Reden tot 'willen' van kinderen

quote:

De vraag komt ook een beetje voort uit een gevoel dat mensen voor mijn gevoel wel es te lichtzinnig nadenken over het nemen van kinderen: ze weten hun keuze niet beter te motiveren dan 'het is toch leuk?!'

Dat zijn dezelfde mensen die een Labrador of een Golden Retriever als hond nemen.

Hele enge mensen zijn dat

Drang om de genen voort te zetten. Evolutie enzo.

Het is je biologische doel. Leven moet voortbestaan.
En het is ook een stuk persoonlijke voortzetting. Je hoopt toch heel wat van jezelf over te kunnen brengen op je kind.

Hmmm neem je kinderen?

toen ik vandaag bovenaan de trap zat met mijn nichtje van 2,5 jaar en ze in mijn oor fluisterde 'hoog hè'

ja, toen wist ik waarom ik later heel veel kinderen wil

Voor een kind kies je niet met de achterliggende gedachte van "het is leuk" er is ook best veel niet leuk aan het hebben van kinderen..... (ik bedoel, een cavia is leuk, een kitten ook, maar een kind is iets heel anders) Gewoon al de verantwoordelijkheid waarvan je je nog geen idee kunt maken voor je echt kinderen hebt. Dat houdt niet op met 5, 10, 20 jaar; die verantwoordelijkheid blijf je altijd voelen.

Op een gegeven moment kan het gevoel er ineens zijn dat je graag een kind wilt. En soms is dat gevoel moeilijk onder woorden te brengen. Dat kan echt een sterk innerlijk gevoel zijn. En vaak hangt dat wel samen met de partner die je dan hebt. Dat je echt met die partner samen een kind wilt en niet "zomaar" een kind wilt omdat dat er nou eenmaal bij hoort. Ik vind de term "een kind nemen" ook een beetje vreemd; een kind is geen puppy wat je besteld bij de fokker. Op het moment dat je besluit/ voelt dat je aan kinderen toe bent, moet je nog maar helemaal afwachten of dat ook allemaal wel zal gaan zoals jij wilt.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 01:04 schreef VonHinten het volgende:

[..]

Je bedoelt dit als 'je krijgt kinderen - je néémt ze niet'? Met alle voorbehoedsmiddelen van tegenwoordig kun je dit moeilijk vol blijven houden.

Ja dat kan ik prima..... het is niet iedereen gegeven om kinderen te krijgen.
Zelfs die het heel graag willen niet.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 01:00 schreef Rekkie het volgende:
Hmmm neem je kinderen?

Verreweg de meeste mensen kunnen inderdaad kinderen nemen. Lullig voor mensen bij wie het niet gaat of moeilijk gaat, maar het is niet anders.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 01:09 schreef Dlocks het volgende:

[..]

Verreweg de meeste mensen kunnen inderdaad kinderen nemen. Lullig voor mensen bij het niet gaat of moeilijk gaat, maar het is niet anders.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 00:51 schreef VonHinten het volgende:
Om maar gelijk met de hoofdvraag te beginnen: ‘Wat is voor mensen de hoofdreden om kinderen te nemen?’

om de balans tussen 3ewereldlanders/chinezen/allochtonen minder extreem te maken.. ik bedoel maar..
wij westerse mensen zijn tevreden met max 2.. terwijl de andere doorfokken..
wij westerlingen dreigen de macht kwijt te raken. dus neem ajb kinderen.. een stuk of 15..

De antwoorden die je krijgt zijn ook wel een beetje inderdaad. Voor mijn gevoel wil ik ooit ook wel kinderen. En dat wil ik omdat het mij een uitdaging lijkt om een mens op te voeden tot een 'goed' persoon. Ik denk ook dat een band die je kan hebben met je eigen kind een van de sterkste, zo niet de sterkste band is die je ooit kan hebben.

Het is wel een belangrijk besluit om een kind te nemen. Het is namelijk ook een flinke aanslag op je vrijheid en er komt veel verantwoordelijkheid bij kijken. Een kind nemen omdat het je 'leuk lijkt' of omdat het nou eenmaal de 'volgende stap in de relatie is' vind ik dan ook erg raar.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 01:06 schreef VonHinten het volgende:

[..]

En dat is? Opnieuw verwonderd worden over de wijde wereld? Zorg dragen voor een klein kind? Bovenaan de trap zitten met kleine mensen?

de onvoorstelbare onschuld van een klein meisje, de fantasie, de liefde, ...

een ervaring die ik absoluut niet wil missen

ik heb 2 kinderen, maar ik kan die vraag heel eerlijk gezegd niet beantwoorden.

Kuddevolk. That's all.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 01:14 schreef Rekkie het volgende:
ik heb 2 kinderen, maar ik kan die vraag heel eerlijk gezegd niet beantwoorden.

en je kinderen hebben 2 vaders

quote:

Op donderdag 8 april 2010 01:15 schreef Onnoman het volgende:

[..]

en je kinderen hebben 2 vaders

En jij hebt de homoziekte

quote:

Op donderdag 8 april 2010 01:12 schreef VonHinten het volgende:

[..]

Dit onderschrijf ik helemaal.
[..]

En dáár ben ik dus geïnteresseerd in
[..]

Ik kies voor die term omdat ik 'een kind krijgen' zo naïef vind klinken. Als je voorbehoedsmiddelen gebruikt krijg je over het algemeen geen kinderen.

Ik heb over dit laatste punt hierboven ook al op een andere user gereageerd, laten we alsjeblieft niet gaan discussiëren over het 'krijgen/nemen' onderscheid. Ik denk dat iedereen het met mij eens is dat als je géén kinderen wilt (en dus voorbehoedsmiddelen gebruikt), je ze over het algemeen ook niet krijgt.

Maar dat is gewoon een gevoel. Dat gevoel kan zo sterk worden en kun je gewoon niet onder woorden brengen, ik denk idd een soort oergevoel. Als die tijd daar is, dan zie je meestal ook de nadelen er niet meer van. Dan wuif je de opmerkingen als dat je nooit meer zomaar uit kunt, misschien weleens dagen met een ziek kind thuis zit en alle financiele gevolgen ervan weg......Misschien net zoiets als verliefd zijn?

Ik vind het " willen" van kinderen iets netter klinken dan "nemen/ krijgen".

Kinderen neem je niet , die krijg je. en als je geen kinderen wil kijg je ze niet, en geen kleinkinderen. simpel.

als je geen kinderen kunt krijgen is dat voor heel veel mensen een tragedie. en voor de ouders van die kinderen ook.

Alleen TT en eerste zin OP gelezen: hoezo 'nemen' ?!

Zie nu edit, en ik verander mijn reactie in: pas dat dan aan!

Het zijn je genen die voort willen blijven bestaan. Maar dat klinkt zo onpersoonlijk he ten opzichte van (toekomstige) junior.
_{Overigens wil ik zelf ook ooit kinderen en heb ik daar nog geen verklaarbare rationele reden voor}

quote:

Op donderdag 8 april 2010 01:02 schreef VonHinten het volgende:
Maar hoeveel mensen ken je die dit als reden noemen om kinderen te nemen? Is dit onbewust heel sterk aanwezig en zijn de genoemde redenen daarom (soms) zo vaag?

De drang tot voortplanting zit stevig verankerd in alle levensvormen. Een enkel organisme is maar een nietig en tijdelijk individu en is van geen betekenis op de lange termijn. Waar het om draait is het ras als geheel en voortzetting daarvan. Bij ons is dat niet anders, ook wij hebben nog steeds die primitieve voortplantingsdrang. Dankzij de enorme evolutionaire voorsprong die we hebben genomen op de rest van het leven op het gebied van cognitieve vermogens, kunnen we onszelf echter vragen gaan stellen die eigenlijk geen vragen horen te zijn.

Algemene mededeling: mensen, laat dit alsjeblieft toch niet weer verzanden in een 'kinderen nemen/krijgen' discussie. Het is voor verstokte posters hier in dit subforum ongetwijfeld een zeer gevoelig punt, maar het is volledig irrelevant voor de discussie die de TS aan wil gaan.

Meer @ kinderen nemen/willen/krijgen: het onderscheid tussen willen en krijgen is wel degelijk heel belangrijk, want er zijn ook mensen die ze niet willen, maar ze toch krijgen.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 01:12 schreef JoPiDo het volgende:

[..]

de onvoorstelbare onschuld van een klein meisje, de fantasie, de liefde, ...

een ervaring die ik absoluut niet wil missen

Hear hear... Ben zelf sinds twee weken vader ( ) en blijf me verbazen over hetgeen "we" op de wereld hebben gezet. Dat gevoel begon op dag 1 en zal nog wel een tijd blijven duren.(Wonderbaarlijk genoeg merk ik ook dat alle cliches waar zijn trouwens...)

Natuurlijk is voortplanting biologisch gedreven en genetisch ingegeven, of liever; het doel van onze soort. Hoewel ik me kan voorstellen dat mensen bewust kinderloos blijven omwille van bijvoorbeeld vrijheid en gemak, had ik de afgelopen tijd voor geen goud willen missen.

_{Het feit dat ik dit kan tikken onder het genot van het gejengel van een ventje dat de hele avond last heeft van stevige darmkrampjes zegt me ook dat m'n tolerantie voor kindergehuil ernstig is veranderd.. gek ding, die natuur...}

Ik vind dit een heel interessante vraag eigenlijk. Ik wil zelf geen kinderen maar ik krijg het maar niet voor elkaar om dat mijn vrienden duidelijk te maken. Maar andersom geldt dit ook, ik snap echt niet waarom zij met zijn allen aan een zwangerschapsmarathon bezig zijn. Ze komen ook met allemaal van die vage redenen. En maar klagen, constant zeuren over hoe druk het is en hoe moe ze zijn. Maar dat is een heel andere discussie en even niet relevant hier

Ik denk eigenlijk dat het gewoon met een bepaalde drang te maken heeft. Noem het rammelende eierstokken. Die heb ik niet, daarom kunnen mijn vrienden en ik op dit punt elkaar gewoon niet begrijpen. Ook een stukje natuur

Edit: ik ben overigens gek op de kids van m' n vrienden hoor, ben geen kinderhater maar bekijk ze liever op afspraak.

En hoera voor de papa boven mijn post!

- (foutje)

quote:

Op donderdag 8 april 2010 01:35 schreef VonHinten het volgende:

[..]

[...]Pfff, wellicht als je 24/7 in OUD post [...]

Fuck... m'n eerste post in OUD... nu voel ik me voor t eerst OUD...

quote:

Op donderdag 8 april 2010 01:34 schreef dscx het volgende:

[..]

Hear hear... Ben zelf sinds twee weken vader ( ) en blijf me verbazen over hetgeen "we" op de wereld hebben gezet. Dat gevoel begon op dag 1 en zal nog wel een tijd blijven duren.(Wonderbaarlijk genoeg merk ik ook dat alle cliches waar zijn trouwens...)

Natuurlijk is voortplanting biologisch gedreven en genetisch ingegeven, of liever; het doel van onze soort. Hoewel ik me kan voorstellen dat mensen bewust kinderloos blijven omwille van bijvoorbeeld vrijheid en gemak, had ik de afgelopen tijd voor geen goud willen missen.

_{Het feit dat ik dit kan tikken onder het genot van het gejengel van een ventje dat de hele avond last heeft van stevige darmkrampjes zegt me ook dat m'n tolerantie voor kindergehuil ernstig is veranderd.. gek ding, die natuur...}

Gefeliciteerd

Dat gevoel he, dat dat mensje is voortgekomen uit jou. Dat jij de verantwoordelijkheid draagt voor zo'n kwetsbaar iets. Dat jij jouw kind als mooiste van de werled ziet en het ten alle tijden wilt beschermen, het meest dierbare wat je ooit hebt "gehad"..... Ik schrijf bewust gehad tussen haakjes, want een kind heb je maar "te leen" , ook dit kind gaat over pakweg 16 jaar zijn eigen gang en vind jou een oude zeur die hem niet begrijpt, maar dan nog is het jouw kind en zul je er alles aan doen om hem gelukkig te zien

quote:

Op donderdag 8 april 2010 01:36 schreef VonHinten het volgende:

[..]

We gaan uit van mensen met een oprechte kinderwens (en of ze die kinderen dan uiteindelijk 'krijgen' is een tweede). Waarom steeds de grenzen van het onderwerp opzoeken, zo onduidelijk is mijn OP toch niet? Ga es in op het onderwerp!

Goed lezen. Ik had het niet over mensen die kinderen willen maar ze uiteindelijk niet krijgen...maar mensen die géén kinderen willen, maar ze wél krijgen. En dat heeft wel degelijk te maken met het onderwerp! Wat is immers hun motivatie??
Edit: of mag ik alleen een antwoord geven op je vraag, en niet bijdragen aan je vraag met mijn eigen vervolg/deelvraag?

quote:

Op donderdag 8 april 2010 01:41 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:

[..]

Goed lezen. Ik had het niet over mensen die kinderen willen maar ze uiteindelijk niet krijgen...maar mensen die géén kinderen willen, maar ze wél krijgen. En dat heeft wel degelijk te maken met het onderwerp! Wat is immers hun motivatie??
Edit: of mag ik alleen een antwoord geven op je vraag, en niet bijdragen aan je vraag met mijn eigen vervolg/deelvraag?

Dit is wel een mooie vraag van jou. Hoe ga je om met het feit dat je misschien niet doelbewust een kind wilt, maar het wel krijgt? En de opmerking dat er tegenwoordig toch genoeg AC bestaat is niet relevant. Op het moment dat iermand onbedoelt zwanger raakt is de AC al niet meer ter sprake. En dan.....wat is dan je motivatie om het toch door te zetten, om toch dit kind te krijgen?

quote:

Op donderdag 8 april 2010 01:34 schreef dscx het volgende:

[..]

Hear hear... Ben zelf sinds twee weken vader ( ) en blijf me verbazen over hetgeen "we" op de wereld hebben gezet. Dat gevoel begon op dag 1 en zal nog wel een tijd blijven duren.(Wonderbaarlijk genoeg merk ik ook dat alle cliches waar zijn trouwens...)

Natuurlijk is voortplanting biologisch gedreven en genetisch ingegeven, of liever; het doel van onze soort. Hoewel ik me kan voorstellen dat mensen bewust kinderloos blijven omwille van bijvoorbeeld vrijheid en gemak, had ik de afgelopen tijd voor geen goud willen missen.

_{Het feit dat ik dit kan tikken onder het genot van het gejengel van een ventje dat de hele avond last heeft van stevige darmkrampjes zegt me ook dat m'n tolerantie voor kindergehuil ernstig is veranderd.. gek ding, die natuur...}

Om te kosten, dergelijk sentimenteel, kortzichtig gehuil.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 01:47 schreef MaskOfSanity het volgende:

[..]

Om te kosten, dergelijk sentimenteel, kortzichtig gehuil.

Jouw ouders......Wat zullen ze blij met je zijn

quote:

Op donderdag 8 april 2010 01:52 schreef childintime het volgende:

[..]

Jouw ouders......Wat zullen ze blij met je zijn

Nee, maar waarom denk jij dat dat relevant is?

quote:

Op donderdag 8 april 2010 01:53 schreef MaskOfSanity het volgende:

[..]

Nee, maar waarom denk jij dat dat relevant is?

Vandaar je reaktie. Alles hangt samen namelijk.......

quote:

Op donderdag 8 april 2010 01:56 schreef childintime het volgende:

[..]

Vandaar je reaktie. Alles hangt samen namelijk.......

Hoewel jouw Libelle-opvatting in zeldzame gevallen nog wel kan kloppen, is het vrij dom om dat in deze context te stellen. Het sluit echter wel naadloos aan bij de kortzichtigheid die jij voor lijkt te staan.

Yeah, right........

quote:

Op donderdag 8 april 2010 01:38 schreef VonHinten het volgende:

[..]

Feli

Maar ga es in op de periode voordat je vrouw zwanger raakte. Waarom kiezen voor een kind?

Thanks...

Het hele proces startte een jaar of drie geleden met een bewuste keuze om eens aan een kind te beginnen (oh ja, nemen was het woord natuurlijk niet, maar daar komt het wel op neer.) een bewuste keuze om aan een kind te beginnen loopt voor het ene stel uit op een maandje geduld, voor het ander op een jaartje en voor ons op 3 jaar (maar goed, uiteindelijk succesvol).

In ons geval -en waarschijnlijk vele andere gevallen- begon het traject met de mededeling "ik wil stoppen met de pil", uiteraard uit de hoek van de vrouw. Ik heb zelf het idee dat het vooral de vrouw is die actief met de wens tot voortplanting bezig is en de man dit mettertijd accepteert. Hell, in ons geval was dat zeker zo.

Persoonlijk heb ik eigenlijk altijd geweten dat ik eens vader zou worden, zeker nadat ik m'n vrouw tegenkwam. de enige vorm van rem die tegendruk uitoefende gedurende die eerste periode was de abbsolute doodsangst voor de hoeveelheid verantwoordelijkheid die het krijgen van een kind met zich mee zou brengen.

Begrijp me niet verkeerd, de essentie van het opvoeden van een kind leek me altijd al leuk. het doorgeven van je eigen essentie en creeeren van je eigen onsterfelijkheid op een vreselijk narcistisch maar verantwoorde manier ... Er kleefden naar mijn idee een paar kleine 'nadelen' aan:

- Bevestiging van m'n eigen sterfelijkheid (overleefd worden door...);
- Absolute verantwoordelijkheid (hiervoor had ik ooit een hamster, dat was al lastig...);
- Onlosmakelijke verbondenheid met de leverancier van de overige 50% DNA;

Wat me uiteindelijk deed besluiten om mee te gaan in het baby-verhaal van vrouwlief? Lastig. Enerzijds het feit dat alle biologische randvoorwaarden waren ingevuld (wilde haren kwijt? Check, mentale stabiliteit? Check.), anderzijds het financiele plaatje dat klopte (financiele zekerheid enzo). Eigenlijk niets anders dan op een hele abstracte manier een nestje bouwen voor een nieuwe spruit.

Het op orde hebben van al deze randvoorwaarden was voor mij reden genoeg om het traject te starten, maar zeker niet de reden om aan de kleine zelf te beginnen. De reden ben ik later pas tegen gekomen in een boekje van Claudia de Breij. Nu kan ik haar niet meer quoten, te lang geleden, de essentie was simpelweg een antwoord op de vraag: "waarom zet je op deze verrotte planeet nog een nieuw leven neer?"

Het antwoord was eenvoudig en roerde me in zijn waarheid. Je zet geen nieuw leven op een verotte planeet, Je maakt deze planeet weer een stukje mooier door er een fantastisch nieuw leventje op te zetten.

Toegegeven, het was maand 1 van haar zwangerschap (lees: T+ 37 months), maar wel het moment waarop ik ten volste overtuigd was van het nieuwe leven dat we verwekt hadden...

_{Christ.. lang verhaal nog..}

quote:

Op donderdag 8 april 2010 01:47 schreef MaskOfSanity het volgende:

[..]

Om te kosten, dergelijk sentimenteel, kortzichtig gehuil.

Vreselijk schattig, dergelijke ongegronde opmerkingen... Leuk dat iedereen tegenwoordig het woord "kortzichtig" in de mond schijnt te nemen zonder zelf de diepte van een stelling te schetsen...

quote:

Op donderdag 8 april 2010 02:16 schreef dscx het volgende:

_{Christ.. lang verhaal nog..}

Ik vind het een mooi verhaal. En gefeli nog