OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Jazeker. Antwoord: "Het hoorde er in die tijd (jaren '80) een beetje bij, het was vanzelfsprekend dat je na het trouwen kinderen kreeg." Zo hebben mijn ouders bij het opknappen van hun eerste huisje (al voor hun trouwen) ook gelijk een kinderkamertje ingericht.quote:Op donderdag 8 april 2010 09:16 schreef amaranta het volgende:
Heb je deze vraag al eens aan je eigen ouders voorgelegd? Waarom zij toendertijd voor kinderen kozen?
Ik heb altijd kinderen gewild, vind het geweldig om met ze op te trekken, samen met ze de wereld te ontdekken.quote:Op donderdag 8 april 2010 00:51 schreef VonHinten het volgende:
Om maar gelijk met de hoofdvraag te beginnen: ‘Wat is voor mensen de hoofdreden om kinderen te nemen?’
Steeds meer mensen in mijn omgeving krijgen kinderen, of hebben het erover om in de toekomst kinderen te nemen. Ik gun het ze van harte, maar krijg nooit echt een bevredigend antwoord als ik vraag 'waarom precies'? Antwoorden die ik krijg: het is gewoon leuk; het hoort er een beetje bij als je langer bij elkaar blijft; anders ben je alleen als je oud bent; anders blijf je ook maar met zijn tweetjes in een relatie; het is leuk om samen met iemand van wie je houdt een kindje te maken. Kortom: men verwacht dat het leuk is, en ziet het als een logische stap in het leven als je een langere, serieuze relatie hebt.
In dit subforum zitten volgens mij aardig wat (aanstaande) ouders (understatement) en ik ben oprecht geïnteresseerd in jullie reden om een kind te nemen. Probeer het eens onder woorden te brengen. Uit gesprekken met vrienden bleek dat dat nog aardig lastig was. (Het kan natuurlijk ook zijn dat ik in een compleet andere mindset zit en het gewoon niet wil of kan begrijpen - hoe dan ook: shoot.)
Noot: ik ben absoluut niet anti-kinderen (noch veroordeel ik mensen die kinderen nemen), ik ben enkel geïnteresseerd in de motivatie van mensen om kinderen te nemen. De vraag komt ook een beetje voort uit een gevoel dat mensen voor mijn gevoel wel es te lichtzinnig nadenken over het nemen van kinderen: ze weten hun keuze niet beter te motiveren dan 'het is toch leuk?!'
EDIT: Ik gebruik het werkwoord 'kinderen nemen', maar mocht dit pijnlijk / ongewenst voor je zijn, vul dan 'kinderen willen' in. Aub geen oeverloze discussie hierover beginnen, dat leidt alleen maar af van het onderwerp. De kinderwens staat centraal, of je hier nu 'kinderen nemen' of 'kinderen willen' voor gebruikt.
Het was dan ook zaak om te zorgen dat we onze zaakjes voor elkaar hadden zodat er een plurkje bij kon komen, achteraf gezien hadden we het zelfs wel eerder kunnen(en willen!) doen, maar tja, dat is achteraf, we waren nog erg jong(ik heb net voor mijn 22ste mijn zoon gekregen).
Heb dus altijd al goed met kinderen door een deur gekunt, vind hun manieren van doen meer dan leuk, ze brengen een hoop leven met zich mee op een erg fijne manier(nou ja, soms dan ook niet, maar dat laten we even achterwege
).Ik vind het ook super om ze bij de hand te mogen nemen en samen de wereld te ontdekken, ze zijn heerlijk leergierig, een prachtige open nieuwschierigheid naar alles toe die aanstekelijk is, het maat dat je als volwassen persoon de wereld weer eens vanuit een andere hoek bekijkt.
Ze kunnen heerlijk bij de tijd zijn, laten je soms versteld staan met hun opmerkingen en inzichten over dingen.
In de realiteit van echt een kind hebben is het nog beter zelfs dan dat, ik heb er nooit spijt van gehad en heb een heleboel extra lol.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Absoluut niet t.o.v. mij hoor. Het is enkel oprechte interesse en ik geef in de OP al aan dat ik ouders in geen enkel opzicht veroordeel.quote:Op donderdag 8 april 2010 10:31 schreef JaniesBrownie het volgende:
Anyway, eigenlijk wilde ik alleen maar even zeggen dat ik het wat vreemd vind dat je je nog niet zo lang geleden moest verdedigen als je GEEN kinderen wilde en nu heb ik meer het idee dat je je moet verdedigen als je ze WEL wil
Het is denk ik ook wel een beetje een mannending, zo'n kinderwens rationaliseren. Ze zien meer praktische bezwaren en moeten wellicht wat meer moeite doen (lees: niet alles kapot redeneren) om eenzelfde gevoel of enthousiasme te ervaren als een vrouw met kinderwens.
Dit geluid heb ik nog niet (veel) gehoord in het topic. Het feit dat je gewoon van kinderen in het algemeen houdt. Geldt dat voor alle ouders?quote:Op donderdag 8 april 2010 11:29 schreef erodome het volgende:
[..]
Ik heb altijd kinderen gewild, vind het geweldig om met ze op te trekken, samen met ze de wereld te ontdekken.
P.S. erodome, nice sig! Ayreon - Into the Electric Castle
Ik denk soms dat het bij mannen juist een beetje gemaakt is vaak, je hoort te zeggen dat je geen kinderen wil ofzo, maar voor de meeste geld dat ze maar al te graag meegaan in die kinderwens later(die wens eigenlijk ook zelf hebben) en dat ze zo blij als een mongool met een lolly met hun ukkepukje rondlopen, overal waar ze het maar kunnen maken vertellend dat ze zooooooooo trots zijn.quote:Op donderdag 8 april 2010 11:36 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Absoluut niet t.o.v. mij hoor. Het is enkel oprechte interesse en ik geef in de OP al aan dat ik ouders in geen enkel opzicht veroordeel.
Het is denk ik ook wel een beetje een mannending, zo'n kinderwens rationaliseren. Ze zien meer praktische bezwaren en moeten wellicht wat meer moeite doen (lees: niet alles kapot redeneren) om eenzelfde gevoel of enthousiasme te ervaren als een vrouw met kinderwens.
Mijn zoontje van 10 wil kinderen, die wens is er (nu dan) heel duidelijk, zal vast wel overgaan als hij een tiener is en meehuilt met de andere wolven dat dat niet stoer is ofzo.
Hij zit af en toe al te plannen, school, werk, huisje, kindje of 2 of 3 zelfs, maar dat duurt nog zo lang volgens hem, of wij dan zo aardig willen zijn een ukkepuk te maken zodat hij daar alvast mee kan spelen!
Mijn man wilde ook echt zelf kinderen, tegen de tijd dat we uit de pubertijd kwamen was dat wel duidelijk, ecth van zijn kant zonder mijn wens daarin mee te nemen. En zo ken ik best veel mannen die echt zelf kinderen wilde, die vaak vroeger toen ze jong waren heel stoer brulde dat dat niet zo was, want dat hoort als jongen zijnde toch?
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Yess, geweldige muziek, mag ik graag draaien!quote:Op donderdag 8 april 2010 11:51 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Dit geluid heb ik nog niet (veel) gehoord in het topic. Het feit dat je gewoon van kinderen in het algemeen houdt. Geldt dat voor alle ouders?
P.S. erodome, nice sig! Ayreon - Into the Electric Castle
Ik weet niet of het voor alle ouders geld, maar voor mij was het altijd al zo dat ik kinderen echt leuk vind om mee op te trekken.
Nu ook nog, fijn samen kikkerdril in de gaten houden, uilenballen uitpluizen, kletsen over zijn favo comp spel terwijl we door het bos heen rijden, naar dierentuinen, naar de bios, naar pretparken, hutten bouwen, zwemmen enz enz enz enz enz, het is gewoon heel erg tof dat te delen met een kind.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
(niet bot bedoeld, maar dit komt hierbij wel in me op: ) Je keurt het wel af om een gat op te willen vullen met kinderen, maar je vindt het geen leuk vooruitzicht om die 10 jaar alleen te zijn - wat suggereert dat je partner dus eigenlijk ook een gat opvult... Je stelt niet dat je díegene gaat missen als die er niet meer is, maar je bent 10 jaar alleen. Misschien gaat dit voor jou niet op, maar eigenlijk zou iedereen er sowieso over na moeten denken of hij/zij een partner heeft of wil omdat hij/zij daar zo van houdt, of om maar niet alleen te hoeven zijn... Een kind krijgen om die reden ligt natuurlijk in het verlengde ervan.quote:Op donderdag 8 april 2010 11:20 schreef Lucky_Strike het volgende:
[..]
Ik hoor dat ook vaak van vrienden. Maar ik zie er geen reden in om toch aan kids te beginnen, dat zou ik niet fair vinden. Ze komen dan op de wereld om een potentieel toekomstig gat op te vullen.
Maar het is wel een angst die ik heb. Ik wil nu geen kinderen maar stel dat ik in de overgang zit en ineens spijt krijg? Of inderdaad dat geval bejaardentehuis... Het is geen prettig vooruitzicht inderdaad, ook al is het geen garantie dat je kinderen wekelijks langskomen. Wie weet verhuizen ze wel naar Australië ofzo. Mijn vriend is 5 jaar ouder dan ik, mannen leven gemiddeld 5 jaar korten dan vrouwen. Dat zou dus betekenen dat ik 10 jaar alleen zou zijn... En dat is geen leuk vooruitzicht. Maar je kunt helaas niet in de toekomst kijken en ik leef bij wat ik nu voel: geen kinderen. Maar er is dus wel een angst dat ik daar spijt van krijg...
Overigens zijn er zat bejaarde mensen alleen die helemaal niet ongelukkig zijn, en ook zat bejaarde stellen die altijd alleen maar klagen en chagerijnig zijn. Het is wat je er zelf van maakt.
*Think outside the box*
Haha, je hebt eigenlijk een ontzettend goed punt! Zo had ik er helemaal niet over nagedacht...quote:Op donderdag 8 april 2010 12:27 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[..]
(niet bot bedoeld, maar dit komt hierbij wel in me op: ) Je keurt het wel af om een gat op te willen vullen met kinderen, maar je vindt het geen leuk vooruitzicht om die 10 jaar alleen te zijn - wat suggereert dat je partner dus eigenlijk ook een gat opvult... Je stelt niet dat je díegene gaat missen als die er niet meer is, maar je bent 10 jaar alleen. Misschien gaat dit voor jou niet op, maar eigenlijk zou iedereen er sowieso over na moeten denken of hij/zij een partner heeft of wil omdat hij/zij daar zo van houdt, of om maar niet alleen te hoeven zijn... Een kind krijgen om die reden ligt natuurlijk in het verlengde ervan.
Overigens zijn er zat bejaarde mensen alleen die helemaal niet ongelukkig zijn, en ook zat bejaarde stellen die altijd alleen maar klagen en chagerijnig zijn. Het is wat je er zelf van maakt.
Ik was niet actief op zoek gegaan naar een vriend om niet alleen te hoeven zijn, hij kwam toevallig voorbij, we werden verliefd en nu ben ik dus al 7 jaar (en 3 dagen!) niet alleen. Het niet alleen zijn is eigenlijk een toevallig gevolg. Maar een partner kan je aan de kant zetten als je hem niet meer leuk vindt, je controleert je eigen vrijheid beter. Niet dat ik dat van plan ben overigens. En ik zou hem heel erg missen als ie er niet meer zou zijn, ik moet er niet aan denken. Bah, dat is helemaal geen leuke gedachte.
Het niet willen van kinderen komt trouwens niet zozeer voort uit het niet willen verliezen van vrijheid. Dat is een deeltje, maar het belangrijkste is eigenlijk dat ik die drang gewoon niet heb. Dat ik mijn vrijheid en een hoop geld (
) behoud is een bijkomend voordeel. Dat ik later misschien alleen ben of spijt krijg is een potentieel nadeel. En ik ben eigenlijk van plan om voor altijd gelukkig te zijn, ook al zit ik oud en alleen in een bejaardentehuis. Dan ga ik gewoon leren klaverjassen!
Spoilers!
Aan kinderen beginnen om af en toe nog eens bezoek te krijgen in het verpleeghuis is in veel gevallen een slechte investering gebleken: talloze bejaarden krijgen nauwelijks bezoek van hun kinderen, omdat die te ver weg wonen, druk zijn met hun carriere en/of met hun eigen gezin.
Daar zou ik het dus maar niet primair om doen. Er zijn natuurlijk veel andere redenen te bedenken waarom iemand aan kinderen zou willen beginnen. De belangrijkste zijn al wel genoemd.
Zelf sluit ik me aan bij Lucky_Strike: ik heb die drang ook gewoon niet. Nooit gehad ook. Wel een 'zorgwens' en natuurllijk zoek ik net als ieder (denk ik) mens naar zingeving, maar ik zie mezelf die behoeftes eerder vervullen op andere manieren die beter bij mij passen. Als kind droomde ik er bijvoorbeeld niet van te trouwen en kinderen krijgen, maar om ontwikkelingswerker te worden. Wel zorgdrang dus, geen nestdrang. Als ik al ooit aan kinderen zou beginnen zou ik me dus eerder ontfermen over een kindje dat geen ouders meer heeft dan dat ik nu zo nodig mijn eigen vlees en bloed wil zien opgroeien. Die drang is er niet. Zonde van het superieur genenmateriaal natuurlijk, maar het is niet anders.
Daar zou ik het dus maar niet primair om doen. Er zijn natuurlijk veel andere redenen te bedenken waarom iemand aan kinderen zou willen beginnen. De belangrijkste zijn al wel genoemd.
Zelf sluit ik me aan bij Lucky_Strike: ik heb die drang ook gewoon niet. Nooit gehad ook. Wel een 'zorgwens' en natuurllijk zoek ik net als ieder (denk ik) mens naar zingeving, maar ik zie mezelf die behoeftes eerder vervullen op andere manieren die beter bij mij passen. Als kind droomde ik er bijvoorbeeld niet van te trouwen en kinderen krijgen, maar om ontwikkelingswerker te worden. Wel zorgdrang dus, geen nestdrang. Als ik al ooit aan kinderen zou beginnen zou ik me dus eerder ontfermen over een kindje dat geen ouders meer heeft dan dat ik nu zo nodig mijn eigen vlees en bloed wil zien opgroeien. Die drang is er niet. Zonde van het superieur genenmateriaal natuurlijk, maar het is niet anders.
Grappig, ik ervaar het tegenovergestelde. Ik ken best veel mannen die zelf geen kinderen willen en waar verder goede relaties op dat punt kapot zijn gelopen. Dat zijn mannen die eerst de wereld willen zien, die zich niet willen binden, etc. Ik denk niet dat je die "oerdrift" van vrouwen 1 op 1 kan overzetten naar mannen, in mijn ogen zijn er wel degelijk verschillen. Maar dat is misschien weer een aparte discussie.quote:Op donderdag 8 april 2010 11:53 schreef erodome het volgende:
Mijn man wilde ook echt zelf kinderen, tegen de tijd dat we uit de pubertijd kwamen was dat wel duidelijk, ecth van zijn kant zonder mijn wens daarin mee te nemen. En zo ken ik best veel mannen die echt zelf kinderen wilde, die vaak vroeger toen ze jong waren heel stoer brulde dat dat niet zo was, want dat hoort als jongen zijnde toch?
Ja, ik generaliseer.
U verdient een bonuspunt!quote:Op donderdag 8 april 2010 13:12 schreef ShadyLane het volgende:
Zonde van het superieur genenmateriaal natuurlijk, maar het is niet anders.
Ja, ik generaliseer.
Ik weet niet waarom ik kinderen wilde. Het is voor mij net zoiets als ademhalen, het ging gewoon vanzelf. Nou heb ik net een weekje vakantie zonder kinderen achter de rug en eerlijk, ik zou me doodvervelen als dat mijn leven zou zijn. 
Beetje werken, beetje zitten, beetje naar de kroeg, beetje uitslapen. nog maar weer een beetje werken. 
en tja, ik reis niet heel de wereld over. so what die behoefte voel ik ook helemaal niet. "iets van de wereld zien" nou nou. Waarom wíl een mens dat? ik voel die drang in ieder geval niet.
Nou vind ik vooral dat iedereen lekker zelf moet beslissen of ie al dan niet aan kinderen begint. Al denk ik dat geen kinderen inderdaad een meer rationele keuze is. Alleen is het zo verrekte jammer dat er dan geen goede argumenten zijn. Je kan namelijk niet een tijdje op proef ouder zijn. en dan zeggen nou nee, toch maar niet. De beslissing is een grote en spijt is altijd te laat. Ik vind kinderen de grootste moeilijkste meest veeleisende taak is die ik ooit heb gedaan. Maar een goede wetenschappelijk onderbouwde rationele keuze was het niet.
Beetje werken, beetje zitten, beetje naar de kroeg, beetje uitslapen. nog maar weer een beetje werken. en tja, ik reis niet heel de wereld over. so what die behoefte voel ik ook helemaal niet. "iets van de wereld zien" nou nou. Waarom wíl een mens dat? ik voel die drang in ieder geval niet.
Nou vind ik vooral dat iedereen lekker zelf moet beslissen of ie al dan niet aan kinderen begint. Al denk ik dat geen kinderen inderdaad een meer rationele keuze is. Alleen is het zo verrekte jammer dat er dan geen goede argumenten zijn. Je kan namelijk niet een tijdje op proef ouder zijn. en dan zeggen nou nee, toch maar niet. De beslissing is een grote en spijt is altijd te laat. Ik vind kinderen de grootste moeilijkste meest veeleisende taak is die ik ooit heb gedaan. Maar een goede wetenschappelijk onderbouwde rationele keuze was het niet.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
de reden waarom ik over zou gaan tot kinderen is dat wanneer ik mijn vrouw/vriendin zou aankijken, gewoon niets liever zou willen dan van haar kinderen te willen krijgen.
i
i
Als je de wereld wilt begrijpen, moet je denken zoals ik.
(Onnoman)
si vi pacem para bellum
himmelhoch jauchzend
(Onnoman)
si vi pacem para bellum
himmelhoch jauchzend
quote:
Aan kinderen beginnen om af en toe nog eens bezoek te krijgen in het verpleeghuis is in veel gevallen een slechte investering gebleken: talloze bejaarden krijgen nauwelijks bezoek van hun kinderen, omdat die te ver weg wonen, druk zijn met hun carriere en/of met hun eigen gezin.
Daar zou ik het dus maar niet primair om doen. Er zijn natuurlijk veel andere redenen te bedenken waarom iemand aan kinderen zou willen beginnen. De belangrijkste zijn al wel genoemd.
Zelf sluit ik me aan bij Lucky_Strike: ik heb die drang ook gewoon niet. Nooit gehad ook. Wel een 'zorgwens' en natuurllijk zoek ik net als ieder (denk ik) mens naar zingeving, maar ik zie mezelf die behoeftes eerder vervullen op andere manieren die beter bij mij passen. Als kind droomde ik er bijvoorbeeld niet van te trouwen en kinderen krijgen, maar om ontwikkelingswerker te worden. Wel zorgdrang dus, geen nestdrang. Als ik al ooit aan kinderen zou beginnen zou ik me dus eerder ontfermen over een kindje dat geen ouders meer heeft dan dat ik nu zo nodig mijn eigen vlees en bloed wil zien opgroeien. Die drang is er niet. Zonde van het superieur genenmateriaal natuurlijk, maar het is niet anders.
.. *herkenning.. Waren er maar nóg meer mensen zoals wij 
(dat gun ik die kindjes nl.)
*Think outside the box*
Hoe bedoel je dat? Als het een rationele overweging is zijn er toch juist wél goede argumenten?quote:
Ik weet niet waarom ik kinderen wilde. Het is voor mij net zoiets als ademhalen, het ging gewoon vanzelf. Nou heb ik net een weekje vakantie zonder kinderen achter de rug en eerlijk, ik zou me doodvervelen als dat mijn leven zou zijn.
en tja, ik reis niet heel de wereld over. so what die behoefte voel ik ook helemaal niet. "iets van de wereld zien" nou nou. Waarom wíl een mens dat? ik voel die drang in ieder geval niet.
Nou vind ik vooral dat iedereen lekker zelf moet beslissen of ie al dan niet aan kinderen begint. Al denk ik dat geen kinderen inderdaad een meer rationele keuze is. Alleen is het zo verrekte jammer dat er dan geen goede argumenten zijn. Je kan namelijk niet een tijdje op proef ouder zijn. en dan zeggen nou nee, toch maar niet. De beslissing is een grote en spijt is altijd te laat. Ik vind kinderen de grootste moeilijkste meest veeleisende taak is die ik ooit heb gedaan. Maar een goede wetenschappelijk onderbouwde rationele keuze was het niet.
Oh en natuurlijk hoef je ook helemaal niet de drang te hebben om iets van de wereld te zien oid. Maar het is natuurlijk geen dualistische situatie: je hoeft niet óf iets van de wereld te willen zien, óf kinderen te krijgen..er zijn nog zat andere opties ;-)
*Think outside the box*
De keuze voor geen kinderen moet je sowieso bewuster maken, omdat wel kinderen de default is, zowel in maatschappelijk opzicht als puur qua natuur. Tenzij je onvruchtbaar bent of seksueel volledig inactief zul je sowieso bewust maatregelen moeten nemen tegen die 'default' in. Verder kun je, en dat zal in de meeste gevallen ook gebeuren, de keuze voor geen kinderen voortdurend heroverwegen. Heb je op je 25e geen kind, dan kun je op je 26e opnieuw de afweging maken, op je 27e weer enz. Dat is dus vaak een lang besluitvormingsproces. Terwijl als de keuze voor kinderen eenmaal is gemaakt en het kind is er, dan heroverweeg je niet meer (hoop ik althans).quote:Op donderdag 8 april 2010 13:27 schreef debuurvrouw het volgende:
Al denk ik dat geen kinderen inderdaad een meer rationele keuze is. Alleen is het zo verrekte jammer dat er dan geen goede argumenten zijn. Je kan namelijk niet een tijdje op proef ouder zijn. en dan zeggen nou nee, toch maar niet. De beslissing is een grote en spijt is altijd te laat. Ik vind kinderen de grootste moeilijkste meest veeleisende taak is die ik ooit heb gedaan. Maar een goede wetenschappelijk onderbouwde rationele keuze was het niet.
Ik denk dat er inderdaad een verschil in zit. Zoals gezegd was bij ons mijn man altijd de familyman, ik was te druk met feesten en mijn eigen ding doen om er al aan toe te zijn. Bij hem was het echter wel altijd een 'dat wil ik een keer' en bij mij ging het van 'nee' naar 'misschien' en van daaruit naar 'NU!' en dat verloop heeft er bij hem nooit ingezeten. Bij vrouwen loopt er in veel gevallen een soort wekker af denk ik, waarbij mannen meer een 'algemene wens' hebben, als ik het zo uit mag drukken. Of nouja, misschien is dat helemaal niet zo, maar zo hebben wij dat ervaren.quote:Op donderdag 8 april 2010 13:18 schreef Northside het volgende:
[..]
Grappig, ik ervaar het tegenovergestelde. Ik ken best veel mannen die zelf geen kinderen willen en waar verder goede relaties op dat punt kapot zijn gelopen. Dat zijn mannen die eerst de wereld willen zien, die zich niet willen binden, etc. Ik denk niet dat je die "oerdrift" van vrouwen 1 op 1 kan overzetten naar mannen, in mijn ogen zijn er wel degelijk verschillen. Maar dat is misschien weer een aparte discussie.
En Sorbo, wij kregen die vraag dus wel met grote regelmaat, misschien omdat mijn lief nooit onder stoelen of banken heeft gestoken ooit een gezin te willen. Wat daarbij ook wel een interessant detail is is dat ik op een bepaald punt van mijn schoonzus (die rondwaart in dezelfde vriendengroep) hoorde dat ík degene was die te boek stond als de 'rammelaar', terwijl ik me eigenlijk nooit echt kinderwenserig uit heb gelaten, dat was altijd mijn lief. Op de één of andere manier kunnen mensen het ook niet zo goed handelen als de man degene is die rammelt, ofzo
3!
Ik bedoelde dat je nooit een goed beeld zult hebben hoe het daadwerkelijk krijgen van kinderen daadwerkelijk ís. Dat bedoel ik. En misschien mis je daar niks aan hoor, toch denk ik dat je in je rationele afweging dan punten mist.
Het is niet alleen maar tijd en geld en zo lijkt het nu door de geen-kinderen te worden weggezet. Het kost tijd en geld en dat hoef ik niet....
Nogmaals, het maakt mij verder niet uit welke keuze iemand maakt. Maar nu begon de sfeer te ontstaan dat kinderen krijgen iets "doms" is en geen kinderen krijgen "slim" terwijl het beide een op gevoel gemaakte beslissing is. ik voel de drang niet dus ik wil ze niet, + 100 argumenten om het voor jezelf te rechtvaardigen
Tegen: ik voel de drang wel maar heb er geen argumenten voor om het te rechtvaardigen.
Het is niet alleen maar tijd en geld en zo lijkt het nu door de geen-kinderen te worden weggezet. Het kost tijd en geld en dat hoef ik niet....
Nogmaals, het maakt mij verder niet uit welke keuze iemand maakt. Maar nu begon de sfeer te ontstaan dat kinderen krijgen iets "doms" is en geen kinderen krijgen "slim" terwijl het beide een op gevoel gemaakte beslissing is. ik voel de drang niet dus ik wil ze niet, + 100 argumenten om het voor jezelf te rechtvaardigen
Tegen: ik voel de drang wel maar heb er geen argumenten voor om het te rechtvaardigen.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Tijd en geld? Slim of dom?
Daar gaat het volgens mij helemaal niet om. Het gaat gewoon om wel of geen drang. Als de drang er niet is, gaat het wat ver om aan zoiets ingrijpends te beginnen als kinderen. Dat lijkt me de reden waarom mensen er niet aan beginnen, niet tijd, geld of vrijheid, dat zijn eerder bijkomende zaken.
Een vriendin van me is nu zwanger zonder ooit een kinderwens gehad te hebben. Maar ze was ook niet fel anti. Voor haar hoefde het gewoon niet zo nodig. Maar haar man wil dolgraag, en ze gunt hem dat. Ze heeft nu dus geen sterke drang om kinderen te krijgen, maar een sterke drang om hem te geven wat hem gelukkig maakt. Die stap zou ze niet nemen als ze echt geen kinderen wilde en per se geen tijd, geld of vrijheid wilde inleveren of zoiets. Ik denk dat het daar doorgaans helemaal niet om gaat.
Daar gaat het volgens mij helemaal niet om. Het gaat gewoon om wel of geen drang. Als de drang er niet is, gaat het wat ver om aan zoiets ingrijpends te beginnen als kinderen. Dat lijkt me de reden waarom mensen er niet aan beginnen, niet tijd, geld of vrijheid, dat zijn eerder bijkomende zaken.
Een vriendin van me is nu zwanger zonder ooit een kinderwens gehad te hebben. Maar ze was ook niet fel anti. Voor haar hoefde het gewoon niet zo nodig. Maar haar man wil dolgraag, en ze gunt hem dat. Ze heeft nu dus geen sterke drang om kinderen te krijgen, maar een sterke drang om hem te geven wat hem gelukkig maakt. Die stap zou ze niet nemen als ze echt geen kinderen wilde en per se geen tijd, geld of vrijheid wilde inleveren of zoiets. Ik denk dat het daar doorgaans helemaal niet om gaat.
Terwijl mensen zonder kinderwens die druk andersom ervaren. Die hebben juist het idee dat ze voor gek worden uitgemaakt omdat ze geen kinderen willen.quote:Op donderdag 8 april 2010 13:43 schreef debuurvrouw het volgende:
Nogmaals, het maakt mij verder niet uit welke keuze iemand maakt. Maar nu begon de sfeer te ontstaan dat kinderen krijgen iets "doms" is en geen kinderen krijgen "slim" terwijl het beide een op gevoel gemaakte beslissing is. ik voel de drang niet dus ik wil ze niet, + 100 argumenten om het voor jezelf te rechtvaardigen
Tegen: ik voel de drang wel maar heb er geen argumenten voor om het te rechtvaardigen.
Ja, ik generaliseer.
Nou, dat is toch mooi dan?
Dan nog blijft de vraag overeind; waarom wil je kinderen? voor mij blijft het hetzelfde als vragen waarom wil je ze niet?
Beide vragen zijn niet echt te beantwoorden denk ik. je wil ze, of je wil ze niet. Meer niet. En ja, je zult gek genoeg vaker moeten uitleggen waarom je ze niet wil.
Alhoewel meer dan twee kinderen ook tot opgetrokken wenkbrauwen leidt. alles buiten het standaard Brinta-gezin ben ik bang.
Dan nog blijft de vraag overeind; waarom wil je kinderen? voor mij blijft het hetzelfde als vragen waarom wil je ze niet?
Beide vragen zijn niet echt te beantwoorden denk ik. je wil ze, of je wil ze niet. Meer niet. En ja, je zult gek genoeg vaker moeten uitleggen waarom je ze niet wil.
Alhoewel meer dan twee kinderen ook tot opgetrokken wenkbrauwen leidt. alles buiten het standaard Brinta-gezin ben ik bang.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
quote:Op donderdag 8 april 2010 11:21 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Ik had em gezien hoor
Het lijkt je een onmisbare ervaring. Komt dat niet voor een groot deel neer op 'ik vind het leuk'? (Niet denigrerend bedoeld.) Misschien gaat het ook wel niet dieper dan dat, en ben ik te rationeel ingesteld. Anderen in dit topic omschreven het als een gevoel van verliefd zijn, of een oerdrang. Dus een moment dat je emotie de overhand heeft op je ratio, een moment dat ze zelf ook moeilijk onder woorden te brengen vinden.
volgens mij als je 'kinderen' in 'snowboarden' verandert, krijg je precies dezelfde discussie
quote:
[..]
volgens mij als je 'kinderen' in 'snowboarden' verandert, krijg je precies dezelfde discussie
Ik moest lachen.
*Think outside the box*
Beslissingen hebben altijd voor- en nadelen, als je iets wil heb je de neiging wat meer te kijken naar de voordelen, wil je iets niet dan heb je de neiging wat meer te kijken naar de nadelen.
Wat zwaarder weegt maakt dat je iets beslist, voor mij was dat dus ja graag kinderen, voor een ander is het, nee doe maar lekker niet.
Beide hebben vaak gelijk, want zowel de voordelen als de nadelen zijn er, het is maar net wat voor jou zwaarder telt dus.
Ik vind dus niet zozeer dat mensen die geen kinderen willen dat rationeler hebben besloten, maar meer dat die een andere kant ervan zwaarder laten wegen voor zichzelf en dat is hun goed recht.
Wat zwaarder weegt maakt dat je iets beslist, voor mij was dat dus ja graag kinderen, voor een ander is het, nee doe maar lekker niet.
Beide hebben vaak gelijk, want zowel de voordelen als de nadelen zijn er, het is maar net wat voor jou zwaarder telt dus.
Ik vind dus niet zozeer dat mensen die geen kinderen willen dat rationeler hebben besloten, maar meer dat die een andere kant ervan zwaarder laten wegen voor zichzelf en dat is hun goed recht.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
|
|
