Wat is het heftigste wat je hebt meegemaakt?

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 16:42 schreef jack4ya het volgende:
Tanden moeten oprapen omdat iemand ladderzat van zijn fiets lazert.
Ik loop sindsdien dus als ik maar iets te veel op heb, nevernooit zal ik meer fietsen.

Even om te checken dat ik het goed begrijp... Jij was zelf degene die van de fiets lazerde..?

Uit mijn raam kijken en zien dat er een langs rijd en op iemand schiet, wat uiteindelijk resulteert in een schietpartij , waarbij 1 man zwaar gewond raakte, uiteindelijk politie gekomen en daarna zijn de mannen schietend weggereden.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 16:42 schreef jack4ya het volgende:
En toch de paniek van 'live' 9/11 zien op tv. Ik dacht echt dat WW3 begonnen was.

9/11 deed jou ook echt iets?

Met een vriendje mee naar huis gaan is daar politie had zijn vader zich opgehangen.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 16:44 schreef Sosha het volgende:

[..]

Even om te checken dat ik het goed begrijp... Jij was zelf degene die van de fiets lazerde..?

Nee, ik mocht de tanden van een vriend gaan zoeken. De impact was er niet minder om.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 16:51 schreef internal het volgende:

[..]

9/11 deed jou ook echt iets?

De aanslagen? Jawel, kan er ook niets aan doen. De 2 vliegtuigen vlogen nog, wisten niet waar ze waren. Kon niemand van mijn omgeving bereiken en zat aan tv gekluisterd. Vond het he-le-maal niet tof, die middag. Ben een sucker wb weltschmerz. Sosumi.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 17:00 schreef jack4ya het volgende:

[..]

Nee, ik mocht de tanden van een vriend gaan zoeken. De impact was er niet minder om.

Ah, ok. Ik begrijp het.
Ik mis ook twee voortanden, maar da's omdat ik als tiener met de fiets over de kop ging door een plotseling overstekende zwarte kat .

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 15:51 schreef kanovinnie het volgende:

En iemand die zich ophing met een hijskabel in een hijskraan, in een stagebedrijf. Niet gezien, maar ik kende hem wel goed.

ongeluk, of keuze?

Toen ik net mijn rijbewijs had kocht ik nogal slechte auto's, ook zonder apk en zo. Als het maar goedkoop was en reed. En scheuren met die dingen natuurlijk. Op een gegeven moment had ik een oude roestige Talbot Horizon (merk bestaat al jaren niet meer) met een groot open schuifdak. Die dag stond dat dak open en reed ik langs een riviertje. Ik moest ergens voor remmen en toen brak de linkervoorwielophanging af. Ik donderde zo met een noodvaart ondersteboven het talud af het water in. Door het open schuifdak stond de auto in 1 klap vol met water, begon gelijk te zinken en ik was volkomen gedesorienteerd doordat ik ondersteboven in de gordels hing. Ook kreeg ik de gordel niet los.

Bijna verdronken, bijna...net niet. Het laat mij nog steeds niet los en is toch al een flinke tijd geleden.

Op een kruising in Eindhoven een auto van een wegverhoging zien gaan met 130 km/u of zo. De auto landde nog bijna op een groep fietsers, de auto helemaal aan diggelen. Hij kwam zo dicht langs me af dat mijn auto flink door de veringen ging (ik stond stil bij een stoplicht).

Één van de inzittende daar ter plekke zien overlijden en de andere met hevige verwondingen gereanimeerd zien worden door de ambulance die ik door een vriend van me in de auto had laten bellen. Ik was de eerste die er aangerend kwam maar na een tijdje stonden er veel mensen op een veldje te kijken, nadat het al even aan de gang was begonnen er opeens veel mensen tegelijk te huilen.

Erg weird allemaal.

de beste vriendin van mn vriendin doodgereden op de fiets tijdens een oversteek zonder stoplichten, man reed ongeveer 40km te hard.
Ik belde toevallig 1 minuut daarna mn vriendin en iemand anders nam op die zei dat er een meisje dood lag, maar toen hoorde ik mn vriendin op de achtergrond te keer gaan, toch die 5 seconden twijfel.. een hel.
Daarna snel er naar toegereden en een uur in de politieauto gezeten met mn vriendin terwijl dat meisje gewoon in het zicht gereanimeerd werd.. de politiewagen mocht niet opzij lekker professioneel was dat. Uiteindelijk ging het laken erover heen en op het politiebureau vind je het vriendje van dat meisje die nog niet was ingelicht. Probeer dan maar eens de stabiele factor te blijven. (wel gelukt)

qua gezien, 2 verkeersongevallen waarbij de inzittenden al door hulpverlening uit de auto waren gesleept en in een flinke plas bloed op de vluchtstrook gereanimeerd werden.

qua meegemaakt..keer of 3 aangerand (al maak ik me daar niet zo druk om, vlak nadat t gebeurd was voornamelijk geschrokken/verontwaardigd), en aangereden worden op de fiets waardoor ik over die auto zeilde en toen ik eenmaal de grond raakte de (gelukkig bijna lege) aanhangwagen over m'n knieën heenreed.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 21:07 schreef Fabeldiertje het volgende:
qua gezien, 2 verkeersongevallen waarbij de inzittenden al door hulpverlening uit de auto waren gesleept en in een flinke plas bloed op de vluchtstrook gereanimeerd werden.

qua meegemaakt..keer of 3 aangerand (al maak ik me daar niet zo druk om, vlak nadat t gebeurd was voornamelijk geschrokken/verontwaardigd), en aangereden worden op de fiets waardoor ik over die auto zeilde en toen ik eenmaal de grond raakte de (gelukkig bijna lege) aanhangwagen over m'n knieën heenreed.

Auw! Gelukkig goed afgelopen met je.
En 3 keer aangerand? wtf?? Tijd voor kickbox lessen meid!!

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 21:09 schreef Ernemmertje het volgende:

[..]

Auw! Gelukkig goed afgelopen met je.
En 3 keer aangerand? wtf?? Tijd voor kickbox lessen meid!!

'

Tja.. sommige mannen Hebben uiteindelijk ook allemaal rake klappen gekregen hoor, zowel van mij als omstaande mannen

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 21:18 schreef Fabeldiertje het volgende:

[..]

'

Tja.. sommige mannen Hebben uiteindelijk ook allemaal rake klappen gekregen hoor, zowel van mij als omstaande mannen

Dan is het goed idd! Tja sommige mannen. idd mee eens

Een zusje van me werd dood geboren, alleen het heeft niet zoveel impact op mij gemaakt, maar wel op mijn ouders.
Kwam ook omdat ik 3 was volgens mij. Misschien dat als ik ouder was ik er nog wel wat van wist

Niet zo heftig zoals de verhalen die hier worden verteld, maar toch...

Ik was elf jaar en fietste met een klasgenoot naar huis. We kwamen bij een rotonde aan. Ineens rijdt een vrouw supersnel recht door de rotonde heen en wordt door een auto aangereden. Wij schrokken heel erg en zijn uit angst door gefietst. Ik weet niet hoe het met haar is afgelopen..

Toen ik 7 was ging ik na schooltijd bij een vriendje spelen. Ze woonden langs een spoorweg. We gingen buiten voetballen en de bal kwam op het spoor terecht. Hij rende achter de bal aan, en zag de trein niet (of dacht dat ie t nog wel ging redden). Hij was op slag dood. Ik stond er niet ver vandaan en zag het allemaal gebeuren.

En een keer bijna verdronken in Spanje. Ik dook de zee in, en er stond een heel sterke stroming. Toen ik weer het strand op wilde trokken de golven me steeds weer terug, en verder van het strand vandaan. Na een tijdje werd ik moe en ging ik kopje onder. Gelukkig greep een strandwacht me en trok me op een soort van surfboard. Hij heeft me weer naar de kant gebracht. Sindsdien durf ik niet meer in de zee te zwemmen.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 22:28 schreef Queen_Minny het volgende:
En een keer bijna verdronken in Spanje. Ik dook de zee in, en er stond een heel sterke stroming. Toen ik weer het strand op wilde trokken de golven me steeds weer terug, en verder van het strand vandaan. Na een tijdje werd ik moe en ging ik kopje onder. Gelukkig greep een strandwacht me en trok me op een soort van surfboard. Hij heeft me weer naar de kant gebracht. Sindsdien durf ik niet meer in de zee te zwemmen.

Zo is een familielid van mij een paar jaar geleden omgekomen. Durf daarna nog wel in zee te zwemmen, maar wel met het plan in het achterhoofd mocht ik in een sterke stroming terechtkomen dan laat ik me gewoon meegaan met de stroming ipv. er tegenin zwemmen.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 22:28 schreef Queen_Minny het volgende:
En een keer bijna verdronken in Spanje. Ik dook de zee in, en er stond een heel sterke stroming. Toen ik weer het strand op wilde trokken de golven me steeds weer terug, en verder van het strand vandaan. Na een tijdje werd ik moe en ging ik kopje onder. Gelukkig greep een strandwacht me en trok me op een soort van surfboard. Hij heeft me weer naar de kant gebracht. Sindsdien durf ik niet meer in de zee te zwemmen.

Ook gehad in Mallorca, echt erg was dat, ik was wel in paniek, maar haalde gelukkig wel het strand, damn...

Als jochie heeft iemand ooit een strijker in mijn capuchon gedaan. Godzijdank was het doorheen gebrand, anders had ik niet na kunnen vertellen...

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 22:16 schreef drumstickNL het volgende:
Een bedrijf aangestoken wat resulteerde in een enorme ramp.

Ja dat was even schrikken..

Jeetje. Is dat al lang geleden?

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 23:39 schreef Rubber_Johnny het volgende:

[..]

Zou een strijker echt zo krachtig zijn?

Je oren zullen er wel van stuk gaan denk ik? Verder denk ik dat het inderdaad niet gezond is. Of je er dood van gaat is een ander punt.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 23:39 schreef PiRANiA het volgende:

[..]

Jeetje. Is dat al lang geleden?

Pak 'em beet 7 uurtjes?

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 23:39 schreef Rubber_Johnny het volgende:

[..]

Zou een strijker echt zo krachtig zijn?

Best wel ja. Ik wist ook wie het had gedaan. Een Antilliaan die werkelijk niet goed bij zijn hoofd was. Heeft later ook iemand vermoord, zit nu in de bijlmer bajes.

Hoe dan ook, ik had er sowieso schade aan overgehouden.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 00:59 schreef Nemephis het volgende:

[..]

[..]

Dat is haast een eigen topic waard... ongelooflijk.

Dat gaat over die AP-23. Ze beweren (conspiracy) dat die ook in Enschede lagen opgeslagen ten tijde van de "vuurwerk"ramp.

Bij je ingebroken worden terwijl je zelf nog thuis bent.. gelukkig sloegen ze op de vlucht toen ze mij zagen (vorig jaar)

En vroeger een keer zien gebeuren dat een gast een paar vingers verloor omdat er een strijker in z'n hand afging (was toen een jaar of 12, maakte wel indruk)

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 00:12 schreef MoneyTalks het volgende:
Bij je ingebroken worden terwijl je zelf nog thuis bent.. gelukkig sloegen ze op de vlucht toen ze mij zagen (vorig jaar)

En vroeger een keer zien gebeuren dat een gast een paar vingers verloor omdat er een strijker in z'n hand afging (was toen een jaar of 12, maakte wel indruk)

Daarom heb ik zo'n aversie tegen vuurwerk. Al jaren niet meer gekocht.

Het rare is dat bij dit topic ik meteen aan zaken moeten denken waar ik zijdelings betrokken bij was en juist mijn eigen leed niet (proberen het te verdringen?).

Wat iig heel heftig was toen ik mijn grootvader in coma in het ziekenhuis heb bezocht (hij is een dag later overleden). Het kwam vooral door allerlei beademingsapparatuur en kapjes e.d. die hij op had, als ie gewoon in z'n bed had liggen "slapen" dan was de impact denk ik minder hard geweest. Trouwens, eigenwijze bok, hij had een week eerder een hartaanval gehad maar niets gezegd, en pas toen mijn grootmoeder hem naar de dokter heeft gedwongen naar het ziekenhuis gegaan.

De eerste keer dat ik met de dood werd geconfronteerd is me ook bijgebleven, we reden op de snelweg en kwamen in een file terecht. Na een paar minuten konden we verder rijden en zagen enkele auto's staan, waarvan eentje over de kop was gegaan. Er waren toen nog geen hulpdiensten, en naast de auto lag een man (niets van bloed te zien) met een krantje over zijn gezicht. Ik dacht eerst nog dat het tegen de zon was (was zomer), maar achteraf begon het te dagen dat hij was overleden, ook omdat er niemand meer om die man heen stond......dat heeft me toen wel even bezig gehouden.

Andere dingen komen vanuit de zakelijke hoek, mijn familie heeft verschillende bedrijven en op die manier heb ik ook wel het één en ander meegemaakt. Dat zie ik iets nuchterder omdat ik er niet persoonlijk door geraakt ben.

Op een dag kregen we van een klant een telefoontje waar de wagen bleef, want hij stond weliswaar voor de poort maar er was niemand meer bij. Toen contact gezocht met de chauffeur maar geen verbinding gekregen. Uiteindelijk is het personeel gaan kijken en zag hem in de wagen liggen, maar hij reageerde nergens op. Daar kwam toen de politie bij die de wagen heeft opengebroken en toen bleek de (Letse) chauffeur na een hartstilstand te zijn overleden. Het was nog een heel gedoe om die wagen met lading daar weg te krijgen, immers zaten er ook nog goederen voor andere klanten op. Alleen niemand wilde de wagen waar iemand in was overleden rijden, uiteindelijk met wat druk wel iemand weten te krijgen.

Een andere nare situatie was toen één van onze Letse chauffeurs met z'n 17-jarige zoon op stap was. Ze stonden een grote trafo te lossen die losbrak uit z'n verankering. De chauffeur krijgt dat ding op z'n hoofd en is onder het gewicht vermorzeld, terwijl z'n zoon erbij stond te kijken. Die jongen was natuurlijk helemaal overstuur en 1500km van thuis verwijderd. Dus de politie heeft die jongen toen aan ons overgedragen en wij hebben hem de volgende ochtend op het vliegtuig naar Letland gezet. Alleen het is zo vreselijk moeilijk om op zo'n moment met iemand die z'n vader op een nare wijze heeft verloren om te gaan, dat is echt zo een vreselijke kutsituatie.

Wat nog het meeste impact op de dagelijkse gang van zaken heeft gehad was een ochtend toen we de auto van mijn oom vol met kogelgaten + een briefje "jij bent de volgende" voorvonden. Het beeld hoe die auto vol met gaten in het plaatwerk en de ramen wordt weggetakeld zie ik nog voor me. Politie / BKA / LKA over de vloer gehad, totaal geen idee vanuit welke hoek dat kwam. Het hele kantoor en huis (van mijn oom) is toen van camera's en kogelwerend glas voorzien, in die tijd werden "we" met gepantserde auto's + gewapende beveiligers rondgereden terwijl je sociale leven compleet plat ligt, je zit maar dagen thuis met vreemden. Gelukkig was ik nog maar een klein ventje, maar je merkt de drukkende sfeer thuis dan toch wel.
Uiteindelijk zijn de daders nooit gevonden, maar omdat wij in de jaren 90 veel zaken met de voormalige Sovjet-Unie deden rees het vermoeden dat het eventueel een concurrent was die om één of andere reden over de zeik was. We mogen ons gelukkig prijzen dat daar verder nooit een "vervolg" op is gekomen.

Diezelfde oom is trouwens 2 jaar terug in z'n hotelkamer wakker geworden, terwijl hij in München was om een congres voor ondernemers voor te zitten. Omdat hij compleet in het zweet en buiten adem wakker werd heeft hij dat toen afgezegd en het vliegtuig naar huis gepakt. Vanaf het vliegveld is hij toen met de auto naar huis gereden om aldaar door z'n vrouw opgewacht te worden. Die zag wel dat het niet goed met hem ging en wilde een ziekenwagen bellen. Eigenwijs als ie is (duidelijk familie van mijn grootvader) heeft ie het erop gegooid dat ie dan wel zelf naar het ziekenhuis zou rijden. Na het roken van een peuk (heel slim!) is hij daarheen gereden en kreeg de diagnose "hartaanval".....

Maar goed, dat laatste verhaal is eigenlijk meer "humoristisch" dan "heftig".

En om het af te maken ben ik duidelijk een telg uit de familie, want ik ben eens zo lang met een ingegroeide nagel doorgelopen dat de arts mij zei dat ik mazzel had geen bloedvergiftiging te hebben opgelopen.

schiet me nog wat te binnen.
op weg van Oostenrijk naar NL, uur of 6 in de ochtend, nog donker, lag 1 cm sneeuw op de autobahn, ik was al in Duitsland.
ik zonder winterbanden, rustig ritje over rechterbaan die een beetje schoongereden was.
af en toe een Duitser die rap inhaalde, die zullen wel winterbanden gehad hebben.

ineens zie ik vaag in het pikdonker vanuit mijn ooghoek iets rechts in de greppel liggen (er was daar geen vangrail), het leek op een uitgebrand autowrak. ik rustig gestopt op de vluchtstrook, ong 150 meter voorbij die auto.
ik wandel door de berm terug naar die auto, komt een zwarte gedaante me kreunend en rochelend en kreupel lopend langzaam tegemoet in het pikkedonker! echt zo fucking eng en bizar!!!
vooral de game "F.E.A.R. 2: Project Origin" doet me heel vaak terugdenken aan dat moment.

bleek een kerel van 20 a 25, erg lang warrig haar, redelijk onder het bloed....... ik herkende zijn zwarte Golf, hij had me kort daarvoor ingehaald. de cd's uit zijn cd-wisselaars lagen wijd verspreid in de greppel en de struiken (en de wisselaars en speakers zelf ook trouwens). auto was duidelijk een paar keer over de kop geweest, was niks meer van heel.
hij heeft nog even mijn jas aangehad en mijn telefoon gebruikt, totdat de politie er was (heel erg snel trouwens).

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 00:20 schreef von_Preussen het volgende:

BKA / LKA

??
Brabantse Kappers Academie?
Beroeps Keuze Adviseurs?
Lijst Kamphuis Almelo?

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 22:23 schreef IfYouSeeKay het volgende:

Ineens rijdt een vrouw supersnel recht door de rotonde heen en wordt door een auto aangereden. Wij schrokken heel erg en zijn uit angst door gefietst. Ik weet niet hoe het met haar is afgelopen..

was zij ook op de fiets?

Een jongen zien omver gereden worden door een auto.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 00:33 schreef Feestkabouter het volgende:

[..]

??
Brabantse Kappers Academie?
Beroeps Keuze Adviseurs?
Lijst Kamphuis Almelo?

Nee, deze jongens:

LKA: http://en.wikipedia.org/wiki/Landeskriminalamt
BKA: http://nl.wikipedia.org/wiki/Bundeskriminalamt_(Duitsland)

quote:

In nauwe samenwerking met de recherchediensten van de individuele deelstaten, de Landeskriminalämtern (LKA), coördineert de dienst de misdaadbestrijding op nationaal niveau en verricht onderzoek in criminele zaken met een internationaal karakter. Daarnaast is de dienst verantwoordelijk voor de bescherming van de federale gezagsdragers en vertegenwoordigt de Duitse Bondsrepubliek bij Interpol.

Ik hoorde een verhaal van een bekende die bij een autobergingsbedrijf werkt.

Die had een collega en die reed met z'n bergingswagen weer richting huis. Toen zag hij verderop 2 autos frontaal op elkaar klappen. Dus hij ging er gelijk heen. Toen hij daar aankwam zag hij z'n broer in 1 van die auto's zitten. Natuurlijk gelijk brandweer en ambulance gebeld maar dat mocht niet meer baten voor zijn broer.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 00:46 schreef Daywalk3r het volgende:
Ik hoorde een verhaal van een bekende die bij een autobergingsbedrijf werkt.

Die had een collega en die reed met z'n bergingswagen weer richting huis. Toen zag hij verderop 2 autos frontaal op elkaar klappen. Dus hij ging er gelijk heen. Toen hij daar aankwam zag hij z'n broer in 1 van die auto's zitten. Natuurlijk gelijk brandweer en ambulance gebeld maar dat mocht niet meer baten voor zijn broer.

Dan voel je je al kut omdat het ongeluk heeft plaatsgevonden, zit je broer in een van de autos

Niet veel ernstigs meegemaakt zelf, en gelukkig ook niet echt getuige hoeven zijn van iets dergelijks.

Het voorval dat eigenlijk het meeste impact heeft gemaakt (en ik weet niet zeker of ik dat zeg omdat het zo recentelijk is) is dat mijn tante afgelopen week gediagnosticeerd is met een hersentumor in een vergevorderd stadium. Haar man (mijn oom dus) is 2 jaar geleden aan hetzelfde overleden.

Vind het vooral zo verschrikkelijk voor mijn neefje en mijn nichtje. .

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 00:12 schreef MoneyTalks het volgende:
En vroeger een keer zien gebeuren dat een gast een paar vingers verloor omdat er een strijker in z'n hand afging (was toen een jaar of 12, maakte wel indruk)

Ik snap die verhalen nooit zo goed...

Ik was eens aan het spelen met plakband, een aansteker en een strijker (kansloos, I know. what was I thinking . )
Om de een of andere reden was het ding aangegaan zonder dat ik het steekvlammetje op had gemerkt en ging hij dus af terwijl ik hem nog in m'n hand vast hield.

Oren inderdaad een behoorlijke tijd last van gehad, maar meer dan een stevige brandblaar heb ik er toen niet aan overgehouden terwijl het toch echt gewoon een klasse A strijker was...
Hoe kunnen anderen dan bij één strijker, die ze nota bene weg willen gooien/leggen, meerdere vingers kwijt raken .

Mijn neefje van 7 op bed zien liggen met botkanker. Het was ongeneeslijk en zijn ouders weigerden hem enige vorm van medicatie te laten innemen, dus geen pijnstillers, niets (extreem gelovige christenen). Af en toe kwam er ziekenhuispersoneel langs (hij hoefde niet in het ziekenhuis te blijven als de ouders het liever hadden, omdat er niets meer gedaan kon worden) die dan medicatie achterlieten (voornamelijk enorm sterke pijnstillers). Wanneer zij wegwaren gooiden die ouders de medicijnen gelijk weg, hoe erg dat jongetje ook smeekte.
Dat joch lag helemaal te trillen en te snikken in zijn bed, en toen hij weer een pijnaanval kreeg moesten we weg. We hebben hem tot 2 straten verder op horen gillen. Dat heeft me echt mijn hele leven niet los kunnen laten.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 01:43 schreef kastanova het volgende:

[..]

Ik snap die verhalen nooit zo goed...

Ik was eens aan het spelen met plakband, een aansteker en een strijker (kansloos, I know. what was I thinking . )
Om de een of andere reden was het ding aangegaan zonder dat ik het steekvlammetje op had gemerkt en ging hij dus af terwijl ik hem nog in m'n hand vast hield.

Oren inderdaad een behoorlijke tijd last van gehad, maar meer dan een stevige brandblaar heb ik er toen niet aan overgehouden terwijl het toch echt gewoon een klasse A strijker was...
Hoe kunnen anderen dan bij één strijker, die ze nota bene weg willen gooien/leggen, meerdere vingers kwijt raken .

Goed hard knijpen ipv losjes weggooien.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 23:37 schreef FireFox1 het volgende:
Als jochie heeft iemand ooit een strijker in mijn capuchon gedaan. Godzijdank was het doorheen gebrand, anders had ik niet na kunnen vertellen...

Een paar brondwonden en wat lichte beschadiging komt eerst nog.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 02:04 schreef Keselo het volgende:
Mijn neefje van 7 op bed zien liggen met botkanker. Het was ongeneeslijk en zijn ouders weigerden hem enige vorm van medicatie te laten innemen, dus geen pijnstillers, niets (extreem gelovige christenen). Af en toe kwam er ziekenhuispersoneel langs (hij hoefde niet in het ziekenhuis te blijven als de ouders het liever hadden, omdat er niets meer gedaan kon worden) die dan medicatie achterlieten (voornamelijk enorm sterke pijnstillers). Wanneer zij wegwaren gooiden die ouders de medicijnen gelijk weg, hoe erg dat jongetje ook smeekte.
Dat joch lag helemaal te trillen en te snikken in zijn bed, en toen hij weer een pijnaanval kreeg moesten we weg. We hebben hem tot 2 straten verder op horen gillen. Dat heeft me echt mijn hele leven niet los kunnen laten.

Zieke ouders, hun geloof een hogere prioriteit geven dan hun zieke kind. Vind ik wel erg ziek eigenlijk.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 02:04 schreef Keselo het volgende:
Mijn neefje van 7 op bed zien liggen met botkanker. Het was ongeneeslijk en zijn ouders weigerden hem enige vorm van medicatie te laten innemen, dus geen pijnstillers, niets (extreem gelovige christenen). Af en toe kwam er ziekenhuispersoneel langs (hij hoefde niet in het ziekenhuis te blijven als de ouders het liever hadden, omdat er niets meer gedaan kon worden) die dan medicatie achterlieten (voornamelijk enorm sterke pijnstillers). Wanneer zij wegwaren gooiden die ouders de medicijnen gelijk weg, hoe erg dat jongetje ook smeekte.
Dat joch lag helemaal te trillen en te snikken in zijn bed, en toen hij weer een pijnaanval kreeg moesten we weg. We hebben hem tot 2 straten verder op horen gillen. Dat heeft me echt mijn hele leven niet los kunnen laten.

Jezus, verschrikkelijk! Daar zou ik dus totaal niet tegen kunnen he. Brrr. krijg gewoon kippenvel van het lezen.

Als ik dit allemaal lees heb ik niks heftigs meegemaakt. Het enige wat er misschien een beetje bij in de buurt komt, is die keer dat ikzelf aangereden werd. Ik fietste door rood op een kruispunt, schatte de snelheid van een auto echt compleet verkeerd in, en werd geschept. Mooie vlucht, salto in de lucht en plat op mn rug op het asfalt.

Niks aan overgehouden behalve wat schaafwonden en gekneusde ribben, maar tijdens die paar seconden vliegen gaat je hele leven aan je voorbij. je bedenkt wie je nog de groeten had willen doen, en ik kan me nog goed herinneren dat ik letterlijk dacht: "Oei, dat gaat zometeen pijn doen bij het landen. Ik hoop dat ik niet doodga"
En heel raar: ik heb nog nooit zo helder en duidelijk ieder glaskruimeltje van zijn voorruit afzonderlijk op het asfalt horen tikkelen. Kennelijk staan tijdens zo'n moment al je zintuigen op scherp

Beetje dom was het natuurlijk wel.

Wat ik echt disturbing vind is dat ik als klein 7 jarig mannetje naar huis liep van school met een vriendje. Ik was op de fiets en hij niet, dus ik liep naast m'n fietsje. Elke keer gaven we die fiets een zet zodat 'ie uit zichzelf een stukje over de stoep reed en dan renden we er achteraan om hem weer te pakken.
Totdat ik te hard duwde en die fiets van de stoep af reed en op een auto klapte die daar net de bocht om kwam met een gangetje of 50 km/h.

Die man keek uit z'n auto, zag een kinderfietsje liggen en ging er als een haas vandoor.

Toen was ik reuze opgelucht dat ik geen gezeik kreeg, maar jaaaaren later besefte ik dat die man bewust is doorgereden na een ongeluk met een kind, in een lege straat.

En wat ik misschien nog wel erger vind is dat die man misschien wel z'n hele leven met het idee rondloopt een kind aangereden te hebben.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 10:25 schreef VaalNL het volgende:
-knip-
En wat ik misschien nog wel erger vind is dat die man misschien wel z'n hele leven met het idee rondloopt een kind aangereden te hebben.

En dat heeft ie dan aan zichzelf te danken.
Immers, als ie gestopt had, had hij geweten dat er geen kind bij betrokken was geweest.

Op reis midden in de nacht wakker geworden door een aardbeving, wel effe eng als je de kasten uit elkaar ziet vallen ...
Mijn arm gebroken tijdens het communiefeest van mijn zus

Eén dag voor ik op reis vertrok mijn voet gebroken. Was blootvoets aan het voetballen en in duel mijn voet serieus omgeslaan. Uiteindelijk met gips en rolstoel op reis geweest...

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 10:05 schreef Gripper het volgende:
Als ik dit allemaal lees heb ik niks heftigs meegemaakt. Het enige wat er misschien een beetje bij in de buurt komt, is die keer dat ikzelf aangereden werd. Ik fietste door rood op een kruispunt, schatte de snelheid van een auto echt compleet verkeerd in, en werd geschept. Mooie vlucht, salto in de lucht en plat op mn rug op het asfalt.

Niks aan overgehouden behalve wat schaafwonden en gekneusde ribben, maar tijdens die paar seconden vliegen gaat je hele leven aan je voorbij. je bedenkt wie je nog de groeten had willen doen, en ik kan me nog goed herinneren dat ik letterlijk dacht: "Oei, dat gaat zometeen pijn doen bij het landen. Ik hoop dat ik niet doodga"
En heel raar: ik heb nog nooit zo helder en duidelijk ieder glaskruimeltje van zijn voorruit afzonderlijk op het asfalt horen tikkelen. Kennelijk staan tijdens zo'n moment al je zintuigen op scherp

Beetje dom was het natuurlijk wel.

Gut! Door jouw post herinner ik me weer dat ik ook aangereden ben op mijn motor door een auto midden in Amsterdam. (*Ting ting* - tram vol japanners die kiekjes van me trokken terwijl ik daar in de kreukels lig - )

Maar kennelijk vond ik het oprapen van tanden van een vriend heftiger.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 02:04 schreef Keselo het volgende:
Mijn neefje van 7 op bed zien liggen met botkanker. Het was ongeneeslijk en zijn ouders weigerden hem enige vorm van medicatie te laten innemen, dus geen pijnstillers, niets (extreem gelovige christenen). Af en toe kwam er ziekenhuispersoneel langs (hij hoefde niet in het ziekenhuis te blijven als de ouders het liever hadden, omdat er niets meer gedaan kon worden) die dan medicatie achterlieten (voornamelijk enorm sterke pijnstillers). Wanneer zij wegwaren gooiden die ouders de medicijnen gelijk weg, hoe erg dat jongetje ook smeekte.
Dat joch lag helemaal te trillen en te snikken in zijn bed, en toen hij weer een pijnaanval kreeg moesten we weg. We hebben hem tot 2 straten verder op horen gillen. Dat heeft me echt mijn hele leven niet los kunnen laten.

Krijg er de rillingen van... Hoe kun je een jongetje trillend en gillend in bed laten liggen En dan ook nog je eigen zoon

Mijn lievelingsopa die stierf. Hij lag ineens in het ziekenhuis en had kanker overal in zijn lichaam. Hij slikte al jaren homeopatische middelen, stiekem zodat niemand hem naar het ziekenhuis zou brengen want daar was hij bang voor. Hij is uiteindelijk in het ziekenhuis gestorven, een kleine week nadat ze erachter waren gekomen dat het kanker was.

Mijn lievelingsoma. Ik kwam thuis van werk en mijn ouders gingen net de poort uit. Ik vroeg waar ze naar toe gingen. Ja naar je oma in het verpleegtehuis. Ik zeg wacht even ik ga wel mee. Wij gaan het verpleeghuis, en daar lag ze. Mijn moeder liep huilend de kamer uit en mijn vader en ik blijven, ze kneep nog in mijn hand en zei iets onverstaanbaars en stierf. De tranen schieten nog in mijn ogen nu ik dit type. Het is zo iets aparts om mee te maken, echt een apart gevoel en sfeer.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 00:34 schreef Feestkabouter het volgende:

[..]

was zij ook op de fiets?

Ja, zij was ook met de fiets. Een beetje onduidelijk, sorry daarvoor.

Er schiet me nog iets te binnen. Een paar jaar geleden gebeurd. Ik kom thuis van mijn werk, allemaal politie voor mijn portiek, alles afgezet.

De agente die er stond liet me naar binnen gaan (maar ze wilde niet vertellen wat er aan de hand was). Binnen in het halletje lag overal bloed. Bleek dat de buurman schuin boven mij was neergestoken door zijn zoon

De buurman woont er nog, die jongen heb ik nooit meer gezien, zal wel in de gevangenis zitten of zo.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 02:04 schreef Keselo het volgende:
Mijn neefje van 7 op bed zien liggen met botkanker. Het was ongeneeslijk en zijn ouders weigerden hem enige vorm van medicatie te laten innemen, dus geen pijnstillers, niets (extreem gelovige christenen). Af en toe kwam er ziekenhuispersoneel langs (hij hoefde niet in het ziekenhuis te blijven als de ouders het liever hadden, omdat er niets meer gedaan kon worden) die dan medicatie achterlieten (voornamelijk enorm sterke pijnstillers). Wanneer zij wegwaren gooiden die ouders de medicijnen gelijk weg, hoe erg dat jongetje ook smeekte.
Dat joch lag helemaal te trillen en te snikken in zijn bed, en toen hij weer een pijnaanval kreeg moesten we weg. We hebben hem tot 2 straten verder op horen gillen. Dat heeft me echt mijn hele leven niet los kunnen laten.

Verschrikkelijk. Dat zn ouders hem een pijnloze(re) dood zomaar kunnen weigeren, kan ik met mn verstand niet bij.

ik ben gevlucht van afghanistan naar belgie te voet/vrachtwagen
veel moord gezien ergste was toen iemand zijn hoofd was opengeslaan
en de bloed in mijn gezicht vloog

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 10:05 schreef Gripper het volgende:
Als ik dit allemaal lees heb ik niks heftigs meegemaakt. Het enige wat er misschien een beetje bij in de buurt komt, is die keer dat ikzelf aangereden werd. Ik fietste door rood op een kruispunt, schatte de snelheid van een auto echt compleet verkeerd in, en werd geschept. Mooie vlucht, salto in de lucht en plat op mn rug op het asfalt.

Niks aan overgehouden behalve wat schaafwonden en gekneusde ribben, maar tijdens die paar seconden vliegen gaat je hele leven aan je voorbij. je bedenkt wie je nog de groeten had willen doen, en ik kan me nog goed herinneren dat ik letterlijk dacht: "Oei, dat gaat zometeen pijn doen bij het landen. Ik hoop dat ik niet doodga"
En heel raar: ik heb nog nooit zo helder en duidelijk ieder glaskruimeltje van zijn voorruit afzonderlijk op het asfalt horen tikkelen. Kennelijk staan tijdens zo'n moment al je zintuigen op scherp

Beetje dom was het natuurlijk wel.

Nu je het zegt - Als jochie van tien ben ik ook een keer geschept door een auto omdat ik niet oplette. Had hetzelfde als jij, door de lucht vliegen wat voor je gevoel eeuwig duurt. Raar is dat. Had overigens niks, behalve schaafwonden en een gedeukt ego.

quote:

Op vrijdag 7 januari 2011 01:20 schreef iplaynaked het volgende:
ik ben gevlucht van afghanistan naar belgie te voet/vrachtwagen
veel moord gezien ergste was toen iemand zijn hoofd was opengeslaan
en de bloed in mijn gezicht vloog

Heftig verhaal zeg...

quote:

Op vrijdag 7 januari 2011 01:20 schreef iplaynaked het volgende:
ik ben gevlucht van afghanistan naar belgie te voet/vrachtwagen
veel moord gezien ergste was toen iemand zijn hoofd was opengeslaan
en de bloed in mijn gezicht vloog

Na zoveel moeite in Belgie belanden.

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 02:04 schreef Keselo het volgende:
Mijn neefje van 7 op bed zien liggen met botkanker. Het was ongeneeslijk en zijn ouders weigerden hem enige vorm van medicatie te laten innemen, dus geen pijnstillers, niets (extreem gelovige christenen). Af en toe kwam er ziekenhuispersoneel langs (hij hoefde niet in het ziekenhuis te blijven als de ouders het liever hadden, omdat er niets meer gedaan kon worden) die dan medicatie achterlieten (voornamelijk enorm sterke pijnstillers). Wanneer zij wegwaren gooiden die ouders de medicijnen gelijk weg, hoe erg dat jongetje ook smeekte.
Dat joch lag helemaal te trillen en te snikken in zijn bed, en toen hij weer een pijnaanval kreeg moesten we weg. We hebben hem tot 2 straten verder op horen gillen. Dat heeft me echt mijn hele leven niet los kunnen laten.

Dit is wel de ergste geloof ik .

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 00:06 schreef Feestkabouter het volgende:

[..]

http://nl.wikipedia.org/wiki/Fred_Spijkers

Zit wel erg heftige dingen bij, 1 van weinige topics die ik vrijwel in zijn geheel heb gelezen.

Zelf ook wat dingen meegemaakt als kind, maar dat viel gelukkig nog best mee. Een van de dingen die me nog wel goed bij blijft was de dood van een van onze katten. Was paar jaartjes terug dus weet dat nog wel goed. Klinkt misschien wat suf, de dood van een kat. Maar hield stiekem meer van dat beest dan ik dacht en toen ik ik em in de tuin aan het zoeken was schrok ik me kapot van een soort doodskreet (voor zover een kat dat kan maken). Lag die daar helemaal vies, in de regen en met een rare knik in zijn nek (wss lag die daar al een een tijdje). Zo goed en stabiel mogelijk naar binnen gebracht waarna die binnen een paar minuten zen laatste adem uitblies. Raar om het leven echt weg te zien gaan uit een levend wezen.Denk dat vooral dat erg veel impact had toen.
Kort daarna begonnen onze honden te huilen wat ze normaal nooit doen, net zolang totdat men moeder thuis kwam (die ik had gebeld). Nog zo'n vreemd moment.

Een familiedrama. Niet mijn familie, maar ik fietste met een vriend langs een flat waar ik allemaal gegil hoorde. Ik keek naar boven en zag een man zijn vriendin en haar kind naar beneden gooien. Hij sprong er zelf achteraan. Alle 3 overleden. Het jongetje was 8.

ook behoorlijk heftig waren voetbalrellen. Ik was in polen, in warschau, en daar waren supporters van warschau op de vuist gegaan met supporters van wisla krakow en de politie. Echt een idioot grimmige sfeer.

Een van m'n beste maten 24 uur kwijt geweest op vakantie, die in een psychose terecht was gekomen (niet door alcohol ofzo hoor. Maar wel een combinatie van weinig slaap, alcohol en aanleg er voor hebben. En we zouden de volgende dag vertrekken).
Politie geweest, zelf de hele dag gezocht in de brandende zon, overal flyers op gehangen met een foto van hem en ons telefoonnummer.
Ner-gens een teken van hem, tot savonds toen een maat van ons hem ineens zag lopen op de boulevard toen ze (hij en reisorganisatie begeleider) flyers aan het uitdelen waren.

Toen meegenomen (hij verzette zich hevig) naar het hotel waar een andere maat en ik aan het wachten waren in de hoop dat hij bij zinnen zou komen en terug zou gaan naar ons hotel.
Z'n benen zaten tot aan z'n knieën onder de smeurie, zwaar uitgedroogd, verbrand van top tot teen, z'n stem had een heel ander geluid (alsof hij bezeten was), herkende ons niet.
Achteraf vertelde hij dus dat hij stemmen hoorde die hem bevelen gaven om van rotsen af te springen enzo.

Dat zal me m'n leven bij blijven.
Maar ik moet er niet aan denken als we hem nooit meer hadden gevonden (z'n ouders hadden stiekem de hoop al opgegeven in Nederland, die zullen ons ook eeuwig dankbaar zijn denk ik).

quote:

Op vrijdag 7 januari 2011 15:24 schreef LePoo het volgende:
Een van m'n beste maten 24 uur kwijt geweest op vakantie, die in een psychose terecht was gekomen...

....z'n ouders hadden stiekem de hoop al opgegeven in Nederland, die zullen ons ook eeuwig dankbaar zijn denk ik).

Dude, wat zijn dat voor ouders?! Binnen 24 uur de hoop al opgeven, wtf .

quote:

Op vrijdag 7 januari 2011 04:48 schreef MotorCitySoul het volgende:

[..]

Na zoveel moeite in Belgie belanden.

idd na anderhalve jaar lopen door bos

Geen heel heftige dingen zoals hier al gepost zijn, maar wel een vrij recente;

De post bezorgen in een vreemde wijk en een rare, doordringende stank opmerken in een portiekje. Mezelf voorgenomen even aan te bellen/kijken als het de volgende dag nog zo rook.
Was niet meer nodig, de volgende dag wisten de buren te vertellen dat die man al twee weken dood in huis lag.

quote:

Op vrijdag 7 januari 2011 15:38 schreef Cerbie het volgende:
Geen heel heftige dingen zoals hier al gepost zijn, maar wel een vrij recente;

De post bezorgen in een vreemde wijk en een rare, doordringende stank opmerken in een portiekje. Mezelf voorgenomen even aan te bellen/kijken als het de volgende dag nog zo rook.
Was niet meer nodig, de volgende dag wisten de buren te vertellen dat die man al twee weken dood in huis lag.

Wel alsnog de krant bezorgd?

quote:

Op donderdag 6 januari 2011 02:04 schreef Keselo het volgende:
Mijn neefje van 7 op bed zien liggen met botkanker. Het was ongeneeslijk en zijn ouders weigerden hem enige vorm van medicatie te laten innemen, dus geen pijnstillers, niets (extreem gelovige christenen). Af en toe kwam er ziekenhuispersoneel langs (hij hoefde niet in het ziekenhuis te blijven als de ouders het liever hadden, omdat er niets meer gedaan kon worden) die dan medicatie achterlieten (voornamelijk enorm sterke pijnstillers). Wanneer zij wegwaren gooiden die ouders de medicijnen gelijk weg, hoe erg dat jongetje ook smeekte.
Dat joch lag helemaal te trillen en te snikken in zijn bed, en toen hij weer een pijnaanval kreeg moesten we weg. We hebben hem tot 2 straten verder op horen gillen. Dat heeft me echt mijn hele leven niet los kunnen laten.

ik hoop dat je oom en tante dezelfde ziekte krijgen en niemand ze ook helpt.
wat een smerig tuig

Vriendin na 3 jaar relatie overleden.
Ging naar bed en werd niet meer wakker, ze was toen 23.

Een man neergeschoten zien worden, hij liep iets van 50 meter voor me, komt er een andere man aan van de overkant van de straat, schiet 2x en rent dan weer weg.

Gelukkig had die kerel het overleefd, was niet eens ernstig gewond, 1 kogel miste ook.

quote:

Op vrijdag 7 januari 2011 16:02 schreef ZodiaX het volgende:
Vriendin na 3 jaar relatie overleden.
Ging naar bed en werd niet meer wakker, ze was toen 23.

Wat erg . Weet je achteraf waar ze aan overleden is?
Collega van mij van die leeftijd is een paar jaar geleden ook zomaar overleden in zijn slaap, hij had een maagbloeding geloof ik.

quote:

Op vrijdag 7 januari 2011 15:29 schreef kastanova het volgende:

[..]

Dude, wat zijn dat voor ouders?! Binnen 24 uur de hoop al opgeven, wtf .

Iemand die gevoelig is op psychoses op zuipvakantie laten gaan vind ik ook een beetje...hmmm...

Ot: toen ik 17 was kwam ik in mijn eindexamenjaar thuis van een schoolonderzoek. Mijn moeder zou thuis moeten zijn, maar dat leek niet zo te zijn. Ik verwarming aanzetten en boterhammetje smeren en even naar boven lopen om een zakdoek te halen. Nou ja, daar lag ze dus dood op bed. Ik heb haar een paar keer geroepen en toen (en dit is heel raar) ben ik weer naar beneden gelopen om mijn boterhammen op te gaan eten.

Hoor ik ineens mijn vader als een idioot naast het huis parkeren, binnenkomen en naar boven stormen. Achteraf bleek dus dat hij de hele morgen al had proberen te bellen en nu had besloten dat er iets aan de hand moest zijn (moeder had hartritmestoornissen). Mijn vader reageerde iets normaler: schreeuwend en in paniek naar beneden denderen. Toen pas begon ik ook te flippen.

Volgende week precies 15 jaar geleden.

quote:

Op woensdag 5 januari 2011 23:42 schreef FireFox1 het volgende:

[..]

Best wel ja. Ik wist ook wie het had gedaan. Een Antilliaan die werkelijk niet goed bij zijn hoofd was. Heeft later ook iemand vermoord, zit nu in de bijlmer bajes.

Hoe dan ook, ik had er sowieso schade aan overgehouden.

ja hoor tuurlijk is strijker niet zo krachtig hah mietje