En toen was het stil

quote:

Op zondag 23 mei 2010 15:36 schreef Natalie78 het volgende:
En klopt, nerdvrouwtje ja.

quote:

Op zondag 23 mei 2010 15:35 schreef Natalie78 het volgende:
Ja, zo jong ben ik niet meer Maar goed, eerste later bedacht, tweede door slaapdronken foutje.

Ben je van 78? Da's nog piepjong. Ik ben van 77

Wat een rotsituatie. Dat hij de relatie beëindigt, is inderdaad zijn keuze. Maar dat hij zo abrupt is vertrokken en niet eens meer heeft willen praten om enigszins nog wat dingen helder te krijgen, dat vind ik kwalijk. Ik zou ook niet meer verwachten dat je nog contact met hem krijgt, of zelf contact proberen te krijgen. Denk niet dat je daar nog iets uit zou halen. Maar goed, dat weet je zelf het beste (als je dat al hoopt/doet).

Mijn exvriend heeft het na ruim vier jaar plotseling uitgemaakt vorig jaar (dat 'het gevoel' weg was, vertelde hij dapper via Skype overigens. Ik kan er nu mee spotten, maar dat was toen wel anders). In het begin was ik volledig gebroken, ik zag het ook totaal niet aankomen.
Toen het me in de week daarop duidelijk werd dat hij ook niet meer zou van gedachte zou veranderen, heb ik alle contact verbroken om er overheen te komen en dat is een goede keuze geweest.

Wat ik hiermee een beetje omslachtig wil zeggen, is dat ik me ongeveer een maand écht diep gebroken heb gevoeld. Dat ik de straat overstak en nadacht over hoe het zou zijn als dan geschept zou worden door een auto. Ik hoefde niet dood, maar wel graag een poosje in coma, niets voelen. Daarna ging het wat op en neer. Ik had goede dagen waarop ik weer een beetje kon lachen, maar ook dagen waarbij ik allerlei dingen zag/hoorde die me aan ons deden denken en waar ik nog niet mee om kon gaan.

En nu voel ik me sinds ruim een halfjaar ontzettend sterk en ik zou de breuk voor geen goud meer willen terugdraaien. Ben heel blij met hoe het me positief heeft veranderd. En hoewel hij een aantal dingen heeft gedaan die onder de gordel waren, koester ik geen wrok. Misschien juist omdat ik blij ben met wie ik nu ben.
Ook ik ben destijds redelijk snel weer begonnen met daten trouwens. Ik denk vooral om mezelf te laten zien dat er meer was dan alleen hij. Pas wel op dat je jezelf (of een ander die jou leuk zou kunnen gaan vinden) niet voor de gek houdt daarin. Afleiding kan heel prettig voelen, maar je moet toch ook echt door alle emoties heen om verder te komen.

Ik hoop dat ik je hiermee een beetje een hart onder de riem kan steken. Ik heb dagen gehad dat het voelde alsof het nooit beter zou worden en ik me zo verloren voelde. Maar er komt een dag dat je je ineens wat beter voelt (dat is wel een dooddoener, ik weet het). Het gaat langzaam, maar het komt.
En dat je al sterker wordt, moge al duidelijk zijn gezien het feit dat je in deze situatie bent gestopt met roken

quote:

Op zondag 23 mei 2010 19:44 schreef Lolaatje het volgende:
is dat ik me ongeveer een maand écht diep gebroken heb gevoeld. Dat ik de straat overstak en nadacht over hoe het zou zijn als dan geschept zou worden door een auto. Ik hoefde niet dood, maar wel graag een poosje in coma, niets voelen.

Als je nou nog 3 maanden te leven had.

Het is maar een relatie hoor, die zijn toch niet meer voor eeuwig.

quote:

Op zondag 23 mei 2010 19:52 schreef Monco10 het volgende:

Het is maar een relatie hoor, die zijn toch niet meer voor eeuwig.

Dat weet ik nú Het is maar ter illustratie van hoe droevig je je kan voelen.

Ik herken mezelf daar nu niet meer in terug, maar toen voelde ik zo verdrietig dat ik even niets meer wilde voelen. En natuurlijk stapte ik ook niet echt voor een auto o.i.d. want ik wist heus wel dat het niet zo werkt en zoals ik al schreef, wilde ik niet dood en ook geen ongeluk. Er schoten af en toe zulke irrationele gedachten door me heen over even niet hoeven voelen, maar dat bleven gewoon gedachten waarvan ik wist dat ze irrationeel waren. (Het heeft me overigens ook veel doen inzien, onder andere dat mijn leven veel te veel om hem was gaan draaien.)

Ik schreef het puur om aan te geven dat die intense pijn, waar anderen zich misschien in herkennen, over gaat.

quote:

Op zondag 7 maart 2010 14:12 schreef VonHinten het volgende:
Dat 'gemak' van afstand nemen van hem zal wel meevallen. Die hardheid of kilheid waar je het over hebt kan ook een rol zijn die hij zichzelf laat spelen om het makkelijk voor jullie allebei te maken. Nu nog twee maanden saampjes gaan zitten huilen, afspraakjes maken, hopen en twijfelen... daar heeft ook niemand wat aan.

Je vriend doet wat iedereen hier in R&P hem zou aanraden: uitmaken en contact tot een minimum beperken.

Het kan ook echt zo zijn natuurlijk, dat het gevoel gewoon weg is. Ik herken het van mezelf, ik kan heel ver gaan in een relatie, maar als de knop eenmaal om is, dan is ie om. Tegen beter weten in probeer je het dan nog, omdat je zoveel (tijd, energie, emotie) hebt geinvesteerd, maar je hart is er gewoon niet meer bij. Ik denk dat dat in dit geval aan de hand is en dat ie er echt klaar mee is, hoe pijnlijk dat ook is hoor, dat begrijp ik heus wel. Maar jezelf voor de gek houden helpt ook niet.

TS, het beste wat je kan doen, voor jezelf en voor hem, is laten zien dat je sterk bent, zonder hem kan. Dat is niet alleen voor jezelf goed maar zal ook zijn respect/interesse opwekken. Het klinkt lullig maar door jezelf als een afhandelijk wrakje op te stellen wek je alleen maar meer afkeer op, gezien de state of mind waar hij nu inzit.

Ik las gister op je weblog inderdaad dat ie je eindelijk een e-mail heeft gestuurd, toch nog na 2.5 maand... Ik ben wel benieuwd wat er in stond vroeg hij ook nog hoe het met jou ging of was het een lekker kortaf mailtje waar je niet zoveel aan hebt?

Ik vind het nog steeds echt onbegrijpelijk dat je na 10 jaar relatie van de een op de andere dag je relatie verbreekt om hem daarna nooit meer te zien en te spreken. Ook al was zijn gevoel misschien al een tijdje weg, hij heeft toch 10 jaar lang van je gehouden en jij van hem. Dan lijkt het me dat je toch nog wel wat interesse toont in je exvriendin. Ik kan het me iig niet voorstellen dat als het uit zou gaan tussen mijn vriend en mij (nu 5 jaar relatie) dat we elkaar nooit meer zullen spreken. Echt onbegrijpelijk.

quote:

Op zondag 7 maart 2010 23:56 schreef Vandaag... het volgende:

[..]

Sommige mensen houden van kabbelende beekjes, anderen hebben stroomversnellingen en watervallen nodig. Als die behoeften in een relatie niet overeenkomen.. tja, dan pas je misschien ook niet bij elkaar.

quote:

Op dinsdag 25 mei 2010 16:30 schreef Natalie78 het volgende:
Er stond inhoudelijk niet veel in. Tenminste, ik ben er niets wijzer van geworden en het heeft niets verduidelijkt voor me. Alleen dat het hem spijt allemaal, de manier waarop hij het heeft aangepakt. En dat hij binnenkort een eigen plek/huis/flat/wat/waar precies stond er niet, zal hebben. En dank voor het doorsturen van de post. En dat ik voor altijd een plekje in zijn hart zal hebben. Tsja, hmkay. Maar dat beantwoord niet mijn vragen en meer dan dat, ik kan mijn gevoelens en frustratie niet uiten naar hem.

Ik heb hem heel kort terug gemaild en zoals verwacht, daar weer niets op teruggehoord. Ik ga er van uit dat dit het allerlaatste contact is geweest. Hoewel er nog één financieel afhandel dingetje wacht...en als een soort donderwolkje ronddrijft boven mijn hoofd tot daar duidelijkheid over is. Het gaat allemaal niet vlot omdat meneer geen contact wenst en dus alles via via moet.

Toch een beetje jammer dat je zelf nog hebt teruggemaild, al had ik dat zelf ws ook gedaan . Waarom zou je nog terugmailen als hij weinig heeft gemaild waar je wat aan hebt? Laat hem maar lekker denken dat je al doorgegaan bent met je leven. En dat ben je natuurlijk ook . En ik ben op mijn beurt wel weer benieuwd wat je hem dan gemaild hebt . Maar dat hoef je niet te zeggen hoor .

quote:

Op maandag 24 mei 2010 10:32 schreef Vivi het volgende:

[..]

Het kan ook echt zo zijn natuurlijk, dat het gevoel gewoon weg is. Ik herken het van mezelf, ik kan heel ver gaan in een relatie, maar als de knop eenmaal om is, dan is ie om. Tegen beter weten in probeer je het dan nog, omdat je zoveel (tijd, energie, emotie) hebt geinvesteerd, maar je hart is er gewoon niet meer bij. Ik denk dat dat in dit geval aan de hand is en dat ie er echt klaar mee is, hoe pijnlijk dat ook is hoor, dat begrijp ik heus wel. Maar jezelf voor de gek houden helpt ook niet.

TS, het beste wat je kan doen, voor jezelf en voor hem, is laten zien dat je sterk bent, zonder hem kan. Dat is niet alleen voor jezelf goed maar zal ook zijn respect/interesse opwekken. Het klinkt lullig maar door jezelf als een afhandelijk wrakje op te stellen wek je alleen maar meer afkeer op, gezien de state of mind waar hij nu inzit.

Oh, deze post getuigt van enorm veel inzicht! .

quote:

Op dinsdag 25 mei 2010 17:20 schreef Viking84 het volgende:

[..]

Toch een beetje jammer dat je zelf nog hebt teruggemaild, al had ik dat zelf ws ook gedaan . Waarom zou je nog terugmailen als hij weinig heeft gemaild waar je wat aan hebt? Laat hem maar lekker denken dat je al doorgegaan bent met je leven. En dat ben je natuurlijk ook . En ik ben op mijn beurt wel weer benieuwd wat je hem dan gemaild hebt . Maar dat hoef je niet te zeggen hoor .

Als er imho in dit soort situaties iets is wat je niet moet doen is het wel of niet of op een bepaalde manier terugmailen in de hoop een bepaalde indruk bij meneer achter te laten. Dan ben je nog steeds met een allang verloren achterhoedegevecht bezig, de indruk die meneer al dan niet van je heeft moet je zoveel mogelijk laten voor wat het is en fijn met je eigen dingen bezig gaan.

quote:

Op dinsdag 25 mei 2010 19:33 schreef keesjeislief het volgende:

[..]

Als er imho in dit soort situaties iets is wat je niet moet doen is het wel of niet of op een bepaalde manier terugmailen in de hoop een bepaalde indruk bij meneer achter te laten. Dan ben je nog steeds met een allang verloren achterhoedegevecht bezig, de indruk die meneer al dan niet van je heeft moet je zoveel mogelijk laten voor wat het is en fijn met je eigen dingen bezig gaan.

JUUSTEM.
Geen aandacht meer aan besteden dus.

quote:

Op zondag 4 juli 2010 18:27 schreef Natalie78 het volgende:
Ik was echt zo lekker op weg! Back at square one.

Dat is verrot .

Maar dit was dan ook wel het laatste dat je moest doen: zijn Facebook checken!

Dat doe je zelf.

Je kunt je ook bedenken wat een loser hij moet zijn om in zo'n korte tijd met een ander vrouwtje bij moeders de vrouw aan te komen. Dan heb je echt geen leven, laat staan vertrouwen in je eigen kunnen op de markt.

Niet vergelijken. In het begin van jullie relatie gingen jullie waarschijnlijk ook nog weekendjes weg en zo. Als hij dat op het einde niet meer deed, dan zit het er niet in bij hem en dan vervalt hij, zodra het nieuwe van zijn relatie er weer af is, weer terug in zijn saaie gewoontes.

Het klinkt trouwens niet alsof je weer terug bent bij af. Je ziet hem nu tenminste voor wat hij is: een pukkelige, lelijke, gamende nietsnut. Wie wil dat nu?? Jij niet toch zeker!!

Als ik jou verhaal zo lees zie ik zo op tegen de komende tijd. Mijn vriend heeft afgelopen vrijdag na 2 jaar de relatie verbroken, kwam voor mij als donderslag bij heldere hemel...
Gelukkig heeft hij het niet zo bot gedaan als de verhalen hier, we hebben heel veel gepraat en hij is vrijdag pas weg gegaan. De reden die ik heb gekregen is dat er heel veel dingen waren. Hij wilde zijn werk niet meer (had blijkbaar ook al ontslag genomen), last van heimwee (is een half jaar geleden hier komen wonen terwijl zijn hele leven 80 km verderop was), ligt met zichzelf overhoop (waarschijnlijk depressief) en hij weet niet of hij het leven wil hebben wat wij samen hadden. Ik ben 5 jaar ouder dan hij en toe aan huisje boompje beestje terwijl hij ook nog wil stappen en feesten. Tuurlijk hadden we ook wel eens ruzies of onenigheid, ook dat speelt mee.

We hebben nu afgesproken 1,5 week geen contact te hebben. Al zijn spullen (op wat kleren en toiletspullen na) staan nog hier en ik ben alleen achtergebleven. Het is mijn appartement dus tuurlijk blijf ik, maar wat is het moeilijk hier alleen te zitten
Afgelopen dagen gelukkig goed opgevangen door vrienden en ik zit nu alleen thuis. Omdat ik zoveel gehuild en gepraat heb, heb ik nu een soort rust over me. Maar dat kan ook zo weer omslaan natuurlijk.

Mijn grootste angst is dat het echt definitief is, maar de deur staat een heel klein beetje open. Als het echt is dat het grootste deel van het probleem bij hem zit (heimwee, depressie, werk) blijft er een kans... Ik weet dat ik het niet moet denken maar je blijft hopen. Nu gaat het redelijk maar ik ben zo bang voor de komende tijd. Zeker als ik van jou lees dat je na 3 maanden nogsteeds er mee bezig was.

lol @ lamlul.txt

Het moeilijke is dat het hier niet met de botte bijl is gegaan. Hij is hier gebleven om te praten, wil alles netjes regelen mbt spullen en financiën, heeft ook de helft van de tijd zitten huilen... Ik weet gewoon dat ie nog enorm veel van me houdt. Hij heeft niet tegen mij maar voor zichzelf gekozen.

quote:

Op zondag 4 juli 2010 20:43 schreef Lips het volgende:
lol @ lamlul.txt

Het moeilijke is dat het hier niet met de botte bijl is gegaan. Hij is hier gebleven om te praten, wil alles netjes regelen mbt spullen en financiën, heeft ook de helft van de tijd zitten huilen... Ik weet gewoon dat ie nog enorm veel van me houdt. Hij heeft niet tegen mij maar voor zichzelf gekozen.

Klote. Alleen, hou niet te lang hoop... Hij maakt er niet voor niets een eind aan (ik heb zelf dik een jaar gehangen nog aan mijn ex met hoop, na een relatie van 4 jaar. Het eindigde hier ook 'vriendschappelijk' veel praten, huilen, wilde alles goed regelen, het ligt niet aan jou blablabla'

Ik had dan achteraf liever de iets hardere aanpak. Logisch dat je veel van mekaar houd nog maar blijkbaar gaat het niet meer samen, volgens 1 van de 2. En dan werkt het ook niet meer.

Veel sterkte overgens

Ik weet ook dat ik geen hoop moet / mag houden maarja, je bent ook maar mens Je doet het toch totdat de deur definitief dichtgesmeten wordt...

quote:

Op zondag 4 juli 2010 20:43 schreef Lips het volgende:
lol @ lamlul.txt

Het moeilijke is dat het hier niet met de botte bijl is gegaan. Hij is hier gebleven om te praten, wil alles netjes regelen mbt spullen en financiën, heeft ook de helft van de tijd zitten huilen... Ik weet gewoon dat ie nog enorm veel van me houdt. Hij heeft niet tegen mij maar voor zichzelf gekozen.

Maar het resultaat is wel hetzelfde.

Denk dat het meestal gaat om voor jezelf kiezen en niet zozeer tegen de ander.

quote:

Op zondag 4 juli 2010 21:35 schreef Lips het volgende:
Ik weet ook dat ik geen hoop moet / mag houden maarja, je bent ook maar mens Je doet het toch totdat de deur definitief dichtgesmeten wordt...

Ja snap ik. Maar wanneer is dit bijvoorbeeld voor jou dan? Wanneer zijn laatste kledingstuk weg is? of?

quote:

Op zondag 4 juli 2010 21:39 schreef Heidi- het volgende:

[..]

Ja snap ik. Maar wanneer is dit bijvoorbeeld voor jou dan? Wanneer zijn laatste kledingstuk weg is? of?

Hoe fout ook, dat is pas op het moment dat hij me echt laat weten dat het niet meer goed komt. Dat hij aan zijn problemen heeft gewerkt en aangeeft dat hij alleen verder gaat.
Hij heeft zelf die deur op een kier laten staan. En ik weet dat ik niet moet wachten en ik ben ook heel bewust m'n dagen vol aan het plannen met afleiding. Ik wil ook door zodat ik hem kan laten zien dat ik sterk ben, dat ik niet zielig op de bank ga zitten wachten tot hij weer voor de deur staat.
Maar ondertussen wil ik hem natuurlijk het liefste bellen en schreeuwen dat ik hem mis, dat ik van hem hou en dat ik wil dat hij terug komt.

Tot 10 telllen!!!! Of 100 en dan weer terug!
Lekker de eer aan jezelf houden!!!!

_{hoor mij nou, labiel als ik ben}

Ik zou de email gewoon versturen. Nu ziet ie jou als een vrouw wiens wereld instortte (misschien een beetje overdreven) en waarvan hij denkt dat je hem misschien nog wel ontzettend mist. Alleen al met die laatste gedachte zou ik niet kunnen leven en de email alleen daarom al verzenden. Laat hem maar goed weten dat je erachter bent gekomen en dat het een ontzettende smerige eikel is.

De beste wraak is gewoon erboven staan, en juist ervoor zorgen dat je het zelf leuk hebt.
Het gewoon loslaten en verdergaan , want anders is het wel erg goed voor zijn ego.
Vul je tijd met leuke dingen en laat zien dat je gewoon verder gaat zonder hem door juist niet meer te reageren als die wat stuurt en gewoon door hem te laten voelen dat die niet onmisbaar is.

Juist door het wel te sturen , bewijs je dat hij toch voor jou onmisbaar is.
Doe dingen die je eerst niet kon doen omdat je in een relatie zat met hem en geniet van de vrijheid.
Dan kan je achteraf terugkijken dat je niet heb laten verleiden tot allerlei soapdrama's en trots op jezelf zijn.
In woede dingen doen is heel makkelijk maar kijk voor jezelf even na of je er op lange termijn voor jezelf wat aan hebt.

quote:

Op maandag 5 juli 2010 01:05 schreef Natalie78 het volgende:
Verstuurd. Hij kwam uit mijn tenen. Lucht op. Zal wel niks meer horen. En misschien word ik morgen wakker en denk ik oh nee wat heb ik gedaan. Maar hij zal mij nu in ieder geval (als hij het al leest) niet herinneren als een smekende-blijf-bij-me-vriendin.

Je laat met deze E-mail nu juist zien dat je er nog mee zit.. en spijkers op laagwater zoeken is een normale reactie, maar toont eigenlijk meer aan hoe kut jij je voelt.

De manier waarop hij het heeft aangepakt is walgelijk. Als je "nog" een beetje respect naar elkaar hebt, dan praat je het op de juiste manier uit.. maar de deur direct dichtslaan slaat natuurlijk nergens op.

Probeer hem te vergeten, kijk niet meer op zijn Hyves of Facebook, want daar los je echt niets mee op en ga al helemaal geen contact met hem proberen te zoeken; daar maak je je zelf alleen maar belachelijk mee. Dus ga weer lekker daten, flirten, ga uit met vrienden!

"life is too short to wake up with regrets"

Succes/Sterkte!

Hey, heel veel sterkte gewenst. Ik heb niet alles gelezen, alleen je openingspost en dat hij toch een ander bleek te hebben. Heel, heel veel sterkte hoor. Precies hetzelfde meegemaakt tot heftige ontkenningen aan toe. Hij is 'betrapt' door een vriendin van mij, anders was hij waarschijnlijk nog lang doorgegaan met ontkennen dat er een ander was.

Er is meestal een ander als het zo abrupt gaat zoals bij jou.

Je moet er doorheen, maar dat gaat heus lukken. Over een (hele) tijd doet het geen pijn meer
En pas een beetje op met het vluchtgedrag, blijf bij wie je bent.

quote:

Op maandag 5 juli 2010 06:16 schreef Natalie78 het volgende:

Ik moet er inderdaad doorheen, alleen hoe is even de vraag. Blijven bij wie ik ben, exact, dat is nog wel het moeilijkste. Afgelopen vrijdagnacht mezelf heel erg tegengekomen in dat opzicht.

Ik heb heel erg veel aan mijn vrienden gehad; wat ben ik die nog steeds dankbaar voor al het geduld, het troosten en af en toe even wakker schudden Ik wens je veel succes met het vinden van de beste manier voor jou om dit te verwerken, want het is ook een vorm van rouw.

quote:

Op zondag 4 juli 2010 21:55 schreef Natalie78 het volgende:
Oooooh het is als jeuk momenteel. Wil hem zo graag even goed de waarheid vertellen nu. Hem die email sturen of hem bellen. Ik wil niet dat het laatste beeld dat hij van me heeft, een in elkaar stortende vrouw is die hij verzocht niet mee te lopen naar de voordeur "want ik vind het zo moeilijk".

You seem very well, things look peaceful
I'm not quite as well, I thought you should know
Did you forget about me Mr. Duplicity
I hate to bug you in the middle of dinner
It was a slap in the face how quickly I was replaced
Are you thinking of me when you fuck her?

You Oughta Know

mens... er is een heel universum buiten je liefdesnestje... Kom op zeg.

quote:

Op maandag 5 juli 2010 10:17 schreef Natalie78 het volgende:
Email terug gehad, hij beweert dat hij niet tijdens ons met haar ging, maar erna. Wel heel kort erna.

voel je je nu beter dan? nee he?

En wat heb jij toen gedaan? Ga je de discussie aan of ben je er nu klaar mee?

Hoe dan ook sterkte! Ik hoop dat je de kracht vindt het nu echt af te sluiten

Hey, je denkt toch niet dat je een eerlijk antwoord krijgt op de vraag of hij vreemdging? Kom op zeg, niet zo naief doen. Beste is overigens alle contact verbreken, en je kan dat advies (wat vast al veel meer mensen gaven) opvolgen of je over een hele tijd afvragen waarom je dat advies niet hebt opgevolgd.

quote:

Op maandag 5 juli 2010 17:20 schreef Natalie78 het volgende:
Het gaat wel weer inmiddels, het gaat echt up and down. Zijn tweede en laatste emailreactie, ook met een paar uithalen naar mij terug, lijkt van een vreemde te komen. Slaat ook bepaalde vragen/conclusies van mij over en dat zegt wel genoeg. Dat maakt het wel makkelijker. Hij stelde zelf voor op te houden met het heen en weer sturen van onuitgesproken dingen en verwijten. Heb laten weten dat dat een goed plan is.

Ja, zou ze alsnog graag kwijt willen en er normaal face to face over praten. Maar per email na tien jaar, laat dan maar zitten.

Wat denk je toch te bereiken met een face-to-face-gesprek? Dat roept alleen maar meer emotie en irritatie op, laat het toch achter je. Hij kan je niet helpen je gebroken hart te lijmen, dat kan alleen de tijd en jij kunt het wat bespoedigen door verstandige beslissingen te nemen. Kom op, het is over en uit, iets uit het verleden, op naar nieuwe dingen! .

quote:

Op maandag 5 juli 2010 19:26 schreef keesjeislief het volgende:

[..]

Wat denk je toch te bereiken met een face-to-face-gesprek? Dat roept alleen maar meer emotie en irritatie op, laat het toch achter je. Hij kan je niet helpen je gebroken hart te lijmen, dat kan alleen de tijd en jij kunt het wat bespoedigen door verstandige beslissingen te nemen. Kom op, het is over en uit, iets uit het verleden, op naar nieuwe dingen! .

Dit.

Je moet verder met je leven. Een leven waarin een stuk meer plezier te beleven valt dan met je (nu) ex, weet ik zeker.

Wat je nu ook doet: het maakt wat hem betreft geen zak meer uit. Dus steek je energie in andere dingen.