Na bijna tien jaar is mijn vriend vrijdagavond bij me weggegaan. Het ging al een tijdje niet zo goed maar het kwam toch als donderslag bij heldere hemel. Het grootste probleem tussen ons is dat we langs elkaar heen leefden en in een sleur raakten. Ik weet het allemaal, waar het aan ligt. Maar dit had ik niet verwacht, echt niet, ik dacht dat we er uit zouden komen samen. We hadden er een tijd geleden over gepraat, hij kwam er toen mee, ik beloofde beterschap en hij ook. Dat kwam niet, doordat we allebei geen actie ondernamen. Over een week zouden we samen een paar dagen weggaan naar het buitenland, ik dacht echt, dan komen we weer dichter bij elkaar, zijn we allebei ergens anders en vooral, samen. Misschien stom, maar daar ging ik echt van uit. We bleven hier in dezelfde cirkel hangen. Hij is nu weg sinds vrijdagavond, alles van hem staat er nog, tot zijn beslapen dekbed op het bed aan toe. Zijn vuile kleren in de was, enz.
Vrijdagavond toen hij uit zijn werk kwam kwam het hoge woord er uit: ik wil bij je weg. Hij was zo lief voor me, we waren allebei overstuur en hebben geknuffeld en elkaar vastgehouden. Anderhalf uur erna vertrok hij, met zijn sporttas met wat kleren en laptop. Gaf me een kus op mijn hoofd en was weg.
Het is nu zondagochtend en hij wil geen contact bleek gisteravond. Gistermiddag zou hij me bellen, en daar hield ik me de hele dag aan vast, vanmiddag belt hij, dan praten we het uit, en dan komt hij weer terug en komt alles goed. Hij belde niet. We sms'ten heen en weer en hij liet weten 's avonds te bellen. Ik stelde voor ergens af te spreken maar dat wilde hij niet, hij kon het niet aan en wilde rust. 's Avonds kreeg ik een sms dat hij hoofdpijn had en ging slapen en me vandaag zou bellen. Daarop heb ik hem gebeld, en de man die ik toen aan de lijn kreeg was niet de man waar ik al tien jaar mee samen leef. Zo koud en zo kil. Dat hij niet meer van me houdt. Dat het over is, voor altijd. Dat ik dat moet accepteren. Dat hij zijn rust wil. En verbrak, waarschijnlijk omdat ik huilde, de verbinding. De man naast wie ik vrijdagochtend nog wakker werd is nu al een vreemde geworden. Ik heb hem vanmorgen vroeg nog een email gestuurd, terwijl ik weet dat het zinloos is. Die gaat hij niet lezen. Het is over wat hem betreft. Iemand tegen wie ik dit zei gisteren zei, hij zit al in verder in het hele proces dan jij. En dat is denk ik ook zo.
Hoe ga ik hier in godsnaam door heen komen? De stilte en de leegte die ineens hier zo aanwezig is? Mijn lichaam dat maar naar een ding wil....hem? Zij kille stem door de telefoon, hoe zal hij in hemelsnaam doen in het echt, als hij zijn spullen komt halen, als hij die al zelf komt halen? Nu is hij weg. Na tien jaar. Ik kan hem niet dwingen ons een tweede kans te geven, maar als het kon...Moet ik het maar zo laten? Niets meer van me laten horen? Zijn spullen voor hem in dozen doen, een dag afspreken waarop het weggehaald kan worden en dat was het dan? Wil hij juist dat ik iets doe? Ik hou zo ongelofelijk veel van hem en heb zoveel pijn. Alles doet zeer, slapen, wakker zijn, huilen, niet huilen, ik ben echt in een hele slechte film beland. Er is geen ander beweert hij, maar het 'gemak' waarmee hij nu zo abrupt afstand neemt doet me het wel vermoeden.
Wat moet ik doen? Hem met rust laten? Hoe kan ik hem nu van de een op de andere dag hem nooit meer zien, nooit meer spreken, nooit meer zijn armen om me heen?
Hoe moeilijk het ook is, laat hem inderdaad nu eerst even met rust.
Hij moet ook de tijd krijgen om zich te realiseren dat hij zich ernstig vergist.
zoals nelson zegt, geef hem ff rust en laat hem contact met jou opnemen. in de tussentijd probeer afleiding te vinden, probeer met vrienden er over te praten en probeer te beginnen met accepteren dat het niet meer goed komt of dat de kans iig erg klein is.
ruim ook zijn dingen op en haal een aantal foto's weg om zo de herinneringen even te remmen.
xx
quote:of niet vergist, dat kan ook best.Op zondag 7 maart 2010 09:40 schreef NelsonWandelaar het volgende:
Sterkte in ieder geval!
Hoe moeilijk het ook is, laat hem inderdaad nu eerst even met rust.
Hij moet ook de tijd krijgen om zich te realiseren dat hij zich ernstig vergist.
maar nu achter elkaar door contact met hem zoeken heeft (hoe lastig ook) in ieder geval geen nut en maakt het alleen maar moeilijker om op normale manier nog met elkaar te praten. Geef hem een paar dagen zodat hij ook ff tot rust kan komen en de boel op een rijtje kan zetten. Dus idd, plan je dagen vol, zoek afleiding.
Vermoed je dat er een ander is (mensen houden nou eenmaal graag vast aan zekerheden, zolang er niets anders is)?
Sterkte! Is nu zo moeilijk dan, je weet niet wat te doen wat goed is of slecht.
Veel sterkte en zoek veel afleiding, al denk ik dat de grootste tijd verdriet is, maar dat geeft niets, na zon lange tijd ineens aleen te zijn is het kut om zo verder te leven
Wel wil ik je simpelweg heel veel sterkte wensen, het verdriet uit je verhaal geeft me kippenvel.... Ik zou in jouw plaats ook echt niet weten wat ik moest, maar ik wil je allerminst een digitale knuffel geven voor nu en de komende tijd.
Het was mijn idee om een weekendje weg te gaan, dit was al heel lang geleden geboekt, had ook niet te maken met dichter naar elkaar te komen, gewoon zomaar leuk, net als we vaker deden.
Een ander...dat is het eerste wat ik hem vroeg en hij verzekerde me dat er geen ander is en nooit is geweest. Al begin ik nu te twijfelen, misschien inderdaad om het maar een reden te geven, het te begrijpen. En nee, ik ben zeker niet uit om mezelf nu zielig te doen lijken door tranen, tranen, die heb ik niet eens meer, ze zijn letterlijk op. De buitenwereld reageert allemaal hetzelfde, vol ongeloof. Natuurlijk staat 'mijn kant' aan mijn kant, maar niemand is boos op mij of op hem. Ik heb gelukkig een fijne familie waar ik terecht kan, en kennissen die bezorgd bellen en aanbieden langs te komen, maar ik wil alleen maar hem. Het is nu bijna een uur, ik heb nog niks gehoord, de boodschap wordt steeds duidelijker. Ik ben hem kwijt.
Ik ben moe, maar wil niet slapen, omdat het wakker worden zo'n pijn doet. Af en toe heb ik de neiging weg te gaan, me vol te laten lopen, maar ik weet dat de kater groter zal zijn dan de pijn die ik sowieso wel voel. Ik kan alleen maar hopen en bidden dat hij mij net zo mist als ik hem en hij ineens voor de deur staat.
quote:even de mods erop attenderen in dit topic: R&P FAQ en FeedBack: op naar de lentekriebels dan wordt het voor je gefixed
Ik zie nu trouwens dat ik het in het verkeerde subforum heb gepost, dat kun je niet zelf wijzigen toch?
Heel veel sterkte... Het doet nu pijn, alles doet pijn... Maar je komt er doorheen.
Afstand nemen is in mijn ervaring het beste wat je kunt doen.
Kun je geen vriendin(nen) bellen om samen zijn spullen op te ruimen/in dozen te doen, zodat je daar niet steeds meer me geconfronteerd wordt?
Je vriend doet wat iedereen hier in R&P hem zou aanraden: uitmaken en contact tot een minimum beperken.
Je komt er vanzelf over heen, heb het ook eens mee gemaakt.
quote:Ik hoop iig voor je dat het moment snel komt waarop zijn spullen weg gaan, want het lijkt me belangrijk dat je zo min mogelijk met hem geconfronteerd wordt als je dit allemaal nog een keer verwerkt wil krijgen.
Kun je geen vriendin(nen) bellen om samen zijn spullen op te ruimen/in dozen te doen, zodat je daar niet steeds meer me geconfronteerd wordt?
Heel veel sterkte ermee TS, en zoals meermaals gezegd: zoek die afleiding.
Sterkte...quote:Op zondag 7 maart 2010 14:12 schreef VonHinten het volgende:
Dat 'gemak' van afstand nemen van hem zal wel meevallen. Die hardheid of kilheid waar je het over hebt kan ook een rol zijn die hij zichzelf laat spelen om het makkelijk voor jullie allebei te maken. Nu nog twee maanden saampjes gaan zitten huilen, afspraakjes maken, hopen en twijfelen... daar heeft ook niemand wat aan.
Je vriend doet wat iedereen hier in R&P hem zou aanraden: uitmaken en contact tot een minimum beperken.
Dat dus. Het zal waarschijnlijk toch moeilijker voor hem zijn dan hoe hij het nu doet overkomen. Hoe dan ook zie je dit gedrag vaker. Opeens zie je een compleet ander mens. Vervelend om mee te maken, helaas onderdeel van het leven. Vaak gaan mensen ook nog opeens zich als een lul of trut gedragen buiten het contact sterk verminderen om.Sterkte! Het komt echt wel weer goed met je, maar het zal zeker wel even wennen zijn na al die jaren.
veel sterkte...Maar goed daarna op de bank geslapen en weer met pijn in mijn maag wakker geworden. Droomde over hem. Heb net weer een was gedraaid met zijn was en begon ineens hard op te praten, over hoe hij het in zijn hoofd haalt mij zo te behandelen na tien jaar. Dat ik op zijn minst een smsje verdien, op zijn minst. Heel rare gewaarwording om als een looney bijna schreeuwend door het huis te lopen. Het luchtte wel een beetje op.
Het begint nu donker te worden en ik reken niet meer op een teken van hem, en ga er van uit dat het morgen ook niet zal komen, misschien zelfs wel nooit meer. Ik vind het eng hoe ik ineens woorden uitspreek en ook van anderen te horen krijgen als 'toekomst', 'spullen inpakken', 'nieuw leven', 'een ander', 'misschien zoek ik iets in Delft of Gouda schijnt ook leuk te zijn'.
Tot vrijdagavond kwart voor zeven was ik gelukkig. Natuurlijk hadden we onze problemen, maar tot vrijdag was ik verdomme echt gelukkig. Alles zat eindelijk mee, vorig jaar ben ik mijn eigen bedrijf gestart dat lekker loopt, hij heeft een goede baan, we hebben geweldige katten, een mooi huis, financieel niks te klagen, we zijn gezond, hebben een fijne familie. Ik was gelukkig. Hij ook, dacht ik. Ondanks de sleur, de onvermijdelijke sleur na zoveel jaar. Het is echt ongelofelijk hoe je door een paar woorden, door een mededeling, in een klap niet meer gelukkig bent.
Thanks for listening.
Ik zou me nu zoveel mogelijk even in mn eigen verdriet storten en je hart luchten bij zoveel mogelijk mensen. Iedereen "verdiend" t om op zo'n moment even helemaal kapot te gaan. Het lucht op en zorgt ervoor dat je het minder snel in je hart laat rotten.
Succes.
Ik ga morgen beginnen, misschien zometeen nog, gelukkig heb ik verhuisdozen in huis. Zometeen of morgen ga ik beginnen met zijn spullen. Die ga ik heel voorzichtig en heel respectvol netjes in dozen doen. Zijn dierbare computers en beeldschermen in de originele dozen. Zijn kleding frisgewassen netjes opgevouwen in tassen. En dan wil ik niet dat het opgehaald wordt. Maar ik wil dat het afgeleverd wordt. Ik heb net besloten dat de enige reden waarop ik het ga aankunnen hem ooit nog te zien, is dat hij dat zelf zou willen. Ik verbaas mezelf over dit, dit had ik zelfs vanmorgen en vanmiddag niet gedacht, gek hoe snel je van gevoel wisselt. En misschien praat ik morgen wel anders als ik daadwerkelijk zijn laatjes en zijn kastjes af ga en alles in dozen doe en instort en hem toch ga bellen, huilend, maar zoals ik me nu voel, zonder invloed van middelen, ik weet dat die zo tijdelijk zijn, ik voel me ineens zo sterk. Ik hoop dat het zo blijft. Het is nog steeds pijnlijk, een pijn die echt onverteerbaar is, maar ineens lichter aanvoelt.
Morgenochtend ga ik mezelf er wel toe zetten naar om naar de huisarts te gaan. Ik heb sinds donderdagavond niet gegeten, hou niks binnen, zelfs dranken komen er zowat gelijk uit. En misschien iets voor kalmering voor de zekerheid, als dat bestaat.
quote:True! Hij heeft zijn stap al door en doordacht en is moeilijk terug te draaien!Iemand tegen wie ik dit zei gisteren zei, hij zit al in verder in het hele proces dan jij. En dat is denk ik ook zo.
Kleine kans dat het na een rustperiode voor zijn rekening nog een ommekeer maakt in zijn besluit! Maar het is er wel...
Ik wil je verder geen goede afloop in het vooruitzicht stellen, die kans is gewoon veel te klein!
Veel sterkte!
quote:Ja, het zal nog wel een tijd een mallemolen aan emoties en stemmingen blijven. Maar blijkbaar ben je zo iemand die instinctief overschakelt op een modus van overleven en jezelf overeind houden. Dat lijkt me een heel positief iets, in de zin dat het je door de ergste periode heensleept. Het zal morgen vast een heel pijnlijke toestand voor je worden, dat is ook niet meer dan normaal. Het is een soort van rouwproces. Knap hoe je het doet hoor! Het is een goed idee hulp te zoeken en aanvaarden, de huisarts zal vast iets voor je kunnen doen om ervoor te zorgen dat je lichamelijk weer wat aansterkt. Veel succes!Op zondag 7 maart 2010 21:40 schreef Natalie78 het volgende:
Ja mijn gevoel is inderdaad weerbaarder. Of het echt is, durf ik niet te zeggen, ik ga door allerlei fases heen. Net heel lang met mijn moeder gesproken aan de telefoon en het onderwerp Zijn Spullen kwam aan bod. Al pratende besefte ik dat ik om het minste pijn te voelen, heel praktisch moet handelen en bij alles me af moet vragen hoe ik het wil. Wil ik dat hij hier in huis komt zijn spullen op komt halen? Nee. Wil ik, wat ik verwacht, dat zijn familie dat komt doen, mij vast nog een opmerking zal toesnauwen waar ik dagenlang van streek door ga zijn? Nee.
Ik ga morgen beginnen, misschien zometeen nog, gelukkig heb ik verhuisdozen in huis. Zometeen of morgen ga ik beginnen met zijn spullen. Die ga ik heel voorzichtig en heel respectvol netjes in dozen doen. Zijn dierbare computers en beeldschermen in de originele dozen. Zijn kleding frisgewassen netjes opgevouwen in tassen. En dan wil ik niet dat het opgehaald wordt. Maar ik wil dat het afgeleverd wordt. Ik heb net besloten dat de enige reden waarop ik het ga aankunnen hem ooit nog te zien, is dat hij dat zelf zou willen. Ik verbaas mezelf over dit, dit had ik zelfs vanmorgen en vanmiddag niet gedacht, gek hoe snel je van gevoel wisselt. En misschien praat ik morgen wel anders als ik daadwerkelijk zijn laatjes en zijn kastjes af ga en alles in dozen doe en instort en hem toch ga bellen, huilend, maar zoals ik me nu voel, zonder invloed van middelen, ik weet dat die zo tijdelijk zijn, ik voel me ineens zo sterk. Ik hoop dat het zo blijft. Het is nog steeds pijnlijk, een pijn die echt onverteerbaar is, maar ineens lichter aanvoelt.
Morgenochtend ga ik mezelf er wel toe zetten naar om naar de huisarts te gaan. Ik heb sinds donderdagavond niet gegeten, hou niks binnen, zelfs dranken komen er zowat gelijk uit. En misschien iets voor kalmering voor de zekerheid, als dat bestaat.
quote:Let op dat je de situatie zoals die was niet gaat romantiseren. Zoals je zei zaten jullie in een sleur. Als alles écht zo geweldig was, was dit niet gebeurd.Op zondag 7 maart 2010 19:10 schreef Natalie78 het volgende:
Tot vrijdagavond kwart voor zeven was ik gelukkig. Natuurlijk hadden we onze problemen, maar tot vrijdag was ik verdomme echt gelukkig. Alles zat eindelijk mee, vorig jaar ben ik mijn eigen bedrijf gestart dat lekker loopt, hij heeft een goede baan, we hebben geweldige katten, een mooi huis, financieel niks te klagen, we zijn gezond, hebben een fijne familie. Ik was gelukkig. Hij ook, dacht ik. Ondanks de sleur, de onvermijdelijke sleur na zoveel jaar. Het is echt ongelofelijk hoe je door een paar woorden, door een mededeling, in een klap niet meer gelukkig bent.
quote:LiefdeOp zondag 7 maart 2010 23:34 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Let op dat je de situatie zoals die was niet gaat romantiseren. Zoals je zei zaten jullie in een sleur. Als alles écht zo geweldig was, was dit niet gebeurd.
... Maakt blind (voor zover je er met je nuchtere verstand er afstand van kan doen zoals ik...)quote:In dit geval moedwillig blind, want mevrouw zegt zelf dat ze in een sleur zaten. Hoe kun je dan intens gelukkig zijn?Op zondag 7 maart 2010 23:37 schreef Underverse het volgende:
[..]
Liefde
quote:Dat heeft echt veel impact... Je verliest het overzicht terwijl je wel belangrijke details kent, zoals mevrouw in kwestie kan opnoemenOp zondag 7 maart 2010 23:46 schreef VonHinten het volgende:
[..]
In dit geval moedwillig blind, want mevrouw zegt zelf dat ze in een sleur zaten. Hoe kun je dan intens gelukkig zijn?
quote:Sommige mensen houden van kabbelende beekjes, anderen hebben stroomversnellingen en watervallen nodig. Als die behoeften in een relatie niet overeenkomen.. tja, dan pas je misschien ook niet bij elkaar.Op zondag 7 maart 2010 23:46 schreef VonHinten het volgende:
[..]
In dit geval moedwillig blind, want mevrouw zegt zelf dat ze in een sleur zaten. Hoe kun je dan intens gelukkig zijn?
Hoe dan ook vind ik het een klootzak dat hij blijkbaar al lang hier mee rond loopt maar dat dus niet besproken heeft. Na 10 jaar in 5 minuten uit iemands leven verdwijnen vind ik wel extreem lullig. Als hij zo omgaat met problemen dan ben je hem beter kwijt dan rijk.
quote:Uit de OP:Op zondag 7 maart 2010 23:56 schreef Vandaag... het volgende:
Hoe dan ook vind ik het een klootzak dat hij blijkbaar al lang hier mee rond loopt maar dat dus niet besproken heeft. Na 10 jaar in 5 minuten uit iemands leven verdwijnen vind ik wel extreem lullig. Als hij zo omgaat met problemen dan ben je hem beter kwijt dan rijk.
quote:Hij was degene die het initiatief nam om over de problemen en oplossingen te praten. Als dat nergens toe leidt... tsja, dan is de koek op een gegeven moment op. En nogmaals, de manier waarop hij de situatie benadert lijkt rechtstreeks uit de R&P-manual te komen. Dat advies wordt hier bijna dagelijks gegeven: afbreken en contact tot minimum beperken. Maar nee, meneer is een klootzak omdat ie niet samen met zijn ex snikkend en snotterend de verhuisdozen in wil pakken.We hadden er een tijd geleden over gepraat, hij kwam er toen mee, ik beloofde beterschap en hij ook. Dat kwam niet, doordat we allebei geen actie ondernamen.
quote:So obvious!Op maandag 8 maart 2010 00:05 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Uit de OP:
[..]
Hij was degene die het initiatief nam om over de problemen en oplossingen te praten. Als dat nergens toe leidt... tsja, dan is de koek op een gegeven moment op. En nogmaals, de manier waarop hij de situatie benadert lijkt rechtstreeks uit de R&P-manual te komen. Dat advies wordt hier bijna dagelijks gegeven: afbreken en contact tot minimum beperken. Maar nee, meneer is een klootzak omdat ie niet samen met zijn ex snikkend en snotterend de verhuisdozen in wil pakken.
R&P motto: Life goes on.
quote:Ik ben niet sociaal, maar dit gaat echt veel te ver!Op maandag 8 maart 2010 00:12 schreef Pritt het volgende:
Helemaal eens met VonHinten, wat een hypocriet geneuzel opeens hier in het topic omdat het een FOKker is die hier al 10 jaar zit. Die willen we niet teveel beschadigen. TS is gewoon te laks geweest in haar relatie en waarschijnlijk naar zeer veel tijd heeft die jongen zijn conclusies getrokken. Laten we dan niet TS troosten, maar haar bashen hoe ze dit zover heeft kunnen laten komen.
R&P motto: Life goes on.
I bash jou!
quote:Ik vind dat je nogal overdrijft. We weten niet hoe de verdeling van de 'schuld' precies ligt, dat is speculeren. TS zal daar in de loop van de tijd wel een steeds helderder beeld van krijgen. De toon van die laatste zin komt verder niet in het topic voor, dat heb je zelf verzonnen. Juist niet zelfs, TS is behoorlijk genuanceerd, zeker gezien wat haar zojuist overkomen is.Op maandag 8 maart 2010 00:05 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Uit de OP:
[..]
Hij was degene die het initiatief nam om over de problemen en oplossingen te praten. Als dat nergens toe leidt... tsja, dan is de koek op een gegeven moment op. En nogmaals, de manier waarop hij de situatie benadert lijkt rechtstreeks uit de R&P-manual te komen. Dat advies wordt hier bijna dagelijks gegeven: afbreken en contact tot minimum beperken. Maar nee, meneer is een klootzak omdat ie niet samen met zijn ex snikkend en snotterend de verhuisdozen in wil pakken.
Het lijkt mij sterk dat iemand na een 10-jarige relatie opeens zegt joepdoei de mazzel?
Wat een trieste en verdrietige toestand. Ik kan me voorstellen dat de pijn tegen het ondraagelijke hikt. En wees er maar niet zo zeker van dat hij in een verdere fase zit dan jij. Ontkennen is de eerste fase.
Het kant best zijn dat hij ook niet beter weet te handelen dat hij nu doet en dat zijn pijn ook nog wel komt.
Heel veel sterkte en ik vind het moedig dat je zijn spullen gaat inpakken.
quote:Die laatste zin slaat op deze opmerking:Op maandag 8 maart 2010 00:52 schreef keesjeislief het volgende:
Ik vind dat je nogal overdrijft. We weten niet hoe de verdeling van de 'schuld' precies ligt, dat is speculeren. TS zal daar in de loop van de tijd wel een steeds helderder beeld van krijgen. De toon van die laatste zin komt verder niet in het topic voor, dat heb je zelf verzonnen. Juist niet zelfs, TS is behoorlijk genuanceerd, zeker gezien wat haar zojuist overkomen is.
quote:Hoe dan ook vind ik het een klootzak dat hij blijkbaar al lang hier mee rond loopt maar dat dus niet besproken heeft. Na 10 jaar in 5 minuten uit iemands leven verdwijnen vind ik wel extreem lullig. Als hij zo omgaat met problemen dan ben je hem beter kwijt dan rijk.
Hoe gaat het nu met je?
quote:On-zin.Op zondag 7 maart 2010 23:56 schreef Vandaag... het volgende:
Hoe dan ook vind ik het een klootzak dat hij blijkbaar al lang hier mee rond loopt maar dat dus niet besproken heeft. Na 10 jaar in 5 minuten uit iemands leven verdwijnen vind ik wel extreem lullig. Als hij zo omgaat met problemen dan ben je hem beter kwijt dan rijk.
Er is eenvoudigweg geen mooie pijnloze sjieke manier om het uit te maken.
Kritiek leveren is makkelijk; maar op elke manier waarop het uit gaat is wel iets aan te merken.
de grootste lust
voor je oren
die je ooit zult horen
[ Bericht 0% gewijzigd door Knuffelzacht op 08-03-2010 22:14:56 ]
Dit is inderdaad erg pijnlijk. Zoals al werd opgemerkt: hij zit al in een verder gevorderde fase waardoor jij nou een grote klap krijgt. Hij had het subtieler kunnen doen vind ik ook, al zou de klap altijd hard aangekomen zijn. Hij heeft het er natuurlijk ook erg moeilijk mee.
Dit zijn van die momenten waar duizenden liedjes over geschreven zijn. Veel sterkte! Wij doen ons best om je nog een beetje op te vrolijken.
quote:Daar sluit ik me bij aan; als iemand meteen "opgeeft" dan ben je ook "een zwakkeling", omdat je het niet eens probeert. Er is altijd wat.Op maandag 8 maart 2010 20:15 schreef mgerben het volgende:
[..]
On-zin.
Er is eenvoudigweg geen mooie pijnloze sjieke manier om het uit te maken.
Kritiek leveren is makkelijk; maar op elke manier waarop het uit gaat is wel iets aan te merken.
Sterkte TS.
Persoonlijk zou ik niet zo makkelijk zijn spulletjes terug geven, als je in 1 keer weg gaat zonder ooit geklaagd te hebben, hoef je ook je spulletjes niet meer (in bruikbare staat) terug te verwachten. Maar zo ben ik, en dat is ongetwijfeld niet de beste manier om er mee om te gaan.
Sterkte!
quote:Weer zo iemand die de OP half leest, of bij de tweede zin zijn mening al gevormd heeftOp maandag 8 maart 2010 22:11 schreef Pannenkoekenmix het volgende:
Het beste wat je kan doen, voor jezelf, is om even alles wat met hem te maken heeft uit de weg te gaan. Hele dagen huilen heb je helaas ook niets aan, en is nog nooit iemand verder mee gekomen. Misschien kun je een paar nachten bij een vriendin slapen, die kunnen je nu juist heel goed steunen.
Persoonlijk zou ik niet zo makkelijk zijn spulletjes terug geven, als je in 1 keer weg gaat zonder ooit geklaagd te hebben, hoef je ook je spulletjes niet meer (in bruikbare staat) terug te verwachten. Maar zo ben ik, en dat is ongetwijfeld niet de beste manier om er mee om te gaan.
Sterkte!
Ex-vriend van TS was degene die als eerste aan de bel trok dat het niet meer lekker ging in hun relatie. Vervolgens was er geen verbetering en TOEN heeft hij het uitgemaakt.
quote:Wat is het nu weer voor rare asociale instelling om van te voren al aan te gaan kondigen dat je de spullen gaat vernielen of weggooien? In the heat of the moment, a la, maar het als een weloverwogen standpunt hanteren is wel érg sneu hoor.Op maandag 8 maart 2010 22:11 schreef Pannenkoekenmix het volgende:
Het beste wat je kan doen, voor jezelf, is om even alles wat met hem te maken heeft uit de weg te gaan. Hele dagen huilen heb je helaas ook niets aan, en is nog nooit iemand verder mee gekomen. Misschien kun je een paar nachten bij een vriendin slapen, die kunnen je nu juist heel goed steunen.
Persoonlijk zou ik niet zo makkelijk zijn spulletjes terug geven, als je in 1 keer weg gaat zonder ooit geklaagd te hebben, hoef je ook je spulletjes niet meer (in bruikbare staat) terug te verwachten. Maar zo ben ik, en dat is ongetwijfeld niet de beste manier om er mee om te gaan.
Sterkte!
.Sterkte TS. En wat een lul is die man.
Sommige antwoorden hier.
quote:Bespreek dat dan eerst eens goed ofzo, in plaats van in jezelf een besluit te nemen er maar mee te stoppen, dat te verwerken en het dan pas te vertellen. Er wordt in de OP wel gezegd dat er even over is gepraat, maar volgens mij meer op de manier van 'we gaan het proberen goed te maken' in plaats van 'dit gaat richting het einde'. Je moet niet de ander de illusie geven dat jullie er allebei hard aan werken terwijl je eigenlijk al hebt besloten ermee te stoppen.Op dinsdag 9 maart 2010 03:01 schreef Mint_Clansell het volgende:
Waarom is hij de lul terwijl uit het verhaal van de TS duidelijk is geworden dat er geen verbetering in de relatie zat?
Sommige antwoorden hier.
Ook moeten er allerlei administratieve dingen geregeld worden, samenlevingscontract, testament, noem maar op en dat maakt het ook erg definitief. Hij geeft aan echt niet meer door te willen. Ik heb het volgehouden hem niet meer te smsen, bellen of emailen en daar ben ik trots op, als ik terug kijk hoe wanhopig ik dat zaterdag nog deed. Het is nog vers, ik ben labiel nu, dus kan zo maar omslaan, hoop het niet.
Hij heeft me vanavond uit zichzelf terug gemaild, dat was aan de ene kant fijn, want ik begon me echt doodverklaard te voelen, afgeschreven, dood. De boodschap was niet fijn, hij blijft bij zijn gevoel, het is over. Hoe ik verder moet weet ik nog steeds niet, en ga door allerlei emoties heen. De vraag uit mijn OP of ik hem met rust moest laten of niet, is nu in ieder geval beantwoord. Met rust laten dus.
Sterkte TS!
quote:Kan heel goed, maar hoeft helemaal niet natuurlijk.
Het spijt me, maar zo rigoureus als de vriend het aanpakt ; hij heeft een ander, daar durf ik mijn geld wel op te zetten. Of nou ja, "hebben", er speelt wat met een andere chick.
quote:onzin....dat wil zeggen, het kan wel...het kan altijd...maar het hoeft niet; iedereen gaat anders om met dit soort situaties, en er is heel wat voor te zeggen om, als je de keuze hebt gemaakt het te beëindigen, dat dan ook maar meteen rigoureus te doen....of hij het volhoudt is een andere vraag, maar ik denk dat er op de iets langere termijn veel te zeggen is voor deze manier boven contact houden en blijven praten en samen huilknuffelen tot je er gek van wordt...Op dinsdag 9 maart 2010 07:43 schreef macondo het volgende:
Het spijt me, maar zo rigoureus als de vriend het aanpakt ; hij heeft een ander, daar durf ik mijn geld wel op te zetten. Of nou ja, "hebben", er speelt wat met een andere chick.
Sterkte TS!
quote:Idd, ik vind dat die vriend het heel goed aanpakt. Niet tof voor TS, en ik gun het haar helemaal niet, maar als het dan toch zo moet zijn, dan vooral graag op deze, niet mis te verstane, overduidelijke manier.
ik denk dat er op de iets langere termijn veel te zeggen is voor deze manier boven contact houden en blijven praten en samen huilknuffelen tot je er gek van wordt...
quote:dat wel ja.. liever in een keer over dan 600 valse strohalmen.. denk ik.. als buitenstaander dan maar... hoop niet dat het me ooit overkomt..Op dinsdag 9 maart 2010 09:12 schreef Garisson72 het volgende:
[..]
Idd, ik vind dat die vriend het heel goed aanpakt. Niet tof voor TS, en ik gun het haar helemaal niet, maar als het dan toch zo moet zijn, dan vooral graag op deze, niet mis te verstane, overduidelijke manier.
Het is niet het type er naar, dat is altijd al een eigenschap geweest waarvan ik hem zei er wel eens jaloers op te zijn, hij is gevoelig hoor, en lief. Maar kan ook kei en kei hard zijn. Wil hij niet naar een feest of ander verplicht nummer? Dan gaat hij ook niet, terwijl ik altijd wel ga, uit plichtsgevoel. Ik voel me altijd heel snel schuldig tegenover mensen, hij kent dat gevoel niet. Dus nee, ik verwacht helemaal niets meer. Het lijkt nu misschien een eikel, een lul, dat is wat ik nu ook van een aantal mensen hoor. Schofterig hoe hij jou nu behandelt maar ik wil geen kwaad woord over hem horen. Ik wil hem ook niet gaan herinneren als de eikel die mij nu volledig laat zitten. Er is niemand die mij zo goed en zo door en door kent, hij weet als geen ander hoe ik er nu bij zit, hoe wanhopig, hoeveel ik van hem hou. Ik heb besloten dat ik hem ook echt nooit meer wil zien, hopelijk hoeft dat ook niet, bijvoorbeeld dat je apart van elkaar een samenlevingsovereenkomst kan ontbinden, ik hoop het. Als ik hem nu zou zien weet ik niet hoe sterk ik blijf, ik denk dat ik hem toch om zijn hals zou vliegen ofzo.
Pffff....Ik moet mezelf ook niet kwellen door te denken dat er een ander is, en hoe ze er dan uit ziet, en hoe hij tegen haar doet, hoe gelukkig hij oud met haar zal worden, vraag het hem ook niet meer. Wil niet een wanhopig Googlende ex worden of op Hyves dingen gaan zien die ik niet wil zien. Vrijdagavond heeft hij me in mijn ogen aangekeken, werd zelfs boos en zei dat daar geen sprake van is, maar ja misschien zag hij vrijdagavond 20.00 uur als de starttijd voor zijn nieuwe relatie met haar, wie ze ook mag zijn, als ze bestaat? Ik kan daar nu niks meer over zeggen, net zo min als hij als ik besluit vanavond mijn heil te zoeken in de armen van een andere vent. Die behoefte heb ik nu wel ineens, al probeer ik daar niet aan toe te geven, is veel te snel, en zou niet om de goede reden zijn.
Day by day...
Vraag me trouwens af of hij meeleest hier in dit topic. Dan herkent hij uiteraard mij, weet dat ik dit schrijf. Ook zo vreemd allemaal.
Na een paar maanden ben je wellicht verder en kun je aan een date denken. Niets werkt zo goed als vlinders voor een ander. Kan je nu nog niet goed voorstellen, en het gaat een gekke lente / zomer worden. Sterkte
quote:Gewoon lekker gaan neuken joh, kan jou het schelen. Je hebt er toch niets mee te verliezen. En een ander kan het ook niet schelen hoor, wat jouw motieven zijn voor een goede beurt, echt niet. Niks werkt beter tegen stress dan sex.Op dinsdag 9 maart 2010 13:44 schreef Natalie78 het volgende:
Ik kan daar nu niks meer over zeggen, net zo min als hij als ik besluit vanavond mijn heil te zoeken in de armen van een andere vent. Die behoefte heb ik nu wel ineens, al probeer ik daar niet aan toe te geven, is veel te snel, en zou niet om de goede reden zijn.
Daar kan ik nu echt om lachen weet je dat? En zo is het waarschijnlijk ook. Het is wel afleiding. Past totaal niet bij mijn karakter, ben behoorlijk verlegen maar ja, wel een mens.Al die keren dat hij contact met je zoekt,merk ik dat zijn reactie eenzijdig is. Dat kan ook,ondanks dat je het niet wil of kan geloven,een spel zijn. Een spel als een psychologisch spelletje(wat altijd ontkent wordt door diegene die je het vraagt) om jou uiteindelijk naar zijn pijpen te laten dansen. Ik bedoel ermee dat hij merkt dat jij hem graag terug wilt,en hoe afstandelijker hij is naar jou toe,(via de telefoon of anders) hoe meer jij begrip toont dan wel toegeeft om hem maar terug te krijgen. Dat kan en is een veel voorkomend spelletje dat mannen en vrouwen gebruiken die een beetje van manipulatie houden om toch hun zin te krijgen en het effect is vaak 100% want ze merken dat de ander alles zal doen om jou het naar de zin te maken zodat alles weer koek en ei is.
Oplossing:
Voor een goede relatie zijn 2! partijen nodig en niet 1! Onthoud, hoe moeilijk ook, er zijn zat
unieke andere mannen op de wereld die wel tot harmonie bereidt zijn en hem kunnen evenaren,dus uniek zijn is relatief ondanks dat je onderbuik gevoelens zeggen dat hij de ware is. Dus concreet, je wat neutraler opstellen naar hem toe en laten merken dat ook jij je grenzen hebt. En probeert hij te stellen dat jij nu probeert hem naar jou pijpen te laten dansen of hem niet begrijpt dan stel je de wedervraag of niet hij teveel alles op jouw bordje probeert te schuiven zodat jij maar alles van hem moet begrijpen. Gewoon tegenaanval ondanks dat het pijn doet.
Mocht hij op een bepaalt moment niet meer terug willen omdat jij zogenaamd hem niet begrijpt of wat dan ook,laat gaan(hoe moeilijk ook) en vooruit denken totdat hij tot bedaren komt of normaal benadering tot jou zoek. En mocht hij wederom een sms sturen gewoon terug sms'n dat hij je maar zelf moet bellen als hij je echt serieus wilt spreken en anders laat ook jij het zitten want je bent zijn slaafje niet.
Nogmaals het zal even pijn doen na al die jaren maar pijn is hoe raar ook maar tijdelijk en de toekomst is
belangrijker en uiteindelijk help je je zelf er niet mee door in je pijn te blijven wentelen door alles van hem te laten afhangen alsof jij zelf geen eigen waarde hebt.
Zo! mond vol
Maar hij heeft wat mij betreft wel gelijk in zijn reacties: hij is eerlijk, houdt je niet aan het lijntje en probeert de praktische dingen zsm op te lossen.
Laat het los verder, laat hem met rust en concentreer je op jezelf, op leren omgaan met je verdriet en met een schone lei alleen beginnen. Dat is al moeilijk genoeg. Als alles verwerkt is en alle gevoelens afgezwakt zijn kunnen jullie waarschijnlijk uiteindelijk wel weer normaal met elkaar omgaan, maar gezien jouw enigszins dramatische reactie heeft ie misschien wel gelijk dat dit op dit moment voor beiden het beste is.
quote:Ik vind TS juist redelijk beheerst overkomen eigenlijk. Maar dat is vast maar schijn.Op dinsdag 9 maart 2010 14:14 schreef Ripley het volgende:
Heel naar dat je relatie na zo'n lange tijd over is, kan me voorstellen dat je er verdrietig van bent.
Maar hij heeft wat mij betreft wel gelijk in zijn reacties: hij is eerlijk, houdt je niet aan het lijntje en probeert de praktische dingen zsm op te lossen.
Laat het los verder, laat hem met rust en concentreer je op jezelf, op leren omgaan met je verdriet en met een schone lei alleen beginnen. Dat is al moeilijk genoeg. Als alles verwerkt is en alle gevoelens afgezwakt zijn kunnen jullie waarschijnlijk uiteindelijk wel weer normaal met elkaar omgaan, maar gezien jouw enigszins dramatische reactie heeft ie misschien wel gelijk dat dit op dit moment voor beiden het beste is.
quote:Ja vind ik ook. Bewonderenswaardig hoe ze wel haar heftige emoties toelaat, maar toch ook het overzicht bewaart en blijft nadenken.Op dinsdag 9 maart 2010 14:45 schreef macondo het volgende:
[..]
Ik vind TS juist redelijk beheerst overkomen eigenlijk. Maar dat is vast maar schijn.
quote:Het is niet alleen afleiding, maar ook een manier om alvast van een van de goede kanten van het verhaal te genieten, een geluk bij een ongeluk zogezegd: je vrijheid! Lekker proberen te gaan genieten van de flirtende blikken (en meer...) van andere mannen! Het kan wel eens een lente voor je worden zoals je al een lange tijd niet meer hebt meegemaakt.Op dinsdag 9 maart 2010 14:00 schreef Natalie78 het volgende:
Haha
.quote:Lijkt mij valse hoop.Op dinsdag 9 maart 2010 14:08 schreef FP128 het volgende:
@ TS: Ondanks dat je onder een ander account je verhaal doet zal diegene om wie het gaat al snel weten dat jij het bent aangezien die zich in jouw relaas zal herkennen. Daarnaast is jouw situatie niet uniek en zoals de meesten al vertelden: Gewoon laten rusten en hem de tijd geven. Daarbij wil ik ook wel een ander punt aanboren en dan zeg ik het uit het oogpunt van een man.
Al die keren dat hij contact met je zoekt,merk ik dat zijn reactie eenzijdig is. Dat kan ook,ondanks dat je het niet wil of kan geloven,een spel zijn. Een spel als een psychologisch spelletje(wat altijd ontkent wordt door diegene die je het vraagt) om jou uiteindelijk naar zijn pijpen te laten dansen. Ik bedoel ermee dat hij merkt dat jij hem graag terug wilt,en hoe afstandelijker hij is naar jou toe,(via de telefoon of anders) hoe meer jij begrip toont dan wel toegeeft om hem maar terug te krijgen. Dat kan en is een veel voorkomend spelletje dat mannen en vrouwen gebruiken die een beetje van manipulatie houden om toch hun zin te krijgen en het effect is vaak 100% want ze merken dat de ander alles zal doen om jou het naar de zin te maken zodat alles weer koek en ei is.
Oplossing:
Voor een goede relatie zijn 2! partijen nodig en niet 1! Onthoud, hoe moeilijk ook, er zijn zat
unieke andere mannen op de wereld die wel tot harmonie bereidt zijn en hem kunnen evenaren,dus uniek zijn is relatief ondanks dat je onderbuik gevoelens zeggen dat hij de ware is. Dus concreet, je wat neutraler opstellen naar hem toe en laten merken dat ook jij je grenzen hebt. En probeert hij te stellen dat jij nu probeert hem naar jou pijpen te laten dansen of hem niet begrijpt dan stel je de wedervraag of niet hij teveel alles op jouw bordje probeert te schuiven zodat jij maar alles van hem moet begrijpen. Gewoon tegenaanval ondanks dat het pijn doet.
Mocht hij op een bepaalt moment niet meer terug willen omdat jij zogenaamd hem niet begrijpt of wat dan ook,laat gaan(hoe moeilijk ook) en vooruit denken totdat hij tot bedaren komt of normaal benadering tot jou zoek. En mocht hij wederom een sms sturen gewoon terug sms'n dat hij je maar zelf moet bellen als hij je echt serieus wilt spreken en anders laat ook jij het zitten want je bent zijn slaafje niet.
Nogmaals het zal even pijn doen na al die jaren maar pijn is hoe raar ook maar tijdelijk en de toekomst is
belangrijker en uiteindelijk help je je zelf er niet mee door in je pijn te blijven wentelen door alles van hem te laten afhangen alsof jij zelf geen eigen waarde hebt.
Zo! mond vol
quote:Ow, dat vind ik niet. Alleen al de TT vind ik een beetje theatraal zeg maar. En er blijkt duidelijk uit dat zij nog wel veel gevoelens heeft, dat bedoelde ik meer. Dan is het wel goed om even helemaal geen of alleen zakelijk contact te hebben, om het op de wat langere termijn makkelijker voor haar te maken.Op dinsdag 9 maart 2010 14:45 schreef macondo het volgende:
[..]
Ik vind TS juist redelijk beheerst overkomen eigenlijk. Maar dat is vast maar schijn.
quote:Dat heeft ook te maken met haar goede schrijfstijl en uitdrukkingsvermogen denk ik, het is heftig verwoord maar wordt nergens hysterisch of over the top imho. (Sterker nog, ik dacht even dat Nadine26 weer een nieuw projectje had)Op dinsdag 9 maart 2010 15:21 schreef Ripley het volgende:
[..]
Ow, dat vind ik niet. Alleen al de TT vind ik een beetje theatraal zeg maar. En er blijkt duidelijk uit dat zij nog wel veel gevoelens heeft, dat bedoelde ik meer. Dan is het wel goed om even helemaal geen of alleen zakelijk contact te hebben, om het op de wat langere termijn makkelijker voor haar te maken.
Nu is het wel keihard. En ook een beetje laf. Het is voor hem natuurlijk heel moeilijk om dit soort gesprekken te voeren, omdat hij weet dat het enige wat TS wil horen, hij haar niet kan zeggen. Maar goed, een tienjarige relatie verbreken, om vervolgens je nogal zakelijke mails af te sluiten met 'gr.'.
............het gaat wat ver.quote:Eens damit.
Dat heeft ook te maken met haar goede schrijfstijl en uitdrukkingsvermogen denk ik, het is heftig verwoord maar wordt nergens hysterisch of over the top imho. (Sterker nog, ik dacht even dat Nadine26 weer een nieuw projectje had)
Het ziet er IMHO vrij kansloos uit als er binnen 3 dagen al gesproken wordt over hoe af te ronden, dat gaat hem echt niet meer worden.
Het is wel ronduit waardeloos voor TS, maar hoe beroerd het nu ook is, die pijn gaat wel voorbij, en dan komt er wel weer een ander geluk in je leven.
Sterkte.
quote:Dat is wel heel lastig hoor, heel vaak ontstaat er een soort spel waarin de verlatene een verklaring eist waarmee te leven valt, maar geen verklaring is goed genoeg, omdat verlatene onbewust eigenlijk alleen maar wil horen dat het vertrek een fout was... Dat idee van 'vrienden blijven' vind ik persoonlijk altijd een beetje twijfelachtig, vaak een excuus om een beetje aan elkaar te kunnen blijven kleven. Als je elkaar later, als alle wonden een beetje geheeld zijn, weer een keer opzoekt/tegenkomt kan het erg leuk zijn, maar tot die tijd kan beter ieder voor zich zijn/haar eigen leven weer een beetje opnieuw gaan leven.Op dinsdag 9 maart 2010 15:30 schreef conleche het volgende:
De zachte-heelmeesters-stinkende-wonden vermijdende manier van TS' ex werkt misschien, maar een variant daarop is wat meer humaan. Hij zou wel gewoon zijn telefoon moeten opnemen en moeten praten met TS. Zodat zij het ook leert begrijpen en accepteren. Als hij duidelijk is en blijft, dan werkt dat veel beter volgens mij en hebben ze veel meer kans om in de toekomst nog op vriendschappelijke wijze met elkaar om te gaan.
Nu is het wel keihard. En ook een beetje laf. Het is voor hem natuurlijk heel moeilijk om dit soort gesprekken te voeren, omdat hij weet dat het enige wat TS wil horen, hij haar niet kan zeggen. Maar goed, een tienjarige relatie verbreken, om vervolgens je nogal zakelijke mails af te sluiten met 'gr.'.
Ben het wel met je eens dat het een beetje sneu is om plotsklaps hele zakelijke mails te gaan schrijven en af te sluiten met 'gr.'. Wat nou 'gr.', je lag een paar dagen terug nog naast haar in bed lul. 'gr.'
.quote:Misschien moet je ook een beetje rekening houden met de ex van TSOp dinsdag 9 maart 2010 15:30 schreef conleche het volgende:
De zachte-heelmeesters-stinkende-wonden vermijdende manier van TS' ex werkt misschien, maar een variant daarop is wat meer humaan. Hij zou wel gewoon zijn telefoon moeten opnemen en moeten praten met TS. Zodat zij het ook leert begrijpen en accepteren. Als hij duidelijk is en blijft, dan werkt dat veel beter volgens mij en hebben ze veel meer kans om in de toekomst nog op vriendschappelijke wijze met elkaar om te gaan.
Nu is het wel keihard. En ook een beetje laf. Het is voor hem natuurlijk heel moeilijk om dit soort gesprekken te voeren, omdat hij weet dat het enige wat TS wil horen, hij haar niet kan zeggen. Maar goed, een tienjarige relatie verbreken, om vervolgens je nogal zakelijke mails af te sluiten met 'gr.'.
Nogal wat posters hier (vnl. vrouwen valt me op) reageren met woorden als kil, hard, laf, en klootzak, maar gaan er gemakshalve even aan voorbij dat dit ook een nieuwe en moeilijke situatie voor de ex is. Iedereen reageert anders in zo'n situatie, maar we zijn het er wel over eens dat TS' ex het toch vrij netjes afhandelt allemaal. Dan kun je wel zo'n opmerking over zijn 'gr' in de mail maken, maar dan ben je een beetje op zoek naar dingen om je slecht over te voelen. Dan zoek je meer in zo'n gegeven dan de ex daar ooit mee bedoeld kan hebben.quote:Kom op heOp dinsdag 9 maart 2010 15:45 schreef keesjeislief het volgende:
Ben het wel met je eens dat het een beetje sneu is om plotsklaps hele zakelijke mails te gaan schrijven en af te sluiten met 'gr.'. Wat nou 'gr.', je lag een paar dagen terug nog naast haar in bed lul. 'gr.'
Als ie 'X' had gedaan had TS weer hoop gekregen en was ie een klootzak omdat ie haar valse hoop gaf. Je kunt ook teveel lezen in zoiets kleins. Zie mijn post hierboven.quote:Ah ja, smaken verschillen. Ik vond nadine26 ook too much.Op dinsdag 9 maart 2010 15:28 schreef keesjeislief het volgende:
[..]
Dat heeft ook te maken met haar goede schrijfstijl en uitdrukkingsvermogen denk ik, het is heftig verwoord maar wordt nergens hysterisch of over the top imho. (Sterker nog, ik dacht even dat Nadine26 weer een nieuw projectje had)
quote:Ik weet het niet. De realiteit wijst uit dat mensen vaak blijven zoeken in die gesprekken: naar een verklaring, uitleg etc. Terwijl je eigenlijk nooit het antwoord krijgt dat je wil. De beste manier zal misschien zijn om nog 1 keer af te spreken zodat TS even alles kwijt kan en daarna even gewoon geen contact. En als de gevoelens van haar kant over zijn weer eens kijken of een vriendschap kans van slagen heeft.Op dinsdag 9 maart 2010 15:30 schreef conleche het volgende:
De zachte-heelmeesters-stinkende-wonden vermijdende manier van TS' ex werkt misschien, maar een variant daarop is wat meer humaan. Hij zou wel gewoon zijn telefoon moeten opnemen en moeten praten met TS. Zodat zij het ook leert begrijpen en accepteren. Als hij duidelijk is en blijft, dan werkt dat veel beter volgens mij en hebben ze veel meer kans om in de toekomst nog op vriendschappelijke wijze met elkaar om te gaan.
Nu is het wel keihard. En ook een beetje laf. Het is voor hem natuurlijk heel moeilijk om dit soort gesprekken te voeren, omdat hij weet dat het enige wat TS wil horen, hij haar niet kan zeggen. Maar goed, een tienjarige relatie verbreken, om vervolgens je nogal zakelijke mails af te sluiten met 'gr.'.
quote:Hmmmm. Het kán wel. Ik heb vorig jaar het omgekeerde meegemaakt, dus ik was degene die een einde maakte aan een lange relatie en hoe moeilijk ook: ik ben altijd blijven reageren op smsjes en telefoontjes. Zonder ooit te zeggen wat hij wilde horen, wat dus behoorlijk kut is, want je weet dat je iemand pijn doet. Maar door die gesprekken weet hij wel dat ik nog heel veel om hem geef, alleen niet meer op de relatie kinda way. We zijn nu een jaar verder en we gaan nog steeds prima met elkaar om. Ik ben echt blij dat ik het zo heb aangepakt.
[..]
Dat is wel heel lastig hoor, heel vaak ontstaat er een soort spel waarin de verlatene een verklaring eist waarmee te leven valt, maar geen verklaring is goed genoeg, omdat verlatene onbewust eigenlijk alleen maar wil horen dat het vertrek een fout was... Dat idee van 'vrienden blijven' vind ik persoonlijk altijd een beetje twijfelachtig, vaak een excuus om een beetje aan elkaar te kunnen blijven kleven. Als je elkaar later, als alle wonden een beetje geheeld zijn, weer een keer opzoekt/tegenkomt kan het erg leuk zijn, maar tot die tijd kan beter ieder voor zich zijn/haar eigen leven weer een beetje opnieuw gaan leven.
Ben het wel met je eens dat het een beetje sneu is om plotsklaps hele zakelijke mails te gaan schrijven en af te sluiten met 'gr.'. Wat nou 'gr.', je lag een paar dagen terug nog naast haar in bed lul. 'gr.'
Volgens mij is het op die manier toch beter te verkroppen dan, zoals bij TS nu, te denken dat je wordt afgedankt en dat de afgelopen 10 jaar zó weinig hebben voorgesteld, dat hij niet eens de moeite neemt om nog iets van contact te houden.
quote:Het is net en halve week geleden gebeurd, ik kan me goed voorstellen dat hij nu ff radiostilte wil en dat er na verloop van tijd bijvoorbeeld wel een moment van praten en uitwisselen van bezittingen is, en zo.
Volgens mij is het op die manier toch beter te verkroppen dan, zoals bij TS nu, te denken dat je wordt afgedankt en dat de afgelopen 10 jaar zó weinig hebben voorgesteld, dat hij niet eens de moeite neemt om nog iets van contact te houden.
quote:Dat is dan een gevoel dat je jezelf aanpraat. Je kunt het ook zien als iets dat bij het verwerkingsproces van je ex hoort en dat respecteren.Op dinsdag 9 maart 2010 15:57 schreef conleche het volgende:
Volgens mij is het op die manier toch beter te verkroppen dan, zoals bij TS nu, te denken dat je wordt afgedankt en dat de afgelopen 10 jaar zó weinig hebben voorgesteld, dat hij niet eens de moeite neemt om nog iets van contact te houden.
quote:Ach, ik vind iets als 'Liefs' dan toch iets meer een erkenning van het feit dat je van elkaar gehouden hebt (al kun je in de rest van het mailtje prima behoorlijk zakelijk zijn). En TS lijkt me te intelligent om als een bakvis allerlei fantasien aan zo'n woordje te gaan ontlenen. Maar het zijn onbelangrijke details natuurlijk. (En ik heb persoonlijk sowieso een grafhekel aan mensen die 'gr.' gebruiken. Lazer op, als het teveel moeite is om 'Groeten' voluit te schrijven sluit dan af met enkel je naam of zo. 'gr.' is niks, leeg en irritant.)Op dinsdag 9 maart 2010 15:51 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Kom op he
En nog even over dat de OP misschien theatraal overkomt, dat is absoluut niet mijn bedoeling. Natuurlijk voel ik me de meest zielige persoon op aarde op dit moment en snak ik naar aandacht maar ook adviezen, straks misschien echt van goh, hoe moet ik dit nou regelen, in andere topics, een website als Fok is wat dat betreft gewoon een grote levende encyclopedie. Maar het idee dat wat ik schrijf, gelezen wordt door mensen die mij een heel ander inzicht kunnen geven, of mij nuchter kunnen laten blijven ja daar heb ik behoefte aan. En ook aan de sterktes, die doen me ook echt goed!
En op het moment dat ik het schreef, voelde ik me ook echt de meest zielige persoon op aarde, nu nog wel ja, dus het zal wel theatraal overkomen allemaal voor sommige mensen. Ik weet niet eens meer wat ik allemaal in de OP heb gezet, en ga het ook niet herlezen. Ik leef van uur tot uur momenteel dus zullen mijn stukken hier, het puur van me afschrijven, heerlijk, heel erg wisselend overkomen. Het is fijn om daar even een heel neutrale plek voor te hebben zoals deze, waar mensen wel een oordeel hebben, maar die niet beinvloed is door het kennen van mij, of het kennen van mijn ex. Gadverdamme, wat een klote woord, ex. Anyway...
Ik heb gisteravond nog wat extra klappen gekregen, die niets met hem te maken hebben maar uit andere hoeken komen. Het zijn zachte tikjes vergeleken bij wat er vrijdagavond is gebeurt, ik voel ze amper, maar ze zijn er wel gekomen en ook daar moet ik nu mee handelen. Alles lijkt nu tegelijk te komen en ik begrijp er geen reet van, hoe meer er komt hoe harder ik hier sta te lachen en hoe sneller ik op dit moment al zijn spullen in dozen aan het doen ben. (Nu even een kleine break)
Dat gaat wel in een lekker tempo overigens, vrijwel alles is weg. Gek hoe klinisch dit zal overkomen, nogmaals ik begrijp mijn eigen reactie ook niet, zeker als ik vaag herinner hoe ik mezelf beschreef zoals ik er bijvoorbeeld zaterdagavond aan toe was, de weg kwijt. En altijd nog hopend echt, waar mijn mijn hart zat is nu een gapend gat (drama queen, sorry) maar sta nu in een robot stand. Nog niet gegeten vandaag, totaal geen trek in. Niet naar de dokter gegaan, wil niet, morgen misschien.
Zit er aan te denken om van de week een afspraak te maken bij een beauty salon en me van top tot teen helemaal te laten pimpen. Jezus gaat dit te snel? Ik begrijp nog niet helemaal welk tempo het beste is. Als ik dit zeg tegen iemand aan de telefoon vandaag, dus over mijn wilde plannen die zo niet mij zijn, hoor ik een ongemakkelijke stilte en ik hoor ik in die stilte "meissie je gaat veel te snel, dit kan jij helemaal niet aan" maar tegelijkertijd, als ik me nu op de bank stort en onder mijn dekbed kruip en alleen maar denk aan hem, aan onze mooie momenten, aan onze liedjes, aan verdomme een derde van mijn leven in totaal...wat is de juiste manier?
En een psychologisch spelletje, ja dat kan heel goed. Juist omdat hij mij zo goed kent en hij altijd de sterkste van de twee was. Dat heb ik toegelaten, ook omdat ik me daar bij prettig voelde.
Beeeeh...Nog een paar dozen, dan is zijn leven ingepakt. Stond net trouwens met zijn mobiel in mijn handen, hij heeft net een nieuwe en de oude, die nog werkt, schreeuwde zowat: zet mij aan! Lees alle smsjes! Ja...het zou echt goed zijn als de dozen in ieder geval deze week uit dit huis zijn.
quote:Hmmmmm ja, dat kan ik me prima voorstellen zelfs. Vanuit zijn standpunt bekeken dan. Maar het ging nu, wmb, om de vraag wat beter zou zijn voor TS.Op dinsdag 9 maart 2010 16:01 schreef Garisson72 het volgende:
[..]
Het is net en halve week geleden gebeurd, ik kan me goed voorstellen dat hij nu ff radiostilte wil en dat er na verloop van tijd bijvoorbeeld wel een moment van praten en uitwisselen van bezittingen is, en zo.
Maar goed niet iedereen is hetzelfde, dus misschien werkt 'mijn' manier wel voor geen meter bij iemand anders.........
sowieso wanneer dan ook ja.Misschien voelt hij zich emotioneel gechanteerd, daar ze toen het nog 'aan' was ze een beetje langs elkaar heen leefden, althans dat maak ik op uit het verhaal van de TS, en nu het dan eenmaal zover is, dat er niks meer te redden valt, komt de spijt.
Dit is zo'n moment dat beide partijen de balans opmaken, er verwijten over en weer zijn. Dat je tot de conclusie komt dat je het beide niet altijd perfect hebt gedaan.
Verwerken (het een plaats geven) en wanneer het gaat de draad weer oppakken. Meer keuzes zijn er niet.
quote:QFT.Op dinsdag 9 maart 2010 16:15 schreef Garisson72 het volgende:
Hou eens een end op met lauwe pogingen om conclusies te verbinden aan dat 'gr'. Really.
Welk lettertype was het mailtje geschreven? Times New Roman 11-punts? HIJ GAAT VREEMD MET EEN OUDERE VROUW DIE WAARSCHIJNLIJK AL KINDEREN HEEFT UIT EEN EERDER HUWELIJK!
quote:Overdrijf toch niet zo man, deed je eerder in het topic ook al, gebrek aan aandacht of zo?Op dinsdag 9 maart 2010 16:19 schreef VonHinten het volgende:
[..]
QFT.
Welk lettertype was het mailtje geschreven? Times New Roman 11-punts? HIJ GAAT VREEMD MET EEN OUDERE VROUW DIE WAARSCHIJNLIJK AL KINDEREN HEEFT UIT EEN EERDER HUWELIJK!
quote:Aldus meneer die dit soort zaken typt:Op dinsdag 9 maart 2010 16:28 schreef keesjeislief het volgende:
[..]
Overdrijf toch niet zo man, deed je eerder in het topic ook al, gebrek aan aandacht of zo?
quote:Op dinsdag 9 maart 2010 15:45 schreef keesjeislief het volgende:
Ben het wel met je eens dat het een beetje sneu is om plotsklaps hele zakelijke mails te gaan schrijven en af te sluiten met 'gr.'. Wat nou 'gr.', je lag een paar dagen terug nog naast haar in bed lul. 'gr.'
quote:Op dinsdag 9 maart 2010 16:02 schreef keesjeislief het volgende:
(En ik heb persoonlijk sowieso een grafhekel aan mensen die 'gr.' gebruiken. Lazer op, als het teveel moeite is om 'Groeten' voluit te schrijven sluit dan af met enkel je naam of zo. 'gr.' is niks, leeg en irritant.)
quote:Ja, naast een inhoudelijke reactie en erbij aantekenend dat het een onbelangrijk detail respectievelijk een persoonlijke mening is. Dag.Op dinsdag 9 maart 2010 16:33 schreef VonHinten het volgende:
[..]
Aldus meneer die dit soort zaken typt:
[..]
[..]
En verder moet je het gewoon zo snel laten gaan als jij het aan kan, er zijn geen regels voor
En ga lekker naar die beauty salon, richt je op jezelf en wees lief voor jezelf
;*quote:Welke data precies?Op dinsdag 9 maart 2010 13:53 schreef Natalie78 het volgende:
Iemand trouwens nog interesse voor het overnemen van een hotelovernachting en tickets voor Youp van 't Hek volgende week in Antwerpen?
quote:Nou, die methode werkt bij mij in ieder geval niet. Zelfde meegemaakt met mijn ex, 3 maanden geleden, geen uitleg niets. Ik ben er nog steeds elke dag mee bezig. Uitmaken met een SMS en vervolgens niet bereikbaar zijn voor uitleg. En dan te bedenken dat we zouden gaan trouwen.
Het is natuurlijk wel zo dat de 'cold turkey' methode je er het snelste weer overheen krijgt. Dat is waarschijnlijk waarom hij zo koud en afstandelijk reageerde aan de telefoon. Zo heb ik dat ook eens gedaan met een meisje dat het absoluut niet leek te begrijpen.
quote:Dat vind ik zelfs heel bot.Op donderdag 11 maart 2010 16:29 schreef Sphere het volgende:
[..]
Nou, die methode werkt bij mij in ieder geval niet. Zelfde meegemaakt met mijn ex, 3 maanden geleden, geen uitleg niets. Ik ben er nog steeds elke dag mee bezig. Uitmaken met een SMS en vervolgens niet bereikbaar zijn voor uitleg. En dan te bedenken dat we zouden gaan trouwen.
Maar er zijn ook mildere cold turkey versies he
quote:WTF?? Christus. Per SMS? Moet niet gekker worden. Hoe lang was je met haar?
[..]
Nou, die methode werkt bij mij in ieder geval niet. Zelfde meegemaakt met mijn ex, 3 maanden geleden, geen uitleg niets. Ik ben er nog steeds elke dag mee bezig. Uitmaken met een SMS en vervolgens niet bereikbaar zijn voor uitleg. En dan te bedenken dat we zouden gaan trouwen.
quote:Goed advies!Op dinsdag 9 maart 2010 14:08 schreef FP128 het volgende:
@ TS: Ondanks dat je onder een ander account je verhaal doet zal diegene om wie het gaat al snel weten dat jij het bent aangezien die zich in jouw relaas zal herkennen. Daarnaast is jouw situatie niet uniek en zoals de meesten al vertelden: Gewoon laten rusten en hem de tijd geven. Daarbij wil ik ook wel een ander punt aanboren en dan zeg ik het uit het oogpunt van een man.
Al die keren dat hij contact met je zoekt,merk ik dat zijn reactie eenzijdig is. Dat kan ook,ondanks dat je het niet wil of kan geloven,een spel zijn. Een spel als een psychologisch spelletje(wat altijd ontkent wordt door diegene die je het vraagt) om jou uiteindelijk naar zijn pijpen te laten dansen. Ik bedoel ermee dat hij merkt dat jij hem graag terug wilt,en hoe afstandelijker hij is naar jou toe,(via de telefoon of anders) hoe meer jij begrip toont dan wel toegeeft om hem maar terug te krijgen. Dat kan en is een veel voorkomend spelletje dat mannen en vrouwen gebruiken die een beetje van manipulatie houden om toch hun zin te krijgen en het effect is vaak 100% want ze merken dat de ander alles zal doen om jou het naar de zin te maken zodat alles weer koek en ei is.
Oplossing:
Voor een goede relatie zijn 2! partijen nodig en niet 1! Onthoud, hoe moeilijk ook, er zijn zat
unieke andere mannen op de wereld die wel tot harmonie bereidt zijn en hem kunnen evenaren,dus uniek zijn is relatief ondanks dat je onderbuik gevoelens zeggen dat hij de ware is. Dus concreet, je wat neutraler opstellen naar hem toe en laten merken dat ook jij je grenzen hebt. En probeert hij te stellen dat jij nu probeert hem naar jou pijpen te laten dansen of hem niet begrijpt dan stel je de wedervraag of niet hij teveel alles op jouw bordje probeert te schuiven zodat jij maar alles van hem moet begrijpen. Gewoon tegenaanval ondanks dat het pijn doet.
Mocht hij op een bepaalt moment niet meer terug willen omdat jij zogenaamd hem niet begrijpt of wat dan ook,laat gaan(hoe moeilijk ook) en vooruit denken totdat hij tot bedaren komt of normaal benadering tot jou zoek. En mocht hij wederom een sms sturen gewoon terug sms'n dat hij je maar zelf moet bellen als hij je echt serieus wilt spreken en anders laat ook jij het zitten want je bent zijn slaafje niet.
Nogmaals het zal even pijn doen na al die jaren maar pijn is hoe raar ook maar tijdelijk en de toekomst is
belangrijker en uiteindelijk help je je zelf er niet mee door in je pijn te blijven wentelen door alles van hem te laten afhangen alsof jij zelf geen eigen waarde hebt.
Zo! mond vol
quote:Dat is niet heel relevant.Op donderdag 11 maart 2010 16:32 schreef conleche het volgende:
[..]
WTF?? Christus. Per SMS? Moet niet gekker worden. Hoe lang was je met haar?
Feit is wel dat ze mij gevraagd had (wel 6 keer) en ik na het verbreken van de relatie achter haar aan bleef lopen, ze 6 weken later een sms stuurde dat ze weer wilde praten maar "even rust" nodig had en na 4 weken een sms stuurt dat ze weer terug gaat naar dr ex.
Ik vermoedt dat ze borderline heeft, met al dat dat aantrek- en afstootgedrag.
Ik bedoel, je hebt toch allebei de behoefte aan een rouwperiode? Mannen verwerken dit misschien liever alleen (afhankelijk van hun persoonlijkheid natuurlijk).
Natuurlijk staat je hoofd dan niet gelijk naar moeilijke gesprekken met je ex. Maar na 10 jaar kun je die ander toch op z'n minst wat vragen laten stellen? Dan neemt het leed misschien niet af, maar kun je wel wat frustratie wegnemen. Dat lijkt me, mits de ander je niet heeft gekwetst, wel op z'n plaats.
quote:Ik ben een vrouw en ik heb er ook niks mee. Ik jank wel, maar alleen, voor de tv bij een zielige film of bij mijn moeder. Al die gesprekken waar je toch niks mee kan hoeven voor mij gewoon niet. Hats klats klaar en dan bezig met wie je zelf bent en hoe jij je je beter kan gaan voelen.Op donderdag 11 maart 2010 17:25 schreef S_1980 het volgende:
Ik snap nooit zo goed waarom de stekker er altijd zo abrupt uit moet vliegen.
Ik bedoel, je hebt toch allebei de behoefte aan een rouwperiode? Mannen verwerken dit misschien liever alleen (afhankelijk van hun persoonlijkheid natuurlijk).
Natuurlijk staat je hoofd dan niet gelijk naar moeilijke gesprekken met je ex. Maar na 10 jaar kun je die ander toch op z'n minst wat vragen laten stellen? Dan neemt het leed misschien niet af, maar kun je wel wat frustratie wegnemen. Dat lijkt me, mits de ander je niet heeft gekwetst, wel op z'n plaats.
quote:Ik heb ook niets met ellenlang contact houden met je ex. Sterker nog, je moet zo snel mogelijk verder met je leven.Op donderdag 11 maart 2010 17:27 schreef Ripley het volgende:
[..]
Ik ben een vrouw en ik heb er ook niks mee. Ik jank wel, maar alleen, voor de tv bij een zielige film of bij mijn moeder. Al die gesprekken waar je toch niks mee kan hoeven voor mij gewoon niet. Hats klats klaar en dan bezig met wie je zelf bent en hoe jij je je beter kan gaan voelen.
Maar elkaar nog een keer ontmoeten en/of elkaars vragen beantwoorden om het rouwproces een beetje te helpen (juist omdat je dan sneller verder kan) is toch niets mis mee?
quote:Lekker duidelijk!Op donderdag 11 maart 2010 17:27 schreef Ripley het volgende:
[..]
Ik ben een vrouw en ik heb er ook niks mee. Ik jank wel, maar alleen, voor de tv bij een zielige film of bij mijn moeder. Al die gesprekken waar je toch niks mee kan hoeven voor mij gewoon niet. Hats klats klaar en dan bezig met wie je zelf bent en hoe jij je je beter kan gaan voelen.
quote:Het probleem daarmee is volgens mij dat het zelden of noot frustratie wegneemt, sterker nog, het maakt het vaak alleen maar erger. Het is erg moeilijk om zakelijk met elkaar te praten in zo'n situatie en voor de 'verlater' helder uit te leggen waarom. Vaak is de reden heel simpel: hij/zij vindt ex-geliefde niet leuk genoeg om mee verder te gaan en heeft het idee dat er leukere exemplaren rondlopen. Maar ja, dat ga je natuurlijk niet zomaar op zo'n manier zeggen als er een snikkend stukje wanhoop tegenover je zit waar je zo close mee bent geweest.Op donderdag 11 maart 2010 17:25 schreef S_1980 het volgende:
Ik snap nooit zo goed waarom de stekker er altijd zo abrupt uit moet vliegen.
Ik bedoel, je hebt toch allebei de behoefte aan een rouwperiode? Mannen verwerken dit misschien liever alleen (afhankelijk van hun persoonlijkheid natuurlijk).
Natuurlijk staat je hoofd dan niet gelijk naar moeilijke gesprekken met je ex. Maar na 10 jaar kun je die ander toch op z'n minst wat vragen laten stellen? Dan neemt het leed misschien niet af, maar kun je wel wat frustratie wegnemen. Dat lijkt me, mits de ander je niet heeft gekwetst, wel op z'n plaats.
Dus volgt er een heel gesprek, waarin de 'verlater' denkt "verdorie, is het nog niet klaar" en "wat kan ik hier nu in godsnaam voor niet al bruut antwoord op geven", terwijl de 'verlatene' alleen maar meer gefrustreerd raakt omdat hij/zij in de loop van het gesprek door de onbuigzame houding van 'verlater' er steeds meer achterkomt dat de beslissing vaststaat en dat alle suggesties om de boel te redden uberhaupt niet in overweging worden genomen.
Maar vind je wel heel sterk.
Ga zo door meid!
Je wilt het nu waarschijnlijk nog niet horen maar er komen betere tijden.
En meid ga please naar de dokter want dit houdt geen mens vol zo.
We helpen Natalie er bovenop!
quote:Ik heb na mijn langste relatie een brief geschreven en hij ook. Dat werkte wel prima - we konden beiden nog even zeggen hoe en wat en je krijgt niet van die vreselijke gesprekken die nog een vervolg moeten.,Op donderdag 11 maart 2010 19:52 schreef S_1980 het volgende:
[..]
Ik heb ook niets met ellenlang contact houden met je ex. Sterker nog, je moet zo snel mogelijk verder met je leven.
Maar elkaar nog een keer ontmoeten en/of elkaars vragen beantwoorden om het rouwproces een beetje te helpen (juist omdat je dan sneller verder kan) is toch niets mis mee?
Uitmaken via een sms is natuurlijk wel het andere uiterste hoor.
quote:Lijkt mijn ex wel. Hoewel ik die niet zo snel naar dr ex terug zie lopen. Maar de rest komt me bekend voor.Op donderdag 11 maart 2010 16:42 schreef Sphere het volgende:
[..]
Dat is niet heel relevant.
Feit is wel dat ze mij gevraagd had (wel 6 keer) en ik na het verbreken van de relatie achter haar aan bleef lopen, ze 6 weken later een sms stuurde dat ze weer wilde praten maar "even rust" nodig had en na 4 weken een sms stuurt dat ze weer terug gaat naar dr ex.
Ik vermoedt dat ze borderline heeft, met al dat dat aantrek- en afstootgedrag.
quote:De mijne zie ik ook niet naar dr ex teruggaan hoor, maar dat is wat ik onder andere bedoel met afstootgedrag.
[..]
Lijkt mijn ex wel. Hoewel ik die niet zo snel naar dr ex terug zie lopen. Maar de rest komt me bekend voor.
quote:Had ze trouwens Borderline?
[..]
Lijkt mijn ex wel. Hoewel ik die niet zo snel naar dr ex terug zie lopen. Maar de rest komt me bekend voor.
quote:Precies, dat is een mooie vorm dan toch?Op vrijdag 12 maart 2010 00:01 schreef Ripley het volgende:
[..]
Ik heb na mijn langste relatie een brief geschreven en hij ook. Dat werkte wel prima - we konden beiden nog even zeggen hoe en wat en je krijgt niet van die vreselijke gesprekken die nog een vervolg moeten.,
Uitmaken via een sms is natuurlijk wel het andere uiterste hoor.
Wat keesjelief schrijft ben ik het slechts deels mee eens. Het moet geen discussie worden, en de ander ook geen hoop geven. Als je dat niet face-to-face kunt of durft, doe je het per brief of e-mail.
Maar ik vind de vriend van TS wel een schijterd als hij zonder enige verklaring na 10 jaar z'n koffers pakt. Dan is uitleg wel op z'n plek imho.
Ga je wel even naar de huisarts? Je hebt het al zwaar, en zonder een goede basis van eten/drinken en slaap stort je jezelf echt in een afgrond.
quote:TS zegt:Op vrijdag 12 maart 2010 14:11 schreef S_1980 het volgende:
[..]
Precies, dat is een mooie vorm dan toch?
Wat keesjelief schrijft ben ik het slechts deels mee eens. Het moet geen discussie worden, en de ander ook geen hoop geven. Als je dat niet face-to-face kunt of durft, doe je het per brief of e-mail.
Maar ik vind de vriend van TS wel een schijterd als hij zonder enige verklaring na 10 jaar z'n koffers pakt. Dan is uitleg wel op z'n plek imho.
Na bijna tien jaar is mijn vriend vrijdagavond bij me weggegaan. Het ging al een tijdje niet zo goed maar het kwam toch als donderslag bij heldere hemel. Het grootste probleem tussen ons is dat we langs elkaar heen leefden en in een sleur raakten. Ik weet het allemaal, waar het aan ligt. Maar dit had ik niet verwacht, echt niet, ik dacht dat we er uit zouden komen samen. We hadden er een tijd geleden over gepraat, hij kwam er toen mee, ik beloofde beterschap en hij ook. Dat kwam niet, doordat we allebei geen actie ondernamen. Over een week zouden we samen een paar dagen weggaan naar het buitenland, ik dacht echt, dan komen we weer dichter bij elkaar, zijn we allebei ergens anders en vooral, samen. Misschien stom, maar daar ging ik echt van uit. We bleven hier in dezelfde cirkel hangen.
Dus welke verklaring mist er dan nog?
Nee, dan mist er verder niets. Probleem geconstateerd, eraan proberen te werken, mislukt. Over en uit.
Nog niet naar de dokter geweest, eten gaat nog steeds amper, kilo's vliegen er af (fijn!) maar morgen een afspraak staan bij een beautysalon. Ook een soort dokter.
quote:Heel herkenbaar. Dat gevoel van als een stuk vuil aan de kant te worden gezet. Zijn manier van doen is gewoon het makkelijkste voor hem, maar zo respectloos naar jou toe!
Vandaag is het een week geleden en ik merk dat het leven heel gek kan gaan. Ik heb nu dagen niets gehoord, weet nog steeds niet waar ik aan toe ben qua spullen en afsluiten, maar vertik het nu om contact te zoeken. Kom zelf maar. Ik voel me als een zak oud vuil nu weggesodemieterd en dat geeft boosheid, en dat helpt me niet in te storten in een gat van zelfmedelijden. Misschien moet ik hem wel dankbaar zijn. Als hij werkelijk bij me weg wil, niet meer van me houdt, en dat is dus nu echt zo, dan dus cold turkey. Heel dubbel dit. Weet ook werkelijk niet hoe ik ga reageren als hij hier voor me staat of me daadwerkelijk een keer gaat bellen en zijn stem weer hoor.
Nog niet naar de dokter geweest, eten gaat nog steeds amper, kilo's vliegen er af (fijn!) maar morgen een afspraak staan bij een beautysalon. Ook een soort dokter.
Ook leuk zij de mensen uit je omgeving die met de beste bedoelingen zeggen:"Joh, hij is jou niet waard" en "gewoon loslaten die zak". Die mensen hebben makkelijk praten. En dat je het dan waarschijnlijk nog voor hem op gaat nemen ook.
quote:Verschrikkelijke dooddoener, maar het slijt vanzelf langzaamaan steeds verder. Er komt een moment, al zal dat nog wel even duren, dat je elkaar weer tegenkomt of spreekt en dan is het gewoon leuk om weer even bij te kleppen. Niets meer, niets minder. Misschien moet je proberen om je zoveel mogelijk met je eigen leven bezig te houden, nieuwe dingen plannen, mensen opzoeken, plezier gaan maken. Als ik in jouw schoenen zou staan, zou ik toch proberen zo snel mogelijk van die spullen van hem af te komen. Als je hem niet wilt zien, zou je ze bij een gezamenlijke kennis kunnen brengen bijv., of ze in de tuin/garage/whatever zetten en hem een smsje sturen dat hij x dagen de tijd heeft om ze op te halen (tijdens jouw werkuren bijv.) omdat je ze anders wegkiepert.Op vrijdag 12 maart 2010 15:46 schreef Natalie78 het volgende:
Vandaag is het een week geleden en ik merk dat het leven heel gek kan gaan. Ik heb nu dagen niets gehoord, weet nog steeds niet waar ik aan toe ben qua spullen en afsluiten, maar vertik het nu om contact te zoeken. Kom zelf maar. Ik voel me als een zak oud vuil nu weggesodemieterd en dat geeft boosheid, en dat helpt me niet in te storten in een gat van zelfmedelijden. Misschien moet ik hem wel dankbaar zijn. Als hij werkelijk bij me weg wil, niet meer van me houdt, en dat is dus nu echt zo, dan dus cold turkey. Heel dubbel dit. Weet ook werkelijk niet hoe ik ga reageren als hij hier voor me staat of me daadwerkelijk een keer gaat bellen en zijn stem weer hoor.
Nog niet naar de dokter geweest, eten gaat nog steeds amper, kilo's vliegen er af (fijn!) maar morgen een afspraak staan bij een beautysalon. Ook een soort dokter.
Als je zo weinig eet, maak je je lijf kapot en kom je zometeen energie tekort om jezelf door moeilijkere momenten heen te helpen, ga naar de dokter!!
quote:Over is over. Dat is altijd pijnlijk en er is geen respectvolle manier om dat te vertellen. Cold turkey is zo slecht nog niet, teveel geouwehoer er omheen helpt ook niets...Op vrijdag 12 maart 2010 16:25 schreef Sphere het volgende:
[..]
Heel herkenbaar. Dat gevoel van als een stuk vuil aan de kant te worden gezet. Zijn manier van doen is gewoon het makkelijkste voor hem, maar zo respectloos naar jou toe!
quote:Geen idee, ze wilde nooit naar een huisarts/psycholoog. Bang voor de uitslag denk ik. Maar ze had wel moodswings, zag alles zwart/wit en dacht constant dat ik bij haar weg zou lopen omdat er 'altijd wel een mooiere meid is'. Vaak ruzie over gehad, en dan hielp het niet om tegen haar te zeggen dat ze de enige was; dat maakte het alleen nog maar erger. Ze wil me nu ook nooit meer spreken omdat ik in mijn laatste mail nogal tekeer ben gegaan tegen haar dat ze nooit rekening met mijn gevoelens hield en alleen maar met zichzelf bezig was. Volgens mij kickt ze erop om met ruzie uit elkaar te gaan (dit is namelijk ook het geval bij al haar exen), dan kan ze bij haar volgende verovering weer lekker zielig doen.
quote:Dat is heel logisch, die woede nu, onbegrip. Een paar emoties (of een levensgevaarlijke cocktail) waar je niet eens van wist hoe erg je ze had, inderdaad het zoeken naar een ander, naar een schuldige hierin, hij is dat in dit geval even. Maar geloof me, dit is de beste manier en ik denk inderdaad dat je hem hier ooit heel heel erg dankbaar om gaat zijn. Het was 'op' voor hem. Hij heeft de stekker eruit getrokken, niet de dimmer erop gezet en je meteen verteld: "er is geen ander, jij bent het voor mij, maar wij werken niet meer samen."Op vrijdag 12 maart 2010 15:46 schreef Natalie78 het volgende:
Vandaag is het een week geleden en ik merk dat het leven heel gek kan gaan. Ik heb nu dagen niets gehoord, weet nog steeds niet waar ik aan toe ben qua spullen en afsluiten, maar vertik het nu om contact te zoeken. Kom zelf maar. Ik voel me als een zak oud vuil nu weggesodemieterd en dat geeft boosheid, en dat helpt me niet in te storten in een gat van zelfmedelijden. Misschien moet ik hem wel dankbaar zijn. Als hij werkelijk bij me weg wil, niet meer van me houdt, en dat is dus nu echt zo, dan dus cold turkey. Heel dubbel dit. Weet ook werkelijk niet hoe ik ga reageren als hij hier voor me staat of me daadwerkelijk een keer gaat bellen en zijn stem weer hoor.
Nog niet naar de dokter geweest, eten gaat nog steeds amper, kilo's vliegen er af (fijn!) maar morgen een afspraak staan bij een beautysalon. Ook een soort dokter.
Het hele cold-turkey is de meest pijnlijke, maar op de lange termijn de meest snelle en efficiënte wijze om een relatie te beëindigen. Als hij inderdaad nog smsjes zou sturen, mailtjes met "hou nog steeds van je" en meer van zulke emoties van zijn kant jouw kant op geslingerd zouden worden, zou het enorm veel langer duren voordat je het einde zou accepteren. Dan zou je blijven smeken om een tweede kans, denkende dat hij er ook nog niet zeker over is, als jullie het samen nog niet weten, waarom dan niet nog eens proberen?
Niet dus. Het is over, voorgoed, maar op een respectvolle manier, je bent 30 jaar, hebt nog een leven voor je en het komt echt heus wel goed, hoe clichématig dit ook mag klinken (zeker uit de mond van iemand die een paar jaar jonger is dan jijzelf). Demoniseer alsjeblieft je vriend niet zo, want hij bedoelt het goed, ook al voelt het kut.
quote:Bono? Met zijn astronautenbril en zelfvoldane grimas als hij bij een wereldleider op bezoek mag (terwijl die wereldleider U2 werkelijk kutmuziek vindt en Bono een domme sukkel, en het alleen doet voor een 'fotomomentje')? Doe dan dEUS.Op zondag 14 maart 2010 07:34 schreef NelsonWandelaar het volgende:
Alanis, Peter, Sarah, Bono en John doen hun zalvende werk....
.
quote:My little dreamone, you ok?
I'm thinking about you everyday
Along with your smile, I took my belongings
Along with the sunshine, I went away
There is a space here, there is a void
I need to find, a little more time gimme time
Of all of the fuckups that I do
I've saved up the best one for you
Heaven and moonshine, you gotta be kidding
You wanted to give it a try and I didn't
I never wanted to be looking back
I need to find a little more insight gimme insight
quote:Nee, dat vind ik ook, maar dat lijkt maar niet tot Bono door te dringen. Anyhow, sorry voor het offtopic.Op zondag 14 maart 2010 08:09 schreef NelsonWandelaar het volgende:
Ik denk niet dat je op deze manier met muziek moet om gaan, maar mooi voor je dat je dEUS waardeert.
Ook van mij veel sterkte!
En ik vond het heel raar om degene die je vertrouwd, liefhebt kwijt te raken.
Je raakt niet alleen je partner kwijt, ook een vriend raakt je kwijt. Dat vond ik misschien wel het moeilijkste.
Anders dan bij jou wilde mijn ex graag contact houden. Omdat ik zelf weet dat ik daar niet goed tegen zou kunnen heb ik gezegd dat hij mij alleen in het weekend mij mocht bellen. Uiteindelijk stuurde die dan op zondag een smsje met hoi hoe gaat het met mij goed. (daar had ik dus ook écht niks mee, waardoor ik al snel heb gezegd dat het beter helemaal even klaar kon zijn)
Ik moet zeggen dat dat voor mij heeft geholpen. Door het cold turkey kon ik mij snel op andere zaken richten. Werk, studie, vriendinnen.
Dat is echt wat je moet doen, afleiding zoeken. Ook al heb je geen zin, gewoon doen. Tuurlijk mag je tijdens dingen doen ook af en toe zielig zijn, en ik lastte soms ook een dag in om even alleen te zijn om alles te verwerken.
Practische zaken komen wel.
Misschien heel suf maar in een boek (It's called a breakup because it's broken) wat ik ooit eens heb gelezen stond dat je minimaal 60 dagen geen contact moet hebben. Puur voor jezelf om alles op een rijtje te zetten, en geen vervelende dingen naar elkaar te doen, dingen te zeggen waar je spijt van kan krijgen. Of het nou wel of niet 60 dagen is, ik denk wel dat het dus goed is om afstand van elkaar te nemen.
Ben benieuwd hoe het nu gaat, maar believe me ook bij jou zullen de scherpe kantjes eraf gaan en zal je op een dag wakker worden met dat het eigenlijk wel goed is.
Take care!!
Iedereen gaat er anders mee om en verwerkt een break-up op zijn/haar eigen manier, maar ik denk dat je vooral goed de tijd moet nemen voor jezelf en alles over je heen laten komen. Vooral niet gevoelens verstoppen, omdat je 'weer verder moet gaan'.
En eerder was al gezegd dat cold-turkey misschien wel de beste manier is. Daar ben ik het mee eens. In het begin ontzettend zwaar, omdat je in een soort 'zwart gat' valt. Het verwerken gaat met ups-en downs, maar uiteindelijk sta je sterker in je schoenen en kan je weer een frisse, open blik naar de liefde kijken.
Ik ben de draad van mijn eigen Nieuwe Leven al een poosje aan het oppakken en ben me sinds enkele weken aan het begeven in de dating wereld. Vreselijk. Spannend, gek. Definitief ook. Het gaat in ieder geval duizend keer beter met me dan tijdens het schrijven van de OP, die ik na het schrijven overigens nooit meer heb gelezen.
Thanks voor jullie reacties.
Wordt op alle fronten sterker merk ik, ook op discipline gebied kennelijk. 
quote:Ten eerste:Op zondag 7 maart 2010 09:32 schreef Natalie78 het volgende:
Er is geen ander beweert hij, maar het 'gemak' waarmee hij nu zo abrupt afstand neemt doet me het wel vermoeden.
Wat moet ik doen? Hem met rust laten? Hoe kan ik hem nu van de een op de andere dag hem nooit meer zien, nooit meer spreken, nooit meer zijn armen om me heen?
Goed geschreven stukje. Ik denk niet dat je nu al moet wijzen met een vinger over dat hij eventueel een ander heeft. Dat kun je nergens op baseren..
Hij zal rust willen hebben, en afstand. Ik denk ook dat hij je geen hoop meer wil geven, en dat hij daarom zo afstandelijk en koud doet.
Probeer een exdoos te maken, met daarin zijn spullen zodat je er niet constant mee geconfronteerd wordt.
Heel veel sterkte.
OH
quote:Lees dit nu pas. En heel herkenbaarOp woensdag 19 mei 2010 07:20 schreef Natalie78 het volgende:
Oh maar ook goed nieuws! Gisteren was het precies een maand geleden dat ik mijn laatste sigaret rookte!
Gefeliciteerd, ik ben morgen een maand schoon.Wat grappig allebei een maand gestopt met roken! Tenminste, nog een dag jij dus, alvast gefeliciteerd ook! Wat voelt het fijn he! En letterlijk schoon inderdaad.
En het scheelt zoveel geld.quote:Vertel mij wat. Bij mij is het ook getriggerd door een vent, dus woohoo.Op woensdag 19 mei 2010 07:34 schreef Natalie78 het volgende:
Thanks friekin_ alleen komt die ex doos er niet. Alle spullen die ook maar in de verste verte met hem of met ons te maken hadden, zijn al op de bestemming van waar het ook mag zijn, waar hij verblijft. En of hij al een ander heeft of niet, daar kom ik toch niet achter denk ik. Ik weet niet eens waar hij is nu...Kan alleen maar gissen.
Wat grappig allebei een maand gestopt met roken! Tenminste, nog een dag jij dus, alvast gefeliciteerd ook! Wat voelt het fijn he! En letterlijk schoon inderdaad.
Nou, dan wens ik je evengoed veul succes en plezier. Het leven alleen kan ook ontzettend leuk zijn! |Heb je al een bestemming voor je rookgeld gevonden?
Helend dus, wou ik nog even als tip meegeven voor mensen in dezelfde situatie. Je zet er ook dingen echt mee op een rijtje voor jezelf.
quote:Nou dat is helemaal toeval dan zeg! All the single (smokefree) ladies...Op woensdag 19 mei 2010 07:41 schreef friekin_ het volgende:
[..]
Vertel mij wat. Bij mij is het ook getriggerd door een vent, dus woohoo.
Nou, dan wens ik je evengoed veul succes en plezier. Het leven alleen kan ook ontzettend leuk zijn! |Heb je al een bestemming voor je rookgeld gevonden?
Ik heb geen bestemming voor m'n rookgeld, ik heb het eigenlijk steeds al uitgeven. En jij?quote:Ik ookOp woensdag 19 mei 2010 07:45 schreef Natalie78 het volgende:
[..]
Nou dat is helemaal toeval dan zeg! All the single (smokefree) ladies...
.. aan nagellak. Want ik ben ook al gestopt met nagelbijten En ik spaar voor een vakantie volgend jaar, 2 maanden naar Engeland.
quote:Haha! Ik niet aan nagellak maar aan manicures, want ben niet zo'n held met nagellak. Grappig zeg. Ik heb namelijk ook ineens lange nagels nu ik single ben. Lange nagels en no more smoking!Op woensdag 19 mei 2010 07:47 schreef friekin_ het volgende:
[..]
Ik ook
En ik spaar voor een vakantie volgend jaar, 2 maanden naar Engeland.
En die vakantie haal je wel bij elkaar, met wat je bespaart!quote:Wow, wij worden gewoon versie 2.0 van gedumpt wordenOp woensdag 19 mei 2010 07:59 schreef Natalie78 het volgende:
[..]
Haha! Ik niet aan nagellak maar aan manicures, want ben niet zo'n held met nagellak. Grappig zeg. Ik heb namelijk ook ineens lange nagels nu ik single ben. Lange nagels en no more smoking!
quote:Heb je even gepb't, mede 2.0!Op woensdag 19 mei 2010 08:05 schreef friekin_ het volgende:
[..]
Wow, wij worden gewoon versie 2.0 van gedumpt worden
Sterkte de komende tijd TS
Mixed emotions achtbaan, anyone?
Weet af en toe niet helemaal wat ik nou echt voel, denk dat dit een onvermijdelijke gekke vreemde fase is waar ik door heen ga. Mijn weblog is klaar en staat vernieuwd online, mocht iemand interesse hebben voor de url, stuur maar een PB! Kan wel wat bezoekers en nieuwe lezers gebruiken.
Zeker ook omdat jullie 10 jaar bij mekaar waren en jij het niet uit wilde zien gaan?
Ik weet het, er is geen definitieve regel voor, maar ik vroeg het me gewoon af. Weet van mezelf in ieder geval dat de enige reden dat ik wilde daten was, dat ik haar zou kunnen vergeten. (Wat dus niet zo snel gebeurde)
quote:True, stil zitten heeft ook geen zin. Succes in ieder geval, het is je gegund.Op woensdag 19 mei 2010 19:19 schreef Natalie78 het volgende:
Ja, ik denk dat Untouchables...gekke fase waar in het in ieder geval beter voelt om te gaan daten dan weg te kwijnen op de bank over iets wat geweest is en nooit meer terugkomt.
Niet dat je er veel aan hebt maar ik vind het eigenlijk wel schandalig quote:Ik vind het helemaal niet schandalig. zo'n man is niets verplicht in deze situatie. Het is cru, maar je mag die man geen verplichtingen opleggen die je zelf hebt bedacht. Dat zijn manier van handelen niet jouw keuze zou zijn maakt zijn gedrag nog niets schandalig dunkt me.Op woensdag 19 mei 2010 20:04 schreef kwiwi het volgende:
Na 10 jaar zomaar ineens weggaan en het contact ook nog eens (vrijwel) verbreken?
quote:Mwoa.. Je kunt wel bedenken dat als jij daar al langer mee bezig bent, en je vriendin niet, dat zij nog graag een keer fatsoenlijk wil praten erover omdat het redelijk uit het niks kwam allemaal. En dan zomaar het contact verbreken vind ik wat schandlig/cru/onfatsoenlijk of hoe je het ook wil noemen. Maar goed, dat is inderdaad mijn mening, hij is niks verplicht verder.
[..]
Ik vind het helemaal niet schandalig. zo'n man is niets verplicht in deze situatie. Het is cru, maar je mag die man geen verplichtingen opleggen die je zelf hebt bedacht. Dat zijn manier van handelen niet jouw keuze zou zijn maakt zijn gedrag nog niets schandalig dunkt me.
Blegh. Kan iemand mij vertellen waarom het allemaal zo ingewikkeld moet?
quote:Op woensdag 19 mei 2010 20:13 schreef kwiwi het volgende:
[..]
Mwoa.. Je kunt wel bedenken dat als jij daar al langer mee bezig bent, en je vriendin niet, dat zij nog graag een keer fatsoenlijk wil praten erover omdat het redelijk uit het niks kwam allemaal. En dan zomaar het contact verbreken vind ik wat schandlig/cru/onfatsoenlijk of hoe je het ook wil noemen. Maar goed, dat is inderdaad mijn mening, hij is niks verplicht verder.
Vind ik ook hoor. Na een relatie van 10 jaar mag je toch wel verwachten dat je het een en ander kunt uitpraten, om daarna vervolgens lange tijd geen contact meer te hebben. Want dat is de enige manier om die andere persoon een beetje te vergeten natuurlijk. Voor de closure was een laatste gesprek toch we prettig geweest. Toch een soort van uitleg, zo dat de gedumpte persoon in kwestie in elk geval niet het idee krijgt dat het niets betekende.
Dat hij de cold turkey manier gebruikt is verder wel een goeie manier, maar niet als je zo hatelijk doet en iemand zonder waarschuwing of gesprek ineens compleet negeert. Dan lijkt het echt alsof het hem helemaal geen moeite kost.
Sterkte TS.
quote:Heeft iedereen somsOp vrijdag 21 mei 2010 00:21 schreef Natalie78 het volgende:
En waarom ik mezelf ook niet meer snap, hoort dat er ook bij trouwens?
quote:Zo snel na een relatie van 10 jaar al weer daten? Dat wordt een rebound. Zonde. Verwerk je pijn eerst anders zal een volgende relatie er onder lijden.Op woensdag 19 mei 2010 07:17 schreef Natalie78 het volgende:
Inmiddels ben ik alweer een hele tijd verder, het is waar, de scherpe kantjes gaan er vanaf. Ik heb nog steeds geen contact met mijn ex, hij wil me niet spreken of zien. De cold turkey manier werkt in ieder geval erg ontnuchterend, dat is zeker.
Ik ben de draad van mijn eigen Nieuwe Leven al een poosje aan het oppakken en ben me sinds enkele weken aan het begeven in de dating wereld. Vreselijk. Spannend, gek. Definitief ook. Het gaat in ieder geval duizend keer beter met me dan tijdens het schrijven van de OP, die ik na het schrijven overigens nooit meer heb gelezen.
Thanks voor jullie reacties.
[ Bericht 48% gewijzigd door Natalie78 op 23-05-2010 05:44:50 ]
Drie maanden geleden zat ik nu hier nu nog, naast mijn nerd, zijn nerdin te zijn. Allebei achter onze pc's naast elkaar. Allebei koptelefoon op, maar wel samen. Een stel. Kop in 't zand voor dingen, issues, het ging niet geweldig besef ik me nu later. Alles behalve zelfs. Dagelijks was hier "Mijn man heeft een hobby material" en ik rende voor dingen weg, letterlijk. Maar het was wel ons leven, met de bijbehorende sleur, met de routine die er was zoals zaterdag boodschappendag. Dat soort dingen. Boodschappen doen is nu zo anders. Natuurlijk, qua hoeveelheid en samenstelling, maar, ja...het is gewoon anders. Loop ik daar door de AH met mijn mandje, met halfje brood en pakje melk. Zo wennen. Nog steeds, al voelt het soms van niet. Of doe ik soms van niet.
En nu ineens is dit huis niet meer mijn thuis, maar een leeg, chaotisch pand, en begeef ik me op dating websites, zit ik met vreemde mannen in bioscopen en bars en dergelijke. Boeien de dingen die me drie maanden geleden nog bezig hielden me nu totaal niet meer en ben ik nu juist bezig met dingen die totaal nieuw lijken te zijn. Alles voelt nieuw.
Niks is vertrouwd.
It's an emotional rollercoaster and I wanna get out now![ Bericht 0% gewijzigd door Natalie78 op 23-05-2010 01:24:50 (Spelfout) ]
quote:Schat, het wordt beter. Geef het wat tijd.. Je kan niet verwachten dat alles binnen een bepaalde tijd weer oké voelt.Op zondag 23 mei 2010 01:17 schreef Natalie78 het volgende:
Nog even...Kan toch niet slapen nu dus even blaaaa...Het is allemaal gewoon zo leeg momenteel, mijn gevoel. Zo alien.
Drie maanden geleden zat ik nu hier nu nog, naast mijn nerd, zijn nerdin te zijn. Allebei achter onze pc's naast elkaar. Allebei koptelefoon op, maar wel samen. Een stel. Kop in 't zand voor dingen, issues, het ging niet geweldig besef ik me nu later. Alles behalve zelfs. Dagelijks was hier "Mijn man heeft een hobby material" en ik rende voor dingen weg, letterlijk. Maar het was wel ons leven, met de bijbehorende sleur, met de routine die er was zoals zaterdag boodschappendag. Dat soort dingen. Boodschappen doen is nu zo anders. Natuurlijk, qua hoeveelhoud en samenstelling, maar, ja...het is gewoon anders. Loop ik daar door de AH met mijn mandje, met halfje brood en pakje melk. Zo wennen. Nog steeds, al voelt het soms van niet. Of doe ik soms van niet.
En nu ineens is dit huis niet meer mijn thuis, maar een leeg, chaotisch pand, en begeef ik me op dating websites, zit ik met vreemde mannen in bioscopen en bars en dergelijke. Boeien de dingen die me drie maanden geleden nog bezig hielden me nu totaal niet meer en ben ik nu juist bezig met dingen die totaal nieuw lijken te zijn. Alles voelt nieuw.
Niks is vertrouwd.
Tip: Pak nu een kop warme melk, of een glas rode wijn. Knal een cd/plaat aan waar je goede herinneringen aan hebt zonder dat hij erin voor komt, en richt jezelf op hoe je je toen voelde.
Sterkte..
quote:Op zondag 23 mei 2010 01:23 schreef friekin_ het volgende:
[..]
Schat, het wordt beter. Geef het wat tijd.. Je kan niet verwachten dat alles binnen een bepaalde tijd weer oké voelt.
Tip: Pak nu een kop warme melk, of een glas rode wijn. Knal een cd/plaat aan waar je goede herinneringen aan hebt zonder dat hij erin voor komt, en richt jezelf op hoe je je toen voelde.
Sterkte..
[ Bericht 99% gewijzigd door Natalie78 op 23-05-2010 05:17:09 ]
quote:Je bent een nerdvrouwtje!Op zondag 23 mei 2010 01:17 schreef Natalie78 het volgende:
Nog even...Kan toch niet slapen nu dus even blaaaa...Het is allemaal gewoon zo leeg momenteel, mijn gevoel. Zo alien.
Drie maanden geleden zat ik nu hier nu nog, naast mijn nerd, zijn nerdin te zijn.
quote:Jong?
Maar goed, eerste later bedacht, tweede door slaapdronken foutje.quote:
quote:Ben je van 78? Da's nog piepjong. Ik ben van 77Op zondag 23 mei 2010 15:35 schreef Natalie78 het volgende:
Ja, zo jong ben ik niet meer
Mijn exvriend heeft het na ruim vier jaar plotseling uitgemaakt vorig jaar (dat 'het gevoel' weg was, vertelde hij dapper via Skype overigens. Ik kan er nu mee spotten, maar dat was toen wel anders). In het begin was ik volledig gebroken, ik zag het ook totaal niet aankomen.
Toen het me in de week daarop duidelijk werd dat hij ook niet meer zou van gedachte zou veranderen, heb ik alle contact verbroken om er overheen te komen en dat is een goede keuze geweest.
Wat ik hiermee een beetje omslachtig wil zeggen, is dat ik me ongeveer een maand écht diep gebroken heb gevoeld. Dat ik de straat overstak en nadacht over hoe het zou zijn als dan geschept zou worden door een auto. Ik hoefde niet dood, maar wel graag een poosje in coma, niets voelen. Daarna ging het wat op en neer. Ik had goede dagen waarop ik weer een beetje kon lachen, maar ook dagen waarbij ik allerlei dingen zag/hoorde die me aan ons deden denken en waar ik nog niet mee om kon gaan.
En nu voel ik me sinds ruim een halfjaar ontzettend sterk en ik zou de breuk voor geen goud meer willen terugdraaien. Ben heel blij met hoe het me positief heeft veranderd. En hoewel hij een aantal dingen heeft gedaan die onder de gordel waren, koester ik geen wrok. Misschien juist omdat ik blij ben met wie ik nu ben.
Ook ik ben destijds redelijk snel weer begonnen met daten trouwens. Ik denk vooral om mezelf te laten zien dat er meer was dan alleen hij. Pas wel op dat je jezelf (of een ander die jou leuk zou kunnen gaan vinden) niet voor de gek houdt daarin. Afleiding kan heel prettig voelen, maar je moet toch ook echt door alle emoties heen om verder te komen.
Ik hoop dat ik je hiermee een beetje een hart onder de riem kan steken. Ik heb dagen gehad dat het voelde alsof het nooit beter zou worden en ik me zo verloren voelde. Maar er komt een dag dat je je ineens wat beter voelt (dat is wel een dooddoener, ik weet het). Het gaat langzaam, maar het komt.
En dat je al sterker wordt, moge al duidelijk zijn gezien het feit dat je in deze situatie bent gestopt met roken
quote:Als je nou nog 3 maanden te leven had.Op zondag 23 mei 2010 19:44 schreef Lolaatje het volgende:
is dat ik me ongeveer een maand écht diep gebroken heb gevoeld. Dat ik de straat overstak en nadacht over hoe het zou zijn als dan geschept zou worden door een auto. Ik hoefde niet dood, maar wel graag een poosje in coma, niets voelen.
Het is maar een relatie hoor, die zijn toch niet meer voor eeuwig.
quote:Dat weet ik núOp zondag 23 mei 2010 19:52 schreef Monco10 het volgende:
Het is maar een relatie hoor, die zijn toch niet meer voor eeuwig.
Het is maar ter illustratie van hoe droevig je je kan voelen.Ik herken mezelf daar nu niet meer in terug, maar toen voelde ik zo verdrietig dat ik even niets meer wilde voelen. En natuurlijk stapte ik ook niet echt voor een auto o.i.d. want ik wist heus wel dat het niet zo werkt en zoals ik al schreef, wilde ik niet dood en ook geen ongeluk. Er schoten af en toe zulke irrationele gedachten door me heen over even niet hoeven voelen, maar dat bleven gewoon gedachten waarvan ik wist dat ze irrationeel waren. (Het heeft me overigens ook veel doen inzien, onder andere dat mijn leven veel te veel om hem was gaan draaien.)
Ik schreef het puur om aan te geven dat die intense pijn, waar anderen zich misschien in herkennen, over gaat.
quote:Het kan ook echt zo zijn natuurlijk, dat het gevoel gewoon weg is. Ik herken het van mezelf, ik kan heel ver gaan in een relatie, maar als de knop eenmaal om is, dan is ie om. Tegen beter weten in probeer je het dan nog, omdat je zoveel (tijd, energie, emotie) hebt geinvesteerd, maar je hart is er gewoon niet meer bij. Ik denk dat dat in dit geval aan de hand is en dat ie er echt klaar mee is, hoe pijnlijk dat ook is hoor, dat begrijp ik heus wel. Maar jezelf voor de gek houden helpt ook niet.Op zondag 7 maart 2010 14:12 schreef VonHinten het volgende:
Dat 'gemak' van afstand nemen van hem zal wel meevallen. Die hardheid of kilheid waar je het over hebt kan ook een rol zijn die hij zichzelf laat spelen om het makkelijk voor jullie allebei te maken. Nu nog twee maanden saampjes gaan zitten huilen, afspraakjes maken, hopen en twijfelen... daar heeft ook niemand wat aan.
Je vriend doet wat iedereen hier in R&P hem zou aanraden: uitmaken en contact tot een minimum beperken.
TS, het beste wat je kan doen, voor jezelf en voor hem, is laten zien dat je sterk bent, zonder hem kan. Dat is niet alleen voor jezelf goed maar zal ook zijn respect/interesse opwekken. Het klinkt lullig maar door jezelf als een afhandelijk wrakje op te stellen wek je alleen maar meer afkeer op, gezien de state of mind waar hij nu inzit.
quote:Thanks!Op zondag 23 mei 2010 19:44 schreef Lolaatje het volgende:
Wat een rotsituatie. Dat hij de relatie beëindigt, is inderdaad zijn keuze. Maar dat hij zo abrupt is vertrokken en niet eens meer heeft willen praten om enigszins nog wat dingen helder te krijgen, dat vind ik kwalijk. Ik zou ook niet meer verwachten dat je nog contact met hem krijgt, of zelf contact proberen te krijgen. Denk niet dat je daar nog iets uit zou halen. Maar goed, dat weet je zelf het beste (als je dat al hoopt/doet).
Ik begrijp precies wat je bedoelt. Ik ben nog niet zo ver als jou helaas maar goed op weg. Hoewel het niet makkelijk en inderdaad van hoog naar laag springt, zo voelde ik me gisteren echt klote en gaat het vandaag wel wat beter. Inderdaad iets als stoppen met roken is iets wat wel aangeeft dat ik sterk ben, had ik echt nooit verwacht van mezelf, zeker toen hij net wegging gingen er hier belachelijk veel sigaretten doorheen. Morgen vijf weken rookvrij alweer...bizar.
En wat het daten betreft, klopt ook, het is vorm van afleiding en inderdaad om te ontdekken dat er meer bestaat dan ex. En trouwens wat een schandalige manier via Skype.
Wel bijzonder dat je geen wrok koestert, maar ja zegt inderdaad ook wel veel over hoeveel sterker je nu geworden bent en erboven kan staan. quote:Ik begrijp hem wel steeds meer, niet altijd, maar soms zie ik ook echt wel in wat jij hier beschrijft. Als het op is, en dat was het, is het op. Maar ja...de manier waarop, in nog geen uur weg en vervolgens nooit meer zien. De dag erna hem zo hard nodig hebben en gewoon weggedrukt worden aan de telefoon, ja dat hakt er wel in. En hij weet verder niet hoe ik er bij zit of hoe ik me verder voel, hij zit heel veel kilometers hier vandaan en ik kan me dus nog zo sterk houden, hij ziet het niet. Dus voor hem hoef ik het niet te doen. Ik doe het voor mezelf. Maar begrijp je punt.Op maandag 24 mei 2010 10:32 schreef Vivi het volgende:
[..]
Het kan ook echt zo zijn natuurlijk, dat het gevoel gewoon weg is. Ik herken het van mezelf, ik kan heel ver gaan in een relatie, maar als de knop eenmaal om is, dan is ie om. Tegen beter weten in probeer je het dan nog, omdat je zoveel (tijd, energie, emotie) hebt geinvesteerd, maar je hart is er gewoon niet meer bij. Ik denk dat dat in dit geval aan de hand is en dat ie er echt klaar mee is, hoe pijnlijk dat ook is hoor, dat begrijp ik heus wel. Maar jezelf voor de gek houden helpt ook niet.
TS, het beste wat je kan doen, voor jezelf en voor hem, is laten zien dat je sterk bent, zonder hem kan. Dat is niet alleen voor jezelf goed maar zal ook zijn respect/interesse opwekken. Het klinkt lullig maar door jezelf als een afhandelijk wrakje op te stellen wek je alleen maar meer afkeer op, gezien de state of mind waar hij nu inzit.
Ik heb overigens inmiddels een teken van leven van mijn ex gekregen, een email. Wat ik wilde en op wachtte, iets, zelfs iets onpersoonlijks en makkelijks als een email, zodat ik niet helemaal dood ben voor hem. Die is gekomen en ik kan er eigenlijk helemaal niks mee.
Het sluit het geheel wel af denk ik, dit was het dan echt. Er stond niet veel bijzonders in, begrijp dat voor hem ook niet makkelijk is hoor, maar ja het is wel erg makkelijk om na twee en halve maand een stukje tekst te tikken en dat was het dan. Mijn vragen blijven onbeantwoord.
vroeg hij ook nog hoe het met jou ging of was het een lekker kortaf mailtje waar je niet zoveel aan hebt?Ik vind het nog steeds echt onbegrijpelijk dat je na 10 jaar relatie van de een op de andere dag je relatie verbreekt om hem daarna nooit meer te zien en te spreken. Ook al was zijn gevoel misschien al een tijdje weg, hij heeft toch 10 jaar lang van je gehouden en jij van hem. Dan lijkt het me dat je toch nog wel wat interesse toont in je exvriendin. Ik kan het me iig niet voorstellen dat als het uit zou gaan tussen mijn vriend en mij (nu 5 jaar relatie) dat we elkaar nooit meer zullen spreken. Echt onbegrijpelijk.
Ik heb hem heel kort terug gemaild en zoals verwacht, daar weer niets op teruggehoord. Ik ga er van uit dat dit het allerlaatste contact is geweest. Hoewel er nog één financieel afhandel dingetje wacht...en als een soort donderwolkje ronddrijft boven mijn hoofd tot daar duidelijkheid over is. Het gaat allemaal niet vlot omdat meneer geen contact wenst en dus alles via via moet.
quote:Op zondag 7 maart 2010 23:56 schreef Vandaag... het volgende:
[..]
Sommige mensen houden van kabbelende beekjes, anderen hebben stroomversnellingen en watervallen nodig. Als die behoeften in een relatie niet overeenkomen.. tja, dan pas je misschien ook niet bij elkaar.
quote:Toch een beetje jammer dat je zelf nog hebt teruggemaild, al had ik dat zelf ws ook gedaanOp dinsdag 25 mei 2010 16:30 schreef Natalie78 het volgende:
Er stond inhoudelijk niet veel in. Tenminste, ik ben er niets wijzer van geworden en het heeft niets verduidelijkt voor me. Alleen dat het hem spijt allemaal, de manier waarop hij het heeft aangepakt. En dat hij binnenkort een eigen plek/huis/flat/wat/waar precies stond er niet, zal hebben. En dank voor het doorsturen van de post. En dat ik voor altijd een plekje in zijn hart zal hebben. Tsja, hmkay. Maar dat beantwoord niet mijn vragen en meer dan dat, ik kan mijn gevoelens en frustratie niet uiten naar hem.
Ik heb hem heel kort terug gemaild en zoals verwacht, daar weer niets op teruggehoord. Ik ga er van uit dat dit het allerlaatste contact is geweest. Hoewel er nog één financieel afhandel dingetje wacht...en als een soort donderwolkje ronddrijft boven mijn hoofd tot daar duidelijkheid over is. Het gaat allemaal niet vlot omdat meneer geen contact wenst en dus alles via via moet.
. Waarom zou je nog terugmailen als hij weinig heeft gemaild waar je wat aan hebt? Laat hem maar lekker denken dat je al doorgegaan bent met je leven. En dat ben je natuurlijk ook . En ik ben op mijn beurt wel weer benieuwd wat je hem dan gemaild hebt . Maar dat hoef je niet te zeggen hoor .quote:Oh, deze post getuigt van enorm veel inzicht!Op maandag 24 mei 2010 10:32 schreef Vivi het volgende:
[..]
Het kan ook echt zo zijn natuurlijk, dat het gevoel gewoon weg is. Ik herken het van mezelf, ik kan heel ver gaan in een relatie, maar als de knop eenmaal om is, dan is ie om. Tegen beter weten in probeer je het dan nog, omdat je zoveel (tijd, energie, emotie) hebt geinvesteerd, maar je hart is er gewoon niet meer bij. Ik denk dat dat in dit geval aan de hand is en dat ie er echt klaar mee is, hoe pijnlijk dat ook is hoor, dat begrijp ik heus wel. Maar jezelf voor de gek houden helpt ook niet.
TS, het beste wat je kan doen, voor jezelf en voor hem, is laten zien dat je sterk bent, zonder hem kan. Dat is niet alleen voor jezelf goed maar zal ook zijn respect/interesse opwekken. Het klinkt lullig maar door jezelf als een afhandelijk wrakje op te stellen wek je alleen maar meer afkeer op, gezien de state of mind waar hij nu inzit.
.quote:Als er imho in dit soort situaties iets is wat je niet moet doen is het wel of niet of op een bepaalde manier terugmailen in de hoop een bepaalde indruk bij meneer achter te laten. Dan ben je nog steeds met een allang verloren achterhoedegevecht bezig, de indruk die meneer al dan niet van je heeft moet je zoveel mogelijk laten voor wat het is en fijn met je eigen dingen bezig gaan.Op dinsdag 25 mei 2010 17:20 schreef Viking84 het volgende:
[..]
Toch een beetje jammer dat je zelf nog hebt teruggemaild, al had ik dat zelf ws ook gedaan
quote:JUUSTEM.Op dinsdag 25 mei 2010 19:33 schreef keesjeislief het volgende:
[..]
Als er imho in dit soort situaties iets is wat je niet moet doen is het wel of niet of op een bepaalde manier terugmailen in de hoop een bepaalde indruk bij meneer achter te laten. Dan ben je nog steeds met een allang verloren achterhoedegevecht bezig, de indruk die meneer al dan niet van je heeft moet je zoveel mogelijk laten voor wat het is en fijn met je eigen dingen bezig gaan.
Geen aandacht meer aan besteden dus.
De dame in kwestie zelf veranderde kort na vertrek van ex haar status van vrijgezel naar bezet. En schreef op Koninginnedag dat haar vriendje er ieder moment aankwam, voor een weekend weg.
Een weekend weg. Dat kon niet bij ons. Meneer had het te druk. Met World of Warcraft.
Ik was echt zo lekker op weg! Back at square one.
quote:Dat is verrotOp zondag 4 juli 2010 18:27 schreef Natalie78 het volgende:
Ik was echt zo lekker op weg! Back at square one.
.Maar dit was dan ook wel het laatste dat je moest doen: zijn Facebook checken!
Je kunt je ook bedenken wat een loser hij moet zijn om in zo'n korte tijd met een ander vrouwtje bij moeders de vrouw aan te komen. Dan heb je echt geen leven, laat staan vertrouwen in je eigen kunnen op de markt.
Maar wel: kwaad, genaaid, gefrustreerd. Hij heeft gewoon glashard staan liegen hier.
Het klinkt trouwens niet alsof je weer terug bent bij af. Je ziet hem nu tenminste voor wat hij is: een pukkelige, lelijke, gamende nietsnut. Wie wil dat nu?? Jij niet toch zeker!!
Gelukkig heeft hij het niet zo bot gedaan als de verhalen hier, we hebben heel veel gepraat en hij is vrijdag pas weg gegaan. De reden die ik heb gekregen is dat er heel veel dingen waren. Hij wilde zijn werk niet meer (had blijkbaar ook al ontslag genomen), last van heimwee (is een half jaar geleden hier komen wonen terwijl zijn hele leven 80 km verderop was), ligt met zichzelf overhoop (waarschijnlijk depressief) en hij weet niet of hij het leven wil hebben wat wij samen hadden. Ik ben 5 jaar ouder dan hij en toe aan huisje boompje beestje terwijl hij ook nog wil stappen en feesten. Tuurlijk hadden we ook wel eens ruzies of onenigheid, ook dat speelt mee.
We hebben nu afgesproken 1,5 week geen contact te hebben. Al zijn spullen (op wat kleren en toiletspullen na) staan nog hier en ik ben alleen achtergebleven. Het is mijn appartement dus tuurlijk blijf ik, maar wat is het moeilijk hier alleen te zitten
Afgelopen dagen gelukkig goed opgevangen door vrienden en ik zit nu alleen thuis. Omdat ik zoveel gehuild en gepraat heb, heb ik nu een soort rust over me. Maar dat kan ook zo weer omslaan natuurlijk.
Mijn grootste angst is dat het echt definitief is, maar de deur staat een heel klein beetje open. Als het echt is dat het grootste deel van het probleem bij hem zit (heimwee, depressie, werk) blijft er een kans... Ik weet dat ik het niet moet denken maar je blijft hopen. Nu gaat het redelijk maar ik ben zo bang voor de komende tijd. Zeker als ik van jou lees dat je na 3 maanden nogsteeds er mee bezig was.
quote:Ik kan je geen wijze raad geven, maar je wel een welgemeende sterkte wensen.Op zondag 4 juli 2010 20:33 schreef Lips het volgende:
Als ik jou verhaal zo lees zie ik zo op tegen de komende tijd. Mijn vriend heeft afgelopen vrijdag na 2 jaar de relatie verbroken, kwam voor mij als donderslag bij heldere hemel...
Weet precies waar je door heen gaat, de eerste dagen gaan als een roes voorbij. Neem wel van mij aan dat hoe het ook verder loopt, het wordt minder! Echt! Net een email/brief geschreven aan ex. Niet verstuurd, lamlul.txt staat heel verstandig op mijn bureaublad en blijft daar, althans, eindigt onverstuurd in de prullenbak. Maar oh wat zou ik die graag willen versturen.
"Ik wil vrienden met je blijven". "Ik moet aan mezelf werken". "Je blijft altijd een bijzonder plekje houden in mijn hart". "Nee, er is geen ander!"
Het moeilijke is dat het hier niet met de botte bijl is gegaan. Hij is hier gebleven om te praten, wil alles netjes regelen mbt spullen en financiën, heeft ook de helft van de tijd zitten huilen... Ik weet gewoon dat ie nog enorm veel van me houdt. Hij heeft niet tegen mij maar voor zichzelf gekozen.
quote:Klote. Alleen, hou niet te lang hoop... Hij maakt er niet voor niets een eind aan (ik heb zelf dik een jaar gehangen nog aan mijn ex met hoop, na een relatie van 4 jaar. Het eindigde hier ook 'vriendschappelijk' veel praten, huilen, wilde alles goed regelen, het ligt niet aan jou blablabla'Op zondag 4 juli 2010 20:43 schreef Lips het volgende:
lol @ lamlul.txt
Het moeilijke is dat het hier niet met de botte bijl is gegaan. Hij is hier gebleven om te praten, wil alles netjes regelen mbt spullen en financiën, heeft ook de helft van de tijd zitten huilen... Ik weet gewoon dat ie nog enorm veel van me houdt. Hij heeft niet tegen mij maar voor zichzelf gekozen.
Ik had dan achteraf liever de iets hardere aanpak. Logisch dat je veel van mekaar houd nog maar blijkbaar gaat het niet meer samen, volgens 1 van de 2. En dan werkt het ook niet meer.
Veel sterkte overgens
Je doet het toch totdat de deur definitief dichtgesmeten wordt...quote:Maar het resultaat is wel hetzelfde.Op zondag 4 juli 2010 20:43 schreef Lips het volgende:
lol @ lamlul.txt
Het moeilijke is dat het hier niet met de botte bijl is gegaan. Hij is hier gebleven om te praten, wil alles netjes regelen mbt spullen en financiën, heeft ook de helft van de tijd zitten huilen... Ik weet gewoon dat ie nog enorm veel van me houdt. Hij heeft niet tegen mij maar voor zichzelf gekozen.
Denk dat het meestal gaat om voor jezelf kiezen en niet zozeer tegen de ander.
quote:Ja snap ik. Maar wanneer is dit bijvoorbeeld voor jou dan? Wanneer zijn laatste kledingstuk weg is? of?Op zondag 4 juli 2010 21:35 schreef Lips het volgende:
Ik weet ook dat ik geen hoop moet / mag houden maarja, je bent ook maar mens
quote:Hoe fout ook, dat is pas op het moment dat hij me echt laat weten dat het niet meer goed komt. Dat hij aan zijn problemen heeft gewerkt en aangeeft dat hij alleen verder gaat.Op zondag 4 juli 2010 21:39 schreef Heidi- het volgende:
[..]
Ja snap ik. Maar wanneer is dit bijvoorbeeld voor jou dan? Wanneer zijn laatste kledingstuk weg is? of?
Hij heeft zelf die deur op een kier laten staan. En ik weet dat ik niet moet wachten en ik ben ook heel bewust m'n dagen vol aan het plannen met afleiding. Ik wil ook door zodat ik hem kan laten zien dat ik sterk ben, dat ik niet zielig op de bank ga zitten wachten tot hij weer voor de deur staat.
Maar ondertussen wil ik hem natuurlijk het liefste bellen en schreeuwen dat ik hem mis, dat ik van hem hou en dat ik wil dat hij terug komt.
Hem die email sturen of hem bellen. Ik wil niet dat het laatste beeld dat hij van me heeft, een in elkaar stortende vrouw is die hij verzocht niet mee te lopen naar de voordeur "want ik vind het zo moeilijk". You seem very well, things look peaceful
I'm not quite as well, I thought you should know
Did you forget about me Mr. Duplicity
I hate to bug you in the middle of dinner
It was a slap in the face how quickly I was replaced
Are you thinking of me when you fuck her?
en dan weer terug!Lekker de eer aan jezelf houden!!!!
hoor mij nou, labiel als ik ben
Moest net even glimlachen in mezelf om een gedachte, probeer alles nu maar positief te bekijken, als ik hier te lang bij stil blijf staan zak ik weer naar beneden, heb ik te hard voor geknokt. Oke. Hoe zou hij haar die vreselijke veel te grote tattoo verklaren op zijn bovenarm? Die hij liet zetten een week nadat hij me kon? En nee, ik was er ook niet blij mee want echt, mijn naam staat er? Weliswaar niet in het Nederlands, maar het is mijn naam.
Het gewoon loslaten en verdergaan , want anders is het wel erg goed voor zijn ego.
Vul je tijd met leuke dingen en laat zien dat je gewoon verder gaat zonder hem door juist niet meer te reageren als die wat stuurt en gewoon door hem te laten voelen dat die niet onmisbaar is.
Juist door het wel te sturen , bewijs je dat hij toch voor jou onmisbaar is.
Doe dingen die je eerst niet kon doen omdat je in een relatie zat met hem en geniet van de vrijheid.
Dan kan je achteraf terugkijken dat je niet heb laten verleiden tot allerlei soapdrama's en trots op jezelf zijn.
In woede dingen doen is heel makkelijk maar kijk voor jezelf even na of je er op lange termijn voor jezelf wat aan hebt.
Maar hij zal mij nu in ieder geval, als hij het al leest, niet herinneren als een smekende-blijf-bij-me-vriendin. [ Bericht 6% gewijzigd door Natalie78 op 05-07-2010 01:32:14 ]
quote:Je laat met deze E-mail nu juist zien dat je er nog mee zit.. en spijkers op laagwater zoeken is een normale reactie, maar toont eigenlijk meer aan hoe kut jij je voelt.Op maandag 5 juli 2010 01:05 schreef Natalie78 het volgende:
Verstuurd. Hij kwam uit mijn tenen. Lucht op. Zal wel niks meer horen. En misschien word ik morgen wakker en denk ik oh nee wat heb ik gedaan.
De manier waarop hij het heeft aangepakt is walgelijk. Als je "nog" een beetje respect naar elkaar hebt, dan praat je het op de juiste manier uit.. maar de deur direct dichtslaan slaat natuurlijk nergens op.
Probeer hem te vergeten, kijk niet meer op zijn Hyves of Facebook, want daar los je echt niets mee op en ga al helemaal geen contact met hem proberen te zoeken; daar maak je je zelf alleen maar belachelijk mee. Dus ga weer lekker daten, flirten, ga uit met vrienden!
"life is too short to wake up with regrets"
Succes/Sterkte!
Nu alleen nog haar gezicht van mijn netvlies krijgen.
quote:Thanks. Ik ga uit en date en flirt doe precies dat dus allemaal, het helpt, maar deed het een beetje teveel zelfs en heb een stapje terug gedaan. Past ook helemaal niet bij mij, zo'n hoog tempo en het begon een beetje kunstmatig te voelen, ontsnappen. Maar goed, het geeft wel afleiding al maakt dat de ontdekking van vanmiddag niet minder rauw. Al zou ik op dit moment de man van mijn dromen naast me hebben, dan zou dit nog zeer doen.Op maandag 5 juli 2010 01:34 schreef dudewhereismycar het volgende:
[..]Probeer hem te vergeten, kijk niet meer op zijn Hyves of Facebook, want daar los je echt niets mee op en ga al helemaal geen contact met hem proberen te zoeken; daar maak je je zelf alleen maar belachelijk mee. Dus ga weer lekker daten, flirten, ga uit met vrienden!
"life is too short to wake up with regrets"
Succes/Sterkte!
Ik zou mijn ex voor geen goud terug willen, zeker niet nu, dat is het ook niet. Het is het gedumpt zijn, het abrupte, vind het moeilijk om dat zo maar te accepteren. Ik ben ingeruild voor een ander exemplaar. Heb nooit meer mijn zegje kunnen doen of mijn vragen aan hem kunnen stellen. En dan erachter komen dat hij gewoon een comedy heeft vertoond naar mij, met zijn gesnik bij het weggaan en in zijn laatste email dingen als 'je blijft voor altijd een bijzonder plekje in mijn hart houden', 'ik moet aan mezelf werken' maar nog het meeste, mij recht in mijn ogen aankijken en ontkennen dat er een ander is...Ik voel me gebruikt, door meerdere kwartjes die gevallen zijn de laatste tijd.
Overigens achterlijk. Hij was altijd anti-Hyves, anti-Twitter en anti-Facebook. Dat was voor mietjes, mensen die zichzelf veel te belangrijk vonden. En nu? Meneer is overal te vinden en hoe. Hij vond een iPhone ook zo stom, iets voor mensen die meeliepen met hypes. Kort voor hij wegging...kwam hij er ineens mee thuis. Ik weet nu wel waarom.
Er is meestal een ander als het zo abrupt gaat zoals bij jou.
Je moet er doorheen, maar dat gaat heus lukken. Over een (hele) tijd doet het geen pijn meer
En pas een beetje op met het vluchtgedrag, blijf bij wie je bent.
quote:Dank je welOp maandag 5 juli 2010 06:07 schreef Isabeau het volgende:
Hey, heel veel sterkte gewenst. Ik heb niet alles gelezen, alleen je openingspost en dat hij toch een ander bleek te hebben. Heel, heel veel sterkte hoor. Precies hetzelfde meegemaakt tot heftige ontkenningen aan toe. Hij is 'betrapt' door een vriendin van mij, anders was hij waarschijnlijk nog lang doorgegaan met ontkennen dat er een ander was.
Er is meestal een ander als het zo abrupt gaat zoals bij jou.
Je moet er doorheen, maar dat gaat heus lukken. Over een (hele) tijd doet het geen pijn meer
En pas een beetje op met het vluchtgedrag, blijf bij wie je bent.
Steunt me wel om te lezen dat er mensen zijn die dit ook hebben meegemaakt. En ook sommigen die nu achteraf schrijven dat het leven dus echt weer normaal en leuk wordt. Dacht het zelf ook al ervaren te hebben, maar was vrij nep. Ik ben er nog lang niet, als iets als het zien van de foto van zijn nieuwe vriendin (weliswaar two timing maar goed) me van de kaart brengt. Ik moet er inderdaad doorheen, alleen hoe is even de vraag. Blijven bij wie ik ben, exact, dat is nog wel het moeilijkste. Afgelopen vrijdagnacht mezelf heel erg tegengekomen in dat opzicht.
[ Bericht 4% gewijzigd door Natalie78 op 05-07-2010 10:37:26 ]
quote:Op maandag 5 juli 2010 06:16 schreef Natalie78 het volgende:
Ik moet er inderdaad doorheen, alleen hoe is even de vraag. Blijven bij wie ik ben, exact, dat is nog wel het moeilijkste. Afgelopen vrijdagnacht mezelf heel erg tegengekomen in dat opzicht.
Ik heb heel erg veel aan mijn vrienden gehad; wat ben ik die nog steeds dankbaar voor al het geduld, het troosten en af en toe even wakker schudden
Ik wens je veel succes met het vinden van de beste manier voor jou om dit te verwerken, want het is ook een vorm van rouw.quote:mens... er is een heel universum buiten je liefdesnestje... Kom op zeg.Op zondag 4 juli 2010 21:55 schreef Natalie78 het volgende:
Oooooh het is als jeuk momenteel. Wil hem zo graag even goed de waarheid vertellen nu.
You seem very well, things look peaceful
I'm not quite as well, I thought you should know
Did you forget about me Mr. Duplicity
I hate to bug you in the middle of dinner
It was a slap in the face how quickly I was replaced
Are you thinking of me when you fuck her?
quote:voel je je nu beter dan? nee he?
Email terug gehad, hij beweert dat hij niet tijdens ons met haar ging, maar erna. Wel heel kort erna.
Ja, zou ze alsnog graag kwijt willen en er normaal face to face over praten. Maar per email na tien jaar, laat dan maar zitten.
Ik heb vooral lekker rondgefeest en gescharreld. Voelde ook best goed.
Er is niks om het te laten slijten behalve tijd. En jezelf ondanks dat je nergens zin in hebt tóch pushen eruit te gaan en dingen te ondernemen. Je komt er zo achter dat er meer op de wereld is dan je verrotte ex
Kom op zeg, niet zo naief doen. Beste is overigens alle contact verbreken, en je kan dat advies (wat vast al veel meer mensen gaven) opvolgen of je over een hele tijd afvragen waarom je dat advies niet hebt opgevolgd.quote:Wat denk je toch te bereiken met een face-to-face-gesprek? Dat roept alleen maar meer emotie en irritatie op, laat het toch achter je. Hij kan je niet helpen je gebroken hart te lijmen, dat kan alleen de tijd en jij kunt het wat bespoedigen door verstandige beslissingen te nemen. Kom op, het is over en uit, iets uit het verleden, op naar nieuwe dingen!Op maandag 5 juli 2010 17:20 schreef Natalie78 het volgende:
Het gaat wel weer inmiddels, het gaat echt up and down. Zijn tweede en laatste emailreactie, ook met een paar uithalen naar mij terug, lijkt van een vreemde te komen. Slaat ook bepaalde vragen/conclusies van mij over en dat zegt wel genoeg. Dat maakt het wel makkelijker. Hij stelde zelf voor op te houden met het heen en weer sturen van onuitgesproken dingen en verwijten. Heb laten weten dat dat een goed plan is.
Ja, zou ze alsnog graag kwijt willen en er normaal face to face over praten. Maar per email na tien jaar, laat dan maar zitten.
.quote:Dit.Op maandag 5 juli 2010 19:26 schreef keesjeislief het volgende:
[..]
Wat denk je toch te bereiken met een face-to-face-gesprek? Dat roept alleen maar meer emotie en irritatie op, laat het toch achter je. Hij kan je niet helpen je gebroken hart te lijmen, dat kan alleen de tijd en jij kunt het wat bespoedigen door verstandige beslissingen te nemen. Kom op, het is over en uit, iets uit het verleden, op naar nieuwe dingen!
Je moet verder met je leven. Een leven waarin een stuk meer plezier te beleven valt dan met je (nu) ex, weet ik zeker.
Wat je nu ook doet: het maakt wat hem betreft geen zak meer uit. Dus steek je energie in andere dingen.