OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Je moeten verdedigen is misschien een groot woord en wat overdreven, maar het kunnen verantwoorden dat je kinderen krijgt is toch niet zo gek?quote:Op donderdag 8 april 2010 10:31 schreef JaniesBrownie het volgende:
[..]
Ja, dat is heel sterk aanwezigDat lijkt me eigenlijk vrij logisch eerlijk gezegd
Anyway, eigenlijk wilde ik alleen maar even zeggen dat ik het wat vreemd vind dat je je nog niet zo lang geleden moest verdedigen als je GEEN kinderen wilde en nu heb ik meer het idee dat je je moet verdedigen als je ze WEL wil
*Think outside the box*
Nogmaals: is het feit dat je als je oud en bejaard bent graag bezoek wilt, of niet eenzaam over wilt blijven oid, een reden om kinderen te krijgen??quote:
[..]
Hoeft ook niet.
Maar heb een tijd in een bejaardentehuis gewerkt en de meest eenzame mensen waren wel degenen die geen kinderen hebben.
Er waren ook wel eenzame mensen die wel kinderen hadden maar ze bijna niet zagen, maar degegen die geen kinderen hebben blijven vaak wel alleen over. Vrienden van dezelfde leeftijd sterven ook enz.
*Think outside the box*
Maar tegenover wie zou je je moeten verantwoorden? Ik heb niet de indruk dat een willekeurig ander persoon beter kan oordelen over onze kinderwens dan mijn partner en ik zelf.
Het is vaak gewoon een gevoel, het zijn hormonen, de drang je voort te willen planten en te willen zorgen, en als je je leven verder op orde hebt snap ik niet wat er allemaal te verantwoorden valt.quote:Op donderdag 8 april 2010 10:33 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[..]
Je moeten verdedigen is misschien een groot woord en wat overdreven, maar het kunnen verantwoorden dat je kinderen krijgt is toch niet zo gek?
Da's dan toch gewoon angst? En ik weet niet hoe het is om 80 te zijn, dus ook niet of het dan uitmaakt of je wel of geen kinderen hebt, maar ik kan me wel voorstellen dat je later spijt hebt dat je bepaalde dingen niet hebt gedaan enkel en alleen omdat je bang was.quote:Op donderdag 8 april 2010 10:31 schreef CantFazeMe het volgende:
[..]
Ik weet het niet, zonder kinderen lijkt mij ook prima te doen, het is meer van, keuzes die ik bijvoorbeeld maak bij mijn kind en achteraf later spijt van ga krijgen. Of de opvoeding wat me tegen gaat vallen.
Die vraag kregen wij eigenlijk nooit. Waarschijnlijk omdat mijn lief al kinderen had en omdat ik altijd héél hard riep dat ik geen kinderen wilde. Word onderhand wel gek van de vraag wanneer nummer 2 komt. Die komt NIET en overigens zou het voor lief nummer VIJF zijn.quote:Op donderdag 8 april 2010 10:30 schreef Incantrix het volgende:
[..]
Dat vonden wij ook. Sommige mensen bedoelden het, zoals nummer_zoveel al zegt, als grapje, maar van anderen was het tamelijk serieus bedoeld. Gelukkig hebben we ook genoeg mensen in de omgeving die daar anders mee omgaan, maar op een bepaald moment was ik dat gezeur zó zat..
Maar dit is best wel offtopic eigenlijk.
sorry
Dat zal niet een eninge reden zijn, maar kan wel meespelen.quote:Op donderdag 8 april 2010 10:35 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[..]
Nogmaals: is het feit dat je als je oud en bejaard bent graag bezoek wilt, of niet eenzaam over wilt blijven oid, een reden om kinderen te krijgen??
Niet een willekeurig persoon, maar wel de samenleving. Als jij bv. niet kan opvoeden, zadel je wellicht de samenleving op met een crimineeltje in de dop.quote:
Maar tegenover wie zou je je moeten verantwoorden? Ik heb niet de indruk dat een willekeurig ander persoon beter kan oordelen over onze kinderwens dan mijn partner en ik zelf.
En je verantwoorden aan de maatschappij is natuurlijk niet iets concreets dat je echt doet, maar de vraag van die willekeurige andere persoon en het antwoord daarop is daar een uiting van.
Edit: maar dat gaat natuurlijk over het daadwerkelijk krijgen van kinderen, of het verantwoord is. Dat je kinderen wil, die kinderwens, hoef je natuurlijk niet te verantwoorden.
*Think outside the box*
Ok, antwoord op de vraag:
Ik heb twee kinderen op het moment. De oudste was niet gepland, maar wel heel erg gewenst, daar heb ik dus niet zo over nagedacht voordat ik zwanger werd
De jongste kwam daar achteraan omdat ik niet "maar" 1 kind wilde, dat gevoel was heel sterk, ik wil er wel minstens 2. Een broertje of zusje zodat ze niet alleen op hoeft te groeien.
Als ik nu nog een kindje zou willen, zou dat zijn omdat ik het mijn vriend "gun". Hij zou een geweldige vader zijn en het lijkt me heerlijk om hem met zo'n klein hummeltje op zijn arm te zien en hem te zien spelen met zijn zoontje of dochtertje. Voor mij omdat ik heel veel voldoening haal uit het ouder zijn. Mijn kinderen geven me zoveel liefde en ik herken van die kleine dingetjes van mezelf vroeger. Ik vind opmerkingen die ze maken geweldig (ALS ik een vriendje krijg is het er wel een met een normale naam hoor
) en ik vind het heerlijk om met papier maché te kliederen en dat soort onzin.
En ja, die vriend van nu is dus niet de vader van de andere twee.
Ik heb twee kinderen op het moment. De oudste was niet gepland, maar wel heel erg gewenst, daar heb ik dus niet zo over nagedacht voordat ik zwanger werd
De jongste kwam daar achteraan omdat ik niet "maar" 1 kind wilde, dat gevoel was heel sterk, ik wil er wel minstens 2. Een broertje of zusje zodat ze niet alleen op hoeft te groeien.Als ik nu nog een kindje zou willen, zou dat zijn omdat ik het mijn vriend "gun". Hij zou een geweldige vader zijn en het lijkt me heerlijk om hem met zo'n klein hummeltje op zijn arm te zien en hem te zien spelen met zijn zoontje of dochtertje. Voor mij omdat ik heel veel voldoening haal uit het ouder zijn. Mijn kinderen geven me zoveel liefde en ik herken van die kleine dingetjes van mezelf vroeger. Ik vind opmerkingen die ze maken geweldig (ALS ik een vriendje krijg is het er wel een met een normale naam hoor
) en ik vind het heerlijk om met papier maché te kliederen en dat soort onzin.En ja, die vriend van nu is dus niet de vader van de andere twee.
compact en kleverig.
Omdat je niet als je 50 bent erachter wilt komen dat je toch eigenlijk kinderen zou willen hebben 
I am a Chinese college students, I have a loving father, but I can not help him, he needs to do heart bypass surgery, I can not help him, because the cost of 100,000 or so needed, please help me, lifelong You pray Thank you!
Ja, je weet natuurlijk niet vantevoren of je goed kunt opvoeden. En een goede opvoeding is geen garantie dat je kind later geen crimineel gedrag zou kunnen gaan vertonen.quote:Op donderdag 8 april 2010 10:37 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[..]
Niet een willekeurig persoon, maar wel de samenleving. Als jij bv. niet kan opvoeden, zadel je wellicht de samenleving op met een crimineeltje in de dop.
En je verantwoorden aan de maatschappij is natuurlijk niet iets concreets dat je echt doet, maar de vraag van die willekeurige andere persoon en het antwoord daarop is daar een uiting van.
Maar als je je leven een beetje op orde hebt, zie ik niet in wat er te verantwoorden valt om kinderen te willen.
Eigenlijk vind ik van wel, omdat het een heel natuurlijke behoefte is van alles wat leeft om zich voort te planten, waarom zouden wij als mensen dan compleet doordachte redenen moeten hebben?quote:
[..]
Je moeten verdedigen is misschien een groot woord en wat overdreven, maar het kunnen verantwoorden dat je kinderen krijgt is toch niet zo gek?
Natuurlijk kun je beter een beetje nadenken of je het wel kan betalen en dat soort dingen, maar het gebeurt vaak genoeg dat mensen dat niet doen. Die hebben gewoon gereageerd vanuit hun natuurlijke behoefte.
compact en kleverig.
Mja, ik denk dat de mensen die zo opvoeden dat het kind enkel en alleen daardoor crimineel wordt, zich niet echt druk maken om de vraag wat de samenleving vindt van hun motieven om kinderen te krijgen. Wie bepaalt eigenlijk wanneer je opvoedingsvaardigheden voldoende zijn? En moet er dan iemand zijn die slechte opvoeders daarop wijst, of hen desnoods verbiedt (meer) kinderen te krijgen?quote:Op donderdag 8 april 2010 10:37 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[..]
Niet een willekeurig persoon, maar wel de samenleving. Als jij bv. niet kan opvoeden, zadel je wellicht de samenleving op met een crimineeltje in de dop.
Ik snap het idee best hoor, maar ik zie niet echt op wat voor manier dat een praktische uitwerking zou kunnen hebben. Hoe je het ook wendt of keert, uiteindelijk gaat het altijd om een verantwoording naar een concreet persoon of instantie toe.
Ik beweer ook niet dat er een evenredig 1 op 1 verband is. Ik zeg 'bijvoorbeeld' en 'wellicht' om dat juist te nuanceren. Maar er is natuurlijk wel een verband...quote:
[..]
Ja, je weet natuurlijk niet vantevoren of je goed kunt opvoeden. En een goede opvoeding is geen garantie dat je kind later geen crimineel gedrag zou kunnen gaan vertonen.
Maar als je je leven een beetje op orde hebt, zie ik niet in wat er te verantwoorden valt om kinderen te willen.
En het is dus ook maar een voorbeeld, ongezonde gewoontes aanleren heeft later misschien meer professionele zorgbehoefte tot gevolg, met verwende kinderen valt later misschien moeilijk samen te werken, etc...
En ja, als je je leven een beetje op orde hebt: ik twijfel er nogal aan dat mensen dat hebben. Een kind kost geld, tijd, ruimte, en je hebt er emotionele stabiliteit voor nodig. Hoeveel mensen klagen niet dat de kinderopvang zo duur is? Als je dat niet goed doordacht hebt en in financiele problemen komt of ineens merkt dat je appartementje niet geschikt is of als je geen standvastige relatie hebt maar 'n heel verse of knipperlicht met veel ruzie oid zonder stil te staan bij wat voor invloed dat kan hebben op de gesteldheid van je babytje, vind ik het allerminst verstandig om je kinderwens ook te vervullen.
Dat je een kinderwens hebt, hoef je dan dus idd niet te verantwoorden; maar een kind ook daadwerkelijk (proberen te) krijgen.....
*Think outside the box*
quote:Op donderdag 8 april 2010 00:53 schreef vosss het volgende:
[..]
Dat zijn dezelfde mensen die een Labrador of een Golden Retriever als hond nemen.
Hele enge mensen zijn dat
Wat is dat nou weer voor rare opmerking?
Alsof het willen of nemen van kinderen een of anderesekte geval is
Yvonne schreef op maandag 31 oktober 2011 @
13:59:43 in DEF SC #282 aan AchJa & Co
Vanaf hier en nu stopt het in DEF én op FOK!
Ik wil hier een normale SC zonder gebitch!
13:59:43 in DEF SC #282 aan AchJa & Co
Vanaf hier en nu stopt het in DEF én op FOK!
Ik wil hier een normale SC zonder gebitch!
Ja. Ik heb ook een labrador.quote:Op donderdag 8 april 2010 10:48 schreef rubje het volgende:
[..]
Wat is dat nou weer voor rare opmerking?
sekte geval is
quote:
[..]
Ik beweer ook niet dat er een evenredig 1 op 1 verband is. Ik zeg 'bijvoorbeeld' en 'wellicht' om dat juist te nuanceren. Maar er is natuurlijk wel een verband...
En het is dus ook maar een voorbeeld, ongezonde gewoontes aanleren heeft later misschien meer professionele zorgbehoefte tot gevolg, met verwende kinderen valt later misschien moeilijk samen te werken, etc...
En ja, als je je leven een beetje op orde hebt: ik twijfel er nogal aan dat mensen dat hebben. Een kind kost geld, tijd, ruimte, en je hebt er emotionele stabiliteit voor nodig. Hoeveel mensen klagen niet dat de kinderopvang zo duur is? Als je dat niet goed doordacht hebt en in financiele problemen komt of ineens merkt dat je appartementje niet geschikt is of als je geen standvastige relatie hebt maar 'n heel verse of knipperlicht met veel ruzie oid zonder stil te staan bij wat voor invloed dat kan hebben op de gesteldheid van je babytje, vind ik het allerminst verstandig om je kinderwens ook te vervullen.
Dat je een kinderwens hebt, hoef je dan dus idd niet te verantwoorden; maar een kind ook daadwerkelijk (proberen te) krijgen.....
Maar goed, zoals je zelfook al aangaf gaat het TS om de vraag waarom je knderen WIL!
En nee, ik denk niet dat iemand daarover verantwoording aan wie dan ook af hoeft te leggen.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Dat mensen dat idd niet doen klopt, maar dat keur ik dus af. Dat zouden ze wel moeten doen, imo.quote:
[..]
Eigenlijk vind ik van wel, omdat het een heel natuurlijke behoefte is van alles wat leeft om zich voort te planten, waarom zouden wij als mensen dan compleet doordachte redenen moeten hebben?
Natuurlijk kun je beter een beetje nadenken of je het wel kan betalen en dat soort dingen, maar het gebeurt vaak genoeg dat mensen dat niet doen. Die hebben gewoon gereageerd vanuit hun natuurlijke behoefte.
Ook dat zullen ze idd niet doen, maar dat is dus het hele 'probleem', daar zijn wij als samenleving mooi klaar mee.quote:
[..]
Mja, ik denk dat de mensen die zo opvoeden dat het kind enkel en alleen daardoor crimineel wordt, zich niet echt druk maken om de vraag wat de samenleving vindt van hun motieven om kinderen te krijgen. (...)
(op de rest, mbt mogelijke regelgeving en praktische uitwerking enzo ga ik maar niet in, dat wordt ingewikkeld en wel érg offtopic)
*Think outside the box*
Hoezo, daar zijn we als samenleving mooi klaar mee?quote:Op donderdag 8 april 2010 10:50 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[..]
Dat mensen dat idd niet doen klopt, maar dat keur ik dus af. Dat zouden ze wel moeten doen, imo.
[..]
Ook dat zullen ze idd niet doen, maar dat is dus het hele 'probleem', daar zijn wij als samenleving mooi klaar mee.
(op de rest, mbt mogelijke regelgeving en praktische uitwerking enzo ga ik maar niet in, dat wordt ingewikkeld en wel érg offtopic)
Wat wil je het dan, verbieden?
Mijn schoonmoeder komt uit een asociale familie, maar daar zijn eigenlijk ook mensen uit voortgekomen die wel wat bereikt hebben in hun leven.
Maar de vraag was waarom je het zou WILLEN, niet waarom je het ook daadwerkelijk wel of niet DOET en die vraag is gemakkelijk te beantwoorden door het te gooien op natuurlijke behoeften..quote:
[..]
Dat mensen dat idd niet doen klopt, maar dat keur ik dus af. Dat zouden ze wel moeten doen, imo.
[..]
compact en kleverig.
Tja ik vind dit een hele moeilijke vraag waar ik geen antwoord op weet.
Voor mij dus nog geen kinderen tot dat ik, zoals hierboven beschreven wordt, last krijg van hormonen oid?
Voor mij dus nog geen kinderen tot dat ik, zoals hierboven beschreven wordt, last krijg van hormonen oid?
Like I said, ik ga maar niet in op mogelijke regelgeving en praktische uitwerking, want dan wordt de discussie te ingewikkeld.quote:
[..]
Hoezo, daar zijn we als samenleving mooi klaar mee?
Wat wil je het dan, verbieden?
Mijn schoonmoeder komt uit een asociale familie, maar daar zijn eigenlijk ook mensen uit voortgekomen die wel wat bereikt hebben in hun leven.
*Think outside the box*
* Robar heeft een labradorquote:Op donderdag 8 april 2010 00:53 schreef vosss het volgende:
[..]
Dat zijn dezelfde mensen die een Labrador of een Golden Retriever als hond nemen.
Hele enge mensen zijn dat
Be afraid, be very afraid, I'm coming after you . . . . . .
Generaliseren
Mijn mening is dat je de kinderwens niet rationeel kunt verklaren. Het is het gevoel wat van nature in je zit en wat zich vroeg of laat uit in de wens om kinderen te "nemen/krijgen".
Bij deze geef ik TS dan ook gelijk. Over het algemeen zul je nooit een echt goede rationele motivatie krijgen op de kinderwens van (aanstaande) ouders. Sterker nog, als je als ouder rationeel kunt verklaren waarom je kinderen hebt "genomen/gekregen", dan zou ik het pas eng vinden. Verder dan mooi, leuk en dat soort termen kom je dan toch niet.
Het enige waar je volgens mij over na zou moeten denken als je een kinderwens hebt.
- Kan ik het kind "op een normale manier" alles geven wat het nodig heeft en ben ik bereid om mijn leven aan te passen naar wat het beste is voor mijn kind?
Verder is het een gevoelskwestie.
Ik hoor dat ook vaak van vrienden. Maar ik zie er geen reden in om toch aan kids te beginnen, dat zou ik niet fair vinden. Ze komen dan op de wereld om een potentieel toekomstig gat op te vullen.quote:Op donderdag 8 april 2010 10:32 schreef nummer_zoveel het volgende:
[..]
Hoeft ook niet.
Maar heb een tijd in een bejaardentehuis gewerkt en de meest eenzame mensen waren wel degenen die geen kinderen hebben.
Er waren ook wel eenzame mensen die wel kinderen hadden maar ze bijna niet zagen, maar degegen die geen kinderen hebben blijven vaak wel alleen over. Vrienden van dezelfde leeftijd sterven ook enz.
Maar het is wel een angst die ik heb. Ik wil nu geen kinderen maar stel dat ik in de overgang zit en ineens spijt krijg? Of inderdaad dat geval bejaardentehuis... Het is geen prettig vooruitzicht inderdaad, ook al is het geen garantie dat je kinderen wekelijks langskomen. Wie weet verhuizen ze wel naar Australië ofzo. Mijn vriend is 5 jaar ouder dan ik, mannen leven gemiddeld 5 jaar korten dan vrouwen. Dat zou dus betekenen dat ik 10 jaar alleen zou zijn... En dat is geen leuk vooruitzicht. Maar je kunt helaas niet in de toekomst kijken en ik leef bij wat ik nu voel: geen kinderen. Maar er is dus wel een angst dat ik daar spijt van krijg...
Spoilers!
Ik had em gezien hoorquote:Op donderdag 8 april 2010 08:58 schreef JoPiDo het volgende:
Ik ben de enige in dit topic die een goede reden geeft waarom ik kinderen wil, maar daar gaat verder niemand op in.
Het lijkt je een onmisbare ervaring. Komt dat niet voor een groot deel neer op 'ik vind het leuk'? (Niet denigrerend bedoeld.) Misschien gaat het ook wel niet dieper dan dat, en ben ik te rationeel ingesteld. Anderen in dit topic omschreven het als een gevoel van verliefd zijn, of een oerdrang. Dus een moment dat je emotie de overhand heeft op je ratio, een moment dat ze zelf ook moeilijk onder woorden te brengen vinden.
Jazeker. Antwoord: "Het hoorde er in die tijd (jaren '80) een beetje bij, het was vanzelfsprekend dat je na het trouwen kinderen kreeg." Zo hebben mijn ouders bij het opknappen van hun eerste huisje (al voor hun trouwen) ook gelijk een kinderkamertje ingericht.quote:Op donderdag 8 april 2010 09:16 schreef amaranta het volgende:
Heb je deze vraag al eens aan je eigen ouders voorgelegd? Waarom zij toendertijd voor kinderen kozen?
Ik heb altijd kinderen gewild, vind het geweldig om met ze op te trekken, samen met ze de wereld te ontdekken.quote:Op donderdag 8 april 2010 00:51 schreef VonHinten het volgende:
Om maar gelijk met de hoofdvraag te beginnen: ‘Wat is voor mensen de hoofdreden om kinderen te nemen?’
Steeds meer mensen in mijn omgeving krijgen kinderen, of hebben het erover om in de toekomst kinderen te nemen. Ik gun het ze van harte, maar krijg nooit echt een bevredigend antwoord als ik vraag 'waarom precies'? Antwoorden die ik krijg: het is gewoon leuk; het hoort er een beetje bij als je langer bij elkaar blijft; anders ben je alleen als je oud bent; anders blijf je ook maar met zijn tweetjes in een relatie; het is leuk om samen met iemand van wie je houdt een kindje te maken. Kortom: men verwacht dat het leuk is, en ziet het als een logische stap in het leven als je een langere, serieuze relatie hebt.
In dit subforum zitten volgens mij aardig wat (aanstaande) ouders (understatement
Noot: ik ben absoluut niet anti-kinderen (noch veroordeel ik mensen die kinderen nemen), ik ben enkel geïnteresseerd in de motivatie van mensen om kinderen te nemen. De vraag komt ook een beetje voort uit een gevoel dat mensen voor mijn gevoel wel es te lichtzinnig nadenken over het nemen van kinderen: ze weten hun keuze niet beter te motiveren dan 'het is toch leuk?!'
EDIT: Ik gebruik het werkwoord 'kinderen nemen', maar mocht dit pijnlijk / ongewenst voor je zijn, vul dan 'kinderen willen' in. Aub geen oeverloze discussie hierover beginnen, dat leidt alleen maar af van het onderwerp. De kinderwens staat centraal, of je hier nu 'kinderen nemen' of 'kinderen willen' voor gebruikt.
Het was dan ook zaak om te zorgen dat we onze zaakjes voor elkaar hadden zodat er een plurkje bij kon komen, achteraf gezien hadden we het zelfs wel eerder kunnen(en willen!) doen, maar tja, dat is achteraf, we waren nog erg jong(ik heb net voor mijn 22ste mijn zoon gekregen).
Heb dus altijd al goed met kinderen door een deur gekunt, vind hun manieren van doen meer dan leuk, ze brengen een hoop leven met zich mee op een erg fijne manier(nou ja, soms dan ook niet, maar dat laten we even achterwege
).Ik vind het ook super om ze bij de hand te mogen nemen en samen de wereld te ontdekken, ze zijn heerlijk leergierig, een prachtige open nieuwschierigheid naar alles toe die aanstekelijk is, het maat dat je als volwassen persoon de wereld weer eens vanuit een andere hoek bekijkt.
Ze kunnen heerlijk bij de tijd zijn, laten je soms versteld staan met hun opmerkingen en inzichten over dingen.
In de realiteit van echt een kind hebben is het nog beter zelfs dan dat, ik heb er nooit spijt van gehad en heb een heleboel extra lol.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Absoluut niet t.o.v. mij hoor. Het is enkel oprechte interesse en ik geef in de OP al aan dat ik ouders in geen enkel opzicht veroordeel.quote:Op donderdag 8 april 2010 10:31 schreef JaniesBrownie het volgende:
Anyway, eigenlijk wilde ik alleen maar even zeggen dat ik het wat vreemd vind dat je je nog niet zo lang geleden moest verdedigen als je GEEN kinderen wilde en nu heb ik meer het idee dat je je moet verdedigen als je ze WEL wil
Het is denk ik ook wel een beetje een mannending, zo'n kinderwens rationaliseren. Ze zien meer praktische bezwaren en moeten wellicht wat meer moeite doen (lees: niet alles kapot redeneren) om eenzelfde gevoel of enthousiasme te ervaren als een vrouw met kinderwens.
Dit geluid heb ik nog niet (veel) gehoord in het topic. Het feit dat je gewoon van kinderen in het algemeen houdt. Geldt dat voor alle ouders?quote:Op donderdag 8 april 2010 11:29 schreef erodome het volgende:
[..]
Ik heb altijd kinderen gewild, vind het geweldig om met ze op te trekken, samen met ze de wereld te ontdekken.
P.S. erodome, nice sig! Ayreon - Into the Electric Castle
Ik denk soms dat het bij mannen juist een beetje gemaakt is vaak, je hoort te zeggen dat je geen kinderen wil ofzo, maar voor de meeste geld dat ze maar al te graag meegaan in die kinderwens later(die wens eigenlijk ook zelf hebben) en dat ze zo blij als een mongool met een lolly met hun ukkepukje rondlopen, overal waar ze het maar kunnen maken vertellend dat ze zooooooooo trots zijn.quote:Op donderdag 8 april 2010 11:36 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Absoluut niet t.o.v. mij hoor. Het is enkel oprechte interesse en ik geef in de OP al aan dat ik ouders in geen enkel opzicht veroordeel.
Het is denk ik ook wel een beetje een mannending, zo'n kinderwens rationaliseren. Ze zien meer praktische bezwaren en moeten wellicht wat meer moeite doen (lees: niet alles kapot redeneren) om eenzelfde gevoel of enthousiasme te ervaren als een vrouw met kinderwens.
Mijn zoontje van 10 wil kinderen, die wens is er (nu dan) heel duidelijk, zal vast wel overgaan als hij een tiener is en meehuilt met de andere wolven dat dat niet stoer is ofzo.
Hij zit af en toe al te plannen, school, werk, huisje, kindje of 2 of 3 zelfs, maar dat duurt nog zo lang volgens hem, of wij dan zo aardig willen zijn een ukkepuk te maken zodat hij daar alvast mee kan spelen!
Mijn man wilde ook echt zelf kinderen, tegen de tijd dat we uit de pubertijd kwamen was dat wel duidelijk, ecth van zijn kant zonder mijn wens daarin mee te nemen. En zo ken ik best veel mannen die echt zelf kinderen wilde, die vaak vroeger toen ze jong waren heel stoer brulde dat dat niet zo was, want dat hoort als jongen zijnde toch?
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Yess, geweldige muziek, mag ik graag draaien!quote:Op donderdag 8 april 2010 11:51 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Dit geluid heb ik nog niet (veel) gehoord in het topic. Het feit dat je gewoon van kinderen in het algemeen houdt. Geldt dat voor alle ouders?
P.S. erodome, nice sig! Ayreon - Into the Electric Castle
Ik weet niet of het voor alle ouders geld, maar voor mij was het altijd al zo dat ik kinderen echt leuk vind om mee op te trekken.
Nu ook nog, fijn samen kikkerdril in de gaten houden, uilenballen uitpluizen, kletsen over zijn favo comp spel terwijl we door het bos heen rijden, naar dierentuinen, naar de bios, naar pretparken, hutten bouwen, zwemmen enz enz enz enz enz, het is gewoon heel erg tof dat te delen met een kind.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
(niet bot bedoeld, maar dit komt hierbij wel in me op: ) Je keurt het wel af om een gat op te willen vullen met kinderen, maar je vindt het geen leuk vooruitzicht om die 10 jaar alleen te zijn - wat suggereert dat je partner dus eigenlijk ook een gat opvult... Je stelt niet dat je díegene gaat missen als die er niet meer is, maar je bent 10 jaar alleen. Misschien gaat dit voor jou niet op, maar eigenlijk zou iedereen er sowieso over na moeten denken of hij/zij een partner heeft of wil omdat hij/zij daar zo van houdt, of om maar niet alleen te hoeven zijn... Een kind krijgen om die reden ligt natuurlijk in het verlengde ervan.quote:
[..]
Ik hoor dat ook vaak van vrienden. Maar ik zie er geen reden in om toch aan kids te beginnen, dat zou ik niet fair vinden. Ze komen dan op de wereld om een potentieel toekomstig gat op te vullen.
Maar het is wel een angst die ik heb. Ik wil nu geen kinderen maar stel dat ik in de overgang zit en ineens spijt krijg? Of inderdaad dat geval bejaardentehuis... Het is geen prettig vooruitzicht inderdaad, ook al is het geen garantie dat je kinderen wekelijks langskomen. Wie weet verhuizen ze wel naar Australië ofzo. Mijn vriend is 5 jaar ouder dan ik, mannen leven gemiddeld 5 jaar korten dan vrouwen. Dat zou dus betekenen dat ik 10 jaar alleen zou zijn... En dat is geen leuk vooruitzicht. Maar je kunt helaas niet in de toekomst kijken en ik leef bij wat ik nu voel: geen kinderen. Maar er is dus wel een angst dat ik daar spijt van krijg...
Overigens zijn er zat bejaarde mensen alleen die helemaal niet ongelukkig zijn, en ook zat bejaarde stellen die altijd alleen maar klagen en chagerijnig zijn. Het is wat je er zelf van maakt.
*Think outside the box*
Haha, je hebt eigenlijk een ontzettend goed punt! Zo had ik er helemaal niet over nagedacht...quote:Op donderdag 8 april 2010 12:27 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[..]
(niet bot bedoeld, maar dit komt hierbij wel in me op: ) Je keurt het wel af om een gat op te willen vullen met kinderen, maar je vindt het geen leuk vooruitzicht om die 10 jaar alleen te zijn - wat suggereert dat je partner dus eigenlijk ook een gat opvult... Je stelt niet dat je díegene gaat missen als die er niet meer is, maar je bent 10 jaar alleen. Misschien gaat dit voor jou niet op, maar eigenlijk zou iedereen er sowieso over na moeten denken of hij/zij een partner heeft of wil omdat hij/zij daar zo van houdt, of om maar niet alleen te hoeven zijn... Een kind krijgen om die reden ligt natuurlijk in het verlengde ervan.
Overigens zijn er zat bejaarde mensen alleen die helemaal niet ongelukkig zijn, en ook zat bejaarde stellen die altijd alleen maar klagen en chagerijnig zijn. Het is wat je er zelf van maakt.
Ik was niet actief op zoek gegaan naar een vriend om niet alleen te hoeven zijn, hij kwam toevallig voorbij, we werden verliefd en nu ben ik dus al 7 jaar (en 3 dagen!) niet alleen. Het niet alleen zijn is eigenlijk een toevallig gevolg. Maar een partner kan je aan de kant zetten als je hem niet meer leuk vindt, je controleert je eigen vrijheid beter. Niet dat ik dat van plan ben overigens. En ik zou hem heel erg missen als ie er niet meer zou zijn, ik moet er niet aan denken. Bah, dat is helemaal geen leuke gedachte.
Het niet willen van kinderen komt trouwens niet zozeer voort uit het niet willen verliezen van vrijheid. Dat is een deeltje, maar het belangrijkste is eigenlijk dat ik die drang gewoon niet heb. Dat ik mijn vrijheid en een hoop geld (
) behoud is een bijkomend voordeel. Dat ik later misschien alleen ben of spijt krijg is een potentieel nadeel. En ik ben eigenlijk van plan om voor altijd gelukkig te zijn, ook al zit ik oud en alleen in een bejaardentehuis. Dan ga ik gewoon leren klaverjassen!
Spoilers!
Aan kinderen beginnen om af en toe nog eens bezoek te krijgen in het verpleeghuis is in veel gevallen een slechte investering gebleken: talloze bejaarden krijgen nauwelijks bezoek van hun kinderen, omdat die te ver weg wonen, druk zijn met hun carriere en/of met hun eigen gezin.
Daar zou ik het dus maar niet primair om doen. Er zijn natuurlijk veel andere redenen te bedenken waarom iemand aan kinderen zou willen beginnen. De belangrijkste zijn al wel genoemd.
Zelf sluit ik me aan bij Lucky_Strike: ik heb die drang ook gewoon niet. Nooit gehad ook. Wel een 'zorgwens' en natuurllijk zoek ik net als ieder (denk ik) mens naar zingeving, maar ik zie mezelf die behoeftes eerder vervullen op andere manieren die beter bij mij passen. Als kind droomde ik er bijvoorbeeld niet van te trouwen en kinderen krijgen, maar om ontwikkelingswerker te worden. Wel zorgdrang dus, geen nestdrang. Als ik al ooit aan kinderen zou beginnen zou ik me dus eerder ontfermen over een kindje dat geen ouders meer heeft dan dat ik nu zo nodig mijn eigen vlees en bloed wil zien opgroeien. Die drang is er niet. Zonde van het superieur genenmateriaal natuurlijk, maar het is niet anders.
Daar zou ik het dus maar niet primair om doen. Er zijn natuurlijk veel andere redenen te bedenken waarom iemand aan kinderen zou willen beginnen. De belangrijkste zijn al wel genoemd.
Zelf sluit ik me aan bij Lucky_Strike: ik heb die drang ook gewoon niet. Nooit gehad ook. Wel een 'zorgwens' en natuurllijk zoek ik net als ieder (denk ik) mens naar zingeving, maar ik zie mezelf die behoeftes eerder vervullen op andere manieren die beter bij mij passen. Als kind droomde ik er bijvoorbeeld niet van te trouwen en kinderen krijgen, maar om ontwikkelingswerker te worden. Wel zorgdrang dus, geen nestdrang. Als ik al ooit aan kinderen zou beginnen zou ik me dus eerder ontfermen over een kindje dat geen ouders meer heeft dan dat ik nu zo nodig mijn eigen vlees en bloed wil zien opgroeien. Die drang is er niet. Zonde van het superieur genenmateriaal natuurlijk, maar het is niet anders.
Grappig, ik ervaar het tegenovergestelde. Ik ken best veel mannen die zelf geen kinderen willen en waar verder goede relaties op dat punt kapot zijn gelopen. Dat zijn mannen die eerst de wereld willen zien, die zich niet willen binden, etc. Ik denk niet dat je die "oerdrift" van vrouwen 1 op 1 kan overzetten naar mannen, in mijn ogen zijn er wel degelijk verschillen. Maar dat is misschien weer een aparte discussie.quote:Op donderdag 8 april 2010 11:53 schreef erodome het volgende:
Mijn man wilde ook echt zelf kinderen, tegen de tijd dat we uit de pubertijd kwamen was dat wel duidelijk, ecth van zijn kant zonder mijn wens daarin mee te nemen. En zo ken ik best veel mannen die echt zelf kinderen wilde, die vaak vroeger toen ze jong waren heel stoer brulde dat dat niet zo was, want dat hoort als jongen zijnde toch?
Ja, ik generaliseer.
U verdient een bonuspunt!quote:Op donderdag 8 april 2010 13:12 schreef ShadyLane het volgende:
Zonde van het superieur genenmateriaal natuurlijk, maar het is niet anders.
Ja, ik generaliseer.
Ik weet niet waarom ik kinderen wilde. Het is voor mij net zoiets als ademhalen, het ging gewoon vanzelf. Nou heb ik net een weekje vakantie zonder kinderen achter de rug en eerlijk, ik zou me doodvervelen als dat mijn leven zou zijn. 
Beetje werken, beetje zitten, beetje naar de kroeg, beetje uitslapen. nog maar weer een beetje werken.
en tja, ik reis niet heel de wereld over. so what die behoefte voel ik ook helemaal niet. "iets van de wereld zien" nou nou. Waarom wíl een mens dat? ik voel die drang in ieder geval niet.
Nou vind ik vooral dat iedereen lekker zelf moet beslissen of ie al dan niet aan kinderen begint. Al denk ik dat geen kinderen inderdaad een meer rationele keuze is. Alleen is het zo verrekte jammer dat er dan geen goede argumenten zijn. Je kan namelijk niet een tijdje op proef ouder zijn. en dan zeggen nou nee, toch maar niet. De beslissing is een grote en spijt is altijd te laat. Ik vind kinderen de grootste moeilijkste meest veeleisende taak is die ik ooit heb gedaan. Maar een goede wetenschappelijk onderbouwde rationele keuze was het niet.
Beetje werken, beetje zitten, beetje naar de kroeg, beetje uitslapen. nog maar weer een beetje werken. en tja, ik reis niet heel de wereld over. so what die behoefte voel ik ook helemaal niet. "iets van de wereld zien" nou nou. Waarom wíl een mens dat? ik voel die drang in ieder geval niet.
Nou vind ik vooral dat iedereen lekker zelf moet beslissen of ie al dan niet aan kinderen begint. Al denk ik dat geen kinderen inderdaad een meer rationele keuze is. Alleen is het zo verrekte jammer dat er dan geen goede argumenten zijn. Je kan namelijk niet een tijdje op proef ouder zijn. en dan zeggen nou nee, toch maar niet. De beslissing is een grote en spijt is altijd te laat. Ik vind kinderen de grootste moeilijkste meest veeleisende taak is die ik ooit heb gedaan. Maar een goede wetenschappelijk onderbouwde rationele keuze was het niet.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
de reden waarom ik over zou gaan tot kinderen is dat wanneer ik mijn vrouw/vriendin zou aankijken, gewoon niets liever zou willen dan van haar kinderen te willen krijgen.
i
i
Als je de wereld wilt begrijpen, moet je denken zoals ik.
(Onnoman)
si vi pacem para bellum
himmelhoch jauchzend
(Onnoman)
si vi pacem para bellum
himmelhoch jauchzend
quote:
Aan kinderen beginnen om af en toe nog eens bezoek te krijgen in het verpleeghuis is in veel gevallen een slechte investering gebleken: talloze bejaarden krijgen nauwelijks bezoek van hun kinderen, omdat die te ver weg wonen, druk zijn met hun carriere en/of met hun eigen gezin.
Daar zou ik het dus maar niet primair om doen. Er zijn natuurlijk veel andere redenen te bedenken waarom iemand aan kinderen zou willen beginnen. De belangrijkste zijn al wel genoemd.
Zelf sluit ik me aan bij Lucky_Strike: ik heb die drang ook gewoon niet. Nooit gehad ook. Wel een 'zorgwens' en natuurllijk zoek ik net als ieder (denk ik) mens naar zingeving, maar ik zie mezelf die behoeftes eerder vervullen op andere manieren die beter bij mij passen. Als kind droomde ik er bijvoorbeeld niet van te trouwen en kinderen krijgen, maar om ontwikkelingswerker te worden. Wel zorgdrang dus, geen nestdrang. Als ik al ooit aan kinderen zou beginnen zou ik me dus eerder ontfermen over een kindje dat geen ouders meer heeft dan dat ik nu zo nodig mijn eigen vlees en bloed wil zien opgroeien. Die drang is er niet. Zonde van het superieur genenmateriaal natuurlijk, maar het is niet anders.
.. *herkenning.. Waren er maar nóg meer mensen zoals wij 
(dat gun ik die kindjes nl.)
*Think outside the box*
Hoe bedoel je dat? Als het een rationele overweging is zijn er toch juist wél goede argumenten?quote:
Ik weet niet waarom ik kinderen wilde. Het is voor mij net zoiets als ademhalen, het ging gewoon vanzelf. Nou heb ik net een weekje vakantie zonder kinderen achter de rug en eerlijk, ik zou me doodvervelen als dat mijn leven zou zijn.
en tja, ik reis niet heel de wereld over. so what die behoefte voel ik ook helemaal niet. "iets van de wereld zien" nou nou. Waarom wíl een mens dat? ik voel die drang in ieder geval niet.
Nou vind ik vooral dat iedereen lekker zelf moet beslissen of ie al dan niet aan kinderen begint. Al denk ik dat geen kinderen inderdaad een meer rationele keuze is. Alleen is het zo verrekte jammer dat er dan geen goede argumenten zijn. Je kan namelijk niet een tijdje op proef ouder zijn. en dan zeggen nou nee, toch maar niet. De beslissing is een grote en spijt is altijd te laat. Ik vind kinderen de grootste moeilijkste meest veeleisende taak is die ik ooit heb gedaan. Maar een goede wetenschappelijk onderbouwde rationele keuze was het niet.
Oh en natuurlijk hoef je ook helemaal niet de drang te hebben om iets van de wereld te zien oid. Maar het is natuurlijk geen dualistische situatie: je hoeft niet óf iets van de wereld te willen zien, óf kinderen te krijgen..er zijn nog zat andere opties ;-)
*Think outside the box*
De keuze voor geen kinderen moet je sowieso bewuster maken, omdat wel kinderen de default is, zowel in maatschappelijk opzicht als puur qua natuur. Tenzij je onvruchtbaar bent of seksueel volledig inactief zul je sowieso bewust maatregelen moeten nemen tegen die 'default' in. Verder kun je, en dat zal in de meeste gevallen ook gebeuren, de keuze voor geen kinderen voortdurend heroverwegen. Heb je op je 25e geen kind, dan kun je op je 26e opnieuw de afweging maken, op je 27e weer enz. Dat is dus vaak een lang besluitvormingsproces. Terwijl als de keuze voor kinderen eenmaal is gemaakt en het kind is er, dan heroverweeg je niet meer (hoop ik althans).quote:Op donderdag 8 april 2010 13:27 schreef debuurvrouw het volgende:
Al denk ik dat geen kinderen inderdaad een meer rationele keuze is. Alleen is het zo verrekte jammer dat er dan geen goede argumenten zijn. Je kan namelijk niet een tijdje op proef ouder zijn. en dan zeggen nou nee, toch maar niet. De beslissing is een grote en spijt is altijd te laat. Ik vind kinderen de grootste moeilijkste meest veeleisende taak is die ik ooit heb gedaan. Maar een goede wetenschappelijk onderbouwde rationele keuze was het niet.
Ik denk dat er inderdaad een verschil in zit. Zoals gezegd was bij ons mijn man altijd de familyman, ik was te druk met feesten en mijn eigen ding doen om er al aan toe te zijn. Bij hem was het echter wel altijd een 'dat wil ik een keer' en bij mij ging het van 'nee' naar 'misschien' en van daaruit naar 'NU!' en dat verloop heeft er bij hem nooit ingezeten. Bij vrouwen loopt er in veel gevallen een soort wekker af denk ik, waarbij mannen meer een 'algemene wens' hebben, als ik het zo uit mag drukken. Of nouja, misschien is dat helemaal niet zo, maar zo hebben wij dat ervaren.quote:Op donderdag 8 april 2010 13:18 schreef Northside het volgende:
[..]
Grappig, ik ervaar het tegenovergestelde. Ik ken best veel mannen die zelf geen kinderen willen en waar verder goede relaties op dat punt kapot zijn gelopen. Dat zijn mannen die eerst de wereld willen zien, die zich niet willen binden, etc. Ik denk niet dat je die "oerdrift" van vrouwen 1 op 1 kan overzetten naar mannen, in mijn ogen zijn er wel degelijk verschillen. Maar dat is misschien weer een aparte discussie.
En Sorbo, wij kregen die vraag dus wel met grote regelmaat, misschien omdat mijn lief nooit onder stoelen of banken heeft gestoken ooit een gezin te willen. Wat daarbij ook wel een interessant detail is is dat ik op een bepaald punt van mijn schoonzus (die rondwaart in dezelfde vriendengroep) hoorde dat ík degene was die te boek stond als de 'rammelaar', terwijl ik me eigenlijk nooit echt kinderwenserig uit heb gelaten, dat was altijd mijn lief. Op de één of andere manier kunnen mensen het ook niet zo goed handelen als de man degene is die rammelt, ofzo
3!
Ik bedoelde dat je nooit een goed beeld zult hebben hoe het daadwerkelijk krijgen van kinderen daadwerkelijk ís. Dat bedoel ik. En misschien mis je daar niks aan hoor, toch denk ik dat je in je rationele afweging dan punten mist.
Het is niet alleen maar tijd en geld en zo lijkt het nu door de geen-kinderen te worden weggezet. Het kost tijd en geld en dat hoef ik niet....
Nogmaals, het maakt mij verder niet uit welke keuze iemand maakt. Maar nu begon de sfeer te ontstaan dat kinderen krijgen iets "doms" is en geen kinderen krijgen "slim" terwijl het beide een op gevoel gemaakte beslissing is. ik voel de drang niet dus ik wil ze niet, + 100 argumenten om het voor jezelf te rechtvaardigen
Tegen: ik voel de drang wel maar heb er geen argumenten voor om het te rechtvaardigen.
Het is niet alleen maar tijd en geld en zo lijkt het nu door de geen-kinderen te worden weggezet. Het kost tijd en geld en dat hoef ik niet....
Nogmaals, het maakt mij verder niet uit welke keuze iemand maakt. Maar nu begon de sfeer te ontstaan dat kinderen krijgen iets "doms" is en geen kinderen krijgen "slim" terwijl het beide een op gevoel gemaakte beslissing is. ik voel de drang niet dus ik wil ze niet, + 100 argumenten om het voor jezelf te rechtvaardigen
Tegen: ik voel de drang wel maar heb er geen argumenten voor om het te rechtvaardigen.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Tijd en geld? Slim of dom?
Daar gaat het volgens mij helemaal niet om. Het gaat gewoon om wel of geen drang. Als de drang er niet is, gaat het wat ver om aan zoiets ingrijpends te beginnen als kinderen. Dat lijkt me de reden waarom mensen er niet aan beginnen, niet tijd, geld of vrijheid, dat zijn eerder bijkomende zaken.
Een vriendin van me is nu zwanger zonder ooit een kinderwens gehad te hebben. Maar ze was ook niet fel anti. Voor haar hoefde het gewoon niet zo nodig. Maar haar man wil dolgraag, en ze gunt hem dat. Ze heeft nu dus geen sterke drang om kinderen te krijgen, maar een sterke drang om hem te geven wat hem gelukkig maakt. Die stap zou ze niet nemen als ze echt geen kinderen wilde en per se geen tijd, geld of vrijheid wilde inleveren of zoiets. Ik denk dat het daar doorgaans helemaal niet om gaat.
Daar gaat het volgens mij helemaal niet om. Het gaat gewoon om wel of geen drang. Als de drang er niet is, gaat het wat ver om aan zoiets ingrijpends te beginnen als kinderen. Dat lijkt me de reden waarom mensen er niet aan beginnen, niet tijd, geld of vrijheid, dat zijn eerder bijkomende zaken.
Een vriendin van me is nu zwanger zonder ooit een kinderwens gehad te hebben. Maar ze was ook niet fel anti. Voor haar hoefde het gewoon niet zo nodig. Maar haar man wil dolgraag, en ze gunt hem dat. Ze heeft nu dus geen sterke drang om kinderen te krijgen, maar een sterke drang om hem te geven wat hem gelukkig maakt. Die stap zou ze niet nemen als ze echt geen kinderen wilde en per se geen tijd, geld of vrijheid wilde inleveren of zoiets. Ik denk dat het daar doorgaans helemaal niet om gaat.
Terwijl mensen zonder kinderwens die druk andersom ervaren. Die hebben juist het idee dat ze voor gek worden uitgemaakt omdat ze geen kinderen willen.quote:Op donderdag 8 april 2010 13:43 schreef debuurvrouw het volgende:
Nogmaals, het maakt mij verder niet uit welke keuze iemand maakt. Maar nu begon de sfeer te ontstaan dat kinderen krijgen iets "doms" is en geen kinderen krijgen "slim" terwijl het beide een op gevoel gemaakte beslissing is. ik voel de drang niet dus ik wil ze niet, + 100 argumenten om het voor jezelf te rechtvaardigen
Tegen: ik voel de drang wel maar heb er geen argumenten voor om het te rechtvaardigen.
Ja, ik generaliseer.
Nou, dat is toch mooi dan?
Dan nog blijft de vraag overeind; waarom wil je kinderen? voor mij blijft het hetzelfde als vragen waarom wil je ze niet?
Beide vragen zijn niet echt te beantwoorden denk ik. je wil ze, of je wil ze niet. Meer niet. En ja, je zult gek genoeg vaker moeten uitleggen waarom je ze niet wil.
Alhoewel meer dan twee kinderen ook tot opgetrokken wenkbrauwen leidt. alles buiten het standaard Brinta-gezin ben ik bang.
Dan nog blijft de vraag overeind; waarom wil je kinderen? voor mij blijft het hetzelfde als vragen waarom wil je ze niet?
Beide vragen zijn niet echt te beantwoorden denk ik. je wil ze, of je wil ze niet. Meer niet. En ja, je zult gek genoeg vaker moeten uitleggen waarom je ze niet wil.
Alhoewel meer dan twee kinderen ook tot opgetrokken wenkbrauwen leidt. alles buiten het standaard Brinta-gezin ben ik bang.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
quote:Op donderdag 8 april 2010 11:21 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Ik had em gezien hoor
Het lijkt je een onmisbare ervaring. Komt dat niet voor een groot deel neer op 'ik vind het leuk'? (Niet denigrerend bedoeld.) Misschien gaat het ook wel niet dieper dan dat, en ben ik te rationeel ingesteld. Anderen in dit topic omschreven het als een gevoel van verliefd zijn, of een oerdrang. Dus een moment dat je emotie de overhand heeft op je ratio, een moment dat ze zelf ook moeilijk onder woorden te brengen vinden.
volgens mij als je 'kinderen' in 'snowboarden' verandert, krijg je precies dezelfde discussie
quote:
[..]
volgens mij als je 'kinderen' in 'snowboarden' verandert, krijg je precies dezelfde discussie
Ik moest lachen.
*Think outside the box*
Beslissingen hebben altijd voor- en nadelen, als je iets wil heb je de neiging wat meer te kijken naar de voordelen, wil je iets niet dan heb je de neiging wat meer te kijken naar de nadelen.
Wat zwaarder weegt maakt dat je iets beslist, voor mij was dat dus ja graag kinderen, voor een ander is het, nee doe maar lekker niet.
Beide hebben vaak gelijk, want zowel de voordelen als de nadelen zijn er, het is maar net wat voor jou zwaarder telt dus.
Ik vind dus niet zozeer dat mensen die geen kinderen willen dat rationeler hebben besloten, maar meer dat die een andere kant ervan zwaarder laten wegen voor zichzelf en dat is hun goed recht.
Wat zwaarder weegt maakt dat je iets beslist, voor mij was dat dus ja graag kinderen, voor een ander is het, nee doe maar lekker niet.
Beide hebben vaak gelijk, want zowel de voordelen als de nadelen zijn er, het is maar net wat voor jou zwaarder telt dus.
Ik vind dus niet zozeer dat mensen die geen kinderen willen dat rationeler hebben besloten, maar meer dat die een andere kant ervan zwaarder laten wegen voor zichzelf en dat is hun goed recht.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Hehe, kan kloppenquote:Op donderdag 8 april 2010 14:16 schreef JoPiDo het volgende:
[..]
volgens mij als je 'kinderen' in 'snowboarden' verandert, krijg je precies dezelfde discussie
Ik heb iig wel iets meer inzicht gekregen in de overwegingen van mensen om kinderen te nemen (ooh hij zei kinderen nemen ipv willen of krijgen)
Bij kinderen nemen moet ik aan de Paus denken
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Mijn droom is om uiteindelijk kids te hebben, waarom?
Omdat ik graag mijn genen door wil geven, maar ook omdat ik graag, na een stressvolle dag thuis wil komen, en wil smelten als ik de ogen van MIJN baby zie, ik wil iemand die mij pappa gaat noemen, iemand die ontiegelijk veel van mij zal houden, al zou ik een klootzak zijn, iemand waarmee ik samen sport mee kan kijken, of samen kan shoppen als vader en zoon/dochter.
Dit mag allemaal erg gay klinken, en helemaal verkeerd voor iemand van 18, maar dit is mijn uiteindelijke levensdoel. Ik wil dan ook voor mijn 30ste kinderen, niet dat anderen dan aan mijn kids vragen of ik de Opa ben
Kinderen krijgen is toch wel echt een geschenk van de natuur.
Omdat ik graag mijn genen door wil geven, maar ook omdat ik graag, na een stressvolle dag thuis wil komen, en wil smelten als ik de ogen van MIJN baby zie, ik wil iemand die mij pappa gaat noemen, iemand die ontiegelijk veel van mij zal houden, al zou ik een klootzak zijn, iemand waarmee ik samen sport mee kan kijken, of samen kan shoppen als vader en zoon/dochter.
Dit mag allemaal erg gay klinken, en helemaal verkeerd voor iemand van 18, maar dit is mijn uiteindelijke levensdoel. Ik wil dan ook voor mijn 30ste kinderen, niet dat anderen dan aan mijn kids vragen of ik de Opa ben
Kinderen krijgen is toch wel echt een geschenk van de natuur.
lol?
Ik ben sinds 9 maanden vader en ik kan beamen, dat dit echt een fantastisch gevoel geeft. Als ik thuiskom en ik zie de ogen van mijn zoon als ik de woonkamer binnenstap . . . .quote:Op donderdag 8 april 2010 14:48 schreef Nass het volgende:
maar ook omdat ik graag, na een stressvolle dag thuis wil komen, en wil smelten als ik de ogen van MIJN baby zie,
Die van mij ging de eerste maanden om half 5 in de ochtend op, dan kon hij nog even een voeding doen voor hij naar zijn werk ging, waar hij dan weer vroeg klaar was om weer bij zijn kleine ventje te kunnen zijn.quote:Op donderdag 8 april 2010 14:54 schreef Robar het volgende:
[..]
Ik ben sinds 9 maanden vader en ik kan beamen, dat dit echt een fantastisch gevoel geeft. Als ik thuiskom en ik zie de ogen van mijn zoon als ik de woonkamer binnenstap . . . .
Heb hem heel vaak gezegd dat hij gewoon mij wakker moest maken, maar dan keek hij heel beledigd, ja dahag, niet mijn tijd met mijn plurkje afpakken!
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
We hebben onze luiheid doorgegeven aan onze zoon, want die gaat om 7 uur naar bed en slaapt door tot 7 uurquote:Op donderdag 8 april 2010 14:58 schreef erodome het volgende:
[..]
Die van mij ging de eerste maanden om half 5 in de ochtend op, dan kon hij nog even een voeding doen voor hij naar zijn werk ging, waar hij dan weer vroeg klaar was om weer bij zijn kleine ventje te kunnen zijn.
Heb hem heel vaak gezegd dat hij gewoon mij wakker moest maken, maar dan keek hij heel beledigd, ja dahag, niet mijn tijd met mijn plurkje afpakken!
(vervolgens slaapt hij overdag veel minder dan we zouden willen, maar goed er zit nu wel een goede regelmaat in) en ik moet helaas toch echt uiterlijk 7 uur de deur uit, dus vaak zie ik hem pas als ik weer thuis kom. Maar ik ga altijd wel stiekum even kijken voordat ik naar bed ga en als ik weer opsta. En vaak wordt hij tussendoor even wakker, omdat hij dan een beetje ongelukkig op zijn buik ligt oid.
Kinderen krijgen is het einde van puur voor jezelf leven en het begin van (mede) voor een ander leven?quote:Op donderdag 8 april 2010 14:48 schreef Nass het volgende:
Mijn droom is om uiteindelijk kids te hebben, waarom?
Omdat ik graag mijn genen door wil geven, maar ook omdat ik graag, na een stressvolle dag thuis wil komen, en wil smelten als ik de ogen van MIJN baby zie, ik wil iemand die mij pappa gaat noemen, iemand die ontiegelijk veel van mij zal houden, al zou ik een klootzak zijn, iemand waarmee ik samen sport mee kan kijken, of samen kan shoppen als vader en zoon/dochter.
Ja, ik generaliseer.
Ik heb precies hetzelfde. Ik heb ook nooit mezelf voorgesteld als getrouwd met kinderen. Dat was iets van anderen en zo voelt het nog steeds. Ik heb wel duidelijk die zorgdrang, zoals SL dat noemt. Ik vind het ook een mooie vondst: geen nestdrang maar zorgdrang. Ik heb een beroep waarin ik dat kwijt kan en er zijn sinds een jaar ook stiefkindjes waarover ik een beetje moeder. En dat voelt allemaal zeer goed. Ik vind ook echt dat ik veel meer toegevoegde waarde heb op die manier: een soort moeder/mentor/coach zijn voor reeds bestaande kinderen. Ik denk dat dat het beste bij me past.quote:Op donderdag 8 april 2010 13:35 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[..]
Door een niet al te gelukkige jeugd ben ik denk ik heel voorzichtig in het kiezen voor een echt eigen gezin: zou me dan denk ik zo verantwoordelijk voelen dat ik er nauwelijks van zou kunnen genieten. Ik merk nu al bij de stiefkinderen en kinderen op mijn werk dat ik dat soms zwaar vind.
Verder is het gewoon heel verstandig om hier bewust mee bezig te zijn. Zeker voor vrouwen is het niet iets om pas rond je 38e/40e over na te gaan denken. Ga goed bij jezelf te raden wat je wilt en waarom. En hoe. En wat je ervoor over hebt en wat juist niet.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Priesters.quote:Op donderdag 8 april 2010 14:43 schreef debuurvrouw het volgende:
Bij kinderen nemen moet ik aan de Paus denken
Hulde voor je post!quote:Op donderdag 8 april 2010 16:00 schreef mane het volgende:
[..]
Ik heb precies hetzelfde. Ik heb ook nooit mezelf voorgesteld als getrouwd met kinderen. Dat was iets van anderen en zo voelt het nog steeds. Ik heb wel duidelijk die zorgdrang, zoals SL dat noemt. Ik vind het ook een mooie vondst: geen nestdrang maar zorgdrang. Ik heb een beroep waarin ik dat kwijt kan en er zijn sinds een jaar ook stiefkindjes waarover ik een beetje moeder. En dat voelt allemaal zeer goed. Ik vind ook echt dat ik veel meer toegevoegde waarde heb op die manier: een soort moeder/mentor/coach zijn voor reeds bestaande kinderen. Ik denk dat dat het beste bij me past.
Door een niet al te gelukkige jeugd ben ik denk ik heel voorzichtig in het kiezen voor een echt eigen gezin: zou me dan denk ik zo verantwoordelijk voelen dat ik er nauwelijks van zou kunnen genieten. Ik merk nu al bij de stiefkinderen en kinderen op mijn werk dat ik dat soms zwaar vind.
Verder is het gewoon heel verstandig om hier bewust mee bezig te zijn. Zeker voor vrouwen is het niet iets om pas rond je 38e/40e over na te gaan denken. Ga goed bij jezelf te raden wat je wilt en waarom. En hoe. En wat je ervoor over hebt en wat juist niet.
█▄ █▄█ █▄ █▄█▄█ █▄█ ▀█▀
TryAndResistClicking. Trollspray.
TryAndResistClicking. Trollspray.
Niet steviger, waarschijnlijk net zo stevig als het wel voor een kind gaan, waarbij je ook de onmacht aan moet kunnen, het onwetende en het nemen van een levenslange beslissing. Stevig in hun schoenen staan, daar bedoel ik mee dat de meeste kinderloze paren - misschien allen - op enig moment wel zo iets zullen krijgen "oh, ja, nu zou het leuk zijn kinderen te hebben." Ik weet het zelf eerlijk gezegd niet hoor, maar als al je vrienden in die fase zitten, al je collega's een papa of mama-dag nemen en je ook zelf last krijgt van "klapperende eierstokken" dan moet je wel bij die rationele beslissing blijven.quote:Op donderdag 8 april 2010 09:36 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Hmm, ik vind je post neit onaardig, maar de laatste alinea ben ik het niet helemaal mee eens. Dat ze wellicht rationeler zijn ingesteld, zou best kunnen. Dat de emotionele bevestiging van succes of geluk minder geprikkeld hoeft te worden, betwijfel ik. Zij zoeken een andere bevestiging, die in wezen net zo emotioneel is; denk aan het hebben van vrijheid, het niet hoeven nemen van verantwoordleijkheid voor een baby, maar ook de financiele mogelijkheden om aan hun materiele wensen te voldoen en te kunnen reizen, of de status die ze ontlenen aan hun carriere.
Wat ik een vreemde opmerking vind, is dat ze steviger in hun schoenen moeten staan om weerstand te bieden aan de natuurlijke druk om kinderen te willen. Waarom zou je daar weerstand aan moeten bieden?
Hoeveel vrouwen beginnen er niet over "ik dacht van mezelf altijd dat ik nooit kinderen wilde, maar toen [...] besefte ik dat ik klaar was om moeder te worden" (lees het topic maar na). Ten opzichte van die verhalen kost het veel energie om daar weerstand tegen te bieden.
De keuze voor een kind maak je één (hoogstens een aantal) keer, de keuze tegen kinderen moet je je hele vruchtbare leven blijven maken, ook op de momenten dat je misschien wel even naar een eigen kind zou verlangen.
[ Bericht 5% gewijzigd door GSbrder op 08-04-2010 19:15:51 ]
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
is de tt nou gechanged ?
A command line lets you get intimate with your computer, data and protocols. GUIs are like wearing full body condoms.
ik dacht al !
A command line lets you get intimate with your computer, data and protocols. GUIs are like wearing full body condoms.
De keuze voor een kind maak je misschien maar één keer en kun je niet ongedaan maken, maar je kunt toch ook met kinderen geregeld denken: "nu zou het fijn zijn om géén kinderen te hebben"...en de keuze 'tegen' een kind maak je echt niet je hele vruchtbare leven, je kunt het wel een paar keer heroverwegen natuurlijk, maar als je eenmaal min of meer besloten hebt dat je ze niet wil sta je echt niet elke dag stil bij "goh, zou ik ze écht niet willen?". En die klapperende eierstokken kunnen er misschien voor zorgen dat je in een fase komt dat je het gaat heroverwegen, en dan hoef je natuurlijk niet bij je eerdere rationele beslissing te blijven: want misschien ben je ook op rationeel vlak wel van gedachten veranderd, is je carriere bv minder belangrijk dan eerst..en dan probeer je ze alsnog te krijgen. Mij maak je niet wijs dat ouders nooit een moment denken "oh had ik ze maar niet genomen, of oh wat zou het nu fijn zijn om niet die verantwoordelijkheid voor die vervelende pubers te hebben of weet ik wat". Da's geen rationele gedachte, net zo min als het gevolg van die klapperende eierstokken dat is...quote:
[..]
Niet steviger, waarschijnlijk net zo stevig als het wel voor een kind gaan, waarbij je ook de onmacht aan moet kunnen, het onwetende en het nemen van een levenslange beslissing. Stevig in hun schoenen staan, daar bedoel ik mee dat de meeste kinderloze paren - misschien allen - op enig moment wel zo iets zullen krijgen "oh, ja, nu zou het leuk zijn kinderen te hebben." Ik weet het zelf eerlijk gezegd niet hoor, maar als al je vrienden in die fase zitten, al je collega's een papa of mama-dag nemen en je ook zelf last krijgt van "klapperende eierstokken" dan moet je wel bij die rationele beslissing blijven.
Hoeveel vrouwen beginnen er niet over "ik dacht van mezelf altijd dat ik nooit kinderen wilde, maar toen [...] besefte ik dat ik klaar was om moeder te worden" (lees het topic maar na). Ten opzichte van die verhalen kost het veel energie om daar weerstand tegen te bieden.
De keuze voor een kind maak je één (hoogstens een aantal) keer, de keuze tegen kinderen moet je je hele vruchtbare leven blijven maken, ook op de momenten dat je misschien wel even naar een eigen kind zou verlangen.
(wellicht 'n wat warrige post, maar geen zin om te structureren...en de lezer snapt het punt vast wel)
*Think outside the box*
Ehh, well, ik doelde inderdaad op dat heroverwegen, wat er vanzelf een keer gaat komen. Je keuze om geen kinderen te nemen is een afgewogen keuze die je maakt, maar op het punt dat je lichaam voor je dreigt te gaan beslissen of dit ingenomen standpunt te determineren, reageren mensen nog wel eens anders.quote:Op donderdag 8 april 2010 19:33 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[..]
De keuze voor een kind maak je misschien maar één keer en kun je niet ongedaan maken, maar je kunt toch ook met kinderen geregeld denken: "nu zou het fijn zijn om géén kinderen te hebben"...en de keuze 'tegen' een kind maak je echt niet je hele vruchtbare leven, je kunt het wel een paar keer heroverwegen natuurlijk, maar als je eenmaal min of meer besloten hebt dat je ze niet wil sta je echt niet elke dag stil bij "goh, zou ik ze écht niet willen?". En die klapperende eierstokken kunnen er misschien voor zorgen dat je in een fase komt dat je het gaat heroverwegen, en dan hoef je natuurlijk niet bij je eerdere rationele beslissing te blijven: want misschien ben je ook op rationeel vlak wel van gedachten veranderd, is je carriere bv minder belangrijk dan eerst..en dan probeer je ze alsnog te krijgen. Mij maak je niet wijs dat ouders nooit een moment denken "oh had ik ze maar niet genomen, of oh wat zou het nu fijn zijn om niet die verantwoordelijkheid voor die vervelende pubers te hebben of weet ik wat". Da's geen rationele gedachte, net zo min als het gevolg van die klapperende eierstokken dat is...
(wellicht 'n wat warrige post, maar geen zin om te structureren...en de lezer snapt het punt vast wel)
Iemand van 25 kan inderdaad bij volle verstand denken: kinderen voegen niets toe aan mijn leven, ik blijf kinderloos. Maar zodra ze 35 - 45 worden en het een keuze voor het leven blijkt te zijn, kan je niet meer terug. Natuurlijk kan je in een leven mét kinderen ook moeilijk terug, gaat nog lastiger dat terugstoppen, alleen dan is die keuze gemaakt. Ik denk dat kinderlozen hun keuze vaker heroverwegen (juist vanwege het gebrek aan argumenten, maar toch het universele enthousiasme) dan ouders die hun kinderen wegwensen.
Ergo: kinderlozen die zullen nooit weten hoe het hebben van kinderen is. Ouders kunnen zich de tijd zonder kinderen nog wel inbeelden en hebben dat op een mooie manier afgesloten.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
Ik had er al hoge verwachtingen van, maar het overtreft alles wat ik ooit had durven dromen. De liefde die je kan geven en die je krijgt is niet te beschrijven.
Wij verwachten binnenkort onze 3e en ik kan niet wachten totdat ze er is. Het is gezellig en het is een verrijking aan ons leven.
Wij verwachten binnenkort onze 3e en ik kan niet wachten totdat ze er is. Het is gezellig en het is een verrijking aan ons leven.
Maar is het per se noodzakelijk om je keuze, hoe weloverwogen dan ook, vast te houden? Het is toch ook mogelijk dat je lichaam of je veranderde leven of je emoties met voor jou goede argumenten komt op dat moment om je keuze te wijzigen en toch een kind te willen?quote:
[..]
Ehh, well, ik doelde inderdaad op dat heroverwegen, wat er vanzelf een keer gaat komen. Je keuze om geen kinderen te nemen is een afgewogen keuze die je maakt, maar op het punt dat je lichaam voor je dreigt te gaan beslissen of dit ingenomen standpunt te determineren, reageren mensen nog wel eens anders.
Je doet het voorkomen alsof er weliswaar heroverwegingsmomenten komen, maar het beslist niet de bedoeling is dat je van gedachten verandert. Ik vind dat nogal star, eigenlijk.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Nee, ik zeg niet dat kinderlozen absoluut niet van gedachte mogen veranderen, alleen stoppen zij dan wel met het zijn van kinderloos. Oftewel: voor het worden van bewust kinderloos, gaan er enkele jaren proeftijd overheen, voordat je op een punt komt dat je definitief moet bepalen dat je zonder kinderen blijft. Het maken van een keuze voor een kind is onomkeerbaar, dat van kinderloos blijven is nogal variabel.quote:Op donderdag 8 april 2010 20:18 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Maar is het per se noodzakelijk om je keuze, hoe weloverwogen dan ook, vast te houden? Het is toch ook mogelijk dat je lichaam of je veranderde leven of je emoties met voor jou goede argumenten komt op dat moment om je keuze te wijzigen en toch een kind te willen?
Je doet het voorkomen alsof er weliswaar heroverwegingsmomenten komen, maar het beslist niet de bedoeling is dat je van gedachten verandert. Ik vind dat nogal star, eigenlijk.
Die heroverwegingsmomenten zijn prima, sterker nog, een groot percentage hier geeft aan zonder kinderwens te hebben gezeten, waarbij dit later heroverwogen is. Strak vast houden aan je keuze is helemaal niet noodzakelijk, behalve als je kinderloos wil blijven
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
Ben 't nog steeds niet geheel met je eens.quote:
[..]
Ehh, well, ik doelde inderdaad op dat heroverwegen, wat er vanzelf een keer gaat komen. Je keuze om geen kinderen te nemen is een afgewogen keuze die je maakt, maar op het punt dat je lichaam voor je dreigt te gaan beslissen of dit ingenomen standpunt te determineren, reageren mensen nog wel eens anders.
Iemand van 25 kan inderdaad bij volle verstand denken: kinderen voegen niets toe aan mijn leven, ik blijf kinderloos. Maar zodra ze 35 - 45 worden en het een keuze voor het leven blijkt te zijn, kan je niet meer terug. Natuurlijk kan je in een leven mét kinderen ook moeilijk terug, gaat nog lastiger dat terugstoppen, alleen dan is die keuze gemaakt. Ik denk dat kinderlozen hun keuze vaker heroverwegen (juist vanwege het gebrek aan argumenten, maar toch het universele enthousiasme) dan ouders die hun kinderen wegwensen.
Ergo: kinderlozen die zullen nooit weten hoe het hebben van kinderen is. Ouders kunnen zich de tijd zonder kinderen nog wel inbeelden en hebben dat op een mooie manier afgesloten.
Ten eerste: hoezo gebrek aan argumenten? Kinderloos zijn heeft/kan heel goede argumenten hebben: behalve de rationele argumenten van tijd, geld, vrijheid etc; is het gebrek aan drang tot fokken toch een heel duidelijk en plausibel argument??
En ten tweede: ouders kunnen zich de tijd dat ze geen kinderen wel inbeelden, net als kinderlozen zich die tijd zoveel jaar terug in kunnen beelden; ze kunnen beide terugdenken. En kinderlozen kun zich niet accuraat voorstellen hoe het zou zijn om wel kinderen te kinderen; maar ouders kunnen zich óók niet inbeelden hoe het 'nu' zou zijn om geen kinderen te hebben! Je weet immers nooit hoe je leven gelopen zou zijn als je andere beslissingen had genomen, en als ouder weet je misschien wel dat je ervaring van het hebben van kinderen mist, maar het is niet alsof dat puur een additie is aan je leven en alsof je dat weg kunt denken en dan weet hoe het zou zijn zonder.
*Think outside the box*
Wat betreft je eerste punt, ik zie nu hoe ik het typte en dat zorgt voor nogal wat verwarring:quote:Op donderdag 8 april 2010 22:21 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[..]
Ben 't nog steeds niet geheel met je eens.
Ten eerste: hoezo gebrek aan argumenten? Kinderloos zijn heeft/kan heel goede argumenten hebben: behalve de rationele argumenten van tijd, geld, vrijheid etc; is het gebrek aan drang tot fokken toch een heel duidelijk en plausibel argument??
En ten tweede: ouders kunnen zich de tijd dat ze geen kinderen wel inbeelden, net als kinderlozen zich die tijd zoveel jaar terug in kunnen beelden; ze kunnen beide terugdenken. En kinderlozen kun zich niet accuraat voorstellen hoe het zou zijn om wel kinderen te kinderen; maar ouders kunnen zich óók niet inbeelden hoe het 'nu' zou zijn om geen kinderen te hebben! Je weet immers nooit hoe je leven gelopen zou zijn als je andere beslissingen had genomen, en als ouder weet je misschien wel dat je ervaring van het hebben van kinderen mist, maar het is niet alsof dat puur een additie is aan je leven en alsof je dat weg kunt denken en dan weet hoe het zou zijn zonder.
Ik bedoelde het gebrek aan argumenten, maar toch het universele enthousiasme tot het nemen van kinderen. Juist omdat er altijd rationele argumenten tegen kinderen zijn (financieel, vrijheid, carrière, commitment, onzekerheid etc) maar vrijwel geen voor (het voelde goed) is het ongrijpbaar en niet uit te leggen. Net zoals het bestaan van een godheid door honderden argumenten te verwerpen is, zorgt het "waarom niet?" "er zal toch wel iets zijn" en meer van zulke sentimenten/gevoelens voor zoveel aanhangers.quote:Ik denk dat kinderlozen hun keuze vaker heroverwegen (juist vanwege het gebrek aan argumenten, maar toch het universele enthousiasme) dan ouders die hun kinderen wegwensen.
Als het nemen van kinderen een rationele keuze was waarbij iedereen als emotieloze wezens even rustig de voors en tegens ging doornemen met hun financieel adviseurs zouden heel veel van ons er niet zijn geweest en dat maakt het ook zo mooi dat en masse de mensheid kiest voor reproductie. Nogmaals, ik zie mezelf liever als kinderloos, maar die kinderwens kan ooit komen.
Wat betreft je tweede punt, je hebt gelijk dat zowel ouders als kinderlozen niet zouden weten hoe het zou zijn als ze een andere keus hadden gemaakt alleen ik denk dat het hebben van een kind ouders minder vaak doet fantaseren naar een tijd zonder kinderen dan een kinderloos echtpaar naar een tijd met kinderen.
Een kind is "tastbaar" (hoe fout het ook klinkt) en veel ouders hoeven maar even naar de overkant van de keukentafel te kijken om te weten waarom ze ook al weer al die vrijheid, lasten en vermogen inleveren, voor die kinderen. Andersom zal het voor veel kinderlozen ongrijpbaarder zijn waarvoor ze het ouderschap hebben opgegeven, vrijheid en vermogen mis je pas als je het niet meer hebt en ondanks dat het voor veel stellen best een bewuste keuze zal zijn, zullen kinderlozen niet op de boot in st. Tropez tegen elkaar zeggen: "goh, wat fijn dat we geen kinderen hebben" maar iets van: "wat fijn dat we dit samen kunnen doen."
[ Bericht 0% gewijzigd door GSbrder op 09-04-2010 02:41:42 ]
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
Ok, ik denk dat ik je snap, 't zijn gewoon een verschillend soort argumenten die je niet goed met elkaar kunt vergelijken (de irrationele punten ook maar even argumenten noemend dus). Ze gaan nét langs elkaar heen.quote:Op vrijdag 9 april 2010 02:35 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Wat betreft je eerste punt, ik zie nu hoe ik het typte en dat zorgt voor nogal wat verwarring:
[..]
Ik bedoelde het gebrek aan argumenten, maar toch het universele enthousiasme tot het nemen van kinderen. Juist omdat er altijd rationele argumenten tegen kinderen zijn (financieel, vrijheid, carrière, commitment, onzekerheid etc) maar vrijwel geen voor (het voelde goed) is het ongrijpbaar en niet uit te leggen. Net zoals het bestaan van een godheid door honderden argumenten te verwerpen is, zorgt het "waarom niet?" "er zal toch wel iets zijn" en meer van zulke sentimenten/gevoelens voor zoveel aanhangers.
Als het nemen van kinderen een rationele keuze was waarbij iedereen als emotieloze wezens even rustig de voors en tegens ging doornemen met hun financieel adviseurs zouden heel veel van ons er niet zijn geweest en dat maakt het ook zo mooi dat en masse de mensheid kiest voor reproductie. Nogmaals, ik zie mezelf liever als kinderloos, maar die kinderwens kan ooit komen.
Wat betreft je tweede punt, je hebt gelijk dat zowel ouders als kinderlozen niet zouden weten hoe het zou zijn als ze een andere keus hadden gemaakt alleen ik denk dat het hebben van een kind ouders minder vaak doet fantaseren naar een tijd zonder kinderen dan een kinderloos echtpaar naar een tijd met kinderen.
Een kind is "tastbaar" (hoe fout het ook klinkt) en veel ouders hoeven maar even naar de overkant van de keukentafel te kijken om te weten waarom ze ook al weer al die vrijheid, lasten en vermogen inleveren, voor die kinderen. Andersom zal het voor veel kinderlozen ongrijpbaarder zijn waarvoor ze het ouderschap hebben opgegeven, vrijheid en vermogen mis je pas als je het niet meer hebt en ondanks dat het voor veel stellen best een bewuste keuze zal zijn, zullen kinderlozen niet op de boot in st. Tropez tegen elkaar zeggen: "goh, wat fijn dat we geen kinderen hebben" maar iets van: "wat fijn dat we dit samen kunnen doen."
En ja, wat betreft hoe mensen denken: zo zal het in de werkelijkheid wel voorkomen, in principe is het 'tzelfde maar ook dat is net niet 1 op 1 te vergelijken, logica is er helaas niet op van toepassing... (* El_Chica_Del_Fuego neigt soms teveel naar logische benadering
)
*Think outside the box*
Op m'n hardlooprondje passeerde ik vanmiddag een man die met een kind aan het vliegeren was en toen dacht ik: "als ik dan toch ooit eigen kinderen zou hebben lijkt het vaderschap me veel leuker dan het moederschap".
zit er ook iets bij jullie van binnenin dat zegt "ik ga mijn ouders laten zien dat ik het beter kan dan hen"?
Waarom dat dan? Daar ben ik dan wel weer nieuwsgierig naar, zeker in deze tijd waarin de zorg voor kinderen toch veel meer gelijkelijk verdeeld wordt...zegt men.quote:Op vrijdag 9 april 2010 17:06 schreef ShadyLane het volgende:
Op m'n hardlooprondje passeerde ik vanmiddag een man die met een kind aan het vliegeren was en toen dacht ik: "als ik dan toch ooit eigen kinderen zou hebben lijkt het vaderschap me veel leuker dan het moederschap".
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Zou ik geen goed argument vinden...snap wel dat iemand dat gevoel heeft, dat zou willen, maar om daar dan een derde voor te gebruiken, een kind dat daar niet voor gekozen heeft...quote:Op vrijdag 9 april 2010 17:08 schreef Dichtpiet. het volgende:
zit er ook iets bij jullie van binnenin dat zegt "ik ga mijn ouders laten zien dat ik het beter kan dan hen"?
*Think outside the box*
Want? Aparte stellingquote:Op vrijdag 9 april 2010 17:06 schreef ShadyLane het volgende:
Op m'n hardlooprondje passeerde ik vanmiddag een man die met een kind aan het vliegeren was en toen dacht ik: "als ik dan toch ooit eigen kinderen zou hebben lijkt het vaderschap me veel leuker dan het moederschap".
Omdat het vaderschap niet zo fulltime is en je meer leuke dingen ipv verplichte dingen hoeft te doen, ofzo? Of bedoel je dat niet? Is het makkelijker om een man dan een vrouw te zijn? ik denk dat het gewoon een andere rol is (in de meeste gezinnen nog steeds tenminste), maar ik vind het niet erg om moeder te zijn ipv vaderquote:Op vrijdag 9 april 2010 17:06 schreef ShadyLane het volgende:
Op m'n hardlooprondje passeerde ik vanmiddag een man die met een kind aan het vliegeren was en toen dacht ik: "als ik dan toch ooit eigen kinderen zou hebben lijkt het vaderschap me veel leuker dan het moederschap".
Ik baseer dat vooral op observatie van collega's en vrienden die vader en collega's en vrienden die moeder zijn.
Maar leg eens uit waaruit je dat opmaakt dan. Ik vind het ook een aparte stelling en zou graag wat meer onderbouwing zienquote:Op vrijdag 9 april 2010 19:22 schreef ShadyLane het volgende:
Ik baseer dat vooral op observatie van collega's en vrienden die vader en collega's en vrienden die moeder zijn.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
De moeders veel meer afgepeigerd dan de vaders, ook al hadden ze allebei nog zo hard de intentie de zorg te delen. De moeders vaak een tunnelvisie, de vaders praten vaker ook nog over andere onderwerpen. De vaders vertellen meer vrolijke verhalen over hun kinderen en de moeders benadrukken meer de zwaarte en de heisa.
Lijkt mij dat dat meer aan de instelling van de moeders ligt en niet zozeer aan het verschil tussen moederschap of vaderschap.
Wat Bijou zegt!
Dat wat jij in jouw omgeving ziet, zie ik in de mijne echt niet, over het algemeen. Ik denk sowieso dat je het niet zo algemeen kunt stellen. Mijn ervaring is inmiddels dat er net zoveel manieren zijn om het ouderschap te ervaren en erover te praten als er ouders zijn.
Om een voorbeeld te geven: mijn vriend riep in het begin dat hij de gebroken nachten toch wel erg zwaar vond. En datt erwijl ik borstvoeding geef, er altijd alleen uitga (na de kraamweek dan, toen ging dat nog niet zo geweldig), en hij vaak niet eens wist dat ik eruit was geweest, omdat hij er gewoon doorheen sliep Maar zwaar was het wel
Dat wat jij in jouw omgeving ziet, zie ik in de mijne echt niet, over het algemeen. Ik denk sowieso dat je het niet zo algemeen kunt stellen. Mijn ervaring is inmiddels dat er net zoveel manieren zijn om het ouderschap te ervaren en erover te praten als er ouders zijn.
Om een voorbeeld te geven: mijn vriend riep in het begin dat hij de gebroken nachten toch wel erg zwaar vond. En datt erwijl ik borstvoeding geef, er altijd alleen uitga (na de kraamweek dan, toen ging dat nog niet zo geweldig), en hij vaak niet eens wist dat ik eruit was geweest, omdat hij er gewoon doorheen sliep
Maar zwaar was het wel
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Dat lijkt me niet het hele verhaal. Onze hele maatschappij is ervan doordrenkt dat voor de vrouw het 'moeder'-gedeelte veel prominenter is dan voor de man het 'vader'-gedeelte. Zie de geslachtelijke verdeling van de posters in het OUD-forum. Zie de krantenberichten over vrouwen die opbranden door de combinatie werk/zorg. Zie de krantenberichten over hoe het hebben van kinderen de carriere van een man goed doet en die van een vrouw over het algemeen niet. Zie het feit dat de 'halve' in het anderhalfverdienersmodel zelden een man is.
Dan kun je wel vastbesloten zijn dat dat bij jou anders zal zijn, maar dan nog moet je tegen patronen in, en een man die hetzelfde wil, niet.
Dan kun je wel vastbesloten zijn dat dat bij jou anders zal zijn, maar dan nog moet je tegen patronen in, en een man die hetzelfde wil, niet.
Het idealistische denkbeeld dat je een deel van jezelf laat voortbestaan. En dan niet alleen in DNA, maar ook een stuk opvoeding, je stempel dat je op zo'n mensje zet.
Uiteraard blijkt na de geboorte dat een kind gewoon een mens is en zich volkomen autonoom ontwikkelt en je stempel toch minder is dan verwacht, maar dan is ondertussen de verwondering, onvoorwaardelijke liefde al ingetreden en maakt het allemaal niet meer uit.
Uiteraard blijkt na de geboorte dat een kind gewoon een mens is en zich volkomen autonoom ontwikkelt en je stempel toch minder is dan verwacht, maar dan is ondertussen de verwondering, onvoorwaardelijke liefde al ingetreden en maakt het allemaal niet meer uit.
Ja, maar dit is wat anders. Je zei dat het vaderschap je leuker leek dan het moederschap, omdat je een vader met zijn kind(eren) zag vliegeren. Vervolgens zeg je dat je vrouwen vaker hoort klagen dat het zwaar is en mannen leuke dingen hoort vertellen.quote:
Dat lijkt me niet het hele verhaal. Onze hele maatschappij is ervan doordrenkt dat voor de vrouw het 'moeder'-gedeelte veel prominenter is dan voor de man het 'vader'-gedeelte. Zie de geslachtelijke verdeling van de posters in het OUD-forum. Zie de krantenberichten over vrouwen die opbranden door de combinatie werk/zorg. Zie de krantenberichten over hoe het hebben van kinderen de carriere van een man goed doet en die van een vrouw over het algemeen niet. Zie het feit dat de 'halve' in het anderhalfverdienersmodel zelden een man is.
Dan kun je wel vastbesloten zijn dat dat bij jou anders zal zijn, maar dan nog moet je tegen patronen in, en een man die hetzelfde wil, niet.
De voorbeelden die je noemt zijn zeker nog dingen die spelen, en waarschijnlijk ook nog wel lang zullen blijven spelen als het al ooit verandert. Het zegt echter niets over hoe leuk het vaderschap danwel moederschap is, imo.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Volgens mij hangt dat allemaal samen hoor. Het is het maatschappelijk patroon waardoor vrouwen het er gemiddeld kennelijk zwaarder mee hebben. Het is ook het maatschappelijk patroon waardoor het vaderschap mij leuker lijkt.
OK, nu geef je dus pas antwoord op de vraag waaromquote:
Volgens mij hangt dat allemaal samen hoor. Het is het maatschappelijk patroon waardoor vrouwen het er gemiddeld kennelijk zwaarder mee hebben. Het is ook het maatschappelijk patroon waardoor het vaderschap mij leuker lijkt.
Het maatschappelijk patroon dat je ziet, geeft jou het idee dat het vaderschap leuker is. Duidelijk.Ik denk dat over het algemeen de betreffende ouder zijn/haar eigen rol het leukste vindt. Ik zou bijv niet met mijn vriend willen ruilen, ook al moet ik er nog steeds vaak 's nachts uit om te voeden. Ik kan bijvoorbeeld veel meer tijd doorbrengen met onze dochter.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Nee, ik heb best wel toffe ouders eigenlijk.quote:Op vrijdag 9 april 2010 17:08 schreef Dichtpiet. het volgende:
zit er ook iets bij jullie van binnenin dat zegt "ik ga mijn ouders laten zien dat ik het beter kan dan hen"?
Wel betrap ik me erop dingen te zeggen waarvan ik dacht dat ik ze nooit zou zeggen toen ik nog geen kinderen had, fuck ik wist het niet beter!
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Dat gaf ik meteen al aan ja, maar ik ben blij dat het jou nu ook duidelijk isquote:Op vrijdag 9 april 2010 22:29 schreef miss_sly het volgende:
OK, nu geef je dus pas antwoord op de vraag waarom
.
ik ben je ook zeer erkentelijk voor de moeite die je ervoor gedaan hebt.quote:
[..]
Dat gaf ik meteen al aan ja, maar ik ben blij dat het jou nu ook duidelijk is
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Mensen in OUD praten volgens mij liever over het moment dat het kind er is ("ah poekie-woekie, lekker kwijlend mormeltje van me"), dan de tijd (en keuze) daarvoorquote:Op vrijdag 9 april 2010 22:29 schreef Swetsenegger het volgende:
oh ik zie nu dat we allang in een offtopic discussie verzand zijn.
DNA voort laten bestaan heb ik niet zo heel veel mee (ben ik misschien iets te relativistisch voor), maar ik ben wel es benieuwd hoe een kind van mijn vriendin en mij eruit zou zien (lang denk ikquote:Op vrijdag 9 april 2010 22:09 schreef Swetsenegger het volgende:
Het idealistische denkbeeld dat je een deel van jezelf laat voortbestaan. En dan niet alleen in DNA, maar ook een stuk opvoeding, je stempel dat je op zo'n mensje zet.
), hoe zo'n kind zich zou ontwikkelen onder onze hoede en of ik echt zo goed in opvoeden ben als ik mezelf nu inbeeld
Het voort willen laten bestaan van je genen is niet iets waar je bewust iets mee hebt of niet. Voor jou als individu is het immers ook helemaal niet relevant. Het zit in je DNA dat je dat wil - maar het kan natuurlijk wel per persoon verschillen hoe sterk dat is. Waar dat aan ligt weet ik niet... het schijnt ook dat je er met enkel ratio niet overheen kunt redeneren, maar dan zijn er ongetwijfeld andere emoties of instincten die er misschien mee in strijd kunnen zijn, die met de uiteindelijke uitkomst te maken hebben.quote:
[..]
DNA voort laten bestaan heb ik niet zo heel veel mee (ben ik misschien iets te relativistisch voor), maar ik ben wel es benieuwd hoe een kind van mijn vriendin en mij eruit zou zien (lang denk ik
'k Vind het zelf allemaal vrij abstract, maar je willen voortplanten uit evolutionair oogpunt is natuurlijk wel de eerste drive tot seksualiteit...en bijna niemand zal ontkennen daar aan mee te willen doen
*Think outside the box*
Ik heb altijd al geweten dat ik ooit ga proberen kindjes te maken. De reden hiervoor is niets meer of minder dan dat ik een enorme voortplantingsdrang heb, een soort oergevoel.
Verder ben ik ook enorm nieuwsgierig wat er uitkomt en kan ik weinig mooiers bedenken dan mijn genen te combineren met de liefde van mijn leven. Volgens mij kan daar alleen maar iets fantastisch uitkomen
Ik vind het overigens wel lastig dat ik zo'n sterke voortplantingsdrang heb. Want in principe vind ik het nergens voor nodig om nog meer volk op de wereld te zetten.
[ Bericht 15% gewijzigd door -Mellow- op 10-04-2010 18:11:56 ]
Verder ben ik ook enorm nieuwsgierig wat er uitkomt en kan ik weinig mooiers bedenken dan mijn genen te combineren met de liefde van mijn leven. Volgens mij kan daar alleen maar iets fantastisch uitkomen
Ik vind het overigens wel lastig dat ik zo'n sterke voortplantingsdrang heb. Want in principe vind ik het nergens voor nodig om nog meer volk op de wereld te zetten.
[ Bericht 15% gewijzigd door -Mellow- op 10-04-2010 18:11:56 ]
'If the doors of perception were cleansed everything would appear to man as it is, infinite.'
Ik durf er geen geld op te zetten door te zeggen wie er het meest gek is van onze kinderen. Ik denk namelijk dat er geen verschil is. Niets heeft mij ooit gelukkiger kunnen maken dan kinderen te mogen krijgenquote:Op donderdag 8 april 2010 11:36 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Absoluut niet t.o.v. mij hoor. Het is enkel oprechte interesse en ik geef in de OP al aan dat ik ouders in geen enkel opzicht veroordeel.
Het is denk ik ook wel een beetje een mannending, zo'n kinderwens rationaliseren. Ze zien meer praktische bezwaren en moeten wellicht wat meer moeite doen (lees: niet alles kapot redeneren) om eenzelfde gevoel of enthousiasme te ervaren als een vrouw met kinderwens.
Terwijl dat eigenlijk de enige rationele/objectieve reden is. De rest is emotioneel/abstract.quote:
[..]
DNA voort laten bestaan heb ik niet zo heel veel mee (ben ik misschien iets te relativistisch voor)
Maar goed, ik denk dat er weinig rationeels is aan het willen of krijgen van kinderen. Een is allemaal emotionele redenen die de klok slaan. Mijn vader had longkanker in een redelijk vergevorderd stadium. Toen zijn enige kleinzoon geboren werd is hij toch nog op kraamvisite geweest, en toen hij hoorde dat hij vernoemd was is dat een van de weinige keren dat ik mijn vader heb zien huilen. 3 maanden later is hij overleden.
Allemaal emotionele redenen om kinderen te willen en te vernoemen, etc.
Het klinkt nu een beetje alsof het mooie aan kinderen is dat je ze naar andere mensen kunt vernoemen...quote:
[..]
Terwijl dat eigenlijk de enige rationele/objectieve reden is. De rest is emotioneel/abstract.
Maar goed, ik denk dat er weinig rationeels is aan het willen of krijgen van kinderen. Een is allemaal emotionele redenen die de klok slaan. Mijn vader had longkanker in een redelijk vergevorderd stadium. Toen zijn enige kleinzoon geboren werd is hij toch nog op kraamvisite geweest, en toen hij hoorde dat hij vernoemd was is dat een van de weinige keren dat ik mijn vader heb zien huilen. 3 maanden later is hij overleden.
Allemaal emotionele redenen om kinderen te willen en te vernoemen, etc.
Ik zal maar aannemen dat je het als voorbeeld bedoelt....
*Think outside the box*
|
|
