Boek aan het schrijven - hoofdstuk 5

http://lifehacker.com/573(...)ook-on-amazon-kindle
https://kdp.amazon.com/self-publishing/signin?tag=gmgamzn-20

Misschien interessant voor de schrijvers onder ons die graag voor het gemakkelijke, snelle, maar zeer waarschijnlijk weinige geld gaan (en ook nog eens in het Engels schrijven).

Ik heb hoofdstuk 19 zojuist afgemaakt
Dat was dus de helft van het hoofdstuk waarvan ik in het begin dacht dat het het laatste zou worden
Begon er dus op 23 april mee en uiteindelijk zijn het 10,726 woorden geworden. Ik was begin mei alleen een beetje ziek en druk, dus in de eerste week van mei heb ik erg weinig gedaan.

Morgen aan het hoofdstuk beginnen dat (hopelijk) écht het laatste hoofdstuk gaat worden

Sorry voor deze huishoudelijke mededeling, nu weer terug naar de discussies over literaire aspecten

Netjes, dat zijn veel woorden. Mijn hoofdstukken zijn wel wat korter!

Wachten op antwoord met betrekking tot mijn ingezonden verhalen is op zich vrij irritant trouwens Ik wil weten waar ik aan toe ben, zodat ik verder kan

Feli soeplepel

Wel grappig dat jij van een hoofdstuk verwacht dat het het laatste is en dat dat niet zo is. Bij mij is het juist andersom. Het einde komt altijd eerder dan ik denk.

* Leigh is begonnen aan een karakterdossier

quote:

Op maandag 16 mei 2011 17:23 schreef GeileSoeplepel het volgende:
Ik heb hoofdstuk 19 zojuist afgemaakt
Dat was dus de helft van het hoofdstuk waarvan ik in het begin dacht dat het het laatste zou worden
Begon er dus op 23 april mee en uiteindelijk zijn het 10,726 woorden geworden. Ik was begin mei alleen een beetje ziek en druk, dus in de eerste week van mei heb ik erg weinig gedaan.

Morgen aan het hoofdstuk beginnen dat (hopelijk) écht het laatste hoofdstuk gaat worden

Sorry voor deze huishoudelijke mededeling, nu weer terug naar de discussies over literaire aspecten

Gaat lekker, GSL!

quote:

Op maandag 16 mei 2011 18:11 schreef wonderer het volgende:
Feli soeplepel

Indeed, klinkt goed!

quote:

Wel grappig dat jij van een hoofdstuk verwacht dat het het laatste is en dat dat niet zo is. Bij mij is het juist andersom. Het einde komt altijd eerder dan ik denk.

Die ervaring heb ik ook. Als ik denk dat ik nog een heel eind moet, gaat het juist ineens heel snel. Alsof ineens het grote inzicht tot me komt zodat ik weet hoe ik het kan afronden, terwijl ik dat tot kort ervoor nog niet zag en dus verwachtte dat het nog veel langer zou doorgaan.

Ty, allen

quote:

Op maandag 16 mei 2011 19:11 schreef p-etr-a het volgende:
Die ervaring heb ik ook. Als ik denk dat ik nog een heel eind moet, gaat het juist ineens heel snel. Alsof ineens het grote inzicht tot me komt zodat ik weet hoe ik het kan afronden, terwijl ik dat tot kort ervoor nog niet zag en dus verwachtte dat het nog veel langer zou doorgaan.

Maar in jouw geval was het einde dus nog zo goed als onbekend voor je. In dat geval is het wel vrij logisch dat je nog niet precies kan zeggen wanneer je klaar bent. In mijn geval stond het einde al zo goed als helemaal vast sinds maart ongeveer (en ben daar inderdaad ook vrij weinig vanaf geweken), dus kon ik ook vrij makkelijk inschatten dat ik ongeveer medio mei klaar zou zijn (en dat zou dus vandaag zijn geweest in het oorspronkelijke geval). Daar zit het verschil in denk ik.

Ik week er eigenlijk wel vanaf natuurlijk aangezien ik elk aspect dat ik wel al in gedachten had veel langer wist te maken door er uitgebreider op in te gaan (maar niet per se dieper). Overigens, @ Complexiteit, dit is ook wel mijn langste hoofdstuk geworden hoor. De eerste hoofdstukken waren vrijwel allemaal 5000 woorden of iets in die richting, en gemiddeld zit ik meestal rond de 6 a 7 duizend. Maar vanwege bovenstaande is dat dus meer geworden. Het was ook wel een hele opluchting om het afgerond te hebben gezien het zo lang door ging (misschien wel iets te lang..?). Morgen weer lekker met frisse start aan nieuw hoofdstuk beginnen. Heerlijk

@ Leight, tof, de eerste stap officieel gezet dus

@ Complexiteit, misschien is het wachten nu juist wel handig omdat je nu zonder verdere zorgen aan iets nieuws (of opvolgend deel of iets dergelijks) kan beginnen. Als ik jou was zou ik juist van deze tijd gebruiken om eens flink te brainstormen

quote:

Op maandag 16 mei 2011 19:25 schreef GeileSoeplepel het volgende:

@ Complexiteit, misschien is het wachten nu juist wel handig omdat je nu zonder verdere zorgen aan iets nieuws (of opvolgend deel of iets dergelijks) kan beginnen. Als ik jou was zou ik juist van deze tijd gebruiken om eens flink te brainstormen

Ja dat is op zich een goed idee, denk ik, maar in mijn geval toch niet helemaal. Ik heb nu namelijk bijna tentamens en daarna wil ik aan m'n roman gaan schrijven. Het volgende grote project ligt dus voor de deur. Wat korte verhalen betreft wacht ik liever even de feedback af, om dan eens te kijken hoe ik daar verder mee ga.

quote:

Op maandag 16 mei 2011 18:11 schreef wonderer het volgende:
Feli soeplepel

Wel grappig dat jij van een hoofdstuk verwacht dat het het laatste is en dat dat niet zo is. Bij mij is het juist andersom. Het einde komt altijd eerder dan ik denk.

ik herken het wel weer een beetje wat GeileSoeplepel heeft Soms krijg je gaandeweg nog wat ideeën om je verhaal nog iets completer te maken.

Na een aantal mislukte pogingen toch weer begonnen aan een roman (I hope so, atleast).

Voor de voorbereiding gebruik ik de Snowflake method, die eerder in dit topic ook al besproken is. Nu ben ik pas bij stap twee, maar ik begrijp niet helemaal wat hij daarmee bedoeld...

quote:

Take another hour and expand that sentence to a full paragraph describing the story setup, major disasters, and ending of the novel. This is the analog of the second stage of the snowflake. I like to structure a story as "three disasters plus an ending". Each of the disasters takes a quarter of the book to develop and the ending takes the final quarter. I don't know if this is the ideal structure, it's just my personal taste.

If you believe in the Three-Act structure, then the first disaster corresponds to the end of Act 1. The second disaster is the mid-point of Act 2. The third disaster is the end of Act 2, and forces Act 3 which wraps things up. It is OK to have the first disaster be caused by external circumstances, but I think that the second and third disasters should be caused by the protagonist's attempts to "fix things". Things just get worse and worse.

You can also use this paragraph in your proposal. Ideally, your paragraph will have about five sentences. One sentence to give me the backdrop and story setup. Then one sentence each for your three disasters. Then one more sentence to tell the ending. If this sounds suspiciously like back-cover copy, it's because . . . that's what it is and that's where it's going to appear someday.

Hij heeft het dus over 'rampen'. Is het dus letterlijk de bedoeling dat je verhaal uit meerdere 'rampen' bestaat, waarvan de meerderheid wordt veroorzaakt door de held/hoofdpersoon? Het klinkt mij een beetje vreemd in de oren.

Dan is er nog de allerlaatste zin, waarin hij zegt dat je het moet schrijven als het stukje wat achterop je boek gaat verschijnen. In dat stukje geef je niet alles weg, maar hou je het spannend voor de lezer.
Maar eerder in zijn uitleg vertelt hij dat je alle belangrijke gebeurtenissen EN het einde moet opschrijven. Is dat niet met elkaar in conflict?

Misschien doe ik wel erg moeilijk, maar ik hoop dat iemand me uit de brand kan helpen.

Je moet het niet per se als een 'ramp' zien, maar als een conflict. En dat in de breedste zin van het woord: De hoofdpersoon wil iets, maar dat lukt niet, want er gebeurt..., dus gaat hij...
Het eerste conflict mag iets externs zijn, maar daarna niet meer, want dan wordt het allemaal 'te toevallig'.

Dat laatste, inderdaad, je gaat natuurlijk niet het einde weggeven op de flaptekst. Dat moet je ook maar niet zo letterlijk nemen denk ik.

En het is ook maar een leidraad om je structuur aan op te hangen. Het is niet hoe een verhaal per se in elkaar moet zitten ten slotte.

quote:

Op vrijdag 20 mei 2011 14:39 schreef Biancavia het volgende:
Je moet het niet per se als een 'ramp' zien, maar als een conflict. En dat in de breedste zin van het woord: De hoofdpersoon wil iets, maar dat lukt niet, want er gebeurt..., dus gaat hij...
Het eerste conflict mag iets externs zijn, maar daarna niet meer, want dan wordt het allemaal 'te toevallig'.

Dat laatste, inderdaad, je gaat natuurlijk niet het einde weggeven op de flaptekst. Dat moet je ook maar niet zo letterlijk nemen denk ik.

En het is ook maar een leidraad om je structuur aan op te hangen. Het is niet hoe een verhaal per se in elkaar moet zitten ten slotte.

Oké, hartstikke duidelijk! Dankjewel voor de hulp.

quote:

Op vrijdag 20 mei 2011 14:34 schreef Snowcold het volgende:
Na een aantal mislukte pogingen toch weer begonnen aan een roman (I hope so, atleast).

Voor de voorbereiding gebruik ik de Snowflake method, die eerder in dit topic ook al besproken is. Nu ben ik pas bij stap twee, maar ik begrijp niet helemaal wat hij daarmee bedoeld...

[..]

Hij heeft het dus over 'rampen'. Is het dus letterlijk de bedoeling dat je verhaal uit meerdere 'rampen' bestaat, waarvan de meerderheid wordt veroorzaakt door de held/hoofdpersoon? Het klinkt mij een beetje vreemd in de oren.

Dan is er nog de allerlaatste zin, waarin hij zegt dat je het moet schrijven als het stukje wat achterop je boek gaat verschijnen. In dat stukje geef je niet alles weg, maar hou je het spannend voor de lezer.
Maar eerder in zijn uitleg vertelt hij dat je alle belangrijke gebeurtenissen EN het einde moet opschrijven. Is dat niet met elkaar in conflict?

Misschien doe ik wel erg moeilijk, maar ik hoop dat iemand me uit de brand kan helpen.

Ik ben het met Biancavia eens: het zijn eerder conflicten of 'turning points' dan echte rampen. Op die momenten krijgt het verhaal een draai, waardoor het spannend blijft: hoe loopt dit af..? Als ik kijk naar het boek dat ik nu zelf schrijf, klopt het wel:

Het eerste deel eindigt met een incident (zo noem ik het), en door dat incident verandert er iets in de verhouding tussen de hoofdpersonen. De verteller kiest vanaf dat moment voor een bepaalde strategie (om te krijgen wat ze wil hebben). Maar halverwege het tweede deel is er opnieuw een incident, en hierdoor krijgt de verteller een rol opgedrongen die ze eigenlijk niet wil spelen, maar ze heeft geen keus. Als ze wil krijgen wat ze wil hebben, zal ze zich moeten plooien. Vervolgens, in het laatste deel, is er een derde incident dat haar in een heel lastige positie brengt, omdat iedereen nu denkt dat zij haar rol niet serieus heeft genomen. Zij krijgt de schuld, en dan komt er ook nog een geheim aan het licht (een familiegeheim, in dit geval). Het lijkt erop dat ze alles heeft verloren. Pas in het laatste hoofdstuk zal blijken of dat inderdaad zo is. Ik neig vooralsnog naar 'nee' (ze komt als overwinnaar uit de strijd), maar het kan ook nog een 'ja' worden: ze verlaat het toneel gedesillusioneerd en is alles kwijt. Dat is de klassieke oplossing - bijna alle romans eindigen in ontgoocheling (de hoofdpersoon is 'sadder and wiser'), alleen al daarom probeer ik dat te voorkomen.

Zoals ik eerder al zei: die snowflake-methode lijkt erg op mijn eigen methode. Ik geloof alleen niet in de 'achterflaptekst'-truc. Het is natuurlijk heel goed om zo'n tekst te schrijven, daar moet je zelfs mee beginnen (denk ik), maar die zet je naderhand natuurlijk niet op het boek. Een achterflaptekst moet suggestief zijn, niet expliciet. Als ik de bovenstaande tekst (over de incidenten in mijn verhaal) van expliciete details zou voorzien, hoefde niemand het boek meer te lezen. Dan heb je een samenvatting. Niets zo dodelijk als een flaptekst die het einde verraadt. Of het verhaalverloop.

Mijn achterflaptekst ziet er ongeveer zo uit:

Na de dood van haar moeder komt de 17-jarige Mara Jonkman terecht in 'Villa Betty', het onderkomen van de Beauforts, een schatrijke bankiersfamilie bij wie haar moeder in een ver verleden in dienst was. Mara wil niets liever dan worden opgenomen in deze hechte, excentrieke clan. Erbij horen, deel uitmaken van hun betoverende wereld. Maar al snel ontdekt zij dat binnen deze familie niet alles is wat het lijkt.

Dankzij de hechte vriendschap met Bonnie Beaufort, de jongste dochter, schudt Mara haar rol van buitenstaander langzaam maar zeker af. Ongemerkt dringt zij dieper door tot het verzwegen verleden van de Beauforts. Wat is er waar van het verhaal dat Adèle Beaufort, de moeder, ooit heeft geprobeerd van het dak te springen? Ook over tal van andere gebeurtenissen wordt gezwegen. En dan breekt er ook nog mediaschandaal los rond Pierre Beaufort, de pater familias. Meer dan ooit sluiten de Beauforts de gelederen.

Mara, bang om verstoten te worden uit het paradijs, blijft de familiecode trouw. Maar in het tumult van het mediaschandaal begint de façade af te brokkelen. Terwijl buiten de cameraploegen staan te wachten, komen de familieverhoudingen op scherp te staan. En dan doet Mara een ontdekking die veel schokkender is dan zij ooit had kunnen vermoeden, en die alles in een verbijsterend nieuw licht zet.

Even bijkomen, nu Daar heb ik nog behoorlijk lang over gedaan. Het is ontzettend moeilijk om zo efficiënt (economisch) te schrijven. Maar dit is wel redelijk suggestief, denk ik toch? Vinden jullie het een aantrekkelijke achterflaptekst? Beetje te commercieel, misschien - ik hoor de ronkende commentaarstem van SBS6, die de woensdagavondfilms aankondigt. Verder is de tekst nog te lang. Maar... blijven schaven, dan komt er uiteindelijk wel een goede flaptekst uit.

Hebben jullie ook flapteksten? (Mag ook gebaseerd zijn op een boek dat nog maar net in de steigers staat - is een goede oefening, volgens mij.)

Inderdaad erg commercieel met een aantal cliche-woorden die je daar vaker in terugziet. Nog even aan schaven.

Ik moet ook een flaptekst schrijven, binnenkort maar even doen. Ben er niet zo'n held in (was vroeger ook al niet goed in samenvattingen).

De flapteksten van de vorige twee:

quote:

19 februari 1977
Ik ben veertien. En ik vind jongens leuker dan meisjes.
Tot die conclusie komt Arthur Hartman op de dag dat hij zijn beste vriend kust. Een autoritaire vader, een broer met losse handjes en de verstikkende atmosfeer van de provinciestad, maken het hem onmogelijk om voor zijn gevoelens uit te komen. In zijn poging om ze geheim te houden, kwetst hij zowel zichzelf als anderen...
Terwijl zijn leeftijdgenoten hun haar laten groeien en zich vermaken met drinken en feesten, kiest Arthur een totaal andere richting, in de hoop zijn leven weer op de rails te krijgen.

Een verhaal over opgroeien en vriendschap, liefde en verraad, over verandering... Kun je worden wie je wil of moet je je overgeven aan de grillen van het lot?

en

quote:

25 september 1982
Ik leef nog steeds, maar daar is alles wel mee gezegd. Elke keer als ik denk dat het wel meevalt, gebeurt er weer iets.

Met de gebeurtenissen uit het verleden nog vers in zijn geheugen probeert Arthur een voorzichtige balans te vinden tussen zijn levens als politieagent en als homo. Zijn ambitie maakt hem voorzichtig op het bureau: eerst promotie, dan uit de kast. Dat is het plan tenminste. Maar zoals hij op zijn veertiende verjaardag al merkte, niet alles gaat volgens plan. Tegen een achtergrond van crisis, kernwapens en aids leeft en leert Arthur. Mensen dichtbij laten durft hij niet meer, bang voor de pijn die dat veroorzaakt, maar hoe lang kan hij volhouden dat dit het leven is dat hij wil leiden?

Een verhaal over toenadering en afstand, over vriendschap en vijanden. Iedereen heeft liefde nodig, maar welke manier past het best bij Arthur Hartman?

quote:

Op zaterdag 21 mei 2011 00:56 schreef wonderer het volgende:
Inderdaad erg commercieel met een aantal cliche-woorden die je daar vaker in terugziet. Nog even aan schaven.

Ik moet ook een flaptekst schrijven, binnenkort maar even doen. Ben er niet zo'n held in (was vroeger ook al niet goed in samenvattingen).

De flapteksten van de vorige twee:

[..]

en

[..]

Hier hoor ik ook de SBS-stem bij

Flapteksten zijn meestal te ronkend, omdat je het boek wilt samenvatten én verkopen én dan moet het ook nog pakkend zijn geschreven. Vaak blijft het een kwestie van: teveel informatie. Maar het alternatief - een quote uit het boek - vind ik nog erger. Dat prikkelt mij nooit, bovendien komt het arrogant over, alsof de schrijver zichzelf op basis van die paar losse zinnen denkt te kunnen verkopen.

Toch merk ik dat het zinvol is om aan zo'n tekstje te bouwen. De flaptekst die hierboven staat (van mij dus), komt zeker niet op het boek. Teveel informatie. Maar voor mijzelf is het goed om zo'n compacte samenvatting te maken, omdat ik nu weer weet (terwijl ik werk aan het einde) wat ook alweer de hoofdpunten zijn.

En voor ons ook heel leuk om te lezen.

Die laatste alinea vind ik juist wel goed. Je moet wel toch, alles een beetje mysterieus houden. Mij maakt het in ieder geval zeer nieuwsgierig.

Ik heb een poging gedaan om wat te schaven aan jouw flaptekst, Nadine. Uiteraard zonder enige kennis van het verhaal, maar al wel een stuk korter en wat minder over de top.

quote:

Na de dood van haar moeder komt de zeventienjarige Mara terecht bij de schatrijke bankiersfamilie Beaufort. Ze wil niets liever dan deel uitmaken van hun betoverende wereld. Dankzij haar vriendschap met Bonnie Beaufort, de jongste dochter, lukt haar dat. Ze komt ondertussen ook steeds meer te weten over het verleden van de Beauforts, waar door de familie zelf krampachtig over wordt gezwegen.
Mara, bang om verstoten te worden, blijft de familiecode trouw. Maar in het tumult van een mediaschandaal dat ontstaat rond pater familias Pierre Beaufort begint de façade af te brokkelen, want de cameraploegen zetten de familieverhoudingen behoorlijk op scherp. Dan komt Mara tot een ontdekking die alles in een nieuw licht zet.

Dit is de flaptekst voor het boek dat binnenkort van mij verschijnt. Ik ben nu wel benieuwd geworden wat jullie daarvan vinden. Voor het nieuwe verhaal waaraan ik werk heb ik nog geen flaptekst, maar dat komt ook omdat ik verwacht dat er nog wat aan het plot gaat veranderen. Ik kan moeilijk van tevoren een flaptekst schrijven.

quote:

Tien jaar na hun havo-examen krijgen Polly en Hanneke een brief van zichzelf. Ze komen erachter dat ze niet alleen elkaar uit het oog zijn verloren, maar ook hun eigen dromen.

Polly woont in een flat die binnenkort gesloopt wordt. Hanneke werkt al jaren voor dezelfde baas, in een baan die haar geen enkele uitdaging meer biedt. Na het lezen van haar brief besluit Polly contact op te nemen met haar vroegere beste vriendin. Ze weet Hanneke over te halen om hun jeugddroom alsnog waar te maken: de vroegere vriendinnen worden tien jaar na dato zakenpartners in hun eigen modezaak. Maar met kleding alleen ben je er natuurlijk niet.

Helemaal mee eens trouwens dat een fragment uit de tekst, lovende fragmenten uit recensies van eerdere titels of - erger nog - alleen een foto op de achterflap geen verkooptechnieken zijn. Vaak zijn er dan wel binnenflappen waar iets op staat over de inhoud van het boek, maar wie gaat die lezen?

quote:

Op zaterdag 21 mei 2011 14:07 schreef p-etr-a het volgende:
Ik heb een poging gedaan om wat te schaven aan jouw flaptekst, Nadine. Uiteraard zonder enige kennis van het verhaal, maar al wel een stuk korter en wat minder over de top.

Dank! Ik mis eigenlijk niets uit mijn oorspronkelijke tekst, er staat gewoon hetzelfde, maar dan met iets minder tromgeroffel

Ik heb het idee dat mijn flaptekst heel belangrijk is voor de lezer, omdat ik dáár kan vertellen dat het verhaal plotgedreven is, ik bedoel: als je het boek begint te lezen, is niet meteen duidelijk dat we met z'n allen op zoek gaan naar een familiegeheim. De vertelster weet dat zelf immers niet, zij komt er gaandeweg achter. Maar op deze manier kan ik de lezer manipuleren, en zijn 'leeshouding' beïnvloeden.

quote:

Dit is de flaptekst voor het boek dat binnenkort van mij verschijnt. Ik ben nu wel benieuwd geworden wat jullie daarvan vinden. Voor het nieuwe verhaal waaraan ik werk heb ik nog geen flaptekst, maar dat komt ook omdat ik verwacht dat er nog wat aan het plot gaat veranderen. Ik kan moeilijk van tevoren een flaptekst schrijven.

De eerste zin is een beetje verwarrend, omdat het niet gebruikelijk is dat mensen brieven ontvangen van zichzelf. Ik moest er echt even over nadenken; je bedoelt ongetwijfeld dat de meisjes in de eindexamenklas de opdracht hebben gekregen om een brief te schrijven aan zichzelf, over hun toekomstdromen etc, maar dat zou ik uitleggen. Verder is het een pakkende tekst, helder en prikkelend.

quote:

Op zaterdag 21 mei 2011 11:39 schreef Biancavia het volgende:
En voor ons ook heel leuk om te lezen.

Die laatste alinea vind ik juist wel goed. Je moet wel toch, alles een beetje mysterieus houden. Mij maakt het in ieder geval zeer nieuwsgierig.

Petra heeft die laatste alinea ook grotendeels intact gelaten Ik houd zelf ook wel van een beetje mysterie. Je koopt een boek niet om de 'mooie zinnen', nouja: niet alleen om de mooie zinnen, er moet wel een reden zijn voor die impulsaankoop

Ja, mooi, die herschrijf van Petra.

Petra, misschien kun je van je eigen flap die eerste zinnen omdraaien.

quote:

Polly woont in een flat die binnenkort gesloopt wordt. Hanneke werkt al jaren voor dezelfde baas, in een baan die haar geen enkele uitdaging meer biedt.
Dan ontvangen ze een brief die ze tien jaar geleden aan zichzelf geschreven hebben. Ze komen erachter dat ze niet alleen elkaar, maar ook hun eigen dromen uit het oog zijn verloren.
Na het lezen van haar brief besluit Polly contact op te nemen met haar vroegere beste vriendin. Ze weet Hanneke over te halen om hun jeugddroom alsnog waar te maken: de vroegere vriendinnen worden tien jaar na dato zakenpartners in hun eigen modezaak. Maar met kleding alleen ben je er natuurlijk niet.

quote:

Op zaterdag 21 mei 2011 15:08 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Petra heeft die laatste alinea ook grotendeels intact gelaten Ik houd zelf ook wel van een beetje mysterie. Je koopt een boek niet om de 'mooie zinnen', nouja: niet alleen om de mooie zinnen, er moet wel een reden zijn voor die impulsaankoop

Vind ik ook! Ik koop niet om de mooie zinnen. Ben heel blij als ze erin staan, maar daar kom ik achter als ik aan het lezen ben, en daar begin ik aan omdat het verhaal me aanspreekt. Jouw verhaal vind ik tot nu toe overtuigend.

quote:

Op zaterdag 21 mei 2011 19:25 schreef Biancavia het volgende:
Petra, misschien kun je van je eigen flap die eerste zinnen omdraaien.

[..]

Daar is het helaas al te laat voor, het boek ligt bij de drukker. Ik zal de volgende flaptekst ook eens pitchen op dit forum of elders, zodat ik wat meedenkers krijg. Ik weet overigens niet of ik deze omgedraaide versie sterker vind. Ze komen er namelijk dankzij die brieven achter dat ze hun dromen uit het oog zijn verloren, en vervolgens lees je wat er dan wél is gebeurd. Maar helemaal eens dat de eerste zin verwarring kan oproepen, maar Nadine, je legt hem goed uit, dus dat valt me weer mee.

quote:

Op zaterdag 21 mei 2011 23:08 schreef p-etr-a het volgende:

[..]

[..]

Daar is het helaas al te laat voor, het boek ligt bij de drukker. Ik zal de volgende flaptekst ook eens pitchen op dit forum of elders, zodat ik wat meedenkers krijg. Ik weet overigens niet of ik deze omgedraaide versie sterker vind. Ze komen er namelijk dankzij die brieven achter dat ze hun dromen uit het oog zijn verloren, en vervolgens lees je wat er dan wél is gebeurd. Maar helemaal eens dat de eerste zin verwarring kan oproepen, maar Nadine, je legt hem goed uit, dus dat valt me weer mee.

Ja, je hebt gelijk, het gaat natuurlijk om die brieven, dus dat moet in de eerste zin.
Ik zag dat je bezig was met leuk promo-briefpapier!

Ik heb inmiddels m'n Belgische contract getekend en retour gestuurd. Nog maar zeven maanden wachten tot mijn sprookje in boekvorm verschijnt.

Joepsiepoepsie!

Mijn andere kinderverhaal wordt volgend schooljaar uitgegeven als Gestreept Boekje!

Gefeliciteerd!

Gefeliciteerd Biancavia

quote:

Op dinsdag 24 mei 2011 15:19 schreef Biancavia het volgende:
Joepsiepoepsie!

Mijn andere kinderverhaal wordt volgend schooljaar uitgegeven als Gestreept Boekje!

Jahaa!!

quote:

Op dinsdag 24 mei 2011 15:19 schreef Biancavia het volgende:
Joepsiepoepsie!

Mijn andere kinderverhaal wordt volgend schooljaar uitgegeven als Gestreept Boekje!

quote:

Op zaterdag 21 mei 2011 00:51 schreef Nadine26 het volgende:

... Mijn achterflaptekst ziet er ongeveer zo uit:

Na de dood van haar moeder komt de 17-jarige Mara Jonkman terecht in 'Villa Betty', het onderkomen van de Beauforts, een schatrijke bankiersfamilie bij wie haar moeder in een ver verleden in dienst was. Mara wil niets liever dan worden opgenomen in deze hechte, excentrieke clan. Erbij horen, deel uitmaken van hun betoverende wereld. Maar al snel ontdekt zij dat binnen deze familie niet alles is wat het lijkt.

Dankzij de hechte vriendschap met Bonnie Beaufort, de jongste dochter, schudt Mara haar rol van buitenstaander langzaam maar zeker af. Ongemerkt dringt zij dieper door tot het verzwegen verleden van de Beauforts. Wat is er waar van het verhaal dat Adèle Beaufort, de moeder, ooit heeft geprobeerd van het dak te springen? Ook over tal van andere gebeurtenissen wordt gezwegen. En dan breekt er ook nog mediaschandaal los rond Pierre Beaufort, de pater familias. Meer dan ooit sluiten de Beauforts de gelederen.

Mara, bang om verstoten te worden uit het paradijs, blijft de familiecode trouw. Maar in het tumult van het mediaschandaal begint de façade af te brokkelen. Terwijl buiten de cameraploegen staan te wachten, komen de familieverhoudingen op scherp te staan. En dan doet Mara een ontdekking die veel schokkender is dan zij ooit had kunnen vermoeden, en die alles in een verbijsterend nieuw licht zet.

Even bijkomen, nu Daar heb ik nog behoorlijk lang over gedaan. Het is ontzettend moeilijk om zo efficiënt (economisch) te schrijven. Maar dit is wel redelijk suggestief, denk ik toch? Vinden jullie het een aantrekkelijke achterflaptekst? Beetje te commercieel, misschien - ik hoor de ronkende commentaarstem van SBS6, die de woensdagavondfilms aankondigt. Verder is de tekst nog te lang. Maar... blijven schaven, dan komt er uiteindelijk wel een goede flaptekst uit.

Kijkend naar deze achterflaptekst zie ik een familie met het Schwarzenegger-syndroom.

Een minder onthullende achterflaptekst lijkt gewenst, aannemende dat mijn waarneming waar is.

quote:

Op vrijdag 27 mei 2011 01:45 schreef Gajus het volgende:

[..]

Kijkend naar deze achterflaptekst zie ik een familie met het Schwarzenegger-syndroom.

Een minder onthullende achterflaptekst lijkt gewenst, aannemende dat mijn waarneming waar is.

Ik geef toe dat ik in het 'Schwarzenegger'-topic heb gepost, dus je research is als vanouds gedegen (Of bedacht je dit zo maar?) Ik ga de clou hier niet onthullen, dat brengt ongeluk, maar toch: dank voor het meedenken. Sowieso besef ik door jouw opmerking dat het probleem met deze flaptekst (of: met dit soort flapteksten) is dat er van alles in wordt gesuggereerd, waardoor lezers METEEN beginnen te raden. Dat is eigenlijk niet zo best. Dan liever een wat neutralere tekst. Het is weliswaar een plotgedreven verhaal, er zit dus een 'verrassende ontknoping' in, maar eigenlijk is dat een detail. Meer bedoeld om het lezen te vergemakkelijken, zeg maar.

Na Gajus' commentaar op Nadine's flapje kan ik natuurlijk niet achterblijven.

• Hij beschrijft één en al plot maar zegt nauwelijks iets over de personages en hun ontwikkeling. Daarmee sluit het niet aan op je streven om een literaire thriller te produceren, waarmee het ooit toch allemaal begon. Deze synopsis is m.i. te vlak om geletterde lezers tot aanschaf te verleiden (de eerder genoemde clichés doen ook afbreuk). Hij zou gelardeerd moeten worden met wat psychologisch drama en meer pretentieuze woorden, zoals dilemma, loutering en torment. Ook een paar archaïsmen als allengs of bezijden zouden het goed doen. Een woord als tumulteus, onstuimig of koortsachtig zou, mits zorgvuldig geplaatst, de twijfelende lezeres-in-spe naar haar pinpas kunnen doen grijpen.

• De namen: (1) 'Beaufort' suggereert dat het verhaal zich mogelijk zal gaan afspelen in Frankrijk, Monaco of Louisiana. Wat de hedendaagse lezer echter wil, is een verhaal dat ferm in Hollandsche Bodem geplant is. Dat moet de flaptekst duidelijk maken. (2) Het zijn er teveel! Dat je de naam van de hoofdpersoon noemt spreekt voor zich, maar Bonnie, Adèle en Pierre kent de flaptekstlezer niet en wil hij nog helemaal niet kennen. 'Vriendin', 'moeder' en 'vader' volstaan. Overigens vind ik Mara een nogal zweverige naam. Tara is al wat aardser, en intellectueler bovendien. Lara zou zondermeer geiler en ambitieuzer zijn, maar ja, Angelina Jolie.

[ Bericht 0% gewijzigd door dvr op 28-05-2011 05:47:49 (e=u) ]

quote:

Op zaterdag 28 mei 2011 02:12 schreef Nadine26 het volgende:
Ik geef toe dat ik in het 'Schwarzenegger'-topic heb gepost, dus je research is als vanouds gedegen (Of bedacht je dit zo maar?) ...

Omdat jij de Schwarzenegger-affaire volgt, kon ik volstaan met een verwijzing daarnaar.
_{(en zodoende het sleutelwoord 'bastaardkind' vermijden)}

quote:

Op zaterdag 28 mei 2011 02:55 schreef dvr het volgende:
... Overigens vind ik Mara een nogal zweverige naam. Tara is al wat aardser, en intellectueler bovendien. Lara zou zondermeer geiler en ambitieuzer zijn, maar ja, Angelina Jolie.

Aansluitend op DVR's voorkeur voor bepaalde namen, wil ik mijn afkeur uitspreken over Polly, Bonnie en soortgelijke meisjesnamen.

Mijn aanbeveling aan - met name het vrouwelijke deel van - het schrijversgilde:
om het mannelijke lezerspubliek te verleiden tot het aanschaffen (en lezen) van jullie schrijfsels, zijn minder kinderlijke meidennamen te prefereren.

quote:

Op zaterdag 28 mei 2011 02:55 schreef dvr het volgende:
Na Gajus' commentaar op Nadine's flapje kan ik natuurlijk niet achterblijven.

• Hij beschrijft één en al plot maar zegt nauwelijks iets over de personages en hun ontwikkeling. Daarmee sluit het niet aan op je streven om een literaire thriller te produceren, waarmee het ooit toch allemaal begon. Deze synopsis is m.i. te vlak om geletterde lezers tot aanschaf te verleiden (de eerder genoemde clichés doen ook afbreuk). Hij zou gelardeerd moeten worden met wat psychologisch drama en meer pretentieuze woorden, zoals dilemma, loutering en torment. Ook een paar archaïsmen als allengs of bezijden zouden het goed doen. Een woord als tumulteus, onstuimig of koortsachtig zou, mits zorgvuldig geplaatst, de twijfelende lezeres-in-spe naar haar pinpas kunnen doen grijpen.

Het voornemen om een literaire thriller te schrijven is een beetje naar de achtergrond verdreven, inmiddels. Het is geen thriller, hooguit heeft het verhaal een spanningsboog - de lezer mag meedenken, hoeft niet
Het woord 'tumultueus' gaat zeker een plaatsje krijgen op de achterflap

quote:

• De namen: (1) 'Beaufort' suggereert dat het verhaal zich mogelijk zal gaan afspelen in Frankrijk, Monaco of Louisiana. Wat de hedendaagse lezer echter wil, is een verhaal dat ferm in Hollandsche Bodem geplant is. Dat moet de flaptekst duidelijk maken. (2) Het zijn er teveel! Dat je de naam van de hoofdpersoon noemt spreekt voor zich, maar Bonnie, Adèle en Pierre kent de flaptekstlezer niet en wil hij nog helemaal niet kennen. 'Vriendin', 'moeder' en 'vader' volstaan. Overigens vind ik Mara een nogal zweverige naam. Tara is al wat aardser, en intellectueler bovendien. Lara zou zondermeer geiler en ambitieuzer zijn, maar ja, Angelina Jolie.

Beaufort is (ook) in Nederland een gangbare familienaam, ik ken zelfs iemand die zo heet (De Beaufort, weliswaar). Mara vind ik ook niks. Misschien bedenk ik nog iets anders.