) te schrijven. Maar dit is wel redelijk suggestief, denk ik toch? Vinden jullie het een aantrekkelijke achterflaptekst? Beetje te commercieel, misschien - ik hoor de ronkende commentaarstem van SBS6, die de woensdagavondfilms aankondigt. Verder is de tekst nog te lang. Maar... blijven schaven, dan komt er uiteindelijk wel een goede flaptekst uit. Hebben jullie ook flapteksten?
(Mag ook gebaseerd zijn op een boek dat nog maar net in de steigers staat - is een goede oefening, volgens mij.)Ik moet ook een flaptekst schrijven, binnenkort maar even doen. Ben er niet zo'n held in (was vroeger ook al niet goed in samenvattingen).
De flapteksten van de vorige twee:
enquote:19 februari 1977
Ik ben veertien. En ik vind jongens leuker dan meisjes.
Tot die conclusie komt Arthur Hartman op de dag dat hij zijn beste vriend kust. Een autoritaire vader, een broer met losse handjes en de verstikkende atmosfeer van de provinciestad, maken het hem onmogelijk om voor zijn gevoelens uit te komen. In zijn poging om ze geheim te houden, kwetst hij zowel zichzelf als anderen...
Terwijl zijn leeftijdgenoten hun haar laten groeien en zich vermaken met drinken en feesten, kiest Arthur een totaal andere richting, in de hoop zijn leven weer op de rails te krijgen.
Een verhaal over opgroeien en vriendschap, liefde en verraad, over verandering... Kun je worden wie je wil of moet je je overgeven aan de grillen van het lot?
quote:25 september 1982
Ik leef nog steeds, maar daar is alles wel mee gezegd. Elke keer als ik denk dat het wel meevalt, gebeurt er weer iets.
Met de gebeurtenissen uit het verleden nog vers in zijn geheugen probeert Arthur een voorzichtige balans te vinden tussen zijn levens als politieagent en als homo. Zijn ambitie maakt hem voorzichtig op het bureau: eerst promotie, dan uit de kast. Dat is het plan tenminste. Maar zoals hij op zijn veertiende verjaardag al merkte, niet alles gaat volgens plan. Tegen een achtergrond van crisis, kernwapens en aids leeft en leert Arthur. Mensen dichtbij laten durft hij niet meer, bang voor de pijn die dat veroorzaakt, maar hoe lang kan hij volhouden dat dit het leven is dat hij wil leiden?
Een verhaal over toenadering en afstand, over vriendschap en vijanden. Iedereen heeft liefde nodig, maar welke manier past het best bij Arthur Hartman?
Hier hoor ik ook de SBS-stem bijquote:
Inderdaad erg commercieel met een aantal cliche-woorden die je daar vaker in terugziet. Nog even aan schaven.
Ik moet ook een flaptekst schrijven, binnenkort maar even doen. Ben er niet zo'n held in (was vroeger ook al niet goed in samenvattingen).
De flapteksten van de vorige twee:
[..]
en
[..]
Flapteksten zijn meestal te ronkend, omdat je het boek wilt samenvatten én verkopen én dan moet het ook nog pakkend zijn geschreven. Vaak blijft het een kwestie van: teveel informatie. Maar het alternatief - een quote uit het boek - vind ik nog erger. Dat prikkelt mij nooit, bovendien komt het arrogant over, alsof de schrijver zichzelf op basis van die paar losse zinnen denkt te kunnen verkopen.
Toch merk ik dat het zinvol is om aan zo'n tekstje te bouwen. De flaptekst die hierboven staat (van mij dus), komt zeker niet op het boek. Teveel informatie. Maar voor mijzelf is het goed om zo'n compacte samenvatting te maken, omdat ik nu weer weet (terwijl ik werk aan het einde) wat ook alweer de hoofdpunten zijn.
Die laatste alinea vind ik juist wel goed. Je moet wel toch, alles een beetje mysterieus houden. Mij maakt het in ieder geval zeer nieuwsgierig.
Dit is de flaptekst voor het boek dat binnenkort van mij verschijnt. Ik ben nu wel benieuwd geworden wat jullie daarvan vinden. Voor het nieuwe verhaal waaraan ik werk heb ik nog geen flaptekst, maar dat komt ook omdat ik verwacht dat er nog wat aan het plot gaat veranderen. Ik kan moeilijk van tevoren een flaptekst schrijven.quote:Na de dood van haar moeder komt de zeventienjarige Mara terecht bij de schatrijke bankiersfamilie Beaufort. Ze wil niets liever dan deel uitmaken van hun betoverende wereld. Dankzij haar vriendschap met Bonnie Beaufort, de jongste dochter, lukt haar dat. Ze komt ondertussen ook steeds meer te weten over het verleden van de Beauforts, waar door de familie zelf krampachtig over wordt gezwegen.
Mara, bang om verstoten te worden, blijft de familiecode trouw. Maar in het tumult van een mediaschandaal dat ontstaat rond pater familias Pierre Beaufort begint de façade af te brokkelen, want de cameraploegen zetten de familieverhoudingen behoorlijk op scherp. Dan komt Mara tot een ontdekking die alles in een nieuw licht zet.
Helemaal mee eens trouwens dat een fragment uit de tekst, lovende fragmenten uit recensies van eerdere titels of - erger nog - alleen een foto op de achterflap geen verkooptechnieken zijn. Vaak zijn er dan wel binnenflappen waar iets op staat over de inhoud van het boek, maar wie gaat die lezen?quote:Tien jaar na hun havo-examen krijgen Polly en Hanneke een brief van zichzelf. Ze komen erachter dat ze niet alleen elkaar uit het oog zijn verloren, maar ook hun eigen dromen.
Polly woont in een flat die binnenkort gesloopt wordt. Hanneke werkt al jaren voor dezelfde baas, in een baan die haar geen enkele uitdaging meer biedt. Na het lezen van haar brief besluit Polly contact op te nemen met haar vroegere beste vriendin. Ze weet Hanneke over te halen om hun jeugddroom alsnog waar te maken: de vroegere vriendinnen worden tien jaar na dato zakenpartners in hun eigen modezaak. Maar met kleding alleen ben je er natuurlijk niet.
quote:
Ik heb een poging gedaan om wat te schaven aan jouw flaptekst, Nadine. Uiteraard zonder enige kennis van het verhaal, maar al wel een stuk korter en wat minder over de top.
Dank! Ik mis eigenlijk niets uit mijn oorspronkelijke tekst, er staat gewoon hetzelfde, maar dan met iets minder tromgeroffel Ik heb het idee dat mijn flaptekst heel belangrijk is voor de lezer, omdat ik dáár kan vertellen dat het verhaal plotgedreven is, ik bedoel: als je het boek begint te lezen, is niet meteen duidelijk dat we met z'n allen op zoek gaan naar een familiegeheim. De vertelster weet dat zelf immers niet, zij komt er gaandeweg achter. Maar op deze manier kan ik de lezer manipuleren, en zijn 'leeshouding' beïnvloeden.
De eerste zin is een beetje verwarrend, omdat het niet gebruikelijk is dat mensen brieven ontvangen van zichzelf. Ik moest er echt even over nadenken; je bedoelt ongetwijfeld dat de meisjes in de eindexamenklas de opdracht hebben gekregen om een brief te schrijven aan zichzelf, over hun toekomstdromen etc, maar dat zou ik uitleggen. Verder is het een pakkende tekst, helder en prikkelend.quote:Dit is de flaptekst voor het boek dat binnenkort van mij verschijnt. Ik ben nu wel benieuwd geworden wat jullie daarvan vinden. Voor het nieuwe verhaal waaraan ik werk heb ik nog geen flaptekst, maar dat komt ook omdat ik verwacht dat er nog wat aan het plot gaat veranderen. Ik kan moeilijk van tevoren een flaptekst schrijven.
Petra heeft die laatste alinea ook grotendeels intact gelatenquote:
En voor ons ook heel leuk om te lezen.
Die laatste alinea vind ik juist wel goed. Je moet wel toch, alles een beetje mysterieus houden. Mij maakt het in ieder geval zeer nieuwsgierig.
Ik houd zelf ook wel van een beetje mysterie. Je koopt een boek niet om de 'mooie zinnen', nouja: niet alleen om de mooie zinnen, er moet wel een reden zijn voor die impulsaankoop 
Petra, misschien kun je van je eigen flap die eerste zinnen omdraaien.
quote:Polly woont in een flat die binnenkort gesloopt wordt. Hanneke werkt al jaren voor dezelfde baas, in een baan die haar geen enkele uitdaging meer biedt.
Dan ontvangen ze een brief die ze tien jaar geleden aan zichzelf geschreven hebben. Ze komen erachter dat ze niet alleen elkaar, maar ook hun eigen dromen uit het oog zijn verloren.
Na het lezen van haar brief besluit Polly contact op te nemen met haar vroegere beste vriendin. Ze weet Hanneke over te halen om hun jeugddroom alsnog waar te maken: de vroegere vriendinnen worden tien jaar na dato zakenpartners in hun eigen modezaak. Maar met kleding alleen ben je er natuurlijk niet.
Vind ik ook! Ik koop niet om de mooie zinnen. Ben heel blij als ze erin staan, maar daar kom ik achter als ik aan het lezen ben, en daar begin ik aan omdat het verhaal me aanspreekt. Jouw verhaal vind ik tot nu toe overtuigend.quote:
[..]
Petra heeft die laatste alinea ook grotendeels intact gelaten
Daar is het helaas al te laat voor, het boek ligt bij de drukker. Ik zal de volgende flaptekst ook eens pitchen op dit forum of elders, zodat ik wat meedenkers krijg. Ik weet overigens niet of ik deze omgedraaide versie sterker vind. Ze komen er namelijk dankzij die brieven achter dat ze hun dromen uit het oog zijn verloren, en vervolgens lees je wat er dan wél is gebeurd. Maar helemaal eens dat de eerste zin verwarring kan oproepen, maar Nadine, je legt hem goed uit, dus dat valt me weer mee.quote:
Petra, misschien kun je van je eigen flap die eerste zinnen omdraaien.
[..]
Ja, je hebt gelijk, het gaat natuurlijk om die brieven, dus dat moet in de eerste zin.quote:
[..]
[..]
Daar is het helaas al te laat voor, het boek ligt bij de drukker. Ik zal de volgende flaptekst ook eens pitchen op dit forum of elders, zodat ik wat meedenkers krijg. Ik weet overigens niet of ik deze omgedraaide versie sterker vind. Ze komen er namelijk dankzij die brieven achter dat ze hun dromen uit het oog zijn verloren, en vervolgens lees je wat er dan wél is gebeurd. Maar helemaal eens dat de eerste zin verwarring kan oproepen, maar Nadine, je legt hem goed uit, dus dat valt me weer mee.
Ik zag dat je bezig was met leuk promo-briefpapier!
Ik heb inmiddels m'n Belgische contract getekend en retour gestuurd. Nog maar zeven maanden wachten tot mijn sprookje in boekvorm verschijnt.
Mijn andere kinderverhaal wordt volgend schooljaar uitgegeven als Gestreept Boekje!
Jahaa!!quote:
Joepsiepoepsie!
Mijn andere kinderverhaal wordt volgend schooljaar uitgegeven als Gestreept Boekje!
quote:
Joepsiepoepsie!
Mijn andere kinderverhaal wordt volgend schooljaar uitgegeven als Gestreept Boekje!
Kijkend naar deze achterflaptekst zie ik een familie met het Schwarzenegger-syndroom.quote:
... Mijn achterflaptekst ziet er ongeveer zo uit:
Na de dood van haar moeder komt de 17-jarige Mara Jonkman terecht in 'Villa Betty', het onderkomen van de Beauforts, een schatrijke bankiersfamilie bij wie haar moeder in een ver verleden in dienst was. Mara wil niets liever dan worden opgenomen in deze hechte, excentrieke clan. Erbij horen, deel uitmaken van hun betoverende wereld. Maar al snel ontdekt zij dat binnen deze familie niet alles is wat het lijkt.
Dankzij de hechte vriendschap met Bonnie Beaufort, de jongste dochter, schudt Mara haar rol van buitenstaander langzaam maar zeker af. Ongemerkt dringt zij dieper door tot het verzwegen verleden van de Beauforts. Wat is er waar van het verhaal dat Adèle Beaufort, de moeder, ooit heeft geprobeerd van het dak te springen? Ook over tal van andere gebeurtenissen wordt gezwegen. En dan breekt er ook nog mediaschandaal los rond Pierre Beaufort, de pater familias. Meer dan ooit sluiten de Beauforts de gelederen.
Mara, bang om verstoten te worden uit het paradijs, blijft de familiecode trouw. Maar in het tumult van het mediaschandaal begint de façade af te brokkelen. Terwijl buiten de cameraploegen staan te wachten, komen de familieverhoudingen op scherp te staan. En dan doet Mara een ontdekking die veel schokkender is dan zij ooit had kunnen vermoeden, en die alles in een verbijsterend nieuw licht zet.
Even bijkomen, nu
Een minder onthullende achterflaptekst lijkt gewenst, aannemende dat mijn waarneming waar is.
Ik geef toe dat ik in het 'Schwarzenegger'-topic heb gepost, dus je research is als vanouds gedegenquote:Op vrijdag 27 mei 2011 01:45 schreef Gajus het volgende:
[..]
Kijkend naar deze achterflaptekst zie ik een familie met het Schwarzenegger-syndroom.
Een minder onthullende achterflaptekst lijkt gewenst, aannemende dat mijn waarneming waar is.
(Of bedacht je dit zo maar?) Ik ga de clou hier niet onthullen, dat brengt ongeluk, maar toch: dank voor het meedenken. Sowieso besef ik door jouw opmerking dat het probleem met deze flaptekst (of: met dit soort flapteksten) is dat er van alles in wordt gesuggereerd, waardoor lezers METEEN beginnen te raden. Dat is eigenlijk niet zo best. Dan liever een wat neutralere tekst. Het is weliswaar een plotgedreven verhaal, er zit dus een 'verrassende ontknoping' in, maar eigenlijk is dat een detail. Meer bedoeld om het lezen te vergemakkelijken, zeg maar.• Hij beschrijft één en al plot maar zegt nauwelijks iets over de personages en hun ontwikkeling. Daarmee sluit het niet aan op je streven om een literaire thriller te produceren, waarmee het ooit toch allemaal begon. Deze synopsis is m.i. te vlak om geletterde lezers tot aanschaf te verleiden (de eerder genoemde clichés doen ook afbreuk). Hij zou gelardeerd moeten worden met wat psychologisch drama en meer pretentieuze woorden, zoals dilemma, loutering en torment. Ook een paar archaïsmen als allengs of bezijden zouden het goed doen. Een woord als tumulteus, onstuimig of koortsachtig zou, mits zorgvuldig geplaatst, de twijfelende lezeres-in-spe naar haar pinpas kunnen doen grijpen.
• De namen: (1) 'Beaufort' suggereert dat het verhaal zich mogelijk zal gaan afspelen in Frankrijk, Monaco of Louisiana. Wat de hedendaagse lezer echter wil, is een verhaal dat ferm in Hollandsche Bodem geplant is. Dat moet de flaptekst duidelijk maken. (2) Het zijn er teveel! Dat je de naam van de hoofdpersoon noemt spreekt voor zich, maar Bonnie, Adèle en Pierre kent de flaptekstlezer niet en wil hij nog helemaal niet kennen. 'Vriendin', 'moeder' en 'vader' volstaan. Overigens vind ik Mara een nogal zweverige naam. Tara is al wat aardser, en intellectueler bovendien. Lara zou zondermeer geiler en ambitieuzer zijn, maar ja, Angelina Jolie.
[ Bericht 0% gewijzigd door dvr op 28-05-2011 05:47:49 (e=u) ]
Omdat jij de Schwarzenegger-affaire volgt, kon ik volstaan met een verwijzing daarnaar.quote:
Ik geef toe dat ik in het 'Schwarzenegger'-topic heb gepost, dus je research is als vanouds gedegen
(en zodoende het sleutelwoord 'bastaardkind' vermijden)
Aansluitend op DVR's voorkeur voor bepaalde namen, wil ik mijn afkeur uitspreken over Polly, Bonnie en soortgelijke meisjesnamen.quote:
... Overigens vind ik Mara een nogal zweverige naam. Tara is al wat aardser, en intellectueler bovendien. Lara zou zondermeer geiler en ambitieuzer zijn, maar ja, Angelina Jolie.
Mijn aanbeveling aan - met name het vrouwelijke deel van - het schrijversgilde:
om het mannelijke lezerspubliek te verleiden tot het aanschaffen (en lezen) van jullie schrijfsels, zijn minder kinderlijke meidennamen te prefereren.
Het voornemen om een literaire thriller te schrijven is een beetje naar de achtergrond verdreven, inmiddels. Het is geen thriller, hooguit heeft het verhaal een spanningsboog - de lezer mag meedenken, hoeft nietquote:
Na Gajus' commentaar op Nadine's flapje kan ik natuurlijk niet achterblijven.
• Hij beschrijft één en al plot maar zegt nauwelijks iets over de personages en hun ontwikkeling. Daarmee sluit het niet aan op je streven om een literaire thriller te produceren, waarmee het ooit toch allemaal begon. Deze synopsis is m.i. te vlak om geletterde lezers tot aanschaf te verleiden (de eerder genoemde clichés doen ook afbreuk). Hij zou gelardeerd moeten worden met wat psychologisch drama en meer pretentieuze woorden, zoals dilemma, loutering en torment. Ook een paar archaïsmen als allengs of bezijden zouden het goed doen. Een woord als tumulteus, onstuimig of koortsachtig zou, mits zorgvuldig geplaatst, de twijfelende lezeres-in-spe naar haar pinpas kunnen doen grijpen.
Het woord 'tumultueus' gaat zeker een plaatsje krijgen op de achterflap
Beaufort is (ook) in Nederland een gangbare familienaam, ik ken zelfs iemand die zo heet (De Beaufort, weliswaar). Mara vind ik ook niks. Misschien bedenk ik nog iets anders.quote:• De namen: (1) 'Beaufort' suggereert dat het verhaal zich mogelijk zal gaan afspelen in Frankrijk, Monaco of Louisiana. Wat de hedendaagse lezer echter wil, is een verhaal dat ferm in Hollandsche Bodem geplant is. Dat moet de flaptekst duidelijk maken. (2) Het zijn er teveel! Dat je de naam van de hoofdpersoon noemt spreekt voor zich, maar Bonnie, Adèle en Pierre kent de flaptekstlezer niet en wil hij nog helemaal niet kennen. 'Vriendin', 'moeder' en 'vader' volstaan. Overigens vind ik Mara een nogal zweverige naam. Tara is al wat aardser, en intellectueler bovendien. Lara zou zondermeer geiler en ambitieuzer zijn, maar ja, Angelina Jolie.
'Mannelijk lezerspubliek' is een eufemisme. Mannen lezen niet. En ze lezen zeker geen romans over familiegeheimen. En al helemaal geen romans over familiegeheimen die geschreven zijn door een vrouw.quote:
[..]
Aansluitend op DVR's voorkeur voor bepaalde namen, wil ik mijn afkeur uitspreken over Polly, Bonnie en soortgelijke meisjesnamen.
Mijn aanbeveling aan - met name het vrouwelijke deel van - het schrijversgilde:
om het mannelijke lezerspubliek te verleiden tot het aanschaffen (en lezen) van jullie schrijfsels, zijn minder kinderlijke meidennamen te prefereren.
Maar ook romans die geschreven zijn door een man, worden niet door mannen gelezen. Ik heb geprobeerd 'Bonita Avenue' van Peter Buwalda te slijten aan mijn man en mijn vrienden, maar het is een kansloze exercitie. Het boek gaat over een familiegeheim. Het is héél goed geschreven. Het is wel een beetje dik (houden mannen niet van). Ze willen een boek dat ze in één vliegreis kunnen uitlezen, want ze lezen alleen 'op reis'. Of als ze met vakantie zijn. Ze lezen dus, pakweg, drie boeken per jaar. Vrouwen lezen vaak drie boeken per maand. Sommige vrouwen lezen er drie per week. Dat is dus de doelgroep. Vrouwen houden van psychologie, van drama, en ze vinden het leuk om heel dichtbij (de gedachten van) een ander te komen. Voor mannen moeten dingen (dus ook boeken) 'nut' hebben. Lezen heeft geen nut (denken ze)
Als je nu de boekhandel binnenloopt, liggen daar misschien 2 boeken die interessant zijn voor het niet-bestaande mannelijke lezerspubliek: 'Congo' (echt mannenonderwerp) en 'Zomerhuis met zwembad' (want Herman Koch is bekend van Jiskefet en hij is gelukkig een man). Nou oké: 3 boeken. Misschien is 'Holleeder' van Auke Kok nog de moeite waard
Gaat over een man, is geschreven door een man, en er komen pistolen in voor. O ja, en het is allemaal echt gebeurd. Dat vinden mannen interessant.Ik snap (en ik hoop) dat je post niet zo serieus bedoelt was als mijn reactie nu misschien overkomt, dus even goede vrienden nog wat dat betreft, maar je had je post toch wel iets genuanceerder kunnen brengen denk ik, of kunnen stoppen bij je punt van je post, namelijk dat mannen niet van familie-affaire-romans houden. Al ben ik het met het laatste ook niet helemaal eens, zo heb ik vandaag nog de laatste aflevering van "Bernhard Schavuit van Oranje" gekeken.
Nogmaals even goede vrienden verder
Oeps. Mooi zo.quote:
Het woord 'tumultueus' gaat zeker een plaatsje krijgen op de achterflap
En vergeet 'aangrijpend' niet, en ' verscheurd door loyaliteitsconflicten'!Ik heb er geloof ik ook een gekend. Maar het probleem dat ik wilde aangeven is dat de tekst het verhaal nu geen plaats geeft. Met een naam als Kempenaer of De Crooij (ik noem maar wat) zit de vluchtige flaptekstlezer meteen behaaglijk in de bosrijke omgeving van Bloemendaal.quote:Beaufort is (ook) in Nederland een gangbare familienaam, ik ken zelfs iemand die zo heet (De Beaufort, weliswaar).
Merel? Lief, naief, en een willige prooi voor de patriarch of diens stalknecht.quote:Mara vind ik ook niks. Misschien bedenk ik nog iets anders.
Veel succes! Het wordt wel eens tijd dat er bovenaan de Libris Top-10 een kasteelroman prijkt!
Klopt, als ik na een werkweek klaar ben met het lezen (en beoordelen) van enige duizenden pagina's, dan heb ik in het weekend geen behoefte aan het lezen van een kasteelromannetje.quote:
'Mannelijk lezerspubliek' is een eufemisme. Mannen lezen niet. En ze lezen zeker geen romans over familiegeheimen. En al helemaal geen romans over familiegeheimen die geschreven zijn door een vrouw.
Vanwege deze omissie lees ik niet, volgens jou.
Tja ... definitiekwestie. GS, zo gaan wij al zes jaar met elkaar om. Wij houden van elkaar ongezouten discussies.quote:Op zaterdag 28 mei 2011 16:10 schreef GeileSoeplepel het volgende:
... Ik voel me nog net niet geschoffeerd ...
Zo vatte ik het ook op, maar kon het toch niet laten om even de koe bij de horens te grijpenquote:
GS, zo gaan wij al zes jaar met elkaar om. Wij houden van elkaar ongezouten discussies.
Heb eigenlijk nooit voor volwassenen geschreven...
Ben er ook al uit wat het plot ongeveer moet worden, maar de rest is natuurlijk nog wat vaag. Zelf vooraf alles al weten werkt niet voor mij.
En met de komende vakantie in aantocht ga ik er weer eens goed voor zitten
Ik heb de afgelopen dagen eindelijk de opmerkingen van de uitgever verwerkt. Gelukkig was het niet zo veel. Nou nog even een dagje vrijmaken om er nog een keer helemaal doorheen te gaan en dan kan ie terug.
En prettig dat er niet veel opmerkingen waren.
Ik had laatst het idee om een verhaal te schrijven in de ik-persoon, alleen weet de lezer niet wie deze ik-persoon is. Dat weet de lezer pas aan het einde van het verhaal, bij het plot. Denken jullie dat dit een goed idee is en dat ik er een lang genoeg verhaal mee kan vol krijgen?
Je zal pas weten of het werkt als je het gaat proberen.quote:
Hoi, ik kom ook even in deze reeks kijken
Ik had laatst het idee om een verhaal te schrijven in de ik-persoon, alleen weet de lezer niet wie deze ik-persoon is. Dat weet de lezer pas aan het einde van het verhaal, bij het plot. Denken jullie dat dit een goed idee is en dat ik er een lang genoeg verhaal mee kan vol krijgen?
Wij hebben geen idee wat voor verhaal je wilt gaan schrijven, wat een 'lang genoeg' verhaal is en wat het doel is dat je met de onbekende 'ik' wilt bereiken.
Welkomquote:
Deze zin vind ik eigenlijk een beetje een contradictio in terminis. Het voordeel van het gebruik van de ik-persoon boven de derde persoon is juist dat er slechts een de hoofdpersoon is en je daar ook verreweg het meeste van leert, en ook zeer gemakkelijk de emoties van dat persoon in je verhaal kan stoppen. Doordat de lezer het ik-figuur zo goed kent is het eigenlijk zelfs soms onnodig om bijvoorbeeld de naam te onthullen; de lezer kent de hele persoon immers al door en door, wat voegt een voornaam dan nog toe (behalve bij gebruik in dialogen met de bijpersonen)? Ik vraag me daarom af wat je aan het einde nog denkt te kunnen onthullen wat de lezer nog niet over de ik-figuur weet maar wel belangrijk (mindblowing) genoeg is voor het verhaal om er alsnog aandacht aan te besteden.quote:alleen weet de lezer niet wie deze ik-persoon is. Dat weet de lezer pas aan het einde van het verhaal, bij het plot.
Natuurlijk kan het wel. Je kan het "hoofd"karakter heel plat houden en meer door middel van zijn interactie met anderen vertellen, en pas aan het einde uit de doeken doen waarom hij zo deed. Maar in dat geval kun je, naar mijn mening, net zo goed de derde persoon gebruiken.
en wie zijn die proeflezers? mensen van een uitgever? waarom zouden ze de moeite nemen om een boek te lezen van iemand die nog nooit een boek heeft geschreven?
[ Bericht 33% gewijzigd door sinterklaaskapoentje op 05-06-2011 16:26:01 ]
Dank je voor je reactiequote:
[..]
Welkom
[..]
Deze zin vind ik eigenlijk een beetje een contradictio in terminis. Het voordeel van het gebruik van de ik-persoon boven de derde persoon is juist dat er slechts een de hoofdpersoon is en je daar ook verreweg het meeste van leert, en ook zeer gemakkelijk de emoties van dat persoon in je verhaal kan stoppen. Doordat de lezer het ik-figuur zo goed kent is het eigenlijk zelfs soms onnodig om bijvoorbeeld de naam te onthullen; de lezer kent de hele persoon immers al door en door, wat voegt een voornaam dan nog toe (behalve bij gebruik in dialogen met de bijpersonen)? Ik vraag me daarom af wat je aan het einde nog denkt te kunnen onthullen wat de lezer nog niet over de ik-figuur weet maar wel belangrijk (mindblowing) genoeg is voor het verhaal om er alsnog aandacht aan te besteden.
Natuurlijk kan het wel. Je kan het "hoofd"karakter heel plat houden en meer door middel van zijn interactie met anderen vertellen, en pas aan het einde uit de doeken doen waarom hij zo deed. Maar in dat geval kun je, naar mijn mening, net zo goed de derde persoon gebruiken.
Ik heb voor de ik-persoon gekozen omdat, zoals je al zegt, je denkt de persoon door en door te kennen. Maar aan het einde van het verhaal kom je er dan achter dat je "jezelf" helemaal niet zo goed kent, en dat de lezer ook zo'n "Wat? Heb "ik" dat allemaal gedaan? Was "ik" deze persoon?"-reactie heeft. Dat leek me wel leuk
Naar proeflezers moet je op zoek gaan. In je kennissenkring, maar ook bijvoorbeeld op een forum. Familieleden zijn niet onpartijdig, zij zullen moeite hebben met kritiek te geven op je verhaal, maar wel wel 'veilig' voor een allereerste ronde.quote:
Interessant, ik ben ooit spontaan begonnen, na 500 woorden weer gekapt
en wie zijn die proeflezers? mensen van een uitgever? waarom zouden ze de moeite nemen om een boek te lezen van iemand die nog nooit een boek heeft geschreven?
Ik laat mijn verhalen het liefste lezen door medeschrijvers, die kunnen gerichte feedback geven en weten waar ze op moeten letten. En ik vind het zelf ook leuk om af en toe proef te lezen en commentaar te geven. Zelf leer je er namelijk ook van door heel kritisch naar een verhaal te kijken en te bedenken wat er aan schort, waarom dat zo is en hoe het dan beter zou kunnen.
Als je dat voor elkaar kunt krijgen, lijkt het me heel interessant.quote:
[..]
Dank je voor je reactie
Ik heb voor de ik-persoon gekozen omdat, zoals je al zegt, je denkt de persoon door en door te kennen. Maar aan het einde van het verhaal kom je er dan achter dat je "jezelf" helemaal niet zo goed kent, en dat de lezer ook zo'n "Wat? Heb "ik" dat allemaal gedaan? Was "ik" deze persoon?"-reactie heeft. Dat leek me wel leuk
De moeite waard om het te proberen in elk geval.
Maar, nog belangrijker, hiermee is het boek ook af (nja, first draft dus)!
Gefeliciteerd!quote:
Ik heb zojuist om 4:22 hoofdstuk 20 afgerond (11,166 woorden geworden, ongeveer 400 meer dan h19)
Maar, nog belangrijker, hiermee is het boek ook af (nja, first draft dus)!
Wat betreft hoofdstukken, dat ligt aan het verhaal, maar meestal wel chronologisch, omdat practisch elke zin voortborduurt op de vorge, dus dan is vooruit zien nogal lastig.
Ik schrijf meestal in chronologische volgorde. Zeker als ik terugverwijs naar eerdere gebeurtenissen, is dat wel handigquote:
Schrijven jullie de hoofdstukken in chronologische volgorde (dus zoals het in het boek komt) of kiezen jullie gewoon een hoofdstuk uit waar je toevallig zin in hebt?
. Een keer heb ik overigens eerst het laatste hoofdstuk geschreven, maar dat was omdat daarin de complete (vergeten) geschiedenis werd beschreven waar in de rest van het verhaal naartoe wordt gewerkt en die dus ook langzaam werd onthuld.Hier een nieuw persoon die dit topic waarschijnlijk regelmatig zal bezoeken. Ik ben zelf sinds een jaar ook met schrijven begonnen en merk wel dat er enige passie in ligt. Ik heb tot nu toe zelf 1 kort verhaal (drama) van 17.700 (27 a4'tjes) woorden, maar deze moet eigenlijk een keer helemaal opnieuw geschreven worden waarin alles wordt bijgeschaafd etc. En ik ben sinds november bezig met een 2e verhaal (fantasy) die tot nu toe 24.445 (33 a4'tjes) woorden betreft en waarbij ik nog niet op de helft ben.
Tuurlijkquote:
Ben zelf ook bezig met schrijven van een paar projecten, zowel boeken als gedichten, maar het is voornamelijk Engels. Zit ik hier dan ook goed?
Kun je wat meer vertellen over die projecten?Herschrijven hoort er ook bij. Soms helaas, soms gelukkigquote:
Hey mensen,
Hier een nieuw persoon die dit topic waarschijnlijk regelmatig zal bezoeken. Ik ben zelf sinds een jaar ook met schrijven begonnen en merk wel dat er enige passie in ligt. Ik heb tot nu toe zelf 1 kort verhaal (drama) van 17.700 (27 a4'tjes) woorden, maar deze moet eigenlijk een keer helemaal opnieuw geschreven worden waarin alles wordt bijgeschaafd etc. En ik ben sinds november bezig met een 2e verhaal (fantasy) die tot nu toe 24.445 (33 a4'tjes) woorden betreft en waarbij ik nog niet op de helft ben.
Veel succes in ieder geval. Heb je ambitie om te publiceren of hou je het bij schrijven?Meestal tot het af isquote:
Hoe lang doen jullie over het schrijven van een boek?
M.a.w., dat varieert. En het ligt er ook aan wat je onder "het schrijven van een boek" verstaat. Het eigenlijk typen op de computer? Of de tijd tussen het eerste idee en de boekpresentatie?
De tijd tussen de eerste letter op papier c.q. het beeldscherm en de definitieve versie.quote:
[..]
Meestal tot het af is
M.a.w., dat varieert. En het ligt er ook aan wat je onder "het schrijven van een boek" verstaat. Het eigenlijk typen op de computer? Of de tijd tussen het eerste idee en de boekpresentatie?
Hm. Mijn eerste boek drieenhalf jaar, mijn tweede twee jaar geloof ik, mijn derde anderhalf.quote:
[..]
De tijd tussen de eerste letter op papier c.q. het beeldscherm en de definitieve versie.
Maar ik heb ook al drie jaar een eerste versie van een ander verhaal liggen, dus dat zal zes jaar duren in totaal. Er zit een hoop "loze tijd" tussen vaak, bij mij.
Twijfel je dan ondertussen nooit aan het plot? Je begint met 'n bepaald idee te schrijven en gedurende de tijd switch je? Kan ik me namelijk wel voorstellen als er zo'n periode overheen gaat.quote:
[..]
Hm. Mijn eerste boek drieenhalf jaar, mijn tweede twee jaar geloof ik, mijn derde anderhalf.
Maar ik heb ook al drie jaar een eerste versie van een ander verhaal liggen, dus dat zal zes jaar duren in totaal. Er zit een hoop "loze tijd" tussen vaak, bij mij.
Natuurlijk. Op een gegeven moment twijfel ik echt aan alles. Maar daar moet je doorheen. Bevriende schrijvers helpen een hoop, die weten waar je doorheen gaat en kunnen gerichte adviezen geven. Heel waardevol.quote:
[..]
Twijfel je dan ondertussen nooit aan het plot? Je begint met 'n bepaald idee te schrijven en gedurende de tijd switch je? Kan ik me namelijk wel voorstellen als er zo'n periode overheen gaat.
@ Halcon, een echte schrijver twijfelt altijd, ben ik bang. Voordeel daarvan is dat je daardoor wel meer gaat nadenken of hetgeen je geschreven hebt niet beter kan en het plot waar je naartoe werkt niet beter moet, dus heel erg negatief voor de kwaliteit is het niet (al kan dat natuurlijk ook wel juist averechts werken), maar vervelend voor jezelf is het wel (van wie was ook alweer het citaat dat ik in deze reeks tegenkwam, "Schrijven is lijden"?). Overigens, terwijl je bezig bent verander je ook constant kleine dingen, en juist als je de eerste helft af hebt weet je hoe je, vanuit het oogpunt van de lezer bijvoorbeeld, hoe de tweede helft in elkaar steekt, dus op die manier kan je ook een hoop gaan veranderen (ook beetje antwoord op de vraag van KeizerKuzco dit).
Overigens, als antwoord op je andere vraag, ik deed (ik gebruik nu al de VT
) 11 maanden over de laatste 80% en twee jaar op zeer laag onserieus pitje over de eerste 20%, maar dat was dus alleen het schrijven van de first draft, niet het gehele proces.Oh en natuurlijk nog welkom MixedEmotions en BlackLodge
Tien maanden, geloof ik, uiteindelijk, bij mijn laatste boek. Half oktober eerste versie af en augustus verschijnt ie.quote:
@ Wonderer, waar ik, nu dan helemaal, benieuwd naar ben; hoelang zaten er bij jou tussen het einde van de first drafts en het moment dat je het boek in boekvorm in je handen kon houden (of het in de winkel lag)?
In eerste instantie niet, maar stiekem lijkt het me nu toch wel leuk om iets te publiceren als het lukt om een goed verhaal af te schrijven. Dus we kijken wel wat de toekomst brengt.quote:
[..]
Herschrijven hoort er ook bij. Soms helaas, soms gelukkig
tis alweer ruim een jaar geleden dat ik met een vriend het idee oppikte om van een halfbakken verhaal een toneelstuk te schrijven. Mij leek dat in eerste instantie een uitkomst, omdat ik niet zo ben van de ruimtelijke beschrijvingen en de sfeerelementen
maar meer van de dialogen en bullshit. Die maat van me moest een beetje zorgen dat ik een beetje achter mn vodden gezeten bleef, maar intussen, een jaartje verder heb ik eindelijk gewoon zelf, alleen, een plot uitgeschreven.
Aanvankelijk werkte ik met y-writer, maar nu heb ik een excelbestand voor de tijdslijn, en enkele word-documenten waar de personages, de motieven en alle verhoudingen tussen de personages uitgeschreven staan. Dit pak is nu 2x dikker dan het verhaal zelf, maar nu de plot redelijk vaststaat, is het leuk om het nu eindelijk een beetje in te gaan kleuren.
De personages beginnen wat meer karakter te krijgen, en ik kan nu bepaalde scenes meer lading geven omdat ik het verhaal zelf steeds beter voor me heb.
Het is nog een enorm karwei om er een fatsoenlijk verhaal van te maken, maar ik moet er gewoon nog heel veel tijd in steken en vooralsnog heb ik nu alleen de ochtenden in het weekend dat ik het bovenste gedeelte van het bed omhoog zet, en met laptop, koffie en red bull, mp3-spelertje in mn oren, lekker kan doortiepen. Heel erg, maar alleen dan lijk ik me momenteel goed te kunnen concentreren...
deze tijd dat ik dit tiep had ik ook weer kunnen gebruiken voor mn verhaal, maar ik wilde hier ook weer ns gepost hebben... bovendien wil ik gewoon gericht tijd gebruiken om echt eraan te schrijven. Omdat het verhaal zich in de historie afspeelt heb ik al genoeg research-materiaal te lezen, waar je gelijk weer een hoop van op steekt
allez, tvp derhalve
Overigens heb ik mijn manuscript weer teruggestuurd met de laatste verbeteringen en de grafisch ontwerper heeft de eerste versie van de omslag gemaild en hij is echt fantastisch, dus ik ben helemaal blij
.Beetje gechargeerd natuurlijk, maar eh... mannen lezen nietquote:
Om eerlijk te zijn vind je bovenstaande post wel erg generaliserend en zelfs een tikkeltje denigrerend, Nadine. Ik voel me nog net niet geschoffeerd, maar ik vond dat ik er zeker wel even op moest reageren (na die 2e zin; "Mannen lezen niet." eigenlijk al).
Maar als ik het over 'lezen' heb, dan heb ik het over literatuur. Niet over Ludlum of SF, en nou ga ik even nadenken hoe ik dit moet uitleggen. Volgens mij kun je Ludlum of SF (of een lekkere wegleesthriller) vergelijken met een tijdschrift, of zelfs met een film. Je hoeft er geen moeite voor te doen. Met 'moeite' bedoel ik niet dat een boek per se ingewikkeld of zwaar moet zijn, maar je moet er meestal wel een inspanning voor leveren die je niet kunt vergelijken met de volkomen relaxte houding waarin je bijvoorbeeld naar een film kijkt. De film doet al het werk. Bij Ludlum en SF is het precies zo: de boeken doen het werk, ze kauwen het verhaal voor (op een leuke manier, net als in een film) en aan het eind ga je tevreden naar bed. Als je een goede roman leest, moet je nadenken, interpreteren, invullen, teruglezen, je fantasie gebruiken (want niet alles wordt ingevuld) en soms ook gewoon accepteren dat je iets niet begrijpt. Dat kost meer moeite. Dat is, zeg maar, de sport.quote:Het is zeker niet zo dat elke man die leest de zakenman is die in zijn 1st class een boek als "Congo" uitleest in zijn zoveel uur durende vlucht naar The Big Apple. Naar mijn weten zijn de genres als thrillers, en dan voornamelijk zaken- (moet ik je op dat puntje wel gelijk geven) en misdaad-thrillers a la Grisham aardig populair onder mannen. Ook Fantasy/SF (onder specifieke doelgroepen) en romans van bijvoorbeeld Ludlum (al nijgt dat ook regelmatig naar thrillers toe) zijn naar mijn weten goed te verslijten aan mannen.
Ik heb het allemaal een beetje zwaar aangezet, en natuurlijk zijn er uitzonderingen (de meeste literaire recensenten zijn mannen) maar romans worden doorgaans gekocht en gelezen door vrouwen. Ik ken héél veel vrouwen die niet lezenquote:Ook je uitspraak dat mannen niet "van een beetje dik" houden raakt naar mijn inziens kant noch wal. Ok, toegegeven, het percentage onder vrouwen dat regelmatig leest zal zeker een getal van twee cijfers hoger liggen dan onder mannen, maar ook onder vrouwen zijn er genoeg te vinden die absoluut niet van lezen houden (of dan zijn het van die jongvolwassenen die alleen maar op een zekere Edward geilen).
Ik ken ook veel vrouwen die wel lezen. Ik ken zelfs een paar mannen die (soms, heel soms) lezen. Maar dat zegt allemaal niks. Het gaat om de grote groep Nederlanders waaruit het 'leespubliek' zou kunnen bestaan - qua leeftijd, opleiding, inkomen, belangstelling etc. - maar die dat gek genoeg toch echt niet is. Het zijn de vrouwen die lezen. Herstel: de middelbare vrouwen (50+, dat is de ideale doelgroep). Waarom, dat moet je mij niet vragen Ja, genuanceerder, genuanceerder... ik ben niet altijd zo genuanceerd. Maar in dit geval heb ik de leesonderzoeken aan mijn kantquote:Ik snap (en ik hoop) dat je post niet zo serieus bedoelt was als mijn reactie nu misschien overkomt, dus even goede vrienden nog wat dat betreft, maar je had je post toch wel iets genuanceerder kunnen brengen denk ik, of kunnen stoppen bij je punt van je post, namelijk dat mannen niet van familie-affaire-romans houden. Al ben ik het met het laatste ook niet helemaal eens, zo heb ik vandaag nog de laatste aflevering van "Bernhard Schavuit van Oranje" gekeken.
Nogmaals even goede vrienden verder
(klikbaar)
En inderdaad snel, zeg.
Feli!
Gefeliciteerd. Ik ga het bestellen en in de vakantie lezen. Leuk dat het eerder verschijnt. Ben je al hard bezig met de promotie?
Ik weet ook niet of het iets uithaalt om zelf achter de promotie aan te gaan, je hebt eigenlijk de steun (geld/netwerk) van de uitgeverij nodig, maar proberen kan altijd. En ja, ik hoor van bevriende schrijvers dat Facebook echt onmisbaar is als promotiemiddel (en sowieso onmisbaar om te blijven ademen) maar ik wil geen Facebook en ik zou ook niet weten hoe ik vervolgens aandacht moet genereren. Doe jij aan Facebook?quote:
Nee, niet echt nog, behalve sociale media. Ik ga pas in september naar nederland... En ik weet ook pas sinds vanmiddag dat ie er volgende week is. Vanavond maar eens wat emails versturen naar deze en gene
Yep. En langzaam maar zeker krijg ik ook vriendverzoeken van fans. Alleen daarom al zou ik het doenquote:
[..]
Ik weet ook niet of het iets uithaalt om zelf achter de promotie aan te gaan, je hebt eigenlijk de steun (geld/netwerk) van de uitgeverij nodig, maar proberen kan altijd. En ja, ik hoor van bevriende schrijvers dat Facebook echt onmisbaar is als promotiemiddel (en sowieso onmisbaar om te blijven ademen) maar ik wil geen Facebook en ik zou ook niet weten hoe ik vervolgens aandacht moet genereren. Doe jij aan Facebook?
(en ik heb al een paar keer jouw naam proberen te vinden maar dat gaat dus niet als je geen facebook hebt ).Ik heb overigens zelf wel behoorlijk wat aan promotie gedaan. Naar doelgroepbladen en zo mailen om te vragen of ze me niet willen interviewen etc, dat soort dingen. Als je op de uitgever gaat zitten wachten, gebeurt er niks.
heel herkenbaarquote:
Er zit een hoop "loze tijd" tussen vaak, bij mij.
Heb een tijd lang niets weten te schrijven en ineens was de inspiratie die ik nodig had er weer.
coolquote:
Zo, planning is was naar voren verschoven en mijn boek komt eind volgende week uit:
[ link | afbeelding ]
(klikbaar)
Congratz!Misschien konden ze nog even tussendoor, of vindt de drukker ze heel liefquote:
Wat gaaf, wonderer! Ik ben ook helemaal verbaasd dat het boek er volgende week al is. Al was het maar omdat drukken meestal minstens drie weken duurt, dus dan had je het toch al een maand van tevoren moeten weten.
Ik zelf ben ook al jaren aan het denken om te schrijven, echter het begin vind ik altijd erg lastig. Waar begin je, hoe bouw je het op, hoe weet je dat het goed (genoeg) is etc? Mijn probleem is denk ik dat ik alles meteen goed wil doen, maar het is natuurlijk een proces. Maar goed, ik heb het besluit genomen om eindelijk maar gewoon te beginnen en dan maar te kijken waar ik uitkom. Ik heb alleen maar hele summiere ideeen voor verschillende romans/verhalen, zonder plot nog. Daar moet ik maar eens mee beginnen lijkt me. Ik denk dat ik het liefste romans wil schrijven, omdat ik deze zelf het liefste lees en ik niet beknopt genoeg schrijf voor een kort verhaal. Historische romans vind ikzelf altijd erg mooi, en mijn interesse ligt ook bij religie (heb dat ook gestudeerd, dus weet daar wel wat vanaf). Dus die kant zal het opgaan. Ik zal hier in ieder geval mee blijven lezen en als ik vorderingen maak, zal ik dat ook wel melden hier. Feedback is altijd fijn.
Goed punt wat betreft eigen stem vinden. Ik heb de mijne nog niet gevonden. Toch wil ik deze zomer (heb nu vakantie
) echt een roman verder op poten zetten. Korte verhalen vind ik heel leerzaam om te schrijven, ook omdat het minder moeite kost en je al relatief snel kan zien wat je allemaal voor lelijke dingen hebt geschreven, en dat je dat gewoon niet doorhad.Enfin, de proeflezer was enthousiast (het speelt in een ander land en die persoon woont in die streek) en heeft nog wat puntjes op i's gezet. Ik heb er zelf wel een goed gevoel bij.
Vervelend alleen dat het mij dan nooit lukt aan een ander project verder te werken, zolang ik nog geen reactie op het lopende project heb.
Ik kende het wel, maar heb me er nog niet zo in verdiept. Vraag me alleen af of het wel een beetje loopt. Zelf zou ik nooit een verhalenbundel zo bestellen daar.
Ik ben er wel blij mee, soms gaat het romanschrijven gewoon niet lekker en dan is het fijn om met een kort verhaal toch aan het (gepubliceerd) schrijven te blijven.
Maar hoe meer je (en anderen) schrijven, hoe kleiner de kans dat een van jouw verhalen besteld wordt en hoe minder geld je krijgt, toch?quote:
Het loopt prima. Ze liggen hier ook gewoon bij de bibliotheek, de Parelz Select-bundels dan (themaboeken).
Ik ben er wel blij mee, soms gaat het romanschrijven gewoon niet lekker en dan is het fijn om met een kort verhaal toch aan het (gepubliceerd) schrijven te blijven.
En hoe minder verhalen je zelf schrijft, hoe groter de kans dat jouw ene verhaal gekozen wordt?quote:
[..]
Maar hoe meer je (en anderen) schrijven, hoe kleiner de kans dat een van jouw verhalen besteld wordt en hoe minder geld je krijgt, toch?
Nee, ik denk dat het hele concept er juist bij gebaat is dat er zo veel mogelijk verschillende verhalen op de site staan. Ik denk hierbij vooral aan mensen die het een eerste keer goed bevallen is en een volgende boek willen bestellen.
Ze doen het bijv. erg goed als cadeau, is mijn ervaring, door het persoonlijke tintje, de titel/omslag enz.
Er miste alleen hier en daar een kommaatje of een woordje (door het herschrijven en omgooien van de zinnen). Verder hoef ik er inhoudelijk niets aan te veranderen.
Dat je het gewoon goed hebt gedaan?Omdat ik mezelf de hele tijd afleid met vanalles en nogwat kom ik niet echt verder met het schrijven. Steeds maar een beetje.
Ja, dat herken ik heel erg. Ik kan me ook niet meer zo goed concentreren sinds ik niet meer studeer... Maar het komt wel weer, veel oefenen.quote:
Ik begrijp nu waarom nogal wat schrijvers zeggen dat je moet kunnen zitten.
Omdat ik mezelf de hele tijd afleid met vanalles en nogwat kom ik niet echt verder met het schrijven. Steeds maar een beetje.
Ik zit de hele dag al achter de pc te typen en met taal te klooien, dan is bij mij de zin om zelf te schrijven ook wel weg 's avondsquote:
[..]
Ja, dat herken ik heel erg. Ik kan me ook niet meer zo goed concentreren sinds ik niet meer studeer... Maar het komt wel weer, veel oefenen.
Daarom schreef ik vooral in de trein op weg naar werk of huis vorig jaar... een half uur per reis ongestoord schrijven, werkte beter dan thuis de concentratie zoekenquote:
Ik begrijp nu waarom nogal wat schrijvers zeggen dat je moet kunnen zitten.
Omdat ik mezelf de hele tijd afleid met vanalles en nogwat kom ik niet echt verder met het schrijven. Steeds maar een beetje.
.Ik zou niets kunnen met steeds een half uurtje. Dan zou ik net vijfhonderd woorden op weg zijn en weer moeten stoppen. Alleen al het vooruitzicht dat ik dan al moet stoppen blokkeert me al.
Ik moet echt als voorwaarde hebben dat ik een aantal uur helemaal niets in het vooruitzicht heb.
Dus geen huishoudelijk gerommel, de boodschappen moeten binnen zijn, geen afspraken 's avonds of werkopdrachten die nog af moeten...
Zulke dagen zijn zeldzaam, maar op een regenachtige zondag kan ik er dan wel zomaar vijfduizend woorden uitgooien.
.quote:Daniel resided in a hole in the ground. A hole so well hidden, it just couldn’t be found. He lived there, amongst the creatures of the night. The ones without eyes or with barely any sight. He had traded the house he had lived in from birth, for some hole in the ground, surrounded by dirt.
But he was never really that far from the civilized human world, for the hole he dug, hidden by twigs, tangled and curled, was right in the street where he grew up. Beneath a tree and behind the bushes, past where the bus would stop.
Daniel had been living there now for almost a week, and his parents started to notice they were running out of milk. Daniel always went to get milk on Wednesdays because he really liked the dog the milk-man owned. It was a black and white border colly. One of those medium sized hounds with a black-fur patch in the form of a pancake covering one eye. So black in fact, only Daniels dad would have been able to make a pancake like that. But, as the empty and lonely milk bottle in the fridge seemed to be gently explaining, no milk had been bought this week. Not from the nice milk-man with his border colly, nor from any other source. And it worried them. They were sure something was wrong, but they could not quite put their finger on it yet.
Maybe.. it had something to do with that neighbour across the street. They had seen him at least three times that morning. The first time he was getting his newspaper, the second time he was walking his dog, and the third time he was sweeping his front lawn; getting rid of the leaves that the coming of fall had made the trees shuffle around. Somehow, he just seemed a bit too slow about it. They were pretty sure that he had never before left the house this often. But then again, they were also sure they hadn’t ever really observed him this closely.
Omdat ik het me afvroeg.quote:
Omdat ik zelf ook het liefst in het Engels lees, en je er een breder publiek mee kunt bereiken. Vanwaar de vraag?
Ok. En wat vind je?quote:
Is het niet logischer om eerst eens te kijken of het in het Nederlands aanslaat? Dan kan het altijd nog vertaald worden voor het buitenland, als het echt een goed verhaal is en er vraag naar is.quote:
Omdat ik zelf ook het liefst in het Engels lees, en je er een breder publiek mee kunt bereiken. Vanwaar de vraag?
Je bekijkt het nu wel louter vanuit het bredere publiek, wat lateralize idd wel aanstipte.quote:
[..]
Is het niet logischer om eerst eens te kijken of het in het Nederlands aanslaat? Dan kan het altijd nog vertaald worden voor het buitenland, als het echt een goed verhaal is en er vraag naar is.
Als Engels als taal je namelijk beter ligt, wat hij ook aangaf, vind ik het wel logisch om er ook in te schrijven.
Het is heel beschrijvend. Ik heb geen idee waarom Daniel in een gat in de grond woont, en hoe hij daar woont, en waarom zijn ouders hem na een week nog niet gemist hebben en alles. Dit is alleen nog maar een idee, geen verhaal.quote:
Mensen, ik wil niet lullig doen, maar mijn vraag om feedback had betrekking op wát ik schrijf en niet in welke taal
En je Engels is niet zo goed als je zelf denkt, hier overtuig je geen enkele Engelstalige uitgever mee.
Wat betreft de kwaliteit van het Engels heb je denk ik gelijk. Jammer, want op de een of andere manier werkt dit verhaal alleen in het Engels in mijn hoofd. In het Nederlands lijkt alle magie van het idee dat ik heb weg.
Het leest makkelijker voor hem, maar schrijft het dan ook makkelijker (algemeen gesteld)? Als schrijven in het Engels iemand beter af gaat, zou ik het ook zeker in het Engels doen, maar beperk je je kansen om het uitgegeven te krijgen daarmee niet te veel? In Nederland heb je volgens mij meer kans als je in het Nederlands schrijft, en wil je het in het buitenland laten uitgeven, dan moet je Engels wel van een goed niveau zijn, en het verhaal moet denk ik ook wel nog meer uitstijgen boven andere boeken, want je hebt ineens ook veel meer concurrentie. De buitenlandse markt lijkt mij ook makkelijker te benaderen als je eerst al succes in je eigen taalgebied hebt gehad, waar je buiten de landsgrenzen op voort kunt bordurenquote:
[..]
Je bekijkt het nu wel louter vanuit het bredere publiek, wat lateralize idd wel aanstipte.
Als Engels als taal je namelijk beter ligt, wat hij ook aangaf, vind ik het wel logisch om er ook in te schrijven.
.Maar toch vind, in het algemeen, de taal waarin een boek geschreven wordt, wel een interessant punt, zie ook hierbovenquote:
Mensen, ik wil niet lullig doen, maar mijn vraag om feedback had betrekking op wát ik schrijf en niet in welke taal
.Dat ben ik allemaal volledig met je eens. Het is een beetje belachelijk (excuus!) om in het Engels te gaan schrijven, als je tenminste Nederlander bent. Schrijven draait om taal, om de nuances, en daarbij is het één van de meest voorkomende 'misverstanden' onder beginnende schrijvers: denken dat je een 'grote markt' kunt aanboren met een Engelstalig boek. Het lijkt me bovendien een manier om te camoufleren dat je eigenlijk niet kunt schrijven.quote:
Het leest makkelijker voor hem, maar schrijft het dan ook makkelijker (algemeen gesteld)? Als schrijven in het Engels iemand beter af gaat, zou ik het ook zeker in het Engels doen, maar beperk je je kansen om het uitgegeven te krijgen daarmee niet te veel? In Nederland heb je volgens mij meer kans als je in het Nederlands schrijft, en wil je het in het buitenland laten uitgeven, dan moet je Engels wel van een goed niveau zijn, en het verhaal moet denk ik ook wel nog meer uitstijgen boven andere boeken, want je hebt ineens ook veel meer concurrentie. De buitenlandse markt lijkt mij ook makkelijker te benaderen als je eerst al succes in je eigen taalgebied hebt gehad, waar je buiten de landsgrenzen op voort kunt borduren
Dit allemaal gezegd hebbende, moet ik bekennen dat ik het fragment heel goed vind. Het is simpel geschreven, maar op de goede manier: zuiver. Geen opsmuk, maar er zit wel degelijk mysterie in. Ik was onmiddellijk geïntrigeerd door het gegeven, juist omdat niet wordt uitgelegd waarom de ouders pas na een week ontdekken dat hun zoon is verdwenen. Ik lees heel veel Engels, en dit stukje loopt (volgens mij dan) als een trein. Het ritme is goed, en er staat ook meteen een leuke vergelijking in - over het zwarte hondenoog en de pannenkoeken die de vader bakt. Grappig, toch?
Dus ja, ik zou lekker doorschrijven. Misschien kun je het toch in het Nederlands proberen? Of je moet op zoek gaan naar een goede vertaler of native speaker, die je Engelse tekst wil corrigeren of bijpunten, want als Nederlander zul je toch wel eens een nuance missen, lijkt me. Maar verder lijkt jouw Engels me heel goed.
Wie weet word je dan de eerste Nederlander die in het buitenland doorbreekt met een Engelstalig boek
Ja, dat vind ik ook wel interessant. Ik denk echt dat je eigen taal, je 'moerstaal' dus, zich bij uitstek leent voor het schrijven van een roman. Met non-fictie ligt dat misschien weer anders. Ik heb Frans gestudeerd en mijn essays waren altijd zeer bevlogen (ik bedoel: geëxalteerd, zoals alleen Fransen geëxalteerd kunnen zijn) maar daar moest ik zelf altijd wel om lachen: zo ben ik niet! Nee, logisch: ik ben een nuchtere Nederlander, terwijl de Fransen zich laten meeslepen door grootse gevoelens en kwellingen en ah, ah... la tourmente! Ik kan dus heel goed in het Frans schrijven, misschien gaat me dat zelfs wel gemakkelijker af dan een tekst in het Nederlands, juist omdat het een geleende taal is. Zo voelt het namelijk ook: als een geleende taal. Ik kan me meer veroorloven dan in het Nederlands, ongetwijfeld omdat ik me in het Frans niet geneer voor al die grote woorden. Zo schrijven Fransen nu eenmaal. En ze zijn een beetje gek. Dus dan mag ik ook gek doenquote:Maar toch vind, in het algemeen, de taal waarin een boek geschreven wordt, wel een interessant punt, zie ook hierboven
Maar het is niet oprecht.Ik denk dat het heel belangrijk is dat je een roman (fictie dus) vanuit je 'hart' schrijft, en dat je het meent. Het moet dus oprecht zijn, en ik zou niet weten hoe je oprecht kunt zijn in een taal die de jouwe niet is. Een goed voorbeeld is Kader Abdollah. Ik schrijf zijn naam waarschijnlijk verkeerd, maar dat is niet erg, ik heb namelijk een enorme hekel aan het werk van Kader Abdollah. Hij kan geen Nederlands spreken. Ik heb hem ooit bij Zomergasten zien hakkelen en sputteren, en sindsdien neem ik die man als schrijver niet meer serieus. Wat een onzin! Waarom moet die man zo nodig in het Nederlands schrijven als hij niet eens de juiste lidwoorden kent? Hij heeft het over 'het boom' en 'de kind'. Daar zal dan wel een redacteur overheen gaan, en ik vermoed dat die redacteur nog wel meer werk heeft aan de manuscripten van Kader (ik vermoed, om precies te zijn, dat hij van de losse letters zinnen maakt, en daarna alinea's), en toch worden zijn boeken gesleten als romans, als literatuur dus, en dat vind ik volksverlakkerij. In fictie draait het in de eerste plaats om de schoonheid van de taal, om het effect dat een schrijver kan bereiken met de taal, en dan moet je niet aankomen met een halve analfabeet die Perzische sprookjes navertelt in kleuter-Nederlands
ik heb ook in eerste instantie in het engels geschreven, met precies hetzelfde uitgangspunt. Maar toen liet ik een engelse vriend het eens proeflezen en toen kwam ik erachter dat mijn engels, ook al is die redelijk goed, toch eigenlijk nog niet goed genoeg was. Toen ben ik in het nederlands gaan schrijven en dat bevalt me redelijk goed. In het engels zijn zoveel woorden en als je die niet allemaal kent (synoniemen vooral) dan is dat erg jammer.quote:
Dat beschrijvende klopt en is ook de bedoeling. Het idee was dat men juist om die vragen beantwoord te krijgen door zou lezen, en dat het ook voor wat spanning en mysterie in het begin zorgt.
Wat betreft de kwaliteit van het Engels heb je denk ik gelijk. Jammer, want op de een of andere manier werkt dit verhaal alleen in het Engels in mijn hoofd. In het Nederlands lijkt alle magie van het idee dat ik heb weg.
Hai, ik ben nieuw hier en hier terecht gekomen omdat ik net als de meesten in dit topic een roman geschreven heb, en toevallig hebben jullie het net over het schrijven in het Nederlands of in het Engels.quote:
[..]
Dat ben ik allemaal volledig met je eens. Het is een beetje belachelijk (excuus!) om in het Engels te gaan schrijven, als je tenminste Nederlander bent. Schrijven draait om taal, om de nuances, en daarbij is het één van de meest voorkomende 'misverstanden' onder beginnende schrijvers: denken dat je een 'grote markt' kunt aanboren met een Engelstalig boek. Het lijkt me bovendien een manier om te camoufleren dat je eigenlijk niet kunt schrijven.
Wie weet word je dan de eerste Nederlander die in het buitenland doorbreekt met een Engelstalig boek
Ik heb mijn manuscript in het Engels geschreven, dat is min of meer per ongeluk zo ontstaan omdat het onderwerp zich daar beter voor leende. Nederlands is mijn eerste taal, maar door jaren in het buitenland en verschillende internationale banen ben ik een near-native speaker van het Engels.
Mijn manuscript ligt op dit moment bij een grote uitgever die er tot op heden zeer enthousiast over is, dus het kan wel, een manuscript in het Engels schrijven.
Dat gezegd hebbende, is mijn Engels wel een stuk beter dan het fragment wat hierboven door - shit, naam vergeten - is geplaatst.
Ook ik heb wel als een van mijn overwegingen gehad dat je afzetgebied in het Engels een stuk groter is dan in het Nederlands, maar het was niet mijn primaire motivatie. Het was voor mijn verhaal gewoon logischer om in het Engels te schrijven omdat het zich in verschillende landen afspeelt en de personages niet allemaal Nederlanders zijn.
Aanvankelijk heb ik het dan ook alleen in het Engels taalgebied aangeboden, maar dan heb je te maken met de zoektocht naar een agent, in tegenstelling tot in Nederland zijn er vrijwel geen internationale uitgevers (dan heb ik het over UK of US) die unsolicited manuscripts accepteren. Ik heb de first draft van mijn roman dan ook aan verschillende agencies aangeboden, en hem vervolgens keihard met een thanks, but no thanks teruggekregen. Wel kreeg ik direct van verschillende agents ook positieve feedback op mijn concept en ook op mijn schrijfstijl, wat me gemotiveerd heeft om te gaan herschrijven, en dat is dus kennelijk zo goed gelukt dat het er naar uitziet dat mijn roman het levenslicht gaat zien.
Ik vind, maar ik heb dan ook net twee jaar in het Engels geschreven, inmiddels schrijven in het Engels makkelijker dan in het Nederlands. In afwachting van wat er met mijn eerste manuscript gaat gebeuren wil ik eigenlijk al vrij lang met een nieuwe roman beginnen, maar gek genoeg vind ik nu als ik in het Nederlands schrijf de zinnen en de taal zo ontzettend knullig klinken. Ik lees sowieso al jaren niet meer in het Nederlands, en nu ik zelf in het Engels schrijf merk ik dat de taal zich veel meer leent voor mooie zinnen dan de Nederlandse. Het Engels is zo veel rijker, zo veel genuanceerder dan het Nederlands.quote:
[..]
Het leest makkelijker voor hem, maar schrijft het dan ook makkelijker (algemeen gesteld)? Als schrijven in het Engels iemand beter af gaat, zou ik het ook zeker in het Engels doen, maar beperk je je kansen om het uitgegeven te krijgen daarmee niet te veel? In Nederland heb je volgens mij meer kans als je in het Nederlands schrijft, en wil je het in het buitenland laten uitgeven, dan moet je Engels wel van een goed niveau zijn, en het verhaal moet denk ik ook wel nog meer uitstijgen boven andere boeken, want je hebt ineens ook veel meer concurrentie. De buitenlandse markt lijkt mij ook makkelijker te benaderen als je eerst al succes in je eigen taalgebied hebt gehad, waar je buiten de landsgrenzen op voort kunt borduren
[..]
Maar toch vind, in het algemeen, de taal waarin een boek geschreven wordt, wel een interessant punt, zie ook hierboven
Ik weet dus ook nog niet in welke taal ik mijn volgende manuscript ga schrijven, dat zal ook van het onderwerp afhangen. Een verhaal wat zich in Friesland afspeelt, om maar wat te noemen, daarvan zou het natuurlijk van de zotte zijn om dat in het Engels te gaan schrijven. Voor mij is de taal waarin je schrijft dan ook wel nauw verbonden met wát je precies schrijft.
Ik stuit echter ook op het probleem waar, naar mijn mening, de meeste boeken uit het fantasygenre ook last van hebben, en dat is dat ze vaak enorm clichématig zijn. Na Tolkien lijkt het wel alsof iedere serie op hetzelfde neer komt. Er zijn een aantal dingen die in ieder boek terug lijken te komen. Dingen zoals een kwaadaardige tegenstander die absoluut gestopt moet worden, of dat er maar twee a drie landen betrokken zijn in het hele verhaal. Dan heb je altijd zo'n mooie getekende kaart a la Lord of the Rings, waarin je dan vaak gletsjers en een woestijnen hebt liggen met minder dan driehonderd kilometer afstand ertussen. Verder zijn er ook nog de gebruikelijke dingen als dwergen die graag naar stoffen delven en elven die onsterfelijk zijn en alleen pijl en boog gebruiken. Zulke clichés wil ik graag voorkomen, maar ik ben dan juist bang dat het saai gaat worden. Zo heb ik een grondige hekel aan het gebruik van magie (muv Harry Potter) en komen er in mijn verhaal alleen maar mensen voor, geen dwergen of orks of wat dan ook. Ik denk dat het meer lijkt op een historische roman in een andere wereld dan op een fantasyverhaal.
Ook bestaan de meeste fantasyreeksen uit enorm veel boeken, The Wheel of Time heeft er geloof ik ook al twaalf ofzo, alleen zorgt dat ervoor dat ze zo enorm nietszeggend worden. Je leest zo'n dikke pil van >800 pagina's vaak in een paar dagen uit, maar ze vertellen niets. Voor mij was Harry Potter de enige reeks die mij zeven delen lang echt heeft kunnen boeien omdat dat werk echt goed werd opgebouwd. Eén van de redenen waarom ik LotR zo goed vind is omdat het maar drie boeken waren, en op sommige momenten vond ik dat zelfs te lang (hele hoofdstukken lang alleen maar lopen van de ene naar de andere plek, ondersteund door constante beschrijvingen van de omgeving en het weer). Dit wil ik dus ook voorkomen, ik denk namelijk ook dat, als je eenmaal begonnen bent, dat je er meteen een hele dikke pil van gaat maken.
Mijn grootste probleem echter, is dat ik dus nog geen idee heb hoe ik het verhaal ga uitdiepen. Ik heb zelfs nog geen eens een echte main villain in m'n hoofd zitten. Ik heb eigenlijk een beter beeld van de wereld waarin het zich afspeelt dan waar het verhaal over moet gaan. Ik denk dat dit het grootste probleem zal zijn om te overwinnen, maar ik hoop dat ik met die snowflake-methode een wat beter beeld zal krijgen. Misschien dat iemand anders verder nog tips heeft?
Heb je al wel je hoofdpersoon uitgedacht? Ik heb geprobeerd een persoon te maken die niet 100% good guy is, zoals je wel vaak ziet. Ook je main villain moet een goede reden hebben om slecht te zijn, en niet gewoon omdat het kanquote:
Zoals velen hier loop ook ik al jaren rond met het idee om een fantasy-boek te schrijven. Ik heb het een aantal keren geprobeerd, maar deze pogingen waren vaak tenenkrommend slecht. Ik hoop dat ik deze keer eens wat verder kom dan tien kantjes aan onzin. De grootste problemen bij mij zijn vooral dat ik geen geduld heb om alles eerst rustig op te bouwen/uit te werken en dat ik het enorm moeilijk vind om een echte storyline op te bouwen zonder dat die enorm clichématig of nietszeggend wordt. Ik heb vaak namelijk wel een vaag idee van een verhaal in mijn hoofd, maar ik kan er geen echt diep verhaal van maken. Daarom lijkt het mij ook handig om de snowflake-methode te gaan gebruiken.
Ik stuit echter ook op het probleem waar, naar mijn mening, de meeste boeken uit het fantasygenre ook last van hebben, en dat is dat ze vaak enorm clichématig zijn. Na Tolkien lijkt het wel alsof iedere serie op hetzelfde neer komt. Er zijn een aantal dingen die in ieder boek terug lijken te komen. Dingen zoals een kwaadaardige tegenstander die absoluut gestopt moet worden, of dat er maar twee a drie landen betrokken zijn in het hele verhaal. Dan heb je altijd zo'n mooie getekende kaart a la Lord of the Rings, waarin je dan vaak gletsjers en een woestijnen hebt liggen met minder dan driehonderd kilometer afstand ertussen. Verder zijn er ook nog de gebruikelijke dingen als dwergen die graag naar stoffen delven en elven die onsterfelijk zijn en alleen pijl en boog gebruiken. Zulke clichés wil ik graag voorkomen, maar ik ben dan juist bang dat het saai gaat worden. Zo heb ik een grondige hekel aan het gebruik van magie (muv Harry Potter) en komen er in mijn verhaal alleen maar mensen voor, geen dwergen of orks of wat dan ook. Ik denk dat het meer lijkt op een historische roman in een andere wereld dan op een fantasyverhaal.
Ook bestaan de meeste fantasyreeksen uit enorm veel boeken, The Wheel of Time heeft er geloof ik ook al twaalf ofzo, alleen zorgt dat ervoor dat ze zo enorm nietszeggend worden. Je leest zo'n dikke pil van >800 pagina's vaak in een paar dagen uit, maar ze vertellen niets. Voor mij was Harry Potter de enige reeks die mij zeven delen lang echt heeft kunnen boeien omdat dat werk echt goed werd opgebouwd. Eén van de redenen waarom ik LotR zo goed vind is omdat het maar drie boeken waren, en op sommige momenten vond ik dat zelfs te lang (hele hoofdstukken lang alleen maar lopen van de ene naar de andere plek, ondersteund door constante beschrijvingen van de omgeving en het weer). Dit wil ik dus ook voorkomen, ik denk namelijk ook dat, als je eenmaal begonnen bent, dat je er meteen een hele dikke pil van gaat maken.
Mijn grootste probleem echter, is dat ik dus nog geen idee heb hoe ik het verhaal ga uitdiepen. Ik heb zelfs nog geen eens een echte main villain in m'n hoofd zitten. Ik heb eigenlijk een beter beeld van de wereld waarin het zich afspeelt dan waar het verhaal over moet gaan. Ik denk dat dit het grootste probleem zal zijn om te overwinnen, maar ik hoop dat ik met die snowflake-methode een wat beter beeld zal krijgen. Misschien dat iemand anders verder nog tips heeft?
Je kan natuurlijk doen wat je wil, ik zit bijvoorbeeld met de gedachte te spelen om de protagonist en antagonist gaande het verhaal om te laten wisselen, of iets dergelijks.
Ik heb zojuist m'n hoofdpersoon een andere naam gegeven, het voelde niet fijn om hem Thomas te noemen. Yay!
Misschien dat je je werk voorlopig als grof kan zien, als een ruw blok beton dat je in je atelier neerzet waar je met het verstrijken van de tijd meer tijd en aandacht aan kan besteden, met steeds een andere blik.quote:
Zoals velen hier loop ook ik al jaren rond met het idee om een fantasy-boek te schrijven. Ik heb het een aantal keren geprobeerd, maar deze pogingen waren vaak tenenkrommend slecht. Ik hoop dat ik deze keer eens wat verder kom dan tien kantjes aan onzin. De grootste problemen bij mij zijn vooral dat ik geen geduld heb om alles eerst rustig op te bouwen/uit te werken en dat ik het enorm moeilijk vind om een echte storyline op te bouwen zonder dat die enorm clichématig of nietszeggend wordt. Ik heb vaak namelijk wel een vaag idee van een verhaal in mijn hoofd, maar ik kan er geen echt diep verhaal van maken. Daarom lijkt het mij ook handig om de snowflake-methode te gaan gebruiken.
Zo doe ik het althans. Wat ik schrijf is gewoon slecht, en dat is irritant maar ik weet ook dat als ik het eenmaal bedacht heb, dat ik het dan later kan herschrijven, en het gewoon veel beter vorm kan geven. Voor mij is er een duidelijk verschil tussen het schetsen van een omgeving en gebeurtenissen, en de manier waarop het geschreven staat, de techniek. Dat is van later zorg, eerst zorgen dat ik uberhaupt weet wat er gebeurt, waar, en wat dat met de personen doet.
Ik zie m'n roman dan ook als een meerjarenplan, waar ik op dit moment nog niet goed genoeg voor ben, en bovendien kennis mis die ik nodig ga hebben.
Zo zie ik het ook. Als ik een hoofdstuk herlees dan ben ik ook nooit echt tevreden, al weet ik zo één twee drie niet hoe ik het wel beter kan maken. Ik ga maar gewoon verder dan, en hoop dat ik over een eindje wel een manier weet om het te verbeteren. Het zal wel veel herschrijven worden.quote:
[..]
Misschien dat je je werk voorlopig als grof kan zien, als een ruw blok beton dat je in je atelier neerzet waar je met het verstrijken van de tijd meer tijd en aandacht aan kan besteden, met steeds een andere blik.
Zo doe ik het althans. Wat ik schrijf is gewoon slecht, en dat is irritant maar ik weet ook dat als ik het eenmaal bedacht heb, dat ik het dan later kan herschrijven, en het gewoon veel beter vorm kan geven. Voor mij is er een duidelijk verschil tussen het schetsen van een omgeving en gebeurtenissen, en de manier waarop het geschreven staat, de techniek. Dat is van later zorg, eerst zorgen dat ik uberhaupt weet wat er gebeurt, waar, en wat dat met de personen doet.
Ik zie m'n roman dan ook als een meerjarenplan, waar ik op dit moment nog niet goed genoeg voor ben, en bovendien kennis mis die ik nodig ga hebben.
.Misschien kan ik beter blijven lezen ipv te gaan schrijven
Inspiratie bestaat niet.quote:
Ik vind het leuk om te schrijven, maar meestal blijft het bij losse zinnen. Niet echt prettig dus, totaal geen inspiratie, terwijl ik als kind schriften vol onderkalkte met de meest belachelijke verhaaltjes
Tenminste, niet als je erop gaat zitten wachten.
Het schrijfproces zelf wekt inspiratie op. Dus eerst maar zonder de muze schrijven, dan komt ze misschien vanzelf wel weer langs.
Het is een roman die gebaseerd is op historische feiten. Aan de ene kant is het voordeel van dit genre dat er door archiefonderzoek al een globale structuur ontstaat. De ontdekkingen zijn het uitgangspunt voor het verhaal. Nadeel is wel weer dat het historisch verantwoord moet zijn en vooral de bronvermelding is een crime. In eerste instantie had ik de bronnen niet goed opgeschreven, waardoor ik in feite twee keer hetzelfde onderzoek heb gedaan.
Oorspronkelijk had ik er af en toe wat bij verzonnen om het verhaal wat meer romantesk en smeuiïger te maken. Uiteindelijk laat ik al deze passages vervallen, afgezien van de fantasie die nodig is om invulling aan het verhaal te geven, omdat ze de historie teveel geweld aandoen en het verhaal op zichzelf al sterk genoeg is.
Ik zit nog in dubio hoe het uit te geven. Een optie is om de grote uitgevers te benaderen, maar ik twijfel of het interessant genoeg is, omdat al veel over dit onderwerp is geschreven de laatste tijd, en een deel van het boek ook een sterk lokaal karakter heeft, waardoor dit deel voor een buitenstaander wellicht wat moeilijker te begrijpen is.
De makkelijkste weg zou zijn om het gewoon lokaal en regionaal uit te geven. Dan is de marge per boek ook groot en verwacht ik er na aftrek van de kosten ook nog wat aan over te houden. Ik schat de afzet dan op zo'n 1.000 exemplaren. Als je echter een landelijke klapper maakt, en je wordt uitgenodigd bij "De wereld draait door", is dat natuurlijk ook erg aantrekkelijk. Maar dan is er nog een lange en onzeker weg te gaan langs uitgevers. Lastig!
Maar is een uitgeverij nog wel een must tegenwoordig? In Tsjechië kan ik het boek voor een paar euro laten drukken en een website kan ik ook wel door iemand laten ontwikkelen. Lijkt me dat een grotere marge per boek is te realiseren zonder uitgever.
Of is het bij televisieprogramma's en overige media veel moeilijker om publiciteit te krijgen zonder steun van een uitgever?
Zeker als het ook regiogebonden is, mensen vinden het leuk om iets over hun eigen streek te lezen en regionale blaadjes besteden graag aandacht aan een schrijver uit hun regio. En helemaal als het verhaal daar ook nog speelt!
Het is natuurlijk niet je moedertaal (neem ik aan) dus dan zal het ook wel lastiger zijn om typische engelse uitdrukkingen en grapjes te herkennen en schrijven. Vooral met een fictief boekquote:
Omdat ik zelf ook het liefst in het Engels lees, en je er een breder publiek mee kunt bereiken. Vanwaar de vraag?
En ondertussen loop ik alweer met drie andere ideeën voor een boek rond
.Ik kreeg van de week weer een afwijzing. Mijn thrillermanuscript ligt nu nog bij twee uitgeverijen op de stapel. Als die ook allebei nee zeggen dan laat ik het voorlopig even rusten en ga aan een kinder/jeugdboek werken.
..Maar af en toe werp ik al een blik op mijn eigen boekenkast om te zien of er boeken tussen staan die ik qua onderwerp of genre bij mijn verhaal vindt passen, want dan is de uitgever van zo'n boek wellicht interessant om te benaderen
.Wat was de reden van de afwijzing?quote:
Ik kreeg van de week weer een afwijzing. Mijn thrillermanuscript ligt nu nog bij twee uitgeverijen op de stapel. Als die ook allebei nee zeggen dan laat ik het voorlopig even rusten en ga aan een kinder/jeugdboek werken.
Mooi is dat, ja. Nu ik het einde nader, zit ik ineens ook weer boordevol ideeën, terwijl ik nog niet zo lang geleden iets had van 'voorlopig ff niet'.quote:
En ondertussen loop ik alweer met drie andere ideeën voor een boek rond
Het bekende 'past niet in ons fonds' riedeltje. Eerder heb ik een aantal onderbouwde afwijzingen gekregen die globaal neerkwamen op 'een goede schrijfstijl, met plezier gelezen, maar het verhaal is niet origineel genoeg'.quote:
[..]
Wat was de reden van de afwijzing?
Een uitgever wil bijvoorbeeld dat het getypt in een twaalfpuntslettertype wordt aangeleverd. Er is nogal een verschil tussen de twaalfpuntslettertypes. Doen uitgevers er heel moeilijk over als het bijvoorbeeld Arial 10 of 11 is? Times New Roman 12 is bijvoorbeeld ongeveer gelijk aan Arial 11 qua grootte en dat bespaart toch pagina's.
In Arial 10 zijn het al 181 pagina's, dus dat worden er meer bij een groter lettertype. Hoewel ik dat maar bij één uitgever ben tegengekomen als voorwaarde op de website, neem ik aan dat ze het per se enkelzijdig afgedrukt willen ontvangen? Dat wordt nog even postzegels bijkopen dan
.Niet moeilijk doen om wat papier/inkt/postzegels te besparen, hoor! Je moet nu eenmaal soms wat investeren.
Deel vijf alweer bijna vol!
Voor mij straks maar een nieuw stukje in de OP:
Biancavia opent in september 2009 een topic, omdat ze een Boek aan het schrijven is. Na motivatie door haar naderende 30e verjaardag en aanmoediging door p-etr-a krijgt, ze het voor elkaar om een jaar later een manuscript ('vrouwenthriller') af te hebben geschreven. Inmiddels heeft ze al een berg (onderbouwde) afwijzingen binnen, die neerkomen op 'goede schrijfstijl, plezierig om te lezen, maar het verhaal is niet origineel/bijzonder genoeg'.
Gelukkig heeft ze meer succes met haar kinderverhalen, waarvan er twee bij verschillende uitgeverijen worden gepubliceerd, toevallig allebei in januari 2012.
De regelafstand staat al op anderhalf. En papier en postzegels daar ga ik ook niet op beknibbelen hoor. Maar ik ben ook praktisch ingesteld: een pakket van ruim 200 pagina's pas al niet meer in een snelhechter, dus zou ik alle vellen los in de envelop moeten stoppen en dat vind ik ook weer niet erg netjesquote:
11 punts Arial lijkt me inderdaad ook prima. Belangrijk is wel de regelafstand op anderhalf zetten.
Niet moeilijk doen om wat papier/inkt/postzegels te besparen, hoor! Je moet nu eenmaal soms wat investeren.
. Maar goed, daar bedenk ik ook vast wel wat op
.Kun je het niet in een map stoppen en afgeven?quote:
[..]
De regelafstand staat al op anderhalf. En papier en postzegels daar ga ik ook niet op beknibbelen hoor. Maar ik ben ook praktisch ingesteld: een pakket van ruim 200 pagina's pas al niet meer in een snelhechter, dus zou ik alle vellen los in de envelop moeten stoppen en dat vind ik ook weer niet erg netjes
Maar goed, daar bedenk ik ook vast wel wat op