Boek aan het schrijven - hoofdstuk 5

Na een aantal mislukte pogingen toch weer begonnen aan een roman (I hope so, atleast).

Voor de voorbereiding gebruik ik de Snowflake method, die eerder in dit topic ook al besproken is. Nu ben ik pas bij stap twee, maar ik begrijp niet helemaal wat hij daarmee bedoeld...

quote:

Take another hour and expand that sentence to a full paragraph describing the story setup, major disasters, and ending of the novel. This is the analog of the second stage of the snowflake. I like to structure a story as "three disasters plus an ending". Each of the disasters takes a quarter of the book to develop and the ending takes the final quarter. I don't know if this is the ideal structure, it's just my personal taste.

If you believe in the Three-Act structure, then the first disaster corresponds to the end of Act 1. The second disaster is the mid-point of Act 2. The third disaster is the end of Act 2, and forces Act 3 which wraps things up. It is OK to have the first disaster be caused by external circumstances, but I think that the second and third disasters should be caused by the protagonist's attempts to "fix things". Things just get worse and worse.

You can also use this paragraph in your proposal. Ideally, your paragraph will have about five sentences. One sentence to give me the backdrop and story setup. Then one sentence each for your three disasters. Then one more sentence to tell the ending. If this sounds suspiciously like back-cover copy, it's because . . . that's what it is and that's where it's going to appear someday.

Hij heeft het dus over 'rampen'. Is het dus letterlijk de bedoeling dat je verhaal uit meerdere 'rampen' bestaat, waarvan de meerderheid wordt veroorzaakt door de held/hoofdpersoon? Het klinkt mij een beetje vreemd in de oren.

Dan is er nog de allerlaatste zin, waarin hij zegt dat je het moet schrijven als het stukje wat achterop je boek gaat verschijnen. In dat stukje geef je niet alles weg, maar hou je het spannend voor de lezer.
Maar eerder in zijn uitleg vertelt hij dat je alle belangrijke gebeurtenissen EN het einde moet opschrijven. Is dat niet met elkaar in conflict?

Misschien doe ik wel erg moeilijk, maar ik hoop dat iemand me uit de brand kan helpen.

Je moet het niet per se als een 'ramp' zien, maar als een conflict. En dat in de breedste zin van het woord: De hoofdpersoon wil iets, maar dat lukt niet, want er gebeurt..., dus gaat hij...
Het eerste conflict mag iets externs zijn, maar daarna niet meer, want dan wordt het allemaal 'te toevallig'.

Dat laatste, inderdaad, je gaat natuurlijk niet het einde weggeven op de flaptekst. Dat moet je ook maar niet zo letterlijk nemen denk ik.

En het is ook maar een leidraad om je structuur aan op te hangen. Het is niet hoe een verhaal per se in elkaar moet zitten ten slotte.

quote:

Op vrijdag 20 mei 2011 14:39 schreef Biancavia het volgende:
Je moet het niet per se als een 'ramp' zien, maar als een conflict. En dat in de breedste zin van het woord: De hoofdpersoon wil iets, maar dat lukt niet, want er gebeurt..., dus gaat hij...
Het eerste conflict mag iets externs zijn, maar daarna niet meer, want dan wordt het allemaal 'te toevallig'.

Dat laatste, inderdaad, je gaat natuurlijk niet het einde weggeven op de flaptekst. Dat moet je ook maar niet zo letterlijk nemen denk ik.

En het is ook maar een leidraad om je structuur aan op te hangen. Het is niet hoe een verhaal per se in elkaar moet zitten ten slotte.

Oké, hartstikke duidelijk! Dankjewel voor de hulp.

quote:

Op vrijdag 20 mei 2011 14:34 schreef Snowcold het volgende:
Na een aantal mislukte pogingen toch weer begonnen aan een roman (I hope so, atleast).

Voor de voorbereiding gebruik ik de Snowflake method, die eerder in dit topic ook al besproken is. Nu ben ik pas bij stap twee, maar ik begrijp niet helemaal wat hij daarmee bedoeld...

[..]

Hij heeft het dus over 'rampen'. Is het dus letterlijk de bedoeling dat je verhaal uit meerdere 'rampen' bestaat, waarvan de meerderheid wordt veroorzaakt door de held/hoofdpersoon? Het klinkt mij een beetje vreemd in de oren.

Dan is er nog de allerlaatste zin, waarin hij zegt dat je het moet schrijven als het stukje wat achterop je boek gaat verschijnen. In dat stukje geef je niet alles weg, maar hou je het spannend voor de lezer.
Maar eerder in zijn uitleg vertelt hij dat je alle belangrijke gebeurtenissen EN het einde moet opschrijven. Is dat niet met elkaar in conflict?

Misschien doe ik wel erg moeilijk, maar ik hoop dat iemand me uit de brand kan helpen.

Ik ben het met Biancavia eens: het zijn eerder conflicten of 'turning points' dan echte rampen. Op die momenten krijgt het verhaal een draai, waardoor het spannend blijft: hoe loopt dit af..? Als ik kijk naar het boek dat ik nu zelf schrijf, klopt het wel:

Het eerste deel eindigt met een incident (zo noem ik het), en door dat incident verandert er iets in de verhouding tussen de hoofdpersonen. De verteller kiest vanaf dat moment voor een bepaalde strategie (om te krijgen wat ze wil hebben). Maar halverwege het tweede deel is er opnieuw een incident, en hierdoor krijgt de verteller een rol opgedrongen die ze eigenlijk niet wil spelen, maar ze heeft geen keus. Als ze wil krijgen wat ze wil hebben, zal ze zich moeten plooien. Vervolgens, in het laatste deel, is er een derde incident dat haar in een heel lastige positie brengt, omdat iedereen nu denkt dat zij haar rol niet serieus heeft genomen. Zij krijgt de schuld, en dan komt er ook nog een geheim aan het licht (een familiegeheim, in dit geval). Het lijkt erop dat ze alles heeft verloren. Pas in het laatste hoofdstuk zal blijken of dat inderdaad zo is. Ik neig vooralsnog naar 'nee' (ze komt als overwinnaar uit de strijd), maar het kan ook nog een 'ja' worden: ze verlaat het toneel gedesillusioneerd en is alles kwijt. Dat is de klassieke oplossing - bijna alle romans eindigen in ontgoocheling (de hoofdpersoon is 'sadder and wiser'), alleen al daarom probeer ik dat te voorkomen.

Zoals ik eerder al zei: die snowflake-methode lijkt erg op mijn eigen methode. Ik geloof alleen niet in de 'achterflaptekst'-truc. Het is natuurlijk heel goed om zo'n tekst te schrijven, daar moet je zelfs mee beginnen (denk ik), maar die zet je naderhand natuurlijk niet op het boek. Een achterflaptekst moet suggestief zijn, niet expliciet. Als ik de bovenstaande tekst (over de incidenten in mijn verhaal) van expliciete details zou voorzien, hoefde niemand het boek meer te lezen. Dan heb je een samenvatting. Niets zo dodelijk als een flaptekst die het einde verraadt. Of het verhaalverloop.

Mijn achterflaptekst ziet er ongeveer zo uit:

Na de dood van haar moeder komt de 17-jarige Mara Jonkman terecht in 'Villa Betty', het onderkomen van de Beauforts, een schatrijke bankiersfamilie bij wie haar moeder in een ver verleden in dienst was. Mara wil niets liever dan worden opgenomen in deze hechte, excentrieke clan. Erbij horen, deel uitmaken van hun betoverende wereld. Maar al snel ontdekt zij dat binnen deze familie niet alles is wat het lijkt.

Dankzij de hechte vriendschap met Bonnie Beaufort, de jongste dochter, schudt Mara haar rol van buitenstaander langzaam maar zeker af. Ongemerkt dringt zij dieper door tot het verzwegen verleden van de Beauforts. Wat is er waar van het verhaal dat Adèle Beaufort, de moeder, ooit heeft geprobeerd van het dak te springen? Ook over tal van andere gebeurtenissen wordt gezwegen. En dan breekt er ook nog mediaschandaal los rond Pierre Beaufort, de pater familias. Meer dan ooit sluiten de Beauforts de gelederen.

Mara, bang om verstoten te worden uit het paradijs, blijft de familiecode trouw. Maar in het tumult van het mediaschandaal begint de façade af te brokkelen. Terwijl buiten de cameraploegen staan te wachten, komen de familieverhoudingen op scherp te staan. En dan doet Mara een ontdekking die veel schokkender is dan zij ooit had kunnen vermoeden, en die alles in een verbijsterend nieuw licht zet.

Even bijkomen, nu Daar heb ik nog behoorlijk lang over gedaan. Het is ontzettend moeilijk om zo efficiënt (economisch) te schrijven. Maar dit is wel redelijk suggestief, denk ik toch? Vinden jullie het een aantrekkelijke achterflaptekst? Beetje te commercieel, misschien - ik hoor de ronkende commentaarstem van SBS6, die de woensdagavondfilms aankondigt. Verder is de tekst nog te lang. Maar... blijven schaven, dan komt er uiteindelijk wel een goede flaptekst uit.

Hebben jullie ook flapteksten? (Mag ook gebaseerd zijn op een boek dat nog maar net in de steigers staat - is een goede oefening, volgens mij.)

Inderdaad erg commercieel met een aantal cliche-woorden die je daar vaker in terugziet. Nog even aan schaven.

Ik moet ook een flaptekst schrijven, binnenkort maar even doen. Ben er niet zo'n held in (was vroeger ook al niet goed in samenvattingen).

De flapteksten van de vorige twee:

quote:

19 februari 1977
Ik ben veertien. En ik vind jongens leuker dan meisjes.
Tot die conclusie komt Arthur Hartman op de dag dat hij zijn beste vriend kust. Een autoritaire vader, een broer met losse handjes en de verstikkende atmosfeer van de provinciestad, maken het hem onmogelijk om voor zijn gevoelens uit te komen. In zijn poging om ze geheim te houden, kwetst hij zowel zichzelf als anderen...
Terwijl zijn leeftijdgenoten hun haar laten groeien en zich vermaken met drinken en feesten, kiest Arthur een totaal andere richting, in de hoop zijn leven weer op de rails te krijgen.

Een verhaal over opgroeien en vriendschap, liefde en verraad, over verandering... Kun je worden wie je wil of moet je je overgeven aan de grillen van het lot?

en

quote:

25 september 1982
Ik leef nog steeds, maar daar is alles wel mee gezegd. Elke keer als ik denk dat het wel meevalt, gebeurt er weer iets.

Met de gebeurtenissen uit het verleden nog vers in zijn geheugen probeert Arthur een voorzichtige balans te vinden tussen zijn levens als politieagent en als homo. Zijn ambitie maakt hem voorzichtig op het bureau: eerst promotie, dan uit de kast. Dat is het plan tenminste. Maar zoals hij op zijn veertiende verjaardag al merkte, niet alles gaat volgens plan. Tegen een achtergrond van crisis, kernwapens en aids leeft en leert Arthur. Mensen dichtbij laten durft hij niet meer, bang voor de pijn die dat veroorzaakt, maar hoe lang kan hij volhouden dat dit het leven is dat hij wil leiden?

Een verhaal over toenadering en afstand, over vriendschap en vijanden. Iedereen heeft liefde nodig, maar welke manier past het best bij Arthur Hartman?

quote:

Op zaterdag 21 mei 2011 00:56 schreef wonderer het volgende:
Inderdaad erg commercieel met een aantal cliche-woorden die je daar vaker in terugziet. Nog even aan schaven.

Ik moet ook een flaptekst schrijven, binnenkort maar even doen. Ben er niet zo'n held in (was vroeger ook al niet goed in samenvattingen).

De flapteksten van de vorige twee:

[..]

en

[..]

Hier hoor ik ook de SBS-stem bij

Flapteksten zijn meestal te ronkend, omdat je het boek wilt samenvatten én verkopen én dan moet het ook nog pakkend zijn geschreven. Vaak blijft het een kwestie van: teveel informatie. Maar het alternatief - een quote uit het boek - vind ik nog erger. Dat prikkelt mij nooit, bovendien komt het arrogant over, alsof de schrijver zichzelf op basis van die paar losse zinnen denkt te kunnen verkopen.

Toch merk ik dat het zinvol is om aan zo'n tekstje te bouwen. De flaptekst die hierboven staat (van mij dus), komt zeker niet op het boek. Teveel informatie. Maar voor mijzelf is het goed om zo'n compacte samenvatting te maken, omdat ik nu weer weet (terwijl ik werk aan het einde) wat ook alweer de hoofdpunten zijn.

En voor ons ook heel leuk om te lezen.

Die laatste alinea vind ik juist wel goed. Je moet wel toch, alles een beetje mysterieus houden. Mij maakt het in ieder geval zeer nieuwsgierig.

Ik heb een poging gedaan om wat te schaven aan jouw flaptekst, Nadine. Uiteraard zonder enige kennis van het verhaal, maar al wel een stuk korter en wat minder over de top.

quote:

Na de dood van haar moeder komt de zeventienjarige Mara terecht bij de schatrijke bankiersfamilie Beaufort. Ze wil niets liever dan deel uitmaken van hun betoverende wereld. Dankzij haar vriendschap met Bonnie Beaufort, de jongste dochter, lukt haar dat. Ze komt ondertussen ook steeds meer te weten over het verleden van de Beauforts, waar door de familie zelf krampachtig over wordt gezwegen.
Mara, bang om verstoten te worden, blijft de familiecode trouw. Maar in het tumult van een mediaschandaal dat ontstaat rond pater familias Pierre Beaufort begint de façade af te brokkelen, want de cameraploegen zetten de familieverhoudingen behoorlijk op scherp. Dan komt Mara tot een ontdekking die alles in een nieuw licht zet.

Dit is de flaptekst voor het boek dat binnenkort van mij verschijnt. Ik ben nu wel benieuwd geworden wat jullie daarvan vinden. Voor het nieuwe verhaal waaraan ik werk heb ik nog geen flaptekst, maar dat komt ook omdat ik verwacht dat er nog wat aan het plot gaat veranderen. Ik kan moeilijk van tevoren een flaptekst schrijven.

quote:

Tien jaar na hun havo-examen krijgen Polly en Hanneke een brief van zichzelf. Ze komen erachter dat ze niet alleen elkaar uit het oog zijn verloren, maar ook hun eigen dromen.

Polly woont in een flat die binnenkort gesloopt wordt. Hanneke werkt al jaren voor dezelfde baas, in een baan die haar geen enkele uitdaging meer biedt. Na het lezen van haar brief besluit Polly contact op te nemen met haar vroegere beste vriendin. Ze weet Hanneke over te halen om hun jeugddroom alsnog waar te maken: de vroegere vriendinnen worden tien jaar na dato zakenpartners in hun eigen modezaak. Maar met kleding alleen ben je er natuurlijk niet.

Helemaal mee eens trouwens dat een fragment uit de tekst, lovende fragmenten uit recensies van eerdere titels of - erger nog - alleen een foto op de achterflap geen verkooptechnieken zijn. Vaak zijn er dan wel binnenflappen waar iets op staat over de inhoud van het boek, maar wie gaat die lezen?

quote:

Op zaterdag 21 mei 2011 14:07 schreef p-etr-a het volgende:
Ik heb een poging gedaan om wat te schaven aan jouw flaptekst, Nadine. Uiteraard zonder enige kennis van het verhaal, maar al wel een stuk korter en wat minder over de top.

Dank! Ik mis eigenlijk niets uit mijn oorspronkelijke tekst, er staat gewoon hetzelfde, maar dan met iets minder tromgeroffel

Ik heb het idee dat mijn flaptekst heel belangrijk is voor de lezer, omdat ik dáár kan vertellen dat het verhaal plotgedreven is, ik bedoel: als je het boek begint te lezen, is niet meteen duidelijk dat we met z'n allen op zoek gaan naar een familiegeheim. De vertelster weet dat zelf immers niet, zij komt er gaandeweg achter. Maar op deze manier kan ik de lezer manipuleren, en zijn 'leeshouding' beïnvloeden.

quote:

Dit is de flaptekst voor het boek dat binnenkort van mij verschijnt. Ik ben nu wel benieuwd geworden wat jullie daarvan vinden. Voor het nieuwe verhaal waaraan ik werk heb ik nog geen flaptekst, maar dat komt ook omdat ik verwacht dat er nog wat aan het plot gaat veranderen. Ik kan moeilijk van tevoren een flaptekst schrijven.

De eerste zin is een beetje verwarrend, omdat het niet gebruikelijk is dat mensen brieven ontvangen van zichzelf. Ik moest er echt even over nadenken; je bedoelt ongetwijfeld dat de meisjes in de eindexamenklas de opdracht hebben gekregen om een brief te schrijven aan zichzelf, over hun toekomstdromen etc, maar dat zou ik uitleggen. Verder is het een pakkende tekst, helder en prikkelend.

quote:

Op zaterdag 21 mei 2011 11:39 schreef Biancavia het volgende:
En voor ons ook heel leuk om te lezen.

Die laatste alinea vind ik juist wel goed. Je moet wel toch, alles een beetje mysterieus houden. Mij maakt het in ieder geval zeer nieuwsgierig.

Petra heeft die laatste alinea ook grotendeels intact gelaten Ik houd zelf ook wel van een beetje mysterie. Je koopt een boek niet om de 'mooie zinnen', nouja: niet alleen om de mooie zinnen, er moet wel een reden zijn voor die impulsaankoop

Ja, mooi, die herschrijf van Petra.

Petra, misschien kun je van je eigen flap die eerste zinnen omdraaien.

quote:

Polly woont in een flat die binnenkort gesloopt wordt. Hanneke werkt al jaren voor dezelfde baas, in een baan die haar geen enkele uitdaging meer biedt.
Dan ontvangen ze een brief die ze tien jaar geleden aan zichzelf geschreven hebben. Ze komen erachter dat ze niet alleen elkaar, maar ook hun eigen dromen uit het oog zijn verloren.
Na het lezen van haar brief besluit Polly contact op te nemen met haar vroegere beste vriendin. Ze weet Hanneke over te halen om hun jeugddroom alsnog waar te maken: de vroegere vriendinnen worden tien jaar na dato zakenpartners in hun eigen modezaak. Maar met kleding alleen ben je er natuurlijk niet.

quote:

Op zaterdag 21 mei 2011 15:08 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Petra heeft die laatste alinea ook grotendeels intact gelaten Ik houd zelf ook wel van een beetje mysterie. Je koopt een boek niet om de 'mooie zinnen', nouja: niet alleen om de mooie zinnen, er moet wel een reden zijn voor die impulsaankoop

Vind ik ook! Ik koop niet om de mooie zinnen. Ben heel blij als ze erin staan, maar daar kom ik achter als ik aan het lezen ben, en daar begin ik aan omdat het verhaal me aanspreekt. Jouw verhaal vind ik tot nu toe overtuigend.

quote:

Op zaterdag 21 mei 2011 19:25 schreef Biancavia het volgende:
Petra, misschien kun je van je eigen flap die eerste zinnen omdraaien.

[..]

Daar is het helaas al te laat voor, het boek ligt bij de drukker. Ik zal de volgende flaptekst ook eens pitchen op dit forum of elders, zodat ik wat meedenkers krijg. Ik weet overigens niet of ik deze omgedraaide versie sterker vind. Ze komen er namelijk dankzij die brieven achter dat ze hun dromen uit het oog zijn verloren, en vervolgens lees je wat er dan wél is gebeurd. Maar helemaal eens dat de eerste zin verwarring kan oproepen, maar Nadine, je legt hem goed uit, dus dat valt me weer mee.

quote:

Op zaterdag 21 mei 2011 23:08 schreef p-etr-a het volgende:

[..]

[..]

Daar is het helaas al te laat voor, het boek ligt bij de drukker. Ik zal de volgende flaptekst ook eens pitchen op dit forum of elders, zodat ik wat meedenkers krijg. Ik weet overigens niet of ik deze omgedraaide versie sterker vind. Ze komen er namelijk dankzij die brieven achter dat ze hun dromen uit het oog zijn verloren, en vervolgens lees je wat er dan wél is gebeurd. Maar helemaal eens dat de eerste zin verwarring kan oproepen, maar Nadine, je legt hem goed uit, dus dat valt me weer mee.

Ja, je hebt gelijk, het gaat natuurlijk om die brieven, dus dat moet in de eerste zin.
Ik zag dat je bezig was met leuk promo-briefpapier!

Ik heb inmiddels m'n Belgische contract getekend en retour gestuurd. Nog maar zeven maanden wachten tot mijn sprookje in boekvorm verschijnt.

Joepsiepoepsie!

Mijn andere kinderverhaal wordt volgend schooljaar uitgegeven als Gestreept Boekje!

Gefeliciteerd!

Gefeliciteerd Biancavia

quote:

Op dinsdag 24 mei 2011 15:19 schreef Biancavia het volgende:
Joepsiepoepsie!

Mijn andere kinderverhaal wordt volgend schooljaar uitgegeven als Gestreept Boekje!

Jahaa!!

quote:

Op dinsdag 24 mei 2011 15:19 schreef Biancavia het volgende:
Joepsiepoepsie!

Mijn andere kinderverhaal wordt volgend schooljaar uitgegeven als Gestreept Boekje!

quote:

Op zaterdag 21 mei 2011 00:51 schreef Nadine26 het volgende:

... Mijn achterflaptekst ziet er ongeveer zo uit:

Na de dood van haar moeder komt de 17-jarige Mara Jonkman terecht in 'Villa Betty', het onderkomen van de Beauforts, een schatrijke bankiersfamilie bij wie haar moeder in een ver verleden in dienst was. Mara wil niets liever dan worden opgenomen in deze hechte, excentrieke clan. Erbij horen, deel uitmaken van hun betoverende wereld. Maar al snel ontdekt zij dat binnen deze familie niet alles is wat het lijkt.

Dankzij de hechte vriendschap met Bonnie Beaufort, de jongste dochter, schudt Mara haar rol van buitenstaander langzaam maar zeker af. Ongemerkt dringt zij dieper door tot het verzwegen verleden van de Beauforts. Wat is er waar van het verhaal dat Adèle Beaufort, de moeder, ooit heeft geprobeerd van het dak te springen? Ook over tal van andere gebeurtenissen wordt gezwegen. En dan breekt er ook nog mediaschandaal los rond Pierre Beaufort, de pater familias. Meer dan ooit sluiten de Beauforts de gelederen.

Mara, bang om verstoten te worden uit het paradijs, blijft de familiecode trouw. Maar in het tumult van het mediaschandaal begint de façade af te brokkelen. Terwijl buiten de cameraploegen staan te wachten, komen de familieverhoudingen op scherp te staan. En dan doet Mara een ontdekking die veel schokkender is dan zij ooit had kunnen vermoeden, en die alles in een verbijsterend nieuw licht zet.

Even bijkomen, nu Daar heb ik nog behoorlijk lang over gedaan. Het is ontzettend moeilijk om zo efficiënt (economisch) te schrijven. Maar dit is wel redelijk suggestief, denk ik toch? Vinden jullie het een aantrekkelijke achterflaptekst? Beetje te commercieel, misschien - ik hoor de ronkende commentaarstem van SBS6, die de woensdagavondfilms aankondigt. Verder is de tekst nog te lang. Maar... blijven schaven, dan komt er uiteindelijk wel een goede flaptekst uit.

Kijkend naar deze achterflaptekst zie ik een familie met het Schwarzenegger-syndroom.

Een minder onthullende achterflaptekst lijkt gewenst, aannemende dat mijn waarneming waar is.

quote:

Op vrijdag 27 mei 2011 01:45 schreef Gajus het volgende:

[..]

Kijkend naar deze achterflaptekst zie ik een familie met het Schwarzenegger-syndroom.

Een minder onthullende achterflaptekst lijkt gewenst, aannemende dat mijn waarneming waar is.

Ik geef toe dat ik in het 'Schwarzenegger'-topic heb gepost, dus je research is als vanouds gedegen (Of bedacht je dit zo maar?) Ik ga de clou hier niet onthullen, dat brengt ongeluk, maar toch: dank voor het meedenken. Sowieso besef ik door jouw opmerking dat het probleem met deze flaptekst (of: met dit soort flapteksten) is dat er van alles in wordt gesuggereerd, waardoor lezers METEEN beginnen te raden. Dat is eigenlijk niet zo best. Dan liever een wat neutralere tekst. Het is weliswaar een plotgedreven verhaal, er zit dus een 'verrassende ontknoping' in, maar eigenlijk is dat een detail. Meer bedoeld om het lezen te vergemakkelijken, zeg maar.

Na Gajus' commentaar op Nadine's flapje kan ik natuurlijk niet achterblijven.

• Hij beschrijft één en al plot maar zegt nauwelijks iets over de personages en hun ontwikkeling. Daarmee sluit het niet aan op je streven om een literaire thriller te produceren, waarmee het ooit toch allemaal begon. Deze synopsis is m.i. te vlak om geletterde lezers tot aanschaf te verleiden (de eerder genoemde clichés doen ook afbreuk). Hij zou gelardeerd moeten worden met wat psychologisch drama en meer pretentieuze woorden, zoals dilemma, loutering en torment. Ook een paar archaïsmen als allengs of bezijden zouden het goed doen. Een woord als tumulteus, onstuimig of koortsachtig zou, mits zorgvuldig geplaatst, de twijfelende lezeres-in-spe naar haar pinpas kunnen doen grijpen.

• De namen: (1) 'Beaufort' suggereert dat het verhaal zich mogelijk zal gaan afspelen in Frankrijk, Monaco of Louisiana. Wat de hedendaagse lezer echter wil, is een verhaal dat ferm in Hollandsche Bodem geplant is. Dat moet de flaptekst duidelijk maken. (2) Het zijn er teveel! Dat je de naam van de hoofdpersoon noemt spreekt voor zich, maar Bonnie, Adèle en Pierre kent de flaptekstlezer niet en wil hij nog helemaal niet kennen. 'Vriendin', 'moeder' en 'vader' volstaan. Overigens vind ik Mara een nogal zweverige naam. Tara is al wat aardser, en intellectueler bovendien. Lara zou zondermeer geiler en ambitieuzer zijn, maar ja, Angelina Jolie.

[ Bericht 0% gewijzigd door dvr op 28-05-2011 05:47:49 (e=u) ]

quote:

Op zaterdag 28 mei 2011 02:12 schreef Nadine26 het volgende:
Ik geef toe dat ik in het 'Schwarzenegger'-topic heb gepost, dus je research is als vanouds gedegen (Of bedacht je dit zo maar?) ...

Omdat jij de Schwarzenegger-affaire volgt, kon ik volstaan met een verwijzing daarnaar.
_{(en zodoende het sleutelwoord 'bastaardkind' vermijden)}

quote:

Op zaterdag 28 mei 2011 02:55 schreef dvr het volgende:
... Overigens vind ik Mara een nogal zweverige naam. Tara is al wat aardser, en intellectueler bovendien. Lara zou zondermeer geiler en ambitieuzer zijn, maar ja, Angelina Jolie.

Aansluitend op DVR's voorkeur voor bepaalde namen, wil ik mijn afkeur uitspreken over Polly, Bonnie en soortgelijke meisjesnamen.

Mijn aanbeveling aan - met name het vrouwelijke deel van - het schrijversgilde:
om het mannelijke lezerspubliek te verleiden tot het aanschaffen (en lezen) van jullie schrijfsels, zijn minder kinderlijke meidennamen te prefereren.

quote:

Op zaterdag 28 mei 2011 02:55 schreef dvr het volgende:
Na Gajus' commentaar op Nadine's flapje kan ik natuurlijk niet achterblijven.

• Hij beschrijft één en al plot maar zegt nauwelijks iets over de personages en hun ontwikkeling. Daarmee sluit het niet aan op je streven om een literaire thriller te produceren, waarmee het ooit toch allemaal begon. Deze synopsis is m.i. te vlak om geletterde lezers tot aanschaf te verleiden (de eerder genoemde clichés doen ook afbreuk). Hij zou gelardeerd moeten worden met wat psychologisch drama en meer pretentieuze woorden, zoals dilemma, loutering en torment. Ook een paar archaïsmen als allengs of bezijden zouden het goed doen. Een woord als tumulteus, onstuimig of koortsachtig zou, mits zorgvuldig geplaatst, de twijfelende lezeres-in-spe naar haar pinpas kunnen doen grijpen.

Het voornemen om een literaire thriller te schrijven is een beetje naar de achtergrond verdreven, inmiddels. Het is geen thriller, hooguit heeft het verhaal een spanningsboog - de lezer mag meedenken, hoeft niet
Het woord 'tumultueus' gaat zeker een plaatsje krijgen op de achterflap

quote:

• De namen: (1) 'Beaufort' suggereert dat het verhaal zich mogelijk zal gaan afspelen in Frankrijk, Monaco of Louisiana. Wat de hedendaagse lezer echter wil, is een verhaal dat ferm in Hollandsche Bodem geplant is. Dat moet de flaptekst duidelijk maken. (2) Het zijn er teveel! Dat je de naam van de hoofdpersoon noemt spreekt voor zich, maar Bonnie, Adèle en Pierre kent de flaptekstlezer niet en wil hij nog helemaal niet kennen. 'Vriendin', 'moeder' en 'vader' volstaan. Overigens vind ik Mara een nogal zweverige naam. Tara is al wat aardser, en intellectueler bovendien. Lara zou zondermeer geiler en ambitieuzer zijn, maar ja, Angelina Jolie.

Beaufort is (ook) in Nederland een gangbare familienaam, ik ken zelfs iemand die zo heet (De Beaufort, weliswaar). Mara vind ik ook niks. Misschien bedenk ik nog iets anders.

quote:

Op zaterdag 28 mei 2011 06:21 schreef Gajus het volgende:

[..]

Aansluitend op DVR's voorkeur voor bepaalde namen, wil ik mijn afkeur uitspreken over Polly, Bonnie en soortgelijke meisjesnamen.

Mijn aanbeveling aan - met name het vrouwelijke deel van - het schrijversgilde:
om het mannelijke lezerspubliek te verleiden tot het aanschaffen (en lezen) van jullie schrijfsels, zijn minder kinderlijke meidennamen te prefereren.

'Mannelijk lezerspubliek' is een eufemisme. Mannen lezen niet. En ze lezen zeker geen romans over familiegeheimen. En al helemaal geen romans over familiegeheimen die geschreven zijn door een vrouw.

Maar ook romans die geschreven zijn door een man, worden niet door mannen gelezen. Ik heb geprobeerd 'Bonita Avenue' van Peter Buwalda te slijten aan mijn man en mijn vrienden, maar het is een kansloze exercitie. Het boek gaat over een familiegeheim. Het is héél goed geschreven. Het is wel een beetje dik (houden mannen niet van). Ze willen een boek dat ze in één vliegreis kunnen uitlezen, want ze lezen alleen 'op reis'. Of als ze met vakantie zijn. Ze lezen dus, pakweg, drie boeken per jaar. Vrouwen lezen vaak drie boeken per maand. Sommige vrouwen lezen er drie per week. Dat is dus de doelgroep. Vrouwen houden van psychologie, van drama, en ze vinden het leuk om heel dichtbij (de gedachten van) een ander te komen. Voor mannen moeten dingen (dus ook boeken) 'nut' hebben. Lezen heeft geen nut (denken ze)

Als je nu de boekhandel binnenloopt, liggen daar misschien 2 boeken die interessant zijn voor het niet-bestaande mannelijke lezerspubliek: 'Congo' (echt mannenonderwerp) en 'Zomerhuis met zwembad' (want Herman Koch is bekend van Jiskefet en hij is gelukkig een man). Nou oké: 3 boeken. Misschien is 'Holleeder' van Auke Kok nog de moeite waard Gaat over een man, is geschreven door een man, en er komen pistolen in voor. O ja, en het is allemaal echt gebeurd. Dat vinden mannen interessant.

Om eerlijk te zijn vind je bovenstaande post wel erg generaliserend en zelfs een tikkeltje denigrerend, Nadine. Ik voel me nog net niet geschoffeerd, maar ik vond dat ik er zeker wel even op moest reageren (na die 2e zin; "Mannen lezen niet." eigenlijk al). Het is zeker niet zo dat elke man die leest de zakenman is die in zijn 1st class een boek als "Congo" uitleest in zijn zoveel uur durende vlucht naar The Big Apple. Naar mijn weten zijn de genres als thrillers, en dan voornamelijk zaken- (moet ik je op dat puntje wel gelijk geven) en misdaad-thrillers a la Grisham aardig populair onder mannen. Ook Fantasy/SF (onder specifieke doelgroepen) en romans van bijvoorbeeld Ludlum (al nijgt dat ook regelmatig naar thrillers toe) zijn naar mijn weten goed te verslijten aan mannen. Ook je uitspraak dat mannen niet "van een beetje dik" houden raakt naar mijn inziens kant noch wal. Ok, toegegeven, het percentage onder vrouwen dat regelmatig leest zal zeker een getal van twee cijfers hoger liggen dan onder mannen, maar ook onder vrouwen zijn er genoeg te vinden die absoluut niet van lezen houden (of dan zijn het van die jongvolwassenen die alleen maar op een zekere Edward geilen).

Ik snap (en ik hoop) dat je post niet zo serieus bedoelt was als mijn reactie nu misschien overkomt, dus even goede vrienden nog wat dat betreft, maar je had je post toch wel iets genuanceerder kunnen brengen denk ik, of kunnen stoppen bij je punt van je post, namelijk dat mannen niet van familie-affaire-romans houden. Al ben ik het met het laatste ook niet helemaal eens, zo heb ik vandaag nog de laatste aflevering van "Bernhard Schavuit van Oranje" gekeken.

Nogmaals even goede vrienden verder

quote:

Op zaterdag 28 mei 2011 11:10 schreef Nadine26 het volgende:

Het woord 'tumultueus' gaat zeker een plaatsje krijgen op de achterflap

Oeps. Mooi zo. En vergeet 'aangrijpend' niet, en ' verscheurd door loyaliteitsconflicten'!

quote:

Beaufort is (ook) in Nederland een gangbare familienaam, ik ken zelfs iemand die zo heet (De Beaufort, weliswaar).

Ik heb er geloof ik ook een gekend. Maar het probleem dat ik wilde aangeven is dat de tekst het verhaal nu geen plaats geeft. Met een naam als Kempenaer of De Crooij (ik noem maar wat) zit de vluchtige flaptekstlezer meteen behaaglijk in de bosrijke omgeving van Bloemendaal.

quote:

Mara vind ik ook niks. Misschien bedenk ik nog iets anders.

Merel? Lief, naief, en een willige prooi voor de patriarch of diens stalknecht.

Veel succes! Het wordt wel eens tijd dat er bovenaan de Libris Top-10 een kasteelroman prijkt!

quote:

Op zaterdag 28 mei 2011 11:27 schreef Nadine26 het volgende:
'Mannelijk lezerspubliek' is een eufemisme. Mannen lezen niet. En ze lezen zeker geen romans over familiegeheimen. En al helemaal geen romans over familiegeheimen die geschreven zijn door een vrouw.

Klopt, als ik na een werkweek klaar ben met het lezen (en beoordelen) van enige duizenden pagina's, dan heb ik in het weekend geen behoefte aan het lezen van een kasteelromannetje.
Vanwege deze omissie lees ik niet, volgens jou. Tja ... definitiekwestie.

quote:

Op zaterdag 28 mei 2011 16:10 schreef GeileSoeplepel het volgende:
... Ik voel me nog net niet geschoffeerd ...

GS, zo gaan wij al zes jaar met elkaar om. Wij houden van elkaar ongezouten discussies.

quote:

Op zondag 29 mei 2011 00:44 schreef Gajus het volgende:
GS, zo gaan wij al zes jaar met elkaar om. Wij houden van elkaar ongezouten discussies.

Zo vatte ik het ook op, maar kon het toch niet laten om even de koe bij de horens te grijpen

't Gaat een boek voor tieners worden hier.
Heb eigenlijk nooit voor volwassenen geschreven...
Ben er ook al uit wat het plot ongeveer moet worden, maar de rest is natuurlijk nog wat vaag. Zelf vooraf alles al weten werkt niet voor mij.
En met de komende vakantie in aantocht ga ik er weer eens goed voor zitten

Succes Natalie

Ik heb de afgelopen dagen eindelijk de opmerkingen van de uitgever verwerkt. Gelukkig was het niet zo veel. Nou nog even een dagje vrijmaken om er nog een keer helemaal doorheen te gaan en dan kan ie terug.

Klink goed, wonderer
En prettig dat er niet veel opmerkingen waren.

Ik begin het te leren

Hoi, ik kom ook even in deze reeks kijken

Ik had laatst het idee om een verhaal te schrijven in de ik-persoon, alleen weet de lezer niet wie deze ik-persoon is. Dat weet de lezer pas aan het einde van het verhaal, bij het plot. Denken jullie dat dit een goed idee is en dat ik er een lang genoeg verhaal mee kan vol krijgen?

quote:

Op zondag 5 juni 2011 12:19 schreef Faux. het volgende:
Hoi, ik kom ook even in deze reeks kijken

Ik had laatst het idee om een verhaal te schrijven in de ik-persoon, alleen weet de lezer niet wie deze ik-persoon is. Dat weet de lezer pas aan het einde van het verhaal, bij het plot. Denken jullie dat dit een goed idee is en dat ik er een lang genoeg verhaal mee kan vol krijgen?

Je zal pas weten of het werkt als je het gaat proberen.
Wij hebben geen idee wat voor verhaal je wilt gaan schrijven, wat een 'lang genoeg' verhaal is en wat het doel is dat je met de onbekende 'ik' wilt bereiken.

quote:

Op zondag 5 juni 2011 12:19 schreef Faux. het volgende:
Hoi, ik kom ook even in deze reeks kijken

Welkom

quote:

alleen weet de lezer niet wie deze ik-persoon is. Dat weet de lezer pas aan het einde van het verhaal, bij het plot.

Deze zin vind ik eigenlijk een beetje een contradictio in terminis. Het voordeel van het gebruik van de ik-persoon boven de derde persoon is juist dat er slechts een de hoofdpersoon is en je daar ook verreweg het meeste van leert, en ook zeer gemakkelijk de emoties van dat persoon in je verhaal kan stoppen. Doordat de lezer het ik-figuur zo goed kent is het eigenlijk zelfs soms onnodig om bijvoorbeeld de naam te onthullen; de lezer kent de hele persoon immers al door en door, wat voegt een voornaam dan nog toe (behalve bij gebruik in dialogen met de bijpersonen)? Ik vraag me daarom af wat je aan het einde nog denkt te kunnen onthullen wat de lezer nog niet over de ik-figuur weet maar wel belangrijk (mindblowing) genoeg is voor het verhaal om er alsnog aandacht aan te besteden.

Natuurlijk kan het wel. Je kan het "hoofd"karakter heel plat houden en meer door middel van zijn interactie met anderen vertellen, en pas aan het einde uit de doeken doen waarom hij zo deed. Maar in dat geval kun je, naar mijn mening, net zo goed de derde persoon gebruiken.

Interessant, ik ben ooit spontaan begonnen, na 500 woorden weer gekapt

en wie zijn die proeflezers? mensen van een uitgever? waarom zouden ze de moeite nemen om een boek te lezen van iemand die nog nooit een boek heeft geschreven?

[ Bericht 33% gewijzigd door sinterklaaskapoentje op 05-06-2011 16:26:01 ]

quote:

Op zondag 5 juni 2011 16:14 schreef GeileSoeplepel het volgende:

[..]

Welkom

[..]

Deze zin vind ik eigenlijk een beetje een contradictio in terminis. Het voordeel van het gebruik van de ik-persoon boven de derde persoon is juist dat er slechts een de hoofdpersoon is en je daar ook verreweg het meeste van leert, en ook zeer gemakkelijk de emoties van dat persoon in je verhaal kan stoppen. Doordat de lezer het ik-figuur zo goed kent is het eigenlijk zelfs soms onnodig om bijvoorbeeld de naam te onthullen; de lezer kent de hele persoon immers al door en door, wat voegt een voornaam dan nog toe (behalve bij gebruik in dialogen met de bijpersonen)? Ik vraag me daarom af wat je aan het einde nog denkt te kunnen onthullen wat de lezer nog niet over de ik-figuur weet maar wel belangrijk (mindblowing) genoeg is voor het verhaal om er alsnog aandacht aan te besteden.

Natuurlijk kan het wel. Je kan het "hoofd"karakter heel plat houden en meer door middel van zijn interactie met anderen vertellen, en pas aan het einde uit de doeken doen waarom hij zo deed. Maar in dat geval kun je, naar mijn mening, net zo goed de derde persoon gebruiken.

Dank je voor je reactie
Ik heb voor de ik-persoon gekozen omdat, zoals je al zegt, je denkt de persoon door en door te kennen. Maar aan het einde van het verhaal kom je er dan achter dat je "jezelf" helemaal niet zo goed kent, en dat de lezer ook zo'n "Wat? Heb "ik" dat allemaal gedaan? Was "ik" deze persoon?"-reactie heeft. Dat leek me wel leuk

quote:

Op zondag 5 juni 2011 16:20 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Interessant, ik ben ooit spontaan begonnen, na 500 woorden weer gekapt

en wie zijn die proeflezers? mensen van een uitgever? waarom zouden ze de moeite nemen om een boek te lezen van iemand die nog nooit een boek heeft geschreven?

Naar proeflezers moet je op zoek gaan. In je kennissenkring, maar ook bijvoorbeeld op een forum. Familieleden zijn niet onpartijdig, zij zullen moeite hebben met kritiek te geven op je verhaal, maar wel wel 'veilig' voor een allereerste ronde.
Ik laat mijn verhalen het liefste lezen door medeschrijvers, die kunnen gerichte feedback geven en weten waar ze op moeten letten. En ik vind het zelf ook leuk om af en toe proef te lezen en commentaar te geven. Zelf leer je er namelijk ook van door heel kritisch naar een verhaal te kijken en te bedenken wat er aan schort, waarom dat zo is en hoe het dan beter zou kunnen.

quote:

Op zondag 5 juni 2011 17:49 schreef Faux. het volgende:

[..]

Dank je voor je reactie
Ik heb voor de ik-persoon gekozen omdat, zoals je al zegt, je denkt de persoon door en door te kennen. Maar aan het einde van het verhaal kom je er dan achter dat je "jezelf" helemaal niet zo goed kent, en dat de lezer ook zo'n "Wat? Heb "ik" dat allemaal gedaan? Was "ik" deze persoon?"-reactie heeft. Dat leek me wel leuk

Als je dat voor elkaar kunt krijgen, lijkt het me heel interessant.
De moeite waard om het te proberen in elk geval.

Ik heb zojuist om 4:22 hoofdstuk 20 afgerond (11,166 woorden geworden, ongeveer 400 meer dan h19)

Maar, nog belangrijker, hiermee is het boek ook af (nja, first draft dus)!

quote:

Op zaterdag 11 juni 2011 17:05 schreef GeileSoeplepel het volgende:
Ik heb zojuist om 4:22 hoofdstuk 20 afgerond (11,166 woorden geworden, ongeveer 400 meer dan h19)

Maar, nog belangrijker, hiermee is het boek ook af (nja, first draft dus)!

Gefeliciteerd!

Schrijven jullie de hoofdstukken in chronologische volgorde (dus zoals het in het boek komt) of kiezen jullie gewoon een hoofdstuk uit waar je toevallig zin in hebt?

Soeplepel, goed zeg! Nu drie maanden in de la leggen zodat je er met een frisse blik naar kan kijken

Wat betreft hoofdstukken, dat ligt aan het verhaal, maar meestal wel chronologisch, omdat practisch elke zin voortborduurt op de vorge, dus dan is vooruit zien nogal lastig.

Ja oké. Zelf heb ik al behoorlijke gaten tussen de hoofdstukken die ik heb geschreven, maar ik heb het plot wel aardig goed op papier staan. Ik ontdek bij de volgende fase wel of het allemaal logisch loopt of niet

Ben zelf ook bezig met schrijven van een paar projecten, zowel boeken als gedichten, maar het is voornamelijk Engels. Zit ik hier dan ook goed?

Hey mensen,

Hier een nieuw persoon die dit topic waarschijnlijk regelmatig zal bezoeken. Ik ben zelf sinds een jaar ook met schrijven begonnen en merk wel dat er enige passie in ligt. Ik heb tot nu toe zelf 1 kort verhaal (drama) van 17.700 (27 a4'tjes) woorden, maar deze moet eigenlijk een keer helemaal opnieuw geschreven worden waarin alles wordt bijgeschaafd etc. En ik ben sinds november bezig met een 2e verhaal (fantasy) die tot nu toe 24.445 (33 a4'tjes) woorden betreft en waarbij ik nog niet op de helft ben.

Hoe lang doen jullie over het schrijven van een boek?