Reden tot 'willen' van kinderen

quote:

Op donderdag 8 april 2010 02:18 schreef dscx het volgende:

[..]

Vreselijk schattig, dergelijke ongegronde opmerkingen... Leuk dat iedereen tegenwoordig het woord "kortzichtig" in de mond schijnt te nemen zonder zelf de diepte van een stelling te schetsen...

Jij komt alleen aanzetten met een vrij voor de handliggend en vooral nietszeggend verhaaltje van een beginnend ouder en een slordig geschreven stukje over de "natuur". Noem eens 1 argument ipv dergelijk huishoudelijk geneuzel.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 02:24 schreef MaskOfSanity het volgende:

[..]

Jij komt alleen aanzetten met een vrij voor de handliggend en vooral nietszeggend verhaaltje van een beginnend ouder en een slordig geschreven stukje over de "natuur". Noem eens 1 argument ipv dergelijk huishoudelijk geneuzel.

1 argument? Zoals ik schreef, het feit dat voortplanting het doel is van onze soort.

Do buzz off...

quote:

Op donderdag 8 april 2010 01:53 schreef MaskOfSanity het volgende:

[..]

Nee, maar waarom denk jij dat dat relevant is?

Pot, ketel.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 02:35 schreef dscx het volgende:

[..]

1 argument? Zoals ik schreef, het feit dat voortplanting het doel is van onze soort.

Do buzz off...

Het unieke van onze soort is juist dat wij beschikken over het vermogen daarin een eigen afweging te maken.

Je maakt jezelf nogal belachelijk om als mens dit argument aan te voeren. Om te spreken van "het doel" is al erg bedenkelijk in the first place.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 02:43 schreef twiFight het volgende:

[..]

Pot, ketel.

Slordig, lezen.

Eens met de vraag van TS en jammer dat de kern ervan door veel (ouders) niet wordt begrepen.
Het gaat niet om de gevoelens die je kreeg toen je had besloten, de uiteindelijke gevolgen of het gewennings- en groeiproces in de ouderschapsrol, maar de initiele besluitvorming.

Ik zelf zit daar nog laaaangg niet (gelukkig) en ik weet ook niet of ik die drang ooit krijg (M overigens).
Maar uit veel vragen begrijp ik toch dat het een combinatie is aan het vervullen van
1. de oerdrang van de vrouw en de (cliché) biologische klok
2. een vorm van settlement en rust en stabiliteit
3. maatschappelijk en sociaal wenselijk gedrag

1 en 3 spreken redelijk voor zich, 2 zal ik wat nader toelichten. Op een bepaalde leeftijd lijken veel couples te zoeken naar een vervulling. Hebben hun studie afgerond, zitten op een leuke positie qua carrière en willen dit graag verder invulling geven. Het nemen/willen van een kind lijkt enerzijds een egocentrische en narcistische bevestiging dat zij als volwassenen geslaagd zijn. Anderzijds is het een rustpunt, een gezin waar je voor thuis komt en zorgt, wat je bindt aan een bepaald ritme of je succes in geluk uitdrukt.

Misschien formuleer ik het een beetje krom, maar wat ik bedoel te zeggen is dat kinderen een soort van meetbare indicatoren zijn, de gevolgen en de emotionele bevestiging dat jouw vorm van leven goed is en dat je op een bepaalt punt zit dat je in staat bent een stap terug te nemen om een volgend leven te begeleiden.

Bewust kinderlozen zijn vaak rationeler ingesteld, waarbij de emotionele bevestiging van succes of geluk minder geprikkeld hoeft te worden. Ze moeten sterk in hun schoenen staan om weerstand te bieden aan zowel de natuurlijke als de culturele "druk" op kinderen, maar daarnaast zichzelf ook een leven kunnen voorstellen zonder dat het "gevolg" heeft of zonder dat het een "nieuw begin" inluidt.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 02:47 schreef MaskOfSanity het volgende:

[..]

Slordig, lezen.

Oh sorry, mijn fout, ik miste even je.. err.. ja wat eigenlijk? Een gefrustreerde post richting een troste vader, hoe durft hij

quote:

Op donderdag 8 april 2010 03:02 schreef twiFight het volgende:

[..]

Oh sorry, mijn fout, ik miste even je.. err.. ja wat eigenlijk? Een gefrustreerde post richting een troste vader, hoe durft hij

Nah, het was vooral een nietszeggend argument. Misschien ben jij ook wel trots op jouw vrij boerse, lompe hoofd, maar dat laten we verder aan jou over.

Veel van de vriendinnen van mijn moeder zijn nu halverwege de zestig en behoren tot de eerste groep waarbij kinderloos zijn enigzins acceptabel bij was, soms hip zelfs in een zeker milieu in Amsterdam en als ik ze nu zie.... ze hebben allemaal spijt.
Eenzaam, die leuke neefjes en nichtjes komen ook niet meer langs en na de scheiding en het overlijden van de partner en de pensioenering dan ben je opeens toch wel rap eenzaam en heb je een hoop gemist.

Eigenlijk is dat iets dat ik wel vrees, mannen uiten dat dan wel niet zo gemakkelijk maar het gevoel is er wel.

Laat ik dan maar even reageren , wij zijn inmiddels op 2 maanden na 3 jaar bezig met het hopelijk krijgen van kinderen . De stelling kinderen NEMEN gaat voor ons dus zeker niet op. De kinderwens heeft invloed op ons dagelijks leven , zoals de afgelopen jaren meerdere keren per maand naar het ziekenhuis , onderzoeken , medicatie , etc. Inmiddels zijn we op het punt IVF aanbeland , wat voor ons inhoud dat als dit niet lukt in 3 pogingen dat we waarschijnlijk Kinderloos zullen blijven , iets waar we beide niet aan moeten denken !

Even OT : maar succes Joene! Hier ligt ook een IVF baby in zijn ledikantje.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 07:48 schreef McLaura het volgende:
Even OT : maar succes Joene! Hier ligt ook een IVF baby in zijn ledikantje.

Hopelijk voor mij en mijsje komend jaar ook

Ahhh de link is gelegd! Mijsje 'ken' ik wel!

quote:

Op donderdag 8 april 2010 08:16 schreef McLaura het volgende:
Ahhh de link is gelegd! Mijsje 'ken' ik wel!

Dat weet ik en daarom noemde ik haar nu ook even

Vandaar!

tvp

quote:

Op donderdag 8 april 2010 07:31 schreef Joene het volgende:
Laat ik dan maar even reageren , wij zijn inmiddels op 2 maanden na 3 jaar bezig met het hopelijk krijgen van kinderen . De stelling kinderen NEMEN gaat voor ons dus zeker niet op. De kinderwens heeft invloed op ons dagelijks leven , zoals de afgelopen jaren meerdere keren per maand naar het ziekenhuis , onderzoeken , medicatie , etc. Inmiddels zijn we op het punt IVF aanbeland , wat voor ons inhoud dat als dit niet lukt in 3 pogingen dat we waarschijnlijk Kinderloos zullen blijven , iets waar we beide niet aan moeten denken !

Ik vind kinderen 'nemen' ook zo denigerend klinken. Echt typisch iets wat mensen zeggen die er zelf nog helemaal niet aan toe zijn en denken dat dat zoiets is als het aanschaffen van een hond of een nieuwe auto.

Ik ben de enige in dit topic die een goede reden geeft waarom ik kinderen wil, maar daar gaat verder niemand op in.

Ik denk dat je geen bevredigend antwoord krijgt op je vraag omdat dat antwoord er gewoonweg niet ís. Het krijgen van kinderen is, denk ik, niet iets waar rationeel over besloten wordt. Let wel, ik heb het hier over het besluit, je denkt er héus rationeel over na, weegt voors en tegens af, bedenkt je van alles en nogwat voor je de voorbehoedsmiddelen de deur uitgooit, maar ik denk dat het uiteindelijke besluit emoties en gevoelens ten grondslag heeft. Anders denk ik niet dat er zo veel mensen kinderen zouden krijgen eerlijkgezegd

Bij ons was mijn man al vanaf het begin degene met de kinderwens, ik heb héél lang gedacht dat ik geen kinderen wilde en kon het me daarna een hele tijd wel voorstellen dat ik dat ooit wilde, maar de daadwerkelijke wens liet op zich wachten. Tot ik op een dag een bericht van een kennis kreeg waarin ze vertelde zwanger te zijn en mijn eerste gedachte iets heel jaloers was. Ik schrok er zelf van en het heeft maanden geduurd eer ik dit aan mijn lief of wie dan ook durfde te vertellen. Maarja, dat was voor mij dus de aanzet. Ik moest er steeds vaker aan denken, verlangde ernaar zwanger te zijn, een baby vast te houden, te zorgen voor een kind. Omdat het niet wegging heb ik het er uiteindelijk toch met mijn lief over gehad en na nog een aantal maanden denken hebben we uiteindelijk besloten ervoor te gaan. Het begon dus met iemand die geen kinderen wilde en eindigde met iemand die elke menstruatie zat te huilen omdat het niet gelukt was.

Nu is onze zoon 4 maanden oud en ik kan je zeggen: het ís ook leuk. Maar dat weet je niet als je eraan begint. Ik heb, toen we probeerden een kind te krijgen, nóóit gedacht dat het leuk zou zijn. Ik kon me sowieso eigenlijk niet voorstellen hoe het allemaal zou zijn. Ik verlangde er alleen wél hevig naar..

Het waaróm is dus niet uit te leggen, denk ik, net zoiets als op een moment bedenken dat je enorme trek hebt in macaroni en het niet los kunnen laten tot je het daadwerkelijk gegeten hebt. Beetje rare vergelijking misschien, maar zoiets is het. Het slaat nergens op, maar het is er gewoon en dan moet je er iets mee.

Ow, en Joene, I'm rooting for you guys

Heb je deze vraag al eens aan je eigen ouders voorgelegd? Waarom zij toendertijd voor kinderen kozen?

quote:

Op donderdag 8 april 2010 07:31 schreef Joene het volgende:
Laat ik dan maar even reageren , wij zijn inmiddels op 2 maanden na 3 jaar bezig met het hopelijk krijgen van kinderen . De stelling kinderen NEMEN gaat voor ons dus zeker niet op. De kinderwens heeft invloed op ons dagelijks leven , zoals de afgelopen jaren meerdere keren per maand naar het ziekenhuis , onderzoeken , medicatie , etc. Inmiddels zijn we op het punt IVF aanbeland , wat voor ons inhoud dat als dit niet lukt in 3 pogingen dat we waarschijnlijk Kinderloos zullen blijven , iets waar we beide niet aan moeten denken !

Ik hoop zo dat jullie het kindje 'krijgen' waarop jullie al zo lang op wachten! Ik gun het jullie écht!

Ik sluit me in grote lijnen bij Incantrix aan. Ook ik wilde geen kinderen. Ik heb een man die al drie kinderen heeft. Kinderen waar hij stapelgek op is, maar waarvan hij ook zegt dat hij nooit een bewuste keuze heeft gemaakt. Hij heeft gewoon gedaan wat min of meer van een pasgetrouwd stel verwacht werd. Ook hij was ervan overtuigd geen kinderen meer te willen. Echt niet.

En toen kwam het bericht van zijn zus, die een grote kinderwens had: ze had kanker en haar baarmoeder moest verwijderd worden. En op de één of andere manier heeft dat alles veranderd. Ik merkte dat ik heel nerveus werd vand at bericht. wat als mij dat ook zou overkomen? Dan zou ik geen kinderen meer kunnen krijgen!! Toen realiseerde ik me dat ik heel graag een kind wilde. Gek genoeg gebeurde hetzelfde bij mijn man.

Omdat we geen goede rationele reden konden verzinnen waarom we dit zouden willen hebben we een jaar bedenktijd genomen. Verder dan 'we willen het héél graag' zijn we nooit gekomen. Maar onze dochter is nu 6 maanden en ik ben er inmiddels van overtuigd dat het de oerdrang is geweest waar eerder over gesproken werd. Niets voor een nuchter persoon als ik, maar ik ben blij dat ik er naar geluisterd heb.

En als alles goed gaat ben ik volgend jaar draagmoeder voor mijn schoonzus, om de oerdrang van nog een vrouw te vervullen.

Niks ratio, maar alleen maar gevoel. Gek dat 't zo werkt, maar zoals Incantrix ook al zei, als dat niet zo was, zouden waarschijnlijk véél minder mensen kinderen krijgen.

VonHinten

Ik ben eht met Incantrix eens en denk ook dat er geen rationele argumenten zijn, maar er een gevoel aan ten grondslag ligt. Natuurlijk gaan veel mensen die bewust kiezen voor een kind wel veel rationele argumenten langs: gesettled, goede relatie, huis, financiele zekerheid (voor zover mogelijk natuurlijk), zelf stabiel zijn, etc. Het is echter het gevoel dat je een kind wil, dat maakt dat je deze zaken gaat bekijken.

Als je het puur rationeel zou bekijken, zijn er juist wel argumenten te vinden waarom je het niet zou doen: vrijheid kwijtraken, grote verantwoordelijkheid, mogelijke problemen (denk aan ziekte van je kind), een aanslag op je financieen, je moet veel zaken regelen, etc. Toch zijn voor mensen die graag een kind willen, deze zaken ineens van ondergeschikt of geen belang.

Ik wilde al heel lang en kind, maar dat is nooit gelukt. schaap had er nog nooit over nagedacht tot hij mij ontmoette en ik hem vertelde dat mijn kinderwens nog steeds aanwezig was. Nadat hij erover nagedacht had, leek het hem wel leuk. Ik geloof niet dat hij echt een kinderwens heeft gehad zoals ik die had. En zelfs al de keren dat het niet lukte, hadden op hem denk ik minder impact dan op mij. Jammer, maar geen man overboord.

Nu Senna er is, vindt hij het ook meer dan geweldig. Hoe vaak we al niet tegen elkaar gezegd hebben: wat is het leuk he! Wat is ze leuk en lief en mooi en geweldig
Ik wilde al lange tijd graag een kind, maar had echt geen idee dat het zo leuk was, maar ook zo moeilijk, zo snel zou voelen alsof het nooit anders geweest was en dat je zoveel liefde voor zo een klein mensje kon voelen. En ondanks dat er alleen maar goede redenen zijn om niet voor een tweede te gaan, is het toch iets wat regelmatig door mijn hoofd gaan. Ratio verliets het gewoonweg van emotie in dit geval.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 02:58 schreef GSbrder het volgende:
Bewust kinderlozen zijn vaak rationeler ingesteld, waarbij de emotionele bevestiging van succes of geluk minder geprikkeld hoeft te worden. Ze moeten sterk in hun schoenen staan om weerstand te bieden aan zowel de natuurlijke als de culturele "druk" op kinderen, maar daarnaast zichzelf ook een leven kunnen voorstellen zonder dat het "gevolg" heeft of zonder dat het een "nieuw begin" inluidt.

Hmm, ik vind je post neit onaardig, maar de laatste alinea ben ik het niet helemaal mee eens. Dat ze wellicht rationeler zijn ingesteld, zou best kunnen. Dat de emotionele bevestiging van succes of geluk minder geprikkeld hoeft te worden, betwijfel ik. Zij zoeken een andere bevestiging, die in wezen net zo emotioneel is; denk aan het hebben van vrijheid, het niet hoeven nemen van verantwoordleijkheid voor een baby, maar ook de financiele mogelijkheden om aan hun materiele wensen te voldoen en te kunnen reizen, of de status die ze ontlenen aan hun carriere.

Wat ik een vreemde opmerking vind, is dat ze steviger in hun schoenen moeten staan om weerstand te bieden aan de natuurlijke druk om kinderen te willen. Waarom zou je daar weerstand aan moeten bieden?

Ik heb altijd al kinderen gewild en mijn man ook. Waarom? Weet niet, waarschijnlijk toch die oerdrang/levensdoel/roeping of hoe je het ook wilt noemen. Natuurlijk hebben we er ook wel eens rationeel over nagedacht, maar het was bij ons geen kwestie van de voors en tegens op een rijtje zetten en afwegen. We hadden wel érg veel en zwaarwegende redenen moeten verzinnen om er níet aan te willen beginnen, en eerlijk gezegd kwam er - behalve de gebruikelijke zorgen als 'hoe zou het praktisch allemaal gaan?' - niet veel in ons op.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 09:44 schreef VonHinten het volgende:

[..]

TS zal na 12 uur inhoudelijk ingaan op wat posts, maar tot die tijd voor de laatste maal: hou eens op met dit gezeur over mijn woordkeuze 'nemen'. Met nemen bedoel ik, zoals een andere user het hierboven aardig verwoordde, dat 'het traject om kinderen te krijgen wordt ingezet'. Oftewel: ouders maken een bewuste keuze om te proberen kinderen te krijgen (en hebben daarvoor bepaalde redenen). En of ze dan vruchtbaar of onvruchtbaar blijken te zijn maakt voor hun initiële keuze om te proberen kinderen te krijgen niets uit.

_{Zo'n genuanceerde OP tikken en dan toch nog steeds dit gehakketak}

Ik vind dat je het netjes doet hoor, er toch op reageren. Maar ik zou dergelijke posts nu maar gewoon negeren. Bij mij heeft het in totaal 13 jaar geduurd en ik stoor me geen moment aan het werkwoord 'nemen'.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 09:43 schreef Cantare het volgende:
Ik heb altijd al kinderen gewild en mijn man ook. Waarom? Weet niet, waarschijnlijk toch die oerdrang/levensdoel/roeping of hoe je het ook wilt noemen. Natuurlijk hebben we er ook wel eens rationeel over nagedacht, maar het was bij ons geen kwestie van de voors en tegens op een rijtje zetten en afwegen. We hadden wel érg veel en zwaarwegende redenen moeten verzinnen om er níet aan te willen beginnen, en eerlijk gezegd kwam er - behalve de gebruikelijke zorgen als 'hoe zou het praktisch allemaal gaan?' - niet veel in ons op.

Voor mezelf weet ik neit of het een oerdrang is ofzo. Het idee van een klein mensje begeleiden bij het groot worden, de wereld helpen ontdekken en zelf ook weer zien door de ogen van een kind zijn voo rmij meer (nog steeds emotionele) redenen dan een onbestemd iets als een oerdrang.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 03:08 schreef WammesWaggel het volgende:
Veel van de vriendinnen van mijn moeder zijn nu halverwege de zestig en behoren tot de eerste groep waarbij kinderloos zijn enigzins acceptabel bij was, soms hip zelfs in een zeker milieu in Amsterdam en als ik ze nu zie.... ze hebben allemaal spijt.
Eenzaam, die leuke neefjes en nichtjes komen ook niet meer langs en na de scheiding en het overlijden van de partner en de pensioenering dan ben je opeens toch wel rap eenzaam en heb je een hoop gemist.

Eigenlijk is dat iets dat ik wel vrees, mannen uiten dat dan wel niet zo gemakkelijk maar het gevoel is er wel.

Dus 'bang' zijn om alleen te zijn, of dat gewoon niet willen, een bepaalde periode van je leven bezoek willen en kunnen krijgen van jongere familie, is een reden om kinderen te krijgen...?

@miss_sly: Oh maar die dingen zijn ook hetgeen wat mij bijzonder en mooi lijkt aan het ouderschap. Maar ik denk dat daarónder toch ook iets van een oerdrang zit die dat soort wensen en gedachten aanwakkert.

Maar we zullen het vast nooit helemaal weten, het is moeilijk om al je motieven te doorgronden. Hoeft van mij ook niet, trouwens.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 02:45 schreef MaskOfSanity het volgende:

[..]

Het unieke van onze soort is juist dat wij beschikken over het vermogen daarin een eigen afweging te maken.

En de vraag van TS is waarom mensen dan dus toch beslissen wel een kind te willen. Dat er weinig tot geen goede rationele argumenten komen, had TS al ingecalculeerd. Bovendien is al meerdere malen aangegeven dat die moeilijk te geven zijn.

Dus...klaar.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 09:29 schreef (...) het volgende:
(...) gewoon gedaan wat min of meer van een pasgetrouwd stel verwacht werd/wordt.(...)

Vind niemand dit opmerkelijk? Stof tot nadenken? Ik heb niet echt een concrete reactie, maar 'k zou denken dat het wel a-typisch is voor deze tijd...

quote:

Op donderdag 8 april 2010 02:45 schreef MaskOfSanity het volgende:

[..]

Het unieke van onze soort is juist dat wij beschikken over het vermogen daarin een eigen afweging te maken.

Je maakt jezelf nogal belachelijk om als mens dit argument aan te voeren. Om te spreken van "het doel" is al erg bedenkelijk in the first place.

Is dat uniek aan onze soort, of is uniek aan onze soort dat we dat dénken te kunnen...?

_{Mask, gezien je toon van discussie/argumentatie weet ik al hoe je hierop zal reageren, dus het is meer een retorische vraag en/of een vraag aan de anderen die hier wel genuanceerd over praten.}

quote:

Op donderdag 8 april 2010 10:03 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:

[..]

Vind niemand dit opmerkelijk? Stof tot nadenken? Ik heb niet echt een concrete reactie, maar 'k zou denken dat het wel a-typisch is voor deze tijd...

Dat zou je denken, maar dat valt dus vies tegen. Toen wij trouwden waren we helemaal nog niet met kinderen bezig, maar die bruiloft bleek een vrijbrief voor Jan en alleman om zich eens fijn met onze gezinsstructuur te gaan bemoeien. Hoe vaak ons niet gevraagd is wanneer die kinders nou toch gingen komen.. Ook van mensen die zelf bewust voor kinderloosheid hebben gekozen trouwens. Opmerkelijk, maar helaas waar.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 10:07 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
Is dat uniek aan onze soort, of is uniek aan onze soort dat we dat dénken te kunnen...?

heel terechte vraag, in mijn ogen.

Laat ik overigens even duidelijk zijn ik stoor me opzich niet aan de term een kind nemen hoor. Alleen het is niet altijd zo voor de hand liggend als sommige mensen denken.

Waarom ik een kindje wilde? Puur egoistisch, ik wilde heel graag weten wat de combinatie van vriend en mij zou opleveren

quote:

Op donderdag 8 april 2010 09:44 schreef VonHinten het volgende:

[..]

TS zal na 12 uur inhoudelijk ingaan op wat posts, maar tot die tijd voor de laatste maal: hou eens op met dit gezeur over mijn woordkeuze 'nemen'. Met nemen bedoel ik, zoals een andere user het hierboven aardig verwoordde, dat 'het traject om kinderen te krijgen wordt ingezet'. Oftewel: ouders maken een bewuste keuze om te proberen kinderen te krijgen (en hebben daarvoor bepaalde redenen). En of ze dan vruchtbaar of onvruchtbaar blijken te zijn maakt voor hun initiële keuze om te proberen kinderen te krijgen niets uit.

_{Zo'n genuanceerde OP tikken en dan toch nog steeds dit gehakketak}

Ok. Alleen klinkt 'willen' in dit geval beter.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 02:18 schreef dscx het volgende:

[..]

Vreselijk schattig, dergelijke ongegronde opmerkingen... Leuk dat iedereen tegenwoordig het woord "kortzichtig" in de mond schijnt te nemen zonder zelf de diepte van een stelling te schetsen...

Met die diepte eens. Ik wist niet dat ik zo ontzettend veel liefde en gevoel in me had, tot ik plots zwanger was

quote:

Op donderdag 8 april 2010 10:08 schreef Incantrix het volgende:

[..]

Dat zou je denken, maar dat valt dus vies tegen. Toen wij trouwden waren we helemaal nog niet met kinderen bezig, maar die bruiloft bleek een vrijbrief voor Jan en alleman om zich eens fijn met onze gezinsstructuur te gaan bemoeien. Hoe vaak ons niet gevraagd is wanneer die kinders nou toch gingen komen.. Ook van mensen die zelf bewust voor kinderloosheid hebben gekozen trouwens. Opmerkelijk, maar helaas waar.

Dat vind ik idd zeker opmerkelijk. Ik zou in dat geval juist nadrukkelijk vragen óf er kinderen komen, niet wanneer nou toch.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 10:24 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:

[..]

Dat vind ik idd zeker opmerkelijk. Ik zou in dat geval juist nadrukkelijk vragen óf er kinderen komen, niet wanneer nou toch.

Ach, mensen zeggen het vaak ook een beetje lacherig/plagerig: 'En, wanneer komen er kinderen?'

Ik heb mij eigenlijk voorgenomen om geen kinderen te krijgen, dit kan natuurlijk altijd veranderen als mijn toekomstige vriendin echt kinderen wil, het is meer een soort angst, lastig uit te leggen; ik vind het een grote verantwoordelijkheid om een kind op te voeden en ben bang dat ik het niet aan kan, of iets ga doen waar ik spijt van ga krijgen.

Maar waarom zou je niet gelukkig zijn op je 80ste zonder kinderen?

Volgens mij zeggen mensen meestal van dat soort standaard dingen als ze gewoon niks anders weten te zeggen of te vragen. Soort onhandigheid.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 10:26 schreef CantFazeMe het volgende:
Maar waarom zou je niet gelukkig zijn op je 80ste zonder kinderen?

Misschien omdat je je dan voor je kop slaat dat je je keuzes in het verleden hebt gemaakt vanuit angst.

Kinderen willen/nemen/geven/krijgen/kopen/vinden... mooi om te zien hoe iedereen hier over valt maar niet inhoudelijk op de vraag ingaat verder. Onthouden om, mocht ik ooit een topic in OUD te starten, een aparte alinea aan disclaimers voor dit soort gevallen te wijden.

On-topic: ben benieuwd, als verse oom wil ik ook wel weten waarom mensen eigenlijk aan kinderen beginnen. Als ik dat mannetje vastheb vind ik hem leuk, maar om er nou zelf aan te beginnen...

quote:

Op donderdag 8 april 2010 10:24 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:

[..]

Dat vind ik idd zeker opmerkelijk. Ik zou in dat geval juist nadrukkelijk vragen óf er kinderen komen, niet wanneer nou toch.

Dat vonden wij ook. Sommige mensen bedoelden het, zoals nummer_zoveel al zegt, als grapje, maar van anderen was het tamelijk serieus bedoeld. Gelukkig hebben we ook genoeg mensen in de omgeving die daar anders mee omgaan, maar op een bepaald moment was ik dat gezeur zó zat..

quote:

Op donderdag 8 april 2010 10:28 schreef Cantare het volgende:

[..]

Misschien omdat je je dan voor je kop slaat dat je je keuzes in het verleden hebt gemaakt vanuit angst.

Ik weet het niet, zonder kinderen lijkt mij ook prima te doen, het is meer van, keuzes die ik bijvoorbeeld maak bij mijn kind en achteraf later spijt van ga krijgen. Of de opvoeding wat me tegen gaat vallen.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 01:02 schreef VonHinten het volgende:

[..]

Maar hoeveel mensen ken je die dit als reden noemen om kinderen te nemen? Is dit onbewust heel sterk aanwezig en zijn de genoemde redenen daarom (soms) zo vaag?

Ja, dat is heel sterk aanwezig Dat lijkt me eigenlijk vrij logisch eerlijk gezegd

Anyway, eigenlijk wilde ik alleen maar even zeggen dat ik het wat vreemd vind dat je je nog niet zo lang geleden moest verdedigen als je GEEN kinderen wilde en nu heb ik meer het idee dat je je moet verdedigen als je ze WEL wil

quote:

Op donderdag 8 april 2010 10:26 schreef CantFazeMe het volgende:

Maar waarom zou je niet gelukkig zijn op je 80ste zonder kinderen?

Hoeft ook niet.

Maar heb een tijd in een bejaardentehuis gewerkt en de meest eenzame mensen waren wel degenen die geen kinderen hebben.
Er waren ook wel eenzame mensen die wel kinderen hadden maar ze bijna niet zagen, maar degegen die geen kinderen hebben blijven vaak wel alleen over. Vrienden van dezelfde leeftijd sterven ook enz.

quote:

Op donderdag 8 april 2010 10:29 schreef Northside het volgende:
Kinderen willen/nemen/geven/krijgen/kopen/vinden... mooi om te zien hoe iedereen hier over valt maar niet inhoudelijk op de vraag ingaat verder. Onthouden om, mocht ik ooit een topic in OUD te starten, een aparte alinea aan disclaimers voor dit soort gevallen te wijden.

Er wordt nu toch prima inhoudelijk gereageerd.