OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Om maar gelijk met de hoofdvraag te beginnen: ‘Wat is voor mensen de hoofdreden om kinderen te nemen?’
Steeds meer mensen in mijn omgeving krijgen kinderen, of hebben het erover om in de toekomst kinderen te nemen. Ik gun het ze van harte, maar krijg nooit echt een bevredigend antwoord als ik vraag 'waarom precies'? Antwoorden die ik krijg: het is gewoon leuk; het hoort er een beetje bij als je langer bij elkaar blijft; anders ben je alleen als je oud bent; anders blijf je ook maar met zijn tweetjes in een relatie; het is leuk om samen met iemand van wie je houdt een kindje te maken. Kortom: men verwacht dat het leuk is, en ziet het als een logische stap in het leven als je een langere, serieuze relatie hebt.
In dit subforum zitten volgens mij aardig wat (aanstaande) ouders (understatement
) en ik ben oprecht geïnteresseerd in jullie reden om een kind te nemen. Probeer het eens onder woorden te brengen. Uit gesprekken met vrienden bleek dat dat nog aardig lastig was. (Het kan natuurlijk ook zijn dat ik in een compleet andere mindset zit en het gewoon niet wil of kan begrijpen - hoe dan ook: shoot.)
Noot: ik ben absoluut niet anti-kinderen (noch veroordeel ik mensen die kinderen nemen), ik ben enkel geïnteresseerd in de motivatie van mensen om kinderen te nemen. De vraag komt ook een beetje voort uit een gevoel dat mensen voor mijn gevoel wel es te lichtzinnig nadenken over het nemen van kinderen: ze weten hun keuze niet beter te motiveren dan 'het is toch leuk?!'
EDIT: Ik gebruik het werkwoord 'kinderen nemen', maar mocht dit pijnlijk / ongewenst voor je zijn, vul dan 'kinderen willen' in. Aub geen oeverloze discussie hierover beginnen, dat leidt alleen maar af van het onderwerp. De kinderwens staat centraal, of je hier nu 'kinderen nemen' of 'kinderen willen' voor gebruikt.
[ Bericht 9% gewijzigd door VonHinten op 08-04-2010 01:27:14 ]
Steeds meer mensen in mijn omgeving krijgen kinderen, of hebben het erover om in de toekomst kinderen te nemen. Ik gun het ze van harte, maar krijg nooit echt een bevredigend antwoord als ik vraag 'waarom precies'? Antwoorden die ik krijg: het is gewoon leuk; het hoort er een beetje bij als je langer bij elkaar blijft; anders ben je alleen als je oud bent; anders blijf je ook maar met zijn tweetjes in een relatie; het is leuk om samen met iemand van wie je houdt een kindje te maken. Kortom: men verwacht dat het leuk is, en ziet het als een logische stap in het leven als je een langere, serieuze relatie hebt.
In dit subforum zitten volgens mij aardig wat (aanstaande) ouders (understatement
) en ik ben oprecht geïnteresseerd in jullie reden om een kind te nemen. Probeer het eens onder woorden te brengen. Uit gesprekken met vrienden bleek dat dat nog aardig lastig was. (Het kan natuurlijk ook zijn dat ik in een compleet andere mindset zit en het gewoon niet wil of kan begrijpen - hoe dan ook: shoot.)Noot: ik ben absoluut niet anti-kinderen (noch veroordeel ik mensen die kinderen nemen), ik ben enkel geïnteresseerd in de motivatie van mensen om kinderen te nemen. De vraag komt ook een beetje voort uit een gevoel dat mensen voor mijn gevoel wel es te lichtzinnig nadenken over het nemen van kinderen: ze weten hun keuze niet beter te motiveren dan 'het is toch leuk?!'
EDIT: Ik gebruik het werkwoord 'kinderen nemen', maar mocht dit pijnlijk / ongewenst voor je zijn, vul dan 'kinderen willen' in. Aub geen oeverloze discussie hierover beginnen, dat leidt alleen maar af van het onderwerp. De kinderwens staat centraal, of je hier nu 'kinderen nemen' of 'kinderen willen' voor gebruikt.
[ Bericht 9% gewijzigd door VonHinten op 08-04-2010 01:27:14 ]
Dat zijn dezelfde mensen die een Labrador of een Golden Retriever als hond nemen.quote:De vraag komt ook een beetje voort uit een gevoel dat mensen voor mijn gevoel wel es te lichtzinnig nadenken over het nemen van kinderen: ze weten hun keuze niet beter te motiveren dan 'het is toch leuk?!'
Hele enge mensen zijn dat
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Het is je biologische doel. Leven moet voortbestaan.
En het is ook een stuk persoonlijke voortzetting. Je hoopt toch heel wat van jezelf over te kunnen brengen op je kind.
En het is ook een stuk persoonlijke voortzetting. Je hoopt toch heel wat van jezelf over te kunnen brengen op je kind.
❤ Rozen zijn rood ❤
❤ Viooltjes zijn blauw ❤
❤ Kristel, ik hou van jou! ❤
❤ Viooltjes zijn blauw ❤
❤ Kristel, ik hou van jou! ❤
toen ik vandaag bovenaan de trap zat met mijn nichtje van 2,5 jaar en ze in mijn oor fluisterde 'hoog hè'
ja, toen wist ik waarom ik later heel veel kinderen wil
ja, toen wist ik waarom ik later heel veel kinderen wil
Maar hoeveel mensen ken je die dit als reden noemen om kinderen te nemen? Is dit onbewust heel sterk aanwezig en zijn de genoemde redenen daarom (soms) zo vaag?quote:Op donderdag 8 april 2010 00:59 schreef __Saviour__ het volgende:
Het is je biologische doel. Leven moet voortbestaan.
Je bedoelt dit als 'je krijgt kinderen - je néémt ze niet'? Met alle voorbehoedsmiddelen van tegenwoordig kun je dit moeilijk vol blijven houden.quote:
Voor een kind kies je niet met de achterliggende gedachte van "het is leuk" er is ook best veel niet leuk aan het hebben van kinderen..... 
(ik bedoel, een cavia is leuk, een kitten ook, maar een kind is iets heel anders) Gewoon al de verantwoordelijkheid waarvan je je nog geen idee kunt maken voor je echt kinderen hebt. Dat houdt niet op met 5, 10, 20 jaar; die verantwoordelijkheid blijf je altijd voelen.
Op een gegeven moment kan het gevoel er ineens zijn dat je graag een kind wilt. En soms is dat gevoel moeilijk onder woorden te brengen. Dat kan echt een sterk innerlijk gevoel zijn. En vaak hangt dat wel samen met de partner die je dan hebt. Dat je echt met die partner samen een kind wilt en niet "zomaar" een kind wilt omdat dat er nou eenmaal bij hoort. Ik vind de term "een kind nemen" ook een beetje vreemd; een kind is geen puppy wat je besteld bij de fokker. Op het moment dat je besluit/ voelt dat je aan kinderen toe bent, moet je nog maar helemaal afwachten of dat ook allemaal wel zal gaan zoals jij wilt.
(ik bedoel, een cavia is leuk, een kitten ook, maar een kind is iets heel anders) Gewoon al de verantwoordelijkheid waarvan je je nog geen idee kunt maken voor je echt kinderen hebt. Dat houdt niet op met 5, 10, 20 jaar; die verantwoordelijkheid blijf je altijd voelen.Op een gegeven moment kan het gevoel er ineens zijn dat je graag een kind wilt. En soms is dat gevoel moeilijk onder woorden te brengen. Dat kan echt een sterk innerlijk gevoel zijn. En vaak hangt dat wel samen met de partner die je dan hebt. Dat je echt met die partner samen een kind wilt en niet "zomaar" een kind wilt omdat dat er nou eenmaal bij hoort. Ik vind de term "een kind nemen" ook een beetje vreemd; een kind is geen puppy wat je besteld bij de fokker. Op het moment dat je besluit/ voelt dat je aan kinderen toe bent, moet je nog maar helemaal afwachten of dat ook allemaal wel zal gaan zoals jij wilt.
En dat is? Opnieuw verwonderd worden over de wijde wereld? Zorg dragen voor een klein kind? Bovenaan de trap zitten met kleine mensen?quote:Op donderdag 8 april 2010 01:01 schreef JoPiDo het volgende:
toen ik vandaag bovenaan de trap zat met mijn nichtje van 2,5 jaar en ze in mijn oor fluisterde 'hoog hè'
ja, toen wist ik waarom ik later heel veel kinderen wil
Ja dat kan ik prima..... het is niet iedereen gegeven om kinderen te krijgen.quote:Op donderdag 8 april 2010 01:04 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Je bedoelt dit als 'je krijgt kinderen - je néémt ze niet'? Met alle voorbehoedsmiddelen van tegenwoordig kun je dit moeilijk vol blijven houden.
Zelfs die het heel graag willen niet.
Dat is een detail. We hebben het hier over de kinderwens. Of mensen met die kinderwens nu vruchtbaar of onvruchtbaar zijn maakt even niet zoveel uit voor het onderwerp van dit topic.quote:Op donderdag 8 april 2010 01:06 schreef Rekkie het volgende:
[..]
Ja dat kan ik prima..... het is niet iedereen gegeven om kinderen te krijgen.
Zelfs die het heel graag willen niet.
Verreweg de meeste mensen kunnen inderdaad kinderen nemen. Lullig voor mensen bij wie het niet gaat of moeilijk gaat, maar het is niet anders.quote:
quote:
[..]
Verreweg de meeste mensen kunnen inderdaad kinderen nemen. Lullig voor mensen bij het niet gaat of moeilijk gaat, maar het is niet anders.
om de balans tussen 3ewereldlanders/chinezen/allochtonen minder extreem te maken.. ik bedoel maar..quote:Op donderdag 8 april 2010 00:51 schreef VonHinten het volgende:
Om maar gelijk met de hoofdvraag te beginnen: ‘Wat is voor mensen de hoofdreden om kinderen te nemen?’
wij westerse mensen zijn tevreden met max 2.. terwijl de andere doorfokken..
wij westerlingen dreigen de macht kwijt te raken. dus neem ajb kinderen.. een stuk of 15..
Als je de wereld wilt begrijpen, moet je denken zoals ik.
(Onnoman)
si vi pacem para bellum
himmelhoch jauchzend
(Onnoman)
si vi pacem para bellum
himmelhoch jauchzend
De antwoorden die je krijgt zijn ook wel een beetje inderdaad. Voor mijn gevoel wil ik ooit ook wel kinderen. En dat wil ik omdat het mij een uitdaging lijkt om een mens op te voeden tot een 'goed' persoon. Ik denk ook dat een band die je kan hebben met je eigen kind een van de sterkste, zo niet de sterkste band is die je ooit kan hebben.
Het is wel een belangrijk besluit om een kind te nemen. Het is namelijk ook een flinke aanslag op je vrijheid en er komt veel verantwoordelijkheid bij kijken. Een kind nemen omdat het je 'leuk lijkt' of omdat het nou eenmaal de 'volgende stap in de relatie is' vind ik dan ook erg raar.
inderdaad. Voor mijn gevoel wil ik ooit ook wel kinderen. En dat wil ik omdat het mij een uitdaging lijkt om een mens op te voeden tot een 'goed' persoon. Ik denk ook dat een band die je kan hebben met je eigen kind een van de sterkste, zo niet de sterkste band is die je ooit kan hebben. Het is wel een belangrijk besluit om een kind te nemen. Het is namelijk ook een flinke aanslag op je vrijheid en er komt veel verantwoordelijkheid bij kijken. Een kind nemen omdat het je 'leuk lijkt' of omdat het nou eenmaal de 'volgende stap in de relatie is' vind ik dan ook erg raar.
Dit onderschrijf ik helemaal.quote:Op donderdag 8 april 2010 01:04 schreef childintime het volgende:
Voor een kind kies je niet met de achterliggende gedachte van "het is leuk" er is ook best veel niet leuk aan het hebben van kinderen.....
En dáár ben ik dus geïnteresseerd inquote:Op een gegeven moment kan het gevoel er ineens zijn dat je graag een kind wilt. En soms is dat gevoel moeilijk onder woorden te brengen. Dat kan echt een sterk innerlijk gevoel zijn. En vaak hangt dat wel samen met de partner die je dan hebt. Dat je echt met die partner samen een kind wilt en niet "zomaar" een kind wilt omdat dat er nou eenmaal bij hoort.
Ik kies voor die term omdat ik 'een kind krijgen' zo naïef vind klinken. Als je voorbehoedsmiddelen gebruikt krijg je over het algemeen geen kinderen.quote:Ik vind de term "een kind nemen" ook een beetje vreemd; een kind is geen puppy wat je besteld bij de fokker. Op het moment dat je besluit/ voelt dat je aan kinderen toe bent, moet je nog maar helemaal afwachten of dat ook allemaal wel zal gaan zoals jij wilt.
Ik heb over dit laatste punt hierboven ook al op een andere user gereageerd, laten we alsjeblieft niet gaan discussiëren over het 'krijgen/nemen' onderscheid. Ik denk dat iedereen het met mij eens is dat als je géén kinderen wilt (en dus voorbehoedsmiddelen gebruikt), je ze over het algemeen ook niet krijgt.
quote:Op donderdag 8 april 2010 01:06 schreef VonHinten het volgende:
[..]
En dat is? Opnieuw verwonderd worden over de wijde wereld? Zorg dragen voor een klein kind? Bovenaan de trap zitten met kleine mensen?
de onvoorstelbare onschuld van een klein meisje, de fantasie, de liefde, ...
een ervaring die ik absoluut niet wil missen
en je kinderen hebben 2 vadersquote:Op donderdag 8 april 2010 01:14 schreef Rekkie het volgende:
ik heb 2 kinderen, maar ik kan die vraag heel eerlijk gezegd niet beantwoorden.
Als je de wereld wilt begrijpen, moet je denken zoals ik.
(Onnoman)
si vi pacem para bellum
himmelhoch jauchzend
(Onnoman)
si vi pacem para bellum
himmelhoch jauchzend
Maar dat is gewoon een gevoel. Dat gevoel kan zo sterk worden en kun je gewoon niet onder woorden brengen, ik denk idd een soort oergevoel. Als die tijd daar is, dan zie je meestal ook de nadelen er niet meer van. Dan wuif je de opmerkingen als dat je nooit meer zomaar uit kunt, misschien weleens dagen met een ziek kind thuis zit en alle financiele gevolgen ervan weg......Misschien net zoiets als verliefd zijn?quote:Op donderdag 8 april 2010 01:12 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Dit onderschrijf ik helemaal.
[..]
En dáár ben ik dus geïnteresseerd in
[..]
Ik kies voor die term omdat ik 'een kind krijgen' zo naïef vind klinken. Als je voorbehoedsmiddelen gebruikt krijg je over het algemeen geen kinderen.
Ik heb over dit laatste punt hierboven ook al op een andere user gereageerd, laten we alsjeblieft niet gaan discussiëren over het 'krijgen/nemen' onderscheid. Ik denk dat iedereen het met mij eens is dat als je géén kinderen wilt (en dus voorbehoedsmiddelen gebruikt), je ze over het algemeen ook niet krijgt.
Ik vind het " willen" van kinderen iets netter klinken dan "nemen/ krijgen".
Kinderen neem je niet , die krijg je. en als je geen kinderen wil kijg je ze niet, en geen kleinkinderen. simpel.
als je geen kinderen kunt krijgen is dat voor heel veel mensen een tragedie. en voor de ouders van die kinderen ook.
als je geen kinderen kunt krijgen is dat voor heel veel mensen een tragedie. en voor de ouders van die kinderen ook.
De Puta Madre
Goeie. Waarmee impliciet wordt aangegeven dat rationaliteit overboord wordt gezet.quote:Op donderdag 8 april 2010 01:18 schreef childintime het volgende:
Misschien net zoiets als verliefd zijn?
Weegt je relatie tot (en visie op) je partner dan ook nog mee, of ben je vooral verliefd op het idee van een kind hebben/krijgen/nemen/willen. (En daarom wil ik dus geen ww-gezeur
)Vooruit, gebruiken we 'willen'.quote:Ik vind het " willen" van kinderen iets netter klinken dan "nemen/ krijgen".
Lees nou eerst het topic is door, pffff.quote:Op donderdag 8 april 2010 01:24 schreef Killer_Mom het volgende:
Kinderen neem je niet , die krijg je. en als je geen kinderen wil kijg je ze niet, en geen kleinkinderen. simpel.
als je geen kinderen kunt krijgen is dat voor heel veel mensen een tragedie. en voor de ouders van die kinderen ook.
Alleen TT en eerste zin OP gelezen: hoezo 'nemen' ?!
Zie nu edit, en ik verander mijn reactie in: pas dat dan aan!
Zie nu edit, en ik verander mijn reactie in: pas dat dan aan!
*Think outside the box*
Het zijn je genen die voort willen blijven bestaan. Maar dat klinkt zo onpersoonlijk he ten opzichte van (toekomstige) junior.
Overigens wil ik zelf ook ooit kinderen en heb ik daar nog geen verklaarbare rationele reden voor
Overigens wil ik zelf ook ooit kinderen en heb ik daar nog geen verklaarbare rationele reden voor
De drang tot voortplanting zit stevig verankerd in alle levensvormen. Een enkel organisme is maar een nietig en tijdelijk individu en is van geen betekenis op de lange termijn. Waar het om draait is het ras als geheel en voortzetting daarvan. Bij ons is dat niet anders, ook wij hebben nog steeds die primitieve voortplantingsdrang. Dankzij de enorme evolutionaire voorsprong die we hebben genomen op de rest van het leven op het gebied van cognitieve vermogens, kunnen we onszelf echter vragen gaan stellen die eigenlijk geen vragen horen te zijn.quote:
Maar hoeveel mensen ken je die dit als reden noemen om kinderen te nemen? Is dit onbewust heel sterk aanwezig en zijn de genoemde redenen daarom (soms) zo vaag?
Algemene mededeling: mensen, laat dit alsjeblieft toch niet weer verzanden in een 'kinderen nemen/krijgen' discussie. Het is voor verstokte posters hier in dit subforum ongetwijfeld een zeer gevoelig punt, maar het is volledig irrelevant voor de discussie die de TS aan wil gaan.
❤ Rozen zijn rood ❤
❤ Viooltjes zijn blauw ❤
❤ Kristel, ik hou van jou! ❤
❤ Viooltjes zijn blauw ❤
❤ Kristel, ik hou van jou! ❤
Meer @ kinderen nemen/willen/krijgen: het onderscheid tussen willen en krijgen is wel degelijk heel belangrijk, want er zijn ook mensen die ze niet willen, maar ze toch krijgen.
*Think outside the box*
Hear hear... Ben zelf sinds twee weken vader (quote:Op donderdag 8 april 2010 01:12 schreef JoPiDo het volgende:
[..]
de onvoorstelbare onschuld van een klein meisje, de fantasie, de liefde, ...
een ervaring die ik absoluut niet wil missen
) en blijf me verbazen over hetgeen "we" op de wereld hebben gezet. Dat gevoel begon op dag 1 en zal nog wel een tijd blijven duren.(Wonderbaarlijk genoeg merk ik ook dat alle cliches waar zijn trouwens...)Natuurlijk is voortplanting biologisch gedreven en genetisch ingegeven, of liever; het doel van onze soort. Hoewel ik me kan voorstellen dat mensen bewust kinderloos blijven omwille van bijvoorbeeld vrijheid en gemak, had ik de afgelopen tijd voor geen goud willen missen.
Het feit dat ik dit kan tikken onder het genot van het gejengel van een ventje dat de hele avond last heeft van stevige darmkrampjes zegt me ook dat m'n tolerantie voor kindergehuil ernstig is veranderd.. gek ding, die natuur...
Ik vind dit een heel interessante vraag eigenlijk. Ik wil zelf geen kinderen maar ik krijg het maar niet voor elkaar om dat mijn vrienden duidelijk te maken. Maar andersom geldt dit ook, ik snap echt niet waarom zij met zijn allen aan een zwangerschapsmarathon bezig zijn. Ze komen ook met allemaal van die vage redenen. En maar klagen, constant zeuren over hoe druk het is en hoe moe ze zijn. Maar dat is een heel andere discussie en even niet relevant hier
Ik denk eigenlijk dat het gewoon met een bepaalde drang te maken heeft. Noem het rammelende eierstokken. Die heb ik niet, daarom kunnen mijn vrienden en ik op dit punt elkaar gewoon niet begrijpen. Ook een stukje natuur
Edit: ik ben overigens gek op de kids van m' n vrienden hoor, ben geen kinderhater maar bekijk ze liever op afspraak.
En hoera voor de papa boven mijn post!
Ik denk eigenlijk dat het gewoon met een bepaalde drang te maken heeft. Noem het rammelende eierstokken. Die heb ik niet, daarom kunnen mijn vrienden en ik op dit punt elkaar gewoon niet begrijpen. Ook een stukje natuur
Edit: ik ben overigens gek op de kids van m' n vrienden hoor, ben geen kinderhater maar bekijk ze liever op afspraak.
En hoera voor de papa boven mijn post!
Spoilers!
TS gaat even uit van de meest gangbare situatie waarin mensen die kinderen willen, kinderen krijgen.quote:Op donderdag 8 april 2010 01:28 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
Alleen TT en eerste zin OP gelezen: hoezo 'nemen' ?!
Zie nu edit, en ik verander mijn reactie in: pas dat dan aan!
Pfff, wellicht als je 24/7 in OUD post je op de hoogte bent van de uiterst gevoelige woordkeuze 'kinderen nemen', maar geef me nu ff het voordeel van de twijfel en ga in op de gestelde vraag ipv ingaan op iets wat in al 5 posts behandeld is en óók nog es ge-edit is in OP
Nu echt slapen, bis morgen
We gaan uit van mensen met een oprechte kinderwens (en of ze die kinderen dan uiteindelijk 'krijgen' is een tweede). Waarom steeds de grenzen van het onderwerp opzoeken, zo onduidelijk is mijn OP toch niet? Ga es in op het onderwerp!quote:Op donderdag 8 april 2010 01:34 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
Meer @ kinderen nemen/willen/krijgen: het onderscheid tussen willen en krijgen is wel degelijk heel belangrijk, want er zijn ook mensen die ze niet willen, maar ze toch krijgen.
Feliquote:Op donderdag 8 april 2010 01:34 schreef dscx het volgende:
[..]
Hear hear... Ben zelf sinds twee weken vader (
Natuurlijk is voortplanting biologisch gedreven en genetisch ingegeven, of liever; het doel van onze soort. Hoewel ik me kan voorstellen dat mensen bewust kinderloos blijven omwille van bijvoorbeeld vrijheid en gemak, had ik de afgelopen tijd voor geen goud willen missen.
Het feit dat ik dit kan tikken onder het genot van het gejengel van een ventje dat de hele avond last heeft van stevige darmkrampjes zegt me ook dat m'n tolerantie voor kindergehuil ernstig is veranderd.. gek ding, die natuur...
Maar ga es in op de periode voordat je vrouw zwanger raakte. Waarom kiezen voor een kind?
Fuck... m'n eerste post in OUD... nu voel ik me voor t eerst OUD...quote:Op donderdag 8 april 2010 01:35 schreef VonHinten het volgende:
[..]
[...]Pfff, wellicht als je 24/7 in OUD post [...]
Gefeliciteerdquote:Op donderdag 8 april 2010 01:34 schreef dscx het volgende:
[..]
Hear hear... Ben zelf sinds twee weken vader (
Natuurlijk is voortplanting biologisch gedreven en genetisch ingegeven, of liever; het doel van onze soort. Hoewel ik me kan voorstellen dat mensen bewust kinderloos blijven omwille van bijvoorbeeld vrijheid en gemak, had ik de afgelopen tijd voor geen goud willen missen.
Het feit dat ik dit kan tikken onder het genot van het gejengel van een ventje dat de hele avond last heeft van stevige darmkrampjes zegt me ook dat m'n tolerantie voor kindergehuil ernstig is veranderd.. gek ding, die natuur...
Dat gevoel he, dat dat mensje is voortgekomen uit jou. Dat jij de verantwoordelijkheid draagt voor zo'n kwetsbaar iets. Dat jij jouw kind als mooiste van de werled ziet en het ten alle tijden wilt beschermen, het meest dierbare wat je ooit hebt "gehad"..... Ik schrijf bewust gehad tussen haakjes, want een kind heb je maar "te leen" , ook dit kind gaat over pakweg 16 jaar zijn eigen gang en vind jou een oude zeur die hem niet begrijpt, maar dan nog is het jouw kind en zul je er alles aan doen om hem gelukkig te zien
Goed lezen. Ik had het niet over mensen die kinderen willen maar ze uiteindelijk niet krijgen...maar mensen die géén kinderen willen, maar ze wél krijgen. En dat heeft wel degelijk te maken met het onderwerp! Wat is immers hun motivatie??quote:
[..]
We gaan uit van mensen met een oprechte kinderwens (en of ze die kinderen dan uiteindelijk 'krijgen' is een tweede). Waarom steeds de grenzen van het onderwerp opzoeken, zo onduidelijk is mijn OP toch niet? Ga es in op het onderwerp!
Edit: of mag ik alleen een antwoord geven op je vraag, en niet bijdragen aan je vraag met mijn eigen vervolg/deelvraag?
*Think outside the box*
Dit is wel een mooie vraag van jou. Hoe ga je om met het feit dat je misschien niet doelbewust een kind wilt, maar het wel krijgt? En de opmerking dat er tegenwoordig toch genoeg AC bestaat is niet relevant. Op het moment dat iermand onbedoelt zwanger raakt is de AC al niet meer ter sprake. En dan.....wat is dan je motivatie om het toch door te zetten, om toch dit kind te krijgen?quote:Op donderdag 8 april 2010 01:41 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[..]
Goed lezen. Ik had het niet over mensen die kinderen willen maar ze uiteindelijk niet krijgen...maar mensen die géén kinderen willen, maar ze wél krijgen. En dat heeft wel degelijk te maken met het onderwerp! Wat is immers hun motivatie??
Edit: of mag ik alleen een antwoord geven op je vraag, en niet bijdragen aan je vraag met mijn eigen vervolg/deelvraag?
Om te kosten, dergelijk sentimenteel, kortzichtig gehuil.quote:Op donderdag 8 april 2010 01:34 schreef dscx het volgende:
[..]
Hear hear... Ben zelf sinds twee weken vader (
Natuurlijk is voortplanting biologisch gedreven en genetisch ingegeven, of liever; het doel van onze soort. Hoewel ik me kan voorstellen dat mensen bewust kinderloos blijven omwille van bijvoorbeeld vrijheid en gemak, had ik de afgelopen tijd voor geen goud willen missen.
Het feit dat ik dit kan tikken onder het genot van het gejengel van een ventje dat de hele avond last heeft van stevige darmkrampjes zegt me ook dat m'n tolerantie voor kindergehuil ernstig is veranderd.. gek ding, die natuur...
A perfect mimic of a normally functioning person.
Jouw ouders......Wat zullen ze blij met je zijnquote:Op donderdag 8 april 2010 01:47 schreef MaskOfSanity het volgende:
[..]
Om te kosten, dergelijk sentimenteel, kortzichtig gehuil.
Nee, maar waarom denk jij dat dat relevant is?quote:Op donderdag 8 april 2010 01:52 schreef childintime het volgende:
[..]
Jouw ouders......Wat zullen ze blij met je zijn
A perfect mimic of a normally functioning person.
Vandaar je reaktie. Alles hangt samen namelijk.......quote:Op donderdag 8 april 2010 01:53 schreef MaskOfSanity het volgende:
[..]
Nee, maar waarom denk jij dat dat relevant is?
Hoewel jouw Libelle-opvatting in zeldzame gevallen nog wel kan kloppen, is het vrij dom om dat in deze context te stellen. Het sluit echter wel naadloos aan bij de kortzichtigheid die jij voor lijkt te staan.quote:Op donderdag 8 april 2010 01:56 schreef childintime het volgende:
[..]
Vandaar je reaktie. Alles hangt samen namelijk.......
A perfect mimic of a normally functioning person.
Thanks...quote:Op donderdag 8 april 2010 01:38 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Feli
Maar ga es in op de periode voordat je vrouw zwanger raakte. Waarom kiezen voor een kind?
Het hele proces startte een jaar of drie geleden met een bewuste keuze om eens aan een kind te beginnen (oh ja, nemen was het woord natuurlijk niet, maar daar komt het wel op neer.) een bewuste keuze om aan een kind te beginnen loopt voor het ene stel uit op een maandje geduld, voor het ander op een jaartje en voor ons op 3 jaar (maar goed, uiteindelijk succesvol).
In ons geval -en waarschijnlijk vele andere gevallen- begon het traject met de mededeling "ik wil stoppen met de pil", uiteraard uit de hoek van de vrouw. Ik heb zelf het idee dat het vooral de vrouw is die actief met de wens tot voortplanting bezig is en de man dit mettertijd accepteert. Hell, in ons geval was dat zeker zo.
Persoonlijk heb ik eigenlijk altijd geweten dat ik eens vader zou worden, zeker nadat ik m'n vrouw tegenkwam. de enige vorm van rem die tegendruk uitoefende gedurende die eerste periode was de abbsolute doodsangst voor de hoeveelheid verantwoordelijkheid die het krijgen van een kind met zich mee zou brengen.
Begrijp me niet verkeerd, de essentie van het opvoeden van een kind leek me altijd al leuk. het doorgeven van je eigen essentie en creeeren van je eigen onsterfelijkheid op een vreselijk narcistisch maar verantwoorde manier
... Er kleefden naar mijn idee een paar kleine 'nadelen' aan:- Bevestiging van m'n eigen sterfelijkheid (overleefd worden door...);
- Absolute verantwoordelijkheid (hiervoor had ik ooit een hamster, dat was al lastig...);
- Onlosmakelijke verbondenheid met de leverancier van de overige 50% DNA;
Wat me uiteindelijk deed besluiten om mee te gaan in het baby-verhaal van vrouwlief? Lastig. Enerzijds het feit dat alle biologische randvoorwaarden waren ingevuld (wilde haren kwijt? Check, mentale stabiliteit? Check.), anderzijds het financiele plaatje dat klopte (financiele zekerheid enzo). Eigenlijk niets anders dan op een hele abstracte manier een nestje bouwen voor een nieuwe spruit.
Het op orde hebben van al deze randvoorwaarden was voor mij reden genoeg om het traject te starten, maar zeker niet de reden om aan de kleine zelf te beginnen. De reden ben ik later pas tegen gekomen in een boekje van Claudia de Breij. Nu kan ik haar niet meer quoten, te lang geleden, de essentie was simpelweg een antwoord op de vraag: "waarom zet je op deze verrotte planeet nog een nieuw leven neer?"
Het antwoord was eenvoudig en roerde me in zijn waarheid. Je zet geen nieuw leven op een verotte planeet, Je maakt deze planeet weer een stukje mooier door er een fantastisch nieuw leventje op te zetten.
Toegegeven, het was maand 1 van haar zwangerschap (lees: T+ 37 months), maar wel het moment waarop ik ten volste overtuigd was van het nieuwe leven dat we verwekt hadden...
Christ.. lang verhaal nog..
Vreselijk schattig, dergelijke ongegronde opmerkingen... Leuk dat iedereen tegenwoordig het woord "kortzichtig" in de mond schijnt te nemen zonder zelf de diepte van een stelling te schetsen...quote:Op donderdag 8 april 2010 01:47 schreef MaskOfSanity het volgende:
[..]
Om te kosten, dergelijk sentimenteel, kortzichtig gehuil.
Jij komt alleen aanzetten met een vrij voor de handliggend en vooral nietszeggend verhaaltje van een beginnend ouder en een slordig geschreven stukje over de "natuur". Noem eens 1 argument ipv dergelijk huishoudelijk geneuzel.quote:Op donderdag 8 april 2010 02:18 schreef dscx het volgende:
[..]
Vreselijk schattig, dergelijke ongegronde opmerkingen... Leuk dat iedereen tegenwoordig het woord "kortzichtig" in de mond schijnt te nemen zonder zelf de diepte van een stelling te schetsen...
A perfect mimic of a normally functioning person.
1 argument? Zoals ik schreef, het feit dat voortplanting het doel is van onze soort.quote:Op donderdag 8 april 2010 02:24 schreef MaskOfSanity het volgende:
[..]
Jij komt alleen aanzetten met een vrij voor de handliggend en vooral nietszeggend verhaaltje van een beginnend ouder en een slordig geschreven stukje over de "natuur". Noem eens 1 argument ipv dergelijk huishoudelijk geneuzel.
Do buzz off...
Pot, ketel.quote:Op donderdag 8 april 2010 01:53 schreef MaskOfSanity het volgende:
[..]
Nee, maar waarom denk jij dat dat relevant is?
He created a new world of rave in which he gave rebirth to elements of melody and positivity.
He named this world: Forbidden Paradise
He named this world: Forbidden Paradise
Het unieke van onze soort is juist dat wij beschikken over het vermogen daarin een eigen afweging te maken.quote:Op donderdag 8 april 2010 02:35 schreef dscx het volgende:
[..]
1 argument? Zoals ik schreef, het feit dat voortplanting het doel is van onze soort.
Do buzz off...
Je maakt jezelf nogal belachelijk om als mens dit argument aan te voeren. Om te spreken van "het doel" is al erg bedenkelijk in the first place.
A perfect mimic of a normally functioning person.
Eens met de vraag van TS en jammer dat de kern ervan door veel (ouders) niet wordt begrepen.
Het gaat niet om de gevoelens die je kreeg toen je had besloten, de uiteindelijke gevolgen of het gewennings- en groeiproces in de ouderschapsrol, maar de initiele besluitvorming.
Ik zelf zit daar nog laaaangg niet (gelukkig) en ik weet ook niet of ik die drang ooit krijg (M overigens).
Maar uit veel vragen begrijp ik toch dat het een combinatie is aan het vervullen van
1. de oerdrang van de vrouw en de (cliché) biologische klok
2. een vorm van settlement en rust en stabiliteit
3. maatschappelijk en sociaal wenselijk gedrag
1 en 3 spreken redelijk voor zich, 2 zal ik wat nader toelichten. Op een bepaalde leeftijd lijken veel couples te zoeken naar een vervulling. Hebben hun studie afgerond, zitten op een leuke positie qua carrière en willen dit graag verder invulling geven. Het nemen/willen van een kind lijkt enerzijds een egocentrische en narcistische bevestiging dat zij als volwassenen geslaagd zijn. Anderzijds is het een rustpunt, een gezin waar je voor thuis komt en zorgt, wat je bindt aan een bepaald ritme of je succes in geluk uitdrukt.
Misschien formuleer ik het een beetje krom, maar wat ik bedoel te zeggen is dat kinderen een soort van meetbare indicatoren zijn, de gevolgen en de emotionele bevestiging dat jouw vorm van leven goed is en dat je op een bepaalt punt zit dat je in staat bent een stap terug te nemen om een volgend leven te begeleiden.
Bewust kinderlozen zijn vaak rationeler ingesteld, waarbij de emotionele bevestiging van succes of geluk minder geprikkeld hoeft te worden. Ze moeten sterk in hun schoenen staan om weerstand te bieden aan zowel de natuurlijke als de culturele "druk" op kinderen, maar daarnaast zichzelf ook een leven kunnen voorstellen zonder dat het "gevolg" heeft of zonder dat het een "nieuw begin" inluidt.
Het gaat niet om de gevoelens die je kreeg toen je had besloten, de uiteindelijke gevolgen of het gewennings- en groeiproces in de ouderschapsrol, maar de initiele besluitvorming.
Ik zelf zit daar nog laaaangg niet (gelukkig) en ik weet ook niet of ik die drang ooit krijg (M overigens).
Maar uit veel vragen begrijp ik toch dat het een combinatie is aan het vervullen van
1. de oerdrang van de vrouw en de (cliché) biologische klok
2. een vorm van settlement en rust en stabiliteit
3. maatschappelijk en sociaal wenselijk gedrag
1 en 3 spreken redelijk voor zich, 2 zal ik wat nader toelichten. Op een bepaalde leeftijd lijken veel couples te zoeken naar een vervulling. Hebben hun studie afgerond, zitten op een leuke positie qua carrière en willen dit graag verder invulling geven. Het nemen/willen van een kind lijkt enerzijds een egocentrische en narcistische bevestiging dat zij als volwassenen geslaagd zijn. Anderzijds is het een rustpunt, een gezin waar je voor thuis komt en zorgt, wat je bindt aan een bepaald ritme of je succes in geluk uitdrukt.
Misschien formuleer ik het een beetje krom, maar wat ik bedoel te zeggen is dat kinderen een soort van meetbare indicatoren zijn, de gevolgen en de emotionele bevestiging dat jouw vorm van leven goed is en dat je op een bepaalt punt zit dat je in staat bent een stap terug te nemen om een volgend leven te begeleiden.
Bewust kinderlozen zijn vaak rationeler ingesteld, waarbij de emotionele bevestiging van succes of geluk minder geprikkeld hoeft te worden. Ze moeten sterk in hun schoenen staan om weerstand te bieden aan zowel de natuurlijke als de culturele "druk" op kinderen, maar daarnaast zichzelf ook een leven kunnen voorstellen zonder dat het "gevolg" heeft of zonder dat het een "nieuw begin" inluidt.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
Oh sorry, mijn fout, ik miste even je.. err.. ja wat eigenlijk? Een gefrustreerde post richting een troste vader, hoe durft hijquote:
He created a new world of rave in which he gave rebirth to elements of melody and positivity.
He named this world: Forbidden Paradise
He named this world: Forbidden Paradise
Nah, het was vooral een nietszeggend argument. Misschien ben jij ook wel trots op jouw vrij boerse, lompe hoofd, maar dat laten we verder aan jou over.quote:Op donderdag 8 april 2010 03:02 schreef twiFight het volgende:
[..]
Oh sorry, mijn fout, ik miste even je.. err.. ja wat eigenlijk? Een gefrustreerde post richting een troste vader, hoe durft hij
A perfect mimic of a normally functioning person.
Veel van de vriendinnen van mijn moeder zijn nu halverwege de zestig en behoren tot de eerste groep waarbij kinderloos zijn enigzins acceptabel bij was, soms hip zelfs in een zeker milieu in Amsterdam en als ik ze nu zie.... ze hebben allemaal spijt.
Eenzaam, die leuke neefjes en nichtjes komen ook niet meer langs en na de scheiding en het overlijden van de partner en de pensioenering dan ben je opeens toch wel rap eenzaam en heb je een hoop gemist.
Eigenlijk is dat iets dat ik wel vrees, mannen uiten dat dan wel niet zo gemakkelijk maar het gevoel is er wel.
Eenzaam, die leuke neefjes en nichtjes komen ook niet meer langs en na de scheiding en het overlijden van de partner en de pensioenering dan ben je opeens toch wel rap eenzaam en heb je een hoop gemist.
Eigenlijk is dat iets dat ik wel vrees, mannen uiten dat dan wel niet zo gemakkelijk maar het gevoel is er wel.
Laat ik dan maar even reageren , wij zijn inmiddels op 2 maanden na 3 jaar bezig met het hopelijk krijgen van kinderen . De stelling kinderen NEMEN gaat voor ons dus zeker niet op. De kinderwens heeft invloed op ons dagelijks leven , zoals de afgelopen jaren meerdere keren per maand naar het ziekenhuis , onderzoeken , medicatie , etc. Inmiddels zijn we op het punt IVF aanbeland , wat voor ons inhoud dat als dit niet lukt in 3 pogingen dat we waarschijnlijk Kinderloos zullen blijven , iets waar we beide niet aan moeten denken !
A command line lets you get intimate with your computer, data and protocols. GUIs are like wearing full body condoms.
Even OT : maar succes Joene! Hier ligt ook een IVF baby in zijn ledikantje.
And if I could choose the world around me, the world I'd choose would all revolve 'round you
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
Hopelijk voor mij en mijsje komend jaar ookquote:Op donderdag 8 april 2010 07:48 schreef McLaura het volgende:
Even OT : maar succes Joene! Hier ligt ook een IVF baby in zijn ledikantje.
A command line lets you get intimate with your computer, data and protocols. GUIs are like wearing full body condoms.
Ahhh de link is gelegd! Mijsje 'ken' ik wel!
And if I could choose the world around me, the world I'd choose would all revolve 'round you
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
Dat weet ik en daarom noemde ik haar nu ook evenquote:Op donderdag 8 april 2010 08:16 schreef McLaura het volgende:
Ahhh de link is gelegd! Mijsje 'ken' ik wel!
A command line lets you get intimate with your computer, data and protocols. GUIs are like wearing full body condoms.
Vandaar!
And if I could choose the world around me, the world I'd choose would all revolve 'round you
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
tvp
[b]Op dinsdag 10 februari 2004 14:36 schreef Malawi het volgende:[/b]
Het in den oren stoppen van kiwi's is dus een probaat tijgeraanvalafweermiddel
Het in den oren stoppen van kiwi's is dus een probaat tijgeraanvalafweermiddel
Ik vind kinderen 'nemen' ook zo denigerend klinken. Echt typisch iets wat mensen zeggen die er zelf nog helemaal niet aan toe zijn en denken dat dat zoiets is als het aanschaffen van een hond of een nieuwe auto.quote:Op donderdag 8 april 2010 07:31 schreef Joene het volgende:
Laat ik dan maar even reageren , wij zijn inmiddels op 2 maanden na 3 jaar bezig met het hopelijk krijgen van kinderen . De stelling kinderen NEMEN gaat voor ons dus zeker niet op. De kinderwens heeft invloed op ons dagelijks leven , zoals de afgelopen jaren meerdere keren per maand naar het ziekenhuis , onderzoeken , medicatie , etc. Inmiddels zijn we op het punt IVF aanbeland , wat voor ons inhoud dat als dit niet lukt in 3 pogingen dat we waarschijnlijk Kinderloos zullen blijven , iets waar we beide niet aan moeten denken !
Ik ben de enige in dit topic die een goede reden geeft waarom ik kinderen wil, maar daar gaat verder niemand op in.
Ik denk dat je geen bevredigend antwoord krijgt op je vraag omdat dat antwoord er gewoonweg niet ís. Het krijgen van kinderen is, denk ik, niet iets waar rationeel over besloten wordt. Let wel, ik heb het hier over het besluit, je denkt er héus rationeel over na, weegt voors en tegens af, bedenkt je van alles en nogwat voor je de voorbehoedsmiddelen de deur uitgooit, maar ik denk dat het uiteindelijke besluit emoties en gevoelens ten grondslag heeft. Anders denk ik niet dat er zo veel mensen kinderen zouden krijgen eerlijkgezegd
Bij ons was mijn man al vanaf het begin degene met de kinderwens, ik heb héél lang gedacht dat ik geen kinderen wilde en kon het me daarna een hele tijd wel voorstellen dat ik dat ooit wilde, maar de daadwerkelijke wens liet op zich wachten. Tot ik op een dag een bericht van een kennis kreeg waarin ze vertelde zwanger te zijn en mijn eerste gedachte iets heel jaloers was. Ik schrok er zelf van en het heeft maanden geduurd eer ik dit aan mijn lief of wie dan ook durfde te vertellen. Maarja, dat was voor mij dus de aanzet. Ik moest er steeds vaker aan denken, verlangde ernaar zwanger te zijn, een baby vast te houden, te zorgen voor een kind. Omdat het niet wegging heb ik het er uiteindelijk toch met mijn lief over gehad en na nog een aantal maanden denken hebben we uiteindelijk besloten ervoor te gaan. Het begon dus met iemand die geen kinderen wilde en eindigde met iemand die elke menstruatie zat te huilen omdat het niet gelukt was.
Nu is onze zoon 4 maanden oud en ik kan je zeggen: het ís ook leuk. Maar dat weet je niet als je eraan begint. Ik heb, toen we probeerden een kind te krijgen, nóóit gedacht dat het leuk zou zijn. Ik kon me sowieso eigenlijk niet voorstellen hoe het allemaal zou zijn. Ik verlangde er alleen wél hevig naar..
Het waaróm is dus niet uit te leggen, denk ik, net zoiets als op een moment bedenken dat je enorme trek hebt in macaroni en het niet los kunnen laten tot je het daadwerkelijk gegeten hebt. Beetje rare vergelijking misschien, maar zoiets is het. Het slaat nergens op, maar het is er gewoon en dan moet je er iets mee.
Ow, en Joene, I'm rooting for you guys
Bij ons was mijn man al vanaf het begin degene met de kinderwens, ik heb héél lang gedacht dat ik geen kinderen wilde en kon het me daarna een hele tijd wel voorstellen dat ik dat ooit wilde, maar de daadwerkelijke wens liet op zich wachten. Tot ik op een dag een bericht van een kennis kreeg waarin ze vertelde zwanger te zijn en mijn eerste gedachte iets heel jaloers was. Ik schrok er zelf van en het heeft maanden geduurd eer ik dit aan mijn lief of wie dan ook durfde te vertellen. Maarja, dat was voor mij dus de aanzet. Ik moest er steeds vaker aan denken, verlangde ernaar zwanger te zijn, een baby vast te houden, te zorgen voor een kind. Omdat het niet wegging heb ik het er uiteindelijk toch met mijn lief over gehad en na nog een aantal maanden denken hebben we uiteindelijk besloten ervoor te gaan. Het begon dus met iemand die geen kinderen wilde en eindigde met iemand die elke menstruatie zat te huilen omdat het niet gelukt was.
Nu is onze zoon 4 maanden oud en ik kan je zeggen: het ís ook leuk. Maar dat weet je niet als je eraan begint. Ik heb, toen we probeerden een kind te krijgen, nóóit gedacht dat het leuk zou zijn. Ik kon me sowieso eigenlijk niet voorstellen hoe het allemaal zou zijn. Ik verlangde er alleen wél hevig naar..
Het waaróm is dus niet uit te leggen, denk ik, net zoiets als op een moment bedenken dat je enorme trek hebt in macaroni en het niet los kunnen laten tot je het daadwerkelijk gegeten hebt. Beetje rare vergelijking misschien, maar zoiets is het. Het slaat nergens op, maar het is er gewoon en dan moet je er iets mee.
Ow, en Joene, I'm rooting for you guys
3!
Heb je deze vraag al eens aan je eigen ouders voorgelegd? Waarom zij toendertijd voor kinderen kozen?
Ik hoop zo dat jullie het kindje 'krijgen' waarop jullie al zo lang op wachten! Ik gun het jullie écht!quote:Op donderdag 8 april 2010 07:31 schreef Joene het volgende:
Laat ik dan maar even reageren , wij zijn inmiddels op 2 maanden na 3 jaar bezig met het hopelijk krijgen van kinderen . De stelling kinderen NEMEN gaat voor ons dus zeker niet op. De kinderwens heeft invloed op ons dagelijks leven , zoals de afgelopen jaren meerdere keren per maand naar het ziekenhuis , onderzoeken , medicatie , etc. Inmiddels zijn we op het punt IVF aanbeland , wat voor ons inhoud dat als dit niet lukt in 3 pogingen dat we waarschijnlijk Kinderloos zullen blijven , iets waar we beide niet aan moeten denken !
Ik sluit me in grote lijnen bij Incantrix aan. Ook ik wilde geen kinderen. Ik heb een man die al drie kinderen heeft. Kinderen waar hij stapelgek op is, maar waarvan hij ook zegt dat hij nooit een bewuste keuze heeft gemaakt. Hij heeft gewoon gedaan wat min of meer van een pasgetrouwd stel verwacht werd. Ook hij was ervan overtuigd geen kinderen meer te willen. Echt niet.
En toen kwam het bericht van zijn zus, die een grote kinderwens had: ze had kanker en haar baarmoeder moest verwijderd worden. En op de één of andere manier heeft dat alles veranderd. Ik merkte dat ik heel nerveus werd vand at bericht. wat als mij dat ook zou overkomen? Dan zou ik geen kinderen meer kunnen krijgen!! Toen realiseerde ik me dat ik heel graag een kind wilde. Gek genoeg gebeurde hetzelfde bij mijn man.
Omdat we geen goede rationele reden konden verzinnen waarom we dit zouden willen hebben we een jaar bedenktijd genomen. Verder dan 'we willen het héél graag' zijn we nooit gekomen. Maar onze dochter is nu 6 maanden en ik ben er inmiddels van overtuigd dat het de oerdrang is geweest waar eerder over gesproken werd. Niets voor een nuchter persoon als ik, maar ik ben blij dat ik er naar geluisterd heb.
En als alles goed gaat ben ik volgend jaar draagmoeder voor mijn schoonzus, om de oerdrang van nog een vrouw te vervullen.
Niks ratio, maar alleen maar gevoel. Gek dat 't zo werkt, maar zoals Incantrix ook al zei, als dat niet zo was, zouden waarschijnlijk véél minder mensen kinderen krijgen.
En toen kwam het bericht van zijn zus, die een grote kinderwens had: ze had kanker en haar baarmoeder moest verwijderd worden. En op de één of andere manier heeft dat alles veranderd. Ik merkte dat ik heel nerveus werd vand at bericht. wat als mij dat ook zou overkomen? Dan zou ik geen kinderen meer kunnen krijgen!! Toen realiseerde ik me dat ik heel graag een kind wilde. Gek genoeg gebeurde hetzelfde bij mijn man.
Omdat we geen goede rationele reden konden verzinnen waarom we dit zouden willen hebben we een jaar bedenktijd genomen. Verder dan 'we willen het héél graag' zijn we nooit gekomen. Maar onze dochter is nu 6 maanden en ik ben er inmiddels van overtuigd dat het de oerdrang is geweest waar eerder over gesproken werd. Niets voor een nuchter persoon als ik, maar ik ben blij dat ik er naar geluisterd heb.
En als alles goed gaat ben ik volgend jaar draagmoeder voor mijn schoonzus, om de oerdrang van nog een vrouw te vervullen.
Niks ratio, maar alleen maar gevoel. Gek dat 't zo werkt, maar zoals Incantrix ook al zei, als dat niet zo was, zouden waarschijnlijk véél minder mensen kinderen krijgen.
VonHinten
Ik ben eht met Incantrix eens en denk ook dat er geen rationele argumenten zijn, maar er een gevoel aan ten grondslag ligt. Natuurlijk gaan veel mensen die bewust kiezen voor een kind wel veel rationele argumenten langs: gesettled, goede relatie, huis, financiele zekerheid (voor zover mogelijk natuurlijk), zelf stabiel zijn, etc. Het is echter het gevoel dat je een kind wil, dat maakt dat je deze zaken gaat bekijken.
Als je het puur rationeel zou bekijken, zijn er juist wel argumenten te vinden waarom je het niet zou doen: vrijheid kwijtraken, grote verantwoordelijkheid, mogelijke problemen (denk aan ziekte van je kind), een aanslag op je financieen, je moet veel zaken regelen, etc. Toch zijn voor mensen die graag een kind willen, deze zaken ineens van ondergeschikt of geen belang.
Ik wilde al heel lang en kind, maar dat is nooit gelukt. schaap had er nog nooit over nagedacht tot hij mij ontmoette en ik hem vertelde dat mijn kinderwens nog steeds aanwezig was. Nadat hij erover nagedacht had, leek het hem wel leuk. Ik geloof niet dat hij echt een kinderwens heeft gehad zoals ik die had. En zelfs al de keren dat het niet lukte, hadden op hem denk ik minder impact dan op mij. Jammer, maar geen man overboord.
Nu Senna er is, vindt hij het ook meer dan geweldig. Hoe vaak we al niet tegen elkaar gezegd hebben: wat is het leuk he! Wat is ze leuk en lief en mooi en geweldig
Ik wilde al lange tijd graag een kind, maar had echt geen idee dat het zo leuk was, maar ook zo moeilijk, zo snel zou voelen alsof het nooit anders geweest was en dat je zoveel liefde voor zo een klein mensje kon voelen. En ondanks dat er alleen maar goede redenen zijn om niet voor een tweede te gaan, is het toch iets wat regelmatig door mijn hoofd gaan. Ratio verliets het gewoonweg van emotie in dit geval.
Ik ben eht met Incantrix eens en denk ook dat er geen rationele argumenten zijn, maar er een gevoel aan ten grondslag ligt. Natuurlijk gaan veel mensen die bewust kiezen voor een kind wel veel rationele argumenten langs: gesettled, goede relatie, huis, financiele zekerheid (voor zover mogelijk natuurlijk), zelf stabiel zijn, etc. Het is echter het gevoel dat je een kind wil, dat maakt dat je deze zaken gaat bekijken.
Als je het puur rationeel zou bekijken, zijn er juist wel argumenten te vinden waarom je het niet zou doen: vrijheid kwijtraken, grote verantwoordelijkheid, mogelijke problemen (denk aan ziekte van je kind), een aanslag op je financieen, je moet veel zaken regelen, etc. Toch zijn voor mensen die graag een kind willen, deze zaken ineens van ondergeschikt of geen belang.
Ik wilde al heel lang en kind, maar dat is nooit gelukt. schaap had er nog nooit over nagedacht tot hij mij ontmoette en ik hem vertelde dat mijn kinderwens nog steeds aanwezig was. Nadat hij erover nagedacht had, leek het hem wel leuk. Ik geloof niet dat hij echt een kinderwens heeft gehad zoals ik die had. En zelfs al de keren dat het niet lukte, hadden op hem denk ik minder impact dan op mij. Jammer, maar geen man overboord.
Nu Senna er is, vindt hij het ook meer dan geweldig. Hoe vaak we al niet tegen elkaar gezegd hebben: wat is het leuk he! Wat is ze leuk en lief en mooi en geweldig
Ik wilde al lange tijd graag een kind, maar had echt geen idee dat het zo leuk was, maar ook zo moeilijk, zo snel zou voelen alsof het nooit anders geweest was en dat je zoveel liefde voor zo een klein mensje kon voelen. En ondanks dat er alleen maar goede redenen zijn om niet voor een tweede te gaan, is het toch iets wat regelmatig door mijn hoofd gaan. Ratio verliets het gewoonweg van emotie in dit geval.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Hmm, ik vind je post neit onaardig, maar de laatste alinea ben ik het niet helemaal mee eens. Dat ze wellicht rationeler zijn ingesteld, zou best kunnen. Dat de emotionele bevestiging van succes of geluk minder geprikkeld hoeft te worden, betwijfel ik. Zij zoeken een andere bevestiging, die in wezen net zo emotioneel is; denk aan het hebben van vrijheid, het niet hoeven nemen van verantwoordleijkheid voor een baby, maar ook de financiele mogelijkheden om aan hun materiele wensen te voldoen en te kunnen reizen, of de status die ze ontlenen aan hun carriere.quote:
Bewust kinderlozen zijn vaak rationeler ingesteld, waarbij de emotionele bevestiging van succes of geluk minder geprikkeld hoeft te worden. Ze moeten sterk in hun schoenen staan om weerstand te bieden aan zowel de natuurlijke als de culturele "druk" op kinderen, maar daarnaast zichzelf ook een leven kunnen voorstellen zonder dat het "gevolg" heeft of zonder dat het een "nieuw begin" inluidt.
Wat ik een vreemde opmerking vind, is dat ze steviger in hun schoenen moeten staan om weerstand te bieden aan de natuurlijke druk om kinderen te willen. Waarom zou je daar weerstand aan moeten bieden?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik heb altijd al kinderen gewild en mijn man ook. Waarom? Weet niet, waarschijnlijk toch die oerdrang/levensdoel/roeping of hoe je het ook wilt noemen. Natuurlijk hebben we er ook wel eens rationeel over nagedacht, maar het was bij ons geen kwestie van de voors en tegens op een rijtje zetten en afwegen. We hadden wel érg veel en zwaarwegende redenen moeten verzinnen om er níet aan te willen beginnen, en eerlijk gezegd kwam er - behalve de gebruikelijke zorgen als 'hoe zou het praktisch allemaal gaan?' - niet veel in ons op.
|
|
