OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Om maar gelijk met de hoofdvraag te beginnen: ‘Wat is voor mensen de hoofdreden om kinderen te nemen?’
Steeds meer mensen in mijn omgeving krijgen kinderen, of hebben het erover om in de toekomst kinderen te nemen. Ik gun het ze van harte, maar krijg nooit echt een bevredigend antwoord als ik vraag 'waarom precies'? Antwoorden die ik krijg: het is gewoon leuk; het hoort er een beetje bij als je langer bij elkaar blijft; anders ben je alleen als je oud bent; anders blijf je ook maar met zijn tweetjes in een relatie; het is leuk om samen met iemand van wie je houdt een kindje te maken. Kortom: men verwacht dat het leuk is, en ziet het als een logische stap in het leven als je een langere, serieuze relatie hebt.
In dit subforum zitten volgens mij aardig wat (aanstaande) ouders (understatement
) en ik ben oprecht geïnteresseerd in jullie reden om een kind te nemen. Probeer het eens onder woorden te brengen. Uit gesprekken met vrienden bleek dat dat nog aardig lastig was. (Het kan natuurlijk ook zijn dat ik in een compleet andere mindset zit en het gewoon niet wil of kan begrijpen - hoe dan ook: shoot.)
Noot: ik ben absoluut niet anti-kinderen (noch veroordeel ik mensen die kinderen nemen), ik ben enkel geïnteresseerd in de motivatie van mensen om kinderen te nemen. De vraag komt ook een beetje voort uit een gevoel dat mensen voor mijn gevoel wel es te lichtzinnig nadenken over het nemen van kinderen: ze weten hun keuze niet beter te motiveren dan 'het is toch leuk?!'
EDIT: Ik gebruik het werkwoord 'kinderen nemen', maar mocht dit pijnlijk / ongewenst voor je zijn, vul dan 'kinderen willen' in. Aub geen oeverloze discussie hierover beginnen, dat leidt alleen maar af van het onderwerp. De kinderwens staat centraal, of je hier nu 'kinderen nemen' of 'kinderen willen' voor gebruikt.
[ Bericht 9% gewijzigd door VonHinten op 08-04-2010 01:27:14 ]
Steeds meer mensen in mijn omgeving krijgen kinderen, of hebben het erover om in de toekomst kinderen te nemen. Ik gun het ze van harte, maar krijg nooit echt een bevredigend antwoord als ik vraag 'waarom precies'? Antwoorden die ik krijg: het is gewoon leuk; het hoort er een beetje bij als je langer bij elkaar blijft; anders ben je alleen als je oud bent; anders blijf je ook maar met zijn tweetjes in een relatie; het is leuk om samen met iemand van wie je houdt een kindje te maken. Kortom: men verwacht dat het leuk is, en ziet het als een logische stap in het leven als je een langere, serieuze relatie hebt.
In dit subforum zitten volgens mij aardig wat (aanstaande) ouders (understatement
) en ik ben oprecht geïnteresseerd in jullie reden om een kind te nemen. Probeer het eens onder woorden te brengen. Uit gesprekken met vrienden bleek dat dat nog aardig lastig was. (Het kan natuurlijk ook zijn dat ik in een compleet andere mindset zit en het gewoon niet wil of kan begrijpen - hoe dan ook: shoot.)Noot: ik ben absoluut niet anti-kinderen (noch veroordeel ik mensen die kinderen nemen), ik ben enkel geïnteresseerd in de motivatie van mensen om kinderen te nemen. De vraag komt ook een beetje voort uit een gevoel dat mensen voor mijn gevoel wel es te lichtzinnig nadenken over het nemen van kinderen: ze weten hun keuze niet beter te motiveren dan 'het is toch leuk?!'
EDIT: Ik gebruik het werkwoord 'kinderen nemen', maar mocht dit pijnlijk / ongewenst voor je zijn, vul dan 'kinderen willen' in. Aub geen oeverloze discussie hierover beginnen, dat leidt alleen maar af van het onderwerp. De kinderwens staat centraal, of je hier nu 'kinderen nemen' of 'kinderen willen' voor gebruikt.
[ Bericht 9% gewijzigd door VonHinten op 08-04-2010 01:27:14 ]
Dat zijn dezelfde mensen die een Labrador of een Golden Retriever als hond nemen.quote:De vraag komt ook een beetje voort uit een gevoel dat mensen voor mijn gevoel wel es te lichtzinnig nadenken over het nemen van kinderen: ze weten hun keuze niet beter te motiveren dan 'het is toch leuk?!'
Hele enge mensen zijn dat
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Het is je biologische doel. Leven moet voortbestaan.
En het is ook een stuk persoonlijke voortzetting. Je hoopt toch heel wat van jezelf over te kunnen brengen op je kind.
En het is ook een stuk persoonlijke voortzetting. Je hoopt toch heel wat van jezelf over te kunnen brengen op je kind.
❤ Rozen zijn rood ❤
❤ Viooltjes zijn blauw ❤
❤ Kristel, ik hou van jou! ❤
❤ Viooltjes zijn blauw ❤
❤ Kristel, ik hou van jou! ❤
toen ik vandaag bovenaan de trap zat met mijn nichtje van 2,5 jaar en ze in mijn oor fluisterde 'hoog hè'
ja, toen wist ik waarom ik later heel veel kinderen wil
ja, toen wist ik waarom ik later heel veel kinderen wil
Maar hoeveel mensen ken je die dit als reden noemen om kinderen te nemen? Is dit onbewust heel sterk aanwezig en zijn de genoemde redenen daarom (soms) zo vaag?quote:Op donderdag 8 april 2010 00:59 schreef __Saviour__ het volgende:
Het is je biologische doel. Leven moet voortbestaan.
Je bedoelt dit als 'je krijgt kinderen - je néémt ze niet'? Met alle voorbehoedsmiddelen van tegenwoordig kun je dit moeilijk vol blijven houden.quote:
Voor een kind kies je niet met de achterliggende gedachte van "het is leuk" er is ook best veel niet leuk aan het hebben van kinderen..... 
(ik bedoel, een cavia is leuk, een kitten ook, maar een kind is iets heel anders) Gewoon al de verantwoordelijkheid waarvan je je nog geen idee kunt maken voor je echt kinderen hebt. Dat houdt niet op met 5, 10, 20 jaar; die verantwoordelijkheid blijf je altijd voelen.
Op een gegeven moment kan het gevoel er ineens zijn dat je graag een kind wilt. En soms is dat gevoel moeilijk onder woorden te brengen. Dat kan echt een sterk innerlijk gevoel zijn. En vaak hangt dat wel samen met de partner die je dan hebt. Dat je echt met die partner samen een kind wilt en niet "zomaar" een kind wilt omdat dat er nou eenmaal bij hoort. Ik vind de term "een kind nemen" ook een beetje vreemd; een kind is geen puppy wat je besteld bij de fokker. Op het moment dat je besluit/ voelt dat je aan kinderen toe bent, moet je nog maar helemaal afwachten of dat ook allemaal wel zal gaan zoals jij wilt.
(ik bedoel, een cavia is leuk, een kitten ook, maar een kind is iets heel anders) Gewoon al de verantwoordelijkheid waarvan je je nog geen idee kunt maken voor je echt kinderen hebt. Dat houdt niet op met 5, 10, 20 jaar; die verantwoordelijkheid blijf je altijd voelen.Op een gegeven moment kan het gevoel er ineens zijn dat je graag een kind wilt. En soms is dat gevoel moeilijk onder woorden te brengen. Dat kan echt een sterk innerlijk gevoel zijn. En vaak hangt dat wel samen met de partner die je dan hebt. Dat je echt met die partner samen een kind wilt en niet "zomaar" een kind wilt omdat dat er nou eenmaal bij hoort. Ik vind de term "een kind nemen" ook een beetje vreemd; een kind is geen puppy wat je besteld bij de fokker. Op het moment dat je besluit/ voelt dat je aan kinderen toe bent, moet je nog maar helemaal afwachten of dat ook allemaal wel zal gaan zoals jij wilt.
En dat is? Opnieuw verwonderd worden over de wijde wereld? Zorg dragen voor een klein kind? Bovenaan de trap zitten met kleine mensen?quote:Op donderdag 8 april 2010 01:01 schreef JoPiDo het volgende:
toen ik vandaag bovenaan de trap zat met mijn nichtje van 2,5 jaar en ze in mijn oor fluisterde 'hoog hè'
ja, toen wist ik waarom ik later heel veel kinderen wil
Ja dat kan ik prima..... het is niet iedereen gegeven om kinderen te krijgen.quote:Op donderdag 8 april 2010 01:04 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Je bedoelt dit als 'je krijgt kinderen - je néémt ze niet'? Met alle voorbehoedsmiddelen van tegenwoordig kun je dit moeilijk vol blijven houden.
Zelfs die het heel graag willen niet.
Dat is een detail. We hebben het hier over de kinderwens. Of mensen met die kinderwens nu vruchtbaar of onvruchtbaar zijn maakt even niet zoveel uit voor het onderwerp van dit topic.quote:Op donderdag 8 april 2010 01:06 schreef Rekkie het volgende:
[..]
Ja dat kan ik prima..... het is niet iedereen gegeven om kinderen te krijgen.
Zelfs die het heel graag willen niet.
Verreweg de meeste mensen kunnen inderdaad kinderen nemen. Lullig voor mensen bij wie het niet gaat of moeilijk gaat, maar het is niet anders.quote:
quote:
[..]
Verreweg de meeste mensen kunnen inderdaad kinderen nemen. Lullig voor mensen bij het niet gaat of moeilijk gaat, maar het is niet anders.
om de balans tussen 3ewereldlanders/chinezen/allochtonen minder extreem te maken.. ik bedoel maar..quote:Op donderdag 8 april 2010 00:51 schreef VonHinten het volgende:
Om maar gelijk met de hoofdvraag te beginnen: ‘Wat is voor mensen de hoofdreden om kinderen te nemen?’
wij westerse mensen zijn tevreden met max 2.. terwijl de andere doorfokken..
wij westerlingen dreigen de macht kwijt te raken. dus neem ajb kinderen.. een stuk of 15..
Als je de wereld wilt begrijpen, moet je denken zoals ik.
(Onnoman)
si vi pacem para bellum
himmelhoch jauchzend
(Onnoman)
si vi pacem para bellum
himmelhoch jauchzend
De antwoorden die je krijgt zijn ook wel een beetje inderdaad. Voor mijn gevoel wil ik ooit ook wel kinderen. En dat wil ik omdat het mij een uitdaging lijkt om een mens op te voeden tot een 'goed' persoon. Ik denk ook dat een band die je kan hebben met je eigen kind een van de sterkste, zo niet de sterkste band is die je ooit kan hebben.
Het is wel een belangrijk besluit om een kind te nemen. Het is namelijk ook een flinke aanslag op je vrijheid en er komt veel verantwoordelijkheid bij kijken. Een kind nemen omdat het je 'leuk lijkt' of omdat het nou eenmaal de 'volgende stap in de relatie is' vind ik dan ook erg raar.
inderdaad. Voor mijn gevoel wil ik ooit ook wel kinderen. En dat wil ik omdat het mij een uitdaging lijkt om een mens op te voeden tot een 'goed' persoon. Ik denk ook dat een band die je kan hebben met je eigen kind een van de sterkste, zo niet de sterkste band is die je ooit kan hebben. Het is wel een belangrijk besluit om een kind te nemen. Het is namelijk ook een flinke aanslag op je vrijheid en er komt veel verantwoordelijkheid bij kijken. Een kind nemen omdat het je 'leuk lijkt' of omdat het nou eenmaal de 'volgende stap in de relatie is' vind ik dan ook erg raar.
Dit onderschrijf ik helemaal.quote:Op donderdag 8 april 2010 01:04 schreef childintime het volgende:
Voor een kind kies je niet met de achterliggende gedachte van "het is leuk" er is ook best veel niet leuk aan het hebben van kinderen.....
En dáár ben ik dus geïnteresseerd inquote:Op een gegeven moment kan het gevoel er ineens zijn dat je graag een kind wilt. En soms is dat gevoel moeilijk onder woorden te brengen. Dat kan echt een sterk innerlijk gevoel zijn. En vaak hangt dat wel samen met de partner die je dan hebt. Dat je echt met die partner samen een kind wilt en niet "zomaar" een kind wilt omdat dat er nou eenmaal bij hoort.
Ik kies voor die term omdat ik 'een kind krijgen' zo naïef vind klinken. Als je voorbehoedsmiddelen gebruikt krijg je over het algemeen geen kinderen.quote:Ik vind de term "een kind nemen" ook een beetje vreemd; een kind is geen puppy wat je besteld bij de fokker. Op het moment dat je besluit/ voelt dat je aan kinderen toe bent, moet je nog maar helemaal afwachten of dat ook allemaal wel zal gaan zoals jij wilt.
Ik heb over dit laatste punt hierboven ook al op een andere user gereageerd, laten we alsjeblieft niet gaan discussiëren over het 'krijgen/nemen' onderscheid. Ik denk dat iedereen het met mij eens is dat als je géén kinderen wilt (en dus voorbehoedsmiddelen gebruikt), je ze over het algemeen ook niet krijgt.
quote:Op donderdag 8 april 2010 01:06 schreef VonHinten het volgende:
[..]
En dat is? Opnieuw verwonderd worden over de wijde wereld? Zorg dragen voor een klein kind? Bovenaan de trap zitten met kleine mensen?
de onvoorstelbare onschuld van een klein meisje, de fantasie, de liefde, ...
een ervaring die ik absoluut niet wil missen
en je kinderen hebben 2 vadersquote:Op donderdag 8 april 2010 01:14 schreef Rekkie het volgende:
ik heb 2 kinderen, maar ik kan die vraag heel eerlijk gezegd niet beantwoorden.
Als je de wereld wilt begrijpen, moet je denken zoals ik.
(Onnoman)
si vi pacem para bellum
himmelhoch jauchzend
(Onnoman)
si vi pacem para bellum
himmelhoch jauchzend
Maar dat is gewoon een gevoel. Dat gevoel kan zo sterk worden en kun je gewoon niet onder woorden brengen, ik denk idd een soort oergevoel. Als die tijd daar is, dan zie je meestal ook de nadelen er niet meer van. Dan wuif je de opmerkingen als dat je nooit meer zomaar uit kunt, misschien weleens dagen met een ziek kind thuis zit en alle financiele gevolgen ervan weg......Misschien net zoiets als verliefd zijn?quote:Op donderdag 8 april 2010 01:12 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Dit onderschrijf ik helemaal.
[..]
En dáár ben ik dus geïnteresseerd in
[..]
Ik kies voor die term omdat ik 'een kind krijgen' zo naïef vind klinken. Als je voorbehoedsmiddelen gebruikt krijg je over het algemeen geen kinderen.
Ik heb over dit laatste punt hierboven ook al op een andere user gereageerd, laten we alsjeblieft niet gaan discussiëren over het 'krijgen/nemen' onderscheid. Ik denk dat iedereen het met mij eens is dat als je géén kinderen wilt (en dus voorbehoedsmiddelen gebruikt), je ze over het algemeen ook niet krijgt.
Ik vind het " willen" van kinderen iets netter klinken dan "nemen/ krijgen".
Kinderen neem je niet , die krijg je. en als je geen kinderen wil kijg je ze niet, en geen kleinkinderen. simpel.
als je geen kinderen kunt krijgen is dat voor heel veel mensen een tragedie. en voor de ouders van die kinderen ook.
als je geen kinderen kunt krijgen is dat voor heel veel mensen een tragedie. en voor de ouders van die kinderen ook.
De Puta Madre
Goeie. Waarmee impliciet wordt aangegeven dat rationaliteit overboord wordt gezet.quote:Op donderdag 8 april 2010 01:18 schreef childintime het volgende:
Misschien net zoiets als verliefd zijn?
Weegt je relatie tot (en visie op) je partner dan ook nog mee, of ben je vooral verliefd op het idee van een kind hebben/krijgen/nemen/willen. (En daarom wil ik dus geen ww-gezeur
)Vooruit, gebruiken we 'willen'.quote:Ik vind het " willen" van kinderen iets netter klinken dan "nemen/ krijgen".
Lees nou eerst het topic is door, pffff.quote:Op donderdag 8 april 2010 01:24 schreef Killer_Mom het volgende:
Kinderen neem je niet , die krijg je. en als je geen kinderen wil kijg je ze niet, en geen kleinkinderen. simpel.
als je geen kinderen kunt krijgen is dat voor heel veel mensen een tragedie. en voor de ouders van die kinderen ook.
Alleen TT en eerste zin OP gelezen: hoezo 'nemen' ?!
Zie nu edit, en ik verander mijn reactie in: pas dat dan aan!
Zie nu edit, en ik verander mijn reactie in: pas dat dan aan!
*Think outside the box*
Het zijn je genen die voort willen blijven bestaan. Maar dat klinkt zo onpersoonlijk he ten opzichte van (toekomstige) junior.
Overigens wil ik zelf ook ooit kinderen en heb ik daar nog geen verklaarbare rationele reden voor
Overigens wil ik zelf ook ooit kinderen en heb ik daar nog geen verklaarbare rationele reden voor
De drang tot voortplanting zit stevig verankerd in alle levensvormen. Een enkel organisme is maar een nietig en tijdelijk individu en is van geen betekenis op de lange termijn. Waar het om draait is het ras als geheel en voortzetting daarvan. Bij ons is dat niet anders, ook wij hebben nog steeds die primitieve voortplantingsdrang. Dankzij de enorme evolutionaire voorsprong die we hebben genomen op de rest van het leven op het gebied van cognitieve vermogens, kunnen we onszelf echter vragen gaan stellen die eigenlijk geen vragen horen te zijn.quote:
Maar hoeveel mensen ken je die dit als reden noemen om kinderen te nemen? Is dit onbewust heel sterk aanwezig en zijn de genoemde redenen daarom (soms) zo vaag?
Algemene mededeling: mensen, laat dit alsjeblieft toch niet weer verzanden in een 'kinderen nemen/krijgen' discussie. Het is voor verstokte posters hier in dit subforum ongetwijfeld een zeer gevoelig punt, maar het is volledig irrelevant voor de discussie die de TS aan wil gaan.
❤ Rozen zijn rood ❤
❤ Viooltjes zijn blauw ❤
❤ Kristel, ik hou van jou! ❤
❤ Viooltjes zijn blauw ❤
❤ Kristel, ik hou van jou! ❤
Meer @ kinderen nemen/willen/krijgen: het onderscheid tussen willen en krijgen is wel degelijk heel belangrijk, want er zijn ook mensen die ze niet willen, maar ze toch krijgen.
*Think outside the box*
Hear hear... Ben zelf sinds twee weken vader (quote:Op donderdag 8 april 2010 01:12 schreef JoPiDo het volgende:
[..]
de onvoorstelbare onschuld van een klein meisje, de fantasie, de liefde, ...
een ervaring die ik absoluut niet wil missen
) en blijf me verbazen over hetgeen "we" op de wereld hebben gezet. Dat gevoel begon op dag 1 en zal nog wel een tijd blijven duren.(Wonderbaarlijk genoeg merk ik ook dat alle cliches waar zijn trouwens...)Natuurlijk is voortplanting biologisch gedreven en genetisch ingegeven, of liever; het doel van onze soort. Hoewel ik me kan voorstellen dat mensen bewust kinderloos blijven omwille van bijvoorbeeld vrijheid en gemak, had ik de afgelopen tijd voor geen goud willen missen.
Het feit dat ik dit kan tikken onder het genot van het gejengel van een ventje dat de hele avond last heeft van stevige darmkrampjes zegt me ook dat m'n tolerantie voor kindergehuil ernstig is veranderd.. gek ding, die natuur...
Ik vind dit een heel interessante vraag eigenlijk. Ik wil zelf geen kinderen maar ik krijg het maar niet voor elkaar om dat mijn vrienden duidelijk te maken. Maar andersom geldt dit ook, ik snap echt niet waarom zij met zijn allen aan een zwangerschapsmarathon bezig zijn. Ze komen ook met allemaal van die vage redenen. En maar klagen, constant zeuren over hoe druk het is en hoe moe ze zijn. Maar dat is een heel andere discussie en even niet relevant hier
Ik denk eigenlijk dat het gewoon met een bepaalde drang te maken heeft. Noem het rammelende eierstokken. Die heb ik niet, daarom kunnen mijn vrienden en ik op dit punt elkaar gewoon niet begrijpen. Ook een stukje natuur
Edit: ik ben overigens gek op de kids van m' n vrienden hoor, ben geen kinderhater maar bekijk ze liever op afspraak.
En hoera voor de papa boven mijn post!
Ik denk eigenlijk dat het gewoon met een bepaalde drang te maken heeft. Noem het rammelende eierstokken. Die heb ik niet, daarom kunnen mijn vrienden en ik op dit punt elkaar gewoon niet begrijpen. Ook een stukje natuur
Edit: ik ben overigens gek op de kids van m' n vrienden hoor, ben geen kinderhater maar bekijk ze liever op afspraak.
En hoera voor de papa boven mijn post!
Spoilers!
TS gaat even uit van de meest gangbare situatie waarin mensen die kinderen willen, kinderen krijgen.quote:Op donderdag 8 april 2010 01:28 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
Alleen TT en eerste zin OP gelezen: hoezo 'nemen' ?!
Zie nu edit, en ik verander mijn reactie in: pas dat dan aan!
Pfff, wellicht als je 24/7 in OUD post je op de hoogte bent van de uiterst gevoelige woordkeuze 'kinderen nemen', maar geef me nu ff het voordeel van de twijfel en ga in op de gestelde vraag ipv ingaan op iets wat in al 5 posts behandeld is en óók nog es ge-edit is in OP
Nu echt slapen, bis morgen
We gaan uit van mensen met een oprechte kinderwens (en of ze die kinderen dan uiteindelijk 'krijgen' is een tweede). Waarom steeds de grenzen van het onderwerp opzoeken, zo onduidelijk is mijn OP toch niet? Ga es in op het onderwerp!quote:Op donderdag 8 april 2010 01:34 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
Meer @ kinderen nemen/willen/krijgen: het onderscheid tussen willen en krijgen is wel degelijk heel belangrijk, want er zijn ook mensen die ze niet willen, maar ze toch krijgen.
Feliquote:Op donderdag 8 april 2010 01:34 schreef dscx het volgende:
[..]
Hear hear... Ben zelf sinds twee weken vader (
Natuurlijk is voortplanting biologisch gedreven en genetisch ingegeven, of liever; het doel van onze soort. Hoewel ik me kan voorstellen dat mensen bewust kinderloos blijven omwille van bijvoorbeeld vrijheid en gemak, had ik de afgelopen tijd voor geen goud willen missen.
Het feit dat ik dit kan tikken onder het genot van het gejengel van een ventje dat de hele avond last heeft van stevige darmkrampjes zegt me ook dat m'n tolerantie voor kindergehuil ernstig is veranderd.. gek ding, die natuur...
Maar ga es in op de periode voordat je vrouw zwanger raakte. Waarom kiezen voor een kind?
Fuck... m'n eerste post in OUD... nu voel ik me voor t eerst OUD...quote:Op donderdag 8 april 2010 01:35 schreef VonHinten het volgende:
[..]
[...]Pfff, wellicht als je 24/7 in OUD post [...]
Gefeliciteerdquote:Op donderdag 8 april 2010 01:34 schreef dscx het volgende:
[..]
Hear hear... Ben zelf sinds twee weken vader (
Natuurlijk is voortplanting biologisch gedreven en genetisch ingegeven, of liever; het doel van onze soort. Hoewel ik me kan voorstellen dat mensen bewust kinderloos blijven omwille van bijvoorbeeld vrijheid en gemak, had ik de afgelopen tijd voor geen goud willen missen.
Het feit dat ik dit kan tikken onder het genot van het gejengel van een ventje dat de hele avond last heeft van stevige darmkrampjes zegt me ook dat m'n tolerantie voor kindergehuil ernstig is veranderd.. gek ding, die natuur...
Dat gevoel he, dat dat mensje is voortgekomen uit jou. Dat jij de verantwoordelijkheid draagt voor zo'n kwetsbaar iets. Dat jij jouw kind als mooiste van de werled ziet en het ten alle tijden wilt beschermen, het meest dierbare wat je ooit hebt "gehad"..... Ik schrijf bewust gehad tussen haakjes, want een kind heb je maar "te leen" , ook dit kind gaat over pakweg 16 jaar zijn eigen gang en vind jou een oude zeur die hem niet begrijpt, maar dan nog is het jouw kind en zul je er alles aan doen om hem gelukkig te zien
Goed lezen. Ik had het niet over mensen die kinderen willen maar ze uiteindelijk niet krijgen...maar mensen die géén kinderen willen, maar ze wél krijgen. En dat heeft wel degelijk te maken met het onderwerp! Wat is immers hun motivatie??quote:
[..]
We gaan uit van mensen met een oprechte kinderwens (en of ze die kinderen dan uiteindelijk 'krijgen' is een tweede). Waarom steeds de grenzen van het onderwerp opzoeken, zo onduidelijk is mijn OP toch niet? Ga es in op het onderwerp!
Edit: of mag ik alleen een antwoord geven op je vraag, en niet bijdragen aan je vraag met mijn eigen vervolg/deelvraag?
*Think outside the box*
Dit is wel een mooie vraag van jou. Hoe ga je om met het feit dat je misschien niet doelbewust een kind wilt, maar het wel krijgt? En de opmerking dat er tegenwoordig toch genoeg AC bestaat is niet relevant. Op het moment dat iermand onbedoelt zwanger raakt is de AC al niet meer ter sprake. En dan.....wat is dan je motivatie om het toch door te zetten, om toch dit kind te krijgen?quote:Op donderdag 8 april 2010 01:41 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[..]
Goed lezen. Ik had het niet over mensen die kinderen willen maar ze uiteindelijk niet krijgen...maar mensen die géén kinderen willen, maar ze wél krijgen. En dat heeft wel degelijk te maken met het onderwerp! Wat is immers hun motivatie??
Edit: of mag ik alleen een antwoord geven op je vraag, en niet bijdragen aan je vraag met mijn eigen vervolg/deelvraag?
Om te kosten, dergelijk sentimenteel, kortzichtig gehuil.quote:Op donderdag 8 april 2010 01:34 schreef dscx het volgende:
[..]
Hear hear... Ben zelf sinds twee weken vader (
Natuurlijk is voortplanting biologisch gedreven en genetisch ingegeven, of liever; het doel van onze soort. Hoewel ik me kan voorstellen dat mensen bewust kinderloos blijven omwille van bijvoorbeeld vrijheid en gemak, had ik de afgelopen tijd voor geen goud willen missen.
Het feit dat ik dit kan tikken onder het genot van het gejengel van een ventje dat de hele avond last heeft van stevige darmkrampjes zegt me ook dat m'n tolerantie voor kindergehuil ernstig is veranderd.. gek ding, die natuur...
A perfect mimic of a normally functioning person.
Jouw ouders......Wat zullen ze blij met je zijnquote:Op donderdag 8 april 2010 01:47 schreef MaskOfSanity het volgende:
[..]
Om te kosten, dergelijk sentimenteel, kortzichtig gehuil.
Nee, maar waarom denk jij dat dat relevant is?quote:Op donderdag 8 april 2010 01:52 schreef childintime het volgende:
[..]
Jouw ouders......Wat zullen ze blij met je zijn
A perfect mimic of a normally functioning person.
Vandaar je reaktie. Alles hangt samen namelijk.......quote:Op donderdag 8 april 2010 01:53 schreef MaskOfSanity het volgende:
[..]
Nee, maar waarom denk jij dat dat relevant is?
Hoewel jouw Libelle-opvatting in zeldzame gevallen nog wel kan kloppen, is het vrij dom om dat in deze context te stellen. Het sluit echter wel naadloos aan bij de kortzichtigheid die jij voor lijkt te staan.quote:Op donderdag 8 april 2010 01:56 schreef childintime het volgende:
[..]
Vandaar je reaktie. Alles hangt samen namelijk.......
A perfect mimic of a normally functioning person.
Thanks...quote:Op donderdag 8 april 2010 01:38 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Feli
Maar ga es in op de periode voordat je vrouw zwanger raakte. Waarom kiezen voor een kind?
Het hele proces startte een jaar of drie geleden met een bewuste keuze om eens aan een kind te beginnen (oh ja, nemen was het woord natuurlijk niet, maar daar komt het wel op neer.) een bewuste keuze om aan een kind te beginnen loopt voor het ene stel uit op een maandje geduld, voor het ander op een jaartje en voor ons op 3 jaar (maar goed, uiteindelijk succesvol).
In ons geval -en waarschijnlijk vele andere gevallen- begon het traject met de mededeling "ik wil stoppen met de pil", uiteraard uit de hoek van de vrouw. Ik heb zelf het idee dat het vooral de vrouw is die actief met de wens tot voortplanting bezig is en de man dit mettertijd accepteert. Hell, in ons geval was dat zeker zo.
Persoonlijk heb ik eigenlijk altijd geweten dat ik eens vader zou worden, zeker nadat ik m'n vrouw tegenkwam. de enige vorm van rem die tegendruk uitoefende gedurende die eerste periode was de abbsolute doodsangst voor de hoeveelheid verantwoordelijkheid die het krijgen van een kind met zich mee zou brengen.
Begrijp me niet verkeerd, de essentie van het opvoeden van een kind leek me altijd al leuk. het doorgeven van je eigen essentie en creeeren van je eigen onsterfelijkheid op een vreselijk narcistisch maar verantwoorde manier
... Er kleefden naar mijn idee een paar kleine 'nadelen' aan:- Bevestiging van m'n eigen sterfelijkheid (overleefd worden door...);
- Absolute verantwoordelijkheid (hiervoor had ik ooit een hamster, dat was al lastig...);
- Onlosmakelijke verbondenheid met de leverancier van de overige 50% DNA;
Wat me uiteindelijk deed besluiten om mee te gaan in het baby-verhaal van vrouwlief? Lastig. Enerzijds het feit dat alle biologische randvoorwaarden waren ingevuld (wilde haren kwijt? Check, mentale stabiliteit? Check.), anderzijds het financiele plaatje dat klopte (financiele zekerheid enzo). Eigenlijk niets anders dan op een hele abstracte manier een nestje bouwen voor een nieuwe spruit.
Het op orde hebben van al deze randvoorwaarden was voor mij reden genoeg om het traject te starten, maar zeker niet de reden om aan de kleine zelf te beginnen. De reden ben ik later pas tegen gekomen in een boekje van Claudia de Breij. Nu kan ik haar niet meer quoten, te lang geleden, de essentie was simpelweg een antwoord op de vraag: "waarom zet je op deze verrotte planeet nog een nieuw leven neer?"
Het antwoord was eenvoudig en roerde me in zijn waarheid. Je zet geen nieuw leven op een verotte planeet, Je maakt deze planeet weer een stukje mooier door er een fantastisch nieuw leventje op te zetten.
Toegegeven, het was maand 1 van haar zwangerschap (lees: T+ 37 months), maar wel het moment waarop ik ten volste overtuigd was van het nieuwe leven dat we verwekt hadden...
Christ.. lang verhaal nog..
Vreselijk schattig, dergelijke ongegronde opmerkingen... Leuk dat iedereen tegenwoordig het woord "kortzichtig" in de mond schijnt te nemen zonder zelf de diepte van een stelling te schetsen...quote:Op donderdag 8 april 2010 01:47 schreef MaskOfSanity het volgende:
[..]
Om te kosten, dergelijk sentimenteel, kortzichtig gehuil.
Jij komt alleen aanzetten met een vrij voor de handliggend en vooral nietszeggend verhaaltje van een beginnend ouder en een slordig geschreven stukje over de "natuur". Noem eens 1 argument ipv dergelijk huishoudelijk geneuzel.quote:Op donderdag 8 april 2010 02:18 schreef dscx het volgende:
[..]
Vreselijk schattig, dergelijke ongegronde opmerkingen... Leuk dat iedereen tegenwoordig het woord "kortzichtig" in de mond schijnt te nemen zonder zelf de diepte van een stelling te schetsen...
A perfect mimic of a normally functioning person.
1 argument? Zoals ik schreef, het feit dat voortplanting het doel is van onze soort.quote:Op donderdag 8 april 2010 02:24 schreef MaskOfSanity het volgende:
[..]
Jij komt alleen aanzetten met een vrij voor de handliggend en vooral nietszeggend verhaaltje van een beginnend ouder en een slordig geschreven stukje over de "natuur". Noem eens 1 argument ipv dergelijk huishoudelijk geneuzel.
Do buzz off...
Pot, ketel.quote:Op donderdag 8 april 2010 01:53 schreef MaskOfSanity het volgende:
[..]
Nee, maar waarom denk jij dat dat relevant is?
He created a new world of rave in which he gave rebirth to elements of melody and positivity.
He named this world: Forbidden Paradise
He named this world: Forbidden Paradise
Het unieke van onze soort is juist dat wij beschikken over het vermogen daarin een eigen afweging te maken.quote:Op donderdag 8 april 2010 02:35 schreef dscx het volgende:
[..]
1 argument? Zoals ik schreef, het feit dat voortplanting het doel is van onze soort.
Do buzz off...
Je maakt jezelf nogal belachelijk om als mens dit argument aan te voeren. Om te spreken van "het doel" is al erg bedenkelijk in the first place.
A perfect mimic of a normally functioning person.
Eens met de vraag van TS en jammer dat de kern ervan door veel (ouders) niet wordt begrepen.
Het gaat niet om de gevoelens die je kreeg toen je had besloten, de uiteindelijke gevolgen of het gewennings- en groeiproces in de ouderschapsrol, maar de initiele besluitvorming.
Ik zelf zit daar nog laaaangg niet (gelukkig) en ik weet ook niet of ik die drang ooit krijg (M overigens).
Maar uit veel vragen begrijp ik toch dat het een combinatie is aan het vervullen van
1. de oerdrang van de vrouw en de (cliché) biologische klok
2. een vorm van settlement en rust en stabiliteit
3. maatschappelijk en sociaal wenselijk gedrag
1 en 3 spreken redelijk voor zich, 2 zal ik wat nader toelichten. Op een bepaalde leeftijd lijken veel couples te zoeken naar een vervulling. Hebben hun studie afgerond, zitten op een leuke positie qua carrière en willen dit graag verder invulling geven. Het nemen/willen van een kind lijkt enerzijds een egocentrische en narcistische bevestiging dat zij als volwassenen geslaagd zijn. Anderzijds is het een rustpunt, een gezin waar je voor thuis komt en zorgt, wat je bindt aan een bepaald ritme of je succes in geluk uitdrukt.
Misschien formuleer ik het een beetje krom, maar wat ik bedoel te zeggen is dat kinderen een soort van meetbare indicatoren zijn, de gevolgen en de emotionele bevestiging dat jouw vorm van leven goed is en dat je op een bepaalt punt zit dat je in staat bent een stap terug te nemen om een volgend leven te begeleiden.
Bewust kinderlozen zijn vaak rationeler ingesteld, waarbij de emotionele bevestiging van succes of geluk minder geprikkeld hoeft te worden. Ze moeten sterk in hun schoenen staan om weerstand te bieden aan zowel de natuurlijke als de culturele "druk" op kinderen, maar daarnaast zichzelf ook een leven kunnen voorstellen zonder dat het "gevolg" heeft of zonder dat het een "nieuw begin" inluidt.
Het gaat niet om de gevoelens die je kreeg toen je had besloten, de uiteindelijke gevolgen of het gewennings- en groeiproces in de ouderschapsrol, maar de initiele besluitvorming.
Ik zelf zit daar nog laaaangg niet (gelukkig) en ik weet ook niet of ik die drang ooit krijg (M overigens).
Maar uit veel vragen begrijp ik toch dat het een combinatie is aan het vervullen van
1. de oerdrang van de vrouw en de (cliché) biologische klok
2. een vorm van settlement en rust en stabiliteit
3. maatschappelijk en sociaal wenselijk gedrag
1 en 3 spreken redelijk voor zich, 2 zal ik wat nader toelichten. Op een bepaalde leeftijd lijken veel couples te zoeken naar een vervulling. Hebben hun studie afgerond, zitten op een leuke positie qua carrière en willen dit graag verder invulling geven. Het nemen/willen van een kind lijkt enerzijds een egocentrische en narcistische bevestiging dat zij als volwassenen geslaagd zijn. Anderzijds is het een rustpunt, een gezin waar je voor thuis komt en zorgt, wat je bindt aan een bepaald ritme of je succes in geluk uitdrukt.
Misschien formuleer ik het een beetje krom, maar wat ik bedoel te zeggen is dat kinderen een soort van meetbare indicatoren zijn, de gevolgen en de emotionele bevestiging dat jouw vorm van leven goed is en dat je op een bepaalt punt zit dat je in staat bent een stap terug te nemen om een volgend leven te begeleiden.
Bewust kinderlozen zijn vaak rationeler ingesteld, waarbij de emotionele bevestiging van succes of geluk minder geprikkeld hoeft te worden. Ze moeten sterk in hun schoenen staan om weerstand te bieden aan zowel de natuurlijke als de culturele "druk" op kinderen, maar daarnaast zichzelf ook een leven kunnen voorstellen zonder dat het "gevolg" heeft of zonder dat het een "nieuw begin" inluidt.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
Oh sorry, mijn fout, ik miste even je.. err.. ja wat eigenlijk? Een gefrustreerde post richting een troste vader, hoe durft hijquote:
He created a new world of rave in which he gave rebirth to elements of melody and positivity.
He named this world: Forbidden Paradise
He named this world: Forbidden Paradise
Nah, het was vooral een nietszeggend argument. Misschien ben jij ook wel trots op jouw vrij boerse, lompe hoofd, maar dat laten we verder aan jou over.quote:Op donderdag 8 april 2010 03:02 schreef twiFight het volgende:
[..]
Oh sorry, mijn fout, ik miste even je.. err.. ja wat eigenlijk? Een gefrustreerde post richting een troste vader, hoe durft hij
A perfect mimic of a normally functioning person.
Veel van de vriendinnen van mijn moeder zijn nu halverwege de zestig en behoren tot de eerste groep waarbij kinderloos zijn enigzins acceptabel bij was, soms hip zelfs in een zeker milieu in Amsterdam en als ik ze nu zie.... ze hebben allemaal spijt.
Eenzaam, die leuke neefjes en nichtjes komen ook niet meer langs en na de scheiding en het overlijden van de partner en de pensioenering dan ben je opeens toch wel rap eenzaam en heb je een hoop gemist.
Eigenlijk is dat iets dat ik wel vrees, mannen uiten dat dan wel niet zo gemakkelijk maar het gevoel is er wel.
Eenzaam, die leuke neefjes en nichtjes komen ook niet meer langs en na de scheiding en het overlijden van de partner en de pensioenering dan ben je opeens toch wel rap eenzaam en heb je een hoop gemist.
Eigenlijk is dat iets dat ik wel vrees, mannen uiten dat dan wel niet zo gemakkelijk maar het gevoel is er wel.
Laat ik dan maar even reageren , wij zijn inmiddels op 2 maanden na 3 jaar bezig met het hopelijk krijgen van kinderen . De stelling kinderen NEMEN gaat voor ons dus zeker niet op. De kinderwens heeft invloed op ons dagelijks leven , zoals de afgelopen jaren meerdere keren per maand naar het ziekenhuis , onderzoeken , medicatie , etc. Inmiddels zijn we op het punt IVF aanbeland , wat voor ons inhoud dat als dit niet lukt in 3 pogingen dat we waarschijnlijk Kinderloos zullen blijven , iets waar we beide niet aan moeten denken !
A command line lets you get intimate with your computer, data and protocols. GUIs are like wearing full body condoms.
Even OT : maar succes Joene! Hier ligt ook een IVF baby in zijn ledikantje.
And if I could choose the world around me, the world I'd choose would all revolve 'round you
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
Hopelijk voor mij en mijsje komend jaar ookquote:Op donderdag 8 april 2010 07:48 schreef McLaura het volgende:
Even OT : maar succes Joene! Hier ligt ook een IVF baby in zijn ledikantje.
A command line lets you get intimate with your computer, data and protocols. GUIs are like wearing full body condoms.
Ahhh de link is gelegd! Mijsje 'ken' ik wel!
And if I could choose the world around me, the world I'd choose would all revolve 'round you
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
Dat weet ik en daarom noemde ik haar nu ook evenquote:Op donderdag 8 april 2010 08:16 schreef McLaura het volgende:
Ahhh de link is gelegd! Mijsje 'ken' ik wel!
A command line lets you get intimate with your computer, data and protocols. GUIs are like wearing full body condoms.
Vandaar!
And if I could choose the world around me, the world I'd choose would all revolve 'round you
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
tvp
[b]Op dinsdag 10 februari 2004 14:36 schreef Malawi het volgende:[/b]
Het in den oren stoppen van kiwi's is dus een probaat tijgeraanvalafweermiddel
Het in den oren stoppen van kiwi's is dus een probaat tijgeraanvalafweermiddel
Ik vind kinderen 'nemen' ook zo denigerend klinken. Echt typisch iets wat mensen zeggen die er zelf nog helemaal niet aan toe zijn en denken dat dat zoiets is als het aanschaffen van een hond of een nieuwe auto.quote:Op donderdag 8 april 2010 07:31 schreef Joene het volgende:
Laat ik dan maar even reageren , wij zijn inmiddels op 2 maanden na 3 jaar bezig met het hopelijk krijgen van kinderen . De stelling kinderen NEMEN gaat voor ons dus zeker niet op. De kinderwens heeft invloed op ons dagelijks leven , zoals de afgelopen jaren meerdere keren per maand naar het ziekenhuis , onderzoeken , medicatie , etc. Inmiddels zijn we op het punt IVF aanbeland , wat voor ons inhoud dat als dit niet lukt in 3 pogingen dat we waarschijnlijk Kinderloos zullen blijven , iets waar we beide niet aan moeten denken !
Ik ben de enige in dit topic die een goede reden geeft waarom ik kinderen wil, maar daar gaat verder niemand op in.
Ik denk dat je geen bevredigend antwoord krijgt op je vraag omdat dat antwoord er gewoonweg niet ís. Het krijgen van kinderen is, denk ik, niet iets waar rationeel over besloten wordt. Let wel, ik heb het hier over het besluit, je denkt er héus rationeel over na, weegt voors en tegens af, bedenkt je van alles en nogwat voor je de voorbehoedsmiddelen de deur uitgooit, maar ik denk dat het uiteindelijke besluit emoties en gevoelens ten grondslag heeft. Anders denk ik niet dat er zo veel mensen kinderen zouden krijgen eerlijkgezegd
Bij ons was mijn man al vanaf het begin degene met de kinderwens, ik heb héél lang gedacht dat ik geen kinderen wilde en kon het me daarna een hele tijd wel voorstellen dat ik dat ooit wilde, maar de daadwerkelijke wens liet op zich wachten. Tot ik op een dag een bericht van een kennis kreeg waarin ze vertelde zwanger te zijn en mijn eerste gedachte iets heel jaloers was. Ik schrok er zelf van en het heeft maanden geduurd eer ik dit aan mijn lief of wie dan ook durfde te vertellen. Maarja, dat was voor mij dus de aanzet. Ik moest er steeds vaker aan denken, verlangde ernaar zwanger te zijn, een baby vast te houden, te zorgen voor een kind. Omdat het niet wegging heb ik het er uiteindelijk toch met mijn lief over gehad en na nog een aantal maanden denken hebben we uiteindelijk besloten ervoor te gaan. Het begon dus met iemand die geen kinderen wilde en eindigde met iemand die elke menstruatie zat te huilen omdat het niet gelukt was.
Nu is onze zoon 4 maanden oud en ik kan je zeggen: het ís ook leuk. Maar dat weet je niet als je eraan begint. Ik heb, toen we probeerden een kind te krijgen, nóóit gedacht dat het leuk zou zijn. Ik kon me sowieso eigenlijk niet voorstellen hoe het allemaal zou zijn. Ik verlangde er alleen wél hevig naar..
Het waaróm is dus niet uit te leggen, denk ik, net zoiets als op een moment bedenken dat je enorme trek hebt in macaroni en het niet los kunnen laten tot je het daadwerkelijk gegeten hebt. Beetje rare vergelijking misschien, maar zoiets is het. Het slaat nergens op, maar het is er gewoon en dan moet je er iets mee.
Ow, en Joene, I'm rooting for you guys
Bij ons was mijn man al vanaf het begin degene met de kinderwens, ik heb héél lang gedacht dat ik geen kinderen wilde en kon het me daarna een hele tijd wel voorstellen dat ik dat ooit wilde, maar de daadwerkelijke wens liet op zich wachten. Tot ik op een dag een bericht van een kennis kreeg waarin ze vertelde zwanger te zijn en mijn eerste gedachte iets heel jaloers was. Ik schrok er zelf van en het heeft maanden geduurd eer ik dit aan mijn lief of wie dan ook durfde te vertellen. Maarja, dat was voor mij dus de aanzet. Ik moest er steeds vaker aan denken, verlangde ernaar zwanger te zijn, een baby vast te houden, te zorgen voor een kind. Omdat het niet wegging heb ik het er uiteindelijk toch met mijn lief over gehad en na nog een aantal maanden denken hebben we uiteindelijk besloten ervoor te gaan. Het begon dus met iemand die geen kinderen wilde en eindigde met iemand die elke menstruatie zat te huilen omdat het niet gelukt was.
Nu is onze zoon 4 maanden oud en ik kan je zeggen: het ís ook leuk. Maar dat weet je niet als je eraan begint. Ik heb, toen we probeerden een kind te krijgen, nóóit gedacht dat het leuk zou zijn. Ik kon me sowieso eigenlijk niet voorstellen hoe het allemaal zou zijn. Ik verlangde er alleen wél hevig naar..
Het waaróm is dus niet uit te leggen, denk ik, net zoiets als op een moment bedenken dat je enorme trek hebt in macaroni en het niet los kunnen laten tot je het daadwerkelijk gegeten hebt. Beetje rare vergelijking misschien, maar zoiets is het. Het slaat nergens op, maar het is er gewoon en dan moet je er iets mee.
Ow, en Joene, I'm rooting for you guys
3!
Heb je deze vraag al eens aan je eigen ouders voorgelegd? Waarom zij toendertijd voor kinderen kozen?
Ik hoop zo dat jullie het kindje 'krijgen' waarop jullie al zo lang op wachten! Ik gun het jullie écht!quote:Op donderdag 8 april 2010 07:31 schreef Joene het volgende:
Laat ik dan maar even reageren , wij zijn inmiddels op 2 maanden na 3 jaar bezig met het hopelijk krijgen van kinderen . De stelling kinderen NEMEN gaat voor ons dus zeker niet op. De kinderwens heeft invloed op ons dagelijks leven , zoals de afgelopen jaren meerdere keren per maand naar het ziekenhuis , onderzoeken , medicatie , etc. Inmiddels zijn we op het punt IVF aanbeland , wat voor ons inhoud dat als dit niet lukt in 3 pogingen dat we waarschijnlijk Kinderloos zullen blijven , iets waar we beide niet aan moeten denken !
Ik sluit me in grote lijnen bij Incantrix aan. Ook ik wilde geen kinderen. Ik heb een man die al drie kinderen heeft. Kinderen waar hij stapelgek op is, maar waarvan hij ook zegt dat hij nooit een bewuste keuze heeft gemaakt. Hij heeft gewoon gedaan wat min of meer van een pasgetrouwd stel verwacht werd. Ook hij was ervan overtuigd geen kinderen meer te willen. Echt niet.
En toen kwam het bericht van zijn zus, die een grote kinderwens had: ze had kanker en haar baarmoeder moest verwijderd worden. En op de één of andere manier heeft dat alles veranderd. Ik merkte dat ik heel nerveus werd vand at bericht. wat als mij dat ook zou overkomen? Dan zou ik geen kinderen meer kunnen krijgen!! Toen realiseerde ik me dat ik heel graag een kind wilde. Gek genoeg gebeurde hetzelfde bij mijn man.
Omdat we geen goede rationele reden konden verzinnen waarom we dit zouden willen hebben we een jaar bedenktijd genomen. Verder dan 'we willen het héél graag' zijn we nooit gekomen. Maar onze dochter is nu 6 maanden en ik ben er inmiddels van overtuigd dat het de oerdrang is geweest waar eerder over gesproken werd. Niets voor een nuchter persoon als ik, maar ik ben blij dat ik er naar geluisterd heb.
En als alles goed gaat ben ik volgend jaar draagmoeder voor mijn schoonzus, om de oerdrang van nog een vrouw te vervullen.
Niks ratio, maar alleen maar gevoel. Gek dat 't zo werkt, maar zoals Incantrix ook al zei, als dat niet zo was, zouden waarschijnlijk véél minder mensen kinderen krijgen.
En toen kwam het bericht van zijn zus, die een grote kinderwens had: ze had kanker en haar baarmoeder moest verwijderd worden. En op de één of andere manier heeft dat alles veranderd. Ik merkte dat ik heel nerveus werd vand at bericht. wat als mij dat ook zou overkomen? Dan zou ik geen kinderen meer kunnen krijgen!! Toen realiseerde ik me dat ik heel graag een kind wilde. Gek genoeg gebeurde hetzelfde bij mijn man.
Omdat we geen goede rationele reden konden verzinnen waarom we dit zouden willen hebben we een jaar bedenktijd genomen. Verder dan 'we willen het héél graag' zijn we nooit gekomen. Maar onze dochter is nu 6 maanden en ik ben er inmiddels van overtuigd dat het de oerdrang is geweest waar eerder over gesproken werd. Niets voor een nuchter persoon als ik, maar ik ben blij dat ik er naar geluisterd heb.
En als alles goed gaat ben ik volgend jaar draagmoeder voor mijn schoonzus, om de oerdrang van nog een vrouw te vervullen.
Niks ratio, maar alleen maar gevoel. Gek dat 't zo werkt, maar zoals Incantrix ook al zei, als dat niet zo was, zouden waarschijnlijk véél minder mensen kinderen krijgen.
VonHinten
Ik ben eht met Incantrix eens en denk ook dat er geen rationele argumenten zijn, maar er een gevoel aan ten grondslag ligt. Natuurlijk gaan veel mensen die bewust kiezen voor een kind wel veel rationele argumenten langs: gesettled, goede relatie, huis, financiele zekerheid (voor zover mogelijk natuurlijk), zelf stabiel zijn, etc. Het is echter het gevoel dat je een kind wil, dat maakt dat je deze zaken gaat bekijken.
Als je het puur rationeel zou bekijken, zijn er juist wel argumenten te vinden waarom je het niet zou doen: vrijheid kwijtraken, grote verantwoordelijkheid, mogelijke problemen (denk aan ziekte van je kind), een aanslag op je financieen, je moet veel zaken regelen, etc. Toch zijn voor mensen die graag een kind willen, deze zaken ineens van ondergeschikt of geen belang.
Ik wilde al heel lang en kind, maar dat is nooit gelukt. schaap had er nog nooit over nagedacht tot hij mij ontmoette en ik hem vertelde dat mijn kinderwens nog steeds aanwezig was. Nadat hij erover nagedacht had, leek het hem wel leuk. Ik geloof niet dat hij echt een kinderwens heeft gehad zoals ik die had. En zelfs al de keren dat het niet lukte, hadden op hem denk ik minder impact dan op mij. Jammer, maar geen man overboord.
Nu Senna er is, vindt hij het ook meer dan geweldig. Hoe vaak we al niet tegen elkaar gezegd hebben: wat is het leuk he! Wat is ze leuk en lief en mooi en geweldig
Ik wilde al lange tijd graag een kind, maar had echt geen idee dat het zo leuk was, maar ook zo moeilijk, zo snel zou voelen alsof het nooit anders geweest was en dat je zoveel liefde voor zo een klein mensje kon voelen. En ondanks dat er alleen maar goede redenen zijn om niet voor een tweede te gaan, is het toch iets wat regelmatig door mijn hoofd gaan. Ratio verliets het gewoonweg van emotie in dit geval.
Ik ben eht met Incantrix eens en denk ook dat er geen rationele argumenten zijn, maar er een gevoel aan ten grondslag ligt. Natuurlijk gaan veel mensen die bewust kiezen voor een kind wel veel rationele argumenten langs: gesettled, goede relatie, huis, financiele zekerheid (voor zover mogelijk natuurlijk), zelf stabiel zijn, etc. Het is echter het gevoel dat je een kind wil, dat maakt dat je deze zaken gaat bekijken.
Als je het puur rationeel zou bekijken, zijn er juist wel argumenten te vinden waarom je het niet zou doen: vrijheid kwijtraken, grote verantwoordelijkheid, mogelijke problemen (denk aan ziekte van je kind), een aanslag op je financieen, je moet veel zaken regelen, etc. Toch zijn voor mensen die graag een kind willen, deze zaken ineens van ondergeschikt of geen belang.
Ik wilde al heel lang en kind, maar dat is nooit gelukt. schaap had er nog nooit over nagedacht tot hij mij ontmoette en ik hem vertelde dat mijn kinderwens nog steeds aanwezig was. Nadat hij erover nagedacht had, leek het hem wel leuk. Ik geloof niet dat hij echt een kinderwens heeft gehad zoals ik die had. En zelfs al de keren dat het niet lukte, hadden op hem denk ik minder impact dan op mij. Jammer, maar geen man overboord.
Nu Senna er is, vindt hij het ook meer dan geweldig. Hoe vaak we al niet tegen elkaar gezegd hebben: wat is het leuk he! Wat is ze leuk en lief en mooi en geweldig
Ik wilde al lange tijd graag een kind, maar had echt geen idee dat het zo leuk was, maar ook zo moeilijk, zo snel zou voelen alsof het nooit anders geweest was en dat je zoveel liefde voor zo een klein mensje kon voelen. En ondanks dat er alleen maar goede redenen zijn om niet voor een tweede te gaan, is het toch iets wat regelmatig door mijn hoofd gaan. Ratio verliets het gewoonweg van emotie in dit geval.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Hmm, ik vind je post neit onaardig, maar de laatste alinea ben ik het niet helemaal mee eens. Dat ze wellicht rationeler zijn ingesteld, zou best kunnen. Dat de emotionele bevestiging van succes of geluk minder geprikkeld hoeft te worden, betwijfel ik. Zij zoeken een andere bevestiging, die in wezen net zo emotioneel is; denk aan het hebben van vrijheid, het niet hoeven nemen van verantwoordleijkheid voor een baby, maar ook de financiele mogelijkheden om aan hun materiele wensen te voldoen en te kunnen reizen, of de status die ze ontlenen aan hun carriere.quote:
Bewust kinderlozen zijn vaak rationeler ingesteld, waarbij de emotionele bevestiging van succes of geluk minder geprikkeld hoeft te worden. Ze moeten sterk in hun schoenen staan om weerstand te bieden aan zowel de natuurlijke als de culturele "druk" op kinderen, maar daarnaast zichzelf ook een leven kunnen voorstellen zonder dat het "gevolg" heeft of zonder dat het een "nieuw begin" inluidt.
Wat ik een vreemde opmerking vind, is dat ze steviger in hun schoenen moeten staan om weerstand te bieden aan de natuurlijke druk om kinderen te willen. Waarom zou je daar weerstand aan moeten bieden?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik heb altijd al kinderen gewild en mijn man ook. Waarom? Weet niet, waarschijnlijk toch die oerdrang/levensdoel/roeping of hoe je het ook wilt noemen. Natuurlijk hebben we er ook wel eens rationeel over nagedacht, maar het was bij ons geen kwestie van de voors en tegens op een rijtje zetten en afwegen. We hadden wel érg veel en zwaarwegende redenen moeten verzinnen om er níet aan te willen beginnen, en eerlijk gezegd kwam er - behalve de gebruikelijke zorgen als 'hoe zou het praktisch allemaal gaan?' - niet veel in ons op.
TS zal na 12 uur inhoudelijk ingaan op wat posts, maar tot die tijd voor de laatste maal: hou eens op met dit gezeur over mijn woordkeuze 'nemen'. Met nemen bedoel ik, zoals een andere user het hierboven aardig verwoordde, dat 'het traject om kinderen te krijgen wordt ingezet'. Oftewel: ouders maken een bewuste keuze om te proberen kinderen te krijgen (en hebben daarvoor bepaalde redenen). En of ze dan vruchtbaar of onvruchtbaar blijken te zijn maakt voor hun initiële keuze om te proberen kinderen te krijgen niets uit.quote:Op donderdag 8 april 2010 08:50 schreef nummer_zoveel het volgende:
[..]
Ik vind kinderen 'nemen' ook zo denigerend klinken. Echt typisch iets wat mensen zeggen die er zelf nog helemaal niet aan toe zijn en denken dat dat zoiets is als het aanschaffen van een hond of een nieuwe auto.
Zo'n genuanceerde OP tikken en dan toch nog steeds dit gehakketak
Ik vind dat je het netjes doet hoor, er toch op reageren. Maar ik zou dergelijke posts nu maar gewoon negeren. Bij mij heeft het in totaal 13 jaar geduurd en ik stoor me geen moment aan het werkwoord 'nemen'.quote:
[..]
TS zal na 12 uur inhoudelijk ingaan op wat posts, maar tot die tijd voor de laatste maal: hou eens op met dit gezeur over mijn woordkeuze 'nemen'. Met nemen bedoel ik, zoals een andere user het hierboven aardig verwoordde, dat 'het traject om kinderen te krijgen wordt ingezet'. Oftewel: ouders maken een bewuste keuze om te proberen kinderen te krijgen (en hebben daarvoor bepaalde redenen). En of ze dan vruchtbaar of onvruchtbaar blijken te zijn maakt voor hun initiële keuze om te proberen kinderen te krijgen niets uit.
Zo'n genuanceerde OP tikken en dan toch nog steeds dit gehakketak
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Voor mezelf weet ik neit of het een oerdrang is ofzo. Het idee van een klein mensje begeleiden bij het groot worden, de wereld helpen ontdekken en zelf ook weer zien door de ogen van een kind zijn voo rmij meer (nog steeds emotionele) redenen dan een onbestemd iets als een oerdrang.quote:
Ik heb altijd al kinderen gewild en mijn man ook. Waarom? Weet niet, waarschijnlijk toch die oerdrang/levensdoel/roeping of hoe je het ook wilt noemen. Natuurlijk hebben we er ook wel eens rationeel over nagedacht, maar het was bij ons geen kwestie van de voors en tegens op een rijtje zetten en afwegen. We hadden wel érg veel en zwaarwegende redenen moeten verzinnen om er níet aan te willen beginnen, en eerlijk gezegd kwam er - behalve de gebruikelijke zorgen als 'hoe zou het praktisch allemaal gaan?' - niet veel in ons op.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Dus 'bang' zijn om alleen te zijn, of dat gewoon niet willen, een bepaalde periode van je leven bezoek willen en kunnen krijgen van jongere familie, is een reden om kinderen te krijgen...?quote:
Veel van de vriendinnen van mijn moeder zijn nu halverwege de zestig en behoren tot de eerste groep waarbij kinderloos zijn enigzins acceptabel bij was, soms hip zelfs in een zeker milieu in Amsterdam en als ik ze nu zie.... ze hebben allemaal spijt.
Eenzaam, die leuke neefjes en nichtjes komen ook niet meer langs en na de scheiding en het overlijden van de partner en de pensioenering dan ben je opeens toch wel rap eenzaam en heb je een hoop gemist.
Eigenlijk is dat iets dat ik wel vrees, mannen uiten dat dan wel niet zo gemakkelijk maar het gevoel is er wel.
*Think outside the box*
@miss_sly: Oh maar die dingen zijn ook hetgeen wat mij bijzonder en mooi lijkt aan het ouderschap. 
Maar ik denk dat daarónder toch ook iets van een oerdrang zit die dat soort wensen en gedachten aanwakkert.
Maar we zullen het vast nooit helemaal weten, het is moeilijk om al je motieven te doorgronden. Hoeft van mij ook niet, trouwens.
Maar ik denk dat daarónder toch ook iets van een oerdrang zit die dat soort wensen en gedachten aanwakkert. Maar we zullen het vast nooit helemaal weten, het is moeilijk om al je motieven te doorgronden. Hoeft van mij ook niet, trouwens.
En de vraag van TS is waarom mensen dan dus toch beslissen wel een kind te willen. Dat er weinig tot geen goede rationele argumenten komen, had TS al ingecalculeerd. Bovendien is al meerdere malen aangegeven dat die moeilijk te geven zijn.quote:
[..]
Het unieke van onze soort is juist dat wij beschikken over het vermogen daarin een eigen afweging te maken.
Dus...klaar.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Vind niemand dit opmerkelijk? Stof tot nadenken? Ik heb niet echt een concrete reactie, maar 'k zou denken dat het wel a-typisch is voor deze tijd...quote:
(...) gewoon gedaan wat min of meer van een pasgetrouwd stel verwacht werd/wordt.(...)
*Think outside the box*
Is dat uniek aan onze soort, of is uniek aan onze soort dat we dat dénken te kunnen...?quote:
[..]
Het unieke van onze soort is juist dat wij beschikken over het vermogen daarin een eigen afweging te maken.
Je maakt jezelf nogal belachelijk om als mens dit argument aan te voeren. Om te spreken van "het doel" is al erg bedenkelijk in the first place.
Mask, gezien je toon van discussie/argumentatie weet ik al hoe je hierop zal reageren, dus het is meer een retorische vraag en/of een vraag aan de anderen die hier wel genuanceerd over praten.
*Think outside the box*
Dat zou je denken, maar dat valt dus vies tegen. Toen wij trouwden waren we helemaal nog niet met kinderen bezig, maar die bruiloft bleek een vrijbrief voor Jan en alleman om zich eens fijn met onze gezinsstructuur te gaan bemoeien. Hoe vaak ons niet gevraagd is wanneer die kinders nou toch gingen komen.. Ook van mensen die zelf bewust voor kinderloosheid hebben gekozen trouwens. Opmerkelijk, maar helaas waar.quote:Op donderdag 8 april 2010 10:03 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[..]
Vind niemand dit opmerkelijk? Stof tot nadenken? Ik heb niet echt een concrete reactie, maar 'k zou denken dat het wel a-typisch is voor deze tijd...
3!
quote:Op donderdag 8 april 2010 10:07 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
Is dat uniek aan onze soort, of is uniek aan onze soort dat we dat dénken te kunnen...?
heel terechte vraag, in mijn ogen.
Laat ik overigens even duidelijk zijn ik stoor me opzich niet aan de term een kind nemen hoor. Alleen het is niet altijd zo voor de hand liggend als sommige mensen denken.
A command line lets you get intimate with your computer, data and protocols. GUIs are like wearing full body condoms.
Waarom ik een kindje wilde? Puur egoistisch, ik wilde heel graag weten wat de combinatie van vriend en mij zou opleveren
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Ok. Alleen klinkt 'willen' in dit geval beter.quote:Op donderdag 8 april 2010 09:44 schreef VonHinten het volgende:
[..]
TS zal na 12 uur inhoudelijk ingaan op wat posts, maar tot die tijd voor de laatste maal: hou eens op met dit gezeur over mijn woordkeuze 'nemen'. Met nemen bedoel ik, zoals een andere user het hierboven aardig verwoordde, dat 'het traject om kinderen te krijgen wordt ingezet'. Oftewel: ouders maken een bewuste keuze om te proberen kinderen te krijgen (en hebben daarvoor bepaalde redenen). En of ze dan vruchtbaar of onvruchtbaar blijken te zijn maakt voor hun initiële keuze om te proberen kinderen te krijgen niets uit.
Zo'n genuanceerde OP tikken en dan toch nog steeds dit gehakketak
Met die diepte eens. Ik wist niet dat ik zo ontzettend veel liefde en gevoel in me had, tot ik plots zwanger wasquote:Op donderdag 8 april 2010 02:18 schreef dscx het volgende:
[..]
Vreselijk schattig, dergelijke ongegronde opmerkingen... Leuk dat iedereen tegenwoordig het woord "kortzichtig" in de mond schijnt te nemen zonder zelf de diepte van een stelling te schetsen...
I'm so glamourous I piss glitter!
quote:
[..]
Dat zou je denken, maar dat valt dus vies tegen. Toen wij trouwden waren we helemaal nog niet met kinderen bezig, maar die bruiloft bleek een vrijbrief voor Jan en alleman om zich eens fijn met onze gezinsstructuur te gaan bemoeien. Hoe vaak ons niet gevraagd is wanneer die kinders nou toch gingen komen.. Ook van mensen die zelf bewust voor kinderloosheid hebben gekozen trouwens. Opmerkelijk, maar helaas waar.
Dat vind ik idd zeker opmerkelijk. Ik zou in dat geval juist nadrukkelijk vragen óf er kinderen komen, niet wanneer nou toch.
*Think outside the box*
Ach, mensen zeggen het vaak ook een beetje lacherig/plagerig: 'En, wanneer komen er kinderen?'quote:Op donderdag 8 april 2010 10:24 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[..]
Ik heb mij eigenlijk voorgenomen om geen kinderen te krijgen, dit kan natuurlijk altijd veranderen als mijn toekomstige vriendin echt kinderen wil, het is meer een soort angst, lastig uit te leggen; ik vind het een grote verantwoordelijkheid om een kind op te voeden en ben bang dat ik het niet aan kan, of iets ga doen waar ik spijt van ga krijgen.
Maar waarom zou je niet gelukkig zijn op je 80ste zonder kinderen?
Maar waarom zou je niet gelukkig zijn op je 80ste zonder kinderen?
█▄ █▄█ █▄ █▄█▄█ █▄█ ▀█▀
TryAndResistClicking. Trollspray.
TryAndResistClicking. Trollspray.
Volgens mij zeggen mensen meestal van dat soort standaard dingen als ze gewoon niks anders weten te zeggen of te vragen. Soort onhandigheid.
Soort onhandigheid.
Misschien omdat je je dan voor je kop slaat dat je je keuzes in het verleden hebt gemaakt vanuit angst.quote:Op donderdag 8 april 2010 10:26 schreef CantFazeMe het volgende:
Maar waarom zou je niet gelukkig zijn op je 80ste zonder kinderen?
Kinderen willen/nemen/geven/krijgen/kopen/vinden... mooi om te zien hoe iedereen hier over valt maar niet inhoudelijk op de vraag ingaat verder. Onthouden om, mocht ik ooit een topic in OUD te starten, een aparte alinea aan disclaimers voor dit soort gevallen te wijden.
On-topic: ben benieuwd, als verse oom wil ik ook wel weten waarom mensen eigenlijk aan kinderen beginnen. Als ik dat mannetje vastheb vind ik hem leuk, maar om er nou zelf aan te beginnen...
On-topic: ben benieuwd, als verse oom wil ik ook wel weten waarom mensen eigenlijk aan kinderen beginnen. Als ik dat mannetje vastheb vind ik hem leuk, maar om er nou zelf aan te beginnen...
Ja, ik generaliseer.
Dat vonden wij ook. Sommige mensen bedoelden het, zoals nummer_zoveel al zegt, als grapje, maar van anderen was het tamelijk serieus bedoeld. Gelukkig hebben we ook genoeg mensen in de omgeving die daar anders mee omgaan, maar op een bepaald moment was ik dat gezeur zó zat..quote:Op donderdag 8 april 2010 10:24 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[..]
3!
Ik weet het niet, zonder kinderen lijkt mij ook prima te doen, het is meer van, keuzes die ik bijvoorbeeld maak bij mijn kind en achteraf later spijt van ga krijgen. Of de opvoeding wat me tegen gaat vallen.quote:Op donderdag 8 april 2010 10:28 schreef Cantare het volgende:
[..]
Misschien omdat je je dan voor je kop slaat dat je je keuzes in het verleden hebt gemaakt vanuit angst.
█▄ █▄█ █▄ █▄█▄█ █▄█ ▀█▀
TryAndResistClicking. Trollspray.
TryAndResistClicking. Trollspray.
Ja, dat is heel sterk aanwezigquote:
[..]
Maar hoeveel mensen ken je die dit als reden noemen om kinderen te nemen? Is dit onbewust heel sterk aanwezig en zijn de genoemde redenen daarom (soms) zo vaag?
Dat lijkt me eigenlijk vrij logisch eerlijk gezegd Anyway, eigenlijk wilde ik alleen maar even zeggen dat ik het wat vreemd vind dat je je nog niet zo lang geleden moest verdedigen als je GEEN kinderen wilde en nu heb ik meer het idee dat je je moet verdedigen als je ze WEL wil
compact en kleverig.
Hoeft ook niet.quote:Op donderdag 8 april 2010 10:26 schreef CantFazeMe het volgende:
Maar waarom zou je niet gelukkig zijn op je 80ste zonder kinderen?
Maar heb een tijd in een bejaardentehuis gewerkt en de meest eenzame mensen waren wel degenen die geen kinderen hebben.
Er waren ook wel eenzame mensen die wel kinderen hadden maar ze bijna niet zagen, maar degegen die geen kinderen hebben blijven vaak wel alleen over. Vrienden van dezelfde leeftijd sterven ook enz.
Er wordt nu toch prima inhoudelijk gereageerd.quote:Op donderdag 8 april 2010 10:29 schreef Northside het volgende:
Kinderen willen/nemen/geven/krijgen/kopen/vinden... mooi om te zien hoe iedereen hier over valt maar niet inhoudelijk op de vraag ingaat verder. Onthouden om, mocht ik ooit een topic in OUD te starten, een aparte alinea aan disclaimers voor dit soort gevallen te wijden.
Je moeten verdedigen is misschien een groot woord en wat overdreven, maar het kunnen verantwoorden dat je kinderen krijgt is toch niet zo gek?quote:
[..]
Ja, dat is heel sterk aanwezig
Anyway, eigenlijk wilde ik alleen maar even zeggen dat ik het wat vreemd vind dat je je nog niet zo lang geleden moest verdedigen als je GEEN kinderen wilde en nu heb ik meer het idee dat je je moet verdedigen als je ze WEL wil
*Think outside the box*
Nogmaals: is het feit dat je als je oud en bejaard bent graag bezoek wilt, of niet eenzaam over wilt blijven oid, een reden om kinderen te krijgen??quote:
[..]
Hoeft ook niet.
Maar heb een tijd in een bejaardentehuis gewerkt en de meest eenzame mensen waren wel degenen die geen kinderen hebben.
Er waren ook wel eenzame mensen die wel kinderen hadden maar ze bijna niet zagen, maar degegen die geen kinderen hebben blijven vaak wel alleen over. Vrienden van dezelfde leeftijd sterven ook enz.
*Think outside the box*
Maar tegenover wie zou je je moeten verantwoorden? Ik heb niet de indruk dat een willekeurig ander persoon beter kan oordelen over onze kinderwens dan mijn partner en ik zelf.
Het is vaak gewoon een gevoel, het zijn hormonen, de drang je voort te willen planten en te willen zorgen, en als je je leven verder op orde hebt snap ik niet wat er allemaal te verantwoorden valt.quote:Op donderdag 8 april 2010 10:33 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[..]
Je moeten verdedigen is misschien een groot woord en wat overdreven, maar het kunnen verantwoorden dat je kinderen krijgt is toch niet zo gek?
Da's dan toch gewoon angst? En ik weet niet hoe het is om 80 te zijn, dus ook niet of het dan uitmaakt of je wel of geen kinderen hebt, maar ik kan me wel voorstellen dat je later spijt hebt dat je bepaalde dingen niet hebt gedaan enkel en alleen omdat je bang was.quote:Op donderdag 8 april 2010 10:31 schreef CantFazeMe het volgende:
[..]
Ik weet het niet, zonder kinderen lijkt mij ook prima te doen, het is meer van, keuzes die ik bijvoorbeeld maak bij mijn kind en achteraf later spijt van ga krijgen. Of de opvoeding wat me tegen gaat vallen.
Die vraag kregen wij eigenlijk nooit. Waarschijnlijk omdat mijn lief al kinderen had en omdat ik altijd héél hard riep dat ik geen kinderen wilde. Word onderhand wel gek van de vraag wanneer nummer 2 komt. Die komt NIET en overigens zou het voor lief nummer VIJF zijn.quote:Op donderdag 8 april 2010 10:30 schreef Incantrix het volgende:
[..]
Dat vonden wij ook. Sommige mensen bedoelden het, zoals nummer_zoveel al zegt, als grapje, maar van anderen was het tamelijk serieus bedoeld. Gelukkig hebben we ook genoeg mensen in de omgeving die daar anders mee omgaan, maar op een bepaald moment was ik dat gezeur zó zat..
Maar dit is best wel offtopic eigenlijk.
sorry
Dat zal niet een eninge reden zijn, maar kan wel meespelen.quote:Op donderdag 8 april 2010 10:35 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[..]
Nogmaals: is het feit dat je als je oud en bejaard bent graag bezoek wilt, of niet eenzaam over wilt blijven oid, een reden om kinderen te krijgen??
Niet een willekeurig persoon, maar wel de samenleving. Als jij bv. niet kan opvoeden, zadel je wellicht de samenleving op met een crimineeltje in de dop.quote:
Maar tegenover wie zou je je moeten verantwoorden? Ik heb niet de indruk dat een willekeurig ander persoon beter kan oordelen over onze kinderwens dan mijn partner en ik zelf.
En je verantwoorden aan de maatschappij is natuurlijk niet iets concreets dat je echt doet, maar de vraag van die willekeurige andere persoon en het antwoord daarop is daar een uiting van.
Edit: maar dat gaat natuurlijk over het daadwerkelijk krijgen van kinderen, of het verantwoord is. Dat je kinderen wil, die kinderwens, hoef je natuurlijk niet te verantwoorden.
*Think outside the box*
Ok, antwoord op de vraag:
Ik heb twee kinderen op het moment. De oudste was niet gepland, maar wel heel erg gewenst, daar heb ik dus niet zo over nagedacht voordat ik zwanger werd De jongste kwam daar achteraan omdat ik niet "maar" 1 kind wilde, dat gevoel was heel sterk, ik wil er wel minstens 2. Een broertje of zusje zodat ze niet alleen op hoeft te groeien.
Als ik nu nog een kindje zou willen, zou dat zijn omdat ik het mijn vriend "gun". Hij zou een geweldige vader zijn en het lijkt me heerlijk om hem met zo'n klein hummeltje op zijn arm te zien en hem te zien spelen met zijn zoontje of dochtertje. Voor mij omdat ik heel veel voldoening haal uit het ouder zijn. Mijn kinderen geven me zoveel liefde en ik herken van die kleine dingetjes van mezelf vroeger. Ik vind opmerkingen die ze maken geweldig (ALS ik een vriendje krijg is het er wel een met een normale naam hoor
) en ik vind het heerlijk om met papier maché te kliederen en dat soort onzin.
En ja, die vriend van nu is dus niet de vader van de andere twee.
Ik heb twee kinderen op het moment. De oudste was niet gepland, maar wel heel erg gewenst, daar heb ik dus niet zo over nagedacht voordat ik zwanger werd
De jongste kwam daar achteraan omdat ik niet "maar" 1 kind wilde, dat gevoel was heel sterk, ik wil er wel minstens 2. Een broertje of zusje zodat ze niet alleen op hoeft te groeien.Als ik nu nog een kindje zou willen, zou dat zijn omdat ik het mijn vriend "gun". Hij zou een geweldige vader zijn en het lijkt me heerlijk om hem met zo'n klein hummeltje op zijn arm te zien en hem te zien spelen met zijn zoontje of dochtertje. Voor mij omdat ik heel veel voldoening haal uit het ouder zijn. Mijn kinderen geven me zoveel liefde en ik herken van die kleine dingetjes van mezelf vroeger. Ik vind opmerkingen die ze maken geweldig (ALS ik een vriendje krijg is het er wel een met een normale naam hoor
) en ik vind het heerlijk om met papier maché te kliederen en dat soort onzin.En ja, die vriend van nu is dus niet de vader van de andere twee.
compact en kleverig.
Omdat je niet als je 50 bent erachter wilt komen dat je toch eigenlijk kinderen zou willen hebben 
I am a Chinese college students, I have a loving father, but I can not help him, he needs to do heart bypass surgery, I can not help him, because the cost of 100,000 or so needed, please help me, lifelong You pray Thank you!
Ja, je weet natuurlijk niet vantevoren of je goed kunt opvoeden. En een goede opvoeding is geen garantie dat je kind later geen crimineel gedrag zou kunnen gaan vertonen.quote:Op donderdag 8 april 2010 10:37 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[..]
Niet een willekeurig persoon, maar wel de samenleving. Als jij bv. niet kan opvoeden, zadel je wellicht de samenleving op met een crimineeltje in de dop.
En je verantwoorden aan de maatschappij is natuurlijk niet iets concreets dat je echt doet, maar de vraag van die willekeurige andere persoon en het antwoord daarop is daar een uiting van.
Maar als je je leven een beetje op orde hebt, zie ik niet in wat er te verantwoorden valt om kinderen te willen.
Eigenlijk vind ik van wel, omdat het een heel natuurlijke behoefte is van alles wat leeft om zich voort te planten, waarom zouden wij als mensen dan compleet doordachte redenen moeten hebben?quote:
[..]
Je moeten verdedigen is misschien een groot woord en wat overdreven, maar het kunnen verantwoorden dat je kinderen krijgt is toch niet zo gek?
Natuurlijk kun je beter een beetje nadenken of je het wel kan betalen en dat soort dingen, maar het gebeurt vaak genoeg dat mensen dat niet doen. Die hebben gewoon gereageerd vanuit hun natuurlijke behoefte.
compact en kleverig.
Mja, ik denk dat de mensen die zo opvoeden dat het kind enkel en alleen daardoor crimineel wordt, zich niet echt druk maken om de vraag wat de samenleving vindt van hun motieven om kinderen te krijgen. Wie bepaalt eigenlijk wanneer je opvoedingsvaardigheden voldoende zijn? En moet er dan iemand zijn die slechte opvoeders daarop wijst, of hen desnoods verbiedt (meer) kinderen te krijgen?quote:Op donderdag 8 april 2010 10:37 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[..]
Niet een willekeurig persoon, maar wel de samenleving. Als jij bv. niet kan opvoeden, zadel je wellicht de samenleving op met een crimineeltje in de dop.
Ik snap het idee best hoor, maar ik zie niet echt op wat voor manier dat een praktische uitwerking zou kunnen hebben. Hoe je het ook wendt of keert, uiteindelijk gaat het altijd om een verantwoording naar een concreet persoon of instantie toe.
Ik beweer ook niet dat er een evenredig 1 op 1 verband is. Ik zeg 'bijvoorbeeld' en 'wellicht' om dat juist te nuanceren. Maar er is natuurlijk wel een verband...quote:
[..]
Ja, je weet natuurlijk niet vantevoren of je goed kunt opvoeden. En een goede opvoeding is geen garantie dat je kind later geen crimineel gedrag zou kunnen gaan vertonen.
Maar als je je leven een beetje op orde hebt, zie ik niet in wat er te verantwoorden valt om kinderen te willen.
En het is dus ook maar een voorbeeld, ongezonde gewoontes aanleren heeft later misschien meer professionele zorgbehoefte tot gevolg, met verwende kinderen valt later misschien moeilijk samen te werken, etc...
En ja, als je je leven een beetje op orde hebt: ik twijfel er nogal aan dat mensen dat hebben. Een kind kost geld, tijd, ruimte, en je hebt er emotionele stabiliteit voor nodig. Hoeveel mensen klagen niet dat de kinderopvang zo duur is? Als je dat niet goed doordacht hebt en in financiele problemen komt of ineens merkt dat je appartementje niet geschikt is of als je geen standvastige relatie hebt maar 'n heel verse of knipperlicht met veel ruzie oid zonder stil te staan bij wat voor invloed dat kan hebben op de gesteldheid van je babytje, vind ik het allerminst verstandig om je kinderwens ook te vervullen.
Dat je een kinderwens hebt, hoef je dan dus idd niet te verantwoorden; maar een kind ook daadwerkelijk (proberen te) krijgen.....
*Think outside the box*
quote:Op donderdag 8 april 2010 00:53 schreef vosss het volgende:
[..]
Dat zijn dezelfde mensen die een Labrador of een Golden Retriever als hond nemen.
Hele enge mensen zijn dat
Wat is dat nou weer voor rare opmerking?
Alsof het willen of nemen van kinderen een of anderesekte geval is
Yvonne schreef op maandag 31 oktober 2011 @
13:59:43 in DEF SC #282 aan AchJa & Co
Vanaf hier en nu stopt het in DEF én op FOK!
Ik wil hier een normale SC zonder gebitch!
13:59:43 in DEF SC #282 aan AchJa & Co
Vanaf hier en nu stopt het in DEF én op FOK!
Ik wil hier een normale SC zonder gebitch!
Ja. Ik heb ook een labrador.quote:Op donderdag 8 april 2010 10:48 schreef rubje het volgende:
[..]
Wat is dat nou weer voor rare opmerking?
sekte geval is
quote:
[..]
Ik beweer ook niet dat er een evenredig 1 op 1 verband is. Ik zeg 'bijvoorbeeld' en 'wellicht' om dat juist te nuanceren. Maar er is natuurlijk wel een verband...
En het is dus ook maar een voorbeeld, ongezonde gewoontes aanleren heeft later misschien meer professionele zorgbehoefte tot gevolg, met verwende kinderen valt later misschien moeilijk samen te werken, etc...
En ja, als je je leven een beetje op orde hebt: ik twijfel er nogal aan dat mensen dat hebben. Een kind kost geld, tijd, ruimte, en je hebt er emotionele stabiliteit voor nodig. Hoeveel mensen klagen niet dat de kinderopvang zo duur is? Als je dat niet goed doordacht hebt en in financiele problemen komt of ineens merkt dat je appartementje niet geschikt is of als je geen standvastige relatie hebt maar 'n heel verse of knipperlicht met veel ruzie oid zonder stil te staan bij wat voor invloed dat kan hebben op de gesteldheid van je babytje, vind ik het allerminst verstandig om je kinderwens ook te vervullen.
Dat je een kinderwens hebt, hoef je dan dus idd niet te verantwoorden; maar een kind ook daadwerkelijk (proberen te) krijgen.....
Maar goed, zoals je zelfook al aangaf gaat het TS om de vraag waarom je knderen WIL!
En nee, ik denk niet dat iemand daarover verantwoording aan wie dan ook af hoeft te leggen.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Dat mensen dat idd niet doen klopt, maar dat keur ik dus af. Dat zouden ze wel moeten doen, imo.quote:
[..]
Eigenlijk vind ik van wel, omdat het een heel natuurlijke behoefte is van alles wat leeft om zich voort te planten, waarom zouden wij als mensen dan compleet doordachte redenen moeten hebben?
Natuurlijk kun je beter een beetje nadenken of je het wel kan betalen en dat soort dingen, maar het gebeurt vaak genoeg dat mensen dat niet doen. Die hebben gewoon gereageerd vanuit hun natuurlijke behoefte.
Ook dat zullen ze idd niet doen, maar dat is dus het hele 'probleem', daar zijn wij als samenleving mooi klaar mee.quote:
[..]
Mja, ik denk dat de mensen die zo opvoeden dat het kind enkel en alleen daardoor crimineel wordt, zich niet echt druk maken om de vraag wat de samenleving vindt van hun motieven om kinderen te krijgen. (...)
(op de rest, mbt mogelijke regelgeving en praktische uitwerking enzo ga ik maar niet in, dat wordt ingewikkeld en wel érg offtopic)
*Think outside the box*
Hoezo, daar zijn we als samenleving mooi klaar mee?quote:Op donderdag 8 april 2010 10:50 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[..]
Dat mensen dat idd niet doen klopt, maar dat keur ik dus af. Dat zouden ze wel moeten doen, imo.
[..]
Ook dat zullen ze idd niet doen, maar dat is dus het hele 'probleem', daar zijn wij als samenleving mooi klaar mee.
(op de rest, mbt mogelijke regelgeving en praktische uitwerking enzo ga ik maar niet in, dat wordt ingewikkeld en wel érg offtopic)
Wat wil je het dan, verbieden?
Mijn schoonmoeder komt uit een asociale familie, maar daar zijn eigenlijk ook mensen uit voortgekomen die wel wat bereikt hebben in hun leven.
Maar de vraag was waarom je het zou WILLEN, niet waarom je het ook daadwerkelijk wel of niet DOET en die vraag is gemakkelijk te beantwoorden door het te gooien op natuurlijke behoeften..quote:
[..]
Dat mensen dat idd niet doen klopt, maar dat keur ik dus af. Dat zouden ze wel moeten doen, imo.
[..]
compact en kleverig.
Tja ik vind dit een hele moeilijke vraag waar ik geen antwoord op weet.
Voor mij dus nog geen kinderen tot dat ik, zoals hierboven beschreven wordt, last krijg van hormonen oid?
Voor mij dus nog geen kinderen tot dat ik, zoals hierboven beschreven wordt, last krijg van hormonen oid?
Like I said, ik ga maar niet in op mogelijke regelgeving en praktische uitwerking, want dan wordt de discussie te ingewikkeld.quote:
[..]
Hoezo, daar zijn we als samenleving mooi klaar mee?
Wat wil je het dan, verbieden?
Mijn schoonmoeder komt uit een asociale familie, maar daar zijn eigenlijk ook mensen uit voortgekomen die wel wat bereikt hebben in hun leven.
*Think outside the box*
* Robar heeft een labradorquote:Op donderdag 8 april 2010 00:53 schreef vosss het volgende:
[..]
Dat zijn dezelfde mensen die een Labrador of een Golden Retriever als hond nemen.
Hele enge mensen zijn dat
Be afraid, be very afraid, I'm coming after you . . . . . .
Generaliseren
Mijn mening is dat je de kinderwens niet rationeel kunt verklaren. Het is het gevoel wat van nature in je zit en wat zich vroeg of laat uit in de wens om kinderen te "nemen/krijgen".
Bij deze geef ik TS dan ook gelijk. Over het algemeen zul je nooit een echt goede rationele motivatie krijgen op de kinderwens van (aanstaande) ouders. Sterker nog, als je als ouder rationeel kunt verklaren waarom je kinderen hebt "genomen/gekregen", dan zou ik het pas eng vinden. Verder dan mooi, leuk en dat soort termen kom je dan toch niet.
Het enige waar je volgens mij over na zou moeten denken als je een kinderwens hebt.
- Kan ik het kind "op een normale manier" alles geven wat het nodig heeft en ben ik bereid om mijn leven aan te passen naar wat het beste is voor mijn kind?
Verder is het een gevoelskwestie.
Ik hoor dat ook vaak van vrienden. Maar ik zie er geen reden in om toch aan kids te beginnen, dat zou ik niet fair vinden. Ze komen dan op de wereld om een potentieel toekomstig gat op te vullen.quote:Op donderdag 8 april 2010 10:32 schreef nummer_zoveel het volgende:
[..]
Hoeft ook niet.
Maar heb een tijd in een bejaardentehuis gewerkt en de meest eenzame mensen waren wel degenen die geen kinderen hebben.
Er waren ook wel eenzame mensen die wel kinderen hadden maar ze bijna niet zagen, maar degegen die geen kinderen hebben blijven vaak wel alleen over. Vrienden van dezelfde leeftijd sterven ook enz.
Maar het is wel een angst die ik heb. Ik wil nu geen kinderen maar stel dat ik in de overgang zit en ineens spijt krijg? Of inderdaad dat geval bejaardentehuis... Het is geen prettig vooruitzicht inderdaad, ook al is het geen garantie dat je kinderen wekelijks langskomen. Wie weet verhuizen ze wel naar Australië ofzo. Mijn vriend is 5 jaar ouder dan ik, mannen leven gemiddeld 5 jaar korten dan vrouwen. Dat zou dus betekenen dat ik 10 jaar alleen zou zijn... En dat is geen leuk vooruitzicht. Maar je kunt helaas niet in de toekomst kijken en ik leef bij wat ik nu voel: geen kinderen. Maar er is dus wel een angst dat ik daar spijt van krijg...
Spoilers!
Ik had em gezien hoorquote:Op donderdag 8 april 2010 08:58 schreef JoPiDo het volgende:
Ik ben de enige in dit topic die een goede reden geeft waarom ik kinderen wil, maar daar gaat verder niemand op in.
Het lijkt je een onmisbare ervaring. Komt dat niet voor een groot deel neer op 'ik vind het leuk'? (Niet denigrerend bedoeld.) Misschien gaat het ook wel niet dieper dan dat, en ben ik te rationeel ingesteld. Anderen in dit topic omschreven het als een gevoel van verliefd zijn, of een oerdrang. Dus een moment dat je emotie de overhand heeft op je ratio, een moment dat ze zelf ook moeilijk onder woorden te brengen vinden.
Jazeker. Antwoord: "Het hoorde er in die tijd (jaren '80) een beetje bij, het was vanzelfsprekend dat je na het trouwen kinderen kreeg." Zo hebben mijn ouders bij het opknappen van hun eerste huisje (al voor hun trouwen) ook gelijk een kinderkamertje ingericht.quote:Op donderdag 8 april 2010 09:16 schreef amaranta het volgende:
Heb je deze vraag al eens aan je eigen ouders voorgelegd? Waarom zij toendertijd voor kinderen kozen?
Ik heb altijd kinderen gewild, vind het geweldig om met ze op te trekken, samen met ze de wereld te ontdekken.quote:Op donderdag 8 april 2010 00:51 schreef VonHinten het volgende:
Om maar gelijk met de hoofdvraag te beginnen: ‘Wat is voor mensen de hoofdreden om kinderen te nemen?’
Steeds meer mensen in mijn omgeving krijgen kinderen, of hebben het erover om in de toekomst kinderen te nemen. Ik gun het ze van harte, maar krijg nooit echt een bevredigend antwoord als ik vraag 'waarom precies'? Antwoorden die ik krijg: het is gewoon leuk; het hoort er een beetje bij als je langer bij elkaar blijft; anders ben je alleen als je oud bent; anders blijf je ook maar met zijn tweetjes in een relatie; het is leuk om samen met iemand van wie je houdt een kindje te maken. Kortom: men verwacht dat het leuk is, en ziet het als een logische stap in het leven als je een langere, serieuze relatie hebt.
In dit subforum zitten volgens mij aardig wat (aanstaande) ouders (understatement
Noot: ik ben absoluut niet anti-kinderen (noch veroordeel ik mensen die kinderen nemen), ik ben enkel geïnteresseerd in de motivatie van mensen om kinderen te nemen. De vraag komt ook een beetje voort uit een gevoel dat mensen voor mijn gevoel wel es te lichtzinnig nadenken over het nemen van kinderen: ze weten hun keuze niet beter te motiveren dan 'het is toch leuk?!'
EDIT: Ik gebruik het werkwoord 'kinderen nemen', maar mocht dit pijnlijk / ongewenst voor je zijn, vul dan 'kinderen willen' in. Aub geen oeverloze discussie hierover beginnen, dat leidt alleen maar af van het onderwerp. De kinderwens staat centraal, of je hier nu 'kinderen nemen' of 'kinderen willen' voor gebruikt.
Het was dan ook zaak om te zorgen dat we onze zaakjes voor elkaar hadden zodat er een plurkje bij kon komen, achteraf gezien hadden we het zelfs wel eerder kunnen(en willen!) doen, maar tja, dat is achteraf, we waren nog erg jong(ik heb net voor mijn 22ste mijn zoon gekregen).
Heb dus altijd al goed met kinderen door een deur gekunt, vind hun manieren van doen meer dan leuk, ze brengen een hoop leven met zich mee op een erg fijne manier(nou ja, soms dan ook niet, maar dat laten we even achterwege
).Ik vind het ook super om ze bij de hand te mogen nemen en samen de wereld te ontdekken, ze zijn heerlijk leergierig, een prachtige open nieuwschierigheid naar alles toe die aanstekelijk is, het maat dat je als volwassen persoon de wereld weer eens vanuit een andere hoek bekijkt.
Ze kunnen heerlijk bij de tijd zijn, laten je soms versteld staan met hun opmerkingen en inzichten over dingen.
In de realiteit van echt een kind hebben is het nog beter zelfs dan dat, ik heb er nooit spijt van gehad en heb een heleboel extra lol.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Absoluut niet t.o.v. mij hoor. Het is enkel oprechte interesse en ik geef in de OP al aan dat ik ouders in geen enkel opzicht veroordeel.quote:Op donderdag 8 april 2010 10:31 schreef JaniesBrownie het volgende:
Anyway, eigenlijk wilde ik alleen maar even zeggen dat ik het wat vreemd vind dat je je nog niet zo lang geleden moest verdedigen als je GEEN kinderen wilde en nu heb ik meer het idee dat je je moet verdedigen als je ze WEL wil
Het is denk ik ook wel een beetje een mannending, zo'n kinderwens rationaliseren. Ze zien meer praktische bezwaren en moeten wellicht wat meer moeite doen (lees: niet alles kapot redeneren) om eenzelfde gevoel of enthousiasme te ervaren als een vrouw met kinderwens.
Dit geluid heb ik nog niet (veel) gehoord in het topic. Het feit dat je gewoon van kinderen in het algemeen houdt. Geldt dat voor alle ouders?quote:Op donderdag 8 april 2010 11:29 schreef erodome het volgende:
[..]
Ik heb altijd kinderen gewild, vind het geweldig om met ze op te trekken, samen met ze de wereld te ontdekken.
P.S. erodome, nice sig! Ayreon - Into the Electric Castle
Ik denk soms dat het bij mannen juist een beetje gemaakt is vaak, je hoort te zeggen dat je geen kinderen wil ofzo, maar voor de meeste geld dat ze maar al te graag meegaan in die kinderwens later(die wens eigenlijk ook zelf hebben) en dat ze zo blij als een mongool met een lolly met hun ukkepukje rondlopen, overal waar ze het maar kunnen maken vertellend dat ze zooooooooo trots zijn.quote:Op donderdag 8 april 2010 11:36 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Absoluut niet t.o.v. mij hoor. Het is enkel oprechte interesse en ik geef in de OP al aan dat ik ouders in geen enkel opzicht veroordeel.
Het is denk ik ook wel een beetje een mannending, zo'n kinderwens rationaliseren. Ze zien meer praktische bezwaren en moeten wellicht wat meer moeite doen (lees: niet alles kapot redeneren) om eenzelfde gevoel of enthousiasme te ervaren als een vrouw met kinderwens.
Mijn zoontje van 10 wil kinderen, die wens is er (nu dan) heel duidelijk, zal vast wel overgaan als hij een tiener is en meehuilt met de andere wolven dat dat niet stoer is ofzo.
Hij zit af en toe al te plannen, school, werk, huisje, kindje of 2 of 3 zelfs, maar dat duurt nog zo lang volgens hem, of wij dan zo aardig willen zijn een ukkepuk te maken zodat hij daar alvast mee kan spelen!
Mijn man wilde ook echt zelf kinderen, tegen de tijd dat we uit de pubertijd kwamen was dat wel duidelijk, ecth van zijn kant zonder mijn wens daarin mee te nemen. En zo ken ik best veel mannen die echt zelf kinderen wilde, die vaak vroeger toen ze jong waren heel stoer brulde dat dat niet zo was, want dat hoort als jongen zijnde toch?
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Yess, geweldige muziek, mag ik graag draaien!quote:Op donderdag 8 april 2010 11:51 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Dit geluid heb ik nog niet (veel) gehoord in het topic. Het feit dat je gewoon van kinderen in het algemeen houdt. Geldt dat voor alle ouders?
P.S. erodome, nice sig! Ayreon - Into the Electric Castle
Ik weet niet of het voor alle ouders geld, maar voor mij was het altijd al zo dat ik kinderen echt leuk vind om mee op te trekken.
Nu ook nog, fijn samen kikkerdril in de gaten houden, uilenballen uitpluizen, kletsen over zijn favo comp spel terwijl we door het bos heen rijden, naar dierentuinen, naar de bios, naar pretparken, hutten bouwen, zwemmen enz enz enz enz enz, het is gewoon heel erg tof dat te delen met een kind.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
(niet bot bedoeld, maar dit komt hierbij wel in me op: ) Je keurt het wel af om een gat op te willen vullen met kinderen, maar je vindt het geen leuk vooruitzicht om die 10 jaar alleen te zijn - wat suggereert dat je partner dus eigenlijk ook een gat opvult... Je stelt niet dat je díegene gaat missen als die er niet meer is, maar je bent 10 jaar alleen. Misschien gaat dit voor jou niet op, maar eigenlijk zou iedereen er sowieso over na moeten denken of hij/zij een partner heeft of wil omdat hij/zij daar zo van houdt, of om maar niet alleen te hoeven zijn... Een kind krijgen om die reden ligt natuurlijk in het verlengde ervan.quote:
[..]
Ik hoor dat ook vaak van vrienden. Maar ik zie er geen reden in om toch aan kids te beginnen, dat zou ik niet fair vinden. Ze komen dan op de wereld om een potentieel toekomstig gat op te vullen.
Maar het is wel een angst die ik heb. Ik wil nu geen kinderen maar stel dat ik in de overgang zit en ineens spijt krijg? Of inderdaad dat geval bejaardentehuis... Het is geen prettig vooruitzicht inderdaad, ook al is het geen garantie dat je kinderen wekelijks langskomen. Wie weet verhuizen ze wel naar Australië ofzo. Mijn vriend is 5 jaar ouder dan ik, mannen leven gemiddeld 5 jaar korten dan vrouwen. Dat zou dus betekenen dat ik 10 jaar alleen zou zijn... En dat is geen leuk vooruitzicht. Maar je kunt helaas niet in de toekomst kijken en ik leef bij wat ik nu voel: geen kinderen. Maar er is dus wel een angst dat ik daar spijt van krijg...
Overigens zijn er zat bejaarde mensen alleen die helemaal niet ongelukkig zijn, en ook zat bejaarde stellen die altijd alleen maar klagen en chagerijnig zijn. Het is wat je er zelf van maakt.
*Think outside the box*
Haha, je hebt eigenlijk een ontzettend goed punt! Zo had ik er helemaal niet over nagedacht...quote:Op donderdag 8 april 2010 12:27 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[..]
(niet bot bedoeld, maar dit komt hierbij wel in me op: ) Je keurt het wel af om een gat op te willen vullen met kinderen, maar je vindt het geen leuk vooruitzicht om die 10 jaar alleen te zijn - wat suggereert dat je partner dus eigenlijk ook een gat opvult... Je stelt niet dat je díegene gaat missen als die er niet meer is, maar je bent 10 jaar alleen. Misschien gaat dit voor jou niet op, maar eigenlijk zou iedereen er sowieso over na moeten denken of hij/zij een partner heeft of wil omdat hij/zij daar zo van houdt, of om maar niet alleen te hoeven zijn... Een kind krijgen om die reden ligt natuurlijk in het verlengde ervan.
Overigens zijn er zat bejaarde mensen alleen die helemaal niet ongelukkig zijn, en ook zat bejaarde stellen die altijd alleen maar klagen en chagerijnig zijn. Het is wat je er zelf van maakt.
Ik was niet actief op zoek gegaan naar een vriend om niet alleen te hoeven zijn, hij kwam toevallig voorbij, we werden verliefd en nu ben ik dus al 7 jaar (en 3 dagen!) niet alleen. Het niet alleen zijn is eigenlijk een toevallig gevolg. Maar een partner kan je aan de kant zetten als je hem niet meer leuk vindt, je controleert je eigen vrijheid beter. Niet dat ik dat van plan ben overigens. En ik zou hem heel erg missen als ie er niet meer zou zijn, ik moet er niet aan denken. Bah, dat is helemaal geen leuke gedachte.
Het niet willen van kinderen komt trouwens niet zozeer voort uit het niet willen verliezen van vrijheid. Dat is een deeltje, maar het belangrijkste is eigenlijk dat ik die drang gewoon niet heb. Dat ik mijn vrijheid en een hoop geld (
) behoud is een bijkomend voordeel. Dat ik later misschien alleen ben of spijt krijg is een potentieel nadeel. En ik ben eigenlijk van plan om voor altijd gelukkig te zijn, ook al zit ik oud en alleen in een bejaardentehuis. Dan ga ik gewoon leren klaverjassen!
Spoilers!
Aan kinderen beginnen om af en toe nog eens bezoek te krijgen in het verpleeghuis is in veel gevallen een slechte investering gebleken: talloze bejaarden krijgen nauwelijks bezoek van hun kinderen, omdat die te ver weg wonen, druk zijn met hun carriere en/of met hun eigen gezin.
Daar zou ik het dus maar niet primair om doen. Er zijn natuurlijk veel andere redenen te bedenken waarom iemand aan kinderen zou willen beginnen. De belangrijkste zijn al wel genoemd.
Zelf sluit ik me aan bij Lucky_Strike: ik heb die drang ook gewoon niet. Nooit gehad ook. Wel een 'zorgwens' en natuurllijk zoek ik net als ieder (denk ik) mens naar zingeving, maar ik zie mezelf die behoeftes eerder vervullen op andere manieren die beter bij mij passen. Als kind droomde ik er bijvoorbeeld niet van te trouwen en kinderen krijgen, maar om ontwikkelingswerker te worden. Wel zorgdrang dus, geen nestdrang. Als ik al ooit aan kinderen zou beginnen zou ik me dus eerder ontfermen over een kindje dat geen ouders meer heeft dan dat ik nu zo nodig mijn eigen vlees en bloed wil zien opgroeien. Die drang is er niet. Zonde van het superieur genenmateriaal natuurlijk, maar het is niet anders.
Daar zou ik het dus maar niet primair om doen. Er zijn natuurlijk veel andere redenen te bedenken waarom iemand aan kinderen zou willen beginnen. De belangrijkste zijn al wel genoemd.
Zelf sluit ik me aan bij Lucky_Strike: ik heb die drang ook gewoon niet. Nooit gehad ook. Wel een 'zorgwens' en natuurllijk zoek ik net als ieder (denk ik) mens naar zingeving, maar ik zie mezelf die behoeftes eerder vervullen op andere manieren die beter bij mij passen. Als kind droomde ik er bijvoorbeeld niet van te trouwen en kinderen krijgen, maar om ontwikkelingswerker te worden. Wel zorgdrang dus, geen nestdrang. Als ik al ooit aan kinderen zou beginnen zou ik me dus eerder ontfermen over een kindje dat geen ouders meer heeft dan dat ik nu zo nodig mijn eigen vlees en bloed wil zien opgroeien. Die drang is er niet. Zonde van het superieur genenmateriaal natuurlijk, maar het is niet anders.
Grappig, ik ervaar het tegenovergestelde. Ik ken best veel mannen die zelf geen kinderen willen en waar verder goede relaties op dat punt kapot zijn gelopen. Dat zijn mannen die eerst de wereld willen zien, die zich niet willen binden, etc. Ik denk niet dat je die "oerdrift" van vrouwen 1 op 1 kan overzetten naar mannen, in mijn ogen zijn er wel degelijk verschillen. Maar dat is misschien weer een aparte discussie.quote:Op donderdag 8 april 2010 11:53 schreef erodome het volgende:
Mijn man wilde ook echt zelf kinderen, tegen de tijd dat we uit de pubertijd kwamen was dat wel duidelijk, ecth van zijn kant zonder mijn wens daarin mee te nemen. En zo ken ik best veel mannen die echt zelf kinderen wilde, die vaak vroeger toen ze jong waren heel stoer brulde dat dat niet zo was, want dat hoort als jongen zijnde toch?
Ja, ik generaliseer.
U verdient een bonuspunt!quote:Op donderdag 8 april 2010 13:12 schreef ShadyLane het volgende:
Zonde van het superieur genenmateriaal natuurlijk, maar het is niet anders.
Ja, ik generaliseer.
Ik weet niet waarom ik kinderen wilde. Het is voor mij net zoiets als ademhalen, het ging gewoon vanzelf. Nou heb ik net een weekje vakantie zonder kinderen achter de rug en eerlijk, ik zou me doodvervelen als dat mijn leven zou zijn. 
Beetje werken, beetje zitten, beetje naar de kroeg, beetje uitslapen. nog maar weer een beetje werken.
en tja, ik reis niet heel de wereld over. so what die behoefte voel ik ook helemaal niet. "iets van de wereld zien" nou nou. Waarom wíl een mens dat? ik voel die drang in ieder geval niet.
Nou vind ik vooral dat iedereen lekker zelf moet beslissen of ie al dan niet aan kinderen begint. Al denk ik dat geen kinderen inderdaad een meer rationele keuze is. Alleen is het zo verrekte jammer dat er dan geen goede argumenten zijn. Je kan namelijk niet een tijdje op proef ouder zijn. en dan zeggen nou nee, toch maar niet. De beslissing is een grote en spijt is altijd te laat. Ik vind kinderen de grootste moeilijkste meest veeleisende taak is die ik ooit heb gedaan. Maar een goede wetenschappelijk onderbouwde rationele keuze was het niet.
Beetje werken, beetje zitten, beetje naar de kroeg, beetje uitslapen. nog maar weer een beetje werken. en tja, ik reis niet heel de wereld over. so what die behoefte voel ik ook helemaal niet. "iets van de wereld zien" nou nou. Waarom wíl een mens dat? ik voel die drang in ieder geval niet.
Nou vind ik vooral dat iedereen lekker zelf moet beslissen of ie al dan niet aan kinderen begint. Al denk ik dat geen kinderen inderdaad een meer rationele keuze is. Alleen is het zo verrekte jammer dat er dan geen goede argumenten zijn. Je kan namelijk niet een tijdje op proef ouder zijn. en dan zeggen nou nee, toch maar niet. De beslissing is een grote en spijt is altijd te laat. Ik vind kinderen de grootste moeilijkste meest veeleisende taak is die ik ooit heb gedaan. Maar een goede wetenschappelijk onderbouwde rationele keuze was het niet.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
de reden waarom ik over zou gaan tot kinderen is dat wanneer ik mijn vrouw/vriendin zou aankijken, gewoon niets liever zou willen dan van haar kinderen te willen krijgen.
i
i
Als je de wereld wilt begrijpen, moet je denken zoals ik.
(Onnoman)
si vi pacem para bellum
himmelhoch jauchzend
(Onnoman)
si vi pacem para bellum
himmelhoch jauchzend
quote:
Aan kinderen beginnen om af en toe nog eens bezoek te krijgen in het verpleeghuis is in veel gevallen een slechte investering gebleken: talloze bejaarden krijgen nauwelijks bezoek van hun kinderen, omdat die te ver weg wonen, druk zijn met hun carriere en/of met hun eigen gezin.
Daar zou ik het dus maar niet primair om doen. Er zijn natuurlijk veel andere redenen te bedenken waarom iemand aan kinderen zou willen beginnen. De belangrijkste zijn al wel genoemd.
Zelf sluit ik me aan bij Lucky_Strike: ik heb die drang ook gewoon niet. Nooit gehad ook. Wel een 'zorgwens' en natuurllijk zoek ik net als ieder (denk ik) mens naar zingeving, maar ik zie mezelf die behoeftes eerder vervullen op andere manieren die beter bij mij passen. Als kind droomde ik er bijvoorbeeld niet van te trouwen en kinderen krijgen, maar om ontwikkelingswerker te worden. Wel zorgdrang dus, geen nestdrang. Als ik al ooit aan kinderen zou beginnen zou ik me dus eerder ontfermen over een kindje dat geen ouders meer heeft dan dat ik nu zo nodig mijn eigen vlees en bloed wil zien opgroeien. Die drang is er niet. Zonde van het superieur genenmateriaal natuurlijk, maar het is niet anders.
.. *herkenning.. Waren er maar nóg meer mensen zoals wij (dat gun ik die kindjes nl.)
*Think outside the box*
Hoe bedoel je dat? Als het een rationele overweging is zijn er toch juist wél goede argumenten?quote:
Ik weet niet waarom ik kinderen wilde. Het is voor mij net zoiets als ademhalen, het ging gewoon vanzelf. Nou heb ik net een weekje vakantie zonder kinderen achter de rug en eerlijk, ik zou me doodvervelen als dat mijn leven zou zijn.
en tja, ik reis niet heel de wereld over. so what die behoefte voel ik ook helemaal niet. "iets van de wereld zien" nou nou. Waarom wíl een mens dat? ik voel die drang in ieder geval niet.
Nou vind ik vooral dat iedereen lekker zelf moet beslissen of ie al dan niet aan kinderen begint. Al denk ik dat geen kinderen inderdaad een meer rationele keuze is. Alleen is het zo verrekte jammer dat er dan geen goede argumenten zijn. Je kan namelijk niet een tijdje op proef ouder zijn. en dan zeggen nou nee, toch maar niet. De beslissing is een grote en spijt is altijd te laat. Ik vind kinderen de grootste moeilijkste meest veeleisende taak is die ik ooit heb gedaan. Maar een goede wetenschappelijk onderbouwde rationele keuze was het niet.
Oh en natuurlijk hoef je ook helemaal niet de drang te hebben om iets van de wereld te zien oid. Maar het is natuurlijk geen dualistische situatie: je hoeft niet óf iets van de wereld te willen zien, óf kinderen te krijgen..er zijn nog zat andere opties ;-)
*Think outside the box*
De keuze voor geen kinderen moet je sowieso bewuster maken, omdat wel kinderen de default is, zowel in maatschappelijk opzicht als puur qua natuur. Tenzij je onvruchtbaar bent of seksueel volledig inactief zul je sowieso bewust maatregelen moeten nemen tegen die 'default' in. Verder kun je, en dat zal in de meeste gevallen ook gebeuren, de keuze voor geen kinderen voortdurend heroverwegen. Heb je op je 25e geen kind, dan kun je op je 26e opnieuw de afweging maken, op je 27e weer enz. Dat is dus vaak een lang besluitvormingsproces. Terwijl als de keuze voor kinderen eenmaal is gemaakt en het kind is er, dan heroverweeg je niet meer (hoop ik althans).quote:Op donderdag 8 april 2010 13:27 schreef debuurvrouw het volgende:
Al denk ik dat geen kinderen inderdaad een meer rationele keuze is. Alleen is het zo verrekte jammer dat er dan geen goede argumenten zijn. Je kan namelijk niet een tijdje op proef ouder zijn. en dan zeggen nou nee, toch maar niet. De beslissing is een grote en spijt is altijd te laat. Ik vind kinderen de grootste moeilijkste meest veeleisende taak is die ik ooit heb gedaan. Maar een goede wetenschappelijk onderbouwde rationele keuze was het niet.
Ik denk dat er inderdaad een verschil in zit. Zoals gezegd was bij ons mijn man altijd de familyman, ik was te druk met feesten en mijn eigen ding doen om er al aan toe te zijn. Bij hem was het echter wel altijd een 'dat wil ik een keer' en bij mij ging het van 'nee' naar 'misschien' en van daaruit naar 'NU!' en dat verloop heeft er bij hem nooit ingezeten. Bij vrouwen loopt er in veel gevallen een soort wekker af denk ik, waarbij mannen meer een 'algemene wens' hebben, als ik het zo uit mag drukken. Of nouja, misschien is dat helemaal niet zo, maar zo hebben wij dat ervaren.quote:Op donderdag 8 april 2010 13:18 schreef Northside het volgende:
[..]
Grappig, ik ervaar het tegenovergestelde. Ik ken best veel mannen die zelf geen kinderen willen en waar verder goede relaties op dat punt kapot zijn gelopen. Dat zijn mannen die eerst de wereld willen zien, die zich niet willen binden, etc. Ik denk niet dat je die "oerdrift" van vrouwen 1 op 1 kan overzetten naar mannen, in mijn ogen zijn er wel degelijk verschillen. Maar dat is misschien weer een aparte discussie.
En Sorbo, wij kregen die vraag dus wel met grote regelmaat, misschien omdat mijn lief nooit onder stoelen of banken heeft gestoken ooit een gezin te willen. Wat daarbij ook wel een interessant detail is is dat ik op een bepaald punt van mijn schoonzus (die rondwaart in dezelfde vriendengroep) hoorde dat ík degene was die te boek stond als de 'rammelaar', terwijl ik me eigenlijk nooit echt kinderwenserig uit heb gelaten, dat was altijd mijn lief. Op de één of andere manier kunnen mensen het ook niet zo goed handelen als de man degene is die rammelt, ofzo
3!
Ik bedoelde dat je nooit een goed beeld zult hebben hoe het daadwerkelijk krijgen van kinderen daadwerkelijk ís. Dat bedoel ik. En misschien mis je daar niks aan hoor, toch denk ik dat je in je rationele afweging dan punten mist.
Het is niet alleen maar tijd en geld en zo lijkt het nu door de geen-kinderen te worden weggezet. Het kost tijd en geld en dat hoef ik niet....
Nogmaals, het maakt mij verder niet uit welke keuze iemand maakt. Maar nu begon de sfeer te ontstaan dat kinderen krijgen iets "doms" is en geen kinderen krijgen "slim" terwijl het beide een op gevoel gemaakte beslissing is. ik voel de drang niet dus ik wil ze niet, + 100 argumenten om het voor jezelf te rechtvaardigen
Tegen: ik voel de drang wel maar heb er geen argumenten voor om het te rechtvaardigen.
Het is niet alleen maar tijd en geld en zo lijkt het nu door de geen-kinderen te worden weggezet. Het kost tijd en geld en dat hoef ik niet....
Nogmaals, het maakt mij verder niet uit welke keuze iemand maakt. Maar nu begon de sfeer te ontstaan dat kinderen krijgen iets "doms" is en geen kinderen krijgen "slim" terwijl het beide een op gevoel gemaakte beslissing is. ik voel de drang niet dus ik wil ze niet, + 100 argumenten om het voor jezelf te rechtvaardigen
Tegen: ik voel de drang wel maar heb er geen argumenten voor om het te rechtvaardigen.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Tijd en geld? Slim of dom?
Daar gaat het volgens mij helemaal niet om. Het gaat gewoon om wel of geen drang. Als de drang er niet is, gaat het wat ver om aan zoiets ingrijpends te beginnen als kinderen. Dat lijkt me de reden waarom mensen er niet aan beginnen, niet tijd, geld of vrijheid, dat zijn eerder bijkomende zaken.
Een vriendin van me is nu zwanger zonder ooit een kinderwens gehad te hebben. Maar ze was ook niet fel anti. Voor haar hoefde het gewoon niet zo nodig. Maar haar man wil dolgraag, en ze gunt hem dat. Ze heeft nu dus geen sterke drang om kinderen te krijgen, maar een sterke drang om hem te geven wat hem gelukkig maakt. Die stap zou ze niet nemen als ze echt geen kinderen wilde en per se geen tijd, geld of vrijheid wilde inleveren of zoiets. Ik denk dat het daar doorgaans helemaal niet om gaat.
Daar gaat het volgens mij helemaal niet om. Het gaat gewoon om wel of geen drang. Als de drang er niet is, gaat het wat ver om aan zoiets ingrijpends te beginnen als kinderen. Dat lijkt me de reden waarom mensen er niet aan beginnen, niet tijd, geld of vrijheid, dat zijn eerder bijkomende zaken.
Een vriendin van me is nu zwanger zonder ooit een kinderwens gehad te hebben. Maar ze was ook niet fel anti. Voor haar hoefde het gewoon niet zo nodig. Maar haar man wil dolgraag, en ze gunt hem dat. Ze heeft nu dus geen sterke drang om kinderen te krijgen, maar een sterke drang om hem te geven wat hem gelukkig maakt. Die stap zou ze niet nemen als ze echt geen kinderen wilde en per se geen tijd, geld of vrijheid wilde inleveren of zoiets. Ik denk dat het daar doorgaans helemaal niet om gaat.
Terwijl mensen zonder kinderwens die druk andersom ervaren. Die hebben juist het idee dat ze voor gek worden uitgemaakt omdat ze geen kinderen willen.quote:Op donderdag 8 april 2010 13:43 schreef debuurvrouw het volgende:
Nogmaals, het maakt mij verder niet uit welke keuze iemand maakt. Maar nu begon de sfeer te ontstaan dat kinderen krijgen iets "doms" is en geen kinderen krijgen "slim" terwijl het beide een op gevoel gemaakte beslissing is. ik voel de drang niet dus ik wil ze niet, + 100 argumenten om het voor jezelf te rechtvaardigen
Tegen: ik voel de drang wel maar heb er geen argumenten voor om het te rechtvaardigen.
Ja, ik generaliseer.
Nou, dat is toch mooi dan?
Dan nog blijft de vraag overeind; waarom wil je kinderen? voor mij blijft het hetzelfde als vragen waarom wil je ze niet?
Beide vragen zijn niet echt te beantwoorden denk ik. je wil ze, of je wil ze niet. Meer niet. En ja, je zult gek genoeg vaker moeten uitleggen waarom je ze niet wil.
Alhoewel meer dan twee kinderen ook tot opgetrokken wenkbrauwen leidt. alles buiten het standaard Brinta-gezin ben ik bang.
Dan nog blijft de vraag overeind; waarom wil je kinderen? voor mij blijft het hetzelfde als vragen waarom wil je ze niet?
Beide vragen zijn niet echt te beantwoorden denk ik. je wil ze, of je wil ze niet. Meer niet. En ja, je zult gek genoeg vaker moeten uitleggen waarom je ze niet wil.
Alhoewel meer dan twee kinderen ook tot opgetrokken wenkbrauwen leidt. alles buiten het standaard Brinta-gezin ben ik bang.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
quote:Op donderdag 8 april 2010 11:21 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Ik had em gezien hoor
Het lijkt je een onmisbare ervaring. Komt dat niet voor een groot deel neer op 'ik vind het leuk'? (Niet denigrerend bedoeld.) Misschien gaat het ook wel niet dieper dan dat, en ben ik te rationeel ingesteld. Anderen in dit topic omschreven het als een gevoel van verliefd zijn, of een oerdrang. Dus een moment dat je emotie de overhand heeft op je ratio, een moment dat ze zelf ook moeilijk onder woorden te brengen vinden.
volgens mij als je 'kinderen' in 'snowboarden' verandert, krijg je precies dezelfde discussie
quote:
[..]
volgens mij als je 'kinderen' in 'snowboarden' verandert, krijg je precies dezelfde discussie
Ik moest lachen.
*Think outside the box*
Beslissingen hebben altijd voor- en nadelen, als je iets wil heb je de neiging wat meer te kijken naar de voordelen, wil je iets niet dan heb je de neiging wat meer te kijken naar de nadelen.
Wat zwaarder weegt maakt dat je iets beslist, voor mij was dat dus ja graag kinderen, voor een ander is het, nee doe maar lekker niet.
Beide hebben vaak gelijk, want zowel de voordelen als de nadelen zijn er, het is maar net wat voor jou zwaarder telt dus.
Ik vind dus niet zozeer dat mensen die geen kinderen willen dat rationeler hebben besloten, maar meer dat die een andere kant ervan zwaarder laten wegen voor zichzelf en dat is hun goed recht.
Wat zwaarder weegt maakt dat je iets beslist, voor mij was dat dus ja graag kinderen, voor een ander is het, nee doe maar lekker niet.
Beide hebben vaak gelijk, want zowel de voordelen als de nadelen zijn er, het is maar net wat voor jou zwaarder telt dus.
Ik vind dus niet zozeer dat mensen die geen kinderen willen dat rationeler hebben besloten, maar meer dat die een andere kant ervan zwaarder laten wegen voor zichzelf en dat is hun goed recht.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Hehe, kan kloppenquote:Op donderdag 8 april 2010 14:16 schreef JoPiDo het volgende:
[..]
volgens mij als je 'kinderen' in 'snowboarden' verandert, krijg je precies dezelfde discussie
Ik heb iig wel iets meer inzicht gekregen in de overwegingen van mensen om kinderen te nemen (ooh hij zei kinderen nemen ipv willen of krijgen)
Bij kinderen nemen moet ik aan de Paus denken
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Mijn droom is om uiteindelijk kids te hebben, waarom?
Omdat ik graag mijn genen door wil geven, maar ook omdat ik graag, na een stressvolle dag thuis wil komen, en wil smelten als ik de ogen van MIJN baby zie, ik wil iemand die mij pappa gaat noemen, iemand die ontiegelijk veel van mij zal houden, al zou ik een klootzak zijn, iemand waarmee ik samen sport mee kan kijken, of samen kan shoppen als vader en zoon/dochter.
Dit mag allemaal erg gay klinken, en helemaal verkeerd voor iemand van 18, maar dit is mijn uiteindelijke levensdoel. Ik wil dan ook voor mijn 30ste kinderen, niet dat anderen dan aan mijn kids vragen of ik de Opa ben
Kinderen krijgen is toch wel echt een geschenk van de natuur.
Omdat ik graag mijn genen door wil geven, maar ook omdat ik graag, na een stressvolle dag thuis wil komen, en wil smelten als ik de ogen van MIJN baby zie, ik wil iemand die mij pappa gaat noemen, iemand die ontiegelijk veel van mij zal houden, al zou ik een klootzak zijn, iemand waarmee ik samen sport mee kan kijken, of samen kan shoppen als vader en zoon/dochter.
Dit mag allemaal erg gay klinken, en helemaal verkeerd voor iemand van 18, maar dit is mijn uiteindelijke levensdoel. Ik wil dan ook voor mijn 30ste kinderen, niet dat anderen dan aan mijn kids vragen of ik de Opa ben
Kinderen krijgen is toch wel echt een geschenk van de natuur.
lol?
Ik ben sinds 9 maanden vader en ik kan beamen, dat dit echt een fantastisch gevoel geeft. Als ik thuiskom en ik zie de ogen van mijn zoon als ik de woonkamer binnenstap . . . .quote:Op donderdag 8 april 2010 14:48 schreef Nass het volgende:
maar ook omdat ik graag, na een stressvolle dag thuis wil komen, en wil smelten als ik de ogen van MIJN baby zie,
Die van mij ging de eerste maanden om half 5 in de ochtend op, dan kon hij nog even een voeding doen voor hij naar zijn werk ging, waar hij dan weer vroeg klaar was om weer bij zijn kleine ventje te kunnen zijn.quote:Op donderdag 8 april 2010 14:54 schreef Robar het volgende:
[..]
Ik ben sinds 9 maanden vader en ik kan beamen, dat dit echt een fantastisch gevoel geeft. Als ik thuiskom en ik zie de ogen van mijn zoon als ik de woonkamer binnenstap . . . .
Heb hem heel vaak gezegd dat hij gewoon mij wakker moest maken, maar dan keek hij heel beledigd, ja dahag, niet mijn tijd met mijn plurkje afpakken!
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
We hebben onze luiheid doorgegeven aan onze zoon, want die gaat om 7 uur naar bed en slaapt door tot 7 uurquote:Op donderdag 8 april 2010 14:58 schreef erodome het volgende:
[..]
Die van mij ging de eerste maanden om half 5 in de ochtend op, dan kon hij nog even een voeding doen voor hij naar zijn werk ging, waar hij dan weer vroeg klaar was om weer bij zijn kleine ventje te kunnen zijn.
Heb hem heel vaak gezegd dat hij gewoon mij wakker moest maken, maar dan keek hij heel beledigd, ja dahag, niet mijn tijd met mijn plurkje afpakken!
(vervolgens slaapt hij overdag veel minder dan we zouden willen, maar goed er zit nu wel een goede regelmaat in) en ik moet helaas toch echt uiterlijk 7 uur de deur uit, dus vaak zie ik hem pas als ik weer thuis kom. Maar ik ga altijd wel stiekum even kijken voordat ik naar bed ga en als ik weer opsta. En vaak wordt hij tussendoor even wakker, omdat hij dan een beetje ongelukkig op zijn buik ligt oid.
Kinderen krijgen is het einde van puur voor jezelf leven en het begin van (mede) voor een ander leven?quote:Op donderdag 8 april 2010 14:48 schreef Nass het volgende:
Mijn droom is om uiteindelijk kids te hebben, waarom?
Omdat ik graag mijn genen door wil geven, maar ook omdat ik graag, na een stressvolle dag thuis wil komen, en wil smelten als ik de ogen van MIJN baby zie, ik wil iemand die mij pappa gaat noemen, iemand die ontiegelijk veel van mij zal houden, al zou ik een klootzak zijn, iemand waarmee ik samen sport mee kan kijken, of samen kan shoppen als vader en zoon/dochter.
Ja, ik generaliseer.
Ik heb precies hetzelfde. Ik heb ook nooit mezelf voorgesteld als getrouwd met kinderen. Dat was iets van anderen en zo voelt het nog steeds. Ik heb wel duidelijk die zorgdrang, zoals SL dat noemt. Ik vind het ook een mooie vondst: geen nestdrang maar zorgdrang. Ik heb een beroep waarin ik dat kwijt kan en er zijn sinds een jaar ook stiefkindjes waarover ik een beetje moeder. En dat voelt allemaal zeer goed. Ik vind ook echt dat ik veel meer toegevoegde waarde heb op die manier: een soort moeder/mentor/coach zijn voor reeds bestaande kinderen. Ik denk dat dat het beste bij me past.quote:Op donderdag 8 april 2010 13:35 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[..]
Door een niet al te gelukkige jeugd ben ik denk ik heel voorzichtig in het kiezen voor een echt eigen gezin: zou me dan denk ik zo verantwoordelijk voelen dat ik er nauwelijks van zou kunnen genieten. Ik merk nu al bij de stiefkinderen en kinderen op mijn werk dat ik dat soms zwaar vind.
Verder is het gewoon heel verstandig om hier bewust mee bezig te zijn. Zeker voor vrouwen is het niet iets om pas rond je 38e/40e over na te gaan denken. Ga goed bij jezelf te raden wat je wilt en waarom. En hoe. En wat je ervoor over hebt en wat juist niet.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Priesters.quote:Op donderdag 8 april 2010 14:43 schreef debuurvrouw het volgende:
Bij kinderen nemen moet ik aan de Paus denken
Hulde voor je post!quote:Op donderdag 8 april 2010 16:00 schreef mane het volgende:
[..]
Ik heb precies hetzelfde. Ik heb ook nooit mezelf voorgesteld als getrouwd met kinderen. Dat was iets van anderen en zo voelt het nog steeds. Ik heb wel duidelijk die zorgdrang, zoals SL dat noemt. Ik vind het ook een mooie vondst: geen nestdrang maar zorgdrang. Ik heb een beroep waarin ik dat kwijt kan en er zijn sinds een jaar ook stiefkindjes waarover ik een beetje moeder. En dat voelt allemaal zeer goed. Ik vind ook echt dat ik veel meer toegevoegde waarde heb op die manier: een soort moeder/mentor/coach zijn voor reeds bestaande kinderen. Ik denk dat dat het beste bij me past.
Door een niet al te gelukkige jeugd ben ik denk ik heel voorzichtig in het kiezen voor een echt eigen gezin: zou me dan denk ik zo verantwoordelijk voelen dat ik er nauwelijks van zou kunnen genieten. Ik merk nu al bij de stiefkinderen en kinderen op mijn werk dat ik dat soms zwaar vind.
Verder is het gewoon heel verstandig om hier bewust mee bezig te zijn. Zeker voor vrouwen is het niet iets om pas rond je 38e/40e over na te gaan denken. Ga goed bij jezelf te raden wat je wilt en waarom. En hoe. En wat je ervoor over hebt en wat juist niet.
█▄ █▄█ █▄ █▄█▄█ █▄█ ▀█▀
TryAndResistClicking. Trollspray.
TryAndResistClicking. Trollspray.
Niet steviger, waarschijnlijk net zo stevig als het wel voor een kind gaan, waarbij je ook de onmacht aan moet kunnen, het onwetende en het nemen van een levenslange beslissing. Stevig in hun schoenen staan, daar bedoel ik mee dat de meeste kinderloze paren - misschien allen - op enig moment wel zo iets zullen krijgen "oh, ja, nu zou het leuk zijn kinderen te hebben." Ik weet het zelf eerlijk gezegd niet hoor, maar als al je vrienden in die fase zitten, al je collega's een papa of mama-dag nemen en je ook zelf last krijgt van "klapperende eierstokken" dan moet je wel bij die rationele beslissing blijven.quote:Op donderdag 8 april 2010 09:36 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Hmm, ik vind je post neit onaardig, maar de laatste alinea ben ik het niet helemaal mee eens. Dat ze wellicht rationeler zijn ingesteld, zou best kunnen. Dat de emotionele bevestiging van succes of geluk minder geprikkeld hoeft te worden, betwijfel ik. Zij zoeken een andere bevestiging, die in wezen net zo emotioneel is; denk aan het hebben van vrijheid, het niet hoeven nemen van verantwoordleijkheid voor een baby, maar ook de financiele mogelijkheden om aan hun materiele wensen te voldoen en te kunnen reizen, of de status die ze ontlenen aan hun carriere.
Wat ik een vreemde opmerking vind, is dat ze steviger in hun schoenen moeten staan om weerstand te bieden aan de natuurlijke druk om kinderen te willen. Waarom zou je daar weerstand aan moeten bieden?
Hoeveel vrouwen beginnen er niet over "ik dacht van mezelf altijd dat ik nooit kinderen wilde, maar toen [...] besefte ik dat ik klaar was om moeder te worden" (lees het topic maar na). Ten opzichte van die verhalen kost het veel energie om daar weerstand tegen te bieden.
De keuze voor een kind maak je één (hoogstens een aantal) keer, de keuze tegen kinderen moet je je hele vruchtbare leven blijven maken, ook op de momenten dat je misschien wel even naar een eigen kind zou verlangen.
[ Bericht 5% gewijzigd door GSbrder op 08-04-2010 19:15:51 ]
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
is de tt nou gechanged ?
A command line lets you get intimate with your computer, data and protocols. GUIs are like wearing full body condoms.
ik dacht al !
A command line lets you get intimate with your computer, data and protocols. GUIs are like wearing full body condoms.
De keuze voor een kind maak je misschien maar één keer en kun je niet ongedaan maken, maar je kunt toch ook met kinderen geregeld denken: "nu zou het fijn zijn om géén kinderen te hebben"...en de keuze 'tegen' een kind maak je echt niet je hele vruchtbare leven, je kunt het wel een paar keer heroverwegen natuurlijk, maar als je eenmaal min of meer besloten hebt dat je ze niet wil sta je echt niet elke dag stil bij "goh, zou ik ze écht niet willen?". En die klapperende eierstokken kunnen er misschien voor zorgen dat je in een fase komt dat je het gaat heroverwegen, en dan hoef je natuurlijk niet bij je eerdere rationele beslissing te blijven: want misschien ben je ook op rationeel vlak wel van gedachten veranderd, is je carriere bv minder belangrijk dan eerst..en dan probeer je ze alsnog te krijgen. Mij maak je niet wijs dat ouders nooit een moment denken "oh had ik ze maar niet genomen, of oh wat zou het nu fijn zijn om niet die verantwoordelijkheid voor die vervelende pubers te hebben of weet ik wat". Da's geen rationele gedachte, net zo min als het gevolg van die klapperende eierstokken dat is...quote:
[..]
Niet steviger, waarschijnlijk net zo stevig als het wel voor een kind gaan, waarbij je ook de onmacht aan moet kunnen, het onwetende en het nemen van een levenslange beslissing. Stevig in hun schoenen staan, daar bedoel ik mee dat de meeste kinderloze paren - misschien allen - op enig moment wel zo iets zullen krijgen "oh, ja, nu zou het leuk zijn kinderen te hebben." Ik weet het zelf eerlijk gezegd niet hoor, maar als al je vrienden in die fase zitten, al je collega's een papa of mama-dag nemen en je ook zelf last krijgt van "klapperende eierstokken" dan moet je wel bij die rationele beslissing blijven.
Hoeveel vrouwen beginnen er niet over "ik dacht van mezelf altijd dat ik nooit kinderen wilde, maar toen [...] besefte ik dat ik klaar was om moeder te worden" (lees het topic maar na). Ten opzichte van die verhalen kost het veel energie om daar weerstand tegen te bieden.
De keuze voor een kind maak je één (hoogstens een aantal) keer, de keuze tegen kinderen moet je je hele vruchtbare leven blijven maken, ook op de momenten dat je misschien wel even naar een eigen kind zou verlangen.
(wellicht 'n wat warrige post, maar geen zin om te structureren...en de lezer snapt het punt vast wel)
*Think outside the box*
Ehh, well, ik doelde inderdaad op dat heroverwegen, wat er vanzelf een keer gaat komen. Je keuze om geen kinderen te nemen is een afgewogen keuze die je maakt, maar op het punt dat je lichaam voor je dreigt te gaan beslissen of dit ingenomen standpunt te determineren, reageren mensen nog wel eens anders.quote:Op donderdag 8 april 2010 19:33 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[..]
De keuze voor een kind maak je misschien maar één keer en kun je niet ongedaan maken, maar je kunt toch ook met kinderen geregeld denken: "nu zou het fijn zijn om géén kinderen te hebben"...en de keuze 'tegen' een kind maak je echt niet je hele vruchtbare leven, je kunt het wel een paar keer heroverwegen natuurlijk, maar als je eenmaal min of meer besloten hebt dat je ze niet wil sta je echt niet elke dag stil bij "goh, zou ik ze écht niet willen?". En die klapperende eierstokken kunnen er misschien voor zorgen dat je in een fase komt dat je het gaat heroverwegen, en dan hoef je natuurlijk niet bij je eerdere rationele beslissing te blijven: want misschien ben je ook op rationeel vlak wel van gedachten veranderd, is je carriere bv minder belangrijk dan eerst..en dan probeer je ze alsnog te krijgen. Mij maak je niet wijs dat ouders nooit een moment denken "oh had ik ze maar niet genomen, of oh wat zou het nu fijn zijn om niet die verantwoordelijkheid voor die vervelende pubers te hebben of weet ik wat". Da's geen rationele gedachte, net zo min als het gevolg van die klapperende eierstokken dat is...
(wellicht 'n wat warrige post, maar geen zin om te structureren...en de lezer snapt het punt vast wel)
Iemand van 25 kan inderdaad bij volle verstand denken: kinderen voegen niets toe aan mijn leven, ik blijf kinderloos. Maar zodra ze 35 - 45 worden en het een keuze voor het leven blijkt te zijn, kan je niet meer terug. Natuurlijk kan je in een leven mét kinderen ook moeilijk terug, gaat nog lastiger dat terugstoppen, alleen dan is die keuze gemaakt. Ik denk dat kinderlozen hun keuze vaker heroverwegen (juist vanwege het gebrek aan argumenten, maar toch het universele enthousiasme) dan ouders die hun kinderen wegwensen.
Ergo: kinderlozen die zullen nooit weten hoe het hebben van kinderen is. Ouders kunnen zich de tijd zonder kinderen nog wel inbeelden en hebben dat op een mooie manier afgesloten.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
Ik had er al hoge verwachtingen van, maar het overtreft alles wat ik ooit had durven dromen. De liefde die je kan geven en die je krijgt is niet te beschrijven.
Wij verwachten binnenkort onze 3e en ik kan niet wachten totdat ze er is. Het is gezellig en het is een verrijking aan ons leven.
Wij verwachten binnenkort onze 3e en ik kan niet wachten totdat ze er is. Het is gezellig en het is een verrijking aan ons leven.
Maar is het per se noodzakelijk om je keuze, hoe weloverwogen dan ook, vast te houden? Het is toch ook mogelijk dat je lichaam of je veranderde leven of je emoties met voor jou goede argumenten komt op dat moment om je keuze te wijzigen en toch een kind te willen?quote:
[..]
Ehh, well, ik doelde inderdaad op dat heroverwegen, wat er vanzelf een keer gaat komen. Je keuze om geen kinderen te nemen is een afgewogen keuze die je maakt, maar op het punt dat je lichaam voor je dreigt te gaan beslissen of dit ingenomen standpunt te determineren, reageren mensen nog wel eens anders.
Je doet het voorkomen alsof er weliswaar heroverwegingsmomenten komen, maar het beslist niet de bedoeling is dat je van gedachten verandert. Ik vind dat nogal star, eigenlijk.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Nee, ik zeg niet dat kinderlozen absoluut niet van gedachte mogen veranderen, alleen stoppen zij dan wel met het zijn van kinderloos. Oftewel: voor het worden van bewust kinderloos, gaan er enkele jaren proeftijd overheen, voordat je op een punt komt dat je definitief moet bepalen dat je zonder kinderen blijft. Het maken van een keuze voor een kind is onomkeerbaar, dat van kinderloos blijven is nogal variabel.quote:Op donderdag 8 april 2010 20:18 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Maar is het per se noodzakelijk om je keuze, hoe weloverwogen dan ook, vast te houden? Het is toch ook mogelijk dat je lichaam of je veranderde leven of je emoties met voor jou goede argumenten komt op dat moment om je keuze te wijzigen en toch een kind te willen?
Je doet het voorkomen alsof er weliswaar heroverwegingsmomenten komen, maar het beslist niet de bedoeling is dat je van gedachten verandert. Ik vind dat nogal star, eigenlijk.
Die heroverwegingsmomenten zijn prima, sterker nog, een groot percentage hier geeft aan zonder kinderwens te hebben gezeten, waarbij dit later heroverwogen is. Strak vast houden aan je keuze is helemaal niet noodzakelijk, behalve als je kinderloos wil blijven
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
Ben 't nog steeds niet geheel met je eens.quote:
[..]
Ehh, well, ik doelde inderdaad op dat heroverwegen, wat er vanzelf een keer gaat komen. Je keuze om geen kinderen te nemen is een afgewogen keuze die je maakt, maar op het punt dat je lichaam voor je dreigt te gaan beslissen of dit ingenomen standpunt te determineren, reageren mensen nog wel eens anders.
Iemand van 25 kan inderdaad bij volle verstand denken: kinderen voegen niets toe aan mijn leven, ik blijf kinderloos. Maar zodra ze 35 - 45 worden en het een keuze voor het leven blijkt te zijn, kan je niet meer terug. Natuurlijk kan je in een leven mét kinderen ook moeilijk terug, gaat nog lastiger dat terugstoppen, alleen dan is die keuze gemaakt. Ik denk dat kinderlozen hun keuze vaker heroverwegen (juist vanwege het gebrek aan argumenten, maar toch het universele enthousiasme) dan ouders die hun kinderen wegwensen.
Ergo: kinderlozen die zullen nooit weten hoe het hebben van kinderen is. Ouders kunnen zich de tijd zonder kinderen nog wel inbeelden en hebben dat op een mooie manier afgesloten.
Ten eerste: hoezo gebrek aan argumenten? Kinderloos zijn heeft/kan heel goede argumenten hebben: behalve de rationele argumenten van tijd, geld, vrijheid etc; is het gebrek aan drang tot fokken toch een heel duidelijk en plausibel argument??
En ten tweede: ouders kunnen zich de tijd dat ze geen kinderen wel inbeelden, net als kinderlozen zich die tijd zoveel jaar terug in kunnen beelden; ze kunnen beide terugdenken. En kinderlozen kun zich niet accuraat voorstellen hoe het zou zijn om wel kinderen te kinderen; maar ouders kunnen zich óók niet inbeelden hoe het 'nu' zou zijn om geen kinderen te hebben! Je weet immers nooit hoe je leven gelopen zou zijn als je andere beslissingen had genomen, en als ouder weet je misschien wel dat je ervaring van het hebben van kinderen mist, maar het is niet alsof dat puur een additie is aan je leven en alsof je dat weg kunt denken en dan weet hoe het zou zijn zonder.
*Think outside the box*
Wat betreft je eerste punt, ik zie nu hoe ik het typte en dat zorgt voor nogal wat verwarring:quote:Op donderdag 8 april 2010 22:21 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[..]
Ben 't nog steeds niet geheel met je eens.
Ten eerste: hoezo gebrek aan argumenten? Kinderloos zijn heeft/kan heel goede argumenten hebben: behalve de rationele argumenten van tijd, geld, vrijheid etc; is het gebrek aan drang tot fokken toch een heel duidelijk en plausibel argument??
En ten tweede: ouders kunnen zich de tijd dat ze geen kinderen wel inbeelden, net als kinderlozen zich die tijd zoveel jaar terug in kunnen beelden; ze kunnen beide terugdenken. En kinderlozen kun zich niet accuraat voorstellen hoe het zou zijn om wel kinderen te kinderen; maar ouders kunnen zich óók niet inbeelden hoe het 'nu' zou zijn om geen kinderen te hebben! Je weet immers nooit hoe je leven gelopen zou zijn als je andere beslissingen had genomen, en als ouder weet je misschien wel dat je ervaring van het hebben van kinderen mist, maar het is niet alsof dat puur een additie is aan je leven en alsof je dat weg kunt denken en dan weet hoe het zou zijn zonder.
Ik bedoelde het gebrek aan argumenten, maar toch het universele enthousiasme tot het nemen van kinderen. Juist omdat er altijd rationele argumenten tegen kinderen zijn (financieel, vrijheid, carrière, commitment, onzekerheid etc) maar vrijwel geen voor (het voelde goed) is het ongrijpbaar en niet uit te leggen. Net zoals het bestaan van een godheid door honderden argumenten te verwerpen is, zorgt het "waarom niet?" "er zal toch wel iets zijn" en meer van zulke sentimenten/gevoelens voor zoveel aanhangers.quote:Ik denk dat kinderlozen hun keuze vaker heroverwegen (juist vanwege het gebrek aan argumenten, maar toch het universele enthousiasme) dan ouders die hun kinderen wegwensen.
Als het nemen van kinderen een rationele keuze was waarbij iedereen als emotieloze wezens even rustig de voors en tegens ging doornemen met hun financieel adviseurs zouden heel veel van ons er niet zijn geweest en dat maakt het ook zo mooi dat en masse de mensheid kiest voor reproductie. Nogmaals, ik zie mezelf liever als kinderloos, maar die kinderwens kan ooit komen.
Wat betreft je tweede punt, je hebt gelijk dat zowel ouders als kinderlozen niet zouden weten hoe het zou zijn als ze een andere keus hadden gemaakt alleen ik denk dat het hebben van een kind ouders minder vaak doet fantaseren naar een tijd zonder kinderen dan een kinderloos echtpaar naar een tijd met kinderen.
Een kind is "tastbaar" (hoe fout het ook klinkt) en veel ouders hoeven maar even naar de overkant van de keukentafel te kijken om te weten waarom ze ook al weer al die vrijheid, lasten en vermogen inleveren, voor die kinderen. Andersom zal het voor veel kinderlozen ongrijpbaarder zijn waarvoor ze het ouderschap hebben opgegeven, vrijheid en vermogen mis je pas als je het niet meer hebt en ondanks dat het voor veel stellen best een bewuste keuze zal zijn, zullen kinderlozen niet op de boot in st. Tropez tegen elkaar zeggen: "goh, wat fijn dat we geen kinderen hebben" maar iets van: "wat fijn dat we dit samen kunnen doen."
[ Bericht 0% gewijzigd door GSbrder op 09-04-2010 02:41:42 ]
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
Ok, ik denk dat ik je snap, 't zijn gewoon een verschillend soort argumenten die je niet goed met elkaar kunt vergelijken (de irrationele punten ook maar even argumenten noemend dus). Ze gaan nét langs elkaar heen.quote:Op vrijdag 9 april 2010 02:35 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Wat betreft je eerste punt, ik zie nu hoe ik het typte en dat zorgt voor nogal wat verwarring:
[..]
Ik bedoelde het gebrek aan argumenten, maar toch het universele enthousiasme tot het nemen van kinderen. Juist omdat er altijd rationele argumenten tegen kinderen zijn (financieel, vrijheid, carrière, commitment, onzekerheid etc) maar vrijwel geen voor (het voelde goed) is het ongrijpbaar en niet uit te leggen. Net zoals het bestaan van een godheid door honderden argumenten te verwerpen is, zorgt het "waarom niet?" "er zal toch wel iets zijn" en meer van zulke sentimenten/gevoelens voor zoveel aanhangers.
Als het nemen van kinderen een rationele keuze was waarbij iedereen als emotieloze wezens even rustig de voors en tegens ging doornemen met hun financieel adviseurs zouden heel veel van ons er niet zijn geweest en dat maakt het ook zo mooi dat en masse de mensheid kiest voor reproductie. Nogmaals, ik zie mezelf liever als kinderloos, maar die kinderwens kan ooit komen.
Wat betreft je tweede punt, je hebt gelijk dat zowel ouders als kinderlozen niet zouden weten hoe het zou zijn als ze een andere keus hadden gemaakt alleen ik denk dat het hebben van een kind ouders minder vaak doet fantaseren naar een tijd zonder kinderen dan een kinderloos echtpaar naar een tijd met kinderen.
Een kind is "tastbaar" (hoe fout het ook klinkt) en veel ouders hoeven maar even naar de overkant van de keukentafel te kijken om te weten waarom ze ook al weer al die vrijheid, lasten en vermogen inleveren, voor die kinderen. Andersom zal het voor veel kinderlozen ongrijpbaarder zijn waarvoor ze het ouderschap hebben opgegeven, vrijheid en vermogen mis je pas als je het niet meer hebt en ondanks dat het voor veel stellen best een bewuste keuze zal zijn, zullen kinderlozen niet op de boot in st. Tropez tegen elkaar zeggen: "goh, wat fijn dat we geen kinderen hebben" maar iets van: "wat fijn dat we dit samen kunnen doen."
En ja, wat betreft hoe mensen denken: zo zal het in de werkelijkheid wel voorkomen, in principe is het 'tzelfde maar ook dat is net niet 1 op 1 te vergelijken, logica is er helaas niet op van toepassing... (* El_Chica_Del_Fuego neigt soms teveel naar logische benadering
)
*Think outside the box*
Op m'n hardlooprondje passeerde ik vanmiddag een man die met een kind aan het vliegeren was en toen dacht ik: "als ik dan toch ooit eigen kinderen zou hebben lijkt het vaderschap me veel leuker dan het moederschap".
zit er ook iets bij jullie van binnenin dat zegt "ik ga mijn ouders laten zien dat ik het beter kan dan hen"?
Waarom dat dan? Daar ben ik dan wel weer nieuwsgierig naar, zeker in deze tijd waarin de zorg voor kinderen toch veel meer gelijkelijk verdeeld wordt...zegt men.quote:Op vrijdag 9 april 2010 17:06 schreef ShadyLane het volgende:
Op m'n hardlooprondje passeerde ik vanmiddag een man die met een kind aan het vliegeren was en toen dacht ik: "als ik dan toch ooit eigen kinderen zou hebben lijkt het vaderschap me veel leuker dan het moederschap".
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Zou ik geen goed argument vinden...snap wel dat iemand dat gevoel heeft, dat zou willen, maar om daar dan een derde voor te gebruiken, een kind dat daar niet voor gekozen heeft...quote:Op vrijdag 9 april 2010 17:08 schreef Dichtpiet. het volgende:
zit er ook iets bij jullie van binnenin dat zegt "ik ga mijn ouders laten zien dat ik het beter kan dan hen"?
*Think outside the box*
Want? Aparte stellingquote:Op vrijdag 9 april 2010 17:06 schreef ShadyLane het volgende:
Op m'n hardlooprondje passeerde ik vanmiddag een man die met een kind aan het vliegeren was en toen dacht ik: "als ik dan toch ooit eigen kinderen zou hebben lijkt het vaderschap me veel leuker dan het moederschap".
Omdat het vaderschap niet zo fulltime is en je meer leuke dingen ipv verplichte dingen hoeft te doen, ofzo? Of bedoel je dat niet? Is het makkelijker om een man dan een vrouw te zijn? ik denk dat het gewoon een andere rol is (in de meeste gezinnen nog steeds tenminste), maar ik vind het niet erg om moeder te zijn ipv vaderquote:Op vrijdag 9 april 2010 17:06 schreef ShadyLane het volgende:
Op m'n hardlooprondje passeerde ik vanmiddag een man die met een kind aan het vliegeren was en toen dacht ik: "als ik dan toch ooit eigen kinderen zou hebben lijkt het vaderschap me veel leuker dan het moederschap".
Ik baseer dat vooral op observatie van collega's en vrienden die vader en collega's en vrienden die moeder zijn.
Maar leg eens uit waaruit je dat opmaakt dan. Ik vind het ook een aparte stelling en zou graag wat meer onderbouwing zienquote:Op vrijdag 9 april 2010 19:22 schreef ShadyLane het volgende:
Ik baseer dat vooral op observatie van collega's en vrienden die vader en collega's en vrienden die moeder zijn.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
De moeders veel meer afgepeigerd dan de vaders, ook al hadden ze allebei nog zo hard de intentie de zorg te delen. De moeders vaak een tunnelvisie, de vaders praten vaker ook nog over andere onderwerpen. De vaders vertellen meer vrolijke verhalen over hun kinderen en de moeders benadrukken meer de zwaarte en de heisa.
Lijkt mij dat dat meer aan de instelling van de moeders ligt en niet zozeer aan het verschil tussen moederschap of vaderschap.
Wat Bijou zegt!
Dat wat jij in jouw omgeving ziet, zie ik in de mijne echt niet, over het algemeen. Ik denk sowieso dat je het niet zo algemeen kunt stellen. Mijn ervaring is inmiddels dat er net zoveel manieren zijn om het ouderschap te ervaren en erover te praten als er ouders zijn.
Om een voorbeeld te geven: mijn vriend riep in het begin dat hij de gebroken nachten toch wel erg zwaar vond. En datt erwijl ik borstvoeding geef, er altijd alleen uitga (na de kraamweek dan, toen ging dat nog niet zo geweldig), en hij vaak niet eens wist dat ik eruit was geweest, omdat hij er gewoon doorheen sliep Maar zwaar was het wel
Dat wat jij in jouw omgeving ziet, zie ik in de mijne echt niet, over het algemeen. Ik denk sowieso dat je het niet zo algemeen kunt stellen. Mijn ervaring is inmiddels dat er net zoveel manieren zijn om het ouderschap te ervaren en erover te praten als er ouders zijn.
Om een voorbeeld te geven: mijn vriend riep in het begin dat hij de gebroken nachten toch wel erg zwaar vond. En datt erwijl ik borstvoeding geef, er altijd alleen uitga (na de kraamweek dan, toen ging dat nog niet zo geweldig), en hij vaak niet eens wist dat ik eruit was geweest, omdat hij er gewoon doorheen sliep
Maar zwaar was het wel
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Dat lijkt me niet het hele verhaal. Onze hele maatschappij is ervan doordrenkt dat voor de vrouw het 'moeder'-gedeelte veel prominenter is dan voor de man het 'vader'-gedeelte. Zie de geslachtelijke verdeling van de posters in het OUD-forum. Zie de krantenberichten over vrouwen die opbranden door de combinatie werk/zorg. Zie de krantenberichten over hoe het hebben van kinderen de carriere van een man goed doet en die van een vrouw over het algemeen niet. Zie het feit dat de 'halve' in het anderhalfverdienersmodel zelden een man is.
Dan kun je wel vastbesloten zijn dat dat bij jou anders zal zijn, maar dan nog moet je tegen patronen in, en een man die hetzelfde wil, niet.
Dan kun je wel vastbesloten zijn dat dat bij jou anders zal zijn, maar dan nog moet je tegen patronen in, en een man die hetzelfde wil, niet.
Het idealistische denkbeeld dat je een deel van jezelf laat voortbestaan. En dan niet alleen in DNA, maar ook een stuk opvoeding, je stempel dat je op zo'n mensje zet.
Uiteraard blijkt na de geboorte dat een kind gewoon een mens is en zich volkomen autonoom ontwikkelt en je stempel toch minder is dan verwacht, maar dan is ondertussen de verwondering, onvoorwaardelijke liefde al ingetreden en maakt het allemaal niet meer uit.
Uiteraard blijkt na de geboorte dat een kind gewoon een mens is en zich volkomen autonoom ontwikkelt en je stempel toch minder is dan verwacht, maar dan is ondertussen de verwondering, onvoorwaardelijke liefde al ingetreden en maakt het allemaal niet meer uit.
Ja, maar dit is wat anders. Je zei dat het vaderschap je leuker leek dan het moederschap, omdat je een vader met zijn kind(eren) zag vliegeren. Vervolgens zeg je dat je vrouwen vaker hoort klagen dat het zwaar is en mannen leuke dingen hoort vertellen.quote:
Dat lijkt me niet het hele verhaal. Onze hele maatschappij is ervan doordrenkt dat voor de vrouw het 'moeder'-gedeelte veel prominenter is dan voor de man het 'vader'-gedeelte. Zie de geslachtelijke verdeling van de posters in het OUD-forum. Zie de krantenberichten over vrouwen die opbranden door de combinatie werk/zorg. Zie de krantenberichten over hoe het hebben van kinderen de carriere van een man goed doet en die van een vrouw over het algemeen niet. Zie het feit dat de 'halve' in het anderhalfverdienersmodel zelden een man is.
Dan kun je wel vastbesloten zijn dat dat bij jou anders zal zijn, maar dan nog moet je tegen patronen in, en een man die hetzelfde wil, niet.
De voorbeelden die je noemt zijn zeker nog dingen die spelen, en waarschijnlijk ook nog wel lang zullen blijven spelen als het al ooit verandert. Het zegt echter niets over hoe leuk het vaderschap danwel moederschap is, imo.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Volgens mij hangt dat allemaal samen hoor. Het is het maatschappelijk patroon waardoor vrouwen het er gemiddeld kennelijk zwaarder mee hebben. Het is ook het maatschappelijk patroon waardoor het vaderschap mij leuker lijkt.
OK, nu geef je dus pas antwoord op de vraag waaromquote:
Volgens mij hangt dat allemaal samen hoor. Het is het maatschappelijk patroon waardoor vrouwen het er gemiddeld kennelijk zwaarder mee hebben. Het is ook het maatschappelijk patroon waardoor het vaderschap mij leuker lijkt.
Het maatschappelijk patroon dat je ziet, geeft jou het idee dat het vaderschap leuker is. Duidelijk.Ik denk dat over het algemeen de betreffende ouder zijn/haar eigen rol het leukste vindt. Ik zou bijv niet met mijn vriend willen ruilen, ook al moet ik er nog steeds vaak 's nachts uit om te voeden. Ik kan bijvoorbeeld veel meer tijd doorbrengen met onze dochter.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Nee, ik heb best wel toffe ouders eigenlijk.quote:Op vrijdag 9 april 2010 17:08 schreef Dichtpiet. het volgende:
zit er ook iets bij jullie van binnenin dat zegt "ik ga mijn ouders laten zien dat ik het beter kan dan hen"?
Wel betrap ik me erop dingen te zeggen waarvan ik dacht dat ik ze nooit zou zeggen toen ik nog geen kinderen had, fuck ik wist het niet beter!
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Dat gaf ik meteen al aan ja, maar ik ben blij dat het jou nu ook duidelijk isquote:Op vrijdag 9 april 2010 22:29 schreef miss_sly het volgende:
OK, nu geef je dus pas antwoord op de vraag waarom
.
ik ben je ook zeer erkentelijk voor de moeite die je ervoor gedaan hebt.quote:
[..]
Dat gaf ik meteen al aan ja, maar ik ben blij dat het jou nu ook duidelijk is
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Mensen in OUD praten volgens mij liever over het moment dat het kind er is ("ah poekie-woekie, lekker kwijlend mormeltje van me"), dan de tijd (en keuze) daarvoorquote:Op vrijdag 9 april 2010 22:29 schreef Swetsenegger het volgende:
oh ik zie nu dat we allang in een offtopic discussie verzand zijn.
DNA voort laten bestaan heb ik niet zo heel veel mee (ben ik misschien iets te relativistisch voor), maar ik ben wel es benieuwd hoe een kind van mijn vriendin en mij eruit zou zien (lang denk ikquote:Op vrijdag 9 april 2010 22:09 schreef Swetsenegger het volgende:
Het idealistische denkbeeld dat je een deel van jezelf laat voortbestaan. En dan niet alleen in DNA, maar ook een stuk opvoeding, je stempel dat je op zo'n mensje zet.
), hoe zo'n kind zich zou ontwikkelen onder onze hoede en of ik echt zo goed in opvoeden ben als ik mezelf nu inbeeld
Het voort willen laten bestaan van je genen is niet iets waar je bewust iets mee hebt of niet. Voor jou als individu is het immers ook helemaal niet relevant. Het zit in je DNA dat je dat wil - maar het kan natuurlijk wel per persoon verschillen hoe sterk dat is. Waar dat aan ligt weet ik niet... het schijnt ook dat je er met enkel ratio niet overheen kunt redeneren, maar dan zijn er ongetwijfeld andere emoties of instincten die er misschien mee in strijd kunnen zijn, die met de uiteindelijke uitkomst te maken hebben.quote:
[..]
DNA voort laten bestaan heb ik niet zo heel veel mee (ben ik misschien iets te relativistisch voor), maar ik ben wel es benieuwd hoe een kind van mijn vriendin en mij eruit zou zien (lang denk ik
'k Vind het zelf allemaal vrij abstract, maar je willen voortplanten uit evolutionair oogpunt is natuurlijk wel de eerste drive tot seksualiteit...en bijna niemand zal ontkennen daar aan mee te willen doen
*Think outside the box*
Ik heb altijd al geweten dat ik ooit ga proberen kindjes te maken. De reden hiervoor is niets meer of minder dan dat ik een enorme voortplantingsdrang heb, een soort oergevoel.
Verder ben ik ook enorm nieuwsgierig wat er uitkomt en kan ik weinig mooiers bedenken dan mijn genen te combineren met de liefde van mijn leven. Volgens mij kan daar alleen maar iets fantastisch uitkomen
Ik vind het overigens wel lastig dat ik zo'n sterke voortplantingsdrang heb. Want in principe vind ik het nergens voor nodig om nog meer volk op de wereld te zetten.
[ Bericht 15% gewijzigd door -Mellow- op 10-04-2010 18:11:56 ]
Verder ben ik ook enorm nieuwsgierig wat er uitkomt en kan ik weinig mooiers bedenken dan mijn genen te combineren met de liefde van mijn leven. Volgens mij kan daar alleen maar iets fantastisch uitkomen
Ik vind het overigens wel lastig dat ik zo'n sterke voortplantingsdrang heb. Want in principe vind ik het nergens voor nodig om nog meer volk op de wereld te zetten.
[ Bericht 15% gewijzigd door -Mellow- op 10-04-2010 18:11:56 ]
'If the doors of perception were cleansed everything would appear to man as it is, infinite.'
Ik durf er geen geld op te zetten door te zeggen wie er het meest gek is van onze kinderen. Ik denk namelijk dat er geen verschil is. Niets heeft mij ooit gelukkiger kunnen maken dan kinderen te mogen krijgenquote:Op donderdag 8 april 2010 11:36 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Absoluut niet t.o.v. mij hoor. Het is enkel oprechte interesse en ik geef in de OP al aan dat ik ouders in geen enkel opzicht veroordeel.
Het is denk ik ook wel een beetje een mannending, zo'n kinderwens rationaliseren. Ze zien meer praktische bezwaren en moeten wellicht wat meer moeite doen (lees: niet alles kapot redeneren) om eenzelfde gevoel of enthousiasme te ervaren als een vrouw met kinderwens.
Terwijl dat eigenlijk de enige rationele/objectieve reden is. De rest is emotioneel/abstract.quote:
[..]
DNA voort laten bestaan heb ik niet zo heel veel mee (ben ik misschien iets te relativistisch voor)
Maar goed, ik denk dat er weinig rationeels is aan het willen of krijgen van kinderen. Een is allemaal emotionele redenen die de klok slaan. Mijn vader had longkanker in een redelijk vergevorderd stadium. Toen zijn enige kleinzoon geboren werd is hij toch nog op kraamvisite geweest, en toen hij hoorde dat hij vernoemd was is dat een van de weinige keren dat ik mijn vader heb zien huilen. 3 maanden later is hij overleden.
Allemaal emotionele redenen om kinderen te willen en te vernoemen, etc.
Het klinkt nu een beetje alsof het mooie aan kinderen is dat je ze naar andere mensen kunt vernoemen...quote:
[..]
Terwijl dat eigenlijk de enige rationele/objectieve reden is. De rest is emotioneel/abstract.
Maar goed, ik denk dat er weinig rationeels is aan het willen of krijgen van kinderen. Een is allemaal emotionele redenen die de klok slaan. Mijn vader had longkanker in een redelijk vergevorderd stadium. Toen zijn enige kleinzoon geboren werd is hij toch nog op kraamvisite geweest, en toen hij hoorde dat hij vernoemd was is dat een van de weinige keren dat ik mijn vader heb zien huilen. 3 maanden later is hij overleden.
Allemaal emotionele redenen om kinderen te willen en te vernoemen, etc.
Ik zal maar aannemen dat je het als voorbeeld bedoelt....
*Think outside the box*
Als je dat eruit haalt heb je een serieus probleem met begrijpend lezen zal ik dan maar aannemen.quote:
[..]
Het klinkt nu een beetje alsof het mooie aan kinderen is dat je ze naar andere mensen kunt vernoemen...
Ja joh, natuurlijk ligt dat aan mij... Jij hebt 'n serieus probleem met aardig doen, zal ik dan maar aannemen.quote:
[..]
Als je dat eruit haalt heb je een serieus probleem met begrijpend lezen zal ik dan maar aannemen.
*Think outside the box*
Lijkt me wel als je niet begrijpt dat het stuk ging over het feit dat de beslissing voor kinderen meer een emotionele dan een rationele is.quote:
[..]
Ja joh, natuurlijk ligt dat aan mij...
Wellicht moet je dan minder (ver)oordelend posten.quote:Jij hebt 'n serieus probleem met aardig doen, zal ik dan maar aannemen.
Ik snap best dat je punt ging over emotie vs ratio, maar je zette het uiteen met dat verhaal over vernoemen, zonder te vermelden dat dat een voorbeeld was oid. En dat postte ik niet (ver)oordelend, het was een observatie en een aanname dat je het misschien anders bedoelde. Je had ook kunnen zeggen dat je het idd anders bedoelde.quote:
[..]
Lijkt me wel als je niet begrijpt dat het stuk ging over het feit dat de beslissing voor kinderen meer een emotionele dan een rationele is.
[..]
Wellicht moet je dan minder (ver)oordelend posten.
*Think outside the box*
Nogmaals, als je dat in de context van dit topic en de inleidende zin niet begreep heb je een serieus probleem met begrijpend lezen.quote:
[..]
Ik snap best dat je punt ging over emotie vs ratio, maar je zette het uiteen met dat verhaal over vernoemen, zonder te vermelden dat dat een voorbeeld was oid. En dat postte ik niet (ver)oordelend, het was een observatie en een aanname dat je het misschien anders bedoelde. Je had ook kunnen zeggen dat je het idd anders bedoelde.
Dan heb ik dat maar.quote:
[..]
Nogmaals, als je dat in de context van dit topic en de inleidende zin niet begreep heb je een serieus probleem met begrijpend lezen.
*Think outside the box*
|
|
