Boek aan het schrijven - hoofdstuk 5

Ja!

harstikke goed! Gefeliciteerd!

Dat is een heel fijn compliment!

Ik begrijp nu waarom nogal wat schrijvers zeggen dat je moet kunnen zitten.

Omdat ik mezelf de hele tijd afleid met vanalles en nogwat kom ik niet echt verder met het schrijven. Steeds maar een beetje.

Nou ja, steeds een beetje komt uiteindelijk ook wel op een boek uit, alleen doe je er dan wat langer over.

quote:

Op donderdag 21 juli 2011 14:23 schreef Complexiteit het volgende:
Ik begrijp nu waarom nogal wat schrijvers zeggen dat je moet kunnen zitten.

Omdat ik mezelf de hele tijd afleid met vanalles en nogwat kom ik niet echt verder met het schrijven. Steeds maar een beetje.

Ja, dat herken ik heel erg. Ik kan me ook niet meer zo goed concentreren sinds ik niet meer studeer... Maar het komt wel weer, veel oefenen.

quote:

Op donderdag 21 juli 2011 23:57 schreef Yellowflower84 het volgende:

[..]

Ja, dat herken ik heel erg. Ik kan me ook niet meer zo goed concentreren sinds ik niet meer studeer... Maar het komt wel weer, veel oefenen.

Ik zit de hele dag al achter de pc te typen en met taal te klooien, dan is bij mij de zin om zelf te schrijven ook wel weg 's avonds

Dat vind ik wel knap, DaMart.
Ik zou niets kunnen met steeds een half uurtje. Dan zou ik net vijfhonderd woorden op weg zijn en weer moeten stoppen. Alleen al het vooruitzicht dat ik dan al moet stoppen blokkeert me al.

Ik moet echt als voorwaarde hebben dat ik een aantal uur helemaal niets in het vooruitzicht heb.
Dus geen huishoudelijk gerommel, de boodschappen moeten binnen zijn, geen afspraken 's avonds of werkopdrachten die nog af moeten...
Zulke dagen zijn zeldzaam, maar op een regenachtige zondag kan ik er dan wel zomaar vijfduizend woorden uitgooien.

tvp. Ik heb ook al een aantal pogingen gedaan om een boek te schrijven, en laatst had ik een idee voor een kinderboek. Ik denk dat ik gewoon meteen een stukje post van wat ik geschreven heb. Ben benieuwd wat jullie ervan vinden.

quote:

Daniel resided in a hole in the ground. A hole so well hidden, it just couldn’t be found. He lived there, amongst the creatures of the night. The ones without eyes or with barely any sight. He had traded the house he had lived in from birth, for some hole in the ground, surrounded by dirt.

But he was never really that far from the civilized human world, for the hole he dug, hidden by twigs, tangled and curled, was right in the street where he grew up. Beneath a tree and behind the bushes, past where the bus would stop.

Daniel had been living there now for almost a week, and his parents started to notice they were running out of milk. Daniel always went to get milk on Wednesdays because he really liked the dog the milk-man owned. It was a black and white border colly. One of those medium sized hounds with a black-fur patch in the form of a pancake covering one eye. So black in fact, only Daniels dad would have been able to make a pancake like that. But, as the empty and lonely milk bottle in the fridge seemed to be gently explaining, no milk had been bought this week. Not from the nice milk-man with his border colly, nor from any other source. And it worried them. They were sure something was wrong, but they could not quite put their finger on it yet.

Maybe.. it had something to do with that neighbour across the street. They had seen him at least three times that morning. The first time he was getting his newspaper, the second time he was walking his dog, and the third time he was sweeping his front lawn; getting rid of the leaves that the coming of fall had made the trees shuffle around. Somehow, he just seemed a bit too slow about it. They were pretty sure that he had never before left the house this often. But then again, they were also sure they hadn’t ever really observed him this closely.

Waarom in het Engels?

Omdat ik zelf ook het liefst in het Engels lees, en je er een breder publiek mee kunt bereiken. Vanwaar de vraag?

quote:

Op zondag 24 juli 2011 12:39 schreef lateralize het volgende:
Omdat ik zelf ook het liefst in het Engels lees, en je er een breder publiek mee kunt bereiken. Vanwaar de vraag?

Omdat ik het me afvroeg.

quote:

Op zondag 24 juli 2011 13:42 schreef Biancavia het volgende:

[..]

Omdat ik het me afvroeg.

Ok. En wat vind je?

Kan ik niet zo goed beoordelen bij een tekst in het Engels.

quote:

Op zondag 24 juli 2011 17:35 schreef DaMart het volgende:

[..]

Is het niet logischer om eerst eens te kijken of het in het Nederlands aanslaat? Dan kan het altijd nog vertaald worden voor het buitenland, als het echt een goed verhaal is en er vraag naar is.

Je bekijkt het nu wel louter vanuit het bredere publiek, wat lateralize idd wel aanstipte.

Als Engels als taal je namelijk beter ligt, wat hij ook aangaf, vind ik het wel logisch om er ook in te schrijven.

Mensen, ik wil niet lullig doen, maar mijn vraag om feedback had betrekking op wát ik schrijf en niet in welke taal

quote:

Op zondag 24 juli 2011 17:54 schreef lateralize het volgende:
Mensen, ik wil niet lullig doen, maar mijn vraag om feedback had betrekking op wát ik schrijf en niet in welke taal

Het is heel beschrijvend. Ik heb geen idee waarom Daniel in een gat in de grond woont, en hoe hij daar woont, en waarom zijn ouders hem na een week nog niet gemist hebben en alles. Dit is alleen nog maar een idee, geen verhaal.

En je Engels is niet zo goed als je zelf denkt, hier overtuig je geen enkele Engelstalige uitgever mee.

Dat beschrijvende klopt en is ook de bedoeling. Het idee was dat men juist om die vragen beantwoord te krijgen door zou lezen, en dat het ook voor wat spanning en mysterie in het begin zorgt.

Wat betreft de kwaliteit van het Engels heb je denk ik gelijk. Jammer, want op de een of andere manier werkt dit verhaal alleen in het Engels in mijn hoofd. In het Nederlands lijkt alle magie van het idee dat ik heb weg.

Kwestie van zelf veel lezen en je vocabulaire uitbreiden.

quote:

Op zondag 24 juli 2011 19:12 schreef DaMart het volgende:
Het leest makkelijker voor hem, maar schrijft het dan ook makkelijker (algemeen gesteld)? Als schrijven in het Engels iemand beter af gaat, zou ik het ook zeker in het Engels doen, maar beperk je je kansen om het uitgegeven te krijgen daarmee niet te veel? In Nederland heb je volgens mij meer kans als je in het Nederlands schrijft, en wil je het in het buitenland laten uitgeven, dan moet je Engels wel van een goed niveau zijn, en het verhaal moet denk ik ook wel nog meer uitstijgen boven andere boeken, want je hebt ineens ook veel meer concurrentie. De buitenlandse markt lijkt mij ook makkelijker te benaderen als je eerst al succes in je eigen taalgebied hebt gehad, waar je buiten de landsgrenzen op voort kunt borduren .

Dat ben ik allemaal volledig met je eens. Het is een beetje belachelijk (excuus!) om in het Engels te gaan schrijven, als je tenminste Nederlander bent. Schrijven draait om taal, om de nuances, en daarbij is het één van de meest voorkomende 'misverstanden' onder beginnende schrijvers: denken dat je een 'grote markt' kunt aanboren met een Engelstalig boek. Het lijkt me bovendien een manier om te camoufleren dat je eigenlijk niet kunt schrijven.

Dit allemaal gezegd hebbende, moet ik bekennen dat ik het fragment heel goed vind. Het is simpel geschreven, maar op de goede manier: zuiver. Geen opsmuk, maar er zit wel degelijk mysterie in. Ik was onmiddellijk geïntrigeerd door het gegeven, juist omdat niet wordt uitgelegd waarom de ouders pas na een week ontdekken dat hun zoon is verdwenen. Ik lees heel veel Engels, en dit stukje loopt (volgens mij dan) als een trein. Het ritme is goed, en er staat ook meteen een leuke vergelijking in - over het zwarte hondenoog en de pannenkoeken die de vader bakt. Grappig, toch?

Dus ja, ik zou lekker doorschrijven. Misschien kun je het toch in het Nederlands proberen? Of je moet op zoek gaan naar een goede vertaler of native speaker, die je Engelse tekst wil corrigeren of bijpunten, want als Nederlander zul je toch wel eens een nuance missen, lijkt me. Maar verder lijkt jouw Engels me heel goed.
Wie weet word je dan de eerste Nederlander die in het buitenland doorbreekt met een Engelstalig boek

quote:

Maar toch vind, in het algemeen, de taal waarin een boek geschreven wordt, wel een interessant punt, zie ook hierboven .

Ja, dat vind ik ook wel interessant. Ik denk echt dat je eigen taal, je 'moerstaal' dus, zich bij uitstek leent voor het schrijven van een roman. Met non-fictie ligt dat misschien weer anders. Ik heb Frans gestudeerd en mijn essays waren altijd zeer bevlogen (ik bedoel: geëxalteerd, zoals alleen Fransen geëxalteerd kunnen zijn) maar daar moest ik zelf altijd wel om lachen: zo ben ik niet! Nee, logisch: ik ben een nuchtere Nederlander, terwijl de Fransen zich laten meeslepen door grootse gevoelens en kwellingen en ah, ah... la tourmente! Ik kan dus heel goed in het Frans schrijven, misschien gaat me dat zelfs wel gemakkelijker af dan een tekst in het Nederlands, juist omdat het een geleende taal is. Zo voelt het namelijk ook: als een geleende taal. Ik kan me meer veroorloven dan in het Nederlands, ongetwijfeld omdat ik me in het Frans niet geneer voor al die grote woorden. Zo schrijven Fransen nu eenmaal. En ze zijn een beetje gek. Dus dan mag ik ook gek doen Maar het is niet oprecht.Ik denk dat het heel belangrijk is dat je een roman (fictie dus) vanuit je 'hart' schrijft, en dat je het meent. Het moet dus oprecht zijn, en ik zou niet weten hoe je oprecht kunt zijn in een taal die de jouwe niet is.

Een goed voorbeeld is Kader Abdollah. Ik schrijf zijn naam waarschijnlijk verkeerd, maar dat is niet erg, ik heb namelijk een enorme hekel aan het werk van Kader Abdollah. Hij kan geen Nederlands spreken. Ik heb hem ooit bij Zomergasten zien hakkelen en sputteren, en sindsdien neem ik die man als schrijver niet meer serieus. Wat een onzin! Waarom moet die man zo nodig in het Nederlands schrijven als hij niet eens de juiste lidwoorden kent? Hij heeft het over 'het boom' en 'de kind'. Daar zal dan wel een redacteur overheen gaan, en ik vermoed dat die redacteur nog wel meer werk heeft aan de manuscripten van Kader (ik vermoed, om precies te zijn, dat hij van de losse letters zinnen maakt, en daarna alinea's), en toch worden zijn boeken gesleten als romans, als literatuur dus, en dat vind ik volksverlakkerij. In fictie draait het in de eerste plaats om de schoonheid van de taal, om het effect dat een schrijver kan bereiken met de taal, en dan moet je niet aankomen met een halve analfabeet die Perzische sprookjes navertelt in kleuter-Nederlands

En daarom schrijf ik nog steeds in het Nederlands. Omdat ik van het Engels die nuances niet ken en dus niet zeker weet of ik wel de juiste boodschap overbreng.

quote:

Op zondag 24 juli 2011 18:45 schreef lateralize het volgende:
Dat beschrijvende klopt en is ook de bedoeling. Het idee was dat men juist om die vragen beantwoord te krijgen door zou lezen, en dat het ook voor wat spanning en mysterie in het begin zorgt.

Wat betreft de kwaliteit van het Engels heb je denk ik gelijk. Jammer, want op de een of andere manier werkt dit verhaal alleen in het Engels in mijn hoofd. In het Nederlands lijkt alle magie van het idee dat ik heb weg.

ik heb ook in eerste instantie in het engels geschreven, met precies hetzelfde uitgangspunt. Maar toen liet ik een engelse vriend het eens proeflezen en toen kwam ik erachter dat mijn engels, ook al is die redelijk goed, toch eigenlijk nog niet goed genoeg was. Toen ben ik in het nederlands gaan schrijven en dat bevalt me redelijk goed. In het engels zijn zoveel woorden en als je die niet allemaal kent (synoniemen vooral) dan is dat erg jammer.

quote:

Op maandag 25 juli 2011 02:00 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Dat ben ik allemaal volledig met je eens. Het is een beetje belachelijk (excuus!) om in het Engels te gaan schrijven, als je tenminste Nederlander bent. Schrijven draait om taal, om de nuances, en daarbij is het één van de meest voorkomende 'misverstanden' onder beginnende schrijvers: denken dat je een 'grote markt' kunt aanboren met een Engelstalig boek. Het lijkt me bovendien een manier om te camoufleren dat je eigenlijk niet kunt schrijven.

Wie weet word je dan de eerste Nederlander die in het buitenland doorbreekt met een Engelstalig boek

Hai, ik ben nieuw hier en hier terecht gekomen omdat ik net als de meesten in dit topic een roman geschreven heb, en toevallig hebben jullie het net over het schrijven in het Nederlands of in het Engels.

Ik heb mijn manuscript in het Engels geschreven, dat is min of meer per ongeluk zo ontstaan omdat het onderwerp zich daar beter voor leende. Nederlands is mijn eerste taal, maar door jaren in het buitenland en verschillende internationale banen ben ik een near-native speaker van het Engels.

Mijn manuscript ligt op dit moment bij een grote uitgever die er tot op heden zeer enthousiast over is, dus het kan wel, een manuscript in het Engels schrijven.

Dat gezegd hebbende, is mijn Engels wel een stuk beter dan het fragment wat hierboven door - shit, naam vergeten - is geplaatst.

Ook ik heb wel als een van mijn overwegingen gehad dat je afzetgebied in het Engels een stuk groter is dan in het Nederlands, maar het was niet mijn primaire motivatie. Het was voor mijn verhaal gewoon logischer om in het Engels te schrijven omdat het zich in verschillende landen afspeelt en de personages niet allemaal Nederlanders zijn.

Aanvankelijk heb ik het dan ook alleen in het Engels taalgebied aangeboden, maar dan heb je te maken met de zoektocht naar een agent, in tegenstelling tot in Nederland zijn er vrijwel geen internationale uitgevers (dan heb ik het over UK of US) die unsolicited manuscripts accepteren. Ik heb de first draft van mijn roman dan ook aan verschillende agencies aangeboden, en hem vervolgens keihard met een thanks, but no thanks teruggekregen. Wel kreeg ik direct van verschillende agents ook positieve feedback op mijn concept en ook op mijn schrijfstijl, wat me gemotiveerd heeft om te gaan herschrijven, en dat is dus kennelijk zo goed gelukt dat het er naar uitziet dat mijn roman het levenslicht gaat zien.

quote:

Op zondag 24 juli 2011 19:12 schreef DaMart het volgende:

[..]

Het leest makkelijker voor hem, maar schrijft het dan ook makkelijker (algemeen gesteld)? Als schrijven in het Engels iemand beter af gaat, zou ik het ook zeker in het Engels doen, maar beperk je je kansen om het uitgegeven te krijgen daarmee niet te veel? In Nederland heb je volgens mij meer kans als je in het Nederlands schrijft, en wil je het in het buitenland laten uitgeven, dan moet je Engels wel van een goed niveau zijn, en het verhaal moet denk ik ook wel nog meer uitstijgen boven andere boeken, want je hebt ineens ook veel meer concurrentie. De buitenlandse markt lijkt mij ook makkelijker te benaderen als je eerst al succes in je eigen taalgebied hebt gehad, waar je buiten de landsgrenzen op voort kunt borduren .

[..]

Maar toch vind, in het algemeen, de taal waarin een boek geschreven wordt, wel een interessant punt, zie ook hierboven .

Ik vind, maar ik heb dan ook net twee jaar in het Engels geschreven, inmiddels schrijven in het Engels makkelijker dan in het Nederlands. In afwachting van wat er met mijn eerste manuscript gaat gebeuren wil ik eigenlijk al vrij lang met een nieuwe roman beginnen, maar gek genoeg vind ik nu als ik in het Nederlands schrijf de zinnen en de taal zo ontzettend knullig klinken. Ik lees sowieso al jaren niet meer in het Nederlands, en nu ik zelf in het Engels schrijf merk ik dat de taal zich veel meer leent voor mooie zinnen dan de Nederlandse. Het Engels is zo veel rijker, zo veel genuanceerder dan het Nederlands.

Ik weet dus ook nog niet in welke taal ik mijn volgende manuscript ga schrijven, dat zal ook van het onderwerp afhangen. Een verhaal wat zich in Friesland afspeelt, om maar wat te noemen, daarvan zou het natuurlijk van de zotte zijn om dat in het Engels te gaan schrijven. Voor mij is de taal waarin je schrijft dan ook wel nauw verbonden met wát je precies schrijft.

HotterthanJuly, wat is er dan 'slecht Engels' aan mijn stuk volgens jou? Het is een kinderboek he, dus het is natuurlijk bewust simpel gehouden. Maar misschien zie je alsnog dingen die niet goed zijn.. ik zie het niet echt dus ik zie graag wat voorbeelden

Zoals velen hier loop ook ik al jaren rond met het idee om een fantasy-boek te schrijven. Ik heb het een aantal keren geprobeerd, maar deze pogingen waren vaak tenenkrommend slecht. Ik hoop dat ik deze keer eens wat verder kom dan tien kantjes aan onzin. De grootste problemen bij mij zijn vooral dat ik geen geduld heb om alles eerst rustig op te bouwen/uit te werken en dat ik het enorm moeilijk vind om een echte storyline op te bouwen zonder dat die enorm clichématig of nietszeggend wordt. Ik heb vaak namelijk wel een vaag idee van een verhaal in mijn hoofd, maar ik kan er geen echt diep verhaal van maken. Daarom lijkt het mij ook handig om de snowflake-methode te gaan gebruiken.

Ik stuit echter ook op het probleem waar, naar mijn mening, de meeste boeken uit het fantasygenre ook last van hebben, en dat is dat ze vaak enorm clichématig zijn. Na Tolkien lijkt het wel alsof iedere serie op hetzelfde neer komt. Er zijn een aantal dingen die in ieder boek terug lijken te komen. Dingen zoals een kwaadaardige tegenstander die absoluut gestopt moet worden, of dat er maar twee a drie landen betrokken zijn in het hele verhaal. Dan heb je altijd zo'n mooie getekende kaart a la Lord of the Rings, waarin je dan vaak gletsjers en een woestijnen hebt liggen met minder dan driehonderd kilometer afstand ertussen. Verder zijn er ook nog de gebruikelijke dingen als dwergen die graag naar stoffen delven en elven die onsterfelijk zijn en alleen pijl en boog gebruiken. Zulke clichés wil ik graag voorkomen, maar ik ben dan juist bang dat het saai gaat worden. Zo heb ik een grondige hekel aan het gebruik van magie (muv Harry Potter) en komen er in mijn verhaal alleen maar mensen voor, geen dwergen of orks of wat dan ook. Ik denk dat het meer lijkt op een historische roman in een andere wereld dan op een fantasyverhaal.

Ook bestaan de meeste fantasyreeksen uit enorm veel boeken, The Wheel of Time heeft er geloof ik ook al twaalf ofzo, alleen zorgt dat ervoor dat ze zo enorm nietszeggend worden. Je leest zo'n dikke pil van >800 pagina's vaak in een paar dagen uit, maar ze vertellen niets. Voor mij was Harry Potter de enige reeks die mij zeven delen lang echt heeft kunnen boeien omdat dat werk echt goed werd opgebouwd. Eén van de redenen waarom ik LotR zo goed vind is omdat het maar drie boeken waren, en op sommige momenten vond ik dat zelfs te lang (hele hoofdstukken lang alleen maar lopen van de ene naar de andere plek, ondersteund door constante beschrijvingen van de omgeving en het weer). Dit wil ik dus ook voorkomen, ik denk namelijk ook dat, als je eenmaal begonnen bent, dat je er meteen een hele dikke pil van gaat maken.

Mijn grootste probleem echter, is dat ik dus nog geen idee heb hoe ik het verhaal ga uitdiepen. Ik heb zelfs nog geen eens een echte main villain in m'n hoofd zitten. Ik heb eigenlijk een beter beeld van de wereld waarin het zich afspeelt dan waar het verhaal over moet gaan. Ik denk dat dit het grootste probleem zal zijn om te overwinnen, maar ik hoop dat ik met die snowflake-methode een wat beter beeld zal krijgen. Misschien dat iemand anders verder nog tips heeft?

quote:

Op vrijdag 29 juli 2011 21:12 schreef Scharlaken_Rackham het volgende:
Zoals velen hier loop ook ik al jaren rond met het idee om een fantasy-boek te schrijven. Ik heb het een aantal keren geprobeerd, maar deze pogingen waren vaak tenenkrommend slecht. Ik hoop dat ik deze keer eens wat verder kom dan tien kantjes aan onzin. De grootste problemen bij mij zijn vooral dat ik geen geduld heb om alles eerst rustig op te bouwen/uit te werken en dat ik het enorm moeilijk vind om een echte storyline op te bouwen zonder dat die enorm clichématig of nietszeggend wordt. Ik heb vaak namelijk wel een vaag idee van een verhaal in mijn hoofd, maar ik kan er geen echt diep verhaal van maken. Daarom lijkt het mij ook handig om de snowflake-methode te gaan gebruiken.

Ik stuit echter ook op het probleem waar, naar mijn mening, de meeste boeken uit het fantasygenre ook last van hebben, en dat is dat ze vaak enorm clichématig zijn. Na Tolkien lijkt het wel alsof iedere serie op hetzelfde neer komt. Er zijn een aantal dingen die in ieder boek terug lijken te komen. Dingen zoals een kwaadaardige tegenstander die absoluut gestopt moet worden, of dat er maar twee a drie landen betrokken zijn in het hele verhaal. Dan heb je altijd zo'n mooie getekende kaart a la Lord of the Rings, waarin je dan vaak gletsjers en een woestijnen hebt liggen met minder dan driehonderd kilometer afstand ertussen. Verder zijn er ook nog de gebruikelijke dingen als dwergen die graag naar stoffen delven en elven die onsterfelijk zijn en alleen pijl en boog gebruiken. Zulke clichés wil ik graag voorkomen, maar ik ben dan juist bang dat het saai gaat worden. Zo heb ik een grondige hekel aan het gebruik van magie (muv Harry Potter) en komen er in mijn verhaal alleen maar mensen voor, geen dwergen of orks of wat dan ook. Ik denk dat het meer lijkt op een historische roman in een andere wereld dan op een fantasyverhaal.

Ook bestaan de meeste fantasyreeksen uit enorm veel boeken, The Wheel of Time heeft er geloof ik ook al twaalf ofzo, alleen zorgt dat ervoor dat ze zo enorm nietszeggend worden. Je leest zo'n dikke pil van >800 pagina's vaak in een paar dagen uit, maar ze vertellen niets. Voor mij was Harry Potter de enige reeks die mij zeven delen lang echt heeft kunnen boeien omdat dat werk echt goed werd opgebouwd. Eén van de redenen waarom ik LotR zo goed vind is omdat het maar drie boeken waren, en op sommige momenten vond ik dat zelfs te lang (hele hoofdstukken lang alleen maar lopen van de ene naar de andere plek, ondersteund door constante beschrijvingen van de omgeving en het weer). Dit wil ik dus ook voorkomen, ik denk namelijk ook dat, als je eenmaal begonnen bent, dat je er meteen een hele dikke pil van gaat maken.

Mijn grootste probleem echter, is dat ik dus nog geen idee heb hoe ik het verhaal ga uitdiepen. Ik heb zelfs nog geen eens een echte main villain in m'n hoofd zitten. Ik heb eigenlijk een beter beeld van de wereld waarin het zich afspeelt dan waar het verhaal over moet gaan. Ik denk dat dit het grootste probleem zal zijn om te overwinnen, maar ik hoop dat ik met die snowflake-methode een wat beter beeld zal krijgen. Misschien dat iemand anders verder nog tips heeft?

Heb je al wel je hoofdpersoon uitgedacht? Ik heb geprobeerd een persoon te maken die niet 100% good guy is, zoals je wel vaak ziet. Ook je main villain moet een goede reden hebben om slecht te zijn, en niet gewoon omdat het kan

Ik wens je veel succes Scharlaken_Rackham

Je kan natuurlijk doen wat je wil, ik zit bijvoorbeeld met de gedachte te spelen om de protagonist en antagonist gaande het verhaal om te laten wisselen, of iets dergelijks.

Ik heb zojuist m'n hoofdpersoon een andere naam gegeven, het voelde niet fijn om hem Thomas te noemen. Yay!

quote:

Op vrijdag 29 juli 2011 21:12 schreef Scharlaken_Rackham het volgende:
Zoals velen hier loop ook ik al jaren rond met het idee om een fantasy-boek te schrijven. Ik heb het een aantal keren geprobeerd, maar deze pogingen waren vaak tenenkrommend slecht. Ik hoop dat ik deze keer eens wat verder kom dan tien kantjes aan onzin. De grootste problemen bij mij zijn vooral dat ik geen geduld heb om alles eerst rustig op te bouwen/uit te werken en dat ik het enorm moeilijk vind om een echte storyline op te bouwen zonder dat die enorm clichématig of nietszeggend wordt. Ik heb vaak namelijk wel een vaag idee van een verhaal in mijn hoofd, maar ik kan er geen echt diep verhaal van maken. Daarom lijkt het mij ook handig om de snowflake-methode te gaan gebruiken.

Misschien dat je je werk voorlopig als grof kan zien, als een ruw blok beton dat je in je atelier neerzet waar je met het verstrijken van de tijd meer tijd en aandacht aan kan besteden, met steeds een andere blik.

Zo doe ik het althans. Wat ik schrijf is gewoon slecht, en dat is irritant maar ik weet ook dat als ik het eenmaal bedacht heb, dat ik het dan later kan herschrijven, en het gewoon veel beter vorm kan geven. Voor mij is er een duidelijk verschil tussen het schetsen van een omgeving en gebeurtenissen, en de manier waarop het geschreven staat, de techniek. Dat is van later zorg, eerst zorgen dat ik uberhaupt weet wat er gebeurt, waar, en wat dat met de personen doet.

Ik zie m'n roman dan ook als een meerjarenplan, waar ik op dit moment nog niet goed genoeg voor ben, en bovendien kennis mis die ik nodig ga hebben.

quote:

Op vrijdag 29 juli 2011 21:35 schreef Complexiteit het volgende:

[..]

Misschien dat je je werk voorlopig als grof kan zien, als een ruw blok beton dat je in je atelier neerzet waar je met het verstrijken van de tijd meer tijd en aandacht aan kan besteden, met steeds een andere blik.

Zo doe ik het althans. Wat ik schrijf is gewoon slecht, en dat is irritant maar ik weet ook dat als ik het eenmaal bedacht heb, dat ik het dan later kan herschrijven, en het gewoon veel beter vorm kan geven. Voor mij is er een duidelijk verschil tussen het schetsen van een omgeving en gebeurtenissen, en de manier waarop het geschreven staat, de techniek. Dat is van later zorg, eerst zorgen dat ik uberhaupt weet wat er gebeurt, waar, en wat dat met de personen doet.

Ik zie m'n roman dan ook als een meerjarenplan, waar ik op dit moment nog niet goed genoeg voor ben, en bovendien kennis mis die ik nodig ga hebben.

Zo zie ik het ook. Als ik een hoofdstuk herlees dan ben ik ook nooit echt tevreden, al weet ik zo één twee drie niet hoe ik het wel beter kan maken. Ik ga maar gewoon verder dan, en hoop dat ik over een eindje wel een manier weet om het te verbeteren. Het zal wel veel herschrijven worden.